War sovereign Soaring The Heavens 1924-1930

 ตอนที่ 1,924 : ไม่จำเป็น!

 

“แก้แค้น?”

 

กู่หลงชะงักไปวูบหนึ่งเมื่อได้ยินคำของกู่ชุน จากนั่นก็ผลักร่างกู่ชุนที่สวมกอดอยู่ออกไปเบาๆ ค่อยกล่าวถามด้วยน้ำเสียงขึงขัง “เสี่ยวชุน ที่แท้มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? พรสวรรค์รากวิญญาณของเจ้าหายไปแล้วจริงๆหรือ?”

 

“เป็นความจริงท่านพี่ รากวิญญาณของข้าหายไปแล้วจริงๆ”

 

ได้ยินคำถามของกู่หลง กู่ชุนกล่าวตอบออกไปเสียงอ่อย สีหน้าท่าทางของมันยังคล้ายเจ็บปวดสุดแสน

 

“พรสวรรค์รากวิญญาณของเจ้าอยู่ดีๆมันหายไปได้อย่างไรกัน? แล้ว…เจ้าบอกให้ข้าล้างแค้น? ล้างแค้นอะไร?”

 

กู่หลงขมวดคิ้วเป็นปม แลดูสับสนไม่น้อย

 

จากที่อาวุโสเพลิงทองแดงกล่าว เห็นว่ากระทั่งน้องชายของมันเองก็ไม่รู้ว่าพรสวรรค์รากวิญญาณหายไปได้อย่างไรไม่ใช่หรือ?

 

หากเป็นแบบนั้นทำไมอีกฝ่ายถึงบอกให้มันล้างแค้นเล่า?

 

ล้างแค้นผู้ใด?

 

“ท่านพี่ ข้าสงสัยว่าพรสวรรค์รากวิญญาณของข้าจะถูกทำลายด้วยน้ำมือของต้วนหลิงเทียน! อย่างไรก็ตามข้าไร้ซึ่งหลักฐานอันใดชี้ชัด เช่นนั้นข้าจึงไม่มั่นใจเต็มสิบส่วนว่าเป็นมันกระทำ…อย่างไรก็ตามหากมันไม่ใช่ผู้ลงมือ ข้าก็ไม่อาจนึกออกได้จริงๆว่าไฉนรากวิญญาณของข้าอยู่ดีๆมันถึงได้ถึงหายไปแบบนี้…”

 

เผชิญกับคำถามของกู่หลง กุ่ชุนก็เริ่มเล่าเรื่องราวความขัดแย้งระหว่างมันกับต้วนหลิงเทียนออกไปทั้งหมด กระทั่งเล่าถึงจุดน่าสงสัยที่ต้วนหลิงเทียนกระทำออกมาหมดสิ้น

 

“ข้าคิดว่ามันเป็นผู้ต้องสงสัยอันดับหนึ่ง! กระทั่งข้ายังมีลางสังหรณ์อย่างแรงกล้าในเรื่องนี้! ตอนนี้พรสวรรค์รากวิญญาณของข้าหายไปแล้วแท้ๆ แต่ข้ากลับไม่อาจจัดการมันได้!”

 

กล่าวจบกู่ชุนก็กำหมัดแน่น

 

“เปิดกางเขตแดนเพื่อปิดกั้นสายตาผู้คนงั้นเหรอ…ฟังจากที่เจ้าเล่ามา 9 ใน 10 ส่วนล้วนเป็นเพราะมันที่ทำให้รากวิญญาณของเจ้าหายไป”

 

ลูกตากู่หลงเผยประกายเย็นชาออกมา หลังนิ่งคิดไตร่ตรองไปพักหนึ่ง “มันสมควรสำเร็จทักษะอันน่าเหลือเชื่อบางประการที่สามารถทำลายพรสวรรค์รากวิญญาณโดยมิทำลายดวงจิตของผู้อื่นได้…”

 

“ทว่าในสายตาของคนทั่วไป ถึงแม้จะเป็นตัวตนขอบเขตเซียนสวรรค์ก็ยังเป็นมิได้ที่จะทำลายพรสวรรค์รากวิญญาณของใครโดยไม่ทำร้ายดวงจิตของคนๆนั้น! เช่นนั้นตั้งแต่ต้นจนจบจึงมิมีผู้ใดคลางแคลงสงสัยมัน!!”

 

ท้ายประโยค ขณะกล่าวกู่หลงยังเผยจิตสังหารเย็นเยียบออกมา จนบรรยากาศรอบกายคล้ายจะเย็นลงทันตา

 

หากต้วนหลิงเทียนมาอยู่ที่นี่แล้วได้ยินคำของกู่หลง เกรงว่าคงมีหวาดเสียวกันบ้าง

 

ถึงแม้ว่ากู่หลงอาจจะไม่ได้เดาถูกทั้งหมด แต่ก็มีเค้าความจริงอยู่หลายส่วน!

 

“ฟังท่านพี่แล้วข้าก็คิดว่ามันสมควรเป็นเช่นนั้นจริงๆ! อย่างไรก็ตามเมื่อเดือนที่แล้ว พอต้องเผชิญหน้ากับการสาบานต่อทัณฑ์อัสนีข้ากลับหวาดกลัวที่จะเดิมพัน…ข้ากลัวว่าหากมันไม่ได้ทำจริงๆ ข้าจะถูกฟ้าพิฆาตตายตก! ท่านพี่ข้าใช่คนขี้ขลาดหรือไม่ ท่านคงผิดหวังในตัวข้าแล้วใช่ไหม?”

 

ต่อหน้ากู่หลง กู่ชุนก็เป็นเหมือน ‘เด็กน้อย’ คนหนึ่ง

 

“เสี่ยวชุน เจ้ามิได้ขี้ขลาด ในกรณีที่ไม่มั่นใจการที่เจ้าระวังตัวและเลือกทำเช่นนั้นย่อมสมควรแล้ว…เสี่ยวชุนเจ้าทำดีแล้ว!”

 

กู่หลงส่ายหัวไปมาทันทีหลังได้ยินคำกู่ชุน

 

ทว่าชั่วพริบตานั้นลึกลงไปในลูกตาพลันทอประกายเรืองวูบขึ้นมาด้วยอำมหิต คล้ายอยากจะฆ่าใครสักคนให้ตาย!

 

แน่นอนว่าเป้าหมายความอำมหิตนี้ไม่ได้เพ่งเล็งไปที่กู่ชุน

 

มันมุ่งเป้าไปที่ ‘ต้วนหลิงเทียน’ ที่ไม่เคยพบเห็นมาก่อน!

 

“ท่านพี่…ข้าอยากให้ต้วนหลิงเทียนมันตาย!!”

 

การมาถึงของกู่หลง ก็เสมือนแสงสว่างที่ส่องสาดมาปัดเป่าความมืดครึ้มอึมครึมในใจเพราะความทุกข์ตรมของกู่ชุน ลูกตามันบัดนี้ไม่เหลือความเศร้าซึมคงมีแต่ประกายเย็นชามากจิตสังหาร ใบหน้ายังถมึงทึงปานอสุราเคืองแค้น ราวกับต้วนหลิงเทียนไปฆ่าบิดาถล่มมารดาของมันมาอย่างไรอย่างนั้น!

 

“เสี่ยวชุนเจ้าไม่ต้องห่วงไป มันไม่ได้ตายดีแน่!”

 

ตอนนี้เองกู่หลงได้นำชุดที่อาวุโสเพลิงทองแดงให้มาก่อนหน้าขึ้นมาเปลี่ยน กระบี่ยาวพร้อมฝักในมือก็ถูกนำไปสะพายไว้ที่หลัง

 

การสวมชุดเครื่องแต่งกายของศิษย์แท่นบูชาเต่าทมิฬเช่นนี้ นั่นหมายความว่าตัวมันก็ถือเป็นศิษย์ของแท่นบูชาเต่าทมิฬแล้ว

 

กล่าวให้ชัดก็คือศิษย์ของลัทธิบูชาไฟ!

 

“พี่ใหญ่ แต่กฏของลัทธิบูชาไฟเคร่งครัดยิ่งนัก พวกเรามิอาจลงมือฆ่าต้วนหลิงเทียนที่นี่จนเป็นที่ละเมิดกฏของลัทธิบูชาไฟได้! คงไม่คุ้มที่พวกเราจะเอาอนาคตไปแลกกับชีวิตสวะของมัน”

 

หลังสูดลมหายใจเข้าลึกๆเพื่อระงับอารมณ์คราหนึ่ง กู่ชุนพลันกล่าวออกด้วยน้ำเสียงเฉยเมย

 

“เรื่องนั้นไม่จำเป็น!”

 

อย่างไรก็ตามกู่หลงที่ได้ยินคำของกู่ชุนชัดเจน กลับกล่าวปฏิเสธออกมาทันที

 

หลังจากได้เห็นสีหน้างุนงงและมองมาด้วยสายตาว่างเปล่าไม่เข้าใจของกู่ชุน กู่หลงพลันกล่าวอธิบายออกไปอย่างไม่รีบไม่ร้อนทันที “เสี่ยวชุน เจ้าอย่าได้ลืมไปว่าพี่ชายของเจ้าผู้นี้มีพรสวรรค์รากวิญญาณสีน้ำเงิน…ต่อให้ข้าจะละเมิดกฏของลัทธิบูชาไฟเข่นฆ่าต้วนหลิงเทียนนั่นไป แต่เจ้าคิดจริงๆหรือว่าลัทธิบูชาไฟจะเลือกให้พี่ชายเจ้าคนนี้ชดใช้ด้วยชีวิตจริงๆ? ชดใช้ชีวิตให้ศิษย์ดาษๆที่มีพรสวรรค์รากวิญญาณสีเหลือง?”

 

“แน่นอนว่าไม่!”

 

กู่ชุนได้ฟังก็ส่ายหัวไปมาทันที

 

ล้อกันเล่นหรือไร!

 

ศิษย์อัจฉริยะผู้มีพรสวรรค์รากวิญญาณสีน้ำเงิน ไหนเลยจะยกไปเทียบกับศิษย์ธรรมดาที่มีพรสวรรค์รากวิญญาณเพียงแค่สีเหลืองได้?!

 

ถึงแม้คนแรกจะฆ่าคนหลังไปเสีย แต่ลัทธิบูชาไฟที่นิยมผู้อัจฉริยะมากที่สุด เป็นไปไม่ได้เลยที่จะทำลายอัจฉริยะเช่นนี้ อย่างดีก็ลงโทษให้หนักหน่อยเท่านั้น!

 

เพราะอย่างไรเสียอัจฉริยะระดับนี้ยามเติบโตขึ้นไป วันหน้าก็คงมิพ้นต้องกลายเป็นตัวตนขอบเขตเซียนสวรรค์แน่แท้ ตำแหน่งผู้อาวุโสเพลิงเงินนั้นเป็นที่แน่นอนว่าต้องได้รับแน่ๆ กระทั่งอาจจะได้เป็นถึงผู้อาวุโสเพลิงทอง!

 

ถึงตอนนี้ในบรรดาผู้อาวุโสเพลิงทองของลัทธิบูชาไฟ จะมีเพียง 3 คนเท่านั้นที่มีพรสวรรค์รากวิญญาณสีน้ำเงินก็ตาม

 

แต่ลัทธิบูชาไฟจะเลือกทำลายอัจฉริยะที่มีโอกาสจะได้เป็นอาวุโสเพลิงเงินหรือเพลิงทองในอนาคตไป เพื่อเห็นแก่ศิษย์สามัญที่มีพรสวรรค์รากวิญญาณสีเหลืองที่ไร้วันบรรลุขอบเขตเซียนสวรรค์งั้นหรือ?

 

เรื่องเช่นนี้ลัทธิบูชาไฟมิอาจหักใจกระทำได้!

 

“และหากข้ามิได้สวมใส่ชุดของศิษย์แท่นบูชาเต่าทมิฬ เรื่องราวจักแตกต่างออกไปแล้ว…เพราะเกิดข้าฆ่ามันในฐานะคนนอก น่ากลัวว่าลัทธิบูชาไฟจักไม่สนใจอันใดทั้งสิ้น และจำต้องเชือดไก่ให้ลิงดูเพื่อรักษาหน้าตาศักดิ์ศรีไม่ผิดแน่…แบบนั้นข้าก็ต้องตายสถานเดียว!”

 

“ทว่าตอนนี้ข้าสวมใส่ชุดศิษย์แท่นบูชาเต่าทมิฬ ถึงแม้จะฆ่าเจ้าต้วนหลิงเทียนอะไรนั่นไป แต่ลัทธิบูชาไฟย่อมมองว่านี่เป็นเรื่องราวความขัดแย้งภายในบ้าน…”

 

กู่หลงกล่าวออกชัดถ้อยชัดคำ “ตราบใดที่ข้าแสดงคุณค่าของข้าให้ลัทธิบูชาไฟเห็น ลัทธิบูชาไฟย่อมมิมีทางเอาชีวิตข้าเพื่อชดใช้ชีวิตต้วนหลิงเทียนนั่น…อย่างดีข้าก็แค่ถูกกักขังรับทัณฑ์ทรมานไม่กี่สิบกี่ร้อยปี!”

 

กู่หลงเต็มไปด้วยความมั่นใจในเรื่องนี้นัก

 

“เสี่ยวชุน…เจ้าต้วนหลิงเทียนอันใดนั่น มันพักอยู่บ้านชั้น 3 หลังใด?”

 

กล่าวออกอีกครั้ง กู่หลงพลันเหินลอยขึ้นไปบนฟ้า พร้อมว่ายตามองสำรวจไปยังบ้านชั้น 3 นับพันรอบๆ

 

“หืม? นี่เจ้านั่นมันเป็นศิษย์ของแท่นบูชาเต่าทมิฬของพวกเราด้วยงั้นเรอะ?”

 

ถึงแม้ศิษย์แท่นบูชาเต่าทมิฬจะไม่ได้ยินบทสนทนาระหว่างกู่หลงกับกู่ชุน แต่พวกมันย่อมตระหนักได้ว่าทั้งคู่สมควรสนิทสนมกันไม่น้อย

 

นอกจากนี้อยู่ๆกู่หลงนั่นกลับเปลี่ยนไปสมชุดศิษย์แท่นบูชาเต่าทมิฬของพวกมันต่อหน้าต่อตา!

 

“แปลกจัง ข้าไม่เคยเห็นมันมาก่อนเลย…”

 

“อ่าว นั่นมันมิได้แค่มาหาสหายที่แท่นบูชาไฟเต่าทมิฬเราหรอกเหรอ? ข้าพึ่งเห็นอาวุโสเพลิงทองแดงพามันมาส่ง!”

 

“หืม? เจ้าว่ามันพึ่งมาถึงหรือ? หรือจะเป็นศิษย์ที่พึ่งเข้าร่วมลัทธิบูชาไฟเราเป็นพิเศษ…แต่เห็นว่ามีเพียงผู้ที่มีพรสวรรค์รากวิญญาณสีน้ำเงินขึ้นไปเท่านั้นนี่นา ถึงจะได้รับอภิสิทธิ์เช่นนี้!”

 

“หรือว่า…เจ้าหมอนั่นมันจะเป็นอัจฉริยะที่มีพรสวรรค์รากวิญญาณสีน้ำเงิน?”

 

…

 

ในขณะที่ศิษย์แท่นบูชาเต่าทมิฬกล่าวถึงจุดนี้ สายตาที่มองไปยังร่างคนแปลกหน้าก็เผยประกายลุกวาวร้อนแรงขึ้นมา

 

หลังกู่หลงลอยร่างขึ้นฟ้ามาได้สักพัก เหล่าศิษย์แท่นบูชาเต่าทมิฬพลันขมวดคิ้วออกมา เพราะทุกคนต่างสัมผัสได้ถึงจิตสังหารที่ท่วมท้นอบอวลอยู่รอบกาย!

 

“จิตสังหารนั่นมัน…นี่เจ้านั่นมันคิดจะทำอะไรกันแน่?”

 

ศิษย์ของแท่นบูชาเต่าทมิฬหลายคนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกหนาวสะท้านจับใจ เมื่อสัมผัสได้ถึงจิตสังหารอำมหิตนี้ของกู่หลง

 

“ท่านพี่ เป็นบ้านหลังนั้น”

 

ในขณะที่ศิษย์แท่นบูชาเต่าทมิฬกำลังสงสัย เสียงของกู่ชุนพลันดังขึ้น

 

ขณะเดียวกันพวกมันก็เห็นกู่ชุนเหินร่างลอยตามขึ้นไป ก่อนที่จะชี้ไปยังบ้านพักชั้น 3 หลังหนึ่งแล้วเหินร่างนำออกไปทันที

 

“เฮ่ย! บ้านพักชั้น 3 หลังนั้น มิใช่หลังที่ต้วนหลิงเทียนพักอยู่หรอกเหรอ!?”

 

ทันใดนั้นมีศิษย์หลายคนที่จดจำได้ว่าบ้านพักชั้น 3 ที่กู่ชุนชี้มันเป็นบ้านพักของใคร…พวกมันย่อมตระหนักได้ทันทีว่าที่แท้นี่มันเรื่องราวอะไร เจตนาฆ่าฟันของกู่หลงนั้นที่แท้ก็มุ่งเป้าไปที่ต้วนหลิงเทียน!

 

“เดี๋ยวนะ…เมื่อครู่กู่ชุนเรียกเจ้านั่นว่าท่านพี่หรือ?”

 

“งั้นเจ้านั่นก็เป็นพี่ชายกู่ชุนงั้นสิ?”

 

……

 

ไม่นานความสนใจของเหล่าศิษย์ก็ไปหยุดอยู่ที่คำ ‘ท่านพี่’ ที่กู่ชุนใช้เรียกกู่หลง และเรื่องนี้นับว่าทำให้พวกมันฮือฮากันไม่น้อย

 

ไม่ว่าพวกมันจะคิดว่าอีกฝ่ายเป็นอะไร แต่พวกมันก็ไม่คิดมาก่อนเลยว่าที่แท้อีกฝ่ายจะเป็นพี่ชายของกู่ชุน!

 

ในขณะเดียวกัน บ้านพักชั้น 3 หลังที่กู่ชุนชี้ไปนั้น อยู่ๆก็มีร่างหนึ่งเปิดประตูออกมาก่อนจะเหินลอยขึ้นไปในอากาศ…เป็น ‘ต้วนหลิงเทียน’ ที่พึ่งออกจากชั้น 4 ของเจดีย์หลิงหลง 7 สมบัติ

 

“ผู้เฒ่าหั่วบอกว่า…มีคนคิดร้ายกับข้าอยู่ข้างนอก”

 

ก่อนหน้านี้ต้วนหลิงเทียนได้ยินคำแจ้งเตือนของผู้เฒ่าหั่ว เขาจึงหยุดพักบ่มเพาะและออกจากเจดีย์หลิงหลง 7 สมบัติทันที

 

เมื่อออกจากเจดีย์หลิงหลง 7 สมบัติมาแล้ว ต้วนหลิงเทียนก็เปิดประตูบ้านออกมาทันที

 

และทนทีที่เขาออกมา เขาก็สัมผัสได้ชัดเจนว่ามีดวงตาเยียบเย็นคู่หนึ่งทอดมองมาจากบนฟ้าหล่นลงที่ร่างของเขา ทั้งดวงตาทั้ง 2 คู่ยังเปี่ยมล้นไปด้วยจิตฆ่าฟัน!

 

“เป็นกู่ชุนกับหลี่อันอีกแล้วหรือ?”

 

นี่เป็นความคาดเดาของต้วนหลิงเทียน ก่อนที่เขาจะแหงนหน้าขึ้นมอง

 

และเมื่อเขาเงยหน้าขึ้นไป เขาก็พบเจ้าของสายตา 2 คู่ที่ว่า

 

หนึ่งในนั้นคือกู่ชุนที่เขาคุ้นหน้าดี ทว่าอีกคนกลับไม่ใช่หลี่อัน แต่เป็นศิษย์แท่นบูชาเต่าทมิฬ

 

และตอนนี้จิตสังหารของศิษย์แท่นบูชาเต่าทมิฬดักล่าว ก็ละออกจากบ้านพักชั้น 3 ของเขา และเบนเป้ามาที่เขาโดยตรง

 

เห็นได้ชัดว่าเป้าหมายของมันก็คือเขาเอง!

 

“มันเป็นใครกัน?”

 

หลิงเทียนอดไม่ได้ที่จะสงสัยเมื่อเห็นศิษย์คนดังกล่าวลอยร่างข้างๆกู่ชุน

 

“ท่านพี่ มันคือต้วนหลิงเทียน!”

 

ขณะนั้นเองต้วนหลิงเทียนพลันได้ยินเสียงเปี่ยมโทสะแค้นของกู่ชุนกล่าวกับชายวัยกลางคนที่สะพายกระบี่ยาวไว้ด้านหลัง

 

“หืม? พี่ชายของกู่ชุนงั้นรึ?”

 

จังหวะนี้ต้วนหลิงเทียนพลันเข้าใจ

 

ที่แท้ศิษย์แท่นบูชาเต่าทมิฬคนนี้ก็เป็นพี่ชายของกู่ชุนนี่เอง ไม่แปลกที่อีกฝ่ายจะคิดร้ายต่อเขา

 

“ว่าแต่…กู่ชุนมันมีพี่ชายเป็นศิษย์แท่นบูชาเต่าทมิฬด้วย?“

 

ต้วนหลิงเทียนคิดว่าพี่ชายคนนี้ของกู่ชุนเป็นศิษย์แท่นบูชาเต่าทมิฬแต่แรก เขาไม่ได้นึกถึงเรื่องที่พี่ชายอีกฝ่ายจะพึ่งมาถึงลัทธิบูชาไฟวันนี้สดๆร้อนๆ

 

ยิ่งไม่ได้คาดคิดว่าพี่ชายของกู่ชุนจะเป็นถึงอัจฉริยะ ผู้มีพรสวรรค์รากวิญญาณสีน้ำเงิน!

 

“เจ้าน่ะหรือคือต้วนหลิงเทียน?”

 

แทบจะทันทีที่วาจากู่ชุนดังจบคำ สองตาของกู่หลงก็มองเขม็งไปยังต้วนหลิงเทียนทันที กล่าวถามออกมาเสียงต่ำเยียบเย็น

 

“เป็นข้าเอง แล้วเจ้ามีปัญหาอะไร?”

 

ต้วนหลิงเทียนย่อมไม่คิดสุภาพอะไรอีกเมื่อสัมผัสได้ถึงจิตสังหารจากกู่หลง จึงกล่าวตอบออกไปด้วยน้ำเสียงไม่แยแส

 

“โอหังดีนี่!”

 

ใบหน้ากู่หลงลดต่ำลงทันใด กล่าวเย้ยเยาะคำหนึ่ง มือพลันสะบัดชักกระบี่ที่สะพายไว้ด้านหลังออกมาฉับไวปานสายฟ้าฟาด ค่อยกล่าวออกมาด้วยเสียงดังอำมหิต “ให้ข้าดูว่าเจ้ามีฝีมือมากพอให้โอหังเช่นนี้หรือไม่!”

ตอนที่ 1,925 : กู่หลงลงมืออย่างอุกอาจ!

 

ฟั่บ!! วู้มมม!!!

 

เสียงตวัดกระบี่กรีดอากาศฉับไวดังขึ้น อีกทั้งหลังกู่หลงชักกระบี่ยาวออกมาตวัดฟันแล้ว พลันบังกิดรังสีกระบี่สะบั้นดั่งเสี้ยวจันทร์แหวกฟ้าผ่าอากาศ เข่นฆ่าสังหารไปที่ต้วนหลิงเทียนอย่างเร็วรี่!

 

ชั่วเวลาเพียงเสี้ยวพริบตา รังสีกระบี่สะบั้นเสี้ยวจันทร์ก็ดั่งลัดฟ้า มันพุ่งผ่านระยะหลายร้อยหมี่มาเจียนบรรลุถึงต้วนหลิงเทียนด้วยพลังอำนาจอันน่าสะพรึงกลัว!

 

ยามรังสีพลังสะบั้นนี้พุ่งลงมา เสียงแหวกฝ่าอากาศฉับไวแหลมเล็ก แทบจะเสียดแก้วหูผู้คนจนทะลุ!

 

ซูด! อา! สวรรค์!

 

…

 

หน้าศิษย์แท่นบูชาเต่าทมิฬมากมายถึงกับเปลี่ยนสีไปโดยพลัน ด้วยไม่คิดเลยว่าพี่ชายของกู่ชุนมาถึงก็ไม่พูดพร่ำทำเพลง กลับกล้าลงมือจู่โจมใส่ต้วนหลิงเทียนด้วยกระบวนเปี่ยมจิตสังหารหมายฆ่าคน! โดยไม่สนใจกฏห้ามฆ่าฟันกันของลัทธิบูชาไฟทันทีแบบนี้!!

 

นี่มันกำลังรนหาที่ตายรึยังไง?!

 

ในห้วงเวลาชั่วพริบตาดั่งอัสนีวาบฟ้านั้น ศิษย์แท่นบูชาเต่าทมิฬต่างมีความคิดนี้ผุดขึ้นในหัว

 

เพราะการฆ่าใครสักคนในลัทธิบูชาไฟ เป็นดั่งอาญาโทษ ยังมีความผิดสาหัสนัก!

 

วูบ!

 

จังหวะนี้ไม่ใช่แค่สีหน้าของเหล่าศิษย์โดยรอบเท่านั้นที่เปลี่ยนสี กระทั่งหน้าต้วนหลิงเทียนยังอึมครึมขึ้นมาทันควัน

 

ด้วยเขาไม่คิดไม่ฝันเลยจริงๆว่าอยู่ๆ พี่ชายกู่ชุนนี่จะลงมือซัดรังสีกระบี่ใส่เขาแบบนี้!

 

ยิ่งไปกว่านั้น จากรังสีพลังที่เปี่ยมล้นไปด้วยจิตสังหาร ก็เผยให้เห็นชัดว่ามันคิดฆ่าเขาจริงๆ!

 

“ปีกอีกาทองคำ!”

 

เผชิญหน้ากับรังสีพลังสังหารที่ลัดฟ้ามาฉับไวของชายวัยกลางคนไกลตา ต้วนหลิงเทียนพลันคำรามออกเสียงดัง ทั่นใดนั้นพลังเซียนสุริยันพลันโคจรไหลเชี่ยวดั่งน้ำหลาก แล่นทะลักผ่านชีพจรเซียน 99 สาย บรรลุถึงช่องพลังทั่วร่างในเสี้ยวพริบตา!

 

พลังเซียนสุริยันที่ทะลักออกมาท่วมร่างขุมหนึ่ง พลันควบรวมก่อเกิดเป็นปีกเพลิงขนาดมหึมาคู่ใหญ่กลางแผ่นหลังของต้วนหลิงเทียน!

 

เป็นเวทย์พลังเสริมการเคลื่อนไหวระดับสูงที่ต้วนหลิงเทียนเชี่ยวชาญ ปีกอีกาทองคำ!

 

ปง!!

 

ปีกอีกาคู่ใหญ่แรกปรากฏ พลันสะบัดกระพืออย่างแรงจนบังเกิดเสียงแตกระเบิดของอากาศ ปานฟ้าผ่า!

 

ฟู่มม!!

 

พร้อมกับเสียงระเบิดดังสนั่น ร่างต้วนหลิงเทียนพลันพุ่งทะยานออกไปปานลูกกระสุน หลีกหลบรังสีกระบี่สังหารปานเสี้ยวจันทร์ที่ร่วงลงจากฟ้าได้อย่างเฉียดฉิว!

 

แม้ต้วนหลิงเทียนจะมีความเร็วที่เพิ่มพูนขึ้นอย่ามหาศาลด้วยเวทย์พลังชั้นสูงอย่างปีกอีกาทองคำ หากแต่รังสีพลังสะบั้นเมื่อครู่กลับทำให้เขาต้องใจสั่นไม่น้อย…สิ่งนี้พาลให้เขาตระหนักได้ถึงเรื่องราวประการหนึ่ง…

 

พี่ชายของกู่ชุนคนนี้ ต่อให้ยังไม่บรรลุถึงขอบเขตเซียนนภา แต่อย่างต่ำๆก็ต้องบรรลุถึงเซียนปฐพีขั้นสูงสุดไปแล้วแน่!

 

หาไม่แล้วกับอีกแค่รังสีกระบี่สังหารที่คล้ายอีกฝ่ายซัดออกมาอย่างไร้เรื่องราวเมื่อครู่ คงไม่ฉับไวจนทำให้เขารู้สึกหวาดเสียวขึ้นมาอยู่บ้างแบบนี้!!

 

เปรี๊ยงงงง!! ตึงง!! โครมมม!!

 

ในขณะที่ต้วนหลิงเทียนรู้สึกหวั่นใจเมื่อคาดเดาพลังฝึกปรือของพี่ชายกู่ชุนออก เสียงระเบิดดังสนั่นพลันดังขึ้นจากด้านหลังอีกครั้ง ราวกับมีบางสิ่งถูกระเบิดจนพังทลาย

 

เป็นบ้านพักชั้น 3 ของเขาที่ถูกรังสีสังหารปานเสี้ยวจันทร์นั่นซัดทำลายจนเป็นซากปรักหักพังไปเสียแล้ว…

 

ทุกเรื่องราวบังเกิดขึ้นในชั่วพริบตาเดียวเท่านั้น

 

ตั้งแต่ที่กู่หลงชักกระบี่ตวัดซัดคลื่นพลังกระบี่สังหารใส่ต้วนหลิงเทียน ตลอดจนต้วนหลิงเทียนปะทุพลังใช้ออกด้วยเวทย์พลังปีกอีกาทองคำหลีกหลบไปได้อย่างเฉียดฉิว สุดท้ายบ้านชั้น 3 เจ้ากรรมจึงรับเคราะห์จนพังทลาย…

 

กว่าที่เหล่าศิษย์แท่นบูชาเต่าทมิฬจะดึงสติกลับเข้าตัวได้ บ้านพักชั้น 3 ของต้วนหลิงเทียนก็กลายเป็นซากไปเสียแล้ว

 

“เกิดเรื่องอะไรขึ้นกัน!”

 

“ใครมันทำเสียงดัง รบกวนบิดา! เอ่อ…เกิดอันใดขึ้นกัน?”

 

…

 

การระเบิดของพลังกระบี่กู่หลงไม่ได้เบาแม้แต่น้อย นั่นทำให้ศิษย์แท่นบูชาเต่าทมิฬที่ปิดด่านบ่มเพาะอยู่ในบ้านชั้น 3 ละแวกใกล้เคียงถึงกับเดินออกมาจากที่พักด้วยความหัวเสียทันที แต่พอพวกมันได้เห็นภาพเหตุการณ์เบื้องหน้าก็อดไม่ได้ที่จะสับสนงุนงง..

 

หลังจากที่พวกมันออกมาได้ไม่นาน พวกมันก็เริ่มถามไถ่สหายที่ชมดูเรื่องราวอยู่ก่อน จนได้รับทราบความเป็นมาของเรื่องราว

 

“พี่ชายของกู่ชุนงั้นเหรอ? มันเป็นศิษย์ของแท่นบูชาเต่าทมิฬของพวกเราด้วย?”

 

เมื่อเห็นผู้ที่ซัดพลังหมายลงมือสังหารต้วนหลิงเทียน ศิษย์ที่พึ่งออกจากบ้านอดไม่ได้ที่จะมองกู่หลงด้วยสงสัย “แล้วนี่มันไมสนใจกฏเกณฑ์ของลัทธิบูชาไฟเลยรึไง?”

 

“นั่นน่ะสิ นี่มันไม่กลัวโทษประหารตามกฏลัทธิบูชาไฟรึไง ถึงได้คิดลงมือสังหารต้วนหลิงเทียนอย่างโจ่งแจ้งเช่นนี้?”

 

……

 

เหล่าศิษย์ที่พึ่งออกมาจากบ้านพักเริ่มไถ่ถามออกมา พวกมันทั้งตกใจและสงสัยนัก

 

การที่พี่ชายขอกู่ชุนไม่สนกฎ นับว่าทำให้พวกมันตกใจแล้วจริงๆ!

 

“พี่ชายกู่ชุน ไม่กลัวตายจริงๆหรือ?”

 

เป็นกลุ่มศิษย์แท่นบูชาเต่าทมิฬที่อยู่เห็นเหตุการณ์ตั้งแต่แรก มองกู่หลงอีกครั้งทั้งกล่าวออกมาอย่างเลื่อนลอย

 

เพราะไม่ว่าจะมองอย่างไร ก็ไม่เข้าใจว่าไฉนกู่หลงผู้นี้ถึงไม่กลัวตาย…

 

อะไรกันแน่ที่ทำให้อีกฝ่ายกล้าลงมือโดยไม่สนกฏเกณฑ์ของลัทธิบูชาไฟแบบนี้

 

“ไม่น่าแปลกใจเลยที่น้องชายข้าไม่อาจทำอะไรเจ้าได้…พลังฝีมือของเจ้านับว่าไม่เบาเลยทีเดียว! น่าเสียดายที่เมื่ออยู่ต่อหน้าข้า กู่หลง อาศัยพลังฝีมือเพียงเท่านี้ของเจ้ายังไม่คู่ควรให้กล่าวถึง! รังสีกระบี่เมื่อครู่ข้าเพียงแค่ลงมือชิมลางเท่านั้น!”

 

ขณะกล่าวออก กู่หลงก็ใช้สายตาเยียบเย็นปานจะแช่แข็งร่างผู้คนมองจ้องต้วนหลิงเทียน กล่าวออกด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ต่อไปเจ้าอย่าได้หวังว่าจะมีโชคอีก!”

 

“กู่หลง?”

 

“มันเรียกว่ากู่หลงหรือ? แล้วมันเป็นใครกัน…ข้าไม่เห็นเคยได้ยินมาก่อน?”

 

“แท่นบูชาเต่าทมิฬเรามีศิษย์คนนี้ตั้งแต่เมื่อใดกัน?”

 

“เห็นว่า…เจ้านี่ถูกอาวุโสเพลิงทองแดงพามาส่งด้วยตัวเองวันนี้หยกๆ ทั้งทีท่าของอาวุโสเพลิงทองแดงยังแลดูสุภาพกับมันด้วย?”

 

“มิใช่ว่าเป็นศิษย์ใหม่ที่พึ่งเข้าร่วมแท่นบูชาเต่าทมิฬของพวกเราวันนี้หรอกนะ?”

 

…

 

ในขณะที่เหล่าศิษย์แท่นบูชาเต่าทมิฬคนที่พึ่งออกจากบานพักมาสนทนาซุบซิบกัน สองตาก็มองจ้องไปยังร่างกู่หลงไม่วาง

 

พวกมันบางคนก็เริ่มคาดเดาอะไรบางอย่างได้แล้ว “หากมันพึ่งเข้าร่วมแท่นบูชาเต่าทมิฬเราในวันนี้จริงๆ…เช่นนั้นมิใช่ว่ามันคืออัจฉริยะที่มีพรสวรรค์รากวิญญาณสีน้ำเงินหรอกเหรอ!?”

 

“อาจเป็นได้!”

 

“ใช่แล้ว! ในลัทธิบชาไฟของพวกเรา มีเพียงผู้ที่มีพรสวรรค์รากวิญญาณตั้งแต่สีน้ำเงินขึ้นไปเท่านั้น ถึงจะเข้าร่วมได้ตลอดเวลา…เช่นนั้น 9 ใน 10 ส่วน กู่หลงคนนี้ก็คือผู้ที่มีพรสวรรค์รากวิญญาณสีน้ำเงินขึ้นไป!”

 

“รากวิญญาณสีน้ำเงินหรือ…หมายความว่ามีโอกาสสูงลิบที่จะทะลวงถึงขอบเขตเซียนสวรรค์น่ะสิ! หากกู่หลงคนนี้เป็นคนที่มีรากวิญญาณสีน้ำเงินจริง มันก็มิใช่คนธรรมดาแล้ว วันหน้ามีโอกาสสูงนักที่จะกลายเป็นอาวุโสเพลิงเงิน กระทั่งอาจเป็นได้ถึงอาวุโสเพลิงทอง!”

 

“ถูกต้อง หากมันเป็นผู้ที่มีรากวิญญาณสีน้ำเงินจริงๆ และยังฝึกปรือต่อไปไม่ละทิ้ง วันหน้าต้องกลายเป็นอาวุโสเพลิงเงินได้แน่ กระทั่งเผลอๆอาจจะเป็นได้ถึงอาวุโสเพลิงทองขึ้นมาจริงๆ!!”

 

…

 

เสียงกระซิบกระซาบดังขึ้นระงมอีกครั้ง ทั้งหมดเข้าใจตรงกัน

 

ว่ากู่หลงคนนี้สมควรเป็นอัจฉริยะที่มีรากวิญญาณสีน้ำเงิน!

 

“หากรากวิญญาณของมันเป็นสีน้ำเงินจริงๆ เช่นนั้นเหตุการณ์ตรงหน้าพวกเราก็อธิบายได้ง่ายแล้ว…มันคิดพึ่งพาอาศัยพรสวรรค์รากวิญญาณของตัวเอง จึงกล้าเพิกเฉยกฏของลัทธิบูชาไฟ! เพราะสุดท้ายแล้วต่อให้มันฆ่าต้วนหลิงเทียนไปจริงๆ ลัทธิบูชาไฟก็ไม่อาจหักใจลงดาบประหารเพื่อให้มันชดใช้ชีวิตของต้วนหลิงเทียนได้ลงคอ!”

 

ทันใดนั้นศิษย์แท่นบูชาเต่าทมิฬคนหนึ่งพลันกล่าวความจริงข้อนี้ออกมา

 

และหลังจากที่วาจาดังกล่าวดังขึ้น ศิษย์โดยรอบก็พยักหน้าเข้าใจทั้งเห็นด้วยทันที

 

“มิผิด! อัจฉริยะที่มีพรสวรรค์รากวิญญาณสีน้ำเงินคือตัวตนที่จะกลายเป็นดั่งขุมกำลังหลักของลัทธิบูชาไฟเรา…สำหรับต้วนหลิงเทียนที่มีเพียงรากวิญญาณสีเหลือง แม้จะถูกคนที่มีรากวิญญาณสีน้ำเงินฆ่าตาย ลัทธิบูชาไฟต่อให้เคร่งกฏเพียงใดก็มิอาจหักใจเสียสละอัจฉริยะระดับนี้ได้ลงคอ อย่างมากสุดก็เพียงลงโทษสถานหนักแต่ไม่เอาชีวิตเท่านั้น!!”

 

“เช่นนั้นกล่าวได้ว่า…ต่อให้กู่หลงฆ่าต้วนหลิงเทียนทิ้งไปวันนี้ มันก็ไม่ถึงตายงั้นสิ?”

 

“จากทฤษฎีแล้วสมควรเป็นเช่นนั้น”

 

“ฮัยยา เช่นนั้นต้วนหลิงเทียนก็เหมือนจะโชคร้ายเสียแล้ว”

 

…

 

เสียงกระซิบของเหล่าศิษย์โดยรอบแน่นอนว่าต้องดังเข้าหูต้วนหลิงเทียนเป็นธรรมดา แน่นอนว่าย่อมทำให้สีหน้าต้วนหลิงเทียนเปลี่ยนไปอยู่บ้าง

 

กล่าวให้ชัดคือต้วนหลิงเทียนกำลังตกตะลึง!

 

“เฮ่! พรสวรรค์รากวิญญาณของเจ้า…เป็นรากวิญญาณสีน้ำเงินจริงหรือ!?”

 

ขณะเดียวกัน สองตาต้วนหลิงเทียนก็หันไปจับจ้องมองถามกู่หลงด้วยความวาดหวังทันที!

 

หากตอนนี้มีใครพยายามสังเกตแววตาต้วนหลิงเทียนอย่างละเอียดล่ะก็…

 

จะพบว่าตอนนี้ลึกลงไปในแววตาทั้งคู่ของต้วนหลิงเทียนตอนนี้ มันกำลังส่องประกายวับวาวขึ้นมาอย่างตื่นเต้น!!

 

“ฮ่าๆๆๆ…ต้วนหลิงเทียนหนอต้วนหลิงเทียน พอได้รู้ว่าพี่ชายของข้ามีรากวิญญาณสีน้ำเงิน เจ้าก็รู้สึกกลัวขึ้นมาแล้วหรือไร!?”

 

กู่หลงยังไม่ทันตอบคำอะไร เป็นกู่ชุนที่ระเบิดเสียงหัวเราะดังร่า กล่าวเย้ยต้วนหลิงเทียนออกมาอย่างสะใจยินดี

 

ขณะเดียวกันมันยังส่งเสียงถึงต้วนหลิงเทียนเป็นการส่วนตัว “ต้วนหลิงเทียนเอ๋ย! วันนี้ต่อให้พี่ชายข้าละเมิดกฏด้วยการฆ่าเจ้าทิ้งเสีย แต่ลัทธิบูชาไฟสมควรหลับตาข้างหนึ่งละเว้นโทษประหารเป็นกักขังทรมานสถานหนักแทน เพราะพี่ชายข้ามีรากวิญญาณสีน้ำเงิน!”

 

“อนิจจาโลกหล้าไร้ซึ่งโอสถรักษาอาการเสียใจ…หากเจ้าจะโทษก็จงโทษที่กล้าทำร้ายข้าเถอะ!!”

 

เสียงที่ส่งไปท้ายประโยคของกู่ชุน ยังแสดงถึงความยินดี ใบหน้าฉีกยิ้มร่ามากล้นไปด้วยความภาคภูมิใจ

 

อย่างไรก็ตามยิ้มร่าบนหน้ามันจำต้องชะงักค้างลงในเวลาไม่นาน เพราะมันพบว่าแต่ต้นจนจบหน้าต้วนหลิงเทียนกลับไม่แม้แต่จะเปลี่ยนสีอะไร กระทั่งไม่แม้แต่จะหันมองมาที่มันด้วยซ้ำ!

 

สองตาต้วนหลิงเทียนกลับจับจ้องมองไปยังลูกพี่ลูกน้องของมัน กู่หลง ไม่วางตา!!

 

‘รากวิญญาณสีน้ำเงินงั้นหรือ! ดี…ดีมาก! ให้มันได้ยังงี้สิ!!’

 

คงไม่มีใครเข้าใจอารมณ์ของต้วนหลิงเทียนในตอนนี้แน่นอน เพราะตอนนี้เขาไม่ได้หวาดกลัวอะไร กลับกันเขารู้สึกตื่นเต้นยินดีจนถึงขีดสุด! เพราะกู่หลงกลับมีพรสวรรค์รากวิญญาณสีน้ำเงิน!!

 

รากวิญญาณสีน้ำเงินเชียวนะ!

 

‘หากข้ากลืนกินพรสวรรค์รากวิญญาณสีน้ำเงินนั่นของมันได้ ต่อให้พลังจะสูญหายไปในกระบวนการกลืนกินกว่าครึ่ง อย่างน้อยๆรากวิญญาณของข้าก็ต้องสามารถเปลี่ยนเป็นสีเขียวทันทีแน่!!’

 

ไม่น่าแปลกใจเลย ที่ทำไมไฉนต้วนหลิงเทียนถึงมองกู่หลงด้วยสายตาไม่คล้ายมองผู้คนแต่กำลังมองชมสมบัติเช่นนี้!

 

ที่แท้ในใจเขากำลังคิดถึงเรื่องการกลืนกินพรสวรรค์รากวิญญาณของกู่หลงอยู่!

 

ตั้งแต่วินาทีที่กู่หลงตัดสินใจฆ่าเขาเพื่อกู่ชุน…เขากับมันก็ไม่มีวันอยู่ร่วมโลกเดียวกันได้อีก และความแค้นนี้คงไม่มีวันสิ้นสุด…เช่นนั้นการกลืนกินพรสวรรค์รากวิญญาณของกู่หลงย่อมไม่ทำให้เขารู้สึกผิด กลับกันยังกลายเป็นตื่นเต้นยินดีสุดแสน!!

 

‘ตอนนี้เจ้ากู่หลงอะไรนี่…พลังฝึกปรือสมควรอยู่แค่จุดสูงสุดของขอบเขตเซียนปฐพีงั้นสินะ…’

 

ตระหนักได้ถึงจุดนี้ ต้วนหลิงเทียนก็เปี่ยมล้นไปด้วยความมั่นใจ

 

หากเป็นผู้ฝึกตนที่อยู่ในขอบเขตเซียนนภาขั้นต้นล่ะก็ เขายังสามารถฆ่าได้โดยใช้กระบี่นิลสวรรค์และพลังทั้งหมด…

 

หากแต่เป็นยอดฝีมือที่อยู่ในขอบเขตเซียนนภาขั้นกลางขึ้นไปล่ะก็ ตอนนี้ต่อให้เขาลงมือด้วยพลังทั้งหมดใช้ออกด้วยทุกสิ่ง แต่เกรงว่าจะไม่อาจฆ่าอีกฝ่ายได้…

 

“เสี่ยวชุน ไฉนเจ้าต้องไปเปลืองน้ำลายเสวนากับมันด้วย”

 

กู่หลงกล่าวคำเย้ยหยันออกมา แววตาที่ใช้มองต้วนหลิงเทียนยิ่งมายิ่งเย็นลงทุกขณะ “ต้วนหลิงเทียนถึงแม้ข้าจักมิรู้ว่าเจ้าใช้กลวิธีอันใดถึงได้ทำลายพรสวรรค์รากวิญญาณของน้องชายข้าได้…แต่นั่นหาได้สำคัญอีกต่อไปไม่! วันนี้จะอย่างไรเจ้าก็ต้องตาย!!”

 

กล่าวจบคำ ร่างกู่หลงก็จี้กระบี่บึ่งทะยานเข้าหาต้วนหลิงเทียนด้วยความเร็วปานดอกศรทะลวงฟ้า!

 

หาได้เหมือนกับการลงมือด้วยรังสีกระบี่สะบั้นก่อนหน้านี้ไม่ เพราะยามนี้กู่หลงได้ลงมือจริงจัง อาคมเซียนนับร้อยในกระบี่เปิดใช้งานพร้อมเพรียง พาลให้ตัวกระบี่เผยประกายคมกล้าหาใดเปรียบ มวลพลังอันร้ายกาจผนึกฉาบไปจนตัวกระบี่ราวกับจะมีอำนาจแยกฟ้า!!

 

“อะไร! ต้วนหลิงเทียนเป็นผู้ทำลายพรสวรรค์รากวิญญาณของกู่ชุน?”

 

และวาจานี้ของกู่หลงย่อมทำให้ศิษย์หลายคนตะลึงไม่น้อย

 

เพราะเท่าที่พวกมันทราบ

 

เรื่องพรสวรรค์รากวิญญาณของกู่ชุนถูกทำลาย ไม่ใช่ว่าจะได้ข้อสรุปกันไปแล้วหรือว่าไม่ใช่ต้วนหลิงเทียนที่เป็นผู้ลงมือ?

 

หนึ่งเดือนที่แล้วกู่ชุนก็พาหลี่อันมาหาความถึงหน้าบ้านต้วนหลิงเทียนเพื่อลงโทษต้วนหลิงเทียน ทว่าสุดท้ายความจริงก็ได้ถูกเปิดเผยจนกระจ่างว่าเป็นการคิดใส่ความ!

ตอนที่ 1,926 : ลงมือเต็มกำลัง!

 

ผู้คนทั้งหลายยังไม่ทันรู้ตัว อยู่ๆก็เห็นร่างกู่หลงพุ่งทะยานออกไปฉับไวปานสายฟ้าเสียแล้ว!

 

“เฮ่ย! กู่หลงนั่นมันเป็นเซียนปฐพีขั้นสูงสุด!!”  กู่หลงพึ่งพุ่งร่างออกไปได้ไม่ทันไร ศิษย์แท่นบูชาเต่าทมิฬที่มีพลังฝีมือสูงหลายคนก็สามารถระบุพลังฝึกปรือของมันได้ทันที!

 

“ให้ตายเถอะ เซียนปฐพีขั้นสูงสุด! ต้วนหลิงเทียนดูเหมือนจะยังพึ่งเป็นเซียนปฐพีขั้นต้นเท่านั้น…ต่อให้ต้วนหลิงเทียนจะใช้เวทย์พลังประหลาดเพิ่มพูนพลังฝึกปรือได้ แต่น่ากลัวพลังสูงสุดคงมิอาจต้านทานเซียนปฐพีขั้นสูงสุดได้แน่!!”

 

“หากอาวุโสไม่เร่งออกหน้าระงับเหตุ เห็นทีต้วนหลิงเทียนคงได้จบสิ้นกันเท่านี้!”

 

“ด้วยพลังของกู่หลงตอนนี้คิดฆ่าต้วนหลิงเทียนให้ตายทันทีย่อมมิใช่เรื่องยาก…ต่อให้อาวุโสจะออกหน้าระงับเหตุจริง แต่ข้ากลัวว่ามันจะสายเกินไป ต้วนหลิงเทียนคงตายไปซะก่อน!”

 

“เช่นนั้นต้วนหลิงเทียนก็ถือว่าต้องตายเปล่าแล้วสิ! จะอย่างไรกู่หลงมันก็มีพรสวรรค์รากวิญญาณสีน้ำเงิน ถึงแม้มันจะละเมิดกฏของลัทธิบูชาไฟจริง แต่มันคงไม่ถึงกับโดนโทษตาย อย่างดีก็แค่ถูกกักขังและรับทัณฑ์ทรมาน!”

 

“ไม่ผิด! อัจฉริยะที่มีพรสวรรค์รากวิญญาณสีน้ำเงินในลัทธิบูชาไฟเรายังมีไม่ถึงร้อยคนด้วยซ้ำ…ตัวตนเช่นนี้เป็นดั่งขุมกำลังหลักในวันหน้า คุณค่าย่อมมิใช่อะไรที่ศิษย์รากวิญญาณสีเหลืองจะเทียบได้!”

 

…

 

ในขณะเดียวกันกับที่เหล่าศิษย์แท่นบูชาเต่าทมิฬกระซิบกระซาบกล่าวออก สายตาของพวกมันก็มองจ้องไปยังต้วนหลิงเทียนด้วยความสงสาร

 

วู้มมม!!

 

อาจเป็นเพราะกลัวอาวุโสของแท่นบูชาเต่าทมิฬสอดมือเข้าแทรกจริงๆ กู่หลงจึงไม่คิดออมรั้งยั้งมืออะไร มันยังรีบควบรวมพลังสร้างเขตแดนโดยเร็วที่สุด

 

สนามพลังที่ถูกควบสร้างจาก พลังเซียน นั้นย่อมต่างจากเขตแดนที่ถูกสร้างขึ้นจาก ปราณแรกกำเนิด หลายส่วน มันมีพลังอำนาจเหนือกว่ากันอย่างมาก

 

พริบตาที่เขตแดนของกู่หลงปรากฏออก กลิ่นอายพลังเสียดแทงคมกล้าพลันแผ่ซ่านปะทุออกไปโดยรอบ!

 

หากมองให้ดีจะพบว่าเขตแดนของกู่หลงกลับเป็นทิวทัศน์หนึ่ง!

 

และในทิวทัศน์ดังกล่าวกลับมีกระบี่ปักเสียบเอาไว้ ไม่ว่าจะเป็นสันเนิน ผื้นดิน แท่นหิน! แถมกระบี่เหล่านี้ยังปะปนกันไประหว่างกระบี่ใหม่ กระบี่เก่าที่บ้างผุพังบ้างยังมีสนิมเกาะ!

 

เรียกว่าฉากดังกล่าวมองไปคล้าย สุสานกระบี่ ก็ไม่ปาน!

 

นี่คือเขตแดน สุสานพันกระบี่ ของกู่หลง!

 

‘เขตแดนนี่ ว่าไปก็มีส่วนคล้ายกับเขตแดนหมื่นกระบี่ของข้าอยู่บ้าง…แต่ตอนนี้มั่นใจได้เต็มสิบส่วนแล้วว่าเจ้ากู่หลง มันยังเป็นแค่เซียนปฐพีขั้นสูงสุดเท่านั้น!’

 

เมื่อเห็นกู่หลงระเบิดพลังสังหารพุ่งเข่นฆ่าเข้ามา พลังเซียนสุริยันทั่วร่างต้วนหลิงเทียนก็โคจรหมุนคว้างเร็วรี่ ไหลเวียนตามต้นแบบเวทย์พลังปฐมเวทย์กลืนกินทันที!

 

เพราะหากไม่ใช้ปฐมเวทย์กลืนกินล่ะก็…ต้วนหลิงเทียนก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของกู่หลงเลย!!

 

เพราะสุดท้ายแล้วตอนนี้พลังฝึกปรือของเขาก็พึ่งเป็นแค่เซียนมนุษย์ขั้นต้น! ต่อให้พลังเซียนสุริยันจะเด่นล้ำมีอำนาจเหนือ แต่ก็ทำให้พลังของเขาทัดเทียมได้กับผู้ฝึกตนด่านพลังเซียนปฐพีขั้นต้นเท่านั้น!!

 

ยังนับว่าห่างไกลนัก หากจะเทียบกับกู่หลงที่เป็นเซียนปฐพีขั้นสูงสุด!

 

ช่องว่างดังกล่าวเขาจึงต้องใช้ ปฐมเวทย์กลืนกินมาถมกลบ!

 

‘จะอย่างไรข้าเองก็ต้องรีบลงมือฆ่ามันให้เร็วที่สุดแล้วกลืนกินพรสวรรค์รากวิญญาณของมันให้ได้! หากอาวุโสแท่นบูชาเต่าทมิฬมาถึงก่อนก็คงต้องเสียโอกาสไปอย่างน่าเสียดาย! มันต้องตายตอนนี้!!’

 

ฉุกคิดถึงจุดนี้พลังเซียนสุริยันของต้วนหลิงเทียนก็ปะทุใช้ออกด้วยปฐมเวทย์กลืนกินทันที!

 

พริบตานั้นเอง โดยมีต้วนหลิงเทียนเป็นจุดศูนย์กลาง ความว่างเปล่าโดยรอบพลันสะเทือนสะท้าน วังวนหนึ่งอุบัติขึ้น วังวนดังกล่าวยังหมุนเร็วขึ้นและเร็วขึ้นทุกวินาที สุดท้ายก็คล้ายจะเป็นวังวนที่มีอำนาจดูดกลืนมหาศาล!!

 

มิผิด เป็นวังวนพลังดูดกลืนของปฐมเวทย์กลืนกิน!

 

และทันทีที่วังวนดูดกลืนดังกล่าวปรากฏขึ้น พลังวิญญาณฟ้าดินรอบกายต้วนหลิงเทียน ก็กรูกันเข้าร่างต้วนหลิงเทียนด้วยความเร็วอันน่าเหลือเชื่อ สุดท้ายรอบกายก็เสมือนกลายเป็นสุญญากาศพลังในชั่วพริบตา!!

 

“เฮอะ! นั่นน่ะเหรอเวทย์พลังที่ใช้จัดการน้องข้า! ข้าจะให้เจ้าได้สำนึกจนวันตาย ว่าต่อหน้าพลังอำนาจที่เหนือชั้นกว่า เวทย์พลังของเจ้ามันก็แค่ปาหี่หลอกเด็ก!!”

 

เมื่อต้วนหลิงเทียนใช้ออกด้วยปฐมเวทย์กลืนกิน กู่หลงย่อมตระหนักได้ทันที หากแต่มันเพียงยิ้มหยันดูแคลนออกไปเท่านั้น

 

เพราะอย่างไรก็แค่ผู้ฝึกตนขอบเขตเซียนปฐพีขั้นต้น!

 

แต่มันเป็นถึงเซียนปฐพีขั้นสูงสุด!

 

ไม่ต้องกล่าวถึงเรื่องที่เวทย์พลังของอีกฝ่ายไม่น่าจะเป็นเวทย์พลังขั้นสูงเลย…แต่ต่อให้เป็นมันก็เท่านั้น!

 

เพราะสุดท้ายแล้วต่อให้จะเป็นเวทย์พลังขั้นสูง อานุภาพจะร้ายกาจหรืออ่อนด้อยก็ขึ้นอยู่กับพลังฝึกปรือของผู้ใช้!

 

หากพลังฝึกปรือของผู้ใช้อ่อนแอ อานุภาพของเวทย์พลังที่ใช้ออกก็ย่อมต้องอ่อนแอตามไปด้วยเป็นธรรมชาติ

 

ด้วยเหตุนี้กู่หลงจึงไม่กลัวปฐมเวทย์กลืนกินที่ต้วนหลิงเทียนใช้ออกแม้แต่น้อย

 

“ต้วนหลิงเทียนยามเจ้าเดินไปยังยมโลกก็จงจดจำใส่กะโหลกของเจ้าเอาไว้เสียให้ดี…วันนี้ผู้ที่สังหารเจ้าคือข้า กู่หลง!!”

 

ภายใต้สายตาของทุกคน กู่หลงที่ทะยานร่างเข้าใส่ต้วนหลิงเทียนปานดอกศรพลันคำรามออกมาด้วยอำมหิต!

 

ทันใดนั้นเอง ก็คล้ายความเร็วของมันจะปะทุสูงขึ้นในชั่วพริบตา!!

 

ขณะเดียวกันกระบี่ยาวในมือของมัน ที่ฉาบไว้ด้วยแสงพลังอาคมเซียนนับร้อย ก็เปล่งรังสีกระบี่คมกล้าแผ่พุ่งออกไปรอบกายของมันไม่หยุด!

 

ความเร็วในการแผ่พุ่งออกไปยังเพิ่มพูนขึ้นเรื่อยๆ!

 

วู้ม! วู้ม! วู้ม! วู้ม! วู้ม!

 

……

 

หากผู้ใดสัมผัสให้ดี จะพบว่าทุกคราที่รังสกระบี่ปะทุออกมาจากกระบี่ พลังกระบี่ที่ห้อมล้อมปกคลุมไปทั่วร่างของกู่หลงก็เพิ่มพูนสูงขึ้นไปด้วย!

 

หลังจากนั้นมวลพลังก็ควบรวมอัดแน่นจนคล้ายจะปะทุระเบิดออก!

 

“นิ…นี่มันเวทย์พลัง ประทับจิตเก้าทบ!”

 

ตอนนี้เองมีศิษย์แท่นบูชาเต่าทมิฬบางคนที่จดจำเวทย์พลังที่กู่หลงใช้ออกได้พลันโพล่งกล่าวออกมาเสียดัง

 

“ประทับจิตเก้าทบ? ข้าเองก็เคยได้ยิน…มันเป็นเวทย์พลังระดับกลาง! อย่างไรก็ตามเห็นว่าแม้มันจะเป็นเวทย์พลังระดับกลาง แต่ในบรรดาเวทย์พลังระดับกลางด้วยกันมันจัดว่าเป็นแนวหน้า”

 

“ดูเหมือนกู่หลงจะแตกฉานประทับจิตเก้าทบมิใช่น้อย…ตอนนี้มันประทับได้ 8 ทบแล้ว!”

 

“พรสวรรค์เด่นล้ำ ไหวพริบปฏิภาณสูงส่ง…กู่หลงนี่นับเป็นอัจฉริยะที่หาได้ยากยิ่ง!”

 

…

 

เหล่าศิษย์แท่นบูชาเต่าทมิฬเห็นแล้วก็อดชื่นชมออกมาไม่ได้

 

เวทย์พลัง ประทับจิตเก้าทบนั้เป็นเวทย์พลังระดับกลางที่ค่อนไปทางสูง มีพลังอำนาจทับซ้อนพลังของผู้ใช้ไปเป็นทบๆ

 

และตอนนี้หากมองให้ละเอียดจะพบว่าทั่วร่างของกู่หลงนั้น

 

มีรังสีพลังกระบี่คมกล้าทับซ้อนกันอยู่ถึง 8 ทบ ขาดอีกเพียงแค่ทบเดียวก็จะครบ 9 ทบแล้ว!

 

“ยอดฝีมือขอบเขตเซียนปฐพีขั้นสูงสุดกลับใช้ออกด้วยเวทย์พลังสายจู่โจมระดับกลาง ประทับจิต 9 ทบ เพื่อจัดการกับผู้ฝึกตนขอบเขตเซียนปฐพีขั้นต้น…ดูเหมือนว่ากู่หลงเองก็กังวลไม่น้อย ท่าทางมันจะกลัวผู้อาวุโสมาถึงก่อนที่มันจะฆ่าต้วนหลิงเทียนได้จริงๆ!”

 

“ถึงแม้ว่าเวทย์พลังประหลาดของต้วนหลิงเทียนนั่น ข้าดูแล้วมันก็มิน่าจะใช่เวทย์พลังธรรมดาๆ…แต่พลังฝึกปรือของผู้แซ่ต้วนยังต่ำเกินไป แม้เวทย์พลังหนุนเสริมนั่นจักเป็นระดับสูง ก็มิอาจเป็นคู่มือให้กู่หลงได้”

 

“นั่นสิ จะอย่างไรด่านพลังฝึกปรือของต้วนหลิงเทียนก็ยังพึ่งเป็นเซียนปฐพีขั้นต้นเท่านั้น”

 

……

 

ไม่มีใครมองต้วนหลิงเทียนในแง่ดีสักคน ทั้งหมดคิดว่าคราวนี้ต้วนหลิงเทียนถึงวาระตายตกแน่แล้ว!

 

อย่างไรก็ตามฟังจากวาจาของทุกคน คล้ายทั้งหมดคิดว่าต้วนหลิงเทียนเป็นผู้ฝึกตนขอบเขตเซียนปฐพีขั้นต้นกันหมดทั้งสิ้น

 

ไม่รู้ว่าหากพวกมันทราบว่าที่แท้พลังฝึกปรือของต้วนหลิงเทียนยังเป็นเพียงเซียนมนุษย์ขั้นต้น พวกมันจะทำหน้าอย่างไร…

 

พวกมันหาได้รู้ด้วยซ้ำว่าเวทย์พลังประหลาดที่ต้วนหลิงเทียนใช้ในสายตาของพวกมัน ที่แท้จะเป็นเวทย์พลังชั้นสูงในหมู่เวทย์พลังชั้นสูงอีกที!

 

ปฐมเวทย์กลืนกินนั้น สามารถดูดกลืนพลังทั้งหมดในอาณาบริเวณโดยรอบมาเสริมสร้างพลังให้แก่ผู้ใช้

 

ถึงแม้ตอนนี้ต้วนหลิงเทียนจะมีความชำนาญในการใช้ปฐมเวทย์กลืนกินไม่น้อย หากแต่ความสำเร็จของเขายังมิอาจเทียบได้กับชายชราอันเป็นบททดสอบสุดท้ายในพื้นที่สืบทอดมรดกเวทย์พลัง…ขาดอีกเล็กน้อยเท่านั้น!

 

ตอนนี้ด้วยพลังเซียนสุริยันในกาย ทำให้พลังรบเขาเทียบได้กับเซียนปฐพีขั้นต้น พอได้พลังหนุนเสริมจากปฐมเวทย์กลืนกิน มันก็พุ่งขึ้นไปทัดเทียมได้กับเซียนปฐพีขั้นเชี่ยวชาญทันที!

 

ห่างจากเซียนปฐพีขั้นสูงสุดเพียงแค่ก้าวเดียว!!

 

“รัศมีพลังที่ร้ายกาจนัก!”

 

ในขณะที่ร่างกู่หลงทะยานมาฉับไวเจียนบรรลุถึงร่างต้วนหลิงเทียน ในที่สุดต้วนหลิงเทียนก็เสร็จสิ้นกระบวนการดูดซับพลังวิญญาณฟ้าดินโดยรอบ และพลังเซียนสุริยันของเขาก็ทวีพลังอำนาจไปทัดเทียมได้กับขอบเขตเซียนปฐพีขั้นเชี่ยวชาญเรียบร้อย!

 

และตอนนี้ต้วนหลิงเทียนก็รู้สึกเหมือนทั่วร่างอัดแน่นไปด้วยพลัง เจียนระเบิด!

 

เป็นครั้งแรกที่ตัวเขารู้สึกว่าร่างกายเปี่ยมล้นไปด้วยพลังมหาศาลเช่นนี้!

 

“นะ…นั่นมัน!”

 

และทันทีที่กลิ่นอายพลังดังกล่าวระเบิดออกมา เหล่าศิษย์แท่นบูชาเต่าทมิฬจำต้องอื้ออึงกันยกใหญ่แล้ว เพราะพวกมันย่อมสัมผัสได้ถึงระดับพลังของต้วนหลิงเทียนที่อยู่ๆก็เปลี่ยนไปในฉับพลัน!

 

“กลิ่นอายพลังนั่นมันมิใช่เซียนปฐพีขั้นต้นแล้ว! นี่มันกลิ่นอายพลังของยอดฝีมือเซียนปฐพีขั้นเชี่ยวชาญชัดๆ!!”

 

“สวรรค์ช่วย! เวทย์พลังของต้วนหลิงเทียนที่แท้เป็นเวทย์พลังอันใดกันแน่! ไฉนถึงได้ยกระดับพลังฝึกปรือได้ถึง 2 ขีดขั้นเลยเล่า?!”

 

“สมควรเป็นเวทยพลังหนุนเสริมมิผิดแน่! ยังคล้ายกับเวทย์พลังสายสนับสนุนประจำแท่นบูชามังกรครามนัก! และเวทย์พลังนั่นเห็นว่าก็เป็นรูปแบบดั้งเดิมของเวทย์พลั้งคุ้มคลั่งประจำเผ่ามังกร แม้จะคงอยู่ไม่นานแถมผลกระทบที่ได้รับก็มิน้อย แต่ยามสำแดงผลก็ร้ายกาจนัก!!”

 

“เช่นนั้นหมายความว่าพลังของต้วนหลิงเทียนจะเพิ่มพูนสูงขึ้นแค่มินาน…หลังจากนั้นระดับพลังฝึกปรือก็จะถดถอย กลายเป็นตกอยู่ในสภาวะอ่อนแองั้นสิ?!”

 

……

 

คราวนี้พอได้เห็นกันชัดๆ ไม่นานทุกคนก็สามารถระบุได้แน่ชัดแล้ว ว่าเวทย์พลังของต้วนหลิงเทียนสมควรมีลักษณะเดียวกับเวทย์พลังหนุนเสริมจำพวก เพิ่มพลังฝึกปรือในช่วงระยะเวลาหนึ่ง

 

เวทย์พลังนี้ก็คล้ายคลึงกับเวทย์พลังหนุนเสริมมังกรคุ้มคลั่ง ประจำแท่นบูชามังกรคราม

 

เนื่องจากเวทย์พลังหนุนเสริมมังกรคุ้มคลั่งประจำแท่นบูชามังกรครามมีผลกระทบร้ายแรง เช่นนั้นศิษย์แท่นบูชาเต่าทมิฬโดยรอบก็เห็นว่าเวทย์พลังนี้ของต้วนหลิงเทียนสมควรมีผลข้างเคียงดุจเดียวกัน

 

“เวทย์พลังสนับสนุน? ในชั่วระยะเวลาหนึ่งสามารถยกระดับเจ้าที่เป็นเพียงเซียนปฐพีขั้นต้นให้บรรลุถึงเซียนปฐพีขั้นเชี่ยวชาญ?”

 

กู่หลงมองกล่าวด้วยสายตาเหยียดหยามดูแคลน

 

ถึงแม้ต้วนหลิงเทียนจะยกระดับพลังฝึกปรือจนเทียบได้กับเซียนปฐพีขั้นเชี่ยวชาญแล้วยังไง?

 

ขอโทษที แต่ตัวมันเป็นถึงสุดยอดฝีมือขอบเขตเซียนปฐพีขั้นสูงสุด!

 

“ตายเสีย!!”

 

เสียงคำรามสนั่นปานอัสนีกึกก้องของกู่หลง พาลให้ศิษย์แท่นบูชาเต่าทมิฬที่พลังฝึกปรืออ่อนด้อยกว่ามันรู้สึกแก้วหูสะท้านสะเทือนอยู่บ้าง

 

ขณะเดียวกันเขตแดนสุสานพันกระบี่ของกู่หลงที่ลอยล่องติดตามมารอบกายก็บังเกิดความเปลี่ยนแปลง ตอนนี้กระบี่ทั้งหมดคล้ายมีชีวิตพุ่งทะยานขึ้นมาตั้งลำก่อตัว ก่อนที่จะพุ่งออกไปจู่โจมสังหารพร้อมกันกับกระบี่ร้อยอาคมเซียนของกู่หลง ดั่งห่าพิรุณ…!

 

ผิดก็แค่ห่าพิรุณคราวนี้ไม่ได้ร่วงหล่นจากฟ้า หากแต่พุ่งขวางฟ้าไปหาต้วนหลิงเทียนอย่างดุร้าย!

 

ตอนนี้เรียกว่าไม่เพียงแต่กระบี่ที่ฉาบไว้ด้วยอาคมเซียนนับร้อยในมือ พร้อมด้วยรังสีพลังกระบี่น่ากลัวจากเวทย์พลัง ประทับจิตเก้าทบกอปรทั้งห่าพิรุณกระบี่นับพัน ยังมีคลื่นพลังกระบี่ขุมหนึ่งที่ปลดปล่อยออกมาจากกระบี่ร้อยอาคมเซียนของกู่หลงอีกด้วย!

 

เป็นวรยุทธ์เซียนสายกระบี่ระดับนภาโดดเด่น ที่กู่หลงฝึกปรือจนบรรลุขั้นตอนไร้ตำหนิ!!

ตอนที่ 1,927 : ข้าไม่เล่นกับเจ้าแล้ว!

 

“ตายเสีย!!”

 

เมื่อเสียงคำรามด้วยอำมหิตของกู่หลังดังก้องออกมา เหล่าศิษย์แท่นบูชาเต่าทมิฬทั้งหมดที่อยู่ในเหตุการณ์ถึงกับหยุดหายใจอย่างพร้อมเพรียง! สองตาจับจ้องมองชมเรื่องราวเบื้องหน้าอย่างลุ้นระทึก!!

 

ห่าพลังสังหารที่โถมถันเข้าไปนั้น เป้าหมายของมันก็ร่างชายหนุ่มผู้หนึ่งที่ลอยร่างอยู่เพียงลำดัง..

 

มองไกลๆร่างชายหนุ่มคล้ายอ่อนแอบอบบางจนแทบมิอาจต้านลม

 

“ปีกอีกาทองคำ!”

 

เมื่อเห็นห่าพลังกระบี่สังหารที่โถมถันเข้ามาด้วยความเร็วเหนือล้ำของกู่หลง ต้วนหลิงเทียนอดไม่ได้ที่จะตื่นตัว เร่งกล่าวพึมพำออกมาเสียงเข้มทันที

 

และทันใดนั้นเองพลังงานทั่วร่างที่ปะทุเดือดพล่านขึ้นมาอย่างรุนแรงเพราะปฐมเวทย์กลืนกิน ก็ทะลักไหลไปควบรวมก่อเกิดปีกขนาดใหญ่คู่หนึ่งที่กลางหลัง! ปีกคู่นี้มหึมากว่าปีกคู่ก่อนหน้านัก และมองไปคล้ายเปลวเพลิงจะลุกโชติช่วงกว่ากันหลายขุม!!

 

ทว่าสิ่งที่น่าเหลือเชื่อมันเกิดขึ้นหลากจากปีกนี้ปรากฏขึ้นต่างหาก!

 

ปีกมหึมาอันลุกโชนไปด้วยเปลวเพลิงดังกล่าว พลันสะบัดกระพือลงมาปานฟ้าผ่า!!

 

ทันใดนั้นเอง

 

ฟุ่บ! ปง! ปง! ปง! ปง!

 

…

 

ชั่วพริบตาที่ปีกสะบัดลงมา มวลอากาศคล้ายม้วนตลบถูกบีบอัดจนแตกระเบิด! ก่อให้เกิดเสียงดังสนั่นลั่นขึ้นไม่หยุด!!

 

และในเวลาเดียวกันนั้น ร่างต้วนหลิงเทียนแต่เดิมที่ลอยล่องอยู่ท่ามกลางสายตาของผู้คน ก็พุ่งทะยานเหินร่างออกไปไกลด้วยความเร็วอัศจรรย์ที่เหนือล้ำกว่าก่อนหน้าอย่างทาบไม่ติด! หลีกหลบทุกกระบวนท่าสังหารที่กู่หลงซัดออกพ้นทุกท่า!!

 

อนิจจาห่าพลังกระบี่ และรังสีพลังสังหารจากการลงมือของกู่หลงที่จู่โจมได้เพียงสายลม ก็มิได้สิ้นไร้พลังสภาวะอะไร! ยังคงพุ่งเข่นฆ่าสังหารไปต่ออย่างไม่หยุดยั้ง!!

 

และทิศทางที่ห่าพลังสังหารพุ่งไป…ก็มีศิษย์แท่นบูชาเต่าทมิฬหลายร้อยคนลอยร่างชมดูเรื่องราวอยู่!!

 

เหล่าศิษย์แท่นบูชาเต่าทมิฬกลุ่มนั้นหน้าเปลี่ยนสีทันที เมื่อเห็นว่ากระบวนท่าสังหารของกู่หลงกำลังพุ่งจี้เข้าหาตัว! พวกมันเร่งหลบกันจ้าละหวั่น! วงแตกทันควัน!!

 

อย่างไรก็ตาม ด้วยความที่ต้วนหลิงเทียนสามารถพุ่งร่างหลีกหลบได้อย่างหมดจด พลังสภาวะของกระบวนท่าจึงมิได้ถูกลดทอนลงมาแม้แต่น้อย ต่างเข่นฆ่าสังหารมาได้ไวเกินกว่าที่พวกมันจะคิดคาดคำนวณได้!

 

ฉัวะ! ฉัวะ! ฉัวะ! ฉัวะ! ฉัวะ!

 

…

 

และเมื่อห่าพิรุณกระบี่กวาดผ่านไป ก็มีเหล่าศิษย์ของแท่นบูชาเต่าทมิฬที่พลังฝีมืออ่อนด้อยที่สุด 10 คน ที่หลบไม่ทัน สังเวยชีวิตภายใต้sห่าพลังดังกล่าว

 

เศษซากร่างทั้งเลือดเนื้ออวัยวะกระจัดกระจายไปทั่วน่านฟ้า พาลให้ทุกสายตาตกตะลึงกันไปเป็นแถบ!

 

ซูด! ซูด! ซูด! ซูด!

 

…

 

เห็นฉากสังหารนองเลือดดังกล่าว เหล่าศิษย์แท่นบูชาเต่าทมิฬหลายคนอดไม่ได้ที่จะสูดลมหายใจเข้าด้วยความหนาวเหน็บ แผ่นหลังบางคนถึงกับโชกชุ่มไปด้วยเหงื่อกาฬเย็นฉ่ำ! ใจรู้สึกโชคดีนักที่ไม่ไปลอยร่างอยู่จุดนั้น!!

 

“เหอๆ…โชคดีนักที่ข้าเลือกจะย้ายมาอยู่ตรงนี้แต่แรก หาไม่แล้วข้าคงต้องพลอยเป็นคนตายไปด้วย!”

 

เหล่าศิษย์ที่พลังฝึกปรืออ่อนด้อยหลายคน อดไม่ได้ที่จะรู้สึกโชคดีในใจ

 

“เป็นไปมิได้!!”

 

วินาทีต่อมา เสียงไม่เชื่อหนึ่งก็สนั่นลั่นขึ้นก้องฟ้า!

 

เป็นเสียงของ กู่หลง เอง!

 

กู่หลงตอนนี้กำลังมองไปยังร่างต้วนหลิงเทียนด้วยสายตาไม่เข้าใจ อีกฝ่ายกลับสามารถหลีกหลบกระบวนท่าสังหารทั้งหมดที่มันลงมือเต็มกำลังได้ กระทั่งตอนนี้ยังหลีกหนีไปไกลห่างนัก! แววตาที่ใช้มองปีกเพลิงคู่มหึมาที่อยู่กลางหลังต้วนหลิงเทียนยังฉายความยำเกรงขึ้นมาหลายส่วน!!

 

หากตอนนี้มันยังไม่รู้อีกล่ะก็ ว่าเวทย์พลังที่ต้วนหลิงเทียนสำแดงออกเมื่อครู่เป็นเวทย์พังระดับสูง เห็นทีชีวิตที่อยู่มาหลายปีคงอยู่อย่างเสียเปล่าไร้ค่าเยี่ยงชีวิตสุนัขแล้ว!

 

ซูด! ซูด! ซูด! ซูด!

 

…

 

เมื่อสายตาของเหล่าศิษย์แท่นบูชาเต่าทมิฬ เบนมาตกยังร่างต้วนหลิงเทียนอีกครั้ง เสียงสูดหายใจเข้าพลันระงมขึ้นอีกครา!

 

ก่อนหน้านี้พวกมันสูดหายใจเฮือก เพราะหวาดผวากับการตกตายของสหายเหล่าศิษย์นับสิบๆ

 

แต่ตอนนี้ทุกคนอดสูดใจเข้าด้วยความตกใจเสียไม่ได้ เมื่อเห็นเวทย์พลังท่าร่างของต้วนหลิงเทียน!

 

“ช่างเป็นเวทย์พลังเสริมการเคลื่อนไหวที่น่ากลัวนัก!”

 

“ด้วยพลังฝึกปรือเพียงเซียนปฐพีขั้นเชี่ยวชาญ ทว่าเวทย์พลังเสริมการเคลื่อนไหวรูปปีกไฟนั่น กลับทำให้ต้วนหลิงเทียนสามารถปะทุความเร็วหลบกระบวนท่าสังหารของกู่หลงได้อย่างง่ายดาย…เวทย์พลังนั่นของต้วนหลิงเทียนสมควรเป็นเวทย์พลังเสริมการเคลื่อนไหวระดับสูงเต็มสิบส่วน! กระทั่งต้วนหลิงเทียนยังต้องแตกฉานถึงขั้นตอนไร้ตำหนิแล้วเป็นแน่ หาไม่แล้วคงไม่รวดเร็วฉับไวถึงเพียงนั้น!!”

 

“เวทย์พลังเสริมการเคลื่อนไหวระดับสูงนี่ เกรงว่ายังเหนือกว่าเวทย์พลังประจำแท่นนกไฟเสียอีก!!”

 

“ปีกเพลิงที่กำลังลุกไหม้นั่นข้ามองแล้วราวกับมันเป็นปีกของต้วนหลิงเทียนจริงๆ…ทำเอาปีกเพลิงที่เกิดจากเวทย์พลังประจำแท่นบูชานกไฟมองไปคล้ายปีกไก่ไหม้ไฟไปเลยทีเดียว!!”

 

“นั่นสิ เวทย์พลังนี้ของต้วนหลิงเทียนนับว่าเหนือกว่าเวทย์พลังประจำแท่นบูชานกไฟจริงๆ!”

 

“สมควรเป็นเวทย์พลังชั้นสูงมิผิดแน่ ไม่แปลกที่จะเหนือกว่าเวทย์พลังประจำแท่นบูชานกไฟ!!”

 

…

 

เหล่าศิษย์แท่นบูชาเต่าทมิฬทยอยกันคืนสติมาทีละคนๆ เมื่อรู้สึกตัวทุกคนก็โพล่งคำออกมาด้วยความตกใจ ต่างถูกเวทย์พลังนี้ของต้วนหลิงเทียนสร้างความตกตะลึงให้ครั้งใหญ่แล้วจริงๆ!

 

นั่นเพราะความเร็วของปีกอีกาทองคำมันรวดเร็วเกินไป!!

 

“ให้ตายเถอะ! ด้วยเวทย์พลังเสริมการเคลื่อนไหวนั่น ต้วนหลิงเทียนเหมือนจะรวดเร็วเหนือกว่ากู่หลงเสียอีก…ในการปะทะกันครั้งนี้ ต้วนหลิงเทียนอยู่ในสถานะไร้พ่ายแล้ว!!”

 

“อยู่ในสถานะไร้พ่ายงั้นหรือ? เจ้าใช่ฝันไปหรือไม่! อย่าได้ลืมว่าที่ต้วนหลิงเทียนสามารถมีพลังระดับเดียวกับยอดฝีมือขอบเขตเซียนปฐพีขั้นเชี่ยวชาญได้…เป็นเพราะอาศัยเวทย์พลังหนุนเสริม! และเวทย์พลังหนุนเสริมประจำแท่นบูชามังกรครามเองก็มิอาจคงสภาพไว้ได้นาน หลังจากนั้นระดับพลังในร่างมิเพียงจะถดถอยคืนกลับดังเดิม ไม่แน่ว่าอาจจะตกลงไปด้วยซ้ำ!”

 

“หากเป็นข้าล่ะก็ ตอนนี้ข้าจะรีบหนีไปให้ไกลจากกู่หลงมากที่สุด เพราะเป็นไปมิได้เลยที่กู่หลงจะติดตามไล่ทัน!”

 

“อืม! หากผู้แซ่ต้วนยังอยากมีชีวิตรอดเห็นทีก็คงต้องกระทำเช่นนั้นอย่างมิอาจเลี่ยง…”

 

……

 

ไม่นานเหล่าศิษย์ของแท่นบูชาเต่าทมิฬ ก็เห็นพ้องต้องกันว่าต้วนหลิงเทียนน่าจะรีบหนีกู่หลง โดยอาศัยพลังอำนาจของเวทย์พลังเสริมการเคลื่อนไหวนั่นแน่นอน

 

กู่หลงเองก็ย่อมตระหนักได้ถึงเรื่องราวที่ว่าด้วยเช่นกัน! และเรื่องนี้ก็ทำให้สีหน้าของมันเปลี่ยนไปทันที!

 

เพราะหากเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นจริง เห็นทีวันนี้มันคงไม่อาจฆ่าต้วนหลิงเทียนได้แล้ว!

 

ไม่จริงหน่า! ไฉนเป็นเช่นนี้ไปได้!?”

 

ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ตอนนี้สีหน้ากู่ชุนที่ลอยร่างอยู่ไกลห่างมันบิดเบี้ยวอัปลักษณ์นัก! แววตาเผยความไม่เชื่อทั้งไม่ยินยอมพร้อมใจถึงขีดสุด!!

 

“มันกลับถือครองเวทย์พลังร้ายกาจเช่นนี้ได้อย่างไรตั้งสองสาย…! เห็นกันชัดๆว่ามันก็แค่ผู้ฝึกตนขอบเขตเซียนปฐพีขั้นต้นเท่านั้น!!”

 

เห็นภาพเรื่องราวเบื้องหน้า กู่ชุนได้แต่คำรามร้องร่ำออกมาด้วยความไม่พอใจ ขณะที่ปากตะโกนปาวๆ ในใจยังรู้สึกอิจฉาจับจิต!

 

“หรือวันนี้…เรื่องฆ่ามันจะทำไม่ได้แล้วจริงๆ?”

 

กู่ชุนเต็มไปด้วยความไม่ยินยอม

 

“รีบหนีงั้นเหรอ?”

 

ต้วนหลิงเทียนแน่นอนว่ายอมได้ยินเสียงซุบซิบโดยรอบของเหล่าศิษย์เช่นกัน

 

ทว่าได้ฟังความพวกนี้เขาอดไม่ได้ที่จะแสยะยิ้มเย้ยออกมาบางๆ

 

เขาน่ะหรือจะรีบหนี?

 

ถึงแม้ว่าพลังอำนาจที่เพิ่มพูนขึ้นจากปฐมเวทย์กลืนกินจะอยู่ได้ไม่นานมาก แต่ก็ยังนับว่านานเกินพอหากคิดจะใช้ฆ่ากู่หลง!!

 

‘พรสวรรค์รากวิญญาณสีนำเงินของมัน วันนี้ต้องเป็นของข้า!!’

 

ต้วนหลิงเทียนมองจ้องกู่หลงเขม็งด้วยสองตาที่ลุกวาวไปด้วยความโลภ!

 

เพราะสำหรับเขาแล้ว พรสวรรค์รากวิญญาณสีน้ำเงินของกู่หลง คือตัวตัดสินที่จะทำให้พรสวรรค์รากวิญญาณของเขายกระดับไปสู่สีเขียว!!

 

ปง! ปง! ปง! ปง! ปง! ปง!

 

…

 

เสียงแตกระเบิดอากาศดังสนั่นลั่นเป็นชุด บางสิ่งเคลื่อนไหวฉับไวเหนือเสียงพุ่งทะลุฟ้าแหวกอากาศ! เป็นต้วนหลิงเทียนที่ทุกคนเห็นพ้องต้องกันว่าสมควรเร่งรุดหลบหนี ทว่าไม่เพียงคนไม่หนี…ยังเป็นฝ่ายจี้เข้าหากู่หลงด้วยความเร็วสูงสุดเสียอย่างนั้น!!

 

“เฮ่ย! ต้วนหลิงเทียนมันไม่รีบหนีไปรึไง! นั่นยังคิดจะทำบ้าอันใดกันอีก!?”

 

เห็นฉากดังกล่าวเหล่าศิษย์ทั้งหลายอดไม่ได้ที่จะตะลึง

 

“ฮึ่ม! สบโอกาสดีๆเช่นนี้กลับไม่เร่งรุดหลบหนี เรียกว่าสวรรค์มีทางไม่ยอมเดิน นรกไร้ประตูยังจะมุดไฟ! นับว่ามันเบื่อชีวิตแล้วจริงๆ! พวกเจ้าเห็นไม่ชัดกันหรือไร? ต้วนหลิงเทียนมันพุ่งเข้าใส่กู่หลงแบบนี้ หมายลงมือเอาคืนกู่หลงชัดๆ ท่าทางจะบังเกิดความคิดฆ่าฟันกู่หลงขึ้นมาแล้ว!!”

 

“ฆ่ากู่หลง? ความเร็วของต้วนหลิงเทียนยามนี้อาจว่องไวเหนือกว่าก็จริง…แต่นั่นก็เพียงมีเปรียบในแง่ความเร็วเท่านั้น นอกเสียจากต้วนหลิงเทียนนั่น จักมีเวทย์พลังสายจู่โมระดับสูงอันใดอยู่อีก…หาไม่แล้วเกรงว่าคงยากจะฝ่าม่านพลังคลุมกายของกู่หลงได้!”

 

“มิผิด! หากกู่หลงชำนาญเวทย์พลังสายป้องกันอันใด แม้จะเป็นเพียงเวทย์พลังระดับกลาง ยามเมื่อเปิดใช้ออกด้วยพลังของเซียนปฐพีขั้นสูงสุด อาศัยพลังอำนาจของต้วนหลิงเทียนที่เทียบได้กับยอดฝีมือเซียนปฐพีขั้นเชี่ยวชาญ คงยากที่จะฝ่าการป้องกันดังกล่าวเข้าไประคายผิวกู่หลงได้!!”

 

“ยังต้องถึงเวทย์พลังสายป้องกันรึไร? อาศัยแค่วรยุทธ์เซียนระดับนภาทั่วไปก็เอาอยู่แล้ว!!”

 

……

 

เหล่าศิษย์แท่นบูชาเต่าทมิฬกล่าวออกความเห็นกันอีกครั้ง พวกมันยังมองว่าต้วนหลิงเทียนแส่หาเรื่องแล้วจริงๆ!

 

เพราะจะอย่างไรหลังจากนี้อีกไม่นาน พลังฝึกปรือของต้วนหลิงเทียนก็จะถดถอยลงมาดังเดิม! กระทั่งอาจจะถูกผลข้างเคียงจนถดถอยลงกว่าเดิมด้วยซ้ำ!!

 

ถึงตอนนั้นแล้ว ต้วนหลิงเทียนที่ไร้เวทย์พลังหนุนเสริม ก็ไม่ต่างใดจากปลาบนเขียง ทำได้แค่รอให้กู่หลงแล่สับฆ่าแกงตามใจชอบ!!

 

“ไม่หนีงั้นเหรอ? หรือมันยังมีเวทย์พลังสายจู่โจมชั้นสูงอยู่อีก?”

 

เมื่อเห็นต้วนหลิงเทียนเป็นฝ่ายปรี่เข้าหามันแทน สีหน้ากู่หลงพลันเคร่งขรึมขึ้นมาทันใด

 

มันเองก็ไม่ใช่ว่าจะเชี่ยวชาญเวทย์พลังสายป้องกันอะไร!

 

หากต้วนหลิงเทียนเกิดเชี่ยวชาญเวทย์พลังสายจู่โจมระดับสูงอะไรอีกสักอย่างจริงๆล่ะก็ คราวนี้มันไม่เพียงขโมยไก่ไม่สำเร็จ ยังต้องเสียข้าวสารไปอีกกำมือแน่แล้ว! กระทั่งมิวายได้ถูกต้วนหลิงเทียนฆ่าตายแน่!!

 

‘เรื่องพรรค์นั้นเป็นไม่ได้! ด้วยพลังฝึกปรือเท่านี้ของมันทั้งพรสวรรค์แต่กำเนิด เพียงสามารถแตกฉานเวทย์พลังเสริมการเคลื่อนไหวระดับสูงกับเวทย์พลังสายสนับสนุนที่น่าจักเป็นระดับสูงเช่นกันนั่นก็มากเกินไปแล้ว…มันมิมีทางแตกฉานเวทย์พลังสายจู่โจมระดับสูงอีกสายหรอก!”

 

กู่หลงที่ฉุกคิดได้ถึงจุดนี้ก็ลอบโล่งใจขึ้นมามาก

 

‘ข้าเพียงแค่ต้องมุ่งเน้นป้องกันตัวไปสักพักหนึ่ง…ตราบใดที่เวทย์พลังหนุนเสริมของมันสิ้นสุดระยะเวลาแสดงผลแล้วล่ะก็…ยามนั้นคิดฆ่ามันก็คงง่ายดายไม่ต่างใดจากบดบี้ยีมด!!’

 

กู่หลงยิ่งคิดก็ยิ่งมั่นใจ

 

ชั่วพริบตา ร่างต้วนหลิงเทียนก็บรรลุถึงเบื้องหน้ากู่หลง

 

กู่หลงเองก็มิได้งอมืองอเท้ายืนรอเฉยๆ ถึงแม้รู้ดีว่าการจู่โจมคงมันคงยากจะแตะต้องถูกตัวต้วนหลิงเทียน มันก็ยังคงระเบิดกระบวนท่าจู่โจมสวนกลับไป!

 

แน่นอนว่าทุกการโจมตีของมันที่ซัดออก ล้วนถูกต้วนหลิงเทียนหลีกหลบได้อย่างง่ายดาย! คนเพียงอาศัยการเคลื่อนไหวแผ่วพริ้วกายขวาซ้ายเอนแอ่นเพียงเล็กน้อย ก็สามารถหลบกระบี่ด้วยระยะห่างเพียงเส้นขนกั้น!

 

ตอนนี้ระดับพลังในร่างของต้วนหลิงเทียนมันมีอำนาจทัดเทียมกับเซียนปฐพีขั้นเชี่ยวชาญ และเมื่อใช้ขุมพลังทัดเทียมเซียนปฐพีขั้นเชี่ยวชาญไปขับเคลื่อนเวทย์พลังปีกอีกาทองคำ เช่นนั้นความเร็วที่ต้วนหลิงเทียนใช้ออกจึงบรรลุถึงขอบเขตเซียนนภาขั้นต้น!!

 

ด้วยอาศัยความเร็วนี้ สามารถกล่าวได้เต็มปากว่า เขาอยู่ยงคงกระพันใต้ขอบเขตเซียนนภาแล้วจริงๆ!

 

และเป็นธรรมดาที่ความเร็วดังกล่าว จะบดขยี้ความเร็วของเซียนปฐพีขั้นสูงสุดได้อย่างขาดลอย! กระทั่งสามารถแสดงชั้นเชิงหลีกหลบอย่างเหนือชั้นได้ไม่ยากเย็น!!

 

วูบ! วูบ! วูบ! ฟั่บ! ฟั่บ! ฟั่บ!

 

……

 

ต้วนหลิงเทียนที่สามารถหลีกหลบกระบวนท่าของกู่หลงได้ไม่ยากเย็น ก็พยายามตวัดกระบี่ฟันสวนออกไปยังจุดบอดกระบวนท่ากู่หลงไม่หยุดยั้ง และกระบี่ที่เขาตวัดฟันออกไปแต่ละกระบี่ก็ล้วนบรรจุพลังอำนาจของเคล็ดความขั้นที่ 2 ของยอดใจกระบี่เอาไว้ พลังทำลายดังกล่าวก็เทียบได้กับวรยุทธ์เซียนระดับนภาดั้งเดิมทั่วๆไป!

 

อย่างไรก็ตามพลังกระบี่เพียงเท่านี้ ต่อหน้ากู่หลงย่อมไม่คู่ควรกล่าวถึง

 

ส่วนวรยุทธ์เซียนสายป้องกันที่กู่หลงใช้ออกเพื่อต้านทานรับกระบี่ที่ต้วนหลิงเทียนฟันฟาดออกมาไม่หยุดนั้น มันเป็นเพียงวรยุทธ์เซียนสายป้องกันระดับนภาสามัญเท่านั้น และถึงแม้มันจะยังไม่ได้ฝึกปรือจนบรรลุขั้นตอนไร้ตำหนิ ทว่าด้วยอาศัยพลังเซียนของด่านพลังเซียนปฐพีขั้นสูงสุด ม่านพลังีท่เปิดกางคลุมตัวก็สามารถต้านทานกระบี่ที่ต้วนหลิงเทียนฟันมาได้ไม่ยากเย็น!!

 

เห็นเรื่องราวดำเนินไปในลักษณะนี้ ใจของกู่หลงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา!

 

เพราะตราบใดที่ระยะเวลาแสดงผลของเวทย์พลังสายสนับสนุนที่ต้วนหลิงเทียนเรียกใช้หมดไปล่ะก็…ถึงตอนนั้นมันคิดฆ่าต้วนหลิงเทียนก็ง่ายดายนัก!!

 

“ต้วนหลิงเทียน คราวนี้นับว่าเจ้ารนหาที่ตายแล้วจริงๆ…!!”

 

กู่ชุนที่ลอยล่องอยู่ไกลห่าง บัดนี้บนใบหน้าเริ่มเผยรอยยิ้มออกมาอย่างอำมหิตแล้ว

 

“พอทีข้าเบื่อจะเล่นกับเจ้าแล้ว….”

 

ในขณะที่ทุกคนกำลังเห็นพ้องต้องกันว่า ต้วนหลิงเทียนคงไร้หนทางฆ่ากู่หลงได้แล้วแน่ๆ ต้วนหลิงเทียนพลันเปิดปากกล่าวคำออกมาด้วยน้ำเสียงเฉยเมยแผ่วเบาราวกระซิบ…หากทว่าเสียงนี้ก็ดังพอให้กู่หลงได้ยิน!

 

อีกทั้งแม้เสียงกล่าวจะเบาเพียงใด แต่สำหรับกู่หลงแล้วมันกลับสนั่นก้องดังปานฟ้าลั่นในหู!!

 

ยังทำให้หน้าของมันเปลี่ยนสีไปโดยพลัน!

 

‘มัน…มันยังซุกซ่อนพลังฝีมือเอาไว้งั้นเหรอ!?’

 

ใจกู่หลงบังเกิดความคิดดังกล่าวผุดวาบขึ้นมาก่อนอื่นใด!

 

และพริบตาต่อมา มันก็แลเห็นได้ชัดเจน ว่าอาณาบริเวณรอบกายต้วนหลิงเทียนกินรัศมี 100 หมี่พลันบังเกิดความเปลี่ยนแปลง ความว่างเริ่มสะเทือน มวลอากาศสั่นไหว ไอพลังพลังควบรวมจับตัวเพาะสร้างสนามพลังขึ้นมาในชั่วพริบตา!!

 

สนามพลังทรงกลมสีทองผุดโผล่ขึ้นมาในเวลาดั่งละอองไฟวูบวาบ ยังกลืนร่างกู่หลงลงไปในนั้น ปิดกั้นทุกสายตาของผู้คนด้านนอก!!

 

“แค่เขตแดนเพียงเท่านี้?”

 

พอได้เห็นเขตแดนหมื่นกระบี่ของต้วนหลิงเทียนควบแน่นก่อเกิดแล้วเสร็จ ความหวั่นกลัวในใจของกู่หลงก็มลายหายไปทันใด ความรู้สึกดูแคลนหวนคืนกลับมาอีกครั้ง…

ตอนที่ 1,928 : กลืนกินรากวิญญาณสีน้ำเงิน!!

 

หลังเขตแดนหมื่นกระบี่ของต้วนหลิงเทียนปรากฏขึ้นไม่ทันไร กู่หลงพลันตระหนักได้ทันทีว่า

 

ถึงแม้เขตแดนของต้วนหลิงเทียนจะร้ายกาจทรงพลังยิ่งกว่าเขตแดนของมัน หากทว่าอีกฝ่ายควบรวมเขตแดนขึ้นจากพลังเซียนขอบเขตเซียนปฐพีขั้นเชี่ยวชาญ จึงทำให้อานุภาพเขตแดนอีกฝ่ายทัดเทียมกับเขตแดนสุสานพันกระบี่ของมัน!

 

“เฮอะ! เจ้าคิดว่าอาศัยเพียงเปิดใช้เขตแดนนี้ของเจ้า แล้วคิดว่าจะมีปัญญาทะลวงฝ่าการป้องกันของข้าได้หรือไร ช่างไร้เดียงสานัก!”

 

มองต้วนหลิงเทียนอีกครั้ง สีหน้าแววตาของกู่หลงกลายเป็นดูแคลนหยันหยามไม่น้อย

 

เพราะถึงแม้ต้วนหลิงเทียนจะเปิดใช้เขตแดน แต่ก็ไม่มีทางที่จะทำลายม่านพลังป้องกันของมันได้!

 

เรื่องนี้มันมั่นใจมาก!

 

“ข้าไม่ได้คิดใช้เขตแดนเพื่อจัดการเจ้า….”

 

เมื่อพบว่าตอนนี้ เขตแดนหมื่นกระบี่ของเขา ได้บดบังสายตาของเหล่าศิษย์แท่นบูชาเต่าทมิฬเป็นที่เรียบร้อย ต้วนหลิงเทียนก็หันไปมองกล่าวกับกู่หลงด้วยทีท่าไร้แยแส

 

และวาจานี้พอดังเข้าหูกู่หลง ก็เป็นดั่งอัสนียามแล้งที่ฟาดผ่าลงมาโดยไร้ซึ่งการตั้งเค้ามาก่อน พาลให้สีหน้ากู่หลงแปรเปลี่ยนเป็นเคร่งเครียดจริงจังทันที ลึกลงไปในแววตายังเผยความหวาดกลัวประการหนึ่ง

 

“อย่าได้เสแสร้งทำเป็นแน่!”

 

สูดลมหายใจเข้าลึกๆคำหนึ่งเพื่อสะกดอาการหวั่นใจ กู่หลงพลันคำรามออกมา

 

“เสแสร้งทำเป็นแน่?”

 

ได้ยินคำของกู่หลง ต้วนหลิงเทียนเพียงส่ายหัวไปมาพร้อมยกยิ้ม และทีท่าปลอดโปร่งขบขันนี้ ยิ่งทำให้ใจของกู่หลงดิ่งลงทันใด

 

ทว่าพอดึงสติกลับมาอยู่กับตัวได้อีกครั้ง กู่หลงก็รู้สึกอับอายนักที่เสียอาการไปเพราะอีกฝ่าย! เร่งจู่โจมออกไปด้วยโทสะทันที!!

 

“เซียนอมตะข้ามภพ!” ร่างต้วนหลิงเทียนโจนทะยานขึ้นไปบนฟ้าสูง! พลังอำนาจของปีกอีกาทองคำเปล่งออกถึงขีดสุด! คนทั้งคนคล้ายสลายหายไปในอากาศว่างเปล่าต่อหน้าต่อตากู่หลง!!

 

“อะไร!?”

 

เห็นฉากนี้จิตใต้สำนึกของกู่หลงพลันร้องเตือนถึงอันตราจ้า มันไม่อาจแลเห็นจริงๆว่าต้วนหลิงเทียนกำลังทำอะไร!

 

และเมื่อต้วนหลิงเทียนพุ่งทะยานขึ้นไปเขตแดนหมื่นกระบี่ย่อมติดตามไปดั่งเงาเช่นกัน

 

กระทั่งเมื่อต้วนหลิงเทียนวูบร่างหายไป เขตแดนหมื่นกระบี่ก็คล้ายจะอันตรธานหายไปเช่นกัน!

 

จังหวะนี้ร่างของกู่หลงพลันปรากฏสู่สายตาของเหล่าศิษย์แท่นบูชาเต่าทมิฬอีกครั้ง

 

“ต้วนหลิงเทียนเมื่อครู่ ใช่เหินร่างทะยานขึ้นฟ้าไปหรือไม่? คิดหนีแล้ว?”

 

“หรือผลหนุนเสริมของเวทย์พลังนั่นกำลังจะหมดไป?”

 

“อาจเป็นได้!”

 

……

 

เหล่าศิษย์แท่นบูชาเต่าทมิฬที่พอเห็นร่างต้วนหลิงเทียนพุ่งหายขึ้นฟ้าไปรางๆ กล่าวออกมาทำลายความเงียบสงบที่เกิดขึ้นก่อนหน้า

 

“ผลของเวทย์พลังหนุนเสริมมันกำลังจะหมดไปงั้นรึ!?”

 

กู่หลงถึงกับตกอยู่ในภาวะตะลึงอึ้งเหวอหลังได้ยินคำกล่าวโดยรอบของเหล่าศิษย์แท่นบูชาเต่าทมิฬ มันนิ่งไปพักหนึ่งสองตาค่อยลุกวาวขึ้นมาคล้ายรู้แจ้งบางสิ่ง!

 

“สารเลวเอ๊ย! ข้ากลับหลงกลัวไปได้!!”

 

กู่หลงรู้สึกเจ็บใจไม่น้อย พอคิดถึงเรื่องที่ก่อนหน้ามันเผลอหวาดกลัวอีกฝ่ายไป!

 

พริบตาต่อมามันก็ควบแน่นพลังกว่า 7 ส่วนลงขา ก่อนจะกระทืบอากาศอย่างแรงส่งร่างพุ่งทะยานขึ้นฟ้าไปปานลูกเกาทัณฑ์พ้นคันศร!

 

“ต้วนหลิงเทียน! ตอนนี้ความเร็วของเจ้าเหนือกว่าข้า! แต่ทันทีที่ผลของเวทย์พลังเจ้าหมดลงเมื่อใดถึงยามนั้นเจ้าจักเอาอันใดมาสู้ข้า? คราวนี้เจ้าตายแน่!!”

 

พุ่งทะยานบึ่งขึ้นฟ้าไปด้วยความเร็วสูง ใบหน้ากู่หลงเผยรอยยิ้มร่าอย่างลิงโลด ด้วยคิดว่าอีกไม่นานต้วนหลิงเทียนคงต้องถึงแก่กรรมคามือมันแน่!

 

ชิ้ง! ชิ้ง! ชิ้ง!

 

อย่างไรก็ตาม แทบจะพร้อมกันกับที่ร่างกู่หลงพุ่งทะยานขึ้นพ้นหมู่เมฆ พลันปรากฏเสียงกระบี่แหวกฟ้าดังหวีดหวิวจี้เข้ามาจากทุกทิศทาง!

 

และเมื่อศิษย์แท่นบูชาเต่าทมิฬได้ยินเสียงกระบี่แหวกฟ้าดังขึ้นพร้อมๆกันกับกู่หลงนั้นเอง พวกมันก็เห็นว่าปรากฏบอลแสงสีทองทรงกลมสว่างเจิดจ้ากินรัศมีร้อยหมี่คลุมครอบร่างกู่หลงเอาไว้ จนยากจะมองเห็นคนได้อีกต่อไป!

 

“หยุดมือ!!”

 

เหล่าศิษย์แท่นบูชาเต่าทมิฬไม่ทันทราบว่าเกิดเรื่องราวอะไรขึ้นกันแน่ พลันมีเสียงคำรามออกด้วยความดุร้ายมีอำนาจสะกดข่มหนึ่งดังขึ้น

 

ฟังจากเสียงแล้วคล้ายคนตะโกนกล่าวอยู่ไกลจากพวกมันมาก แต่พวกมันก็พอจะตระหนักกันได้ว่าเป็นเสียงใคร!

 

‘ฉิบ อาวุโสประจำแท่นบูชาเต่าทมิฬมากันแล้ว!’ ต้วนหลิงเทียนที่อยู่ในเขตแดนหมื่นกระบี่ สีหน้าเขาถึงกับเปลี่ยนไปทันที เร่งส่งเสียงกล่าวถึงอาวุโสหั่วอย่างไม่กล้ารอช้า! “ผู้เฒ่าหั่ว ช่วยข้ากลืนกินพรสวรรค์รากวิญญาณของมันที!”

 

ยามนี้เบื้องหน้าปรากฏกระบี่พลังมีสภาพสีทองเล่มหนึ่ง เสียบร่างไร้ชีวิตเอาไว้…

 

กล่าวให้ชัดร่างไร้ชีวิตดังกล่าวก็คือกู่หลง…

 

และตอนนี้ร่างกู่หลังยังคงเบิกตาโพลงมองจ้องมาที่เขา

 

ตามจุดสำคัญถึงตายของมันปรากฏหลุมโลหิตที่ยังคงมีโลหิตอุ่นๆไหลจ๊อกออกมา ซึ่งนี่เป็นบาดแผลที่ต้วนหลิงเทียนใช้เวทย์พลังจู่โจมสายกระบี่ขั้นสูง เซียนอมตะข้ามภพจู่โจมสังหารมัน!

 

ตอนนี้เซียนอมตะข้ามภพของเขายังพึ่งสร้างร่างแยกอวตารได้แค่ 2 ร่างเท่านั้น

 

อย่างไรก็ตาม เซียนอมตะข้ามภพที่สำเร็จขั้นเบื้องต้น ยามเมื่อผสานกับพลังของเคล็ดยอดใจกระบี่ขั้นที่ 2 เงากระบี่สัมพันธ์ใจ ต้วนหลิงเทียนก็สามารถทะลวงฝ่าม่านพลังคลุมกายจากวรยุทธ์เซียนสายป้องกันกู่หลงได้ดั่งเจาะเต้าหู้! กระทั่งวินาทีสุดท้ายก่อนตายตก กู่หลงยังไม่ทันรู้ตัวด้วยซ้ำ!

 

กระบวนการสังหารทั้งหมดยังราบรื่นดั่งเมฆเคลื่อนคล้อยธารารินไหล!

 

น่าเสียดายก็แต่…

 

ด้วยความที่เขตแดนหมื่นกระบี่ปรากฏขึ้นอีกครั้ง ทำให้ทัศนวิสัยของเหล่าศิษย์แท่นบูชาเต่าทมิฬถูกปิดกั้น พวกมันจึงอดเห็นฉากสังหารที่ 3 กระบี่ของต้วนหลิงเทียนแทงทะลวงจุดตายกู่หลง!

 

“พรสวรรค์รากวิญญาณของมันเป็นรากวิญญาณสีน้ำเงิน….”

 

เมื่อต้วนหลิงเทียนส่งเสียงเรียกผู้เฒ่าหั่ว สำนึกเทวะของผู้เฒ่าหั่วก็แผ่พุ่งออกมาทันที พริบตาก็ทะลวงเข้าไปในดวงจิตของกู่หลงจนค้นพบรากวิญญาณของมันได้อย่างง่ายดาย

 

โดยปกติแล้ว ผู้เฒ่าหั่วมักให้ความสนใจกับเรื่องราวภายนอกเจดีย์น้อยมากเพราะเห็นแก่ความเป็นส่วนตัวของต้วนหลิงเทียน ดังนั้นจึงพึ่งได้รับทราบเอาก็ตอนนี้ว่าพรสวรรค์รากวิญญาณของกู่หลงเป็นสีน้ำเงิน

 

“ผู้เฒ่าหั่ว รบกวนท่านชักนำสำนึกเทวะของข้าไปสัมผัสถึงพรสวรรค์รากวิญญาณมันที…ข้าจะกลืนกินพรสวรรค์รากวิญญาณของมันก่อนที่อาวุโสของแท่นบูชาเต่าทมิฬจะมาถึง! ตอนนี้มันตายแล้ว ดวงจิตของมันก็กำลังจะแตกสลายหายไปเพื่อหวนคืนสู่สวรรค์และโลก…ถึงตอนนั้นพรสวรรค์รากวิญญาณสีน้ำเงินของมันไม่พ้นต้องหายไปด้วย! นี่เป็นโอกาสสุดท้ายของข้า!!”

 

ทันทีที่สำนึกเทวะของต้วนหลิงเทียนชำแรกเข้าไปรอในดวงจิตของกู่หลง เขาก็รีบกล่าวกระตุ้นเตือนผู้เฒ่าหั่วอย่างร้อนใจ

 

ขณะกล่าวคำกระตุ้นเตือนผู้เฒ่าหั่ว ต้วนหลิงเทียนยังพุ่งมือขวาไปจับกระหม่อมกู่หลงเพื่อเตรียมความพร้อม กระทั่งเริ่มโคจรพลังใช้ออกด้วยปฐมเวทย์กลืนกินรอเอาไว้ทันที!

 

“อืม!”

 

สัมผัสได้ถึงความกังวลร้อนใจของต้วนหลิงเทียน ผู้เฒ่าหั่วก็ไม่กล้าเพิกเฉย เร่งลากจูงสำนึกเทวะของต้วนหลิงเทียนด้วยสำนึกเทวะของตัวอย่างฉับไว ไม่ทันไรก็ไปพาไปถึงจุดที่พรสวรรค์รากวิญญาณกู่หลงตั้งอยู่! “พรสวรรค์รากวิญญาณของมันอยู่ตรงนี้ และด้วยความที่มันมีพรสวรรค์สูงกว่าครั้งนั้น พลังวิญญาณฟ้าดินที่กระเพื่อมย่อมมากกว่า…เจ้าสมควรสัมผัสถึงมันได้มิยาก”

 

“ข้าหาเจอแล้ว!!”

 

และแทบจะทันทีที่สิ้นคำกล่าวของผู้เฒ่าหั่ว ต้วนหลิงเทียนก็สัมผัสได้ถึงพรสวรรค์รากวิญญาณของกู่หลงเรียบร้อย!

 

เป็นดั่งที่ผู้เฒ่าหั่วกล่าวไว้ไม่มีผิด ด้วยความที่พรสวรรค์รากวิญญาณของกู่หลงเป็นรากวิญญาณสีน้ำเงิน ความผันผวนของพลังวิญญาณฟ้าดินรอบๆรากวิญญาณจึงเข้มข้นหนาแน่นกว่าของกู่ชุนมาก ทำให้ต้วนหลิงเทียนสามารถสัมผัสเจอได้เร็วกว่าครั้งกลืนกินพรสวรรค์รากวิญญาณของกู่ชุนหลายส่วน กระทั่งยังพบเจอแทบจะทันที จึงรีบเพ่งเล็งมันเอาไว้!!

 

หลังจากเพ่งเล็งไปที่พรสวรรค์รากวิญญาณของกู่หลงได้แล้ว เรื่องราวหลังจากนั้นก็เป็นอะไรที่ง่ายดายนัก!

 

มีคำกล่าวที่ว่า ‘ครั้งแรกแปลกหน้า ครั้งสองคุ้นเคย’ นี่นับเป็นครั้งที่สองแล้วที่ต้วนหลิงเทียนกลืนกินพรสวรรค์รากวิญญาณแบบนี้ ทุกการกระทำจึงไหลลื่นประหนึ่งคุ้นเคยดี!

 

เขายังควบคุมพลังได้อย่างยอดเยี่ยม ปลดปล่อยวังวนพลังดูดกลืนของปฐมเวทย์กลืนกิน และจัดการดูดกลืนพรสวรรค์รากวิญญาณของกู่หลงได้ในพริบตา!

 

‘ไม่อยากจะเชื่อเลยว่ารอบนี้ข้าจะคล่องขนาดนี้…แต่น่าเสียดายที่สุดท้ายพลังของพรสวรรค์รากวิญญาณกู่หลงเองก็สลายหายไปมาก…’

 

ลอบระบายลมหายใจอย่างทอดถอนคราหนึ่ง ต้วนหลิงเทียนก็ตระหนักได้ถึงความเปลี่ยนแปลงของพรสวรรค์รากวิญญาณของเขา เพราะตอนนี้ความไวต่อสัมผัสพลังวิญญาณฟ้าดินมันสูงขึ้น!

 

“ตอนนี้พรสวรรค์รากวิญญาณของเจ้า เปลี่ยนจากสีเหลืองเข้มกลายเป็นสีเขียวเข้มแล้ว!”

 

พอดีกันกับที่เสียงเตือนต้วนหลิงเทียนของผู้เฒ่าหั่วดังขึ้น

 

“อย่างที่ข้าคิดไว้เลย…”

 

สำหรับผลลัพธ์นี้ต้วนหลิงเทียนไม่ได้แปลกใจอะไร

 

พรสวรรค์รากวิญญาณของกู่หลงจะอย่างไรก็เป็น รากวิญญาณสีน้ำเงิน…ถึงแม้พลังจะสูญหายไปในระหว่างกระบวนการกลืนกิน หากแต่ก็ยังเป็นดั่งขนมเปี๊ยะจากฟ้า ช่วยให้พรสวรรค์รากวิญญาณของเขา เปลี่ยนจากรากวิญญาณสีเหลืองเข้มเป็นสีเขียวเข้มได้สำเร็จ!

 

“หยุดมือ!!”

 

และในตอนนี้เอง เสียงคำรามพลันดังกึกก้องในอากาศอีกครั้ง ดึงสติต้วนหลิงเทียนให้กลับคืน เขาเร่งคลายเขตแดนหมื่นกระบี่ของเขาทันที

 

และหลังจากที่ต้วนหลิงเทียนคลายเขตแดนหมื่นกระบี่เรียบร้อยแล้ว เขาก็พบว่ามีร่างชรา 2 ร่างกำลังมุ่งหน้ามายังที่เขตพักของเหล่าศิษย์เต่าทมิฬด้วยความเร็วสูง หนึ่งเหินนำหนึ่งติดตามอยู่ด้านหลัง!

 

มองไปยังชุดคลุมของชายชราทั้ง 2 คนก็เห็นได้ชัดว่าทั้งคู่ล้วนเป็นอาวุโสเพลิงเงิน

 

และหนึ่งในนั้นก็เป็นคนแปลกหน้าสำหรับต้วนหลิงเทียน

 

หากเป็นสถานการณ์ปกติ เหล่าศิษย์ที่อยู่ ณ ที่นี้คงต้องคารวะทักทายทั้งคู่อย่างมากมารยาทแล้ว…

 

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้สายตาของพวกมันกลับจับจ้องขึ้นไปบนฟ้าสูง…

 

เมื่อสนามพลังสีทองประหลาดเจิดจ้าสลายหายไป สองตาพวกมันก็กลับมาเห็นภาพเรื่องราวอีกครั้ง มองไปก็มีร่างชายหนุ่มคนหนึ่งเหินลอยอยู่อย่างสงบไร้เรื่องราว

 

ถัดออกมาไม่ห่างก็เป็นร่างไร้ชีวิตหนึ่ง ที่กำลังร่วงหล่นลงมาตามแรงโน้มถ่วงของโลกหล้า! ไม่ทันไรก็ตกลงไปกระแทกพื้นกลับกลายเป็นซากเนื้อเลอะเลือน…

 

ตุบบบ!!

 

เสียงตกกระแทกพื้นยังประหนึ่งเสียงฆ้อนที่ดังกังวานในใจของเหล่าศิษย์แท่นบูชาเต่าทมิฬโดยรอบ เมื่อทุกคนสามารถดึงสติกลับเข้าเนื้อเข้าตัวได้สำเร็จ สีหน้าต่างก็อดเผยความหวาดกลัวออกมาเสียไม่ได้!

 

“นิ…นี่มัน เป็นไปได้อย่างไรกัน?!”

 

“กู่หลง…กู่หลงตกตายแล้ว? มันเป็นยอดฝีมือขอบเขตเซียนปฐพีขั้นสูงสุดมิใช่หรือ?”

 

“เซียนปฐพีขั้นสูงสุดกลับตกตายคามือเซียนปฐพีขั้นต้น…มีผู้ใดบอกข้าพเจ้าได้บ้าง ว่าเมื่อครู่มันเกิดบ้าอะไรขึ้นกันแน่!?”

 

“นี่ข้าใช่กำลังฝันไปอยู่หรือไม่?”

 

…

 

เหล่าศิษย์แท่นบูชาเต่าทมิฬได้แต่ตะลึงลานไปแล้วจริงๆ ฉากเรื่องราวที่เคยเงียบสงัดพลันกระหึ่มขึ้นมาด้วยเสียงตกใจ ไม่อยากจะเชื่อ

 

สวรรค์!

 

นี่พวกมันได้มาเป็นพยานเรื่องอะไรกันแน่!

 

ผู้ฝึกตนอัจฉริยะด่านพลังเซียนปฐพีขั้นสูงสุดที่มีพรสวรรค์รากวิญญาณสีน้ำเงิน…กลับตกตายด้วยน้ำมือของผู้ฝึกตนขอบเขตเซียนปฐพีขั้นต้นที่มีพรสวรรค์รากวิญญาณแค่สีเหลือง!

 

หากพวกมันไม่ได้มาเห็นเรื่องราวกับตา เกรงว่าใครมาเล่าให้ฟัง ต่อให้ยืนกรานให้ตายถึงขั้นหัวเด็ดตีนขาดพวกมันก็ไม่เชื่อ!

 

“ท่านพี่!!”

 

เสียงหดหู่อันเปี่ยมล้นไปด้วยความโศกเศร้าหนึ่งพลันดังขึ้น ร่างหนึ่งเหินพุ่งไปหยุดเหนือร่างเลอะเลือนของกู่หลง สองตาที่มองไปยังร่างไร้ชีวิตที่แหลกเหลวบนพื้นสั่นไหวพร่ามัวนัก…

 

มันไม่คิดไม่ฝันเลยว่าลูกพี่ลูกน้องที่มันยึดถือว่าเป็นผู้ปลดปล่อยมันจากความแค้น…กลับตกตายเสียแล้ว!

 

ยังมาตายคามือคู่แค้นของมัน!

 

“ไม่จริง…เป็นไปไม่ได้!!”

 

หลังมองร่างกู่หลงไปได้อีกพักหนึ่ง จิตใจของกู่ชุนคล้ายไม่อาจยอมรับความจริงได้อีกต่อไป ตะโกนกล่าวออกมาอย่างไม่เชื่อ “เจ้าไม่ใช่ท่านพี่ของข้า! เจ้ามิใช่ท่านพี่ของข้า!! เจ้ามันไร้ประโยชน์…ท่านพี่ของข้าเก่งกล้ามากสามารถ มิใช่ตัวไร้ประโยชน์เช่นเจ้า!!”

 

“หืม? มันคือลูกพี่ลูกน้องของเจ้าที่มีพรสวรรค์รากวิญญาณสีน้ำเงิน?”

 

ครู่ต่อมาพลันมีร่างชราหนึ่งปรากฏตัวขึ้นข้างๆ กู่ชุน สองตาทอดมองลงไปยังร่างของกู่หลงอย่างเฉยเมย ถามออกเสียงเข้ม

 

และการปรากฏตัวของชายชราผู้นี้ ทำให้กู่ชุนที่คล้ายจะสติแตก สามารถดึงสติให้กลับมารู้สึกตัวได้อีกครั้ง

 

“ท่านอาจารย์!!”

 

กู่ชุนเร่งคุกเข่าลงกลางอากาศทันที ยังก้มหัวโค้งลงไปงกๆคล้ายจะมุดหลุมอากาศ กล่าวคำออกมาด้วยน้ำเสียงโศกเศร้า “ท่านอาจารย์ ลูกพี่ลูกน้องของข้าสิ้นไร้วาสนากับท่านเสียแล้ว! ท่านพี่มิมีวาสนากับท่านแล้ว!!”

ตอนที่ 1,929 : อาวุโสคุมกฏแห่งหอคุมกฏ!

 

ชายชราที่ปรากฏตัวขึ้นข้างๆกู่ชุนนั้นมิใช่ใครที่ไหน แต่เป็นหลี่อัน อาวุโสเพลิงเงินอันดับหนึ่งของแท่นบูชาเต่าทมิฬ และยังเป็นอาจารย์ของกู่ชุนเช่นกัน

 

เดิมทีเหตุผลที่มันยินยอมรับกู่ชุนเป็นศิษย์ เนื่องเพราะกู่ชุนให้สัญญาว่าเมื่อลูกพี่ลูกน้องที่มีพรสวรรค์รากวิญญาณสีน้ำเงินมาถึง กู่ชุนจะให้อีกฝ่ายมากราบคารวะมันเป็นอาจารย์…

 

อาจกล่าวได้ว่าเพราะเห็นแก่หน้าของลูกพี่ลูกน้องกู่ชุน หลี่อันถึงได้ยินยอมลดมาตรฐานของตัวเองรับกู่ชุนไว้เป็นศิษย์!

 

วันนี้พอมันได้รับแจ้งจากอาวุโสเพลิงทองแดงว่าลูกพี่ลูกน้องของกู่ชุนมาถึงลัทธิบูชาไฟแล้ว กระทั่งยังมาถึงแท่นบูชาเต่าทมิฬเรียบร้อย มันก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกยินดี แทบรอให้อีกฝ่ายมาทำพิธียกน้ำชาคารวะอาจารย์ไม่ไหว!

 

แต่ใครจะไปคิดไปฝัน ว่ารอแล้วรอเล่าคนไม่มา ที่มาไม่ใช่คน…เป็นข่าวน่าตื่นตกใจ!!

 

ลูกพี่ลูกน้องของกู่ชุน ที่มีนามว่ากู่หลงนั้น กลับไม่แยแสกฏของลัทธิบูชาไฟ กล้าจู่โจมลงมือต่อต้วนหลิงเทียนที่บ้านพัก กระทั่งยังลงมือด้วยเจตนาฆ่าฟัน!!

 

ได้ยินข่าวนี้หลี่อันแม้ตกใจแต่ก็ไม่ได้ห่วงอะไร

 

กู่หลงจะอย่างไรก็เป็นถึงอัจฉริยะที่มีพรสวรรค์รากวิญญาณสีน้ำเงิน ถึงแม้จะฆ่าต้วนหลิงเทียนทิ้งไปจริงๆในลัทธิบูชาไฟ แต่อย่างดีมันก็แค่ถูกลงโทษให้เป็นพิธีเท่านั้น!

 

ต้วนหลิงเทียนเป็นแค่ศิษย์ดาษๆที่มีพรสวรรค์รากวิญญาณสีเหลือง คุณค่าย่อมน้อยกว่ากู่หลงมาก!

 

แน่นอนว่าตราบใดที่ยังอยู่ในลัทธิบูชาไฟสืบไป วันหน้ากู่หลงผู้นี้อย่างน้อยๆ ก็คงได้เป็นอาวุโสเพลิงเงินแน่นอน…

 

แต่อย่างไรก็ตามตัวมันเองก็เป็นถึงผู้อาวุโสเพลิงเงิน มันก็ถือว่าแบกหน้าตาของลัทธิบูชาไฟไว้บนบ่า ไหนเลยจะกระทำตัวไร้ศีลธรรม เพิกเฉยต่อเรื่องราว ของว่าที่ศิษย์ที่ได้ลงมือฆ่าคนไปแบบนี้ได้…!

 

หาไม่แล้วคงได้สร้างความเสื่อมเสียให้ลัทธิบูชาไฟแน่นอน…และนั่นเป็นราคาที่มันไม่อาจจะชดใช้ได้ไหว!

 

ด้วยเหตุนี้ถึงแม้หลี่อันจะมีฐานะเป็นอาวุโสเพลิงเงินอันดับ 1 ของแท่นบูชาเต่าทมิฬและมีอำนาจเพียงใด และต่อให้มันจะแค้นต้วนหลิงเทียนและอยากฆ่าให้ตายมากเพียงใด มันก็ไม่อาจลงมือฆ่าต้วนหลิงเทียนเพื่อพิพากษาโทษอีกฝ่ายตามอำเภอใจได้!!

 

มิฉะนั้นต้วนหลิงเทียนคงได้ตกตายไปแต่แรกแล้ว คงไม่อาจมีลมหายใจได้จนถึงตอนนี้!

 

แต่อย่างไรเสียแม้หลี่อันจะไม่ห่วงความปลอดภัยของกู่หลง แต่มันก็จำต้องออกหน้า…ส่วนอาวุโสอีกคนที่มาด้วยนั้นก็เป็นอาวุโสเพลิงเงินเช่นเดียวกับมัน ยังเป็นคนของแท่นบูชาเต่าทมิฬเช่นเดียวกันอีกด้วย แน่นอนว่าสมควรปฏิบัติกับกู่หลงด้วยดีถึงแม้จะฆ่าต้วนหลิงเทียนไปก็ตาม!

 

ตั้งแต่ต้นจนจบมันไม่เคยสงสัยเลยว่ากู่หลงจะฆ่าต้วนหลิงเทียนได้หรือไม่…

 

ในสายตาของมัน เรื่องนี้ไม่ต้องสงสัยเลย

 

กู่ชุนได้กล่าวบอกมันเอาไว้เนิ่นนานแล้ว ว่าพลังฝึกปรือของกู่หลงนั้นบรรลุถึงจุดสูงสุดขอบเขตเซียนปฐพี เจียนทะลวงถึงขอบเขตเซียนนภาเต็มที…คิดฆ่าผู้ฝึกตนขอบเขตเซียนปฐพีขั้นต้น ยังไม่ใช่ง่ายดายดั่งตัดหญ้าฆ่าไก่หรือไร?

 

“ตายแล้ว…มันกลับตกตายแล้ว”

 

อนิจจาหลี่อันไม่คิดไม่ฝันจริงๆ ว่าทันทีที่มันมาถึงเขตที่พักของศิษย์แท่นบูชาเต่าทมิฬ ศพที่มันเห็นจะไม่ใช่ศพของต้วนหลิงเทียน แต่เป็นศพของกู่หลง ผู้ที่จะเป็นศิษย์ของมันแทน…

 

กู่หลง…อัจฉริยะผู้มีพรสวรรค์รากวิญญาณสีน้ำเงิน

 

ด้วยเหตุนี้ถึงแม้มันจะไม่เคยพบเคยเจอกู่หลงมาก่อน แต่ในใจของหลี่อันก็ให้ความสำคัญกับกู่หลงเอาไว้มาก เรียกว่ายังมากมายกว่ากู่ชุนอย่างไม่เห็นฝุ่น!

 

ด้วยเหตุนี้ ในใจของมันถึงได้เต็มไปด้วยโทสะนัก!!

 

ว่าที่ศิษย์อัจฉริยะของมันที่มีพรสวรรค์รากวิญญาณสีน้ำเงินกลับถูกสังหารตกตายไปแบบนี้!!

 

“ต้วนหลิงเทียน! เจ้ากลับกล้าสังหารศิษย์ร่วมลัทธิเดียวกันงั้นเหรอ!!”

 

ครู่ต่อมาลูกตาของหลี่อันก็แผ่พุ่งรังสีอำมหิตเย็นเยือก ยังเงยหน้าขึ้นไปมองต้วนหลิงเทียนที่ลอยตัวอยู่บนฟ้าสูงอย่างเอาเรื่อง!!

 

ในตอนนี้มันแทบอยากจะลงมือสฆ่าต้วนหลิงเทียนให้ตาย ยังอยากจะป่นร่างอีกฝ่ายให้แหลกจนไร้ศพไว้กลบฝังด้วยซ้ำ!!

 

อนิจจามันไม่อาจกระทำตามอำเภอใจได้

 

ตอนนี้ต้วนหลิงเทียนมีฐานะเป็นศิษย์แท่นบูชาเต่าทมิฬ ซึ่งนับเป็นศิษย์ของลัทธิบูชาไฟแล้ว ถึงแม้ว่าอีกฝ่ายจะเป็นฆาตกรฆ่าศิษย์ร่วมลัทธิจริงและมีโทษถึงประหาร ทว่าผู้ที่จะพิพากษาลงโทษอีกฝ่ายได้ก็มีแต่ผู้อาวุโสของหอคุมกฏเท่านั้น!!

 

ถึงแม้หลี่อันจะเป็นถึงอาวุโสเพลิงเงินอันดับ 1 แห่งแท่นบูชาเต่าทมิฬ แต่มันก็ไม่มีอำนาจลงทัณฑ์ผู้ใด!

 

อย่างไรก็ตาม แต่นี่ไม่ได้หมายความว่ามันไม่อาจใส่ไฟเพิ่มโทษให้ต้วนหลิงเทียนได้!

 

“ฆ่าศิษย์ร่วมลัทธิเดียวกันงั้นเหรอ?”

 

ต้วนหลิงเทียนอดไม่ได้ที่จะอึ้งเมื่อได้ยินวาจาดุร้ายเอาเรื่องของหลี่อัน ทว่าต่อมาก็ระเบิดเสียงหัวเราะดังลั่น!

 

“เจ้าหัวเราะอะไร!!”

 

หน้าหลี่อันจมลงทันใด แววตายังเปี่ยมล้นไปด้วยเจตนาฆ่าฟันวูบวาบปานจะกลืนกินเลือดเนื้อผู้คน!

 

“พอดีข้าหัวเราะอาวุโสเพลิงเงินโง่งมบางคน ที่หน้ามืดตามัวไม่รู้แยกแยะผิดชอบให้แน่ชัด! ดีแต่กล่าวเหลวไหลไปวันๆน่ะ!!”

 

ต้วนหลิงเทียนที่หัวเราะอยู่พลันหยุดลง ก่อนที่จะมองกล่าวกับหลี่อันด้วยรอยยิ้มเยาะ

 

“เจ้า!!”

 

หลี่อันย่อมรู้ดีว่าต้วนหลิงเทียนกำลังด่าว่ามัน อนิจจาแต่ต้วนหลิงเทียนไม่ได้เอ่ยชื่อแซ่ของมันออกมาตรงๆ ถึงแม้มันจะมีโมโหปานใดก็ไร้ประโยชน์!

 

หากต้วนหลิงเทียนกล้าเอ่ยชื่อมันออกมาล่ะก็ มันจะใช้โอกาสนี้ลงมือสั่งสอนต้วนหลิงเทียนข้อหาดูหมิ่นผู้อาวุโสเพลิงเงินเสีย!

 

ถึงแม้ว่ามันจะไม่อาจฆ่าต้วนหลิงเทียนให้ตายได้อยู่ดี แต่อย่างน้อยๆมันก็จะได้ทุบตีคนระบายโทสะ!

 

ทว่าต้วนหลิงเทียนคล้ายจะอ่านใจมันออก อีกฝ่ายไม่แม้แต่จะเปิดโอกาสให้มันมีช่องทางเล่นงานได้เลย

 

“เหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นในวันนี้ พี่น้องเหล่าศิษย์แท่นบูชาเต่าทมิฬทุกคนที่อยู่ที่นี่สามารถเป็นพยานให้ข้าได้!”

 

ขณะนั้นเองต้วนหลิงเทียนพลันหันมองไปยังอาวุโสเพลิงเงินที่มาด้วยอีกคนไกลตา ค่อยกล่าวออกมาพร้อมว่ายตามองไปรอบๆ

 

“ข้าต้วนหลิงเทียน เหตุผลที่ลงมือกับกู่หลงนั้น เพราะกู่หลงเป็นฝ่ายลงมือคิดฆ่าข้าก่อน…ตามกฏของลัทธิแล้วสิ่งนี้ถือว่าเป็นการป้องกันตัว ถึงแม้ข้าจะฆ่ามันตายข้าก็ไร้ความผิด!!”

 

“อย่างไรก็ตาม ข้าเป็นคนใจดีคิดให้โอกาสผู้คนเสมอ ถึงแม้ตอนแรกกู่หลงมันคิดจะฆ่าข้า แต่ข้าก็ไม่คิดจะลงมือต่อมันถึงตาย…จนเมื่อมันกล้าลงมือสังหารคนบริสุทธิ์ตกตายไปนับสิบ! และที่มันฆ่าตายไปก็เป็นศิษย์พี่ศิษย์น้องร่วมแท่นบูชาเต่าทมิฬเหมือนกันกับข้าทั้งสิ้น! ตัวข้าไหนเลยจะทนเห็นศิษย์พี่น้องถูกฆ่าตายอย่างไม่เป็นธรรมเช่นนี้ได้ อารามบันดาลโทสะข้าจึงฆ่ามันเสีย! ถือเสียว่าล้างแค้นให้พี่น้องนับสิบที่ตกตายไปเพราะมัน!!”

 

ต้วนหลิงเทียนกล่าววาจาออกมาเสียงดังฟังชัดอย่างชอบธรรม!

 

“ฆ่าศิษย์แท่นบูชาเต่าทมิฬไปนับสิบ?”

 

ได้ยินวาจานี้ของต้วนหลิงเทียน อาวุโสเพลิงเงินที่มาพร้อมกันกับหลี่อัน ใบหน้าอดไม่ได้ที่จะเปลี่ยนสีไปทันที!

 

ครู่ต่อมาสองตามันก็เบนไปตกยังร่างไร้วิญญาณของกู่หลงบนพื้น ความเย็นเยียบขุมหนึ่งพลันระเบิดออกจากสายตา ราวกับมันอยากจะสับร่างกู่หลงให้แหลกเป็นชิ้นๆ!

 

“อาวุโสกัว อย่าได้ฟังข้อแก้ตัวของมัน!”

 

หลี่อันพลันตะโกนออกมาในเวลาที่เหมาะสม

 

อาวุโสเพลิงเงินที่มาด้วยกันกับหลี่อันนั้น ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากอาวุโสเพลิงเงินที่เป็นอาวุโสคุมกฏของหอคุมกฏ! และเป็นผู้ที่รับผิดชอบดูแลเรื่องราวความถูกต้องที่แท่นบูชาเต่าทมิฬแห่งนี้!!

 

กัวฉงนั้น นอกเหนือจากเป็นอาวุโสคุมกฏประจำแท่นบูชาเต่าทมิฬแล้ว อีกฝ่ายยังเป็นอาวุโสเพลิงเงินของแท่นบูชาเต่าทมิฬคนหนึ่งที่เป็นรองก็แต่หลี่อันในแง่ของพลังฝีมือเท่านั้น!

 

อย่างไรก็ตามด้วยอีกฐานะหนึ่งของมันเป็นถึงอาวุโสของหอคุมกฏ ก็ทำให้หลี่อันกริ่งเกรงไว้หน้ามันอยู่ไม่น้อย

 

ยิ่งไปกว่านั้น ถึงจะคิดต่อสู้กันอย่างเอาจริงเอาจังให้รู้ผลชัดเจน ก็ไม่ใช่ว่าหลี่อันจะเอาชนะอีกฝ่ายได้ง่ายๆ สุดท้ายแม้จะชนะได้แต่เกรงว่ามันก็ต้องจ่ายราคาออกไปไม่น้อย!

 

“อาวุโสหลี่อัน ข้ายังมิได้ชราจนหูตาฝ้าฟางถึงขั้นที่ใครจะมาหลอกแถแก้ตัวอันใดกับข้าได้…ในที่เกิดเหตุมีพยานอยู่มากมาย ไหนเลยข้ายังจะหาความจริงไม่ได้…”

 

กัวฉงเหลือบมองหลี่อันค่อยกล่าวออกด้วยน้ำเสียงเฉยเมย

 

กัวฉงนั้นในฐานะอาวุโสของหอคุมกฏ แม้หลายคนจะสามารถตั้งคำถามมันในเรื่องอื่นได้ แต่เรื่องเดียวที่ไม่เคยมีใครกล้าตั้งคำถามกับมันก็คือ ความยุติธรรม!

 

เหตุผลที่กัวฉงสามารถกลายเป็นอาวุโสของหอคุมกฏได้นั้น เป็นเพราะตัวมันถือว่ามีความเที่ยงธรรมรู้ผิดชอบชั่วดี! ไม่เคยรังแกใส่ร้ายผู้บริสุทธิ์อันใด ทว่าหากเป็นคนร้ายผิดจริงมันก็ไม่เคยละเว้น!!

 

ไม่นานกัวฉงก็ได้สอบปากคำพยานโดยรอบจนสามารถเข้าใจเรื่องราวที่เกิดขึ้นได้อย่างกระจ่าง

 

ตอนนี้สีหน้าของมันยังมืดครึ้มลงนัก

 

ศิษย์แท่นบูชาเต่าทมิฬสิบกว่าคนตกตายไปทั้งอย่างนั้น…

 

หากเรื่องนี้แพร่กระจายออกไป ตัวมันจะเอาหน้าไปไว้ที่ใด!!

 

เพราะสุดท้ายแล้วกัวฉงก็คือผู้อาวุโสคุมกฏ มีหน้าที่คอยบังคับใช้กฏหมายในแท่นบูชาเต่าทมิฬ ครองอำนาจพิพากษาตัดสินโทษคนแต่เพียงผู้เดียว! ทว่าตอนนี้กลับมีคนกล้าละเมิดกฏครั้งใหญ่ฆ่าผู้คนไปเกินโหล!!

 

“กู่หลงมิเพียงลงมือหมายฆ่าผู้อื่นก่อน ยังลงมือสังหารเหล่าศิษย์ร่วมแท่นบูชาเต่าทมิฬไปทั้งสิ้น 17 คน! โทษนี้ของมันต่อให้ตกตายก็มิอาจชดใช้!!”

 

“ด้านต้วนหลิงเทียนนั้น เห็นชัดว่าลงมือเพื่อป้องกันตัวเอง! จึงไม่มีความผิดโทษฐานฆ่ากู่หลงแต่อย่างใด กระทั่งยังฆ่ากู่หลงหลังจากฆ่าสหายร่วมแท่นไปแล้วถึง 17 คน! ส่วนนี้สามารถเรียกได้ว่าเป็นความดีความชอบ…เช่นนั้นถือว่า ไม่เพียงเป็นผู้บริสุทธิ์ ยังสมควรได้รับรางวัล!!”

 

“ในลัทธิบูชาไฟของเรา มีการแยกแยะดีชั่วชัดเจนนัก! คนทำดีสมควรได้รับรางวัล คนทำชั่วต้องรับโทษมิมีละเว้น! สำหรับของรางวัลที่ต้วนหลิงเทียนจะได้ ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของจ้าวแท่นบูชาเต่าทมิฬ ที่ข้าจะเป็นผู้ไปแจ้งเรื่องราวเหล่านี้ด้วยตัวเองหลังจากนี้”

 

การตัดสินคดีของกัวฉงนับว่าตรงไปตรงมาและเรียบง่ายนัก

 

กู่หลงกระทำความผิด ที่กระทั่งตายไปก็ไม่อาจชดใช้!

 

ต้วนหลิงเทียน ไม่มีความผิดแถมยังจะได้รางวัล!!

 

ได้ยินคำพิพากษาตัดสินเรื่องราวของกัวฉง เหล่าศิษย์แท่นบูชาเต่าทมิฬโดยรอบอดไม่ได้ที่จะมองต้วนหลิงเทียนด้วยสายตาอิจฉา

 

นั่นมันรางวัลจากเจ้าแท่นบูชาเลยนะ! ธรรมดาที่ไหน!!

 

การตัดสินพิจารณาคดีของกัวฉงนั้น แม้หลี่อันจะไม่พอใจมากเพียงใด แต่มันก็ทำได้แค่มองดูอยู่ไกลๆอย่างจนหนทาง

 

“อาวุโสกัว! ข้าไม่ยอมรับ!!”

 

ตอนนี้เองกู่ชุนพลันก้าวออกมาตะโกนก้อง ยังมองหน้ากัวฉงด้วยความไม่พอใจ!

 

“ท่านพี่ของข้าหาได้เจตนาฆ่าศิษย์ทั้ง 17 คนเหล่านี้ไม่! ทั้งหมดเป็นเพียงลูกหลงขณะสู้กับต้วนหลิงเทียนเท่านั้น! กระทั่งหากมิใช่เพราะต้วนหลิงเทียนลงมือด้วยความคิดสังหารเช่นกัน ท่านพี่ก็คงไม่ลงมือรุนแรงถึงขั้นพลั้งมือทำคนตายเช่นนี้! แน่นอนว่าจะอย่างไรความผิดของท่านพี่ข้าก็ยังคงมีอยู่ ข้าเองก็รู้ดีว่าตอนนี้กระทั่งท่านพี่ตายไปแล้วก็ยังมิพอชดใช้…แต่เรื่องที่ต้วนหลิงเทียนได้รับความดีความชอบ ข้าไม่เห็นด้วย!!”

 

ถึงแม้ตอนแรกนั้นกู่ชุนจะตระหนักได้ว่า อย่างไรต้วนหลิงเทียนก็ลงมือด้วยเหตุป้องกันตัว และไม่มีความผิดแน่ๆ…

 

แต่พอกู่ชุนได้ยินคำตัดสินของกัวฉง ว่าต้วนหลิงเทียนไม่เพียงแต่จะไม่มีความผิดจริงๆ กระทั่งยังจะได้รับรางวัลจากจ้าวแท่นบูชาเต่าทมิฬเป็นการส่วนตัวอีก สองตาของมันก็แดงฉานขึ้นมาทันใด จึงแสดงความไม่พอใจออกมาในเวลานี้!

 

ทั้งหมดเพียงเพราะต้องการให้กัวฉงยกเลิกรางวัลของต้วนหลิงเทียน!

 

“หากเจ้ามิกล่าวขึ้นมาเอง ข้าก็แทบจะลืมเจ้าไปแล้ว!”

 

ในขณะที่กู่ชุนมองกัวฉงด้วยสายตาไม่ยินยอม ด้านกัวฉงก็หันไปมองตอบด้วยสายตาเย็นชายะเยือก

 

“อาวุโสกัว ท่านกล่าวเช่นนี้หมายความว่าอะไร?”

 

สีหน้ากู่ชุนถึงกับแปรเปลี่ยนไปทันใด กลายเป็นหวาดกลัวไม่น้อย “ขะ…ข้าดูเหมือนจักมิได้ละเมิดกฏอันใด!”

 

“หึ! เจ้าแน่ใจหรือว่าตัวเจ้ามิได้ละเมิดกฏอันใด?”

 

กัวฉงกล่าวออกมาพร้อมหัวเราะเยาะ “เช่นนั้นให้ข้าไถ่ถามเจ้า…กู่หลง ไฉนถึงได้มาลงมือด้วยเจตนาสังหารต่อต้วนหลิงเทียนได้? เจ้ากล้าสาบานต่อทัณฑ์สวรรค์เก้าเก้าหรือไม่ ว่าเรื่องราวในวันนี้เจ้ามิได้เป็นผู้ที่คอยยุยงส่งเสริมให้มันลงมือ! หากเจ้ากล้ากล่าวคำสาบานออกมา วันนี้ข้าจะไม่ถือสาหาความกับเจ้า!!”

 

สิ้นคำกล่าวของกัวฉง สีหน้ากู่ชุนก็มืดคล้ำลงทันใด

 

ครู่ต่อมามันก็อดไม่ได้ที่จะกุลีกุจอหันไปมองร่างหลี่อันที่อยู่ไม่ไกล “ท่านอาจารย์ช่วยข้าด้วย!!”

 

อย่างไรก็ตาม ได้ยินคำร้องขอความช่วยเหลือนี้ของกู่ชัน หลี่อันเพียงเหลือบมองมันด้วยสายตาเฉยเมย ก่อนที่จะเหินร่างจากไปอย่างไร้แยแสทันที

 

และในขณะที่เหินร่างจากไป เสียงเย็นชาไร้อารมณ์ใดๆของหลี่อันก็ดังทิ้งท้ายให้ผู้คนได้ยินกันทั่ว “กู่ชุนละเมิดกฏอย่างมิอาจให้อภัย และนับแต่วันนี้เป็นต้นไป มันมิถือว่าเป็นศิษย์ของข้าหลี่อันอีกต่อไป!!”

 

วาจาประโยคดังกล่าวไม่สั้นไม่ยาว หากแต่เป็นคำสะบั้นไมตรีระหว่างหลี่อันกับกู่ชุนจนหมดสิ้น…

 

เท่าที่หลี่อันห่วง ตอนนี้เมื่อกู่หลงตกตายไปแล้ว มันก็ไม่มีโอกาสได้รับศิษย์อัจฉริยะที่มีพรสวรรค์รากวิญญาณสีน้ำเงินอะไร แล้วยังจะเก็บตัวไร้ค่าอย่างกู่ชุนไว้ทำเพื่อ? เมื่อมีโอกาสจึงตัดหางปล่อยวัดอีกฝ่ายทันที…

 

“ไม่นะ! ท่านอาจารย์! ท่านทำกับข้าเช่นนี้ไม่ได้! ท่านทำเช่นนี้กับข้าไม่ได้!!”

 

กู่ชุนกล่าวออกด้วยใบหน้าซีดเผือด มันที่หวาดกลัวจนลนลาน ก็พยายามจะเหินร่างไล่ตามหลี่อันไปทันที

 

“ฮึ่ม!” ด้วยเสียงพ่นลมสบถเย็นหนึ่งดังขึ้น แม้ไม่ทราบว่ากัวฉงลงมืออย่างไร ทว่ากู่ชุนที่กำลังเร่งรุดไล่ตามหลี่อันไปนั้น พลันถูกอะไรบางอย่างซัดจนหน้าหงาย คนกระเด็นย้อนกลับมาทันที!

ตอนที่ 1,930 : รากวิญญาณสีเขียว!

 

“กู่ชุนยุยงส่งเสริมกู่หลง อันเป็นเหตุให้เกิดโศกนาฏกรรมยังผลให้สหายเหล่าศิษย์แท่นบูชาเต่าทมิฬ ตกตายไปทั้งสิ้น 17 คน…โทษตายสามารถละเว้นได้เนื่องเพราะมิได้ลงมือเองเป็นการส่วนตัว หากแต่โทษเป็นยังอยู่! นับแต่วันนี้กู่ชุนจักถูกขับไล่ออกจากลัทธิบูชาไฟ และมิได้รับอนุญาตให้เข้าร่วมลัทธิบูชาไฟตลอดชั่วชีวิต!!”

 

ในขณะที่ใช้พลังซัดขวางกู่ชุน อาวุโสคุมกฏกัวฉงพลันประกาศคำตัดสินโทษของกู่ชุนออกมาเสียงดังฟังชัดให้ทุกผู้คนได้ยินกันทั่ว!

 

ขับไล่ออกจากลัทธิบูชาไฟ ยังห้ามมิให้เข้าร่วมอีกชั่วชีวิต!!

 

ได้ยินคำตัดสินโทษนี้ของกัวฉง สีหน้ากู่ชุนพลันซีดลงปานกระดาษทันตา แววตาฉายชัดออกมาถึงความสิ้นหวังหมดอาลัย

 

หลังจากนั้นพักหนึ่งคล้ายมันคิดอะไรได้ มันเงยหน้าขึ้นมาถลึงตามองต้วนหลิงเทียนด้วยความคับแค้นชิงชังเข้ากระดูกดำ ลึกลงไปในลูกตายังเผยประกายเย็นเยือกอันน่ากลัว

 

ในสายตาของมัน

 

หากไม่ใช่เพราะต้วนหลิงเทียน มันคงไม่มีวันนี้!

 

ตลอดชั่วชีวิตนี้ ต่อให้พลังฝึกปรือของมันไม่มีวันไล่ตามต้วนหลิงเทียนได้อีกต่อไป แต่มันจะไม่มีวันเลิกรากับต้วนหลิงเทียน!

 

มันไม่ใช่คู่ต่อสู้ของต้วนหลิงเทียนก็จริง หากแต่คนรอบๆกายต้วนหลิงเทียนเล่า?

 

หลังออกจากลัทธิบูชาไฟ มันจะทำทุกอย่างเท่าที่จะกระทำได้ เพื่อสืบหาภูมิหลังของต้วนหลิงเทียนมาให้จงได้…มันไม่เชื่อว่าครอบครัวและญาติสนิทมิตรสหายของต้วนหลิงเทียนทุกคนจะมีพลังฝีมือเหนือกว่าตัวมัน กู่ชุน!!

 

สัมผัสได้ถึงแววตานี้ของกู่ชุน ใจต้วนหลิงเทียนสั่นไหวทันที

 

จากนี้ไปกู่ชุนนั้นกลายเป็นตัวไร้ค่าไปแล้ว เขาย่อมไม่แยแสอะไรมัน

 

หากแต่ในโลกนี้ ถ้าคนที่เกลียดชังคับแค้นเขายังมีลมหายใจอยู่ ใจเขายากจะสงบ..

 

‘แววตาอาฆาตนั่น…หรือมันออกจากลัทธิบูชาไฟไปแล้วข้าลอบตามไปฆ่ามันเพื่อตัดรากถอนโคนดี?’

 

ต้วนหลิงเทียนครุ่นคิดในใจ

 

หากแต่ความคิดนี้ก็ถูกเขาปัดตกไปทันที ‘ไม่ได้ เรื่องนี้เสี่ยงเกินไป! ใครจะไปรู้เกิดข้าลอบตามกู่ชุนออกไป จะไม่กลายเป็นตั๊กแตนจ้องจับจั๊กจั่น ไม่รู้ภัยนกขมิ้นอยู่ด้านหลัง?’

 

พอคิดถึงเรื่องนี้ และมองถึงความเป็นไปได้ที่หลี่อันจะลอบตามไปฆ่าเขา ต้วนหลิงเทียนก็ล้มเลิกความคิดตามไปฆ่ากู่ชุนเพื่อตัดรากถอนโคนทันที

 

แต่ทว่ายามเมื่อต้วนหลิงเทียนมองกัวฉงอีกครั้ง สองตาพลันทอประกายวาบคล้ายนึกอะไรได้ออก!

 

“อาวุโสกัวฉง!”

 

ทันใดนั้นต้วนหลิงเทียนยังเรียกกัวฉงออกมาเสียงดัง

 

“หืม?”

 

กัวฉงที่ได้ยินเสียงเรียกหา ก็หันไปมองต้วนหลิงเทียนพร้อมถามออกมาทันที “เจ้ามีอันใดรึ?”

 

“อาวุโสกัวฉง ในเมื่อตอนนี้กู่ชุนมันไม่ได้เป็นศิษย์ของลัทธิบูชาไฟอีกต่อไป…เช่นนั้นข้าขอให้อาวุโสกัวฉงฆ่ามันเพื่อข้าได้หรือไม่? หากท่านลงมือฆ่ามันให้ข้า หลังจากนั้นอาวุโสกัวฉงก็ไม่จำเป็นต้องลำบากไปรายงานท่านจ้าวแท่นบูชาเพื่อให้รางวัลอะไรข้าอีกต่อไป…”

 

ต้วนหลิงเทียนกล่าวคำออกมา ยังเป็นเชิงให้อีกฝ่ายตัดสินใจเลือกเอง

 

แลกกับการฆ่ากู่ชุน ต้วนหลิงเทียนยินดีสละรางวัลที่จะได้รับจากจ้าวแท่นบูชาเต่าทมิฬ

 

วูบ!

 

ได้ยินคำพูดของต้วนหลิงเทียน หน้ากู่ชุนพลันเปลี่ยนสีกลับกลายทันที!

 

มันไม่คิดไม่ฝันเลยว่าต้วนหลิงเทียนจะต้องการฆ่ามันให้ตายขนาดนี้! ถึงขั้นไม่ลังเลที่จะสละรางวัลของจ้าวแท่นบูชาเต่าทมิฬ!!

 

โอ!

 

เหล่าศิษย์แท่นบูชาเต่าทมิฬที่อยู่ในจุดเกิดเหตุอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมาฮือฮา ฉากเรื่องราวกลายเป็นวุ่นวายอยู่บ้าง

 

“อะไรกัน! ต้วนหลิงเทียน…เพียงเพื่อฆ่ากู่ชุนแล้ว กลับมิสนของรางวัลจากท่านจ้าวแท่นเลยหรือ?”

 

“ต้วนหลิงเทียนเสียสติไปแล้วหรือไร? ด้วยพลังฝีมือของมัน คิดไล่ตามไปฆ่ากู่ชุนหลังออกนอกเขตลัทธิบูชาไฟไปแล้วนับเป็นเรื่องราวอันง่ายดายนัก…จำเป็นต้องละทิ้งของรางวัลจากจ้าวแท่นบูชา แล้วให้อาวุโสกัวฉงลงมือด้วยหรือ?”

 

“บ้า! มันบ้าไปแล้วแน่ๆ!!”

 

……

 

เหล่าศิษย์แท่นบูชาเต่าทมิฬหลายคนคิดว่าการที่ต้วนหลิงเทียนทำแบบนี้ น่ากลัวสมงสมองจะไปหมดแล้ว

 

แน่นอนว่ายังมีศิษย์หลายคนที่มองเกมขาด และคาดเดาอะไรได้ออก “หากมองจากเรื่องราวความแค้นระหว่างต้วนหลิงเทียนกับอาวุโสหลี่อัน ต้วนหลิงเทียนสมควรหวั่นเกรงมิน้อย หากมันไล่ตามออกไปฆ่ากู่ชุนนอกเขตลัทธิบูชาไฟแล้วอาวุโสหลี่อันกลายเป็นนกขมิ้นที่ติดตามมาเบื้องหลังล่ะก็ คราวนี้มันมิพ้นต้องตาย…ยังต้องตายอย่างโง่งม!”

 

“อา จริงสิ! หากอาวุโสหลี่อันลงมือหมดจด มิเหลือร่องรอยอันใด เช่นนั้นคนก็ตายเปล่าแล้วจริงๆ!”

 

“ต้วนหลิงเทียนตัดสินใจกระทำเช่นนี้ไม่เพียงละเอียดรอบคอบ ยังต้องกล้าหาญมิใช่น้อย! เพราะสุดท้ายก็มิใช่ทุกคนที่สามารถละทิ้งของรางวัลจากจ้าวแท่นบูชาเต่าทมิฬได้!!”

 

“ไม่ต้องกล่าวแล้ว ครั้งนี้ข้าอดกล่าวชมต้วนหลิงเทียนมิได้จริงๆ!!”

 

……

 

เหล่าศิษย์แท่นบูชาเต่าทมิฬทั้งหลายพอได้ฟังความเรื่องนี้ก็เสมือนได้รู้แจ้ง หลายคนเข้าใจแล้วว่าต้วนหลิงเทียนคิดอ่านอะไร!

 

“เจ้าแน่ใจหรือว่าจะละทิ้งของรางวัลจากจ้าวแท่นบูชา แลกกับการให้ข้าทำอะไรเช่นนี้?”

 

กัวฉงเองก็คาดเดาความคิดต้วนหลิงเทียนได้ออก จึงกล่าวถามออกมาอีกครั้งเสียงเข้ม

 

“ใช่!”

 

ต้วนหลิงเทียนพยักหน้ารับอย่างไร้ลังเล!

 

ของรางวัลจากจ้าวแท่นบูชาเต่าทมิฬงั้นเหรอ?

 

เอาตรงๆเลยเขาไม่คิดว่าจ้าวแท่นบูชาเต่าทมิฬจะให้ในสิ่งที่เขาต้องการได้…

 

เวทย์พลัง?

 

ตอนนี้เขามีไม่ขาดทุกสาย

 

วรยุทธ์เซียน หรือทักษะวิชา?

 

เขามีสำนึกกระบี่อันเลิศล้ำจาก ยอดใจกระบี่ อยู่แล้ว

 

ศาสตราร้อยอาคมเซียน?

 

เขาก็มีอยู่ในครอบครองแล้วเช่นกัน

 

ยันต์เต๋า ทรัพยากร ของใช้อื่นๆ?

 

ตอนนี้เขาไม่ได้ต้องการอะไรเป็นพิเศษ

 

เขาจึงตัดสินใจได้ทันทีว่าจะละทิ้งของรางวัลอะไรนั่น เพื่อแลกกับความตายของกู่ชุน!

 

“อาวุโสกัว ท่านมิอาจกระทำเช่นนี้ได้! ท่านทำเช่นนี้ไม่ได้นะ…ทำไม่ได้! อย่าทำข้…!!”

 

เมื่อเห็นว่าต้วนหลิงเทียนพยักหน้ายืนยันเป็นมั่นเหมาะ ทั้งกัวฉงเองก็เบนตามามองมันด้วยสายตาเฉยเมยไร้แยแส หน้ากู่ชุนก็ซีดลงไร้สีเลือด แววตาฉายชัดถึงความหวาดกลัวและความสิ้นหวัง พยายามร่ำร้องออกมาไม่หยุด

 

อนิจจาคำข้าไม่ทันกล่าวจบเสียงมันก็ขาดหายไป…

 

นั่นเพราะกัวฉงยกมือขวาขึ้นอย่างไร้เรื่องราว พลังเซียนขุมหนึ่งผนึกควบแน่นในชั่วพริบตา มือสะบัดพลิกเบาๆ หากแต่บังเกิดพลังบดขยี้ไร้สภาพขุมหนึ่งป่นร่างกู่ชุนจนแหลกเป็นละอองโลหิต ไร้ชิ้นเนื้ออวัยวะอันใดหลงเหลือ…

 

‘ช่างเป็นการลงมือที่ร้ายกาจไร้ร่องรอยนัก…นี่น่ะหรือพลังอำนาจของขอบเขตเซียนสวรรค์’

 

เห็นฉากสังหารดังกล่าวลูกตาต้วนหลิงเทียนอดไม่ได้ที่จะหดหยีหลงด้วยความยำเกรง

 

สีหน้าเหล่าศิษย์แท่นบูชาเต่าทมิฬคนอื่นๆ ก็เผยความประหวั่นพรั่นพรึงออกมาไม่ต่าง สายตายามมองกัวฉงอีกครั้งยังกลายเป็นเลื่อมไสนับถือมากขึ้น

 

หลังจากสะสางปัญหาเรื่องราว รวมถึงจัดการศพของกู่หลงเรียบร้อย กัวฉงก็เหินร่างออกจากเขตที่พักของเหล่าศิษย์แท่นบูชาเต่าทมิฬไปทันที เรียกว่าพริบตาก็ไม่เห็นแม้แต่เงา ไปมาไร้ร่องรอยนัก

 

หลังจากที่กัวฉงจากไปแล้ว สายตาของเหล่าศิษย์แท่นบูชาเต่าทมิฬก็เบนมาตกยังร่างต้วนหลิงเทียน

 

ตอนนี้พวกมันก็เหลือต้วนหลิงเทียนเป็นความสนใจเพียงอย่างเดียวเท่านั้น

 

“ต้วนหลิงเทียนนั่น…ที่แท้กลับยังชำนาญเวทย์พลังร้ายกาจถึงสองชนิด! จะเวทย์พลังเสริมเคลื่อนไหวก็ดีหรือเวทย์พลังหนุนเสริมนั่นก็ยอด!”

 

“พรสวรรค์รากวิญญาณของมันเป็นเพียงรากวิญญาณสีเหลืองเท่านั้น หากแต่โชควาสนากลับดียิ่ง ไม่เพียงพบพานเวทย์พลังร้ายกาจมากมาย กระทั่งยังแตกฉานสำเร็จได้หมดจด…น่าอิจฉายิ่ง!”

 

“ระหว่างเดินทางผจญภัยมันต้องบังเอิญพบพานวาสนาปาฏิหาริย์มาเป็นแน่! โดยเฉพาะเวทย์พลังสายสนับสนุนนั่น กลับสามารถยกระดับพลังฝึกปรือให้เพิ่มพูนขึ้นถึง 2 ขั้นในชั่วระยะเวลาหนึ่ง…ข้ามั่นใจว่า 8 ใน 10 ส่วนสมควรเป็นเวทย์พลังระดับสูง!”

 

“ผู้ฝึกตนที่มีเพียงพรสวรรค์รากวิญญาณสีเหลือง กลับประสบความสำเร็จในการทำความเข้าใจรู้แจ้งเวทย์พลังระดับสูงถึงสองสาย…โชควาสนาเช่นนี้ นับว่าท้าทายสวรรค์ยิ่งนัก!”

 

“ถึงแม้ดวงมันจักฝืนฟ้า แต่ความสำเร็จของตัวมันเองก็มิใช่ธรรมดา กลับตีความทำความเข้าใจเวทย์พลังได้สำเร็จ! อย่างน้อยๆไหวพริบปฏิภาณมันก็มิด้อยกว่าชนชั้นอัจฉริยะ…กระทั่งหากมองในเรื่องทำความเข้าใจนี้ น่ากลัวว่าจะมิได้ด้อยไปกว่าผู้ใดเลย!!”

 

“กลับมีความสามารถในการตีความเวทย์พลังสูงส่งถึงเพียงนี้…มิทราบว่าเวทย์พลังป้องกันชั้นสูงอย่างปราการเต่าทมิฬประจำแท่นบูชาเรา จะถูกมันเข้าใจได้หรือไม่?”

 

“เรื่องนั้นจะไปได้อย่างไร! อย่าได้ลืมไปว่าเวทย์พลังปราการเต่าทมิฬของเรามิได้เป็นแค่เวทย์พลังสายป้องกันชั้นสูงธรรมดาๆ ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันยังมีผู้ที่รู้แจ้งมันไม่ถึงสิบคน!!”

 

“เรื่องนี้ไม่น่าเป็นไปได้จริงๆ”

 

…

 

เหล่าศิษย์แท่นบูชาเต่าทมิฬต่างพากันถกเรื่องเวทย์พลังที่ต้วนหลิงเทียนใช้ออก ทั้งความสามารถในการเข้าใจ แน่นอนว่าส่วนมากจะพูดถึงเวทย์พลัง 2 ชนิดเท่านั้น

 

สำหรับเซียนอมตะข้ามภพนั้น เป็นเพราะต้วนหลิงเทียนเปิดใช้เขตแดนหมื่นกระบี่อยู่ ทุกคนจึงไม่อาจแลเห็นอานุภาพของมันได้

 

หาไม่แล้วพวกมันจะต้องประหลาดใจกันมากกว่านี้

 

อย่างไรก็ตามถึงแม้จะไม่ทันได้เห็นอานุภาพของเซียนอมตะข้ามภพ ทว่ามีหลายคนที่จำได้แม่น ว่าก่อนที่เรื่องราวจะจบสิ้นลง มีเสียงหวีดหวิวของกระบี่ดังขึ้น 3 สาย

 

“ข้าจำได้ว่าก่อนกู่หลงตายตก ข้าได้ยินเสียงแหวกอากาศของกระบี่ดังขึ้น 3 เสียง…กระทั่งหากมองมิผิดศพของกู่หลงเองก็มีหลุมโลหิตที่จุดตายถึง 3 จุด…นั่นสมควรเป็นรอบกระบี่!”

 

“สมควรเป็นวรยุทธ์เซียนสายกระบี่ที่ต้วนหลิงเทียนฝึกปรือไว้แน่…อย่างไรก็ตามมองจากวรยุทธ์เซียนสายป้องกันที่กู่หลงใช้ออก ท่าทางวรยุทธ์กระบี่ของต้วนหลิงเทียนก็มิใช่ต่ำทราม!”

 

“ไม่ต่ำทรามอันใด…ข้าว่าไม่เพียงไม่ใช่แค่ไม่ต่ำทราม ยังเป็นวรยุทธ์กระบี่อันเลิศล้ำชุดหนึ่ง!”

 

“ฮั้ย! น่าเสียดายยิ่งที่ต้วนหลิงเทียนกลับเปิดใช้เขตแดนบดบังสายตาพวกเราเช่นนี้ จึงอดเห็นฉากสังหารที่สำคัญที่สุดไป!”

 

…

 

ไม่ทันรู้ตัวเหล่าศิษย์แท่นบูชาเต่าทมิฬก็หันเหนความสนใจไปยัง กระบวนท่าสังหารที่ต้วนหลิงเทียนใช้ออกปลิดชีพกู่หลงกันหมด

 

ยิ่งพวกมันถกกันเท่าไหร่ก็คล้ายจะยิ่งสนุกสนานรึอย่างไรไม่ทราบ ที่แน่ๆพวกมันพากันจ้อไม่หยุด

 

เห็นดังนั้นต้วนหลิงเทียนก็ได้แต่ส่ายหัวไปมา ก่อนที่จะเหินร่างลงไปหมายกลับเข้าบ้านพักชั้น 3 เพื่อฝึกฝนต่อ…

 

อย่างไรก็ตามพอโรยตัวลงมาได้ครู่หนึ่ง มองไปที่ตั้งบ้านหลังเดิมที่เคยอยู่สายตาก็แลเห็นแต่ซากปรักหักพัง…มันถูกคลื่นกระบี่ของกู่หลงทำลายจนพินาศหมดสิ้นแล้ว…

 

ต้วนหลิงเทียนส่ายหัวไปมาอย่างช่วยไม่ได้อีกรอบ ก่อนที่จะเหินร่างไปยังบ้านพักชั้น 3 ที่ว่างอยู่ตรงเกาะลอยข้างๆ และเปิดเข้าไปใช้งานทันทีโดยไม่สนว่าจะมีใครอยู่หรือไม่…

 

หากมีปัญหาหรือข้องใจอะไร ก็มาท้าทายเขาได้!

 

ตราบใดที่เขาสู้แพ้ ผู้ท้าก็จะได้บ้านหลังนี้คืนไปเป็นธรรมดา…

 

เจ้าของบ้านพักชั้น 3 หลังนั้นก็ไม่ใช่คนอื่นไกล เป็นเหล่าศิษย์แท่นบูชามุงที่กำลังจ้อเรื่องกระบวนท่าสุดท้ายของต้วนหลิงเทียนอยู่พอดี พอมันเห็นต้วนหลิงเทียนยึดบ้านมันไปดื้อๆก็ได้แต่ยิ้มแห้งๆออกมา เพราะมันเองก็มีพลังฝึกปรือเพียงเซียนปฐพีขั้นเชี่ยวชาญเท่านั้น…

 

“จริงสิ…บ้านพักชั้น 3 ของกู่ชุนนั่นตอนนี้น่าจะว่างอยู่!”

 

ไม่นานมันก็นึกขึ้นได้ และหันไปมองบ้านพักชั้น 3 ของกู่ชุนทันที

 

หลังจากเข้ามาอาศัยบ้านพักชั้น 3 หลังใหม่ ต้วนหลิงเทียนก็จะการที่ทางเพื่อวางตั้งเจดีย์หลิงหลง 7 สมบัติทันที เมื่อวูบร่างเข้าเจดีย์ไปแล้ว ก็ขอแรงผู้เฒ่าหั่วให้ช่วยตรวจสอบสถานการณ์ด้านนอกเป็นพักๆ ก่อนที่จะขึ้นไปยังชั้น 4 ทันที

 

เขาอดไม่ได้ที่จะไปรีบบ่มเพาะพลังด้วยรากวิญญาณใหม่!

 

จากที่ผู้เฒ่าหั่วบอกตอนนี้รากวิญญาณของเขาไม่เพียงเป็นสีเขียวแล้วเท่านั้น ยังเป็นสีเขียวเข้มอีกด้วย!

 

‘ก่อนหน้านี้ข้าได้สัมผัสกับความไวรากวิญญาณยกระดับมาแล้วคร่าวๆ ความเร็วในการดูดซับพลังวิญญาณฟ้าดินนั้นมากกว่าแต่ก่อนหลายเท่า! ด้วยความเร็วระดับนี้ ราวๆ 3 เดือนข้าสมควรทะลวงถึงเซียนมนุษย์ขั้นกลางได้แน่!’

 

แน่นอนว่าเวลาราวๆ 3 เดือนที่ต้วนหลิงเทียนกล่าวออกมานั้น หมายถึง 3 เดือนในชั้น 4 ของเจดีย์หลิงหลง 7สมบัติ…

 

ด้านนอกก็เพียง 10 วันเท่านั้น!