Galactic Garbage Station หลังบ้านผมเป็นที่ทิ้งขยะ 860-861

 GGS:บทที่ 860 ร้อนแรงเสียยิ่งกว่าสิ่งใด

 

มังกรไฟตัวนั้นใช้เวลาอยู่นานหลายวินาทีก่อนที่มันจะค่อยๆจางหายไป หลงเหลือไว้แต่เสียงของสารเคมีดังลั่นราวกับว่ามันคำรามทิ้งท้ายเอาไว้ก่อนจากลาลับไป

“พระเจ้า นี่ฉันเห็นอะไรกันแน่เนี่ย มังกรไฟ นี่ฉันพึ่งจะเห็นมังกรไฟไปใช่รึเปล่า”

“แค่ผีเสื้อและฝนดาวตกนั่นก็น่าตื่นตะลึงพอแล้ว แต่นี้คือมังกรไฟ มังกรไฟเลยนะ สุดยอด ช่างเป็นดอกไม้ไฟที่สุดยอดเกินไปแล้ว”

“ดอกไม้ไฟแบบนี้โคตรเจ๋งเลย”

“ช่างเป็นการแสดงดอกไม้ไฟที่ทำให้ได้เปิดหูเปิดตาจริงๆ”

“ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเขาถึงเรียกดอกไม้ไฟนี้ว่าดอกไม้ไฟเวทมนต์ มันช่างดูอลังราวกับเป็นเวทมนต์จริงๆ”

 

จูเจียนฮัว เป็งหมิง ลู่ชิงหยา และหยางเหว่ยในตอนนี้ต่างก็รู้ตัวแล้วว่าพวกเขานั้นเป็นกังวลเรื่องซูจิ้งมากเกินไป มันเป็นเรื่องยากที่จะยอมรับได้จนต้องตกใจไม่หายอยู่แบบนี้

นั่นก็เพราะดอกไม้ไฟนั้น จริงๆแล้วถึงมันจะสวยงามก็จริง แต่ด้วยสามัญสำนึกของคนทั่วไปแล้วมันทำอะไรได้จำกัด การจัดแสดงดอกไม้ไฟแบบซูจิ้งนั้นสมควรเป็นเพียงความฝันในวัยเด็กของใครหลายๆคนเท่านั้นเอง

แต่กลายเป็นว่าซูจิ้งสามารถแสดงดอกไม้ไฟที่ใครๆต่างก็ใฝ่ฝันถึงได้ง่ายๆแบบนี้ อีกทั้งยังไม่ใช่รูปแบบเดียวแต่ ว่ายังมีหลากหลายรูปแบบ

หากเป็นพวกเขาล่ะก็ เมื่อถูกขอให้จัดงานแสดงดอกไม้ไฟอย่างมากก็อาศัยจำนวนดอกไม้ไฟเข้าว่าเท่านั้น

แต่กับการแสดงดอกไม้ไฟของซูจิ้งแล้ว เขาไม่จำเป็นต้องจัดแสดงดอกไม้ไฟทั้งหมดเลย แค่ดอกไม้ไฟผีเสื้อชุดเดียวก็สามารถทำให้วงการตกตะลึงไปได้มากมายนัก

งานดอกไม้ไฟในงานเลี้ยงครบรอบร้อยปีโรงเรียนมัธยมต้นที่หนึ่งของเมืองจองหยุนแห่งนี้ หรูหรา ทรงคุณค่า ตื่นตาตื่นใจ และน่าประทับใจยิ่งกว่างานแสดงสุดยอดดอกไม้ไฟที่จัดขึ้นในปักกิ่งก่อนหน้านี้ซะอีก

 

เจียเจิ้งหนิง หยางตง หลิวหยง เมื่อเห็นฉากดอกไม้ไฟที่อยู่ตรงหน้าต่างก็พูดอะไรไม่ออก ตอนนี้คำพูดทุกอย่างที่ได้พูดออกมาก่อนหน้านี้ได้กลับมาตอกหน้าพวกเขาเองเรียบร้อยแล้ว

 

ทางด้านของเผิงเหวินซู่ ที่ตอนนี้อยู่หน้าคอมพิวเตอร์นั้น ได้แสดงสีหน้าน่าเกลียดชนิดที่ว่าคนที่อยู่รอบข้างต่างต้องตกใจเมื่อเห็น

เขานั้นย้อนนึกไปยังเหตุการณ์ต่างๆตั้งแต่ตอนที่ภาพวีดิโอที่เขายืนยันว่าเป็นของปลอมที่ถึงกับเอามาตั้งหัวข้อวิเคราะห์แบบจริงๆจัง

ไปจนถึงตอนที่ถูกปฏิเสธจากเหว่ยเสี่ยวหยวนในการเสนอตัวเป็นผู้สนับสนุนดอกไม้ไฟในการแสดงของซูจิ้ง

จากตอนแรกที่คิดว่าตัวเองนั้นมีไพ่อยู่เหนือกว่า  อยู่ๆกลับกลายเป็นว่าพลาดตกม้าตายแบบนี้

หากเป็นเขาล่ะก็ ถ้ามีดอกไม้ไฟเวทมนต์นี้อยู่ในมือแล้วล่ะก็ เขาจำเป็นต้องไปสนใจดอกไม้ไฟของคนอื่นด้วยหรอ แม้แต่เขาเองก็ยังรู้สึกดูแคลนในดอกไม้ไฟของเขาเองเลยในตอนนี้

 

บริษัทดอกไม้ไฟอื่นๆเองที่ได้ยินข่าวนี่และได้เข้าไปดูวีดิโอ ต่างก็พูดไม่ออกตามๆกันไปหมด พวกเขาเองก็ตกอยู่ในความคิดแบบเดียวกับเผิงเหวินซู่ และพวกเขาเองในตอนนี้ได้ตระหนักแล้วว่างานแสดงดอกไม้ไฟของซูจิ้งในครั้งนี้ ถือได้ว่าเป็นการปฏิวัติวงการดอกไม้ไฟอย่างแท้จริง

การแสดงดอกไม้ไฟของซูจิ้งนั้นยังไม่จบ เขานั้นยังคงจุดดอกไม้ไฟชุดที่สี่ของเขา แต่ครั้งนี้ไม่ใช่ดอกไม้ไฟรูปแบบใหม่แต่อย่างใด แต่เขาอาศัยการผนวกรวมดอกไม้ไฟที่จุดมาแล้วเขาด้วยกัน และเมื่อดอกไม้ไฟรอบใหม่นี้ถูกจุดขึ้นมา ทุกคนในตอนนี้ต่างก็รู้สึกตื่นตาตื่นใจมากกว่ารอบแรก และยิ่งรู้สึกว่าตัวเองอยู่ในโลกแห่งความฝันยิ่งไปกว่าเดิม

 

ไม่นานนักในที่สุดงานแสดงดอกไม้ไฟของซูจิ้งก็มาถึงจุดสิ้นสุด แต่กับคนดูแล้วทุกคนต่างก็รู้สึกว่าพวกเขานั้นยังได้ดูน้อยเกินไป

บรรยากาศโดยรอบช่างดูมีชีวิตชีวาและคลื้นเคลงราวกับว่าเป็นงานเลี้ยงที่ไม่มีวันเลิกราแต่อย่างใด แต่สุดท้ายแล้วซูจิ้งก็ทำให้ทุกคนผิดหวังจนได้ นั่นก็เพราะว่าดอกไม้ไฟที่เขาเตรียมมานั้นหมดแล้วจริงๆ

ซูจิ้งที่ตอนนี้ไม่สามารถที่จะยืนอยู่เฉยๆเพื่อรอรับสายตาเว้าวอนของเหล่านักเรียนที่อยากให้มีการแสดงต่อได้อีกต่อไป

เขาได้กล่าวลาพ่อแม่และน้องสาวของตัวเองผ่านไมค์ ก่อนที่จะดึงฉือชิงและเพื่อนของเขาอย่างจูเจียนฮัว เป็งหมิง ลู่ชิงหยา และหยางเว่ยให้ออกไปจากงานอย่างรวดเร็ว

หากช้าไปกว่านี้ล่ะก็จะถูกคลื่นฝูงชนเหล่านักเรียนเหนี่ยวรั้งไว้ไม่ได้ไปไหนอย่างแน่นอน

 

เป็นอย่างที่ซูจิ้งว่าเอาไว้จริงๆ ค่ำคืนนี้เป็นคืนที่หลายๆคนไม่อาจจะลืมไปได้ ไม่สิต้องเรียกว่าเป็นคืนที่นอนไม่ลงมากกว่า นั่นก็เพราะเมื่อเหล่านักเรียนทั้งหลายกลับไปยังที่พักของตัวเอง

ทุกคนยังรู้สึกกระปรี้กระเปร่านอนไม่หลับเพราะอารมณ์ยังค้างอยู่จนต้องหาอะไรทำอย่างเช่นคุยกับตัวเองในเรื่องเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในงานเลี้ยงคืนนี้

 

สองวันต่อมา

 

เรื่องเพลงหมัดออกกำลังกายยามเช้า เพลงหลงลืมแอ่งน้อยในบึงน้ำใหญ่ และงานแสดงดอกไม้ไฟ ทุกเรื่องต่างก็เป็นที่พูดถึงในอินเตอร์เน็ต

“นี่มันไม่ดูดีไปหน่อยหรอ ฉันเองก็ได้ยินมาว่าซูจิ้งได้ออกแบบเพลงหมัดใหม่ แต่ไม่คิดว่าเขาจะคิดค้นออกมาเป็นท่ากายบริหารยามเช้าแบบนี้ออกมาได้ แถมยังเป็นท่วงท่าในศิลปะการต่อสู้ทั้งหมดเสียอีก”

“ยิ่งไปกว่านั้นนะ ฉันได้ยินมาว่านักเรียนหลายๆคนที่ฝึกท่านี้ตนชำนาญแล้ว พวกเขานั้นมีสมรรถนะร่างกายสูงขึ้น มากกว่าตอนทำท่ากายบริหารตอนเช้าไปหลายขุมเลยนะ”

“โคตรน่าอิจฉา ริษยา จนเริ่มเกลียดโรงเรียนนี้แล้วสิ เห้อ เทียบกับท่ากายบริหารของโรงเรียนเราแล้วช่างต่างชั้นกันจริงๆ”

“ฉันว่าพวกเราควรยื่นเรื่องให้โรงเรียนของเรามีการใช้ท่ากายบริหารยามเช้าแบบนี้อย่างเป็นทางการเหมือนกันนะ”

“เห็นด้วย ว่าแต่ นายเห็นรึเปล่าว่าเมื่อเช้าตอนมาโรงเรียน มีป้าๆสองสามคนทำท่านี้ตอนที่เราเดินผ่านด้วยเหมือนกัน”

……

“เพลงนี้ยิ่งฟังเท่าไหร่ก็ยิ่งรู้สึกดีจริงๆนะ”

“เห็นด้วยอย่างยิ่ง ยิ่งฟังก็ยิ่งทำให้รู้สึกดีตามที่นายว่ามาเลย”

“ฉันรู้สึกได้เลยว่าตอนนี้ฉันสามารถแก้ปัญหาได้อย่างถูกที่ถูกทางมากขึ้นเลย ฉันว่าน่าจะเป็นเพราะการที่ฉันได้ฟังเพลง “หลงลืมแอ่งน้ำน้อยในบึงน้ำใหญ่” นี่แน่ๆถึงทำให้ฉันนั้นมีสมาธิในการแก้ไขปัญหาได้ดีแบบนี้ ”

“ฉันได้ยินมาว่านักเรียนโรงเรียนมัธยมต้นที่หนึ่งแห่งเมืองจงหยุนใช้เพลงนี้เป็นเพลงประจำโรงเรียนไปแล้วนะ”

“จริงดิ ฉันเองก็อยากให้โรงเรียนเรามีเพลงประจำโรงเรียนแบบนี้บ้างจัง”

“นายก็ทำได้แค่อิจฉาเท่านั้นแหล่ะน่า ใครใช้ให้นายไม่ใช่เด็กนักเรียนของที่นั่นกันล่ะ ใครใช้ให้นายไม่ได้เกิดเป็นน้องชายของซูจิ้งกัน…”

…..

“วีดิโอดอกไม้ไฟพวกนี้ฉันดูได้ไม่เบื่อเลยแหะ”

“ใช่มันช่างมหัศจรรย์พันลึกจนน่าตกใจจริงๆ”

“ฉันเองก็ดูมาสิบกว่ารอบแล้ว ฉันเองก็อยู่ใกล้ๆโรงเรียนนั่น แต่ทำไมฉันถึงไม่ไปกันนะ ฉันโคตจะเสียดายเลย”

“มีบางคนบอกมาว่าพวกเขาได้ดูวีดิโอนี้แล้ว และคาดการณ์ไว้ว่าดอกไม้ไฟแบบนี้จริงๆแล้วพวกเราน่าจะทำได้ในอีกยี่สิบปีข้างหน้านะ”

“เห็นเขาบอกกันว่าดอกไม้ไฟเวทมนต์พวกนี้เป็นผลิตภัณฑ์ใหม่ของซูจิ้งนี่

ในช่วงสองวันมานี้มีออร์เดอร์สั่งซื้อชนิดที่สูงริบลิ่วจนโรงงานในตอนนี้ขยายฐานการผลิตไม่ทันเลย

เห็นเขาลือกันว่ากว่าจะผลิตทันออร์เดอร์ของลูกค้าได้ล่ะก็ต้องปีใหม่นู่นเลยกว่าจะครบหมด โคตรหน้าเหลือเชื่อเลยจริงๆ”

“ช่ายยยย ได้ข่าวมาเหมือนกันว่าดอกไม้ไฟยี่ห้ออื่นในตอนนี้ยอดตกฮวบฮาบเลยนะ แม้แต่สมาพันธ์การค้าดอกไม้ไฟหลิวหยางเองก็ถึงกับนั่งไม่ติดเลยทีเดียว”

“แหงล่ะ ถ้าเป็นนายเองในตอนนี้ยังสนใจดอกไม้ไฟเกรดต่ำพวกนั้นอยู่อีกรึเปล่าล่ะ”

“ถ้าเป็นฉันหรอ ฉันก็คงบอกได้อย่างเดียวว่าซูจิ้งอย่างกับพระเจ้าจริงๆเลยแหะ”

 

ข่าวทั้งสามเรื่องนี้ได้กลบเรื่องที่ว่าซูจิ้งได้บริจาคเงินกว่าสิบล้านหยวนให้กับทางโรงเรียนไปจนหมด

ตอนนี้นักเรียนทั่วทั้งประเทศต่างก็อิจฉาเด็กนักเรียนที่เรียนอยู่ในโรงเรียนมัธยมต้นที่หนึ่งแห่งเมืองจงหยุนกันไปทั่วแดนเรียบร้อยแล้ว

ตัวแทนของซูจิ้งอย่างเหว่ยเสี่ยวหยวนในตอนนี้ได้วุ่นจนหัวฟูเพราะว่าเธอนั้นต้องคอยรับสายจากคนอื่นที่ต้องการจะขอคุยกับซูจิ้งแทบจะตลอดเวลา

หลายๆโรงเรียนในตอนนี้ต่างก็ต้องการที่จะขออนุญาตใช้เพลงหมัดออกกำลังกายยามเช้านี้เช่นเดียวกัน เพราะไม่เพียงแค่จะช่วยเสริมสร้างสมรรถนะของร่างกายแล้ว

ยังช่วยจูงใจให้เด็กทำตามได้ง่ายนั่นก็เพราะว่าคนที่ออกแบบเพลงหมัดนี้คือซูจิ้ง แต่นั่นก็ไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับพวกเขาเลยจริงๆ นั่นก็เพราะพวกเขาจำเป็นต้องขออนุญาตซูจิ้งเสียก่อน

แต่เรื่องนี้เหว่ยเสี่ยวหยวนเองก็ได้รับคำสั่งจากซูจิ้งมาแล้วว่า

เขานั้นอนุญาตในทุกกรณีต้องแต่การนำไปใช้ในการอบอุ่นร่างกายในตอนเช้า ไปจนถึงบุคคลทั่วไปที่จะนำไปใช้ยืดเส้นยืดสายในยามเช้าการปฏิบัติกิจวัตรประจำวันต่างๆ

นั่นก็เพราะว่าสิ่งที่ซูจิ้งคาดหวังมากที่สุดจากการคิดค้นเพลงหมัดนี้ นั่นก็คือค่าใช้ประโยชน์ขยะห้วงเวลาฯอย่างไม่ต้องสงสัยอยู่แล้ว มีหรือที่เขาจะปฏิเสธได้ลง

อย่างไรก็ตาม ถึงแม้เขาเขานั้นจะประกาศให้รู้จนทั่วกันอยู่แล้วในเรื่องนี้แต่ก็ยังคงมีโทรศัพท์มากมายที่โทรมาเรื่องนี้กันอย่างไม่ขาดสาย จนเหว่ยเสี่ยวหยวนตอบกันไม่หวาดไม่ไหว

สุดท้ายจึงได้ไปขอร้องซูจิ้งให้ช่วยลงข่าวนี้ในไมโครบลอคของเขาเองเพื่อช่วยในการตัดปัญหาในทีเดียว

แต่สิ่งที่ซูจิ้งนั้นประหลาดใจมากที่สุดนั่นก็คือเจ้ากระทรวงศึกษาธิการของประเทศจีนได้โทรหาเขาโดยตรง

เพื่อที่จะให้โรงเรียนทุกโรงเรียนในประเทศจีนใช้เพลงหมัดออกกำลังกายยามเช้านี้เป็นท่ามาตรฐานที่ต้องใช้กันทั้งประเทศไปเลย

เมื่อได้ยินดังนั้นซูจิ้งเองก็ไม่ได้อิดออดแต่อย่างใด รีบอนุญาตในทันที

 

ถึงจะจัดการปัญหาเรื่องเพลงหมัดออกกำลังกายยามเช้าไปแล้ว แต่เหว่ยเสี่ยวหยวนก็ยังต้องคอยรับโทรศัพท์เพื่อพูดคุยเกี่ยวกับเพลง “หลงลืมแอ่งน้ำน้อยในบึงใหญ่”

ซึ่งโดยส่วนใหญ่แล้วคนที่โทรมาคือบริษัทในวงการบันเทิง และนักร้องที่ต้องการนำไปร้องเลียนแบบ

แม้แต่โรงเรียนต่างๆเองก็ต้องโทรมาอีกครั้งเพื่อที่จะขอใช้เพลงนี้เปิดให้เด็กฟังเป็นประจำ ถึงแม้จะมีหลายๆโรงเรียนเปิดไปแล้วโดยไม่ได้ขออนุญาตก็ตามที

เหว่ยเสี่ยวหยวนเองก็ได้ทำตามคำสั่งของซูจิ้งโดยการปฏิเสธที่จะให้ใครก็ตามที่นำเพลงนี้ไปใช้โดยหวังผลกำไรสามารถฟ้องร้องได้อย่างเต็มที่ แต่สำหรับโรงเรียนแล้วล่ะก็เชิญเปิดฟรีได้ทั้งวันทั้งคืนไปเลย

 

และสุดท้าย เรื่องดอกไม้ไฟที่สุดแสนจะอลังการงานสร้างของซูจิ้ง

ในตอนนี้ดอกไม้ไฟเวทมนต์ของเขาเรียกได้ว่าร้อนแรงท่ามกลางกองเพลิงแล้ว สำหรับบริษัทดอกไม้ไฟอื่นนั้นก็สามารถเรียกได้ว่าติดอยู่ท่ามกลางกองเพลิงได้เช่นเดียวกัน

นั่นก็เพราว่าตั้งแต่วีดิโอการแสดงดอกไม้ไฟของซูจิ้งเผยแพร่ออกไปนั้นทำให้เกิดเหตุการณ์พูดกันปากต่อปาก ไปเรื่อยจนทำให้เป็นที่นิยมอย่างมาก

และเมื่อทุกคนรู้แล้วว่าดอกไม้ไฟเวทมนต์นี้มีเพียงซูจิ้งเท่านั้นที่ผลิตได้ จึงไม่แปลกที่ดอกไม้ไฟของเขานั้นจะมียอดออร์เดอร์ที่สูงยันปีถัดไป

 

เมื่อรวมเรื่องราวทั้งสามเข้าด้วยกันแล้ว ในตอนนี้ซูจิ้งมีชื่อเสียงสูงล้ำ แต่เรื่องนั้นเขาเองก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรเท่าไหร่

เพราะสุดท้ายแล้วสิ่งที่เขาสนใจที่สุดนั่นก็คือ ค่าการใช้ประโยชน์ขยะห้วงเวลาที่ไหลรินเพิ่มพูนอย่างเห็นได้ชัดอย่างบ้าคลั่ง

GGS:บทที่ 861 ความเคลื่อนไหวในวงการดอกไม้ไฟ

 

เย็นวันนั้นเผิงเหวินซู่ที่กำลังนั่งอยู่ภายในสำนักงานของบริษัทดอกไม้ไฟหลิวหยางนั้นได้พยายามทำการสงบจิตในให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้

แต่ใจเขาเองก็ยังคงจำภาพของดอกไม้ไฟเวทมนต์ที่เขาเห็นได้แบบจำฝังใจ ตอนนั้นเองก็ได้มีเสียงเรียกจะเลขานุการสาวสวยของเขาได้พูดขึ้นมาว่า “หัวหน้าคะ อาเฉียงได้นำเอาดอกไม้ไฟเวทย์มนต์กลับมาตามคำสั่งได้แล้วค่ะ”

“เยี่ยม” เผิงเหวินซู่ได้เดินออกไปอย่างรวดเร็ว เขานั้นได้ตรงไปยังพื้นที่ผลิตดอกไม้ไฟในทันทีซึ่งอยู่ไม่ไกลจากห้องของเขาสักเท่าไหร่นัก

ในตอนนี้เหล่ากรรมการของบริษัทเองก็ได้เข้ามายืนรอกันอยู่ก่อนแล้ว จากตรงนี้เขาได้เห็นชายหนุ่มหลายๆคนเดินออกมาจากรถบรรทุก

มีเพียงชายหนุ่มคนหนึ่งที่อุ้มลังดอกไม้ไฟทรงแปลกตาเอาไว้ในอกของตัวเองเท่านั้น เผิงเหวินซู่เห็นแล้วถึงกับขมวดคิ้วก่อนที่จะถามออกไปว่า “ไม่ใช่ว่าฉันให้เงินพวกนายไปหนึ่งแสนหยวนเพื่อซื้อดอกไม้ไฟมาหรอกเหรอ แล้วทำไมถึงได้กลับมาแค่นี้ล่ะ หรือว่ามันขายดีจนหมดสต็อคไปแล้ว”

“เอ่อ หัวหน้าครับ เงินหนึ่งแสนหยวนนั่น พวกผมเอาไปซื้อดอกไม้ไฟเวทมนต์จนหมดนั่นแหล่ะ แต่พวกผมได้มาแค่นี้เอง นี่ครับใบเสร็จ” ชายวัยกลางคนที่เดินตามทีหลังพูดออกมาก่อนที่จะยื่นใบเสร็จให้

เมื่อเผิงเหวินซู่ได้ยินดังนั้น เขารีบคว้าใบเสร็จไปดูในทันทีพร้อมทั้งสายตาที่ไม่เชื่ออย่างแรงกล้า แต่ทันทีที่เห็นราคาของดอกไม้ไฟเวทย์มนต์แล้ว ตาของเขาเองก็แทบจะถลนออกมา

นั่นก็เพราะดอกไม้ไฟเวทย์มนต์พวกนี้นั้นแพงมาก แค่มังกรไฟนั่นตัวเดียวก็มีราคาปาเข้าไปถึงห้าพันหยวนเข้าไปแล้ว ราคาขนาดนี้ทำไมซูจิ้งไม่ปล้นพวกเขาไปซะเลยกัน

 

ถ้าพูดกันตรงๆแล้ว ดอกไม้ไฟที่มีราคาแพงขนาดนี้ ความจริงแล้วไม่สมควรจะขายได้แม้แต่ชิ้นเดียว และลูกค้าเองก็ไม่สมควรบ้าจี้ซื้อไปแต่อย่างใด

อย่างไรก็ตาม ด้วยการที่เจ้ามังกรไฟตัวนั้นเป็นที่นิยมอย่างมากจนเรียกได้ว่าออร์เดอร์ล้นยันปีหน้า ต่อให้มีการขยายกำลังการผลิตแล้วก็ไม่มีทางที่จะตอบสนองต่อความต้องการของลูกค้าได้เลย

บางคนถึงกับยกเลิกการแต่งงานจนกว่าจะได้ดอกไม้ไฟมังกรตัวนี้ เพราะคนทั้งคู่ยากสร้างความครื้นเครงและสร้างความประหลาดใจให้กับแขกเหลื่อในงาน

ถึงแม้บางคนจะไม่ได้วางแผนแต่งงาน หรือแม้แต่การจัดงานเลี้ยงเฉลิมฉลอง แต่หลายๆคนก็อยากจะสัมผัสคามรู้สึกที่ได้เห็นมังกรไฟบินโฉบหัวสักครั้งในชีวิตเหมือนกัน ราคา ห้าพันหยวนนี้ สำหรับคนรวยแล้วไม่ได้มีค่าอะไรเลย

 

แน่นอนว่าดอกไม้ไฟเวทย์มนต์รุปแบบก็เป็นที่นิยมไม่แพ้กัน อย่างเช่นดอกไม้ไฟรูปผีเสื้อ ดอกไม้ไฟฝนดาวตก มีกระทั่งดอกไม้ไฟชนิดอื่นที่ทรงพลังและอลังการยิ่งกว่า

บอกได้เลยว่าต่อให้ดอกไม้ไฟของซูจิ้งนั้นไม่มียี่ห้อ แต่เขาก็ยังได้รับออร์เดอร์จากลูกค้ามหาศาลอยู่ดี

 

ตอนนี้กลายเป็นว่าดอกไม้ไฟเวทย์มนต์ได้รับความนิยมอย่างล้นหลามแทบจะในชั่วข้ามคืน

หากงานแสดงดอกไม้ไฟที่ไหนไม่มีดอกไม้ไฟของซูจิ้งอยู่ในงาน งานดอกไม้ไฟนั้นแทบจะบอกได้ว่าไม่มีคนอยากเข้าร่วมเลยแม้เพียงสักคนเดียว

ความจริงแล้วสาเหตุหลักๆก็ไม่ได้มาจากดอกไม้ไฟของซูจิ้งเพียงอย่างเดียว แต่มาจากเรื่องที่เผิงเหวินซู่ได้ออกตัวแรงในวีดิโอก่อนหน้านี้จนทำให้หลายๆคนมองคนในวงการดอกไม้ไฟเหล่านี้ไม่ดีเลยสักนิด

ถึงแม้ว่าเผิงเหวินซู่จะรีบออกมาแก้ตัวแล้วก็ตาม แต่เขาก็รู้ดีว่าเรื่องที่เขาก่อไว้ไม่สามารถก้าวถอยหลังกลับได้อีกต่อไปแล้ว

เขาจึงเลือกที่จะให้คนของตัวเองไปซื้อดอกไม้ไฟเวทย์มนต์กลับมา เพื่อที่จะได้ตีแผ่วิธีการให้รู้แล้วรู้รอดกันไปเลยว่าดอกไม้ไฟที่สุดแสนจะอลังการของซูจิ้งนั้นมีเคล็ดลับที่ตรงไหนกันแน่

“เหอะ เริ่มวิเคราะห์จากเจ้ามังกรไฟนี่ก่อนเลยแล้วกัน แล้วก็เอาดอกไม้ไฟอันอื่นแยกไว้ห้องอื่นไปก่อน” เผิงเหวินซู่สั่งออกมา

“ครับหัวหน้า” เมื่อได้ยินชื่อเสียงของดอกไม้เวทย์มนต์พวกนี้ หญิงสาวเลขาฯหน้าห้องที่อยู่ข้างๆกับคนอื่นๆก็ถึงกับตาเป็นประกายในทันที

พวกเขาเองก็ล้วนแล้วตาได้เห็นวีดิโอดอกไม้ไฟนี้กันมาหมดครบทุกคนแล้ว แต่พวกเขานั้นยังไม่เคยเห็นดอกไม้ไฟนี้ด้วยตาของตัวเองเลยสักครั้ง แต่ด้วยการที่ดอกไม้นี้เป็นคู่แข่งของพวกเขาผลิตจึงไม่กล้าที่จะแสดงท่าทีอะไรออกมา

 

เมื่อทุกคนได้ไปถึงลานทดสอบดอกไม้ไฟ ชายหนุ่มคนหนึ่งได้ทำการจุดดอกไม้ไฟมังกรขึ้นในทันที หลังจากชนวนได้ลุกไหม้และลุกลามอย่างรวดเร็ว

ทันใดนั้นดอกไม้ไฟก็ได้พุ่งขึ้นไปบนฟ้า กลายร่างเป็นมังกรไฟและดำดิ่งลงมาให้ทุกคนตื่นเต้นเล่น ก่อนที่จะพุ่งทะยานจนหายไป

ทุกคนที่ได้เห็นด้วยตาของตัวเองกันไปหมดแล้ว ในตอนนี้พวกเขาตื่นเต้นเสียยิ่งกว่าตอนที่ดูวีดิโอก่อนหน้านี้เสียอีก

มีชายหนุ่มคนหนึ่งตื่นเต้นมากจนแสดงท่าทางโห่ร้องออกมาอย่างเห็นได้ชัดแต่เขาก็ต้องเงียบปากลงในทันทีที่เห็นว่าเผิงเหวินซู่จ้องมองที่เขาอย่างตาเขม็ง แต่คนอื่นๆนั้นกลับหันไปมองยังฮัวหลงราวกับเฝ้ารอคำตอบเอาไว้ในใจ

“ฉันบอกได้เพียงว่าช่างเป็นดอกไม้ไฟที่ท้าทายสวรรค์เสียจริง” ชายวัยกลางคนคนหนึ่งพูดออกมาพลางถอนหายใจ

“ขอพูดตรงๆนะ ดอกไม้ไฟแบบนี้ต่อให้เป็นฉันเองต่อให้ใช้เวลาทั้งชีวิต ก็ยังอยากจะทำได้” ชายหนุ่มอีกคนหนึ่งพูดออกมาอย่างสิ้นหวัง

 

เมื่อเห็นกับตาตัวเองในตอนนี้ เหล่านักวิจัยทั้งหลายของเผิงเหวินซู่ต่างก็หมดอาลัยตายอยากกันไปหมด

ไม่ใช่ว่าพวกเขานั้นไม่ต้องการเทียบเคียง หรือไม่อิจฉาจนไม่ยอมหาหนทางสู้แต่อย่างใด

แต่เป็นเพราะว่าพวกเขาสัมผัสได้ในทันทีที่เห็นดอกไม้ไฟพวกนี้ว่าเกินกว่าความรู้ความสามารถของพวกตนที่จะเรียนรู้และอธิบายได้อย่างแน่นอน

เพียงแค่เห็นดอกไม้ไฟของซูจิ้งพวกเขาก็รู้ในทันทีว่าดอกไม้ไฟที่เขามีช่างเกรดต่ำตมเรี่ยดินจริงๆ

“พวกเราต้องทำมันให้ได้ ถ้าคนอื่นทำดอกไม้ไฟแบบนี้ได้ พวกเราเองก็ต้องทำได้เหมือนกัน” เผิงเหวินซู่พยายามปลุกใจลูกน้อยของเขา และออกคำสั่งให้นักวิจัยทุกคนทำการวิจัยดอกไม้ไฟของซูจิ้งในทันที โดยใช้กำลังคนทั้งหมด

เพียงไม่นานหลังจากเริ่มหาคำตอบ พวกเขาก็เริ่มหาเบาะแสได้ จนในที่สุดเมื่อรู้คำตอบแล้ว นักวิจัยทุกคนต่างก็ตกใจจนได้แต่มองหน้ากัน ก่อนที่มีหนึ่งในนั้นพูดออกมาว่า “พระเจ้า กลายเป็นว่าลวดลายเหล่านั้นมาจากตัวจุดชนวนภายใน ทำไมฉันถึงนึกไม่ถึงกันนะ”

“แล้ววว…พวกเราพอจะทำมันได้รึเปล่า” เผิงเหวินซู่ได้ถามออกมาด้วยสายตาที่เป็นประกาย

“ก็น่าจะเป็นไปได้นะ แต่ปัญหาคือพวกเรานั้นทำแบบนั้นได้ด้วยหรอ” นักวิจัยถามออกมา

“เอาน่า ยังฉันก็ไม่ถึงกับจะก็อบออกมาเป๊ะๆสักหน่อย ของแบบนี้ก็แค่ทำวิธีคล้ายๆกัน

แต่ใช้หลักการเดียวกัน เปลี่ยนตรงลวดลายเอาก็พอถูพอไถได้ล่ะน่า แค่นั้นเราก็บอกไปว่าเป็นผลิตภัณฑ์ใหม่ได้แล้ว” เผิงเหวินซู่พูดออกมา

“งั้นพวกเราจะทำให้ดีที่สุดก็แล้วกัน” เหล่านักวิจัยต่างพากันพยักหน้ารับ และตอนนี้พวกเขาเองก็ต่างเพ้อและตื่นเต้นจนคิดไปไกลเรียบร้อยแล้ว

พวกเขาจินตนาการออกมาได้ในทันทีเลยว่ารูปร่างที่ออกมาของดอกไม้ไฟจะตะลึงพรึงเพลิดขนาดไหน

 

อย่างไรก็ตามกว่าพวกเขาจะรู้ตัวว่าสิ่งที่พวกเขาคิดนั้นง่ายกว่าทำ

ตอนนี้พวกเขานั้นเปรียบได้ดั่งนักคณิตศาสตร์ที่ต้องไปแก้โจทย์วิทยาศาสตร์กายภาพยังไงอย่างนั้น

เอาจริงๆเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องยากเกินกว่าที่จะเข้าใจได้ แต่ประเด็นคือต้องใช้วิธีการไหนมากกว่า

หากจะทำความเข้าใจในวิธีการสร้างดอกไม้ไฟนี้จำเป็นต้องย้อนกลับไปยังผู้คิดค้น นั่นก็คือแกนดลอฟ

 

ใครคือแกนดลอฟกันล่ะ แกนดลอฟมีชีวิตอยู่ในห้วงเวลาฯลอร์ดออฟเดอะริง เขานั้นมีตัวตนมิดเดิ้ลเอิร์ธในช่วงที่สามแห่งยุคสมัย หากนับเป็นปีก็คือปีที่ 1000 และเขาได้จากไปในปี 3021 ของช่วงสามแห่งยุคสมัยเช่นเดียวกัน

ความจริงเขานั้นไม่ได้ถูกยึดติดอยู่กับที่มิดเดิ้ลเอิร์ธด้วยกาลเวลา นั่นทำให้เขานั้นเป็นบุคคลที่อยู่เหนือกาลเวลา

บางครั้งก็มีคนเรียกเขาในนามว่าครึ่งเทพ เขาสามารถสร้างสรรค์ดอกไม้ไฟเวทย์มนต์ได้ตามแต่ใจของเขาปรารถนา ด้วยประสบการณ์และความรู้ที่เขาเรียนรู้มานับแรมปี มีหรือที่คนบนโลกนี้จะสามารถเทียบกับเขาได้

มนุษย์นั้นเต็มที่ก็ทำได้เพียงแค่ลอกเลียนแบบเท่านั้น ต้องขอบคุณเรื่องนี้จริงๆที่ทำให้ซูจิ้งไม่จำเป็นต้องเก็บงำความลับการผลิตดอกไม้ไฟสุดวิเศษของเขาเอาไว้

 

หลังจากศึกษาแทบเป็นแทบตายไปสามวันแล้ว เหล่านักวิจัยก็ยังไม่สามารถหาวิธีที่จะพัฒนาดอกไม้ไฟตัวนี้ให้ดีกว่าของซูจิ้งได้

นั่นหมายความว่าพวกเขาจะไม่สามารถผลิตภัณฑ์ที่ถือว่าเป็นคนละชิ้นกับดอกไม้ไฟเหล่านี้ได้

เอาจริงๆต่อให้ลดทอนให้คุณภาพแย่ลงไปพวกเขาเองก็ทำไม่ได้เช่นเดียวกัน

นั่นก็เพราะว่าหากพวกเขาทำผิดแบบไปแม้แต่น้อย ดินระเบิดภายในก็จะไม่สมดุล สิ่งที่เกิดขึ้นก็คือดอกไม้ไฟจะกลายเป็นดอกไม้ไฟธรรมดาแค่นั้นเอง

 

เผิงเหวินซู่และสุดยอดผุ้จัดการของเขาที่ในตอนแรกรู้สึกกระหยิ่มยิ้มย่องอยู่ในใจในวันแรกที่ได้ดอกไม้ไฟพวกนี้มา

ตั้งแต่ผ่านการวิจัยในวันที่สองความรู้สึกของเขาเริ่มอ่อนล้าลง จวบจนในวันที่สามพวกเขายกธงขาวยอมแพ้ในทันที

ความคิดที่ว่าจะพัฒนาดอกไม้ไฟพวกนี้ให้ดีกว่าซูจิ้งตอนนี้ได้กลายเป็นเพียงความฝันแบบลมๆแล้งๆเท่านั้น

ในขณะเดียวกันเหล่าบริษัทดอกไม้ไฟอื่นๆเองก็มีความคิดไม่ต่างไปจากเผิงเหวินซู่ พวกเขาได้ไปซื้อดอกไม้ไฟมา วิจัย และเลิกล้มโครงการไปในไม่ช้า นี่เป็นการกาฬันตีได้ว่าจะไม่มีดอกไม้ไฟที่ดีกว่านี้ที่ถูกคิดค้นโดยบริษัทอื่นนอกจากพวกซูจิ้งออกมาในท้องตลอดได้อีกแล้ว อย่างน้อยก็ในช่วงยี่สิบ-สามสิบปีนี้

 

ซูจิ้งเองในตอนนี้มีความสุขแบบหน้าชื่นตาบาน นั่นก็เพราะว่าค่าการใช้ประโยชน์ที่สถานีกำจัดขยะห้วงเวลาและกาลอวกาศของเขาหรือก็คือฉิงหยุนนั้นได้เพิ่มขึ้นมาอย่างรวดเร็วและยังไม่มีท่าทีจะหยุดยั้ง

“ค่าการใช้ประโยชน์อยู่ที่ หนึ่งหมื่นหน่วย และยังคงเพิ่มขึ้นรวดเรื่อยๆ แถมยังพุ่งเร็วขึ้นกว่าก่อนหน้านี้

เหตุผลก็เพราะว่าได้แรงหนุนจากเหตการณ์อย่างอื่นมาช่วยหนุน เหตุการณ์หลักๆที่ช่วยหนุนในครั้งนี้ได้แก่ เพลงหมัดออกกำลังกายยามเช้า เพลงหลงลืมแอ่งน้ำน้อยในบึงใหญ่ ดอกไม้ไฟเวทย์มนต์

ซึ่งทั้งหมดนี้ได้ทำให้เกิดผลกระทบด้านดีอย่างมหาศาล ด้วยการที่เพลงหมัดออกกำลังกายยามเช้า และเพลงหลงลืมแอ่งน้ำน้อยในบึงใหญ่ได้ถูกทำให้ใช้ในโรงเรียนทั่วทั้งดินแดนนี้

ผลที่เหล่านักเรียนได้รับนั้นถือได้ว่าส่งผลกระทบที่ดีในระยะยาวต่อสภาพแวดล้อมบนโลกมนุษย์

รวมถึงดอกไม้ไฟเวทย์มนต์ที่เป็นตัวกระตุ้นให้เกิดการพัฒนาและความคิดสร้างสรรค์ต่อโลกนี้ในอนาคตอย่างดี…” ฉิงหยุนได้ร่ายยาวออกมาเรื่อยๆโดยไม่มีท่าทีว่าจะหยุด ซูจิ้งเองก็ไม่ได้คิดจะห้ามเพราะเขาถือว่าเป็นการเรียนรู้วิธีการคำนวนค่าการใช้ประโยชน์นี้ไปในตัว

 

ในขณะที่ซูจิ้งกำลังฟังฉิงหยุนเพลินนั้น โทรศัพท์ของเขาก็ได้ดังขึ้น เหมือนซูจิ้งหันไปมองก็เห็นเป็นหวังจ้าวโทรมาเขาจึงรีบรับในทันที

หวังจ้าวได้พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่แสดงออกมาว่าตื่นเต้นสุดๆว่า “อาจิ้ง ดอกไม้ไฟเวทย์มนต์ของนายโคตรได้รับความนิยมเลย ตอนนี้เกือบทั้งโลกบ้ากันไปหมดแล้ว”