ฉันนี่แหละคือซูเปอร์สตาร์ I’m really a superstar 1475-1476

 บทที่ 1475 : ลูกเต๋าแห่งความโชคร้ายออกโรง!

โดย

Ink Stone_Fantasy

แต่ละวันผ่านไป

การเตรียมงานคอนเสิร์ตคืบหน้าเกินกว่าครึ่งแล้ว

มีโฆษณาประชาสัมพันธ์เต็มไปหมด

ช่วงหลายวันนี้จางเย่ไม่ได้ทำอะไร เขากำลังเลือกเพลงเพื่อทำเป็นเพลย์ลิสต์อยู่ที่สตูดิโอ เรื่องอื่นต่างมอบหมายให้พวกฮาฉีฉีจางจั่วไปทำ จางเย่แค่ตัดสินใจในขั้นตอนสุดท้ายก็พอ และส่วนใหญ่ก็ไม่จำเป็นต้องให้เขากังวล ดูเผินๆ เหมือนเขาว่างมาก แต่ในใจของจางเย่กลับคิดหนักอยู่ตลอด เขาคิดว่าจะทำยังไงให้คอนเสิร์ตครั้งนี้ยิ่งใหญ่ขึ้นอีก ให้เป็นที่ฮือฮาทั่วเอเชีย เจาะเข้าตลาดเกาหลีได้ จะให้ดีคือสามารถขึ้นจุดสูงสุดในครั้งเดียวไปเลย หากเขาสามารถขึ้นไปเหยียบยืนบนปลายยอดนั้นได้ก่อนอำลาวงการ นั่นถึงจะเรียกว่าสมบูรณ์แบบ

เล่นใหญ่กว่าเดิมยังไงดี?

เขาคิดมาทุกวิธีแล้ว

อันนี้?

ไม่ได้!

อันนั้นล่ะ?

ก็ไม่ได้เหมือนกัน!

ถนนสายนี้ถูกปิดตาย จนคล้ายกำลังมนุษย์ไม่อาจผ่านไปได้

ในที่สุดช่วงสายของวันนี้จางเย่ก็ตัดสินใจ กำลังของมนุษย์ยังไม่พอ? ไม่เป็นไร เขามีไม้ตายสุดท้ายที่ยังไม่ได้ใช้อยู่ วงแหวนเกม ในวงแหวนเขายังเหลือของสิ่งหนึ่ง เป็นของที่จางเย่ไม่เต็มใจจะใช้จึงเก็บมาถึงทุกวันนี้ นั่นก็คือลูกเต๋าแห่งความโชคร้าย และก็เหลือเพียงอันสุดท้ายเท่านั้น แม้ว่าลูกเต๋านี้จะมาจากลอตเตอรี่ประเภทแรก และไม่เคยสุ่มได้อีกเลย เขาจึงสามารถจินตนาการถึงความล้ำค่าของสิ่งนี้ได้ ใช้แล้วก็หมดไป ลูกเต๋าแห่งความโชคร้ายเคยช่วยเขาผ่านช่วงเวลายากลำบากมากมาย จึงมีประโยชน์อย่างยิ่ง จางเย่เลยไม่อยากใช้มันง่ายๆ แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนเดิมแล้ว ไม่ใช้ตอนนี้จะเอาไปใช้ตอนไหน? ตอนนี้คือเวลาที่สมควรที่สุดแล้ว!

แน่นอนว่าลูกเต๋านี้ก็ทำให้คนทั้งรักทั้งเกลียด เขายังจำเหตุการณ์จี้เครื่องบินครั้งนั้นได้ จางเย่เกือบตายอยู่บนท้องฟ้าระดับความสูงหนึ่งหมื่นเมตรแล้ว อุบัติเหตุครั้งนั้นทำให้เขาจำได้ไม่รู้ลืม และก็เป็นฉากอันตรายที่สุดในชีวิตของเขาด้วย ถ้าไม่ใช่เพราะยังมีรัศมีแห่งโชคอยู่จางเย่ก็ไม่กล้าหยิบไม้ตายนี้ออกมาใช้ง่ายๆ แน่ เพราะสิ่งนี้ถ้าสามารถใช้ฆ่าคนอื่นได้เลย แต่ถ้าใช้ไม่ดีก็จะกลายเป็นการฆ่าตัวตายได้เหมือนกัน!

มาเถอะ ได้เวลาแกออกโรงแล้ว!

สำเร็จหรือล้มเหลว รู้กันคราวนี้แหละ!

ชั้นบนของสตูดิโอ

จางเย่ล้างมือล้างหน้า เปิดวงแหวนเกม และหยิบลูกเต๋าในคลังสินค้าขึ้นมา

‘ลูกเต๋าแห่งความโชคร้าย’ : จะมีผลหลังจากการเขย่า สามารถสุ่มปรับระดับความโชคร้ายของผู้เล่น และระยะเวลาบังคับใช้

ลดลงสิบเท่า

ลดลงห้าเท่า

ลดลงสองเท่า

เพิ่มเป็นสองเท่า

เพิ่มเป็นห้าเท่า

เพิ่มป็นสิบเท่า

ลูกเต๋าทั้งหกด้านมีระดับความโชคร้ายต่างกัน

จากนั้นจางเย่ก็เปิดใช้งานรัศมีแห่งโชค (อัปเกรด) รอจนออร่าส่งผล เขาถึงสงบจิตใจได้ จากนั้นก็หยิบลูกเต๋าลูกเดียวออกมาด้วยความระมัดระวังและหวาดกลัว ที่สำคัญคือเขาเคยมีเงามืดอยู่ในใจ แม้ว่าจะมีรัศมีแห่งโชคอยู่ก็ยังกังวล เพราะรัศมีแห่งโชคแต่ก็ไม่ได้ทำให้เขาสมปรารถนา 100% แค่เพิ่มค่าความโชคดีเท่านั้น บางครั้งก็ล้มเหลว แต่เขาคิดว่าเขาคงไม่โชคร้ายขนาดนั้น น้อยครั้งมากที่รัศมีแห่งโชคจะไม่ทำงาน ในร้อยครั้งก็มีแค่สักครั้งเดียวเท่านั้นเอง

เอาล่ะ!

จางเย่พึมพัมกับตัวเองก่อนบีบลูกเต๋าแห่งความโชคร้าย พ่นลมหายใจแล้วโยนมันขึ้นไปบนอากาศ สายตาเขาจ้องลูกเต๋าที่โค้งขึ้นไปจนถึงจุดสูงสุด จากนั้นก็ร่วงลงมา

ป๊อกป๊อก ตกลงบนพื้น

หนึ่งครั้ง

สองครั้ง

ลูกเต๋าหมุนทั้งหมดสามครั้ง

หัวใจของจางเย่ก็กระเด้งกระดอนสามครั้งเช่นกัน เขาดูลูกเต๋าที่กลิ้งไปบนพื้นโดยไม่กระพริบตา ในที่สุดลูกเต๋าก็หยุดลง จางเย่รีบลุกขึ้นและวิ่งไปมองอย่างคาดหวัง จากนั้นเขาก็แทบจะต้องกระอักเลือดก!

ข้อความจากระบบปรากฏขึ้นมา :

‘เพิ่มความโชคร้ายเป็นห้าเท่า!’

‘ระยะเวลา : ยี่สิบเก้าชั่วโมง!’

จางเย่ตะลึง และแหกปากตะโกนด่า!

“เชี่ยเอ้ย!”

“ทวดเอ็งสิ!”

“เชี่ยแม่งโว้ย!”

จางเย่โมโหแทบคลั่ง รัศมีแห่งโชคหลุดการเชื่อมต่อโดยไม่คาดคิด ในช่วงเวลาที่วิกฤตและอันตรายที่สุดแต่ดันหลุดการเชื่อมต่อ! แต่ก่อนใช่ว่าจะไม่เคยเกิดขึ้น ครั้งที่รัศมีแห่งโชคยังเป็นเวอร์ชั่นธรรมดา ในบางครั้งก็มีผลเพียงเล็กน้อยหรือแม้กระทั่งล้มเหลว หลังจากอัปเป็นเวอร์ชั่นอัปเกรด สถานการณ์แบบนี้ก็น้อยลงมาก แต่ในความทรงจำของเขามีอยู่ครั้งหนึ่ง ตอนที่เขายังทำงานอยู่ที่ CCTV ในงานเลี้ยงประจำปีของ CCTV ให้พนักงานจับรางวัล และจางเย่ก็จับฉลากได้รางวัลทั้งหมดไปคนเดียว ตอนนั้นเขาเปิดใช้งานรัศมีแห่งโชค (อัปเกรด) และเคยมีอุบัติเหตุเกิดขึ้นเล็กน้อย ทว่าเขาก็ไม่ได้รับบาดเจ็บ แต่ครั้งนี้แตกต่างออกไป ครั้งนี้เขาเล่นใหญ่มาก แต่ดันมาได้เอ่ไม่ตรงเวลาเสียเลย!

ความโชคร้ายห้าเท่า?

สี่สิบเก้าชั่วโมง?

สองวันกว่า?

นี่ต้องการฆ่าฉันชัดๆ!

ยังคิดว่าจะอาศัยลูกเต๋าแห่งความโชคร้ายมาทำให้เรื่องคอนเสิร์ตยิ่งใหญ่อลังการ!

ตอนนี้เป็นยังไงล่ะ ความฝันของเขาเป็นจริง เรื่องดันถูกทำให้ยุ่งยากไปกว่าเดิมแล้ว!

จางเย่ด่าอย่างบ้าคลั่ง หากคิดในแง่ดี ก็คือดีแค่ไหนแล้วที่ลูกเต๋าแห่งความโชคร้ายนี้ไม่เพิ่มขึ้นเป็นสิบเท่า เหตุการณ์จี้เครื่องบินครั้งนั้นได้รับผลความโชคร้ายเป็นสิบเท่า หากคุณได้รับโชคร้ายสิบเท่าบวกกับระยะเวลาสี่สิบเก้าชั่วโมง ก็ไม่ต่างจากการฆ่าตัวตาย ตอนนี้อย่างน้อยยังยืดหยุ่นได้บ้าง เขายังมีทางรอด!

ทำยังไงดี?

สองวันนี้จะไปซ่อนตัวที่ไหนดี?

สมองของจางเย่คิดอย่างรวดเร็ว แต่คิดมากไปก็ไม่มีประโยชน์ มาคิดเรื่องหลบภัยก่อนดีกว่า ในขณะนี้เขาเข้าสู่ภาวะตื่นตัวอย่างมาก มองไปทางหน้าหลังซ้ายขวารัวๆ กลัวว่าจะมีอะไรระเบิดกะทันหัน หรือมีระเบิดมือลอยเข้ามาจากหน้าต่าง ดังนั้นเมื่อกี้เขาจึงเปิดใช้งานรัศมีแห่งโชคไม่หยุด เปิดไว้ตลอดเวลา เขาต้องการใช้รัศมีแห่งโชคมาต้านทานลูกเต๋าแห่งความโชคร้าย แต่นี่ไม่ใช่วิธีแก้ปัญหาในระยะยาว รัศมีแห่งโชค (อัปเกรด) ใช้พลังงานมากเกินไป หนึ่งวินาทีก็คือชื่อเสียงหนึ่งแสนแต้ม หกล้านแต้มต่อนาที เขาสามารถเปิดได้ห้านาที สามารถเปิดได้สิบนาที แต่สี่สิบกว่าชั่วโมงล่ะ? เขาจ่ายไม่ได้แน่นอน มีค่าชื่อเสียงมากแค่ไหนก็ไม่พอใช้!

มีคนมาเคาะประตู

“ผู้กำกับจาง?”

“ผู้กำกับจางเป็นอะไรคะ?”

“คุณทะเลาะกับใครอีกเหรอครับ?”

พอได้ยินเสียงตะโกนด่า เสี่ยวหวังเสี่ยวโจวและคนอื่นๆ ที่อยู่ในสตูดิโอต่างพากันวิ่งขึ้นมาชั้นบนด้วยความตื่นตระหนก

เมื่อประตูถูกเปิดออก จางเย่ที่เดินออกมากลับดูตื่นตระหนกยิ่งกว่าพวกเขาเสียอีก เขาพูดทันที “ไม่ต้องพูดอะไร ขยับไปให้ไกลจากฉันหน่อย ฉันจะไปซ่อนตัวสักสองวันนะ ช่วงสองวันนี้พวกเธอหนักแน่นไว้นะ อย่าตื่นตกใจถ้าเกิดอะไรขึ้น มีเรื่องอะไรรอฉันกลับมาค่อยคุย!”

เสี่ยวหวังอึ้งไป “หา?”

เสี่ยวซุนตกใจ “เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ?”

เสี่ยวโจวมึนงง “คุณหนีใครคะ?”

หนีใครเรอะ?

ไม่ว่าใครฉันก็ต้องหนีทั้งนั้น!

เขากลัวจะกระทบถึงคนอื่น พอพูดจบก็รีบออกจากประตูของสตูดิโอไป

เขาเดินบนถนนดูผู้คนที่สัญจรไปมา ตอนนี้จางเย่เห็นใครก็เหมือนเห็นผู้ก่อการร้ายไปหมด!

บทที่ 1476 : ใครก็ได้ช่วยด้วย! จางเย่ตกบ่อน้ำ!

โดย

Ink Stone_Fantasy

ช่วงสาย

สตูดิโอวุ่นวายมาก!

เสี่ยวหวังเสี่ยวโจวรีบโทรศัพท์

“เจ๊ฮา เจ๊รีบกลับมานะคะ!”

“เกิดอะไรขึ้น?”

“ผู้กำกับจางออกไปแล้ว เหมือนจะเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นค่ะ!”

“อะไรนะ? เขาไปไหน?”

“ไม่รู้ค่ะ ผู้กำกับจางไม่ได้บอก!”

“รอฉันก่อน ฉันจะรีบกลับไป!”

ไม่นานนัก ฮาฉีฉี จางจั่ว อู่อี้และคนอื่นๆ ก็ทิ้งงานในมือแล้วรีบกลับมา สำหรับพวกเขาแล้ว ธุระอะไรก็ไม่สำคัญเท่าจางเย่ พวกเขาคือทีมงานสตูดิโอของจางเย่ ทุกงานต่างมีจางเย่เป็นศูนย์กลาง ปัญหาเกิดกับใครก็ได้ทั้งนั้น แต่จะเกิดกับจางเย่ไม่ได้!

ทุกคนต่างมากันครบแล้ว

พวกเขาโทรหาจางเย่สิบกว่าสาย แต่อีกฝ่ายไม่รับ

เรื่องราวกะทันหันเกินไป ทุกคนต่างยังไม่ได้เตรียมใจ

เกิดอะไรขึ้นกันแน่?

ทำไมผู้กำกับจางถึงเป็นบ้าขึ้นมาอีกแล้ว?

……

บนถนน

จางเย่เดินหนึ่งก้าวเหลียวมองซ้าย เดินสองก้าวก็เหลียวมองขวา

จู่ๆ คนที่เดินผ่านไปมาก็สอดมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกง จางเย่จ้องเขาอย่างหวาดกลัว!

แกหรือเปล่า?

ระเบิดมือหรือปืนพก?

หลังจากนั้น ชายคนนั้นก็หยิบมือถือออกมา

จางเย่หันกลับมา และมองไปยังผู้หญิงที่เอามือล้วงเข้าไปในกระเป๋าถือ

เป็นเธอใช่ไหม?

เธอมาจากองค์กรไหน?

จากนั้นผู้หญิงคนนั้นก็หยิบกระจกบานเล็กออกมาและเริ่มแต่งหน้า

ตอนนี้จางเย่หวาดผวาขั้นสุด เห็นบนพื้นมีก้อนขี้หมาอยู่ เขาก็หมอบลงและถามอย่างอดไม่ได้ “พูดสิ ใครส่งแกมา!”

เมื่อวานยังสบายดี วันนี้กลับกลายเป็นแบบนี้ไปแล้ว จางเย่โมโหจนบ้า พูดในใจว่าฉันอยู่ว่างไม่มีอะไรทำขนาดไปเขย่าลูกเต๋านั้นได้ยังไง ฉันแม่งหาเรื่องใส่ตัวชัดๆ เมื่อนึกถึงเหตุผลของเรื่องทั้งหมด จางเย่ก็วิเคราะห์ความเป็นไปได้ออกเพียงสามอย่าง

หนึ่ง : รัศมีแห่งโชคเกิดล้มเหลวขึ้นมาจริงๆ

สอง : ลูกเต๋าแห่งความโชคร้ายไม่ได้รับผลกระทบจากรัศมีแห่งโชค เรื่องการแสดงเซี่ยงเซิงครั้งก่อนที่สุ่มได้ความโชคร้ายลดลงห้าเท่าอาจจะไม่เกี่ยวกับการทำงานของรัศมีแห่งโชค แค่บังเอิญเท่านั้น และครั้งนี้ลำแสงของรัศมีแห่งโชคก็อาจไม่มีผลเช่นกัน

สาม : รัศมีแห่งโชคอาจเป็นตัวกำหนดว่าเมื่อลูกเต๋าแห่งความโชคร้ายเพิ่มความโชคร้ายขึ้นห้าเท่า จึงจะเป็นประโยชน์ต่อจางเย่ กล่าวอีกนัยหนึ่งรัศมีแห่งโชคอาจไม่ได้ล้มเหลว แต่เป็นเพราะประสิทธิผลของรัศมีแห่งโชคและลูกเต๋าแห่งความโชคร้ายเกิดซ้อนทับกัน

ทั้งสามข้อนี้ล้วนเป็นไปได้

แน่นอนว่าข้อที่สามมีความน่าเชื่อถือน้อยที่สุด

เพิ่มโชคร้ายถึงจะมีประโยชน์ต่อฉัน?

ฉันจบมหา’ ลัยนะว้อย! นายแม่งกำลังหลอกใครอยู่!

ตอนนี้รัศมีแห่งโชค (อัปเกรด) ยังเปิดอยู่ อัตราการดูดแต้มมาถึงจำนวนที่น่าตกใจแล้ว จางเย่เริ่มรู้สึกเจ็บปวด หัวใจเขาเหมือนโดนมีดกรีด ถึงอย่างไรไม่ช้าก็เร็วเขาก็ต้องเผชิญกับช่วงเวลาความโชคร้ายห้าเท่าภายในสี่สิบเก้าชั่วโมงนี้อยู่ดี อย่าเสียค่าชื่อเสียงอย่างสูญเปล่าต่อไปอีกเลย มาเถอะ แม่ง ฉันจะรอดูว่าแกมีสามเศียรหกกรหรือไม่ ลูกพี่คนนี้ไม่เคยกลัวอยู่แล้ว!

แค่ห้าเท่า ยังห่างไกลกับสิบเท่าเยอะ!

จางเย่ไม่สนอะไรแล้ว เขายกเลิกการใช้งานรัศมีแห่งโชคทันที!

รถราวิ่งขวักไขว่ไปมา

ผู้คนบนท้องถนนดูรีบร้อน

หนึ่งนาที

สองนาที

เหตุการณ์ยังปกติ

จางเย่ยืนอยู่ริมถนนและเฝ้าดูอยู่นาน หืม ไม่มีอะไรเกิดขึ้นนี่?

ทันใดนั้นกลุ่มเด็กสาวสองสามคนก็มองไปทางจางเย่

“กรี้ด!”

“ดูคนนั้นสิ!”

“จางเย่นี่!”

“จริงด้วย เป็นเขาจริงๆ!”

“พระเจ้า!”

“ไอดอลของฉัน!”

เเหล่าเด็กสาวต่างส่งเสียงกรีดร้อง

จางเย่เหงื่อตก จิตใต้สำนักสั่งให้เดินไปข้างหน้าทันที

พวกเธอไล่ตาม

จางเย่เดินเข้าซอย

พวกเธอยังตามมา

จางเย่รีบเดินต่อไป

เขาใส่ใจสถานการณ์รอบตัว สังเกตผู้คนร้อบข้าง แต่เขากลับไม่ได้สนใจพื้นถนน ทันใดนั้นใต้เท้าเขาก็ว่างเปล่า จางเย่อุทานคำหนึ่งจากนั้นคนก็หายวับไป!

เด็กสาวที่อยู่ด้านหลังตกตะลึง!

“อาจารย์จางล่ะ?”

“ไปไหนแล้ว?”

“ทำไมไม่อยู่แล้วล่ะ?”

“ว้าว อาจารย์จางมีความสามารถพิเศษ!”

“หายไปแล้ว หายตัวไปจริงๆ!”

“อาจารย์จางสุดยอดเลย!”

“สมแล้วที่เป็นไอดอลของฉัน!”

เด็กสาวทั้งสามตื่นเต้นมาก ทุกคนส่งเสียงกรีดร้องอย่างประหลาดใจ กรี้ดไปด้วยยกย่องจางเย่ไปด้วย

แต่จางเย่ที่อยู่ในบ่อน้ำด้านล่างกำลังโมโหจนแทบจะเป็นลม เขาจับเท้าที่ถูกกระแทกไว้ และส่งเสียงตะโกนไปทางปากบ่อน้ำที่ลึกสี่ถึงห้าเมตร “ความสามารถเฉพาะตัวเชี่ยอะไรกันล่ะ! รีบโทรหาหนึ่งหนึ่งเก้าให้หน่อย!”

บนพื้น

เหล่าเด็กสาวแปลกใจ

“เสียงของจางเย่นี่?”

“อยู่ไหนอ่ะ?”

“สวรรค์ อาจารย์จางล่องหนเหรอ?”

“จอมตอกหน้าจางล่องหนได้ด้วยเหรอ?”

จางเย่จะบ้าตาย!

ล่องหนทวดเอ็งสิ!

เอ่อ ถึงฉันจะทำได้จริงๆ ก็เถอะ!

เด็กสาวเหล่านี้ก็น่ารักไม่น้อย พยายามมองหาที่มาของเสียง จากนั้นจึงพบว่าบนถนนมีบ่อน้ำที่ไม่สะดุดตาอยู่ พวกเธอรีบวิ่งเข้าไป เด็กสาวคนหนึ่งชะโงกมองจากปากบ่อ เด็กสาวอีกคนหยิบมือถือขึ้นมาเปิดไฟฉาย จากนั้นจึงเห็นสถานการณ์ในบ่อ

พวกเธอตกใจทันที!

หนึ่งในนั้นมีเด็กสาวอ้วนท้วนคนหนึ่งเสียงดังที่สุด เธอกระโดดไปมาและร้องไห้เสียงดัง “ช่วยด้วยค่า! ใครก็ได้! จางเย่พิธีกรชื่อดังตกลงไปในบ่อน้ำ!”

จางเย่แทบกระอักเลือด!

เธอไม่ต้องแนะนำละเอียดขนาดนั้นได้ไหม?

หลังจากนั้นไม่นาน ผู้คนไม่น้อยต่างตื่นตระหนก

พลเมืองดีนับไม่ถ้วนมารวมตัวกัน

“ใครตกลงไปในบ่อน้ำ?”

“กรี๊ด จางเย่!”

“เป็นเขาจริงๆ!”

“เชี่ย อาจารย์จางคุณอดทนไว้นะ!”

“ใจเย็น ต้องใจเย็นไว้ก่อน!”

ผู้สัญจรไปมาต่างให้ความช่วยเหลือ

หลังจากนั้นรถดับเพลิงก็มาถึง

เจ้าหน้าที่ดับเพลิงก็รู้สึกสับสนเล็กน้อยเมื่อเห็นฉากนี้ พวกเขาไม่ได้คิดว่าจะได้พบเจอซูเปอร์สตาร์ระดับนี้ในชีวิตเลย และยังอยู่ในบ่อน้ำด้วย!

หลังจากปลุกปล้ำกันเป็นเวลาห้านาที ในที่สุดจางเย่ก็ได้รับการช่วยเหลือ

เจ้าหน้าที่ดับเพลิงหัวหน้าทีมรีบถาม “คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับ อาจารย์จาง?”

จางเย่หอบหายใจ “ไม่ครับ ผมไม่เป็นอะไร ขอบคุณพวกคุณมาก!”

รอบด้านก็มีคนถามขึ้นมา “คุณไม่บาดเจ็บนะ?”

จางเย่หัวเราะ “ขอบคุณทุกคนที่ช่วยเหลือ ไม่เป็นไรครับ ไม่ได้เจ็บสัก…”

พูดยังไม่ทันจบทันใดนั้นก็มีลมพัดแรง ไม้กระดานอันใหญ่ที่ไม่รู้ว่าใครเอามาวางไว้บนหลังคาแฟล็ตข้างๆ ถูกลมพัดตกลงมา ผู้คนหลายร้อยคนมารวมตัวกันเพื่อถ่ายรูปความคึกคัก ไม่มีใครโดน ไม่มีใครสนใจ ไม้กระดานพุ่งตรงไปกระแทกจางเย่คนเดียวอย่างแม่นยำ!

ตึง!

จางเย่อุทานคำหนึ่ง จากนั้นตัวคนก็หายวับไปอีกครั้ง!

เจ้าหน้าที่ดับเพลิงและกลุ่มจีนมุงตกใจจนขวัญหนีดีฝ่อ!

“ระวัง!”

“กรี๊ด!”

“อาจารย์จางล่ะ?”

“แย่แล้ว! อาจารย์ตกลงไปในบ่อน้ำอีกแล้ว!”

“รีบช่วยเขาเร็ว!”

“ไอ้หยา นี่เกิดอะไรขึ้น!”

“เพิ่งช่วยขึ้นมาเองนะ!”

“บันไดล่ะ บันไดอยู่ไหน!”

หลายคนตกตะลึงตาค้าง!

นักดับเพลิงต่างก็ช็อกไปแล้ว!

นี่ก็น่าจดจำเกินไปไหม! แค่เจอคนตกบ่อน้ำสักครั้งในชีวิตก็ว่าหายากแล้ว แต่โลกนี้ยังมีคนที่ตกบ่อน้ำสองครั้งในวันเดียว แล้วยังเป็นบ่อเดียวกันอีก ช่างโชคร้ายอะไรเช่นนี้!

ทุกคนต่างทำงานอย่างหนักเพื่อช่วยชีวิต

ไม่กี่นาทีต่อมาจางเย่ก็ได้รับการช่วยเหลืออีกครั้ง

จางเย่ปีนขึ้นอย่างแข็งแรงและโบกมือ “ไม่เป็นไร ผมไม่เป็นอะไร เรื่องเล็กน้อย!”

นี่แม่งก็คือโชคร้ายห้าเท่า!

ในที่สุดจางเย่ก็ได้เรียนรู้แล้ว!