Xian Ni ฝืนลิขิตฟ้า ข้าขอเป็นเซียน 1978-1979

 ตอนที่ 1978 ถนนสายยาว!

โดย

Ink Stone_Fantasy

สายลมและหิมะเป็นเสียงสะอื้นคล้ายหญิงสาวร้องไห้ สายลมปกคลุมดวงจันทร์ หิมะปกคลุมดวงดาว ถนนสายเก่าแก่และยืดยาวแห่งนี้มืดสนิทและมีจิตสังหารรุนแรงซ่อนอยู่

วินาทีที่หวังหลินและไฮ่จื่อหยุดลง หิมะเบื้องหน้าตกลงมาอย่างรวดเร็ว เกล็ดหิมะจำนวน 9,999 ชิ้นรวมกันเบื้องหน้าหวังหลินด้วยพลังสายหนึ่งและก่อเกิดเป็นรูปทรงสี่เหลี่ยม

มันทะยานเข้าหาหวังหลินและไฮ่จื่อ ระหว่างทางได้รวมหิมะมากขึ้นและขยายขนาดเป็นหลักพันฟุตในพริบตา

ขณะเดียวกันมีรูปทรงสามเหลี่ยมเกิดขึ้นด้านหลังหวังหลินและไฮ่จื่อ หลังจากดูดซับเกล็ดหิมะจำนวนมากเข้ามาจึงพุ่งเข้าหาด้วยจิตสังหารเต็มเปี่ยม

ทุกสิ่งทุกอย่างเกิดขึ้นในชั่วพริบตา!

“เจ้าระวังหลัง ข้าจะระวังข้างหน้า!” ในใจหวังหลินรู้สึกถึงอันตราย เขาไม่สงสัยในตัวไฮ่จื่อ แม้เรื่องนี้ดูเหมือนจะเกี่ยวข้องกับนาง หวังหลินก็เชื่อในสัญชาตญาณของตัวเอง!

หลังจากหวังหลินเอ่ยขึ้น จึงพุ่งทะยานเข้าหารูปทรงสี่เหลี่ยมตรงหน้า

ไฮ่จื่อมีท่าทีมืดมน ใบหน้างดงามของนางเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว นางโกรธที่มีคนใช้นางที่กำลังชักชวนหวังหลินไปภูเขาจักรพรรดิเพื่อเข้ามาสังหารเขา!

เมื่ออีกฝ่ายทำสำเร็จได้ เรื่องนี้จะสั่นคลอนไปทั้งเผ่าเทพและอาจารย์ของนางก็จะโดนร่างแหไปด้วย!

นางรู้ว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลามาอธิบาย คำพูดทุกคำไร้ความหมาย พอนางได้ยินคำพูดที่หวังหลินเชื่อใจ นางรู้สึกอบอุ่นขึ้นมาแต่บนใบหน้าผุดจิตสังหาร ตรงเข้าหาคนที่วางกับดักนี้เอาไว้!

ไฮ่จื่อหันกลับมาโดยไม่ลังเล พุ่งตรงเข้าหาลวดลายสามเหลี่ยม!

หวังหลินก้าวออกไปสามก้าว วินาทีนั้นรอยสักกระทิงสวรรค์ปรากฏขึ้นรอบตัว เมื่อเผชิญกับสถานการณ์เช่นนี้หวังหลินจะใช้พลังเต็มที่โดยไม่ลังเล!

หนึ่งกำปั้นปรากฏภาพติดตามจำนวน 98 ภาพ บนถนนยาวแห่งนี้กลายเป็นภาพที่น่าตกตะลึง ภาพทั้งหมดโยนกำปั้นออกมาพร้อมกัน! หลังจากผสานเข้ากับร่างหวังหลินมันจึงกลายเป็นวิชารวมกันทั้งสิ้น 99 วิชา!

กำปั้นนี้มีถึง 23 วิชา! ทั้งหมดมี 99 วิชาซึ่งไม่สามารถใช้ได้เต็มกำลัง ดังนั้นพลังบางส่วนจึงขาดหายไป

แต่กำปั้นของหวังหลินหยุดกึกสามครั้ง! จากครั้งแรกร่างแก่นแท้ห้าธาตุทับซ้อนกับร่างดั้งเดิม จำนวนวิชาในกำปั้นจึงเพิ่มจาก 23 ไปเป็น 46!

หยุดกึกครั้งที่สองจำนวนวิชาในกำปั้นเพิ่มขึ้นเป็น 69!

วินาทีที่เขาปะทะกับรูปทรงสี่เหลี่ยม กำปั้นหวังหลินหยุดกึกอีกครั้ง จำนวนวิชาเพิ่มขึ้นเป็นครั้งที่สามจนถึง 92 จากการใช้ร่างอวตารในมิติว่าง!

ด้วยเกราะวิญญาณ แต่ละกำปั้นมี 92 วิชา ด้วย 99 กำปั้นผสานกันเป็นหนึ่งเข้าปะทะกับรูปทรงสี่เหลี่ยม!

โลกพลันเปลี่ยนสีสันและเกิดเสียงดังสนั่นกึกก้อง หิมะทั้งหมดภายในระยะพันฟุตรอบตัวหวังหลินถึงกับกระจัดกระจายราวกับพื้นที่แห่งนี้กลายเป็นหลุมดำ!

รูปทรงสี่เหลี่ยมสั่นเทาและระเบิดในทันที มันถูกทำลายด้วยกำปั้นของหวังหลิน!

แม้มันจะพังทลายแต่มีพลังประหลาดอยู่ภายใน พลังนี้เข้าไปในร่างหวังหลินตอนที่กำปั้นเข้าสัมผัสกับรูปทรงสี่เหลี่ยม ทำให้หวังหลินต้องหยุดชะงัก!

พลังเข้าไปในร่างและกลายเป็นตาข่ายข้างในเส้นชีพจรและโลหิต กลายเป็นผนึกอยู่ในร่าง!

หวังหลินไม่รู้ว่าพลังลึกลับนี้คืออะไรแต่เขารู้สึกว่ามันคือพลังแห่งความว่างเปล่า เพราะมีตัวตน เมื่อพ่ายแพ้มันจึงจะหายไป

พลังแห่งความว่างเปล่านี้หวังหลินเห็นเพียงครั้งเดียวจากราชครูชางซวนต้าว!

จังหวะที่เกิดผนึกขึ้นในร่างหวังหลินและเขาหยุดชะงัก มีร่างสามคนปรากฏในหิมะเบื้องหน้า ทั้งสามถูกหิมะและสายลมปกคลุมจนแทบไม่สามารถมองเห็นหน้าตาได้ชัดเจนและคล้ายกับเป็นภาพมายา ทั้งสามสร้างผนึกเพื่อควบแน่นสายลมและหิมะเข้าไปในฝ่ามือขวา จากนั้นพุ่งเข้ามาหาหวังหลิน

ขณะเดียวกันมีอีกสามคนปรากฏขึ้นด้านซ้ายของหวังหลินและมีอีกสามปรากฏด้านขวา พวกเขาปกคลุมร่างด้วยสายลมและหิมะ สามคนด้านซ้ายยื่นนิ้วโป้งออกมา สามคนด้านขวายื่นนิ้วก้อยออกมาชี้ใส่หวังหลิน!

มีร่างเงาปรากฏขึ้นด้านหลังหวังหลินเช่นกัน การกระทำของแต่ละคนล้วนตรงกันข้ามกันสามกลุ่มด้านหน้า กระแทกฝ่ามือเข้ามาใส่หวังหลิน

ด้านบนหวังหลินปรากฏขึ้นอีกสามคน ทั้งสามคนไม่ได้ทำฝ่ามือหรือใช้ดัชนี แต่แทงหวังหลินด้วยกระบี่เงิน!

ด้านหน้า ด้านหลัง ด้านซ้าย ด้านขวาและด้านบน! ทั้งหมดมีสิบห้าคนปรากฏขึ้นมาสังหารในเวลาเดียวกัน!

ทั้งหมดสิบห้าคนมีระดับบ่มเพาะผู้สูงส่งชั้นฟ้า โจมตีในตอนที่ระดับบ่มเพาะของหวังหลินถูกปิดผนึก!

หวังหลินหรี่ตาแคบและส่งเสียงคำรามออกมาในยามวิกฤติ เขาใช้พลังเต็มที่ของเกราะวิญญาณโดยไม่ลังเลและใช้พลังบัญชาโบราณเต็มกำลังเพื่อทำให้ร่างกายแข็งแกร่ง เท้าขวาเหยียบลงพื้นอย่างโหดเหี้ยม

เสียงดังปังฟังดูคล้ายภูเขากำลังพังทลาย หวังหลินใช้แรงดีดเพื่อเคลื่อนไหวด้วยความเร็วเกินจินตนาการ เขาไม่ได้พุ่งไปข้างหน้าแต่ถอยหลังแทน แผ่นหลังจึงกระแทกเข้าใส่มือของคนสามคน

ตึงตัง ตึงตัง ตึงตัง!!

ร่างเงาทั้งสามด้านหลังหวังหลินกระอักโลหิต พวกเขาโดนพลังตีกลับจากร่างแข็งแกร่งของหวังหลิน ผ้าคลุมใบหน้าพัดปลิวเผยให้เห็นตัวตนของแต่ละคน

ทั้งสามเป็นชายชรา หวังหลินไม่เคยเจอมาก่อน

แต่ละคนเผยความหวาดกลัว ขณะที่พวกเขาล่าถอย หวังหลินเองก็ถอยผ่านสามคนนั้นเช่นกัน สองมือยื่นออกมาและคว้าจับศีรษะชายชราสองคนอย่างโหดเหี้ยม จากนั้นบีบอย่างอำมหิตด้วยแววตาจิตสังหารเต็มเปี่ยม

พริบตาเดียวโลหิตสาดกระจาย ทั้งสองคนถูกหวังหลินสังหารในทันที เขาสูดเอาวิญญาณดั้งเดิมเข้าไปในร่างกาย ส่วนคนสุดท้ายหวังหลินใช้ร่างกายกระแทกเข้าใส่อีกครั้งให้ร่างแตกสลาย

จากสิบห้าคนมีสามคนตายในทันที ที่เหลืออีกสิบสองคนไม่หยุดชะงัก พวกเขาพุ่งเข้าหาหวังหลินด้วยความเร็วสูงมากและเข้าใกล้ในพริบตา สามคนด้านหน้ากระอักโลหิตแลกเปลี่ยนเป็นพลังเพิ่มความเร็ว พริบตาเดียวอยู่ห่างหวังหลินไม่ถึงห้าฟุต!

หวังหลินยกแขนซ้ายขึ้นมาสะบัด ใช้หนึ่งแขนขัดขวางฝ่ามือสามคน!

ทั้งสามคนล้วนสั่นเทา สายลมเปิดเผยใบหน้า ส่วนคนทั้งหกจากซ้ายและขวากลับชี้มาที่ด้านข้างหวังหลิน!

หกดัชนีร่อนลงใส่หวังหลินทำให้ใบหน้าซีดเผือดทันที พลังเขตอาคมในร่างกายเพิ่มพูนขึ้นมหาศาล ระดับบ่มเพาะอ่อนแอลงอย่างมาก ขณะเดียวกันในท้องฟ้ามีกระบี่สามเล่มพุ่งเข้าหา หวังหลินร้องคำรามและยกแขนซ้ายขึ้นชกทั้งสาม มีสองกระบี่แตกสลายและเจ้าของร่างแตกกระจาย แต่มีอีกคนเข้ามาใกล้และแทงกระบี่ขนาดสามนิ้วเข้าหาหน้าผากหวังหลิน!

ความเจ็บปวดแล่นไปทั่วร่างกาย โลหิตไหลย้อมเข้าสู่เบ้าตา ทำให้โลกเบื้องหน้าเปลี่ยนกลายเป็นสีโลหิต

สายตาสงบนิ่งถูกโลหิตขวางกั้น ดังนั้นคนภายนอกจึงไม่สามารถมองเห็นความสงบนิ่งของหวังหลินได้! หวังหลินร้องคำรามโดยไม่ลังเลและลากทั้งสิบสองคนไปยังปลายสุดของถนน!

สายลมและหิมะยิ่งรุนแรงมากขึ้น

วินาทีนั้นมีเสียงดังสนั่นออกมาจากพื้นดินด้านล่างหวังหลินพร้อมกับร่างเงาสามคนพุ่งออกมา ทั้งสามคนชุดสีดำ สองมือสร้างผนึกและชี้เข้าใส่ร่างตัวเอง เปิดเสียงสนั่นและพุ่งหาหวังหลินคล้ายกับเป็นวิญญาณดั้งเดิม

ร่างเงาอีกเก้าร่างปรากฏขึ้นบนถนน พวกมันพุ่งเข้าหาหวังหลินโดยไม่ลังเล แต่ละมือสร้างผนึกใช้วิชาพิเศษเพื่อผสานกันเป็นมังกรน้ำแข็งร้องคำรามและพุ่งเข้าใส่!

“หวังหลิน!!” ผู้สูงส่งชั้นฟ้าไฮ่จื่อส่งเสียงโหยหวนจากด้านหลัง ด้วยความแข็งแกร่งของนางจึงไม่สามารถอยู่ได้นานนัก แต่ทั้งเก้าคนไม่ได้ต้องการสังหารนาง พวกเขาเพียงต้องการให้นางอยู่ในกับดักต่อไป

‘เอาแบบนี้ใช่หรือไม่?’ สายตาเปื้อนโลหิตของหวังหลินยังคงสงบนิ่ง เกิดจิตสังหารกะพริบวาบและพอมังกรน้ำแข็งเข้าใกล้เขาจึงหยุดชะงัก

การหยุดนี้ทำให้กระทิงสวรรค์ตัวยักษ์ปรากฏขึ้นรอบตัวหวังหลิน มันดูน่าตกตะลึงคล้ายกับกระทิงสวรรค์ตัวจริงได้รับการฟื้นคืนชีพ!

“พวกเจ้าทั้งหมด ตาย!” หวังหลินเงยหน้าขึ้นมา ศีรษะกระทิงสวรรค์เชิดขึ้นและชนเข้ากับมังกรน้ำแข็ง เจ้ามังกรส่งเสียงร้องโหยหวน รอยแตกร้าวแผ่กระจายออกไปและแตกกระจาย!

พอมังกรน้ำแข็งแตกกระจาย ร่างทั้งเก้าปรากฏขึ้นมาด้วยใบหน้าหวาดกลัว ทั้งกระอักโลหิตและกระเด็นกลับไป!

แต่การล่าสังหารยังไม่จบ!

สายลมและหิมะยิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้น!

……………………………………

ตอนที่ 1979 การต่อสู้นองเลือด!

โดย

Ink Stone_Fantasy

กระทิงสวรรค์ปรากฏขึ้นมากระแทกมังกรน้ำแข็ง ทั้งยังตรงเข้าใส่คนอีกสิบสองคนที่เข้ามาใกล้หวังหลินไปด้วย!

มองไกลๆ ฉากเหตุการณ์นี้คล้ายกับภาพวาด หากมีใครสักคนวาดมันขึ้นมาคงได้รับการส่งต่อไปชั่วลูกชั่วหลาน!

บนภาพวาดมีกระทิงสีทองขนาดยักษ์พร้อมไปด้วยเซียนสิบสองคนล้อมรอบ มีหกคนอยู่ทางด้านซ้ายและขวาชี้ดัชนีเข้าหากระทิงสวรรค์

ทว่าร่างแต่ละคนสั่นเทาและกระอักโลหิตกระเด็นกลับไป ดัชนีและแขนแตกสลายเป็นกองโลหิต!

สามคนด้านหน้ากดฝ่ามือตัวเองลงไป แต่ร่างระเบิดเป็นหมอกโลหิตและยังล่าถอยอย่างรวดเร็ว!

ส่วนคนทั้งสามที่ใช้กระบี่แทงเข้าหน้าผากกระทิงสวรรค์ พวกเขาเริ่มล่าถอยแต่กระบี่ก็พังทลายและถูกกระทิงสวรรค์โจมตีใส่จนกระอักโลหิตและถอยร่น

กลุ่มที่น่าเวทนาที่สุดคือร่างเงาสีดำสามคน พวกเขาอาจจะพยายามครอบงำร่างหวังหลินแต่ในวินาทีนั้นได้มีกระทิงสวรรค์ปรากฏขึ้นมา ร่างเงาทั้งสามจึงถูกกระทิงสวรรค์กลืนกิน!

กระทิงสีทองร้องคำราม หวังหลินใช้ฝ่ามือสร้างผนึกก่อนจะชี้ออกไป กระทิงสีทองพุ่งตรงเข้าปะทะกับคนทั้งเก้าที่กลายร่างเป็นมังกรน้ำแข็งจนพวกมันส่งเสียงกรีดร้องโหยหวน กระทิงสวรรค์ไม่หยุดแค่นั้นมันพุ่งตรงไปยังสุดถนนก่อนระเบิดตัวเอง!

พลังการระเบิดมากพอที่จะสั่นคลอนทั่วบริเวณและทำให้ทั้งเมืองทิศตะวันออกพังทลาย แต่การพังทลายนี้เกิดขึ้นกับสายลมและหิมะเท่านั้น สิ่งก่อสร้างไม่สั่นคลอนเลยแม้แต่น้อย

หวังหลินหรี่ตาแคบและก้าวไปข้างหน้า ปรากฏตัวเบื้องหน้าสามคนที่หลบหนีการไล่ล่าของกระทิงสวรรค์ หวังหลินเปลี่ยนกลายเป็นหมอกและเข้าห่อหุ้มอีกฝ่าย ทั้งดูดซับเลือดเนื้อและกลืนกินวิญญาณดั้งเดิมจนเกิดเสียงร้องเกินพรรณนา จากนั้นสายหมอกก็แผ่กระจายไปหาที่เหลือ

หกคนที่ใช้ดัชนีต่างก็รีบถอย พอเห็นสายหมอกแบ่งออกเป็นสองกลุ่มจึงเกิดความสิ้นหวังและถูกกลืนกินทันที!

ขณะเดียวกันดาบหยินผุดขึ้นมาในสายหมอกและฟาดฟันเข้าใส่ร่างที่กำลังหนีในท้องฟ้าจำนวนสามคน ร่างแต่ละคนสั่นเทาและถูกผ่าครึ่ง จากนั้นวิญญาณดั้งเดิมถูกสายหมอกดูดซับไป

เสียงสายลมและหิมะปะปนกับเสียงสะอึกสะอื้น หวังหลินที่ได้เปลี่ยนกลายเป็นหมอกพลันกวาดเข้าหาคนทั้งเก้ารอบตัวไฮ่จื่อ

ทั้งเก้าคนเป็นพยานรู้เห็นฉากอันน่าหวาดกลัวด้วยสองตาและล้มเลิกการโอบล้อมไฮ่จื่อ พวกเขาถอยหนีอย่างบ้าคลั่งแต่ความเร็วมิอาจเทียบกับสายหมอกหวังหลินได้ ดังนั้นจึงถูกไล่ตามทันและโดนสายหมอกที่แผ่กระจายไปเหลือทิ้งไว้เพียงโครงกระดูก!

รอบด้านเงียบสงัดและมีแต่โครงกระดูก สายหมอกที่เกิดจากหวังหลินได้กลับคืนมาอยู่ข้างไฮ่จื่ออีกครั้ง เขามีใบหน้าซีดและกระอักโลหิตลงบนหิมะเป็นภาพที่น่าตกตะลึง

“ไปกันเถอะ!” หวังหลินก้าวทะยานและพุ่งเข้าหาปลายสุดถนน

ไฮ่จื่อกัดริมฝีปากและติดตามไป การต่อสู้ครั้งนี้นางพบว่าเข้าร่วมสู้ได้ยากยิ่ง มีคนรุมมากกว่าสามสิบคน แต่ละคนล้วนมีระดับผู้สูงส่งชั้นฟ้า!

ไฮ่จื่อมีสหายหลายคนและส่วนใหญ่เป็นผู้สูงส่งชั้นฟ้า แต่นางไม่เคยเจอสามสิบคนนี้มาก่อน ทุกคนล้วนเป็นคนแปลกหน้า!

“พวกมันไม่ใช่เซียนผู้สูงส่งชั้นฟ้า ระดับบ่มเพาะแต่ละคนเพิ่มขึ้นมาได้ด้วยการใช้พลังบังคับ! มันอยู่ได้ไม่นาน!” เหตุผลที่หวังหลินมั่นใจเป็นเพราะเขากลืนกินวิญญาณดั้งเดิมของพวกมันมากกว่าสามสิบคน หวังหลินต้องใช้มาสร้างเส้นชีพจรเซียนอีกสายแต่กลับพบว่าวิญญาณดั้งเดิมไม่บริสุทธิ์และยังต้องใช้เวลาหลอมรวมอีก

อย่างไรก็ตามแม้จะรวมทั้งหมดนี้แล้วก็ทำได้แค่สร้างเส้นชีพจรเซียนขึ้นได้อีกหนึ่งสายเท่านั้น และจากการดูดซับมาหวังหลินจึงมั่นใจว่าพวกมันมีชีวิตอยู่ได้เพียงหนึ่งชั่วโมงเท่านั้น!

นี่เป็นราคาที่ต้องแลกไปอย่างมหาศาล เพิ่มระดับบ่มเพาะขึ้นอย่างมหาศาลถึงกับแลกมาด้วยชีวิตและอยู่ได้เพียงหนึ่งชั่วโมง!

หวังหลินตอนนี้มีเส้นชีพจรเซียนอยู่ห้าสายและสามารถสร้างภาพติดตาได้ 98 ร่าง หากเขาสามารถสร้างเพิ่มได้อีกสาย ระดับพลังการต่อสู้จะเพิ่มขึ้นอีกมหาศาล

‘ในกับดักนี้มีเงาของราชครูอยู่ด้วย ข้ายังไม่ได้ขจัดพลังจากรูปทรงสี่เหลี่ยมไป ข้าทำได้แค่ชะลอมันไว้เท่านั้น หากยังแก้ไขผนึกนี้ไม่ได้ พลังต่อสู้ของข้าจะได้รับผลกระทบ!’ หวังหลินพุ่งเข้าหาสายลมและหิมะ เข้าใกล้สุดขอบถนนมากขึ้น

เขาค้นความทรงจำของวิญญาณดั้งเดิมพวกนั้นอย่างรวดเร็ว แต่มันเป็นภาพเลือนลางไปหมด มีใครบางคนได้ลบความทรงจำไปแล้ว

‘สถานที่แห่งนี้ถูกปิดผนึกไปด้วย ก่อนหน้านี้ข้าลองใช้พลังของกระทิงสวรรค์เพื่อทะลวงเขตอาคมแต่มันก็ไม่สะทกสะท้านเลย คนที่วางเอาไว้คงพิจารณาถึงความเป็นไปได้ในการได้รับการช่วยเหลือจากภายนอก!’

‘คงไม่ต้องคิดถึงการให้มหาชั้นฟ้าจิ่วตี้มาช่วยเลย หากข้าวางกับดักนี้เองก็คงเตรียมการไว้สองอย่าง หนึ่งคือปิดบังกลิ่นอายทุกอย่างที่นี่และอีกเรื่องคือหาคนมาขัดขวางมหาชั้นฟ้าจิ่วตี้!’

‘แน่นอนว่าทั้งหมดนี้แสร้งทำเป็นว่ามหาชั้นฟ้าจิ่วตี้ไม่ได้เป็นคนวางเอาไว้ แต่สัญชาตญาณของข้าก็บอกว่าไม่ใช่จิ่วตี้เช่นกัน! คนที่วางกับดักนี้บางทีกำลังรอจังหวะสังหารข้าอยู่!’ หวังหลินคิดทุกอย่างด้วยความรวดเร็วพลางพุ่งเข้าหาปลายสุดถนนพร้อมกับไฮ่จื่อไปด้วย

แต่วินาทีนั้นมีสามร่างปรากฏขึ้นมาในสายลมและหิมะ สามร่างทะยานขึ้นไปในอากาศและจ้องมองหวังหลิน จากนั้นเปลี่ยนกลายเป็นลำแสงสีแดงสามสายเข้ามาใกล้

ทั้งสามคนยังไม่เข้ามาใกล้แต่พลังใกล้เคียงกับผู้สูงส่งชั้นเทวะที่แผ่กระจายออกมาจากร่างกาย

ด้านหลังสามคนนั้นมีคนก้าวเดินออกมาจากสายลมหิมะอีกสองคน สองคนนี้มีระดับผู้สูงส่งชั้นเทวะ ทั้งสองยกแขนขึ้นมาอย่างเยือกเย็นและมีสายลมสีดำหวีดหวิวกลายเป็นอสรพิษสีดำสองตัวม้วนอยู่ในท้องฟ้า

‘ผู้ส่งสาส์นเกราะวิญญาณ!!’ หวังหลินจำทั้งสองคนนั้นได้เพียงแค่ชำเลืองมอง!

‘สองคนนี้ดูไม่ค่อยคุ้นหน้า ข้าเคยเห็นผู้สูงส่งชั้นเทวะที่เหลืออีก 48 คนในสำนักตะวันม่วงแต่ไม่เคยเห็นหน้าสองคนนี้และไม่มีใครที่มีเกราะวิญญาณ…พวกนั้นต้องยกระดับบ่มเพาะมาถึงผู้สูงส่งชั้นเทวะผ่านวิธีพิเศษและจากนั้นก็ได้รับเกราะวิญญาณ!’

‘ในเมืองหลวง คนเดียวที่สามารถทำเช่นนี้ได้คือจักรพรรดิเทพ!’

หวังหลินมีสายตาเย็นเยียบ ยกเท้าขึ้นมาและใช้แขนซ้ายผลักไฮ่จื่อไปข้างๆ

“ไฮ่จื่อถอยกลับไป พวกมันจะไม่ทำอันตรายเจ้า อย่าเข้าร่วมการต่อสู้นี้!”

“หวังหลิน…” ไฮ่จื่อดูเคร่งเครียดและต้องการอธิบาย แต่หวังหลินใช้แขนซ้ายผลักนางออกมาไกลหลายร้อยฟุต นางมองดูหวังหลินพุ่งเข้าหาทั้งห้าคนราวกับแมงเม่าบินเข้ากองไฟ!

ทั้งห้าคนนั้นมีสามคนสวมชุดสีขาวและสองคนสวมชุดสีดำ พวกเขาเปลี่ยนเป็นลำแสงห้าเส้นพุ่งเข้ามาใกล้หวังหลินอย่างรวดเร็ว!

สายลมหิมะโหมกระหน่ำบนถนนที่ปกคลุมไปด้วยซากศพ สายลมหิมะทวีความรุนแรงมากขึ้นพร้อมด้วยคนทั้งหกที่เริ่มการเข่นฆ่าสังหารรอบที่สอง!

“ฆ่า!!” หวังหลินร้องคำรามด้วยแววตาแดงฉาน แขนขวาเปลี่ยนกลายเป็นดาบหยินพุ่งเข้าไปกับเขา

การต่อสู้แห่งความตายนี้ไม่มีอะไรหวือหวา สามคนชุดขาวด้านหน้าไม่ได้ใช้วิชาอะไรมากมาย หนึ่งคือรวมพลังเปลี่ยนกลายเป็นสายลมหิมะกวาดเข้าหาหวังหลิน!

ส่วนวิชาที่สองคือการทำลายตัวเอง!!

เกิดเสียงดังสนั่นไปทั่วบริเวณ หลังจากหวังหลินใช้ดาบผ่าสายลมหิมะไป เขาก็เผชิญหน้ากับการทำลายตัวเองของสามคนชุดขาว หวังหลินพลันสะบัดแขนขวา

ประทับวิญญาณสงครามทั้ง 99 วิชาก่อเกิดเป็นรูปร่างขึ้นมา มีสมจริงอยู่ 92 วิชาและควบแน่นเข้าด้วยกันเพื่อต่อต้านพลังทำลายล้างของเซียนชุดขาวสามคน

ถึงจะเกิดเสียงดังกึกก้องก็ไม่สามารถทำให้เขตอาคมที่นี่พังทลายได้ เพียงหวังหลินพุ่งทะยานออกไป ชายชุดดำอีกสองคนที่ห่อหุ้มด้วยอสรพิษสีดำได้พุ่งทะยานเข้าหาเช่นกัน

เกิดการปะทะเสียงดังสนั่น ชายชุดดำสองคนกระอักโลหิต หนึ่งในนั้นระเบิดร่าง ส่วนอีกคนมีเส้นโลหิตยาวผุดขึ้นบนหน้าผากก่อนจะถูกผ่าครึ่ง!

หวังหลินพุ่งต่อไปอีกร้อยฟุตจนร่างกายเดินเซ ดาบหยินแทงลงไปในพื้นพลางกระอักโลหิตเป็นไอสีขาวออกมา!

ขณะที่หวังหลินประคองตัวเองด้วยดาบหยิน ดัชนีข้างหนึ่งปรากฏขึ้นด้านหลัง มันตรงเข้าสู่หลังมือของหวังหลินอย่างเงียบงัน!

ดัชนีนี้มีพลังประหลาดที่ไม่อาจอธิบายได้ราวกับไม่มีอยู่จริง แต่มันปรากฎขึ้นมาเหมือนมหาชั้นฟ้าที่สามารถสร้างขึ้นมาจากความว่างเปล่าได้!

ดัชนีชี้ลงไป พออยู่ห่างจากหวังหลินเจ็ดนิ้ว หวังหลินไม่ได้หันกลับมาแต่พุ่งไปข้างหน้าเอี้ยวตัวมาแทน ดาบหยินที่แทงใส่พื้นดินจึงตวัดไปข้างหลังเข้าปะทะกับดัชนี!

ดาบหยินของหวังหลินเกิดรอยแตกร้าวจำนวนมาก เศษดาบนับไม่ถ้วนสะท้อนผ่านแววตาที่สงบนิ่งของหวังหลิน คล้ายกับเขาไม่ประหลาดใจที่ดาบแตกสลาย ตอนนี้สายตาหวังหลินเป็นสีทองแพรวพราว!

แสงสีทองนี้มาจากร่างอวตารที่แข็งแกร่งที่สุดในมิติว่าง เขายังไม่เคยใช้ร่างอวตารเพราะกำลังรอให้ดัชนีข้างนี้ปรากฏขึ้นมา!

มันคือดัชนีของคนที่วางรูปทรงสี่เหลี่ยมเพื่อลดพลังต่อสู้ของหวังหลิน!

เมื่อแสงสีทองปรากฏขึ้นมาในแววตา เขตอาคมในร่างหวังหลินจึงอ่อนแอลงอย่างยิ่งและแตกสลาย ระดับบ่มเพาะทั้งหมดฟื้นคืนมา แสงสีทองสะท้อนเศษดาบหยินออกไปจนกลายเป็นค่ายกล!

แก่นแท้เขตอาคมของหวังหลินนั้นสมบูรณ์ไปแล้ว เขาจึงสามารถวางค่ายกลได้ทุกเมื่อที่ต้องการ!

หวังหลินใช้เศษดาบหยินสะท้อนแสงจากดวงตาไปสร้างค่ายกลขนาดเล็ก จากนั้นยกแขนซ้ายขึ้นมาเข้าหาแสงสีทองและชี้ใส่ดัชนีที่กำลังชี้มาหาเขา!

…………………………………