Galactic Garbage Station หลังบ้านผมเป็นที่ทิ้งขยะ 898-899

 GGS:บทที่ 898 เลือกสรร

 

“คุณซูนี่ช่างสร้างเหตุการณ์ที่น่าตื่นตะลึงมากมายเลยนะคะ ไม่ว่าจะเป็นดอกไม้ไฟเวทมนต์ เรื่องใบยาสูบ และรูปปั้นนางฟ้ากลางสวนนั่นอีก และเรื่องที่สุดยอดที่สุดก็คือการได้เป็นหุ้นส่วนในอุตสาหกรรมยาสูบแห่งรัฐ”

ตอนนี้เฟิงเย่เหม่ยนั้นได้พูดออกมาอย่างออกรสออกชาติพร้อมทั้งสายตาหื่นกระหายราวกับก็อบบลินที่ราวกับมองเหยื่ออันโอชะ

 

“น่าตื่นตะลึงที่ไหนกัน คุณเฟิงเองก็พูดเกินไปแล้วครับ” ซูจิ้งเองในตอนนี้ยังไม่แน่ใจในความต้องการของเฟิงเย่เหม่ย เขาจึงยังไม่ได้ตัดสินใจจะทำอะไรออกมาได้แต่ตามน้ำไป

“คุณซูนี่ก็ถ่อมตัวเกินไปค่ะ คุณซูนั้นเป็นหนึ่งในเหล่าหมู่คนรุ่นเดียวกันในประเทศนี้อย่างแน่นอน ยิ่งพูดในเรื่องธุรกิจแล้วแน่นอนว่าคุณซูจะต้องเป็นคนที่รวยที่สุดภายในสิบปีข้างหน้านี้ ว่าแต่เรื่องที่คุณซูร่วมมือคุณเตียนนี่พอจะบอกได้รึเปล่าคะว่าได้ร่วมมือกันทำอะไรบ้าง” เฟิงเย่เหม่ยถามออกมา

 

“อ๋อ ก็แค่ธุรกิจเล็กครับ อย่างการปลูกกุหลาบและมะละกอพวกนั้น เห็นเตียนจงยี่บอกว่าคุณเฟิงเองก็ต้องการที่จะลงทุนในธุรกิจด้านการเงินนี่นา แถมยังถือครองที่ดินชั้นเลิศไว้มากมายด้วยอีก ผมอยากรู้จริงๆว่าคุณเฟิงพอจะปล่อยที่ดินพวกนั้นให้ผมได้มั่งรึเปล่า” ซูจิ้งพูดออกมาอย่างไม่อ้อมค้อม

 

“ฮิฮิ คูณซูนี่ล่ะก็ช่างใจร้อนจริงๆเลย เรื่องธุรกิจนั้นน่ะง่ายนิดเดียวแต่ว่าฉันเองนั้นหาโอกาสได้คุยกับคุณซูแบบนี้ไม่ได้ง่ายๆนี่นา ขอให้ฉันได้มีโอกาสสักหน่อยเถอะนะ”

เมื่อเฟิงเย่เหม่ยพูดจบก็ได้หัวเราะจนตัวสั่น นั่นทำให้ดอกบัวตูมที่อยู่บนหน้าอกของเธอนั้นสั่นไหวจนทำให้เหล่าชายหนุ่มทั้งน้อยและใหญ่อย่างเตียนจงยี่หันควับไปมองในทันที

ขนาดเตียนจงยี่ที่ตอนนี้กลายเป็นคนมีฐานะและรักครอบครัวที่สุดแสนจะอบอุ่นแล้วก็ตามก็ยังอดใจไม่ไหว

ถึงจะเห็นแบบนี้แต่ตอนหนุ่มๆเขานั้นเจ้าชู้ไม่หยอก และเขาเองก็บอกได้เลยว่ายังไม่เคยเห็นผู้หญิงที่ไหนที่เสน่ห์แบบนี้มาก่อนเลย

 

เวลาเลยผ่านไป เฟิงเย่เหม่ยก็ยังคงหาเรื่องคุยกับซูจิ้งอย่างกระสัน ยิ่งคุยมากเท่าไหร่เรื่องราวที่คุยก็เริ่มเป็นเรื่องส่วนตัวมากขึ้น และคำพูดต่างๆก็เริ่มออกไปในทางสองแง่สามง่ามมากไปทุกที

และทุกๆครั้งที่ซูจิ้งพยายามเบนเรื่องเข้าเรื่องธุรกิจ เฟิงเย่เหม่ยก็จะยิ้มและเปลี่ยนหัวข้อคุยในทันที ยิ่งไปกว่านั้นในระหว่างการพูดคุยนั้น ทุกอากับกริยาต่างๆเธอจะพยายามหาทุกวิธีทางมาแตะเนื้อต้องตัวซูจิ้งอย่างตั้งใจจนดูออกว่าอ่อยเต็มๆ ไม่ว่าจะเป็นพยายามเบียดซูจิ้งเมื่อเธอรินไวน์ ตอนที่เธอเขย่าขาในขณะไขว่ห้างเธอก็พยายามให้ปลายเท้ามาแตะซูจิ้ง ตอนที่เธอสลับขาไขว่ห้างเธอก็จะทำแบบช้าๆและเปิดแบบกว้างๆให้ซูจิ้งได้เห็นอะไรอะไรได้อย่างชัดเจน

 

“คุณเฟิงครับผมว่าเรากลับมาคุยกันเรื่องธุรกิจดีกว่ารึเปล่าครับ” ซูจิ้งนั้นก็ยังทำเป็นเฉยเมยอยู่

“นี่คุณซูไม่รู้จริงๆหรือว่าแกล้งไม่รู้กันคะเนี่ย” เฟิงเย่เหม่ยนั้นแสดงสีหน้าอันเย้ายวนก่อนที่จะกอดอกตัวเองจนดันดอกบัวตูมของเธอขึ้นมาและได้พูดออกมาต่อว่า

“ตอนนี้ฉันเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าฉันนั้นไม่ใช่สเป็คของคุณหรือว่าคุณไม่สนผู้หญิงกันแน่ ขอพูดตรงๆเลยแล้วกันค่ะว่าฉันนั้นไม่ได้ต้องการเงิน ขอเพียงแค่คุณทำให้ฉันมีความสุขได้ล่ะก็ฉันยอมขายที่ดินนั่นให้คุณแบบถูกๆเลย หรือก็คือราคาขึ้นอยู่กับคุณ แค่นี้คุณก็น่าจะเข้าใจแล้วนะ ”

ซูจิ้งเองเมื่อได้ยินดังนั้นก็ได้รู้สึกประหลาดใจขึ้นมาเล็กน้อย เขาไม่คิดว่าจะได้เจอผู้หญิงแบบนี้มาก่อน ผู้หญิงสมัยนี้นี่ไม่มียางอายเหลือแล้วสินะ

ถึงจะเหมือนว่าเป็นเรื่องที่ดีที่ได้ทั้งเงินและเรื่องอย่างว่าจนทำให้คนธรรมดานั้นยากจะหักห้ามใจได้ แต่กับซูจิ้งหาได้สนใจไม่

อย่างแรกแม้ตัวเขานั้นจะไม่ใช่พระอิฐพระปูนแบบหลิวเซี่ยฮุ่ย เขานั้นเป็นคนปกติดีทุกอย่าง แต่ตัวเขานั้นได้รักฉือชิงแบบหมดหัวใจและไม่วันทรยศต่อเธอแน่นอน

 

ยิ่งไปกว่านั้นหากเขาทรยศเธอในเรื่องนี้ล่ะก็จะไปมีค่าคู่ควรอะไรกับเธอได้กัน ต่อให้เธอยอมรับได้แต่เธอขอทำบ้างล่ะ เรื่องนั้นเขาไม่มีวันยอมอย่างแน่นอน

อย่างที่สองต่อให้เฟิงเย่เหม่ยนั้นมีเสน่ห์เย้ายวนน่าหลงใหลและลิ้มลองขนาดไหนก็ตาม แต่ถ้าพูดถึงความสวยและงามแล้วไม่ได้เทียบติดกับฉือชิงแม้แต่น้อย แค่นึกถึงความงามของฉือชิงแล้วเขานั้นหมดอารมณ์กับเฟิงเย่เหม่ยแทบจะในทันที

 

อย่างที่สามด้วยการที่เฟิงเย่เหม่ยนั้นทำตัวเยี่ยงนี้ เขาแทบจะไม่อยากคิดเลยว่าเธอผ่านผู้ชายมากี่พันคนแล้ว แค่นึกถึงก็รู้สึกได้ว่ามีจุดแดงขึ้นตามตัวเต็มไปหมดแล้ว

“อื้ม งั้นเรามาคุยเรื่องธุรกิจกันดีกว่านะครับ” ซูจิ้งพูดออกมา

“คุณ…” เฟิงเย่เหม่ยได้แสดงสีหน้าบึ้งตึงออกมาเล็กน้อย เธอไม่เคยแสดงท่าทีแบบนี้ให้ใครเห็นมาก่อนเพราะว่าต้องรักษาอากัปกิริยาให้ดูเลิศเค้าไว้ แต่เมื่อเธอเห็นว่าซูจิ้งไม่ได้มีท่าทีอะไรแบบที่คนอื่นๆเขาเป็นจึงได้โกรธออกมา

 

ตอนนี้เธอได้บ่นพึมพำออกมาว่า “คุณซูที่เป็นผู้คิดค้นออกมาทั้งผงเสริมความงาม ผงเสริมทรวงอก ผงลดน้ำหนัก และชุดชั้นในกระชับสัดส่วนย่อมต้องเจอสาวสวยมามากมายอยู่แล้วนี่นะ หรือไม่ก็ฉันคงไม่สวยและสาวพอในสายตาของคุณซูใช่รึเปล่า”

 

“ผมมาที่นี่เพียงเพื่อทำธุรกิจเท่านั้นครับ หากว่าคุณเฟิงไม่มีอารมณ์ที่จะคุยเรื่องธุรกิจล่ะก็ ลืมๆการเจอกันในวันนี้ไปดีกว่า” ซูจิ้งพูดจบและได้ทำการยืนขึ้นก่อนจะหันหลังแล้วเดินออกไปในทันที

เตียนจงยี่และหนุ่มหน้าตาดีเองก็ได้รีบเดินตามซูจิ้งออกไปติดๆ ต่อให้ยังไม่มีที่ปลูกข้าวในตอนนี้ก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่สำหรับพวกเขา พวกเขาไม่ได้รีบขนาดนั้น การที่เขามาที่นี่ก็เพราะว่ามันช่วยร่นเวลาได้เท่านั้นเอง เขาไม่ยอมเอาตัวเข้าแลกเพียงเพื่อเรื่องแค่นี้อย่างแน่นอน

 

“คุณซู…” ตอนนี้เฟิงเย่เหม่ยรู้สึกออกจนลุกขึ้นและเรียกซูจิ้งด้วยเสียงอันดังก้อง ในตอนนี้เองซูจิ้งได้หยุดเท้าลงและหันไปสบตากับเฟิงเย่เหม่ย นี่ทำให้เธอนั้นรู้สึกมีความสุขในทันทีพลางคิดไปว่าเขานั้นเปลี่ยนใจแล้ว

“คุณเฟิงครับ คุณแค่ต้องการผู้ชายจริงๆอย่างนั้นเหรอ” ซูจิ้งถามออกมา

 

“คุณซูหมายความว่ายังไง” เฟิงเย่เหม่ยที่ได้ยินคำถามถึงกับต้องงงจนขมวดคิ้ว เตียนจงยี่และหนุ่มหล่อที่ยืนอยู่ข้างๆเองก็มองซูจิ้งด้วยสายตาแปลกๆ พลางคิดไปว่านี่ช่างเป็นสิ่งที่ไม่ควรพูดออกมาตอนนี้เลยจริงๆนะนายจ๋า

“ผมมีผลิตภัณฑ์ที่ทำให้คุณมีความสุขมากกว่าการได้มีอะไรกับผู้ชายอีกนะ เรื่องนี้ผมรับรองได้เลย” ซูจิ้งยังคงพูดต่อไป

“คุณซู นี่คุณแกล้งฉันอยู่ใช่รึเปล่าถึงได้พูดอย่างนี้กับฉัน” เฟิงเย่เหม่ยตอนนี้หน้าแดงระเรื่อ เตียนจงยี่และหนุ่มหน้าตาดีเองที่ได้ยินนี้ก็ถึงกับพูดไม่ออก

เอาของที่เขาว่ามานี่คงไม่ใช่ของที่เอาไว้ใช้เวลาหาใครมาร่วมรักไม่ได้แบบนั้นหรอกนะ ถ้าเป็นไอ้ของพรรณนั้นไม่สู้ว่าไปหาซื้อกันเองไม่ดีกว่ารึไง

“อันนี้ผมจริงจังนะ และก็ไม่ได้พูดล้อเล่นด้วย” ซูจิ้งพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังมากๆ

“คุณซูอย่าคิดนะว่ากะอีแค่จะให้ของแบบนั้นกับฉันแล้วจะทำให้ฉันยอมถอยจากคุณได้” เฟิงเย่เหม่ยเริ่มโกรธขึ้นมา

 

“”ฮ่าฮ่า มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิดหรอกน่า ถึงผมไม่สามารถอธิบายออกมาได้แบบชัดถ้อยชัดคำแต่ผมสามารถทำให้คุณลองใช้ดูก่อนได้” ซูจิ้งเองก็ยังคงพูดออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจังออกมา ราวกับว่าเขานั้นกำลังกล่าวปาฐกถาตอนได้รับรางวัลโนเบลยังไงอย่างงั้น

 

“ดี พรุ่งนี้ พรุ่งนี้ฉันจะลองดูว่าคุณมีอะไรมาให้ฉันกัน” เฟิงเย่เหม่ยได้กระฟัดกระเฟียดเดินออกไปในทันที

“ตกลงครับ พรุ่งนี้ผมจะโทรไปหานะ วันนี้ผมขอไปเตรียมตัวก่อน พรุ่งนี้เราค่อยเจอกัน” ซูจิ้งพูดจบก็ได้เดินจากมาในทันที ด้วยการที่กลุ่มของซูจิ้งนั้นกลัวว่าเฟิงเย่เหม่ยจะทำอะไรแผลงๆออกมาเลยรีบชิ่งออกมาอย่างไว

 

“กรี๊ดดดด” เฟิงเย่เหม่ยได้ทำการพลิกโต๊ะที่อยู่ตรงหน้าจนหงายท้องจนเกิดเสียงดังลั่นไปทั้งชั้น ตลอดมาเธอนั้นมั่นใจในความสวยของตัวเองมาโดยตลอด มีเพียงผู้ชายไม่กี่คนเท่านั้นที่ต่อต้านเอาไว้ได้

 

นี่เป็นครั้งแรกสำหรับเธอจริงๆที่เจอคนที่ไร้ความรู้สึกผิดมนุษย์มนาแบบนี้ แต่เธอเองก็ยังรู้สึกคาดหวังในสิ่งที่ซูจิ้งพูดออกมาไม่ได้เลย สิ่งที่เธอหวังจริงๆนั้นก็คือความสุขขั้นสุดที่เธอได้รับจากคนอื่น และตลอดมานี้เธอยังไม่เคยเจอความสุขที่ไปถึงจุดนั้นมาก่อนไม่ว่าจะด้วยวิธีไหนก็ตาม

เธอพูดออกมาด้วยเสียงเคืองดังลั่นว่า

 

“ซูจิ้ง กล้าดียังไงกัน เรื่องวันนี้ฉันจะต้องเอาคืนนายให้ได้เป็นสิบเท่าแน่นอน ไม่ว่าช้าหรือเร็วก็ตาม ฉันจะทำให้นายมาเป็นทาสที่ต้องคอยมาอยู่ใต้กระโปรงของฉัน ฉันจะคอยดูว่าเมื่อถึงตอนนั้นนายจะมีท่าทางดีขนาดไหน ฮึฮึฮึ”

GGS:บทที่ 899 หวนคืน

 

“นายรู้เรื่องนี้อยู่แล้วใช่รึเปล่า” ที่ด้านนอกภัตตาคาร ซูจิ้งถามเตียนจงยี่ออกมา

“เอาจริงๆผมก็แค่พอจะราวๆได้เท่านั้นแหล่ะครับ แต่ผมไม่แน่ใจเรื่องนี้จริงๆ แต่ผมก็ไม่เห็นว่าเรื่องจะเสียหายอะไรนี่ครับ ดีซะอีกได้ทั้งเงินและผู้หญิง” เตียนจงยี่หัวเราะออกมาดังลั่น

“ดีงั้นเหรอ แล้วทำไมนายไม่ไปกับเธอซะเองล่ะนั่น” ซูจิ้งถามออกมาพลางยิ้มเล็กน้อย

 

“ถ้าไปแทนได้ผมไปแทนแล้วครับ คุณซูก็เห็นนี่ว่าสภาพผมตอนนี้คนอื่นแค่เห็นก็หนีกันแล้ว” หลังจากพูดออกมาพร้อมความเสียดายแล้ว เตียนจงยี่ยังชี้ไปยังหนุ่มหล่อที่มาด้วยกันพร้อมพูดออกมาว่า

“ขนาดผมพาอาจุ่นที่เป็นลูกน้องในบริษัทมาเพื่อการนี้โดยเฉพาะนางยังไม่สนเลยครับ นึกดูแล้วกันว่าคุณทำให้ไอ้หล่อนี่ไร้ค่าขนาดไหนกัน คุณซูนั่นแหล่ะคือสุดยอดชายในฝันที่เพียงสาวคนไหนได้ยินชื่อก็นึกถึงได้ในทันทีโดยไม่ต้องสาธยายอะไรมาก แค่เห็นหน้าคุณก็ยากจะลืมลงแล้ว”

 

ซูจิ้งเองก็ได้หันไปมองหนุ่มหน้าตาดีคนนั้น ขนาดหนุ่มหน้าตาดีคนนี้เฟิงเย่เหม่ยยังไม่พูดอะไรสักคำนี่เธอคนนี้คาดหวังไว้สูงขนาดไหนกันเนี่ย

“แต่เรื่องในครั้งนี้ทำเอาผมประทับใจในตัวคุณไปเลยนะ คุณซูทั้งสงบและเยือกเย็นถึงขนาดปฏิเสธสาวสวยในชุดเซ็กซี่ได้ลงแถมยังเดินทิ้งออกมาพร้อมตอกกลับตอนท้ายไปได้ น่าเสียดายก็เพียงหากคุณซูยอมถอยหนึ่งก้าวล่ะก็เราอาจจะได้ที่นั่นมาง่ายๆเลย” เตียนจงยี่แสดงท่าทางเสียดายออกมา

 

“ถ้าเธออยากจะขายจริงล่ะก็คงขายไปตั้งแต่แรกแล้วล่ะน่า เท่าที่ฉันดูนะเธอไม่อยากจะขายเท่าไหร่หรอก ไม่งั้นคงไม่เอาเรื่องแบบนี้มาอ้างง่ายๆแบบนี้ แล้วก็อีกอย่างเรื่องที่ฉันพูดออกไปนั้นฉันไม่ได้พูดเพื่อให้เฟิงเย่เหม่ยขายหน้าหรอกนะ ฉันพูดเพราะฉันทำได้จริงๆ แต่อย่างที่บอกมันเป็นเรื่องยากที่ฉันจะอธิบายได้ละเอียดจนเห็นภาพ เอาจริงๆฉันขี้เกียจอธิบายน่ะ” ซูจิ้งพูดออกมาด้วยท่าทางจริงจังและจริงใจ

เตียนจงยี่เองที่ได้ยินดังนั้นก็ทำท่าราวกับเห็นผี นี่เขาพูดออกมาเป็นเรื่องจริงอย่างนั้นเหรอ ไอ้การที่บอกจะส่งอุปกรณ์เรื่องอย่างว่าให้เนี่ยนะไม่ได้พูดเพราะอยากจะให้ขายหน้า เดี๋ยวนะหรือว่ามันจะไม่ใช่อุปกรณ์อย่างว่า ถ้าไม่ใช่แล้วมันคืออะไรล่ะ

 

แม้จะเต็มไปด้วยความสงสัยแต่เตียนจงยี่ก็ไม่ได้ถามอะไรซูจิ้งต่อ เขาเลือกที่จะเปลี่ยนเรื่องคุยโดยพูดออกมาว่า “ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ผมว่าเราไปหาที่นั่งทำสัญญากันดีกว่าครับ”

“ไม่ต้องรีบเรื่องนั้นกันหรอกน่า เมื่อกี้พวกเราก็เอาแต่พูดเรื่องไร้สาระจนยังไม่ได้กินอะไรกันเลยนี่ ฉันว่าพวกเราไปหาร้านอาหารที่ยอมให้เราทำอาหารเองได้ดีกว่า ฉันอยากจะให้นายได้ลองลิ้มชิมรสข้าวสีน้ำเงินของฉันน่ะ” ซูจิ้งพูดออกมา

 

เตียนจงยี่เองก็สนใจข้าวสีน้ำเงินที่ซูจิ้งว่าเอาอย่างมาก และเขายิ่งสนใจมากไปก่าเดิมซะอีกเมื่อซูจิ้งนั้นบอกว่าจะหาร้านที่ยอมให้เขาทำอาหารด้วยตนเอง

นั่นก็เพราะซูจิ้งนั้นคือสุดยอดพ่อครัวที่ใครๆก็รู้จักแต่เขาเองก็ไม่เคยได้รับโอกาสได้ลองลิ้มมาก่อนเช่นเดียวกัน เขาอดใจไม่ไหวจนต้องพูดออกมาว่า “เยี่ยม ผมเองพอจะรู้จักร้านดีๆอยู่ร้านหนึ่ง ที่นั่นบรรยากาศดีแถมยังอยู่ใกล้ตลาดอีกด้วย คุณซูสามารถหาอะไรก็ได้เท่าที่คุณซูต้องการเพื่อนำมาใช้ประกอบอาหารครับ”

 

แต่ยังไม่ทันทีเตียนจงยี่จะได้พูดจบประโยคดี เสียงโทรศัพท์ของซูจิ้งก็ได้ดังขึ้น เมื่อซูจิ้งมองไปนั้นพบว่าเป็นเสี่ยวรุยที่เป็นเพื่อร่วมหอตอนมหาวิทยาลัยเขาจึงได้รีบรับสายในทันที

เสียงของเสี่ยรุยฟังดูน้ำเสียงแปร่งๆ “พี่สาม อยู่ไหนเนี่ย”

“อยู่ในตัวเมืองจงหยุนน่ะ เป็นไงบ้าง เห็นพี่ฮ่าวบอกว่านายจะมาที่เมืองจงหยุนเพื่อมาสอนคนเล่นสนุกเกอร์นี่นา นายได้มารึเปล่า

“ผมมาเมื่อเช้าเนี่ยล่ะ เพราะเรื่องนั้นเลยวุ่นๆทั้งวันเลย พอว่างแล้วก็เลยโทรมาเนี่ยแหล่ะ จะไปเที่ยวกับพี่เลยนะวันนี้จะเกาะติดหนึบเลย”

“หืม เกาะติดฉันเนี่ยนะ” ซูจิ้งอึ้งไปในทันทีที่ได้ยิน

“พี่สาม อย่าปฏิเสธกันเลยน่า ตอนที่ผมรู้ว่าตอนนี้เหว่ยเสี่ยวหยวนเทพธิดาของผมนั้นกลายเป็นลูกน้องและผู้จัดการของพี่ไปแล้ว

 

ยี่งไปกว่านั้นผมยังได้ข่าวมาว่าพี่ยังมีพี่สะใภ้สาม(ซือหยา)ที่แสนจะงดงามอยู่อีก เท่าที่ดูแล้วผมว่าพี่น่าจะมีดวงสมพงศ์กับสาวงามแน่นอน ผมว่าการอยู่เที่ยวเล่นกับพี่เนี่ยแหล่ะดีที่สุดแล้ว” เสี่ยวรุยพูดออกมาด้วยน้ำเสียงหื่นกระหาย

 

“เอ่ออออ ฉันเองก็พอจะรู้นะว่านายคิดยังไงกับเธอ แต่ว่าเหว่ยเสี่ยวหยวนนั้นเป็นแค่ตัวแทนและผู้จัดการของฉันเท่านั้นเอง ต่อให้นายสนิทกับฉันขนาดไหนก็ใช่ว่านายจะใช้เรื่องนี้เข้าหาเธอได้นะ

เพราะเธอรู้ดีอยู่แล้วว่าฉันเป็นคนยังไง และไม่มีทางเอาเรื่องแบบนี้มากดดันในหน้าที่การงานอย่างแน่นอน ฟังอย่างนี้แล้วในยังคิดจะไล่จีบเหว่ยเสี่ยวหยวนอีกเหรอ” ซูจิ้งพูดออกมาพลางยิ้มเยาะออกมาเล็กน้อย

 

ตอนที่เหว่ยเสี่ยวหยวนนั้นยังทำงานพาร์ทไทม์เป็นคนสอนเล่นสนุกเกอร์นั้น เสี่ยวรุยนั้นปลื้มเธอจนตามติดหนึบเลยทีเดียว แต่ถึงขนาดนั้นเหว่ยเสี่ยวหยวนก็หาได้สนใจเสี่ยวรุยไม่ เรื่องนี้เขาเองก็เกือบลืมไปแล้วเหมือนกัน

“โอ้ยยยย เรื่องนั้นลืมๆไปเหอะน่า ผมไม่ตามจีบเธอแล้ว ผมมีเป้าหมายอื่นแล้วต่างหาก ไอ้ที่พูดออกมาก่อนหน้านี้เป็นเพราะผมแค่จะสื่อมาว่าไม่ยุติธรรมเลยที่บรรดาเทพธิดาทั้งหลายบนโลกนี้ทำงานอยู่กับพี่เท่านั้นน่ะ”

“เฮ้ๆ เราเคยคุยกันเรื่องนี้มาก่อนแล้วนา ว่าแต่นายมีเป้าหมายอื่นงั้นเหรอ พอจะบอกได้รึเปล่าว่าคืออะไร”

 

“พี่สาม แน่ละสิก็พี่อิ่มแล้วนี่นา พี่ไม่รู้หรอกว่าคนที่หิวกระหายน่ะเป็นยังไง พี่ไม่รู้หรอกว่าความเหงาเปล่าเปลี่ยวเดียวดายเหี่ยวตายไปวันๆนั้นน่ะเป็นยังไง ต่อให้พี่ไม่ได้พี่สะใภ้ยังไงเธอก็คงจะเป็นหนึ่งในผู้จัดการ ของพี่อยู่แลว พี่ไมเข้าใจความรู่สึกแบบนีหรอก” เสี่ยวรุยพยายามพูดด้วยน้ำเสียงกึ่งเศร้ากึ่งละครเพื่อให้ซูจิ้งยินยอมแบบเต็มความสามารถ

 

“เออๆเข้าใจก็เข้าใจ ว่าแต่ไอ้เป้าหมายใหม่ของแกนี่มันยังไงกัน”

“เอาจริงๆนะเป้าหมายใหม่นี่ไม่ใช่สิ่งที่ผมจะได้มาง่ายๆเลยสักนิด พอผมเห็นรอบกายพี่มีแต่เหล่าเทพธิดาผมก็รู้ได้ทันทีว่าผมต้องทำยังไง

ผมอยากให้พี่สอนผมหน่อยว่าต้องทำยังไงถึงจะได้เป็นแบบพี่บ้าง ขนาดเทพธิดาของผมก็ยังต้องยอมตามพี่เลย ผมเองก็อยากได้รับความรู้สึกนี้บ้าง พี่สอนผมหน่อยสิ

 

ไม่ต้องทั้งหมดก็ได้ เอาแค่สองสามขั้นตอนแรกก็พอ พี่ก็น่าจะว่างอยู่นี่นา อยู่ไหนล่ะผมจะรีบไปหาในเดี๋ยวนี้เลย” เสี่ยวรุยพูดออกมาแบบหักคอสุดๆ

ซูจิ้งเองเมื่อได้ยินดังนั้นก็ถึงกับพูดไม่ออก หมอนี่บอกว่าเขามีสุดยอดความสามารถในการตกหญิงเนี่ยนะ

เขาหันไปถามเตียนจงยี่แล้วถามว่า “ฉันมีเพื่อนร่วมหอพักสมัยเรียนมหาวิทยาลัยที่ไม่ได้เจอกันมานานจะขอตามมาด้วยนายจะว่าอะไรรึเปล่า”

“ไม่มีปํญหาครับ คนยิ่งเยอะกินข้าวก็ยิ่งอร่อยนี่นา” เตียนจงยี่หัวเราะออกมา

 

ซูจิ้งได้บอกตำแหน่งของร้านที่เขาจะไปทำอาหารให้เตียนจองยี่กิน ก่อนหน้านั้นเข้าได้ทำการแวะตลาดเพื่อซื้อของไปทำอาหาร

 

เมื่อไปถึงร้านเขาก็ได้จัดแจงที่ทางให้เรียบร้อย ทั้งเจ้าของและพนักงานที่เห็นซูจิ้งก็ต่างรู้สึกตื่นเต้น และยิ่งรู้สึกตื่นเต้นมากกว่าเดิมอีกเมื่อได้ยินว่าซูจิ้งจะขอลงมือทำอาหารด้วยตัวเองโดยขอใช้ร้านของเขา

ถึงแม้ว่าในร้านจะยังคงเหลือลูกค้าอยู่บ้าง ต่อให้พวกเขายอมให้ซูจิ้งทำอาหารจริงๆก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร ถ้าไม่อย่างนั้นล่ะก็ต้องโกลาหลกันอย่างแน่นอน

เจ้าของร้านอาหารเองก็ก็รู้สึกอย่างมากที่มีดาราดังมาทำอาหารในร้านของพวกเขา เขายังขอให้บริกรของร้านอยู่ช่วยซูจิ้งล้างจานอีกด้วย ถือได้ว่าที่นี่มีมาตรฐานในการบริการที่ดีเลยทีเดียว

 

ซูจิ้งได้เตรียมทุกอย่างไว้เสร็จแล้วและตั้งใจว่าจะเริ่มเมื่อเสี่ยวรุยมาถึง เสี่ยวรุยที่มาถึงแล้วก็ได้เข้ามาทักทายซูจิ้ง เขาอยู่ในชุดสูทมาตรฐาน ตัวสูง ผอม และท่าทางฉลาดเฉลียว

“พี่สาม พี่สูงอีกรึเปล่าเนี่ย” เมื่อเสี่ยวรุยเห็นซูจิ้งถึงกับตะลึงในทันที

“ถ้าเทียบกับตอนที่เจอครั้งสุดท้ายก็ถือว่าใช่นะ ฉันสูงขึ้นมาอีกนิดหน่อย ตอนนี้อยู่ที่ 1.83 เมตร ละ” ซูจิ้งพยักหน้ายอมรับแต่โดยดี

 

“บ้าจริง พี่ทำได้ยังไงกัน ตอนอยู่มหาวิทยาลัยพี่ยังเตี้ยกว่าฉันอยู่เลยนี่นา ตอนนี้ดันสูงกว่าซะแล้ว มันไม่ใช่นิดหน่อยนะนั่น มันนับเป็นสิบเซนติเมตรได้เลย พี่ทำยังไงน่ะ” เสี่ยวรุยพูดออกมาด้วยความอิจฉา

“อย่าทำเป็นพูดเลยน่า นายเองก็สูงขึ้นไม่ใช่หรอ” ซูจิ้งมองดูเสี่ยวรุยในตอนนี้ก็พูดออกมาเพราะเขาก็ว่าสูงไม่ต่างกันเท่าไหร่

“ผม ใช้รองเท้าเสริมส้นต่างหาก” เสี่ยวรุยพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเบาๆอย่างเซ็งๆ

 

“นี่นายไปสนเรื่องพวกนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน” ซูจิ้งเองที่รู้ว่าเสี่ยวรุยต้องใช้รองเท้าเสริมส้นก็ถึงกับพูดไม่ออก เสี่ยวรุยนั้นจริงๆแล้วก็สูงไปกว่า 1.73 เซนติเมตรเข้าไปแล้ว ถือได้ว่ากำลังดีถึงแม้จะมีคนที่สูงกว่าแต่ก็ถือได้ว่าสูงกว่าใครหลายๆคน ซูจิ้งเริ่มสงสัยว่าทำไมต้องสนใจด้วยกันกับความสูง

“ตัวผมอ่ะไม่อยากหรอก แต่เป้าหมายของผมนี่สิที่เป็นนางแบบ เธอสูงกว่า 1.72 เมตรเข้าไปแล้ว ผมเองก็ต้องรู้สึกอยากดูดีเลยต้องเสริมส้นเข้าไปอีก เอาจริงๆนี่ถ้าวันไหนเธอไปถ่ายแบบที่ต้องใส่ส้นสูงนะ ผมต้องแหงนหน้ามองเธอเลยด้วยซ้ำ” เสี่ยวรุยพูดออกมาด้วยรอยยิ้ม

 

“มั่นใจตัวเองหน่อยดิเฮ้ย ผู้ชายที่เก่งจริงและกล้าพอน่ะนะ ต่อให้เตี้ยขนาดไหนก็คว้าใจสาวงามได้แน่นอนอยู่แล้ว” ซูจิ้งพูดออกมาด้วยรอยยิ้ม เขานั้นแม้จะพูดปลอบใจแต่เขาได้คิดวิธีช่วยน้องชายร่วมห้องพักของเขาคนนี้เรียบร้อยแล้ว

“นี่พี่จะยืนคุยกับผมอย่างนี้โดยไม่แนะนำอะไรหน่อยรึไงกันเนี่ย” เสี่ยวรุยพูดออกมา

 

“โอ๊ยยยยน้องชาย พี่ขอแนะนำน้องในฐานะที่อาบน้ำร้อนมาก่อนเลยนะว่า สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับผู้ชายนั้นคือความสามารถ” เตียนจงยี่พูดพลางหัวเราะออกมา

“นี่คือ…” เสี่ยวรุยได้ยินก็ถึงกับงงจนนิ่งอึ้งไป

ซูจิ้งได้แนะนำทั้งหมดให้รู้จักกันและเขาก็ได้ทิ้งให้เตียนจงนี่และเสี่ยวรุยอยู่คุยกันไปก่อน โดยตัวเขาขอตัวเข้าไปเตรียมอาหารให้กับทุกคน

เพียงซูจิ้งลงมือทำ ทั้งเสี่ยวรุย เตียนจงยี่ เจ้าของร้าน และพนักงานต่างก็นั่งกันไม่ติดที่ พวกเขาเห็นซูจิ้งใช้มีดด้วยเทคนิคที่พวกเขาไม่เคยเห็นมาก่อน ไหนก็ความหอมของข้าวและกับข้าวที่ตลบอบอวลอยู่จนทั่วไปหมด เพียงแค่ได้กลิ่นพวกเขาก็รู้ในทันทีว่าเป็นอาหารชั้นเลิศแล้ว