War sovereign Soaring The Heavens 2994-3015

 ตอนที่ 2,994 : ฝูงอีกาดำเขาทอง

คนของฝูชิวเองตอนนี้ก็ยืนอยู่ในแถวตอนแถวหนึ่งอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย และผู้ที่ยืนนำหน้าแถวก็คือองค์ชาย 4 แห่งประเทศฝูชิว หูจี้หย่ง

“เช่นนั้นข้าขอล่วงหน้าไปก่อน…พวกเจ้าเองก็ระวังตัวให้มาก”

หลังจากที่หูจี้หย่งหลั่งโลหิตใส่ป้ายย่อยที่คนของ 3 นิกาย 2 ตระกูลตระเตรียมไว้ให้แล้ว มันก็หันไปพยักหน้าให้ต้วนหลิงเทียนและคนอื่นๆ ก่อนที่จะเหินร่างเข้าสู่วังวนแห่งความมืดอันเป็นประตูสู่แดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำทันที

เดิมทีหูจี้หย่งก็คิดให้ต้วนหลิงเทียนเป็นผู้นำและเข้าไปคนแรกของประเทศฝูชิว อย่างไรก็ตามต้วนหลิงเทียนไม่ได้สนใจเรื่องลำดับอะไรพวกนี้ ยังเลือกยืนด้านหลังหวงเจียหลงอย่างไม่ได้สนใจอะไร

ผู้ที่ถูกจัดให้เข้าไปเป็นคนที่ 2 ของประเทศฝูชิวก็คือ หวงเจียเชา น้องชายของหวงเจียหลง

“น้องห้าเจ้าระวังตัวให้มาก อยู่ข้างในอย่าได้ผลีผลามบุ่มบ่ามเชียว”

ถึงแม้ว่าหวงเจียหลงจะมีพี่น้องหลายคน แต่คนที่มันสนิทสนมด้วยมากที่สุดก็คือน้องชายคนที่ 5 ที่มีอายุใกล้เคียงกัน ดังนั้นเมื่อเห็นว่าถึงคราที่น้อง 5 ของมันต้องเข้าไปแล้ว สีหน้าของมันก็อดไม่ได้ที่จะขมึงตึงเครียด

“ขอพี่สี่อย่าได้ห่วงข้าเลย รับรองว่าข้าต้องรอดกลับออกมาได้แน่!”

หวงเจียเชาคลี่ยิ้มสดใส

จากนั้นมันก็หันไปพยักหน้าให้ต้วนหลิงเทียนเบาๆครั้งหนึ่ง ค่อยเข้าสู่แดนสวรรค์ใต้โบราณพร้อมกับคนอื่นๆอีก 49 คน

หลังหวงเจียหลงเข้าไปแล้ว กลุ่มต่อไปก็มีหวงเจียเชารวมอยู่ด้วย

“น้องต้วนข้าขอล่วงหน้าไปก่อน…แม้พลังฝีมือท่านจักแข็งแกร่งไม่ธรรมดา แต่เขตคฤหาสน์เฉวียนโยวกว้างใหญ่ไพศาล ยังมียอดเซียนอมตะที่มีพลังฝีมือระดับท่านอยู่ไม่น้อย ขอท่านอย่าได้ประมาทพวกมันเชียว”

ก่อนที่จะเข้าไป หวงเจียหลงก็ไม่วายหันมากล่าวเตือนต้วนหลิงเทียน ด้วยกลัวว่าต้วนหลิงเทียนที่มีพลังฝีมือสูงจะเกิดการดูเบาผู้อื่น ประเมินยอดเซียนอมตะที่จะเข้าร่วมครั้งนี้ต่ำเกินไป

“พี่เจียหลง เรื่องนี้ท่านไม่ต้องห่วง”

ต้วนหลิงเทียนพยักหน้ารับ พลางมองส่งหวงเจียหลงเข้าไปในห้วงมืด

คำว่าเหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือคนยังมียอดคนนั้น เขาย่อมรู้ดีเป็นธรรมชาติ…

ยิ่งไปกว่านั้นโลกทัศน์ของเขา กล่าวไปก็กว้างไกลยิ่งกว่าหวงเจียหลงมาก ถึงแม้หวงเจียหลงจะเป็นชนพื้นเมืองของระนาบเทวโลก ส่วนเขาเป็นแค่ผู้ที่ขึ้นสวรรค์มาก็ตามที…

นั่นเพราะแม้เขาจะเป็นแค่คนที่พึ่งขึ้นสวรรค์มา อย่างไรก็ตามเขาได้ประสบพบเจอกับตัวตนที่มีพลังอำนาจเหนือกว่าขอบเขตจักรพรรดิอมตะ หรือตัวตนระดับจักรพรรดิสวรรค์มาด้วยตัวเอง!

ดังนั้นวิสัยทัศน์ของเขา จึงสูงล้ำอย่างสุดที่หวงเจียหลงจะจินตนาการได้ออก!!

หลังจากหวงเจียหลงเข้าไปแล้ว คนต่อไปก็คือต้วนหลิงเทียนที่ร่นขึ้นมาเป็นหัวแถว ที่จะเข้าไปพร้อมๆกับหัวแถวคนอื่นๆอีก 49 คน ที่ยืนเรียงเป็นแถวตอนเบื้องหน้าคนของ 3 นิกาย 2 ตระกูลทั้ง 50 คน

จากนั้นคนของ 3 นิกาย 2 ตระกูลที่ยืนอู่ด้านหน้า ก็ยื่นป้ายหยกแผ่นหนึ่งมาให้ต้วนหลิงเทียน

ต้วนหลิงเทียนก็รู้ดีว่าป้ายหยกดังกล่าวสมควรเป็นป้ายหยกย่อย ซึ่งพอหยดเลือดผูกพันธะแล้ว มันก็จะเชื่อมโยงกับป้ายหยกสะสมคะแนนของเขา และคอยสะท้อนความเป็นไปของป้ายหยกสะสมคะแนนของเขาตลอดเวลา

“หลังจากเจ้าหยดเลือดลงงบนป้ายหยกย่อยแล้ว เจ้าลองแผ่สำนึกเทวะไปตรวจสอบมันดู เจ้าก็จะพบว่ามันมีความเชื่อมโยงกับป้ายหยกสะสมคะแนนในมือเจ้า อีกทั้งยังมีคะแนนสะสมอยู่ 1 แต้มดุจเดียวกัน”

คนของ 3 นิกาย 2 ตระกูลที่คอยจัดแถวและจัดการเรื่องราวให้ต้วนหลิงเทียน เป็นชายหนุ่มคนหนึ่งจากนิกายอมตะอวิ๋นไถ ซึ่งสวมใส่ชุดคลุมนักพรตเต๋า สีหน้าท่าทีของมันแลดูเฉยเมยไร้แส เสียงกล่าววาจายังแผ่วเบา

ได้ยินคำพูดของอีกฝ่าย ต้วนหลิงเทียนก็ลองแผ่สำนึกเทววะเข้าไปตรวจสอบป้ายหยกย่อยดูทันที จึงพบว่ามันมีความเชื่อมโยงกับป้ายหยกสะสมคะแนนที่เขาหยดเลือดผูกพันธะไว้แต่แรก และมีคะแนนสะสมอยู่ 1 แต้มเช่นเดียวกัน

“หากไม่มีอะไรผิดพลาด เจ้าก็เข้าไปเถอะ”

ศิษย์นิกายอมตะอวิ๋นไถกล่าว

“อ่า”

ต้วนหลิงเทียนพยักหน้าก่อนจะเหินร่างมุ่งหน้าไปยังห้วงแห่งความมืดกลางประตูบานเขื่องอย่างไม่รีบไม่ร้อน

เมื่อต้วนหลิงเทียนแตะสัมผัสถูกความมืดดังกล่าว เขาก็พบว่ามีพลังดูดรั้งมหาศาลขุมหนึ่งแผ่มากระทำต่อร่างกายเขา หมายฉุดดึงเขาเข้าไปด้านใน

ในกระบวนการนี้ถึงแม้ว่าเขาจะเลือกแข็งขืน แต่ก็คงไร้ความหมาย

หลังจากร่างถูกดูดเข้าไปแล้ว ต้วนหลิงเทียนก็พบว่ารอบกายเขามีแต่ความมืดมิดจนไม่อาจแลเห็นแม้แต่นิ้วมือทั้ง 5 จากนั้นในใจเขาก็บังเกิดความรู้สึกเสมือนโลกมันหมุนติ้วชวนให้ผู้คนวิงเวียนไม่น้อย

ความรู้สึกดังกล่าวยังกินเวลานานกว่าสิบลมหายใจถึงจะหยุดลง

หลังความรู้สึกหมุนติ้วหยุดลงแล้ว สองตาต้วนหลิงเทียนก็หวนกลับมาเห็นแสงสว่างอีกครั้ง และด้วยความที่เห็นแสงสว่างอีกครั้งหลังอยู่ในความมืดมานานนับสิบลมหายใจ เขาจึงหยีตาลงเพื่อหลบแสงโดยไม่รู้ตัว

“ที่นี่….”

หลังหยีตาหันรีหันขวางพักหนึ่ง ต้วนหลิงเทียนก็บอกได้ว่าตอนนี้เขาอยู่ในป่าทึบแห่งหนึ่ง ไม่ว่าจะมองไปทางไหนก็พบเห็นแต่ต้นไม้ที่เขาไม่รู้จัก

นอกจากนั้นผืนดินที่เขายืนอยู่ ยังเต็มไปด้วยใบไม้บ้างสดใหม่บ้างก็เริ่มย่อยสลาย นับเป็นผืนดินที่อ่อนนุ่มและอุดมสมบูรณ์มาก

“หืม?”

ทันใดนั้นเอง คล้ายต้วนหลิงเทียนสังเกตเห็นความเคลื่อนไหวอะไรบางอย่าง สายตาจึงหันขวับไปมองทางพุ่มไม้ไม่ไกลแห่งหนึ่งเขม็ง

พุ่มไม้ดังกล่าวแม้ไม่ทราบว่าเป็นพันธุ์ไม้อะไร หากแต่มีใบสีเหลืองแก่ และค่อนข้างเติบโตได้อย่างดีจึงแลดูหนาแน่นทั้งมั่นคงราวกับจะยึดติดรวมผสานไปกับผืนดิน

“ฮูววว…”

และในขณะที่ต้วนหลิงเทียนมองสังเกตพุ่มไม้ดังกล่าวโดยละเอียด เขาก็พบเห็นดวงแสงสีเขียวจางๆ 2 ดวงส่องสว่างลอดแนวพุ่มไม้ออกมา

และในวินาทีเดียวกันกับที่เขามองสบเข้ากับดวงแสงสีเขียวจางๆที่ว่า ร่างสีเหลืองเข้มหนึ่งที่แลดูผสมกลมกลืนไปกับสีสันของพุ่มไม้ ก็กระโจนออกมาว่องไว มันโจนทะยานเข่นฆ่าสังหารเข้าใส่ต้วนหลิงเทียน!

“นี่มัน…สัตว์อมตะรึ?”

มาตอนนี้ต้วนหลิงเทียนจึงเห็นว่าที่แอบซ่อนซุ่มมองเขาอยู่นั้น ดูเหมือนจะเป็นสัตว์อมตะที่มีรูปร่างละม้ายคล้ายหมาป่าอยู่ 6-7 ส่วน อีกทั้งเพียงมองไปปราดเดียวเขาก็สามารถระบุได้ทันทีว่ามันเป็นเดียรัจฉานที่ไร้สติปัญญา

“ด่านพลังของมันกลับบรรลุถึงยอดเซียนอมตะขั้นลี้ลับ…อีกทั้งการกระโจนเข้ามาโดยรวมรั้งพลังสร้างวังวนคมมีดพลังรอบอุ้งเท้านั่น พลังอานุภาพยังไม่ด้อยไปกว่าวรยุทธ์อมตะหรือเวทย์พลังสายจู่โจมเลย..”

ขณะที่ชมมองร่างเหลืองเข้มโจนทะยานเข่นฆ่าเข้ามาอย่างดุร้าย สำนึกเทวะที่แผ่ออกไปตรวจสอบอีกฝ่าย ก็ล่วงรู้ตื้นลึกหนาบางของเดียรัจฉานไร้สติปัญาตัวนี้ชัดเจน

ขวับ!

เมื่อสัตว์อมตะโจนทะยานมาเจียนบรรลุถึงตัวต้วนหลิงเทียน มือขวาของเขาก็พุ่งออกไปราวสายฟ้าฟาด จากนั้นแสงสีกากีเข้มหนึ่งก็เรืองสว่างขึ้นมาในฝ่ามือ แผ่กลิ่นอายพลังหนักแน่นอันน่ากลัวออกมา

เรียกว่าในขณะที่พุ่งฝ่ามือขวาออกไป ต้วนหลิงเทียนไม่เพียงโคจรใช้ออกด้วยพลังเซียนอมตะต้นกำเนิดถ่ายเดียว หากแต่ยังรวมผสานพลังจากกฏแห่งดินเข้าไปอย่างน่าดูชม!

“อ๋าวววฮู้ววว”

พริบตาต่อมา เสียงร้องหนึ่งพลันดังขึ้น

พบบว่าบัดนี้ต้วนหลิงเทียน ได้คว้าจับลำคอของเดียรัจฉานไร้สติปัญญาตัวนี้เอาไว้อยู่หมัด! แน่นอนว่าที่คว้าจับลำคอของมันเอาไว้เป็นฝ่ามือพลังมีสภาพอันเขื่องที่ต้วนหลิงเทียนควบรวมสร้างขึ้น!!

ด้วยเพราะเดียรัจฉานตัวนี้วัดจากความสูงยามยืนสี่เท้าบนพื้น ก็คงสูงราวๆ 1 หมี่ 5 ลำคอของมันจึงค่อนข้างใหญ่ทีเดียว อาศัยมือเปล่าของเขาคงจับลำบาก…

(1 หมี่ 5 = 1.5 เมตร )

และเป็นธรรมดาว่าต้วนหลิงเทียนไม่ได้คิดเข่นฆ่าเดียรัจฉานหน้าขนตัวนี้แต่อย่างไร หาไม่แล้วด้วยความสามารถในการจับมันได้อย่างง่ายดายราวอินทรีย์จัลูกเจี๊ยบแบบนี้ คิดจะฆ่ามันก็คงอาศัยแค่พลิกฝ่ามือ

“หืม? นี่มันเป็นสัตว์อมตะจริงๆงั้นเหรอ…ไม่ใช่ร่างควบรวมพลังจากค่ายกลอะไร ในแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำ กลับมีสิ่งมีชีวิตดำรงอยู่ด้วย?”

ด้วยสำนึกเทวะที่แผ่ออกไปตรวจสอบ ต้วนหลิงเทียนจึงตระหนักได้ว่าเบื้องหน้าคือสัตว์อมตะที่มีชีวิตจริงๆ ไม่ใช่ร่างมายาหรือร่างควบแน่นพลังก่อลักษณ์อะไรทั้งสิ้น

“นี่น่ะเหรอ…โลกใบเล็กของตัวตนขอบเขตจอมราชันอมตะ?”

“โลกใบเล็กของจอมราชันอมตะ…ถึงกับสามารถปล่อยให้สิ่งมีชีวิตเข้ามาอยู่ดำรงอาศัยอยู่ได้เป็นเวลานาน?”

ถึงแม้ต้วนหลิงเทียนจะเคยครอบครองพลังขอบเขตจอมราชันอมตะ 1 ต้นกำเนิดในช่วงระยะเวลาสั้นๆ หากแต่เรื่องโลกใบเล็กอะไรนี่ เขาไม่รู้เลย

อย่างไรก็ตามหากเป็นโลกใบเล็กของขุนนางอมตะ กับราชาอมตะนั้นเขาพอรู้อยู่บ้าง

และต่อให้เป็นโลกใบเล็กของราชาอมตะชนชั้นยอดฝีมือ อย่างไรก็ตามเมื่อมันเปิดออก ผู้ที่เข้าไปก็ไม่อาจรั้งอยู่ภายในได้นาน สุดท้ายก็ต้องถูกส่งออกไปอยู่ดี

“ไม่สิ…!”

พอคิดถึงจุดนี้ต้วนหลิงเทียนก็ส่ายหัวไปมา “บางทีสัตว์อมตะพวกนี้…อาจจะพึ่งถูกจับมาปล่อยไว้ในแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำรึเปล่า?”

เมื่อมองสำรวจสัตว์อมตะเบื้องหน้าอีกครั้ง ต้วนหลิงเทียนก็พบว่าแม้เบื้องหน้าจะเป็นสัตว์อมตะที่ไร้สติปัญญา แต่หลังจากที่มันถูกเขาจับเอาไว้โดยที่ไม่

อาจดิ้นรนขัดขืนอะไรได้เลยสักพัก สองตากลมเขียวของมันก็เริ่มฉายชัดถึงความหวาดกลัว แลดูสลดหดหู่ขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด

“จะปล่อยแกไปสักครั้งแล้วกัน…ทีหลังอย่าห้าวโผล่มากัดผู้อื่นมั่วๆอีกล่ะ”

ต้วนหลิงเทียนกล่าวออกเสียงเบา

และพอกล่าวจบคำ เขาก็สลายฝ่ามือพลังอันเขื่องที่กอบกุมลำคอสัตวว์อมตะดังกล่าว คืนอิสรภาพให้มันอีกครั้ง

สัตว์อมตะที่ถูกปลอยตัว หลังร่วงตุ๊บลงไปบนพื้น มันก็เงยหน้าขึ้นมามองจ้องต้วนหลิงเทียนเขม็ง ราวกับจะจดจำเขาให้ชัดๆ จากนั้นก็รีบหันหลังกลับ แล้วแจ้นหายไปโดยไม่หันกลับมามองต้วนหลิงเทียนอีกเลย

“โอย…นี่มันบ้าอะไรกัน?”

ด้านต้วนหลิงเทียนหลังปล่อยสัตว์อมตะไปแล้ว เขาก็เหินร่างขึ้นไปในอากาศ ทว่าอยู่ๆพลังเซียนอมตะต้นกำเนิดในร่างเขากลับถูกพลังบางอย่างสลาย ทำให้ร่างเขารวงตุ๊บลงมา ใบไม้ปลิดปลิวฟุ้งไปทั่ว…

“ให้ตายเถอะ…บนฟ้ามีค่ายกลจำกัดเพดานบินด้วยงั้นเหรอ?”

เมื่อครู่ต้วนหลิงเทียนยังพอตระหนักได้ว่าเขาพึ่งจะเหินร่างลอยขึ้นไปบนฟ้าได้ราวๆ 100 หมี่เท่านั้น จากนั้นก็ถูกพลังสายหนึ่งแผ่พุ่งเข้ามาสลายพลังในร่าง และไม่ว่าจะพยายามโคจรเร่งเร้าพลังออกมาเท่าไหร่ ไม่เว้นจะใช้พลังกฏแห่งดินก็ไม่อาจกระทำได้เลย…

ดูเหมือนเหนือขึ้นไปบนฟ้า ที่ระดับความสูงเกินกว่า 100 หมี่ จะมีพลังไร้สภาพบางอย่างจากค่ายกล ที่ปิดกั้นเอาไว้ไม่ให้เขาเหินร่างขึ้นไปสูงกว่านั้น

“ให้ตายเถอะ…บินขึ้นมาสูงได้แค่นี้ มันแทบไม่ได้ช่วยอะไรเลย”

ต้วนหลิงเทียนที่เหินร่างขึ้นมากลางหาวอีกครั้ง ได้หยุดอยู่ปริ่มๆระดับความสูงร้อยหมี่ แม้สายตาของเขาจะแลเห็นทัศนียภาพได้กว้างไกลกว่าเดิม แต่ในสายตาจะเห็นก็แต่ป่าขจีอันกว้างใหญ่ไร้สิ้นสุดเท่านั้น

พั่บ!

พั่บ!

…

ทันใดนั้นเองมีเสียงหนึ่งแววดังมาแต่ไกล เดิมทีต้วนหลิงเทียนก็ไม่ได้ให้ความสนใจอะไรมากมาย แต่ทว่ายิ่งย่งมา เสียงแผ่วเบาดังกล่าวก็ยิ่งดังกระหึ่มปานน้ำป่าไหลหลากที่สามารถทลายทำนบกัดเซาะตลิ่งได้ในชั่วพริบตา!

“นั่นมัน…”

พอต้วนหลิงเทียนหันไปมองยังแหล่งกำเนิดเสียงกระหึ่มดังกล่าว เขาก็พบจุดสีดำทะมึนจำนวนมหาศาลที่รวมตัวเป็นแพหนาปานเมฆดำ กำลังเคลื่อนที่เข้ามาทางเขาด้วยความเร็วสูง

ครู่ต่อมาจุดดำเล็กๆที่ว่าก็เริ่มขยายใหญ่ขึ้น จนในที่สุดก็มองเห็นว่ามันมีลักษณะคล้ายอีกาดำ ที่มีขนาดตัวใหญ่โตเท่าเหยี่ยวภูเขา

ทั้งบนหัวของอีกาดำเหล่านี้ยังมีเขาสีทองแหลมยาว ตัวเขายังทอแสงเรืองๆเปล่งไอพลังบางประการออกมาเสียงดังฮึงๆ

“พวกนี้…หรือจะเป็นอีกาดำเขาทอง!?”

หน้าต้วนหลิงเทียนอดไม่ได้ที่จะเปลี่ยนสีไปทันใด เมื่อเห็นฝูงอีกาดำเขาทองนับพันกำลังบินมาทางเขา!

อีกาดำเขาทองแม้จะเป็นสัตว์อมตะไร้สติปัญญา แต่พรสวรรค์ของพวกมันนับว่าสูงมาก ถึงแม้จะไม่ได้พานวาสนาอันใด แต่พวกมันเมื่อโตเต็มที่ก็สามารถทะลวงถึงยอดเซียนยอมตะขั้นสูงสุดได้อย่างไร้ปัญหา

“ให้ตายเถอะ…อีกาดำเขาทองฝูงนี้ เหมือนด่านพลังจะบรรลุถึงยอดเซียนอมตะขั้นสูงสุดทุกตัว!”

หลังเห็นถึงความเร็วในการเหินบินของฝูงอีกาดำเขาทองนับพัน ก็ไม่ยากอะไรที่ต้วนหลิงเทียนจะมองถึงด่านพลังฝึกปรือพวกมันได้ออก หนังศีรษะจึงรู้สึกด้านชาขึ้นมาโดยพลัน!

หากเป็นอีกาดำเขาทองไม่กี่สิบตัวคงไม่อาจทำให้เขากังวลอะไร

อย่างไรก็ตาม อีกาดำเขาทองนับร้อย ก็มากพอจะเป็นภัยคุกคามต่อเขา!

และถึงเขาจะสามารถเข่นฆ่าอีกาดำเขาทองนับร้อยได้จริง แต่นั่นก็ต้องใช้เวลาพอสมควร ด้วยระดับพลังในตอนนี้ สิ่งที่รอคอยเขาอยู่หลังจากนั้น…ก็คือความตายแน่แท้!

เพราะจุดที่น่ากลัวที่สุดของอีกาดำเขาทองไม่ใช่พรสวรรค์ในเรื่องการบ่มเพาะพลังของพวกมัน แต่เป็นความสามารถแต่กำเนิดที่จะสร้างค่ายกลร่วมกับสหายร่วมเผ่าพันธุ์ได้ต่างหาก!

อีกาดำเขาทองไม่กี่สิบตัวหรือไม่กี่ร้อยตัวยังไม่เท่าไหร่ แต่ถ้านับพันนับหมื่นร่วมกันสร้างค่ายกลล่ะก็ นั่นคืออะไรที่น่าขนลุกเป็นอย่างมาก!

ว่ากันว่าแค่ฝูงอีกาดำเขาทองไม่กี่พัน หากพวกมันร่วมกันก่อสร้างค่ายกลเสร็จสิ้นล่ะก็ ต่อให้เป็นยอดฝีมือขอบเขตขุนนางอมตะ พวกมันก็เข่นฆ่าได้ไม่ยาก!

“ไม่ได้การแล้ว! อีกาดำเขาทองฝูงนี้…ดูเหมือนพวกมันจะคอยลาดตระเวนบนฟ้าเพื่อมองหาเหยื่อ!”

เมื่อเห็นว่าฝูงอีกาดำเขาทองเริ่มเข้ามาใกล้ ต้วนหลิงเทียนพลันตระหนักได้ถึงจุดนี้ทันที

จากนั้นร่างต้วนหลิงเทียนก็เต็มไปด้วยแสงพลังสีกากี พริบตาคนก็พร่ามัวไปดั่งเงาเลือน พุ่งวูบดิ่งลงจากฟ้าเข้าไปในป่าปานลูกเกาทัณฑ์พ้นคันศร!

จังหวะนี้เขามีแต่ต้องกลับลงมาในป่าเท่านั้น

เพราะเมื่อเข้ามาในป่าทึบอันมีต้นไม้สูงใหญ่ ต่อให้ฝูงอีกาดำเขาทองนับพันจะไล่ตามลงมา แต่พวกมันก็คงยากจะรักษาขบวนค่ายกลของพวกมันเอาไว้ได้

ถึงตอนนั้นเขาก็พอมีหนทางรับมือมันได้อยู่!

“ให้ตายเถอะ ทำไมข้าถึงซวยนักเล่า…พึ่งเข้ามาไม่ทันไรก็เจอฝูงอีกาดำเขาทองชวนสยองเข้าให้!”

ในขณะที่ต้วนหลิงเทียนอดไม่ได้ที่จะบ่นออกมาด้วยความวิตกกังวลทั้งหวาดเสียวจนหนังศีรษะด้านชา เขาก็รู้สึกว่าดวงเขาช่างซวยแท้ๆ!

ตอนที่ 2,995 : อันดับเริ่มปรากฏ

ฝูงอีกาดำเขาทองนับพันนี่ พอเข้ามาในป่าแล้ว ไม่พ้นพวกมันก็ไม่อาจรักษาขบวนค่ายกลได้อีกสืบไป ต้วนหลิงเทียนก็สามารถใช้โอกาสดังกล่าวเพื่อหลบหนีไปได้ไม่ยากเย็น

เนื่อเพราะหากไร้ขบวนค่ายกล ความเร็วของพวกมันก็ไม่อาจเทียบต้วนหลิงเทียนได้

แต่ถ้าพวกมันรักษาขบวนค่ายกลเอาไว้ได้ล่ะก็ ความเร็วของอีกาดำเขาทองนับพันฝูงนี้ ก็จะเทียบได้กับยอดฝีมือขอบเขตขุนนางอมตะ คิดจะไล่ล่าต้วนหลิงเทียนย่อมเป็นเรื่องราวอันง่ายดาย

และหากอีกาดำเขาทองคิดไล่ล่าติดตามต้วนหลิงเทียนเข้ามาในป่าจริงๆ ถึงแม้แรกเข้ามาในป่าขบวนค่ายกลของพวกมันอาจะพังทลาย แต่ขอเพียงพวกมันปลดปล่อยพลังล้างผลาญทำลายป่า จนมีพื้นที่โล่งมากพอพวกมันก็สามารถตั้งขบวนค่ายกลใหม่ได้ ถึงตอนนั้นพวกมันก็จะตามไล่ล่าสังหารต้วนหลิงเทียนต่อได้ไม่ยากเย็น!

‘ก่อนหน้านี้ตอนพวกมันบินลาดตระเวนความเร็วยังไม่ได้มากมายอะไร กลับกันพอเห็นข้าความเร็วของพวกมันก็เพิ่มสูงขึ้นในฉับพลัน…เห็นได้ชัดว่าพวกมันได้จัดตั้งค่ายเสร็จตั้งแต่ก่อนเจอข้าแล้ว…’

หลังกลับลงมาในป่า ทั่วร่างต้วนหลิงเทียนก็ลุกโชนไปด้วยไอพลังสีกากี จากนั้นก็เริ่มปรากฏพุทธองค์ร่างทองตัวเขื่องอันมีไอพลังสีม่วงม้วนพันปกคลุมไปทั่วร่างเขา

จากนั้นรอบกายเขายังปรากฏวังวนพลังดูดรั้งขุมหนึ่งสูบกลืนพลังวิญญาณฟ้าดินโดยรอบมาหนุนเสริมยกระดับพลังของเขาในชั่วพริบตา

เห็นได้ชัดว่าต้วนหลิงเทียนได้ใช้ออกทุกสิ่งเท่าที่มีเพื่อเตรียมพร้อมรับความเปลี่ยนแปลง!

ปฐมเวทย์กลืนกิน!

ปราณม่วงบูรพา!

ราชันไม่เคลื่อนไหว!

นอกจากนั้นพลังเซียนอมตะต้นกำเนิดในร่างของเขายังโคจรแล่นพล่านผ่านไปทั่วชีพจรสวรรค์ 99 สายเพื่อเตรียมปะทุระเบิดพลังออกมาในชั่วพริบตา!

ฟุ่บบบ!!

และสิ่งแรกที่ต้วนหลิงเทียนกระทำหลังเร่งเร้าพลังงเต็มพิกัดก็คือ…วิ่งหนี! คนคล้ายอัสนีสีกากีอมทองเจือม่วง พุ่งวาบตัดป่าไปด้วยความเร็วสูงล้ำ!

อย่างไรก็ตามหลังต้วนหลิงเทียนวิ่งหนีมาด้วยความเร็วสูงสุดอยู่พักหนึ่ง เขาพบว่าด้านหลังกลับไร้ซึ่งความเคลื่อนไหวใดๆ จึงอดไม่ได้ที่จะชะงักร่างหยุดลงเพื่อประเมินสถานการณ์ใหม่อีกรอบ ‘นี่มันยังไงกันแน่…พวกมันไม่ได้ตามมางั้นรึ?’

ต้วนหลิงเทียนที่พบว่าเบื้องหลังยังเงียบเชียบไร้ความเคลื่อนไหวใดๆ ก็เริ่มย้อนกลับไปอย่างกล้าหาญ แต่แน่นอนว่าพลังทั่วร่างยังคงถูกเร่งเร้าใช้ออกเต็มพิกัดพร้อมรับทุกสถานการณ์ อย่างไรก็ตามเมื่อย้อนกลับมาได้พักใหญ่กระทั่งมาถึงจุดเดิม เขากลับไม่เห็นนแม้แต่เงาของอีกาดำเขาทองสักตัว

จะว่าไปพอย้อนนึกดู จากสัมผัสของสำนึกเทวะในขณะที่เขาพุ่งร่างดิ่งลงเข้าป่ามา เหมือนว่าจะยังไม่มีอีกาดำเขาทองตัวไหนตามลงมาเช่นกัน

“ตกลงนี่มันเรื่องอะไรกันแน่?”

ด้วยความอยากรู้อยากเห็น ต้วนหลิงเทียนจึงเหินร่างขึ้นไปบนฟ้าอีกครั้ง และพอขึ้นมาลอยร่างเหนือน่านฟ้า เขาก็เริ่มแผ่สำนึกเทวะหนึ่งออกไปตรวจสอบรอบๆอย่างเต็มกำลัง จึงพบว่าเหนือผืนป่า ที่แท้กลับมีบรรยากาศผิดแปลกอันหนาแน่นหนึ่งแผ่ปกคลุมอยู่ทั่ว

‘หรือว่า…เพราะบรรยากาศแปลกประหลาดนี่ ทำให้อีกาดำเขาทองไม่อาจบุกลงมาในป่าได้?’

ต้วนหลิงเทียนลดระดับเพดานบินลงมาให้อยู่ภายใต้ชั้นบรรยากาศแปลกประหลาดที่ปกคลุมเหนือผืนป่า จากนั้นก็เริ่มเหินร่างไปหาฝูงอีกาดำเขาทอง สุดท้ายเขาก็พบว่าฝูงอีกาดำเขาทองนับพันแม้จะสังเกตเห็นเขาแล้ว แต่พวกมันก็เอาแต่จับจ้องมาที่เขาเขม็ง ไม่ได้พุ่งเข้ามาหาเขาแต่อย่างไร

ที่สำคัญคือฝูงอีกาดำเขาทองพวกนี้ ได้อยู่ในสภาวะก่อขบวนค่ายกลตลอดเวลา!

“ไม่ลองก็ไม่รู้…”

ต้วนหลิงเทียนสูดอากาศเข้าลึกๆ เขาคิดยืนยันข้อสันนิษฐานในใจ จากนั้นร่างคนก็พุ่งเหินขึ้นไปเหนือบรรยากาศประหลาดที่ปกคลุมผืนป่าทันที!

แต่แน่นอนว่าเขาโผล่พ้นออกมาไม่ไกล พร้อมจะกลับลงไปทุกเมื่อ!

และในวินาทีที่ร่างเขาโผล่พ้นออกมาจากบรรยากาศประหลาดที่ปกคลุมผืนป่านั้นเอง ต้วนหลิงเทียนพลันได้ยินเสียงเล็กแหลมหนึ่งเสียดแทงแก้วหูจนแทบจะปริแตกอยู่รอมร่อ!

พอต้วนหลิงเทียนมองไปยังต้นเสียง เขาก็พบว่าฝูงอีกดำเขาทองนับพันที่แต่เดิมเอาแต่มอจ้องเขาเขม็งไร้ความเคลื่อนไหวใดๆ เขาสีทองกลางหัวพวกมันได้เรืองสว่างจ้า ยังพุ่งดิ่งเข้ามาหาเขาด้วยความเร็วสูงล้ำ!

ซู่ม!

ซู่ม!

…

เมื่อเผชิญหน้ากับการพุ่งโฉบเข้ามาของฝูงอีกาดำเขาทองนับพัน กอปรทั้งกลิ่นอายพลังของพวกมันที่กล้าแข็งถึงขีดสุด หนังศีรษะต้วนหลิงเทียนถึงกับชาด้านไปอีกครา คนเร่งดิ่งร่างกลับเข้ามาในบรรยากาศที่ปกคลุมผืนป่าเร็วไว

พอร่างต้วนหลิงเทียนเข้ามาในบรรยากาศที่ปกคลุมผืนป่าแล้ว ฝูงอีกาดำเขาทองนับพันก็พร้อมใจกันหยุดลงอย่างกะทันหัน จากนั้นก็เหินบินขึ้นไปยังน่านฟ้าเพดานบินเดิม และเอาแต่จ้องมองมาที่ต้วนหลิงเทียนเขม็ง

“ใช่จริงๆ…”

จังหวะนี้ต้วนหลิงเทียนย่อมสามารถยืนยันข้อสันนิษฐานของเขาได้สำเร็จ

ด้วยเหตุผลบางประการ ทำให้ฝูงอีกาดำเขาทองเหล่านี้ ไม่อาจล่วงล้ำเขามาในป่าได้!

อย่างไรก็ตาม สำหรับเรื่องนี้เขาไมได้แปลกใจอะไรเท่าไหร่

‘หากไม่มีข้อจำกัดดังกล่าวสำหรับฝูงอีกาดำเขาทองนับพันนี่ และปล่อยให้พวกมันบินว่อนไปทั่วแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำ เกรงว่าคงไร้ยอดเซียนอมตะคนไหนจะรอดพ้นเงื้อมมือพวกมันได้…’

และนั่นก็คือเหตุผลที่ทำให้ต้วนหลิงเทียนไม่ได้แปลกใจอะไร

‘อย่างไรก็ตามด้วยการคงอยู่ของอีกาดำเขาทองฝูงนี้ อย่างน้อยๆก็ป้องกันไม่ให้ยอดเซียนอมตะทั้งหลายที่อยู่ในป่ารวมถึงข้า สามารถเหินบินเหนือผืนป่าได้สูงมากนัก…’

‘หากเหินบินพ้นบรรยากาศที่ปกคลุมเหนือผืนป่า ก็ไม่พ้นต้องเจอกับอีกาดำเขาทองทั้งฝูง…กล่าวได้ว่ามีเพียงแค่อยู่ในป่าเท่านั้นถึงจะปลอดภัยจากพวกมัน’

จังหวะนี้ต้วนหลิงเทียนย่อมเข้าใจเรื่องราวได้ไม่ยาก ว่าต้องเป็นแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำได้ตั้งเงื่อนไขดังกล่าวขึ้นมา เพื่อกันไม่ให้ผู้คนในป่าเหินบินขึ้นไปบนฟ้า

กล่าวได้ว่าหากไม่อาจเหินบินขึ้นไปเหนือป่าได้สูง ก็ยากที่จะมองประเมินสถานการณ์ในป่า และยากจะป้องกันคนที่ซุ่มโจมตีจากด้านล่าง เช่นนั้นก็มีแต่ต้องเคลื่อนไหวในป่าอย่างระมัดระวังเท่านั้น

‘ก็นะ…แบบนี้ได้แต่เลือกจะมุ่งหน้าไปสักทางอย่างระวังเท่านั้น’

พอคิดได้ดังนั้น ต้วนหลิงเทียนก็เลือกที่จะมุ่งหน้าไปยังทิศทางหนึ่งตามสัญชาตญาณทันที

ระหว่างทาง ด้วยความเร็วในการเคลื่อนที่ของต้วนหลิงเทียนนั้นสูงมาก แม้เขาจะกระตุ้นสัตว์อมตะในป่าไม่น้อย แต่พวกมันก็มีอันต้องตกใจกับความเร็วของเขา และตัวใดที่คิดจะแหยมกับเขาก็ไม่แม้จะตามเขาได้ทัน…

‘ความเร็วของข้าตอนนี้มันเทียบได้กับขุนนางอมตะระดับต่ำ…ส่วนสัตว์อมตะในป่าเต็มที่ก็แค่ยอดเซียนอมตะขั้นสูงสุดเท่านั้น ที่รวมตัวกันเป็นฝูงใหญ่ส่วนมากก็จะเป็นขั้นสวรรค์…’

‘อาศัยสัตว์อมตะขอบเขตยอดเซียนอมตะเหล่านี้ แม้อาจจะเป็นภัยต่อยอดเซียนอมตะขั้นสูงสุดทั่วไป แต่พวกมันไม่ใช่ภัยคุกคามอะไรสำหรับข้าเลย’

หากยังเป็นต้วนหลิงเทียนตอนที่ยังไม่เข้าใจความลึกซึ้งอย่างความหมายแห่งดิน และเข้าไม่ถึงพลังกฏแห่งดิน การเดินทางของเขาคงไม่อาจราบรื่นได้เหมือนที่เห็น

เพียงเพราะเขาเข้าถึงพลังของกฏแห่งดินแล้ว ทำให้เขาสามารถท่องไปทั่วป่าได้ตามอำเภอใจ ราวกับเป็นแดนร้างที่ไร้ผู้ใดอาศัยอยู่

วันเวลาค่อยๆไหลผ่านไปอย่างเงียบงัน

ไม่ทันไร ห้วงเวลาสิบวันก็ผ่านพ้นไปดุจชั่วพริบตา

บริเวณน่านฟ้าเหนือใจกลางทะเลสาบบอวิ๋นเยียน

ประตูเข้าสู่แดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำนั้น ตั้งแต่ที่ต้วนหลิงเทียนกับเหล่ายอดเซียนอมตะทั้ง 12,000 คนเข้าไปแล้ว มันก็ได้ปิดตัวลงอีกครั้ง

และหลังจากที่ประตูดังกล่าวปิดตัวลง ก็ปรากฏม่านแสงหนึ่งอุบัติขึ้นกลางความว่างเปล่า ม่านแสงที่ว่ายังปรากฏขึ้นเบื้องหน้าประตูที่พึ่งปิดตัวลงไป

ม่านแสงที่ว่านั้นมองไปคล้ายกระดานมหึมาแผ่นหนึ่ง ยังเข้มเสียจนเสมือนเป็นกระดาษสีขาวไร้สิ่งใดขีดเขียน ห้อยแขวนไว้กลางอากาศ

เดิมทีทุกคนก็ให้ความสนใจกับม่านแสงที่มองไปไม่ต่างอะไรกับกระดาษขาวว่างเปล่านี้อยู่บ้าง

อย่างไรก็ตามพอวันเวลาผ่านพ้นไปสิบวัน แต่ม่านแสงดั่งกระดาษขาวว่างเปล่ากลับไร้สิ่งใดเปลี่ยนแปลง ในที่สุดคนก็หมดความสนใจในตัวมัน

จนเมื่อ…

“พวกเจ้าดูเร็ว มีชื่อใครบางคนปรากฏขึ้นแล้ว!!”

ไม่ทราบว่าเป็นเสียงของผู้ใดที่ดังขึ้น อย่างไรก็ตามมันทำให้คนที่หมดความสนใจในม่านแสง จำต้องหันกลับไปมองม่านแสงใหม่อีกครั้ง

จึงพบว่าบริเวณส่วนบนสุดของม่านแสงที่ดั่งกระดาษขาวห้อยแขวนเอาไว้นั้น เริ่มมีรายชื่อหนึ่งค่อยๆปรากฏขึ้น!

อู๋เสียวอวี่!

2 แต้ม!

“อู๋เสียวอวี่รึ?”

“อู๋เสียวอวี่เป็นใครกัน?”

“สามารถติดอันดับเป็นคนแรกในบรรดาคนที่เข้าสู่แดนสวรรค์ใต้โบราณครานี้…หมายความว่ามันเป็นคนแรกที่ได้เข่นฆ่าคนที่เข้าแดนสวรรค์ใต้โบราณครั้งนี้อีกด้วย!”

“มิผิด ไม่รู้ก็แต่ว่าคนที่มันฆ่าตายไปเป็นผู้ใดกันแน่!”

“ตราบใดคนที่นำพามันมามีลูกแก้ววิญญาณของมันพกติดตัวเอาไว้ เมื่อลูกแก้ววิญญาณแตก ก็ย่อมทราบได้ทันทีว่าอู๋เสียวอวี่ฆ่าใครไปไม่ใช่รึ?”

“สหายท่านนั้น ท่านเข้าใจผิดแล้ว…ว่ากันว่าแดนสวรรค์ใต้โบราณนั้น ผู้ที่สร้างมันขึ้นมาในอดีตได้คำนึงถึงจุดนี้เอาไว้แต่แรก อีกทั้งผู้สร้างที่ว่าท่านยังเป็น

จอมราชันอมตะสวรรค์ใต้ที่เข้าใจกฏแห่งเวลา ทำให้ยามที่ท่านได้สร้างแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับกลางและระดับต่ำนั้น ท่านได้จัดตั้งค่ายกลที่ผสานพลังงของงกฏแห่งเวลาเอาไว้เช่นกัน…”

“ดังนั้นไม่ว่าผู้ใดก็ตามที่ตกตายอยู่ด้านใน แต่ด้วยพลังของกฏแห่งเวลาที่แฝงไว้อยยู่ในค่ายกล จะทำให้เวลาที่แตกออกของลูกแก้ววิญญาณนั้นล่าช้าออกไป จะล่าช้าไปเท่าใดก็ไม่มีกฏเกณฑ์ตายตัว”

“หากตอนนี้มีคนที่ 2 ที่ถูกฆ่าตายไป…ต่อให้ภายนอกมีลูกแก้ววิญญาณแตกสลายลงพร้อมกัน ก็ไม่อาจกล่าวได้ว่าผู้ที่เข่นฆ่าคนที่ตาย ก็คือผู้ที่พึ่งได้คะแนนเพิ่มขึ้นอีก 1 แต้ม”

“กล่าวได้ว่าต่อให้เป็นยอดเซียนอมตะที่มีภูมิหลังความเป็นมายิ่งใหญ่เพียงใด กระทั่งให้มาจากขุมกำลังระดับ 7 แต่ถ้าตกตายไปภายในนั้น ก็ยากที่ขุมกำลังระดับ 7 นั่นจะตามล้างแค้นให้มันได้น่ะสิ?”

“มิผิด เนื่องเพราะท่านจอมราชันอมตะสวรรค์ใต้ผู้นั้นคำนึงถึงจุดนี้ไว้แต่แรก ท่านจึงได้จัดตั้งค่ายกลที่แฝงไว้ด้วยพลังของกฏแห่งเวลาเอาไว้อย่างงไรเล่า…”

…

บริเวณน่านฟ้าเหนือใจกลางทะเลสาบอวิ๋นเยียน เมื่อม่านแสงต่างกระดานนั้นปรากฏรายชื่อผู้ที่มีคะแนนสะสม 2 แต้มออกมาเป็นคนแรก บรรยากาศแต่เดิมที่เคยเงียบสงบก็กลับกลายเป็นมีชีวิตชีวาขึ้นมาทันที

“ฮ่าๆๆๆ…เสียวอวี่น้อย เจ้าทำได้ดีมาก!!”

ชาชราคนหนึ่งหลังได้เห็นรายชื่อดังกล่าวปรากฏบนม่านแสง มันก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาด้วยความถูกใจ

“อั้ยหยา ขอแสดงความยินดีด้วยพี่อู๋ หลานเสียวอวี่ของท่านร้ายกาจจริงๆ!”

ข้างๆชายชราที่หัวเราะร่า ชายวัยกลางคนกับชายชราอีกคน ได้หันมากล่าวแสดงความยินดีด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้ม อย่างไรก็ตามลึกลงไปในแววตาของพวกมันกลับฉายชัดถึงความอิจฉาให้เห็น

ชายชราข้างๆก็เป็นเหมือนพวกมัน ล้วนมาจากขุมกำลังระดับ 8

ตอนนี้รายชื่อที่ปรากฏบนม่านแสงต่างตารางจัดอันดับ ก็คือหลานชายของอีกฝ่าย!

ส่วนทั้ง 2 คนที่แสดงความยินดีกับชายชรานั้นก็เป็นตระกูลระดับ 8 ที่นำพายอดเซียนยอมตะในตระกูลของตัวเองมาเข้าร่วมแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำเช่นกัน

“มิได้ มิได้…อาจเป็นแค่ผู้ที่บังเอิญมีชื่อเหมือนหลานชายข้าก็เป็นได้!”

ชายชรากล่าวออกอย่างถ่อมตัว แต่สีหน้าแววตามันนั้นไม่คล้ายคิดอย่างนั้น เพราะสุดท้ายแล้วแม้ครั้งนี้จะมีผู้เข้าแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำเกินหมื่นคน…

แต่ชื่อของหลานชายมันนั้น ไม่เป็นที่นิยมเท่าไหร่

“อีกชื่อหนึ่งปรากฏขึ้นแล้ว!!”

หลังจากผ่านไปราวๆ 1 ชั่วยามที่ชื่อแรกปรากฏขึ้น อีกชื่อหนึ่งก็ปรากฏขึ้นบนม่านแสงต่างตารางจัดอันดับ

หลิงเจวี๋ยอวิ๋น

2 แต้ม!

“หลิงเจวี๋ยอวิ๋นรึ? ใช่อัจฉริยะปีศาจของประเทศตงหมิงที่กำลังเป็นที่ฮือฮาหรือไม่?”

หลังเห็นว่ารายชื่อที่สองที่ปรากฏขึ้นเป็นใคร หูหลินอี้ ฮ่องเต้ของประเทศฝูชิวที่ลอยร่างอยู่ท่ามกลางฝูงชน ก็หยีตาลงเล็กน้อย จากนั้นก็เริ่มกวาดตามองไปทั่วๆ จากนั้นสายตาก็ไปหยุดลงที่ร่างชายวัยกลางคนรูปร่างปานกลางผู้หนึ่ง

ชายวางกลางคนรูปร่างแลดูสมส่วนคนนี้ ลักษณะท่าทางภูมิฐาน ทั่วร่างได้เปล่งกลิ่นอายน่าเกรงขามไร้สภาพออกมาประการหนึ่ง เห็นได้ชัดว่ามันเป็นผู้ที่ดำรงอู่ในฐานะสูงส่งมาเนิ่นนาน

และหูหลินอี้ยังสังเกตเห็นได้ชัดถนัดตา ว่าทันทีที่ชื่อหลิงเจวี๋ยอวิ๋นได้ปรากฏขึ้นบนตารางจัดอันดับ รอยยิ้มสดใสก็เริ่มคลี่กางขึ้นบนใบหน้าชายผู้นั้น

“ดูเหมือนจะเป็นมันจริงๆ…”

คนที่หูหลินอี้มองดูอยู่ ไม่ใช่ใครที่ไหน มันคือฮ่องเต้ของประเทศตงหมิง และมันยังเป็นผู้ที่นำพาคนของประเทศตงหมิงมาด้วยตัวเอง

ยามที่แดนลับสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำเปิดออก ผู้คนของขุมกำลังระดับ 8 ที่จะนำพาคนของตัวเองมาเข้าร่วม ส่วนใหญ่แล้วจะเป็นตัวตนที่มีฐานะสูงสุดของขุมกำลัง!

และผู้ที่มาจากขุมกำลังประเภทประเทศอมตะระดับ 8 ล้วนแล้วแต่เป็นฮ่องเต้ประเทศนั้นๆ

“เพ่ย! เจ้านั่นมันได้คะแนนเพิ่มอีกแต้มแล้ว!!”

หูหลินอี้ยังไม่ทันฟื้นสติดี เสียงอุทานหนึ่งพลันแว่วดังเข้าหูมันอีกครั้ง ขณะเดียวกันมันก็เผลอมองไปยังตารางจัดอันดับโดยไม่รู้ตัว จึงพบว่าหลิงเจวี๋นอวิ๋นที่เดิมอยู่ในอันดับ 2 บัดนี้ได้แซงหน้าขึ้นไปอยู่ในอันดับ 1 แล้ว!

ด้านหลังชื่อของมัน ยังปรากฏตัวเลขบอกคะแนนสะสม 3 แต้มเด่นหรา

“ในช่วงเวลาสั้นๆ…หลิงเจวี๋ยอวิ๋นผู้นั้นถึงกับเข่นฆ่าไป 2 คนติดๆเลยหรือ?”

หูหลินอี้ย่อมคาดเดาเรื่องนี้ออกได้ไม่ยาก

ตอนที่ 2,996 : บางคนสุข บางคนทุกข์

ในช่วงเวลาแค่สั้นๆ กลับได้รับมา 2 คะแนนติดๆกัน

ย่อมมีความเป็นไปได้เพียงประการเดียว

นั่นคือหลิงเจวี๋ยอวิ๋นได้เข่นฆ่ายอดเซียนอมตะขั้นสูงสุด 2 คนในช่วงเวลาไล่เลี่ยกัน จึงได้รับคะแนนของแต่ละคนมาครอง!

“สังหารยอดฝีมือ 2 คนติดๆ…พลังฝีมือของหลิงเจวี๋ยอวิ๋นผู้นี้ไม่ใช่ชั่วเลยจริงๆ”

“มิผิด จะอย่างไรเสียยอดเซียนอมตะที่เข้าสู่แดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำครานี้ ก็ล้วนแล้วแต่เป็นสุดยอดฝีมือของในแต่ละขุมกำลัง…การที่มันสามารถเข่นฆ่ายอดฝีมือดังกล่าวได้ถึง 2 คนในเวลาไล่เลี่ยกัน ไม่ว่าจะด้วยพลังฝีมือก็ดีหรือโชคก็ดี ล้วนบ่งบอกว่ามันไม่ธรรมดาจริงๆ”

“ข้าไม่ทราบว่าขุมกำลังต้นสังกัดของหลิงเจวี๋ยอวิ๋นผู้นี้เป็นขุมกำลังใด”

“หลิงเจวี๋ยอวิ๋นคนนี้ข้าเคยได้ยินข่าวลือเรื่องมันมาอยู่บ้าง เห็นว่ามันเป็นผู้ฝึกตนอิสระที่อยู่ๆก็ปรากฏตัวขึ้นในการประลองสวรรค์ใต้ของประเทศตงหมิง อีกทั้งพลังฝีมือของมันนั้น…แม้ด่านพลังจะรั้งอยู่ในขอบเขตยอดเซียนอมตะขั้นสวรรค์ แต่กระทั่งให้ยอดเซียนอมตะขั้นสูงสุดอีก 8 คนที่เหลือของประเทศตงหมิงผนึกกำลังกัน ยังมิอาจสู้มันได้!”

“มันกลับร้ายกากจถึงเพียงนั้นทั้งๆที่มันยังอยู่ในขอบเขตยอดเซียนอมตะขั้นสรรค์งั้นเหรอ? หรือที่แท้มันจะเข้าใจพลังแห่งกฏแล้ว?!”

“มิผิด…ที่สำคัญกฏที่มันเข้าใจยังมิใช่กฏทั่วๆไป แต่เป็นถึง 1 ใน 4 กฏสูงสุด…กฏแห่งความตาย!!”

“อะไร!? กฏแห่งความตายงั้นเรอะ?!”

…

หลังจากที่หลิงเจวี๋ยอวิ๋นแซงขึ้นไปเป็นอันดับ 1 ในเวลาอันสั้น ทำให้หลายๆคนเริ่มกล่าวขานถึงทันที ไม่นานเหล่าผู้ที่ล่วงรู้ก็เริ่มเล่าสิ่งที่มันรู้ออกมาให้ทุกคนรับฟัง

หลังจากที่ความเป็นมาของหลิงเจวี๋ยอวิ๋นปรากฏ ทั้งเรื่องกฏที่อีกฝ่ายเข้าใจได้กลับเป็นถึง กฏแห่งความตาย 1 ใน 4 กฏสูงสุด ก็ก่อให้เกิดความโกลาหลขึ้นมาท่ามกลางฝูงชนทันที!

และเป็นธรรมดาว่า มีหลายคนที่เร่งรุดเข้าไปแสดงความยินดีกับฮ่องเต้ประเทศตงหมิงเร็วไว

“ผู้ฝึกตนอิสระคนหนึ่ง สามารถสยบปราบยอดเซียนอมตะขั้นสูงสุดของประเทศระดับ 8 ที่ร่วมมือกันได้แม้จะรั้งอยู่ในขอบเขตยอดเซียนอมตะขั้นสวรรค์?”

“กฏแห่งความตาย?”

5 ผู้นำของ 3 นิกาย 2 ตระกูล อดไม่ได้ที่จะบังเกิดความสนใจในตัวหลิงเจวี๋ยอวิ๋นขึ้นมา เมื่อพวกมันได้ยินเรื่องราวความเป็นมาและความสำเร็จของหลิงเจวี๋ยอวิ๋น

“ไม่คิดเลยว่าคนที่สองที่ปรากฏตัวในตารางจัดอันดับ ที่แท้จะเป็นชายหนุ่มที่โดดเด่นถึงเพียงนี้…”

จ่างซุนฉงฉี อาวุโสลำดับที่ 2 ของตระกูลจ่างซุนที่นำพาคนของตระกูลจ่างซุนมาในครั้งนี้ อดไม่ได้ที่จะกล่าวออกมาพลางทอดถอนใจ

หากทว่ามันพึ่งจะถอนหายใจไปได้ไม่ทัน อีกเสียงหนึ่งพลันแว่วดังเข้าหูมันว่า “ว่ากันว่าหลิงเจวี๋ยยอวิ๋นผู้นั้น ยังมีอายุไม่ถึงร้อยปีด้วยซ้ำ!”

“อะไรนะ!? มันยังมีอายุไม่ถึงร้อยปีเช่นนั้นรึ?!”

พอได้ยินวาจาดังกล่าว กระทั่งปี้ไห่หมิงเฟิง ประมุขลำดับที่ 3 ของนิกายอมตะเหอฮวน ยังอดไม่ได้ที่จะถูกกระตุ้นความสนใจ “แดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำครานี้…กลับมีอัจฉริยะเช่นนั้นปรากฏตัวขึ้นจริงๆ?”

เข้าใจกฏแห่งความตาย!

อาศัยด่านพลังยอดเซียนอมตะขั้นสวรรค์ แต่กลับสยบปราบยอดเซียนอมตะขั้นสูงสุดทั้ง 8 ของประเทศตงหมิงได้…

แม้ว่าความสำเร็จดังกล่าวจะถือว่าไม่ธรรมดาอยู่บ้าง แต่ในบรรดาเหล่าอัจฉริยะของคฤหาสน์เฉวียนโยวหลายต่อหลายคนก็ล้วนกระทำเช่นนี้ได้ไม่ยากเย็น

อย่างไรก็ตามหากมีอีกถ้อยคำแปะตามหลังผู้ที่ประสบความสำเร็จเช่นนี้อย่างคำว่า ‘อายุไม่ถึงร้อยปี’ เรื่องราวก็แปรเปลี่ยนกลับกลายครั้งยิ่งใหญ่แล้ว!

“ข้าต้องการชายหนุ่มผู้นี้ ส่วนคนอื่นๆข้าไม่คิดจะแข่งกับพวกท่าน”

ปี้ไห่หมิงเฟิงถึงกับกวาดตามองไปยังจ่างซุนฉงฉีและคนอื่นๆอีก 3 คนพลางกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง

อย่างไรก็ตาม ได้ยินวาจาดังกล่าวของปี้ไห่หมิงเฟิง ทั้ง 4 พลันส่ายหัวไปมาทันทีโดยที่ไม่เสียเวลาคิดแม้แต่นิดเดียว

“ขอท่านประมุขปี้ไห่โปรดอภัยให้ข้าด้วยที่ข้าไม่อาจตกลงกับท่านเรื่องนี้ได้…ไม่ต้องกล่าวถึงว่าข้าตกลงกับท่านในเรื่องนี้แล้วคงยากที่ข้าจะไปอธิบายให้ท่านประมุขเข้าใจได้ แต่ดูเหมือนกฏที่คฤหาสน์เฉวียนโยวกำหนดไว้ เรื่องตกลงกกันไว้ก่อนเช่นนี้ ดูเหมือนจะไม่ได้รับอนุญาตไม่ใช่หรือ?”

ชายชราในชุดนักพรตผู้ที่นำกลุ่มคนของนิกายอมตะเป้าผู่ ‘จางกวงเจิ้ง’ กล่าวบอกปัดอย่างตรงไปตรงมา พลางชี้แจงเหตุผลออกมาเป็นคนแรก

“ท่านประมุขปี้ไห่ ขออภัยด้วยแต่อาตมาเองก็ไม่อาจเห็นด้วยกับท่านในเรื่องนี้…”

หลวงจีนชราในชุดจีวรสีทองของนิกายอมตะอวิ๋นไถ ‘เหิงฉาน’ เอง ก็กล่าวปฏิเสธออกมาตามติด

นิกายอมตะอวิ๋นไถนั้น ผู้ที่ดำรงตำแหน่งประมุขก็คือผู้ที่มีฐานะสูงส่งที่สุด

รองจากประมุขแล้ว นอกจากผู้พิทักษ์ 2 คน ตัวตนที่มีสถานะสูงสุดก็คือ ผู้นำโถงอรหันต์ของนิกายอมตะอวิ๋นไถ

ผู้นำโถงอรหันต์ของนิกายอมตะอวิ๋นไถ ยังเป็นตัวตนที่แข็งแกร่งที่สุดรองจาก 3 คนที่ว่า…

เช่นนั้นจึงกล่าวได้ว่าในนิกายอมตะอวิ๋นไถแล้ว นอกจากประมุขกับผู้พิทักษ์อีก 2 คน ‘เหิงฉาน’ ผู้นี้ก็มีพลังฝีมือไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าผู้ใดเลย

“ประมุขปี้ไห่ ขอท่านอย่าทำให้ข้าต้องลำบากใจในเรื่องนี้เลย…”

ผู้เฒ่ากงหยางอวี่ของตระกูลกงหยาง กล่าวด้วยรอยยิ้มเหยเก เทียบกับเหิงฉางและจางกวงเจิ้งแล้ว มันแลดูลำบากใจไม่น้อย คล้ายกับขาดความมั่นใจในตัวเอง

“ประมุขปี้ไห่ ข้าว่ารอให้เจ้าหนูนั่นมันรอดกลับออกมาก่อน แล้วให้มันเลือกตามใจของมันเถิด…”

จ่างซุนฉงฉี อาวุโสลำดับที่ 2 ของตระกูลจ่างซุนกล่าวปิดท้าย แม้น้ำเสียงจะฟังดูสงบราบเรียบ แต่ถ้อยคำที่ใช้กลับแฝงความนัยเป็นการปฏิเสธปี้ไห่หมิงเฟิงโดยอ้อมอย่างรักษาน้ำใจ

ได้ยินคำตอบของทั้ง 4 ลูกตาของปี้ไห่หมิงเฟิงหยีลงเล็กน้อย ยังฉายแววแหลมคมออกมาวาบหนึ่ง หากแต่มันก็ไม่คิดจะพูดอะไรออกมาสืบต่อ

อาศัยพลังฝีมือของมันตอนนี้ ต่อให้ทั้ง 4 คนเบื้องหน้าจะผนึกกำลังร่วมมือกัน มันก็สามารถเข่นฆ่าได้ไม่ยากเย็น

แต่ปัญหาก็คือเบื้องหลังของทั้ง 4 ยังมีขุมกำลังระดับ 7 ที่ไม่ยิ่งหย่อนไปกว่านิกายอมตะเหอฮวนของมันหนุนหลังอยู่ แน่นอนว่าทั้งหมดล้วนมีความเกี่ยวข้องกับคฤหาสน์เฉวียนโยวด้วยกันทั้งสิ้น!

เป็นเรื่องง่ายหากคิดเข่นฆ่าทั้ง 4 แต่ปัญหาก็คือ ไม่ง่ายเลยที่มันมจะจัดการเรื่องราวหลังจากนั้น

ขุมกำลังของทั้ง 4 อย่างไรก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับคฤหาสน์เฉวียนโยวโดยตรง ต่อให้มันจะดำรงตำแหน่ง 1 ใน 10 ผู้ตรวจการของคฤหาสน์เฉวียนโยว แต่ผู้นำคฤหาสน์เฉวียนโยวก็ไม่มีทางปล่อยให้มันตั้งตัวเป็นศัตรูกับขุมกำลังทั้ง 4 แน่นอน…

“มีปรากฏขึ้นอีกชื่อแล้ว!”

“ชื่อที่ 4 ก็มา!”

“นั่น ไม่ทันไรชื่อที่ 5 ก็มาเช่นกัน!!”

……

หลังจากที่หลิงเจวี๋ยอวิ๋นได้ 2 คะแนนติดๆ และแซงขึ้นไปรั้งอันดับ 1 ได้ไม่นาน ก็เริ่มมีรายชื่อทยอยกันปรากฏขึ้นบนม่านแสงที่เป็นดั่งตารางจัดอันดับเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

อย่างไรก็ตามมองจากรายชื่อผู้ที่ติดอันดับ และรับทราบตัวคนของพวกมันแล้ว คนเหล่านี้อย่างดีก็เป็นยอดฝีมือในบรรดาตัวตนขอบเขตยอดเซียนอมตะทั่วๆไป

พลังฝีมือของพวกมัน ยังนับว่าห่างไกลเกินกว่าจะเทียบกับหลิงเจวี๋ยอิ๋นได้

และแค่พริบตาเดียว วันเวลาก็ได้ล่วงเลยไปอีก 10 วัน

และบัดนี้ในตารางจัดอันดับก็มีรายชื่อเรียงกันนับพันกว่าชื่อ ที่สำคัญอันดับที่ 1 ก็ไม่ได้เป็นของหลิงเจวี๋ยอวิ๋นอีกต่อไป เพราะหลิงเจวี่ยอวิ๋นถูกบีบให้ตกไปอยู่ในอันดับที่ 2 แทน

ส่วนผู้ที่รั้งอันดับ 1 คนปัจจุบันของอันดับรายชื่อเรียกว่า ‘เหยาเวย’ และมันก็เป็นคนของขุมกำลังระดับ 7 คนหนึ่ง วัตถุประสงค์ในการเข้าร่วมแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำของมันหาใช่เพื่อเข้าร่วมกับ 3 นิกาย 2 ขุมกำลังไม่ แต่หมายใช้ 3 นิกาย 2 ตระกูลเป็นดั่งแท่นกระโดดเพื่อเข้าสู่คฤหาสน์เฉวียนโยว!

“เหยาเวยผู้นี้ถึงกับมี 8 แต้มแล้ว…มันเป็นผู้ใดกันแน่ ยังร้ายกาจกว่าปีศาจเยี่ยงหลิงเจวี๋ยอวิ๋นผู้นั้นอีกรึ?”

“สหายนี่ท่านไม่รู้จักเหยาเวยหรอกรึ? เหยาเวยผู้นี้มาจากตระกูลที่เป็นขุมกำลังระดับ 7 ตระกูลหนึ่งเรียกว่าตระกูล เหยา ยังลือกันหนาหูว่ามันคืออัจฉริยะในรอบหมื่นปีของตระกูลเหยา…อายุไม่ถึง 200 มันก็บรรลุถึงยอดเซียนอมตะขั้นสูงสุดแล้ว แถมยังเข้าถึงพลังแห่งกฏโดยการเข้าใจความหมายเบื้องต้นของกฏแล้วด้วย!”

“ฟังจากที่สหายท่านนี้กล่าวมา…หมายความว่าพลังฝีมือของเหยาเวยผู้นี้ ก็มินับว่ายิ่งหย่อนไปกว่าหลิงเจวี๋ยอวิ๋นผู้นั้นน่ะสิ?”

“ไม่! ข้าเชื่อว่าหากต้องประมือกันจริงๆ หลิงเจวี๋ยอวิ่นผู้นั้นสมควรมีภาษีดีกว่า…ท่านอย่าได้ลืมไปว่าหลิงเจวี๋ยอวิ๋นผู้นั้นได้เข้าใจกฏแห่งความตายอันเป็น 1 ใน 4 กฏสูงสุดแห่งสรรค์และโลก ส่วนเหยาเวยผู้นั้นเห็นว่ากฏที่มันเข้าใจเป็นเพียงกฏแห่งน้ำเท่านั้น ”

“แทบทุกครั้งที่แดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำเปิดออก มีขุมกำลังระดับ 7 ไม่น้อยที่มาเข้าร่วมสนุก…พวกมันคิดจะสร้างชื่อเสียงเพื่อเข้าสู่คฤหาสน์เฉวียนโยวโดยคิดใช้ 3 นิกาย 2 ตระกูลต่างหินรองเท้า แต่จะมีสักกี่คนเชียวที่ประสบความสำเร็จ?”

“จริง…มีขุมกำลังระดับ 7 กี่ขุมกำลังแล้วที่หวังให้ลูกหลานทั้งทายาทอันใดสร้างผลงานเลิศล้ำในแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำให้เป็นที่ประจักษ์ แต่สุดท้ายพวกมันก็เป็นอันต้องผิดหวัง ไม่เพียงยอดฝีมือในขุมกำลังจะล้มเหลวใน

บททดสอบผู้ตรวจการของคฤหาสน์เฉวียนโยว แต่อัจฉริยะในตระกูลก็ล้มเหลวในการเข้าร่วมกับคฤหาสนน์เฉวียนโยว”

“เฮ่อ ข้าล่ะไม่เข้าใจเลยจริงๆ ว่าไฉน 3 นิกาย 2 ตระกูลต้องยอมรับคนพวกนี้เข้าร่วมด้วยทั้งๆที่รู้ว่าพวกมันล้วนแล้วแต่คิดจับหมาป่ามือเปล่า หมายใช้ขุมกำลังตัวเองต่างหินรองเท้าทั้งสิ้น…”

“เหอะๆ…พี่ชายท่านนั้น ไหนเลย 3 นิกาย 2 ตระกูลจะเต็มใจยอมรับพวกมันเล่า? หากแต่นี่เป็นคำสั่งของคฤหาสน์เฉวียนโยวต่างหาก พวกมันก็ได้แต่ต้องปฏิบัติตามคำสั่งอย่างเคร่งครัด!”

…

หลังวันเวลาได้ล่วงเลยผ่านไปแล้ว 20 กว่าวัน ในตารางจัดอันดับก็มีรายชื่อผู้คนนับพันๆติดโผอยู่ อันดับที่ 1 นั้นมีคะแนนสะสมอยู่ 8 แต้ม ส่วนใหญ่ในพันรายชื่อที่เหลือ ล้วนแล้วแต่มีคะแนนสะสมแค่ 2 แต้มเท่านั้น

สำหรับหลิงเจวี๋ยอวิ๋น ก็ยังคงรั้งอยู่ในอันดับ 2 ด้วยคะแนนสะสม 7 แต้ม

“ฉีเอ๋อ!!”

ทว่าทันใดนั้นเอง เสียงโศกเศร้าปานใจจะขาดรอนๆหนึ่งพลันดังขึ้น ดึงดูดความสนใจของทุกคนให้หันไปชมมองต้นเสียงทันที

จากนั้นทุกคนจึงพบว่าเป็นชายชราผู้หนึ่ง ในมือที่สั่นเทาถือไว้ด้วยกองเศษซากลูกแก้ววิญญาณกองหนึ่ง ร่างชรายังงสั่นระริก สองตาเริ่มแดงรื้นไปด้วยน้ำตา…

“นั่นมัน…ฮ่องเต้ของประเทศอวิ๋นเซียน ราชาอมตะ 1 ต้นกำเนิด หยางจี้ มิใช่หรือ…ดูจากสภาพมันตอนนี้ หรือหลานชายหัวแก้วหัวแหวนของมันที่เข้าสู่แดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำครั้งนี้ด้วยจะตกตายไปแล้ว?”

“สมควรเป็นเช่นนั้น…เพราะเมื่อครู่มันร่ำร้องเรียกหาออกมาว่า ‘ฉีเอ๋อ’ และถ้าข้าจำไม่ผิดหลานหัวแก้วหัวแหวนของมันก็เรียกว่า หยางฉี”

“หยางฉีผู้นั้น มองไปในบรรดายอดฝีมือขอบเขตยอดเซียนอมตะขั้นสูงสุดก็นับว่าไม่ใช่ชนชั้นต่ำทรามอันใด ในเมื่อมันด่วนตายตกไปรวดเร็วเพียงนี้ น่ากลัวจะไปปะทะเข้ากับตัวที่ทรงพลังกว่ามันเข้าให้…”

“และตัวตนที่ทรงพลังกว่ามันผู้นั้น ยังร้ายกาจถึงขั้นทำให้มันไม่อาจหลีกหนีได้พ้น…เพราะถ้าพลังฝีมือพอๆกัน อย่างน้อยๆ มันก็ยังสามารถจะหลบหนีได้ กระทั่งหากอีกฝ่ายด้อยกว่าในเรื่องความเร็วสักเล็กน้อย มันก็สมควรหนีพ้น”

“ในที่สุดก็ปรากฏคนตายคนแรกให้เห็นแล้ว…ไม่ทราบอีกนานหรือไม่กว่าผู้ที่ตกตายคนอื่นๆจะเริ่มปรากฏให้พวกเราล่วงรู้?”

…

ในขณะที่ทุกคนกำลังมองจ้องไปยังชายชราที่กำลังโศกเศร้าเสียใจ หลาคนก็เริ่มสนทนากันด้วยน้ำเสียงวิตกกังวล ด้านชายชราหลังจากสะอื้นไห้อยู่พักหนึ่ง มันก็เริ่มมองจ้องไปยังตารางจัดอันดับเขม็ง คล้ายพยายามมองหาฆาตกรฆ่าหลานชายของมันให้จงได้!

อย่างไรก็ตาม ต่อให้ยอดฝีมือที่จะเข่นฆ่าหลานชายของมันจะมีแค่ 1 ใน 10 ก็ตามที แต่นั่นหมายความว่าคนที่มีโอกาสฆ่าหลานชายของมันได้นั้น กลับมีอยู่ถึงร้อยกว่าคน…

เว้นเสียแต่ผู้ที่ลงมือเข่นฆ่าหลานชายมันจะรอดกลับออกมา และกล่าวคำสารภาพออกมาจากปากด้วยตัวเอง หรือมีพยานที่เห็นเหตุการณ์และบังเอิญรู้จักหลานชายมันรอดกลับมาชี้ตัวฆาตกรให้มันรู้…

หาไม่แล้วมันจะหาตัวฆาตกรฆ่าหลานชายของมันเจอได้อย่างไร?

“หยวนเอ๋อ!”

“เซียวไค่!!”

“โม่จู๋!!”

…

หลังจากที่มีลูกแก้ววิญญาณลูกแรกแตกออก ดั่งชนวนความตายถูกจุดก็ไม่ปาน ลูกแก้ววิญญาณในมือของใครหลายๆคนก็เริ่มแตกตัวกันระนาว สีหน้าของผู้ที่ถือเศษซากลูกแก้ววิญญาณเอาไว้ ก็อัปลักษณ์เกินดูชม

การที่มันจะมีลูกแก้ววิญญาณของผู้ที่เข้าสู่แดนสวรรค์ใต้โบราณเก็บไว้ได้ หมายความว่ามันย่อมมีความสัมพันธ์ต่อกันในระดับหนึ่ง

บ้างก็เป็นญาติสนิท…

บ้างวิตกกังวล บ้างมีความสุข…

หลายคนที่ลูกแก้ววิญญาณของคนสนิทยังไม่แตกออก ก็เอาแต่มองจ้องตารางจัดอันดับด้วยสายตาคาดหวัง หมายอยากเห็นรายชื่อบางรายชื่อปรากฏขึ้นมา

“ตอนนี้เจียหลงก็มีรายชื่อติดอยู่ในตารางจัดอันดับแล้ว กระทั่งจี้หย่งเองก็ติดอันดับแล้วเช่นกัน…แล้วต้วนหลิงเทียนไปอยู่ที่ไหนกันเล่า ป่านนี้ไฉนยังไม่ติดอันดับอันใดอีก เรื่องราวมันไม่สมควรเป็นเช่นนี้นี่นา…”

หูหลินอี้กวาดตามองราชื่อแรกจรดรายชื่อสุดท้ายที่มีนับพันๆรายชื่อบนตารางจัดอันดับอย่างคาดหวังอีกรอบ แต่มันกลับหาชื่อต้วนหลิงเทียนไม่พบเลย…

“เช่นนั้นก็มีความเป็นไปได้เพียง 2 ประการเท่านั้น…หนึ่งคือต้วนหลิงเทียนยังไม่ได้ลงงมือเคลื่อนไหว อีกประการที่เป็นไปได้ก็คือ…ต้วนหลิงเทียนถูกผู้ใดฆ่าตายไปแล้ว!”

พอคิดถึงจุดนี้ สำนึกเทวของหูหลินอี้ก็แผ่เข้าไปส่องภายในแหวนพื้นที่ทันที

จากนั้นจึงพบว่าลูกแก้ววิญญาณของต้วนหลิงเทียน ยังคงตั้งอยู่ในแหวนอย่างเงียบงันด้วยสภาพสมบูรณ์เหมือนเดิม

มันจึงพอได้ระบายลมหายใจออกมาอย่างโล่งอกทันที

อย่างไรก็ตาม พอมันเหลือบไปกองลูกแก้ววิญญาณที่อยู่ไม่ห่างมากนัก สีหน้ามันก็เปลี่ยนไปทันใด เพราะมันพบว่ามีลูกแก้ววิญญาณลูกหนึ่งแตกสลายลงเสียแล้ว

อีกทั้งเจ้าของลูกแก้ววิญญาณลูกนี้ ยังเป็นยอดเซียนอมตะขั้นสูงสุดที่พลังฝีมือจัดว่าค่อนข้างดีในบรรดายอดเซียนอมตะทั้ง 9 ที่มันพามาเข้าร่วมแดนสวรรค์ใต้โบราณรอบนี้

แน่นอนว่าต่อให้พลังฝีมือค่อนข้างดีในบรรดาคนทั้ง 9 ของประเทศฝูชิวมัน แต่ให้เทียบกับยอดเซียนอมตะทั้งหมดที่มาเข้าร่วม ก็ยังจัดอยู่ในเกณฑ์ค่อนข้างต่ำ…

แต่ถึงกระนั้น หูหลินอี้ก็รู้สึกใจคอไม่ค่อยจะสู้ดีขึ้นมา…

ตอนที่ 2,997 : ต้วนหลิงเทียนปรากฏขึ้นในตารางจัดอันดับ!

ไม่ว่าจะเป็นขุมกำลังใดก็ตามที่นำยอดเซียนอมตะมาเข้าร่วมในแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำครั้งนี้ หากคนที่พวกมันพามาตายตกลง ย่อมบ่งบอกว่ายอดเซียนอมตะคนที่ตาย ไม่อาจสร้างผลประโยชน์ใดๆให้แก่ตนได้สืบไป…

ดังนั้นสำหรับฮ่องเต้ฝูชิวแล้ว ความตายของยอดเซียนอมตะของมันคนหนึ่ง หมายความว่าโอกาสที่มันจะได้รับรางวัลย่อมลดลงส่วนหนึ่ง ถึงมันจะไม่ได้ตั้งความหวังไว้กับคนที่พึ่งตายสูงมากนัก แต่มันก็ยังรู้สึกใจคอไม่ค่อยจะสู้ดีเป็นธรรมดา

“ฝ่าบาท เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือ?”

เห็นว่าท่าทีของหูหลินอี้อยู่ดีๆก็เปลี่ยนเป็นอึมครึม ชายชราที่ติดตามไม่ห่างก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วกล่าวถามออกมา

“ตันเฉิงตายแล้ว…”

หูหลินอี้กล่าว

ตันเฉิงเป็นนามของเจ้าของลูกแก้ววิญญาณที่พึ่งแตกไป

“แค่มันคนเดียวหรือ?”

ชายชราเอ่ยถาม

“ใช่”

หูหลินอี้พยักหน้ากล่าวตอบ

“ฝ่าบาท ผลลัพธ์เช่นนี้กล่าวไปยังไม่นับว่าเลวร้ายอันใด ฝ่าบาทลองชมดูจำนวนผู้ที่ติดอันดับก่อนเถิด ในเมื่อมีพันกว่าคน ย่อมหมายความว่าอย่างน้อยๆก็มีคนตกตายไปแล้วพันกว่าคน”

“อีกทั้งเมื่อพวกเราลองนับรวมคะแนนของผู้ที่ติดอันดับต้นๆ ที่แต่ละคนมีคะแนนติดตัว 3-4 แต้มดู…เห็นได้ชัดว่าบัดนี้ด้านในมีผู้ที่ตกตายไปแล้วมิต่ำกว่า 2,000 คน”

ผู้ที่เข้าไปทั้งสิ้น 12,000 กว่าคน มีผู้ที่ตายตกไปแล้ว 2,000 คน แต่ทว่าคนของประเทศฝูชิวเรายังพึ่งตกตายไปแค่คนเดียวเท่านั้น…นับว่าสถานการณ์ของพวกเรายังค่อนข้างดีทีเดียว!”

ชายชราหันไปมองม่านแสงที่กางขึ้นท่ามกลางความว่างเปล่า พลางหันไปกล่าวกับหูหลินอี้ด้วยรอยยิ้ม

“เจ้ามิอาจคำนวณเช่นนี้ได้…”

อย่างไรก็ตามพอได้ยินเสียงของชายชรา หูหลินอี้กลับส่ายหัวไปมา และเริ่มให้เหตุผล “ถึงแม้ว่าด้านในจักมีผู้คนตกตายไปแล้วราวๆ 2,000 คน…แต่เจ้าชมดูเถอะ ผู้ที่พบว่าลูกแก้ววิญญาณคนของตัวเองแตกลงยังไม่ถึง 2,000 คน กระทั่งพันนึงก็มิถึงด้วยซ้ำ…”

“เช่นนั้นยังจะมีผู้ใดสามารถบอกได้…ว่าคนของประเทศฝูชิวเรานั้นพึ่งจะตกตายไปแค่คนเดียวจริงๆ?”

กล่าวถึงประโยคท้าย ถ้อยคำของหูหลินอี้ก็เป็นเชิงถามให้คิด

ชายชราได้ฟังก็เงียบไปทันที

ผู้ที่ตกตายในแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำนั้น ด้วยค่ายกลที่จอมราชันอมตะสวรรค์ใต้จัดตั้งไว้ มันแฝงเร้นไปด้วยพลังอำนาจของกฏแห่งเวลา ทำให้แม้คนจะตายตกลงไป แต่ลูกแก้ววิญญาณที่อยู่ด้านนอกอาจจะยังไม่ตอบสนองทันที กล่าวได้ว่าลูกแก้ววิญญาณบัดนี้ จนกว่าจะถึงจุดสิ้นสุด มันได้สูญเสียความสามารถบอกว่าเจ้าของได้อยู่หรือตายไปแล้ว…

เพราะถึงแม้ลูกแก้ววิญญาณในมือมันจะพึ่งแตกไปแค่ลูกเดียว แต่ยังจะมีใครสามารถบอกมันให้แน่ชัดได้บ้าง ว่าผู้คนของประเทศฝูชิวที่อยู่ด้านใน ยังไม่ตายตกไปหมดสิ้น!

ชายชราที่เงียบไปก็หันไปชมมองตารางจัดอันดับอีกครั้ง ซึ่งก็เป็นจังหวะที่ตารางจัดอันดับมีความเปลี่ยนแปลงพอดี

สำหรับบผู้ที่มีคะแนนทัดเทียมกัน หากท่านได้คะแนนมาทีหลัง ก็จะถูกจัดอันดับให้ต่ำกว่าผู้ที่ได้อยู่ก่อน

“หวงเจียเชา!”

ชายชราพึมพำออกมาเสียงแผ่วเมื่อเห็นว่ารายชื่อหนึ่งได้เลื่อนอันดับขึ้นมา และนั่นก็คือหวงเจียเชา บุตรชายคนที่ 5 ของหวงเจียหลง

“เจียเชาก็ติดอันดับแล้วรึ?”

ได้ยินเสียงพึมพำแผ่วเบาของชายชรา หูหลินอี้ก็หันไปชมดูตารางจัดอันดับทันที จึงได้เห็นว่าท้ายตารางปรากฏชื่อของหวงเจียเชาขึ้นมา

หลังจากนั้นก็มีอีกชื่อที่คุ้นเคยปรากฏขึ้น

“เมิ่งชิวอวี่?”

หูหลินอี้ที่เห็นชื่อที่คุ้นเคยดังกล่าว ก็เผลอหันไปมองสตรีชราที่ลอยร่างอยู่ด้านหลังมันไม่ไกลโดยไม่รู้ตัว

เมิ่งชิวอวี่นั้นเป็นหลานสาวของสตรีชรานางนี้

และสตรีชรานางนี้ก็เป็นผู้ฝึกตนอิสระที่บรรลุถึงขอบเขตราชาอมตะ 1 ต้นกำเนิด

เดิมทีเมิ่งชิวอวี่ก็ปรากฏตัวขึ้นในการประลองสวรรค์ใต้และแสดงผลงานไม่ใช่ชั่ว สุดท้ายจึงสามารถติดอยู่ใน 9 รายชื่อของคนีท่มีสิทธิ์เข้าร่วมแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำครั้งนี้

และหญิงชราดังกล่าวก็ติดสอยห้อยตามมาด้วย

ตอนนั้นมันยยังไปเยือนสตรีชรานางนี้ด้วยตัวเอง และกล่าวเชิญชวนให้อีกฝ่ายมาเข้าร่วมกับตระกูลราชวงศ์ประเทศฝูชิวของมัน หากแต่สตรีชราดังกล่าวเลือกที่จะปฏิเสธ

ถึงแม้ตัวมันจะรู้สึกเสียดายอยู่บ้าง แต่ก็ไม่คิดรบเร้าฝืนใจผู้อื่น

เพราะอีกฝ่ายจะอย่างไรก็เป็นตัวตนที่บรรลุถึงขอบเขตราชาอมตะ 1 ต้นกำเนิด โดยปกติแล้วก็เป็นไปไม่ได้เลยที่จะมายินยอมอยู่ใต้อาณัติใครในประเทศระดับ 8

สำหรับชายชราที่ติดตามอยู่ด้านหลังมันนั้น ถึงแม้อีกฝ่ายจะเป็นราชาอมตะ 1 ต้นกำเนิดเช่นกัน แต่ทว่าอีกฝ่ายติดตามมันมาหลายปีดีดักแล้ว กระทั่งอีกฝ่ายติดตามมัน ตั้งแต่ที่ตัวมันยังไม่บรรลุถึงขอบเขตราชาอมตะด้วยซ้ำ

‘หืม? นางช่างแลดูไร้อารมณ์ดีแท้…นี่นางไม่ยินดีที่เมิ่งชิวอวี่หลานนางติดอันดับเลย หรือที่แท้แกล้งทำเป็นนิ่งแต่ที่จริงลอบลิงโลด?’

หูหลินอี้พบว่าหลังได้ยินสิ่งที่มันพูด หญิงชราก็หันไปมองสำรวจตารางจัดอันดับทันที สุดท้ายแม้จะเห็นว่าเมิ่งชิวอวี่ปรากฏขึ้นในตาราง ทว่าท่าทีของนางก็ยังคงสงบเหมือนเคย แววตาเองก็เฉยเมยไม่แปรเปลี่ยน

แต่หูหลินอี้เชื่อว่าหญิงชรานางนี้ก็แสร้งทำเป็นสงบไปอย่างนั้นล่ะ!

วันเวลายังผันผ่านไปไม่หยุดยั้งดั่งสายน้ำไหล…

ในตารางจัดอันดับก็ปรากฏรายชื่อใหม่ๆทยอยกันผุดขึ้นมามากมาย

เรียกว่าหลังผ่านไปอีก 10 วัน บนตารางจัดอันดับก็เนืองแน่นไปด้วยชื่อของผู้คนกว่า 2,000 รายชื่อแล้ว

ในระหว่างนี้ยังปรากฏให้เห็นว่ามีรายชื่อมากมายอยู่ดีๆก็หายสาบสูญไปจากตารางจัดอันดับ และหลังจากนั้นไม่นานผู้ที่ติดอันดับรายชื่อหลายคนก็เริ่มทยอยกันได้รับคะแนนมากขึ้นในเวลาอันสั้น

กล่าวได้ว่าไม่พ้นผู้ที่อยู่ในหัวตารางได้พบเจอผู้ที่อยู่กลางและท้าตาราง ไม่ก็หัวตารางด้วยกัน และเข่นฆ่าอีกฝ่ายช่วงชิงคะแนนมา…

แต่แน่นอนว่าการหายตัวไปกับการเพิ่มขึ้นของคะแนนไม่ได้สัมพันธ์กันแม้แต่น้อย คงยากจะระบุได้ว่าใครเป็นคนฆ่าใครกันแน่

“นี่มันก็ผ่านไปร่วมเดือนแล้ว…ไฉนชื่อต้วนหลิงเทียนถึงยังไม่ปรากฏขึ้นมาสักทีเล่า?”

หูหลินอี้ลอบมองลูกแก้ววิญญาณของต้วนหลิงเทียนในแหวนพื้นที่อีกครั้งหนึ่ง พอพบว่ายังอยู่ดีก็อดไม่ได้ที่จะกล่าวพึมพำออกมา

เนื่องจากเมื่อมีรายชื่ออยู่บนตารางจัดอันดับบถึง 2,000 รายชื่อแล้ว จำนวนชื่อใหม่ๆที่เพิ่มขึ้นมาก็ไม่ได้มากมายอะไร กระทั่งรายชื่อในตารางยังมีแน้วโน้มว่าจะลดลงมากกว่าเพิ่มขึ้นด้วยซ้ำ!

นี่เป็นเพราะจะอย่างไรผู้ที่เข้าสู่แดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำคราวนี้ก็มีแค่ 12,000 กว่าคน มีคนนับพันๆได้ตกตายไปแล้ว ที่เหลืออยู่ก็กล่าวได้ว่าเริ่มน้อยลงเรื่อยๆ

“ชื่อของเจ้าหนุ่มนั่นได้ปรากฏขึ้นมาแล้ว”

ในขณะที่เสียงบ่นของหูหลินอี้พึ่งจะดังจบคำ เสียงชราหนึ่งพลันดังขึ้นเข้าหูมัน

พอหันไปมองดูต้นเสียง จึงพบว่าผู้ที่กล่าวคำกับมันก็คือหญิงชราที่เป็นยายของเมิ่งชิวอวี่ 1 ใน 9 ยอดฝีมือขอบเขตยอดเซียนอมตะของฝูชิวที่เดินทางมาด้วยครั้งนี้

หญิงชรากล่าวบอกมันไว้แล้วว่านางชื่อ เมิ่งผอ

“ชื่อของต้วนหลิงเทียนปรากฏขึ้นแล้วหรือ!?”

หูหลินอี้อดขมวดคิ้วไม่ได้ ก่อนที่จะบ่นมันก็พึ่งมองดูช่วงท้ายตารางเสร็จเมื่อครู่นี่เอง แต่กลับไม่พบว่าจะมีชื่อต้วนหลิงเทียนปรากฏออกมาแม้แต่น้อย

“ฝ่าบาท ชื่อต้วนหลิงเทียนปรากฏขึ้นแล้วจริงๆ…หากแต่มันมิได้อยู่ท้ายตาราง กลับไปปรากฏอยู่บริเวณกลางตารางเลยฝ่าบาท”

ในขณะที่หูหลินอี้กำลังนึกสงสัยในใจ ก็พอดีกับที่เสียงของชายชราผู้ติดตามข้างกายดังขึ้นแถลงไขเสียก่อน

เรียกว่าหลังจากได้ยินคำของหญิงชรา ชายชราก็เร่งกวาดตามองรายชื่อตั้งแต่หัวตารางไล่ลงมาเรื่อยๆ สดท้ายจึงไปพบเจอนามต้วนหลิงเทียนที่อยู่ๆก็ปรากฏขึ้นมาในอันดับที่ 930 เข้า!

ต้วนหลิงเทียน

3 แต้ม…

“3 แต้มรึ? หรือว่า…คนที่ต้วนหลิงเทียนประเดิมฆ่าไปคนแรกจักมี 2 แต้ม?”

หูหลินอี้ที่มองตามสายตาของชายชราข้างกายไป ในที่สุดก็ได้เห็นชื่อต้วนหลิงเทียนที่มันรอคอยมานานเสียที!

ตอนนี้แม้ทีท่ามันจะดูลังเลทั้งกังวลกับการติดโผรายชื่อไม่น้อย แต่ใจจริงของมันแล้วให้ความสำคัญกับจุดจบของเรื่องราวมากกว่า และมันเชื่อว่าจะช้าจะเร็วชื่อของต้วนหลิงเทียนก็ต้องปรากฏให้เห็นในที่สุด!

เพราะอย่างไรเสียตอนนี้ก็ชื่อคนของประเทศฝูชิวมันติดอันดับถึง 4 คนแล้ว!

“ข้าไม่คิดเลยว่าทันทีที่ชื่อของต้วนหลิงเทียนปรากฏ จะเป็นการพุ่งเข้าไปอยู่ใน 1,000 อันดับแรกโดยตรง…ตอนนี้กลายเป็นว่าเจียเฉาตกไปอยู่ในอันดับต่ำสุดแล้ว…”

หูหลินอี้ไล่มองตารางจัดอันดับอีกครั้ง และตั้งใจดูรายชื่อคนของประเทศฝูชิวเป็นพิเศษ เรียกว่าในบบรรดา 5 คนของประเทศฝูชิวมันที่ติดอันดับนั้น…4 คนล้วนมี 3 คะแนน ส่วนหวงเจียเชายังคงมีแค่ 2 คะแนนเท่านั้น

ส่วน 4 คนที่มี 3 คะแนนนั้นหวงเจียหลงอยู่ในอันดับที่ 322 หูจี้หย่งอยู่ในอันดับที่ 353 เมิ่งชิวอวี่อยู่ในอันดับที่ 398 ส่วนต้วนหลิงเทียนก็อยู่ที่อันดับ 930…

อีกทั้งอันดับ 930 ของต้วนหลิงเทียน ยังเป็นอันดับของคนที่มี 3 คะแนนเป็นคนสุดท้าย

เพราะในปัจจุบันเขาก็คือผู้ที่พึ่งได้คะแนนสะสม 3 แต้มเป็นคนสุดท้าย!

…

ภายในแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำ

ในมุมหนึ่งของป่าทึบ ปรากฏร่างคน 2 คนกำลังเผชิญหน้ากันอยู่ และบรรยากาศระหว่างทั้งคู่ ก็สูดได้กลิ่นดินปืนคละคลุ้ง เรียกว่าทำให้อาณาบริเวณตกอยู่ในความตึงเครียดไม่น้อย

ร่างทั้ง 2 ที่กำลังเผชิญหน้ากันที่ว่า เป็นชายหนุ่มทั้งคู่ หนึ่งมาในชุดสีม่วง ส่วนอีกหนึ่งมาในชุดสีเขียว

นอกจากนี้ไม่ว่าใครล้วนแล้วต่อหล่อเหลาและมีเสน่ห์ทั้งสิ้น แต่หากมองสังเกตให้ดีๆจะพบว่าชายหนุ่มชุดม่วงนั้น เมื่อเทียบกับชายหนุ่มชุดเขียวแล้ว ค่อนข้างให้ความรู้สึกน่าดูทั้งเป็นมิตรมากกว่าชายหนุ่มชุดเขียวจมหู

ชายหนุ่มชุดเขียวนั่น ยืนอยู่ตรงนั้นด้วยสีหน้าเย็นชา พาลให้ผู้คนรู้สึกเสมือนถูกผลักไสให้ไกลห่างออกไปนับพันลี้

และไม่ไกลจากจุดที่ชายหนุ่มชุดม่วงยืนอยู่ บนพื้นกลับปรากฏซากศพไร้วิญญาณร่างหนึ่ง…

ศพนี้ไร้ซึ่งบาดแผลฉกรรจ์ทั้งไร้โลหิตเจิ่งนองอันใด แต่หากใครสายตาแหลมคมเข้าหน่อย ย่อมบอกได้ทันทีว่าทรวงอกของมันนั้นยุบลงไปเล็กน้อย

‘เจ้านี่มันมี 2 แต้มเลยงั้นเหรอ…’

หลังจากที่แผ่สำนึกเทวะไปตรวจสอบป้ายหยกสะสมคะแนนที่ห้อยแขวนบริเวณเอว ต้วนหลิงเทียนก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกแปลกใจอยู่บ้าง หลังพบว่าในป้ายเขากลับมีคะแนนสะสมอยู่ถึง 3 แต้ม!

หลังแปลกใจแล้วก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกดีใจอยู่บ้าง

‘กระทั่งเจ้านี่ยังมี 2 แต้ม แล้วเจ้านั่นล่ะ…เกรงว่าคงมีมากกว่ากระมัง?’

ต้วนหลิงเทียนอดไม่ได้ที่จะลอบกล่าวในใจขณะหันไปมองจ้องชายหนุ่มชุดเขียว

ชายหนุ่มชุดเขียว กับชายหนุ่มชุดฟ้าที่นอนเป็นศพแทบเท้าเขานั้น เรียกว่าเป็นคนกลุ่มแรกที่เขาได้พบเจอหลังวิ่งไปเรื่อยอยู่หนึ่งเดือนเลยก็ว่าได้…

ยิ่งไปกว่านั้นมองจากการที่ทั้งคู่เดินทางด้วยกัน จึงเห็นได้ชัดว่าสมควรมาจากขุมกำลังเดียวกัน และมีความสัมพันธ์สนิทสนมกันไม่น้อย

“พี่สาม ข้าจะจับไอ้หนูนี่ แล้วส่งไปให้ท่านฆ่ามันเอง!”

นี่คือวาจาประโยคสุดท้ายที่ชายหนุ่มชุดฟ้าพูดก่อนจะตายตก เพราะมันพูดประโยคนี้จบก็ไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไรสืบต่อ พวกปราดร่างพุ่งมาใส่เขาด้วยจิตอำมหิตทันที!

อนิจจาพลังฝีมือของชายหนุ่มชุดฟ้าผู้นี้ อย่างดีก็แค่พอๆกับหวงเจียหลงในการประลองสวรรค์ใต้เท่านั้น

เหตุผลที่ไฉนเขากล่าวว่าเป็นหวงเจียหลงในการประลองสวรรค์ใต้ ก็มีเหตุผล

เพราะหวงเจียหลงได้รับเวทย์พลังระดับราชาที่แฝงกฏแห่งลมไว้มาฝึกปรือ ทำให้พลังฝีมือของหวงเจียหลงก้าวหน้าขึ้นไม่ใช่เล่นๆ

เรียกว่าหวงเจียหลงในวันนี้ไม่ใช่อะไรที่หวงเจียหลงในวันวานจะเทียบได้อีกต่อไป…ถึงแม้ว่าจะยังไม่อาจเข้าใจความหมายยเบื้องต้นแห่งลม แต่อย่างน้อยๆก็มีความเข้าใจเวทย์พลังที่ชักนำสายลมมาเพิ่มพูนพลังแล้วไม่น้อย ซึ่งนั่นทำให้ความแข็งแกร่งของหวงเจียหลงเพิ่มขึ้นอย่างมาก

นอกจากนี้ฟังจากคำพูดของชายหนุ่มชุดฟ้า เขายังได้รับทราบอีกเรื่องหนึ่ง…

ชายหนุ่มชุดเขียว สมควรอยู่เหนือชายหนุ่มชุดฟ้าทั้งในแง่ของฐานะและพลังฝีมือ!

หากทั้งสองสถานะนี้ไปอยู่ในโลกภายนอกยังไม่อาจทำให้ผู้คนและดูเคารพยำเกรงได้ถึงขนาดนี้ แต่พอดีว่าที่นี่คือแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำ สถานที่ๆผู้เข้มแข็งอยู่ อ่อนแอตกตาย หากชายหนุ่มชุดฟ้าที่อ่อนด้อยกว่าชายหนุ่มชุดเขียวไม่เร่งเอาอกเอาใจอีกฝ่ายให้มากเข้า ใครจะไปรู้ว่าชายหนุ่มชุดเขียวจะใจเหี้ยมเห็นแก่แต้มไม่กี่แต้มในป้ายหยกสะสมคะแนนของมันหรือไม่?!

เช่นนั้นจึงบังเกิดเป็นฉากที่ชายหนุ่มชุดฟ้าแลดูเคารพยกย่องชายยหนุ่มชุดเขียวอย่างสูง เมื่อเจอศัตรูก็ยังคิดจะลงมือจัดการสยบศัตรู เพื่ออำนวยความสะดวกให้ชายหนุ่มชุดเขียวได้รับแต้มง่ายๆ

และก่อนที่จะพบเจอกับต้วนหลิงเทียน ชายหนุ่มชุดฟ้าก็ได้จัดการกำราบศัตรูและเหลือลมหายใจสุดท้ายให้ชายหนุ่มชุดเขียวเก็บงานมานักต่อนักแล้ว เรื่องราวทั้งหมดล้วนดำเนินไปอย่างราบรื่น

อย่างไรก็ตามต่อให้มันหลับก็ไม่อาจฝันถึง

ว่าคราวนี้มันจะเตะโดนตอเหล็กเข้าให้!

ชายหนุ่มที่อายุไม่ถึงร้อยปีผู้นี้…กลับอาศัยแค่หนึ่งหมัดที่ซัดออกตามอำเภอใจ จบชีวิตของมันลงได้อย่างง่ายดาย!

ศพชายหนุ่มชุดฟ้าที่นองนิ่งอยู่ตรงนั้น สองตาของมันเบิกโพลงตกตายตาไม่หลับ ลูกตาของมันยังคงเบิกโพลงมองจ้องมาที่เขาเขม็ง!

“ธาตุดินงั้นรึ…น่าสนใจดีนี่”

หลังสบตากับต้ววนหลิงเทียนอยู่พักหนึ่ง ชายหนุ่มชุดเขียวก็เป็นฝ่ายปริปากกล่าวคำออกมาก่อน

ตอนที่ 2,998 : ความหมายลึกซึ้ง ลมกรด!

แต่ต้นจนจบ ชายหนุ่มชุดเขียวจับจ้องมองการตายของชาหนุ่มชุดฟ้าอย่างสงบ

แม้กระทั่งในวินาทีที่ชาหนุ่มชุดฟ้าล้มลงสิ้นใจ สีหน้าของมันก็ไม่แม้แต่จะเปลี่ยนไปสักนิด ราวกับคนที่ตกตายลงไปต่อหน้าต่อตาหาใช่เพื่อนหรือคนรู้จัก แต่ไม่อาจนับเป็นตัวอะไรได้

“ธาตุดินงั้นรึ…น่าสนใจดีนี่”

นอกจากนั้นเพียงฟังจากหนึ่งวาจาที่ชายหนุ่มชุดเอ่ยออก ก็บอกให้รู้ว่ามันมองออกว่าสิ่งที่ต้วนหลิงเทียนใช้เมื่อครู่เป็นพลังจากการเข้าใจความหมายแห่งดิน อันเป็นความลึ้กซึ้งของกฏแห่งดิน

แต่กระนั้น แม้มันจะล่วงรู้ว่าต้วนหลิงเทียน เข้าถึงพลังกฏแห่งดิน แต่มันก็ไม่ได้มีทีท่าว่าจะตื่นตระหนกตกใจอะไร ราวกับมันยังเปี่ยมล้นไปด้วยความมั่นใจว่าเอาอยู่

เห็นกริยาดังกล่าวของอีกฝ่าย สีหน้าต้วนหลิงเทียนก็เริ่มแปรเปลี่ยนเป็นจริงจัง

ชายหนุ่มเบื้องหน้าเขาตอนนี้ ในเมื่ออีกฝ่ายสามารถคงความสงบอยู่ได้ ก็ด้วยมีเหตุผลเพียงสองประการเท่านั้น หนึ่งอีกฝ่ายเสแสร้งทำเป็นนิ่ง ส่วนประการที่สองคืออีกฝ่ายได้เข้าใจกฏบางอย่างเช่นกัน

และต้วนหลิงเทียนรู้สึกว่าประการที่สองนั้นมีความเป็นไปได้สูงกว่า

ทันใดนั้นเอง

อยู่ๆชายหนุ่มชุดเขียวที่ม้องจ้องต้วนหลิงเทียนอย่างสงบ ทั่วร่างของมันก็ปะทุพลังเซียนอมตะต้นกำเนิดออกมาอย่างดุร้าย!

และทันทีที่พลังเซียนอมตะต้นกำเนิดของมันปะทุลุกโชนขึ้นมาปานเพลิงไฟ ก็กลับกลายเป็นสายลมสีเขียวครามที่ม้วนพัดเวียนวนห้อมล้อมไปทั่วร่างของมัน!

เวลานี้ ร่างของชายหนุ่มชุดเขียวยังค่อยๆลอยล่องขึ้นจากพื้น หากแต่มันไม่ได้ใช้พลังเหินบิน แต่เป็นพลังอำนาจของสายลมสีเขียวครามที่พยุงร่างมันขึ้นมา!

“ธาตุลม!”

เมื่อเห็นสายลมสีเขียวครามที่ม้วนวนไปทั่ววร่างงของชายหนุ่มชุดเขียว ต้วนหลิงเทียนก็ตระหนักได้ทันทีว่าที่แท้อีกฝ่ายก็เข้าใจความหมายลึกซึ้งของกฏเช่นกัน!

นอกจากนั้นยังเป็นความหมายลึกซึ้งของกฏแห่งลม!!

ซ้ำร้ายความเข้าใจในความหมายแห่งลมของชายหนุ่มชุดเขียวนั้น…แตกต่างจากความเข้าใจความหมายแห่งลมของหวงเจียหลงคนละโลก!

หวงเจียหลงนั้นยังพึ่งเข้าใจแค่บางส่วนของความหมายแห่งลมเท่านั้น

ทว่าชายหนุ่มชุดเขียวเบื้องหน้า สมควรเข้าใจความหมายยแห่งลมจนปรุโปร่งแล้ว มองจากความเร็วที่พลังเซียนอมตะต้นกำเนิดของอีกฝ่ายผสานเข้ากับพลังธาตุลม เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายไม่ได้แตกฉานความหมายแห่งลมในวันสองวันเป็นแน่!

“ตระกูลสุมา สุมาฉุน!”

ชายหนุ่มชุดเขียวที่ถูกสายลมเขียวครามโอบอุ้มพยุงร่าง มองต้วนหลิงเทียนพลางกล่าวออกมาเสียงเบา

“ตระกูลสุมา? ตระกูลสุมาที่เป็นขุมกำลังระดับ 7 ที่ร่ำลือกันว่าแข็งแกร่งที่สุดในเขตปกครองคฤหาสน์เฉวียนโยวรองจาก 3 นิกาย 2 ตระกูลน่ะรึ?”

ต้วนหลิงเทียนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกทึ่งอยู่ในใจเล็กน้อย เมื่อได้ยินชายหนุ่มในชุดเขียวครามกล่าวเผยพื้นเพความเป็นมา

เรื่องราวของตระกูลสุมานั้น เขาได้ยินมาจากฮ่องเต้ฝูชิว หูหลินอี้ ในขณะเดินทางมายังทะเลสาบอวิ๋นเยียน ดังนั้นเขาจึงพอรับทราบคร่าวๆว่าตระกูลสุมาเป็นเช่นไร

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เขาคาดไม่ถึงจริงๆ ก็คือชายหนุ่มชุดเขียวเบื้องหน้ากลับเป็นคนของตระกูลสุมาที่ว่า!

เขาเองก็ยังจดจำคำพูดของหวงเจียหลงได้ดี “น้องต้วนแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำเปิดออกครานี้ ไม่ได้มีแต่คนของดินแดนพันประเทศที่เป็นขุมกำลังระดับ 8 และขุมกำลังระดับ 8 อื่นๆเข้าร่วมเท่านั้น แต่ยังมีขุมกำลังระดับ 7 บางส่วนส่งคนมาด้วย”

“ในบรรดาขุมกำลังระดับ 7 เหล่านั้น ยอดฝีมือขอบเขตยอดเซียนอมตะของพวกมัน บางคนก็ได้ฝึกปรือวรยุทธ์อมตะกับเวทย์พลังระดับราชามานาน ย่อมไม่ขาดผู้ที่เข้าใจความหมายลึกซึ้งของกฏต่างๆ กระทั่งอัจฉริยะบางคน อาจจะเข้าใจความหมายลึกซึ้งถึง 2 ประการแล้ว”

นั่นคือสิ่งที่หวงเจียหลงกล่าวบอกกับเขา

“ไม่น่าแปลกใจเลย ที่ไฉนเจ้าถึงแลดูมั่นใจนัก…ที่แท้เจ้าก็เป็นคนของขุมกำลังระดับ 7 นี่เอง”

ลูกตาต้วนหลิงเทียนหดหยีลงเล็กน้อย ค่อยกล่าวแนะนำตัวเองตามมารยาท “ประเทศฝูชิว ต้วนหลิงเทียน”

“อายุไม่ถึงร้อยปี บรรลุขอบเขตยอดเซียนอมตะขั้นสูงสุด แถมยังเข้าใจความหมายลึกซึ้งอย่างความหมายแห่งดินจนแตกฉาน…พรสวรรค์ทั้งไหวพริบปฏิภาณเจ้า กล่าวได้ว่าท้าทายสวรรค์แล้วจริงๆ”

สุมาฉุนมองต้วนหลิงเทียนพลางกล่าวออกด้วยวาจาไม่ขาดคำชมเชย “นี่นับเป็นครั้งแรกในชีวิตของข้าเลย ที่ได้พบเจอผู้ที่มีพรสวรรค์ทั้งไหวพริบปฎิภาณสูงล้ำเท่าเจ้า!”

“เจ้าเองก็ไม่เลว”

ต้วนหลิงเทียนกล่าว

“แต่ถึงอย่างนั้น…วันนี้เจ้าก็ถูกลิขิตให้ต้องตายตกลงที่นี่! การที่ข้า สุมาฉุน ได้เข่นฆ่าอัจฉริยะมากพรสวรรค์เช่นเจ้าได้ นับว่ามากพอให้ข้าอวดโอ่ได้ชั่วชีวิต!”

พอสุมาฉุนเอ่ยคำออกมาอีกครั้ง สองตามันก็ฉายชัดถึงเจตนาฆ่าฟันอันน่ากลัว เห็นได้ชัดว่ามันคิดฆ่าต้วนหลิงเทียนให้ตาย!

ในแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำ เพื่อสะสมแต้มแล้ว ปกติก็คงเป็นไปไม่ได้ที่จะไว้ชีวิตคนที่พบเจอ เว้นเสียแต่อีกฝ่ายจะเป็นคนรู้จักมักคุ้น

จะอย่างไรก็ตามแต่ สุมาฉุนผู้นี้ทั้งๆที่ได้เห็นการลงมือของต้วนหลิงเทียนไปแล้ว แต่ยังประกาศออกมาชัดเจนว่าจะฆ่าต้วนหลิงเทียนให้ตาย ก็เผยให้รู้ว่าตัวมันนั้นมีความมั่นใจอันสูงส่ง!

‘ให้ตายเถอะ ดูเหมือนเจ้าสุมาฉุนผู้นี้สมควรเข้าใจความหมายลึกซึ้ง 2 ประการแล้วไม่ผิดแน่…นี่ดวงของข้ามันดีขนาดนี้จริงๆ?’

เผชิญหน้ากับความมั่นใจของสุมาฉุน ต้วนหลิงเทียนได้แต่คิดในใจอย่างประชด เขาวิ่งโร่อยู่เป็นเดือนไม่เจอใคร พอมาเจอเข้าจริงๆกลับเจอตัวเป้งเข้าให้!

ยอดเซียนอมตะขั้นสูงสุดที่สามารถเข้าใจความหมายลึกซึ้ง 2 ประการนั้น นับว่าเป็นตัวตนระดับแนวหน้าของผู้ที่เข้าร่วมแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำครั้งนี้เลยก็ว่าได้!

เรียกว่าตัวตนเช่นมัน สามารถเดินทอดน่องไปทั่วแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำได้อย่างสบายใจดั่งเดินชมสวนหลังบ้าน!

เพราะในแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำนั้น ไม่ว่าจะเป็นยันต์เต๋าอมตะอันใดที่มีพลังอานุภาพเหนือกว่าขอบเขตยอดเซียนอมตะ ก็จะไม่อาจสามารถใช้งานได้เลย เพราะมันจะถูกพลังของค่ายกลที่ปกคลุมไปทั่วแดนทำลายลงในพริบตา!

ด้วยวิธีนี้ ต่อให้ท่านพกยันต์เต๋าอมตะล้ำเลิศมามากเพียงไหน ก็กลับกลายเป็นแค่ของไร้ประโยชน์!

และยันต์เต๋าอมตะที่เป็นประเภทจู่โจมหรือสนับสนุนที่ยอดเซียนอมตะมักพกไว้ ก็สมควรเป็นยันต์เต๋าอมตะที่มีพลังอำนาจของขุนนางอมตะ เรียกว่ายามเปิดใช้ ไอพลังที่เริ่มก่อตัวอย่างไรก็เหนือกว่าพลังของยอดเซียนอมตะ

เมื่อแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำสัมผัสได้ถึงไอพลังที่เหนือกว่ายอดเซียนอมตะ มันก็จะทำการขจัดทิ้งทันที ทำให้ยันต์เต๋าอมตะใดๆที่มีพลังเหนือกว่าขอบเขตยอดเซียนอมตะกลับกลายเป็นแผ่นหยกโง่ๆแผ่นหนึ่ง!

ในที่นี้ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับพลังฝีมือส่วนตัวเท่านั้น!

“ก็มีคนเคยพูดกับข้าแบบนี้หลายคนแล้วเหมือนกัน…แต่ตอนนี้หญ้าที่หลุมศพพวกมันคงสูงสามฉื่อแล้ว”

เมื่อสัมผัสได้ถึงเจตนฆ่าฟันอำมหิตที่แผ่ซ่านออกมาทั่วร่างชายหนุ่มชุดเขียว ต้วนหลิงเทียนก็เอ่ยคำตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงเฉยเมย

“นั่นมันพวกสวะ…ไม่อาจนับรวมข้า!”

ก่อนที่สุมาฉุนจะกล่าวคำเสียงเย็น มือมันก็สะบัดเบาๆปรากฏกระบี่เล่มหนึ่งที่แลดูไม่ธรรมดาผุดจากความว่างเปล่าเข้ามือ ตัวกระบี่ที่ว่ายังเปล่งแสงพลังลี้ลับจางๆ เห็นได้ชัดว่าสมควรเป็นกระบี่อมตะระดับราชา!

“ก็เข้ามาลองดู!”

ในมือต้วนหลิงเทียนเอง ก็ปรากฏพลองอมตะระดับราชาที่ผุดโผล่จากความว่างมากระชับถือไว้เช่นกัน ตัวเขานั้นในโลกเก่านอกจัดเป็นผู้เชี่ยวชาญสรรพวุธอย่างหาตัวจับได้ยาก! เรียกว่าอาวุธใดๆก็ตามนอกจากปืนแล้ว เขาล้วนใช้ได้คล่องไม่ต่างมือเท้า ทำให้วันนี้ไม่ว่าจะหยิบจับอาวุธอะไร เขาก็นำมาประยุกต์ใช้กับวรยุทธ์อมตะทั้งเวทย์พลังที่มีได้อย่างง่ายดาย

และในบรรดาอุปกรณ์อมตะระดับราชาที่เขาครอบครองอยู่ พลองอมตะระดับราชาเล่มนี้นับเป็นศาสตราที่มีอานุภาพสูงสุด เช่นนั้นเขาจึงมักจะใช้มันต่อกรกับศัตรู

“หึ!”

เมื่อเห็นว่าต้วนหลิงเทียนไม่ได้ยำเกรงอะไรมันเลย สีหน้าสุมาฉุนก็คล้ายฉาบไว้ด้วยชั้นน้ำแข็ง หลังแค่นคำสบถขัดใจคราหนึ่ง สายลมเขียวคราวที่ห้อมล้อมพยุงกายเพียงสั่นไหวเบาบาง จากนั้นคนก็คล้ายกลับกลายเป็นลมพายุหอบหนึ่ง กรรโชกกวาดไปทางต้วนหลิงเทียนอย่างเกรี้ยวกราด!

ในระหว่างที่ร่างมันกรรโชกมาเร็วไว ยังปรากฏเงาร่างรางเลือนสีน้ำเงินอ่อนปกคลุมฝ่าเท้า ทำให้ความเร็วในการโจนทะยานของมันบรรลุสู่อีกขั้น!

บัดนีสุมาฉุน ไม่คล้ายผู้คนแต่เป็นเสือชีตาร์ปราดเปรียว ที่กระโจนเข้ามาด้วยความเร็วอัศจรรย์!

เพียงความเร็วที่มันโจนทะยานร่างเปิดฉากเข่นฆ่าเข้ามา ก็แทบจะทัดเทียมกับความเร็วสูงสุดของต้วนหลิงเทียนแล้ว!

“หืม?”

และในขณะที่ต้วนหลิงเทียนกำลังคิดว่านี่สมควรเป็นความเร็วสูงสุดของสุมาฉุนนั้นเอง อยู่ๆร่างฉับไวของสุมาฉุนเบื้องหน้าก็เริ่มพร่ามัวไปดั่งเงาเลือน ในสายตาเขาคงเหลือแต่ภาพติดตาที่กำลังจางหายเท่านั้น!

จังหวะนี้ ต้วนหลิงเทียนไม่อาจมองท่าร่างของสุมาฉุนได้ชัดเจนอีกต่อไป

‘นี่มัน…ความลึกซึ้งประการที่สองของกฏแห่งลมที่มันเข้าใจงั้นรึ?’

ในห้วงเวลาพริบตาดุจฟ้าแลบ หน้าต้วนหลิงเทียนก็เปลี่ยนสีไปไม่น้อย!

เพราะนอกจากกความเป็นไปได้ข้อนี้ เขาไม่อาจหาคำใดอื่นมาอธิบายได้อีก ว่าสุมาฉุนอาศัยอะไรถึงสามารถยกระดับความเร็วได้น่ากลัวขึ้นถึงขนาดนี้ ‘อยู่ๆความเร็วของมันก็ปะทุสูงขึ้นในชั่วพริบตา…ความหมายลึกซึ้งประการที่สองของกฏแห่งลมที่มันเข้าใจ สมควรจะเป็นความลึกซึ้งที่เน้นสนับสนุนในแง่ของความเร็วเป็นหลักสินะ!’

ต้วนหลิงเทียนลอบคาดเดาในใจ

“ไอ้หนู หากเจ้าไม่อยากตายรีบเร่งเร้าพลังเซียนยอมตะผสานธาตุดินแล้วถ่ายทอดมันลงเกราะอ่อนที่เจ้าสวมอยู่เสีย! เร็วเข้า!!”

ในขณะที่ต้วนหลิงเทีนกำลังคาดเดาเรื่องราวในใจ เสียงแฝงความกังวลเล็กน้อยของปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดินพลันโพล่งดังขึ้นอย่างประจวบเหมาะ!

ได้ยินคำของปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดิน ต้วนหลิงเทียนก็ไม่รอช้า เร่งระดมพลังเซียนยอมตะต้นกำเนิดที่ผสานไว้ด้วยพลังแห่งธาตุดิน พลางถ่ายทอดลงสู่เกราะอ่อนอมตะระดับราชาที่เขาสวมไว้ เพื่อเปิดใช้พลังอำนาจของมันทันที

ทันใดนั้นเมื่อเกราะอ่อนสำแดงพลังอานุภาพ ทั่วร่างต้วนหลิงเทียนก็ปรากฏเงาร่างเกราอ่อนเกล็ดแดงหนึ่งขึ้นมาห่อหุ้มปกคลุมเอาไว้

และในขณะที่เงาร่างเกราะอ่อนเกล็ดแดงปรากฏขึ้นคลุมกายต้วนหลิงเทียน พลังลี้ลับสีเหลืองแก่ขุมหนึ่งก็หลั่งไหลไปผสานรวมเข้ากับเงาร่างเกราะอ่อนเกล็ดแดงที่ว่าอย่างฉับไว!

ทันใดนั้นเงาร่างเกราะอ่อนเกล็ดแดงก็คล้ายจะทวีความแข็งแกร่งมากขึ้นหลายส่วน!

เห็นฉากดังกล่าว ต้วนหลิงเทียน่อมทราบได้ทันทีว่าเป็นปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดินได้ใชความสามารถของเพื่อเพิ่มพูนพลังอำนาจในการป่องกันของเกราะอ่อนเกล็ดแดง ซึ่งเป็นชุดเกราะอมตะระดับราชาให้สูงขึ้น!

และแทบจะเป็นเวลาเดียวกันกับที่ปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดินเสริมพลังให้กับเกราะอ่อนเกล็ดแดงแล้วเสร็จ

ฟั่บ! ฟั่บ! ฟั่บ! ฟั่บ! ฟั่บ! ฟั่บ!

…

เสียงกระบี่กรีดฟ้าแว่วดังขึ้นในหูต้วนหลิงเทียนระงม!

ในขณะเดียวกัน ด้านต้วนหลิงเทียนก็ไม่ทันมีเวลาได้ตอบสนองสิ่งใด บรรยากาศรอบกลายก็เต็มไปด้วยพลังกระบี่คมกริบเขียวคราม สาดโถมเข้ามาทั่วร่างเขาปานห่าพิรุณกระหน่ำ ซัดสะบั้นฟันเข้าใส่เงาร่างเกราะอ่อนเกล็ดแดงของเขาอย่างเกรี้ยวกราด!

ทันใดนั้นเงาร่างเกราะออนเกล็ดแดงของเขาก็สะเทือนสะท้าน คล้ายจะพังทลายลงได้ทุกเมื่อ หากแต่ยังแข็งขืนต้านทานเอาไว้ได้!

‘ความเร็วบัดซบอะไร…ไฉนพลังกระบี่ของมันถึงได้ไวขนาดนี้!’

ต้วนหลิงเทียนอดไม่ได้ที่จะตื่นตกใจ หากไม่ใช่เพราะปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดินจ่ายพลังไปหนุนเสริมพลังป้องกันของเกราะอ่อนอมตะระดับราชาแล้วล่ะก็ อาศัยพลังป้องกันดั้งเดิมของมันคงยากจะหยุดยั้งห่าคมกระบี่สะบั้นของสุมาฉุนได้!

“นี่มันจะไม่เร็วเกินไปหน่อยรึไง…ความลึกซึ้งประการที่สองของกฏแห่งลมที่สุมาฉุนเข้าใจมันคืออะไรกันแน่?!”

ใจต้วนหลิงเทียนอดไม่ได้ที่จะสะท้านเต้นไปไม่เป็นจังหวะ ขณะเดียวกันก็เร่งกล่าวถามปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดินเสียงเครียดทันที

“ความลึกซึ้งประการที่สองของกฏแห่งลมที่เจ้าหนูนี่มันเข้าใจคือ ‘ลมกรด’ เป็นความลึกซึ้งที่เน้นเสริมความเร็วเป็นหลักของกฏแห่งลม…อีกทั้งความลึกซึ้งประการนี้ของกฏแห่งลม ยังเป็นความลึกซึ้งที่ถือว่าร้ายกาจอย่างน่ากลัว เพราะมันสามารถเพิ่มพูนทั้งความเร็วให้กับผู้ใช้ทุกด้าน ไม่เว้นความเร็วในการจู่โจม…”

ปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดินกล่าว “เจ้าหนู หากไม่ใช่เพราะข้า…ตอนนี้เจ้าคงตายเป็นผีใต้คมกระบี่เมื่อครู่ของมันแล้ว!”

“พลังฝีมือของเจ้าหนูนั่น ในแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำแห่งนี้ น่ากลัวว่ามันจะไม่เป็นสองรองใคร!”

กล่าวถึงจุดนี้น้ำเสียงของปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดินก็จริงจังไม่น้อย

“อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ด้วยเจ้ามีข้าหนุนเสริม…ต่อให้มันจะเร็วบัดซบกว่านี้ก็ช่างหัวมันปะไร วันนี้ให้มันตีเจ้าทั้งวันมันก็ไม่มีทางฝ่าการป้องกันของเจ้าได้แน่นนอน!!”

กล่าวถึงท้ายประโยคน้ำเสียงของปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดินก็คล้ายจะฉายชัดถึงความภาคภูมิใจออกมา “เดี๋ยวมันโจมตีเจ้าจนหมดแรงเมื่อไหร่ มันก็ล้มเลิกไปเอง…”

และราวกับจะตอกย้ำคำพูดของปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดิน

หลังห่าคมกระบี่กระหน่ำฟันเข้ามารอบกายต้วนหลิงเทียนต่ออีกสักพัก ในที่สุดสุมาฉุนก็หยุดจู่โจม จากนั้นร่างที่กลับกลายเป็นดั่งเงาเลือนวูบไปวูบมาของมัน ก็เริ่มปรากฏตัวให้เห็นชัดอีกครั้ง

“ข้าล่ะแทบไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองจริงๆ ที่แท้เจ้ากลับเข้าใจความลึกซึ้งประการที่สองของกฏแห่งดินเช่นกัน…แถมความลึกซึ้งประการที่สองของกฏแห่งดินที่เจ้าเข้าใจ ดันเอกอุเรื่องป้องกันสินะ? หาไม่แล้วเจ้าคงมิอาจต้านทานรับกระบี่ของข้าได้ง่ายดายเช่นนี้!”

สุมาฉุนมองจ้องต้วนหลิงเทียนตาเขม็ง กล่าววออกเสียงหนัก “เป็นข้าดูเบาเจ้าไป!”

ตอนที่ 2,999 : พลังอำนาจของอุปกรณ์อมตะระดับจอมราชัน!

หลังจากที่สุมาฉุนหยุดมือลง มันก็ไม่มีความคิดจะลงมือหลงเหลือสืบไป

นั่นเพราะเมื่อครู่ มันได้พยายามจู่โจมเข่นฆ่าผู้อื่นสุดกำลังที่มีแล้ว อนิจจายังไม่อาจบุกฝ่าปราการป้องกันของผู้อื่นเขาได้เลย…

ในเมื่อรั้นจะลงมือจู่โจมสืบต่อ ผลลัพธ์ก็คงเดิม มิสู้หยุดมือไว้เพื่อประหยัดเรี่ยวแรงยังประเสริฐกว่า

“เป็นข้าดูเบาเจ้าไป!”

หลังจากมองกล่าวกับต้วนหลิงเทียนเสียงเข้มจบคำ สุมาฉุนก็หันหลังเตรียมจะจากไป

“ข้าให้เจ้าไปได้แล้วหรือ?”

ต้วนหลิงเทียนหยีตาลงเล็กน้อย มุมปากยกยิ้มแสยะเยียบเย็น ทันใดนั้นพลังเซียนอมตะต้นกำเนิดทั่วร่างของเขาก็ปะทุลุกโชนขึ้นมา แผ่กลิ่นอายพลังกล้าแข็งสะท้านไปในบรรยากาศ

ได้ยินวาจาดังกล่าวของต้วนหลิงเทียน ร่างสุมาฉุนที่คิดจากไปก็ชะงักหยุดลง จากนั้นมันก็หันมาเหลือบมองต้วนหลิงเทียน กล่าวออกด้วยน้ำเสียงเฉยเมย “ข้ายอมรับว่าพลังป้องกันของเจ้าสูงส่งสุดที่ข้าจะบุกฝ่าเข้าไปได้…”

“อย่างไรเสียความเร็วของเจ้านับเป็นอะไรในสายตาข้า? แม้ข้าจะไม่ลงมือตอบโต้อะไร อาศัยเคลื่อนร่างหลบเจ้าถ่ายเดียว นั่นก็มากพอให้เจ้าหมดหนทางแตะได้แม้แต่ชายเสื้อของข้า”

สุมาฉุนกล่าวถึงจุดนี้ น้ำเสียงของมันก็กลายเป็นหยิ่งผยองอีกครั้ง “ข้ามิอาจทำลายการป้องกันเจ้าได้ก็จริง แต่เจ้าก็ไม่มีวันตามความเร็วของข้าได้ทัน!”

“แม้ข้าฆ่าเจ้าไม่ได้…แต่เจ้าก็ไม่มีหนทางฆ่าข้าเช่นกัน!”

ในเรื่องของความเร็วแล้ว สุมาฉุนดูจะมั่นใจถึงขีดสุด

ต้องทราบด้วยว่ากฏที่มันเลือกทำความเข้าใจก็คือกฏแห่งลมที่โดดเด่นในเรื่องของความเร็วเป็นทุน อีกทั้งในบรรดาความลึกซึ้งที่มันเข้าใจทั้งสองประการ นอกจากความหมายแห่งลมแล้ว ความลึกซึ้งอีกประการก็คือ ‘ลมกรด’ ที่โดดเด่นในเรื่องความเร็วเป็นที่สุดของกฏแห่งลม!

กล่าวจบคำสุมาฉุนก็คร้านจะสนใจต้วนหลิงเทียนสืบไป หันหลังกลับและจากไปทันที

ในขณะที่สุมาฉุนหันหลังจากไป เสียงเยียบเย็นต้วนหลิงเทียนพลันดังขึ้นไล่หลัง “แล้วหากข้าใช้อุปกรณ์อมตะระดับจอมราชันเล่า?”

คำพูดนี้ของต้วนหลิงเทียน เสมือนแหลนพุ่งตรงทะลวงกลางหูของสุมาฉุนก็ไม่ปาน ทำให้ร่างสุมาฉุนถึงกับชะงักลงโดยพลัน

ครู่ต่อมา มันที่เร่งรีบหันหน้ากลับมาดูชม ก็พบว่าพลองยาวในมือต้วนหลิงเทียนอันเป็นอุปกรณ์อมตะระดับราชานั้นไม่อยู่แล้ว แต่ในมือต้วนหลิงเทียนกลับถือไว้ด้วยแหวนวงหนึ่ง

แหวนวงนี้แลดูแตกต่างจากแหวนทั่วไปเป็นอย่างมาก นอกจากนั้นตัวแหวนยังประดับไปด้วมณี 9 เม็ด ซึ่งแต่ละเม็ดก็มีรูปร่างแตกต่างกันออกไป

นอกจากนั้นทั่วทั้งตัวแหวนกลับเป็นสีแดงเพลิง และท่าทางจะไม่ใช่สีที่ชุบย้อมภายหลัง แต่เป็นสีสันของวัตถุดิบที่ใช้หลอมแหวนวงนี้ขึ้นมา

รัศมีพลังลี้ลับที่แผ่กำจายออกมาเรื่อๆรอบตัวแหวนนั้น เดิมทีไม่ได้ส่องสว่างเท่าอุปกรณ์อมตะระดับราชาด้วยซ้ำ อย่างไรก็ตามทันทีที่ต้วนหลิงเทียนถ่ายทอดพลังลงไป ตัวแหวนก็เริ่มแผ่ซ่านกลิ่นอายพลังอันน่าพรั่นพรึงออกมา

ยิ่งไปกว่านั้นทันทีที่กลิ่นอายยพลังน่าพรั่นพรึงดังกล่าวเริ่มแผ่ซ่านออกมา สุมาฉุนที่สัมผัสได้ถึง ก็รู้สึกเสมือนตัวเองสูดได้กลิ่นแห่งความตายประการหนึ่ง…

“อุปกรณ์อมตะระดับจอมราชัน!!”

หากตอนแรกบอกว่า การที่ต้วนหลิงเทียนเอ่ยถึงอุปกรณ์อมตะจอมราชันขึ้นมา มันคิดว่าต้วนหลิงเทียนกำลังเสแสร้งล่ะก็

มาตอนนี้พอสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายพลังอันน่าพรั่นพรึงที่ตัวแหวนแผ่ซ่านออกมากดดันในบรรยากาศ สุมาฉุนก็มั่นใจเต็มสิบส่วน ว่าแหวนในมือต้วนหลิงเทียนวงนี้เป็นนอุปกรณ์อมตะระดับจอมราชันแน่นอน!!

‘เป็นไปได้อย่างไรกัน?!’

‘อาศัยยอดเซียนอมตะเช่นมัน ไฉนมีอุปกรณ์อมตะระดับจอมราชันไว้ในครอบครองได้!?’

ตอนนี้ใจของสุมาฉุนว้าวุ่นนัก มันไม่อาจทำใจเชื่อได้ลงคอจริงๆ ว่าต้วนหลิงเทียนจะมีอุปกรณ์อมตะระดับจอมราชันในมือ!

ต้องทราบด้วยว่า กระทั่งตระกูลสุมาของมัน ที่เป็นขุมกำลังระดับ 7 อันน่าเกรงขาม ยังไม่มีแม้แต่อุปกรณ์อมตะระดับจอมราชันสักชิ้น!

ทั้งต่อให้ตระกูลสุมาของมันจะมีอุปกรณ์อมตะระดับจอมราชันจริง แต่พวกมันก็คงไม่กล้าเปิดเผยออกมาโดยง่าย เพราะหากเรื่องแพร่งพรายออกมา น่ากลัวว่าตระกูลสุมาของมันก็คงไม่มีปัญญารักษาอุปกรณ์อมตะระดับจอมราชันเอาไว้ได้เลย

ภายในเขตปกครองของคฤหาสน์เฉวียนโยว หากจะถามว่าขุมกำลังระดับ 7 ที่พอจะมีความสามารถรักษาอุปกรณ์อมตะระดับจอมราชันเอาไว้ได้ล่ะก็ คงมีแต่ 3 นิกาย 2 ตระกูลเท่านั้น

แต่เป็นธรรมดาว่าหาก 3 นิกาย 2 ตระกูลคิดจะเก็บอุปกรณ์อมตะระดับจอมราชันเอาไว้ใช้จริงๆ เรื่องนี้ต้องได้รับความเห็นชอบจากคฤหาสน์เฉวียนโยวก่อน!

เรื่องนี้บอกให้รู้ว่าอุปกรณ์อมตะระดับจอมราชันมีคุณค่าถึงเพียงใด!

ทว่าตอนนี้อุปกรณ์อมตะระดับจอมราชันที่ว่า กลับมาปรากฏอยู่ในมือของยอดเซียนอมตะผู้หนึ่ง จึงทำให้สุมาฉุนรู้สึกยากที่จะเชื่อได้ลงคอ กระทั่งเห็นเองกับตามันยังไม่อยากจะเชื่อ!!

‘หนี!!’

ชั่วพริบตาต่อมาสุมาฉุนก็ดึงสติกลับคืนได้ฉับไว และในหัวมันก็หลงเหลือเพียงหนึ่งความคิดเท่านั้น

หนี!!

ความเร็วของอีกฝ่าย ไม่อาจเทียบชั้นกับมันได้ก็จริง…

ทว่าหากเป็นอีกฝ่ายที่อุปกรณ์อมตะระดับจอมราชันไว้ในมือเล่า? เรื่องราวมันจะแปรเปลี่ยนกลับกลายไปดั่งหนังคนละม้วน…เพราะอย่างน้อยๆความเร็วในการโจมตีของอีกฝ่ายก็สามารถไล่ทันความเร็วของมันได้แน่นอน!!

ตอนนี้สิ่งเดียวที่มันต้องกระทำก็คือเร่งรุดหลบหนีออกไปให้พ้นระยะจู่โจมของอีกฝ่าย เพราะตราบใดที่อีกฝ่ายไม่อาจเพ่งเล็งมาที่มันได้ ตัวมันก็สามารถหลบหนีจากไปได้อย่างปลอดภัย!!

แต่สิ่งที่มันกำลังคิดมีหรือที่ต้วนหลิงเทียนจะคิดไม่ได้?

หากไม่มั่นใจ มีหรือต้วนหลิงเทียนจะจงใจกล่าวเตือนอีกฝ่ายแต่แรกว่าเขามีอุปกรณ์อมตะระดับจอมราชัน?

“คิดหนีงั้นหรือ…แต่เจ้าจะหนีได้พ้น?”

เมื่อเห็นว่าร่างสุมาฉุนได้ลุกโหมไปด้วยสายลมเขียวครามดั่งพายุ และร่างของอีกฝ่ายก็พุ่งวาบไปด้วยความเร็วอันน่ากลัวปานสายลมกรรโชกหอบหนึ่ง มุมปากต้วนหลิงเทียนก็ยกแสะเผยยิ้มเย้ยหยันออกมา!

“ความหมายลึกซึ้ง พื้นที่โน้มถ่วง!”

แทบจะพร้อมกันกับที่ต้วนหลิงเทียนกล่าวจบคำ ห้วงอากาศรอบกายของสุมาฉุนก็ปรากฏสนามพลังโน้มถ่วงอันน่าพรั่นพรึงขุมหนึ่งสะกดกักเอาไว้ ก่อนที่มันจะทันได้พุ่งร่างหนีไปไหนได้ไกล!!

และทิศทางของสนามพลังโน้มถ่วงนั้น ต้วนหลิงเทียนยังควบคุมให้มันสวนทางกับการเคลื่อนที่ของสุมาฉุนอย่างแยบคาย แม้จะไม่อาจหยุดร่างสุมาฉุนได้ชะงัด แต่ก็ทำให้อีกฝ่ายช้าลงจมหู!

วู้มมมม!!

และในขณะที่ร่างสุมาฉุนชะงักทั้งความเร็วตกลงฮวบฮาบ เสี้ยวพริบตานั้นเอง แหวน 9 วิญญาณหยางลี้ลับที่ต้วนหลิงเทียนถ่ายทอดพลังลงไปขุมใหญ่ ก็ได้ปลดปล่อยพลังอันน่ากลัวออกมาขุมหนึ่ง!

ชิ้ง! ชิ้ง! ชิ้ง! ชิ้ง! ชิ้ง!

…

ตัวแหวนทอประกายสว่างจ้าปานมีเปลวเพลิงลุกโชน ทันใดนั้นมณีทั้ง 9 บนตัวแหวนก็แผ่พุ่งพลังออกมาก่อเกิดเป็นกระบี่พลังมีสภาพ 9 เล่ม แต่ละเล่มยังเปล่งกลิ่นอายพลังคมกล้าปานจะสับสะบั้นได้ทุกสิ่ง!

แหวน 9 วิญญาณหยางลี้ลับในมือของต้วนหลิงเทียนนั้นก็เป็นเขาได้มาจากพี่ใหญ่เผย โดยมีจุดประสงค์เพื่อใช้มันตามหาแหวน 9 วิญญาณหยินลี้ลับตามคำขอของอีกฝ่าย ทว่าคนที่ฝากฝังเรื่องนี้ให้เขาอย่างพี่ใหญ่เผยผู้ลึกลับ กลับหายตัวไปไหนก็ไม่ทราบ

ปกติแล้วเขาก็ไม่กล้าจะนำแหวนวงนี้ออกมาใช้งานให้ผู้ใดเห็นง่ายๆ เพราะนั่นจะกลายเป็นการชักนำเภทภัยมาสู่ตัว

แต่วันนี้ที่ไฉนเขาถึงนำมันออกมานั้น เพราะเขามั่นใจว่าคนตายไม่อาจพูดได้ อย่างดีอีกฝ่ายก็ได้แต่นำเรื่องนี้ไปเล่าในเมืองผีเท่านั้น!

นอกจากนั้นที่สำคัญที่สุดก็คือเขาตระหนักได้แต่แรก ว่าในแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำแห่งนี้ ไม่อาจใช้ยันต์อมตะสื่อสารใดๆได้เลย ต่อให้เป็นยันต์อมตะสื่อสารทางวิญญาณก็ตามที

เรียกว่าค่ายกลที่ปกกคลุมไปทั่วแดน ได้ปิดกั้นพลังอาคมสื่อสารทั้งหมดเอาไว้

สิ่งนี้ไม่ใช่แค่กันไม่ให้มีการติดต่อกับโลกภายนอกเท่านั้น แต่ยังกันท่าไม่ให้เหล่าคนจากขุมกำลังเดียวกันติดต่อเพื่อมารวมกลุ่ม และออกล่าเข่นฆ่าสังหารผู้อื่นด้วยอาศัยกำลังคนเข้าว่า

ฟั่บ! ฟั่บ! ฟั่บ! ฟั่บ! ฟั่บ!

…

ถึงแม้จะพยายามหลบหนีเต็มกำลังสามารถที่มี แต่สุดท้ายสุมาฉุนที่ความเร็วตกลงก็ยังได้ยินเสียงหนึ่งแว่วดังเข้าหูชัดเจน

และเสียงดังกล่าวพอดังเข้าหูของมัน ก็เสมือนเสียงเพรียกแห่งความตายก็ไม่ปาน ใจมันร้อนรนกังวลแทบปริแตก!

‘มัน…มันกลับเข้าใจความลึกซึ้ง พื้นที่โน้มถ่วง ถึงขั้นนี้แล้ว?!’

ด้วยสัมผัสได้ถึงสนามพลังแรงโน้มถ่วงที่ดูดรั้งฉุดร่างเอาไว้ สุมาฉุนก็ตระหนักได้ทันทีว่าความเข้าใจในความหมายลึกซึ้ง พื้นที่โน้มถ่วง ของต้วนหลิงเทียนนั้น บรรลุถึงขั้นใช้ออกได้ดั่งใจแล้ว!

และในสายตาของมัน นี่ก็เสมือนความลึกซึ้งประการที่ 3 ที่ต้วนหลิงเทียนเข้าใจ!!

อายุไม่ถึงร้อยปี กลับเข้าใจความหมายแห่งดิน เข้าใจความลึกซึ้งที่โดดเด่นด้านการป้องกัน แถมยังเข้าใจความลึกซึ้ง พื้นที่โน้มถ่วง…ทั้งหมดเป็นการเข้าใจความลึกซึ้งของกฏแห่งดินถึง 3 ประการ ความสามารถระดับนี้…

ที่แท้มันกำลังเจอกับ ‘สัตว์ประหลาด’ จากนรกขุมใดกันแน่?

หากมันไม่ได้มาพบเจอกับตา ให้คนอื่นมาพูดให้ตายมันก็ไม่มีวันเชื่อ เพราะมันสุดที่จะจินตนาการได้ออกจริงๆ ว่าสัตว์ประหลาดเช่นนี้มาปรากฏตัวในเขตคฤหาสน์เฉวียนโยวได้อย่างไร!

หากไร้แรงดึงดูดอันน่ากลัวฉุดรั้งร่างกายเอาไว้ สุมาฉุนมั่นใจว่าตัวเองต้องรอดพ้นพลังอำนาจสังหารจากอุปกรณ์อมตะระดับจอมราชันของอีกฝ่ายได้แน่นอน

อย่างไรก็ตามสนามพลังโน้มถ่วงของอีกฝ่ายนั้น ทรงอานุภาพเกินไป ความเร็วของมันถึงกับตกลงฮวบฮาบ ตอนนี้มันไม่มีหนทางหลีกหนีพลังสังหารจากอุปกรณ์อมตะจอมราชันของอีกฝ่ายได้เลย!!

“ไม่!!”

เมื่อกระบี่พลังทั้ง 9 ที่ก่อเกิดจากพลังอำนาจของแหวน 9 วิญญาณหยางลี้ลับเจียนบรรลุถึงตัวสุมาฉุน มันก็ร่ำร้องออกมาเสียงหลง จากนั้นก็ตัดสินใจหยุดร่างลงกลางหาว!

พริบตาต่อมาสายลมเขียวครามรอบกายของมันก็คล้ายจะลุกโหมขึ้นมาดั่งมหาพายยุม้วนวนรอบร่าง!

ทันใดนั้นสายลมดั่งมหาพายุก็เริ่มควบแน่นก่อตัวก่อเกิดเป็นม่านพลังวายุเขียวครามห่อหุ้มคลุมร่างมันเอาไว้ ดุจมีอำนาจแห่งเทพสายลมปกปักษ์ร่างกาย!

นอกจากนั้นสุมาฉุนก็เร่งเร้าโคจรพลังจนเกินขีดจำกัดจนมุมปากปรากฏโลหิตไหลซิบ จ่ายพลังใช้ออกด้วยทุกสรรพวิชาที่มันมีหมายเพิ่มพูนพลังอำนาจในการปกป้องตัวเอง!

อย่างไรก็ตามสีหน้าของสุมาฉุนยยังคงซีดลงปานกระดาษ เพราะมันไม่มีความมั่นใจแม้แต่น้อยว่าจะป้องกันพลังสังหารจากกระบี่พลังทั้ง 9 ที่ทรงอานุภาพน่าพรั่นพรึงจากอุปกรณ์อมตะจอมราชันได้เลย!

“หากเจ้ากล้าฆ่าข้า…ตระกูลสุมาของข้าไม่มีวันปล่อยเจ้าไปแน่!!”

ในห้ววงเวลาแห่งความเป็นตาย สุมาฉุนได้หันกลับมามองผ่านระยะไกลห่างสบตากับต้วนหลิงเทียนนเขม็ง กัดฟันข่มขู่ออกมาโดยยกอ้างตระกูลสุมาที่อยู่เบื้องหลัง หมายให้ต้วนหลิงเทียนบังเกิดความกริ่งเกรงจนสภาวะพลังลดลงเล็กน้อยก็ยังดี!

“อ้อ นั่นก็ขึ้นอยู่กับว่าตระกูลสุมาจะรู้รึเปล่าว่าข้าเป็นคนฆ่าเจ้า…”

อย่างไรก็ตามต้วนหลิงเทียนไม่เพียงไม่กริ่งเกรง กลับกลันยังกล่าวเย้ยออกมาด้วยรอยยิ้มสดใส

ชิ้ง! ชิ้ง! ชิ้ง! ชิ้ง! ชิ้ง!

…

ขณะเดียวกันนั้นเอง กระบี่พลังทั้ง 9 ที่ก่อเกิดจากอานุภาพของแหวน 9 วิญญาณหยางลี้ลับก็บรรลุถึงม่านพลังพิทักษ์ร่างสุมาฉุนในที่สุด!

กระบี่พลังคมกล้าหาใดเปรียบนั้น แม้เล่มแรกจะถูกม่านพลังของสุมาฉุนหยุดเอาไว้ได้ แต่เล่มที่ 2 พอบรรลุถึงตามติดไม่พ้นก็คงต้านทานได้ไม่ทันไร เกิดกระบี่พลังเล่มที่ 3 ติดตามมาถึง ก็สมควรฉีกกระชากม่านพลังของมันให้เปิดออกง่ายดาย!

“สารเลวชาติชั่ว! อุปกรณ์อมตะจอมราชันมันทรงพลังถึงขั้นนี้เชียว!!”

จังหวะนี้สุมาฉุนสัมผัสได้ถึงพลังอำนาจอันน่ากลัวของอุปกรณ์อมตะจอมราชันซึ้งถึงทรวง ขณะเดียวกันมันก็ไม่หลงเหลือความคิดจะต้านทานรับสืบต่อ เร่งรีดเค้นพลังชั่วชีวิตที่หลงเหลือหมายหลบหนีทันที!

อนิจจาด้วยสนามพลังโน้มถ่วงที่เคี่ยวกรำมันอย่างหนักหนาสาหัส ความเร็วของมันก็ต่างจากจุดสูงสุดลิบลับ!

เปรี๊ยง! เปรี๊ยง! เปรี๊ยง! เปรี๊ยง!

เนื่องจากมันหันไปเร่งเร้าพลังเพื่อหลบหนี พลังที่มันจ่ายเพื่อรักษาม่านพลังเอาไว้ก็ต้องอ่อนโทรมลงอย่างช่วยไม่ได้ เดิมที่สมควรต้านทานกระบี่ที่ 2 เอาไว้ได้สักพัก ก็ไม่อาจต้านทานอันใดได้ ถูกทะลวงเจาะฝ่าเข้ามาในบัดดล!

“ไม่!!”

เมื่อม่านพลังอันเป็นปราการปกปักษ์สุดท้ายถูกทะลวงเจาะ ในห้วงเวลาแห่งความเป็นตายสุมาฉุนก็ได้แต่ร่ำร้องออกมาด้วยความไม่ยินยอมพร้อมใจลั่นดังก้องฟ้า น้ำเสียงช่างเปี่ยมล้นไปด้วยความไม่ยินยอมถึงขีดสุด!

เพียงเพราะความแตกต่างของอุปกรณ์อมตะที่ถือครองอย่างอุปกรณ์อมตะจอมราชัน ตัวมันกลับต้องมาแพ้พ่ายตายตกต่อศัตรูที่อย่างดีก็แค่ทัดเทียมกับมัน โดยที่มันไม่อาจทำอะไรได้เลย…

จะให้มันเต็มใจยอมรับเรื่องราวเช่นนี้ได้อย่างไร?

ฉัวะ! ฉัวะ! ฉัวะ! ฉัวะ!

อย่างไรก็ตามให้สุมาฉุนไม่ยินยอมพร้อมใจเพียงใด แต่สุดท้ายมันก็จำต้องตกตายภายใต้อำนาจกระบี่พลังของแหวน 9 วิญญาณหยางลี้ลับในมือต้วนหลิงเทียน

ร่างของสุมาฉุนนั้น ถูกกระบี่พลังพุ่งตัดหั่นราวเนื้อสับ หว่างคิ้วยังถูกเจาะทะลวง จนคนตกตายจนไม่รู้จะตกตายไปมากกว่านี้ได้อย่างไรแล้ว ศีรษะที่เป็นรูโหว่และปลิดปลิวไปคนละทางกับตัว สองตายังคงเบิกโพลงมองจ้องมาเขม็ง เห็นได้ชัดว่ามันไม่เต็มใจตกตายถึงเพียงใด…

เปรียะ!

หลังสุมาฉุนตกตาย ป้ายหยกสะสมคะแนนที่อยู่กับส่วนลำตัวที่กระเด็นปลิดปลิว ก็เริ่มแตกตัวเป็นผงกลางอากาศ ก่อนจะมีแสงหนึ่งพุ่งเข้ามายังป้ายหยกสะสมคะแนนของต้วนหลิงเทียน คะแนนทั้งหมดของมันถูกเพิ่มเข้าไปในป้ายหยกสะสมคะแนนของต้วนหลิงเทียนเป็นที่เรียบร้อย

ในเวลาเดียวกัน ต้วนหลิงเทียนก็หันไปมองมือข้างที่สวมแหวนซึ่งกระเด็นไปอีกทาง ก่อนจะใช้พลังทำลายแขนทิ้งและดูดแหวนพื้นที่ของมันกลับมา

สุมาฉุน อัจฉริยะของขุมกำลังระดับ 7 ที่เปี่ยมล้นไปด้วยพลังฝีมือและฐานะจนได้รับการยอมรับว่าเป็นสุดยอดอัจฉริยะที่แข็งแกร่งที่สุดในประวัติศาสตร์ของตระกูลสุมา กลับต้องมาตกตายในแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำภายใต้เงื้อมมือของต้วนหลิงเทียน

และทั้งหมด เพียงเพราะต้วนหลิงเทียนมีอุปกรณ์อมตะระดับจอมราชันไว้ในครอบครอง!!

ตอนที่ 3,000 : สิบแต้ม วังจอมราชันอมตะ…

ในระนาบเทวโลกนั้น อุปกรณ์อมตะได้แบ่งออกเป็นสามหกเก้า หรือก็คือมีระดับชั้นที่แตกต่างกัน และแม้จะเป็นความต่างแค่ระดับเดียว แต่พลังอานุภาพก็แตกต่างกันราวคนละโลก

ดุจเดียวกับพลังของอุปกรณ์อมตะระดับราชา มันด้อยอานุภาพกว่าอุปกรณ์อมตะระดับจอมราชันมาก

ช่องว่างความต่างระหว่างทั้งสอง ยังมากกว่าความแตกต่างระหว่างอุปกรณ์อมตะระดับขุนนางกับอุปกรณ์อมตะระดับบราชาเสียอีก!

“จะยังไงก็แล้วแต่ เจ้าสุมาฉุนผู้นี้ช่างไวเป็นกรดจริงๆ…หากไม่เพราะข้าเข้าใจความลึกซึ้งพื้นที่โน้มถ่วงถึงระดับหนึ่งและได้รับความช่วยเหลือจากท่านแล้วล่ะก็ น่ากลัวว่าต่อให้ใช้อุปกรณ์อมตะระดับจอมราชันก็คงยากจะฆ่ามันได้”

ต้วนหลิงเทียนพูดกัปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดินในร่าง

ตั้งแต่วินาทีแรกที่เขานำอุปกรณ์อมตะระดับจอมราชันอมตะออกมาใช้ สุมาฉุนก็เสมือนถูกกำหนดให้ต้องตายโดยไม่ต้องสงสัยเลย! เพราะถ้าหากเขาปล่อยให้มันรอดชีวิตไปโพทนาเรื่องที่เขามีอุปกรณ์อมตะจอมราชันในมือได้ เขาก็ถึงคราวฉิบหายแน่แท้!!

ถึงตอนนั้นเว้นเสียแต่เขาจะยอมส่งมอบอุปกรณ์อมตะระดับจอมราชันออกไปโดยดี เกรงว่าคงอยู่ยากแล้ว!

แต่เป็นธรรมดาว่าก่อนที่เขาจะควักอุปกรณ์อมตะจอมราชันออกมาใช้ เป็นปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดินได้ดีดลูกคิดรางแก้วมาดีแล้ว และมั่นใจว่ามันจะช่วยให้เขาฆ่าสุมาฉุนได้แน่ๆ

“หึ!”

ได้ยินคำพูดของต้วนหลิงเทียน ปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดินทำเสียงคล้ายพ่นลมออกจมูก ค่อยยกล่าวออกเสียงเย็น “เจ้าหนูเอย หากเจ้าสามารถเข้า

ใจความลึกซึ้งพื้นที่โน้มถ่วงได้หมดจด วันนี้ต่อให้เจ้าไม่ใช้อุปกรณ์อมตะจอมราชันนั่น เจ้าก็มีพลังมากพอจะฆ่ามันได้ถมเถ!”

“ข้าขอบอกเจ้าไว้เลย พื้นที่โน้มถ่วงของกฏแห่งดินนั้น เสมือนตัวซวยของพวกสายความเร็วโดยแท้ เรียกว่าเป็นโคตรดาวข่มของพวกมันเลยก็ว่าได้! หากเจ้าแตกฉานอย่างที่เจ้านั่นมันหลงเข้าใจไปจริงๆ เจ้าย่อมใช้คุกศิลาทมิฬขังเจ้าสุมาฉุนนั่นได้ง่ายๆ”

“ฟางเส้นสุดท้ายที่คอยช่วยชีวิตสุมาฉุนก็คือความเร็ว แต่พอมันถูกขังในคุกศิลาทมิฬยังจะต่างอะไรจากตะพาบในไห?”

“ถึงตอนนั้นเจ้าไม่ต้องใช้อุปกรณ์อมตะจอมราชันอะไรให้วุ่นวาย จะบีบมันก็ตายจะคลายมันก็รอด ดั่งลูกไก่ในกำมือ!”

ปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดินกล่าวค่อนแคะ

“ก็ใช่…”

ได้ยินคำพูดของปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดิน สองตาต้วนหลิงเทียนก็ฉายแสงจ้า มากล้นไปด้วยความปรารถนาประการหนึ่ง

วรยุทธ์อมตะระดับราชาธาตุดินอยย่าง คุกศิลาทมิฬ นั้นประกอบไปด้วยความลึกซึ้งของกฏแห่งดิน 2 ประการ หนึ่งคือความหมายแห่งดินที่เขาเข้าใจแล้ว ส่วนอีกหนึ่งก็คือความลึกซึ้งของพื้นที่โน้มถ่วง ที่แม้เขาจะพอเข้าใจบ้างแล้ว แต่ยังไม่ถึงขั้นแตกฉาน

แน่นอนว่าการเข้าใจจนแตกฉานที่ว่า หมายถึงเขาเข้าใจความลึกซึ้งพื้นที่โน้มถ่วงถึงขั้นตอนความสำเร็จเบื้องต้น!

เพราะวรยุทธ์อมตะระดับราชา มันทำให้เขามีขีดจำกัดเพียงเท่านี้

แต่ถึงจะทำได้แค่นั้น ขอเพียงความลึกซึ้งพื้นที่โน้มถ่วงเขาบรรลุความสำเร็จขั้นตอนเบื้องต้น เขาก็จะใช้คุกศิลาทมิฬได้เต็มประสิทธิภาพ สามารถกักขังสุมาฉุนไว้ได้ง่ายดาย เสมือนเชิญท่านลงโอ่ง…

เมื่อสุมาฉุนกลายเป็นตะพาบในไหไปแล้ว อีกฝ่ายก็ได้แต่รอให้เขาเข่นฆ่าตามใจชอบเท่านั้น

เพราะท้ายที่สุดแล้วภายในคุกศิลาทมิฬ มันไม่อาจหนีไปไหนได้ แถมความเร็วที่เป็นจุดเด่นสูงสุดก็ไม่อาจใช้ออก

“นี่เจ้าหนู ว่าแต่เจ้าหนูดวงกุดนั่นมันมีคะแนนให้เจ้ากี่แต้มกันล่ะ?”

ปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดินเอ่ยถามออกมาด้วยความสงสัย “เจ้าหนูดวงกุดนั่นมันร้ายกาจไม่ใช่ย่อยเลย ท่าทางจะมีคะแนนไม่น้อยทีเดียว”

พอได้ยินคำถามของปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดิน ต้วนหลิงเทียนก็แผ่สำนึกเทวะลงไปยังป้ายหยกสะสมคะแนนของเขาทันที และในไม่ช้าเขาก็ได้รับทราบคะแนนที่เขามี

“11 แต้ม…หมายความว่าคะแนนในป้ายหยกสะสมคะแนนของเจ้านั่นกลับมีถึง 8 แต้ม!”

ต้วนหลิงเทียนกล่าวตอบปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดิน

“8 แต้มเหรอ…”

ปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดินกล่าวทวนคำเบาๆ จากนั้นก็นิ่งไปคล้านึกอะไรอยู่ “งานเข้าเจ้าแล้วไง พอเจ้าหนูดวงกุดนั่นตายไม่ใช่ว่าชื่อของมันในตารางจัดอันดับอะไรด้านนอกนั่นจะถูกลบหายไปรึไง…แล้วเกิดมีคนเห็นว่าอยู่ๆคะแนนเจ้าก็พุ่งพรวดเดียว พริบตาก็โดดขึ้นไปอยู่อันดับสูงๆ คนด้านนอกไม่รู้กันหมดเหรอว่าเจ้าเป็นคนฆ่ามัน?”

“ถึงคราวนี้หลังเจ้ารอดกลับออกไปได้เจ้าจะเข้าร่วมกับ 3 นิกาย 2 ตระกูลอะไรนั่น และได้รับความคุ้มครองในระดับหนึ่ง…แต่ความคุ้มครองที่ว่าก็ไม่อาจปกป้องดูแลเจ้าได้ตลอดเวลา ตระกูลสุมาอะไรที่ว่าต้องหาโอกาสล้างแค้นเจ้าจนได้ในสักวัน…”

“ดังนั้นเกิดคนของตระกูลสุมารู้ว่าเจ้าเป็นคนฆ่ามัน…เจ้าต้องกลายเป็นศัตรูตัวฉกาจของพวกมันแน่!”

ปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดินกล่าวออกมาด้วยความกังวล

“ท่านปฐพีเทพเรื่องนี้ขอท่านอย่าได้ห่วงเลย”

หลังได้ยินความวิตกกังวลของปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดิน ต้วนหลิงเทียนก็ไม่ได้แลดูเป็นทุกข์เป็นร้อนอะไร เพียงกล่าวอธิบายออกไปอย่างใจเย็น “ก่อนหน้าที่ท่านยังไม่ตื่น ด้านนอกมีบอกเอาไว้แล้วว่าภายในแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำนั้น มีค่ายกลของจอมราชันสวรรค์ใต้ที่แฝงเร้นไปด้วยกฏของเวลาจัดตั้งเอาไว้…”

“และเท่าที่ข้าได้ฟังมา ค่ายกลที่แฝงเร้นไปด้วยกฏแห่งเวลาที่ว่า ทำให้เหล่าผู้ที่ตกตายในนี้ ไม่อาจกระตุ้นเตือนคนภายนอกได้ทันที เพราะกว่าลูกแก้ววิญญาณของพวกมันที่อยู่ด้านนอกจะแตกออก ก็มีทิ้งช่วงเวลาไปสักพักใหญ่ๆ”

“นี่เป็นมาตรการป้องกันไม่ให้คนภายนอกมองออกว่าใครลงมือฆ่าใครในนี้”

“จากจุดนี้บอกให้พวกเรารู้ว่าจอมราชันอมตะสวรรค์ใต้ที่จัดตั้งค่ายกลดังกล่าวขึ้น ได้คำนึงถึงเรื่องการล้างแค้นอะไรเทือกนี้เอาไว้แต่แรก…ดังนั้นเรื่องที่ท่านกังวลย่อมไม่มีทางเกิดขึ้นแน่นอน”

ต้วนหลิงเทียนกล่าว

แต่เป็นธรรมดาว่าทั้งหมด ต้วนหลิงเทียนก็คาดเดาไปจากข้อมูลที่ได้ฟังมาเท่านั้น

อย่างไรก็ตามแม้จะเป็นการคาดเดา แต่ต้วนหลิงเทียนที่อิงตามข้อมูลทั้งหมด เชื่อมั่นว่าเขาต้องเดาได้ถูกแน่นอน

“หือ?”

ในขณะที่ต้วนหลิงเทียนกำลังจะถอนรั้งสำนึกเทวะกลับออกมาจากป้ายหยกสะสมคะแนน เขาพลันสัมผัสได้ว่าอยู่ๆกลับปรากฏกลิ่นอายพลังลี้ลับขุมหนึ่งเริ่มแผ่ออกมาจากป้ายหยกสะสมคะแนนในมือเขา

และทันทีที่กลิ่นอายพลังลี้ลับดังกล่าวแผ่ออกมา มันก็ผสานเข้ากับสำนึกเทวะของเขาบางส่วน และเหมือนจะชี้นำสำนึกเทวะของเขาให้มุ่งหน้าไปทิศทางหนึ่ง

‘กลิ่นอายพลังประหลาดนี่มันอะไรกันนะ…เหมือนจะชักนำให้ข้าไปทางนั้น…’

ต้วนหลิงเทียนลอบกล่าวในใจด้วยความสงสัย

และในขณะที่ต้วนหลิงเทียนกำลังคิดไปด้วยความสงสัยนั้นเอง ป้ายหยกสะสมคะแนนในมือเขาก็เริ่มทอแสงสว่างจ้าออกมา

ขณะเดียวกันกับที่มีกลิ่นอายพลังลี้ลับเริ่มเอ่อล้นออกมาอีกรอบ ในหูต้วนหลิงเทียนก็ได้ยินเสียงหนึ่งดังขึ้นพอดิบพอดี

“ภายในแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำ หากเจ้าได้รับคะแนนสะสมถึง 10 แต้มแล้ว…เจ้าจักถูกนำไปยัง ‘วังจอมราชันอมตะ’ ที่ตัวข้าสร้างทิ้งไว้ภายในแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำแห่งนี้ทันที…”

หลังเสียงดังกล่าวพูดจบคำ มันก็เงียบหายไปโดยสมบูรณ์ราวกับไม่เคยดังขึ้นมาก่อน

“เสียงนี่มัน…หรือจะเป็นเสียงของจอมราชันอมตะสวรรค์ใต้ ที่สร้างแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำทิ้งไว้?”

ต้วนหลิงเทียนคาดเดา

“วังจอมราชันอมตะ…หลังจากได้ครบ 10 แต้ม ถึงจะถูกนำไปงั้นเหรอ? เรื่องนี้ไม่เห็นมีใครเคยกล่าวเตือนไว้ก่อนเลยนี่นา?”

ต้วนหลิงเทียนย่อมรู้สึกงุนงงสงสัยเรื่องนี้อยู่บ้าง หรือนี่จะเป็นกฏอะไรบางอย่างของแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำ?

แต่ต้วนหลิงเทียนก็รู้สึกว่าไม่น่าจะใช่

แต่ถ้ามันไม่ใช่กฏของแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำ แล้วทำไมก่อนที่เขาจะเข้ามา เขาไม่เห็นเคยได้ยินเรื่องวังจอมราชันอมตะอะไรนี่มาก่อนเลย อีกทั้งไม่เห็นรู้ว่าหลังได้คะแนนสะสมครบ 10 แต้มเขาจะถูกนำไปยังวังจอมราชันอมตะที่ว่า

หลังจากครุ่นคิดไปสักพัก ต้วนหลิงเทียนก็ยังคิดไม่ออก สุดท้ายก็เลยลองถามปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดินดู

แน่นอนว่าต้วนหลิงเทียนก็แค่ถามไปส่งๆ ไม่ได้คาดหวังอะไร

ทว่าสิ่งที่ทำให้เขาต้องประหลาดใจก็คือ เหมือนปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดินจะล่วงรู้เสียอย่างนั้น แถมแลดูไม่ได้แปลกใจกับเรื่องนี้เลย “บางทีจอมราชันอมตะสวรรค์ใต้ที่ว่า ได้แฝงค่ายกลไว้อีกชุดที่จะมีอำนาจลบความทรงจำของผู้ที่เข้าไปในวังจอมราชันอมตะอะไรนั่น…ทำให้แม้จะมีคนเคยเข้าไปในวังจอมราชันอมตะที่ว่า แต่พอกลับออกไปก็จะจดจำเรื่องราวในวังจอมราชันอมตะไม่ได้”

“จอมราชันอมตะที่ทรงพลังบางคน จะจัดตั้งค่ายกลจำพวกนี้ได้ก็ไม่ถือว่าเป็นเรื่องแปลกอะไร…แน่นอนว่าทุกคนก็แค่ลืมประสบการณ์เฉพาะจุดเท่านั้น ส่วนอะไรก็ตามที่เจ้าได้รับมาจากการเข้าไปภายในวังจอมราชันอมตะ ถึงเจ้าจะลืมไปแล้วว่าได้มายังไง แต่มันก็ยังเป็นของเจ้าอยู่ดี”

ปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดินกล่าว

“หลังจากที่ข้าออกไป ข้าจะลืมว่าเคยได้อะไรในวังจอมราชันอมตะมางั้นเหรอ?”

ได้ยินคำพูดดังกล่าวของปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดิน ลูกตาต้วนหลิงเทียนหดเล็กลงโดยพลัน ยังสูดลมหายใจเข้าด้วยความหนาวเหน็บเฮือกหนึ่ง

เนื่องเพราะเขาฉุกคิดขึ้นได้ ว่าหวงเจียหลงได้เคยกล่าวอะไรทำนองนี้ไว้แล้ว

ในอดีตตอนที่แดนสวรรค์ใต้โบราณเปิดออก เหล่ายอดเซียนอมตะที่รอดกลับออกมา เหมือนจะสูญเสียความทรงจำไปบางส่วน และพบว่าอยู่ๆตัวเองก็ได้ครอบครองสิ่งของบางอย่างที่ไม่รู้ความเป็นมา

ราวกับสิ่งของเหล่านั้นอยู่ๆก็ผุดขึ้นมาจากความว่างเปล่า

กระทั่งบางคน หลังกลับออกมาก็พบว่าคะแนนสะสมขตัวเองเพิ่มขึ้นอย่างประหลาด โดยที่ไม่ทราบเลยว่าตัวเองได้คะแนนเหล่านั้นมาอย่างไร

“ดูเหมือนวังจอมราชันอมตะที่ว่า จะเกี่ยวข้องกับการสะสมแต้มให้ครบจริงๆ…ให้ตายเถอะ ถึงแม้ข้าจะรู้เรื่องนี้ก่อน แต่สุดท้ายก็ไม่มีวิธีป้องกันเรื่องนี้เลย ข้าไม่ชอบเลยหากตัวเองทำอะไรไปบ้างแต่ดันลืมมันทั้งหมด…”

ต้วนหลิงเทียนบ่น

“เจ้าอาจจะจำไม่ได้ก็จริง…แต่ก็ไม่ใช่ว่าข้าจะจำไม่ได้เหมือนเจ้าสักหน่อ ไม่ต้องห่วงหรอก…หลังเจ้าลืมเรื่องราวไปแล้ว พอออกไปแล้วข้าจะเล่าทั้งหมดให้เจ้าฟังอย่างละเอียดเอง”

ปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดินกล่าว

“เอาแบบนั้นก็ได้”

ต้วนหลิงเทียนพยักหน้า จากนั้นเขาก็เริ่มหันมองไปทางขวา

นั่นเพราะเขาสัมผัสได้ว่ากลิ่นอายพลังประหลาดที่มารวมผสานเข้ากับส่วนหนึ่งของสำนึกเทวะเขา มันกำลังชักนำให้เขาไปยังทิศทางดังกล่าว

“สมควรเป็นที่ตั้งวังจอมราชันอมตะ…มีแต่ต้องเก็บคะแนนสะสมให้ครบ 10 แต้มก่อนถึงจะล่วงรู้ทิศทางที่ตั้งมันงั้นเหรอ…”

ต้วนหลิงเทียนกล่าวพึมพำเบาๆ “ไม่รู้ป่านนี้จะมีคนไปถึงวังจอมราชันอมตะอะไรที่ว่าแล้วกี่คน…คนอื่นๆคงไม่เคว้งเหมือนข้าหรอกมั้งที่เดินไปทางไหนก็ไม่เจอใครตลอดเดือน? และหากเดาไม่ผิดที่นั่นสมคววรมีแต่ยอดฝีมือสินะ?”

หลังได้พบเจอกับสุมาฉุนและตระหนักได้ถึงพลังฝีมืออันร้ายกาจของอีกฝ่าย ต้วนหลิงเทียนก็ไม่กล้าดูเบายอดเซียนอมตะที่เข้ามาในแดนสวรรค์ใต้แห่งนี้แม้แต่น้อย

สุมาฉุนจะอย่างไรก็แค่คนของขุมกำลังระดับ 7 ขุมหนึ่งเท่านั้น

นอกจากมันแล้ว สมควรมีอัจฉริยะจากขุมกำลังระดับ 7 อีกไม่น้อย

และอัจฉริยะที่ขุมกำลังระดับ 7 คัดเลือกมาแล้ว ไหนเลยจะเป็นชนชั้นต่ำทรามได้ แต่ละคนต้องมีพลังฝีมือกล้าแข็งเป็นธรรมดา

ในบรรดาอัจฉริยะพวกนั้น น่าจะมีพวกที่พลังฝีมือไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าสุมาฉุนแน่นอน กระทั่งอาจจะมีคนที่เหนือกว่าสุมาฉุนอยู่ด้วยซ้ำ

ครู่ต่อมาต้วนหลิงเทียนก็เริ่มออกเดินทาง มุ่งหน้าไปตามการชี้นำ อันสมควรเป็นทิศทางที่ตั้งวังจอมราชันอมตะทันที

วังจอมราชันอมตะ เนื่องจากเป็นสถานที่ๆจอมราชันอมตะสวรรค์ใต้ตั้งใจทิ้งไว้ ต้องสมควรเป็นสถานที่ๆประเสริฐไม่น้อย

นอกจากนั้นมองจากเงื่อนไขที่จอมราชันอมตะสววรรค์ใต้กำหนดไว้ เขาก็รู้ได้เป็นธรรมดาว่าไม่ใช่ทุกคนจะได้ไปยังวังจอมราชันอมตะ! เพราะอย่างน้อยๆก็ต้องเป็นคนที่มีพลังฝีมือพอตัว สามารถเก็บสะสมคะแนนได้ครบ 10 แต้มเสียก่อน ถึงจะล่วงรู้ทิศทางงไปยังวังจอมราชันอมตะดังกล่าว!!

ดังนั้นในระหว่างงเร่งรุดเดินทาง ในใจต้วนหลิงเทียนก็บังเกิดความคาดหวังกับวังจอมราชันอมตะไม่น้อย

และในขณะที่ต้วนหลิงเทียนกำลังเดินทางตามการชี้นำของพลังลี้ลับจากป้ายหกสะสมคะแนนนั้นเอง…

บริเวณน่านฟ้าเหนือพื้นที่ใจกลางทะเลสาบอวิ๋นเยียน รายชื่อหนึ่งที่แต่เดิมรั้งอยู่ในอันดับที่ ‘6’ ก็หายไปจากตารางจัดอันดับอย่างกะทันหัน

และเมื่อชื่อดังกล่าวหายไป รายชื่อที่อยู่ในอันดับหลังจากนั้น ก็กระเถิบเลื่อนขึ้นไปอยย่างพร้อมเพรียง

สิ่งนี้ก่อให้เกิดความโกลาหลขึ้นทันที!

“ชื่อที่หายไป…ดูเหมือนจะเป็นสุมาฉุนใช่ไหม?”

“มิผิด! เดิมทีสุมาฉุนนั้นมีคะแนนสะสม 8 แต้มและรั้งอยู่ในอันดับที่ 6…แต่ตอนนี้ชื่อของมันหายไปแล้ว!!”

“อะไร!? สุมาฉุนตกตายไปแล้วงั้นเรอะ!?”

“สุมาฉุนผู้นั้นสามารถเก็บคะแนนได้ 8 แต้ม ก็มากพอจะบอกให้รู้ว่ามันมิใช่คนธรรมดา…แต่ตอนนี้กลับตายตกไปแล้วหรือ?”

“มิใช่คนธรรมดา? สหายท่านไม่รู้จักสุมาฉุนหรือ เจ้านั่นมันห่างไกลจากคำว่าคนธรรมดาหลายขุมเลยล่ะ! มันเป็นอัจฉริยะทีมีพรสวรรค์มากที่สุดในประวัติศาสตร์นับพันๆปีของตระกูลสุมา ที่เป็นขุมกำลังประเภทตระกูลระดับ 7!!”

“ช้าก่อน! สุมาฉุน…มิใช่ว่ามันเข้าใจความลึกซึ้ง ‘ลมกรด’ ของกฏแห่งสายลมด้วยรึไร? แต่คนเช่นมันกลับถูกผู้อื่นฆ่าตายไปเนี่ยนะ!?”

WSSTH ตอนที่ 3,001 : สุมาผิงตง

“ฉะ…ไฉนเป็นเช่นนี้ได้!?”

สูงขึ้นไปเหนือใจกลางทะเลสาบอวิ๋นเยียน ท่ามกลางผู้คนจำนวนมากที่เหินร่างลอยกันอยู่นั้น ชายชราในชุดคลุมสีเทาผู้หนึ่ง เมื่ออยู่ๆก็เห็นว่าชื่อของสุมาฉุนได้อันตรธานหายไปจากตารางจัดอันดับ สีหน้ามันก็เปลี่ยนไปใหญ่หลวง

พร้อมกันนั้นแรงกดดันพลังอันน่ากลัวขุมหนึ่งก็เริ่มกวาดสะท้านไปในบรรยากาศ เป็นพลังทั่วร่างชราที่พุ่งพล่านขึ้นมาโดยที่มันเองก็ไม่ทันรู้สึกตัว พาลให้ผู้ที่มีพลังฝึกปรืออ่อนด้อยโดยรอบใจสั่นกันไปเป็นแถบ!

“ระ…ร้ายกาจยิ่ง!”

“ผู้เฒ่าคนนั้นเป็นผู้ใดกัน? กลิ่นอายพลังกล้าแข็งเหลือเกิน!”

“สหายท่านนี้ไม่รู้จักมันงั้นหรือ…มันคืออาวุโสสูงคนหนึ่งของตระกูลสุมา ตระกูลระดับ 7 ที่โด่งดังนั่นอย่างไรเล่า!”

“อะไร!? อาวุโสสูงของตระกูลสุมารึ? มันไฉนถึงมาด้วยตัวเองได้ ด้วยระดับของมัน กับอีแค่เรื่องพาคนมาเข้าแดนสวรรค์ใต้โบราณ…คงไม่จำเป็นต้องถ่อมาเองกระมัง?”

“ดูเหมือนเรื่องที่สุมาฉุนถูกฆ่าตายไปแบบนี้ อาวุโสสูงคงไม่อาจทำใจยอมรับได้โดยง่าย…”

“นั่นก็ธรรมดา…ด้วยพรสวรรค์ทั้งความสามารถในการตีความของสุมาฉุน นับได้ว่ามันเป็นอัจฉริยะอันดับหนึ่งในประวัติศาสตร์อันยาวนานหลายพันหมื่นปีของตระกูลสุมา และตระกูลก็ทุ่มเททรัพยากรเพาะสร้างมันมาเต็มที่ คงเป็นเรื่องยากไม่ใช่น้อยที่อาวุโสสูงจะทำใจรับความสูญเสียครั้งใหญ่เช่นนี้ได้!”

…

ถึงแม้จะมีหลาคนจดจำได้ว่าชายชราคลุมเทาผู้นั้นก็คืออาวุโสสูงของตระกูลสุมา แต่น้อยคนนักที่จะล่วงรู้ถึงความสัมพันธ์ที่แท้จริงระหว่างมันกับ สุมาฉุน!

ชายชราในชุดคลุมเทาที่เป็นผู้นำคนของตระกูลสุมาครั้งนี้ ก็คือ ‘สุมาผิงตง’ และมันไม่เพียงแต่จะเป็นผู้อาวุโสสูงของตระกูลสุมาเท่านั้น พลังฝีมือของมันนั้นยังเหนือกว่าเหล่าผู้ที่นำพาคนของ 3 นิกาย 2 ตระกูลมาด้วยซ้ำ เรียกว่าหากไม่ใช่ปี้ไห่หมิงเฟิงกับผู้นำขุมกำลัง 3 นิกาย 2 ตระกูลมาเองแล้ว มันไม่เห็นผู้ใดอยู่ในสายตา

อีกทั้งมันไม่เพียงนำพาคนของตระกูลสุมาเพราะคิดร่วมสนุกเฉยๆ

ทว่าไฉนมันถึงเป็นผู้นำคนของตระกูลสุมาที่นี่นั้น เพราะมันคิดมาเฝ้ามองและให้กำลังใจหลานชายคนโปรดของมันอย่าง สุมาฉุน ที่นับว่าเป็นยอดเซียนอมตะที่แข็งแกร่งที่สุดในประวัติศาสตร์ของตระกูลสุมาโดยเฉพาะ!

สุมาฉุน เป็นหลานชายแท้ๆของมัน

“ฉุนเอ้อ…ฉุนเอ้อตายตกแล้ว!?”

สีหน้าสุมาผิงตงยิ่งมายิ่งเปลี่ยนไปเป็นดูไม่ได้ และในขณะที่มันเพ้อพร่ำออกมา อาการของมันก็แลดูเลื่อนลอยคล้ายไม่อาจยอมรับความจริงที่เกิดขึ้นได้

“ท่านผู้อาวุโสสูง โปรดระงับความโศกเศร้าด้วย…”

ชายวัยกลางคนที่ยืนอยู่ด้านหลังสุมาผิงตง ได้แต่ประสานมือกล่าวคำออกมาเสียงอ่อน มันเองก็เป็นผู้อาวุโสคนหนึ่งของตระกูลสุมาเช่นกัน หากแต่ฐานะในตระกูลถือว่าอ่อนด้อยกว่าสุมาผิงตงมาก เป็นแค่อาวุโสทั่วๆไปเท่านั้น

‘มิคิดเลยว่าสุมาฉุนหลานรักของท่านผู้อาวุโสสูงจะมีอันเป็นไปในแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำครานี้ได้…ตอนนี้ท่านผู้อาวุโสคงบังเกิดความเสียใจอย่างสุดแสน ที่ปล่อยให้สุมาฉุนเข้าร่วมแดนสวรรค์ใต้โบราณอยู่กระมัง’

ผู้อาวุโสตระกูลสุมาคนดังกล่าวได้แต่ลอบกล่าวในใจอย่างทอดถอน มันรู้ดีว่าตำแหน่งของสุมาฉุนในใจผู้อาวุโสสูงนั้น ไม่ใช่อะไรที่ใครในตระกูลสุมาจะเทียบได้

และตอนนี้สุมาฉุนกลับต้องตกตายก่อนวัยอันควรชวนใจหาย ไม่ว่าใครในตระกูลสุมาก็สามารถเข้าใจหัวอกของอาวุโสสูงดี

กระทั่งในใจของมันเองยังเต็มไปด้วยความแตกตื่นอันยากระงับ

สุมาฉุนกลับพลาดท่าตายตกด้านในแดนสวรรค์ใต้โบราณจริงๆ?

ต้องทราบด้วยวว่าสุมาฉุนคือยอดเซียนอมตะที่แข็งแกร่งที่สุดในประวัติศาสตร์นับหมื่นพันปีของตระกูลสุมา อายุเพียงแค่สองร้อยปีเศษ ไม่เพียงแต่จะบรรลุถึงยอดเซียนอมตะขั้นสูงสุด แต่ยังเข้าใจความลึกซึ้งของกฏแห่งลมได้แล้วถึง 2 ประการ

ตัวตนระดับนี้ ให้กวาดตามองไปทั่วยอดเซียนอมตะทั้งหมดที่เข้าไปในแดนสวรรค์ใต้โบราณ แต่เกรงว่าพลังฝีมือย่อมติดอยู่ใน 10 อันดับแรก!

ทว่าตอนนี้ คนกลับตายตกเสียแล้ว! มันในฐานะอาวุโสคนหนึ่งของตระกูลสุมาเองก็เสียใจไม่น้อยที่ตระกูลต้องมาสูญเสียอัจฉริยะเช่นนี้ไป!!

ปงงง!!

เท้าของสุมาผิงตงพลันย่ำลงอากาศอย่างแรง จนมวลอากาศใต้ฝ่าเท้าแตกระเบิดออกก่อเกิดระลอกคลื่นนกระแทกกำจายออกไปเป็นวง ส่งร่างชราของมันให้พุ่งทานไปยังน่านฟ้าบริเวณที่คนของ 3 นิกาย 2 ตระกูลลอยร่างกันอยู่

พริบตาร่างชราก็ลุถึงเบื้องหน้าปี้ไห่หมิงเฟิง ผู้ชราป้องมือประสานกล่าวคำทักทาย พลางก้มหัวเป็นการคารวะ “ท่านประมุขปี้ไห่”

“อาวุโสผิงตง”

ตระกูลสุมาอย่างไรก็เป็นขุมกำลังระดับ 7 ที่เป็นรองก็แต่ 3 นิกาย 2 ตระกูล ปี้ไห่หมิงเฟิงในฐานะประมุขของนิกายอมตะเหอฮวนคนหนึ่ง ย่อมรู้จักมักคุ้นอีกฝ่ายดี “ข้าขอแสดงความเสียใจกับการสูญเสียหลานชายของท่านด้วย…”

“และข้าเองก็พอเดาได้ว่าไฉนอยยู่ท่านจึงมาหาข้าแบบนี้…อย่างไรก็ตามสถานการณ์ภายในแดนสวรรค์ใต้โบราณนั้น สุดที่ข้าจะล่วงรู้ได้จริงๆ กระทั่งในบรรดาพวกเราก็ไม่มีผู้ใดล่วงรู้แม้แต่น้อย”

“ดังนั้นต่อให้พวกเราอยากจะบอกท่าน ว่าเป็นผู้ใดเข่นฆ่าหลานชาของท่าน แต่พวกเราก็มิอาจทำอะไรได้จริงๆ”

ปี้ไห่หมิงเฟิงชิงกล่าวออกมา ราวกับอ่านใจชายชราได้ออกว่าอีกฝ่ายมาหามันทำอะไร

“ท่านประมุขปี้ไห่ เรื่องนี้ข้าเข้าใจ”

สุมาผิงตงพยักหน้ารับคำ ก่อนที่จะเอ่ยออกเสียงหนัก “ที่ข้ามาหาท่านเพราะคิดร้องขอเรื่องหนึ่งจากท่าน ประมุขปี้ไห่…หากถึงเวลาที่ผู้คนกลับออกมาจากแดนสวรรค์ใต้โบราณแล้ว ตัวข้าสามารถยืนยันได้ว่าเป็นผู้ใดเข่นฆ่าหลานชายของข้า…ข้าขอให้ประมุขปี้ไห่อย่าได้ช่วยมัน ยามข้าลงมือล้างแค้นให้หลานชายได้หรือไม่?”

แต่ต้นจนจบสุมาผิงตงไม่แม้แต่จะเหลือบแลไปยังเหล่าผู้นำของ 3 นิกาย 2 ตระกูลทั้ง 4 ที่เหลือแม้แต่น้อย เพราะมันรู้ดีว่าหากมันคิดจะฆ่าคน อาศัยพลังฝีมือของทั้ง 4 ก็ไม่มีปัญญาหยุดมันเอาไว้ได้

มีเพียงปี้ไห่หมิงเฟิงเพียงคนเดียว ที่สามารถหยุดมันได้!

“อาวุโสผิงตง เรื่องนี้เห็นทีข้าคงไม่อาจรับปากท่านได้”

ปี้ไห่หมิงเฟิงส่ายหน้าไปมา “นี่มิใช่ข้าไม่ไว้หน้าท่านแต่อย่างใดอาวุโสผิงตง หากแต่เรื่องราวของผู้ที่รอดกลับออกมาจากแดนสวรรค์ใต้โบราณนั้น พวกเรา 3 นิกาย 2 ตระกูลไม่มีสิทธิ์ตัดสินใจอันใดทั้งสิ้น…เพราะสุดท้ายแล้วอำนาจสิทธิ์ขาดเรื่องเปิดแดนสวรรค์ใต้โบราณ ก็เป็นของคฤหาสน์เฉวียนโยว พวกเรา 3 นิกาย 2 ตระกูลก็แค่ได้รับมอบหมายยมาให้ดูแลจัดการเรื่องยิบย่อยเท่านั้น”

“ประมุขปี้ไห่ ท่านในฐานะ 1 ใน 10 ผู้ตรวจการของคฤหาสน์เฉวียนโยว ขอเพียงท่านเต็มใจช่วยเหลือข้าสักครั้ง…ข้าเชื่อว่าหลังเกิดเรื่องราวครั้งนี้ ด้วยความที่คฤหาสน์เฉวียนโยวเห็นแก่ท่าน ย่อมไม่คิดตำหนิท่านเพียงเพื่อยอดเซียนอมตะไม่กี่คนเป็นแน่…”

สุมาผิงตงยังคงดื้อรั้น

อย่างไรก็ตามปี้ไห่หมิงเฟิงก็ได้แต่ส่ายหัวเป็นการยืนกรานว่าไม่อาจเห็นด้วย

แต่ต้นจนจบผู้คนก็สังเกตเห็นการพบปะระหว่างสุมาผิงตงกับปี้ไห่หมิงเฟิงเช่นกัน และหลายคนก็พอจะคาดเดาได้ว่าสุมาผิงตงต้องการอะไรจากปี้ไห่หมิงเฟิง

“สุมาผิงตงนั้น เห็นว่าเป็นปู่แท้ๆของสุมาฉุน ทั้งยังรักและเอ็นดูสุมาฉุนยิ่งนัก…ในเมื่อหลานชายคนโปรดของมันตกตาย มันย่อมไม่พ้นคิดอยากสับร่างฆาตกรฆ่าหลานชายมันให้แหลกเป็นหมื่นๆชิ้น!”

“มันไปพบกับประมุขปี้ไห่เช่นนี้ เห็นได้ชัดว่าหมายวิงวอนให้ประมุขปี้ไห่อย่าได้สอดมือตอนมันคิดก่อการเป็นแน่”

“แต่ว่ามันจะทราบได้หรือ ว่าเป็นผู้ใดที่ฆ่าหลานชายคนดีของมัน?”

“เหอะๆ เรื่องนี้ข้าเกรงวว่ามันคงไม่อาจยืนยันได้เต็มสิบส่วนหรอก…อย่างไรก็ตามหนทางหมื่นลี้เริ่มจากก้าวแรก มันไม่พ้นคิดเตรียมการไว้ก่อน เพราะหลังจากนี้เกิดมันหาวิธีระบุตัวฆาตกรได้จริงๆ แต่ยามลงมือดันถูกประมุขปี้ไห่หยุดไว้ มิให้มันลงมือฆ่าคนล้างแค้นให้หลานชาย มันไหนเลยจะล้างแค้นได้สำเร็จเล่า…”

“เช่นนั้นมันจึงบากหน้าไปขอความร่วมมือจากประมุขปี้ไห่ไว้ก่อน หมายให้ประมุขปี้ไห่รับปากว่ายามมันลงมือจะไม่สอดมือเข้ามายุ่ง…อนิจจาดูจากสีหน้าบิดเบี้ยวชมดูแทบไม่ได้นั่นของมัน ไม่พ้นพึ่งถูกประมุขปี้ไห่ปฏิเสธมาเป็นแน่”

“เรื่องมันต้องเป็นนี้อยู่แล้ว หากประมุขปี้ไห่ไม่ปฏิเสธมัน นี่จะไม่กลายเป็นกรณีตัวอย่างให้คนเอาเยี่ยงรึ? ต่อไปยังจะมีใครกล้าเข่นฆ่าผู้คนมั่วซั่วในแดนสวรรค์ใต้โบราณเล่า?”

…

เห็นได้ชัดว่าในบรรดาผู้ที่ชมดูเรื่องราวอยู่ ก็คาดเดาวัตถุประสงค์ของสุมาผิงตงได้ออก

“แต่หลังจากสุมาฉุนตายตกไป เหมือนจักไม่มีผู้ใดได้คะแนนเพิ่มขึ้น 8 แต้มรวดเดียวเลย”

ชายวัยกลางคนผู้หนึ่ง หันไปมองตารางจัดอันดับพลางกล่าวออกมา

“เหลวไหล! เรื่องพรรค์นั้นไหนเลยจะเป็นไปได้!”

และชายชราคนหนึ่งที่ลอยร่างไม่ไกลจากมัน พอได้ยินก็โพล่งคำออกมาราวกูรูทันที “หากอยู่ๆมีผู้ใดได้คะแนนเพิ่มขึ้นมา 8 แต้ม มิใช่บ่งบอกโดยอ้อมให้ผู้คนล่วงรู้กันหมดรึไรว่ามันเป็นคนฆ่าสุมาฉุน?”

“ด้วยพลังของค่ายกลที่ท่านจอมราชันอมตะสวรรค์ใต้ในอดีตจัดตั้งไว้ ย่อมมีการคำนึงถึงจุดนี้อยู่แล้ว และ 8 แต้มที่คนฆ่าสุมาฉุนจักได้รับนั้น มันจะทยอยเพิ่มขึ้นอย่างช้าๆ นี่เป็นกลวิธีป้องกันมิให้ผู้ใดล่วงรู้ว่าใครได้สังหารผู้ใดด้านใน”

ชายชรากล่าวเสริม

“ที่แท้เป็นเช่นนี้นี่เอง…ข้าก็นึกว่าแค่ประวิงเวลาได้คะแนนอย่างเดียวเสียอีก ที่แท้กลับมีการค่อยๆทยอยเพิ่มคะแนนนให้ผู้คนแบบนี้ด้วย เช่นนั้นหมายความว่าคงไม่มีทางล่วงรู้ได้เลยน่ะสิ ว่าใครเป็นคนฆ่าสุมาฉุน หากไร้บุคคลที่ 3 ที่อยู่ในเหตุการณ์รอดกลับมาบอก หรือเจ้าตัวสารภาพออกมาเอง?”

“มิผิด!”

“กล่าวไปหากมิมีการเตรียมการรองรับในเรื่องนี้เอาไว้ ใครยังจะกล้าเข่นฆ่าผู้คนในนั้นมั่วซั่วเล่า ต่อให้อีกฝ่ายอ่อนด้อยแต่ดันเป็นลูกหลานตระกูลใหญ่ ยังไม่เกิดอาการคิดเขวี้ยงมุสิกกริ่งเกรงภายชนะเสียหายได้หรือ แดนสวรรค์ใต้โบราณยังจะเหลือคุณค่าอันใด?”

…

หลายคนที่เดิมไม่รู้ว่ามีเรื่องราวแบบนี้ด้วย พอมีผู้รู้กล่าวบอกจึงได้รับทราบกันถ้วนหน้า

“หือ!? คะแนนของต้วนหลิงเทียนเพิ่มขึ้นอีก 2 แต้มแล้ว!”

ด้านหูหลินอี้เอง ที่เอาแต่มองจ้องอันดับคนของประเทศฝูชิว ก็เบิกตากว้างทั้งฉายแววสดใสจ้า เมื่อเห็นว่าคะแนนของต้วนหลิงเทียนกระเตื้องขึ้น

สำหรับคนอื่นๆนั้น แม้ว่าจะเพิ่มขึ้นคะแนนเดียวและไม่ได้อยู่ในอันดับสลักสำคัญอะไร มันก็สังเกตเห็นเช่นกัน

เพราะสุดท้ายแล้ว นั่นก็คือเหล่าผู้ที่จะนำผลประโยชน์มาให้มัน มันย่อมให้ความใส่ใจทุกรายละเอียด

“5 แต้ม…ต้วนหลิงเทียนนับว่าไม่ทำให้ข้าผิดหวังจริงๆ!”

อย่างไรก็ตามรอยยิ้มสดใสพึ่งจะคลี่กางบนใบหน้าหูหลินอี้ได้ไม่นาน พอมันเห็นคะแนนของผู้ที่อยู่ในอันดับหนึ่ง คิ้วมันก็เริ่มขดย่นเป็นปม “อันดับ 1 มีถึง 11 แต้มเชียวหรือ…”

“กระทั่งอันดับที่ 10 ก็ยังมี 7 แต้ม…”

“ข้าหวังว่าต้วนหลิงเทียนจักติด 10 อันดับแรกเร็วๆ…”

ในสายตาของหูหลินอี้ฉายถึงความคาดหวังไม่น้อย

ถึงแม้ว่ามันจะให้ความสนใจกับการตาของสุมาฉุนแห่งตระกูลสุมาเช่นกัน แต่มันไม่ได้เชื่อมโยงการตายของอีกฝ่ายเข้ากับต้วนหลิงเทียนเลย

เพราะในความคิดของมัน สุมาฉุนก็คือยยอดเซียนอมตะขั้นสูงสุดที่เข้าใจความลึกซึ้งของกฏแห่งลมได้แล้วถึง 2 ประการ พลังฝีมือนับว่าสูงส่งสุดที่ต้วนหลิงเทียนจะทาบติด อีกทั้งยังร่ำลือกันหนาหูว่าความลึกซึ้งประการที่สองของกฏแห่งลมที่สุมาฉุนเข้าใจยังคือ ‘ลมกรด’ อีกด้วย

จากสิ่งนี้ทำให้มันเชื่อว่าต้วนหลิงเทียนไม่มีทางเข่นฆ่าสุมาฉุนได้แน่นอน!

กล่าวได้ว่าจิตใต้สำนึกของมันได้กำหนดไว้แต่แรกโดยไม่รู้ตัว

ว่าต้วนหลิงเทียนไม่ใช่คู่มือของสุมาฉุน!

“ท่านผู้อาวุโส…ต่อให้ประมุขปี้ไห่จะเห็นด้วยกับท่าน แต่เกรงว่าพวกเราเองก็ไร้หนทางจับมือใครดมได้ เพราะมิใช่เรื่องง่ายเลยที่ท่านจะหาตัววฆาตกรฆ่าหลานท่านได้เจอ”

อาวุโสของตระกูลสุมาอีกคนพอเห็นอาวุโสสูงกลับมาพร้อมใบหน้าอัปลักษณ์ มันก็ได้แต่คลี่ยิ้มขื่นขมกล่าวออก

“ผู้ใดมีความเป็นไปได้ที่จักสามารถฆ่าหลานชายข้าได้ ข้าจักฆ่ามันให้สิ้น!”

สุมาผิงตงกล่าวออกด้วยน้ำเสียงเยียบเย็น สองตายังเผยความคุ้มคลั่งประการหนึ่ง

ถึงแม้มันจะมีลูกชายและหลานชายอีกหลายคน อย่างไรก็ตามมันให้ความสำคัญกับสุมาฉุนมากกว่าใคร

การตายของสุมาฉุนทำให้มันมีโทษะสาหัสแล้วจริงๆ ยังแทบทนรอบุกเข้าไปล่าตัวฆาตกรฆ่าหลานชายมันในแดนสวรรค์ใต้ และฆ่าคนล้างแค้นไม่ไหวแล้วด้วยซ้ำ!

ได้ยินคำของสุมาผิงตง อาวุโสของตระกูลสุมาก็ได้แต่คลี่ยิ้มเจื่อนๆ

เพราะอย่างไรก็ตามเรื่องจะหาตัวฆาตกรและล้างแค้นให้สุมาฉุนก็ไม่ใช่เป็นไปไม่ได้เสียทีเดียว เพราะมันก็รู้ระดับพลังฝีมือของสุมาฉุนดี ในแดนสววรรค์ใต้ครานี้เกรงว่ามีน้อยคนนักที่เทียบได้ ที่เหนือกว่าย่อมมีน้อยเสียยิ่งกว่าน้อย

อีกทั้งในบรรดาผู้คนที่มีน้อยเสียยิ่งกว่าน้อยยที่สมควรมีพลังฝีมือเหนือกว่าสุมาฉุนนั้น ก็อาจจะสู้ชนะสุมาฉุนได้จริง แต่ก็ไม่แน่ว่าจะฆ่าสุมาฉุนได้ เช่นนั้นขอเพียงมีใครที่มีพลังฝีมือโดดเด่นเหนือใครปรากฏตัวขึ้น นั่นก็คือผู้ต้องสงสัยอันดับหนึ่ง!!

เป็นธรรมดาว่ายังมีอีกสถานการณ์หนึ่ง

สุมาฉุนบังเอิญถูกกลุ้มรุมสังหาร!

และหากเป็นเช่นนั้นจริง น่ากลัวว่าเรื่องคิดตามหาตัวฆาตกร คงยากเย็นยิ่งกว่างมเข็มในกองฟางแล้ว!

ด้านต้วนหลิงเทียน ย่อมไม่ได้ล่วงรู้เลยว่าด้านนอกเกิดอะไรขึ้นบ้าง

ถึงแม้ว่าคะแนนของเขาจะทยอยเพิ่มขึ้นทีละแต้มสองแต้มอย่างเชื่องช้า แต่สุดท้ายก็เพิ่มขึ้นถึง 8 แต้มในเวลาไม่นานเกินรอ

อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครสงสัยเลยสักคน ว่าเขาเป็นผู้ที่ฆ่าสุมาฉุน

เพราะเหนือใดอื่น ในเวลานี้ไม่ใช่แค่เขาคนเดียวเท่านั้น ที่มีคะแนนเพิ่มขึ้นถึง 8 แต้ม!

นอกจากนี้เรื่องพลังฝีมือของเขาเองก็ถูกหลายคนเอาไปเล่าจากสิ่งที่เห็น ทำให้ไม่มีใครคิดว่าเขาจะสามารถฆ่าสุมาฉุนได้เลย ถูกตัดออกจากรายชื่อผู้ต้องสงสัยไปแทบจะทันที

และตั้งแต่ที่สุมาฉุนตกตายลงไป สุมาผิงตงก็เอาแต่จ้องตารางจัดอันดับไม่วางตา มันจดจำทุกรายชื่อที่มีคะแนนเพิ่มสูงขึ้นรวดเร็ว ยังถึงกับจดไว้ในบัญชีผู้ต้องสงสัยที่อาจฆ่าหลานชายมัน!

ภายใน แดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำ

“ในที่สุด ก็ออกมาพ้นเขตป่าได้ซะที…”

พริบตาเดียววันเวลาก็ได้ล่วงเลยไปอีก 1 เดือน ต้วนหลิงเทียนที่ได้มุ่งหน้าไปตามการชี้นำ ในที่สุดก็หลุดออกมาจากป่าที่กว้างใหญ่ปานจะไร้สิ้นสุดนั่นเสียที

ต้องทราบด้วยว่าในขณะที่เดินทาง เขาได้ใช้ความเร็วสูงสุดแล้ว!

ด้วยเหตุนี้จึงทราบได้ไม่ยาก ว่าป่าทึบแห่งนี้มันกว้างใหญ่ไพศาลเพียงใด

WSSTH ตอนที่ 3,002 : ร่วมทาง

ในระหว่างเดินทาง ต้วนหลิงเทียนได้พบเจอผู้คนทั้งสิ้น 3 คน

หนึ่งในนั้นทันทีที่รับทราบว่าเขาอายุไม่ถึงร้อยปี มันก็เปิดฉากเข่นฆ่าใส่เขาทันที สุดท้ายจึงต้องสังเวยชีวิตคามือเขาแทน

ส่วนอีก 2 คนนั้น บังเอิญเห็นฉากตอนที่ต้วนหลิงเทียนประลองกับ เชวียจิงอวี่ องค์ชายรองของประเทศหนันฉี่ ทำให้พวกมันรู้ซึ้งถึงความแข็งแกร่งของต้วนหลิงเทียนดี

พวกมันก็เลยไม่มีแม้แต่ความกล้าที่จะต่อสู้ขัดขืนต้วนหลิงเทียนด้วยซ้ำ ทำได้แต่ยอมรับชะตากรรมว่าต้องถูกฆ่าแน่แท้

อย่างไรก็ตาม ในเมื่อพวกมันไม่ได้เป็นฝ่ายริเริ่มคิดเข่นฆ่าสังหารเข้ามาก่อน ต้วนหลิงเทียนก็ไม่คิดจะเป็นฝ่ายเริ่มโจมตีพวกมันเช่นกัน

เพราะสำหรับต้วนหลิงเทียนแล้ว ตอนนี้การไปให้ถึงวังจอมราชันอมตะเป็นเรื่องที่เร่งด่วนที่สุด เพราะวังจอมราชันอมตะที่สมควรเป็นจอมราชันอมตะสวรรค์ใต้สร้างทิ้งไว้นั้น มีความเป็นไปได้สูงที่จะมีโอกาสดีๆรอเขาอยู่

หลังเร่งรุดเดินทางกว่าหนึ่งเดือน ต้วนหลิงเทียนที่โผล่พ้นเขตป่าทึบมาได้ ก็เผชิญหน้าเข้ากับที่ราบลุ่มทุ่งหญ้าอันกว้างใหญ่ปานไร้ขอบเขต

กวาดตามองไปยังที่ทางเบื้องหน้านั้น นับว่ามันเป็นที่ราบทุ่งหญ้าที่ว่างเปล่านัก จะเห็นก็แต่ภูเขาที่อยู่ไกลลิบๆ อีกทั้งไม่ใช่แนวเทือกเขาอะไร เป็นภูเขาที่ขึ้นอยู่โดดๆ ไม่ได้เรียงตัวติดกัน

“หืม?”

หลังมุ่งหน้าไปตามสัญญาณชี้นำอีก 3 วัน ต้วนหลิงเทียนก็มุ่งหน้ามาถึงเชิงเขาลูกหนึ่ง อีกทั้งพึ่งมาถึงตีนเขาได้ไม่ทันไร เขาก็ได้ยินเสียงหนึ่งดังขึ้นจากขุนเขาเบื้องหน้า

เดิมทีต้วนหลิงเทียนก็ไม่คิดจะสอดมือเข้าไปยุ่งแต่อย่างไร

ทว่าพอได้ยินเสียงหยิ่งผยองหนึ่งดังเข้าหู คิ้วต้วนหลิงเทียนก็ขดย่นเป็นปม ร่างที่คิดผ่านเลยไปพลันหยุดชะงัก ทั้งเร่งหันกลับไปมองทิศทางต้นเสียง จากนั้นคนก็วูบไปดั่งภูตพรายหายไปบนเขาทันที

“หวงเจียเชา ตัวกระจอกเช่นเจ้าไหนเลยจะเป็นคู่มือข้าได้ ยังจะดิ้นรนหาสวรรค์วิมานอันใด!? รีบตกตายไปให้พ้นๆหน้าข้าเสีย!!”

เป็นเพราะเสียงวาจาผยองดังกล่าว ต้วนหลิงเทียนจึงหยุดเดินทางและพุ่งร่างขึ้นเขาไปทันที

และไม่ทันไร เบื้องหน้าก็ปรากฏฉากผู้คน 2 คนที่กำลังไล่ฆ่ากันอยู่

หนึ่งในนั้นเห็นได้ชัดว่าอ่อนด้อยกว่าและทำได้แค่ดิ้นรนเอาตัวรอดอย่างสิ้นหวัง

ส่วนเจ้าของเสียงหยิ่งผยองก็ดังออกมาจากอีกคน ที่เป็นฝ่ายไลต้อนผู้คนอย่างสนุกสนาน

ผู้ที่ตกเป็นรองและกำลังจะถูกฆ่าตายนั้น หาใช่คนแปลกหน้าสำหรับต้วนหลิงเทียนไม่ แต่มันเป็นน้องชายของหวงเจียหลง หวงเจียเชา บุตรชายคนที่ 5 ของหวงเฟยเหยี่ยนเจ้าเมืองตู้อวิ๋นแห่งประเทศฝูชิว!

หลังวูบร่างมาถึงจุดหนึ่งบนเขา ต้วนหลิงเทียนก็ไม่คิดปกปิดร่องรอยแม้แต่น้อย กระทั่งยังจงใจแผ่กลิ่นอายยพลังกล้าแข็งนำไปก่อน

และเมื่อสัมผัสได้ถึงแรงกดดันพลังที่อยู่ๆก็แผ่มาปกคลุมในบรรยากาศ ทั้ง 2 คนที่หนึ่งหนีตาย อีกหนึ่งไล่ฆ่าก็พร้อมใจกันหยุดลงทันที

“นะ…น้องต้วน!?”

หวงเจียเชานั้นเดิมทีคิดว่าหนึ่งชีวิตของมันต้องดับลงตรงนี้แน่แท้ แต่ไม่คิดไม่ฝันเลยว่าในห้วงเวลาคับขันเป็นตาย กลับมีร่างหนึ่งปรากฏขึ้นมาคลี่คลายวิกฤตหายนะ! แถมร่างดังกล่าวยังเป็นสหายของพี่ชายมันอีกด้วย!!

ทันใดนั้นใบหน้ามืดมิดอันเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง ก็กลับกลายเป็นสดใสด้วยรอยยิ้มร่า

วูบ!

ส่วนสีหน้าคนที่กำลังไล่ฆ่าหวงเจียเชาอยู่นั้นเปลี่ยนไปใหญ่หลวง เมื่อเห็นว่าหวงเจียเชากลับรู้จักกันกับคนที่พึ่งมาถึง

“น้องต้วน?”

และพอได้ยินคำอุทานทักด้วยยน้ำเสียงตื่นเต้นยินดีของหวงเจียเชา ลูกตาที่จับจองผู้มาใหม่ของมันก็หดเล็กลงทันที “มัน…มันหรือว่าจะเป็นอัจฉริยะฝูชิว…ต้วนหลิงเทียนผู้นั้น!?”

“จะ…เจ้านั่นที่กระทั่งองค์ชายรองหนันฉี่ เชวียจิงอวี่ยังแพ้พ่ายไปอย่างง่ายดาย?”

พอฉุกคิดถึงจุดนี้ ชายในชุดแพรต่วนที่ไล่ฆ่าหวงเจียเชาอย่างสนุกมือ ก็หน้าซีดลงทันที ร่างยังเริ่มพร่าเลือนไปดังเงา ระเบิดความเร็วสูงสุดหมายหลบหนีไปให้ไกล!

ฟุ่บ!

อย่างไรก็ตามชายหนุ่มชุดแพรต่วนแม้จะใช้ความเร็วชั่วชีวิตพุ่งร่างหนีไปแทบจะทันที แต่มันพึ่งไปได้ไม่ไกล เบื้องหน้าก็ปรากฏร่างหนึ่งผุดขึ้นมาขวางเอาไว้ปานภูตผี!

ร่างที่หยุดขวางมันแน่นอนว่าเป็นต้วนหลิงเทียนเอง

ถึงแม้ชายคนนี้จะไม่ได้หาเรื่องเขาก่อน แต่ในเมื่ออีกฝ่ายเป็นคนที่คิดเข่นฆ่าน้องชายของหวงเจียหลงเพื่อนเขา เช่นนั้นเขาก็ไม่อาจปล่อยมันไปได้ง่ายๆ

“ตะ…ต้วนหลิงเทียน ขะ…ข้าท่านพวกเราล้ววนไม่เคยมีเรื่องบาดหมางใดๆต่อกัน เช่นนั้น…”

ชายหนุ่มนุชดแพรต่วนหรูหรามองกล่าวกับต้วนหลิงเทียนเสียงสั่นหน้าซีด ลูกตายังฉายแววหวาดผวาสุดใจ สองหมัดกำแน่นจนเล็บจิกเนื้อ กระทั่งยังสัมผัสได้ถึงเหงื่อเย็นที่ชุ่มโชกเต็มฝ่ามือ

กระทั่งเชวียจิงอวี่ องค์ชายรองหนันฉี่ ก็ไม่ใช่ตัวตนที่มันจะตอแยด้วยได้แล้ว

ทว่าต้วนหลิงเทียนที่อยู่เบื้องหน้ามันตอนนี้ กระทั่งทุบตีองค์ชายรองหนันฉี่ผู้นั้นให้สิ้นท่าในกระบวนเดียวโดยไร้แม้แต่รอยขีดข่วน อีกทั้งเมื่อพินิจจากความเร็ววที่อีกฝ่ายวูบมาโผล่เบื้องหน้าปานผีสาง มันก็รู้ซึ้งไปถึงทรวงว่าพลังฝีมืออีกฝ่ายกล้าแข็งสุดที่มันจะตอแยด้วยได้ขนาดไหน…

อย่างไรก็ตามในขณะที่ชายหนุ่มในชุดแพรต่วนหรูหราคิดจะเจรจาอะไรกับต้วนหลิงเทียนนั้นเอง มือขวาต้วนหลิงเทียนพลันสะบัดออกไปตามอำเภอใจ หากแต่ฉับไวปานฟ้าผ่า คว้าพลองที่อยู่ๆก็อุบัติขึ้นท่ามกลางความว่างเปล่า ทุบฟาไปยังศีรษะชายหนุ่มในชุดแพรต่วนจนแตกระเบิด ตายตกในบัดดล

เรียกว่าไม่ทันที่ชายหนุ่มชุดแพรต่วนจะทันได้ตอบสนองสิ่งใด ศีรษะมันก็คล้ายแตงโมตกตึก แตกระเบิดคาพลองต้วนหลิงเทียนไปเสียแล้ว

เป็นธรรมดาว่าไม่ต้องกล่าวถึงเรื่องที่มันไม่ทันได้ตอบสนองสิ่งใดด้วยซ้ำ เพราะต่อให้มันมองเห็นการลงมือของต้วนหลิงเทียนและเตรียมการรับมือเต็มที่ แต่มันก็ไม่มีพลังมากพอจะต้านทานหนึ่งพลองที่ฟาดทุบลงมานี้ของต้วนหลิงเทียนได้เลย

พลองที่ต้วนหลิงเทียนฟาดทุบออกไป แม้แลดูฟาดทุบออกไปส่งๆตามอำเภอใจ แต่ก็อัดแน่นไปด้วยพลังเซียนอมตะที่ผสานเข้ากับพลังแห่งธาตุดิน ไหนจะยังมีวรยุทธ์อมตะราชันไม่เคลื่อนไหวกับปราณม่วงบูรพาอีก การโจมตีดังกล่าวจึงไม่ใช่อะไรที่ยอดเซียนอมตะขั้นสูงสุดทั่วไปจะต้านทานรับมือได้เลย…

“ท่านเป็นไรมากหรือไม่?”

หลังจบชีวิตชายหนุ่มในชุดแพรต่วนหรูหราและริบแหวนพื้นที่ของมันมาแล้ว ต้วนหลิงเทียนก็หันไปมองถามหวงเจียเชาด้วยรอยยิ้มบางๆ

“ข้าไม่เป็นไร”

หววงเจียเชากล่าวตอบด้วยยใบหน้าเปื้อนยิ้มโง่งม “แต่เกือบไปแล้วจริงๆ ดีที่น้องต้วนมาได้ทันเวลาและยื่นมือช่วยเหลือข้า…ไม่งั้นข้าได้ตายกลายเป็นผีคามือเซี่ยโหวจีนั่นแน่”

“เซี่ยโหวจี้?”

ต้วนหลิงเทียนแปลกใจอยู่บ้าง “นี่พี่เจียเชารู้จักมันด้วยหรือ?”

มาตอนนี้ต้วนหลิงเทียนก็พึ่งนึกขึ้นได้ ว่าเป็นเพราะอีกกล่าวเชื่อหวงเจียเชาขึ้นมา เขาถึงได้มาที่นี่ ท่าทางอีกฝ่ายจะรู้จักกับหวงเจียเชามาก่อน

เพราะต่อให้มันไม่รู้จักหวงเจียเชามาก่อน แต่พึ่งจะมารู้จักหวงเจียเชาเอาตอนแนะนำตัวก่อนเข่นฆ่ากัน อีกฝ่ายก็คงไม่แลดูสะใจที่จะได้ฆ่าหวงเจียเชา โดยการกล่าววาจาทับถมซ้ำเติมผู้แพ้แบบนั้น

เพราะสุดท้ายแล้วคงเป็นไปไม่ได้เลย ที่สถานการณ์ของคนสองคนที่ไม่รู้จักกันมาก่อน จะฟังเหมือนสะใจที่ได้ฆ่าผู้อื่นปานมีความเกลียดชังกันแบบนั้น

“ใช่ ข้ากับมันพวกเรารู้จักกัน”

หวงเจียเชาคลิ้มแห้งๆกล่าวเล่าเรื่องราวออกมา “ที่สำคัญพวกเรานับได้ว่ามีเรื่องบาดหมางกัน…แน่นอนว่าคนที่มันเคียดแค้นมากกว่าข้าก็คือท่านพี่ กล่าวไปก็เพราะมันมีเรื่องมีราวกับท่านพี่ ก็เลยพลอยเกลียดข้าไปด้วย…”

“มันมีเรื่องกับพี่เจียหลงรึ?”

คิ้วต้วนหลิงเทียนเลิกขึ้น เขาย่อมรู้เป็นธรรมดาว่าท่านพี่ที่หวงเจียเชาเอ่ยถึงก็คือหวงเจียหลง

ถึงแม้ว่าหวงเจียเชาจะมีพี่ชายทั้งสิ้น 4 คน แต่นอกจากหวงเจียหลงแล้วคนอื่นๆก็อายุมากกว่าหลายร้อยปี และก็ไม่ได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกันตามประสาพี่น้องมากนัก ดังนั่นหวงเจียเชาจึงไม่เรียกอีกฝ่ายว่าท่านพี่อย่างสนิทสนมเช่นนี้แน่

มีแต่หวงเจียหลงเท่านั้น ที่หวงเจียเชาจะเรียกหาว่าท่านพี่ออกมาได้เต็มปาก

ในเมื่อหวงเจียหลงเป็นสหายที่ดีคนหนึ่งของเขา น้องชายสหายอย่างหวงเจียเชาเกิดเรื่อง เขาไหนเลยจะนิ่งดูดายไม่ยื่นมือเข้าช่วยเหลือได้ เมื่อคิดส่งพระถังยังต้องพาไปส่งถึงชมพูทวีป เช่นนั้นต้วนหลิงเทียนจึงตัดสินใจพาหวงเจียเชาร่วมเดินทางไปด้วยกัน

“วังจอมราชันอมตะหรือ?”

ระหว่างเดินทางหวงเจียเชาก็ตกใจไม่น้อยเมื่อได้รับทราบเรื่องราวการคงอยู่ของวังจอมราชันอมตะจากต้วนหลิงเทียน เห็นได้ชัดว่ามันเองก็ไม่เคยรู้เรื่องวังจอมราชันอมตะมาก่อนเลย

“หากสะสมคะแนนครบ 10 แต้ม จะได้รับการชี้นำให้ไปยังวังจอมราชันอมตะงั้นเหรอ?”

หวงเจียเชาครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง และในที่สุดก็นึกเรื่องราวอะไรบางอย่างได้ออก “ข้าจำได้แล้ว…ไม่น่าแปลกใจเลยว่าไฉนยอดเซียนอมตะบางคนที่กลับออกมาจากแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำถึงได้ลืมเลือนเรื่องราวบางอย่างไป กระทั่งได้รับของล้ำค่ามา แต่ดันไม่รู้ว่าได้มาจากไหนหรือได้มาอย่างไร”

“และไม่น่าแปลกใจเลยว่าไฉนถึงไม่มียอดเซียนอมตะหรือใครล่วงรู้ว่าต้องเก็บคะแนนให้ครบ 10 แต้ม…”

“ดูเหมือนว่าภายในแดนสวรรค์ใต้โบราณจะมีพลังอำนาจจากค่ายกลบางประการที่สามารถลบความทรงจำของผู้ที่ได้คะแนนตั้งแต่ 10 แต้มขึ้นไป…”

หวงเจียเชากล่าว

“ยิ่งไปกว่านั้นข้าว่าคงไม่แค่ลบความทรงจำของผู้ที่ได้คะแนนตั้งแต่ 10 แต้มขึ้นไปเท่านั้น…แต่ความทรงจำของผู้ที่เคยติดต่อกับคนที่ได้คะแนนตั้งแต่ 10 แต้มขึ้นไปก็สมควรถูกลบออกไปด้วย! อย่างเช่นตัวข้า หากรอดกลับออกไปได้ น่ากลัวว่าความทรงจำเรื่องวังจอมราชันอมตะที่ได้ฟังจากน้องต้วนอาจจะถูกลบหายไป”

หวงเจียเชากล่าวสันนิษฐาน “หาไม่แล้วข้าสามารถนำเรื่องที่ท่านบอกข้าไปบอกเล่าให้ผู้อื่นรับทราบต่อได้…ทว่าตั้งแต่ในอดีตทุกคราที่แดนลับเปิดออก กลับไม่มีใครออกมาเล่าเรื่องนี้เลย ทั้งๆที่เหตุการณ์สมควรดำเนินไปในลักษณะนี้มาตลอด ข้าเชื่อว่าเรื่องนี้ข้าเดาไม่ผิดแน่!”

“อืม สิบในสิบสมควรเป็นดั่งท่านว่า”

ต้วนหลิงเทียนพยักหน้าเห็นด้วย

“พี่เจียเชา ว่าแต่ตอนนี้ท่านมีกี่คะแนนแล้ว?”

ต้วนหลิงเทียนหันไปมองถามหวงเจียเชา

“แค่ 3 เอง…แหะๆ”

หวงเจียเชาคลี่ยิ้มออกมาราววตัวโง่งมอีกครั้ง “ข้าโชคดีพบเจอยอดเซียนอมตะขั้นสูงสุดที่มีพลังฝีมือทั่วๆไป 2 คน…หลังจากฆ่าทั้งคู่แล้ว ข้าก็เลยได้คะแนนสะสมของพวกมันมา 2 แต้ม”

หวงเจียเชากล่าวตอบ จากนั้นก็หันไปถามต้วนหลิงเทียนด้วยความอยากรู้ “แล้วน้องต้วนเล่า ท่านมีกี่แต้มแล้วหรือ?”

“ข้า? เดิมทีข้ามี 16 แต้มก่อนที่จะฆ่าเจ้านั่น…”

พอได้ยินคำถามของหวเจียเชา ต้วนหลิงเทียนก็กล่าวตอบพลางแผ่สำนึกเทววะไปตรวจวสอบคะแนนในป้ายหยกสะสมคะแนนีท่เขาห้อยแขวนไวว้บริเวณเอวทันที “ตอนนี้ข้ามี 21 แต้มแล้ว”

“คิดไม่ถึง…ว่าเจ้านั่นจะมีถึง 5 แต้ม”

ต้วนหลิงเทียนกล่าว

ถึงแม้หวงเจียเชาที่เอ่ยถามออกไปจะเตรียมตัวเตรียมใจไว้แล้ว แต่มันก็ยังตกใจกับคะแนนที่ต้วนหลิงเทียนพึ่งบอกไม่น้อย ด้วยคิดไม่ถึงจริงๆว่าต้วนหลิงเทียนจะมีคะแนนสะสมถึง 21 แต้มแล้ว!

“หากเป็นเช่นนั้น เกิดเมื่อครู่เซี่ยโหวจี้ฆ่าข้าได้ มันก็จะมีคะแนนสะสม 8 แต้ม…โชคร้ายที่มันดวงกุดมาเจอกับน้องต้วนเข้า”

กล่าวถึงจุดนี้หวงเจียเชาก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก จากนั้นก็มองจ้องไปที่ต้วนหลิงเทียนด้วยสายตาจริงจัง “น้องต้วนข้ารู้ว่าท่านสนิทกับท่านพี่จึงยื่นมือช่วยข้าเพราะเห็นแก่ท่านพี่ และการช่วยเหลือข้าก็เป็นเรื่องที่ไม่ได้หนักแรงอะไรสำหรับท่าน…”

“อย่างไรก็ตามข้าหวงเจียเชาจะจดจำบุญคุณช่วยชีวิตครั้งนี้ของท่านเอาไว้ไม่มีวันลืม และภายภาคหน้าข้าต้องหาโอกาสตอบแทนท่านให้จงได้!”

หวงเจียเชากล่าวด้วยสายตาแน่วแน่

เมื่อเห็นแววตาแน่วแน่ของหวงเจียเชา ต้วนหลิงเทียนก็ไม่คิดจะเกรงใจอะไร เพียงยิ้มให้อีกฝ่ายบางๆ

“จริงสิพี่เจียเชา…ถึงท่านจะไปวังจอมราชันอมตะกับข้าด้วยแบบนี้ แต่ข้าเองก็ไม่รู้ว่าคิดจะเข้าไปในวังจอมราชันอมตะจำต้องมีคะแนนสะสมสูงถึงกำหนดรึเปล่า…เอาแบบนี้เถอะ ต่อไปข้าจะฆ่าคนที่พบเจอโดยสังหารมันให้ใกล้ๆท่าน คราวนี้ท่านจะได้มีคะแนนสะสม 10 แต้มขึ้นไป”

หลังจากเดินทางไปต่ออีกสักพัก ต้วนหลิงเทียนที่ฉุกคิดเรื่องนี้ขึ้นมาได้ ก็หันไปกล่าวบอกหวงเจียเชา

“เอ่อ…เช่นนี้จะดีหรือ? ข้าจะรับคะแนนของคนที่ท่านฆ่าได้อย่างไร?”

ถึงแม้ใจหวงเจียเชาจะหวั่นไหวไม่น้อย แต่มันก็เลือกจะส่ายหัวปฏิเสธออกมา “น้องต้วน ข้ารู้ว่าท่านคิดช่วยเหลือข้า…แต่ข้ายังหวังให้ท่านได้ ‘อันดับที่ 1’ ในแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำครั้งนี้”

“เอาตามที่ข้าว่านี่ล่ะ”

ต้วนหลิงเทียนกล่าวยืนกรานออกมาอีกคำ ทั้งวาจายังไม่เหลือช่องให้หวงเจียเชาปฏิเสธใดๆ ทำให้หวงเจียเชาได้แต่ยิ้มแหยๆราวตัวโง่งมออกมาอีกรอบ แต่ในใจก็รู้สึกซาบซึ้งตื้นตันไม่น้อย

การเดินทางหลังจากนั้นต้วนหลิงเทียนก็ไร้ซึ่งความปราณีใดๆ เนื่องจากคิดจะรวบรวมคะแนนสะสมให้หวงเจียเชา

กล่าวได้ว่าแม้จะเป็นคนที่เขาไม่รู้จัก และอีกฝ่ายไม่ได้เปิดฉากจู่โจมเข้าใส่เขากับหวงเจียเชาก่อน แต่ต้วนหลิงเทียนก็ลงมือสังหารทิ้งทันทีที่เจอ และยังเลือกจะซัดอีกฝ่ายให้ตายตอนอยู่ใกล้หวงเจียเชามากกว่า

หลังจากฆ่าไปแค่ 2 คน คะแนนสะสมของหวงเจียเชาก็มีถึง 10 แต้มในที่สุด

“น้องต้วน ข้าก็ได้รับการชี้นำแล้วเช่นกัน”

หลังได้คะแนนสะสมครบ 10 ก็หันไปบอกต้วนหลิงเทียนทันที

“เอาล่ะ”

ต้วนหลิงเทียนพยักหน้า

อย่างไรก็ตามแม้คะแนนของหวงเจียเชาจะได้ครบแล้ว แต่การเดินทางหลังจากนั้นต้วนหลิงเทียนก็ยังคงไร้ปราณีต่อผู้ใดอยู่ดี พบเจอผู้ใดก็ฆ่าไม่ถามไถ่ จึงได้รับคะแนนสะสมมาเพิ่มบางส่วน

อย่างไรเสียคนที่เลือกจะเข้าร่วมแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำครั้งนี้ ก็คือผู้ที่พร้อมจะฆ่าคนและถูกผู้อื่นฆ่ามาเรียบร้อยแล้ว ในใจเขาย่อมไม่มีความรู้สึกผิดอะไรทั้งสิ้น

อย่างไรก็ตามสำหรับคนที่ตกตายด้วยน้ำมือต้วนหลิงเทียนนั้น ในห้วงเวลาสุดท้าก่อนที่สติมันจะดับลงตลอดกาล พวกมันไม่เพียงแต่สิ้นหวังเท่านั้น แต่ยังเสียใจอย่างสุดซึ้งที่เลือกตัดสินใจเข้ามาที่นี่

เพราะต้วนหลิงเทียนร้ายกาจเกินไป พวกมันแค่เห็นหน้าแต่ยังไม่ทันได้ลงมือทำอะไร ก็ถูกเข่นฆ่าราวผักปลาเสียแล้ว…

WSSTH ตอนที่ 3,003 : วาสนาสถาน!

กล่าวไปแล้ว เหล่ายอดเซียนอมตะที่สามารถรอดชีวิตในแดนสวรรค์ใต้มานานกว่า 2 เดือน ล้วนแล้วแต่เป็นยอดเซียนอมตะที่เหนือกว่ายอดเซียนอมตะทั่วๆไปทั้งสิ้น

ในบรรดายอดเซียนอมตะที่ต้วนหลิงเทียนพบเจอระหว่างเดินทางนั้น หากไม่ใช่คนที่เข้าใจถึงกฏอันใด แม้จะแตกฉานวรยุทธ์อมตะกับเวทย์พลังระดับขุนนางทั้งหมดแล้ว แต่พลังฝีมือของพวกมันก็แค่พอๆกันกับหวงเจียหลงบนเวทีประลองสวรรค์ใต้ในวันวาน เรียกว่าเต็มที่ก็แค่สูสีกับองค์ชาย 4 ฝูชิวอย่างหูจี้หย่ง

และคนเหล่านี้ก็นับว่าโชคร้ายเหลือเกินที่ดันมาเจอกับต้วนหลิงเทียนเข้า เพราะพวกมันไม่มีแม้แต่โอกาสจะได้ทำอะไรเลย ก็ถูกต้วนหลิงเทียนเข่นฆ่าตกตายไปแล้ว!

ด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของต้วนหลิงเทียน คิดเข่นฆ่ายอดเซียนอมตะที่ยังเข้าไม่ถึงพลังแห่งกฏ นับว่าเป็นเรื่องราวอันง่ายดายไม่ต่างอะไรกับการตัดหญ้าฆ่าไก่!

“น้องต้วน พวกอุปกรณ์อมตะระดับราชาที่ท่านได้จากคนที่ตกตาย หลังท่านออกไปแล้วก็อย่ารีบร้อนเปิดเผยออกไปเล่า…ให้ดีก็รอให้ท่านเข้าร่วมกับ 3 นิกาย 2 ตระกูลไปสักระยะแล้ว ค่อยเอาไปปล่อย…”

“แน่นอนว่าหากท่านไม่ขาดแคลนผลึกอมตะไว้ใช้ เช่นนั้นก็เก็บไว้ยาวๆ อย่าได้นำไปปล่อยเลย”

หวงเจียเชากล่าวเตือน

ระหว่างที่เดินทางติดตามต้วนหลิงเทียนมา พลังฝีมือของต้วนหลิงเทียนนับว่าทำให้มันแตกตื่นแทบตายจริงๆ ยิ่งได้เห็นฉากเขาฆ่าคนราวตัดหญ้าฆ่าไก่ หนังศีรษะก็เสมือนชาด้านไปไม่รู้เหนือใต้…

ถึงแม้ก่อนหน้านี้ตัวมันจะได้ยินจากปากพี่ชายอย่างหวงเจียหลงมาแล้ว ว่าความแข็งแกร่งของต้วนหลิงเทียนหาได้เป็นอย่างที่เคยเป็นไม่ อย่างไรก็ตามการได้ฟังจากปากคนอื่นกับได้มาเห็นกับตาตัวเอง นับเป็นสองเรื่องที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง!

“ก็นะ ข้าก็ว่างั้นล่ะ”

ต้วนหลิงเทียนพยักหน้า

หลังจากเร่งรุดเดินทางต่อไปสักพัก เมื่อเข้าเขตพื้นที่ทะเลทรายอันกว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา หลังวิ่งฝ่าฝุ่นทรายไอแดดจ้าไปสักพัก ลูกตาหวงเจียเชาก็หดเล็กลง “ข้ารู้สึกกว่า กลิ่นอายพลังลี้ลับที่คอยชี้นำมันแปลกไปเล็กน้อย…หรือพวกเราใกล้จะถึงวังจอมราชันอมตะกันแล้ว?”

“ข้าเองก็รู้สึกแบบนั้นเหมือนกัน”

ได้ยินคำพูดดังกล่าวของหวงเจียเชา ต้วนหลิงเทียนก็เลิกคิ้วขึ้น หากทว่าทันใดนั้นเองเขาพลันหันขวับไปมองทิศทางหนึ่งอย่างกะทันหัน

กระทั่งใบหูต้วนหลิงเทียนยังกระดิกเบาๆ คล้ายได้สินเสียงแผ่วเบาอะไรบางอย่าง

“น้องต้วน ดูเหมือนทางนั้นจะมีความเคลื่อนไหวบางอย่าง…”

ตอนนี้เองหวงเจียเชาก็หันมองไปตามสายตาของต้วนหลิงเทียนพลางกล่าวออกมาด้วยสีหน้างเคร่งขรึม เห็นได้ชัดว่ามันเองก็สัมผัสได้แล้วว่าบริเวณที่ต้วนหลิงเทียนมองไปนั้น มีความเคลื่อนไหวบางอย่าง

ต้วนหลิงเทียนหยีตามองจ้องอยู่พักหนึ่ง ก็เห็นความผิดปกติบางอย่าง เป็นประกายสีฟ้าเรืองๆขึ้นมาห่างจากจุดที่เขาอยู่หลายสิบลี้

อย่างไรก็ตามทิศทางที่เขาพบว่ามีประกายสีฟ้าเรืองออกมานั้น กลับไม่ใช่ทิศทางไปยังวังจอมราชันอมตะจากการชี้นำของพลังลี้ลับ

ทว่าต้วนหลิงเทียนยิ่งมาก็ยิ่งสัมผัสได้ถึงความเคลื่อนไหวรุนแรงจากจุดนั้น คล้ายมีผู้คนกำลังลงมือกันอย่างเอาเป็นเอาตาย!

ถึงแม้ในแง่พลังฝีมือต้วนหลิงเทียนจะเหนือกว่าหวงเจียเชามาก แต่อย่างไรเสียด่านพลังเขาก็อยู่ในขอบเขตยอดเซียนยอมตะขั้นสูงสุดไม่ต่างอะไรจากหวงเจียเชา

ดังนั้นแล้วไม่ว่าอะไรก็ตามที่ต้วนหลิงเทียนสัมผัสได้ ก็อยู่ในวิสัยที่หวงเจียเชาพอจะสัมผัสได้เช่นกัน แค่สายตากับหูของต้วนหลิงเทียนจะดีกว่า เพราะเขาทะลวงจุดชีพจรได้เยอะกว่าเท่านั้น

“เอาล่ะ พวกเราไปดูทางนั้นกันก่อนเถอะ”

กล่าววไปแล้ว ระยะทางเพียงไม่กี่สิบลี้ก็ไม่ถือว่าห่างไกลอะไรแม้แต่น้อย ต้วนหลิงเทียนเองก็ไม่อาจทนต่อความอยากรู้อยากเห็นในใจได้ไหว จึงเลือกที่จะมุ่งหน้าไปยังจุดที่เขาเห็นประกายสีฟ้าเรืองๆออกมาทันที

เมื่อเห็นต้วนหลิงเทียนบึ่งร่างออกไป หวงเจียเชาก็ไม่รอช้าเร่งรุดไล่ตามไปติดๆ เพราะอย่างไรเสียอาศัยพลังฝีมือส่วนตัวของมัน ก็คงเอาตัวรอดในแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำตอนนี้ได้ยาก

เพราะหลังจากที่มันได้พบเจอกับต้วนหลิงเทียนและร่วมเดินทางมาด้วยกันนั้น ต่อให้เป็นยอดเซียนอมตะขั้นสูงสุดที่อ่อนแอที่สุดที่ถูกต้วนหลิงเทียนฆ่าไปง่ายๆ แต่พลังฝีมือของคนผู้นั้นก็พอๆกับมันเลย!

และส่วนที่เหลือก็เหนือกว่ามันอย่างสิ้นเชิง!

ครู่ต่อมาต้วนหลิงเทียนก็เดินทางมาจนเห็นต้นกำเนิดของประกายสีฟ้าเรืองๆ ที่แท้มันเป็นทะเลสาบแห่งหนึ่งที่ตั้งอยู่กลางทะเลทราบนั่นเอง

อย่างไรก็ตามเพียงมองไปตอนนี้ก็รู้ว่ามันไม่ใช่ทะเลสาบธรรมดาๆแน่นอน เพราะผิวน้ำไม่เพียงแต่จะไม่สงบ แต่กลับปั่นป่วนดั่งห้วงสมุทรคลั่ง อีกทั้งจากสัมผัสเขายังบอกได้อีกว่าต้นตอความปั่นป่วนมันมาจากลึกลงไปใต้ผิวน้ำ!

“ดูเหมือนจะมีคนสู้กันใต้ทะเลสาบ”

สำนึกเทวะของหวงเจียเชาแผ่ลงไปสำรวจใต้ทะเลสาบไม่ทันไรก็พบความเคลื่อนไหวบางอย่าง ต้นตอของแรงสั่นสะเทือนที่ทำให้ผิวน้ำคุ้มคลั่งเหมือนจะมาจากที่นั่น

“สู้กัน? ใต้น้ำนี่น่ะรึ?”

สำนึกเทวะต้วนหลิงเทียนเองก็แผ่ลงไปสำรวจใต้ทะเลสาบเช่นกัน และเมื่อตรวจพบการต่อสู้ สองตาของเขาก็ลุกวาวขึ้นมาทันใด “มัน…จะเป็นไปได้รึเปล่าว่าที่นี่คือ วาสนาสถาน?”

ในแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำนั้น มีโอกาสและวาสนารอคอยให้ผู้ที่มีโชคชะตาต้องกันไปพานพบมากมาย และกระจายตัวอยู่ไปทั่วแดนสวรรค์ใต้โบราณ ผู้คนจึงเรียกจุดที่มีโอกาสวาสนาเช่นนี้ว่า ‘วาสนาสถาน’ เป็นอันบ่งบอกว่าเป็นสถานที่อันมีโอกาสและโชควาสนารอคอยท่านอยู่!

และโอกาสวาสนาในแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำนั้น ก็อาจจะเป็นอุปกรณ์อมตะระดับราชา วรยุทธ์อมตะหรือเวทย์พลังระดับราชา ไม่เว้นเคล็ดอมตะ ยันต์อมตะ โอสถอมตะ กระทั่งยังเป็นสถานที่ๆอาจสามารถเพิ่มพูนพลังฝึกปรือหรือความเข้าใจในกฏ

ทรัพย์สมบัติรวมถึงสิ่งของล้ำค่าอื่นๆก็มีอยู่เช่นกัน

“ไม่มีใครเคยออกมาเล่าเรื่องวังจอมราชันอมตะก็จริง…แต่เรื่องวานาสถานในแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำนั้นมีผู้คนกล่าวถึงหนาหูไม่น้อย เพราะมีหลายยคนที่พบพานวาสนาสถานแล้วได้ครอบครองสิ่งล้ำค่ากลับมามากมาย”

ต้วนหลิงเทียนหันไปมองหวงเจียเชาพลางยิ้มกล่าวด้วยสีหน้าขื่นขม “พี่เจียเชา ต้องบอกเลยยว่าข้ากับท่านดูเหมือนจะดวงไม่ค่อยดีด้วยกันทั้งคู่…มาตอนนี้ก็ผ่านไป 2 เดือนกว่าแล้ว แต่ข้ากับท่านดูเหมือนจะพึ่งเคยพบเจอวาสนาสถานที่ผู้คนมากมายกล่าวถึงกัน”

ในการเปิดออกของแดนสวรรค์ใต้โบราณแต่ละรอบ มักมีผู้คนไม่น้อยที่พบเจอวาสนาสถาน ถึงแม้บางแห่งจะไม่ใช่สิ่งที่เลิศล้ำอะไรมากมายก็ตามที

แต่เป็นธรรมดาว่า วาสนาสถานมิใช่สถานที่ๆจะมีแต่สิ่งดีๆ กระทั่งมันอาจเป็นหลุมฝังศพของท่านได้เช่นกัน

คนที่พบเจอวาสนาสถานนั้น แม้จะมีโชคได้พบเจอ แต่กลับโชคร้ายที่ดันพบเจอผู้อื่นที่บังเอิญพบเจอเช่นกัน สุดท้ายก็ไม่วายตกตายภายใตเงื้อมมือของยอดเซียนอมตะที่มีพลังฝีมือสูงกว่า โอกาสวาสนาใดๆก็ล้วนหลุดลอยไปอยู่ในมือผู้อื่น ส่วนตัวเองก็ได้แต่นอนตัวเย็นเป็นซากเน่าไร้คนเหลียวแล…

มีบางคนที่ไร้โอกาสวาสนาอันใด แต่ขอเพียงพลังฝีมือกล้าแข็งสูงพอ เช่นนั้นเพียงช่วงชิงปล้นวาสนาและโอกาสของผู้อื่นเสียก็จบ!

และตลอดการเดินทางที่ผ่านมา ต้วนหลิงเทียนก็ไม่เคยพบเจอวาสนาสถานอะไรเลย แต่ในบรรดาคนที่เขาฆ่า สมควรเป็นคนที่พบเจอโอกาสวาสนามาไม่ผิดแน่!

เพราะบางคนนั้นถึงกับครอบครองอุปกรณ์อมตะระดับราชามากกว่า 2 ชิ้น แต่เนื่องจากต้วนหลิงเทียนไม่อาจยืนยันได้ว่ามันเป็นอุปกรณ์อมตะระดับราชาที่อีกฝ่ายพบเจอในแดนสวรรค์ใต้ หรือเป็นของมันเองกันแน่ เขาจึงไม่คิดจะเปิดเผยสิ่งที่ได้มาออกไปง่ายๆหลังรอดกลับออกไป

เนื่องเพราะเหล่าผู้ที่เข้ามาในแดนสวรรค์ใตโบราณระดับต่ำครั้งนี้ ไม่ขาดตัวตนที่มีพื้นเพความเป็นมายิ่งใหญ่ หากเขาหยิบอุปกรณ์อมตะระดับราชาเหล่านั้นออกมาใช้หรือขายสุ่มสี่สุ่มห้า เกรงว่าอาจจะเป็นเบาะแสให้ผู้อื่นสาวมาถึงตัวเอาได้ง่ายๆ

ถึงตอนนั้นก็รังแต่จะสร้างปัญหาและความยุ่งยากโดยไม่จำเป็น

“พวกเราจะเข้าไปดูกันไหม?”

หวงเจียเชาหันไปมองถามความเห็นต้วนหลิงเทียน ในแววตาของมันยังฉายแววตื่นเต้นไม่น้อย

หากเป็นตัวมันเองมาพบเจอที่นี่เพียงลำพัง และพบว่าด้านในสมควรมีคนกำลังต่อสู้กันอยู่ มันคงจะรีบหลบหนีไปให้ไว เพราะมันรู้กำลังของตัวเองดี

เลินเล่อเข้าไปเพราะความโลภ ไม่พ้นได้ตายกลายเป็นผีเฝ้าที่แน่!

“ไปสิ!”

ต้วนหลิงเทียนพยักหน้ารับคำ เขาเองก็คิดจะเข้าไปอยู่แล้ว เช่นนั้นหลังกล่าวจบคำไม่ทันไร คนก็พุ่งวูบนำเหินเจียเชาลงไปในทะเลสาบทันที

และทั่วร่างของทั้งคู่ก็แผ่พลังเซียนอมตะต้นกำเนิดออกมากางกั้นเป็นม่านพลัง ปิดกั้นมวลน้ำได้ชะงัด ทำให้การเดินทางลงไปใต้ทะเลสบายของทั้งคู่ ง่ายดายไม่ต่างอะไรกับการเดินในสวนหลังบ้าน

ปง! ปง! ปง! ปง! ปง!

…

ครืน! บรึม! บรึม! บรึม!!

…

เมื่อล่ววงลึกเข้ามาในทะเลสาบ ยิ่งเข้าใกล้จุดปะทะมากเท่าไหร่ ต้วนหลิงเทียนกับหวงเจียเชาก็ได้ยินเสียงอึกทึกคึกโครมดังขึ้นเท่านั้น

“หืม?”

ทันใดนั้นเองต้วนหลิงเทียนกับหวงเจียเชาก็จำต้องหยุดร่างลงชั่วคราว เพราะเสียงการปะทะที่ดังสนั่นหวั่นไหวอยู่ๆก็หยุดลงอย่างกะทันหัน จากนั้นก็เงียบหายไปเลย

ราวกับเสียงดังทั้งหมดที่ได้ยินมาก่อนหน้า ล้วนเป็นมายาหรือไม่พวกเขาก็หูหลอนกันไปเอง

ต้วนหลิงเทียนกับหวงเจียเชาหันมามองหน้าสบตากันทันที

“น้องต้วน ดูท่าพวกมันจะพบพวกเราแล้วสิ?”

หวงเจียเชาถามด้วยการส่งเสียงผ่านพลัง

“คงงั้นล่ะ…หากพวกมันไม่รู้ว่าพวกเรามา มีหรือจะหยุดตีกัน”

ต้วนหลิงเทียนตอบพลางยักไหล่

หลังจากนั้นต้วนหลิงเทียนกับหวงเจียเชาก็มุ่งหน้าไปยังส่วนลึกใต้ทะเลสาบ พลางแผ่สำนึกเทวะออกกไปตรวจสอบเรื่องราวโดยรอบอย่างระวัง

และไม่นานทั้งคู่ก็ตรวจพบว่าบริเวณผนังผาจุดหนึ่งใต้ทะเลสาบ กลับมีม่านพลังหนึ่งคอยปิดกั้นมวลน้ำเอาไว้ และภายในม่านพลังดังกล่าวก็เป็นประตูที่แลดูเก่าแก่บานหนึ่ง

ข้างๆประตูเก่าแก่บานดังกล่าว ยังมีแท่นศิลารูปทรงกระบี่ตั้งอยู่ และมีอักขระสลักไว้บนใบกระบี่ศิลาดังกล่าวชัดเจน

สุสานกระบี่!

ต้วนหลิงเทียนกับหววงเจียเชาล่วงล้ำเข้าสู่ภายในม่านพลัง ก่อนที่จะไปหยุดยืนหน้าประตูเก่าแก่โบราณบานดังกล่าว และสองตาของทั้งคู่ก็มองจ้องไปยังแท่นศิลาทรงกระบี่ข้างๆอย่างน่าดูชม

“สุสานกระบี่รึ!? เช่นนั้นหมายความว่าที่นี่คือวาสนาสถานที่พวกเรามีโอกาสจะได้รับอุปกรณ์อมตะอันประเสริฐ!”

หวงเจียหลงกล่าวกับต้วนหลิงเทียนด้วยความตื่นเต้น “ในแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำมีอุปกรณ์อมตะที่เลิศล้ำกว่าอุปกรณ์อมตะทั่วไปดำรงอยู่…และนั่นก็คืออุปกรณ์อมตะประเสริฐที่มักจะอยู่ในวาสนาสถานที่ราชาอมตะตั้งใจสร้างขึ้น เป็นอุปกรณ์อมตะที่ราชาอมตะได้ใช้พลังขัดเกลาหล่อเลี้ยงมาชั่วระยยะเวลาหนึ่ง!!”

“โดยทั่วไปแล้ว อุปกรณ์อมตะระดับราชาธรรมดาๆกับอุปกรณ์อมมตะระดับราชาที่ได้รับการขัดเกลาหล่อเลี้ยงจากตัวตนขอบเขตราชาอมตะมาพักหนึ่งนั้น จักมีอานุภาพแตกต่างกันมาก!”

ได้ยินคำอธิบายของหววงเจียเชา ต้วนหลิงเทียนก็อดไม่ได้ที่จะแปลกใจอยู่บ้าง เพราะเขาเองก็พึ่งเคยได้ยินเรื่องนี้ ที่แท้ในบรรดาอุปกรณ์อมตะระดับราชาก็มีแบ่งแยกคุณภาพในลัษณะนี้ด้วย

“ในเมื่อวาสนาสถานแห่งนี้ถูกเรียกว่าสุสานกระบี่ เช่นนั้นหมายความว่าด้านในสมควรมีกระบี่อมตะระดับราชาที่ได้รับการหล่อเลี้ยงขัดเกลาจากราชาอมตะที่สร้างวาสนาสถานแห่งนี้ขึ้น!”

หวงเจียเชากล่าวออกมาด้วยความคาดหวัง มันมองโลกในแง่ดีนัก

และพอหวงเจียชมกล่าวจบได้ไม่ทัน ก็มีเสียงดังออกมาจากประตูเก่าแก่โบราณเบื้อหน้าพอดิบพอดี

“สองคนด้านนอกนั่นน่ะ เข้ามาเถอะ”

เห็นได้ชัดว่าผู้ที่อยู่ด้านในไม่คิดที่จะลงมือกับต้วนหลิงเทียนและหวงเจียเชาอย่างวู่วาม

แต่เป็นธรรมดาว่าต่อให้พวกมันคิดซุ่มโจมตีอะไร ด้วยความที่เป็นยอดเซียนอมตะดุจเดียวกัน หากพวกมันไร้อุปกรณ์อมตะหรือยันต์อมตะประเภทปกปิดกลิ่นอาย ก็คงยากที่จะรอดพ้นจากการตรวบจับของสำนึกเทวะต้วนหลิงเทียนได้

ที่สำคัญอุปกรณ์อมตะรวมทั้งยันต์อมตะที่มีพลังสามารถดังว่า ปกติแล้วจะเป็นอุปกรณ์อมตะและยันต์อมตะที่สร้างขึ้นโดยตัวตนที่มีด่านพลังเหนือกว่าขอบเขตยอดเซียนอมตะ ทำให้พลังอำนาจของมันก็อยู่เหนือขอบเขตของยอดเซียนอมตะเป็นธรรมดา จึงยากที่จะใช้งานอะไรได้ภายใต้ข้อกำจัดของแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำแห่งนี้

เมื่อเปิดประตูดังกล่าวแล้วก้าวเข้าไปด้านใน สิ่งแรกที่ต้วนหลิงเทียนแลเห็นก็คือ ทางเดินแคบๆสายหนึ่ง และทางเดินแคบๆที่ว่าก็มีความยาวเพียงไม่กี่สิบหมี่เท่านั้น พอมาถึงปลายทางที่แสงลอดเข้ามา ก็ปรากฏเป็นโถงถ้ำกว่าใหญ่แห่งหนึ่ง

โถงถ้ำแห่งนี้ไม่ทราบมีผู้คนบรรจงสร้างหรือเกิดขึ้นตามธรรมชาติกันแน่ แต่มีลักษณ์คล้ายห้องหับทรงจัตุรัส อีกทั้งมองไปตามผนังโดยรอบ ก็มีรอยกระบี่ฟันไว้นับไม่ถ้วน บางรอยตื้นบางรอยลึก บ่งบอกถึงความหนักเบาของผู้ลงกระบี่ คล้ายว่ามีมือกระบี่คนหนึ่งทำการฝึกปรือวิชาในโถงถ้ำทรงจัตุรัสแห่งนี้

และส่วนลึกสุดของโถงถ้ำก็ปรากฏแท่นศิลาแท่นศิลารูปทรงกระบี่อันเขื่องแท่นหนึ่ง

อีกทั้งบนแท่นศิลาทรงกระบี่ที่ว่ายังมีภาพกระบี่แกะสลักเอาไว้ และกระบี่ที่ถูกแกะสลักเอาไว้บนแท่นศิลาทรงกระบี่ดังกล่าว ไม่มีเล่มใดที่มีรูปแบบเดียวกันเลย แม้จะแลคล้ายกันอยู่บ้างหากแต่ขนาดนั้นแตกต่างกันทั้งหมด

และที่สะดุดตาที่สุดก็คือบนแท่นศิลาทรงกระบี่ดังกล่าว มีกระบี่หนักเล่มเขื่องปักเสียบเอาไว้ กระบี่หนักที่ว่าเพียงดูด้วยตาก็บอกได้ทันทีว่ามันมีความยาวราวๆ 7 ฉื่อ!

อีกทั้งกระบี่หนักดังกล่าวยังไร้คม มองไปคล้ายกระบี่หนักที่สร้างขึ้นจากศิลาเล่มหนึ่ง

อย่างไรก็ตามกระบี่หนักเล่มเขื่องนี้ ไม่ว่าใครดูก็บอกได้ทันทีว่ามันหาได้ธรรมดาอย่างที่ตาเห็นไม่ แม้จะปักเสียบคาแท่นหินเอาไว้ หากแต่ตัวกระบี่ยังเปล่งแสงพลังเรืองรองออกมาไม่หยุด!

แสงพลังเรืองรองดังกล่าว จากสำนึกเทวะต้วนหลิงเทียนก็พบว่ามันเป็นพลังงานลี้ลับที่แผ่ออกมาจากแท่นศิลาที่ตัวกระบี่หนักเล่มเขื่องนี้ปักอยู่ คอยส่งพลังไปขัดเกลาหล่อเลี้ยงอยู่ไม่ขาด จนทำให้พลังของกระบี่ยิ่งมายิ่งทรงอานุภาพเพิ่มพูน ตัวกระบี่ยังคล้ายมีเจตจำนงกระบี่ของผู้สร้างสถิตย์อยู่!

วู้ม! วู้ม! ฟั่บ! ฟั่บ!

…

บางคราพลังงานที่หล่อเลี้ยงกระบี่หนักเล่มเขื่องที่ว่า ก็ทำให้ตัวกระบี่หนักเกิดปฏิกริยาบางประการ พลังกระบี่คล้ายเอ่อล้น จนก่อเกิดเป็นรังสีสะบั้นซัดกวาดออกมาจากตัวกระบี่ เชือดเฉือนผนังโดยรอบจนเกิดรอยกระบี่ฟันลึกเป็นทาง

พินิจจากเรื่องราวเบื้องหน้า ต้วนหลิงเทียนพลันตระหนักได้ ที่แท้สุสานกระบี่แห่งนี้หาได้มีมือกระบี่มาฝึกปรือวิชา แต่รอยกระบี่ทั่วทั้งห้อง กลับถูกรังสีสะบั้นที่ซัดออกจากกระบี่หนักเล่มเขื่องนี้ฟันฟาดนั่นเอง!

“หืม?”

หลังต้วนหลิงเทียนกับหวงเจียเชาเดินผ่านช่องทางออกมาถึงโถงจัตุรัสได้ไม่ทันไร ต้วนหลิงเทียนก็สัมผัสได้ถึงจิตสังหาร 2 สายที่แผ่ออกมาจากร่างคน 2 คนที่ยืนอยู่กลางโถงจัตุรัส

แน่นอนว่าเป้าจิตสังหารของทั้งคู่ ล้วนเพ่งเล็งมาที่เขากับหวงเจียเชา!!

WSSTH ตอนที่ 3,004 : ลงมือช่วงชิง

2 คนที่มองจ้องมาทางเขากับหวงเจียเชาด้วยจิตสังหารนั้น หนึ่งเป็นชายวัยกลางคน ส่วนอีกหนึ่งเป็นชายหนุ่ม สีหน้าแววตาของพวกมันแลดูดุร้ายเอาเรื่องไม่น้อย

อย่างที่หวงเจียเชากล่าวไว้ ที่แห่งนี้เป็นวาสนาสถานจริงๆ และอุปกรณ์อมตะที่รอผู้เป็นนายก็คือกระบี่หนักเล่มเขื่องนั่น และชายทั้ง 2 คนเบื้องหน้าก็สมควรเป็นคนที่มาพบสถานที่แห่งนี้ก่อนหน้าพวกเขาได้สักพักแล้ว

อย่างไรก็ตามทั้งคู่ไม่มีใครได้ครอบครองสมบัติ แต่กำลังต่อสู้กันเพื่อสิทธิ์ในการถือครอง และท่าทางจะไม่มีใครคิดจะยอมลงให้อีกฝ่ายเป็นแน่!

เพราะนี่ไม่ใช่แค่อุปกรณ์อมตะระดับราชาธรรมดาๆ แต่เป็นอุปกรณ์อมตะระดับราชาที่ได้ตัวตนขอบเขตราชาอมตะขัดเกลาหล่อเลี้ยงด้วยพลังมาแล้ว…

อุปกรณ์อมตะระดับราชาประเภทนี้ พลังอานุภาพของมันเหนือกว่าอุปกรณ์อมตะระดับราชาทั่วไปมาก

และมองจากสถานการณ์ในปัจจุบัน ทั้งคู่ที่มาถึงก่อนไม่พ้นพลังฝีมือต้องทัดเทียมกัน และหากมีใครได้กระบี่อมตะระดับราชานั่นไปครอง สมดุลของพลังต้องมีอันถูกทำลายลงทันใด กระทั่งด้วยพลังของกระบี่อมตะระดับราชานั่น ต้องสามารถเข่นฆ่าอีกฝ่ายได้ในกระบวนเดียวเป็นแน่

และตอนแรกทั้งคู่ก็จ้องจะฆ่ากันเพื่อชิงกระบี่หนัก

ทว่าพอพวกมันตระหนักว่ามีคนนอกกำลังเข้ามา พวกมันก็หยุดมือลงอย่างพร้อมเพรียงราวกับนัดกันมาก่อน

เนื่องเพราะไม่มีใครอยากเป็นตั๊กแตนกับจั๊กจั่นในคำ ‘ตั๊กแตนจ้องจับจั๊กจั่น ไม่รู้ภัยนกขมิ้นอยู่เบื้องหลัง’

“ในเมื่อเจ้ากับข้าพวกเราค้นพบสถานที่แห่งนี้ก่อนพวกมัน…เช่นนั้นพวกเราร่วมมือกันสังหารผู้อื่นก่อนดีหรือไม่ แล้วค่อยมาตัดสินกันภายหลังว่าผู้ใดจะได้ครองกระบี่?”

“ประเสริฐ!”

ตั้งแต่ที่ต้วนหลิงเทียนกับหวงเจียเชาจะยังไม่เปิดประตูเดินเข้ามา หนึ่งหนุ่มหนึ่งวัยกลางคนก็ได้บรรลุข้อตกลงร่วมกันเป็นที่เรียบร้อย ว่าหลังจากฆ่าพวกต้วนหลิงเทียนทั้งสองแล้ว พวกมันค่อยมาวัดกันภายหลังว่าใครจะได้เป็นผู้ครอบครองกระบี่หนัก

“กระบี่หนักเล่มนั้น…ดูดีทีเดียว”

แม้จะสัมผัสได้ถึงเจตนาฆ่าฟันจากทั้ง 2 ที่เพ่งเล็งเข้ามาเขม็ง แต่สีหน้าต้วนหลิงเทียนยังคงแลดูสงบไร้เรื่องราว สองตาเอาแต่จับจ้องมองไปยังกระบี่หนักบนแท่นด้วยประกายวับวาว

“เจ้าหนู กระบี่หนักเล่มนี้เหมาะกับเจ้าไม่เบาเลย…”

ในขณะที่ต้วนหลิงเทียนมองจ้องกระบี่หนักด้วยสองตาลุกวาวนั้นเอง ในใจเขาพลันมีเสียงเด็กน้อยไม่หย่านมของปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดินดังขึ้น

“โดยปกติแล้วผู้ที่เข้าใจกฏแห่งลมมักจะใช้อาวุธเบาและแหลมคม…ทว่าตัวเจ้านั้นได้เข้าใจในกฏแห่งดิน การใช้อาวุธประเภทกระบี่หนักหรือดาบใหญ่ ไม่เว้นพวกขวานกระบองนับว่าเหมาะสมกับเจ้าเป็นที่สุด!”

ปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดินกล่าว

“หืม?”

แทบจะทันทีที่เสียงปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดินดังจบคำ สองตาต้วนหลิงเทียนที่แต่เดิมลุกวาว ก็ยิ่งเปล่งแสงจ้าขึ้นมาดั่งดวงดารา

อุปกรณ์อมตะระดับราชาที่เหมาะสมกับเขางั้นรึ?

นอกจากนั้นยังเป็นอุปกรณ์อมตะระดับราชาที่ได้รับการขัดเกลาหล่อเลี้ยงจากราชาอมตะมาพักหนึ่ง!

“กระบี่เล่มนี้ ข้าต้องการ!”

ต้วนหลิงเทียนที่มองจ้องกระบี่หนักด้วยประกายตาสดใสกล่าวออกมาเสียงดังฟังชัด และฟังจากคำพูดของเขา คล้ายไม่ได้เห็นหัวชายหนุ่มกับชายวัยกลางคนกลางโถง ที่กำลังมองจ้องมาที่เขากับหวงเจียเชาด้วยสายตาดุร้ายเลย

“หึ! หากเจ้าต้องการกระบี่เล่มนี้ นั่นก็ต้องดูด้วยว่าเจ้ามีพลังสามารถหรือไม่!!”

หลังได้ยินวาจาประกาศเจตนาอย่างอหังการของต้วนหลิงเทียน มุมปากชายวัยกลางคนก็อดไม่ได้ที่จะยกยิ้มแสยะ

“อยากเห็นพลังสามารถข้าหรือ?”

เมื่อเสียงเย้ยหยันของชายวัยกลางคนดังจบคำไม่ทันไร ต้วนหลิงเทียนก็หันไปมองถามมันทันที รอยยิ้มขี้เล่นยังคลี่กางขึ้นอย่างสนุกสนาน

เพราะก่อนที่เขากับหวงเจียเชาจะเข้ามายังสุสานกระบี่แห่งนี้ ปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดินก็ได้เตือนเขาแต่แรกว่าทั้ง 2 ที่อยู่ด้านในนั้น ยังไม่เข้าถึงพลังแห่งกฏ!

ยอดเซียนอมตะที่ยังไม่อาจเข้าถึงพลังแห่งกฏ ให้พลังฝีมือร้ายกาจเพยีงใด แต่ก็ยังมีขีดจำกัด

ด้วยเหตุนี้เขาจึงเดินนำหวงเจียเชาเข้ามาในสุสานกระบี่อย่างสบายๆ คล้ายเดินกลับเข้าบ้านตัวเอง ไม่ได้แลดูมีแรงกดดันใดๆแม้แต่น้อย

“ไม่..”

ในขณะที่ชายวัยกลางคนกำลังจะเอ่ยคำว่า ‘ไม่ผิด’ ออกมา อนิจจามันพึ่งจะเปิดปากกล่าวคำได้ไม่ทันไร ต้วนหลิงเทียนที่ทั่วร่างปะทุออกมาด้วยพลังเซียนอมตะต้นกำเนิดผสานไว้ด้วยพลังแห่งธาตุดิน ก็วูบร่างมาโผล่เบื้องหน้าของมันปานภูตผี!

ปงงงง!!

หนึ่งตีหนึ่งศพ

เพียงหนึ่งพลองที่ฟาดทุบออกไป ก็ระเบิดศีรษะของชายวัยกลางคนจนเละ ร่างไร้หัวปลิวกระเด็นไปตามแรงเฉื่อย กระตุกเพียงไม่กี่ครั้งก็แน่นิ่งไป…

เรื่องราวดังกล่าวอุบัติขึ้นในห้วงเวลาชั่วพริบตาปานฟ้าแลบ ถึงขั้นที่ชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆชายวัยกลางคนที่หัวระเบิดตายตก ยังไม่ทันได้ตอบสนองสิ่งใดด้วยซ้ำ

และกว่าที่มันจะรู้ว่าเกิดเรื่องราวอะไรขึ้น ก็พบแต่เพียงร่างไร้ศีรษะของชายวัยกลางคนที่พลังฝีมือทัดเทียมกับมันปลิวไปตายไกลๆ กระทั่งมันสมองอีกฝ่ายยังคล้ายกระเด็นมาเปื้อนหน้ามันด้วยซ้ำ…

“ตะ…ตายแล้ว?!”

สีหน้าชายหนุ่มเปลี่ยนไปพลิกฟ้าคว่ำดิน ขณะเดียวกันสายตาดุร้ายที่เคยเต็มไปด้วยจิตสังหาร บัดนี้คงเหลือแต่ความหวาดผวาขลาดกลัว มองจ้องต้วนหลิงเทียนอย่างสยดสยอง เร่งกล่าววิงวอนออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “ตะ..ใต้เท้า กระ…กระบี่นั่นผู้น้อยไม่เอาแล้ว ผะ..ผู้น้อยไม่เอาแล้ว!!”

“ขะ…ขอแค่ใต้เท้าเมตตาผู้น้อยสักครา ให้ผู้น้อยรอดกลับออกจากแดนสวรรค์ใต้โบราณทั้งยังมีลมหายใจด้วยเถอะ!!”

กล่าวถึงท้ายประโยค น้ำเสียงของชายหนุ่มก็ฟังดูชวนให้ผู้คนบังเกิดคววามเวทนาจับใจ คล้ายขอทานหิวโหยผู้หนึ่งวิงวอนขอเศษหมั่นโถวประทังชีวิต

อนิจจาคำตอบของการวิงวอนร้องขอมัน ก็คือหนึ่งพลองของต้วนหลิงเทียนที่ฟาดทุบเข้ามาอย่างไร้ปราณี…

ปงงงง!!

ชั่วพริบตา ชายหนุ่มก็ติดตามชายวัยกลางคนไปเมืองผี ป้ายหยกของมันกับชายวัยกลางคนที่ตกตายไปก่อนหน้า ก็มีอันต้องแตกสลายเป็นประกายแสงหนึ่ง พุ่งเข้าสู่ป้ายหยกสะสมคะแนนของต้วนหลิงเทียน ตัวเลขคะแนนสะสมในป้ายเขาจึงเพิ่มขึ้นอีกครั้ง

ต่างจากชายวัยกลางคนที่ไม่ล่วงรู้พลังฝีมือของต้วนหลิงเทียน จึงไม่ทันได้ตั้งตัวอันใด

ชายหนุ่มคนนี้ แม้จะล่วงรู้ถึงความแข็งแกร่งต้วนหลิงเทียนแล้ว แต่พอเห็นชายวัยกลางคนถูกผู้อื่นตีตายในชั่วพริบตา มันย่อมตระหนักได้ถึงความต่างระหว่างมันกับต้วนหลิงเทียนชัดเจน จึงไม่เหลือความคิดต่อสู้แม้แต่น้อย

หากมันยังหลงเหลือความคิดต่อต้าน และพยายามดิ้นรนอย่างสิ้นหวังจนขาดใจ อย่างน้อยๆมันอาจจะรอดชีวิตได้สักท่าสองท่า อนิจจาในเมื่อมันไม่เหลือใจจะสู้ หนึ่งพลองของต้วนหลิงเทียนจึงจบชีวิตมันได้ง่ายดาย

หลังจากฆ่าทั้งสองคนไปแล้ว ต้วนหลิงเทียนก็เดินไปยังแท่นหินทรงกระบี่ จากนั้นก็ดึงกระบี่หนักที่ปักอยู่บนแท่นหินออกมาอย่างไม่รอช้า

และทันทีที่ต้วนหลิงเทียนดึงกระบี่หนักออกมาจากแท่นหินดังกล่าว พลังลี้ลับแต่เดิมที่จ่ายออกมาจากแท่นหินคอยขัดเกลากระบี่หนักในมือ ก็เริ่มพวยพุ่งทะลักออกมาปานขุดเจอน้ำมันดิบ! พลังดังกล่าวยังเริ่มก่อเกิดเป็นรังสีพลังน่าพรั่นพรึงกระจายไปทั่วโถงจัตุรัส!!

ชิ้ง! ชิ้ง! ชิ้ง! ชิ้ง! ชิ้ง! ชิ้ง! ชิ้ง!

…

รังสีกระบี่ยังคงก่อเกิดขึ้นอย่างไม่หยุดยั้ง อีกทั้งยิ่งมากลิ่นอายพลังแหลมคมที่แผ่ออกจากรังสีกระบี่ทั้งหลายก็ยิ่งทรงพลังมากขึ้น ให้ความรู้สึกคุกคามต่อหวงเจียเชาไม่น้อย มันจำต้องเร่งปะทุพลังชั่วชีวิตสร้างม่านพลังกำบังกันไว้ก่อนทันที

“น้องต้วน! ข้าได้ยินมาว่าหากผู้ใดคิดครอบครองสิ่งที่อยู่ภายในวาสนาสถาน ก็จำต้องผ่านการทดสอบเสียก่อน…จากที่ดูตอนนี้ ข้าว่าทั้ง 2 คนนั่น มันยังไม่ได้ผ่านบททดสอบอันใด พวกมันสมควรเข่นฆ่ากันเพื่อช่วงชิงสิทธิ์เข้ารับการทดสอบเท่านั้น!!”

ในขณะที่ต้วนหลิงเทียนกำลังสงสัยว่าเกิดอะไรชึ้น เสียงของหวงเจียเชาพลันดังขึ้นเข้าเขาอย่างประจวบเหมาะ “และในประวัติศาสตร์ของแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำ มียอดเซียนอมตะไม่น้อยที่ต้องตกตายไปในการทดสอบของวาสนาสถาน…ทั้งหมดเพราะพวกมันไม่มีพลังมากพอจะครอบครองสมบัติในวาสนาสถาน!!”

“การทดสอบรึ?”

พอดิ้นคำพูดของหวงเจียเชา ต้วนหลิงเทียนก็เริ่มกวาดตามองไปยังรังสีกระบี่ที่ลอยล่องอยู่รอบกายทันที เรียกว่ารังสีกระบี่ที่ว่ายังมีจำนวนนับหมื่นพันแล้ว!!

ชิ้ง! ชิ้ง! ชิ้ง! ชิ้ง! ชิ้ง! ชิ้ง! ชิ้ง!

…

หลังจากก่อเกิดรังสีกระบี่ต่ออีกไม่กี่ร้อยครั้ง ในที่สุดแท่นศิลาทรงกระบี่ก็หยุดปลดปล่อยพลังลี้ลับออกมาเสียที และราวกับนัดกันมา รังสีกระบี่นับหมื่นพันที่ก่อตัวลอยล่องอยู่เต็มโถงจัตุรัส ก็พุ่งออกไปปานสายฟ้าฟาด จี้ตรงไปยังทิศทางหนึ่ง!

และทิศทางที่พวกมันพุ่งเข่นฆ่าสังหารเข้าใส่ ก็คือจุดที่ต้วนหลิงเทียนยืนอยู่!

ฟั่บ! ฟั่บ! ฟั่บ! ฟั่บ! ฟั่บ! ฟั่บ!

…

เมื่อรังสีกระบี่นับหมื่นพันที่ก่อตัวเต็มโถงเริ่มพุ่งเข้าใส่ต้วนหลิงเทียน หวงเจียเชาที่หวาดกลัวจับใจก็ได้แต่เร่งจ่ายพลังลงสู่ม่านพลังป้องกันสุดตัว แม้รังสีกระบี่เหล่านี้จะไม่ได้เข่นฆ่าเข้าใส่มัน แค่พุ่งผ่านมันไปหาต้วนหลิงเทียนคนเดียว แต่มันก็หวาดเสียวแทบตาย! เพราะใครจะไปรู้ว่ามันจะโดนลูกหลงหรือไม่!!

ส่วนด้านต้วนหลิงเทียนนั้น เมื่อเผชิญกับการกลุ้มรุมสังหารเข้ามาจากทุกทิศทางของรังสีกระบี่นับหมื่นพัน ทั่วร่างของเขาก็เริ่มปรากฏเงาร่างเกราะอ่อนเกล็ดแดงขึ้นมาปกคลุม

เป็นพลังของอุปกรณ์อมตะระดับราชาประเภทชุดเกราะอันหาได้ยาก!

นอกจากนั้นอุปกรณ์อมตะระดับราชาประเภทชุดเกราะนี้ ยังเป็นฮ่องเต้ฝูชิวมอบให้เขา!

ทันทีที่เงาร่างเกราะอ่อนเกล็ดแดงปรากฏขึ้นมา ทั่วร่างต้วนหลิงเทียยยนยยังปรากฏร่างพุทธองค์ตัวเขื่องสีทองอันมีไอพลังสีม่วงม้วนพันทั่วร่างปรากฏตัวขึ้นมาด้วยเช่นกัน และเงาร่างพุทธองค์ที่ว่าก็ปกคลุมเงาร่างเกราะอ่อนเกล็ดแดงไว้อีกที

นอกจากนั้นภายในเงาร่างเกราะอ่อนเกล็ดแดง ก็อุบัติวังวนพลังดูดรั้งขุมหนึ่งขึ้น สูบกลืนพลังวิญญาณฟ้าดินโดยรอบมาเพิ่มพูนพลังอำนาจของทั้งหมดในชั่วพริบตา!

พร้อมกันนั้นยังปรากฏพลังสีกากีฉาบเคลือบไปยังผิวเงาร่างเกราะอ่อนเกล็ดแดงเร็วไว มองไปจึงคล้ายธารลาวาเคลื่อนตัวอยู่บ้าง!!

เรียกว่าต้วนหลิงเทียนได้ใช้การป้องกันที่แข็งแกร่งที่สุดเท่าที่เขาทำได้

แต่เป็นธรรมดาว่ามันคือการป้องกันที่แข็งแกร่งที่สุดของต้วนหลิงเทียน หากไม่พึ่งพลังของปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดิน

ฟั่ฟ! ฟั่ฟ! ฟั่ฟ! ฟั่ฟ! ฟั่ฟ!

…

รังสีกระบี่นับหมื่นพันที่กลุ้มรุมสังหารเข้ามาจากทุกทิศทาง ไม่ต่างอะไรจากข่ายฟ้าแหสววรรค์ ปิดช่องทางหลบหนีของต้วนหลิงเทียนไว้หมดสิ้น กลิ่นอายพลังคมกล้าพร้อมเสียงหวนจากการกรีดฝ่าสายลมชวนสยอง กระชั้นเข้ามาใกล้ต้วนหลิงเทียนมากขึ้นทุกขณะ!

พริบตาต่อมา รังสีกระบี่นับหมื่นพันดังกล่าวก็พุ่งกระทบเข้าใส่ปราการป้องกันของต้วนหลิงเทียน ม่านพลังเขายังสั่นกระเพื่อมดั่งผิวน้ำต้องห่าพิรุณ!

ปง! ปง! ปง! ปง! ปง! ปง!

…

เสียงรังสีกระบี่ซัดทำลายปราการพลังดังขึ้นระรัวไม่ต่างห่าฝนกระหน่ำกันสาด อย่างไรก็ตามพวกมันดั่งหยดน้ำน้อยๆร่วงตกลงกระทะทองแดงอันเดือดระอุก็ไม่ปาน ล้วนระเหยหายไปในฉับพลันที่สัมผัส!

สุดท้ายรังสีกระบี่นับหมื่นพันอันดุร้ายน่ากลัว ก็ไม่อาจฝ่าปราการป้องกันของต้วนหลิงเทียนเข้ามาได้เลย

ในที่สุดต้วนหลิงเทียนก็ประสบความสำเร็จในการป้องกันรังงสีกระบี่ นับว่าผ่านบดทดสอบและสามารถครอบครองกระบี่หนักไร้คมได้อย่างแท้จริง “หืม…ลวดลายอักขระบนใบกระบี่หายไปแล้ว”

ตอนที่ตรวจสอบกระบี่หนักไร้คมเล่มนี้ก่อนหน้า เขาพบว่าทั่วใบกระบี่ของมันเต็มไปด้วยอักขระและลวดลายอาคมซับซ้อนมากมาย มองไปคล้ายลวดลายของอาคมที่ต้องหยดเลือดลงไปเพื่อผูกพันธะอยู่บ้าง

ในเวลานั้นเขาก็ตระหนักได้ทันที ว่าถึงจะได้กระบี่หนักมาถือไว้ในมือ…แต่เสมือนเขายังไม่ได้ครอบครองมันอย่างแท้จริง!

ตอนนี้พอการทดสอบสิ้นสุดลง ลวดลายและอักขระอาคมซับซ้อนดังกล่าวบนใบกระบี่ก็ค่อยๆเลือนหายไป

“ยินดีด้วยน้องต้วน”

เมื่อเห็นว่าต้วนหลิงเทียนสามารถผ่านบดทดสอบได้อย่างง่ายดาย หวงเจียเชาก็ไม่ได้แปลกใจอะไร แต่ในขณะเดียวกันก็อดไม่ได้ที่จะระบายลมหายใจออกมาอย่างทอดถอน

วันนี้หากเป็นมันที่บังเอิญมาพบวาสนาสถานแห่งนี้เพียงลำพัง และดึงกระบี่หนักไร้คมเล่มนั้นออกมาล่ะก็ น่ากลัวว่าคงต้องตายหยังเขียด! เพราะมันรู้ตัวดีว่ารังสีกระบี่นับบหมื่นพันอันเป็นนบดทดสอบเมื่อครู่ มันไม่อาจต้านทานรับไว้ได้แน่นอน!!

วู้มมม!!

“พลังนี่มัน…ร้ายกาจมาก!”

หลังครอบครองกระบี่หนักไร้คมได้อย่างสมบูรณ์แล้ว ต้วนหลิงเทียนที่ลองจ่ายพลังเซียนอมตะต้นกำเนิดผสานพลังกฏแห่งดินลงไปยังตัวกระบี่เพื่อทดสอบพลังอานุภาพของมันดู ก็อดไม่ได้ที่แปลกใจอยู่บ้าง เพราะเขาสัมผัสได้อย่างชัดเจนถึงพลังอำนาจในการเพิ่มพูนพลังของตัวกระบี่!!

เรียกว่าเทียบกับตอนที่เขาจ่ายพลังลงพลองอมตะระดับราชาแล้ว พลังอำนาจที่อัดแน่นอยู่ทั่วตัวกระบี่หนักไร้คมยามนี้ มันทรงพลังกว่ากันมาก!

‘ตอนแรกหลังได้ยินเรื่องที่อุปกรณ์อมตะระดับราชาเมื่อผ่านการขัดเกลาหล่อเลี้ยงด้วยพลังของราชาอมตะมาสักพักแล้ว มันจะทรงพลังกว่าอุปกรณ์อมตะระดับราชาทั่วไป ก็ยังไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ว่ามันต่างกันแค่ไหน..’

‘มาตอนนี้…’

เดิมทีต้วนหลิงเทียนก็ไม่รู้มาก่อนว่าอุปกรณ์อมตะระดับราชาที่ผ่านการขัดเกลาหล่อเลี้ยงด้วยพลังของราชาอมตะมานั้นมันเป็นอย่างไร แต่พอได้กระบี่หนักไร้คมมาครอง เขาก็รับทราบได้ถึงความต่างที่ว่าทันที

อุปกรณ์อมตะระดับราชาที่ผ่านการขัดเกลาหล่อเลี้ยงจากพลังของราชาอมตะมาแล้ว นับว่าทรงพลังสุดที่อุปกรณ์อมตะระดับราชาทั่วไปจะเทียบติดจริงๆ!

ยังกล่าวได้เต็มปากว่า

ทั้งคู่ไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกันอย่างสิ้นเชิง!

แต่เป็นธรรมดาว่าถึงอุปกรณ์อมตะระดับราชาที่ได้รับการขัดเกลาหล่อเลี้ยงด้วยพลังของราชาอมตะ จะแข็งแกร่งว่าอุปกรณ์อมตะระดับราชาที่ไม่ผ่านกระบวนการขัดเกลาหล่อเลี้ยงมาก แต่ก็ยังคงด้อยกว่าอุปกรณ์อมตะจอมราชันอย่างแหวน 9 วิญญญาณหยิน-หยาง ลี้ลับที่ต้วนหลิงเทียนมีหลายขุม!

สำหรับเรื่องนี้ต้วนหลิงเทียนก็ไม่ได้แปลกใจอะไร เพราะสุดท้ายแล้วนั่นก็คืออุปกรณ์อมตะระดับจอมราชัน! ต่อให้ราชาอมตะจะหล่อเลี้ยงขัดเกลาอุปกรณ์อมตะระดับราชาให้ตาย มันก็ไม่อาจกลบถมช่องว่างโดยกำเนิดนั่นได้!!

WSSTH ตอนที่ 3,005 : ข้าคือ…

“พี่เจียเชา…เป็นไปได้ไหมว่าในบรรดาคนที่ข้าเคยฆ่าพวกมันไปก่อนหน้า อุปกรณ์อมตะระดับราชาของมันจะได้รับการหล่อเลี้ยงขัดเกลาจากจอมราชันอมตะมาก่อน?”

(ขอแก้ตอนเก่านะครับ ที่ขัดเกลาหล่อเลี้ยงอุปกรณ์อมตะระดับราชาจะเป็นจอมราชันอมตะ!)

หลังได้เห็นพลังอานุภาพของอุปกรณ์อมตะระดับราชาที่ได้รับบการขัดเกลาหล่อเลี้ยงจากราชาอมตะ ต้วนหลิงเทียนก็เริ่มนึกถึงสินสงครามที่เขาได้มาหลังเข่นฆ่าผู้คนไปทันที

“ย่อมมีความเป็นไปได้!”

หวงเจียเชาพยักหน้า “การเปิดออกของแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำในอดีต ขุมกำลังบางขุมก็ได้มอบอุปกรณ์อมตะระดับราชาที่ได้รับการขัดเกลาหล่อเลี้ยงจากจอมราชันอมตะ ซึ่งเป็นของรางวัลจาก 3 นิกาย 2 ตระกูลให้แก่ยอดเซียนอมตะที่โดดเด่นพกติดตัว!”

“และเรื่องนี้สำหรับขุมกำลังทั่วไปทั้งหลายใต้อาณัติคฤหาสน์เฉวียนโยวแล้ว อุปกรณ์อมตะระดับราชาที่ได้จอมราชันอมตะขัดเกลาหล่อเลี้ยงเป็นดั่งของที่ต้องพบพานด้วยโชควาสนา แสวงหามิอาจได้ครอง…จะมีก็แต่ 3 นิกาย 2 ตระกูลที่มีความสัมพันธ์กับคฤหาสน์เฉวียนโยวมากหน่อยเท่านั้น แม้จะไม่ใช่เรื่องง่าย แต่พวกมันก็มีช่องทางหามาได้”

หวงเจียเชากล่าว

“ยอดเซียนอมตะที่เข้ามาร่วมช่วงชิงแสวงโชคในแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำ ส่วนใหญ่แล้วจะมาจากขุมกำลังระดับ 8 ใต้อาณัติ 3 นิกาย 2 ตระกูล…แน่นอนว่าถึงแม้อุปกรณ์อมตะระดับราชาที่ได้จอมราชันอมตะขัดเกลาหล่อเลี้ยงจะมีน้อยคนที่ได้ครอบครอง แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีเลย ก็แค่ต้องจ่ายราคามากหน่อยเท่านั้น! อย่างประเทศฝูชิวเราเองก็มีอุปกรณ์อมตะระดับราชาเช่นนั้นเหมือนกัน”

เล่าถึงจุดนี้หวงเจียเชาก็หยุดลงเล็กน้อย ค่อยพูดต่อ “เท่าที่ข้ารู้มา องค์ชาย 4 หูจี้หย่งที่เข้าร่วมแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำพร้อมพวกเรา ก็ได้รับอุปกรณ์อมตะระดับราชาที่มีจอมราชันอมตะขัดเกลาหล่อเลี้ยงจากฝ่าบาทเช่นกัน”

“แบบนี้นี่เอง”

ต้วนหลิงเทียนพยักหน้า และคำพูดของหวงเจียเชาก็ทำให้เขาต้องขจัดความคิดหนึ่งที่พึ่งเกิดขึ้นทันที

เพราะหลังได้เห็นความแตกต่างระหว่างกระบี่หนักไร้คมกับอุปกรณ์อมตะระดับราชาที่เขาเคยมี เขาจึงอยากตรวจสอบดูว่าในบรรดาอุปกรณ์อมตะระดับราชาที่เขาได้มาหลังฆ่าคน มันมีอุปกรณ์อมตะระดับราชาที่จอมราชันอมตะขัดเกลาหล่อเลี้ยงบ้างหรือเปล่า

หากมี และเหล่าคนที่ตายไม่อาจได้มันมาจากขุมกำลังของตัวเอง ก็หมายความว่าสมควรเป็นของที่เจอในวาสนาสถานถ่ายเดียว เขาย่อมสามารถนำออกมาใช้ได้โดยที่ไม่ต้องกลัวใครจดจำได้

ภายใต้สถานการณ์ดังกล่าว หมายความว่าถึงเขาจะใช้อุปกรณ์อมตะระดับราชาเหล่านั้น ขุมกำลังเบื้องหลังคนที่ตายก็ไม่อาจจดจำเขาได้ ไม่รู้ว่าเขาเป็นคนฆ่าอัจฉริยะของพวกมัน

ก่อนถามหวงเจียเชาเขาตั้งใจไว้แบบนี้

แต่พอถามเรื่องราวจากหวงเจียเชาแล้ว เขาก็รู้ดีว่ามีอันต้องพับเก็บความคิดดังกล่าวไป

‘ดูเหมือนอุปกรณ์อมตะระดับราชาที่ได้มาจากการฆ่าคนไม่อาจเอาออกมาใช้ได้จริงๆ…เว้นแต่จะยืนยันได้ว่ามันเป็นอุปกรณ์อมตะรดับราชาที่ได้มาจากในแดนสววรรค์ใต้โบราณจริงๆ’

‘แต่นั่นก็เป็นไปไม่ได้อยู่ดี…คนตายเป็นผีไปหมดแล้วข้าจะไปถามใครได้ล่ะ’

แม้จะรู้สึกเสีดายอยู่บ้าง แต่ต้วนหลิงเทียนก็สามารถตัดใจได้ทันทีและไม่คิดจะสนใจเรื่องนี้อีกต่อไป และหลังจากที่ได้รับกระบี่หนักไร้คมจากวาสนาสถานที่เรียกว่าสุสานกระบี่แห่งนี้แล้ว เขาก็พาหวงเจียเชาออกจากที่นี่ทันที

หลังจากออกมาจากสุสานกระบี่ ต้วนหลิงเทียนก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายพลังอาคมประการหนึ่ง จากนั้นไม่ทันที่เขากับหวงเจียเชาจะได้ไปไหนไกล ก็พบว่าเบื้องหลังกลับบังเกิดการสั่นไหวบางอย่าง

‘หมดหน้าที่แล้ว…ก็ทำลายตัวเองงั้นเหรอ?’

พอมองย้อนกลับไปต้วนหลิงเทียนก็พบว่าประตูเก่าแก่ทั้งแท่นหินรูปทรงกระบี่ที่สลักคำว่าสุสานกระบี่ได้เริ่มพังทลายลง สุดท้ายก็กลับกลายเป็นเศษซากปรักหัก!

แน่นอนว่าเมื่อทุกสิ่งพังทลาย ค่ายกลปิดกั้นมวลน้ำก็สลายตัวไปเช่นกัน มวลน้ำมากมายจึงเริ่มแพร่เข้ามาถมเติมด้วยความเร็วสูง ฝังกลบทุกสิ่งเอาไปให้กลายเป็นตะกอนดิน…

“น้องต้วนเรื่องนี้นับเป็นเรื่องปกติ วาสนาสถานใดๆในแดนสวรรค์ใต้โบราณ หากมีผู้ได้รับสมบัติไปครองแล้ว พวกมันก็จะทำลายตัวเองแบบนี้”

หลังเห็นว่าต้วนหลิงเทียนชมดูเรื่องราวด้ววยความสนใจ หวงเจียเชาก็กล่าวอธิบายผ่านพลังให้ฟังทันที

ถึงแม้นี่จะเป็นครั้งแรกที่มันได้เข้ามาแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำก็จริงแต่คำว่า ‘ไม่เคยกินหมู ก็ยังเคยเห็นหมูวิ่ง’ ก็เป็นความจริง มันได้ฟังเรื่องราวพวกนี้มาก่อนแล้ว

“อ่อ”

ต้วนหลิงเทียนพยักหน้ารับทราบ จากนั้นเขากับหวงเจียเชาก็พากันเหินร่างขึ้นไปจากใต้ทะเลสาบทันที

หลังออกจากทะเลสาบแล้ว ทั้งคู่ก็มุ่งหน้าไปยังวังจอมราชันอมตะตามที่พลังลี้ลับชี้นำสืบต่อ

…

7 สถานที่ต้องห้ามของระนาบเทวโลกนั้น เป็นสถานที่อันตรายอย่างยิ่งยวด

ยังกล่าวกันหนาหูว่า ต่อให้เป็นตัวตนขอบเขตจักรพรรดิอมตะชนชั้นยอดฝีมือ หรือแม้กระทั่งจักรพรรดิสวรรค์แต่หากล่วงล้ำเข้ามาก็ต้องพบเจอกับสถานการณ์ 9 ตาย 1 รอด!

เรียกว่าสถานที่ต้องห้ามทั้ง 7 ของระนาบเทวโลก ไม่ได้น่ากลัวแต่ชื่อเท่านั้น และต่อให้เป็นสถานที่ต้องห้ามที่มีอันตรายน้อยที่สุด ก็ยังสะกดตัวตนขอบเขตจักรพรรดิอมตะชนชั้นยอดฝีมือมากมายให้ไม่กล้าเข้ามาแสวงโชคอย่างบุ่มบ่าม

กระทั่งต่อให้เป็นจักรพรรดิสวรรค์ที่แข็งแกร่งที่สุดใน 81 ระนาบเทวโลก ยังไม่กล้าพูดได้เต็มปากว่าจะสามารถกลับออกมาจาก 7 สถานที่ต้องห้ามของระนาบเทวโลกได้อย่างปลอดภัย

และ ‘นรกอสุรา’ นั้น หากวัดกันในบรรดา 7 สถานที่ต้องห้ามแล้ว ความอันตรายของมันก็ติดอยู่ในลำดับที่ 4 ของสถานที่ต้องห้ามทั้งหมด!

ในนรกอสุรานั้นไร้กลางวันกลางคืน

จะมีก็แต่ฟ้าสีเลือดที่ทอแสงแดงฉานอยู่ตลอดเวลา

และนรกอสุราอันเป็น 1 ใน 7 สถานที่ต้องห้าม กล่าวไปก็เป็นระนาบอิสระระนาบหนึ่ง แม้จะมีขนาดไม่ใหญ่โตเท่ากับระนาบเทวโลก แต่ความกว้างใหญ่ของมันก็ทัดเทียมกับระนาบทวยเทพที่ผู้แข็งแกร่งที่สุดเปิดสร้าง

แรกเข้าสู่นรกอสุราสิ่งที่ท่านจะพบเห็นก็คือฟ้าสีแดงเลือด อีกทั้งวิสัยทัศน์โดยรอบมองไปทางใดก็เห็นแต่สีแดงเลือด กระทั่งในบรรยากาศ ยังอบอวลไปด้วยกลิ่นคาวโลหิตคละคลุ้ง

ถึงแม้จะไม่ได้ล่วงลึกเข้าไปในนรกอสุรามากมาย แต่ลำพังแค่ปากทางเข้าก็เป็นสีแดงเลือดแล้ว

“ฆ่า!!”

บริเวณที่ห่างออกมาจากทางเข้าออกนรกอสุราประมาณหนึ่ง ปรากฏเสียงคำรามอันเกรี้ยวกราดหนึ่งดังขึ้น จากนั้นก็เห็นชายวัยกลางคนที่ร่างเต็มไปด้วยบาดแผลโชกเลือดพุ่งทะยานขึ้นฟ้าไปด้วยความเร็วสูง เพื่อปะทะกับงูเหลือมตัวเขื่องที่กำลังดิ่งลงจากฟ้าด้วยสภาวะดุดันปานดาวตก!

งูเหลือมยักษ์ตัวนี้ เนื้อตัวทั้งเกล็ดของมันประหนึ่งจะคั้นได้เป็นหยดโลหิตก็ไม่ปาน มันแดงฉานจนน่ากลัว ลำตัวของมันยังยาวนับร้อยๆหมี่ อีกทั้งทั่วร่างเต็มไปด้วยรอยแผลเหวอหวะชุ่มเลือด ลูกตาของมันเปี่ยมล้นไปด้วยความคุ้มคลั่งอำมหิต เขี้ยวยังเผยประกายเยียบเย็น ปรากฏของเหลวสีดำที่มีไอแห่งความตายอบอวล ชี้ชัดว่าเป็นพิษร้ายที่คร่าชีวิตผู้คนได้ไม่ยากเย็น

ร่างเขื่องดังกล่าวกำลังพุ่งดิ่งลงมาจากฟ้าด้วยสภาวะปานดาวตก ปากกระหายเลือดอ้าออกกว้าง หมายกลืนกินชายวัยกลางคนที่หาญกล้าต่อกรกับมันลงไปใน 1 คำ

พริบตาหนึ่งคนที่พุ่งเข้าหากันอยู่ห่างกันแค่ไม่กี่ก้าว

เมื่อศีรษะมหึมาของงูเหลือมสีเลือดเจียนขยำงับร่างวัยกลางคน ร่างชายวยกลงคนดังกล่าวก็เบี่ยงออกข้างอย่างคล่องแคล่ว หลบหลีกปากกระหายเลือดที่ใหญ่พอจะกลืนร่างมันไปใน 1 คำได้ในระเฉียดฉิว จากนั้นมือที่ถือขวานอันเขื่องก็ง้างสับลงไปยังหลังศีรษะงูเหลือมยักษ์อย่างอำมหิต

เพียงหนึ่งขวานที่ฟาดสับจากบนลงล่างอย่างเรียบง่าย ก็สามารถตัดหัวงูเหลือมยักษ์ลงได้!

เปรี๊ยงงงง!!

หากแต่คนไม่ทันดีใจอะไร ก็พบว่าหางมหึมาปานเสาบ้าน ได้หวดฟากแหวกอากาศเข้ามาฉับไวสุดที่ชาววัยกลางคนจะตั้งตัวได้ทัน ซัดอัดเข้ากลางลำตัวของมันอย่างจัง ส่งให้ร่างวัยกลางคนปลิดปลิวร่วงฟ้าไปปานดาวหาง!

“อั๊ค…เดียรัจฉานบัดซบนี่! ก่อนตายยังไว้ลายฟาดข้าได้อีก!!”

ชายวัยกลางคนที่ถูกซัดจนปลิดปิวพยายามขืนร่างให้หยุดลงกลางหาวก่อนจะร่วงตกพื้น คนกระอักโลหิตออกมาคำใหญ่ ก่อนมุมปากที่ปรากฏคราบโลหิตไหลย้อยจะเริ่มคลี่ยิ้มสะใจ ยังหันไปมองซากร่างที่กำลังร่วงตกจากกลางหาวด้วยความภาคภูมิ!

“แต่ในที่สุด เจ้างูนรกก็ตายได้เสียที!!”

ชายวัยกลางคนค่อยๆโรยตัวลงไปยืนโอนเอนบนพื้นด้วยท่าทางอิดโรย ก่อนจะทอดตามองไปยังซากร่างเขื้องที่ร่วงตกลงมาแน่นิ่งบนพื้นด้วยรอยยิ้ม

ทว่าทันใดนั้นเอง

ซู่มมม!!

กีซซซซ!!

…

เมื่อได้ยินเสียงบางสิ่งแหวกอากาศเข้ามาด้วยความเร็วอันน่ากลัว ชายวัยกลางคนก็เงยหน้าขึ้นไปมองต้นเสียงโดยไม่ทันรู้ตัว จากนั้นก็เห็นร่างมหึมาหนึ่งกำลังโฉบเข้ามาใกล้ด้วยความเร็วสูงล้ำ

“นะ…นั่นมัน หรือจะเป็นอินทรีย์โลหิตยมโลก!?”

ร่างชายวัยกลางคนถึงกับสั่นสะท้านไปทั่วสรรพางค์กาย เมื่อพบว่าร่างมหึมาที่กำลังโฉบลงจากเวหา มองคล้ายอินทรีย์ กรงเล็บเปล่งแสงสีแดงปานโลหิตเรืองๆ ให้ความรู้สึกเสมือนมีดดาบแกร่งกล้าทรงพลัง!

และวินาทีถัดมา มันก็พบว่าจุดหนึ่งของกรงเล็บอินทรีย์โลหิตยมโลก คล้ายมีเกล็ดสีแดงอันคุ้นตาติดอยู่!

“หรือว่า…งูเหลือมบัดซบที่บาดเจ็บมาก่อนแต่แรกที่ข้าพึ่งฆ่าไปนั่น จะเป็นเหยื่อของมัน?”

งูเหลือมบัดซบที่ชายวัยกลางคนเอ่ยถึง ก็คืองูเหลือยักษ์สีแดงฉานที่มันพึ่งตัดหัวไปนั่นเอง

และทั้งหมดเป็นเพราะงูเหลือมยักษ์ที่ว่าบาดเจ็บสาหัสมาก่อนแล้ว ไม่งั้นอาศัยด่านพลังจักรพรรดิอมตะ 7 ดาราของมัน แม้ความเข้าใจในกฏจะไม่ใช่ชั่ว แต่มันก็ไม่อาจสังหารงูเหลือมยักษ์ที่ว่าได้ด้วยพลังฝีมือของตัวเองแน่นอน

งูเหลือมยักษ์สีเลือดนั่น อย่างไรก็เป็นจักรพรรดิอมตะ 9 ตำหนัก แถมกฏที่มันเข้าใจตามสัญชาตญาณก็ไม่ใช่ชั่วเลย

“จากความเร็วของอินทรีย์โลหิตยมโลกตัวนี้…สิบในสิบสมควรเป็นจักรพรรดิอมตะ 9 ตำหนักเช่นกัน!”

ทันทีที่ชายวัยกลางคนพบว่าร่างที่พุ่งโฉบลงมาของจ้าวเวหาตัวเขื่องนั้น ได้เร่งความเร็วขึ้นในฉับพลันจนมันเห็นเป็นภาพเงาเลือนราง มุมปากของมันก็ได้แต่คลี่ยิ้มขื่นขมออกมาทันที

และพริบตาต่อมา เมื่อมันสัมผัสได้ว่ามีกลิ่นอายคาวเลือดสาดกระทบใบหน้า ชายวัยกลางคนก็ได้แต่หลับตาลงด้วยความสิ้นหวัง

มันรู้ดีแก่ใจ ว่าไม่ต้องกล่าวถึงมันที่กำลังบาดเจ็บสาหัสด้วยซ้ำ ต่อให้มันอยู่ในสภาพสมบูรณ์พร้อม ก็ไม่อาจเป็นคู่มือของอินทรีย์โลหิตยมโลกตัวนี้ได้

หากอินทรีย์โลหิตยมโลกคิดฆ่ามัน เช่นนั้นมันก็หลงเหลือเพียงหนทางเดียวเท่านั้น

รอความตาย!

อย่างไรก็ตาม หลังชายวัยกลางคนหลับตาลงไปได้พักหนึ่ง มันกลับพบว่าความตายที่ควรมาเยือน จนแล้วจนรอดกลับมาไม่ถึงเสียที กระทั่งกลิ่นคาวโลหิตอันกระหายเลือดที่สาดกระทบใบหน้าของมัน ก็หายไปไหนหมดไม่ทราบ

“ด้วยด่านพลังฝึกปรือของเจ้า พยายามอยู่ให้ใกล้ทางออกนรกอสุรามากกว่านี้หน่อยเถอะ…อย่างน้อยเจ้าจักได้ไม่ต้องไร้หนทางเหมือนตอนนี้ และยังพอมีโอกาสถอยหนีกลับไปได้”

เสียงแผ่วเบาหนึ่งดังขึ้น ทำให้ชายวัยกลางคนลืมตาขึ้นโดยไม่รู้ตัว

ตึงงง!!

และทันทีที่มันลืมตาขึ้น ก็เห็นว่าร่างมหึมาของอินทรีย์โลหิตยมโลกที่ก่อนหน้ากำลังจะฆ่ามัน บัดนี้ได้กลับกลายเป็นซากศพร่วงตกลงมาจากฟากฟ้า!

และพอสังเกตให้ดี มันก็พบว่าหว่างคิ้วมหึมาของอินทรีย์โลหิตยมโลก กลับบังเกิดหลุมโลหิตหลุมหนึ่ง คล้ายถูกพลังอำนาจบางอย่างทะลวงเจาะเป็นแผลฉกรรจ์!

อีกทั้งเมื่อลองมองสำรวจไปทั่วร่างอินทรีย์โลหิตยมโลกให้ดี มันก็พบว่าทั่วร่างมหึมาเต็มไปด้วยหลุมโลหิตปุพรุนราวรังแตน คล้ายถูกห่าศรนับพันระดมยิง…

อีกทั้งในแต่ละหลุมโลหิตกลับแผ่กลิ่นอายพลังแห่งกฏอันน่าพรั่นพรึงออกมา ทำให้ชายวักลางคนอดไม่ได้ที่จะบังเกิดความรู้สึกอึดอัดจนหายใจแทบไม่ออก

“ก…กฏแห่งการทำลายล้าง!?”

วินาทีต่อมาชายวัยกลางคนที่คล้ายดึงสติให้กลับมาอยู่กับร่องกับรอย และตระหนักได้ว่าเกิดอะไรขึ้น ก็เร่งหันไปมองร่างยอดคนที่ยื่นมือเข้าช่วยที่บัดนี้คนกำลังท่องกระบี่ออกไปด้วยความเร็วสูงเสียแล้ว มันก็เร่งเปล่งพลังชั่วชีวิตผสานเสียงตะโกนออกไปดังลั่น “ขอบพระคุณท่านผู้อาวุโสที่ยื่นมือเข้าช่วย!!”

“มิทราบว่าข้าน้อยขอไถ่ถามนามท่านผู้อาวุโสได้หรือไม่ พระคุณช่วยชีวิตอันใหญ่หลวง ผู้น้อยจักหาทางตอบแทนท่านผู้อาวุโสในสักวัน!!”

ด้วยด่านพลังของชายยวัยกลางคน แม้ตอนนี้มันจะยังบาดเจ็บสาหัสแทบสิ้นแรง แต่สายตาของมันก็ยังไม่ถึงกับใช้การไม่ได้ จึงเห็นว่าจุดดำเล็กๆที่กำลังท่องกระบี่จากไปด้วยความเร็วสูงนั้น ที่แท้เป็นแผ่นหลังของร่างในรูปลักษณ์ชายหนุ่มคนหนึ่ง

อย่างไรก็ตามมันไม่กล้าดูเบาอีกฝ่ายเพียงเพราะรูปลักษณ์อ่อนวัยกว่ามันเด็ดขาด!

ตัวตนที่ฆ่าได้กระทั่งอินทรีย์โลหิตยมโลกที่บรรลุถึงจักรพรรดิอมตะ 9 ตำหนักได้ในชั่วพริบตา สิบในสิบไม่พ้นต้องเป็นจักรพรรดิอมตะ 10 ทิศอันทรงพลัง และยังต้องเป็นจักรพรรดิอมตะ 10 ทิศที่เข้าใจพลังแห่งกฏไม่ใช่ชั่ว

“หากเจ้าคิดตอบแทนข้า ช่วยแวะไปเยือนระนาบโลกียะเล็กๆที่เรียกว่าระนาบเซียน และตามหาหนุ่มน้อยนามต้วนหลิงเทียน…เมื่อพบเจอคนแล้ว ช่วยพาเจ้าหนุ่มนั่นไปยังวังจักรพรรดิจี้เมี่ยเทียนให้ข้า”

ภายใต้สายตาของชายวัยกลางคน ในที่สุดร่างชายหนุ่มที่พุ่งไปด้วยความเร็วสูงจนไม่ต่างอะไรจากจุดดำเล็กๆก็หยุดลง แล้วหันมากล่าวคำ จนเผยให้เห็นใบหน้าหล่อปานหยกเสลา เปี่ยมไปด้วยความสุขุม เคร่งขรึม

“แล้วก็…ข้าเรียกว่าฟงชิงหยาง”

พอเสียงกล่าวนามดังจบคำ ร่างชายหนุ่มหล่อเหลามาดขรึม พร้อมกระบี่อมตะใต้เท้าก็อันตรธานหายไปจากสายตามันทันที

“ฟะ…ฟงชิงหยาง!?”

เมื่อร่างชายหนุ่มท่องกระบี่หายไปจากสายตาแล้ว ลูกตาของชายวัยกลางคนก็หดเล็กลง สีหน้ายังเปลี่ยนไปไม่น้อย “นะ…นั่นมิใช่นามของใต้เท้าจักรพรรดิสวรรค์แห่งจี้เมี่ยเทียนที่ลือกันว่าตกตายไปเมื่อไม่กี่ปีก่อนหรอกรึ?”

“มิใช่ว่า ใต้เท้าจักรพรรดิสวรรค์จี้เมี่ยเทียนถูกผู้คนไล่ฆ่าจนต้องหนีเข้าสู่นรกอสุราแห่งนี้ และตกตายไปแล้วหรือไร?”

“ท่าน…ยังไม่ตายหรอกหรือ!?”

ชายวัยกลางคนพึมพำถึงจุดนี้ก็ถอนหายใจออกมาเฮือกหนึ่ง

ถึงแม้มันจะไม่ใช่คนของแดนสวรรค์ จี้เมี่ยเทียน แต่มันก็ได้ยินวีรกรรมของจักรพรรดิสวรรค์แห่งจี้เมี่ยเทียนยมาไม่น้อย จึงรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นคนที่น่ากลัวและมีพรสวรรค์ไม่ธรรมดา

“ฟังจากที่ท่านกล่าว…ดูเหมือนท่านคิดกลับไปยังจี้เมี่ยเทียนและยึดวังจักรพรรดิสวรรค์จี้เมี่ยเทียนกลับคืน!”

WSSTH ตอนที่ 3,006 : กฏแห่งเวลา

“หืม? การชี้นำหายไปแล้ว?”

ต้วนหลิงเทียนกับหวงเจียเชาที่เดินทางตามคำชี้นำของพลังลี้ลับมาด้วยกัน หลังเหินร่างมาถึงจุดๆหนึ่งตามการชี้นำ ในที่สุดก็จำต้องหยุดลงอย่างกะทันหันกลางหาว

นั่นเพราะเมื่อมาถึงจุดนี้ การชี้นำที่ว่าก็ได้หายไป

ทันใดนั้นต้วนหลิงเทียนกับหวงเจียเชาก็หันหน้ามามองสบตากันทันที ด้วยไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

“หืม?”

และในขณะที่ต้วนหลิงเทียนกับหวงเจียเชาหันมามองหน้ากันนั้น ทั้งคู่ก็พบว่าป้ายหยกสะสมคะแนนที่พกติดตัว อยู่ๆก็เริ่มสั่นสะเทือนขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ

พริบตาต่อมา สุดที่ทั้งคู่จะทันได้ตั้งตัว ก็พบว่ามีพลังมหาศาลขุมหนึ่งได้อุบัติขึ้นจากความว่างเปล่าโดยรอบ!

พลังมหาศาลที่ว่ายังปกคลุมทั่วร่างทั้งคู่เอาไว้ในฉับพลัน จนร่างทั้งคู่ชะงักค้างไม่อาจกระดิกตัวได้เลย

‘พลังที่น่ากลัวอะไรกัน!?’

เมื่อถูกกพลังมหาศาลไม่ทราบที่มาสะกดกักร่างเอาไว้ ต้วนหลิงเทียนก็รู้สึกเสมือนสองตามืดบอด ไม่อาจแลเห็นหวงเจียเชาได้อีก นอกจากนั้นเขาไม่อาจแลเห็นได้กระทั่งทะเลทราบกว้างใหญ่ใต้ฝ่าเท้า!

ขณะเดียวกัน เขาก็พยายามเร่งเร้าพลังหมายดิ้นรนขัดขืนพลังประหลาดที่สะกดกักร่างเขาเอาไว้ตามสัญชาตญาณ อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าเขาจะพยายามเร่งเร้าพลังต้านทานเท่าไหร่ แต่พลังที่เขาพยายามแผ่พุ่งไปต่อต้านพลังประหลาดกลับสาบสูญไปไร้ร่องรอยปานหนึ่งหินจมสู่ห้วงสมุทร ไม่อาจก่อเกิดคลื่นลมใดๆ…

“เจ้าไม่ต้องดิ้นรนขัดขืดมันหรอก นี่คือพลังของจอมราชันอมตะ…หากข้าเดาไม่ผิด พลังนี่จะพาเจ้าไปยังสถานที่ๆเจ้าต้องไป”

เสียงเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมของปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดินพลันดังขึ้นในหูต้วนหลิงเทียนอย่างประจวบเหมาะ “อืม…ดูเหมือนจะเป็นพลังอาคมเคลื่อนย้ายบางอย่าง”

“พลังอาคมเคลื่อนย้าย?”

ได้ยินคำพูดของปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดิน ต้วนหลิงเทียนก็เลิกต่อต้านแข็งขืนพลังประหลาดทันที ขณะเดียวกันสองตาก็เริ่มลุกวาวสว่างขึ้น “ดูเหมือนมันจะเคลื่อนย้ายข้าไปวังจอมราชันอมตะอะไรนั่นเป็นแน่!”

ฉุกคิดได้ถึงจุดนี้ทั่วร่างต้วนหลิงเทียนก็ผ่อนคลายทันที

และหลังผ่านไปราวๆสิบลมหายใจ ต้วนหลิงเทียนแม้จะไม่อาจเห็นสิ่งใดนอกจากความมืด แต่เขาก็สัมผัสได้ว่าร่างเขาสมควรถูกเคลื่อนย้ายมาแล้ว ความรู้สึกยังเสมือนกำลังตกจากที่สูง!

จากนั้นไม่ทันไร ต้วนหลิงเทียนก็ตระหนักว่าความมืดเบื้องหน้าได้อันตรธานหายไป สองตากลับมาแลเห็นแสงสว่างอีกครั้ง!

พอมองไปรอบๆ ต้วนหลิงเทียนก็พบว่า บัดนี้ตัวเองได้มาอยู่ในห้องหับแห่งหนึ่ง และนอกจากเตียงศิลาแล้วก็ไม่มีอะไรอื่นอีกเลย

ในห้องหับเล็กๆนี่ยังไม่มีแม้แต่หน้าต่างด้วยซ้ำ จะมีก็แต่ประตูบานหนึ่ง ทว่าประตูบานดังกล่าวมีม่านแสงฉาบคลุมเอาไว้ เห็นได้ชัดว่าเป็นม่านพลังปิดกั้นบางอย่าง

“พี่เจียเชาไปไหนแล้ว!?”

หลัมองสำรวจไปทั่วห้องหับเล็กๆแล้ว ต้วนหลิงเทียนที่จำได้ว่าเมื่อครู่เขายังอยู่กับหวงเจียเชาแท้ๆ แต่ตอนนี้ในห้องหับเล็กๆนี่กลับไม่มีแม้แต่เงาของหวงเจียเชา!

“หรือ…พี่เจียเชาก็ถูกส่งไปยังห้องหับเล็กๆแบบนี้เหมือนข้า?”

ต้วนหลิงเทียนพึมพำออกมากับตัวเบาๆ

และเป็นดั่งที่ต้วนหลิงเทียนคาดเดาไว้ไม่มีผิด หวงเจียเชาก็พบเจอสถานการณ์แบบเดียวกับเขา ถูกส่งมายังห้องหับเล็กๆห้องหนึ่ง ที่แลดูเหมือนกันกับห้องเขาทุกประการ

และพอหวงเจียเชาพบว่าข้างกายไร้เงาต้วนหลิงเทียน มันก็คิดจะเปิดประตูที่มีอยู่เพียงบานเดียวออกไปตามหาต้วนหลิงเทียน

อย่างไรก็ตามในขณะที่มันกำลังจะเอื้อมมือไปเปิดประตูนั้นเอง ม่านพลังที่ปิดกั้นประตูก็ทอแสงสว่างเรืองรองขึ้นมา

จากนั้น เสียงเดียวกันกับที่ดังออกมาจากป้ายหยกสะสมคะแนนตอนได้ครบ 10 แต้ม ก็ดังขึ้นมาจากประตูเบื้องหน้า

“ยินดีต้อนรับเข้าสู่วังจอมราชันอมตะแห่งแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำ”

“ตอนนี้เจ้าอยู่ในห้องที่ถูกปิดผนึกไว้ห้องหนึ่งของวังจอมราชันอมตะ ต่อให้เป็นราชาอมตะ 10 ทิศก็ไม่อาจบุกรุกเข้ามาในห้องแห่งนี้ได้”

“ตอนนี้ เจ้ามีทางเลือก 2 ประการ”

“ประการแรก เลือกที่จะบ่มเพาะพลังภายในห้องหับแห่งนี้เพื่อรอเวลาที่แดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำจะเปิดออกอีกครั้ง…เห็นแก่ผลงานที่เจ้าสามารถรวบรวมคะแนนสะสมได้ 10 คะแนน เจ้าจะถูกอาคมเคลื่อนย้ายส่งตัวออกไปด้านนอกทางเข้าแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำทันที ไม่จำเป็นต้องเดินทางตามการชี้นำไปยังประตูทางออก”

“ส่วนทางเลือกประการที่ 2 ก็คือจงผลักเปิดประตูเบื้องหน้า แล้วก้าวออกไปแสวงหาโอกาสวาสนาในวังจอมราชันอมตะแห่งนี้เสีย…หากแต่เมื่อเจ้าเลือกหนทางดังกล่าว เจ้าต้องเผชิญหน้ากับคนอื่นๆที่คิดแสวงหาโอกาสในวังจอมราชันอมตะเช่นกัน”

“จงคิดทบทวนให้ดี ก่อนที่จักตัดสินใจเลือก”

กล่าวถึงจุดนี้ เสียงดังกล่าวก็เงียบหายไปโดสมบูรณ์

หลังได้ยินคำพูดดังกล่าว หวงเจียเชาก็ได้แต่คลี่ยิ้มแหยๆออกมา สำหรับมันแล้ว…ยังมีทางเลือกด้วยเหรอ?

อยู่ข้างๆต้วนหลิงเทียน อีกฝ่ายย่อมมีพลังพอดูแลความปลอดภัยให้มันได้

อย่างไรก็ตาม ภายในวังจอมราชันอมตะแห่งนี้ ใครจะบอกมันได้บ้างว่าทันทีที่มันเปิดประตูเดินออกจากห้องไปมันจะไม่พบยอดเซียนอมตะคนอื่น? แล้วใครยังจะรับประกันให้มันได้ ว่ามันจะพบเจอต้วนหลิงเทียนก่อนที่จะโดนยอดเซียนอมตะคนอื่นฆ่าตาย?

“เหอะๆ…อาศัยพลังฝีมือกิ๊กก๊อกของข้า แค่รอดมาถึงตอนนี้ได้ก็ปาฏิหาริย์ชัดๆ…ไม่ต้องเอาชีวิตไปเสี่ยงเพื่อช่วงชิงอะไรในวังจอมราชันอมตะกับคนอื่นเขาหรอก”

สุดท้ายหวงเจียเชาก็เลือกที่จะนั่งบ่มเพาะพลังในห้องเล็กๆไม่ไปไหน รอคอยเวลาที่จะถูกส่งตัวออกไปจากแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำ

มันรู้ตัวเองดี

ด้วยพลังฝีมือของมัน หากไม่ได้ต้วนหลิงเทียนยื่นมือเจ้าช่วย ต่อให้เดินออกจากห้องหับเล็กๆแห่งนี้ มันก็ไม่มีโอกาสได้รับสิ่งดีๆในวังจอมราชันอมตะแห่งนี้แน่นอน

และต่อให้มันจะโชคดีได้รับโอกาสและวาสนายิ่งใหญ่มาจริง มันจะเอาปัญญาที่ไหนรักษาไว้ได้จนจบ?

หลังจากตัดสินใจเลือกได้โดยที่แทบจะไม่ต้องคิด หวงเจียเชาก็ไปนั่งบนเตียงศิลา แล้วหลับตาเริ่มต้นบ่มเพาะพลังเพื่อรอเวลาทันที

ในขณะที่หวงเจียเชาตัดสินใจเลือกอยู่ในห้องไม่ไปไหน ต้วนหลิงเทียนก็ได้ยินเสียงแจ้งทางเลือกเช่นกัน จึงรู้ว่าห้องหับเล็กๆแห่งนี้ สมควรอยู่ในวังจอมราชันอมตะแล้ว

“พี่เจียเชาเองก็เป็นคนฉลาด คงไม่คิดออกมาเสี่ยงแน่นอน”

พอคิดถึงจุดนี้ต้วนหลิงเทียนก็อดไม่ได้ที่จะระบายลมหายใจออกมาด้วยความโล่งอก ขณะเดียวกันเขาก็ยืนมือออกไปผลักเปิดประตูเบื้องหน้า อย่างไร้ซึ่งความลังเลใดๆ

และเพียงแค่ประตูเริ่มแง้มเปิดไม่ทันอ้าออกมากมายอะไร สำนึกเทวะต้วนหลิงเทียนก็แผ่พุ่งชำแรกช่องว่างออกไปตรวจสอบที่ทางหลังประตูและอาณาบริเวณรอบๆหลังประตูอย่าระมัดระวัง เพื่อป้องกันการซุ่มโจมตี

อย่างไรก็ตามหลังจากนั้นสักพักเขาก็พบว่าเป็นตัวเขาคิดมากเกินไป

เมื่อเดินออกมาจากประตู เขาก็พบว่าตัวเองอยู่ในห้องโถงอันกว้างใหญ่ปานไร้ขอบเขต ทั้งยังแลดูวิจิตรงดงามนัก ทว่ากลับไร้ซึ่งสิ่งใดอยู่เลย ชวนให้ผู้คนรู้สึกโหวงเหวงพิกล

“หืม?”

ขณะเดียวกัน ต้วนหลิงเทียนก็สัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่าง และพอหันกลับมามองด้านหลัง ก็พบว่าประตูสู่ห้องเล็กๆของเขาหายไป จึตระหนักได้ว่าทันทีที่ก้าวเดินออกมาจากห้อง เขาก็คงถูกส่งตัวมาด้วยอาคมเคลื่อนย้ายอย่างไม่รู้ตัว

ฟุ่บ! ฟุ่บ! ฟุ่บ! ฟุ่บ! ฟุ่บ! ฟุ่บ!

…

ทันทีที่กลับมาครองสติ ต้วนหลิงเทียนก็ได้ยินเสียงสายลมพัดเข้าหู พอหันไปมองตามเรื่องราว ก็พบว่าห้องโถงไพศาลที่เดิมร้างผู้คน บัดนี้ได้ปรากฏเงาร่างคนนับร้อยที่มีทั้งชายหนุ่มหญิงสาว ไม่ว่าจะอ่อนวัยหรือผู้ชราขึ้นมาเบื้องหน้าไม่ไกล แถมแต่ละคนยังแผ่แรงกดดันไม่ธรรมดาออกมา

“เป็นยอดเซียนอมตะขั้นสูงสุดทั้งหมด…”

ต้วนหลิงเทียนที่แผ่สำนึกเทวะออกไปตรวจสอบ ไม่ทันไรก็พบว่ากลุ่มคนนับร้อยที่อยู่ๆก็ปรากฏตัวขึ้นมาในห้องโถงอันว่างเปล่าแห่งนี้ ล้วนแล้วแต่เป็นยอดเซียนอมตะขั้นสูงสุดทั้งสิ้น

ขณะเดียวกันต้วนหลิงเทียนยังพบอีกด้วยว่า แม้กลุ่มคนนเบื้องหน้าจะแลดูเหมือนผู้คนไม่ผิดเพี้ยน แต่ดวงตาของทุกคนกลับไร้ประกาย ราวทั้งหมดได้สูญเสียจิตวิญญาณไปแล้ว

“พวกมันคือ…ร่างที่ควบแน่นจาก ‘จิตต่อสู้’ งั้นเหรอ?”

ต้วนหลิงเทียนเองก็ได้ศึกษาค่ายกลต่างๆในระนาบเทวโลกมาไม่น้อย จึงรู้ว่าในระนาบบเทวโลกนั้น มีค่ายกลที่สามารถควบแน่นจิตต่อสู้ให้ก่อเกิดเป็นรูปลักษณ์ขึ้นมาได้

แน่นอนว่าค่ายกลดังกล่าวนั้นไม่เพียงต้องใช้ผลึกอมตะเพื่อเป็นขุมพลังจำนวนมาก ยังต้องเสียผลึกอมตะเพื่อประคองสภาพไม่ใช่น้อย เรียกว่าคิดจะควบแน่นจิตต่อสู้ให้ก่อเกิดเป็นรูปลักษณ์แบบนี้ได้ มันผลาญทรัพย์สิ้นดี

อีกทั้งร่างที่ควบแน่นจากจิตต่อสู้ จะร้ายกาจแค่ไหนก็ขึ้นอยู่กับผู้จัดตั้งค่ายกล

และกลุ่มคนนั้บร้อยที่ต้วนหลิงเทียนกำลังเผชิญหน้าอยู่ ก็คือจิตต่อสู้ที่ควบแน่นจากค่ายกลไม่ผิดแน่! อีกทั้งแต่ละคนยังเป็นยอดเซียนอมตะขั้นสูงสุด!!

‘ร่างจิตต่อสู้ขอบเขตยอดเซียนอมตะขั้นสูงสุด…ถึงจะเป็นไปไม่ได้ที่จะใช้พลังอำนาจแห่งกฏ รวมถึงไม่อาจใช้เวทย์พลังและวรยุทธ์อมตะใดๆ แต่พวกมันก็สามารถเพิ่มพลังต่อสู้ได้โดยการหลอมรวมร่างจิตต่อสู้เข้าด้วยกัน’

และในขณะที่ข้อมูลเรื่องความสามารถของร่างที่ควบแน่นจากจิตต่อสู้เริ่มผุดขึ้นในหัวต้วนหลิงเทียน เขาก็พบว่าจิตต่อสู้นับร้อยร่างเบื้องหน้า ได้แบ่งกลุ่มและเริ่มรวมตัวกันแล้ว

และเพียงเวลาชั่วพริบตา ร่างจิตต่อสู้ขอบเขตยอดเซียนอมตะนับร้อย ก็ได้รวมร่างกันจนเหลือร่างจิตต่อสู้แค่เพียง 10 ร่างเท่านั้น! เห็นชัดว่าแต่ละร่างเกิดจากการรวมกันของร่างจิตต่อสู้นับสิบ!!

“ร่างรวม 10 จิตต่อสู้…”

ถึงแม้ร่างรวม 10 จิตต่อสู้เบื้องหน้าต้วนหลิงเทียน จะยังอยู่ในขอบเขตยอดเซียนอมตะ แต่ต้วนหลิงเทียนก็สัมผัสได้ถึงความแตกต่างจากก่อนหน้าชัดเจน!

ฟุ่บ! ฟุ่บ! ฟุ่บ! ฟุ่บ! ฟุ่บ! ฟุ่บ!

…

และต้วนหลิงเทียนก็ไม่มีเวลาให้สำรวจร่างจิตต่อสู้ทั้ง 10 อย่างละเอียด ร่างจิตต่อสู้ทั้ง 10 ก็ได้พุ่งเข้ามาเล่นงานเขาเสียแล้ว! แต่ละคนเปิดฉากเข่นฆ่าสังหารเข้ามาอย่างดุร้าย กระทั่งยังมีการกระจายตัวเพื่อล้อมจู่โจมเข้าใส่เขาจากทุกทิศทางพร้อมกัน!!

‘ความแข็งแกร่งของร่างจิตต่อสู้พวกนี้มัน…’

ทันทีที่เห็นจิตต่อสู้ทั้ง 10 ร่างที่พุ่งจู่โจมเข้ามา วัดจากความเร็วของพวกมัน ต้วนหลิงเทียนก็บอกได้ทันทีว่าไม่มีร่างไหนที่อ่อนด้อยกว่าหวงเจียหลงเลย!

‘พวกมันทั้งสิบแข็งแกร่งในระดับเดียวกับยอดเซียนอมตะขั้นสูงสุดที่แตกฉานวรยุทธ์อมตะและเวทย์พลังระดับขุนนางทุกแขนงจนถึงขั้นตอนไร้ตำหนิ…หากเป็นยอดเซียนอมตะที่ไม่ได้แตกฉานวรยุทธ์อมตะทั้งเวทย์พลังระดับขุนนางทุกสายจนครบ แค่ร่างจิตต่อสู้ร่างเดียวก็หืดขึ้นคอแล้ว นับประสาอะไรกับมาเป็นสิบ!!’

‘นี่น่ะเหรอการทดสอบแรกของวังจอมราชันอมตะ?’

จังหวะนี้สีหน้าต้วนหลิงเทียนเริ่มเปลี่ยนเป็นจริงจังขึ้นมา

‘หวังว่าพี่เจียเชาคงไม่ทะลึ่งออกจากห้องมาหรอกนะ…’

ถึงแม้เขาจะรู้สึกว่าหวงเจียเชาไม่น่าจะออกมา แต่ต้วนหลิงเทียนก็อดไม่ได้ที่จะห่วงอีกฝ่ายไม่น้อย เพราะเขากลัวว่าหวงเจียเชาอาจคิดว่าจะได้พบกับเขาทันที จึงเลือกออกจากห้องนั่นมา

ด้วยพลังฝีมือของหวงเจียเชา น่ากลัวว่าเมื่อออกจากห้องมาแล้วเจอแบบนี้ มีหวังได้รั้งอยู่ในวังจอมราชันอมตะชั่วกาลแน่!

อาศัยแค่ร่างจิตต่อสู้ร่างใดร่างหนึ่งเบื้องหน้า ก็ฆ่าหวงเจียเชาได้ง่ายดาย!

ขวับ!

เมื่อเผชิญญหน้ากับการกลุ้มรุมจู่โจมเข้ามาทุกทิศทางของร่างจิตต่อสู้ทั้ง 10 ต้วนหลิงเทียนก็ยกมือขึ้น คว้ากระบี่หนักไร้คมที่ผุดออกมาจากความว่างเปล่ามากระชับถือไว้แน่น

กระบี่หนักไร้คมเล่มเขื่องในมือ เป็นอุปกรณ์อมตะระดับราชาที่ได้รับการขัดเกลาหล่อเลี้ยงด้วยพลังเซียนอมตะต้นกำเนิดของจอมราชันอมตะมาแล้ว ทำให้มันทรงพลังอานุภาพขึ้นมาก สุดที่อุปกรณ์อมตะระดับราชาทั่วไปจะทาบติด

“ปฐมเวทย์กลืนกิน!”

“ธาตุดิน!”

“ปราณม่วงบูรพา!”

“ราชันไม่เคลื่อนไหว!”

หลังจากกระชับถือกระบี่หนักไร้คมเล่มเขื่อง ต้วนหลิงเทียนก็ใช้ออกด้วยทุกอย่างที่มีอย่างไร้ซึ่งความลังเล คิดรับมือร่างจิตต่อสู้ทั้ง 10 ด้วยความไม่ประมาท

กระบี่หนักไร้คมเล่มเขื่องตวัดฟันฟาดออกไป ฉับไวประหนึ่งเหยี่ยวโฉบ ด้วยพลังที่ต้วนหลิงเทียนควบรวมเอาไว้ ไม่ว่ามันจะฟันฟาดผ่านที่ใด ความว่างเปล่ามีอันต้องสะท้านสะเทือน เสียงพลังกระบี่ยังกู่ร้องออกมาฮึงๆตลอดเวลา

ฉัวะ!!

เพียงกระบี่แรกที่กระบี่หนักไร้คมเล่มเขื่องฟาดออก ร่างจิตต่อสู้ร่างหนึ่งที่อยู่ใกล้ต้วนหลิงเทียนที่สุดก็ถูกผ่ากลางจนขาดสองท่อน จากนั้นร่างดังกล่าวก็เริ่มกลายเป็นเถ้าถ่าน ก่อนจะสลายหายไป

ฉัวะ! ฉัวะ!

เมื่อหนึ่งกระบี่แรกตวัดออกไป ต้วนหลิงเทียนที่เข้าใจแก่นแท้การใช้กระบี่หนัก ก็อาศัยการถ่ายน้ำหนักอย่างแยบคาย พุ่งร่างม้วนตัวฟันร่างจิตต่อสู้อีก 2 ร่างที่โจนทะยานเข้ามาข้างๆตามแนวแรงกระบี่ ก่อนจะตัดหัวพวกมันจนกลายเป็นเถ้าถ่านได้ไม่ยากเย็น จากนั้นก็ย่ำเท้าโดดไปหาร่างจิตต่อสู้ร่างที่ 4 เพื่อเข่นฆ่าสังหารสืบต่อ

ทว่าทันใดนั้นเอง ความว่างเปล่าในโถงใหญ่ก็เริ่มสั่นสะเทือนขึ้นมาโดยไม่ทราบสาเหตุ

และพริบตาต่อมาต้วนหลิงเทียนที่กำลังฟาดกระบี่หนักไร้คมจี้เข้าใส่ร่างจิตต่อสู้ที่ 4 นั้น ก็พบว่ากระบี่ของเขาเสมือนถูกผนึกไว้กลางอากาศว่างเปล่า! คล้ายมีพลังไร้สภาพบางประการหยุดกระบี่เขาเอาไว้!!

อย่างไรก็ตามต้วนหลิงเทียนที่แผ่สำนึกเทวะตรวจสอบเรื่องราวอยู่ตลอด มั่นใจได้ว่าไร้พลังซึ่งพลังใดๆผนึกกระบี่เขาอยู่แน่นอน!

“นี่มัน…เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

ฉากนี้อดไม่ได้ที่จะทำให้ต้วนหลิงเทียนรู้สึกขนลุก ด้วยเขาไม่อาจทราบได้จริงๆว่ามันกำลังเกิดอะไรขึ้นอยู่กันแน่!

เพราะกระทั่งตอนนี้เขาก็ตระหนักได้ว่ารอบกระบี่หนักไร้คมของเขา มันไร้ซึ่งกลิ่นอายพลังใดๆมากระทำทั้งสิ้น หากแต่กระบี่หนักไร้คมของเขากลับถูกผนึกค้างไว้กลางอากาศ จนเขาไม่อาจขยับมันได้เลย!

“มันคือกฏแห่งเวลา…”

ในขณะที่ต้วนหลิงเทียนกำลังตื่นตระหนกกับพลังอำนาจที่เขาหยั่งไม่ถึง เสียงเด็กน้อยไม่หย่านมของปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดินพลันดังขึ้นในร่างเขาพอดี

WSSTH ตอนที่ 3,007 : ราคาของการโกง!

“กฎแห่งเวลา?”

ต้วนหลิงเทียนอดตกใจไม่ได้!

“ไม่ผิด…มันเป็นกฎแห่งเวลา!”

ปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดินตอบกลับ “หลังจากที่เจ้าฆ่าร่างจิตต่อสู้ร่างที่ 3 ได้ ค่ายกลในโถงแห่งนี้ก็เริ่มแผ่อำนาจของกฏแห่งเวลาออกมาผนึกความว่างเปล่าในจุดที่กระบี่หนักเจ้าฟันอยู่ ทำให้เวลา ณ ห้วงแห่งความว่างเปล่าจุดนั้นหยุดลง…”

“หากข้าเดาไม่ผิด…สาเหตุที่อยู่ๆพลังแห่งกฏเวลาที่แฝงอยู่ในค่ายกลเริ่มทำงาน ก็เพื่อป้องกันไม่ให้เจ้าเข่นฆ่าร่างจิตต่อสู้ทั้ง 7 นั่น ไม่พ้นต้องการให้ร่างจิตต่อสู้ที่เหลือทั้ง 7 รวมตัวกันก่อน”

พอเสียงพูดของปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดินดังจบคำ ฉากเรื่องราวเบื้องหน้าก็เป็นอย่างที่ปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดินพูดไม่มีผิดเพี้ยน

ซูว! ซูว! ซูว!

…

ร่างจิตต่อสู้ที่เหลือทั้ง 7 ร่างได้พุ่งเข้ามารวมตัวกันด้วยความเร็วปานสายฟ้า จากนั้นทั้ง 7 ร่างก็กลับกลายเป็น 1 ร่างจิตต่อสู้!

จิตต่อสู้ร่างนี้ มีรูปลักษณ์เป็นชายวัยกลางคนร่างสูงใหญ่ราวๆ 2 หมี่ คนประหนึ่งหอคอยเหล็กตั้งตระหง่าน ทั้งยังไม่ได้สวมใส่เสื้อ เผยมัดกล้ามเนื้อปูดโปนเป็นลูกให้เห็นชัดเจน ยังมีเส้นเลือดขอดตามมัดกล้ามที่เต้นตุบๆ ให้ความรู้สึกเสมือนเจียนปริแตก พร้อมระเบิดพลังดิบเถื่อนออกมาได้ทุกเวลา

และครู่ต่อมา ในมือที่ว่างเปล่าของชายวัยกลางคนร่างใหญ่ ก็ปรากฏกระบี่หนักเล่มมหึมาไม่ต่างอะไรจากกระบี่หนักของต้วนหลิงเทียน!

และกระบี่หนักในมือของมัน ไม่ว่าจะกลิ่นอายพลังหรือความรู้สึกก็เหมือนกันกับที่แผ่ออกมาจากกระบี่หนักไร้คมของต้วนหลิงเทียนทุกประการ!

น่าเหลือเชื่อนัก แต่ต้องบอกเลยว่าพลังอานุภาพของมันน่ากลัวจะทัดเทียมกับกระบี่หนักไร้คมของต้วนหลิงเทียน อันเป็นอุปกรณ์อมตะระดับราชาที่ได้รับการขัดเกลาหล่อเลี้ยงจากจอมราชันอมตะไม่ผิดแน่!

“ขยับได้แล้ว!”

ตอนนี้เองต้วนหลิงเทียนพลันตระหนักได้ว่ากระบี่หนักไร้คมของเขาเริ่มเคลื่อนไหวต่อแล้ว แต่ในเมื่อเป้าหมายที่เขาคิดฟันมันไม่อยู่ตรงนั้นอีกต่อไป เขาจึงได้แต่ฟาดหวดอากาศธาตุเท่านั้น!

“เจ้าหนู จิตต่อสู้ร่างนี้ไม่ใช่ธรรมดาๆเลย…ความแข็งแกร่งของมัน ข้าเกรงว่าจะไม่ได้อ่อนด้อยเหมือนยอดเซียนอมตะอันเข้าใจความลึกซึ้งของกฏ 1 ประการที่เจ้าเคยเจอมาอีกต่อไป ว่ากันตามตรงมันสมควรแข็งแกร่งกว่าด้วยซ้ำ”

ปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดินกล่าว “เจ้าลองสู้กับมันดูก่อน อย่างไรเจ้าก็น่าจะสู้กับมันได้อย่างสูสี และหากคับขันอะไรข้าจะจัดการเรื่องป้องกันให้เจ้าเอง…ทว่าข้าก็ทำได้แค่ช่วยเจ้าในด้านการป้องกันเท่านั้น หากเจ้าคิดจะฆ่ามันเจ้าต้องพึ่งกำลังตัวเองแล้วล่ะ”

“กล่าวไปก็น่าเสียดายจริงๆที่ทองเทพสุดลี้ลับยังอยู่ในห้วงนิทรา หากมันตื่นขึ้นมาและดูดกลืนทองเทพสุดลี้ลับขั้นแรกที่เจ้าได้มาล่ะก็ ย่อมยกระดับพัฒนากลายเป็นทองเทพสุดลั้บขั้นที่ 3 ได้ทันที…ถึงตอนนั้นมันสามารถฉาบเคลือบอาวุธให้เจ้าได้ เพิ่มพลังโจมตีให้เจ้าได้มากโขเชียวล่ะ!”

ฟังจากคำเตือนของปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดิน ต้วนหลิงเทียนก็ตระหนักได้ทันทีว่าร่างจิตต่อสู้เบื้องหน้าที่เกิดจากการรวมกันของ 7 จิตต่อสู้เมื่อครู่นั้น ท่าทางจะไม่ใช่เล่นๆซะแล้ว!

“ว่าแต่พลังของกฏแห่งเวลานั่น คงไม่โผล่ออกมาอีกใช่ไหม…หากอยู่ๆมันโผล่มาหยุดข้าเอาไว้ ข้าไม่โดนจิตต่อสู้ฆ่าทันทีรึไง?”

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ต้วนหลิงเทียนกังวลที่สุด

เมื่อครู่ พลังของกฏแห่งเวลาได้ปรากฏออกมาหยุดกระบี่เขาเอาไว้ ช่วยให้ร่างจิตต่อสู้ที่เขาคิดทำลาย ไปรวมตัวกับจิตต่อสู้ร่างอื่นๆได้อย่างราบรื่น

ตอนนี้เกิดพลังของกฏแห่งเวลานั่นเลือกที่จะผนึกร่างเขาโดยตรง เขาไม่กลายเป็นปลาบนเขียงให้จิตต่อสู้นี่แล่สับได้ตามใจรึไง?

พอคิดขึ้นมาหนังศีรษะต้วนหลิงเทียนก็ชาด้านไปทันที

พลังของกฏแห่งเวลามันพิสดารเกินไป น่ากลัวเกินไป เขาไม่มีหนทางป้องกันมันได้เลย

“สถานการณ์แบบนั้นไม่เกิดขึ้นหรอก…หากเกิดเรื่องพรรค์นั้นขึ้น แล้วจอมราชันอมตะสวรรค์ใต้อะไรนั่นมันจะสร้างวังจอมราชันอมตะไปทำเพื่อ? เจ้าคิดว่ามันเหงาจนถึงขั้นคิดฆ่าเด็กน้อยเล่นรึ?”

ปฐพีเทพแรกกำเนิดพูดออกมาเพื่อคลายกังวลให้ต้วนหลิงเทียน “ที่พลังของกฏแห่เวลาปรากฏขึ้นมาหยุดกระบี่เจ้าไว้ จุดประสงค์ก็คงแค่อยากให้เจ้าสู้กับร่างจิตต่อสู้นี่นั่นล่ะ”

“ในเมื่อตอนนี้ร่างจิตต่อสู้ทั้งหมดก็รวมเป็นหนึ่งเดียวแล้ว ก็เหมือนจุดประสงค์ของมันเสร็จสิ้น”

“อีกทั้งหากพลังของกฏแห่งเวลาคิดช่วยให้ร่างจิตต่อสู้นี่ฆ่าเจ้าจริง ไม่สู้ก่อนหน้านี้หยุดร่างเจ้าไปให้ร่างจิตต่อสู้นั่นฆ่าเจ้าให้จบๆไม่ดีกว่าเหรอ?”

พอได้ยินคำพูดของปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดิน ต้วนหลิงเทียนก็เริ่มวางใจ เพราะมีเหตุผลรองรับชัดเจน

“แต่อย่างไรเสียร่างจิตต่อสู้นี่ ก็น่าจะเป็นบททดสอบแรกของวังจอมราชันอมตะเท่านั้น…พอคิดว่ากระทั่งบททดสอบแรกยังยากขนาดนี้ ข้าว่าบททดสอบหลังๆคงรากเลือดแล้วล่ะ…”

ปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดินยังคงกล่าวออกมาสืบต่อ

“ข้ารู้…”

ต้วนหลิงเทียนขานรับ จากนั้นก็จ้องไปยังร่างจิตต่อสู้เบื้องหน้าอันก่อตัวจากร่างจิตต่อสู้ทั้ง 7 เขม็ง “ขอแค่พลังของกฏแห่งเวลาอะไรนั่นไม่โผล่ขึ้นมาอีกครั้งก็พอ…”

ขวับ!!

และพอต้วนหลิงเทียนกล่าวในใจจบคำ ด้านจิตต่อสู้ร่างเขื่องก็พุ่งโถมเข้ามาฟาดกระบี่หนักเล่มเขื่องใส่ต้วนหลิงเทียนด้วยสภาวะดุดัน! และไม่ต้องสงสัยเลยว่ากระบวนท่าฟันฟาดของมัน เหมือนกับการจู่โจมก่อนหน้าของต้วนหลิงไม่ผิดเพี้ยน! ราวกับมันคิดจะหั่นร่างต้วนหลิงเทียนให้ขาดเป็นสองท่อนบ้าง!!

“หึ!”

เผชิญกับร่างจิตต่อสู้ที่ฟันกระบี่หนักเข้ามาอย่างดุดัน ต้วนหลิงเทียนพ่นลมสบถคำหนึ่ง จากนั้นก็กระชับกระบี่หนักไร้คมเล่มเขื่องแน่น ค่อยฟันสวนออกไปอย่างดุดันไม่แพ้กัน กระบี่หนักผ่าอากาศออกไปด้วยพลังสภาวะน่ากลัว ห้วงอากาศสะเทือนสะท้าน!

เคล้งงงง!!

ต้วนหลิงเทียนเลือกที่จะวัดพลังกับร่างจิตต่อสู้ตรงๆ กระบี่หนัก 2 เล่มฟันปะทะกันดังสนั่น!!

ทันใดนั้นเอง

วูฟฟ!!

เปรี๊ยงงงง!!

…

ผลกระทบหลังกระบี่เล่มเขื่อง 2 เล่มฟันปะทะนั้นน่ากลัวไม่ใช่เล่นๆ ไม่เพียงแต่เสียงโลหะกระทบกันจะดังสนั่นสะท้านแก้วหูปานฟ้าระเบิด คลื่นพลังสะท้อนที่ระเบิดออกมายังก่อให้เกิดสายลมวิปรตกวาดพัดไปดั่งมหาพายุ ความว่างเปล่า ณ จุดปะทะยังสะเทือน!!

พริบตาต่อมาทั่วโถงก็สั่นสะเทือนไปด้วยคลื่นลมวิปริต ระดับการสั่นไหวยังเสมือนบังเกิดแผ่นดินไหวก็ไม่ปาน!

‘หนักหน่วงจริง…ไม่ได้ด้อยไปกว่าข้าเลย!’

จากแรงสั่นสะเทือนที่แล่นวาบมาจากมือที่กอบกุมกระบี่หนัก ต้วนหลิงเทียนก็สัมผัสได้ถึงความร้ายกาจของร่างจิตต่อสู้เบื้องหน้าชัดเจน กระบี่ของมันเรียกว่าทรงพลังทัดเทียมกับกระบี่เขาที่ฟันออกไปเต็มแรงเลย!

จังหวะนี้ต้วนหลิงเทียนตระหนักได้ชัดเจน ว่าหากฟันฟาดปะทะกันตรงๆ คงยากจะหาตัวผู้แพ้ผู้ชนะได้แน่ ต้องอาศัยไหวพริบเข้าว่า พยายามฉกฉวยโอกาสเล่นงานช่องโหว่ของมันให้ได้!

นอกจากนั้นเขายังมีไพ่ลับอย่างปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดิน!

ในขณะที่ต้วนหลิงเทียนกับร่างจิตต่อสู้เริ่มปะทะกันนั้น ในอีกห้องโถงหนึ่ง ก็ปรากฏร่างชายหนุ่มชุดสีเทาที่พึ่งจะผ่านการทดสอบก้าวออกมาจากห้องโถงดังกล่าว

และหลังก้าวออกมาจากห้องโถงแล้ว ชายหนุ่มก็หันกลับมาดูชม จึงพบว่าห้องโถงที่มันพึ่งก้าวออกมานั้น เป็นอะไรที่มันสามารถมองผ่านเข้าไปเห็นเรื่องราวได้ชัดเจน

จากจุดนี้กำแพงห้องโถงเมื่อครู่ เสมือนกระจกแก้วโปร่งใส มองทะลุไปได้คล้ายไม่มีอะไรขวางกั้นอยู่เลย!

“นี่มัน…”

ครู่ต่อมาชายหนุ่มชุดเทาก็พว่ามีผู้คนกลุ่มหนึ่งกำลังรวมตัวกันอยู่ไม่ไกล และยืนอยู่ริมขอบผนังห้องโถงโปร่งใสแห่งหนึ่ง ท่าทางกำลังเฝ้าดูการต่อสู้ภายในอยู่

“เจ้าหนุ่มชุดม่วงนี่สมควรพาใครเข้ามาด้วยไม่ผิดแน่…ไม่งั้นมันคงไม่ต้องเจอกับร่างจิตต่อสู้ที่ร้ายกาจขนาดนี้หรอก!”

“ก่อนหน้านี้อัจฉริยะของนิกายสืออวิ๋น หงเทา ก็ตกตายคามือร่างจิตต่อสู้นั่นไปแล้ว…หงเทาผู้นั้นแม้จะเข้าใจความหมายแห่งไม้ ซึ่งเป็นความลึกซึ้งของกฏแห่งไม้แล้วแท้ๆ แต่ยังรับมือร่างจิตต่อสู้นั่นได้แค่ร้อยกระบวนท่า สุดท้ายก็ต้องถูกฆ่าไปในที่สุด…”

“หงเทานั่น…9 ใน 10 ไม่พ้นมันได้เจอน้องชายของมัน จากนั้นก็ช่วยน้องชายเก็บแต้มแล้วพามาจนถึงที่นี่?”

“คงเป็นเช่นนั้นล่ะ ถึงตอนนี้ท่าทางน้องชายมันจะไม่กล้าออกจากห้องเล็กๆนั่น…กระนั้นหงเทาก็ยังต้องจ่ายราคาที่มันโกงเพื่อช่วยน้องชายมันอยู่ดี ข้าว่าวังจอมราชันอมตะจอมราชัน ตั้งใจเพิ่มความยากให้กับผู้ทดสอบที่ช่วยเหลือและพาคนอื่นมาที่นี่โดยเฉพาะ”

“ข้าก็ว่างั้น…การทดสอบแรก พวกเราแค่เจอกับยอดเซียนอมตะ 10 คน และพลังฝีมือก็เทียบได้กับยอดเซียนอมตะทั่วๆไปเท่านั้น ! แต่หงเทากับเจ้าหนุ่มนี่ที่สมควรโกงมา จำต้องเจอกับบร่างจิตต่อสู้ชวนสยองนั่น!”

“ข้าที่ออกมาก่อน ก็ได้เห็นหงเทาประมือกับร่างจิตต่อสู้นี่แต่แรก เดิมทีก็สูสีกันอยู่หรอก แต่พอผ่านไปร้อยกระบวนท่า อยู่ๆพลังของร่างจิตต่อสู้ก็เพิ่มพูนขึ้นอย่างกะทันหัน ถึงขั้นเทียบได้กับยอดเซียนอมตะขั้นสูงสุดที่เข้าใจความลึกซึ้งแห่งกฏ 2 ประการจนแตกฉาน!”

“ถึงตอนนี้พวกเราจะเห็นว่าเจ้าหนุ่มชุดม่วงนั่นมันยังสูสีกับร่างจิตต่อสู้อยู่…แต่รอให้ผ่านไปครบ 100 กระบวนท่าก่อนเถอะ พอพลังของร่างจิตต่อสู้เพิ่มพูนขึ้นมา เจ้าหนุ่มชุดม่วงนี่ได้ตายคาที่แน่!!”

…

บริเวณข้างกำแพงห้องโถงจุดนั้น มีคนยืนอยู่ 5-6 คน นอกจากนั้นยังมีห้องโถงอื่นๆอีกหลายห้อง และด้านในก็มีคนกำลังสู้กับร่างจิตต่อสู้เช่นกัน

“ตรงนั้นมันมุงดูอะไรอยู่กันแน่?”

ชายหนุ่มชุดเทาที่พึ่งออกมาจากห้องโถงของตัวเอง พอหันไปมองรอบๆมันก็พบว่านอกจากผนังห้องโถงของตัวเองจะกลายเป็นโปร่งใสจนเห็นได้ชัดแล้ว ยังปรากฏห้องโถงเรียงรายกันมากมายราวห้องแถว และหากไปยืนอยู่ที่ผนัง ก็จะสามารถมองเห็นเรื่องราวในห้องโถงได้ชัดเจน

นอกจากนั้นนอกจากเห็นคน 5-6 คนกำลังมุงดูเรื่องราวในห้องโถงห้องหนึ่งแล้ว ห้องโถงอื่นๆก็มีคนกำลังต่อสู้ไม่น้อย

สำหรับในห้องโถงที่ไม่มีใครไปมุงดู คนในห้องก็กำลังเผชิญกับศัตรูเหมือนกับที่มันพึ่งเอาชนะมาได้ ร่างจิตต่อสู้ 10 ร่าง ที่แต่ละร่างเทียบได้กับยอดเซียนอมตะขั้นสูงสุด ที่เชี่ยวชาญวรยุทธ์อมตะและเวทย์พลังระดับขุนนางครบทุกสาย

ชายหนุ่มเหลือบมองไปยังห้องโถงที่มีผู้คนกำลังสู้อยู่รอบๆ ก็พบว่าผู้ที่กำลังประมือกับร่างจิตต่อสู้ทั้ง 10 อย่างไม่ลำบาก บ้างก็บดขยี้ได้อย่างราบคาบ เรียกว่าไม่มีใครที่พลังฝีมืออ่อนด้อย กระทั่งล้วนเข้าใจความหมายแห่งกฏแล้วหมดสิ้น

“ห้องโถงห้องนั้นมีอะไรกันแน่นะ…”

ชายหนุ่มละสายตาจากห้องโถงรอบๆกลับมา ก่อนจะหันไปมองห้องโถงที่มีคนออมุงอยู่ 5-6 คนอีกครั้ง ขณะเดียวกันก็เดินเข้าไปหยุดมองเรื่องราวเหมือนคนอื่น

“เป็นเจ้านั่น!”

หลังเหลือบมองไปปราดเดียว ชายหนุ่มคนดังกล่าวก็สังเกตเห็นร่างชายหนุ่มชุดม่วงกำลังประมือกับร่างจิตต่อสู้ร่างหนึ่ง ขณะเดียวกันมันก็จดจำอีกฝ่ายได้ทันที

ต้วนหลิงเทียน อัจฉริยะแห่งประเทศฝูชิว!

“คู่ต่อสู้ของมัน…”

ครู่ต่อมาความสนใจของชายหนุ่มก็ผละออกจากร่างต้วนหลิงเทียนไปยังร่างจิตต่อสู้ที่ต้วนหลิงเทียนกำลังสู้ด้วย จึงตระหนักได้ว่า แม้จะเป็นร่างจิตต่อสู้แค่ร่างเดียว แต่กลับร้ายกาจกว่าจิตต่อสู้ทั้ง 10 ที่มันเจอมามาก

“ร่างจิตต่อสู้ร่างนี้…ต่อให้จะเป็นข้าในตอนนี้ แม้จะใช้ออกด้วยทั้งหมดที่มี…แต่เกรงว่าต้องใช้ราวๆ 30 กระบวนท่าถึงจะฆ่ามันได้”

“แถมฟังจากที่พวกนั้นคุยกัน…ร่างจิตต่อสู้นี่หลังผ่านไปร้อยกระบวนท่าแล้ว มันจะยกระดับพลังขึ้นไปอีกขั้น!”

สีหน้าของชายหนุ่มเริ่มเปลี่ยนเป็นจริงจังไม่น้อย

“เหลืออีก 22 กระบวนท่า…ถึงพลังฝีมือเจ้าหนุ่มชุดม่วงนั่นจะไม่ใช่เล่นๆเลย แต่ถ้ามันฆ่าร่างจิตต่อสู้นี่ไม่ได้ในร้อยกระบวนท่า มันต้องตายแน่นอน!”

“ต่อให้เป็นข้าเจอแบบนั้น ข้าก็มีแต่ต้องรอความตายถ่ายเดียว…พลังฝีมือของร่างจิตต่อสู้ร่งนี้มันร้ายกาจเกินไป ที่สำคัญในแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำ พวกเรายังไม่อาจพึ่งพลังภายนอกใดๆได้เลย ไม่ว่าจะเป็นยันต์อมตะหรือโอสถเพิ่มพลังใดๆก็ตาม”

“ใช่ ไม่ว่าอะไรจะยันต์อมตะหรือโอสถ ขอเพียงพลังเกินขอบเขตยอดเซียนอมตะล้วนใช้ไม่ได้ทั้งสิ้น…แถมโอสถบางชนิดยิ่งแล้วใหญ่ เกินเอามาใช้แล้วระดับพลังในร่างเกินขอบเขตยอดเซียนอมตะขึ้นมา เห็นว่าจะถูกพลังของแดนสวรรค์ใต้โบราณฆ่าทิ้งทันที!!”

“หากคิดจะเอาชนะร่างจิตต่อสู้นั่น เว้นแต่จะเข้าใจความลึกซึ้ง 2 ประการ…ไม่งั้นคงยากจะจัดการมันได้ ท้ายยยที่สุดแวอาวุธที่ร่างจิตต่อสู้ใช้อยู่ เห็นชัดว่ามีพลังทัดเทียมกับอุปกรณ์อมตะระดับราชาที่จอมราชันอมตะใช้พลังขัดเกลาหล่อเลี้ยงเช่นกัน!”

…

ชายหนุ่มชุดเทาที่มายืนดูต้วนหลิงเทียนในห้องโถงเหมือนคนอื่นๆ หลังได้ฟังบทสนทนา มันก็ทราบว่าทุกคนเห็นพ้องต้องกันไปแล้ว…ต้วนหลิงเทียนเสมือนนักโทษที่ถูกตัดสินประหารชีวิต!

WSSTH ตอนที่ 3,008 : อุปกรณ์เทพระดับสูงสุด!

‘จะเป็นเช่นนั้นแน่หรือ?’

อย่างไรก็ตามชายหนุ่มชุดเทาที่ได้ยินคำตัดสินของคนอื่นๆ มันก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร ‘ต้วนหลิงเทียนคนนั้น ไม่ใช่คนธรรมดาสามัญเป็นแน่’

ตัวมันนั้นมีความเป็นมาไม่ธรรมดา ด้วยเหตุนี้มันที่ลองถามตัวเองดู ก็ตอบได้ทันทีว่าสายตามองคนของมันนั้นเหนือล้ำกว่าคนทั่วไปมาก

ตั้งแต่วันที่มันได้เจอต้วนหลิงเทียนครั้งแรก มันก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายที่คุ้นเคยบางอย่างจากร่างต้วนหลิงเทียน ถึงแม้มันจะยังไม่แน่ใจว่าเป็นกลิ่นอายของอะไรกันแน่ แต่ดูเหมือนว่าจะเป็นกลิ่นอายที่มันเคยสัมผัสได้จากตอนที่มันยังอยู่ในตระกูลที่ระราบแห่งนั้น..

“กลิ่นอายที่ว่าเหมือนอุปกรณ์เทพ…แต่มีอะไรแปลกๆ…คล้ายมีอะไรบางอย่างขาดหายไป”

ชายหนุ่มชุดเทาบ่นพึมพำออกมาด้วยน้ำเสียงที่มีแต่มันคนเดียวที่ได้ยิน

“มันไร้จิตวิญญาณแห่งศาสตรา”

ในขณะที่เสียงของชายหนุ่มชุดเทาดังจบคำ ก็มีเสียงหนึ่งแว่วดังขึ้นในหัว และยังเป็นเสียงของสตรีนางหนึ่ง

เสียงของสตรีนางนี้ฟังดูน่าเกรงขามทั้งเย็นชา พาลให้ผู้คนที่ได้ยินอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเหน็บหนาวอยู่บ้าง

“พี่หวงเอ้อ ท่าน…ตื่นแล้วหรือ!?”

ได้ยินเสียงที่อยู่ๆก็ดังขึ้นในหัว ไม่เพียงแต่ชายหนุ่มชุดเทาจะไม่แตกตื่นตกใจ กลับกันสองตาของมันเบิกโพลง ใบหน้าฉายชัดถึงความตื่นเต้น ราวกับได้พบเจอกับเรื่องราวอันน่ายินดีและทำให้มันมีความสุขมาก

“อืม”

เสียงอันสง่างามน่าเกรงขามทั้งเยย็นชาของสตรีดังขึ้นอีกครั้ง “ตั้งแต่ที่เจ้าเจอมันครั้งแรก ข้าก็เริ่มได้สติแล้ว…อย่างไรก็ตามตอนนั้นข้ายังไม่อาจสื่อสารกับเจ้าได้”

กล่าวถึงจุดนี้ เสียงของสตรีดังกล่าวก็หยุดลง ก่อนที่นางจะกล่าวต่อออกมาว่า “เสี่ยวเฟิง เจ้าโตขนาดนี้แล้วหรือ…”

พอได้ยินวาจาประโยคนี้ ชายหนุ่มในชุดสีเทาที่มักมีสายตาเฉยเมยไม่แยแสต่อสิ่งใด สองตาของมันแดงรื้นขึ้นมาปานจะร้องไห้เสียอย่างนั้น

และไม่ทราบตั้งแต่เมื่อไหร่ สองมือของมันได้กำหมัดแน่นจนข้อขาว เอ่ยกับสตรีนางนั้นว่า “พี่สาวหวงเอ้อ…สักวันข้าจะล้างแค้นให้ท่าน ยังจะล้างแค้นให้ครอบครัวข้า!!”

“ข้าเชื่อว่าเจ้าต้องทำได้…”

สตรีนางนั้นยังคงกล่าวสืบต่อ “แล้วพี่หวงเอ้อคนนี้ ก็จะคอยช่วยเหลือเจ้าอีกแรง…”

“พี่สาวหวงเอ้อ ท่าน…”

ในขณะที่แววตาของชายหนุ่มชุดเทาหดเล็กลงด้วยความหวั่นใจ และกำลังจะพูดอะไรบางอย่างออกมา เสียงของสตรีก็ดังขัดขึ้นเสียก่อน เอ่ยว่า “เสี่ยวเฟิง ข้าคิดจะผสานเข้ากับอุปกรณ์เทพในร่างของต้วนหลิงเทียนคนนั้น และกลายเป็นจิตวิญญาณสถิตย์อุปกรณ์เทพของมัน”

“ท่าน…ท่านจะไปเป็นจิตวิญญาณอุปกรณ์เทพของมันเหรอ!?”

เมื่อได้ยินคำของสตรี ลูกตาของชายหนุ่มชุดเทาก็หดเล็กลง หน้ายังเปลี่ยนสีไปใหญ่หลวง “พี่สาวหวงเอ้อ…จะอย่างไรท่านก็คือจิตวิญญาณสถิตย์อุปกรณ์เทพระดับสูงสุด…อย่าว่าแต่อุปกรณ์เทพระดับต่ำ ต่อให้เป็นอุปกรณ์เทพระดับกลาง แม้แต่ระดับสูง ท่านก็ไม่เหลือบแล…”

“หรือท่านจะบอกว่า…ต้วนหลิงเทียนคนนั้นมันมีอุปกรณ์เทพระดับสูงสุด!?”

พอชายหนุ่มชุดเทานึกถึงความเป็นไปได้ข้อนี้ขึ้นมา สีหน้าแววตามันก็เผยอาการตกใจไม่น้อย เร่งหันไปมองชายหนุ่มชุดม่วงในห้องโถงเบื้องงหน้าด้วยความไม่อยากจะเชื่อ

“เสี่ยวเฟิง…อุปกรณ์เทพที่อยู่ในร่างของมัน เจ้าเองก็รู้จัก…”

เสียงสตรีดังขึ้นอีกครั้ง

“ข้าก็รู้จัก?”

ร่างชายหนุ่มชุดเทาผงะไปทันที จากนั้นสองตามันก็ทอประกายจ้า “พี่สาวหวงเอ้อ…ท่านอย่าได้บอกข้านะ…ว่าอุปกรณ์เทพในร่างต้วนหลิงเทียน ไม่ใช่แค่อุปกรณ์เทพระดับสูงสุดธรรมดา แต่เป็นอุปกรณ์เทพระดับสูงสุดอันลือชื่อ และยังเป็นอุปกรณ์เทพระดับสูงสุดอันลือชื่อจากระนาบทวยเทพของพวกเรา?”

“มิผิด อุปกรณ์เทพระดับสูงสุดในร่างต้วนหลิงเทียนคนนั้น…ก็คือกระบี่หลิงหลง 7 เปลี่ยน”

เสียงสตรีดังสืบต่อ

“อะไร!?”

“กะ…กระบี่หลิงหลง 7 เปลี่ยนรึ!?”

ได้ยินคำของสตรี ลูกตาของชายหนุ่มชุดเทาก็หดหยีลงแทบปิด สีหน้าแลดูตกกใจไม่น้อย “กระบี่เล่มนั้น…มิใช่ว่าอยู่ในมือของนายท่าน 3 แห่งตระกูลเซี่ย เซี่ยเจี๋ย ผู้นั้นหรือไร?!”

“แล้วไฉนถึงไปอยู่ในมือของต้วนหลิงเทียนผู้นั้นได้เล่า!?”

ตัวมันย่อมเคยได้ยินคำร่ำลือของกระบี่หลิงหลง 7 เปลี่ยนมาก่อน

กล่าวไป…ขอเป็นเพียงผู้คนในดินแดนการล่มสลายแห่งทวยเทพของมัน ไม่มีใครไม่รู้จักกระบี่หลิงหลง 7 เปลี่ยน!

ที่ไฉนกระบี่หลิงหลง 7 เปลี่ยนถึงมีชื่อเสียงโด่งดังนั้น ไม่ใช่เพราะพลังอานุภาพของตัวกระบี่ หากแต่เจ้าของเดิมของมันนั้นเป็นตัวตนที่มีชื่อเสียงโด่งดังมากในดินแดนการล่มสลายแห่งทวยเทพต่างหาก!

“เรื่องนี้เจ้าต้องสอบถามมันเอง…แต่ในเมื่อมันสามารถถือครองกระบี่หลิงหลง 7 เปลี่ยนได้ จะมากจะน้อยมันย่อมมีความเกี่ยวข้องกับนายท่าน 3 แห่งตระกูลเซี่ย เซี่ยเจี๋ย ผู้นั้น…”

เสียงสตรียังคงกล่าวสืบต่อ “หากเจ้าสามารถสานไมตรีกับเซี่ยเจี๋ยผู้นั้นผ่านมันได้ บางทีวันหน้าเรื่องแก้แค้นของเจ้า อาจมีผู้ช่วยเหลืออันทรงพลังอย่างไม่คาดคิด…เจ้าเองก็สมควรทราบดี ว่าเซี่ยเจี๋ย ของตระกูลเซี่ยผู้นั้น เป็นตัวตนอันน่ากลัวเพียงใด”

“พี่สาวหวงเอ้อ…”

ชายหนุ่มชุดเทาสะเทือนใจไม่น้อย

วิญญาณที่อาศัยอยู่ในร่างของมันตอนนี้ ก็คืออดีตจิตวิญญาณอุปกรณ์เทพคู่กายของพี่สาวแท้ๆมัน หลังจากที่ร่างกายอันเป็นอุปกรณ์เทพชิ้นนั้นถูกทำลาย วิญญาณศาสตราเช่นนางที่ได้รับบาดเจ็บสาหัส ก็ได้หลบหนีมาอาศัยอยู่ในร่างมัน จากนั้นก็เร่งชี้นำให้มันรีบหลบหนีไปจากตระกูล ก่อนที่หายนะจะมาถึงตัว!

จากนั้นด้วยความช่วยเหลือของนาง มันก็สามารถหลบหนีออกจากดินแดนการล่มสลายแห่งทวยเทพจนมาถึงหลิงหลัวเทียน 1 ใน 81 ระนาบเทวโลกได้สำเร็จ

ยังดีที่ต้วนหลิงเทียนไม่ได้ยินบทสนทนาระหว่างชายหนุ่มชุดเทากับสตรีดังกล่าว หาไม่แล้วเขาคงแปลกใจครั้งยิ่งใหญ่กับบทสนทนาของชายหนุ่มชุดเทากับสตรีเป็นแน่

นั่นเพราะเขาเองก็รู้จักชายหนุ่มชุดเทาคนนี้ และชื่อที่เขารู้จักกลับไม่มีคำว่า ‘เฟิง’ แม้แต่น้อย

ทว่าสตรีนางนั้นกลับเรียกหาชาหนุ่มชุดเทาว่า ‘เสี่ยวเฟิง’

“ต้วนหลิงเทียน?!”

ไม่ทราบตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ไม่ไกลจากร่างของชายหนุ่มชุดเทา พลันปรากฏร่างชายหนุ่มอีกคนหนึ่ง

และชายหนุ่มคนนี้ก็เป็นคนที่พึ่งต่อสู้กับร่างจิตต่อสู้ชนะมาหยกๆ ในห้องโถงห้องอื่น

มันยังจดจำชายหนุ่มชุดม่วง ที่ชายหนุ่มชุดเทาและคนอื่นๆกำลังมองอยู่ได้ทันที

ชายหนุ่มคนนี้ไม่ใช่ใครที่ไหน มันก็คือองค์ชายรองของประเทศหนันฉี่ เชวียจิงอวี่ ที่เคยประมือกับต้วนหลิงเทียนจนแพ้พ่าย ก่อนที่จะเข้ามายังแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำ!

เชวียจิงอวี่นั้นไม่เพียงเป็นองค์ชายรองของประเทษหนันฉี่เท่านั้น แต่มันยังเป็นยอดเซียนอมตะขั้นสูงสุดที่เข้าใจความลึกซึ้งของกฏแห่งสายฟ้า อย่างความหมายแห่งสายฟ้าจนสำเร็จขั้นตอนเบื้องต้นแล้ว

อาศัยพลังฝีมือของมัน จึงมาถึงที่นี่ได้เช่นกัน

“โกงหรือ?”

เชวียจิงอวี่ถึงกับตะลึงเมื่อได้ยินผู้คนโดยยรอบสนทนากันว่า ต้วนหลิงเทียนนั้น สมควรโกงโดยการช่วยเหลือใครบางคนเก็บคะแนนสะสมจนครบ 10 แต้มเพื่อให้สามารถมาที่วังจอมราชันอมตะได้ สุดท้ายบททดสอบแรกของต้วนหลิงเทียนจึงถูกวังจอมราชันอมตะเพิ่มความยากกว่าผู้อื่นเขา

ทันทีที่เชวียจิงอวี่รับทราบเรื่องนี้ หน้ามันก็เปลี่ยนสีไปทันที ในใจยังรู้สึกโชคดีไม่น้อย เพราะมันเองก็ช่วยเหลือคนในประเทศเก็บคะแนนสะสมเช่นกัน! แต่ไม่ได้ช่วยอีกฝ่ายจนเก็บสะสมได้ครบ 10 แต้ม!!

“ต้องตายแน่ๆงั้นเรอะ?”

เมื่อได้ยินกลุ่มคนที่กำลังมุงชมอยู่กล่าวกันทำนองว่าต้วนหลิงเทียนต้องตายแน่ๆ เชวียจิงอวี่อดไม่ได้ที่จะแสยะยิ้มเย้ยหยันออกมาอย่างประชดประชัน เพราะมันรู้ดีว่าความแข็งแกร่งของต้วนหลิงเทียน หาได้มีเท่าที่คนพวกนี้กำลังเห็นไม่!

“ถึงแม้ร่างจิตต่อสู้นี้จะทรงพลังไม่เบา และการโจมตีของมันก็รุนแรงกว่าการลงมือที่ข้าใช้กับต้วนหลิงเทียนไม่น้อย…แต่ก็ยังไม่พอฝ่าการป้องกันนรกนั่นของต้วนหลิงเทียนได้หรอก!”

“ก่อนหน้านี้ต้วนหลิงเทียนยังสามารถหยุดกระบวนท่าของข้าได้อย่างง่ายดาย…”

“ซ้ำร้ายตอนนั้นในตัวของต้วนหลิงเทียนยังไม่มีชุดเกราะอมตะระดับราชาด้วยซ้ำ!”

“ตอนนี้ต้วนหลิงเทียนมีชุดเกราะอมตะระดับราชาที่เน้นการป้องกันเป็นหลักแล้ว การป้องกันของมันไม่ทราบจะน่ากลัวขึ้นไปอีกเท่าไหร่…ร่างจิตต่อสู้นั่นให้ร้ายกาจกว่านี้อีกขั้น ก็ไม่มีวันฝ่าปราการป้องกันนรกนั่นของต้วนหลิงเทียนได้หรอก!”

“ตอนนี้ขอแค่ต้วนหลิงเทียนเลือกจะล้มเลิกการชิงไหวชิงพริบ และหันมาลุยดะแลกตายกับร่างจิตต่อสู้นั่น ก็คงเอาชนะร่างจิตต่อสู้นั่นได้นานแล้ว”

ถึงแม้มันจะแพ้พ่ายต้วนหลิงเทียนมาครั้งหนึ่ง แต่เชวียจิงอวี่ก็ไม่ได้โกรธเคืองอะไรต้วนหลิงเทียน ยังนับถืออยู่หลายส่วน ขณะเดียวกันมันก็เชื่อมั่นเต็มเปี่ยม ว่าขอเพียงต้วนหลิงเทียนต้องการ ย่อมสามารถฆ่าร่างจิตต่อสู้นั้นได้ตลอดเวลา!

“จะอย่างไรก็ตาม…หากเป็นตัวข้า คงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของร่างจิตต่อสู้นั่นแน่”

หลังได้เห็นพลังอันแกร่งกร้าวของร่างจิตต่อสู้ที่ต้วนหลิงเทียนกำลังเผชิญหน้าอยู่ เชวียจิงอวี่ก็สำเหนียกตัวเองดี “แต่กับต้วนหลิงเทียนมันคนละเรื่อง…เจ้านั่นมันเข้าใจความลึกซึ้งของกฏแห่งดิน 2 ประการแล้ว”

“ทั้งความลึกซึ้งของกฏแห่งดินอีกประการที่ต้วนหลิงเทียนเข้าใจ ไม่พ้นเป็นความลึกซึ้งที่โดดเด่นเรื่องการส่งเสริมการป้องกันเป็นหลัก!”

ในขณะที่เชวียจิงอวี่กำลังพึมพำกับตัวเบาๆถึงจุดนี้

ภายในห้องโถง เรื่องราวก็เริ่มดำเนินไปตามที่เชวียจิงอวี่กล่าวไว้ไม่มีผิด ต้วนหลิงเทียนที่พยายามอาศัยความสามารถและไหวพริบชิงชัยกับร่างจิตต่อสู้นั้น สุดท้ายก็ไม่อาจเอาชนะอีกฝ่ายที่ไร้ช่องโหว่ได้เลย จึงเลือกที่จะไม่ปะทะตามเกมของอีกฝ่าย และเลือกจะใช้วิธี ‘ท่านฟันข้าหนึ่งดาบ ข้าจ้วงท่านหนึ่งมีด’ แทน…

และครู่ต่อมาเงาร่างเกราะอ่อนเกล็ดแดงก็เริ่มปรากฏขึ้นคลุมกายต้วนหลิงเทียนเอาไว้ จากนั้นก็ปรากฏพลังหนุนเสริมสู่เงาร่างเกราะอ่อนเกล็ดแดงมากมายส่งเสริมพลังอำนาจในการป้องกันของมันให้ยกระดับขึ้นจนน่ากลัว

จากนั้นในขณะที่ต้วนหลิงเทียนปล่อยให้กระบี่หนักของร่างจิตต่อสู้ฟันมาที่เขาโดยไม่ใช้กระบี่เข้ารับ ตัวเขาก็อาศัยจังหวะดังกล่าวรวมรั้งพลังทั้งหมดลงสู่กระบี่หนักไร้คมแล้วฟันสวนออกไปฉับไวปานฟ้าผ่าทันที! สุดที่ร่างจิตต่อสู้จะเปลี่ยนแปลงกระบวนท่าใดๆได้ทันกาล!!

อย่างไรก็ตามร่างจิตต่อสู้ก็ยังคงเลือกที่จะทุ่มพลังไปกับการโจมตีเช่นกัน เห็นได้ชัดว่ามันก็เลือกที่จะแลกกันคนละกระบี่กับต้วนหลิงเทียน!

เพราะจุดประสงค์ของร่างจิตต่อสู้ร่างนี้ ก็คือการฆ่าต้วนหลิงเทียนให้ตายให้จงได้ โดยที่มันไม่สนใจว่าหลังจากฆ่าต้ววนหลิงเทียนได้แล้วตัวเองจะต้องตายหรือไม่!

เห็นฉากดังกล่าว เหล่าผู้ที่กำลังมุงชมเรื่องราวอยู่อดไม่ได้ที่จะอ้าปากค้างด้วยความตกตะลึง ขณะเดียวกันก็คิดกันไปว่า…ชายหนุ่มชุดม่วงนั่นเสียสติไปแล้วหรือไร ถึงได้คิดแลกชีวิตกับร่างจิตต่อสู้แบบนี้?

หรืออีกฝ่ายไม่รู้ ว่าต่อให้ทำเช่นนี้ถึงจะฆ่าร่างจิตต่อสู้ได้ แต่ตัวเองก็ไม่พ้นต้องตกตายไปตามๆกัน?

อย่างไรก็ตาม ความเปลี่ยนแปลงที่อุบัติขึ้นในฉับพลัน ก็สร้างความตกตะลึงให้พวกมันอีกรอบ

“นั่นปะไร!”

เชวียจิงอวี่หัวเราะออกมาอย่างขบขัน เห็นได้ชัดว่ามันชอบใจไม่น้อยที่เดาถูก!

“มารดามันเถอะ! นั่นมันพลังป้องนรกอันใดกัน!?”

ตอนนี้เอง กระทั่งชายหนุ่มชุดเทาที่ยังคงสนทนากับสตรีในร่างอยู่ ก็ถูกเสียงอุทานของผู้คนรอบๆปลุกให้กลับมารู้สึกตัวอีกครั้ง

“เจ้านั่นมันอะไรกันแน่ อาศัยแค่ชุดเกราะอมตะระดับราชา กลับป้องกันการโจมตีของร่างจิตต่อสู้นั่นได้งั้นเหรอ? นี่มันเรื่องอะไรกันแน่!?”

“ไม่ต้องกล่าวถึงเรื่องที่ชุดเกราะอมตะของมันไม่คล้ายเป็นชุดเกราะอมตะที่ได้รับการหล่อเลี้ยงขัดเกลาด้วยพลังของจอมราชันอมตะมาก่อน…ต่อให้เป็นชุดเกราะอมตะระดับราชาที่จอมราชันอมตะใช้พลังขัดเกลาหล่อเลี้ยงมา ก็ไม่มีวันทรงพลังถึงขั้นป้องกันการโจมตีนั่นของร่างจิตต่อสู้ได้โดยไร้ขีดข่วนแบบนี้!!”

“เจ้านั่น มันต้องเข้าใจความลึกซึ้งประการที่สองของกฏแห่งดินแล้วเป็นแน่…และความลึกซึ้งที่มันเข้าใจ สมควรเอกอุในเรื่องป้องกัน! หาไม่แล้วพลังป้องกันมันไม่ผิดประหลาดได้ถึงขนาดนั้นหรอก!!”

…

ในขณะที่ได้ยินเสียงอุทานโพล่ดังขึ้นด้วยความตกใจ ชายหนุ่มชุดเทาก็เห็นว่า

เรื่อราวภายในห้องโถงเบื้องหน้านั้น ร่างจิตต่อสู้ที่ฟันกระบี่หนักลงไปสุดแรงกลับไม่อาจฝ่าม่านพลังลักษณ์เกราะอ่อนเกล็ดแดงไปถึงตัวต้วนหลิงเทียนได้เลย

แต่กระบี่หนักไร้คมที่รวมรั้งพลังทั้งหมดของต้วนหลิงเทียน กลับฟันร่างจิตต่อสู้ขาดสะพายแล่ง เรียกว่าเอาชนะได้อย่างหมดจด!

“เจ้านั่นมันจะถึกเกินไปแล้ว!!”

“มารดามันเถอะ! ภายใต้การป้องกันนรกนั่นของมัน ข้าว่าคงมีไม่กี่คนกระมังที่ทะลวงฝ่าเข้าไปได้?”

“มันเป็นผู้ใดมาจากไหนกันแน่? ไฉนข้ากลับไม่เคยได้ยินเรื่องราวของมันมาก่อน ร้ายกาจเช่นมันสมควรโด่งดังในคฤหาสน์เฉวียนโยวไม่น้อย!”

“เฮ่ ดูเหมือนเจ้าหนุ่มที่พึ่งออกมาจากโถงเมื่อครู่ จะเรียกชื่อเจ้าหนุ่มชุดม่วงนั่นอยู่นี่! ลองไปถามมันดูเร็ว!”

…

หลายคนที่กำลังแตกตื่นกับเรื่องราวในห้องโถงของต้วนหลิงเทียน พอคุยกันไปได้สักพัก ก็มีบางคนที่จำได้ว่า เหมือนก่อนหน้าเชวียจิ่งอวี่จะเรียกชื่อต้วนหลิงเทียนออกมา

“เจ้านั่นเรียกว่าต้วนหลิงเทียน เป็นอัจฉริยะที่ปรากฏตัวขึ้นในดินแดนพันประเทศ ยังเป็นผู้ฝึกตนอิสระไร้สังกัดคนหนึ่ง”

เมื่อถูกมองจ้องมาด้วยสายยตาสงสัยของผู้คนโดยรอบ เชวียจิงอวี่กล่าวออกมาทันที

“อัจฉริยะที่ปรากฏตัวขึ้นในดินแดนพันประเทศรึ?”

เดิมทีพวกมันเข้าใจว่าชายหนุ่มชุดม่วงที่ร้ายกาจขนาดนี้ สมควรเป็นไพ่ลับของขุมกำลังระดับ 7 แน่นอน พอมาได้ยินคำของเชวียจิงอวี่ พวกมันจึงตกใจไม่น้อย!

“หืม?”

ด้านต้วนหลิงเทียนเองก็คิดไม่ถึงจริงๆ ว่าหลังจากเขาผ่านการทดสอบและพึ่งจะเดินออกจากห้องโถงมา กลับพบเห็นผู้คนมากมายกำลังมองจ้องมาที่เขา

ที่สำคัญในบรรดากลุ่มคนดังกล่าว ยังมีคนที่เขารู้จักอยู่ 2 คน

เชวียจิงอวี่ องค์ชายรองของประเทศหนันฉี่

หลิงเจวี๋ยอวิ๋น อัจฉริยะที่อยู่ๆก็ปรากฏตัวขึ้นมาของประเทศตงหมิง!

WSSTH ตอนที่ 3,009 : ไปหาที่สนทนาเงียบๆ

‘ดูเหมือนทุกคนก็พึ่งจะผ่านการทดสอบมาสินะ’

ในขณะที่ต้วนหลิงเทียนมองสำรวจไปทั่วๆ จึงพบว่าไม่เพียงแต่จะสามารถมองเห็นภายในห้องโถงของตัวเองที่พึ่งออกมาได้ แต่ยังเห็นเรื่องราวภายในห้องโถงอื่นๆเช่นกัน

กวาดตามองไปปราดเดียวต้วนหลิงเทียนก็พบว่ามีห้องโถงทั้งสิ้น 10 โถง และบัดนี้คงเหลืออีก 3 ห้องโถงเท่านั้นที่มีคนกำลังประมือกับร่างจิตต่อสู้ที่เป็นบททดสอบแรกอยู่

“หืม?”

อย่างไรก็ตามพอเห็นคู่ต่อสู้ในทดสอบของคนอื่น ต้วนหลิงเทียนก็อดขมวดคิ้วไม่ได้

เขาพบว่าหนึ่งในนั้นกำลังปะทะกับร่างจิตต่อสู้ 7 ร่าง หากแต่ร่างจิตต่อสู้ทั้ง 7 ที่ว่ากลับไร้ซึ่งสัญญาณรวมร่างแต่อย่างไร สุดท้ายก็ถูกไล่ฆ่าทิ้งไปทีละร่างๆ

ส่วนอีก 2 คนนั้น ก็กำลังเผชิญหน้ากับร่างจิตต่อสู้ที่เหลือแค่ 4-5 ร่างเท่านั้น

‘นี่มัน…อะไรกัน?’

‘ไฉนบททดสอบที่ข้าเจอ มันยากกว่าเจ้าพวกนี้นักเล่า?’

ต้วนหลิงเทียนอดไม่ได้ที่จะงุนงงสงสัย หรือวังจอมราชันอมตะมีลำเอียงด้วย?

“ต้วนหลิงเทียน”

ตอนนี้เองเชวียจิงอวี่ที่เห็นต้วนหลิงเทียนยืนนิ่งไปด้วยสายตางุนงง ก็พอจะคาดเดาความคิดของต้วนหลิงเทียนได้ จึงกล่าวทักออกมา “เจ้าได้ช่วยสะสมคะแนนให้ใครบางคนจนครบ 10 แต้มรึเปล่า แถมยังพาคนผู้นั้นมาที่วังจอมราชันอมตะด้วย?”

ต้วนหลิงเทียนหันไปมองเชวียจิงอวี่ด้วยความสงสัย และไม่รู้ว่าทำไมอยู่ๆอีกฝ่ายก็ถามเรื่องนี้ออกมา

แต่ก็ใช่ เขาช่วยหวงเจียเชาสะสมคะแนน 10 แต้ม

“ก็ใช่”

พอเห็นต้วนหลิงเทียนพยักหน้ารับ เชวียจิงอวี่ก็เริ่มพูดต่อ “เพราะเจ้าช่วยผู้อื่นโกงคะแนนและพามันมาที่วังจอมราชันอมตะ เช่นนั้นบททดสอบแรกที่เจ้าต้องพบเจอจากวังจอมราชันอมตะจึงยากเป็นพิเศษ”

“ก่อนหน้าเจ้า ก็มีคนที่ไม่ได้อ่อนแอไปกว่าข้าเลย ตกตายเพราะเจอการทดสอบระดับเดียวกับเจ้าไปแล้ว…”

เชวียจิงอวี่พูดออกมารวดเดียวจบ

“โกง?”

หว่างคิ้วต้วนหลิงเทียนขดย่นเป็นปม เขาไม่คิดเลยว่าวังจอมราชันอมตะจะมีกฏอะไรแบบนี้อยู่ด้วย และเขาก็ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย

อย่างไรก็ตามพอนึกดูอีกรอบก็จำได้ว่า ใครก็ตามที่เข้ามาในแดนสววรรค์ใต้โบราณระดับต่ำ ผู้ที่ได้ 10 คะแนนและรู้เรื่องวังจอมราชันอมตะก็จะสูญเสียความทรงจำที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นจนหมด เขาก็พอได้ระบายลมหายใจออกมาอย่างเข้าใจ

เพราะแบบนี้ ถึงแม้จะมีใครบางคนเคยเจอเรื่องแบบเดียวกับเขา ต่อให้รอดกลับออกไปได้ ก็ไม่อาจเหลือความทรงจำไปบอกใครได้อยู่ดี

“ต้วนหลิงเทียน”

ทันใดนั้นเอง เรื่องที่ทำให้ต้วนหลิงเทียนแปลกใจอยู่บ้างก็เกิดขึ้น อัจฉริยะจากประเทศตงหมิง หลิงเจวี๋ยอวิ๋น ผู้นั้น กลับเป็นฝ่ายทักเขาก่อน ทั้งยังเดินเข้ามาหาเขา

“หลิงเจวี๋ยอวิ๋น”

ต้วนหลิงเทียนหันไปมองหลิงเจวี๋ยอวิ๋นพลางพยักหน้าทักตอบ

“ข้าขอคุยอะไรกับเจ้าเป็นการส่วนตัวหน่อยได้ไหม?”

หลิงเจวี๋ยอวิ๋นเอ่ยถาม

“หืม? ได้สิ”

ถึงไม่ทราบว่าทำไมอยู่หลิงเจวี๋ยอวิ๋นเข้าหาเขาแบบนี้ แต่ต้วนหลิงเทียนก็ไม่ได้ถามอะไรมากมาย แล้วเลือกจะพยักหน้าตอบตกลง

“ขอบใจเจ้า”

พอเห็นต้วนหลิงเทียนยอมรับ หลิงเจวี๋ยอวิ๋นก็เดินนำต้วนหลิงเทียนเข้าไปในห้องโถงที่ต้วนหลิงเทียนพึ่งเดินออกมาทันที

ต้วนหลิงเทียนก็ตามไปด้วยสงสัย

“หลิงเจวี๋ยอวิ๋นรึ?”

ด้านเชวียจิงอวี่ หลังได้ยินคำทักตอบของต้วนหลิงเทียนเมื่อครู่ มันก็รู้สึกว่าชื่อนี้คุ้นหูพิกล และพอนึกไปนึกมาก็จำได้ว่าหลิงเจวี๋ยอวิ๋นก็คือนามของอัจฉริยะที่ปรากฏตัวขึ้นในประเทศตงหมิง!

“ผู้ฝึกตนอัจฉริยะที่อยู่ๆก็ปรากฏตัวในงานประลองสวรรค์ใต้ของตงหมิง…หลิงเจวี๋ยอวิ๋นที่อาศัยด่านพลังยอดเซียนอมตะขั้นสวรรค์ก็สยบปราบยอดเซียนอมตะขั้นสูงสุดทั้ง 8 ของประเทศตงหมิงได้ผู้นั้น!”

ในขณะที่เชวียจิงอวี่จำหลิงเจวี๋ยอวิ๋นได้ ต้วนหลิงเทียนกับหลิงเจวี๋ยอวิ๋นก็เดินเข้าไปในห้องโถงแล้ว

เชวียจิงอวี่เห็นก็แต่แผ่นหลังของหลิงเจวี๋ยอวิ๋น ไม่อาจแลเห็นสีหน้าได้

ส่วนต้วนหลิงเทียนที่ยืนอยู่ตรงหน้าหลิงเจวี๋ยอวิ๋นนั้น ในสายตาเผยความสงสัยอยู่บ้าง

“เฮ่! สหาย…เมื่อครู่เจ้าบอกว่าชายหนุ่มชุดม่วงนั่นมาจากดินแดนพันประเทศงั้นเรอะ?”

ตอนนี้เองชายวัยกลางคนผู้หนึ่งในบรรดากลุ่มคน ก็หันมามองถามเชวียจิงอวี่

คนที่เหลือก็มองรอฟังคำตอบเชวียจิงอวี่เช่นกัน

“ใช่”

เชวียจิงอวี่พยักหน้า “ไม่เพียงแต่มันจะเป็นคนจากดินแดนพันประเทศเท่านั้น แต่ข้ายังเป็นคนจากดินแดนพันประเทศด้วย และคนที่พึ่งเดินเข้าไปในห้องโถงกับมันก็เป็นคนของดินแดนพันประเทศเช่นกัน”

“ทว่าต่างจากข้าที่เป็นคนของตระกูลราชวงศ์ประเทศหนันฉี่ ทั้ง 2 ล้วนเป็นผู้ฝึกตนอิสระ ทั้งคู่อยู่ๆก็ปรากฏตัวขึ้นมาและใช้ดินแดนพันประเทศเป็นใบเบิกทางสู่แดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำแห่งนี้เท่านั้น”

เชวียจิงอวี่กล่าว

“ข้าล่ะคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าในวังจอมราชันอมตะ จะมีคนของดินแดนพันประเทศ 3 คนมารวมตัวกัน”

ชายวัยกลางคนระบายลมหายใจออกมาอย่างทอดถอน

“สหายพอดีเมื่อครู่ข้าเหมือนจะสัมผัสได้…เจ้าหนุ่มชุดม่วงคนนั้นมันอายุน้อยกว่าร้อยปีรึ?”

ตอนนี้เองชายชราคนหนึ่งในกลุ่ม ค่อยๆกล่าวถามออกมาเสียงขรึมด้วยสีหน้าไม่มั่นใจ

ในระหว่างที่ต้วนหลิงเทียนกับหลิงเจวี๋นอวิ๋นกำลังจะเดินเข้าไปในห้องโถง สำนึกเทวะของมันได้ลองแผ่ออกไปตรวจสอบทั้งคู่คร่าวๆ จึงสัมผัสได้ว่าต้วนหลิงเทียนเหมือนจะมีอายุน้อยกว่าร้อยปี แต่คนดันเข้าโถงไปก่อนมันจึงไม่อาจแน่ใจได้

“อันใด!?”

“อายุไม่ถึงร้อย เจ้าหนุ่มชุดม่วงนั่นน่ะนะ? ไม่จริงมั้ง! เป็นไปมิได้!!”

“เหอะๆ หากมันที่ร้ายกาจขนาดนี้ยังมีอายุไม่ถึงร้อยปี…มิใช่หลายปีที่ผ่านของพวกเรา ล้วนใช้ชีวิตเยี่ยงสุนัขแล้วหรือ?”

…

ได้ยินคำถามของชายชรา หลายคนอดไม่ได้ที่จะโพล่งออกมาพลางส่ายหัวระรัว เห็นชัดว่าพวกมันไม่เชื่อว่าเรื่องดังกล่าวจะเป็นไปได้

“สหายทั้งหลาย พี่ชายท่านนี้พูดถูก…”

เชวียจิงอวี่กล่าวออกเสียงหนัก “และไม่ใช่แค่ชายหนุ่มชุดม่วงเท่านั้น กระทั่งชายหนุ่มชุดเทาคนนั้นก็ยังมีอายุไม่ถึงร้อยปีเช่นกัน”

“หากพวกท่านยังไม่เชื่อ…ประเดี๋ยวรอให้ทั้งคู่ออกมาจากโถงก่อน แล้วลองใช้สำนึกเทวะตรวจสอบดูกันเอาเถอะ จากนั้นพวกท่านจะเชื่อเอง ว่าที่ข้ากล่าวไปล้วนเป็นความสัตย์จริง!”

เชวียจิงอวี่ยืนกรานเสียงหนัก

“กระไร?!”

“ทั้งสองคนนั่น…พวกมันอายุไม่ถึงร้อยจริงๆหรือ!?”

“เฮ่ยๆๆ…เจ้าหนุ่มชุดม่วงนั่นมันสมควรเข้าใจความลึกซึ้งของกฏแห่งดิน 2 ประการเข้าไปแล้วนา…คนอย่างมันยังจะมีอายุไม่ถึงร้อยปีได้เหรอ สหาย…เจ้าไม่ได้ล้อข้าเล่นแน่หรือ?”

…

ได้ยินคำพูดของเชวียจิงอวี่หลายคนนั้นไม่อาจปักใจเชื่อได้ทันที แต่ก็ไม่อาจปฏิเสธได้โดยสมบูรณ์

เพราะพวกมันรู้สึกว่าเชวียจิงอวี่ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องมาหลอกพวกมัน

และก็เป็นอย่างที่เชวียจิงอวี่กล่าว ขอเพียงรอให้ทั้งสองออกมาแค่ลองตรวจสอบดูเองก็รู้ได้ง่ายๆแล้ว ว่าชายหนุ่มชุดม่วงนั่นที่แท้ยังอายุไม่ถึงร้อยปีจริงหรือไม่จากสำนึกเทวะ

แน่นอนว่าตอนนี้หากเกิดอาการคันในหัวใจยากจะเกาจนทนไม่ไหวแล้ว ขอเพียงก้าวอาดๆเข้าโถงไปตรวจดูก็รู้เรื่องเช่นกัน!

อย่างไรก็ตามพอนึกถึงพลังความแข็งแกร่งชวนสยองของชายหนุ่มชุดม่วง ที่สมควรเข้าใจความลึกซึ้ง 2 ประการนั่นแล้ว พวกมันก็สำเหนียกตัวเองดีว่ายังห่างชั้นเกินกว่าจะไปทาบผู้อื่นเข้าติด

แม้ในบรรดาพวกมันจะไม่มีผู้ใดพลังฝีมือต่ำทราม และต่างเข้าใจความลึกซึ้งอย่างความหมายแห่งกฏได้หมด แต่ความแข็งแกร่งของพวกมันก็ยังถือว่าด้อยกว่าชาหนุ่มชุดม่วงหลายขุม ถึงขั้นที่ว่าให้พวกมันทั้งหมดกลุ้มรุมโจมตี ก็เกรงว่าจะไม่มีปัญญาฝ่าการป้องกันผู้อื่นเขาได้…

ภายในห้องโถง

“ว่าแต่เจ้าธุระอะไรกับข้างั้นเหรอ?”

ต้วนหลิงเทียนมองถามหลิงเจวี๋ยอวิ๋นออกมาด้วยความสงสัย

เขาไม่รู้จริงๆว่าหลิงเจวี๋ยอวิ๋นมีเรื่องอะไรกันแน่ ถึงได้พาเขามาคุยกันในโถงจนดูลึกลับและส่วนตัวแบบนี้

“ต้วนหลิงเทียน เจ้ารู้จักเซี่ยเจี๋ยรึเปล่า?”

หลิงเจวี๋ยอวิ๋นมองสบตาต้วนหลิงเทียน พลางยิงคำถามแรกออกมาทันที

“เซี่ยเจี๋ย?”

ได้ยินคำถามของหลิงเจวี๋ยอวิ๋น ลูกตาต้วนหลิงเทียนหดลงเล็กน้อย หากแต่ในใจนั้นคล้ายมีมรสุมปั่นป่วน!

เซี่ยเจี๋ย

นามนี้มิใช่นามแปลกหูสำหรับเขา

ยังบอกได้ว่าเขาสลักนามนี้ลงในใจไม่รู้ลืม

เพราะเซี่ยเจี๋ยนั้น ก็คือนามของ อาสามเค่อเอ๋อเมื่อชาติที่แล้ว อีกทั้งยังเป็นผู้ที่มาช่วยชีวิตเขาในระนาบโลกียะได้ทันท่วงที กระทั่งยังเป็นผู้ที่มอบทองเทพสุดลี้ลับขั้นแรก รวมถึงกระบี่หลิงหลง 7 เปลี่ยนให้กับเขา

“เซี่ยเจี๋ยไหน เจ้ากำลังถามถึงใครกัน?”

ต้วนหลิงเทียนสูดอากาศเข้าลึกๆ ค่อยย้อนถามกลับไป

วินาทีนี้เขาไม่อาจเข้าใจได้จริงๆ ว่าหลิงเจวี๋ยอวิ๋น ยอดเซียนอมตะที่เขาบังเอิญมาพบเจอในวังอมตะจอมราชันอย่างไม่คาดคิด ไฉนจะรู้จักตัวตนอย่างเซี่ยเจี๋ยได้

ต้องทราบด้วยว่าเซี่ยเจี๋ยนั้นเป็นตัวตนที่ทรงพลังเหนือกว่าตัวตนใดๆในระนาบเทวโลก เป็นตัวตนขอบเขตเทพเจ้าของดินแดนการล่มสลายแห่งทวยเทพ 1 ใน 18 ระนาบทวยเทพ

“ดินแดนการล่มสลายแห่งทวยเทพ นายท่านลำดับที่ 3 ตระกูลเซี่ย เซี่ยเจี๋ย!”

หลิงเจวี๋ยอวิ๋นค่อยๆกล่าวตอบออกมาชัดถ้อยชัดคำ

และทันทีที่หลิงเจวี๋ยอวิ๋นกล่าวคำดินแดนการล่มสลายแห่งทวยเทพออกมา ร่างต้วนหลิงเทียนก็อดไม่ได้ที่จะสะท้านไปทันใด ขณะเดียวกันก็ยืนยันได้ว่าคนที่หลิงเจวี๋ยอวิ๋นกล่าวถามถึงนั้น เป็นเซี๋ยเจี๋ยที่เขารู้จักจริงๆ

‘หลิงเจวี๋ยอวิ๋นผู้นี้…ด่านพลังก็แค่ยอดเซียนอมตะเท่านั้นไฉนถึงไปรู้จักกับเซี่ยเจี๋ยได้? อีกทั้งรู้จักดินแดนการล่มสลายแห่งทวยเทพได้อย่างไร?’

ต้วนหลิงเทียนเต็มไปด้วยความสับสน และไม่อาจคิดได้ออกจริงๆว่ายอดเซียนอมตะคนหนึ่งอย่างหลิงเจวี๋ยอวิ๋น ไฉนไปล่วงรู้ถึงการคงอยู่ของดินแดนการล่มสลายแห่งทวยเทพ กระทั่งรู้จักอาสามของเค่อเอ๋อได้

“เจ้ารู้ได้ยังไงว่าข้ารู้จักเซี่ยเจี๋ย”

หลังสูดอากาศเข้าลึกๆ สองตาต้วนหลิงเทียนก็หรี่มองอีกฝ่าย พลางเอ่ยถามเสียงหนัก

“เพราะอุปกรณ์เทพระดับสูงสุดในร่างกายของเจ้า ‘กระบี่หลิงหลง 7 เปลี่ยน’ สมควรอยู่ในมือของเซี่ยเจี๋ย…แต่ในเมื่อมันมาอยู่กับเจ้าแบบนี้ได้ ข้าก็มองเห็นแค่ความเป็นไปได้เดียวเท่านั้น…เซี่ยเจี๋ยเป็นคนมอบกระบี่หลิงหลง 7 เปลี่ยนให้เจ้าด้วยตัวเอง…”

หลิงเจวี๋ยอวิ๋นกล่าว

กระบี่หลิงหลง 7 เปลี่ยน!

เมื่ออีกฝ่ายเปิดเผยการคงอยู่ของกระบี่หลิงหลง 7 เปลี่ยนในร่างของเขาออกมา ต้วนหลิงเทียนก็ตระหนักได้ทันทีว่าไฉนอีกฝ่ายถึงรู้ว่าเขารู้จักเซี่ยเจี๋ย ยังมองถามอีกฝ่ายด้วยความระวัง “นี่เจ้าเป็นใครกันแน่?”

“ข้าเองก็มาจากดินแดนการล่มสลายแห่งทวยเทพเช่นกัน”

คล้ายล่วงรู้แต่แรกว่าต้วนหลิงเทียนต้องถามเรื่องนี้ออกมา หลิงเจวี๋ยอวิ๋นจึงสามารถตอบได้อย่างฉะฉานทันที “บอกเจ้าตามตรง ข้ามาจากตระกูลหลิงของแดนดินการล่มสลายแห่งทวยเทพ และเป็นตระกูลเร้นกายตระกูลหนึ่ง”

ขณะที่กล่าวถึงคำว่า ‘ตระกูลหลิง’ สองหมัดของหลิงเจวี๋ยอวิ๋นพลันกำแน่น ลูกตายังกลายเป็นสีแดงฉาน ทั่วร่างยังปรากฏเจตนาฆ่าฟันออกมาอย่างยากระงับ

“ตระกูลหลิงของข้าแม้ไม่ได้มีชื่อเสียงโด่งดังเท่าตระกูลเซี่ย อีกทั้งความแข็งแกร่งยังด้อยกว่าตระกูลเซี่ยอยู่บ้าง…หากแต่ในอดีตครั้งสมัยตระกูลหลิงยังรุ่งเรืองนั้น ก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าตระกูลเซี่ยเลย”

ขณะที่กล่าวประโยคนี้ น้ำเสียงของหลิงเจวี๋ยอวิ๋นก็ฟังดูเย็นชาเหลือเกิน ปานจะแช่ร่างผู้คนให้เป็นน้ำแข็ง

‘มันเกลียดตระกูลหลิงของมันนักหรือ?’

‘รึบางที…อาจเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับตระกูลหลิงของมัน’

ถึงแม้หลิงเจวี๋ยอวิ๋นจะไม่ได้พูดอะไรออกมาต่อ แต่ต้วนหลิงเทียนก็สัมผัสได้ถึงความเคียดแค้นชิงชังของอีกฝ่ายชัดเจน จากจิตฆ่าฟันที่เอ่อล้นออกมาทั่วร่างนั่น

เป็นความเคียดแค้นอาฆาตอันสาหัสนัก ไม่ใช่ความแค้นเล็กๆน้อยแน่นอน!

“เจ้าเรียกข้ามา…เพื่อพูดแค่นี้เหรอ?”

ต้วนหลิงเทียนถาม

หลังจากเข้ามาในห้องโถงแล้ว นอกจากประโยคแรกที่ต้วนหลิงเทียนเอ่ยขึ้น จากนั้นต้วนหลิงเทียนกับหลิงเจวี๋ยอวิ๋นก็เลือกใช้การส่งเสียงผ่านพลังสื่อสารกัน

“ย่อมไม่”

หลิงเจวี๋ยอวิ๋นส่ายหัวไปมาพลางกล่าวสืบต่อ “ที่ข้าเรียกเจ้ามาคุยด้วย…จุดประสงค์คืออยากให้พี่สาวของข้าเป็นวิญญาณกระบี่ของกระบี่หลิงหลง 7 เปลี่ยนที่อยู่ในร่างเจ้า”

กระบี่หลิงหลง 7 เปลี่ยน!

วิญญาณกระบี่!?

ลูกตาต้วนหลิงเทียนหดเล็กลงทันที “เจ้าหมายความว่าอะไร?”

“พี่สาวที่ข้ากำลังพูดถึงนั้น ในอดีตเคยเป็นจิตวิญญาณของอุปกรณ์เทพระดับสูงสุด และอุปกรณ์เทพระดับสูงสุดที่ว่าก็คืออาวุธคู่กายยของพี่สาวแท้ๆข้า…ต่อมาพี่สาวแท้ๆของข้าตกตาย และอุปกรณ์เทพระดับสูงสุดชิ้นนั้นก็ถูกศัตรูพรากไป พี่สาวที่เป็นจิตวิญญาณอุปกรณ์เทพระดับสูงสุดที่ว่า ย่อมไม่คิดยอมรับนายใหม่ ยังคิดมาเตือนเภทภัยต่อข้า จึงละทิ้งอุปกรณ์เทพระดับสูงสุดนั้นมา ซึ่งการกระทำเช่นนั้นย่อมแลกมาด้วยอาการบาดเจ็บสาหัส สุดท้ายหลังช่วงข้าหบหนีจึงต้องพักอาศัยในทะเลวิญญาณของข้าเพื่อฟื้นตัว”

หลิงเจวี๋ยอวิ๋นกล่าวว่า “หลังจากที่นางกลายเป็นจิตวิญญาณกระบี่ของกระบี่หลิงหลง 7 เปลี่ยนแล้ว ชีวิตของนางจะอยู่ในกำมือเจ้าโดยสมบูรณ์ เจ้าไม่ต้องกังวลเรื่องที่นางจะต่อต้านเจ้าเลย”

“เรียกว่าเจ้าเป็นเจ้านายของกระบี่หลิงหลง 7 เปลี่ยนเพิ่ม 1 วัน เจ้าก็คือเจ้านายของนางเพิ่มอีกวัน…และด้วยกระบี่หลิงหลง 7 เปลี่ยนยังมีเจ้าเป็นเจ้าของ นางก็ไม่อาจละทิ้งกระบี่หลิงหลง 7 เปลี่ยนได้”

WSSTH ตอนที่ 3,010 : หวงเอ้อ

วาจาดังกล่าวของหลิงเจวี๋ยอวิ๋น เห็นชัดชัดว่าได้ลดความระวังของต้วนหลิงเทียนไปอยู่บ้าง

“ปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดิน ท่านรู้เรื่องจิตวิญญาณอุปกรณ์เทพมากแค่ไหน? ทุกอย่างที่มันพูดเป็นความจริงหรือไม่?”

แม้คำพูดของหลิงเจวี๋ยอวิ๋นจะลดความระวังของต้วนหลิงเทียนลง แต่เขาก็ไม่ใช่ว่าไม่คิดระแวง จึงถามปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดินก่อนตอบอะไรออกไป

ก่อนหน้านี้เขารู้ก็แต่ว่ากระบี่หลิงหลง 7 เปลี่ยนเป็นอุปกรณ์เทพจากระนาบทวยเทพ แต่หากไร้ซึ่งจิตวิญญาณกระบี่ พลังของมันจึงเทียบได้กับอุปกรณ์อมตะระดับจักรพรรดิ

“เจ้า…นี่เจ้ามีอุปกรณ์เทพระดับสูงอยู่กับตัวจริงเหรอ?”

ได้ยินคำถามดังกล่าวของต้วนหลิงเทียน ปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดินย้อนถามออกมาด้วยความประหลาดใจ

“มันสัมผัสได้ แต่ท่านสัมผัสไม่ได้งั้นเหรอ?”

ต้วนหลิงเทียนอดไม่ได้ที่จะงุนงง จากนั้นเพียงห้วงคิด กระบี่หลิงหลง 7 เปลี่ยนที่ผสานอยู่ในร่างเขา ก็เริ่มเคลื่อนไหวเข้าไปใกล้ตำแหน่งที่ปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดินอยู่

“ให้ตายเถอะ! เป็นอุปกรณ์เทพจริงๆแถมยังเป็นอุปกรณ์เทพระดับสูง!!”

ปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดินถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ขณะเดียวกันก็อดไม่ได้ที่จะบ่นออกมา “เจ้าหนู ในเมื่อเจ้ามีของดีๆอย่างอุปกรณ์เทพระดับสูงอยู่กับตัวแบบนี้ ทำไมวันนั้นไม่ใช่มันฆ่าคนที่ชื่อสุมาฉุนอะไรนั่นเล่า?”

“ถึงแม้ว่าตอนนี้อุปกรณ์เทพนี่จะไร้จิตวิญญาณ แต่หากเจ้าใช้มันก็สำแดงพลังอำนาจทัดเทียมกับอุปกรณ์อมตะระดับจักรพรรดิได้ง่ายๆ!”

“วันนั้นหากเจ้าใช้กระบี่เทพระดับสูงนี่ลงมือ…เจ้าสามารถฆ่าไอ้สุมาฉุนอะไรนั่นก่อนที่มันจะมีโอกาสได้ทันรู้ตัวด้วยซ้ำ!”

ปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดินกล่าวถึงตอนนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะบ่นออกมา เสียงเด็กน้อยปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมเผยความระอาอยู่บ้าง “หากเป็นแบบนั้น ข้าก็ไม่จำเป็นต้องเสียพลังไปกับการป้องกันกระบวนท่ามันให้เหนื่อย”

“เทียบได้กับอุปกรณ์อมตะระดับจักรพรรดิ?”

ต้วนหลิงเทียนตกใจ “ถึงกระบี่หลิงหลง 7 เปลี่ยนในร่างข้าจะเป็นอุปกรณ์เทพก็จริง แต่พลังอำนาจของมันข้าเคยลองใช้ดูแล้วก็พอๆกับอุปกรณ์อมตะระดับขุนนางเท่านั้นนี่นา แล้วมันจะไปเทียบกับอุปกรณ์อมตะระดับจักรพรรดิได้ยังไง?”

ต้องทราบด้วยว่าต้วนหลิงเทียนเคยใช้กระบบี่หลิงหลง 7 เปลี่ยนมาก่อนมากกว่าหนึ่งครั้ง และจากพลังที่เขาสัมผัสได้ก็มีพลังพอๆกับอุปกรณ์อมตะระดับขุนนางเท่านั้น

“เหอะๆ เจ้าหนู…ที่เจ้าบอกว่าเคยใช้น่ะ เจ้าใช้มันตอนที่ยังไม่เข้าใจความหมายลึกซึ้งของกฏล่ะสิ?”

ปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดินถาม

“ใช่”

ในขณะที่ต้วนหลิงเทียนขานรับ ก็เสมือนมีประกายแสงหนึ่งวาบขึ้นในใจ “ท่านหมายความว่า…หลังเข้าใจความลึกซึ้งของกฏแล้ว ยามข้าใช้กระบี่นี่มันจะเพิ่มพูนพลังของกฏได้งั้นเหรอ?”

“ก็ใช่ไง!”

ปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดินตอบ “ไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่อุปกรณ์เทพที่เจ้ามีมันเป็นอุปกรณ์เทพระดับสูงเลย แค่อุปกรณ์เทพระดับต่ำไร้จิตวิญญาณ สำหรับคนที่เข้าใจพลังของกฏแล้ว หากใช้มันก็สามารถสำแดงพลังดั่งใช้อุปกรณ์อมตะระดับจักรพรรดิได้!”

“เจ้ามีอุปกรณ์เทพระดับสูงนี่อยู่กับตัวแท้ๆ แต่ยังไปใช้อุปกรณ์อมตะจอมราชันนั่น…เหมือนเจ้ามีปืนใหญ่ แต่ดันใช้ปืนแก๊บแท้ๆ”

พอกล่าวถึงจุดนี้ปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดิน ก็บ่นงึมงำไม่หยุด ประหนึ่งต้วนหลิงเทียนมีของดีในมือแต่ดันไม่รู้คุณค่า

ต้วนหลิงเทียนได้ฟังคำบ่นของปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดินก็ได้แต่คลี่ยิ้มแหยๆ

ก็เขาไม่รู้นี่

“ส่วนเรื่องที่เจ้าหนูนั่นพูด ล้วนเป็นความจริงทุกประการ…หากกระบี่เทพระดับสุดที่เจ้ามีได้จิตวิญญาณกระบี่ที่เหมาะสมล่ะก็ ล้วนเป็นเรื่องดีกับเจ้าจริงๆ”

“เพราะนั่นหมายความว่ากระบี่เล่มนี้กำลังจะหวนคืนสู่พลังอันเข้มแข็งครั้งมันรุ่งโรจน์…แน่นอนว่าอาศัยด่านพลังของเจ้าตอนนี้คงไม่อาจใช้พลังอำนาจของมันได้ทั้งหมด เต็มที่ก็ใช้ได้แค่เศษเสี้ยวเท่านั้น”

“แต่ขอให้เป็นแค่เศษเสี้ยวนั่น พลังอานุภาพของมันก็เหนือกว่าอุปกรณ์อมตะระดับจักรพรรดิใดๆในระนาบเทวโลกหลายขุม!”

ปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดินกล่าวชัดถ้อยชัดคำ

“ต้วนหลิงเทียน…”

ขณะเดียวกัน ด้านหลิงเจวี๋ยอวิ๋นพอเห็นนต้วนหลิงเทียนนิ่งไป คล้ายเหม่อคิดและหน้าเปลี่ยนสีไปมา มันก็อดไม่ได้ที่จะกล่าวถามออกไปด้วยความหวั่นใจ “เจ้า…ไม่เต็มใจหรือ?”

ถึงแม้มันเชื่อว่าต้วนหลิงเทียนไม่มีทางปฏิเสธผลประโยชน์เลิศล้ำขนาดนี้ แต่อาการคล้ายลังเลของต้วนหลิงเทียน ก็อดทำให้มันคิดไม่ได้ว่าอีกฝ่ายอาจคิดปฏิเสธออกมาจริงๆ

พอได้ยินถามด้วยความหวั่นใจของหลิงเจวี๋ยอวิ๋น ต้วนหลิงเทียนก็กลับมารู้สึกตัว และมองสบตาหลิงเจวี๋ยอวิ๋นเขม็ง “แน่นอนข้าตกลง…แต่เจ้าใช่มีเงื่อนไขอะไรหรือไม่?”

ด้วยมีผลประโยชน์เลิศล้ำมาส่งถึงหน้าประตูไฉนเขาจะไม่รับมัน?

แต่เป็นธรรมดาว่าเมื่อมีผลประโยชน์สูงขนาดนี้ ก็สมควรมีราคาที่เขาต้องจ่ายเช่นกัน!

“เรื่องนี้ข้าจะให้พี่สาวพูดเอง”

หลิงเจวี๋ยอวิ๋นกล่าว

และแทบจะเป็นเวลาเดียวกันกับที่หลิงเจวี๋ยอวิ๋นพูดจบคำ เสียงผ่านพลังหนึ่งก็ดังขึ้นในหูเขา แม้เสียงผ่านพลังดังกล่าวจะมาจากร่างหลิงเจวี๋ยอวิ๋น แต่ไม่ใช่ของหลิงเจวี๋ยอวิ๋น

“ข้าเป็นจิตวิญญาณกระบี่ให้กระบี่หลิงหลง 7 เปลี่ยนในร่างเจ้าได้…ขอแค่เจ้ารับปากข้าเรื่องหนึ่งเท่านั้น!”

เป็นเสียงของสตรีนางหนึ่งที่ฟังดูน่าเกรงขามทั้งเย็นชา ยยามส่งผ่านมาถึงหูต้วนหลิงเทียน ยังทำให้ต้วนหลิงเทียนรู้สึกเสมือนตกลงไปในหล่มน้ำแข็ง

“รับปากเรื่องอะไร?”

ต้วนหลิงเทียนถาม

“หลังจากเจ้ามีกำลังมากพอแล้ว ช่วยล้างแค้นให้อดีตเจ้านายของข้า และฆ่าคนที่สังหารนางเสีย!”

เสียงสตรีกล่าว

“ล้างแค้น? ฆ่าคน?”

ต้วนหลิงเทียนโค้งคิ้วขึ้น พลางกล่าวเสียงเบา “หากคนที่ฆ่าอดีตเจ้านายเจ้าเป็นคนชั่วสมควรตาย ข้าย่อมสามารถช่วยฆ่ามันเพื่อล้างแค้นให้นายเก่าเจ้าได้”

“แต่กลับกัน หากนายเก่าเจ้าที่แท้เป็นคนที่สมควรตาย และอีกฝ่ายมีเหตุผลที่ต้องฆ่านางอย่างชอบธรรมดั่งกำจัดคนชั่วแทนฟ้า เช่นนั้นต้องขออภัยด้วยแต่ข้าคงไม่อาจรับปากเจ้าได้…”

ถึงแม้จิตวิญญาณกระบี่จะล่อลวงต้วนหลิงเทียนไม่น้อย แต่เขาก็ไม่ใช่คนประเภทเข่นฆ่าผู้บริสุทธิ์ไม่เลือกหน้าเพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง

“เจ้านับว่ามีหลักการยิ่ง สมแล้วที่เป็นคนของเซี่ยเจี๋ย”

เสียงสตรีดังขึ้นอีกครั้ง

และฟังจากน้ำเสียงของนางแล้ว เห็นได้ชัดว่าไม่แปลกใจอะไร ทั้งยังมีความมั่นใจอย่างมาก “เรื่องนี้พอถึงตอนนั้น เจ้าสามารถตัดสินใจตามดุลยพินิจของเจ้าได้เลย”

ได้ยินเสียงมั่นใจของสตรีดังกล่าว ต้วนหลิงเทียนก็ตระหนักได้ทันทีว่าคนที่นางคิดให้เขาฆ่านั้น ท่าทางจะเป็นสารเลวสมควรตายจริงๆ

“เอาล่ะ ตอนนี้ข้าจะเข้าสู่ทะเลวิญญาณของเจ้า อย่าได้ต่อต้าน…หลังเข้าสู่ทะเลวิญญาณในดวงจิตของเจ้าแล้ว ข้าจะค่อยๆผสานเข้ากับกระบี่หลิงหลง 7 เปลี่ยน เพื่อกลายเป็นจิตวิญญาณกระบี่ดวงใหม่ของมัน”

ทันทีที่ต้วนหลิงเทีนได้ยินเสียงสตรีดังกล่าว เขาก็สัมผัสได้ว่ามีประกายแสงหนึ่งสว่างวาบขึ้นเบื้องหน้า จากนั้นก็ปรากฏแสงสีเขียวสลัวๆปานหมอกควันเลือนรางสายหนึ่งพุ่งออกมาจากร่างหลิงเจวี๋ยอวิ๋น หายเข้าไปในร่างเขาฉับไว

“ปฐพีเทพแรกกำเนิด ท่าน…”

เมื่อลำแสงสีเขียวดั่งหมอกควันสลัวพุ่งเข้ามาในร่าง มุ่งหน้าไปยังทะเลวิญญาณในดวงจิตเขา ต้วนหลิงเทียนก็คิดบอกให้ปฐพีเทพแรกกำเนิดช่วยนางฝ่าทะลวงม่านพลังลี้ลับของทองเทพสุดลี้ลับที่ปกคลุมดวงจิตของเขาให้นาง

ถึงแม้ว่าทองเทพสุดลั้บจะเข้าสู่ห้วงนิทราแต่พลังลี้ลับของอีกฝ่ายยก็ยังแผ่ออกมาปกป้องดวงจิตเขาเอาไว้ตลอดเวลา ทำให้ยากที่จะมีพลังวิญญาณขุมใด หรือวิญญาณดวงใดกล้ำกรายเข้าสู่ทะเลวิญญาณในดวงจิตเขาได้

“เจ้าวางใจได้เลย”

อย่างไรก็ตามปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดิน คล้ายล่วงรู้ว่าต้วนหลิงเทียนจะพูดอะไรแต่แรก จึงชิงกล่าวออกมาแต่เนิ่นๆ “ด้วยระดับดวงวิญญาณของนาง พลังของทองเทพสุดลี้ลับในตอนนนี้ย่อมไม่อาจต้านทานได้”

“ทองเทพสุดลี้ลับ!?”

“ปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดิน!? เพลิงเทพโกลาหล!?”

ขณะเดียวกันต้วนหลิงเทียนก็สัมผัสได้ถึงความปั่นป่วนในทะเลวิญญาณของเขา จากนั้นเสียงสตรีนางหนึ่งก็ดังขึ้นจากภายในทะเลวิญญาณของเขา

และเสียงตรีที่แต่เดิมเต็มไปด้วความเย็นชาน่าเกรงขาม ก็แฝงเร้นไปด้วยความตื่นตกใจไม่น้อย

“ยังมีพฤกษาเทพกำเนิดชีพอีกด้วย…นี่เจ้ากลับทำให้มันยอมรับเจ้าเป็นนายได้จริงๆ!?”

ในอดีตตอนที่ต้วนหลิงเทียนประมูลพฤกษาเทพกกำเนิดชีพไปนั้น นางเองก็รับทราบเรื่องราวด้วย แต่นางไม่คิดไม่ฝันจริงๆว่าต้วนหลิงเทียนจะทำให้พฤกษาเทพกำเนิดชีพยอมรับเป็นนายได้จริงๆ

“ที่แท้เจ้ามีชีพจรสวรรค์ 99 จุดสาย…ถึงว่าล่ะไฉนเซี่ยเจี๋ยผู้นั้นถึงได้ต้องตาพึงใจเจ้า”

ในขณะที่เสียยงสตรีดังถึงจุดนี้ น้ำเสียงของนางก็ฟังดูทอดถอนใจไม่น้อย

“คำเซี่ยเจี๋ยต้องตาพึงใจข้า ท่านหมายความว่าอย่างไร?”

ต้วนหลิงเทียนขมวดคิ้ว

“เจ้ามิใช่ผู้สืบทอดหรือศิษย์ปิดสำนักที่เซี่ยเจี๋ยพบเจอระหว่างมาเที่ยวเล่นในระนาบเทวโลกรึ?”

สตรีในดวงจิตอดไม่ได้ที่จะงุนงง

“เปล่า”

ต้วนหลิงเทียนเอ่ยออกเสียงเบา “กับเซี่ยเจี๋ยนั้นอย่างดีข้าก็กล่าวได้ว่าเป็นญาติกัน…เป็นดั่ง อาสาม ของข้า”

“เป็นญาติ? เป็นดั่งอาสามของเจ้า? เจ้า…หรือว่าเจ้าเป็นคนของตระกูลเซี่ย? ไม่สิ เจ้าใช้แซ่ต้วนนี่นา!”

สตรีดังกล่าววถามสืบต่อ “หรือว่า…เจ้า…ที่แท้ก็คือลูกนอกสมรสของประมุขตระกูลเซี่ยงั้นรึ!?”

“ท่านสิเป็นลูกนอกสมรส!”

ต้วนหลิงเทียนยสบถคำออกมาเสียงเย็น

“แล้วไฉนเจ้าถึงเรียกหาเซี่ยเจี๋ยว่าอาสาม?”

สตรีในดวงจติตเอ่ยถามอีกครั้ง

“ภรรยาของข้าเป็นบุตรีของประมุขตระกูลเซี่ย…เซี่ยหนิงเสวี่ย”

ต้วนหลิงเทียนกล่าว

“อะไร เซี่ยหนิงเสวี่ย!?”

ได้ยินวาจาดังกล่าวของต้วนหลิงเทียน สตรีในดวงจิตแลดูตกใจยกใหญ่ “นั่นจะเป็นไปได้อย่างไร! เซี่บหนิงเสวี่ยผู้นั้นมิได้ฆ่าตัวตายเพื่อหลบหนีงานแต่งกับคนตระกูลอวิ๋นไปนานแล้วหรือไร…ไฉนนางถึงได้มีสามี แถมยังเป็นสามีที่อ่อนแอเช่นเจ้า?”

“จะเชื่อไม่เชื่อ ก็สุดแล้วแต่เจ้า!”

พอได้ยินเรื่องราวอาภัพในชาติที่แล้วของเค่อเอ๋ออีกครั้ง ต้วนหลิงเทียนก็อดไม่ได้ที่จะหงุดหงิด อารมณ์กลับกลายเป็นขุ่นมัวขึ้นมาทันที

ขณะเดียวกันสตรีดังกล่าวในดวงจิตก็คล้ายจะสัมผัสได้ถึงอารมณ์ขุ่นมัวของต้วนหลิงเทียน นางจึงไม่คิดจะกล่าวใดออกมาอีก และอยู่ในทะเลวิญญาณภายในดวงจิตของต้วนหลิงเทียนเงียบๆ

ครู่ต่อมา ต้วนหลิงเทียนที่กกลับมารู้สึกตัว ก็อดไม่ได้ที่จะมองถามหลิงเจวี๋ยอววิ๋นด้วยความแปลกใจ “ไม่คิดเลยว่าที่แท้เจ้าจะเป็นคนของดินแดนการล่มสลายแห่งทวยเทพ”

“ต้วนหลิงเทียน!”

ทว่าด้านหลิงเจวี๋ยอวิ๋นนั้น กลับมองจ้องสบตาต้วนหลิงเทียนเขม็ง แววตาจริงจังถึงที่สุด เอ่ยออกเสียงหนักขรึม “ถึงแม้ว่าพี่สาวหวงเอ้อของข้าจะเลือกเป็นจิตวิญญาณกระบี่ของกระบี่หลิงหลง 7 เปลี่ยนเจ้า แต่นางก็เป็นดั่งพี่สาวแท้ๆของข้า…หากข้ารู้ว่าเจ้ารังแกนาง และสั่งให้นางกระทำสิ่งที่นางไม่อยากกระทำล่ะก็…ข้าหลิงเจวี๋ยอวิ๋นต่อให้ต้องแลกชีวิตกับเจ้า ก็จะทวงความยุติธรรมให้นาง!!”

“เจ้าเลิกคิดเรื่องสกปรกได้แล้ว!”

ต้วนหลิงเทียนเหือบมองหลิงเจวี๋ยอวิ๋นด้วยสายตารังเกียจ จากนั้นก็หันหลังแล้วเดินออกจากห้องโถงทันที ปล่อยให้หลิงเจวี๋ยอวิ๋นยืนในโถงต่อคนเดียว

เขาไหนเลยจะไม่รู้ว่าสิ่งที่หลิงเจวี๋ยอวิ๋นพูดหมายความว่าอะไร อีกฝ่ายกริ่งเกรงว่าเขาจะอาศัยอำนาจความเป็นนาย บีบคั้นให้จิตวิญญาณกระบี่หลิงหลง 7 ในวันหน้าทำเรื่องสัปดน

อย่างเช่นสั่งให้นางคอยรับใช้ทั้งเอาอกเอาใจเขาดั่งนางบำเรอ

แต่เขา ต้วนหลิงเทียน เป็นคนแบบนั้นหรือ?

ถึงแม้เขาจะรู้ดีว่าที่หลิงเจวี๋ยอวิ๋นกล่าวออกมาเพราะเป็นห่วงจิตวิญญาณกระบี่ ที่เห็นไม่ต่างอะไรจากพี่สาวแท้ๆ แต่ต้วนหลิงเทียนก็รู้สึกรังเกียจอีกฝ่าย ที่บังเกิดความคิดว่าเขาจะเป็นคนสามานย์แบบนั้น

อย่างไรก็ตาม หลิงเจวี๋ยอวิ๋นที่โดนต้วนหลิงเทียนชักแววตารังเกียจใส่ ไม่เพียงไม่พอใจอะไร แต่มันที่เดินตามหลังต้วนหลิงเทียนออกมาจากโถงยังมองจ้องแผ่นหลังต้วนหลิงเทียนด้วยสายตากระจ่าง มุมปากปรากฏรอยยิ้ม

ตอนนี้มันสามารถยืนยันได้เรื่องหนึ่ง

ต้วนหลิงเทียนนั้นเป็นคนที่คู่ควรกับการไว้วางใจ

“ปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดินขั้นที่ 3 …เพลิงเทพโกลาหลขั้นที่ 3 ยังมีทองเทพสุดลี้ลับขั้นที่ 2…พวกเจ้าอยู่ร่วมกันได้อย่างไร?”

ในขณะที่ต้วนหลิงเทียนเดินออกจากห้องโถง เสียงประหลาดใจของสตรีในทะเลวิญญาณเขาพลันดังขึ้นอีกครั้ง

“ฮี่ๆๆสาวน้อย… เจ้าควรเรียกว่าทองเทพสุดลี้ลับขั้นที่ 3 นะ เพราะตราบใดที่ทองเทพสุดลี้ลับตื่น มันก็สามารถดูดกลืนทองเทพสุดลี้ลับขั้นที่ 1 ที่เจ้าหนูนี่พึ่งได้มาและยกระดับพัฒนาได้อย่างราบรื่น”

ปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดินกล่าวด้วยน้ำเสียงขบขัน

“ปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดิน ไฉนเจ้าถึงยอมอยู่ในร่างกายผู้อื่นร่วมกับบทองเทพสุดลี้ลับและเพลิงเทพโกลาหลได้เล่า? มิใช่ว่าพวกจิตวิญาณเทพแห่งธาตุทั้ง 5 อย่างพวกเจ้าล้วนแล้วแต่หยิ่งผยองลำพอง ไม่เต็มใจอยู่ร่วมกับเทพธาตุตนอื่นๆหรอกหรือ?”

สตรีดังกล่าวถามด้วยยความประหลาดใจอีกรอบ

“เฮ่สาวน้อย ก่อนที่จะถามอะไรกับข้าน่ะ…ตามมารยาทไม่ใช่ว่าเจ้าควรแนะนำตัวเองก่อนรึไง?”

ปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดินเอ่ยถาม

“ข้าเรียกว่า หวงเอ้อ เป็นจิตวิญญาณอุปกรณ์เทพระดับสูง…และหลังจากนี้อีกไม่นาน ข้าก็จะกลายเป็นจิตวิญญาณกระบี่หลิงหลง 7 เปลี่ยนในร่างชายคนนี้”

เสียงสตรีดังขึ้น

“หวงเอ้อเหรอ…ชื่อเจ้าไม่เลวเลย ฟังรื่นหูดีมาก”

เสียงปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดินนั้น พยายามจะกล่าวออกมาด้วยลักษณะของผู้อาวุโสเอ่ยคำกับชนรุ่นหลัง อย่างไรก็ตามพอเสียงที่ดังออกมาเป็นเสียงเด็กน้อยปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม ก็ทำให้ไร้ซึ่งความขลังอันใด…

WSSTH ตอนที่ 3,011 : เกราะอมตะระดับราชา ที่ได้รับหล่อเลี้ยงขัดเกลาจากจอมราชันอมตะ 3 ชิ้น

ในขณะที่ต้วนหลิงเทียนกับหลิงเจวี๋ยอวิ๋นเดินกลับออกมาจากห้องโถง ก็พอดีกับที่มีคนๆหนึ่งพึ่งผ่านการทดสอบและเดินออกจากห้องโถงมาพอดี

กล่าวได้ว่าตอนนี้หากนับรวมพวกต้วนหลิงเทียนที่พึ่งเดินกลับออกมา ก็มีคนออกจากห้องโถงแล้วทั้งสิ้น 8 คน

“อายุไม่ถึงร้อยปีจริงๆ!”

“เพ่ย! ทั้งคู่ล้วนมีอายุไม่ถึงร้อย! จ้าวสวรรค์ช่วย! ที่แท้พวกมันเป็นใครมาจากไหนกันแน่!? อายุเท่านี้ก็ร้ายกาจเยี่ยงปีศาจแล้ว วันหน้าจะร้ายกาจถึงเพียงใดกัน?”

“ต้วนหลิงเทียน กับหลิงเจวี๋ยอวิ๋นรึ…หากทั้งคู่ไม่ด่วนตายไปซะก่อน วันหน้าตองมีเชื่องเสียงเลื่องระบือไปทั่วเขตคฤหาสน์เฉวียนโยวแน่นอน”

“เหอะๆ ด้วยพรสวรรค์ของทั้งคู่ เมื่อเติบโตขึ้น เวทีคงไม่จำกัดอยู่แค่เขตปกครองคฤหาสน์เฉวียนโยวหรอก แต่คงเป็นทั่วทั้งแดนสวรรค์ใต้เลยมากกว่า!”

……

ทันทีที่พวกต้วนหลิงเทียนเดินออกจากห้องโถงมา ทุกคนนอกจากเชวียจิงอวี่ก็เร่งแผ่สำนึกออกไปตรวจสอบกลิ่นอายเลือดเนื้อทั้งคู่กันยกใหญ่

และพอตรวจดู ก็พบว่าทั้งคู่อายุไม่ถึงร้อยปีจริงๆ

“อายุไม่ถึงร้อยปี?”

จากนั้นชายหนุ่มคนหนึ่งที่พึ่งออกจากโถง ก็หันไปมองต้วนหลิงเทียนกับหลิงเจวี๋ยอวิ๋นด้วยความประหลาดใจ ค่อยพบว่าทั้งคู่อายุไม่ถึงร้อยปีจริงๆ

“อายุไม่ถึงร้อยกลับมาถึงที่นี่ได้? แถมยังผ่านบททดสอบยากเย็นนั่น?”

ชายหนุ่มรู้สึกเสมือนโดนเล่นงานครั้งใหญ่

ในอดีตมันคิดว่าตัวเองนับเป็นยอดอัจฉริยะแล้ว แต่ต่อหน้าทั้งสองคนนี่มันไม่อาจนับเป็นอัจฉริยะอันใดได้เลย

ตอนนี้อายุอานามของมันก็ปาเข้าไป 300 ขวบปี ทว่าชายหนุ่มทั้ง 2 เบื้องหน้ากลับอายุไม่ถึงร้อย แต่พลังฝีมือสมควรไม่ต้อยต่ำกว่ามันแล้ว

มันรู้ดีว่าคนที่จะสามารถมายืนอยู่ที่นี่ได้ ล้วนแล้วแต่เป็นคนที่พึ่งผ่านการทดสอบเมื่อครู่ อย่างน้อยๆก็ต้องเข้าใจความหมายแห่งกฏ และบรรลุด่านพลังยอดเซียนอมตะขั้นสูงสุด

“แล้วพวกเราต้องทำอย่างไรกันต่อ? รอที่นี่งั้นรึ?”

เชวียจิงอวี่ที่หันไปมองรอบๆ ก็ไม่พบว่าจะมีช่องทางอะไรเลย จึงอดไม่ได้ที่จะบ่นถามออกมาพลางขมวดคิ้ว

พอได้ยินเสียงบ่นของเชวียจิงอวี่ ทุกคนที่ออกจากโถงมาแล้วก็ละความสนใจออกมาจากพวกต้วนหลิงเทียน และเริ่มหันรีหันขวางมองไปรอบๆทันที

“ข้าว่า…สมควรต้องรวบรวมคนที่ผ่านการทดสอบให้ได้จำนวนหนึ่งก่อนหรือไม่ หนทางไปจากที่นี่จึงจะเปิดออก?”

ชายวัยกลางคนผู้หนึ่งเอ่ยคาดเดาออกมา

“มีเหตุผล”

คำพูดของมันยังได้รับความเห็นชอบจากคนอื่นๆ “ตอนนี้พวกเรามีอยู่ด้วยกันทั้งสิ้น 8 คน…ส่วนอีก 2 คนที่สู้อยู่ในโถง อีกไม่นานก็คงออกมากันแล้ว”

“หากไม่นับห้องโถงที่มีคนใหม่ปรากฏตัวขึ้นทันทีหลังจากที่มีคนตายตกไปตอนทดสอบ…ห้องโถงอื่นๆที่มีคนผ่านการทดสอบแล้ว ก็ไม่มีผู้ใดปรากฏตัวขึ้นมาอีกเลย”

“ที่นี่มีทั้งสิ้น 10 โถง…ข้าเดาว่าหลังจากคนออกมาจากโถงครบ 10 แล้ว สมควรมีเหตุเปลี่ยนแปลงอะไรสักอย่าง เพื่อให้พวกเราไปต่อ”

ในขณะที่ทุกคนกำลังพูดคุยคิดคาดกันไปในแนวทางเดียวกันนั้น

ทุกคนก็จับจ้องมองไปยังอีก 2 ห้องโถงที่เหลือที่ยังมีคนประมือกับร่างจิตต่อสู้อยู่ และการต่อสู้ในโถงก็เจียนจวนจะถึงจุดยุติเต็มที

“พลังฝีมือพวกมันทั้งคู่จะไม่ใช่ชั่วเลย ดูแล้วสมควรผ่านการทดสอบได้อย่างราบรื่น”

“นี่ไม่ใช่เรื่องปกติรึ? ใครที่มีความสามารถสะสมคะแนนได้ครบ 10 แต้มด้วยตัวเอง ไหนเลยจะเอาชนะยอดเซียนอมตะขั้นสูงสุดที่ไร้พลังแห่งกฏไม่ได้?”

“ก็ใช่ แต่จนแล้วจนรอดก็ยังมีบางคนโชคร้ายอยู่ดี เพราะถึงแม้พลังฝีมือจะไม่ใช่ชั่ว แต่สมควรไปช่วยผู้อื่นโกงคะแนนสะสมแล้วพามาที่นี่ สุดท้ายจึงไม่พ้นต้องตกตายอนาถ”

“เจ้าใช่กำลังพูดถึงหงเทาอัจฉริยะของนิกายสืออวิ๋นคนนั้นหรือไม่? กล่าวไปนับว่ามันซวยจริงๆ อย่างมันสมควรมายืนอยู่ที่นี่พร้อมพวกเราได้ง่ายยๆแท้ๆ แต่ดันไปช่วยผู้อื่นโกงคะแนนมา สุดท้ายจึงต้องตกตายไปอย่างน่าอนาถ”

“มันเองก็คงไม่รู้เรื่องพวกนี้มาก่อนนั่นล่ะ กระทั่งพวกเราก็ยังได้แค่คาดเดากันไปเลยว่าสมควรเป็นเพราะช่วยผู้อื่นโกงคะแนนหรือพามาที่นี่…เช่นนั้นยังจะมีผู้ใดรู้กันเล่าว่าห้ามช่วยโกงคะแนนให้ผู้อื่นหรือพามาวังจอมราชันอมตะ?”

“เหอะ! หากพลังฝีมือมันสูงทัดเทียมต้วนหลิงเทียนผู้นั้น มีหรือมันจะต้องตายอย่างโง่งม!”

……

หลังจากคุยกันไปเรื่อยเปื่อยได้สักพัก ไม่วายสายตาพวกมันก็หันกลับมาตกลงบนร่างต้วนหลิงเทียนอีกรอบ

ตอนนี้ต้วนหลิงเทียนก็เลือกที่จะยืนหลับตาสงบจิตอยู่เงียบๆ

หลิงเจวี๋ยอวิ๋นเองก็ยืนอยู่ไม่ไกลเท่าไหร่ และสายตาที่มันใช้มองต้วนหลิงเทียนตอนนี้ก็เริ่มอ่อนลงหลายส่วน

“สองคนนั่น…”

เชวียจิงอวี่ที่ยืนอยู่ไม่ไกล พอเห็นว่าหลิงเจวี๋ยอวิ๋นเอาแต่มองต้วนหลิงเทียนไม่หยุด ทั้งยังมองด้วยแวววตาแบบนั้นก็แปลกใจไม่น้อย

ก่อนที่ทั้งคู่จะเข้าไปในห้องโถงกันสองคน มันเองก็เห็นว่าหลิงเจวี๋ยอวิ๋นยังคงมองต้วนหลิงเทียนด้วยสายตาเย็นชาไม่แยแส แต่บัดนี้อีกฝ่ายกลับมองต้วนนหลิงเทียนด้วยสายตาทำราวกับมองสหายสนิท

“ที่แท้พวกมันไปคุยเรื่องอะไรกันมา?”

แต่ต้นจนจบเชวียจิงอวี่ก็เห็นแค่ต้วนหลิงเทียนกับหลิงเจวี๋ยอวิ๋นยืนเผชิญหน้ากัน คล้ายสนทนาพาทีผ่านพลัง แต่มันไม่อาจล่วงรู้ได้เลยว่าทั้งคู่คุยเรื่องอะไรกัน

กระทั่งก่อนที่ทั้งคู่จะพากันเดินออกมา สายตาที่ต้วนหลิงเทียนใช้มองหลิงเจวี๋ยอวิ๋นก็เย็นชาราวไม่สบอารมณ์หลิงเจวี๋ยอวิ๋นด้วยซ้ำ

ทว่าด้านหลิงเจวี๋ยอวิ๋นที่เดินตามออกมาภายหลัง กลับเดินยิ้มหน้าระรื่นอย่างผิดวิสัย

ตอนนั้นมันเองก็รู้สึกว่าฉากเรื่องราวแปลกประหลาดพิกล

ตอนนี้พอมาเห็นทัศนคติทีท่าของหลิงเจวี๋ยอวิ๋นที่มีต่อต้วนหลิงเทียน มันก็ยิ่งคิดว่าเรื่องราวยิ่งมายิ่งแปลกประหลาดไปกันใหญ่

“เมื่อก่อนเจ้าเป็นจิตวิญญาณของอุปกรณ์เทพแบบไหนหรือ?”

ต้วนหลิงเทียนที่ยืนหลับตาอยู่เงียบๆนั้น ผิวเผินคล้ายคนกำลังพักผ่อน แต่อันที่จริงเขากำลังสนทนากับ หวงเอ้อ จิตวิญญาณกระบี่ที่พึ่งเข้ามาอาศัยในทะเลวิญญาณของเขา

“เป็นกระบี่เทพระดับสูง หงส์สวรรค์สะท้อนลักษณ์”

หวงเอ้อตอบ

“โฮ่? เจ้าเคยเป็นจิตวิญญาณกระบี่มาก่อนรึนี่?”

เสียงปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดินดังขึ้น ฟังดูประหลาดใจอยู่บ้าง “หากเจ้าเคยเป็นจิตวิญญาณกระบี้เทพระดับสูงมาก่อน ที่จะยอมเป็นจิตวิญญาณให้กระบี่ของเจ้าหนูนี่…นับว่าเป็นเรื่องดียิ่งนัก เพราะเจ้าที่เคยเป็นจิตวิญญาณกระบี่มาก่อนต้องผสานเข้ากับกระบี่หลิงหลง 7 เปลี่ยนของเจ้าหนูได้รวดเร็วกว่าจิตวิญญาณอุปกรณ์เทพชนิดอื่น!”

“มีอีกเรื่องที่ท่านยังไม่รู้…กระบี่หงส์สวรรค์สะท้อนลักษณ์ กับกระบี่หลิงหลง 7 เปลี่ยนในร่างเขา ล้วนถูกสร้างขึ้นมาโดยผู้แข็งแกร่งที่สุดคนเดียวกัน ทั้งังถูกหลอมสร้างขึ้นมาติดๆกัน เรียกว่ากระบี่ทั้งสองเล่มได้อยู่ด้วยกันมานาน อีกทั้งวิญญาณกระบี่ของกระบี่เทพหลิงหลง 7 เปลี่ยน กับข้าวิญญาณของกระบี่หงส์สวรรค์สะท้อนลักษณ์ ก็ได้ถือกำเนิดขึ้นมาในเวลาไล่เลี่ยกัน”

หวงเอ้อกล่าวด้วยน้ำเสียงหวนรำลึก “ด้วยเหตุนี้ข้าจึงเรียกจิตวิญญาณกระบี่หลิงหลง 7 เปลี่ยนว่าพี่สาว…ครั้งนี้หากมิใช่ว่าในร่างเขาเป็นกระบี่หลิงหลง 7 เปลี่ยน ให้เป็นกระบี่เทพระดับสูงอื่นใด แม้ข้าอาจจะตัดสินใจเช่นนี้ แต่ก็ไม่มีทางด่วนตัดสินใจได้ในเวลาอันสั้นแน่นอน…”

วาจาประโยคด้านบนนับว่าหวงเอ้อได้เปิดเผยความสัมพันธ์ระหว่างตัวนางกับอดีตจิตวิญญาณในกระบี่หลิงหลง 7 เปลี่ยนออกมา น้ำเสียงยามกล่าวยังฟังดูคิดถึงจิตวิญญาณกระบี่หลิงหลง 7 เปลี่ยนไม่น้อย

“นี่เจ้ารู้จักจิตวิญญาณกระบี่หลิงหลง 7 เปลี่ยนด้วยงั้นเหรอ? เช่นนั้น…เจ้ารู้หรือไม่ว่าผู้ใดเคยเป็นเจ้าของๆกระบี่หลิงหลง 7 เปลี่ยน และมีความเกี่ยวข้องกับอาสามอย่างไร?”

ต้วนหลิงเทียนเอ่ยถาม

“อุปกรณ์เทพระดับสูง ล้วนหาได้ยากยิ่ง ไม่ว่าผู้ใดในดินแดนแห่งทวยเทพก็ปรารถนาอยากครอบครอง…และไม่ว่าจะเป็นอุปกรณ์เทพระดับสูงใดๆ ผู้คนก็รู้จักกันดี กระทั่งผู้ถือครองยังเป็นตัวตนอันทรงพลังเช่นกัน”

หวงเอ้อกล่าวต่อ “เจ้าของเดิมของกระบี่หลิงหลง 7 เปลี่ยนนั้น…ในดินแดนการล่มสลายแห่งทวยเทพเกรงว่าคงไม่มีใครไม่รู้จัก”

“ทว่าสำหรับเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเจ้าของเดิมกระบี่หลิงหลง 7 เปลี่ยนกับเซี่ยเจี๋ย เจ้าคงต้องไปถามเซี่ยเจี๋ยเอาเอง…ข้าบอกไม่ได้ ทั้งไม่ง่ายที่จะบอก”

พอหวงเอ้อกล่าวจบคำ ต้วนหลิงเทียนก็ได้ยินเสียงถอนหายใจของนาง ทำให้ต้วนหลิงเทียนตระหนักได้ว่าท่าทางความสัมพันธ์ระหว่างเจ้าของเดิมของกระบี่หลิงหลง 7 เปลี่ยนกับเซี่ยเจี๋ยจะไม่ธรรมดา

“เจ้าเคยได้ยินเจ้าบอกว่ากระบี่หลิงหลง 7 เปลี่ยนเป็นอุปกรณ์เทพระดับสูงสุด…นั่นหมายความว่าต่อให้เป็นอุปกรณ์เทพก็ยังแบ่งออกเป็นระดับต่างๆอย่าง ต่ำกลางสูงอะไรงั้นสิ?”

ต้วนหลิงเทียนเอ่ยถาม

ในอดีตเขารู้ก็แต่ว่ากระบี่หลิงหลง 7 เปลี่ยนเป็นอุปกรณ์เทพ ที่ทรงหลังเหนือกว่าอุปกรณ์อมตะระดับจักรพรรดิ และยังมีจิตวิญญาณถือกำเนิดขึ้นมา เรียกว่าเป็นจิตวิญญาณแรกกำเนิด

เขาเองก็ไม่รู้รายละเอียดว่าอุปกรณ์เทพยังมีระดับต่างๆ

“ใช่”

ห้วงเอ้อกล่าว “อุปกรณ์เทพเองก็แบ่งได้เป็นสามหกเก้า มีอุปกรณ์เทพระดับต่ำ ระดับกลาง ระดับสูง”

“แล้วเหนืออุปกรณ์เทพระดับสูงล่ะ ยังมีอุปกรณ์เทพระดับอื่นอีกไหม?”

ต้วนหลิงเทียนเอ่ยถาม เพราะเขาเคยได้ยินนางเรียกกระบี่หลิงหลง 7 ว่าอุปกรณ์เทพระดับสูงสุดมาก่อน

“ไม่มีแล้ว”

หวงเอ้อกล่าวต่อ “อุปกรณ์เทพระดับสูงก็คืออุปกรณ์เทพระดับสูงสุดเท่าที่จักมีได้ ที่ข้าเคยกล่าวว่าอุปกรณ์เทพระดับสูงสุดนั้นเพราะมันก็คืออุปกรณ์เทพระดับสูงที่ค่อนข้างล้ำค่าเหนืออุปกรณ์เทพระดับสูงอื่นๆ และยังเป็นอะไรที่มีแต่ผู้แข็งแกร่งที่สุดที่เชี่ยวชาญในศาสตร์แห่งการหลอมมากเท่านั้นที่จะหลอมสร้างขึ้นมาได้”

“การหลอมอุปกรณ์เทพระดับสูงนั้นไม่เพียงแต่ต้องอาศัยความชำนาญถึงขีดสุดของผู้หลอม วัตถุดิบที่ใช้ยังหาได้ยากเย็นยิ่ง ที่สำคัญสภาพแวดล้อมและเวลาที่จะหลอมสร้างขึ้นมายังต้องจำเพาะเจาะจง…กล่าวได้ว่า จะคน เวลา สถานที่ วัตถุดิบ ล้วนไม่อาจขาดสิ่งใดได้เลย”

……

คำพูดของหวงเอ้อทำให้ต้วนหลิงเทียนเข้าใจเรื่องอุปกรณ์เทพระดับสูงเพิ่มขึ้น

นอกจากนั้นหวงเอ้อก็อธิบายความแตกต่างระหว่างอุปกรณ์เทพระดับต่ำและระดับกลางเพิ่มเติม ทำให้ต้วนหลิงเทียนพอจะเข้าใจระดับพลังของพวกมัน

‘ที่แท้อุปกรณ์เทพที่เหล่าจักรพรรดิสวรรค์มักครอบครองกัน และสามารถก่อกำเนิดจิตวิญญาณอุปกรณ์ขึ้นมาได้ ก็ล้วนแล้วแต่เป็นอุปกรณ์เทพระดับต่ำ น้อยคนนักที่จะมีอุปกรณ์เทพระดับกลางเอาไว้ในครอบครอง’

‘อีกทั้งความแตกต่างระหว่างอุปกรณ์เทพยังมีแค่ 3 ระดับอย่างต่ำกลางสูงเท่านั้น ไม่เหมือนกับอุปกรณ์อมตะที่นอกจากต่ำกลางสูงแล้วยังมีขุนนาง ราชา จอมราชัน และจักรพรรดิ…’

‘ที่สำคัญเลยก็คือมีแต่อุปกรณ์เทพขึ้นไปเท่านั้นถึงจะตั้งครรภ์วิญญาณ และอุบัติมีวิญญาณแรกกำเนิดได้…สำหรับอุปกรณ์อมตะนั้น มีแต่อุปกรณ์อมตะระดับจักรพรรดิ ที่สามารถบีบคั้นสิ่งมีชีวิตให้เข้าไปสถิตย์ จนกลายเป็นจิตวิญญาณสถิตย์อุปกรณ์’

‘จิตวิญญาณแรกกำเนิด กับจิตวิญญาณสถิตย์อุปกรณ์ ที่แท้กลับมีความแตกต่างกันในเรื่องของการถือกำเนิด…อย่างแรกถือกำเนิดขึ้นมาเอง ส่วนอย่างหลังเป็นการสร้างขึ้นมา’

‘อีกทั้งตัวจิตวิญญาณแรกกำเนิด ที่ถือกำเนิดขึ้นมาเองของอุปกรณ์เทพ ก็สามารถมอบความช่วยเหลือให้กับผู้ใช้ได้มากกว่าจิตวิญญาณสถิตย์ศาสตราที่ถูกสร้างขึ้นมาของอุปกรณ์อมตะระดับจักรพรรดิหลายส่วน’

คิดถึงจุดนี้ลูกตาต้วนหลิงเทียนก็หดหยีลงเล็กน้อย ในใจยังคิดถึงเจดีย์หลิงหลง 7 สมบัติขึ้นมา

ภายในเจดีย์หลิงหลง 7 สมบัตินั้น มีจิตวิญญาณสถิตย์เจดีย์อยู่ และนั่นก็คือผู้เฒ่าหั่ว อีกาทองคำ 3 ขาที่ถูกจับมาขังเอาไว้ในเจดีย์

‘ยิ่งไปกว่านั้น กระบี่หลิงหลง 7 เปลี่ยนที่ไร้วิญญาณ แม้พลังอานุภาพจะเทียบได้กับอุปกรณ์อมตะระดับจักรพรรดิ…แต่นั่นยังเป็นแค่อุปกรณ์อมตะระดับจักรพรรดิที่ไม่มีจิตวิญญาณสถิตย์’

‘อุปกรณ์อมตะระดับจักรพรรดิที่มีจิตวิญญาณสถิตย์ มันทรงพลังเหนือกว่าอุปกรณ์อมตะระดับจักรพรรดิที่ไม่มีวิญญาณสถิตย์มากมาย’

ตอนนี้ต้วนหลิงเทียนก็ตระหนักถึงความแตกต่างของระดับอุปกรณ์อมตะระดับจักรพรรดิที่มีกับไม่มีวิญญาณ

อุปกรณ์อมตะระดับจักรพรรดิ หากไร้จิตวิญญาณสถิตย์ล่ะก็ พลังอานุภาพของมันจะด้อยกว่าอุปกรณ์อมตะระดับจักรพรรดิที่มีจิตวิญญาณสถิตย์มาก

“ออกมากันแล้ว”

“ในที่สุดพวกมันก็ออกมากันได้เสียที!”

ทันใดนั้นเองก็มีเสียงโพล่งดังเข้าหูต้วนหลิงเทียน ทำให้เขาลืมตาขึ้นอย่างไม่รู้ตัว

พอมองไปก็เห็นร่าง 2 ที่กำลังก้าวเดินออกมาจากห้องโถง

กล่าวได้ว่า ตอนนี้ในที่สุดก็มีผู้คนมารวมตัวกันครบ 10 คนตามจำนวนห้องโถง

“ขอแสดงความยินดีกับพวกเจ้าด้วยที่สามารถผ่านบททดสอบแรกของวังจอมราชันอมตะข้าได้…”

ทันใดนั้นเอง เสียงที่ต้วนหลิงเทียนสงสัยว่าจะเป็นจอมราชันอมตะสวรรค์ใต้พลันดังขึ้นอีกครั้ง “ต่อไปข้าจักมอบเกราะอมตะระดับราชาที่ได้รับการขัดเกลาหล่อเลี้ยงจากจอมราชันอมตะจำนวน 3 ชิ้นให้เป็นของรางวัล ส่วนเรื่องที่พวกเจ้าจะแบ่งกันอย่างไรนั้น…ย่อมสุดแล้วแต่พวกเจ้า!”WSSTH ตอนที่ 3,012 : โทษที…

เกราะอมตะระดับราชา ที่ได้ผ่านการขัดเกลาหล่อเลี้ยงจากจอมราชันอมตะ 3 ชิ้น!

พอได้ฟังเสียงที่สมควรเป็นจอมราชันอมตะสวรรค์ใต้กล่าวจบ ลูกตาของต้วนหลิงเทียนไม่เว้นคนอื่นๆก็ลุกวาวสว่างจ้าขึ้นมาทันที

และครู่ต่อมา ท่ามกลางสายตาของทุกคน เหนือขึ้นไปด้านบน ก็ปรากฏชุดเกราะสีดำ 3 สนิท 3 ชิ้นผุดโผล่จากความว่างเปล่า มองไปประหนึ่งเป็นชุดเกราะของเทพปีศาจก็ไม่ปาน! นอกจากแสงสีดำที่เปล่งออกมาเรืองๆอย่างน่ากลัวแล้ว ยังมีเส้นสายอัสนีสีม่วงแล่นวาบแปลบปลาบตลอดเวลา!!

และทุกคราที่อัสนีสีม่วงแลบลั่นออกมา ความว่างเปล่าโดยรอบพลันสะท้านสะเทือน จากนั้นกลิ่นอายพลังลี้ลับหนึ่งก็เริ่มแผ่ซ่านปกคลุมไปในบรรยากาศ ให้ต้วนหลิงเทียนและคนอื่นๆสัมผัสได้ชัดเจน

จังหวะนี้ต้วนหลิงเทียนและคนอื่นๆรู้สึกเสมือนตกลงสู่ก้นบึ้งของหุบเหวอันมืดมิด!

“นี่น่ะเหรอ เกราะอมตะระดับราชาทั้ง 3 ชิ้นที่จอมราชันอมตะใช้พลังห่อเลี้ยงขัดเกลาที่ว่า…”

สีหน้าต้วนหลิงเทียนฉายแววลิงโลดออกมาทันใด ดวงตายังคล้ายมีเปลวเพลิงแห่งความปรารถนาลุกโชน!

เพราะอุปกรณ์อมตะระดับราชาที่ได้จอมราชันอมตะใช้พลังหล่อเลี้ยงขัดเกลานั้น มันย่อมทรงพลังสุดที่อุปกรณ์อมตะระดับราชาทั่วไปจะเทียบเทียมได้ ชุดเกราะก็เช่นกัน แค่กลิ่นอายที่แผ่ออกมาเขาก็สัมผัสได้ทันทีว่าเกราะอ่อนเกล็ดแดงอันเป็นเกราะอมตะระดับราชาของเขานั้น อ่อนดอยกว่าเกราะทั้ง 3 ชิ้นชัดเจน!

ฟุ่บ! ฟุ่บ! ฟุ่บ! ฟุ่บ! ฟุ่บ!

…

ในขณะที่ต้วนหลิงเทียนพึ่งจะคิดเปรียบเทียบพลังอำนาจของพวกมันกับเกราะที่เขามีในใจจบ เขาก็ได้ยินเสียงแหวกฝ่าสายลมฉับไวดังขึ้น 8 สำเนียง พอมองไปก็เห็นว่าคนอื่นๆนอกจากเขากับหลิงเจวี๋ยอวิ๋น บัดนี้….แต่ละคนพุ่งวาบไปเป็นเส้นแสง บึ่งตรงไปทางเกราะอมตะระดับราชาอันได้รับการหล่อเลี้ยงขัดเกลาด้วยยพลังจากจอมราชันอมตะทั้ง 3 ชิ้นที่ลอยล่องกลางหาวตาเป็นมัน!

เชวียจิงอวี่ก็เป็น 1 ใน 8 คนที่ว่าเช่นกัน

บางทีมันอาจจะมีเกราะอมตะระดับราชาไว้ในครอบครอง แต่ปกติแล้วเกราะอมตะระดับราชาที่มันมีก็แค่เกราะอมตะระดับราชาทั่วไป ไม่ได้มีจอมราชันอมตะมาใช้พลังขัดเกลาหล่อเลี้ยงอะไรทั้งสิ้น

อุปกรณ์อมตะระดับราชาประเภทศาสตราที่ได้รับการขัดเกลาหล่อเลี้ยงด้วยพลังจากจอมราชันอมตะนั้นว่าล้ำค่าและหายากแล้ว แต่ชุดเกราะกลับหายากยิ่งกว่า กระทั่ง 3 นิกาย 2 ตระกูลยังแทบไม่มี เช่นนั้นจะนับประสาอะไรกับขุมกำลังอื่นๆ…

สำหรับผู้ฝึกตนอิสระแล้ว มีคนจำนวนนับได้ด้วยนิ้วมือข้างเดียว ที่ล่วงรู้กันว่าถือครองเกราะอมตะระดับราชาที่ได้รับการขัดเกลาหล่อเลี้ยงจากจอมราชันอมตะ

ด้วยเหตุนี้ มูลค่าของเกราะอมตะระดับราชาที่ได้รับการขัดเกลาหล่อเลี้ยงด้วพลังของจอมราชันอมตะสูงเพียงใด ก็พอจะทราบได้

ในเมื่อบัดนี้ปรากฏเกราะอมตะระดับราชาที่ว่าตั้งอยู่ 3 ชิ้นเบื้องหน้า ยังจะมีผู้ใดไม่บังเกิดความอยากได้อยากมี?

ซู่ม! ซู่ม! ซู่ม! ซู่ม! ซู่ม!

…

ทั้ง 8 ร่างที่พุ่งทะยานขึ้นไปบนอากาศหมายช่วงชิงเกราะอมตะทั้ง 3 แต่ละคนล้วนระเบิดพลังออกมาอย่างดุร้าย ทุกร่างคนรวดเร็วดั่งสายลมกรรโชก กระบวนท่าที่ซัดออกไปหมายช่วงชิงยังฉับไวปานอัสนีฟาดผ่า ท่าทางไม่ว่าใครก็อยากได้เกราะอมตะมาครองก่อนผู้อื่น

มีเพียงต้วนหลิงเทียนกับหลิงเจวี๋ยอวิ๋นเท่านั้นที่ยังคงยืนนิ่งแลดูไม่รีบไม่ร้อน

“ข้าอยากได้ตัวนึง…เป็นตัวซ้ายสุดนั่น”

หลิงเจวี๋ยอวิ๋นหันไปมองกล่าวกับต้วนหลิงเทียน

“อย่างเจ้ายังขาดเกราะอมตะระดับราชาไว้ใช้หรือ?”

คิ้วต้วนหลิงเทียนเลิกขึ้น

ในสายตาของเขา หลิงเจวี๋ยอวิ๋นผู้นี้มาจากดินแดนการล่มสลายแห่งทวยเทพ ในตัวไม่พ้นต้องมีอุปกรณ์เทพหรืออุปกรณ์อมตะระดับจักรพรรดิในครอบครอง มาตอนนี้พอได้ยินอีกฝ่ายออกปากว่าอยากได้เกราะอมตะระดับราชาตัวหนึ่ง แม้จะไม่ใช่ระดับราชาแต่เป็นระดับจอมราชันก็ยังทำให้เขาประหลาดใจอยู่ดี

“ข้ารู้ว่าเจ้ากำลังคิดอะไรอยู่”

ได้ยินคำถามของต้วนหลิงเทียน หลิงเจวี๋ยอวิ๋นก็ก่าวออกมาเสียงเรียบ “ในตอนที่ข้าหลบหนีออกจากดินแดนการล่มสลายแห่งทวยเทพ แม้ข้าจะคว้าอุปกรณ์เทพติดมือมาบ้าง กระทั่งอุปกรณ์อมตะระดับจักรพรรดิก์มีไม่ขาด ที่สำคัญภายหลังเข้ามาในนี้ ข้าก็ได้รับอุปกรณ์อมตะระดับราชามาครองไม่น้อย…”

“แต่เจ้าคิดว่า…ข้าจะเอาอุปกรณ์เทพ ไม่ก็อุปกรณ์อมตะระดับจักรพรรดิ หรือแม้แต่อุปกรณ์อมตะระดับราชาที่ข้าได้มาจากคนที่ข้าฆ่าออกมาใช้ได้ง่ายๆรึไร?”

กล่าวถึงจุดนี้หลิงเจวี๋ยอวิ๋นก็หยีตามองจ้องต้วนหลิงเทียนเขม็ง “ว่าไปสถานการณ์เจ้ายังจะต่างอะไรกับข้า หรือพอออกไปด้านนอกแล้ว เจ้ากล้าควักกระบี่เทพระดับสูงนั่นออกมาใช้ต่อหน้าผู้อื่นง่ายๆ? เกิด 3 นิกาย 2 ตระกูลรู้ว่าเจ้ามีของดีในมือ ให้เจ้าร้ายกาจและมากพรสวรรค์แค่ไหน หากเจ้าไม่คายของออกไปก็คงอยู่ยาก สุดท้ายไม่พ้นพวกมันได้รวมหัวกันฆ่าเจ้าปล้นของแน่นอน”

“อีกทั้งหลังเข้ามาในแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำ แม้ข้าจะเจออุปกรณ์อมตะระดับราชาประเภทศาสตราที่ผ่านการขัดเกลาหล่อเลี้ยงจากจอมราชันอมตะมาแล้ว แต่ข้าไม่เคยได้เกราะเลยสักชิ้น”

หลิงเจวี๋ยอวิ๋น

“ก็นะ…”

หลังได้ฟังสถานการณ์ของหลิงเจวี๋ยอวิ๋น ต้วนหลิงเทียนก็เข้าใจได้ทันที

เหตุผลดังกล่าวของหลิงเจวี๋ยอวิ๋น คงไม่มีใครรู้ดีไปกว่าเขาแล้ว

อย่างตัวเขาเอง หากไม่อาจรับประกันได้ว่าจะสามารถฆ่าศัตรูได้แน่นอน และไร้มือที่สามลอบจับตาดูอยู่ เขาก็ไม่กล้าควักกระบี่หลิงหลง 7 เปลี่ยนออกมาฆ่าคนแน่นอน

ยิ่งไปกว่านั้นหากมองตามสถานการณ์ตอนนี้ ถ้าไม่ตกลงกันก่อน แล้วเกิดต้องประมือกับหลิงเจวี๋ยอวิ๋นเพราะเรื่องชิงของกัน เกรงว่าโอกาสชนะของเขาคงน้อยนิดเต็มที เพราะอีกฝ่ายสมควรมีอุปกรณ์เทพ! และสมควรเป็นอุปกรณ์เทพที่มีจิตวิญญาณ!

จริงอยู่ที่เขายังมีโอกาสชนะ แต่ประเด็นคือเขาไม่คิดจะลงมือกับหลิงเจวี๋ยอวิ๋นเพราะแย่งชิงของแม้แต่น้อย

ไม่ต้องกล่าวถึงเรื่องอื่นใดให้มาก เอาแค่หลิงเจวี๋ยอวิ๋นมอบจิตวิญญาณแรกกำเนิดของอุปกรณ์เทพระดับสูงให้เขาแบบนี้ ก็มากพอให้เขาซาบซึ้งน้ำใจของหลิงเจวี๋ยอวิ๋นแล้ว แม้กล่าวไปในระดับหนึ่งจะมีการทำข้อตกลงที่ได้ผลประโยชน์ร่วมกันก็เถอะ

“ถ้างั้นเกราะอมตะนั่นเจ้าก็เอาไปตัวนึง ส่วนอีก 2 ตัวที่เหลือเป็นของข้าแล้วกัน แต่เจ้าไม่คิดเอาเพิ่มแน่รึ?”

หลังพยักหน้ารับทราบ ต้วนหลิงเทียนก็หันไปมองกล่าวกับหลิงเจวี๋ยอวิ๋นเสียงเรียบ อย่างไรก็ตามฟังจากคำพูดของเขาได้เปิดเผยเจตนาชัดเจน ว่าเกราะอมตะระดับราชาที่เหลืออีก 2 เขาจะเอาหมด ไม่ได้เห็นหัวอีก 8 คนแม้แต่น้อย

“ไม่ล่ะ ข้าเก็บเอาไว้ใช้เองแค่ตัวเดียวก็พอ”

หลิงเจวี๋ยอวิ๋นยักไหล่พลางเอ่ยออกเสียงเรียบ

ปง! ปง! ปง! ปง! ปง!

…

ในขณะที่ต้วนหลิงเทียนกับหลิงเจวี๋ยอวิ๋นกำลังคุยกันอย่างไม่รีบไม่ร้อน ด้าน 8 คนที่กระโจนร่างขึ้นไปช่วงชิ่งเกราะอมตะระดับราชาทั้ง 3 บัดนี้ก็ได้ปะทะพัวพันกันอีรุงตุงนัง การต่อสู้ยังแลดูดุเดือดไม่น้อย เรียกว่าแต่ละคนซัดกระบวนท่าออกมาอย่างไม่เกรงใจ ใครจะโดนมันก็ช่างเพราะบัดนี้ทุกคนล้วนเป็นศัตรู!

และในขณะที่ต้วนหลิงเทียนชมมองการปะทะกลางหาวได้สักพัก เขาก็สังเกตเห็นว่า…

ในระหว่างที่ทั้ง 8 กำลังรบติดพันกันนั้น หากใครส่อแววว่าจะฉวยโอกาสคว้าชิ้นปลามันไปก่อน จะกลายเป็นเป้าการโจมตีของคนที่เหลือทันที เพราะดูเหมือนจะไม่มีใครยอมให้ใครได้ครองเกราะอมตะระดับราชานั่นเป็นคนแรก!

ภายใต้สถานการณ์ดังกล่าว ทั้ง 8 จึงเอาแต่รบติดพันกันเอง ไม่มีใครกล้าแตะเกราะอมตะระดับราชาทั้ง 3 ชิ้นเลย

และในการรบติดพันของทั้ง 8 ก็ยากจะหาตัวผู้แพ้ผู้ชนะ อีกทั้งต่างคนต่างก็ระวังตัวแจ จึงไม่อาจบอกได้ว่าเรื่องราวจะจบลงเมื่อใด

“หืม? ไฉนพวกเรามีกันแค่ 8 คนเล่า?”

และในบรรดาคนทั้ง 8 ที่ประมือกันกลางหาว ชายคนหนึ่งที่ฉากหลบออกมาเพื่อพักหายใจ ก็พึ่งจะรู้สึกถึงสถานการณ์โดยรอบ ส่วนอีก 7 คนที่เหลือก็ยังคงปะทะติดพันกันอยู่อย่างเอาเป็นเอาตายไม่ได้รู้เรื่องราวใดๆ

ปงงง!

จากนั้นมันก็เลือกที่จะถีบเท้าย่ำความว่างเปล่าฉากร่างหลบออกมาให้ห่างวงต่อสู้เป็นการชั่วคราว ค่อยก้มลงมามองเบื้องล่าง จึงพบว่ายังมี 2 คนที่ยังยืนอยู่บนพื้นและไม่ได้เคื่อนไหวลงมือใดๆเลยอยู่นาน ปานไม่ได้เห็นเกราะอมตะระดับราชาทั้ง 3 เป็นสำคัญ

“พวกเจ้าทั้งคู่…ไม่สนใจเกราะอมตะระดับราชาทั้ง 3 นั่นรึ?”

ผู้ที่ถอนตัวออกมาจากวงต่อสู้เป็นชายวัยกลางคนผู้หนึ่ง มันมองจ้องไปยังต้วนหลิงเทียนกับหลิงเจวี๋ยอวิ๋นสักพัก สองตาก็ทอประกายเรืองขึ้นพลางเอ่ยถามออกไปเสียงดัง

เสียงของมันไม่เพียงดัง แต่ยังแฝงพลังบางส่วนเอาไว้ ทำให้ปลุกอีก 7 คนที่เหลือที่กำลังสู้กันให้ได้สติทันที จากนั้นแต่ละคนเพียงมองสบตากันสักพัก ก็พร้อมใจกันหยุดมือ ค่อยผละร่างออกจากกัน แล้วก้มลงไปมองต้วนหลิงเทียนกับหลิงเจวี๋ยอวิ๋น

พอเห็นต้วนหลิงเทียน ร่าง 4 ใน 7 คนก็สะท้านไปทันใด

เพราะพวกมันตระหนักได้ว่าชายหนุ่มชุดม่วงผู้นี้ สมควรเข้าใจความลึกซึ้งของกฏแห่งดิน 2 ประการแล้ว เรียกว่าพลังฝีมือของอีกฝ่าย สูงกว่าพวกมันทุกคน!

โดยเฉพาะอย่างยิ่งพลังป้องกันของอีกฝ่าย ทำให้พวกมันบังเกิดความสิ้นหวังจับใจแล้วจริงๆ!

พวกมันรู้ดีแก่ใจว่าอาศัยพลังป้องกันนรกนั่นของอีกฝ่าย ต่อให้พวกมันทุ่มเทพลังจู่โจมให้ตายก็ไม่ต่างใดจากเอาไข่ไปกระแทกหิน ไม่อาจทำร้ายได้แม้แต่ปลายผมของชายหนุ่มชุดม่วง เป็นพลังป้องกันที่ร้ายกาจถึงขนาดนั้น! อีกฝ่ายไม่พ้นเข้าใจความลึกซึ้งประการที่สองของกฏแห่งดินที่เน้นในแง่ป้องกันเป็นหลักแน่แท้!!

“เอ๋?”

ในขณะที่ทั้ง 4 มองจ้องต้วนหลิงเทียนนั้น ในแววตาทั้งท่าทีก็เผยยความหวั่นหวาดยำเกรงออกมาให้เห็นได้ชัด จนที่เหลืออีก 3 คนสังเกตเห็นได้แทบจะทันที

3 คนนี้ เป็น 3 คนที่ออกมาจากห้องโถงหลังสุด จึงไม่ได้เห็นการปะทะกันระหว่างต้วนหลิงเทียนกับร่างรวมจิตต่อสู้ทั้ง 7 ดังนั้นพวกมันจึงไม่รู้เลยว่าความแข็งแกร่งของต้วนหลิงเทียนร้ายกาจขนาดไหน…

“เจ้าหนุ่มชุดม่วงนั่นร้ายกาจมากหรือ?”

“เจ้านั่นยังอายุไม่ถึงร้อยปี…จะแข็งแกร่งไปกว่าพวกเราจริงหรือ?”

2 ใน 3 คนเอ่ยถามออกมา พลางกวาดตามองไปยังร่างทั้ง 4 ก่อนจะไปหยุดอยู่ที่ชายวัยกลางคนที่ผละออกจากการต่อสู้ไปคนแรก

“มันแข็งแกร่งหรือไม่ พวกเจ้าก็ไปลองดูได้…”

ชายวัยกลางคนที่ถอนตัวออกมาคนแรกกล่าวตอบ พลางยกยิ้มแสยะที่มุมปาก

3 คนที่พึ่งออกมาจากห้องโถงหลังสุดนั้น พลังฝีมือพอๆกันกับมัน หากคิดจะต่อกรกับต้วนหลิงเทียนยังนับว่ายังห่างไกลนัก!

“ต้วนหลิงเทียน”

สุดท้ายก็เป็นชายชราคนหนึ่งที่ได้เห็นพลังของต้วนหลิงเทียน ออกตัวแทนทุกคน มันมองไปที่ต้วนหลิงเทียนพลางกล่าวออกมาเสียงดัง “พลังฝีมือของเจ้าพวกเราที่เหลือล้วนรับทราบดีแล้ว…เอาเช่นนี้เป็นไร เกราะอมตะระดับราชาทั้ง 3 ที่ได้รับการขัดเกลาหล่อเลี้ยงจากจอมราชันอมตะ เจ้าก็เลือกไปก่อนตัวหนึ่งเถอะ ส่วนอีก 2 ตัวที่เหลือให้พวกเรา 8 คนช่วงชิงกันเองดีหรือไม่?”

พอชายชราออกตัวกล่าวออกมาเช่นนี้ เว้นแต่ทั้ง 3 คนที่ไม่รู้ได้แต่ขมวดคิ้วย่นเป็นปม อีก 4 คนที่เหลือไม่เว้นเชวียจิงอวี่ ก็พยักหน้าเห็นด้วย “ใช่แล้ว ต้วนหลิงเทียน เกราะอมตะระดับราชา 3 ตัวนี่ เจ้าเลือกไปก่อนเลย 1 ตัวเถอะ”

“ต้วนหลิงเทียน เชิญเจ้าเลือกก่อนเลย”

“ใช่ๆ อีก 2 ตัวที่เหลือพวกเราค่อยตัดสินกันเอง”

…

คนที่เหลือทั้ง 4 ไม่เว้นเชวียจิงอวี่เอ่ยออกมาเสียงดังฟังชัด

จังหวะนี้ ทั้ง 3 ที่พึ่งออกจากโถงมาภายหลังก็ตระหนักได้จากท่าทีของเชวียจิงอววี่และอีก 4 คนที่เหลือ ว่าต้วนหลิงเทียนนั้นไม่ธรรมดา “หรือ…เจ้าหนุ่มชุดม่วงคนนั้น จะเข้าใจความลึกซึ้งแห่งกฏ 2 ประการแล้ว?”

“อาจเป็นได้…หาไม่แล้วทั้ง 4 คนทีมีพลังทัดเทียมกับพวกเรา ไหนเลยจะยอมสละเกราะอมตะระดับราชาให้มันเลือกไปก่อนตึวนึงง่ายๆ? สุดท้ายนี่ก็เป็นเกราะอมตะระดับราชาที่ได้รับการขัดเกลาหล่อเลี้ยงจากจอมราชันอมตะ!”

“คนที่พวกมันหวาดกลัว ข้าเกรงว่าพวกเราเองก็คงไม่ใช่คู่มือ…เช่นนั้นหากมันต้องการสักตัว ก็ให้มันไปก่อนเถอะ”

ไม่นานทั้ง 3 ก็เห็นพ้องต้องกันเหมือนคนอื่นๆ ตัดสินใจให้ต้วนหลิงเทียนเลือกเกราะอมตะไปก่อนตัวหนึ่ง

ครู่ต่อมาสายตาของทั้ง 8 ก็จับจ้องมองไปยังต้วนหลิงเทียนเขม็ง เฝ้ารอคำตอบของต้วนหลิงเทียนอย่างอดทน

ในสายตาของคน 3 คนที่พึ่งออกมาจากโถง ก็เชื่อว่าต้วนหลิงเทียนน่าจะเห็นด้วยกับเรื่องนี้

ส่วนอีก 5 คนนั้นกังวลเล็กน้อย ด้วยกลัวว่าต้วนหลิงเทียนจะกลายเป็นสิงโตปากกว้าง เขมือบกลืนเกราะอมตะระดับราชาทั้ง 3 ในคำเดียว! ถึงตอนนั้นหากไม่ได้รับความร่วมมือจากทุกคน เกรงว่าพวกมันคงไม่อาจเอาชนะต้วนหลิงเทียนได้แน่!!

แน่นอนว่าต่อให้ทุกคนร่วมมือกัน เต็มที่ก็คงทำได้แค่สู้เสมอกับต้วนหลิงเทียน แต่คิดจะเอาชนะหรือเข่นฆ่าต้วนหลิงเทียนให้ตายนั้น พวกมันมองไม่เห็นความเป็นไปได้ดังกล่าวเลย

และที่สำคัญเลยก็คือ การร่วมมือที่ว่า…ต้องอยู่บนพื้นฐานที่พวกมันร่วมมือกันได้อย่างสนิทใจ โดยที่ไม่อาจระแวงอีกฝ่ายได้เลย! หาไม่แล้วพวกมันไม่พ้นต้องถูกต้วนหลิงเทียนไล่เก็บทีละคนๆจนตายยกก๊วนแน่!!

ในเมื่อหัวใจสำคัญของการกลุ้มรุมนี้อยู่ที่ความเชื่อใจ แต่ในเมื่อพวกมันไม่ว่าใครก็ล้วนทำเพื่อผลประโยชน์ ไหนเลยจะเชื่อใจและไว้วางใจผู้อื่นได้โดยสมบูรณ์!

หมายความว่าเรื่องให้ร่วมมือกันกำราบต้วนหลิงเทียน ก็ไม่เห็นทางเป็นไปได้เช่นกัน!

“หนึ่งตัวเหรอ?”

ภายใต้สายตาที่มองมาอย่างร้อนแรงของทั้ง 8 คน ต้วนหลิงเทียนก็ค่อยๆคลี่ยิ้มเฉยเมยออกมา พลางกล่าวด้วยน้ำเสียงสงบราบเรียบว่า “โทษที แต่เกราะอมตะระดับราชา 3 ตัวนี่…ข้าต้องการ 2!”WSSTH ตอนที่ 3,013 : พวกเจ้าเข้ามาพร้อมกันเถอะ

2 ตัว!

พอต้วนหลิงเทียนปริปากออกมา ก็เปิดประตูเห็นภูผาแจ้งไปทันทีว่าเขาต้องการเกราะอมตะระดับราชา 2 ตัว!

ได้ยินคำพูดของต้วนหลิงเทียน ทั้ง 5 คนไม่เว้นเชวียจิงอวี่ ก็ขมวดคิ้วยู่ย่น ด้วยรู้สึกว่าต้วนหลิงเทียนข่มเหงผู้คนเกินไป!

แต่กระนั้นพวกมันก็ไม่คิดต่อต้านความเอาแต่ใจของต้วนหลิงเทียน ด้วยเพราะในใจของพวกมันยังพอยอมรับการข่มเหงรังแกดังกล่าวได้! อย่างน้อยๆพวกมันก็เตรียมใจรับสถานการณ์เลวร้าวที่สุดไว้แล้ว การที่ต้วนหลิงเทียนไม่คิดจะฮุบเกราะทั้ง 3 ตัวไปหน้าตาเฉย ก็เสมือนให้ทางเดินพวกมันสายหนึ่ง!!

ส่วนทางด้าน 3 คนที่พึ่งออกมาจากห้องโถงในภายหลังนั้น ด้วยไม่เคยเห็นการลงมือของต้วนหลิงเทียนกับตา พอมาได้ยินวาจาเอาแต่ใจของต้วนหลิงเทียน พวกมันก็ทนไม่ไหวทันที

“เจ้าหนู นี่เจ้าจะไม่โลภมากไปหน่อยหรือ?”

1 ใน 2 คนที่ออกมาหลังสุดมองไปยังต้วนหลิงเทียนด้วยสีหน้าอึมครึมกล่าวออกเสียงขรึม

“อะไร? เจ้าไม่พอใจ?”

มันกล่าวจบคำได้ไม่ทันไร ไม่ทันมีเวลาให้อีก 2 คนที่ออกจากโถงภายหลังจะกล่าวเสริม ต้วนหลิงเทียนก็หันขวับไปมองมันปานอัสนี เอ่ยถามออกไปด้วยรอยยิ้มบางๆ

“เจ้าอย่างไรก็นับเป็นเด็กน้อยอายุไม่ถึงร้อย ยังหาญกล้าคิดฮุบกลืนเกราะอมตะระดับราชา 2 ชิ้นในคำเดียว นี่เจ้าคิดว่ามีปัญญากลืนมันลงคอจริงๆ?”

ชายวัยกลางคนที่กล่าววาจาออกมา มองจ้องต้วนหลิงเทียนตาดุ เอ่ยคำอย่างท้าทาย

มันพึ่งจะค้นพบว่าต้วนหลิงเทียนยังมีอายุไม่ถึงร้อยปี

ด้วยเหตุนี้มันจึงไม่คิดว่าต้วนหลิงเทียยนจะร้ายกาจอะไรมากมาย เพราะในประวัติศาสตร์ของเขตปกครองคฤหาสน์เฉวียนโยว อัจฉริยะที่อายุไม่ถึงร้อย ที่แข็งแกร่งที่สุดในตำนานอย่างดีก็มีพลังทัดเทียมกับมันเท่านั้น

“อายุไม่ถึงร้อย?”

ชายหนุ่ม 1 ใน 3 คนที่ออกจากโถงภายหลังได้แผ่สำนึกเทวะออกมาทันที ไม่นานมันก็พบว่าอายุต้วนหลิงเทียนยังไม่ถึงร้อยปีจริงๆ “อายุมันยังไม่ถึงร้อยปีจริงๆ…”

“เฮ่ย นี่พวกเจ้าปอดแหกเกินไปหรือไม่? อาศัยเด็กน้อยอายุไม่ถึงร้อยคนหนึ่งจำต้องหวาดกลัวถึงเพียงนี้?”

จากนั้นชายหนุ่มคนดังกล่าวก็หันไปกวาดตามองพวกเชวียจิงอวี่ทั้ง 5 พลางค่อนแคะออกมาอย่างดูแคลน

ทว่าเมื่อพวกเชวียจิงอวี่ถูกชายหนุ่มหันมากล่าวด้วยสีหน้าปรามาสดูแคลน ไม่เพียงแต่พวกมันจะไม่มีโมโหอะไร กลับกันยังหันไปมองชายหนุ่มด้วยสายตาทำราวกับมองตัวโง่งมแห่งยุค

พวกมันเองเมื่อครู่ยามประมือก็หยั่งวัดพลังฝีมือที่แท้จริงชายหนุ่มได้แล้ว อย่างดีก็แค่พอๆกับพวกมันเท่านั้น พึ่งจะเข้าใจความลึกซึ้งของกฏได้ประการเดียว

“ตกลง พวกเจ้าข้องใจสินะ?”

สายตาต้วนหลิงเทียนละออกจากร่างชายวัยกลางคนไปมองถามชายหนุ่มที่พึ่งพูด พลางยกยิ้มอย่างมีเลศนัย

“ไอ้หนู อย่าได้มาเสแสร้งวางมาดลึกลับอันใดกับข้าให้เสียเวลา ข้าหาได้หลงกลเจ้าไม่! หากเจ้าคิดจะฮุบเกราะอมตะระดับราชา 2 ตัวจริง เช่นนั้นก็เอาชนะข้าให้ได้เสียก่อน!”

เห็นรอยยิ้มมีเลศนัยของต้วนหลิงเทียน ชายหนุ่มก็กล่าวเย้ยออกมาอย่างท้าทาย

เห็นได้ชัดว่าจนบัดนี้ มันก็คิดว่าต้วนหลิงเทียนกำลังวางมาดยอดฝีมืออยู่

“แล้วเจ้าเล่า…มีปัญหาอะไรหรือไม่?”

ต้วนหลิงเทียนเมินชายหนุ่ม ก่อนจะหันไปมองถามชายคนที่พึ่งออกจากห้องโถงมา ในเวลาไล่เลี่ยกับที่เขากับหลิงเจวี๋ยอวิ๋นคุยกันจบ

ชายคนนี้ไม่รีบตอบคำ เพียงมองต้วนหลิงเทียนด้วยสายตาจริงจังครู่หนึ่ง จากนั้นก็นึกถึงวาจาพวกเชวียจิงอวี่ทั้ง 5 ตอนที่มันพึ่งออกมาจากโถง

ถ้อยคำของทุกคนยังชัดเจนใจ

“อายุไม่ถึงร้อยปีจริงๆ!”

“เพ่ย! ทั้งคู่ล้วนมีอายุไม่ถึงร้อย! จ้าวสวรรค์ช่วย! ที่แท้พวกมันเป็นใครมาจากไหนกันแน่!? อายุเท่านี้ก็ร้ายกาจเยี่ยงปีศาจแล้ว วันหน้าจะร้ายกาจถึงเพียงใดกัน?”

“ต้วนหลิงเทียน กับหลิงเจวี๋ยอวิ๋นรึ…หากทั้งคู่ไม่ด่วนตายไปซะก่อน วันหน้าต้องมีเชื่องเสียงเลื่องระบือไปทั่วเขตคฤหาสน์เฉวียนโยวแน่นอน”

“เหอะๆ ด้วยพรสวรรค์ของทั้งคู่ เมื่อเติบโตขึ้น เวทีคงไม่จำกัดอยู่แค่เขตปกครองคฤหาสน์เฉวียนโยวหรอก แต่คงเป็นทั่วทั้งแดนสวรรค์ใต้เลยมากกว่า!”

…

เมื่อนึกถึงวาจาดังกล่าว กอปรกับเห็นนสายตาสงบนั่นของต้วนหลิงเทียน มันจึงเลือกที่จะนิ่งๆเอาไว้ก่อน

“ดูเหมือนว่าในบรรดาพวกเจ้า 3 คน จะมีแค่เจ้าที่ไม่ได้ข้องใจอะไร”

ต้วนหลิงเทียนเห็นการตัดสินใจของชายคนนี้ก็หยีตามองมันเล็กน้อย ค่อยหันกลับไปมอง 2 คนที่ไม่พอใจเขา พลางเอ่ยออกเสียงเบาว่า “ในเมื่อพวกเจ้าไม่พอใจข้า…เช่นนั้นก็เข้ามาพร้อมกันเลยเถอะ”

สิ้นคำกล่าว ต้วนหลิงเทียนก็ย่ำพื้นลงคราหนึ่ง แม้แลดูไม่รุนแรงหากแต่ผืนดินคล้ายจะสะเทือนไปราวมีแผ่นดินไหวเบาๆ!

พริบตาต่อมา

ฟุ่บ!

ร่างต้วนหลิงเทียนพร่ามัวไปไม่ทันไร คนก็พุ่งวูบมาหยุดอยู่เบื้องหน้าชายวัยกลางคนกับชายหนุ่มที่ไม่พอใจเขาแล้ว เรียกว่าพร้อมจะเผชิญหน้ากับพวกมันทั้งคู่พร้อมๆกัน!

สองคนนี้พอได้ยินว่าเขาต้องการเกราะอมตะระดับราชา 2 ตัว พวกมันก็เผยความไม่พอใจออกมาทันที อีกทั้งวาจาของพวกมันยังฟังดูมั่นใจในตัวเอง รวมถึงคลางแคลงสงสัยความสามารถของเขาแต่แรก!

“พร้อมกัน?”

ได้ยินคำพูดของต้วนหลิงเทียน ชายหนุ่มก็หัวเราะเสีงเย็น เอ่ยคำด้วยน้ำเสียงค่อนแคะ “ไอ้หนู อย่าว่าแต่สอง อาศัยข้าคนเดียวก็จัดการเจ้าได้!”

“โฮ่”

ต้วนหลิงเทียนหยีตามองชายหนุ่มเขม็ง มุมปากเริ่มยกยิ้มมีเลศนัยอีกครั้ง “แล้วข้าจะรอดู”

“เฮอะ!”

แทบจะทันทีที่ต้วนหลิงเทียนกล่าวจบคำ ชายหนุ่มก็พ่นลมสบถเสียงเย็น จากนั้นร่างมันก็ไหววูบคราหนึ่ง คนคล้ายกลับกลายเป็นเส้นสายอัสนีฟาดผ่าไปทางต้วนหลิงเทียน!

ในมือของมันปรากฏดาบสั้นระดับราชา พิจารณาจากกลิ่นอายพลังแหลมคมที่แผ่ซ่านออกมาไม่ใช่ชั่วแล้ว เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่อุปกรณ์อมตะระดับราชาธรรมดาๆ

แต่สมควรเป็นอุปกรณ์อมตะระดับราชาที่ได้รับการขัดเกลาหล่อเลี้ยงจากจอมราชันอมตะ!

นอกจากนั้นเมื่อชายหนุ่มชักดาบสั้นออกมา นอกเหนือจากวรยุทธ์อมตะกับเวทย์พลังที่ฝึกปรือจะโคจรใช้ออกมาพร้อมๆกัน พลังเซียนอมตะต้นกำเนิดของมันยังเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นสีทอง หนุนเสริมให้ดาบสั้นทรงพลังขึ้นไปอีกขั้น

“ความลึกซึ้ง ความหมายแห่งทอง ขั้นตอนความสำเร็จเบื้องต้น?”

เมื่อสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายพลังแหลมคมทั้งแกร่งกร้าวที่อัดแน่นอยู่ในดาบสั้นของชายหนุ่ม ต้วนหลิงเทียนก็คาดเดาได้ทันทีว่าอีกฝ่ายได้เข้าใจความลึ้กซึ้งแรกของกฏแห่งทองอย่างความหมายแห่งทองจนบรรลุถึงขั้นตอนความสำเร็จเบื้องต้นแล้ว

กฏของธาตุทองนั้นโดดเด่นเรื่องการโจมตี นอกจากความลึกซึ้งที่มีพลังครอบคลุมไม่กี่ข้อ เรียกว่าความลึกซึ้งส่วนใหญ่ของมันจะเน้นหนักไปในแง่ของการเสริมอำนาจจู่โจม ทั้งทำให้พลังเซียนอมตะต้นกำเนิดมีคุณสมบัติแหลมคมแกร่งกร้าวขึ้น

วู้ม! วู้ม! วู้ม! วู้ม! วู้ม!

…

ดาบสั้นในมือของมันยิ่งมายิ่งแปล่งแสงสีทองสว่างเจิดจ้า จากนั่นเริ่มปรากฏรังสีพลังแหลมคมสีทองก่อรลักษณ์ในความว่างเปล่าขึ้นมาม้วนวนรอบร่างของมัน พาลให้ร่างคนเปล่งแสงเรืองรองออกมาปานดวงตะวัน!

อีกทั้งรังสีพลังแหลมคมสีทองที่ม้วนวนรอบกายมัน เมื่อร่างมันบรรลุถึงเบื้องหน้าต้วนหลิงเทียนแล้วตวัดดาบสั้นปาดไปทางลำคอของต้วนหลิงเทียน รังสีพลังแหลมคมสีทองดังกล่าวก็พุ่งมาประทับยังคมดาบ ยังผลให้ตัวดาบของมันยิ่งมายิ่งสว่างไสวยากชมมองตรงๆ!

วู้มมมม!!

เรียกว่าดาบสั้นของมันบัดนี้ได้ส่องสว่างเจิดจ้าเสียจนขับไล่ความมืดมิดทั้งมวลออกไปจนหมด!

ความสนใจของทุกคนก็ไปหยุดอยู่ที่พลังอานุภาพที่ดาบสั้นสำแดงออกหมดสิ้น!

อย่างไรก็ตาม ท่ามกลางสายตาที่จับจ้องมองเขม็งของทุกคน ร่างต้วนหลิงเทียนที่ยืนนิ่ง ก็ค่อยๆก้าวออกไปหาดาบสั้นที่ฟันฟาดจี้มายังลำคออย่างไม่อีนังขังขอบ!

พลังเซียนอมตะต้นกำเนิดที่โคจรแล่นพล่านอยู่ภายในที่พร้อมปะทุแต่แรก บัดนี้กลับกลายเป็นสีกากี ยังโคจรใช้ออกด้วยวรยุทธ์อมตะและเวทย์พลังเร็วไว ถ่ายทอดลงสู่กระบี่หนักไร้คมเล่มเขื่องที่ไม่ทราบเรียกออกมาตั้งแต่เมื่อไหร่ จนตัวดาบเริ่มกู่ร้องออกมาประหนึ่งมีชีวิต!

ทันใดนั้น กระบี่หนักไร้คมเล่มเขื่อง ก็แผ่ซ่านพลังอันยิ่งใหญ่สุดไพศาลออกมาอย่างน่าเกรงขาม!

“เจ้ากลับเข้าใจความลึกซึ้งของกฏแล้วจริงๆ…ทั้งเป็นความหมายแห่งดินที่บรรลุขั้นตอนเบื้องต้นแล้ว?”

ชายหนุ่มที่พุ่งร่างรวมรั้งพลังฟันดาบสั้นปาดมาทางลำคอต้วนหลิงเทียน หยีตาลง สีหน้าเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นจริงจัง

แต่เป็นธรรมดาว่ามันไม่ได้แปลกใจอะไรมากมาย

เพราะสุดท้ายแล้วคนที่จะมายืนอยู่ที่นี่ได้ ก็คือผู้ที่ผ่านการทดสอบแรกมาแล้ว อย่างน้อยๆพลังฝีมือก็ต้องอยู่ในระดับเดียวกับมัน

แต่เรื่องที่จะแข็งแกร่งกว่ามันนั้น ก็ไม่ใช่ว่าจะแน่นัก!

‘ให้มันเข้าใจความลึกซึ้งอย่างความหมายแห่งดินถึงขั้นตอนความสำเร็จเบื้องต้นแล้วจะอย่างไร? สุดท้ายมันก็มีอายุไม่ถึงร้อยปี หรือประสบการณ์ในการต่อสู้จะมีเหนือข้าได้…อาศัยเพลงดาบไม้ตายข้าไม่กี่เพลง สุดท้ายมันก็ต้องตกตายภายใต้คมดาบข้า!!’

จังหวะนี้ชายหนุ่มชายหนุ่มเปี่ยมล้นไปดว้ยความมั่นใจ สภาวะดาบสั้นสีทองยิ่งมายิ่งกล้าแข็ง ราวกับมันได้เห็นแสงแห่งชัยชนะเป็นที่เรียบร้อย!

อย่างไรก็ตามเสี้ยวพริบตาต่อมา เมื่อได้เห็นฉากเรื่องราวเบื้องหน้า ลูกตาของมันก็จำต้องหดหยีเล็กลง ใบหน้าเริ่มฉายถึงความตกตะลึง

‘นิ…นี่มันอะไรกัน มันไม่กลัวตายรึไร!?’

ในสายตาของชายหนุ่ม มันคิดว่าชายต้วนหลิงเทียนอย่างไรก็ต้องเร่งขวางกระบี่หนักไร้คมนั่นเพื่อป้องกันไม่ให้ดาบสั้นมันปาดลำคอ ไม่ก็ต้องออกกระบวนท่าฟันกระบี่สกัดกั้นดาบสั้นของมัน

แต่อีกฝ่ายกลับเลือกที่จะฟันกระบี่หนักใส่มันอย่างดุร้าย!

อีกทั้งแม้ดาบสั้นมันเจียนจะปาดถึงลำคออยู่รอมร่อ แต่อีกฝ่ายกลับไม่มีทีท่าว่าจะแยแสอันใด! คล้ายอีกฝ่ายกำลังจะใช้เนื้อหนังลำคอรับดาบ แล้วอาศัยกระบวนท่ากระบี่พลีชีพตายตกไปพร้อมๆกับมัน!!

ที่สำคัญเมื่อเห็นถึงแววตาเด็ดเดี่ยวแน่วแน่ไม่ได้มีอาการหวั่นไหวของต้วนหลิงเทียน ชายหนุ่มก็มองออกว่าต้วนหลิงเทียนไม่ได้เล่นเกมวัดใจว่าผู้ใดจะหลบก่อน แต่เห็นชัดว่าคิดฟันหนึ่งกระบี่สังหารมันจริงๆ

“ไอ้บ้าเอ๊ย!”

หลังจากสบถคำออกมาอย่างไม่สบอารมณ์ ชายหนุ่มก็เร่งเบี่ยงร่างหมายหลบกระบี่ที่ต้วนหลิงเทียนฟันผ่ามาเร็วไว

แน่นอนว่าเมื่อมันเลือกที่จะเบี่ยงร่างหลบ พลังสภาวะรุกโหมในดาบสั้นก็ถดถอยลง อย่างไรก็ตามดาบสั้นยังแผ่พุ่งรังสีพลังขุมหนึ่งเข่นฆ่าไปยังลำคอของต้วนหลิงเทียนตามเดิม!

ทว่าเมื่อคลื่นพลังจากดาบสั้นซัดมาเจียนถึงลำคอต้วนหลิงเทียน ทั่วร่างต้วนหลิงเทียนพลันอุบัติม่านพลังหนึ่งขึ้นมาปิดกั้นหยุดยั้งคลื่นพลังสะบั้นจากดาบสั้นของชายหนุ่มได้อย่างง่ายดาย

ด้วยความที่ชายหนุ่มเร่งรีบฉากร่างหลบกระบี่ต้วนหลิงเทียนอย่างฉุกละหุก พลังของมันย่อมไม่อาจหนุนเนืองต่อเนื่อง ส่วนต้วนหลิงเทียนนั้นแม้จะฟันพลาด แต่พลังสภาวะกระบี่ไม่เพียงไม่เสียเปล่า คนถ่ายน้ำหนักอย่างแยบคาย ฟันกระบี่หนักออกไปอีกกระบวนอย่างดุดัน!

สุดท้ายชายหนุ่มที่เห็นว่าสภาวะกระบี่ขอต้วนหลิงเทียนครานี้ดุร้ายเกินต้านทาน จึงเลือกกระทำเลียนแบบต้วนหลิงเทียน เสือกดาบสั้นทะลวงจี้ไปยังหว่างคิ้วต้วนหลิงเทียนบ้าง หมายให้ต้วนหลิงเทียนเบี่ยงกระบี่ไปขวางกั้น

อย่างไรก็ตามต้วนหลิงเทียนไม่คิดจะเล่นตามเกมของมัน ท่านแทงดาบก็แทงมา ข้ายังคงจะฟันท่านให้ตาย! กระบี่หนักเล่มเขื่องจี้เข้าชายโครงชายยหนุ่มอย่างดุร้าย หมายฟันคนให้ขาดเป็นสองท่อน!!

ชายหนุ่มเห็นดังนั้นในใจก็บังเกิดความกลัวตาย จึงได้แต่ปะทุพลังชั่วชีวิตเร่งรุดถีบเท้าถอยร่างออกไป กระบวนท่าเสือกแทงดาบสิ้นสูญไปในทันที!!

เป็นอีกครั้งที่ชายหนุ่มเลือกจะถอย

เรื่องราวจึงจบลงไม่ต่างอะไรจากกระบวนแรก

ชายหนุ่มที่ถอยไป ตอนนี้ก็เริ่มชักสีหน้าอัปลักษณ์

มันไม่ทราบบังเกิดความอับอายขายหน้าเพราะวัดใจแพ้หรือคุ้มคลั่งขึ้นมาแล้วจริงๆ แต่หลังจากตั้งหลักได้แล้ว มันก็เลือกจะรวมรั้งพลังทั้งหมดสู่ดาบสั้นแล้วโจนทะยานจู่โจมสังหารเข้ามาเป็นกระบวนที่สาม และครานี้ต่อให้ต้วนหลิงเทียนจะคิดใช้กระบวนท่าแลกชีวิต มันก็ตัดสินใจว่าจะไม่ถอยสืบไป!

“ไอ้หนู ให้ข้าชมดูหน่อยเถอะ ว่าที่แท้เจ้าคิดจะตายไปพร้อมกับข้าจริงหรือไม่!!”

เรียกว่ากระบวนท่าที่ 3 นี้ ต่างจู่โจมเข้ามาดั่งกระบววนแรก…หนึ่งคิดปาดลำคอ หนึ่งคิดฟันสะพายแล่ง! ที่ต่างคือคราวนี้มันไม่คิดหลบหนีให้สภาวะรุกคืบสิ้นสูญ แต่เลือกจะแลกกันไปข้าง!!

ปงงงง!!

อย่างไรก็ตามดาบสั้นของมันที่ว่องไวกว่ากระบี่หนักของต้วนหลิงเทียน แม้จะบรรลุถึงลำคอต้วนหลิงเทียนก่อนจริง แต่ไม่อาจหั่นเฉือนเลือดเนื้ออันใด! เพียงถูกต้านทานเอาไว้ด้วยม่านพลังลักษณ์เกราะอ่อนเกล็ดแดง!!

ในเงาร่างเกราะอ่อนเกล็ดแดงยังมีพลังสีเหลืองแก่ขุมหนึ่งฉาบทับเอาไว้บางๆ แต่ให้ความรู้สึกราวกับไร้สิ่งใดทะลวงฝ่าไปได้!

แน่นอนว่านั่นคือพลังของปฐพีเทพแรกกำเนิดฟ้าดิน!

“เจ้า…เจ้าเข้าใจความลึกซึ้งประการที่ 2 ของกฏแห่งดินแล้ว!?”

สีหน้าชายหนุ่มเปลี่ยนไปใหญ่หลวง และในที่สุดวินาทีนี้มันก็ตระหนักได้ว่าไฉน 5 คนนั่นถึงได้แลดูหวาดกลัวต้วนหลิงเทียนนัก ทั้งปล่อยให้ต้วนหลิงเทียนคว้าเกราะอมตะระดับราชานั่นไป 2 ชิ้นโดยไม่ขัดข้อง!

เปรี๊ยงงง!!

และในขณะที่มวลอารมณ์เสียใจของชายหนุ่มเริ่มเอ่อล้นขึ้นมาท่วมใจ กระบี่หนักไร้คมของต้วนหลิงเทียนก็ฟันมาถึงตัวมันแล้ว อีกทั้งยังผ่าม่านพลังป้องกันของมันเข้ามาได้ในพริบตา!

WSSTH ตอนที่ 3,014 : มันคิดว่าตัวเองเป็นต้วนหลิงเทียนรึไร?

ท่ามกลางสายตาของทุกผู้คน เมื่อกระบี่หนักไร้คมเล่มเขื่องของต้วนหลิงเทียนฟันผ่าม่านพลังของชายหนุ่มไปได้แล้ว กระบี่หนักดังกล่าวก็หั่นร่างมันออกเป็นสองส่วนได้ง่ายดาย จากนั้นคลื่นพลังกระบี่ก็ปะทุออกมาป่นร่างมันทั้งท่อนบนและล่างจนแหลกเป็นหมอกเลือด…

“ไม่….!!”

ก่อนที่ชายหนุ่มจะตายตก ก็คงเหลือไว้เพียงเสียงกรีดร้องโหยหวนที่ท่วมท้นไปด้วยความสำนึกเสียใจ…

“ตัวโง่งม!”

“มันคิดว่าพวกเราเป็นมังสวิรัตกันหมดหรือไร? กระทั่งพวกเรา 5 คนยังไม่กล้าหือกับต้วนหลิงเทียน แล้วมันไปเอาความมั่นหน้ามาแต่ที่ใด…”

“นับว่ารนหาที่ตายโดยแท้! มันไม่คิดบ้างหรือไรว่าหากพวกเราไม่ล่วงรู้พลังของชายหนุ่มชุดม่วงผู้นี้แต่แรก มีหรือจะยอมทนรับคำขอเกราะอมตะรดับราชา 2 ตัวของผู้อื่นเขาได้?”

“เหอะๆ…ด้วยพลังฝีมือของเจ้าหนุ่มชุดม่วงแซ่ต้วนนี่ นับประสาอะไรกับ 2 ตัว หากมันอยากได้เกราะอมตะระดับราชาทั้ง 3 ตัวนั่น พวกเราก็ได้แต่นั่งมองตาละห้อยเงียบๆ”

…

ทั้ง 5 คนไม่เว้นเชวียจิงอวี่ได้แต่หัวเราะออกมาพลางกล่าววาจาดูแคลนผู้ตาอย่างขบขัน ยิ่งนึกถึงทีท่ามั่นหน้าและอาการถือดีของอีกฝ่ายก่อนลงมือ กับเห็นวาระสุดท้ายที่หน้าเสียปานจะร่ำไห้หามารดานั่น พวกมันก็หยุดขำไม่ไหวจริงๆ…

‘โชคดี…โชคดีจริงๆ!’

สำหรับชายหนุ่มอีกคนที่แม้จะไม่เห็นพลังฝีมือของต้วนหลิงเทียนมาก่อน แต่เพราะทบทวนจากวาจาที่มันได้ยินคนอื่นๆพูด ทำให้ตอนต้วนหลิงเทียนถามว่ามันข้องใจอะไรหรือไม่ มันจึงเลือกที่จะนิ่งเงียบไป

บัดนี้พอมาเห็นพลังของต้วนหลิงเทียนแล้ว มันก็ได้แต่ลอบเหงื่อตก ทั้งยังรู้สึกดีใจนักที่เมื่อครู่มันเลือกจะนิ่งไว้ก่อน!

“ส่วนเจ้านั่น…ท่าทางจะดวงกุดแล้ว”

หลังสูดอากาศเข้าลึกๆด้วยความหนาวเหน็บ ชายหนุ่มที่ตัดสินใจถูกก็เหลือบไปมองชายวัยกลางคนที่พึ่งจะออกจากห้องโถงมาหลังมัน จึงพบว่าบัดนี้อีกฝ่ายหน้าซีดปานกระดาษ ร่างยังสั่นระริกไปราวลูกนกตกน้ำ สายตาที่ใช้มองต้วนหลิงเทียนแลดูหวาดผวาราวเห็นอะไรที่น่ากลัวที่สุดในชีวิต

เพราะในตอนที่ต้วนหลิงเทียนออกปากว่าต้องการเกราะอมตะระดับราชา 2 ชิ้น ก็เป็นชายวัยกลางคนผู้นี้ที่โพล่งออกมาอย่างไม่สบอารมณ์เป็นคนแรก อีกทั้งยังเป็น 1 ใน 2 ที่ไม่เห็นด้วยเรื่องที่ต้วนหลิงเทียนจะเอาเกราะอมตะระดับราชา 2 ตัวไปครอง

ส่วนอีกคน ก็คือชายหนุ่มที่พึงตายกลายเป็นผีคากระบี่ต้วนหลิงเทียนไปหยกๆ…

หลังจากเข่นฆ่าชายหนุ่มไปแล้ว ต้วนหลิงเทียนก็เก็บดาบสั้นระดับราชาอมตะของอีกฝ่าย ทั้งแหวนพื้นที่ร่วงตกมาอย่างไม่รีบไม่ร้อน คะแนนสะสมของอีกฝ่ายก็พุ่งมารวมในป้ายหกสะสมคะแนนของต้วนหลิงเทียนเรียบร้อย

ต่อมา ต้วนหลิงเทียนก็ค่อยๆหันไปมองชายวัยกลางคนที่ออกหน้าโวยวายเป็นคนแรก

“ตอนนี้ถึงตาเจ้าแล้ว”

ต้วนหลิงเทียนหันไปมองกล่าวกับชายววัยกลางคนด้วยยสีหน้าน้ำเสียงสงบ เกรงว่าหากมีคนที่ไม่รู้เรื่องบังเอิญผ่านมาเห็น คงคิดว่ากำลังสนทนากันภาษาสหาย

“เจ้า…เจ้า…”

พอเห็นต้วนหลิงเทียนหันมา สีหน้าชายวัยกลางคนก็เริ่มซีดลงทันตาเห็น วาจาที่กล่าวยังตะกุกตะกักแลดูร้อนรนจนลนลานไปหมด “เจ้าฆ่าข้าไม่ได้ หากเจ้าฆ่าข้าตระกูลของข้าไม่มีวันปล่อปละละเว้นเจ้าแน่! ตระกูลของข้าคือ…”

“เจ้าตาย ใครจะรู้ว่าข้าเป็นคนฆ่า…”

ต้วนหลิงเทียนอดไม่ได้ที่จะแสยะยิ้มเย้ยเยาะขัดคำของชายวัยกลางคนออกมาก่อนที่มันจะทันได้พูดจบ กระบี่หนักไร้คมเล่มเขื่องในมือเริ่มปรากฏรัศมีพลังเรืองรองขึ้นมาอีกครา ตัวกระบี่เริ่มอัดแน่นไปด้วยพลังเซียนอมตะต้นกำเนิดผสานพลังธาตุดิน!

นอกจากนั้นรอบๆตัวกระบี่ยังปรากกฏแสงพลังสีทองทั้งสีม่วงม้วนพันกันอย่างวิจิตร ให้ความรู้สึกงดงามปานภาพฝัน

“เจ้านั่นมันสติเลอะเลือนไปแล้วหรือไร! จังหวะนี้อย่าว่าแต่พวกเราที่เข้ามาในวังจอมราชันอมตะเลย กระทั่งคนที่ล่วงรู้ถึงการคงอยู่วังจอมราชันอมตะ ไม่พ้นต้องถูกลบความทรงจำที่เกี่ยวข้องกับวังจอมราชันอมตะทั้งหมดก่อนจะออกไปด้านนอกได้แน่…”

เชวียจิงอวี่กล่าวเย้ยออกมาด้วยน้ำเสียงขบขัน

“มิผิด! ในอดีตสมควรมีผู้คนมากมายที่เข้ามายังแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำ ได้ล่วงรู้ทั้งเข้าสู่วังจอมราชันอมตะ…แต่ทุกคนไม่ว่าผู้ใดที่รอดกลับออกมา ล้วนไม่มีการกล่าวถึงวังจอมราชันอมตะเลย ทั้งหมดเอ่ยเป็นเสียงเดียวกันว่าความทรงจำช่วงหนึ่งได้หายไป ทั้งบอกไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเข่นฆ่าผู้ใดหรือทำอะไรไปบ้าง ถึงได้คะแนนสะสมทั้งสมบัติมามากมาย”

“ในวังจอมราชันอมตะแห่งนี้ ไม่ว่าจะฆ่าใครต่อหน้าผู้คนก็ไม่ต้องกังวลใดๆ เพราะสุดท้ายแล้วหลังกลับออกไปอย่าว่าแต่ผู้อื่น คนที่ลงมือยังจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าฆ่าผู้ใดไป…”

“มันจะเลอะเลือนจนหลงลืมก็ไม่แปลกหรอก ไม่เห็นหรือไรว่ามันกลัวตายจนขี้หดตดหายแล้ว…”

…

คนอื่นๆเริ่มมองชายวัยกลางคนด้วยสายตาเวทนาสงสาร ไม่ทราบอีกฝ่ายไปกินดีหมีหัวใจเสืออันใด หรือใช่ไปโดนฉีดเลือดไก่มากันแน่ ถึงได้หาญกล้าล่วงเกินชายหนุ่มชุดม่วงนั่น! รนหาที่ตายแท้ๆ!!

หลังได้ยินคำพูดของต้วนหลิงเทียนกับพวกเชวียจิงอวี่ ชายวัยกลางคนที่แตกตื่นก็พลันตระหนักได้ถึงเรื่องนี้ขึ้นมา หน้ามันเปลี่ยนสีไปอีกรอบ ลูกตายังเริ่มฉายชัดถึงความสิ้นหวัง

“ขอเจ้าเมตตาละเว้นข้าสักครั้งเถอะ และมิว่าจะสมบัติหรือคะแนนอันใดที่ข้ามี ข้าจะมอบมันให้เจ้าทั้งหมด!”

เมื่อเผชิญหน้ากับความตายชายวัยกลางคนก็ถึงกับบคุกเข่าลงกลางหาว โขกศีรษะวิงวอนร้องขอชีวิตต่อต้วนหลิงเทียน

กว่ามันจะมีวันนี้ได้ไม่ง่ายเลย หากตกตายไป ทุกสิ่งที่เพียรสร้างมาก็จบสิ้นกันแล้ว!

จังหวะนี้ศักดิ์ศรีอันใดมันล้วนโยนทิ้งไว้ด้านหลังหมดสิ้น

“ฆ่าเจ้า ของทั้งหมดที่เจ้ามีก็เป็นของข้าอยู่ดี…”

มุมปากต้วนหลิงเทียนยกยิ้มเย้ยหยัน

ได้ยินดังว่า หน้าชายวัยกลางคนเปลี่ยนเป็นซีดลงถนัดตา เร่งกล่าวออกมาอย่างร้อนใจ “หากเจ้าเมตตาละเว้นข้าสักครั้ง รอให้พวกเรากลับออกไปจากแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำแห่งนี้ ข้าจะมอบสมับติเพิ่มให้เจ้าอีกเป็นเท่าตัว…”

อย่างไรก็ตามคำตอบของต้วนหลิงเทียน ก็คือการโจนทะยานพร้อมคอนกระบี่หนักไร้คมอันเขื่องเข่นฆ่าสังหารเข้ามา ปานเทพแห่งความตายแกว่งเคียวยมทูตเกี่ยววิญญาณ หมายพรากหนึ่งชีวิตของมันไป!

ได้ยินวาจาต่อรองขอชีวิตประโยคสุดท้ายของชายวัยกลางคน และเห็นการลงมือของต้วนหลิงเทียน เชวียจิงอวี่กับคนอื่นๆ ก็อดไม่ได้ที่จะส่ายหน้าพลางสบถออกมา “เหอะๆ มารดามันเลอะเลือนไปแล้วจริงๆ…ถึงยังพล่ามโง่ๆเช่นนั้นออกมาอยู่อีก”

ไม่ต้องกล่าวถึงเรื่องที่หลังกลับออกไปจากแดนลับสวรรค์ใต้แห่งนี้จะไม่มีใครหลงเหลือความทรงจำในวังจอมราชันอมตะเลย…

ต่อให้จะจดจำได้ แต่มันคิดว่าต้วนหลิงเทียนจะหลงเชื่อลมปากของมันงั้นเหรอ?

ทันทีที่รอดกลับออกไปจากแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำ ชายวัยกลางคนก็เสมือนมีคนให้พึ่งพิงทันที ถึงตอนนั้นให้ต้ววนหลิงเทียนคิดจะรีดประโยชน์อะไรจากชายวัยกลางคน เห็นทีคงเป็นไปไม่ได้!

เว้นเสียแต่จะเลือกฉีกหน้าผู้ที่อยู่เบื้องหลังชายวัยกลางคน

ปง! ปง! ปง! ปง!

…

ต้วนหลิงเทียนที่คอนกระบี่พุ่งเข่นฆ่าสังหารเข้ามานั้น ความเร็วนับว่าไม่ใช่เล่นๆ มวลอากาศตามรายทางแตกระเบิดออกส่งเสียงดังสนั่นหวั่นไหว!

แม้หลังได้เห็นต้วนหลิงเทียนลงมือเข่นฆ่าสังหารชายหนุ่มไป จะทำให้ชายวัยกลางคนรู้ดีว่ามันไม่ใช่คู่มือต้วนหลิงเทียน แต่มันก็ไม่คิดจะอยู่เฉยๆยอมรับความตาย จึงเร่งลุกขึ้นมาต่อต้านรับมือเพื่อเอาตัวรอดสุดชีวิต

อย่างไรก็ตาม ไม่ว่ามันจะต่อต้านด้วยไม่ยินยอมสยบเพียงใด ก็ไม่อาจเปลี่ยนแปลงผลลัพธ์สุดท้าย มีอันต้องจบชีวิตคามือต้วนหลิงเทียนไปในที่สุด

เปรี๊ยยงงงง!!

เสีงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว กระบี่หนักที่ฟันฟาดออกด้วยพลังสภาวะเกรี้ยวกราด สับศีรษะชายวัยกลางคนจนแหลกทั้งยังผ่าร่างคนเป็นสองเสี่ยง ก่อนคลื่นพลังกระบี่จะป่นทำลายร่างมันจนแหลกเป็นซากเนื้อเลอะเลือนกลางหาว คงเหลือก็แต่เพียงแหวนพื้นที่กับอุปกรณ์อมตะระดับราชาที่มันใช้สองชิ้นร่วงตกลงมา…

วูบ

หลังเก็บสินสงครามรับแต้มแล้วเสร็จ ต้วนหลิงเทียนก็เหินร่างขึ้นไปยังจุดที่เกราะอมตะระดับราชาอันได้รับการขัดเกลาหล่อเลี้ยงด้วยพลังของจอมราชันอมตะทั้ง 3 ตัวลอยอยู่อย่างไม่รีบไม่ร้อน

เห็นความเคลื่อนไหวดังกล่าวของต้วนหลิงเทียน พวกเชวียจิงอวี่และคนอื่นๆก็รู้งาน เร่งเปิดทางให้ต้วนหลิงเทียนไปเลือกชมสิ่งของสะดวกๆ

“ยินดีด้วยต้วนหลิงเทียน”

ขณะที่ต้วนหลิงเทียนเหินร่างผ่านมาถึงเบื้องหน้า เชวียจิงอวี่ก็เร่งกล่าวคำแสดงความยินดีออกไปทันที อย่างไรก็ตามแม้ปากจะพูดไปแบบนั้น แต่ในแววตาไม่ขาดความอิจฉาริษยาแม้แต่น้อย

“อืม”

ต้วนหลิงเทียนหันมาเหลือบมองพลางพยักหน้าให้เชวียจิงอวี่เบาๆ

“ยินดีด้วย!”

“ยินดีด้วยน้องชาย!”

…

ด้วยมีเชวียจิงอวี่เป็นผู้นำ ที่เหลืออีก 5 คนก็เร่งกล่าวคำแสดงความยินดีกับต้วนหลิงเทียนตามทันที

พวกมันรู้ดีแก่ใจว่าตอนนี้พวกมันทำได้แค่พยายามทำดีเพื่อสานไมตรีกับอีกฝ่ายเท่านั้น ไม่อาจล่วงเกินผู้อื่นเขาได้เด็ดขาด หาไม่แล้วเกรงว่าหากเกิดเรื่องที่ต้องเข่นฆ่าอะไรกันขึ้นมา คนที่ต้องตายเป็นคนต่อไปก็ต้องเป็นพวกมัน

เชวียจิงอวี่เองก็ไม่คิดไม่ฝันเลย ว่าการที่มันกล่าวคำแสดงความยินดีกับต้วนหลิงเทียนออกไปจะเป็นการเปิดโอกาสให้คนอื่นได้สานไมตรีกับต้วนหลิงเทียนแบบนี้!

ทว่าเผชิญกับการแสดงความยินดีของคนอื่นๆ ต้วนหลิงเทียนหาได้แยแสกระทั่งไม่แม้แต่จะชายตาแลมอง เพียงมุ่งหน้าตรงไปยังเกราะอมตะระดับราชาทั้ง 3 ที่ลอยค้างกลางหาวเงียบๆ

เกราะสีดำสนิททั้ง 3 ชิ้นนั้นลอยค้างกลางหาวอย่างน่าเกรงขาม ประหนึ่งเกราะของเทพมาร ตัวเกราะแต่ละชิ้นเปล่งรัศมีพลังสีดำออกมาเรืองๆ รอบๆยังปรากฏเส้นสายอัสนีสีม่วงแล่นวาบแปลบปลาบไม่หยุด

และอัสนีสีม่วงที่แปลบปลาบรอบๆเกราะนี้ ทุกคราที่มันลั่นวาบออกมายังทำให้ความว่างเปล่าสะเทือน เกิดเป็นคลื่นพลังน่างเกรงขามกำจายออกไปไม่หยุดหย่อน

เมื่อมาหยุดลงเบื้องหน้าเกราะอมตะระดับราชาทั้ง 3 ชิ้น ต้วนหลิงเทียนก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายพลังอึมครึมน่าเกรงขามที่แผ่ซ่านออกมาจากตัวเกราะชัดเจน

‘สมแล้วที่เป็นเกราะอมตะระดับราชาที่จอมราชันอมตะใช้พลังหล่อเลี้ยงขัดเกลา ไม่ใช่ชั่วเลยจริงๆ’

สองตาต้วนหลิงเทียนบัดนี้ลุกวาวจ้าไปด้วยความถูกใจ จากนั้นก็เอื้อมมือไปคว้าเกราะอมตะระดับราชาตัวที่อยู่ตรงกลางกับทางขวามาอย่างไม่เกรงใจ

วู้ม! แกร่ก! ครึก! ครึก!

และพอสะบัดมือคราหนึ่ง เกราะอ่อนเกล็ดแดงอันเป็นเกราะอมตะระดับราชาที่ฮ่องเต้ฝูชิวให้มาก็ถูกถอดออกจากร่างต้วนหลิงเทียน จากนั้นเขาก็สวมเกราะอมตะระดับราชา 1 ใน 2 ตัวที่เลือกแล้วแทนที่ทันที แน่นอนว่าเป็นการสวมไว้ด้านในแล้วสวมชุดคลุมสีม่วงคลุมทับเอาไว้อีกที

‘พลังป้องกันของมัน…สูงกว่าเกราะตัวเก่าไม่ใช่เล่นๆเลย’

เพียงห้วงคิด ทั่วร่างต้วนหลิงเทียนก็เริ่มปรากฏร่างมายาของเกราะสีดำสนิทขึ้นมาห่อหุ้มปกคลุม เป็นม่านพลังที่เกิดจากการสำแดงอานุภาพของเกราะอมตะสีดำสนิทที่เขาเลือกสวมไว้นั้นเอง

ดุจเดียวกับอุปกรณ์อมตะระดับราชาประเภทศาสตราที่ได้รับการขัดเกลาหล่อเลี้ยงด้วยพลังของจอมราชันอมตะมาระยะเวลาหนึ่ง ที่จะมีพลังอานุภาพเพิ่มพูนขึ้น อุปกรณ์อมตะประเภทชุดเกราะเองก็มีพลังป้องกันที่แข็งแกร่งขึ้นอย่างชัดเจน

หลังจากเก็บเกราะอ่อนเกล็ดแดง และถอนรั้งพลังที่ถ่ายทอดลงเกราะอมตะตัวใหม่แล้ว ต้วนหลิงเทียนก็ค่อยๆเหินร่างกลับลงพื้นอย่างไม่รีบไม่ร้อน

ในขั้นตอนการเลือกเฟ้นเกราะอมตะระดับราชา 2 ตัว รวมทั้งทดสอบพลังอานุภาพชุดเกราะของต้วนหลิงเทียน คนอื่นๆก็อยู่ในความสงบ ไม่กล้าเคลื่อนไหวหรือส่งเสียงใดออกมา…

กล่าวให้ชัดคือไม่มีใครกล้าแม้แต่จะผายลม และไม่กล้าขยับไปไหนแม้แต่ก้าวเดียว

ล้อเล่นหรือไร!

ชายหนุ่มชุดม่วงนั่นจะอย่างไรก็เข้าใจความลึกซึ้งของกฏแห่งดิน 2 ประการแล้ว แถมหนึ่งในนั้นยังสมควรโดดเด่นในแง่การป้องกัน ยิ่งมามีเกราะอมตะระดับราชาที่จอมราชันอมตะใช้พลังขัดเกลาหล่อเลี้ยง อีกฝ่ายก็ยิ่งทวีความแข็งแกร่งมากขึ้น!

กล้าทำอะไรจนทำให้อีกฝ่ายเกิดสนใจ หรือคิดลงมือกับผู้อื่นตอนนี้ ไยมิใช่เบื่อชีวิตคิดไปติดตามตัวโง่งมทั้งสองนั่นไปนรก?

‘โชคดีที่มันยังไม่กระทำเกินไป อย่างน้อยๆก็เหลือให้พวกเราตัวหนึ่ง…’

จากนั้นสายตาของเชวียจิงอวี่และคนอื่นๆก็ละความสนใจออกมาจากร่างต้วนหลิงเทียน และหันไปจับจ้องมองเกราะอมตะระดับราชาตัวสุดท้ายที่ลอยเด่นเป็นสง่ากกลางหาวแทน

จากนั้นบรรยากาศเหนือฟ้าก็เริ่มคลุ้งกลิ่นดินปืนอีกครา แต่ละคนกระชับอาวุธในมือแน่น ก่อนที่จะปะทุพลังลงมืออย่างพร้อมเพรียง! หมายสยบชิงชัยผู้อื่นเพื่อครอบครองชุดเกราะ!!

ในขณะที่พวกเชวียจิงอวี่ปะทุพลังปะทะกันกลางหาว ต้วนหลิงเทียนที่พึ่งลงมายืนบนพื้นได้ไม่นาน คิ้วเขาก็ขมวดเล็กน้อย เพราะสัมผัสได้ว่ามีสายลมหอบหนึ่งพัดผ่านร่างไป

‘หือ?’

ต่อมาคล้ายนึกอะไรได้ และพอหันไปดูจุดที่หลิงเจวี๋ยอวิ๋นเคยยืนอยู่ ก็ไม่เห็นแม้แต่เงาเสียแล้ว

“หืม?”

และในขณะที่ต้วนหลิงเทียนพบว่าหลิงเจวี๋ยอวิ๋นหายไป พวกเชวียจิงอวี่ทั้ง 5 ที่กำลังประมือกันอยู่ ก็คล้ายจะสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่าง สีหน้าของพวกมันเปลี่ยนไปทันที!

ฟุ่บ!

และวินาทีต่อมา พวกมันก็หันขวับไปจับจ้องจุดที่ชุดเกราะอมตะระดับราชาตัวสุดท้ายลอยล่องอยู่ จึงพบว่ามีเงาร่างสีเทาหนึ่งไปปรากฏตัวขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่ทราบ!

“หลิงเจวี๋ยอวิ๋น!”

มองไปปราดเดียวเชวียจิงอวี่ก็จดจำได้ทันทีว่าเป็นใคร อย่างไรก็ตามแม้จะจดจำอีกฝ่ายได้แต่ลูกตาของมันก็ฉายแววฆ่าฟันออกมาอย่างไม่คิดระงับ ไร้ซึ่งความหวั่นเกรงใดๆเหมือนตอนอยู่ต่อหน้าต้วนหลิงเทียน!

เพราะในสายตาของมัน หลิงเจวี๋ยอวิ๋นก็เป็นยอดเซียนอมตะขั้นสูงสุดที่พลังพอๆกับมันเท่านั้น

“เกราะอมตะระดับราชาตัวนี้…ข้าจะเอา”

หลิงเจวี๋ยอวิ๋นที่มาหยุดค้างกลางหาวเบื้องหน้าชุดเกราะอมตะระดับราชาตัวสุดท้าย ไม่ได้รีบร้อนคว้ามันมาครองแต่อย่างใด เพียงกวาดตามองกล่าวกับพวกเชวียจิงอวี่ด้วยน้ำเสียงท่าทีไร้แยแส

“ไอ้หนูนี่…มันคิดว่าตัวเองเป็นต้วนหลิงเทียนรึไรกัน?!”

“อวดดีนัก! เกราะอมตะระดับราชาเหลือเพียงตัวเดียว ยังใช่อะไรที่มันบอกจะเอาก็เอาไปได้ง่ายๆรึ!?”

“หึ! หรือมันไม่รู้ราคาความโอหังที่มันต้องจ่าย?!”

…

ด้วยพลังความแข็งแกร่งของต้วนหลิงเทียนทำให้เชวียจิงอวี่กับคนอื่นๆหมดหนทางจะต่อกร ทุกคนจึงอึดอัดคับข้องใจจะแย่ พอมาเจอหลิงเจวี๋ยอวิ๋นอวดดีแบบนี้ พวกมันก็เสมือนพบพานเป้าให้ระเบิดโทสะ!!

WSSTH ตอนที่ 3,015 : ความหมายลึกซึ้ง ร่างแฝดแห่งความตาย!

การที่ต้วนหลิงเทียนฮุบเกราะอมตะระดับราชาไปทีเดียว 2 ชิ้น ถึงแม้เชวียจิงอวี่กับคนอื่นๆจะไม่พอใจแค่ไหน แต่พวกมันก็รู้ตัวดีว่าไร้พลังต่อต้านแข็งขืน

ต้วนหลิงเทียนที่เข้าใจความหมายลึกซึ้งของกฏแห่งดิน 2 ประการแล้ว เป็นอะไรที่ห่างไกลเกินกว่าพวกมันจะต่อกรด้วยได้

ทว่าตอนนี้ หลิงเจวี๋ยอวิ๋นกลับปรากฏตัวออกกมาแล้วทำราวกับตัวมันเป็นต้วนหลิงเทียน เอ่ยปากว่าจะเอาเกราะอมตะระดับราชาตัวสุดท้ายไปหน้าตาเฉย…

เรื่องพรรค์นี้จะให้พวกมันยอมรับได้อย่างไรไหว?

“ไอ้หนู ถึงเจ้ากับต้วนหลิงเทียนล้วนแล้วแต่เป็นอัจฉริยะอายุไม่ถึงร้อย แต่ต้วนหลิงเทียนนั้นมิใช่ว่าเข้าใจความหมายลึกซึ้งของกฏแห่งดิน 2 ประการหรือไร?”

ชายชราคนหนนึ่งก้าวออกมาโพล่งคำอย่างไม่สบอารมณ์ มันทนมองต้วนหลิงเทียนเอาเกราะไป 2 ตัวโดยที่ทำอะไรไม่ได้ก็คับข้องใจจะแย่ เนื่องเพราะมันไม่อาจตอแยล่วงเกินต้วนหลิงเทียนคนนั้นได้

ตอนนี้เมื่ออยู่ๆหลิงเจวี๋ยอวิ๋นก็พาตัวเองมาส่งถึงหน้าประตู จึงเสมือนมันได้พบเจอที่ให้เอาโทสะไปลง!

“อะไร…เจ้าข้องใจ?”

ในขณะที่เชวียจิงอวี่และคนอื่นๆมองจ้องมาที่หลิงเจวี๋ยอวิ๋นด้วยสายตาไม่สบอารมณ์ หลิงเจวี๋ยอวิ๋นก็มองจ้องไปยังชายชราเขม็งพลางเอ่ยออกเสียงเรียบ

จังหวะนี้ชายชราถึงกับผงะ!

เชวียจิงอวี่และคนอื่นๆก็เหวอ!

หลิงเจวี๋ยอวิ๋นลอยร่างค้างกลางหาวอยู่ตรงนั้นด้วยสีหน้าท่าทีสงบบ พาลให้พวกมันรู้สึกเสมือนอีกฝ่ายเป็นดั่งต้วนหลิงเทียนที่ออกมาเอาเกราะอมตะระดับราชาก่อนหน้า

“มัน..คงไม่เข้าใจความหมายลึกซึ้งแห่งกฏ 2 ประการด้วยกระมัง?”

“เป็นไปไม่ได้! มันอายุไม่ถึงร้อยปีด้วยซ้ำ จะไปร้ายกาจขนาดนั้นได้อย่างไร?”

“แต่ต้วนหลิงเทียนก็อายุไม่ถึงร้อยปีด้วยไม่ใช่รึไร?”

“ก็ใช่ที่ต้วนหลิงเทียนอายุไม่ถึงร้อยปี แต่พวกเราได้ประจักษ์เรื่องความหมายลึกซึ้ง 2 ประการของมันแล้ว…พวกเจ้าคิดจริงๆหรือว่าในเขตปกครองคฤหาสน์เฉวียนโยวของเรา จะปรากฏอสูรกายอายุไม่ถึงร้อยเช่นต้วนหลิงเทียนทีเดียว 2 คน?”

“ข้าเองก็คิดว่าเรื่องพรรค์นั้นคงเป็นไปไม่ได้…ในเขตคฤหาสน์เฉวียนโยวเรา มีต้วนหลิงเทียนปรากฏตัวขึ้นมา ก็นับว่ายากพบพานในรอบพันหมื่นปีแล้ว ไฉนยังจะมีอสูรกายอย่างต้วนหลิงเทียนเป็นคนที่ 2 ได้…”

…

เชวียจิงอวี่และคนอื่นๆไม่คิดว่าหลิงเจวี๋ยอวิ๋นจะเป็นอย่างต้วนหลิงเทียนไปได้ ที่อายุไม่ถึงร้อยยแต่เข้าใจความหมายลึกซึ้งของกฏสองประการ!

“เจ้าหลิงเจวี๋ยอวิ๋นมันตั้งใจเลียนแบบข้าหรือ…”

จังหวะนี้ต้วนหลิงเทียนเองก็อดไม่ได้ที่จะมองหลิงเจวี๋ยอวิ๋นพลางส่ายหน้าไปมาด้วยรอยยิ้มแหยๆ แต่หากถามว่ายังมีใครในที่นี้ที่คิดว่าหลิงเจวี๋ยอวิ๋นจะคว้าเกราะอมตะระดับราชามาได้ เกรงว่าคงมีแค่เขาคนเดียวเท่านั้น

กระทั่งเกราะอมตะระดับราชาตัวสุดท้ายนั่น ก็เป็นเขาจงใจทิ้งไว้ให้หลิงเจวี๋ยอวิ๋นเอง

หากไม่ใช่เพราะหลิงเจวี๋ยอวิ๋นเอ่ยออกมาว่าต้องการเกราะตัวซ้ายสุด เขาคงเลือกจะฮุบเกราะอมตะระดับราชาทั้ง 3 นั่นมาเป็นของตัวเองแล้ว ต่อให้เขาจะใช้ได้แค่ทีละตัว แต่เขาก็สามารถเอาไปให้คนอื่นๆ หรือเอาไปขายได้อยู่ดี

ที่สำคัญเกราะอมตะระดับราชาที่ได้รับการขัดเกลาหล่อเลี้ยงโดยจอมราชันอมตะนั้น ต่อให้เป็นในคฤหาสน์เฉวียนโยวเอง แต่ก็ถือว่าเป็นของมีค่า

หากไม่ใช่เพราะหลิงเจวี๋ยอวิ๋น ไหนเลยเขาจะเหลือมันไว้อีกตัว?

“ไอ้หนูอย่าได้ทำตัวลึกลับเสียให้ยาก!”

ชายชราพอกลับบมารู้สึกตัว ก็มองหลิงเจวี๋ยอวิ๋นด้วยสีหน้าเย้ยหยัน “หากเจ้าคิดว่าแน่ เช่นนั้นก็ลองกันสักตั้ง!”

เสียงดังจบคำ ไม่ทันที่หลิงเจวี๋ยอวิ๋นจะได้ตอบอะไร ทั่วร่างชราก็ปะทุพลังเซียนอมตะต้นกำเนิดออกมาอย่างรุนแรง ขณะเดียวกันมือทั้ง 2 ข้างก็คว้าจับกระบองคู่เขี้ยวหมาป่าที่ผุดจากความว่างมากระชับถือไว้แนบแน่น

จากนั้นพลังเซียนอมตะต้นกำเนิดที่ลุกโชนท่วมร่างผู้ชรา ก็เริ่มแปรเปลี่ยนกลับกลายเป็นสีฟ้าในชั่วพริบตา เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายได้ผสานใช้พลังแห่งกฏที่ได้จากการเข้าใจความหมายแห่งกฏประการหนึ่ง!!

‘พลังนั่นมัน…ความหมายแห่งน้ำ ความลึกซึ้งเบื้องต้นของกฏแห่งน้ำ?’

เมื่อพลังเซียนอมตะต้นกำเนิดของชายชราเปลี่ยนไปเป็นสีฟ้า ต้วนหลิงเทียนก็สัมผัสได้ถึงความเยียบเย็นขุมหนึ่งที่แผ่ซ่านออกมา

และหากสังเกตพลังเซียนอมตะต้นกำเนิดของอีกฝ่ายตอนนี้ให้ดี จะพบว่าทันทีที่มันเปลี่ยนเป็นสีฟ้า ลักษณะพลังก็คล้ายเปลี่ยนเป็นอ่อนหยุ่นในพริบตา

นั่นเป็นคุณลักษณะเด่นของน้ำ!

ครืน! ครืน!

พอเชวียจิงอวี่กับคนอื่นๆรู้ตัว กระบองคู่ในมือผู้ชราก็ส่งเสียงคำรามออกมาปานอุกกาบาต!

ทั่วตัวกระบองนั้นนอกจากจะม้วนพันไปด้วยพลังสีฟ้าแล้ว ยังปรากฏหมอกโลหิตหนึ่งฟุ้งขึ้นมาปกคลุม ในหมอกโลหิตยังมีเพลิงสีดำหนึ่งลุกโชนแฝงเอาไว้

เห็นได้ชัดว่านอกจากใช้พลังธาตุน้ำแล้ว ชายชรายังใช้ทักษะอย่างอื่นด้วย

“ผู้เฒ่าหลี่ไม่เพียงชิงโจมตีก่อนโดยไม่ทันให้อีกฝ่ายตั้งตัวเท่านั้น แต่ยังใช้ออกด้วยกระบวนท่ารุนแรงที่สุดทันที…นับว่าลงมือเข่นฆ่าตอนผู้อื่นอ่อนแอโดยแท้!”

ชายวัยกลางคนผู้หนึ่งที่ลอยร่างไม่ห่างเชวียจิงอวี่กล่าวออกมาอย่างทอดถอนใจ

“ในแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำ ความประมาทย่อมเป็นหนทางสู่คววามตาย…เจ้าเฒ่าหลี่ลงมือเช่นนี้ นับว่าเป็นกลยุทธ์คว้าชัยอันประเสริฐ”

ชายหนุ่มอีกคนเอ่ยออกมาอย่างเห็นด้วยกับการลงมือของผู้ชรา

ซู่มมม!!

ครืนนนน!!

…

กระบองคู่ถูกฟาดไปทางหลิงเขวี๋ยอวิ๋นอย่างดุร้ายปานอุกกาบาตร่วงฟ้า สภาวะพลังยิ่งมายิ่งดุดันอำมหิต!

“ฮู่มมม!”

“ฮู่มมม!”

เมื่อกระบองคู่ฟาดฟันออกไป มวลพลังที่ท่วมท้นอยู่ในกระบองทั้งสอง ก็เริ่มก่อเกิดเป็นหมาป่าพลังตัวเขื่องสีฟ้า พุ่งแยกย้ายกันอ้าปากกกระหายเลือดเข้าขย้ำร่างเจวี๋ยอวิ๋นพร้อมกันทั้งซ้ายขวา!

“ไฉนมันไม่ลงมือต่อต้านหรือหลบเล่า?”

“มันไม่ทันตอบโต้รึเปล่า อีกทั้งติดจะหลบเอาตอนนี้ก็หลบไม่ทันแล้ว!”

“ไอ้หนูนั่นตายแน่!”

“เหอะๆ อาศัยพลังฝีมืออ่อนด้อยเช่นนี้ คิดออกมาฮุบเกราะอมตะระดับราชาเป็นของตัวงั้นหรือ?”

…

ภายใต้สายตาของเชวียจิงอวี่และคนอื่นๆ หมาป่าพลังสีฟ้าตัวเขื่องที่แยกย้ายกันจู่โจมเข้ามาทั้งซ้ายขวา ในที่สุดก็บรรลุถึงร่างหลิงเจวี๋ยอวิ๋น ขย้ำเข้าไปยังไหล่ซ้ายและขวาของหลิงเจวี๋ยอวิ๋นอย่างพร้อมเพรียง!

ปงงงง!!

เสียงดังสนั่นลั่นขึ้นตามติด เป็นชายชราที่ลุมาถึงร่างหลิงเจวี๋ยอวิ๋นที่ถูกหมาป่าพลังสีฟ้าขย้ำไห่ทั้ง 2 จนไม่อาจเคลื่อนไหวไปไหน จากนั้นกระบองคู่เขี้ยวหมาป่าก็ถูกฟาดเข้าใส่ศีรษะหลิงเจวี๋ยอวิ๋นอย่างจัง!

‘นั่นมัน…อะไรกัน!?’

ต่างจากเชวียจิงอวี่และคนอื่นๆที่คิดว่าหลิงเจวี๋ยอวิ๋นต้องตายตกแน่แท้ สองตาต้วนหลิงเทียนยหดหยีลงในฉับพลัน ด้วยสังเกตเห็นความผิดปกติบางอย่างของหลิงเจวี๋ยอวิ๋น

เขารู้สึกว่า หลิงเจวี๋ยอวิ๋นที่รับการโจมตีของชายชราอย่างจังนั่น ไม่ใช่หลิงเจวี๋ยอวิ๋นอีกต่อไป

“นั่นก็คือความหมายลึกซึ้งของกฏแห่งความตาย ร่างแฝดแห่งความตาย”

ราวกับได้ยินความสงสัยในใจของต้วนหลิงเทียน เสียงสตรีอันเยียบเย็นหนึ่งพลันดังขึ้น เป็นหวงเอ้อที่อาศัยอยู่ในทะเลวิญญาณของต้วนหลิงเทียนนั่นเอง

“เสี่ยวเฟิงในตอนนี้ ได้เข้าใจความหมายลึกซึ้งประการที่สองของกฏแห่งความตายนอกจากความหมายแห่งความตายได้แล้ว และยังเป็นร่างแฝดแห่งความตายอีกด้วย”

หวงเอ้อกล่าวออกมารวดเดียวจบ

“ร่างแฝดแห่งความตาย?”

วินาทีต่อมา ในขณะที่เชวียจิงอวี่และคนอื่นๆ ตกใจที่หลิงเจวี๋ยอวิ๋นไม่ลงมือตอบโต้อะไรและทานรับกระบวนท่าของชาชราเข้าไปอย่างจัง ต้วนหลิงเทียนก็พบว่าสองตาของหลิงเจวี๋ยอวิ๋นนั้นได้ส่องสว่างออกมาด้วยสีแดงปานโลหิต อีกทั้งทั่วร่างยังบังเกิดไอโลหิตแผ่พุ่งออกมาฉาบคลุมอย่างน่ากลัว และไอโลหิตที่ว่าก็ป้องกันการลงมือของชายชราได้ชะงัด!!

“เจ้ามีแรงแค่นี้หรือ?”

ด้านหลังหลิงเจวี๋ยอวิ๋นที่สองตาแดงฉานเป็นสีเลือด อยู่ๆก็ปรากฏเงาร่างผ้าคลุมหนึ่งโบกสะบัดไปตามคลื่นลม อีกทั้งบนผ้าคลุมยังเต็มไปด้วยลวดลายซับซ้อนและอักขระโบราณ

และทันทีที่เงาร่างผ้าคลุมดังกล่าวปรากฏขึ้น หมาป่าพลังตัวเขื่องสีฟ้าทั้ง 2 ที่ขย้ำไหลของหลิงเจวี๋ยอวิ๋นอยู่ ก็ถูกไอโลหิตที่แผ่ออกมาปกคลุมทั่วร่างหลิงเจวี๋ยอวิ๋นซัดทำร้ายจนปลิวกระเด็นออกไป!

และเมื่อหมาป่าทั้ง 2 ถูกซัดจนปลิว ชายชราที่ฟาดพลองเข้าใส่ศีรษะของหลิงเจวี๋ยอวิ๋นก็ถูกซัดปลิดปลิววออกมาเช่นกัน!

ซัวว!

ไอโลหิตทั่วร่างหลิงเจวี๋ยอวิ๋นยิ่งมายิ่งพวยพุ่งออกจากร่างปานจะย้อมแผ่นฟ้า และเงาร่างผ้าคลุมที่พึ่งปรากฏออกมาด้านหลัง บัดนี้ก็เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงฉานปานโลหิต เริ่มโบกสะบัดไปแม้ไรลม!

‘ผ้าคลุมนั่น…สมควรเหนือกว่าอุปกรณ์อมตะระดับราชาแน่นอน! อุปกรณ์อมตะระดับราชาไม่มีวันทรงพลังถึงขนาดนั้นได้แน่!’

ความสนใจของต้วนหลิงเทียนได้ถูกเงาผ้าคลุมที่ผุดโผล่ขึ้นมาด้านหลังหลิงเจวี๋ยอวิ๋นดึงดูดไปทันที อีกทั้งยามเมื่อผ้าคลุมสีเลือดโบกสะบัด ลวดลายของมันคล้ายได้สูดเอาไอพลังสีแดงเลือดทั่วร่างของหลิงเจวี๋ยอวิ๋นเข้าไป จนแลดูมีชีวิตชีวามากยิ่งขึ้น ตามลวดลายอักขระต่างๆยังเหมือนมีธารเลือดไหลเวียน

“หวงเอ้อ ผ้าคลุมนั่นของหลิงเจวี๋ยอวิ๋นมันคือ?”

ต้วนหลิงเทียนเอ่ยถามหวงเอ้อในทะเลวิญญาณ

“อุปกรณ์อมตะระดับจักรพรรดิ”

หวงเอ้อตอบ

“อุปกรณ์อมตะระดับจักรพรรดิ!”

แม้จะเตรียมตัวเตรียมใจไว้แล้ว แต่พอมาได้ยินจริงๆ ต้วนหลิงเทียนก็อดตกใจไม่ได้

สำหรับเหตุผลที่ไฉนหลิงเจวี๋ยอวิ๋นกล้านำอุปกรณ์อมตะระดับจักรพรรดิออกมาใช้อย่างโจ่งแจ้ง เขาก็เดาได้ไม่ยาก

ไม่มีอะไรมากไปกว่ารู้ดี ว่าหลังจากกลับออกไปจากวังจอมราชันอมตะหรือกลับออกไปจากแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำ ทุกคนก็ล้วนต้องลืมเรื่องที่เกิดขึ้นหมดสิ้น

ด้วยวิธีนี้ เรื่องที่หลิงเจวี๋ยอวิ๋นถือครองอุปกรณ์อมตะระดับจักรพรรดิก็ไม่มีวันแพร่งพรายออกไป

“ผ้าคลุ่มนั่น…มันอะไรกันแน่ กลิ่นอายพลังไม่ธรรมดายิ่งนัก!”

ขณะเดียวกัน ด้านเชวียจิงอวี่และคนอื่นๆก็เริ่มตระหนักได้แล้ว ว่าผ้าคลุมที่หลิงเจวี๋ยอวิ๋นสวมใส่อยู่นั้นไม่ธรรมดา ยังไม่ธรรมดาเหมือนอุปกรณ์อมตะระดับราชา!

“เจ้า…นั่นคืออุปกรณ์อมตะระดับจอมราชัน!?”

เมื่อเห็นว่าการโจมตีสุดกำลังของตัวเอง ที่แท้ไม่อาจสร้างความเสียหายใดๆให้แก่หลิงเจวี๋ยอวิ๋นได้เลย หน้าชายชราก็เปลี่ยนสีไปใหญ่หลวง จากนั้นก็จับจ้องไปยังผ้าคลุมที่โบกสะบัดอยู่ด้านหลังของหลิงเจวี๋ยอวิ๋นด้วยความหวาดกลัว

ผ้าคลุมผืนนี้ ให้ความรู้สึกทรงพลังและน่ากลัวยิ่งกว่าเกราะอมตะระดับราชา ที่ได้รับการขัดเกลาหล่อเลี้ยงจากจอมราชันอมตะเสียอีก!

“อุปกรณ์อมตะระดับจอมราชัน!?”

มุมปากหลิงเจวี๋ยอวิ๋นยกยิ้มแสยะออกมาด้วยความดูแคลนรังเกียจ หากแต่มันก็ไม่คิดอธิบายเพิ่มเติมอะไร จากนั้นไอโลหิตทั่วร่างก็ม้วนวนปานพายุคลั่ง คนวูบร่างจี้เข้าหาชายชราที่ปลิวไปในบัดดล!

เผชิญหน้ากับหลิงเจวี๋อวิ๋นที่สองตาแดงฉานปานก้อนเลือด ชายชราที่ตระหนักว่าไร้หนทางฝ่าการป้องกันของอีกฝ่าย ก็ทำได้แค่กัดฟันเตรียมต้านรับการโจมตีของหลิงเจวี่ยอวิ๋นสุดกำลัง

‘หวังว่ามันจักไม่ลงมือด้วยกระบวนท่าแลกชีวิตเหมือนต้วนหลิงเทียน…หากมันกระทำแบบนั้นจริง ข้าตายแน่!’

ตอนนี้ชายชราหวงเพียยงว่ามันจะสามารถต้านทานกระบวนท่าของอีกฝ่ายได้ ถึงตอนนั้นจะได้ตกอยู่ในสภาพคงกระพัน

เพราะต่อให้ไม่ชนะ ขอแค่ไม่แพ้ ก็สามารถรอดชีวิตได้

ปงงง!

เปรี๊ยงงง!!

…

หมัดลุ่นๆของหลิงเจวี๋ยอวิ๋นที่ชกออกไป ถูกกระบองเขี้ยวหมาป่าทั้งสองของชายชราป้องกันเอาไว้ได้ จากนั้นหมัดกระบองก็ออกกระบวนท่าปะทะกันอย่างดุเดือด!

‘ยังได้อยู่…’

เมื่อเห็นว่าการลงมือของหลิงเจวี๋ยอวิ๋นยังอยู่ในวิสัยที่มันต้านทานรับไหว ชายชราก็ลอบระบายลมหายใจอย่างโล่งอก หมายความว่ามันสามารถรบพัวพันกับหลิงเจวี๋ยอวิ๋นในลักษณะนี้ได้อยู่

อย่างไรก็ตาม พริบตาต่อมาสีหน้าชายชราพลันเปลี่ยนไปใหญ่หลวง

ฟั่ฟฟฟ!

เพราะบังเกิดเสียงกระบี่หนึ่งฟันแหววกอากาศมาด้วยความเร็วสูงแว่วดังเข้าหู!

และท่ามกลางสายตาของทุกคน ฉากเรื่องราวเบื้องหน้าเป็นอะไรที่พิสดารยิ่งนัก! ปรากฏร่างหลิงเจวี๋ยอวิ๋นอีกคนพุ่งออกมาจากร่างหลิงเจวี๋ยอวิ๋นที่มีสองตาแดงฉานปานก้อนโลหิต! คว้าจับกระบี่โลหิตที่ควบแน่นจากไอพลังสีแดงเลือดที่ปกคลุมโดยรอบ ก่อนจะฟันออกไปฉับไวสุดที่ใครจะทันได้ตั้งตัว ผ่าร่างชายชราให้แยกเป็นสองเสี่ยงจากบนลงล่างอย่างอำมหิต!

“นั่นมันบ้าอะไรกัน!?”

“ไฉนมีหลิงเจวี๋ยอวิ๋นอีกคนโผล่ออกมาจากร่างหลิงเจวี๋ยอวิ๋นได้เล่า!?”

“จ้าวสวรรค์ช่วย! นิ…นี่มันเรื่องอะไรกันแน่!?”

…

ลูกตาเชวียจิงอวี่และคนอื่นๆหดหยีลงโดยพลัน นั่นเพราะร่างที่อยู่ๆก็พุ่งออกมาจากตัวหลิงเจวี๋ยอวิ๋นนั้น ก็คือหลิงเจวี๋ยอวิ๋นเอง!

มีหลิงเจวี๋ยอวิ๋น 2 คน!?