Release That Witch ปล่อยแม่มดคนนั้นซะ 1183-1184

 ตอนที่ 1183 บูชายัญ

โดย

Ink Stone_Fantasy

“ที่นี่แหละ” คุณชายโหยวหลงพูดเสียงเบาๆ

หลังมุดผ่านตะแกรงครอบท่อระบายอากาศออกมา ทุกคนก็มองไปรอบๆ อย่างระมัดระวัง ที่นี่น่าจะเป็นโรงงานขนาดใหญ่ ทั้งสองด้านยังมีสะพานเครนวางพาดผ่านอยู่ ด้านล่างว่างเปล่าไม่มีอะไรเลยนอกจากเครื่องจักรพังๆ สองสามเครื่องกับสายพานที่มีฝุ่นและสนิมจับอยู่เต็มไปหมด เห็นได้ชัดว่าก่อนที่นี่จะผิดตัวลง เจ้าของโรงงานได้ขนเอาอุปกรณ์ที่มีค่าทั้งหมดออกไปแล้ว

แต่ในเวลานี้ภายในโรงงานที่ควรจะเงียบสงบไร้ซึ่งซุ่มเสียงกลับมีคบเพลิงที่กำลังลุกไหม้อยู่หลายอัน ภายใต้แสงไฟสลัว เปลวไฟที่กำลังวูบไหวไปมาเหมือนจะเป็นสีขาวเขียว ดูแล้วค่อนข้างสะดุดตาทีเดียว และตำแหน่งตรงหน้าของคบเพลิงเหล่านั้นก็มีเงาคนบิดๆ เบี้ยวๆ อยู่ยี่สิบกว่าเงา

“คนพวกนั้นคือเป้าหมายของพวกเราเหรอ?” ลั่วฮว่าถาม

“คิดว่าไม่ผิดแน่” คนที่ตอบเขาคือผู้ฝึกยุทธ์ฝ่ายยุคเก่าคนหนึ่ง “ฉันสัมผัสได้ถึงคลื่นพลังของพวกมัน ดูจากระดับพลังแล้วเหมือนจะเป็นขั้นสุดท้ายแล้ว”

ขั้นสุดท้ายที่ว่านั้นหมายถึงการสูญเสียจิตสำนึกของมนุษย์ไปจนหมด แล้วกลายเป็นหุ่นเชิดของพลังการกัดกินอย่างสมบูรณ์แล้ว ในตอนนี้ฟอลเลนอีวิลนั้นไม่ได้ต่างอะไรจากสัตว์ป่าเลย มันไม่สามารถสื่อสารกับคนได้อีก พวกมันจะทำทุกอย่างไปตามสัญชาติญาณเท่านั้น

“พวกมัน….เคยเป็นผู้ฝึกยุทธ์เหรอ?”

“ก็ไม่แน่ ถึงแม้สมาคมจะมีบันทึกเรื่องที่ผู้ฝึกยุทธ์กลายเป็นฟอลเลนอีวิลอยู่ไม่น้อย แต่ส่วนใหญ่การกัดกินมักจะเกิดขึ้นกับผู้ฝึกยุทธ์สมัครเล่นมากกว่า”

“ถึงแม้ฉันจะเพิ่งเคยเห็นฟอลเลนอีวิลที่ยังมีชีวิตอยู่เป็นครั้งแรก แต่พวกผู้ฝึกยุทธ์ที่ไม่มีความคิดที่จะพัฒนาตัวเองกับระเบียบวินัย ไม่ว่าจะกลายเป็นอะไรมันก็เป็นพวกไร้ค่าทั้งนั้น” ลั่วฮว่าส่งเสียงแค่นออกมาทางจมูก “ช่วงน่าสงสารจริงๆ…พวกมันไม่คู่ควรกับพลังแห่งธรรมชาติเลย หัวหน้า พวกเราออกไปจัดการสัตว์ประหลาดพวกนี้กันเลยเถอะ”

“รอก่อน” คุณชายโหยวหลงพูดห้าม “ดูสถานการณ์แล้วเหมือนจะยังมีฟอลเลนอีวิลที่จะมารวมตัวที่นี่อีก ยิ่งพวกเราจัดการกับศัตรูได้เยอะ ภาระด้านนอกก็จะยิ่งน้อย ยิ่งไปกว่านั้นพวกนายไม่รู้สึกแปลกๆ บ้างเหรอ? ในเมื่อเป็นฟอลเลนอีวิลขั้นสุดท้ายแล้ว ทำไมพวกมันถึงไม่ไปไล่ฆ่าพวกผู้ตื่นรู้สมัครเล่น แต่กลับวิ่งมาทำอะไรที่นี่? ฉันรู้สึกว่าเรื่องนี้มันมีอะไรแปลกๆ…ถ้าเราหาเหตุผลที่พวกมันมารวมตัวกันอยู่ที่นี่ได้ ไม่แน่อาจจะมีประโยชน์มากกว่าการกวาดล้างพวกมันก็ได้”

ในขณะที่ทุกคนกำลังแลกเปลี่ยนความคิดเห็นอยู่นั้น สายตาของโรแลนด์เหลือบมองไปที่เฟยอวี่หาน

เสียงเรียก ‘ฝ่าบาท’ ของเฟยอวี่หานยังคงดังก้องอยู่ในหูเขา

เรียกได้ว่าในช่วงเวลาแค่ไม่กี่วินาที อารมณ์ของเขาเปลี่ยนแปลงขึ้นลงไปอย่างรวดเร็ว เขาเป็นราชาอยู่ในเกรย์คาสเซิลมาหลายปี น้อยมากที่จะมีคำพูดอะไรที่ทำให้ใจเขารู้สึกไม่สงบได้ขนาดนี้

ตอนแรกที่ได้ยินคำเรียกที่ดูคุ้นเคยนี้ เขาเกือบจะนึกว่าวิญญาณของเอเลน่ามาสิงอยู่ในร่างนี้จนเกือบจะเรียกชื่อเธอออกไป แต่สุดท้ายสมองของเขาก็สั่งให้เขากลืนคำพูดนั้นลงไป เพราะถ้าเฟยอวี่หานคือร่างใหม่ของเอเลน่าในโลกแห่งความฝันจริงๆ อย่างนั้นเธอก็ไม่มีทางจะมาพูดแนะนำตัวอย่างนั้นแต่แรกแน่ แล้วก็ยิ่งไม่มีทางเดินตรงดิ่งมานั่งข้างเขาโดยไม่สนใจสายตาคนอื่นแบบนั้นแน่

ความรู้สึกที่จู่ๆ ก็เปลี่ยนจากดีใจเป็นผิดหวังนั้นไม่ใช่ความรู้สึกที่ดีซักเท่าไร ส่วนเรื่องที่ทำไมอีกฝ่ายถึงพูดคำว่าฝ่าบาทออกมานั้น ถ้าหยุดคิดเพียงเล็กน้อยก็จะได้คำตอบออกมาไม่ยาก การ์เซียเคยบอกเอาไว้ว่าผู้ฝึกยุทธ์จะมีประสาทสัมผัสที่ดีกว่าคนปกติ ส่วนพวกที่มีพรสวรรค์บางคนนั้นจะยิ่งมีประสาทสัมผัสที่ดีเยี่ยมขึ้นไปอีก บวกกับอีกฝ่ายเคยเข้าร่วมงานเลี้ยงของกลุ่มทุนโคลฟเวอร์ ดังนั้นเธอต้องเคยได้ยินคำพูดที่เขาพูดคุยกับเหล่าแม่มดแน่นอน

คำถามต่อจากนั้นก็คือเฟยอวี่หานรู้เรื่องของเขามากน้อยแค่ไหนกันแน่?

เมื่อดูจากการกระทำที่พยายามจะหยั่งเชิงของอีกฝ่ายแล้ว โรแลนด์คิดว่าเธอรู้เรื่องไม่มากเท่าไร อย่างน้อยก็ไม่รู้เรื่องอีกโลกหนึ่งที่อยู่นอกโลกแห่งความฝัน แต่นี่ก็ยังทำให้เขาแอบรู้สึกกลัวอยู่ เพราะไม่ว่าจะเป็นจิตสำนึกอิสระไหนก็ตามก็ล้วนแต่ไม่อยากให้ตัวเองนั้นเป็นแค่เพียงภาพมายาอย่างแน่นอน ทันทีที่ความลับของโลกแห่งความฝันถูกเปิดเผยออกไป ผลที่ตามมามันจะต้องรุนแรงอย่างที่คาดไม่ถึงแน่ เผลอๆ อาจจะรุนแรงจนถึงระดับหายนะก็ได้

การ์เซียพูดเอาไว้ไม่ผิดจริงๆ เฟยอวี่หานต่างหากคือคนที่เขาต้องระวังให้มากที่สุด

“หืม? พวกนายดูนั่น ฟอลเลนอีวิลที่มาใหม่ตัวนั้น…เหมือนมันจะแปลกๆ อยู่นะ” ขณะนั้นเอง ในหูฟังก็มีเสียงกระซิบเบาๆ ดังขึ้นมาขัดจังหวะความคิดโรแลนด์ “มันเหมือนกำลังสั่งการฟอลเลนอีวิลตัวอื่นๆ อยู่”

เขาดึงแว่นไนท์วิชั่นลงมาใส่แล้วมองไปยังตรงกลางโรงงาน ก่อนจะเห็นฟอลเลนอีวิลกลุ่มหนึ่งกำลังแบกตู้คอนเทนเนอร์สามตู้ค่อยเดินเข้ามาภายใต้การสั่งการของผู้ชายที่แต่งตัวดูดีคนหนึ่ง

“คนทรยศที่ยังไม่ได้กลายเป็นหุ่นเชิดอย่างสมบูรณ์เหรอ…” คุณชายโหยวหลงพูดอย่างสงสัย “พวกมันอะไรจะทำอะไรกันแน่?”

ผู้ฝึกยุทธ์ฝ่ายยุคเก่าหลายๆ คนพากันขมวดคิ้วขึ้นมา เมื่อเทียบกับฟอลเลนอีวิลขั้นสุดท้ายที่กลายเป็นเหมือนสัตว์ป่าโดยสมบูรณ์แล้ว พวกฟอลเลนอีวิลที่ยังเป็นครึ่งคนครึ่งฟอลเลนอีวิลนั้นมักจะรับมือได้ยากกว่า พวกมันสูญเสียความเห็นอกเห็นใจของมนุษย์ไป แต่กลับยังมีความอันตรายและความเจ้าเล่ห์อยู่ และฟอลเลนอีวิลที่จะทำแบบนี้ได้ส่วนมากมักจะเป็นอดีตผู้ตื่นรู้ที่มีชื่อเสียงเล็กน้อย

“ชู่วว” จู่ๆ เฟยอวี่หานที่ก่อนหน้านี้เงียบมาตลอดก็พูดขึ้นมา “เงียบก่อน ในคอนเทนเนอร์มีความเคลื่อนไหว”

ทุกคนกลั้นหายใจ

ผ่านไปครู่หนึ่ง เธอจึงพูดเสียงคร่ำเคร่งขึ้นมาว่า “ในคอนเทนเนอร์…คือคน”

“อะไรนะ?”

“ฉันได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือกับเสียงร้องไห้เบาๆ เหมือนกับพวกเขาถูกอะไรอุดปากเอาไว้อยู่”

“ก็หมายความว่าในคอนเทนเนอร์อาจจะเป็นคนธรรมดาที่เป็นผู้บริสุทธิ์เหรอ?” คุณชายโหยวหลงถามอย่างประหลาดใจ “ฉันไม่เคยเห็นเรื่องแบบนี้ในบันทึกของสมาคมมาก่อนเลย ถึงแม้ฟอลเลนอีวิลจะชื่นชอบในการฆ่า แต่มันก็ไม่น่าจะพุ่งเป้าไปที่คนธรรมดานี่นา”

ในขณะที่ทุกคนกำลังสบตากัน จู่ๆ ฟอลเลนอีวิลที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้าตัวนั้นพลันตะโกนเสียงดังขึ้นมา “ถึงเวลาแล้วเด็กๆ! เจตจำนงของพระเจ้าได้ใกล้เข้ามาแล้ว พระเจ้ากำลังปรารถนาการบูชายัญอยู่!”

“โฮกกกก!” ฟอลเลนอีวิลตัวอื่นๆ พากันส่งเสียงคำรามออกมา

“มาเถอะ ให้พลังได้กลับไปสู่แหล่งกำเนิด ให้พระเจ้าได้กลับมาบนโลกอีกครั้ง!”

“โฮกกกก!”

“การดับสลายของโลกใบนี้คือการเกิดใหม่ของพวกเรา! มอบทุกอย่างให้กับพระเจ้า การบุชายัญเริ่มได้!”

เหล่าฟอลเลนอีวิลพากันส่งเสียงคำรามดังสนั่นออกมาทันที!

“บ้าเอ้ย พวกเราต้องลงมือแล้วล่ะ” หัวหน้าทีมกัดฟัน ถึงแม้จะไม่เคยได้ยินเรื่องที่พวกฟอลเลนอีวิลจะมีการจับคนธรรมดามาบูชายัญ แล้วก็มีการพูดถึงพระเจ้าเหมือนลัทธิต่างๆ แต่ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็ไม่มีทางที่จะนั่งมองผู้บริสุทธิ์ถูกทำร้ายแน่นอน ในอีกแง่ก็เท่ากับว่าการช่วยเหลือคนนั้นสำคัญกว่าภารกิจกวาดล้างเสียอีก จิตวิญญาณหลักของสมาคมผู้ฝึกยุทธ์ก็คือการปกป้อง “ทุกคนพยายามเข้าใกล้คอนเทนเทอร์แล้วกันพวกสัตว์ประหลาดนั่นออกไป ถึงจะหนีไปได้ซักสองสามตัวก็ไม่เป็นไร พวกเราที่อยู่ข้างนอกนั้นจะต้องจัดการได้แน่!”

เฟยอวี่หานพยักหน้าด้วยสีหน้าราบเรียบ ก่อนจะพุ่งตัวออกไปจากที่ซ่อนเป็นคนแรก

คนอื่นๆ ตามออกไป ก่อนจะพุ่งเข้าใส่พวกศัตรู

โรงงานที่ถูกทิ้งร้างวุ่นวายขึ้นมาทันที!

พวกฟอลเลนอีวิลถูกเล่นงานจนมือไม้ปั่นป่วน ร่างกายที่แข็งแกร่งของพวกมันถูกพลังแห่งธรรมชาติเล่นงานจนย่อยยับ ทันทีที่แกนพลังแห่งธรรมชาติถูกดึงออกมาจากร่างกาย พวกมันก็จะกลายเป็นอัมพาตไปทันที

ส่วนโรแลนด์นั้นเดินอยู่ด้านหลังสุดของกลุ่ม ด้านหนึ่งก็เพื่อคอยระวังหลังให้เพื่อน อีกด้านหนึ่งก็เพื่อที่จะปิดบังพลังของตัวเอง นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาสู้กับฟอลเลนอีวิล ประสบการณ์ในการต่อสู้ ‘แบบเป็นทีม’ เรียกได้ว่ามีมากกว่าผู้ฝึกยุทธ์คนอื่นๆ ในทีมเสียอีก ขณะเดียวกันเขาก็ไม่จำเป็นต้องเข้าไปสู้กับฟอลเลนอีวิลอย่างเอาเป็นเอาตายเหมือนกับผู้ฝึกยุทธ์เหล่านั้นด้วย ขอเพียงถูกเขาสัมผัสตัว เรี่ยวแรงของฟอลเลนอีวิลก็จะหายไปทันที จากนั้นก็จะถูกเขาเล่นงานอยู่ฝ่ายเดียว ขณะเดียวกันเขาเองก็ไม่กล้าที่จะไปสัมผัสวงพายุพลังแห่งธรรมชาติสีแดงที่ถูกดึงออกมาด้วย ไม่อย่างนั้นภาพที่แกนพลังแห่งธรรมชาติสลายตัวลอยขึ้นไปบนท้องฟ้าคงต้องถูกคนอื่นๆ เห็นแน่

นอกจากนี้แมลงที่อยู่บนไหล่เขาก็กำลังสั่นเล็กน้อย นี่ก็หมายความว่าพวกฟิลลิสนั้นมาถึงที่นี่แล้ว ด้านหน้ามีเพื่อนร่วมทีม ด้านหลังมีแม่มดคอยสนับสนุน โรแลนด์ยิ่งสู้ก็ยิ่งจัดการฟอลเลนได้ง่ายขึ้นเรื่อยๆ ถึงแม้เทคนิคการต่อสู้ของเขาจะดูเรียบง่ายมากที่สุด แต่ความจริงแล้วจำนวนฟอลเลนอีวิลที่เขาจัดการได้นั้นเป็นรองแค่เพียงเฟยอวี่หานเท่านั้น

โชคดีที่ตอนนี้ความสนใจของทุกคนต่างก็อยู่ที่ตู้คอนเทนเนอร์ บวกกับการจงใจแกล้งทำเป็นสู้ไม่ค่อยเก่งของเขา จึงทำให้ไม่มีใครสังเกตเห็นภาพเหตุการณ์แปลกๆ นี้

ทุกอย่างดำเนินไปอย่างราบรื่น หลังต่อสู้จนหลายๆ คนต่างก็ได้รับบาดเจ็บกันไปบ้างแล้ว ทุกคนก็มายืนอยู่หน้าตู้คอนเทนเนอร์

ส่วนฟอลเลนอีวิลก็ตายไปมากกว่าครึ่ง

“อะไรกันเนี่ย ดูแล้วไม่ได้จัดการยากเหมือนที่คิดไว้เลย” ลั่วฮว่าสะบัดเลือดที่อยู่บนมือ ก่อนจะคว้าโซ่ล็อกที่อยู่ตรงประตูตู้คอนเทนเนอร์เอาไว้แล้วดึงขาดออกไปสองท่อน “บางทีสมาคมน่าจะออกใบอนุญาตไล่ล่าให้ฉันซักเล่มนะเนี่ย เฮ้ พวกคุณไม่ต้องกลัวนะ สมาคมผู้ฝึกยุทธ์มาช่วย…..”

เขายังไม่ทันพูดจบก็ต้องตะลึงไปทันที

สายตาของคนอื่นๆ มองตามเข้าไปในตู้คอนเทนเนอร์เหมือนกัน!

ภายในตู้คอนเทนเนอร์มีคนอัดแน่นอยู่หลายสิบคน พวกเขาถูกมัดเอาไว้บนท่อเหล็กเหมือนกับบาร์บีคิว แล้วก็ทำได้เพียงส่งเสียงอู้ๆ อี้ๆ ออกมาเพราะตากับปากล้วนแต่ถูกผ้าปิดเอาไว้ ส่วนบนศีรษะของพวกเขานั้นมีแกนพลังแห่งธรรมชาติจำนวนเท่ากันห้อยลงมา

โรแลนด์รู้สึกขนลุกขึ้นมาทันที

พริบตานั้นเขานึกถึงคำพูดของการ์เซียเมื่อหลายเดือนก่อนขึ้นมา

‘เจ้าสิ่งนี้เป็นทั้งแหล่งกำเนิดพลังของฟอลเลนอีวิล แล้วก็เป็นหลักฐานยืนยันว่าพวกมันถูกกัดกิน ยิ่งไปกว่านั้นเมื่อกลายร่างแล้ว พลังแห่งธรรมชาติก็จะไม่สามารถกลับคืนสภาพเดิมได้ ถ้าไม่เก็บเอาให้เหมาะสม ช้าเร็วมันก็จะแพร่ไปยังร่างใหม่ คนธรรมดาแต่สัมผัสมันก็ถูกมันยึดครองจิตใจไปได้แล้ว’

‘เธอหมายความว่า…มันสามารถย้ายไปร่างอื่นได้เหรอ?’

‘ถึงได้มีคนคอยเก็บรวบรวมพวกมันไง เจ้าบ้าพวกนี้คิดอะไรอยู่แค่ดูก็รู้แล้ว พวกเขาไม่กลัวว่าโลกนี้จะพังทลายหรือยังไง!’

ที่แท้….เตรียมตัวมาครึ่งปีก็เพื่อรอเวลานี้เหรอเนี่ย?

โรแลนด์หันกลับไปมองดูฟอลเลนอีวิลที่เป็นหัวหน้าตัวนั้น

มันสวมแว่นตาข้างเดียว ผมหวีเรียบไปด้านหลัง บนตัวสวมชุดสูท สองมือสวมถุงมือสีขาว ดูแล้วเหมือนกับพวกพ่อบ้านเลย เพียงแต่ในเวลานี้สีหน้าของมันกลับเต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง

“ถึงไม่มีพวกเจ้า การบูชายัญครั้งนี้ก็สามารถเสร็จสมบูรณ์ได้ แต่ของขวัญที่จะถวายให้กับพระเจ้ามันยิ่งเยอะก็ยิ่งดีไม่ใช่เหรอ?” มันยื่นมือขวาออกมาดีดนิ้ว

แกนพลังแห่งธรรมชาติที่อยู่ในคอนเทนเนอร์ร่วงลงมาพร้อมกัน

“ม่ายยย!”

ลั่วฮว่ายื่นมือออกไปเพื่อจะผลักคนที่ถูกมัดอยู่ตู้คอนเทนเนอร์ แต่ด้วยจำนวนคนที่เยอะขนาดนี้ การจะทำให้ทุกคนหลบแกนพลังแห่งธรรมชาติได้หมดนั้นเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้เลย

“กำจัดพวกเขาซะ ตอนนี้เลย!” ผู้ฝึกยุทธ์ฝ่ายยุคเก่าคนหนึ่งตะโกนขึ้นมา

“แต่ว่า…คนพวกนี้คือคนธรรมดานะ…” ลั่วฮว่าพูดงึมงำ

ในช่วงเวลาแค่ไม่กี่วินาที การกัดกินก็เสร็จสมบูรณ์ ถึงแม้พวกมันจะเป็นฟอลเลนอีวิลที่เกิดขึ้นมาใหม่ แต่พละกำลังและทักษะการต่อสู้ของพวกมันก็ไม่อาจเทียบพวกผู้ฝึกยุทธ์ที่กลายเป็นฟอลเลนอีวิลได้ แต่ด้วยความได้เปรียบเรื่องจำนวน โดยเฉพาะเมื่อต้องสู้กันแบบซึ่งๆ หน้า เพียงแค่การกัดตามสัญชาตญาณก็เพียงพอที่จะทำให้บาดเจ็บจนถึงแก่ชีวิตได้แล้ว

เหล่าฟอลเลนอีวิลดิ้นหลุดออกมาจากพันธนาการได้อย่างง่ายดาย ก่อนจะแห่ทะลักออกมาจากคอนเทนเนอร์เหมือนดั่งกระแสน้ำหลากแล้วกระโจนเข้าใส่ลั่วฮว่าที่ยืนอยู่ใกล้ที่สุด

…………………………………………………

ตอนที่ 1184 มาจากการกัดกิน

โดย

Ink Stone_Fantasy

สถานการณ์เปลี่ยนไปทันที

คุณชายโหยวหลงกับเฟยอวี่หานยืนตกตะลึงอยู่กับที่ กลายเป็นผู้ฝึกยุทธ์ของฝ่ายยุคเก่าที่ตั้งสติและช่วยกันเหล่าฟอลเลนอีวิลที่แห่เข้ามาเอาไว้

“รีบหนีไปเร็ว หาทางฝ่าออกไป!” ชายวัยกลางคนคนหนึ่งตะโกนขึ้นมา “พวกเราจะถูกล้อมไม่ได้เด็ดขาด!”

ตู้คอนเทนเนอร์อีกสองตู้ก็มีความเคลื่อนไหวขึ้นมาเหมือนกัน ด้านในตู้มีเสียงกระแทกตึงตังดังขึ้นมาไม่หยุด แผ่นเหล็กบนตู้คอนเทนเนอร์มีรอยบวมปูดขึ้นมาหลายรอย แค่โซ่ที่ล็อกอยู่ตรงประตูด้านหน้าคงจะกันเอาไว้ไม่ได้นานแน่

ถ้าในตู้คอนเทนเทอร์มีคนอยู่หลายสิบคนเหมือนกัน อย่างนั้นอย่าว่าแต่จะทำการกวาดล้างอีกฝ่ายเลย เกรงว่าแม้แต่จะหนีออกไปก็คงทำได้ยาก

สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้ก็คือพยายามอย่าให้โดนโจมตีกระหนาบหน้าหลัง!

เฟยอวี่หานได้สติขึ้นมาอย่างรวดเร็ว เธอหมุนตัวพุ่งออกไปทางประตูใหญ่ของโรงงาน ขอเพียงฝ่าออกไปยังพื้นที่ว่างได้ อย่างน้อยการแยกกันหนีก็ทำไม่ต้องถูกฆ่าจนหมด

นี่คือเส้นทางการฝ่าออกไปที่ถูกต้องที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัย

โรแลนด์ยังคงเลือกที่จะเฝ้าระวังอยู่ด้านหลัง แต่เมื่อเทียบกับตอนแรกที่ดูสบายๆ แล้ว ตอนนี้เขาได้รวบรวมสมาธิทั้งหมดเอาไว้เพื่อรับมือกับฟอลเลนอีวิลใหม่ที่ถาโถมเข้ามา ต่อให้อีกฝ่ายจะไม่สามารถทำอะไรได้มาก แต่ถ้าถูกมันกัดก็ทำให้เขาบาดเจ็บได้เหมือนกัน

“นี่คือทีมหนึ่ง พวกเรามีปัญหา ศัตรูมีจำนวนมากกว่าที่คิดเอาไว้ ขอกำลังหนุนด่วน!” หัวหน้าทีมโจมตีกลับพร้อมตะโกนขอความช่วยเหลือไปพลาง

ในชั่วระยะเวลาแค่ไม่กี่อึกใจก็มีผู้ฝึกยุทธ์สองคนถูกดึงจนล้มลงไป แสงสีขาวที่ปกป้องร่างกายสว่างวาบขึ้นมาสองสามครั้งก่อนจะถูกฟอลเลนอีวิลฉีกกระชากร่างกายอย่างบ้าคลั่ง

เมื่อเห็นเนื้อสดๆ และเศษเนื้อของพวกเดียวกัน การเคลื่อนไหวของคุณชายโหยวหลงก็เชื่องช้าขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด แม้แต่โรแลนด์ก็ยังมองออกเลยว่าหมัดและเท้าของเขาไม่คล่องแคล่วเหมือนอย่างก่อนหน้านี้แล้ว การโจมตีและการป้องกันก็มีช่องโหว่ปรากฏขึ้นมาให้เห็น หลังจัดการฟอลเลนอีวิลไปได้หลายตัว ร่างกายของเขาก็มีรอยข่วนปรากฏขึ้นมาเป็นครั้งแรก

“ปัง!”

ในที่สุดประตูตู้คอนเทนเนอร์ก็รับแรงกระแทกไม่ไหว มันถูกฟอลเลนอีวิลชนจนเปิดออกก่อนจะกระแทกลงไปกับพื้น

แต่ศัตรูที่พุ่งออกมากลับมีจำนวนน้อยกว่าที่คิดไว้มาก

โรแลนด์เลิกคิ้วเล็กน้อย เขาเห็นบนท่อเหล็กมีฟอลเลนอีวิลที่ตายไปแล้วถูกมัดอยู่สิบกว่าตัว ถึงแม้พวกมันจะกลายร่างสมบูรณ์แล้ว แต่มันกลับไม่ได้ดิ้นหลุดออกมาจากเชือกที่มัดมันไว้อยู่ รูขนาดใหญ่บนร่างกายมันยังคงมีเลือดสดๆ ไหลออกมา เหมือนกับว่ามันถูกอะไรบางอย่างแทงทะลุร่างกายในเสี้ยววินาทีที่มันกลายร่าง

เมื่อมองตามซากศพที่ตั้งเรียงเป็นแถวไปบนผนังตู้คอนเทนเนอร์ โรแลนด์มองเห็นรูที่ปรากฏอยู่บนผนังตู้คอนเทนเนอร์อย่างชัดเจน

ทำได้ดีมาก เขาแอบชมอยู่ในใจ

นั่นคือฝีมือของฟิลลิสอย่างไม่ต้องสงสัย เขาพอจะนึกภาพฟิลลิสที่อยู่ภายใต้การคุ้มกันของดาเนนค่อยๆ เข้ามายังด้านหลังตู้คอนเทนเนอร์อย่างไร้ซุ่มเสียง จากนั้นเมื่อเห็นสถานการณ์ไม่ดี เธอก็ใช้เบลดคลอว์ของเธอแทงเข้าไปในคอนเทนเนอร์ทันที

“นี่…มันอะไรกัน?” หัวหน้าศัตรูพูดขึ้นมาอย่างโกรธแค้น “เจ้าพวกหัวขโมยสารเลว พวกแกทำอะไรเด็กๆ ของข้า!”

ผู้ฝึกยุทธ์ย่อมไม่มีเวลาไปนั่งสนใจมัน ถึงแม้ทุกคนจะมีความสงสัยไม่ได้น้อยไปกว่ามันก็ตาม แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาจะมานั่งสนใจเรื่องนี้ เมื่อไม่มีศัตรูที่จะถาโถมเข้ามาเพิ่ม โอกาสที่จะรอดออกไปได้ก็มีเพิ่มมากขึ้น สถาการณ์ของทางฝั่งผู้ฝึกยุทธ์ดูดีขึ้น

“พอกันที” มันกระทืบเท้า “แผนของข้าจะมาสะดุดเพราะเรื่องเล็กน้อยแบบนี้ไม่ได้ พวกแกต้องตายอยู่ที่นี่นี่แหละ!”

พอพูดจบมันก็ล้วงเอาของที่ดูเหมือนรีโมทคอนโทรลออกมาจากในกระเป๋ากางเกง ก่อนจะกดลงไปบนปุ่มที่อยู่ด้านบน

มีเสียงดังสนั่น จากนั้นมุมทั้งสี่ของโรงงานก็ระเบิดขึ้นมา พื้นดินทั้งผืนแตกออกเป็นเสี่ยงๆ ก่อนจะถล่มลงไปข้างล่าง! คบเพลิงที่เผาไหม้ถูกกระแสอากาศพัดจนดับไป บริเวณรอบๆ ตกอยู่ในความมืดทันที

ชิบหายแล้ว! โรแลนด์สบถออกมา เจ้านี่มันฝังระเบิดเอาไว้ใต้พื้นด้วยเหรอ? ถึงแม้เขาจะมีพลังแปลกๆ อยู่ แต่เขาก็ไม่สามารถบินขึ้นไปเหมือนอย่างไลต์นิ่งได้!

“ฝ่าบาท!” ในขณะนั้นเอง มือเล็กๆ ข้างหนึ่งก็คว้าจับเขาเอาไว้

หลังโงนเงนอยู่กลางอากาศ เขาก็รู้สึกเหมือนตัวเองถูกกอดเอาไว้แน่น จากนั้นก็กลิ้งกระแทกลงมาจนสุดท้ายลงมานอนอยู่บนพื้น

“แค่กๆ…หลิงเหรอ?” เขาเอามือปัดฝุ่นที่ฟุ้งอยู่ตรงหน้า ก่อนจะถามเสียงเบาๆ

“หม่อมฉันเองเพคะ พระองค์ไม่เป็นไรใช่ไหมเพคะ?” อีกฝ่ายรีบรับคำ “โชดดีที่การระเบิดเมื่อกี้ทำให้ไฟดับลงไป หม่อมฉันถึงมีโอกาสช่วยพระองค์เอาไว้”

หลังคบเพลิงถูกแรงระเบิดพัดจนกระเด็นไป โรงงานที่ถูกความมืดเข้าปกคลุมก็กลายเป็นดินแดนของหลิง การเคลื่อนไหวอยู่ในเงามืดของเธอแทบจะให้ผลที่เหมือนกับการวิ่งอยู่ในหมอกมายาของไนติงเกลเลย

“ข้าไม่เป็นอะไร แม่มดคนอื่นๆ ไม่เป็นไรใช่ไหม?”

“วางพระทัยได้เพคะ มีฟิลลิสอยู่ การตกลงมาแค่นี้ไม่ใช่สามารถทำอะไรดาเนนได้เพคะ ส่วนฟาลดี้ก็คอยดูสถานการณ์อยู่ด้านนอกโรงงานเพคะ”

“เช่นนั้นก็ดี” โรแลนด์ดึงกล้องไนท์วิชั่นลงมาสวมอีกครั้ง ก่อนจะมองดูสถานการณ์รอบๆ ตัว

“ฝ่าบาท ของที่เหมือนกับปีศาจดวงตานี่คือ…” หลิงถามอย่างสงสัย

“เครื่องมือที่เอาไว้ใช้มองในที่ที่มีแสงน้อยน่ะ มันทำให้คนธรรมดาสามารถมองเห็นสิ่งที่อยู่ในความมืดได้อย่างชัดเจน” เขาอธิบาย “ดังนั้นต่อให้อยู่ในที่ที่มืดจนมองไม่เห็นแม้กระทั่งมือตัวเอง เจ้าก็ต้องคอยซ่อนตัวเอาไว้ อย่าให้ถูกใครเห็นเข้า”

“เพคะ…” หลิงหายตัวเข้าไปในเงามืด ก่อนจะเหลือเพียงแค่หัวครึ่งหนึ่งที่โผล่ออกมา ตรงหน้าจมูกมีฟองอากาศผุดขึ้นมาเหมือนกับว่านั่นคือน้ำจริงๆ

ด้วยแสงจันทร์ที่ส่องลงมา เขาก็เข้าใจสถานการณ์ที่อยู่ตรงหน้าได้อย่างรวดเร็ว

พื้นที่ถล่มลงมาทำให้ทุกคนแตกกระสานซ่านเซ็น ตอนนี้ทุกที่เต็มไปด้วยแผ่นซีเมนต์กองกระจัดกระจายจนไม่สามารถระบุตำแหน่งเพื่อนร่วมทีมได้ แต่เมื่อคิดถึงว่าผู้ฝึกยุทธ์นั้นมีพลังแห่งธรรมชาติคอยป้องกันร่างกายอยู่ การตกลงมาแค่นี้จึงไม่ทำให้พวกเขาบาดเจ็บอะไรมาก ขณะเดียวกันศัตรูก็น่าจะรู้ถึงจุดนี้เหมือนกัน ในเมื่อลงทุนวางกับดักขนาดนี้แล้ว มันจะต้องไม่ได้แค่คิดจะขังพวกเขาเอาไว้ที่นี่แน่ ขอเพียงยื้อเวลาเอาไว้ ทีมที่สองก็จะเข้ามาช่วยเหลือ เมื่อถึงตอนนี้แผนการบูชายัญของหัวหน้าฟอลเลนอีวิลก็คงต้องพังทลาย

สิ่งที่น่าสงสัยก็คือเจ้าหลุมนี่

ในตอนที่ CO2 อธิบายเส้นทางของที่นี่ เขาไม่ได้ถึงเรื่องที่นี่มีห้องใต้ดินเลย เมื่อดูจากแผนที่แล้ว โรงงานก็น่าจะสร้างอยู่บนพื้นเรียบๆ ถึงจะถูก

เมื่อดูจากกำแพงซีเมนต์ที่ตื้นลึกไม่เท่ากันรอบๆ ตัวแล้ว เห็นได้ใช้ว่าที่นี่ไม่ได้อยู่ในแปลนก่อสร้าง

พูดอีกอย่างก็คือศัตรูจงใจที่จะขุดพื้นด้านล่างโรงงานแล้วก็วางระเบิดเอาไว้

ทำไมล่ะ?

โรแลนด์สังเกตเห็นว่าบริเวณรอบๆ หลุมนั้นเป็นพื้นเรียบ แต่ตำแหน่งตรงกลางกลับเป็นหลุมยุบลงไปเหมือนกับแอ่งน้ำวนขนาดใหญ่ ส่วนซากศพฟอลเลนอีวิลที่ตกลงมาก็กองทับๆ กับเป็นชั้นๆ อยู่ตรงกลางหลุม

หรือว่า…นี่คือส่วนหนึ่งของพิธีบูชายัญ?

เขาครุ่นคิดอย่างสงสัยอยู่ไม่นาน หัวหน้าฟอลเลนอีวิลตัวนั้นก็ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง ภายใต้การสั่งการของมัน ฟอลเลนอีวิลที่ยังมีชีวิตอยู่ต่างไม่ได้ไปเที่ยวตามหาผู้ฝึกยุทธ์คนอื่นๆ ที่ซ่อนตัวอยู่ หากแต่ไปเก็บเอาแกนพลังแห่งธรรมชาติและซากศพของพวกเดียวกันโยนลงไปตรงกลางหลุม ไม่เพียงเท่านี้ แม้แต่ซากศพของผู้ฝึกยุทธ์พวกมันก็เก็บและโยนลงมาด้วย แค่พริบตาหลุมขนาดใหญ่ก็ถูกถมจนเกือบเต็ม

โรแลนด์ใจเต้นขึ้นมาทันที จู่ๆ กระแสพลังในร่างกายก็เดือดพล่านขึ้นมา เหมือนว่ามันสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่าง

“พระเจ้า…ได้โปรดรับเอาของขวัญสุดท้ายจากข้าไปด้วยเถิด!” หัวหน้าฟอลเลนอีวิลกางแขนออกพร้อมกับก้มหน้ามองลงมาในหลุม

แกนพลังแห่งธรรมชาติแทบจะเปล่งแสงสว่างเจิดจ้าออกมาพร้อมกัน!

โรแลนด์ดึงเอาแว่นไนท์วิชั่นออก ก่อนจะยืนมองดูตรงกลางหลุมอย่างตกตะลึง แกนพลังแห่งธรรมชาติเริ่มหมุนขึ้นมาช้าๆ ก่อนจะค่อยๆ รวมตัวเข้าด้วยกันและสาดกระจายไปรอบๆ กลายเป็น ‘การกัดกิน’ ที่ไร้รูปแบบ!

จากนั้นก็มีอะไรบางอย่างมุดออกมาจากการกัดกินและก่อตัวเป็นรูปร่างอย่างรวดเร็ว มันดูแล้วมีรูปร่างเหมือนกับคน มีหัวมีแขนทั้งสองข้าง แต่มันก็เป็นแค่เค้าโครงเท่านั้น ตรงด้านในโครงร่างของมันเป็นเหมือนท้องฟ้าที่มืดมิด ดวงดาวจำนวนนับไม่ถ้วนกำลังหมุนวนอยู่ด้านในเหมือนกับจักรวาลที่อยู่ห่างไกล

เมื่อเงาที่มีรูปร่างเหมือนคนปรากฏตัวขึ้นมา ด้านลางของตัวมันก็มีเลือดสีแดงไหลออกมา ก่อนจะแผ่กระจายไปทั่วทั้งหลุมอย่างรวดเร็ว ทำให้พื้นใต้ดินที่มืดมิดกลายเป็นพื้นบิดๆ เบี้ยวๆ สีดำแดง

แมลงที่อยู่บนไหล่ส่งเสียงร้องออกมา นี่หมายความว่าฟาลดี้รับรู้ได้ถึงกลิ่นอายของความอันตราย

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่โรแลนด์ได้เห็นเหตุการณ์แบบนี้ ตอนที่เขาไปปล้นฟอลเลนอีวิลก่อนหน้านี้เขาก็เคยเจอสิ่งมีชีวิตที่เกิดมาจากพลังเวทมนตร์แบบนี้เหมือนกัน เพียงแต่ขนาดของตัวนี้มันใหญ่กว่าครั้งที่แล้วมาก แค่ครึ่งตัวของมันที่ยืดขึ้นมาก็สูงเท่ากับตึกสองสามชั้นแล้ว!

ที่แท้นี่คือเป้าหมายที่แท้จริงของมัน! การบูชายัญที่ว่าไม่ได้เป็นแค่การพูดลอยๆ หากแต่เป็นการใช้คนสร้างการกัดกินขึ้นมาเพื่อเรียกเอาสัตว์ประหลาดที่ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของโลกแห่งความฝันออกมา!

เพียงแต่เขาไม่เข้าใจ ในเมื่อพวกมันสามารถใช้แกนพลังเวทมนตร์ในการสร้างการกัดกินขึ้นมาได้ ทำไมต้องรอให้ถึงตอนนี้ แล้วก็ล่อให้สมาคมผู้ฝึกยุทธ์เข้ามาด้วย?

แต่ศัตรูก็เผยคำตอบออกมาอย่างรวดเร็ว

จู่ๆ พื้นที่ถูกเลือดสีแดงย้อมก็มีหนวดสีดำสิบกว่าเส้นปรากฏขึ้นมา ก่อนจะดึงเอาผู้ฝึกยุทธ์คนหนึ่งที่ซ่อนตัวอยู่ใต้แผ่นคอนกรีตออกมา แล้วโยนไปที่ด้านหน้าของสัตว์ประหลาดเวทมนตร์ตัวนั้น

“สัตว์ สัตว์ประหลาด…” อีกฝ่ายรวบรวมพลังทั้งหมดที่มีโดยหวังจะดิ้นให้หลุดออกจากหนวดเหล่านั้น แต่ทุกอย่างก็ไร้ประโยชน์

“พวกเจ้าขโมยเอาสิ่งที่ไม่ได้เป็นของพวกเจ้าไป แล้วยังพยายามจะยึดเอามันไปเป็นของตัวเอง ตอนนี้ได้เวลาเอามันมาคืนให้กับเจ้าของมันแล้ว” สัตว์ประหลาดเวทมนตร์จับผู้ฝึกยุทธ์ขึ้นมา ก่อนจะโยนเขาเข้าไปในการกัดกิน “ข้าจะแก้ไขความผิดพลาดนี้เอง ทำให้ทุกอย่างกลับมาเป็นอย่างที่มันควรจะเป็น — ยอมรับชะตาของพวกเจ้าแล้วกลับไปสู่จุดกำเนิดเถอะ!”

ท่ามกลางเสียงประกาศที่ดังสนั่นแก้วหูของมัน การกัดกินได้ขยายตัวมากขึ้นกว่าเดิม ส่วนร่างกายของมันก็ขยายตัวขึ้นตาม ดูแล้วเหมือนมันกำลังจะปีนขึ้นมาจากใต้ดินอย่างไรอย่างนั้น!

………………………………………………………………………………