Super God Gene 3082-3085

 ตอนที่ 3082 บิกสกายเดม่อน

 

หานเซิ่นสัมผัสได้ถึงอันตราย ความรักที่เขามีต่อผู้หญิงในเปลือกหอยนั้นกําลังเติบโตขึ้นเรื่อยๆ แต่เขารู้ว่าถ้ายังเดินเข้าไปหาเธอ เขาก็จะตกอยู่ในอันตราย

 

ในเมื่อพบต้นตอของปัญหาแล้ว หานเซิ่นก็ไม่ลังเลอีกต่อไป เขาใช้คัมภีร์นภาอําพันเพื่อฝ่าฝืนกฏของโลกใบนี้ ร่างกายของเขาเป็นเหมือนกับปีศาจที่ระเบิดด้วยเปลวเพลิงสีแดง

 

ขณะที่น้ำรอบๆตัวหานเซิ่นระเหยไปโดยเปลวเพลิง ความรู้สึกตกหลุมรักของเขาก็ถูกกําจัดออกไป

 

การบังคับให้ตัวเองฝ่าฝืนกฏของโลก ทําให้หานเซิ่นต้องประสบกับแรงกดดันมหาศาล เขาจึงอยู่ในสภาพนี้เป็นเวลานานไม่ได้

 

หานเซิ่นไม่มัวเสียเวลา เขาแกว่งหมัดเข้าใส่ผู้หญิงในเปลือกหอยทันที สีหน้าของผู้หญิงในเปลือกหอยดูตกใจ เธอรีบขยับมือเพื่อปิดเปลือกหอยที่เหมือนกับหยก

 

ปัง!

 

หมัดของหานเซิ่นระเบิดเปลือกหอยจนกลายเป็นผุยผง มันไม่มีอะไรเหลือแม้แต่นิดเดียว หานเซิ่นไม่ได้เห็นผู้หญิงคนนั้นปรากฏตัวออกมาอีกครั้ง มันทําให้เขาสงสัยว่าเธอถูกระเบิดไปพร้อ มกับเปลือกหอยหรือเปล่า แต่เขารู้สึกว่าเรื่องนี้คงจะไม่จบลงง่ายๆแบบนั้น

 

หานเซิ่นพยายามมองไปรอบๆ แต่เขาก็หาผู้หญิงคนนั้นไม่เจอ มันเหมือนกับว่าผู้หญิงคนนี้หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย

 

หานเซิ่นไม่สามารถต่อต้านแรงกดดันจากการฝืนกฏของโลกใบนี้ได้เป็นเวลานาน ดังนั้นเขาจึงหยุดใช้พลัง หลังจากที่สัมผัสได้ว่าพลังประหลาดที่เคยครอบงําจิตใจของเขาได้หายไปแล้ว เขาก็เห็นว่าชายหัวโล้นยังคงลอยตัวอยู่ในน้ำ แต่เขาไม่รู้ว่าอีกฝ่ายตายไปแล้วหรือยัง

 

หานเซิ่นว่ายเข้าไปช่วยพาชายหัวโล้นขึ้นมาจากแม่น้ำ ในตอนที่เขาสัมผัสหัวใจของอีกฝ่าย เขาก็พบว่ามันหยุดเต้นไปเรียบร้อยแล้ว ดูเหมือนว่าชายหัวโล้นนั้นจะตายไปแล้ว

 

“ สัตว์ประหลาดแบบไหนกันที่กล้าบุกรุกเข้ามาในเขตแดนของข้า… ท่านดอลลาร์…”

 

มีเงาขนาดใหญ่ฉีกมิติอวกาศมาปรากฏตรงหน้าของหานเซิ่นเหมือนกับเทพที่จุติลงมา ในตอนที่เขาเห็นหานเซิ่น เขาก็ดูตกใจอย่างมาก

 

หานเซิ่นรู้ว่าอีกฝ่ายนั้นคือเทพสปิริต แต่เขาไม่คุ้นเคยกับเทพสปิริตคนนี้ อีกฝ่ายมีเส้นผม และหนวดเคราสีขาว เขาดูศักดิ์สิทธิ์เหมือนกับเทพ ถ้าเขาไม่ได้กําลังตกใจอยู่ เขาก็คงจะดูเหมือนกับเทพสปิริตที่น่าเกรงขาม

 

หานเซิ่นมองไปที่เทพสปิริตและถาม “มันมีวิหารพระเจ้าอยู่ที่นี่ด้วยอย่างนั้นหรอ? เจ้าชื่ออะไรกัน? และเจ้าเป็นเทพสปิริตระดับไหน?”

 

เทพสปิริตแก่ไอและพูด “ข้าคือเฟเธอร์แฟรี่ ข้าเป็นเทพสปิริตขั้นเดสทรัคชั่น ท่านดอลลาร์ ทําไมท่านถึงมาอยู่ที่นี่ได้?”

 

หานเซิ่นรู้สึกสับสนกับความมีมารยาทของเทพสปิริตคนนี้ เขาคิดกับตัวเอง “ดูเหมือนว่ามันจะมีอะไรบางอย่างที่เรายังไม่รู้ อีวิลโลตัสก็อตเองก็ปฏิบัติกับเราค่อนข้างแปลก และเทพสปิริตคนนี้เองก็ปฏิบัติกับเราแปลกยิ่งกว่า เราเข้ามาในอีกโลกหนึ่ง แต่การปฏิบัติที่ฉินซิวได้รับและที่เราได้ รับนั้นมันแตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัด

 

หานเซิ่นมองไปที่เฟเธอร์แฟรี่และพูด “เฟเธอร์แฟรี่ นั่นเป็นชื่อที่ดี วิหารพระเจ้าของเจ้าอยู่ที่ไหนกัน? ข้าไม่เห็นรู้ว่ามันมีวิหารพระเจ้าอยู่บนดาวกู่หย่าง”

 

เฟเธอร์แฟรี่ยิ้มแห้งๆและพูด “วิหารพระเจ้าของขาตั้งอยู่ที่จุดเริ่มต้นของแม่น้ำโฮไลท์บนภูเขาโฮไลท์ แต่เนื่องจากมันมียีนเรซร่างสุดยอดอยู่รอบๆ ทําให้มนุษย์ไปที่นั่นไม่ได้ มันจึงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรที่ท่านดอลลาร์จะไม่รู้ถึงเรื่องนี้”

 

หานเซิ่นถามอีกหลายคําถาม แต่เขาไม่ได้รับคําตอบที่ต้องการ ถึงแม้เฟเธอร์แฟรี่จะมีมารยาทกับเขา แต่เฟเธอร์แฟรี่ก็พยายามจะหลบเลี่ยงการตอบคําถามของเขา

 

หานเซิ่นจึงเปลี่ยนไปถามเรื่องเกี่ยวกับจักรวาลจีโนที่เขาจากมาแทน และคําตอบที่เฟเธอร์แฟรี่มอบให้กับเขาก็ดูจะตรงกับที่อีวิลโลตัสก็อตบอก อย่างน้อยๆนั่นก็ทําให้เขารู้สึกวางใจขึ้นมาหน่อย

 

หานเซิ่นรู้ว่าถึงจะเซ้าซี้ถามยังไง เขาก็จะไม่ได้คําตอบที่ต้องการ ดังนั้นเขาจึงเปลี่ยนเรื่อง

 

“เจ้าพอรู้ไหมว่าข้าจะหาเพียวไลท์ซาลาแมนเดอร์ได้จากที่ไหน?”

 

“เพียวไลท์ซาลาแมนเดอร์เป็นสิ่งมีชีวิตที่หาได้ยาก” เฟเธอร์แฟรี่ตอบ

 

“ในแม่น้ำมีพวกมันอยู่ไม่มากนัก และมนุษย์ก็ได้จับตัวพวกมันส่วนใหญ่ไปหมดแล้ว ตอนนี้มันจึงเหลือเพียวไลท์ซาลาแมนเดอร์อยู่แค่ไม่กี่ตัวในแม่น้ำออทัมน์ลีฟส์ ถ้าท่านดอลลาร์ต้องการพวกมัน ข้าก็ขอแนะนําให้ท่านดอลลาร์เริ่มค้นหาจากที่นั่น”

 

หานเซิ่นมองดูแผนที่และสังเกตเห็นว่าแม่น้ำออทัมน์ลีฟส์นั้นเป็นแม่น้ำสายย่อยที่อยู่อีกด้านหนึ่ง มันอยู่ไม่ไกลจากแม่น้ำลิตเติ้ลเปียโน

 

“ถ้าท่านดอลลาร์ไม่มีเรื่องอะไรแล้ว ข้าต้องขอตัวก่อน” เฟเธอร์แฟรี่พูดพร้อมกับโค้งคํานับหานเซิ่น

 

หานเซิ่นหยุดเฟเธอร์แฟรี่เอาไว้และพูดด้วยรอยยิ้ม

 

“เดี๋ยวก่อน ข้าเป็นคนนอก ดังนั้นข้าจึงไม่มีเพื่อนที่นี่เลยสักคน ถ้าข้าต้องการจะพูดกับเจ้า ข้าจะไปที่วิหารพระเจ้าของเจ้าได้ยังไง?”

 

เฟเธอร์แฟรี่ยิ้มแห้งๆและพูด “วิหารน้อยๆของข้าไม่มีความศักดิ์สิทธิ์เหลืออยู่อีกแล้ว มัน เป็นเพียงแค่สถานที่ที่ทรุดโทรม ข้ากลัวว่ามันจะไม่คู่ควรต่อคนอย่างท่านดอลลาร์”

 

“ไม่เป็นอะไร” หานเซิ่นพูดพร้อมกับโบกมือ

 

“ที่ไหนก็ตามที่เทพสปิริตอาศัยอยู่นั้นควรเป็นสถานที่ที่ศักดิ์สิทธิ์ ตราบใดที่เจ้ายินดีต้อนรับสภาพของวิหารก็ไม่ใช่เรื่องสําคัญอะไร”

 

เฟเธอร์แฟรีรู้สึกหดหู่ แต่เขาไม่กล้าจะปฏิเสธ เขายอมบอกเส้นทางลับที่จะนําหานเซิ่นไปสู่วิหารของเขาแต่โดยดี เส้นทางลับที่เฟเธอร์แฟรี่บอกนั้นเป็นเส้นทางที่จะพาหานเซิ่นไปถึงวิหารอย่างปลอดภัย มันไม่มียืนเรซที่ทรงพลังบนเส้นทางลับนี้ แต่เฟเธอร์แฟรี่พูดเตือนหานเซิ่นว่าไม่ควรสร้างความเคลื่อนไหวที่ใหญ่โต ขณะที่เดินทางสู่ภูเขาโฮไลท์ ไม่อย่างนั้นมันอาจจะไปดึงดูดความสนใจของยืนเรซร่างสุดยอดได้

 

หลังจากนั้นหานเซิ่นก็ยอมปล่อยเฟเธอร์แฟรี่ไป เขาไม่ได้ต้องการไปที่วิหารของอีกฝ่ายเพื่อพูดคุยอะไร แต่เขาเพียงแค่ต้องการช่วยให้มิสเตอร์หยางได้รับโลหิตชีพจรเทพสปิริต ถึงแม้เขาจะได้ไข่ยืนของเพียวไลท์ซาลาแมนเดอร์มา มันก็ไม่มีประโยชน์อะไร ถ้าไม่มีใครใช้มันได้เลย หานเซิ่นไม่ สามารถคุ้มกันพวกเขาตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงได้

 

แต่ถ้ามิสเตอร์หยางสามารถใช้ยืนเรซได้ มันก็จะช่วยขจัดปัญหาได้มาก

 

หลังจากที่เฟเธอร์แฟรี่ไปแล้ว หานเซิ่นก็นึกถึงชายหัวโล้นขึ้นมาได้ เขาตรวจเช็คอีกฝ่าย และพบว่าชายหัวโล้นนั้นโชคดีมากๆ เขายังไม่ตาย หานเซิ่นใช้มือกดหน้าท้องของชายหัวโล้น ทําให้ชายหัวโล้นสําลักน้ำออกมา ไม่นานชายหัวโล้นก็ได้สติกลับมา

 

“เจ้า เจ้าช่วยข้าเอาไว้อย่างนั้นหรอ” ชายหัวโล้นลืมตาขึ้นมาและเห็นหานเซิ่น สีหน้าของเขาดูเหมือนจะกําลังรู้สึกแปลกใจ

 

ในตอนกลางวันที่หานเซิ่นเดินเข้ามาเรียกนั้น ชายหัวโล้นยังคงมีสติอยู่ แต่เมื่อถึงตอนกลางคืน เขาก็สูญเสียสติไป ด้วยเหตุนั้นเขาจึงเคยเห็นหานเซิ่นมาก่อน

 

“ ก็คงจะแบบนั้น” หานเซิ่นตอบอย่างเป็นกันเอง หลังจากนั้นเขาก็เตรียมตัวจะจากไปเมื่อเห็นว่าชายหัวโล้นไม่เป็นอะไรแล้ว

 

“อย่าเพิ่งไป! ชื่อของข้าคือเซี่ยหยูเฟย ผู้คนเรียกข้าว่าบอลด์กาย เจ้าจะเรียกข้าด้วยชื่อนั้นก็ได้ เจ้าจัดการกับยีนเรซนั่นได้ยังไง? มันคือบิ๊กสกายเดม่อนใช่ไหม?” บอลด์กายพูดขณะที่เดินตามหานเซิ่นมา

 

“บิ๊กสกายเดม่อนคืออะไร?” หานเซิ่นถาม

 

“มันคือยืนเรซในตํานานที่มีพลังในการควบคุมความปรารถนา พลังที่ยีนเรซนั่นใช้สะกดพวกเรา เป็นพลังแห่งความยั่วยวน นั่นฟังดูเหมือนกับยืนเรซบิ๊กสกายเดม่อนในตํานาน มันเป็นหนึ่งในยีนเรซที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลกใบนี้ มันเป็นยืนเรซที่น่ากลัวและทรงพลังมากๆ ไม่อย่างนั้นข้าจะถูกมันสะกดได้ยังไง? เจ้าได้เห็นยืนเรซนั่นใช่ไหม? เจ้าจัดการนางไปแล้วหรือยัง?”

 

บอลด์กายพูดจาใหญ่โตราวกับว่าเขาเป็นหัวหน้าแก๊งอันธพาล เขาเป็นคนน่ารําคาญที่เอาแต่พูดไม่ยอมหยุด

 

“ข้าไม่ได้เห็นบิ๊กสกายเดม่อนอะไรนั่น” หานเซิ่นส่ายหัว เขาคิดว่ามันมีบางสิ่งผิดปกติ จากคําอธิบายของบอลด์กาย ผู้หญิงที่เขาได้เห็นดูเหมือนจะเป็นบิ๊กสกายเดม่อนในตํานานนั่น แต่ถ้าบิ๊ก สกายเดม่อนทรงพลังอย่างที่บอลด์กายพูดจริงๆ มันก็ไม่ควรจะถูกฆ่าตายง่ายๆแบบนั้น

 

หานเซิ่นมองไปในแม่น้ำโดยจิตใต้สํานึก และสิ่งที่เห็นทําให้ดวงตาของเขาหดเล็กลง ในภาพสะท้อนบนผิวน้ำ เขาไม่ได้เห็นเงาของตัวเองอีกต่อไป ที่เขาเห็นคือใบหน้าของผู้หญิงที่กําลังยิ้มให้เขา

ตอนที่ 3083 ซีดราก้อนวูแมน

 

หานเซิ่นชกหมัดใส่แม่น้ำ ทําให้ภาพสะท้อนแตกสลายทันที แต่ในระหว่างที่ภาพสะท้อนสลายไปนั้น ผู้หญิงคนนั้นก็ยังคงยิ้มให้กับเขา

 

ในตอนที่ผิวน้ำกลับมาสงบอีกครั้ง หานเซิ่นมองลงไปในแม่น้ำและเห็นภาพสะท้อนของตัวเอง เขาไม่ได้เห็นผู้หญิงคนนั้นอีก

 

หานเซิ่นรู้ว่ามันยังไม่จบเพียงแค่นี้ เขายังคงฆ่าบิ๊กสกายเดม่อนไม่สําเร็จ แต่เขาไม่รู้ว่าจะฆ่าบิ๊กสกายเดม่อนได้ยังไง

 

บอลด์กายมองมาที่หานเซิ่นและถาม “เจ้าเป็นอะไรหรือเปล่า?

 

“เหมือนข้าจะเห็นยีนเรชอยู่ในแม่น้ํา แต่ข้าคงจะคิดไปเอง” หานเซิ่นอธิบายอย่างง่ายๆก่อนที่จะเริ่มเดินต่อไป

 

ระหว่างที่เดินนั้น หานเซิ่นจะมองลงไปในแม่น้ำเป็นครั้งคราว แต่เขาเห็นเพียงแค่ใบหน้าของตัวเองเท่านั้น บิ๊กสกายเดม่อนไม่ได้ปรากฏตัวออกมาให้เห็นอีก

 

บอลด์กายตามหานเซิ่นมาและถาม “น้องชาย เจ้ากําลังจะไปที่ไหนอย่างนั้นหรอ?”

 

หานเซิ่นไม่ตอบ เขาขมวดคิ้วและพูด “ทําไมเจ้าถึงตามข้ามา?”

 

บอลด์กายยิ้ม “แม่น้ำโฮไลท์เป็นสถานที่ที่อันตราย การอยู่กันหลายๆคนนั้นยังไงก็ดีกว่า เจ้า าลังจะไปล่ายีนเรซหรือขุดไข่ยีนอย่างนั้นหรอ? ข้าจะช่วยเหลือเจ้าเอง”

 

“ไม่มีความจําเป็น” หานเซิ่นกรอกตาขณะที่เดินหน้าต่อไปเรื่อยๆ เขาเคยเจ้าคนหน้าไม่อายมาก่อน แต่เขาไม่เคยพบใครที่หน้าไม่อายหนักถึงขนาดนี้ คนหัวโล้นคนนี้เพิ่งจะถูกหานเซิ่นช่วยชีวิต แต่เขากลับพูดแบบนั้นออกมา ความหน้าไม่อายของเขาเป็นอะไรที่หาได้ยาก

 

“เจ้าไม่ต้องเกรงใจข้าว่าแต่เจ้าชื่ออะไร? ข้าจดจําคนหล่อทุกคนในเมืองกําแพงหยกได้ แต่ข้าไม่เคยเห็นเจ้ามาก่อน”

 

เห็นได้ชัดว่าชายหัวโล้นคนนี้ไม่รู้จักคําว่าอาย เขาเอาแต่ถามคําถามหานเซิ่นไม่ยอมหยุด

 

“ถ้าเจ้ายังไม่รีบไปซะตอนนี้ และถ้าเจ้าตกอยู่ในอันตรายอีกครั้ง ข้าจะไม่ช่วยเจ้า” หานเซิ่นพูด

 

บอลด์กายทุบอกและพูด “ถ้ามันไม่ใช่สิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวอย่างบิ๊กสกายเดม่อน มันก็ไม่มีอะไรทําคนอย่างข้าได้ ข้าคือบอลด์กาย! อย่าได้กังวลไป ด้วยการที่มีข้าอยู่ที่นี่ ถึงแม้มันจะมีสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวซุ่มอยู่รอบๆ ข้าก็รับประกันความปลอดภัยของเจ้าได้”

 

หานเซิ่นถึงกลับพูดอะไรไม่ออก หลังจากนั้นเขาก็ไม่เสียเวลาพูดกับคนๆนี้อีก เขาเดินหน้าต่อไปเรื่อยๆอย่างเงียบๆ

 

สําหรับคนอย่างกงซูจินแล้ว ถ้าเขาต้องการจะฆ่าใครสักคน มันไม่มีความจําเป็นที่เขาต้องลงมือด้วยตัวเอง

 

มิสเตอร์ของตระกูลกงซูนั้นมีชื่อเสียงโด่งดัง พวกเขาขุดไข่ยีนระดับสูงขึ้นมาได้จํานวนนับไม่ถ้วน พวกเขามีผู้ใช้ยีนเรซที่ทรงพลังมากมายเป็นผู้ติดตาม ภายในคฤหาสน์กงซูจึงมีผู้ใช้ยีนเรซอย่างโหลวจิ่วอยู่หลายคน

 

แถมมันยังมีขุนนางอีกมากมายที่พยายามจะสร้างสัมพันธ์ที่ดีกับตระกูลกงซู พวกเขาแค่ต้องพูดออกมาคําเดียว และเหล่าขุนนางก็จะช่วยเหลือพวกเขา

 

ความตายของผู้ใช้ยีนเรซไม่กี่คนนั้นถือว่าไม่เท่าไหร่ ตราบใดที่พวกเขาสร้างสัมพันธ์ที่ดีกับมิสเตอร์ของตระกูลกงซู ขุนนางมากมายต่างก็คิดว่ามันเป็นอะไรที่คุ้มค่า

 

การที่โหลวจิ่วมาตายต่อหน้ากงซูจินนั้นทําให้เขารู้สึกอับยศอย่างมาก เขาจึงตัดสินใจส่งคนอื่นไปเพื่อฆ่าหานเซิ่น เขาอยากจะเห็นหานเซิ่นตายอย่างช้าๆต่อหน้าของเขา

 

กงซูจินไม่ใช่คนที่ทําอะไรบู่มบ่าม ถึงแม้เขาจะเกลียดหานเซิ่น แต่เขาก็รู้ว่าต้องไม่ประมาท เขาจึงเชิญผู้ใช้ยีนเรซที่ตระกูลกงซูไว้วางใจที่สุดมาอีกด้วย ชื่อของคนๆนั้นคือฮว่าหนองเยว่

 

ฮว่าหนองเยว่ถูกตระกูลกงซูช่วยเอาไว้ และเพื่อตอบแทนตระกูลกงซูที่ช่วยชีวิตเขา ฮว่าหนองเยว่จึงเลือกที่จะติดตามตระกูลกงซู ไม่อย่างนั้นด้วยพลังของฮว่าหนองเยว่มันไม่มีทางที่เขาจะลด ตัวลงมารับใช้ตระกูลของเหล่ามิสเตอร์ ถึงแม้กงซูจินจะเป็นคนที่ภาคภูมิใจในตนเอง แต่เขาก็ยังต้องมีมารยาทฮว่าหนองเยว่

 

ฮว่าหนองเยว่นั้นติดตามพ่อของกงซูจินมาเป็นเวลากว่าห้าสิบปี แต่ถึงอย่างนั้นใบหน้าของเขาก็ยังคงดูเหมือนกับคนอายุราวๆยี่สิบปี เขาดูค่อนข้างหล่อเหลา เขาต้องเป็นหนึ่งในคนที่หล่อที่สุดในเมืองกําแพงหยก

 

กงซูจินมองที่ฮว่าหนองเยว่และพูดอย่างมีมารยาท “ลุงฮว่า พวกเราระบุตําแหน่งของเด็กคนนั้นได้แล้ว คิดว่าพวกเราควรจะทํายังไงดี?”

 

ฮว่าหนองเยว่กําลังถือพัดอยู่ในมือ แต่เขาไม่ได้กางมั่นออก เขาวางมันลงในมืออีกข้างหนึ่งและพูดด้วยรอยยิ้ม

 

“เมื่อดูจากร่องรอยที่ถูกทิ้งเอาไว้ มันยังมีอีกคนหนึ่งติดตามเขาไป ดังนั้นก่อนที่พวกเราจะทําอะไร พวกเราควรสืบให้รู้ก่อนว่าคนๆนั้นเป็นใคร”

 

“นั่นเป็นเรื่องที่ง่ายมากๆ” กงซูจินหันไปพูดกับชายแก่คนหนึ่ง “เฒ่าเจา เจ้าไปจัดการเรื่องนี้”

 

“นายน้อยวางใจได้เลย” ชายแก่ตอบรับ เขาเรียกยีนเรซที่ดูเหมือนกับเหยี่ยวออกมา เขารวมร่างกับมันและกลายเป็นมอนสเตอร์หน้าเหยี่ยว เขากางปีกออกและบินตรงไปในทิศทางของหานเซิ่น

 

กงซูจินยิ้มให้กับฮว่าหนองเยว่และพูด “เฒ่าเจามีสมญานามว่าตาเหยี่ยว ถึงแม้ยีนเรซเหยี่ยวเนตรสปิริตที่เขารวมร่างด้วยจะเป็นแค่ระดับราชัน แต่มันก็ทรงพลังมากๆ มันทําให้เขามองเห็น แม้แต่มดที่อยู่ไกลออกไปเป็นร้อยไมล์ มันจึงมีประโยชน์มากๆต่อการสอดแนม”

 

อว่าหนองเยว่พยักหน้า เขายิ้มและไม่พูดอะไรอีก

 

ในระหว่างทางหานเซิ่นยังคงครุ่นคิดเกี่ยวกับวิธีที่จะไล่ชายหัวโล้นคนหนี้ไปให้พ้นๆ แต่ชายคน นี้เป็นเหมือนกับหมากฝรั่งที่เหนียวหนึบ หานเซิ่นไม่สามารถไล่อีกฝ่ายไปได้

 

บอลด์กายดึงหานเซิ่นเข้ามาใกล้ๆ เขาชี้ไปที่ภูเขาและพูด “น้องหานอย่าเพิ่งไป ข้าคิดว่าภูเขานี้มีไข่ยีนอยู่”

 

“เจ้ามีความสามารถในการหาชีพจรพระเจ้าอย่างนั้นหรอ?”

 

หานเซิ่นมองบอลด์กายด้วยความประหลาดใจ อีกฝ่ายเป็นคนที่มีร่างกายกํายํา จึงดูไม่เหมือนกับคนที่จะเรียนรู้วิธีการหาชีพจรพระเจ้า

 

บอลด์กายยิ้ม “แน่นอนอยู่แล้ว อาจารย์ของข้าเป็นหนึ่งในสามมิสเตอร์ที่มีชื่อเสียงที่สุดในอาณาจักรฉิน ข้าเก่งมากๆในเรื่องการมองหาชีพจรพระเจ้าและการขุดไข่ยีน ถึงข้าจะไม่เก่งเท่ากับอาจารย์ แต่ข้าก็เก่งกว่ามิสเตอร์ส่วนใหญ่”

 

“ถ้าอย่างนั้นเจ้าก็ขุดไข่ยีนอยู่ที่นี่ มันยังบางสิ่งที่ข้าจําเป็นต้องไปทํา” หลังจากที่พูดเสร็จ หานเขินก็เตรียมตัวจะเดินหน้าต่อ

 

เนื่องจากมีบอลด์กายติดตามอยู่ หานเซิ่นจึงไม่สามารถใช้คัมภีร์นภาอําพันเพื่อเปลี่ยนยีนเรซให้กลายเป็นไข่ยีนได้ จนถึงตอนนี้เขาพลาดโอกาสที่จะทําแบบนั้นไปหลายต่อหลายครั้งแล้ว

 

“น้องหานฟังข้าก่อน ที่นี่เป็นสถานที่ที่แม่น้ำสองสายมาบรรจบกัน ในวิชาการมองหาชีพจรพระเจ้าจะเรียกสถานที่แบบนี้ว่าซีดราก้อนวูแมน ซึ่งตําแหน่งไหนที่มังกรมาบรรจบกัน ตําแหน่งนั้นจะมีไข่ยีนอยู่”

 

หลังจากนั้นบอลด์กายก็หันไปมองรอบๆและพูดต่อ “แม่น้ำโฮไลท์นั้นเป็นชีพจรพระเจ้าขนาดใหญ่ สนามแม่เหล็กของที่นี่รุนแรงมาก มันมีซีดราก้อนวูแมนอยู่ที่นี่ ดังนั้นไข่ยีนที่นี่ก็ต้องเป็นอะไรที่พิเศษมากๆ น้องหาน ก่อนหน้านี้เจ้าช่วยชีวิตข้าเอาไว้ ดังนั้นข้าจะตอบแทนเจ้าด้วยไข่ยีนของที่นี่ ข้าจะมอบไข่ยีนทั้งหมดที่หาได้ให้กับเจ้า”

 

“ที่เจ้าพูดเป็นความจริงอย่างนั้นหรอ?” หานเซิ่นมองไปที่บอลด์กายอย่างไม่เชื่อใจ เขาคิดว่าบอลด์กายนั้นดูไม่เหมือนกับมิสเตอร์ที่พึ่งพาได้

 

บอลด์กายทุบอกอย่างภาคภูมิ “ข้าขอรับปากว่าถ้าข้าขุดไข่ยีนระดับสูงขึ้นมาไม่ได้ ข้าก็ยินดีจะมอบหัวโล้นๆของข้าให้กับเจ้าแทนไข่ยีน”

 

“ข้าจะเอาหัวเจ้าไปเพื่ออะไร” หานเซิ่นพูด

 

“นั่นมันก็จริง แต่ถึงมันจะไม่มีไข่ยีนระดับสูงอยู่ที่นี่ อย่างน้อยๆมันก็ต้องมีไข่ยีนระดับราชันอยู่ ถ้าเจ้าโชคดี บางทีเจ้าอาจจะได้ไปยีนระดับเทพเจ้า เชื่อข้าสักครั้งเถอะ น้องหาน” บอลด์กายดูจริงใจ

 

หานเซิ่นไม่ได้สนใจไข่ยีนอะไรมากนัก แต่เขาอยากดูว่าบอลดกายนั้นจะมีประโยชน์จริงๆ หรือเปล่า ด้วยเหตุนั้นเขาจึงตัดสินใจตามบอลด์กายไปขุดหาไข่ยีน

ตอนที่ 3084 มังกรโลหิตบินสู่ท้องฟ้า

 

ดินแดนบริเวณนั้นเต็มไปด้วยหญ้าสีแดงเข้มจํานวนมาก มันดูแตกต่างออกไปเมื่อเทียบกับสถานที่อื่นๆ นอกจากบริเวณนั้นแล้ว บริเวณอื่นเป็นสีเขียวที่เหมือนกับหยก

 

บอลด์กายบอกว่าหญ้าสีแดงพวกนั้นถูกเรียกว่าหญ้ามังกร แต่หญ้ามังกรนั้นไม่ใช่ชื่อของหญ้าชนิดใดชนิดหนึ่ง หญ้าไหนๆก็ตามที่อยู่ใกล้กับซีดราก้อนวูแมนจะกลายเป็นสีแดงเข้มและถูกเรียกว่าหญ้ามังกร

 

หานเซิ่นไม่ได้รู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้ ดังนั้นเขาจึงปล่อยให้บอลด์กายเป็นคนตัดสินใจ เมื่อบอลด์กายระบุตําแหน่งได้แล้ว พวกเขาทั้งสองคนก็เริ่มลงมือขุด หลังจากที่ขุดลึกลงไปในพื้นดินได้เก้าถึงสิบสองฟุต พวกเขาก็ยังคงไม่พบไข่ยีน

 

หานเซิ่นนั่งลงข้างๆและยกน้ำขึ้นดื่ม เขามองไปที่บอลด์กายและถาม

 

“บอลด์กาย นี้เจ้าพึ่งพาได้จริงๆใช่ไหม?”

 

บอลด์กายรู้สึกว่ามันผิดปกติ “ข้าไม่คิดว่าตัวเองจะดูผิดไปได้ นี่มันคือซีดราก้อนวูแมนชัดๆ ไข่ยีนไม่ควรอยู่ลึกลงไปในซีดราก้อนวูแมนมากจนเกินไป ด้วยเหตุนั้นข้าเองก็สงสัยเหมือนกันว่าทําไมพวกเราถึงยังไม่พบอะไร”

 

บอลด์กายยังคงขุดต่อไป ในตอนที่พลั่วของเขาปักลงไปในพื้นดินอีกครั้ง ทันใดนั้นก็มีน้ำพุพุ่งขึ้นมาจากบริเวณที่พลั่วปักลงไป

 

หานเซิ่นเห็นว่าน้ำพุที่พุ่งขึ้นมานั้นเป็นสีแดง เขาถามด้วยความตกใจ

 

“นี่คงจะไม่ใช่น้ำพุอีวิลสปิริตหรอกใช่ไหม?” “เจ้ารู้จักน้ำพุอีวิลสปิริตด้วยหรอเนี่ย?” บอลด์กายพูด เขาดูดีใจเกี่ยวกับเรื่องนี้

 

“แต่นี่มันไม่ใช่น้ำพุอีวิลสปิริต นี่คือน้ำพุเลือดมังกร มีเพียงแค่ชีพจรพระเจ้าของซีดราก้อนวูแมนเท่านั้นที่จะก่อให้เกิดปรากฏการณ์ประหลาดแบบนี้ได้ แต่ไม่ใช่ว่าทุกซีดราก้อนวูแมนจะแสดงน้ำพุเลือดมังกรออกมา ถ้าน้ำพุเลือดมังกรถูกแสดงออกมา มันก็ช่วยยืนยันว่าไข่ยีนอะไรก็ตามที่อยู่ภายในชีพจรพระเจ้านั้นต้องมีค่ามหาศาล เจ้ามั่นใจได้เลยว่าที่อยู่ข้างใต้นี้ต้องเป็นไข่ยีนระดับเทพเจ้า”

 

หานเซิ่นมองน้ำพุสีเลือดที่พุ่งขึ้นมาด้วยความสนใจ ถึงแม้น้ำพุที่พุ่งขึ้นมาจะเป็นสีแดง แต่มันไม่ใช่สีแดงที่ชั่วร้าย มันเป็นสีแดงที่ดูสดใสและบริสุทธิ์ นอกจากนั้นกลิ่นของมันก็ไม่ใช่กลิ่นของเลือด แต่เป็นกลิ่นที่ค่อนข้างหอมหวน

 

น้ำพุเลือดพุ่งขึ้นสูงหลายฟุต ในตอนที่มันสัมผัสกับแสงแดด มันก็เปลี่ยนเป็นหมอกสีเลือดที่เหมือนกับมังกรที่บินขึ้นไปสู่ท้องฟ้า

 

เฒ่าเจาตาเหยี่ยวกําลังบินอยู่ในก้อนเมฆ เขาเห็นปรากฏการณ์ประหลาดที่เหมือนกับมังกรสีเลือดบินขึ้นมาสู่ท้องฟ้า หลังจากนั้นเขาก็เห็นหานเซิ่นและบอลด์กายอยู่ด้านล่าง

 

เฒ่าเจานั้นไม่รู้ว่าปรากฏการณ์ประหลาดนี้คืออะไร เขาซ่อนตัวอยู่ในก้อนเมฆอยู่สักพัก และเมื่อยืนยันได้ว่าทั้งสองคนกําลังขุดหาไข่ยีนอยู่ เขาก็บินจากไปอย่างลับๆ

 

เฒ่าเจาตาเหยี่ยวรายงานเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้กุงซูจินและอว่าหนองเยว่ฟัง หลังจากนั้นพวกเขาทั้งสองก็มองหน้ากัน กงซูจินพูดขึ้นว่า

 

“เจ้านั่นโชคดีจริงๆ เขาพบกับชีพจรพระเจ้าของซีดราก้อนวูแมนเข้า แถมมันยังแสดงน้ำพุเลือดมังกรออกมา มันต้องมีไข่ยีนที่ดีมากๆอยู่ที่นั่น นี่มันเยี่ยมไปเลย พวกเราจะฆ่าพวกเขาและเอาไข่ยีนมาถือว่าเป็นการแก้แค้นให้กับโหลวจิ่ว”

 

กงซูจินเตรียมตัวจะส่งคนไปฆ่าพวกหานเซิ่น แต่ก่อนที่เขาจะได้ทําแบบนั้น ฮว่าหนองเยว่ก็หยุดเขาเอาไว้และพูด

 

“นายน้อยอย่าเพิ่งใจร้อน พวกเรายังไม่ควรทําให้พวกเขารู้ตัว”

 

“ลุงฮว่า กําลังเกี่ยวกับคนที่อยู่กับเจ้านั้นอย่างนั้นหรอ?” กงซูจินถาม

 

“ไม่จําเป็นต้องไปกังวล ข้ารู้จักคนๆนั้น เขาคือลูกศิษย์ของมิสเตอร์เว่ย เซี่ยหยูเฟย เขามีชื่อเล่นว่าบอลด์กาย เขามาจากเมืองเล็กๆเมืองหนึ่ง ด้วยฐานะและทรัพยากรของเขา เขาไม่มีสิทธิ์ที่จะได้เป็นลูกศิษย์ของมิสเตอร์เว่ยด้วยซ้ำ ที่เขาได้เป็นลูกศิษย์ของมิสเตอร์เว่ยรับนั้นก็เพราะว่าในตอนที่มิสเตอร์เว่ยไปขุดหาไข่ยีนที่ใกล้เมืองเล็กๆนั่น เขาพบกับอันตรายและได้พ่อของเซี่ยหยูเฟยช่วยเอาไว้ พ่อของเซี่ยหยูเฟยขอให้มิสเตอร์เว่ยช่วยรับลูกชายของเขาเป็นลูกศิษย์ ด้วยเหตุนั้นเขาจึงไม่มีคนรู้จักอยู่ในเมืองกําแพงหยก และระดับความรู้ของเขาก็ถือว่าธรรมดาๆ ถ้าเขาฉลาดเขาก็คงจะไม่เข้ามายุ่งเกี่ยวกับเจ้านั้น ในเมื่อเขาโง่เอง ก็ฆ่าเขาซะ ไม่ว่ายังไงมันก็จะไม่เป็นเรื่องใหญ่อะไร”

 

ฮว่าหนองเยว่ส่ายหัว “ข้ารู้จักเซี่ยหยูเฟย ข้าไม่ได้กังวลเกี่ยวกับเรื่องนั้น”

 

หลังจากหยุดไปชั่วครู่ ฮว่าหนองเยว่ก็มองไปที่เฒ่าเจาตาเหยี่ยวและถาม

 

“ในตอนที่เจ้ามองไปที่น้ำพุเลือดมังกร เจ้าได้เห็นลมปราณโลหิตที่เหมือนกับมังกรที่บินขึ้นสู่ท้องฟ้าไหม?”

 

เฒ่าเจาตาเหยี่ยวคิดอยู่ชั่วครู่และตอบ “ข้าไม่รู้ว่ามันใช่มังกรหรือไม่ แต่ข้ารู้ว่าน้ำพุที่พุ่งขี้นมานั้นจะกลายเป็นหมอกสีแดงที่ลอยขึ้นไปสู่ท้องฟ้า มันดูเหมือนกับพายุทอร์นาโด”

 

“ถ้าอย่างนั้นมันก็แน่นอนแล้ว นั่นต้องเป็นปรากฏการณ์ประหลาดมังกรโลหิตบินสู่ท้องฟ้า” ฮว่าหนองเยว่สัมผัสพัดขณะที่พูด

 

“มังกรโลหิตบินสู่ท้องฟ้า?” ในตอนที่กงซูจินได้ยินคําพูดเหล่านั้น เขาก็ดูตื่นเต้นขึ้นมา “ใช่แล้ว! ทําไมข้าถึงลืมไปได้? ถ้านี่คือมังกรโลหิตบินสู่ท้องฟ้าจริงๆล่ะก็…”

 

ก่อนที่กงซูจินจะพูดจบ เขาก็ให้เฒ่าเจาตาเหยี่ยวบรรยายเกี่ยวกับสิ่งที่เห็นอีกครั้ง 

 

หลังจากที่ได้ยิน กงยูจินก็ดูดีใจยิ่งกว่าเดิม เขาโค้งคํานับให้กับฮว่าหนองเยวและพูด 

 

“ขอบคุณลุงฮว่าที่ช่วยเตือนสติข้า ไม่อย่างนั้นข้าก็คงพลาดเรื่องนี้ไป”

 

ฮว่าหนองเยวยิ้ม “นายน้อยชมข้าเกินไปแล้ว นายน้อยนั้นฉลาดกว่าข้ามากนัก ถ้านายน้อยได้เห็นมันด้วยตัวเอง นายน้อยก็คงจะจํามันได้ในทันที ในตอนที่ข้าติดตามนายท่านนั้น ข้าเคยได้เห็นปรากฏการณ์ประหลาดมังกรโลหิตบินสู่ท้องฟ้ากับนายท่าน นั่นเป็นเหตุผลที่ทําให้ข้ารู้เกี่ยวกับมัน”

 

“ลุงฮว่ามีประสบการณ์สูงกว่าข้า ข้ายังต้องให้ลุงสอนอีกมาก” กงซูจินคํานับอีกครั้งและแสร้งทําเป็นถ่อมตัว

 

ฮว่าหนองเยว่เงียบไปชั่วครู่ก่อนที่จะพูดขึ้นว่า “ปรากฏการณ์ประหลาดมังกรโลหิตบินสู่ท้องฟ้านั้นเป็นอะไรที่หาได้ยากมากๆ ถึงมันจะมีไข่ยีนระดับท็อปอยู่ที่นั่น แต่มันก็เป็นอะไรที่อันตราย ถ้ารับมือไม่ถูกต้องมันก็จะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้น ข้าเชื่อว่าเซี่ยหยูเฟยคงจะเคยเห็นแค่น้ำพุเลือดมังกรเท่านั้น พวกเขาไม่ได้รู้ถึงอันตรายของปรากฏการณ์ประหลาดมังกรโลหิตบินสู่ท้องฟ้า ถ้าพวกเขารู้ พวกเขาก็คงจะไม่พยายามขุดต่อ”

 

กงซูจินพยักหน้า “ในหนังสือบอกเอาไว้ว่าในตอนที่เกิดปรากฏการณ์ประหลาดมังกรโลหิตบินสู่ท้องฟ้าขึ้น คนๆหนึ่งจะต้องตาย การจะเอาไข่ยนจากในน้ำพุเลือดมังกร คนๆหนึ่งจะต้องถูกสังเวยชีวิต นั่นเป็นความจริงอย่างนั้นหรอ?”

 

อว่าหนองเยวพยักหน้า “นั่นเป็นความจริง ในตอนที่ข้าติดตามนายท่านและได้พบกับปรากฏการณ์ประหลาดมังกรโลหิตบินสู่ท้องฟ้าเข้า พวกเราไม่ได้เป็นคนพบมันเป็นคนแรก มันมีมิสเตอร์อีกคนทําการขุดชีพจรพระเจ้านั้นอยู่ก่อนแล้ว มิสเตอร์คนนั้นพบจุดจบที่น่ากลัว นั่นเป็นเหตุผลที่ทําให้พวกเราเอาไข่ยีนมาได้โดยไม่มีปัญหาอะไร”

 

“เขาตายยังไง?” กงซูจินถามด้วยความอยากรู้

 

“ข้าไม่รู้” ฮว่าหนองเยว่พูด “วันแรกเขาไม่เป็นอะไร แต่ในวันที่สองตอนที่พวกเราไปที่นั่น พวกเราก็เห็นเขาตายอยู่ในชีพจรพระเจ้า เขาตายอย่างประหลาด ร่างกายของเขาไม่ได้รับความเสียหายอะไร แต่ร่างกายของเขาอาบไปด้วยเลือดสีแดงและตัวของเขาขดเหมือนกับกุ้งที่ถูกต้ม” 

 

กงซูจินพูดด้วยรอยยิ้ม “นั่นถือเป็นเรื่องที่ดี ปล่อยให้หานเซิ่นและบอลด์กายขุดต่อไป ในตอนที่พวกเขาทําลายผนึกของปรากฏการณ์ประหลาดได้แล้ว พวกเราค่อยเข้าไป ถ้าหานเซิ่นตายไปทั้งอย่างนั้น มันก็สมควรแล้ว”

 

หานเซิ่นและเซี่ยหยูเฟยรออยู่ครึ่งชั่วโมง ในที่สุดเลือดมังกรภายในหลุมก็หายไป

 

เซี่ยหยูเฟยทนรอไม่ไหวที่จะเข้าไปขุดไข่ยีนขึ้นมา ส่วนหานเซิ่นเองก็ต้องการจะกระโดดลงไปในหลุมเช่นกัน แต่เขาเกิดลังเลขึ้นมา เขารู้สึกสั่นไหวราวกับว่าสัมผัสได้ถึงอันตราย

ตอนที่ 3085 เสียสละ

 

หานเซิ่นไม่ได้มีความรู้เกี่ยวกับชีพจรพระเจ้า เขาจึงไม่รู้ว่าซีดราก้อนวแมนนั้นคืออะไร ทั้งเขาและบอลด์กายต่างก็ไม่รู้เกี่ยวกับปรากฏการณ์มังกรโลหิตบินสู่ท้องฟ้า ถึงอย่างนั้นหานเซิ่นก็ยังมีจิตสัมผัสที่ไว ถึงแม้เขาจะถูกปฏิเสธโดยกฏของโลกใบนี้ แต่ถ้ามีบางสิ่งที่เลวร้ายกําลังจะเกิดขึ้น เขาก็จะรู้สึกกังวลขึ้นมา ถ้ามันมีบางสิ่งที่ทําให้หัวใจของหานเป็นสั่นไหว นั่นก็หมายความว่าบางสิ่งที่เลวร้ายมากๆกําลังจะเกิดขึ้น

 

หานเซิ่นมองไปที่หลุมและพูดกับบอลด์กาย “บอลด์กาย เจ้าหยุดขุดก่อน”

 

บอลด์กายวางพลั่วลงด้วยความสับสน เขาหันมามองหานเซิ่นและถาม “มันมีอะไรอย่างนั้นหรอ?”

 

“มันมีบางสิ่งผิดปกติ” หานเซิ่นดูจริงจังขณะที่พูด “เจ้าแน่ใจใช่ไหมว่านี่คือซีดราก้อนวูแมนและน้ำพุเลือดมังกรน่ะ?”

 

หลังจากที่ได้ยินแบบนั้น บอลด์กายก็รู้สึกแปลก เขามองไปรอบๆก่อนที่จะพูดขึ้นว่า “มันต้องใช่ซีดราก้อนวูแมนอย่างแน่นอน ข้าไม่มีทางดูผิดไปได้ เจ้าไม่เห็นน้ำพุเลือดมังกรอย่างนี้นหรอ?”

 

หานเซิ่นคิดอยู่ชั่วครู่ก่อนที่จะพูดขึ้นว่า “โอเค เจ้าถอยออกมาก่อน ข้าจะเป็นคนขุดต่อเอง”

 

“สําคัญด้วยหรอว่าใครจะเป็นคนขุด? ในเมื่อพวกเราเกือบจะขุดมันขึ้นมาได้แล้วในตอนนี้” บอลด์กายพูด

 

“หยุดพูดจาไร้สาระ เจ้ามานี้เดี๋ยวนี้และให้ข้าเป็นคนขุด ไม่อย่างนั้นข้าจะไปจากที่นี่” หานเซิ่นไม่มีอารมณ์ที่จะมัวมาพูดล้อเล่น

 

บอลด์กายมองไปที่หานเซิ่นและสัมผัสได้ว่าอีกฝ่ายไม่ได้พูดล้อเล่น ด้วยเหตุนั้นเขาจึงออกมาจากหลุมและถาม

 

“มันมีอะไรอย่างนั้นหรอ? เจ้าพบอะไรหรือยังไง?”

 

หานเซิ่นไม่ได้อธิบายให้บอลด์กายฟัง และถึงเขาอยากจะอธิบาย เขาก็ไม่สามารถอธิบายมันได้อยู่ดี เพราะทั้งหมดนั้นเป็นเพียงแค่ความรู้สึกเท่านั้น เขาไม่สามารถพูดออกมาเป็นคําพูดได้

 

หานเซิ่นเอาพลัวมาจากมือของบอลด์กายและกระโดดลงไปในหลุมเพื่อทําการขุดต่อ “เจ้ารออยู่ตรงนั้น อย่าได้ลงมาในหลุม เรียกข้าถ้ามีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้น”

 

บอลด์กายรู้สึกแปลกๆ เขาไม่รู้ว่าหานเซิ่นพยายามจะบอกอะไรกันแน่ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ฟังที่หานเซิ่นพูด เขาแค่มองดูจากด้านนอกและไม่ได้ตามหานเซิ่นลงไปในหลุม

 

หานเป็นค่อยๆใช้พลั่วขุดดินอย่างช้าๆ เขาไม่ได้ออกแรงมากจนเกินไป ในตอนที่เขาขุดไปได้สามฟุต เขาก็รู้สึกว่าพลั่วนั้นสัมผัสกับบางสิ่งเข้า มันทําให้หัวใจของเขาสั่นไหวรุนแรงขึ้นไปอีก

 

หานเซิ่นรวมร่างกับบลัดโกสต์สปิริตโดยไม่เสียเวลาคิด ดวงตาของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงและด้านหลังของเขาก็มีหางสิ่งงอกออกมา

 

บอลด์กายมองดูจากด้านบนและถามอย่างตื่นเต้น “เจ้าพบไข่ยีนแล้วอย่างนั้นหรอ?”

 

หานเซิ่นไม่ตอบ เขาวางพลั่วลงและใช้มือปัดดินออกไป ไม่นานหลังจากนั้นเขาก็สัมผัสได้ถึงบางสิ่ง มีบางสิ่งกําลังออกมาจากดินอย่างกะทันหัน

 

ถึงแม้มันจะโผล่ออกมาให้เห็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งของมัน แต่ไม่ว่าใครคนไหนก็บอกได้ว่ามันไม่ใช่ไข่ยีน มันไม่มีไข่ยีนไหนที่มีรูปลักษณ์ภายนอกเหมือนกับฟอสซิลโครงกระดูกของปลา

 

ที่อยู่ใต้ดินนั้นเป็นหินสีเทา ส่วนที่โผล่ออกมาให้เห็นนั้นดูเหมือนกับฟอสซิลโครงกระดูกของปลาแต่มันเป็นสีดํา

 

พูดให้ถูกต้องมันดูเหมือนกับว่าฟอสซิลที่เปื้อนเลือดถูกทิ้งเอาไว้นานแล้ว เลือดนั้นเป็นสีแดงเข้มซะจนมันดูเหมือนกับสีดํา

 

“นั่นคืออะไร?” บอลด์กายรู้สึกสับสนเล็กน้อย เขาต้องการจะกระโดดลงมาในหลุมเพื่อดูใกล้ๆ

 

“อย่าเข้ามา” หานเซิ่นหยุดบอลด์กายเอาไว้ เขาใช้พลั่วเพื่อขุดรอบๆดินและสังเกตเห็นว่าสิ่งนั้นไม่ใช่ฟอสซิลโครงกระดูกของปลา จริงๆแล้วมันคือฟอสซิลโครงกระดูกที่มีความยาวสิบสองฟุตที่ดูคล้ายคลึงกับมังกร

 

“ปรากฏการณ์ประหลาดมังกรโลหิตบินสู่ท้องฟ้า… โอ้ไม่นะ… หานเซิ่น… เจ้าจําเป็นต้องออกมาจากในนั้น…”

 

ทันทีที่ได้เห็นฟอสซิลทั้งอัน สีหน้าของบอลด์กายก็เปลี่ยนไป เขารีบเรียกหานเซิ่น

 

แต่ทว่ามันสายเกินไปแล้ว ในจังหวะที่เขาพูดออกไป กระดูกมังกรก็เรืองแสงสีเลือดออกมามันทําให้หลุมทั้งหลุมเป็นสีแดง เมื่อมองดูจากระยะไกลมันจะดูเหมือนกับบ่อลาวา

 

“หานเซิ่น เจ้าเป็นอะไรไหม? เจ้าจําเป็นต้องรีบออกมา…”

 

บอลด์กายตะโกนจากด้านบน เขาเรียกยีนเรชออกมาเพื่อรวมร่างและพยายามจะเข้าไปในหลุม

 

“บอลด์กาย เจ้าเก็บแรงเอาไว้เถอะ นี่คือปรากฏการณ์ประหลาดมังกรโลหิตบินสู่ท้องฟ้า มันจําเป็นต้องใช้มนุษย์เป็นเครื่องสังเวยเพื่อทําลายผนึก เครื่องสังเวยนั้นจะไม่มีวันรอดชีวิตกลับมา เจ้าไม่มีทางช่วยอะไรเขาได้อีกแล้ว” กงซูจินพูดอย่างเย็นชาขณะที่พากลุ่มผู้ใช้ยีนเรซเดินเข้ามา

 

“กงซูจิน? ทําไมเจ้าถึงมาอยู่ที่นี่ได้?” สีหน้าของบอลด์กายเปลี่ยนไป

 

“บอลด์กาย เจ้าและข้าไม่ได้มีความบาดหมางอะไรกัน แต่ใครใช้ให้เจ้ามาเกี่ยวข้องกับเจ้านี่ เจ้าโชคไม่ดีเอง”

 

กงซูจินไม่อธิบายอะไร เขาโบกมือให้สัญญาณ และเหล่าผู้ใช้ยีนเรซก็กระโดดเข้าหาบอลด์กายราวกับว่าพวกเขาเป็นฝูงหมาป่า

 

พวกเขาบางคนเปลี่ยนร่างเป็นบางสิ่งที่ส่วนหนึ่งดูเหมือนกับเสือหรือหมาป่า ขณะที่อีกส่วนเหมือนกับมนุษย์ บางคนนั้นเปลี่ยนเป็นมนุษย์นก หนึ่งในพวกเขาแปลกประหลาดยิ่งกว่า ร่างกายท่อนบนของเขาเป็นมนุษย์ขณะที่ร่างกายท่อนร่างเป็นของวัว

 

สีหน้าของบอลด์กายเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน ถึงแม้ยีนเรซของเขาจะไม่ได้แย่อะไร แต่เขาไม่ได้ถนัดการต่อสู้กับคนหลายคนพร้อมๆกัน แถมอีกฝ่ายก็มีกันเป็นสิบคน และแต่ละคนก็รวมร่างกับยีนเรซที่ทรงพลังทั้งนั้น พวกมันล้วนแต่เป็นยีนเรซระดับราชันที่โตเต็มวัย

 

บอลด์กายสามารถรวมร่างกับลิ่นเกล็ดฟ้าที่ทรงพลังมากๆ ซึ่งมั่นทําให้ร่างกายของเขาห่อหุ้ม ปด้วยเกล็ดสีฟ้า มือของเขาคมราวกับว่าเป็นโลหะ เขาต่อสู้กับผู้ใช้ยีนเรซนับสิบตามลําพัง ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังคงดูดุร้ายเหมือนกับเสือ

 

แต่ด้วยการที่เขามีตัวคนเดียว ภายใต้การโจมตีจากผู้ใช้ยีนเรซนับสิบ เขาจึงถูกต้อนจนมุมในเวลาอันสั้น เหล่าผู้ใช้ยื่นเรซหลายคนกระโดดเข้าใส่เขาและกดตัวของเขาลงกับพื้น

 

“กงซูจิน ถ้าเจ้าต้องการไข่ยีน ข้าจะมอบมันให้กับเจ้า! ทําไมต้องฆ่าข้าด้วย?” บอลด์กายพูดขณะที่พยายามดิ้นรน

 

กงซูจินยิ้ม “ข้าอาจจะต้องการไข่ยน แต่ข้าก็ต้องการจะฆ่าด้วยเช่นกัน เจ้าจําเป็นต้องโทษตัวเองที่ไปเป็นเพื่อนกับคนตาย”

 

กงซูจินก็ยกมือขึ้นมาและทําท่าทางเฉือนคอ หลังจากนั้นเขาก็เลิกมองไปที่บอลด์กายและหันไปมองที่หลุม

 

แสงสีเลือดยังคงส่องสว่างออกมาจากหลุมเหมือนกับลาวาที่ร้อนแรง มันทําให้คนที่อยู่ภายนอกมองไม่เห็นสิ่งที่อยู่ข้างในหลุม

 

ผู้ใช้ยีนเรซคนหนึ่งชักมีดออกมา เขาเตรียมตัวจะตัดคอของบอลด์กายที่ถูกกดอยู่บนพื้น ไม่ว่าบอลด์กายจะพยายามดิ้นรนยังไง เขาก็ไม่สามารถขยับเขยื้อนได้ เขามองไปยังมีดที่กําลังจะฟันลงมาและตะโกนขึ้นว่า

 

“ข้าต้องขอโทษด้วย! ข้าไม่แข็งแกร่งพอ ข้าทําให้เจ้าต้องตาย! น้องหาน ข้าขอไปรับใช้เจ้าในนรก! ข้าจะขอตอบแทนเจ้าในชาติหน้า!”

 

ตูม!

 

แสงสีเลือดระเบิดออกมาจากหลุม ภายในแสงสีเลือดนั้นมีเงาสีเลือดพุ่งออกมาหาบอลด์กาย มือของมันยื่นออกมาเพื่อหยุดมีดที่ฟันลงมาใส่คอของบอลด์กายเอาไว้

 

ในตอนที่มือสัมผัสกับมีดโคลด์โกลด์ที่ทํามาจากเขาของยีนเรซระดับราชัน มีดก็แตกกระจายเป็นเสี่ยงๆ

 

“เจ้ายังไม่ตาย?” กงซูจินมองไปที่เงาสีเลือดนั้น เขาอดไม่ได้ที่จะร้องตะโกนออกมา

 

เงาเลือดนั้นก็คือหานเซิ่น ในตอนที่กระดูกมังกรระเบิดแสงสีแดงออกมา เขาก็สัมผัสได้ถึงความร้อนที่ไหลเข้าไปในร่างกายของเขา

 

ถึงแม้ร่างกายของหานเซิ่นจะแข็งแกร่งมากๆ แต่ในความร้อนขนาดนั้น เขาก็รู้สึกราวกับว่าตัวเขาถูกปกคลุมด้วยลาวา ถึงแม้มันจะไม่ได้ทําร้ายร่างกายของเขา แต่มันก็ไม่ได้เป็นอะไรที่รู้สึกดี