Unrivaled Medicine God จอมเทพโอสถ 1921-1936

 ตอนที่ 1921 คำขอโทษของตงน้อย

 

“หึ ข้าไม่เข้าใจหรอก แต่นายท่านนั้นไม่เคยผิดพลาดล้มเหลวมาก่อน! ตอนนี้พลังฝีมือของเขาอาจจะยังไม่เทียบเท่าเทพถ่องแท้แต่เรื่องการหลอมโอสถนั้นไม่มีใครเทียบเคียงเขาได้แน่!”

ได้ยินคำของตงน้อย หนิงเทียนปิงจึงกล่าวขึ้นมาอย่างมั่นใจ

แม้ว่าเขาจะรู้ดีว่าตงน้อยนั้นเป็นถึงเทพสวรรค์ แต่ท่าทางในครั้งนี้ของตงน้อยมันก็ทำให้เขาไม่พอใจไม่น้อย

เพราะตั้งแต่ที่เขาติดตามเย่หยวนมาก็นานปี ทำให้หนิงเทียนปิงนั้นมีความมั่นใจอย่างสุดล้ำในตัวเย่หยวน

แต่นี่มันมิใช่ความศรัทธาที่ล้ำเกินสิ่งใด แต่มันคือความมั่นใจหลังจากได้เห็นปาฏิหาริย์เกิดขึ้นต่อหน้าต่อตามาครั้งแล้วครั้งเล่า

ความมั่นใจเช่นนี้มันไม่สามารถจะถูกสั่นคลอนได้

อย่างน้อยๆ ในวิชาการหลอมโอสถแล้วเย่หยวนก็ไม่เคยผิดพลาดมาก่อน!

ไม่ว่ามันจะเป็นโอสถที่ยากเย็นสาหัสเพียงใดเมื่อมาถึงมือเย่หยวนแล้วมันก็ย่อมล้วนสามารถถูกหล่อหลอมขึ้นมาได้สิ้น

โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังขึ้นมาถึงอาณาจักรราชันพระเจ้าแล้วความสามารถทางโอสถของเย่หยวนมันก็ยิ่งเพิ่มพูนจนถึงขั้นที่เรียกได้ว่าวิเศษ แน่นอนว่าหนิงเทียนปิงย่อมจะไม่สามารถสงสัยในความเก่งกาจนี้ได้

ตงน้อยมองดูหนิงเทียนปิงเหมือนดูคนโง่ “บางทีเจ้าโอสถย้อนฝันพิรุณชำระนี้อาจจะเป็นโอสถที่ท้าทายเขาที่สุดเท่าที่เคยมีมาก็ได้! ข้าไม่ได้จะบอกว่าเขานั้นไม่มีทางหลอมได้ เพียงแค่ว่า…โอกาสผิดพลาดมันมีสูงก็เท่านั้น”

“ไม่มีทาง!” หนิงเทียนปิงยังคงยืนกรานคำเดิมอย่างไม่คิดจะถอย

ตงน้อยเองก็แทบสำลักเมื่อได้ยินเช่นนั้น “เจ้านี่มันคุยด้วยไม่รู้เรื่อง!”

ถึงตอนนี้เซียวเฟิงก็พูดเสริมขึ้น “ท่านผู้อาวุโสตงว่ามามันก็ไม่ผิด บางที…นี่อาจจะเป็นความท้าทายที่ใหญ่ที่สุดเท่าที่น้อยเย่เคยพบเจอมาก็ได้! เจ้าโอสถย้อนฝันพิรุณชำระนี้มันยากเย็นกว่าโอสถใดๆ ที่เขาเคยพบเจอมาในอดีตอย่างไม่ต้องสงสัย”

เซียวเฟิงเริ่มอธิบายถึงความยากของโอสถย้อนฝันพิรุณชำระออกมาให้แก่หนิงเทียนปิงและไป๋เฉิน

เพราะเขาเองนั้นก็เป็นจอมเทพโอสถคนหนึ่งแน่นอนว่าเขาย่อมจะรู้ถึงความยากเย็นของมัน

เมื่อฟังไปจนจบสีหน้าของหนิงเทียนปิงและไป๋เฉินก็เริ่มสงบลง

“เมื่อพูดถึงเรื่องหลอมโอสถแล้วมีหรือที่เทพสวรรค์คนนี้จะรู้ไม่เท่าพวกเจ้า? แค่โอสถศักดิ์สิทธิ์ระดับห้าหากเย่หยวนสามารถทำมันได้ง่ายๆ มีหรือที่เทพสวรรค์คนนี้จะรอให้เขาขึ้นมาถึงอาณาจักรเต๋าขั้นสุดก่อนค่อยเปิดปากบอกถาม? ไอ้เด็กโง่สองคนนี้!” ตงน้อยกล่าวขึ้นด้วยท่าทางไม่พอใจ

หนิงเทียนปิงเงียบลงไปทันทีแต่ไม่นานนักเขาก็เงยหน้ากลับขึ้นมาพูดใส่ตงน้อยอีกครั้ง “ไม่ว่าอย่างไรเสียนายท่านก็ไม่มีทางพลาดแน่ ท่านรอดูเถอะ!”

ตงน้อยที่ได้ยินเช่นนั้นก็ได้แต่ถอนหายใจยาว “เจ้าโง่นี่!”

…

ในพริบตาเวลาก็ผ่านไปกว่าสามสิบวัน แต่จนทุกวันนี้เย่หยวนก็ยังไม่ออกมาจากห้องหลอม

หนิงเทียนปิงได้รับรู้แล้วว่าเรื่องที่ตงน้อยและเซียวเฟิงบอกนั้นมันไม่ได้เกินเลยไปแม้แต่น้อย

เขานั้นไม่เคยพบเจอเหตุการณ์ที่เย่หยวนใช้เวลานานมากขนาดนี้ในการหลอมโอสถมาก่อนเลย

ที่ด้านนอกประตูหนิงเทียนปิงได้แต่เดินไปมาด้วยท่าทางสุดกังวล

“เลิกเดินวนไปมาเสียที ข้าจะตาลายเพราะเจ้าแล้ว!” ตงน้อยพูดขึ้นอย่างไม่พอใจ

“หึ! นายท่านนั้นกำลังหลอมโอสถให้ท่านแต่ท่านกลับไม่แสดงท่าทีกังวลใดๆ เลย! หากมีเรื่องใดๆ เกิดขึ้นกับนายท่านแล้วข้าจะไม่ยอมปล่อยท่านไว้แน่!” หนิงเทียนปิงร้องบอก

‘แอ๊ด!’

ในเวลานั้นเองที่ประตูห้องด้านในถูกเปิดออกมาเผยให้เห็นร่างผอมแห้งจากด้านใน

“นายท่าน! ท่าน…เป็นอะไรมากหรือไม่?” เมื่อเห็นสภาพนั้นของเย่หยวนหนิงเทียนปิงก็รีบกระโดดเข้าไปช่วยประคองทันที

สภาพของเย่หยวนในตอนนี้สุดที่จะอธิบาย ดวงตาทั้งสองนั้นเห็นเส้นเลือดชัดเจน ผมเฝ้าก็ดูบางลงไปอย่างมากเป็นสภาพร่างคล้ายคนที่มีอาการป่วยมานานปี

ในสายตาของหนิงเทียนปิงแล้วเย่หยวนนั้นเป็นคนที่เยือกเย็นและมีสติเวลาต้องจัดการกับโอสถมาก ทำการหลอมแต่ละครั้งได้อย่างง่ายดายแต่เหตุใดเขาจึงได้กลายมามีสภาพเช่นนี้?

เย่หยวนยกมือขึ้นมาปัดด้วยท่าทางอ่อนแรง “ข้าแค่ต้องตั้งสมาธิมากเกินไปก็เท่านั้น พักไม่กี่วันก็คงกลับมาเป็นปกติได้”

ตงน้อยที่เห็นท่าทางนั้นของเย่หยวนลุกขึ้นยืนพร้อมถามทันที

‘พลาด?’

โอสถย้อนฝันพิรุณชำระนั้นคือโอสถที่ส่งต่อกันมาในมิติอนัตตากอไผ่ตั้งแต่รุ่นแรกๆ

หลายต่อหลายปีผ่านไปมิติอนัตตากอไผ่ได้สร้างยอดคนจอมเทพโอสถขึ้นมามากมายแต่จนทุกวันนี้มันก็ยังไม่เคยมีใครหลอมโอสถนี้ได้สำเร็จมาก่อน

ต่อให้เป็นจอมเทพโอสถเจ็ดดาวขั้นสุดก็ยังไม่เคยจะทำมันได้สำเร็จ

ไม่ใช่พวกเขานั้นไม่สามารถหลอมโอสถที่มีคุณภาพออกมาได้ แต่พวกเขานั้นไม่เคยจะทำการตั้งหลอมได้สำเร็จเลย!

ไม่เคยแม้สักครั้ง!

และโอสถนี้มันยังเป็นแค่โอสถศักดิ์สิทธิ์ระดับห้า แน่นอนว่าความยากของมันต้องเหนือล้ำกว่าสิ่งใด

เพราะฉะนั้นตงน้อยจึงไม่ได้หวังมากมายว่าเย่หยวนจะทำสำเร็จ

‘พรึ่บ!’

เงาสีดำพุ่งผ่านมาถึงหน้าตงน้อย เมื่อเขายกมือขึ้นรับและเปิดมันออกดูก็พบว่ามันคือขวดใบน้อยใบหนึ่ง

นั่นทำให้สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปทันที!

ตงน้อยมองดูที่เย่หยวนอย่างตื่นตะลึง “เจ้า…เจ้าทำได้จริงๆ!”

เย่หยวนยิ้มขึ้นมา “หึๆ โอสถนี้มันยากยิ่งเกือบทำข้าต้องตายลงแล้ว! พูดตรงๆ เลยว่าทำการหลอมโอสถมาก็หลายต่อหลายปีแต่ไม่เคยจะเหนื่อยขนาดนี้มาก่อนเลย! แต่…ข้านั้นโชคดีหลอมมันได้สำเร็จ!”

“โชค?” ตงน้อยมองดูเย่หยวนด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง

เขาเองก็เป็นจอมเทพโอสถเขาย่อมรู้ดีว่าการหลอมโอสถแต่ละครั้งมันต้องใช้พลังสมาธิมากมายแค่ไหน

แต่ความสามารถทางโอสถของเย่หยวนนั้นตงน้อยเองก็รู้อยู่แก่ใจ!

ต่อให้ตอนนี้เขาไปหาจอมเทพโอสถเจ็ดดาวแต่หากวัดกันแค่เรื่องการหลอมโอสถศักดิ์สิทธิ์ระดับห้าแล้วมันก็คงไม่มีใครเก่งกาจไปได้เกินเย่หยวน

การที่ทำให้เย่หยวนมีสภาพเหนื่อยอ่อนเช่นนี้ได้มันย่อมแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าเขาทุ่มกำลังและสมาธิไปกับการหลอมครั้งนี้อย่างมากเพียงใด!

เส้นจิตของตงน้อยพุ่งลงไปในขวดนั้นและไม่นานร่างของตงน้อยก็ต้องสั่นสะท้านขึ้นมาทันที

‘ตุบ!’

‘อู๊ด!’

หมูสมบัติร่วงลงพื้นพร้อมร้องดังแสดงความไม่พอใจออกมา

แต่ตงน้อยนั้นไม่คิดจะสนใจมันอีกแล้ว สภาพของเขาตอนนี้อยู่ในสภาวะตื่นตะลึง

“ขั้นเทวะวิญญาณไพศาล! เป็น…เป็นไปได้อย่างไรกัน?” ตงน้อยมองดูที่เย่หยวนราวกับเย่หยวนนั้นเป็นเทพมารมาจากที่ไหน

ไม่เคยมีใครเคยหลอมโอสถนี้ขึ้นมาได้ก่อนและในมหาพิภพถงเทียนนี้มันก็ไม่น่าจะมีสูตรโอสถนี้เสียด้วยซ้ำ

แต่ตอนนี้ไม่ใช่แค่เย่หยวนจะหลอมมันได้ แต่เย่หยวนกลับสามารถหลอมมันได้ถึงขั้นเทวะวิญญาณไพศาล!

แม้จะนับว่าเป็นความยากเก้าเหมือนๆ กันแต่โอสถฟื้นหทัยหยกประณีตและโอสถย้อนฝันพิรุณชำระนั้นมันแตกต่างกันอย่างสิ้นเชินในระดับที่ไม่อาจเทียบกันได้

เหล่าสมุนไพรวิญญาณทั้งหลายที่ใช้ในการหลอมนี้เองเย่หยวนก็ไม่เคยจะได้ลองใช้มันมาก่อน แน่นอนว่าเย่หยวนคงได้แต่ค่อยวิเคราะห์และคาดเดาการใช้เท่านั้น

ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้แค่หลอมให้ได้ถึงขั้นสูงมันก็มากเกินกว่าที่ใครจะทำได้แล้ว

แต่เย่หยวนกลับหลอมโอสถที่สมบูรณ์แบบออกมาได้!

ตงน้อยนั้นไม่อาจจะอธิบายอารมณ์และความรู้สึกที่มีในใจตอนนี้ได้เลย

ตรงกันข้ามเป็นหนิงเทียนปิงที่ไม่ได้ตื่นตะลึงเท่ากับตัวเขาและพูดขึ้น “ฮ่าๆ ข้าบอกว่าอย่างไรเล่า? เมื่อนายท่านลงมือเองเช่นนี้เขาย่อมไม่มีทางพลาด! ในการโอสถแล้วเขานั้นไร้เทียมทาน!”

สภาพของหนิงเทียนปิงตอนนี้มันเหมือนผู้มีชัย

ในเวลาหนึ่งเดือนนี้เขาเองก็กังวลเรื่องเย่หยวนอย่างมาก แต่ความมั่นใจของหนิงเทียนปิงที่มีต่อเย่หยวนนั้นไม่เคยสั่นคลอน

และการที่เย่หยวนทำมันได้สำเร็จย่อมจะยืนยันว่าความเชื่อของหนิงเทียนปิงนั้นไม่ผิด!

ตงน้อยพยายามเปิดปากพูดออกมาแต่กลับไม่อาจหาคำพูดได้

ในเวลานี้เขาได้รับรู้แล้วว่าเขานั้นยังไม่เข้าใจถึงความเก่งกาจของเย่หยวนพอ

ในเวลาหนึ่งเดือนนี้หนิงเทียนปิงได้แสดงความมั่นใจในตัวเย่หยวนออกมาจนเหมือนว่าเป็นการเชื่ออย่างมืดบอด

แต่ตอนนี้เขาได้รู้แล้วว่ามันไม่ใช่เช่นนั้น

ด้วยอายุของเย่หยวนการที่สามารถพัฒนาด้านโอสถมาได้ถึงขั้นนี้มันย่อมหมายความว่าผู้คนจะใช้สามัญสำนึกใดๆ ไปตัดสินเขาไม่ได้เลย

เพราะฉะนั้นความมั่นใจที่หนิงเทียนปิงมีมันจึงอาจจะไม่ใช่การเชื่ออย่างงมงายเลย

ไม่! ไม่ใช่อาจจะ แต่มันไม่ใช่ความงมงายอย่างแน่นอน!

ตงน้อยมองดูที่หนิงเทียนปิงพร้อมถอนหายใจยาว “เอาล่ะ ข้ายอมรับผิด! ข้าประเมินเย่หยวนต่ำไปจริงๆ ความสามารถของเขานั้นไม่ได้เกี่ยวข้องกับความแข็งแกร่งใดๆ เด็กคนนี้มีอนาคตที่ไม่อาจคาดเดาได้จริงๆ!”

หนิงเทียนปิงผงะไปทันทีที่ได้ยิน เทพสวรรค์ผู้สูงส่งผู้นี้กลับกล่าวขอโทษเขาอย่างนั้นหรือ?

 

 

 

ตอนที่ 1922 เรือนสนดำ

 

การพักผ่อนนี้เย่หยวนได้นอนหลับยาวไปนานถึงสิบวันสิบคืน

สำหรับเหล่านักยุทธ์อาณาจักรพระเจ้าแล้วพวกเขาทั้งหลายนั้นไม่ต้องนอนหลับก็สามารถพักผ่อนร่างกายได้

แต่ตอนนี้สภาพของเย่หยวนนั้นเหนื่อยหนักจนเกินเยียวยา เขาต้องการหลับให้ลึกเพื่อฟื้นคืนสภาพให้กลับมาสมบูรณ์ดังเดิม

ในวันนี้เย่หยวนได้ตื่นขึ้นมาและพบกับดวงตาคู่โตคู่หนึ่งที่จ้องมองมายังใบหน้าของเขา

พร้อมๆ กับจมูกของหมูที่กำลังถูอยู่กับจมูกของตัวเขา

“หมูสมบัติ? ตงน้อยเข้าการเก็บตัวแล้ว?” เย่หยวนเข้าใจเรื่องราวได้ในทันที

‘อู๊ดๆ!’

หมูสมบัติพยักหน้า กันเป็นสัญญาณบอกว่าเย่หยวนเข้าใจถูก

“นายท่าน ท่านตื่นแล้ว! ตงน้อยได้กินโอสถย้อนฝันพิรุณชำระเข้าไปแล้วและเริ่มเข้าสู่การเก็บตัวภายในโถงบัลลังก์ม่วงเป็นที่เรียบร้อย” หนิงเทียนปิงบอก

เวลาหลายวันมานี้พวกหนิงเทียนปิงได้เฝ้าดูอาการของเย่หยวนอยู่ตลอด

เมื่อได้เห็นเขาตื่นขึ้นมาเช่นนี้พวกเขาทั้งหลายก็ได้แต่ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

เย่หยวนค่อยๆ ลุกขึ้นพร้อมพยักหน้ารับ “เสียเวลาไปนาน เรามาเริ่มทำธุระสำคัญกันเถอะ”

เซียวเฟิงหรี่ตาลงทันทีที่ได้ยิน “เจ้าคิดอยากทำอะไรต่อ?”

เย่หยวนบอก “เขาว่ากันว่าเทพสวรรค์เปียวหยูได้ตั้งศาลายาสวรรค์ขึ้นโดยใช้การแข่งขันหลอมโอสถเพื่อตัดสินความเก่งกาจของจอมเทพโอสถมิใช่หรือ? เช่นนั้นเราไม่ลองไปดูกันหน่อยเล่า!”

เมื่อเซียวเฟิงได้ยินเช่นนั้นเขาก็อดไม่ได้ที่จะตื่นเต้นขึ้นมาตามพร้อมยกมือตบเข่าฉาดใหญ่ “ไอหย่า ข้านี่โง่จริงๆ ทำไมถึงไม่คิดถึงมันมาก่อนกัน? ด้วยพลังฝีมือของเจ้าแล้วแค่ไปแข่งทุกผู้คนก็คงต้องมาตามหาตัวเราอยากร่วมธุรกิจด้วยแล้ว เรื่องนี้จะชักช้าไม่ได้อีก รีบไปกันเลยเถอะ!”

เย่หยวนยิ้มออกมา “ไม่ต้องรีบร้อน! การหลอมโอสถในครั้งนี้ข้าเองก็ได้ความรู้มามาก รอให้ข้าจัดการทบทวนเรื่องที่ได้พบเจอมาก่อน วันพรุ่งนี้เราค่อยไปที่ศาลายาสวรรค์กัน”

เขาเริ่มทำการนั่งสมาธิเก็บตัวจัดการความรู้และความรู้สึกทั้งหลายที่ได้เจอมาช่วงเดือนนี้

ที่ตงน้อยพูดมานั้นมันไม่มีผิด การหลอมโอสถครั้งนี้มันเป็นสิ่งที่ท้าทายที่สุดแก่เขาตั้งแต่เขาเริ่มชีวิตของนักหลอมโอสถมา

ต่อให้เป็นตอนที่หลอมโอสถท้าทายสวรรค์เมื่อตอนนั้นมันก็ยังไม่เหนื่อยอ่อนเท่าตอนนี้

เย่หยวนใช้เวลาไปกว่ายี่สิบวันเพื่อทำการคาดเดาและวิเคราะห์คุณสมบัติของสมุนไพรแต่ละด้าน พยายามหาข้อผิดพลาดในการคาดเดาของตนและเริ่มทำการวิเคราะห์อนุมานอีกครั้ง

เมื่ออนุมานถึงความเป็นไปได้ต่างๆ จนครบด้านเย่หยวนก็เริ่มทำการตั้งสูตรโอสถ

และเช่นนั้น เวลาก็ผ่านไปได้ถึงหนึ่งเดือน เย่หยวนได้ใช้เวลาทุกวินาทีระหว่างนั้นไปกับการคาดเดาอนุมานต่างๆ อย่างไม่มีพัก

ทำเช่นนั้นแล้วมีหรือที่จะยังไม่เหนื่อยได้?

จนเขาเองก็พึงพอใจกับผลที่ออกมาอย่างมาก

การสามารถหลอมโอสถย้อนฝันพิรุณชำระให้ถึงขั้นเทวะวิญญาณไพศาลได้มันย่อมทำให้เย่หยวนรู้สึกได้ถึงความสำเร็จ

และเรื่องราวในครั้งนี้มันก็ทำให้เขาเข้าใจในคุณสมบัติของสมุนไพรวิญญาณขึ้นอีกมาก

คุณสมบัติด้านยาของสมุนไพรต่างๆ นั้นมันไม่ได้แน่นอนอย่างตายตัว แถมแต่ละด้านยังมีความเกี่ยวพันที่เด่นชัดอยู่เพียงแค่ความเกี่ยวพันนี้มันสุดแสนที่จะซับซ้อนทำให้การอนุมานตามธรรมดาไม่อาจจะสามารถเข้าใจพวกมันได้

แต่หลังจากได้ลองวิเคราะห์และอนุมานมันจริงๆ แล้วเขาก็ได้รับประโยชน์อย่างมหาศาล

แม้ว่าเรื่องนี้มันจะไม่อาจช่วยให้ความรู้ของเย่หยวนบรรลุขึ้นถึงอาณาจักรบรรพกาลได้แต่มันก็ช่วยทำให้พื้นฐานของเขาหนักแน่นขึ้นอย่างมาก

เวลาหนึ่งคืนนั้นจึงได้ผ่านไปอย่างเงียบงัน

ในวันต่อมาเย่หยวนออกจากห้องหลอมโอสถที่เช่าไว้และออกไปจ่ายเงินพร้อมๆ กับเดินทางออกจากแหล่งรวมร้อยสมุนไพร

ห้องหลอมโอสถในแหล่งรวมร้อยสมุนไพรนั้นถูกตั้งขึ้นเพื่อหลอมชั่วคราวหน้าร้านขาย ทำให้ราคาค่าเช่าของมันนั้นค่อนข้างจะสูงเมื่อเย่หยวนอยู่ภายในถึงสี่สิบวันมันจึงทำให้เขาต้องจ่ายไปมากจนรู้สึกเจ็บปวดขึ้นมาในใจ

ขณะที่พวกเขาทั้งหลายกำลังเดินทางออกมาพวกเขาก็ได้พบกับชายรับใช้หนุ่มผู้หนึ่งเดินเข้ามาขวางทางเย่หยวนไว้

ชายผู้นั้นถามขึ้น “ท่านใช่ท่านเย่หยวนหรือไม่?”

ชายหนุ่มมึนงงไปชั่วขณะก่อนจะพยักหน้าตอบกลับไป “ใช่แล้ว ข้าคือเย่หยวน เจ้ามาหาข้ามีเรื่องใด?”

ชายรับใช้บอก “เมื่อสักครู่นี้ได้มีคนส่งสารมาแก่ท่านว่าหากอยากพบกับท่านผู้อาวุโสเจียงหยวนให้ท่านไปยังเรือนสนดำที่ถนนป่าใต้”

เมื่อเย่หยวนได้ยินเช่นนั้นดวงตาทั้งสองของเขาก็เบิกกว้างทันทีก่อนจะตอบกลับไปด้วยรอยยิ้ม “เจ้ากลับไปบอกมันว่าข้าไม่สนใจ”

พูดจบเย่หยวนก็พาคนทั้งหลายเดินจากไปทันที

ตั้งแต่วินาทีแรกที่ชายรับใช้คนนี้พูดออกมาเย่หยวนก็เข้าใจได้ทันทีว่านี่คงเป็นคนของเจียงหัวแล้ว

แม้ว่าจะมีคนอีกมากมายที่รู้ว่าเขานั้นคิดจะพบเจียงหยวนตอนที่อยู่ในเรือนรับรองนั้นและมันก็อาจจะเป็นหนึ่งในคนทั้งหลายนั้น แต่สัญชาตญาณของเย่หยวนมันบอกว่านี่คือฝีมือเจียงหัว

เจียงหัวผู้นี้คงไม่อาจหาวิธีการอื่นใดได้จึงได้แต่ต้องส่งคนมาเรียกความสนใจเขาเช่นนี้เพื่อจะได้จัดการเขาลงได้

เย่หยวนได้แต่หัวเราะเย้ยอยู่ในใจ เจียงหัวนั้นคิดว่าเขาเป็นแค่เด็กหนุ่มไม่รู้โลกไม่มีประสบการณ์จึงคิดใช้วิธีการโง่เง่าเช่นนี้มาหลอกเขาไปกำจัดอย่างนั้นหรือ?

จะดูถูกกันมากเกินไปหน่อยแล้ว!

แต่แม้ว่าเขาจะไม่อาจมองแผนนี้ของเจียงหัวออกเย่หยวนก็ไม่ได้คิดจะกลับไปขอพบกับเจียงหยวนใดๆ อีกต่อไปแล้ว

เพราะลูกผู้ชายย่อมพูดคำไหนคำนั้น

ต่อให้สุดท้ายเย่หยวนจะได้ร่วมงานกับโถงวาโยขจีจริงแต่เขาก็จะรอให้เจียงหยวนมาขอร้องเขา มิใช่เขาไปขอร้องแก่เจียงหยวนอีก

…

ที่เรือนสนดำที่ทางฉินกวนที่ได้ยินคำรายงานของคนรับใช้ก็ต้องขมวดคิ้วขึ้นทันที

“หรือว่าไอ้เด็กคนนี้มันไม่คิดจะพบเจอกับผู้อาวุโสเจียงหยวนแล้ว?”

เจียงหัวยิ้มออกมาอย่างเย็นเยือก “เด็กคนนี้มันกล้า! แต่ถึงมันจะไม่มาก็ไม่ได้หมายความว่าข้าจะไม่สามารถบังคับให้มันมาได้! เจ้าเดินทางไปอีกครั้งและบอกเย่หยวนเช่นนี้ มันต้องติดตามเจ้ากลับมาแน่!”

เจียงหัวเอียงคอไปบอกคนรับใช้ผู้นั้น ฝ่ายคนรับใช้ที่ได้รับคำสั่งก็รีบเดินทางออกไปทันที

ฉินกวนที่ได้ยินได้ฟังเช่นนั้นก็อดไม่ได้ที่จะยกนิ้วขึ้นมาชูชื่นชม “หึ สมแล้ว! ยอดเยี่ยมจริง! น้องเจียงหัวนี่ช่างทำตัวได้เหมาะสมกับตำแหน่งคนสนิทผู้นำตระกูล!”

เจียงหัวยิ้มออกมาก่อนจะหรี่ตาลง “หากแค่เด็กนภาสวรรค์คนหนึ่งยังจัดการไม่ได้ข้า ผู้ช่วยผู้นี้ก็คงใช้ชีวิตมาอย่างเสียเปล่าแล้ว ท่านพี่ข้าคงต้องฝากเรื่องราวที่เหลือให้ท่านด้วย ท่านผู้นำตระกูลยังมีงานทิ้งไว้ให้ข้าทำอีกมาก คงต้องขอตัวก่อน”

ฉินกวนยิ้มรับ “เจ้าไปทำงานต่อเถอะ เรื่องราวเล็กๆ แค่นี้ข้าจัดการเอง”

ไม่นานหลังจากคนรับใช้เดินทางออกไปเขาก็ได้นำพาเย่หยวนกลับมาจริงๆ

ที่สำคัญไปกว่านั้นคือเย่หยวนมาแค่คนเดียว

เมื่อเข้ามาถึงเรือนสนดำแล้วเย่หยวนก็รู้สึกได้ทันทีว่ามันมีค่ายกลบางอย่างทำงานขึ้น

แต่เพียงแค่ว่าค่ายกลระดับนี้มันไม่อาจจะทำอะไรแก่เย่หยวนได้เลย

ด้วยความเข้าใจในแนวคิดแห่งห้วงมิติของเขาในตอนนี้ การจะหนีนั้นมันไม่เคยเป็นเรื่องยากเย็น

เมื่อเจ้าตัวเรือนมาเย่หยวนก็ได้พบกับชายวัยกลางคนผู้หนึ่งกำลังนั่งรินชาอยู่

คนรับใช้ร้องบอก “นายท่าน ข้าพาเย่หยวนมาแล้ว”

ฉินกวนยกมือขึ้นโบกเป็นสัญญาณไล่คนใช้ไป

เย่หยวนหรี่ตาลงมองที่ฉินกวนพร้อมถามขึ้น “เจ้าหรือคือคนที่ใช้พี่เซียวเฟิงมาข่มขู่ข้า?”

คนรับใช้ผู้นี้ได้ออกไปตามหาเย่หยวนอีกครั้งพร้อมบอกเย่หยวนว่าเซียวเฟิงนั้นนับเป็นคนของโถงวาโยขจี

หากเขานั้นไม่ยอมมายังเรือนสนดำแล้วเซียวเฟิงจะต้องไม่ได้ตายดี!

แน่นอนว่าด้วยตำแหน่งอำนาจของเจียวหัวแล้วผู้ดูแลระดับต่ำอย่างเซียวเฟิงย่อมจะไร้ค่าใดๆ ไป

ถึงแม้ว่าอีกฝ่ายเองก็จะเป็นแค่ผู้ช่วยก็ตาม

เมื่อพลังอำนาจของเจียงหัวแล้วตราบเท่าที่เขาคิดสั่งเขาก็ย่อมสามารถจัดการกับเซียวเฟิงได้อย่างรุนแรงเหลือจินตนาการ

ฉินกวนมองดูเย่หยวนและหัวเราะออกมา “เด็กน้อย เจ้ามันช่างอวดดีจริงๆ! มาถึงบ้านข้าแล้วเจ้ากลับยังกล้าพูดเช่นนี้หรือ?”

เย่หยวนตอบกลับไป “เจียงหัวอยู่ไหนเล่า?”

ฉินกวนยิ้มออกมา “เจ้าไปลบหลู่น้องเจียงหัวและจึงต้องมาพบเจอเรื่องราวเช่นวันนี้ เจ้าหรือเซียวเฟิงมันต้องมีคนตาย! และเมื่อเจ้ามาแล้วมันก็ย่อมหมายความว่าเจ้าเลือกทางแรก”

เย่หยวนมองดูฉินกวนอย่างเย็นเยือก “ด้วยแค่คนอย่างเจ้านี้?”

ฉินกวนยกแก้วชาขึ้นมาดื่มก่อนจะตอบกลับมาด้วยรอยยิ้ม “จะตายอยู่แล้วยังมีหน้ามาอวดดี! หากข้าไม่มีปัญญาจะกำจัดแม้แต่นภาสวรรค์เจ็ดดาวผู้หนึ่งชีวิตการบ่มเพาะของข้านี้จะมีค่าใด”

พูดจบดวงตาของเขาก็เย็นเยือกลงทันทีพร้อมด้วยพลังโลกอันมหาศาลที่พุ่งทะยานครอบไปทั่วเรือน

ฉินกวนนั้นย่อมไม่กล้าจะลงมือกลางถนนที่มาด้วยผู้คน แต่เมื่อเขาสามารถเรียกให้เย่หยวนมาถึงเรือนสนดำนี้ได้แล้วเขาก็ย่อมกล้าที่จะลงมือสังหารอย่างแน่นอน

เย่หยวนมองดูที่อีกฝ่ายราวกับเป็นคนโง่ “เดิมทีข้าแค่คิดจะมากำจัดเจียงหัวทิ้งเสีย เจ้าตัวปัญหานั้น แต่เมื่อมันไม่อยู่เจ้าก็คงได้แต่ต้องโทษตัวเองที่ไม่มีโชคแล้ว”

 

 

 

ตอนที่ 1924 นักหลอมโอสถสวรรค์เงิน

 

“ผู้อาวุโส ข้านั้นมาเพื่อจะขอสอบเข้าเป็นนักหลอมโอสถสวรรค์และสมัครเข้าสังเวียนโอสถ”

ชายแก่ตรงหน้าเย่หยวนนี้คือผู้คุมการสอบเข้าเป็นนักหลอมโอสถสวรรค์

หลายต่อหลายปีที่ผ่านมานี้ศาลาโอสถสวรรค์นั้นโด่งดังขึ้นอย่างมากมาย เหล่านักหลอมโอสถสวรรค์เองแม้จะเป็นแค่นักหลอมโอสถสวรรค์ทองแดงก็ยังมีสถานะในโลกภายนอกที่สูงส่งกว่านักหลอมโอสถทั่วๆ ไปนัก

เหล่านักหลอมโอสถที่ได้ออกจากศาลาโอสถสวรรค์นี้ไปล้วนแล้วแต่ต้องผ่านสังเวียนการประลองมานับไม่ถ้วนแน่นอนว่าพวกเขาทั้งหลายย่อมจะมีพลังฝีมือที่เหนือล้ำกว่านักหลอมโอสถทั่วๆ ไปมาก

เพราะฉะนั้นการที่จะเข้าศาลาโอสถสวรรค์เป็นนักหลอมโอสถสวรรค์ได้นั้นมันจึงมีการคัดเลือกที่เข้มงวดไม่น้อย

ไม่ใช่แค่ว่าสามารถหลอมโอสถได้ก็สามารถเข้าศาลาโอสถสวรรค์ได้

และชายชราตรงหน้านี้ก็คือคนที่ทำหน้าที่คัดกรองที่ว่านั้น

ชายแก่มองดูเย่หยวนก่อนจะยกมือขึ้นมาโบกปัด “เด็กน้อย ที่นี่หาใช่ที่ที่เจ้าจะมาเที่ยวเล่นได้ ไปเสียเถอะ”

เขานั้นเห็นว่าเย่หยวนนั้นยังเด็กจนเกินไปและไม่มีทางจะผ่านการทดสอบใดๆ ได้จึงคิดว่ามันจะเป็นการเสียเวลาเปล่า

ด้วยอายุเพียงเท่านี้แล้วสามารถขึ้นมาถึงอาณาจักรนภาสวรรค์เจ็ดดาวนั้นมันไม่ใช่เรื่องที่ธรรมดาอย่างแน่นอน

แต่หากคิดอยากจะเป็นจอมเทพโอสถห้าดาวด้วยอายุเท่านี้มันคงเป็นเรื่องที่เป็นไปได้ยาก อย่าว่าแต่จะผ่านการทดสอบใดๆ ได้เลย

เพราะแม้ว่าการทดสอบนี้มันจะไม่ได้เป็นเรื่องลึกลับซับซ้อนยากเย็นมากมาย แต่คนที่จะผ่านไปได้นั้นมันก็มีไม่มาก

เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “ผู้อาวุโสจะไม่ลองให้ข้าแสดงฝีมือหน่อยหรือ?”

ชายชราบอก “เฒ่าคนนี้เฝ้าดูศาลาโอสถสวรรค์มานานหลายต่อหลายปีและได้พบเจอกับนักหลอมโอสถมาแล้วอย่างนับไม่ถ้วน เจ้าจะสามารถผ่านหรือไม่นั้นข้าแค่มองดูพอรู้ได้”

ชายแก่คนนี้เองก็เคยเป็นจอมเทพโอสถห้าดาวมา เขาย่อมมีความรู้ความเข้าใจในระดับนี้ไม่น้อย

ด้วยชื่อเสียงของศาลาโอสถสวรรค์แล้วนักหลอมโอสถมากมายหลายหน้าต่างคิดเข้ามาในสังเวียนประลองโอสถ เหล่านักหลอมโอสถที่เขาได้พบเจอนั้นย่อมเหนือล้ำกว่าที่จะจินตนาการได้

เพราะฉะนั้นเขาจึงได้มีความรู้ที่ยึดมั่นอยู่กับตัวในเรื่องการมองคน

เย่หยวนเองก็ไม่ได้แสดงท่าทีไม่พอใจออกมา เขาแค่ยิ้มตอบ “เช่นนั้นท่านผู้อาวุโสโปรดให้โอกาส ให้ผู้เยาว์ได้ลองวัดฝีมือสักครั้ง?”

“เด็กคนนี้ อย่าได้มาทำให้เสียเวลา เหล่านักหลอมโอสถที่ผู้อาวุโสผิงพบเจอมานั้นมันมากกว่าเม็ดข้าวที่เจ้าเคยกินมาทั้งชีวิต เขานั้นก็ได้บอกแล้วว่าเจ้าไม่ผ่าน ยังจะมีโอกาสใดๆ ที่เจ้าจะสามารถผ่านได้อีก”

“เด็กน้อย ขนเข้ายังไม่ทันขึ้นก็คิดว่าตัวเองจะหลอมโอสถได้แล้วหรือ?”

“ฮ่าๆ”

ทุกผู้คนรอบๆ ต่างหัวเราะลั่นขึ้นทันทีด้วยท่าทางเย้ยหยันเย่หยวน

เพราะต่อให้เป็นศิษย์จากค่ายสำนักยอดนักหลอมโอสถใดๆ การที่จะสามารถเข้าศาลาโอสถสวรรค์ได้มันก็ต้องมีอายุอย่างน้อยๆ ห้าพันปีขึ้นไป

ด้วยอายุของเย่หยวนแล้วมันย่อมไม่มีโอกาสนั้น

ผู้อาวุโสผิงมองดูสภาพจริงจังของเย่หยวนไม่แสดงท่าทางอวดเก่งเหมือนดั่งลูกคุณหนูตระกูลใหญ่เขาจึงได้แต่พยักหน้ายอมรับออกมาในที่สุด “ช่างเถอะ ไปลองให้รู้เสีย!”

เย่หยวนยกมือขึ้นคารวะอีกฝ่ายทันทีด้วยความตื่นเต้นดีใจ “ขอบคุณมากผู้อาวุโสผิง!”

ผู้อาวุโสผิงยกมือขึ้นมาโบกปัด “อย่าเพิ่งได้มาขอบคุณข้า ไฟศักดิ์สิทธิ์นี้มันรุนแรงไม่เบา อย่าได้ทำให้ตัวเองบาดเจ็บเสียเล่า”

การทดสอบนั้นมันแสนง่ายดาย แค่การควบคุมไฟไปหลอมโอสถเพียงเท่านั้น

แต่คนทั้งหลายนั้นไม่ได้คิดว่ามันง่ายดายเลยเพราะเรื่องนี้จอมเทพโอสถห้าดาวหลายๆ คนเองก็ยังไม่อาจทำมันได้

ไฟนี้มันมิใช่ไฟศักดิ์สิทธิ์ทั่วๆ ไปแต่มันคือไฟที่ไม่มีนาย ทำให้มันรุนแรงและร้อนอย่างมาก

หากคิดจะใช้ไฟที่ดุร้ายเช่นนี้ไปหลอมโอสถแล้วมันย่อมต้องใช้ความสามารถที่สูงส่ง

ในเตาอั้งโล่นั้นมีก้อนไฟกำลังดิ้นไปมาอย่างรุนแรงภายใน

“หึ อีกไม่นานมันคงได้แต่อายมุดดินหนีไปแล้ว!”

“เพลิงหมาป่าสวรรค์หทัยเมฆานั้นขึ้นชื่อว่ายากต่อการควบคุม ด้วยอายุเท่านี้มีหรือที่มันจะควบคุมเพลิงหมาป่าสวรรค์หทัยเมฆาที่ไม่มีนายได้?”

“นี่สินะที่เขาเรียกว่าประเมินตัวเองสูงเกินไป”

…

คนทั้งหลายนั้นต่างรู้สึกว่าการทดสอบเย่หยวนนี้มันเสียเวลาเปล่าจึงแสดงท่าทีรำคาญออกมาอย่างมาก

เย่หยวนค่อยๆ เดินไปหน้าเตานั้นพร้อมชี้นิ้วออก จากนั้นเจ้าก้อนไฟก็ได้พุ่งตามปลายนิ้วของเขาลงไปยังหม้อหลอมในทันทีอย่างว่าง่าย

เรื่องราวที่เกิดขึ้นนี้มันสุดแสนจะเป็นธรรมชาติและนุ่มนวลอย่างที่ไม่มีการหยุดชะงักเลย

เหล่าคนทั้งหลายที่แสดงสีหน้าเบื่อหน่ายออกมาในคราแรกต่างลุกขึ้นยืนตามๆ กันเมื่อได้เห็นเย่หยวนลงมือ

ภายในโถงตอนนี้มันปกคลุมไปด้วยความเงียบงันมีเพียงแค่การทดสอบของเย่หยวนที่ดำเนินต่อไปไม่มีหยุด

จากนั้นไปก็เป็นการหลอมโอสถ

เพลิงหมาป่าสวรรค์หทัยเมฆานั้นทำตัวว่าง่ายอย่างมากเมื่ออยู่ในมือของเย่หยวนและค่อยๆ ปล่อยเสียงร้องเหมือนเสียงหอนของหมาป่าออกมา

ภายในหม้อหลอมนั้นเป็นโอสถเทียมที่ใช้เพื่อการทดสอบนี้โดยเฉพาะ

‘ปัง!’

‘ปัง!’

‘ปัง!’

…

ภายในหม้อหลอมนี้เกิดเสียงระเบิดดังขึ้นมาเก้าครั้งติดๆ กัน

เสียงหอนดังขึ้นอีกครั้งก่อนที่เจ้าเพลิงหมาป่าสวรรค์หทัยเมฆาจะกลับไปอยู่ในเตาเช่นเดิมแต่มันกลับไม่ค่อยอยู่นิ่งเหมือนก่อนหน้าสักเท่าไหร่

‘ตุบ!’

เพลิงหมาป่าสวรรค์หทัยเมฆานั้นกลับไปยังเตาอีกครั้งและได้เข้าสู่สภาวะที่ไม่มีใครเป็นนาย

แต่ตอนนี้พลังปิดกั้นรอบๆ เตามันกลับทำงานขึ้น

ทุกคนได้แต่มองดูภาพตรงหน้าอย่างมึนงง

“เก้าปะทุ นี่คงเป็นพลังฝีมือของนักหลอมโอสถระดับเงินแล้วใช่หรือไม่?”

“ที่สำคัญการควบคุมไฟนั้นมันช่างเหนือล้ำ!”

“เพลิงหมาป่าสวรรค์หทัยเมฆากลับคิดอยากทำลายพลังปิดกั้นออกมา หมายความว่า…มันคิดอยากได้เย่หยวนคนนี้เป็นนายมันอย่างนั้นหรือ?”

…

การทดสอบนี้ของเย่หยวนผ่านไปอย่างรวดเร็วเพียงแค่ไม่กี่อึดใจก็สิ้นสุดลง

แต่ในเวลาแค่ไม่กี่อึดใจนี้คนทั้งหลายกลับได้เห็นพลังฝีมือของเย่หยวนอย่างชัดเจน

การหลอมโอสถเทียมนั้นเสียงของการปะทุแต่ละครั้งมันจะเป็นคะแนนแสดงความเก่งกาจของฝีมือ

ตราบเท่าที่ผู้คนสามารถทำให้เกิดเสียงปะทุได้ มันก็จะนับว่าผ่านการทดสอบ

แต่เจ้าโอสถเทียมนี้มันส่งเสียงได้อย่างมากสุดก็แค่เก้าครั้ง และเย่หยวนกลับสามารถทำให้มันปะทุขึ้นได้ครบจำนวน!

ภายใต้สถานการณ์ปกติแล้วการที่ทำให้เกิดเก้าปะทุได้มันย่อมหมายความว่าคนผู้นั้นมีพลังฝีมือถึงระดับนักหลอมโอสถสวรรค์เงิน

เพียงแค่ว่าคนทั้งหลายที่มาทดสอบในศาลาโอสถสวรรค์ไม่เคยมีใครที่เก่งกาจพอจะทำได้ขนาดนี้มาก่อน

เว้นเสียแต่ว่าคนผู้นั้นจะเป็นยอดคนนักหลอมโอสถชื่อดังแต่ไม่เคยทำการทดสอบของศาลาโอสถสวรรค์มาก่อน ไม่เช่นนั้นแล้วจะมีคนที่เก่งกาจขนาดนี้ปรากฏตัวออกมาได้อย่างไร?

แต่ว่าเย่หยวนนั้นมีอายุเพียงเท่าไหร่?

ตอนนี้เหล่าคนทั้งหลายนี้อายุแค่พันกว่าปีพวกเขายังต้องให้อาจารย์เฆี่ยนตีจดจำเรื่องพื้นฐานอยู่เลย!

เท่านี้มันก็มากพอจะทำให้ทุกผู้คนตื่นตะลึงในฝีมือแล้ว!

“ข้าทำการสอบเสร็จแล้ว” เย่หยวนเดินเข้ามาบอกผู้อาวุโสผิง

ผู้เฒ่าสะดุ้งตัวขึ้นก่อนจะกลับมาตั้งสติได้

เขามองดูเย่หยวนด้วยรอยยิ้มแห้งๆ “เฒ่าคนนี้ขอโทษเจ้าด้วย เฒ่าคนนี้ไม่นึกเลยว่าจะทำการประเมินได้ผิดพลาดถึงขนาดนี้”

ทุกคนที่ได้ยินนั้นตกตะลึงอย่างมาก ผู้อาวุโสผิงนี้กลับขอโทษเด็กคนหนึ่ง!

ผู้อาวุโสผิงนั้นคือนักหลอมโอสถสวรรค์ทอง แต่เขากลับกล่าวขอโทษต่อเด็กผู้หนึ่ง

แต่พอคิดไปแล้วมันก็ไม่ได้แปลกอะไร

เพราะเย่หยวนนั้นมีฝีมือขนาดนี้ได้ด้วยอายุเท่านี้ แน่นอนว่าความสำเร็จในวันหน้าของเขามันย่อมไม่มีขีดจำกัด!

เย่หยวนยกมือขึ้นคารวะ “ผู้อาวุโสผิงกล่าวเกินไปแล้ว! ข้าแค่สงสัยว่าเช่นนี้จะนับว่าผ่านการทดสอบหรือไม่?”

“ผ่านอยู่แล้ว!”

พูดไปผู้อาวุโสผิงก็ได้โยนเหรียญเงินออกมาให้แก่เย่หยวน “เก้าปะทุ เจ้านั้นมีฝีมือที่ขึ้นถึงขั้นนักหลอมโอสถสวรรค์เงินได้แล้ว จากวันนี้ไปเจ้าจะถูกนับเป็นนักหลอมโอสถสวรรค์เงิน!”

เย่หยวนรับเหรียญนั้นไปด้วยท่าทางตื่นตกใจไม่น้อย เพราะเขาไม่นึกว่าแค่ผ่านการทดสอบก็จะสามารถเป็นนักหลอมโอสถสวรรค์เงินได้เช่นนี้

เป็นตอนนี้เองที่เขาได้รู้ว่าเหล่านักหลอมโอสถทั้งหลายที่ผ่านไปก่อนหน้านั้นมันเป็นแค่ระดับที่ต่ำต้อยเพียงใด

พวกเขานั้นต้องผ่านสังเวียนนับร้อย หรือพันครั้งเพื่อที่จะสามารถขึ้นไปเป็นนักหลอมโอสถสวรรค์ทองแดงได้

และเช่นกัน หากนักหลอมโอสถสวรรค์ทองแดงคิดอยากขึ้นสู่รับเงินพวกเขาก็ต้องขึ้นประลองอีกนับครั้งไม่ถ้วน

เรื่องราวนี้หลายๆ ครั้งมันกินเวลาหลายสิบปี อาจจะถึงหลายร้อย หรือบางคนอาจจะใช้เวลาหลายพันหลายหมื่นปีเพื่อขึ้นระดับ

แต่เย่หยวนแค่ทำตามกฎของหม้อหลอมและพยายามอย่างสุดตัว ไม่นึกไม่ฝันว่าเขานั้นจะกลับสามารถขึ้นมาถึงระดับเงินได้อย่างรวดเร็วเช่นนี้

 

 

 

ตอนที่ 1925 สังเวียนเงิน

 

เย่หยวนเก็บเหรียญนั้นลงไปและยกมือขึ้นคารวะ “ขอบพระคุณผู้อาวุโสผิง!”

ผู้อาวุโสผิงเองก็ยิ้มตอบกลับ “ดีๆ ยอดคนนั้นย่อมยิ่งใหญ่ตั้งแต่ยังเป็นหนุ่มสาว! ด้วยพรสวรรค์ของเจ้าแล้วในเวลาอีกไม่ถึงสิบปีเจ้าคงสามารถขึ้นไปได้ถึงระดับทองแน่ๆ เจ้าหนุ่ม หลังจากเข้าศาลาโอสถสวรรค์เราไปแล้วเจ้าต้องหมั่นบ่มเพาะให้ดีด้วยเล่า!”

เพราะการปรากฏกายนี้ของเย่หยวนมันทำให้ผู้อาวุโสผิงตกตะลึงอย่างมาก

การที่สามารถมีความรู้ด้านโอสถมากมายได้ตั้งแต่อายุยังน้อยเท่านี้มันย่อมหมายความว่าเปล่งประกายในศาลาโอสถสวรรค์ได้อย่างแน่นอน

เย่หยวนยิ้มตอบ “ผู้อาวุโสผิงโปรดวางใจ ข้าจะตั้งใจบ่มเพาะแน่นอน”

พูดจบเย่หยวนก็เดินจากไป

เหล่าผู้เข้าสอบทั้งหลายนั้นหันไปมองตามเย่หยวนเป็นตาเดียวด้วยสีหน้าอิจฉา

เหรียญเงินนี้พวกเขาทั้งหลายหวังจะได้มันมานับพันๆ หรืออาจจะถึงหมื่นปี

แต่เย่หยวนคนนี้กลับได้ไปอย่างรวดเร็ว!

“ต่อไป!” ผู้อาวุโสผิงหันกลับมาเรียกต่อ

ซุนจิงค่อยๆ เดินขึ้นไปหยุดตรงหน้าเจ้าเพลิงหมาป่าสวรรค์หทัยเมฆาด้วยความรู้สึกตื่นเต้นดีใจ

“เพลิงหมาป่าสวรรค์หทัยเมฆานั้นกำลังหลงเจ้าเด็กคนนั้น มันย่อมจะสามารถควบคุมได้ง่ายกว่าเก่าแล้ว หึ ช่างเป็นโอกาสเหมาะของข้า! จะว่าไปเรื่องนี้ข้าก็นับว่าติดค้างเจ้าเด็กนั่นแล้ว”

เมื่อพลังปิดกั้นถูกเปิดออกซุนจิงก็ได้วาดตราขึ้นมาด้วยมือทั้งสองข้างพยายามที่จะควบคุมเจ้าเพลิงหมาป่าสวรรค์หทัยเมฆา

เสียงหมาป่าหอนดังลั่นขึ้นก่อนที่เจ้าก้อนไฟนี้มันจะเปลี่ยนร่างกลายเป็นก้อนเพลิงคล้ายรูปหมาป่าและพุ่งตัวเข้าขย้ำซุนจิง

‘อึก!’

ซุนจิงนั้นเหมือนถูกคลื่นพลังมหาศาลปะทะเข้าร่างจนลอยกระเด็นไป

ในวินาทีนั้นร่างของเขาแทบจะไหม้เป็นจุณ ตอนนี้จึงได้แต่นอนร้องอย่างสาหัสอยู่บนพื้น

‘ฟุบ!’

เจ้าหมาป่าเพลิงพุ่งตัวออกไปอย่างรวดเร็ว เข้าสู่ด้านในของโถง

และนั่นมันคือทิศทางที่เย่หยวนเพิ่งจะเดินจากไป!

ผู้อาวุโสผิงหรี่ตาลงก่อนจะพุ่งตัวตามออกไปในเสี้ยววินาทีก็สามารถตามเจ้าเพลิงหมาป่าสวรรค์หทัยเมฆาได้ทัน

“เจ้าสัตว์ร้าย คิดจะหนีไปไหน!”

ไฟศักดิ์สิทธิ์นั้นคือภูต เพราะฉะนั้นเจ้าเพลิงหมาป่าสวรรค์หทัยเมฆาจึงไม่อาจจะยอมสยบต่อใครได้ง่ายๆ

เมื่อเห็นผู้อาวุโสผิงตามมาถึงเพลิงหมาป่าสวรรค์หทัยเมฆาก็หันตัวพุ่งเข้าใส่ผู้อาวุโสผิงทันที

‘ปัง! ปัง! ปัง!’

ภายในโถงนั้นเกิดการต่อสู้ของหนึ่งคนหนึ่งภูตขึ้นอย่างดุเดือด

ผู้คนทั้งหลายต่างได้แค่หันมองหน้ากันด้วยความตื่นตะลึงจากภาพตรงหน้า

“นี่มัน…มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? แม้ว่าเพลิงหมาป่าสวรรค์หทัยเมฆาจะยากที่จะควบคุมแค่ไหนมันก็ไม่ได้ดุร้ายป่าเถื่อนถึงขั้นนี้!”

“นี่…นี่มันคงไม่ได้คิดจะตามเจ้าเด็กคนนั้นไปหรอกใช่ไหม?”

“เจ้าเด็กคนนั้นมันทำอะไรลงไปกันแน่ เหตุใดเพลิงหมาป่าสวรรค์หทัยเมฆาถึงได้คลั่งขึ้นมาขนาดนี้?”

…

หลังจากการต่อสู้อันดุเดือดผ่านไปผู้อาวุโสผิงก็ได้ใช้กำลังอันเหนือล้ำของตนในการจับกุมเจ้าเพลิงหมาป่าสวรรค์หทัยเมฆา

เว้นเสียแต่ว่าเจ้าเพลิงหมาป่าสวรรค์หทัยเมฆาที่ถูกจับไว้มันก็ยังคงไม่สงบ อาละวาดอย่างไม่หยุดพัก

ผู้อาวุโสเผิงเองก็ตื่นตะลึงอย่างมากเช่นกัน “เด็กคนนี้มีทักษะการควบคุมไฟที่เหนือล้ำจนถึงจุดสมบูรณ์! เพลิงหมาป่าสวรรค์หทัยเมฆานี้กลับคิดอยากตามไปขอฝากตัวรับใช้เขา! ช่างน่ากลัว!”

เพลิงหมาป่าสวรรค์หทัยเมฆานั้นขึ้นชื่อว่าเป็นไฟศักดิ์สิทธิ์ระดับห้าที่ยากต่อการจับคุมที่สุด เหล่านภาสวรรค์ทั่วๆ ไปย่อมไม่มีทางจะควบคุมมันได้ ไม่ต้องพูดถึงเรื่องการเป็นนายของมันเลย

และเพราะเช่นนั้นเองมันถึงได้กลายมาเป็นบททดสอบของศาลาโอสถสวรรค์

แต่ผู้อาวุโสเผิงเองก็ไม่นึกไม่ฝันว่าแค่เย่หยวนใช้เจ้าเพลิงหมาป่าสวรรค์หทัยเมฆาในการสอบครั้งเดียวมันกลับจะทำให้เจ้าเพลิงหมาป่าสวรรค์หทัยเมฆาคิดติดตามเขาได้

ตราบเท่าที่เย่หยวนคิดอยาก เขาก็สามารถเป็นนายของมันได้ในทุกเมื่อ

ผู้อาวุโสผิงย่อมเข้าใจดีว่าตอนนี้เพลิงหมาป่าสวรรค์หทัยเมฆาคงไม่อาจตกเป็นของใครไปได้อีกแล้วในอนาคต

เขายกมือขึ้นมาโบกไล่ “ยาม นำเจ้าเพลิงหมาป่าสวรรค์หทัยเมฆาไปเสีย การสอบวันนี้จบลงเพียงเท่านี้”

…

สังเวียนประลองโอสถเงินนั้นมีเสียงโห่ร้องดังลั่นสนั่นฟ้า

ไม่ไกลออกไปจากเหล่าผู้ส่งเสียงร้องก็มีเงาร่างสองผู้กำลังยืนเผชิญหน้ากันอยู่บนสังเวียนอย่างที่ไม่มีใครคิดจะยอมใคร

“เอาเลย มู่เต้าเฉิง!”

“มู่เต้าเฉิงเก่งกาจจริงๆ!”

…

ที่ด้านนอกสังเวียนตอนนี้เสียงโห่ร้องมันดังไม่แพ้เสียงของหม้อหลอม

ส่วนบนสังเวียนนั้นชายวัยกลางคนทางฝั่งขวาก็กำลังได้เปรียบอยู่ไม่น้อย

ไม่นานนักความได้เปรียบนี้ของเขามันก็กินคู่ต่อสู้จนขาดลอย

“หลอม!”

เมื่อมู่เต้าเฉิงร้องออกมาโอสถมันก็เริ่มหลอมและก่อรูปขึ้นเป็นโอสถภายในคราเดียว

อีกฝ่ายนั้นได้แต่มองดูภาพตรงหน้าอย่างเจ็บใจ เพราะตอนนี้โอสถของเขานั้นมันได้กลายเป็นโอสถไร้ค่าไปแล้ว

มู่เต้าเฉิงกล่าวขึ้นด้วยท่าทางเย่อหยิ่ง “หวงเจิน มันยังเร็วไปร้อยปีหากเจ้าคิดจะมาท้าทายข้า! ฮ่าๆ”

หวงเจินมองดูมู่เต้าเฉิงก่อนจะถอนหายใจยาวออกมาและเดินลงสังเวียนไป

เย่หยวนมองดูภาพตรงหน้านี้อย่างประหลาดใจไม่น้อย การประลองหลอมโอสถเช่นนี้มันเป็นสิ่งที่เขาแทบไม่เคยพบเห็น

เพราะการประลองหลอมโอสถนั้นจะเกลียดชังการยุ่มย่ามของผู้คนภายนอกมากที่สุด ทำให้สังเวียนประลองที่เปิดให้ผู้คนเข้าชมได้เช่นนี้นับว่าหายากมาก

และไม่ใช่เพียงแค่เสียงของผู้คนทั้งหลายนั้นไม่ถูกปิดกั้น แต่มันยังไม่มีค่ายกลใดๆ มาปิดบังสายตาเลยเสียด้วย

การเผชิญหน้าของทั้งสองบนสังเวียนนั้นมันเหมือนกับการเผชิญหน้าของนักยุทธ์ไม่มีผิด

ผู้ชนะนั้นหลอมโอสถได้

ผู้แพ้นั้นทำให้โอสถเสียค่า!

แต่เย่หยวนก็ได้เห็นว่าฝีมือของคนทั้งสองนี้มันไม่ธรรมดาจริงๆ

เทียบกับเหล่าผู้คนที่เรียกตัวเองว่าเป็นจอมเทพโอสถห้าดาวในโลกภายนอกแล้ว พวกเขาทั้งหลายนี้เก่งกาจกว่ามาก

โดยเฉพาะอย่างยิ่งมู่เต้าเฉิงคนนี้ เขานั้นมีความรู้โอสถขึ้นถึงอาณาจักรต้นขั้นปลาย แน่นอนว่าเขาต้องฝีมือที่เหนือล้ำผู้คน

เมื่อได้ยินเสียงร้องของคนทั้งหลายก็ยิ่งแสดงได้อย่างชัดเจนว่ามู่เต้าเฉิงนั้นชื่อเสียงในสังเวียนประลองโอสถนี้เพียงใด

แต่เย่หยวนนั้นคิดว่าการประลองโอสถเช่นนี้เองมันกลับจะทำให้ผู้คนเพิ่มพูนฝีมือของตนได้มากกว่าการประลองทั่วๆ ไป

เพราะคนทั้งสองนั้นเผชิญหน้าและประลองการหลอมกัน มีคลื่นพลังที่ปะทะกันอยู่ตลอดทำให้สามารถลักจำความเข้าใจในวิชาของอีกฝ่ายมาได้

ภายใต้สถานการณ์เช่นนั้นแล้วแม้จะเป็นฝ่ายแพ้ แต่พวกเขาทั้งหลายก็ย่อมจะได้ความรู้ติดตัวกลับไปไม่น้อย

ที่สำคัญกว่านั้นการที่ต้องหลอมโอสถภายใต้สถานการณ์ที่ยากเย็นเช่นนี้เองมันก็จะเพิ่มพูนพลังสมาธิและความเก่งกาจของนักหลอมโอสถได้มาก

ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมชื่อนักหลอมโอสถสวรรค์นั้นมันถึงมีค่าและได้รับการยอมรับมากมาย เมื่อเห็นเช่นนี้แล้วเย่หยวนก็ได้แต่ชื่นชมว่าวิธีการของศาลาโอสถสวรรค์นี้มันเหนือล้ำจริงๆ

“อีกแค่ชัยชนะเดียวมู่เต้าเฉิงก็จะสามารถป้องกันสังเวียนได้ครบสิบครั้งแล้ว ถึงเวลานั้นเขาคงได้เหรียญนักหลอมโอสถสวรรค์ทองไปแน่!”

“ข้าล่ะอิจฉาเขาจริงๆ อย่างข้าชีวิตนี้คงไม่อาจขึ้นเป็นนักหลอมโอสถสวรรค์ทองได้แน่!”

…

มู่เต้าเฉิงนั้นมั่นใจในความสำเร็จของคนอย่างมากเขาจึงร้องตะโกนขึ้นบนสังเวียน “มีใครกล้าที่จะขึ้นมาท้าทายข้าอีกไหม? มี! หรือ! ไม่!”

มู่เต้าเฉิงในตอนนี้มีสภาพเหมือนนักสู้ที่เพิ่งได้รับชัยครั้งใหญ่มา จิตใจเต็มเปี่ยมไปด้วยความองอาจ

แต่ที่ด้านล่างนั้นกลับไม่มีใครกล้าจะขึ้นไปบนสังเวียนเลย

ตามกฎของศาลาโอสถสวรรค์แล้วหากคนผู้หนึ่งสามารถชนะได้สิบศึกติดต่อกันพวกเขาก็จะนับว่าป้องกันสังเวียนได้หนึ่งครั้ง

และเมื่อสามารถป้องกันสังเวียนได้ครบสิบครั้ง พวกเขาก็จะขึ้นไปถึงระดับที่สูงกว่าเก่าได้

และเมื่อทำเช่นนั้นได้ชื่อเสียงใดๆ ของพวกเขาก็จะสั่นสะท้านดังไปทั่วโลกา

เพราะไม่ว่าอย่างไรเสียชื่อเสียงของศาลาโอสถสวรรค์นี้มันก็ไม่ได้โด่งดังแค่ในยอดเมืองหลวงจักรพรรดิทองวาวเท่านั้น

แม้แต่เหล่านักหลอมโอสถจากวังพำนักจักรพรรดิเทพสวรรค์ยังต้องมาเป็นสมาชิกของศาลาโอสถสวรรค์นี้

ยิ่งผ่านเวลาไปนานเข้าอำนาจที่ศาลาโอสถสวรรค์มีมันจึงยิ่งล้ำลึกจนไม่อาจสาวขึ้นมาได้หมด

หากคนผู้ใดสามารถได้รับเหรียญระดับสูงไปได้ มันก็จะเป็นการเพิ่มพูนชื่อเสียงของพวกเขาเหล่านั้นอย่างใหญ่หลวง

เรื่องนี้มันย่อมทำให้ผู้คนแทบคลั่ง

เพียงแค่ว่าในศาลาโอสถสวรรค์นั้นการที่จะเลื่อนขึ้นระดับได้นั้นมันสุดแสนจะยากเย็น

นอกจากจะต้องใช้เวลาแล้วเหล่านักหลอมโอสถทั้งหลายที่เข้าศาลาโอสถสวรรค์มาล้วนแล้วต่างมิใช่แค่หมูหมากาไก่ข้างทาง

คิดอยากชนะติดกันได้ให้สิบศึกมันเป็นเรื่องที่สุดแสนยากเย็น

ที่สำคัญกว่านั้นคือพวกเขายังต้องชนะติดต่อกันสิบสังเวียนจึงจะสามารถผ่านขึ้นไประดับสูงกว่าได้

เพราะแบบนั้นเองชื่อของนักหลอมโอสถสวรรค์จากศาลาโอสถสวรรค์มันจึงยิ่งมีค่า

จู่ๆ เย่หยวนก็กระโดดขึ้นไปบนสังเวียนนั้นและบอกแก่มู่เต้าเฉิงด้วยรอยยิ้ม “ข้าขอท้า”

 

 

 

ตอนที่ 1926 โยนไข่ใส่หิน

 

ทุกสายตาต่างจับจ้องมาที่ร่างของชายหนุ่มผู้นี้

และไม่นานสายตาทั้งหลายก็เปลี่ยนเป็นความเย้ยหยัน

เมื่อมู่เต้าเฉิงได้เห็นเย่หยวนเขาก็หัวเราะลั่นออกมา “ฮ่าๆ เจ้าหนู เจ้าคงยังไม่คุ้นที่ทางสินะ! ที่นี่มันสังเวียนเงิน เจ้าคงไม่ได้เดินขึ้นมาผิดสังเวียนหรอกใช่ไหม?”

แม้ว่าเหล่านักหลอมโอสถสวรรค์เงินนั้นจะมีจำนวนไม่น้อยแต่พวกเขาทั้งหลายนั้นก็ต่างคุ้นชินเคยเห็นหน้าตาของกันมาก่อนสิ้น ทำให้ทุกผู้คนต่างรู้ว่าใครเป็นใคร

ไม่เพียงแค่เย่หยวนจะหน้าไม่คุ้นแล้วแต่เขายังเป็นแค่เด็กหนุ่มแน่นอนว่าทุกผู้คนต่างคิดว่าเขานั้นเดินขึ้นมาผิดสังเวียน

มีหรือที่เด็กหนุ่มอย่างนี้จะเป็นนักหลอมโอสถสวรรค์เงินไปได้?

ที่ด้านข้างทางกรรมการเองก็มองดูด้วยใบหน้าเหนื่อยใจ “เจ้าหนุ่ม ที่นี่คือสังเวียนเงิน ผู้ที่คิดจะขึ้นท้าประลองต้องมีเหรียญเงินก่อนจึงจะสามารถประลองได้”

ดูท่าแล้วเขาเองก็คงไม่เชื่อเช่นกันว่าเย่หยวนนั้นจะเป็นนักหลอมโอสถสวรรค์เงินไปได้

เย่หยวนยิ้มและค่อยๆ ยื่นเหรียญนั้นที่ผู้อาวุโสผิงมอบให้นั้นออกมามอบแก่กรรมการ “นี่น่าจะเป็นเหรียญเงินใช่หรือไม่? ท่านผู้อาวุโสโปรดตรวจสอบ”

นั่นทำให้คำดูถูกเหยียดหยามทั้งหลายเงียบเบาลงเหลือไว้เพียงความเงียบงัน

นักหลอมโอสถสวรรค์เงินที่อายุน้อยขนาดนี้มันไม่เคยปรากฏขึ้นมาก่อน!

กรรมการผู้นั้นรับเหรียญไปและส่งจิตของตนลงไปภายใน และแน่นอนว่าไม่นานเขาก็ได้ทราบว่าเย่หยวนเป็นนักหลอมโอสถสวรรค์เงินที่เพิ่งถูกเลื่อนขั้นขึ้นมาจริงๆ

ชายแก่หันไปมองเย่หยวนอย่างตื่นตกใจ “เหรียญเงินของเจ้านี้เพิ่งถูกออกมาใหม่ แต่ข้าไม่เคยได้ยินชื่อหรือเห็นหน้าเจ้ามาก่อนเลย หรือว่า…”

ชายหนุ่มที่มีความสามารถถึงขั้นนักหลอมโอสถสวรรค์เงินเช่นนี้ต่อให้เขาจะถูกเลื่อนขึ้นมาจากระดับทองแดง มันก็ย่อมต้องมีชื่อเสียงผ่านหูเขามาบ้าง

เพราะฉะนั้นเหรียญนี้ของเย่หยวนจึงมีความเป็นไปได้สูงมากที่จะไม่ใช่การเลื่อนขั้นแต่เป็นการออกใหม่

เย่หยวนยิ้มพร้อมกล่าว “ผู้เยาว์เพิ่งจะผ่านการทดสอบของศาลาโอสถสวรรค์และได้เป็นนักหลอมโอสถสวรรค์เมื่อสักครู่นี้”

‘หืม!’

“เลื่อนขึ้นมาถึงนักหลอมโอสถสวรรค์เงินในคราเดียว! เด็กคนนี้มันทำให้เกิดเก้าปะทุได้!”

“ไม่มีทางหรอกใช่ไหม? ครั้งสุดท้ายที่เกิดเก้าปะทุขึ้นมันก็ผ่านมาตั้งหลายร้อยปีแล้วนา?”

“ใช่ แต่เหล่าคนที่สามารถจะทำเก้าปะทุได้มันล้วนแล้วแต่เป็นเหล่าจอมเทพโอสถหกดาวมากชื่อที่เพิ่งมาถึงศาลาโอสถสวรรค์ ไม่เคยมีจอมเทพโอสถห้าดาวคนไหนทำได้มาก่อน!”

…

การผ่านทดสอบของศาลาโอสถสวรรค์และขึ้นมาถึงระดับเงินได้ในทันทีนั้นมันเป็นเรื่องที่หาได้ยากยิ่ง

สายตาที่ทุกผู้คนมองมายังเย่หยวนมันจึงเปลี่ยนไปในทันที

นี่คือเด็กหนุ่มที่จะเป็นดาวดวงใหม่ของศาลาโอสถสวรรค์อย่างไม่ต้องสงสัยเลย

ทางกรรมการผู้นั้นเองก็แสดงสีหน้าตื่นตะลึงออกมาก่อนจะคืนเหรียญให้แก่เย่หยวนและบอก “คนหนุ่มสมัยนี้ประมาทไม่ได้เลยๆ!”

เย่หยวนกล่าวตอบ “ตอนนี้ข้ามีคุณสมบัติพอจะท้าทายเขาแล้วใช่หรือไม่?” พูดไปเย่หยวนก็หันหน้าไปหามู่เต้าเฉิง

กรรมการคนนั้นยิ้มขึ้นมาเมื่อได้ยิน “หึๆ เจ้าหนุ่ม เจ้านั้นมีช่องให้พัฒนาอีกมากมาย แต่เจ้าจะดูถูกสังเวียนเงินมากจนเกินไปแล้ว! การประลองกับเขาในตอนนี้มันไม่ได้ให้ประโยชน์ใดๆ กับเจ้าหรอก”

“อย่าสิ ผู้อาวุโสซิน! เขานั้นอุตส่าห์มอบตัวมาถึงหน้าประตูเช่นนี้แล้วผู้เฒ่าอย่างท่านก็อย่าได้มายุ่ง! เด็กคนนี้มันจะทำให้ข้าได้เหรียญทองมาอย่างแน่นอน!” เมื่อมู่เต้าเฉิงได้ยินคำของกรรมการผู้นั้นเขาก็ร้องห้ามทันที

เพราะในวินาทีที่เขาเห็นเหรียญเงินของเย่หยวน นอกจากความตื่นตะลึงแล้วเขายังดีใจมากด้วย

เพราะตราบที่เขาสามารถชนะศึกต่อไปนี้ได้ เขาก็จะสามารถผ่านขึ้นไปถึงสังเวียนทองได้

การได้เป็นนักหลอมโอสถสวรรค์ทองนั้นมันย่อมจะทำให้ชื่อเสียงของเขาลื่อลั่นไปกว่าเดิมมาก เป็นเรื่องที่เขาฝันถึงมาหลายต่อหลายปี

ในสังเวียนเงินนี้การจะชนะให้ได้ถึงสิบครั้งมันมิใช่เรื่องง่ายๆ

และเมื่อเด็กใหม่เดินเข้ามามอบตัวต่อหน้าเขานี้เขาย่อมไม่คิดจะปล่อยโอกาสให้หลุดมือ

ในสังเวียนเงินนี้ตราบเท่าที่ไม่ได้คิดจะยอมแพ้โดยการล้มมวยแล้วไม่ว่าจะเป็นใครก็สามารถขึ้นท้าทายได้

เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “ท่านอย่าได้กังวลไปเลย ถือเสียว่าเป็นการฝึกฝน”

ได้ยินคำของเย่หยวนมู่เต้าเฉิงก็รีบพูดเสริมขึ้นทันที “ผู้อาวุโสซิน เห็นไหมว่าเขาเองก็ยอมรับแล้ว ดำเนินการต่อไปเช่นนี้เถอะ!”

ผู้อาวุโสซินหันไปมองเย่หยวนก่อนจะถอนหายใจยาว “เอาล่ะ เช่นนั้นพวกเจ้าก็ประลองกันได้”

เมื่อมู่เต้าเฉิงได้ยินเขาก็แทบจะลุกขึ้นเต้น “ฮ่าๆ เจ้าหนู ข้าต้องขอบคุณเจ้าเป็นอย่างมาก! เมื่อชนะศึกนี้ได้ข้าก็จะกลายเป็นนักหลอมโอสถสวรรค์ทองแล้ว”

เย่หยวนยิ้มตอบ “อย่าได้เกรงใจไปเลย แต่หากท่านคิดจะชนะข้านั้นมันคงมิใช่เรื่องง่ายนัก”

มู่เต้าเฉิงหัวเราะลั่นออกมา “เจ้าหนู เจ้าคิดว่าแค่ได้เหรียญเงินมาแล้วตัวเองจะเก่งกาจเหนือสวรรค์หรือ? ข้าขอบอกเลยว่าทุกผู้คนในที่นี้ต่างสามารถทำเก้าปะทุได้สิ้น! นักหลอมโอสถสวรรค์นั้นมีพลังฝีมือมากกว่าที่เจ้าคาดคิดนัก เจ้านั้นยังห่างชั้นไปมาก!”

เย่หยวนยิ้มออกมา “เช่นนั้นหรือ? อย่างนั้นเรามาเริ่มกันเถอะ”

ผู้อาวุโสซินร้องบอก “โอสถที่พวกเจ้าจะใช้ประลองหลอมกันคือโอสถพิรุณหวานชื่น”

ที่ด้านล่างสังเวียนคนทั้งหลายต่างมองดูภาพตรงหน้าอย่างอิจฉาริษยา

ไม่มีใครนึกใครฝันว่ามู่เต้าเฉิงจะเจอกับคู่ต่อสู้คนสุดท้ายที่โง่เง่าไม่รู้จักตนเช่นนี้

เท่านี้การได้เหรียญทองของมู่เต้าเฉิงก็เป็นอันเสร็จเรียบร้อยอย่างง่ายดาย

การประลองนี้มันไม่ไม่มีอะไรให้ต้องลุ้นแม้แต่น้อย

นักหลอมโอสถที่เพิ่งขึ้นสังเวียนเงินมา พวกเขานั้นย่อมมีพลังฝีมือที่ต่ำต้อย

มีเพียงแค่ต้องพ่ายแพ้และเก็บเกี่ยวประสบการณ์ความสามารถไปเรื่อยๆ เขาจึงจะสามารถเก่งกาจขึ้นมาได้

เย่หยวนที่เพิ่งมาถึงนี้ย่อมไม่มีใครคิดว่าเขาจะเก่งกาจไปกว่ามู่เต้าเฉิงที่เป็นเจ้าสังเวียนมานานไปได้

เพราะไม่ว่าอย่างไรเสียมู่เต้าเฉิงคนนี้ก็มีความสามารถในระดับของนักหลอมโอสถสวรรค์ทองแล้ว

เมื่อเริ่มการประลองขึ้นเมฆฟ้าดินก็เริ่มเปลี่ยนสี!

พลังของมู่เต้าเฉิงนั้นพุ่งทะยานขึ้นฟ้ากดดันเย่หยวนลงอย่างบ้าคลั่ง

บนสังเวียนในตอนนี้มันเปี่ยมไปด้วยคลื่นพลังจิตที่หนาแน่นจนแทบเรียกได้ว่าบ้าคลั่ง

‘ปัง!’

ในวินาทีแรกพลังจิตของคนทั้งสองก็ได้เข้าปะทะกันอย่างรุนแรง

เว้นเสียแต่ว่าทางมู่เต้าเฉิงนั้นมีความรุนแรงที่เหนือกว่าส่วนทางเย่หยวนนั้นกลับดูเบาบางไร้แรงผลัก

“หึๆ เจ้าหนู ข้าจะสอนเจ้าเอง! ข้าจะทำให้เจ้าได้รู้ว่าสังเวียนเงินนี้มันไม่ง่ายดาย!” มู่เต้าเฉิงร้องบอกพร้อมเสียงหัวเราะลั่นก่อนจะกระแทกพลังคลื่นจิตเข้าไป

การประลองเช่นนี้เมื่อมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งมีพลังเหนือกว่ามากจนเกินไปมันมักจะทำให้รู้ผลได้ตั้งแต่รอบแรกที่เริ่ม

ทุกคนต่างคิดว่าเย่หยวนต้องแพ้แล้ว

‘อึก!’

แต่จู่ๆ กลับเป็นฝ่ายมู่เต้าเฉิงที่ร้องออกมาพร้อมด้วยเลือดที่ไหลนองปาก

ส่วนโอสถในหม้อหลอมตรงหน้าเขานั้นก็ส่งเสียงดังลั่นขึ้นก่อนจะส่งกลิ่นไหม้เหม็นไปทั่วสังเวียน

ดูท่าแล้วโอสถในหม้อหลอมของเขาคงไม่อาจใช้การได้แล้ว

ผู้อาวุโสซินเบิกตากว้างทันทีด้วยความตื่นตะลึง

“นี่มัน…เกิดอะไรขึ้นกัน?”

“มู่เต้าเฉิง…แพ้?”

“ไม่มีทางหรอกใช่ไหม? เจ้าหนูนี่มันใช้เวทมนตร์ใด? มู่เต้าเฉิงได้เปรียบอย่างชัดเจน! เหตุใดเขาจึงแพ้ลงด้วยการปะทะเดียวเล่า?”

…

ที่ด้านล่างคนทั้งหลายต่างแสดงความเห็นออกมากันอย่างต่อเนื่อง

เพราะผลนั้นไม่ได้เกินความคาดหมาย เป็นชัยชนะที่ตัดสินกันตั้งแต่ครั้งแรกที่ปะทะ

เพียงแค่ว่าผู้ชนะมันกลับมิใช่มู่เต้าเฉิง แต่เป็นเย่หยวน!

บนสังเวียนตอนนี้เย่หยวนกำลังใช้เวลาหลอมโอสถไปอย่างใจเย็นราวกับว่าไม่ได้รู้เลยว่ารอบข้างเกิดอะไรขึ้นบ้าง

มู่เต้าเฉิงมองดูเย่หยวนอย่างไม่อยากเชื่อสายตา “ข้า… ข้าแพ้?”

ไม่กี่อึดใจก่อนเขายังบอกออกมาอย่างอวดดี คิดว่าตัวเองได้รับเหรียญมาอย่างแน่นอนแล้ว

ใครจะไปคิดว่าเขากลับแพ้ลงตั้งแต่การปะทะแรก!

เขาเองก็เหมือนกับคนดูอื่นๆ คิดว่าตัวเองต้องชนะอย่างแน่นอน

แต่เมื่อพลังจิตของเขาปะทะเข้ากับพลังจิตของเย่หยวนเขากลับรู้สึกว่าเย่หยวนนั้นเป็นเหมือนขุนเขาใหญ่ ส่วนตัวเขานั้นเป็นแค่ไข่ไก่ใบน้อย

และเมื่อเอาไข่ไก่ไปปะทะกับขุนเขา แน่นอนว่าผลมันต้องออกมาเป็นเช่นนี้

นี่หรือคือความหมายที่โบราณว่าไว้ว่าโยนไข่ใส่หิน?

 

 

 

ตอนที่ 1928 ความตื่นตะลึงของนักหลอมโอสถสวรรค์ยาฟ้า

 

โถงโอสถสวรรค์นั้นคือสถานที่ที่เหล่ายอดฝีมือระดับตำนานของศาลาโอสถสวรรค์จะมาพูดคุยปัญหาภายในกัน

มีเพียงแค่เหล่ายอดฝีมือที่มีตราเหรียญยาฟ้าเท่านั้นจึงจะสามารถผ่านเข้ามาในที่แห่งนี้ได้

เหล่านักหลอมโอสถในศาลาโอสถสวรรค์นั้นจะถูกแบ่งออกเป็นหกระดับ ทองแดง เงิน ทอง จิตม่วง เกล็ดดำ และขั้นสูงสุดขั้นยาฟ้า

เมื่อขึ้นมาจนถึงขั้นยาฟ้าได้คนทั้งหลายนี้ต่างเป็นยอดฝีมือจอมเทพโอสถหกดาวขั้นสุดทั้งสิ้น

ที่สำคัญพวกเขาทั้งหลายนี้ยังมีฝีมือมากกว่าจอมเทพโอสถคนอื่นๆ ในระดับเดียวกันอย่างมาก!

ศาลาโอสถสวรรค์นั้นมีนักหลอมโอสถสวรรค์ยาฟ้าอยู่ทั้งสิ้นสิบห้าคนและเจ็ดคนในนั้นก็ได้ปักหลักอยู่ที่ศาลาโอสถสวรรค์นี้เป็นการถาวร

ส่วนคนอื่นๆ เองล้วนเป็นยอดคนชื่อดังทั่วฟ้ามีอำนาจล้นมือในเขตดินแดนของตน

และคนทั้งเจ็ดนี้เองที่เป็นผู้ดูแลควบคุมกิจการงานของศาลาโอสถสวรรค์ทั้งหมด

ในเวลานี้กำลังมีสามนักหลอมโอสถสวรรค์ยาฟ้านั่งมองหน้ากันอยู่ภายในโถง

ที่ตรงกลางมีชายหนวดขาวผู้หนึ่งพูดขึ้น “เจ้าหนุ่มเย่หยวนคนนี้ พวกเจ้าคิดเห็นอย่างไรกัน?”

ชายชราชุดเทากล่าวขึ้น “ศึกกว่าร้อยครั้งเด็กคนนี้มันหลอมโอสถขั้นเทวะวิญญาณไพศาลได้กว่ายี่สิบครั้ง ขั้นเทวะโมฆะกว่าหกสิบครั้ง และขั้นเทวะม่วงเพียงไม่ถึงสิบครั้ง! พลังฝีมือเช่นนี้มันเหนือล้ำอย่างที่ไม่เคยจะได้ยินได้ฟังมาก่อน!”

ชายวัยกลางคนในชุดเขียวอีกผู้ก็พูดขึ้นตามพร้อมพยักหน้า “เด็กคนนี้มันมีพลังฝีมือที่เหนือล้ำ! เพียงแค่ว่าระดับความยากของโอสถที่ใช้ในสังเวียนเงินนั้นมันไม่ได้สูงส่งนัก เรื่องที่ว่าเขานั้นแท้จริงเก่งกาจเพียงใดมันคงต้องรอพิสูจน์กันอีกสักพัก”

ชายหนวดขาวพูดขึ้นต่อ “เป็นเช่นนั้นจริง! แต่ในสายตาของข้าแล้วพลังฝีมือของเขานั้นคงมากพอที่จะขึ้นขั้นเกล็ดดำได้!”

คนทั้งสองที่ได้ยินเช่นนั้นก็พยักหน้าออกมาอย่างพร้อมเพรียงไม่มีท่าทางขัดใดๆ

เพราะตามความเป็นจริงแล้วเหล่าผู้คนที่ขึ้นไปถึงขั้นเกล็ดดำได้ล้วนแล้วแต่เป็นจอมเทพโอสถหกดาวกันสิ้น

เว้นเสียแต่ว่าการจัดระดับของศาลาโอสถสวรรค์นี้มันไม่ได้แบ่งกันไปตามการบ่มเพาะแต่แบ่งกันตามความสามารถในการหลอมโอสถ

ในหมู่ทองทั้งหลายเองก็มีจอมเทพโอสถหกดาวอยู่บ้าง แต่พวกเขานั้นไม่ได้มีพลังฝีมือมากพอจะขึ้นขั้นเกล็ดดำ

ตรงกันข้ามบางครั้งบางทีก็อาจจะมีจอมเทพโอสถห้าดาวที่มีพลังฝีมือเหนือล้ำก้าวข้ามหน้าเหล่าจอมเทพโอสถหกดาวขึ้นมาได้

โดยทั่วไปแล้วจอมเทพโอสถหกดาวนั้นควรจะเก่งกาจกว่าจอมเทพโอสถห้าดาว แต่มันก็ไม่ได้เป็นเรื่องที่เด็ดขาดแต่อย่างใด

เพราะเช่นนั้นแล้วการที่จอมเทพโอสถห้าดาวจะหลอมได้ถึงขั้นเทวะแต่จอมเทพโอสถหกดาวไม่สามารถหลอมได้มันจึงไม่แปลกนัก

มันแค่แสดงให้เห็นว่าจอมเทพโอสถห้าดาวคนนั้นมีศักยภาพมากกว่า

เมื่อพวกเขาเหล่านี้บรรลุขึ้นถึงหกดาวได้แล้วพวกเขาก็ย่อมจะเก่งกาจกว่าจอมเทพโอสถหกดาวทั่วๆ ไปอย่างแน่นอน

เหล่าคนที่เคยได้สู้ในสังเวียนประลองโอสถของศาลาโอสถสวรรค์นี้จนขึ้นไปถึงระดับทองขั้นสูงสุดได้ล้วนแล้วแต่เป็นยอดคนในหมู่ยอดคน พลังฝีมือของพวกเขาทั้งหลายนั้นไม่อาจดูถูกได้เลย

ชายหนวดขาวเองก็เข้าใจดีถึงความเก่งกาจของเย่หยวนต่อให้อีกฝ่ายจะเป็นจอมเทพโอสถหกดาวขั้นกลางมันก็คงไม่อาจเทียบเคียงฝีมือเขาได้

ระหว่างที่คนทั้งสามคุยกันไปนี้ก็มีชายชราคนหนึ่งเดินเข้ามาในโถง

ชายชรากล่าวขึ้นอย่างไม่พอใจ “เฉินหยู่ ส่งคนไปเรียกข้ามาอย่างรีบร้อนมันเกิดเรื่องอะไรขึ้น? เจ้าไม่รู้หรือว่าช่วงนี้ข้ายุ่งแค่ไหน?”

ชายหนวดขาวตอบกลับไป “หึ เซินชางเฒ่า เจ้ายุ่งมากสิ! ระหว่างช่วงหลายวันที่เจ้าไม่อยู่นี้มีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นในศาลาโอสถสวรรค์แล้ว!”

ชายชราที่เพิ่งเข้ามานี้มันมิใช่ใครที่ไหนนอกจากเซินชางที่ไปแย่งซื้อกิเลนดินกับเย่หยวนที่แหล่งรวมร้อยสมุนไพรนั่นเอง

เฉินหยู่เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเกี่ยวกับเย่หยวนออกมาให้เซินชางฟังจนหน้าถอดสี

“เดี๋ยวนะ เจ้าบอกว่าเขานามเย่หยวน?”

เซินชางย้อนกลับไปนึกถึงชื่อเย่หยวนที่เหมือนคุ้นหูเคยได้ยินที่ไหนมาก่อน

เฉินหยู่พยักหน้ารับ “ใช่แล้ว จะว่าไปเจ้าเด็กคนนี้มันก็ช่างเป็นสัตว์ประหลาดแท้ อายุแค่พันกว่าปีแต่กลับมีวิชาโอสถที่เหนือล้ำจนน่ากลัว!”

เซินชางสั่นสะท้านไปทั้งร่างก่อนจะย้อนกลับไปนึกถึงเรื่องราวนั้นได้ เขาบ่มพึมพำกับตัวเองออกมาด้วยสีหน้าตื่นตะลึง “บ้าน่า! เรื่องนี้มันเป็นไปไม่ได้! มีหรือที่จะเป็นเขาไปได้?”

เฉินหยู่ถามขึ้นด้วยความสงสัย “ทำไมหรือ? เจ้าเคยพบเจอเขา?”

เซินชางยกมือขึ้นมาโบกปัด “ไม่น่าจะใช่ผู้เดียวกัน! ช่างเถอะ ไปดูเดี๋ยวก็รู้เอง!”

พูดจบเขาก็ขยับร่างจางหายไปจากโถงโอสถสวรรค์

…

สังเวียนทอง เต็มไปด้วยเสียงโห่ร้องสนั่นอย่างไม่มีทีท่าจะหยุดพัก

ในเวลาไม่กี่วันมานี้เย่หยวนได้ทำการประลองชนะไปกว่ายี่สิบครั้ง โค่นยอดฝีมือของสังเวียนทองคำนี้ลงไปหลายต่อหลายคน

เพราะเช่นนั้นเองตอนนี้เย่หยวนจึงเริ่มมีผู้ติดตามชื่นชอบขึ้น

บนสังเวียนนั้นเย่หยวนยืนหนักแน่นราวขุนเขาอย่างที่ไม่อาจมีใครไปสั่นคลอนได้

และผู้คนที่กำลังประลองกับเขาอยู่นั้นเองก็เป็นหนึ่งในห้ายอดนักหลอมโอสถสวรรค์ระดับทอง

แต่เมื่อมาอยู่ต่อหน้าเย่หยวนแล้วมันย่อมเป็นได้แค่เด็กน้อย

ในความเป็นจริงแล้วตั้งแต่ที่ทุกผู้คนรู้ถึงความเก่งกาจของเย่หยวนเหล่ายอดฝีมือที่ครองสังเวียนนี้มานานต่างก็อาสาออกไปท้าทายเย่หยวนกันคนแล้วคนเล่า

พวกเขาย่อมไม่ได้ทำเช่นนั้นเพราะหวังชนะเย่หยวน แต่เพื่อหวังจะเรียนรู้จากเย่หยวน

การประลองกับยอดฝีมือเช่นนี้มันเป็นประสบการณ์ที่ไม่ได้เกิดขึ้นง่ายๆ

ตอนนี้สังเวียนประลองของเย่หยวนจึงได้กลายเป็นห้องเรียนไปแล้วอย่างสมบูรณ์

ภายใต้การแนะนำของเย่หยวนเหล่านักหลอมโอสถสวรรค์ทองทั้งหลายที่มีความสามารถเข้าใจได้รวดเร็วต่างพอที่จะเข้าใจในวิชาโอสถขึ้นบ้าง

นี่เป็นโอกาสที่ล้ำค่าแก่พวกเขา

ระหว่างที่การประลองกำลังเกิดขึ้นอย่างดุเดือดก็มีเงาร่างหลายเงาพุ่งผ่านเข้ามายังสังเวียนทอง

“พวกเจ้าดูสิ นั่นมันท่านอาจารย์เซินชางมิใช่หรือ?”

“แถมยังมีท่านอาจารย์เฉินหยู่ด้วย! หลายปีก่อนเขาได้ทำการสอนวิชา ข้าล่ะโชคดีจริงๆ ที่ได้ไปฟังในวันนั้น!”

“พระเจ้าช่วย เก่งกาจเสียจริง อาจารย์เย่หยวนนั้นได้ทำให้เหล่านักหลอมโอสถสวรรค์ยาฟ้าหันมาสนใจได้แล้ว”

…

ตอนนี้เหล่าผู้คนทั้งหลายต่างแตกตื่นกันถ้วนหน้าเพราะการที่มียอดคนมากมายเช่นนี้ปรากฏตัวขึ้นมันย่อมเป็นเรื่องที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

คนทั้งหลายในสังเวียนทองนี้ต่างเป็นผู้คนที่เมื่อออกไปยังโลกภายนอกแล้วจะมีชื่อเสียงโด่งดังล้นฟ้า

แต่ต่อหน้าเหล่านักหลอมโอสถสวรรค์ยาฟ้าพวกเขานั้นไม่มีค่าใดๆ ให้ต้องกล่าวถึง

เพราะพวกเขาเหล่านี้คือตัวตนที่ยืนอยู่บนจุดสูงสุด

เซินชางเดินเข้ามาในเขตประลองและได้เห็นร่างของชายหนุ่มผู้หนึ่งยืนอยู่บนนั้น ภาพนี้มันทำให้ทั้งร่างของเขาสั่นสะท้านด้วยสายตาที่ไม่อาจจะละไปจากเขาได้

“เป็นอะไรไปพี่เซิน?” เฉินหยู่บอก

เซินชางนั้นรู้สึกราวกับว่าสมองของตัวจะแตกระเบิดออก

“โอสถนี้ข้าเป็นคนหลอม” คำพูดนั้นของเย่หยวนดังก้องขึ้นในหัวอย่างหยุดไม่ได้

ในตอนนั้นเซินชางแค่คิดว่าเย่หยวนนั้นเพียงแค่คิดโกหกเพื่อสร้างชื่อเสียง

แต่คำโกหกนี้มันจะเกินจริงจนเกินไป

มีหรือที่จอมเทพโอสถห้าดาวจะสามารถหลอมโอสถฟื้นหทัยหยกประณีตขั้นเทวะได้?

คำโกหกเช่นนี้แม้จะเป็นเด็กตัวน้อยก็คงไม่มีทางเชื่อ

แต่ตอนนี้เมื่อเห็นเย่หยวนทำการหลอมอย่างง่ายดายและลื่นไหลตรงหน้าแล้วเขาก็รู้สึกได้ถึงท่าทางของยอดฝีมือ

เย่หยวนนั้นหลอมโอสถได้ถึงขั้นเทวะวิญญาณไพศาล แค่หลอมโอสถความยากเก้าขั้นเทวะมันก็มิใช่จะเป็นไปไม่ได้

หรือว่าโอสถฟื้นหทัยหยกประณีตนั้นเขาจะเป็นคนหลอมจริง?

“เป็นเขาจริงๆ” เซินชางพูดพร้อมสูดหายใจเข้าลึก

เฉินหยู่เองก็ถามขึ้นอย่างประหลาดใจ “เจ้าเด็กคนนี้มันไปทำอะไรมา ทำไมเจ้าจึงได้ตื่นตกใจเช่นนั้น?”

เซินชางจึงได้เล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นในวันนั้นออกมาทำให้เหล่ายอดคนทั้งหลายต่างตกตะลึง

“เจ้าจะบอกว่าเขาหลอมโอสถฟื้นหทัยหยกประณีตขั้นเทวะได้ด้วยเวลาแค่สี่ชั่วโมงกว่า? นี่มัน… จะเป็นไปได้อย่างไร?” เฉินหยู่บอกขึ้นอย่างไม่อยากเชื่อ

เซินชางส่ายหัวออกมา “มันไม่แน่ว่าจะเป็นเขาที่หลอม มันอาจจะเป็นของติดตัวจากตระกูลของเขาก็ได้ เพราะไม่ว่าอย่างไรเสียโอสถความยากห้าหรือหกมันก็ไม่อาจเทียบโอสถความยากเก้าได้ เพียงแค่ว่าข้าไม่นึกเลยว่าวิชาโอสถของเด็กคนนี้มันจะเก่งกาจได้ปานนี้ เจ้าเด็กคนนี้มันมาจากไหนกันแน่?”

 

 

 

ตอนที่ 1930 ข้าตกลง

 

ในสังเวียนจิตม่วงตอนนี้กำลังมีสองคลื่นพลังพุ่งทะยานใส่กันอย่างดุเดือด

หนึ่งนั้นเป็นคลื่นพลังที่กว้างใหญ่เหมือนมหาสมุทรราวกับไร้สิ้นสุด อีกฝ่ายนั้นอ่อนแอเบาบางอย่างมากเมื่อเทียบกัน

แต่ทว่าคลื่นพลังที่เบาบางนั้นมันกลับหนักแน่นไม่ว่าจะมีคลื่นมรสุมซัดใส่เท่าใดมันก็ไม่คิดจะหวั่นไหวแม้แต่น้อย

ทางฝั่งที่มีพลังรุนแรงกว่านั้นกลับเป็นฝ่ายที่มีเหงื่อไหลหยดลงกลางหน้าผากส่วนทางฝ่ายที่เบาบางกว่านั้นมันกลับตั้งมั่นเหมือนต้นสนที่ไม่สนลม

‘หลอม!’

เย่หยวนร้องขึ้นเริ่มการหลอมโอสถ!

หลี่ต้าชิงได้แต่ถอนหายใจยาวก่อนจะก้มหัวลงแก่เย่หยวน “ขอบคุณน้องเย่ที่ช่วยแนะนำ หลี่ผู้นี้ของยอมแพ้”

หลี่ต้าชิงนั้นเป็นยอดฝีมืออันดับสามของระดับจิตม่วง เขาเป็นถึงจอมเทพโอสถหกดาว

แต่สุดท้ายแล้วเขาก็พ่ายให้แก่เย่หยวน

เย่หยวนเองก็ยกมือขึ้นคารวะตอบ “ข้าไม่กล้าแนะนำใดๆ เราแค่แลกเปลี่ยนความรู้กันก็เท่านั้น พี่หลี่มีพลังฝีมือที่เหนือล้ำเก่งกาจจนใกล้ขึ้นถึงอาณาจักรเต๋าแล้ว อีกแค่ก้าวเดียวท่านก็คงสามารถขึ้นไปถึงอาณาจักรเต๋าได้และจะพัฒนาตัวเองไปอย่างมหาศาล!”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ทางฝ่ายหลี่ต้าชิงก็แสดงสีหน้าตื่นเต้นดีใจขึ้น “ได้การชี้แนะนี้จากน้องเย่มันช่างเหมาะเจาะเวลา หลี่คนนี้เริ่มเข้าใจอะไรขึ้นมาบ้างและคงสามารถบรรลุขึ้นอาณาจักรเต๋าได้แน่ในครานี้!”

เย่หยวนยิ้มตอบกลับ “เช่นนั้นข้าก็ขอแสดงความยินดีกับพี่หลี่ล่วงหน้าด้วย!”

เมื่อชนะศึกนี้ไปมันก็เท่ากับว่าเย่หยวนนั้นชนะในสังเวียนจิตม่วงนี้มาได้ถึงแปดสิบศึกแล้ว ตอนนี้เขาแค่ต้องการอีกยี่สิบศึกก็จะสามารถเลื่อนขึ้นไปยังขั้นเกล็ดดำได้

ชัยชนะอันรวดเร็วนี้ของเย่หยวนไม่อาจมีอะไรมาหยุดได้

แม้เหล่าจอมเทพโอสถหกดาวทั้งหลายนั้นจะเก่งกาจกว่าจอมเทพโอสถห้าดาวและมีพลังจิตที่รุนแรงมากกว่าหลายต่อหลายเท่าแต่สุดท้ายพวกเขาก็ยังไม่อาจเทียบเคียงได้เมื่อต้องมายืนอยู่ต่อหน้าเย่หยวน

เพราะการประลองโอสถเช่นนี้มันมีกฎห้ามใช้พลังคลื่นจิตโจมตีฝ่ายตรงข้ามตรงๆ มีแต่ต้องใช้เศษพลังจิตที่ได้ใช้ในการหลอมไปกดดันคู่ต่อสู้เท่านั้น

ไม่เช่นนั้นแล้วหากเทียบกันแค่เรื่องปริมาณคลื่นพลังจิตจอมเทพโอสถหกดาวย่อมสามารถทำลายจอมเทพโอสถห้าดาวลงได้อย่างง่ายดาย

แน่นอนว่าด้วยความเป็นเย่หยวนแม้อีกฝ่ายจะคิดใช้การโจมตีโดยตรงเช่นนั้นมันก็ย่อมไม่มีผลใดๆ

เพราะด้วยไข่มุกสยบวิญญาณแล้วการกระทำเช่นนั้นมันย่อมไม่ต่างอะไรจากการรนหาที่ตาย

เมื่อเย่หยวนสามารถรักษาสังเวียนไว้ได้อีกครั้งและกำลังจะเดินจากไปก็มีเงาร่างหนึ่งพุ่งตัวขึ้นมาบนสังเวียน

เขาเป็นชายวัยกลางคนในชุดสีดำ สายตาที่เขามองดูเย่หยวนนั้นเต็มเปี่ยมไปด้วยความดูถูกจากก้นบึ้งของจิตใจ

ชายวัยกลางคนผู้นั้นกล่าวขึ้น “เจ้าคือเย่หยวน?”

เย่หยวนไม่รู้จักอีกฝ่ายและดูท่าเขาก็คงไม่ได้มาดีแน่ จึงเลือกที่จะเดินลงสังเวียนไปโดยไม่คิดสนใจอีกฝ่ายแม้แต่น้อย

ชายวัยกลางคนผู้นั้นขมวดคิ้วแน่นก่อนจะขยับร่างมาปิดทางเย่หยวนไว้ “ข้าถามเจ้าอยู่ เจ้าหูหนวกหรือ?”

ทางฝั่งกรรมการเองก็ขมวดคิ้วขึ้นพร้อมกล่าว “ยู่หยิง เจ้ามาที่สังเวียนจิตม่วงนี้ด้วยเหตุใด? เจ้าคิดจะมาก่อเรื่องหรือ? หรือว่าเจ้าลืมกฎของศาลาโอสถสวรรค์ไปแล้ว”

“ยู่หยิง! ที่แท้นั่นคือยู่หยิง!”

“น่ากลัวนัก! นี่คือยอดฝีมือที่ติดห้าอันดับของขั้นเกล็ดดำ ว่ากันว่าเขานั้นขึ้นอาณาจักรเต๋ามาได้ตั้งแต่เมื่อหมื่นปีก่อนแล้ว!”

“ดูท่าการมาครั้งนี้คงไม่ใช่เรื่องที่ดีแน่! เท่านี้ก็คงมีอะไรสนุกๆ ให้ดูชมแล้ว”

…

เมื่อกรรมการคนนั้นเปิดปากพูดเหล่าผู้ชมทั้งหลายก็แตกตื่นกันขึ้นทันที

ดูท่าแล้วยู่หยิงผู้นี้คงมีชื่อเสียงไม่น้อยทำให้คนทั้งหลายต้องเคยได้ยินชื่อมาก่อน

เพราะขั้นเกล็ดดำนั้นมันแตกต่างจากจิตม่วง แต่ละคนนั้นล้วนเป็นยอดคนชื่อสะท้านที่นานทีปีหนจะปรากฏตัวออกมาทำให้ผู้คนที่ได้รู้จักหน้าตาของพวกเขาเองก็มีไม่มาก

ตอนนี้เมื่อกรรมการผู้นั้นกล่าวชื่อยู่หยิงออกมาพวกเขาทั้งหลายย่อมต้องแตกตื่นกัน

สงสัยก็เพียงว่าเหตุใดยู่หยิงจึงได้มาหาเรื่องเย่หยวนเช่นนี้

ยู่หยิงกล่าวขึ้น “หวางเจียน เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเจ้า! ข้าย่อมรู้กฎของศาลาโอสถสวรรค์ดี ไม่ต้องให้เจ้ามาสอน”

กรรมการหวางเจียนผู้นี้เองก็เป็นหนึ่งในนักหลอมโอสถสวรรค์เกล็ดดำเช่นกัน เขาเองก็มีตำแหน่งที่สูงส่งไม่น้อย

แต่ก็ยังไม่อาจเทียบเคียงใดๆ กับยู่หยิงได้

ยู่หยิงจ้องมองดูเย่หยวนอย่างร้อนแรง “เด็กน้อย ข้าได้ยินมาว่าเจ้านั้นดูถูกโถงวาโยขจีของเราว่าแม้จะเป็นผู้อาวุโสก็ไม่มีค่าไปพบเจ้าหรือ?”

ยู่หยิงเองก็เป็นหนึ่งในผู้อาวุโสของโถงวาโยขจี!

ได้ยินชื่อของโถงวาโยขจีเย่หยวนก็ได้แต่ขมวดคิ้ว

เขานั้นไม่เคยพูดจาเช่นนั้นออกไป และนอกจากที่บ้านตระกูลเจียงแล้วเขาเองก็ไม่ได้ไปยุ่งกับโถงวาโยขจีอีกเลย

เย่หยวนคิดถึงหน้าของเจียงหัวขึ้นมาได้ทันที เพียงแค่ว่าเจียงหัวนั้นเป็นแค่ผู้ช่วยของเจียงหยวนมีหรือที่คนเช่นนั้นจะเรียกนักหลอมโอสถสวรรค์เกล็ดดำมาจัดการกับเขาได้?

ดูท่าแล้วปัญหามันน่าจะมาจากตัวเจียงหยวนเอง!

ไม่นานนักเย่หยวนก็เริ่มคาดเดาเรื่องราวได้ออก

เพียงแค่ว่าเขาไม่เข้าใจเลยว่าเหตุใดเจียงหยวนผู้นั้นถึงได้ถูกคนใช้ปั่นหัวได้ง่ายๆ เช่นนั้น

เมื่อเห็นว่าเย่หยวนไม่พูดทางยู่หยิงก็กล่าวขึ้นด้วยท่าทางสุดจะทน “เจ้าคิดว่าไม่พูดแล้วจะหนีรอดไปได้หรือ?”

เย่หยวนมองหน้าอีกฝ่ายก่อนจะตอบไป “หากข้าบอกว่าข้าไม่เคยพูดเช่นนั้นเจ้าจะเชื่อหรือ?”

ยู่หยิงยิ้มออกมา “เจ้าคนขลาดที่ไม่กล้ายอมรับสิ่งที่ทำ! ด้วยพลังฝีมือของเจ้านี้เจ้าก็กล้ามาท้าทายโถงวาโยขจีเรา?”

เย่หยวนมองดูยู่หยิงพร้อมพูดอย่างเย็นเยือก “เอาล่ะ นับเสียว่าข้าท้าทายพวกเจ้าโถงวาโยขจีแล้วกัน แล้วเจ้าจะทำอะไร?”

เย่หยวนรู้ดีว่าเรื่องราวนี้มันมีความเข้าใจผิดอยู่ไม่น้อย แต่ท่าทางนี้ของยู่หยิงมันช่างขัดใจเขาได้เสียจริงๆ

เพราะอีกฝ่ายนั้นแค่เชื่อว่าเขาไปท้าทายโถงวาโยขจีและไม่คิดรับฟังคำพูดของเขาแม้แต่น้อย เช่นนั้นก็นับว่าท้าทายไปแล้วกัน!

เพราะแค่นักหลอมโอสถสวรรค์เกล็ดดำ เย่หยวนนั้นไม่ได้คิดจริงจังใดๆ ด้วย

ยู่หยิงหัวเราะลั่น “ช่างเป็นเด็กที่โอหัง! เจ้าคิดว่าแค่ชนะมาเพียงเล็กน้อยแล้วตัวเองจะเก่งกาจมากหรือ? ข้าขอบอกเลยนะว่าเมื่อเจ้าไปถึงขั้นเกล็ดดำแล้วเจ้าจะได้รู้ว่าตัวเองนั้นอ่อนแอเพียงใด!”

เย่หยวนหัวเราะออกมาเมื่อได้ยินเช่นนั้น “สังเวียนเกล็ดดำ? ในสายตาของข้าแล้วมันก็ไม่เท่าไหร่หรอก!”

อวดดี!

ช่างอวดดีเสียเหลือเกิน!

ตอนนี้แม้แต่เหล่าผู้ชมทั้งหลายก็ได้แต่มองภาพตรงหน้าอย่างมึนงง

คำพูดจาแสนอวดดีเช่นนั้นเย่หยวนกลับกล้าพูดออกมาจริงๆ!

เพราะแท้จริงแล้วตั้งแต่เข้าสังเวียนทองมาเย่หยวนก็ไม่เคยจะเอาจริงในการหลอมโอสถเลย

เหล่านักหลอมโอสถนั้นต่างคิดอยากหาประสบการณ์จากเย่หยวน และเย่หยวนก็ไม่ได้ปิดบังความรู้ใดๆ และหลายๆ ครั้งยังถึงขั้นช่วยแนะนำอีกฝ่ายด้วย

การทำเช่นนั้นมันย่อมทำให้โอสถของเขาไม่ได้มีคุณภาพที่สูงมากนัก เขาแค่รักษาไว้ไม่ให้มันตกจากขั้นเทวะก็เท่านั้น

แต่เพราะเรื่องนี้หลายต่อหลายผู้คนเลยคิดไปว่ายิ่งโอสถระดับความยากสูงขึ้น ฝีมือของเย่หยวนก็เริ่มแสดงขีดจำกัดออกมาไม่ได้เก่งกาจเหมือนก่อนหน้าแล้ว

แต่แน่นอนว่าสุดท้ายเขาก็ยังเก่งกาจที่สุด

การหลอมโอสถศักดิ์สิทธิ์ความยากหกหรือเจ็ดนั้นมันเป็นไปไม่ได้เลยที่เหล่านักหลอมโอสถสวรรค์จิตม่วงจะหลอมมันไปได้ถึงขั้นเทวะ

เพราะฉะนั้นเหล่าคนทั้งหลายจึงคิดว่าคำพูดของเย่หยวนนี้มันอวดอ้างตัวจนเกินไปหน่อย

ตอนนี้แม้แต่หวางเจียนก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วแน่น

เพราะไม่ว่าอย่างไรเสียเขาเองก็อยู่ในระดับที่ดูถูกนี้ด้วย

“ฮ่าๆ สังเวียนเกล็ดดำมันก็ไม่เท่าไหร่? เด็กน้อย เจ้ามันช่างอวดตัวจนลืมตาย! ในเมื่อเจ้ากล้าดูถูกสังเวียนเกล็ดดำแล้วเจ้าจะกล้ารับคำท้าของข้าหน่อยหรือไม่?” ยู่หยิงหัวเราะลั่น

เย่หยวนมองดูเขาพร้อมกล่าวขึ้น “เจ้าจะว่าอะไรก็ว่ามา ข้าพร้อมรับทั้งสิ้น”

“ได้ เช่นนั้นเจ้าและข้ามาประลองโอสถกัน หากเจ้าแพ้เจ้าจงออกจากยอดเมืองหลวงจักรพรรดิทองวาวไปและอย่าได้เข้ามาในศาลาโอสถสวรรค์อีกในชีวิตนี้!” ยู่หยิงบอก

“หากเจ้าแพ้เล่า?” เย่หยวนยิ้มขึ้นมาอย่างชั่วร้าย

“ข้า? ไม่มีทางใดที่ข้าจะแพ้อยู่แล้ว! หากแพ้ข้าเองก็จะไปจากยอดเมืองหลวงจักรพรรดิทองวาวนี้และไม่เหยียบเข้ามาในศาลาโอสถสวรรค์อีกในชีวิตนี้!” ยู่หยิงบอกออกมาอย่างไม่มีความลังเลใดๆ

เมื่อหวางเจียนได้ยินเช่นนั้นเขาก็อดไม่ได้ที่จะร้องขึ้นด้วยใบหน้าซีดขาว

คนทั้งสองนี้เป็นยอดฝีมือที่หาได้ยากยิ่ง เป็นตัวตนที่จะค้ำจุนศาลาโอสถสวรรค์ได้ในอนาคตและอาจจะถึงขั้นเป็นผู้อาวุโสของศาลาโอสถสวรรค์ได้

การเสียคนใดคนหนึ่งไปมันย่อมทำให้เกิดความเสียหายใหญ่หลวงแก่ศาลาโอสถสวรรค์

“ไม่นะ! ทุกคนนั้นล้วนแล้วแต่เป็นนักหลอมโอสถสวรรค์ด้วยกันทั้งสิ้น! พวกเจ้าอย่าได้ทำร้ายกันด้วยวิธีนี้!” หวางเจียนบอก

แต่เย่หยวนกลับยิ้มตอบ “ได้ ข้าตกลง!”

 

 

 

ตอนที่ 1931 เขี้ยวเล็บ

 

ตอนนี้ทั้งเย่หยวนและยู่หยิงต่างทำราวกับว่าหวางเจียนนั้นไม่มีตัวตนใด

เย่หยวนนั้นไม่ได้คิดสร้างปัญหาให้ใครแต่เมื่อใครมาหาเรื่องเขาก็ย่อมไม่เกรงกลัว

เมื่อมีคนกล้ามาคิดรังแกเขาถึงหน้าประตู เขาก็ย่อมไม่กลัวจนหัวหด

“หึ ดูถูกแม้แต่ขั้นเกล็ดดำ ช่างเป็นคนที่โอหังเสียจริง! ข้าจะให้เจ้าได้รู้เองว่าขั้นเกล็ดดำนั้นเก่งกาจเพียงใด!” ยู่หยิงบอกด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย

เย่หยวนตอบกลับไป “เช่นนั้นหรือ? เช่นนั้นข้าคงต้องขอดูหน่อยแล้ว”

ที่ด้านล่างสังเวียนเหล่าคนทั้งหลายทั้งเจียงหยวนและคนรับใช้ของเขาต่างมองดูภาพนี้พร้อมหัวเราะเย้ยอยู่ในใจ

ยู่หยิงนั้นเก่งกาจเพียงใดเขาย่อมรู้ดี

ต่อให้เป็นโอสถความยากแปดเขาก็ยังสามารถหลอมมันไปจนถึงขั้นเทวะได้ถึงหนึ่งครั้ง

แม้ว่าเย่หยวนจะมีความสามารถที่ไม่น้อยแต่เมื่อไปถึงขั้นเกล็ดดำแล้วเขาก็ย่อมต้องพบกับขีดจำกัดของตัวเอง

“หึ สมแล้วจริงๆ ที่เป็นคนเช่นนี้ คนเช่นนี้มันย่อมไม่มีค่าใดจะให้อยู่ในศาลาโอสถสวรรค์อีกต่อไป!” เจียงหยวนบอกขึ้น

หลังจากที่เจียงหัวถูกทำร้ายในครั้งนั้นเขาคนนี้ก็ได้ไปหายู่หยิงเพื่อขอให้ยู่หยิงออกมาจัดการสั่งสอนเย่หยวนให้

ยู่หยิงเองก็เป็นคนที่รักในโถงวาโยขจีมาก ทั้งเจียงหยวนยังคอยดูแลเขามาอย่างดี คนทั้งสองย่อมมีสายสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้น

เจียงหยวนนั้นเล่าเรื่องราวไร้สาระทั้งหลายออกมาให้ยู่หยิงฟังจนทำให้เขาเดือดดาลออกมาหาเรื่องเย่หยวนในทันทีเช่นนี้

ตอนนี้ยู่หยิงรีดความอวดดีของเย่หยวนออกมา เมื่อมันเข้าสู่สายตาของเจียงหยวนเขาก็ยิ่งเชื่อในคำพูดของเจียงหัวไปใหญ่

เมื่อได้เห็นเย่หยวนรับคำท้า เจียงหัวก็ตื่นเต้นดีใจอย่างถึงที่สุด

“ท่านผู้นำตระกูล ข้าพูดผิดไหมเล่า? เจ้าเด็กคนนี้มันช่างอวดดีไม่สนใจใคร อย่าว่าแต่ข้าผู้ช่วยตัวน้อยๆ นี้เลย” เจียงหัวร้องบอกด้วยท่าทางเจ็บปวด

เจียงหยวนพยักหน้ารับ “เมื่อมันกล้าปีนขึ้นหัวเรามันก็ย่อมต้องรับผลกรรม! ข้าได้เตรียมการส่งคนไปดักรอมันไว้ที่นอกเมืองแล้ว ตราบเท่าที่เราไล่มันออกเมืองได้ มันย่อมจะต้องตายลงแน่!”

ในฐานะผู้อาวุโสแห่งโถงวาโยขจี เจียงหยวนย่อมไม่ใช่คนใจอ่อนใดๆ

การที่เย่หยวนทำร้ายผู้ช่วยของเขามันก็เหมือนเป็นการตบหน้าเขา มีหรือที่เขาจะทนทานได้?

ที่สำคัญเย่หยวนนั้นยังกล้าว่าดูถูกโถงวาโยขจีไปพร้อมๆ กับเขา

เจียงหัวนั้นตื่นเต้นดีใจอย่างมากเมื่อได้ยิน ไม่นึกไม่ฝันว่าทางผู้นำตระกูลของเขาจะทำการได้รอบคอบปานนี้

“ขอบพระคุณท่านผู้นำตระกูลที่ช่วยระบายความโกรธแค้นนี้!” เจียงหัวร้องบอก

ส่วนบนสังเวียนนั้นคนทั้งสองต่างพร้อมที่จะลงมือแข่งขัน การต่อสู้อันยิ่งใหญ่กำลังใกล้จะเริ่มขึ้นเต็มที

ก่อนหน้านี้มันไม่เคยจะมีนักหลอมโอสถสวรรค์จิตม่วงคนใดไปท้าทายนักหลอมโอสถสวรรค์เกล็ดดำมาก่อนเลย

เพราะความแตกต่างของทั้งสองนั้นมันยิ่งใหญ่อย่างที่ไม่อาจจะเทียบเคียงกันได้

แต่วันนี้เย่หยวน นักหลอมโอสถสวรรค์จิตม่วงคนนี้กลับกล้าท้าทายนักหลอมโอสถสวรรค์เกล็ดดำ

ที่สำคัญยู่หยิงคนนี้ยังเป็นยอดคนในหมู่นักหลอมโอสถสวรรค์เกล็ดดำด้วย

“เด็กน้อย เจ้าเบิกตาดูให้ดีว่ายอดฝีมืออาณาจักรเต๋านั้นแข็งแกร่งเพียงใด! เจ้ามันยังเร็วเกินไป! วันนี้ข้าจะสั่งสอนให้เจ้าไม่มีหน้าอยู่ในยอดเมืองหลวงจักรพรรดิอีกต่อไป!” ยู่หยิงร้องบอก

แท้จริงก่อนหน้านี้ทุกผู้คนต่างรู้ดีว่าเย่หยวนนั้นมีพลังฝีมือถึงขั้นเกล็ดดำแล้วแน่นอน

เพียงแค่ว่าแม้จะเป็นขั้นเกล็ดดำด้วยกันเองมันก็ยังมีความแตกต่างของพลังฝีมืออย่างสุดขั้ว

เหล่ายอดคนทั้งหลายนั้นขึ้นสู่อาณาจักรเต๋ามาได้นานปีและย่อมมีความสามารถอย่างที่คนทั้งหลายไม่อาจจินตนาการได้

กับจอมเทพโอสถแล้วอาณาจักรเต๋านั้นคือสุดยอดความรู้ที่แตกต่างจากคนทั่วไปคนล่ะโลก

เพียงแค่ว่ายู่หยิงไม่ได้รู้เลยว่าเย่หยวนเองก็ได้ขึ้นไปถึงอาณาจักรเต๋าขั้นสุดแล้ว

“เอาล่ะ เลิกพูดจาไร้สาระเสียที หากการพูดมันช่วยให้หลอมโอสถได้ ในมหาพิภพถงเทียนนี้มันก็คงมีนักหลอมโอสถอยู่มากมายแล้ว” เย่หยวนบอก

ยู่หยิงนั้นกล่าวขึ้นมาด้วยใบหน้าดำเครียด “เจ้าเด็กปากดีคนนี้ ในการประลองโอสถนี้เจ้าจงระวังตัวให้ดี!”

เขาปล่อยพลังจิตอันมหาศาลออกมาทำให้ผู้คนทั้งหลายขนลุกชัน

แม้เข้าสู่การหลอมโอสถแล้วยู่หยิงก็ยังส่งความรู้สึกเกินจะทนทานได้ออกมาทำให้ผู้คนทั้งหลายต้องหน้าซีดลง

ไม่นานนักคลื่นพลังอันหนักหน่วงนั้นมันก็เริ่มเข้าไปในหม้อหลอม

‘ปัง!’

คลื่นพลังของยู่หยิงยิ่งรุนแรงขึ้นราวกับเสือร้ายที่พร้อมบุกทะลวงเข้าเขตแดนของเย่หยวน

ในสายตาของคนนอก เขาปล่อยพลังจิตออกมาจนกินพื้นที่แทบทั้งสังเวียนไม่ปล่อยให้เย่หยวนได้มีโอกาสรอดไป

ยู่หยิงผู้อยู่ในอาณาจักรเต๋าแน่นอนว่าพลังใดๆ ที่เขามีมันย่อมเหนือล้ำกว่าคู่ต่อสู้ที่เย่หยวนเคยได้พบเจอผ่านๆ มา

และแน่นอนว่าผลกระแทกจากคลื่นจิตของเขาเองก็เหนือล้ำกว่าคนอื่นๆ นับพันเท่า

ภายใต้พลังอันรุนแรงนี้ของยู่หยิง มันทำให้สถานการณ์ของเย่หยวนตอนนี้เหมือนตกที่นั่งลำบาก

“แน่นอนว่ามันคงยังเร็วเกินไปที่เย่หยวนจะไปท้าทายนักหลอมโอสถสวรรค์เกล็ดดำ!”

“นี่หรือคือพลังของยอดนักหลอมโอสถสวรรค์เกล็ดดำ? แข็งแกร่งสมชื่อจริง! ดูท่าครั้งนี้คงเป็นความปราชัยแรกของเย่หยวนแล้ว”

…

เมื่อเห็นสภาพนั้นของเย่หยวนคนทั้งหลายต่างก็แสดงสีหน้าเสียดายออกมาตามๆ กัน

“เด็กน้อย เจ้าคิดดูถูกขั้นเกล็ดดำใช่หรือไม่? นี่แหละคือพลังของขั้นเกล็ดดำที่แท้จริง! ข้าอยากรู้เหลือเกินว่าเจ้าจะยังหลอมได้อย่างไร!” นอกเหนือจากการหลอมแล้วตอนนี้ยู่หยิงยังมีสมาธิเหลือพอจะมากล่าวถากถางเย่หยวน

ภายใต้แรงกดดันมาขนาดนี้คนทั่วๆ ไปย่อมไม่อาจจะคงสติให้มั่นอยู่ได้แน่

การหลอมโอสถนั้นจะเกิดความผิดพลาดไม่ได้

เมื่อมันเกิดขึ้นแล้วมันก็จะส่งผลร้ายแรงต่อโอสถที่จะออกมา

ยู่หยิงนั้นมีคลื่นพลังที่เหนือล้ำรุนแรงเหมือนคลื่นยักษ์ เข้าซัดปะทะกับเย่หยวนครั้งแล้วครั้งเล่าโดยไม่มีหยุดพัก

การประลองโอสถเช่นนี้มันคือการปะทะความเข้าใจในเต๋าของคนทั้งสอง

แต่ในเวลานั้นเองที่เย่หยวนกลับค่อยๆ ลืมตาขึ้นมากล่าว “แค่พลังเท่านี้? เจ้านี่ช่างน่าผิดหวังจริงๆ!”

ยู่หยิงที่หัวเราะไปหลอมโอสถไปจู่ๆ ก็ต้องเงียบปากลงพร้อมด้วยสีหน้าที่ซีดเผือด

เพราะตอนนี้คลื่นพลังของเย่หยวนนั้นเปลี่ยนแปลงไปมาก คลื่นทะเลอันมหาศาลของเขาที่เดิมทีปกคลุมสังเวียนไว้กลับถูกดันกลับ

เดิมทีแล้วบนสังเวียนนี้มันมีคลื่นพลังของยู่หยิงอยู่ทุกที่

แต่ในพริบตามันกลับกลายเป็นพลังของเย่หยวนเข้ามาแทน

ยู่หยิงหน้าถอดสีมีหรือที่เขาจะยังมีหน้ามาพูดจาใดๆ? ตอนนี้เขาพยายามทุกวิถีทางเพื่อที่จะรักษาไม่ให้ตัวเองถูกผลักดันกลับ

แต่ไม่ว่าจะทำอย่างไรมันก็ไร้ผล

เย่หยวนนั้นใช้เคล็ดดาราสวรรค์บัญชาสารทิศออกมาอย่างเต็มแรงพุ่งปะทะจนทำให้ยู่หยิงลอยปลิวไปเหมือนใบไม้

แต่ทว่าทางยู่หยิงเองก็เป็นถึงยอดฝีมืออาณาจักรเต๋า แน่นอนว่าสุดท้ายแล้วเขาย่อมจะพอป้องกันพลังของเย่หยวนไว้ได้บ้าง

เมื่อได้เห็นเช่นนั้นทุกผู้คนต่างหน้าซีดเผือดลง

ในตอนนี้สภาพของเย่หยวนนั้นไม่ต่างไปจากเทพเจ้า คลื่นประหลาดที่อยู่รอบตัวเขานี้มันทำให้ผู้คนสั่นกลัว

“นี่มัน…เกิดอะไรขึ้นกัน? เหตุใดเด็กหนุ่มผู้นี้จึงแข็งแกร่งขึ้นมาเฉยๆ เช่นนี้?”

“บ้าไปแล้ว! ที่แท้…ที่แท้เขาเก็บซ่อนพลังไว้ตลอด!”

“เก็บซ่อนกับพ่อเจ้าสิ! มันแค่ว่าพวกเรานั้นไม่มีใครเก่งกาจพอจะทำให้เขาเอาจริงได้ก็เท่านั้น!”

…

ทุกคนต่างตกตะลึงเพราะภาพตรงหน้านี้มันแตกต่างจากที่คาดเดาไปมากมายนัก

ที่ผ่านมาเย่หยวนทำการประลองอย่างเรียบง่ายไม่เคยคิดจะโจมตีใครออกมาเลย

เมื่อไม่ได้เอาจริงเอาจังมาเสียนานมันจึงทำให้ทุกผู้คนคิดว่าเด็กน้อยผู้นี้คงทำได้เพียงเท่านั้น

แต่วันนี้ยู่หยิงได้แสดงความโอหังออกมาทำให้เย่หยวนโกรธเคืองและแสดงเขี้ยวเล็บออกมาอย่างแท้จริง

เขาเอาจริง!

เย่หยวนที่ไม่ได้ออมมือนี้มันเก่งกาจจนน่ากลัว!

สภาพของยู่หยิงในตอนนี้หน้าขาวซีดมือเท้าสั่นระรัวจนร่างกายไม่อาจทำงานได้เป็นระบบอีก

ภายใต้การกดดันของเย่หยวนนี้คลื่นพลังใดๆ ของเขาไม่อาจแพร่ไปได้ถึงสิบก้าว ไม่อาจทำอะไรได้อีกต่อไป

“ไม่เลว อย่างน้อยๆ เจ้าก็ยังมีฝีมือบ้าง เพียงแค่ว่ามันช่างอ่อนแอ!”

เย่หยวนค่อยๆ พูดออกมาก่อนจะปล่อยคลื่นพลังโจมตีออกมาอีกครั้ง

‘อึก!’

ยู่หยิงไม่อาจทนมันได้อีกต่อไปจนต้องกระอักเลือดออกมาคำโต

และแน่นอนว่าโอสถใดๆ ที่เขาหลอมตอนนี้มันก็ย่อมเสียเปล่าแล้ว

ยู่หยิงมองดูเย่หยวนอย่างมึนงง

แพ้?

เขาแพ้ลงจริงๆ!

เขาผู้เป็นหนึ่งในจอมเทพโอสถหกดาวขั้นกลางตัวตนระดับสูงในหมู่นักหลอมโอสถสวรรค์เกล็ดดำกลับแพ้พ่ายแก่จอมเทพโอสถห้าดาว?

ยู่หยิงรู้สึกราวกับว่าฝันไป

 

 

 

ตอนที่ 1933 ตะลึงสะท้านเมือง

 

“ท่านเจ้าโถงมู่เฟิงกลับขอโทษต่อเย่หยวน!”

“ช่างน่าเหลือเชื่อนัก! ท่านเจ้าโถงมู่เฟิงนั้นเป็นถึงเทพถ่องแท้ขั้นสุดแต่กลับต้องพูดกล่าวขอโทษต่อเด็กหนุ่มนภาสวรรค์!”

“เจ้าจะไปรู้อะไร! เย่หยวนนั้นชนะยู่หยิงได้แน่นอนว่าเขาย่อมมีพลังฝีมือมากพอจะขึ้นไปยังขั้นยาฟ้าได้ และนั่นมันคือตัวตนในระดับเดียวกับท่านเจ้าโถงมู่เฟิง! คนเช่นนั้นแล้วท่านเจ้าโถงมู่เฟิงเองก็จะไปลบหลู่ง่ายๆ คงไม่ได้ ไหนจะเรื่องที่ว่าเรื่องราวทั้งหมดนี้ล้วนเป็นความผิดทางโถงวาโยขจีแต่แรกด้วย”

…

การกระทำนี้ของเจ้าโถงมันทำให้ผู้คนตกตะลึง

มู่เฟิงนั้นเป็นสุดยอดตัวตนในยอดเมืองหลวงจักรพรรดิทองวาว คนอื่นๆ แม้คิดจะอยากพบยังไม่สามารถพบได้

หากเป็นคนอื่นแล้วต่อให้มันจะเป็นความผิดของทางโถงวาโยขจีเอง ตัวเขาก็คงไม่ยอมก้มหัวลงกล่าวขออภัยง่ายๆ เช่นนี้

แต่ใครจะไปนึกไปฝันว่าเขากลับเลือกที่จะยอมรับผิดและขอโทษต่อเด็กหนุ่มนภาสวรรค์ผู้หนึ่ง?

“ท่านเจ้าโถง…”

ยู่หยิงและเจียงหยวนนั้นมีใบหน้าซีดเผือดและกำลังคิดจะพูดอะไรบางอย่างออกมา แต่กลับถูกทางมู่เฟิงยกมือขึ้นมาห้ามไว้เสียก่อน

คนทั้งสองนั้นจึงได้แต่ยืนอับอายด้วยใบหน้าขาวซีด

เรื่องราวที่พวกเขาก่อขึ้นมานี้มันกลับต้องให้ท่านเจ้าโถงออกมาเช็ดล้างจัดการให้

เย่หยวนมองดูมู่เฟิงพร้อมบอก “เรื่องที่ว่าผู้อาวุโสยู่จะออกไปจากเมืองหรือไม่มันย่อมไม่ได้สำคัญใดๆ กับข้า วันนี้เย่ผู้นี้ได้รับทราบถึงความเห็นแก่ตัวของโถงวาโยขจีแล้ว เมื่อท่านเจ้าโถงคิดออกมารับหน้าแทนเช่นนี้ เย่ผู้นี้ก็ย่อมไม่คิดจะตามรังควานบีบบังคับใดๆ อีก ให้เรื่องทั้งหลายมันจบลงเท่านี้เถอะ”

เย่หยวนนั้นรู้ขีดจำกัดของตัวดี เพราะสุดท้ายไม่ว่าอย่างไรเสียเขาก็เป็นเพียงเด็กหนุ่มอาณาจักรนภาสวรรค์ผู้หนึ่ง

มู่เฟิงนั้นขอโทษเขาต่อหน้าผู้คนมากมายเช่นนี้แล้วมันย่อมทำให้เย่หยวนไม่อาจจะตามเอาความผิดใดๆ ได้อีก

เพียงแค่ว่าตอนนี้เขาได้รับรู้ถึงธาตุแท้ของโถงวาโยขจีแล้วและแม้มู่เฟิงจะมาแสดงท่าทีเป็นมิตรใดๆ เขาก็ย่อมจะไม่รับมันไว้

เรื่องทั้งหมดทั้งสิ้นให้มันจบลงเท่านี้

กับโถงวาโยขจีเองเย่หยวนก็รู้สึกไม่อยากจะไปยุ่งเกี่ยวใดๆ ด้วยอีก

เพราะไม่ว่าจะเป็นยู่หยิงหรือเจียงหยวน พวกเขาต่างก็แสดงนิสัยที่เย่หยวนไม่อาจรับได้ออกมาทั้งคู่

เจ้าโถงนั้นยังคงยิ้มกว้างออกมาราวกับว่าไม่เห็นท่าทางไม่พอใจนี้ของเย่หยวน “สหายหนุ่มเย่นั้นช่างมีสายตากว้างไกล โถงวาโยขจีเราต้องขอบคุณเจ้ามาก ผู้อาวุโสยู่ ผู้อาวุโสเจียง ทำไมยังไม่ขอบคุณสหายหนุ่มเย่อีก?”

เมื่อคนทั้งสองได้ยินพวกเขาก็ก้มหัวลงทันที

เย่หยวนเองก็พยักหน้ารับออกมาเป็นคำตอบ

ไม่มีใครคาดฝันว่าเรื่องราวสุดแสนใหญ่โตมันจะจบลงง่ายๆ เช่นนี้

และสิ่งที่ไม่มีใครคาดฝันมากที่สุดก็คือทางโถงวาโยขจีกลับต้องเป็นฝ่ายออกมาขอโทษแก่เด็กหนุ่มนภาสวรรค์!

การประลองของเย่หยวนและยู่หยิงนั้นดังลั่นสะท้านทั้งศาลาโอสถสวรรค์ไปอย่างรวดเร็วและยังแพร่กระจายออกไปในยอดเมืองหลวงจักรพรรดิทองวาวทั้งหมดสิ้น

หลังจากนั้นเบื้องหลังประวัติของเย่หยวนก็ถูกขุดค้น

และนั่นมันทำให้ทั้งเมืองต้องตกตะลึง!

เพราะเดิมทีพวกเขาต่างคาดเดาเรื่องของเย่หยวนไปสารพัด

บ้างว่าเขาน่าจะมาจากวังพำนักจักรพรรดิเทพสวรรค์บ้าง บ้างบอกว่าเขามาจากตระกูลใหญ่โต บ้างถึงขั้นบอกว่าเขาอาจจะเกี่ยวข้องกับโอสถบรรพกาล

เพียงแค่ว่าไม่มีใครคาดคิดว่าเย่หยวนนั้นแค่มาจากเมืองจักรพรรดิหนึ่ง

เมื่อขุดลึกลงไปอีกเมืองจักรพรรดินั้นมันยังเป็นแค่เมืองจักรพรรดิบ้านนอกหนึ่ง!

นักหลอมโอสถที่ไม่มีที่มาใหญ่โตใดๆ กลับใช้เวลาแค่พันกว่าปีในการเรียนรู้ขึ้นมาชนะนักหลอมโอสถสวรรค์เกล็ดดำได้ นี่มันเป็นพรสวรรค์ที่ทำให้เทพปีศาจใดๆ ต้องร่ำร้องกันระงม

ทำให้ในเวลานี้เย่หยวนจึงได้กลายเป็นที่ชื่นชมของเหล่านักหลอมโอสถกันอย่างไม่ขาดปาก

ในศาลาโอสถสวรรค์เองเหล่ายาฟ้าทั้งหลายก็ตื่นตะลึงกันอย่างมาก

โดยเฉพาะอย่างยิ่งตัวเซินชางที่ตอนนี้เขาไม่อาจจะอธิบายอารมณ์ความรู้สึกที่มีในใจออกมาเป็นคำพูดได้แล้ว

“หรือว่าแท้จริงแล้วโอสถฟื้นหทัยหยกประณีตนั้นเองก็เป็นตัวเขาที่หลอมขึ้นมา? จอมเทพโอสถห้าดาวกลับสามารถหลอมโอสถฟื้นหทัยหยกประณีตขั้นเทวะได้ นี่มัน… เป็นไปได้อย่างไรกัน?” เซินชางยังคงไม่คิดอยากเชื่อเรื่องที่เกิดขึ้น

เพราะแม้ว่าสมองจะสามารถคาดเดาเรื่องราวได้แล้วแต่จิตใจของเขาก็ยังไม่พร้อมที่จะรับมัน

อย่างแรกเลยคือฝีมือที่เย่หยวนแสดงออกมาในสังเวียนจิตม่วงนั้นมันค่อยๆ เบาบางอ่อนแอลง อย่างที่สองนั้นคือเรื่องเช่นนี้มันเกินกว่าที่จะเป็นไปได้

แต่ตอนนี้เย่หยวนกลับแสดงออกมาว่าแม้จะเป็นโอสถความยากแปดแต่เขาก็ยังสามารถหลอมมันขึ้นไปได้ถึงขั้นเทวะวิญญาณไพศาล เช่นนั้นแล้วการจะหลอมโอสถความยากเก้าให้ถึงขั้นเทวะมันก็ดูไม่ไกลเกินเอื้อม

เฉินหยู่พูดขึ้นมาด้วยท่าทางประหลาดใจ “เช่นนั้นแล้วเขาคงมีคุณสมบัติพอจะขึ้นมาเป็นนักหลอมโอสถสวรรค์ยาฟ้ากับพวกเรา! ดูท่าแล้วหากแค่วัดกันด้วยการหลอมโอสถศักดิ์สิทธิ์ระดับห้า แม้พวกเราก็คงไม่อาจเทียบเขาได้!”

เมื่อคนทั้งหลายได้ยินพวกเขาก็ต้องหันไปมองหน้ากันทันที

โอสถฟื้นหทัยหยกประณีตขั้นเทวะนั้นมีพวกเขาคนใดบ้างที่คิดหลอมได้ตามใจนึก?

หากไม่ใช่ความบังเอิญโชคช่วยอย่างมหาศาลแล้วพวกเขาย่อมไม่อาจจะหลอมมันขึ้นมาได้

แต่เย่หยวนกลับหลอมได้!

จอมเทพโอสถห้าดาวที่เข้ามาในขั้นยาฟ้า ไม่ว่าจะคิดอย่างไรมันก็เป็นเรื่องที่แปลกประหลาดจนเกินรับ

เซินชางนั้นไม่อาจพูดจาใดๆ ได้อีกต่อไป เขาย้อนกลับไปนึกถึงเรื่องที่แหล่งรวมร้อยสมุนไพร ตอนนั้นเขายังมีหน้าไปบอกแนะนำสั่งสอนเย่หยวน มันช่างน่าขันเสียจริงๆ

เขาได้รู้แล้วว่าเย่หยวนนั้นมีความเก่งกาจที่เกินกว่าอายุไปอย่างมากแต่กลับยังมีท่าทางปกติไม่โอหังอวดดี

หากเป็นคนหนุ่มคนอื่นๆ ที่เก่งกาจได้อย่างเย่หยวนและมีคนมาบอกว่าโอสถที่เขาหลอมเองนั้นมิใช่ของที่เขามีปัญญาทำ พวกเขาทั้งหลายคงเดือดดาลขึ้นมาแล้ว

แต่เย่หยวนกลับไม่มีท่าทีเช่นนั้น!

ไม่ใช่เพียงแค่นั้น เขายังรับคำของอีกฝ่ายไปอย่างไม่เถียงให้มากความ

หากเย่หยวนนั้นเถียงกลับมาแล้วทำการหลอมโอสถต่อหน้าทุกผู้คนตรงนั้น ใบหน้าเฒ่าๆ นี้คงแตกสลายลงอย่างไม่เหลือชิ้นดีแล้ว

เมื่อนึกย้อนกลับไปเซินชางก็รู้สึกขอบคุณเย่หยวนขึ้นมาจับใจ

อายุยังน้อยแต่กลับมีความคิดเยือกเย็น เรื่องนี้มันยิ่งแสดงถึงความไม่ธรรมดา

“หึ นักหลอมโอสถสวรรค์ยาฟ้าเราไม่ได้มีสมาชิกใหม่มานับแสนปีแล้วใช่หรือไม่? วันนี้มันคงได้เวลาที่จะได้สมาชิกใหม่เสียที การที่ให้เย่หยวนขึ้นขั้นยาฟ้ามามันย่อมจะเป็นประโยชน์แก่ศาลาโอสถสวรรค์เราแน่!” เซินชางบอก

เฉินหยู่เองก็พยักหน้ารับ “เด็กคนนี้มีอนาคตที่ไร้จำกัด การให้เขาขึ้นขั้นยาฟ้ามามันจะมีแต่สร้างชื่อเสียงให้พวกเราในวันหน้าแทน”

…

‘ตุบ!’

เจียงหยวนใช้แรงเพียบงเล็กน้อยก็ส่งร่างของเจียงหัวลงคุกเข่าต่อหน้าเย่หยวนได้

“น้องเย่ ข้าต้องขอโทษด้วยจริงๆ ที่เจียงผู้นี้ไม่รู้จักควบคุมลูกน้องและเกือบทำให้เกิดหายนะ วันนี้ข้าได้นำตัวเจ้าคนชั่วร้ายนี้มาส่งรับคำตัดสินเจ้าแล้ว!” เจียงหยวนยกมือขึ้นคารวะเย่หยวน

วันนั้นหลังจากเจียงหัวหนีจากศาลาโอสถสวรรค์ไปเขาก็พยายามที่จะหลบซ่อนหนีไป

น่าเสียดายที่ว่าด้วยพลังอำนาจของโถงวาโยขจีที่ถูกใช้ออกมาอย่างเต็มที่มีหรือที่จะปล่อยให้นภาสวรรค์ผู้หนึ่งหนีรอดออกไปได้?

หลายวันต่อมาพวกเขาได้พบว่าเจียงหัวไปแอบอยู่กับบ้านของชาวบ้านผู้หนึ่ง

วันนี้มู่เฟิงและเจียงหยวนจึงได้นำตัวเจียงหัวมาส่งถึงหน้าเรือนหอมปิติให้เย่หยวนตัดสิน

เจียงหัวนั้นมีสายตาที่สิ้นหวังได้แต่คลานเข้ามาหาเย่หยวน “ท่านเย่หยวน ไว้ชีวิตข้าเถอะ! ข้าน้อยมีตาหามีแววไม่! ทุกสิ่งอย่างมันล้วนเป็นความผิดที่ข้าน้อยทำลงไปสิ้น!”

เย่หยวนมองดูเจียงหัวพร้อมกล่าว “วันนั้นที่เรือนรับรองมันจะมิใช่เรื่องใหญ่โตใดๆ เลยที่เจ้าไล่ข้าออกมา หากเจ้าไม่ให้ข้าพบผู้อาวุโสเจียงข้าก็แค่ไม่พบและใช้วิธีการอื่นเพื่อพบเขา แต่เจ้านั้นกลับไม่คิดปล่อยมันผ่านไปและคิดฆ่าสังหารข้า ในเมื่อเจ้าคิดสังหารผู้คน เจ้ากับข้าก็ได้เข้าสู่สถานะต้องมีผู้ใดผู้หนึ่งตายลง แล้วเจ้ายังจะมาร้องขอชีวิตอีก?”

เมื่อเจียงหัวได้ยินเช่นนั้นเขาก็แสดงสีหน้าสิ้นหวังออกมา “ท่านเย่หยวน ข้าน้อยรู้ตัวแล้วว่าผิด! ข้าน้อยรู้ตัวแล้ว! โปรดท่านไว้ชีวิตเมตตาด้วย!”

เย่หยวนไม่คิดสนใจพูดกับเขาอีกจึงหันไปบอกเจียงหยวน “ผู้อาวุโสเจียง นี่คนของท่าน ท่านจัดการเองเถอะ”

เจียงหยวนเองก็เกลียดแค้นเจียงหัวจนถึงกระดูกดำ “ข้าเลี้ยงดูเจ้าอย่างดีมานับแรมปีแต่เจ้ากลับตอบแทนคุณด้วยการกระทำเช่นนี้! ความคิดชั่วร้ายของเจ้านี้เกือบทำให้ข้าฉิบหายอย่างไม่อาจกู้กลับได้แล้ว! หากวันนี้ข้าไม่สังหารเจ้าลงเสียความแค้นนี้ก็คงไม่มีทางจางหายไปได้!”

เจียงหัวนั้นยังพยายามพูดออกมาแต่เจียงหยวนกลับตบฝ่ามือลงกลางศีรษะส่งเขาสู่ยมโลกทันที

 

 

 

ตอนที่ 1934 วิธีการของโถงวาโยขจี

 

“น้องเย่ เรื่องทั้งหมดสิ้นนี้ล้วนแล้วแต่เป็นความผิดของข้า เจียงผู้นี้ต้องขออภัยด้วย ข้ารู้ดีว่าการสังหารเจ้าสัตว์ร้ายนั่นไปมันก็ไม่อาจจะช่วยระบายความโกรธแค้นของน้องเย่ได้ข้าจึงได้นำสิ่งของมามอบเป็นของขวัญให้ด้วย”

พูดไปเจียงหยวนก็ยกมือขึ้นตบหนึ่งครั้งเป็นสัญญาณให้เหล่าคนรับใช้มากมายเดินนำกองภูเขาสมบัติเข้ามา

“น้องเย่ นี่คือรายชื่อของที่นำมาโปรดรับมันไว้ด้วย”

พูดไปเจียงหยวนก็ยื่นรายชื่อสีแดงยาวออกมาให้ ประเมินจากสายตาแล้วมันคงมีมากกว่าร้อยรายการ

เมื่อหนิงเทียนปิงเห็นเย่หยวนพยักหน้ารับเขาจึงเดินหน้าออกไปรับรายชื่อนั้นมา

เมื่อลองก้มลงมองดูหนิงเทียนปิงเองก็อดไม่ต้องที่ต้องอ้าปากค้าง

ช่างน่ากลัวยิ่ง นี่สินะที่เขาบอกว่าคนรวยมีปากเสียงมากกว่าคนจนๆ

ของขวัญแต่ละอย่างบนรายการนี้ไม่มีสิ่งใดเลยที่มิใช่สมบัติล้ำค่า

หนิงเทียนปิงนั้นได้แต่ประหลาดใจกับความร่ำรวยของโถงวาโยขจีอยู่ในใจ แต่แน่นอนว่าเขาต้องประทับใจในตัวของเจ้านายตนมากกว่า

เพราะโถงที่ยิ่งใหญ่อย่างโถงวาโยขจีนี้กลับต้องมาขอโทษนายเขาถึงหน้าประตู

นอกจากเรื่องสังหารเจียงหัวแล้วมันยังมีสิ่งของแทนคำขอโทษอีกมากมาย

เย่หยวนยกมือขึ้นคารวะ “เย่ผู้นี้ขอขอบคุณท่านผู้อาวุโสเจียง”

เจียงหยวนนั้นรีบตอบกลับมา “ไม่เลย! เจียงผู้นี้ต่างหากที่ต้องขอบคุณน้องเย่ที่จิตใจกว้างขวางเรื่องราวแล้วไปแล้วก็ปล่อยมันผ่านไป!”

เด็กหนุ่มตอบ “เช่นนั้นเรื่องราวทั้งหมดให้มันจบเท่านี้ เรื่องของพวกท่านกับข้านับว่าหายกัน ท่านเจ้าโถงมู่ ท่านผู้อาวุโสเจียง เชิญ!”

แม้ว่าเย่หยวนนั้นจะยังไม่ขึ้นไปถึงขั้นยาฟ้าแต่พวกเขาย่อมรู้ดีว่ามันต้องเกิดขึ้นแน่

และตำแหน่งของนักหลอมโอสถสวรรค์ยาฟ้านั้นมันเหนือล้ำกว่าเจ้าโถงใดๆ

เพราะฉะนั้นตอนนี้เย่หยวนจึงมั่นใจที่จะไล่อีกฝ่ายกลับไปได้

เพราะเขาในตอนนี้ไม่ต้องไปพึ่งพาโถงวาโยขจีอีกต่อไปแล้ว

ในความเป็นจริงแล้วเหล่าเจ้าโถงแห่งหอมหาสมบัติในยอดเมืองหลวงจักรพรรดิทองวาวอีกสามคนต่างได้ส่งคนมาพยายามติดต่อกับเย่หยวนกันก่อนแล้ว

ไม่ใช่แค่สามโถงนี้เท่านั้น ตอนนี้เหล่าค่ายสำนักต่างๆ ก็พยายามคิดหาทุกวิถีทางที่จะติดต่อให้เย่หยวนเป็นคู่ค้า

เย่หยวนนั้นได้ปล่อยข่าวออกไปด้วยตำแหน่งฐานะของเขาในตอนนี้ว่าเขานั้นกำลังมองหาคู่ค้าด้วยทำให้มีผู้คนมากมายคิดอยากร่วมงานกับเขา แน่นอนว่าเขาย่อมไม่มีความจำเป็นใดๆ ที่ต้องไปร่วมมือกับโถงวาโยขจีที่เขามีเรื่องราวด้วยแล้ว

เมื่อได้เห็นว่าเย่หยวนไล่พวกเขากลับทันทีทางเจียงหยวนก็หน้าซีดขาวลง

พวกเขานำของขวัญใหญ่โตมาส่งแน่นอนว่ามันย่อมมิใช่แค่เพียงขอโทษเย่หยวนให้จบสิ้นเรื่องราว

พวกเขานั้นได้ยินคำที่เย่หยวนประกาศออกไปว่ากำลังหาคู่ค้าอยู่ทำให้เจียงหยวนแทบอยากฆ่าสังหารเจียงหัวลงอีกนับพันๆ ครั้ง

เจ้าสัตว์ร้ายนี้มันทำให้เรื่องราวเสียหายไปหมดสิ้น!

ด้วยพลังความสามารถด้านโอสถของเย่หยวนแล้วการได้คู่ค้าเช่นเขามันย่อมจะเป็นประโยชน์แก่ทางโถงวาโยขจีอย่างไร้สิ้นสุด

สมุนไพรวิญญาณนั้นจะมีค่าใด? สิ่งที่ผู้คนต้องการกันอย่างแท้จริงนั้นคือโอสถคุณภาพสูงต่างหาก!

การหลอมโอสถความยากแปดให้ถึงขั้นเทวะวิญญาณไพศาลนั้นมันจะเพิ่มมูลค่าได้มากเป็นพันเท่าหรืออาจจะเป็นหมื่นเท่าจากราคาตัวสมุนไพร!

ที่สำคัญกว่านั้นคุณภาพของโอสถนี้มันยังเป็นสิ่งที่ขาดตลาดไม่มีใครสามารถหลอมได้

ตราบเท่าที่พวกเขาสามารถร่วมมือทำการค้ากับเย่หยวนได้โถงวาโยขจีย่อมจะสามารถกลายเป็นผู้ผูกขาดตลาดโอสถคุณภาพสูงไป

ใครที่คิดอยากได้โอสถคุณภาพสูงย่อมต้องมาขอร้องต่อโถงวาโยขจี

และเมื่อเป็นเช่นนั้นพลังอำนาจของโถงวาโยขจีก็จะยิ่งกว้างไกล

มันเป็นผลประโยชน์ที่ไม่อาจหาสิ่งใดมาเปรียบได้!

แต่น่าเสียดายที่เรื่องทั้งหลายนั้นกลับถูกเจียงหัวทำลายสิ้น

เดิมทีนั้นอยู่ในตำแหน่งที่ได้เปรียบ แต่ตอนนี้กลับเสียไปจนไกลเกินเอื้อม

เจียงหยวนนั้นมองดูที่มู่เฟิงด้วยท่าทางสุดกังวลแต่ชายร่างอ้วนกลับยิ้มออกมา “สหายหนุ่มเย่ ที่ข้ามาวันนี้แท้จริงแล้วข้ามีผู้คนจะพามาแนะนำด้วย”

ชายร่างอ้วนคนนี้มีรอยยิ้มบนใบหน้าตลอดเวลา แต่เย่หยวนก็มองออกได้ทันทีว่าเขานั้นมิใช่คนธรรมดาเลย

แม้ไม่ต้องไปมองที่ไหนไกลแค่นับเรื่องการขอโทษของเขาต่อหน้าผู้คนมันก็เป็นเรื่องที่ผิดจากคนปกติธรรมดาแล้ว

เพราะไม่ว่าอย่างไรเสียเขาก็เป็นคนที่มีตำแหน่งสูงส่ง

หากไม่ใช่เพราะท่าทางนั้นของมู่เฟิงเย่หยวนเองก็คงไม่ยอมปล่อยเรื่อยผ่านไปง่ายๆ

เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “ท่านเจ้าโถงมู่ เรื่องราวระหว่างโถงของท่านและเย่คนนี้นับว่าจบกันตรงนี้ ข้าไม่ต้องการมีสายสัมพันธ์ใดๆ กับโถงของท่านอีก ข้ารู้และขอบคุณในความหวังดีของท่านเจ้าโถงมู่ แต่การแนะนำตัวนี้ข้าคงต้องขอปฏิเสธ”

เพราะความไร้เหตุผลของโถงวาโยขจีนั้นมันยังคงติดตาเย่หยวนจนถึงวันนี้

ไม่ว่ามู่เฟิงจะทำอะไรออกมาความขยะแขยงในจิตใจของเย่หยวนก็ย่อมไม่มีทางจะหายไปได้ง่ายๆ

แต่มู่เฟิงนั้นกลับยิ้มตอบ “สหายหนุ่มเย่ อย่าเพิ่งรีบปฏิเสธไป คนผู้นี้เจ้าย่อมต้องอยากรู้จักไว้แน่”

เด็กหนุ่มกำลังจะเปิดปากปฏิเสธออกไปอีกครั้งแต่กลับเห็นสองเงาร่างเดินเข้ามาหาก่อน

“เย่หยวน!” ผู้มาถึงนั้นยิ้มกว้างมาแต่ไกลด้วยใบหน้าที่ดูอ่อนเยาว์ลงไม่น้อย

“พี่เซียว? ทำไม…” เย่หยวนตื่นตกใจไม่น้อย

เพราะคนที่มาถึงนี้มันมิใช่ใครที่ไหน เขาคือเซียวเฟิงนั่นเองพร้อมที่ด้านข้างก็มีชายแก่ผมขาวเดินตามมาด้วย

หลายวันก่อนหน้านั้นเซียวเฟิงได้บอกว่ามีเรื่องต้องไปจัดการและออกเดินทางไป ไม่นึกว่าวันนี้เขาจะกลับมาพร้อมชายชราคนหนึ่ง

“เย่หยวน ข้า…” เซียวเฟิงพูดติดๆ ขัดๆ เหมือนมีอะไรไปขวางคอไว้

มู่เฟิงยิ้มและบอก “สหายหนุ่มเย่ ขอข้าแนะนำพวกเขาอีกครั้ง นี่คือผู้พิทักษ์ขั้นสูงของโถงวาโยขจีเรา เซียวเฟิง ส่วนนี่คือลู่เจ๋อ ผู้อาวุโสแห่งโถงวาโยขจีเรา”

เย่หยวนเข้าใจได้ในทันทีว่ามู่เฟิงนั้นมีแผนการใด!

แต่เขาเองก็ประทับใจในวิธีการนี้ของมู่เฟิงไม่น้อย เพราะเขาถึงขั้นใช้การเลื่อนขั้นให้คนสนิทของเขาอย่างเซียวเฟิง

เซียวเฟิงนั้นเป็นผู้ดูแลขั้นต่ำผู้หนึ่ง ห่างไกลจากคำว่าผู้พิทักษ์อย่างมากมาย

ผู้พิทักษ์ขั้นสูงนั้นคือตำแหน่งที่มีแต่นักยุทธ์นภาสวรรค์จะขึ้นไปได้ถึง เซียวเฟิงนั้นจะเรียกว่าเป็นหนูตกถังข้าวสารก็ไม่ผิด

เย่หยวนนั้นรู้แล้วว่าเหตุใดเซียวเฟิงถึงได้อ้ำๆ อึ้งๆ เช่นนั้น แท้จริงแล้วมันเป็นเพราะว่าเขายอมรับแผนการของโถงวาโยขจีและกลัวว่าเย่หยวนจะไม่พอใจถึงได้มีสภาพเช่นนั้น

แต่ทว่าวิธีการนี้ของมู่เฟิงเด็กหนุ่มคงบอกไม่ได้ว่าชอบมันนัก

เขานั้นเข้าใจดีว่าเซียวเฟิงนั้นมีความรู้สึกที่ลึกล้ำต่อโถงวาโยขจี แม้ว่าพวกเขาทั้งสองจะสนิทกันมากเพียงใดแต่ความสัมพันธ์ของเขาต่อโถงวาโยขจีนั้นมันก็สุดแสนจะลึกซึ้ง

จะเรียกว่าโถงวาโยขจีนั้นคือบ้านของเขาก็ไม่ผิด

ที่สำคัญกว่านั้นคือแม้แต่ลู่เจ๋อก็ยังถูกลากเข้ามาด้วย

ตอนนี้ด้วยความสนิทสนมที่มากมายเช่นนี้หากเย่หยวนไม่เลือกโถงวาโยขจีแล้วเย่หยวนจะไปเลือกใครได้?

“หึๆ ยินดีกับการเลื่อนขั้นของพี่เซียวด้วย ข้าขอคารวะท่านผู้อาวุโสลู่ เรื่องราวก่อนหน้านี้ข้าต้องขอขอบคุณผู้อาวุโสลู่มาก” เย่หยวนยกมือขึ้นคารวะ

เรื่องราวของบุญคุณที่ติดค้างนั้นเย่หยวนย่อมจำได้ดีว่าเขานั้นติดค้างลู่เจ๋ออยู่

ลู่เจ๋อรีบตอบกลับมา “ท่านเย่จะถ่อมตนเกินไปแล้ว เรื่องเช่นนั้นมันลำบากก็แค่เขียน ที่สำคัญตัวตนของเฒ่าคนนี้เองก็ไม่ได้ช่วยเหลืออะไรได้มากมายเลย ข้าคงทำให้ท่านเย่หัวร่อแล้ว”

ตัวตนของเย่หยวนนั้นลู่เจ๋อได้รู้มาจากเซียวเฟิงอย่างดี

ต่อหน้าเด็กหนุ่มแล้วเขาย่อมไม่กล้าเอาความอาวุโสมาข่มใดๆ

เย่หยวนยิ้มตอบ “มันมิใช่ว่าชื่อท่านผู้อาวุโสลู่ไม่มีค่า เพียงแค่ว่ามีคนชั่วร้ายมาขัดขวางก็เท่านั้น ข้ามีโอสถติดตัวมานี้ขอมอบให้ ท่านผู้อาวุโสลู่โปรดรับไว้”

พูดไปเย่หยวนก็หยิบโอสถหลายขวดออกมามอบให้

ลู่เจ๋อหน้าถอดสีทันทีที่ได้เห็นมันก่อนจะร้องปฏิเสธออกมา “ข้าไม่อาจรับของที่มีค่ามากมายเช่นนี้ได้หรอก ท่านเย่ โอสถทั้งหลายนี้มันมีค่าเกินไป”

เมื่อเห็นว่าพลังชีวิตของลู่เจ๋อเริ่มจางหายไปจากใบหน้า แถมดูท่าอายุขัยของเขาคงใกล้หมดเต็มที เย่หยวนจึงได้มอบโอสถยืนอายุขัยไปให้แก่อีกฝ่าย

ด้วยความเป็นเย่หยวนแล้วโอสถที่เขานำออกมามันย่อมไม่ธรรมดามีหรือที่ลู่เจ๋อจะกล้ารับไว้?

เย่หยวนยิ้มตอบ “ผู้อาวุโสลู่ นอกจากเรื่องที่ว่าท่านได้ช่วยข้ามาก่อนหน้าแล้วข้ากับพี่เซียวยังนับถือกันเป็นพี่น้อง และท่านคืออาจารย์ของพี่ข้า แน่นอนว่าท่านเองก็ย่อมเป็นญาติผู้ใหญ่ของข้า หากท่านไม่รับไว้เย่มันคงเป็นการดูถูกเย่คนนี้แล้ว”

เมื่อได้ยินเช่นนั้นเซียวเฟิงก็เริ่มแสดงท่าทีผ่อนคลายออกมาเพราะเขาได้รู้แล้วว่าเย่หยวนไม่ได้โกรธใดๆ จึงรีบหันไปบอกอาจารย์ “ท่านอาจารย์ รับไปเถอะ”

ลู่เจ๋อที่เห็นเด็กหนุ่มพูดมาขนาดนี้จึงได้แต่จำใจรับมันมา

 

 

 

ตอนที่ 1935 ท้าทายนักหลอมโอสถสวรรค์ยาฟ้า

 

“หึ ท่านเจ้าโถงมู่ช่างเก่งกาจเสียจริง!”

ตอนนี้ภายในห้องรับรองนั้นมีเพียงแค่เย่หยวนและมู่เฟิงที่นั่งมองหน้ากันอยู่ด้วยรอยยิ้มอันเย็นเยือก

มู่เฟิงยิ้มตอบกลับไป “สหายหนุ่มเย่โปรดระงับโทสะก่อน เรื่องราวทั้งหลายนี้เป็นความผิดมู่ผู้นี้เอง ต้องขอโทษเจ้าด้วย”

เด็กหนุ่มยกชาขึ้นดื่มและตอบกลับไป “ท่านเจ้าโถงมู่ทำสิ่งใดผิดกันเล่า? ข้าต้องขอบคุณท่านเจ้าโถงมู่เสียด้วยซ้ำ”

มู่เฟิงยิ้มตอบกลับมา “ข้ารู้ดีว่ามีโถงอื่นๆ มาติดต่อหาสหายหนุ่มเย่มากเพียงใดและทางโถงวาโยขจีเราก็ได้ล่วงเกินเจ้าไปจริงๆ แต่จะว่าไปแล้วเรื่องที่สหายหนุ่มเย่เจอต่อให้ไปยังโถงอื่นมันก็คงไม่อาจเลี่ยงพ้นได้ แต่สุดท้ายแล้วโถงวาโยขจีเราก็ยังเป็นโถงที่มีสายสัมพันธ์กับสหายหนุ่มเย่มากที่สุด เมื่อร่วมงานกันแล้วมันย่อมจะมีเรื่องติดขัดน้อยกว่ามิใช่หรือ?”

เรื่องนี้เย่หยวนเองก็ย่อมรู้ดี

เพียงแค่ว่าเรื่องราวมันเกิดขึ้นไปแล้ว

หากเขานั้นมีพลังไม่มากพอเขาก็คงต้องตายในน้ำมือเจียงหัวอย่างไม่มีใครสนใจแล้ว?

“การที่ตั้งให้เซียวเฟิงขึ้นเป็นผู้พิทักษ์เองด้านหนึ่งก็เพราะเห็นแก่สหายหนุ่มเย่แต่มันก็ไม่ใช่เพราะเหตุผลนั้นทั้งหมด เพราะข้านั้นวางแผนไว้ว่าไว้ว่าจะให้เซียวเฟิงนั้นดูแลหอมหาสมบัติของเมืองจักรพรรดิอินทรีสวรรค์อย่างเด็ดขาดถาวร จัดการเรื่องราวธุรกิจระหว่างเราทั้งสิ้น เพราะการแต่งตั้งให้เขาขึ้นเป็นผู้จัดการเรื่องราวทั้งหมดมันย่อมเหมาะสมที่สุด สหายหนุ่มเย่คิดว่าอย่างไรบ้างเล่า?”

ได้ยินเช่นนั้นเย่หยวนก็รู้สึกคล้อยตามทันที

เพราะเมืองจักรพรรดิอินทรีสวรรค์นั้นพึ่งพาหอมหาสมบัติมาตลอด หากมีใครถูกแต่งตั้งใหม่ไปมันย่อมจะเกิดความขัดแย้งขึ้นอย่างเลี่ยงไม่ได้ ไม่มากก็น้อย

เพราะคนแต่ละผู้ต่างก็มีนายของตัวเองที่แตกต่างกันไป

แต่หากคนผู้นั้นเป็นเซียวเฟิงแล้วเรื่องราวทั้งหลายมันย่อมเปลี่ยนไปสิ้น

เมื่อเห็นว่าเย่หยวนเริ่มคล้อยตามทางอีกฝ่ายจึงกล่าวได้ขึ้นอีก “ที่สำคัญสหายหนุ่มเย่และโถงวาโยขจีเรานั้นเกี่ยวข้องกันอย่างลึกซึ้ง ตอนนี้เซี่ยะจิ้งอวี๋และเหลียงหวานหรูทั้งสองคนนั้นเองก็อยู่ใต้การดูแลของโถงวาโยขจีเราเช่นกัน และข้ายังได้สอบถามหาข้อมูลมาแล้วว่าทั้งสองคนนี้ก็มีพรสวรรค์ที่ไม่เลว วันหน้าข้าวางแผนไว้ว่าจะนำพาพวกเขาทั้งสองเข้ามาฝึกฝนที่ยอดเมืองหลวงจักรพรรดิ”

เย่หยวนมองดูมู่เฟิงด้วยใบหน้าเคร่งเครียด ทว่าอีกฝ่ายใบหน้ายังคงรอยยิ้มเอาไว้

เด็กหนุ่มถอนหายใจยาวและบอก “ท่านเจ้าโถงมู่ทำให้ข้าไม่อาจปฏิเสธได้เลยจริงๆ!”

เย่หยวนนั้นต้องยอมรับว่ามู่เฟิงคนนี้มีความสามารถที่เหนือล้ำ

แต่ความสามารถนี้มิใช่พลังฝีมือการต่อสู้แต่เป็นความเข้าใจในผู้คนที่เขาหมายตาจะทำธุรกิจด้วย

ชายคนนี้สามารถอ่านนิสัยคนออกได้อย่างหมดจด!

ค่ายสำนักอำนาจอื่นๆ นั้นต่างใช้วิธีเหนือล้ำมากมายมายื่นให้แก่เย่หยวน แต่มู่เฟิงนี้ต่างออกไป

เขาดูออกได้ทันทีว่าเย่หยวนนั้นเป็นคนที่ให้ความสำคัญกับคนรอบตัวมาก และยอมที่จะทำเพื่อสหายมากกว่าทำเพื่อผลประโยชน์

ไม่เช่นนั้นแล้วเขาเองก็คงไม่ลงมือทำเช่นนั้นในบ้านตระกูลเจียงแน่

เย่หยวนนั้นย่อมไม่พอใจที่มู่เฟิงทำอะไรลับหลังเขาเช่นนี้แต่เขาก็ดีใจกับเซียวเฟิงอยู่ไม่น้อย

อย่างน้อยๆ ด้วยสถานะของเขาในตอนนี้เขาก็พอที่จะมีที่ยืนในโถงวาโยขจีบ้างแล้ว

มู่เฟิงยังคงยิ้มต่อไป “สหายหนุ่มเย่ จากนี้ไปก็ฝากตัวด้วย! เจ้าวางใจได้ข้านั้นจะมอบอำนาจสูงสุดให้แก่เซียวเฟิงแน่ ไม่ว่าจะเป็นสมุนไพรวิญญาณใดที่สหายหนุ่มเย่ต้องการขอแค่มันเป็นสิ่งที่โถงวาโยขจีเราหาได้เราย่อมจะส่งมอบให้แน่”

เด็กหนุ่มพยักหน้ารับ “ได้ เช่นนั้นก็ฝากตัวด้วย!”

…

พายุของสังเวียนจิตม่วงนั้นผ่านไปอย่างรวดเร็ว แต่สิ่งที่ทำให้ทุกผู้คนตื่นตะลึงนั้นก็คือการที่สุดท้ายแล้วเย่หยวนยังเลือกที่จะทำการค้ากับโถงวาโยขจี

นั่นทำให้เหล่าค่ายสำนักใหญ่ทั้งหลายได้แต่ถอนหายใจยาวด้วยความเสียดาย

แต่สิ่งที่พวกเขาทั้งหลายยังคงสนใจก็คือเรื่องที่ว่าเย่หยวนจะเดินในเส้นทางของนักหลอมโอสถสวรรค์ไปได้อีกไกลแค่ไหน

เพราะการขึ้นไปถึงขั้นยาฟ้านั้นมิใช่เรื่องง่ายดายแน่นอน

สำหรับนักหลอมโอสถสวรรค์เกล็ดดำที่ต้องการจะขึ้นไปยังขั้นยาฟ้าพวกเขาทั้งหลายนั้นต้องประลองให้ชนะเหล่าผู้อาวุโสเสียก่อน

เรื่องนี้มันเป็นอะไรที่แสนจะยากเย็น!

กับยอดฝีมือขั้นยาฟ้าแล้วแต่ละคนล้วนอยู่ในอาณาจักรเต๋าสิ้น พลังความรู้ความสามารถที่เขามีในด้านโอสถนั้นมันเหนือล้ำจนผู้คนไม่อาจคาดเดาได้

แม้ว่ายู่หยิงผู้นั้นจะเป็นนักหลอมโอสถในอาณาจักรเต๋าเช่นกันแต่เมื่อเทียบกับเหล่าผู้อาวุโสขั้นยาฟ้าแล้วตัวเขานั้นย่อมไม่อาจจะไปเทียบเคียงได้เลย

ทุกคนต่างไม่ได้รับรู้ถึงเรื่องราวเล็กน้อยที่เกิดขึ้นในแหล่งรวมร้อยสมุนไพรทำให้พวกเขาทั้งหลายนั้นไม่ได้เข้าใจฝีมือที่แท้จริงของเย่หยวน

ในความเป็นจริงแล้วแม้แต่ตัวเซินชางเองก็ไม่รู้เช่นกันว่าขีดจำกัดของเย่หยวนมันอยู่ที่ใด

เหล่าค่ายสำนักต่างๆ ที่ไม่อาจดึงเย่หยวนมาร่วมธุรกิจได้ต่างพยายามสาปแช่งให้คนอื่นโชคร้ายตาม หวังจะเห็นโถงวาโยขจีก้าวพลาดที่เลือกเย่หยวน

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วในเวลาแค่สองเดือนเย่หยวนนั้นได้ก้าวข้ามทุกความยากลำบาก ขึ้นจากขั้นจิตม่วงมายังขั้นเกล็ดดำและชนะรวดแม้แต่ในขั้นเกล็ดดำถึงสามสิบครั้งทำให้เขาได้สิทธิในการท้าทายผู้อาวุโสขั้นยาฟ้า

ในสังเวียนเกล็ดดำนี้มันแตกต่างจากสังเวียนจิตม่วงตรงที่จำนวนของเหล่านักหลอมโอสถสวรรค์เกล็ดดำนั้นมันไม่ได้มีมากมายนักเมื่อเทียบกับขั้นจิตม่วง

ที่สำคัญกว่านั้นฝีมือของเหล่าเกล็ดดำทั้งหลายนั้นยังใกล้เคียงกันอย่างมาก มันเป็นการยากหากคิดอยากจะชนะรวดให้ได้เช่นนั้น

แต่สุดท้ายแล้วเย่หยวนก็ยังคงกวาดชัยชนะมาเรียบ

เพราะแม้แต่ยู่หยิงที่นับว่าเป็นยอดคนของระดับเกล็ดเงินยังพ่ายแพ้ลงโดยง่าย แล้วจะยังมีใครมาเทียบเคียงเขาได้อีก?

สุดท้ายแล้วมันจึงได้เวลาแห่งการท้าทายผู้อาวุโสขั้นยาฟ้า

ในวันนี้มีผู้คนมามากมายที่สังเวียน

เพราะในหมู่สิบห้าผู้อาวุโสยาฟ้านั้นนอกเสียจากสองคนที่ยังเก็บตัวอยู่แล้วอีกสิบสามคนที่เหลือต่างปรากฏตัวออกมาพร้อม

บ้างนั้นก็เดินทางมาจากที่แสนห่างไกลเพื่อจะได้ดูการประลองในวันนี้

เซินชางมองดูเย่หยวนด้วยสายตาเปี่ยมกังวล

เขาไม่นึกไม่ฝันว่าวันนี้มันจะมาถึงอย่างรวดเร็วปานนี้

การประลองกับเย่หยวนในวันนี้นั้นเขาไม่มั่นใจเลยสักนิด

“เย่หยวน เจ้าได้สิทธิในการท้าทายเหล่าผู้อาวุโสขั้นยาฟ้าทั้งหลาย ตอนนี้เจ้าจงเลือกผู้อาวุโสที่คิดอยากเข้าประลองด้วยเถอะ” เฉินหยู่ร้องบอก

เย่หยวนถามขึ้น “ผู้อาวุโสเฉินหยู่ ผู้น้อยนั้นมีคำขอร้องอยู่ไม่ทราบว่าทางศาลาโอสถสวรรค์จะรับฟังได้หรือไม่?”

เฉินหยู่มึนงงไปเล็กน้อยแต่ก็พยักหน้ารับ “ลองพูดมา”

เย่หยวนกล่าว “สามผู้อาวุโสที่ข้าต้องการท้าประลองคือท่าน ท่านอาจารย์เซินชางและท่านอาจารย์เซียวเจิ้น! ไม่ทราบว่าจะเป็นไปได้หรือไม่?”

เมื่อคำพูดเหล่านั้นถูกกล่าวคนที่มาดูเรื่องราวก็แตกตื่นขึ้นทันที

“ผิดพลาดอะไรกันหรือไม่? สามท่านนี้คือนักหลอมโอสถสวรรค์ยาฟ้าที่นับได้ว่าแข็งแกร่งที่สุดในหมู่ผู้อาวุโส แต่เย่หยวนกลับกล้าที่จะท้าทายพวกท่านทั้งสามคนนี้อย่างนั้นหรือ?”

“ไอ้เจ้าหมอนี่มันบ้าไปแล้ว!”

“ปกติคนเราต้องเลือกอ่อนแทงแข็งเว้นมิใช่หรือ? แต่เจ้าหมอนี่มันกลับเลือกที่จะแทงหินผา!”

…

เมื่อมาอยู่ในศาลาโอสถสวรรค์ได้นับเดือนๆ เย่หยวนย่อมเข้าใจถึงความแข็งแกร่งของเหล่าผู้อาวุโสขั้นยาฟ้าด้วย

คนทั้งสามที่เขากล่าวท้าออกไปนั้นคือสามผู้อาวุโสนักหลอมโอสถสวรรค์ยาฟ้าที่มีฝีมือมากที่สุด

เซียวเจิ้นนั้นเป็นคนจากยอดเมืองหลวงจักรพรรดิอื่นแต่เขาเองก็ไม่ได้อ่อนแอไปกว่าเซินชางเลยแม้แต่น้อย

แต่ทว่าเฉินหยู่นั้นกลับรู้สึกเจ็บปวดขึ้นมาในใจเพราะเรื่องที่เขาเกรงกลัวที่สุดได้เกิดขึ้นมาจริงๆ

คนอื่นๆ หากมีสิทธิ์เลือกผู้อาวุโสเพื่อท้าทายพวกเขาย่อมจะเลือกคนที่อ่อนแอ แต่เย่หยวนนั้นไม่เกรงกลัวใดๆ และกล้าที่จะท้าทายพวกเขาทั้งสาม

และสิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือเขานั้นไม่มั่นใจเลยว่าจะหลอมโอสถสู้เย่หยวนได้

เพราะเรื่องที่เซินชางบอกออกมาเฉินหยู่เองก็ย่อมทราบแก่ใจ

โอสถระดับนั้นในขั้นเทวะ ตัวเขาย่อมไม่อาจจะหลอมมันได้

และคนทั้งสามนี้คือผู้อาวุโสที่มีหน้าตาชื่อเสียงมานับล้านปี ตั้งแต่ที่เข้าศาลาโอสถสวรรค์มาพวกเขานั้นยังไม่เคยรับความพ่ายแพ้มาก่อน

แต่วันนี้พวกเขากลับได้เจอตัวปัญหาเข้าแล้ว

หากพวกเขาแพ้ลงมันย่อมจะเป็นเรื่องน่าอายไปชั่วชีวิต!

ไม่ว่าอย่างไรเสียเย่หยวนก็ต้องเข้ามาถึงขั้นยาฟ้าได้แน่ จะดีแค่ไหนกันหากเขาจะเลือกเหล่าผู้อาวุโสที่ฝีมือด้อยกว่านี้?

เฉินหยู่ได้แต่ด่าว่าเย่หยวนอยู่ในใจ

“เจ้าย่อมทำได้! เจ้ามีเรื่องใดจะถามอีกไหม?” แม้ว่าเฉินหยู่จะไม่มั่นใจว่าจะต้านเย่หยวนได้แต่ครั้งนี้เขาย่อมไม่อาจจะบอกปัดไปได้

เย่หยวนมองดูที่เฉินหยู่ด้วยใบหน้าเย็นชา “สิ่งที่ข้าอยากขอนั้นมีอีกเรื่องคือข้าขอท้าพวกท่านทั้งสามคนพร้อมกัน!”

หา!

เสียงร้องถามดังขึ้นมาพร้อมๆ กันจากทางเหล่าผู้มาดูเหตุการณ์

การท้าประลองนักหลอมโอสถสวรรค์ยาฟ้าพร้อมกันถึงสามคน มันต้องเป็นเรื่องราวใหญ่โตเพียงใด?

 

 

 

ตอนที่ 1936 ประลองสามผู้อาวุโส

 

เฉินหยู่ขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจอย่างมาก

เย่หยวนนั้นคิดท้าทายพวกเขาทั้งสามเข้าประลองพร้อมๆ กันมันจะไม่เป็นการดูถูกพวกเขาทั้งหลายมากไปหน่อยหรือ?

ในฐานะนักหลอมโอสถสวรรค์ยาฟ้าแน่นอนว่าพวกเขาย่อมมีชื่อเสียงอำนาจทั่วฟ้าดิน

เย่หยวนนั้นไม่สนว่าตัวเองยังเป็นแค่เด็กหนุ่มและท้าทายอย่างอวดดี!

นั่นทำให้เกิดเสียงร้องว่าขึ้นจากด้านล่างสังเวียนไม่ขาดสาย ด่าว่าเย่หยวนนั้นไม่รู้จักประเมินตัวเอง

“เย่หยวน เจ้านั้นเก่งกาจมากความสามารถ มาถึงจุดนี้ได้เฒ่าคนนี้ย่อมกล้ายอมรับ! แต่หากเจ้าคิดจะท้าทายพวกเราทั้งสามคนพร้อมๆ กันนั้นมันจะไม่เป็นการดูถูกผู้คนมากเกินไปหน่อยหรือ?” เฉินหยู่บอก

ดูท่าแล้วเขาคงไม่พอใจอย่างมาก

ผู้อาวุโสอีกคนที่ด้านข้างเขาเองก็แสดงสีหน้าไม่พอใจออกมา มองดูเย่หยวนราวกับมีความแค้นใดกันมา

แต่เย่หยวนกลับตอบมาด้วยรอยยิ้ม “ผู้อาวุโสเฉินอย่าเพิ่งรีบร้อนไป ขอข้าพูดอธิบายให้จบก่อน”

เฉินหยู่ได้ยินเช่นนั้นจึงตะโกนบอก “พูดมา!”

เย่หยวนตอบกลับไป “เย่ผู้นี้ไม่ได้คิดจะดูถูกเหล่าผู้อาวุโสทั้งหลายเลย เหตุที่ข้าคิดทำเช่นนี้มันเพราะว่าหากเย่หยวนคนนี้บังเอิญชนะได้ข้าจะได้สามารถขอร้องเรื่องที่ต้องการได้”

เซินชางร้องบอก “เราเองก็มิใช่คนไร้เหตุผล หากเจ้าชนะได้แล้วเจ้าก็นับเป็นหนึ่งในพี่น้องเรามีอะไรอยากให้ช่วยเหลือก็แค่เปิดปากพูดเท่านั้น มีเหตุใดให้ต้องมาใช้วิธีนี้ด้วยเล่า?”

เพราะเซินชางนั้นยังชื่นชมเย่หยวนอยู่ไม่น้อย

ที่สำคัญเขายังรู้ด้วยว่าเย่หยวนนั้นมิใช่คนอวดดีอยากวางตัวเหนือหัวท่าน

เขาทำเช่นนี้มันต้องมีเหตุผลแน่ๆ

แต่การกระทำของเขานั้นมันโดดเด่นจนเกินไป มีแต่จะทำให้ผู้คนไม่ชอบใจเปล่าๆ

เย่หยวนส่ายหัวออกมา “หากข้าชนะข้าอยากขอท้าประลองท่านเทพสวรรค์เปียวหยู หวังว่าท่านผู้อาวุโสทั้งหลายจะเข้าใจ”

คำพูดเดียวนี้มันทำให้เกิดเสียงฮือฮาขึ้นหนักว่าเก่า!

ทุกคนแทบลืมหายใจเมื่อได้ยินคำประกาศนี้ของเย่หยวน

“อวดดี! ช่างอวดดีเหลือเกิน! เขา…เขากลับกล้าคิดท้าทายท่านเทพสวรรค์เปียวหยู? กล้าดีอย่างไร!”

“ช่างอวดดีไม่กลัวฟ้าดิน! มันคิดว่าเทพสวรรค์เปียวหยูนั้นคือใคร? มีหรือที่นภาสวรรค์ต่ำต้อยอย่างมันจะไปท้าทายท่านได้?”

“ไอ้เด็กคนนี้มันเสียสติไปแล้วแน่ๆ!”

…

เมื่อได้ยินเช่นนั้นเหล่าผู้นั้นทั้งหลายย่อมพ่นพิษใส่คำด่าเย่หยวนออกมาอย่างไม่คิดเกรงใจใดๆ อีก

เพราะเวลาที่ผ่านมานี้กี่ปีต่อกี่ปีมันไม่มีใครกล้าที่จะบอกว่าคิดท้าทายเทพสวรรค์เปียวหยูเลย!

อย่าว่าแต่จอมเทพโอสถห้าดาวต่ำต้อยผู้หนึ่ง แม้แต่จอมเทพโอสถเจ็ดดาวคนอื่นๆ ก็ยังไม่กล้าคิดมาท้าทายเทพสวรรค์เปียวหยูผู้นี้

เฉินหยู่มองดูเย่หยวนด้วยรอยยิ้มเย็นเยือก “เจ้ารู้หรือไม่ว่าเจ้าพูดอะไรออกมา?”

เย่หยวนพยักหน้ารับ “ข้าย่อมทราบดีแก่ใจ เป้าหมายการเดินทางมายอดเมืองหลวงจักรพรรดิทองวาวในครั้งนี้คือหนึ่งเพื่อหาคู่ค้า สองคือเพื่อประลองฝีมือกับท่านเทพสวรรค์เปียวหยู!”

การเข้าศาลาโอสถสวรรค์นั้นเป็นหนึ่งในเป้าหมายของเย่หยวนมาแต่แรก

ด้วยพลังฝีมือของเขาการเข้าศาลาโอสถสวรรค์มานั้นมันย่อมไม่ลำบากยากเย็นใดๆ

“หึ! เจ้าเด็กไม่รู้จักประมาณตัว เจ้าคิดว่าแค่ขึ้นระดับยาฟ้ามาได่แล้วเจ้าจะเก่งกาจพอไปท้าทายท่านเปียวหยูหรือ?” เฉินหยู่ร้องบอกด้วยใบหน้าดำมืด

เย่หยวนตอบกลับไป “เช่นนั้นข้าจึงได้ท้าประลองพวกท่านทั้งสามคนพร้อมๆ กัน หากข้าชนะอย่างน้อยๆ มันก็จะแสดงฝีมือของข้าได้ใช่หรือไม่?”

ทุกคนนั้นตื่นตะลึง เป็นเวลานี้เองที่พวกเขาทั้งหลายได้รู้เป้าหมายของเย่หยวน

“หึ! ต่อให้เจ้าจะชนะได้เจ้าก็ไม่มีสิทธิ์ไปท้าทายท่านเปียวหยู ยอมตัดใจจากเรื่องนี้เสียเถอะ!” ผู้อาวุโสยาฟ้าผู้หนึ่งบอกออกมา

เซินชางเองก็พูดขึ้นตาม “ด้วยพรสวรรค์ของเจ้าข้าจะไม่บอกหรอกว่าวันหน้าเจ้าจะไม่อาจเทียบเคียงท่านเปียวหยูได้ แต่มันย่อมยังไม่ใช่ในเวลานี้แน่”

เย่หยวนเงียบลงไปทันที สถานะของเทพสวรรค์เปียวหยูนั้นมันแตกต่างจากคนทั่วๆ ไปมากจนเกินไป ในจิตใจของพวกเขาทั้งหลายเขานั้นเปรียบเหมือนเทพเจ้า

แค่จอมเทพโอสถห้าดาวคนหนึ่งมันย่อมไม่มีทางไปเทียบเคียงใดๆ กับเขาได้ในสายตาของพวกเขาทั้งหลาย

ที่ด้านล่างมันมีแต่เสียงโห่ร้องด่าทอว่าเย่หยวนไม่รู้จักฟ้าดิน

เย่หยวนเองก็ได้แต่ถอนหายใจ “เช่นนั้นข้าก็ไม่ขอดื้อรั้นอีก”

พูดจบเขาก็หันหลังเดินจากไป

เฉินหยู่ขมวดคิ้วแน่น “เย่หยวน เจ้าคิดจะทำอะไร?”

เย่หยวนนั้นเดินจากไปพร้อมพูดขึ้น “ข้านั้นเข้าศาลาโอสถสวรรค์มาเพื่อจะประลองกับท่านเทพสวรรค์เปียวหยู แต่ในเมื่อข้าไม่อาจสมหวังได้ข้าก็ไม่มีอะไรต้องทำในศาลาโอสถสวรรค์นี้อีกต่อไปแล้ว”

อวดดีเหลือเกิน!

ช่างอวดดีเกินคำบรรยาย!

เหล่าคนทั้งหลายได้แต่เลิกคิ้วมองเย่หยวนอย่างไม่รู้จะพูดอย่างไร

ในยอดเมืองหลวงจักรพรรดิทองวาวนี้เป้าหมายที่นักหลอมโอสถทุกผู้คนต่างใฝ่ฝันมันก็คือตำแหน่งในศาลาโอสถสวรรค์

แต่เย่หยวนกลับไม่คิดสนใจมันเลยแม้แต่น้อย!

แต่แท้จริงแล้วเย่หยวนนั้นไม่ได้คิดจะทำตัวอวดดีใดๆ เพียงแค่ว่าสายตาของเขานั้นมันจ้องมองไปยังคนละระดับกับผู้คนทั้งหลายนี้

เหมือนที่จักรพรรดิเทพสวรรค์ไม่มาสนใจสมาคมใดๆ ของเทพถ่องแท้

เย่หยวนเองก็ไม่อาจจะมีความสนใจใดๆ ให้กับสมาคมเช่นนี้ได้เลย

แม้ว่าเย่หยวนนั้นจะยังไม่ขึ้นไปถึงอาณาจักรจักรพรรดิเทพสวรรค์แต่เหล่านักหลอมโอสถสวรรค์ยาฟ้าที่อยู่ต่อหน้านี้มันก็ยังไม่อาจเทียบเขาได้

“เทพสวรรค์ผู้นี้รับคำท้าเจ้า” เวลานั้นเองที่มีเสียงหนึ่งดังกังวานขึ้นมา

นั่นทำให้ทุกผู้คนหน้าถอดสี นั่นมันเทพสวรรค์เปียวหยูหรือ?

“ท่านเปียวหยู!” เฉินหยู่ร้องขึ้นอย่างตื่นตกใจ

พวกเขาไม่นึกไม่ฝันว่าเทพสวรรค์เปียวหยูจะลงมารับคำท้าของเย่หยวนเองเช่นนี้!

“พวกเจ้าทั้งสามจงประลองกับเขาเสีย สหายหนุ่ม อย่างได้ทำให้เทพสวรรค์ผู้นี้ผิดหวังเล่า!”

พูดจบเสียงนั้นก็เงียบหายไปราวกับไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

เมื่อเย่หยวนได้ยินเช่นนั้นความตื่นเต้นดีใจก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้า

ดูท่าเรื่องราวที่เขาสร้างชื่อไว้ในศาลาโอสถสวรรค์ช่วงหลายเดือนมานี้มันจะไปสะดุดตาเทพสวรรค์เปียวหยูเข้า

เฉินหยู่ได้แต่สูดหายใจเข้าลึกก่อนจะบอก “เจ้าเด็กน้อย อย่าได้หลงความสำเร็จจนเกินตัว! พวกเรานั้นมิใช่ศัตรูที่เจ้าจะจัดการได้ง่ายๆ หรอก!”

เย่หยวนยกมือขึ้นคารวะด้วยรอยยิ้ม “ขอคำชี้แนะด้วย!”

…

บนสังเวียนนั้นสามนักหลอมโอสถสวรรค์ยาฟ้าต่างปล่อยคลื่นพลังอันแสนน่าหวาดกลัวออกมาปกคลุมไปทั่วโดยมีเย่หยวนอยู่ตรงกลาง

แต่ทว่าเย่หยวนนั้นไม่ได้มีท่าทีวิตกใดๆ เลย

สามนักหลอมโอสถสวรรค์ยาฟ้าร่วมมือกันแน่นอนว่ามันต้องกลายเป็นพลังที่มหาศาล พลังที่ยู่หยิงเคยปล่อยออกมานั้นมันไม่อาจเทียบได้แม้แต่น้อย

เพียงแค่ว่าแม้คนทั้งสามจะร่วมมือกันแล้วมันก็ยังไม่อาจหยุดเย่หยวนลงได้

คลื่นพลังของเขานั้นมันเหมือนน้ำที่อยู่ในเขื่อนยักษ์ไม่อาจจะหยุดได้ด้วยวิธีใดๆ

“เป็นไปได้อย่างไร? นี่มันสามผู้อาวุโสนักหลอมโอสถสวรรค์ยาฟ้าที่เก่งกาจที่สุดนะ ภายใต้ความร่วมมือของคนทั้งสามแล้วแม้แต่จอมเทพโอสถเจ็ดดาวก็ยังไม่กล้าปะทะพลังตรงๆ แต่เย่หยวนกลับยืนรับและเป็นฝ่ายกดดันได้แทน!”

“น่ากลัว! หรือว่าเจ้าเด็กคนนี้มันจะไม่มีขีดจำกัดเลย?”

“หรือว่าเจ้าเด็กคนนี้มันจะมีพลังฝีมือมากพอจะท้าทายท่านเปียวหยูจริง?”

…

ภายใต้การกดดันของเย่หยวนนี้มันจึงทำให้ทั้งสามนักหลอมโอสถสวรรค์ยาฟ้ามีเหงื่อหยดใหญ่ไหลลงมาจากหน้าผากด้วยท่าทางที่แสนเหนื่อยล้า

การแข่งหลอมโอสถศักดิ์สิทธิ์ระดับห้านั้นมันเป็นการวัดเรื่องความเข้าใจในโอสถศักดิ์สิทธิ์ระดับห้า ความเข้าใจในสมุนไพรวิญญาณระดับห้า และความเข้าใจในวิชาการหลอมโอสถ

ในด้านต่างๆ นี้เย่หยวนย่อมสามารถชนะนักหลอมโอสถสวรรค์ยาฟ้าทั้งสามได้อย่างขาดลอย

แม้ว่าพลังที่เย่หยวนใช้ออกมามันจะดูแผ่วเบาแต่แท้จริงแล้วมันมิใช่เลย

เป็นเวลานี้เองที่คนทั้งหลายได้เห็นพลังฝีมือที่แท้จริงของเย่หยวนและได้รู้ว่าเย่หยวนไปเอาความมั่นใจจากไหนมาท้าทายสามนักหลอมโอสถสวรรค์ยาฟ้าพร้อมๆ กัน

“หลอม!”

เย่หยวนร้องขึ้นพร้อมก่อโอสถ!

นั่นทำให้สามผู้อาวุโสต้องถอนหายใจราวกับว่าได้ยกเขาออกจากอก

ไม่นานผู้อาวุโสทั้งสามเองก็หลอมโอสถจนสำเร็จ

เมื่อพวกเขาเปิดหม้อหลอมออกดูผู้คนทั้งหลายก็ได้แต่ตกตะลึง!

“โอสถขั้นเทวะโมฆะ! ภายใต้แรงกดดันเช่นนั้นเย่หยวนกลับยังสามารถหลอมโอสถได้ถึงขั้นเทวะโมฆะ!”

โอสถของทางสามผู้อาวุโสนั้นหนึ่งเป็นขั้นสูง ส่วนอีกสองนั้นเป็นแค่ขั้นกลาง

มันมิใช่ว่าพวกเขาไม่มีปัญญาหลอมโอสถคุณภาพสูง แต่เป็นเพราะว่าพวกเขานั้นถูกเย่หยวนกดดันอยู่ตลอดจนไม่อาจแสดงพลังฝีมือที่แท้จริงออกมาได้

เย่หยวนชนะอีกครั้ง!