Super God Gene 2351-2354

ตอนที่ 2351

 

แสงสีทองหมุนวนและมอบพลังให้กับแขนของหานเซิ่น จนทำให้เขาสามารถดึงฟันของมังกรออกมาได้

 

มังกรปีกเงินสะบัดหัวไปมาและกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด เลือดไหลออกมาจากช่องว่างของฟันที่หายไป เลือดของมังกรย้อมทะเลบริเวณนั้นกลายเป็นสีแดง

 

ตอนนี้หานเซิ่นถือฟันมังกร 2 ซี่อยู่ในมือ เขาว่ายผ่านน้ำเข้าไปหามังกรอีกครั้ง หลังจากนั้นเขาก็ขว้างฟันที่หักเข้าไปในท้องของมังกร

 

มังกรปีกเงินขดตัวด้วยความเจ็บปวด มันต้องการจะกัดหานเซิ่น แต่เมื่อมันลดตัวลงมา หมัดสีทองก็ชกใส่ขากรรไกรของมัน

 

ร่างกายที่ใหญ่โตของมังกรถูกส่งกระเด็นออกไปด้วยแรงมหาศาลของหมัด

 

หานเซิ่นมองดูสิ่งที่เกิดขึ้น และเขาแทบไม่อยากจะเชื่อมัน พละกำลังของเขาเพิ่มขึ้นอย่างมากเมื่อรวมกับพลังของคิงอีซ เขาสามารถเคลื่อนไหวร่างกายในแสงแห่งเทพของมังกรปีกเงินได้อย่างสบายๆ และหมัดของเขาก็สามารถส่งเจ้ามังกรกระเด็นออกไปไกล

 

ตอนนี้สิ่งมีชีวิตระดับราชันไม่มีทางจะต่อกรกับความแข็งแกร่งของหานเซิ่นได้ มันยากที่จะจินตนาการว่าเขาจะแข็งแกร่งขึ้นถึงขนาดไหน เมื่ออยู่ภายใต้การเสริมพลังของคิงอีซ

 

ขณะที่กาน่าหญิงคนหนึ่งกำลังร่องไปบนมหาสมุทร จู่ๆผิวน้ำก็ระเบิดขึ้นตรงหน้าเธอ น้ำพุ่งขึ้นไปด้านบนราวกับน้ำพุและมีมังกรสีเงินกระเด็นออกมาจากทะเลพร้อมกับส่งเสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด ร่างกายของมันบิดเบี้ยวและมีเลือดไหลออกมาจำนวนมาก

 

ใบหน้าของซิวซือซีดเผือก “นั่นมันซีโน่เจเนอิคระดับราชัน มังกรปีกเงิน!”

 

ก่อนที่ซิวซือจะสงบสติอารมณ์เพื่อคิดอะไรได้ เงาสีทองก็พุ่งออกมาจากน้ำและไล่ตามมังกรตัวนั้นไป

 

เงาสีทองไล่ตามมังกรปีกเงินไปและกระหน่ำชกใส่มันด้วยหมัดที่รวดเร็ว มังกรปีกเงินถูกอัดจนไร้หนทางตอบโต้

 

แสงแห่งเทพสีเงินของมังกรฉีกขาดด้วยหมัดของเงาสีเงินราวกับฟองสบู่ เลือดและเกล็ดของมังกรกระเด็นกระจัดกระจายไปทั่ว เสียงแตกร้าวดังก้อง ขณะที่กระดูกของมังกรแตกหักภายใต้แรงของหมัด

 

เงาสีทองฉีกหัวของมังกรจนขาด ทำให้เลือดของมันตกลงมาจากท้องฟ้าราวกับสายฝน

 

“หานเซิ่น!” เมื่อซิวซือได้เห็นเงาสีทองนั้นชัดๆ ดวงตาของเธอก็เบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ

 

ในตอนที่เธอพบหานเซิ่นบนดวงดาวของเผ่าดราก้อน เขาแทบจะไม่สามารถต่อสู้กับดราก้อนไนน์ได้ แต่ตอนนี้เขาเพิ่งจะฆ่ามังกรปีกเงินด้วยมือเปล่า นั่นเป็นอะไรที่คาดไม่ถึง

 

“ซีโน่เจเนอิคมังกรปีกเงินระดับราชันถูกฆ่า ยีนซีโน่จเนอิคถูกพบ คุณได้รับวิญญาณอสูรมังกรปีกเงิน”

 

หานเซิ่นชกเข้าไปในหัวของมังกรและหยิบเอาลูกแก้วมังกรออกมา ซึ่งมันก็คือยีนซีโน่เจเนอิคของมังกรปีกเงิน

 

หานเซิ่นเก็บลูกแก้วมังกรใส่กระเป๋าและหันไปมองที่ซิวซือ เขานั้นดูดีใจ

 

คิงอีซที่วนเวียนรอบๆตัวหานเซิ่นเริ่มจางหายไปขณะที่บินเข้ามาหาซิวซือ

 

“ไม่ได้เจอกันนานเลย ข้าไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเจ้าจะแข็งแกร่งถึงขนาดนี้แล้ว” ซิวซือพูดด้วยเสียงที่เป็นมิตร แต่ร่างกายของเธอดูตึงเครียด

 

“เจ้าทักผิดคนแล้ว ข้าคือไป๋อี้ องค์ชายสิบหกของเอ็กซ์ตรีมคิง” หานเซิ่นพูดด้วยเสียงห้าว

 

ซิวซือดูประหลาดใจ เธอมองหานเซิ่นด้วยความสับสน

 

หานเซิ่นไม่ได้อธิบายอะไรมากกว่านั้น เขาถามขึ้นมา “ทำไมเจ้าถึงมาอยู่ที่นี่? เจ้าเห็นสิ่งมีชีวิตอื่นๆหรือเปล่า?”

 

แอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อตพาหานเซิ่นมาที่นี่และเรียกมังกรตัวหนึ่งออกมา ก่อนที่จะหายตัวไป ตอนนี้หานเซิ่นไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน

 

ซิวซือส่ายหัว “แอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อตแสดงตัวออกมา เขากำลังจะวิวัฒนาการกลายเป็นเทพสปิริตที่อ่าวฮาล์ฟสตาร์ ทุกคนมุ่งหน้าไปที่นั่น แต่ข้ามาที่นี่ตามลำพังและข้าไม่เห็นใครคนอื่น”

 

“อ่าวฮาล์ฟสตาร์?” หานเซิ่นขมวดคิ้ว เขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับที่นั่น

 

“ข้ากำลังมุ่งหน้าไปที่นั่นเช่นกัน ถ้าองค์ชายสิบหกไม่รักเกียจ พวกเราเดินทางไปที่นั่นด้วยกัน” ซิวซือเสนอ

 

“โอเค” หานเซิ่นพยักหน้า

 

“ทำไมองค์ชายถึงมาอยู่ที่นี่?” ซิวซือไม่เชื่อคำกล่าวอ้างที่หานเซิ่นบอกว่าเขาคือไป๋อี้ แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่กล้าจะท้าทายเขาในเรื่องนั้น

 

“ข้าแค่มาว่ายน้ำเล่น” หานเซิ่นไม่คิดจะอธิบายว่าเขาถูกแอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อตลากตัวมาที่นี่

 

หลังจากที่หยุดไปชั่วครู่ หานเซิ่นก็ถามขึ้นมา “มันมีสิ่งมีชีวิตมากมายที่หวังว่าแอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อตจะวิวัฒนาการไม่สำเร็จ นั่นจะไม่ทำให้เขาโกรธอย่างนั้นหรอ?”

 

ซิวซือยิ้มและพูด “แอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อตถูกรู้จักกันในฐานะเทพแห่งชีวิต เขาไม่เคยฆ่าใคร ผู้คนจึงอยากมาดูเขาวิวัฒนาการ และมันก็ไม่ใช่ว่าใครจะรบกวนการวิวัฒนาการของเขาได้ ด้วยเหตุนั้นเขาจึงไม่โกรธ”

 

หานเซิ่นคิดกับตัวเอง ‘แอนเชี่ยนท์ก็อตเป็นเผ่าพันธุ์ที่น่าสนใจ ถ้าเราไปทำให้ยอดฝีมือระดับเทพเจ้าคนอื่นโกรธเข้าล่ะก็ พวกเขาคงจะฆ่าเราในทันที แต่แอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อตปล่อยเราไว้ที่นั่นและส่งมังกรปีเงินตัวหนึ่งออกมาเมื่อเราตื่น ดูเหมือนเขาไม่ได้คิดจะฆ่าเราจริงๆ’

 

หานเซิ่นเดินทางกลับไปที่อ่าวฮาล์ฟสตาร์พร้อมกับซิวซือ ขณะที่พวกเขากำลังมุ่งไปที่นั่น พวกเขาก็สังเกตเห็นคลื่นยักษ์ตั้งแต่ไกล คลื่นนั้นสูงถึงขนาดที่มันดูเหมือนจะทยานขึ้นสู่ท้องฟ้าราวกับมังกร และมันก็สูงขึ้นเรื่อยๆเมื่อเวลาผ่านไป

 

ก้อนเมฆถูกฉีกขาดและสลายจนไม่เหลืออะไร ความจริงแล้วแม้แต่มิติของทั้งดวงดาวก็เริ่มจะบิดเบี้ยว และเหตุการณ์ประหลาดก็เกิดขึ้นทุกหนทุกแห่งที่หานเซิ่นมองออกไป

 

“มันสายเกินไปแล้วที่พวกเราจะไปที่อ่าวฮาล์ฟสตาร์ แอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อตกำลังอยู่ในระหว่างการวิวัฒนาการกลายเป็นเทพสปิริตเรียบร้อยแล้ว” ซิวซือถอนหายใจและหยุดใบไม้สีเขียวของเธอ

 

หานเซิ่นมองท้องฟ้าที่บิดเบี้ยว และดูเหมือนว่าบางสิ่งกำลังจะปรากฏขึ้นมา

 

ทะเลที่แปรปรวนจู่ๆก็ไหลไปในทิศทางเดียวกัน และก่อตัวเป็นร่างกายขนาดยักษ์บนฟ้า

 

น้ำทั้งหมดบนดวงดาวถูงดึงไปที่แอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อต และร่างกายของเขาก็ใหญ่โตขึ้นเรื่อยๆ

 

มหาสมุทรอันกว้างใหญ่เริ่มเหือดแห้งอย่างรวดเร็วและปล่อยให้สิ่งมีชีวิตภายในทะเลหายใจพะงาบๆอยู่ที่ก้นทะเล ร่างกายของแอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อตสูงขึ้นจนดูเหมือนกับว่าร่างกายนั้นค้ำท้องฟ้าเอาไว้ ร่างกายที่มหึมาเงยหน้าขึ้นและมองท้องฟ้าที่อยู่ด้านบน

 

“น้ำคือชีวิต มันคือรากฐานของทุกสิ่งทุกอย่าง ข้าคือแอนเชี่ยนท์ก็อต ข้าคือเทพเจ้าแห่งน้ำ ข้าสยบทั้งโลกในนามของน้ำ และข้าจะได้รับร่างของเทพสปิริต”

เสียงของแอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อตดังก้องเหนือดวงดาว ทั่วทั้งจักรวาลที่ไหนก็ตามที่มันมีน้ำกำลังเริ่มส่งพลังมาให้กับแอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อต มันเหมือนกับว่าทุกแหล่งที่มีน้ำทั้งหมดมอบพลังให้กับเขา

 

ตอนนี้น้ำของทั้งจักรวาลกำลังเคลื่อนไหวและมุ่งตรงไปที่ร่างของแอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อตเพื่อมอบพลังให้กับเขา ภาพที่น่ากลัวทำให้ยอดฝีมือระดับราชันมากมายที่มาอยากจะคุกเข่าลงต่อหน้าเขา

 

ตูม!

 

มิติของอวกาศถูกฉีกขาด และมีปราสาทที่เก่าแก่เผยออกมา เมื่อมันปรากฏออกมา น้ำของทั้งกาแล็กซี่ก็หยุดนิ่งไป น้ำทุกหยดที่กำลังมุ่งหน้าไปหาแอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อตลอยอยู่กับที่

 

“จีโนฮอลล์?” หานเซิ่นตกใจ นี่เป็นครั้งที่ 2 ที่เขาได้เห็นจีโนฮอลล์ ครั้งก่อนที่เขาได้เห็นมันเป็นตอนที่ข่งเฟยเริ่มสงครามกับเผ่าเฟเธอร์

 

 

 

ตอนที่ 2352

 

ขณะที่หานเซิ่นจ้องมองไปที่จีโนฮอลล์ จู่ๆชุดเกราะคริสตัลสีดำภายในจิตของเขาก็ปลดปล่อยสสารลึกลับอย่างหนึ่งออกมา มันห่อหุ้มตัวเขาอย่างสมบูรณ์ หลังจากนั้นหานเซิ่นก็ไม่สามารถแม้แต่จะสัมผัสได้ถึงตัวตนของตัวเอง มันเหมือนกับว่าเขาไม่มีตัวตนอยู่

 

หานเซิ่นรีบคิดย้อนกลับไปตอนที่ข่งเฟยเรียกจีโนฮอลล์ออกมา

‘ในตอนที่จีโนฮอลล์ปรากฏออกมาในครั้งก่อน ชุดเกราะคริสตัลสีดำก็มีปฏิกิริยาที่คล้ายๆกัน นี่ชุดเกราะคริสตัลสีดำมีความเกี่ยวข้องกับจีโนฮอลล์อย่างนั้นหรอ? หรือว่ามันแค่หวาดกลัวต่อจีโนฮอลล์?’

 

ในขณะที่หานเซิ่นกำลังครุ่นคิดอยู่นั้น เขาก็ได้ยินเสียงคำรามของแอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อต

“ข้าคือแอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อต ข้าเป็นอัลฟ่าน้ำ! ข้าจะกลายเป็นเทพสปิริตแห่งน้ำและไม่มีใครหยุดข้าได้!”

 

เมื่อแอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อตคำราม น้ำที่ถูกหยดโดยจีโนฮอลล์ก็เริ่มไหลเข้าหาเขาอีกครั้ง

 

ขณะที่น้ำจากทั่วทั้งจักรวาลเสริมพลังให้กับเขา ร่างกายของแอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อตก็แข็งแกร่งขึ้นพอที่จะฉีกมิติของอวกาศเป็นชิ้นๆ ร่างกายอันมหึมาของเขาทะยานขึ้นและตรงเข้าหาจีโนฮอลล์

 

หานเซิ่นจ้องมองสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างตั้งใจ พลังของแอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อตแทบจะเรียกได้ว่าไร้ขีดจำกัด ร่างกายอันใหญ่โตเหนือจินตนาการของเขาท่วมดวงดาวใกล้เคียงขณะที่เคลื่อนไหว น้ำทะเลนั้นคือสิ่งเดียวที่สามารถมองเห็นได้ ไม่ว่าจะมองจากทิศทางไหน

 

หานเซิ่นมองไปที่ท้องฟ้าและเห็นว่าแม้แต่ท้องฟ้าก็ถูกปกคลุมด้วยน้ำ แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างจีโนฮอลล์อันลึกลับยังคงมองเห็นได้เหนือมหาสมุทรนั้น

 

‘แอนเชี่ยนท์ก็อตนี่น่ากลัวจริงๆ’ หานเซิ่นคิด เขาเคยเห็นยอดฝีมือระดับเทพเจ้าหลายคนตั้งแต่มาที่จักรวาลจีโน แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นพลังทำลายล้างที่มหาศาลขนาดนี้

 

ถ้าแอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อตต้องการ เขาสามารถทำลายทั้งระบบจักรวาลได้ในเวลาไม่ถึงหนึ่งวินาที ไม่มีสิ่งมีชีวิตไหนสามารถป้องกันพลังแบบนั้นได้

 

ซิวซือเบิกตากว้าง เธอพูดขึ้นมา “แอนเชี่ยนท์ก็อตเป็นระดับเทพเจ้าตั้งแต่กำเนิด และอายุขัยของพวกเขาก็มากกว่าพันล้านปี ในจักรวาลนี้มีน้อยสิ่งมีชีวิตนักที่จะต่อกรกับแอนเชี่ยนท์ก็อตได้”

 

ตูม!

คลื่นขนาดมหึมาก่อตัวขึ้นบนผิวน้ำที่ลอยอยู่ด้านบน หลังจากนั้นสายฝนก็ตกลงมาอย่างหนัก คลื่นทะเลที่น่ากลัวพุ่งออกมาจากร่างน้ำของแอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อตและสั่นสะเทือนทุกภูเขาที่พวกมันสัมผัส

 

หานเซิ่นและซิวซือถูกคลื่นทะเลที่ถูกปลดปล่อยออกมาซัดกระเด็นออกไป มันเหมือนกับว่าพวกเขากำลังเผชิญหน้ากับคลื่นสึนามิ ซึ่งไม่ว่าพวกเขาจะพยายามสักแค่ไหน พวกเขาก็ถูกซัดกระเด็นออกไปเหมือนกับเป็นแค่มดตัวหนึ่งอยู่ดี

 

ปัง!

ร่างกายของหานเซิ่นกระแทกกับภูเขาทำให้ยอดของมันถล่มลงมา เลือดกระอักออกมาจากปากของหานเซิ่น เขาใช้พลังทั้งหมดเพื่อต้านแรงนั้น แต่เขาไม่สามารถต่อต้านแรงอันพลังมหาศาลของคลื่นทะเลได้ เขาไม่แม้แต่จะยืนตรงๆได้

 

ตูม!

คลื่นทะเลอีกลูกถูกปลดปล่อยออกมาพร้อมกับสายฝนที่กระหน่ำลงมา คลื่นที่เหมือนกับสึนามิซัดหานเซิ่นกระเด็นออกไปไกลยิ่งกว่าเดิม

 

ขณะที่คลื่นซัดใส่ร่างกายของหานเซิ่น และทำให้อวัยวะภายในของเขาได้รับความเสียหาย พวกมันก็กระตุ้นคิงอีซภายในตัวของเขา สัญลักษณ์สีทองปรากฏขึ้นมาและทำให้เขาแข็งแกร่งขึ้น หานเซิ่นยืนขึ้นภายใต้คลื่นทะเลที่ซัดลงมาใส่ตัวเขาได้สำเร็จ

 

ซิวซือถูกซัดลงไปที่ก้นทะเลและถูกกดลงไปในหมู่สิ่งมีชีวิตในมหาสมุทรที่กำลังจะขาดน้ำตาย เธอกำลังจะถูกฝังลงไปในรอยแยกที่เกิดขึ้นมาที่พื้นทะเล

 

หานเซิ่นขมวดคิ้ว เขาฝ่าคลื่นและตรงเข้าไปหาซิวซือเพื่อดึงเธอออกมาจากรอยแยกที่ก้นทะเล

 

เขาจับซิวซือเอาไว้ขณะที่มองขึ้นไปบนท้องฟ้า คลื่นและฝนที่ตกลงมาบดบังทัศนวิสัยของเขา และทำให้ทั้งดวงดาวตกอยู่ในความโกลาหล เขาไม่สามารถมองเห็นอะไรได้

 

แอนเชี่ยนท์ก็อตวอเทอร์ยังคงคำรามออกมา และเขาก็ได้ยินเสียงของคลื่นขนาดใหญ่ชนเข้ากับอะไรบางอย่าง แรงกระแทกนั้นดูเหมือนจะรุนแรงพอที่จะทำให้ดวงดาวรอบๆสั่นสะเทือน ภูเขานับไม่ถ้วนถล่มลงมาภายใต้แรงกระแทกนั้น

 

ระดับพลังนี้อยู่เหนือความเข้าใจของหานเซิ่น ถึงแม้จะมีการปกป้องจากคิงอีซ หานเซิ่นก็แทบจะยืนทรงตัวไม่ไหว เขายืนอยู่บนหินขนาดใหญ่ก้อนหนึ่งขณะที่มองขึ้นไปบนท้องฟ้า เขาอยากจะรู้ว่าแอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อตกำลังทำอะไร แต่เขาไม่สามารถมองทะลุผ่านกำแพงสายฝนที่ตกลงมาได้

 

ซิวซือใกล้จะวิวัฒนาการเป็นระดับราชันแล้ว แต่เธอก็ทำได้แค่ซ่อนอยู่ภายใต้ร่างกายที่แข็งแกร่งของหานเซิ่น เธอเกาะหานเซิ่นเอาไว้แน่นเพื่อไม่ให้ถูกคลื่นซัดลงไปที่ก้นทะเลอีกครั้ง

 

ทั้งจักรวาลดูเหมือนจะสั่นไหวภายใต้ทะเลที่แปรปรวน เสียงของแอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อตดังกระหึ่มให้ได้ยินทั่วทั้งจักรวาล

 

หานเซิ่นมองไม่เห็นการต่อสู้ที่เกิดขึ้น แต่เขาสัมผัสได้ถึงสิ่งที่อยู่ในเสียงคำรามของแอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อต เสียงคำรามนั้นฟังดูเหมือนกับว่าแอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อตทุ่มทุกสิ่งทุกอย่างที่มีเพื่อการต่อสู้ครั้งนี้

 

ปัง!

ทันใดนั้นหานเซิ่นก็ได้ยินเสียงประหลาดที่เหมือนกับเสียงลากพื้นของประตู และไม่นานก็มีแสงสว่างส่องออกมา

 

ลำแสงนั้นส่องทะลุน้ำที่อยู่ด้านบนและตัดผ่านความโกลาหลทั้งปวง หานเซิ่นที่ไม่มองเห็นอะไรก่อนหน้านี้ ตอนนี้เขามองเห็นอย่างชัดเจน

 

แต่แสงนั้นไม่ได้ส่องออกมาอย่างเต็มที่ มันเหมือนกับว่ามีใครบางคนดันประตูให้แง้มออกพอที่จะให้แสงเล็ดลอดออกมา

 

“ประตูของจีโนฮอลล์ถูกเปิดออก”

น้ำที่ตกลงมายังคงซัดใส่ใบหน้าของหานเซิ่นอย่างต่อเนื่อง แต่เขาก็ยังมองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้อย่างชัดเจน แสงสว่างนั้นมาจากประตูของจีโนฮอลล์ที่ถูกดันให้เปิดออกเล็กน้อย

 

“ข้าคือเทพสปิริต ไม่มีใครหยุดข้าได้!” แอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อตคำราม ร่างกายอันมหึมาของเขาพยายามจะฝืนเข้าไปในช่องว่างระหว่างประตูของจีโนฮอลล์

 

“เขาทำสำเร็จอย่างนั้นหรอ?” หานเซิ่นใช้วิญญาณอสูรผีเสื้อเนตรม่วงมองตรงไปที่ประตูของจีโนฮอลล์

 

หานเซิ่นไม่รู้ว่าคนๆหนึ่งจะกลายเป็นเทพสปิริตได้ยังไง แต่เมื่อดูจากสิ่งที่แอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อตกำลังทำ หานเซิ่นเดาว่าแอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อตพยายามจะฝ่าเข้าไปในจีโนฮอลล์ บางทีถ้าเขาเข้าไปในจีโนฮอลล์ได้ เขาก็จะกลายเป็นเทพสปิริต

 

ดวงไฟของเผ่าพันธุ์นับพันอยู่ภายในนั้น แต่พวกมันก็เป็นแค่ดวงไฟเท่านั้น การเข้าไปในจีโนฮอลล์ด้วยตัวเองถือเป็นอีกเรื่องหนึ่ง มันมีเพียงแค่ดวงไฟของเผ่าพันธุ์เท่านั้นที่จะสถิตอยู่ในจีโนฮอลล์ได้

 

แต่ตอนนี้แอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อตกำลังฝืนพาตัวเองเข้าไปในจีโนฮอลล์ เขาต้องการจะเข้าไปข้างในให้ได้ แต่มันไม่ชัดเจนว่าจะเกิดอะไรขึ้น ถ้าเขาทำได้สำเร็จ

 

ร่างกายขนาดมหึมาผลักตัวเองกับประตู และคลื่นทะเลก็ซัดเข้าใส่ประตูอย่างต่อเนื่อง ร่างน้ำนั้นดูพร้อมที่จะเข้าไปในจีโนฮอลล์ทุกเมื่อ

 

แต่ทันใดนั้นหานเซิ่นก็เห็นมือข้างหนึ่งยื่นออกมาจากช่องว่างของประตู

 

มือนั้นดูงดงามมากๆ และในจังหวะที่มือนั้นออกมาจากช่องว่างของประตู มันก็ผลักร่างของแอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อตกระเด็นออกไปด้านหลัง

 

หลังจากนั้นมือก็หายกลับเข้าไปในประตูอีกครั้ง และประตูของจีโนฮอลล์ก็ปิดสนิท ทะเลที่ลอยอยู่เหนือหัวของพวกเขานิ่งอย่างสมบูรณ์และพายุฝนก็หยุดไป

 

แสงสว่างนั้นหายไปพร้อมกับประตูที่ถูกปิดลง ตอนนี้หานเซิ่นมองไม่เห็นจีโนฮอลล์อีกแล้ว ทั้งหมดที่เขามองเห็นก็คือน้ำทะเลสีฟ้าที่ครอบคลุมท้องฟ้าอยู่

 

วินาทีต่อมา น้ำทะเลก็เริ่มถูกย้อมเป็นสีแดงและบานออกราวกับดอกไม้ ไม่นานน้ำทะเลบนท้องฟ้าก็กลายเป็นทะเลเลือด

 

ตูม

ทะเลเลือดร่วงหล่นลงมา เลือดสายฝนที่ตกลงมานั้นย้อมทุกสิ่งทุกอย่างเป็นสีแดง

ตอนที่ 2353 แอนเชี่ยนท์ก็อตออริจิน

 

“ภายในจีโนฮอลล์มีสิ่งมีชีวิตที่น่าสะพรึงกลัวแบบนั้นอาศัยอยู่?”

หานเซิ่นขนลุก แอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อตที่ทรงพลังถูกฆ่าตายหลังจากถูกตบเบาๆ

 

ปฏิกิริยาของชุดเกราะคริสตัลสีดำทำให้หานเซิ่นเป็นกังวล แต่เขาไม่คิดจะปล่อยให้มันแสดงออกมา เขาสันนิษฐานว่าชุดเกราะคริสตัลสีดำจะต้องเกี่ยวข้องกับสิ่งมีชีวิตที่อยู่ภายในจีโนฮอลล์ ถ้าชุดเกราะคริสตัลสีดำถูกค้นพบ หานเซิ่นก็ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

 

แม้แต่แอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อตยังถูกฆ่าด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว แบบนั้นแค่เศษเสี้ยวของพลังก็มากพอที่จะทำให้หานเซิ่นถูกบดขยี้เหมือนกับเยลลี่

 

เลือดของแอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อตตกลงมาทุกหนทุกแห่งรอบตัวพวกเขา เลือดไหลลงสู่ทะเลและมอบโอกาสมีชีวิตให้กับสิ่งมีชีวิตที่กำลังขาดน้ำตาย มหาสมุทรถูกเติบเต็มอีกครั้งด้วยน้ำสีเลือด

 

หานเซิ่นสังเกตว่าพืชสีเขียวใกล้ๆกับหินที่เขายืนอยู่นั้นแพร่ขยายออกเพื่อรับฝนเลือดที่ตกลงมาให้มากที่สุด ด้วยเหตุนั้นเขาจึงให้ฝนเลือดตกลงมาใส่เขาเช่นกัน ฝนเลือดโชกเสื้อผ้าของเขา และมันดูเหมือนกับว่าพลังชีวิตตกลงมาสู่ผิวหนังของเขาโดยตรง เขาสัมผัสได้ถึงตัวตนของแอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อต แต่ว่ามันค่อนข้างเลือนราง

 

สิ่งมีชีวิตส่วนใหญ่บนดวงดาวเป็นสิ่งมีชีวิตดั้งเดิม มันแทบจะไม่มีซีโน่เจเนอิคปะปนอยู่เลย แต่ด้วยการหล่อเลี้ยงจากฝนเลือดที่ตกลงมา สิ่งมีชีวิตธรรมดาๆก็เริ่มเกิดความเปลี่ยนแปลง ยีนของพวกมันถูกพัฒนาและพวกมันก็วิวัฒนาการกลายเป็นซีโน่เจเนอิคระดับต่ำในทันที

 

ถึงแม้พวกมันจะยังเป็นชั้นล่างสุดของห่วงโซ่อาหาร แต่พวกมันก็ได้รับโอกาสที่จะเติบโต

 

“แอนเชี่ยนท์ก็อตวอเทอร์ล้มเหลวจริงๆสินะ?” ซิวซือถอนหายใจ

 

จริงๆแล้วผลลัพธ์ที่ออกมาเป็นสิ่งที่ผู้คนคาดเอาไว้ ยอดฝีมือทั้งจากเผ่าแอนเชี่ยนท์ก็อต เวรี่ไฮและเอ็กซ์ตรีมคิงต่างก็ล้มเหลวมาหลายต่อหลายคน

 

“แอนเชี่ยนท์ก็อตออริจินอยู่ที่ไหนกัน?” หานเซิ่นพยายามมองหาท่ามกลางสายฝน แต่เขามองไม่เห็นอะไรที่อาจจะเป็นแอนเชี่ยนท์ก็อตออริจินได้เลย

 

ซิวซือพูด “แอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อตปล่อยข่าวเรื่องที่เขาพยายามจะวิวัฒนาการสู่ระดับเทพสปิริตออกไปด้วยตัวเอง เขาต้องการดึงดูดความสนใจยอดฝีมือธาตุน้ำเผื่อในกรณีที่เขาล้มเหลว หนึ่งในยอดฝีมือที่มาก็ได้จะสืบทอดแอนเชี่ยนท์ก็อตออริจินต่อจากเขา เขาคงจะเลือกใครสักคนตั้งแต่ก่อนที่เขาพยายามจะวิวัฒนาการสู่ระดับเทพสปิริตแล้ว บางทีหลังจากผ่านไปหลายร้อนปี มันอาจจะมีแอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อตคนใหม่”

 

หานเซิ่นพยักหน้า เขาไม่คิดว่าตัวเองจะมีโอกาส เมื่อคิดถึงเรื่องที่เขาทำให้แอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อตโกรธ มันก็ถือว่าโชคดีมากแล้วที่เขาไม่ถูกแอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อตฆ่า

 

ขณะที่หานเซิ่นครุ่นคิดอยู่นั้น บางสิ่งก็ร่วงลงมาจากท้องฟ้าท่ามกลางฝนเลือด มันเริ่มจะโค้งและตรงมาทางพวกเขาราวกับอุกกาบาต

 

หานเซิ่นตกใจ มันมาหยุดลงตรงหน้าของเขาและกลายเป็นพายุทอร์นาโดน้ำที่หมุนรอบๆตัวเขาอย่างช้าๆ

 

“แอนเชี่ยนท์ก็อตออริจิน!” ซิวซือตกตะลึง

 

หานเซิ่นจ้องมองมันด้วยความตกใจเช่นกัน ถึงแม้เขาและแอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อตจะมีความบาดหมางกัน แต่อีกฝ่ายกลับมอบแอนเชี่ยนท์ก็อตออริจินให้กับเขา นั่นดูไม่น่าเป็นไปได้

 

น้ำนั้นบินวนรอบๆหานเซิ่นหลายรอบและเปลี่ยนรูปร่างเป็นบางสิ่งที่คล้ายคลึงกับมังกร มับพูดกับหานเซิ่นอย่างเบาๆ หลังจากนั้นมันก็บินเข้าไปในมือข้างขวาของเขา

 

หานเซิ่นแบมือของตัวเองและพบลูกแก้วน้ำที่ดูเหมือนกับไข่อยู่ในมือ มันแข็งตัวอย่างรวดเร็วและกลายเป็นลูกคริสตัลที่สมบูรณ์แบบ

 

ลูกคริสตัลมีลวดลายของน้ำอยู่บนผิวของมัน เมื่อลูกคริสตัลสัมผัสกับผิวของหานเซิ่น ร่างแห่งราชันออริจินอลวอเทอร์ของเขาก็ทำการตอบสนอง ร่างกายแห่งราชันออริจินอลวอเทอร์ที่ก่อนหน้านี้ถูกแทรกซึมโดยคิงอีซนั้นปะทุราวกับภูเขาไฟภายใต้การสั่นไหวของลูกคริสตัล

 

หานเซิ่นรู้สึกดีใจ ถ้าเพียงแค่การสั่นไหวของแอนเชี่ยนท์ก็อตออริจินก็ช่วยร่างกายแห่งราชันออริจินอลวอเทอร์ของเขาได้แล้ว ลูกคริสตัลนี้ก็คงจะทรงพลังยิ่งกว่าที่เขาคาดคิดเอาไว้ ถ้าเขากินมัน บางทีร่างกายแห่งราชันออริจินอลวเทอร์ของเขาก็อาจจะเพิ่มระดับขึ้น

 

เนื่องจากหานเซิ่นใช้วิชาโลหิตชีพจรเพื่อดูดซับร่างกายแห่งราชันออริจินอลวอเทอร์ของไป๋อี้ ด้วยเหตุนั้นร่างกายแห่งราชันออริจินอลวอเทอร์จึงอยู่ในระดับราชันขั้นที่หนึ่งเท่านั้น ซึ่งเป็นระดับของไป๋อี้ มันเป็นเรื่องยากสำหรับหานเซิ่นที่จะพัฒนามันไปสู่ระดับต่อไป

แต่ภายใต้พลังของลูกคริสตัลนี้ ร่างกายแห่งราชันออริจินอลวอเทอร์ของเขาดูจะพัฒนาไปนิดหน่อย

 

แต่หานเซิ่นไม่มีเวลาจะมาค้นคว้าถึงศักยภาพทั้งหมดของแอนเชี่ยนท์ก็อตออริจิน เพราะในตอนนี้เขาเห็นเงาของใครหลายคนกำลังมุ่งหน้ามาทางเขา ผู้คนและสิ่งมีชีวิตที่อยู่ในบริเวณใกล้เคียงเห็นแอนเชี่ยนท์ก็อตออริจินที่ร่วงหล่นลงมา ดังนั้นพวกเขาจึงมุ่งหน้ามาทางนี้

 

หานเซิ่นซ่อนลูกคริสตัล แต่ว่ามันสายเกินไปแล้ว เงาที่มุ่งหน้าเข้ามานั้นโฉบลงมาเพื่อจู่โจมในทันทีที่พวกเขาสังเกตเห็นหานเซิ่น

 

ยอดฝีมือระดับเทพเจ้าที่เข้ามาจู่โจมนั้นเปิดใช้แสงแห่งเทพธาตุน้ำและส่งฝ่ามือเข้าใส่หานเซิ่น การโจมตีนั้นห่างชั้นกับพลังที่ถูกแสดงโดยแอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อต แต่มันก็เพียงพอที่จะทำให้เกิดเป็นคลื่นสูง

 

หานเซิ่นเปิดใช้งานร่างกายแห่งราชันออริจินอลวเทอร์และปลดปล่อยแสงแห่งเทพออกมาในทันที หลังจากนั้นเขาก็ชกหมัดเข้าไปปะทะกับฝ่ามือของยอดฝีมือระดับราชัน

 

แสงแห่งเทพทั้ง 2 ปะทะกัน แต่แสงแห่งเทพขั้นที่ 3 ของยอดฝีมือระดับราชันถูกข่มด้วยแสงแห่งเทพขั้นแรกของหานเซิ่น แสงแห่งเทพของอีกฝ่ายแตกร้าวในทันที

 

ปัง!

หานเซิ่นทำลายแสงแห่งเทพของศัตรู ขณะที่หมัดของเขาชกต่อไปข้างหน้าและตรงเข้าไปที่อกของศัตรูระดับราชัน

 

พวกเขาทั้งคู่ใช้พลังธาตุน้ำเหมือนกัน แต่ยอดฝีมือระดับราชันธรรมดาๆนั้นขาดร่างกายที่พิเศษแบบเอ็กซ์ตรีงคิง

 

ยอดฝีมือคนอื่นที่เข้ามาจู่โจมหานเซิ่นหยุดชะงักไป เมื่อได้เห็นความแข็งแกร่งที่โหดร้ายของหานเซิ่น พวกเขาก็ถอยออกไปเล็กน้อยและไม่กล้าเข้าไปใกล้ๆ

 

ถ้าพวกเขาไม่เข้ามา หานเซิ่นก็จะเข้าไปหาพวกเขาเอง หานเซิ่นจัดการกับยอดฝีมือระดับราชัน 3 คนในเวลาเพียงแค่หนึ่งวินาที

 

“ร่างกายแห่งราชันออริจินอลวอเทอร์แข็งแกร่งสมคำร่ำลือ!”

เสียงตะโกนดังขึ้นมา หานเซิ่นหันไปเห็นคนๆหนึ่งปรากฏตัวท่ามกลางฝนเลือด เขาถือร่มคันหนึ่งอยู่ในมือและปลดปล่อยสัมผัสที่กดดันเข้าใส่หานเซิ่น

 

“วิหคเก้าเศียรจากเผ่าโจรสลัด!” ใครบางคนกรีดร้องออกมาเสียงดัง

 

หานเซิ่นหันหลังให้กับยอดฝีมือระดับราชันคนอื่นและหันความสนใจไปยังคนที่มาใหม่

 

คนที่มาใหม่นี้เคลื่อนไหวด้วยความเชื่องช้าที่หลอกตา มันมีระยะห่างระหว่างพวกเขาอย่างน้อยหนึ่งร้อยไมล์ แต่คนที่มาใหม่นี้เดินทางข้ามระยะทางนั้นด้วยการก้าวขาเพียงไม่กี่ก้าวเท่านั้น เขายกร่มขึ้นเหนือหัวและหันมองมาหานเซิ่นด้วยรอยยิ้ม

 

เมื่อหานเซิ่นเห็นใบหน้าของคนนั้น เขาก็สามารถบอกได้ว่ามันธรรมดามากๆ แต่ดวงตาของอีกฝ่ายนั้นงดงามอย่างมาก พวกมันเป็นเหมือนกับพระจันทร์เสี้ยว 2 ดวง

 

หานเซิ่นไม่ได้รู้อะไรเกี่ยวกับ ‘วิหคเก้าเศียร’ แต่เมื่อดูจากแรงกดดันที่อีกฝ่ายปลดปล่อยออกมา เขาเชื่อว่าวิหคเก้าเศียรต้องเป็นระดับราชันที่แข็งแกร่งมากๆ

 

วิหคเก้าเศียรมาหยุดตรงหน้าหานเซิ่น เขามองไปที่หานเซิ่นและยิ้มออกมา

“องค์ชายสิบหกของเอ็กซ์ตรีมคิง ไป๋อี้ใช่หรือไม่?”

 

“เจ้ารู้จักข้า แต่เจ้าก็ยังกล้ามาท้าทายข้าอีกอย่างนั้นหรอ? เจ้ากล้ามากสินะ!” หานเซิ่นพูด

 

“พวกเราโจรสลัดไม่เคยขาดความกล้า” วิหคเก้าเศียรยังคงไม่หยุดยิ้ม

“ทิ้งแอนเชี่ยนท์ก็อตออริจินเอาไว้และไสหัวไปซะ ไม่อย่างนั้นข้าคงจะต้องเรียกราชาไป๋ให้มารับศพเจ้ากลับไป”

 

 

 

ตอนที่ 2354

 

“น่าหัวเราะ!” หานเซิ่นแกล้งทำเป็นโกรธ เขาใช้แสงแห่งเทพเพื่อปกคลุมวิหคเก้าเศียร

 

แสงแห่งเทพธาตุน้ำห่อหุ้มร่างของวิหคเก้าเศียรและเปลี่ยนเป็นน้ำที่จำกัดการเคลื่อนไหวของวิหคเก้าเศียร

 

วิหคเก้าเศียรยังคงไม่เคลื่อนไหว เขาปล่อยให้แสงแห่งเทพของหานเซิ่นจำกัดการเคลื่อนไหวของเขา

 

“ทำไมเจ้าไม่เคลื่อนไหว?” หานเซิ่นถามพร้อมกับขมวดคิ้ว

 

“ข้ากลัว” วิหคเก้าเศียรพูด

 

“กลัวอะไร?” หานเซิ่นถาม

 

“ข้ากลัวว่าการโจมตีของข้าจะรวดเร็วเกินไป และเจ้าจะถูกฆ่าตายโดยไม่รู้ตัว มันไม่ใช่ว่าข้าเกรงกลัวเอ็กซ์ตรีมคิง เจ้าน่ะไม่ได้มากไปกว่าตัวเกะกะ” วิหคเก้าเศียรพูดด้วยเสียงที่สงบนิ่ง

 

หานเซิ่นหัวเราะและพูด “ในโลกนี้ทุกสิ่งทุกอย่างนั้นมีราคา ถ้าเจ้าพบบางสิ่งที่ฟรีอย่างแท้จริงล่ะก็ ได้โปรดบอกข้า”

 

“เจ้าพูดถูก มันยากจะหาบางสิ่งที่มีค่าอย่างลูกแก้ว ข้าอาจจะไม่ได้พบอะไรที่เหมือนมันอีกเป็นครั้งที่ 2 แบบนั้นข้าถึงไม่กลัวที่ต้องเผชิญกับปัญหาเพื่อได้รับแอนเชี่ยนท์ก็อตออริจินมา”

วิหคเก้าเศียรยิ้ม ดาบแสงของเขาส่องสว่างขึ้นมาและตัดแสงแห่งเทพของหานเซิ่นในทันที

 

“เจ้าเป็นครึ่งเทพ” หานเซิ่นมองไปที่เขา

 

วิหคเก้าเศียรก้าวผ่านแสงแห่งเทพเข้ามาหานเซิ่นอย่างง่ายดาย ดาบแสงที่ดูเป็นลางร้ายส่องสว่างออกมาจากร่มของเขา ขณะที่เขาก้าวเข้ามาใกล้หานเซิ่น

 

“ข้าเป็นครึ่งเทพ และเจ้ามีแค่แสงแห่งเทพระดับราชันขั้นแรก เจ้าอาจจะคิดว่าข้ารังแกคนที่อ่อนแอกว่า แต่พวกเราโจรสลัดไม่กลัวที่จะถูกมองว่าเป็นตัวร้าย”

วิหคเก้าเศียรพูด เขาหุบร่มในมือและใช้มันแทงเข้าใส่หานเซิ่น

 

ดาบแสงของเขาดูเรียบง่าย แต่มันก็มีจิตแห่งดาบซ่อนเอาไว้ในการแทงของเขา มันซ่อนความลึกซึ้งที่แท้จริงเอาไว้

 

หานเซิ่นใช้ร่างกายแห่งราชันออริจินอลวอเทอร์เปลี่ยนร่างกายกลายเป็นน้ำ หลังจากนั้นเขาก็พุ่งเข้าไปหาวิหคเก้าเศียร

 

หานเซิ่นพุ่งเข้าหาร่างกายของวิหคเก้าเศียร แต่ทันใดนั้นร่มของวิหคเก้าเศียรที่ถูกใช้เหมือนกับดาบก็กางออกอีกครั้ง ทำให้ร่างน้ำของหานเซิ่นชนเข้ากับมัน

 

ปัง!

หานเซิ่นกระเด็นกลับไปและร่างน้ำของเขาก็กลับคืนสู่รูปร่างมนุษย์ เขาคิดจะกระโดดเข้าใส่วิหคเก้าเศียรอีกครั้ง แต่ทันใดนั้นดาบแห่งแสงก็ฟันลงมาที่ตัวเขา การฟันนั้นถูกซ่อนอย่างสมบูรณ์แบบ หานเซิ่นมองไม่เห็นมันจนกระทั่งมันฟันมาถูกร่างกายของเขาแล้ว

 

น้ำที่ประกอบเป็นร่างกายของหานเซิ่นแตกกระจายออก ก่อนที่จะพยายามรวมตัวกลับเข้าด้วยกันอีกครั้ง แต่มันก็มีบางสิ่งขวางพวกมันเอาไว้ ด้วยเหตุนี้มันจึงยังเป็นหยดน้ำที่กระจัดกระจายอยู่ตามพื้น

 

วิหคเก้าเศียรยกร่มขึ้นเหนือหัวและยิ้ม “ถึงดาบแสงของข้าจะทำลายร่างกายแห่งราชันออริจินวอเทอร์ของเจ้าไม่ได้ แต่ข้าหยุดร่างกายของเจ้าจากการรวมกลับเข้าด้วยกันอีกครั้งได้ ข้าอาจจะฆ่าเจ้าไม่ได้ แต่ข้าปิดผนึกเจ้าได้เป็นเวลาหมื่นปี องค์ชายสิบหก เจ้าควรจะมอบแอนเชี่ยนท์ก็อตออริจินมาให้กับข้า แบบนั้นทั้งเจ้าและข้าจะได้ไม่ต้องลำบาก”

 

ขณะที่พูดจบ วิหคเก้าเศียรก็ขมวดคิ้ว ร่างน้ำของหานเซิ่นเริ่มเรืองแสงสีทองออกมา ทุกหยดน้ำบนพื้นนั้นมีคิงอีซสีทองระยิบระยับอยู่ภายใน

 

หยดน้ำนับไม่ถ้วนเริ่มไหลมารวมกันอีกครั้ง และร่างของมนุษย์คนหนึ่งก็ก่อตัวขึ้นต่อหน้าวิหคเก้าเศียร

 

วิหคเก้าเศียรหลี่ตามองไปที่หานเซิ่นด้วยความประหลาดใจ

“ร่างกายของเจ้ากักเก็บคิงอีซเอาไว้มากถึงขนาดนั้นเชียว? เจ้าทำแบบนั้นได้ยังไง?”

 

หานเซิ่นไม่ได้พูดอะไร ร่างกายและกระดูกของเขาสั่นไหวด้วยพลังของคิงอีซ เขาชกหมัดเข้าใส่วิหคเก้าเศียร

 

เมื่อเขาชกหมัดออกไป มันก็ไม่ได้มีพลังอะไรอยู่ในหมัดนั้น แต่ร่างกายของเขาได้รับการสนับสนุนจากผืนดินและท้องฟ้า

 

วิหคเก้าเศียรหุบร่มและรวบรวมจิตแห่งดาบของตัวเอง เขาใช้ร่มแทงเข้าไปปะทะกับหมัดของหานเซิ่น

 

ปัง!

พลังของทั้ง 2 ปะทะกัน แสงสีทองของคิงอีซและดาบแสงของวิหคเก้าเศียรกระจัดกระจายไปทั่ว ดาบแสงนับไม่ถ้วนตกลงมาใส่ตัวของหานเซิ่นราวกับสายฝน แต่ก่อนที่มันจะมาถึงตัวของเขา คิงอีซในตัวของเขาก็ดีดพวกมันกระเด็นออกไป

 

หมัดและร่มปะทะซึ่งกันและกัน ครึ่งเทพผู้แข็งแกร่งถูกส่งกระเด็นออกไปด้วยหมัดของหานเซิ่น ร่มของวิหคเก้าเศียรถูกชกจนงอกลับไปด้านหลัง

 

หานเซิ่นไล่ตามวิหคเก้าเศียรที่กระเด็นออกไปพร้อมกับกระหน่ำชกใส่เขา

 

การโจมตีของหานเซิ่นเป็นเหมือนกับคลื่นทะเล มันหนักขึ้นเรื่อยๆในทุกหมัดที่เขาปล่อยออกไป ในตอนที่หานเซิ่นได้เห็นพลังน้ำที่น่าตกใจของแอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อต เขาก็รู้ตัวในทันทีว่าสามารถรวมมันเข้ากับหมัดช็อคกิ้งสกายของเอ็กซ์ตรีมคิงได้

 

สีหน้าของวิหคเก้าเศียรเปลี่ยนไป เขาพยายามจะหลบหมัดที่กระหน่ำเข้ามาเป็นชุด แต่ไม่ว่าเขาจะพยายามเคลื่อนไหวสักแค่ไหน โลกนี้ก็เป็นใจต่อคิงอีซภายในร่างกายของหานเซิ่น ในตอนนี้วิหคเก้าเศียรไม่สามารถหนีไปจากหานเซิ่นได้

 

ปัง! ปัง! ปัง!

หมัดและร่มปะทะกันบนท้องฟ้า แต่เพียงแค่ไม่กี่หมัดสิ่งของระดับราชันก็ถูกทำลายด้วยหมัดของหานเซิ่น

 

“เวรเอ้ย! นี่มันบ้าเกินไปแล้ว!” วิหคเก้าเศียรร้องตะโกน

 

เขาเป็นสิ่งมีชีวิตระดับครึ่งเทพ และเขาก็ใช้พลังทุกหยดที่ตัวเองมีเพื่อต่อกรกับหานเซิ่น แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังเป็นฝ่ายที่เสียเปรียบอยู่ดี กระดูกของเขาแตกร้าวและฟังดูเหมือนกับว่าพวกมันกำลังจะหัก

 

ซิวซือและคนอื่นมองดูการต่อสู้บนท้องฟ้า ขณะที่เธอเห็นเงาสีทองอัดวิหคเก้าเศียรจนน่วม เธอก็รู้สึกประหลาดใจอย่างมาก

 

“ไม่แปลกใจเลยที่เอ็กซ์ตรีมคิงเป็นหนึ่งใน 3 เผ่าพันธุ์สูงสุด วิหคเก้าเศียรนั้นแข็งแกร่งมากๆ แต่เขาก็ยังต่อกรกับคนที่มีสายเลือดของเอ็กซ์ตรีมคิงไม่ได้อยู่ดี”

 

“เขาเป็นแค่ระดับราชันขั้นแรกเท่านั้น แต่เขากลับจัดการกับวิหคเก้าเศียรระดับครึ่งเทพได้อย่างง่ายดาย เอ็กซ์ตรีมคิงน่ากลัวจริงๆ!”

…

 

วิหคเก้าเศียรโกรธจัดเมื่อได้ยินความคิดเห็นเหล่านั้น เขารู้ว่าหานเซิ่นอ่อนแอกว่าเขามาก แต่คิงอีซที่เสริมพลังให้กับหานเซิ่นนั้นทรงพลังเกินไป ทั้งจักรวาลและสิ่งมีชีวิตทุกอย่างนั้นตอบสนองต่อหานเซิ่น ทุกหมัดของเขารวมพลังของท้องฟ้าและผืนดินเอาไว้ มันมากพอที่จะก้าวข้ามพลังของวิหคเก้าเศียร

 

วิหคเก้าเศียรถูกชกกระเด็นออกไปอีกครั้ง เขาพูดออกมาด้วยความโกรธ

“ไอ้เวรเอ้ย! ถ้าข้าไม่ใช้ทุกอย่างที่มี เจ้าคงจะคิดว่าข้าเป็นแค่แมวตัวหนึ่ง ถึงเวลาที่จะแสดงให้เจ้าเห็นว่าข้าคือเสือ”

 

แสงสีดำส่องสว่างออกมาจากร่างกายของเขา แขนของเขากลายเป็นปีกสีดำ ขณะที่ร่างกายของเขาเริ่มขยายใหญ่ขึ้น เขาก็กลายเป็นนกสีดำที่ดูน่ากลัว

 

นกประหลาดนั้นดูเหมือนกับเมฆดำที่มี 9 หัว ดวงตาของหัวทั้ง 9 มีแสงสีทอง เมื่อนกสีดำกระพือปีก สายลมและเปลวไฟก็ถูกเรียกออกมา มันดูเหมือนกับปีศาจที่จะนำมาซึ่งวันสิ้นโลก

 

ขณะที่หมัดของหานเซิ่นถูกชกเข้ามา วิหคเก้าเศียรก็ปลดปล่อยเสียงกรีดร้องประหลาดออกมา เสียงนั้นสามารถทำลายก้อนหินและท้องฟ้าก็ดูเหมือนจะฉีกขาด กรงเล็บของนกปะทะเข้ากับหมัดของหานเซิ่น

 

ปัง!

หมัดและกรงเล็บปะทะกัน แต่ในครั้งนี้หานเซิ่นเป็นฝ่ายที่กระเด็นออกไปด้านหลัง วิหคเก้าเศียรกระพือปีกและบินตามหานเซิ่นไป วิหคเก้าเศียรยังคงส่งเสียงกรีดร้องประหลาดออกมาและดวงตาของมันก็ดูเหมือนกับสายฟ้า

 

หานเซิ่นเตรียมตัวจะพุ่งไปเข้าจู่โจมอีกครั้ง แต่ทันใดนั้นหัวทั้ง 9 ของวิหคเก้าเศียรก็ส่งเสียงร้องประหลาดที่เหมือนกับการร่ายคาถาออกมา ขณะที่คาถานั้นถูกร่าย ความมืดก็แพร่กระจายออกมาจากร่างวิหคเก้าเศียร