ฉันนี่แหละคือซูเปอร์สตาร์ I’m really a superstar 1477-1478

 บทที่ 1477 : ล็อตเต้ ซูเปอร์มาร์เก็ตเอ๋ย ฉันมาแล้ว!

โดย

Ink Stone_Fantasy

ตอนเที่ยง

ข่าวด่วนถูกแพร่กระจาย

รายงานข่าวในทุกวันนี้ไม่ต้องพึ่งพาสื่อสิ่งพิมพ์แบบเดิมอีกต่อไป เมื่อเกิดเรื่องราวบางอย่างขึ้น คุณสามารถหาดูได้ในสื่อออนไลน์ภายในเวลาไม่กี่นาที

‘จางเย่ตกลงไปในบ่อน้ำ!’

‘จางเย่พิธีกรชื่อดัง นักร้อง ศิลปิน ตกบ่อน้ำ!’

‘ทุกคนให้การช่วยเหลือ โชคดีที่ไม่เป็นอะไรมาก!’

‘วีดีโอจางเย่ตกบ่อน้ำ!’

‘รูปถ่ายจางเย่ตกบ่อน้ำทั้งหมด 56 ใบ!’

‘คอลเล็กชันภาพถ่ายจางเย่ตกบ่อน้ำสุดคมชัดจำนวน 56 ใบ!’

……

ในเวยป๋อ

กลุ่มเพื่อน

ฟอรัมเว็บบอร์ด

ทุกที่ล้วนมีฟลัดข้อความ

“พรูด!”

“หมอนั่นตกบ่อน้ำเหรอ?”

“ได้ยินมาว่าตกไปตั้งสองรอบ!”

“ฮามาก จางเย่ก็มีช่วงเวลาที่เลวร้ายเหมือนกัน!”

“ผู้ชายคนนี้แค่ทำชั่วมามากเกินไปน่ะ!”

“ฮ่าๆๆๆ ไม่รู้ทำไม เห็นข่าวนี้แล้วฉันอยากหัวเราะ!”

“จอมตอกหน้าจางตอกหน้าคนอื่นเขามาหลายปี ในที่สุดกรรมก็ตามสนองแล้ว!”

“ฉันก็หัวเราะเหมือนกัน ฟังข่าวนี้แล้วชื่นใจจริงๆ!”

“บ่อน้ำที่ไหนรับไอ้คนชั่วนี้ไว้? วันหลังต้องไปเยี่ยมชมหน่อยแล้ว!”

“ดูสิ พวกนายดู นี่คือจุดจบของขันที!”

“ตกได้สวย สะใจจริงๆ!”

“เชี่ย พวกนายไม่กังวลว่าจางเย่จะได้รับบาดเจ็บเลยหรือไง”

“เขาทุบกระจกกันกระสุนแตกด้วยการตบเพียงครั้งเดียว เขาจะบาดเจ็บได้ยังไง!”

“ถูกต้อง ผิวหนังอย่างหมอนี่ ตกบ่อแปดครั้งเขาก็ยังร่าเริงได้!”

ชาวเน็ตไม่มีความเห็นใจแม้แต่น้อย ต่างโห่ร้องยินดี เรื่องนี้ทำให้พวกเขาขำแทบตายแล้ว

ในช่วงเวลานั้นข่าวก็แพร่กระจายไปต่างประเทศ แม้ว่าคำสั่งแบนจะมีผลอยู่ แต่สำหรับข่าวประเภทนี้ญี่ปุ่นและเกาหลียังคงเต็มใจที่จะรายงาน

……

ที่ญี่ปุ่น

“ทำได้เยี่ยม!”

“สุดยอดไปเลย!”

“พระเจ้าทนไม่ไหวแล้วสินะ!”

“ฮ่าๆๆๆ!”

“ประเทศจีนมีคำพูดประโยคหนึ่ง : กรรมจะตามสนองคนชั่ว!”

……

ที่เกาหลีใต้

“เยี่ยม! เยี่ยม! เยี่ยม!”

“ในที่สุดหมอนี่ก็โชคร้ายจนได้!”

“พรูด ตกลงไปในบ่อน้ำจริงดิ?”

“ไอ้โง่!”

“ฮ่าๆๆ! สมน้ำหน้า!”

……

ช่วงเวลานี้

ที่ประเทศจีน?

ที่ญี่ปุ่น?

ที่เกาหลี?

ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนก็ดูเหมือนว่าชาวเอเชียทุกคนกำลังปรบมือและส่งเสียงเชียร์!

ทำให้ผู้คนร่วมมือร่วมใจแบบนี้ หาทั่วเอเชียก็ไม่เจอคนที่สองอีกแล้ว!

พอเห็นข่าวจางเย่โมโหจนแทบกระอักเลือด ในใจคิดว่าลูกพี่เป็นถึงขนาดนี้ พวกนายยังหัวเราะกันอยู่อีก? ยังมีความสุขอยู่ได้? พวกนายคิดว่าเป็นช่วงตรุษจีนหรือไง!

แต่โชคดีที่ยังมีคนห่วงใยเขา

เพื่อนสนิทของเขาโทรมาหาทีละคน

หลังจากรับสาย ฮาฉีฉีก็รีบร้อนถาม “ทำไมคุณถึงไม่รับโทรศัพท์คะ?”

จางเย่มองไปรอบๆ อย่างหวาดกลัว ขณะพูด “เมื่อกี้ไม่ได้ยินเสียง”

ฮาฉีฉีถามอย่างร้อนใจ “บาดเจ็บไหมคะ?”

“ไม่เป็นไร อดทนได้” จางเย่ตอบ

ฮาฉีฉี “เกิดอะไรขึ้นคะ? ฉันได้ยินพวกเสี่ยวหวังบอกว่าเกิดเรื่องขึ้นแล้ว?”

จางเย่หัวเราะไม่ออกร้องไห้ไม่ได้ “เรื่องนี้อธิบายไม่ถูกเหมือนกัน ยังไงก็เถอะ ช่วงนี้ลูกพี่จะโชคร้ายหน่อย พวกคุณรู้แค่นี้ก็พอ สองวันนี้ผมกลับไปไม่ได้ ผมจะซ่อนตัวข้างนอก เกิดอะไรขึ้นพวกคุณไม่ต้องแปลกใจ ไม่ต้องตกใจ ทุกอย่างรอผมกลับไปก่อน”

ฮาฉีฉี “แต่ว่า…”

“ไม่คุยแล้ว แม่ผมโทรมาพอดี” จางเย่รับสายแม่ต่อ

แม่พูดทันที “แกโง่หรือเปล่า? ปากบ่อกว้างขนาดนั้นก็มองไม่เห็นเหรอ?”

จางเย่หดหู่ “ตอนนั้นด้านบนมันมีของวางคลุมอยู่ ไม่รู้ว่าแผ่นพลาสติกจากที่ไหนปลิวมาปิดไว้ ผมนึกว่าเป็นพื้นก็เลยตกลงไป”

แม่ “โง่เกินเยียวยา”

อู๋เจ๋อชิงโทรเข้ามา

คุณอู๋  “เป็นยังไงบ้าง?”

จางเย่ “ผมไม่เป็นไร คุณวางใจได้”

คุณอู๋ “ทำไมถึงไม่ระวังเลย?”

จางเย่ “ไม่ใช่เรื่องระวังไม่ระวัง เฮ้อ อย่าพูดถึงมันเลย”

ด้วยทักษะและความเร็วในการตอบสนองของเขา เขามั่นใจว่าตัวเองสามารถหลีกเลี่ยงได้ 99 ครั้งจากทั้งหมด 100 ครั้ง แต่ครั้งนี้ความบังเอิญทั้งหลายได้รวมเข้าด้วยกัน เขาแจ็คพ็อตเจอกับ 1 ใน 100 นั้นเข้าพอดี เขารู้ดีว่า ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ตัวเขา ทั้งหมดนี้แม่งเกิดขึ้นจากความโชคร้ายห้าเท่าทั้งนั้น แถมนี่แม่งก็เพิ่งผ่านมาได้แค่ชั่วโมงเดียว อีกสี่สิบแปดชั่วโมงที่เหลือ เขาจะได้สัมผัสกับเหตุการณ์อะไรอีกบ้าง แค่คิดจางเย่ก็ตัวสั่นแล้ว

หลังจากรับสายทุกคนเรียบร้อย

จางเย่ก็อดทนไม่พูดมากอีกต่อไป เพราะตอนนี้เขาตกอยู่ในอันตรายตลอดเวลา ขอให้พ้นภัยก่อนค่อยพูดแล้วกัน! ทำยังไงดี? ไปซ่อนตัวที่ไหนดี? ยังเหลืออีกสี่สิบเจ็ดชั่วโมงกับอีกห้าสิบนาทีเลยนะ จางเย่เฝ้าดูการนับถอยหลังของลูกเต๋าแห่งความโชคร้ายในวงแหวนเกม เกลียดแม่งจนต้องกัดฟันกรอด มองไปทางซ้ายทีขวาที และคิดหาวิธีไปด้วย

กลับบ้าน?

แน่นอนว่าไม่ได้!

อยู่บนถนน?

อันตรายเต็มไปหมด!

จำเป็นต้องหาที่หลบภัยให้ได้!

เมื่อเดินมาถึงทางแยก ทันใดนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นและมองเห็นป้ายป้ายหนึ่ง จากนั้นเขาก็ตกตะลึง ดวงตาของเขาหรี่ลงอย่างใช้ความคิด

ล็อตเต้ ซูเปอร์มาร์เก็ต?

คุ้นๆ นะ?

ล็อตเต้ไหนกันนะ?

จางเย่หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาค้นหาข้อมูลและพบว่าที่นี่เป็นซูเปอร์มาร์เก็ตเครือล็อตเต้กรุ๊ปของเกาหลีที่อยู่ในประเทศจีน เหมือนกับโลกเดิมของเขาไม่มีผิด ที่แท้โลกใบนี้ก็มีล็อตเต้กรุ๊ปที่ประชาชนชาวจีนโห่ไล่และทุบตีเหมือนกัน? นี่ไม่ใช่ย่ำจนรองเท้าเหล็กสึกก็หาไม่เจอ ยามได้มากลับไม่ต้องใช้ความพยายามหรอกเหรอ?

เชรด!

แกนี่แหละ!

จางเย่เองก็ชั่วร้ายเข้าไส้ เขาเดินข้ามถนนและกระโจนเข้าไปในซูเปอร์มาร์เก็ตอย่างไม่พูดพร่ำทำเพลง ตอนนี้เขาอับโชคไปทั้งตัว ชนิดที่ยืนนิ่งไม่ขยับก็ยังโดนอยู่ดี กลับบ้านไปก็กลัวทำให้ครอบครัวเดือดร้อน พออยู่บนท้องถนนก็กลัวคนที่สัญจรไปมา แต่ที่ล็อตเต้ ซูเปอร์มาร์เก็ตนี้เขาก็ไม่ต้องกังวลอะไรแล้ว เขาไม่รู้สึกแย่เลยถ้าที่แห่งนี้จะพังทลาย นั่นคือจางเย่ไม่โทษความโชคร้ายของเขา บางครั้งผู้ชายคนนี้ก็ชั่วร้ายเกินไป เขาเล็งสถานที่นี้แล้ว เขาอยากจะดึงแพะรับบาปเข้ามาด้วยสักสองสามตัว!

ด้านในล็อตเต้ ซูเปอร์มาร์เก็ต

ลูกค้าเดินไปเดินมา บนนยากาศคึกคักมาก

พื้นที่ของซูเปอร์มาร์เก็ตค่อนข้างใหญ่ น่าจะเป็นสาขาใหญ่แห่งหนึ่งในปักกิ่ง

“แอปเปิลลดราคาแล้ว”

“ผลไม้ส่งทางอากาศจากเกาหลี เชิญเข้ามาดูได้เลยค่ะ!”

“แชมพูซื้อหนึ่งแถมหนึ่ง!”

แม้ว่าจางเย่จะสวมแว่นกันแดดและใส่ผ้าปิดปาก แต่เจ้าหน้าที่ก็จำได้อย่างรวดเร็ว พนักงานซูเปอร์มาร์เก็ตสองสามคนที่อยู่ไม่ไกลชี้จางเย่และกระซิบกระซาบกัน จากนั้นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองคนก็เดินเข้ามา ไม่รู้ว่ากำลังใช้วิทยุสื่อสารพูดกับใครอยู่

……

ชั้นบน

พื้นที่สำหรับเจ้าหน้าที่

ผู้รับผิดชอบได้รับข้อความอย่างรวดเร็ว นี่คือผู้จัดการสาขาที่สำนักงานใหญ่เกาหลีส่งมาชื่อว่าคิมซองแจ เขามีทักษะภาษาจีนที่ไม่เลว

“อะไรนะ? จางเย่มาที่ซูเปอร์มาร์เก็ตของเรา?”

“ใช่ครับ ยามเพิ่งยืนยันมา”

“เขาตกบ่อน้ำอยู่ไม่ใช่เหรอ?”

“เอ่อ ช่วยขึ้นมาได้แล้วครับ”

“ข่าวดี นี่มันเรื่องดีเลยนะเนี่ย”

“แต่ว่าความสัมพันธ์ของเขากับเกาหลี…”

“เขามาโฆษณาให้เราฟรีๆ เลยนะ รีบหาคนไปถ่ายรูปสักสองสามรูปส่งไปให้นักข่าว บอกว่าจางเย่เพิ่งปีนขึ้นมาจากบ่อน้ำ ร่างกายบาดเจ็บแต่ก็ยังอยากมาซื้อของที่ล็อตเต้ ซูเปอร์มาร์เก็ต ร้านของเรากำลังจะดังแล้ว!”

“โอเคครับ!”

ผู้จัดการตื่นเต้นมาก

แต่เขาไม่รู้ว่าอีกเดี๋ยวเขาก็จะหัวเราะไม่ออกแล้ว

บทที่ 1478 : ล็อตเต้ ซูเปอร์มาร์เก็ตประสบภัยพิบัติ!

โดย

Ink Stone_Fantasy

ตอนบ่าย

ล็อตเต้ ซูเปอร์มาร์เก็ตสาขาซีหม่าฉ่าง

โซนอาหารเกิดเสียงระเบิดอย่างกะทันหัน!

ปัง!

“กรี๊ด!”

“หลอดไฟแตก!”

“ตกมาแล้ว ตกลงมาแล้ว!”

“ระวังนะ!”

“รีบหนีเร็ว!”

หลอดไฟระเบิดแล้ว โคมระย้าอันใหญ่กำลังร่วงลงมา ด้านล่างพอดีมีคนยืนอยู่คนหนึ่ง ไม่จำเป็นต้องถามว่าคนนั้นเป็นใคร แน่นอนว่าคือจางเย่!

จางเย่เองก็ตกใจไม่น้อย โชคดีที่เขาเตรียมตัวไว้ก่อนจึงรีบกระโดดไปด้านข้างด้วยร่างกายที่แข็งแรงและยืดหยุ่นของเขา เสียงดังปัง โป๊ะตะเกียงกระแทกลงพื้น ถ้าเจ้าสิ่งนี้กระแทกโดนหัวของเขา แม้ไม่ถึงกับสมองกระทบกระเทือน แต่ก็ต้องบวมเป่งแน่นอน

ระหว่างที่หลบ ผ้าปิดปากของเขาก็หลุดออก

ฝูงชนที่จับจ่ายใช้สอยอยู่ก็จำเขาได้

“จางเย่!”

“จอมตอกหน้าจาง!”

“ตกใจหมดเลย!”

“อันตรายนะเนี่ย!”

“หลอดไฟตกลงมาเหรอ? ทำไมถึงเป็นอาจารย์จางอีกแล้วล่ะ?”

“จริงด้วย เขาเพิ่งจะตกบ่อน้ำไปไม่ใช่เหรอ?”

“พรูด เขานี่ซวยจริงๆ!”

พนักงานซูเปอร์มาร์เก็ตรีบไปทำความสะอาดที่เกิดเหตุ

ผู้จัดการได้รับข่าวก็รีบมาทันที ในใจเขาร่ำร้องว่าแย่แล้ว คราวนี้แย่แน่ ทำไมต้องมีอุบัติเหตุเกิดขึ้นเวลานี้ ตกใส่คนอื่นก็ไม่ได้ทำไมต้องไปตกใส่หมอนั่นด้วย ผู้ชายคนนี้มีชื่อเสียงด้านไม่ฟังเหตุผลที่สุดในเอเชีย นี่คืออันธพาลที่ใหญ่ที่สุดในวงการบันเทิงเอเชีย ถ้าหมอนั่นเกิดกัดล็อตเต้ ซูเปอร์มาร์เก็ตของพวกเขาไม่ปล่อยขึ้นมา พวกเขาต้องเดือดร้อนมากแน่นอน เฮ้อ ซวยจริงๆ!

แต่เขาคิดไม่ถึงอย่างสิ้นเชิงว่าจางเย่ไม่มีคิดจะถามหาความรับผิดชอบเลยสักนิด

เห็นเพียงจางเย่กำลังเช็ดเหงื่อ จากนั้นก็รีบเดินไปที่โซนอื่นต่อ

ผู้จัดการตะลึง อ้าว ไม่ใช่มั้ง มันไม่ใช่สไตล์ของจางเย่นี่? หมอนี่เป็นคนมีเหตุผลตั้งแต่เมื่อไร? ไม่ใช่นิสัยของเขาเลยนะ?

พนักงานคนหนึ่งเดินเข้ามา “หัวหน้าคะ นี่…”

ผู้จัดการพูด “ไม่มีอะไรแล้ว”

พนักงานถามอย่างระมัดระวัง “ต้องชดเชยให้เขาไหมคะ?”

ผู้จัดการเบ้ปาก “เขาไม่ได้รับบาดเจ็บ จะชดเชยให้ทำไม?”

พนักงานตอบรับทันที “เข้าใจแล้วค่ะ”

เหตุการณ์นี้ผ่านไปแล้ว ทุกอย่างดำเนินไปตามปกติ

แต่ผู้จัดการเพิ่งกลับไปที่สำนักงานชั้นบน ซูเปอร์มาร์เก็ตก็เกิดเรื่องขึ้นอีกครั้ง!

พนักงานคนหนึ่งวิ่งหน้าตาตื่นขึ้นมา “หัวหน้า! แย่แล้วครับ!”

ผู้จัดการขมวดคิ้ว “มีอะไร?”

พนักงานพูดอย่างร้อนรน “จู่ๆ บันไดเลื่อนก็เสียครับ จากที่เลื่อนไปข้างหน้าก็กลายเป็นถอยหลัง!”

ผู้จัดการยืนขึ้นด้วยความตกใจ “นายว่าอะไรนะ? บนบันไดเลื่อนมีคนไหม?”

พนักงาน “บนนั้นมีอยู่คนหนึ่งครับ เขากลิ้งตกลงมาจากข้างบน ก็คือจางเย่!”

ผู้จัดการอึ้ง “หา? เขาอีกแล้วเหรอ?”

บนชั้นสองของซูเปอร์มาร์เก็ต

ในตอนนี้จางเย่กำลังลูบอกอย่างหวาดผวาไม่หาย การตีลังกาเมื่อกี้ทำให้เขากลิ้งตกลงไปจริงๆ ขณะที่กำลังขึ้นบันไดเลื่อนไปชั้นบน จู่ๆ มันก็เปลี่ยนเป็นถอยหลังอย่างกะทันหัน แม้ว่าจางเย่จะฝึกไทเก็ก ก็ยังทรงตัวไม่อยู่จึงหงายหลังกลิ้งลงมา ทั้งยังตีลังกาไปสองตลบ โชคดีที่ความแข็งแกร่งของเขาทำให้ร่างกายเสถียร ไม่อย่างนั้นเขาคงกลิ้งจากชั้นสองลงไปชั้นหนึ่งจริงๆ แล้ว ตกใจแทบตาย!

ผู้คนที่ดูอยู่รอบด้านต่างพูดไม่ออก

ตกบ่อน้ำ?

โคมระย้าตกใส่?

กลิ้งลงบันไดเลื่อน?

นายจะซวยอะไรขนาดนี้!

ออกบ้านวันนี้ไม่ได้ดูฤกษ์ยามก่อนเหรอ?

ไกลออกไป ผู้จัดการตะโกนมา “อาจารย์จาง คุณไม่เป็นอะไรนะครับ?”

จางเย่โบกมือ

ผู้จัดการร้องไอ้หยา “เกิดอะไรขึ้น ใครเป็นคนดูแลบันไดเลื่อน? ให้คนที่รับผิดชอบมานี่หน่อย!” เขารู้สึกกลัวเช่นกัน โชคดีที่จางเย่สบายดี ถ้าเขามีอันเป็นไปคราวนี้จะกลายเป็นเรื่องใหญ่ไปจริงๆ ผู้จัดการพูดต่อ “อาจารย์จาง นี่มันบังเอิญพอดีครับ อุปกรณ์น่าจะเสื่อมสภาพ พวกเราจะยกเครื่องใหม่ โคมระย้าเมื่อกี้ก็ด้วย เรื่องแบบนี้จะไม่เกิดขึ้นอีก ผมรับรอง!”

เขาเพิ่งพูดจบ

ชั้นวางสินค้าสูงสองสามเมตรตรงนั้นก็หักดังเป๊าะ แล้วทันใดนั้นชั้นวางที่มีสินค้าวางอยู่เต็มไปหมดก็ล้มลงมา

“กรี้ด!”

“หนีเร็ว!”

“ล้มแล้ว!”

“เชี่ย วิ่งสิ!”

ผู้คนที่อยู่รอบด้านแตกฮือเหมือนผึ้งแตกรัง!

ผู้จัดการก็กระโดดไปด้านข้างด้วยความตกใจ เขาหกคะเมนตีลังกาลงพื้นด้วยท่าทางน่าเกลียด

ความเร็วจางเย่ระดับไหน?

ความว่องไวจางเย่ระดับไหนกัน?

หมอนี่วิ่งเร็วกว่าคนอื่นชัดๆ แต่เขาดันเลือกผิดทาง ตอนแรกทิศที่จางเย่วิ่งออกไปไม่มีอะไรผิดปกติ แต่ต่อมาชั้นวางสินค้าที่ล้มลงก็กระแทกกับชั้นฝั่งตรงข้าม ก่อนจะล้มตามกันมาเป็นโดมิโน่ ปังปังปังปังปัง ชั้นวางสินค้าสี่ห้าชั้นล้มอย่างต่อเนื่องวนมาถึงฝั่งจางเย่ จางเย่ไม่มีที่ให้หลบ ชั้นวางสินค้าปิดทางเขาจนหมด พอเห็นมุมหนึ่งมีช่องว่าง จางเย่ก็รีบพุ่งเข้าไปทันที เขาไม่โดนทับ แต่กลับโดนขังไว้ ไม่สามารถปีนออกไปได้!

“แย่แล้ว!”

“ช่วยด้วย!”

“จางเย่ถูกทับอีกแล้ว!”

“เรียกหนึ่งหนึ่งเก้าเร็ว!”

ผู้จัดการร้องไห้ออกมา เกิดอะไรขึ้น! แม่งเกิดอะไรขึ้นกันแน่!

หน่วยดับเพลิงมาถึงในไม่ช้า

เพราะอยู่ในพื้นที่เดียวกัน คนที่มาเลยเป็นเจ้าหน้าที่ชุดเดิม

เจ้าหน้าที่ดับเพลิงที่เป็นหัวหน้ามองเห็นจางเย่อยู่ใต้ชั้นวางของกำลังหยิบมือถือขึ้นมาดูเวลา เขาก็มึนงงเล็กน้อย “อาจารย์จาง ทำไมเป็นคุณอีกแล้วล่ะ?”

จางเย่เงยหน้ามอง “อา ผมเอง”

เจ้าหน้าที่ดับเพลิงปาดเหงื่อ “วันนี้พวกเราช่วยคุณสามครั้งแล้วนะ”

จางเย่หัวเราะแห้ง “รบกวนแล้ว ลำบากพวกคุณจริงๆ”

เจ้าหน้าที่ดับเพลิงถอนหายใจ เฮ้อ ยังจะพูดอะไรได้อีก? ช่วยคนเถอะ!

สิบนาทีหลังจากการทำงานหนักของเจ้าหน้าที่ดับเพลิง ในที่สุดก็ช่วยคนที่ติดอยู่ออกมาได้

ขณะนี้ล็อตเต้ ซูเปอร์มาร์เก็ตกำลังอพยพลูกค้า หลอดไฟระเบิดยังโอเค บันไดเลื่อนเสียยังอธิบายได้ แต่ชั้นวางสินค้าล้มเยอะขนาดนี้ เห็นได้ชัดว่าไม่สามารถฝืนเปิดร้านต่อได้แล้ว พวกเขาใช้มาตรการระงับกิจการชั่วคราวเพื่อแก้ไขสถานการณ์ ไม่มีใครกล้าอยู่ที่นี่อีกต่อไป ที่นี่มันแหล่งมาซื้อของที่ไหนกัน แม่งแหล่งเสี่ยงชีวิตชัดๆ โชคดีที่เรื่องวันนี้ทั้งหมดตกใส่หัวจางเย่คนเดียว หมอนี่ดวงแข็งขนาดนั้น ไม่ตายง่ายๆ หรอก แต่พวกเขาไม่ใช่ พวกเขาเป็นคนมีเลือดมีเนื้อ พวกเขาไม่สามารถตบกระจกกันกระสุนด้วยมือเปล่าได้หรอกนะ

ลูกค้าออกไปแล้ว

เจ้าหน้าที่ดับเพลิงก็กลับไปแล้ว

พนักงานในซูเปอร์มาร์เก็ตก็เลิกงานแล้วเหมือนกัน

แต่ตอนนั้นเอง ผู้จัดการก็พบว่าจางเย่ยังเดินไปเดินมาตรงเคาน์เตอร์ชำระเงินที่ชั้นหนึ่งคล้ายกับหาทางออกไม่เจอ

ผู้จัดการชี้ “ทางออกอยู่ตรงนั้นครับ”

จางเย่ร้องอ้อตอบกลับคำหนึ่ง “ไม่รีบครับ ผมว่าจะอยู่อีกสักพัก”

ผู้จัดการได้ยินแล้วแทบเป็นลม!

นายจะอยู่อีกสักพัก?

นายไปเลย!

นายรีบออกไปเดี๋ยวนี้นะ!

ตอนนายยังไม่มา ไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นสักอย่างโอเค้!

จางเย่ยังเดินเล่นอย่างสบายใจในซูเปอร์มาร์เก็ตอยู่นานสองนาน

ผู้จัดการและกลุ่มเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยใกล้ล้มทรุดอยู่รอมร่อ พวกเขาต่างหวาดกลัวที่จะอยู่ใกล้จางเย่ เพราะเกรงว่าจะเกิดอุบัติเหตุขึ้นอีก สุดท้ายได้แต่ร้องขอใครก็ได้ให้มาเชิญเจ้าหมอนี่ออกไป

……

เวลาบ่ายโมง

จางเย่เดินออกมาจากล็อตเต้ ซูเปอร์มาร์เก็ตสาขาซีหม่าฉ่าง

ตอนนี้ทำยังไงดี?

ไม่มีที่ให้ไปอีกแล้วเหรอ?

เอ๊ะ ล็อตเต้ ซูเปอร์มาร์เก็ตมีสาขาอยู่ที่อื่นด้วยนี่?

จางเย่คิดได้ดังนั้นก็หยิบมือถือขึ้นมาค้นหา มีร้านล็อตเต้ในปักกิ่งทั้งหมดสิบสามสาขา? ว้าว โอเคเลย ลูกพี่ไม่ได้หลอกใช้พวกนายนะ แต่ฉันไม่มีที่ไปแล้วจริงๆ!