Xian Ni ฝืนลิขิตฟ้า ข้าขอเป็นเซียน 2076-2077

 ตอนที่ 2076 ฝันไป

โดย

Ink Stone_Fantasy

จ้าวเมฆาใต้พบเห็นหวังหลิน

ปรมาจารย์เต๋าความฝันก็พบเห็นหวังหลินเช่นกัน

ในแดนสวรรค์ทุกคนที่เจอหวังหลินจะเห็นร่างผมสีขาวและชุดสีขาว จ้าวดินแดนปิดผนึก!

แม้เซียนบางคนที่เข้ามาแดนสวรรค์ทีหลังจะไม่ได้เจอหวังหลิน พวกเขาต่างก็ได้ยินข่าวลือต่างๆ มากมาย

ตอนนี้พอมาได้เห็นเขาอีกครั้ง ทั่วทั้งแดนสวรรค์ราวกับเดือดพล่าน ความรู้สึกแห่งการโดนกดขี่และวิตกกังวลจึงหายไปทันที

จ้าวเมฆาใต้มีเพียงวิญญาณดั้งเดิมเท่านั้นและด้วยระดับบ่มเพาะของหวังหลินตอนนี้จึงสามารถรวบรวมพลังงานแห่งโลกมาสร้างร่างใหม่ให้เขาได้ จ้าวเมฆาใต้สามารถผสานเข้ากับร่างนี้และไม่รู้สึกอึดอัดแต่อย่างใด

ปรมาจารย์เต๋าความฝันมองหวังหลินอย่างลังเลแต่ก็ไม่พูดออกมา เขารอให้หวังหลินสร้างร่างใหม่ของจ้าวเมฆาใต้ให้เสร็จก่อนที่จะพูด แต่สุดท้ายก็ถอนหายใจ

หวังหลินยิ้มและทักทายทุกคนที่คุ้นเคย เขายังเห็นฉวี่ลี่กั๋วและหลิวจินเปียวดึงเซียนบางคนมาและพูดบางอย่าง ด้านเจ้ามังกรสมุทรบนไหล่หลิวจินเปียวมีท่าทีเบื่อมาก พอมีเซียนคนหนึ่งพยายามแตะต้องมัน มันก็แยกฟันใส่และเกิดเสียงหัวเราะขึ้นมา

ฉือซานยังชอบอยู่คนเดียว เขานั่งอยู่ห่างออกไปไม่ไกลและสามารถลืมตามองหวังหลินเป็นครั้งคราว

หวังหลินถอนสายตาและก้าวเดินไปหาปรมาจารย์เต๋าความฝันที่อยู่คนเดียว

ปรมาจารย์เต๋าความฝันยังมีใบหน้าซีด เห็นได้ชัดว่าอาการบาดเจ็บก่อนหน้านี้สาหัสมาก

หวังหลินชี้ไปที่ปรมาจารย์เต๋าความฝัน พลังแห่งโลกรวมตัวกันและพุ่งเข้าสู่ร่างเพื่อฟื้นฟูอาการบาดเจ็บได้อย่างรวดเร็ว

ครู่ต่อมาสีหน้าปรมาจารย์เต๋าความฝันจึงไม่ซีดเผือดอีกต่อไป เขาสูดหายใจลึกและพยักหน้าให้หวังหลิน

ปรมาจารย์เต๋าความฝันเอ่ยถาม “ลูกสาวข้า…เป็นอยู่ดีหรือไม่?”

หวังหลินครุ่นคิดอย่างเงียบงันและนั่งลงเบื้องหน้าปรมาจารย์เต๋าความฝัน

พอเห็นสีหน้าหวังหลิน ปรมาจารย์เต๋าความฝันถึงกับจิตใจตกวูบ ใบหน้าซีดขาวอีกครั้ง

“เกิดอะไรขึ้น…หวังหลิน บอกข้ามา”

“ข้าตามหานางไม่เจอหลังจากนางไปเกิดใหม่…” หวังหลินพูดอย่างขมขื่น แม้เขาจะเป็นผู้แข็งแกร่งที่สุดบนแผ่นดินเซียนดารา เขาก็ยังเคารพปรมาจารย์เต๋าความฝันเพราะอีกฝ่ายช่วยเขาไว้ในอดีตอีกทั้งยังเป็นพ่อของลี่เฉียนเหมย

ปรมาจารย์เต๋าความฝันหลับตาและพึมพำกับตัวเอง “ไม่พบนาง…”

“นางเข้าไปแผ่นดินเซียนดาราก็เพราะเจ้าและเจ้าก็ตามหานางไม่เจอ…ตามหาไม่เจอ…” ปรมาจารย์เต๋าความฝันลืมตาและเริ่มหัวเราะ เสียงหัวเราะเต็มไปด้วยความผิดหวังและโกรธเกรี้ยว

ชั่วจังหวะนั้นเสียงอึกทึกดังออกมาจากท้องฟ้าสีโลหิต รอยแตกร้าวหลายแห่งปรากฏขึ้นในท้องฟ้า มันกำลังบ่งบอกถึงการพังทลายและมีเสียงหัวเราะอย่างโอหังออกมาจากเบื้องบน

“เจ้าพวกเซียนโลกถ้ำทั้งหมดที่ต่อต้านอย่างโง่เขลา คิดว่าค่ายกลนี้จะขัดขวางข้าได้อย่างนั้นหรือ ตอนนี้ค่ายกลกำลังจะแตกแล้ว รอให้ข้าเข้าไปก่อนเถอะ พวกเจ้าทั้งหมดจะกลายเป็นอาหารให้แก่การบ่มเพาะของข้า!” แรกเริ่มน้ำเสียงเบามากแต่ต่อมามันก็เหมือนเสียงสายฟ้าดังสนั่นไปทั่วแดนสวรรค์ ทุกคนต่างก็มองขึ้นไป

ไม่มีใครรู้ถึงระดับบ่มเพาะของหวังหลินอย่างแน่ชัด แต่ในเมื่อหวังหลินสามารถปรากฏตัวที่นี่ได้โดยที่จ้าววิญญาณสีชาดไม่รู้ตัว นั่นแปลว่าระดับบ่มเพาะของหวังหลินไม่ได้อยู่กลางๆ กระนั้นก็ไม่มีใครรู้อีกเช่นกันว่าหวังหลินสามารถเอาชนะจ้าววิญญาณสีชาดได้หรือไม่

จ้าววิญญาณสีชาดมีท่าทีผ่อนคลาย เขาไม่กังวลอะไรเลย จากที่หวังหลินสามารถสร้างร่างใหม่เพียงแค่โบกมือ เขาก็รู้แล้วว่าหวังหลินทรงพลังแค่ไหน

โดยเฉพาะตอนที่เขาเห็นสายตาดูถูกของฉวี่ลี่กั๋วและหลิวจินเปียวและกระทั่งอสรพิษที่อยู่บนไหล่ของหลิวจินเปียวยังมีสีหน้าแบบเดียวกัน เขาก็เริ่มเกิดความสงสัยขึ้นมาบ้างแล้ว

ห่างออกไปไม่ไกล ฉือซานมองไปบนท้องฟ้าด้วยสีหน้าไม่สนใจ แต่แววตาเย็นเยียบ

“อักขระหายไป ดังนั้นนางน่าจะฟื้นคืนความทรงจำแล้ว…ข้าตามหาอยู่นานแต่ก็ไม่พบ ทว่าข้าสัมผัสได้ว่านางอยู่ที่ไหนสักแห่งบนแผ่นดินเซียนดาราและข้ากำลังค้นหานางอยู่…” หวังหลินไม่สนใจเสียงดังสนั่นจากท้องฟ้าพลางมองปรมาจารย์เต๋าความฝันและพูดอย่างขมขื่น

“ตราบใดที่นางเผยกลิ่นอายตัวเองออกมาได้เล็กน้อย ข้าก็สามารถตรวจจับนางได้…แม้ข้าจะกลับมาโลกถ้ำ ข้าก็ยังสัมผัสกลิ่นอายได้” หวังหลินพึมพำ ลี่เฉียนเหมยเป็นคนพิเศษสำหรับเขา แม้นางจะไม่เหมือนลี่มู่หวาน นางก็เป็นสตรีคนที่สองที่ก้าวเข้ามาในใจเขา

“แต่…ข้าสัมผัสได้ว่านาง…ตั้งใจหลีกเลี่ยงข้าและไม่ต้องการให้ข้าตามหานางเจอ…” หวังหลินหลับตา หัวใจเกิดความรู้สึกเจ็บปวดยิ่ง ความเจ็บปวดนี้ไม่รุนแรงเท่าเศษวิญญาณของลี่มู่หวานที่หายไปแต่มันก็ยังทิ่มแทงหัวใจเขาอยู่ดี

เขาจำได้ถึงประโยคที่ลี่เฉียนเหมยพึมพำกับเขาด้วยอารมณ์ความรู้สึกที่มิอาจอธิบายได้

ปรมาจารย์เต๋าความฝันมองใบหน้าหวังหลินและฟังคำพูดเขา พลางครุ่นคิด เขารู้ว่าหวังหลินกำลังรู้สึกอย่างไรและเข้าใจลูกสาวตัวเองดี

ท้องฟ้าสั่นไหวและเริ่มพังทลายกว้างมากขึ้นจนมีหลุมโผล่ออกมา สีแดงโลหิตแผ่กระจายบริเวณหลุมและมีเสียงหัวเราะดังสนั่นไปทั่วแดนสวรรค์

ท้องฟ้าพังทลายและเกิดรอยแตกร้าวมากมาย หลังจากนั้นอีกหลายวันในที่สุดจ้าววิญญาณสีชาดจึงได้กัดกร่อนทางเข้าได้สำเร็จ ค่ายกลเริ่มร่วงหล่นและเพียงไม่นานแดนสวรรค์ก็ไร้การปกป้อง

เกิดเสียงหัวเราะเต็มไปด้วยความโอหังและฟังดูแล้วสั่นสะเทือนสวรรค์เป็นอย่างยิ่ง

ร่างโลหิตทะยานออกมาจากหลุมและกระจายเต็มท้องฟ้า พวกมันคือเหล่าหุ่นเชิดซึ่งได้ปรากฏตัวและจ้องมองผู้คนด้านล่างด้วยสีหน้าเฉยชา

ชายหนุ่มสวมชุดสีแดงคนหนึ่งก้าวออกมาจากหลุม เขาดูโอหังยิ่งและเต็มไปด้วยจิตสังหาร ต่อจากนั้นจึงเอ่ยเสียงดังสนั่นไปทั่ว

“ค่ายกลอ่อนแอของพวกเจ้าถูกอาจารย์ข้าทำลายไปแล้ว พวกเซียนชั้นล่าง ข้าอยากเห็นเหลือเกินว่าครั้งนี้พวกเจ้าจะต้านทานอย่างไร! มู่ปิงเหมย เมื่ออาจารย์ข้าเล่นสนุกกับเจ้าเสร็จ ข้าจะให้เจ้าได้เห็นความแตกต่างระหว่างข้ากับหวังหลินนั่น…” ชายหนุ่มก้าวเดินออกมาหัวเราะไม่หยุด เขามองลงไปด้านล่างแต่ทันใดนั้นก็หยุดคำพูดเสียอย่างนั้น

เขาเห็นจ้าวเมฆาใต้กำลังมองอย่างเย้ยหยันมาที่เขา จ้าวเมฆาใต้มีร่างกายแล้วและเขายังเห็นมู่ปิงเหมยผู้งดงามกำลังมองมาที่เขาอย่างเย็นชา ราวกับมองคนที่กำลังจะไร้ชีวิตในอีกไม่นาน

สิ่งที่ทำให้จิตใจเขาสั่นไหวคือชายหนุ่มชุดขาวที่กำลังนั่งตรงหน้าปรมาจารย์เต๋าความฝัน ชายหนุ่มไม่ได้มองตรงๆ แต่พอเห็นคนผู้นี้ถึงกับร่างกายสั่นสะท้าน คนผู้นี้ดูคุ้นๆ

‘เขา…เขา…’ ความคิดชายหนุ่มชุดแดงถึงกับสั่นสะเทือนราวกับสายฟ้าระเบิดอยู่ในใจ ยากที่จะเชื่อด้วยสายตาตัวเอง

คนผู้นี้ดูเหมือนรูปปั้นที่เขาเห็นบนดาวซูซาคุตอนที่เขายังหนุ่ม!!

‘บรรพชน…’ เขาดูเหมือนบ้าไปแล้วและปฏิเสธว่าคนตรงหน้าคือบรรพชนหวังหลิน

อย่างไรก็ตามวิญญาณที่กำลังสั่นเทาในร่างกายได้บอกเขาชัดเจนว่าชายหนุ่มผมขาวคนนี้คือบรรพชนแห่งดาวซูซาคุ จ้าวดินแดนปิดผนึกหวังหลิน!

‘ถ้าหากเป็นเขาจริงๆ แล้วอย่างไร? เขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของอาจารย์!’ ชายหนุ่มมีสีหน้าเปลี่ยนไปพลางสูดหายใจลึก ถอยร่นโดยไม่รู้ตัวและหรี่ตาแคบ

“น่าสนใจ เจ้าพบคนที่คุ้นเคยจริงๆ เจ้าคิดว่านั่นเป็นเขาหรือไม่…” ก่อนที่เขาจะได้พูดจบ ชายหนุ่มชุดขาวมองเข้ามา ดวงตาคู่นั้นสงบนิ่งเป็นอย่างยิ่งแต่ร่างของเขากลับสั่นเทา

หวังหลินถอนสายตาและเอ่ยปาก “ฉือซาน ฆ่ามัน!”

ฉือซานอยู่ห่างออกไปไม่ไกลพลันมีแววตาเย็นเยียบและเคลื่อนไหวอย่างไม่ลังเล เพียงแค่เขาก้าวเดินขึ้นไปในท้องฟ้า แขนขวาสะบัดปรากฏหมอกควัน นี่คือเต๋าเพลิงสุดขั้วแห่งเต๋าสุดขั้วทั้งแปด!

สำหรับศิษย์อย่างฉือซาน หวังหลินเลือกวิชาที่เหมาะสมให้ ทั้งยังแยกพลังอำนาจแห่งโลกเพื่อเพิ่มพูนระดับบ่มเพาะของฉือซานขึ้นอีกมหาศาล!

คนอื่นไม่สามารถทำแบบนี้ได้ แต่สำหรับคนที่ห่างขั้นย่ำสวรรค์เพียงขั้นเดียวและเทียบได้กับบรรพชนเทพและบรรพชนโบราณ เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องยาก

ฉือซานทะยานขึ้นไปด้วยสายตาเฉยชาแต่มีสายตาคนนับไม่ถ้วนมองมาจากแดนสวรรค์ ก้อนควันลอยรอบตัวเขา ก่อเกิดเป็นวงแหวนและกลายเป็นเพลิงโหมกระหน่ำในท้องฟ้า

ด้วยเพลิงที่รุนแรงนี้เหล่าหุ่นเชิดโลหิตทั้งหมดจึงแตกสลายโดยไม่สามารถต่อต้านได้ เสียงกรีดร้องโหยหวนดังสนั่นออกมาจากทะเลเพลิงก่อนที่ฉือซานจะถือศีรษะที่เต็มไปด้วยใบหน้าสิ้นหวังออกมา

เปลวเพลิงในท้องฟ้าเลือนหายไปในทันทีหลังจากฉือซานกลับมาที่เดิม ท้องฟ้ายังคงสีแดงแต่ไม่เข้มเท่าเดิม ชายชราผู้หนึ่งเผยตัวตนออกมาตรงหลุมของค่ายกล สายตาจ้องมองหวังหลินอย่างตกตะลึง

“หวังหลิน!!” ชายชราเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ แต่ไม่นานนักใบหน้าก็ดุร้าย เขาระเบิดระดับบ่มเพาะขั้นวิบากดับสูญขึ้นทันทีจนท้องฟ้าสั่นสะท้าน พื้นดินสั่นสะเทือน

“เจ้ากลับมาโลกถ้ำจริงๆ แต่ถึงเจ้าจะกลับมา เจ้าก็ยังเป็นมดปลวกเบื้องหน้าข้าอยู่ดี!” ชายชราผู้นี้คือจ้าววิญญาณสีชาด เพียงเอ่ยปากเขาก็ท่องทะยานดุจลำแสงเข้าหาหวังหลิน

จากมุมมองของเขา ระดับบ่มเพาะของหวังหลินเหมือนเมฆหมอก กระนั้นเขาก็คิดว่าหวังหลินมีสมบัติบางอย่างเพื่อซ่อนระดับบ่มเพาะ เรื่องแบบนี้พบเจอได้ทั่วไปบนแผ่นดินเซียนดารา เขามั่นใจในระดับบ่มเพาะขั้นวิบากดับสูญของตัวเองเป็นอย่างมาก

หวังหลินเฝ้าดูจ้าววิญญาณสีชาดพุ่งเข้ามาหาอย่างใจเย็น

ก่อนที่หวังหลินจะได้ทำอะไร อสรพิษตัวน้อยบนไหล่หลิวจินเปียวพลันเปล่งประกายเจิดจ้าและส่งเสียงคำรามสั่นสะเทือนสวรรค์ออกมา

เสียงคำรามสั่นสะท้านไปทั่วพิภพและดังเสียดแก้วหูเซียนทุกคนบนแดนสวรรค์ จ้าววิญญาณสีชาดร่างกายสั่นเทาและหยุดลง พร้อมกับจ้องมองราวกับไก่ตาแตก

“นี่…นี่มัน…”

อสรพิษตัวน้อยรีบลอยขึ้นมาและขยายตัวออกไปอย่างรวดเร็วภายใต้สายตาตกตะลึงของทุกคน มันฟื้นคืนกลับมามีขนาดปกติของมังกรสมุทร ส่งเสียงคำรามใส่จ้าววิญญาณสีชาดที่กำลังตกตะลึง

“มัง…มังกรสมุทร…ผู้สูงส่ง…ชั้น…ชั้นทอง!!!” จ้าววิญญาณสีชาดรู้สึกเหมือนกำลังฝันไป

…………………………………………………..

ตอนที่ 2077 รู้จักต้าวยี่!

โดย

Ink Stone_Fantasy

จ้าววิญญาณสีชาดนั้นมาจากแผ่นดินเซียนดารา ดังนั้นจึงรู้เรื่องระดับบ่มเพาะที่เหนือกว่าในโลกถ้ำ ผู้สูงส่งชั้นทอง ผู้สูงส่งชั้นฟ้า ผู้สูงส่งชั้นเทวะและตัวตนสูงสุดทั้งเก้าคนบนแผ่นดินเซียนดารา มหาชั้นฟ้า

บนแผ่นดินเซียนดารา ด้วยระดับบ่มเพาะของเขาหากได้เจอผู้สูงส่งชั้นทองก็คงจะได้รับความเคารพอย่างมากแล้ว อีกทั้งเหล่าผู้สูงส่งชั้นทองต่างก็ทรงพลังและเป็นถึงยอดผู้อาวุโสแม้แต่ในสำนักที่แข็งแกร่ง กล่าวได้ว่าผู้สูงส่งชั้นทองเป็นตัวกำหนดความแข็งแกร่งของสำนักได้เลยทีเดียว

ความฝันของจ้าววิญญาณสีชาดคือกลายเป็นเซียนระดับผู้สูงส่งชั้นทอง เขาต้องการทำลายค่ายกลรอบแดนสวรรค์เพื่อเป้าหมายในการกลืนกินแดนสวรรค์และดูดซับโลหิตของทุกคนเพื่อให้สามารถทะลวงไปยังระดับต่อไปได้

แต่ว่าเขาเพิ่งได้เห็นอสรพิษตัวน้อยเปลี่ยนกลายเป็นมังกรสมุทรตัวยักษ์ เรื่องนี้ทำให้ความคิดของจ้าววิญญาณสีชาดถึงกับขาวโพลนไปหมด

แรงกดดันจากมังกรสมุทรมากพอให้แดนสวรรค์สั่นสะท้าน ผู้คนจำนวนมากที่นี่รู้สึกจิตใจสั่นเทาและอยากเทิดทูนเคารพเจ้ามังกร

‘ผู้สูงส่งชั้นทอง…นี่มันผู้สูงส่งชั้นทอง…’ จ้าววิญญาณสีชาดมีสายตาทื่อลง เขาไม่กล้าเชื่อว่ากำลังเห็นอะไร

ระดับผู้สูงส่งชั้นทองนั้นหาได้ยาก แต่นี่มันอสูรระดับผู้สูงส่งชั้นทองซึ่งหาได้ยากยิ่งกว่ายาก แต่ตอนนี้กลับปรากฏตรงหน้าเขาในโลกถ้ำ ความรู้สึกบัดซบนี้กำลังท่วมท้นจนทำให้เขาบ้าคลั่ง

มังกรสมุทรเคลื่อนไหวและเผยสายตาดุร้าย มันจ้องมองจ้าววิญญาณสีชาดและร้องคำราม

เสียงคำรามทำให้ร่างจ้าววิญญาณสีชาดสั่นอย่างรุนแรง ดวงวิญญาณดั้งเดิมเกิดความไม่เสถียรและเหมือนกำลังแตกสลาย บ่งบอกให้เขารู้ว่ามังกรสมุทรตัวนี้เป็นระดับผู้สูงส่งชั้นทองจริงๆ

จ้าววิญญาณสีชาดล่าถอยโดยไม่รู้ตัวและปาดเหงื่อบนหน้าผาก เขาจินตนาการไม่ออกจริงๆ ว่าทำไมหวังหลินถึงมีมังกรสมุทรระดับผู้สูงส่งชั้นทองได้

นี่มันเหนือเกินกว่าที่เขาจินตนาการไปแล้ว เหมือนทุกอย่างเป็นเพียงแค่ความฝัน

พอเขาล่าถอยพลันคิดถึงบางอย่างขึ้นมาได้ มังกรสมุทรตัวนี้ไม่ได้มาจากหวังหลินแต่มาจากไหล่ของเซียนคนหนึ่งที่มีกลิ่นอายแตกต่างจากโลกนี้

‘หวังหลินไม่ได้แข็งแกร่งหรอก ไม่มีแรงกดดันหรือความผันผวนออกมาจากเขาเลย แม้มันจะมีสมบัติเอาไว้ซ่อนกลิ่นอาย แต่นั่นเป็นสิ่งที่คนอ่อนแอเอาไว้ใช้ปกป้องตัวเองเท่านั้น ในเมื่อหวังหลินใช้วิธีนี้แปลว่าระดับบ่มเพาะของมันไม่ได้สูง!’

‘มังกรสมุทรตัวนี้ไม่ได้เป็นของมัน แต่เป็นของเซียนอีกคน!’

‘ระดับบ่มเพาะของหวังหลินไม่ได้สูงแต่เขาต้องเป็นสหายกับเซียนคนนี้ เขาต้องกลัวว่าการกลับมาครั้งนี้อาจจะไร้กำลังเกินไปจึงขอให้สหายมาด้วยกัน’

‘และจากที่ดู ระดับบ่มเพาะของเซียนคนนี้ก็ไม่ได้สูงเช่นกัน นั่นแปลว่าเขาต้องมีอาจารย์ที่มีระดับผู้สูงส่งชั้นฟ้าบนแผ่นดินเซียนดารา! นี่อธิบายได้เหตุผลเดียว’ จ้าววิญญาณสีชาดมีแววตาเปล่งประกาย เขารู้สึกว่านี่เป็นคำอธิบายที่มีเหตุมีผล

ขณะที่เขาถอย เจ้ามังกรสมุทรอ้าปากเพื่อจะกลืนกินจึงทำให้จ้าววิญญาณสีชาดร้องคำราม

“สหายเซียนได้โปรดฟังข้าก่อน!” คนที่เขาพูดถึงไม่ใช่หวังหลินหรือมังกรสมุทรแต่เป็นหลิวจินเปียวที่เฝ้าดูด้วยใบหน้าหยิ่งยโส

“อาจารย์ของสหายเซียนต้องเป็นผู้สูงส่งชั้นฟ้าบนแผ่นดินเซียนดาราเป็นแน่ ด้วยพรสวรรค์ของสหายเซียน ท่านต้องเป็นศิษย์สายตรง ไม่เช่นนั้นคงไม่ได้รับมังกรสมุทรระดับผู้สูงส่งชั้นทองเป็นของขวัญ นี่เป็นเรื่องส่วนตัวระหว่างข้าและหวังหลิน ดังนั้นข้าอยากขอให้สหายเซียนไม่เข้ามายุ่งเกี่ยว หลังจากนี้ข้าจะขอบคุณสหายเซียนอย่างแน่นอน!” จ้าววิญญาณสีชาดไม่มีตัวเลือกอื่น ด้วยแรงกดดันของมังกรสมุทรเขาจึงไม่กล้าแม้แต่จะหลบหนี

ตอนนี้เป็นช่วงเวลาแห่งความเป็นความตายและเขาจึงไม่คิดอะไรให้มากความ แม้จะรู้ว่าคนผู้นี้มาที่นี่เพราะหวังหลินและโน้มน้าวได้ยาก เขาก็ยังต้องลอง

“ก่อนที่ข้าจะถูกผนึก ข้าได้ซ่อนสิ่งที่เก็บรวบรวมไว้หลายปีในแผ่นดินฝั่งทิศตะวันออก ข้าอยากขอให้สหายเซียนยกโทษและไว้ชีวิตด้วย!” จ้าววิญญาณสีชาดกำลังจ้องมองมังกรสมุทรอย่างเคร่งเครียด เขาหวาดกลัวยิ่งและมีน้ำเสียงที่สั่นเทา

หลิวจินเปียวตกตะลึง

หวังหลินยิ้มบาง ฉวี่ลี่กั๋ว มังกรสมุทร จ้าวเมฆาใต้และคนอื่นๆ ต่างก็ตกตะลึงเช่นกัน

ฉวี่ลี่กั๋วตะลึงไปชั่วครู่ จากนั้นก็เริ่มหัวเราะทันที หลิวจินเปียวเผยรอยยิ้มที่ไม่ใช่รอยยิ้มพลางมองจ้าววิญญาณสีชาดที่ตกอยู่ในความสิ้นหวัง

“อาจารย์ลุงของข้าคือซุนจางฉิง ผู้สูงส่งชั้นฟ้าใต้อำนาจมหาชั้นฟ้าต้าวยี่ หากเจ้าปล่อยให้มังกรสมุทรตัวนี้สังหารข้า อาจารย์ข้าจะต้องรู้เรื่องแน่นอน ข้าไม่เชื่อว่าอาจารย์ของเจ้าจะยอมปล่อยให้เกิดเรื่องแย่ๆ กับผู้สูงส่งชั้นฟ้าคนอื่น!!” จ้าววิญญาณสีชาดหน้าซีดและเผยความกลัวตายออกมา

“นอกจากนี้มหาชั้นฟ้าต้าวยี่ก็เห็นแก่พวกพ้องยิ่ง หากอาจารย์ลุงของข้าร้องขอ พวกเจ้าทั้งหมดต้องชดใช้!! หวังหลิน นี่คือราคาที่เจ้ามิอาจแบกรับได้ นั่นคือทั้งโลกถ้ำจะถูกทำลาย!”

“เจ้าไปที่แผ่นดินเซียนดารามาแล้ว ดังนั้นเจ้าต้องรู้เรื่องเหล่ามหาชั้นฟ้า หากเจ้าปล่อยข้าไป ข้าสาบานว่าจะไม่คิดร้ายต่อแดนสวรรค์อีกและจะออกไปจากโลกถ้ำในทันที”

จ้าววิญญาณสีชาดเปิดเผยเรื่องราวออกมา เขาเชื่อว่าหวังหลินรู้จักเหล่ามหาชั้นฟ้า ดังนั้นจึงมั่นใจว่าคำพูดของเขาจะสามารถยับยั้งอีกฝ่ายได้

พอหลิวจินเปียวได้ยินเช่นนี้จึงมองมาที่หวังหลินโดยไม่รู้ตัว การกระทำเช่นนี้ทำให้จ้าววิญญาณสีชาดมั่นใจมากขึ้น

หวังหลินมีท่าทีแปลกไปเล็กน้อย เขามองจ้าววิญญาณสีชาดที่หวาดกลัวเกินจนใช้วิธีเอาตัวรอดเช่นนี้ หวังหลินยิ้มออกมา

จ้าววิญญาณสีชาดรีบพูด “และหากเจ้าปล่อยข้าไป ข้าจะอ้อนวอนอาจารย์ลุงให้พาเจ้าเข้าสำนัก จากนั้นเจ้าก็จะกลายเป็นคนที่อยู่ใต้อำนาจมหาชั้นฟ้าต้าวยี่ เมื่อเจ้าทะลวงระดับบ่มเพาะก็จะสามารถทำอะไรที่ต้องการก็ได้บนแผ่นดินเซียนดารา!”

“ต้าวยี่…มหาชั้นฟ้า เอ…” หวังหลินยืนขึ้นมองจ้าววิญญาณสีชาด ในสายตาของเขาคนผู้นี้ก็คือมดปลวกที่แท้จริง

เซียนหลายคนในแดนสวรรค์ไม่ได้เข้าใจระดับบ่มเพาะของหวังหลินจริงๆ พอพวกเขาได้ยินจ้าววิญญาณสีชาดพูดเรื่องความลึกลับของมหาชั้นฟ้าต้าวยี่ เพียงแค่ชื่อก็ทำให้แต่ละคนจิตใจสั่นเทาได้แล้ว

ปรมาจารย์เต๋าความฝันขมวดคิ้วแต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา จ้าวเมฆาใต้เองก็มีสีหน้ามืดมน ความแข็งแกร่งของหวังหลินที่เขาเชื่อถือเกิดการสั่นไหวเล็กน้อย

“บนแผ่นดินเซียนดารา เดิมทีมีมหาชั้นฟ้าเก้าคน ต้าวยี่นั้นเป็นคนที่อ่อนแอที่สุด” หวังหลินพูดขึ้นช้าๆ สีหน้าท่าทางยังคงสงบนิ่ง

จ้าววิญญาณสีชาดมีดวงตาเปล่งประกาย เขาเองก็รู้เรื่องนี้เช่นกันและเมื่อได้ยินหวังหลินพูดแบบนี้จึงมั่นใจว่าหวังหลินรู้ดีเรื่องความแข็งแกร่งของมหาชั้นฟ้านั้นมิอาจเทียบกันได้

อย่างไรก็ตามเขาเกิดความลังเลเล็กน้อย น้ำเสียงสบายของหวังหลินตอนที่พูดถึงมหาชั้นฟ้าได้ทำให้จ้าววิญญาณสีชาดรู้สึกเหมือนบางอย่างแย่ๆ กำลังจะเกิดขึ้น

“อย่างไรก็ตาม แม้กระทั่งมหาชั้นฟ้าที่อ่อนแอที่สุดก็มีพลังอำนาจเหนือสรรพสิ่ง” หวังหลินพูดขึ้นช้าๆ แต่วินาทีนั้นน้ำเสียงพลันเปลี่ยนไป

“ทว่าถึงต้าวยี่จะมาที่นี่ด้วยตัวเอง เขาก็ยังต้องถอยทันทีเมื่อเผชิญหน้ากับข้า ข้ากลัวว่าเขาไม่กล้าออกมาเจอหน้าข้าด้วยซ้ำ” หวังหลินยิ้ม

พอจ้าววิญญาณสีชาดได้ยินเช่นนี้ ดวงตาจึงเบิกกว้าง เขามองหวังหลินเหมือนหวังหลินเป็นคนบ้า ไม่มีใครกล้าพูดเรื่องอะไรแบบนี้

“เจ้าช่างกล้านัก หากเจ้ากล้าจริงทำไมไม่ไปแผ่นดินเซียนดาราและพูดกับมหาชั้นฟ้าต้าวยี่?” แม้จ้าววิญญาณสีชาดจะหวาดกลัวแต่ต่อหน้าคำพูดโอหังเช่นนี้เขายังหลอกหวังหลินไปด้วย

“ไม่จำเป็นต้องทำให้ยุ่งยาก” หวังหลินไม่ได้รีบเร่ง ในเมื่อจ้าววิญญาณสีชาดกล้าทำลายค่ายกลรอบแดนสวรรค์ การสังหารเขาไม่ได้ลดความโกรธเกรี้ยวของหวังหลินลงไปเลย

“ต้าวยี่ คนผู้นี้พูดว่าอาจารย์ลุงของเขาอยู่ใต้อำนาจเจ้า บอกข้ามาว่านี่เป็นเรื่องจริงหรือไม่!” หวังหลินสะบัดแขนและเกิดเสียงดังสนั่นกึกก้อง มังกรสมุทรรีบถอยและปรากฏวังวนยักษ์ขึ้นเหนือแดนสวรรค์ วังวนเปิดเป็นทางยาวและทะลวงกฎรอบแผ่นดินเซียนดาราเพื่อเชื่อมต่อ

บนแผ่นดินเซียนดารา ต้าวยี่เพิ่งกลับมาจากทะเลกว้างใหญ่และฉากเหตุการณ์สะเทือนขวัญที่เขาเห็นยังอยู่ในใจ เขาไม่กล้าเชื่อแต่ก็รู้ว่าทุกอย่างเป็นความจริง

คนที่แข็งแกร่งที่สุดบนแผ่นดินเซียนดาราไม่ใช่กุ้ยต้าวอีกต่อไปแล้ว แต่คนที่เขาหวาดกลัวก็คือ หวังหลิน!!

ชั่วขณะนั้นท้องฟ้าเหนือสำนักต้าวยี่พลันเปลี่ยนสีสัน ปรากฏวังวนแห่งหนึ่งขึ้นมาและมีเสียงหวังหลินเอ่ยกึกก้องไปทั่ว เขาตกตะลึงที่รู้ว่าร่างกายตนเองไม่สามารถขยับได้และมีสัมผัสวิญญาณกำลังเปล่งพลังแปลกประหลาด เขากำลังถูกดึงเข้าหาวังวน

ภายในวังวนเขาได้เห็นแผ่นดินประหลาดแห่งหนึ่ง ได้เห็นหวังหลินและได้ยินคำพูดของหวังหลิน กระทั่งรู้สึกว่าตัวเองตกอยู่ในขอบเหวแห่งความเป็นความตายและโดนหวังหลินควบคุม เพียงแค่หวังหลินคิดก็สามารถสังหารเขาได้แล้ว

จ้าววิญญาณสีชาดมองวังวนที่ปรากฏขึ้นเบื้องบนแดนสวรรค์ของโลกถ้ำ เขาสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายน่าหวาดกลัวที่ทำให้เขาสั่นเทาออกมาจากวังวน เขารู้สึกว่ากลิ่นอายนี้อยู่ตรงหน้าไม่ไกลนัก นั่นคือมหาชั้นฟ้าต้าวยี่!!

‘นี่มันเป็นไปไม่ได้…เป็นไปไม่ได้…’

“ไม่มีผู้สูงส่งชั้นฟ้าใต้อำนาจข้าที่รู้จักคนผู้นี้…ได้โปรด…ข้าขอวิงวอนเถิดท่านหวังหลิน…โปรดอย่าโกรธเกรี้ยวเลย…” ต้าวยี่ส่งเสียงขมขื่นดังออกมาจากในวังวน จ้าววิญญาณสีชาดมองเห็นถึงความเคารพและความหวาดกลัวอย่างชัดเจน

‘โกหก…นี่มันโกหก…เป็นไปไม่ได้!’ จ้าววิญญาณสีขาดรู้สึกว่าเขากำลังเป็นบ้า เขาไม่อาจเชื่อเรื่องเหล่านี้ได้

…………………………………………………….