Super God Gene 2343-2346

ตอนที่ 2343

 

ระหว่างกระบวนวิวัฒนาการสู่ระดับดยุก พลังโกสต์โบนภายในตัวหานเซิ่นถูกใช้ไปจนหมด และนั่นแค่ทำให้เขาเลื่อนไปสู่ระดับดยุก เรื่องราวของยีนจำเป็นต้องใช้พลังจำนวนมหาศาลเพื่อเลื่อนระดับ

 

สัญลักษณ์คิงอิซยังคงร่วงลงมาและผลักดันเรื่องราวของยีนไปข้างหน้าอย่างเต็มความเร็ว

 

ไม่นานเรื่องราวของยีนก็กำลังจะปลดล็อคยีนขั้นแรกของมัน แต่ถึงเรื่องราวของยีนจะมีพลังงานมหาศาล แต่มันก็ขาดสิ่งสุดท้ายที่จะกระตุ้นให้ยีนถูกปลดล็อค

 

หานเซิ่นดูย่ำแย่ พลังงานของคิงอิซยังคงพากันเข้าไปในร่างกายของเขา และพวกมันทั้งหมดไม่มีที่จะไป ยีนของเรื่องราวของยีนยังคงปิดสนิทและกักเก็บพลังเอาไว้ภายใน มันเหมือนกับการสร้างเขื่อนกั้นแม่น้ำ และทำให้น้ำไม่สามารถไปไหลไปไหนได้ ไม่ช้าก็เร็วเขื่อนจะรับน้ำไม่ไหวและพังทลายในที่สุด

 

ในตอนนี้ร่างกายของหานเซิ่นเป็นเหมือนกับเขื่อน ถ้าพลังงานหรือในที่นี่คือระดับน้ำยังคงเพิ่มสูงขึ้น ร่างกายของหานเซิ่นก็จะทนไม่ไหวและถูกทำลาย

 

“โอ้ไม่นะ! การปลดล็อคยีนคงจะไม่ใช้ได้เพียงยีนระดับดยุกอย่างเดียวหรอกใช่ไหม?”

ภายใต้พลังงานมหาศาล หานเซิ่นก็ยังไม่สามารถปลดล็อคยีนได้ และเขาก็เพิ่งจะรู้สึกตัวว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น ร่างกายของเขาแตกต่างไปจากสิ่งมีชีวิตในจักรวาลจีโน สำหรับเขายีนระดับดยุกหนึ่งร้อยพ้อยสามารถปลดล็อคยีนหนึ่งได้ และเมื่อตอนนี้พลังมากมายเข้ามาในร่างกายของเขา แต่เขาไม่สามารถปลดล็อคยีนล็อคได้ นั่นคงจะเป็นเหตุผลของมัน

 

แต่หานเซิ่นไม่มีเวลามายืนยันข้อสันนิษฐานนี้ พลังของคิงอิซยังคงหลั่งไหลเข้ามาในร่างกายของเขาเรื่อยๆ และแม้แต่ร่างกายแห่งราชันออริจินอลวอเทอร์ของเขาก็ไม่สามารถกักเก็บมันได้

 

โชคดีที่ร่างกายแห่งราชันออริจินอลวอเทอร์สามารถรักษาตัวเองได้อย่างรวดเร็ว ไม่อย่างนั้นพลังมหาศาลที่หลั่งไหลเข้ามาก็คงจะฉีกร่างกายของเขาเป็นชิ้นๆเรียบร้อยแล้ว

 

แต่ไม่ว่าร่างกายแห่งราชันออริจินอลวอเทอร์จะมีคุณสมบัติในการรักษาตัวเองที่เยี่ยมยอดสักแค่ไหน ร่างกายของเขาก็ดูดซับคิงอิซเข้าไปมากเกินไปอยู่ดี ตอนนี้ร่างกายของเขาเรืองแสงสีทองสว่างไสว และร่างกายน้ำของเขาก็ดูปูดบวมขึ้นเรื่อยๆ ในตอนนี้มันดูใหญ่กว่าเดิมหลายเท่า

 

ยิ่งคิงอิซร่วงลงมามากเท่าไหร่ ร่างน้ำของเขาก็บวดขึ้นเรื่อยๆ มันพร้อมที่จะแตกกระจายได้ทุกเมื่อ

 

มันเหลือคิงอิซอีกไม่มากนัก หานเซิ่นกัดฟันและพยายามทนเอาไว้ ร่างกายของเขากำลังจะระเบิด ในตอนนี้สัญลักษณ์คิงอิซนับไม่ถ้วนอยู่ภายในร่างกายของเขา

 

โชคดีที่มันยังไม่ระเบิด และเมื่อคิงอิซตัวสุดท้ายร่วงลงมาสัมผัสกับร่างกายของหานเซิ่น เขาก็ถอนหายใจออกมา

 

แต่วินาทีต่อมา ใบหน้าของหานเซิ่นก็ดูแย่อย่างที่สุด สัญลักษณ์คิงอิซทั้งหมดภายในร่างกายของเขากำลังปั่นป่วน และเขาไม่มีโอกาสจะทำให้พวกมันสงบลงได้

 

ไป๋หลิงซวงมองดูหานเซิ่นด้วยสายตาที่ซับซ้อน หลังจากนั้นร่างน้ำของหานเซิ่นก็ระเบิดในที่สุด เขาระเบิดเป็นหมอกที่ลอยตัวอยู่ในอากาศ

 

ตัวอักษรสีทองแต่ละตัวหมุนวนอยู่ภายใน มันเป็นภาพที่แปลกประหลาด

 

หลังจากผ่านไปสักพัก แสงของคิงอิซก็มัวลงไป และหมอกเหล่านั้นก็กลับมารวมกันเป็นร่างของมนุษย์น้ำ หลังจากนั้นใบหน้าของหานเซิ่นก็ปรากฏให้เห็นอีกครั้ง

 

หานเซิ่นรู้สึกโล่งใจ โชคดีที่ร่างกายแห่งราชันออริจินอลวอเทอร์ทำให้เขาสามารถรวมร่างกายที่ระเบิดให้กลับสู่สภาพเดิมอีกครั้งได้ ถ้าเป็นร่างกายแห่งราชันอื่นๆ ไม่ว่าร่างกายจะแข็งแกร่งสักแค่ไหน การถูกระเบิดแบบนั้นก็จะทำให้เขาต้องตาย

 

ร่างน้ำค่อยๆกลับคืนเป็นเนื้อหนังและเผยให้เห็นหานเซิ่นที่มีใบหน้าซีดเซียว ถึงร่างกายแห่งราชันออริจินอลวอเทอร์จะสามารถประกอบตัวกลับสู่สภาพเดิมได้ แต่เขาก็ยังคงได้รับความเสียหายอยู่ดี

 

“น้องสิบเจ็ด ดูเหมือนว่าข้าจะเป็นฝ่ายชนะ” หานเซิ่นหันไปพูดกับไป๋ชิงเสีย

 

ไป๋ชิงเสียมองกลับมาและพูด “ตอนนี้ข้าเข้าใจแล้วว่าอัจฉริยะอย่างเจ้าปลุกรูปปั้นของอัลฟ่าให้ตื่นได้ยังไง เจ้าเป็นคนที่พิเศษจริงๆ ข้าเป็นฝ่ายพ่ายแพ้”

 

หานเซิ่นคิดจะออกไปจากที่นั่น แต่เพียงแค่ก้าวได้ 2 เก้าก็เกือบจะทำให้เขาล้มลงไป เขารู้สึกอ่อนแอจนแทบจะยืนไม่ไหว

 

หานเซิ่นโบกมือเรียกกิเลนโลหิต และกิเลนโลหิตก็รีบเคลื่อนที่เข้ามาข้างกายเขา หานเซิ่นพยุงตัวเองขึ้นไปบนหลังของมันเพื่อที่มันจะได้พาเขาออกไปจากสวนของกษัตริย์

 

เรื่องที่องค์ชายไป๋อี้กระตุ้นให้คิงอิซร่วงหล่นลงมาราวกับฝนดาวตกนั้นกลายเป็นข่าวใหญ่ในอาณาจักรของกษัตริย์ภายในเวลาอันสั้น

 

ไป๋อี้เคยมีชื่อเสียงที่เลวร้าย แต่ตอนนี้ชื่อของเขาฟังดูดีขึ้นมาก

 

หานเซิ่นกลับไปเก็บตัวบนดาววอเทอร์โซนโดยอ้างว่าเขาได้รับบาดเจ็บหนัก เขาต้องการจะอยู่ตามลำพัง แต่ถึงอย่างนั้นหลายคนก็มาเยี่ยมเขา

 

หนึ่งในแขกที่มาเป็นยอดฝีมือระดับเทพเจ้าธาตุน้ำที่ถูกส่งมาโดยราชาไป๋ เธออ้างว่ามาเพื่อรักษาหานเซิ่น แต่จริงๆแล้วมันเป็นเพราะราชาไป๋สงสัยในตัวหานเซิ่น เขาต้องการให้ยอดฝีมือคนนั้นช่วยตรวจสอบร่างกายของหานเซิ่นตั้งแต่หัวจรดเท้า

 

เพราะยังไงซะไป๋อี้ก็ไม่ใช่คนมีพรสวรรค์อะไร แต่จู่ๆเขากลับสามารถปลุกรูปปั้นของอัลฟ่าให้ตื่นขึ้นและยังก่อเหตุการณ์ที่ไม่น่าเชื่อใต้ต้นไม้กษัตริย์อีก ราชาไป๋รู้สึกสงสัยในตัวหานเซิ่น ดังนั้นเขาจึงได้สั่งให้ยอดฝีมือระดับเทพเจ้าคนนั้นมารักษาหานเซิ่น เขาต้องการจะตรวจสอบร่างกายของหานเซิ่นเพื่อยืนยันว่าใช่องค์ชายไป๋อี้จริงๆหรือเปล่า

 

“กัปตันวอเทอร์มูน อี้เอ๋อเป็นยังไงบ้าง?” ราชาไป๋ถามอย่างไร้โทนเสียง

 

กัปตันวอเทอร์มูนตอบ “องค์ชายสิบหกอาการไม่สู้ดีนัก ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยพลังของคิงอิซ ทำให้เขาใช้ร่างกายแห่งราชันออริจินอลวอเทอร์หรือพลังอื่นอย่างปกติไม่ได้ และข้าก็ไม่มีหนทางจะรักษาเขาเช่นกัน”

 

“ร่างกายแห่งราชันออริจินอลวอเทอร์ของเขาแยกตัวออกจากพลังของคิงอิซไม่ได้หรือยังไง?” ราชาไป๋ขมวดคิ้ว

 

กัปตันวอเทอร์มูนอธิบาย “ถ้านี่เป็นร่างกายปกติ องค์ชายสิบหกคงจะตายตั้งแต่ตอนที่ร่างกายของเขาระเบิด ร่างกายแห่งราชันออริจินอลวอเทอร์เป็นเหตุผลเดียวที่ทำให้เขารอดมาได้ แต่นั่นก็เป็นเหตุผลที่พลังของคิงอิซแทรกตัวเข้าไปในสสารของร่างกายแห่งราชันออริจินอลวอเทอร์ของเขา มันเป็นไม่ได้ที่จะแยกพวกมันทั้ง 2 ด้วยการใช้แรงจากภายนอก เพื่อขจัดคิงอิซ ท่านอาจจะต้องทำลายร่างกายนั้น แต่นั่นก็จะเป็นการฆ่าองค์ชายสิบหกไปพร้อมกัน”

 

“มันไม่มีหนทางอื่นแล้วอย่างนั้นหรอ?” ราชาไป๋ถามขณะที่มองไปที่กัปตันวอเทอร์มูน

 

“ข้อน้อยไร้ความสามารถ” กัปต้นวอเทอร์มูนส่ายหัว

 

ไม่นานหลังจากที่กัปตันวอเทอร์มูนออกไป คุณหญิงมิร์เรอร์ก็เข้ามาในห้องทรงพระอักษรของราชาไป๋

 

“น้องพี่ เจ้าไปตรวดดูอี้เอ๋อและกลับมารายงานโดยเร็ว” ราชาไป๋พูดกับคุณหญิงมิร์เรอร์ทันทีที่เธอเข้ามา

 

คุณหญิงมิร์เรอร์มองไปที่ราชาไป๋และถาม “ท่านคิดว่ามีปัญหาบางอย่างกับไป๋อี้งั้นหรอ?”

 

“ในฐานะพ่อ ข้าหวังว่าเขาจะไม่เป็นอะไร แต่ว่า…”

ก่อนที่ราชาไป๋จะพูดจบ เขาก็สะบัดมือ “ไปได้แล้ว หาคำตอบให้ข้าโดยเร็วที่สุด และก่อนจะได้รับคำตอบ ห้ามไม่ให้ไป๋อี้ออกไปจากอาณาจักรเป็นอันขาด”

 

“ทราบแล้ว” คุณหญิงมิร์เรอร์โค้งคำนับและออกไปจากห้องทรงพระอักษร

 

“หานเซิ่น” คุณหญิงไวท์พึมพำหลังจากที่เดินออกมา รอยยิ้มที่น่าขนลุกปรากฏบนใบหน้าของเธอ

 

 

 

ตอนที่ 2344

 

หานเซิ่นรู้สึกปวดหัว ผู้คนพูดถึงแต่เรื่องของเขาและเรื่องของคิงอีซที่เขาดูดซับเข้าไป ตอนนี้เขาเป็นเหมือนสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ทุกคนต้องมาเยี่ยมเยียนสักครั้ง แม้แต่คนที่ไม่สนใจในเรื่องการเมืองก็เข้าร่วมการพูดคุยและหลงใหลในความคิดที่ว่าองค์ชายที่ไม่มีใครรู้จักมาก่อนจู่ๆก็กลายเป็นองค์ชายที่มีชื่อเสียง แม้แต่ราชาไป๋ก็ยังหันมาสนใจเขามากขึ้น มันมีโอกาสสูงที่เขาจะกลายเป็นบุคคลสำคัญของเอ็กซ์ตรีมคิงหรือแม้แต่กลายเป็นรัชทายาทคนใหม่

 

แต่หานเซิ่นรู้ว่าหลายคนยังคงสงสัยในตัวตนของเขา คนของราชวงศ์หลายคนแวะมาเยี่ยมเขา และพวกเขาทุกคนต่างก็พยายามจะทดสอบหานเซิ่นโดยเฉพาะอย่างยิ่งเหล่าเพื่อนแย่ๆของไป๋อี้ พวกเขาต้องการจะถลกหนังของหานเซิ่นและดูกระดูกที่อยู่ภายใน

 

หานเซิ่นใช้ข้ออ้างว่าจำเป็นต้องพักฟื้นเพื่อหลีกเลี่ยงผู้คนแบบนั้น

 

แน่นอนว่าร่างกายของหานเซิ่นก็กำลังประสบกับปัญหาเช่นกัน สัญลักษณ์คิงอีซประสานเข้าไปในเซลล์ของเขา ทำให้ร่างกายของเขาแข็งแกร่งกว่าพลังชีวิต มันยากสำหรับเขาที่จะหมุนเวียนกระแสพลัง

 

แต่นั่นไม่ได้เป็นปัญหาใหญ่อะไรสำหรับหานเซิ่น เพราะเรื่องราวของยีนยังสามารถใช้งานได้ปกติ ตราบใดที่เรื่องราวของยีนสามารถเพิ่มระดับขึ้นได้ เขาก็สามารถดูดซับพลังของคิงอีซได้

 

ตอนนี้หานเซิ่นขาดแค่ยีนระดับดยุกเท่านั้น เขาจำเป็นต้องมียีนระดับดยุกหนึ่งร้อยพ้อยเพื่อปลดล็อคยีนของเรื่องราวของยีน การปลดล็อคสัก 2-3 ยีนควรจะทำให้เขาดูดซับพลังของคิงอีซไปได้หมด

 

ในตอนที่กัปตันวอเทอร์มูนมาเยี่ยม เธอก็รักษาบาดแผลจากการระเบิดให้กับเขา ดังนั้นนอกจากการที่ไม่สามารถใช้พลังได้แล้ว หานเซิ่นก็เป็นปกติ

 

ร่างกายของเขาเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังของคิงอีซ ถ้าใครบางคนต้องการทำร้ายเขา คนๆนั้นก็ต้องได้รับการยินยอมจากคิงอีซซะก่อน ในตอนนี้หานเซิ่นรู้สึกว่าไม่แม้แต่จะต้องใช้พลังงานของตัวเองในการต่อสู้ ตอนนี้เขาสามารถใช้พลังของคิงอีซเพื่อต่อสู้กับศัตรูที่แข็งแกร่งกว่าได้

แต่อย่างหนึ่งที่แย่ก็คือพลังของคิงอีซไม่สามารถทำงานด้วยตัวเองได้ หานเซิ่นจำเป็นต้องสัมผัสกับคนอื่นเพื่อใช้พลังของคิงอีซที่อยู่ภายในร่างกายของเขา

 

‘ดูเหมือนว่าเราจำเป็นต้องไปออกล่าซีโน่เจเนอิค’ หานเซิ่นคิดกับตัวเอง เขาพากิเลนโลหิตออกไปนอกเมือง บนดาววอเทอร์โซนไม่ได้มีอะไรพิเศษเกี่ยวกับซีโน่เจเนอิค แต่มันพอจะมีซีโน่เจเนอิคระดับดยุกอาศัยอยู่บ้าง พวกมันเป็นซีโน่เจเนอิคที่ถูกไป๋อี้มองข้าม ส่วนซีโน่เจเนอิคระดับราชันที่อาศัยอยู่บนดวงดาวนั้นถูกไป๋อี้ฆ่าตายไปเรียบร้อยแล้ว

 

“ทำได้ดีมากๆ เจ้าได้รับการคุ้มครองจากคิงอีซ นี่เป็นแผนการที่เจ้าวางเอาไว้เพื่อผลักดันตัวเองไปสู่ระดับราชันอย่างนั้นหรอ? พี่สาวคนนี้ควรจะเริ่มเรียกเจ้าว่าราชาเลยดีไหม?”

หานเซิ่นออกจากเมืองใต้น้ำไปได้ไม่นาน ผู้หญิงคนหนึ่งก็ปรากฏตัวด้านข้างเขา

 

“ทำไมพี่สาวถึงมาที่นี่? พี่สาวไม่กลัวถูกคนอื่นจับได้อย่างนั้นหรอ?”

หานเซิ่นมองไปรอบๆ โชคดีที่มันไม่ได้มีคนอาศัยอยู่บนดาววอเทอร์โซนมากนัก และไป๋อี้ก็ไม่ได้จ้างคนเพื่อมาคอยตรวจตาเช่นกัน ส่วนผู้คนของหลันไห่ซินก็คอยเฝ้าอยู่แค่ในเมืองเท่านั้น

 

“มีอะไรต้องกลัว? น้องชายคนดีของพี่กำลังจะกลายเป็นระดับราชัน แน่นอนว่าพี่สาวจะต้องมาเพื่อเฉลิมฉลองความสำเร็จของน้องชาย”

ราชินีจิ้งจอกพูด เธอขยับเข้ามาใกล้หานเซิ่นและพิงอกของเขา

 

“พี่สาวยังมีเวลามาล้อเล่นอีกอย่างนั้นหรอ น้องชายกำลังจะถึงวาระสุดท้ายในเร็วนี้” หานเซิ่นยิ้มแห้งๆออกมา

 

ราชินีจิ้งจอกยื่นมือออกไปเพื่อสัมผัสหน้าผากของหานเซิ่น เธอพูดกับเขาอย่างอ่อนโยน

“เจ้ารู้ตัวว่ากำลังตกอยู่ในอันตรายอย่างนั้นหรอ? ถ้าอย่างนั้นทำไมเจ้าถึงได้ทำตัวเป็นจุดเด่นแบบนั้น? เจ้าก่อเรื่องใหญ่ 2 เรื่องติดๆกันและนำปัญหามาสู่ตัวเอง แม้แต่พวกเราจิ้งจอกเปลี่ยนร่างก็ไม่กล้าทำตัวเป็นจุดเด่นอย่างเจ้า มันเหมือนกับว่าเจ้ากลัวว่าคนอื่นจะจดจำเจ้าไม่ได้”

 

“ข้าไม่ได้คิดว่าเหตุการณ์มันจะออกมาเป็นแบบนี้” หานเซิ่นพูด

 

ราชินีจิ้งจอกกรอกตาและพูด “ข้าช่วยเจ้าในเรื่องนี้ไม่ได้ คนอื่นอาจจะยอมรับในสิ่งที่เจ้าทำลงไป แต่ราชาไป๋ต้องสงสัยในตัวตนที่แท้จริงของเจ้าอย่างแน่นอน ถ้าข้าคาดเดาได้ถูกต้องล่ะก็ เขาจะขอให้คุณหญิงมิร์เรอร์มาสืบความจริงจากเจ้า ผู้หญิงคนนี้โหดร้ายมากๆ และนางก็ทำลายเผ่าพันธุ์ต่างๆมามากมาย ข้าไม่รู้ว่ามียอดฝีมือระดับเทพเจ้ากี่คนแล้วที่ถูกนางโค้นล้ม ถ้านางสังเกตได้ว่ามีบางสิ่งผิดปกติเกี่ยวกับเจ้าล่ะก็ เจ้าก็เตรียมตัวตายได้เลย”

 

“พี่สาวได้โปรดช่วยบอกข้าหน่อยว่าควรทำยังไง”

หานเซิ่นรีบพูด ถ้าราชินีจิ้งจอกอุส่ามาถึงที่นี่ มันก็ไม่มีทางที่เธอจะมาแค่หยอกล้อเขาเพียงอย่างเดียว

 

ราชินีจิ้งจอกบีบแก้มของหานเซิ่นและยิ้ม “เนื่องจากเจ้าเป็นน้องชายคนดีของข้า ข้ามีไอเดียอย่างหนึ่ง แต่มันขึ้นอยู่กับว่าเจ้ากล้าพอหรือเปล่า”

 

“มันคืออะไร?” หานเซิ่นถาม

 

ราชินีจิ้งจอกถอนหายใจและพูด “ในเมื่อเจ้ารู้เกี่ยวกับเชอร์ ข้าก็จะไม่ปกปิดอะไรอีก ข้าต้องการสมบัติชิ้นหนึ่งของเอ็กซ์ตรีมคิง แต่ตอนนี้พวกเราเจอเข้ากับปัญหาบางอย่าง เพราะแบบนั้นพวกเราจึงต้องการความช่วยเหลือจากเจ้า ถ้าเจ้าช่วยข้าชิงสมบัตินั้นมา พวกเราก็จะหนีจากเอ็กซ์ตรีมคิงไปด้วยกัน หลังจากนั้นเจ้ากับข้าก็หายไปจากโลกใบนี้ร่วมกัน นั้นไม่ฟังดูโรแมนติกหรอกหรอ?”

 

“ท่านต้องการของอะไรกันแน่ และข้าจะไปเอามันได้จากที่ไหน?”

หานเซิ่นไม่กล้าให้สัญญา และเขาก็แกล้งทำเป็นว่าไม่ได้ยินประโยคทิ้งท้ายที่เธอพูด

 

ถ้าแม้แต่คนที่แข็งแกร่งอย่างราชินีจิ้งจอกยังไม่สามารถเอาสิ่งที่เธอต้องการมาได้ นั่นก็ไม่ใช่ลางที่ดี สมบัติอะไรก็ตามที่เธอต้องการนั้นต้องเป็นอะไรที่ยากจะเอามาได้

 

ราชินีจิ้งจอกพูดอย่างไม่ลังเล “มันก็คือสิ่งที่อยู่ในหอคอยแห่งโชคชะตา แม้แต่ราชวงศ์ของเอ็กซ์ตรีมคิงก็เข้าไปข้างในไม่ได้ นอกซะจากคนคนนั้นจะทำความดีความชอบอย่างใหญ่หลวงถึงจะได้รับอนุญาตให้เข้าไปในหอคอยได้ ข้าลองพูดกับไป๋ชางลังแล้ว แต่เขาพาข้าเข้าไปในหอคอยแห่งโชคชะตาไม่ได้”

 

“ถ้าไป๋ชางลังยังเข้าไปไม่ได้ มันก็ไม่มีประโยชน์อะไรที่ท่านจะมาขอความช่วยเหลือจากข้า”

หลังจากที่ได้ยินว่าเป้าหมายของเธอคือหอคอยแห่งโชคชะตา หานเซิ่นก็รู้ว่าไม่สามารถร่วมมือกับเธอได้ การขโมยสมบัติจากสถานที่แบบนั้นไม่ต่างอะไรไปจากการฆ่าตัวตาย

 

ตั้งแต่ที่หานเซิ่นได้เห็นหอคอยแห่งโชคชะตาของเอ็กซ์ตรีมคิง เขาก็สนใจมันมาโดยตลอด เขาได้ค้นคว้าเกี่ยวกับมันอย่างละเอียด ตั้งแต่ที่เขาสวมรอยเป็นไป๋อี้ เขาก็ได้เรียนรู้บางสิ่งที่น่าสนใจเกี่ยวกับที่แห่งนั้น และเขายังได้รู้ว่าจริงๆแล้วหอคอยแห่งโชคชะตาเป็นสถานที่ที่ลึกลับและน่ากลัวขนาดไหน

 

ถึงหานเซิ่นอยากจะรู้เกี่ยวกับหอคอยนั่นมากแค่ไหน แต่เขายังไม่คิดจะทำอะไรตอนนี้ เขาจะไม่ยอมให้ราชินีจิ้งจอกหลอก

 

แถมเขาก็ไม่เชื่อใจราชินีจิ้งจอก เธอพูดว่าจะหนีไปด้วยกัน แต่หานเซิ่นไม่เชื่อเธอ

ราชินีจิ้งจอกวางนิ้วมือลงบนริมฝีปากของหานเซิ่นและพูด

“ไป๋อี้อาจจะเข้าไปไม่ได้ แต่เจ้าต่างออกไป เจ้าปลุกรูปปั้นอัลฟ่าของเอ็กซ์ตรีมคิงให้ตื่นขึ้นมาและเจ้ายังเป็นคนที่ได้รับสัญลักษณ์คิงอีซจำนวนมาก มันควรจะไม่ใช่เรื่องยากจนเกินไปถ้าเจ้าจะเข้าไปในหอคอยแห่งโชคชะตา”

 

“ข้าจะเข้าไปได้ยังไง?” หานเซิ่นถาม เขาไม่ได้คิดจะช่วยเธอ แต่ตัวเขาเองก็อยากจะเข้าไปข้างในเช่นกัน การได้ฟังไอเดียของราชินีจิ้งจอกเกี่ยวกับวิธีการเข้าไปข้างในถือเป็นเรื่องดี บางทีไอเดียของเธออาจจะเป็นอะไรที่มีประโยชน์ก็ได้

 

“สัญญาว่าจะร่วมมือกับข้า และเจ้าจะได้รู้”

นิ้วอันเรียวยาวของราชินีจิ้งจอกสัมผัสแก้มของหานเซิ่น เธอยิ้มและพูดต่อ

“เจ้าเก็บมันไปคิด แต่เจ้ามีเวลาไม่มากนัก ข้าหวังว่าครั้งต่อไปที่ข้ามาหาเจ้า เจ้าจะมอบคำตอบที่ถูกใจให้กับข้า”

 

หลังจากนั้นราชินีจิ้งจอกก็บินออกไปจากน้ำและหายลับไป

 

 

 

ตอนที่ 2345

 

“แน่นอนว่าฉันจะร่วมมือกับเธอเพื่อขโมยของจากหอคอยแห่งโชคชะตา ถ้าฉันบ้าไปแล้วล่ะก็นะ” หานเซิ่นพึมพำกับตัวเอง เขาไม่คิดจะร่วมมือกับราชินีจิ้งจอก

 

ในตอนนี้ตัวตนที่แท้จริงของเขายังไม่ถูกเปิดเผย เขายังสามารถปฏิเสธข้อกล่าวหาได้อยู่ แต่การขโมยบางสิ่งจากหอคอยแห่งโชคชะตานั้นไม่ต่างอะไรจากการร้องขอความตาย

 

“องค์ชาย! องค์ชาย!” หานเซิ่นมีแผนจะไปล่าซีโน่เจเนอิคระดับดยุก แต่จู่ๆเขาก็ได้ยินเสียงของลิลลี่

 

‘ฉันแค่ต้องการล่าซีโน่เจเนอิคเพื่อเก็บยีนของพวกมัน เธอจะปล่อยให้ฉันมีเวลาส่วนตัวสักหน่อยไม่ได้หรือยังไง?’ หานเซิ่นคิดอย่างหดหู่ ไซเรนสาวที่ชื่อลิลลี่กำลังเข้ามาหาเขา

 

ถึงลิลลี่จะเป็นเผ่าไซเรน แต่เธอก็ถูกเลี้ยงดูโดยแม่ของไป๋อี้ เธอไม่ได้รับใช้หลันไห่ซินเหมือนกับไซเรนคนอื่น ด้วยเหตุนั้นเธอจึงเป็นข้ารับใช้เพียงคนเดียวของไป๋อี้

 

บางทีลิลลี่อาจจะยังจำได้ว่าแม่ของไป๋อี้นั้นดีต่อเธอ และนั่นเป็นเหตุผลที่เธอตัดสินใจรับใช้ไป๋อี้ เธอจงรักภักดีต่อไป๋อี้มากๆและความปรารถนาอย่างเดียวของเธอก็คือการรับใช้เขาอย่างดีที่สุด มันยากที่จะได้เห็นความจงรักภักดีมากถึงขนาดนี้

 

“องค์ชาย เกิดเรื่องใหญ่แล้ว… ศาล… คนของศาลมาที่นี่… พวกเขา…พวกเขาบอกว่ากิเลนโลหิตฝ่าฝืนกฎของสวนกษัตริย์…”

ลิลลี่ว่ายเข้ามาหาเขา เธอหายใจหอบขณะที่พูดออกมา

 

หานเซิ่นขมวดคิ้วและพูด “พวกเขาอยู่ที่ไหน?”

 

กิเลนโลหิตฆ่าองครักษ์ขององค์ชายดาบดาราในสวนกษัตริย์ หานเซิ่นรู้อยู่แล้วว่าเหตุการณ์นั้นจะย้อนมาทำร้ายเขาทีหลัง เขาแค่ไม่ได้คาดคิดว่ามันจะเกิดขึ้นเร็วถึงขนาดนี้

 

“พวกเขาอยู่ในโอเชี่ยนฮอลล์ ตอนนี้องค์หญิงกำลังต้อนรับพวกเขาอยู่ นางต้องการให้องค์ชายรีบกลับไปเพื่อที่องค์ชายจะได้อธิบายกับพวกเขา” ลิลลี่พูด

 

“โอเค ถ้าอย่างนั้นข้าจะกลับไปและพูดกับพวกเขา” หานเซิ่นล้มเลิกแผนที่จะออกไปล่าและตามลิลลี่กลับไปที่เมืองใต้น้ำ

 

หลันไห่ซินนั่งอยู่ในปราสาทด้วยสีหน้าที่ไร้ความรู้สึก เธอดูไม่ค่อยดีนัก

 

หานเซิ่นเอาแต่เก็บตัวอยู่ในสวน ทำให้เธอต้องคอยรับมือกับขุนนางทั้งหมดที่มาเยี่ยมเยียนหานเซิ่น ถ้าเธอไม่จำเป็นต้องพึ่งหานเซิ่นเพื่อเปิดใช้โบราณวัตถุของไซเรนล่ะก็ เธอก็จะไม่สนใจเขาแม้แต่นิดเดียว

 

แต่ตอนนี้เหล่าคนที่มาเยือนเป็นคนของศาล นี่ไม่ใช่สิ่งที่เธอจะรับมือตามลำพังได้ ดังนั้นเธอจึงเรียกให้หานเซิ่นมาจัดการกับเรื่องนี้ด้วยตัวเอง

 

หลันไห่ซินไม่รู้ว่าไป๋อี้ได้รับการคุ้มครองจากคิงอีซได้ยังไง แต่เธอรู้ว่ามันง่ายขนาดไหนที่เขาจะสร้างปัญหา

 

‘มันเป็นเรื่องยากที่เขาจะหาองครักษ์ระดับครึ่งเทพได้สักคน แต่นี้เขายังปล่อยให้มันสร้างปัญหาอีกอย่างนั้นหรอ การฆ่าฟันในสวนกษัตริย์ถือเป็นสิ่งต้องห้าม มันไม่มีทางที่เขาจะได้รับอนุญาตให้เก็บกิเลนโลหิตเอาไว้’ หลันไห่ซินคิดกับตัวเอง

 

“ใครกันที่ต้องการพบข้า?” หานเซิ่นพากิเลนโลหิตเข้ามาข้างในพร้อมกับเขา

 

“เรียนองค์ชาย กระหม่อมฉู่หนานจากศาลยุติธรรม” ยอดฝีมือระดับครึ่งเทพในห้องโถงโค้งคำนับให้กับหานเซิ่น

 

“อ้า มันคือเจ้าหน้าที่ฉู่นี่เอง ทำไมเจ้าถึงต้องการพบกับข้า?” หานเซิ่นรู้อยู่แล้ว แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ถามอยู่ดี

 

ฉู่หนานส่งสัญญาณให้คนที่อยู่ข้างๆมอบหมายศาลให้กับหานเซิ่น หลังจากนั้นฉู่หนานก็พูด

“กระหม่อมต้องขออภัยองค์ชายด้วย แต่กิเลนโลหิตได้ฆ่าองครักษ์ขององค์ชายดาบดาราในสวนกษัตริย์ องค์ชายดาบดาราได้ไปฟ้องร้องต่อศาลยุติธรรม พวกเราจึงมาที่นี่เพื่อจับตัวมัน ขอองค์ชายได้โปรดเข้าใจ”

 

หลังจากนั้นคนของฉู่หนาน 2 คนก็ก้าวออกมาข้างหน้าเพื่อจับตัวกิเลนโลหิต แต่หานเซิ่นหยุดพวกเขาเอาไว้

 

ฉู่หนานพูด “องค์ชาย นี่เป็นคำสั่งโดยตรงจากศาลยุติธรรม องค์ชายอย่าได้ทำให้เรื่องนี้มันซับซ้อนเกินกว่าที่จำเป็น ถ้าพวกเราไม่พามันกลับไปในวันนี้ กัปตันก็ต้องมาที่นี่ด้วยตัวเอง แบบนั้นสถานการณ์จะเลวร้ายยิ่งกว่านี้”

 

หานเซิ่นหัวเราะและพูด “ข้าไม่ได้จะทำอะไรให้มันซับซ้อนมากไปกว่านี้ กิเลนโลหิตเป็นองครักษ์ของข้า และข้าก็เป็นคนออกคำสั่งให้มันฆ่าองครักษ์ขององค์ชายดาบดาราเอง ดังนั้นข้าเป็นต้นเหตุของเรื่องนี้ ความผิดนี้เป็นของข้า ข้าจะไปกับเจ้าเอง บ้านเมืองมีกฎหมายและข้าก็ต้องถูกตัดสินโทษ ข้าเป็นองค์ชายคนหนึ่ง ดังนั้นข้าควรจะทำตามกฎหมาย”

 

หลังจากนั้นหานเซิ่นก็ยื่นมือออกมา เขาบอกให้ฉู่หนานล็อคตัวเขาและพาตัวเขาไป

 

ฉู่หนานและคนอื่นแปลกใจใจ มันเคยมีการฆ่าฟันในสวนของกษัตริย์มาก่อน และบ่อยครั้งมันก็เป็นองค์ชายหรือองค์หญิงที่เป็นคนลงมือ แต่พวกเขามักจะป้ายความผิดไปที่องครักษ์ของพวกเขา แต่ตอนนี้สถานการณ์มันกลับกัน องค์ชายรับความผิดแทนองครักษ์ของตัวเอง นั่นทำให้ฉู่หนานและคนอื่นๆตกตะลึง

 

“ถ้าอย่างนั้นก็ต้องขอรบกวนองค์ชายแล้ว พวกเราจะไม่ล็อคข้อมือองค์ชาย องค์ชายแค่ตามพวกเรามาก็พอ”

ฉู่หนานไม่จับกุมของหานเซิ่นไปอย่างเป็นทางการ แต่เขาก็ไม่คิดจะปล่อยหานเซิ่นไปเช่นกัน

 

ศาลยุติธรรมมีอำนาจในการจับตัวคนของราชวงศ์ ถ้าหานเซิ่นต้องการจะรับความผิดแทน ฉู่หนานก็ไม่คิดจะห้ามเขา

 

ศาลยุติธรรมและองค์ชายดาบดารามีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน เรื่องที่เกิดขึ้นภายในสวนกษัตริย์จำเป็นต้องได้รับคำอธิบาย มันถือเป็นเรื่องที่ดีสำหรับฉู่หนานถ้าไป๋อี้จะทำความผิดจริงๆ

 

หลันไห่ซินมองดูหานเซิ่นและกิเลนโลหิตถูกพาตัวไป สีหน้าของเธอดูแย่

“นี่เขาบ้าไปแล้วหรือยังไง? นี่เขาคิดจะรับผิดแทนซีโน่เจเนอิคตัวหนึ่งเนี่ยนะ เขาสูญเสียความภาคภูมิขององค์ชายไปหมดแล้ว”

 

หานเซิ่นตามฉู่หนานไปที่ศาลยุติธรรม เขาถูกจับตัวไปขังคุกอยู่ที่นั่นเพื่อรอรับการพิพากษา

 

“ไป๋อี้คิดจะรับความผิดแทนองครักษ์ของเขาอย่างนั้นหรอ นี่เขาบ้าไปแล้วหรือยังไง?” องค์ชาบดาบดาราแปลกใจเมื่อได้ยินข่าวนี้

 

แต่หลังจากนั้นเขาก็ยิ้มออกมา “นั่นถือเป็นเรื่องดี ถ้าเขาอยากรับโทษมากนัก พวกเราก็ปล่อยเขาทำไป การฆ่าคนอื่นในสวนกษัตริย์จะทำให้เขาถูกจำคุกหนึ่งร้อยปี ถึงแม้เขาจะเป็นองค์ชายก็ตาม”

 

กัปตันของศาลยุติธรรมได้ยินสิ่งที่องค์ชายดาบดาราพูดและหัวเราะ

“ถ้าเป็นองครักษ์คนหนึ่ง พวกเขาจะได้รับโทษประหาร แต่เขาเป็นองค์ชาย และมันเป็นแค่องครักษ์ที่ถูกฆ่าตาย เขาคงจะถูกจำคุกสักสิบปี”

 

“สิบปีถือว่าดีพอ” องค์ชายดาบดาราพูดต่อ “อีกอย่าง อย่าปล่อยให้กิเลนโลหิตตัวนั้นรอดไปได้เช่นกัน นี่เขาคิดว่าเขาจะปกป้องใครก็ได้อย่างนั้นหรอ? นี่เขาคิดว่าเขาเป็นใครกัน?”

 

“แน่นอนอยู่แล้ว กฎหมายของเอ็กซ์ตรีมคิงนั้นยุติธรรม พวกเราจะไม่ปล่อยคนผิดไป” กัปตันของศาลยุติธรรมพูด

 

ฉู่หนานพาหานเซิ่นและกิเลนโลหิตไปเข้าห้องขัง เขาเปิดประตูและพูด

“กระหม่อมต้องขออภัยองค์ชายด้วยที่ต้องให้องค์ชายรออยู่ที่นี่”

 

หานเซิ่นไม่ได้เดินเข้าไปข้างใน เขาหันมามองฉู่หนานและพูด “เจ้าหน้าที่ฉู่ ข้าขออะไรเจ้าหน่อยได้ไหม?”

 

“กระหม่อม…” ฉู่หนานดูลังเล

 

“มันไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร ข้าแค่จะขอให้มันถูกขังอยู่ในห้องเดียวกับข้าเท่านั้น?” หานเซิ่นลูบหัวของกิเลนโลหิตขณะที่พูด

 

“นั่นไม่เป็นอะไร…” ฉู่หนานมองหานเซิ่นอย่างแปลกๆ

“องค์ชาย… นี่องค์ชายคิดจะรับความผิดนี่จริงๆอย่างนั้นหรอ?”

 

“ข้าก็อยากจะรับมัน แต่ข้ากลัวว่าคนอื่นจะไม่ยอมให้ข้าทำแบบนั้น” หานเซิ่นพูด

 

ฉู่หนานดูสับสน เขาเข้าใจสถานการณ์ของไป๋อี้ แต่ถึงไป๋อี้จะทำให้ทั้งเผ่าเอ็กซ์ตรีมคิงต้องตกตะลึง แต่นั่นก็ไม่สามารถละเว้นเขาจากความผิดได้ เนื่องจากองครักษ์ถูกฆ่าตายภายในสวนกษัตริย์ หานเซิ่นจะถูกขังคุก ถ้าองค์ชายดาบดาราไม่ถอนคำฟ้อง

 

ถึงแม้จะเป็นรัชทายาทที่ถูกกล่าวหา เขาก็จะให้องครักษ์คนหนึ่งรับความผิดแทน ถ้าเขาสารภาพผิดเหมือนกับหานเซิ่น เขาก็จะถูกจับขังคุกเช่นเดียวกัน

 

 

 

ตอนที่ 2346

 

ฉู่หนานล็อคประตูเพื่อขังหานเซิ่นและกิเลนโลหิตเอาไว้ข้างใน และในตอนที่เขากำลังจะจากไป คนๆหนึ่งก็เดินเข้ามา คนๆนั้นก็คือองค์ชายดาบดารา

 

“องค์ชาย” ฉู่หนานและคนของเขาโค้งคำนับอย่างสุภาพ

 

“ทำได้ดีมาก เจ้าหน้าที่ฉู่” องค์ชายดาบดาราพูด หลังจากนั้นเขาก็เดินไปตรงหน้าห้องขังและมองไปที่หานเซิ่น

“พี่สิบหก ตอนนี้พี่รู้สึกเป็นยังไงบ้าง”

 

“ที่นี่ค่อนข้างสะดวกสบาย ข้าได้รับอาหารกับที่ซุกหัวนอนแบบฟรีๆ และข้าก็ชอบบรรยากาศผ่อนคลายของที่นี่ ทำให้ข้าไม่แน่ใจว่าอยากจะออกไปหรือเปล่า” หานเซิ่นตอบขณะที่นอนลงบนเตียง

 

องค์ชายดาบดาราหัวเราะ “ไป๋อี้ เจ้าคิดจริงๆหรือว่าจะไม่มีใครแตะต้องเจ้าได้เพราะเจ้าเป็นองค์ชายคนหนึ่ง? เจ้าคิดจริงๆหรือว่าเจ้าจะล้างความผิดของกิเลนโลหิตได้?”

 

“แล้วถ้าข้าคิดแบบนั้นจริงๆล่ะ?” หานเซิ่นยังคงนอนอย่างผ่อนคลายอยู่บนเตียง เตียงของที่นี่ค่อนข้างแข็ง แต่สำหรับคนที่เคยชินกับการนอนบนที่หยาบๆอย่างหานเซิ่นแล้ว นี่ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร

 

องค์ชายดาบดาราไม่ถูกใจท่าทางของหานเซิ่นเท่าไหร่ เขาจึงเย้นหยันด้วยการพูดขึ้นมา

“เจ้าจะไร้เดียงสาเกินไปแล้ว ศาลยุติธรรมไม่ใช่สถานที่ที่เจ้าจะมาทำอะไรก็ได้ ถึงเจ้าจะเป็นองค์ชาย แต่ตามประวัติศาสตร์ที่ยาวนาน แม้แต่องค์รัชทายาทก็เคยถูกขังคุก”

 

“ข้ารู้ บ้านเมืองมีกฎหมาย และนี่ก็คือสิ่งที่ควรจะเป็น” หานเซิ่นยังคงนอนอย่างผ่อนคลายและทำเหมือนกับว่าเขาไม่สนใจ

 

องค์ชายดาบดารามาหาหานเซิ่นก็เพื่อฉลองชัยชนะ แต่เมื่อเห็นหานเซิ่นเป็นแบบนี้ เขาก็ไม่รู้สึกว่าตัวเองเป็นผู้ชนะอีกต่อไป เขารู้สึกรำคาญมากกว่า

 

หานเซิ่นไม่ได้ต้องการใช้ชีวิตอยู่ในคุก โชคดีที่เขารู้มาจากราชินีจิ้งจอกว่าคุณหญิงมิร์เรอร์กำลังสืบเรื่องตัวตนที่แท้จริงของเขา เขารู้ว่าตัวเองจะถูกขังอยู่ในคุกเพียงไม่นาน เพราะไม่อย่างนั้นคุณหญิงมิร์เรอร์ก็จะสืบสวนเกี่ยวกับตัวจริงของเขาไม่ได้ ถ้าเขาได้รับโทษจำคุกสิบปีจริงๆ

 

องค์ชายดาบดาราไม่ได้รู้ว่าคุณหญิงมิร์เรอร์กำลังสืบเรื่องหานเซิ่นอยู่ ขณะที่เขามองไปที่หานเซิ่น เขาก็สังเกตเห็นกิเลนโลหิต เขาขมวดคิ้วและหันไปถามฉู่หนาน

“เจ้าหน้าที่ฉู่ พี่สิบหกของข้าเป็นถึงองค์ชาย เขาจะมีห้องขังส่วนตัวไม่ได้หรือยังไง?”

 

“ไม่เป็นไร ข้าชอบแบบนี้” หานเซิ่นพูดก่อนที่ฉู่หนานจะมีโอกาสได้ตอบ

 

เพราะยังไงซะเขาก็เป็นคนที่ขอให้ฉู่หนานขังกิเลนโลหิตร่วมกับเขา ด้วยเหตุนั้นเขาจึงต้องพูดอะไรบางอย่าง

 

ฉู่หนานพูด “สำหรับตอนนี้เขาถูกขังเพียงแค่ชั่วคราวเท่านั้น การขังพวกเขาเอาไว้ด้วยกันจะทำให้อะไรๆง่ายขึ้นเมื่อถึงเวลาพิพากษา”

 

องค์ชายดาบดาราเบะปากด้วยความเย้ยหยัน “ไป๋อี้ นี่เจ้าไร้เดียงสาถึงขนาดที่คิดว่ามันจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น ถ้าเจ้าเป็นคนรับผิดแทนอย่างนั้นหรอ? ข้าขอบอกเจ้าตอนนี้เลยว่าเจ้าจะถูกขังคุกจริงๆและกิเลนโลหิตก็จะถูกประหาร เจ้าทำอะไรกับเรื่องนี้ไม่ได้ นี่ก็คือผลที่ตามมาเมื่อเจ้าท้าทายข้า”

 

“ว้าว เจ้าทรงอำนาจจริงๆ ข้านับถือเจ้าเหลือเกิน” หานเซิ่นยังคงนอนอยู่บนเตียงและปรบมือด้วยท่าทางที่ดูไร้ความสนใจ

 

“เจ้า…” องค์ชายดาบดาราโกรธ เขาตะโกนบอกเหล่าเจ้าหน้าที่

“เอากิเลนโลหิตออกมา! แยกพวกเขาออกจากกันและปฏิบัติกับพวกเขาเป็นอย่างดี”

 

ฉู่หนานดูลังเล แต่เขาก็ยังบอกให้คนของเขาไปเปิดประตู

ที่เขาลังเลนั้นเป็นเพราะองค์ชายดาบดาราไม่ได้มีอำนาจสั่งการภายในศาลยุติธรรม แต่กัปตันของศาลยุติธรรมคือลุงขององค์ชายดาบดารา

 

“ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่ศาลยุติธรรมกลายเป็นถิ่นขององค์ชายคนหนึ่ง?” เสียงของผู้หญิงดังมาจากด้านนอก

 

เมื่อองค์ชายดาบดาราและฉู่หนานได้ยินเสียงนั้น สีหน้าของพวกเขาก็ซีดเผือก พวกเขาหันไปและเห็นคุณหญิงมิร์เรอร์ในชุดราชวงศ์

 

ฉู่หนานคับข้องใจอย่างมาก ศาลยุติธรรมของเอ็กซ์ตรีมคิงควรจะเป็นเหมือนหลุมนรกเมื่อคนอื่นได้ยินชื่อของมัน พวกเขาก็ควรจะพยายามหลีกเลี่ยงมัน แต่วันนี้มันเป็นเหมือนกับบาร์ที่ใครก็สามารถเข้าออกได้ตามใจชอบ

 

แต่ฉู่หนานไม่กล้าทำให้ผู้หญิงตรงหน้าโกรธ เขาโค้งคำนับและพูด

“คารวะคุณหญิงมิร์เรอร์”

 

องค์ชายดาบดารารีบโค้งคำนับเช่นเดียวกัน มันมีคนหลายคนในเอ็กซ์ตรีมคิงที่พวกเขาไม่สามารถยั่วโมโหได้ และคุณหญิงมิร์เรอร์ก็เป็นหนึ่งในนั้น องค์ชายดาบดาราเลือกจะทำให้ราชาไป๋โมโหดีกว่าที่จะยั่วให้ผู้หญิงคนนี้โกรธ

 

องค์ชายดาบดาราเป็นบุตรชายของราชาไป๋ ดังนั้นถึงราชาไป๋จะโกรธ เขาก็ไม่ทำอะไรลูกชายของตัวเองหนักจนเกินไป แต่คุณหญิงมิร์เรอร์นั้นต่างออกไป เธอมีชื่อเสียงในเรื่องความโหดร้ายและอารมณ์ที่ไม่แน่นอน ผู้คนที่มีอำนาจในเอ็กซ์ตรีมคิงมากมายถูกบดขยี้โดยกำมือของคุณหญิงมิร์เรอร์

 

“เจ้าหน้าที่ฉู่ ทำไมองค์ชายสิบหกถึงมาอยู่ที่นี่?” คุณหญิงมิร์เรอร์มองไปที่หานเซิ่นในห้องขัง

 

“เรียนพระขนิษฐา ในสวนของกษัตริย์พี่สิบหกได้ปล่อยให้องครักษ์ของเขา…” องค์ชายดาบดาราพยายามอธิบาย

 

“องค์ชายดาบดารา เจ้ามีตำแหน่งอะไรในศาลยุติธรรม?” คุณหญิงมิร์เรอร์หันไปมองที่องค์ชายดาบดารา

 

องค์ชายดาบดารารู้สึกหนาวจนถึงกระดูก และเขาก็พบว่าตัวเองไม่สามารถพูดอะไรได้อีก

 

“คุณหญิงมิร์เรอร์ มันมีการไต่สวนที่จำเป็นต้องพึ่งความร่วมมือขององค์ชายสิบหก” ฉู่หนานรีบพูดขึ้นมา เมื่อได้ยินโทนเสียงของคุณหญิงมิร์เรอร์

 

“ข้าเองก็ต้องการบางสิ่งจากไป๋อี้เช่นกัน สำหรับตอนนี้ข้าจะพาตัวเขากลับไปกับข้า” คุณหญิงมิร์เรอร์พูด ก่อนที่ฉู่หนานจะได้ตอบอะไร เจ้าหน้าที่คนหนึ่งก็เดินไปเปิดประตูและนำหานเซิ่นกับกิเลนโลหิตออกมาจากห้องขังเรียบร้อยแล้ว

 

“คุณหญิงมิร์เรอร์  นี่…” ฉู่หนานกำลังสองจิตสองใจ เขาจำเป็นต้องเลือกระหว่างปล่อยหรือไม่ปล่อยหานเซิ่นไป

 

“พระขนิษฐา การฆ่าฟันในสวนของกษัตริย์เป็นความผิดใหญ่หลวง” องค์ชายดาบดารารีบพูดขึ้นมา

 

ขณะเดียวกันโทรศัพท์ของฉู่หนานก็ดังขึ้นมา เขามองหมายเลขและรีบรับสาย หลังจากผ่านไปชั่วครู่ เขาก็วางสายและหันมาพูดกับคุณหญิงมิร์เรอร์

“ทำไมคุณหญิงมิร์เรอร์ไม่รีบบอกพวกเราว่าท่านได้คุยกับกัปตันเรียบร้อยแล้ว? พวกเจ้ายังมัวอยู่ที่นี่ทำไมอีก? ออกไปให้หมด! อย่าได้รบกวนคุณหญิงมิร์เรอร์”

 

คุณหญิงมิร์เรอร์ไม่แม้แต่จะมององค์ชายดาบดารา เธอเดินผ่านเขาไป

 

“น้องชาย ข้าไม่มีเวลามาดูการแสดงของเจ้า ถ้าในอนาคตเจ้าต้องการจะแสดงละครอะไร ได้โปรดโทรแจ้งข้าล่วงหน้า แบบนั้นข้าจะได้จัดเวลาถูก” หานเซิ่นเดินไปตรงหน้าองค์ชายดาบดาราและพูดกับเขาขณะที่จัดแขนเสื้อของตัวเอง หลังจากนั้นหานเซิ่นก็พากิเลนโลหิตเดินออกไปพร้อมกับเขา

 

“เจ้านั่น!” องค์ชายดาบดารารู้สึกโกรธ ดูเหมือนกับว่าเขากำลังจะหายใจออกมาเป็นไฟ ใบหน้าของเขาบูดเบี้ยวอย่างน่ากลัว

 

“อะไร? เจ้าไม่คิดจะขอบคุณที่ข้าช่วยเจ้าอย่างนั้นหรอ?” คุณหญิงมิร์เรอร์พูดกับหานเซิ่นขณะที่ขึ้นรถไป

 

“พระขนิษฐา ข้าคิดว่าพระขนิษฐามีเหตุผลที่ปล่อยข้าออกมา และข้าก็ยังต้องกลับไปที่นั่นในภายหลังอยู่ดี” หานเซิ่นตอบ เขามองตรงไปที่คุณหญิงมิร์เรอร์ขณะที่พูด

 

ใบหน้าของคุณหญิงมิร์เรอร์ยังคงสงบนิ่ง สายตาของเธอเย็นยะเยือกขณะที่เธอจ้องมองมาที่หานเซิ่น

“หานเซิ่น เจ้ากล้าดียังไง? เจ้าฆ่าองค์ชายคนหนึ่งไม่พอ เจ้ายังกล้าสวมรอยเป็นเขาอีก!”

 

เมื่อหานเซิ่นได้ยินเธอพูดอย่างนั้น หัวใจของเขาก็เต้นรัว แต่เขายังคงทำตัวปกติและพูด

“พระขนิษฐาหมายความว่ายังไง? ข้าไม่เห็นเข้าใจ”

 

คุณหญิงมิร์เรอร์ยังคงสงบนิ่ง เธอชี้ไปที่แหวนบนนิ้วมือของหานเซิ่น

“หานเซิ่น เจ้าไปได้แหวนวงนี้มาจากที่ไหน?”

 

“นี่เป็นสิ่งของของหานเซิ่น ข้าได้มันมาในตอนที่ข้าชิงร่างของเขา” หานเซิ่นพูด

 

คุณหญิงมิร์เรอร์หัวเราะ “เจ้าไม่รู้หรือยังไงว่าแหวนวงนี้เรียกว่ามิร์เรอร์สปิริตอาย? มันจะสะท้อนดวงวิญญาณคน ถ้าเจ้าเป็นไป๋อี้ เจ้าก็เชิญมองดูตัวเองในมิร์เรอร์สปิริตอาย มันจะบอกว่าวิญญาณของเจ้าเป็นของหานเซิ่นหรือไป๋อี้กันแน่”