War sovereign Soaring The Heavens 3276-3283

 WSSTH ตอนที่ 3,276 : มาเยือนสังเวียนอัจฉริยะอีกรอบ

 

 

ฝานฉีก็เหมือนกับหวงลู่หนานศิษย์อัจฉริยะที่ต้วนหลิงเทียนเคยท้าประลองมาก่อนอยู่บ้าง เพราะมันมีด่านพลังฝึกปรืออยู่ที่ขอบเขตจอมราชันอมตะ 5 องค์ประกอบเหมือนกัน

 

อย่างไรก็ตามในแง่พลังความแข็งแกร่ง หากหวงลู่หนานคิดจะเทียบกับฝานฉียังนับว่าห่างไกลนัก!

 

ต่อให้หวงลู่หนานได้รับสิทธิ์ท้าทายฝานฉี…มันก็ไม่มีแม้แต่ความกล้าจะท้าทาย!

 

‘ต้วนหลิงเทียนท้าฝานฉีประลองชิงตำแหน่งรึ? พลังฝีมือของฝานฉีผู้นั้นให้เทียบกับศิษย์พี่หลิวเจี้ยนแล้วยังเหนือกว่าหลายส่วน…นอกจากนั้นในฐานะที่เป็นศิษย์อัจฉริยะอันดับ 1 ในช่วงอายุ 200-300 ปี ไม่พ้นต้องมีไพ่ตายซุกซ่อนอยู่แน่’

 

‘เจ้าต้วนหลิงเทียนนั่น ไม่น่าจะสู้ฝานฉีได้!’

 

ไม่ว่าจะเพราะอยากเห็นต้วนหลิงเทียนแพ้พ่ายก็ดี หรืออยากเห็นไพ่ตายของฝานฉีก็ดี หวงลู่หนานก็ได้ออกจากสถานที่พักบ่มเพาะ และมุ่งหน้าไปยังสังเวียนอัจฉริยะทันที

 

‘เดือนก่อนตอนอาจารย์ได้รับบบาดเจ็บสาหัสกลับมา…โชคดีที่ท่านไม่ถือโทษข้า’

 

เมื่อนึกย้อนถึงเรื่อราวเมื่อเดือนก่อน ตอนเห็นอาจารย์กลับมาพร้อมสภาพย่ำแย่ หวงลู่หนานก็กลัวจนตัวสั่น เรียกว่าวันนั้นมันเตรียมตัวโดนถูกทุบตีลงโทษเอาไว้แล้ว แต่อาจารย์กลับไม่พูดไม่จาอะไร…

 

ตอนนี้ศิษย์วังเทียนฉือมากมายได้ไปรวมตัวกันที่สังเวียนอัจฉริยะแล้ว ผู้ที่กำลังเดินทางไปก็ยังมีไม่น้อยเช่นกัน

 

ในบรรดาผู้ที่กำลังเดินทางไปหรือไปรออยู่ก่อน ก็มีเหล่าศิษย์อัจฉริยะไม่น้อย

 

เมื่อเดือนก่อนตอนที่ต้วนหลิงเทียนกับหวงลู่หนานประลองกันนั้น เรียกว่าเป็นกระลองเล็กๆไร้สำคัญ เนื่องจากหวงลู่หนานเป็นแค่ศิษย์อัจฉริยะในช่วงอายุ 200-300 ปี…

 

และก่อนการประลองวันนั้น ต้วนหลิงเทียนก็ยังไม่ได้เป็นศิษย์อัจฉริยะด้วยซ้ำ

 

ดุจเดียวกับเมื่อ 20 กว่าวันก่อน ตอนที่ฮ่วนเอ๋อท้าประลองชิงตำแหน่งศิษย์อัจฉริยะช่วงอายุ 200-300 ปี นางเองก็ไม่ได้ดึงดูดคววามสนใจจากผู้คนมากนัก

 

อย่างไรก็ตาม ฮ่วนเอ๋อยังทำให้ผู้ที่ไปชมดูนางตกใจอยู่บ้าง เพราะนางสามารถเอาชนะคู่ต่อสู้ได้ในพริบตาเช่นกัน

 

ตั้งแต่วันนั้นพอมีคนสืบไปสืบมา ก็พบว่าไม่เพียงฉือหล่างจะพึ่งรับศิษย์ใหม่มาคนหนึ่ง แต่เหลยอิงก็รับศิษย์ใหม่อีกคนเช่นกัน เป็นฮ่วนเอ๋อเอง!

 

นอกจากนั้น ต้วนหลิงเทียนกับฮ่วนเอ๋อดูเหมือนจะเป็นคู่เต๋ามากพรสวรรค์อีกด้วย!

 

…

 

ในวังเทียนฉือ จักรพรรดิอมตะสมญานามทั้งหลาย ไม่เว้นจ้าววังเทียนฉือเองล้วนมีศิษย์อัจฉริยะใต้สังกัดทั้งสิ้น

 

ตัวอย่างก็เช่นจักรพรรดิอมตะทุ่งขจี ฉือหล่าง ก็มีศิษย์อัจฉริยะทั้งสิ้น 7 คน

 

จักรพรรดิอมตะไร้ใจ เหลยอิง มีศิษย์อัจฉริยะ 5 คน

 

จักรพรรดิอมตะมังกรบู๊ กู้ฉางเจียง นั้น เดิมทีมันมีศิษย์อัจฉริยะทั้งสิ้น 6 คน แต่หนึ่งในนั้นถูกต้วนหลิงเทียนฆ่าตายไป ส่วนอีกหนึ่ง ก็ถูกต้วนหลิงเทียนถีบออกจากตำแหน่งศิษย์อัจฉริยะไปเรียบร้อย จึงหลงเหลือแค่ 4 เท่านั้น

 

“ศิษย์น้อง 5 ช่างไร้ประโยชน์ยิ่ง…ถึงกับถูกไอ้หนูอายุไม่ถึง 300 ปีฆ่าตายเอาได้!”

 

4 ศิษย์อัจฉริยะใต้สังกัดกู้ฉางเจียงที่เหลือ ไม่ว่าใครก็มีพลังฝีมือเหนือกว่าหลิวเจี้ยนทั้งสิ้น

 

นอกจากนั้นในบรรดาพวกมันทั้ง 4 ยังมี 2 คนทีอายุน้อยกว่าหลิวเจี้ยนอีกด้วย

 

คนหนึ่งอายุได้ 500 กว่าปี ส่วนอีกคนอายุ 600 ปีเศษ

 

ที่กำลังพูดด้วยน้ำเสียงรังเกียจอยู่ ก็คือศิษย์อัจฉริยะคนหนึ่งของกู้ฉางเจียงที่อยู่ในช่วงอายุ 600-700 ปีเหมือนหลิวเจี้ยน หากแต่อายุของมันน้อยกว่าหลิวเจี้ยนหลายสิบปี

 

อย่างไรก็ตามพลังฝีมือของมันเหนือกว่าหลิวเจี้ยนมาก และยังมีพลังฝีมือเป็นอันดับที่ 3 ในบรรดาศิษย์อัจฉริยะของกู้ฉางเจียงอีกด้วย

 

กระทั่งหากหลิวเจี้ยนพบเจอมา ยังต้องเรียกหามันด้วยเคารพว่า ศิษย์พี่ 3…

 

ศิษย์พี่ 3 ของหลิวเจี้ยนที่ว่า ก็เป็นชายหนุ่มรูปร่างผอมบางคนหนึ่ง สวมใส่ชุดผ้าทออย่างดีแลดูหรูหรามีระดับ แม้หน้าตาจะธรรมดาไม่โดดเด่น แต่แววตาของมันนับว่าเฉียบคมมาก

 

ศิษย์ลำดับที่ 3 ของกู้ฉางเจียง อวี๋เยวี่ย

 

อวี๋เยวี่ยคนนี้ยังเป็นศิษย์อัจฉริยะอันดับที่ 3 ในช่วงอายุ 600-700 ปีอีกด้วย พลังฝีมือของมันไม่ใช่อะไรที่อันดับ 9 อย่างหลิวเจี้ยนจะเทียบได้เลย…

 

“ศิษย์พี่ 3 ข้าว่าเป็นศิษย์น้อง 5 ดูเบาคู่ต่อสู้เกินไปเลยประมาทมัน…ไม่งั้นด้วยพลังฝีมือของศิษย์น้อง 5 ถึงจะแพ้ต้วนหลิงเทียนศิษย์ใหม่ของจักรพรรดิอมตะทุ่งขจีนั่น แต่ก็ไม่น่าจะถูกผู้อื่นฆ่าตายเอาได้..”

 

วันนี้เหล่าศิษย์ของจักรพรรดิอมตะมังกรบู๊ กู้ฉางเจียง นอกจากหวงลู่หนานที่เดินทางไปยังสังเวียนอัจฉริยะคนเดียว ยังมีอีก 2 คนที่คิดไปร่วมสนุกที่สังเวียนอัจฉริยะ

 

พวกมันก็คือศิษย์อันดับ 3 และ 4 ของจักรพรรดิอมตะมังกรบู๊ กู้ฉางเจียง อวี๋เยวี่ย และ เหวียนกัง

 

เหวียนกังนั้นมีอายุ 500 กว่าปี และเป็นศิษย์อัจฉริยะอันดับที่ 4 ในช่วงอายุ 500-600 ปี ถึงแม้มันจะมีอายุน้อยกว่าหลิวเจี้ยน แต่พลังฝีมือก็เหนือกว่าหลิวเจี้ยน

 

ศิษย์ของจักรพรรดิอมตะมังกรบู๊ กู้ฉางเจียง จะจัดอันดับศิษย์พี่ศิษย์น้องกันตามพลังฝีมือ เหมือนกับศิษย์ของจักรพรรดิอมตะไร้ใจ เหลยอิง

 

อันที่จริงในบรรดาจักรพรรดิอมตะสมญานามทั้ง 9 คนของวังเทียนฉือ นอกจากฉือหล่างที่จัดอันดับความเป็นศิษย์พี่ศิษย์น้องตามลำดับการเข้าร่วมแล้ว ศิษย์ของอีก 8 คนที่เหลือล้วนจัดอันดับตามพลังฝีมือทั้งสิ้น

 

ภายใต้สถานการณ์ดังกล่าว พลังฝีมือของศิษย์ฉือหล่างนั้น ผู้ใดสูงต่ำกว่ากันก็ไม่ใช่ทุกคนที่จะทราบ

 

…

 

ต้วนหลิงเทียนกับฮ่วนเอ๋อที่กำลังเดินทางไปยังสังเวียนอัจฉริยะไม่ทันได้ไปไหนไกล เขาก็พบหงเฟยมาดักรออยู่กลางทาง

 

ความนี้หงเฟยไม่ได้มาคนเดียว

 

ข้างๆหงเฟยยังมีคนอีก 2 คนลอยอยู่ข้างๆ เป็นศิษย์พี่หญิง 3 หูเหมย กับศิษย์พี่หญิง 4 เวิ่นหว่านเอ๋อ

 

“ศิษย์พี่หญิง 3 ศิษย์พี่หญิง 4”

 

ต้วนหลิงเทียนเหินร่างมาหยุดเบื้องหน้าทุกคนก่อนจะกล่าวทักสตรีทั้ง 2 ออกไปด้วยรอยยิ้ม จากนั้นก็หันไปมองทักหงเฟย “ศิษย์พี่ 6”

 

“ศิษย์น้องเล็กอ่า…เจ้าลำเอียงกับสตรีรึเปล่า ไฉนถึงทักข้าเป็นคนสุดท้ายเลยเล่า”

 

หงเฟยกล่าว “หรือที่แท้เจ้ากำลังดูถูกข้าศิษย์พี่ 6 อยู่?”

 

“เจ้าอ้วนนี่…ในบรรดาพวกเรา 3 คนลำดับเจ้าก็อยู่หลังสุด เจ้าจะให้ศิษย์น้องเล็กทักผู้ใดเป็นคนสุดท้ายหากไม่ใช่เจ้า? หรือเช่นนั้นเจ้ามาประลองกับข้าและศิษย์น้องหญิง 4 ดูสักรอบดีหรือไม่ หากเจ้าชนะพวกเราคนใดคนหนึ่งได้ พวกเราจะยกให้เจ้าเป็นศิษย์พี่เลยเอาไหม?”

 

หูเหมยยังเป็นสตรีที่โผงผางเช่นเคย และพอนางกล่าวออกมา หงเฟยก็หมดสิ้นความคึกทันที

 

เดิมทีหลังจากต้วนหลิงเทียนมา มันก็คิดว่าในที่สุดก็มีคนที่อ่อนด้อยกว่ามันแล้ว…อนิจจาหลังเห็นต้วนหลิงเทียนฆ่าหลิวเจี้ยนเมื่อเดือนก่อน มันก็ตระหนักได้ทันที…

 

ศิษย์น้องเล็กคนนี้ ยังแข็งแกร่งกว่ามันเสียอีก!

 

และตอนนี้มันก็ยังคงรั้งอันดับศิษย์ที่อ่อนแอที่สุดในบรรดาศิษย์ของจักรพรรดิอมตะทุ่งขจีฉือหล่าง! หากไม่ใช่ว่าฉือหล่างไม่จัดอันดับศิษย์ตามลำดับเข้าร่วม แต่เป็นจัดตามพลังฝีมือเหมือนคนอื่นๆ มันก็คงเป็นศิษย์น้องเล็กแทน…

 

“ศิษย์น้อง 6 เจ้าเองก็ขยันให้มากๆหน่อย…ตอนนี้กระทั่งศิษย์น้องเล็กยังร้ายกาจกว่าเจ้าเลย แถมถ้าเจ้าไม่ขยันให้มากๆเข้า ระวังวันนึงเจ้าจะหลุดโผศิษย์อัจฉริยะเอานะ”

 

ศิษย์พี่หญิง 4 เวิ่นหว่านเอ๋อกล่าวด้วยรอยยิ้มอ่อนๆ

 

“ศิษย์พี่หญิง 4 อ่า เดี๋ยวนี้ท่านหัดรวมหัวกับศิษย์พี่หญิง 3 มารังแกข้าแล้วหรือ…”

 

หงเฟยกล่าวออกด้วยน้ำเสียงสลดหดหู

 

“น้องสาวฮ่วนเอ๋อ ยินดีกับเจ้าด้วยสำหรับตำแหน่งศิษย์อัจฉริยะ”

 

เวิ่นหว่านเอ๋อหันไปมองกล่าวกับฮ่วนเอ๋อด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน

 

“ขอบคุณศิษย์พี่หญิง 4”

 

ฮ่วนเอ๋อกล่าวตอบเวิ่นหว่านเอ่อด้วยรอยยิ้ม เพราะนางเองก็รู้สึกดีกับศิษย์พี่หญิง 4 ของต้วนหลิงเทียนคนนี้อยู่บ้าง สำหรับหูเหมยนั้น นางไม่แม้แต่จะมอง

 

“ไอ้หยา…น้องสาวฮ่วนเอ๋อคนดี เจ้ายังโกรธศิษย์พี่หญิง 3 อยู่อ่อ…”

 

ทว่าฮ่วนเอ๋อไม่สนใจหูเหมย ก็ไม่ใช่ว่าหูเหมยจะไม่สนใจฮ่วนเอ๋อด้วย นางเข้ามากล่าวหยอกล้อฮ่วนเอ๋อด้วยท่าทางร่าเริงทันที

 

“เด็กโง่เอย…”

 

“วันก่อนข้าล้อเจ้าเล่นเท่านั้นเอง ต่อให้ศิษย์น้องเล็กจะหล่อ แต่ศิษย์พี่หญิง 3 ไม่แย่งคนรักเจ้าหรอก…เจ้าไม่โกรธศิษย์พี่หญิง 3 ได้ไหม…พวกเราดีกันนะ นะๆ… ”

 

หูเหมกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มสดใส ท่าทีการง้อของนางยังแลดูออดอ้อนทำราวกับเด็กน้อย ทำให้หงเฟยอดชมดูจนตาลอยไม่ได้

 

“ศิษย์พี่หญิง 3 ท่านกับศิษย์พี่หญิง 4 จะไปสังเวียนอัจฉริยะด้วยเหรอ?”

 

เมื่อเห็นหูเหมยกับเวิ่นหว่านเอ๋อปรากฏตัวที่นี่ ต้วนหลิงเทียนไม่ต้องเดาก็รู้ว่าพวกนางจะไปดูการประลอง

 

“ใช่”

 

หูเหมยพยักหน้า “เดือนก่อนตอนเจ้าฆ่าหลิวเจี้ยน ข้าล่ะเสียดายยิ่งที่ไม่ได้ไปชมดู”

 

“วันนี้ศิษย์น้องเล็กเจ้าท้าชิงอันดับ 1 ในรุ่นทั้งที ข้าจะพลาดได้อย่างไรเล่า?”

 

หูเหมยกล่าวพลางหัวเราะเบาๆ

 

“ศิษย์น้องเล็กข้าเองก็ได้ยินเจ้า 6 กล่าวชมเจ้าอย่างนู้นอย่างนี้ ก็เลยอยากเห็นขึ้นมาว่าเจ้าร้ายกาจขนาดไหน”

 

เวิ่นหว่านเอ๋อก็ยิ้มตอบเช่นกัน

 

“ถ้างั้นพวกเราไปกันเลยเถอะ”

 

ต้วนหลิงเทียนส่ายหัวไปมาพลางยิ้มแห้งๆ จากนั้นร่างคนทั้ง 5 ก็เหินออกจากเขตที่อยู่อาศัยของฉือหล่าง และมุ่งหน้าไปยังสังเวียนอัจฉริยะ

 

ระหว่างเดินทาง ยังได้เห็นผู้คนมากมายกำลังเหินร่างไปสังเวียนอัจฉริยะเช่นกัน

 

สังเวียนอัจฉริยะนั้น อยู่ห่างจากวังเทียนฉือไม่ไกล ต้วนหลิงเทียนกับพวกเดินทางไม่นานก็มาถึงแล้ว

 

และตอนนี้มองไปก็พบเห็นผู้คนเนืองแน่นหนาตา เหินร่างห้อมล้อมสังเวียนอัจฉริยะเอาไว้นับไม่ถ้วน มองไกลๆประหนึ่งเมฆทะมึนคลุมฟ้า

 

เหนือเกาะลอยที่อยู่กึ่งกลางสังเวียนอัจฉริยะทั้ง 3 ก็ปรากฏร่างผู้อาวุโสตำหนักลองกระบี่แซ่ฉินคนเดิม ที่รอคอยอยู่

 

พอเห็นต้วนหลิงเทียนกับพวกมาถึง มันก็มองจ้องไปต้วนหลิงเทียนกับคนอื่นๆทันที คลี่ยิ้มทักทายต้วนหลิงเทียน จากนั้นก็ป้องมือโค้งคารวะฮ่วนเอ๋อเล็กน้อย

 

“ต้วนหลิงเทียนมาแล้ว!”

 

“เจ้านั่นล่ะ ต้วนหลิงเทียน!!”

 

…

 

เมื่อต้วนหลิงเทียนปรากฏตัว เหล่าศิษย์วังเทียนฉือที่จดจำเขาได้ก็เร่งชี้ให้สหายชมดูทันที จากนั้นคนที่ไม่เคยเห็นก็หยีตามองสำรวจต้วนหลิงเทียนด้วยความสนใจ ไม่ละสายตาไปไหนอยู่นาน

 

“อัยยะศิษย์น้องเล็ก…เจ้านับว่าโด่งดังแล้วจริงๆ! วันนี้เจ้าต้องเอาชนะฝานฉีนั่นให้ได้เล่า…พวกเราจักพลอยได้หน้าไปด้วย!!”

 

หงเฟยยิ้ม

 

“เจ้าผายลมอะไรของเจ้าหา?”

 

ทว่าแทบจะทันทีที่หงเฟยกล่าววจบคำ เสียงขุ่นขึ้งของหูเหมยก็ดังขึ้น “เจ้าสมควรกล่าวบอกศิษย์น้องเล็กว่าอย่าได้ทุบตีฝานฉีให้มากเกินไปมากกกว่า! หรือกระทั่งศิษย์น้องเล็กออกโรงแต่เจ้ายังกังขาในผลแพ้ชนะอยู่อีก?”

 

“เปล่าๆ! ไม่กังขาๆ!”

 

ได้ยินสิ่งที่หูเหมยพูด หงเฟยก็ได้แต่คลี่ยิ้มแหยๆออกมา ขณะเดียวกันก็ลอบโอดครวญในใจไม่ได้ ว่าศิษย์พี่หญิง 3 จะร้ายกาจไปแล้ว ประจบเก่งกว่ามันอีก!

 

ไม่น่าแปลกใจเลยว่าไฉนศิษย์พี่หญิงใหญ่ยังแลดูสนิทสนมกับศิษย์พี่หญิง 3 ราวกับพี่น้องแท้ๆ…

 

“โอ๊ะ? ไม่คิดเลยว่าเจ้าหวงลู่หนานนั่นมันจะมาดูด้วย!”

 

แม้ตาหงเฟยจะโดนไขมันเบียดจนหยีแทบปิดยากมองเห็นลูกตา แต่ตาหยีๆของมันนี้นับว่าแหลมคมไม่เบา สามารถสังเกตเห็นหวงลู่หนาน ศิษย์จักรพรรดิอมตะมังกรบู๊ กู้ฉางเจียงผู้แพ้พ่ายศิษย์น้องเล็กของมันเมื่อเดือนก่อน ที่ยืนปะปนอยู่ท่ามกลางฝูงชนได้

 

“หืม?”

 

หลังหูเฟยพบเห็นหวงลู่หนานไม่นาน ก็พบเห็นร่างคุ้นตาอีก 2 คน “อวี๋เยวี่ย? เหวียนกัง? พวกมันก็มาด้วยรึ…หรือจะมาหาความให้หลิวเจี้ยนศิษย์น้องพวกมัน?”

 

“ทำไมเจ้า 6? เจ้ากลัวว่าอวี๋เยวี่ยกับเหวียนกังนั่นจะกล้าเข้ามาหาเรื่องศิษย์น้องเล็กงั้นเหรอ?”

 

หูเหมยหันไปมองหงเฟยยตาดุ จากนั้นก็สะบัดมือตบท้าทอยอีกฝ่ายยเบาๆ “นี่เจ้าคิดว่าข้ากับน้องหญิง 4 เป็นบุปผาในแจกันรึไง?”

 

ได้ยินดังนั้นหงเฟยก็นึกขึ้นได้ ว่าวันนี้มันไม่ได้มาคนเดียว แต่ยังมีศิษย์พี่หญิง 3 กับศิษย์พี่หญิง 4 มาด้วย

 

ด้วยพลังฝีมือของศิษย์พี่หญิงทั้ง 2 มันไม่ต้องกลัวอวี๋เยวี่ยกับเหวียนกังแม้แต่น้อย

 

“ข้าผิดไปแล้ว ข้าผิดไปแล้ว…พอดีข้าเผลอลืมไปว่าศิษย์พี่หญิงผู้เก่งกาจทั้ง 2 ของข้าก็มาด้วย!”

 

หงเฟยหัวเราะแห้งๆ มือลูบท้ายทายป้อยๆ

 

“ฮึ! เผลอลืมพวกเราหรือ? หรือพวกเราไม่อยู่ในสายตาเจ้ากันแน่?”

 

หูเหมยกล่าววออกมาอีกครั้ง ฝ่ามือก็รัวตบไปยังศีรษะหงเฟออย่างสนุกมือ จนหงเฟยคิดร่ำไห้ยังไร้น้ำตา

WSSTH ตอนที่ 3,277 : หานอวิ๋นจิ่น

 

 

“ศิษย์น้องหญิงหว่านเอ๋อ”

 

ในขณะที่หงเหมยกำลังรัวตบไปยังศีรษะหงเฟยอย่างเมามัน ก็ปรากฏเสียงหล่อหนึ่งดังขึ้นแต่ไกล จากนั้นก็ปรากฏร่างชายหนุ่มในคลุมสีน้ำเงินย่ำฟ้ามาหยุดลงเบื้องหน้าพวกต้วนหลิงเทียน

 

ด้านหลังชายหนุ่มในชุดคลุมสีน้ำเงิน มีชายหนุ่มติดสอย้อยตามมาอีกคน

 

ชายหนุ่มในชุดคลุมสีน้ำเงินผู้นี้ หว่างคิ้วฉายชัดถึงความหยิ่งผยอง ราวกับเห็นทุกสิ่งต่ำชั้นกว่าตัว

 

เดิมต้วนหลิงเทียนคิดว่าศิษย์พี่หญิง 4 ของเขาคงสนิทกับอีกฝ่าย ทว่าพอเห็นศิษย์พี่หญิง 4 ของเขาเพียงหันไปมองพยักหน้าให้เบาๆ ไม่พูดอะไรสักคำ เขาก็รู้ว่าท่าทางจะไม่ได้สนิทกันเสียแล้ว

 

“เวิ่นหว่านเอ่อ ศิษย์พี่จิ่นกำลังคุยกับเจ้าอยู่ เจ้าไม่ได้ยินหรือ”

 

ชายหนุ่มที่อยู่ด้านหลังชายหนุ่มในชุดคลุมสีน้ำเงิน พอเห็นว่าเวิ่นหว่านเอ๋อไม่ได้แยแสชายหนุ่มในชุดคลุมสีน้ำเงินมากนัก ก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วกล่าวออกเสียงเข้ม

 

“จึกๆๆ..”

 

เวิ่นหว่านเอ๋อไม่คิดต่อปากต่อคำอะไรกับมัน แต่ไม่ใช่ว่าหูเหมยจะไม่พูด นางหันไปมองชายหนุ่มที่ลอยอยู่ด้านหลังชายหนุ่มในชุดคลุมสีน้ำเงินพลางกล่าวประชดออกมาด้วยรอยยิ้มดูแคลนว่า “ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ที่ศิษย์ลำดับ 2 ของจักรพรรดิอมตะคลื่นหมอก กลับกลายเป็นสุนัขรับใช้ติดตามผู้อื่นต้อยๆแบบนี้?”

 

“ช่างทำให้ศิษย์อัจฉริยะอย่างพวกเรารู้สึกขายขี้หน้ายิ่งนัก!”

 

ขณะกล่าวถึงประโยคนี้ รอยยิ้มดูแคลนบนใบหน้าหูเหมยก็กลายเป็นหยามเหยียดไม่มีชิ้นดี

 

“หูเหมย เจ้าอยากตายนักหรือ?”

 

ได้ยินวาจาถากถางของหูเหมย สีหน้าชายหนุ่มก็เปลี่ยนไปทันที มันโมโหจนหน้าเริ่มแดง ลูกตากลายเป็นเยียบเย็นฉายชัดถึงความอาฆาตแค้น

 

“ทำไม? หรือเซียวฉงอี้เจ้าคิดท้าประลองกับข้า?”

 

หูเหมยคลี่ยิ้มแสยะ “เช่นนั้นข้าก็อยากรู้นัก ว่าไม่นานมานี้เซียวฉงอี้เจ้าก้าวหน้าขึ้นมากน้อยเพียงใด…”

 

“เพราะหากข้าจำไม่ผิด…ครั้งสุดท้ายที่เจ้าท้าข้า ดูเหมือนคนแพ้จะไม่ใช่ข้า ทั้งไม่ทราบสุนัขตัวใดกันที่ร่ำร้อง ‘ข้ายอมแพ้แล้ว’ เสียงดังอย่างขลาดเขลาต่อหน้าข้าวันนั้น…”

 

กล่าวถึงประโยคท้ายรอยยิ้มเย้ยเยาะบนใบหน้าหูเหมย ก็กลายเป็นรอยยิ้มแดกดันหยันหยาม ทำให้สีหน้าชายหนุ่มมืดดำคล้ำลงปานจะคั้นได้เป็นน้ำหมึก!

 

“หูเหมย พอได้แล้ว”

 

ตอนนี้เองชายหนุ่มในชุดคลุมสีน้ำเงินพลันกล่าวตัดบทออกมาด้วยน้ำเสียงห้ามสงสัย คุกคามผู้คนไม่น้อย!

 

“หานอวิ๋นจิ่น หากข้าเป็นเจ้าข้าคงไม่กล้าเสนอหน้ามาเจอหว่านเอ๋ออีกครั้งหรอก”

 

ถึงแม้ชายหนุ่มในชุดคลุมสีน้ำเงินจะแลดูไม่ง่ายที่จะล่วงเกิน แต่หูเหมยก็ไม่ได้พูดกับมันดีๆ น้ำเสียงยังเต็มไปด้วยความรังเกียจเดียจฉันท์นัก

 

“ศิษย์น้องเล็ก”

 

ในขณะที่ต้วนหลิงเทียนแลดูงุนงงกับเรื่องราว เสียงผ่านพลังของศิษย์พี่ 6 หงเฟยก็ดังขึ้นในหูเขาพอดี “ 2 คนที่เจ้าเห็นอยู่ตอนนี้ ไอ้คนด้านหลังเรียกว่าเซียวฉงอี้ มันเป็นศิษย์คนที่ 2 ของจักรพรรดิอมตะคลื่นหมอก”

 

จักรพรรดิอมตะคลื่นหมอกที่ว่า ต้วนหลิงเทียนก็เคยได้ยินเรื่องราวของมันมาบ้าง อีกฝ่ายเป็น 1 ใน 9 จักรพรรดิอมตะสมญานามของวังเทียนฉือ ชื่อเสียงของมันก็พอๆกับจักรพรรดิอมตะมังกรบู๊ พลังฝีมือเองก็พอๆกัน

 

“เจ้าเซียวฉงอี้นั่นมันก็เป็นศิษย์อัจฉริยะในช่วงอายุ 800-900 ปีเหมือนศิษย์พี่หญิง 3…อย่างไรก็ตามศิษย์พี่หญิง 3 อยู่ในอันดับที่ 2 ส่วนเจ้านั่นมันอยู่ที่ 3”

 

ได้ยินคำพูดดังกล่าวของหงเฟย ต้วนหลิงเทียนรู้สึกประหลาดใจอยู่บ้าง

 

ศิษย์พี่หญิง 3 หูเหมยคนนี้ ที่แท้เป็นศิษย์อัจฉริยะอันดับ 2 ในช่วงอายุ 800-900 ปีเชียวหรือ?

 

จังหวะนี้เขาอดหันไปมองหูเหมยใหม่ไม่ได้ เพราะเขาไม่คิดเลยว่าศิษย์พี่หญิง 3 ที่โผงผางราวนักเลงหญิงมาดอาเจ๊จะเป็นศิษย์อัจฉริยะที่ร้ายกาจไม่ใช่ชั่วแบบนี้!

 

“เจ้าเซียวฉงอี้นั่นมันท้าทายศิษย์พี่หญิง 3 หลายรอบแล้ว แต่ทุกครั้งมันก็ถูกศิษย์พี่หญิง 3 ทุบตีจนแพ้พ่าย!”

 

หงเฟยกล่าวถึงประโยคนี้ก็หยุดลงเล็กน้อย ค่อยพูดต่อ

 

“สำหรับเจ้าหนุ่มชุดสีน้ำเงินที่อยู่หน้าเซียวฉงอี้ มันเป็น 1 ใน 5 ศิษย์อัจฉริยะของวังเทียนฉือเรา และมีชื่อเสียงพอๆกับศิษย์พี่รอง”

 

ต้วนหลิงเทียนเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย รู้สึกประหลาดใจกับชายที่ศิษย์พี่หญิง 3 ของเขาเรียกหาว่าหานอวิ๋นจิ่นอยู่บ้าง ด้วยไม่คิดเลยว่าที่แท้อีกฝ่ายจะเป็นศิษย์อัจฉริยะที่มีชื่อเสียงพอๆกับศิษย์พี่รอง

 

ในวังเทียนฉือมีเพียงศิษย์ที่โดดเด่นและอายุไม่ถึงพันปีเท่านั้น ถึงสามารถครองตำแหน่งศิษย์อัจฉริยะได้

 

และ 5 ศิษย์อัจฉริยะที่แข็งแกร่งที่สุดของวังเทียนฉือ ก็เป็นดั่งศิษย์อายุไม่ถึงพันที่แข็งแกร่งที่สุดในวังเทียนฉือ!

 

“เจ้านี่เรียกว่าหานอวิ๋นจิ่น และเป็นศิษย์คนโตของจักรพรรดิอมตะฟ้าลี้ลับ…และจักรพรรดิอมตะฟ้าลี้ลับที่ว่า พลังฝีมือยังเหนือกว่าท่านอาจารย์เสียอีก”

 

หงเฟยกล่าวถึงจุดนี้ ต้วนหลิงเทียนก็พยักหน้าเบาๆ

 

จักรพรรดิอมตะฟ้าลี้ลับ 1 ใน 9 จักรพรรดิอมตะสมญานนามของวังเทียนฉือนั้น พลังฝีมือสูงส่งติด 1 ใน 3 ของวังเทียนฉือ ยังเหนือกว่าครูของเขาฉือหล่างอีก

 

ในอดีตเขาเคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนแล้ว

 

“ศิษย์พี่ 6…ทำไมข้ารู้สึกว่าจะศิษย์พี่หญิง 3 ก็ดี ศิษย์พี่หญิง 4 ก็ดี แต่ละคนแลดูไม่ชอบขี้หน้าหานอวิ๋นจิ่นผู้นั้นเลยเล่า?”

 

ต้วนหลิงเทียนเอ่ยถามด้วยความสงสัย

 

ถึงแม้เขาจะเป็นคนนอก แต่เขาก็สัมผัสได้ชัดเจนว่าหูเหมยกับเวิ่นหว่านเอ่อรังเกียจหานอวิ๋นจิ่น

 

“ไม่ใช่แค่ศิษย์พี่หญิง 3 กับ 4 หรอกที่ไม่ชอบขี้หน้ามัน ข้ากับศิษย์พี่ 5 ไม่เว้นท่านอาจารย์ ล้วนเกลียดขี้หน้าไอ้สารเลวนี่ทุกคน”

 

“ที่เจ้ายังไม่รู้สึกเกลียดขี้หน้ามันตอนนี้ เพราะเจ้ายังไม่รู้ว่ามันทำอะไรมา”

 

หงเฟยกล่าวถึงจุดนี้ เสียงมันก็สูงขึ้นไม่น้อย

 

“หานอวิ๋นจิ่นผู้นี้มันเป็นสัตว์เดรัจฉาน…ตอนแรกมันก็เข้ามาตามเกี้ยวพาศิษย์พี่หญิง 4 เรา และทุ่มเทเอาอกเอาใจนางอย่างยิ่ง แต่ทั้งหมดนั้นเป็นแค่การหลอกลวง ลับหลังศิษย์พี่หญิง 4 มันมีสตรีอื่นอีกมากมาย กระทั่งไปหมกตัวกับสตรีอื่นทั้งคืน!”

 

“โชคดีก่อนที่ศิษย์พี่หญิง 4 จะตกลงปลงใจแต่งกับมัน ศิษย์พี่รองไปสืบจนรู้เรื่องนี้มาก่อน…หาไม่แล้วหากศิษย์พี่หญิงแต่งกับมันไป วันไหนที่รู้เข้าไม่พ้นต้องใจสลายแน่!”

 

“อย่างไรก็ตามแม้ศิษย์พี่หญิง 4 จะยังไม่ได้มอบกายให้มัน แต่ใจนั้นนางได้มอบให้มันไปทั้งหมดแล้ว…ศิษย์น้องเล็กเจ้าไม่รู้หรอก ว่ากว่าศิษย์พี่ 4 จะหลุดพ้นจากความเศร้าโศกและตัดใจจากมันได้ นางก็ต้องใช้เวลาไป 100 ปีเต็มๆ”

 

“ตลอดชั่วชีวิตศิษย์พี่หญิง 4 ไม่เคยรักผู้ใดมาก่อนเลย แต่มิคิดว่ารักแรกของนางที่แท้เป็นเพียงคำลวง…เจ้าเองก็คงนึกภาพออกกระมังว่าตอนนั้นนางเสียใจขนาดไหน”

 

“เป็นธรรมดาว่าตอนนี้ศิษย์พี่หญิง 4 ไม่เหลือเยื่อใยอะไรให้มันแล้ว จะมีก็แต่ความขยะแขยงทั้งรังเกียจเท่านั้น”

 

หลังได้ยินสิ่งที่หงเฟยเล่า สายตาที่ต้วนหลิงเทียนใช้มองหานอวิ๋นจิ่น ก็เริ่มเปลี่ยนเป็นเย็นชา

 

ศิษย์พี่หญิง 4 นั้นอ่อนโยนและสง่างามราวกับหยก แรกพบเขายังรู้สึกดีกับนางไม่น้อย

 

แต่สตรีที่อ่อนโยนนางนี้ หานอวิ๋นจิ่นผู้นั้นยังหลอกลวงทำร้ายนางได้ลงคอ?

 

ไม่น่าแปลกใจเลยว่าไฉนกระทั่งฉือหล่างยังไม่ชอบขี้หน้ามัน มาหลอกลวงลูกศิษย์แบบนี้ หากยังเฉยๆอยู่ได้ก็คงแปลกแล้ว

 

“เพราะเรื่องของศิษย์พี่หญิง 4 ศิษย์พี่รองจึงไปยื่นคำท้าประลองเป็นตายกับหานอวิ๋นจิ่นทันที…แต่หานอวิ๋นจิ่นไม่กล้ายอมรับเพราะมันรู้ดีว่ามันไม่ใช่คู่มือของศิษย์พี่รอง”

 

“แต่ถึงมันไม่ยอมรับ ศิษย์พี่รองก็บุกไปถึงที่พักมัน กระทั่งบีบบังคับให้มันรับคำท้าประลองเป็นตายด้วยการทุบตีมันจนอาการสาหัสอยู่หลายรอบ…”

 

“แน่นอนว่าทุกครั้งที่ศิษย์พี่รองกระทืบมันปางตาย วังเทียนฉือก็จะลงโทษศิษย์พี่รองเช่นกัน”

 

หงเฟยกล่าวถึงจุดนี้ ใจต้วนหลิงเทียนอดสั่นไหวไปไม่ได้

 

ถึงแม้หงเฟยจะพูดราวกับไม่มีอะไรมากมาย

 

ทว่าเขากลับสัมผัสได้ถึงความโกรธเกรี้ยวของศิษย์พี่รองจากเรื่องราวดังกล่าว กระทั่งรู้ทั้งรู้ว่าจะถูกวังเทียนฉือลงโทษ แต่ศิษย์พี่รองยังยืนหยัดออกหน้าเพื่อศิษย์พี่หญิง 4!

 

เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายนั้นปกป้องศิษย์น้องของตัวเองขนาดไหน

 

จังหวะนี้ต้วนหลิงเทียนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเคารพนับถือศิษย์พี่รองมาดนิ่งขึ้นมาหลายส่วน

 

“แต่ศิษย์พี่รองก็ไม่เลิกรา ยังดอดไปทุบตีสารเลวหานอวิ๋นจิ่นจนหน้ายับหลายรอบ…จนตอนนั้นศิษย์พี่หญิง 4 ก็ได้แต่เกลี้ยกล่อมให้ศิษย์พี่รองเลิกทำร้ายตัวเองด้วยการไปตีไอชั่วนั่นได้แล้ว แต่ศิษย์พี่รองก็พูดตอบมาแค่ว่า…เป็นหน้าที่ของศิษย์พี่ที่ต้องดูแลศิษย์น้อง”

 

“สุดท้ายศิษย์พี่หญิง 4 ก็จำต้องใช้ความตายมาข่มขู่ ศิษย์พี่รองถึงได้เลิกราไป”

 

หงเฟยกล่าวถึงจุดนี้ ก็หยุดลง

 

“ทำไม? หรือหูเหมยเจ้าคิดท้าข้าประลอง?”

 

หานอวิ๋นจิ่น มองหูเหมยด้วยสายตาดูแคลน คลี่ยิ้มแสยะถือดี “เจ้าคิดว่า เจ้ามีปัญญาสู้ข้าได้รึ?”

 

“หากเจ้าอยากประลองกับข้าก็ได้นะ ข้าหาได้นำพาไม่…ข้าก็แค่เป็นห่วงเจ้า ว่าเดี๋ยวสุดท้ายเจ้าจะเป็นฝ่ายถูกศิษย์พี่รองของข้าตามไปกระทืบจนเปลี้ยเหมือนในอดีต!”

 

หูเหมยคลี่ยิ้มสดใสกล่าวสวนไปอย่างไม่เกรงกลัว “ข้าเชื่อว่าหากเจ้าตีข้าทีนึง ศิษย์พี่รองจะกระทืบเจ้าสิบที! และคราวนี้อย่าได้หวังว่าอาจารย์ของเจ้าจะช่วยเจ้าได้อีก! เพราะตราบใดที่ศิษย์พี่รองไม่ฆ่าเจ้าหรือทำให้เจ้าพิการ วังเทียนฉือก็ไม่มีเหตุผลให้ลงโทษศิษย์พี่รอง!!”

 

ในวังเทียนฉือนั้น ศิษย์ใต้จักรพรรดิอมตะสมญานามคนใด…หากถูกทำร้ายจนบาดเจ็บจากคู่ต่อสู้ที่มีอายุและพลังฝีมือเหลื่อมล้ำกันเกินไปจนเป็นการต่อสู้ที่ไม่ยุติธรรม ศิษย์พี่หรือศิษย์น้องใต้จักรพรรดิอมตะสมญานามคนเดียวกันสามารถตามไปล้างแค้นผู้ลงมือได้ แต่ต้องไม่เกินเลยจนเกินไป

 

ในอดีตตอนที่เวิ่นหว่านเอ่อ ศิษย์คนที่ 4 ของฉือหล่าง ถูกหานอวิ๋นจิ่นหลอกลวงจนใจสลายนั้น ทั้งหมดเป็นเพราะเรื่องชู้สาว หากทว่านางโดนอีกฝ่ายทำร้ายร่างกายมาล่ะก็ ต่อให้หลู่จี้ ศิษย์คนที่ 2 ของฉือหล่างจะไปกระทืบหานอวิ๋นจิ่นเป็นการล้างแค้น ก็ไม่ถือว่าขัดต่อกฏของวังเทียนฉือแต่อย่างไร และวังเทียนฉือก็จะไม่ลงโทษในเรื่องนี้

 

“เฮอะ! เจ้าคิดว่าข้ากลัวหลู่จี้มากนักหรือ?”

 

ได้ยินคำพูดของหูเหมย สีหน้าหานอวิ๋นจิ่นก็เปลี่ยนไปทันที ถลึงตามองหูเหมยด้วยสายตาเย็นชา

 

“ถ้าเจ้าไม่กลัว ก็มาทุบตีข้าตอนนี้เลยเป็นไง? มาสิๆ!!”

 

หูเหมยคลี่ยิ้มสดใส กวักมือเชื้อเชิญอย่างท้าทาย

 

“เฮอะ!!”

 

หานอวิ๋นจิ่นพ่นลมสบบถออกมาเสียงเย็น จากนั้นก็ทำราวกับไม่ได้ยินคำท้าของนาง กล่าวออกเสียงเรียบว่า “ที่ข้ามาวันนี่เพื่อศิษย์น้อง 4 ของข้า! คร้านจะรังแกตัวอ่อนแอเช่นเจ้า!!”

 

“อ๋อ งั้นเหรอ? แต่ข้าว่าเจ้ามันใจเสาะไม่กล้าลงมือตีข้ามากกว่ามั้ง?”

 

หูเหมนหัวเราะเยาะเย้ย กล่าวถากถางไปอีกคำ

 

“ผู้ใดคือต้วนหลิงเทียน? หาญกล้าท้าทายศิษย์น้อง 4 ของข้า นับว่าเจ้ากล้าหาญไม่เลว!”

 

สายตาหานอวิ๋นจิ่นกวาดมองไปยังกลุ่มคนเบื้องหน้า จากนั้นก็ไปหยุดลงบนร่างต้วนหลิงเทียนที่หน้าไม่คุ้น “เจ้าคือต้วนหลิงเทียนเช่นนั้นรึ?”

 

“ฝานฉีเป็นศิษย์น้องของเจ้า?”

 

ต้วนหลิงเทียนลอยร่างออกมาเผชิญหน้ากับหานอวิ๋นจิ่น มองสบตาอีกฝ่ายด้วยสายตาเย็นชา ค่อยแสยะยิ้ม “งั้นเจ้าก็อย่างลืมบอกศิษย์น้องเจ้าเล่า ว่าให้มันระวังตัวให้มาก”

 

“พอดีข้าลงมือไม่ค่อยรู้หนักเบาเท่าไหร่…”

 

กล่าวถึงประโยคท้ายน้ำเสียงต้วนหลิงเทียนก็เยียบเย็นนัก

 

ถึงแม้เขาจะพึ่งพบเจอกับศิษย์พี่คนอื่นๆในด่านฉือหล่างไม่นาน แต่บรรยากาศในด่านฉือหล่างกลับทำให้เขารู้สึกสบายใจ คล้ายอยู่บ้านทุกคนแลดูสนิทใจเสมือนคนในครอบครัว

 

ตอนนี้ยังจะให้เขาสุภาพได้อย่างไรไหว เมื่อพบเจอกับศัตรูที่รังแกคนในครอบครัว?

 

“ฝานฉีมันไปเป็นศิษย์น้อง 4 ของเจ้าตั้งแต่เมื่อไหร่?”

 

หูเหมยขมวดคิ้ว เห็นได้ชัดว่านางพึ่งรู้เรื่องที่ฝานฉีไปเข้าร่วมกับจักรพรรดิอมตะฟ้าลี้ลับ และกลายเป็นศิษย์น้อง 4 ของหานอวิ๋นจิ่น…

 

“เรื่องพึ่งเกิดได้ 2 เดือน เจ้าจะไม่รู้ก็ไม่แปลกหรอก”

 

หานอวิ๋นจิ่นคลี่ยิ้มบางๆ

 

จากนั้นมันก็หันไปมองต้วนหลิงเทียนอีกครั้ง กล่าวเคล้าเสียงหัวเราะเยียบเย็นว่า “หึหึ ไอ้หนู การท้าประลองศิษย์อัจฉริยะนั้น ยังสามารถเลือกรูปแบบการประลองได้ว่าจะให้เป็นการประลองตามปกติหรือการประลองเป็นตาย…ศิษย์น้อง 4 ของข้าย่อมพร้อมประลองเป็นตายกับเจ้า ว่าแต่เจ้าเล่ามีความกล้ารับคำท้าประลองเป็นตายหรือไม่?”

 

“หืม?”

 

ต้วนหลิงเทียนคลี่ยิ้ม “ข้าเกรงก็แต่ศิษย์น้องเจ้าจะไม่มีความกล้าเอ่ยท้ามากกว่า…หากมันกล้าท้า ข้าต้วนหลิงเทียนก็กล้ารับ!”

 

“ดี! ดีมาก!”

 

หานอวิ๋นจิ่นคลี่ยิ้มสดใส “หวังว่าเจ้าจักไม่ตกตายด้วยน้ำมือศิษย์น้อง 4 ของข้าเล่า…หาไม่แล้วสตรีงามข้างกายเจ้าคงต้องเปลี่ยวเหงาเพราะขาดบุรุษ”

 

กล่าวถึงท้ายประโยค สายตาหานอววิ๋นจิ่นก็หันไปมองฮ่วนเอ๋อทันที ยังเป็นสายตาแทะโลมมากราคะนัก

 

เพราะถึงฮ่วนเอ๋อจะสวมผ้าปิดปาก แต่ความงามอันไร้เทียมทานของนาง ไหนเลยจะโดนผ้าผืนน้อยบดบังได้มิด?

 

ทันใดนั้นสองตาต้วนหลิงเทียนก็ฉายชัดถึงเจตนาฆ่าฟันขึ้นมาทันที

 

หากไม่ใช่เพราะที่นี่มีผู้คนอยู่เยอะ และหากไม่ใช่เพราะเห็นแก่ภาพรวม…เขาจะใช้พลังของเทพเบญจธาตุกุดหัวหานอวิ๋นจิ่นในกระบี่เดียว!

 

อย่างไรก็ตามถึงแม้หานอวิ๋นจิ่นจะยังไม่ตายในตอนนี้ แต่ในสายตาเขามันก็ถูกกำหนดให้เป็นคนตาย!

WSSTH ตอนที่ 3,278 : ทำไมต้องกังวล?

 

 

ฮ่วนเอ๋อได้กลายเป็นอีกเกล็ดย้อนสำหรับต้วนหลิงเทียนมานานแล้ว

 

พอได้ยินวาจาดังกล่าวของหานอวิ๋นจิ่น ทำให้ต้วนหลิงเทียนมีน้ำโหทันที กระทั่งใจยังตัดสินโทษตายให้มันเรียบร้อย

 

“ข้าเกรงว่าศิษย์น้อง 4 ของเจ้าจะตายคามือข้ามากกว่า”

 

ต้วนหลิงเทียนแสยะยิ้มเย้ยหยัน

 

“โฮ่?”

 

ยิ้มบนใบหน้าหานอวิ๋นจิ่นยังไม่ห่างหาย “ดูเหมือนว่าการฆ่าหลิวเจี้ยนได้จะทำให้เจ้าลำพองใจงั้นสินะ…ทว่าพลังฝีมือศิษย์น้อง 4 ข้าหาใช่อะไรที่หลิวเจี้ยนจะเทียบได้ไม่!”

 

“ขอแค่มันกล้าท้าประลองเป็นตายกับข้า มันได้ตายแน่!”

 

สองตาต้วนหลิงเทียนทอประกายเย็นชาเรืองขึ้นววาบหนึ่ง น้ำเสียงยังยะเยือกปานจะแช่แข็งผู้คน

 

“อาวุโสฉิน!”

 

และแทบจะทันทีทีต้วนหลิงเทียนกล่าวจบคำ ก็มีเสียงหนึ่งดังก้องไปทั่วแผ่นฟ้าบริเวณนี้

 

พร้อมกันนั้นเอง ปรากฏร่างผอมหนึ่งวูบไหวไปหยุดยืนบนสังเวียนอัจฉริยะ มองจ้องไปยังอาวุโสตำหนักลองกระบี่ ที่จะเป็นประธานคอยกำกับดูแลการประลองวันนี้

 

“วันนี้ข้าฝานฉีขอท้าต้วนหลิงเทียนขึ้นประลองเป็นตาย…หากไม่ตายไม่เลิกรา!”

 

ชายหนุ่มร่างผ่ายผอมบนเวที มองกล่าวกับผู้อาวุโสตำหักลองกระบี่เสียงดังฟังชัด

 

และฟังจากสิ่งที่มันพูด เห็นได้ชัดว่ามันก็คือคู่ต่อสู้ของต้วนหลิงเทียนในวันนี้ ฝานฉี ศิษย์อัจฉริยะอันดับ 1 ในช่วงอายุ 200-300 ปีของวังเทียนฉือ!

 

“เจ้านั่นคือฝานฉีหรือ?”

 

“มันคิดประลองกับต้วนหลิงเทียนให้ตายกันไปข้าง?”

 

“เหอะๆ จริงอยู่ที่การประลองเป็นตายมี 2 แบบ อย่างแรกนั้นยังสามารถยอมรับความพ่ายแพ้เพื่อรักษาชีวิตได้ สำหรับอีกอย่างนั้นก็คือสู้กันจนกว่าจะตายกันไปข้าง และมีเพียงผู้ที่มีชีวิตอยู่เป็นคนสุดท้ายเท่านั้นถึงจะเป็นผู้ชนะ…ฝานฉีมันไปมีความแค้นอะไรกับต้ววนหลิงเทียนมากันแน่ ถึงได้เลือกจะท้าสู้ไม่ตายไม่เลิกราแบบนี้?”

 

…

 

ทันทีที่เสียงของฝานฉีดังกังวานออกมา ก็ทำให้ศิษย์อัจฉริยะมากหน้าตกใจไม่น้อย หลายคนเริ่มคิดว่าระหว่างฝานฉีกับต้วนหลิงเทียนอาจจะเคยมีความแค้นฝังลึกกันมาก่อน หาไม่แล้วไฉนเอ่ยคำไม่ตายไม่เลิกราออกมาได้ง่ายๆ?

 

ในวังเทียนฉือนั้น หากผู้ท้าประลองมีอันดับต่ำกว่าท้าด้วยเงื่อนไขพิเศษเหมือนต้วนหลิงเทียน ผู้ถูกท้าไม่อาจปฏิเสธได้

 

อย่างไรก็ตามผู้ถูกท้าอย่างฝานฉีนั้นสามารถร้องขอรูปแบบการประลองได้ จะประลองธรรมดา ประลองเป็นตาย หรือแม้แต่ประลองเป็นตายแบบไม่ตายไม่เลิกราก็สามารถทำได้

 

ในกรณีนี้หากต้วนหลิงเทียนไม่กล้า ก็สามารถเลือกยอมแพ้ได้อยู่

 

อย่างไรก็ตามหากต้วนหลิงเทียนตอบตกลง เขากับฝานฉีก็ต้องสู้กันอย่างเอาเป็นเอาตาย และหนึ่งในสองถูกกำหนดให้ต้องตายตก ไม่มีผู้ใดสามารถยื่นมือเข้ามาแทรกแซงได้จนกว่าจะมีใครคนใดคนหนึ่งเสียชีวิต

 

ด้วยเหตุนี้ ข้อเรียกร้องของฝานฉีจึงทำให้หลายๆคนหวาดกลัว

 

“ฝานฉี เจ้าคิดจะร้องขอการประลองเป็นตายแบบไม่ตายไม่เลิกราจริงๆ?”

 

แม้แต่อาวุโสตำหนักลองกระบี่เอง ก็ตกใจกับคำพูดของฝานฉี จึงเอ่ยถามออกมาโดยไม่รู้ตัว

 

เรื่องแบบนี้มันต้องระวังให้มาก หากเผลอปล่อยไก่ทำอะไรผิดพลาดขึ้นมา มันที่เป็นแค่อาวุโสตำหนักลองกระบี่คนหนึ่งคงรับผิดชอบไม่ไหว

 

“ใช่”

 

ฝานฉีกล่าวตอบเสียงดังฟังชัด “ขอให้ศิษย์พี่ศิษย์น้องทั้งหลายในที่นี้เป็นพยาน!”

 

ได้ยินคำตอบของฝานฉี โดยรอบก็เริ่มฮือฮาอีกครั้ง

 

ตอนแรกที่ฝานฉีพูดออกมา อาจมองว่ามันพูดลอยๆหรือพูดเล่นได้

 

แต่ตอนนี้ ด้วยมีอาวุโสตำหนักลองกระบี่ถามซ้ำ ก็ไม่ต่างอะไรกับยืนยันเจตนาว่าเป็นจริง

 

“ต้วนหลิงเทียน ข้าหวังว่าเจ้าจะไม่ดีแต่ปาก…”

 

ตอนนี้เองหานอวิ๋นจิ่นก็หันไปมองต้วนหลิงเทียนด้วยยสายตาเฉยเมย ก่อนจะเหินร่างจากไปกับเซียวฉงอี้ แน่นอนว่าก่อนไปสีหน้าแววตามันยังเต็มไปด้วยความดูแคนหยามหยัน

 

ต้วนหลิงเทียนจะมองไม่เห็นเจตนาของมันได้หรือ?

 

แต่แล้วยังไง?

 

หรือเขาต้วนหลิงเทียนต้องกลัวฝานฉีด้วย?

 

“ศิษย์น้องเล็กอย่าได้บ้าจี้ตามมัน!”

 

ศิษย์พี่ 6 หงเฟยหันไปมองกล่าวกับต้วนหลิงเทียนด้วยสีหน้าจริงจังเสียงขรึม

 

มันย่อมรู้ดีว่าหานอวิ๋นจิ่นเป็นใคร นั่นคือ 1 ใน 5 ศิษย์อัจฉริยะระดับแนวหน้าของวังเทียนฉือ ในเมื่ออีกฝ่ายมั่นใจในตัวฝานฉีขนาดนี้ ก็เผยให้รู้ว่ามันเชื่อว่าฝานฉีต้องมีวิธีเอาชนะได้แน่!

 

“ศิษย์น้องเล็ก วันหน้าฟ้าใหม่ยังมีโอกาสให้เจ้าอีกมาก”

 

ศิษย์พี่หญิง 4 เวิ่นหว่านเอ๋อ ก็หันมาจ้องมองต้วนหลิงเทียน สีหน้าที่เคยอ่อนโยนราวหยกของนางเริ่มฉายให้เห็นความจริงจังขรึมเคร่ง

 

ในบรรดาผู้คนที่อยู่ที่นี่ ไม่มีใครรู้จักหานอวิ๋นจิ่นดีกว่านางอีกแล้ว

 

ท้าที่สุดแล้วในอดีตนางก็เคยมอบใจให้อีกฝ่ายไปทั้งหมด กระทั่งอีกก้าวเดียวก็จะมอบกายให้มันแล้ว

 

ด้วยเหตุนี้นางจึงรู้ดีว่าหานอวิ๋นจิ่นเป็นคนช่างคิด และไม่มีทางริเริ่มทำอะไรที่ไม่มั่นใจแน่

 

“ศิษย์น้องเล็ก ขุนเขาเขียวยังอยู่ ไยต้องกลัวไร้ฟืนไฟ?”

 

กระทั่งศิษย์พี่หญิง 3 หูเหมยที่ดุร้ายปานพยัคฆ์ต่อหน้าหานอวิ๋นนจิ่นเมื่อครู่ ตอนนี้ยังมองกล่าวกับต้วนหลิงเทียนด้วยสีหน้าจริงจัง น้ำเสียงฟังดูเคร่งเครียดนัก

 

ถึงแม้นางจะเกลียดขี้หน้าหานอวิ๋นจิ่น แต่นางก็รู้ดีว่าหานอวิ๋นจิ่นหาได้ง่ายดายไม่

 

ยิ่งไปกว่านั้น ลองฝานฉีท้าต้วนหลิงเทียนประลองเป็นตายแบบไม่ตายไม่เลิกราออกมา ก็เห็นกันอยู่โต้งๆว่าเจตนาฆ่าต้วนหลิงเทียนให้ตาย

 

ตั้งแต่ที่เกิดเรื่องราวศิษย์น้องหญิง 4 ขึ้นในปีนั้น เรียกว่าเหล่าศิษย์จักรพรรดิมอตะทุ่งขจี กัเหล่าศิษย์จักรพรรดิอมตะฟ้าลี้ลับได้ตั้งตัวเป็นศัตรูกันอย่างสมบูรณ์

 

สำหรับเหตุผลที่ไฉนอีกฝ่ายคิดฆ่าศิษย์น้องเล็กในครั้งนี้ เห็นได้ชัดว่าพวกมันไม่อยากเห็นฝ่ายศัตรูมีศิษย์อัจฉริยะที่โดดเด่นเพิ่มมาอีกคน

 

เพราะพรสวรรค์ที่ศิษย์น้องเล็กเผยออกมา หากเติบโตไปวันหน้า ความสำเร็จอย่างน้อยๆก็ต้องไม่ต่ำกว่าศิษย์พี่รองขอพวกมัน กระทั่งอาจจะเหนือกว่าศิษย์พี่หญิงใหญ่ด้วยซ้ำ

 

หานอวิ๋นจิ่นย่อมไม่คิดทนมองตัวตนเช่นนี้มีโอกาสเติบใหญ่ไปอยย่างราบรื่น เพราะวันหน้าอาจจะกลายเป็นปัญหาหนักใจของมันได้

 

“ต้วนหลิงเทียนแล้วเจ้าว่าอย่างไร?”

 

ตอนนี้เองอาวุโสตำหนักลองกระบี่ ก็หันมามองผ่านระยะทางห่างไกลจนมาหยุดลงยังร่างต้วนหลิงเทียน เอ่ยถามออกมาด้วยสายตาสงสัย

 

“แน่นอนว่าเจ้าสามารถเลือกที่จะปฏิเสธได้ อย่างไรก็ตามหากเจ้าปฏิเสธก็จะถือว่าเจ้ายอมแพ้ หมายความว่าการท้าทายชิงตำแหน่งของเจ้าครั้งนี้ล้มเหลว”

 

“แต่หากเจ้าตอบตกลง เช่นนั้นเจ้าก็ต้องสู้กับมันจนกว่าจะมีใครคนใดคนหนึ่งตกตาย!”

 

กล่าวถึงจุดนี้ อาวุโสตำหนักลองกระบี่ด้วยเห็แก่หน้าของฮ่วนเอ๋อ มันก็เร่งส่งเสียงผ่านพลังไปเตือนต้วนหลิงเทียนทันที “ต้วนหลิงเทียน ในเมื่อฝานฉีมันกล้าท้าเจ้าแบบนี้ หมายความว่ามันมั่นใจมาก”

 

“สิบในสิบไม่พ้นมันต้องซ่อนไพ่ตายอะไรไว้”

 

“ข้าแนะนำให้เจ้าปฏิเสธไปเสียประเสริฐกว่า”

 

อาวุโสตำหนักลองกระบี่กล่าวแนะนำ

 

“ขอบคุณอาวุโส”

 

ขณะเดียวกันกับที่ต้วนหลิงเทียนส่งเสียงผ่านพลังไปขอบคุณอาวุโสตำหนักลองกระบี่ ร่างเขาก็อันตรธานหายไปจากจุดเดิม ปรากฏตัวอีกครั้งก็บนสังเวียนอัจฉริยะ ที่ใช้สำหรับประลองเป็นตายรูปแบบไม่ตายไม่เลิกราที่ฝานฉียืนอยู่

 

ต้วนหลิงเทียนวูบร่างมาเผชิญหน้ากับฝานฉีแบบนี้ แม้จะไม่ได้พูดอะไรเป็นการเห็นด้วยกับการประลองออกมาให้อาวุโสตำหนักลองกระบี่ได้ยิน แต่การกระทำของเขาก็เสมือนตอบคำถามก่อนหน้าของอาวุโสตำหนักลองกระบี่

 

เขา ต้วนหลิงเทียน ยอมรับการต่อสู้!

 

“ข้าคิดว่าเจ้าจะกลัวจนไม่กล้าสู้เสียอีก”

 

ฝานฉีผู้มีร่างผอมและใบหน้าเย็นชา พอเห็นต้วนหลิงเทียนวูบร่างมาปรากฏตัวเบื้องหน้าแบบนี้ มันก็ฉีกยิ้มกว้างเผยรอยยิ้มที่แลดูน่าเกลียดกว่าร้องไห้ออกมา

 

“ข้าไม่ใช่หานอวิ๋นจิ่นสักหน่อย ไฉนต้องหลบลี้การต่อสู้ด้วย?”

 

ต้วนหลิงเทียนคลี่ยิ้มไม่แยแส

 

มาตอนนี้เขาก็ได้ยินเรื่องราวจากหงเฟยไม่น้อย รวมถึงเรื่องที่อีกฝ่ายเล่าว่าศิษย์พี่รองได้ไปบีบคั้รหานอวิ๋นจิ่นให้ยอมรับการสู้เป็นตายเมื่อหลายปีก่อนด้วย

 

แน่นอนว่าไม่ใช่ไปท้าแค่ครั้งเดียว

 

แต่ทุกครั้ง หานอวิ๋นจิ่นที่แม้จะโดนกระทืบก็ได้แต่ยืนกรานปฏิเสธ…

 

“อันที่จริงข้ายังแปลกใจอยู่บ้าง ที่เจ้ากล้าท้าประลองเป็นตายกับข้าแบบนี้…ข้ายังหลงคิดว่าพวกเจ้าล้วนแล้วแต่เป็นตัวขลาดเขลาเยี่ยงหานอวิ๋นจิ่นศิษย์พี่ใหญ่ของพวกเจ้าเสียอีก”

 

กล่าวถึงจุดนี้มุมปากต้วนหลิงเทียนก็คลี่ยิ้มกว้างองอกมา มาล้นไปด้วยการเสียดสีหมิ่นหยาม

 

“สารเลวน้อย…เจ้ามันวอนตาย!”

 

หานอวิ๋นจิ่นที่ลอยร่างอยู่ไม่ไกลนัก เดิมทีก็มองต้วนหลิงเทียนบนสังเวียนไม่ตายไม่เลิกราดวยรอยยิ้มอำมหิต พอได้ยินคำพูดของต้วนหลิงเทียน มันก็หุบยิ้มทันที สีหน้ายังมืดดำลงทันใด

 

อีกทั้งพอสัมผัสได้ถึงสายตาเย้ยหยันที่มองมาจากทั่วสารทิศ หานอวิ๋นจิ่นก็อับอายจนแทบอยยากจะขุดหลุมอากาศมุดหน้าซ่อนแล้ว

 

หานอวิ๋นจิ่นมองจ้องต้วนหลิงเทียนด้วยสาตาเปี่ยมเจตนาฆ่าฟันต่อสักพัก ก็หันไปส่งเสียงผ่านพลังถึงฝานฉี “ศิษย์น้อง 4 พอลงมือก็รีบฆ่ามันให้ตายเสีย!”

 

“ข้าไม่อยากเห็นมันมีลมหายใจอยู่ต่อแม้วินาทีเดียว!”

 

เสียงของหานอวิ๋นจิ่นยังเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าฟันล้นปรี่

 

“ศิษย์พี่ใหญ่ ขอท่านวางใจมันต้องตายแน่!”

 

เสียงผ่านพลังกกล่าวตอบของฝานฉีนั้นเต็มไปด้วยความมั่นใจมาก ราวกับมันมองเห็นชัยชนะแล้ว

 

ด้านต้วนหลิงเทียนเพียงมองฝานฉีด้วยสายตาเฉยเมยไร้แยแส สีหน้าสงบแลดูไม่สะทกสะท้านอะไร

 

ฝานฉีเบื้องหน้า แม้อีกฝ่ายจะเป็นต้นไม้อมตะที่มีพรสวรรค์รวมถึงความเข้าใจไม่ใช่ชั่ว แล้วยังไง?

 

สุดท้ายร่างจำแลงมนุษย์ของอีกฝ่ายก็ยังมีอายุไม่ถึง 300 ปี

 

หากเขามากลัวกับอีแค่ตัวตนระดับนี้ วันหน้าเขาจะไปทำอะไรได้? จะยังกล้าบุกไปดินแดนการล่มสลายแห่งทวยเทพ ซึ่งเป็นระนาบเทพที่เค่อเอ๋อรวมถึงทุกคนที่เขาห่วงใยถูกจับอยู่ได้หรือ?

 

“ต้วนหลิงเทียนข้าให้เวลาเจ้าสั่งเสียคนรัก 10 ลมหายใจ…หลงจากาผ่านไป 10 ลมหายใจข้าจักลงมือแล้ว”

 

ฝานฉีเอ่ยยออกเสียงเบา “ทันทีที่ข้าลงมือ ไม่เกิน 20 ลมหายใจ เจ้าได้ตายแน่!”

 

ขณะนี้เองเหล่าผู้ชมโดยยรอบเมื่อเห็นต้วนหลิงเทียนเลือกจะขึ้นไปเผชิญหน้ากับฝานฉีบนสังเวียนอัจฉริยะที่มีไว้สำหรับประลองเป็นตายรูปแบบไม่ตายไม่เลิกรา ก็อลหม่านกันไม่น้อย “บ้าไปแล้ว ต้วนหลิงเทียนผู้นั้น…มันกล้าสู้จริงๆเหรอ?”

 

“ดูเหมือนเจ้านั่นเองก็จะมีความมั่นใจไม่น้อย”

 

“มั่นใจ? แล้วอย่างไร? ฝานฉีไม่ใช่ว่ามั่นใจด้วยหรือ…หากมันไม่มั่นใจในตัวเองมากเหมือนกันไฉนถึงกล้าท้าประลองไม่ตายไม่เลิกราแต่แรก?”

 

“ศิษย์อัจฉริยะเลือกประลองไม่ตายไม่เลิกรากันแบบนี้…ไม่ได้เกิดขึ้นในวังเทียนฉีเรานานมากแล้วใช่ไหม?”

 

“ใช่ ไม่เกิดขึ้นนานแล้ว…ครั้งสุดท้ายที่มีคนเอ่ยท้าประลองในรูปแบบนี้ก็เมื่อหลายปีก่อน และเป็นหลู่จี้ศิษย์จักรพรรดิมอตะทุ่งขจีท้าทาย หานอวิ๋นจิ่น ศิษย์จักรพรรดิอมตะฟ้าลี้ลับสู้กันแบบไม่ตายไม่เลิกรา…แต่หานอวิ๋นจิ่นปฏิเสธไม่ยอมรับ”

 

…

 

ในขณะที่เหลาศิษย์สังเทียนฉือที่มาชมดูเรื่องราวกำลังสนทนากันเสียงดังเซ็งแซ่ดวยความตื่นตาตื่นใจ ด้านศิษย์ของฉือหล่างทั้ง 3 ก็ได้แต่คลี่ยิ้มขื่นขม

 

“ศิษย์น้องเล็ก ไฉนถึงไม่ฟังกันบ้างเลยเล่า…”

 

หงเฟยกังวลไม่น้อย

 

ตอนนี้เองเวิ่นหว่านเอ๋อก็หันไปมองฮ่วนเอ๋อโดยไม่รู้ตัว และนางก็พบว่าสีหน้าฮ่วนเอ๋อยังคงสบ ไร้ซึ่ความยินดียินร้ายใดๆ ราวกับนางไม่ได้สนใจเลย ที่ต้วนหลิงเทียนรับคำท้าสู้ไม่ตายไม่เลิกราแบบนี้

 

“ศิษย์น้องหญิงฮ่วนเอ๋อ…เจ้าไม่กังวลบ้างหรือ?”

 

เวิ่นหว่านเอ๋ออดถามออกไปไม่ได้

 

จังหวะนี้กระทั่งหูเหมยยยังหันมามองฮ่ววนเอ๋อด้วยสายตาแปลกใจ…ปกติแล้วชายคนรักของอีกฝ่ายอย่างศิษย์น้องเล็กของนางรับคำท้าสู้อันตรายแบบนี้ ไม่ใช่ว่าสมควรต้องเผยความห่วงใยเป็นกังวลจนร้อนใจหรือไร?

 

แต่ไฉนถึงแลดูปกติแบบนี้อยู่ได้ล่ะ?

 

“ทำไมต้องกังวลด้วย?”

 

และคำที่ฮ่วนเอ๋อกล่าวตอบเวิ่นหว่านเอ๋อ ก็ทำให้เวิ่นหว่านเอ๋อ หงเฟย และหูเหมยได้แต่ชักสีหน้าเหวอๆออกมาเป็นแถบ

WSSTH ตอนที่ 3,279 : ร่างเดิมของฝานฉี

 

 

 

เวลาเพียง 10 ลมหายใจ ได้ผ่านไปในพริบตา

 

ทันใดนั้นท่ามกลางทุกสายตาชมมอง ร่างฝานฉีกระพริบคราหนึ่ง คนก็กลับกลายคล้ายสายลม พัดกรรโชกไปทางต้วนหลิงเทียนฉับไว จนเห็นเป็นเงาเลือนรางสายหนึ่ง!

 

ซู่ม! ซู่ม! ซู่ม! ซู่ม! ซู่ม!

 

…

 

ความเคลื่อนไหวที่ฉับไวดั่งลมกรรโชกของฝานฉีนั้น กล่าวไปศิษย์วังเทียนฉือหลายคน ยังไม่อาจแลเห็นได้แม้แต่เงาด้วยซ้ำ เนื่องเพราะฝานฉีมันรวดเร็วเกินไป!

 

อย่างไรก็ตาม ต่อให้บางคนจะมองไม่เห็นแต่ที่นี่ก็ไม่ขาดยอดฝีมือ จึงค้นพบได้ทันทีว่า “ฝานฉีผู้นี้…ทะลวงถึงจอมราชันอมตะ 6 ผสานได้แล้วเรอะ?”

 

“ให้ตายเถอะ จอมราชันอมตะ 6 ผสาน…เข้าใจความลึกซึ้งของกฏแห่งลมถึงขั้นตอนความสำเร็จยิ่งใหญ่ 7 ประการ…ฝานฉีผู้นี้ยังมีอายุไม่ถึง 300 ปีจริงๆ?”

 

“พรสวรรค์กับคววามเข้าใจของมัน เรียกว่าท้าทายสววรรค์จริงๆ!!”

 

“ถึงแม้จะเป็นต้นไม้อมตะที่จำแลงกายเป็นมนุษย์ได้คนอื่น…ก็ไม่น่าจะมีพรสวรรค์กับความเข้าใจระดับเดียวกับมันกระมัง?”

 

…

 

หลังได้ค้นพบด่านพลังฝึกปรือของฝานฉี ศิษย์วังเทียนฉือหลายคน็ได้แต่โพล่งออกมาอย่างตื่นตาตื่นใจ จากนั้นก็หันไปมองต้วนหลิงเทียนด้วยสายตาเวทนาสงสาร

 

นั่นเพราะพลังความแข็งแกร่งของฝานฉีตอนนี้ มันมากพอจะบดขยี้หลิวเจี้ยนที่ตกตายด้วยน้ำมือต้วนหลิงเทียนเมื่อเดือนก่อนให้ตายได้อย่างง่ายดาย

 

ที่ต้วนหลิงเทียนฆ่าหลิวเจี้ยนได้ มีโอกาสสูงที่จะเป็นเพราะหลิวเจี้ยนประมาท

 

ทว่าด้วยพลังของฝานฉีตอนนี้ ต่อให้ต้องปะทะกับหลิวเจี้ยน เกรงว่าต่อให้หลิวเจี้ยนไม่ประมาท แต่ถ้าชักช้าไม่เร่งกล่าวคำยอมแพ้ออกมาก็มีโอกาสตายคาที่สูง!

 

ฝานฉีทะลวงถึงจอมราชันอมตะ 6 ผสานแล้วแบบนี้ พลังของมันก็เรียกว่าเพิ่มขึ้นอีกระดับหนึ่ง

 

“เจ้าฝานฉีนั่น…ทะลวงผ่านแล้ว?”

 

สีหน้าหงเฟยเปลี่ยนไปไม่สู้ดี มันไม่คิดมาก่อนเลยว่าฝานฉีศิษย์อัจฉริยะอันดับ 1 ในช่วงอายุ 200-300 ปี จะไม่ใช่จอมราชันอมตะ 5 องค์ประกอบอีกต่อไป แต่อีกฝ่ายทะลวงถึงจอมราชันอมตะ 6 ผสานไปแล้ว!

 

และไม่ว่าจะหูเหมยหรือเวิ่นหว่านเอ๋อ ตอนนี้ก็ได้แต่ชักสีหน้าเครียยด ใจเต้นระส่ำไปด้วยความกังวล

 

มีเพียงฮ่วนเอ๋อเท่านั้นที่สีหน้าแลดูสงบไร้กังวล ในใจยังไร้คลื่นลมใดๆ

 

“ต้วนหลิงเทียน? วันนี้เจ้าต้องตาย!”

 

หานอวิ๋นจิ่นกล่าวเย้ย

 

ขณะเดียวกัน คนที่กำลังเผยสีหน้าเย้ยเยาะอยู่ตอนนี้ยังมีหวงลู่หนานศิษย์ของจักรพรรดิอมตะมังกรบู๊กู้ฉางเจียง รวมถึงเหลยจวิ้นศิษย์และลูกชายของจักรพรรดิอมตะไร้ใจเหลยอิง ที่ไม่ทราบมาปรากฏตัวที่นี่ตั้งแต่ตอนไหน

 

พวกมันล้วนแล้วแต่อยากเห็นต้วนหลิงเทียนถูกฆ่าตาย!

 

“เจ้าทำได้เท่านี้หรือ?”

 

ทว่าทันใดนั้นเอง ท่ามกลางสายตาของผู้มีพลังสูงมากพอ ร่างต้วนหลิงเทียนได้อันตรธานหายไปในฉับพลัน ปรากฏตัวอีกครั้งก็บนฟ้าสูงแล้ว

 

ทันใดนั้นสองตาต้วนหลิงเทียนยังเปลี่ยนเป็นเย็นชา ทั่วร่างระเบิดพลังมิติออกมาอย่างน่ากลัว!

 

และนี่เป็นครั้งแรกเลย ที่ต้วนหลิงเทียนได้เผยความลึกซึ้งของกฏมิติที่เข้าใจถึงขั้นตอนความสำเร็จยิ่งใหญ่ออกมาถึง 7 ประการ แน่นอนว่าไม่รวมความลึกซึ้งเคลื่อนมิติ!

 

เปรียะ! เปรียะ! เปรียะ! เปรียะ! เปรียะ!

 

…

 

ทันใดนั้นเองอับัติรอยแยกมิติขึ้น 9 รอย ก่อนจะปรากฏคมมีดมิติสีเทาพุ่งวาบออกมา 9 สาย  ผสานหลอมรวมเข้ากับพลังมิติอันน่าพรั่นพรึงโดยรอบในพริบตา เข่นฆ่าไปทางฝานฉี!

 

กักกัน!

 

และหวงมิติรอบๆตัวฝานฉี ก็ได้ถูกต้วนหลิงเทียนสะกดกักเอาไว้แล้ว

 

“เหอะ!”

 

ฝานฉีแค่นคำเสียงเย็น จากกนั้นพลังเซียนอมตะผสานพลังธาตุลมก็ถูกปลดปล่อยออกมาเต็มกำลัง

 

ฟั่ฟ! ฟั่ฟ! ฟั่ฟ! ฟั่ฟ! ฟั่ฟ!

 

…

 

เสียงของสายลมที่คมกล้าปานมีดดาบ ตัดผ่านอากาศฉับไวหมายทลายกรงมิติของต้วนหลิงเทียนเพื่อลุยฝ่าไปเข่นฆ่า

 

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่คมมีดสายลมจะได้ฟาดฟันทะลวงฝ่าผนังกรงมิติ ต้วนหลิงเทียนก็ได้ปลดปล่อยความลึกซึ้งประการอื่นๆของกฏมิติออกมา สามารถหยุดยั้งคมมีดสายลมของฝานฉีได้อย่างง่ายดาย

 

กระทั่งความลึกซึ้งของกฏมิติที่ต้วนหลิงเทียนปลดปล่อยออกมา ยังมีพลังอำนาจครอบงำคมมีดสายลมของฝานฉีอย่างสมบูรณ์ ไม่เพียงหยุดยั้งเท่านั้น ยังบดขยี้ทำลายปานย่ำเหยียบใบไม้แห้งกรอบ!

 

ปง! ปง! ปง! ปง! ปง!

 

…

 

พลังสายลมของฝานฉีเรียกว่าถูกพลังมิติของต้วนหลิงเทียนครอบงำกดดันทุกอย่าง!

 

โดยเฉพาะอย่างยิ่งคมมีดมิติทั้ง 9 ที่ต้วนหลิงเทียน มันลุยฝ่ามรสุมคมมีดสายลมเข้ามาได้อย่างง่ายดาย!

 

“ทรงพลังยิ่งนัก!!”

 

“ให้ตายเถอะ พลังมิติช่างน่ากลัวจริงๆ ต้วนหลิงเทียนผู้นั้นสะกดข่มฝานฉีทุกทางเลย!!”

 

“บ้าไปแล้ว กักกันพายุแม่เหล็ก บิดเบือด เขตแดนมิติ และที่บรรยากาศสงบเสมือนไม่มีอะไรนั่น….รังสรรค์! ข้ามองไม่ผิดไปใช่หรือไม่!? หากนับรวมกับคมมีดมิติที่ผสานความลึกซึ้งส่งผ่านที่พุ่งเข่นฆ่าทะลุมิติมา นอกจากความลึกซึ้งเคลื่อนมิติที่ไม่แน่ชัดแล้ว ที่เหลือต้วนหลิงเทียนล้วนเข้าใจถึงขั้นตอนความสำเร็จยิ่งใหญ่หมดสิ้น!!”

 

“ให้ตายเถอะความเข้าใจในกฏมิติของต้วนหลิงเทียน ไม่ได้ด้อยไปกว่าความเข้าใจในกฏแห่งลมของฝานฉีเลย…นอกจากนั้นต้วนหลิงเทียนเข้าใจความลึกซึ้งที่เกี่ยวข้องกับพลังโจมตีหมดแล้ว แต่ฝานฉียังขาดความลึกซึ้งที่เสริมพลังโจมตีเป็นหลักอีกอย่างที่ยังไม่บรรลุถึงขั้นตอนยิ่งใหญ่!!”

 

“ต่อให้มันเข้าใจก็เท่านั้น! กฏมิติเป็น 1 ใน 4 กฏสูงสุดอย่างไรก็มีพลังเหนือกว่า! ที่สำคัญความลึกซึ้งเคลื่อนมิติของต้วนหลิงเทียนนั่นก็ไม่ได้ส่งผลต่อการโจมตีอะไร ฝานฉีโดนต้วนหลิงเทียนถล่มเละแน่!!”

 

“ไม่น่าเชื่อจริงๆ…กฏมิติเป็น 1 ใน 4 กฏสูงสุดที่ยากจะเข้าใจ แต่ต้วนหลิงเทียนกลับเข้าใจพวกมันถึงขั้นตอนความสำเร็จยิ่งใหญ่ได้ 7 ประการแล้ว? นอกจากนั้นความลึกซึ้งเคลื่อนมิติที่ใช้ออก ก็ไม่มีใครบอกได้ว่าบรรลุถึงขั้นตอนความสำเร็จยิ่งใหญ่แล้วหรือยัง…”

 

…

 

คววามแข็งแกร่งที่ต้วนหลิงเทียนปลดปล่อยออกมาในชั่วพริบตา นับว่าอยู่เหนือความคาดหมายของทุกคนแล้วจริงๆ

 

ไม่มีใครคิดว่าที่แท้ต้วนหลิงเทียนจะมีพลังระดับนี้

 

“ดูเหมือนที่หลิวเจี้ยนตกตายไปเมื่อเดือนก่อน จะไม่ใช่เพราะโชคร้ายแล้วล่ะ…”

 

“จริง ด้วยพลังระดับนี้ของต้วนหลิงเทียน หากหลิวเจี้ยนมันไม่ได้เตรียมพร้อมกล่าวคำยอมแพ้ไว้แต่แรก…เกรงว่ามันก็คงไม่อาจรอดพ้นเงื้อมมือต้วนหลิงเทียนได้”

 

“พลังของกฏมิติมันร้ายกาจเกินไป สยบผู้อื่นแทบทุกทาง…ยิ่งไปกว่านั้นทุกความลึกซึ้งที่หนุนเสริมพลังต้วนหลิงเทียนก็เข้าใจมันหมดแล้ว!!”

 

“ให้ตายเถอะ ตอนนี้พลังต้วนหลิงเทียนถือว่าบบดขยี้ฝานฉีทุกทาง…เกรงว่าฝานฉีคงเรือล่มในคูน้ำแล้ว”

(เรือล่มในคูน้ำ = เกิดปัญหาในเรื่องที่มั่นใจว่าสามารถควบคุมได้)

 

“ยังไม่แน่นักหรอก เจ้าอย่าลืมว่าฝานฉียังไม่ได้ใช้ร่างต้นไม้อมตะ…มันอย่างไรก็ต้องมีไพ่ตายอะไรสักอย่างอยู่แล้ว ไม่งั้นจะกล้าท้าต้วนหลิงเทียนสูไม่ตายไม่เลิกราหรือไร?”

 

“ถึงพลังความแข็งแกร่งต้วนหลิงเทียนจะน่าตกใจ แต่ไหนเลยฝาฉีจะไม่คิดคำนวณสถานการณ์เลวร้ายเช่นนี้เอาไว้แต่แรก? มันต้องคิดเผื่อไว้แล้ว!!”

 

…

 

ในขณะที่เหล่าศิษย์วังเทียนฉือที่ชมดูเรื่องราวกำลังคุยกันอย่างออกรส ด้านหูเหมย เวิ่นหว่านเอ๋อ และหงเฟยก็ตกใจกับพลังของต้วนหลิงเทียนยกใหญ่

 

“ศิษย์น้องเล็ก…ที่แท้ร้ายกาจขนาดนี้เชียวหรือ!?”

 

“ไม่น่าแปลกใจเลยที่ไฉนหลิวเจี้ยนถึงตกตายในมือศิษย์น้อยเล็ก…”

 

…

 

ทั้ง 3 คนโดยเฉพาะหงเฟยตกตะลึงไปแล้วจริงๆ อย่างไรก็ตามใจทุกคนยังเต็มไปด้วยความกังวลประหนึ่งแขวนไว้บนเส้นดาย

 

เพราะฝานฉีไม่ใช่มนุษย์ แต่เป็นต้นไม้อมตะจำแลงกายมา

 

หากคืนร่างเดิม อย่างน้อยๆพลังก็ต้องเพิ่มขึ้น และรูปแบบการลงมือต้องแตกต่างออกไปจากเดิมแน่!

 

“สารเลวนั่นช่างน่าเหลือเชื่อนัก!”

 

หานอวิ๋นจวิ่นมองจ้องต้วนหลิงเทียนด้วยสายตาเย็นชา “หากต้วนหลิงเทียนผู้นี้เติบโตขึ้นไปมันต้องกลายเป็นหลู่จี้อีกคน…ไม่อาจปล่อยให้มันเติบโตได้อีกเด็ดขาด!”

 

“อย่างไรเสียด้วยพลังที่มันเผยออกมาตอนนี้ แม้จะร้ายกาจแต่หากศิษย์น้อง 4 คืนร่างเดิมก็ไม่ใช่เรื่องยากที่จะฆ่ามัน!”

 

หานอวิ๋นจิ่นยังคงมั่นใจในตัวฝานฉี

 

ขณะเดียวไม่ว่าจะหวงลู่หนานก็ดีเหลยจวิ้นก็ดี บัดนี้สีหน้าแต่ละคนแทบดูไม่ได้ ด้วยไม่คิดเลยว่าต้วนหลิงเทียนจะร้ายกาจขนาดนี้!

 

อย่างไรก็ตามแม้ต้วนหลิงเทียนจะเผยพลังร้ายกาจเหนือกว่าที่พวกมันคิดคาด แต่พวกมันก็หวังพึ่งฝานฉี ว่าจะสามารถฆ่าต้วนหลิงเทียนได้หลังคืนร่างจริง

 

“ไม่คิดเลย…ไม่คิดเลยจริงๆ”

 

อาวุโสตำหนักลองกระบี่แซ่ฉินที่รับผิดชอบการประลองเป็นตายได้แต่ถอนหายใจออกมาอย่างอดไม่ไหว ความแข็งแกร่งของต้วนหลิงเทียนก็ทำให้มันตกใจเช่นกัน

 

และมันก็พึงตระหนักได้ว่า…การตายของหลิวเจี้ยนเมื่อเดือนก่อนไม่น่าจะใช่เรื่องผิดพลาด!

 

“ต้วนหลิงเทียน!”

 

ฝานฉีที่ถูกพลังมิติของต้วนหลิงเทียนถล่มทำลายจนได้แต่ต้านทานอย่างไร้หนทางตอบโต้ พลันตะโกนออกมาเสียงดังลั่น “ที่แท้เจ้ากลับทรงพลังถึงขนาดนี้ ช่างน่าประหลาดใจเสียจริง!”

 

“แต่มันก็เท่านั้น! ทุกอย่างมันจบแล้ว!!”

 

เมื่อฝานฉีกล่าวจบคำ เหล่าศิษย์วังเทียนฉือทั่วไปที่มาชมดูเรื่องราวก็ดี เหล่าศิษย์อัจฉริยะรวมถึงอาวุโสแซ่ฉินก็ดี ทุกคนล้วนหันไปจับจ้องมองฝานฉีเป็นสายตาเดียวกัน ลูกตายังหดเล็กลง

 

เพราะทุกคนรู้ว่า…

 

ฝานฉีกำลังจะกลับคืนสู่ร่างที่แท้จริงแล้ว!

 

“แต่ก่อนข้ารู้แค่ว่าฝานฉีเป็นต้นไม้อมตะ…แต่ไม่รู้ว่ามันเป็นต้นไม้อมตะอันใด…”

 

“หากเป็นแค่ต้นไม้อมตะทั่วๆไป ก็ไม่น่าจะสู้ต้วนหลิงเทียนได้…”

 

“เหอะๆ พวกเจ้าไม่เห็นท่าทางมั่นใจเสียเต็มประดานั่นของฝานฉีหรือไร แล้วพวกเจ้าว่ามันจะเป็นต้นไม้อมตะธรรมดาๆได้หรือ?”

 

…

 

ในขณะที่ทุกคนเริ่มคาดเดากันไปเรื่อย ฝานฉีที่ตกเป็นเป้าทำลายของพลังห้วงมิติต้วนหลิงเทียนจากทุกทิศทาง ทั่วร่างฝานฉีก็ปรากฏพลังสีเขียวปะทุระเบิดออกมา!

 

จากนั้นในชั่วพริบตาร่างคนทั้งคนก็เปล่งแสงสว่างวาบ พอแสงดับลงคนก็ไม่อยู่แล้ว ถูกแทนที่ด้วยต้นไม้ต้นหนึ่ง!

 

แรกเห็นต้นไม้ที่ว่าก็สูงพอๆกับฝานฉี แต่เพียงเวลาชั่วพริบตามันก็ขยายใหญ่ขึ้น! กลับกลายเป็นต้นไม้มหึมาใหญ่ยักษ์ต้นหนึ่ง!!

 

ที่สำคัญในขณะที่ต้นไม้ขยายใหญ่เติบโต มันก็ทะลวงทำลายห้วงมิติกักกันของต้วนหลิงเทียนได้อย่างง่ายดาย บ่งบอกถึงความทรงพลังของลำต้นได้ชัดเจน!

 

แซ่ก! แซ่ก! แซ่ก! แซ่ก! แซ่ก!

 

…

 

มองปราดแรกต้นไม้นี้แลคล้ายต้นสน หากทว่าเมื่อพินิจกิ่งก้านใบของมันกลับพบว่ามีลักษณะเหมือนต้นหลิว

 

“โอทวยเทพ…นั่นมันไม่ใช่ต้นไม้อมตะ แต่เป็นต้นไม้เทพสนหลิว!!”

 

“จ้าวสวรรค์ช่วย…เป็นต้นไม้เทพสนหลิวจริงๆด้วย! ในบรรดาต้นไม้ บุปผา ต้นหญ้าทั้งหลายแหล่ ต้นไม้เทพสนหลิวก็ไม่ต่างอะไรจากสัตว์อมตะชั้นยอด แม้จะเทียบไม่ได้กับบสัตว์เทพ แต่ก็ไม่ได้ด้อยกว่ามากมายอะไร!!”

 

“ลือกันว่า ต้นไม้เทพสนหลิวนี้ แต่ละกิ่งหลิวที่ฟาดออกไปล้วนมีพลังมหาศาล…หากกิ่งหลิวมากมายถูกระดมฟาดออกมาพร้อมๆกัน คิดจะต้านทานพลังทำลายของมันตรงๆก็แทบเป็นไปไม่ได้เลย!”

 

“เหอะๆแต่ละกิ่งหลิวที่ฟาดออกมาจะรุนแรงขนาดไหน เอาแค่เห็นตอนลำต้นพุ่งทะลวงกรงมิติที่ต้วนหลิงเทียนใช้ล้อมกัก แถมยืนหยัดต้านทานพลังมิติที่กระหน่ำนั่นของต้วนหลิงเทียนได้อย่างไม่เป็นอะไรก็รู้แล้ว! ต้องทราบว่าก่อนหน้าฝานฉีในร่างมนุษย์ยังทำไม่ได้ด้วยซ้ำ!”

 

“คิดไม่ถึงจริงๆ เหนือความคาดหมายของข้านัก ปรากฏว่าร่างที่แท้จริงของฝานฉีคือต้นไม้เทพสนหลิว!”

 

“ต้วนหลิงเทียนซวยแล้วล่ะ!”

 

“ฝานฉีในร่างดั้งเดิม จากกลิ่นอายพลังที่เพิ่มขึ้นมาน่าจะไม่ได้ด้อยไปกว่า การเข้าใจความลึกซึ้งของกฏแห่งลม 2 ประการถึงขั้นตอนความสำเร็จยิ่งใหญ่…แถมความลึกซึ้งที่ว่ายังเป็นความลึกซึ้งเสริมการโจมตีได้อีกด้วย!!”

 

“พลังระดับนี้ ต่อให้ความเข้าใจในกฏมิติต้วนหลิงเทียนจะสูงลิบ ก็ยากจะต้านทานได้!”

 

“มารดามันเถอะ ต้วนหลิงเทียนก็แค่มนุษย์ จะเอาอะไรไปสู้กับต้นไม้เทพเล่า?”

 

…

 

เมื่อฝานฉีคืนร่างเดิม เหล่าศิษย์วังเทียนฉือที่ชมดูอยู่ก็แตกตื่นกันยกใหญ่ เพราะไม่มีใครคาดคิดจริงๆว่าร่างที่แท้จริงของฝานฉีจะเป็นต้นไม้เทพสนหลิว

 

ฟุ่บ! ฟุ่บ! ฟุ่บ! ฟุ่บ! ฟุ่บ! ฟุ่บ!

 

…

 

ท่ามกลางสายตาของผู้คน กิ่งหลิวหนึ่งกิ่งของต้นไม้เทพสนหลิวก็ฟาดออกไปราวแส้ จากนั้นกิ่งหลิวก็งอกเงยแผ่ขยายกลับกลายเป็นข่ายฟ้าหนึ่งห้อมล้อมต้วนหลิงเทียนเอาไว้ทุกทาง!

 

อีกทั้งตัวต้นไม้เทพสนหลิวที่ตั้งตระหง่าน ก็เริ่มพุ่งกิ่งหลิวออกไปมากมายปานหนวด กระหน่ำฟาดไปดั่งแหสวรรค์คลี่กางตามซ้ำ! เพียงเวลาเสี้ยวพริบตาก็สามารถพลิกกลับสถานการณ์ได้!!

WSSTH ตอนที่ 3,280 : จ้าวแห่งพฤกษาทั้งมวล

 

 

“ต้วนหลิงเทียน ข้าต้องยอมรับว่าพลังความแข็งแกร่งของเจ้าสูงส่งยิ่ง…ด้วยวัยเพียงเท่านี้ ในฐานะมนุษย์แท้ เจ้ากลับเข้าใจความลึกซึ้งของกฏมิติถึงระดับนั้น ข้าต้องกล่าวเลยว่าเจ้าเป็นสุดยอดอัจฉริยะในมวลหมู่มนุษย์จริงๆ!!”

 

บริเวณกลางลำต้นของต้นไม้เทพสนหลิว พลันขมุกขมัวก่อนที่จะปรากฏใบหน้าหนึ่งขึ้น หากสังเกตให้ดีจะพบว่ามันเป็นใบหน้าของฝานฉี!

 

ใบหน้าฝานฉีกลางลำต้นนั้นกำลังกล่าวกับต้วนหลิงเทียนว่า “อย่างไรก็ตาม วันนี้เจ้าถูกลิขิตให้ต้องตายคามือข้าฝานฉี!”

 

“ร่างที่แท้จริงของข้าฝานฉีคนนี้คือต้นไม้เทพสนหลิว ด้วยความแข็งแกร่งของร่างดั้งเดิมข้า รวมกับความลึกซึ้งของกฏแห่งลมที่ข้าเข้าใจ..ในวังเทียนฉือแห่งนี้ ใต้ขอบเขตจักรพรรดิอมตะ มีศิษย์อัจริยะไม่กี่คนเท่านั้นที่เอาชนะข้าได้!”

 

“แต่ศิษย์อัจฉริยะที่เป็นมนุษย์แท้ใต้ขอบเขตจักรพรรดิอมตะ ไม่มีใครสามารถหยุดข้าได้!!”

 

ใบหน้าฝานฉีกลางลำต้นกล่าว น้ำเสียงยังหนักแน่นมั่นคง บอกให้รู้ว่ามันเชื่อมั่นในตัวเองอย่างแรงกล้า ราวกับได้ตัดสินชะตาของต้วนหลิงเทียนแล้วจริงๆ

 

“คิดไม่ถึงจริงๆ ว่าที่แท้ร่างจริงของฝาฉีจะไม่ใช่ต้นไม้อมตะ แต่เป็นต้นไม้เทพสนหลิว!”

 

สองตาหวงลู่หนานเปล่งประกายเจิดจรัส ราวกับกำลังเห็นฉากฝานฉีฉีกร่างต้วนหลิงเทียนเป็นชิ้นๆก็ไม่ปาน

 

ลูกตาเหลยจวิ้นเองก็ลุกวาวขึ้นมาเช่นกัน

 

ตอนเห็นฝานฉีกับต้วนหลิงเทียนประมือกันและฝานฉีตกเป็นรอง มันก็อดรู้สึกเสมือนใจโดนบีบรัด พอมาเห็นฝานฉีเปลี่ยนเป็นต้นไม้เทพสนหลิว มันก็ตระหนักได้ทันทีว่าคราวนี้เรื่องราวคงไม่มีพลิกผันใดๆอีก

 

ต้วนหลิงเทียน ไม่อาจสู้ฝานฉีที่หวนคืนร่างต้นไม้เทพสนหลิวได้แน่!

 

“คราวนี้เจ้าต้วนหลิงเทียนนั่นมันได้ตายแน่!”

 

ไม่นานเหลยจวิ้นก็หันไปมองจ้องร่างในชุดสีขาวที่ลอยอยู่ไม่ไกล ลึกลงไปในแววตายังฉายชัดถึงความปรารถนาอันแรงกล้า!

 

“ต้นไม้เทพสนหลิว?”

 

ไม่ไกลจากฮ่วนเอ๋อ หูเหมย เวิ่นหว่านเอ๋อและหงเฟย สีหน้าท่าทีแต่ละคนเปลี่ยนเป็นไม่ค่อยจะสู้ดีนัก

 

ถึงแม้พวกมันจะรู้แต่แรกว่าฝานฉีเป็นต้นไม้อมตะ แต่พวกมันไม่รู้ว่าฝานฉีเป็นต้นไม้อมตะชนิดใด

 

พอมาเห็นร่างที่แท้จริงของฝานฉีกับกลายเป็นต้นไม้เทพสนหลิว พวกมันจึงตระหนักได้ทันทีว่าร่างจริงของฝานฉีนั้นแทบจะเทียบเทียมได้กับสัตว์เทพ!

 

หลังจากสิ่งมีชีวิตระดับนี้หวนคืนสู่ร่างดั้งเดิม พลังความแข็งแกร่งย่อมไม่ด้อยไปกว่าร่างที่แท้จริงของเหล่าสัตว์เทพเลย

 

“ที่แท้เจ้าฝานฉีนั่นมันเป็นต้นไม้เทพสนหลิว…มิน่ามันถึงได้มั่นใจขนาดนั้น…”

 

หงเฟยส่ายหน้าไปมาอย่างสะทกสะท้อน เสียงกล่าวยังสั่นเครือ

 

“ศิษย์พี่หญิง พวกเราเร่งส่งข้อความหาอาจารย์เร็วเข้า ลองดูว่าท่านอาจารย์จะหยุดการต่อสู้ครั้งนี้ได้หรือไม่”

 

ถึงแม้จะรู้ดีว่าต่อให้ส่งข้อมูลไปยังฉือหล่าง ก็คงไม่อาจหยุดยั้งการประลองเบื้องหน้าได้ แต่หูเหมยกับเวิ่นหว่านเอ๋อก็ได้แต่ส่งข้อความเล่าเรื่องราวสั้นๆไปให้ฉือหล่าง

 

แน่นอนว่าในข้อความสั้นๆย่อมมีข้อมูลที่สำคัญที่สุด อย่างเรื่องที่ตอนนี้ศิษย์น้องเล็กอย่างต้วนหลิงเทียนได้เข้าใจความลึกซึ้งของกฏมิติถึงขั้นตอนความสำเร็จยิ่งใหญ่แทบจะครบหมดแล้ว

 

“ต้วนหลิงเทียน…นอกจากความลึกซึ้งเคลื่อนมิติที่ไม่แน่ชัดว่าเข้าใจถึงขั้นตอนความสำเร็จยิ่งใหญ่แล้วหรือยัง ความลึกซึ้งประการอื่นของกฏมิติได้เข้าใจถึงขั้นตอนความสำเร็จยิ่งใหญ่ทั้งหมดแล้ว?”

 

จักรพรรดิอมตะทุ่งขจีฉือหล่างเดิมที่กำลังนั่งบ่มเพาะพลังอยู่ พอได้รับข้อความจากศิษย์คนที่ 3 กับ 4 สีหน้าของมันก็เปลี่ยนไปทันที ยังลุกขึ้นยืนพรวด!

 

กระทั่งตัวมันเองก็ไม่คิดไม่ฝันเลยว่าศิษย์คนเล็กที่พึ่งได้มา จะมีความสำเร็จในกฏมิติสูงล้ำถึงขนาดนี้

 

ฟุ่บบ!

 

ไร้ซึ่งความลังเลใดๆ ร่างฉือหล่างวูบหายไปจากสถานที่บ่มเพาะทันที และไม่นานก็มาปรากฏตัวยังสังเวียนอัจฉริยะใกล้ๆกับจุดที่หูเหมยและคนอื่นๆยืนอยู่

 

“ท่านอาจารย์ท่านมาได้พอดีเลย รีบหยุดการต่อสู้ครั้งนี้เร็วเข้าเถอะ…หากปล่อยให้สู้กันตอ่ไปศิษย์น้องเล็กต้องตายแน่!!”

 

หลังจากที่ฉือหล่างปรากฏตัวขึ้น หงเฟยก็เร่งกล่าวออกไปเร็วไว “ด้วยพรสวรรค์และความเข้าใจของศิษย์น้องเล็ก วันหน้าหากเติบโตขึ้น ต้องกลายเป็นจักรพรรดิอมตะสมญานามได้แน่!!”

 

“หากศิษย์น้องต้องมาตายที่นี่ มันไม่คุ้มค่ากันเลย!!”

 

หงเฟยกล่าว

 

“ประลองเป็นตาย…ไม่ตายไม่เลิกรา?”

 

อย่างไรก็ตามพอรับทราบว่าต้วนหลิงเทียนกับฝานฉีกำลังอยู่ในการประลองเป็นตายแบบไม่ตายไม่เลิกรา ฉือหล่างก็ย่นคิ้วทันที

 

โดยปกติแล้ว เมื่อการประลองในรูปแบบนี้เริ่มต้นขึ้น ต่อให้มันจะเป็นจักรพรรดิอมตะสมญานามของวังเทียนฉือ ก็ไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปแทรกแซง

 

“ฉือหล่างมาแล้วงั้นเรอะ?”

 

ส่วนอีกด้าน ทันทีที่ฉือหล่างปรากฏตัว หานอวิ๋นจิ่นที่ตระหนักถึงการมาของอีกฝ่ายก็เร่งบดขยี้ยันต์อมตะสื่อสารทางวิญญาณทันที

 

แน่นอนว่าข้อความที่มันส่งไปนั้น ไม่ได้ส่งไปหาอาจารย์ของมัน เพราะตอนนี้อาจารย์ของมันอย่างจักรพรรดิอมตะฟ้าลี้ลับได้ออกไปทำธุระด้านนอก ไม่ได้อยู่ในวังเทียนฉือ

 

ข้อความของมันถูกส่งไปให้จักรพรรดิอมตะมังกรบู๊ กู้ฉางเจียง ซึ่งเป็นศิษย์น้องของอาจารย์มัน และมันก็เรียกหาอีกฝ่ายว่าอาจารย์อา

 

“ติดต่อไปหาอาจารย์เจ้าเสีย…แค่บอกว่าข้าร้องขอให้ท่านมา”

 

หลังจากรายงานกู้ฉางเจียงเรื่องการมาของฉือหล่างแล้วเสร็จ หานอวิ๋นจวิ๋นก็หันไปกล่าวคำกับเซียวฉงอี้ข้างๆทันที

 

เซียวฉงอี้ก็ไม่รอช้าส่งข้อความไปทันที

 

ไม่นานกู้ฉางเจียงก็มาถึง จากนั้นจักรพรรดิอมตะคลื่นหมอกก็ตามมาติดๆ…จักรพรรดิอมตะคลื่นหมอกนั้นมีรูปลักษณ์เป็นชายหนุ่มสวมใส่ชุดสีดำทั้งตัว รูปร่างหน้าตาแลดูธรรมดา ยากหาตัวมันพบหากไปเดินปะปนในฝูงชน

 

“ฉือหล่างในเมื่อนี่เป็นการประลองเป็นตาย ย่อมไม่มีผู้ใดเข้าไปแทรกแซงได้…เจ้าที่อยู่ๆก็โผล่มาที่นี่ คงไม่ได้คิดจะฝ่าฝืนกฏวังเทียนฉือโดยการยุติการประลองครั้งนี้กระมัง?”

 

กู้ฉางเจียงพอมาถึงก็หันไปมองกล่าวกับฉือหล่างก่อนใดอื่น ยังพูดออกมาเสียงดังฟังชัดนัก

 

แน่นอนว่าไม่ได้เบาเลย ดึงดูดความสนใจของผู้คนรอบๆทันที “อะไรกัน? จักรพรรดิอมตะทุ่งขจี ฉือหล่าง คิดมาหยุดการประลองเป็นตายนี่เช่นนั้นรึ?”

 

“ให้ข้าเดาไม่พ้นทำไปเพราะคิดช่วยชีวิตต้วนหลิงเทียน”

 

“ข้าก็คิดเช่นนั้น”

 

…

 

หลังเหลือบมองฉือหล่างปราดหนึ่ง เหล่าศิษย์วังเทียนฉือก็หันกลับไปมองฝานฉีที่กำลังจะปะทะกับต้วนหลิงเทียนด้วยร่างที่แท้จริงต่อทันที

 

ในสายตาของพวกมัน ในเมื่อตอนนี้มีจักรพรรดิอมตะมังกรบู๊รวมถึงจักรพรรดิอมตะคลื่นหมอกอยู่ด้วย ต่อให้จักรพรรดิอมตะทุ่งขจีคิดจะหยุดยั้งการประลองเป็นตายเบื้องหน้า ก็คงเป็นไปไม่ได้

 

“ฉือหล่าง ศิษย์ที่เจ้าพึ่งรับเข้ามาใหม่ไม่เลวเลยทีเดียว…แต่น่าเสียดายที่วันนี้มันต้องตาย!”

 

กู้ฉางเจียงเหลือบมองต้วนหลิงเที่ยนที่กำลังปะทะกับร่างจริงฝานฉีครู่หนึ่ง จากนั้นก็หันไปมองจ้องฉือหล่าง กล่าวคำเสียดสี

 

“ฉือหล่าง โชคของเจ้าดีจริงๆ กระทั่งศิษย์อัจฉริยะเช่นนั้นก็รับมาดูแลได้…แต่น่าเสียดายที่อีกไม่นานมันก็ตายแล้ว”

 

จักรพรรดิอมตะคลื่นหมอกเองก็หันไปมองกล่าวกับฉือหล่างด้วยรอยยิ้มจางๆ

 

มันไม่ได้มีมิตรภาพกับจักรพรรดิอมตะทุ่งขจีฉือหล่างสักเท่าไหร่ แต่กับจักรพรรดิอมตะฟ้าลี้ลับนับว่ามีไมตรีกันอยู่ไม่น้อย

 

ที่มันมาที่หน้าวันนี้ก็เพราะเห็นแก่หน้าจักรรพรดิอมตะฟ้าลี้ลับเท่านั้น ไม่งั้นมันคงไม่มา

 

“หึ!”

 

เมื่อเห็นจักรพรรดิอมตะสมญานามมาปรากฏตัวที่นี่ถึง 2 คนเพื่อหยุดมัน สีหน้าฉือหล่างก็กลายเป็นอัปลักษณ์ปั้นยากนัก

 

เพราะคำพูดเมื่อครู่ของกู้ฉางเจียง ถึงแม้มันคิดจะหยุดการประลองเป็นตายครั้งนี้ ก็ทำไม่ได้แล้ว

 

“บ้าเอ๊ย ไฉน 2 คนนั่นถึงมาที่นี่ตอนนี้ได้!?”

 

สีหน้าหงเฟยก็เปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์ปั้นยากเช่นกัน

 

“ไม่ต้องเดาข้าก็รู้ ไม่พ้นเป็นฝีมือสารเลวหานอวิ๋นจิ่นนั่น…เพราะเจ้านั่นคงรอให้ฝานฉีฆ่าศิษย์น้องเล็กไม่ไหวแล้ว”

 

หูเหมยกล่าวออกเสียงเคร่ง

 

“พี่หลิงเทียน”

 

ฮ่วนเอ๋อมองไปยังต้วนหลิงเทียนที่ใช้เคลื่อนมิติหลบการโจมตีของฝานฉีครั้งแล้วครั้งเล่าไม่วางตา

 

นางพบว่าจนถึงตอนนี้พี่หลิงเทียนของนางก็ยังไม่ได้ใช้พลังของเบญจธาตุออกมาเลย

 

อย่างไรก็ตาม นางก็เข้าใจเรื่องนี้ดี

 

เพราะพี่หลิงเทียนของนางไม่อาจเปิดเผยเรื่องการคงอยู่ของเทพเบญจธาตุออกมาได้ เพราหากเรื่องดังกล่าวถูกเปิดเผยออกมา ก็มีแต่นำพาหายนะดับสูญมาสู่ตัวเท่านั้น

 

“ต้วนหลิงเทียน เจ้าจะหนีได้อีกนานเท่าไหร่กัน!?”

 

หลังผ่านไป 10 ลมหายใจแล้ว แม้ฝานฉีจะสามารถกักขังต้วนหลิงเทียนเอาไว้ในพื้นที่จำกัด และใช้การโจมตีอันทรงพลัง ประหนึ่งเต็มไปด้วยพลังอำนาจไร้เทียมทานกระหน่ำเข้าใส่ต้วนหลิงเทียน แต่ก็ไม่มีการโจมตีใดเฉียดใกล้ปลายเสื้อของต้วนหลิงเทียนได้เลย…

 

ร่างต้วนหลิงเทียนเสมือนเงาเลือนราง วูบหายไปผุดโผล่ทางนู้นทีทางนี้ทีปานภูตผี เคลื่อนย้ายข้ามมิติหลบหลีกทุกการโจมตีของฝานฉีได้อย่างสบายๆ!

 

ไม่นานฝานฉีก็ค่อยๆหมดความอดทน และโพล่งออกมาอย่างหัวเสีย

 

“ก็ดี”

 

และพอฝานฉีโพล่งคำออกมาอย่างหัวเสีย ต้วนหลิงเทียนก็หยุดลงพลางเอ่ยออกมาเสียงเบาว่า “ในเมื่อเจ้ารีบร้อนด่วนตายนัก…งั้นข้าจะส่งเจ้าไปตามทางให้เอง”

 

“ส่งข้าไปตามทาง? เหอะๆ เช่นนั้นให้ข้าชมดูหน่อยเถอะว่าน้ำหน้าอย่างเจ้าจะอาศัยอะไรมาส่งข้าไปตามทาง!”

 

ฝานฉีกล่าวเย้ยเยาะอย่างท้าทาย

 

และแทบจะทันทีที่ฝานฉีกล่าวจบคำ ร่างต้วนหลิงเทียนก็อันตรธานหายไปดั่งภูตผีอีกครั้ง คนข้ามมิติไปอีกรอบ

 

พอปรากฏตัว ก็มาปรากฏตัวขึ้นข้างๆกิ่งใหญ่ๆกิ่งหนึ่งที่งอกเงยออกมาจากร่างจริงของฝานฉี มือขวาวางทาบลงไปในบัดดล

 

ฟั่ฟ! ฟั่ฟ! ฟั่ฟ! ฟั่ฟ! ฟั่ฟ! ฟั่ฟ!

 

…

 

แทบจะเป็นวินาทีเดียวกับที่ต้วนหลิงเทียนมาปรากฏตัวใกล้ร่างจริงฝานฉี กิ่งหลิวมากมายก็กระหน่ำฟาดเข้าใส่ต้วนหลิงเทียนปานแส้ลงทัณฑ์!

 

อย่างไรก็ตามเผชิญหน้ากับกิ่งหลิวมากมายที่ตบฟาดเข้ามามืดฟ้ามัวดิน ต้วนหลิงเทียนไม่คิดจะป้องกันอะไร

 

จากในโลกใบเล็กของเขา พลันมีพลังชีวิตมหาศาลขุมหนึ่งกำจายออกมาฉับไวสุดขั้ว พุ่งผ่านร่างเขาแล่นไปยังฝ่ามือ และทันทีที่พลังชีวิตดังกล่าวต้องถูกร่างที่แท้จริงของฝานฉี ก็เสมือนอสุราหิวกระหาย สูบกลืนพลังในร่างที่แท้จริงของฝานฉีพรวดพราด!!

 

‘ต้นไม้เทพสนหลิวที่เทียบได้กับสัตว์เทพงั้นเหรอ?’

 

รอยยิ้มเย้ยหยันหนึ่ง ยกแสยะขึ้นที่มุมปากต้วนหลิงเทียน ตอนนี้เขาอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะเย้ยอีกฝ่ายในใจ ‘ฝานฉีผู้นี้ต่อให้หลับมันก็คงไม่เคยฝันถึงกระมัง ว่าในโลกใบเล็กของข้าจะมีพฤกษาเทพกำเนิดชีพอยู่ทั้งต้น?’

 

‘พฤกษาเทพกำเนิดชีพคือจ้าวแห่งมวลหมู่พฤกษานับหมื่นพันท่ามกลางสวรรค์และโลก…ต้นไม้เทพสนหลิวนี่ต่อหน้าพฤกษาเทพ คำว่าเทพยังไม่คู่ควรให้ใช้!’

 

ตอนนี้พลังชีวิตที่พวยพุ่งออกจากพฤกษาเทพกำเนิดชีพในโลกใบเล็กของต้วนหลิงเทียน ได้กลับกลายเป็นพลังกลืนกินอันน่าสะพรึงกลัวถึงขีดสุด เรียกว่าประหนึ่งวาฬสูบน้ำดูดกลืนสารัตถะของฝานฉีในชั่วพริบตา!

 

ตูม! ตูม! ตูม! ตูม! ตูม!

 

…

 

สารัตถะของต้นไม้เทพสนหลิวถูกสูบกลืนจนหดหายฮวบฮาบ ทำให้ระดับพลังของมันตกลงอย่างรวดเร็ว สุดท้ายก็สิ้นไร้เรี่ยวแรงจนกิ่งหลิวที่กระหน่ำฟาดมาเมื่อครู่ได้แต่ร่วงตกลงไปทุบฟาดสังเวียนอัจฉริยะ สร้างรอยร้าวมากมายบนเวที

 

รอยแตกแต่ละรอยยังโยงใยไปดั่งใยแมงมุมอันเขื่อง ซ้อนทับกันพัวพันยุ่งเหยิงไปหมด

 

“เจ้า…เจ้า…”

 

ฝานฉีที่ไม่ทราบว่าหวนกลับมาอยู่ในร่างมนุษย์ตั้งแต่เมื่อไหร่ บัดนี้สีหน้ามันซีดเซียวปานขี้เถ้า ร่างทั้งร่างยังสั่นระริก

 

ตอนนี้สายยตาที่มันใช้มองจ้องไปยังต้วนหลิงเทียนก็คงเหลือแต่ความหวาดกลัวเท่านั้น

 

พลังที่อยู่ๆก็ระเบิดออกมาจากฝ่ามือของต้วนหลิงเทียนเมื่อครู่ประหนึ่งดาวข่มของมัน! ทำให้สารัตถะของมันถูกสูบกลืนจนหายเกลี้ยงในพริบตา!!

 

สารัตถะที่ว่าก็คือแก่นพลัง แก่นแท้โลหิต พลังชีวิต…เรียกว่าเสมือนกระชากทุกสิ่งทุกอย่างของมันออกไปทั้งเป็น!!

 

ตอนนี้มันไม่แม้แต่จะเร่งเร้าพลังเซียนอมตะต้นกำเนิดออกมาให้มากพอจะโบยบินด้วยซ้ำ…

 

“เจ้า…เป็นตัวอะไร?”

 

ฝานฉีได้แต่มองถามต้วนหลิงเทียนด้วยสายตาไม่ยินยอม

 

วูบ!

 

ร่างต้วนหลิงเทียนเคลื่อนย้ายข้ามมิติไปผุดโผล่ยังด้านหลังฝานฉีในชั่วพริบตา จากนั้นก็ส่งเสียงผ่านพลังไปถึงฝานฉี “พฤกษาเทพกำเนิดชีพ”

 

แทบจะทันทีที่เสียงผ่านพลังของต้วนหลิงเทียนดังจบคำ ลูกตาของฝานฉีก็หดหยีลงเร็วไว ใบหน้าฉาดชัดถึงความหวาดผวาพรั่นกลัว “มิน่าล่ะ…ไมน่าแปลกใจเลย…”

WSSTH ตอนที่ 3,281 : แดนสิ้นหวังเทียนฉือ

 

 

และในขณะที่สีหน้าฝานฉีเปลี่ยนไปเป็นหวาดผวาพรั่นกลัว ต้วนหลิงเทียนที่อยู่ด้านหลังมัน ก็ลงมือต่อเนื่องมาด้วยจิตอำมหิต! รังสีฆ่าฟันดังกล่าวยังปลุกสติฝานฉีให้ตื่นขึ้นมาในฉับพลัน!!

 

ปงงง!!

 

ไร้ซึ่งวรยุทธ์วิชาท่วงท่าอันใด เพียงหนึ่งมือที่ตบฟาดออกมาตามอำเภอใจเท่านั้น หากแต่ฝานฉีก็ไม่อาจหลบหนึ่งฝ่ามือไร้เรื่องราวนี้ได้เลย!

 

แต่ไม่ใช่ว่าฝานฉีไม่อยากหลบ ก็แค่ตอนนี้มันไม่มีปัญญาจะหลบ!

 

แทบจะเป็นวินาทีเดียวกับที่ฝ่ามือที่ตบฟาดออกมาตามอำเภอใจของต้วนหลิงเทียนประทับลงกลางกระหม่อมฝานฉี ก็ปรากฏพลังมิติทำลายยล้างอันเกรี้ยวกราด ป่นร่างฝานฉีจนกลับกลายเป็นละอองโลหิต!

 

“ศิษย์พี่ใหญ่ ต้วนหลิงเทียนมีชีวิต…”

 

อย่างไรก็ตามวินาทีสุดท้ายก่อนที่ฝานฉีจะดับสูญ มันได้เค้นพลังเฮือกสุดท้ายส่งเสียงผ่านพลังไปหาหานอวิ๋นจิ่น ศิษย์คนโตของจักรพรรดิอมตะฟ้าลี้ลับ

 

อนิจจามันไม่ทันได้พูดจบคำ ก็ถูกต้วนหลิงเทียนตบตายเสียแล้ว…

 

ทุกเรื่องราวที่เกิดขึ้นบนสังเวียนอัจฉริยะ มันอุบัติขึ้นในห้วงเวลาเสี้ยวพริบตาเท่านั้น เหล่าศิษย์วังเทียนฉือที่ชมดูอยู่ ยังไม่อาจตอบสนองเรื่องราวใดๆได้ทันด้วยซ้ำ…

 

พอพวกมันรู้ตัวอีกที บนสังเวียนที่เต็มไปด้วยรอยร้าวก็คงเหลือเพียงร่างในชุดม่วงยืนหยัดอยู่เพยีงลำพัง ท่วงท่าแลดูสง่างามปานทวยเทพ น่าเกรงขามนัก!

 

“ฝานฉี…ตายแล้ว?”

 

“โอทวยเทพ! ฝานฉีนั่นเป็นถึงจอมราชันอมตะ 6 ผสานที่เข้าใจความลึกซึ้งของกฏแห่งมถึขั้นตอนความสำเร็จยิ่งใหญ่ 7 ประการ แถมร่างที่แท้จริงยังเป็นถึงต้นไม้เทพสนหลิว…กระนั้นยังถูกต้วนหลิงเทียนตีตาย?”

 

“พลังที่ฝานฉีเผยออกมาเมื่อครู่ ให้มองไปยังศิษย์อัจฉริยะทั้ง 100 คนของวังเทียนฉือเรา นอกจากศิษย์อัจฉริยะที่แข็งแกร่งที่สุด 5 คนนั่นแล้ว ก็มีแค่ไม่กี่คนเท่านั้นที่รับมือมันได้กระมัง?”

 

“นี่มันยังไงกันแน่ ต้วนหลิงเทียนทรงพลังถึงขนาดนั้นเชียวหรือ?”

 

“ผู้ใดบอกข้าได้บ้างว่าเกิดอะไรขึ้น? ข้าด่านพลังอ่อนด้อยจึงเห็นแค่ฝานฉีแปลงร่างลงมือฟุ่บฟั่บๆไม่กี่ที อยู่ดีๆบนเวทีก็เหลือแต่ต้วนหลิงเทียนแล้ว…ที่แท้มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

 

“ศิษย์น้องท่านนี้ ถึงข้าเห็นเรื่องราวแต่ก็ไม่รู้จะอธิบายให้เจ้าฟังอย่างอย่างไร…เพราะเมื่อครู่ไม่ทราบต้วนหลิงเทียนใช้วิธีอะไรกันแน่ อยู่ๆฝานฉีก็กลับมาอยู่ในร่างมนุษย์เฉยเลย…”

 

“ต้วนหลิงเทียนใช่ฝึกวิชาอาคมของพวกแสวงเต๋าหรือไม่? หาไม่แล้วไม่มีทางฆ่าฝานฉีอย่างมีข้อกังขาเช่นนี้ได้!”

 

…

 

เหล่าศิษย์วังเทียนฉืองุนงงกันยกใหญ่ ด้วยไม่มีใครคิดใครฝันว่าอยู่ๆการปะทะกันระหว่างฝานฉีกับต้วนหลิงเทียนจะจบลงในลักษณะนี้

 

เดิมทีทั้งคู่ต่างฝ่ายต่างพร้อมเข่นฆ่ากันบนสังเวียนเป็นตาย และเป็นฝานฉีที่ลงมือก่อนเผยพลังจอมราชันอมตะ 6 ผสานออกมา ทำให้ทุกคนคิดว่าต้วนหลิงเทียนไม่น่าจะสู้ได้แน่…

 

แต่กระนั้นต้วนหลิงเทียนที่หลบการเปิดฉากฆ่าฟันของฝานฉี ก็ได้ปลดปล่อยพลังของความลึกซึ้งกฏมิติอันน่าพรั่นพรึง 7 ประการที่บรรลุถึงขั้นตอนความสำเร็จยิ่งใหญ่ออกมา!

 

วินาทีนั้น หลายคนคิดว่าฝานฉีได้เตะโดนตอเหล็กเข้าให้แล้ว

 

ทว่าฝานฉีกลับไม่ได้กริ่งเกรงอะไร เพียงกลับสู่ร่างที่แท้จริงอย่างต้นไม้เทพสนหลิวของตัวเอง ทำให้ทุกคนตระหนักได้ทันทีว่าบ่อเกิดความมั่นใจของฝานฉีอยู่ที่ใด…

 

แต่ในขณะที่ทุกคนคิดว่าฝานฉีที่ใช้ร่างเดิมอย่างต้นไม้เทพสนหลิวสมควรฆ่าต้วนหลิงเทียนได้อย่างไม่ยากเย็นนั้น…

 

ฉากเรื่องราวน่าทึ่งพลันอุบัติขึ้น!

 

ต้วนหลิงเทียนที่ใช้เคลื่อนมิติคล่องแคล่วหลบฝานฉีได้หมดจด จากนั้นคนเพียงวูบร่างไปใกล้ต้นไม้มหึมา มือขวาวางทาบลงบนกิ่งใหญ่ไร้เรื่องราว แต่พริบตานั้นเอง…อยู่ๆร่างต้นไม้เทพสนหลิวขนาดมหึมาก็หดย่นฉับไว กลับมาเป็นฝานฉีในร่างจำแลงมนุษย์หน้าตาเฉย…ราวพบเจอของแสลงก็ว่า!

 

ต่อมาต้วนหลิงเทียนก็วูบร่างไปผุดโผล่ด่านหลังฝานฉีในร่างมนุษย์ หนึ่งมือตบฟาดออกมาตามอำเภอใจ ประทับลงกลางกระหม่อมฝานฉี ก็ป่นคนให้กลายเป็นละอองโลหิตกลุ่มหนึ่ง

 

“ศิษย์น้องเล็ก…ตีฝานฉีตายแล้ว?”

 

หลังหงเฟยดึงสติกลับมาอยู่กับร่องกับรอย ตาหยีๆของมันก็หรี่ลงเหมือนคนหลับตา ฉีกยิ้มจนแก้มแทบปริออกมาอย่างเริงร่า!

 

รู้ไหม เมื่อครู่แผ่นหลังมันยังชุ่มโชกไปด้วยเหงื่อเย็นเพราะศิษย์ย้องเล็กอยู่เลย…

 

เพราะหากศิษย์น้องเล็กตกตายไป มันคงได่แต่โทษตัวเองไปทั้งชีวิต!

 

เนื่องเพราะจุดเริ่มต้นความขัดแย้งกับหลิวเจี้ยนมีมูลเหตุมาจากมัน หาไม่แล้วเรื่องราวคงไม่ลุกลามบานปลายมาถึงขั้นลงประลองเป็นตายกับกับฝานฉี…

 

“ศิษย์น้องเล็กร้ายกาจขนาดนี้เชียวหรือ?”

 

หูเหมยรู้สึกประหลาดใจครั้งใหญ่ ถึงแม้ตอนแรกนางก็ตระหนักว่าศิษย์น้องเล็กคนนี้ร้ายกาจ แต่ก็ไม่คิดว่าจะร้ายกาจถึงขนาดเข่นฆ่าฝานฉีที่กลับคืนร่างเดิมได้!

 

ต้องทราบด้วยว่าร่างที่แท้จริงของฝานฉีเมื่อครู่ กระทั่งตัวนางเองเองไม่กล้าพูดออกมาว่าสามารถเอาชนะได้ กระทั่งยังมองว่ามีโอกาสสูงที่จะผลจบลงด้วยการเสมอโดยที่ไม่มีใครทำอะไรใครได้ด้วยซ้ำ

 

“ศิษย์น้องเล็ก”

 

แม้แต่เวิ่นหว่านเอ๋อที่อ่อนโยนและนิ่งสงบมาตลอด บดนี้ใบหน้าอ่อนโยนนิ่งสงบกลับฉายถึงความประหลาดใจให้เห็นชัดเจน

 

มีเพียงฉือหล่างเท่านั้น ที่มองจ้องต้วนหลิงเทียนด้วยสายตาครุ่นคิด

 

เพราะเมื่อครู่ วินาทีที่ต้วนหลิงเทียนบีบให้ฝานฉีกลับมาอยู่ในร่างมนุษย์ กระทั่งตัวมันยังมองไม่ออก

 

อย่างไรก็ตาม มันเห็นเรื่องหนึ่งชัดเจน…

 

ทันทีที่ต้วนหลิงเทียนวางมือลงบนกิ่งของต้นไม้เทพสนหลิว กลิ่นอายของฝานฉีก็เสมือนอ่อนโทรมลงในชั่วพริบตา สุดท้ายก็ได้แต่เปลี่ยนกลับมาอยู่ในร่างมนุษย์…

 

ยิ่งไปกว่านั้นฝานฉีที่อยู่ในร่างมนุษย์นั้น แลดูอ่อนแอทั้งอิดโรยอย่างมาก..

 

วินาทีนั้นนับประสาอะไรกับศิษย์คนที่ 7 อันเก่งกาจ กระทั่งศิษย์คนที่ 6 ที่พลังฝีมืออ่อนด้อยที่สุดอย่างหงเฟย ก็สามารถจบชีวิตฝานฉีได้ง่ายดาย!

 

อีกด้านหนึ่ง

 

“เป็นไปได้ยังไงกัน!?”

 

หานอวิ๋นจิ่นยังงุนงงกับเสียงผ่านพลังครั้งสุดท้ายของฝานฉีไม่หาย ตอนนี้พอเห็นฝานฉีถูกต้วนหลิงเทียนตบจนร่างสลายกลายเป็นละอองเลือด สีหน้ามันจึงเปลี่ยนไปใหญ่หลวง แววตาเริ่มเย็นลง

 

ต้วนหลิงเทียนผู้นี้ ไฉนถึงมีความแข็งแกร่งเช่นนี้ได้ล่ะ?

 

หลังนิ่งไปครู่หนึ่ง สายตาที่หานอวิ๋นจิ่นใช้มองต้วนหลิงเทียนอีกครั้ง ยังเต็มไปด้วยความอาฆาตแค้น!

 

และจังหวะนี้อย่าว่าแต่หานอวิ๋นจิ่น กระทั่งเซียวฉงอี้ที่ลอยร่างอยู่ข้างๆ ไม่เว้นจักรพรรดิอมตะมังกรบู๊ รวมถึงจักรพรรดิอมตะคลื่นหมอก ก็ชมมองเรื่องราวอย่างอื้ออึงอยู่บ้าง

 

ผลลัพธ์ที่ปรากฏขึ้นเบื้องหน้า สุดที่พวกมันจะคาดคิดได้ออกจริงๆ กระทั่งจนถึงตอนนี้ยังรู้สึกยากจะเชื่อ!

 

โดยเฉพาะอย่างยิ่งจักรพรรดิอมตะมังกรบู๊และจักรพรรดิอมตะคลื่นหมอก สาเหตุที่ทั้งคู่มาปรากฏตัวที่นี่ทั้งหมดเพียงเพื่อกันท่าไม่ให้จักรพรรดิอมตะทุ่งขจีฉือหล่าง เข้ามาแทรกแซงการประลองเป็นตายครั้งนี้…

 

และที่ไฉนพวกมันถึงมา ก็เพราะอยากให้ต้วนหลิงเทียนตาย! หากไม่กังวลว่าฉือหล่างจะมาช่วยชีวิตต้วนหลิงเทียนที่เป็นศิษย์ พวกมันไหนเลยจะสนใจเด็กน้อยตีกัน?!

 

แต่ตอนนี้เรื่องราวที่เกิดขึ้นตรงหน้า ทำให้การมาของพวกมันทั้งสองกลายเป็นเรื่องน่าขันเสียอย่างนั้น!

 

ต้วนหลิงเทียน ไม่ต้องมีฉือหล่างช่วยเหลือก็เอาตัวรอดได้!

 

“ระยำ! ต้วนหลิงเทียนบัดซบนั่น ไฉนมันถึงร้ายกาจถึงขนาดนี้เล่า!?”

 

หน้าหวงลู่หนานตอนนี้บิดเบี้ยวอัปลักษณ์เป็นที่สุด และมันก็ตระหนักได้แล้ว…ว่าไม่เพียงต้วนหลิงเทียนจะเหนือกว่ามันเล็กน้อย ที่แท้อีกฝ่ายกลับแข็งแกร่งเหนือกว่ามันทุกทาง!

 

แน่นอนว่าในขณะที่สีหน้ามันกลายเป็นอัปลักษณ์ปั้นยาก หน้าผากมันก็ปรากฏเหงื่อเย็นผุดซึมเต็มไปหมด

 

เนื่องเพราะดูจากเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ บอกให้รู้ว่าตอนต้วนหลิงเทียนประลองกับมัน อีกฝ่ายได้ออมรั้งยั้งมือให้มันขนาดไหน หากอีกฝ่ายตั้งใจจะทุบตีมันให้สาหัสจริงๆ มันไม่รู้เลยว่าต้องใช้เวลาพักฟื้นกี่ปี…

 

“เหอะ!”

 

เหลยจวิ้นพ่นลมขึ้นจมูกเสียงเย็นอย่างไม่สบอารมณ์ ก่อนที่จะเหินร่างจากไปทันที

 

วันนี้มันต้องการเห็นต้วนหลิงเทียนพ่ายแพ้ฝานฉี และพอเห็นฝานฉีเลือกการประลองเป็นตายทั้งเป็นรูปแบบไม่ตายไม่เลิกรา มันก็รู้สึกยินดีปรีดานัก! ด้วยคิดว่าก้างขวางคอตัวดีอย่างต้วนหลิงเทียนคงถึงคราวชะตาขาดแน่แล้ว!!

 

อนิจจาร้อยพันหมื่นคาดมันก็ไม่เคยคิด ว่าต้วนหลิงเทียนไม่เพียงแต่จะไม่ตาย ยังฆ่าฝานฉีได้อีก!

 

ที่สำคัญที่สุดคือ…

 

ฝานฉีตอนคืนร่างที่แท้จริงนั่น ต่อให้เป็นตัวมันเอง ถึงจะจัดการได้ แต่ก็ไม่มีทางจัดการได้ในเวลาอันสั้นแบบนี้แน่นอน!

 

‘แต่เห็นได้ชัดว่า ต้วนหลิงเทียนสมควรใช้วิธีพิเศษอะไรสักอย่างเพื่อสะกดฝานฉีให้ย้อนกลับมาอยู่ในร่างมนุษย์…’

 

‘วิธีการนั้นของมันได้ผลกับฝานฉี แต่ไม่จำเป็นต้องใช้ได้ผลกับข้า!’

 

‘หากมันเจอกับข้า ด้วยพลังระดับนั้น ไม่เกิน 3 ลมหายใจข้าก็ฆ่ามันให้ตายได้!’

 

ถึงแม้ความแข็งแกร่งที่ต้วนหลิงเทียนเผยออกมาวันนี้จะร้ายกาจ และมีวิธีพิเศษบางอย่าง แต่เหลยจวิ้นก็ไม่กลัวต้วนหลิงเทียน

 

เพราะในสายตามัน ต้วนหลิงเทียนก็แค่จอมราชันอมตะตัวกระจ้อย

 

‘ก่อนที่ศิษย์น้อง 4 จะตายตก ได้ส่งเสียงผ่านพลังมาบอกข้าว่าต้วนหลิงเทียนมีชีวิต…มิทราบมันหมายความว่าอย่างไรกันแน่?’

 

หานอวิ๋นจิ่นได้แต่มองจ้องต้วนหลิงเทียนไกลตาด้วยสายตาแคลงใจ ยิ่งนึกถึงถ้อยคำผ่านพลังสุดท้ายที่ฝานฉีส่งมาถึงมันก่อนตกตาย ก็ทำให้มันสงสัยไปกันใหญ่

 

“หานอวิ๋นจิ่น…”

 

ในขณะที่ต้วนหลิงเทียนเหินร่างลอยออกจากสังเวียนอัจฉริยะ และคิดจะกลับไปรวมกลุ่มกับฮ่วนเอ๋อ ระหว่างทางเขาก็หยุดลง และหันไปมองกล่าวแซวหานอวิ๋นจิ่นไกลๆว่า “ดูเหมือนศิษย์น้อง 4 ของเจ้าจะมั่นใจในตัวเองอย่างผิดๆนะ”

 

“อีกทั้งไม่ใช่เจ้าพูดไว้รึไง…ว่าข้าต้องถูกมันฆ่าตายแน่ๆ?”

 

“ดูเหมือนสายตาเจ้า…ใช้คำว่าฝ้าฟางมาอธิบายคงยังไม่พอ”

 

ต้วนหลิงเทียนกล่าวเสียดสีจบ มุมปากยังยกยิ้มแดกดันออกมา พาลให้สีหน้าหานอวิ๋นจิ่นบิดเบี้ยวอัปลักษณ์ถึงขีดสุด! มันถลึงตามองต้วนหลิงเทียนอย่างดุร้าย ตอนนี้หากไม่มีใครอยู่ที่นี่ มันคงทนไม่ไหวพุ่งไปเข่นฆ่าต้วนหลิงเทียนนานแล้ว!!

 

ตั้งแต่ที่ต้วนหลิงเทียนเริ่มเอ่ยแซวออกมา ศิษย์วังเทียนฉือมากมายก็หันมามองจ้องหานอวิ๋นจิ่นกันเป็นแถบ

 

“จริงสิ ก่อนหน้านี้หานอวิ๋นจิ่นดูเหมือนได้กล่าวตัดสินไปแล้วว่าต้วนหลิงเทียนต้องตายแน่…”

 

“จะว่าไปมันก็ไม่แปลกหรอก…หานอวิ๋นจิ่นเองก็คงคิดไม่ถึงเช่นกันว่าต้วนหลิงเทียนจะฆ่าฝานฉีได้”

 

“เหอะๆ เรียกว่าครั้งนี้คำพูดหานอวิ๋นจิ่นได้ย้อนกลับมาตบหน้ามันดังฉาดจริงๆ!”

 

…

 

ได้ยินเสียงกระซิบกระซาบของศิษย์วังเทียนฉือโดยรอบ สีหน้าหานอวิ๋นจิ่นก็บิดเบี้ยวดูไม่ได้ สายตาที่ใช้มองต้วนหลิงเทียนเย็นลงจนไม่รู้จะเย็นกว่านี้อย่างไรแล้ว อ้าปากตะคอกคำเสียงออกมาเสียงเหี้ยมว่า “ต้วนหลิงเทียน! ถึงข้าจะไม่รู้ว่าเจ้าใช้วิธีผีสางอันใดฆ่าศิษย์น้อง 4 ของข้า…แต่อาศัยเจ้า ยังไม่มีคุณสมบัติพอมาวางท่าปากดีต่อหน้าข้า หานอวิ๋นจิ่น!!”

 

“อ้อ? จริงหรือ?”

 

ต้วนหลิงเทียนหยีตามองหานอวิ๋นจิ่น จากนั้นมุมปากก็ยกยิ้มแสยะเย็นชาขึ้นมาอย่างมีเลศนัย “ถ้างั้น…เจ้ากับข้า พวกเรามานัดหมายประลองเป็นตาย หากไม่ตายไม่เลิกราดีหรือไม่?”

 

“เหอะ!”

 

หานอวิ๋นจิ่นพ่นลมสบถเสียงเย็น “ประลองเป็นตาย่อมได้ แต่ข้าไม่มีเวลามานั่งรอเจ้าเป็นชาติ!”

 

พรสวรรค์ของต้วนหลิงเทียน กระทั่งตัวมันเองยังต้องอิจฉา

 

หากให้เวลาต้วนหลิงเทียนอีกแค่ไม่กี่ร้อยปี แม้แต่มันก็ไม่กล้าพูดอีกต่อไปว่าจะเอาชนะต้วนหลิงเทียนได้

 

แต่สำหรับตอนนี้ ในสายตามันต้วนหลิงเทียนก็ไม่ต่างอะไรไปจากมด!

 

“ถ้างั้น…อีก 1 ปีหลังจากนี้ใน ‘แดนสิ้นหวังเทียนฉือ’ เจ้ากับข้าพวกเรามาสู้กันให้ตายไปข้างเป็นไง?”

 

ต้วนหลิงเทียนกล่าวถามจบ มุมปากก็ยกยิ้มแสยะดูแคลนขึ้นมา

 

แดนสิ้นหวังเทียนฉือ เป็นบททดสอบหนึ่งของวังเทียนฉือ และภายในแดนสิ้นหวังเทียนฉือนั้นจะเปิดให้คนเข้าไปพร้อมกันแค่ 2 คนเท่านั้น ทั้ง 2 ต้องแข่งขันกันในนั้นเพื่อผ่านด่าน

 

แน่นอนว่าสามารถต่อสู้กันเอง หรือจะเข่นฆ่ากันด้านในก็ได้

 

เพราะผู้คนภายนอกไม่อาจล่วงรู้สิ่งที่เกิดขึ้นภายในแดนสิ้นหวังเทียนฉือ ทำได้แค่รอคอยอยู่ที่ทางออกแดนสิ้นหวังเทียนฉือเท่านั้น

 

ที่สำคัญภายในแดนสิ้นหวังเทียนฉือ ไม่อาจใช้พลังภายนอก

 

ไม้ต้องพูดถึงยันต์อมตะหรือโอสถต้องห้ามใดๆ กระทั่งอุปกรณ์อมตะประเภทศาสตราหรือชุดเกราะยังไม่อาจใช้ได้ แม้จะเอาเข้าไปได้แต่ก็ไม่อาจสำแดงอานุภาพอันใด

 

“แดนสิ้นหวังเทียนฉือ”

 

ได้ยินคำพูดของต้วนหลิงเทียน ลูกตาหานอวิ๋นจิ่นก็หดแคบลงเร็วไว ด้วยไม่คิดว่าต้วนหลิงเทียนจะเลือกท้ามันเข้าไปเข่นฆ่ากันในนั้น

 

อย่างไรก็ตามแม้มันจะอยากฆ่าต้วนหลิงเทียนให้ตายแค่ไหน แต่มันก็ไม่ใช่คนวู่วาม

 

ในเมื่อต้วนหลิงเทียนสามารถใช้วิธีลึกลับบางอย่างเข่นฆ่าฝานฉีศิษย์น้องของมันได้ แถมมันยังมองวิธีที่ว่าไม่ออก…

 

นอกจากนั้นมันยังส่งเสียงผ่านพลังไปถามจักรพรรดิอมตะมังกรบู๊กับจักรพรรดิอมตะคลื่นหมอกแล้ว จึงพบว่ากระทั่งจักรพรรดิอมตะสมญานามทั้ง 2 ยังมองกลอุบายต้วนหลิงเทียนไม่ออก!

 

ในสายตาของมัน…

 

ต้วนหลิงเทียนท้ามันไปสู้ลับตาผู้คนแบบนั้น ต้องมีผีแน่!!

WSSTH ตอนที่ 3,282 : ร่างอวตารกฏ

 

 

ในฐานะที่เป็น 1 ใน 5 ศิษย์อัจฉริยะที่แข็งแกร่งที่สุดของวังเทียนฉือ หานอวิ๋นจิ่นย่อมมีความคิดละเอียดรอบคอบ เหนือกว่าศิษย์อัจฉริยะทั่วไป

 

เมื่อถูกต้วนหลิงเทียนท้าไปประลองเป็นตายในแดนสิ้นหวังเทียนฉือ มันก็ตระหนักได้ทันทีว่าอีกฝ่ายมีลับลมคมใน…แน่นอนว่ายังมีอีกเหตุผลหนึ่ง คือต้วนหลิงเทียนแสร้งผีแปลงเทพ หมายขู่ขวัญหลอกมันให้หวาดกลัว จนไม่กล้ารับคำท้าประลองเป็นตาย!

 

อย่างไรก็ตามเพื่อความรอบคอบ มันจึงไม่ยอมรับคำท้าประลองเป็นตายในแดนสิ้นหวังเทียนฉือของต้วนหลิงเทียน

 

“ต้วนหลิงเทียนหากเจ้าคิดประลองเป็นตายกับข้า ไฉนต้องไปสู้ในที่ลับตาผู้คนอย่างแดนสิ้นหวังเทียนฉือด้วย ไม่มาสู้กันในที่แจ้งเล่า?”

 

หลังจากได้ยินคำท้าของต้วนหลิงเทียน ความสนใจของทุกคนก็ละออกจากต้วนหลิงเทียนไปยังหานอวิ๋นจิ่นทันที เพื่อดูว่าอีกฝ่ายจะตอบรับอย่างไร จากนั้นจึงเห็นว่าหานอวิ่นจิ่นเหลือบมองต้วนหลิงเทียนด้วยสายตาเฉยเมย กล่าวออกด้วยน้ำเสียงไม่แสว่า…

 

“หากเจ้ามีใจจะสู้เช่นนั้นพวกเราก็มาสู้กันที่สังเวียนอัจฉริยะแห่งนี้เถอะ!”

 

“สุดท้ายแล้วการต่อสู้ระหว่างข้ากับเจ้าบนสังเวียนอัจฉริยะ ก็จะเป็นการเปิดโอกาสให้ศิษย์น้องในวังเทียนฉือทั้งหลายได้สั่งสมประสบการณ์…เรื่องนี้ล้วนเป็นประโยชน์กับศิษย์วังเทียนฉือทุกคน”

 

ฟังจากคำพูดของหานอวิ๋นจิ่นแล้ว นับว่ามันใช้มือรองน้ำไม่รั่วซึมจริงๆ มันไม่ได้ปฏิเสธว่าจะไม่ประลองกับต้วนหลิงเทียน แต่ยังหาข้ออ้างในการสู้กับต้วนหลิงเทียนในที่แจ้งได้อย่างชอบธรรม ว่าทำเพื่อศิษย์วังเทียนฉือทั้งมวล

 

ได้ยินคำพูดของหานอวิ๋นจิ่น ลูกตาต้วนหลิงเทียนก็หรี่ลงเล็กน้อย

 

‘ดูเหมือนหานอวิ๋นจิ่นก็ไม่ใช่คนถือดีจนลำพองตัว…ก็นะ อย่างไรเสียมันก็เป็นถึง 1 ใน 5 ศิษย์อัจฉริยะของวังเทียนฉือ หากแค่นี้ลวงมันไปฆ่าได้ก็คงแปลก’

 

ต้วนหลิงเทียนลอบกล่าวในใจอย่างไม่คิดอะไรมาก

 

“เช่นนั้นไม่ต้องเป็น 1 ปี แต่ข้าจะยืดเวลาให้เจ้า 3 ปีดีหรือไม่? หลังจากผ่านไป 3 ปีแล้ว เจ้ากับข้าพวกเรามาตัดสินกันว่าผู้ใดจะอยู่ผู้ใดจะไปบนสังเวียนอัจฉริยะแห่งนี้เป็นไง?”

 

หานอวิ๋นจิ่นกล่าวออกมาอีกครั้ง และยังเป็นฝ่ายยื่นข้อเสนออีกด้วย และพอกล่าวถึงจุดนี้มุมปากก็ยกยิ้มประชดประชันขึ้นมาอย่างท้าทาย ค่อยกล่าวต่อว่า “แน่นว่าหากเจ้าไม่กล้า เจ้าก็สามารถปฏิเสธข้าได้!”

 

“3 ปีรึ?”

 

ใจต้วนหลิงเทียนจมลง

 

นับประสาอะไรกับ 3 ปี ต่อให้เป็นตอนนี้ หากลวงหานอวิ๋นจิ่เข้าสู่แดนสิ้นหวังเทียนฉือหรือไปสู้ในที่ลับตาได้ เขาสามารถใช้เทพเบญจธาตุเข่นฆ่ามันได้ไม่ยากเย็น ทว่าหากลงมือในที่แจ้ง ก็มีแต่จะเป็นการป่าวประกาศเรื่องที่ในร่างเขามีเทพเบญจธาตุเท่านั้น

 

หากสู้ในที่ลับตาอยย่างแดนสิ้นหวังเทียนฉือ ก็ไม่ต้องกลัวว่าจะมีใครเห็น

 

แต่ถ้าสู้กันในที่แจ้งอย่างบนสังเวียนอัจฉริยะแห่งนี้ เขาไม่อาจใช้เทพเบญญจธาตุได้ เพราะมันจะถูกจักรพรรดิอมตะสมญานามทั้งหลายพบบเจอทันที

 

ถึงตอนนั้นเขาก็ตกอยู่ในจุดอับไร้ทางพลิกฟื้น! และไม่ต้องกล่าวถึงจักรพรรดิอมตะสมญานามคนอื่นๆ เผลอๆกระทั่งครูคนปัจจุบันอย่างจักรพรรดิอมตะทุ่งขจีฉือหล่าง ก็ไม่อาจต้านทานความเย้ายวนใจของเทพเบญจธาตุในร่างเขาได้ไหว หันมาเข่นฆ่าเขาแน่…

 

‘เรื่องจะฆ่ามันใน 3 ปี…ด้วยด่านพลังของข้าตอนนี้ทำไม่ได้แน่’

 

แม้ผิวเผินจะสงบแต่ในใจต้วนหลิงเทียนลอบคิดหนักไม่น้อย

 

แต่ในขณะที่ต้วนหลิงเทียนตัดสินใจจะหาข้ออ้างบ่ายเบี่ยงนั้นเอง เสียงของวารีเทพชำระโลกา 1 ใน 5 เทพเบญจธาตุในร่างเขาพลันดังขึ้น “เสี่ยวเทียน รีบรับปากมันเร็ว!”

 

อยู่ๆเสียงวารีเทพชำระโลกาก็โพล่งดังขึ้นด้วยความมั่นใจ ทำให้ต้วนหลิงเทียนตกใจอยู่บ้าง

 

อย่างไรก็ตาม เขารู้ดีว่าวารีเทพชำระโลกาไม่เลือกหนทางเสียเปรียบให้เขาแน่! อีกทั้งจากความสามารถในด้านค่ายกลของอีกฝ่าย ก็ทำให้เขาเชื่อว่านางน่าจะมีวิธีเลิศล้ำบางอย่าง!

 

“ตกลงตามนั้น!”

 

เช่นนั้นทันทีที่เสียงมั่นใจของวารีเทพชำระโลกาดังจบคำ ต้วนหลิงเทียนก็เต็มไปด้วยความมั่นใจประการหนึ่ง มองจ้องไปยังหานอวิ๋นจิ่นเร็วไว เร่งกล่าวตอบออกไปเสียงดังฟังชัด “3 ปีต่อมา เจ้ากับข้าพวกเรามาฆ่ากันให้ตายไปข้าง บนสังเวียนอัจฉริยะแห่งนี้! ข้าหวังว่าพอถึงตอนนั้น เจ้าจะไม่บังเกิดจิตขลาดเขาเหมือนเดิมจนไม่กล้าโผล่หัวมาก็พอ!!”

 

ได้ยินวาจาเสียงดังฟังชัดดังกล่าวของต้วนหลิงเทียน ลูกตาหานอวิ๋นจิ่นก็หดเล็กลงทันใด

 

เดิมทีมันคิดว่าต้วนหลิงเทียนต้องไม่กล้าเห็นด้วยแน่นอน…

 

แต่มิคาดต้วนหลิงเทียนดูลังเลอยู่แค่ครู่เดียว อยู่ๆก็โพล่งตอบรับออกมาเสียอย่างนั้น!

 

จังหวะนี้สีหน้ามันเริ่มเปลี่ยนเป็นขมึงตึงเครียดทันที!!

 

“อะไร? หรือคำท้าประลองเป็นตายครั้งนี้ของข้ายังมีปัญหาอะไรอีก…ข้าเปลี่ยนเอาตามเจ้าสะดวกแล้วไง? หรือเจ้ายังไม่กล้ารับ?”

 

ต้วนหลิงเทียนกล่าวเสียดสีด้วยรอยยิ้มแดกดันหยามหยัน

 

สายตาของเหล่าศิษย์วังเทียนฉือในที่นี้พลันหันกลับมามองจ้องหานอวิ๋นจิ่นเป็นสายตาเดียวกัน แววตาของแต่ละคนยังเริ่มฉายความเย้ยเยาะสนุกสนานออกมาให้เห็น “เดี๋ยวๆ นี่มันยังไงกันแน่…มิใช่ว่าหานอวิ๋นจิ่นนั่นกำลังถูกต้วนหลิงเทียนหลอกต้มอยู่หรอกนะ?”

 

“นั่นสิ มันลั่นวาจาเสนอเงื่อนไขออกมาเอง พอผู้อื่นท้าตามมันว่าขึ้นมา…ถ้ามันไม่กล้ารับอีก ก็ทำให้ผู้อื่นขบขันตายแล้ว!!”

 

“เจ้าดูสีหน้ามันสิ ข้าว่ามันกลัวต้วนหลิงเทียนขี้หดตดหายแล้วจริงๆ”

 

“ช่างปอดแหกยิ่ง…ไม่สมศักดิ์ศรีศิษย์อัจฉริยะจริงๆ โดนแซ่ต้วนปีนเกลียวเข้าให้!!”

 

…

 

เสียงกระซิบกระซาบด้วยความสนุกสนาน อย่างกลัวโลกวุ่นวายไม่พอของเหล่าศิษย์วังเทียนฉือโดยรอบ พอดังเข้าหูหานอวิ๋นจิ่นก็ทำให้สีหน้าหานอวิ๋นจิ่นกลายเป็นอัปลักษณ์ปั้นยากทันที…

 

“ศิษย์พี่หาน ท่านรับคำท้ามันเถอะ”

 

ตอนนี้เองเซียวฉงอี้ที่ลอยร่างข้างๆหานอวิ๋นจิ่น พลันเอ่ยออกมากับหานอวิ๋นจิ่นเบาๆ “เจ้าหนูนั่นลูกเล่นแพรวพราวนัก! มิพ้นตอนนี้มันต้องเสแสร้งมั่นใจ เพื่อสร้างความประหวั่นให้แก่ท่าน…ด้วยหวังให้ท่านกล่าวปฏิเสธจนขายขี้หน้าประชาชี!”

 

“หากวันนี้ท่าปฏิเสธไม่รับคำท้ามัน ต่อไปชื่อเสียงท่านในวังเทียนฉือคงตกต่ำจนไม่มีใครเห็นหัวแล้ว!”

 

เซียวฉงอี้กล่าว

 

หานอวิ๋นจิ่นไหนเลยจะไม่รู้เรื่องที่เซียวฉงอี้กล่าวเตือน?

 

อย่างไรก็ตาม หาก 3 ปีหลังจากนี้ ตอนมันขึ้นไปเข่นฆ่ากับต้วนหลิงเทียนบนสังเวียนและพบว่าไม่อาจสู้ต้วนหลิงเทียนได้ขึ้นมา มันไม่ถูกฆ่าตายอย่างโง่งมหรือ?

 

เห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วย เป็นสองทางที่ทำให้มันหนักใจนัก!

 

ด้านหนึ่งก็คือชื่อเสียง!

 

อีกด้านก็คือชีวิต!

 

เรียกว่าหานอวิ๋นจิ่นตกอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก!

 

เป็นธรรมดาว่าลึกลงไปในใจ มันค่อนไปทางอีก 3 ปีหลังจากนี้ต้วนหลิงเทียนไม่น่าจะมีกำลังพอจะฆ่ามันได้

 

หานอวิ๋นจิ่นสูดลมหายใจเข้าลึกๆคำหนึ่ง จากนั้นก็ส่งเสียงผ่านพลังไปปรึกษาจักรพรรดิอมตะมังกรบู๊ และจักรพรรดิอมตะคลื่นหมอก

 

‘กลวิธีที่ต้วนหลิงเทียนใช้ออกก่อนหน้า สมควรมีผลแต่กับต้นไม้ บุปผา และเหล่าพืชอมตะต่างๆเท่านั้น?’

 

ถึงแม้จักรพรรดิอมตะมังกรบู๊กับจักรพรรดิอมตะคลื่นหมอก จะไม่อาจมองออกว่าต้วนหลิงเทียนใช้พลังของพฤกษาเทพกำเนิดชีพเพื่อดูดกลืนสารัตถะของต้นไม้เทพสนหลิว…

 

อย่างไรก็ตามในฐานะที่พวกมันเป็นจักรพรรดิอมตะสมญานาม พวกมันย่อมตระหนักได้รางๆ ว่าวิธีการของต้วนหลิงเทียนสมควรมีผลแต่กับสิ่งมีชีวิตจำพวกพวกต้นไม้ใบหญ้าบุปผาอมตะอะไรพวกนั้น

 

‘แถมถ้าไม่ใช่การลงมือระยะประชิด วิธีการดังกล่าวของต้วนหลิงเทียนก็ไม่อาจสำแดงฤทธิ์เดชอะไรได้?’

 

หลังจากได้รับทราบข้อมูลสำคัญจากจักรพรรดิอมตะสมญานามทั้ง 2 หานอวิ๋นจิ่นก็หันไปมองจ้องตาต้วนหลิงเทียนอย่างละเอียดอีกครั้ง

 

“หากเจ้าจะปฏิเสธก็รีบปฏิเสธออกมาเถอะ…จะพิรี้พิไรถ่วงเวลาไปทำอะไร?”

 

มุมปากต้วนหลิงเทียนแสยะยิ้มเย้ยเยาะมากกว่าเดิม

 

“ปฏิเสธ?”

 

หานอวิ๋นจิ่นหัวเราะเยาะเบาๆ “ไฉนข้าต้องปฏิเสธด้วย? หลังจากนี้ 3 ปี ข้าหานอวิ๋นจิ่น จะสู้ให้ตายกันไปข้างกับเจ้าต้วนหลิงเทียนบนสังเวียนอัจฉริยะแห่งนี้!”

 

“ขอให้ใต้เท้าจักรพรรดิอมตะและศิษย์น้องทั้งหลายในที่นี้เป็นพยาน!!”

 

“หากผู้ใดบิดพริ้วสัญญาไม่ยอมมา ก็อย่าได้มีหน้าอยู่ในวังเทียนฉือสืบไป!”

 

เพียงพูดออกมาไม่กี่คำ ไม่เพียงแต่หานอวิ๋นจิ่นจะตกลงสู้กับต้วนหลิงเทียนให้ตายกันไปข้างเท่านั้น แต่อีกฝ่ายยังผลักตัวเองทั้งต้วนหลิงเทียนให้มาอยู่ปากเหว ไร้ซึ่งหนทางถอยอีกต่อไป…

 

“ดี!”

 

ต้วนหลิงเทียนมองจ้องตาหานอวิ๋นจิ่นอีกครั้ง จากนั้นก้เลิกสนใจ หันหน้ากลับมาและเหินร่างไปหาฉือหล่างกับทุกคนต่อ

 

แต่ต้นจนจบสีหน้าท่าทีต้วนหลิงเทียนแลดูปลอดโปร่งโล่งสบายคล้ายลมคล้อยเมฆเคลื่อน ประหนึ่งให้ไท่ซานถล่มลงตรงหน้าก็ไม่หวั่นไหว

 

อย่างไรก็ตามสัญประลองเป็นตายที่ต้วนหลิงเทียนพึ่งรับคำไป ทำให้ศิษย์ของฉือหล่างอย่างหงเฟย หูเหมย หน้าเปลี่ยนสีไปทันที “3 ปี…แค่ 3 ปี? เวลามันจะกระชั้นเกินไปแล้ว!!”

 

“ศิษย์น้องเล็ก ไฉนเจ้าอุตริไปรับปากเข่นฆ่ากับมันซะเล่า!?”

 

ทั้งคู่ล้วนคิดว่าที่ต้วนหลิงเทียนท้าท้ายหานอวิ๋นจิ่นออกไปตอนแรก ก็เพื่อขู่ขวัญหมายทำให้หานอวิ๋นจิ่นอับอายขายหน้าเพราะไม่กล้าสู้เฉยๆ

 

หากหานอวิ๋นจิ่นไม่กล้าตอบตกลง พวกมันก็มีเรื่องให้ล้อหานอวิ๋นจิ่นกันสนุกปาก และหานอวิ๋นจิ่นก็จะอับอายขายขี้หน้าผู้คนตลอดกาล

 

แต่ตอนที่เห็นหานอวิ๋นจิ่นแก้เกมโดยการยื่นขอเสนอ 3 ปีในที่แจ้งออกมา พวกมันก็เข้าใจว่าแผนการของต้วนหลิงเทียนล้มเหลวเสียแล้ว…

 

ถึงแม้พลังความแข็งแกร่งที่ต้วนหลิงเทียนเผยออกมาก่อหน้าจะดี แต่ยังห่างไม่น้อยหากจะไปเข่นฆ่ากับหานอวิ๋นจิ่น!

 

หานอวิ๋นจิ่นในฐานะที่เป็นศิษย์คนโตของจักรพรรดิอมตะฟ้าลี้ลับ นอกจากจะทะลวงถึงขอบเขตจักรพรรดิอมตะ 1 ต้นกำเนิดแล้ว มันยังเข้าใจความลึกซึ้งของกฏแห่งไฟถึงขั้นตอนความสำเร็จยิ่งใหญ่ทุกประการ พลังฝีมือนับว่าร้ายกาจมาก อ่อนด้อยกว่าศิษย์พี่รองของพวกมันอยู่เล็กน้อยเท่านั้น

 

อย่างไรเสียหานอวิ๋นจิ่นก็คือ 1 ใน 5 ศิษย์อัจฉริยะของวังเทียนฉือ พลังฝีมือของมันพูดได้ว่าในบรรดาศิษย์อัจฉริยะทั้ง 100 คนของวันเทียนฉือ มันอยู่ใน 5 อันดับแรก!

 

และศิษย์น้องเล็กของพวกมันถึงแม้พลังฝีมือจะร้ายกาจไม่ใช่เล่นๆ แต่อายุก็ยังไม่ทันถึง 300 ปีที แถมยังเป็นมนุษย์แท้อีกด้วย

 

มนุษย์แท้ในวัยเพียงเท่านี้ให้กวาดตามองทั่วทั้งเก้าเก้า 81 ระนาบเทวโลก แต่คนที่สามารถเอาชนะหานอวิ๋นจิ่นได้ เกรงว่าคงมีอยู่เพียงไม่กี่คน…

 

“ครู”

 

หลังจากกลับมารวมกลุ่ม ต้วนหลิงเทียนก็พยักหน้าให้ฉือหล่างด้วยรอยยิ้ม

 

“เจ้ามั่นใจหรือไม่?”

 

ฉือหล่างเอ่ยถาม

 

“หากข้าไม่มั่นใจข้าไม่ท้ามันหรอก”

 

ต้วนหลิงเทียนคลี่ยิ้ม

 

ถึงแม้จะไม่ทราบว่าบ่อเกิดความมั่นใจของต้วนหลิงเทียนมาจากที่ไหน แต่ในเมื่อต้วนหลิงเทียนพูดออกมามด้วยความมั่นใจแบบนี้ ไม่ว่าจะหูเหมยหรือหงเฟย ก็พอได้ระบายลมหายใจออกมาอย่างโล่งอก

 

ท้ายที่สุดแล้วการประลองระหว่างศิษย์น้องเล็กพวกมันกับฝานฉี ก็ไม่ใช่พวกมันไม่เห็นความหวังว่าศิษย์น้องเล็กจะชนะหรือไร? แล้วผลออกมาเป็นไงเล่า?

 

“ฮ่วนเอ๋อ พวกเรากลับกันเถอะ”

 

ต้วนหลิงเทียนกล่าวชวนฮ่วนเอ๋อ จากนั้นก็เหินร่างจากสังเวียนอัจฉริยะไปพร้อมกับฉือหล่างและคนอื่นๆ

 

จนเมื่อต้วนหลิงเทียนกับพวกจากไปแล้ว เสียงสนทนาบริเวณสังเวียนอัจฉริยะจึงกระหึ่มขึ้นมาอีกครั้ง บรรยากาศกลายเป็นคึกคักปานตลาดสดยามเช้า!

 

“ฮ่าๆๆๆ…มีเรื่องบันเทิงให้ชมดูอีกแล้ว!!”

 

“ต้วนหลิงเทียนผู้นั้น ในเมื่อมั่นใจเรื่องเข่นฆ่าให้ตายกันไปข้างกับหานอวิ๋นจิ่น ก็เผยให้เห็นว่ามันเชื่อมั่นในตัวเองอย่างแรงกล้า!!”

 

“แต่ก็ไม่แน่นักหรอก จากกลิ่นอายต้วนหลิงเทียนนั่นเป็นมนุษย์แท้ๆแน่นอน ด้วยวัยเพียงเท่านี้จะไปเอาชนะหานอวิ๋นจิ่นได้อย่างไร?”

 

…

 

หลังจากที่เหล่าศิษย์วังเทียนฉือที่มาชมดูเรื่องราวการประลองที่สังเวียนอัจฉริยะแยกย้ายกันจากไป แต่ละคนก็เอาเรื่องราวไปบอกเล่าต่อสหาย ทำให้ไม่ทันข้ามวันเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นก็แพร่กระจายออกไปดั่งพายุใต้ฝุ่น

 

และในวันนี้หลายๆคนในวังเทียนฉือก็ได้รับทราบความแข็งแกร่งของต้วนหลิงเทียนแล้ว

 

นับว่าต้วนหลิงเทียนสมแล้วที่ได้รับตำแหน่งศิษย์อัจฉริยะอันดับ 1 ในช่วงอายุ 200-300 ปี!

 

“พี่สาวสุ่ย ท่านให้ข้ารับปากประองกับหานอวิ๋นจิ่น 3 ปีหลังจากนี้…ท่านแน่ใจหรือว่าข้าจะมีพลังมากพอเอาชนะมันได้”

 

หลังกลับมาถึงสถานที่บ่มเพาะ ต้วนหลิงเทียนที่นั่งขัดสมาธิเตรียมบ่มเพาะพลังข้างๆฮ่วนเอ๋อ ก็อดไม่ได้ที่จะถามวารีเทพชำระโลกาในโลกใบเล็กให้ชัดเจน

 

“หากไม่แน่ใจว่าเจ้าจะเอาชนะมันได้ ข้าไม่ให้เจ้ารับคำท้ามันหรอก”

 

วารีเทพชำระโลกากล่าวด้วยน้ำเสียงสงบ “ข้าไม่อยากให้เจ้าตายมากพอๆกับตัวเจ้าเองนั่นล่ะ”

 

“พี่สาวสุ่ย ก็จริงที่ด้วยพลังของข้าตอนนี้หากมีพลังของพวกท่านช่วยก็น่าจะฆ่ามันได้ไม่ยาก…แต่ไม่ใช่ว่าทำแบบนั้นจะทำให้เรื่องพวกท่านถูกเปิดเผยหรือไร? และหากข้าไม่พึ่งพลังพวกท่าน ข้าจะฆ่ามันใน 3 ปีได้ยังไง?”

 

ต้วนหลิงเทียนเผยความกังวลออกมา

 

“เรื่องนี้ข้าย่อมรู้ดี”

 

วารีเทพชำระโลกากล่าว “แต่นั่นมันก่อนที่เจ้าจะใช้พฤกษาเทพกำเนิดชีพดูดซับสารัตถะของต้นไม้เทพสนหลิว…เพราะตอนนี้เรียกว่าเจ้าได้รับทุกสิ่งทุกอย่างที่จะใช้สร้างอวตารกฏของต้นไม้เทพสนหลิวมาแล้ว”

 

“เวลา 3 ปีนั้น มากพอให้เจ้าหลอมสารัตถะของต้นไม้เทพสนหลิวให้กลายเป็นร่างอวตารกฏ…และหากเจ้าทำสำเร็จ ถึงตอนนั้นเจ้าก็สามารถเรียกใช้ร่างอวตารกฏของต้นไม้เทพสนหลิวได้!”

 

“ในฟ้าดินแห่งนี้มีวิธีการมากมายที่ใช้หลอมสร้างร่างอวตารกฏ…อีกทั้งแต่ละวิธียังไม่อาจลอกเลียนได้”

 

“ถึงตอนนั้นเจ้าก็ไม่ต้องกลัวว่าพลังที่เจ้ามี จะทำให้คนอื่นอิจฉาจนคิดแย่งชิง…”

WSSTH ตอนที่ 3,283 : ไปวิหารเฟิงฮ่าว

 

 

“ร่างอวตารกฏ?”

 

ต้วนหลิงเทียน่คิ้วเบาๆ “มันคืออะไรหรือพี่สาวสุ่ย?”

 

“เรื่องนี้ข้าอธิบายไปเจ้าก็คงไม่กระจ่างชัด พอเจ้าหลอมสารัตถะของต้นไมเทพสนหลิวที่พฤกษาเทพกำเนิดชีพดูดกลืนมาแล้วเสร็จ ไว้เจ้าสามารถควบแน่นร่างอวตารกฏที่ว่าได้ เจ้าก็จะเข้าใจทั้งหมดเอง”

 

วารีเทพชำระโลกากล่าว

 

“แล้วการหลอมสารัตถะต้นไม้เทพสนหลิวที่พฤกษาเทพกำเนิดชีพดูดซับมามันใช้เวลานานหรือไม่?”

 

ต้วนหลิงเทียนเอ่ยถามอีกครั้ง

 

“กล่าวไปการหลอมมันตามปกติ ต่อให้ทุ่มพลังขัดเกลามันทั้งวันทั้งคืนไม่กินไม่นอนก็คงต้องใช้เวลาไม่ต่ำกว่า 10 ปี…แต่แน่นอนว่าข้ามีสถานที่ๆจะช่วยให้เจ้าหลอมมันได้สำเร็จภายในเวลาราวๆ 1 ปี”

 

ววารีเทพชำระโลกาตอบ

 

“ที่ไหนหรือ?”

 

สองตาต้วนหลิงเทียนเปล่งแสงวาบหนึ่ง ตอนนี้เหลือเวลาแค่ 3 ปีเท่านั้นก่อนที่เขาจะเข่นฆ่ากับหานอวิ๋นจิ่น ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะหลอมสร้างร่างอวตารกฏของต้นไม้เทพสนหลิวได้ทันหากใช้วิธีปกติ

 

“วิหารเฟิงฮ่าว”

 

วารีเทพชำระโลกาตอบ

 

ทันทีที่นางกล่าวจบคำ ต้วนหลิงเทียนก็อดแปลกใจไม่ได้

 

และตอนนี้ความคิดเขาคล้ายจะนึกย้อนไปยังช่วงแรกๆที่ขึ้นมายังระนาบเทวโลก สมัยยังอยู่ในนิกายอมตะไท่อีที่ 6 พื้นที่ภาคตะวันออกเฉียงใต้ในชายแดนรอบนอกของแดนสวรรค์ใต้ หลิงหลัวเทียน

 

ที่นั่นเป็นที่ๆเขาได้รับทราบข้อมูลเรื่องวิหารเฟิงฮ่าวเป็นครั้งแรกจากซือถูหมิง และรู้ว่าหากจอมราชันอมตะกับจักรพรรดิอมตะต้องการสมญานามอย่างเป็นทางการ ก็จำต้องไปยังวิหารเฟิงฮ่าว เพื่อทำการทดสอบรับสมญานาม

 

ยกตัวอย่างนิกายกระบี่หมื่นหายนะ แม้พลังฝีมือของจักรพรรดิอมตะบางคนที่นั่นจะพอๆกับจักรพรรดิอมตะสมญานามแล้ว แต่ในเมื่อไม่ได้ไปรับสมญานามที่วิหารเฟิงฮ่าว เช่นนั้นจึงไม่ได้เป็นจักรพรรดิอมตะสมญานามอย่างเป็นทางการ

 

“จอมราชันอมตะที่มีสมญานามนั้น มิใช่อะไรที่จอมราชันอมตะไร้สมญานามจะเทียบได้…”

 

“นั่นเพราะหากจอมราชันอมตะคนใด ต้องการที่จะกลายเป็นจอมราชันอมตะที่มีสมญานาม จักต้องไปยังวิหารเฟิงฮ่าวอันเป็นขุมกำลังที่ลึกลับและน่าพรั่นพรึงที่สุดในระนาบเทวโลกทั้งมวล และผ่านบททดสอบเป็นตายกับจอมราชันอมตะอีก 9 คนที่ต้องการสมญานามเช่นกันเสียก่อน…กว่าจะได้เป็นจอมราชันอมตะที่มีสมญานาม”

 

“กล่าวได้ว่าในบรรดาจอมราชันอมตะ 10 คน จักต้องเข่นฆ่ากันจนเหลือรอดเป็นคนสุดท้าย! จากนั้นวิหารเฟิงฮ่าวจึงจักมอบสมญานามให้แก่จอมราชันอมตะผู้ที่เหลือรอด!!”

 

“อีกทั้งนามของจอมราชันอมตะผู้นั้นจักถูกวิหารเฟิงฮ่าวบันทึกไว้ในรายนาม ‘สมญานามจอมราชันอมตะ’ และจะประกาศให้รู้กันไปทั่วระนาบเทวโลก”

 

“การที่จะโดดเด่นกว่าใครในบรรดาจอมราชันอมตะ 10 คนนั้นมิใช่เรื่องง่าย สิ่งนี้มิใช่อะไรที่จอมราชันอมตะทั่วๆไปจักสามารถกระทำได้…เช่นนั้นแล้วจึงกล่าวได้เลยว่า มิว่าจักเป็นจอมราชันอมตะที่มีสมญานามคนใด ล้วนแล้วแต่เป็นจอมราชันอมตะชนชั้นยอดฝีมืออันร้ายกาจทั้งสิ้น!!”

 

…

 

ข้างต้นเป็นคำพูดที่ซือถูหมิงกล่าวอธิบายเรื่องวิหารเฟิงฮ่าวให้เขาฟัง

(จากตอน 2823)

 

ในวันนั้นเขาจึงได้รู้ว่าในระนาบเทวโลกทั้งมวล ยังมีขุมกำลังหนึ่งที่ทรงพลังเหนือกว่าพระราชวังจักรพรรดิสวรรค์ใดๆ…

 

วิหารเฟิงฮ่าว!

 

“วิหารเฟิงฮ่าว เป็นดั่งขุมกำลังศักดิ์สิทธิ์ที่ทรงพลังอำนาจและน่าหวาดกลัวที่สุดในระนาบเทวโลกทั้งมวล หากแต่เป็นขุมกำลังที่ไม่เคยเข้าร่วมข้อพิพาทใดๆ ทว่าความแข็งแกร่งของขุมกำลังนี้…คือสิ่งที่น่ากลัวที่สุดในบรรดาขุมกำลังระดับแนวหน้า!”

 

“ในประวัติศาสตร์ของระนาบเทวโลก เคยมีขุมกำลังที่ยืนอยู่ ณ จุดสูงสุดของระนาบเทวโลกคิดท้าทายพลังอำนาจของวิหารเฟิงฮ่าวอยู่บ้าง พวกมันคิดจะทำลายตำนานที่เล่าขานกันมาอย่างยาวนานของวิหารเฟิงฮ่าวเพื่อสร้างชื่อลือชา…แต่สุดท้าย ไร้ซึ่งข้อยกเว้นใดๆ ขุมกำลังที่คิดลองดีเหล่านั้นล้วนพินาศสิ้น! ถูกกำจัดให้หายไปจากหน้าประวัติศาสตร์อันยาวนานของระนาบเทวโลก…”

 

“วิหารเฟิงฮ่าวนั้น เป็นขุมกำลังที่ทั้งเก้าเก้า 81 ระนาบเทวโลกรู้จักกันดี แถมแต่ละระนาบเทวโลกก็จักมีสาขาของวิหารเฟิงฮ่าวประจำการอยู่…ไม่ว่าต้องการเป็นจอมราชันอมตะที่มีสมญานาม หรือกระทั่งจักรพรรดิอมตะที่มีสมญานาม ก็สามารถไปเข้าร่วมบททดสอบความเป็นตายของวิหารเฟิงฮ่าว จวบจนได้รับการยอมรับจากวิหารเฟิงฮ่าวได้ทุกแห่ง…”

 

…

 

นอกจากนั้น ตอนที่อยู่ใน 6 พื้นที่ภาคตะวันออกเฉียงใต้ในอดีต ต้วนหลิงเทียนยังได้รับทราบอีกว่า…

 

เคยมีจักรพรรดิสวรรค์ไม่น้อยกว่า 10 คนที่เคยลองดีด้วยการท้าทายอำนาจของวิหารเฟิงฮ่าว…แต่ท้ายที่สุดแล้ว ไม่มีข้อยกเว้น…ทั้งหมดถูกฆ่าทิ้งไม่มีใครรอด!

 

ที่สำคัญ วิหารเฟิงฮ่าวดำรงอยู่มาเนิ่นนานตั้งแต่สมัยสถาปนาระนาบเทวโลกเลยก็ว่าได้

 

เช่นนั้นทุกคนจึงรู้กันดีเรื่องหนึ่ง…วิหารเฟิงฮ่าวเป็นขุมกำลังที่สืบทอดมรดกต่อกันมายาวนานที่สุดของระนาบเทวโลก! ยอดฝีมือในวิหารเฟิงฮ่าวมีมากมายดั่งหมู่เมฆ และยังมียอดฝีมือที่ทรงพลังเหนือกว่าจักรพรรดิสวรรค์เสียอีก!!

 

“พี่สาวสุ่ย…เท่าที่ข้าเคยได้ยินมา หรือว่าวิหารเฟิงฮ่าวนั้นจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับผู้แข็งแกร่งที่สุด?”

 

ต้วนหลิงเทียนเอ่ยถามด้วยความสงสัย

 

เขาเองก็จำได้ว่าเพลิงเทพโกลาหลกับทองเทพสุดลี้ลับ รวมถึงปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดินก็เคยพูดถึงเรื่องนี้กับเขา และบอกว่าวิหารเฟิงฮ่าวนั้นมีส่วนเกี่ยวข้องกับผู้แข็งแกร่งที่สุด

 

“มีส่วนเกี่ยวข้องกันจริงๆ”

 

วารีเทพชำระโลกากล่าว “ยิ่งไปกว่านั้นไม่ใช่การเกี่ยวข้องกันธรรมดา แต่วิหารเฟิงฮ่าวคือขุมกำลังที่ผู้แข็งแกร่งที่สุดเป็นผู้สร้างขึ้น”

 

“ว่าแล้วเชียว…”

 

ต้วนหลิงเทียนสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ค่อยถามต่อว่า “พี่สาวสุ่ย แล้ววิหารเฟิงฮ่าวจะช่วยให้ข้าหลอมสารัตถะต้นไม้เทพสนหลิวและควบสร้างร่างอวตารกฏภายใน 1 ปีได้อย่างไร?

 

“เรื่องนี้ เจ้าเพียงไปเข้าร่วมการทดสอบรับสมญานามของจอมราชันอมตะ ก็พอ”

 

วารีเทพชำระโลกากล่าว “ในวิหารเฟิงฮ่าว กว่าเจ้าจะกลายเป็นจอมราชันอมตะสมญานาม เจ้าต้องแข่งขันกับจอมราชันอมตะอีก 9 คนในแดนลับ…ในแดนลับที่ว่ามีบททดสอบมากมาย และบททดสอบบางจุด จะมีแรงกดดันพลังที่แฝงเจตจำนงของผู้แข็งแกร่งที่สุดอยู่”

 

“ในสถานที่ดังกล่าว ความเร็วในการหลอมต้นไม้เทพสนหลิวเพื่อเป็นร่างอวตารกฏจะรวดเร็วขึ้นอย่างมาก”

 

ฟังจากคำพูดของวารีเทพชำระโลกาแล้ว เห็นชัดว่าอีกฝ่ายมีความคุ้นเคยกับวิหารเฟิงฮ่าวไม่น้อย

 

สำหรับเรื่องนี้ต้วนหลิงเทียนก็ไม่แปลกใจอะไร เพราะความเป็นมาของวารีเทพชำระโลกาในร่างเขานั้น น่ากลัวว่าจะดำรงอยู่มาเนิ่นนานอย่างยิ่งยวด อีกทั้งยังอยู่กับตัวตนที่กำลังจะกลายเป็นผู้แข็งแกร่งที่สุดโดยอาศัยพฤกษาเทพกำเนิดชีพเป็นคนแรกท่ามกลางสวรรค์และโลก! เช่นนั้นไม่ทราบผ่านอะไรมากี่มากน้อย และรู้เรื่องราวเท่าไหร่ต่อเท่าไหร่!!

 

“ด้วยพลังของเจ้าตอนนี้คิดจะผ่านการทดสอบได้รับสมญานามจากวิหารเฟิงฮ่าว มันเป็นเรื่องง่ายดายนัก…อย่างไรก็ตามการไปวิหารเฟิงฮ่าวนั้น เรื่องรับสมญานามเป็นเรื่องรอง ที่สำคัญที่สุดคือการหลอมสร้างร่างอวตารกฏของต้นไม้เทพสนหลิวให้แล้วเสร็จในเวลา 1 ปี…”

 

วารีเทพชำระโลกากล่าว

 

“เข้าใจแล้วพี่สาวสุ่ย”

 

ต้วนหลิงเทียนขานรับ

 

ขณะที่คุยกับวารีเทพชำระโลกาภายในร่างไปได้สักพัก ฮ่วนเอ๋อก็ตื่นจากสมาธิ จากนั้นต้วนหลิงเทียนก็ชักชวนฮ่วนเอ๋อไปหาจักรพรรดิอมตะทุ่งขจีฉือหล่าง ที่เป็นครูคนใหม่ของเขา

 

“ครู ข้าอยากไปวิหารเฟิงฮ่าว”

 

ต้วนหลิงเทียนมองกล่าวกับฉือหล่างอย่างตรงไปตรงมา

 

“หืม? เจ้าอยากได้สมญานามรึ?”

 

ฉือหล่างเอ่ยถาม

 

“ใช่”

 

ต้วนหลิงเทียนพยักหน้า ถึงแม้เขาจะไม่ได้ตั้งเป้าไว้ที่การรับสมญานาม แต่ไปหลอมอวตารกฏต้ไม้เทพสนหลิวก็ตามที ทว่าเรื่องรู้พูดออกมาได้ง่ายๆหรือ?

 

แค่บอกว่าไปรับสมญานามก็จบ ไม่มีใครสงสัย

 

“อันที่จริงด้วยระดับพลังของเจ้าตอนนี้ การไปรับสมญานามก็เหมือนไปรังแกผู้อื่นเขา..อีกทั้งเป็นจอมราชันอมตะสมญานามไป อย่างดีก็มีหน้ามีตาในดินแดนยิบย่อยเท่านั้น สำหรับที่นี่ไม่ได้มีความหมายอันใดเลย…”

 

ฟังจากคำพูดของฉือหล่างแล้ว เห็นได้ชัดว่าไม่ได้เห็นดีเห็นงามสักเท่าไหร่ ที่ต้วนหลิงเทียนจะไปรับสมญานามที่วิหารเฟิงฮ่าวในช่วงเวลาแบบนี้ “ที่สำคัญการทดสอบรับสมญานามของวิหารเฟิงฮ่าวอย่างเร็วก็ต้องใช้เวลาครึ่งปี หากนานหน่อยไม่ทั้งปีก็อาจลากยาวไปถึง 2 ปี…นั่นยังมิใช่เสียเวลาไปโดยเปล่าประโยชน์หรือไร”

 

“จะดีเสียกว่าหากเจ้าทุ่มเทเวลาไปกับการบ่มเพาะเพิ่มพูนพลัง เพื่อเตรียมการรับมือหานอวิ๋นจิ่นในอีก 3 ปีหลังจากนี้”

 

ฉือหล่างกล่าว

 

“ครู ขอบอกท่านตามตรง ข้าไม่ได้กลัวอะไรเจ้าหานอวิ๋นจิ่นนั่นเลย กระทั่งต่อให้ต้องสู้กับมันตอนนี้ ข้าก็มั่นใจว่าจะฆ่ามันได้…”

 

ต้วนหลิงเทียนกล่าวด้วยน้ำเสียงสีหน้าสบายๆพลางยักไหล่อย่างไม่อีนังขังขอบ เพราะเขารู้ดีแก่ใจ ว่าตอนนี้มีเพียงแต่ต้องทำตัวสบายๆ แลดูมั่นใจในฝีมือตัวเองออกไปให้มาก เพื่อให้ฉือหล่างมั่นใจว่าเขาไม่ได้กังวลเรื่องหานอวิ๋นจิ่นเลยจริงๆ ถึงขั้นคิดจะไปเล่นที่วิหารเฟิงฮ่าวได้…

 

หาไม่แล้วฉือหล่างอาจสงสัยเอาได้ ว่าเขาไปวิหารเฟิงฮ่าวโดยมีวัตถุประสงค์อื่นแอบแฝง!

 

“โอ!?”

 

แน่นอนว่าฉือหล่างย่อมรู้สึกประหลาดใจไม่น้อย เมื่อได้ยินวาจามั่นอกมั่นใจถึงขนาดนี้ของต้วนหลิงเทียน

 

“ครู หรือไม่ท่านบอกข้าก็ได้ ว่าวิหารเฟิงฮ่าวอยู่ที่ใด ข้าอยากไปเที่ยวดู”

 

ต้วนหลิงเทียนกล่าว

 

“เอาล่ะๆ ในเมื่อเจ้าอยากไป ข้าจะพาเจ้าไปเอง”

 

เมื่อเห็นว่าต้วนหลิงเทียนตัดสินใจแล้ว ฉือหล่างก็ไม่คิดจะเซ้าซี้อะไรให้มากความ จึงกล่าวว่าจะพาต้วนหลิงเทียนไปวิหารเฟิงฮ่าวออกมาตรงๆ

 

“ไหนๆก็จะไปแล้ว ข้าจะลองถามพวกศิษย์พี่ของเจ้าดูหน่อยว่ามีใครสนใจไปเล่นด้วยไหม…หากมีใครสนใจจะได้ไปพร้อมๆกัน”

 

ขณะกล่าวฉือหล่างก็สะบัดมือส่งข้อความออกไปทันที

 

แน่นอนว่ายันต์อมตะสื่อสารทางวิญญาณที่บดขยี้นั้น ไม่มีแผ่นใดใช้ลูกแก้ววิญญาณของ หลู่จี้ ศิษย์พี่รองต้วนหลิงเทียนเป็นสื่อเลย มีแค่หูเหมย เวิ่นหว่านเอ๋อ โอวหยางฉีเฟย และหงเฟยเท่านั้น

 

เนื่องเพราะในบรรดาศิษย์ทั้ง 7 ของฉือหล่าง มีแค่ 4 คนนี้กับต้วนหลิงเทียนเท่านั้นที่ยังเป็นจอมราชันอมตะ

 

“เล่น?”

 

ได้ยินคำพูดของฉื่อหลาง มุมปากต้วนหลิงเทียนอดกระตุกไปไม่ได้ ฐานะจอมราชันอมตะสมญานามเป็นเพียงการละเล่นสำหรับฉือหลาง?

 

แต่เขาก็รู้ดีว่าฉือหล่างจะกล่าวเช่นนี้ก็ไม่แปลก เพราไม่ว่าจะศิษย์พี่คนไหนของเขา ก็แข็งแกร่งพอจะได้รับสมญานามทั้งสิ้น…

 

“หงเฟย ศิษย์พี่ 6 ของเจ้าไม่ตอบ เจ้าอ้วนนั่นมิแคล้วกำลังตั้งหน้าตั้งตาบ่มเพาะพลังอยู่แน่นอน! ดูเหมือนเจ้าจะสร้างแรงกดดันให้เจ้าอ้วนนั่นไม่เบาทีเดียว”

 

ฉือหล่าส่ายหัวไปมาพร้อมหัวเราะขบขัน

 

“เจ้า 5 เองก็เงียบไม่ตอบ…”

 

ฉือหล่างกลาวสืบต่อ “ทว่าเจ้า 3 กับเจ้า 4 แจ้งข้ามาแล้วว่าพวกนางจะไปกับพวกเราด้วย”

 

เสียงของฉือหล่างดังไม่ทัจบคำดี เงาร่างบางหน้าตาหมดจด 2 ร่างก็เหินมาถึงเบื้องหน้าต้วนหลิงเทียนพอดี เป็นสตรีในชุดสีแดงสดรูปร่างกริยายมากเสน่ห์ กับสตรีที่แลดูอ่อนโยนสง่างามปานหยกประหนึ่งลูกคุณหนูจ๋า…

 

เป็นศิษย์พี่หญิง 3 หูเหมย กับศิษย์พี่หญิง 4 เวิ่นหว่านเอ๋อ

 

“ศิษย์น้องเล็ก ได้ยินอาจารย์บอกว่าเจ้าคิดไปเที่ยวเล่นที่วิหารเฟิงฮ่าวหรือ? พอดีศิษย์พี่หญิง 3 กับศิษย์พี่หญิง 4 ของเจ้าก็ไม่เคยไปรับตำแหน่งจอมราชันอมตะสมญานามเช่นกัน เช่นนั้นพวกเราจะไปเล่นกับเจ้าด้วย”

 

หูเหมยมองต้วนหลิงเทียนอย่างเล่นหูเล่นตา กล่าวออกด้วยน้ำเสียงสนุกสนาน

 

“ศิษย์น้องเล็ก ศิษย์น้องฮ่วนเอ๋อ”

 

เวิ่นหว่านเอ่อทักทายต้วนหลิงเทียนกับฮ่วนเอ๋อก่อนใดอื่น

 

“มีศิษย์พี่หญิง 3 กับศิษย์พี่หญิง 4 ไปด้วย การเดินทางครั้งนี้ก็ไม่น่าเบื่อแล้ว”

 

ต้วนหลิงเทียนหัวเราะเบาๆ

 

“น้องสาวฮ่วนเอ๋อ ด้วยพลังของเจ้า คิดจะรับสมญานามก็ไม่ได้ยากเย็นอะไรเลย…เจ้าก็เล่นเอาฉายาด้วยสิ”

 

หูเหมยกล่าวแนะนำฮ่วนเอ๋อด้วยรอยยิ้มสนุกสนาน

 

“อือ”

 

ฮ่วนเอ๋อกล่าวตอบเสียงเบา กับหูเหมยนั้นนางรู้สึกระแวงอยู่ตลอดเวลา

 

“วิหารเฟิงฮ่าวอยู่ห่างจากวังเทียนฉือเราไม่เบา…อย่างไรเสียมีข้าพาพวกเจ้าไป อย่างดีก็เสียเวลาแค่ 2 วันเท่านั้น”

 

พอเสียงฉือหล่างกล่าวจบคำ แสงกระบี่พลันอุบัติขึ้นจากความว่างเปล่า จากนั้นไร้สภาพสู่มีสภาพ ให้ต้วนหลิงเทียนกับทุกคนขึ้นไปยืนได้ไม่แออัด เมื่อทุกคนยืนกันดีแล้วกระบี่เล่มเขื่องก็พุ่งทะยานออกไปทันที

 

ฟั่ฟฟฟฟ!!!

 

กระบี่พลังมีสภาพเล่มเขื่องทะลวงแหวกฟ้าฉับไว พริบตาก็อยู่ห่างจากวิหารเฟิงฮ่าวนับร้อยพันลี้

 

ด้านต้วนหลิงเทียนเองก็มองที่ทางรอบๆดู จึงพบว่าไม่อาจแลเห็นทิวทัศน์อันใด ทุกสิ่งอย่างมันพร่าเลือนไปหมด นับว่ากระบี่บินเล่มเขื่องนี้กำลังเดินทางด้วยความเร็วสูง จนเขาเองก็ไม่อาจมองเห็นได้ชัด

 

‘เร็วจริงๆ’

 

ต้วนหลิงเทียนลอบกล่าวในใจ

 

อย่างไรก็ตามแม้กระบี่จะเหินบินด้วยความเร็วสูงล้ำ แต่ร่างต้วนหลิงเทียนและคนอื่นๆที่ยืนอยู่บนกระบี่เล่มนี้ ก็ไม่โดนลมตีปะทะอะไร เนื่องเพราะถูกพลังไร้สภาพของฉือหล่างปิดกั้นได้อย่างหมดจด ไม่ส่งผลกระทบใดๆต่อพวกต้วนหลิงเทียนทั้งสิ้น