War sovereign Soaring The Heavens 1821-1824

 ตอนที่ 1,821 : เจ้าคือต้วนหลิงเทียนงั้นเรอะ!?

 

‘ตู้กูเหนือ…หรูเฟิงใต้…ให้ตายเถอะ! ข้าควรคิดได้ตั้งนานแล้ว!!’

 

พอได้รับคำยืนยันจากปากของกู่ลี่ ต้วนหลิงเทียนก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆอีกฟอด หลังจากนั้นค่อยสงบจิตสงบใจลงได้

 

ที่แท้บิดาไม่เอาไหนของเขากลับเป็นถึงจ้าวตำหนักเมฆาคราม!

 

‘ให้มันได้ยังงี้สิ…น่าเหลือเชื่อชะมัด!’

 

ถึงแม้จะยืนยันได้แล้ว แต่ต้วนหลิงเทียนยังรู้สึกอึ้งทึ่งอยู่บ้าง!

 

บิดาไม่เอาไหนของเขาเนี่ยนะ จ้าวตำหนักเมฆาคราม!

 

ตำหนักเมฆาครามคืออะไร?!

 

1 ใน 2 ยักษ์ใหญ่ของภูมิภาคเบื้องล่าง!!

 

ถึงแม้จะเป็นขุมพลังกึ่งชั้น 3 เช่นกันแต่กลับมีพลังอำนาจสยบปราบได้ทุกขุมพลังกึ่งชั้น 3 แทบทั้งหมด! เป็นขุมกำลังเดียวที่มีพลังอำนาจทัดทานกับตลาดมืดหยินชานได้!

 

และว่ากันว่ามีเพียงเหตุผลเดียวที่ทำให้ตำหนักเมฆาครามสามารถงัดข้อกับตลาดมืดหยินชานได้…พลังฝีมือส่วนตัวของจ้าวตำหนักเมฆาคราม!

 

และจ้าวตำหนักเมฆาครามนั่น กลับเป็นบิดาไม่เอาไหนของเขา ต้วนหรูเฟิง!

 

หากไม่มีเงื่อนไขอื่นๆ ถึงแม้จะได้ยินว่าจ้าวตำหนักเมฆาครามเรียกว่าต้วนหรูเฟิง ต้วนหลิงเทียนก็ยากที่จะโยงจ้าวตำหนักในตำนานนั่นกับบิดาไม่เอาไหนที่ปล่อยให้ลูกเมียลำบากอยู่ 20 กว่าปีได้…เพราะโลกนี้ผู้ที่ชื่อแซ่ซ้ำกันมีเยอะแยะมากมายนัก!

 

เรื่องบังเอิญเป็นเรื่องปกติ!

 

ทว่าตอนนี้เรื่องราวกลับต่างออกไป เพราะไม่เพียงแต่ชื่อจะเหมือนบิดาไม่เอาไหนแล้ว จ้าวตำหนักเมฆาครามยังมี จุดร่วม กับบิดาไม่เอาไหนของเขาอีกหลายข้อ

 

มาจากทวีปมนุษย์เช่นเดียวกัน!

 

ไม่กี่ปีที่แล้วพาครอบครัวจากทวีปมนุษย์มาอยู่ที่ตำหนักเมฆาคราม!

 

ผงาดขึ้นมามีชื่อเสียงในเวลาแค่ 2 ทศวรรษ!

 

บังเอิญชื่อเหมือนเรื่องหนึ่งยังพอว่า แต่หากเหมือนกัน 2 จุด กระทั่ง 3 จุดเล่า?

 

ยังจะเป็นเรื่องบังเอิญได้อีกหรือ!

 

ดังนั้นหลังจากได้รับทราบข้อมูลของจ้าวตำหนักเมฆาครามเพิ่มเติมจากกู่ลี่ ต้วนหลิงเทียนก็มั่นใจเต็มสิบส่วน ว่าจ้าวตำหนักเมฆาคราม ต้วนหรูเฟิง เป็นบิดาไม่เอาไหนของเขาแน่นอน!

 

‘ที่แท้ท่านพ่อเป็นจ้าวตำหนักเมฆาคราม…ถ้างั้นเรื่องในกาลก่อนก็มีเหตุผล’

 

พอยืนยันได้ว่าบิดาไม่เอาไหนคือจ้าวตำหนักเมฆาคราม ต้วนหลิงเทียนก็นึกย้อนไปถึงเรื่องราวในอดีต และพบว่าทุกอย่างลงตัวพอดี

 

‘กล่าวได้ว่า…หยกบันทึกเสียงในกล่องประหลาดนั่น คือจุดนัดพบที่จะทำให้ข้าไปเจอคนของท่านพ่องั้นสินะ?’

 

ต้วนหลิงเทียนจดจำเรื่องนี้ได้ดี หยกบันทึกเสียงนั่นมันบิ่นแตกไป เพราะเขาคิดเปิดกล่องด้วยการใช้กำลัง จึงทำให้ข้อความขาดหาย

 

ด้วยเหตุนั้นทำให้เขาต้องเดินทางท่องดินแดนเทพยุทธ์เซียนเต๋าเพียงลำพัง ใต่เต้าจากชายแดนด้วยความพยายามอย่างหนัก

 

‘ไม่น่าแปลกใจเลยที่เฉวี่ยไน่บอกว่าท่านพ่อไม่ธรรมดา…ไม่ธรรมดาจริงๆ’

 

พอนึกถึงเรื่องที่หานเฉวี่ยไน่กล่าวบอก ต้วนหลิงเทียนอดไม่ได้ที่จะยิ้ม

 

จ้าวตำหนักเมฆาคราม!

 

1 ใน 2 สุดยอดฝีมือที่ทรงพลังเหนือสุดในภูมิภาคเบื้องล่าง

 

ในภูมิภาคเบื้องล่างแห่งนี้ นอกจากผู้สังเกตการณ์ ที่ถูกส่งมาโดยขุมพลังชั้น 1 แล้ว ก็ไม่ต้องสงสัยเลยว่าผู้นำตลาดมืดหยินชาน ตู้กูเหนือ กับจ้าวตำหนักเมฆาคราม หรูเฟิงใต้ ร้ายกาจที่สุด…

 

‘หากหยกบันทึกเสียงที่พ่อทิ้งไว้ให้ข้าไม่เสียหาย…หมายความว่าป่านนี้ข้าคงอยู่ที่ตำหนักเมฆาคราม ได้เป็นจ้าวตำหนักน้อยอย่างสบายใจแล้วสิ?’

 

จังหวะนี้เองต้วนหลิงเทียนอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมาด้วยมวลอารมณ์ซับซ้อน

 

ที่แท้บิดาไม่เอาไหนที่เขาหมายตามหาในดินแดนเทพยุทธ์เซียนเต๋ากลับเป็นจ้าวตำหนักเมฆาคราม

 

หากเขารู้แต่แรกเขาคงไม่เถลไถลไปไหนมากมาย…

 

‘อย่างไรเสียแม้การเดินทางของข้าจะพบเจอเรื่องราวยากลำบากมากมาย…แต่ผลที่ได้ก็ดีไม่น้อย ได้เจอศิษย์พี่ป๋าย พี่กู่ หากข้าไปตำหนักเมฆาครามแต่แรกข้าคงพลาดเรื่องราวเหล่านี้’

 

คิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา ต้วนหลิงเทียนก็รู้สึกว่าที่เหนื่อยมาตลอดมันคุ้มค่าแล้ว

 

‘และหากข้าไปตำหนักเมฆาครามเลย ข้าคงไม่ได้มาที่ตำหนักฟ้าลี้ลับ และหากไม่ได้มาที่ตำหนักฟ้าลี้ลับ ข้ายังจะได้เข้าแดนลับเซียนของตำหนักฟ้าลี้ลับอีกเหรอ…เช่นนั้นก็ไม่มีทางได้รับมรดกเวทย์พลัง ปฐมเวทย์กลืนกิน นั่นมาได้เลย’

 

ในแดนลับเซียนของตำหนักฟ้าลี้ลับ ต้วนหลิงเทียนได้รับสืบทอดเวทย์พลังระดับสูงมาถึง 2 ชนิด เวทย์พลังสายกระบี่จู่โจมอย่าง ‘เซียนอมตะข้ามภพ’ นั้น นับว่ายอดเยี่ยมไม่น้อย!

 

แต่ปฐมเวทย์กลืนกินนั่น กลับต่างออกไป!

 

กระทั่งแดนลับเซียนของตำหนักเมฆาครามก็ไม่มีเวทย์พลังระดับนี้!!

 

โดยทั่วไปแล้วการที่หยกบันทึกเสียงบิ่นแตกเสียหายไป กลับเป็นเรื่องดีสำหรับต้วนหลิงเทียน

 

สิ่งที่เสียไปมีเพียงโอกาสที่จะได้เจอครอบครัวในเวลาอันสั้นเท่านั้น

 

แต่สิ่งที่ได้กลับมาก็คือ เวทย์พลังล้ำค่า 2 ชนิด และสหายอันดี!

 

‘แต่ถ้าข้าไปตำหนักเมฆาครามแต่แรกและกลายเป็นจ้าวตำหนักน้อย ข้าสามารถพาเค่อเอ๋อกับเสี่ยวเฟยเอ๋อมาที่ตำหนักเมฆาครามได้ทันที! หากเป็นแบบนั้นพวกนางก็ไม่ต้องตกระกำลำบากอะไรด้วยน้ำมือของมังกรเทพยาดาสีทอง 5 กรงเล็บอย่างตี้จิ่วนั่น! นอกจากนั้นต่อให้พี่สาวฝาแฝดของเค่อเอ๋อมาพบ นางก็ไม่น่าจะนำเค่อเอ๋อไปภายใต้ความคุ้มครองของตำหนักเมฆาคราม!’

 

คิดถึงเรื่องนี้ อารมณ์ของต้วนหลิงเทียนอดไม่ได้ที่จะดิ่งลง

 

“น้องหลิงเทียน เจ้าเป็นอะไรไป มีเรื่องใดหรือไม่?”

 

เมื่อเห็นสีหน้าต้วนหลิงเทียนบัดเดี๋ยวดีบัดเดี๋ยวร้าย กู่ลี่อดเป็นห่วงไม่ได้ เร่งถามออกมาทันที

 

“ข้าสบายดีพี่กู่”

 

ต้วนหลิงเทียนกลับมารู้สึกตัวหลังได้ยินเสียงถามไถ่ของกู่ลี่

 

เขารู้ดีแก่ใจว่าทั้งหมดทั้งมวลล้วนเป็นอดีตที่ผ่านพ้นไปแล้ว คิดไปตอนนี้ก็ไร้ประโยชน์!

 

ได้อย่างเสียอย่าง…ชีวิตคนเราก็ไม่ใช่ว่ามันเป็นแบบนี้ตลอดหรือ?

 

“น้องหลิงเทียนเจ้าบอกว่าสบายดี…แต่ไฉนหลังจากที่เจ้าได้ยินนามของจ้าวตำหนักเมฆาครามแล้ว อารมณ์ของเจ้าแลดูตื่นเต้นนักเล่า เรื่องนี้บอกข้าได้หรือไม่?”

 

กู่ลี่ถาม

 

หลังจากถามจบ มันก็กล่าวเพิ่มเติม “แน่นอนว่าหากเจ้าไม่สะดวกก็ถือเสียว่าข้าไม่เคยถาม”

 

“พี่กู่ ถึงแม้พวกเราจะพึ่งรู้จักกันได้ไม่นาน แต่ท่านนับว่าเป็นสหายที่ดี ข้าเชื่อใจท่าน…เช่นนั้นก็ไม่มีอะไรที่ไม่สะดวกจะพูด”

 

ต้วนหลิงเทียนกล่าว “ที่ข้าตื่นเต้นไปหลังได้ยินเรื่องของจ้าวตำหนกเมฆาคราม เพราะอีกฝ่ายนั้นนามเหมือนกับบิดาข้า…”

 

“โอ้? นามบิดาเจ้ากับจ้าวตำหนักเมฆาครามเหมือนกันงั้นหรือ?”

 

กู่ลี่โพล่งกล่าวขึ้นมาด้วยความประหลาดใจ “ไม่คิดเลยว่าโลกนี้กลับมีเรื่องบังเอิญขนาดนี้…อย่างไรก็ตามแม้นามของบิดาเจ้ากับจ้าวตำหนักเมฆาครามจะเหมือนกัน แต่ไฉนเจ้าถึงได้ตื่นเต้นนักเล่าน้องหลิงเทียน?”

 

กู่ลี่กล่าวถามสืบต่อ เพราะท่าทางตื่นเต้นก่อนหน้าของต้วนหลิงเทียนมันแลดูเกินไปอยู่บ้าง

 

ชื่อเหมือน?

 

ได้ยินคำของกู่ลี่ ต้วนหลิงเทียนอดไม่ได้ที่จะส่ายหัวไปมา ค่อยกลาวต่อ “ท่านพ่อกับข้าก็มาจากทวีปมนุษย์…”

 

“อะไร!?”

 

ได้ยินคำนี้ของต้วนหลิงเทียน ลุกตากู่ลี่หดเล็กลงทันใด เผยความตื่นตระหนกให้เห็น “น้องหลิงเทียนเจ้า…ที่แท้กลับมาจากทวีปมนุษย์งั้นหรือ…ผู้ที่มาจากทวีปมนุษย์ใช่เป็นสัตว์ประหลาดเหมือนพวกเจ้าหมดหรือไม่ จ้าวตำหนักเมฆาครามก็คนนึงแล้ว ยังมีเจ้าอีก…”

 

“ไหนจะยังบิดาเจ้า…เจ้าร้ายกาจขนาดนี้ บิดาของเจ้าก็ไม่ควรอ่อนแอใช่หรือไม่?”

 

ฟังจากคำถามของกู่ลี่ ดูเหมือนมันจะยังไม่ได้เชื่อมโยงจ้าวตำหนักเมฆาครามกับบิดาของต้วนหลิงเทียนเข้าด้วยกัน

 

มันคิดแค่ว่าต้วนหลิงเทียนเพียงกล่าวบอก ต้นกำเนิด ว่าทั้งพ่อทั้งลูกล้วนมาจากทวีปมนุษย์แค่นั้น

 

“พี่กู่…จ้าวตำหนักเมฆาครามคือบิดาของข้า”

 

เมื่อเห็นว่ากู่ลี่นั้นความรู้สึกช้านัก ต้วนหลิงเทียนก็เลือกจะกล่าวบอกไปตรงๆ

 

เปรี๊ยง!

 

วาจาตรงๆนี้ของต้วนหลิงเทียน พอดังในหูของกู่ลี่ยังสนั่นปานอัสนียามแล้ง พาลให้กู่ลี่ตะลึงงันไปอย่างสมบูรณ์

 

จ้าวตำหนักเมฆาคราม…เป็นบิดาของศิษย์น้องหลิงเทียน?

 

“เป็นไปได้อย่างไร!?”

 

สุดท้ายกู่ลี่มองมาที่ต้วนหลิงเทียน พร้อมกล่าวถามด้วยท่าทางไม่เข้าใจ “หากเจ้าเป็นบุตรชายของจ้าวตำหนักเมฆาคราม เจ้าก็คือจ้าวตำหนักน้อย…แล้วจ้าวตำหนักน้อยเช่นเจ้าจะมาตำหนักฟ้าลี้ลับของเราทำอะไร?”

 

“ยัง…ไม่สิ! เจ้าเรียกว่าหลิงเทียน หากแต่แซ่ของจ้าวตำหนักเมฆาครามคือต้วน…ต้วน…หลิงเทียน…ต้วนหลิงเทียน! เจ้า…เจ้าคงไม่ใช่คนที่ถือครองตราผนึกมารและโด่งดังขึ้นมาเมื่อไม่กี่ปีที่แล้วหรอกนะ?”

 

“ไม่สิ! ข้าเห็นภาพคนที่ถือครองตราผนึกมารแล้ว เจ้าแลดูไม่คล้ายคนๆนั้นสักนิด…ไม่สิ! ทักษะแปลงโฉมของเจ้า….ลี่เฟิง ที่ปรากฏตัวในเขตอิทธิพลคฤหาสน์ฟ้าลี้ลับกลับไม่มีใครมองออก ทั้งหมดเพราะทักษะแปลงโฉมของเจ้า! เจ้า…เจ้าคงไม่ใช่ต้วนหลิงเทียนตัวจริงหรอกนะ?!”

 

ยิ่งกล่าวกู่ลี่ก็ยิ่งอื้ออึง พูดเองเออเองไปพักใหญ่ค่อยถามออกมาด้วยสีหน้าแตกตื่น

 

“ถูกแล้วพี่กู่ ข้าคือต้วนหลิงเทียน…แล้วก็เป็นบุตรชายของจ้าวตำหนักเมฆาครามด้วย!”

 

ต้วนหลิงเทียนกล่าวจบ ใบหน้าก็เริ่มแปรเปลี่ยนไปทันที กล้ามเนื้อบนใบหน้าเริ่มเคลื่อนไหวอย่างอัศจรรย์ พริบตาก็หวนคืนสู่รูปลักษณ์ดั้งเดิม!

 

“เป็นเจ้าจริงๆ!”

 

กู่ลี่อดไม่ได้ที่จะถลึงตามองใบหน้าของต้วนหลิงเทียน

 

เพราะรูปร่างหน้าตาของคนที่อยู่เบื้องหน้ามันตอนนี้เหมือนคนในรูปวาดเปี๊ยบ!

 

และคนในรูปนั่นก็คือ ต้วนหลิงเทียน ผู้ที่มีโชคได้ครอบครองตราผนึกมาร 1 ใน 10 ยอดศาสตราเซียน!

 

“พอข่าวเรื่องตราผนึกมารแพร่ออกมาได้พักหนึ่ง เจ้าก็คล้ายจะหายตัวไปจากโลกหล้าอย่างไร้ร่องรอย ข้าหลงคิดว่าเจ้าถูกใครฆ่าตายไปแล้วเสียอีก…ไม่คิดเลยว่าเจ้าจะปลอมตัวเป็นลี่เฟิงไปก่อความวุ่นวายในเขตอิทธิพลคฤหาสน์ฟ้าลิ่วล่อง…สุดท้ายยังปลอมเป็นหลิงเทียนมาเข้าร่วมตำหนักฟ้าลี้ลับ!”

 

กู่ลี่ถอนหายใจออกมาค่อยเผยยิ้มขมขื่น มันไม่คิดเลยว่าศิษย์น้องของมันคนนี้คือผู้โชคดีที่ได้รับตราผนึกมารไปครอง

 

“แต่นี่เจ้ามาเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงกับข้า หรือเจ้าไม่กลัวหรือว่าเจ้าจะไม่ได้ออกจากตำหนักฟ้าลี้ลับ?”

 

สีหน้ากู่ลี่เผยความจริงจังออกมา

 

“พี่กู่จะขายข้ารึไง?”

 

เผชิญกับสีหน้าจริงจังของกู่ลี่ ต้วนหลิงเทียนเพียงถามกลับด้วยรอยยิ้ม

 

“ไม่มีวัน”

 

กู่ลี่ก็ตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงหนักแน่นค่อยเผยยิ้ม แน่นอนว่ามันไม่ใช่คนประเภทที่จะทรยศสหายได้ลง!

 

ไม่ต้องกล่าวถึงเรื่องที่ต้วนหลิงเทียนมียอดศาสตราเซียนในครอบครอง 1 ชิ้น ให้มีสิบชิ้นร้อยชิ้นมันก็ไม่มีวันขายต้วนหลิงเทียน

 

“ตะ…แต่ว่า น้องหลิงเทียน เจ้าเป็นนายน้อยของจ้าวตำหนักเมฆาครามจริงๆหรือ!?”

 

ไม่นานรอยยิ้มบนใบหน้าของกุ่ลี่ก็หายไปกลายเป็นจริงจัง มองถามต้วนหลิงเทียนอย่างเป็นเรื่องเป็นราว

 

“ใช่”

 

ต้วนหลิงเทียนพยักหน้ายืนยัน

ตอนที่ 1,822 : มรดกตกทอด ของสัตว์มารดึกดำบรรพ์!

 

“น้องหลิงเทียนในเมื่อเจ้าเป็นถึงนายน้อยตำหนักเมฆาคราม ด้วยฐานะของเจ้าใยปลอมตัวเป็นลี่เฟิงไปเข้าร่วมการประลองยอดนักรบฟ้าลี้ลับเพื่อช่วยน้องสาวเฉวี่ยไน่ของเจ้าให้ลำบากด้วยเล่า? ไม่ใช่เจ้าสั่งแค่คำเดียวก็น่าจะจบเรื่องแล้วหรอกเหรอ…คฤหาสน์ฟ้าลิ่วล่องไหนเลยจะกล้าขัดคำเจ้า?”

 

พอทราบว่าต้วนหลิงเทียนเป็นนายน้อยตำหนักเมฆาคราม กู่ลี่ก็อดไม่ได้ที่จะสงสัยเรื่องหนึ่ง

 

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ต้วนหลิงเทียนเคยเล่าให้มันฟังก่อนหน้า

 

ในสายตามันด้วยฐานะนายน้อยตำหนักเมฆาคราม แค่สั่งคำเดียวก็เรียกลมฝนได้แล้ว มีหรือคฤหาสน์ฟ้าลิ่วล่องจะหาญกล้าขัดคำ!

 

กระทั่งเป็นนายน้อยของขุมพลังกึ่งชั้น 3 อื่นกล่าววาจา คฤหาสน์ฟ้าลิ่วล่องก็ต้องเร่งกระทำดั่งประกาศิต! นับประสาอะไรกับคำของนายน้อยตำหนักเมฆาคราม! นั่นยิ่งกว่าประกาศิตฟ้าเสียอีก!!

 

“นอกจากนั้นเจ้าที่เป็นนายน้อยตำหนักเมฆาคราม จะลำบากมาที่ตำหนักฟ้าลี้ลับทำไม? หากเจ้าอยู่ตำหนักเมฆาคราม สมควรได้รับทรัพยากรบ่มเพาะมากกว่าที่นี่มิใช่หรือ?”

 

กู่ลี่อดไม่ได้ที่จะงุนงง

 

“พี่กู่เป็นธรรมดาที่ท่านจะสงสัยเรื่องพวกนี้ อย่างไรก็ตามท่านต้องรู้ด้วยว่า ก่อนหน้านี้ข้าไม่เคยรู้เลยว่าบิดาข้าคือจ้าวตำหนักเมฆาครามจนกระทั่งวันนี้! ดังนั้นข้าเลยไม่รู้ว่าตัวข้ามีฐานะเป็นนายน้อยของตำหนักเมฆาคราม…ด้วยเหตุผลนี้ทำให้ข้าต้องลงมือทำทุกอย่างด้วยตัวเอง!”

 

ต้วนหลิงเทียนถอนหายใจ

 

“นี่มัน…จะเป็นไปได้ยังไงกัน?!”

 

กู่ลี่ถึงกับผงะไปเมื่อได้ยินคำตอบของต้วนหลิงเทียน

 

อย่างไรก็ตามพอนึกถึงปฏิกิริยาก่อนหน้าตอนที่ต้วนหลิงเทียนถามเรื่องจ้าวตำหนักเมฆาคราม กู่ลี่ก็เริ่มตระหนักได้ว่าสมควรเป็นเรื่องจริง

 

“น้องหลิงเทียน ไม่ใช่ว่าจ้าวตำหนักเมฆาครามพึ่งย้อนกลับไปรับคนในครอบครัวมาที่ตำหนักเมฆาครามเมื่อไม่กี่ปีที่แล้วหรอกหรือ ไฉนไม่พาเจ้ากลับมาด้วยเล่า?”

 

พอคิดถึงเรื่องนี้กู่ลี่ก็งงอีกรอบ

 

“ท่านพ่อปล่อยให้ข้าอยู่ทวีปมนุษย์เพราะคิดเคี่ยวกรำข้า…อ่างไรก็ตาม ท่านพ่อได้ทิ้ง ‘กล่อง’ ไว้ให้ข้าใบหนึ่ง หลังจากที่ข้าบรรลุถึงด่านพลังสูงสุดของทวีปมนุษย์ข้าจะสามารถเปิดมันออกได้ และยามเดินทางมาดินแดนเทพยุทธ์เซียนเต๋า ก็สามารถอาศัยเบาะแสในกล่องเพื่อรวมตัวกับครอบครัว…น่าเสียดายเพราะข้าดันทำให้เบาะแสที่บิดาทิ้งไว้ให้เสียหาย เลยเกิดเหตุเปลี่ยนแปลงแบบนี้”

 

คิดถึงเรื่องที่หยกบันทึกเสียงในกล่องเสียหาย ต้วนหลิงเทียนอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจอีกรอบ

 

โชคชะตาช่างเล่นตลกกับผู้คนนัก!

 

พอต้วนหลิงเทียนอธิบายออกมา กู่ลี่ก็เริ่มเข้าใจ “ที่แท้เป็นเช่นนี้นี่เอง…อย่างไรก็ตามนี่นับว่าเป็นเรื่องดีอยู่บ้าง หากเจ้าไปตำหนักเมฆาครามแต่แรก พวกเราคงไม่ได้เจอกันแล้ว”

 

“ใช่”

 

ต้วนหลิงเทียนพยักหน้ารับ หากแต่ลอบทอดถอนในใจ

 

“น้องหลิงเทียนในเมื่อเจ้ายืนยันได้แล้วว่าจ้าวตำหนักเมฆาครามคือบิดาของเจ้า แล้วเจ้าคิดจะไปหาท่านหรือไม่?”

 

กู่ลี่ถาม

 

“แน่นอน!”

 

ต้วนหลิงเทียนพยักหน้ารับคำอย่างไร้ซึ่งความลังเลใดๆ “ที่ข้าดั้นด้นเดินทางมายังดินแดนเทพยุทธ์เซียนเต๋า เพราะคิดพบหน้าครอบครัวของข้าสักครั้งก่อนที่จะขึ้นไปยังภูมิภาคเบื้องบน…ในเมื่อตอนนี้ข้ามีเบาะแสแล้ว ข้าย่อมต้องไปหาทุกคนเป็นธรรมดา”

 

หลังจากได้รับทราบว่าบิดาไม่เอาไหนคือจ้าวตำหนักเมฆาคราม ต้วนหลิงเทียนใคร่อยากให้แผ่นหลังมีปีกงอกเงยขึ้นมาสักสิบคู่ จะได้รีบโผบินไปให้เร็วที่สุด!

 

เพราะที่นั่นไม่ใช่แค่บิดามารดาเขาเท่านั้น ยังมีคู่หมั้นกับลูกน้อยของเขาอยู่ด้วย!

 

‘นับจากเวลา…ตอนนี้ลูกของข้ากับเสี่ยวเฟยเอ๋อน่าจะโตพอรู้ความแล้วสินะ?’

 

พอคิดถึงลี่เฟยกับลูกในท้องที่น่าจะโตแล้ว แววตาต้วนหลิงเทียนกลายเป็นอ่อนโยนลงทันใด ยังเหม่อลอยไปด้วยความคิดถึง

 

พอเห็นต้วนหลิงเทียนยื่นเหม่อทั้งยิ้มแย้มไปราวตัวโง่งม กู่ลี่ก็รู้ได้ทันทีว่าต้วนหลิงเทียนกำลังคิดถึงครอบครัวอยู่ จึงไม่คิดจะรบกวนอะไร เพราะรู้ดีว่าหากไปขัดอีกฝ่ายตอนนี้ก็เสมือนมันก่ออาชญากรรมประการหนึ่ง

 

ดั่งที่ต้วนหลิงเทียนกล่าวไว้ไม่มีผิด เพียงเวลาแค่ไม่นานเรื่องที่กู่ลี่ทะลวงผ่านถึงขอบเขตเซียนมนุษย์แล้วก็แพร่กระจายไปทั่วตำหนักฟ้าลี้ลับ ทำให้ทั้งตำหนักฮือฮาขึ้นมากันยกใหญ่

 

บรรยากาศอึมครึมหลังเรื่องเคล็ดมารกลืนหยินปรากฏ ก็คล้ายจะถูกลืมเลือนไปชั่วขณะ

 

“จริงเรอะ! ศิษย์พี่กู่ทะลวงถึงขอบเขตเซียนมนุษย์แล้ว!”

 

“จึกๆๆ สมแล้วที่เป็นถึงบุตรชายของท่านอาวุโสผู้พิทักษ์! บุตรพยัคฆ์ไหนเลยเป็นสุนัขได้!!”

 

“เฮ่ๆ พี่ท่าน จะว่าไปกระทั่งท่านจ้าวตำหนักของเราเอง ยามทะลวงถึงขอบเขตมนุษย์มิใช่จะมีอายุมากกว่าศิษย์พี่กู่หลายปีหรอกหรือ?”

 

“หากศิษย์พี่กู่กลายเป็นจ้าวตำหนักคนต่อไป ตำหนักฟ้าลี้ลับของพวกเราอาจมีโอกาสกลายเป็นขุมพลังกึ่งชั้น 3 ที่เข้มแข็งอย่างตำหนักเมฆาครามกับตลาดมืดหยินชาน! เสียดายที่ศิษย์พี่กู่คิดเดินทางไปยังภูมิภาคเบื้องบนหลังบรรลุขอบเขตเซียนมนุษย์..”

 

“ตอนแรกก็หลิงเทียนคนนึงแล้ว มาตอนนี้ก็เป็นศิษย์พี่กู่ ทั้งคู่ล้วนเป็นยอดฝีมือที่จะนำพาตำหนักฟ้าลี้ลับเราให้รุ่งเรืองขึ้นทั้งนั้น…น่าเสียดายที่ใจอัจฉริยะล้วนแสวงหาจุดสูงสุด ต่างคิดขึ้นไปแสวงหาความก้าวหน้ายังภูมิภาคเบื้องบนทั้งคู่!”

 

……

 

เมื่อข่าวเรื่องที่กู่ลี่บรรลุขอบเขตเซียนมนุษย์แพร่กระจายออกมา บรรดาอาวุโสทั้งหลายย่อมได้รับทราบ หากแต่ทั้งหมดอดไม่ได้ที่จะรู้สึกหงอยเหงาซึมเซาด้วยความเสียดาย…

 

พวกมันรู้ดี การที่กู่ลี่ทะลวงผ่านขอบเขตเซียนมนุษย์ได้แบบนี้ อีกฝ่ายก็คงอยู่ในตำหนักฟ้าลี้ลับอีกไม่นานแล้ว

 

“กู่ลี่กลับทะลวงผ่านได้แล้วจริงๆ…”

 

ในคฤหาสน์ใหญ่โตหลังหนึ่ง รองจ้าวตำหนักอย่างจ้าวเติงเองก็ได้รับทราบข่าวนี้เช่นกัน

 

ขณะเดียวกันจากบทสนทนาโดยรอบที่กล่าวเปรียบเทียบมันกับกู่ลี่ ในทำนองว่ามันเทียบชั้นกู่ลี่ไม่ได้ ก็ทำให้มันรู้สึกหดหู่ใจไม่น้อย…

 

มันกับกู่ลี่ล้วนเป็นบุตรชายของอาวุโสผู้พิทักษ์ทั้งคู่ อนิจจายามมันมีอายุเท่ากู่ลี่ มันก็ยังเป็นได้แค่อริยะเซียนขั้นเชี่ยวชาญแสนกระจ้อยร่อยเท่านั้น…

 

ไม่เปรียบเทียบก็แล้วไป…แต่พอเปรียบเทียบแล้วก็อดไม่ได้ที่จะสลดใจ! แม้พรสวรรค์ของมันจะนับว่าไม่ใช่ชั่วแล้ว แต่พอเทียบกับกู่ลี่ก็รู้สึกไร้เรื่องราวอยู่บ้าง!

 

ที่สำคัญคือพวกมันล้วนมีบิดาเป็นอาวุโสผู้พิทักษ์!

 

รวมๆแล้วตอนนี้มันอดไม่ได้ที่จะรู้สึกผิดที่ทำให้บิดาอับอาย..

 

“ท่านพ่อ!”

 

ในขณะที่จ้าวเติงกำลังหดหู่ใจเพราะวาจาที่กล่าวกันไปทั่วตำหนักฟ้าลี้ลับ เสียงหนึ่งพลันดังขึ้นปลุกสติของมัน

 

ใบหน้าที่คล้ายมีเมฆหมอกปกคลุมให้อึมคลึมกลายเป็นกระจ่างใสดั่งแดดส่องทันทีเมื่อได้ยินเสียงอันคุ้นเคย

 

นั่นเพราะเสียงนี้เป็นเสียงบุตรชายคนเดียวของมัน จ้าวจี้ ที่หายตัวไปเกือบ 2 ปี!

 

ตั้งแต่วันที่จ้าวคุนปะทะกับหลิงเทียนแถวโถงเป็นตาย มันก็ไม่ได้เห็นหน้าบุตรชายของมันอีกเลย…

 

อย่างไรก็ตามเพราะไข่มุกวิญญาณของบุตรชายยังอยู่ดี มันจึงไม่ได้เป็นกังวลอะไร

 

“ฮึ่ม! ตลอด 2 ที่ผ่านเจ้าไปอยู่ที่ใดมา ข้านึกว่าเจ้าลืมเลือนบิดาคนนี้แล้วเสียอีก!!”

 

จ้าวเติงที่เห็นจ้าวจี้ ก็ปั้นหน้าเข้มกล่าวตำหนิออกไปทันที

 

แม้จะแลดูขึงขังจริงจัง แต่มันก็ทำเป็นเข้มไปอย่างนั้น หากสังเกตให้ดีจะเห็นว่าแววตาของมันมีแต่ความอ่อนโยน ทั้งดีใจที่เห็นหน้าลูกชายกลับมาไม่น้อย…

 

“ท่านพ่อ…ข้าเห็นพลังฝีมือกล้าแข็งของต้วนหลิงเทียนวันนั้น ข้าก็รู้สึกยากยอมรับ จึงออกเดินทางไปหาที่ระบายอารมณ์…อย่างไรก็ตามข้าบังเอิญไปพบพานกับสถานที่ประหลาดแห่งหนึ่ง และได้เก็บเกี่ยวผลประโยชน์เลิศล้ำมา…จึงใช้เวลาอยู่กับมันสักพัก!”

 

จ้าวจี้กล่าวตอบออกมาด้วยรอยยิ้ม?

 

“ผลประโยชน์เลิศล้ำอันใด มิใช่ว่าพากันไปเที่ยวกับสหายเหลวไหลของเจ้าแถวหอนางโลมเมืองใหญ่ที่ไหนสักเมืองหรอกหรือ?”

 

จ้าวเติงยังคงกล่าวค่อนแคะออกไป

 

“ท่านพ่อ ออกไปคราวนี้ข้าไม่ได้ไปเหลวไหลกับสหายที่ไหนนะ แถมยังไม่ไปเจอหน้าสหายอะไรสักคน! ข้าบังเอิญไปเจอซากโบราณสถานลับแห่งหนึ่งที่อยู่ใต้ดินแถวๆภาคตะวันออกต่างหาก! และดูเหมือนจะเป็นมรดกสถานของยอดคนที่บรรลุขอบเขตพลังฝีมือเหนือกว่าเซียนนภาเหลือทิ้งไว้ด้วย!!”

 

วาจาท้ายประโยคสีหน้าแววตาจ้าวจี้เผยให้ความตื่นเต้นครั้งใหญ่ออกมา

 

ดูเหมือนจะเป็นมรดกสถานของยอดคนที่บรรลุขอบเขตพลังฝีมือเหนือกว่าเซียนนภาเหลือทิ้งไว้งั้นเหรอ?

 

ได้ยินวาจานี้ของจ้าวจี้ สองตาจ้าวเติงถึงกับเบิกโพลงปานลูกวัวแรกเกิด รีบกล่าวถามออกมาด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นทันที “ว่าอะไร! เจ้าเจอซากโบราณสถานที่น่าจะเป็นมรดกของยอดคนที่มีพลังฝีมือเหนือกว่าขอบเขตเซียนนภา!?”

 

“ใช่แล้วท่านพ่อ!!”

 

จ้าวจี้พยักหน้ารับแข็งขัน ค่อยกล่าวออกมาด้วยสีหน้าเคร่งขรึมจริงจัง “จากข้อความที่ยอดคนผู้นั้นทิ้งไว้…พลังฝีมือของมันสมควรเหนือกว่าขอบเขตเซียนนภา…นอกจากนั้นยังเป็นตัวตนจากยุคโบราณก็ว่าได้ เพราะในยุคนั้นดินแดนเทพยุทธ์เซียนเต๋าของเรายังไม่ถูกแบ่งออกเป็น 2 ภูมิภาค!!”

 

ได้ยินคำเล่าของจ้าวจี้ยิ่งมาลมหายใจจ้าวเติงยิ่งเร่งร้อน

 

ยุคที่ดินแดนเทพยุทธ์เซียนเต๋ายังไม่แบ่งแยกเป็น 2 ไม่ใช่แค่โบราณ…แต่นั่นนับเป็นยุคดึกดำบรรพ์แล้ว!

 

ซากโบราณสถานจากตัวตนในยุคนั้นล้วนเรียกหาว่า ‘ซากโบราณสถานดึกดำบรรพ์’

 

ในประวัติศาสตร์ภูมิภาคเบื้องล่างของดินแดนเทพยุทธ์เซียนเต๋า ก็มีตำนานเล่าขานเกี่ยวกับซากโบราณสถานดึกดำบรรพ์กันไม่น้อย

 

ใครก็ตามที่ได้รับมรดกตกทอดจากซากโบราณสถานดึกดำบรรพ์มา ล้วนมีโอกาสกลายเป็นยอดฝีมืออันดับ 1 ของภูมิภาคเบื้องล่างทั้งสิ้น!

 

กระทั่งยามขึ้นไปยังภูมิภาคเบื้องบนยังนับเป็นชนชั้นอัจฉริยะ!

 

และตอนนี้มันกำลังได้รู้ว่าลูกชายคนเดียวของมัน ค้นพบซากโบราณสถานดึกดำบรรพ์!

 

“โดยปกติแล้วซากโบราณสถานดึกดำบรรพ์มักมีมรดกตกทอดอยู่…แล้วเจ้าได้รบมรดกตกทอดอันใดมาหรือไม่?”

 

จ้าวเติงกล่าวถาม ลมหายใจถี่รัว

 

“ใช่!”

 

จ้าวจี้พยักหน้าตอบกลับแทบจะทันทีหลังจ้าวเติงกล่าวจบ “ข้าได้รับสืบทอดมรดกในซากโบราณสถานนั่นมาแล้ว!”

 

สายตาจ้าวเติงทอประกายวับวาวขึ้นมาทันใด ลูกชายของมันได้รับสืบทอดมรดกจากซากโบราณสถานดึกดำบรรพ์!!

 

ครู่ต่อมาลมหายใจของจ้าวเติงกลายเป็นหอบถี่!

 

ขณะเดียวกันจ้าวจี้ก็ค่อยกล่าวสืบต่อ “โชคไม่ดีหลังจากที่ข้าได้รับสืบทอดมรดกมาแล้ว อยู่ๆซากโบราณสถานนั่นก็พังทลายลง…ข้ายังอยากให้ท่านพ่อกับท่านปู่ได้รับสืบทอดมรดกนั่นด้วย น่าเสียดายที่ตอนนี้ไม่มีโอกาสได้รับเพิ่มแล้ว”

 

“เด็กโง่!”

 

จ้าวเติงย่อมมีความสุขมากเป็นธรรมดา ที่ได้ยินวาจากตัญญูจากบุตรแบบนี้ “มรดกของซากโบราณสถานดึกดำบรรพ์ล้วนมีผู้สืบทอดได้เพียงคนเดียว เช่นนั้นมันจึงมีค่ามากมายมหาศาล! แค่เจ้าได้รับมรดกนั่นมาข้ากับปู่เจ้าก็ดีใจยิ่งแล้ว!”

 

“ว่าแต่เจ้าได้รับมรดกอันใดมาเล่า?”

 

จ้าวเติงกล่าวถามออกมาอีกครั้ง

 

“มันเป็นมรดกของผู้ฝึกมาร…กล่าวให้ชัดเป็นมรดกของ สัตว์มาร!”

 

จ้าวจี้ตอบ

 

สัตว์มาร!

 

ในดินแดนเทพยุทธ์เซียนเต๋านั้น นอกจากผู้ฝึกตนมนุษย์แล้ว ก็มีผู้ฝึกตนที่เป็นสัตว์เซียนด้วยเช่นกัน

(*สัตว์อสูรปีศาจ = สัตว์ที่สามารถบ่มเพาะพลังจนจำแลงกายเป็นมนุษย์ได้ ถ้าใช้ร่างมนุษย์แล้วมักจะเรียกสั้นๆว่าปีศาจ / สัตว์เซียน = ก็เหมือนสัตว์อสูรปีศาจ หากแต่สามารถบรรลุขอบเขตเซียนได้)

 

ผู้ฝึกตนมนุษย์ที่เดินในวิถีมาร เรียกว่า ‘ผู้ฝึกมาร’

 

ส่วนสัตว์เซียนที่บ่มเพาะพลังหนทางมารจะเรียกว่า ‘สัตว์มาร’

 

“มะ…มรดกตกทอดของสัตว์มารดึกดำบรรพ์?”

 

ลูกตาจ้าวเติงทอประกายเจิดจ้าอีกครั้ง “มรดกตกทอดของสัตว์มารนั้นปกติจะยอดเยี่ยมยิ่งกว่ามรดกของผู้ฝึกตนมนุษย์ในยุคดึกดำบรรพ์เสียอีก! หลังจากที่เจ้าได้รับมรดกและลองบ่มเพาะพลังแล้วเป็นเช่นไรบ้าง?!”

 

แทบจะพร้อมกันกับที่จ้าวเติงกล่าวจบคำ กลิ่นอายพลังยิ่งใหญ่สุดไพศาลพลันแผ่ออกมาทั่วร่างจ้าวจี้ อุณหภูมิโดยรอบคล้ายจะลดลงถนัดตา!

 

“ซะ…เซียนมนุษย์!!”

 

จ้าวเติงที่ตระหนักได้ถึงระดับของกลิ่นอายพลังนี้ ถึงกับตกตะลึงพรึงเพริด ลมหายใจกลายเป็นขาดห้วงทันที

 

ถึงแม้มันจะรู้ว่ามรดกตกทอดของสัตว์มารดึกดำบรรพ์นั้นทรงพลังอย่างน่ากลัว แต่มันก็ไม่คิดเลยว่าจะอัศจรรย์ถึงขั้นนี้!

 

สามารถทำให้ผู้ฝึกตนขอบเขตเซียนขัดเกลาขั้นกลาง บรรลุถึงขอบเขตเซียนมนุษย์ได้ในเวลาเพียงแค่ 2 ปี! ก้าวผ่านขอบเขตอริยะเซียนไปทั้งขอบเขต!!

 

อย่างไรก็ตามจ้าวเติงคงไม่คิดไม่ฝันเลย ว่าบุตรชายของมันกำลังหลอกลวงมันอยู่!

 

ซากโบราณสถานดึกดำบรรพ์เอย มรดกตกทอดของสัตว์มารดึกดำบรรพ์เอย…เหลวไหลทั้งเพ!!

 

เคล็ดมารกลืนหยินต่างหากที่เป็นของจริง!

ตอนที่ 1,823 : ตัวแปร

 

หลังออกจากพื้นที่ตะวันตก ขณะเดินทางกลับตำหนักฟ้าลี้ลับ จ้าวจี้ก็ได้คิดหาข้ออ้างเอาไว้เรียบร้อยแล้ว สำหรับอธิบายความก้าวหน้าของพลังฝึกปรือ….

 

มรดกสัตว์มารดึกดำบรรพ์!

 

ด้วยเรื่องนี้ จะทำให้มันกลายเป็นผู้ฝึกมารอย่างไร้ข้อสงสัย!

 

คราวนี้ก็ยากจะมีใครโยงมันเข้ากับเคล็ดมารกลืนหยินได้อีก แม้ในเวลาแค่ 2 ปี พลังฝึกปรือของมันจะก้าวหน้าอัศจรรย์ทะลวงถึงเซียนมนุษย์จากเซียนขัดเกลาขั้นกลางก็ตามที!

 

“จี้เอ๋อ เจ้าได้รับสืบทอดมรดกของสัตว์มารดึกดำบรรพ์ตั้งแต่แต่เมื่อใด?”

 

ไม่ทราบตั้งแต่เมื่อไหร่ หากแต่ตอนนี้ใบหน้าของจ้าวเติงกลับเผยความจริงจังขึ้นมา

 

ไม่ใช่ว่ามันจะไม่เคยได้ยินเรื่องมรดกในซากโบราณสถานดึกดำบรรพ์ กระทั่งในบันทึกประวัติศาสตร์ของตำหนักฟ้าลี้ลับ ยังมีผู้ที่เคยได้รับสืบทอดมรดกจากซากโบราณสถานดึกดำบรรพ์จนพบพานกับความเปลี่ยนแปลงน่าอัศจรรย์มาแล้วหลายคน!

 

ทว่าในบรรดาผู้โชคดีเหล่านั้นไม่มีใครบังเกิดความก้าวหน้าพลิกฟ้าคว่ำดินเช่นลูกมัน!

 

ใช้เวลาไม่ถึง 2 ปีดี ทะลวงผ่านด่านพลังจากขอบเขตเซียนขัดเกลาขั้นกลางไปจนถึงขอบเขตเซียนมนุษย์ขั้นต้น! ความเร็วในการบ่มเพาะนี้มันฝืนลิขิตสวรรค์เกินไป!!

 

“หลังออกจากตำหนักฟ้าลี้ลับได้ 1 เดือนข้าก็บังเอิญเจอซากโบราณสถานนั่น…ท่านพ่อคิดว่าพลังฝึกปรือข้าก้าวหน้ารวดเร็วหรือไม่?”

 

จ้าวจี้ตอบบิดาเสร็จค่อยกล่าวถามเพิ่ม

 

“อืม”

 

จ้าวเติงพยักหน้า “ความเร็วในการบ่มเพาะของเจ้าน่ากลัวเกินไป กระทั่งผู้ฝึกมารที่บ่มเพาะพลังด้วยเคล็ดมารกลืนหยินก็ไม่แน่ว่าจะมีความเร็วในการบ่มเพาะถึงขนาดนี้!”

 

ได้ยินวาจานี้ของจ้าวเติง แม้จ้าวจี้จะรู้สึกไม่ค่อยสบายใจ แต่หน้ามันก็ไม่เผยอาการอะไรออกมา

 

แม้คนที่ยืนอยู่เบื้องหน้าจะเป็นบิดาบังเกิดเกล้า แต่จ้าวจี้ก็ไม่กล้ากล่าวบอกว่ามันฝึกเคล็ดมารกลืนหยิน เพราะมันมั่นใจว่าทันทีที่บิดารู้เรื่องนี้ ไม่พ้นอีกฝ่ายต้องบังคับให้มันทำลายพลังฝึกปรือทิ้งทันที…

 

เพราะคนที่ฝึกฝนบำเพ็ญพลังด้วยเคล็ดมารกลืนหยิน ไม่เพียงแต่ภูมิภาคเบื้องล่างกระทั่งในภูมิภาคเบื้องบนยังเป็นศัตรูร่วมของผู้คน!

 

ในฐานะที่เป็นต้นกล้าของตระกูลเจิ้งที่จะเติบใหญ่เป็นไม้หลักในวันหน้า ไหนเลยปู่กับบิดาจะยอมให้มันเสี่ยงกับเรื่องนี้

 

“จี้เอ๋อ ลูกพ่อ!!”

 

ไม่ทราบทำไมหากแต่อยู่ๆสีหน้าของจ้าวเติงก็เคร่งขรึมจริงจังขึ้นมา

 

เห็นจ้าวเติงอยู่ๆก็ขึงขังจริงจัง ใจจ้าวจี้อดไม่ได้ที่จะลอบหวิวๆ ‘ไม่จริงหน่า หรือท่านพ่อสงสัยเรื่องมรดกสัตว์มารดึกดำบรรพ์ที่ข้าปั้นแต่งขึ้นมา…และสงสัยว่าข้าบ่มเพาะเคล็ดมารกลืนหยิน?’

 

หลังจากที่ทำความผิดมา ก็อดไม่ได้ที่จ้าวจี้จะมีอาการร้อนตัวอยู่บ้าง

 

อย่างไรก็ตามหลังจ้าวเติงปริปากกล่าวคำ จ้าวจี้ก็พอได้ลอบระบายลมหายใจอย่างโล่งอก ดูเหมือนบิดามันจะไม่ได้สงสัยเรื่องมนบ่มเพาะพลังด้วยเคล็ดมารกลืนหยิน

 

“จี้เอ๋อ…เจ้าบอกพ่อมาตามตรง! มรดกสัตว์มารดึกดำบรรพ์ที่เจ้าฝึก มันใช้ทางลัดอันใด…ใช่เป็นวิธีบ่มเพาะพลังอันชั่วร้ายไร้มนุษยธรรมกระทั่งฟ้ายังมิให้อภัยหรือไม่?”

 

จ้าวเติงกล่าวถามออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง ก่อนที่จะยื่นคำขาด

 

“หากมันเป็นเช่นนั้น พ่อหวังว่าเจ้าจะทำลายพลังฝึกปรือนี้ของเจ้าทิ้งไปเสีย! เจ้าเป็นลูกชายคนเดียวของข้า และผู้สืบทอดเพียงหนึ่งเดียวของสกุลจ้าว! เจ้ามิอนุญาตให้แบกรับความเสี่ยงอย่างไร้จำเป็นเช่นนั้น!!”

 

หากแต่ได้ฟังคำขาดนี้ของจ้าวเติง จ้าวจี้ลอบยินดีในใจนัก! เพราะความจริงยังไม่ได้ถูกเปิดเผย!!

 

อย่างไรก็ตามจ้าวจี้ยังคงต้องปั้นหน้าเคร่งขรึมกล่าวออกจริงจัง “ท่านพ่อท่านอย่าพึ่งวิตก! ถึงแม้มรดกที่ข้าได้รับสืบทอดมาจากสัตว์มารดึกดำบรรพ์จะโหดร้ายเล็กน้อย แต่มันก็เป็นการโหดร้ายต่อสัตว์ร้ายทั้งหลาย ไม่ใช่กับสัตว์เซียนหรือผู้คนด้วยกัน…ยิ่งข้าฆ่าสัตว์ร้ายและควักหัวใจมันมาบ่มเพาะพลังจากแก่นโลหิตหัวใจมากเท่าใด ด่านพลังฝึกปรือของข้าจะยิ่งก้าวหน้าเร็วขึ้นเท่านั้น!!”

 

“ดี! ดี ดี!!”

 

ได้ยินคำของจ้าวจี้ จ้าวเติงอดไม่ได้ที่จะโพล่งอุทานออกมาด้วยความสุขความยินดี

 

“ท่านพ่อ แล้วท่านปู่ไปที่ใดแล้วเล่า”

 

จ้าวจี้ก็คิดจะไปอวดด่านพลังกับจ้าวจินเช่นกัน หากแต่ปู่มันกลับไม่อยู่ที่บ้านพัก

 

“ปู่เจ้าเดินทางออกจากตำหนักฟ้าลี้ลับไปไล่ล่าจูลู่ฉีกับผู้พิทักษ์กู่ แถวชานเมืองตะวันตก”

 

จ้าวเติงกล่าวตอบ

 

“ตามหาจ้าววังจู? ทำไมถึงต้องไปตามหาจ้าววังจู?”

 

จ้าวจี้แสร้งถามออกมาอย่างโง่งม

 

“จูลู่ฉีสมควรได้รับเคล็ดความมารกลืนหยินจากฉีจิ้งแล้ว…และตอนนี้มันเริ่มบ่มเพาะพลังโดยใช้สตรีมากมายแถบพื้นที่ตะวันตก เพราะมีคนพบเจอซากศพมากมาย และเหล่าสตรีล้วนกลายเป็นซากศพแห้งเหี่ยวทั้งสิ้น”

 

จ้าวเติงกล่าว “ตอนนี้จูลู่ฉีถือเป็นศัตรูร่วมของผู้คนทั้งภูมิภาคเบื้องล่าง! ขุมพลังกึ่งชั้น 3 เลือกที่จะส่งยอดฝีมือออกไปกระจายกำลังตามหา! ทุกคนกังวลว่ามันจะกลายเป็นสุดยอดฝีมือมารร้ายคนที่ 2!”

 

วาจาท้ายประโยค สีหน้าจ้าวเติงเคร่งเครียดไม่น้อย “อย่างไรก็ตามหากจ้าววังจูคิดซ่อนตัวจริงๆ เกรงว่าปู่เจ้ากับคนอื่นๆ ก็คงลำบากกันไม่น้อย”

 

“อะไร? จ้าววังจูฝึกเคล็ดมารกลืนหยินแล้ว?”

 

จ้าวจี้เผยท่าทางตกใจ “ไม่คิดเลยว่าจะถูกความแค้นเข้าครอบงำได้ถึงขนาดนี้…ท่าทางในชีวิตนี้ของจ้าววังจู สิ่งที่สำคัญที่สุดคงเป็นการล้างแค้นเฝิงปู่อี้…ไม่แน่รองผู้นำตลาดมืดหยินชานคนนี้อาจถูกจ้าววังจูฆ่าเอาสักวัน!”

 

“หากจ้าววังจูเลือกที่จะหลบซ่อนจนกว่าพลังฝึกปรือจะสูงส่งถึงขั้น…อีกไม่กี่ปีก็สมควรฆ่าเฝิงปู่อี้ได้แน่นอน!”

 

จ้าวเติงกล่าวออกด้วยความมั่นใจ “เพราะสุดท้ายนั่นก็คือเคล็ดมารกลืนหยิน!!”

 

ในขณะที่กล่าวคำ เคล็ดมารกลืนหยิน สีหน้าท่าทางของจ้าวเติงเผยความชื่นชมไม่น้อย

 

แน่นอนว่าในขณะที่ชื่นชมเคล็ดมารกลืนหยิน ลึกลงไปในลูกตาของมันก็เผยความหวาดกลัวเช่นกัน

 

หลังจากนั้นไม่กี่วันก็มีข่าวหนึ่งถูกรายงานมาถึงหูจ้าวเติงกับจ้าวจี้พ่อลูก

 

“อะไร? หลิงเทียนกำลังจะออกจากตำหนักฟ้าลี้ลับเพียงลำพัง! ท่านพ่อ..ข่าวนี้เรื่องจริงหรือ?”

 

จ้าวจี้มองถามจ้าวเติงด้วยความตื่นเต้น!

 

“เป็นความจริง!”

 

จ้าวเติงพยักหน้า “แม้ข้าไม่รู้ว่ามันคิดออกจากตำหนักฟ้าลี้ลับไปที่ใดแต่มันต้องการไปข้างนอกจริงๆ…เรื่องนี้คนที่มารายงาน ได้ยินมันบอกหวางเฟยเซวียนมากับหู”

 

“ฮ่าๆๆๆ…ดี! ดี!!”

 

จ้าวจี้รู้สึกตื่นเต้นเหลือใดจะกล่าว เมื่อรู้ว่าต้วนหลิงเทียนกำลังจะเดินทางออกนอกเขตตำหนักฟ้าลี้ลับ!

 

ก่อนหน้านี้มันไม่ใช่คู่มือต้วนหลิงเทียน และมันทำได้แค่ยอมรับเท่านั้น

 

ทว่าตอนนี้มันไม่ใช่มันคนเก่าแล้ว หากแต่เป็นผู้ที่บรรลุขอบเขตเซียนมนุษย์! กระทั่งด้วยพลังฝึกปรือนี้และฐานะผู้ฝึกมาร ทำให้พลังฝีมือของมันเหนือกว่ากู่ลี่ด้วยซ้ำ!!

 

ในสายตาของมันด้วยพลังฝีมือขนาดนี้ คิดฆ่าต้วนหลิงเทียนยังไม่พองั้นเหรอ?

 

“ทว่า…เจ้าสารเลวน้อยแซ่กู่นั่น กลับกล้าไปร้องขอให้พวกรองจ้าวตำหนักกับอาวุโสทั้งหลาย ทำการจับตาดูผู้ที่บรรลุขอบเขตเซียนมนุษย์ขึ้นไปของสกุลจ้าวเราให้รั้งอยู่แต่ในตำหนัก…”

 

จ้าวเติงกล่าวออกเสียงเข้ม “ข้าไม่คิดเลยว่าหลิงเทียนจะสนิทสนมกับกู่ลี่ถึงขั้นนี้ กระทั่งถึงขั้นขอให้กู่ลี่ทำเรื่องใหญ่พรรค์นี้ได้…ตอนนี้พวกมันจับตาดูคนของเราทุกฝีก้าว เพื่อมิให้ออกไปสร้างเภทภัยแก่หลิงเทียน!”

 

“อะไร? ให้คนของเราที่บรรลุเซียนมนุษย์ขึ้นไปรั้งอยู่ในตำหนัก?”

 

ได้ยินคำของจ้าวเติง สองตาจ้าวจี้เผยความแปลกใจไม่น้อย “ท่านพ่อ…รวมถึงท่านด้วย?”

 

“อืม”

 

จ้าวเติงพยักหน้าค่อยกล่าวออกด้วยสีหน้าอึมครึม “กระทำเช่นนี้ย่อมเป็นการบ่งบอกเรื่องหนึ่งชัดเจน…หลังจากผ่านไปเกือบสองปี พลังฝีมือของหลิงเทียนยามนี้ 8 ใน 10 ส่วนสมควรไม่กลัวผู้ที่อยู่ใต้ขอบเขตเซียนมนุษย์แล้ว! โชคไม่ดีที่ท่านปู่ของเจ้ามิอยู่ที่นี่…หาไม่แล้วด้วยเส้นสายของปู่เจ้า คิดใช้งานเซียนมนุษย์ที่กู่ลี่กับกู่ซืออวิ๋นไม่รู้จักคงมิยากเท่าใด”

 

“หลังจากที่กู่ลี่จัดการเรื่องนี้ ผู้ฝึกตนขอบเขตเซียนมนุษย์ขึ้นไปของสกุลจ้าวเรา…ลำพังจะออกจากตำหนักฟ้าลี้ลับไปโดยไร้ร่องรอยก็เป็นเรื่องยากเย็นนัก นับประสาอะไรกับตามไปฆ่าหลิงเทียน”

 

กล่าวถึงตรงนี้สีหน้าจ้าวเติงก็เผยความหดหู่ออกมา เพราะมันไม่รู้จะทำอย่างไร

 

“ท่านพ่อ…เรื่องที่ข้าบรรลุขอบเขตเซียนมนุษย์แล้ว…ท่านได้เอาไปบอกใครหรือยัง?”

 

จ้าวจีมองสบตาจ้าวเติงกล่าวถาม

 

“ยังไม่”

 

จ้าวเติงส่ายหัวไปอย่างไม่รู้ตัว หากแต่พอกล่าวจบคำ สองตาก็พลันทอประกายเรืองวูบขึ้นมาทันใด เพราะมันพึ่งเข้าใจความนัยคำถามของจ้าวจี้ พลันกล่าวออกดว้ยรอยยิ้มแสยะชั่วร้ายทันที “ลูกพ่อ! ข้ากลับลืมเจ้าไปได้อย่างไร! ตอนนี้เจ้าเป็นยอดฝีมือขอบเขตเซียนมนุษย์ขั้นต้นแล้ว คิดฆ่าหลิงเทียนเป็นอะไรที่ง่ายดายนัก!!”

 

“ท่านพ่อ ในที่สุดท่านก็นึกถึงข้าได้ซะที…”

 

จ้าวจี้หัวเราะ

 

“ฮ่าๆๆๆ…สารเลวน้อยกู่ลี่นั่นกระทั่งหลับคงยังมิเคยฝันว่าเจ้าจักเป็นตัวแปรที่มิมีผู้ใดคาดคิดได้นอกเหนือจากมือดีของปู่เจ้า! กู่ลี่ให้คนตามเฝ้าจับตาดูเซียนมนุษย์ของสกุลจ้าวเรา ทว่ากลับไม่ได้ส่งใครมาจับตาดูเจ้า!!”

 

ยิ่งมารอยยิ้มบนใบหน้าจ้าวเติงยิ่งกว้างขึ้น

 

“บางทีในสายตาของกู่ลี่ ข้ายังคงเป็นแค่ผู้ฝึกตนขอบเขตเซียนนขัดเกลาไร้ราคา!”

 

จ้าวจี้กล่าวเย้ย

 

“เช่นนี้มิดีหรือไร ไม่เพียงแต่เจ้าจะหลอกมันได้ กระทั่งเจ้ายังทำให้ต้วนหลิงเทียนต้องประหลาดใจครั้งใหญ่…จี้เอ๋อลูก พ่อคราวนี้เจ้าจะได้ฆ่าหลิงเทียนกับมือล้างแค้นมันแล้ว…เจ้ามั่นใจหรือไม่?”

 

จ้าวเติงกล่าวถาม

 

“ท่านพ่อ ขอท่านโปรดวางใจ คราวนี้หลิงเทียนนั่นมันตายแน่!”

 

แววตาจ้าวจี้เผยประกายเย็นเยียบอำมหิต

 

“พ่อเชื่อในตัวเจ้า พ่อจะรอฟังข่าวดีอยู่ที่นี่!”

 

จ้าวเติงพยักหน้า

 

หลังจากนั้นไม่กี่วัน ก็ปรากฏร่าง 3 คนลอยล่องอยู่เหนือฟ้าสุดเขตตำหนักฟ้าลี้ลับ

 

คนหนึ่งเป็นชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลา

 

ส่วนอีกด้านเป็นชายหนุ่มแลดูแข็งแกร่ง ข้างๆเป็นสตรีงดงามนางหนึ่ง

 

คนแรกสุดคือต้วนหลิงเทียน

 

สองคนหลังคือกู่ลี่กับหวางเฟยเซวียน

 

“เจ้าคิดไปคนเดียวจริงๆหรือ?”

 

หวางเฟยเซวียนกล่าวถามด้วยสีหน้าเป็นกังวล “พวกคนสกุลจ้าวมันต้องไม่ปล่อยโอกาสอันดีนี้ให้หลุดลอยไปแน่…ข้ากลัวว่าพวกมันจะไล่ตามเข้าไปหลังเจ้าออกนอกเขตตำหนักฟ้าลี้ลับ แม้พวกมันจะทำอะไรเจ้าในตำหนักฟ้าลี้ลับไม่ได้ แต่เจ้าออกไปแบบนี้…”

 

“ไม่ต้องห่วงไป เรื่องนี้พี่กู่จัดการให้ข้าแล้ว”

 

ต้วนหลิงเทียนหัวเราะ

 

“น้องหลิงเทียนเจ้าระวังตัวด้วย แต่เจ้ามั่นใจได้เลยว่า หลังจากเจ้าออกไป…คนของสกุลจ้าวที่ด่านพลังฝึกปรือตั้งแต่เซียนมนุษย์ขั้นต้นขึ้นไป ไม่อาจก้าวเท้าออกจากตำหนักฟ้าลี้ลับได้เป็นเวลา 3 วัน!”

 

กู่ลี่กล่าวให้คำมั่น

 

ตอนแรกมันก็คิดเดินทางกับต้วนหลิงเทียนไปเยือนตำหนักเมฆาคราม จากนั้นก็ค่อยไปภูมิภาคเบื้องบนด้วยกัน

 

อย่างไรก็ตามต้วนหลิงเทียนเลือกจะปฏิเสธเรื่องนี้

 

จากที่ต้วนหลิงเทียนบอก แม้กู่ลี่คิดขึ้นไปยังภูมิภาคเบื้องบน แต่ก็สมควรอยู่รอเจอผู้พิทักษ์กู่ก่อนค่อยไป

 

นอกจากนั้นเขาคิดจะรั้งอยู่ที่ตำหนักเมฆาครามสักพักค่อยไป

 

เช่นนั้นหลังจากที่กู่ซืออวิ๋นกลับมาและกู่ลี่ได้ร่ำลาอันใดดีแล้ว ก็ไม่ต้องห่วงว่าจะมาหาเขาที่ตำหนักเมฆาครามไม่ได้…

ตอนที่ 1,824 : พายุเริ่มตั้งเค้า

 

‘คนของสกุลจ้าวที่ด่านพลังฝึกปรือตั้งแต่เซียนมนุษย์ขั้นต้นขึ้นไป ไม่อาจก้าวเท้าออกจากตำหนักฟ้าลี้ลับได้เป็นเวลา 3 วัน..นี่มัน’

 

วาจาของกู่ลี่ หวางเฟยเซวียนย่อมไม่คิดสงสัย อย่างไรเสียอีกฝ่ายก็เป็นถึงบุตรชายของอาวุโสผู้พิทักษ์ ย่อมสามารถร้องขอให้อาวุโสและรองจ้าวตำหนักบางคนทำอะไรแบบนั้นได้อยู่แล้ว

 

ทว่าที่นางจำต้องประหลาดใจก็คือ ความหมายในวาจาที่กู่ลี่กล่าวรับรองกับต้วนหลิงเทียนต่างหาก…

 

เพราะที่กู่ลี่กล่าวมา มันบอกนางได้ชัดเจนถึงเรื่องหนึ่ง…

 

หลิงเทียนไม่กลัวใครใต้เซียนมนุษย์!

 

“เจ้า…เจ้าทะลวงถึงเซียนขัดเกลาขั้นสูงสุดแล้ว?!”

 

หวางเฟยเซวียนกล่าวถามต้วนหลิงเทียนด้วยความประหลาดใจ

 

เหตุผลที่นางกล่าวถามเช่นนี้ เพราะนางรู้แล้วว่าปราณแรกกำเนิดของต้วนหลิงเทียนมันผิดแปลก ด้วยพลังฝึกปรือเซียนขัดเกลาขั้นสูงสุดของต้วนหลิงเทียนก็เทียบได้กับอริยะเซียนขั้นสูงสุด!

 

“อ่า”

 

ต้วนหลิงเทียนพยักหน้า

 

“ไฉนเร็วขนาดนี้เล่า?!”

 

หวางเฟยเซวียนแตกตื่นแทบตายแล้ว!

 

ต้องทราบด้วยว่าเมื่อ 2 ปีที่แล้ว ต้วนหลิงเทียนก็มีพลังฝึกปรือเซียนขัดเกลาขั้นกลางเหมือนนาง…

 

ทว่าตอนนี้ต้วนหลิงเทียนทะลวงผ่านไปถึงเซียนขัดเกลาขั้นสูงสุดแล้ว…แต่นางพึ่งเห็นประตูของเซียนขัดเกลาขั้นเชี่ยวชาญเอง…ด่านพลังฝึกปรือของนางยังย่ำต๊อกอยู่ในขอบเขตเซียนขัดเกลาขั้นกลางอยู่เลย!

 

ไม่เทียบก็แล้วไปพอยกมาเทียบก็หาเรื่องให้ปวดใจนัก!

 

เรียกว่าประโยคนี้เหมาะอธิบายความรู้สึกหวางเฟยเซวียนได้เป็นอย่างดี

 

‘เร็ว?’

 

ต้วนหลิงเทียนได้ยินคำหวางเฟยเซวียน ในใจก็ได้แต่ส่ายหน้าไปมา

 

แม้โลกภายนอกจะผ่านไปแค่ 2 ปี ทว่าภายในเจดีย์หลิงหลง 7 สมบัติชั้น 3 เขาได้ใช้เวลาบ่มเพาะไปราวๆ 7-8 ปีแล้ว!

 

ใช้เวลาไป 7-8 ปี แต่ยกระดับพลังฝึกปรือจากเซียนขัดเกลาขั้นกลางไปยังเซียนขัดเกลาขั้นสูงสุด สำหรับต้วนหลิงเทียนแล้วถือว่าเป็นอะไรที่ช้ามาก!

 

หากแต่นี่ไม่ใช่เพราะพรสวรรค์เขามันต่ำเตี้ยเรี่ยดินอะไร เพราะถ้าเขาบ่มเพาะพลังไปตามปกติป่านนี้เขาทะลวงถึงอริยะเซียนไปนานแล้ว

 

เหตุผลที่เขายังไม่ทะลวงด่านพลัง เพราะผู้เฒ่าหั่วให้เขาระงับพลังฝึกปรือเอาไว้ก่อน

 

จากที่ผู้เฒ่าหั่วบอก เขาไม่มีความจำเป็นต้องรีบร้อนทะลวงไปยังขอบเขตอริยะเซียน

 

เพราะที่ด่านพลังเซียนขัดเกลาขั้นสูงสุดนี้ เขาสามารถดูดซับพลังวิญญาณฟ้าดินทั้งหมดที่ได้รับและเปลี่ยนมันให้เป็นปราณสุริยันแรกกำเนิด เพื่อนำไปขัดเกลาต้นแบบเวทย์พลังปีกอีกาทองคำในร่างเขาได้!!

 

หลังจากใช้พลังหล่อเลี้ยงขัดเกลาไปถึงจุดหนึ่ง มันจะเปลี่ยนแปลงไปสู่ รูปแบบที่ 2!

 

และคราวนี้หลังจากที่เขาทะลวงถึงขอบเขตอริยะเซียนล่ะก็ ยามเมื่อใช้ออกด้วยเวทย์พลังปีกอีกาทองคำ..รูปแบบที่ 2 นั้นจะให้ความเร็วเหนือล้ำกว่ารูปแบบที่ 1 มากนัก!

 

และช่วงเวลาที่เหมาะสมและดีที่สุดในการยกระดับพัฒนาปีกอีกาทองคำจากรูปแบบแรกให้กลายเป็นรูปแบบที่ 2 ก็คือเซียนขัดเกลาขั้นสูงสุด! แน่นอนว่านี่สำหรับเขาคนเดียวเท่านั้น หากเป็นคนอื่นก็ต้องอริยะเซียนขั้นสูงสุด!!

 

สาเหตุเป็นเพราะปราณสุริยันแรกกำเนิดในขอบเขตเซียนขัดเกลาขั้นสูงสุดของเขา มันจะเป็นอะไรที่อ่อนโยนสำหรับขัดเกลาปีกอีกาทองคำให้ยกระดับเป็นรูปแบบที่ 2…

 

หากเป็นขอบเขตอริยะเซียนแล้ว ปราณแรกกำเนิดของเขาจะมีพลังอำนาจมากกว่าเดิม! จริงอยู่ที่ปราณในระดับนั้นจะสามารถขัดเกลาปีกอีกาทองคำได้ง่ายดายเพราพลังอำนาจที่รุนแรงขึ้น แต่ก็มีความเสี่ยงสูงที่มันจะทำให้ต้นแบบปีกอีกาทองคำพังทลายได้เช่นกัน!

 

ส่วนปราณสุริยันแรกกำเนิดขอบเขตเซียนขัดเกลาขั้นสูงสุดของเขา แม้จะอ่อนโยนจนทำให้ขัดเกลาได้ช้าหน่อยแต่มีความปลอดภัยสูงมาก! จึงรับประกันได้ว่าจะทำสำเร็จได้แน่ๆ ต่อให้กระทำเช่นนี้เสมือนพยายามมากกว่าเดิมเป็น 2 เท่าแต่ได้รับผลลัพธ์ครึ่งเดียวก็ตาม…

 

ได้ฟังคำอธิบายของผู้เฒ่าหั่ว ต้วนหลิงเทียนก็ไม่คิดสงสัยแคลงใจ

 

เช่นนั้นยามเมื่อเขามาถึงขอบเขตเซียนขัดเกลาขั้นสูงสุด และเจียนบรรลุด่านพลัง เขาก็ได้ระงับการทะลวงผ่า และเลือกจะใช้พลังทั้งหมดที่เพิ่มพูนขึ้นไปกับการขัดเกลาต้นแบบปีกอีกาทองคำรูปแบบแรก

 

แน่นอนว่าด้วยความที่ปราณสุริยันแรกกำเนิดของเขาตอนนี้เทียบได้กับอริยะเซียนขั้นสูงสุด เขาก็มีความสามารถป้องกันตัวในระดับหนึ่ง จึงไม่ต้องรีบร้อนทะลวงด่าน และเลือกจะขัดเกลาปีกอีกาทองคำรูปแบบที่ 2 แทน!

 

กล่าวให้เข้าใจง่ายๆต้วนหลิงเทียนไม่รีบร้อนบุกฝ่าแต่คิดวางรากฐานให้แน่นหนามั่นคง! คราวนี้เมื่อเข้าก้าวหน้า พลังรบโดยรวมก็จะกลายเป็นสูงขึ้น!!

 

‘จากที่ผู้เฒ่าหั่วบอก…ทันทีที่ข้าทะลวงถึงอริยะเซียนขั้นต้น และใช้ปีกอีกาทองคำรูปแบบที่ 2 มันจะมอบความเร็วที่ทัดเทียมได้กับเซียนมนุษย์ขั้นเชี่ยวชาญให้ข้า!’

 

พอคิดถึงเรื่องนี้ต้วนหลิงเทียนก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกฮึกเหิมขึ้นมา

 

ต้องทราบด้วยว่าหากเขาทะลวงด่านพลังไปตามปกติ ยามบรรลุอริยะเซียนขั้นต้น พลังของเขาก็เพียงทัดเทียมได้กับเซียนมนุษย์ขั้นต้นเท่านั้น…

 

หากไร้ซึ่งความช่วยเหลือจากภายนอกอื่นใด ใช้แค่ปราณสุริยันแรกกำเนิด…อย่างดีเขาก็ทำได้แค่สยบยอดฝีมือขอบเขตเซียนมนุษย์ขั้นต้น

 

ทว่าหากเขาใช้ออกด้วยปีกอีกาทองคำรูปแบบที่ 2 ล่ะก็…ความเร็วเขาจะบรรลุถึงขอบเขตเซียนมนุษย์ขั้นเชี่ยวชาญทันที! นี่หมายความว่าต่อให้เซียนมนุษย์ขั้นกลางที่ร้ายกาจที่สุดคิดฆ่าเขา มันก็ไม่อาจสัมผัสได้แม้แต่ชายเสื้อของเขา!!

 

‘ตอนนี้ปีกอีกาทองคำขัดเกลามาถึงช่วงสุดท้ายแล้ว…ขาดอีกแค่เล็กน้อยมันก็จะพัฒนาไปเป็นรูปแบบที่ 2 ถึงตอนนั้นข้าก็ไม่จำเป็นต้องระงับด่านพลังฝึกปรืออะไรอีก สามารถทะลวงถึงอริยะเซียนขั้นต้นได้ทันที!’

 

ความฮึกเหิมที่พุ่งขึ้นมาดับลงไปไม่ทันไร กลับพุ่งขึ้นมาอีกครั้ง

 

ปีกอีกาทองคำเป็นเวทย์พลังที่ผู้เฒ่าหั่วถ่ายทอดทั้งเพาะสร้างให้เขา เขาจึงไม่ต้องใช้ความพยายามในการทำความเข้าใจอะไรมันมากมาย และผู้เฒ่าหั่วก็ได้มอบองค์ความรู้ที่จำเป็นแก่เขาหมดสิ้น สิ่งที่เขาต้องทำก็มีแค่ขัดเกลาเปลี่ยนให้มันกลายเป็นรูปแบบต่างๆ

 

แน่นอนว่าในที่นี้มันแตกต่างจากการเพาะสร้างมากนัก ไม่ได้ลำบากเหมือนคนอื่นที่คิดเพาะสร้างเวทย์พลังไว้ใช้งานแม้แต่น้อย

 

และยังเป็นธรรมดาที่ต้วนหลิงเทียนจะให้ความคาดหวังกับปีกอีกาทองคำไว้สูง…เพราะผู้เฒ่าหั่วเป็นใครเล่า?

 

“นี่…เจ้ามั่นใจนะว่าใต้เซียนมนุษย์เจ้าไม่แพ้ใครแน่ๆ?”

 

หวางเฟยเซวียนยังคงเป็นกังวลไม่หาย

 

“ข้ามั่นใจ!”

 

ต้วนหลิงเทียนตอบกลับอย่างมาดมั่น

 

ตอนนี้ปราณสุริยันแรกกำเนิดในร่างเขา มันไม่ได้อ่อนด้อยไปกว่าปราณแรกกำเนิดของอริยะเซียนขั้นสูงสุดแม้แต่น้อย นอกจากนั้นร่างกายของเขาก็แข็งแกร่งกว่าผู้คนปกติหลายขุม แถมด้วยความสามารถอื่นๆ จึงทำให้เขาไม่กลัวใครใต้เซียนมนุษย์เลย!

 

แน่นอนว่าถ้าเขาชักกระบี่นิลสวรรค์อันเป็นยอดสมบัติสวรรรค์ออกมาใช้ กระทั่งเซียนมนุษย์ทั่วไปยังจำต้องตกตายอย่างไร้หนทางต่อต้านด้วยซ้ำ…!

 

“เอาล่ะ ส่งกันพันลี้อย่างไรก็ต้องจาก…”

 

หลังจากกล่าวจบร่างต้วนหลิงเทียนก็ค่อยๆเหินจากไป ภายใต้สายตามองส่งของหวางเฟยเซวียนกับกู่ลี่

 

จนเมื่อแผ่นหลังของต้วนหลิงเทียนหายลับไปในขอบฟ้า ทั้งคู่ก็ค่อยละสายตาและเตรียมตัวกลับ

 

“ศิษย์พี่กู่ลี่ ท่านรู้หรือไม่ว่าเขาจักไปหาครอบครัวที่ใด?”

 

หวางเฟยเซวียนหันไปมองถามกู่ลี่

 

นางรู้แค่ว่าต้วนหลิงเทียนจะเดินทางกลับไปหาครอบครัวเท่านั้น แต่นอกจากนั้นนางก็ไม่รู้อะไรแล้ว

 

นางไม่เพียงแต่ไม่รู้ว่าหลิงเทียนที่นางรู้จักคือต้วนหลิงเทียน นางยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าครอบครัวของต้วนหลิงเทียนอยู่ที่ตำหนักเมฆาคราม กระทั่งต้วนหลิงเทียนก็คือ จ้าวตำหนักน้อย…บุตรชายของจ้าวตำหนักเมฆาครามต้วนหรูเฟิง!

 

“ข้าเองก็ไม่รู้เช่นกัน…”

 

กู่ลี่ได้แต่ส่ายหัวตอบกลับ หากไม่ได้รับอนุญาตจากต้วนหลิงเทียนให้ตายมันก็ไม่คิดปริปากเผยข้อมูลใดๆเกี่ยวกับน้องหลิงเทียนของมันทั้งสิ้น ไม่ว่าจะตัวตนหรือพื้นหลังอะไรก็แล้วแต่

 

หลังจากที่ทั้งคู่แยกกันกู่ลี่ก็กลับไปตำหนักหลัก ส่วนหวางเฟยเซวียนกลับไปวังนภา

 

เมื่อทั้ง 2 กลับมาแล้ว บรรดาอาวุโสและศิษย์สกุลจ้าว ก็เตรียมพร้อมลงมือ

 

อย่างไรก็ตามไม่ว่าจะพยายามเพียงใด สุดท้ายคนของสกุลจ้าวก็พบว่าไม่อาจเล็ดรอดออกไปจากตำหนักฟ้าลี้ลับได้เลยเพราะมีคนขวางพวกมันเอาไว้ทุกทาง!

 

“กงซิ่วไฉนเจ้าถึงมาขวางทางข้า?”

 

อาวุโสของสกุลจ้าวคนหนึ่งที่มีพลังฝึกปรือเหนือเซียนมนุษย์ขั้นต้นแม้มันคิดว่ามันหาช่องโหว่ดีแล้ว แต่ทว่ามันกลับถูกอาวุโสคนหนึ่งของตำหนักฟ้าลี้ลับหยุดขวางเอาไว้…

 

“จ้าวเหว่ยข้าได้รับมอบหมายมา…3 วันหลังจากนี้เจ้ามิอาจก้าวเท้าออกจากตำหนักฟ้าลี้ลับได้แม้แต่ครึ่งก้าว…หากเจ้าคิดไป ก็เอาชนะข้าให้ได้ก่อนเถอะ!”

 

เผชิญหน้ากับจ้าวเหว่ย กงซิ่วเพียงกล่าวตอบไปอย่างไร้แยแส

 

กงซิ่วแม้จะไม่ใช่คนของกู่ซืออวิ๋น แต่ยามมันยังเยาว์มันได้รับความเมตตาจากกู่ซืออวิ๋นไม่น้อย จึงทำให้มันสำนึกบุญคุณของกู่ซืออวิ๋นมาโดยตลอด

 

เช่นนั้นเมื่อกู่ลี่ บุตรชายของกู่ซืออวิ๋นมาขอแรงให้ช่วย มันย่อมยินดีลงมือเคลื่อนไหวเป็นธรรมดา!

 

“เจ้า!”

 

หน้าจ้าวเหว่ยมืดดำลงทันใด เพราะมันรู้ตัวดีว่าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของกงซิ่ว

 

ขณะเดียวกันฉากเรื่องราวคล้ายกันนี้ก็เกิดขึ้นไปทั่ว…

 

อนิจจาไม่ว่าจะเป็นอาวุโสที่ร้ายกาจแค่ไหนของสกุลจ้าว ก็ถูกคนขวางทางเอาไว้ทั้งสิ้น

 

“รองจ้าวตำหนักจ้าว…”

 

กระทั่งชนชั้นรองจ้าวตำหนักอย่างจ้าวเติงก็ยังถูกขวาง!

 

และผู้ที่ขวางมันเอาไว้ก็คือ จ้าววังเหลือง เฉินผิงเชิง!

 

“จ้าววังเฉิน กู่ลี่สามารถออกคำสั่งกับท่านได้ด้วยงั้นหรือ?”

 

สีหน้าจ้าวเติงซึมลงทันใด เมื่อถูกขวางเอาไว้แบบนี้

 

เพราะมันไม่คิดไม่ฝันจริงๆว่าคนที่ขวางมันจะเป็นจ้าววังเหลือง!

 

ต้องทราบด้วยว่าในบรรดาจ้าววังทั้ง 4 ของตำหนักฟ้าลี้ลับ ล้วนเป็นผู้ที่ไม่ได้ฝักฝ่ายสกุลจ้าวหรือกู่ซืออวิ๋น!

 

“ข้าเคยติดค้างผู้พิทักษ์กู่…”

 

วาจาตอบคำของเฉินผิงเชิงง่ายดายนัก “รองจ้าวตำหนักจ้าวไม่ใช่ว่าข้าอยากมีเรื่องกับท่าน…แต่ 3 วันหลังจากนี้ท่านไม่อาจไปไหนได้ หากคิดไปข้าจะหยุดท่าน!”

 

“เฮอะ!”

 

จ้าวเติงร้องออกมาอย่างไม่พอใจ ก่อนที่จะเหินร่างย้อนกลับไปที่บ้านทันที มันรู้ดีว่าลองมีจ้าววังเหลืองประกบ คงยากจะออกจากตำหนักฟ้าลี้ลับได้แล้ว

 

‘กู่ลี่หนอกู่ลี่…เจ้าคงไม่คิดไม่ฝันเลยสินะ ว่าจี้เอ๋อของข้าจะบรรลุถึงเซียนมนุษย์แล้ว!’

 

เมื่อกลับมาถึงบ้าน มุมปากจ้าวเติงยกยิ้มแสยะขึ้นมาอย่างชั่วร้าย มันรู้สึกว่ากู่ลี่ช่างไร้เดียงสาเกินไป ที่คิดว่ากางกั้นข่ายฟ้าแหสวรรค์ดักเซียนมนุษย์ของสกุลจ้าวไว้ทั่วแล้ว และคิดว่าสกุลจ้าวไร้เซียนมนุษย์คนใดที่ลงมือได้!

 

ผู้ใดจะไปรู้ว่า สกุลจ้าวกลับมีตัวแปรเหนือคาด ที่บรรลุเซียนมนุษย์อยู่อีกคน!

 

“ป่านนี้..จี้เอ๋อคงไล่ตามหลิงเทียนไปทันแล้วสินะ?”

 

พอคิดถึงเรื่องนี้ลูกตาจ้าวเติงพลันฉายแววอำมหิตขึ้นมาทันที “หลิงเทียน…คืนวันอันดีของเจ้าสิ้นสุดลงแล้ว!”

 

ดั่งที่จ้าวเติงคิด กู่ลี่ไม่เคยคิดกระทั่งหลับก็ไม่เคยฝันถึง! ว่าจ้าวจี้จะทะลวงผ่านถึงขอบเขตเซียนมนุษย์ได้ในเวลาแค่ 2 ปี!!

 

หากมันรู้มันจะจับตาดูจ้าวจี้เอาไว้ทุกฝีก้าว!!

 

เป็นธรรมดาที่เมื่อไม่มีใครรู้ว่าพลังฝึกปรือของจ้าวจี้บรรลุขอบเขตไหน ทั้งหมดก็คิดว่าจ้าวจี้สมควรยังอยู่ในขอบเขตเซียนขัดเกลาสักขั้น มันจะไปที่ใดก็เลยไม่มีใครคิดขวาง…

 

แต่ก่อนหน้านี้ก็มีศิษย์สกุลจ้าวมากมายที่มีชื่อในรายนามฟ้าลี้ลับ เดินทางออกจากตำหนักฟ้าลี้ลับไปด้วยมั่นใจว่าสามารถจัดการต้วนหลิงเทียนได้! แน่นอนว่าพวกมันล้วนมีพลังฝึกปรือเหนืออริยะเซียนขั้นกลางทั้งสิ้น!!

 

เพราะเมื่อเกือบ 2 ปีที่แล้วต้วนหลิงเทียนสามารถฆ่าจ้าวคุนที่พึ่งบรรลุถึงอริยะเซียนขั้นต้น เปิดเผยพลังฝีมือขอบเขตอริยะเซียนขั้นกลางออกมา ทำให้ไม่มีใครที่ด่านพลังฝึกปรือต่ำกว่าอริยะเซียนขั้นกลางคิดหาเรื่องใส่ตัวโดยการไล่ตามต้วนหลิงเทียนไป

 

ล้อกันเล่นหรือไร!

 

อัจฉิระยะเช่นนั้น พวกมันที่พลังฝึกปรือต่ำกว่าอริยะเซียนขั้นกลางจะไล่ตามไปทำเพื่อ?

 

ส่วนในบรรดากลุ่มคนที่ไล่ตามต้วนหลิงเทียนไปนั้นก็มีจ้าวตงรวมอยู่ด้วย และจ้าวตงผู้นี้รั้งอยู่อันดับ 5 ในรายนามฟ้าลี้ลับ!

 

มันก็คือคนที่ถูกกู่ลี่สั่งสอนไปเมื่อไม่กี่วันก่อน แถวบ้านพักของต้วนหลิงเทียน!

 

และจ้าวตงผู้นี้ไม่กี่ปีก่อนก็บรรลุถึงอริยะเซียนขั้นสูงสุดแล้ว! พลังฝีมือของมันก็นับว่าไม่ใช่ชนชั้นต่ำทราม!!