Monster Paradise 1484-1485

ตอนที่ 1484

 

หลังฆ่ากลุ่มปีศาจรัตติกาลของมอนสเตอร์ทั้งสาม หลินฮวงก็ไม่ทำอะไรให้วุ่นวาย

 

นี่เป็นสิ่งที่เขาจงใจทำ

 

ต่อให้มีมอนสเตอร์แถวนี้ที่สัมผัสได้ถึงความผันผวนพลังงานจากการต่อสู้ มันก็แค่ชั่วขณะ

 

ยิ่งไปกว่านั้น พื้นที่ล่าใกล้กับแกนกลางยังถูกแบ่งกัน แม้กระทั่งจิตเทวะของเจ้าของพื้นที่ล่าอีกสองแห่งใกล้ๆก็สามาตถตรวจสอบได้แค่ขอบเขตของตัวเอง มันเป็นไปไม่ได้ที่พวกมันจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในพื้นที่ล่าของกลุ่มปีศาจรัตติกาล

 

เมื่อเห็นหลินฮวงตัดหัวทั้งสาม ปีกเงาก็ละทิ้งกลอุบายทั้งหมดของมัน

 

ตอนแรก เมื่อมันนำทางให้หลินฮวง มันไม่ได้มีเจตนาดีนัก

 

มันพาหลินฮวงมาหากลุ่มปีศาจรัตติกาลเพราะมันรู้สึกว่าทั้งสามนั้นไม่ได้อ่อนแอไปกว่าหลินฮวง ถ้าทั้งสองฝ่ายสู้กันเอง มีโอกาสสูงที่ทั้งสองฝ่ายจะบาดเจ็บ และมันจะเป็นคนที่ได้รับผลประโยชน์

 

สิ่งที่มันไม่คาดคิดคือพลังของหลินฮวงเกินกว่าจินตนาการมัน

 

แม้กระทั่งกลุ่มที่แข็งแกร่งอย่างปีศาจรัตติกาลก็ยังโดนฆ่าง่าย ๆ

 

เราควรรู้ว่าแม้กลุ่มของปีศาจรัตติกาลจะไม่ได้ทรงพลังสุดในแกนกลาง มอนสเตอร์ทั้งสามก็เข้าขากันได้ดี พลังโดยรวมของพวกมันน่าประทับใจมาก เกือบจะอยู่ในห้าอันดับของกลุ่มทั้งหมดในแกนกลาง

 

นี่ทำให้ทั้งสามสามารถยึดครองพื้นที่ล่ารอบนอกแกนกลางได้

 

เมื่อสัมผัสได้ถึงไฟเทวะชั้น 5 ทั้งสามภายในตัวเขา หลินฮวงก็มั่นใจว่าการคาดเดาก่อนหน้านี้ของเขาถูกต้อง

 

ไฟเทวะชั้น 4 ของเขาอิ่มตัวแล้ว แต่ไฟเทวะชั้น 5 ยังดูดได้ต่อ

 

‘ข้าสะสมไฟเทวะชั้น 5 ได้แปดแล้ว ตามพฤติกรรมของกงล้อชีวิต มันควรอิ่มตัวหลังอีกสอง..’หลินฮวงทำการคำนวณ

 

“สถานการณ์ของเหยื่อชุดต่อไปเป็นอย่างไร?”หลินฮวงถาม

 

“เป้าหมายต่อไปที่ข้าเลือกให้ท่านเป็นกลุ่มสองคน หนึ่งคือปีศาจยักษ์ หนึ่งคือวิญญาณเน่าสลาย..”

 

หลินฮวงไม่ใช่ไม่คุ้นเคยกับมอนสเตอร์ทั้งสองเพราะพวกมันมีอธิบายในสารานุกรม

 

ปีศาจยักษ์คือยักษ์ขนดำและสูงประมาณสิบเมตร เหตุผลว่าทำไมมันถึงโดนเรียกว่าปีศาจเพราะหน้ามันมีแค่อวัยวะเดียว ปากยักษ์ 6 แฉกที่สามารถเปิดได้เหมือนดอกไม้บาน ด้านในแต่ละปากเต็มไปด้วยฟันแหลม นอกจากนี้ ยังมีลิ้นที่เต็มไปด้วยเข็มพิษ ลิ้นนี้เป็นอาวุธที่สามารถยิงออกจากปากและขยายออกไปได้เป็นพันเมตร มันเร็วกว่างวงช้าง

 

ความสามารถป้องกันมันยังน่าตกใจ มันมีกล้ามเนื้อแขนหนาสี่ชั้น สำหรับมือมัน พวกมันคล้ายกับกรงเล็บเหล็ก

 

สำหรับวิญญาณเน่าสลาย มันคือมอนสเตอร์สีเขียวรูปร่างคล้ายตะกอน ทั่วตัวมันแผ่ฟองกลิ่นเน่าเหม็นตลอดเวลา มันสามารถเปลี่ยนเป็นรูปลักษณ์ใดก็ได้ที่มันต้องการตอนสู้ แต่รูปแบบทั่วไปสุดของมันคือบ่อตะกอนที่มีหนวดนับไม่ถ้วน

 

ตัวมันปกคลุมด้วยพิษถึงตาย ต่อให้จะโดนหนวดมันจิ้มเล็กน้อย พิษก็ยังมากพอทำให้สิ่งมีชีวิตระดับเดียวกับมันตาย

 

กลุ่มมอนสเตอร์สองตัวนี้ถือว่าน่ากลัว พวกมันถือเป็นอันดับสามภายในชั้นกลาง

 

แม้พวกมันจะมีแค่สอง ความสามารถพวกมันก็เหนือกว่ากลุ่มปีศาจรัตติกาล

 

หลินฮวงตามหลังปีกเงา หลังเดินทางอยู่สองหรือสามนาที พวกมันก็มาถึงดินแดนของปีศาจยักษ์และวิญญาณเน่าสวลาย

 

ก่อนหลินฮวงจะเห็นมอนสเตอร์ทั้งสอง กลิ่นเหม็นในอากาศก็ลอยมาแต่ไกล

 

นี่คือกลิ่นที่ปล่อยออกจากตัววิญญาณเน่าสลาย ไม่เพียงแต่จะเหม็นจนน่าสะอิดสะเอียน แต่ยังมีพิษร้ายแรงอีกด้วย

 

แม้จะไม่คำนึงถึงพิษ แต่นอกจากปีศาจยักษ์ ก็คงมีน้อยมากที่เต็มใจร่วมมือกับวิญญาณเน่าสลาย นี่เพราะสิ่งมีชีวิตหุบเหวส่วนใหญ่ไม่สามารถทนต่อกลิ่นได้ ส่วนปีศาจยักษ์นั้นไม่มีสัมผัสกลิ่น แถมตัวมันยังมีภูมิคุ้มกันต่อสารพิษส่วนใหญ่

 

หลินฮวงรีบปิดระบบทางเดินหายใจนอกร่างกาย จากนั้นเขาถึงปิดกลั้นกลิ่นเหม็นได้ ความจริงคือความอดทนต่อกลิ่นเหม็นเขานั้นสูงมาก แม้จะต้องเจอกับซากศพเน่าเปื่อยต่างๆและอวัยวะภายใน เขาก็ไม่ตอบสนองมากนัก แต่ทว่า กลิ่นเหม็นแบบนี้เกินขีดจำกัดของสิ่งมีชีวิตมากมายไปมาก ทำให้พวกเขาต้องอาเจียน นี่ไม่ใช่ประเด็นว่าใครจะทนกลิ่นได้

 

ปีกเงาใช้จิตเทวะคลุถมตัวเอง ไม่เต็มใจยอมให้ร่างกายมันสัมผัสกับกลิ่นนี้

 

“ถ้าเจ้ารู้ว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ทำไมถึงยังเลือกเหยื่อแบบนี้?”หลินฮวงลอบก่นด่าปีกเงาในใจ

 

วินาทีต่อมา ทั้งคู่ก็เห็นมอนสเตอร์สองตัวด้านล่าง

 

ปีศาจยักษ์ ซึ่งเดิมนั่งพิงเนินเขาลูกเล็กยืนขึ้น เงยหน้าที่ไร้ใบหน้ามองมาทางหลินฮวง

 

ไม่ไกลจากมัน บ่อตะกอนสีเขียวที่มีฟองยังขยายหนวดมันทีละเส้นเหมือนหน่ออ่อนที่กำลังงอก

 

ทันใดนั้น หนวดนับร้อยก็พุ่งขึ้น ยิงใส่หลินฮวงกับปีกเงา

 

แทบจะพร้อมกัน ปีศาจยักษ์ก็กระโดดขึ้น

 

แม้ขนาดตัวมันจะใหญ่โต ความเร็วมันก็ไม่ได้ช้า มันปรากฏเหนือหลินฮวงกับปีกเงาแทบจะทันที

 

หลินฮวงไม่คิดว่ามอนสเตอร์ทั้งสองจะเลือกโจมตีก่อน

 

เขาแปลกใจไปชั่วขณะแต่ก็ตอบสนองทันที

 

ดาบในมือของเขาชักออกจากฝักมันอย่างรวดเร็ว เปลี่ยนเป็นคลื่นดาบสองสายที่ต่างกัน

 

คลื่นดาบหนึ่ง ซึ่งมีลักษณะคล้ายกับทะเลเลือด ม้วนตัวไปบนพื้น บดขยี้ด้วยพลังมหาศาลใส่วิญญาณเน่าสลายด้านล่าง ในขณะเดียวกัน คลื่นดาบอีกสายเปลี่ยนเป็นจันทร์เสี้ยวสีเลือด ระเบิดใส่ปีศาจยักษ์ด้านบน

 

คลื่นจากทะเลเลือดบดขยี้วิญญาณเน่าสลายเหมือนสึนามิ ทุกที่ที่มันผ่าน หนวดทั้งหมดของวิญญาณเน่าสลายจะโดนกำจัดทันที ก่อนที่มันจะได้หลบหนี มันก็จมอยู่ใต้ทะเลเลือด เสียงร้องโหยหวนของมันดังอยู่ได้สองวินาทีก่อนดับลง

 

อีกด้านหนึ่ง จันทร์เสี้ยวสีแดงเลือดที่หลมคมอย่างน่ากลัวได้โจมตีปีศาจยักษ์

 

ปีศาจยักษ์ดูเหมือนจะรับรู้ถึงอันตรายของการโจมตีนี้และรีบหดแขนขาทั้งสี่ไว้ด้านหน้ามัน ซ้อนกันเป็นรูปโล่ เสริมด้วยพลังกฏเทพหลายชนิด

 

จากมุมมองมัน ด้วยความสามารถป้องกันแต่กำเนิดของมันรวมถึงพลังกฏเทพ มันมั่นใจว่าจะสามารถป้องกันตัวเองต่อทุกการโจมตีได้ ยกเว้นแต่พวกเทพแท้จริงขั้นสูงสุด

 

แต่ทว่า วินาทีต่อมา ใบหน้ามันก็ต้องสั่นกระตุก

 

นี่เพราะมันเห็นว่าตอนคลื่นดาบสัมผัสแขนมัน พลังกฏเทพนับสิบที่มันเสริมตัวเองได้สลายไปทีละชั้น

 

จันทร์เสี้ยวสีแดงเลือดไม่พบการต่อต้านเลย มันตัดแขนขาทั้งสี่ของปีศาจยักษ์ด้านหน้าลำตัวมัน ก่อนจะผ่านร่างของมันไปเหมือนตัดเต้าหู้…

 

มันเป็นการฆ่าชั่วพริบตาอีกครั้ง!

 

ปีกเงินมองหลินฮวงด้วยความกลัวและความเคารพที่เพิ่มขึ้น

 

ตอนนี้ หลินฮวงไม่สนใจสิ่งรอบตัว เขาจมลงไปในโลกตัวเองและมองกงล้อชีวิตทั้งสิบ

 

ในกงล้อชีวิตทั้งสอบ ไฟเทวะชั้น 5 ทั้งสิบเต็มแล้ว

 

เดิมหลินฮวงกังวลว่าเขาต้องล่ามอนสเตอร์ต่ออีกไหมหลังสองตัวนี้ แต่ทว่า ตอนนี้เขารู้แล้วว่ามันไม่จำเป็นเมื่อสัมผัสได้ถึงความพึงพอใจที่แผ่จากกงล้อชีวิต

 

หลังไฟเทวะชั้น 5 เข้ากงล้อชีวิต เขาก็เตรียมพร้อมสำหรับการเป็นเทพแท้จริงแล้ว

 

ที่เหลือก็แค่การกลั่นและดูดซับ…

 

เขาถอนจิตสำนึกออก เหลือบมองปีกเงาข้างๆ”เจ้าเป็นอิสระแล้ว”

ปีกเงาตกใจตอนได้ยิน”ท่านไม่ต้องการล่าต่ออีกแล้วหรือ?”

“ไม่”หลินฮวงส่ายหัว”ข้ากำลังจะออกจากสนามรบโบราณมังกรหุบเหว”

 

หลังพูดแบบนี้ เขาก็ไม่มองปีกเงาอีก เขาส่งด้ายพลังจิตออกไป รวบรวมของบนพื้นก่อนพุ่งตรงไปทางออกของชั้นกลาง

 

ปีกเงายืนนิ่งด้วยความงงงวย มองหลินฮวงจากไป หลังหลินฮวงหลุดออกระยะจิตเทวะมัน มันถึงได้สติและพึมพำกับตัวเอง”ข้าเกรงว่ามนุษย์คงกำลังจะสร้างเรื่องน่าตกใจขึ้นมาในยุคนี้…”

 

 

 

ตอนที่ 1485

 

เมื่อออกจากชั้นกลางของสนามรบมังกรหุบเหว หลินฮวงก็ค้นหาหลินซินกับคนอื่นโดยใช้จิตเทวะ เขาทักทายพวกเขาและแนะนำอีกครั้งก่อนออกสนามรบโบราณไปทันที

 

สิ่งที่หลินซินและคนอื่นงุนงงคือหลินฮวงได้ทิ้งพวกเขาไปแค่ครึ่งวัน และเขาก็ล่าเสร็จแล้ว

 

หลินฮวงสบายใจที่จะปล่อยพวกหลินซินไว้เพราะ หนึ่ง กลุ่มของหลินซินมีแม่มดคอยปกป้อง นี่มากพอจะจัดการกับสถานการณ์อันตรายมากมาย สอง หลินซินตอนนี้ยังมีนิ้วทองคำ หัวใจจักรพรรดิในตัวนาง ความปลอดภัยของนางจึงเป็นสิ่งที่หลินฮวงไม่ต้องกังวลมากนัก

 

สำหรับกลุ่มของเฉินเตา แม้ระดับพลังพวกเขาจะไม่สูงมาก ทั้งคู่ก็ใช้พลังกฏเทพกันได้แล้ว ตราบเท่าที่ไม่ประมาทเดินลึกเข้าไป ก็ควรไม่มีปัญหา

 

หลินฮวงย้ายออกไปลำพังจากประตูมิติของสนามรบโบราณ และนายทะเบียนที่เห็นเขาก็ผงะ หลินฮวงไม่สนใจสายตาอีกฝ่ายและเคลื่อนย้ายออกไปในพริบตา

 

เมื่อเห็นหลินฮวงจากไป ปากของนายทะเบียนก็กระตุก”ตามคาด เข้าไปเจ็ด รอดแค่หนึ่ง”

เนื่องจากในอดีตมีหลายกรณี นายทะเบียนจึงสันนิษฐานไปเองว่ากลุ่มของหลินฮวงตายตอนเขาเห็นหลินฮวงออกมาคนเดียว

 

โดยธรรมชาติ หลินฮวงไม่รู้ว่าเขาทำให้เกิดความเข้าใจผิดต่อนายทะเบียน แน่นอน ต่อให้รู้ เขาก็ไม่สนใจ

 

หลังทิ้งระยะห่างออกจากทางเข้าสนามรบโบราณมังกรหุบเหวไปพอสมควร หลินฮวงก็พบดาวเคราะห์ไร้คนอาศัย จากนั้นก็เปิดทางเข้าสู่วังจอมเทพ ก้าวเข้าไป

 

ด้านหน้าวังจอมเทพ ดาบ 1 นั่งขัดสมาธิอยู่ เขาสวมเสื้อคลุมสีขาวตัวยาวและหลับตา

 

เมื่อสัมผัสถึงการกลับมาของหลินฮวงได้ เขาก็ลืมตาขึ้น

 

“ท่านจอมดาบ”เมื่อเขาเห็นหลินฮวงก้าวออกจากประตูมิติ ดาบ 1 ก็ลุกขึ้นยืนต้อนรับ

 

“ดาบ1”หลินฮวงพยักหน้าเล็กน้อย

 

เขารู้ว่าที่ดาบ 1 มานั่งตรงนี้ไม่ใช่เพราะเขา แต่เพราะอีกฝ่ายกำลังเฝ้าวังจอมเทพ

 

เขาตบไหล่ดาบ 1 เอื้อมมือไปผลักเปิดประตูวัง”ข้ากำลังจะปิดประตูบ่มเพาะสักพัก ถ้ามีใครมีเรื่องอะไร ค่อยบอกข้าตอนข้าบ่มเพาะเสร็จ”

 

“ขอรับ ท่านจอมดาบ!’

 

ดาบ 1 ก้มหัวเล็กน้อย ยกหัวขึ้นช้าๆหลังหลินฮวงก้าวเข้าโถงใหญ่ไป และประตูก็ปิดด้านหลังเขา เขาหันมา ดาบ 1 กลับไปท่าเดินด้านหน้าทางเข้าอีกครั้ง ตาของเขาปิดลง คล้ายกับพวกนักพรตเต๋า

 

เมื่อเขาเข้าวังจอมเทพ หลินฮวงก็นั่งขัดสมาธิ แค่ใช้จิตสัมผัสตรวจสอบไฟเทวะภายในตัวก่อนนำการ์ดห้องแห่งกาลเวลาออกมา

 

ด้วยแรงกดแค่เล็กน้อยจากนิ้ว การ์ดเปลี่ยนเป็นจุดแสงสีทองที่กลั่นตัวเป็นรูปห้องไม่ไกลจากเขานัก

 

หลินฮวงผลักประตูทันทีและเดินเข้าไป

 

ภายในการ์ดห้องแห่งกาลเวลา 4 ดาว ความเร็วของเวลาจะช้ากว่าโลกภายนอกร้อยเท่า

 

ยิ่งไปกว่านั้น ไม่มีทางลัดสำหรับการกลั่นไฟเทวะ มันต้องใช้เวลาเท่านั้น

 

ภายในห้องแห่งกาลเวลา ประตูไม้ค่อยๆปิดลงและสร้างเป็นผนังขาว

 

เนื่องจากหลินฮวงได้นั่งขัดสมาธิแล้ว โดยปราศจากการล่าช้า เขารีบกระตุ้นไฟเทวะภายในตัวเพื่อกลั่นอย่างรุนแรงและผสาน…

 

ภายในนั้น เวลาผ่านไปทีละวัน

 

อัตราความคืบหน้าการกลั่นไฟเทวะของหลินฮวงเพิ่มขึ้นทุกวันเช่นกัน

 

ในชั่วพริบตา เวลาก็ผ่านไปสามเดือน ระดับพลังของหลินฮวงทะลวงผ่านจากเทพเสมือนขั้น 6 เป็นเทพเสมือนขั้น 9

 

แต่ทว่า หลินฮวงยังพบว่าการกลั่นไฟเทวะชั้น 5 นั้นช้ากว่าไฟเทวะชั้น 4

 

เมื่อเห็นว่าเวลาเหลืออีกสิบวัน หลินฮวงจึงขยี้การ์ดอีกใบเพื่อยืดเวลาเป็น 110 วัน

 

จากนั้นเขาก็หลับตา ทำการกลั่นไฟเทวะชั้น 5 สิบดวงสุดท้าย

 

เขาไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังเขากลั่นไฟเทวะชั้น 5 ทั้งสิบเหล่านี้จนเสร็จ แต่เขารู้ว่าเขาเดินบนเส้นทางที่ถูกต้องแล้ว

 

เวลาผ่านไปทีละวัน ไฟเทวะหลากสียิ่งสูงขึ้น ไฟเทวะของตัวหลินฮวงเองก็ยังเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้มจนกระทั่งมันกลายเป็นสีเลือด

 

ขั้นตอนการกลั่นนี้กินเวลาหนึ่งร้อยวันเต็ม แม้กระทั่งนานกว่าไฟเทวะ 30 ดวงจากขั้น 7-9ที่หลินฮวงกลั่นก่อนหน้า

 

เมื่อเห็นว่าไฟเทวะสุดท้ายผสานเข้ากับไฟเทวะสีเลือดของเขาแล้ว หลินฮวงก็พ่นลมหายใจยาวออกมา’ในที่สุด…”

 

เขาสามารถสัมผัสได้ว่าไฟเทวะภายในตัวเขาผสานกันอย่างสมบูรณ์แล้ว จนถึงจุดที่เขาสามารถรู้สึกได้ถึงความสมบูรณ์แบบไร้ที่ติ ไฟเทวะทั้งสิบเหล่านี้ดูเหมือนจะมาถึงขีดจำกัดของพวกมันและไม่สามารถทรงพลังไปได้กว่านี้แล้ว

 

ตามการผสานไฟเทวะจนถึงสภาพสมบูรณ์ พลังเทวะภายในตัวหลินฮวงเริ่มหมุนกลับไปไฟเทวะเขาเพื่อการกลั่นเพิ่มเติม จากนั้นพลังเทวะที่ได้รับการกลั่นนี้ก็เริ่มหมุนเวียนกลับเข้าตัวเขา เปลี่ยนแปลงทุกเซลล์ แม้กระทั่งในระดับอะตอม ไม่เพียงแค่นั้น อนุภาคทุกอนุภาคที่ประกอบเป็นวิญญาณของเขายังผ่านการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วราวกับมันโดนตัวเร่งปฏิกิริยา

 

เกือบทุกวัน หลินฮวงรู้สึกได้ชัดว่าตัวเขากำลังแกร่งขึ้น

 

กระบวนการทั้งหมดกินเวลาสิบวัน พลังเทวะของหลินฮวงโดนไฟเทวะทั้งสิบกลั่นนับร้อยครั้งก่อนถึงจุดสูงสุด หลังการกลั่นและการเปลี่ยนแปลง หลินฮวงก็รู้สึกว่าตัวเขาแข็งแกร่งกว่าเดิมถึงสิบเท่า เขายังรู้สึกว่าความแข็งแกร่งร่างกายปัจจุบันเขานั้นอาจเทียบได้กับร่างกายของเทพสวรรค์

 

เขาแช่จิตสำนึกเข้าตัว สัมผัสถึงการเปลี่ยนแปลงภายในตัวเอง

 

เขารู้ว่าเขายังไม่เลื่อนเป็นเทพแท้จริง แต่เขาก็รู้ว่าเขาแข็งแกร่งกว่าเทพแท้จริงไปมากแล้ว

 

“นี่คือเทพเสมือนขั้น 10 หรือเปล่า..”

 

หลังเหลือบมองการ์ดตัวละครเขา หลินฮวงก็รู้ว่าเขาเลื่อนเป็นเทพเสมือนขั้น 10

 

ในอดีต ผู้บ่มเพาะกับเทพเสมือนสามารถไปถึงได้แค่ขั้น 9 เหนือกว่านั้น พวกเขาจะเป็นเทพแท้จริงแล้ว

 

แต่ทว่า หลินฮวงได้มาถึงจุดสูงุสดของระดับเทพเสมือน เทพเสมือนขั้น 10

 

“ถ้าเป็นแบบนี้ แล้วข้าจะเลื่อนเป็นเทพแท้จริงได้ยังไง?”

หลินฮวงถามกับตัวเองด้วยคำถามนี้ แต่ทันใดนั้น ความคิดแปลกๆก็ผุดขึ้นในหัวเขา เขาสามารถสร้างบัญญัติเทพได้!

 

“สร้างบัญญัติเทพ?”

แน่นอน หลินฮวงเคยได้ยินถึงมันมาก่อน มันคือสิ่งที่มีแค่เทพสวรรค์ถึงครอบครอง

 

ภายใต้สถานการณ์ปกติ การยกระดับจากเทพแท้จริงเป็นเทพสวรรค์ต้องใช้กฏเทพอย่างน้อยหนึ่งประเภทให้ถึงระดับสมบูรณ์ ตามด้วยการพัฒนาเพิ่มเติมและผสานกฏเทพที่มองไม่เห็นให้เป็นห่วงโซ่ลำดับเทพ

 

การสร้างห่วงโซ่ลำดับเทพเท่ากับการก้าวข้ามขีดจำกัดสู่เทพสวรรค์ เทพสวรรค์จะรวมสิ่งเหล่านี้เข้ากับโลกภายในตัวเองและใช้พวกมันเพื่อรับกฏ หลังจากนั้น พวกเขาจะใช้ห่วงโซ่ลำดับเทพเป็นลำต้นและกฏที่ได้รับมาเป็นกิ่งก้านเพื่อสร้างเครือข่ายกฏภายในตัวเอง เจตจำนงของเครือข่ายกฏนี้ที่แทรกซึมไปทั่วโลกคือบัญญัติเทพ จริง ๆ แล้ว ในระดับหนึ่ง มันคือเจตจำนงโลกประเภทหนึ่ง มันไม่ถือเป็นของธรรมชาติ แต่เป็นเจตจำนงโลกที่คนสร้างขึ้น

 

ที่ระดับเทพสวรรค์ คนสามารถสร้างห่วงโซ่ลำดับเทพได้มากสุด 9 สาย แต่มีบัญญัติเทพแค่หนึ่ง

 

ห่วงโซ่ลำดับเทพทั้งเก้านี้คือกระดูกสันหลังทั้งเก้าของบัญญัติเทพ และกฏประเภทต่างๆที่ได้รับจากลำดับเทพคือส่วนหนึ่งของบัญญัติเทพ

 

ตามหลักเหตุผลแล้ว การสร้างบัญญัติเทพจะเกิดขึ้นหลังเป็นเทพสวรรค์

 

แต่ตอนนี้ มันกลายเป็นหนทางให้หลินฮวงเป็นเทพแท้จริง

 

“ข้าเป็นแค่เทพเสมือน ข้าจะสร้างบัญญัติเทพได้ยังไง?”หลินฮวงครุ่นคิด ไม่สังเกตเลยว่าห้องแห่งกาลเวลากำลังสลายตัว