War sovereign Soaring The Heavens 1567-1571

ตอนที่ 1567

 

รายนามนภา

“ตระกูลซือถูมีข้อกำหนดว่ารับเฉพาะปรมาจารย์จารึกเซียนมารักษาเช่นนั้นหรือ…งั้นข้าจะกลับไปเดี๋ยวนี้”

ต้วนหลิงเทียนมองตอบสตรีงามที่ชักสีหน้าเคร่งขึ้นมาด้วยท่าทางไม่แยแส

สตรีงามดังกล่าวพอได้ยินคำของต้วนหลิงเทียน ก็แลดูใจเย็นลงทันที เพียงจ้องมองต้วนหลิงเทียนตาเขม็งอีกครั้งค่อยออกเดินนำทางต่อ

ถึงแม้นางจะไม่รู้ว่าชายหนุ่มผู้นี้ไปพกพาความมั่นใจมาจากไหน แต่นางก็ไม่คิดปล่อยให้อีกฝ่ายกลับไปแบบนี้ ในเมื่อมาก็มาแล้วเช่นนั้นก็จำต้องให้อีกฝ่ายลองดู! หากนางปล่อยให้อีกฝ่ายไปก็เท่ากับว่านางบกพร่องในหน้าที่!!

ด้วยมีสตรีนำทาง ไม่นานต้วนหลิงเทียนก็มาถึงหน้าเรือนใหญ่หลังหนึ่ง

“ข้าจะเข้าไปแจ้งการมาถึงของท่าน”

สตรีงามหันมากล่าวบอกต้วนหลิงเทียน และก้าวเข้าไปในเรือนหลังดังกล่าวโดยไม่รอให้ต้วนหลิงเทียนตอบสนอง

ต้วนหลิงเทียนก็ยืนรอเงียบๆหน้าประตู ในแววตาเผยประกายเล็กน้อย ‘สตรีผู้ดูแลฝ่ายในของตระกูลซือถูไม่ธรรมดาจริงๆ…ด่านพลังของนางบรรลุสูงสุดสู่เซียนขั้นยิ่งใหญ่ ทว่ากลิ่นอายพลังที่แผ่ออกกลับไม่ได้ด้อยไปกว่ารองเจ้าสำนักจันทร์จรัสแสงเลย’

หากเป็นก่อนหน้านี้ พอต้วนหลิงเทียนทราบว่าพลังฝีมือของนางสมควรทัดเทียมกับครึ่งก้าวเซียนเขาอาจจะระวังมากกว่านี้

ทว่าตอนนี้เขาไม่ได้สนใจอะไร

ด้วยพลังฝึกปรือของเขาตอนนี้ ต่อให้ไม่ใช้กระบี่นิลสวรรค์ เขาก็จัดการตัวตนที่อยู่ใต้ขอบเขตเซียนได้อย่างง่ายดาย!

ไม่นานสตรีดังกล่าวก็กลับออกมาอีกครั้ง โดยมีชายชราติดตามมาด้วย

ชายชรามาในชุดคลุมสีขาว ท่วงท่าสงบแลดูน่าเกรงขาม

ทุกย่ำก้าวแลดูกลมกลืนไปกับธรรมชาติโดยรอบ

นอกจากนี้ยังให้แรงกดดันประการหนึ่งต่อต้วนหลิงเทียน

‘ขอบเขตเซียนงั้นเหรอ…’

ทันทีที่เห็นชายชราที่มาพร้อมสตรีน่าดู ต้วนหลิงเทียนก็บอกได้ทันทีว่าอีกฝ่ายสมควรบรรลุขอบเขตเซียนแล้ว ยังอดไม่ได้ที่จะแปลกใจเล็กน้อย

ที่นี่ดูเหมือนจะเป็นบ้านที่คุณชายใหญ่ตระกูลซือถูพักรักษาตัว…

กลับมีขอบเขตเซียน?

อย่างน้อยๆในขุมพลังชั้น 7 ขอบเขตเซียนก็มีอยู่น้อยคนนัก ทำให้ต้วนหลิงเทียนอดประหลาดใจไม่ได้ที่เห็นตัวตนระดับนี้มาทำหน้าที่เฝ้าไข้อะไรแบบนี้

“นี่คือท่านผู้อาวุโสโฮ่ว”

สตรีงามที่เดินนำชายชรามากล่าวแนะนำชายชราให้ต้วนหลิงเทียน

“อาวุโสโฮ่ว”

ต้วนหลิงเทียนพยักหน้าให้ชายชราพร้อมกล่าวทักทาย

“อาวุโสโฮ่วเป็นอาวุโสระดับสูงของตระกูลซือถูเรา! เช่นนั้นเจ้าโปรดให้ความเคารพด้วย!!”

ชายชรายังไม่ทันได้ตอบคำอะไร กลับเป็นสตรีผู้ดูแลกล่าวส่งเสียงผ่านปราณแท้ออกมาก่อน ท่าทางน้ำเสียงยังเผยความไม่พอใจออกมา

“ผู้ดูแลฝูเจ้าไม่คิดว่าเจ้าจะมากเรื่องไปหน่อยเหรอ จุดประสงค์การมาของข้าคือช่วยคุณชายตระกูลซือถูของเจ้า เป็นอาวุโสระดับสูงแล้วจะอย่างไร หรือเจ้าจะให้ข้าก้มกราบคารวะเลยหรือไม่?”

ต้วนหลิงเทียนมองสตรีด้วยสายตาเฉยเมยกล่าวถามออกมาด้วยน้ำเสียงประชด

“เจ้า!”

เห็นได้ชัดว่าสตรีงามไม่คิดเลยว่าต้วนหลิงเทียนจะกล้าพูดออกมาตรงๆแบบนี้ ใบหน้าของนางมืดดำลงทันใด แววตายังเผยความดุร้ายออกมาทันที

“อะไร? ข้าพูดอะไรผิดไปงั้นเหรอ?”

ต้วนหลิงเทียนกล่าวเย้ย

ทันทีที่เขาตัดสินใจมายังตระกูลซือถู เขาก็ตัดสินใจไว้แล้วว่าจะรักษาการวางตัวเป็นอย่างดี เพื่อให้รู้ว่าเขาเป็นคนสำคัญ และมีศักดิ์ศรี!

ด้วยพลังฝีมือและความมั่นใจรวมถึงความสามารถของเขา ย่อมมีคุณสมบัติวางตัวแบบนี้ต่อตระกูลซือถู!

ขณะเดียวกันต้วนหลิงเทียนก็เลิกแยแสสตรีผู้ดูแลสืบไปเพียงหันมองไปทางชายชราด้วยความสนใจ

ตอนนี้ต้วนหลิงเทียนพลันพบว่ามุมปากายชราพลันยกยิ้มมีเลศนัยขึ้นมา!

ไม่ทราบว่าทำไมแต่พอเห็นรอยยิ้มดังกล่าว ต้วนหลิงเทียนพลันตื่นตัวขึ้นมาทันที

ปง!

ทันใดนั้นเสียงสนั่นปานหินระเบิดพลันปะทุออก! ต้วนหลิงเทียนสัมผัสได้ถึงสายลมแรงหอบหนึ่งสาดมาทางเขา!!

ยังมีกลิ่นหอมโชยมาพร้อมกับสายลมแรงดังกล่าว!

กลิ่นหอมนี้ไม่ใช่อะไรที่ไม่คุ้นสำหรับต้วนหลิงเทียน เป็นน้ำหอมที่ผู้ดูแลฝูใช้! อีกฝ่ายพุ่งปราดออกมาจากข้างกายชายชรา แถมลงมือต่อเขาเสียอย่างนั้น!

การลงมือของผู้ดูแลฝูทำให้ต้วนหลิงเทียนประหลาดใจเล็กน้อย

อย่างไรก็ตามต้วนหลิงเทียนไม่ใช่พลับสุกอ่อนนุ่มที่ใครคิดจะบีบเล่นก็ทำได้! แขนขวาเขาไหววูบ ปราณแท้พวยพุ่งออกมาฉับไวไหลผ่านชีพจรเซียน 99 สาย ควบรวมสู่หมัด ก่อนที่จะง้างชกสวนออกไป!

ฝ่ามือของผู้ดูแลฝูมาได้รุนแรงไม่น้อย! สภาวะยังประหนึ่งพัดใบลานอัดเขื่องหมายฟาดต้วนหลิงเทียนให้ปลิดปลิว!!

หากแต่ต้วนหลิงเทียนก็ยิงหมัดออกไปหมายปะทะรับฝ่ามือดังกล่าวโดยไร้ความหวั่นหวาดอะไร

ทันใดนั้นหมัดฝ่ามือก็ปะทะกันอย่างจัง!

เปรี๊ยงงง!!

เสียงสนั่นลั่นดังปานฟ้าร้อง! พลังจากหมัดต้วนหลิงเทียนกับพลังจากฝ่ามือของผู้ดูแลฝูระเบิดออกอย่างแรง!!

การประมือครั้งนี้ ไร้วรยุทธ์เซียน ทั้งไร้ลูกเล่นใดๆของตัวตนในด่านสู่เซียนทั้งหมด เพียงปราณแท้ก็เท่านั้น ไม่ต้องใช้เขตแดนอะไรให้วุ่นวาย!

แน่นอนสำหรับต้วนหลิงเทียนมันไม่ใช่แค่ปราณแท้…ยังเป็นพลังดิบเถื่อนจากร่างกาย!

เพราะหลังจากต้วนหลิงเทียนทะลวงมาสู่เซียนขั้นยิ่งใหญ่ ร่างกายของเขาก็ทวีความแข็งแกร่งขึ้นไปอีกขั้นอย่างน่ากลัว!!

แน่นอนว่าต้วนหลิงเทียนที่พึ่งทะลวงมาถึงสู่เซียนขั้นยิ่งใหญ่ ย่อมไม่อาจเอาชนะนางได้ในแง่ของปริมาณปราณแท้

และถึงเขาจะมีชีพจรเซียน 99 สาย หากแต่เขาเป็นฝ่ายลงมือทีหลัง จึงไม่ได้มีความได้เปรียบเรื่องจ่ายส่งพลังงานฉับไวอะไร

เช่นนั้นแล้วในแง่พลังทำลายจากปราณแท้คราวนี้เขาจึงไม่ได้มีเปรียบอะไรนาง..

มวลอากาศ ณ จุดที่ฝ่ามือหมัดปะทะเริ่มเบิดเบือน หากแต่ต้วนหลิงเทียนยังยืนนิ่งหน้าไม่เปลี่ยนสี!

ตรงกันข้าม ผู้ดูแลฝูที่ลงมือออกมาด้วยความมั่นใจกลับกลายเป็นสีหน้าบิดเบี้ยว สุดท้ายก็ถูกพลังดิบเถื่อนอันร้ายกาจซัดทำลายจนพลังฝ่ามือสิ้นสูญ!

จากนั้นร่างงามก็กระเด็นถอยหลังปลิดปลิวไปไม่เป็นท่า แม้จะไม่ล้มหงายหลังอะไร แต่ทว่าก็เซถลาไปแทบยืนไม่อยู่!

แถมนี่ยังเป็นเพราะต้วนหลิงเทียนมีเมตตาเบามือให้นางกว่าครึ่ง!

หาไม่แล้วสภาพของผู้ดูแลฝูน่ากลัวว่าอย่างดีคงได้นอนหยอดน้ำข้าวต้มเป็นเดือน อย่างร้ายอาจร่างระเบิดแหลกเหลวตายตก!

“ข้าจะเข้าไปได้รึยัง?”

หลังจากซัดผู้ดูแลฝูจนปลิดปลิวต้วนหลิงเทียนก็ไม่ได้เหลียวแลนางอีกเลย เพียงหันไปกล่าวถามชายชราด้วยแววตาเฉยเมย

ไม่ต้องเดาเขาก็พอทราบได้ว่าสมควรเป็นชายชราสั่งนางให้ลงมือทดสอบเขา!

หาไม่แล้วอยู่ต่อหน้าชายชราเช่นนี้ ต่อให้เป็นผู้ดูแลฝูที่หัวร้อนปานใด นางย่อมไม่กล้าลงมือส่งเดช

“ย่อมเข้ามาได้”

หลังได้ยินวาจาเฉยเมยของต้วนหลิงเทียน ซือถูโฮ่ว ก็พยักหน้ารับด้วยรอยยิ้มพร้อมผายมือเชื้อเชิญ

ต้วนหลิงเทียนไม่ได้กล่าวคำใด เพียงก้าวเดินออกไปตามที่อีกฝ่ายผายมือ

ขณะเดียวกันซือถูโฮ่วที่เตรียมเดินนำต้วนหลิงเทียนไป ก็หันไปมองสตรีผู้ดูแลอีกครั้ง “หมดหน้าที่ของเจ้าแล้ว…เจ้าไปได้”

“ค่ะท่าน”

ผู้ดูแลฝูรับคำด้วยเคารพ

อย่างไรก็ตามก่อนที่นางจะจากไปนางก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมองแผ่นหลังของต้วนหลิงเทียนด้วยสายตายำเกรง

‘ข้ามั่นใจว่าเขายังมิได้บรรลุขอบเขตเซียน…ทว่าพลังฝีมือกลับอยู่เหนือข้าไปมาก! หรือเขาจะเป็นยอดฝีมือในรายนามนภากัน?’

ทันทีที่คิดถึงเรื่องนี้ ลูกตาของผู้ดูแลฝูก็ส่องสว่างขึ้นมาทันที

รายนามนภานั้น คือการจัดอันดับพลังฝีมือในดินแดนเทพยุทธ์เซียนเต๋าอย่างหนึ่ง โดยทั่วไปแล้วผู้ที่รับผิดชอบในการดูแลเรื่องนี้จะเป็นขุมพลังชั้น 5

กล่าวง่ายๆว รายนามนภาคือการจัดอันดับยอดฝีมือในเขตการปกครองของขุมพลังชั้น 5!

และรายนามนภานี้ก็จัดอันดับพลังฝีมือในขอบเขตสู่เซียน!

ในรายนามนภานั้นจะมีอยู่ด้วยกันทั้งสิ้น 100 รายชื่อ นี่คือเหล่ายอดฝีมือที่แข็งแกร่งที่สุดในขอบเขตสู่เซียน และอีกแค่ไม่กี่ก้าวจะบรรลุขอบเขตเซียน!

ว่ากันว่าผู้ที่ติดอันดับในรายนามนภานั้น ต่อให้อ่อนด้อยที่สุด ก็มีพลังฝีมือทัดเทียมกับครึ่งก้าวเซียนทั่วๆไป 3 คนกลุ้มรุม!

หากต้วนหลิงเทียนทราบถึงการมีอยู่ของรายนามนภา เขาคงอดไม่ได้ที่จะแปลกใจ เพราะมันละม้ายคล้ายเหมือนกับรายนามปฐพีของเขตปกครอง 9 พันธมิตรไม่มีผิด แตกต่างกันก็แค่รายนามปฐพีจัดอันดับยอดฝีมือในขอบเขตหลุดพ้นมนุษย์ ส่วนรายนามนภาจัดอันดับยอดฝีมือในขอบเขตสู่เซียน

อันที่จริงแล้วรายนามปฐพีของเขตปกครอง 9 พันธมิตรก็ทำเลียนแบบรายนามนภานี้นี่เอง…

มีเขตปกครองที่เกิดจากขุมพลังรวมตัวกันอย่าง 9 พันธมิตรมากมาย

หากทว่าในดินแดนเทพยุทธ์เซียนเต๋า มีเขตปกครองของขุมพลังชั้น 5 อยู่แค่หลักสิบเท่านั้น

ทำให้แม้ขุมพลังชั้น 5 บางกลุ่มจะร่วมมือกันสร้างรายนามนภาแต่มันก็มีรายนามนภาไม่กี่ชุดเท่านั้น กลับกันรายนามปฐพีนั้นกลับมีแทบนับไม่ถ้วน

เช่นนั้นผู้ที่สามารถติดอันดับในรายนามนภาได้ จึงนับว่าเป็นสุดยอดฝีมือตัวจริง!

ด้วยเหตุนี้พอผู้ดูแลฝูสงสัยว่าต้วนหลิงเทียนอาจจะติดอันดับในรายนามนภา ทัศนคติของนางที่มีต่อเขาก็แปรเปลี่ยนไป

กระทั่งพอคิดถึงใบหน้าหล่อเหลาอันแสนเย็นชาและไม่แยแสนาง กับพลังดิบเถื่อนสมชายชาตรีเมื่อครู่ ผู้ดูแลฝูยังอดไม่ได้ที่จะเริ่มรู้สึกร้อนวูบวาบถึงขั้นใบหน้าขึ้นสีระเรื่อ แลดูเหนียมอายคล้ายกุลสตรีในหอน้อยคอยรักไปทันตา…

ต้วนหลิงเทียนแน่นอนว่าไม่ได้รู้เรื่องทีท่าของผู้ดูแลฝูที่เปลี่ยนไปเลย

และเป็นธรรมดาที่เขาไม่สนใจจะรู้!

ตอนนี้เขาเดินตามผู้อาวุโสระดับสูงอย่างซือถูโฮ่วเข้าไปในเรือน และไม่นานก็บรรลุถึงห้องนอนแห่งหนึ่ง แม้ห้องนอนนี้จะกว้างใหญ่แต่กลับไร้สิ่งของตกแต่งมากมาย มีเพียงของธรรมดาและลายพู่กันที่คล้ายจะเขียนเองเท่านั้น…

เพียงมองการตกแต่งในห้องนอนที่เรียบง่ายสมถะนี้ ต้วนหลิงเทียนก็บังเกิดความรู้สึกประทับใจคุณชายใหญ่ตระกูลซือถูเพิ่มขึ้นมาหลายส่วน

และตอนนี้เองต้วนหลิงเทียนก็ได้เห็นร่างชายหนุ่มคนหนึ่งนอนอยู่บนเตียง เป็นคุณชายใหญ่ตระกูลซือถู

คุณชายใหญ่ตระกูลซือถูแม้จะแลดูอิดโรย หากแต่กล่าวไปนับว่าเป็นบุรุษที่หล่อเหลาคนหนึ่ง ตอนนี้ใบหน้าอีกฝ่ายซีดเซียวคล้ายกระดาษ หว่างคิ้วยังปรากฏปานสีดำคล้ายแมงมุมตัวเขื่องเกาะอยู่!

เมื่อต้วนหลิงเทียนเข้ามา คุณชายใหญ่ตระกูลซือถูก็คล้ายสัมผัสได้ถึงการมา มันพยายามฝืนลุกขึ้นนั่งอย่างยากลำบาก เผยให้ทราบว่าตอนนี้มันอ่อนแรงเพียงใด มองไปคล้ายคนธรรมดาที่กำลังป่วยหนักแม้แต่น้อย

“ท่านปู่โฮ่ว”

มันทักทายซือถูโฮ่วก่อน หลังจากนั้นค่อยมองมาทางต้วนหลิงเทียน กล่าวถามออกมาด้วยริมฝีปากที่แห้งแตก “แล้วคุณชายท่านนี้…”

“คุณชายท่านนี้มาดูอาการเจ้า”

ซือถูโฮ่วคล้ายจะมีสัมพันธ์ไม่ธรรมดากับคุณชายใหญ่ตระกูลซือถู เพราะแววตาของมันกลับอ่อนโยนลงหลายส่วนขณะกล่าววาจากับอีกฝ่าย

“ข้ายอมแพ้ไปแล้ว ไฉนพวกท่านถึงได้…”

คุณชายใหญ่ตระกูลซือถูกล่าวออกมาพร้อมทอดถอนใจ

“หากยังไม่จบสิ้น! ก็อย่าได้ยอมแพ้!!”

ซือถูโฮ่วกล่าวออกด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“เอาล่ะ”

คุณชายใหญ่ตระกูลซือถูพยักหน้ารับ ก่อนที่จะมองต้วนหลิงเทียนด้วยรอยยิ้มฝืนๆ “รบกวนท่านแล้ว…”

 

 

 

ตอนที่ 1568

 

มือที่มองไม่เห็น!

 

ทัศนคติของคุณชายใหญ่ตระกูลซือถู ซือถูหัง นับว่าประทับใจต้วนหลิงเทียนไม่น้อย

 

และทันทีที่ต้วนหลิงเทียนแลเห็นปานรูปแมงมุมดำบนหว่างคิ้วของอีกฝ่าย เขาก็มั่นใจเกินกว่า 9 ส่วนว่านี้สมควรเป็นอาคมมาร แมงมุมหยิน ที่เขาคาดไว้จริงๆ!

 

แน่นอนว่าเขาไม่กล้ามั่นใจเต็มสิบส่วนหากยังไม่ได้ใช้พลังวิญญาณตรวจสอบให้รู้ชัด

 

“ผ่อนคลายเถอะ…”

 

ต้วนหลิงเทียนกล่าวกับซือถูหังด้วยเสียงอ่อน ให้ความรู้สึกเสมือนสายลมในฤดูใบไม้ผลิ

 

และทันทีที่ซือถูหังไม่เคร่งเครียดต่อต้านอะไร พลังวิญญาณของต้วนหลิงเทียนพลันแผ่พุ่งออกไปเข้าสู่หว่างคิ้วของซือถูหังทันที กล่าวให้ชัดคือพุ่งเข้าไปยังปานสีดำรูปแมงมุมที่หว่างคิ้วอีกฝ่าย!

 

“อ๊าค!!”

 

ทันทีที่พลังวิญญาณต้วนหลิงเทียนแผ่พุ่งเข้าไปยังปานรูปแมงมุมดำ ซือถูหังพลันกรีดร้องออกมาทั้งทรุดลงไปนอนทันที!

 

“เจ้าทำอะไร!?!”

 

เห็นฉากนี้ซือถูโฮ่วที่อยู่ด้านข้างถึงกับอดรนทนไม่ไหว สีหน้ามันเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม เร่งจับจ้องต้วนหลิงเทียนตาขวาง

 

อย่างไรก็ตามต้วนหลิงเทียนไม่ได้แยแสอะไรมัน

 

กลับเผยรอยยิ้มมั่นใจขึ้นที่มุมปากบางๆแทน

 

รอยยิ้มนี้ของต้วนหลิงเทียน ย่อมเข้าสู่สายตาของซือถูโฮ่วเป็นธรรมดา ทำให้มันรู้สึกชะงักไปทันที ‘เขาช่วยหังเอ้อได้จริงๆหรือ…’

 

ตั้งแต่ตอนแรกที่เห็นอีกฝ่ายกระทั่งสยบผู้ดูแลฝู มาตอนนี้ต้วนหลิงเทียนกลับยิ้มด้วยความมั่นใจแม้จะเห็นอาการป่วยของซือถูหัง…ทำให้ซือถูโฮ่วยิ่งมายิ่งมองชายหนุ่มชุดม่วงผู้นี้ไม่ออก ถึงแม้พลังฝีมือของอีกฝ่ายจะไม่ใช่ขอบเขตเซียนหากแต่กลับเต็มไปด้วยความลึกลับ…

 

“เจ้ามีหนทางแล้วหรือ?”

 

สูดลมหายใจเข้าลึกๆเฮือกหนึ่ง ซือถูโฮ่วพลันกล่าวถามออกมาเสียงเข้ม

 

อย่างไรก็ตามต้วนหลิงเทียนยังคงไม่สนใจซือถูโฮ่ว เพียงเอื้อมมือขวาออกไป แล้วใช้นิ้วโป้งกดลงไปยังปานรูปแมงมุมดำที่หว่างคิ้วของซือถูหัง

 

พริบตาต่อมาก็เห็นได้ชัดว่าปานรูปแมงมุมดังกล่าวมันจางลงไปเล็กน้อย!

 

ถึงแม้ว่ามันจะจางลงแค่เพียงเล็กน้อย แต่ซือถูโฮ่วที่จับจ้องมองทุกการกระทำของต้วนหลิงเทียนอย่างไม่วางตาย่อมแลเห็นได้ชัดเจน!

 

ตอนนี้ต้วนหลิงเทียนไม่จำเป็นต้องตอบ มันก็ได้รับคำตอบที่ต้องการแล้ว รอยยิ้มพลันคลี่กางออกมาบนใบหน้าทันที ยังเป็นรอยยิ้มยินดีที่มาจากก้นบึ้งของใจ!

 

“อา…”

 

เมื่อต้วนหลิงเทียนถอนมือออกมา ซือถูหังก็ตื่นขึ้นมาทันที สีหน้ายังแลดูดีขึ้นเล็กน้อย

 

“เกิดอันใดขึ้นกัน…ไฉนตอนนี้ข้ารู้สึกดีขึ้นแบบนี้?”

 

ซือถูหังกล่าวออกด้วยความแปลกใจ

 

ครู่ต่อมาคล้ายมันนึกอะไรออก เร่งหันไปมองต้วนหลิงเทียนด้วยความตกตะลึงทันที “เป็น…ฝีมือท่าน?”

 

“แล้วยังจะมีใครได้ล่ะ?”

 

ต้วนหลิงเทียนรู้ดีว่าตอนนี้ซือถูหังคิดอะไรอยู่ เขากล่าวถามออกมาด้วยรอยยิ้มบางๆ “ข้าพอจะรู้แล้วว่าเจ้าโดนอะไรมา…แถมไม่ใช่เรื่องยากที่จะช่วยเจ้าสลาย อาคมมาร ที่เจ้าโดน.. แต่เจ้าต้องเตรียมวัตถุดิบบางอย่างให้ข้า สำหรับตระกูลซือถูแล้วคงหาพวกมันได้ไม่ยาก”

 

เพียงวาจาครึ่งประโยคแรกของต้วนหลิงเทียนซือถูหังก็อื้ออึงไปแล้ว แทบไม่ได้ฟังท้ายๆเลย

 

ถึงแม้มันจะยังไม่รู้ว่า ‘อาคมมาร’ คืออะไร แต่มันมั่นใจว่าสมควรเป็นอะไรที่ทำให้มันกลับกลายเป็นแบบนี้

 

ทว่าเรื่องที่สำคัญที่สุดคือ ชายหนุ่มชุดม่วงเบื้องหน้ากลับบอกว่าสามารถรักษามันได้?!

 

นี่มัน…

 

จังหวะนี้ซือถูหังรู้สึกเสมือนกำลังจะได้หลุดพ้นออกจากขุมนรกขึ้นสู่สวรรค์!

 

ต้องทราบด้วยว่าความทรมานเจียนตายได้เคี่ยวกรำจิตใจมันจนอ่อนล้า และไม่เหลือความหวังอะไรแล้ว

 

อย่างไรก็ตามมันกลับไม่คิดไม่ฝันเลย ว่าขนาดปรมาจารยเซียนหลอมโอสถระดับ 4 และปรมาจารย์จารึกเซียนระดับ 4 ดาวมากมายล้วนจนปัญญาและกล่าวบอกว่ามันอาจอยู่ได้ไม่พ้นสิ้นเดือนนี้! ทว่าชายหนุ่มผู้นี้กลับสามารถมอบแสงแห่งความหวังให้มัน!!

 

อรุณรุ่งแห่งความหวังนี้ สลายหมอกควันมืดมัวในใจมันทันใด!

 

ใครจะอยากตายหากสามารถมีชีวิตอยู่ต่อได้?

 

นับประสาอะไรกับอยู่ในสภาพไม่ยินยอม!

 

“เจ้าหนุ่ม…อาคมมารคืออันใดหรือ”

 

ตอนนี้เองซือถูโฮ่วที่อยู่ข้างๆอดไม่ได้ที่จะกล่าวถามออกมา

 

“อาคมมารมันก็เป็นอาคมเซียนประเภทหนึ่ง…แต่ไม่เหมือนอาคมเซียนทั่วไป มันเป็นอาคมเซียนที่จารึกขึ้นมาเพื่อส่งผลร้ายต่อผู้อื่น…นอกจากนี้มันยังเป็นอาคมเซียนประเภทใช้ได้ครั้งเดียวแล้วหายไป คล้ายๆกับยันต์เต๋า”

 

ต้วนหลิงเทียนกล่าวออกตามตรง

 

“มีอาคมเซียนพรรค์นี้อยู่ด้วย!?”

 

ซือถูโฮ่วอดไม่ได้ที่จะตกใจเมื่อได้ยิน “ข้าพึ่งเคยได้ยินเป็นครั้งแรก!”

 

“แล้วไฉนเสี่ยวหังถึงได้โดนอาคมมารนี้เล่า!?”

 

ซือถือโฮ่วเร่งกล่าวถามออกมาด้วยความสงสัย

 

“อาคมมารในเมื่อมันเป็นอาคมเซียนประเภทหนึ่ง เช่นนั้นมันก็ต้องมีการจารึก…โดยมากแล้วมันจะถูกจารึกไว้ในศาสตราหรือสิ่งของที่ต้องใช้ อีกทั้งยังสามารถผสานเข้ากับอาคมเซียนทั่วไปได้อย่างไร้ร่องรอย ยากที่คนทั่วไปจะสังเกตเห็น เมื่อมีคนสัมผัสกับศาสตราเซียนที่จารึกอาคมมารเอาไว้ เมื่อเปิดใช้อาคมเซียนในศาสตราดังกล่าวก็จะกระตุ้นอาคมมารให้ทำงาน และมันจะเริ่มแทรกซึมทำร้ายตัวผู้ใช้ทันที”

 

ต้วนหลิงเทียนกล่าวออกชัดถ้อยชัดคำ

 

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เขารู้จากหยกบันทึกข้อมูลที่มีเคล็ดวิชาจารึกพิสดาร

 

อย่างไรก็ตามข้อมูลที่บันทึกไว้ในแผ่นหยกมีเพียงข้อมูลและวิธีทำลายอาคมมารเท่านั้น ไม่มีวิธีจารึกอาคมมารแต่อย่างใด

 

นอกจากนั้นอาคมมารที่ถูกบันทึกไว้ในหยกดังกล่าวก็เป็นอาคมมารเบื้องต้น แม้จะมีมากมายหลายอาคมหากแต่ก็นับเป็นอาคมมารทั่วๆไป

 

อาคมมารแมงมุมหยินที่ซือถูโหวโดนนั้นเป็นอาคมมารแมงมุมหยินระดับ 2 ดาว ซึ่งถือว่าไม่ได้ร้ายกาจและซับซ้อนอะไรมากมาย

 

“ศาสตราเซียน?”

 

ได้ยินวาจานี้ของต้วนหลิงเทียน ซือถูโฮ่วกับซือถูหังหันหน้ามามองสบตากันทันที และต่างเห็นถึงแววตาเหลือเชื่อของกันและกัน

 

“ข้าได้ยินมาว่า คุณชายซือถูเป็นแบบนี้หลังจากได้รับศาสตราเซียนพระราชทาน?”

 

ต้วนหลิงเทียนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งค่อยกล่าวถามออกไป

 

ซือถูโฮ่วเงียบไปทันใด

 

“ไม่มีทางเป็นท่านลุงไปได้!”

 

ซือถูหังส่ายหัวไปมา กล่าวออกด้วยความมั่นใจถึงที่สุด

 

ท่านลุงที่มันกล่าวนั้น แน่นอนว่าคือฮ่องเต้ฝูเฟิง!

 

“เจ้าเอาศาสตราเซียนนั่นออกมาให้ข้าดูหน่อยได้ไหม?”

 

ต้วนหลิงเทียนกล่าวถามซือถูหัง

 

ถึงแม้ต้วนหลิงเทียนจะยังรักษามันไม่หาย แต่ก็เป็นเรื่องจริงที่อาการของมันดีขึ้นทันตาเห็น ซือถูหังจึงไม่คิดปฏิเสธ ทั้งยังมองต้วนหลิงเทียนเสมือนฟางเส้นสุดท้ายของมัน รีบให้ความร่วมมือแต่โดยดี

 

“นี่ท่าน”

 

ยกมือขึ้นเบาๆ ปรากฏหอกยาว 7 ฉื่อจากความว่าง ยื่นส่งให้ต้วนหลิงเทียน

 

เมื่อรับหอกดังกล่าวมาต้วนหลิงเทียนก็สัมผัสได้ถึงความไม่ธรรมดาของวัตถุดิบที่ใช้หลอมหอกเล่มนี้ทันที

 

ตัวหอกมีไอเย็นเสียดกระดูกนัก เพียงจับก็รู้สึกเสมือนถูกไอเย็นชำแรก

 

หากแต่ต้วนหลิงเทียนไม่ได้สนใจอะไร สองตาเขาสังเกตเห็นอาคมเซียน 3 อาคมที่จารึกไว้บนด้ามหอกทันที

 

เขาสามารถจดจำอาคมเซียนทั้ง 3 ได้ ต่างเป็นอาคมเซียนระดับ 3 ดาวทั้งสิ้น

 

จากที่เขารู้มาหอกนี้สมควรมีอาคมเซียนระดับ 4 อยู่ด้วย และเนื่องจากไม่ได้อยู่ที่ด้ามเช่นนั้นก็ต้องเป็นปลายหอก

 

แน่นอนว่าต้วนหลิงเทียนย่อมพึ่งเคยเห็นอาคมเซียนระดับ 4 ดาวเป็นครั้งแรก เพราะตั้งแต่มายังดินแดนเทพยุทธ์เซียนเต๋า นี่ก็เป็นครั้งแรกเลยจริงๆที่เขาเห็นอาคมเซียนระดับ 4 ดาว…

 

อาคมเซียนระดับ 4 ดาวกระทั่งศิษย์พี่ของเขาอย่างป๋ายลี่หงยังไม่มีสามารถจารึก!

 

แน่นอนว่านี่ไม่ใช่เพราะความรู้ของศิษย์พี่อ่อนด้อยอะไร หากแต่ด่านพลังฝึกปรือไม่สูงพอจะจารึกอาคมเซียนระดับ 4!

 

ตราบใดที่ศิษย์พี่เขาบุกทะลวงไปถึงขอบเขตเซียน กลายเป็นตัวตนในขอบเขตเซียนได้สำเร็จ พลังวิญญาณก็ต้องเพิ่มพูน ถึงตอนนั้นก็ไม่ยากอะไรที่จะจารึกอาคมเซียนระดับ 4 ดาว!

 

ตราบใดที่พลังฝึกปรือถึง ศิษย์พี่เขาย่อมกลายเป็นปรมาจารย์จารึกเซียนระดับ 4 ดาวได้ทันที!

 

“พบเบาะแสอันใดหรือไม่?”

 

ซือถูหังอดไม่ได้ที่จะกล่าวถามออกมา

 

อย่างไรก็ตามต้วนหลิงเทียนยังไม่ได้ตอบคำ ความสนใจของเขายังอยู่ที่อาคมเซียนระดับ 4 ดาวที่ปลายหอก

 

อาคมเซียนระดับ 4 ดาวนี้มีไว้ทำอะไร ต้วนหลิงเทียนก็ยังไม่สามารถบอกได้

 

ผ่านไปครู่หนึ่งหลังจากการสังเกตรายละเอียดต่างๆบนรอยจารึก พลังวิญญาณเขาก็สัมผัสได้ถึงร่องรอยบางอย่างที่หลงเหลือไว้จางๆในลวดลายและอักขระจารึกของอาคมเซียนระดับ 4 ดาวดังกล่าว…

 

“เป็นอาคมมารจริงๆ”

 

ไม่ทราบตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่มุมปากของต้วนหลิงเทียนพลันปรากฏรอยยิ้มเย้ยหยันขึ้นมา

 

“เจ้าบอกว่าฮ่องเต้ไม่มีวันทำร้ายเจ้าแน่หรือ?”

 

พอละสายตาออกมาจากหอกต้วนหลิงเทียนก็หันไปถามซือถูหังทันที

 

“ใช่”

 

ซือถูหังพยักหน้าด้วยความมั่นใจ “ไม่ต้องสนใจเรื่องที่ฮ่องเต้เป็นท่านลุงของข้า ด้วยฐานะของท่าน ย่อมมิมีเหตุผลที่จักทำร้ายข้าเช่นนี้…อีกทั้ง…”

 

เมื่อกล่าวถึงจุดนี้ใบหน้าที่ซีดเซียวของซือถูหังก็คล้ายจะขึ้นสีแดงเล็กน้อย ท่าทางของมันแลดูคล้ายสาวน้อยขี้อายอย่างไรชอบกล ถึงขั้นไม่อาจกล่าวให้จบประโยคได้

 

“หากมิเกิดเรื่องร้ายๆอันใดกับเสี่ยวหัง…อีกครึ่งปีหลังจากนี้เสี่ยวหังจักเข้าพิธีวิวาห์กับองค์หญิงชิวหมิง…อีกทั้งนี่ยังเป็นสมรสพระราชทานจากฝ่าบาท”

 

ในขณะที่ต้วนหลิงเทียนขมวดคิ้วเพราะซือถูหังกล่าวไม่จบคำ ซือถูโฮ่วพลันกล่าวต่อออกมาก่อน “องค์หญิงชิวหมิงยังเป็นธิดาเพียงคนเดียวของฝ่าบาท”

 

ทันใดนั้นต้วนหลิงเทียนก็ตระหนักได้

 

เช่นนั้นแล้ว ฮ่องเต้ ก็ไม่มีแรงจูงใจในการทำร้ายคุณชายใหญ่จริงๆ

 

ในฐานะธิดาองค์เดียว ไม่ต้องบอกก็รู้ฝ่าฮ่องเต้ฝูเฟิงจะรักถนอมองค์หญิงขนาดไหน!

 

ย่อมเป็นไปไม่ได้เลยที่จะฆ่าลูกเขยที่กำลังจะแต่งงานกับธิดาของตัวเองแบบนี้!

 

เพราะสุดท้ายแล้วโลกนี้ก็เสมือนประเทศหัวเซี่ยบนโลกเก่าเขาในสมัยโบราณ พิธีวิวาห์ของบุตรีมีความสำคัญอย่างยิ่งยวด เป็นไปไม่ได้ที่จะมาล้อเล่นอะไรแบบนี้!

 

“หากไม่ใช่ฮ่องเต้…ถ้างั้นก็หมายความว่ามีการจารึกอาคมมารหลังจากนั้น”

 

ต้วนหลิงเทียนหันไปมองซือถูหังทั้งกล่าวถามออกมาทันที “หลังจากที่ฮ่องเต้มอบหอกเล่มนี้ให้กับเจ้า มีใครเคยขอยืมมันไปหรือไม่? เพราะหากมีมือมืดคิดจะจารึกอาคมมารลงบนหอกจริงๆ ต่อให้เป็นผู้ฝึกมารที่เป็นปรมาจารย์จารึกเซียนระดับสูง ก็ต้องใช้เวลาทั้งวันทั้งคืนในการจารึกมัน! อาคมมารนั้นต่างจากอาคมเซียนทั่วไป…เพราะมันเป็นอาคมที่ใช้ได้ครั้งเดียวและมีอันตรายสูงกว่า”

 

“ใช่แล้วเสี่ยวหัง เจ้าได้ให้ผู้ใดยืมหอกเล่มนี้ไปหรือไม่?”

 

ซือถูโฮ่วเร่งถามออกมาทันที

 

ก่อนที่ซือถูหังจะกล่าวตอบ ทั้งซือถูโฮ่วกับต้วนหลิงเทียนก็รอจะฟังคำตอบนี้ด้วยความสนใจแล้ว

 

เมื่อได้ยินคำอธิบายของต้วนหลิงเทียนและคำถามของซือถูโฮ่ว สีหน้าของซือถูหังก็เปลี่ยนไปใหญ่หลวง ในแววตาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ ไม่เข้าใจ สุดท้ายก็กลายเป็นคับแค้น

 

“เป็นผู้ใด!?”

 

ลูกตาซือถูโฮ่วเย็นลงทันใดเมื่อเห็นความเปลี่ยนแปลงดังกล่าว ยังถามออกมาเสียงเย็น

 

ตอนนี้เองต้วนหลิงเทียนยังรู้สึกเสมือนอุณหภูมิในห้องลดต่ำลงอย่างฉับพลัน!

 

‘สมแล้วที่เป็นขอบเขตเซียน ยามมีโมโหช่างต่างจากคนธรรมดานัก’

 

ต้วนหลิงเทียนที่ลอบคิดในใจอดไม่ได้ที่จะเดาะลิ้น

 

“ซือถูจั๋ว”

 

ซือถูหังถอนหายใจออกมาเฮือกหนึ่ง

 

“เป็นมันจริงๆ!!”

 

สีหน้าซือถูโฮ่วยิ่งมายิ่งมืดลง “สารเลวนั่นมันกล้าดีอย่างไร! ข้าจะลากคอมันไปโถงคุมกฏเดี๋ยวนี้!!”

 

กล่าวจบซือถูโฮ่วก็เผยท่าทีเดือดดาลยังคล้ายจะเร่งรุดไปทุบตีผู้คน

 

“ท่านปู่ช้าก่อน!”

 

“ช้าก่อน!”

 

เสียงซือถูหังดังขึ้นพร้อมๆกันกับต้วนหลิงเทียน หยุดร่างซือถูโฮ่วเอาไว้ได้ทันท่วงที

 

“หืม?”

 

ซือถูโฮ่วมองซือถูหังด้วยความสงสัย ก่อนจะหันไปมองต้วนหลิงเทียนอย่างสับสน มันไม่รู้ว่าไฉนทั้งคู่ถึงกล่าวหยุดมันออกมาพร้อมเพรียงราวกับนัดกันมาแบบนี้…

 

 

 

ตอนที่ 1569

 

คฤหาสน์หลิ่งหนานหยวน

 

“ท่านปู่ พวกเรามิมีหลักฐานเอาผิดมัน…”

 

ซือถูหังกล่าวออกด้วยรอยยิ้มขื่นขม

 

“มิใช่ว่ามีคุณชายท่านนี้หรอกรึ?”

 

ซือถูโฮ่วกล่าวออกมา ก่อนที่จะหันมองไปยังต้วนหลิงเทียนด้วยแววตาเลื่อมไส เห็นได้ชัดว่าเชื่อถือในความสามารถของต้วนหลิงเทียนแล้ว

 

แน่นอนว่านี่เป็นเพราะต้วนหลิงเทียนพึ่งสร้างปาฏิหาริย์ ฟื้นฟูอาการซือถูหังได้ทันตาเห็น ซึ่งเรื่องนี้เป็นอะไรที่กระทั่งปรมาจารย์เซียนหลอมโอสถระดับ 4 ดาว ปรมาจารย์จารึกเซียนระดับ 4 ดาว และแม้แต่ปรมาจารย์แพทย์ที่เป็นหมอหลวงยังไม่อาจกระทำได้สำเร็จ!!

 

“จากที่คุณชายท่านนี้กล่าวบอก อาคมมาร ที่ว่ามันไร้ร่องรอยยากแยกแยะ…การที่คุณชายท่านนี้สามารถค้นพบอาคมมารได้ล้วนเป็นเพราะคุณชายมีความสามารถสูงส่ง…ทว่าคนอื่นไหนเลยจักมีปัญญาค้นพบมันได้?”

 

ซือถูหังเผยความกังวลออกมา

 

“ตราบใดที่คุณชายท่านนี้รักษาเจ้าจนหายดี ยังกล้ามีอ้ายอีตัวใดไม่เชื่อ?!”

 

ซือถูโฮ่วเห็นชัดว่าไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหมใดๆทั้งสิ้น

 

“ถึงแม้ว่าคุณชายท่านนี้จักรักษาข้าได้ แต่เกรงว่าอาศัยเพียงถ้อยคำวาจา ย่อมมิอาจทำให้ผู้ใดเชื่อเรื่องอาคมมารได้ลง…เพราะหากคุณชายท่านนี้มิได้เล่าเรื่องราวของอาคมมารออกมา ข้าเองก็มิรู้ด้วยซ้ำว่าโลกหล้าที่แท้มีอาคมมารอยู่ด้วย แถมซือถูจั๋วมิใช่ตัวโง่งม มันย่อมปัดสวะให้พ้นตัว กระทั่งสามารถรอดพ้นข้อกล่าวหาไปได้แน่…”

 

ซือถูหังกล่าวออกมาอย่างทอดถอนใจ

 

“คุณชายซือถูกล่าวถูกแล้ว พวกเราไม่อาจวู่วาม…หากท่านคิดจะไปจับซือถูจั๋วที่ว่าจริง เรื่องนี้ต้องคิดให้มาก”

 

สุดท้ายต้วนหลิงเทียนก็กล่าวออกมา

 

ถึงแม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าซือถูจั๋วเป็นใคร แต่จากท่าทีของซือถูหังและซือถูโฮ่ว เห็นชัดว่าซือถูจั๋วต้องมีความเกี่ยวข้องกับซือถูหังในฐานะคู่แข่งหรืออะไรสักอย่าง

 

“คุณชายท่านนี้กล่าวถูกแล้ว…”

 

ซือถูหังพยักหน้าเห็นด้วยกับต้วนหลิงเทียน มันพยายามกระเสือกกระสนลุกขึ้นมาจากเตียงอย่างยากลำบาก ค่อยประสานมือโค้งคารวะต้วนหลิงเทียนด้วยความขอบคุณ “ขอบคุณท่านปรมาจารย์ที่ช่วยเหลือข้า…หาไม่แล้วน่ากลัวว่าตัวข้าคงมิอาจอยู่พ้นเกินสิ้นเดือน…”

 

ถึงแม้ชายหนุ่มในชุดสีม่วงเบื้องหน้าจะยังไม่ทันรักษามันให้หายดี แต่อาการของมันก็ดีขึ้นทันตาเห็นราวปาฏิหาริย์ ยังเปลี่ยนคำเรียกหาด้วยความยกย่องเลื่อมไส

 

“คุณชายใหญ่ซือถูเกรงใจไปแล้ว”

 

ต้วนหลิงเทียนยิ้มบางๆ

 

“ข้าขอทราบนามสูงส่งของท่านปรมาจารย์ได้หรือไม่?”

 

ซือถูหังกล่าวถามด้วยความสุภาพ

 

“ต้วนหลิงเทียน”

 

ภายใต้สายตาที่จับจ้องมองมาด้วยความสนใจบองซือถูหังกับซือถูโฮ่ว ต้วนหลิงเทียนยิ้มบางๆกล่าวตอบ

 

จนถึงตอนนี้ยิ่งมองเขายิ่งประทับใจในตัวคุณชายใหญ่ผู้นี้นัก

 

ด้วยประสบการณ์ 2 ช่วงชีวิต สายตาในการดูคนของเขาไม่ใช่ต่ำทราม เพียงเห็นกริยาและการกระทำของอีกฝ่าย เขาก็รู้ได้ทันทีว่านี่ไม่ใช่คนรวยรุ่นที่ 2 จำพวกนายน้อยอวดดีนิยมวางอำนาจบาตรใหญ่ หากแต่เป็นสุภาพบุรุษและวิญญูชนอันเที่ยงแท้คนหนึ่ง

 

“เป็นปรมาจารย์ต้วนนี่เอง”

 

อย่างไรก็ตามอาการของซือถูหังก็ไม่ใช่ว่าจะฟื้นฟูดีขึ้นมากมายอะไร หลังยืนได้ไม่นานร่างมันก็ทรุดลงไปนั่งบนเตียงอีกครั้ง

 

“เสี่ยวหังเจ้าพักผ่อนก่อนเถอะ”

 

เห็นดังนั้น ซือถูเร่งวูบร่างมาประคองให้อีกฝ่ายนอนลงทันที

 

“อา”

 

ซือถูหังเชื่อฟังคำ ก่อนที่จะยิ้มให้ต้วนหลิงเทียนด้วยความขอบคุณอีกครั้ง สองตาปิดลงพักผ่อน…

 

ขณะเดียวกันต้วนหลิงเทียนก็รู้งาน เมื่อเห็นซือถูโฮ่วเดินออกไป เขาก็เดินตามไปเพื่อให้ซือถูหังได้พักผ่อนดีๆ

 

“ปรมาจารย์ต้วนข้าต้องขออภัยกริยาไม่เหมาะสมและความหยาบคายที่ตัวข้ากระทำลงไปก่อนหน้านี้ด้วย…”

 

ทันทีที่ออกมาจากห้องของซือถูหัง ซือถูโฮ่วก็ประสานมือกล่าวขอขมาต้วนหลิงเทียนออกมาด้วยแววตาสำนึกผิดและเสียใจ เห็นได้ชัดว่ามันกล่าวถึงเหตุการณ์ก่อนหน้าที่ลอบสั่งให้ผู้ดูแลฝูทดสอบต้วนหลิงเทียน

 

“อาวุโสโฮ่วอย่าได้คิดมากไป ข้าเข้าใจดีว่าท่านเป็นห่วงคุณชายใหญ่มากเพียงใด”

 

ต้วนหลิงเทียนกล่าว

 

หลังจากได้ยินคำของต้วนหลิงเทียน ซือถูโฮ่วพลันยิ้มออกมาด้วยความดีใจ ทั้งเร่งถามออกมาด้วยความสนใจทันที “ปรมาจารย์ต้วน ท่านใช่ยอดฝีมือในรายนามนภาหรือไม่?”

 

“ยอดฝีมือในรายนามนภา?”

 

เมื่อเห็นซือถูโฮ่วมองถามมาตาเป็นประกายด้วยความคาดหวัง ต้วนหลิงเทียนอดไม่ได้ที่จะสับสน “เอ่อ…นั่นมันอะไรเหรอ?”

 

‘รายนามปฐพี’ เขาเคยได้ยินมาก่อน

 

หากแต่ ‘รายนามนภา’ นั่นมันอะไรกัน?

 

“ปรมาจารย์ต้วน…ท่านมิรู้จักรายนามนภาหรือ?”

 

เมื่อเห็นว่าต้วนหลิงเทียนไม่คล้ายแสร้งทำเป็นไม่รู้จริงๆ ซือถูโฮ่วอดไม่ได้ที่จะกล่าวถามออกมาด้วยความประหลาดใจ

 

“ข้าพึ่งเคยได้ยินเป็นครั้งแรกนี่ล่ะ”

 

ต้วนหลิงเทียนกล่าวตอบ “ข้าเคยได้ยินเรื่อง รายนามปฐพี มาก่อน ว่ามันมีไว้จัดอันดับยอดฝีมือในขอบเขตหลุดพ้นมนุษย์”

 

“รายนามปฐพีกับรายนามนภานั้นต่างกันราวฟ้าดิน…ในดินแดนเทพยุทธ์เซียนเต๋า มีรายนามปฐพีมากมายหลายชุดนัก หากแต่มีรายนามนภาเพียงแค่ราวๆ 10 กว่าชุดเท่านั้น”

 

ซือถูโฮ่วส่ายหัวไปมา

 

“ท่านบอกรายละเอียดของมันได้หรือไม่?”

 

หลังได้ยินคำของซือถูโฮ่ว ต้วนหลิงเทียนก็กล่าวถามเพิ่มเติมออกมา เขาเริ่มสนใจรายนามนภาอะไรนี่ขึ้นมาแล้ว

 

จากนั้นภายใต้การกล่าวชี้แนะของซือถูโฮ่ว ต้วนหลิงเทียนก็ได้รับทราบว่ารายนามนภาที่ว่าคืออะไร มันคือสิ่งที่ขุมพลังชั้น 5 ได้จัดสร้างขึ้นภายใต้การปกครอง เป็นการจัดอันดับยอดฝีมือในขอบเขตสู่เซียน ในรายนามได้รวบรวมไว้ซึ่งรายชือของสุดยอดฝีมือขอบเขตสู่เซียน!

 

ประเทศฝูเฟิงแม้จะเป็นขุมพลังชั้น 6 และตั้งตัวเป็นประเทศอิสระ แต่กล่าวไปก็อยู่ภายในเขตอิทธิพลของขุมพลังชั้น 5 อย่างคฤหาสน์หลิ่งหนานหยวน และยังต้องจ่ายส่วยเพื่อตัดปัญหาเช่นกัน

 

ในพื้นที่อิทธิพลของ คฤหาสน์หลิ่งหนานหยวนนั้นมีขุมพลังชั้น 6 ทั้งสิ้น 11 ขุมพลัง และประเทศฝูเฟิงก็เป็น 1 ในนั้น

 

ดังนั้นแล้วยอดฝีมือในรายนามนภาของคฤหาสน์หลิ่งหนานหยวน ก็คือสุดยอดฝีมือขอบเขตสู่เซียนในเขตอิทธิพลของคฤหาสน์หลิ่งหนานหยวน

 

ในบรรดายอดฝีมือขอบเขตสู่เซียนมากมายที่อยู่ในเขตอิทธิพลนี้ มีเพียงคนในประเทศฝูเฟิงแค่ไม่กี่คนเท่านั้นที่ติดอันดับในรายนามนภา

 

“ข้ามิคาดจริงๆว่าอย่างท่านปรมาจารย์ต้วนจักไม่ทราบเรื่องรายนามนภา…ข้าขอถามได้หรือไม่ว่าปรมาจารย์ต้วนมาจากที่ใด?”

 

ซือถูโฮ่วกล่าวถามด้วยความสงสัย

 

“ข้ามาจากเขตปกครองของ 9 พันธมิตรน่ะ”

 

ต้วนหลิงเทียนกล่าวออกไปตามตรง เพราะเดิมทีเขาก็ตั้งใจไว้แต่แรกแล้วว่าจะขอแรงตระกูลซือถูให้ช่วยตามหา พวกป๋ายลี่หง ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องปิดบังอะไร

 

“เขตปกครอง 9 พันธมิตรหรือ?”

 

ซือถูโฮ่ว โค้งคิ้วขึ้น “หากข้าจำมิผิดเขตปกครอง 9 พันธมิต สมควรตั้งอยู่ในพื้นที่ชายขอบดินแดนเทพยุทธ์เซียนเต๋าเรา เลยจากทะเลทรายลงไปตอนใต้…มิคิดเลยว่าสถานที่เช่นนั้นจักเพาะสร้างคนอย่างปรมาจารย์ต้วนขึ้นมาได้”

 

ซือถูโฮ่วถอนหายใจออกมา

 

“อาวุโสโฮ่ว ก่อนหน้าพวกท่านกล่าวถึง ซือถูจั๋ว ข้าสงสัยว่าคนผู้นี้เป็นใครกันเหรอ?”

 

ต้วนหลิงเทียนอยากรู้เรื่องนี้

 

ต้องทราบด้วยว่าคุณชายใหญ่ตระกูลซือถูอย่างซือถูหังนั้น คือว่าที่ผู้นำตระกูลซือถูคนต่อไป…

 

กลับมีบางคนคิดฆ่า!

 

ยิ่งไปกว่านั้นฟังจากแซ่แล้ว สมควรเป็นคนของตระกูลซือถู!

 

“ซือถูจั๋ว ก็นับเป็นคนในตระกูลซือถูของเรา อีกทั้งยังเป็นคุณชายรอง…หากแต่มันก็มิได้มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกับเสี่ยวหัง หากจะไล่ความสัมพันธ์ทางสายเลือดจริงๆ เกรงว่าต้องย้อนไปหลาย 10 ชั่วอายุคน”

 

ซือถูโฮ่วกล่าวออกอย่างไม่รีบไม่ร้อน

 

จากคำพูดของซือถูโฮ่วทำให้ต้วนหลิงเทียนเข้าใจได้ ว่าซือถูจั๋วกับซือถูหังต่างก็เป็นรุ่นเยาว์ในตระกูลซือถู หากแต่ไม่ได้มาจากสายเลือดเดียวกัน

 

“การสืบทอดมรดกและตำแหน่งประมุขของตระกูลซือถูมิได้อิงตามสายเลือด หากแต่คัดเลือกจากคนในรุ่นรองที่มีความสามารถโดดเด่นที่สุด และทำการสนับสนุนอุ้มชูให้กลายเป็นประมุขคนต่อไป ตอนนี้ผู้นำตระกูลซือถูของพวกเราคือบิดาของเสี่ยวหัง…ทว่าด้วยความสามารถ เสี่ยวหังก็เป็นผู้ที่โดดเด่นที่สุด จึงเป็นเหตุผลที่ไฉนถูกตั้งให้เป็นว่าที่ผู้นำรุ่นต่อไป…”

 

ซือถูโฮ่วกล่าวสืบต่อ “อย่างไรก็ตามในชนรุ่นเดียวกันกับเสี่ยวหัง ก็ยังมีผู้ที่โดดเด่นอีกคน…หากเสี่ยวหังมิอาจดำรงตำแหน่งผู้นำได้ มันย่อมเสียบตำแหน่งว่าที่ผู้นำทันที และจักได้เป็นผู้นำคนต่อไปของตระกูล”

 

“คนผู้นั้นก็คือซือถูจั๋ว?”

 

หลังได้ยินเรื่องราวจากปากซือถูโฮ่ว ต้วนหลิงเทียนก็เข้าใจได้ทันทีว่าแรงจูงใจในการฆ่าซือถูหังของซือถูจั๋วคืออะไร…ที่แท้ก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าคิดช่วงชิงตำแหน่งกล่ายเป็นผู้สืบทอดคนต่อไปของตระกูลซือถู

 

เพราะสุดท้ายแล้วตราบใดที่ซือถูหังยังมีลมหายใจ มันก็สิ้นไร้โอกาส…

 

“ใช่!”

 

ลูกตาซือถูโฮ่วทอประกายด้วยแสงเย็นเยียบค่อยกล่าวสืบต่อ “ข้ามิคิดเลยว่ามันจะหาญกล้าขนาดนี้…ถึงขั้นกล้าทำลายกฏของตระกูล!”

 

กฏข้อแรกของตระกูลซือถูก็คือ…ห้ามไม่ให้ลูกหลานในตระกูลเข่นฆ่ากันเองอย่างเด็ดขาด!

 

“ก็นะ…อาคมมาร มันไม่ใช่อะไรที่ผู้คนทั่วไปจะสามารถมองออกได้”

 

ต้วนหลิงเทียนส่ายหัวไปมา

 

“ปรมาจารย์ต้วน ท่านก็พักอยู่ในเรือนของเสี่ยวหังเถอะ…ก่อนอื่นข้าจักรีบไปแจ้งเรื่องนี้ให้ผู้นำตระกูลทราบก่อน ตอนนี้ข้าไม่รบกวนท่านพักผ่อนแล้ว”

 

ซือถูโฮ่วกล่าวกับต้วนหลิงเทียนจบ ก็หันไปสั่งให้หญิงรับใช้ในเรือนมาดูแลต้วนหลิงเทียน ก่อนที่จะจากไป

 

“คุณชายต้วนโปรดตามข้ามาทางนี้”

 

ในฐานะเรือนของคุณชายใหญ่ตระกูลซือถู ย่อมมีสตรีรับใช้อยู่มากมาย เมื่อได้ยินคำสั่งของซือถูโฮ่ว หนึ่งในนั้นก็รีบเข้ามานำพาต้วนหลิงเทียนไปยังห้องพักทันที

 

ห้องพักนั้นแม้จะว่างเปล่า ไร้สิ่งของตกแต่งอะไรมากมาย แต่ก็สะอาดสะอ้านแลดูโล่งสบายน่าอยู่ สมควรมีคนมาปัดกวาดเช็ดถูเป็นประจำ

 

“คุณชายต้วนหากท่านต้องการอันใด ข้าน้อยรอฟังคำสั่งท่านอยู่หน้าประตู”

 

ในขณะที่สตรีรับใช้กล่าวกับต้วนหลิงเทียน นางก็พยายามเล่นหูเล่นตาโปรยเสน่ห์ใส่ต้วนหลิงเทียนเต็มที่ ถึงแม้นางไม่รู้ว่าชายหนุ่มในชุดสีม่วงคนนี้เป็นใคร และจะสามารถรักษาคุณชายใหญ่ได้หรือไม่ แต่อาศัยท่าทีปฏิบัติที่อาวุโสระดับสูงอย่างซือถูโฮ่วมีให้ นางก็ยินดีทอดสะพานเตรียมรับใช้ปรนิบัติเขาด้วยดี…ทุกเรื่อง!

 

หากนางสามารถทำให้ตัวตนเช่นนี้หลงใหลหรือถูกใจได้ ก็เป็นโอกาสที่นางจะได้ท่องทะยานขึ้นฟ้าในคราวเดียว…

 

อนิจจาแม้สตรีรับใช้นางนี้จะแลดูใช้ได้ทั้งทรวดทงองค์เอวเข้ารูปไม่เบา แต่ยังนับว่าห่างไกลจากคู่หมั้นทั้ง 2 ของต้วนหลิงเทียนหลายขุม

 

‘ไม่รู้ว่าตอนนี้ศิษย์พี่กับพวกลุงเฟิ่งไปอยู่ที่ไหน…ข้าหวังว่าทั้งหมดจะเดินทางมายังประเทศฝูเฟิงเช่นกัน’

 

ต้วนหลิงเทียนกล่าวพึมพำในใจ

 

‘ค่อยถามผู้นำตระกูลซือถูดู ว่ามีขุมพลังชั้น 5 ไหนที่มีแซ่หานบ้าง’

 

นี่เป็นเบาะแสเดียวที่ต้วนหลิงเทียนมีเกี่ยวกับภูมิหลังของหานเฉวี่ยไน่

 

ตระกูลของหานเฉวี่ยไน่นั้นเห็นชัดว่าสมควรเป็นตระกูลใหญ่ กระทั่งตระกูลหานโบราณในทวีปเมฆาล่อง ก็ถูกสร้างขึ้นด้วยข้ารับใช้ธรรมดาๆของตระกูลหานที่ออกจากตระกูลไปเมื่อ 10,000 ปีก่อน

 

และเรื่องที่เขาเดาว่าตระกูลของหานเฉวี่ยไน่น่าจะเป็นขุมพลังชั้น 5 ก็มาจากหินเซียนที่นางมอบให้เขา

 

หินเซียนที่นางมอบมา 9 ส่วนเป็นหินเซียนระดับ 5 และ 1 ส่วนเป็นหินเซียนระดับ 4

 

นี่เป็นไปตามเกณฑ์หินเซียนที่จะขุดได้จากสายแร่หินเซียนระดับ 5 ซึ่งมีขุมพลังชั้น 5 ครอบครอง!

 

ต้วนหลิงเทียนนอนคิดเรื่องราวอยู่บนเตียงไม่ได้เข้าไปฝึกฝนในเจดีย์หลิงหลง 7 สมบัติแต่อย่างไร

 

เพราะเขารู้ดีว่าแม้จะเข้าไปฝึกก็ไม่อาจฝึกได้นาน

 

และหลังจากที่นั่งๆนอนคิดเรื่องราวอะไรไปได้ไม่ทันไร ต้วนหลิงเทียนก็ได้ยินเสียงเรียกของสตรีรับใช้หน้าห้อง ว่าผู้นำมารอพบเขาแล้ว

 

ผู้นำ ที่สตรีรับใช้กล่าวรายงานก็ไม่ใช่ใครที่ไหน เป็นผู้นำตระกูลซือถูนั่นเอง

 

ที่ต้วนหลิงเทียนไม่ได้เข้าไปฝึกในเจดีย์หลิงหลง 7 สมบัติก็เพราะรู้ดีว่าผู้นำตระกูลซือถูต้องเร่งรุดมาหาเขาโดยเร็วที่สุดเป็นแน่! เพราะอย่างไรอีกฝ่ายก็เป็นบิดาบังเกิดเกล้าของซือถูหัง เมื่อรู้ว่ามีคนที่จะสามารถช่วยชีวิตลูกชายได้ปรากฏตัวออกมา ไหนเลยยังจะกล้ารอช้าได้?

 

นี่คือความห่วงใยของบุพการี!

 

ไม่มีบิดามารดาคนใดไม่รักลูก!

 

เมื่อก้าวออกมาจากห้องต้วนหลิงเทียนก็ได้เห็นซือถูโฮ่วอีกครั้ง และข้างๆซือถูโฮ่วก็มีร่างที่แลดูไม่ธรรมดามาด้วย อีกฝ่ายเป็นชายวัยกลางคน สูงเท่าค่าเฉลี่ยมาในชุดคลุมสีน้ำเงิน ใบหน้าหล่อได้รูปปานหยกเสลา หว่างคิ้วคมเข้มดั่งดาบ อำนาจบารมีแผ่พุ่งออกมาไม่น้อย

 

เห็นได้ชัดว่าสมควรเป็นผู้นำตระกูลซือถู ซือถูฮ่าว!

 

 

 

ตอนที่ 1570

 

ซือถูจั๋ว

 

“ปรมาจารย์ต้วน”

 

แม้ต้วนหลิงเทียนจะแลดูเยาว์วัย หากแต่ทันทีที่ซือถูฮ่าวผู้นำตระกูลซือถูพบหน้าต้วนหลิงเทียน มันก็ไม่กล้าละเลยอะไร ในน้ำเสียงยังเต็มไปด้วยความชื่นชม

 

ส่วนด้านต้วนหลิงเทียน แว่บแรกที่เห็นซือถูฮ่าว เขาก็รู้ทันทีว่าอีกฝ่ายเป็นตัวตนในขอบเขตเซียน

 

“ผู้นำตระกูลซือถู”

 

ต้วนหลิงเทียนพยักหน้าให้ซือถูฮ่าวเป็นการทักทาย

 

ถึงแม้ซือถูฮ่าวจะเป็นตัวตนในขอบเขตเซียน ทว่ายามเผชิญหน้ากับอีกฝ่ายต้วนหลิงเทียนก็ไม่ได้รู้สึกกดดันอะไรเลย

 

ถึงแม้พลังฝึกปรือเขาจะอยู่ที่ขอบเขตสู่เซียน ทว่าเขาก็เคยสังหารตัวตนในขอบเขตเซียนที่พลังเหนือกว่ามาแล้ว! เช่นนั้นเขาย่อมไม่เสียอาการ หรือโดนข่มขวัญอันใดต่อหน้ายอดฝีมือขอบเขตเซียน!!

 

เมื่อเห็นต้วนหลิงเทียนไม่อ่อนน้อมไม่ถือดีจนเกินงาม ซือถูฮ่าวก็ยิ่งประเมินต้วนหลิงเทียนสูงขึ้นกว่าเดิม

 

ก่อนหน้านี้ตอนมันได้ยินซือถูโฮ่วกล่าวถึงอีกฝ่ายไว้อย่างดี มันยังหลงนึกว่าใช่ซือถูโฮ่วกล่าวเกินจริงไปหรือไม่ ทว่ามาตอนนี้มันรู้แล้วว่าไม่มีเท็จแม้ครึ่งคำ!

 

ชายหนุ่มนาม ต้วนหลิงเทียน ผู้นี้…พิเศษจริงๆ!

 

“ปรมาจารย์ต้วน ข้าได้ยินอาวุโสโฮ่วกล่าวบอกว่า หากท่านคิดกำจัดอาคมมารของบุตรชายข้าท่านจำต้องใช้วัตถุดิบจำนวนมาก…ข้ามิทราบว่าท่านต้องการวัตถุดิบอันใดบ้างหรือ?”

 

ซือถูโฮ่วกล่าวถามออกมาเสียงดังฟังชัด หากแต่ในน้ำเสียงกลับเจือไปด้วยความกังวลระคนตื่นเต้นไว้ไม่น้อย

 

เดิมทีซือถูฮ่าวก็สิ้นหวังด้วยคิดว่าอาการป่วยของบุตรชายมันไร้หนทางรักษาแล้ว! หากทว่าในยามที่สิ้นหวังถึงขีดสุด…อรุณรุ่งแห่งความหวังพลันมาเยือนอย่างไม่ทันให้ตั้งตัว ย่อมทำให้มันรู้สึกท่วมท้นไปด้วยมวลอารมณ์ยากอธิบาย!

 

“ข้าวาดรูปวัตถุดิบ พร้อมทั้งเขียนคำอธิบายประกอบไว้ด้านข้างแล้ว”

 

ต้วนหลิงเทียนส่งมอบม้วนกระดาษม้วนหนึ่งไปให้ซือถูฮ่าว ตอนที่เขานอนเล่นอยู่ในห้องก่อนหน้า เขาก็เจียดเวลาลุกขึ้นมาวาดรูปวัตถุดิบต่างๆเตรียมเอาไว้แล้ว ยังมีคำอธิบายบอกไว้อย่างละเอียด

 

“ปรมาจารย์ต้วน หากข้ารวบรวมวัตถุดิบพวกนี้มาได้ครบแล้ว…ต้องใช้เวลานานเท่าใดท่านถึงจะรักษาหังเอ้อให้หายดีหรือ?”

 

ซือถูฮ่าวรับม้วนกระดาษจากต้วนหลิงเทียนมาคลี่กางชมดูพักหนึ่ง ค่อยม้วนมันแล้วเก็บไว้อย่างดีราวกับสมบัติล้ำค่า หลังจากนั้นมันก็เงยหน้าขึ้นมามองถามต้วนหลิงเทียนด้วยสายตาเปี่ยมความหวัง

 

“หนึ่งเดือน”

 

ต้วนหลิงเทียนตอบคำด้วยความมั่นใจ “ไม่เกินหนึ่งเดือนข้าจะมอบคุณชายใหญ่ตระกูลซือถูที่แข็งแรงสมบูรณ์ให้ท่านผู้นำตระกูล”

 

ไม่เกินหนึ่งเดือน!

 

ได้ยินวาจานี้ของต้วนหลิงเทียน ไม่เพียงซือถูฮ่าว ซือถูโฮ่วเองก็สองตาลุกวาวขึ้นมาทันที!

 

หลังจากนั้นซือถูฮ่าวก็อำลาต้วนหลิงเทียน และรีบร้อนออกไปทันที เห็นชัดว่ามันคิดไปรวบรวมวัตถุดิบมาให้เร็วที่สุด!

 

ก่อนจากไปมันยังกล่าวคำสัญญากับต้วนหลิงเทียนว่าจะมอบยันต์เต๋าระดับ 4 ดาวให้ทันทีที่ซือถูหังหายขาด

 

เรื่องนี้ต้วนหลิงเทียนไม่ได้รีบร้อนอะไร

 

ตระกูลซือถูได้ลั่นวาจาทั้งสาธารณชนก็รับทราบดีอยู่แล้ว คงไม่มีทางทำลายชื่อเสียงตัวเองด้วยการบิดพริ้วคำสัญญาเด็ดขาด

 

ยิ่งไปกว่านั้นก่อนที่จะมายังตระกูลซือถู ต้วนหลิงเทียนก็ได้ยินเรื่องราวมาไม่น้อย ไม่ว่าจะเป็นซือถูหังหรือผู้นำตระกูลซือถู ล้วนเป็นคนดีและผู้คนก็ชื่นชมสรรเสริญกันถ้วนหน้า

 

สิ่งที่ทำให้ต้วนหลิงเทียนแปลกใจอยู่บ้างก็คือ แม้ซือถูฮ่าวจะจากไปแล้วแต่ชายชราอย่างซือถูโฮ่วกลับไม่ได้ไปไหน

 

ทั้งมีห้องว่างหลายห้องในเรือนหลังนี้ ทว่าซือถูโฮ่วกลับเลือกที่จะอยู่ห้องตรงข้ามของต้วนหลิงเทียน คล้ายจะมาอยู่เป็นเพื่อนบ้านเขาเสียอย่างนั้น

 

“ดูเหมือนว่าอาวุโฮ่วจะกลัวว่าข้าจะหนีไปสินะ…”

 

ต้วนหลิงเทียนส่ายหัวไปมาพร้อมยิ้ม

 

ไม่กี่วันหลังจากนั้นซือถูโฮ่วก็ยังคงอยู่ในเรือนที่พักของซือถูหัง กลับกันอีกด้านหนึ่งในเขตตระกูลซือถูกลับมีบรรยากาศอึมครึมขึ้นมา

 

“ปรมาจารย์ต้วนที่ว่ามันอยู่ในเรือนที่พักของซือถูหังมาสองสามวันแล้วงั้นเหรอ? แถมไอเฒ่าซือถูโฮ่วนั่นก็อาศัยอยู่ห้องตรงข้ามอีก?”

 

ชายหนุ่มที่มีสีหน้าอึมครึมคนหนึ่งเดินวนไปวนมาขณะพึมพำกับตัวเองเบาๆ ในแววตาเผยประกายเย็นชาออกมาไม่ขาด

 

“หรือ…ปรมาจารย์ต้วนอะไรนั่น มันจักล้างอาคมมารของซือถูหังได้จริงๆ?”

 

คิดถึงจุดนี้สีหน้าชายหนุ่มที่แลดูอึมครึมก็กลายเป็นเคร่งเครียดขึ้นมาทันที มันเดินไปยังโถงรับแขกที่อยู่ในบ้านของมันทันทีเพื่อพบกับแขกของมันที่พักอยู่ที่นั่น

 

แขกที่ว่าเป็นชายในชุดคลุมลมดำ ใบหน้ายังมีหน้ากากประหลาดแลดูน่ากลัวปานภูตผีสวมใส่ปิดบังหน้าตาเอาไว้

 

“คุณชายจั๋ว…ท่านรีบร้อนมาหาข้าเช่นนี้มีอันใดหรือ?”

 

ชายในหน้ากากกล่าวถามเสียงเรียบ

 

จากคำของชายสวมหน้ากาก เห็นชัดว่าชายหนุ่มที่พึ่งเดินเข้ามาที่แท้คือคุณชายรองตระกูลซือถู ซือถูจั๋ว!

 

“เจ้ามั่นใจแน่หรือ…ว่าอาคมมารของเจ้าจักมิมีผู้ใดทำลายมันได้?”

 

ซือถูจั๋วกล่าวถามเสียงเข้ม

 

“ย่อมแน่!”

 

ชายสวมหน้ากากผีกล่าวออกด้วยน้ำเสียงมั่นใจเต็มสิบส่วน “ถึงแม้อาคมมารของข้าจักมิใช่อาคมระดับสูงอันใด แต่ข้ามั่นใจนักว่าในพื้นที่อิทธิพลของคฤหาสน์หลิ่งหนานหยวน มีผู้ที่สามารถทำลายอาคมมารของข้านับได้ด้วยมือข้างเดียว!”

 

“แล้วเจ้ารู้หรือไม่ว่าไม่กี่วันมานี้ มีคนผู้หนึ่งไปดูอาการซือถูหัง และตอนนี้มันก็พักอยู่ที่เรือนนั่น…แถมไอ้เฒ่าซือถูโฮ่ว ก็เฝ้าอยู่ที่นั่นด้วย!”

 

ซือถูจั๋วกล่าวออกเสียงเครียด “ข้ากลัวว่าปรมาจารย์ต้วนอะไรนั่น มันจักรู้วิธีทำลายอาคมมาร!”

 

“เป็นไปมิได้!”

 

ชายในหน้ากากผีกล่าวยืนยันออกมา

 

“แล้วเจ้าจักอธิบายสถานการณ์ตอนนี้ว่าอย่างไร? หากมันทำอะไรไม่ได้ ใยป่านนี้ยังไม่ออกจากตระกูลซือถูไปอีก?”

 

ซือถูจั๋วกล่าวถาม

 

ชายในหน้ากากผีได้ฟังคำถามนี้ก็นิ่งเงียบไปพักหนึ่ง “เช่นนั้นท่านหาโอกาสไปดูซือถูหังนั่น แล้วข้าจักตามไปด้วย…หากข้าเห็นอาการของซือถูหัง ข้าสามารถบอกได้ทันทีว่ามันมีสามารถทำลายอาคมมารของข้าได้หรือไม่”

 

“ตอนนี้ก็ทำได้แค่เท่านี้วิธีเดียวแล้ว…หากเจ้านั่นมันสามารถทำลายอาคมมารของเจ้าได้จริงๆ ความพยายามของพวกเราครั้งนี้ก็ต้องกลายเป็นไร้ค่า!”

 

สีหน้าซือถูจั๋วยิ่งมายิ่งมืดมน

 

หลังจากนั้น 2 วันซือถูจั๋วก็ไม่อาจสงบใจทนรอได้อีก เมื่อพบว่า ‘แขก’ ยังอยู่ในเรือนของซือถูหัง มันจึงพาชายหน้ากากผีไปเยี่ยมซือถูหังด้วยข้ออ้างคิดไปเยี่ยมเยียน “พี่ใหญ่” ทันที

 

หลังจากเห็นซือถูหัง สีหน้าภายใต้หน้ากากผีก็แปรเปลี่ยนไปทันใด

 

นั่นเพราะมันพบว่าอาการของซือถูหังกลับดีขึ้นแล้วจริงๆ!

 

อีกทั้งพลังของอาคมมารก็จางหายไปมาก!

 

“ที่แท้ปรมาจารย์ต้วนนั่นมันเป็นใครกันแน่ มันกลับทำลายอาคมมารของข้าได้จริงๆ..!!”

 

ชายหน้ากากผีเร่งส่งเสียงผ่านปราณแท้ไปยังซือถูจั๋วทันที เรื่องนี้ทำให้มันตกใจนัก ในแววตายังเผยความเหลือเชื่อออกมาไม่น้อย

 

หากแต่อาการท่าทีภายนอกของมันยังคงสงบอยู่

 

“พี่ใหญ่ดูเหมือนท่านจะดีขึ้นมากแล้ว…ท่านปรมาจารย์ต้วนช่างเป็นผู้เชี่ยวชาญที่ยอดเยี่ยมนัก กระทั่งปรมาจารย์เซียนจารึก 4 ดาวยังมิอาจมีปัญญาทำอันใดได้ ทว่าปรมาจารย์ต้วนกลับสามารถรักษาท่านได้!”

 

ซือถูจั๋วกล่าวกับซือถูหังด้วยรอยยิ้ม ค่อยกล่าวสืบต่อ “พี่ใหญ่หัง ข้าหวังว่าท่านจักรีบหายดีในเร็ววัน เพราะข้ายังมีเรื่องมากมายรอให้ท่านชี้แนะเกี่ยวกับวรยุทธ์เซียนที่ข้าฝึกปรือ”

 

“อืม”

 

ซือถูหังพยักหน้ารับด้วยความเฉยเมย ค่อยกล่าว “เจ้ามีอันใดอีกหรือไม่ หากไม่มีแล้วข้าอยากพักผ่อน”

 

พอตระหนักได้ว่าที่มันต้องเป็นแบบนี้ ทั้งหมดล้วนเป็นเพราะซือถูจั๋ว! ซือถูหังก็ไม่อาจปั้นหน้าแย้มยิ้มอะไรได้อีก แม้จะไม่เผยท่าทีเป็นอริอะไรกัน แต่อารมณ์ของมันก็ไม่ใช่ว่าจะสู้ดีนัก!

 

เพราะมันไม่อาจฝืนทำเป็นปกติยิ้มแย้มให้กับคนที่สามารถซ่อนดาบในรอยยิ้มคิดฆ่ามันเช่นนี้ได้!

 

“เช่นนั้นพี่ใหญ่พักผ่อนก่อนเถอะ ข้าไม่รบกวนท่านแล้ว”

 

คล้ายซือถูจั๋วจะไม่สนใจความเฉยเมยไม่แยแสของซือถูหัง มันยังคงปั้นหน้ายิ้มแย้มกล่าวคำอำลาด้วยท่าทางสุภาพ

 

ทว่าทันทีที่มันเดินออกจากห้อง ก็ปรากฏร่างหนึ่งยืนรออยู่ในล้านว่าง จึงเร่งทักอีกฝ่ายออกไปทันที “อาวุโสโฮ่ว”

 

“คนผู้นี้มาติดตามรับใช้เจ้าตั้งแต่เมื่อใดกัน? แล้วมันเป็นใคร?”

 

ลูกตาซือถูโฮ่วจับจ้องมองเขม็งไปยังชายในหน้ากากผีทันทีอย่างไม่วางตา กล่าวถามออกมาเสียงเย็น

 

“นี่เป็นสหายของข้าที่บังเอิญรู้จักกันตอนออกไปท่องเที่ยวข้างนอกน่ะ”

 

ซือถูจั๋วกล่าวตอบด้วยรอยยิ้ม

 

“หากข้าเข้าใจมิผิด มันเป็นผู้ฝึกมารใช่หรือไม่?”

 

ซือถูโฮ่วมองซือถูจั๋วด้วยสายตาคมกล้า กล่าวจี้ถามออกไปทันที

 

“ผู้ฝึกมาร?”

 

ซือถูจั๋วลอบสะท้านไปเล็กน้อย ค่อยเร่งกล่าวด้วยรอยยิ้ม “อาวุโสโฮ่วท่านล้อข้าเล่นแล้ว…ตระกูลของเรามีกฏห้ามคบค้าสมาคมกับผู้ฝึกมารเด็ดขาด ไหนเลยข้ายังไม่ล่วงรู้ได้ ข้ามิกล้ามีสหายเป็นผู้ฝึกมารหรอก”

 

“เช่นนั้นก็ดี!”

 

ซือถูโฮ่วพยักหน้ารับเบาๆ

 

“จริงสิข้าได้ยินมาว่าที่พี่ใหญ่มีอาการดีวันดีคืนเช่นนี้ ล้วนเป็นเพราะปรมาจารย์ต้วน…อาวุโสโฮ่ว มิทราบปรมาจารย์ต้วนผู้นั้นอยู่ที่ใดเหรอ ข้าคิดไปคารวะขอบคุณเขาในนามของพี่ใหญ่หังสักครา”

 

ซือถูจั๋วกล่าวถามวือถูโฮ่วออกมาตาใส

 

ซือถูโฮ่วยังไม่ทันได้ตอบคำอะไร ประตูห้องตรงข้ามห้องมันก็เปิดอ้าออกมาทันที ปรากฏร่างในชุดสีม่วงหนึ่งค่อยๆเดินเข้ามาในลานว่าง เป็นบุรุษหล่อเหลาหน้าตาคมคาย คิ้วเข้มดั่งดาบ ประกายตาสดใสมากไหวพริบ นับว่าหล่อเหลาและเต็มไปด้วยความสง่างามไม่ธรรมดา

 

เพียงแค่มอง ซือถูจั๋วยังอดรู้สึกด้อยกว่าอย่างช่วยไม่ได้

 

“ปรมาจารย์ต้วน!”

 

ซือถูโฮ่วที่เห็นชายหนุ่มชุดม่วงออกมา ก็เร่งกล่าวคำทักทายด้วยรอยยิ้มทันที

 

“อาวุโสโฮ่ว”

 

ต้วนหลิงเทียนยิ้มทั้งพยักหน้ารับคำทักของซือถูโฮ่วเบาๆ ก่อนที่จะเดินไปยังโต๊ะหินอ่อนในลาน ค่อยหยิบถ้วยชาออกมาตั้งวางอย่างไม่รีบร้อน ทั้งยกกาน้ำชารินชาหอมจรุงพ่นควันฉุยออกมาละเลียดจิบอย่างสุขอุรา ไม่ได้แยแสหรือให้ความสนใจซือถูจั๋วกับชายชุดคลุมลมดำที่สวมหน้ากากผีที่ยืนอยู่ในลานด้วยแม้แต่น้อย

 

ชายในหน้ากากผีถึงกับหยีตามองต้วนหลิงเทียนทันที ในแววตายังเต็มไปด้วยประกายเย็นเยียบ

 

ชายหนุ่มผู้นี้น่ะเหรอ ที่สามารถทำลายอาคมมารของมันได้?

 

“สวัสดีปรมาจารย์ต้วนข้าน้อยเรียกว่าซือถูจั๋ว ข้าต้องขอบคุณท่านแล้วจริงๆ หากมิได้ท่านน่ากลัวอาการของพี่ใหญ่จักเลวร้ายนัก…ขอท่านจงมั่นใจตราบใดที่ท่านสามารถรักษาพี่ใหญ่ข้าจนหายดีได้ ตระกูลซือถูเราจักตอบแทนท่านอย่างงาม”

 

เมื่อเห็นว่าต้วนหลิงเทียนไม่ได้ชายตาเหลือบมองมันมาเลย ซือถูจั๋วอดไม่ได้ที่จะมีโมโห หากแต่มันพยายามระงับอารมณ์ไว้อย่างดี เร่งปั้นยิ้มกล่าวทักทายต้วนหลิงเทียนทันที

 

“ซือถูจั๋ว?”

 

ตอนนี้เองต้วนหลิงเทียนพลันวางจอกชา ค่อยหันไปมองซือถูจั๋วด้วยสายตาเฉยเมย หากแต่พยักหน้าให้เบาๆคราหนึ่ง “ข้าเคยได้ยินนามนี้มาก่อน เจ้าคือคุณชายรองสกุลซือถู?”

 

คำว่า ‘รอง’ นั้น ต้วนหลิงเทียนยังเน้นเสียงหนักเป็นพิเศษ

 

ลึกลงไปในแววตาซือถูจั๋วฉายแววเย็นเยือกออกมาทันที วาจาที่ต้วนหลิงเทียนจงใจเน้นหนัก มิต้องสงสัยเลยว่าเป็นการแขวะแผลเก่าของมันอย่างแรง!

 

อย่างไรก็ตามเมื่อคิดถึงว่าในที่นี้ยังมีซือถูโฮ่วอยู่ด้วย มันก็ไม่กล้าทำอะไรวู่วาม

 

“ถูกแล้ว ข้าคือคุณชายรองสกุลซือถู”

 

ซือถูจั๋วฝืนยิ้มตอบคำ

 

อย่างไรก็ตามในเวลาเดียวกันนี้เองมันก็ลอบส่งเสียงผ่านปราณแท้หาต้วนหลิงเทียน “ข้ามิรู้ว่าเจ้าเป็นผู้ใด…แต่ข้าแนะนำว่าเจ้าอยู่ให้ห่างเรื่องนี้ไว้จักประเสริฐกว่า! เพียงบอกไปว่าเจ้ามิอาจรักษาอาคมมารได้แล้ว และย้ายมาอยู่ฝั่งข้า ข้ายินดีจะมอบยันต์เต๋าระดับ 4 ดาวให้เจ้า 3 แผ่น! นับว่าดีกว่าของรางวัลที่ตระกูลือถูจักให้เจ้าเสียอีก!”

 

“อยู่ฝ่ายเจ้า?”

 

ได้ยินเสียงผ่านปราณแท้ของซือถูจั๋ว ต้วนหลิงเทียนชักสีหน้ามึนงง ค่อยกล่าวโพล่งถามออกมาด้วยเสียงจริง “อะไรกัน!? ไม่ใช่ว่าซือถูหังเป็นพี่ใหญ่ของเจ้าหรือไร ไฉนเจ้ายังให้ข้าไปอยู่ฝ่ายเฝิ่ยเจ้าอะไรนั่นเล่า? หรือนี่เจ้าอยากให้พี่ใหญ่ของเจ้าตายกัน?”

 

“ไม่ต้องมาเส้แสร้งแสดงเป็นตัวโง่งม ในเมื่อเจ้ารู้วิธีทำลายอาคมมาร เช่นนั้นเจ้าย่อมรู้จักอาคมมารดี…หากข้าเดาไม่ผิดตอนนี้ซือถูหังก็สงสัยข้าแล้วใช่หรือไม่?”

 

ซือถูจั๋วยังคงส่งเสียงผ่านปราณแท้กล่าวเตือนต้วนหลิงเทียนทันที คล้ายตอนนี้เรื่องราวยังคงอยู่ในกำมือของมัน

 

 

 

ตอนที่ 1571

 

ตระกูลราชวงศ์ใจเหี้ยม

 

“ไม่คิดเลยว่าที่แท้คุณชายรองก็รู้จักอาคมมารด้วย! ดูท่าแล้วคุณชายรองเองก็รู้ดีใช่หรือไม่…ว่าอาคมมารนั่นมันมาจากที่ไหน?”

 

หลังได้ยินคำของซือถูจั๋ว ต้วนหลิงเทียนก็กล่าวออกมาเสียงดังฟังชัด

 

เขาไม่คิดจะส่งเสียงผ่านปราณแท้อะไร!

 

ได้ฟังคำของต้วนหลิงเทียน ด้านซือถูโฮ่วยิ่งมาก็ยิ่งชักสีหน้าดุร้าย มันมองซือถูจั๋วเขม็งคล้ายดูว่าจะปฏิเสธอะไรหรือไม่

 

“นี่ท่านกล่าวถึงเรื่องอันใดกัน อาคมมารมันคืออะไรหรือข้ามิเห็นเคยได้ยินมาก่อน?”

 

ซือถูจั๋วไม่คิดเลยว่าต้วนหลิงเทียนจะกล้ากล่าวโพล่งออกมาแบบนี้ พาลให้มันมีโมโหนัก! หากแต่ก็ไม่กล้าจะตอบรับอะไร เพียงตีหน้าเซ่อไม่รู้ประสาออกไปแทน!

 

“เห? คุณชายรองไม่รู้จักอาคมมารงั้นเหรอ แปลกจัง…เมื่อครู่เจ้ายังกล่าวเรื่องอาคมมาร ทั้งให้ข้าวางมือจากการรักษาคุณชายใหญ่อยู่เลย นี่ข้าฟังอะไรผิดไปเองงั้นเหรอ?”

 

ต้วนหลิงเทียนหัวเราะทั้งยกนิ้วก้อยขึ้นมาแคะหูเล่นเบาๆ

 

“อย่าได้ใส่ร้ายป้ายสีข้า!”

 

ด้วยสัมผัสถึงสายตาคมกล้าที่จับจ้องมองมาของซือถูโฮ่ว สีหน้าซือถูจั๋วจึงมืดคล้ำดำลงทันใด ยังถลึงตามองต้วนหลิงเทียนด้วยความขุ่นขึ้ง “ที่แท้เจ้าเป็นใครกันแน่ถึงได้กล้าใส่ร้ายป้ายสีข้าแบบนี้! กล้าดีอย่างไรมายุยงให้ข้ากับพี่ใหญ่เกิดความร้าวฉาน!”

 

“ใส่ร้าย?”

 

ต้วนหลิงเทียนยังคงหัวเราะขำ กล่าวออกเสียงหยัน “คุณชายรองคำก็ใส่ร้ายสองคำก็ป้ายสี เช่นนั้นทำไมพวกเราไม่มากล่าวคำสาบานต่อทัณฑ์สวรรค์เก้าเก้าให้รู้กันไปเลยเล่า?”

 

ในขณะที่กล่าวออกต้วนหลิงเทียนก็ยกมือขึ้นเตรียมกรีดนิ้วหลั่งโลหิตสาบานต่อทัณฑ์สวรรค์เก้าเก้า

 

“เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นใครมาจากไหนกัน! อย่างเจ้ามันคู่ควรให้ข้ากล่าวสาบานต่อทัณฑ์สวรรค์เก้าเก้าด้วยหรือ!?”

 

ลึกลงไปในแววตาของซือถูจั๋วเผยความตื่นตระหนกเสียขวัญออกมาทันที หากแต่มันยังตีหน้าเข้มกล่าวออกไปด้วยความถือดี ไม่คิดกล่าวคำอำลาซือถูโฮ่ว และหันไปมองชายสวมหน้ากากผีทันที

 

จากนั้นก็คล้ายมีสายลมกรรมโชกพัดมาหอบหนึ่ง ร่างซือถูโฮ่วพลันอันตรธานหายไปจากจุดเดิม!

 

ปรากฏตัวอีกทีก็กั้นขวางระหว่างชายหน้ากากผีกับซือถูจั๋วแล้ว!

 

“ผู้เฒ่าโฮ่วท่านทำเช่นนี้หมายความว่าอะไร?”

 

ซือถูจั๋วขมวดคิ้ว

 

“ข้าคิดว่าพวกเจ้าสมควรกล่าวคำสาบานต่อทัณฑ์สวรรค์เก้าเก้าเพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ใจ…เจ้ามิคิดว่าเรื่องนี้สมควรกระทำหรอกหรือ?”

 

ซือถูโฮ่วกล่าวออกเสียงเย็น

 

ซือถูจั๋วที่ได้ยินก็หน้าเปลี่ยนสีทันที “อาวุโสโฮ่ว! มันเป็นใครมาจากไหนใยข้าต้องไปสาบานอะไรกับมันด้วย? อย่าลืมว่าที่นี่คือตระกูลซือถู หรือท่านคิดช่วยคนนอกรังแกข้า?”

 

“รังแกอันใดที่ไหนกัน และถึงแม้ข้าอาจคิดช่วยเหลืออันใดใคร แต่นี่ก็มิใช่เพื่อให้เจ้ามีโอกาสได้พิสูจน์ความบริสุทธิ์หรอกรึ?”

 

ซือถูโฮ่วกล่าวสืบต่อ

 

และในขณะที่สีหน้าของซือถูจั๋วมืดลงนั้นเอง ซือถูโฮ่วพลันลงมือออกมา!

 

ร่างมันคล้ายกระพริบหายไปวูบหนึ่ง ผุดโผล่อีกครั้งก็ปรี่ตรงไปลงมือเล่นงานชายสวมหน้ากากผีแล้ว!

 

กลิ่นอายพลังทั้งแรงกดดันของขอบเขตเซียนแผ่กำจายออก ถาโถมสะกดร่างชายหน้ากากผีเอาไว้ทันที ด้านชายหน้ากากผีพอสัมผัสได้ถึงแรงกดดันทั้งจิตสังหารที่ปานเมฆทะมึนกำลังแผ่มาปกคลุม หน้ามันก็เคร่งเครียดไม่สู้ดี!

 

ถึงแม้พลังฝีมือของชายหน้ากากผีจะทัดเทียมได้กับครึ่งก้าวเซียน หากแต่สุดท้ายก็ยังอีกไกลกว่าจะบรรลุขอบเขตเซียน ด้วยเหตุนี้ช่องว่างระหว่างพลังฝีมือมันกับซือถูโฮ่ว จึงมากมายอย่างที่มิอาจกลบ!

 

เผชิญหน้ากับการลงมือของซือถูโฮ่ว ชายหน้ากากผีไม่กล้าออมรั้งพลังอันใด มันปะทุพลังชั่วชีวิตเตรียมรับมือทันที!

 

ล้อกันเล่นหรือไร!?

 

กล้าอ้อมรั้งยั้งมือต่อหน้าขอบเขตเซียน ยังไม่ใช่หาที่ตายหรอกหรือ!?

 

อย่างไรก็ตามเพราะเหตุนี้ทำให้ชายหน้ากากผีจำต้องเปิดเผยออกมา ว่าที่แท้มันเป็นผู้ฝึกมาร!

 

เมื่อชายหน้ากากผีเร่งเร้าพลัง กลิ่นอายพลังของผู้ฝึกมารก็กำจายออกมาในบรรยากาศ ด้านต้วนหลิงเทียนก็สัมผัสได้ทันทีว่าตราผนึกมารในแหวนมิติถึงกับสั่นไหวคล้ายอยากออกมาเต็มทน!

 

ทว่าต้วนหลิงเทียนกลับอยู่เฉยๆไม่คิดทำอะไร เพราะเรื่องนี้ไม่มีที่ให้เขาสอดมือ!

 

“เป็นผู้ฝึกมารจริงๆ!”

 

หลังจากที่พบว่าชายในหน้ากากผีเป็นผู้ฝึกมารจริงๆ ซือถูโฮ่วพลันแสยะยิ้มเย็นเยือก กลิ่นอายพลังของมันทวีความเกรี้ยวกราดขึ้นทันใด เห็นชัดว่าคิดลงมือฆ่าคน!

 

ใบหน้าซือถูจั๋วแปรเปลี่ยนไปมหันต์ มันรีบใช้โอกาสนี้เรียกป้ายหยกแผ่นหนึ่งออกมาบดขยี้ทันที

 

หลังจากที่ป้ายหยกถูกขยี้แหลก ก็ปรากฏดวงแสงหนึ่งพุ่งขึ้นฟ้าหายลับไปทิศทางหนึ่งปานดาวหาง!

 

‘ป้ายหยกนั่น…จารึกอาคมเซียนแจ้งเตือนไว้งั้นเหรอ?’

 

ต้วนหลิงเทียนขมวดคิ้ว อาคมเซียนในป้ายหยกแบบนี้ไม่ใช่ของแปลกหน้าสำหรับเขา ย้อนกลับไปตอนที่ยังอยู่สำนักจันทร์จรัสแสง เขาก็ได้รับป้ายหยกจารึกอาคมเซียนแจ้งเตือนมาเหมือนกันในช่วงที่เข้าร่วมแข่งขันล่าสัตว์

 

อย่างไรก็ตามหากเทียบกับป้ายหยกแจ้งเตือนที่เขาได้รับวันนั้น ของซือถูจั๋วสมควรมีพลังเหนือกว่าเห็นๆ

 

อย่างน้อยหลังจากที่มันบดขยี้ป้ายหยก อาคมเซียนแจ้งเตือนก็ทำงานฉับไว กระทั่งซือถูโฮ่วที่บรรลุขอบเขตเซียนก็ไม่อาจหยุดยั้งได้ทัน

 

แน่นอนว่าส่วนใหญ่แล้ว เป็นเพราะซือถูโฮ่วไม่ได้ใส่ใจมันแต่แรก!

 

หลังจากที่ซือถูโฮ่วรู้ว่าชายใส่หน้ากากผีเป็นผู้ฝึกมาร มันก็ไม่คิดปราณีอะไร! โจมตีออกไปด้วยกระบวนสังหารทันที และเพียงหนึ่งฝ่ามือก็บดขยี้ร่างชายในหน้ากากผีให้ตายตกได้ง่ายดาย!!

 

“ซือถูจั๋ว! เจ้ากล้าสมคบคิดกับผู้ฝึกมาร หมายสังหารพี่ใหญ่ของเจ้าได้อย่างไร!?”

 

หลังจากที่ฆ่าชายในหน้ากากผีไปแล้ว ซือถูโฮ่วก็หันมากล่าวถามซือถูจั๋วด้วยเสียงเย็นชา ยังเย็นเสียจนปานจะผุดแทรกออกมาจากหล่มน้ำแข็ง!

 

“อาวุโสโฮ่ว ข้ามิรู้จริงๆว่ามันเป็นผู้ฝึกมาร!”

 

แม้จะถึงขั้นนี้แล้ว แต่ซือถูจั๋วก็ยังคงยืนกรานปฏิเสธ

 

“เจ้าไม่รู้จริงๆว่ามันเป็นผู้ฝึกมาร!?”

 

“เจ้าเก็บวาจาของเจ้าไว้กล่าวบอกกับอาวุโสคุมกฏเถอะ!”

 

ทันทีที่กล่าวจบคำ ซือถูโฮ่วพลันก้าวเดินออกมาทันที มันคิดจับซือถูจั๋วไปยังโถงคุมกฏ!

 

ทว่าทันใดนั้นเอง ปรากฏสายลมหอบหนึ่งพัดมาฉับไว มีร่างชายวัยกลางคนผู้หนึ่งมากับสายลมดังกล่าว มันมองซือถูโฮ่วด้วยสายตาเย็นชา “อาวุโสโฮ่ว ข้าสงสัยนักว่าบุตรชายข้าทำผิดอันใด ท่านถึงได้คิดจับคนไปส่งที่โถงคุมกฏเช่นนี้?”

 

“ซือถูหมิง ลูกเจ้านับว่าเป็นตัวดีนัก!”

 

เมื่อเห็นชายวัยกลางคนปรากฏตัวขึ้นมา ซือถูโฮ่วพลันขมวดคิ้วกล่าวออกเสียงเย็น “วันนี้ข้าจักลากตัวมันไปโถงคุมกฏให้จงได้ มิว่าอันใดมันก็กล้าสมคบคิดกับผู้ฝึกมารปองร้ายคนในตระกูล! ความผิดนี้ใหญ่หลวงนัก!!”

 

‘ซือถูหมิง?’

 

เมื่อต้วนหลิงเทียนได้ยินนามผู้มาใหม่ ก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมองพินิจชายวัยกลางคนที่พึ่งมาทันที

 

ซือถูหมิงคนนี้ก่อนที่เขาจะมาถึงตระกูลซือถู ก็เคยได้ยินชื่อเสียงเรียงนามของมันมาบ้างแล้ว มันนับเป็นลำดับสองในตระกูล รองจากผู้นำตระกูลอย่างซือถูฮ่าว มีฐานะเป็นอาวุโสสูงสุดลำดับ 3 ทั้งยังเป็นยอดฝีมือขอบเขตเซียน!

 

หลังจากซือถูโฮ่วกล่าวจบ สายตาก็มองเขม็งไปยังซือถูจั๋วอีกครั้ง

 

คราวนี้ซือถูหมิงไม่ได้หยุดมัน เพียงมองด้วยสายตาเย็นเยียบ

 

ซือถูจั๋วที่กำลังจะถูกจับไปยังโถงคุมกฏหันมามองต้วนหลิงเทียนด้วยสายตาเอาเรื่องครั้งหนึ่ง ก่อนที่จะปล่อยให้ซือถูโฮ่วจับตัวไปแต่โดยดี

 

‘ซือถูหมิงดูท่าไม่ง่ายเลย…น่ากลัวว่าครั้งนี้อาวุโสโฮ่วคงยากจะจัดการซือถูจั๋วได้!’

 

ต้วนหลิงเทียนลอบคิด

 

และผลลัพธ์ก็เป็นเช่นเดียวกับที่ต้วนหลิงเทียนคาดเอาไว้ ถึงแม้ซือถูจั๋วจะถูกลงโทษ หากแต่โทษมันก็แค่ให้ไปนั่งสำนึกผิดอยู่ในห้องขังของโถงคุมกฏเป็นเวลา 3 เดือนเท่านั้น…

 

“ทำไมโทษถึงได้เบานักล่ะ!?”

 

ต้วนหลิงเทียนรู้สึกอึ้งกับเรื่องนี้เสียไม่ได้

 

“ซือถูโฮ่วมันยืนกรานถ่ายเดียวว่ามิรู้มาก่อนว่าชายในหน้ากากเป็นผู้ฝึกมาร…ไม่เพียงเท่านั้นมันยังผลักไสความผิดทั้งหมดไปที่ผู้ฝึกมารนั่นคนเดียว ส่วนเรื่องอาคมมารที่เป็นฝีมือของผู้ฝึกมารที่ตายไปนั่น มันยืนกรานว่ามิเคยรู้เรื่องราวอาคมมารเลย ด้วยเหตุนี้โถงคุมกฏจึงทำได้แค่ลงโทษมันฐานคบค้าสมาคมกับผู้ฝึกมารโดยไม่รู้ตัวเท่านั้น…”

 

ซือถูโฮ่วกล่าวออกมาด้วยวาจายากยอมรับ ใบหน้ามันเผยอาการไม่พอใจถึงที่สุด

 

“ไม่ใช่ว่ามันสมควรถูกสั่งให้สาบานต่อทัณฑ์สวรรค์เก้าเก้าเพื่อยืนยันความบริสุทธิ์รึไง…ถ้ามันไม่กล้านั่นก็หมายความว่ามันเป็นผู้ชักใยอยู่เบื้องหลังจริงๆ?”

 

ต้วนหลิงเทียนรู้สึกว่าปัญหาเรื่องนี้ ความจริงแล้วแก้ไขได้ง่ายดายนัก กล่าวสาบานคำเดียวก็จบ!

 

“เรื่องราวมิได้ง่ายดายถึงเพียงนั้น…”

 

ซือถูโฮ่วได้แต่ยิ้มเจื่อนๆ ส่ายหัวไปมา

 

หลังจากนั้นต้วนหลิงเทียนก็ได้รู้สาเหตุจากปากของซือถูโฮ่วทันที

 

ปรากฏว่าตระกูลซือถูเองก็ไม่ได้ปรองดองกันแต่อย่างไร

 

ตระกูลซือถูนั้น ฉากหน้าให้ความเคารพนับถือผู้นำตระกูล…ทว่าลับหลังมีกว่าครึ่งที่อยู่ฝ่ายรองผู้นำตระกูลอย่างซือถูหมิง!

 

ด้วยเหตุนี้กล่าวได้ว่าตระกูลซือถูแบ่งออกได้เป็น 2 ฝ่าย!

 

ไม่เพียงแค่นั้นยอดฝีมือขอบเขตเซียนที่ร้ายกาจของตระกูลซือถูก็มีเพียง 5 คน นอกจากซือถูฮ่าวกับซือถูหมิงแล้ว ก็เหลืออีกแค่ 3

 

ซือถูโฮ่ว เป็นหนึ่งในนั้นและอยู่ข้างซือถูฮ่าว

 

หนึ่งในสองยอดฝีมือขอบเขตเซียนที่เหลืออยู่ข้างซือถูหมิง

 

ส่วนคนสุดท้ายนั้นยังวางตัวเป็นกลาง

 

และผู้ที่ยังรักษาความเป็นกลางอยู่ก็คือยอดฝีมือขอบเขตเซียนที่ร้ายกาจที่สุดของตระกูลซือถู และยังมีตำแหน่งในตระกูลซือถูสูงที่สุด แถมมีลำดับอาวุโสเหนือกว่าซือถูโฮ่วเสียอีก คนของตระกูลซือถูล้วนเรียกขานมันดั่งบรรพบุรุษ!

 

จากที่ซือถูโฮ่วกล่าว บรรพบุรุษของตระกูลซือถูผู้นี้ ไม่ได้เผยตัวออกหน้ายุ่งเรื่องราวใดๆของตระกูลซือถูมานานปีแล้ว

 

การปรากฏตัวครั้งสุดท้ายก็คือวันที่ซือถูฮ่าวขึ่นรับตำแหน่งผู้นำตระกูล

 

“ข้าไม่คิดเลยว่าสถานการณ์ในตระกูลซือถูที่แท้แล้วซับซ้อนไม่น้อย…เช่นนั้นเรื่องนี้ก็จำต้องถูกปล่อยให้ผ่านเลยไปง่ายๆ?”

 

ต้วนหลิงเทียนกล่าวถาม

 

“สุดท้ายแล้วเสี่ยงหังก็มิได้ประสบเหตุร้ายถึงตายอันใด เช่นนั้นเรื่องนี้ก็ยังไม่ร้ายแรงถึงขั้นมิอาจยอมความ…ตระกูลซือถูฉากหน้านั้นยิ่งใหญ่งดงาม แต่เรื่องราวภายในนั้นเน่าเฟะนัก! แถมอาวุโสทั้งหลายก็มิมีผู้ใดกล้าตอแยซือถูหมิง เพราะนั่นจักเป็นการทำลายรากฐานของตระกูลซือถู จนเป็นการเปิดโอกาสให้ศัตรูภายนอก!”

 

ซือถูโฮ่วระบายลมหายใจออกมาอย่างทอดถอน แม้ใจไม่ยินยอม แต่สุดท้ายแล้วก็จำต้องปล่อยผ่านเลยไปแต่เพียงเท่านี้

 

“ศัตรูภายนอก? ไม่ใช่ว่าตระกูลซือถูกก็มีตระกูลราชวงศ์หนุนหลังอยู่รึไง?”

 

ต้วนหลิงเทียนขมวดคิ้ว “ยังมีใครกล้าเพิกเฉยตระกูลราชวงศ์แล้วลงมือกับตระกูลซือถูอีกหรือ?”

 

“ตระกูลราชวงศ์?”

 

ซือถูโฮ่วได้ยินคำของต้วนหลิงเทียนก็ส่ายหัวไปมา “ไม่ต้องคิดถึงความอำมหิตใจเหี้ยมของตระกูลราชวงศ์อันใด ตระกูลซือถูเราเพียงเกี่ยวข้องกับตระกูลราชวงศ์ผ่านสนมหลี่เพียงคนเดียวเท่านั้น…ขุมพลังที่หาญกล้าชนกับตระกูลซือถูเราก็มีสัมพันธ์กับตระกูลราชวงศ์คล้ายคลึงกัน ทั้งบางขุมพลังพวกมันยังใกล้ชิดกับตระกูลราชวงศ์มากกว่าพวกเราเสียอีก…”

 

“อันที่จริงแล้วตระกูลราชวงศ์มิได้ขัดข้องอันใดกับการปะทะกันระหว่างพวกเรากับขุมพลังอื่นด้วยซ้ำ…กระทั่งที่แท้ตระกูลราชวงศ์ยังหวาดกลัวพวกเราปรองดองกับขุมพลังอื่น! ซ้ำร้ายหากมีวันใดที่พวกเรากับขุมพลังอื่นปรองดองกันได้จริงๆ…มิวายตระกูลราชวงศ์นี่ล่ะ จักเป็นผู้สร้างชนวนความขัดแย้งให้พวกเรากับขุมพลังอื่นเอง…”

 

หลังกล่าวออกมาจบประโยค ซือถูโฮ่วก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่

 

ต้วนหลิงเทียนพยักหน้า เรื่องนี้เขาพอเข้าใจ

 

ตระกูลราชวงศ์ย่อมไม่อยากให้ขุมพลังชั้น 7 ใต้อาณัติร่ปรองดองร่วมมือกัน เพราะหากทั้งหมดร่วมมือกันพลังอำนาจย่อมสามารถทัดเทียมได้กับตระกูลราชวงศ์!

 

เพื่อกำจัดภัยคุกคามดังกล่าวตระกูลราชวงศ์ย่อมยินดีที่จะเห็น ความบาดหมางระหว่างขุมพลังใต้อาณัติ!