I Just Want To Play Games Quietly ฉันก็แค่อยากเล่นเกมเงียบๆเท่านั้นเอง 947-950

I บทที่ 947 เดินตรงไม่ได้

“โค้ชนี้สมกับเป็นโค้ชจริงๆเลยครับ โค้ชฆ่าไปเยอะเลยเหรอครับ ช่วยสอนวิธีฆ่าผู้พิทักษ์หน่อยได้ไหมครับ?”เฟิงชิวเยี่ยนพูดด้วยความประทับใจ

“เห้ยๆ นี้เราจะคุยกันดีๆแบบไม่อวยกันหน่อยจะได้ไหมเนี่ย”หลี่ซวนพูดไม่ถูก

ทั้ง4คนเดินทางไปพร้อมกัน โจวเหวินเองจริงๆแล้วเคยเดินทางมาทางนี้แล้ว แต่ตอนที่เขาผ่านมาในครั้งนี้ ทุกๆอย่างดูเปลี่ยนไปจากครั้งที่แล้วที่เขาผ่านมา

ไม่ใช่แค่ถนนหลายๆสายถูกทำลาย แต่หลังจากที่ออกจากเมืองมาแล้ว โอกาสในการเจอเข้ากับสิ่งมีชีวิตหลุดจองจำนั้นมีมากขึ้นมาก สิ่งมีชีวิตหลุดจองจำหลายๆตัวนั้นเป็นแค่ระดับตำนานแต่ที่พวกมันสามารถหลุดจองจำออกมาได้ ไม่ได้แปลว่ามันแข็งแกร่ง แต่เป็นเพราะว่าเขตพื้นที่ต่างมิติในแถบนี้นั้นมันอ่อนกำลังลงมากแล้ว

ยิ่งออกมาห่างไกลจากตัวเมืองมากเท่าไร พืชพันธ์และต้นไม้ต่างๆนานาพันธ์เติบโตขึ้นมาอย่างหนาแน่น สิ่งแวดล้อมและระบบนิเวศที่เคยถูกทำลายโดยมนุษย์ตอนนี้ไม่เพียงแต่จะฟื้นคืนกลับมา แต่มันยังเพิ่มพูลขึ้นอย่างมหาศาลอีกด้วย ต้นไม้ที่เคยเติบโต เริ่มกลายพันธ์ ถึงมันจะยังไม่มีสติปัญญาพอจะกลายมาเป็นสิ่งมีชีวิตต่างมิติ แต่ขนาดของมันก็สูงใหญ่ขึ้นอย่างมาก

ต้นไม้ยักษ์สูงหลาย10เมตร ดอกไม้ที่บานกว้างมากกว่า1เมตรนั้นตอนนี้ถือว่าเป็นเรื่องปรกติแล้ว ถนนหลายๆสายยังถูกต้นไม้บดบังจนจมกองรากไม้ไปหมด

ยิ่งกว่านั้น พื้นที่ต่างมิติใหม่ๆยังเกิดขึ้นมาอย่างต่อเนื่องด้วย บางครั้งที่ๆเคยมาก่อนหน้านี้ไม่เป็นไร พอมาอีกทีมันอาจจะกลายเป็นพื้นที่ต่างมิติไปแล้วก็ได้

“หลี่ซวน นายทำอะไรหน่ะ”โจวเหวินมองหลี่ซวนแล้วจู่ๆก็ทำสีหน้าแปลกๆ

“อะไร ฉันทำอะไร”หลี่ซวนมองหน้าโจวเหวินกลับ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

“ก็ไม่มีอะไรหรอก ทำไมนายถึงเดินไม่ดูตาม้าตาเรือแบบนั้นละ”โจวเหวินมองหลี่ซวนแล้วพูด

“เดินอะไรวะ ฉันก็เดินปรกตินี้”หลี่ซวนพูดแล้วก้าวเดินต่อไป แต่ทันทีที่เขาก้าว สีหน้าของหลี่ซวนก็เปลี่ยนทันที เพราะว่าเขาตั้งใจที่จะเดินไปตรงๆ แต่กลับกลายเป็นว่าก้าวที่ก้าวไปนั้นมันเบี้ยวไปเฉียงๆและไปชนกับโจวเหวิน

“บ้าหน่ะ ฉันไม่ได้เป็นอัลไซเมอร์นะที่จะเดินตรงไม่ได้หน่ะ…”หลี่ซวนก้าวเดินต่อไปอีกหลายก้าว แต่ทุกๆก้าวที่เขาเดินนั้นมันเบี้ยวหมดเลย ไม่ซ้ายก็ขวาไม่มีการเดินตรงซักก้าว

“บ้าเอ้ย เกิดบ้าอะไรขึ้นอีกวะเนี่ย พวกนายลองเดินดูดิบางทีอาจจะเดินเบี้ยวด้วยก็ได้…”หลี่ซวนไม่เชื่อในเรื่องคำสาปหรือสิ่งที่เกิดขึ้น เขาเชื่อว่าบางทีมันอาจจะเป็นกันทุกคนก็ได้

เฟิงชิวเยี่ยนกับโจวเหวินก็ลองเดินดูหลายก้าวแต่ก็พบว่าทุกคนเดินตรง ไม่มีใครเดินเบี้ยว

“ก็ไม่มีปัญหาอะไรนี้”โจวเหวินพูด

“ไม่ใช่อะ ฉันไม่เชื่อ”หลี่ซวนมองโจวเหวินกับเฟิงชิวเยี่ยนที่ดูไม่เป็นไรเลย ก่อนที่เขาจะลองดูอีกหลายก้าวหลี่ซวนพยายามจะควบคุมการเดินของตัวเองให้ได้ เขาลองใช้ทั้งลมปราณทั้งสกิลแล้วแต่เขาก็ยังเดินเฉียงเดินตรงไม่ได้เลย

“หัวหน้าอย่าล้อกันเล่นซิครับ เรากำลังรีบอยู่นะ”เฟิงชิวเยี่ยนพูด

หลี่ซวนร้องออกมา “นี้ฉันกำลังทำบ้าอะไรอยู่วะเนี่ย ทำไมเดินตรงไม่ได้”

“แต่พวกเราปรกติดีเลยนะ”เฟิงชิวเยี่ยนพูด ก่อนจะเดินหน้าถอยหลัง ทุกก้าวเดินตรงได้ตามใจต้องการ

หลี่ซวนมองเฟิงชิวเยี่ยนแล้วทันใดนั้นเขาก็สังเกตุเห็นอะไรบางอย่างแล้วพูดออกมาเสียงดัง “เดี๋ยวก่อน ชิวเยี่ยน นายอย่าพึ่งเดินตรงนะ นายลองเดินเฉียงซิ”

“เดินเฉียงเหรอ แค่นี้เอง สบายมาก”เฟิงชิวเยี่ยนพูดแล้วเดินเฉียงไปข้างหน้า

แต่ก้าวที่ก้าวออกไปนั้นกลัวตรงแด่วไปข้างหน้าแบบ ตรงเหมือนเอาไม้บรรทัดมาทาบแล้วเดินยังไงอย่างงั้น

“เกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย” เฟิงชิวเยี่ยนเองก็งงเหมือนกัน เขาลองรวบรวมลมปราณแล้วเดินต่อไปอีกหลายก้าว แต่ผลที่ออกมาก็เหมือนเดิม ไม่ว่าเขาจะพยายามก้าวเดินเฉียงขนาดไหนแต่เขาก็เดินไปได้แค่ทางตรงเท่านั้น

“ฉันว่าที่นี้มันต้องมีอะไรผิดปรกติซักอย่างแล้วละ”หลี่ซวนพูด

ทั้งคู่มองที่โจวเหวินพร้อมๆกัน คนนึงเดินได้แค่ทางเฉียง อีกคนเดินได้แค่ทางตรง ตอนนี้พวกเขาเริ่มอยากรู้แล้วว่าโจวเหวินจะโดนอะไร

โจวเหวินลองเดินดู แต่เขาสามารถเดินได้ทั้งทางตรงและทางเฉียง แต่ทันทีที่เขาพยายามจะก้าวถอยหลัง เขากลับพบว่าตัวเองไม่สามารถก้าวถอยหลังได้เลย

“ลองดูแผนที่ซิ ที่นี้มันอะไรกันเนี่ย”โจวเหวินเริ่มสังเกตเห็นปัญหาและเริ่มจริงจังกับมันมากขึ้น

หลี่ซวนเปิดโทรศัพท์ขึ้นมาดูแผนที่ แผนที่ในโทรศัพท์ของเขานั้นมีแผนที่เก่าอยู่ ในแผนที่นั้นจะไม่มีพวกถนนหนทางบอก แต่จะบอกถึงสถานที่โบราณต่างๆในนั้น

“ดูเหมือนแถวๆนี้จะไม่มีสถานที่อะไรเป็นพิเศษนะ เป็นแค่เขตภูเขาปรกติไม่เห็นมีอะไรพิเศษนะ หรือว่ามันจะเป็นพื้นที่ต่างมิติที่ไม่มีใครรู้จักผุดขึ้นมาตรงนี้กัน หรือว่ามีสิ่งมีชีวิตต่างมิติคอยเล่นงานเราอยู่”หลี่ซวนมองแผนที่แล้วแต่ก็ยังไม่เจอปัญหาอะไรเลย

โจวเหวินลองเปลี่ยนวิญญาณชีวิตดูแล้วลองเดินดู ปรากฏว่าเขาสามารถเดินถอยหลังแล้วเดินเฉียงได้แล้ว

“ทำไมเดินถอยหลังได้แล้วละ”หลี่ซวนถามโจวเหวินอย่างสงสัยก่อนจะเดินอีกรอบแต่ก็ยังเดินเฉียงอยู่ดี

“ฉันมีความสามารถในการต้านทานคำสาปพื้นที่ต่างมิติหน่ะ ดูเหมือนว่าที่นี้มันจะมีคำสาปอยู่แต่ฉันไม่รู้หรอกนะว่ามันเริ่มต้นตรงไหน”โจวเหวินมองไปรอบๆแล้วเห็นลำธารกับภูเขา วิวที่นี้สวยใช้ได้แถมไม่มีสิ่งมีชีวิตต่างมิติเลยด้วย

“ในเมื่อที่นี้เป็นพื้นที่ต่างมิติงั้นก็ไปต่อกันเถอะ ยังไงเราก็ไปตรงๆไม่ได้อยู่แล้ว เพราะงั้นคงไม่มีปัญหาอะไรเท่าไรหรอก”หลี่ซวนพูด

ยังไงเขาก็ไม่มีปัญหาเรื่องกำลังกายกับอาหารอยู่แล้ว เพราะงั้นการเดินทางเสียเวลาเพิ่มนั้นไม่ใช่อุปสรรคสำหรับเขา

“แล้วนายละเอาไง”โจวเหวินถามเฟิงชิวเยี่ยน

“ไม่น่ามีผลเท่าไรครับ”เฟิงชิวเยี่ยนพูด

“โอเคถ้างั้นเราไปต่อเลยนะ”โจวเหวินพูดก่อนที่จะอัญเชิญค้างงคาวเงาพิษออกมาบินสำรวจรอบๆ แต่ถึงอย่างนั้น พอค้างคาวเงาพิษถูกอัญเชิญออกมา มันกลับทิ้งดิ่งลงพื้นบินไม่ขึ้นไม่ว่าจะพยายามแค่ไหน

“มีคำสาปห้ามบินอยู่ด้วยแหะ”หลี่ซวนพูดด้วยความตกใจ

โจวเหวินเก็บค้างคาวกลับมา แล้วอัญเชิญชุดเกราะเทพออกมา แล้วให้มันเดินสำรวจไปเรื่อยๆ

ซึ่งการเดินของชุดเกราะเทพเองก็เดินได้แค่ทางตรงเหมือนกันเดินเฉียงหรือเดินถอยหลังไม่ได้

ชุดเกราะเทพนั้นเดินตรงไปเรื่อยๆ โจวเหวินกับคนอื่นก็เดินตามไปเรื่อยๆ เฟิงชิวเยี่ยนกับโจวเหวินยังไม่เท่าไร แต่หลี่ซวนที่เดินได้แค่ทางเฉียงนั้นเดินแปลกๆมากๆ

หลังจากที่พวกเขาเดินไปได้ซักพัก พวกเขาก็ไม่เจอสิ่งมีชีวิตต่างมิติเลยซักตัว ชุดเกราะนั้นเดินตรงไปถึงตรงแม่น้ำและกำลังจะข้ามแม่น้ำแล้ว

เพราะว่าพวกเขาบินไม่ได้ทำให้พวกเขาต้องเดินข้ามแม่น้ำกันไป โจวเหวินเองก็กลัวสิ่งที่อยู่ใต้น้ำอยู่เหมือนกัน เขาเลยให้ชุดเกาะเดินตรงไปก่อนเพื่อดูลาดราว

น้ำในแม่น้ำนั้นไม่ได้ลึก ลึกสุดแค่เอว และซึ่งก็สามารถข้ามได้อย่างไม่มีปัญหาอะไร แต่ปัญหามันเกิดขึ้นหลังจากที่ขึ้นไปยังอีกฟากแล้ว เพราะจู่ๆก็มีเสียงระเบิดดังตู้มเกิดขึ้น!!

I บทที่ 948 พื้นที่ต่างมิติหมากรุก

ร่างของชุดเกราะเทพนั้นถูกแรงระเบิดฉีกออกเป็นชิ้นๆ ในขณะเดียวกันก็มีสิ่งมีชีวิตต่างมิติที่หน้าตาเหมือนกระรอกตัวน้อยกระโดดออกมาแล้วยืนอยู่บนซากของแรงระเบิดชุดเกราะเทพ

“อะไรกันวะนั้น กระรอกบ้านั้นมันเก่งจังวะ” ดวงตาของหลี่ซวนมองอย่างตกใจ

เขาเคยเห็นชุดเกราะเทพมาก่อนแล้ว ถึงแม้ว่ามันจะเป็นแค่ระดับมหากาพย์แต่พลังป้องกันของมันนั้นมีเยอะมาก พูดง่ายๆถ้าเป็นระดับเร้นลับที่มีพลังโจมตีไม่สูงมาก ก็ไม่สามารถทะลุการป้องกันของเกราะเทพได้แน่นอน แต่มันกลับสามารถระเบิดออกมาได้อย่างง่ายดายแบบนี้ กระรอกนั้นคงต้องเป็นระดับเร้นลับพลังเท่าๆกันกับเบม่อนแน่ๆ

แต่ดูจากหน้าตาแล้ว มันกลับดูน่ารักน่าชังไม่ได้ดูมีพลังร้ายกาจอะไรเลย

โจวเหวินเองก็ยังรู้สึกไม่น่าเชื่อเหมือนกัน เขาเลยใช้สดับวานรลองตรวจสอบกระรอกนั้นจากระยะไกล แต่ไม่ว่ายังไง มันก็ดูไม่เหมือนสิ่งมีชีวิตต่างมิติที่ฆ่าเกราะเทพแล้วระเบิดทิ้งจนเหลือแต่ซากได้ในครั้งเดียวเลยซักนิด

“มีอะไรแปลกๆแหะ เหมือนกับว่าไม่ได้เป็นที่กระรอกแต่เป็นที่คำสาปของพื้นที่ต่างมิตินี้มากกว่า”โจวเหวินมองกระรอกนั้นมองแล้วมองอีก

หลี่ซวนเองก็เหมือนจะคิดอะไรได้บางอย่างเลยพูดกับโจวเหวินขึ้นมา “นี้โจวเหวิน นายมีพลังตรวจสอบดีๆใช่ไหม ดูที่ด้านหลังของกระรอกนั้นให้หน่อยซิ ช่วยดูให้หน่อยว่ามันมีสิ่งมีชีวิตต่างมิติตัวอื่นอยู่เป็นเส้นทางตรงกับกระรอกนั้นไหม”

โจวเหวินพยักหน้าแล้วใช้พลังของสดับวานร แล้วเขาก็พบว่ามีกระต่ายตัวนึง นั่งอยู่ด้านหลังของกระรอกห่างออกไประยะหนึ่ง มันนั่งอยู่นิ่งๆและใช่ มันยืนตรงกับกระรอกเป๊ะๆ

โจวเหวินบอกที่ตัวเองรู้ให้หลี่ซวนฟังแล้วหลี่ซวนก็พูดออกมา “อ้อ เข้าใจละ คำสาปของพื้นที่ต่างมิตินี้ คือหมากรุกยังไงละ”

“หมากรุกงั้นเหรอ”โจวเหวินไม่รู้วิธีเล่นหมากรุกจีนด้วยซ้ำเขาเลยถามหลี่ซวน

หลี่ซวนอธิบาย “นายคงเล่นหมากรุกไม่เป็นซินะ ไม่งั้นถ้านายเห็นแบบนี้นายอาจจะเข้าใจได้เลยก็ได้ ตามกฎของหมากรุกแล้ว หมากแต่ละตัวจะมีวิธีการเดินเป็นของตัวเอง อย่างเช่นม้าเดินเป็นรูปตัวแอล เรือเดินเป็นทางตรงงี้ มันชัดเจนมากๆเลย อย่างเช่นฉันที่เดินได้แค่ทางเฉียงอย่างเดียวน่าจะเป็นการ์ดไม่ก็ม้า ส่วนเฟิงชิวเยี่ยนที่เดินเป็นทางตรงอย่างเดียวน่าจะเป็นเรือ ส่วนนายที่เดินหน้าได้อย่างเดียวถอยไม่ได้ นายน่าจะเป็นเบี้ย ที่ทำได้แค่เดินหน้าถอยไม่ได้”

เฟิงชิวเยี่ยนคิดซักพักแล้วพูด “ที่ประธานพูดก็มีเหตุผลนะครับ ถ้าพื้นที่ต่างมิตินี้เกี่ยวข้องกับกฎของหมากรุกจริง มันก็อาจจะเป็นเหตุผลที่อธิบายได้ว่าทำไมกระรอกตัวนั้นถึงได้ฆ่าชุดเกราะเทพได้อย่างง่ายดาย เพราะว่าตามกฎของหมากรุก ตัวหมากทุกตัวสามารถตายได้ในการโจมตีครั้งเดียวไม่ว่าจะเก่งจะอ่อน ถ้าโดนโจมตีคือตายเลย

“ฉันไม่รู้กฎของหมากรุกอะ พอจะมีวิธีอะไรไหม”โจวเหวินถาม

“ฉันเองก็เข้าใจแค่พื้นฐานของมันเฉยๆ ไม่ได้เล่นเก่งอะไรด้วย แล้วนายละเฟิงชิวเยี่ยน พอจะเล่นเป็นไหม”หลี่ซวนถาม

เฟิงชิวเยี่ยนคิดก่อนจะตอบ “ปู่ของผมชอบเล่นหมากรุกมาก ผมเลยเรียนรู้การเล่นหมากรุกมาตั้งแต่เด็ก แต่ที่นี้มันไม่มีกระดานหมากรุก มีแค่กฎของมัน มันอาจจะต่างกับหมากรุกจริงๆ ผมไม่รู้ว่ามันจะใช้ได้ผลรึเปล่า”

“ลองกับสัตว์อสูรก่อนก็ได้ บอกมาเลยว่าต้องทำไง”โจวเหวินอัญเชิญชุดเกราะเทพออกมาอีกครั้ง”

แต่ทันทีหลี่ซวนกับเฟิงชิวเยี่ยนเห็นตำแหน่งที่โจวเหวินอัญเชิญชุดเกราะเทพออกมา พวกเขาก็ตะโกนขึ้นมาพร้อมกัน “ถอยออกมาเดี๋ยวนี้!”

ชุดเกราะเทพที่พึ่งถูกอัญเชิญออกมานั้นอยู่ตำแหน่งเดียวกันในแนวเดียวกับกระรอกเป๊ะๆ

ตู้ม!!

กระรอกนั้นกระโดดพุ่งผ่านอากาศเข้าชนในตำแหน่งที่โจวเหวินอยู่ โชคยังดีที่เฟิงชิวเยี่ยนกับหลี่ซวนเตือนเขาไว้ก่อนหน้านี้แล้วทำให้เขาหลบพ้นไม่งั้นจบไม่สวยแน่ๆ

“เกิดอะไรขึ้นหน่ะ”โจวเหวินถาม

“กระรอกนั้นน่าจะเป็นปืนใหญ่(ในหมากรุกจีน) มันสามารถโจมตีข้ามตัวอีกฝ่ายได้”เฟิงชิวเยี่ยนอธบาย ในตอนนั้นเองที่เฟิงชิวเยี่ยนเดินตรงดิ่งเข้าหากระรอกแล้วโจมตีเข้าใส่กระรอกด้วยดาบจนตัวของกระรอกนั้นระเบิดออกมา

“ดูเหมือนว่าผมจะเป็นเรือในหมากรุกจริงๆนะครับ”เฟิงชิวเยี่ยนคิดแล้วพูดกับโจวเหวิน “โค้ชครับ เราต้องมีตัวหมากให้มากกว่านี้ก่อน อัญเชิญสัตว์อสูรออกมาก่อนได้เลยครับเอาแบบไม่ต้องเก่งก็ได้ ระดับตำนานหรือตัวอ่อนก็พอครับ เราต้องรู้ให้ได้ก่อนว่าแต่ละตัวเป็นตัวหมากไหนเราถึงจะเล่นได้”

โจวเหวินนั้นมีสัตว์อสูรอยู่เยอะ แต่ระดับตำนานที่กากที่สุดนั้นมีน้อยมากๆ เพราะเขารู้สึกว่าระดับตำนานมันกระจอกเกินไป พอได้มาก็เลยไม่ได้ฟัก ส่งไปให้สัตตว์อสูรกินอย่างเดียว

โจวเหวินเลยอัญเชิญสัตว์อสูรระดับมหากาพย์ออกมา จนหลี่ซวนพูด “เห้ยโจวเหวิน ไม่ต้องเวอร์ขนาดนั้นก็ได้ แค่ระดับตำนานก็พอมั้ง”

“นี้มันสัตว์อสูรที่กระจอกที่สุดของฉันแล้วนะ เก็บไว้ก็เท่านั้นละฉันไม่ได้ใช้มันอยู่แล้ว อีกอย่าง ฉันมีเยอะมากๆด้วย”โจวเหวินพูดแล้วอัญเชิญสัตว์อสูรออกมาจำนวนมาก แต่พออัญเชิญออกมาได้12ตัว โจวเหวินก็พบว่าเขาไม่สามารถอัญเชิญออกมาได้อีก

“แสดงว่าเราเข้าใจตรงกันแล้วละ”หลี่ซวนพูด

เฟิงชิวเยี่ยนนับจำนวนของสัตว์อสูรแล้วพูด “ดูเหมือนว่ากฎของหมากรุกมันจะใช้กับทุกอย่างจริงๆแหะ ตัวหมากในกระดานมีทั้งหมด16ตัว สัตว์อสูร12ตัว บวกกับตัวเราอีก4คน กลายเป็น16ตัวพอดี ตอนนี้เราต้องรู้ให้ได้ก่อนว่าสัตว์อสูรแต่ละตัวเป็นตัวหมากอะไร โค้ชลองให้พวกมันเดินไปรอบๆหน่อยครับ”

โจวเหวินก็สั่งให้สัตว์อสูรเดิน ซึ่งทันทีที่พวกมันเดิน เฟิงชิวเยี่ยนก็มองออกทันทีว่าสัตว์อสูรแต่ละตัวคือตัวหมากอะไร

“ถ้าผมคิดไม่ผิด หยาเอ๋อตอนนี้คือพระราชาครับ โค้ชต้องปกป้องเธอไม่ว่าจะยังไงก็ตามนะครับ เพราะถ้าเธอตาย หมายความว่าเราแพ้ ซึ่งถ้าเราแพ้ก็ไม่มีใครรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อนะครับ”เฟิงชิวเยี่ยนพูด

“โอเค”โจวเหวินพยักหน้า ถึงแม้ว่าตอนนี้เขาพอจะรู้กฎบ้างแล้วแต่การเล่นหมากรุกนั้นกฎเป็นแค่พื้นฐานที่ทุกคนรู้ แต่เทคนิคคือสิ่งที่ทำให้ชนะมากกว่า

“ตอนนี้สิ่งที่เราต้องรู้คืออีกฝ่าย ว่าสิ่งมีชีวิตต่างมิติของอีกฝ่ายเป็นหมากอะไรบ้าง”เฟิงชิวเยี่ยนพูดแล้วมองฝั่งตรงข้าม

โจวเหวินใช้พลังของสดับวานรในการแสกนพื้นที่ แล้วก็บอกเฟิงชิวเยี่ยนว่าเจออะไรอีกฝั่งของแม่น้ำบ้าง แต่สิ่งมีชีวิตที่เจอนั้น ต่างก็เป็นสัตว์เล็กๆอย่างหนู แกะ แมว หมา ไม่ได้ดูแกร่งอะไร

เฟิงชิวเยี่ยนคิดแล้วพูด “ตอนนี้เรายังไม่รู้ว่าแต่ละตัวเป็นหมากตัวไหน ตอนนี้ที่เราทำได้คือการทดสอบด้วยการลงมือทำจริงเท่านั้น  เราอาจจะต้องเสียสละเบี้ยของเราไปด้วยจำนวนนึง”

“ไม่เป็นไร สัตว์อสูรพวกนี้ฉันไมได้ใช้อยู่แล้ว”โจวเหวินพูด

เฟิงชิวเยี่ยนพยักหน้าแล้วเตรียมสั่งการให้สัตว์อสูรเดินข้ามแม่น้ำไป แต่ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงที่ดังมาจากอีกฝั่งของแม่น้ำ “น่าสนใจจริงๆ ไม่คิดเลยนะว่าคนหนุ่มสมัยนี้จะยังมีคนที่เชี่ยวชาญหมากรุกอยู่อีก หายากนะเนี่ย”

ทั้ง3คนผงะทันทีแล้วมองไปอีกฝั่ง ภาพที่เห็นคือตาเฒ่าคนนึงนั่งอยู่บนหินขนาดใหญ่ที่สูงมากกว่า10เมตร ดวงตาของเขาจ้องมาทั้งโจวเหวิน

“มนุษย์งั้นเหรอ”โจวเหวินตกใจ

I บทที่ 949 โกง

(เนื้อเรื่องตอนนี้จะมีเนื้อหาเกี่ยวกับหมากรุกจีน โดยจะมีตัวหมากคือ ราชาหรือกง บิน ช้าง ม้า เรือ ป้อมปืนและเบี้ยหรือจุดเป็นตัวหมาก)

การที่จะมีมนุษย์โผล่ออกมาในที่แบบนี้ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรเท่าไร แต่ที่น่าแปลกคือสิ่งมีชีวิตต่างมิติที่อยู่อีกฝั่งนึงนั้น ดูจะไม่ทำอันตรายมนุษย์คนนั้นเลยแม้แต่น้อย และโจวเหวินเองก็ยังรู้สึกอีกด้วยว่าสิ่งมีชีวิตต่างมิติพวกนั้นดูเหมือนจะเข้าข้างชายแก่นั้นด้วย

“อ้าวลุง ทำไมมาอยู่ที่แบบนี้คนเดียวละ”หลี่ซวนตะโกน

ชายแก่คนนั้นไม่สนใจเฟิงชิวเยี่ยนแล้วพูด “ในเมื่อนายรู้จักหมากรุก สนใจจะมาเล่นกับฉันซักเกมไหมละ ถ้านายชนะ นายก็จะสามารถออกจากที่นี้ได้เป็นๆ”

เห้ยตาแก่ เป็นมนุษย์เหมือนกันอย่ามาฆ่าแกงกันเองอย่างงี้ซิวะ”หลี่ซวนตะโกนซ้ำไป

ชายแก่คนนั้นพูด “จะเป็นมนุษย์หรือไม่ก็ชั่ง ในเมื่อพวกนายมาติดอยู่ที่นี้แล้ว ก็มีแค่2ทางเลือกเท่านั้นละ จะเล่นหมากรุก หรือจะตาย เลือกเอาละกัน”

“ทำไมไอ้แก่นี้มันพูดแบบนั้นวะ”หลี่ซวนพึมพำ

ชายแก่พูดต่อ “หนูเป็นม้า จิ้งจอกคือบิน…”

เขาบอกตำแหน่งของหมากฝั่งตัวเองแต่ละตัว ให้กับเฟิงชิวเยี่ยนก่อนจะพูด “ส่วนฉันเองคือราชา กฎนั้นจะต่างจากหมากรุกปรกตินิดหน่อยตรงที่มันไม่มีจำกัดตาเดิน เพราะงั้น ตราบใดที่มีความสามารถมากพอ นายก็สามารถควบคุมหมากกี่ตัวก็ได้พร้อมๆกัน ขยับตอนไหนก็ได้”

พอพูดจบ ชายแก่ก็สั่งการสิ่งมีชีวิตต่างมิติทันที

ต่างจากหมากรุกที่ต้องเดินทีละตัวเป็นฝั่งๆไป ตอนที่ชายแก่สั่งการ สิ่งมีชีวิตต่างมิติหลายๆตัวเคลื่อนที่ไปพร้อมกันในครั้งเดียว

และเพราะว่าสัตว์อสูรที่เป็นหมากของเฟิงชิวเยี่ยนนั้นไม่ใช่สัตว์อสูรของเฟิงชิวเยี่ยน ทำให้เฟิงชิวเยี่ยนต้องคอยบอกโจวเหวินให้ควบคุมไปตามสั่ง ทำให้คำสั่งการนั้นช้าไปบ้าง แต่ถึงอย่างนั้น เฟิงชิวเยี่ยนก็ไม่ได้ตามเกมส์หรือเสียเปรียบแต่อย่างใด หมากของทั้ง2ฝ่ายลดลงใกล้เคียงกันในระดับที่เรียกว่าเสมอๆกันเลย

เพียงแค่ว่าฝั่งเฟิงชิวเยี่ยนนั้นเสียเปรียบอยู่เล็กน้อย เพราะหมากที่ชายแก่นั้นสละได้เกือบทั้งหมดยกเว้นตัวเองเท่านั้น แต่ฝั่งเฟิงชิวเยี่ยน เขาสามารถสละหมากได้ทุกตัวยกเว้นพวกพ้องของตัวเอง4คน ซึ่งมันเสียเปรียบใหญ่หลวงมาก

แต่เฟิงชิวเยี่ยนเองก็ไม่ได้คิดว่ามันเป็นปัญหา ถึงแม้ว่าหมากจะลดน้อยลงและน้อยลงเรื่อยๆ แต่เขาก็ยังใจเย็นเป็นน้ำ สื่อสารกับโจวเหวินอย่างนิ่งสงบแล้วสั่งการสัตว์อสูรที่เหลืออยู่ให้สู้

ตอนที่โจวเหวินรับคำสั่งอยู่นั้นเอง เขาก็เริ่มเข้าใจกฎของหมากรุกขึ้นมาบ้างแล้ว และเขาก็เริ่มรู้แล้วด้วยว่าเฟิงชิวเยี่ยนตอนนี้กำลังเสียเปรียบ

หลังจากผ่านไปซักพัก สัตว์อสูรของทั้ง2ฝั่งก็ศูนย์เสียไปเท่าๆกัน นอกเหนือจากทั้ง4คนแล้ว เฟิงชิวเยี่ยนเหลือหมากสัตว์อสูรแค่ม้าตัวเดียวเท่านั้น

ส่วนฝั่งชายแก่นั้นนอกจากตัวเองที่เป็นราชาแล้ว ยังมีม้า1ปืนใหญ่1 และเรืออีก2ด้วย

ดูจากตอนนี้แล้วเฟิงชิวเยี่ยนเสียเปรียบอย่างเห็นได้ชัด แถมตอนนี้เขายอมเสียสละไม่ได้แล้วด้วย

ชายแก่ยิ้ม “ดูเหมือนว่ามันจะถึงเวลาที่จะต้องสละเบี้ยทิ้งไปแล้วนะ”

นอกจากตัวของชายแก่ ทั้งม้า ทั้งปืนใหญ่ ทั้งเรือ ต่างก็เข้าโจมตีโจวเหวินกับคนอื่นๆทันที

เรือ2คันนั้นแข็งแกร่งที่สุด เพราะมันจะทำลายทุกอย่างที่อยู่ในเส้นตรงเดียวกับมัน ขอแค่โจมตีโดนครั้งเดียวทุกอย่างจะระเบิดเป็นผงทันที

หลังจากที่ม้าเดินไปมาได้ไม่นานมันก็ตกอยู่ใต้ระยะโจมตีของปืนใหญ่และโดนฆ่าตายไป

ทางฝั่งของโจวเหวินนั้นแย่กว่าเดิมอีก เพราะถึงแม้ว่าหลี่ซวนจะเป็นบินที่มีความคล่องตัวสูงเดินเฉียงได้แต่เขาก็เดินได้แค่ทีละช่อง ไม่ว่าตัวของหลี่ซวนจะเร็วแค่ไหน แต่เพราะกฎที่พื้นที่ต่างมิตินี้มีทำให้ความเร็วของเขานั้นไม่มีผล เขาต้องเดินทีละช่องเท่านั้น

โจวเหวินเองก็เป็นแค่เบี้ยตัวน้อยๆ เขาทำได้แค่เดินทีละช่อง แถมยังเดินหน้าได้อย่างเดียวถอยไม่ได้ด้วย แต่อย่างน้อยเขาก็เดินซ้ายขวาได้ซึ่งก็พอจะหลบอะไรหลายๆอย่างได้แต่ก็ไม่ได้เป็นอันตรายกับอีกฝ่ายแต่อย่างใด

ตอนนี้มีเพียงแค่เฟิงชิวเยี่ยนที่เป็นเรือเท่านั้นที่อันตรายสำหรับฝั่งโน้น แต่เพราะว่าเขาจะสามารถโจมตีได้ในระยะตรงๆเท่านั้น ทำให้เขายังหาโอกาสโจมตีไม่ได้เลย

และในเมื่อม้าที่เหลือเพียงตัวเดียวของโจวเหวินตาย ทั้ง4คนก็ไม่มีอะไรเหลือให้แลกแล้ว

“ฝีมือหมากรุกของนายเก่งน่าดูเลยนี้ แต่น่าผิดหวังน่าดูเลยนะ”ชายแก่ที่กำลังได้เปรียบสุดๆไม่ได้รีบบุกแต่อย่างใด

เฟิงชิวเยี่ยนมองชายแก่แล้วพูด “ฝีมือหมากรุกของผมอาจจะไม่ได้เก่งเท่า ถ้านี้เป็นเกมหมากรุกจริงๆ ผมคงแพ้ไปแล้ว แต่ก็อย่างว่า นี้มันไม่ใช่เกมหมากรุกจริง เพราะงั้น ผมชนะแน่นอน”

“หึ ในเมื่อทุกอย่างตอนนี้มันคือหมากรุก ชีวิตของแกก็คือหมากรุกที่จะแพ้เหมือนกันนั้นละ” ชายแก่พูด

“ทุกๆอย่างเป็นหมากรุกก็จริง แต่หมากแต่ละคนมันไม่ได้เหมือนกันซักหน่อย”เฟิงชิวเยี่ยนพูด

“ไม่ได้เหมือนกันงั้นเหรอ เหอะ ไม่ว่าจะเก่งกล้าสามารถมาจากไหน ตราบใดที่เป็นแค่เบี้ย ก็กระจอกเหมือนกันหมดนั้นละ”ชายแก่พูด

“ไม่หรอกครับ บางครั้งตัวเบี้ยเนี่ยละที่จะยึดกระดานหมากรุกได้”เฟิงชิวเยี่ยนหันไปมองโจวเหวินกับหลี่ซวน “โค้ชกับประธานครับ ผมใช้ความสามารถเต็มที่แล้ว ผมทำให้ศัตรูอ่อนแอมาถึงจุดนี้แล้วครับ ตอนนี้กฎอะไรก็ไม่สำคัญแล้ว ขั้นต่อไปเป็นการต่อสู้จริงแล้วครับ นี้ไม่ใช่หมากรุก โค้ชมีประสบการณ์ในการต่อสู้จริงมากกว่าผมอยู่แล้ว ไม่ต้องฟังคำสั่งแล้วครับ”

เฟิงชิวเยี่ยนชักดาบออกมาแล้วเตรียมเดินหน้าเข้าสู้ โจวเหวินกับหลี่ซวนเองก็ไม่พูดอะไรแล้วดาหน้าไปพร้อมๆกับเฟิงชิวเยี่ยน

ก่อนหน้านี้โจวเหวินไม่ได้รู้กฏแต่ตอนนี้เขารู้กฏแล้ว ที่เฟิงชิวเยี่ยนทำคือการทำลายตัวหมากไปให้ได้มากที่สุดเพื่อลดความยุ่งยากของเกมหมากรุกและลดโอกาสที่จะตายให้ได้น้อยที่สุด

ก็อย่างที่เฟิงชิวเยี่ยนพูด ตอนนี้พวกเขาแค่สู้ตามกฎเฉยๆ พวกเขาไม่ได้เล่นหมากรุกอยู่อีกแล้ว มีเพียงแค่ร่างกายที่ถูกจำกัดการเคลื่อนไหวไว้เท่านั้น แล้วก็ต้องระวังการโจมตีจากศัตรูแค่นี้ก็ไม่ต่างอะไรจากการต่อสู้ปรกติแล้ว

ทั้ง3คนดาหน้าไปพร้อมกัน เฟิงชิวเยี่ยนนั้นพุ่งไปเร็วมากๆ โจวเหวินกับหลี่ซวนไม่ได้เร็วขนาดนั้นเพราะต้องเดินทีละช่อง

ม้า ปืนใหญ่และเรือเข้าขนาบข้างของทั้งโจวเหวินและหลี่ซวนทันที แต่พวกเขาใช้ตำแหน่งและการตัดสินใจในการมุดผ่านพวกมันไปได้แบบไม่โดนฆ่า ฝั่งที่ได้เปรียบกลับเป็นเฟิงชิวเยี่ยนที่ฉวยโอกาสที่พวกมันโจมตีพลาดเข้าฆ่าม้าทันที

ตอนนี้เหลือแค่ปืนใหญ่กับเรือซึ่งทั้ง2ตัวโจมตีได้แค่เส้นตรงงเท่านั้น ทำให้ความอันตรายลดน้อยลงอย่างมาก

ทำให้ทั้ง3คนไม่จำเป็นต้องสนใจพวกตัวหมากตัวอื่นอีก แล้วพุ่งเข้าใส่ชายแก่คนเดียว

ตามที่เฟิงชิวเยี่ยนว่าถ้าเป็นหมากรุกจริงๆยังไงพวกเขาก็แพ้ แต่นี้มันไม่ใช่หมากรุกจริงๆหมากรุกจริงๆ ตัวหมากของหยาเอ๋อกับหลี่ซวนนั้นไม่สามารถข้ามแม่น้ำมาได้ด้วยแต่ในความเป็นจริงมันต่างกันออกไป พอเห็นว่าโจวเหวินกับคนอื่นพุ่งตรงเข้ามาหา แล้วหมากทั้ง3ตัวของชายแก่ฆ่าพวกเขาไม่ได้เลยทำให้เขาเริ่มหน้าเสียขึ้นมา

“ให้อภัยไม่ได้ พวกแก หมากรุกมันไม่ได้เล่นกันแบบนี้นี่” สีหน้าโกรธเริ่มปรากฏบนใบหน้าของชายแก่

“นายไม่มีโอกาสรอดแล้ว ยอมแพ้ซะเถอะ”เฟิงชิวเยี่ยนพูด ยังไงอีกฝ่ายก็เป็นมนุษย์เขาเองก็ไม่ได้อยากฆ่าคนซักเท่าไรด้วย

“ยอมแพ้เหรอ ไม่วะ ฉันยังไม่แพ้ ไม่มีใครเอาชนะฉันบนกระดานหมากรุกได้ ไม่มีวัน!!”ชายแก่ลุกขึ้นยืนแล้วคำรามเสียงดังงลั่น

ทันใดนั้นเอง ฝูงสิ่งมีชีวิตต่างมิติจำนวนมากก็แห่กันออกมาเติมกระดานหมากรุกทั้งหมดจนเต็ม ทำให้โจวเหวินกับพวกนั้นตกอยู่ในสถานการณ์ลำบากทันที เพราะไม่ว่าจะขยับไปไหนก็โดนโจมตีได้ทั้งหมดเลย

“ไอ้แก่เวรเอ้ย โกงกันเหรอ”หลี่ซวนตะโกน

“แล้วไงวะ ถ้าฉันชนะ พวกแกก็ตายหมด ฉันคืออันดับ1ของที่นี้ ไม่มีใครล้มฉันได้โว้ย!!”ชายแก่ตะโกน

I บทที่ 950 วิญญาณหมากรุก

ทั้ง4คนนั้นอยู่ท่ามกลางวงล้อมของฝ่ายตรงข้าม ไม่มีที่ให้หลบ ทุกการเคลื่อนไหวถูกจำกัดไว้ทั้งหมด ถึงจะฆ่าพวกมันได้บางตัว แต่หมากตัวอื่นก็พร้อมจะฆ่าพวกเขาได้ทุกวินาทีเลย

“เหอะ เล่นโกงแบบนี้แพ้ก็โคตรโง่แล้วละ หมากรุกบ้านแกเล่นกันแบบนี้เหรอวะ”หลี่ซวนพูด

“โลกหน่ะก็เหมือนกับหมากรุกนั้นละ มีแค่คนชนะเท่านั้นที่เป็นราชา ขอแค่ชนะไม่ว่าวิธีการไหน ก็เป็น1ในใต้หล้าได้”

โจวเหวินมองชายแก่แล้วถาม “นายยังเป็นมนุษย์ ทำไมนายถึงควบคุมสิ่งมีชีวิตต่างมิติในนี้ได้กัน”

โจวเหวินไม่ได้กังวลเรื่องความปลอดภัยของตัวเองเลย เขาสงสัยเรื่องของชายแก่มากกว่า

“ฉันคือราชาหมากรุก ที่นี้คือพื้นที่ต่างมิติหมากรุก พระเจ้าเลือกฉันให้เป็นราชาของที่แห่งนี้ เพื่อให้ฉันได้กู้คืนพื้นที่ต่างมิตินี้ให้กลับมามีชีวิตอีกครั้ง”ชายแก่พูดเหมือนคนบ้า

“เหอะ ตลกวะ กู้คืนบ้าบออะไร ใช้วิธีโกงๆมาชนะคนอื่นแบบนี้ พูดมาได้ว่าเป็นราชาหมากรุก”หลี่ซวนพูดสวน

“ไอ้พวกคนอวดสู แกจะไปเข้าใจหมากรุกได้ยังไงกัน หมากรุกน่ะ ชนะคือชนะ คนแพ้ก็ต้องตาย”ชายคนนั้นพูดแล้วสั่งการให้หมากทุกตัวลุมในทันที

โจวเหวินก็ไม่ลลังเลอีกต่อไป เขาปิดใช้วิญญาณชีวิตไท่เหอไค่เทียนจิงแล้วแหกกฏของพื้นที่ต่างมิตินี้ ก่อนจะอัญเชิญสัตว์อสูรตัวโน้ตดนตรีออกมาเป็นหมื่นตัวพร้อมกัน

ตู้มๆๆๆๆๆ!

ตัวหมากทั้ง15ตัวของชายแก่ฆ่าตัวโน้ตไปได้หลายตัว แต่ตัวโน้ตจำนวนมหาศาลได้เข้าโถมพื้นที่ทั้งหมด จนไม่เห็นแม้แต่แสงอาทิตย์ไปแล้ว

“ไม่มีทาง เป็นไปไม่ได้ ทำไมแกถึงเรียกเบี้ยออกมาได้มากมายขนาดนั้น แต่ละฝั่งเรียกหมากออกมาได้แค่16ตัวไม่ใช่เหรอ หมากรุกหน่ะ…”ชายแก่หวาดกลัวเมื่อเห็นตัวโน้ตจำนวนนับหมื่นที่โถมเข้ามาใส่ตรงหน้า

“กฎของที่นี้หน่ะมันไม่มีผลกับฉันหรอก”โจวเหวินพูด

“แก แกมันโกงง..”ชายแก่ตะโกน

หลี่ซวนยักไหล่แล้วหัวเราะ “เห้ย ไอ้คนโกงบอกว่าโดนโกงวะ ใครเป็นคนบอกกันวะว่าคนชนะคือราชา”

“บอกมาได้แล้วว่าทำไมนายถึงควบคุมสิ่งมีชีวิตต่างมิติพวกนี้ได้”โจวเหวินถามแล้วมองชายแก่ แต่ชายแก่ไม่ตอบ ทันใดนั้นเขาก็คำรามออกมาอีกครั้งแล้วสั่งให้ตัวหมากโจมตีทันที แต่ภายใต้ทะเลตัวโน้ตของโจวเหวิน จะหมากกี่ตัวก็ไร้ผล

ชายแก่พอเห็นว่าตัวหมากทุกตัวนั้นโดนฆ่าตายหมดแล้ว ชายแก่เลยพุ่งตัวเข้าใส่ตัวโน้ตหวังจะจบชีวิตตัวเอง แต่โจวเหวินก็ไม่ได้เปิดโอกาสให้เขาได้ตาย ควบคุมตัวโน้ตให้หลบออกไป

“หมอนี้มันมีอะไรแปลกๆนะ”หลี่ซวนเห็นปัญหา

“มันเหมือนกับว่าโดนควบคุมอยู่เลย”โจวเหวินเองไม่ได้มองเห็นปัญหาด้วยตาเปล่า เขาเลยเก็บสัตว์อสูรทั้งหมดกลับมาแล้วเปลี่ยนวิญญาณชีวิตเป็นราชานรก ก่อนจะมองชายแก่คนนั้นด้วยดวงตานั้นอีกรอบ

รอบนี้เขาได้เห็นปัญหาจริงๆ ชายแก่คนนี้ เหมือนกับโดนวิญญาณของสิ่งมีชีวิตอะไรบางอย่างเข้าครอบงำ เหมือนเป็นวิญญาณของนักเล่นหมากรุกโบราณยังไงอย่างงงั้น

“ข้าคือที่1 ข้าคือราชาหมากรุก”ชายแก่ตะโกนอย่างบ้าคลั่งแล้วพุ่งเข้าใส่โจวเหวินและคนอื่นๆ

“เอาไงดีครับ”เฟิงชิวเยี่ยนมองโจวเหวิน เขาไม่กล้าฆ่าคนด้วยดาบจริง แต่ชายคนนี้เหมือนจะโดนสิงอยู่ เขาเลยไม่ได้อยากฆ่าขนาดนั้น

“ให้เขามาเถอะ”โจวเหวินเดินตรงเข้าไปหาชายคนนั้น ตอนที่ชายแก่คนนั้นพุ่งเข้ามาหา โจวเหวินก็กระชากเอาไฟแห่งบาปแล้วขจัดวิญญาณนั้นจนสูญสลายไปทันทีที่วิญญาณหลุดออกจากร่าง ชายแก่คนนั้นก็ล้มลงกับพื้นเหมือนกับหุ่นโดนตัดสายใย

โจวเหวินกับคนอื่นเริ่มรู้สึกได้เลยว่าทุกอย่างรอบข้างกลับมาเป็นปรกติ กฎและคำสาปทั้งหมดก็หายตามไปด้วย พวกเขาสามารถเดินซ้ายขวาหน้าหลังเฉียงได้ตามปรกติแล้ว

“อ…เกิดอะไรขึ้น….ฉัน… ฉันขอโทษ …ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ”ชายแก่พอได้สติก็เริ่มพูดขึ้นมาดูเป็นคนจริงใจต่างจากเมื่อกี้ลิบลับ

“เรารู้ดีครับว่าไม่ใช่ความผิดของคุณ คุณโดนควบคุมโดยสิ่งมีชีวิตต่างมิติที่นี่ ช่วยบอกหน่อยได้ไหมครับว่าเกิดอะไรขึ้น”โจวเหวินดึงชายแก่ขึ้นแล้วถาม

พอได้ยินโจวเหวินพูดแบบนั้น เขาก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก ก่อนจะพูดเรื่องราวทั้งหมดอย่างตะกุกตะกัก

พื้นที่ตรงนี้เคยเป็นหมู่บ้านเล็กๆที่ไม่ได้โด่งดังอยู่ในภูเขา มีแต่คนแก่คนเฒ่าอยู่ในหมู่บ้าน ไม่มีน้ำไฟเข้าถึงหมู่บ้านนี้ ทำให้พวกเขาไม่ค่อยมีอะไรเล่นกันเท่าไร การเล่นหมากรุกจึงเป็นกิจกรรมสร้างความบรรเทิงและงานอดิเรกของใครหลายๆคน

หลังจากที่เกิดพายุมิติแล้ว ชาวบ้านหลายๆคนก็หวาดกลัวพื้นที่ต่างมิติที่ผุดขึ้นมาที่นี้ เลยต่างย้ายกันเข้าไปในเมืองกันทีละคนๆ

ปู่ของชายแก่คนนี้เป็นคนที่หวงที่ ไม่ยอมย้ายไปไหน ทำให้บ้านของเขานั้นอยู่ในหมู่บ้านนี้อยู่คนเดียวท่ามกลางภูเขาที่ว่างเปล่า

ตอนแรกมันก็ไม่ได้มีพื้นที่ต่างมิติในบริเวณนั้นหรอก พวกเขาก็ใช้ชีวิตอยู่กันอย่างมีความสุขไปเรื่อยๆ แต่หลังจากผ่านไป10กว่าปี ปู่ของชายแก่คนนี้ตายลงไป หมู่บ้านก็เริ่มที่จะเปลี่ยนไปพ่อของชายแก่วางแผนที่จะพาเขาไปยังเมืองใหญ่ แต่กลับกลายเป็นว่าเขาออกไปจากที่นี้ไม่ได้ เพราะสิ่งมีชีวิตต่างมิติ ที่เรียกตัวเองว่าวิญญาณแห่งหมากรุกปรากฏตัวขึ้นมา

มันปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับเงื่อนไข ว่าหากว่าพวกเขาอยากจะออกไปจากที่นี้ พวกเขาก็ต้องเล่นหมากรุกให้ชนะ แต่ถ้าแพ้ เขาก็จะถูกวิญญาณหมากรุกเข้าสิง

หลังจากที่พ่อของชายแก่นั้นแพ้ให้กับวิญญาณหมากรุกแล้ว เขาก็โดนสิง แม่ของชายแก่เห็นแบบนั้นจึงไม่กล้าให้เขาออกไปอีก ทั้งคู่เลยอยู่ในหมู่บ้านเล็กๆในภูเขาต่อไปห่างไกลจากผู้คนและไม่ออกมาอีกเลย

หลังจากนั้นไม่นาน แม่ของชายแก่ก็ถึงแก่กรรมไป เด็กหนุ่มคนนั้นก็แก่ตัวลงเรื่อย ตลอดเวลานั้นเขาได้ฝึกวิชาหมากรุกมาโดยตลอด แล้วหวังว่าวันนึงเขาจะได้ออกไปจากนรกขุมนี้ซักที

แต่เพราะว่าก่อนหน้าที่ผ่านมา เขาไม่กล้าพอ ในช่วงบั้นปลายชีวิต เขาเลยรวบรวมความกล้า เข้าท้าประลองหมากรุก แต่ก็อย่างที่คิด ผลออกมาเหมือนเดิม เขาแพ้ แล้วก็โดนสิงไปแบบที่เห็น

“หมายความว่ามีวิญญาณหมากรุกมากกว่า1ตัวเหรอ”โจวเหวินถาม

“ในตอนแรกมันมีวิญญาณหมากรุกไม่กี่ตัวที่ปิดทางออกของหมู่บ้านไว้ แต่พอผ่านไปเรื่อยๆ มันยิ่งมีเยอะขึ้นทุกทีตอนนี้จำนวนของมันมีมากมายมากๆ”ชายแก่พูด

“ดูเหมือนว่าเราจะต้องโดนเจ้าพวกนั้นเล่นงานอีกเยอะเลยซินะ”หลี่ซวนพูด

โจวเหวินมองแผนที่แล้วพูด “เดินทางต่อกันเถอะฉันนำทางเองไม่น่ามีปัญหาอะไรหรอก”

ถึงแม้ว่าเขาจะเลือกอีกเส้นทางนึงได้ แต่โจวเหวินเองก็เคยเดินเส้นทางนั้นมาแล้ว และมันไม่ได้ผลอะไรดีกับวิญญาณชีวิตประกายดวงดาวของโจวเหวิน เขาเลยเลือกเดินทางเดิม

ชายแก่พอได้ยินแบบนั้นเขาเลยขอให้พาเขาออกไปด้วย ถ้าเขาได้เจอกับพ่อ เขาเองก็อยากจะให้พวกโจวเหวินช่วยพ่อเขาด้วยเหมือนกัน

ยังไงสำหรับโจวเหวินตอนนี้มันง่ายมากๆแล้ว เขาเลยสัญญาแล้วพาเขาไปตามทางด้วย

จากนั้นพวกเขาก็เดินทางต่อไป แล้วพบว่ามีแม่น้ำหลายสายคดเคี้ยวกันไปมาเหมือนกับตารางหมากรุก ตอนที่พวกเขาเดินไปนั้นเอง พวกเขาก็พบว่ามีสิ่งมีชีวิตต่างมีจำนวนหนึ่งอยู่ฝั่งตรงข้ามแมม่น้ำ แต่รอบนี้มันไม่ใช่มนุษย์แต่อยู่ในรูปแบบวิญญาณหมากรุกเลย