War sovereign Soaring The Heavens 3101-3109

ตอนที่ 3101

 

“จักรพรรดิอมตะ!?”

 

หลินเฟยหยางมองเจียงหลานด้วยสายตาเหลือเชื่อ เอ่ยถามออกไปอย่างยากลำบากว่า “ในเมื่อเจ้าเคยเป็นถึงจักรพรรดิอมตะ แล้วไฉนต้องลำบากลำบนหลอกพวกเราให้มาที่นี่ด้วย…ข้าเกรงว่าวัตถุประสงค์ของเจ้าคงมิใช่แค่เรื่องเล็กน้อยอย่างทำเพื่อความสนุกสนานกระมัง?”

 

จักรพรรดิอมตะที่กลับชาติมาเกิด!

 

ฐานะดังกล่าวของเจียงหลาน ทำให้หลินเฟยหยางยากจะเชื่อได้ลงคอจริงๆ!

 

ต้องทราบด้วยว่าสถานที่ๆมันอยู่ ผู้ที่ทรงพลังสูงสุดก็ยังเป็นแค่จอมราชันอมตะเท่านั้น!

 

สำหรับจักรพรรดิอมตะนั้น ในอดีตอาจจะเคมีปรากฏขึ้นมาบ้าง แต่มันก็ไม่เคยได้ยินหรือพบเห็นมาก่อนเลย

 

แต่ถึงกระนั้นคำ จักรพรรดิอมตะ ก็ทำให้ร่างงมันสั่นสะท้านไปด้วยความหวาดกลัวแล้วจริงๆ

 

ตั้งแต่ที่เจียงหลานประกาศตัวว่าเป็นจักรพรรดิอมตะที่กลับชาติมาเกิด มันยังรู้สึกเสมือนหนังศีรษะกลับกลายเป็นชาด้าน บังเกิดความหวาดกลัวไม่น้อย

 

จักรพรรดิอมตะ…นั่นคือตัวตนที่ยิ่งใหญ่และทรงพลังถึงเพียงใด!?

 

แต่บัดนี้ชายหนุ่มที่อยู่เบื้องหน้าของมัน กลับเป็นจักรพรรดิอมตะที่กลับชาติมาเกิด!

 

หลังประสบเรื่องราวความเปลี่ยนแปลงมากมาย หลินเฟยหยางก็ไม่คิดสงสัยในคำพูดของเจียงหลานแม้แต่น้อย ด้วยรู้ดีว่ามาถึงขั้นนี้แล้วเจียงหลานไม่จำเป็นต้องโกหกมัน

 

อาศัยพลังฝีมือของเจียงหลาน คิดสังหารพวกมันก็ไม่ใช่เรื่องยากเย็นอะไร จะเสียเวลาปั้นเรื่องหลอกพวกมันไปทำไม?

 

อย่างไรก็ตาม มันยังอดอยากรู้ไม่ได้…

 

ว่าไฉนเจียงหลานที่เป็นถึงจักรพรรดิอมตะกลับชาติมาเกิด ต้องลงทุนลงแรงเดินทางไปยังเขตต่างๆของ 5 ระนาบเทวโลก เพื่อหลอกพวกมันมาถึงที่นี่?

 

อีกฝ่ายมีแผนอะไรกันแน่?

 

ตอนนี้หากเจียงหลานบอกว่าไม่มีแผนอันใด ให้ฆ่ามันให้ตายมันก็ไม่เชื่อ!

 

“มาถึงขนาดนี้แล้ว…บอกพวกเจ้าไปก็ไม่เสียหายอันใด”

 

ได้ยินคำถามของหลินเฟยหยาง เจียงหลานก็ค่อยๆกล่าวออกด้วยน้ำเสียงเฉยเมย “ที่ข้าไปล่อลวงพวกเจ้ามา ก็เพื่อให้พวกเจ้าเป็นเครื่องสังเวยของต้นไม้เทพสังเวยสวรรค์…”

 

เครื่องสังเวยของต้นไม้เทพสังเวยสวรรค์!

 

ได้ยินคำตอบดังกล่าวของเจียงหลาน สายตาหลินเฟยหยางและยอดเซียนอมตะขั้นสูงสุดอีก 2 คน ก็หันไปจับจ้องต้นไม้สูงตระหง่านบนเกาะกลางน้ำใต้ฝ่าเท้าเจียงหลานทันที

 

เป็นครั้งแรกเลยที่พวกมันเริ่มมองสำรวจต้นไม้สีเลือดนี่จริงๆจังๆ โดยเฉพาะก้อนเลือดสีแดงฉานทั้ง 2 บนต้นไม้สีเลือดที่ตั้งตระหง่านนั่น ตอนนี้กำลังยุบๆพองๆราวกับกำลังเติบโต!

 

“ต้นไม้เทพสังเวยสวรรค์?”

 

“มันคืออะไร?!”

 

“มันหลอกพวกเรามาเพื่อใช้เป็นเครื่องสังเวยต้นไม้ประหลาดนี่…แถมตอนนี้ก็มีคนตายไปนับหมื่นแล้ว! ที่แท้ต้นไม้ผีสางนั่นมันมีประโยชน์อะไรกับเจียงหลานกันแน่?!”

 

…

 

ลูกตาพวกหลินเฟยหยางทั้ง 3 ละออกจากต้นไม้เทพสังเวยสวรรค์ไปหยุดลงบนร่างเจียงหลานอีกครั้ง ในแววตาเต็มไปด้วยความสับสนระคนสงสัย

 

ขณะเดียวกันต้วนหลิงเทียนกับหลิงเจวี๋ยอวิ๋นเองก็หันไปมองเจียงหลานพลางชักสีหน้าสงสัยอย่างจริงจัง เพื่อไม่ให้เจียงหลานพบเห็นพิรุธอันใด

 

“หึ!”

 

เจียงหลานย่นจมูกพ่นลมสบถเสียงเย็นคำหนึ่ง ค่อยกล่าวด้วยน้ำเสียงถือดี “พวกเจ้าล้วนมาจากขุมกำลังระดับ 7 อันต้อยต่ำ จะไม่รู้จักต้นไม้เทพสังเวสวรรค์ก็ไม่แปลกอันใด”

 

“ต้นไม้เทพสังเวยสวรรค์ก็คือ…ฯลฯ”

 

เมื่อเจียงหลานเริ่มอธิบายให้ฟังว่าต้นไม้เทพสังเวยสวรรค์คืออะไร ไม่ว่าจะเป็นหลินเฟยหยางหรือยอดเซียนอมตะขั้นสงสุดอีก 2 คน ลมหายใจก็เริ่มหอบถี่ขึ้นมาทันที

 

ผลเทพสังเวยสวรรค์…สามารถทำให้ยอดเซียนอมตะขั้นสูงสุดที่รับประทาน ทะลวงด่านพลังจนบรรลุถึงขุนนางอมตะ 10 ทิศในคราเดียว?

 

นอกจากนั้นยังสามารถริเริ่มทำความเข้าใจกฏที่ไม่เคยทำความเข้าใจมาก่อน และอาจจะเข้าใจความลึกซึ้งถึงขั้นตอนความสำเร็จเบื้องต้นได้หลาประการในคราวเดียว?

 

กระทั่งสถิติที่บันทึกไว้สูงสุดนั้น ก็คือสามารถเข้าใจความลึกซึ้งของกฏได้ถึง 8 ประการ? และผู้ที่ทำความเข้าใจได้น้อยที่สุด ก็ยังสามารถเข้าใจความลึกซึ้งของกฏได้ถึง 6 ประการ?

 

ฟืด! ฟืด! ฟืด!

 

ลูกตาหลินเฟยหยางกับยอดเซียนอมตะขั้นสูงสุดอีก 2 คนหดเล็กลงแทบปิด ยังสูดลมหายใจเข้าลึกๆด้วยความแตกตื่นสุดระงับ

 

ถึงแม้ต้วนหลิงเทียนกับหลิงเจวี๋ยอวิ่นจะไม่ออกอาการเหมือนทั้ง 3 แต่สีหน้าก็เปลี่ยนไปไม่น้อย แลดูเหมือนคนที่กำลังพยายามนิ่งสงบ

 

‘หลิงเจวี๋ยอวิ๋นผู้นี้ สมแล้วที่เป็นคนที่ข้าสนใจ…ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ ยังสามารถสงบอารมณ์ไม่ออกอาการให้เห็นชัดเหมือนหลินเฟยหยาง…’

 

ความเปลี่ยนแปลงของทั้ง 5 รวมถึงต้วนหลิงเทียนย่อมไม่พ้นสายตาของเจียงหลาน และนั่นทำให้มันยิ่งบังเกิดความพอใจในตัวหลิงเจวี๋ยอวิ๋นมากขึ้น

 

‘หวังว่าหลิงเจวี๋ยอวิ๋นผู้นี้จะยอมศิโรราบต่อข้า และให้ข้าปลูกฝังตราทาสลงวิญญาณแต่โดยดี…’

 

สองตาเจียงหลานเต็มไปด้วยความคาดหวัง

 

สำหรับด้านต้วนหลิงเทียนที่แลดูสามารถสงบสติอารมณ์ได้ดีไม่แพ้หลิงเจวี๋ยอวิ๋นนั้น เจียงหลานเชื่อว่าเขาเคยโชคดีพบพานวาสนายิ่งใหญ่บางอย่าง ทำให้โลกทัศน์เปิดกว้างมากกว่า จึงไม่ตกใจจนเสียอาการเหมือนพวกหลินเฟยหยางทั้ง 3

 

ไม่ว่าจะอย่างไร ต้วนหลิงเทียนก็คือยอดเซียนอมตะขั้นสูงสุดที่ครอบครองอุปกรณ์อมตะจอมราชัน 2 ชิ้น และยังเป็นอุปกรณ์อมตะจอมราชันประเภทคู่อีกด้วย!

 

‘เอาล่ะ ถึงเวลาลงมือเสียที…’

 

เมื่อสำนึกเทวะของเจียงหลานสัมผัสได้ถึงความเปลี่ยนของตัวอ่อนผลเทพสังเวยสวรรค์ด้านล่าง และพบว่าบัดนี้กระบวนการดำเนินมาถึงช่วงสุดท้ายแล้ว มันก็ตัดสินใจลงเมื่อเพื่อจบเรื่องราวทันที ลูกตาควบแน่นทันใด

 

ในดวงตายังเผยประกายเยียบเย็นวาบขึ้น

 

วินาทีต่อมา พลังเซียนอมตะต้นกำเนิดก็ปะทุลุกโชนขึ้นมาทั่วร่าง ระลอกคลื่นสีฟ้ายังเริ่มกำจายออกไปทั่ว ประหนึ่งมีทะเลสาบเล็กๆอุบัติขึ้นกลางเวหา และผิวทะเลสาบเล็กๆดังกล่าวก็กระเพื่อมเสมือนมีคนพึ่งปาหินลงไป!

 

“แย่แล้ว!!”

 

เมื่อกลิ่นอายทั่วร่างเจียงหลานแปรเปลี่ยนไปในฉับพลัน สีหน้าหลินเฟยหยางและยอดเซียนอมตะขั้นสูงสุดทั้ง 2 ก็เปลี่ยนไปทันที

 

ต้วนหลิงเทียนกับหลิงเจวี๋ยอวิ๋นก็หันมามองหน้าส่งสาตากันวาบหนึ่ง สีหน้าท่าทียังเปลี่ยนเป็นขึงขังจริงจัง

 

ในที่สุดเจียงหลานก็คิดลงมือแล้วหรือ?

 

ปงงงง!!

 

ซู่มมม!!

 

…

 

เสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหวประหนึ่งทำนบกันน้ำพังทลาย จากนั้นร่างเจียงหลานก็พุ่งมาดั่งเงาเลือน คนคล้ายกลับกลายเป็นภูตผี!

 

ทันทีที่เห็นสภาวะร่างเจียงหลานแปรเปลี่ยนไป ต้วนหลิงเทียน หลิงเจวี๋ยอวิ่นและคนอื่นๆ ก็เร่งเร้าพลังเซียนอมตะต้นกำเนิดออกมาเตรียมพร้อมรับมือทันที นอกจากต้วนหลิงเทียนกับหลิงเจวี๋ยอวิ๋นที่เร่งพุ่งร่างฉีกออกข้างไปแล้ว ด้านหลินเฟยหยางกับยอดเซียนอมตะขั้นสูงสุดทั้ง 3 ก็เริ่มขยับเข้ามาใกล้กันโดยไม่รู้ตัว

 

ในสายตาของหลินเฟยหยางกับพวก 3 คน เมื่อต้องเผชิญหน้ากับเจียงหลานที่มีพลังแข็งแกร่งเหนือกว่า เช่นนั้นพวกมันก็คิดว่าต้องร่วมมือกันถึงจะต้านทานรับมือเจียงหลานได้

 

“พวกเจ้าทั้งคู่ทำอะไรกัน!? ไฉนตอนนี้ยังไม่เข้ามาผนึกกำลังกับพวกเรา จะรอให้ถูกมันฆ่าตายทีละคนรึไง!?”

 

ยอดเซียนอมตะขั้นสูงสุดในรูปลักษณ์ชายวัยกลางคนที่ขยับเข้ามารวมกลุ่มกับหลินเฟยหยางและชายหนุ่มอีกคน พอเห็นต้วนหลิงเทียนกับหลิงเจวี๋ยอวิ๋นฉีกตัวออกไปสองฟาก ก็เร่งแผดเสียงตะโกนออกมาทันที

 

“พวกเจ้าคิดว่า…หากผนึกกำลังกันแล้วจักรับมือข้าได้งั้นรึ!?”

 

เมื่อเจียงหลานวูบร่างตัดระยะมาเจียนบรรลุถึงพวกหลินเฟยหยางทั้ง 3 ที่รวมกลุ่มกัน มันก็ชะรอความเร็วลง และค่อยๆย่ำเหยียบความว่างเปล่าลงมา ทำราวกับเดินเล่นชมสวน

 

หลังมองกล่าวกับชายวัยกลางคนด้วยสายตาเย้ยหยันแล้ว มันก็หันไปมองต้วนหลิงเทียนพลางเอ่ยเสียงเบาว่า “ต้วนหลิงเทียน แม้อุปกรณ์อมตะจอมราชันประเภทคู่ของเจ้าหลังผสานรวมกันแล้ว จักมีพลังอำนาจแทบจะเทียบได้กับศาสตราอมตะระดับจักรพรรดิ…”

 

“แต่สุดท้ายมันก็มิใช่ศาสตราอมตะระดับจักรพรรดิ!”

 

“วันนี้ก่อนที่เจ้าจักตาย ข้าจะสงเคราะห์ให้เจ้าชมดูกับตาสักครา ว่าศาสตราอมตะระดับจักรพรรดิที่แท้จริงมันเป็นอย่างไร!!”

 

พอเจียงหลานกล่าวจบคำมันก็ยกมือขวาขึ้นมาแบหงายทันที

 

จากนั้น เหนือฝ่ามือของมัน ก็ปรากฏรังสีดาบสีฟ้าผุดข้นมาเล่มหนึ่ง รังสีดาบดังกล่าวยังเปล่งแสงสีฟ้าออกมาเรืองรอง! ถึงกับสว่างยิ่งกว่าแสงพลังสีฟ้าที่กำจายออกมาทั่วร่างมันเสียอีก!!

 

และเมื่อรังสีดาบดังกล่าวปรากฏขึ้นเหนือฝ่ามือเจียงหลานได้ไม่ทันไร…

 

มวลแสงสีฟ้าดังกล่าวก็เริ่มควบรวมก่อเกิดเป็นดาบสีฟ้าที่ใสราวผลึกแก้วเล่มหนึ่งขึ้นให้เห็นชัดเจน!

 

ดาบผลึกแก้วสีฟ้านี้ ทันทีที่ปรากฏ มันก็แผ่กลิ่นอายเยียบเย็นออกไปสะท้านบรรยากาศ พาลให้ร่างทุกคนสะท้านไปด้วยความหนาวเหน็บ…

 

ต้องทราบด้วยว่าอาศัยด่านพลังฝึกปรือในปัจจุบันของงต้วนหลิงเทียนกับคนที่เหลือทั้ง 5 ทุกคนล้วนไม่สะทกสะท้านต่อความเย็นของฤดูหนาวอีกต่อไป หากแต่กลิ่นอายพลังจากดาบผลึกแก้วสีฟ้าเล่มนี้กลับทำให้ทุกคนรู้สึกเย็นยะเยือก!

 

“นี่มัน…ดาบอมตะระดับจักรพรรดิ!?”

 

“จะ…จักรพรรดิ! อุปกรณ์อมตะระดับจักรพรรดิ!?”

 

…

 

ตั้งแต่ที่ได้ยินคำพูดของเจียงหลาน ลูกตาหลินเฟยหยางทั้งยอดเซียนอมตะขั้นสูงสุดอีก 2 คนก็เริ่มหดหยีเล็กลงแต่แรก

 

มาตอนนี้พอได้เห็นดาบผลึกแก้วที่ส่องแสงสีฟ้าแผ่กลิ่นอายเยียบเย็นนั่น กอปรกับสิ่งที่เจียงหลานพึ่งกล่าว หัวใจพวกมันก็เสมือนมีไอเย็นแผ่ซ่านปกคลุมทันที!

 

ตอนแรกที่ได้รู้ว่าเจียงหลานเป็นจักรพรรดิอมตะที่กลับชาติมาเกิด พวกมันยังอดคิดไปอย่างวาดหวังไม่ได้ว่า…

 

เจียงหลานที่กลับมาเกิดใหม่ อาจจะยังไม่ได้รับสมบัติที่เก็บไว้เมื่อชาติก่อน หรือสมบัติในชาติก่อนของมันอาจจะถูกผู้คนพบเจอและกวาดเอาไปหมดแล้ว…

 

ทว่าพอเจียงหลานเรียกดาบอมตะระดับจักรพรรดิออกมาแบบนี้ ก็ทำให้พวกมันบังเกิดความสิ้นหวังจับใจ!

 

หากเจียงหลานมีเพียงอุปกรณ์อมตะระดับราชาให้พึ่งพิง แม้จะเข้าใจความลึกซึ้งของกฏแห่งน้ำ 4 ประการ แต่ถ้า 5 คนที่อยู่ ณ ที่นี้ผนึกกำลังร่วมมือกันล่ะก็ ไม่ใช่ว่าจะไม่อาจต้านทานรับมือเจียงหลานได้!

 

ที่สำคัญเลยก็คือ

 

ต้วนหลิงเทียนถือครองอุปกรณ์อมตะระดับจอมราชันอมตะ 2 ชิ้น! แถมเป็นอุปกรณ์อมตะจอมราชันประเภทคู่ ที่ยามผสานรวมกันก็มีพลังอำนาจแทบจะเทียบได้กับศาสตราอมตะระดับจักรพรรดิ!

 

แต่มาตอนนี้ เมื่อเห็นเจียงหลานนำดาบอมตะระดับจักรพรรดิออกมา พวกมันก็หมดสิ้นกำลังใจจะแข็งข้อต่อต้านทันที…

 

ฟั่ฟฟฟ!!

 

เจียงหลานตวัดดาบผลึกแก้วสีฟ้าออกไปคราหนึ่ง ก็ปรากฏคลื่นดาบสีฟ้าพุ่งไปดั่งเสี้ยวจันทร์ ผ่าร่างชายวัยกลางคนที่พึ่งมาตอบสนองเอาตอนคลื่นดาบอยู่เบื้องหน้าแล้วออกเป็นสองเสี่ยง ตกตายไปอย่างที่ไม่อาจต่อต้านอะไรได้เลย…

 

เมื่อร่างสองเสี่ยงของมันแยกตกไปซ้ายขวา ลูกตาแต่ละข้างยังคงมองจ้องเขม็ง เห็นชัดว่าตกตายตาไม่หลับ!

 

และศพชายวัยกลางคน ก็เป็นศพแรกของผู้คนที่ตกตายภายในห้องโถงอันกว้างใหญ่

 

เนื่องเพราะต้นไม้เทพสังเวยสวรรค์มันไม่ได้ดูดซับโลหิตดวงจิตของผู้ตายอีกต่อไป เช่นนั้นศพของมันจึงไม่ถูกสูบโลหิตจนแห้งกรังแล้วสลายหายไปเหมือนคนอื่นๆ

 

สิ่งนี้บ่งบอกให้รู้ว่าต้นไม้เทพสังเวยสวรรค์ไม่ต้องการเครื่องสังเวยอีกต่อไป และโลหิตกับดวงจิตที่ดูดซึมมา ก็มากพอแล้วที่มันจะหล่อเลี้ยงตัวอ่อนผลเทพสังเวยสวรรค์ให้เติบโตกลายเป็นผลเทพสังเวยสวรรค์…

 

เป็นธรรมดาว่าสุดท้ายแล้วผลเทพสังเวยสวรรค์จะเติบโตสำเร็จหรือไม่ ก็ขึ้นอยู่กับฟ้าเท่านั้น…

 

“อย่า…อย่าข้าฆ่าเลย!”

 

หลังเห็นยอดเซียนอมตะขั้นสูงสุดอย่างชาวักลางคนตกตาอย่างไร้ต้านทาน ยอดเซียนยอมตะขั้นสูงสุดในรูปลักษณ์ชายหนุ่ม ก็คุกเข่าให้เจียงหลานที่ลอยล่องกลางอากาศทันที

 

“ใต้เท้าจักรพรรดิอมตะ ในเมื่อท่านมิต้องใช้ข้าน้อยเป็นเครื่องสังเวยต้นไม้เทพสังเวสวรรค์แล้ว เช่นนั้นขอท่านเมตตาละเว้นข้าน้อยด้วยเถอะ…หากท่านต้องการข้าน้อยยินดีมอบสมบัติทั้งหมดที่มีในตัวให้ท่าน!”

 

ยอดเซียนอมตะขั้นสูงสุดในรูปลักษณ์ชายหนุ่มที่คุกเข่าลงไป เร่งวิงวอนร้องขอชีวิตออกมา ขณะเดียวกันมันก็ถอดเกราะอมตะระดับราชาที่สวมใส่อยู่ รวมถึงถอดแหวนพื้นที่แล้วประคองยื่นออกไปเบื้องหน้า เห็นชัดว่ามันคิดใช้ทุกสิ่งที่มีในตัวเพื่อแลกกับหนึ่งชีวิตน้อยๆของมัน

 

“เจ้าคิดว่าหากข้าฆ่าเจ้าทิ้ง ของๆเจ้าจักมิกลายเป็นของๆข้าหรือ?”

 

เจียงหลานเอ่ยถามออกมาด้วยรอยยิ้มบางๆ

 

อย่างไรก็ตาม ยิ้มอ่อนนี้ของเจียงหลาน ในสายตาของชายหนุ่มที่คุกเข่าประเคนของร้องขอชีวิต มันไม่ต่างอะไรกับรอยยิ้มของปีศาจแม้แต่น้อย ร่างมันจึงสั่นสะท้านไประริกราวลูกนกตกน้ำ เร่งก้มหัวร้องขอความเมตตาออกมาอีกครั้ง “ใต้เท้าจักรพรรดิอมตะได้โปรดอภัยให้ข้าน้อยด้วย! ขอท่านอภัยให้ข้าน้อยด้วย!!”

 

“แล้ว…เจ้าคิดจริงๆหรือว่าข้าจักสนใจสิ่งของเล็กๆน้อยๆที่เจ้ามี?”

 

เจียงหลานเมินคำวิงวอนร้องขอชีวิตของชายหนุ่ม และพอมันกล่าวจบคำ ดาบผลึกฟ้าในมือก็ตวัดฟันออกไปอีกครั้ง…

 

ฉัวะ!!

 

คลื่นดาบสะบั้นที่พุ่งไปอีกสาย พรากหนึ่งชีวิตของชายหนุ่มไปอย่างไร้เรื่องราว…

 

 

 

ตอนที่ 3102

 

คลื่นดาบที่พุ่งไปพรากชีวิตของยอดเซียนอมตะขั้นสูงสุดทั้ง 2 นั่น แม้จะเห็นว่าไร้เรื่องราว หากแต่ที่แท้แล้วมันอัดแน่นไปด้วยพลังจากความลึกซึ้งของกฏแห่งน้ำ 4 ประการที่บรรลุถึงขั้นตอนความสำเร็จเบื้องต้น!

 

สำหรับผลลัพธ์ดังกล่าว ต้วนหลิงเทียนกับหลิงเจวี๋ยอวิ๋นก็ไม่ได้แปลกใจเลย กระทั่งหลินเฟยหยางก็ไม่ได้แปลกใจอะไรเช่นกัน

 

เจียงหลานถึงจะเป็นจักรพรรดิอมตะกลับชาติมาเกิดที่มีอายุน้อยกว่าร้อยปี และบรรลุด่านพลังขอบเขตยอดเซียนอมตะขั้นสูงสุดดุจเดียวกัน แต่ในเมื่ออีกฝ่ายเข้าใจความลึกซึ้งของกฏแห่งน้ำได้ 4 ประการแล้ว พลังก็ย่อมเหนือกว่ายอดเซียนอมตะขั้นสูงสุดทั้ง 2 เป็นธรรมดา

 

หลินเฟยหยางยังรู้ดี ว่าต่อให้เจียงหลานไม่ใช้ดาบอมตะระดับจักรพรรดิและอาศัแค่ศาสตราอมตะระดับราชา ก็สามารถเข่นฆ่ายอดเซียนอมตะขั้นสูงสุดทั้ง 2 ได้ง่ายดาย…เช่นนั้นยังจะนับประสาอะไรกับใช้ดาบอมตะระดับจักรพรรดิ?

 

ด้วยเหตุนี้มันจึงไม่แปลกใจที่เจียงหลานฆ่ายอดเซียนอมตะขั้นสูงสุดทั้ง 2 ได้ง่ายราวกับหายใจ กระทั่งคิดว่ามันต้องเป็นแบบนี้อยู่แล้ว!

 

ในสายตาของมัน หากมันสลับดาบอมตะระดับจักรพรรดิในมือเจียงหลานกับอุปกรณ์อมตะระดับราชาในมือมันได้ ถึงตอนนั้นต่อให้ความแข็งแกร่งของเจียงหลานจะอยู่เหนือมัน แต่มันก็สามารถเข่นฆ่าเจียงหลานได้ง่ายๆเช่นกัน

 

อุปกรณ์อมตะระดับจักรพรรดิมันเพิ่มพูนพลังให้ผู้ใช้สุดที่อุปกรณ์อมตะจอมราชันจะเทียบได้ ยิ่งไม่ต้องกล่าวถึงพวกมันที่ไม่มีอุปกรณ์อมตะระดับจอมราชันเหมือนต้วนหลิงเทียนเลย…

 

พวกมันมีก็แต่อุปกรณ์อมตะระดับราชาคู่กายร้ายๆเท่านั้น…

 

“เป็นอย่างไรเล่า…เห็นเช่นนี้แล้วเจ้ายังกล้าคิดใช้อุปกรณ์อมตะจอมราชันคู่นั้นของเจ้า เพื่อต่อต้านข้าอยู่อีกหรือไม่?”

 

หลังจากเจียนหลานปลิดปลงชีวิต 2 ยอดเซียนอมตะขั้นสูงสุดไปแล้ว สองตามันก็เบนไปตกยังร่างต้วนหลิงเทียนก่อนใดอื่น มุมปากคลี่ยิ้มแสยะ ถามออกมาด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน

 

อย่างไรก็ตามรอยยิ้มแสยะเย้ยหยันที่มุมปากของมัน มีอันต้องชะงักค้างเติ่งไปทันใด เมื่อเห็นสีหน้าท่าทีของต้วนหลิงเทียน

 

เดิมทีเจียงหลานคิดว่าต้วนหลิงเทียนต้องบังเกิดความหวาดกลัวสิ้นหวังแล้วเป็นแน่ กระทั่งเผลอๆอาจจะเริ่มคุกเข่าร้องของชีวิตเช่นยอดเซียนยอมตะขั้นสูงสุดเมื่อครู่

 

อย่างไรก็ตามสิ่งที่มันเห็นก็คือ ต้วนหลิงเทียนยังคงมองมาที่มันด้วยสายตาสงบ ใบหน้าไม่เผยความยินดียินร้ายใดๆ หามีแม้แต่เศษเสี้ยวความหวาดกลัวไม่!

 

“ทำไม? เจ้าคิดจะฆ่าข้าเป็นคนต่อไปงั้นรึ?”

 

ต้วนหลิงเทียนที่มองสบตาเจียงหลานอย่างเฉยเมย เอ่ยถามออกไปเสียงเรียบ

 

“โฮ่? ไม่คิดเลยจริงๆว่าถึงขั้นนี้แล้วเจ้ายังทำเป็นนิ่งอยู่ได้…ไม่ลองคิดคุกเข่าร้องขอชีวิตข้าดูหน่อยรึไร เผื่อข้าจักใจดีเมตตาละเว้นชีวิตเจ้าสักครา?”

 

เจียงหลานเพียงอึ้งอยู่ชั่วครู่ก็ดึงสติกลับมาได้ และเข้าใจว่าต้วนหลิงเทียนก็แค่เสแสร้งทำเป็นนิ่งเท่านั้น ในใจสมควรเต็มไปด้วยความหวาดกลัวสิ้นหวังแล้วแน่แท้!

 

ซู่มมมม!!

 

ฟู่มมม!!

 

…

 

ทว่าเสียงกล่าวเจียงหลานยังดังไม่ทันจบคำดี เปลวเพลิงทั่วร่างต้วนหลิงเทียนพลันปะทุลุกโชนขึ้นมาอย่างรุนแรง ไม่เพียงแต่จะปกคลุมไปทั่วร่างเท่านั้น สภาวะพลังยังแกร่งกร้าวขึ้นประหนึ่งจะแผดเผาได้กระทั่งความว่างเปล่า!

 

“หืม!?”

 

เมื่อสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายพลังที่กำจายออกมาเปลวไฟที่ลุกโชนท่วมร่างของต้วนหลิงเทียน ลูกตาเจียงหลานก็หรี่ลงเล็กน้อย “นี่มัน…ความลึกซึ้ง เผาไหม้ ของกฏแห่งไฟ?”

 

“เจ้า…นี่เจ้าปกปิดพลังมาโดยตลอด!?”

 

เจียงหลานไม่คิดไม่ฝันเลยว่าชายหนุ่มเบื้องหน้าของมัน ต้วนหลิงเทียนผู้นี้…ที่มันเข้าใจว่าเพียงโชคดีกว่าคนอื่นจนได้อุปกรณ์อมตะจอมราชันคู่มาครอง และสมควรเข้าใจความลึกซึ้งของกฏแห่งไฟแค่ 2 ประการเท่านั้น…

 

แต่ที่แท้อีกฝ่ายไม่เพียงแต่จะเข้าใจความหมายแห่งไฟ กับ ลุกโหม เท่านั้น ยังเข้าใจความลึกซึ้ง เผาไหม้ ของกฏแห่งไฟอีกด้วย!

 

บรึมมม!

 

ฟู่มมมม!!

 

…

 

วินาทีต่อมา เพลิงพลังที่ลุกโชนท่วมร่างต้วนหลิงเทียน พลันปะทุระเบิดขึ้นมาอย่างแรง ปรากฏละอองไฟไฟกระเด็นออกไปวาบดับประปราย สิ่งนี้ทำให้ลูกตาเจียงหลานจำต้องหดแคบลงอีกครา

 

“นี่มัน…ความลึกซึ้ง ปะทุ!?”

 

“ต้วนหลิงเทียนเจ้า…ที่แท้เจ้ามิใช่แค่เข้าใจความลึกซึ้งของกฏแห่งไฟ 3 ประการ…แต่เจ้ายังเริ่มเข้าใจความลึกซึ้งปะทุของกฏแห่งไฟบางส่วนแล้วรึ!?”

 

จังหวะนี้เจียงหลานอึ้งไปแล้วจริงๆ

 

มันไม่คิดไม่ฝันเลยว่า

 

ต้วนหลิงเทียนจะเป็นสุดยอดอัจฉริยะดุจเดียวกับหลิงเจวี๋ยอวิ๋นและหลินเฟยหยาง! อายุไม่ถึงร้อยปี ไม่เพียงแต่จะเข้าใจความลึกซึ้งของกฏถึงขั้นตอนความสำเร็จเบื้องต้น 3 ประการ แต่ยังริเริ่มเข้าใจความลึกซึ้งประการที่ 4 ได้บางส่วนแล้ว!!

 

ในขณะเดียวกัน ทางด้านหลินเฟยหยางเองก็หวาดกลัวความแข็งแกร่งของต้วนหลิงเทียนเช่นกัน ด้วยไม่คิดมาก่อนเลยว่าต้วนหลิงเทียนที่แท้จะไม่ได้อ่อนด้อยไปกว่ามันแม้แต่นิดเดียว

 

และนี่ยังไม่ได้คำนึงถึงเรื่องที่ต้วนหลิงเทียนยครอบครองอุปกรณ์อมตะจอมราชันคู่!

 

ต้วนหลิงเทียนยามใช้อุปกรณ์อมตะจอมราชันคู่ที่มีพลังอำนาจไล่ๆกับศาสตราอมตะระดับจักรพรรดิ สมควรมีพลังถึงขั้นหากคิดจะเข่นฆ่ามันก็คงลำบากเพียงยกมือเท่านั้น!

 

“ต้วนหลิงเทียน ข้าไม่คิดเลยว่าเจ้าจะซุกซ่อนได้ลึกและมิดชิดขนาดนี้…ที่แท้ความสามารถของเจ้ากลับไม่ได้ด้อยไปกว่าหลินเฟยหยางและหลิงเจวี๋ยอวิ๋น!”

 

เจียงหลานที่เดิมทีคิดลงมือฆ่าคน พอเห็นความสามารถที่แท้จริงของต้วนหลิงเทียน ในใจก็บังเกิดความคิดรักถนอมอัจฉริยะขึ้นมา

 

“แต่กระนั้น ด้วยความต่างของอุปกรณ์อมตะ เจ้าก็ยังอ่อนกว่าข้าหลายขุม…ต่อให้มิต้องกล่าวถึงอุปกรณ์อมตะ เดิมทีพลังระดับนี้ของเจ้าก็ยังถือว่าห่างกับข้าอยู่มาก”

 

เจียงหลานเอ่ยออกเสียงเรียบ

 

พอกล่าวจบคำ ร่างเจียงหลานก็ค่อยๆลอยตัวขึ้นสูง ก้มลงมองต้วนหลิงเทียน หลิงเจวี๋ยอวิ๋น และหลินเฟยหยางด้วยท่าทีราวกับเจ้าชีวิตมองข้าทาสบริวาร “ข้าจักให้โอกาสพวกเจ้าทั้ง 3 ได้มีชีวิตรอด…”

 

“ตราบใดที่พวกเจ้ายินยอมให้ข้าปลูกฝังตราทาสลงวิญญาณ ข้าก็ไม่จำเป็นต้องฆ่าพวกเจ้า…”

 

“ไม่เพียงแต่ข้าจะไม่ฆ่าพวกเจ้าเท่านั้น ข้ายังจะมอบโอกาสประเสริฐให้พวกเจ้าทั้ง 3 คนอีกด้วย…ขอเพียงพวกเจ้าทั้ง 3 ยอมจำนนต่อข้า พวกเจ้าก็สามารถประลองกันเพื่อผลเทพสังเวยสวรรค์อีกผลที่เหลืออยู่ ใครแข็งแกร่งที่สุดก็จักได้รับผลเทพสังเวยสวรรค์ไปใช้!”

 

“แน่นอนว่า ต้องตั้งอยู่บนพื้นฐานที่ต้วนหลิงเทียนเจ้า…มิอาจใช้อุปกรณ์อมตะจอมราชันคู่นั่นได้!”

 

กล่าวถึงประโยคท้าย เจียงหลานก็หันไปหยุดมองต้วนหลิงเทียนโดยไม่รู้ตัว เสียงยังเน้นหนักเป็นพิเศษ

 

ยอมให้ปลูกฝังตราทาส?

 

หน้าต้วนหลิงเทียนจมลงโดยพลัน

 

เขาย่อมรู้ดีว่าตราทาสที่ว่าคืออะไร เมื่อปลูกฝังแล้ว มันไม่อาจลบเลือนไปจากวิญญาณได้ เว้นเสียแต่ผู้ที่ปลูกฝังตราทาสลงมือลบตราทาสดังกล่าวด้วยตัวเอง หาไม่แล้วก็ไม่มีผู้ใดสามารถขจัดมันได้เลย!

 

ยิ่งไปกว่านั้นเมื่อยินยอมให้ผู้อื่นปลูกฝังตราทาสลงวิญญาณแล้ว ก็เสมือนขายตัวเป็นข้าทาสผู้อื่นเขา และยังต้องเป็นทาสไปชั่วชีวิตอีกด้วย!

 

“เจ้าฝันไปเถอะ!”

 

หลินเฟยหยางเป็นคนแรกที่ตะโกนออกมา “ให้เจ้าปลูกฝังตราทาสลงวิญญาณข้าหรือ? ไม่มีวัน! ข้ายอมตายเสียดีกว่า!!”

 

“ฝันละเมอของตัวโง่งม!”

 

หลิงเจวี๋ยอวิ๋นยังอดกล่าวเย้ยหยันออกมาไม่ได้

 

“หากข้ายอมให้เจ้าปลูกฝังตราทาส…ถึงจะได้รับผลเทพสังเวยสวรรค์นั่นจนข้ากลายเป็นขุนนางอมตะ 10 ทิศแล้วยังจะมีความหมายอันใด?”

 

ต้วนหลิงเทียนเองก็อดกล่าวเย้ยออกมาไม่ได้

 

“เหอะๆๆ…ดูเหมือนพวกเจ้าทั้ง 3 ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตางั้นสินะ?”

 

ถึงแม้จะมีคิดไว้บ้างแล้วว่าเรื่องราวอาจจะลงเอยอีหร็อบนี้ แต่พอเผชิญหน้าเข้าจริงๆ เจียงหลานก็อดไม่ได้ที่จะแค่นเสียงหัวเราะออกมาอย่างไม่สบอารมณ์

 

“เช่นนั้นข้าจักส่งพวกเจ้าทั้ง 3 ไปตามทาง แล้วรับผลเทพสังเวยสวรรค์ทั้งสองไปเสีย!”

 

พอเจียงหลานกล่าวจบคำ ดาบผลึกแก้วสีฟ้าในมือของมันก็สาดแสงสีฟ้าออกมาเจิดจ้า โถงถ้ำกว้างใหญ่คล้ายถูกชโลมย้อมไปด้วยสีฟ้าทันใด!

 

“ฆ่า!!”

 

หลินเฟยหยางคำรามออกมาอย่างดุร้าย สองตาแผดแสงแรงกล้า ร่างพุ่งทะยานขึ้นฟ้าไปดั่งมังกรสมุทรทะยานโผล่พ้นลำน้ำ ปรี่ตงเข้าหาเจียงหลานอย่างเกรี้ยวกราด!

 

ขณะเดียวกันด้านต้วนหลิงเทียนกับหลิงเจวี๋ยอวิ๋นก็เริ่มลงมือทันที

 

ทั้งหมดลงมืออย่างที่ไม่ต้องนัดหมายใดๆทั้งสิ้น

 

เพราะจังหวะนี้ต่อให้ไม่ต้องหารือกัน ทั้ง 3 คนก็รู้ดีว่าจำต้องร่วมมือกันปะทะเจียงหลานเพื่อเอาตัวรอด!

 

“หลิงเจวี๋ยอวิ๋น หลินเฟยหยาง ข้าจักฆ่าต้วนหลิงเทียนผู้นั้นก่อน…ถึงตอนนั้นหากพวกเจ้าเกิดเปลี่ยนใจก็ให้รีบบอกข้าล่วงหน้า เพราะข้าเกรงว่าข้าอาจจะพลั้งมือฆ่าพวกเจ้าตกตายเสียก่อน!”

 

เผชิญหน้ากับร่างทั้ง 3 ที่โจนทะยานขึ้นมา เจียงหลานยังคงมีสีหน้าสงบไม่นำพา ขณะเดียวกันก็ไม่ลืมเกลี้ยกล่อมโน้มน้าวหลิงเจวี๋ยอวิ๋นกับหลินเฟยหยางเป็นครั้งสุดท้าย เพื่อให้พิจารณาเรื่องยอมสยบต่อมัน!

 

“พวกเจ้าสมควรรู้ดีว่าหากตกตายไปแล้ววก็มิเหลืออันใด ตราบใดที่พวกเจ้ายอมจำนนต่อข้า ข้ารับรองได้เลยว่าหลังจากที่ข้าบรรลุถึงจักรพรรดิอมตะแล้ว ข้าจักถอนตราทาสในวิญญาณของพวกเจ้า ปลดปล่อยพวกเจ้าให้เป็นอิสระ!”

 

วาจาประโยคสุดท้ายของเจียงหลาน ฟังแล้วดูเหมือนจะเลือกประนีประนอมให้บางส่วน

 

อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าจะต้วนหลิงเทียน หลิงเจวี๋ยอวิ๋น หรือหลินเฟยหยาง ก็ตอบคำเกลี้ยกล่อมของพวกมันด้วยการโจนทะยานเข่นฆ่าไปหามันสืบต่อ! ทั้งหลิงเจวี๋ยอวิ๋นกับหลินเฟยหยางยังซัดกระบวนท่าสังหารนำออกไปด้วยซ้ำ!!

 

ตอนนี้พลังที่หลิงเจวี๋ยอวิ๋นใช้ออก ยังคงเท่าเดิมที่เคยเปิดเผยให้เห็นก่อนหน้า เลือกจะปกปิดความแข็งแกร่งที่แท้จริงเอาไว้

 

ส่วนทางด้านต้วนหลิงเทียนที่ถูกเจียงหลานจับจ้องเป็นพิเศษนั้น ก็ไม่ได้ลงมือออกกระบวนท่าใดๆนำไปเหมือนทั้ง 2 แต่กลับเอื้อมมือขวาออกไปราวกับจะคว้าจับความว่างเปล่า

 

พริบตาต่อมา ก็ปรากฏลำแสงกระบี่ 7 สีพวยพุ่งออกมาจากฝ่ามือของต้วนหลิงเทียน เป็นกระบี่หลิงหลง 7 เปลี่ยนที่แฝงอยู่ในร่างของเขา!

 

และทันทีที่กระบี่หลิงหลง 7 เปลี่ยนปรากฏ แสง 7 สีปานรุ้งก็สาดส่องไปทั่วโถงถ้ำกว้างใหญ่ทันที เรียกว่าประชันขันแข่งกับแสงสีฟ้าที่เปล่งออกมาจากดาบของเจียงหลานได้เลย!

 

“นี่มัน…”

 

เจียงหลานที่บัดนี้ทั่วร่างปรากฏเงาร่างชุดเกราะออกมา ต้านทานรับมือกระบวนท่าของหลิงเจวี๋ยอวิ๋นและหลินเฟยหยางที่ซัดนำมาได้อย่างง่ายดาย ก็เพิกเฉยหลิงเจวี๋ยอวิ๋นกับหลินเฟยหยางไปโดยสมบูรณ์ สองตาจับจ้องมองไปยังกระบี่ 7 สีสันที่พึ่งปรากฏขึ้นเข้ามือต้วนหลิงเทียนเขม็ง!

 

“ต้วนหลิงเทียน! เจ้านับว่าทำให้ข้าต้องประหลาดใจครั้งใหญ่แล้วจริงๆ…เดิมทีข้าคิดว่าเจ้าได้อุปกรณ์อมตะจอมราชันคู่มาครองก็เป็นเรื่องที่โชคดีมากแล้ว! แต่คิดไม่ถึงจริงๆว่าโชควาสนาของเจ้าจักสูงล้ำสุดเหนือความคาดหมายของข้า!”

 

“เจ้า…ถึงกับมีศาสตราอมตะระดับจักรพรรดิ!!”

 

เจียงหลานที่มองจ้องไปยังกระบี่ที่เปล่งแสง 7 สีในมือต้วนหลิงเทียนไม่วางตา และในแววตาของมันก็ฉายชัดถึงความโลภที่ลุกโชนขึ้นมาดั่งเพลิงไฟ!

 

ต่อให้ชาติที่แล้วตัวมันจะเป็นถึงจักรพรรดิอมตะ แต่มันก็มีอุปกรณ์อมตะระดับจักรพรรดิเพียงแค่ชิ้นเดียวเท่านั้น และนั่นก็คือดาบผลึกฟ้าในมือของมัน

 

และนี่ยังเป็นเพราะในชาติก่อน พลังฝีมือของมันนับว่าโดดเด่นท่ามกลางจักรพรรดิอมตะ 10 ทิศทั่วๆไป และใกล้จะไล่ตามความแข็งแกร่งของเหล่าจักรพรรดิอมตะสมญานามได้ทัน!

 

จักรพรรดิอมตะทั่วๆไป ยากนักที่จะมีอุปกรณ์อมตะระดับจักรพรรดิในครอบครอง!

 

เนื่องเพราะอุปกรณ์อมตะระดับจักรพรรดินั้น นอกจากยากจะหาผู้หลอมสร้างมันได้ อาศัยแค่วัตถุดิบในการหลอมสร้างก็พบพานได้ยากเย็นแล้ว

 

ด้วยเหตุนี้อุปกรณ์อมตะระดับจักรพรรดิใดๆ จึงล้ำค่ามาก!

 

กระทั่งเงาร่างชุดเกราะที่ปรากฏขึ้นมาปกคลุมไปทั่วร่างเจียงหลานยามนี้ ก็เป็นแค่เกราะอมตะระดับจอมราชันเท่านั้น ไม่ใช่เกราะอมตะระดับจักรพรรดิแต่อย่างใด

 

อย่างไรก็ตาม แม้จะเป็นเพียงเกราะอมตะระดับจอมราชัน แต่ก็มีพลังเหลือเฟือจะปิดกั้นทุกการโจมตีของหลิงเจวี๋ยอวิ๋นกับหลินเฟยหยาง!

 

“อุปกรณ์อมตะระดับจักรพรรดิ!?”

 

หลินเฟยหยางที่พึ่งปลดปล่อยกระบวนท่าใส่เจียงหลานถึงกับผงะร่างไปวูบหนึ่ง และหันกลับมาดูกระบี่ในมือต้วนหลิงเทียนยที่เปล่งแสง 7 สีสาดส่องไปทั่วโถงถ้ำ!

 

สีหน้าของมันยังฉายชัดถึงความตกตะลึงพรึงเพริด!

 

ต้วนหลิงเทียนที่ทำให้มันบังเกิดความรู้สึกอบอุ่นและเสมือนถูกดึงดูดให้เข้าหาผู้นี้เป็นใครกันแน่? ไฉนถึงมีแม้กระทั่งอุปกรณ์อมตะระดับจักรพรรดิได้ แถมยังเป็นศาสตราประเภทกระบี่อีกด้วย!!

 

“เจ้าได้รับอนุญาติให้มีศาสตราอมตะระดับจักรพรรดิได้…แต่ข้าไม่ได้รับอนุญาติให้มีศาสตราอมตะระดับจักรพรรดิ?”

 

ต้วนหลิงเทียนกล่าวเย้ยหยัน

 

ต้วนหลิงเทียนไม่ได้แปลกใจอะไรที่เจียงหลานเข้าใจว่ากระบี่หลิงหลง 7 เปลี่ยนของเขาเป็นกระบี่อมตะระดับจักรพรรดิ และเขาก็ไม่คิดจะแก้ไขความเข้าใจให้มันด้วย

 

ยิ่งไปกว่านั้น ด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบัน พลังที่กระบี่หลิงหลง 7 เปลี่ยนในมือจะมอบให้เขาได้ ก็พอๆกับศาสตราอมตะระดับจักรพรรดิเท่านั้น

 

“ข้าต้องบอกเลยว่า ต้วนหลิงเทียนเจ้าไม่เพียงแต่จะมากพรสวรรค์ทั้งสติปัญญา แต่โชควาสนาของเจ้าช่างทำให้ผู้อื่นอิจฉานัก…แต่อย่างไรเสีย วันนี้เจ้าก็ถูกลิขิตให้ตกตายด้วยมือข้า!”

 

“กระบี่อมตะระดับจักรพรรดิของเจ้า ก็ถูกลิขิตให้ตกเป็นของข้าเจียงหลานผู้นี้เช่นกัน!”

 

สองตาเจียงหลานสว่างไสวไปด้วยแสงแห่งความละโมบ จากนั้นคนที่คล้ายเวิ้งน้ำกำจายรอบตัวพร้อมเงาร่างชุดเกราะ ก็ดิ่งลงจากกลางหาวพุ่งเข้าใส่ต้วนหลิงเทียนฉับไว ดาบผลึกฟ้าในมือยิ่งมายิ่งเปล่งแสงสว่างเจิดจ้า!

 

 

 

ตอนที่ 3103

 

เผชิญหน้ากับเจียงหลานที่ดิ่งลงฟ้ามาพร้อมสภาวะพลังดุดันแกร่งกร้าว สองตาต้วนหลิงเทียนหดหยีลงวูบหนึ่งก่อนจะเบิกกว้างขึ้นในฉับพลัน มองไปในแววตาดั่งจะมีเพลิงขุมหนึ่งปะทุ!

 

ปงงงง!!

 

ซู่มมม!!

 

…

 

ร่างต้วนหลิงเทียนไหววูบคราหนึ่งก่อนปะทุพลังออกอย่างเกรี้ยวกราดปานจุดระเบิด ส่งตัวคนให้พุ่งทะยานสวนขึ้นใส่เจียงหลานที่เข่นฆ่าสังหารลงมา!

 

หนึ่งดาบสับลงปลดปล่อยคลื่นดาบสีฟ้า หนึ่งกระบี่ตวัดขึ้นซัดรังสีกระบี่สีแดง!

 

เปรี๊ยงงง!! ครืนนนน!!

 

หนึ่งน้ำหนึ่งไฟปะทะกันกลางหาวสนั่นลั่นถ้ำ ดั่งจะบอกว่าน้ำไฟไม่ไม่อาจอยู่ร่วมใต้ฟ้าเดียวกันได้!

 

และในขณะที่ขุมพลังหนึ่งน้ำหนึ่งไฟปะทะต้านทานกันกลางหาว ราวกับยากจะตัดสินผลแพ้ชนะได้ในเวลาอันสั้นนั้นเอง

 

บังเกิดกลิ่นหอมหนึ่งฟุ้งขจรขจายไปทั่วโถงถ้ำอย่างกะทันหัน!

 

ต้วนหลิงเทียนและคนอื่นๆเมื่อสูดได้กลิ่นหอมดังกล่าว ก็เผลอหันไปมองยังแหล่งกำเนิดกลิ่นหอมจรุงดังกล่าวทันที

 

ทันใดนั้นทั้งหมดพลันเห็นว่า…

 

บริเวณปลายยอดต้นไม้เทพสังเวยสวรรค์ ปรากฏผลไม้อมตะสีแดงเลือดนกขนาดเท่าก้ำปั้นผู้ใหญ่ 2 ผล

 

ผลไม่สีแดงเลือดนกห้อยแขวนอยู่ตรงนั้น ห้อมล้อมไปด้วยอัสนีสีแดงปานอสรพิษโลหิตมุดเข้ามุดออก แล่นวาบแปลบปลาบแลดูงดงงามพิกล

 

‘นั่นมัน…ตัวอ่อนผลเทพสังเวยสวรรค์ เติบโตกลายเป็นผลเทพสังเวยสวรรค์ได้สำเร็จแล้ว!?’

 

ลูกตาต้วนหลิงเทียนหดเล็กลงโดยพลัน จากนั้นเขาก็เร่งสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ระงับสติอารมณ์ลงได้ในพริบตา!

 

ที่เขามาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น…นั่นก็คือผลเทพสังเวยสวรรค์! เขาทราบแล้วว่าผลเทพสังเวยสวรรค์มีโอกาสปรากฏต่ำเตี้ยเรี่ยดิน กระทั่งต่อให้รอดจนถึงท้ายสุดก็ไม่แน่ว่าจะได้รับผลเทพสังเวยสวรรค์!

 

ดั่งคำว่าความพยายามอยู่ที่คน สำเร็จอยู่ที่ฟ้า…ต้องพึ่งโชควาสนาล้วนๆ!

 

ทว่าตอนนี้นับว่าฟ้ามีใจให้แล้วจริงๆ ถึงส่งผลเทพสังเวยสวรรค์มาให้เขา สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกชื่นใจนัก!

 

“ผลเทพสังเวยสวรรค์!!”

 

ในขณะที่ต้วนหลิงเทียนกำลังเต็มไปด้วยความสุขล้นใจ และพยายามสงบสติอารมณ์ ด้านหลิงเจวี๋ยอวิ๋น เจียงหลานและหลินเฟยหยาง ก็ค้นพบเรื่องที่ผลเทพสังเวยสวรรค์ปรากฏขึ้นสำเร็จแล้วเช่นกัน!

 

ทันใดนั้นสองตาพวกมันก็ลุกวาวสว่างจ้า ลมหายใจยังถี่รัวขึ้นมาทันที หน้าอกกระเพื่อมขึ้นลงประหนึ่งเครื่องสูบลม!

 

“ฮ่าๆๆๆ….สำเร็จ! ในที่สุดก็สำเร็จ!!”

 

เจียงหลานยังระเบิดเสียงหัวเราะออกมาดั่งร่าด้วยความดีใจ รอยยิ้มแห่งความสุขความยินดีอันหาดูได้ยากเริ่มปรากฏขึ้นบนใบหน้า!

 

“ข้าไม่คิดออมมือเพื่อละเล่นกับพวกเจ้าอีกต่อไป!!”

 

“ข้าจักฆ่าพวกเจ้าให้หมด แล้วรับผลเทพสังเวยสวรรค์ทั้ง 2 ไปเสีย!!”

 

ทันใดนั้นเจียงหลานก็ปะทุพลังเกรี้ยวกราดปัดกระบวนท่าของต้วนหลิงเทียน จากสำนึกเทวะของมันก็ระเบิดออกไปเพ่งเล็งผนึกลงบนร่างหลิงเจวี๋ยอวิ๋นและหลินเฟยหยางเร็วไว! เพื่อจับตาดูความเคลื่อนไหวทั้งคู่ ด้วยกลัวว่าทั้งคู่จะฉวยโอกาสตอนมันประมือกับต้วนหลิงเทียนไปช่วงชิงผลเทพสังเวยสวรรค์!!

 

เมื่อทำเช่นนี้แล้ว ต่อให้หลิงเจวี๋ยอวิ๋นกับหลินเฟยหยางเลือกที่ฉวยโอกาสไปช่วงชิงผลเทพสังเวยสวรรค์จริงๆ มันมั่นใจว่าต่อให้ประมือกับต้วนหลิงเทียนอยู่ก็สามารถปลดปล่อยกระบวนท่าสังหารทั้งคู่ได้ทันท่วงที!!

 

ต้วนหลิงเทียนนั้นพลังฝีมือไม่ใช่ชั่วจริงๆ แม้จะไม่ถึงขั้นกดดันมันได้ แต่มันคิดจะฆ่าอีกฝ่ายจำต้องใช้เวลาอยู่บ้าง!

 

“ความแข็งแกร่งของเจ้าไม่ธรรมดา ทั้งศาสตราอมตะระดับจักรพรรดิในมือเจ้าก็เลิศล้ำ…น่าเสียดายที่เจ้ายังเข้าใจความลึกซึ้งปะทุได้แค่บางส่วน หาไม่แล้วเจ้าย่อมมีพลังสามารถมากพอเป็นคู่มือข้าได้!”

 

เมื่อสำนึกเทวะเพ่งเล็งไปยังร่างหลิงเจวี๋ยอวิ๋นกับหลินเฟยหยางได้แล้ว เจียงหลานก็พอได้โล่งใจไปเปราะหนึ่ง จากนั้นมันพุ่งไปปะทะกับต้วนหลิงเทียนอีกรอบ ดาบผลึกแก้วในมือเริ่มเปล่งแสงสีฟ้าเจิดจ้าออกมาอีกครั้ง!

 

อย่างไรก็ตามแสงพลังสีฟ้าที่ส่องสาดออกมาครานี้ หาได้แผ่ซ่านออกมาอ่างดุร้ายถ่ายเดียว พวกมันเริ่มรวมรั้งลงสู่ตัวดาบ บ่งชี้ว่าเจียงหลานคิดอาศัยเชิงดาบสังหารต้วนหลิงเทียนให้จงได้แล้ว!

 

“ตายยย!!”

 

ทันใดนั้นเจียงหลานก็ตะโกนออกมาดังสนั่น! คนทะยานเข่นฆ่าเข้าใส่ต้วนหลิงเทียนทันที!!

 

ต้วนหลิงเทียนที่พบว่าสภาวะพลังอีกฝ่ายกลับกลายเป็นกล้าแข็ง ก็พยายามอาศัยเคล็ดอ่อนสยบแข็งเต็มกำลัง ตวัดกระบี่ออกไปต้านทานรับมือกระบวนท่าดาบของอีกฝ่ายจนมือเป็นระวิง!

 

เมื่อเห็นสองร่างประมือกันด้วยความรุนแรง หลิงเจวี๋ยอวิ๋นกับหลินเฟยหยยางก็ไม่คิดเข้าใกล้ อาศัยการซัดคลื่นพลังเข้าใส่เจียงหลานไม่หยุด!

 

อนิจจาด้วยเงาร่างชุดเกราะที่กางกั้นขึ้นมาด้วยเกราะอมตะระดับจอมราชัน สามารถหยุดการจู่โจมของหลิงเจวี๋ยอวิ๋นและหลินเฟยหยางได้ชะงัด และการปลดปล่อยพลังไม่หยุดเช่นนี้ก็มิใช่ว่าจะทำได้ตลอดเวลา ซึ่งเจียงหลานก็อาศัยวินาทีที่การลงมือของทั้งคู่ขาดห้วง ยักย้ายพลังที่ถ่ายทอดลงสู่ชุดเกราะไปรวมรั้งที่ดาบผลึกแก้วทันที!

 

ทันใดนั้นแสงพลังสีฟ้าปกคลุมทั่วตัวดาบ ก็คล้ายจะทวีความเข้มข้นขึ้น แผ่กลิ่นอายที่ทรงพลังเหนือล้ำกว่าเดิม!

 

ร่างเจียงหลานพุ่งเข้าใส่ต้วนหลิงเทียนพร้อมออกกระบวนท่าดาบเข้าใส่ต้วนหลิงเทียนอย่างดุดัน ต้วนหลิงเทียนก็ได้แต่เร่งเร้าพลังทั้งหมดต้านทานสุดกำลัง แม้จะสามารถอาศัยเชิงกระบี่และประสบการณ์ต่อสู้ชั่วชีวิตสกัดกั้นเอาไว้ได้ หากแต่ยิ่งมาก็ยิ่งเสียเปรียบอย่างเห็นได้ชัด!

 

“ไม่ได้การแล้ว…หากเป็นแบบนี้ต่อไป พวกเราไม่พ้นต้องตายหมดแน่!!”

 

เมื่อเห็นฉากต้วนหลิงเทียนเริ่มตกเป็นรองมากขึ้นทุกขณะ หลินเฟยหยางที่หอบหายใจถี่หลังเร่งเร้าพลังสุดตัวซัดใส่เจียงหลานจนพลังขาดห้วง ก็เริ่มชักสีหน้าเคร่งเครียด ตอนนี้มันวิตกกังวลจับใจ!

 

เรื่องผลเทพสังเวยสวรรค์ได้ถูกมันโยนทิ้งไปเป็นการชั่วคราว

 

ถึงแม้ผลเทพสังเวสวรรค์จะเลิศล้ำ หากแต่ชีวิตย่อมสำคัญกว่า!

 

สิ่งที่สำคัญที่สุดตอนนี้ ก็คือหาวิธีรอดพ้นเงื้อมมือเจียงหลานให้ได้ก่อนอย่างไม่ต้องสงสัยเลย!

 

ครู่ต่อมา หลินเฟยหยางที่ยังไม่ทันได้ฟื้นพลังดี ก็กัดฟันแน่น และเริ่มซัดคลื่นพลังออกไปใส่เจียงหลานอีกครั้ง!

 

เจียงหลานที่สัมผัสได้ว่าพลังของหลินเฟยหยางและหลิงเจวี๋ยอวิ๋นขาดห้วงจากสำนึกเทวะเมื่อครู่ จึงยักย้ายพลังจากชุดเกราะไปรวมรั้งในดาบ พอพบว่าหลินเฟยหยางกลับไม่ฟื้นฟูพลังให้สมบูรณ์พร้อม แต่เลือกจะลงมือจู่โจมออกมาอย่างกะทันหัน ก็ไม่อาจเคลื่อนย้ายพลังกลับไปถ่ายทอดลงเกราะได้ทัน!

 

เช่นนั้นถึงชุดเกราะอมตะจอมราชันของมันจะกางกั้นม่านพลังขึ้นมาปกป้องมันโดยอัตโนมัติ แต่มันก็ได้รับผลกระทบอยู่บ้าง เลือดลมปั่นป่วนไปเล็กน้อย ทำให้สองตาของมันเริ่มแดงฉานไปด้วยโทสะ!

 

“สวะเจ้า! แส่หาที่ตาย!!”

 

เจียงหลานหันกลับไปมองหลินเฟยหยางด้วยสายตาอำมหิต แผดคำตะโกนออกมาดังลั่น จากนั้นมันก็เลือกปลดปล่อยพลังที่รวมรั้งไว้ในดาบผลึกแก้วออกมาขุมหนึ่ง ผลักต้วนหลิงเทียนที่พัวพันอยู่ให้ล่าถอยออกไป

 

หลังจากระเบิดพลังจนทำให้ต้วนหลิงเทียนต้องผละถอยออกไปแล้ว เจียงหลานก็ตวัดดาบผลึกแก้วไปทางหลินเฟยหยางทันที!

 

ฟั่ฟฟฟ!!

 

เสียงคลื่นดาบสะบั้นผ่าอากาศไปฉับไวดังขึ้น และหลินเฟยหยางที่กัดฟันปลดปล่อยพลังออกมาสุดตัวเมื่อครู่ บัดนี้ก็สิ้นไร้พลังจะป้องกันอันใด ทำให้ได้แค่มองคลื่นดาบของเจียงหลานพุ่งมาปลิดปลงศีรษะตัวเองไปอย่างไม่ยินยอมพร้อมใจ…

 

ตัวมันนั้นเป็นดั่งลูกรักสวรรค์ที่มีศักยภาพเลิศล้ำทั้งความเข้าใจในกฏแห่งน้ำสูงส่ง อนาคตเรียกว่ากว้างไกลไร้ขอบเขต…

 

อนิจจาด้วยความวู่วามร้อนใจ และเลือกจะลงมือเข้าใส่เจียงหลานตอนที่ยังไม่พร้อม สุดท้ายก็ถูกเจียงหลานวกกลับมาเล่นงาน จนต้องตกตายไปอย่างไม่ยินยอม!

 

มันไม่ยินยอม ไม่ยินยอมถึงขีดสุด!!

 

“ตอนนี้ล่ะ!!”

 

และในขณะที่ศีรษะหลินเฟยหยางปลิดปลิวออกจากบ่าด้วยคลื่นดาบของเจียงหลานนั้นเอง พลันมีเสียงหนึ่งตะโกนดังขึ้นสนั่นลั่นโถง และเป็นเสียงของหลิงเจวี๋ยอวิ๋นที่อยู่ลอยร่างอยู่ด้านหลังเจียงหลานนั่นเอง!

 

เวิง! เวิง! เวิง! เวิง! เวิง! เวิง!

 

…

 

เสียงกระบี่กู่ร้องขึ้นมาดังเวิงๆ ในมือหลิงเจวี๋ยอวิ๋นพลันปรากฏบี่สีเทาหนึ่งขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่ทราบ

 

และเสียงกระบี่กู่ร้องนั่นก็ก่อเกิดมาจากกระบี่สีเทาเล่มดังกล่าว!!

 

อีกทั้งทันทีที่กระบี่สีเทาเล่มนี้ปรากฏขึ้น มันก็สาดแสงสีเทาออกไปย้อมโถงถ้ำประชันกับแสงสีฟ้าและแสงสีรุ้งทันที!!

 

ครืนนน!!

 

และทันใดนั้นเอง อยู่ดีๆทั่วร่างหลิงเจวี๋ยอวิ๋นก็ปรากฏไอพลังสีแดงฉานปานหมอกโลหิตขึ้นมาในฉับพลัน! หมอกโลหิตดังกล่าวยังเริ่มผสานหลอมรวมเข้ากับไอพลังสีดำอันแผ่ซ่านกลิ่นอายแห่งความตายออกมาคละคลุ้ง!!

 

ในชั่วพริบตานั้นเอง เคียวมทูต ที่ก่อสร้างขึ้นมาจากพลังความลึกซึ้งเคียวยมทูตแต่เดิมที่มีรูปร่างหยาบๆพร่าเลือนดั่งเงานั้น ก็เริ่มควบแน่นกลับกลายเป็นแจ่มชัด ประหนึ่งกลับกลายเป็นเคียวยมทูตมีสภาพ!!

 

ต้องทราบด้วยว่าเคียวยมทูตแต่เดิมของหลิงเจวี๋ยอวิ๋นที่ไฉนมีรูปร่างหยาบๆ และพร่าเลือนดั่งเงา…มันเกิดจากการที่หลิงเจวี๋ยอวิ๋นยังเข้าใจความลึกซึ้งเคียวมทูตของกฏแห่งความตายไม่ถึงขั้นตอนความสำเร็จเบื้องต้น!!

 

เคียวที่ก่อร่างขึ้นหยาบๆและพร่าเลือนดั่งเงานั้น พลังอำนาจของมันย่อมมิอาจเทียบกับเคียวยมทูตที่ก่อร่างสมบูรณ์ประหนึ่งวัตถุมีสภาพได้เลย!

 

เพราะเคียวยมทูตที่ปรากฏรูปร่างชัดเจนดั่งมีสภาพเช่นนี้ มันจะก่อเกิดขึ้นได้ก็ต่อเมื่อ หลิงเจวี๋ยอวิ๋นเข้าใจความลึกซึ้งเคีวยมทูตของกฏแห่งความตายถึงขั้นตอนความสำเร็จเบื้องต้นแล้วเท่านั้น!

 

‘หลิงเจวี๋ยอวิ๋นผู้นี้มีอุปกรณ์อมตะระดับจักรพรรดิด้วยหรือ!?’

 

‘นอกจากนั้น…มิใช่มันยังเข้าใจความลึกซึ้งเคียวยมทูตได้แค่ผิวเผินหรือไร ไฉนอยู่ดีๆกลับเข้าใจถึงขั้นตอนเบื้องต้นแล้วเล่า!?’

 

เจียงหลานที่สังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงของพลังครั้งยิ่งใหญ่ในฉับพลันของหลิงเจวี๋ยอวิ๋นย่อม รวมทั้งเห็นกระบี่สีเทาที่อยู่ๆก็ปรากฏขึ้นในในมือหลิงเจวี๋ยอวิ๋นนั่น หน้ามันก็เปลี่ยนสีไปใหญ่หลวง!!

 

มันไม่คิดไม่ฝันเลยจริงๆ

 

ว่าไม่เพียงแต่ต้วนหลิงเทียนเท่านั้นที่ปกปิดความแข็งแกร่งมาโดยตลอด แม้แต่หลิงเจวี๋ยอวิ๋นเองก็ปกปิดพลังความแข็งแกร่งที่แท้จริงเอาไว้อีกด้วย!!

 

ปงงงงง!!

 

ฟู่มมมม!!

 

…

 

และในขณะที่เจียงหลานหันไปมองหลิงเจวี๋ยอวิ๋นจนแตกตื่นอยู่นั้น มันก็พลันได้ยินเสียงระเบิดดังสนั่นดังขึ้นจากด้านหลังอีกรอบ!

 

พอมันหันมองกลับไปโดยไม่รู้ตัว มันก็พบว่ากลิ่นอายพลังทั่วร่างของต้วนหลิงเทียนนั้น อยู่ๆก็ทรงพลังเพิ่มขึ้นในฉับพลัน!!

 

ที่สำคัญเลยก็คือเพลิงพลังที่ลุกโชนทั่วตัวกระบี่ยามนี้ มันปะทุพลังออกมาอ่างรุนแรงผิดกับก่อนหน้าลิบลับ ถึงขั้นทำให้มันสูดได้กลิ่นความตายขึ้นมาในฉับพลัน!

 

‘นั่นมัน…ความลึกซึ้ง ปะทุ?’

 

‘ไม่ใช่! นั่นมิใช่ความลึกซึ้งปะทุ! แล้วมันคืออันใดกันแน่!?’

 

เจียงหลานที่พบเหตุเปลี่ยนแปลงไม่คาดฝันประดังเข้ามาในฉับพลัน จำต้องตะลึงลานไปแล้วจริงๆ

 

นั่นเพราะมันพบว่าพลังที่อัดแน่นในกระบี่ของต้วนหลิงเทียนตอนนี้ มันทรงพลังถึงขั้นครอบงำพลังสูงสุดที่มันจะใช้ออกได้โดยสมบูรณ์!!

 

และห้วงเวลาเสี้ยวพริบตานี้เอง มันก็ตระหนักได้ถึงเรื่องราวประการหนึ่ง…

 

ต้วนหลิงเทียนที่ประมือกับมันมาสักพัก และเริ่มตกเป็นรองจนมันเจียนจะลงมือเผด็จศึกได้อยู่รอมร่อ ที่แท้ยังคงปกปิดพลังที่แท้จริงเอาไว้!!

 

‘ให้ตายเถอะ!!’

 

‘ไฉนเป็นเช่นนี้ไปได้!?’

 

เจียงหลานที่ถูกต้วนหลิงเทียนกับหลิงเจวี๋ยอวิ๋นกระหนาบ ในห้วงเวลาเสี้ยวพริบตาสีหน้าถึงกับแปรเปลี่ยนสลับกลับกลายไปไม่หยุด แต่มันก็หาได้ตะลึงลานจนนิ่งเฉยไม่ พลังเซียนอมตะที่ผสานไปด้วยพลังธาตุน้ำของมันถูกเร่งเร้าขึ้นมาสุดชีวิต จากนั้นก็เร่งถ่ายทอดลงสู้เกราะอมตะจอมราชัน เพื่อเปิดกางม่านพลังป้องกันต้านทานการจู่โจมของต้วนหลิงเทียนกับหลิงเจวี๋ยอวิ๋นทันที!

 

วู้มมมม!!

 

เงาร่างชุดเกราะปรากฏขึ้นห้อมล้อมร่างเจียงหลานในฉับพลันปานภูตผี!

 

แต่กระนั้น เจียงหลานก็ไม่ได้รู้สึกว่าปลอดภัยแม้แต่น้อย

 

ด้วยสีหน้าที่ฉายชัดถึงความกังวล สองมือมันก็เริ่มขยับแปลงสัญลักษณ์อาคมเร็วรี่! ลื่นไหลราวกับซักซ้อมมาแล้วชั่วชีวิต!!

 

เห็นได้ชัดว่าชาติที่แล้ว เจียงหลานสมควรเชี่ยวชาญเรื่องแปลงสัญลักษณ์มือดุจการหายใจเข้าออก!

 

อย่างไรก็ตาม เจียงหลานที่เชี่ยวชาญการแปลงสัญลักษณ์มือจนคล่องประหนึ่งหายใจเขาออก บัดนี้กลับรู้สึกว่ามือตัวเองขยับได้เชื่องช้าเหลือเกิน เชื่องช้าเสียจนรู้สึกว่าต้องใช้เวลาอีกเป็นปีกว่าจะทำเสร็จ!

 

แต่ทว่าบัดนี้มันไม่มีเวลาเหลือแล้ว!!

 

เพราะมันไม่คิดไม่ฝันจริงๆ ว่าต้วนหลิงเทียนกับหลิงเจวี๋ยอวิ๋นที่แท้จะมีความแข็งแกร่งถึงระดับนี้ พลังของทั้งคู่อยู่ๆก็ปะทุขึ้นมาอย่างน่ากลัว ถึงขั้นครอบงำพลังของมันโดยสมบูรณ์!!

 

พลังของหลิงเจวี๋ยอวิ๋นนั้นหาได้ด้อยไปกว่ามันไม่ และที่น่ากลัวก็คือบัดนี้พลังของต้วนหลิงเทียนกลับเหนือกว่ามันทุกด้าน!!

 

‘พวกมันซุกซ่อนได้ลึกยิ่ง…พวกมันซุกซ่อนได้ลึกเกินไป!!’

 

เจียงหลานที่ร้อนรนใจแทบเป็นบ้า เร่งขยับสองมือด้วยความเร็วชั่วชีวิต! มันแตกตื่นกับพลังของต้วนหลิงเทียนและหลิงเจวี๋ยอวิ๋นจนเสียขวัญแล้ว!!

 

“จัดการมันเสีย!!”

 

เมื่อเห็นเจียงหลานทุ่มพลังทั้งหมดเข้าสู่เกราะป้องกัน และเริ่มขยับมือว่องไวทำสัญลักษณ์บางอย่าง จนความว่างเปล่ารอบๆเริ่มสั่นสะเทือน สีหน้าหลิงเจวี๋ยอวิ๋นก็เปลี่ยนไปทันที เร่งตะโกนบอกต้วนหลิงเทียน ขณะเดียวกันมันก็รีดเค้นพลังทั้งหมด เพื่อลงมือให้เร็วขึ้นอีกสักเสี้ยวก็ยังดี!

 

เปรี๊ยงงงง!!

 

เคียวยมทูตอันเปี่ยมล้นไปด้วยความตายและ กระบี่ที่เปล่งแสงพลังสีเทาเจิดจ้า ของหลิงเจวี๋ยอวิ๋นฟาดเข้าใส่เงาร่างชุดเกราะของเจียงหลานอย่างแรง จนเกราะพลังของมันสั่นไหวไปอย่างรุนแรง ก่อนจะแตกออกดั่งกระจกแก้ว!!

 

“ไม่ว่าเจ้าคิดจะทำอะไรอยู่ ก็สายไปแล้ว!”

 

ร่างต้วนหลิงเทียนที่ปกคลุมไปด้วยเปลวเพลิง พอรวมรั้งพลังทั้งหมดถ่ายทอดพลังลงกระบี่หลิงหลง 7 เปลี่ยนแล้วเสร็จ ก็จี้กระบี้ออกฉับไว ปลดปล่อยลำแสงกระบี่สายหนึ่งพุ่งทะยานเข้าใส่เจียงหลานทันที! ลำแสงกระบี่พุ่งทะยานแหวกฟ้าเข้าใส่เจียงหลานฉับไวประหนึ่งดาวตก!

 

เพียงชั่วเวลาเสี้ยวพริบตาดุจฟ้าแลบ ลำแสงกระบี่สีรุ้งทั้งเต็มไปด้วยเพลิงไฟและมีแสงพลังสีเทากับทองจางๆแฝงมาอย่างยากจะมองเห็น จนเปี่ยมล้นไปด้วยสภาวะพลังประหนึ่งจะทะลวงได้ทุกสิ่งทุกอย่าง! ก็เสมือนตัดผ่านความว่างเปล่า มาผุดโผล่เบื้องหน้าเจียงหลานในชั่วพริบตา ยังเล็งจี้มาที่หว่างคิ้วของมันเขม็ง!!

 

“ไม่—-!!”

 

“ข้าไม่เต็มใจ! ข้าไม่เต็มใจยอมรับ!!!”

 

เสียงหวีดร้องโหยหวนดังลั่นออกจากปากเจียงหลานก้องกังวลไปทั่วโถงถ้ำอันสุดไพศาล แฝงไว้ด้วยความคับแค้นและไม่ยินยอมจับใจ!

 

ในวินาทีที่ลำแสงพลังกระบี่สีรุ้งอันแฝงไปด้วยแสงพลังสีแดงเพลิงทั้งทองกับเทาเสือกทะลวงหว่างคิ้วเจียงหลานจนทะลุออกหลังหัวของมันนั้น มือที่แปลงสัญลักษณ์อาคมของมัน ก็หยุดค้างลงที่สัญลักษณ์สุดท้ายพอดี….

 

ตราบใดที่ให้เวลามันอีกเสี้ยวของเสี้ยวลมหายใจล่ะก็ มันก็สามารถแปลงสัญลักษณ์มือได้ครบกระบวนแล้วเสร็จ ถึงตอนนั้นมันก็จะสามารถเปิดใช้ค่ายกลป้องกันที่จัดตั้งไว้ในโถงถ้ำ และค่ายกลดังกล่าวก็จะป้องกันมันกับผลเทพสังเวยสวรรค์เอาไว้ได้สมบูรณ์ ดั่งจะตัดขาดพวกมันกับสิ่งอื่น…

 

ค่ายกลป้องกันดังกล่าวที่มันจัดตั้งไว้เมื่อชาติที่แล้ว แม้จะผ่านวันเวลามาร้อยปี แต่ก็ไม่ใช่อะไรที่ระดับพลังของต้วนหลิงเทียนกับหลิงเจวี๋ยอวิ๋นในตอนนี้จะสั่นคลอนได้เลย…

 

ถึงตอนนั้นเมื่อค่ายกลป้องกันสำแดงพลังแล้ว ตัวมันก็จะรับผลเทพสังเวยสวรรค์และจากไปได้ง่ายดาย…ส่วนชะตาชีวิตของต้วนหลิงเทียนกับหลิงเจวี๋ยอวิ๋นก็จะตกอยู่ในมือมันสมบูรณ์!

 

หากวันนี้ผลเทพสังเวยสวรรค์ไม่อาจก่อตัวขึ้นมาได้สำเร็จแม้มันจะรู้สึกเสียใจ แต่ก็ไม่ถึงขั้นคับแค้นและไม่ยินยอมจับใจขนาดนี้แน่!

 

แผนการของมันที่วางไว้ตั้งแต่ชาติก่อน มาชาตินี้เรียกว่าสำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดี! ผลเทพสังงเวยสวรรค์ปรากฏอยู่ตรงหน้าแล้วแท้ๆ แค่มันเอื้อมมือไปคว้าก็ได้มาง่ายดาย แต่ตอนนี้ทุกอย่างช่างห่างไกลเหลือเกิน…

 

ห้วงเวลาสุดท้ายของชีวิต เจียงหลานไม่เพียงแต่จะคับแค้นทั้งไม่ยินยอมจับใจ กระทั่งยังเสียใจอย่างสุดซึ้ง…

 

เสียใจที่ไฉนไม่เลือกจะกางม่านพลังป้องกันผลเทพสังเวยสวรรค์กับตัวมันเอาไว้แต่แรก ปิดกั้นมันจากพวกต้วนหลิงเทียน จากนั้นก็เก็บผลเทพสังเวยสวรรค์แล้วจากไปอย่างไร้เรื่องราว…

 

 

 

ตอนที่ 3104

 

ห้วงเวลาสุดท้ายก่อนที่เจียงหลานตายตก มันบังเกิดความรู้สึกเสียใจอย่างสุดซึ้งจริงๆ

 

ทั้งๆที่มันมีโอกาสรับผลเทพสังเวยสวรรค์และจากไปง่ายดาย โดยแลกกับการปล่อยให้ต้วนหลิงเทียน หลิงเจวี๋ยอวิ๋น และหลินเฟยหยางถูกทิ้งในถ้ำแห่งนั้นแล้วแท้ๆ…

 

อนิจจามันกลับเลือกที่จะฆ่าพวกต้วนหลิงเทียนทั้ง 3 ด้วยเหตุผลที่มันถูกปฏิเสธ ทำให้มันพลาดโอกาสได้รับผลเทพสังเวยสวรรค์และจากไปอย่างไร้เรื่องราว

 

เป็นธรรมดาว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดเลยก็คือ มันประเมินพวกต้วนหลิงเทียนทั้ง 3 ต่ำเกินไป จนเมื่อต้วนหลิงเทียนกับหลิงเจวี๋ยอวิ๋นเปิดเผยพลังที่แท้จริงออกมา มันก็ไม่มีเวลามากพอจะกระตุ้นค่ายกลป้องกันในถ้ำที่มันสร้างไว้ตั้งแต่เป็นจักรพรรดิอมตะเมื่อชาติก่อนด้วยซ้ำ

 

ฉัวะ!

 

หลังลำแสงกระบี่ทะลวงหว่างคิ้วเจียงหลานจนทะลุหลังหัวไปได้สักพักแล้ว เสียงทะลวงกะโหลกเลือดเนื้อพึ่งจะดังขึ้นเบาๆในโถงถ้ำ…

 

นี่ก็ช่วยไม่ได้ ความเร็วของลำแสงกระบี่ต้วนหลิงเทียนมันเร็วกว่าเสียงมาก

 

และหลังจากที่ต้วนหลิงเทียนฆ่าเจียหลานได้แล้ว เขาก็ไม่แม้แต่จะสนใจแหวนพื้นที่กับดาบผลึกแก้วไม่เว้นเกราะอมตะจอมราชันของเจียงหลานแม้แต่น้อย…

 

ร่างคนเพียงไหววูบ ดิ่งลงจากฟ้าด้วยความเร็วสูง พริบตาก็มาหยุดลงข้างๆศพหลินเฟยหยางที่พึ่งตกตายทันที

 

และตอนนี้เหนือศพของหลินเฟยหยางก็ปรากฏมวลน้ำใสกระจ่างก้อนหนึ่ง

 

“นี่น่ะเหรอ วารีเทพชำระโลกาขั้นที่ 2?”

 

ต้วนหลิงเทียนที่เหม่อมองมวลน้ำที่เปลี่ยนรูปร่างไปมาเบื้องหน้า เอ่ยถามเทพแห่งธาตุในร่างโดยไม่รู้ตัว

 

มวลน้ำเบื้องหน้า มองไปก็ไม่ต่างอะไรจากก้อนน้ำก้อนหนึ่งที่ลอยอยู่ในอากาศ

 

อย่างน้อยๆต้วนหลิงเทียนก็ไม่เห็นความแตกต่างอะไรเลย

 

อย่างไรก็ตาม เมื่อสำนึกเทวะต้วนหลิงเทียนแผ่ออกไปตรวจสอบมวลน้ำเบื้องหน้า เขาก็พบว่ามีพลังบางอย่างปิดกั้นสำนึกเทวะของเขาเอาไว้ไม่ให้ชำแรกผ่านเข้าไปได้

 

“มิผิด นี่ก็คือวารีเทพชำระโลกาขั้นที่ 2…อย่างไรก็ตามตอนนี้มันยังหลับอยู่ หลังจากร่างต้นของมันตกตาย มันจึงผละออกจากร่างต้นโดยไม่รู้ตัว”

 

เพลิงเทพโกลาหลตอบ

 

“เจ้าหนู เจ้ายังยืนงงอะไรอยู่เล่า รีบเก็บมันเร็วเข้า! ตอนนี้มันอยู่ในสภาวะหลับใหลไม่ได้สติ ไม่ว่าใครก็สามารถเอามันไปได้ทั้งนั้น!!”

 

เสียงเด็กน้อยไม่หย่านมของปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดินดังขึ้นอย่างประจวบเหมาะ “แน่นอนว่าหลังจากที่มันตื่นขึ้นแล้ว หากมันไม่ถูกใจร่างต้นใหม่ที่เก็บมันมาตอนมันหลับ มันก็สามารถแยกตัวจากไปได้…”

 

“แต่เรื่องนี้เจ้าไม่ต้องห่วงเลย ด้วยมีข้าอยู่ทั้งคน อาศัยลิ้นทองคำของข้าแค่พูดตะล่อมๆมันไม่กี่คำ มันก็ต้องยอมอยู่กับเจ้า ไม่คิดไปไหนแน่นอน!”

 

กล่าวถึงจุดนี้เสียงของปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดิน ก็ฟังดูโอ้อวดไม่น้อย

 

ต้วนหลิงเทียนก็ไม่คิดจะสนใจวาจาอวดโอ่อะไรของปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดิน เอื้อมมือไปจับมวลน้ำเบื้องหน้าทันที

 

พอมือเขาจับมวลน้ำ นอกจากความรู้สึกเย็นๆเปียกๆแล้ว เขาก็สัมผัสได้ว่ามวลน้ำดังกล่าว มันเริ่มซึมเข้ามือของเขา จากนั้นก็ไหลเวียนเข้ามาในร่าง ก่อนจะไปซุกอยู่ในมุมหนึ่งของร่างกายเขา

 

“แล้วเมื่อไหร่มันจะตื่นเหรอ?”

 

ต้วนหลิงเทียนเอ่ยถามด้วยความสงสัย

 

“ก็ขึ้นอยู่กับว่าตอนแรกมันใช้พลังไปมากขนาดไหน…อย่างไรก็ตามแต่ เมื่อมันอยู่ในร่างเจ้า มันต้องตื่นเร็วขึ้นกว่าตอนที่อยู่ในร่างหลินเฟยหยางแน่นอน”

 

เพลิงเทพโกลาหลกล่าว “พวกเราจะอย่างไรก็ล้วนแล้วแต่เป็นเทพแห่งธาตุทั้ง 5 ดุจเดียวกัน แม้จะต่างธาตุกัน แต่กลิ่นอายพลังของพวกเรายังหนุนเสริมกันและกันได้ในระดับหนึ่ง”

 

ในขณะที่ต้วนหลิงเทียนฟังเรื่องราวด้วยความสนใจ สองตาเขาก็ทอแสงวาบหนึ่งด้วยนึกอะไรออกได้ “ตอนที่ผู้อาววุโสเพลิงเทพโกลาหลอยู่ในขั้นที่ 2 ท่านก็สามารถช่วยข้าเรื่องหลอมโอสถอมตะได้แล้ว…”

 

“แถมทองเทพสุดลี้ลับขั้นที่ 2 ก็สามารถป้องกันดวงจิตของข้าได้”

 

“เช่นนั้นวารีเทพชำระโลกานี่ ถึงจะยังอยู่ในขั้นที่ 2 แต่ก็สมควรช่วยเหลืออะไรข้าได้บ้างเหมือนกันใช่ไหม?”

 

หลังเอ่ยถามออกไป ในแววตาต้วนหลิงเทียนก็ฉายความวาดหวังไม่น้อย

 

“ย่อมได้เป็นธรรมดา”

 

เพลิงเทพโกลาหลตอบ “ตอนนี้วารีเทพชำระโลกาขั้นที่ 2 ก็ยอมรับเจ้าเป็นนายแล้ว…ถึงแม้มันจะยังหลับใหลไม่ได้สติแต่มันก็รู้ว่าเจ้าคือนายของมัน ยามเจ้าตกอยู่ในอันตรายมันก็สามารถลงมือตอบโต้ได้อัตโนมัติ”

 

“วารีเทพชำระโลกาขั้นที่ 2 นั้น สามารถสร้างม่านพลังป้องกันอ่อนหยุ่นฉาบผิวกายของเจ้าได้โดยอัตโนมัติเมื่อเจ้าตกอยู่ในอันตราย สามารถช่วยป้องกันลดทอนพลังที่จะทำร้ายเจ้าได้บางส่วน”

 

“แน่นอนว่าพลังป้องกันที่มันจะช่วยเหลือเจ้า ยังไม่อาจเทียบได้กับพลังป้องกันที่ปฐพีเทพสุดลี้ลับขั้นที่ 2 จะช่วยเจ้าได้ ยิ่งไม่ต้องกล่าวถึงขั้นที่ 3 เลย…”

 

ทันทีที่เพลิงเทพโกลาหลกล่าวถึงจุดนี้ เสียงเด็กน้อยไม่หย่านมที่เปี่ยมล้นไปด้วยความภาคภูมิใจพลันดังขึ้นตามติด “นั่นมันแน่อยู่แล้ว! สิ่งที่ข้าเก่งกาจที่สุดก็คือการป้องกัน…ในด้านการป้องกัน ใต้หล้าฟ้าดินยังจะมีธาตุใดเทียบเทียมข้าได้?”

 

“ในด้านการป้องกัน? เช่นนั้นเจ้าป้องกันพลังวิญญาณได้หรือไม่?”

 

เสียงภาคภูมิใจของปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดินดังไม่ทันจบคำดี เสียงทองเทพสุดลี้ลับก็ดังขึ้นอย่างประจวบเหมาะ เรียกว่าคำพูดยังประหนึ่งรื้อเวทีผู้อื่นทันที

 

ได้ฟังดังนั้น ปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดินก็หงอยลงทันที สิ่งที่มันเชี่ยวชาญที่สุดคือการป้องกันทากายภาพ ในเรื่องการป้องกันทางวิญญาณ ในรรดาเทพแห่งธาตุทั้ง 5 ย่อมไม่มีใครเก่งเหนือทองเทพสุดลี้ลับ

 

พอเสียงในร่างต้วนหลิงเทียนเงียบลง เพลิงเทพโกลาหลก็เอ่ยออกอีกครั้งว่า “นอกจากนั้น หากเจ้าคิดจารึกอาคมสร้างยันต์อมตะหรือวาดวงเวทย์อาคมอันใด หากเจ้าเร่งเร้าพลังของวารีเทพชำระโลกามาใช้เป็นส่วนผสมทำหมึกอาคม จักทำให้อัตราความสำเร็จของเจ้าสูงขึ้นเป็นเท่าตัว ไม่ว่ายันต์อมตะที่เจ้าจะสร้างมันจะมีระดับสูงแค่ไหนก็ตาม”

 

หลังได้ฟังวาจาของเพลิงเทพโกลาหล ต้วนหลิงเทียน ก็รับรู้ถึงคุณประโยชน์ที่วารีเทพชำระโลกาขั้นที่ 2 จะมอบให้เขาได้

 

“ที่เจ้าพึ่งเก็บไปเมื่อครู่…คือวารีเทพชำระโลกางั้นสินะ?”

 

เสียงหนึ่งดังขึ้น ดึงสติต้วนหลิงเทียนให้กลับมาอยู่กับเนื้อกับตัวอีกครั้ง จากนั้นก็เห็นว่าข้างๆมีหลิงเจวี๋ยอวิ๋นที่ไม่ทราบมาหยุดยืนตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่

 

“หืม? เจ้าจำวารีเทพชำระโลกาได้ด้วยหรือ?”

 

ต้วนหลิงเทียนประหาดใจอยู่บ้าง

 

“แหงอยู่แล้ว”

 

หลิงเจวี๋ยอวิ๋นพยักหน้ารับ ค่อยเอ่ยออกมาสืบต่อว่า “ว่าแต่เจ้าจะเก็บมันไปทำอะไร มันไม่ได้มีความหมายอะไรกับเจ้าเลยนี่นา? ปกติแล้วเทพแห่งธาตุทั้ง 5 เว้นแต่จะอยู่ในภาวะไม่ได้สติ หาไม่แล้วก็เป็นไปไม่ได้เลยที่จะเลือกทายาทของผู้แข็งแกร่งที่สุดเป็นร่างต้น”

 

“ตอนนี้ถึงเจ้าจะเก็บมันไปได้ แต่ก็เป็นเพราะมันอยู่ในสภาวะหลับใหลไม่ได้สติเท่านั้น…รอมันตื่นเมื่อไหร่มันก็ต้องรีบออกไปจากร่างเจ้าอยู่ดี”

 

หลิงเจวี๋ยอวิ๋นกล่าว

 

“ทำไมล่ะ?”

 

ต้วนหลิงเทียนงุนงงสงสัยอยู่บ้าง เพราะเขาพึ่งจะเคยได้ยินเรื่องราวทำนองนี้เป็นครั้งแรก และพวกเทพแห่งธาตุทั้ง 5 ในร่างเขาอย่างเพลิงเทพโกลาหล หรือทองเทพสุดลี้ลับก็ไม่เคยบอกเขาเรื่องนี้มาก่อนเลย

 

“ก็เพราะพลังสายเลือดของทายาทผู้แข็งแกร่งที่สุดอย่างพวกเรามันขัดแย้งกับพลังของเทพแห่งธาตุทั้ง 5 น่ะสิ…พลังสายเลือดของพวกเรา จะดูดซับพลังไม่เว้นวิญญาณของเทพแห่งธาตุทั้ง 5 ไม่ต่างอะไรจากของว่าง เช่นนั้นไม่ว่าพวกมันจะบรรลุถึงขั้นอะไร แต่หากมาอยู่ในร่างของผู้ที่มีพลังสายเลือดเช่นเราๆ พวกมันก็จะถดถอยและย้อนกลับไปสู่รูปแบบดั้งเดิมในที่สุด”

 

ขณะกล่าวถึงจุดนี้ หลิงเจวี๋ยอวิ๋นก็ยื่นผลไม้สีแดงเลือดนกให้ต้วนหลิงเทียนผลหนึ่ง

 

ผลไม้สีแดงเลือดนกผลนี้ แน่นอนก็คือผลเทพสังเวสวรรค์ที่ก่อนหน้าห้อแขวนอู่บริเวณยยอดต้นไม้เทพสังเวยสวรรค์

 

“แค่นั้นหรือ?”

 

หลังต้วนหลิงเทียนได้ยินคำพูดของหลิงเจวี๋ยอวิ๋นสีหน้าของเขาก็เผยความประหลาดใจอยู่บ้าง จากนั้นก็เอื้อมมือไปรับผลเทพสังเวยสวรรค์มา พลางถามต่อด้วยความอยากรู้

 

“ก็แค่นั่นแหล่ะ…ว่าแต่แปลกยิ่ง เจ้าในฐานะทายาทของผู้แข็งแกร่งที่สุด ในเมื่อเจ้าเองก็รู้จักวารีเทพชำระโลกา เจ้าก็น่าจะรู้เรื่องพวกนี้แล้วนี่นา นี่มันสามัญสำนึกพื้นฐานสำหรับพวกเราเหล่าทายยาทผู้แข็งแกร่งที่สุดชัดๆ”

 

กล่าวถึงจุดนี้หลิงเจวี๋ยอวิ๋นก็ส่ายหัวไปมา ค่อยกล่าวกับต้วนหลิงเทียนเสีงหนักว่า “ช่างเถอะ พวกเราออกจากที่นี่ก่อนแล้วค่อยคุยกันดีกว่า”

 

“นอกจากนั้นระหว่างที่เจ้าเก็บวารีเทพชำระโลกานั่น ข้าก็ไปยึดแหวนพื้นที่ของเจียงหลานกับดาบและเกราะมันมาแล้ว…”

 

หลิงเจวี๋ยอวิ๋นกล่าว

 

และหลิงเจวี๋อวิ๋นกล่าวจบคำไม่ทันไร ยังไม่ทันให้ต้วนหลิงเทียนได้ตอบสนองอะไรด้วยซ้ำ อยู่ๆโถงถ้ำกว้างใหญ่ก็เริ่มสั่นไหวอย่างรุนแรง ประหนึ่งบังเกิดแผ่นดินไหวครั้งยิ่งใหญ่

 

ขณะเดียวกันรอยแยกมิติก็เริ่มปรากฏขึ้นกลางอากาศ จากนั้นทั่วโถงถ้ำก็ปรากฏรอยแยกมิติมากมาย กระพริบวูบวาบ แลดูน่ากลัวเหลือเกิน

 

“ฉิบหายแล้วไง! รีบไปเร็วเข้า!!”

 

เห็นฉากเรื่องราวโดรอบ หลิงเจวี๋ยอวิ๋นก็หน้าเสียทันที มันโพล่งชวนต้วนหลิงเทียนคำหนึ่ง ก็เร่งเหินร่างพุ่งเข้ารอยแยกมิติที่อยู่ใกล้ที่สุดอย่างไม่รอช้า…

 

ที่นี่คือแดนลับที่เจียงหลานสร้างไว้เมื่อชาติก่อนครั้งยังเป็นจักรพรรดิอมตะ และสมควรเป็นโลกใบเล็กของมัน

 

ในเมื่อโลกใบเล็กกำลังจะแตกสลายพังทลาย ทุกรอยแยกมิติที่เกิดขึ้น ก็จะนำไปสู่ด้านนอกทันที

 

ต้วนหลิงเทียนที่สัมผัสได้ถึงความเร่งร้อนของสถานการณ์ก็รีบโดดร่างตามหลิงเจวี๋อวิ๋นเข้ารอยแยกมิติเข้าไปทันที หากแต่ก่อนที่เข้าจะเข้าไป เขายังทันได้เหลือบไปเห็นอะไรบางอย่าง…

 

เกาะกลางน้ำอันมีต้นไม้เทพสังเวยสวรรค์ตั้งอยู่นั้น ได้ถูกรอยแยกมิติมากมาฉีกกระชากจนพังทลายไม่เป็นท่า

 

สำหรับต้นไม้เทพสังเวยสวรรค์ที่เคยตั้งงตระหง่านอยู่บนเกาะ บัดนี้มันก็ถูกพลังบางอย่างป่นปี้ทำลาย! แหลกสลายเป็นละอองธุลี ลอยฟุ้งไปทั่วโลกใบเล็กที่กำลังจะพังทลายแห่งนี้

 

เห็นได้ชัดว่าหากผลเทพสังเวยสวรรค์ ไม่ถูกหลิงเจวี๋ยอวิ๋นเด็ดมาและยังอยู่บนต้นไม้เทพสังเวยสวรรค์ล่ะก็…ป่านนี้มันแหลกเป็นฝุ่นไปแล้ว!!

 

เมื่อโลกใบเล็กที่ถูกเปิดสร้างโดยจักรพรรดิอมตะพังทลายลง ทุกรอยแยกมิติที่ที่ปรากฏขึ้นนั้น ก็เป็นดั่งทางออก สามารถนำไปสู่สถานที่ใกล้เคียงกับตำแหน่งที่ตั้งโลกใบเล็กแห่งนี้ได้

 

หากออกจากรอยแยกมิติเดียวกัน ก็จะถูกส่งไปที่เดียวกัน

 

เช่นเดียวกับต้วนหลิงเทียนและหลิงเจวี๋ยอวิ๋นที่โดดเข้ารอแยกมิติเดียวกันมา ทั้งคู่ก็มาโผล่ที่เดียวกัน และยังเป็นยอดเขาหมาป่าหอนฟ้าอีกด้วย!

 

“ให้ตายเถอะ…เมื่อครู่เป็นการลงมือทิ้งท้ายของเจียงหลานงั้นเหรอ?”

 

ลูกตาต้วนหลิงเทียนหรี่ลงเล็กน้อย เขารู้สึกว่าเจียงหลานผู้นั้นช่างจองล้างจองผลาญเสียจริง ถึงตัวเองจะตายไปแล้วแท้ๆ แต่ไม่วายสร้างปัญหาให้ผู้อื่นได้อีก…

 

เมื่อครู่หากไม่ใช่เพราหลิงเจวี๋ยอวิ๋นมือไวไปเด็ดผลเทพสังเวยสวรรค์มาก่อนล่ะก็ เกรงว่าเขากับหลงเจวี๋ยอวิ๋นไม่พ้นต้องเสียใจอย่างสุดซึ้งเหมือนเจียงหลานแล้ว!

 

“ไอ้บ้าเจียงหลานนั่นมันช่างร้ายจริงๆ…พอโลกใบเล็กที่มันเปิดสร้างไว้เมื่อชาติก่อนเริ่มพังทลาย ค่ายกลสังหารก็กระตุ้นการทำงานทันที ยังป่นปี้ต้นไม้เทพสังเวยสวรรค์โดยตรง!”

 

“ค่ายกลสังหารเมื่อครู่ แม้ตัวมันในชาตินี้จะไม่อาจควบคุมบังคับให้เปิดใช้ตามใจได้…แต่ด้วยพลังที่เกิดจากการล่มสลายของโลกใบเล็ก ก็สามารถกระตุ้นให้ค่ายกลเริ่มต้นทำงานโดยอัตโนมัติ!”

 

สีหน้าหลิงเจวี๋ยอวิ๋นเผยความหวาดเสียวไม่น้อย เมื่อครู่นับว่ามันตัดสินใจถูกจริงๆ ที่เร่งรุดไปเก็บผลเทพสังเวยสวรรค์เอาไว้ก่อน

 

ถ้ามันไม่เลือกไปเก็บผลเทพสังเวยสววรรค์ แต่ไปสนใจวารีเทพชำระโลกาเหมือนต้วนหลิงเทียน ป่านนี้ผลเทพสังเวยสวรรค์ก็ไม่พ้นต้องถูกทำลายจนย่อยยับไปพร้อมๆกับต้นไม้เทพสังเวยสวรรค์แน่แท้

 

“ใช่เรื่องบังเอิญหรือไม่ ที่โลกใบเล็กของมันเริ่มต้นกระบวนการทำลายตัวเองแบบนี้หลังมันตกตาย?”

 

ต้วนหลิงเทียนถาม

 

เขารู้สึกว่าที่โลกใบเล็กของเจียงหลานมันเริ่มพังทลายลงหลังเจียงหลานตกตายแบบนี้ มันไม่น่าจะเป็นเรื่องบังเอิญไปได้

 

“ไม่ใช่อยู่แล้ว”

 

หลิงเจวี๋ยอวิ๋นส่ายหัวไปมา พลางตอบ “เจ้าบ้าเจียงหลานนั่น ไม่พ้นมันต้องเชื่อมลูกแก้ววิญญาณในชาตินี้เข้ากับค่ายกลบางอย่างในโลกใบเล็กแน่นอน…”

 

“พอมันตกตายลูกแก้ววิญญาณแหลกสลาย ค่ายกลบางอย่างในโลกใบเล็กนั่นก็เลยถูกกระตุ้นให้เปิดการทำงาน และเริ่มต้นกระบวนการทำลายโลกใบเล็กทันที”

 

 

 

ตอนที่ 3105

 

“สภาพนี้จะให้พูดว่าเจ้านั่นมันไม่ได้มั่นใจในตัวเองมากพอ หรือมันแค่เตรียมเผื่อไว้เฉยๆก็ได้…แต่อย่างไรเสียนับว่ามันเตรียมไว้ได้ถูกจริงๆ”

 

ลูกตาต้วนหลิงเทียนทอประกายสว่างวาบ หันไปมองกล่าวกับหลิงเจวี๋ยอวิ๋นว่า “โชคดีจริงๆที่เจ้าไปเก็บผลเทพสังเวยสวรรค์มาได้ทัน ไม่งั้นมีหวังพวกเราได้แต่นั่งมองผลเทพสังเวยสวรรค์แหลกเป็นผงตาปริบๆแน่…”

 

กล่าวถึงท้ายประโยค สีหน้าต้วนหลิงเทียนก็ฉายชัดถึงความหวาดกลัวไม่น้อย!

 

หากช้าไปนิดเดียว ก็คงอดผลเทพสังเวยสวรรค์แล้ว!

 

“ข้าเองก็เพราะกริ่งเกรงวิกาลยาวนานฝันยุ่งเหยิงนี่ล่ะ เลยรีบไปเก็บมันมาไว้ก่อน…จะยังไงก็แล้วแต่ รอบนี้เจ้ากับข้า พวกเรานับเป็นผู้ชนะคนสุดท้าย!!”

 

บนใบหน้าหลิงเจวี๋ยอวิ๋นเริ่มปรากฏรอยยิ้มคลี่กางขึ้นมา ยังเป็นรอยยิ้มสดใสที่หาดูได้ยากนัก

 

“เอาล่ะ ตอนนี้ข้าว่าพวกเราไปหาสถานที่เงียบๆ เพื่อใช้ผลเทพสังเวยสวรรค์กันดีกว่า”

 

หลิงเจวี๋ยอวิ๋นกล่าวแนะ

 

“ก็ดี”

 

ต้วนหลิงเทียนพยักหน้า จากนั้นเขาก็เหินร่างตระเวณหาสถานที่เหมาะๆกับหลิงเจวี๋ยอวิ๋น ก่อนจะพบหุบเขาที่ไม่ค่อยสะดุดตาแห่งหนึ่ง จากนั้นแต่ละคนก็ไปขุดถ้ำที่ผนังผาหุบเขา เพื่อให้ย่อยพลังของผลเทพสังเวยสวรรค์ได้อย่างสงบ

 

‘หลังจากกินผลเทพสังเวยสวรรค์ และค่อยๆดูดซับพลังของมัน…ไม่เกิน 1 เดือนข้าก็จะบรรลุถึงขุนนางอมตะ 10 ทิศได้จริงๆหรือ?’

 

ต้วนหลิงเทียนที่นั่งพักอยู่ในถ้ำเล็กๆที่เขาพึ่งขุดเสร็จ พอนึกถึงสรรพคุณของผลเทพสังเวยสวรรค์ที่ได้ฟังมา ก็อดไม่ได้ที่จะบังเกิดความตื่นเต้นครั้งใหญ่ ยากจะสงบใจลงได้อยู่นาน

 

‘สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ…ผลเทพสังเวยยสวรรค์นี่ ไม่เพียงแต่ช่วยยกระดับพลังฝึกปรือให้ผู้คนข้ามขอบเขตใหญ่ได้ในเวลาหนึ่งเดือน แต่มันยังช่วยให้ข้าริเริ่มทำความเข้าใจกฏที่ข้าไม่เคยทำความเข้าใจมาก่อนได้อีกด้วย…’

 

‘แถมไม่ว่าจะเป็นกฏอะไร แต่อย่างน้อยๆก็สามารถเข้าใจความลึกซึ้งได้ถึง 6 ประการ…ถ้าโชคดีหน่อยก็อาจเข้าใจความลึกซึ้งของกฏนั้นๆได้ 7 ประการ กระทั่ง 8 ประการก็ยังได้!’

 

‘ไม่รู้ว่าหลังใช้ผลเทพสังเวยสวรรค์จนด่านพลังบรรลุขุนนางอมตะ 10 ทิศแล้ว ข้าจะเลือกทำความเข้าใจกฏอะไรดี…’

 

หลังจากคิดไปอย่างวาดหวังแล้ว ต้วนหลิงเทียนก็ค่อยๆสงบอาการตื่นเต้นในใจลง จากนั้นก็เรียกผลเทพสังเวยสวรรค์ออกมาถือไว้

 

ผลเทพสังเวสวรรค์ในมือต้วนหลิงเทียน ก็ยังมีสีแดงฉานปานก้อนโลหิตไม่เปลี่ยน

 

นอกจากนั้นรอบๆผลเทพสังเวยสวรรค์ยังปรากฏอัสนีสีแดงแล่นวาบแปลบปลาบ มุดเข้ามุดออกปานอสรพิษโลหิตตัวน้อยซุกซน แลดูงดงามตระการตาไม่น้อย

 

เรียกว่าผลเทพสังเวยสวรรค์ที่นอนแน่นิ่งในมือต้วนหลิงเทียน ประหนึ่งผลงานศิลปะอันสมบูรณ์แบบ ทำให้ต้วนหลิงเทียนรู้สึกลำบากใจที่จะกินมันอยู่บ้าง

 

อย่างไรก็ตามความล่อลวงของด่านพลังขุนนางอมตะ 10 ทิศ และความเย้ายวนเรื่องที่เขาจะสามารถเข้าใจความลึกซึ้งของกฏที่ยังไม่รู้จะเลือกกฏอะไรดี ก็ทำให้เขายัดผลเทพสังเวยสวรรค์ใส่ปากแล้วเคี้ยวหงับๆไม่กี่คำจนหมดทันที

 

ครู่ต่อมาต้วนหลิงเทียนก็คายบางอย่างออกมา และเขาก็รู้อยู่แล้วว่ามันคือเมล็ดพันธุ์ต้นไม้เทพสังเวยสวรรค์นั่นเอง

 

ต้วนหลิงเทียนไม่ได้แปลกใจอะไร เพราะตั้งแต่ที่ได้รับผลเทพสังเวยสวรรค์มาเขาก็รู้อยู่แล้วว่าจะได้รับเมล็ดพันธุ์มันมาด้วย

 

แต่เขาไม่ได้สนใจเมล็ดพันธุ์นี้สักเท่าไหร่ เช่นนั้นจึงเก็บลงแหวนไปทันที จากนั้นก็เริ่มจดจ่อไปกับพลังของผลเทพสังเวยสวรรค์ที่เริ่มไหลเวียนไปทั่วร่างของเขา

 

พลังของผลเทพสังเวยสวรรค์ที่ไหลเวียนไปทั่วร่างนั้น ทำให้ต้วนหลิงเทียนรู้สึกสบายตัวอย่างบอกไม่ถูก ประหนึ่งตอนนี้เขากำลังเอนหลังล่องลอยท่ามกลางหมู่เมฆดั่งจะกลับกลายเป็นสายลม

 

เป็นครั้งแรกในชีวิตเลยที่เขารู้สึกผ่อนคลายขนาดนี้

 

พลังของผลเทพสังเวยสวรรค์ ก็ไม่จำเป็นต้องให้ต้วนหลิงเทียนเร่งรีบดูดซับแต่อย่างใด มันจะค่อยๆย่อยสลายไปเอง

 

กล่าวอีกอย่างได้ว่า ต้วนหลิงเทียนไม่ต้องทำอะไร เพียงให้เวลาสักพัก พลังเหล่านี้ก็จะค่อยๆถูกร่างกายเขาดูดซับไปตามธรรมชาติ

 

จังหวะนี้สิ่งเดียวที่ต้วนหลิงเทียนทำได้ก็คือรอ

 

ในระหว่างรอต้วนหลิงเทียนที่ไม่มีอะไรทำก็เริ่มเอ่ยถามเพลิงเทพโกลาหลในร่างด้วยความสงสัยทันที “อาวุโสเพลิงเทพโกลาหล ก่อนหน้าข้าได้ยินจากหลิงเจวี๋ยอวิ๋นมาว่า เหล่าเทพแห่งธาตุทั้ง 5 ไม่อาจอยู่ในร่างทายาทของผู้แข็งแกร่งที่สุดได้…มีเรื่องแบบนี้ด้วยหรือ?”

 

“ใช่”

 

เพลิงเทพโกลาหลตอบคำทันใด จากนั้นก็พูดคล้ายๆกับหลิงเจวี๋ยอวิ๋น “…อย่างข้า หากไปอยู่ในร่างของผู้ที่เป็นทายาทผู้แข็งแกร่งที่สุด หากมันไม่คอยป้อนเพลิงเทพโกลาหลตนอื่นมาให้ข้าดูดซับเรื่อยๆล่ะก็ พลังสายเลือดในร่างของมันที่คอยดูดกลืนพลังของข้าตลอดเวลา ก็จะทำให้ข้าถดถอยกลับไปเป็นเพลิงเทพโกลาหลขั้นที่ 2 ในเวลาไม่นาน…”

 

“จากนั้นข้ายังจะถดถอยกลับไปเป็นเพลิงเทพโกลาหลขั้นที่ 1…และสุดท้ายข้าก็จะถูกพลังสายเลือดในร่างทายาทผู้แข็งแกร่งที่สุดนั่นดูดซับจนสลายหายไปไม่มีเหลือ!”

 

“สำหรับเทพแห่งธาตุทั้ง 5 อย่างพวกเรา พลังสายเลือดของทายาทผู้แข็งแกร่งที่สุดไม่ต่างอะไรจาก ‘ดาววิบัติ’ …แน่นอนว่าพลังสายเลือดของทายาทผู้แข็งแกร่งที่สุดจะสะกดข่มและดูดกลืนพวกเราได้ ก็ต่อเมื่อพวกเราอยู่ในร่างมันเท่านั้น…หากเป็นร่างต้นของพวกเราที่ปะทะกับทายาทผู้แข็งแกร่งที่สุดล่ะก็ แม้มันจะใช้พลังสายเลือดอันใดพวกเราก็ไม่มีกลัว”

 

“เหมือนครั้งสุดท้ายที่เจ้าประมือกับหลิงเจวี๋ยอวิ๋นนั่น…ถึงมันจะใช้พลังสายเลือด แต่สุดท้ายเจ้าก็ยังอาศัยพลังข้าเอาชนะมันได้ง่ายๆ!”

 

เพลิงเทพโกลาหลค่อยๆกล่าวอธิบายออกมาอย่างไม่รีบไม่ร้อน

 

หลังได้ยินคำพูดของเพลิงเทพโกลาหล ต้วนหลิงเทียนก็พอตระหนักเรื่องราวได้ จากนั้นก็ยิ้มเจื่อนๆกล่าวว่า “ดูเหมือนหลิงเจวี๋ยอวิ๋นจะปักใจเชื่อว่าข้าเป็นทายาทผู้แข็งแกร่งที่สุดเหมือนมันจริงๆ…”

 

ต้วนหลิงเทียนจำได้ชัดเจน ว่าตอนหลิงเจวี๋ยอวิ๋นมาหาเขาหลังเขาได้รับวารีเทพชำระโลกาขั้นที่ 2 ได้ไม่ทันไร อีกฝ่ายกล่าวไว้ชัดเจน ว่าไม่มีประโยชน์อะไรที่เขาจะเก็บมันไว้

 

หากหลิงเจวี๋ยอวิ๋นรู้ว่าเขาไม่ใช่ทายาทผู้แข็งแกร่งที่สุด อีกฝ่ายคงไม่พูดแบบนั้นออกมาแน่นอน เผลอๆอาจจะอิจฉาเขาด้วยซ้ำ

 

“ผู้อาวุโส หากเป็นแบบนี้…หมายความว่าทายาทของผู้แข็งแกร่งที่สุด ก็ไม่มีทางกลายเป็นผู้แข็งแกร่งที่สุดได้โดยอาศัยความช่วเหลือจากเทพแห่งธาตุทั้ง 5 เลยน่ะสิ?”

 

ต้วนหลิงเทียนที่ฉุกคิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา ก็เอ่ยถามออกไปทันที

 

ก่อนหน้านี้เขาได้ยินจากเพลิงเทพโกลาหลมาแล้วว่า หนึ่งในวิธีที่จะกลายเป็นผู้แข็งแกร่งที่สุดได้นั้น ก็คือการยกระดับพัฒนาเทพแห่งธาตุทั้ง 5 ให้บรรลุถึงขั้นสุดท้าย

 

แน่นอนว่า เมื่อสามารถยกระดับเทพแห่งธาตุทั้ง 5 ในร่างให้ถึงขั้นสุดท้ายได้แล้ว ร่างต้นก็จะมีโอกาสกลายเป็นผู้แข็งแกร่งที่สุดเท่านั้น จะตัดผ่านได้หรือไม่ก็ต้องดูความสามารถอีกที…

 

อย่างไรก็ตามนี่ยังเป็น 1 ในวิธีหลัก เพื่อกลายเป็นผู้แข็งแกร่งที่สุด

 

“มิผิด”

 

เพลิงเทพโกลาหลกล่าว “เพราะเหตุนี้ ในประวัติศาสตร์อันยาวนานของสวรรค์และโลก…จึงมีลูกหลานผู้แข็งแกร่งที่สุดไม่กี่คนเท่านั้น ที่สามารถกลายเป็นผู้แข็งแกร่งที่สุดได้”

 

“เพราะสุดท้ายแล้ว การยกระดับเทพแห่งธาตุทั้ง 5 ที่มีให้บรรลุถึงขั้นสุดท้าย และอาศัยพลังช่วยเหลือของเทพแห่งธาตุทั้ง 5 ขั้นสุดท้าย ก็เป็นวิธีหลักที่ใช้ในการบรรลุถึงขอบเขตผู้แข็งแกร่งที่สุด และยังเป็นวิธีที่ถือว่าง่ายที่สุดอีกด้วย”

 

“แน่นอนว่า ข้าพูดได้แค่ว่ามีเพียงไม่กี่คน แต่ไม่ใช่ว่าจะไม่มีเลย…เพราะลูกหลานของผู้แข็งแกร่งที่สุด ที่สามารถเข้าใจกฏข้อใดข้อหนึ่งได้ครบถ้วน และหลอมรวมพลังแห่งกฏได้อย่างสมบูรณ์ ก็จักชักนำรางวัลจากสวรรค์และโลกมาอาบร่างจนเกิดใหม่ บรรลุถึงขอบเขตผู้แข็งแกร่งที่สุดได้เช่นกัน”

 

“อย่างไรก็ตาม กรณีเช่นนี้นับว่าหาได้ยากยิ่งนัก”

 

เพลิงเทพโกลาหลกล่าว

 

ต้องบอกเลยว่าคำอธิบายของเพลิงเทพโกลาหล ทำให้ต้วนหลิงเทียนเข้าใจเรื่องราวเพิ่มขึ้นไม่น้อย

 

ขณะเดียวกันพอได้ยินเพลิงเทพโกลาหลพูดถึงเรื่องผู้แข็งแกร่งที่สุดแบบนี้ ก็ยิ่งทำให้เขาสำเหนียกถึงความกระจ้อยร่อยของตัวเองมากขึ้น! เทียบกับตัวตนระดับนั้นเขาไม่ต่างอะไรจากเศษละอองธุลีเลยด้วยซ้ำ!!

 

“ผู้แข็งแกร่งที่สุดหรือ…ไม่รู้ว่าชาตินี้ข้าต้วนหลิงเทียนจะมีโอกาสบรรลุถึงหรือไม่”

 

ไม่ทราบตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่สองหมัดต้วนหลิงเทียนพลันกำแน่น แววตาฉายชัดถึงความคาดหวัง

 

อย่างไรก็ตามแวววตาคาดหวังดังกล่าวปรากฏได้ไม่ทันไร ก็หม่นแสงลงทันที ยังอดไม่ได้ที่จะยิ้มเยาะตัวเอง “ข้าก็ช่างเพ้อฝันไปได้…ดั่งตัวโง่งมฝันละเมอโดยแท้”

 

“กระทั่งเค่อเอ๋อ เสี่ยวเฟยเอ๋อ เทียนหวู่ ท่านพ่อท่านแม่และทุกคนข้ายังไม่มีปัญญาจะช่วยได้เลยด้วยซ้ำ…กลับเพ้อคิดไปถึงเรื่องบรรลุขอบเขตผู้แข็งแกรงที่สุดแล้ว”

 

หลังพึมพำถึงจุดนี้ อารมณ์ต้วนหลิงเทียนก็กลายเป็นหดหู่อีกครั้ง

 

“ป่านนี้เค่อเอ๋อกับเสี่ยวเฟยเอ๋อจะเป็นอย่างไรแล้ว…ยังมีเทียนหวู่ ท่านพ่อ ท่านแม่ ซือหลิง เนี่ยนเทียนและทุกคนอีก…”

 

ต้วนหลิงเทียนกล่าวถึงจุดนี้อารมณ์ก็กลายเป็นสะทกสะท้อน สองตาเริ่มหลับลง และพยายามระงับความเศร้าในใจ

 

อย่างไรก็ตาม หากมองจากหน้าอกที่ยุบๆพองๆปานลูกสูบแล้ว เห็นได้ชัดว่าอารมณ์ที่พุ่งพล่านขึ้นมานี้ คงยากจะระงับได้ในเวลาอันสั้น

 

จนเมื่อคืนหนึ่งวันกับอีกหนึ่งคืนผ่านไป คลื่นพลังทั้ง 5 ธาตุก็เริ่มโคจรไหลเวียนไปทั่วร่างเขาอย่างรุนแรง ทำให้ต้วนหลิงเทียนลืมตาตื่นขึ้นมาทันที อารมณ์ที่กระสับกระส่ายและหดหู่ ก็สลายหายไปในพริบตา

 

ไม่ใช่ใดอื่น แต่เพราะ…

 

เขาทะลวงด่านพลังได้แล้ว!

 

“นี่น่ะเหรอ…ขอบเขตขุนนางอมตะ…”

 

หลังสัมผัสได้ถึงความเปลี่นแปลงราวพลิกฟ้าคว่ำดินในร่าง สองตาต้วนหลิงเทียนก็สว่างไสวขึ้นมาดั่งดาราสุกสกาวกลางฟ้ายามราตรีกาล สีหน้ายังเต็มไปด้วยความตื่นเต้นยินดี

 

และหลังต้วนหลิงเทียนทะลวงถึงขอบเขตขุนนางอมตะได้ไม่นาน หลิงเจวี๋ยอวิ๋นที่อยู่ในถ้ำอีกแห่งก็ลืมตาขึ้นมาพร้อมสีหน้ายินดีเช่นกัน

 

เนื่องเพราะหลังต้วนหลิงเทียนทะลวงด่านพลังได้สักพัก หลิงเจวี๋ยอวิ๋นก็สามารถทะลวงด่านพลังได้เช่นกัน

 

…

 

ย้อนกลับไปเมื่อ 1 วันกับอีก 1 คืนก่อนหน้า…

 

ในขณะที่ต้วนหลิงเทียนกับหลิงเจวี๋ยอวิ๋นพบเจอหุบเขาเหมาะๆและเริ่มขุดถ้ำกันเพื่อกินผลเทพสังเวยสวรรค์นั้น

 

บริเวณใกล้ๆยอดเขาหมาป่าหอนฟ้า ก็ปรากฏอาคันตุกะไม่ได้รับเชิญ 2 คนมาถึง…

 

“เหลิ่งเอี้ย หากข้าเดาไม่ผิด ต้วนหลิงเทียนนั่นมันไม่พ้นถูกผู้ที่เป็นจักรพรรดิอมตะกลับชาติมาเกิดหลอกมาที่นี่แน่…ในสายตาข้าสิบในสิบไม่พ้นมันตกอยู่ในเงื้อมมือของจักรพรรดิอมตะที่กลับชาติมาเกิดนั่นแล้ว ป่านนี้คงต้องกลายเป็นเครื่องสังเวยต้นไม้เทพสังเวยสวรรค์ไปแล้ว”

 

น่านฟ้าเหนือยอดเขา ร่างหนึ่งเอ่ยกับอีกร่างที่ลอยข้างๆ

 

“จะอย่างไรพวกเราก็ลองตระเวนหาแถวนี้สักสิบวันครึ่งเดือนเถอะ…หากไม่พบร่องรอยของมันแล้วจริงๆ พวกเราค่อยกลับกัน”

 

อีกคนกล่าว

 

หากต้วนหลิงเทียนมาอยู่ที่นี่ ต้องจดจำคนที่พึ่งพูดทีหลังได้แน่นอน

 

เนื่องเพราะคนผู้นี้หาใช่ใครอื่นไม่ แต่มันก็คือนักฆ่าขององค์กรมือสังหารกะโหลกเลือด ที่เขาพบเจอด้านนอกเขตนิกายยอมตะเป้าผู่ เหลิ่งเอี้ย!

 

เหลิ่งเอี้ยเป็นนักฆ่าขอบเขตราชาอมตะ 9 ตำหนักที่ทางองค์กรมือสังหารกะโหลกเลือดส่งมาฆ่าเขา พลังฝีมือของมันยังเหนือกว่าประมุขนิกายอมตะเป้าผู่เสียอีก

 

วันนั้นที่ไฉนต้วนหลิงเทียนสามารถหลบหนีไปภายใต้เปลือกตาของเหลิ่งเอี้ยผู้นี้ได้ ทั้งหมดต้องยกความดีความชอบให้ยันต์หลบหนี เงาวายุ ที่ซุนเหลียงเผิงประมุขนิกายอมตะเป้าผู่กัดฟันมอบให้เขามา…

 

ตอนนี้ต้วนหลิงเทียนก็ไม่ได้รู้เลย

 

องค์กรมือสังหารกะโหลกเลือด ไม่เพียงล่วงรู้เรื่องที่เขาใช้ค่ายกลเคลื่อนย้ายข้ามระนาบเทวโลก เดินทางออกจากหลิงหลัวเทียนมาแล้วเท่านั้น แต่อีกฝ่ายยังรู้ด้วยว่าเขาไปที่ไหน

 

อวี้หวงเทียน แดนผิงเทียน เขตปกครองคฤหาสน์เอี้ยนซาน!

 

“หากเจ้าหนูนั่นมันตกตายเพราะกลายเป็นเครื่องสังเวยของจักรพรรดิอมตะกลับชาติมาเกิดไปแล้ว ก็นับว่ามันโชคดีไป…”

 

เหลิ่งเอี้ยกล่าวออกเสียงเย็น

 

วันนั้น เมื่อเห็นยอดเซียนอมตะขั้นสูงสุดตัวกระจ้อย สามารถหนีไปต่อหน้าต่อตาของมันได้ ไม่ว่าจะด้วยสาเหตุอะไรก็ตาม แต่ทำให้เหลิ่งเอี้ยบังเกิดความรู้สึกอัปยศเหลือจะกล่าวนัก!

 

ดังนั้นหากมันเจอตัวเป้าหมายอีกครั้ง มันไม่คิดปล่อยให้อีกฝ่ายตกตายสบายๆแน่ มันจะค่อยๆป่นกระดูกทีละชิ้น เฉือนเนื้อเถือหนังทีละแผ่น จนกว่าอีกฝ่ายจะทรมานจนตาย!!

 

ฟุ่บ! ฟุ่บ!

 

…

 

เหลิ่งเอี้ยและสหายนักฆ่าจากองค์กรมือสังหารกะโหลกเลือดอีกคน แยกย้ายกันปูพรมค้นหาโดยยึดยอดเขาหมาปาหอนฟ้าที่ เจียงหลาน จักรพรรดิอมตะกลับชาติมาเกิดหลอกลวงทุกคนมาสังเวยต้นไม้เทพสังเวยสวรรค์ ยังแผ่สำนึกเทวะตรวจสอบทุกซอกทุกมุมโดยละเอียด แม้แต่มดสักตัวในหลืบหินก็ไม่อาจเล็ดรอดสัมผัสพวกมันได้!

 

และ 3 วันต่อมา ทั้งคู่ก็มาปรากฏตัวเหนือหุบเขาที่ต้วนหลิงเทียนกับหลิงเจวี๋ยอวิ๋นเลือกมาขุดถ้ำเพื่อดูดซับพลังของผลเทพสังเวยสวรรค์

 

 

 

ตอนที่ 3106

 

สำนึกเทวะของเหลิ่งเอี้ยเริ่มแผ่ออกไปปกคลุมทั้งหุบเขา

 

เดิมทีมันก็คิดว่าครั้งนี้ผลการตรวจสอบก็คงเหมือนครั้งอื่นๆ อย่างไรก็ตามเมื่อสำนึกเทวะของมันสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายพลัง 2 ขุมในหุบเขา ลูกตามันก็ฉายแสงจ้าขึ้นมาทันที

 

เพราะหนึ่งในนั้น ก็คือเป้าหมายของมัน ต้วนหลิงเทียน!

 

“สารเลวน้อย ข้าเจอตัวเจ้าแล้ว!”

 

เหลิ่งเอี้ยที่ปกติมีสีหน้าเย็นชา บัดนี้กลับคลี่ยิ้มสดใสออกมาอย่างหาดูได้ยาก!

 

อย่างไรก็ตามรอยยิ้มสดใสเพียงปรากฏอยู่ไม่ทันไร ก็แปรเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มอันเยียบเย็นถึงขีดสุด!

 

“ไม่คิดเลยวว่ามันจะยังรอดอยู่ได้…แต่ในเมื่อมันยังมีชีวิตอยู่แบบนี้ก็นับเป็นเรื่องดี! เพราะข้าจักได้ฆ่ามันด้วยมือตัวเอง!!”

 

เหลิ่งเอี้ยกล่าวพึมพำกับตัวเองเบาๆ จากนั้นก็ดิ่งร่างลงไปทันที

 

หลังกล่าวจบ นักฆ่ากะโหลกเลือดที่อยู่ข้างๆก็ตระหนักเรื่องราวได้เช่นกัน จากนั้นก็ดิ่งร่างลงปานพญาเหยี่ยวติดตามเหลิ่งเอี้ยไป

 

ครู่ต่อมาทั้งคู่ ก็มาหยุดลอยกลางหุบเขา

 

ขณะเดียวกันสำนึกเทวะของเหลิ่งเอี้ยก็แผ่ไปปกคลุมทั่วทั้งหุบเขาโดยไม่ปล่อยให้มีอะไรคลาดสายตา เช่นนี้แล้วหากต้วนหลิงเทียนไม่มียันต์อมตะหลบหนีอย่างยันต์เงาวายุนั่นอีกแผ่น ก็ไม่มีทางรอดพ้นเงื้อมมือมันไปได้แน่!

 

อย่างไรก็ตามยันต์หลบหนีอย่างยันต์เงาวายุที่ต้วนหลิงเทียนใช้ครั้งก่อน กระทั่งเหลิ่งเอี้ยยังนับเป็นสิ่งของล้ำค่า

 

มันไม่เชื่อว่าต้วนหลิงเทียนจะมีปัญญาควักยันต์เงาวายุออกมาใช้เป็นแผ่นที่สองได้!

 

“ต้วนหลิงเทียน!!”

 

เหลิ่งเอี้ยที่ลอยยร่างกลางหุบเขา มองจ้องไปยังหนึ่งใน 2 ถ้ำที่ขุดอยู่ตรงผนังผาด้วสายตาแหลมคม

 

“เจ้าจักไสหัวออกมาเองหรือจักให้ข้าไปลากคอเจ้าออกมา!”

 

เสียงเหลิ่งเอี้ยที่เอ่ยถามออกไป ฟังแล้วยังเต็มไปด้วยความหยามหยันให้ความรู้สึกดั่งแมวหยอกหนู

 

“เสียงนี้มัน…”

 

พอเสียงเหลิ่งเอี้ยดังเข้ามาในถ้ำ ต้วนหลิงเทียนก็พบได้ทันทีว่ามีคนมาหาเขาโดยเฉพาะ และรู้ได้ไม่ยากว่าอีกฝ่ายต้องมาร้ายเป็นแน่ แถมเขายังรู้สึกคุ้นๆน้ำเสียงอีกฝ่ายพิกล

 

จากนั้นไม่ทันไร ในใจต้วนหลิงเทียนดั่งมีแสงสว่างวาบ และพอเขาจดจำได้ว่าเคยได้ยินเสียงนี้ที่ไหน สีหน้าเขาก็เปลี่ยนไปทันที

 

‘ให้ตายเถอะ! เจ้านี่…มันสมควรเป็นนักฆ่ากะโหลกเลือดที่ลงมือนอกนิกายอมตะเป้าผู่วันนั้น! นักฆ่าขอบเขตราชาอมตะ 9 ตำหนัก!!’

 

พอต้วนหลิงเทียนรู้ว่าผู้มาเป็นใคร หน้าเขาก็บิดเบี้ยวไปดูแทบไม่ได้

 

วันนั้นหากไม่ใช่เพราะยันต์เงาวายุที่ซุนเหลียงเผิงประมุขนิกาอมตะเป้าผู่มอบให้ เขาคงไม่มีวันหนีรอดมาได้ใต้เปลือกตาของเหลิ่งเอี้ย!

 

‘นักฆ่ากะโหลกเลือดอย่างมันไฉนมาถึงที่นี่ได้?’

 

‘ที่สำคัญมันถึงรู้ได้ยังไงว่าข้ามาที่นี่?’

 

ต้วนหลิงเทียนรู้ดีว่าอีกฝ่ายไม่มีทางเจอตัวเขาโดยบังเอิญแน่นอน เพราะที่นี่คืออวี้หวงเทียน ไม่ใช่หลิงหลัวเทียน!

 

และนักฆ่ากะโหลกเลือดผู้นี้จะอย่างไรก็เป็นคนจากองค์กรมือสังหารในแดนสวรรค์ใต้ของหลิงหลัวเทียน ปกติแล้วเป็นไปไม่ได้เลยที่อยู่ๆอีกฝ่ายจะมาปรากฏตัวที่นี่!

 

กระทั่งต่อให้ไม่ปกติ อีกฝ่ายก็ไม่น่าจะถ่อมาถึงที่นี่ได้ด้วยซ้ำ!

 

เช่นนั้นมีความเป็นไปได้เพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น

 

อีกฝ่ายมาหาเขาโดยเฉพาะ!

 

‘หรือก่อนที่ข้าออกจากหลิงหลัวเทียน มันบังเอิญเจอข้าในเมืองฝูซาน…’

 

ต้วนหลิงเทียนครุ่นคิด

 

‘ไม่สิ ต่อให้มันเจอข้าที่เมืองฝูซาน แต่ในเมื่อข้าใช้ค่ายกลเคลื่อนย้ายข้ามระนาบเทวโลกออกจากหลิงงหลัวเทียนมาอวี้หวงเทียนแบบนี้…ต่อให้นักฆ่ากะโหลกเลือดนั่นจะเห็นข้าจริง แต่มันก็ไม่มีทางติดตามข้ามาได้ถูกไม่ใช่รึไง?’

 

ต้วนหลิงเทียนไม่อาจเข้าใจได้จริงๆว่าไฉนอีกฝ่ายถึงหาตัวเขาเจอได้

 

“ต้วนหลิงเทียนใครมันมาหาเจ้ากัน? เจ้ามีศัตรูที่นี่ด้วยรึ?”

 

พอเสียงผ่านพลังของหลิงเจวี๋ยอวิ๋นดังเข้าหู ต้วนหลิงเทียนก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มเจื่อนๆ “ต่อให้ข้าอยากจะมีศัตรูที่นี่ แต่ข้าก็ต้องมีเวลาไปหาเรื่องผู้คนก่อน…”

 

“แต่เจ้านั่นที่มา ไม่ใช่คนของที่นี่…มันตามข้ามาจากแดนสวรรค์ใต้ของหลิงหลัวเทียน!”

 

ต้วนหลิงเทียนกล่าว

 

“อะไร มันเป็นคนจากแดนสวรรค์ใต้ของหลิงหลัวเทียน? แล้วมันตามเจ้ามาถึงนี่ได้ยังไง!?”

 

ได้ยินเสียงผ่านพลังตอบกลับของต้วนหลิงเทียน ลูกตาหลิงเจวี๋ยอวิ๋นก็หดเล็กลง “นี่เจ้าไปฆ่าบิดาฉุดภรรยามันมาหรือไง? มันถึงได้แค้นเคืองเจ้าจนถ่อตามล่าเจ้ามาถึงที่นี่ได้?”

 

“ที่สำคัญ ต่อให้มันจะเห็นเจ้าใช้ค่ายกลเคลื่อนย้ายมาอวี้หวงเทียนตอนอยู่เมืองฝูซาน แต่มันรู้ได้อย่างไรว่าเจ้าจะมาที่เขตนี้? เท่าที่ข้าทราบหากมันอยากหาตำแหน่งเจ้า มีความเป็นไปได้แค่อย่างเดียวเท่านั้น คือต้องไปขอความร่วมมือจากคฤหาสน์เฉวียนโยวเพื่อตรวจสอบค่ายกลเคลื่อนย้ายข้ามระนาบ”

 

หลิงเจวี๋ยอวิ๋นกล่าวสืบต่อด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “อย่างไรก็ตาม เป็นไปไม่ได้เลยที่คนธรรมดาจะทำให้คฤหาสน์เฉวียนโยวร่วมมือถึงขั้น ปล่อยให้มันตรวจสอบค่ายกลเคลื่อนย้ายที่เจ้าใช้”

 

“ที่แท้มันเป็นใครกันแน่?”

 

หลิงเจวี๋ยอวิ๋นเอ่ยถามอีกครั้ง

 

“มันเป็นนักฆ่าจากองค์กรมือสังหารกะโหลกเลือด…”

 

ต้วนหลิงเทียนได้แต่กล่าวตอบด้วยรอยยิ้มขมขื่น

 

“องค์กรมือสังหารกะโหลกเลือด? 1 ใน 3 องค์กรมือสังหารระดับแนวหน้าของแดนสวรรค์ใต้นั่นน่ะรึ?!”

 

หลิงเจวี๋ยอวิ๋นประหลาดใจไม่น้อย ด้วยไม่คิดว่าต้วนหลิงเทียนจะไปตกเป็นเป้าสังหารขององค์กรมือสังหารระดับนั้นได้ “ไฉนเจ้าไปตกเป็นเป้าหมายขององค์กรมือสังหารกะโหลกเลือดได้เล่า?”

 

“เท่าที่ข้ารู้มา จะทำให้องค์กรมือสังหารออกภารกิจสังหารใครสักคนได้ ไม่ใช่เรื่องที่ใครคิดจะทำก็ทำได้…”

 

ไม่ทันที่หลิงเจวี๋ยอวิ่นจะทันได้พูดจบคำ ต้วนหลิงเทียนก็เอ่ยขัดขึ้นมาก่อน “เรื่องนั้นข้าค่อยเล่าให้เจ้าฟังทีหลัง…ตอนนี้ที่สำคัญที่สุดคือต้องหาวิธีหนีไปให้ได้ก่อน!”

 

“นักฆ่ากะโหลกเลือดที่มานั่น…มันเป็นราชาอมตะ 9 ตำหนัก!”

 

ต้วนหลิงเทียนกล่าวเสียงเครียด

 

“อะไร?! นักฆ่าขอบเขตราชาอมตะ 9 ตำหนัก!? เพื่อฆ่าเจ้าองค์กรมือสังหารกกะโหลกเลือดมันถึงกับส่งนักฆ่าขอบเขตราชาอมตะ 9 ตำหนักมาเลยงั้นเรอะ!?”

 

หลิงเจวี๋ยอวิ๋นงุนงงเล็กน้อย ด้วยมันคิดไม่ออกจริงๆ ว่าไฉนองค์กรมือสังหารกะโหลกเลือดถึงกับต้องส่งราชาอมตะ 9 ตำหนักออกมาฆ่ายอดเซียนอมตะขั้นสูงสุดแค่คนเดียว!

 

อย่างไรก็ตาม แม้ว่าหลิงเจวี๋ยหยุนจะงุนงงสงสัย แต่หลังจากกล่าวนัดแนะอะไรกับต้วนหลิงเทียนต่อสักพัก มันก็ออกจากถ้ำไปพร้อมๆกับต้วนหลิงเทียน จากนั้นทั้งคู่ก็พากันเหินร่างขึ้นไปบนฟ้าเผชิญหน้ากับบอาคันตุกะไม่ได้รับเชิญทั้ง 2

 

“เจ้าหนูนั่นน่ะรึ ต้วนหลิงเทียน?”

 

เมื่อต้วนหลิงเทียนออกมาจากถ้ำ นักฆ่ากะโหลกเลือดอีกคนที่ติดตามเหลิ่งเอี้ยมาด้วย ก็หันไปมองต้วนหลิงเทียนด้วยความสนใจทันที

 

ก่อนมาที่นี่มันก็ได้รับทราบรูปพรรรสันฐานของต้วนหลิงเทียนจากเหลิ่งเอี้ยมาแล้ว เช่นนั้นมันก็จดจำต้วนหลิงเทียนได้ตั้งแต่แรกเห็น

 

“ไม่ผิด เป็นมัน”

 

เหลิ่งเอี้ยพยักหน้ารับ จากนั้นก็มองจ้องต้วนหลิงเทียนตาเขม็งเอ่ยออกเสีงเย็น “ต้วนหลิงเทียน ครั้งสุดท้ายเพราะยันต์เงาวายุจากซุนเหลียงเผิง ถึงทำให้เจ้ารอดพ้นเงื้อมมือข้ามาได้…วันนี้ให้ข้าชมดูเถอะ ว่าเจ้าจักเอาปัญญาที่ไหนมาหลบหนีไปต่อหน้าต่อตาข้าได้อีก!”

 

“ก่อนที่เจ้าจะลงมือ ขอข้าถามสักคำได้ไหม…ว่าเจ้ารู้ได้ยังไงว่าข้าอยู่ที่นี่?”

 

ต้วนหลิงเทียนมองเหลิ่งเอี้ยพลางเอ่ยถามเรื่องที่เขาสงสัยออกไป ด้วยสีหน้าซึมเซาราวกับคนที่ปลงตกกับชีวิตแล้ว

 

“ฮ่าๆๆ ในเมื่อเจ้าเป็นคนกำลังจะตายเช่นนั้นบอกเจ้าไปก็ไม่เสียหาย…รองผู้นำองค์กรมือสังหารกะโหลกเลือดของพวกเรา อาศัยเส้นสายบางประการในคฤหาสน์เฉวียนโยว จนในที่สุดก็พบว่าเจ้าใช้ค่ายกลเคลื่อนย้ายข้ามระนาบเทวโลกออกจากหลิงหลัวเทียนมายังเขตคฤหาสน์เอี้ยนซานในแดนผิงเทียนของอวี้หวงเทียน!”

 

“แน่นอนว่าเขตคฤหาสน์เอี้ยนซานนั้นกว้างใหญ่ไม่ใช่เล่นๆ…อย่างไรก็ตาม พวกเรามาถึงได้ไม่ทันไร ก็ได้ยินข่าวลือเรื่องที่มีจักรพรรดิอมตะกลับชาติมาเกิด หลอกเหล่าอัจฉริยะขอบเขตยอดเซียนอมตะขั้นสูงสุดของระนาบเทวโลกทั้ง 5 มาเป็นเครื่องสังเวยต้นไม้เทพสังเวยสวรรค์!”

 

“เช่นนั้นพวกเราจึงเดาได้ไม่ยาก ว่าเจ้าเองก็สมควรเป็นผู้ที่ถูกจักรพรรดิอมตะกลับชาติมาเกิดอะไรนั่นหลอกให้มาเป็นเครื่องสังเวยเช่นกัน”

 

“ถึงแม้ข้าได้ยินมาว่าจักรพรรดิอมตะที่กลับชาติมาเกิดนั่นใช้ค่ายกลเคลื่อนย้ายส่งตัวพวกเจ้าไปที่ไหนสักแห่ง แต่ข้าคิดว่าคงส่งไปได้ไม่ไกลนัก…เช่นนั้นพวกเราจึงลองปูพรมค้นหาเจ้าดู”

 

“และในที่สุดวันนี้ข้าก็หาเจ้าเจอ!!”

 

เห็นได้ชัดว่าในสายตาของเหลิ่งเอี้ย ต้วนหลิงเทียนก็แค่คนกำลังจะตาย หาไม่แล้วมันคงไม่พูดมากแบบนี้!

 

หากว่านี่เป็นครั้งแรกที่มันเจอต้วนหลิงเทียนล่ะก็ มันคงไม่คิดพูดพร่ำทำเพลงอะไรมากมาย

 

เหตุผลก็เพราะ ครั้งสุดท้ายต้วนหลิงเทียนกลับหนีรอดไปได้ต่อหน้าต่อตามัน! ทำให้มันบังเกิดความรู้สึกอับอายขายหน้าเป็นที่สุด!!

 

เช่นนั้นมันจึงไม่คิดจะรีบฆ่าต้วนหลิงเทียนให้ตาย แต่จะทำให้ต้วนหลิงเทียนสิ้นหวังถึงขีดสุด หลังจากนั้นก็จะค่อยๆทรมานต้วนหลิงเทียนจนต้องร้องขอความตาย!

 

มีแต่กระทำเช่นนี้ จึงพอจะบรรเทาความเจ็บแค้นในใจของมันได้!

 

“ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง”

 

หลังได้ฟังคำพูดของเหลิ่งเอี้ย ต้วนหลิงเทียนก็เข้าใจต้นสายปลายเหตุทันที จากนั้นก็หันไปมองนักฆ่ากะโหลกเลือดอีกคนข้างๆเหลิ่งเอี้ย “ว่าแต่…ผู้เฒ่าที่มาพร้อมกับเจ้า หรือจะเป็นนักฆ่าขอบเขตราชาอมตะ 9 ตำหนักเหมือนเจ้าด้วย?”

 

“โฮ่? เจ้าหนูผู้นี้ฉลาดไม่เบานี่ ถึงกับเดาด่านพลังข้าได้ออก…ต้วนหลิงเทียนถึงแม้วันนี้พวกเราจะพบกันครั้งแรก แต่ข้า…ไม่สิทั้งองค์กรมือสังหารกะโหลกเลือดเราก็ได้ยินความร้ายกาจของเจ้ามานานแล้ว นับว่าทำให้ข้าอดชื่นชมเจ้าไม่ได้จริงๆ”

 

นักฆ่ากะโหลกเลือดข้างๆเหลิ่งเอี้ยกล่าวเสียดสีออกมาเสียงเย็น

 

“มารดามันเถอะ…ราชาอมตะ 9 ตำหนัก 2 คน!”

 

หลิงเจวี๋ยอวิ๋นที่ลอยร่างอยู่ข้างๆต้วนหลิงเทียน พอได้ยินคำพูดของนักฆ่ากะโหลกเลือด ใจมันก็อดสะท้านไปไม่ได้

 

จังหวะนี้มันอดไม่ได้ที่จะสงสัยจับใจ ว่าไฉนองค์กรมือสังหารกะโหลกเลือดถึงได้ส่งนักฆ่าที่ทรงพลังถึงขนาดนี้มาเพื่อฆ่าต้วนหลิงเทียนแค่คนเดียวด้วย!

 

มันมั่นใจว่าเรื่องนี้ต้องมีเหตุผลอะไรสักอย่างอยู่เบื้องหลังแน่

 

หาไม่แล้วองค์กรมือสังหารกะโหลกเลือด ไม่มีวันสิ้นเปลืองทรัพยากรบุคคลขนาดนี้หรอก!

 

“ข้าถึงกับมีชื่อเสียงเป็นที่เลื่องลือในองค์กรมือสังหารกะโหลกเลือดได้ วันนี้ต่อให้ข้าต้วนหลิงเทียนต้องตาย ก็ไม่ถือว่าข้าตายอย่างไม่เป็นธรรมแล้ว…”

 

ได้ยินวาจาเสียดสีของนักฆ่าข้างๆเหลิ่งเอี้ย ต้วนหลิงเทียนก็กล่าวออกมาอย่างทอดถอนใจ

 

อย่างไรก็ตามพอกล่าววจบคำ สีหน้าซึมๆของต้วนหลิงเทียนก็เปลี่ยนไปเป็นแจ่มใสในฉับพลัน มุมปากยังยิ้มยิ้มแสยะขึ้นมาบางๆ “ก็แค่…ข้ากลัววว่าคราวนี้พวกเจ้า 2 คนจะถูกลิขิตให้ถ่อมาเสียเที่ยวซะแล้ว”

 

“หืม?”

 

วาจาที่ต้วนหลิงเทียนพึ่งพูดออกมา ทำให้เหลิ่งเอี้ยและนักฆ่ากะโหลกเลือดอีกคนข้างๆ อดไม่ได้ที่จะตกใจ

 

และในขณะที่ทั้งคู่กำลังอึ้งไปกับคำพูดของต้วนหลิงเทียนนั้นเอง

 

ฟู่ววว!!

 

ยันต์อมตะแผ่นหนึ่งที่ไม่ทราบมาอยู่ในมือหลิงเจวี๋ยอวิ๋นตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่บัดนี้มันกับลุกโชนไปด้วยเปลวไฟ! พริบตาต่อมาเปลวเพลิงดังกล่าวก็ลุกลามท่วมร่างหลิงเจวี๋ยอวิ๋น จนคนคล้ายกลับกลายเป็นมนุษย์ไฟ!

 

จากนั้นเปลวไฟทั่วร่างหลิงเจวี๋ยอวิ๋นก็แผ่ซ่านกลิ่นอายอันทรงพลังน่าเกรงขามออกมา พาลให้สีหน้านักฆ่ากะโหลกเลือดทั้ง 2 เปลี่ยนไปใหญ่หลวง!

 

ด้วยกลิ่นอายพลังดังกล่าว ไม่ใช่เรื่องยากที่พวกมันจะตระหนักได้…ว่ายันต์อมตะที่หลิงเจวี๋ยอวิ๋นพึ่งใช้ไม่ใช่ยันต์อมตะธรรมดาๆ!

 

ซู่มมมม!!

 

ฟู่มมมม!!

 

……

 

ทั่วร่างเหลิ่งเอี้ยปะทุพลังออกมาเต็มพิกัด! อนิจจาพอมันคิดจะลงมือ เปลวเพลิงทั่วร่างหลิงเจวี๋ยอวิ๋นก็แผ่มาปกคลุมต้วนหลิงเทียน จากนั้นทั้งคู่ก็อันตรธานหายวับไปต่อหน้าต่อตาเหลิ่งเอี้ยเสียก่อน ทำให้เหลิ่งเอี้ยหัวเสียนัก!!

 

ยันต์อมตะที่หลิงเจวี๋ยอวิ๋นพึ่งใช้ เป็นยันต์อมตะหลบหนีที่มีไว้ช่วยชีวิตยามคับขัน พลังของมันไม่ได้ด้อยไปกว่ายันต์เงาวายุที่ต้วนหลิงเทียนใช้แม้แต่น้อย ดังนั้นเหลิ่งเอี้ยจึงไม่อาจเห็นแม้แต่ร่องรอยใดๆของต้วนหลิงเทียนกับหลิงเจวี๋ยอวิ๋น

 

นักฆ่ากะโหลกเลือดอีกคนที่ปะทุพลังคิดลงมือ ก็ได้แต่รั้งพลังคืนกลับ จากนั้นก็หันไปมองเหลิ่งเอี้ยด้วยสายตาคาดโทษ “เหลิ่งเอี้ย หากเจ้าไม่มัวไปเสียเวลากล่าวเวิ่นเว้อกับมันและฆ่ามันให้จบๆไปแต่แรก ไหนเลยมันจะหนีไปเช่นนี้ได้…”

 

 

 

ตอนที่ 3107

 

“อ๊าคคค—”

 

แทบจะทันทีที่เสียงบ่นของนักฆ่ากะโหลกเลือดอีกคนดังจบคำ เหลิ่งเอี้ยที่หวนกลับมารู้สึกตัว ก็ตะโกนขึ้นฟ้าด้วยความคับแค้นทั้งไม่เต็มใจถึงขีดสุด

 

พลังที่เร่งเร้าขึ้นมาทั่วร่างพลันปะทุระเบิด ส่งคลื่นพลังมหาประลัยกวาดทำลายออกไปโดยรอบอย่างเกรี้ยวกราด!

 

ปง! ปง! ปง! ปง! ปง! ปง!

 

…

 

ผนังหุบเขาโดยรอบ เมื่อถูกพลังที่ระเบิดออกมาจากร่างเหลิ่งเอี้ย ก็มีอันต้องพังทลายลง ละอองธุลีเริ่มปลิดปลิวคละคลุ้งขึ้นมาวุ่นวาย

 

ในฐานะราชาอมตะ 9 ตำหนัก แม้มันจะไม่ได้จงใจลงมือซัดพลังทำลาย อาศัยแค่การปะทุพลังออกมาแบบนี้ ก็สร้างความวินาศสันตะโรให้สภาพแวดล้อมครั้งใหญ่แล้ว!

 

เดิมทีเหลิ่งเอี้ยคิดว่าต้วนหลิงเทียนคงไม่มียันต์อมตะหลบหนีล้ำค่าอย่างยันต์เงาวายุอีกใบเป็นแน่ และไม่พ้นต้องถูกลิขิตให้ตายตกคามือมัน…

 

มันก็เลยไม่รีบร้อนฆ่าต้วนหลิงเทียน หมายทำให้ต้วนหลิงเทียนบังเกิดความสิ้นหวังถึงขีดสุด จากนั้นก็จะค่อยๆลงมือทรมานต้วนหลิงเทียนให้อยู่ไม่สู้ตาย ระบายความคับแค้นใจ ล้างความอัปยศในอดีต…

 

อย่างไรก็ตาม มันไม่คิดไม่ฝันจริงๆ

 

ว่าชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆต้วนหลิงเทียนกลับมียันต์อมตะหลบหนี ที่มีพลังอานุภาพไม่ได้ด้อยไปกว่ายันต์เงาวายุแม้แต่น้อย พาต้วนหลิงเทียนหลบหนีมันไปได้ในพริบตา หลุดพ้นอาณาเขตตรวจจับของสำนึกเทวะมันไปได้อย่างไร้ร่องรอย…

 

มันเสียใจนัก

 

เสียใจที่ไม่ได้ฆ่าต้วนหลิงเทียนทันทีที่พบ!

 

อย่างที่สหายของมันบอกไว้ไม่ผิดแม้ครึ่งคำ หากมันไม่มัวไปเสียเวลาสนทนาเวิ่นเว้ออะไรกับอีกฝ่าย แล้วลงมือฆ่าคนไปให้จบๆ ไหนเลยชายหนุ่มข้างกายต้วนหลิงเทียนคนนั้น จะมีเวลาพาต้วนหลิงเทียนหนีไปได้ทัน?

 

“กลับกันเถอะ…คราวนี้พวกเราแหวกหญ้าให้งูตื่นแล้ว เรื่องจะหาตัวมันเจออีกครั้งคงยากยิ่งกว่าคนธรรมดาปีนป่ายขึ้นสวรรค์แล้วล่ะ”

 

นักฆ่ากะโหลกเลือดข้างๆเหลิ่งเอี้ยกล่าว

 

พอกล่าวจบคำ มันยังกล่าวเสริมต่ออีกว่า “เจ้าไม่ต้องกังวลไป ข้าจะไม่รายงานเรื่องนี้กลับไปยังองค์กร…ข้าจักรายงานไปว่าพวกเราไม่พบต้วนหลิงเทียนแทน”

 

“อย่างไรก็ตามหลังจากวันนี้เป็นต้นไป ข้าหวังว่าเจ้าจักเลิกประมาทได้แล้ว…ต้วนหลิงเทียนนั่นแม้มันจะเป็นแค่ยอดเซียนอมตะขั้นสูงสุด แต่มันสามารถรอดพ้นเงื้อมมือพวกเราได้หลายครั้งหลายครา ก็เห็นกันชัดแล้วว่ามันไม่ธรรมดาจริงๆ”

 

นักฆ่ากะโหลกเลือดข้างเหลิ่งเอี้ยกล่าวด้วยความหวังดี

 

“ขอบคุณเจ้ามาก”

 

เหลิ่งเอี้ยพอได้ฟังก็สงบสติอารมณ์ลงได้หลายส่วน จากนั้นก็เร่งกล่าวขอบคุณสหายร่วมอาชีพข้างกายทันที

 

มันรู้ดี

 

หากเรื่องราววันนี้ถูกรายงานกลับไปยังองค์กรล่ะก็ องค์กรไม่มีทางปล่อยมันไว้แน่…เพราะครั้งนี้ที่ต้วนหลิงเทียนหนีรอดไปได้ เป็นเพราะความประมาทของมันล้วนๆ!

 

ส่วนอีกด้าน

 

ด้วยพลังมหาศาลจากยันต์อมตะ หลิงเจวี๋ยอวิ๋นก็ได้หอบหิ้วต้วนหลิงเทียนหลบหนีออกมาจากหุบเขาเมื่อครู่ไกลลิบ จนในที่สุดก็มาถึงป่ามืดทึบแห่งหนึ่ง

 

“ขอบคุณเจ้ามาก”

 

ต้วนหลิงเทียนเอ่ยขอบคุณหลิงเจวี๋ยอวิ๋นด้วยน้ำเสียงจริงจัง

 

คราวนี้หากไม่ได้หลิงเจวี๋ยอวิ๋น เกรงว่าเขาคงต้องตายกลายเป็นผีคาหุบเขาเมื่อครู่ไปแล้ว เพราะถ้าไม่มียันต์อมตะหลบหนีที่หลิงเจวี๋ยอวิ๋นพึ่งใช้เมื่อครู่ เขาไม่เห็นหนทางรอดพ้นเงื้อมมือนักฆ่าขอบเขตราชาอมตะ 9 ตำหนักทั้ง 2 คนเลย

 

“ต่อไปเจ้าทำดีกับพี่สาวหวงเอ้อของข้าให้มากๆก็พอ”

 

หลิงเจวี๋ยอวิ๋นกล่าว ขณะเดียวกันสีหน้าของมันก็ฉายแววเจ็บปวดใจอยู่บ้าง

 

ยันต์อมตะหลบหนีที่มีไว้ช่วยชีวิตเมื่อครู่ มันมีอยู่แค่ไม่กี่แผ่นเท่านั้น ใช้ไปหนึ่งก็ลดน้อยลงไปอีกหนึ่ง

 

ในตอนนั้นที่มันเร่งรุดหลบหนีออกมาจากตระกูลในดินแดนการล่มสลายแห่งทวยเทพ ด้วยความฉุกละหุกจึงไม่ได้นำสมบัติอะไรติดตัวมามากมาย

 

ที่มันมีก็คือของที่พกติดตัวไว้เท่านั้น

 

ดังนั้นจึงมีไม่ได้มากมาย

 

ท้ายที่สุดแล้ววันนั้นตระกูลของมันก็กำลังเผชิญหน้ากับหายนะฆ่าล้างตระกูล มันเองก็แทบจะตกตายอย่างโง่งมโดยที่ไม่รู้เรื่องราวด้วยซ้ำ ที่มันหลบหนีมาได้เป็นเพราะพี่สาวหวงเอ้อทั้งสิ้น หาไม่แล้วอาศัยเด็กน้อยด่านพลังต่ำต้อยเช่นมันจะหนีมาได้อย่างไร…

 

“เรื่องนี้เจ้าวางใจเถอะ”

 

ต้วนหลิงเทียนพยักหน้า “ในเมื่อตอนนี้นางกำลังจะกลายเป็นจิตวิญญาณกระบี่เทพของข้า ข้าไม่มีวันปฏิบัติกับนางไม่ดีแน่นอน”

 

“ได้แบบนั้นก็ดี ส่วนตอนนี้พวกเรารีบไปจากที่นี่ดีกว่า…ขืนรั้งอยู่แถวนี้เกิดนักฆ่าราชาอมตะ 9 ตำหนัก 2 คนนั่นมันไม่ยอมแพ้ และเลือกจะปูพรมค้นหาอีกรอบ เกรงว่าไม่นานคงหาพวกเราเจอ”

 

พอหลิงเจวี๋ยอวิ๋นกล่าวจบคำ ต้วนหลิงเทียนก็พยักหน้าเห็นด้วย จากนั้นก็เริ่มเหินนำออกไปยังทิศทางตรงกันข้ามกับหุบเขาเมื่อครู่ทันที

 

“ว่าแต่เจ้ายังไม่ได้บอกข้าเลย ว่าเจ้าไปทำอีท่าไหนกันแน่ถึงทำให้องค์กรมือสังหารกะโหลกเลือดถึงกับส่งนักฆ่าขอบเขตราชาอมตะ 9 ตำหนักมาตามฆ่าเจ้าได้ แถมพวกมันยังมากัน 2 คนแบบนั้น”

 

หลิงเจวี๋ยอวิ๋นขบคิดเท่าไหร่ ก็ไม่อาจคิดเรื่องนี้ได้ออกจริงๆ

 

ต้วนหลิงเทียนจะอย่างไรก็เป็นแค่ยอดเซียนอมตะขั้นสูงสุด แม้พรสวรรค์กับความเข้าใจจะสูง แต่ก็ไม่จำเป็นต้องส่งนักฆ่าทรงพลังระดับนี้มาไม่ใช่หรือไง?

 

“เพราะองค์กรมือสังหารกะโหลกเลือดมันเคยส่งนักฆ่ามาจัดการข้า 2 คน แต่ข้าเป็นฝ่ายฆ่าพวกมันทิ้งทั้งหมด”

 

ต้วนหลิงเทียนกล่าว

 

“อะไร!?”

 

ได้ยินคำพูดของต้วนหลิงเทียน ลูกตาหลิงเจวี๋ยอวิ๋นก็หดเล็กลงทันที “เจ้า…เจ้าฆ่านักฆ่าขององค์กรกะโหลกเลือดไป 2 คนแล้ว?”

 

รอบนี้ หลิงเจวี๋ยอวิ๋นคิดว่าตัวเองได้ยินอะไรผิดพลาดไปหรือไม่

 

เพราะเท่าที่มันรู้มา นักฆ่าองค์กรกะโหลกเลือดนั้น ที่อ่อนด้อยที่สุดก็สมควรเป็นชนชั้นราชาอมตะ 1 ต้นกำเนิดไม่ใช่หรือไร? แล้วต้วนหลิงเทียนไปฆ่าอีกฝ่ายได้ยังไง?

 

“ใช่”

 

ต้วนหลิงเทียนพยักหน้า

 

“ช้าก่อน เท่าที่ข้าเคยได้ยินมา นักฆ่าของค์กรมือสังหารกะโหลกเลือด ที่อ่อนด้อยที่สุดก็สมควรเป็นราชาอมตะ 1 ต้นกำเนิดแล้วไม่ใช่รึไง แล้วเจ้าไปทำอีท่าไหนถึงฆ่ามันได้เล่า?”

 

หลิงเจวี๋ยอวิ๋นเอ่ยถามตาปริบๆ

 

“ข้าใช้อุปกรณ์อมตะจอมราชันสิ้นเปลือง…”

 

กับหลิงเจวี๋ยอวิ๋นต้วนหลิงเทียนไม่คิดจะปกปิดอะไร เพราะรู้ดีว่าอีกฝ่ายคงไม่เหลียวแลอุปกรณ์อมตะจอมราชันสิ้นเปลืองของเขาแน่นอน

 

ยิ่งไปกว่านั้น ต่อให้หลิงเจวี๋ยอวิ๋นจะเกิดอยากได้ขึ้นมา อีกฝ่ายก็ไม่มีทางแย่งกับเขาแน่

 

สุดท้ายแล้วหลิงเจวี๋ยอวิ๋นก็เคารพหวงเอ้อมาก และตอนนี้หวงเอ้อก็กลายเป็นจิตวิญญาณกระบี่หลิงหลง 7 เปลี่ยนของเขาแล้ว ไม่ต้องพูดถึงเรื่องอื่นอะไร อาศัยแค่เรื่องนี้เรื่องเดียวหลิงเจวี๋ยอวิ๋นก็ไม่มีทางคิดร้ายกับเขาแน่

 

“ต่อให้ตอนนั้นข้าจะเข้าใจความลึกซึ้งของกฏไม่กี่ประการ แต่ด้วยพลังของอุปกรณ์อมตะจอมราชันสิ้นเปลืองที่มอบพลังขอบเขตจอมราชันอมตะ 1 ต้นกำเนิดให้ข้า จะฆ่าราชาอมตะ 1 ต้นกำเนิดก็ลำบากแค่ยกมือเท่านั้น…และหลังฆ่ามันไปแล้ว ถึงพลังจะลดลงไปบางส่วน แต่อาศัยราชาอมตะธรรมดาๆก็ทำอะไรข้าไม่ได้อยู่ดี…”

 

ต้วนหลิงเทียนกล่าวสืบต่อ

 

“เจ้ามีอุปกรณ์อมตะจอมราชันสิ้นเปลืองด้วยรึ?”

 

ถึงแม้หลิงเจวี๋ยอวิ๋นจะประหลาดใจอยู่บ้าง แต่ความสงสัยก่อนหน้าของมันก็หายไปทันที เพราะถ้าต้วนหลิงเทียนมีอุปกรณ์อมตะจอมราชันสิ้นเปลือง เรื่องจะฆ่าราชาอมตะทั่วๆไป ก็ไม่นับว่าเหลือบ่ากว่าแรงจริงๆ

 

แต่แน่นอนมันยังรู้ดีอีกด้วย ว่าหากเป็นนักฆ่าขอบเขตราชาอมตะ 9 ตำหนักทั้ง 2 เมื่อครู่ ต่อให้ต้วนหลิงเทียนจะใช้อุปกรณ์อมตะจอมราชันสิ้นเปลืองจนได้รับพลังขอบเขตจอมราชันอมตะมาครอง แต่อย่างดีก็คงทำได้ฝืนหลบหนีหรือรับมือได้ไม่กี่ลมหายใจ

 

เพราะความลึกซึ้งของกฏที่เข้าใจ มันแตกต่างกันมากเกินไป

 

ราชาอมตะ 9 ตำหนักส่วนใหญ่ในแดนสวรรค์ใต้ ล้วนแล้วแต่เข้าใจความลึกซึ้งของกฏใดกฏหนึ่ง 6-7 ประการทั้งสิ้น ที่ร้ายกาจหน่อยก็อาจจะเข้าใจความลึกซึ้งของกฏได้ 8 ประการแล้ว

 

ส่วนราชาอมตะ 9 ตำหนักที่สามารถเข้าใจความลึกซึ้งของกฏได้ 9 ประการนั้น หรือก็คือเข้าใจความลึกซึ้งของกฏใดกฏหนึ่งจนครบแล้ว เป็นไปไม่ได้ที่จะมาปรากฏตัวอยู่ในแดนสวรรค์ใต้

 

เว้นเสียแต่จะเป็นสถานที่ๆอยู่เหนือแดนสวรรค์ใต้ ถึงจะพบเจอตัวตนเช่นนั้น

 

“หลิงเจวี๋ยอวิ๋น”

 

ในขณะที่เร่งรุดเดินทาง ต้วนหลิงเทียนก็พลันฉุกคิดอะไรขึ้นมาได้ จึงหันไปถามหลิงเจวี๋ยอวิ๋นที่เหินร่างข้างๆด้วยสองตาลุกวาว “พอผ่านไปเดือนนึงหลังใช้ผลเทพสังเวยสวรรค์ ไม่เพียงแต่จะบรรลุขอบเขตขุนนางอมตะ 10 ทิศ และยังสามารถริเริ่มเข้าใจกฏข้อใดข้อหนึ่ง จนสามารถเข้าใจความลึกซึ้งของกฏนั้นๆได้หลายประการ…”

 

“แล้วเป็นไปได้ไหมที่จะใช้มันเพื่อเข้าใจ 1 ใน 4 กฏสูงสุด?”

 

ขณะที่เอ่ยถามเรื่องนี้ออกไป สองตาต้วนหลิงเทียนก็เปล่งแสงจ้า มากล้นไปด้วยความคาดหวัง

 

“เรื่องนี้…”

 

ได้ยินคำถามดังกล่าวของต้วนหลิงเทียน ความคิดแรกที่ผุดขึ้นมาในหัวหลิงเจวี๋ยอวิ๋นก็คือ ต้วนหลิงเทียนผู้นี้ช่างโลภเหลือเกิน…

 

ส่วนความคิดที่สองก็คือความคาดหวัง

 

เพราะหากทำได้ มันเองก็อยากจะเข้าใจกฏใดกฏหนึ่งของ 3 ใน 4 กฏสูงสุดที่เหลือเช่นกัน เพราะผลเทพสังเวสวรรค์นั้นก็สามารถช่วยให้ผู้ใช้ทำความเข้าใจความลึกซึ้งของกฏที่ไม่เคยริเริ่มทำความเข้าใจมาก่อนได้หลายประการ

 

แต่เป็นธรรมดาว่ามันเองก็รู้ตัวดี

 

ว่าตัวเองนั้นเข้าใจกฏแห่งความตายซึ่งเป็น 1 ใน 4 กฏสูงสุดอยู่แล้ว แม้ผลเทพสังเวยสวรรค์จะช่วยให้เข้าใจกฏสูงสุดได้จริง แต่มันก็ไม่อาจเลือกกฏแห่งความตายได้

 

“ข้าเคยได้ยินมาก็แต่ผู้ที่ใช้ผลเทพสังเวยสวรรค์นั้น สามารถเข้าใจความลึกซึ้งของกฏที่ไม่เคยทำความเข้าใจมาก่อนเลยได้ทีเดียวหลายประการ…อย่างไรก็ตามข้าไม่รู้ว่าผู้ที่เคยใช้มันได้ผลลัพธ์เป็นอย่างไรกันบ้าง ที่ได้ยินมาก็มีแต่ลือกันว่าไม่เคยมีใครใช้ผลเทพสังเวยสววรรค์เข้าใจ 1 ใน 4 กฏสูงสุดมาก่อน แต่ข้อเท็จจริงเรื่องนี้ก็คงยากจะพิสูจน์…”

 

หลิงเจวี๋ยอวิ๋นกล่าวตอบมาตรงๆ

 

“แล้วเจ้าว่า…มันทำได้รึเปล่า?”

 

ต้วนหลิงเทียนเอ่ยถามอย่างคาดหวัง

 

“มันก็อาจจะเป็นไปได้นั่นล่ะ แต่โอกาสที่เจ้าหรือข้าจะสามารถทำความเข้าใจ 1 ใน 4 กฏสูงสุดจากผลเทพสังเวยสวรรค์มันก็มีน้อยนิดจริงๆ”

 

หลิงเจวี๋ยอวิ๋นคลี่ยิ้มเจื่อนๆ

 

“ทำไมเล่า?”

 

ต้วนหลิงเทียนขมวดคิ้วยู่ย่น

 

“ก็อย่างข้าที่เข้าใจกฏแห่งความตายผ่านสายเลือดตระกูล…มันจะแตกต่างจากคนอื่นๆที่เข้าใจกฏแห่งความตายด้วยตัวเองเพราะยังสามารถทำความเข้าใจกฏแห่งชีวิตได้ ทว่าด้วยสายเลือดตระกูลข้า ทำให้ถูกลิขิตไว้แล้วว่าไม่มีวันเข้าใจกฏแห่งชีวิตได้แน่นอน…ดังนั้นข้าไม่อาจทำความเข้าใจกฏแห่งชีวิตโดยใช้ผลเทพสังเวยสวรรค์ได้แน่ๆแล้วกฏหนึ่ง”

 

“นอกจากนั้นกฏแห่งเวลา เจ้ากับข้าก็เคยสัมผัสและริเริ่มทำความเข้าใจมันมาแล้วในแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำของเขตคฤหาสน์เฉวียนโยว ถึงแม้พวกเราจะยังไม่แม้แต่จะเข้าใจความหมายแห่งเวลา แต่พวกเราก็เคยสัมผัสมันมาแล้ว เช่นนั้นตัดกฏแห่งเวลาออกไปได้เลย”

 

“สำหรับตัวข้า เว้นเสียแต่ผลเทพสังเวยสวรรค์จะช่วยให้ข้าเข้าใจกฏแห่งมิติ…หาไม่แล้วข้าก็ไม่มีทางเข้าใจกฏสูงสุดข้ออื่นได้เลย”

 

“ด้านหนึ่งคือกฏมิติ ส่วนอีกด้านคือกฏแห่งธาตุทั้ง 5 รวมถึงกฏลม กฏแห่งสายฟ้า กฏน้ำแข็ง…ฯลฯ เทียบกันแล้วโอกาสที่ข้าจะเข้าใจกฏแห่งมิตินั้นแทบไม่มี เพราะอีกด้านมันมีโอกาสมากกว่า”

 

หลิงเจวี๋ยอวิ๋นกล่าว

 

“แต่เป็นธรรมดาว่านี่สำหรับข้าเท่านั้น…ตัวเจ้ายังมีโอกาสเข้าใจกฏสูงสุดมากกว่าข้า”

 

หลิงเจวี๋ยอวิ๋นหยยีตามองต้วนหลิงเทียน พลางกล่าวสืบต่อ

 

“กฏสูงสุดที่เจ้าเคยสัมผัสก็น่าจะมีแต่กฏแห่งเวลากระมัง? ถึงเจ้าจะได้รับกิ่งของพฤกษาเทพกำเนิดชีพไป แต่ถ้าเจ้ายังไม่ได้ริเริ่มทำความเข้าใจกฏแห่งชีวิต หมายความว่าเจ้าก็สามารถเข้าใจกฏแห่งชีวิต รวมถึงกฏแห่งความตายไม่เวนกฏแห่งมิติได้โดยอาศัยความช่วยเหลือจากผลเทพสังเวยสวรรค์อยู่”

 

ฟังจากคำพูดของหลิงเจวี๋ยอวิ๋นแล้ว เห็นชัดว่าอีกฝ่ายพิจารณามาอย่างรอบคอบจริงๆ

 

“เจ้า…รู้จักพฤกษาเทพกำเนิดชีพด้วยรึ?”

 

ต้วนหลิงเทียนประหลาดใจไม่น้อย

 

ถ้าเขาจำไม่ผิด หลิงเจวี๋ยอวิ๋นเองก็อยู่ในงานประมูลตอนเขประมูลกิ่งของพฤกษาเทพกำเนิดชีพเช่นกัน

 

ตอนนั้นเขาไปเข้าร่วมงานประมูลพร้อมคนประเทศฝูชิว ส่วนหลิงเจวี๋ยอวิ๋นก็ไปพร้อมกับคนของประเทศตงหมิง

 

“ข้าเองก็มาจากระนาบทวยเทพ ข้าย่อมรู้จักพฤกษาเทพกำเนิดชีพเป็นธรรมดา”

 

หลิงเจวี๋ยอวิ๋นกล่าว “อันที่จริงตอนนั้นที่ข้าเห็นเจ้าประมูลกิ่งพฤกษาเทพกำเนิดชีพ ข้าก็เดาไว้แล้วว่าเจ้าอาจจะรู้จักมัน…แต่ข้าไม่คิดจริงๆว่าเจ้าเองก็จะเป็นลูกหลานผู้แข็งแกร่งที่สุดด้วย พอมาตอนนี้ข้าเลยเข้าใจว่าเจ้าจะรู้จักกิ่งพฤกษาเทพกำเนิดชีพก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร”

 

“ในเมื่อเจ้าก็รู้ว่านั่นคือกิ่งของพฤกษาเทพกำเนิดชีพ แล้วทำไมถึงปล่อยให้ข้าประมูลได้ไปง่ายๆล่ะ? เจ้าไม่อยากได้มันบ้างรึไง?”

 

ต้วนหลิงเทียนเอ่ยถามด้วยความสงสัย

 

 

 

ตอนที่ 3108

 

ได้ยินคำถามดังกล่าวของต้วนหลิงเทียน หลิงเจวี๋ยอวิ๋นก็ส่ายหัวไปมาอีกรอบ

 

“อย่าว่าแต่กิ่งของพฤกษาเทพกำเนิดชีพเลย ต่อให้เป็นพฤกษาเทพกำเนิดชีพทั้งต้นก็ไม่มีประโยชน์กับข้าเลย…ถึงแม้พฤกษาเทพกำเนิดชีพมันจะช่วยให้ผู้คนเข้าใจกฏแห่งชีวิตและยังมีพลังอำนาจอีกมาก อย่างไรก็ตามพลังทั้งหมดของมันก็เกี่ยวข้องกับกฏแห่งชีวิต หมายความว่าข้าถูกกลิขิตให้ไม่อาจใช้ประโยชน์อะไรจากมันได้”

 

“สายเลือดที่สืบทอดต่อๆกันมาของตระกูลข้า เป็นตัวกำหนดให้ชั่วชีวิตข้ามิอาจเกี่ยวข้องกับกฏแห่งชีวิตได้ และพฤกษาเทพกำเนิดชีพเองเมื่อสัมผัสได้ถึงสายเลือดข้า มันก็จะผลักไสทั้งไม่มีวันอยู่ร่วมกับข้าแน่นอน”

 

ฟังจากคำตอบของหลิงเจวี๋ยอวิ๋น ก็ได้บอกให้รู้ถึงเรื่องหนึ่งแจ่มชัด

 

ไม่ใช่ว่าหลิงเจวี๋ยอวิ๋นไม่ต้องการพฤกษาเทพกำเนิดชีพ

 

ทว่าปัญหาอยู่ที่ อีกฝ่ายไม่อาจใช้พฤกษาเทพกำเนิดชีพได้…

 

“แบบนี้นี่เอง…”

 

ได้ยินคำตอบของหลิงเจวี๋อวิ๋นต้วนหลิงเทียนก็ตระหนักถึงต้นสายปลายเหตุ ขณะเดียวกันก็ยังอดไม่ได้ที่จะถามสืบต่อว่า “ถึงเจ้าจะใช้มันไม่ได้ แต่เจ้าก็สามารถบอกคนของประเทศตงหมิงได้นี่นา ว่าพฤกษาเทพกำเนิดชีพมันเป็นสมบัติล้ำค่าขนาดไหน…ข้าเชื่อว่าหากคนของประเทศตงหมิงรู้คุณค่าของพฤกษาเทพกำเนิดชีพแล้ว พวกมันย่อมไม่คิดเอาเปรียบเจ้าแน่นอน”

 

“ก็จริงที่หากข้าบอกพวกมันแล้ว พวกมันอาจจะรู้ถึงคุณประโยชน์ของพฤกษาเทพกำเนิดชีพ…แต่ถ้าข้าเล่าเรื่องนี้ ชาติกำเนิดของข้าไม่เสี่ยงเปิดเผยรึไง”

 

หลิงเจวี๋ยอวิ๋นส่ายหัวไปมา จากนั้นมุมปากก็ยกยิ้มแสยะมากรังเกียจ “แล้วเรื่องที่เจ้าบอกว่าพวกมันจะไม่เอาเปรียบข้า…เจ้าคิดจริงๆเหรอว่าพวกมันจะปัญญาให้อะไรดีๆข้าได้?”

 

พอได้ฟังต้วนหลิงเทียนก็คลิ้มแหยๆออกมาทันที

 

เขาก็นึกขึ้นได้ว่าชายหนุ่มตรงหน้าจะอย่างไรก็คือนายน้อยตระกูลลับจากระนาบเทพ ยังจะมีของล้ำค่าใดในประเทศอมตะระดับ 8 ที่อยู่ในสายตาของอีกฝ่าย?

 

ฟุ่บ! ฟุ่บ!

 

หลังจากผ่านไป 5 วัน ต้วนหลิงเทียนกับหลิงเจวี๋ยอวิ๋นที่เร่งรุดเดินทาง ก็มาถึงเมืองอีกแห่งที่อยู่ภายใต้การปกครองโดยตรงของคฤหาสน์เอี้ยนซาน เหมือนๆกันกับเหมืองฝูซานที่อยู่ภายใต้การปกครองโดยตรงของคฤหาสน์เฉวียนโยว

 

และเมืองแห่งนี้ก็มีชื่อเรียกว่า เมืองเทียนจี่

 

หลังจากเข้ามาในเมืองเทียนจี่แล้ว ต้วนหลิงเทียนกับหลิงเจวี๋ยอวิ๋นก็ไปตระเวนหาที่พัก สุดท้ายก็ไปใช้บริการที่พักอันเป็นกิจการของคฤหาสน์เอี้ยนซาน ยังเลือกจะจับจองที่พักที่ดีที่สุด

 

เมื่อพักอาศัยอยู่ในลานที่พักที่ดีที่สุดแบบนี้ ต่อให้จะเป็นนักฆ่าขอบเขตราชาอมตะ 9 ตำหนักทั้ง 2 ขององค์กรมือสังหารกะโหลกเลือด ก็อย่าได้หวังจะแตะต้องพวกเขาได้แม้แต่ปลายเล็บ!

 

นอกเสียจากนักฆ่าทั้ง 2 เบื่อชีวิตคิดรนหาที่ตาย หาไม่แล้วพวกมันไม่มีทางบุกเข้ามาก่อการที่นี่แน่นอน

 

“หืม? ยันต์อมตะเก็บความทรงจำอะไรเยอะแยะล่ะเนี่ย?”

 

ต้วนหลิงเทียนกับหลิงเจวี๋อวิ๋นที่ได้บ้านลานที่พักแล้ว พอเข้ามายังที่พักต้วนหลิงเทียนก็พบว่าภายในห้องหับนอกจากสิ่งอำนวยความะสดวกในการใช้ชีวิตแล้ว มุมหนึ่งยังมีชั้นวางยันต์อมตะเก็บความทรงจำเอาไว้เป็นตั้งๆ ไม่ต่างชั้นวางหนังสือ

 

แน่นอนว่าเพียงสังเกตเห็นลักษณะยันต์อมตะเก็บความทรงจำเหล่านี้ ต้วนหลิงเทียนก็บอกได้ในพริบตาว่ามันเป็นยันต์อมตะเก็บความทรงจำที่ใช้ได้เรื่อยๆ

 

อีกทั้งขอบชั้นวางยังมีป้ายบอกรายละเอียดคร่าวๆว่า เป็นยันต์อมตะเก็บความทรงจำเรื่องราวใด

 

ยันต์อมตะเก็บความทรงจำบันทึกเรื่องราวสำคัญๆต่างๆในอวี้หวงเทียนในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่าน หวังว่าท่านลูกค้าจักเพลิดเพลิน…

 

“เอ่อ?”

 

“พวกนี้มัน…ต่างอะไรกับหนังสือพิมพ์หรือนิตยสารในโลกเก่าข้าล่ะเนี่ย?”

 

ต้วนหลิงเทียนส่ายหัวไปมาพลางยิ้ม ไม่คิดเลยว่าที่พักอันเป็นกิจการของคฤหาสน์เอี้ยนซาน จะมีบริการเอาใจลูกค้าดีขนาดนี้ ถึงกับจัดเตรียมยันต์อมตะเก็บความทรงจำที่ไม่ต่างอะไรจากหนังสือพิมพ์ให้แขกที่เข้าพักด้วย

 

พอดีกับที่ต้วนหลิงเทียนตอนนี้ไม่มีอะไรทำ เพราะเขายังรอให้พลังของผลเทพสังเวยสวรรค์ถูกร่างกายเขาดูดซับโดยสมบูรณ์อยู่

 

ระหว่างเดินทางมายังเมืองเทียนจี่แห่งนี้ ด่านพลังของเขาก็ทะลวงมาถึงขอบเขตขุนนางอมตะ 5 องค์ประกอบแล้ว และหากนับเวลากันจริงๆ มันก็พึ่งผ่านไปแค่ 8 วันเท่านั้นตั้งแต่ที่เขากลืนผลเทพสังเวยสวรรค์ลงท้อง

 

อย่างไรก็ตามด่านพลังขั้นหลังๆ ก็จะยิ่งใช้เวลามากขึ้นเรื่อยๆ

 

ก็เหมือนกับก่อนหน้านี้ ตอนแรกหลังเขากินผลเทพสังเวยสวรรค์ไป มันก็ใช้เวลาแค่ 1 วันกับอีก 1 คืนเพื่อทำให้เขาทะลวงผ่านขอบเขตยอดเซียยนอมตะขั้นสูงสุดมาถึง ขุนนางอมตะ 1 ต้นกำเนิด และใช้เวลา 2 วันกับอีก 1 คืนเพื่อทำให้เขาทะลวงจากขุนนางอมตะ 1 ต้นกำเนิดมาถึง ขุนนางอมตะ 2 ยศ

 

และเวลาที่ใช้ในการทะลวงผ่านจากขุนนางอมตะ 2 ยศไปขุนนางอมตะ 3 ศักดิ์ก็เพิ่มมากขึ้นเช่นกัน และการทะลวงจากขุนนางอมตะ 3 ศักดิ์ไป ขุนนางอมตะ 4 รูป จนถึงขุนนางอมตะ 5 องค์ประกอบก็กินเวลาไปแล้วทั้งสิ้น 8 วัน

 

เรียกว่าด่านพลังขั้นหลังยิ่งมาก็จะยิ่งใช้เวลามากขึ้นเรื่อยๆ

 

แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น สุดท้ายแล้วหลังจากที่กินผลเทพสังเวยสวรรค์เข้าไป ก็จะใช้เวลาราวๆ 1 เดือนเท่านั้น ก็สามารถบรรลุถึงขุนนางอมตะ 10 ทิศได้แล้ว

 

ทว่าจนบัดนี้ แม้ด่านพลังจะทะลวงถึงขุนนางอมตะ 5 องค์ประกอบแล้ว แต่พลังที่ช่วยให้ทำความเข้าใจความลึกซึ้งของกฏจากผลเทพสังเวยสวรรค์นั้นยังไม่ปรากฏ

 

แต่ต้วนหลิงเทียนก็ไม่ได้รีบร้อนอะไร เขาเชื่อว่ามันต้องดำเนินการไปเป็นขั้นเป็นตอนอะไรทำนองนี้แน่ และที่เขาต้องทำก็คือรอไปอีก 20 วันเศษๆเท่านั้น

 

‘ตลอดช่วงเวลา 20 กว่าวันหลังจากนี้ ด้วยพลังในร่างที่เพิ่มพูนขึ้นตลอดเวลาข้าคงไม่อาจบ่มเพาะพลังอะไรได้แน่นอน กระทั่งจะทำความเข้าใจความลึกซึ้งของกฏแห่งไฟก็คงไม่ได้…เช่นนั้นนับว่ายันต์อมตะเก็บความทรงจำพวกนี้ ก็มาได้ถูกเวลาพอดี อย่างน้อยๆข้าก็จะได้ไม่เบื่อตายซะก่อน…’

 

‘แถมไม่แน่อาจมีเรื่องราววสำคัญๆอะไรในบันทึกพวกนี้ที่ข้าเคยรู้จักมาก่อน…อย่างไรเสียจักรพรรดิสวรรค์ของอวี้หวงเทียนแห่งนี้ ก็คือจักรพรรดิหยกในตำนานของบ้านเกิดข้า…’

 

จักรพรรดิหยกนั้น เป็นที่รู้จักกันดีในนาม ‘เง็กเซียนฮ่องเต้’ เป็นดั่งผู้นำเหล่าเทพเซียนทั้งหลายในตำนานปรัมปราของจีน

(เง็กเซียนฮ่องเต้ เป็นสำเนียงเป็นฮกเกี้ยนผสมแต้จิ๋ว ปกติจีนกลางจะเรียก อวี้หวงต้าตี้ หรือ อวี้หวงซ่างตี้)

 

พอคิดถึงจุดนี้ต้วนหลิงเทียนก็ไม่รอช้า หลังเดินไปนอนเอนหลังบนเตียงแล้ว ก็ใช้พลังหอบหิ้วยันต์อมตะเก็บความทรงจำบนชั้นมากองไว้ข้างๆ ค่อยหยิบยันต์อมตะดังกล่าวขึ้นมาแผ่นหนึ่ง พลางแผ่สำนึกลงไป

 

“บุตรชายคนที่ 3 ของจอมราชันอมตะคงหมิง แห่งแดนคงหมิง…อายุไม่ทันถึงร้อยปี ก็สามารถทะลวงถึงขอบเขตขุนนางอมตะ 1 ต้นกำเนิด? อีกทั้งหลังเปิดโลกใบเล็ก ก็สามารถทำความเข้าใจความลึกซึ้งประการที่  4 ของกฏแห่งมิติถึงขั้นตอนเบื้องต้นได้สำเร็จ?”

 

ยันต์อมตะเก็บความทรงจำแผ่นแรกที่ต้วนหลิงเทียนใช้ ก็ได้บอกเล่าเรื่องราวของลูกชายคนสุดท้องของจอมราชันอมตะคงหมิงแห่งแดนคงหมิงของอวี้หวงเทียน

 

พอได้รับข้อมูลจากยันต์อมตะเก็บความทรงจำแผ่นนี้ ต้วนหลิงเทียนก็ตระหนักได้ทันที…ว่าก่อนที่ลูกชายคนที่ 3 ของจอมราชันอมตะคงหมิงจะทะลวงถึงขุนนางอมตะ 1 ต้นกำเนิด อีกฝ่ายสมควรเข้าใจความลึกซึ้งของกฏแห่งมิติอยู่ก่อนแล้ว 3 ประการ

 

จนเมื่อสามารถทะลวงผ่านถึงขอบเขตขุนนางอมตะ 1 ต้นกำเนิดได้สำเร็จ อีกฝ่ายก็อาศัยช่วงเวลาที่เปิดโลกใบเล็กทำความเข้าใจกฏแห่งมิติเพิ่มเติม จนในที่สุดก็สามารถเข้าใจความลึกซึ้งประการที่ 4 ของกฏแห่งมิติได้สำเร็จ

 

“อายุไม่ถึงร้อยปี บรรลุขอบเขตขุนนางอมตะ 1 ต้นกำเนิดและเข้าใจความลึกซึ้งของกฏแห่งมิติ 4 ประการ…ความสำเร็จเพียงเท่านี้ ก็ทำให้ลูกชายคนที่ 3 ของจอมราชันอมตะคงหมิง ถูกนับว่าเป็นสุดยอดอัจฉริยะแห่งแดนคงหมิงที่ยากจะปรากฏขึ้นในรอบหมื่นปีแล้วงั้นหรือ?”

 

หลังได้รับทราบเรื่องราวในยันต์อมตะเก็บความทรงจำแผ่นแรก ต้วนหลิงเทียนก็อดไม่ได้ที่จะส่ายหัวไปมาพลางกล่าวพึมพำด้วยรอยยิ้ม “ดูเหมือนให้มองไปทั่วระนาบเทวโลก หลิงเจวี๋ยอวิ๋นกับข้าก็อาจกล่าวได้ว่าเป็นอัจฉริยะในรอบพันปีเช่นกันสินะ…”

 

“ที่สำคัญหลังจากผ่านไปอีก 20 วัน…หลิงเจวี๋ยอวิ๋นกับข้าก็จะกลายเป็นขุนนางอมตะ 10 ทิศแล้ว…”

 

“ด้วยอายุที่ยังไม่ถึงร้อยปี เข้าใจความลึกซึ้ง 3 ประการถึงขั้นตอนเบบื้องต้นกับริเริ่มเข้าใจความลึกซึ้งประการที่ 4 แถมบรรลุถึงขอบเขตขุนนางอมตะ 10 ทิศ…ในระนาบเทวโลกตัวตนเช่นนี้ก็คงยากปรากฏในรอบแสนปีกระมัง?”

 

“หรือ…กระทั่งในรอบล้านปี อาจไม่มีคนอย่างหลิงเจวี๋ยอวิ๋นกับข้าปรากฏขึ้น?”

 

ถึงแม้วาจาที่ต้วนหลิงเทียนกล่าวพึมพำกับตัว จะออกแนวอวตัวเองหน่อยๆ แต่อย่างไรเสียในใจเขาก็อดไม่ได้ที่จะตกใจกับความสำเร็จของบุตรชายคนที่ 3 ของจอมราชันอมตะคงหมิงผู้นี้อยู่บ้าง

 

แน่นอนว่าที่ทำให้เขาตกใจก็แค่เชาว์ปัญญาของอีกฝ่ายเท่านั้นไม่ใช่ด่านพลังของอีกฝ่าย

 

“ก่อนจะทะลวงถึงขุนนางอมตะ 1 ต้นกำเนิด ก็สามารถเข้าใจความลึกซึ้งของกฏแห่งมิติได้ถึง 3 ประการแล้ว…ไม่ว่าลูกชายคนเล็กของจอมราชันอมตะคงหมิงผู้นี้จะพบพานวาสนาอันใดมาหรือมีเชาว์ปัญญาสูงล้ำแต่กำเนิด ก็ล้วนบ่งบอกว่ามันไม่ธรรมดาจริงๆ”

 

กฏแห่งมิติจะอย่างไรก็คือ 1 ใน 4 กฏสูงสุด ไม่เพียงลึกลับยากหยั่งถึง แต่ยังหาทางทำความเข้าใจได้ยากจริงๆ

 

ต้องทราบด้วยว่าที่หลิงเจวี๋ยอวิ๋นสามารถทำความเข้าใจกฏแห่งความตายที่เป็น 1 ใน 4 กฏสูงสุดได้ นั่นก็เพราะสายเลือดของอีกฝ่ายมีส่วนช่วยเหลืออย่างมาก

 

ที่สำคัญ หลิงเจวี๋ยอวิ๋นเป็นใคร?

 

นั่นคือคนของตระกูลลับในระนาบเทพอย่างดินแดนการล่มสลายแห่งทวยเทพ กระทั่งมีสายเลือดของผู้แข็งแกร่งที่สุดไหลเวียนอยู่ในร่าง!

 

แต่ลูกชายคนที่ 3 ของจอมราชันอมตะคงหมิงผู้นี้ เป็นแค่ลูกชายของผู้ครองดินแดนคงหมิงที่เป็นดินแดนหนึ่งในอวี้หวงเทียนเท่านั้น พื้นเพของอีกฝ่ายเรียกว่าถูกฐานะของหลิงเจวี๋ยอวิ๋นบดขยี้ยับเยิน!

 

จอมราชันอมตะคงหมิง ก็เป็นแค่จอมราชันอมตะสมญานามคนนึงเท่านั้น…

 

ในอวี้หวงเทียนมีดินแดนอย่างดินแดนคงหมิงมากมาย จอมราชันอมตะสมญานามเองก็มีมากมายนับไม่ถ้วน จอมราชันอมตะคงหมิงก็แค่หนึ่งในนั้น…

 

เมื่อดูจากสิ่งนี้แล้ว ก็บอกให้รู้ว่าลูกชายคนที่ 3 ของจอมราชันอมตะคงหมิงไม่ธรรมดาจริงๆ ที่สามารถโดดเด่นขึ้นมาแบบนี้ได้

 

“อย่างไรก็ตาม ดูจากอายุของหลิงเจวี๋ยอวิ๋นกับด่านพลังแล้ว…ท่าทางคงไม่ทันได้เพลิดเพลินกับทรัพยากรของตระกูล ทางตระกูลก็ดันเกิดเรื่องขึ้นมาเสียก่อน พอต้องระหกระเหินหลบหนีมายังแดนสวรรค์แบบนี้…เช่นนั้นความสำเร็จของหลิงเจวี๋ยอวิ๋นสมควรด้อยกว่าเหล่าคุณชายนายน้อยของตระกูลทั่วไปในระนาบเทพมากโข…ไม่ต้องพูดถึงเหล่าคุณชายนาน้อยในตระกูลใหญ่หรือตระกูลลับด้วยซ้ำ…”

 

ต้วนหลิงเทียนก็สามารถเข้าใจประเด็นนี้ได้ไม่ยาก

 

คนของระนาบเทพ ยิ่งเป็นเหล่าคุณชายนายน้อยทั้งหลาย น่ากลัวหากใช้ทรัพยากรบ่มเพาะในตระกูล ความสำเร็จคงก้าวไกลสุดที่เขาจะจินตนาการได้แน่นอน และนั่นไม่ใช่อะไรที่หลิงเจวี๋ยอวิ๋นผู้ดิ้นรนด้วยตัวเองจะเทียบได้เลย

 

สุดท้ายแล้วระนาบเทพก็คือระนาบที่สูงส่งกว่าระนาบเทวโลก ตระกูลทั่วๆไปในระนาบเทพ…เกรงว่าต่อให้เป็นขุมกำลังของจักรพรรดิสวรรค์ก็ไม่มีปัญญาเทียบเทียมได้!

 

“อันนี้เป็นไงนะ…”

 

หลังใช้พลังหอบหิ้วยันต์อมตะเก็บความทรงจำแผ่นแรกที่บันทึกความสำเร็จของบุตรชายคนที่ 3 ของจอมราชันอมตะคงหมิงไปเก็บไว้บนชั้น ต้วนหลิงเทียนก็สุ่มหยิบยันต์อมตะอีกชิ้นที่กองตั้งอยู่ข้างกาย

 

พอแผ่สำนึกเทวะลงไปข้อมูลชุดหนึ่งก็ปรากฏขึ้นให้รับทราบ

 

และทันทีที่ได้รับทราบข้อมูลดังกล่าว ลูกตาต้วนหลิงเทียนก็หดเล็กลงทันที สีหน้ายังเต็มไปด้วยความประหลาดใจ

 

“ข้าราชบริพารของจักรพรรดิสวรรค์แห่งอวี้หวงเทียน จักรพรรดิอมตะ 3 ตา หยางเจี่ยน ด้วยความฮึกเหิมหลังบังเกิดความก้าวหน้า จึงออกสารท้าประลองจักรพรรดิอมตะเสมอฟ้าดิน ซุนหงอคง ฉบับที่ 98…อนิจจาขาใหญ่ยังคงร้ายกาจดังเดิม จักรพรรดิอมตะเสมอฟ้าดินซุนหงอคง อาศัยทุบฟาดออกไปเพียง 3 พลอง จักรพรรดิอมตะ 3 ตาก็สิ้นท่า น้ำตาแทบซึมไหลออกจากตาที่ 3 มีอันต้องกลับวังจักรพรรดิสวรรค์ไปอย่างหงอยเหงา….”

(หยางเจี่ยน เป็นชื่อเดิมของ เทพเอ้อหลางในไซอิ๋ว)

 

“เป็นที่น่าฉงนนัก ก่อนหน้านี้จักรพรรดิอมตะเสมอฟ้าดินซุนหงอคงแม้ทุบตีเอาชนะจักรพรรดิอมตะ 3 ตามาได้ตลอด หากแต่ชัยชนะที่ได้มาเร็วสุด ก็จำต้องควงพลองฟาดทุบออกไปร้อยกว่ากระบวนท่า…หรือที่แท้จักรพรรดิอมตะเสมอฟ้าดินซุนหงอคงได้แตะถึงธรณีประตูสู่ขอบเขตเทพแล้วกันแน่?”

 

ยันต์อมตะเก็บความทรงจำแผ่นที่ 2 ที่ต้วนหลิงเทียนหยิบขึ้นมาใช้ กลับบันทึกข้อมูลของตัวตนที่เขารู้จักมาตั้งแต่โลกก่อนเอาไว้ ทำให้จินตนาการเขาหลุดลอยไปยังตัวละครในภาพยนตร์ที่เขาเคยดูทันที

 

“หยางเจี่ยน? จักรพรรดิอมตะ 3 ตา?”

 

“ซุนหงอคง? จักรพรรดิอมตะเสมอฟ้าดิน?”

 

“หยางเจี่ยนกับซุนหงอคงประลองกันบ่อยขนาดนี้ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร…กระทั่งหนังเรื่องไซอิ๋วที่เคยดู เทพเอ้อหลางกับซุนหงอคงก็เขม่นกันบ่อยๆ…”

 

“จักรพรรดิสวรรค์ของอวี้หวงเทียนก็สมควรเป็นจักรพรรดิหยก หรือเง็กเซียนฮ่องเต้…หยางเจี่ยนเองจากตำนานปรัมปราในโลกเก่าข้า ก็เหมือนจะเป็นหลานชายของจักรพรรดิหยกและคอยติดตามรับใช้จักรพรรดิหยกมาโดยตลอด จะใช้คำว่าข้าราชบริพารของจักรพรรดิหยกก็ไม่แปลกอะไร…”

 

“ส่วนซุนหงอคงนั้นในตำนานที่โลกเก่าจะถูกเรียกวว่า ผู้ยิ่งใหญ่เสมอฟ้าดิน…เช่นนั้นจักรพรรดิอมตะเสมอฟ้าดิน ซุนหงอคงผู้นี้ ก็สมควรเป็นตัวตนเดียวกับเรื่องเล่าในตำนานที่ข้ารู้จัก…”

 

“จากข้อมูลในยันต์อมตะเก็บความทรงจำแผ่นนี้…ซุนหงอคงอาจแตะถึงธรณีประตูขอบเขตเทพแล้วหรือ?”

 

ขอบเขตเทพ!

 

ต้วนหลิงเทียนรู้ดีว่าคำสั้นๆอย่างขอบเขตเทพนั้น เป็นดั่งคำนิยามตัวตนที่ทรงพลังที่สุดของระนาบเทวโลก!

 

ตราบใดที่ไร้ยอดฝีมือขอบเขตเทพจากระนาบเทพมาลดตัววลงมาวุ่นวาย เช่นนั้นจักรพรรดิอมตะ 10 ทิศที่ทะลวงถึงขอบเขตเทพ ก็สามารถกวาดล้างระนาบเทวโลกใดๆได้ตามใจ!

 

 

 

ตอนที่ 3109

 

“ซุนหงอคงแตะถึงธรณีประตูขอบเขตเทพแล้ว…เช่นนั้นหมายความว่าตอนนี้ด่านพลังก็สมควรบรรลุถึงจักรพรรดิอมตะ 10 ทิศ และยังจวนเจียนจะตัดผ่านไปยังขอบเขตเทพเจ้า…”

 

“สำหรับหยางเจี่ยน…ในเมื่อกล้าท้าซุนหงอคงประลองแบบนี้ ด่านพลังก็สมควรอยู่ในขอบเขตจักรพรรดิอมตะ 10 ทิศดุจเดียวกัน…”

 

…

 

หลังรับทราบข้อมูลในยันต์อมตะเก็บความทรงจำแผ่นนี้ ต้วนหลิงเทียนก็ตระหนักเรื่องราวได้ไม่ยาก ขณะเดียวกันในใจก็บังเกิดความรู้สึกขื่นขมเล็กน้อย

 

เดิมทีหลังจากที่ได้รับทราบว่าสิบในสิบตัวตนในตำนานปรัมปราจากบ้านเกิดของเขาสมควรมีอยู่จริง เขาก็ตั้งหน้าตั้งตารอโอกาสที่จะได้พบเจอตัวตนเหล่านั้นตัวเป็นๆ กระทั่งหากมีวาสนาได้นั่งลงสนทนาพลางจิบสุราเล่าเรื่องราวคงจะดีไม่น้อย

 

แต่ตอนนี้พอรับทราบความแข็งแกร่งของซุนหงอคงกับหยางเจี่ยนแล้ว ต้วนหลิงเทียนก็ตระหนักได้ทันที…

 

ว่ากระทั่งศิษย์สาวกชั้นปลายแถวของซุนหงอคงและหยางเจี่ยน ยังไม่น่าจะเหลียวแลเขาด้วยซ้ำ เช่นนั้นนับประสาอะไรกับซุนหงอคงที่สมควรยืนอยู่บนจุดสูงสุดของระนาบเทวโลกทั้งมวล

 

“หากคิดจะพบปะพูดคุยกับอีกฝ่ายอย่างเท่าเทียม อย่างน้อยๆก็ต้องมีพลังฝีมือไม่ด้อยไปกว่าอีกฝ่ายก่อน…ตอนนี้ข้ายังอ่อนแอเกินไป”

 

ต้วนหลิงเทียนถอนหาใจออกมาเฮือกใหญ่ จากนั้นก็ใช้พลังหอบหิ้วยันต์อมตะเก็บความทรงจำในมือไปเก็บไว้บนชั้นวาง

 

เรื่องนี้เขารู้ตัวเองดี

 

หลังจากเก็บยันต์อมตะเข้าชั้นแล้ว เขาก็เริ่มหยิบยันต์อมตะแผ่นอื่นออกมาชมดู

 

ยันต์อมตะเก็บความทรงจำเหล่านี้ได้บันทึกเรื่องราวเอาไว้มากมาย เรื่องแปลกประหลาดทั้งพิสดารก็มีเต็มไปหมด ทำให้ต้วนหลิงเทียนเพลิดเพลินและรู้สึกสนุกสนานอยู่บ้าง เพราะบางอย่างเขาก็สุดที่จะจินตนาการได้ถึง

 

จะอย่างไรก็แล้วแต่หลังจากได้อ่านเรื่องราวทั้งหมดในยันต์อมตะเก็บความทรงจำแล้ว ก็เสมือนได้เปิดโลกทัศน์ให้กว้างขึ้น ขยายขอบเขตความรู้ความเข้าใจในระนาบเทวโลกได้มากโข

 

ระนาบเทวโลกยังยิ่งใหญ่กว่าที่คิดไว้ตอนแรกมาก

 

ตัวอย่างเช่นแดนผิงเทียน อันมีคฤหาสน์เอี้ยนซานที่เขาพักอยู่ กับแดนสวรรค์ใต้ที่มีคฤหาสน์เฉวียนโยวนั้น เป็นแค่ดินแดนเล็กๆของอวี้หวงเทียนและหลิงหลัวเทียนเท่านั้น

 

ดินแดนระดับนี้จะมีจอมราชันอมตะสมญานามคนหนึ่งปกครอง และโดยปกติแล้วจะมีจอมราชันอมตะสมญานามดำรงอยู่เพียงคนเดียว

 

“กระจ้อยร่อยนัก…ตัวข้ายังกระจ้อยร่อยเกินไป”

 

“ถึงแม้คราวนี้ด้วยพลังของผลเทพสังเวยสวรรค์จะทำให้ข้าบรรลุถึงขุนนางอมตะ 10 ทิศ แต่ก็ยังไม่นับเป็นตัวอะไรในระนาบเทวโลก”

 

เหนือขุนนางอมตะ 10 ทิศยังมีราชาอมตะ…

 

ด่านพลังราชาอมตะเองก็แบ่งย่อยออกเป็น 10 ขั้นพลังเช่นกัน และเหนือกว่านั้นก็คือขอบเขตจอมราชันอมตะ

 

เหนือด่านพลังจอมราชันอมตะ ก็ยังมีขอบเขตจักรพรรดิอมตะ

 

จักรพรรดิอมตะนั้น แม้จะบรรลุถึงขั้นพลังสูงสุดอย่างจักรพรรดิอมตะ 10 ทิศแล้ว แต่ก็ยังมีสูงมีต่ำ ไหนจะยังมีจักรพรรดิอมตะสมญานามอีก

 

จักรพรรดิอมตะสมญานามที่ร้ายกาจมากหน่อยก็เป็นดั่งซุนหงอคง หยางเจี่ยน รวมถึงจักรพรรดิหยก ไม่เว้นเหล่าจักรพรรดิสวรรค์ทั้งหลาย

 

“หากซุนหงอคงแตะถึงธรณีประตูขอบเขตเทพทั้งยังเอาชนะหยางเจี่ยนได้ใน 3 พลอง…พลังฝีมือเกรงว่าไม่น่าจะด้อยกว่าจักรพรรดิหยกแล้วกระมัง…”

 

“ไม่ทราบว่าลักษณะของซุนหงอคงที่แท้จริงจะหยิ่งผยองไม่เห็นใครอยู่ในสายตาเหมือนในตำนานที่เล่าขานกันมารึเปล่า…หากเป็นเช่นนั้น ใช่จะไปท้าทายจักรพรรดิหยกเพื่อชิงตำแหน่งจักรพรรดิสวรรค์ของอวี้หวงเทียนหรือไม่?”

 

คิดถึงจุดนี้ต้วนหลิงเทียนก็อดสงสัยไม่ได้ กระทั่งยังบังเกิดความคาดหวังเล็กน้อย

 

หากราชาวานรผู้ร้ายกาจนั่นท้าทายจักรพรรดิหยก กระทั่งเอาชนะและชิงตำแหน่งจักรพรรดิสวรรค์มาได้จริงๆ ต้องเป็นเรื่องราวใหญ่โตที่แพร่กระจายไปทั่วระนาบเทวโลกทั้งมวลแน่

 

เรื่องใหญ่โตแบบนี้ ไม่พ้นต้องลือกระฉ่อนไปถึงหลิงหลัวเทียน

 

ดังนั้นต่อให้เขาจะกลับไปยังหลิงหลัวเทียนแล้ว แต่ก็ต้องได้ยินข่าวเรื่องราวแน่นอน

 

“ด่านพลังก็ก้าวหน้าขึ้นมาใกล้ถึงขีดจำกัดแล้ว…แต่พลังที่จะช่วยให้เข้าใจความลึกซึ้งของกฏยังไม่ปรากฏขึ้นมาเลย”

 

ถึงงแม้ตอนแรกต้วนหลิงเทียนจะไม่ได้กังวลกับเรื่องพลังที่ช่วยให้เข้าใจความลึกซึ้งของกฏหลายประการมากเท่าไหร่ แต่พอเวลาผ่านไปนานเข้า ในใจก็เริ่มบังเกิดความกังวลขึ้นมาอยู่บ้าง

 

จากนั้นหลังสงบจิตสงบใจได้แล้ว ต้วนหลิงเทียนก้เริ่มให้ความสำคัญกับเรื่องใกล้ตัวอย่างเช่นการเปิดโลกใบเล็กที่สามารถกระทำได้ตั้งแต่บรรลุถึงขอบเขตขุนนางอมตะ 1 ต้นกำเนิด

 

อย่างไรก็ตาม แม้โลกใบเล็กจะสามารถเปิดได้ตั้งแต่ขอบเขตขุนนางอมตะ 1 ต้นกำเนิด แต่ก็ยังมีความแตกต่างกันระหว่างโลกใบเล็กของด่านพลังสูงๆ

 

อย่างเช่นโลกใบเล็กที่ตัวตนขอบเขตขุนนางอมตะเปิดสร้างนั้น มันจะอยู่ติดตัวเสมอ กล่าวให้ถูกก็คือด่านพลังขุนนางอมตะ ทำได้แค่เปิดสร้างโลกใบเล็กภายในกายของตัวเอง

 

โลกใบเล็กดังกล่าว ก็แทบไม่ต่างอะไรจากการสร้างพื้นที่มิติเอาไว้เก็บของสักเท่าไหร่ แต่ต่างจากพื้นที่มิติของแหวนพื้นที่ๆมิอาจเก็บสิ่งมีชีวิตได้อยู่บ้าง เพราะโลกใบเล็กของขุนนางอมตะนั้นสามารถเก็บสิ่งมีชีวิตเอาไว้ภายในนั้นได้

 

โลกใบเล็กที่ถูกสร้างขึ้นโดยราชาอมตะ ก็จะมีการพัฒนาขึ้นมาหน่อย สามารถสร้างพื้นที่แยกย่อยใดๆและกำหนดควบคุมการเคลื่อนย้ายระหว่างพื้นที่แยกย่อยได้ สิ่งนี้ก็เหมือนกับโลกใบเล็กของยอดฝีมือนิกายอมตะสราญรมย์ที่เขาพลัดหลงเข้าไปพร้อมมู่หรงปิง สุดท้ายก็กลายเป็นมีชะตาผูกพันกันอย่างไม่ตั้งใจ…เป็นดั่งแดนลับกลายๆ

 

สำหรับโลกใบเล็กของตัวตนขอบเขตพลังจอมราชันอมตะนั้น จะทรงพลังกว่าโลกใบเล็กของราชาอมตะและมีขนาดกว้างใหญ่กว่ากันมาก ยกตัวอย่างก็เช่นแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำที่ต้วนหลิงเทียนเคยเข้าไปก่อนหน้า อันที่จริงมันก็คือโลกใบเล็กที่จอมราชันอมตะสวรรค์ใต้เปิดสร้างเอาไว้

 

อย่างไรก็ตามแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำ เป็นสิ่งที่จอมราชันอมตะสวรรค์ใต้รุ่นแรกเปิดสร้างเอาไว้นานมากแล้ว จอมราชันอมตะสวรรค์ใต้รุ่นหลังๆก็มีหน้าที่แค่คอยทำนุบำรุง ไม่ให้มันล่มสลายลงเพราะสูญสิ้นพลังมากเกินไปเท่านั้น

 

โลกใบเล็กที่ราชาอมตะหรือจอมราชันอมตะเปิดสร้าง สามารถจัดสร้างให้เป็นดั่งแดนลับได้ ถ้าไม่มีใครเข้าไปเลย ตามทฤษฎีแล้วมันก็สามารถดำรงอยู่ได้ชั่วกาลนาน แต่ถ้ามีคนเข้าไป พลังในนั้นก็จะค่อยๆถูกดูดซับไปเรื่อยๆ สุดท้ายก็มีอันต้องพังทลายสลายหายไป…

 

‘วิธีการเปิดโลกใบเล็กข้าก็ศึกษามาจากหอตำราฝ่ายในของนิกายอมตะเป้าผู่โดยละเอียดแล้ว…ตอนนี้มาลองเปิดโลกใบเล็กของข้าเองดูดีกว่า’

 

คิดได้ดังนั้น ต้วนหลิงเทียนก็พยายามเปิดโลกใบเล็กภายในกาย ตามวิธีสร้างโลกใบเล็กที่เขาได้ศึกษามา

 

การเปิดสร้างโลกใบเล็กนั้นก็ไม่มีอะไรยากมาก อาศัยพลังเซียนอมตะต้นกำเนิดขอบเขตขุนนางอมตะเป็นหลัก จากนั้นก็ต้องใช้พลังวิญญาณขอบเขตขุนนางอมตะหนุนเสริม

 

ยิ่งไปกว่านั้นหลังจากเปิดสร้างโลกใบเล็กขึ้นมาได้แล้ว ก็จำต้องใช้พลังเซียนอมตะต้นกำเนิดและพลังวิญญาณหล่อหลอมขัดเกลาอีกสักระยะ จึงจะทำให้โลกใบเล็กภายในกายมีเสถียรภาพ

 

หาไม่แล้วตอนที่ต้วนหลิงเทียนใช้อุปกรณ์อมตะจอมราชันสิ้นเปลืองจนได้ถือครองพลังขอบเขตจอมราชันอมตะ 1 ต้นกำเนิด เขาก็คงใช้มันเปิดสร้างโลกใบเล็กไปแล้ว แถมยังเป็นโลกใบเล็กของขอบเขตจอมราชันอมตะอีกด้วย

 

ที่เขาไม่ได้ทำแบบนั้น ก็เพราะหลังเปิดสร้างโลกใบเล็กได้สำเร็จ เขาก็จำต้องใช้พลังเซียนอมตะต้นกำเนิดและพลังวิญญาณหล่อหลอมขัดเกลาสักพัก ดังนั้นในทางทฤษฎีแล้วมันแทบเป็นไปไม่ได้เลยที่จะใช้พลังที่ได้รับมาหล่อหลอมขัดเกลาให้มันมีเสถียรภาพได้…เว้นเสียแต่ท่านจะมีอุปกรณ์อมตะจอมราชันสิ้นเปลืองเป็นเข่งให้ใช้ไม่หยุด!

 

วู้ม!

 

วู้ม!

 

…

 

ภายในร่างต้วนหลิงงเทียน บัดนี้เขาได้โคจรพลังเซียนอมตะต้นกำเนิดให้มาควบรวมบีบอัด จนมีความหนาแน่นมากขึ้นทุกขณะ

 

หากคิดจะเปิดสร้างโลกใบเล็ก ก่อนอื่นเลยก็จำต้องรวบรวมพลังเซียนอมตะต้นกำเนิดมาควบแน่นโดยอาศัยพลังวิญญาณช่วยเหลือ จากนั้นเมื่อควบแน่นพลังจนถึงขีดสุดแล้ว พอจุดชนวนระเบิดตามวิธีการเฉพาะบางอย่างเพื่อสร้างห้วงมิติ โลกใบเล็กก็จะถูกเปิดสร้างขึ้น

 

“หากเจ้าคิดจะเปิดสร้างโลกใบเล็กของเจ้า ข้าขอแนะนำให้เจ้าไปเปิดสร้างมันใกล้ๆหัวใจ”

 

และในขณะที่ต้วนหลิงเทียนกำลังรวบรวมพลังเซียนอมตะต้นกำเนิดเพื่อเตรียมเปิดโลกใบเล็กนั้นเอง เสียงของทองเทพสุดลี้ลับพลันดังขึ้นอย่างประจวบเหมาะ

 

“หือ? เปิดมันใกล้ๆหัวใจหรือ?”

 

ต้วนหลิงเทียนแปลกใจ “ทำไมต้องทำแบบนั้นเล่า?”

 

“อาจมีเรื่องที่ทำให้ประหลาดใจเกิดขึ้น…”

 

ทองเทพสุดลี้ลับกล่าว

 

“เรื่องประหลาดใจ?”

 

ต้วนหลิงเทียนเอ่ยถามไปด้วยความสงสัย หากแต่ทองเทพสุดลี้ลับก็เงียบไม่พูดจา เห็นชัดว่าไม่คิดจะคลายความสงสัยให้เขา และด้านเพลิงเทพโกลาหลกับปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดินเองก็เงียบไม่พูดอะไรเช่นกัน

 

เพลิงเทพโกลาหลไม่พูดอะไรต้วนหลิงเทียนยังพอเข้าใจได้ แต่การที่ปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดินไม่พูดไม่จาอะไรเลย ทำให้ต้วนหลิงเทียนแปลกใจอยู่บ้าง “ปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดิน เจ้าไม่คิดจะบอกข้าบ้างหรือ ว่าเรื่องประหลาดใจที่ว่าคืออะไร?”

 

“เฮ่อ โอกาสสำเร็จมันมีน้อยนัก…หากทำสำเร็จก็นับว่าเป็นเรื่องน่าประหลาดใจจริงๆ แต่ถ้าไม่สำเร็จก็เท่านั้น เช่นนั้นต่อให้ข้าบอกเจ้าตอนนี้มันก็เปล่าประโยชน์”

 

เสียงเล็กๆราวเด็กน้อยยังไม่หย่านมของปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดินดังขึ้น และคำพูดของมันก็ยิ่งกระตุ้นต่อมอยากรู้ของต้วนหลิงเทียนให้บังเกิดอาการคันในหัวใจยากจะเกาเข้าไปใหญ่…

 

“โอกาสสำเร็จย่อมมีมากกว่าผู้อื่น…พวกเจ้าอย่าได้ลืมไปว่าเจ้าหนูมันมีชีพจรสวรรค์ 99 สาย แถมกิ่งพฤกษาเทพกำเนิดชีพก็ยอมรับเจ้าหนูเป็นนายไปแล้วด้วย”

 

เพลิงเทพโกลาหลกล่าว

 

“แต่กระนั้นโอกาสสำเร็จก็มิถึง 3 ใน 10 ส่วน…”

 

เสียงทองเทพสุดลี้ลับดังขึ้นอีกครั้ง และเป็นการบอบต้วนหลิงเทียนให้รู้ว่า…โอกาสที่จะเกิดเรื่องประหลาดใจที่ว่า มันมีอัตราความสำเร็จไม่ถึง 3 ส่วน สิ่งนี้ยิ่งทำให้ต้วนหลิงเทียนงุนงงสงสัยไปกันใหญ่ ว่ามันคืออะไรกันแน่

 

อย่างไรก็ตามเมื่อเทพแห่งธาตุทั้ง 5 ในร่างทั้ง 3 ไม่คิดจะอธิบายอะไร ถึงต้วนหลิงเทียนจะสงสัย แต่ก็ไม่คิดจะถามเซ้าซี้ให้มากความ และเริ่มมุ่งความสนใจกับการควบแน่นพลังเซียนอมตะต้นกำเนิดต่อไป

 

เพราะเขารู้ดีว่าทุกข้อสงสัยที่คลางแคลงใจ หลังเปิดโลกใบเล็กสำเร็จแล้วมันก็จะเฉลยไปเอง

 

แต่เป็นธรรมดาว่าเขายังเลือกกระทำตามคำแนะนำของทองเทพสุดลี้ลับ และพยายามเปิดโลกใบเล็กภายในกายให้ใกล้กับหัวใจ

 

เวลาค่อยๆไหลผ่านไปอย่างเงียบงัน

 

1 ชั่วโมง

 

2 ชั่วโมง

 

…

 

1 วัน

 

2 วัน

 

…

 

และหลังจากผ่านไป 3 วัน ด้วยอาศัยพลังวิญญาณควบคุมการบีบอัด ในที่สุดพลังเซียนอมตะต้นกำเนิดในร่างของต้วนหลิงเทียน ก็ได้ควบแน่นจนถึงขีดสุด

 

‘ในที่สุดก็มาถึงช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อสำคัญ…จากบันทึกที่ข้าอ่านเจอในนิกายอมตะเป้าผู่ ตอนนี้ข้าจำต้องควบรวมพลังวิญญาณให้เล็กที่สุดเพื่อเจาะทะลวงเข้าไปในกลุ่มก่อนพลังเซียนอมตะต้นกำเนิดที่ควบแน่นจนถึงขีดสุดดั่งการจุดชนวน จากนั้นพอมันเกิดการระเบิดขึ้นจนฉีกเปิดห้วงมิติ ก็ต้องจ่ายพลังเซียนอมตะต้นกำเนิดกับพลังวิญญาณในเพื่อจัดการเปิดสร้างโลกใบเล็กให้ได้ตามต้องการ…’

 

‘ที่สำคัญกระบวนการเปิดโลกใบเล็กหลังจากนั้น ก็ไม่อาจผ่อนปรนพลังเซียนอมตะต้นกำเนิดและพลังวิญญาณได้เลย จำต้องถ่ายทอดพลังเพื่อประคองสภาวะเอาไว้ตลอดจนจบสิ้นกระบวนการ…’

 

‘โลกใบเล็กแรกเปิดสร้างจักไร้ซึ่งสิ่งใดดั่งพื้นที่ว่างเปล่าเหมือนพื้นที่ในแหวน…หากคิดตกแต่งมัน ก็จำต้องขนดินขนน้ำรวมถึงพืชพรรณอะไรเข้าไปสร้างขึ้นด้วยตัวเอง…’

 

หลังจากใจเข้าลึกๆเพื่อสงบสติอารมณ์ ต้วนหลิงเทียนก็เริ่มควบรวมพลังวิญญาณให้เล้กเรียวดั่งเข็ม ก่อนจะเจาะทะลวงเข้าไปในกลุ่มก้อนพลังเซียนอมตะต้นกำเนิดที่ควบแน่นจนถึงขีดสุดทันที

 

เรื่องราวที่เกิดขึ้นหลังจากนั้น ต้วนหลิงเทียนที่ได้ศึกษาวิธีมาอย่างละเอียดแล้ว ก็ควบคุมจัดการได้อย่างราบรื่น ไร้ซึ่งข้อผิดพลาดอะไร

 

เวิง! เวิง! เวิง! เวิง! เวิง!

 

…

 

พลังวิญญาณของต้วนหลิงเทียนประหนึ่งพลังแห่งเทพผู้สร้าง มันเริ่มควบคุมพลังเซียนอมตะควบแน่นที่ถูกจุดระเบิดจนห้วงมิติเปิดออก และประคองสภาวะดังกล่าวเพื่อทำให้พื้นที่มิติที่ฉีกเปิดเริ่มเข้าสู่สภาวะคงตัว

 

สิ่งแรกที่ต้องกระทำก็คือกำหนดขอบเขตพื้นที่มิติดังกล่าว จากนั้นก็ใช้พลังควบคุมเพื่อให้ห้วงมิติขยายตัวจนมีเสถียรภาพตามที่ต้องการ

 

และทันใดนั้นเอง

 

วู้มมม!!

 

บังเกิดเสียงประหนึ่งมีพลังบางอย่างไหลเวียนไปทั่วร่างกายของต้วนหลิงเทียน และหากจะกล่าวชี้ชัด เสียงพลังดังกล่าวมันดังขึ้นจากหัวใจของเขา

 

วินาทีต่อมา เมื่อต้วนหลิงเทียนใช้สำนึกเทวะส่องภายในไปติดตามสถานการณ์ดังกล่าว เขาก็พบเห็นความเปลี่ยนแปลงที่อยู่ๆก็อุบัติขึ้นอย่างเหนือความคาดหมาย!

 

เขาพบว่ากิ่งของพฤกษาเทพกำเนิดชีพที่ไปหยั่งรากและม้วนพันหัวใจเขาเอาไว้นั้น มันเริ่มลุกขึ้นทั้งถอนรากขึ้นมาอย่างรวดเร็วประหนึ่งกำลังจะย้ายถิ่นฐาน

 

และจากนั้นไม่ทันไร มันก็ละทิ้งหัวใจของเขา ก่อนที่จะแทงรากเข้าสู่ห้วงมิติที่กำลังขยายตัวด้านข้าง หรือก็คือโลกใบเล็กที่เขากำลังเปิดสร้างอยู่!

 

ชั่วพริบตาต่อมา ราวกับมันกลายเป็นหลุมดำ ดูดซับพลังงานทั้งหมดในร่างต้วนหลิงเทียนประหนึ่งแม่น้ำสายย่อยมากมายให้ไหลมารวมกันที่อ่าว จากนั้นก็เริ่มแพร่พลังดังกล่าวออกทางราก ไปเติมเต็มยังห้วงมิติของโลกใบเล็กที่เขากำลังเปิดสร้างอยู่!

 

ใขณะเดียวกัน ต้วนหลิงเทียนก็พบว่าชีพจรสวรรค์ทั้ง 99 จุดสายของเขาเสมือนร้อนขึ้นปานไฟลวก และพอแบ่งสติมาชมดูเรื่องราวรอบกาย เขาก็พบว่าพลังวิญญาณฟ้าดินในสภาพแวดล้อมโดยรอบ กำลังถูกดูดกลืนเข้าร่างเขาอย่างบ้าคลั่ง และเริ่มต้นกระบวนการโคจรขัดเกลาแปรเปลี่ยนเป็นพลังเซียนอมตะต้นกำเนิดโดยอัตโนมัติ จากนั้นก็หลั่งไหลไปควบรวมที่หัวใจเขา

 

กล่าวให้ชัดคือพวกมันมาบรรจบกันยังโลกใบเล็กที่เขากำลังเปิดสร้างอยู่!

 

“นี่มันอะไรกัน…”

 

ความเปลี่ยนแปลงในฉับพลันดังกล่าวทำให้ต้วนหลิงเทียนตกใจทั้งสับสนนัก