Super God Gene 2993-2994

 ตอนที่ 2993 จีโนฟลูอิดร่างกายศักดิ์สิ...

 

“พวกเราควรไปหาที่พูดคุยกัน” ราชาไป๋พูดกับหานเซิ่นด้วยรอยยิ้ม

 

“เอาสิ” หานเซิ่นอยากรู้ว่าทำไมก่อนหน้านี้ราชาไป๋ถึงได้ปกป้องเขา และทำไมราชาไป๋ถึงยอมปล่อยให้เขาเอาทรัพยากรไปตามที่ต้องการ

 

ราชาไป๋นำทางหานเซิ่นไปโดยที่ไม่ได้พูดอะไรมาก หานเซิ่นเชื่อว่าราชาไป๋คงจะพาเขากลับไปที่เอ็กซ์ตรีมคิง แต่ราชาไป๋ไม่ได้ทำแบบนั้น ราชาไป๋ไปหยุดอยู่ที่ดาวเคราะห์น้อยดาวหนึ่ง หลังจากนั้นเขาก็นั่งลงบนดาวเคราะห์น้อยที่ตกผลึก ก่อนจะหันมายิ้มให้กับหานเซิ่นและกวักมือเรียก “มานั่งด้วยกันสิ”

 

หานเซิ่นนั่งลงและถาม “ทำไมเจ้าถึงมาตามหาข้า?”

 

ราชาไป๋ชี้ไปที่ปราสาทพระเจ้าในอวกาศและพูด “ตอนนี้เจ้าคงจะรู้ถึงพลังของเทพสปิริตขั้นแอนนิฮิเลชั่นแล้วสินะ ถ้าเจ้าต้องต่อสู้ตามลำพัง มันแทบเป็นไปไม่ได้ที่จะเอาชนะเทพสปิริตในวิหารพระเจ้า แต่ถ้าพวกเราร่วมมือกัน บางทีมันอาจจะมีโอกาสอยู่ เจ้าคิดว่ายังไง?”

 

หานเซิ่นมองขึ้นไปที่ปราสาทพระเจ้า ก่อนจะหันกลับมามองที่ราชาไป๋และถาม “ทำไมต้องเป็นข้า? บอกเหตุผลมา”

 

ราชาไป๋ดูเหมือนรู้อยู่แล้วว่าหานเซิ่นจะถามแบบนั้น เขายิ้มและพูด

“มันเป็นเหตุผลง่ายๆ ที่จริงแล้วมันเป็นเพราะสิ่งนี้”

 

ราชาไป๋ลูบแหวนที่อยู่บนนิ้วของเขา มันเป็นแหวนโลหะที่มีอัญมณีสีดำอยู่ มันไม่ได้ดูมีพลังอะไรพิเศษ ในตอนที่คนอื่นมองเห็นมัน พวกเขาก็คงจะเชื่อว่ามันเป็นแค่แหวนประดับธรรมดาๆ

 

แต่ทว่าหานเซิ่นมองไปที่มันอย่างใจจดใจจ่อ ขณะที่คิดกับตัวเอง

‘อัญมณีสีดำนั่นดูเหมือนกับคริสตัลสีดำที่ฮอไรซอนทอลอีวิลมอบให้กับเรา’

 

เมื่อเห็นปฏิกิริยาของหานเซิ่น ราชาไป๋ก็ยิ้มและพูด

“แหวนวงนี้เป็นสมบัติที่พวกเราได้รับมาจากอัลฟ่า เขานำมันกลับมาจากเซเคร็ด อัลฟ่าของพวกเราเคยบอกว่าถ้ามีสิ่งมีชีวิตไหนที่ทำให้แหวนวงนี้มีปฏิกิริยาได้ พวกเราเอ็กซ์ตรีมคิงจะต้องช่วยเหลือสิ่งมีชีวิตนั้นอย่างเต็มความสามารถ มีเพียงแค่สิ่งมีชีวิตนั้นที่จะทำให้เอ็กซ์ตรีมคิงมีอิสรภาพอย่างแท้จริง”

 

“มันมีปฏิกิริยากับข้าอย่างนั้นหรอ?” หานเซิ่นถามพร้อมขมวดคิ้ว

 

หานเซิ่นไม่เชื่อว่าคนอย่างราชาไป๋ที่ได้ขึ้นเป็นกษัตริย์นั้นจะเชื่อฟังคำพูดของอัลฟ่า พวกเขาทุกคนต่างก็มีความมั่นใจและเชื่อมั่นในตัวเอง พวกเขาคงจะไม่ฟังคำพูดของอัลฟ่าที่ให้เชื่อฟังคนนอกอย่างหานเซิ่นที่อาจจะเป็นศัตรู

 

ราชาไป๋พยักหน้าและพูด “ใช่ แหวนวงนี้สืบทอดต่อมาในเผ่าพันธุ์ของพวกเราหลายต่อหลายรุ่น แต่มันก็ไม่เคยมีปฏิกิริยากับสิ่งมีชีวิตไหนเลย พวกเราเริ่มคิดว่าสิ่งที่อัลฟ่าพูดเอาไว้นั่นไม่เป็นความจริง แต่ในที่สุดหลังจากที่พวกเรารอคอยมาอย่างยาวนาน แหวนวงนี้ก็มีปฏิกิริยาขึ้นมา มันเป็นปฏิกิริยาที่ลึกเข้าไปในจิตวิญญาณ มีแต่ผู้ที่สวมใส่แหวนเท่านั้นที่จะรู้สึกถึงมัน ตั้งแต่ตอนแรกที่ข้าพบกับเจ้า ข้าก็รู้ว่าเจ้าคือคนที่เอ็กซ์ตรีมคิงรอคอยมาเป็นพันล้านปี”

 

หานเซิ่นมองไปที่ราชาไป๋โดยที่ไม่ได้พูดอะไร เรื่องแบบนี้ฟังดูเหมือนเรื่องที่มีอยู่แค่ในนิยายเท่านั้น หานเซิ่นคิดว่ามันยากจะเชื่อได้ว่าจะมีคนที่จงรักภักดีต่ออะไรบางอย่างแบบนั้นอยู่จริง มันไม่ใช่ว่าในโลกนี้จะไม่มีคนที่จงรักภักดีแบบนั้นอยู่เลย หานเซิ่นเคยพบคนอย่างไนน์เทาซันด์คิงและคนอื่นๆที่จงรักภักดีต่อฉินซิวจนถึงวินาทีสุดท้าย หานเซิ่นเชื่อว่าความจงรักภักดีของพวกเขาเป็นของจริง

 

แต่เอ็กซ์ตรีมคิงนั้นต่างออกไป ถึงมันจะไม่ใช่เรื่องยากที่คนๆหนึ่งจะจงรักภักดีไปชั่วชีวิต แต่ความจงรักภักดีที่สืบทอดผ่านรุ่นสู่รุ่นนั้นเป็นบางสิ่งที่หานเซิ่นไม่สามารถทำใจเชื่อได้

 

ผู้คนส่วนใหญ่จำบรรพบุรุษสามรุ่นก่อนหน้าไม่ได้ด้วยซ้ำ เผ่าเอ็กซ์ตรีมคิงนั้นอยู่มาเป็นพันล้านปี และผ่านมาไม่รู้กี่รุ่นต่อกี่รุ่น ถ้าพวกเขายังเชื่อในคำพูดของอัลฟ่าอยู่ สมองของพวกเขาก็คงจะมีปัญหาแน่ๆ

 

ดูเหมือนราชาไป๋รู้ว่าหานเซิ่นกำลังคิดอะไร เขาลูบแหวนและพูด

“แน่นอนว่าคำพูดของอัลฟ่าไม่ใช่เหตุผลหลักที่ทำให้ข้าปฏิบัติกับเจ้าเป็นอย่างดี เหตุผลหลักคือในคำกล่าวของอัลฟ่า เจ้านั้นกุมกุญแจชะตากรรมของเผ่าเอ็กซ์ตรีมคิงเอาไว้ นั่นหมายความว่าข้าจำเป็นต้องปฏิบัติกับเจ้าเป็นอย่างดี”

 

“กุญแจอะไร?” หานเซิ่นถาม

 

“ร่างกายของเอ็กซ์ตรีมคิงนั้นมาจากการวิจัยของผู้นำเซเคร็ด มันคือบางสิ่งที่เรียกว่าจีโนฟลูอิดร่างกายศักดิ์สิทธิ์ ถ้าจีโนฟลูอิดร่างกายศักดิ์สิทธิ์สำเร็จ ทุกสิ่งมีชีวิตจะถูกปลุกศักยภาพภายในยีนต้นกำเนิดออกมาเพื่อที่ยีนของพวกเขาจะวิวัฒนาการ ทุกสิ่งมีชีวิตจะมีร่างกายศักดิ์สิทธิ์”

 

หลังจากที่พูดแบบนั้น ราชาไป๋ก็มองมาที่หานเซิ่น ดูเหมือนว่าเขาต้องการจะถามอะไรบางอย่าง แต่สุดท้ายเขาก็ไม่ได้ถามออกมา เขาพูดต่อไปว่า

“ในตอนที่เซเคร็ดล่มสลาย จีโนฟลูอิดร่างกายศักดิ์สิทธิ์นั้นยังไม่สำเร็จ อัลฟ่าของพวกเราได้ใช้จีโนฟลูอิดร่างกายศักดิ์สิทธิ์ที่ยังไม่สำเร็จนั้นและได้รับร่างกายพิเศษมา เขาใช้ร่างกายพิเศษนั่นเอาชีวิตรอดท่ามกลางความโกลาหล และทำให้เอ็กซ์ตรีมคิงอยู่มาจนถึงทุกวันนี้”

 

“ร่างกายพิเศษที่ว่านั่นคือร่างกายแห่งราชันอย่างนั้นสินะ?” หานเซิ่นถาม

 

ราชาไป๋พยักหน้าและพูด “ใช่ มันคือร่างกายแห่งราชัน ร่างกายพิเศษนั่นมีอยู่ในยีนของพวกเรา แต่มันแตกต่างไปจากยีนปกติ ในตอนแรกผู้คนของเอ็กซ์ตรีมคิงจะยังเปิดใช้ร่างกายแห่งราชันไม่ได้ คนที่เป็นอัจฉริยะนั้นจะเปิดใช้ร่างกายแห่งราชันได้ตั้งแต่ตอนที่พวกเขาอายุสิบห้าถึงสิบหกปีเท่านั้น แต่เมื่อเวลาผ่านไป สายเลือดของพวกเราก็เจือจางลงไปเรื่อยๆ ในตอนนี้ผู้คนของเอ็กซ์ตรีมคิงจะเปิดใช้ร่างกายแห่งราชันได้เมื่อถึงระดับราชัน”

 

หานเซิ่นมองไปที่แหวนและถาม “เรื่องนั้นเกี่ยวข้องยังไงกับแหวนนั่น?”

 

ราชาไป๋ถอดแหวนออกมาและวางมันลงตรงหน้าหานเซิ่น

“จากที่อัลฟ่าบอกกับพวกเรา แหวนนี่เป็นเครื่องมือทดสอบร่างกายศักดิ์สิทธิ์ มันจะมีปฏิกิริยาเฉพาะกับร่างกายศักดิ์สิทธิ์เท่านั่น”

 

หานเซิ่นหยิบแหวนขึ้นมา แหวนที่ดูธรรมดาๆนั่นทำให้จิตวิญญาณของเขาสั่นไหว ดูเหมือนมันจะทำให้คริสตัลสีดำของหานเซิ่นส่งเสียงร้องออกมา

 

หานเซิ่นลูบอัญมณีสีดำบนแหวนและคิด ‘มหัศจรรย์จริงๆ แต่เราสัมผัสได้ว่าอัญมณีสีดำบนแหวนนี้แตกต่างไปจากคริสตัลสีดำ’

 

“อัลฟ่าของพวกเราเชื่อว่าผู้นำเซเคร็ดต้องมีแผนสำรองอยู่ ถึงแม้เขาจะตายไปแล้ว พวกเราก็เชื่อว่าใครสักคนจะทำการวิจัยจีโนฟลูอิดร่างกายศักดิ์สิทธิ์ต่อจากเขาจนสำเร็จ พวกเราแค่จำเป็นต้องเก็บแหวนนั่นเอาไว้และรอคอยจนกระทั่งจีโนฟลูอิดร่างกายศักดิ์สิทธิ์ที่สมบูรณ์ถูกสร้างขึ้นมา เมื่อถึงเวลานั้นร่างกายแห่งราชันของพวกเราก็จะสมบูรณ์แบบ มันจะกลายเป็นร่างกายศักดิ์สิทธิ์ที่แท้จริง มันจะไม่ใช่ร่างกายแห่งราชันที่จะเจือจางไปเรื่อยๆเมื่อเวลาผ่านไป” ราชาไป๋มองหานเซิ่นด้วยดวงตาที่ลุกเป็นไฟ

 

“ถ้าเจ้าต้องการจีโนฟลูอิดร่างกายศักดิ์สิทธิ์จากข้า ข้าก็บอกได้เลยว่าเจ้ามาหาผิดคนแล้ว ข้าไม่เคยใช้จีโนฟลูอิดร่างกายศักดิ์สิทธิ์ และข้าก็ไม่รู้วิธีที่จะทำของแบบนั้นขึ้นมา” หลังจากที่พูดแบบนั้น หานเซิ่นก็โยนแหวนกลับไปให้ราชาไป๋

 

ราชาไป๋รับแหวนเอาไว้ เขายิ้มให้กับหานเซิ่นและพูด

“พวกเราจะพูดเกี่ยวกับเรื่องนี้ในภายหลัง วันนี้ที่ข้ามาหาเจ้าก็เพราะมาถามว่าเจ้าสนใจจะร่วมมือกับข้าเพื่อฆ่าเทพสปิริตขั้นแอนนิฮิเลชั่นหรือเปล่า?”

 

หานเซิ่นเงียบอยู่ชั่วครู่ก่อนจะถามกลับไปว่า “เจ้าต้องการจะฆ่าเทพสปิริตขั้นแอนนิฮิเลชั่นคนไหน?”

 

“พระเจ้าชั่วพริบตา” ราชาไป๋พูดออกมาอย่างช้าๆ

 

 

 

ตอนที่ 2994 ร่วมมือกัน

 

ณ บ้านเก่าๆหลังหนึ่งบนยอดภูเขาที่มีภูเขาอื่นห้อมล้อมอยู่ ฝนที่ตกลงมาสร้างม่านหมอกสีขาวปกคลุมภูเขาเหล่านั้น

 

Crunch!

ท่ามกลางฝนที่ตกหนัก ประตูของบ้านเก่าๆหลังนั้นถูกเปิดออก เนื่องจากมันเก่ามากๆ ประตูจึงส่งเสียงแหลมออกมา แม้แต่เสียงฝนที่ตกหนักก็ไม่สามารถกลบเสียงของประตูได้

 

ประตูบานใหญ่ของบ้านเก่าถูกเปิดออก สิ่งแรกที่ปรากฏออกมาให้เห็นคือรองเท้าส้นสูงสีแดงที่ดูสง่างาม ถัดมาเป็นขาที่เรียบเนียนเหมือนกับหยกขาวและชุดกี่เพ้าสีแดง

 

ผู้หญิงที่สวมใส่ชุดกี่เพ้าสีแดงกำลังถือร่มสีแดงอยู่ในมือ เธอเดินเข้ามาในบ้านเก่าๆด้วยร่างกายที่สะบัดไปมาอย่างยั่วยวน

 

ผู้หญิงชุดแดงถือร่มสีแดงเดินเข้ามาในลานของบ้าน เธอมองเข้าไปในตัวบ้านและพูดออกมา

“หมอดูเฒ่า นี่เจ้าจะซ่อนตัวไปอีกนานแค่ไหน?”

 

ประตูที่มีรอยแกะสลักรูปดอกไม้ถูกดันเปิดออก และมีชายแก่ที่ถือธงกับขวดน้ำเต้าเดินออกมา เขามานั่งลงบนเก้าอี้สี่ขาที่ทรุดโทรม เขามองไปที่ผู้หญิงชุดแดงและพูด

“ถ้าข้าซ่อนตัวได้หนึ่งชั่วโมง ข้าก็จะซ่อนตัวหนึ่งชั่วโมง ถ้าข้าซ่อนตัวได้นานอีกหนึ่งวินาที ข้าก็จะซ่อนตัวอีกหนึ่งวินาที ข้าอยากจะมีชีวิตรอดให้นานที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้”

 

ฝนตกหนักมากเกินไปและร่มก็ลงมาต่ำมากๆ มันจึงไม่มีใครเห็นว่าผู้หญิงชุดแดงนั้นมีหน้าตาเป็นยังไง ถึงอย่างนั้นส่วนโค้งเว้าของร่างกายและเส้นผมสีดำที่ดูเหมือนกับน้ำตกของเธอเป็นอะไรที่ดูสะดุดตาอย่างมาก ถึงคนอื่นอาจจะไม่เห็นใบหน้าของเธอ แต่พวกเขาจะจำเธอได้

 

“ข้ากลัวว่าเจ้าอยากตายมากกว่าที่จะอยากมีชีวิตอยู่” ผู้หญิงชุดแดงพูดขณะที่ยืนอยู่ในสายฝน

 

ชายแก่หัวเราะและพูด “นั่นหมายความว่าเจ้ามาที่นี่เพื่อเอาชีวิตข้าอย่างนั้นสินะ”

 

“มันก็ขึ้นอยู่กับว่าคำทำนายของเจ้าจะแม่นยำหรือไม่” ผู้หญิงชุดแดงพูด

 

ชายแก่ยกน้ำเต้าขึ้นมาดื่มอีกครั้ง เขาหลี่ตาลงขณะที่ถามขึ้นว่า “ถ้าอย่างนั้นข้าแม่นยำหรือเปล่าล่ะ?”

 

“แม่นยำครึ่งหนึ่ง อีกครึ่งหนึ่งไม่แม่นยำ” ผู้หญิงชุดแดงตอบ

 

“ข้าไม่เข้าใจว่าเจ้าจะพูดอะไร อะไรที่แม่นยำและอะไรที่ไม่แม่นยำ?” ชายแก่หัวเราะขณะที่ถาม

 

ผู้หญิงชุดแดงเงียบไปชั่วครู่ก่อนที่จะพูดขึ้นว่า “คำทำนายที่เจ้าบอกว่าปราสาทของพระเจ้าจะปรากฏออกมาอีกครั้งนั้นแม่นยำ แต่อีกครึ่งหนึ่งไม่แม่นยำ ปราสาทพระเจ้ายังคงไม่ถูกทำลาย พวกมันยังคงอยู่บนท้องฟ้า”

 

ชายแก่หัวเราะออกมา “เจ้านายของเจ้าใจร้อนเกินไปแล้ว มันยังไม่ถึงเวลา”

 

“มันเหลือเวลาอีกแค่เดือนเดียว” ผู้หญิงชุดแดงพูด

“แม้แต่วิหารพระเจ้าขั้นแอนนิฮิเลชั่นก็ยังไม่ถูกทำลาย มันเป็นไปไม่ได้ที่จีโนฮอลล์จะถูกทำลายภายในหนึ่งเดือน”

 

“เมื่อถึงเวลา เจ้าจะเข้าใจเอง” ชายแก่ดูเบื่อหน่าย เขามองไปที่ผู้หญิงชุดแดงและพูดต่อ

“แต่ก่อนอื่นข้าขอแนะนำให้เจ้านายของเจ้าทำตามที่ชายแก่บอก ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด คำทำนายจะกลายเป็นจริง”

 

“เจ้านายของข้าไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องทำแบบนั้น มันเกี่ยวข้องอะไรกับการทำลายปราสาทพระเจ้า? ถึงคนๆนั้นจะมีความสามารถ แต่ท้ายที่สุดแล้วพลังของเขาก็ยังไม่ถึงขั้น เขาไม่มีทางทำลายปราสาทพระเจ้าได้”

 

“การทำนายชะตากรรมของคนๆหนึ่งนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย ชายแก่แลกชีวิตทั้งชีวิตเพื่อผลลัพธ์นี้ ถ้าเขาไม่เชื่อชายแก่ เขาก็ไม่จำเป็นต้องทำมัน” ชายแก่พูดราวกับว่าเขาไม่สนใจ

 

“ข้าหวังว่าการทำนายของเจ้าจะถูกต้อง ไม่อย่างนั้นเจ้าควรจะรู้ว่าถ้าเจ้าทำให้เจ้านายของข้าโกรธ แม้แต่เจ้านั่นที่อยู่ในจีโนฮอลล์ก็ปกป้องเจ้าไม่ได้ จากนี้ไปต้นไปเจ้าต้องอยู่ที่นี่จนกว่าวันนั้นจะมาถึง ชีวิตของเจ้าขึ้นอยู่กับการทำนาย เจ้าไม่อาจโทษคนอื่นได้” หลังจากที่พูดจบผู้หญิงชุดแดงก็หันกลับและเดินหายไปในสายฝน

 

ชายแก่หลี่ตาและมองขึ้นไปบนท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยฝน เขาพูดกับตัวเอง

“ถ้าข้าไม่ต้องการ พวกเจ้าคิดว่าจะหาตัวข้าและขังข้าเอาไว้ที่นี่ได้อย่างนั้นหรอ? พวกเจ้าประเมินข้าหานจิงจื่อต่ำเกินไปแล้ว”

ชายแก่ถือน้ำเต้าและธงที่มีคำว่า “โชคชะตา” เขียนเอาไว้ เขาเดินออกจากห้องนั่งเล่นและตรงไปที่สวนหลังบ้าน

 

ฝนตกลงมาใส่ชายแก่และทำให้เสื้อผ้าและผมของเขาเปียกชุ่ม มีเพียงแค่ธงที่มีคำว่าโชคชะตาเท่านั้นที่ไม่ถูกฝน ราวกับว่ามันมีพลังบางอย่างคอยป้องกันมันจากเม็ดฝน

 

ชายแก่เดินไปยังส่วนที่ไกลที่สุดของสวน เขานับนิ้วมือและเดินเป็นวงกลมหลายรอบอยู่ในสวน มันเหมือนกับว่าเขากำลังคำนวณอะไรบางอย่าง หลังจากผ่านไปสักพัก เขาก็หยุดเดินและปักธงลงในช่องว่างระหว่างแผ่นหิน เขาก้าวถอยออกไปหลายก้าวและมองมาที่ธงด้วยสีหน้าพึงพอใจ

“จุดจบไม่ใช่จุดจบของชะตากรรม ข้าหานจิงจื่อไม่อาจเปลี่ยนแปลงชะตากรรมได้ แต่ข้าจะไม่ปล่อยให้จังหวะนั้นเป็นจุดจบ”

 

หลังจากนั้นชายแก่ก็เดินกลับเข้าไปในห้องนั่งเล่น เขาเอนตัวลงบนเตียงเก่าๆและหาวออกมาก่อนที่จะนอนหลับไป

…

 

หานเซิ่นและราชาไป๋พูดคุยกันอยู่สักพัก หลังจากนั้นหานเซิ่นก็เดินทางออกจากดาวเคราะห์น้อยไป ราชาไป๋ต้องการจะฆ่าพระเจ้าชั่วพริบตา และดูเหมือนมันจะไม่ได้เป็นแค่เรื่องบังเอิญ เขารู้เกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างหานเซิ่นและโกลเด้นโกรวเลอร์ ดังนั้นเขาจึงรู้ว่าหานเซิ่นมีแผนที่จะช่วยโกลเด้นโกรวเลอร์

 

ราชาไป๋บอกว่าเขามีหนทางที่จะทำลายพลังกาลเวลาของพระเจ้าชั่วพริบตาที่แช่แข็งโกลเด้นโกรวเลอร์เอาไว้ ซึ่งนั่นจะทำให้โกลเด้นโกรวเลอร์เป็นอิสระ หลังจากนั้นพวกเขาก็จะใช้พลังของโกลเด้นโกรวเลอร์เพื่อต่อสู้กับพระเจ้าชั่วพริบตา

 

แต่ราชาไป๋มีเงื่อนไขอยู่หนึ่งข้อ หลังจากที่พระเจ้าชั่วพริบตาถูกฆ่า ราชาไป๋ต้องการอาวุธประจำตัวพระเจ้าไป

 

หานเซิ่นไม่มีปัญหากับเรื่องนั้น เขาไม่มั่นใจว่าจะฆ่าพระเจ้าชั่วพริบตาตามลำพังได้ ถ้าพวกเขาทำสำเร็จ หานเซิ่นก็ไม่รังเกียจที่จะมอบอาวุธประจำตัวพระเจ้าให้กับราชาไป๋ แต่ในแผนการของราชาไป๋ เขาไม่ได้แค่ต้องการความช่วยเหลือจากดอลลาร์เท่านั้น เขายังจำเป็นต้องได้ความร่วมมือจากหานเซิ่นด้วยอีกคน เรื่องนั้นถือเป็นปัญหาสำหรับหานเซิ่น

 

ราชาไป๋รู้แค่ว่าดอลลาร์คือโฮลี่เบบี้ เขาไม่ได้รู้ว่าดอลลาร์นั้นแท้จริงแล้วก็คือหานเซิ่น

 

เขาเห็นว่าหานเซิ่นพยายามไปช่วยโกลเด้นโกรวเลอร์ และเขาก็ยอมรับในพลังของหานเซิ่น เขาจึงขอดอลลาร์ให้ช่วยติดต่อหานเซิ่น

 

หานเซิ่นคิดว่าราชาไป๋อาจจะรู้ความลับของเขาแล้ว แต่หลังจากที่ได้ซักถาม เขาก็ได้รู้ว่าราชาไป๋นั้นไม่ได้รู้เรื่องอะไรจริงๆ

 

ราชาไป๋รู้แค่ว่าดอลลาร์คือโฮลี่เบบี้ และโฮลี่เบบี้นั้นมาจากสเปชการ์เด้น ด้วยเหตุนั้นเขาจึงคาดเดาไปว่าดอลลาร์เป็นเพื่อนของหานเซิ่น ซึ่งนั่นเป็นเหตุผลที่เขาขอให้ดอลลาร์ช่วยติดต่อกับหานเซิ่นแทนเขา

 

ราชาไป๋ไม่เคยจินตนาการว่าคริสตัลไลเซอร์คนหนึ่งกับซีโน่เจเนอิคจะเป็นคนๆเดียวกัน

 

“เราจะไปหาหานเซิ่นมาให้เขาได้จากที่ไหน?” หานเซิ่นยิ้มแห้งๆออกมา ถึงแม้ในสเปชการ์เด้นจะมียอดฝีมืออยู่หลายคน แต่ไม่มีพวกเขาคนไหนที่พัฒนาอย่างเต็มที่ เขาไม่สามารถหาคนที่จะปลอมตัวเป็นหานเซิ่นหรือไม่ก็ดอลลาร์ได้