I Just Want To Play Games Quietly ฉันก็แค่อยากเล่นเกมเงียบๆเท่านั้นเอง 915-918

ตอนที่ 915

 

เพลงดาบอนันต์จาริก

เฟิงชิวเยี่ยนตอบ “อันดับแรกเลยคือต้องแก้ปัญหรือเรื่องขีดจำกัดทางร่างกายและลมปราณเสียก่อน เรื่องนี้สามารถทดแทนกันได้ด้วยสกิลที่ฟื้นฟูลมปราณ แต่ถึงอย่างนั้น ถึงแม้ว่าจะมีสกิลที่ฟื้นฟูลมปราณได้ก็จริง แต่มันก็เป็นไปไม่ได้เลยที่จะสามารถฟื้นฟูลมปราณได้ทั้งหมด ขีดจำกัดทางพลังกายเองก็เป็นปัญหาเหมือนกันครับ โชคดีที่หลังจากที่ผมอ่านตำราพื้นฐานมาหมดแล้ว ทำให้ผมค้นพบวิธีการที่จะแก้ปัญหานี้แล้วครับ”

“ยังไงละ”โจวเหวินรู้ดีว่าปัญหาเรื่องขีดจำกัดทางร่างกายนั้นมันหนักมากแค่ไหน เพราะทางเดียวที่จะแก้ได้ปรกติแล้ว คือการใช้เวลาพักผ่อนเท่านั้น

ถ้าเกิดโดนลุมล้อมละก็ เราไม่มีทางที่จะได้พักได้แน่ๆ แรงก็จะหมดไปเรื่อยๆ

“อย่างแรกเลยเราต้องลดการใช้แรงของเรา จากนั้นก็ช่วงชิงลมปราณจากศัตรู”เฟิงชิวเยี่ยนพูดแล้วโบกสะบัดดาบวิญญาณชีวิต ก่อนที่จะมีพลังงานไหลเวียนเข้าสู่ดาบของเขา

“นี้นาย…”โจวเหวินไม่รู้จะพูดยังไง เพราะสกิลที่เฟิงชิวเยี่ยนกำลังใช้อยู่นั้น มันคือความสามารถในการกลืนกินพลังงานของคนอื่นซึ่งมันเป็นสกิลที่หายากมากๆ โจวเหวินเคยเห็นเสี่ยจิวหวงใช้อยู่ครั้งนึง แต่ไม่คิดมาก่อนเลยว่าเฟิงชิวเยี่ยนจะใช้ได้เหมือนกัน

เฟิงชิวเยี่ยนพูดตต่อ “อย่างที่2ที่ต้องทำก็คือ การแก้ปัญหาเรื่องการโดนลุม เรื่องนี้ด้วยเหตุผลบางอย่างทำให้ผมตั้งใช้เวลานานมากๆกว่าจะค้นพบวิชาดาบใหม่ ผมเลยคิดจะมาขอคำแนะนำจากโค้ชนี้ละครับ”

“ถ้างั้นก็เข้ามาเลย”โจวเหวินเริ่มอยากเห็นวิชาดาบใหม่ของเฟิงชิวเยี่ยน

เฟิงชิวเยี่ยนตั้งท่าดาบวิญญาณชีวิตด้วยสีหน้าจริงจังมากๆ เขาพูด “รับมือ”ก่อนจะยกดาบแล้วฟันตรงเข้าหาโจวเหวิน ปราณดาบระเบิดออกมาจากดาบอย่างรุนแรงเหมือนกับเป็นดาบล่องหนฟันผ่าท้องฟ้าตรงเข้าสู่หัวของโจวเหวิน

แต่ถึงดาบนี้จะแกร่งกว่าวิชาดาบของเฟิงชิวเยี่ยนก่อนหน้านี้มากเท่าไร แต่วิถีของดาบก็ยังเป็นเหมือนเดิม โจวเหวินใช้กระบวนท่าของตัวเองหลบจากวิถีดาบที่ฟันเข้ามาได้อย่างง่ายดาย

เฟิงชิวเยี่ยนก็ไม่สนใจเท่าไรแต่เขายังคงฟันดาบเข้าใส่โจวเหวินต่อไป คลื่นดาบซัดเข้าใส่โจวเหวินต่อเนื่องเหมือนแม่น้ำสายยาว แต่ละครั้งที่โจมตีออกมานั้นมันจะรุนแรงและรวดเร็วกว่าดาบที่ผ่านมาเสมอ

โจวเหวินต้องยอมรับเลยว่าวิชาดาบของเฟิงชิวเยี่ยนนั้นมันนับได้ว่าเป็นระดับสุดยอดอยู่แล้ว ถ้าเขาไม่ได้ถูกจำกัดอยู่แค่ระดับมหากาพย์ละก็ แค่วิชาดาบของเขาอย่างเดียวก็สามารถไปถึงระดับเร้นลับได้แล้วละ ดาบนั้นสามารถฟันตัดภูเขาได้เหมือนตัดเต้าหู้ แล้วก็ยังแม่นยำขนาดแกะสลักเต้าหู้เป็นดอกไม้ได้อีก

เฟิงชิวเยี่ยนในตอนนี้นั้น ละทิ้งความลังเล ความไม่มั่นใจไปหมดแล้ว เขากลายเป็น1เดียวกับดาบไปแล้ว ตอนนี้เขาเหมือนกับกระแสน้ำที่ไหลเชี่ยวกราดไม่หยุด

การฟันนั้นควบคุมจังหวะการฟัน ช้า เร็ว หนักเบาได้เป็นอย่างดี ตอนที่ระเบิดพลังออกมา มันก็รุนแรงมาก ตอนที่จะเบาหวิว ก็เบาหวิวได้เหมือนขนนก โจวเหวินรู้สึกได้ว่าถ้าเฟิงชิวเยี่ยนฝึกแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆละก็ วิชาดาบของเขาคงได้กลายเป็นสุดยอดวิชาแบบเดียวกับสกิลจ้าวมังกรบินของเขาแน่ๆ

แต่ถึงอย่างนั้น โจวเหวินก็ยังไม่เห็นเลยว่าวิชาดาบของเฟิงชิวเยี่ยนจะรับมือกับการโดนลุมได้ยังไง เพราะตอนนี้เท่าที่เห็นมันคือวิชาดาบที่ฟันแบบ1ต่อ1

“ไม่ซิ!”โจวเหวินเริ่มรู้สึกแปลกๆขึ้นมา ตอนที่เขาใช้สกิลจ้าวมังกรบินหลบหลีกการโจมตีอยู่นั้นเขาก็ได้เปลี่ยนวิญญาณชีวิตเป็นราชานรก แล้วปรับประสาทสัมผัสของเขาให้เฉียบคมขึ้น ทำให้เขารู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น

“เป็นแบบนี้นี่เอง สมแล้วที่เป็นเฟิงชิวเยี่ยน”โจวเหวินค้นพบความลับของวิชาดาบเฟิงชิวเยี่ยนในที่สุด

วิชาดาบของเฟิงชิวเยี่ยนนั้นฟันปาดบ้างตรงบ้าง แต่ละครั้งนั้นมันจะเร็วกว่าครั้งที่ผ่านมา ไม่รู้ว่าเขาฟันมากี่ครั้งแล้ว แต่จู่ๆเฟิงชิวเยี่ยนก็หยุดลงแล้วถอย ก่อนจะมองโจวเหวินแล้วพูด “โค้ชระวังตัวด้วยนะครับ”

พอพูดจบ เฟิงชิวเยี่ยนก็จับดาบด้วยมือทั้ง2ข้างก่อนจะเร่งลมปราณจากดาบทำให้มีกระแสลมแรงสูงพัดรอบๆตัวดาบ ทั้งผมยาว และเสื้อผ้าของเขาปลิวสะบัดไปตามลมที่เกิดขึ้นสายลมเหล่านั้นเริ่มก่อตัวขึ้นมารอบตัวของเฟิงชิวเยี่ยน เกิดเป็นดาบจำนวนนับไม่ถ้วนรอบตัวของเขา แต่ละแสงดาบนั้นชี้ตรงมาหาโจวเหวินไม่รู้ว่ามีกี่เล่ม

“ท่านี้ชื่ออะไรหน่ะ”โจวเหวินถามเฟิงชิวเยี่ยน

“ท่านี้ผมได้แรงบันดาลใจมาจากการนั่งดูวีดีโอเก่าๆผสมกับการค้นคว้าทดลองของผมเอง ในวีดีโอนั้นวิชานี้เรียกว่าคลื่นกระบี่อนันต์ แต่ผมเองเรียกมันว่า เพลงดาบอนันต์จาริกครับ” ดาบในมือของเฟิงชิวเยี่ยนนั้นเริ่มสั่นเล็กน้อย

ดาบวิญญาณชีวิตในมือของเขานั้น เชื่อมต่อกับปราณดาบแสงนับพันที่อยู่รอบตัว ถ้ามันเป็นแค่ดาบธรรมดาละก็ มันไม่มีทางรับแรงกดดันของดาบจำนวนขนาดนี้ไม่ไหวแน่ๆ ถึงจะดูโม้ แต่ดาบรอบๆนั้นมันมีเป็นพันจริงๆ

“เอาให้เต็มที่เลย ขอลองดูหน่อยว่าวิชาของนายมันแกร่งแค่ไหน”โจวเหวินพูด

“โค้ช ระวังตัวด้วยครับ”เฟิงชิวเยี่ยนไม่เตือนแล้วเริ่มง้างดาบฟัน เพียงการฟันแค่ครั้งเดียว ปราณดาบแสงจำนวนมหาศาลที่ลอยอยู่กลางอากาศก็ถาโถมเข้ามาเหมือนน้ำหลาก ถล่มลงมาหาโจวเหวินทันที

ในขณะที่ปราณดาบเทลงมาเหมือนสายฝนนั้นโจววเหวินก็หลบสายขวาไปมาเหมือนกับสายลม ร่างกายของเขาเคลื่อนไหวเร็วจนเกิดภาพติดตา ดาบนั้นทะลุผ่านภาพติดตาไปแต่มันก็ยังไม่โดนตัวของโจวเหวิน

ปราณดาบแสงที่ไม่โดนโจวเหวินนั้น พุ่งทะลุผ่านเขาไปแล้วไปเสียบคาภูเขาที่อยู่ด้านหลัง

ตู้ม ตู้ม

ภูเขาสูงหลาย10เมตรโดนห่าฝนดาบพุ่งเข้าใส่จนถล่มลงมากลายเป็นเศษหิน แต่ถึงจนถึงตอนนี้ โจวเหวินก็ยังคงยืนอยู่ได้โดยไร้บาดแผล

เฟิงชิวเยี่ยนเองก็ไม่ได้รู้สึกหมดกำลังใจ เพราะโจวเหวินนั้นหลบดาบของเขาได้ ในทางกลับกัน เขายิ่งมีไฟมากขึ้นไปอีกตอนที่เห็นโจวเหวินหลบเพลงดาบอนันต์จาริกได้

เฟิงชิวเยี่ยนยืนถือดาบมองโจวเหวิน เขาซัดดาบนับพันเข้าใส่อีกรอบ ปรกติแล้วแรงดาบจะตกลงแต่นี้เปล่าเลย แรงมันไม่ตก แถมพลังของมันยังมีมากขึ้นอีกด้วย

โจวเหวินตอนนี้เริ่มตึงขึ้นเรื่อยๆ มือของเขากำดาบไม้ไผ่ไว้แน่น ตอนที่พลังของเฟิงชิวเยี่ยนขึ้นถึงจุดสูงสุดนั้นเอง จู่ๆแสงดาบทั้งหมดก็ๆหายไป แสงดาบอันบ้าคลั่งเป็นห่าฝนก็หายวับไปด้วย ตอนนี้เฟิงชิวเยี่ยน กลับกลายเป็นแค่คนธรรมดาที่ถือดาบกับรอยยิ้มแปลกๆบนใบหน้าเท่านั้น

ในตอนนั้นเอง ที่เฟิงชิวเยี่ยน เป็นเหมือนกับนักบุญ ผู้ใช้ดาบในมือเป็นอนุสรณ์ศักดิ์สิทธิ์ในใจของเขา ไร้ซึ่งความโกรธ จิตอาฆาต จิตสังหารเหมือนกับว่าดาบในมือนั้นหาใช่อาวุธสังหาร แต่เป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์ที่อุทิศตนให้พระเจ้ามากกว่า

และทันใดนั้นเองดาบของเฟิงชิวเยี่ยนก็เริ่มเคลื่อนไหว แต่รอบนี้ไร้ซึ่งแสงดาบอันรุนแรงหรือปราณดาบ โจวเหวินไม่เคยเห็นใครที่ใช้วิชาดาบที่ดูสะอาด ปลอดโปร่งและสวยงามแบบนั้นมาก่อน เหมือนกับว่าดาบที่ฟันออกมานั้นไม่ใช่เพื่อฆ่าแต่เป็นการชำระล้างบาปตั่งหาก

ในตอนที่เฟิงชิวเยี่ยนฟันออกมานั้นดาบในมือของโจวเหวินก็ฟันสวนกลับไปเหมือนกัน

เสียงฟันดาบลากยาวไป ถึงเกิดฟังดีๆ เสียงนั้นมันจะมาจากดาบทั้ง2ฟาก ทั้งดาบไม้ไผ่และดาบวิญญาณชีวิตต่างซัดพลังเข้าใส่กันอย่างรุนแรง

ฟรุบ แก๊ก!!

ชุดเกราะเกล็ดมังกรของโจวเหวินตรงหน้าอก แตกออกเป็นรอยดาบ ส่วนเฟิงชิวเยี่ยนเองก็มีรอยดาบที่หน้าอกพร้อมกับเลือดที่ไหลออกมาเช่นกัน

 

 

 

ตอนที่ 916

 

ปะทะราชาหยินฟูอีกครั้ง

“ยินดีด้วยนะ วิชาดาบของนายกลายเป็นระดับเทพแล้ว แกร่งมากจริงๆ”โจวเหวินมองชุดเกราะเกล็ดมังกรที่แตกออกมาแล้วพูดจากใจจริง

เฟิงชิวเยี่ยนเองก็เก็บดาบแล้วส่ายหัว “ถึงแม้ว่ามันจะเป็นวิชาดาบระดับเทพ แต่ผมก็ยังแพ้โค้ชอยู่ดีครับ ถ้าโค้ชไม่ออมมือให้ละก็ ผมเองก็คงได้ไปเกิดใหม่แล้วละครับ”

ดาบไม้ไผ่ของโจวเหวินเก็บเข้าฝักก่อนจะพูด “นับว่าเสมอเถอะ เพราะฉันใส่ชุดเกราะระดับเร้นลับอยู่ด้วย ถึงนายจะทำให้ฉันบาดเจ็บไม่ได้ แต่ถ้าฉันไม่ใส่เกราะฉันก็อาจจะเจ็บหนักเหมือนกัน

เฟิงชิวเยี่ยนส่ายหัวแล้วพูด “จากสถานการณ์แล้วยังไงโค้ชก็ยังแกร่งกว่าผมมากครับ ผมต้องฝึกหนักมากกว่านี้อีก”

โจวเหวินคิดในใจ วิชาดาบของเฟิงชิวเยี่ยนนั้นจริงแล้วมันเกินกว่าระดับของวิชาดาบของเขาไปไกลมากๆแล้ว สกิลจ้าวมังกรบินดัดแปลงของโจวเหวินที่เป็นระดับเทพก็ทำได้แค่เสมอ นี้ถ้าโจวเหวินไม่ได้มีวิชาเทพสังหารละก็ ถ้าเป็นการต่อสู้แบบจริงจังกว่านี้ ละก็คงจะลำบากกว่านี้แน่ๆ เพราะแค่เพลงดาบอนันต์จาริกอย่างเดียว เฟิงชิวเยี่ยนก็เหนือกว่าสกิลจ้าวมังกรบินแล้ว

“ดาบสุดท้ายที่ฟันออกมานั้น ไม่ใช่ส่วนนึงในเพลงดาบอนันต์จาริกใช่ไหม”โจวเหวินถาม

เฟิงชิวเยี่ยนพูด “ตอนแรกก็ไม่ใช่ครับ แต่ตอนนี้ใช่แล้วตอนนี้มันเป็นส่วนหนึ่งของเพลงดาบนั้นแล้ว”

โจวเหวินเองก็ไม่รู้เรื่องอะไรพวกนั้นเท่าไร เฟิงชิวเยี่ยนเองก็ดูจะไม่ได้คิดชื่อวิชาไว้เหมือนกัน

ตอนที่เขากำลังจะกลับไปหาหยาเอ๋อนั้นเอง แต่ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงดังขึ้นมา “ยอดเยี่ยมยิ่งนัก หนุ่มสาวสมัยนี้อายุไม่ถึง20 ต่างก็วิชาดาบและกระบวนท่าที่ยอดเยี่ยม ยุคสมัยนี้มันช่างดีงาม หรือว่ามนุษย์ยุคสมัยก่อนนั้นมันอ่อนแอเกินไปกัน ช่างน่าอิจฉาเสียจริง”

โจวเหวินพอได้ยินเสียงนั้นขนก็ลุกซู่ทันที เขาหันกลับไปมอง แล้วเขาก็พบ ราชาหยินฟูกำลังค่อยๆเดินเข้ามาอย่างช้าๆ ถึงแม้ว่าเขาจะยังอยู่ห่างไกล แต่โจวเหวินก็รู้สึกได้เลยว่าทุกๆก้าวเล็กๆนั้น มันขยับเข้ามาหาโจวเหวินอย่างรวดเร็ว เพียงไม่กี่ก้าว ระยะทางของพวกเขาก็ห่างกันไม่ถึง100เมตรแล้ว

“ราชาหยินฟู กล้าขนาดนี้เลยเหรอ ไม่กลัวท่านจักรพรรดินีโกรธรึยังไง”โจวเหวินมองแขนของราชาหยินฟูที่ตัดแขนของตัวเอง ตอนนี้แขนมันงอกกลับมาแล้ว

ราชาหยินฟูยิ้มแล้วพูด “จักรพรรดินีแข็งแกร่งก็จริง แต่นางโดนกักตัวเอาไว้ในพื้นที่ต่างมิติ ตราบใดที่ข้าไม่ได้อยู่ใกล้ภูเขาฉีซือ อำนาจของนางก็ไม่ได้มีผลกับข้าแม้แต่น้อย เจ้าเถอะ คิดจะใช้นางกำจัดข้าเหรอ เจ้าคิดตื้นเกินไปแล้ว”

“นายแน่ใจแล้วเหรอว่านางจะออกมาจากพื้นที่ต่างมิติไม่ได้น่ะ”โจวเหวินพูด

แต่ราชาหยินฟูกลับพูดออกมาด้วยความชิงชัง “ไม่ต้องมาหลอกกันดีกว่าหน่า ผนึกของภูเขาฉีซือยังไม่แตกออก ถึงนางจะเป็นระดับภัยพิบัติก็ตาม แต่ยังไงนางเองก็คงไม่อยากออกจากภูเขาฉีซือหรอก วันนี้ไม่มีใครช่วยเจ้าได้ทั้งนั้นแล้วละ”

ในตอนนั้นเองที่ราชาหยินฟูพุ่งเข้าหาโจวเหวินด้วยความเร็วสูงเหมือนกับผี พร้อมมือที่เป็นเหมือนผลึกพุ่งเข้าจับตัวของเขา

เฟิงชิวเยี่ยนชักดาบออกมาอย่างไม่ลังเลก่อนที่จะฟันเข้าไปที่ราชาหยินฟูอย่างเต็มแรงด้วยเพลงดาบอนันต์จาริก โจวเหวินเห็นเฟิงชิวเยี่ยนฟันเข้าไปหาราชาหยินฟูแล้วก็โอญครวญอยู่ในใจ แต่ที่ทำได้มีแค่ชักดาบแล้วฟันเข้าใส่ราชาหยินฟูซ้ำเท่านั้น

ทั้ง2คนฟันเข้าหาราชาหยินฟูจากทั้งด้านซ้ายและขวา แต่ราชาหยินฟูกลับจับดาบทั้งหมดด้วยมือข้างเดียว ดาบที่คมกริบนั้นไม่บาดมือแม้แต่นิดเดียว

โจวเหวินปล่อยดาบไม้ไผ่ทันทีก่อนที่จะใช้ฝ่ามือกระแทกลมปราณเข้าใส่หัวของราชาหยินฟู ส่วนเฟิงชิวเยี่ยนเองก็เรียกวิญญาณชีวิตของตัวเองกลับมาทันทีก่อนจะใช้มือเป็นเหมือนดาบฟันเข้าใส่เอวของราชาหยินฟู

ราชาหยินฟูกลับวาปหนีออกไปด้านข้าง เขวี้ยงดาบไม้ไผ่ทิ้งจากนั้นก็ใช้ฝ่ามืออัดกระแทกตัวของโจวเหวินไว้พร้อมๆกับยกขาข้างนึง เตะเฟิงชิวเยี่ยนสุดแรง

ตู้ม

โจวเหวินกับเฟิงชิวเยี่ยนกระเด็นออกมาแทบจะเวลาเดียวกัน โจวเหวินตะโกนกลางอากาศ “แยกกันหนี”จากนั้นก็หันหลังกลับไปแล้วบินตรงไปหาหยาเอ๋อให้ไวที่สุดเท่าที่ทำได้

เฟิงชิวเยี่ยนพยายามอดทนกับความบาดเจ็บหนัก ก่อนจะวิ่งออกไปอีกทาง

“ที่นี้มันห่างไกลจากภูเขาฉีซือนัก เจ้าไม่มีที่ให้หนีไปหรอก” ราชาหยินฟูพูดก่อนจะตามไล่หาโจวเหวิน

โจวเหวินเห็นว่าตัวเองกำลังโดนไล่ เขาเลยไม่ลังเลอัญเชิญอสูรปฐพีออกมาแล้วมุดดินหนีออกมาหลายรอบรวด

เหตุผลที่โจวเหวินไม่ใช้สกิลมุดดินรวดเดียวไกลๆ ก็เพราะเขาหวังจะล่อให้ราชาหยินฟูตามมาหาเขา ไม่ได้ตามไปจับเฟิงชิวเยี่ยน

ฟรุบ

อสูรปฐพีพึ่งมุดดินเสร็จมา แต่ทันใดนั้นจู่ๆมันก็ขุดไปชนเข้ากับกำแพงเหล็ก อย่างแรงจนทำให้มันกระเด็นออกมานอกหลุม เขาเกือบจะหมดสติไปด้วยซ้ำ อสูรปฐพีตอนนี้กะโหลกแทบร้าว มันบาดเจ็บสาหัสมาก โจวเหวินเลยอัญเชิญมันกลับมา

ราชาหยินฟูยิ้มแล้วไล่ตามมา “ถ้ามั่นใจก็อย่าพลีผลามหนีไปซิ แม้แต่ทุกวันนี้ข้าเองก็ยังหนีจากโชคชะตาไม่พ้นเช่นกัน”

โจวเหวินไม่ตอบแต่อัญเชิญผ้าคลุมล่องหนออกมาอย่างไว แล้วใช้ความสามารถในการล่องหนสมบูรณ์ทันที เขาอยากจะหนีออกจากตรงนี้ให้ได้ก่อน

ตุ้ม

โจวเหวินพยายามจะบินหนีขึ้นฟ้าแต่ทันใดนั้นเหมือนกับว่าร่างของเขามันไปกระแทกเข้ากับกำแพงที่มองไม่เห็นแล้วกระเด็นกลับมา

ราชาหยินฟูที่ไม่ได้มองเห็นได้แต่ยินเสียงเลยรีบพุ่งตามเสียงนั้นไปก่อนจะพูด “ไม่ว่าเจ้าจะดิ้นรนมากแค่ไหน ถึงเจ้าจะกลายเป็นวิญญาณ เจ้าก็หนีออกไปจากที่นี้ไม่ได้หรอก”

โจวเหวินไม่รู้ว่าเขตอาคมที่กั้นเอาไว้นั้นมันใหญ่แค่ไหน เขาเลยยืนอยู่นิ่งๆอย่างน้อยตอนนี้เขาก็รู้แล้วว่ากำแพงนั้นอยู่หน้าตัวของเขา

ราชาหยินฟูตอนนี้มองไม่เห็นตัวเขา ราชาหยินฟูเลยบินขึ้นไปบนฟ้าแล้วสอดส่องลงมาจากด้านบน มองทั่วทั้งภูเขาและป่าไม้ ในขณะเดียวกันก็ดึงอะไรบางอย่างมาจากแขนเหมือนกับจะหาโจวเหวินให้เจอ

โจวเหวินเองก็ไม่ขยับ เขาลองใช้เนตรกระจกมองไปทางกำแพงที่มองไม่เห็นแล้วแต่ก็ไม่เห็นอะไรเลย

“กำแพงนี้มันต้องกินอาณาเขตกว้างแน่ๆ ถ้าไม่ใช่ระดับความกลัวคงทำลายกำแพงนี้ออกไปไม่ได้แน่ๆ”โจวเหวินคิดก่อนจะลองเปลี่ยนวิชาลมปราณดู เขาลองใช้วิญญาณชีวิต ไท่ฉางไค่เทียนจิง ก่อนจะเดินตรงเข้าไปยังกำแพงนั้น

โจวเหวินถือดาบในมือโดยเอาดาบแหย่เข้าไปก่อน พอเห็นว่าดาบทะลุออกไปได้ โจวเหวินก็เอาตัวเองทะลุออกตามไปทันที

“เอาวะอย่างน้อยราชาหยินฟูก็ทำกำแพงนี้มาจากคำสาป ยังดีนะเนี่ยที่ยังพอมีตัวช่วย”โจวเหวินออกมาจากเขตกำแพงแล้วบินด้วยความเร็วเต็มที่

ทันทีที่โจวเหวินหนีออกมาได้ ราชาหยินฟูก็รู้สึกได้เหมือนกัน เขาหน้าเปลี่ยนสี “บ้าจริง มันหนีออกมาจากเขตอาคมซวนเทียนได้ยังไงกันเนี่ย”

แต่หลังจากนั้น ราชาหยินฟูก็หยิบอะไรบางอย่างออกมา มันดูคล้ายกับเข็มทิศที่มีเส้นและจุดไขว้กันไปมา หลังจากที่ราชาหยินฟูฉีดลมปราณลงไปแล้ว เข็มทิศนั้นก็ชี้ไปทิศทางที่โจวเหวินหนีไป

ราชาหยินฟูมุดดินตามทิศทางที่โจวเหวินหนีไปทันที

หลังจากที่โจวเหวินออกมาจากการหายตัวแล้ว เขาก็โดนราชาหยินฟูไล่ตามทันมาทัน เขาเลยทำได้แค่หลบและใช้การวาปหนีในจังหวะที่หลบไม่พ้นเท่านั้น

น่าเสียดายที่ตอนนี้โจวเหวินพึ่งใช้วาประยะไกลมา และยังรีคูลดาวน์ไม่เสร็จ ทำให้เขาใช้มันเพื่อหนีราชาหยินฟูไปไกลๆไม่ได้อีกแล้ว

การวาป10ครั้นั้นมันก็หมดไปอย่างรวดเร็ว อสูรปฐพีก็บาดเจ็บสาหัส และมันคงช่วยโจวเหวินหนีไม่รอดแน่ๆ

โจวเหวินตอนนี้ไม่ได้หนีไปทางภูเขาฉีซือ เพราะว่าตอนนี้เขาออกมาห่างไกลเกินไป ทำให้เขาไม่มีทางกลับไปที่นั้นได้ทันเวลาแน่ๆ

พอเห็นว่าโจวเหวินนั้นกำลังหนีไปเรื่อยๆ ราชาหยินฟูเองก็เห็นว่าโจวเหวินวาปต่อไปอีกไม่ไหวแล้วเหมือนกัน

“หนีต่อไปซะซิ”ราชาหยินฟูพูดตอนที่ไล่ตามโจวเหวินไปยังทะเลสาบที่เขาผ่านมา

 

 

 

ตอนที่ 917

 

หุ่นไล่กา

โจวเหวินหยุดแล้วยืนอยู่ตรงข้างแม่น้ำ จากนั้นก็รีบหยิบเอาลูกบอลทองแดงออกมา พอเห็นโจวเหวินหยิบลูกบอลทองแดงออกมาแล้ว ราชาหยินฟูก็ลดความเร็วลงไม่ได้พุ่งตรงมาหาเขาทันที

“ไอ้นี้ใช่ไหมที่นายต้องการ”โจวเหวินถามแล้วมองราชาหยินฟูที่กำลังเดินเข้ามาช้าๆ

เอาจริงๆ โจวเหวินไม่ได้ต้องการคำตอบด้วยซ้ำ เพราะว่าโจวเหวินรู้คำตอบดีอยู่แล้ว ทุกครั้งที่ราชาหยินฟูเห็นมัน ตาของเขาจะลุกวาวทันที

“เอามาให้ข้า แล้วข้าจะให้เจ้าตายไม่ทรมาน ไม่เช่นนั้น แมลงนับหมื่นจะกัดกินวิญญาณของเจ้าไปนับพันปี ไม่ได้ผุดไม่ได้เกิด ตายก็ไม่ได้อยู่ก็เจ็บปวด”ราชาหยินฟูพูด

“ของสิ่งนี้มันคุ้มค่ากับการที่ตามฉันมาถึงขนาดนี้เลยเหรอ นายไม่ได้ไปตามล่าไอ้คนที่ขโมยมาจากเตาปรุงยา แต่กลับมาตามล่าตัวฉัน ทำไมกันละ ไอ้นี้มันคืออะไรกันแน่”โจวเหวินถือลูกบอลทองแดงแล้วค่อยๆถอยมาช้าๆ ตอนนี้เขาถอยจนมาถึงริมทะเลสาบแล้ว อีกก้าวเดียวก็ลงทะเลสาบแล้ว

ราชาหยินฟูมองไปรอบๆ โดยเฉพาะทะเลสาบที่อยู่ด้านหลังของโจวเหวิน เขาไม่กล้าดูถูกโจวเหวิน ถึงเขาจะรู้ว่าโจวเหวินหนีไปไหนไม่รอดแล้ว แต่การที่โจวเหวินจู่ๆก็มาหยุดในที่แบบนี้ ราชาหยินฟูจึงต้องระวังตัวเอาไว้ ไม่กล้าที่จะพุ่งเข้าใส่ตรงๆ เขาอยากจะรู้ให้ได้ก่อนว่ามันมีอะไรแปลกๆแถวนี้ไหม

แต่ราชาหยินฟูก็เหมือนโจวเหวิน ไม่เห็นอะไรสักอย่าง เขาเลยคิดว่า มันน่าจะเป็นแค่ทะเลสาบธรรมดาๆ ไม่มีอะไรพิเศษ เขาเลยหันกลับมาสนใจโจวเหวิน

เอาจริงๆ ก็เหมือนกับโจวเหวินอีก ราชาหยินยังไม่ทันสังเกตเห็นหุ่นไล่กาที่อยู่กลางทะเลสาบด้วยซ้ำ

“เจ้าไม่จำเป็นต้องรู้หรอก อีกอันอยู่ที่ไหน”ราชาหยินฟูถาม

“อ้าวมันมี2ชั้นเหรอ”โจวเหวินตามน้ำกับสิ่งที่ราชาหยินฟูพูด ก่อนที่จู่ๆจะพุ่งตัวขึ้นไปบินบนฟ้าทันที

ราชาหยินฟูนั้นตามขี้นไปบนอากาศ ความเร็วของเขามากกว่าโจวเหวินอยู่แล้ว ไม่นานราชาหยินฟูก็ไล่ตามโจวเหวินทัน

โจวเหวินเขวี้ยงบอลสุดแรงเกิดลงไปในทะเลสาบ ตำแหน่งที่โชนไปนั้นเป็นบริเวณใกล้ๆกับหุ่นไล่กา

ตอนแรกโจวเหวินคิดว่าราชาหยินฟูน่าจะตามไปไล่เก็บลูกบอลก่อน ถ้าเขาเข้าใกล้หุ่นไล่กานั้น บางทีหุ่นไล่กานั้นอาจจะตอบโต้ก็ได้

แต่ใครมันจะไปคิดว่าราชาหยินฟูนั้นกลับกัดไม่ปล่อยกว่าที่คิด เขาเห็นลูกบอลตกน้ำไปต่อหน้าต่อตา แต่เขากลับจะไล่ฆ่าโจวเหวินให้ได้ก่อนแล้วค่อยไปตามเก็บลูกบอลมาก็ยังไม่สาย

โจวเหวินงานเข้าหนักมาก แต่เขาก็เริ่มคิดถึงความเป็นไปได้ เขาจึงดำตัวเองดิ่งลงใต้น้ำทะเลสาบหวังจะให้ราชาหยินฟูตามเขาลงไปด้วย

ทันทีที่โจวเหวินตกลงไปในน้ำเขาก็เปลี่ยนวิชาลมปราณเป็นวิชาเลือดอสูรแล้วดำลงใต้น้ำทันที

ราชาหยินฟูไม่รอช้า รีบพุ่งตามลงทะเลสาบไปทันที เขาอยากจะฆ่าโจวเหวินให้ไว ไม่ปล่อยให้โจวเหวินมีโอกาสรอดไปได้อีก

แต่ทันทีที่ราชาหยินฟูลงถึงน้ำภาพเหตุการณ์ประหลาดก็เกิดขึ้น

ราชาหยินฟูนั้นหันกลับไปมองดูตำแหน่งของลูกบอลทองแดง เขาอยากจะรู้ไว้ก่อนว่าลูกบอลทองแดงนั้นไปอยู่ตรงไหน แต่ก่อนที่ลูกบอลทองแดงกำลังจะตกลงน้ำนั้น จู่ๆมันก็เปลี่ยนวิถี ราชาหยินฟูเห็นชัดเจนเลยว่ามันกำลังลอยเข้าหาหุ่นไล่กานั้นแน่ๆ

หุ่นไล่กานั้นตอนแรกก็ดูเป็นสิ่งของไม่มีชีวิตอยู่หรอก แต่ตอนนี้มันกำลังถือลูกบอลทองแดงในมือฟางของมัน แล้วก้มลงมองลูกบอลนั้นโจวเหวินที่ตอนนี้จมอยู่ในทะเลสาบมองขึ้นไปบนหุ่นไล่กาแล้วต้องสยอง

ใบหน้าเน่าๆขึ้นราของหุ่นไล่กานั้นแท้จริงแล้ว ใต้หมวกฟางใบนั้นมี่ดวงตาสีแดงก่ำกับรอยยิ้มรูปจันทร์เสี้ยวแสยะยิ้มเปล่งประกายสีแดงอย่างชั่วร้าย หุ่นไล่กาตอนนี้มันดูต่างจากตอนที่โจวเหวินมองครั้งแรกมากๆ มันเต็มไปด้วยกลิ่นอายของปีศาจร้ายแต่บรรพกาล รวมตัวกันจนเป็นกลุ่มก้อนควันสีดำ ลอยออกมาจากตัวของหุ่นไล่กา

ราชาหยินฟูนั้นพอเห็นหุ่นไล่กาเป็นแบบนั้นเขาก็เริ่มระวังตัวเขาเข้าร่างความกลัวทันทีแล้วตั้งท่าพร้อมรบทันที

พอเห็นราชาหยินฟูพุ่งเข้าโจมตีแล้ว จู่ๆหุ่นไล่กาก็ตอบสนองโงหัวขึ้นมา ดวงตาและปากของมันโผล่ออกมาจากขอบหมวกเผยให้เห็นเต็มๆต่อสายตาของราชาหยินฟู

“อ๊ากกกก”ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ร่างกายของเขาดิ้นทุรนทุรายทันที

โจวเหวินเห็นดวงตาของราชาหยินฟูนั้นเปลี่ยนกลายเป็นสีแดงเลือดแบบเดียวกับดวงตาของหุ่นไล่กา แสงสีแดงนั้นแพร่กระจายเข้าไปในเส้นเลือดดวงตาทำให้ดวงตาของราชาหยินฟูนั้นกระตุกอย่างแรงจนรู้สึกเหมือนตาจะระเบิดออกมา

โจวเหวินขนลุกซู่ขึ้นมาทันที เหมือนกับว่ามีความตายกระซิบอยู่ข้างหลัง โชคยังดี ที่เขาคิดว่าหุ่นไล่กานั้นน่าจะเป็นสิ่งมีชีวิตต่างมิติที่เหมือนปีศาจ ทำให้โจวเหวินลองใช้วิชาเลือดอสูรทำให้มันสับสนคิดว่าโจวเหวินนั้นเป็นพวกเดียวกับมัน

ตอนนี้ดูเหมือนว่าโจวเหวินจะรอดจากวิกฤษมาได้แล้วก็จริง แต่ถ้าไม่ได้วิญญาณชีวิตเนตรกระจกหรือวิชาลมปราณเลือดอสูรละก็ ป่านนี้ เขาคงกลายเป็นเหมือนราชาหยินฟูไปแล้วแน่ๆ

ราชาหยินฟูเองก็แข็งแกร่งมาก เขารวบรวมพลังทั้งหมด ใช้มือกดลงไปที่ดวงตาของตัวเอง จากนั้นก็ฉีดลมปราณมหาศาลเข้าไปเพื่อให้คงสภาพให้ได้มากที่สุด

แต่ถึงอย่างนั้นแสงสีแดงก็ยังไม่หายไปไหน เพียงแค่มันหยุดเอาไว้ได้บ้าง แต่เขาก็ยังเปิดตาไม่ได้อยู่ดี

“เจ้าเป็นใครกัน”ราชาหยินฟูใช้หูในการฟังทิศทางของหุ่นไล่กา

สิ่งเดียวที่ทำร้ายระดับความกลัวได้ก็คือระดับความกลัวด้วยกัน หุ่นไล่กาที่ถึงขนาดทำลายตาของราชาหยินฟูได้นั้นแสดงว่ามันเองก็ต้องเป็นระดับความกลัวเหมือนกัน

ซึ่งหุ่นไล่กาเองก็ดูเหมือนจะไม่อยากตอบ ร่างของมันแพร่กระจายควันสีดำ เริ่มปรากฏเป็นรูปร่างของมือต่อหน้าราชาหยินฟู นิ้วสีดำนั้นค่อยๆแทรกแทงเข้าไปในดวงตาของราชาหยินฟู

แต่ตอนที่โจวเหวินกำลังจะคิดว่าราชาหยินฟูคงตายแน่ๆนั้น ทันใดนั้นลำแสงที่ร่างของเขาก็เจิดจรัสขึ้น เขาใช้ฝ่ามือที่เหมือนกรงเล็บแทงกระชากเข้าไปที่ตรงกลางของหุ่นไล่กา

แต่ตอนนี้หุ่นไล่กาดูเหมือนจะไม่ได้รู้สึกเจ็บอะไรเลย มือของมันพยายามจะแทกตัวเข้าไปเรื่อยๆ ในขณะที่มืออีกข้างของราชาหยินฟูยกขึ้นมาแล้วจับมือของหุ่นไล่กาเอาไว้

 

 

 

ตอนที่ 918

 

คุกวิญญาณ

“อ้ากกก!!!”เสียงร้องดังกึกก้องขึ้นอีกครั้ง โจวเหวินตอนแรกคิดว่าเป็นเสียงของหุ่นไล่กาแต่ที่ไหนได้ พอฟังดีๆ มันกลับเป็นเสียงของราชาหยินฟูซะเอง ราชาหยินฟูนั้นใช้ฝ่ามือแทงทะลุอกของหุ่นไล่กาแล้วจับมือของหุ่นไล่กาเอาไว้ แต่หุ่นไล่กาที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขานั้นไร้ซึ่งความรู้สึก แต่สิ่งที่เกิดขึ้นคือ ลมปราณในร่างของราชาหยินฟูกำลังโดนดูดไปอย่างแรง

ราชาหยินฟูพยายามจะดิ้นและสลัดให้หลุด แต่ดูเหมือนเขาจะโดนจับไว้แทน เขาดิ้นไม่หลุด หุ่นไล่กาเองยังไกล้กับเขามากด้วย

“ตู้ม!!” เสียงดังกึกก้องเกิดขึ้นพร้มอมวงแวนทองคำ2ข้างบนฝ่ามือของราชาหยินฟู มันเป็นสัญลักษณ์ประหลาดที่ปรากฏขึ้นมาที่มือของราชาหยินฟูพร้อมกับแรงระเบิดที่ดันร่างของหุ่นไล่กากระเด็นออกไปไกล

หุ่นไล่กานั้นไถลไปตามทะเลสาบเหมือนกับหินที่กระเด็งตามน้ำ แต่การเคลื่อนไหวของมันประหลาดมาก มันกระตุกร่างกายอย่างแรงไปมา ก่อนจะพุ่งเข้าใส่ราชาหยินฟู พยายามจะจับเขาให้ได้

ราชาหยินฟูกับหุ่นไล่กานั้นสู้กันเหนือทะเลสาบ แต่ไม่มีใครได้เปรียบหรือเสียเปรียบใคร วงแหวนที่มือของราชาหยินฟูตอนนี้เหมือนจะสามารถต้านทานพลังของหุ่นไล่กาได้ก็จริง แต่มันก็อาจจะถูกหุ่นไล่กาดูกลืนไปได้เหมือนกันถึงอย่างนั้นก็เถอะ มันก็ไม่ได้ทำให้ชีวิตของราชาหยินฟูดีขึ้นเลย เพราะตอนนี้เขาเสียตาไปแล้ว2ข้าง เขาต้องใช้ประสาทการรับรู้อื่นเพื่อมาทดแทนดวงตาที่เสียไป และเขาเองก็คงไม่กล้าแตะตัวของหุ่นไล่กาแล้วตอนนี้

หุ่นไล่กาเองก็เลื้อยไปมาอย่างน่ากลัว มันใช้ร่างกายที่เหมือนไม่มีชีวิตในการเข้าโจมตีราชาหยินฟูจากในมุมที่คาดไม่ถึง

ตำแหน่งของร่างกายที่ราชาหยินฟูแตะตัวของหุ่นไล่กานั้นจะเปลี่ยนเป็นสีดำสนิททันทีเหมือนกับโดนหมึกที่แทรกเข้าไปในเลือดเนื้อ

“เป็นหุ่นไล่กาที่โหดอะไรแบบนี้”โจวเหวินเริ่มหวาดกลัวในใจ มันแกร่งพอๆกับราชาหยินฟูเลย ตอนนี้เขาทำได้แค่ยืนอึ้งต่อหน้าหุ่นไล่กานั้น

วิชาหลบหลีก5ธาตุของราชาหยินฟูเองก็ใช้ไม่ค่อยได้ผลต่อหน้าของหุ่นไล่กา ตอนที่เขามุดน้ำไป หุ่นไล่กาก็สลายตัวกลายเป็นควันดำ แต่พอเขาโผล่กลับขึ้นมา หุ่นไล่กาก็จะมาปรากฏตัวใกล้ๆกับเขา

ถึงแม้ว่าระดับความกลัวทั้ง2ตัวนี้จะไม่ได้มีพลังระดับระเบิดภูเขาเผากระท่อม แต่การต่อสู้ของพวกเขานั้นอันตรายมมาก ถ้าพวกเขาถูกแทนที่ด้วยระดับเร้นลับปรกติละก็ มันคงตายคาที่ในแวบเดียวเท่านั้นแน่ๆ

ความแข็งแกร่งนั้นไม่ได้ดูที่แรงทำลายล้างเพียงอย่างเดียว บางอย่างมันดูเบาแต่ถ้าโดนเข้าไปก็ถึงตายได้ง่ายๆเลย

โจวเหวินตอนแรกเขาตั้งใจที่จะหาโอกาสหนีออกมาจากที่นี่ แต่พอเขาสอดแนมไปเรื่อยๆ เขาก็ล้มเลิกความคิดที่จะหนีทันที

ราชาหยินฟูนั้นเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านวิชาหลบหนี5ธาตุ ถ้าเขาอยากจะหนีจริงๆละก็ เขาคงหนีไปไกลหลาย100ไมล์จนหุ่นไล่กาตามจับไม่ทันแน่ๆ

แต่ถึงอย่างนั้นราชาหยินฟูกลับวาปไปมาแค่ในพื้นที่ใกล้ๆ ไปไม่ไกลมาก หมายความว่าเขาจะไม่ยอมปล่อยให้ลูกบอลทองแดงนั้นตกไปอยู่ในมือของหุ่นไล่กา และเขาตั้งใจจะแย่งกลับมา

ส่วนทางด้านหุ่นไล่กานั้นสู้โดยใช้แค่มือเดียว อีกข้างนั้นถือลูกบอลทองแดงอยู่เหมือนกับว่ามันก็ให้ความสำคัญกับลูกบอลทองแดงเหมือนกัน

โจวเหวินเลยแอบอัญเชิญธิดาปีศาจออกมาแล้วใค่อยๆให้มันแอบซ่อนตัวอยู่ในทะเลสาบ หวังจะให้เธอรอโอกาสเหมาะ

ดวงตากลมโตของธิดาปีศาจนั้นจ้องมองหุ่นไล่กากับราชาหยินฟูไม่กระพริบ เหมือนกับว่ากำลังดูสถานการณ์หาโอกาสในการลงมือ

ถึงแม้ว่าราชาหยินฟูจะโดนไล่งานอยู่ก็ตาม แต่ราชาหยินฟูเองก็เหมือนจะรู้ว่าแค่นี้เขาไม่ตายแน่ๆ ระหว่างที่สู้ ราชาหยินฟูก็ถามไม่หยุด “เจ้าเป็นใครกัน ปีศาจโบราณกาลรุ ข้ากำลังพูดกับเจ้าอยู่นะเจ้าปีศาจ….”

แต่หุ่นไล่กาเมินเขาไปโดยสิ้นเชิง และโจมตีราชาหยินฟูเหมือนภูตผีอาฆาตจากทุกทิศทุกทางโจวเหวินเห็นท่าราชาหยินฟูเหมือนจะเริ่มล่าถอยเขาเลยคิดในใจ “ถ้าฉันปล่อยให้เขาหนีไปได้ ฉันเองก็ไม่มีทางล้มหุ่นไล่กานั้นได้แน่ๆ แล้วจะทำยังไงให้ราชาหยินฟูไม่หนีไปละ ทำยังไงให้ทั้ง2สู้กันจนตายไปข้างดี

แต่พอคิดแบบนั้นเขาก็เริ่มรู้สึกว่าไม่มีทาง คนที่เชี่ยวชาญการหลบหนี5ธาตุแบบนั้นการจะห้ามไม่ให้เขาหนีเหมือนกับการต้องหยุดน้ำไม่ให้ไหลยังไงอย่างงั้นเลย

แน่นอนว่าราชาหยินฟูเองก็ไม่ได้คิดว่าตัวเองจะแพ้หรอก เมื่อไรก็ตามที่เขาทนไม่ไหวจริงๆเขาก็แค่หนีไปเท่านั้นเอง

หลังจากหลบการโจมตีของหุ่นไล่กามาได้ ราชาหยินฟูก็ใช้วารีแฝงตัวไปที่ขอบของทะเลสาบ ก่อนจะบินขึ้นมาจากน้ำ ทันทีที่ขาเขาแตะพื้นเขาก็มุดดินหนีออกมารอให้หายเจ็บแล้วค่อยไปไล่ตามใหม่

แต่สีหน้าของราชาหยินฟูก็ต้องเปลี่ยนทันที เพราะพอเขากำลังจะมุดดินนั้นเอง เหมือนกับว่ามันมีพลังงานอะไรบางอย่างมาดูดวิญญาณของเขาแล้วลากลงไปในทะเลสาบ

ราชาหยินฟูที่พึ่งออกมาจากมุดดิน โดนลากกลับไปที่ทะเลสาบอย่างไม่เต็มใจ

“นี้มัน คุกวิญญาณงั้นรึ”ราชาหยินฟูตะโกนออกมาด้วยความตกใจ

ทางด้านโจวเหวินก็เห็นภาพประหลาดเหมือนกัน หุ่นไล่กาที่ยืนอยู่กลางทะเลสาบ ร่างของมันห่อหุ้มไว้ด้วยหมอกควันสีดำเหมือนผ้าคลุม แต่ร่างของมันกลับประกายเจือแสงแห่งวิญญาณ

ทั้งทะเลสาบเรืองแสงสีขาวเขียวของวิญญาณเหมือนกับว่าเป็นทะเลสาบวิญญาณ

ร่างของราชาหยินฟูโดนลากกลับมายังทะเลสาบ เหมือนกับโดนหนังสติ๊กดีดกลับมายังจุดที่มันเคยอยู่ยังไงอย่างงั้น

แสงวิญญาณนั้นหลอมรวมกับร่างของหุ่นไล่กาก่อนที่มันจะวาปกลายเป็นควันไปที่ข้างๆเขาแล้วโจมตีอย่างรุนแรง

โจวเหวินเองก็เตรียมหนี ในตอนที่พวกเขาสู้กันนั้นเขาเองก็ค่อยๆถอยออกมายังชายฝั่งเตรียมจะออกจากที่นี้ แต่ตอนที่เขากำลังจะปีนขึ้นจากทะเลสาบนั้นเอง เขาก็รู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่าง ทะเลสาบวิญญาณนั้นเหมือนจะส่งผลกับเขาด้วยทำให้ตัวของเขาโดนลากกลับมาในทะเลสาบหนีออกไปไม่ได้

“นี้นะเหรอคือคุกวิญญาณที่ราชาหยินฟูพูดถึงหน่ะ”โจวเหวินตอนนี้ใช้วิชาเลือดอสูรกับดวงตากระจกอยู่ ทันทีที่เห็นแบบนั้นเขาจึงลองเปลี่ยนเป็นวิญญาณชีวิตราชานรกดู

ทันทีที่ราชานรกปรากฏขึ้นมาร่างกายของโจวเหวินก็เปลี่ยนร่างกลายเป็นราชานรก พลังของคุกวิญญาณที่ดึงตัวเขากลับมานั้นหายไปทำให้เขาหลุดออกมาได้

ตอนที่โจวเหวินหันกลับไปนั้นเอง เขาก็ได้เห็นภาพความเป็นจริง แท้จริงแล้วทะเลสาบนั้นไม่ใช่ทะเลสาบ แต่เป็นโครงกระดูกของผู้เคราะร้ายจำนวนมหาศาลที่จมกองกันอยู่แต่ละร่างนั้นทุกทรมารโกรธแค้น ทะเลสาบนั้นคือภาพมายาที่หุ่นไล่กาสร้างขึ้นมาเพื่อล่อลวงโดยเฉพาะ

วิญญาณที่โกรธแค้นนับไม่ถ้วนตอนนี้กำลังตรึงพันธนาการราชาหยินฟูเอาไว้อยู่ทำให้เขาออกมาจากทะเลสาบไม่ได้

ตอนแรกวิญญาณเหล่านั้นก็ต้องการโจวเหวินด้วย แต่ทันทีที่แตะตัวของโจวเหวินในร่างราชานรก ร่างของพวกมันก็กลายเป็นเพลิงบาปแล้วสลายหายไป เริ่มต้นจากแขนที่แตะลามไปทั้งตัวจนวิญญาณนั้นกลายเป็นเถ้าโดยสมบูรณ์