Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ 716-717
ตอนที่ 716 การไล่ตามของราชันกึ่งระดับ
โดย
ProjectZyphon
“เด็กนี่เพิ่งหนีไปได้ไม่นาน ที่นี่ยังหลงเหลือกลิ่นอายของมันอยู่”
ชายวัยกลางคนที่ผิวหนังคล้ำเขียวซึ่งเป็นผู้นำเอ่ยปาก ดวงตาสองข้างของเขาราวดวงตะวันเจิดจ้าสีเขียวสะกดวิญญาณ
เขามีนามว่ามู่หลิงเฟิง เป็นราชันกึ่งระดับผู้หนึ่งในเผ่าพ่อมดเถื่อน อยู่อันดับสี่สิบเจ็ดของกระดานรางวัลค่าหัวระดับราชันแห่งจักรวรรดิ พลังที่แท้จริงน่ากลัวกว่าหมานจิ่วที่ถูกหลินสวินฆ่าตายผู้นั้นเสียอีก
“ราชันเมฆาอสนีบัญชามาแล้วว่าครั้งนี้ต้องกำจัดเจ้าเด็กนั่น หาไม่แล้ว ภายหลังเขาจะต้องกลายเป็นบุคคลน่ากลัวที่ไม่อาจประเมินได้คนหนึ่งของจักรวรรดิมนุษย์แน่”
ชายชราทรงพลังที่หนวดเคราเผ้าผมเจิดจ้าราวทอง ผิวพรรณดั่งหล่อด้วยน้ำทองแดงที่อยู่ข้างๆ พูดเสียงขรึม
เขาเป็นราชันกึ่งระดับสายคนเถื่อนทองคำ มีนามว่าจินตู้เจิน
“ฆ่าเขาไม่ใช่เรื่องง่าย อย่าลืมสิ ในมือเขามีคันธนูและลูกศรที่สามารถสังหารราชันกึ่งระดับได้คู่หนึ่งอยู่!”
ชางหลันเสวี่ย ราชันกึ่งระดับสายคนเถื่อนวารีที่อยู่อีกด้านหนึ่งกล่าว นางเป็นคนงามที่รูปลักษณ์โดดเด่น ผมขาวราวหิมะ ทั้งร่างถูกน้ำและหมอกปกคลุมบดบัง ลึกลับและสง่างาม
“ไม่ต้องวิตกไป จากการวิเคราะห์ของราชันเผ่าข้า เด็กนี่อาศัยเพียงพลังปราณระดับหยั่งสัจจะไม่มีทางใช้อานุภาพของคันธนูและศรคู่นี้ได้อย่างเต็มที่หรอก”
มู่หลิงเฟิงที่เป็นผู้นำสีหน้ามั่นใจ พูดเสียงเรียบว่า “อีกอย่าง พลังของเขาอย่างมากก็ยิงได้เพียงดอกเดียว และนี่ก็เป็นโอกาสที่เราจะฆ่าเขา ขอเพียงหลบลูกศรของเขาได้ เรื่องที่เหลือก็ง่ายแล้ว”
“อิ๋งเชวี่ย นายน้อยราชวงศ์คนเถื่อนมืดหมายหัวมาแล้วว่าจะจับเป็นเจ้าเด็กนี่ พวกเราจะทำตามหรือไม่” จินตู้เจินนิ่วหน้าถาม
“ถ้ามีโอกาสก็ทำได้ แต่ถ้าไม่มีก็ฆ่ามันให้ตายไปเสีย!”
มู่หลิงเฟิงสูดลมหายใจลึก ดวงตาสีเขียวแผ่จิตสังหารน่าหวาดหวั่นออกมา “ครั้งนี้อย่าให้เด็กนี่หนีไปได้อีกเด็ดขาด!”
จินตู้เจินกับชางหลันเสวี่ยต่างพยักหน้า
หลินสือเอ้อร์ เด็กหนุ่มผู้ฝึกปราณเผ่ามนุษย์ที่เหยียบย่างเข้าสู่มกุฎมรรคาที่แข็งแกร่งที่สุด ปีศาจที่เคยใช้ท่าทางเย้ยฟ้าสังหารราชันกึ่งระดับผู้หนึ่ง และขณะเดียวกัน เขายังเป็นปฐมาจารย์สลักวิญญาณคนหนึ่งด้วย!
ไม่ว่าฐานะใดก็ล้วนมีเหตุผลเพียงพอให้พวกเขาปลิดชีพเขาโดยไม่สนราคาที่ต้องจ่ายทั้งปวง!
หาไม่แล้ว ทันทีที่ปีศาจเช่นนี้ผงาดขึ้นมา สำหรับพวกเขาเผ่าพ่อมดเถื่อนแล้วต้องเป็นหายนะที่ไม่อาจประเมินได้ครั้งหนึ่งแน่
“ไป!”
มู่หลิงเฟิงเริ่มเคลื่อนไหว
ครั้งนี้พวกเขาได้ยินข่าวก็มาถึงที่ เคลื่อนกำลังราชันกึ่งระดับถึงสามคน พูดได้ว่าเตรียมตัวอย่างพร้อมสรรพ จากจุดนี้ก็ดูออกว่าพวกเขาให้ความสำคัญกับหลินสวินเพียงไหน ประหนึ่งปฏิบัติต่อเขาเป็นศัตรูตัวฉกาจไปแล้ว
หากภาพนี้กระจายออกไปสู่โลกภายนอก เกรงว่าจะก่อให้เกิดคลื่นใหญ่ทรงพลัง
อย่างไรเสียใครจะเคยเห็นว่าราชันกึ่งระดับถึงสามคนร่วมกันลงมือ และที่หมายต่อกรกลับเป็นเพียงเด็กหนุ่มระดับหยั่งสัจจะผู้หนึ่งเล่า
นี่เป็นเรื่องที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน!
…….
ยุ่งยากเสียแล้ว!
หลินสวินขมวดคิ้ว เขากำลังหลบหนี เงาร่างไหววูบไม่ว่างเว้น
บริเวณนี้หมอกเลือดอบอวลกว้างขวางราวไร้ที่สิ้นสุด แต่หลินสวินก็รู้ว่าด้านหลังของตนมีศัตรูกำลังตามมาอย่างกระชั้นชิดชนิดกัดไม่ปล่อยอยู่!
ที่ทำให้เขาหวาดหวั่นที่สุดก็คือ เขาต้องการสลัดคู่ต่อสู้ให้พ้นหลายครั้งแล้ว แต่ทุกครั้งกลับล้มเหลว!
‘ดูท่าจะเป็นสัตว์ประหลาดเฒ่าระดับกึ่งราชันลงมือเสียแล้ว และมีเพียงพวกเขาถึงกล้าไล่ตามมาโดยไม่หวาดกลัวเช่นนี้ ไม่มีความคิดจะปกปิดร่องรอยเลยสักนิด’
หลินสวินสีหน้าหนักอึ้ง เขารับรู้การไล่ล่าเช่นนี้ได้ ไม่ใช่เพราะพลังของเขาแข็งแกร่งอะไร แต่เพราะอีกฝ่ายไม่ปกปิดจิตสังหารกับความเป็นปฏิปักษ์นั้นเลย!
ราชันกึ่งระดับ!
แม้หลินสวินเคยปลิดชีพหมานจิ่ว แต่นั่นเป็นการอาศัยอานุภาพของธนูวิญญาณไร้แก่นสารกับศรแห่งนภาคราม อีกทั้งหลังจากยิงออกไปดอกหนึ่งแล้ว ก็แทบจะสูบเอาพลังภายในกายของเขาไปจนหมด
ตอนนี้แม้พลังปราณของเขาบรรลุระดับหยั่งสัจจะขั้นสูง พลังภายในกายทรงพลังขึ้นกว่าแต่ก่อนกว่าหนึ่งเท่า แต่หากใช้ธนูวิญญาณไร้แก่นสารกับศรแห่งนภาครามโดยไม่สนใจสิ่งใด ขนาดตัวเขาเองก็ไม่กล้ารับรองว่าจะยิงดอกที่สองได้หรือไม่!
กระทั่งสายัณห์มาเยือน หลินสวินผู้หนีมาโดยตลอดสีหน้ายิ่งเคร่งขรึม เขาสามารถรับรู้ได้ว่าศัตรูที่อยู่ด้านหลังยิ่งใกล้เข้ามาทุกทีแล้ว…
เงาร่างเขาวูบหาย สูดลมหายใจลึกแล้วโคจรไอซวนหนี หลบซ่อนอยู่ในโกรกธารหินผาแห่งหนึ่งที่ห่างออกไปหลายพันจั้ง
“กลิ่นอายของเจ้าเด็กนี่จู่ๆ ก็หายไปจากตรงนี้”
หลินสวินเพิ่งหลบหนีไปไม่นาน เงาร่างของราชันกึ่งระดับมู่หลิงเฟิง จินตู้เจิน และชางหลันเสวี่ยก็มาถึงในทันใด
พวกเขาไม่ได้ปิดบังกลิ่นอาย อานุภาพน่าพรั่นพรึงม้วนกระจายออกมาราวพายุ ขับไล่หมอกเลือดทั้งหมดที่อยู่บริเวณนั้นจนหมดไป
“ยังจำข่าวการต่อสู้ที่หุบเขาพยัคฆ์ครั้งก่อนได้ไหม ตอนนั้นเจ้าเด็กนั่นก็ใช้วิชาซ่อนเงาร่างอย่างหนึ่งหลบซ่อนตัว”
จินตู้เจินเอ่ยปากเสียงค่อย ดวงตาของเขาแผ่รังสีสองสายออกมา กวาดไปยังฟ้าดินบริเวณใกล้เคียงราวดวงระวีสีทองคู่หนึ่ง
“หากคาดเดาตามนี้ เขาก็แค่เล่นมุกเดิมเท่านั้นล่ะสิ น่าจะหลบอยู่ใกล้ๆ นี้”
จินตู้เจินพูดไม่ทันขาดคำก็สะบัดแขนเสื้อ ระลอกคลื่นสีทองน่ากลัวแผ่ออกมารอบทิศโดยมีตัวเขาเป็นศูนย์กลาง
ตูม!
ชั่วพริบตาห้วงอากาศทุกกระเบียดพังลงมา ผืนพสุธาแตกระแหงแผ่ขยายออกรอบทิศ หินผาที่อยู่ตามทางก็ถูกทำลายให้เป็นจุณราวเศษกระดาษ
เพียงชั่วพริบตาเท่านั้นบริเวณนี้ก็เหมือนระเบิดออก พลังน่าหวาดหวั่นทำให้ฟ้าดินเปลี่ยนสี
นี่ก็คือราชันกึ่งระดับ!
แม้ไม่ใช่ราชันที่แท้จริง แต่เท้าข้างหนึ่งได้เหยียบย่างเข้าสู่ระดับราชันแล้ว อยู่เหนือระดับมหาเวท ฝีมือน่ากลัวไร้ขอบเขต
‘เหี้ยมนัก!’
หลินสวินที่ซ่อนตัวในความมืดหนาวยะเยือกในใจ ยิ่งรู้สึกได้ถึงความแข็งแกร่งของราชันกึ่งระดับ หากต้านทานซึ่งหน้า เขาไม่มีโอกาสชนะแต่อย่างใด!
สวบ!
หลินสวินโคจรก้าวย่างชือน้ำแข็งเต็มกำลังโดยไม่ลังเล กระโจนออกไปครั้งเดียวก็หนีไปไกลลิบ
“เหอะๆ ฝีมือเท่านี้หรือ ดิ้นรนเฮือกสุดท้ายเท่านั้นล่ะ!”
จินตู้เจินโจมตีพร้อมกับหัวเราะหยัน ทั่วกายไหลเวียนไปด้วยรัศมีเทพสีทองเจิดจ้าสะดุดตา อานุภาพน่าพรั่นพรึงพาให้ฟ้าดินครวญคร่ำ
โครม!
กระบี่กระดูกสีทองเล่มหนึ่งโฉบออกมา ส่องแสงทะลวงเมฆา ฟันไปยังหลินสวินที่พุ่งออกไปไกลลิบกลางอากาศ
ตูม!
ไอกระบี่สีทองหนาทึบยาวราวพันจั้งเปล่งประกายพร่างพราว เหมือนจะฟันท้องฟ้าให้ขาดออกเป็นสองท่อน ภาพนั้นน่าตกตะลึงยิ่งแล้ว
หลินสวินไม่อาจหลบหนีได้เลย เขาถูกเล็งเป้าแล้ว จะหนีก็ไม่มีประโยชน์
ในสถานการณ์คับขันนี้ เขาชักดาบหักออกมาประจันหน้าโดยไม่ลังเล
เคร้ง!
เสียงกระแทกสะท้านจนหูแทบหนวกดังก้อง รัศมีสีทองระเบิดออก ภาพที่น่าตื่นตะลึงเกิดขึ้นแล้ว…
ไอกระบี่สีทองหนาทึบนั้นกลับถูกดาบหักเล่มนั้นฟันขาดเป็นสองท่อน!
ที่ต้องรู้ก็คือนั่นเป็นถึงพลังของราชันกึ่งระดับ ประทับการหยั่งรู้และแก่นแท้จริงที่มีต่อมหามรรคของราชัน มีหรือจะธรรมดาสามัญ
แต่ตอนนี้ มันกลับถูกฟันขาดเช่นนี้!
ครู่เดียวจินตู้เจินก็หรี่ตาลง ตื่นตระหนกอยู่บ้าง
“ดาบหักในมือมันมีความลึกลับ น่าจะเป็นสมบัติมหัศจรรย์ชิ้นหนึ่งเช่นกัน”
อีกด้านหนึ่งมู่หลิงเฟิงเอ่ยปาก ดวงตาสาดแสงเทพเจิดจ้า กระสับกระส่ายอยู่บ้าง เขาพลันคิดขึ้นได้ว่าหากฆ่าเด็กนี่ได้ ไม่แน่ว่ายังได้รับสมบัติยอดเยี่ยมไม่น้อย!
“น่าจะเป็นเช่นนี้”
ชางหลันเสวี่ยก็พยักหน้า ดวงตาไหววูบ ใจเต้นขึ้นมาเช่นกัน
ในขณะเดียวกันร่างของหลินสวินก็ถูกซัดสะเทือน เลือดลมทั่วกายแปรปรวน รู้สึกแย่จนเกือบกระอักเลือด เขาฝืนทนไว้แล้วหนีต่อไป
‘ดาบหักเปลี่ยนแปลงไปดังคาด ถึงกับแหลมคมจนสามารถฟังไอกระบี่ของราชันกึ่งระดับได้ ไม่แน่ว่าขนาดชุดศึกสลักวิญญาณยังทำไม่ได้…’
‘เสียดาย เจ้าเดรัจฉานเฒ่าพวกนี้ต่อกรยากเกินไปแล้ว หาไม่จะต้องใช้เลือดพวกมันมาเลี้ยงดาบหักให้อิ่มสักมื้อ!’
หลินสวินชิงชังจนเข่นเขี้ยว เขาเกร็งตัวแล้วเร่งก้าวย่างชือน้ำแข็งเต็มกำลัง ตัวเขาท่องหนีไปในหมอกสีเลือดราวสายฟ้าแลบ
เวลานี้เขาหลงลืมทิศทางไปหมดแล้ว คิดแต่จะหลบหนีอย่างเดียว การถูกราชันกึ่งระดับสามคนตามล่า ความรู้สึกนั้นช่างน่าสิ้นหวัง
หากยานขนส่งอวกาศยังอยู่ หลินสวินก็คงไม่สะบักสะบอมเช่นนี้ ที่น่าเสียดายก็คือกฎเกณฑ์ของที่นี่สุดโต่งเกินไป สมบัติลึกลับที่มีใดๆ ไม่อาจนำเข้ามาได้
หนี!
หลินสวินยังคงใช้ก้าวย่างชือน้ำแข็งอย่างเต็มกำลังโดยไม่สนใจสิ่งใดเป็นครั้งแรก ในช่วงเวลาที่คลุมเครือนั้นก็เห็นว่ากลางอากาศรอบตัวเขาราวกับมีเงาชือน้ำแข็งเงาแล้วเงาเล่าปรากฏตัวฉับพลัน พาเขาเคลื่อนกายกลางอากาศ พุ่งผ่านไปข้างหน้า ลี้ลับน่าตกใจ
นี่ทำให้ความเร็วของเขาเพิ่มขึ้นกว่าแต่ก่อนอย่างมาก
ขนาดพวกมู่หลิงเฟิงที่ไล่กวดมาข้างหลังต่างก็งงงวยเล็กน้อย ออกจะประหลาดใจอยู่บ้าง ความเร็วเช่นนี้ยังเหนือกว่าบุคคลชั้นยอดสายคนเถื่อนมืดอยู่สามส่วน!
พวกเขาก็ไม่ออมมือเช่นกัน ไล่ตามอย่างดุดันยิ่งกว่าเดิม ครั้งนี้หากเด็กนี่หนีไปได้ เช่นนั้นพวกเขาก็คงอับอายขายหน้าแน่ๆ
เปรี๊ยะ! เปรี๊ยะ!
หินหยกอัศจรรย์ก้อนแล้วก้อนเล่าระเบิดแหลกกลางฝ่ามือหลินสวิน พลังชีวิตมหาศาลที่บรรจุอยู่ภายในนั้นถูกเขาดูดซับอย่างไม่ยั้งมือ
เมื่อเทียบกับผลึกวิญญาณขั้นสูง หินหยกอัศจรรย์ที่บรรจุพลังชีวิตลี้ลับเหล่านี้มีประโยชน์น่าเหลือเชื่ออย่างยิ่งต่อการเสริมสร้างพลังกาย
ดังคาด เพียงครู่เดียวพลังกายที่ถูกใช้ไปตอนแรกก็ได้รับการฟื้นฟู ทั้งยังมีสภาพสูงสุดอย่างไม่เคยมีมาก่อนด้วย
อีกอย่าง สภาวะเช่นนี้ก็ยังคงดำรงอยู่ต่อไปพร้อมกับพลังชีวิตลี้ลับที่เขาดูดซับออกมาอย่างไม่ขาดสาย กระทั่งทำให้หลินสวินรู้สึกอิ่มตื้อ
“ไอ้หนู นี่เป็นถึงป่าต้นหม่อน ยิ่งเข้าไปลึกยิ่งน่ากลัว เจ้าร่อนเร่ไปมั่วซั่ว เกรงว่ายังไม่ทันถูกพวกเราตามทันก็จะพบเคราะห์ได้ ไม่สู้เจ้าหยุดก่อนแล้วพวกเรามาคุยกันดีๆ ไหม ไม่แน่ว่าถ้าเจ้าร่วมมือเป็นอย่างดี พวกเราอาจจะเหลือศพเจ้าไว้ทั้งตัว ไม่ถึงกับตายอย่างน่าเกลียดมากนัก”
ด้านหลังมีเสียงสงบนิ่งเรียบเฉยของมู่หลิงเฟิงลอยมา
“เหลือศพทั้งตัวแม่เจ้าสิ!”
หลินสวินที่อยู่ด้านหน้าหันขวับ ในมือดึงคันธนูวิญญาณไร้แก่นสารไว้จนสุดอยู่ก่อนแล้ว ศรแห่งนภาครามสีดำสนิทพลันยิงพุ่งออกไปในชั่วขณะนี้
ตู้ม!
ห้วงอากาศระเบิดกระจุย สัทครรลองมหามรรคไพศาลศักดิ์สิทธิ์ดังขึ้นเหนือฟ้าดิน ปรากฏการณ์ประหลาดภาพแล้วภาพเล่าบังเกิดขึ้น ทั้งธารดาราระเบิดแหลก สรรพสิ่งดับสูญ
ทั้งภาพดวงตะวันจมลง กาทองครวญออกมาเป็นเลือด
และพร้อมกับที่ศรแห่งนภาครามยิงออกไป ผืนฟ้าดินรายทางต่างถูกทำลายในชั่วพริบตา แปรสภาพเป็นคลื่นปั่นป่วนบ้าคลั่ง บดขยี้ม้วนกลืนไปตลอดทาง
ฟ้าดินสั่นระรัวเพราะการโจมตีนี้
ลูกตาของมู่หลิงเฟิงแทบจะถลนออกมา ไม่อาจสงบใจได้แล้ว จะไปคิดได้อย่างไรว่าการโต้ตอบของเด็กหนุ่มที่กำลังหนีตายจะดุเดือดปานนี้ เพียงประโยคเดียวเท่านั้น ก็กระตุ้นให้เขายิงศรนั้นออกมาอย่างไม่สนใจสิ่งใด…
“อ๊าก!”
มู่หลิงเฟิงร้องอย่างตระหนก เหมือนกระต่ายเฒ่าที่ถูกทำให้ตื่นตกใจ รีบหลบหนีไปด้านหนึ่ง
แม้จะเชื่อมั่นในตัวเองมาก แต่ขนาดเขายังไม่กล้ารับศรนี้ ช่วยไม่ได้ คันธนูและลูกศรคู่นี้เคยสังหารราชันกึ่งระดับที่แท้จริงมาแล้ว!
ตอนที่ 717 คลื่นลมรอบทิศ
โดย
ProjectZyphon
ปึ้ก!
แต่แม้จะหลบหนีสุดความสามารถแล้ว มู่หลิงเฟิงก็ยังได้รับบาดเจ็บสาหัส ถูกศรแห่งนภาครามแทงทะลุซี่โครง เจาะทะลวงเป็นโพรงเลือด
พลังทำลายล้างที่น่าหวาดหวั่นเกือบฉีกร่างเขาขาด เจ็บปวดจนเขาอดไม่อยู่ ร้องเสียงแหลมน่าหดหู่หาใดเทียบสะท้านเก้าชั้นฟ้า
นี่ก็คืออานุภาพของศรแห่งนภาคราม!
สิ่งที่น่าเสียดายเพียงอย่างเดียวก็คือ คราวนี้มู่หลิงเฟิงเตรียมตัวป้องกันไว้ก่อนแล้ว จึงโชคดีไม่ได้เดินตามรอยหมานจิ่วผู้นั้น
“เฮือก!” จินตู้เจินที่อยู่อีกด้านหนึ่งสูดหายใจเย็นเยียบ สีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย วิชาธนูเช่นนี้ทำให้เขาใจสั่นระรัว น่ากลัวและเย้ยฟ้าเกินไปแล้ว
“เฮอะ!”
แต่เวลานี้ชางหลันเสวี่ยกลับฉวยโอกาสเคลื่อนไหว เงาร่างหายวับในทันใด เรียกถ้วยกระดูกสัตว์ถ้วยหนึ่งออกมา ภายในนั้นอบอวลไปด้วยแสงวารี รัศมีเทพหลั่งไหลพรั่งพรู ราวธารามหาสมุทรปกคลุม
ถ้วยกระดูกสัตว์มีพลังปราณบริสุทธิ์ แสงน้ำเฟื่องฟุ้ง นี่เป็นสมบัติลับชิ้นหนึ่งนามว่า ‘ถ้วยแห่งวารีริน’ สามารถเก็บยึดสมบัติได้
ฮูม!
ชั่วพริบตานั้น รัศมีเทพแสงวารีไหลบ่าจะเข้าปกคลุมศรแห่งนภาคราม
“เก็บ!”
นางเอ่ยอย่างแจ่มชัด หว่างคิ้วปรากฏความปรีดา
เพียงแต่ครู่ต่อมานางก็หน้าเปลี่ยนสีในทันใด ร้องเสียงหลง
ก็ได้ยินเสียงดังตู้ม อานุภาพเทพไร้รูปที่ศรแห่งนภาครามแผ่ออกมาพลันปลดเปลื้องพันธนาการ คมศรสีแดงเข้มไหววูบ ยิงทะลุถ้วยแห่งวารีรินนั้นเสียงดังปึ้ก!
พรึบ!
เศษถ้วยแห่งวารีรินปลิวว่อน ทำให้ชางหลินเสวี่ยเจ็บปวดใจร้องเสียงแหลม นี่เป็นถึงสมบัติชิ้นงามในมือนาง จะคิดได้อย่างไรว่ากลับถูกทำลายอย่างง่ายดายเช่นนี้
นี่เรียกได้ว่าขโมยไก่ไม่ได้แล้วยังเสียข้าวสารอีกกำมือ
เมื่อมองศรแห่งนภาครามอีกครั้งมันก็กลับไปอยู่ในมือหลินสวินนานแล้ว
นี่ไม่ใช่พลังของหลินสวิน แต่เป็นเสียงสะท้อนและการร้องเรียกหากันระหว่างศรแห่งนภาครามและคันธนูวิญญาณไร้แก่นสาร
สวบ!
และแต่ตอนนี้หลินสวินก็หนีต่อแล้ว
ฝ่ายหลัง สีหน้าของมู่หลิงเฟิง ชางหลันเสวี่ย และจินตู้เจินพลันย่ำแย่หาใดเทียบ คล้ำเขียวอึมครึม โกรธจนแทบคลั่ง
ศรเมื่อกี้นั้นทำให้พวกเขาล้วนดูสะบักสะบอม ที่ทำให้พวกเขาสีหน้ามืดทะมึนก็คือ ในสถานการณ์เช่นนี้ พวกเขาราชันกึ่งระดับสามคนกลับรั้งเด็กหนุ่มคนหนึ่งไว้ไม่ได้!
“ตามไป!”
มู่หลิงเฟิงคำราม เหมือนอสูรร้ายบรรพกาลที่ได้รับบาดเจ็บ ทั้งตื่นตระหนกระคนโกรธ
“ข้าจะฆ่าเจ้าเด็กนี่แล้วจับมันกินเลือดกินเนื้อทั้งเป็น!”
ชางหลันเสวี่ยยิ่งร้องเสียงแหลมต่อเนื่อง
“มันยิงธนูแล้ว ต้องไม่สามารถยิงดอกที่สองได้อีกแน่ เวลาตายของมันมาถึงแล้ว!”
ดวงตาจินตู้เจินเผยจิตสังหารมาจนหมดสิ้น
โครม!
พวกเขาเคลื่อนผ่านอากาศด้วยความรวดเร็ว ไอสังหารพลุ่งพล่านไม่ปิดบังแต่อย่างใด ไล่ตามต่อไป
กร๊อบ! กร๊อบ!
หินหยกอัศจรรย์ก้อนแล้วก้อนเล่าแหลกสลายในมือหลินสวิน พลังชีวิตลี้ลับที่อยู่ภายในนั้นไหลเข้าสู่ร่างของเขาอย่างต่อเนื่อง เสริมพลังกายของเขา
หลังจากยิงศรแห่งนภาครามเมื่อครู่ออกไป เขาก็เก็บพลังกายไว้ส่วนหนึ่ง ไม่ได้ใช้จนหมด
เหตุผลก็เพราะเขาในตอนนี้เป็นผู้มีพลังปราณระดับหยั่งสัจจะขั้นสูงแล้ว พลังปราณต่างจากคราวสังหารหมานจิ่วโดยสิ้นเชิง
แม้เป็นเช่นนี้ เพียงอาศัยพลังที่เหลืออยู่เท่านี้ก็ไม่อาจทำให้เขายิงธนูดอกที่สองได้
ทว่ามีหินหยกอัศจรรย์เติมพลังให้เขาอย่างต่อเนื่อง ทำให้หลินสวินไม่ต้องกังวลเรื่องฟื้นฟูพลัง
……
“เมื่อกี้… พลานุภาพน่าหวาดหวั่นนัก! นั่นคงไม่ใช่หลินสือเอ้อร์ปฐมาจารย์สลักวิญญาณในค่ายจักรวรรดิหมายเลขเจ็ดของพวกเราหรอกกระมัง”
หลังจากเงาร่างของหลินสวินกับพวกมู่หลิงเฟิงจากไปได้ไม่นาน ในบริเวณนี้ก็มีผู้ฝึกปราณแห่งจักรวรรดิกลุ่มหนึ่งปรากฏตัว
ก่อนหน้านี้พวกเขารับรู้ได้กลายๆ ถึงความเคลื่อนไหวน่าตื่นตะลึงที่นี่ กระทั่งเห็นปรากฏการณ์ประหลาดน่าพรั่นพรึงที่เกิดขึ้นยามหลินสวินยิงธนูดอกนั้น
“ต้องเป็นเขาแน่! ไม่ได้ยินหรือ มู่หลิงเฟิง ราชันกึ่งระดับจากสายคนเถื่อนพฤกษาถูกโจมตีจนได้รับบาดเจ็บสาหัส ร้องโหยหวนสะท้านฟ้าดิน!”
ผู้ฝึกปราณเหล่านี้หน้าเปลี่ยนสี ล้วนตกตะลึงไม่หยุดหย่อน
“สวรรค์ หลินสือเอ้อร์ถึงกับถูกราชันกึ่งระดับสามคนตามฆ่า! ดูท่าข่าวจะเป็นจริงดังคาด ครั้งนี้สวะพ่อมดเถื่อนเหล่านั้นตั้งมั่นจะฆ่าหลินสือเอ้อร์สินะ!”
“เร็วเข้า กระจายข่าวนี้ออกไปให้ผู้ฝึกปราณจักรวรรดิของพวกเราที่อยู่ตามพื้นที่อื่นในป่าต้นหม่อนรู้ทั่วกัน หลินสือเอ้อร์เป็นถึงผู้กล้าหนุ่มเย้ยฟ้า ไม่อาจถูกสวะพ่อมดเถื่อนทำร้ายถึงแก่ความตายได้เด็ดขาด!”
หลังจากผู้ฝึกปราณเหล่านี้ตื่นตะลึงไปในตอนแรกก็ล้วนเริ่มเคลื่อนไหว
ด้วยเป็นผู้ฝึกปราณจากจักรวรรดิเช่นเดียวกัน พวกเขาย่อมไม่ต้องเลือกเลย ต้องเข้าข้างหลินสวินอยู่แล้ว และวันนี้เมื่อเห็นอีกฝ่ายประสบเคราะห์สังหารใหญ่ ใครจะไม่ใยดีได้อีก
วันนี้ข่าวด่วนข่าวหนึ่งก็แพร่กระจายไปตามเขตใหญ่แต่ละเขตของป่าต้นหม่อนว่า…
มีเด็กหนุ่มผู้กล้านามหลินสือเอ้อร์ ถูกราชันกึ่งระดับเผ่าพ่อมดเถื่อนสามคนตามฆ่าตลอดทาง สถานการณ์แขวนอยู่บนเส้นด้าย!
ทันใดนั้น คลื่นลมใหญ่มหึมาก็เกิดขึ้นเช่นนี้
“ฮ่าๆ เจ้าเด็กหนุ่มปีศาจนั่นในที่สุดก็จะตายแล้ว ข้าว่าแล้วว่าครั้งนี้เขาต้องพบเคราะห์ คิดจริงๆ หรือว่าอาศัยคันธนูใหญ่ลี้ลับคันหนึ่งก็จะไม่มีใครในใต้หล้าสู้ได้ น่าขัน!”
“เจ้าเด็กนี่ใจกล้าคับฟ้า แต่สุดท้ายตอนนี้จะถูกกำจัด นี่เป็นจุดจบที่ไปมีเรื่องกับเผ่าพ่อมดเถื่อน ต่อให้เจ้ามีพรสวรรค์สูงส่งกว่านี้ สมบัติทรงพลังกว่านี้ ผลสุดท้ายการถูกดับลมหายใจย่อมเป็นเรื่องที่ยากหลีกเลี่ยง!”
ผู้แข็งแกร่งเผ่าพ่อมดเถื่อนหลายคนระทึกใจ วิพากษ์วิจารณ์กันไม่ว่างเว้น
ข่าวลือเรื่องหลินสือเอ้อร์ทำให้พวกเขาทั้งตกตะลึงทั้งหวาดกลัวอยู่ก่อนแล้ว อย่างไรเสียเด็กหนุ่มระดับหยั่งสัจจะผู้หนึ่งกลับสามารถฆ่าราชันกึ่งระดับได้ นี่ช่างเป็นเรื่องน่าตระหนกยิ่งนัก
และตอนนี้เมื่อรู้ว่าเด็กหนุ่มกำลังจะถูกฆ่า ผู้แข็งแกร่งเผ่าพ่อมดเถื่อนเหล่านี้ต่างลอบถอนหายใจโล่งอก มีความสุขเมื่อผู้อื่นรับเคราะห์ไม่ว่างเว้น
ข่าวนี้ก็ก่อให้เกิดแรงสั่นสะเทือนในหมู่ผู้ฝึกปราณจากจักรวรรดิเช่นกัน หลินสือเอ้อร์ไม่เพียงลือชื่อยิ่งในเผ่าพ่อมดเถื่อน ในค่ายจักรวรรดิทั้งแปดก็เป็นบุคคลร้ายกาจผู้โดดเด่นที่มีชื่อเสียงอย่างรวดเร็วเป็นที่หนึ่ง เมื่อได้รู้ว่าเขาตกอยู่ในอันตราย ยากนักที่จะไม่ดึงดูดความสนใจของผู้อื่น
“ซวยแล้ว หรือครั้งนี้หลินสือเอ้อร์จะไม่อาจหลุดพ้นจากความลำบากได้”
“สถานการณ์ไม่สู้ดี การตามฆ่าของราชันกึ่งระดับสามคน อย่าว่าแต่เด็กหนุ่มระดับหยั่งสัจจะอย่างเขาเลย ขนาดราชันกึ่งระดับที่แท้จริงเกรงว่าก็ต้องประสบเคราะห์!”
ผู้ฝึกปราณจากจักรวรรดิหลายคนกังวลใจอย่างยิ่ง
“จะกลัวอะไรเล่า อย่าลืมสิ ในการต่อสู้ที่หุบเขาพยัคฆ์ หลินสือเอ้อร์ยิงธนูดอกเดียวก็สังหารราชันกึ่งระดับได้ พลานุภาพสะเทือนทั้งหุบเขา ในเมื่อเขามาป่าต้นหม่อนคนเดียว ต้องเตรียมตัวมาอย่างดี ไม่อาจตกที่นั่งลำบากได้ง่ายเช่นนี้”
“เฮ้อ ไม่ว่าอย่างไรรีบหาที่อยู่ของหลินสือเอ้อร์เถอะ พวกเราจะปล่อยให้เขาถูกสวะพ่อมดเถื่อนฆ่าไปต่อหน้าต่อตาไม่ได้!”
และเมื่อได้ข่าวเหล่านี้ อิ๋งเชวี่ยนายน้อยราชวงศ์เถื่อนมืดก็ป่าวประกาศในทันทีว่า “ครั้งนี้หลินสือเอ้อร์ต้องตาย พวกเจ้าเผ่ามนุษย์อย่าว่าแต่ไปช่วยเหลือเลย แม้แต่โอกาสช่วยมันเก็บศพก็ยังไม่มี! ต่อให้ระดับราชันของพวกเจ้าออกโรงก็ไม่มีประโยชน์!”
เมื่อวาจาเช่นนี้แพร่ออกมา ทำให้ผู้ฝึกปราณจากจักรวรรดิหลายคนต่างสีหน้าอึมครึม ยิ่งรับรู้ได้ว่าสถานการณ์ไม่สู้ดี
ขนาดคนใหญ่คนโตชั้นยอดบางคนยังหยุดค้นหาวาสนา เริ่มติดตามเรื่องนี้!
“ข้าเชื่อว่าหลินสือเอ้อร์ต้องพลิกอันตรายให้กลายเป็นปลอดภัย ขณะเดียวกัน ข้าจะติดตามการต่อสู้นี้ หากหลินสือเอ้อร์ประสบเคราะห์ ข้าจะล้างเลือดสวะพ่อมดเถื่อนทุกคนที่อยู่ในป่าต้นหม่อน!”
ไม่นานนักแม่ทัพใหญ่ซย่าโหวเจี๋ยแห่งจักรวรรดิก็เอ่ยปาก ไอสังหารพวยพุ่ง ทำให้ฝั่งผู้ฝึกปราณจากจักรวรรดิพลุ่งพล่านโดยสมบูรณ์
“เหอะๆ ซย่าโหวเจี๋ย เวลาตายของเจ้ากำลังจะมาถึงแล้วยังกล้าพูดจาสวยหรูอย่างนี้หรือ ล้างคอรอไว้เถอะ ไม่นานข้าจะไปเด็ดหัวเจ้า!”
ไม่นานนักที่ฝั่งผู้แข็งแกร่งเผ่าพ่อมดเถื่อน ราชันนภาเพลิงก็ข่มขู่อย่างดูแคลนเย็นชา ตาต่อตาฟันต่อฟัน สร้างความสะเทือนเลือนลั่นครั้งมโหฬารเช่นกัน
ชั่วครู่เดียว บรรยากาศในป่าต้นหม่อนก็เปลี่ยนไปเพราะเหตุนี้
……
ขณะที่ข่าวลือต่างๆ ปรากฏขึ้นอย่างเซ็งแซ่ หลินสวินกำลังหนีตายอยู่ตลอด
ฮูม!
ไม่นานนักคันธนูวิญญาณไร้แก่นสารก็ถูกง้างจนสุด ศรแห่งนภาครามเก็บพลังไว้รอปล่อยออก
เพียงแต่ขณะที่หลินสวินยังไม่ทันได้ยิง พวกมู่หลิงเฟิงที่เป็นราชันกึ่งระดับสามคนที่ตามหลังอย่างต่อเนื่องซึ่งเตรียมตัวระมัดระวังอยู่ก่อนแล้วล้วนพากันหลบออก ไม่อาจถูกเล็งเป้าได้
หลินสวินทอดถอนใจ จำต้องเก็บคันธนูวิญญาณไร้แก่นสารแล้วหลบหนีต่อไป
ภาพนี้เกิดขึ้นซ้ำหลายครั้ง ตั้งแต่ทำให้มู่หลิงเฟิงบาดเจ็บ ระหว่างทางที่หลบหนี ราชันกึ่งระดับสามคนนี้ก็ระแวดระวังขึ้นมา ไม่เปิดโอกาสให้หลินสวินได้ยิงศรแห่งนภาครามออกมาแต่อย่างใด
นี่ทำให้หว่างคิ้วของหลินสวินปรากฏแววอึมครึม
หินหยกอัศจรรย์ในมือเขาเหลือไม่กี่ก้อนแล้ว เขาหลบหนีเต็มกำลังตลอดทาง แม้ไม่ถูกตามทัน แต่การใช้พลังกายไม่ว่างเว้นก็กลายเป็นปัญหาถึงชีวิต
‘ยังดีที่กำลังจะค่ำแล้ว…’
หลินสวินสูดหายใจลึก ขณะเดียวกับที่หลบหนีก็รับรู้ได้อย่างเฉียบแหลมว่าท้องฟ้ามืดลงอย่างรวดเร็ว
“ไอ้สวะตัวจ้อยสมควรตาย! ทำไมมันถึงว่องไวปานนี้”
ด้านหลัง พวกมู่หลิงเฟิงยิ่งอัดอั้น ไล่ตามมาตลอดทางกลับตามไม่ทันอีกฝ่ายอยู่ตลอด นี่ทำให้พวกเขาโกรธจนแทบกระอักเลือด
พวกเขาเป็นถึงราชันกึ่งระดับเชียวนะ!
แต่ตอนนี้ขนาดเด็กหนุ่มระดับหยั่งสัจจะผู้หนึ่งยังตามไม่ทัน นี่ช่างเป็นความอัปยศ หากเรื่องนี้แพร่งพรายออกไปต้องทำให้พวกเขาอับอายแน่
“แย่ล่ะ! กำลังจะค่ำแล้ว!”
ทันใดนั้นชางหลันเสวี่ยพลันเอ่ยปาก ใบหน้างามบิดเบี้ยว
ครู่เดียวสีหน้าของมู่หลิงเฟิงกับจินตู้เจินก็อึมครึมหาใดเทียบทันที
เมื่อรัตติกาลมาเยือน สมรภูมิกระหายเลือดก็แปรเปลี่ยนเป็นน่ากลัวกว่าตอนกลางวันร้อยเท่า โดยเฉพาะในป่าต้นหม่อนที่ลี้ลับและอันตรายแห่งนี้ก็ยิ่งน่ากลัว
ต่อให้เป็นพวกเขาราชันกึ่งระดับ เมื่อราตรีมาเยือนก็ทำได้เพียงจำศีล ไม่กล้าบุ่มบ่ามตามอำเภอใจ
รัตติกาล อีกไม่นานก็จะมาเยือนแล้ว
ฟ้าดินปกคลุมไปด้วยบรรยากาศกดดันและน่าหวาดผวา พาให้คนขนหัวลุก
“ไม่เป็นไร ถ้าเจ้าเด็กนี่ไม่อยากตายโหงต้องไม่กล้าเคลื่อนไหวต่อแน่ พวกเราหยุดเถอะ ข้าระบุกลิ่นอายของมันได้แล้ว ต่อให้มันจะกำบังตัวก็เสียแรงเปล่า!”
ในที่สุดมู่หลิงเฟิงก็ตัดสินใจเด็ดขาด ราตรีที่กำลังมาเยือนทำให้เขาเองก็กระสับกระส่าย รู้สึกถึงกลิ่นอายอันตรายที่แอบแฝงอยู่
“ก็คงทำได้แค่นี้ล่ะ” ถึงแม้ชางหลันเสวี่ยกับจินตู้เจินจะไม่เต็มใจ แต่เพื่อความปลอดภัยก็ทำได้เพียงยินยอม
ถึงกระนั้นที่ทำให้พวกเขาประหลาดใจก็คือ เด็กหนุ่มที่อยู่ด้านหน้ากลับไม่มีความคิดจะหยุดพักเลยสักนิด ในค่ำคืนมืดมัวไร้ขอบเขตเช่นนี้ ไม่นานก็หนีไปไกลจนลับตาแล้ว
“นี่…” มู่หลิงเฟิงอึ้งไป “เจ้าสวะตัวจ้อยนี่ไม่อยากอยู่แล้วจริงๆ หรือ”
“เห็นชัดว่าเขารับรู้ได้ว่า หลังจากมืดแล้วถึงจะเป็นโอกาสเพียงหนึ่งเดียวที่จะหนีพ้นการตามฆ่าของพวกเราได้!”
ชางหลันเสวี่ยชิงชังจนกัดฟัน “ทำอย่างไรดี จะตามไปหรือไม่”
จินตู้เจินลังเลเสียแล้ว กำลังใคร่ครวญถึงข้อดีข้อเสียและอันตรายอยู่
“พวกเดรัจฉานเฒ่า ทำไมไม่ตามมาเล่า แน่จริงก็มาสู้กันสิ!”
และในตอนนี้เอง เสียงตะโกนของหลินสวินก็ดังขึ้นโดยพลันท่ามกลางราตรีไกลออกไป
ยังไม่ทันขาดคำ ศรแห่งนภาครามก็เค้นพลานุภาพน่าหวาดหวั่นคับฟ้า บดขยี้ห้วงกาศโครมคราม พุ่งระเบิดออกมา
ชั่วพริบตานี้พวกมู่หลิงเฟิงเดือดดาลกราดเกรี้ยว โมโหจนแทบเต้น ไอ้เด็กเมื่อวานซืนนี่ไม่มีทางไปแล้ว แต่ยังกล้าท้าทายและโต้กลับตอนนี้เชียวหรือ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น