Super God Gene 2395-2398

ตอนที่ 2395

 

นี่เป็นครั้งแรกที่หานเซิ่นได้เห็นคอร์ซีโน่เจเนอิค พวกมันดูเหมือนกับกลุ่มแมลงและพวกมันทุกตัวมีปีก

 

พวกมันมี 4 ขา หัวของพวกมันเล็กอย่างผิดปกติ พวกมันมีความสูงหนึ่งเมตรครึ่ง และร่างกายทั้งร่างของพวกมันก็ห่อหุ้มไปด้วยเปลือกสีฟ้าน้ำทะเล เปลือกของพวกมันราบลื่นและเงาซะจนหานเซิ่นเห็นภาพสะท้อนของตัวเอง ปีกคู่สีฟ้าโปร่งใสงอกออกมาจากหลังของแมลงแต่ละตัว

 

พวกมันไม่ได้ดูเป็นอะไรที่มากไปกว่าซีโน่เจเนอิคธรรมดาๆทั่วไป สิ่งที่น่าทึ่งของพวกมันก็คือความจริงที่ว่าพวกมันทั้งหมดเป็นระดับราชัน

 

หานเซิ่นทำการนับอย่างรวดเร็ว ซึ่งมันมีคอร์ซีโน่เจเนอิคอยู่เป็นร้อยตัวตรงหน้าพวกเขา และพวกมันทั้งหมดเป็นระดับราชัน นั่นเป็นภาพที่หาได้ยาก

 

ดราก้อนวันชี้ไปที่ซีโน่เจเนอิค 2 ตัวท่ามกลางฝูงแมลงและพูด

“2 ตัวนั้นคือคอร์ซีโน่เจเนอิคระดับครึ่งเทพ เจ้าและข้าต้องรับมือกับพวกมันคนละตัว ดราก้อนเอทและคนอื่นๆจะจัดการกับซีโน่เจเนอิคตัวอื่นที่เหลือ เมื่อข้าฆ่าซีโน่เจเนอิคระดับครึ่งเทพตัวหนึ่งได้แล้ว ข้าจะไปช่วยเจ้าจัดการซีโน่เจเนอิคระดับครึ่งเทพอีกตัว”

 

ดราก้อนวันไม่คิดว่าหานเซิ่นจะฆ่าสิ่งมีชีวิตระดับครึ่งเทพได้ เพราะยังไงซะเขาก็เป็นแค่ระดับราชันขั้นแรก

 

“โอเค” หานเซิ่นพยักหน้า หลังจากนั้นเขาก็หันไปมองแมลง 2 ตัวที่ดราก้อนวันชี้

 

คอร์ซีโน่เจเนอิคระดับครึ่งเทพทั้ง 2 คล้ายคลึงกับแมลงตัวอื่น แต่เปลือกของมันมีสีม่วงแดงและยังมีหนามอีกด้วย พวกมันดูน่าสะพรึงกลัวกว่าอย่างเห็นได้ชัด

 

ตามแผนการที่ได้วางเอาไว้ หานเซิ่นและคนอื่นๆตรงเข้าไปจู่โจมกลุ่มแมลง ไม่นานเหล่าแมลงอวกาศก็สังเกตเห็นพวกเขา และกลุ่มแมลงก็ปลดปล่อยเสียงกรีดร้องออกมาพร้อมกัน หลังจากนั้นเหล่าแมลงก็บินเข้ามาปะทะกับพวกเขา

 

ใกล้ๆกับหัวใจของแมลงอวกาศ บางสิ่งที่ดูเหมือนกับดวงไฟลุกโชติช่วงขึ้นมา พวกมันเป็นเหมือนกับเครื่องปฏิกรณ์นิวเคลียร์ขนาดเล็ก

 

เมื่อหานเซิ่นมองลึกเข้าไปในดวงไฟ เขาก็เห็นจุดแสงที่กำลังหมุนรอบๆคอร์คริสตัล มันเป็นภาพที่งดงามอย่างประหลาด

 

‘นั่นคงจะเป็นคอร์ของพวกมัน’ หานเซิ่นคิด เขาเริ่มจะน้ำลายไหล พวกมันเป็นซีโน่เจเนอิคระดับราชัน

ขณะที่คอร์ของแมลงอวกาศส่องสว่างออกมา พวกมันก็เริ่มใช้อาณาเขตสีฟ้าอมเขียว เนื่องจากมันมีแมลงอวกาศอยู่เป็นจำนวนมาก และพวกมันทั้งหมดก็เป็นสายพันธุ์เดียวกัน อาณาเขตของพวกมันจึงทับซ้อนกัน นอกจากนั้นมันยังทำให้อาณาเขตแห่งราชันของพวกมันหนาแน่นขึ้น พลังที่สะสมกลายเป็นอะไรที่น่าสะพรึงกลัว

 

ยิ่งอาณาเขตแห่งราชันทับซ้อนกันมากขึ้น สีของพวกมันก็เปลี่ยนจากสีฟ้าอมเขียวเป็นสีดำ

 

“ทำตามแผนที่วางเอาไว้!” ดราก้อนวันตะโกน เขาพุ่งเข้าไปหาแมลงอวกาศและเปิดใช้อาณาเขตของตัวเอง

 

อาณาเขตของดราก้อนวันมีสีดำและปกคลุมทั้งท้องฟ้า แมลงอวกาศยังคงอยู่ไกลออกไป แต่พวกมันก็ถูกปกคลุมโดยอาณาเขตของเขาเรียบร้อยแล้ว

 

หานเซิ่นมองเห็นมังกรที่ก่อตัวขึ้นมาจากอากาศสีดำ มันทะยานตรงเข้าไปหาแมลงอวกาศ

 

“เป็นอาณาเขตแห่งราชันที่ทรงพลังอะไรขนาดนี้! ด้วยอาณาเขตที่แข็งแกร่งแบบนั้น เขาจะต่อสู้กับแมลงอวกาศระดับราชันทั้งหมดได้ตามลำพัง ทำไมเขาถึงยังต้องการพวกเราอีก?”

 

และถึงร่างของมังกรอากาศดำจะถูกฉีกขาด มันก็ประกอบใหม่ได้ในทันที มันแทบจะเป็นอมตะ

 

แต่ไม่นานหานเซิ่นก็รู้สึกตัวว่าประเมินความสามารถของพวกแมลงอวกาศต่ำเกินไป อาณาเขตสีฟ้าอมเขียวของพวกมันยังคงทับซ้อนกัน และเมื่อมังกรอากาศดำเข้าไปข้างใน อาณาเขตแห่งราชันของแมลงอวกาศก็เริ่มดูดซับอากาศสีดำ ยิ่งมังกรอยู่ในนั้นนานเท่าไหร่ มันก็อ่อนแอลงไปมากเท่านั้น

 

ภายใต้พลังของอาณาเขตแห่งราชันที่สะสมกันหลายชั้น ร่างกายของมังกรอากาศดำไม่ได้แข็งแกร่งไปกว่าลูกโป่ง มันถูกดูดจนแห้งและอาณาเขตแห่งราชันของแมลงอวกาศก็ทรงพลังยิ่งกว่าเดิม

 

“อาณาเขตที่มีพลังในการดูดกลืนอย่างนั้นหรอ?” หานเซิ่นถามพร้อมกับขมวดคิ้ว

 

“ใช่แล้ว สิ่งมีชีวิตที่เข้าไปในอาณาเขตของพวกมันจะถูกดูดพลังชีวิตออกไปจากร่างกาย อย่าได้เข้าไปในบริเวณที่อาณาเขตของแมลงอวกาศทับซ้อนกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งบริเวณที่เปลี่ยนเป็นสีดำ พลังในการดูดของพวกมันเปลี่ยนสิ่งมีชีวิตระดับราชันให้กลายเป็นเปลือกไม้แห้งได้ง่ายๆเลย” ดราก้อนเอทพูดกับหานเซิ่น

 

หานเซิ่นพยักหน้า หลังจากนั้นเขาก็ตรงเข้าไปหาหนึ่งในซีโน่เจเนอิคระดับครึ่งเทพ ดราก้อนเอทและคนอื่นๆช่วยกันล่อฝูงแมลงไปทางอื่น พวกเขายังคงไม่ต่อสู้กับฝูงแมลงอวกาศ

อาณาเขตแห่งราชันที่ทับซ้อนกันเป็นอะไรที่อันตราย ซึ่งพลังของพวกมันเทียบกับครึ่งเทพได้เลย โชคดีที่แมลงฝูงใหญ่ขาดความคล่องตัว มันไม่เหมือนกับสิ่งมีชีวิตที่เคลื่อนไหวตามลำพัง การหลบหลีกอาณาเขตของเหล่าแมลงที่ทับซ้อนกันจึงไม่ใช่เรื่องยากอะไร

 

หานเซิ่นบินเข้าไปหาหนึ่งในแมลงระดับครึ่งเทพตามลำพัง เขาดีดเหรียญไปใส่มันจากระยะไกล เหรียญนั้นพุ่งตรงเข้าไปในอาณาเขตสีม่วงแดงของเจ้าแมลงอวกาศ

 

เหรียญหดเล็กลงขณะที่มันเดินทางผ่านอาณาเขตแห่งราชัน เห็นได้ชัดว่าอาณาเขตของแมลงอวกาศระดับครึ่งเทพดูดพลังของเหรียญไป

 

‘เป็นพลังการดูดที่แข็งแกร่งจริงๆ’ หานเซิ่นคิด สำหรับนักสู้ระยะประชิดแล้ว สิ่งมีชีวิตแบบนี้เป็นเหมือนกับฝันร้าย เพราะเพียงแค่เข้าใกล้มันก็จะทำให้พลังชีวิตของพวกเขาถูกดูดออกไป พวกเขาจะอ่อนแอลงเรื่อยๆ ขณะที่เจ้าแมลงนั้นแข็งแกร่งขึ้น

ในที่สุดเหรียญที่หดเล็กลงก็ไปติดอยู่ที่เปลือกของเจ้าแมลง พลังของเหรียญเริ่มทำงาน และทำให้ร่างกายของแมลงสั่นไหว

 

แต่มันสั่นไหวเพียงแค่เล็กน้อยเท่านั้น ดวงตาของมันที่เหมือนกับดวงตาแมลงวันมองมาที่หานเซิ่น แมลงอวกาศระดับครึ่งเทพดูโกรธและมันก็กรีดร้องใส่หานเซิ่น หลังจากนั้นมันก็กระพือปีกและบินตรงเข้ามาหาหานเซิ่นราวกับสายฟ้า

 

“รวดเร็วจริงๆ! เจ้าตัวนั้นเป็นระดับครึ่งเทพไม่ผิดแน่”

หานเซิ่นสังเกตได้ว่าเมื่อเทียบความเร็วกันแล้ว เขาถือว่าเชื่องช้ากว่ามาก และพลังของเหรียญก็ดูเหมือนจะไม่ได้ผลกับเจ้าแมลงอวกาศ

 

ความจริงแล้วเหรียญยังคงหดเล็กลงเรื่อยๆ มันเห็นได้ชัดว่าอาณาเขตของเจ้าแมลงยังคงดูดกลืนพลังของเหรียญ และไม่นานพลังของเหรียญก็แห้งเหือด

 

หานเซิ่นมองไปที่เจ้าแมลงขณะที่ครุ่นคิด เขาไม่ได้พยายามจะหนีไป เขาเปิดใช้อาณาเขตของตัวเอง แต่มันไม่ใช่อาณาเขตตงเสวียน เขาใช้วิญญาณอสูรที่ได้รับมาจากหอยสังข์ภูเขาแทน

 

อาณาเขตสีฟ้าแพร่ขยายออกจากร่างกายของหานเซิ่นและรวมเข้ากับอาณาเขตสีม่วงแดงของแมลงอวกาศ มันไม่ได้แสดงปฏิกิริยาอะไรจากการสัมผัสกัน และอาณาเขตทั้ง 2 สีก็ทับซ้อนกัน หานเซิ่นเตรียมตัวที่จะโจมตีแมลงระดับครึ่งเทพ 

 

 

ตอนที่ 2396

 

ปัง!

 

หมัดของหานเซิ่นและกรงเล็บของแมลงครึ่งเทพปะทะกัน กรงเล็บที่เหมือนกับใบมีดข่วนชุดเกราะของหานเซิ่นและสร้างเป็นรอยบางๆไว้บนชุดเกราะ แต่ทว่าชุดเกราะไม่ถูกทำลาย

 

ส่วนหมัดของหานเซิ่นมีพลังไม่พอที่จะชกกรงเล็บของเจ้าแมลง

 

เจ้าแมลงส่งเสียงกรีดร้องแปลกๆออกมา ร่างกายของมันแว็บด้วยแสงสีม่วงแดงพร้อมกับทิ้งภาพติดตาเอาไว้ขณะที่มันเคลื่อนที่ กรงเล็บแสงสีม่วงแดงกระหน่ำเข้ามาใส่หานเซิ่น

 

กรงเล็บฉีกผ่านช่องว่างของมิติได้อย่างง่ายดายและพุ่งเข้ามาถูกตัวหานเซิ่น พวกมันสร้างรอยข่วนจำนวนมากบนชุดเกราะตงเสวียน แต่รอยข่วนเหล่านั้นหายไปอย่างรวดเร็ว

 

ดราก้อนวันและคนอื่นๆจับตามองหานเซิ่นอยู่ ถ้าเกิดหานเซิ่นถ่วงเวลาแมลงครึ่งเทพนั้นไม่ได้ พวกเขาก็จะทิ้งการต่อสู้และหนีไป

 

แต่เมื่อพวกเขาหันมามอง พวกเขาก็พบว่าหานเซิ่นกำลังต่อสู้กับสิ่งมีชีวิตระดับครึ่งเทพแบบซึ่งๆหน้า ถึงแม้เขาจะเป็นฝ่ายที่ถูกไล่ต้อน แต่มันก็เป็นอะไรที่น่าทึ่งที่แมลงครึ่งเทพไม่สามารถเจาะทะลวงชุดเกราะของเขาได้

 

‘เขาเป็นระดับราชันขั้นแรกจริงๆอย่างนั้นหรอ?’ ดราก้อนเอทคิด แม้แต่ร่างกายมังกรทองที่ไร้เทียมทานของเขาก็ไม่สามารถป้องกันการโจมตีจากสิ่งมีชีวิตระดับครึ่งเทพได้ ในทางกลับกันหานเซิ่นดูจะรับการโจมตีของแมลงระดับครึ่งเทพได้อย่างง่ายดาย

 

หานเซิ่นไม่ได้รู้สึกกังวลอะไร แต่นั่นไม่ได้เป็นเพราะความแข็งแกร่งของชุดเกราะตงเสวียน

 

มันเป็นความจริงที่ชุดเกราะตงเสวียนทนทานอย่างมาก เพียงแค่เป็นระดับราชันขั้นที่หนึ่ง พลังป้องกันของมันก็จัดอยู่ในอันดับสูงสุดของชุดเกราะระดับราชัน

 

แต่พลังป้องกันในระดับนั้นยังไม่เพียงพอที่จะทนต่อการโจมตีของสิ่งมีชีวิตระดับครึ่งเทพ พลังของอาณาเขตภูเขาคือเหตุผลที่แท้จริงที่เจ้าแมลงไม่สามารถทำอะไรหานเซิ่นได้

 

อาณาเขตของหอยสังข์ภูเขาเป็นอะไรที่พิเศษ มันไม่ได้เพิ่มพลังให้กับหานเซิ่นหรือลดพลังของคู่ต่อสู้ มันเพียงแค่ถ่ายโอนพลังงานเท่านั้น

 

อย่างแรกอาณาเขตภูเขาจำเป็นต้องใช้สื่อกลาง และสื่อกลางไม่สามารถเป็นร่างกายของผู้ใช้ได้ ขณะที่เจ้าหอยสังข์ใช้เปลือกหอยของมันเป็นสื่อกลาง หานเซิ่นก็ใช้ชุดเกราะตงเสวียนของเขา

 

ภายใต้ผลของอาณาเขตภูเขา พลังที่โจมตีมาถูกสื่อกลางจะถูกดูดซับไปโดยสื่อกลาง

 

มันเป็นเหมือนกับโรงไฟฟ้าพลังน้ำ พลังของแม่น้ำสามารถบดขยี้สิ่งต่างๆได้มากมาย แต่อาณาเขตภูเขาสามารถดูดซับพลังนั้นและนำมาใช้สำหรับสิ่งอื่น

 

นอกซะจากว่าพลังของคู่ต่อสู่จะแข็งแกร่งพอที่จะทำลายอาณาเขตภูเขา ไม่อย่างนั้นการโจมตีทั้งหมดจะไม่เกิดผลอะไร ความจริงแล้วมันยังช่วยเสริมพลังป้องกันให้กับสื่อกลางอีกต่างหาก

 

แต่อาณาเขตภูเขามีข้อด้อยอยู่ 2 อย่าง อย่างแรกคือพลังที่ถูกดูดซับเอาไว้โดยสื่อกลางไม่สามารถเปลี่ยนเป็นพลังโจมตีที่ส่งกลับคืนไปสู่ศัตรูได้

 

อย่างที่ 2 คือยิ่งสื่อกลางดูดซับพลังไปมากเท่าไหร่ แรงกดดันที่มันต้องทนรับก็มากขึ้นเท่านั้น ถึงแม้มันจะไม่สามารถบดขยี้ร่างกายของหานเซิ่นได้ แต่มันก็ทำให้เขาเคลื่อนไหวได้ช้าลง

 

หลังจากใช้อาณาเขตภูเขา หานเซิ่นก็สามารถป้องกันการโจมตีที่รุนแรงได้อย่างง่ายดาย แต่ถ้าเขาต้องวิ่งหนีหรือโจมตีกลับ เขาก็จะเชื่องช้าเกินกว่าที่จะทำแบบนั้น

 

โชคดีที่สถานการณ์ในตอนนี้หานเซิ่นไม่มีความจำเป็นต้องฆ่าแมลงระดับครึ่งเทพ ทั้งหมดที่เขาต้องทำก็คือถ่วงเวลาเอาไว้จนกระทั่งดราก้อนวันฆ่าแมลงระดับครึ่งเทพอีกตัวได้ ด้วยเหตุนั้นหานเซิ่นจึงเลือกใช้อาณาเขตภูเขา

 

อาณาเขตภูเขามีประโยชน์ของมัน ถึงแม้อาณาเขตของเจ้าแมลงจะยังดูดพลังจากหานเซิ่น แต่มันก็เพียงแค่ดูดพลังจากพลังที่ถูกเก็บเอาไว้โดยสื่อกลางเท่านั้น มันเท่ากับว่าเจ้าแมลงดูดพลังของตัวเองกลับคืนไป ทำให้อาณาเขตของมันไม่มีผลอะไรต่อหานเซิ่น

 

แมลงครึ่งเทพโจมตีใส่หานเซิ่นอย่างบ้าคลั่ง ในตอนแรกหานเซิ่นพยายามจะหลบ แต่ไม่นานเขาก็ล้มเลิกความพยายาม การโจมตีของเจ้าแมลงมุ่งเน้นไปที่ชุดเกราะตงเสวียนและพลังที่มันใช้ก็อ่อนลงไปเรื่อยๆ ในที่สุดแล้วมันก็ไม่สามารถสร้างความเสียหายให้กับหานเซิ่นได้

 

แต่ตอนนี้ชุดเกราะตงเสวียนของหานเซิ่นสะสมพลังของเจ้าแมลงเอาไว้จำนวนมาก เขาเคลื่อนไหวได้ช้าลงจนเป็นไปไม่ได้ที่จะตอบโต้เจ้าแมลงครึ่งเทพ

 

ดราก้อนเอทและคนอื่นๆดูอึ้งไป พวกเขาเห็นหานเซิ่นลอยตัวอยู่ในอากาศราวกับว่าเขาไม่กังวลแม้แต่น้อย เขาเมินเฉยต่อการโจมตีของแมลงระดับครึ่งเทพราวกับว่าพวกมันไม่ได้ทำอะไรมากไปกว่าการสะกิด

 

อาณาเขตที่มีผลดูดพลังของเจ้าแมลงก็ดูจะไม่ได้ผลเช่นเดียวกัน พลังชีวิตของเขาไม่ได้ดูอ่อนลงไปเลยแม้แต่น้อย

 

ดราก้อนเอทและคนอื่นสามารถบอกได้ว่าอาณาเขตแสงสีฟ้าของหานเซิ่นกำลังทำอะไรบางอย่าง มันดูเหมือนกับเวทย์มนต์ที่ไม่สามารถอธิบายได้

 

เมื่อเห็นแบบนั้น ดราก้อนวันก็รู้สึกโล่งใจอย่างมาก เขากังวลว่าหานเซิ่นจะไม่สามารถถ่วงเวลาแมลงระดับครึ่งเทพได้ ตอนนี้เมื่อไม่มีอะไรต้องกังวลอีก ดราก้อนวันก็ใช้สมาธิทั้งหมดไปกับการจู่โจมแมลงระดับครึ่งเทพอีกตัว

 

ขณะที่หานเซิ่นปล่อยให้ตัวเองถูกโจมตี เขาก็สังเกตเห็นว่าดราก้อนเอทดูย่ำแย่ เขาส่งการโจมตีอย่างเฉื่อยชาออกไปทางแมลงที่ล้อมดราก้อนเอทอยู่และดึงความสนใจของพวกมัน ไม่กี่วินาทีต่อมาหานเซิ่นก็ต้องรับการโจมตีของแมลงระดับครึ่งเทพหนึ่งตัวและแมลงระดับราชันอีกหลายสิบตัว แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังอยู่ในสภาพดี ดราก้อนเอทและคนอื่นจ้องมองเขาด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง

 

“โว้ว! นั่นมันเป็นการป้องกันแบบไหนกัน? มันสุดยอดไปเลย”

 

หานเซิ่นรู้สึกเบื่ออย่างมาก เขาไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรจากการถูกโจมตีก็จริง แต่ความเร็วของเขาลดลงอย่างมาก ตอนนี้เขาเคลื่อนไหวเหมือนกับหอยทาก และการจะหนีไปก็เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้อีกต่อไป

 

‘เราควรมอบวิญญาณอสูรนี้ให้กับหวังอวี่ฮัง เขาเป็นคนที่เหมาะสมที่สุดที่จะเป็นกระสอบทราย เขาจะดึงดูดความสนใจของศัตรูขณะที่เราโจมตี มันจะเป็นอะไรที่สมบูรณ์แบบ’ หานเซิ่นคิดและรู้สึกพึงพอใจกับไอเดียที่ฝุดขึ้นมาอย่างกะทันหันนี้

 

เนื่องจากหานเซิ่นดึงความสนใจของแมลงจำนวนมากมายเอาไว้ ดราก้อนเอทและคนอื่นๆจึงเคลื่อนไหวได้สะดวกขึ้น ส่วนดราก้อนวันและแมลงระดับครึ่งเทพก็ยังคงอยู่ระหว่างการต่อสู้กัน

 

หานเซิ่นรู้สึกเบื่อ ดังนั้นเขาจึงหันไปมองการต่อสู้ของดราก้อนวัน หานเซิ่นรู้สึกชื่นชมในความสามารถของเผ่าดราก้อน ศัตรูของดราก้อนวันเป็นระดับครึ่งเทพเหมือนกัน แต่เจ้าแมลงเป็นฝ่ายที่ถูกอัดจนเละ และมันจะตายในเร็วๆนี้

 

ขณะที่ดราก้อนวันต่อสู้กับเจ้าแมลงในระยะประชิด อาณาเขตของมันก็ดูจะไม่มีผลอะไรต่อเขาอีกด้วย

 

ขณะที่หานเซิ่นกำลังครุ่นคิดอยู่นั้น เขาเห็นดราก้อนวันชกทะลุเข้าไปที่สมองของแมลงครึ่งเทพ แต่ทว่าถึงมันจะสูญเสียสมองไป เจ้าแมลงก็ยังคงไม่หยุดต่อสู้

 

แต่ด้วยการโจมตีอีกไม่กี่ครั้ง ดราก้อนวันก็ฉีกร่างกายของเจ้าแมลงเป็นชิ้นและทำให้มันหยุดเคลื่อนไหวในที่สุด

 

หลังจากที่ดราก้อนวันฆ่าแมลงระดับครึ่งเทพได้แล้ว เขาก็บินมาทางหานเซิ่น เขาจะฆ่าแมลงระดับครึ่งเทพอีกตัวที่หานเซิ่นถ่วงเวลาอยู่

 

เมื่อดราก้อนวันเริ่มต่อสู้กับแมลงตัวนั้น มันก็ช่วยบรรเทาแรงกดดันที่หานเซิ่นได้รับลงไป หานเซิ่นเลิกใช้อาณาเขตภูเขาเพื่อที่จะได้เคลื่อนไหวอย่างอิสระมากขึ้น

 

แมลงระดับราชันไม่ได้เป็นภัยอะไรต่อหานเซิ่น เขาใช้ศาสตร์ตงเสวียนเคลื่อนตัวผ่านฝูงแมลง แมลงระดับราชันไม่สามารถทำอะไรเขาได้แม้แต่นิดเดียว หลังจากนั้นหานเซิ่นก็พบโอกาสที่จะจัดการกับพวกมัน 2 ตัว

 

แต่เขาไม่ได้รับวิญญาณอสูร หานเซิ่นทำให้แน่ใจว่าตัวเองอยู่ในระยะที่จะโจมตีแมลงระดับครึ่งเทพ หลังจากผ่านไปสักพักดราก้อนวันก็สร้างความเสียหายที่สาหัสให้กับแมลงระดับครึ่งเทพได้สำเร็จ เมื่อเห็นแบบนั้นหานเซิ่นก็รวบรวมพลังเอาไว้ที่เหรียญบนนิ้วมือ

 

ขณะที่หานเซิ่นใช้เซฟวิ่งมันนี่ ตัวเลขบนเหรียญก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ และในจังหวะที่แมลงกำลังจะตาย หานเซิ่นก็ดีดเหรียญที่มีหมายเลข 12 ออกไป

 

แมลงระดับครึ่งเทพที่ได้รับบาดเจ็บอย่างหนักตัวระเบิดด้วยแรงของเซฟวิ่งมันนี่

 

ปัง!

“ซีโน่เจเนอิคคอร์แมลงปีศาจระดับราชันกลายพันธุ์ถูกห่า ซีโน่เจเนอิคถูกค้นพบ คุณได้รับวิญญาณอสูรคอร์แมลงปีศาจระดับราชันกลายพันธุ์”

 

 

 

ตอนที่ 2397

 

เมื่อคอร์แมลงปีศาจระดับครึ่งเทพถูกฆ่า แมลงตัวอื่นก็ตกอยู่ในความโกลาหล บางส่วนบินหนีไปได้ แต่ส่วนใหญ่ถูกหานเซิ่นและเหล่าดราก้อนฆ่าตาย

 

พวกเขานับยีนซีโน่เจเนอิคทั้งหมดที่ล่ามาได้และพบว่ามีคอร์ยีนระดับครึ่งเทพ 2 ยีนและระดับราชัน 86 ยีน

 

ดราก้อนวันรักษาสัญญาที่ให้ไว้ เขามอบคอร์ยีนระดับครึ่งเทพหนึ่งยีนและคอร์ยีนระดับราชัน 43 ยีนให้กับหานเซิ่น

 

ดราก้อนวันยิ้มให้กับหานเซิ่น “เจ้าสนใจจะร่วมมือกันล่าคอร์ซีโน่เจเนอิคต่อไหม? เจ้าจะได้รับคอร์ยีนครึ่งหนึ่งของทั้งหมดที่ล่ามาได้”

 

“ใช่แล้ว ดอลลาร์! นี่เป็นไปได้สวยมากๆ พวกเราควรจะร่วมมือกันต่อ” ดราก้อนเอทรีบพูด

 

จากสิ่งที่พวกเขามองเห็น หานเซิ่นเป็นโล่เนื้อชั้นดี ด้วยการที่มีหานเซิ่นอยู่แนวหน้า พวกเขาสามารถฆ่าซีโน่เจเนอิคที่น่ากลัวหรือทำลายฝูงซีโน่เจเนอิคที่ก่อนหน้านี้พวกเขาไม่กล้ายุ่งได้

 

“เอาสิ” หานเซิ่นพยักหน้า เขาคิดว่าการร่วมมือกับพวกเขาไม่ได้เป็นเรื่องเลวร้ายอะไร และดราก้อนพวกนี้ก็ดูจะพึ่งพาได้

 

ถ้าเขาตัวคนเดียวการใช้อาณาเขตภูเขาจะไม่ได้ช่วยอะไรมากนัก การมีพลังป้องกันที่สุดยอดเป็นอะไรที่ไร้ประโยชน์ถ้าไม่มีใครบางคนคอยฆ่าเหล่าซีโน่เจเนอิค การร่วมมือกันถือว่าเป็นอะไรที่มีประโยชน์ต่อทั้ง 2 ฝ่าย ดังนั้นมันจึงไม่มีเหตุผลอะไรที่หานเซิ่นต้องปฏิเสธข้อเสนอของพวกเขา

 

ดราก้อนวันและหานเซิ่นเซ็นสัญญาอีกฉบับ พวกเขาพึ่งพอใจกับผลลัพธ์ที่ได้อย่างมาก ดังนั้นพวกเขาจึงอยากจะพาหานเซิ่นไปล่าซีโน่เจเนอิคด้วย

 

ตอนนี้เมื่อพวกเขาร่วมมือกับหานเซิ่น พวกเขาก็ไม่คิดจะล่าคอร์ซีโน่เจเนอิคธรรมดาๆอีก พวกเขาตรงไปหาซีโน่เจเนอิคที่พวกเขาไม่สามารถล้มได้แทน

 

ดราก้อนเอทอธิบายเรื่องนั้นกับหานเซิ่นตรงๆ แต่หานเซิ่นโอเคกับมัน

 

มันมียอดฝีมือระดับราชันมากมายที่อยากจะล่าคอร์ซีโน่เจเนอิค หานเซิ่นโชคดีมากแล้วที่มีโอกาสแบบนี้

 

หานเซิ่นเล่นกับคอร์ยีนขณะที่เดินทางไปกับเหล่าดราก้อน คอร์ยีนมีขนาดเล็กกว่ากำปั้น พวกมันโปร่งใสเหมือนกับอัญมณีสีฟ้าที่เปล่งประกาย

 

ดราก้อนเอทสังเกตเห็นว่าหานเซิ่นกำลังเล่นกับคอร์ยีนอยู่ ดังนั้นเขาจึงบินเข้ามาใกล้ๆและพูด

“พวกมันไม่ได้พิเศษอะไรที่จะมองดู และมันก็ไม่มีหนทางที่จะดูดซับพวกมันเข้าไปตรงๆ แต่เจ้าใช้พวกมันเพื่อทำเป็นจีโนฟลูอิดได้ ถ้าเจ้าอาบในนั้นและฝึกฝนวิชาจีโน อาณาเขตของเจ้าก็จะพัฒนาขึ้น”

 

“ข้าจะกินมันได้หรือเปล่านะ” หานเซิ่นพูดด้วยรอยยิ้ม

 

“ฮ่าๆ! เจ้าอยากกินคอร์ยีนอย่างนั้นหรอ? สิ่งนี้ไม่ใช่เนื้อ แบบนั้นเจ้าจะกินมันได้ยังไง?” ดราก้อนเอทหัวเราะ

 

หานเซิ่นใส่คอร์ยีนเข้าไปในปากและกลืนมันลงไป ดราก้อนเอทหยุดยิ้มและตะโกน “โอ้ไม่นะ! เจ้ากินมันเข้าไปจริงๆหรอเนี่ย”

 

หานเซิ่นเลียริมฝีปากและพูด “มันรสชาติไม่ดี มันห่วยแตก”

 

“เจ้าเป็นสิ่งมีชีวิตแบบไหนกัน? เจ้าเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวคอนซูมมิ่งแอนท์อย่างนั้นหรอ?”

ดราก้อนเอทจ้องมองหานเซิ่นอย่างขยะแขยง ราวกับว่าเขากำลังมองดูสัตว์ประหลาดที่น่ารังเกียจ

 

“ไม่ พวกเราไม่ได้เป็นครอบครัวเดียวกัน” หานเซิ่นหัวเราะ แต่เขาไม่ได้อธิบายไปมากกว่านั้น

 

หลังจากที่รออยู่ครึ่งวัน หานเซิ่นก็ย่อยคอร์ยีนได้สำเร็จและเสียงประกาศก็ดังขึ้นในหัวของเขา

 

“ยีนระดับราชัน”

 

ดราก้อนวันและคนอื่นๆมองหานเซิ่นอย่างแปลกๆ หานเซิ่นกินคอร์ยีนเข้าไปอยู่เป็นระยะๆและความกังวลของพวกเขาก็เพิ่มขึ้นๆ

 

เนื่องจากมันดูเหมือนว่าดอลลาร์จะกินคอร์ยีนได้ พวกเขาจึงกังวลว่าถ้าดอลลาร์หิว พวกเขาก็อาจจะตกเป็นอาหารของดอลลาร์

 

โชคดีที่มันไม่เป็นความจริงขึ้นมา ทำให้พวกเขารู้สึกโล่งใจอย่างมาก

 

“วิญญาณอสูรคอร์แมลงปีศาจระดับราชันกลายพันธุ์ : ปืน”

 

ประเภทของวิญญาณอสูรทำให้หานเซิ่นประหลาดใจ มันเป็นอาวุธวิญญาณอสูรและมันก็ยังเป็นประเภทปืนอีก นี่ดูจะไม่เข้ากับกันแมลงพวกนั้น

 

แต่ทว่าเมื่อหานเซิ่นเรียกวิญญาณอสูรออกมา เขาก็รู้สึกตัวว่าปืนนี้แตกต่างไปจากภาพที่นึกเอาไว้

 

มันเป็นปืนพกเลเซอร์ที่ทำขึ้นมาจากโลหะสีม่วงแดง มันมีความยาวหนึ่งฟุตและดูล้ำยุดอย่างมาก มันหนักและมีสัญลักษณ์มากมายถูกวาดอยู่บนตัวปืน มันทั้งดูประหลาดและสวยงาม

 

เมื่อหานเซิ่นใส่พลังเข้าไปในปืน มันก็เปลี่ยนพลังเป็นเลเซอร์สีม่วงแดง แต่หานเซิ่นไม่มีโอกาสได้เห็นว่าเลเซอร์ทำอะไรได้

 

ดราก้อนวันพาพวกเขามาถึงดาวที่ถูกเรียกว่าดาร์คโซน

 

บนดวงดาวมีคอร์ซีโน่เจเนอิคอยู่มากมาย แต่ซีโน่เจเนอิคที่อยู่ที่นี่ดูน่าสะพรึงกลัวอย่างมาก ถ้าไม่ระวังตัวให้ดี พวกเขาอาจจะถูกฆ่าตายได้ง่ายๆ และแม้แต่ยอดฝีมือระดับครึ่งเทพก็ยังสิ้นชีพบนดาวดวงนี้ โดยปกติแล้วยอดฝีมือระดับราชันทั่วๆไปจะไม่มาเยือนสถานที่ที่อันตรายแบบนี้

 

แต่ด้วยการมีหานเซิ่นเป็นโล่เนื้อ ดราก้อนวันตัดสินใจที่จะลองเสี่ยงกับมัน

 

กลุ่มของพวกเขามุ่งหน้าไปที่ดาวดาร์คโซน แต่ก่อนที่พวกเขาจะเข้าไปในชั้นบรรยากาศ กลุ่มของสิ่งมีชีวิตกลุ่มหนึ่งก็บินออกมาจากดวงดาว

 

ในตอนแรกหานเซิ่นคิดว่าเป็นพวกซีโน่เจเนอิค แต่เมื่อเขามองดูดีๆแล้ว เขาก็สังเกตเห็นว่ามันเป็นกลุ่มของเดสทรอยเยอร์ หานเซิ่นจดจำ 2 คนในหมู่พวกเขาได้

 

คนหนึ่งคือบาร์และอีกคนคือเดียร็อบเบอร์ พวกเขาทั้งคู่เป็นระดับราชันเรียบร้อยแล้ว

 

เมื่อได้เห็นบาร์ หานเซิ่นก็รู้สึกปวดขมับขึ้นมา บาร์เป็นคนคลั่งที่มีร่างกายที่เป็นอมตะ เขาแข็งแกร่งถึงขนาดที่การต่อสู้กับเขาเป็นเหมือนกับฝันร้าย

 

โชคดีที่บาร์และเดียร็อบเบอร์จำหานเซิ่นในชุดเกราะตงเสวียนไม่ได้ พวกเขาเพียงแค่เข้ามาหยุดกลุ่มของหานเซิ่นจากการเดินหน้าต่อไป

 

“ขออภัยด้วย แต่ดาวดาร์คโซนถูกพวกเราเดสทรอยเยอร์ยึดครองเรียบร้อยแล้ว ได้โปรดกลับไป” เดียร็อบเบอร์พูดเมื่อบินมาอยู่ตรงหน้าดราก้อนวัน

 

“ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่ดาวดาร์คโซนเป็นดาวของเดสทรอยเยอร์น่ะ?”

ดราก้อนวันถามด้วยเสียงที่แข็งกร้าว เขาไม่ได้หวาดกลัวเดียร็อบเบอร์

 

เดียร็อบเบอร์ยิ้มและพูด “ทุกอย่างจะกลับเป็นปกติในเร็วๆนี้ พวกเจ้าเข้าไปได้ แต่พวกเจ้าต้องรอจนกระทั่งพวกเราเสร็จธุระที่นี่”

 

“จะเกิดอะไรขึ้นถ้าพวกเราต้องการเข้าไปในตอนนี้?” ดราก้อนวันจ้องไปที่เดียร็อบเบอร์

 

“เลิกพูดจาไร้สาระ!” บาร์หยิบมีดกระดูกออกมาจากด้านหลัง ดวงตาของเขาลุกโชติช่วงด้วยจิตสังหาร มันเห็นได้ชัดว่าเขาพร้อมที่จะต่อสู้กับดราก้อนวัน

 

เดียร็อบเบอร์ยกมือขึ้นมาเพื่อหยุดบาร์เอาไว้ หลังจากนั้นเขาก็พูดอย่างใจเย็น

“ดราก้อนวัน พวกเราเดสทรอยเยอร์ไม่เคยล่วงละเมิดอะไรเผ่าดราก้อน คอร์แอเรียมีสถานที่มากมายสำหรับล่าคอร์ซีโน่เจเนอิค พวกเจ้าไม่มีความจำเป็นต้องมาสร้างปัญหาให้กับพวกเราเพื่อดาวดาร์คโซนนี้”

 

ดราก้อนวันขมวดคิ้วและกำลังจะตอบกลับไป แต่ทันใดนั้นก็มีเสียงบูมดังขึ้นมา ควันรูปเห็ดขนาดยักษ์ลอยขึ้นจากผิวดาวดาร์คโซน และคลื่นกระแทกก็ซัดผ่านชั้นบรรยากาศออกมา

 

สีหน้าของเดียร็อบเบอร์เปลี่ยนไป เหล่าเดสทรอยเยอร์ดูเหมือนจะลืมเหล่าดราก้อนไปสนิท ขณะที่พวกเขาหันกลับและบินลงไปบนดาวดาร์คโซนด้วยความเร็วสูงสุด

 

ดราก้อนวันและคนอื่นๆหันมามองกันด้วยความสับสน 

 

 

ตอนที่ 2398

 

“พี่ใหญ่ พวกเราควรจะลองไปดูไหม?” ดราก้อนเอทถามขณะที่ขยับเข้ามาใกล้ๆดราก้อนวัน

 

บนดวงดาวดาร์คโซนแทบจะไม่มีแสงสว่างเลย ทั้งดวงดาวถูกปกคลุมด้วยพายุแม่เหล็กและก้อนเมฆ มันเป็นไปไม่ได้ที่จะมองเห็นพื้นผิวของดวงดาวจากด้านนอก ถึงแม้มันเพิ่งจะมีการระเบิดเกิดขึ้นก็ตาม

 

ดราก้อนวันไม่ตอบ เขายังคงจ้องไปที่ดาวดาร์คโซน เช่นเดียวกับดราก้อนเอท เขาเองก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นข้างล่างนั่น

 

หลังจากแรงระเบิดนั้น พวกเขาก็ไม่เห็นอะไรอย่างอื่นเกิดขึ้นบนดาวดวงนั้นอีก และดาวดาร์คโซนก็กลับมาเงียบสงบอีกครั้ง

 

บาร์และเดียร็อบเบอร์กลับเข้าไปในชั้นบรรยากาศของดวงดาว และมันก็ไม่มีความเคลื่อนไหวอะไรให้เห็นอีก นอกจากก้อนเมฆกลุ่มควันที่ลอยอยู่แล้ว ดาวก็เงียบสงบไป

 

“พี่ใหญ่ นี่จะเป็นกับดักหรือเปล่า? เดียร็อบเบอร์และคนอื่นคงจะไม่ได้พยายามหลอกพวกเราหรอกใช่ไหม?” ดราก้อนเอทพูด

 

“ข้าไม่คิดแบบนั้น เดียร็อบเบอร์ไม่ได้มีความบาดหมางอะไรกับพวกเรา”

ดราก้อนวันหยุดไปชั่วครู่ หลังจากนั้นเขาก็พูดต่อ “ถึงแม้มันจะเป็นกับดักจริงๆ มันก็ไม่มีความจำเป็นที่พวกเราต้องกลัว พวกเราควรไปดูก่อนว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่”

 

คนอื่นๆคิดว่านั่นสมเหตุสมผล มีเพียงแค่ยอดฝีมือระดับราชันและครึ่งเทพเท่านั้นที่เข้ามาในคอร์แอเรียจักรวาลได้ ถึงแม้พวกเดสทรอยเยอร์จะวางกับดักเอาไว้อยู่จริงๆ มันไม่มีความจำเป็นที่พวกเขาจะต้องกลัว

 

หานเซิ่นเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ดังนั้นเขาจึงไม่ได้คัดค้านอะไร เขาตามคนอื่นลงไปบนดาวดาร์คโซนด้วยความระมัดระวัง

 

ถึงแม้ดราก้อนวันและคนอื่นๆจะมั่นใจว่าสามารถปกป้องตัวเองจากเผ่าเดสทรอยเยอร์ได้ แต่พวกเขาก็ต้องระมัดระวังเช่นกัน พวกเขาเปิดใช้อาณาเขตแห่งราชันของตัวเองก่อนที่ผ่านพายุสนามแม่เหล็กเข้าไป หลังจากที่พวกเขาผ่านมันไปแล้ว พวกเขาก็เห็นรูวงกลมขนาดใหญ่ยักษ์บนผิวดวงดาว มันดูเหมือนกับว่าถูกอุกกาบาตลูกใหญ่พุ่งชน

 

แต่ในตอนที่หานเซิ่นและคนอื่นๆอยู่ด้านนอก พวกเขามองไม่เห็นอุกกาบาตที่ตกลงมาใส่ดวงดาว นั่นหมายความว่าการระเบิดต้องเกิดจากบางสิ่งที่อยู่บนดวงดาวนี้อยู่แล้ว แต่พวกเขาอยู่ไกลเกินกว่าที่จะสังเกตหลุมได้อย่างชัดเจน ดราก้อนวันลังเลอยู่ชั่วครู่ แต่ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจบินลงไปที่หลุมนั่น

 

เมื่อพวกเขาเข้าไปใกล้พื้นผิวของดาวดาร์คโซน หานเซิ่นและคนอื่นก็เห็นว่าหลุมนั้นดูน่ากลัวถึงขนาดไหน หลุมนั้นลึกมากๆจนดูเหมือนกับว่ามันไร้ก้นบึ้ง

 

นอกจากหลุมขนาดใหญ่ยักษ์แล้ว พวกเขาก็ไม่เห็นอะไรอย่างอื่นบนดาวดาร์คโซน มันไม่มีคอร์ซีโน่เจเนอิคสักตัวให้เห็น และบาร์กับคนอื่นๆก็หายไปเช่นกัน

 

“นั่นคืออะไรกัน?” ดราก้อนเอทถามขณะที่ชี้ไปที่ศูนย์กลางของหลุมขนาดใหญ่

 

แต่ไม่มีใครตอบเขา หานเซิ่นและดราก้อนวันก็เห็นมันเช่นกัน แต่พวกเขาเองก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไรกันแน่

 

ในศูนย์กลางของหลุมมีบางสิ่งที่ดูเหมือนกับไข่ห่านอยู่ มันใหญ่โตพอๆกับสนามบาสและกำลังเรืองแสงสีเขียวดำออกมา

 

หานเซิ่นและคนอื่นเข้าไปใกล้ๆและเห็นเดียร็อบเบอร์กับคนของเขายืนอยู่ข้างๆไข่ห่าน พวกเขาทั้งหมดแข็งทื่อไปขณะที่จ้องมองไปที่ไข่ หานเซิ่นไม่รู้ว่าพวกเขากำลังทำอะไรอยู่กันแน่

 

“พวกเจ้าต้องการความช่วยเหลือไหม?” ดราก้อนวันถามขณะที่บินเข้าไปหาพวกเขา

 

หานเซิ่นตามดราก้อนวันไปใกล้ๆกับไข่ห่าน เขามองไปที่มันอย่างระมัดระวัง แต่เขาไม่เห็นอะไรที่พิเศษ มันดูเหมือนกับไข่ธรรมดาๆเพียงแต่มันมีขนาดใหญ่กว่าและทำมาจากหินเท่านั้น

 

เดียร็อบเบอร์ไม่ตอบดราก้อนวัน เหล่าเดสทรอยเยอร์ยังคงจ้องมองไปที่ไข่ห่าน

 

หานเซิ่นและดราก้อนวันหันมามองหน้ากัน มันคงจะต้องบางสิ่งที่อันตรายมากๆเกิดขึ้น ถึงทำให้เหล่าเดสทรอยเยอร์ทั้งหมดยืนนิ่งไร้ความเคลื่อนไหว แน่นอนว่าถ้าพวกเขาไม่ได้แกล้งทำล่ะก็นะ

 

หานเซิ่นไม่สามารถจินตนาการถึงสิ่งที่เกิดขึ้นได้ แต่ไม่ว่ามันจะเป็นอะไรก็ตาม มันก็ทำให้บาร์ตัวแข็งทื่อไปแบบนั้น ด้วยลักษณะนิสัยและจิตสังหารของบาร์ เขาเป็นคนแบบที่จะพยายามต่อสู้กับชะตากรรมของตัวเอง

 

แต่แล้วบาร์ที่เป็นคนไม่เกรงกลัวอะไรกลับยืนนิ่งไปแบบนั้น มันยากที่จะจินตนาการถึงสิ่งที่เขาพบเจอได้

 

แต่หานเซิ่นและดราก้อนวันไม่เห็นอะไร ขณะที่พวกเขามองไปที่ไข่ห่าน

 

“เดียร็อบเบอร์ มันเกิดอะไรขึ้น?” ดราก้อนวันถามอีกครั้งขณะที่เดินเข้าไปใกล้ๆ

 

เดียร็อบเบอร์กัดฟัน แต่เขายังคงเงียบสนิท เดสทรอยเยอร์ระดับราชันอีกคนดูเหมือนกับว่าเขาเพิ่งจะตื่นขึ้นมาจากความฝัน

“มันจบสิ้นแล้ว! ทุกอย่างจบสิ้นแล้ว!”

 

“อะไรจบสิ้นแล้ว?” ดราก้อนเอทถาม

 

เดสทรอยเยอร์ระดับราชันคนนั้นไม่ตอบ เขาแค่กรีดร้องขณะที่ดวงตาเบิกกว้างด้วยความหวาดกลัว หลังจากนั้นเขาก็วิ่งเข้าไปหาไข่ห่านหินราวกับคนบ้า

 

“หยุด!” เดียร็อบเบอร์ตะโกน แต่เดสทรอยเยอร์คนนั้นไม่หยุด เดียร็อบเบอร์บินออกไปข้างหน้าและคว้าตัวเดสทรอยเยอร์คนนั้นเอาไว้

 

“ข้าบอกให้หยุด! เจ้าไม่ได้ยินที่ข้าพูดหรือยังไง?” เดียร็อบเบอร์พูดด้วยสีหน้าตรึงเครียด

 

เดสทรอยเยอร์ระดับราชันคนนั้นกรีดร้อง “โกธและคนอื่นๆยังอยู่ตรงนั้น! เราต้องช่วยพวกเขา!”

 

สีหน้าของเดียร็อบเบอร์มืดมน “สังเกตสถานการณ์ก่อน ถ้าไม่มีคำสั่งจากข้า ไม่ว่าใครก็ห้ามเข้าใกล้มัน”

 

“เดียร็อบเบอร์ มันเกิดอะไรขึ้น?” ดราก้อนวันรู้ว่ามีบางสิ่งผิดปกติเกิดขึ้น แต่เขาไม่แน่ใจว่ามันคืออะไร

 

เดียร็อบเบอร์หันมามองดราก้อนวัน “เมื่อคำนึงถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ข้าก็จะไม่ปิดบังอะไรเจ้า เดสทรอยเยอร์ระดับราชัน 60 มาที่ดาวดาร์คโซนเพื่อล่าซีโน่เจเนอิค พวกเรามีแผนที่จะเก็บกวาดที่นี่ แต่ขณะที่พวกเรากำลังพูดคุยอยู่กับพวกเจ้า ด้วยเหตุบางอย่างเจ้าสิ่งนี้ก็บดขยี้ค่ายของพวกเรา และเดสทรอยเยอร์ระดับราชันทั้งหมดก็หายไป”

 

หานเซิ่นและดราก้อนวันรู้สึกหนาวขึ้นมา มันมีเดสทรอยเยอร์ระดับราชัน 6 คนที่ยังเหลือรอดอยู่ซึ่งรวมถึงเดียร็อบเบอร์และบาร์ นั่นหมายความว่าเดสทรอยเยอร์มากกว่า 50 คนเพิ่งจะหายตัวไป มันเป็นอะไรที่น่าสะพรึงกลัวอย่างมาก

 

‘ถึงแม้อุกกาบาตลูกใหญ่จะตกใส่ดวงดาว มันก็ไม่มีทางที่ยอดฝีมือระดับราชันกว่า 50 คนจะถูกกำจัดไปง่ายๆแบบนั้น เจ้าสิ่งนี้มาจากที่ไหนกันแน่?’ หานเซิ่นจ้องไปที่ไข่ยักษ์

 

“บางทีพวกเขาอาจจะไปที่อื่น?” ดราก้อนวันมองไปรอบๆ ดาวดาร์คโซนมีขนาดใหญ่ ยอดฝีมือระดับราชันไม่กี่สิบคนสามารถซ่อนตัวได้สบายๆ พวกเขาแค่ต้องซ่อนตัวในถ้ำ และมันจะไม่มีใครหาพวกเขาได้

 

“ไม่มีทาง! พวกเขาจะรอพวกเราอยู่ที่ค่าย และถ้าพวกเขาหนีรอดจริงๆ ในตอนนี้พวกเขาก็ควรจะเผยตัวออกมาแล้ว” เดียร็อบเบอร์ส่ายหัว

 

ดราก้อนวันต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก่อนที่เขาจะได้พูดอะไร มันก็มีเสียงแตกร้าวดังขึ้นมา จู่ๆก็มีรอยแยกปรากฏบนไข่ห่าน