Super God Gene 2036-2039

 ตอนที่ 2036

 

อันตราย

ปีกของแมลงแก้วเงินหักครึ่งและร่างกายของมันก็เต็มไปด้วยรอยแผล เปลือกของมันถูกทำลายจนเผยให้เห็นเนื้อที่อยู่ข้างใน และมันก็มีเลือดสีเงินไหลออกมาเต็มไปหมด

 

ชีวิตของเจ้าตัวนี้คงจะเป็นอะไรที่ยากลำบาก ถึงทำให้มันแน่วแน่ได้ถึงขนาดนี้ แม้แต่ในสภาพแบบนั้น มันก็ยังมาตามหาหานเซิ่น

 

เมื่อเห็นแมลงแก้วเงินกำลังคืบคลานเข้า หานเซิ่นก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มแห้งๆออกมา สภาพของเขาเลวร้ายยิ่งกว่าเจ้าแมลงซะอีก เขาไม่มีพลังพอที่จะต่อสู้กับซีโน่เจเนอิคที่ตกอยู่ในสภาพแบบนี้ได้ด้วยซ้ำ

 

พรวด!

 

แมลงแก้วเงินคลานมาตรงหน้าหานเซิ่นและกระอักเลือดสีเงินออกมา มันดูแย่ไม่ต่างไปจากเขา

 

“ไหนๆพวกเราก็ตกอยู่ในสภาพแบบนี้เหมือนกัน ทำไมพวกเราไม่มาสงบศึกกันสักพักล่ะ?” หานเซิ่นกำลังบาดเจ็บหนัก เขาไถลไปด้านหลังขณะที่พูดกับเจ้าแมลง

 

หานเซิ่นไม่รู้ว่าเจ้าแมลงจะเข้าใจหรือเปล่า แต่เขาก็ไม่มีทางเลือกมากนัก ตอนนี้เขาไม่มีพละกำลังที่จะต่อสู้ได้

 

เจ้าแมลงไม่เข้าใจที่หานเซิ่นพูด มันอ้าปากเพื่อจะกัดเขา

 

หานเซิ่นไม่สามารถทำอะไรได้ เขาตัดสินใจเรียกชุดเกราะวิญญาณอสูรออกมา เขาไม่ได้มีพละกำลังพอที่จะหลบการโจมตีของเจ้าแมลงได้

 

ชุดเกราะนั้นมอบพลังป้องกันเล็กน้อยให้กับเขา แต่มันก็ใช้พลังของเขาเช่นกัน ตอนนี้หานเซิ่นไม่เหลือเรี่ยวแรงอีกแล้ว

 

มันไม่มีประโยชน์อะไรที่จะใช้วิญญาณวัวหินผาปีศาจ เพราะวิญญาณอสูรเปลี่ยนร่างจะกินพลังงานจากร่างกายของเขา ซึ่งสภาพของหานเซิ่นในตอนนี้ไม่สามารถใช้พลังงานมากไปกว่านี้ได้อีกแล้ว

 

แมลงแก้วเงินกระโดดเข้าใส่หานเซิ่น ฟันที่เหมือนกับใบเลื่อยของมันกำลังพยายามที่จะกัดหานเซิ่น

 

แต่เจ้าแมลงก็บาดเจ็บหนักเช่นกัน และมันก็แทบจะไม่มีเรี่ยวแรงเหลืออยู่ ขากรรไกรของมันไม่ได้แข็งแรงอย่างที่หานเซิ่นคาดคิดเอาไว้ และเมื่อมันกัดหานเซิ่น ฟันของมันก็ไม่สามารถเจาะทะลุชุดเกราะของเขาได้ มันทำได้แค่ทิ้งร่องรอยบางๆเอาไว้

 

หานเซิ่นถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งใจ ถ้าเจ้าแมลงไม่สามารถฆ่าเขาได้ขณะที่สวมชุดเกราะอยู่ เขาก็อาจจะมีโอกาสรอด

 

ไม่นานแมลงแก้วเงินก็ล้มเลิกความพยายามที่จะกัดชุดเกราะของหานเซิ่นและหันมางับขาของเขาแทน หลังจากนั้นมันก็ลากตัวหานเซิ่นออกไป

 

หานเซิ่นไม่รู้ว่าเจ้าแมลงกำลังจะพาเขาไปที่ไหน แต่เขาก็ไม่มีเรี่ยวแรงที่จะขัดขืนมันได้ ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจแกล้งตายและปล่อยให้เจ้าแมลงลากตัวของเขาไป เขาใช้สมาธิทั้งหมดไปกับการรักษาตัวโดยหวังว่าจะฟื้นตัวได้มากพอเมื่อถึงเวลาที่จำเป็นต้องต่อสู้

 

ไม่นานหานเซิ่นก็พบว่าตัวเองกำลังถูกลากเข้าในอุโมงค์ที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน เจ้าแมลงยังคงลากตัวของเขาไปเรื่อยๆอย่างไม่ลดละ แต่เจ้าแมลงเองก็ได้รับบาดเจ็บหนักเช่นกัน มันจึงลากเขาไปอย่างช้าๆ และหลังจากที่ผ่านไปครึ่งชั่วโมง พวกเขาก็มาถึงถ้ำขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง ภายในถ้ำหานเซิ่นได้ยินถึงเสียงการไหลของน้ำ และเมื่อเงยขึ้นมา เขาก็ได้เห็นสระน้ำที่มีดอกไม้อยู่ภายใน

 

หานเซิ่นมองไปรอบๆและคิดว่าเจ้าแมลงอาจจะลากเขามายังจุดที่ลึกที่สุดของถ้ำ สระที่อยู่ข้างหน้าของเขาก็คงจะเชื่อมต่อกับน้ำตกด้านนอก ซึ่งเขายังคงได้ยินเสียงน้ำดังออกมาจากที่นั่น

 

กำแพงของถ้ำแห่งนี้เต็มไปด้วยเถาวัลย์ แต่ดูเหมือนมันจะไม่มีผลอะไรงอกออกมา มันจึงยากที่จะบอกได้ว่าพวกมันเป็นพืชชนิดไหนกัน

 

แมลงแก้วเงินยังคงลากตัวหานเซิ่นต่อไป และเมื่อดูจากทิศทางที่มันลากไปแล้ว มันก็ดูเหมือนว่าเจ้าแมลงต้องการจะลากหานเซิ่นลงไปในสระน้ำ

 

ในเวลาเพียงไม่นานหานเซิ่นก็รู้สึกได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ เจ้าแมลงเองก็ได้รับบาดเจ็บเช่นกัน แต่มันเลือกที่จะลากหานเซิ่นมาที่นี่แทนที่จะสนใจเรื่องรักษาบาดแผลของตัวเอง เห็นได้ชัดว่ามันลากหานเซิ่นมาที่นี่ด้วยเหตุผลอย่างอื่น

 

‘นี่มันต้องการอะไรกันแน่? ทำไมมันถึงจะลากเราลงไปในสระนั่น? มันต้องการทำให้เราจมน้ำอย่างนั้นหรอ?’ หานเซิ่นคิดกับตัวเองขณะที่สังเกตไปรอบๆสระ

 

หานเซิ่นอ่อนแอเกินกว่าที่จะใช้ออร่าศาสตร์ตงเสวียน ดังนั้นเขาจึงต้องพึ่งพาสายตาและการได้ยิน แต่สำหรับตอนนี้เขาไม่ได้ยินอะไรที่ผิดปกติ เขาได้ยินเพียงแค่เสียงของน้ำเท่านั้น

 

แต่เมื่อหานเซิ่นมองดูสระน้ำอย่างระมัดระวัง สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป

 

หานเซิ่นสังเกตเห็นเงาสีดำขนาดใหญ่ภายในสระ ดูเหมือนว่ามันมีอะไรบางอย่างซ่อนอยู่ภายในสระแห่งนี้

 

หานเซิ่นไม่รู้ว่าเงาดำมืดคืออะไรกันแน่ แต่เมื่อดูจากท่าทางของเจ้าแมลงแล้ว เขาก็คิดว่าอะไรก็ตามที่อยู่ในสระน้ำคงจะไม่ใช่อะไรที่ดีแน่

 

หานเซิ่นพยายามจะขัดขืน แต่ร่างกายของเขาอ่อนแอเกินไป เขาไม่สามารถดึงขาออกมาจากปากของเจ้าแมลงได้

 

เลือดของแมลงแก้วเงินยังคงไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง แต่มันก็ยังคงจะลากหานเซิ่นลงในสระน้ำให้ได้ เมื่อไปถึงขอบสระ มันก็โยนหานเซิ่นลงไปในน้ำ

 

หานเซิ่นดิ้นรน แต่มันไม่ได้ผล เขาร่วงลงไปในน้ำ

 

เมื่อร่างกายไปสัมผัสกับน้ำอันหนาวเย็น มันก็ทำให้เขาสะดุ้ง เขารู้สึกว่าเรี่ยวแรงอันน้อยนิดกลับคืนมา และเขาพยายามจะว่ายกลับไปบนฝั่ง

 

แต่แมลงแก้วเงินยืนเฝ้าขอบสระเอาไว้ เมื่อหานเซิ่นเข้าไปใกล้ มันก็จะใช้อุ้งเท้าฟาดใส่หัวของเขา ทำให้หานเซิ่นกระเด็นถอยกลับลงไปในสระ

 

หานเซิ่นพยายามจะว่ายไปอีกด้านหนึ่ง แต่เจ้าแมลงก็ไม่ยอมให้เขาขึ้นมาบนฝั่งได้ง่ายๆ ทันทีที่เขาใกล้ไปถึงฝั่ง มันก็จะใช้อุ้งเท้าทุบให้เขากลับลงไปในน้ำอีกครั้ง

 

หานเซิ่นขุดหาหินอัญมณีอยู่ในเกาะความฝันมาเป็นเวลานาน เขาจึงเคลื่อนไหวภายในน้ำได้อย่างคล่องแคล่ว แต่ตอนนี้เขาไม่มีเรี่ยวแรงจะทำอะไรได้ แค่พยายามทำให้ตัวเองลอยขึ้นก็เต็มที่แล้ว ถ้าเขาพยายามต่อสู้กับแมลงแก้วเงิน เขาก็อาจจะหมดแรงจนหมดสติไป ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าเข้าไปใกล้ขอบสระอีก

 

แต่ดูเหมือนว่าเจ้าแมลงจะหวาดกลัวอะไรบางอย่าง และนั่นก็เป็นเหตุผลที่มันหลีกเลี่ยงที่จะลงมาในน้ำ

 

เมื่อหานเซิ่นไม่ได้พยายามจะขึ้นฝั่งอีกและลอยตัวอยู่กับที่นั่น เจ้าแมลงก็ส่งเสียงกรีดร้องใส่หานเซิ่นด้วยความโกรธ

 

หานเซิ่นพยายามอย่างเต็มที่ที่จะลอยตัวต่อไป แต่เมื่อเขาก้มมองลงไปข้างล่าง เขาก็มองไม่เห็นอะไรที่อยู่ใต้น้ำ ส่วนลึกของสระดูเหมือนกับหลุมดำ

 

แต่ถึงเขาจะมองไม่เห็นอะไร เขาก็สัมผัสได้ว่ามีอะไรบางอย่างเคลื่อนไหวอยู่ในความมืดใต้น้ำ และก็ดูเหมือนว่ามันกำลังว่ายขึ้นมาด้วย ซึ่งทำให้เขาเริ่มจะตื่นตระหนก

 

“นี่เราต้องตายอยู่ที่นี่อย่างนั้นหรอ?” หานเซิ่นมีจิตใจที่แข็งแกร่ง แต่สถานการณ์ในตอนนี้ทำให้เขาเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง เขารู้สึกได้ว่าเงานั้นกำลังเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ

 

 

 

ตอนที่ 2037

 

ทะเลโบราณหวนคืน

แมลงแก้วเงินเกลียดชังหานเซิ่นอย่างเห็นได้ชัด บางทีนั่นอาจจะเป็นเพราะหานเซิ่นขโมยจุดเริ่มต้นแห่งเทพโบราณไป ซึ่งไม่ว่าเขาจะพยายามปีนขึ้นไปบนฝั่งมากสักแค่ไหน เจ้าแมลงก็จะผลักเขากลับลงไปในน้ำ

 

เงามืดใต้น้ำนั้นใหญ่โตขึ้นเรื่อยๆ หานเซิ่นไม่คิดว่านั่นเป็นเพราะเขาคิดไปเอง เขาเชื่อว่ามันมีอะไรบางอย่างกำลังว่ายขึ้นมาจริงๆ

 

หานเซิ่นต้องการจะมีชีวิตอยู่ต่อไป ดังนั้นเขาจึงพยายามว่ายกลับขึ้นฝั่งอีกครั้ง แต่เขาอ่อนแรงเกินกว่าที่จะปีนกลับขึ้นไปได้

 

ตูม!

 

ผิวน้ำระเบิดขึ้นราวกับน้ำพุ ขณะที่หัวของมอนสเตอร์ขนาดใหญ่ยักษ์ปรากฏออกมา เมื่อมันอ้าปาก หานเซิ่นก็ดูเล็กเหมือนกับมดเมื่อเทียบกันแล้ว น้ำไหลเข้าไปในปากที่เปิดออก และหานเซิ่นก็ถูกดูดเข้าไปด้วยเช่นกัน หานเซิ่นพบว่าตัวเองร่วงลงมายังสถานที่ประหลาดเหมือนกับบ้านหลังหนึ่ง

 

‘นี่เราอยู่ในท้องของมอนสเตอร์อย่างนั้นหรอ?’ หานเซิ่นร่วงลงมาในของเหลวประหลาด และเขาก็ต้องตกใจเมื่อเห็นว่ามันกำลังกัดกร่อนชุดเกราะของเขา

 

ชุดเกราะระดับมาร์ควิสของเขามีพลังป้องกันที่สูง แต่หลังจากที่สัมผัสกับของเหลวพวกนั้น ชุดเกราะของเขาก็เริ่มจะย่อยสลาย พลังในการกัดกร่อนของของเหลวประหลาดนั้นน่ากลัวอย่างมาก และคงอีกไม่นานก่อนที่ชุดเกราะของเขาจะถูกทำลายอย่างสมบูรณ์ หานเซิ่นประเมินว่าชุดเกราะของเขาคงจะยื้อได้อีกเพียงแค่สิบนาทีเท่านั้น

 

กำแพงรอบๆตัวของเขาดำสนิท หานเซิ่นว่ายเข้าไปใกล้ๆและพยายามที่จะชกใส่พวกมัน แต่มันก็ให้รู้สึกราวกับว่าเขากำลังชกใส่ยางยืด หมัดของเขากระเด้งกลับมาโดยที่ไม่ทิ้งร่องรอยอะไรเอาไว้เลย

 

หานเซิ่นไม่รู้ว่านั่นเป็นเพราะเขาอ่อนแรงเกินไป หรือเป็นว่ามอนสเตอร์ตัวนี้เป็นสิ่งมีชีวิตระดับสูง แต่จะยังไงก็ตาม เขาไม่มีพละกำลังพอที่จะทำอะไรได้

 

หานเซิ่นไม่สามารถทำลายกำแพงได้ และทางที่เข้ามาก็ถูกปิดไปแล้ว แถมตอนนี้หานเซิ่นก็ยังอยู่ในของเหลวที่เป็นกรด ชุดเกราะของเขากำลังถูกกัดกร่อนด้วยความเร็วสูง และมันคงจะถูกทำลายในอีกไม่นาน สถานการณ์ในตอนนี้คับขันสุดๆ

 

หานเซิ่นรู้ว่ามันไม่มีทางออก และความหวังเดียวของเขาก็คือต้องรักษาตัวเองขณะที่ยังอยู่ในสสารนี้ แต่ชุดเกราะวิญญาณถูกกัดกร่อนรวดเร็วเกินไป และมันก็เกือบที่จะแตกสลายอยู่แล้ว

 

ด้วยเหตุนั้นหานเซิ่นจึงเรียกชุดเกราะวิญญาณของเขากลับ หลังจากนั้นเขาก็ใช้เรี่ยวแรงที่เหลืออยู่ในการใช้วิชากลายเป็นหินเพื่อเปลี่ยนร่างของตัวเองให้กลายเป็นหิน

 

ตอนนี้มันไม่มีอะไรอย่างอื่นที่เขาจะทำได้ ความเป็นความตายของเขาในตอนนี้ขึ้นอยู่กับโชคชะตา

 

วิชากลายเป็นหินสามารถเปลี่ยนหานเซิ่นให้กลายเป็นก้อนหินได้ แต่มันก็ไม่ได้แข็งแกร่งอะไรมากนัก มันยังมีความแตกต่างกันระหว่างวิชากลายเป็นหินกับวิชาจีโนที่ใช้เพิ่มพลังป้องกันของร่างกาย

 

ของเหลวพวกนี้ร้ายแรงพอที่จะละลายชุดเกราะวิญญาณระดับมาร์ควิสได้ เขาจึงไม่ได้หวังมากนักว่าวิชากลายเป็นหินจะช่วยให้เขารอดจากสถานการณ์เลวร้ายนี่ไปได้ เขาแค่ลองใช้มันดูเนื่องจากไม่มีหนทางอื่นแล้ว

 

แต่น่าประหลาดใจที่ร่างกายที่เป็นหินของเขาไม่ถูกกัดกร่อน และเขาก็เริ่มจะจมลึกลงไปเรื่อยๆ

 

ในขณะที่กำลังกลายเป็นหิน มันก็มีเพียงแค่วิชาจีโนเดียวที่เขาจะใช้ได้ ซึ่งก็คือเรื่องราวของยีน

 

ขณะที่เวลาผ่านไป รอบๆตัวเขาก็ยังคงปกคลุมไปด้วยของเหลวที่เป็นกรด เขาไม่รู้ว่ามอนสเตอร์ตัวนี้กำลังทำอะไรอยู่ แต่สำหรับเขาตอนนี้แล้ว พวกมันก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญ

 

บนเกาะแห่งหนึ่งในทะเลโบราณหวนคืน เหล่าดราก้อนได้มารวมตัวกัน พวกเขาดูเหมือนกับมนุษย์ แต่พวกเขามีเขาของมังกร ซึ่งตอนนี้ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังทำพิธีอะไรบางอย่างอยู่

 

พวกเขาโยนซีโน่เจเนอิคที่ตายลงไปในสระน้ำบนเกาะ และพวกเขาก็พึมพำอะไรบางอย่างต่อสระน้ำ แต่มันไม่ชัดเจนว่าพวกเขากำลังพูดอะไร

 

“ท่านพ่อ พวกเราเก็บอาหารมาได้เพียงแค่นิดเดียว นั่นจะเพียงพอต่อความต้องการของเทพเจ้ามังกรอย่างนั้นหรอ?” เด็กชายที่มีเขามังกรสีแดงถามพ่อของเขา

 

“บางที” พ่อของเขาฝืนยิ้มออกมา

 

ทะเลโบราณหวนคืนเป็นหนึ่งในซีโน่เจเนอิคสเปชที่เป็นของเผ่าพันธุ์ดราก้อน แต่มันไม่ใช่ซีโน่เจเนอิคสเปชหลัก ประชากรที่อาศัยอยู่ที่นี่จึงเป็นแค่ส่วนหนึ่งเผ่าพันธุ์ดราก้อนทั้งหมด และเลือดของพวกเขาก็ไม่บริสุทธิ์

 

ทะเลโบราณหวนคืนเป็นเหมือนกับสถานฝึกฝนสำหรับเผ่าดราก้อน เหล่าดราก้อนที่ไม่บริสุทธิ์มักจะถูกส่งมาที่นี่ และมันจะมีเพียงคนที่แข็งแกร่งเท่านั้นที่จะถูกรับตัวกลับไป

 

เหล่าดราก้อนที่อยู่บนเกาะแห่งนี้ส่วนใหญ่มีเลือดผสม ดราก้อนเลือดบริสุทธิ์จะมีเขาและปีกของมังกร ส่วนประชากรที่อาศัยอยู่บนเกาะแห่งนี้มีเพียงแค่เขามังกรเท่านั้น

 

พวกเขากำลังทำการสังเวยต่อบางสิ่งที่พวกเขาเรียกว่าเทพเจ้ามังกร พวกเขามอบอาหารให้แก่มัน เพราะเมื่อไหร่ก็ตามที่เทพเจ้ามังกรมาที่นี่เพื่อกินอาหาร มันจะมีเกล็ดมังกรถูกทิ้งเอาไว้ ซึ่งพวกมันเป็นสิ่งที่สำคัญต่อเผ่าพันธุ์ดราก้อนอย่างมาก

 

แต่เทพเจ้ามังกรนั้นหิวกระหาย และดราก้อนพวกนี้ก็ไม่ได้แข็งแกร่งอะไร พวกเขาจึงไม่สามารถล่าซีโน่เจเนอิคได้มากนัก นอกจากนั้นพวกเขายังกังวลอีกว่าเทพเจ้ามังกรจะชื่นชอบอาหารที่พวกเขาหามาได้หรือเปล่า ซึ่งถ้าเทพเจ้ามังกรไม่พึงพอใจ มันก็จะไม่ทิ้งเกล็ดเอาไว้ให้พวกเขา

 

เหล่าดราก้อนทั้งหมดต่างก็ดูกังวลอย่างมาก ซากศพที่อยู่ภายในสระนั้นย้อมน้ำจนกลายเป็นสีแดง แต่ไม่นานภายในสระน้ำก็เริ่มที่จะเกิดฟองสบู่ขึ้นมา ทุกคนจับต้องไปที่สระน้ำอย่างเป็นกังวล

 

ตูม!

 

สระน้ำสีแดงระเบิดขึ้น ขณะที่มอนสเตอร์ขนาดใหญ่เปิดปากของมันและกลืนซากศพของซีโน่เจเนอิคทั้งหมดเข้าไป

 

เหล่าดราก้อนโยนอาหารลงไปในสระน้ำอย่างต่อเนื่อง และเทพเจ้ามังกรก็กลืนกินทุกสิ่งทุกอย่างเข้าไป ปากของมันเป็นเหมือนกับหลุมที่ไร้ก้นบึ้ง อาหารที่ถูกโยนเข้าไปจะหายลับไปราวกับว่ากระเพราะของมอนสเตอร์ตัวนี้ไม่มีที่สิ้นสุด

 

ไม่นานพวกเขาก็โยนเนื้อของซีโน่เจเนอิคตัวสุดท้ายลงในสระ และทุกคนนั้นก็จ้องมองไปที่เทพเจ้ามังกรอย่างสงสัยว่าเทพเจ้ามังกรจะทิ้งเกล็ดมังกรเอาไว้ให้พวกเขาหรือไม่

 

เมื่อเทพเจ้ามังกรกินอาหารทั้งหมดเข้าไปแล้ว มันก็คำรามขึ้นไปบนท้องฟ้า ทำให้ทั้งเกาะสั่นสะเทือน

 

หลังจากนั้นมันก็กลับลงไปในน้ำและหายตัวไป

 

หลังจากผ่านไปสักพัก สีหน้าของทุกคนก็ดูหดหู่ พวกเขาไม่ได้มอบอาหารให้กับเทพเจ้ามังกรอย่างเพียงพอ โชคดีที่เทพเจ้ามังกรไม่ได้โกรธจนกินพวกเขาเข้าไป แต่พวกเขาก็ไม่ได้รับเกล็ดมังกรแม้แต่ชิ้นเดียว

 

แต่ในขณะที่เหล่าดราก้อนกำลังก้มหน้าด้วยความสิ้นหวัง มันก็มีเสียงดังขึ้นมาจากสระน้ำอีกครั้ง

 

พวกเขารีบเงยหน้าขึ้นมา และสิ่งที่เห็นก็ทำให้พวกเขาเบิกตากว้าง ที่ลอยขึ้นมาจากน้ำเป็นชายหนุ่มผิวเรียบเนียนราวกับผ้าไหม ซึ่งในมือของเขากำลังถือมีดขนนกสีขาวอยู่

 

พวกเขายืนนิ่งอย่างไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ บางสิ่งที่มีชีวิตออกมาจากเทพเจ้ามังกร มันเป็นเหมือนกับเทพนิยายสำหรับพวกเขา

 

 

 

ตอนที่ 2038

 

เต่าหนามแหลม

หานเซิ่นไม่อยากจะจดจำว่าเขาออกมาจากกระเพาะของมอนสเตอร์ได้ยังไง

 

หลังจากที่ลอยขึ้นมาถึงผิวน้ำแล้ว หานเซิ่นก็ตะเกียกตะกายไปที่ฝั่ง ตอนนี้มีกลุ่มคนหลายสิบคนกำลังจ้องมองมาที่หานเซิ่น พวกเขาดูเหมือนกับมนุษย์ แต่พวกเขามีเขาของมังกร

 

หานเซิ่นใช้เวลาถึง 3 วินาทีก่อนที่จะรู้สึกตัวว่าตอนนี้เขากำลังแก้ผ้าอยู่ ดังนั้นเขาจึงรีบเรียกชุดเกราะมนตราออกมา และแกล้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

 

“วันนี้อากาศดีนะ พวกเจ้าเองก็มาที่นี่เพื่ออาบน้ำเหมือนกันอย่างนั้นหรอ?” หานเซิ่นถามอย่างเป็นกันเอง

 

หานเซิ่นรู้สึกสงสัยเกี่ยวกับเทพเจ้ามังกรที่พวกเขาบูชา มันเป็นซีโน่เจเนอิคที่สามารถเดินทางข้ามระหว่างซีโน่เจเนอิคสเปชเทพโบราณกับทะเลโบราณหวนคืนได้ตามที่มันต้องการ ซึ่งนั่นเป็นความสามารถที่ทรงพลัง

 

หานเซิ่นรู้สึกดีใจที่สามารถรอดชีวิตกลับมาได้ หลังจากที่ถูกสิ่งมีชีวิตแบบนั้นกลืนเข้าไป เขาถือว่าโชคดีมากๆ

 

เหล่าดราก้อนมีปฏิสัมพันธ์ที่ดี และไม่นานหานเซิ่นก็เข้าใจถึงสถานการณ์ของพวกเขา

 

ทะเลโบราณหวนคืนนั้นคล้ายคลึงกับดาวอุปราคา มันเป็นสถานที่อยู่อาศัยของซีโน่เจเนอิค แต่มันกว้างใหญ่ยิ่งกว่าดาวอุปราคา และมันก็มีดราก้อนหลายคนอาศัยอยู่ที่นี่

 

ดราก้อนไม่สามารถสืบพันธุ์ระหว่างพวกเดียวกันได้มากนัก ทำให้ดราก้อนเลือดบริสุทธิ์เป็นอะไรที่หาได้ยาก ดังนั้นดราก้อนหลายคนจืงเลือกที่จะสืบพันธุ์กับสมาชิกจากเผ่าพันธุ์อื่นๆ

 

มันยากที่จะตัดสินได้ว่ายีนที่ผสมกันจะเป็นผลดีหรือผลร้าย ดังนั้นโดยปกติแล้วดราก้อนเลือดผสมจะถูกส่งมาในสถานที่อย่างทะเลโบราณหวนคืน และเมื่อพวกเขาแข็งแกร่งขึ้น พวกเขาก็จะถูกรับตัวกลับไปยังเผ่าดราก้อน ซึ่งแบบนั้นพวกเขาถึงจะถูกนับว่าเป็นสมาชิกของเผ่าพันธุ์ดราก้อนอย่างเต็มตัว

 

มันมีอยู่หนึ่งตระกูลที่อาศัยบนเกาะแห่งนี้ สายเลือดของพวกเขาไม่ได้บริสุทธิ์อะไรมาก และสมาชิกที่แข็งแกร่งที่สุดในตระกูลของพวกเขาก็คือคุณปู่ ซึ่งเป็นระดับมาร์ควิส

 

เนื่องจากหานเซิ่นไม่ใช่ซีโน่เจเนอิค พวกเขาจึงไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องทำร้ายหานเซิ่น นอกจากนั้นหานเซิ่นยังออกมาจากสระของเทพเจ้ามังกร

 

พวกเขาไม่รู้ว่าหานเซิ่นคือใครกันแน่ และเมื่อพวกเขาถามชื่อของหานเซิ่น หานเซิ่นก็ไม่ได้บอกชื่อจริงๆออกไป

 

หานเซิ่นไม่รู้ว่าเวลาผ่านมานานแค่ไหนแล้ว ตั้งแต่ที่เข้าไปอยู่ในกระเพาะของมอนสเตอร์ และหานเซิ่นก็ไม่รู้ว่าพวกเขาจะได้ยินเกี่ยวกับการตายของดราก้อนเธอร์ทีนหรือเปล่า เขาจึงไม่ต้องการจะเสี่ยงเปิดเผยตัวออกไป ดังนั้นเขาจึงบอกว่าตัวเองชื่อซานมู่

 

แน่นอนว่าหานเซิ่นไม่ได้พูดถึงเรื่องที่ถูกกลืนกินเข้าไป เขาบอกไปว่าชะตากรรมของเขาผูกพันกับเทพเจ้ามังกร และเขาก็คือผู้ที่ถูกเลือก

 

หานเซิ่นยังบอกไปว่าในตอนที่เขากำลังถูกไล่ล่าโดยซีโน่เจเนอิคในสถานที่อันแสนไกล เทพเจ้ามังกรได้ช่วยเขาเอาไว้ และมันก็อนุญาตให้เขาขี่บนหลังของมัน จนกระทั่งมาถึงที่ทะเลโบราณหวนคืน.

 

และเนื่องจากไหนๆเขาก็โกหกไปมากแล้ว เขาก็เลยอ้างต่อไปอีกว่าเทพเจ้ามังกรเชื่อฟังเขา เมื่อพวกดราก้อนได้ยินอย่างนั้น พวกเขาก็แข็งทื่อไป พวกเขาไม่รู้ว่าควรจะเชื่อหานเซิ่นดีหรือเปล่า แต่หานเซิ่นก็ปรากฏตัวออกมาในตอนที่เทพเจ้ามังกรออกมาจากสระน้ำจริงๆ

 

ดังนั้นเขาจะต้องมีความเกี่ยวข้องอะไรบางอย่างกับเทพเจ้ามังกรแน่ เนื่องจากเทพเจ้ามังกรไม่ได้กินเขา

 

พวกเขาปฏิบัติกับหานเซิ่นเป็นอย่างดี และหานเซิ่นก็ได้เรียนรู้ข้อมูลมากมายจากพวกเขา

 

แต่ที่ทำให้หานเซิ่นผิดหวังที่สุดก็คือความจริงที่ว่าที่นี่ไม่มีเครื่องมือทันสมัยอะไรเลย และทางดราก้อนก็ตั้งกฎเอาไว้ว่าคนที่จะออกไปจากทะเลโบราณหวนคืนได้นั้นต้องวิวัฒนาการถึงระดับดยุกซะก่อน

 

แต่ทว่ามันยังมีอีกหนทางหนึ่งที่จะออกไปได้ แต่คนๆนั้นต้องมีพรสวรรค์เพียงพอ ถ้าคนนั้นได้รับการยอมรับ คนๆนั้นก็จะได้รับอนุญาตให้ออกไปจากที่นี่ได้ตั้งแต่ในระดับต่ำ

 

‘เผ่าพันธุ์ดราก้อนนี่แปลกจริงๆ ทำไมพวกเขาถึงได้โหดร้ายกับพวกพ้องของตัวเองแบบนี้’ หานเซิ่นคิด และเนื่องจากมันไม่มีหนทางที่เขาจะติดต่อปราสาทนภาหรือรีเบทได้ เขาก็ไม่ต้องการจะเสี่ยงเปิดเผยตัวเองออกไป

 

ถึงอย่างนั้นหานเซิ่นก็ไม่ได้กังวลอะไรมากนัก เขาสามารถกลับไปที่ก็อตแซงชัวรี่ได้ทุกเมื่อ และซีโน่เจเนอิคในทะเลโบราณหวนคืนก็ดีกว่าที่พบได้บนดาวอุปราคา ที่นี่จึงถือเป็นสถานที่ที่ดีสำหรับเขา

 

‘ยังไงก็ตามเราต้องหาหนทางออกไปจากที่นี่ ถ้าทางดราก้อนพบว่าเราอยู่ที่นี่ล่ะก็ นั่นอาจจะเป็นอะไรที่เลวร้าย’ หานเซิ่นพยายามคิดหาทางที่จะออกไปจากทะเลโบราณหวนคืน

 

ตอนนี้เขาอยู่ที่นี่มาครึ่งเดือนแล้ว แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังหาทางออกไปจากที่นี่ไม่ได้

 

“ซานมู่ ซานมู่” ขณะที่หานเซิ่นครุ่นคิดอยู่นั้น เด็กชายที่มีเขามังกรสีแดงก็วิ่งเข้ามาหาเขา

 

“มีเรื่องอะไรอย่างนั้นหรอ?” หานเซิ่นถาม

 

หนุ่มน้อยคนนี้มีชื่อว่าหลงเหยียน เขาเป็นคนที่อายุน้อยที่สุดในหมู่ดราก้อนที่อาศัยอยู่ที่นี่

 

“เต่าหนามแหลม เต่าหนามแหลมเต็มไปหมด” หลงเหยียนพูดอย่างหอบๆ

 

“เต่าหนามแหลมอะไร?” หานเซิ่นถาม

 

“เจ้าจะได้เห็นเอง ถ้าเจ้าตามมา” หลงเหยียนดึงแขนของหานเซิ่น ขณะที่นำทางเขาไปที่อีกด้านหนึ่งของเกาะ

 

ตระกูลของหลงเหยียนกำลังยืนอยู่ที่ริมชายฝั่ง พวกเขามองออกไปที่ทะเลด้วยท่าทางกังวล

 

หานเซิ่นมองออกไปและเห็นเงามืดกำลังมุ่งหน้ามาที่เกาะ ด้วยสายตาที่ยอดเยี่ยมของหานเซิ่น เขาสามารถบอกได้ว่ามันคือฝูงเต่าทะเลสีดำ พวกมันมีขนาดพอๆกับครกหิน ซึ่งจำนวนของพวกมันมีนับไม่ถ้วน

 

“เต่าทะเลพวกนี้คืออะไรกัน?” หานเซิ่นถามคนที่มีอายุมากที่สุดที่อยู่ที่นั่น เขามีชื่อว่าหลงซาน

 

สีหน้าของหลงซานดูมืดมัว “พวกมันเป็นซีโน่เจเนอิคที่รู้จักกันในชื่อเต่าหนามแหลม เต่าหนามแหลมปกติจะมีระดับไวเคานต์ แต่กลุ่มใหญ่แบบนั้นจะต้องมีระดับเอิร์ลกับมาร์ควิสอยู่ด้วยแน่ หรือบางทีมันอาจจะมีแม้แต่ระดับดยุก ส่วนใหญ่พวกมันจะอาศัยอยู่ในทะเล แต่ในช่วงฤดูผสมพันธุ์พวกมันจะมาที่ชายฝั่ง แต่โดยปกติแล้วพวกมันจะไปเกาะเต่าทางทิศเหนือเพื่อผสมพันธุ์ ดังนั้นพวกเราจึงไม่ได้เผชิญหน้ากับพวกมัน แต่ทว่าครั้งนี้พวกมันกลับมุ่งหน้ามาที่นี่แทน”

 

“พวกมันจะจู่โจมพวกเราหรือเปล่า?” หานเซิ่นถาม

 

“แน่นอนว่าพวกมันจะโจมตีพวกเขา พวกมันเป็นสิ่งมีชีวิตที่โหดร้าย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพวกมันต้องการจะผสมพันธุ์ เกาะของพวกเรามีขนาดเล็ก ถ้าเต่าหนามแหลมมากมายขนาดนั้นมุ่งหน้ามาที่นี่ล่ะก็ พวกเราก็จะไม่มีที่ให้ซ่อนตัว” ดราก้อนหญิงสาวพูดอย่างกังวล

 

“พวกเราจะทำยังไงกันดี?” หานเซิ่นถาม

 

“ถ้าพวกมันเป็นแค่เต่าหนามแหลมธรรมดาๆ พวกเราก็คงจะรับมือกับพวกมันได้ ความจริงแล้วแบบนั้นจะถือว่าเป็นผลดีสำหรับพวกเรา แต่ข้ากลัวว่ามันจะมีเต่าหนามแหลมระดับสูงปะปนอยู่ด้วย ถ้าพวกเราจะหนีไป สถานที่ที่ใกล้ที่สุดก็คือเกาะเต่า แต่บางทีที่นั่นก็อาจจะมีเต่าหนามแหลมอยู่มากกว่านี้ก็ได้” หลงซานพึมพำ

 

ในขณะที่พวกเขากำลังพูดคุยกัน เต่าหนามแหลมหลายตัวก็มาถึงชายฝั่ง

 

 

 

ตอนที่ 2039

 

เกาะสระมังกร

กลางทะเลแห่งหนึ่ง ใบไม้สีเขียวกำลังลอยอยู่บนผิวน้ำ มันแตะกับผิวน้ำอย่างนุ่มนวล ขณะที่คลื่นทะเลซัดผ่านอยู่ข้างใต้

 

มีดราก้อนชายและหญิงอยู่บนใบไม้ที่เหมือนกับเรือ คนผู้ชายนั่งอย่างผ่อนคลายและชื่นชมทัศนียภาพของทะเล ในขณะที่คนผู้หญิงยืนอยู่ที่ด้านหน้าของใบไม้และถือไม้พายอยู่ในมือ

 

“ฟิฟทีน ข้าไม่รู้ว่าทำไมเจ้าถึงยังมาใช้เวลาอยู่ในทะเลโบราณหวนคืน ธุระเล็กน้อยแค่นี้ลูกน้องของเจ้าก็จัดการได้”  ดราก้อนหญิงพูดขณะที่พายไปเรื่อยๆ

 

ดราก้อนฟิฟทีนตอบอย่างสบายใจ “มีบางสิ่งประหลาดเกิดขึ้นในทะเลโบราณหวนคืน และไหนๆพวกเราก็มาอยู่ที่นี่แล้ว นี่อาจจะเป็นอะไรที่คุ้มค่าต่อพวกเรา”

 

หลังจากนั้นดราก้อนฟิฟทีนก็มองไปที่ฝูงเต่าหนามแหลมและพูดต่อ

“ด้วยความอุดมสมบูรณ์ของลมปราณทอง เกาะเต่าควรจะเป็นจุดที่เหมาะสมที่สุดในการผสมพันธุ์ของเต่าหนามแหลม แต่ในครั้งนี้ไม่มีเต่าตัวไหนมุ่งหน้าไปที่นั่นเลย มันต้องมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้น”

 

“แต่พวกเราไม่เจอความผิดปกติอะไรบนเกาะเต่า” ดราก้อนหญิงสาวพูด

 

“บางทีมันอาจจะไม่ใช่เกาะเต่าที่เป็นปัญหา บางทีมันอาจจะมีสิ่งที่ดึงดูดพวกมันยิ่งกว่าเกาะเต่าก็เป็นได้” ดราก้อนฟิฟทีนพูด

 

“อะไรกันแน่ที่ดึงดูดพวกมันไปที่นั่น?” ดราก้อนหญิงสาวถาม

 

“ลองไปดูเดี๋ยวก็ได้เห็นเอง” ดราก้อนฟิฟทีนยิ้ม

 

ดราก้อนหญิงสาวพายต่อไปเรื่อยๆ

“ดูเหมือนว่าเต่าหนามแหลมกำลังมุ่งหน้าไปที่เกาะสระมังกร”

 

“มันมีแค่เกาะนั้นที่มีสระมังกรอย่างนั้นหรอ? สระมังกรมีความพิเศษยังไง?” ดราก้อนฟิฟทีนถามอย่างประหลาดใจ

 

“บนเกาะมีสระที่ลึกมากๆ ซึ่งเป็นที่อยู่อาศัยของสิ่งมีชีวิตระดับราชัน ทุกๆหลายปีมันจะออกมาเพื่อหาอาหาร ดราก้อนระดับราชันหลายคนได้มาที่นี่เพื่อตามหาสิ่งมีชีวิตนั้น แต่พวกเขาก็ไม่เคยพบอะไร” ดราก้อนหญิงสาวพูด

 

ดราก้อนฟิฟทีนมองไปที่เกาะและประหลาดใจกับสิ่งที่เห็น

“มีผู้คนของเราอยู่บนเกาะสระมังกรนั่น”

 

ดราก้อนหญิงสาวมองตามเขาไป และสังเกตเห็นหลงซานและครอบครัวของเขา

“ฟิฟทีน พวกเขาเป็นเพียงแค่ประชากรส่วนน้อยในทะเลโบราณหวนคืน และพวกเขาก็ดูอ่อนแอ มันไม่มีทางที่พวกเขาจะรอดจากฝูงเต่าหนามแหลมได้ พวกเราควรจะไปช่วยพวกเขาไหม?”

 

“ไม่จำเป็นต้องรีบร้อน ตอนนี้คอยสังเกตการณ์ไปก่อน หลังจากผ่านไปหลายต่อหลายปี พวกเรายังไม่ได้ดราก้อนที่มีประโยชน์จากดวงดาวนี้เลย ตอนนี้ถือเป็นโอกาสดีที่พวกเราจะได้เห็นว่าพวกเขาแข็งแกร่งแค่ไหน” ดราก้อนฟิฟทีนพูดด้วยเสียงที่ดูไร้กังวล

 

“รับทราบ” ดราก้อนหญิงสาวตอบ เธอวางพายในมือและปล่อยให้ใบไม้ล่องลอยไปตามลม

 

เนื่องจากตระกูลของหลงซานไม่ได้เตรียมตัวสำหรับการมาอย่างกะทันหันของเต่าหนามแหลม การหนีไปจึงไม่ใช่ตัวเลือก

 

น่าเศร้าที่สายเลือดของพวกเขาไม่บริสุทธิ์ ซึ่งทำให้พวกเขาไม่มีปีกมังกร ถ้าพวกเขาสามารถบินได้ การจะหลีกเลี่ยงเต่าหนามแหลมก็คงจะเป็นเรื่องง่าย

 

“เตรียมตัวต่อสู้ หลงหลานคอยปกป้องหลงเหยียนและคนอื่นเอาไว้” หลงซานออกคำสั่ง

 

เมื่อเต่าหลามแหลมมาถึงและสังเกตเห็นพวกเขา พวกมันก็ส่งเสียงกรีดร้องออกมาขณะที่ดวงตาของพวกมันเปลี่ยนเป็นสีแดง หนามแหลมสีดำของพวกมันส่องแสงแวววาวออกมา ขณะที่พวกมันวิ่งเข้ามาหาพวกเขา

 

ดราก้อนผู้ใหญ่คนหนึ่งคำรามออกมา เขาปลดปล่อยพลังมังกรออกมา ขณะที่วิ่งเข้าไปโจมตีใส่เต่าหนามแหลมที่เข้ามา

 

พลังของมังกรพุ่งเข้าไปที่ด้านหลังของเต่า แต่มันไม่สามารถฆ่าเต่าหนามแหลมได้ มันเพียงแค่ทำให้เกิดรอยร้าวที่เหมือนใยแมงมุมบนกระดองของเต่าเท่านั้น

 

หานเซิ่นประหลาดใจที่เห็นว่าการโจมตีของดราก้อนระดับเอิร์ลไม่สามารถฆ่าเต่าหนามแหลมได้ในครั้งเดียว

 

ดราก้อนเธอร์ทีนเป็นเผ่าพันธุ์เดียวกับคนพวกนี้ แต่หลงซานและตระกูลของเขาอ่อนแอกว่าดราก้อนเธอร์ทีนมาก และพวกเขาก็ดูจะไม่มีพลังพิชิตมาร พลังของพวกเขาเทียบได้กับเอิร์ลธรรมดาๆคนหนึ่ง

 

นอกไปจากนั้นกระดอกของเต่าหนามแหลมทนทานอย่างน่าประหลาดใจ ดราก้อนระดับเอิร์ลต้องชกใส่กระดอกของมันถึง 3 ครั้งกว่าที่จะฆ่าเต่าหนามแหลมตัวหนึ่งได้

 

เต่าหนามแหลมยังคงมุ่งหน้ามาที่เกาะสระมังกรเรื่อยๆ หลงซานและคนอื่นๆกำลังต่อสู้อย่างหนัก หานเซิ่นใช้วิชากายหยกเพื่อต่อสู้เคียงข้างพวกเขา

 

หานเซิ่นใช้หนังพันรอบๆมีดขนนกโลหิตเอาไว้ อาวุธของเขามีชื่อเสียงเกินไป และมันก็ดูจดจำได้ง่าย ซึ่งมันจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขา

 

แต่มันมีเต่าหนามแหลมอยู่มากเกินไป และการจะฆ่าพวกมันทั้งหมดก็ดูจะเป็นไปไม่ได้ หลังจากที่พวกเขาฆ่าเต่าได้หนึ่งตัว เต่าอีก 4 ตัวก็จะมาถึงชายฝัง ในตอนแรกที่บุกขึ้นมามันมีเพียงแค่ระดับไวเคานต์เท่านั้น แต่ไม่นานระดับเอิร์ลก็เริ่มปรากฏให้เห็น ทำให้พวกเขาต้องกำลังถอนกลับไปที่ภูเขา

 

เมื่อเต่าหนามแหลมระดับมาร์ควิสตัวแรกปรากฏตัว ทุกคนก็ดูสิ้นหวัง หลงซานก้าวออกมาเพื่อต่อสู้กับมัน

 

นอกจากหลงซานแล้ว เหล่านักสู้ระดับเอิร์ลที่ดีที่สุดก็มาช่วยด้วยอีกแรง แต่ยิ่งเวลาผ่านไปสถานการณ์ก็ดูย่ำแย่ขึ้นเรื่อยๆ หลงเหยียนและดราก้อนเด็กคนอื่นๆถูกปกป้องโดยหลงหลาน ขณะที่พวกเขาถอยกลับไปในภูเขา

 

หานเซิ่นชกใส่เต่าทุกตัวที่เข้ามาในระยะ พลังแสงของกายหยกสามารถทำลายกระดอกของพวกมันได้อย่างง่ายดาย เสียงประกาศดังขึ้นในหัวของเขาอย่างต่อเนื่อง

 

แต่หานเซิ่นพยายามจะไม่ทำตัวเป็นจุดเด่น เขาจะก้าวออกมาช่วยก็ต่อเมื่อเห็นว่าหนึ่งในดราก้อนกำลังตกอยู่ในอันตราย ทำให้จนถึงในตอนนี้ยังไม่มีใครได้รับบาดเจ็บสาหัส

 

แต่ดราก้อนเลือดผสมอ่อนแอเกินไป พวกเขาไม่สามารถฆ่าเต่าหนามแหลมระดับมาร์ควิสได้ แม้มันจะมีอยู่เพียงแค่ตัวเดียวก็ตาม

 

ดราก้อนหญิงสาวยืนอยู่บนใบไม้และมองดูสิ่งที่เกิดขึ้น

 

ดราก้อนฟิฟทีนก็กำลังมองดูการต่อสู้อยู่เช่นกัน แต่ความสนใจของเขาไม่ได้อยู่ที่หลงซานที่เป็นดราก้อนที่แข็งแกร่งที่สุดบนเกาะ แต่เป็นหานเซิ่น

 

“มีคนนอกอยู่ในทะเลโบราณหวนคืนมากเท่าไหร่กัน?” ดราก้อนฟิฟทีนถามขึ้นมา

 

“ข้าเองก็ไม่รู้ มันมีคนนอกอยู่เป็นจำนวนมากที่ผสมพันธุ์กับเผ่าดราก้อน ด้วยเหตุนั้นประชากรส่วนใหญ่จึงเป็นเลือดผสม” ดราก้อนหญิงสาวตอบ

 

“และมันมีเผ่าพันธุ์ชั้นสูงอยู่ด้วยไหม?” ดราก้อนฟิฟทีนถาม

 

“มันก็มีเผ่าพันธุ์ชั้นสูงอย่างกาน่าและเฟเธอร์อยู่บ้าง” ดราก้อนหญิงสาวตอบหลังจากที่คิดอยู่ชั่วครู่

 

“มันมีคริสตัลไลเซอร์ที่แข็งแกร่งรวมอยู่ด้วยไหม?” ดราก้อนฟิฟทีนถาม

 

“คริสตัลไลเซอร์ถูกล้มล้างออกไปจากประวัติศาสตร์แล้ว มันจึงไม่มีพวกเขาหลงเหลืออยู่มากนัก ข้าไม่เคยได้ยินว่ามีคริสตัลไลเซอร์ที่แข็งแกร่งอาศัยอยู่ที่นี่” ดราก้อนหญิงสาวส่ายหัว

 

“มันน่าสนใจจริงๆ ทำไมคริสตัลไลเซอร์ที่แข็งแกร่งถึงมาปรากฏตัวที่นี่ได้?” ดราก้อนฟิฟทีนมองดูหานเซิ่นที่กำลังต่อสู้อยู่