Super God Gene 3031-3033

 ตอนที่ 3031 ไม่ใช่จุดจบ

 

“หานเซิ่น ถึงข้าจะไม่อยากฆ่าเจ้า แต่เพื่อหว่านเอ๋อแล้ว ใครก็ตามที่มาหยุดข้าจะต้องตาย ถ้าเจ้ามีคำสั่งเสียอะไร เจ้าควรรีบพูดมันออกมาซะตอนนี้ เพื่อเห็นแก่ที่เจ้าดูแลหว่านเอ๋อ ถ้ามันไม่ใช่สิ่งที่จะมาขวางทางข้า ข้าก็จะทำมันให้กับเจ้า” ฉินซิวมองไปที่หว่านเอ๋อขณะที่พูด

 

“ข้าต้องการให้เจ้าตาย” พลังในตัวของหานเซิ่นระเบิดออกมา เขาหยุดพยายามที่จะดึงมือกลับ เขาใช้พลังเพื่อดันมันเข้าใส่ฉินซิวแทน

 

“นั่นเป็นอะไรที่น่าเสียดาย” ฉินซิวพูดพร้อมกับถอนหายใจ เขาปล่อยมือออกจากหานเซิ่น ก่อนที่จะใช้มือตบใส่อกของอีกฝ่าย มันส่งร่างกายของหานเซิ่นกระเด็นออกไป

 

ปัง!

ร่างกายของหานเซิ่นเป็นเหมือนกับลูกอุกกาบาตที่ไปชนเข้ากับดาวเคราะห์ก่อนที่จะทะลุไปสู่ดาวเคราะห์อีกดวงหนึ่ง มันเป็นแบบนั้นต่อไปเรื่อยๆ ไม่มีใครรู้ว่าเขาถูกส่งกระเด็นออกไปไกลแค่ไหน

 

หลังจากการหายตัวไปของหานเซิ่น ร่างกายของหว่านเอ๋อก็เริ่มเรืองแสงสีทองออกมา เธอเข้าสู่โหมดผมทองและตื่นขึ้นมาจากการหลับไหล

 

“พี่ชาย…” หลังจากที่หว่านเอ๋อลืมตาขึ้น สิ่งแรกที่เธอก็คือฉินซิว ถึงแม้เธอจะอยู่ในโหมดผมทอง แต่เธอไม่ได้บ้าคลั่ง เสียงของเธอฟังดูอ่อนหวาน

 

“หว่านเอ๋อ… รออีกหน่อยนะ… พี่ชายจะพาเจ้ากลับไป…” ฉินซิวลูบผมสีทองของหว่านเอ๋ออย่างอ่อนโยน

 

“อือ” หว่านเอ๋อพูดพร้อมกับพยักหน้า เธอหลับตาลงและเอนตัวพิงกับอกของฉินซิว

 

“พระเจ้า วันนี้ไม่มีใครหยุดข้าได้ ยอมแพ้ซะเถอะ…”

ฉินซิวเงยหน้าขึ้นไปมองที่จีโนฮอลล์ ร่างกายของเขาลุกโชนด้วยเปลวเพลิงสีแดง มันบดขยี้แสงของจีโนฮอลล์และทำให้ดูเหมือนว่ามันกำลังจะดับลงไป

 

ภายใต้พลังที่น่ากลัวของฉินซิว กำแพงของจีโนฮอลล์เริ่มจะมีรอยร้าวเกิดขึ้นมาให้เห็น ทั้งจีโนฮอลล์กำลังจะพังทลาย

 

ขณะที่จีโนฮอลล์กำลังตกลงมา ทั้งจักรวาลก็ประสบกับหายนะที่เลวร้ายยิ่งกว่า มันไม่ได้ส่งผลกระทบกับแค่สิ่งมีชีวิตธรรมดาอีกต่อไป แม้แต่ยอดฝีมือระดับราชันก็ได้รับผลกระทบไปด้วย มันเหมือนกับว่าจักรวาลกำลังประสบกับบิ๊กแบง

 

พระเจ้ายืนอยู่หน้าจีโนฮอลล์ แต่เขาไม่สามารถต้านทานพลังของฉินซิวได้ แสงศักดิ์สิทธิ์บนตัวของเขาดูอ่อนลงไปเรื่อยๆ แม้แต่ตะเกียงเผ่าพันธุ์ของจีโนฮอลล์ก็ดูมัวลงไป พวกมันดูเหมือนจะดับลงได้ทุกเมื่อ

 

สิ่งมีชีวิตมากมายทั่วจักรวาลต้องตาย ใบหน้าของผู้นำปราสาทนภาและยอดฝีมือคนอื่นๆดูซีดเผือก ถึงแม้พวกเขาต้องการจะแก้ไขสถานการณ์ แต่พวกเขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้ พวกเขาแทบจะไม่สามารถปกป้องตัวเองได้ด้วยซ้ำ ภายใต้แสงของเปลวเพลิงสีแดง ร่างกายของพวกเขานั้นเกือบจะตกลงมาจากระดับเทพเจ้า

 

“พระเจ้า ยอมแพ้ซะ! ถ้าเจ้าทอดทิ้งจีโนฮอล์และเข้าสิงคนอื่นเพื่อจุติลงไปในจักรวาล เจ้าก็อาจจะรอด” ฉินซิวพูด

 

“ที่แห่งนี้คือชีวิตของข้า ถ้าชีวิตของข้าไม่อยู่ที่นี่ แบบนั้นแล้วการมีชีวิตอยู่ต่อไปจะมีประโยชน์อะไร?” พระเจ้าพูด

 

“เจ้าพูดถูก ข้าเองก็คิดแบบนั้น ถ้าชีวิตของเจ้าขวางชีวิตของข้า แบบนั้นข้าก็จำเป็นต้องเอาชีวิตของเจ้า”

ฉินซิวก้าวไปข้างหน้า แสงสีเลือดที่ปกคลุมทั้งท้องฟ้าเคลื่อนไปพร้อมกับเขา มันทำลายหลังคาของจีโนฮอลล์ เสาหินเริ่มแตกร้าว ตะเกียงเผ่าพันธุ์มากมายที่อยู่ภายในเกือบจะดับลงไป จีโนฮอลล์ดูไม่เสถียรราวกับว่ามันสามารถพังทลายได้ทุกเมื่อ

 

แสงศักดิ์สิทธิ์จากร่างกายพระเจ้านั้นถูกบดขยี้ มันเกือบจะดับลงไป แม้แต่ร่างกายเทพสปิริตของเขาก็กระพริบๆราวกับว่ามันกำลังจะหายไป

 

ตูม!

มีเสาแห่งแสงพุ่งขึ้นมาจากวิหารพระเจ้าต่างๆที่หลุดออกไปจากปราสาพระเจ้า มันพุ่งผ่านอวกาศและหลอมรวมเข้าไปในจีโนฮอลล์ มันทำให้จีโนฮอลล์ดูสว่างขึ้นอย่างมาก ร่างกายเทพสปิริตของพระเจ้าได้รับแสงจากเทพสปิริตมากมาย เขากลับมาดูสว่างไสวอีกครั้งหนึ่ง

 

“ถ้าพวกเจ้าอยากตายมากขนาดนั้น พวกเจ้าก็ตายไปพร้อมกันซะ”

ฉินซิวกำลังอุ้มหว่านเอ๋อเอาไว้ขณะที่เดินไปข้างหน้าอย่างช้าๆ เขาดูเหมือนกับปีศาจที่จุติลงมาบนจีโนฮอลล์

 

ถึงแม้จะได้รับการสนับสนุนจากเทพสปิริตทุกคน จีโนฮอลล์ก็ยังไม่สามารถต้านทานแรงกดดันของฉินซิวได้ รอยแตกร้าวบนกำแพงของจีโนฮอลล์นั้นเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

 

ยิ่งจีโนฮอลล์แตกร้าวมากเท่าไหร่ ทั่วทั้งจักรวาลก็เกิดหายนะมากขึ้นเท่านั้น ทั้งแผ่นดินถล่ม ทั้งภูเขาไฟระเบิด ทั้งน้ำท่วม จักรวาลตกอยู่ในความโกลาหล สิ่งมีชีวิตนับไม่ถ้วนต้องตายไป แต่ท่ามกลางความโกลาหลมันมีภูเขาลูกหนึ่งที่ยังคงเงียบสงบ หายนะทุกอย่างดูเหมือนจะไม่ส่งผลกระทบต่อภูเขาเล็กๆนั้น

 

มันมีบ้านเก่าๆตั้งอยู่บนยอดของภูเขา ด้านหลังบ้านมีสวนที่มีธงผ้าสีขาวปักอยู่ บนธงนั้นมีคำว่าโชคชะตาเขียนเอาไว้

 

ธงผ้าขาวตอนนี้ถูกย้อมด้วยสีแดง ระหว่างสีแดงและขาว คำว่าโชคชะตานั้นโดดเด่นเป็นพิเศษ

 

ที่ด้านบนของธงมีร่างกายของคนๆหนึ่งอยู่ มันถูกแทงทะลุโดยเสาของธง เขากำลังนอนด้วยแขนขาที่กางออก เขามองขึ้นไปสู่อวกาศขณะที่เสาธงแทงทะลุร่างกายของเขา เลือดที่ไหลออกจากร่างกายของเขาย้อมธงเป็นสีแดงอย่างรวดเร็ว

 

คนที่ติดอยู่บนเสาธงคือหานเซิ่นที่กระเด็นมา เขาไม่รู้ว่านี่เป็นเพียงแค่เรื่องบังเอิญหรือไม่ แต่เขากระเด็นมาใกล้กับบ้านเก่าๆนั่น ธงที่ปักอยู่ที่สวนหลังบ้านนั้นแทงทะลุผ่านร่างกายของเขา

 

หานจิงจื่อกำลังยืนอยู่ในสวนหลังบ้านและมองมาที่หานเซิ่น เขาพูด

“จากเถ้าสู่เถ้า จากธุลีสู่ธุลี ลูกหลานของคนอื่นๆใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ใครให้เจ้าเกิดมาเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลหาน? และถึงเจ้าจะกำเนิดในตระกูลหาน ถ้าเจ้าเป็นแค่สามัญชน เจ้าก็จะมีชีวิตที่ปลอดภัย แต่เจ้าไม่ต้องการมีชีวิตอย่างสามัญชน นี่คือชะตากรรม มันคือสิ่งที่ถูกกำหนดเอาไว้ มันมีความทุกข์ยากมากมายที่เจ้าต้องทน เจ้าต้องทนรับมันทั้งหมด ข้านั้นไร้ประโยชน์ ข้าช่วยชีวิตเจ้าไม่ได้ ข้าไม่อาจเปลี่ยนแปลงชะตากรรมได้ ทั้งหมดที่ข้าทำได้ก็คือชี้นำเจ้า มันขึ้นอยู่กับตัวเจ้าเองว่าเจ้าจะเปลี่ยนแปลงชะตากรรมของตัวเองได้หรือไม่ ผู้คนของตระกูลหานไม่อาจจะพึ่งพาท้องฟ้าและผืนดิน ทั้งหมดมันขึ้นอยู่กับตัวเจ้า ถ้าเจ้าไม่อยากตายและยังคงมีสิ่งที่ต้องการจะทำ ใช้พลังของตัวเองเพื่อลุกขึ้น กลับไปและต่อสู้เพื่อชีวิตของเจ้า”

 

เลือดจากร่างกายของหานเซิ่นยังคงไหลลงมาบนธงผ้าเรื่อยๆ เลือดของเขาไหลออกมาจนเกือบจะหมดแล้วในตอนนี้

 

แต่ตอนนี้จิตในของหานเซิ่นกระจ่างแจ้งอย่างน่าประหลาด เขารู้สึกราวกับว่าจิตใจของเขาแยกออกมาจากร่างกาย หานเซิ่นไม่รู้ว่าทำไมจิตใจของเขาถึงกระจ่างแจ้งแบบนั้น แต่มันเป็นความรู้สึกที่สงบอย่างน่าอัศจรรย์ มันเป็นอะไรที่ยากจะอธิบาย

 

“นี่คือความสงบนิ่งอย่างสมบูรณ์ที่หานหยี่เฟยพูดถึง?”

ในจังหวะที่หานเซิ่นรู้สึกว่าสงบนิ่ง มันมีพลังลุกโชนขึ้นภายในร่างกายของเขา เปลวเพลิงสีขาวระเบิดออกมาจากทุกเซลล์ของเขา ธงเองก็ลุกไหม้ในไฟสีขาวนั้น มันดูเหมือนกับคบเพลิงที่ถูกจุด

 

“ข้ารู้อยู่แล้วว่า… นี่ต้องไม่ใช่จุดจบ” ดวงตาของหานจิงจื่อดูเป็นประกาย ทั้งร่างกายของเขาสั่นไหว

 

 

 

ตอนที่ 3032 เปิดเผย

 

เสาของจีโนฮอลล์แตกหัก ประตูพังทลาย ทุกคนสามารถมองผ่านประตูเข้าไปเห็นเปลวไฟที่ดูริบหรี่ ตะเกียงเผ่าพันธุ์ทั้งหมดกำลังวูบวาบเหมือนกับว่ามันกำลังจะดับลงโดยพายุที่รุนแรง

 

ด้วยการตกลงมาของจีโนฮอลล์ มันดูเหมือนว่าทั้งจักรวาลตกอยู่ในความเงียบสงัด นอกจากเสียงร้องอันสิ้นหวัง มันไม่มีเสียงอะไรอย่างอื่น แม้แต่วิหารพระเจ้าก็ยังตกอยู่ในความเงียบ มันมีเพียงแค่เสียงของการแตกหัก

 

“หายนะขนาดนี้ ข้าไม่รู้ว่ามันจะมีสิ่งชีวิตมากแค่ไหนที่จะรอดจากเรื่องทั้งหมดนี้ได้” ผู้นำปราสาทนภาเห็นหายนะต่างๆเกิดขึ้นภายในปราสาทนภา

 

แม้แต่สถานที่อย่างปราสาทนภาและเอาท์เตอร์สกายก็ยังประสบกับหายนะ ซีโน่เจเนอิคสเปชอื่นๆหรือดวงดาวธรรมดาก็ประสบกับหายนะเช่นเดียวกัน

 

“จักรวาลนี้กำลังจะถึงจุดจบ” ความหวาดกลัวและสิ้นหวังเข้าปกคลุมหัวใจของทุกสิ่งมีชีวิต ไม่มีใครรู้ว่าพวกเขาจะรอดจากหายนะในครั้งนี้ได้ไหม

 

ในสายธารทารกชาวเคทคนหนึ่งกำลังลอยอยู่ มันมีเสียงร้องไห้ดังขึ้นมาให้ได้ยิน แต่เสียงร้องไห้นั้นเทียบไม่ได้กับเสียงคำรามของกระแสน้ำที่เชี่ยวกราก

 

ภูเขาไฟปะทุขึ้นมา เมืองและหมู่บ้านมากมายถูกทำลาย ดาวบางดวงถูกพุ่งชนโดยอุกกาบาต

 

“เปิดทางให้กับข้า!” ดวงตาของฉินซิวดูแน่วแน่ ด้วยแรงกดดันของเปลวเพลิงสีแดง ประตูของจีโนฮอลล์นั้นแตกกระจายเป็นเสี่ยงๆ เศษหินกระเด็นออกไปทุกหนทุกแห่ง

 

ร่างกายของพระเจ้าถูกกดดันให้ถอยเข้าไปในจีโนฮอลล์ เขาหยุดอยู่หน้าตะเกียงเผ่าพันธุ์นับหมื่น ตอนนี้ตะเกียงเผ่าพันธุ์จำนวนมากได้ดับลงไปแล้ว

 

ในตอนที่ตะเกียงเผ่าพันธุ์แต่ละตะเกียงดับลงไป เผ่าพันธุ์ชั้นสูงที่เป็นเจ้าของตะเกียงเผ่าพันธุ์ก็จะได้รับความเสียหายอย่างหหัก มันจะทำให้เผ่าพันธุ์นั้นๆประสบกับหายนะที่เลวร้ายยิ่งไปกว่าเดิม

 

พระเจ้ามองไปที่ฉินซิวและพูด “คนๆเดียวทำให้เผ่าพันธุ์นับพันล้านต้องสูญพันธุ์ นี่มันคุ้มค่าจริงๆอย่างนั้นหรอ?”

 

ฉินซิวพูดอย่างเย็นชา “ในตอนที่ข้าตกอยู่ในช่วงเวลาที่สิ้นหวังที่สุด มันมีคนๆเดียวที่อยู่เคียงข้างข้า สำหรับข้าแล้ว โลกนี้มีเพียงแค่คนนี้คนเดียว สิ่งมีชีวิตอื่นไม่มีความหมายอะไรกับข้า ข้าไม่จำเป็นต้องสนใจพวกเขา”

 

ขณะที่พูดฉินซิวก้าวไปข้างหน้าต่อไป แต่ละก้าวของเขาส่งผลให้พระเจ้าต้องก้าวถอยหลังไปหนึ่งก้าว หลังของเขาเกือบจะไปถูกกับตะเกียงเผ่าพันธุ์ทั้งหมื่น

 

ทุกเผ่าพันธุ์รู้ว่าถ้าตะเกียงเผ่าพันธุ์ทั้งหมดดับลง จีโนฮอลล์ก็จะจบสิ้น แต่ไม่มีใครที่จะหยุดฉินซิวได้ แม้แต่พระเจ้าเองก็ยังหยุดฉินซิวจากการก้าวเข้าไปในจีโนฮอลล์ไม่ได้

 

ฉินซิวต้องการจะเดินหน้าต่อไปและทำลายจีโนฮอลล์อย่างสมบูรณ์ แต่ทันใดนั้นเขาก็หยุดชะงัก ก่อนที่จะหันกลับไปมองด้านหลัง

 

หัวใจของทุกเผ่าพันธุ์เต้นตึกตัก พวกเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ฉินซิวถึงหยุดชะงักไปแบบนั้น? มันทำให้พวกเขามีความหวังขึ้นมา

 

“ในเวลาแบบนี้ ยังมีอะไรทำให้ฉินซิวสนใจได้อีก?” ยอดฝีมือทุกคนทั้งรู้สึกสับสนและรู้สึกกังวลใจ

 

ยอดฝีมือจากเผ่าพันธุ์ชั้นสูงทั้งหมดมารวมตัวอยู่ที่นี่หมดแล้ว แต่ภายใต้พลังของฉินซิว แม้แต่ยอดฝีมือขั้นทรูก็อตก็ถูกลดระดับลงมา มันไม่มีสิ่งมีชีวิตไหนที่ต่อสู้กับฉินซิวได้

 

พวกเขาภาวณาและหวังว่าจะมีปาฏิหาริย์เกิดขึ้น แต่พวกเขารู้ดีว่าโอกาสที่จะมีปาฏิหาริย์เกิดขึ้นน้อยเกินไป

 

ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็มองออกไปในทิศทางเดียวกับฉินซิว พวกเขาหวังว่าจะมีอะไรสักอย่างเกิดขึ้น แต่พวกเขาไม่สามารถสัมผัสถึงออร่าที่แข็งแกร่งจากทิศทางนั้น

 

“เกิดอะไรขึ้น? นี่ข้าคิดไปเองอย่างนั้นหรอ? ทำไมข้าถึงรู้สึกกระวนกระวาย?” ฉินซิวมองไปในทิศทางนั้นและพูดกับตัวเอง เขากำลังรู้สึกถึงความกังวลใจ

 

ทันใดนั้นเหล่ายอดฝีมือก็เห็นเงาสีขาวค่อยๆปรากฏตัวจากทิศทางนั้น มันไม่ได้รวดเร็วหรือมีออร่าที่ทรงพลัง มันดูเหมือนกับดวงอาทิตย์ขึ้นในยามเช้า มันค่อยๆเคลื่อนที่ขึ้นมาสู่เขตแดนของจีโนฮอลล์

 

สายตาของผู้นำปราสาทนภานั้นดีที่สุด เขาเห็นเงาสีขาวนั่นอย่างชัดเจน และเขาก็ตะโกนออกมาเสียงดังว่า “มันคือหานเซิ่น! เขายังคงมีชีวิตอยู่”

 

หลังจากนั้นยอดฝีมือหลายคนก็เห็นได้อย่างชัดเจน มันเป็นหานเซิ่นที่กำลังเดินเข้ามาสู่จีโนฮอลล์

 

หานเซิ่นในตอนนี้แตกต่างไปจากก่อนหน้านี้ ร่างกายของเขาไม่ได้มีเปลวเพลิงสีแดง ร่างกายของเขามีแสงสีขาวและกึ่งโปร่งใส เขาดูไม่เหมือนกับสิ่งมีชีวิตของจักรวาล เขาดูเหมือนกับเทพสปิริต

 

สีหน้าของฉินซิวเปลี่ยนไปเมื่อเขาเห็นหานเซิ่นก้าวเข้ามา เขาจ้องไปที่หานเซิ่นราวกับว่าเขากำลังได้เห็นบางสิ่งที่ไม่น่าเชื่อ

 

“เป็นไปไม่ได้ การทดลองสุดยอดยีนนั้นไม่ประสบความสำเร็จ พลังแบบนี้จะมีอยู่ได้ยังไง… มันไม่มีทางเป็นสุดยอดยีนที่สมบูรณ์… มันควรจะบกพร่องเหมือนอย่างหว่านเอ๋อ” ฉินซิวพูดกับตัวเอง

 

หานเซิ่นเดินมาหยุดไม่ไกลไปจากฉินซิวและพูด “ฉินซิว ออกมาจากร่างกายของเสี่ยวฮวา นี่เป็นโอกาสสุดท้ายของเจ้า”

 

ฉินซิวพูดอย่างเย็นชา “ดูเหมือนว่าข้าจะประเมินเจ้าต่ำเกินไป ข้าไม่ได้คาดคิดว่ายีนของเจ้าจะวิวัฒนาการจนถึงขั้นนี้ แต่ถึงเจ้าจะเข้าใกล้สุดยอดยีน มันก็ไร้ประโยชน์ ต่อหน้าหว่านเอ๋อคนที่เข้าใกล้สุดยอดยีนยิ่งกว่า พลังของเจ้าก็จะถูกยับยั้ง”

 

“จริงอย่างนั้นหรอ?” หานเซิ่นถาม เรื่องราวของยีนกำลังทำงานภายในร่างกายของเขา ขณะที่มันทำงาน ร่างกายของหานเซิ่นก็เข้าสู่โหมดซีโน่เจเนอิค

 

โหมดซีโน่เจเนอิคและโหมดเทพเจ้าสปิริตขั้นสุดยอดถูกใช้งานพร้อมๆกัน มันทำให้ออร่าของหานเซิ่นดูแปลกๆ

 

“ดอลลาร์… หานเซิ่นคือดอลลาร์…” ทุกสิ่งมีชีวิตในจักรวาลตกตะลึง พวกเขาคิดว่ามันแปลกๆที่หานเซิ่นสามารถใช้ร่างกายเทพเจ้าสปิริตขั้นสุดยอด ตอนนี้เมื่อเขาเข้าสู่โหมดซีโน่เจเนอิค มันก็ทำให้ทุกคนเข้าใจว่าหานเซิ่นและดอลาร์เป็นคนๆเดียวกัน

 

“หานเซิ่นและดอลลาร์เป็นคนๆเดียวกัน” อี๋ซาพูดกับตัวเอง ใบหน้าของเธอดูซับซ้อนมากๆ ดวงตาของเธอเบิกกว้างอย่างไม่อยากจะเชื่อ ขณะที่เธอนึกย้อนถึงเรื่องในอดีต ใบหน้าของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีเขียว หลังจากนั้นก็เปลี่ยนเป็นสีขาวและเปลี่ยนเป็นสีแดง เธอไม่รู้ว่าควรจะรู้สึกหรือคิดยังไงกับเรื่องนี้

 

บนเอมตี้เมาท์เทน อสูรขนเขียวอ้าปากค้าง เขาไม่สามารถปิดมันลงได้ ตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมโกลเด้นโกรวเลอร์ถึงได้มอบอันดับที่หนึ่งให้กับดอลลาร์

 

“โอ้มายก็อด! ก็อดฟาเธอร์หานและดอลลาร์เป็นคนๆเดียวกัน”

 

“นี่… นี่เป็นอะไรที่ไม่น่าเชื่อ…”

 

สิ่งมีชีวิตมากมายทั่วจักรวาลอึ้งไป พวกเขาไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง

 

“หมอนี่ ในที่สุดเขาก็เปิดเผยตัวเองออกมา” หวังอวี่ฮังยักไหล่ เขารู้อยู่แล้วว่ามันจะเป็นแบบนี้

 

คนอื่นๆในสเปชการ์เด้นก็ไม่ได้ประหลาดใจอะไร ถึงหานเซิ่นจะไม่เคยบอกพวกเขา แต่พวกเขาก็คาดเดาเอาไว้แล้ว

 

 

 

ตอนที่ 3033 ชมวิวนรกด้วยกัน

 

หานเซิ่นเริ่มเคลื่อนไหว เขาไปปรากฎตัวต่อหน้าฉินซิวและใช้มือกดหัวของฉินซิวลง

 

ปัง!

หัวของฉินซิวถูกกดลงกับพื้นหินด้วยมือของหานเซิ่น หัวของเขากระแทกกับพื้นของจีโนฮอลล์อย่างรุนแรงจนพื้นหินที่แข็งแกร่งมากๆของจีโนฮอลล์นั้นแตกกระจาย

 

ดวงตาของฉินซิวเบิกกว้าง เขาดูไม่อยากจะเชื่อ หว่านเอ๋อหลุดออกไปจากมือของเขาและร่วงลงบนพื้น

 

มือของหานเซิ่นยังกดหัวของฉินซิวเอาไว้และไม่ปล่อยให้เขาเงยหน้าขึ้นมาได้ ร่างกายของฉินซิวลุกโชนด้วยเปลวเพลิงสีเลือด เขาพยายามดันมือกับพื้น แต่ทว่าด้วยแรงกดของหานเซิ่น เขาไม่สามารถลุกขึ้นมาได้ ดวงตาของเขาดูเหมือนจะตกอยู่ในความตกใจกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น  เขาพูดกับหานเซิ่น

“เป็นไปไม่ได้… ทำไมหว่านเอ๋อถึงไม่ส่งผลกระทบต่อเจ้า?”

 

“เจ้าเป็นคนวิจัยเรื่องราวของยีนไม่ใช่หรอ? เจ้าไม่รู้หรือว่าเรื่องราวของยีนมีพลังในการแช่แข็งและทำให้ไม่ได้รับผลกระทบจากพลังอื่นอยู่น่ะ?” หานเซิ่นพูด

 

พลังของเรื่องราวของยีนกำลังแช่แข็งทุกเซลล์ ในอดีตหานเซิ่นไม่สามารถใช้พลังของเรื่องราวของยีนได้อย่างเต็มที่ แต่หลังจากที่เขาเข้าใจถึงการสงบนิ่งอย่างสมบูรณ์ เขาก็สามารถควบคุมร่างกายได้อย่างแท้จริง ตอนนี้หว่านเอ๋อไม่ส่งผลกระทบต่อเขาอีกต่อไปแล้ว

 

“ไม่… เป็นไปไม่ได้… เรื่องราวของยีนไม่ใช่สิ่งที่ฝึกได้ เจ้าต้องมีสุดยอดยีนเพื่อจะฝึกเรื่องราวของยีน แต่ถ้าเจ้ามีสุดยอดยีน เจ้าก็ไม่จำเป็นต้องฝึกเรื่องราวของยีน นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้มันเป็นการวิจัยที่ล้มเหลว มันเป็นไปไม่ได้ที่มันจะถูกฝึก…” หลังจากที่ฉินซิวพูด เปลวไฟสีเลือดระเบิดอย่างบ้าคลั่ง เขาจะส่งหานเซิ่นกระเด็นออกไป

 

แต่เขายกหัวของตัวเองขึ้นมาได้แค่นิดเดียวก่อนที่มือของหานเซิ่นจะกดหัวของเขาลงไปอีกครั้ง หัวของเขาจมลงไปในพื้นหินลึกยิ่งกว่าเดิม

 

เปลวไฟสีเลือดที่น่ากลัวเข้ามาถูกร่างกายของหานเซิ่น แต่มันไม่สามารถทำอะไรได้ พลังของเลือดสีฟ้าที่กลับตาลปัตรนั้นไม่ได้ส่งผลอะไรต่อหานเซิ่น

 

“ฉินซิว มันถึงเวลาที่เจ้าต้องชดใช้” หานเซิ่นพูด

 

เปลวเพลิงสีเลือดของฉินซิวลุกโชน เขาเหมือนกับภูเขาไฟที่กำลังปะทุ ถึงแม้เขาจะไม่สามารถลุกขึ้นมาได้ แต่เขาก็ยังหัวเราะและพูด

“ข้าไม่ได้คาดคิดว่าเจ้าฝึกจะวิชาจีโนอย่างเรื่องราวของยีนได้สำเร็จ แต่แล้วมันจะยังไง? เจ้าฆ่าข้าได้อย่างนั้นหรอ? ถ้าเจ้าฆ่าข้า เสี่ยวฮวาก็จะตายไปพร้อมๆกัน”

 

“จริงอย่างนั้นหรอ?” ใบหน้าของหานเซิ่นไม่เปลี่ยนแปลง แสงในดวงตาของเขาเริ่มจะดูแปลกๆ

 

พลังของศาสตร์ตงเสวียนไหลเวียนภายในร่างกายของหานเซิ่นอย่างเงียบๆ ในดวงตาของหานเซิ่นทั้งจักรวาลถูกแบ่งแยกเป็นสสารที่เล็กที่สุด

 

ทันใดนั้นมือกึ่งโปร่งใสของเขาที่จับหัวฉินซิวทะลุผ่านหมวกของอีกฝ่ายเข้าไป ขณะที่มืออีกข้างหนึ่งจับตัวของเสี่ยวฮวาเพื่อโยนขึ้นมา

 

เงาถูกดันออกมาจากร่างกายของเสี่ยวฮวาด้วยมือของหานเซิ่นพร้อมกับถูกกดลึกลงไปบนพื้น พื้นหินของจีโนฮอลล์มีรอยแตกร้าวที่กระจายออกไปในทุกทิศทางเหมือนกับใยแมงมุม มันเกิดเป็นหลุมขนาดใหญ่ขึ้นที่จุดสูงกลาง ใบหน้าของเงานั้นดูเหมือนกับรูปปั้นของฉินซิว

 

ร่างกายของเสี่ยวฮวาถูกโยนขึ้นมาอยู่บนพื้น เขาตื่นขึ้นมาและมองไปที่หานเซิ่นด้วยความตกใจ “พ่อ…”

 

หานเซิ่นยังคงกดฉินซิวเอาไว้ขณะที่ถามขึ้นว่า “ลูกไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”

 

“ผมไม่เป็นอะไร” เสี่ยวฮวาพูดพร้อมกับส่ายหัว

 

“ลูกไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว” หานเซิ่นพูดขณะที่จ้องไปที่ฉินซิว

“ลูกควรรีบไปจากที่นี่ ไปรอพ่ออยู่ในสเปชการ์เด้น มันจะมีคนมารับตัวลูกไป พ่อยังจำเป็นต้องจัดการกับเจ้าหมอนี่”

 

“พ่อระวังตัวด้วย” เสี่ยวฮวารู้ว่าถึงเขาจะอยู่ต่อก็มีแต่จะเป็นตัวถ่วง ดังนั้นหลังจากที่พูดเสร็จ เขาก็บินออกไปจากจีโนฮอลล์ในทันที

 

“ฉินซิว เจ้าพูดถูก พวกเราเหมือนกัน พวกเราจะทำทุกอย่างเพื่อสิ่งที่พวกเราหวงแหน ด้วยเหตุนั้นเจ้าต้องตาย” หานเซิ่นพูด และทันใดนั้นพลังในมือของเขาก็เพิ่มสูงขึ้น พลังของท่าตบขั้นสุดยอดกำลังจะเปลี่ยนร่างสปิริตของฉินซิวให้กลายเป็นผุยผง

 

ภายใต้พลังของท่าตบขั้นสุดยอด ร่างสปิริตสีแดงของฉินซิวเริ่มกลายเป็นผุยผงสีแดงก่อนที่ค่อยๆจางหายไป แต่ถึงอย่างนั้นฉินซิวก็ยังคงยิ้ม

“ใช่แล้ว พวกเราน่ะเหมือนกัน ข้าเข้าใจเจ้า”

 

หลังจากนั้นฉินซิวก็หันไปมองหว่านเอ๋อที่นอนอยู่บนพื้น

“ข้า ฉินซิวไม่เคยขออะไรใครมาก่อน แต่ข้าขอเจ้าอย่างหนึ่งจะได้ไหม?”

 

“พูดมา” หานเซิ่นพูด พลังในมือของเขายังคงเพิ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ ร่างสปิริตแตกเป็นเสี่ยงๆอย่างรวดเร็ว

 

“ถ้าข้าชนะ ข้าก็ไม่จำเป็นต้องขออะไรเจ้า” ฉินซิวพูด

“แต่ถ้าข้าแพ้ เจ้าได้โปรดช่วยดูแลหว่านเอ๋อจะได้ไหม? เรื่องทั้งหมดนี้คือความผิดของข้าเพียงคนเดียว หว่านเอ๋อที่ไม่ได้ทำอะไรผิดไม่ควรต้องมารับกรรมที่ข้าก่อเอาไว้ ได้โปรดช่วยดูแลนาง”

 

“ตราบใดที่นางไม่ได้ทำอะไรใคร ข้าจะไม่ปล่อยให้ใครมาทำร้ายนาง ตราบใดที่ข้ายังมีชีวิตอยู่” หานเซิ่นพูด

 

“ขอบคุณเจ้ามาก” หลังจากนั้นร่างกายของฉินซิวก็เริ่มเกิดความเปลี่ยนแปลง สีหน้าของเขาดูแปลกขณะที่เขาพูดต่อไปว่า

“สำหรับข้าโลกนี้เป็นเหมือนกับนรก แต่นี่คือโลกของหว่านเอ๋อ นางมีครอบครัวและเพื่อนอยู่ที่นี่ นางบอกข้าว่านางไม่อยากเห็นโลกนี้ถูกทำลาย ถึงแม้นางจะต้องตาย”

 

“แต่ข้าทนเห็นนางตายไม่ได้” ฉินซิวหลับตาลง ทันในนั้นก็มีดวงอาทิตย์ประหลาดโผล่ออกมาจากร่างสปิริตสีแดงของเขา

 

ตูม!

ในตอนที่พลังในร่างกายของฉินซิวถูกปลดปล่อย รอยร้าวใต้ร่างกายของเขาแพร่กระจายออกและก่อให้เกิดรอยร้าวอวกาศขนาดใหญ่ รอยร้าวอวกาศนี้แตกต่างไปจากรอยร้าวอวกาศทั่วๆไป มันมีออร่าสีเทาออกมาจากรอยร้าว มันเป็นอะไรที่แปลกและมันทำให้หานเซิ่นรู้สึกว่าเขากำลังตกอยู่ในอันตราย

 

เมื่อเห็นแบบนั้น สีหน้าของพระเจ้าก็เปลี่ยนไป เขามองไปที่หานเซิ่นและรีบพูดขึ้

“รีบฆ่าเขาเร็วเข้า พวกเราจะปล่อยให้เขาเปิดอุโมงค์ตรงกันข้ามไม่ได้”

 

หานเซิ่นรู้สึกตัวถึงความเลวร้ายของสถานการณ์ ภายใต้พลังที่น่ากลัวที่ออกมาจากรอยแยกอวกาศ แม้แต่พื้นหินที่แข็งแกร่งของจีโนฮอลล์ก็ละลายเหมือนกับหิมะ จากในรอยแยกนั้นออร่าที่น่ากลัวเริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ มันดูเหมือนกับออร่าของปีศาจจากดินแดนปีศาจ

 

แต่ทว่าหานเซิ่นคุ้นเคยออร่านี้ดี ในตอนที่เขาตกปลาอยู่ในทะเลสาบของเอาท์เตอร์สกาย เขารู้สึกถึงออร่าที่เหมือนกันนี้ มันเป็นออร่าของโลกปฎิสสาร

 

ฉินซิวปล่อยเสียงหัวเราะประหลาดออกมา “หานเซิ่นมาชมวิวของนรกด้วยกันกับข้า”

 

ทันใดนั้นฉินซิวยื่นมือมาจับหานเซิ่นและดึงเขาเข้าไปในรอยแยกอวกาศ