Monster Paradise 1443-1444

 ตอนที่ 1443

 

เจอตัวแล้ว

ในความว่างเปล่า สายฟ้าสีแดงเลือดนับพันระเบิดออกมาทีละสาย ล้อมเงาร่างโดดเดี่ยว เงาร่างนั้นกำลังถือหอกในมือซึ่งเปล่งประกายแสงสีทองขณะปะทะกับสายฟ้าสีเลือด

 

ทุกการปะทะเหมือนสวรรค์กำลังจะพังถล่ม มันเปลี่ยนสีท้องฟ้า ทำให้พื้นดินสั่นสะเทือน

 

ฉากตรงหน้าเทียบได้กับเรื่องเล่าแฟนตาซี เหนือยิ่งกว่าที่บรรยายในนิยายบ่มเพาะ

 

แต่ทว่า ในความเป็นจริง ประกายสายฟ้าสีเลือดแค่ภาพติดตาที่ทิ้งไว้เบื้องหลังของมีดบินพลังจิตนับไม่ถ้วน

 

ภาพฉากเช่นนี้เป็นแค่ฉากต่อสู้ที่หลินฮวงกำลังควบคุมมีดบินนับพันปะทะกับเถิงหรานเท่านั้น

 

การต่อสู้ระหว่างทั้งสองดำเนินไปกว่าสิบนาที และเถิงหรานก็ถูกบังคับให้ใช้ไพ่ตายทั้งหมด

 

เขาใช้พลังกฏเทพระดับควบคุมทั้ง 11 ประเภท แต่พลังของศัตรูกลับเหนือกว่าที่เขาคิด

 

มีดบินแต่ละเล่มของหลินฮวงได้รับการเสริมด้วยพลังกฏเทพ 11 ประเภทเหมือนกัน แต่การใช้ประโยชน์และความสอดคล้องของพลังกฏนั้นเหนือกว่าเถิงหราน ซึ่งบังคับให้เถิงหรานต้องใช้พลัง 2 ส่วนเพื่อต้านทานการโจมตี

 

แม้หลินฮวงจะไม่ใช้พลังกฏเทพเพิ่ม เขาก็ยังเพิ่มแรงกดดันด้วยการเพิ่มจำนวนมีดบินทุกๆนาที

 

ตอนแรก มีมีดบินแค่ร้อยเล่ม ซึ่งจากนั้นก็เพิ่มเป็นสองร้อย สี่ร้อย แปดร้อย…

 

ปัจจุบัน จำนวนมีดบินนั้นเกินกว่า 3200 แล้ว

 

เถิงหรานเริ่มเหนื่อยล้า

 

เขารู้สึกว่าคู่ต่อสู้เขาแค่กำลังเล่นกับเขา ดูเหมือนกำลังทดสอบประสิทธิภาพของเล่น การทดสอบแบบนี้มักเป็นการทำลายล้าง และมักจบลงด้วยการที่ของเล่นถูกทำลาย

 

แม้เขาจะหวาดกลัวและวิตกกังวล แต่เถิงหรานก็ยังรู้สึกโกรธด้วย

 

“ชายคนนี้ต้องเป็นเทพแท้จริงขั้นสูงสุดหรือไม่ก็เทพสวรรค์ เขากำลังแสร้งเป็นเทพเสมือนเพื่อให้ไม่ถูกปฏิเสธโดยเจตจำนงของโลกกรวด!นี่ไม่ยุติธรรม!’

 

ความยุติธรรมคืออะไร?เขาคือผู้นำองค์กรชั้น 4 จากมหาพิภพที่นำกลุ่มเทพแท้จริงมาโจมตีโลกกรวดที่กฏไม่สมบูรณ์

 

หลินฮวงกำลังสู้กับเถิงหรานด้วยมีจุดประสงค์วัดความแข็งแกร่งเขา แต่ไม่เคยคิดดูแคลนอีกฝ่าย

 

เขาเพิ่มจำนวนมีดบินขึ้นเรื่อยๆเพื่อประเมินว่าเขาต้องใช้พลังมากแค่ไหนถึงจะจัดการกับเทพแท้จริงขั้นสูงสุดแบบเขาได้

 

แบบนี้ ต่อไปที่เขาพบกับคู่ต่อสู้ระดับพลังเท่ากัน เขาจะได้รู้ว่าเขาต้องใช้พลังมากแค่ไหน

 

“มีดบิน 3200 เล่มและเขาก็เกือบถึงขีดจำกัดแล้ว..”หลินฮวงสังเกตปฏิกิริยาของเถิงหราน”ถ้าข้าเพิ่มมันเป็นสี่พัน ข้าควรจัดการเขาได้”

 

วินาทีหลังอนุมาน สายฟ้าสีเลือดอีกแปดร้อยสายก็พุ่งออกจากแขนเสื้อลหินฮวง

 

โดยธรรมชาติ เถิงหรานสังเกตเห็นการโจมตีครั้งใหม่ของหลินฮวงทันที หลังตรวจสอบด้วยจิตเทวะ เขาก็กำหนดจำนวนมีดบินใหม่

 

“เพิ่มขึ้นแค่แปดร้อย ไม่เพิ่มมันสองเท่า?”เถิงหรานประมาทลงเล็กน้อย แต่จากนั้นก็หัวเราะกับตัวเองและพึมพำ”ดูเหมือนเขาคงคิดว่าการจัดการข้าคงไม่ต้องใช้มีดบินถึง 6400 เล่ม…”

 

ในชั่วพริบตา มีดบินแปดร้อยเล่มก็พุ่งเข้ามาจากทุกทิศทาง จังหวะการต่อสู้เดิมถูกทำลาย

 

เถิงหรานที่มาถึงขีดจำกัดแล้วสะบัดหอกในมืออย่างต่อเนื่อง พยายามสุดความสามารถเพื่อปัดป้องมีดบินที่เพิ่มเข้ามาอีกแปดร้อยเล่ม แต่สุดท้ายก็ไม่สามารถต้านรับไว้ได้

 

ลำแสงสีแดงเลือดนับไม่ถ้วนค้นหาช่องโหว่ที่จะเข้าไปได้ เหมือนอสรพิษที่ฉกใส่จุดอ่อนของเหยื่อ สุดท้ายก็แทงเข้าร่างของเถิงหราน

 

หอกในมือเถิงหรานชาลงเล็กน้อยเพราะความเสียหายที่เกิด และลำแสงสีเลือดก็คว้าโอกาสนี้เพื่อรุมเขา

 

ทันใดนั้น มีดบินนับพันก็ฉีกเถิงหรานเป็นชิ้นๆเหมือนฝูงสัตว์ป่าหิวโหย

 

ทุกที่บนสนามรบ เกือบทุกคนเสียสมาธิจากการต่อสู้แสนดุเดือดระหว่างทั้งสอง

 

พวกเขาทั้งหมดเห็นเถิงหรานถูกสายฟ้าสีเลือดนับไม่ถ้วนกลืนกิน

 

ทุกคนจ้องมองฉากนั้น

 

หลังจากนั้นไม่นาน สายฟ้าก็สลายหายไปในสายลม ไม่หลงเหลือร่องรอยของเถิงหรานแม้แต่น้อย….

เมื่อเห็นเช่นนี้ ทุกคนในโลกกรวดยินดีมาก ศัตรูที่แข็งแกร่งสุดถูกหลินฮวงกำจัด ซึ่งหมายความว่าสงครามจบลงไปแล้วครึ่งหนึ่ง

 

ในทางกลับกัน คนจากนิกายพันงูตกอยู่ในความสิ้นหวัง

 

พวกเขาไม่เคยคิดว่าเถิงหรานจะแพ้ พวกเขาตระหนักดีถึงพลังของเถิงหราน ชื่อเขาถือเป็นอันดับ 12 ในหมู่เทพแท้จริงทั้งหมดของแดนเทพ

 

ท่ามกลางเทพแท้จริง มีคนแค่หยิบมือเดียวที่สามารถฆ่าเถิงหรานได้ และคนเหล่านั้นก็ล้วนเป็นยอดฝีมือครึ่งก้าวเทพสวรรค์

 

แม้จะเป็นแบบนั้น เถิงหรานก็ยังถูกอีกฝ่ายกำจัดไปต่อหน้าทุกคน

 

คำอธิบายที่สมเหตุสมผลเดียวคือชายหนุ่มคนนี้ที่เพิ่งฆ่าเถิงหรานไปต้องครอบครองพลังอย่างน้อยระดับครึ่งก้าวเทพสวรรค์หรืออาจเป็นเทพสวรรค์ด้วยซ้ำ!

 

แต่ทว่าขณะที่พันธมิตรเขากำลังตื่นเต้น หลินฮวงกลับเลิกคิ้ว

 

“เขายังไม่ตาย?”

 

เขาค่อนข้างแน่ใจว่าร่างกายของศัตรูเขาถูกฉีกเป็นชิ้นๆแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เพื่อหลีกเลี่ยงอุบัติเหตุใด เขาจงใจเพิ่มพลังสังหารเทพเข้าไปด้วย  พูดตามหลักเหตุผล ทั้งวิญญาณและร่างกายของคนที่ถูกฆ่าด้วยพลังสังหารเทพควรจะพินาศไปด้วยกัน

 

แต่ทว่า เสี่ยวเฮยไม่ส่งการแจ้งเตือนถึงการเสียชีวิตใดๆให้เขา ซึ่งทำให้หลินฮวงมั่นใจว่าศัตรูเขาต้องยังไม่ตาย

 

จิตเทวะของหลินฮวงกวาดไปรอบๆด้วยพลังเต็มที่เพื่อค้นหากลิ่นอายของเถิงหราน แต่เขาไม่พบอะไรแม้จะค้นหา

 

เขาไตร่ตรองสักพัก ยังไม่ยอมแพ้

 

ทันใดนั้นรูม่านตาของหลินฮวงก็เปลี่ยนเป็นสีดำสนิท เขาเปิดใช้กฏเทพวิสัยทัศน์แท้จริง

 

หลังจากนั้นไม่นาน มุมปากของหลินฮวงก็ยกโค้งขึ้น

 

“ข้าพบเจ้าแล้ว!”

วินาทีต่อมา หลินฮวงก็ก้าวมาข้างหน้า เลือนหายไปจากจุดเดิม ปรากฏตรงหน้าสมาชิกเทพเสมือนของนิกายพันงูที่มีหางงู

 

เทพเสมือนหางงูมองหลินฮวงอย่างตกตะลึง

 

ทุกคนต่างงงวยว่าทำไมหลินฮวงถึงพุ่งมาหาเทพเสมือนตนนี้

 

“หยุดซ่อนแล้วเผยตัวออกมา”

 

หลินฮวงส่งคำพูดเขาไปยังเทพเสมือนหางงู

 

“อะ…อะไรนะ?”ใบหน้าของเทพเสมือนหางงูเต็มไปด้วยความสับสน

“ถ้าเจ้าไม่ยอมออกมาเอง ข้าก็คงต้องใช้กำลัง”หลินฮวงไม่สนใจปฏิกิริยาของเทพเสมือนหางงู”เจ้าควรรีบตัดสินใจ ถ้าข้าโจมตีก่อน เจ้าคงไม่มีโอกาสได้เคลื่อนไหวใดๆ”

ทันทีที่เขาพูดจบ ร่างของเทพเสมือนหางงูก็เริ่มชักกระตุก ลักษณะหน้าเขาบิดเบี้ยวจนน่ากลัว และในชั่วพริบตา กระดูกหน้าเขาก็บิดจนดูไม่เหมือนมนุษย์อีกต่อไป ปากเขา ซึ่งเดิมมีขนาดเท่าปกติเหยียดออกจนสุด

 

วินาทีต่อมา เขาก็เปิดปากที่เต็มไปด้วยเลือด ซึ่งแตกและฉีกขาดอย่างสมบูรณ์ หัวสีทองของงูค่อยๆเลื้อยออกจากปากเขา

 

ไม่นาน ร่างของเทพเสมือนหางงูก็อ่อนยวบ ไม่ต่างอะไรกับหนังงูหลังลอกคราบ และอสรพิษสีทองตัวใหญ่จุดดำก็เลื้อยออกจากปากที่ฉีกขาดทีละนิ….

 

 

 

ตอนที่ 1444

 

ขั้น 6

ด้วยการใช้ความสามารถเทวะและพรสวรรค์ติดตัว เถิงหรานจึงลอกคราบตัวเอง แกล้งตายโดยละทิ้งกายมนุษย์ หนึ่งในสามรูปแบบเขาและกลับเป็นร่างงู

 

หลังพุ่งออกจากร่างเทพเสมือนหางงู เขาก็ไม่คิดหนี

 

การที่ร่างเดิมเขาถูกพบหมายความว่าการแกล้งตายเขานั้นล้มเหลว

 

“ข้าอยากรู้-เจ้าหาข้าเจอได้ยังไง? การแกล้งตายของข้านั้นไร้ที่ติ”

 

หลินฮวงจ้องงูยักษ์ตรงหน้าเขา แต่ไม่ทำการเคลื่อนไหวใดๆ เขาสังเกตปีกคล้ายค้างคาวบนหลังอีกฝ่ายด้วยความสนใจ พวกมันเป็นปีกของจริงอย่างไม่ต้องสงสัย

 

“ข้ามีความสามารถกฎเทพประเภทตรวจจับ”

 

นี่คือข้ออ้าง เขาไม่สามารถอธิบายได้ว่าเขาไม่ได้รับการแจ้งเตือนจากนิ้วทองคำเขา

 

แต่ทว่า เถิงหรานกลับพยักหน้าและยอมรับมัน มีกฎเทพประเภทนั้นมากมาย ดังนั้นมันจึงไม่น่าแปลกใจที่จะมีกฎเทพชนิดพิเศษที่สามารถตรวจจับการแกล้งตายของเขาได้

 

“ข้ายังมีอีกคำถาม เจ้าเป็นเทพแท้จริงขั้นสูงสุดหรือเทพสวรรค์?” เถิงหรานถามคำถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

 

“ไม่ใช่ทั้งสอง” มุมปากของหลินฮวงกระตุก

 

คำตอบนี้ทำให้เถิงหรานตกตะลึง ถ้าเขาไม่ใช่เทพแท้จริงขั้นสูงสุดหรือเทพสวรรค์ งั้นเขาก็คือจ้าวเทวะ?! เขาไม่เคยพิจารณาว่าระดับเทพเสมือนขั้น6ที่หลินฮวงแสดงออกมาตลอดเวลาคือระดับพลังจริงของเขา

 

“เจ้าถามมาสองคำถามแล้ว แต่ข้าจะให้โอกาสเจ้าถามอีกครั้ง” ขณะพูด มีดบินพลังจิตสี่พันเล่มก็ลอยตรงหน้าเขา เล็งไปที่งูยักษ์

 

เมื่อเห็นอย่างนี้ เถิงหรานก็รู้สึกเสียวสันหลัง

 

หลังพิจารณา เขาก็ถามคำถามที่สาม

 

“เราขอทำการพักรบได้หรือไม่?”

 

ก่อนหลินฮวงจำให้คำตอบเขา เขาก็รีบกล่าวเสริม” นิกายพันงูจะยอมจำนนและยังส่งมอบของทั้งหมดในคลังอุปกรณ์เราเป็นค่าชดเชย ตราบเท่าที่ท่านปล่อยเราไป ข้าก็ยอมรับว่าเราทำผิดพลาด เราไม่ควรมารุกรานโลกกรวดนี้ที่ถูกปกครองโดยท่าน”

 

หลินฮวงหัวเราะในใจหลังได้ยินคำพูดของเถิงหราน

 

“อย่างแรก ข้าคือชนพื้นเมืองของโลกกรวดนี้ พวกเจ้าไม่ได้กำลังรุกรานโลกที่ข้าพิชิต แต่เป็นบ้านเกิดข้า”

 

 

“สอง นิกายพันงูมีสิทธิ์เจรจาพักรบกับเราด้วยหรือ? ถ้ามี คนที่เจรจากับเราก็ควรเป็นวังเผ่าหมื่นคณนานับ”

 

คำพูดของหลินฮวงทำให้เถิงหรานตาเบิกโพลง

 

แน่นอน เขาไม่อยากทำการพักรบจริงๆ เขาพูดไปก็เพื่อเอาตัวรอด เขายังต้องฆ่าคนที่ฆ่าน้องสาวเขา!

 

ยิ่งไปกว่านั้น ด้วยความที่หลินฮวงมองออก ต่อให้นิกายพันงูกับหลินฮวงสงบศึกกัน มันก็เปล่าประโยชน์ เหนือสิ่งอื่นใด คำพูดเดียวจากวังเผ่าหมื่นคณนานับก็สามารถสั่งให้นิกายพันงูทำอะไรก็ได้แล้ว ไม่ว่าการสงบศึกจะตกลงกันได้หรือไม่ นั่นไม่ใช่สิ่งที่นิกายพันงูจะตัดสินใจได้

 

“ดังนั้น คำตอบก็คือ-ไม่!’

 

ทันทีที่หลินฮวงกล่าวเช่นนั้น มีดบินพลังจิตสี่พันเล่มก็เปลี่ยนเป็นสายฟ้าสีแดงเลือด พุ่งใส่งูยักษ์เถิงหราน

 

ปีกค้างคาวบนหลังเถิงหรานพลันกางออก ด้วยการกระพือปีกอย่างฉับพลัน เขาถอยไปข้างหลังอย่างรวดเร็ว ความเร็วเขายังเหนือกว่าตอนอยู่ในร่างมนุษย์เป็นสิบเท่า เทียบได้กับมีดบินพลังจิตของหลินฮวง

 

หลินฮวงอดเลิกคิ้วไม่ได้

 

“ตามคาด พลังของเขาอยู่กันคนละระดับเมื่ออยู่ในร่างเดิม”

 

 

โปรตอสหลายคนที่เขาเคยฆ่าตายต่างอยู่ในร่างมนุษย์ พวกเขาไม่มีเวลาเปลี่ยนเป็นร่างจริงก่อนจะถูกฆ่า

 

มีบางคนที่เข้าสู่การต่อสู้ด้วยร่างเทพ แต่ก็น้อยมากที่จะเผยร่างเดิม นี่เพราะร่างเดิมตาย พวกเขาจะตายจริงๆ

 

แต่ทว่า การพบกับคนอย่างเถิงหราน ที่เดิมสู้ด้วยร่างมนุษย์ก่อนเผยร่างจริงคือครั้งแรกสำหรับหลินฮวง เขาสามารถรู้สึกได้ถึงความแตกต่างด้านพลัง

 

ในร่างเดิม เถิงหรานมีการควบคุมที่สูงกว่า หลินฮวงสังเกตเห็นว่าเถิงหรานในปัจจุบันสามารถใช้การตรัสรู้ธาตุลมเพื่อแทรกแซงวิถีของมีดบินได้เล็กน้อย แม้ผลจะน้อยมาก แต่เทียบกับสภาพก่อนหน้าที่ไม่สามารถป้องกันตัวเองได้เลย เขาถือว่าแข็งแกร่งกว่าเดิมมาก

 

“ดูเหมือนเขาจะครอบครองสายเลือดงูปีศาจจากยุคดึกดำบรรพ์ สายเลือดเจือจางไปมาก แต่ความจริงคือมันยังหลงเหลือมาถึงทุกวันนี้” เสียงของแผ่นหินดังก้องในตัวหลินฮวง

“งูปีศาจ? ระดับไหน?” หลินฮวงถาม

 

“พวกที่ถือเป็นสัตว์อสูรในช่วงยุคดึกดำบรรพ์ล้วนเป็นจิตวิญญาณบริสุทธิ์ มอนสเตอร์ชั้น 6 และก็จะบรรลุระดับจ้าวเทวะตอนโตเต็มวัย” แผ่นหินอธิบาย

 

“เหนือกว่าเทพสูงสุดที่เป็นชั้น5?!” หลินฮวงมักเดาอยู่เสมอว่าต้องมีระดับขั้นที่เหนือกว่าเทพสูงสุด

 

“น่าเสียดายที่สายเลือดงูปีศาจในตัวงูน้อยนี่เจือจางมากและสายเลือดอื่นก็ปนกันเละเทะไปหมด ไม่งั้นอาจมีโอกาสบ้างที่เขาจะกลายเป็นจ้าวเทวะได้” แผ่นหินพูดอย่างเสียใจ

 

“ต่อให้มันไม่เจือจาง แต่เขาก็ไม่มีทางกลายเป็นจ้าวเทวะได้เพราะวันนี้คือวันตายของเขา” หลินฮวงกล่าวแทรก” เราไม่สามารถปล่อยให้ผู้รุกรานเหล่านี้รอดชีวิตไปได้สักคน ไม่งั้นพวกมันจะสร้างปัญหาให้กับเรา”

 

ถ้าพวกเขากวาดล้างผู้รุกรานเหล่านี้ได้จนหมด อย่างน้อยข่าวก็ไม่มีทางไปถึงหูวังเผ่าหมื่นคณนานับภายในหนึ่งปี แต่ทว่า ถ้ามีสักคนรอดและสามารถกลับไปมหาพิภพได้ โลกกรวดที่ผิดปกตินี้จะถูกรายงานถึงหูวังเผ่าหมื่นคณนานับทันที

 

แม้จะเป็นเวลาหนึ่งปี หลินฮวงก็รู้ว่าเขาไม่มีทางยกระดับพลังจนพอสู้กับวังเผ่าหมื่นคณนานับได้ ถึงกระนั้น เขาก็สามารถใช้เวลานั้นเพื่อคิดกลยุทธ์ได้

 

แต่ทว่า ถ้าวังเผ่าหมื่นคณนานับพบความผิดปกติตอนนี้ โลกกรวดอาจถูกทำลายภายในวันเดียว

 

นี่ยังเป็นเหตุผลให้หลินฮวงปฏิเสธการเจรจากับเถิงหราน ต่อให้เถิงหรานสามารถรับประกันได้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นที่นี่จะไม่ถูกรายงานกลับไปวังเผ่าหมื่นคณนานับ มันก็เป็นไปไม่ได้ที่ข่าวจะไม่รั่วไหล เหนือสิ่งอื่นใด กระดาษนั้นไม่สามารถห่อหุ้มไฟได้ สักวัน มันจะถูกเผาจนหมด

 

ทางออกเดียวคือปิดปากให้สนิท

 

แผ่นหินไม่พูดอะไรอีก มันรู้สึกได้ถึงสายเลือดงูปีศาจในตัวเถิงหรานและรู้สึกเวทนาเล็กน้อย ต่อให้เถิงหรานจะมีสายเลือดงูปีศาจอยู่เต็มตัว แต่ถ้าหลินฮวงอยากฆ่าเขา มันก็ไม่สามารถห้ามได้

 

แม้เถิงหรานจะครอบครองสายเลือดจิตวิญญาณบริสุทธิ์ภายในตัว มันก็เจือจางเกินไปและไม่ได้เพิ่มพลังให้เขามากนัก มันแค่เพิ่มศักยภาพเขาในธาตุลมและน้ำ

 

ในบรรดากฎเทพระดับควบคุมทั้ง 11 ประเภทที่เขาใช้ได้ หกในนั้นคือธาตุลมและน้ำ

 

แต่ทว่า ตัวเถิงหรานเองดูเหมือนจะไม่รู้ว่าเขามีสายเลือดงูปีศาจในตัว ในความเป็นจริง เขาอาจไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขามีพรสวรรค์ในธาตุลมและน้ำมาแต่กำเนิด พลังกฎเทพ 67 ประเภทที่เขาบ่มเพาะแตกต่างกับธรรมชาติของเขามาก ส่วนใหญ่ไม่เกี่ยวกับธาตุลมและน้ำเลย เวลาที่เขาใช้ไปส่วนใหญ่จึงสูญเปล่า

 

ถ้าเขาเอาแต่ฝึกฝนธาตุลมและน้ำ เขาอาจมีการตรัสรู้ธาตุ 20หรือ30ประเภทที่ถึงระดับควบคุมแล้วหรืออาจถึงระดับสมบูรณ์ด้วยซ้ำ