Super God Gene 2843-2845
ตอนที่ 2843
ในตอนที่หมัดของบาร์ปะทะกับหมัดของหานเซิ่น ร่างกายของเขาก็ระเบิดอีกครั้ง เขากลายเป็นดวงอาทิตย์สีดำ
หลังจากการระเบิด ร่างกายของบาร์จำเป็นต้องประกอบขึ้นใหม่ แต่ผู้ชมกลับได้เห็นสิ่งที่แปลกประหลาดแทน ดวงอาทิตย์สีดำที่ระเบิดออกนั้นถูกจับเอาไว้โดยหานเซิ่น
มันเหมือนกับว่าพลังงานที่เกิดขึ้นนั้นไม่ใช่แรงระเบิด แต่เป็นแค่ลูกบอลสีดำขนาดใหญ่ลูกหนึ่ง
หานเซิ่นใช้มือข้างเดียวจับลูกบอลสีดำลูกใหญ่เอาไว้และโยนมันเล่นสองครั้ง ผู้คนที่ดูอยู่อึ้งไป ขณะที่พวกเขาเห็นหานเซิ่นเล่นกับลูกบอลนั่น ผู้ชมก็ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
“พลังจากแรงระเบิดถูกแช่แข็งไป นั่นเป็นวิชาจีโนธาตุน้ำแข็งอย่างนั้นหรอ?”
“ข้าไม่คิดแบบนั้น พลังงานนั้นไม่ได้กลายเป็นน้ำแข็ง”
“หรือนี่คือวิชาการแช่แข็งกาลเวลาในตำนาน?”
“เจ้านี่ไม่รู้อะไรเลย การแช่แข็งเวลานั้นจะหยุดสิ่งต่างๆจากการเคลื่อนไหว แบบนั้นเขาจะเล่นกับมันได้ยังไงกัน?”
“บางทีมันอาจจะเป็นวิชาที่ผสมผสานระหว่างธาตุกาลเวลาและธาตุอวกาศเข้าด้วยกัน? นี่ดอลลาร์มีพรสวรรค์ทั้งธาตุกาลเวลาและธาตุอวกาศเลยอย่างนั้นหรอ?”
“เป็นไปไม่ได้ การจะมีพรสวรรค์ทั้งธาตุกาลเวลาและธาตุอวกาศนั้นเป็นอะไรที่หาได้ยากมากๆ มันจะมีโอกาสสักเท่าไหร่กันที่คนจากเผ่าพันธุ์เล็กๆคนหนึ่งจะมีพรสวรรค์ทั้งธาตุกาลเวลาและธาตุอวกาศ”
“ถ้าไม่ใช่เพราะความสามารถธาตุกาลเวลาและอวกาศ เขาจะเล่นกับมันแบบนั้นได้ยังไง?”
ยอดฝีมือระดับเทพเจ้ามากมายตกตะลึง แม้แต่ลุงสองของเอ็กซ์ตรีมคิงก็ยังตกตะลึง
“นี่เป็นพลังธาตุกาลเวลาและอวกาศจริงๆอย่างนั้นหรอ? ข้าคิดว่ามีแค่ผู้นำเซเคร็ดซะอีกที่จะมีทั้งพลังธาตุกาลเวลาและธาตุอวกาศ นี่ดอลลาร์คนนี้มีพรสวรรค์ทั้งธาตุกาลเวลาและธาตุอวกาศเหมือนกันอย่างนั้นหรอ”
“มันบอกได้ยาก แต่มันดูเหมือนกับพลังธาตุอวกาศและกาลเวลาจริงๆนั่นแหละ” อาวุโสของเอ็กซ์ตรีมคิงอีกคนพูดพร้อมกับขมวดคิ้ว
ในมุมมืดของปราสาทที่พังทลาย อีแร้งแก่ถามด้วยแปลกใจ
“เฒ่าแมว นี่เขามีพรสวรรค์ทั้งธาตุกาลเวลาและธาตุอวกาศจริงๆอย่างนั้นหรอ?”
“เป็นไปไม่ได้ ทั้งธาตุกาลเวลาและธาตุอวกาศนั้นเป็นอะไรที่หาได้ยาก”
แมวเก้าชีวิตพูด ใบหน้าของมันเต็มไปด้วยความสับสน
“แต่ไม่ว่าข้าจะดูยังไง นั่นก็เป็นพลังที่ดูเหมือนกับพลังธาตุกาลเวลาและธาตุอวกาศ” อีแร้งแก่
“มันบอกได้ยาก แต่มันไม่ควรจะเป็น…” แมวเก้าชีวิตยืนกราน
พวกเขาไม่ได้บอกว่าพลังของหานเซิ่นนั้นเป็นอะไรที่น่ากลัว พวกเขาแค่บอกว่าพรสวรรค์ทั้งธาตุกาลเวลาและธาตุอวกาศนั้นเป็นอะไรที่หายาก ถ้าหมูตัวหนึ่งมีพรสวรรค์แบบนั้น มันก็ถือเป็นเทพหมู
ภายในสวน พระเจ้าหลี่ตาลงขณะที่พูดกับตัวเอง
“เขาควบคุมฟันเฟืองจักรวาล นั่นเป็นพลังที่น่าสนใจมากๆ แม้แต่เวรี่ไฮเซ้นส์ของเผ่าเวรี่ไฮก็ทำแบบนั้นไม่ได้ เขาเป็นซีโน่เจเนอิคที่น่าสนใจจริงๆ”
หานเซิ่นโยนลูกบอลสีดำขึ้นสองครั้งก่อนที่จะขว้างมันออกไป ลูกบอลสีดำถูกโยนไปชนเข้ากับดาวดวงหนึ่ง และมันก็ระเบิดดาวดวงนั้นจนไม่เหลือซาก
บาร์ประกอบตัวเองขึ้นมาใหม่อีกครั้ง เขาโกรธและต้องการจะพุ่งเข้าจู่โจมหานเซิ่นอีก แต่หานเซิ่นพูดขึ้นมาก่อน
“ถ้าเจ้ายังเข้ามาหาข้าอีกครั้ง ข้าจะเปลี่ยนเจ้าเป็นลูกบอลไปตลอดการ”
บาร์รู้สึกหนาวขึ้นมา ถึงแม้เขาจะมีร่างกายที่เป็นอมตะ แต่การถูกเปลี่ยนเป็นลูกบอลไปตลอดการก็ฟังดูเหมือนกับชะตากรรมที่เลวร้ายยิ่งกว่าความตาย
“ในตอนนี้ข้ายังเป็นแค่ขั้นพริมิทีฟ ให้ข้ากลายเป็นขั้นทรานส์มิวเทชั่นก่อน ข้าจะกลับมาต่อสู้กับเจ้าอีกครั้ง”
บาร์กัดฟันพูด เขารู้ว่าไม่มีประโยชน์อะไรที่จะต่อสู้อีกต่อไป ด้วยเหตุนั้นเขาจึงตัดสินใจยอมแพ้และออกจากบัญชีรายชื่อเทพเจ้าจีโนไป
ชัยชนะของดอลลาร์ทิ้งคำถามที่ไม่มีคำตอบเอาไว้มากมาย มันทำให้ยอดฝีมือทั่วทั้งจักรวาลรู้สึกสงสัย แม้แต่สิ่งมีชีวิตจากโบราณกาลที่ซ่อนตัวอยู่ในความมืดก็อยากจะรู้ว่าดอลลาร์เป็นใคร แต่คำตอบเดียวที่พวกเขาได้รับในตอนนี้ก็คือ “เผ่ามนุษย์”
หานเซิ่นออกจากบัญชีรายชื่อเทพเจ้าจีโนในฐานะผู้ชนะ เขากลับไปที่สวนและกลับไปเป็นร่างเด็กอีกครั้งหนึ่ง เขาไม่อยากจะใช้พลังมากเกินไป
“วิชาจีโนนั้นมีชื่อว่าอะไร?” พระเจ้าถามด้วยรอยยิ้ม
“ทำไมข้าต้องบอกเจ้าด้วย?” หานเซิ่นรู้ว่าพระเจ้าเป็นคนยังไง เขาดูเหมือนเป็นคนที่ไม่รู้จักคำว่าโกรธ ถ้าผู้คนไม่รู้ว่าเขาคือพระเจ้า เขาก็คงจะถูกรังแกได้ง่ายๆ
พระเจ้าหัวเราะที่หานเซิ่นไม่ตอบคำถามของเขา และเขาก็ไม่ได้ถามขึ้นมาอีก เขาแค่หันกลับไปมองดูการประลองรอบต่อไปที่กำลังจะเริ่มต้นขึ้น
หานเซิ่นเอนตัวลงบนเก้าอี้ เขาเองก็อยากจะดูการต่อสู้เช่นเดียวกัน นั่นก็เพราะเขาอยากจะเห็นโกลเด้นโกรวเลอร์ มันจะทำการต่อสู้ในการประลองนัดที่สี่ หานเซิ่นอยากรู้ว่ามันจะใช้โกลเด้นโกรวเลอร์ของเขาไหม
หานเซิ่นไม่ได้สังเกตว่าใครกันที่ทำการประลองในนัดที่สอง แต่ในตอนที่เขาหันไปมอง เขาก็รู้สึกแปลกใจ
ระดับเทพเจ้าสองคนที่ทำการต่อสู้ในรอบที่สองนั้นด้านหนึ่งเป็นสิ่งมีชีวิตที่มาจากเผ่าที่หานเซิ่นไม่เคยได้ยินมาก่อนที่เรียกว่าเผ่าโดเล็ค หานเซิ่นไม่รู้ว่ามันคือใครกันแน่
ส่วนระดับเทพเจ้าอีกด้านหนึ่งนั้นมีชื่อว่าควีนของสเปชการ์เด้น
“สเปชการ์เด้น… มันมีสเปชการ์เด้นมากมายแค่ไหนกันในจักรวาลแห่งนี้? สเปชกาณ์เด้นของเราไม่มีควีนอยู่” หานเซิ่นรู้สึกแปลกๆ เขามองไปที่สนามประลองอวกาศภายในบัญชีรายชื่อเทพเจ้าจีโน
หลังจากนั้นหานเซิ่นก็เห็นคนๆหนึ่งเข้ามาในสนามประลอง ร่างกายของมันแปลกประหลาดมากๆ ร่างกายทั้งร่างของมันเป็นแสงสีฟ้าที่โปร่งใส เนื้อของมันเหมือนกับเป็นเยลลี่ที่ถูกฉายแสงใส่ รูปร่างของมันเหมือนกับยักษ์
ในตอนที่อีกฝ่ายหนึ่งปรากฏตัวขึ้นในสนามประลองอวกาศ หานเซิ่นก็เกือบจะส่งเสียงร้องตะโกนออกมา มันคือหวงฟูจิ้ง
“หวงฟูจิ้งกลายเป็นระดับเทพเจ้าขั้นพริมิทีฟเร็วขนาดนั้นเลย?”
หานเซิ่นตกใจ ไม่แปลกใจเลยที่เธอยินดีจะเรียกตัวเองว่าควีนของสเปชการ์เด้น หานเซิ่นได้เตือนพวกพ้องของเขาทุกคนว่าอย่าเรียกตัวเองว่ามนุษย์ เขาคาดเดาว่าหวงฟูจิ้งคงจะเข้าไปอยู่ในสเปชการ์เด้นเรียบร้อยแล้ว ซึ่งนั่นคงจะเป็นเหตุผลที่เธอใช้ชื่อนั้นในการเข้าร่วมการประลอง
ชื่อของสเปชการ์เด้นไม่ได้เป็นที่ดึงดูดมากนัก นั่นก็เพราะเผ่าฟลาวเวอร์ก็อตที่ครองสเปชการ์เด้นนั้นไม่ได้มีชื่อในเรื่องการต่อสู้ ในหมู่พวกเขาไม่มีระดับเทพเจ้าอยู่ด้วยซ้ำ และถึงแม้พวกเขาจะมีระดับเทพเจ้าคนหนึ่งอยู่ คนๆนั้นก็ไม่ได้โดดเด่นอะไรอยู่ดี
ส่วนทางด้านโดเล็คนั้นดึงดูดความสนใจของใครหลายๆคน
“เผ่าโดเล็ค ข้าไม่อยากเชื่อเลยว่าเผ่าพันธุ์นั้นจะยังคงมีอยู่ ข้าคิดว่าปราสาทนภาทำลายพวกมันไปแล้วซะอีก”
“ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่เผ่าโดเล็คถูกทำลายได้ง่ายๆ? พวกมันถูกคำนึงว่าเป็นหนึ่งเผ่าพันธุ์หนึ่งร่างกาย ตราบใดที่พวกมันตัวหนึ่งยังมีชีวิต พวกมันก็จะเพิ่มจำนวนและสร้างเผ่าพันธุ์ขึ้นมาใหม่ ดูเหมือนว่าโดเล็คตัวนี้จะยังเติบโตได้ไม่นาน ดูเหมือนมันจะเป็นแค่ขั้นพริมิทีฟเท่านั้น”
“เผ่าโดเล็คนั้นเก่งเรื่องการแบ่งพลังงาน ถึงแม้มันจะไม่เหมือนกับร่างกายที่เป็นอมตะของบาร์ แต่มันก็เป็นอะไรที่น่ากลัวไม่แพ้กัน ข้าเดิมพันว่าควีนของสเปชการ์เด้นคงจะเอาชนะมันไม่ได้”
“นี่คำว่าควีนจะถูกใช้โดยใครก็ได้หรือยังไง? คนๆนี้จะอวดดีเกินไปแล้ว”
ขณะที่ทุกคนกำลังพูดคุยกันเกี่ยวกับการต่อสู้ที่จะเริ่มขึ้น พวกเขาก็เห็นโดเล็คปลดปล่อยโซ่สสารสีฟ้าที่น่ากลัวออกมา มันชกหมัดเข้าใส่ควีนและปกคลุมทั้งฟ้าและผืนดินด้วยแสงสีฟ้า
เมื่อหวงฟูจิ้งมาอยู่ตรงหน้าร่างกายที่ใหญ่ยักษ์ของโดเล็ค เธอก็ดูตัวเล็กมากๆ แต่วินาทีต่อมา หวงฟูจิ้งก็ยกขาที่งดงามของเธอขึ้น มันเป็นเหมือนกับขวานที่ฟันออกไปใส่โดเล็ค
ปัง!
โซ่สสารที่เป็นเหมือนกับใบมีดตัดผ่านแสงสีฟ้าของโดเล็คไป และมันยังตัดร่างกายที่เหมือนเยลลี่ขนาดยักษ์ของอีกฝ่ายจนขาดครึ่ง
ตอนที่ 2844
โดเล็คถูกตัดจนขาดครึ่ง แต่มันไม่ได้ตายไป ร่างกายทั้งสองด้านของมันเริ่มจะบิดเบี้ยวไปมา จนกระทั่งพวกมันกลายเป็นโดเล็คที่มีขนาดเล็กกว่าสองตัว
“ฮ่า! ฮ่า! โดเล็คนั้นจะไม่ถูกฆ่าง่ายๆ การตัดร่างกายพวกมันมีแต่จะทำให้พวกมันมีจำนวนมากขึ้น”
“สเปชการ์เด้นนั้นไม่เคยมีระดับเทพเจ้ามาก่อน มันเป็นเรื่องปกติที่ผู้คนของพวกเขาจะไม่มีประสบการณ์ในเรื่องแบบนี้ ข้าเดิมพันว่านางคงจะไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับโดเล็คมาก่อนด้วยซ้ำ ไม่อย่างนั้นทำไมนางถึงได้ตัดร่างกายของโดเล็คแบบนั้น? นี่นางคงจะไม่รู้ว่าในตอนที่ร่างกายของโดเล็คถูกตัดขาด มันจะแยกออกเป็นสอง ตอนนี้นางจะต้องต่อสู้กับโดเล็คถึงสองตัว และพลังของมันไม่ได้ถูกแบ่งคนละครึ่งด้วย โดเล็คทั้งสองตัวนั้นจะมีพลังเหมือนกับโดเล็คก่อนที่จะถูกแยกตัว นั่นหมายความว่านางมีคู่ต่อสู้ที่ต้องรับมือเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งตัว”
“ใช่แล้ว เมื่อก่อนพลังในการแยกตัวของโดเล็คถือว่าเป็นอะไรที่น่ากลัวมากๆ พวกมันพัฒนาขึ้นอย่างรวดเร็ว และพวกมันก็สร้างหายนะที่ใหญ่หลวงเอาไว้มากมาย สุดท้ายทางปราสาทนภาจำเป็นต้องกำจัดพวกมันด้วยตัวเอง ข้าไม่อยากเชื่อเลยว่ามันจะยังมีโดเล็คเหลือรอดอยู่อีก และมันยังกลายเป็นระดับเทพเจ้าเรียบร้อยแล้ว การเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้แบบนั้นถือเป็นโชคร้ายของควีน”
สีหน้าของหวงฟูจิ้งไม่เปลี่ยนแปลง ในตอนที่เธอเห็นโดเล็คแยกออกเป็นสองนั้น เธอก็ยกขาขึ้นและกวาดตัดลำตัวของโดเล็คทั้งสองตัวจนขาดครึ่งอีกครั้ง
โดเล็คถูกแยกออกเป็นสี่ตัวที่มีขนาดเล็กลงยิ่งกว่าเดิม ตอนนี้มันมีโดเล็คถึงสี่ตัว พวกมันคำรามขณะที่พุ่งตรงเข้าไปหาหวงฟูจิ้ง
“ควีนคนนี้เกินเยียวยาแล้ว นางไม่รู้หรือยังไงว่ายิ่งนางตัดร่างของโดเล็คมากเท่าไหร่ โดเล็คก็จะมีจำนวนเพิ่มมากเท่านั้น และนางก็จะตกอยู่ในอันตรายยิ่งกว่าเดิมน่ะ?”
“แต่ยังไงนางก็ทำอะไรไม่ได้อะไรอยู่ดี เมื่อก่อนทางปราสาทนภาส่งยอดฝีมือระดับเทพเจ้าขั้นบัตเตอร์ฟลายไปเผาผลาญเหล่าโดเล็ค เห็นได้ชัดว่าควีนไม่ได้มีธาตุไฟ นางจะไม่อาจจะรับมือกับโดเล็คได้เหมือนอย่างยอดฝีมือของปราสาทนภา”
“เจ้าพูดถูก นอกซะจากคนๆนั้นจะมีพลังธาตุที่โดเล็คแพ้ทางหรือมีพลังที่เด็ดขาด ระดับเทพเจ้าคนหนึ่งก็คงจะเอาชนะโดเล็คไม่ได้”
ขาของหวงฟูจิ้งเป็นเหมือนกับใบมีด เธอตัดร่างของโดเล็คซ้ำๆ ทำให้โดเล็คเพิ่มจำนวนสูงขึ้นเรื่อยๆ พลังของพวกมันแต่ละตัวนั้นไม่ได้ลดลงไป สถานการณ์ของหวงฟูจิ้งจึงกลายเป็นอะไรที่ยากขึ้นกว่าเดิม
ในตอนที่ทุกคนเห็นว่าหวงฟูจิ้งถูกล้อมและกำลังจะพ่ายแพ้ จู่ๆทุกคนก็เห็นว่าเธอหายตัวไป
ในจังหวะต่อมาทุกสิ่งมีชีวิตในจักรวาลก็ได้เห็นการฆ่าฟันที่น่าเหลือเชื่อ ร่างกายของหวงฟูจิ้งแว็บไปมาผ่านสนามประลอง เธอดูเหมือนกับเครื่องจักรสังหารที่เทเลพอร์ตได้ ที่ไหนก็ตามที่เธอปรากฏตัว ร่างกายของโดเล็คก็จะถูกตัดขาด
จำนวนของโดเล็คเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว แต่ไม่ว่าโดเล็คจะเพิ่มจำนวนขึ้นมากขนาดไหน สำหรับหวงฟูจิ้งแล้ว มันก็เป็นอะไรที่ไร้ประโยชน์ เธอหายตัวไปโผล่ที่ต่างๆและฆ่าโดเล็คทุกตัวที่อยู่รอบๆ
มันเหมือนกับการที่ฝูงแกะอยู่ต่อหน้าเสือ มันไม่สำคัญว่าฝูงแกะจะมีจำนวนมากสักแค่ไหน มันก็ไม่สามารถทำร้ายอะไรเสือได้ พวกมันทั้งหมดจะถูกฆ่าตาย
“การเทเลพอร์ตอย่างต่อเนื่องไม่มีที่สิ้นสุด… มันไม่มีการทิ้งช่วงแม้แต่นิดเดียว… แม้แต่ขั้นทรูก็อตก็ทำอะไรแบบนี้ไม่ได้ถูกไหม?” ดราก้อนเอทตกใจ
“พวกเขาไม่ได้มีพรสวรรค์ในเรื่องนี้ แม้แต่ขั้นทรูก็อตก็ทำในสิ่งที่นางกำลังทำอยู่ไม่ได้” ดราก้อนวันกล่าวอย่างมั่นใจ
“ควีนคนนี้มาจากที่ไหนกัน? นางมีพลังในการเทเลพอร์ตอย่างไม่มีที่สิ้นสุดและวิชาสังหารที่สมบูรณ์แบบของเครื่องจักร นางเป็นเหมือนกับราชินีที่เกิดมาเพื่อฆ่าฟันศัตรู บนสนามรบถึงแม้มันจะมีศัตรูอยู่นับล้าน พวกมันทั้งหมดก็ต้องตาย ถ้านางต้องการให้พวกมันตาย”
สิ่งมีชีวิตปกติยิ่งกว่าตกใจกับสิ่งที่ได้เห็น ด้วยความสามารถที่น่าทึ่งและรูปลักษณ์ที่งดงามของหวงฟูจิ้ง พวกเขารู้สึกหลงไหล
“มันเป็นอะไรที่น่าเสียดาย ถ้านางไม่ได้เผชิญหน้ากับโดเล็ค ด้วยวิชาการเทเลพอร์ตอย่างไม่มีที่สิ้นสุดและวิชาสังหารที่สมบูรณ์แบบ ถึงแม้นางจะต้องต่อสู้กับสิ่งมีชีวิตระดับเทพเจ้าขั้นทรานส์มิวเทชั่น มันก็ไม่มีทางที่นางจะเป็นฝ่ายแพ้”
ดวงตาของบาร์เป็นประกาย เขาคิดเกี่ยวกับความเป็นไปได้ที่เขาจะมีพลังในการเทเลพอร์ตแบบนั้น เขาสงสัยว่าด้วยวิชาการระเบิดตัวเองร่วมกับมัน เขาจะสามารถเป็นอาวุธนิวเคลียร์เคลื่อนที่ได้ เขาสามารถจะระเบิดตัวเองตรงไหนก็ได้ที่เขาต้องการ
“มันเป็นอะไรที่น่าเสียดาย แต่ข้าไม่คิดว่านางเป็นหนึ่งในเผ่าฟลาวเวอร์ก็อต” เดียร็อบเบอร์พูดขณะที่มองไปที่สนามประลองด้วยความสับสน
หลังจากที่คิดอยู่ชั่วครู่ บาร์ก็พูดขึ้นมา “ข้าได้ยินมาว่าสเปชการ์เด้นนั้นถูกยึดครองโดยหานเซิ่น นางคงจะเป็นคริสตัลไลเซอร์เหมือนกับเขา”
“ข้าไม่คิดว่านอกจากหานเซิ่นแล้ว คริสตัลไลเซอร์จะมีอัจฉริยะคนอื่นอยู่อีก” เดียร็อบเบอร์ตอบ
“นี่เจ้าลืมไปแล้วหรือยังไง?” บาร์ถาม
“หานเซิ่นมีพลังในการอวยพร มันไม่สำคัญว่ายีนของคริสตัลไลเซอร์จะอ่อนแอขนาดไหน หลังจากที่หานเซิ่นอวยพร มันก็เป็นเรื่องง่ายที่พวกเขาจะกลายเป็นระดับเทพเจ้า”
บาร์เป็นหนึ่งในคนที่ได้รับผลประโยชน์จากกการอวยพรของหานเซิ่น เขาจึงรู้ดีว่ามันเป็นพลังที่มหัศจรรย์ขนาดไหน
“เจ้าพูดถูก” เดียร็อบเบอร์พูดพร้อมกับพยักหน้า
หลายๆคนก็กำลังคิดแบบเดียวกันกับบาร์และเดียร็อบเบอร์ พวกเขาทุกคนกำลังคิดเกี่ยวกับวิธีการที่จะให้หานเซิ่นมาช่วยอวยพรให้กับพวกเขา
แต่น่าเสียดายที่หานเซิ่นซ่อนตัวอยู่ในสเปชการ์เด้น การจะเข้าไปในสเปชการ์เด้นนั้นเป็นเรื่องที่แทบจะเป็นไปไม่ได้ แม้แต่สามเผ่าพันธุ์สูงสุดก็เข้าไปในนั้นไม่ได้ ซึ่งมันเป็นอะไรที่ยากยิ่งกว่าที่เผ่าพันธุ์อื่นจะเข้าไป
หลายคนต้องการจะไปหาโจรสลัดศักดิ์สิทธิ์เพื่อขอความช่วยเหลือ เพราะเขาสามารถเดินทางเข้าออกที่ต่างๆได้ตามใจชอบ แต่โจรสลัดศักดิ์สิทธิ์นั้นดูเหมือนจะหายตัวไป
การเทเลพอร์ตเพื่อฆ่าฟันศัตรูของหวงฟูจิ้งเป็นอะไรที่งดงาม แต่โดเล็คสามารถแยกตัวได้อย่างไม่จำกัด ไม่สำคัญว่าเธอจะฆ่าพวกมันสักเท่าไหร่ มันก็จะมีโดเล็คถูกสร้างขึ้นมามากขึ้นเท่านั้น
ในตอนนี้ทุกหนทุกแห่งในสนามประลองเต็มไปด้วยโดเล็ค ทุกคนคิดว่าที่สุดแล้วควีนจะเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ มันไม่สำคัญว่าเธอจะใช้พลังในการเทเลพอร์ตได้มากสักเท่าไหร่ เธอก็จะไม่เป็นฝ่ายชนะ
หลังจากนั้นจู่ๆหวงฟูจิ้งก็หยุดโจมตีและเทเลพอร์ตไปอยู่บนท้องฟ้า ในตอนที่ทุกคนคิดว่าควีนคงจะยอมแพ้แล้ว พวกเขาก็เห็นร่างกายของเธอเคลื่อนไหวอีกครั้ง
วินาทีต่อมา เงาของควีนหลายคนก็ปรากฏในท้องฟ้า มันเหมือนกับว่าควีนจำนวนนับไม่ถ้วนกำลังเคลื่อนที่ไปข้างหน้าเพื่อทำการโจมตีพร้อมๆกัน ทันใดนั้นโดเล็คทั้งหมดก็ถูกฆ่าซ้ำแล้วซ้ำเล่า จากร่างกายสู่ชิ้น จากชิ้นสู่แผ่น จากแผ่นสู่จุด และจากจุดสู่จุดที่เล็กลง ที่สุดแล้วพวกมันก็กลายเป็นแค่โมเลกุล
โดเล็คถูกควีนนับไม่ถ้วนตัดจนไม่เหลืออะไร ทุกคนตกตะลึงกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น โดเล็คไม่สามารถกลับมามีชีวิตอีกครั้ง
“โอ้มายก๊อด นี่ข้าเพิ่งจะได้เห็นอะไรเนี่ย?” ในที่สุดคนๆหนึ่งก็ตะโกนขึ้นมา
“พวกมันไม่ควรจะเป็นแค่ร่างโคลน ทำไมพวกมันทั้งหมดถึงมีพลังในการต่อสู้เหมือนกับร่างจริงของนาง?”
“นั่นมันบ้าอะไรกันเนี่ย?”
ลุงสองอดไม่ได้ที่จะเบิกตากว้างและพูดออกมาด้วยความตกตะลึง
“พลังธาตุกาลเวลาและอวกาศ! พลังธาตุกาลเวลาและอวกาศอีกคนหนึ่ง!”
ตอนที่ 2845
“ด้วยร่างกายขั้นสุดยอดของหวงฟูจิ้งและวิชาการต่อสู้ของเธอ มันก็ทำให้เธอเป็นสิ่งมีชีวิตที่เหมือนกับราชินีแห่งการฆ่าฟัน” หานเซิ่นอดไม่ได้ที่จะชื่นชมหวงฟูจิ้ง
“เป็นพรสวรรค์ในการเคลื่อนไหวธาตุกาลเวลาและอวกาศที่น่าสนใจ ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่คริสตัลไลเซอร์มีพรสวรรค์ขนาดนี้?”
พระเจ้าหลี่ตา ขณะที่มองหวงฟูจิ้งที่เดินออกจากสนามประลองไปอย่างสง่างาม
หัวใจของหานเซิ่นเต้นรัวๆ เขาไม่ได้พูดอะไรออกไป เขารู้ว่ายิ่งพูดมากเท่าไหร่ เขาก็จะเปิดโปงความลับของตัวเองมากเท่านั้น
มันไม่รู้ว่าเป็นการจงใจหรือไม่ พระเจ้าก็ถามหานเซิ่นขึ้นมา “เจ้าคิดยังไง?”
“นั่นเป็นพรสวรรค์ที่น่าสนใจ แต่ระดับเทพเจ้าขั้นพริมิทีฟยังต่ำเกินไป” หานเซิ่นพูด
“ระดับพลังนั้นไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรกับสิ่งมีชีวิตที่น่าสนใจ”
พระเจ้าตอบ “ถึงแม้คนๆหนึ่งจะกลายเป็นขั้นทรูก็อตได้ แต่ผู้คนที่น่าเบื่อก็ยังคงเป็นคนที่น่าเบื่อ”
“บางทีอาจจะเป็นอย่างที่เจ้าพูด แต่ข้าไม่ได้สนใจสิ่งมีชีวิตอื่น”
หานเซิ่นพูด “ข้าแค่อยากจะรู้ว่าตัวเองจะติดอันดับหนึ่งในร้อยได้ไหม”
“ถ้าอย่างนั้นเจ้าก็คงจะต้องพยายามอย่างหนัก” พระเจ้าพูดพร้อมกับหัวเราะออกมา
“ไม่เห็นหรือยังไงว่าข้าพยายามอย่างหนักอยู่?”
หานเซิ่นหยิบชิ้นเนื้อของนกขนสีดำขึ้นมา และเขาก็ใส่มันเข้าไปในปาก หลังจากนั้นเขาก็ใช้วิชาคอนซูมเพื่อย่อยมัน
“วิชาคอนซูมเป็นวิชาจีโนของคอนซูมมิ่งแอนท์ มันน่าแปลกที่เจ้าใช้วิชาคอนซูมและกินยีนของซีโน่เจเนอิคเพื่อวิวัฒนาการ พลังในการวิวัฒนาการแบบนั้นเป็นอะไรที่หาได้ยากมากๆในจักรวาลแห่งนี้”
พระเจ้ามองไปที่หานเซิ่นด้วยความสนใจ
“มากินด้วยกันได้ถ้าเจ้าต้องการ” หานเซิ่นพูดด้วยรอยยิ้ม
“ถ้าอย่างนั้นข้าก็จะไม่ปฏิเสธ”
หานเซิ่นแค่พูดสนุกๆ แต่พระเจ้ากลับอยากจะลองกินดูจริงๆ พระเจ้าหยิบเนื้อของนกขนดำขึ้นมาและเริ่มกินมันเข้าไป ปากและมือของเขาเต็มไปด้วยไขมันของสัตว์ขณะที่เขาพูดขึ้นว่า “มันอร่อยมาก”
หานเซิ่นไม่ได้สนใจจะพูดอะไรกับพระเจ้า ในตอนที่เขาเห็นชื่อผู้ร่วมประลองในรอบที่สาม เขาก็รู้สึกอยากจะพ่นเนื้อที่เพิ่งจะกินเข้าไปออกมา
“สเปชการ์เด้น… แฟรี่แห่งดาบ…” หานเซิ่นคิดเกี่ยวกับบุคคลที่อาจจะใช้ชื่อแบบนั้น เขาคิดว่านอกจากกู่ชิงเฉิงแล้ว มันไม่น่าจะมีคนอื่นอีก
ไม่นานหลังจากนั้นกู่ชิงเฉิงที่สวมใส่ชุดสีเขียวก็ปรากฏตัวในสนามประลองจริงๆ เธอลอยในอากาศราวกับแฟรี่ คู่ต่อสู้ของเธอเป็นระดับเทพเจ้าของเอ็กซ์ตรีมคิง มันถือเป็นเรื่องบังเอิญที่ระดับเทพเจ้าของเอ็กซ์ตรีมคิงคนนั้นก็ใช้ดาบเช่นเดียวกัน แต่มันเป็นดาบใหญ่
“เฮ้ มันคือนางหรอเนี่ย?” เมื่อได้เห็นกู่ชิงเฉิง พระเจ้าก็ดูประหลาดใจ
หานเซิ่นรู้อยู่แล้วว่าพระเจ้ารู้จักกู่ชิงเฉิง แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังถามขึ้นว่า
“เจ้ารู้จักนางอย่างนั้นหรอ? นี่นางเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงหรือยังไง?”
“นางเป็นสิ่งมีชีวิตที่น่าสนใจมากๆ” พระเจ้าพูดด้วยรอยยิ้ม
“นางเป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่ไม่ทำการอธิษฐานกับข้า ข้าไม่ได้คาดคิดว่านางจะปรากฏตัวที่นี่ นี่เป็นอะไรที่น่าสนใจไม่น้อย”
หานเซิ่นคิดตัวเอง ‘ดูเหมือนว่าเราจะคิดไม่ผิด พระเจ้าคนนี้คือพระเจ้าที่ทีมเจ็ดพบจริงๆนั่นแหละ’
ในตอนที่ผู้ชมทั่วจักรวาลได้ยินคำว่า “สเปชการ์เด้น” พวกเขาก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา
“สิ่งมีชีวิตระดับเทพเจ้าจากสเปชการ์เด้นอีกแล้วหรอ?”
“ในอดีตเผ่าฟลาวเวอร์ก็อตไม่มีระดับเทพเจ้า แต่ตอนนี้ทำไมมันถึงได้มีระดับเทพเจ้าปรากฏตัวขึ้นมาถึงสองคน?”
สิ่งมีชีวิตที่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเริ่มจะถามคนที่อยู่รอบๆ หลังจากนั้นพวกเขาก็ได้รู้ว่าหานเซิ่นได้เข้ายึดครองสเปชการ์เด้นเมื่อไม่นานมานี้
“ไม่แปลกใจเลยที่จู่ๆสเปชการ์เด้นก็มีสิ่งมีชีวิตระดับเทพเจ้าหลายคน ที่แท้มันก็เป็นเพราะบิดาของเทพทั้งปวงอยู่ที่นั่น”
“ก็อดฟาเธอร์หานแข็งแกร่งที่สุด พลังที่ทำให้คนอื่นกลายเป็นระดับเทพเจ้านั้นเป็นอะไรที่ไร้เทียมทาน”
“ทั้งบาร์และควีนต่างก็เป็นคนที่แข็งแกร่ง ดูเหมือนว่าระดับเทพเจ้าที่ได้รับการอวยพรจากหานเซิ่นจะแข็งแกร่งกว่าระดับเทพเจ้าปกติ”
“บางทีมันอาจจะเป็นแค่เรื่องบังเอิญ พวกเรามาดูกันดีกว่าฝีมือของแฟรี่แห่งดาบคนนี้จะเป็นยังไง ไม่มีทางที่ทุกคนที่หานเซิ่นอวยพรจะเป็นระดับเทพเจ้าที่แข็งแกร่งกว่าปกติทั้งหมด”
“ใครจะไปรู้? แต่ข้าคิดว่าก็อดฟาเธอร์หานนั้นทรงพลังมากๆ เขาทำให้ใครหลายๆคนกลายเป็นระดับเทพเจ้าได้”
“ข้ากลัวว่าการประลองนัดนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเอาชนะ เพราะยังไงซะคู่ต่อสู้ก็เป็นถึงระดับเทพเจ้าของเอ็กซ์ตรีมคิง”
ในจังหวะที่ผู้คนพูดคุยกันจบ กู่ชิงเฉิงก็ดึงดาบออกมา หลังจากนั้นเธอก็ฟันดาบใส่ยอดฝีมือระดับเทพเจ้าของเอ็กซ์ตรีมคิง
“ไม่เลวหนิ!” ยอดฝีมือของเอ็กซ์ตรีมคิงยกดาบใหญ่ขึ้นขณะที่โซ่สสารก่อตัวขึ้นราวกับคลื่น พวกมันพุ่งตรงเข้าไปหากู่ชิงเฉิง
ดาบแสงของกู่ชิงเฉิงแว๊บผ่านอวกาศอย่างแปลกประหลาด สิ่งมีชีวิตธรรมดานั้นมองไม่ทันว่ามันเกิดอะไรขึ้น ในตอนที่พวกเขารู้ตัวอีกที บนอกของเอ็กซ์ตรีมคิงคนนั้นก็มีรอยแผลขนาดใหญ่ที่เผยให้เห็นซี่โครงของเขา เลือดไหลออกมาราวกับสายฝน สีหน้าของเอ็กซ์ตรีมคิงคนนั้นดูตกตะลึง เขาไม่ปล่อยให้กู่ชิงเฉิงมีโอกาสได้ฟันอีกครั้ง เขารีบยอมแพ้และออกจากสนามประลองไปทันที
“เจ้ารับการโจมตีของข้าโดยไม่ถูกฆ่าตาย เจ้าฝีมือไม่เลว” กู่ชิงเฉิงพูดก่อนที่จะเก็บดาบและบินออกจากสนามประลองไป
“โอ้มายก๊อด! นางเอาชนะยอดฝีมือระดับเทพเจ้าของเอ็กซ์ตรีมคิงได้ด้วยการฟันเพียงครั้งเดียว… นั่นเป็นอะไรที่สุดยอดเกินไปแล้ว”
“แฟรี่แห่งดาบคนนี้ก็แข็งแกร่งไม่แพ้กัน นี่สิ่งมีชีวิตระดับเทพเจ้าทุกคนที่ก็อดฟาเธอร์หานอวยพรจะแข็งแกร่งแบบนี้ทุกคนเลยอย่างนั้นหรอ?”
“ข้าไม่รู้ว่าก็อดฟาเธอร์หานอวยพรสิ่งมีชีวิตระดับเทพเจ้าไปมากขนาดไหน แต่ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป จักรวาลนี้ก็จะถูกยึดครองโดยเขา”
“หานเซิ่น! นี่เขามีพลังแบบไหนกันแน่? เขาทำให้คนอื่นกลายเป็นระดับเทพเจ้าง่ายๆแบบนั้นได้ยังไงกัน? แถมพวกเขาทุกคนยังแข็งแกร่งอย่างผิดปกติอีก”
“พวกเราต้องหาทางเข้าไปในสเปชการ์เด้นและจับตัวหานเซิ่นมาให้ได้ ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม”
ไม่เพียงแค่สิ่งมีชีวิตธรรมดาๆเท่านั้นที่คิดแบบนี้ แม้แต่ผู้นำของเผ่าพันธุ์ชั้นสูงก็คิดเหมือนกัน พวกเขาต้องการไปที่สเปชการ์เด้นเพื่อจับตัวหานเซิ่น และบังคับให้หานเซิ่นทำให้คนของพวกเขากลายเป็นระดับเทพเจ้า
ภายในสเปชการ์เด้น ซินเสวียนรู้สึกกังวลขึ้นมา
“หานเซิ่นไม่อยากให้พวกเราทำตัวเป็นจุดเด่น แต่เมื่อพวกเจ้าเข้าร่วมการประลองแบบนั้น มันจะไม่เป็นปัญหาอย่างนั้นหรอ?”
หวังอวี่ฮังหัวเราะและพูด “ไม่ต้องกังวลไป พี่เซี่ยชิงได้ปล่อยข่าวว่าหานเซิ่นอยู่ในสเปชการ์เด้นออกไปเรียบร้อยแล้ว น้องหานเซิ่นจะเป็นแพะรับบาปแทนพวกเรา มันจะไม่เป็นอะไร”
“ฮ่า!” กู่ชิงเฉิงเพิ่งจะกลับมาจากบัญชีรายชื่อเทพเจ้าจีโนและได้ยินสิ่งที่หวังอวี่ฮังพูด เธอก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา
เซี่ยชิงหัวเราะออกมาเช่นกัน “ยังไงซะในอนาคตพวกเราก็ต้องสร้างชื่อให้กับสเปชการ์เด้นอยู่แล้ว แน่นอนว่าการที่พวกเราจะใช้โอกาสนี้เพื่อเพิ่มชื่อเสียงของสเปชการ์เด้นจึงไม่เป็นปัญหาอะไร ข้ามั่นใจว่าหานเซิ่นจะดีใจกับเรื่องนี้”
“ใช่ ใช่” เป่าเอ๋อกำลังถือผลไม้ลูกใหญ่อยู่ เธอกำลังกินมันขณะที่พยักหน้าเห็นด้วยกับสิ่งที่เซี่ยชิงพูด แต่เห็นได้ชัดว่าเธอแค่กลัวว่าโลกนี้จะไม่โกลาหลเพียงพอ เธอไม่ต้องการจะรู้สึกเบื่อ
แต่ตอนนี้ทางด้านหานเซิ่นไม่ได้รู้สึกดีใจกับเรื่องนี้เลยสักนิดเดียว ในการประลองสามรอบแรกนั้นเป็นมนุษย์ติดต่อกันถึงสามรอบ นั่นดูเป็นอะไรที่บังเอิญเกินไปหน่อย
‘นี่พระเจ้าจงใจจัดสายการต่อสู้พวกนี้ขึ้นอย่างนั้นหรอ?’
หานเซิ่นหันไปมองพระเจ้าที่กำลังกินเนื้ออยู่ แต่มันไม่ได้มีอะไรน่าสงสัยเกี่ยวกับพฤติกรรมของพระเจ้า เขาจึงคิดต่อไปว่า
‘ไม่น่าจะใช่ ไม่อย่างนั้นพระเจ้าก็คงจะไม่ประหลาดใจในตอนที่เขาได้เห็นกู่ชิงเฉิง บางทีมันอาจจะเป็นแค่เรื่องบังเอิญจริงๆ บางทีอาจจะมีแค่สองคนที่เข้าร่วมการประลองจากสเปชการ์เด้น’
เมื่อคิดเกี่ยวกับความเป็นไปได้นี้ หานเซิ่นก็รู้สึกแย่ เขาได้เตือนคนอื่นหลายครั้งแล้วว่าอย่าทำตัวให้เป็นจุดเด่นเกินไป
แต่เมื่อดูจากลักษณะนิสัยของพวกเขาแล้ว มันก็ดูจะไม่มีใครรู้จักคำว่าการทำตัวไม่ให้เป็นจุดเด่น แถมในสเปชการ์เด้นก็มีทรัพยากรสำหรับพวกเขาเป็นจำนวนมาก ตอนนี้พวกเขาจึงเพิ่มระดับขึ้นอย่างรวดเร็ว ดังนั้นมันไม่มีทางที่หานเซิ่นจะห้ามพวกเขาไม่ให้ทำอะไรได้
“ขอล่ะ อย่าให้มีใครรู้เลยว่าพวกเขาเป็นมนุษย์”
หานเซิ่นยังคงไม่รู้ว่าเขาได้กลายเป็นแพะรับบาปของสเปชการ์เด้น
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น