Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ 714-715

 ตอนที่ 714 ความน่ากลัวยามราตรี

โดย

ProjectZyphon

ระหว่างทางหลินสวินพบกับเงาร่างอีกไม่น้อย ทั้งผู้ฝึกปราณจากจักรวรรดิและเผ่าพ่อมดเถื่อน

แม้จะเป็นยอดฝีมือระดับกระบวนแปรจุติก็ปรากฏตัวเป็นกลุ่มก้อนแทบทั้งนั้น น้อยนักที่จะมาสำรวจที่นี่ตามลำพัง

ตลอดทางหลินสวินไม่ได้อ้อยอิ่ง ขอเพียงสังเกตว่ามีคน ก็จะชิงหลบออกมาก่อนแล้วเดินอ้อม ด้วยไม่ต้องการต่อสู้โดยไม่มีเหตุผล

ตู้ม!

ไม่นานนักหลินสวินรับรู้ได้ว่าข้างหน้ามีเงาร่างศัตรูปรากฏขึ้น เขากำลังเตรียมตัวหลบแต่ไกล กลับคิดไม่ถึงว่าจู่ๆ สายฟ้าสีเลือดเส้นหนึ่งก็ฟาดลงมาจากฟ้า

ชั่วพริบตา ผู้แข็งแกร่งเผ่าพ่อมดเถื่อนกลุ่มหนึ่งที่อยู่ห่างออกไปหลายพันจั้งสลายเป็นจุณในชั่วอึดใจ ร่างกายมลายหายไปในสายฟ้าสีเลือด ไม่เหลือแม้แต่ซากศพ

ภาพนั้นกะทันหันยิ่งนัก ทำให้หลินสวินก็สูดหายใจเย็นเยียบโดยไม่รู้ตัว เมื่อเงยหน้าขึ้นมอง กลับพบว่าไม่อาจหาที่มาของสายฟ้าสีเลือดนั้นในห้วงอากาศไร้ขอบเขตได้เลย

นี่ก็คือความน่ากลัวของป่าต้นหม่อน มีภัยพิบัติและปรากฏการณ์ประหลาดที่คาดเดาได้ยาก แม้จะระมัดระวังอย่างยิ่งยวดก็อาจเกิดเหตุไม่คาดฝันต่างๆ และสิ้นชีพโดยเฉียบพลันในที่สุด

หลินสวินเม้มปาก สูดลมหายใจลึกแล้วเดินหน้าต่อไป อันตรายที่ไม่เป็นมงคลและแปลกประหลาดเช่นนี้ทดสอบความกล้าหาญและความใจสู้อย่างไม่ต้องสงสัย

หากเปลี่ยนเป็นผู้ฝึกปราณอื่น เกรงว่าจะหวาดกลัวภาพที่เห็นแล้วกลับไปกลางทางนานแล้ว

เมื่อเดินหน้าต่อไปไม่นานนัก ฟ้าดินเริ่มบังเกิดเมฆหมอกสีแดงสดราวโลหิตชั้นแล้วชั้นเล่า ดูน่ากลัวบาดตา

หมอกเลือดเช่นนี้ชอบกลนัก มันขัดขวางการรับรู้จิตวิญญาณ นอกจากนี้ถ้าไม่ระวังและสลายหมอกไป มันก็จะแทรกซึมเข้าไปในร่างกาย กัดกร่อนสารกาย พลังชีวิตและจิตวิญญาณของผู้ฝึกปราณ

กึด!

หลินสวินง้างธนูวิญญาณไร้แก่นสารจนตึง แต่ไม่ยิงออกไป หลังจากมาถึงที่นี่ พลังจิตวิญญาณก็ถูกกีดกั้น ไม่อาจรับรู้ถึงภยันตรายได้อีก ทำได้เพียงอาศัยความสามารถในการต่อสู้เสี่ยงโชคหลบภัย

ทว่าเวลานี้ธนูวิญญาณไร้แก่นสารก็ได้แสดงคุณประโยชน์ของมันออกมาแล้ว ด้วยมันมีอานุภาพหยั่งรู้ทัศนวิสัย สามารถมองทะลุภาพมายาได้!

ดังคาด ชั่วพริบตาทัศนวิสัยของหลินสวินก็แปรเปลี่ยนเป็นกว้างไกล ไม่ถูกหมอกโลหิตเหล่านั้นรบกวนอีก สามารถมองเห็นสถานการณ์ได้พันลี้

หืม?

ผ่านไปครู่หนึ่งดาบหักที่แขวนไว้ที่บั้นเอวจู่ๆ ก็สั่นไหวขึ้นมา ทำให้ดวงตาสีดำของหลินสวินวาวโรจน์ขึ้น เขาสงบใจรับรู้

เขามาถึงหน้าเนินดินสีน้ำตาลอมเทาแห่งหนึ่งอย่างรวดเร็ว ที่นี่ดูเป็นปกติไม่สะดุดตานัก แต่เมื่อมาถึง ดาบหักยิ่งสั่นไหวรุนแรงขึ้น

หลินสวินหยุดเดินแล้วคุกเข่าลงไป ใช้ดาบหักขุดดินจนพลิกกระเด็น ไม่นานหน้าเนินดินก็ถูกขุดจนเป็นหลุมดินหลุมหนึ่ง

เคร้ง!

เมื่อขุดลึกลงไปห้าฉื่อ ดาบหักก็ติดขัด ส่งเสียงกระทบเหมือนหอกชนกัน ขณะเดียวกันรังสีเงินยวงอ่อนโยนก็ปรากฏสู่สายตาของหลินสวิน

‘หินหยกอัศจรรย์ลายเงินหรือ’ หลินสวินนำมันออกมาอย่างตื่นเต้น  ของเล่นนี้มีขนาดราวขันบาตร สีเงินยวงทั้งก้อน ส่องแสงออกมาราววารี

เกิดเสียงดังกรอบแกรบระลอกหนึ่ง หลินสวินออกแรงบีบมันให้แตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ภายในเผยให้เห็นกิ่งไม้สีหยกเขียวเรียวเล็กกิ่งหนึ่ง รูปร่างเหมือนเขากวาง อวลไปด้วยแสงสีเขียวหยก พลังชีวิตเข้มข้นกำจาย ทำให้จิตใจของเขาปลอดโปร่ง

‘คราวก่อนเป็นใบไม้ คราวนี้เป็นกิ่งไม้ แต่ล้วนมีกลิ่นอายมหามรรคกับพลังชีวิตลี้ลับอยู่ หรือว่าเมื่อก่อนเคยมีต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ต้นหนึ่งสลายไป แต่กิ่งก้านกับใบของมันไม่ได้หายไปด้วย ทว่าถูกหินหยกอัศจรรย์เหล่านี้ผนึกไว้ ผ่านการเปลี่ยนแปลงยาวนานไร้ที่สิ้นสุด และถูกกลบฝังไว้ใต้ผืนดินแห่งนี้?’

‘ป่าต้นหม่อน… ป่าต้นหม่อน… ไม่แน่ว่า ไม่ว่าจะเป็นใบไม้คราวก่อนหรือกิ่งไม้คราวนี้ ก็ล้วนมาจากต้นหม่อนที่มีอานุภาพเหลือเชื่อต้นหนึ่ง?’

หลินสวินสันนิษฐานอย่างใจกล้า

ยามครุ่นคิดเขาก็ไม่ลังเล ใช้ดาบหักดูดซับพลังชีวิตจากกิ่งไม้นี้

เพียงครู่เดียวดาบหักก็ส่องแสงพลังชีวิตวูบวาบ ส่วนกิ่งไม้นั้นกลับสลายกลายเป็นฝุ่น

หลินสวินสงบใจสัมผัสดู ก็พบว่าดาบหักเปลี่ยนแปลงไปอีกแล้ว แม้ไม่ชัดเจนแต่อย่างไรก็พัฒนาขึ้น

โดยเฉพาะรูปลักษณ์ของดาบหัก ร่องรอยลายมรรคลึกลับลายแล้วลายเล่าปรากฏขึ้นอย่างคลุมเครือราวจันทรากลางวารี แม้ยังคงเลือนลางดังเดิม แต่กลับเริ่มมีแนวโน้มจะชัดเจนยิ่งขึ้น

นัยน์ตาดำของหลินสวินเปล่งประกาย เดิมทีพลานุภาพของดาบหักก็น่ากลัวอยู่แล้ว เรียกได้ว่าเป็นดาบร้ายเย้ยฟ้า หากสามารถซ่อมแซมและเปลี่ยนแปลงได้ จะต้องทำให้พลังต่อสู้ของเขาดีขึ้นไปด้วยอย่างไม่ต้องสงสัย

ในช่วงเวลาต่อมาหลินสวินไม่ได้รีบร้อนเดินทาง แต่เดินไปมาในบริเวณใกล้เคียง ขอเพียงดาบหักสั่นไหวส่งเสียง ก็หมายความว่าในบริเวณนั้นต้องมีสมบัติบางอย่างซ่อนอยู่

นี่ทำให้เขาประหยัดพลังไปมาก เพียงต้องเสาะหาตามปฏิกิริยาของดาบหักก็ได้เจอของดี

หลายชั่วยามผ่านไปอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว

แต่เวลานี้หลินสวินเก็บหินหยกอัศจรรย์ลายเงินได้สี่ก้อน หินหยกอัศจรรย์ลายทองสองก้อนอย่างต่อเนื่อง ภายในไม่มีใบไม้ก็มีกิ่งไม้ซ่อนอยู่ แม้จะมีขนาดเล็กนิดเดียว แต่พลังชีวิตลี้ลับกลับเต็มเปี่ยม

สิ่งเหล่านี้ล้วนถูกดาบหักหลอมไปสิ้น

มาถึงตอนนี้เขาก็พอจะอนุมานได้แล้วว่าถ้าคิดจะเปลี่ยนแปลงดาบหัก เพียงอาศัยของพวกนี้ก็เหมือนเอาน้ำถ้วยหนึ่งไปดับไฟกองใหญ่ ไม่มีทางเติมเต็มได้เลย

แต่หลินสวินก็อดทนมาก ที่เขามาป่าต้นหม่อนคราวนี้ไม่ได้ต้องการวาสนาไร้เทียมทานอะไร ทั้งไม่มีกะจิตกะใจร่วมชิงสมบัติที่ทำให้เหล่าราชันต่อสู้ดุเดือดโดยไม่คำนึงถึงสิ่งใด

การเดินทางนี้สามารถฟื้นฟูและพัฒนาดาบหักสำเร็จครั้งหนึ่ง ก็ทำให้เขาพอใจแล้ว

……

ราตรีมาเยือนแล้ว แม้เป็นในป่าต้นหม่อนแห่งนี้ก็ยังรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่ารัตติกาลเข้าปกคลุมที่นี่ราวกระแสน้ำ

ทั้งร่างของหลินสวินสั่นสะท้านอย่างไม่มีสาเหตุ รับรู้ได้ถึงความกดดันที่บอกไม่ถูก ราวกับเมื่อยามราตรีมาเยือนจะเกิดเรื่องน่าหวาดหวั่นยิ่งขึ้น

โครม!

ทันใดนั้นสายฟ้าสว่างจ้าสายหนึ่งฟาดตัดห้วงอากาศ ส่องสว่างทั่วฟ้าดิน ในขณะเดียวกันฟ้าดินที่ไกลออกไปสุดลูกหูลูกตาก็มีกลิ่นอายน่าหวาดหวั่นพุ่งออกมา

แม้จะห่างออกไปไกลยิ่งนัก หลินสวินก็ยังเห็นว่านั่นเป็นเงาร่างที่อาบด้วยเพลิงเทพเงาหนึ่ง ปรากฏตัวขึ้นกลางอากาศอย่างยโสโอหัง กำลังต่อสู้ดุเดือด

‘ราชันนภาเพลิงแห่งสายคนเถื่อนอัคคี!’

แม้ว่าหลินสวินไม่เคยพบกับราชันเถื่อนผู้นี้ แต่กลับชี้ชัดได้ในเวลาอันสั้น ด้วยเตะตาเกินไป เงาร่างอาบไล้ไปด้วยไฟเทพ กลิ่นอายน่ากลัวไร้เทียมทาน มีเพียงราชันนภาเพลิงถึงจะมีพลานุภาพเช่นนี้ได้

ถึงกระนั้นที่ทำให้หลินสวินหน้าเปลี่ยนสีจริงๆ กลับเป็นคู่ต่อสู้ของราชันนภาเพลิง…

นั่นคือหอกสำริดหักพังเล่มหนึ่ง!

เงาหอกฉวัดเฉวียน ห้วงอากาศล้วนปรากฏเค้าลางพังทลายน่าหวาดหวั่นมืดฟ้ามัวดิน พัดกวาดเพียงเบาๆ ก็ทำให้ฟ้าดินถล่ม ห้ำหั่นกับราชันภาเพลิงกลางเวหา ทำให้ฟ้าดินบริเวณนั้นเหมือนถูกฉีกขาด เจิดจ้าโชติช่วง

หลินสวินอยากจะดูให้เห็นผลลัพธ์ แต่น่าเสียดายการต่อสู้ครั้งนี้ปะทุขึ้นอย่างรวดเร็วและจบลงอย่างรวดเร็ว ไม่กี่อึดใจก็ปิดฉากลงแล้ว

เป็นราชันนภาเพลิงที่เหมือนไม่อาจต้านทาน ถอยกลับไปอย่างเดือดดาล ก่อนจากไปก็คำรามอย่างโกรธเกรี้ยว “เป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์เหลือเดนชิ้นหนึ่งเท่านั้น ไม่ช้าก็เร็วต้องกำราบเจ้าให้ได้!”

และเป็นคำนี้เองที่ทำให้หลินสวินหวั่นไหวอย่างไม่มีสาเหตุ อาวุธศักดิ์สิทธิ์เหลือเดนชิ้นหนึ่ง แต่กลับเหมือนยอดฝีมือไร้เทียมทานที่สู้จนราชันนภาเพลิงต้องถอยหนี

ค่ำคืนนี้ไม่สงบยิ่ง เมื่อการประลองโดดเด่นครั้งนี้ปิดฉากลง ก็มีกลิ่นอายน่าพรั่นพรึงมากมายปรากฏขึ้นตามที่ต่างๆ

ทั้งยังมีเสียงเทพมารคำรามเดือดดาลไม่ชัดเจน ผีร่ำไห้หมาป่าเห่าหอนสะท้อนในรัตติกาลมืดมิด น่าขนลุกขนพอง

ผู้แข็งแกร่งที่กระจายอยู่ตามที่ต่างๆ ในป่าใบหม่อน ไม่ว่าจะมาจากจักรวรรดิหรือเผ่าพ่อมดเถื่อน เวลานี้ล้วนหยุดเคลื่อนไหวแล้วจำศีล

ยามราตรีมาเยือน สมรภูมิกระหายเลือดน่ากลัวกว่าตอนกลางวันเป็นร้อยเป็นพันเท่า และในป่าต้นหม่อนแห่งนี้ก็อันตรายยิ่งกว่า

ในเวลาเช่นนี้ใครก็ไม่กล้าบุ่มบ่ามเคลื่อนไหว ได้แต่หยุดอยู่ที่เดิม รีบพักผ่อนปรับสภาพร่างกาย

หลินสวินเห็นเช่นนี้ก็รีบร้อยโคจรไอซวนหนีกำบังกายเช่นกัน เริ่มนั่งสมาธิสงบจิต ป่าต้นหม่อนในค่ำคืนนี้น่าประหวั่นพรั่นพรึงอย่างยิ่ง ก้าวพลาดครั้งเดียวต้องสิ้นชีพในชั่วพริบตาแน่

คืนนี้ดูรับมือได้ยากนัก ทุกที่มีแต่กลิ่นอายน่าสะพรึงกลัวสะท้านโลกาปรากฏขึ้น สั่นสะเทือนสภาพอากาศ กระจายไปสิบทิศ

ในความคลุมเครือ เสียงหมู่เทพสะอื้นไห้ ผีปีศาจคำรามกราดเกรี้ยวดังก้อง พวกที่จิตใจไม่แน่วแน่ เกรงว่าจะหวาดกลัวจนเสียสติ

แม้แต่หลินสวินก็ต้องโคจรเคล็ดเวทบริกรรมมาปกป้องจิตใจ แต่ต่อให้เป็นเช่นนี้ คืนนี้ทั้งคืนเขามักจะรู้สึกว่ามีเจตจำนงเย็นเยียบมากมายเคลื่อนผ่านตัวเขา น่าพรั่นพรึงจนเขาสันหลังวาบ

จวบจนฟ้าสาง รัตติกาลเคลื่อนคล้อย สภาพการณ์น่ากลัวและไม่อาจคาดเดาได้ถึงสงบลง

กลางวันมาเยือนแล้ว ทำให้ผู้แข็งแกร่งที่กระจายอยู่ตามพื้นที่ต่างๆ ล้วนลอบถอนหายใจโล่งอก แต่พวกเขาต่างรู้ดีว่า ในคืนนี้เกรงว่าจะมีผู้แข็งแกร่งไม่น้อยรับเคราะห์ ถูกภยันตรายน่าหวาดหวั่นสังหาร

หลินสวินก็ลุกขึ้นแล้ว เริ่มเคลื่อนไหว

กลางวันเป็นโอกาสดีที่สุดที่จะสำรวจป่าต้นหม่อน เขาไม่อยากเสียเวลาแต่อย่างใด

ทว่าหลายวันต่อมา เขากลับเก็บอะไรไม่ได้เลย หนำซ้ำยังพบกับผู้แข็งแกร่งเผ่าพ่อมดเถื่อนไม่น้อย ในนั้นมีราชันกึ่งระดับหลายคน หากไม่ใช่เพราะเขาใช้ ‘หยั่งรู้ทัศนวิสัย’ รับรู้ได้ล่วงหน้าแล้วรีบหนีออกมา ต้องไม่อาจหลีกเลี่ยงการต่อสู้ดุเดือดได้แน่

แม้ไม่ได้อะไรเลย แต่ด้วยการสำรวจมาหลายวันก็ทำให้หลินสวินค่อยๆ ปรับตัวกับสภาพแวดล้อมเสี่ยงภัยของป่าต้นหม่อนได้แล้ว

อีกทั้งเขาเริ่มมั่นใจว่าตนเข้าใกล้ส่วนลึกของป่าต้นหม่อนแล้ว ผู้แข็งแกร่งที่พบระหว่างทางก็แข็งแกร่งและน่ากลัวขึ้นทุกที

ต่างเป็นบุคคลชั้นยอดระดับกระบวนแปรจุติแทบทั้งนั้น สัตว์ประหลาดเฒ่าระดับกึ่งราชันก็เห็นได้เกลื่อนกลาด

แต่เพราะป่าต้นหม่อนกว้างใหญ่ไพศาลเกินไป แทบจะเหมือนแดนมารที่ลี้ลับและอันตรายแห่งหนึ่ง ทำให้เขาก็ไม่มีทางแน่ใจได้ว่า หากสำรวจต่อไปเช่นนี้จะไปถึงสุดทางป่าต้นหม่อนหรือไม่

วันนี้หลินสวินมาถึงเขตป่าหินที่เหี้ยนเตียนผืนหนึ่ง ที่นี่หมอกเลือดหนาทึบบดบังฟ้าดิน ดูผิดปกติถึงที่สุด

หืม?

ขณะที่เขากำลังจะเลี่ยงไป ดาบหักพลันสั่นไหวรุนแรงกว่าก่อนหน้านี้ ถึงขั้นส่งเสียงร้องชัดเจน เผยให้เห็นคลื่นแห่งความปรารถนาอย่างยิ่งยวด

หลินสวินลังเลเล็กน้อย ในที่สุดก็กัดฟันพุ่งเข้าไปในป่าหินที่อบอวลไปด้วยหมอกสีเลือดนั้น เพียงครู่เดียวก็ทำให้เขาได้พบ…

แท่นบูชาหักพังแท่นหนึ่ง แม้ดูหมองมัวแตกหักไม่สมบูรณ์ แต่กลับอวลไปด้วยกลิ่นอายโบราณไพศาล ดูไม่ธรรมดาถึงที่สุด

แท่นบูชา!

ในป่าต้นหม่อนแห่งนี้ยังมีของแบบนี้ด้วยหรือนี่

หลินสวินหยุดเดิน มองไปข้างหน้าก็เห็นว่าเศษซากแท่นบูชานี้รางเลือนและไม่สมบูรณ์นานแล้ว เดิมทีบนนั้นน่าจะปกคลุมไปด้วยลายสลักลึกลับ แต่มันสึกหรอจนเห็นแต่รอยขีดข่วน

และตอนนี้ดาบหักสั่นไหวไม่หยุด คมดาบอบอวลไปด้วยคลื่นรุนแรง เหมือนปรารถนาสิ่งที่ซ่อนอยู่ในแท่นบูชาที่หักพังนี้อย่างยิ่ง

หลินสวินสูดหายใจลึกๆ ก้าวไปข้างหน้าอย่างระมัดระวัง หลังจากแน่ใจว่าไม่มีอันตรายแล้วถึงเริ่มลงมือขุดขึ้นมา

เปรี๊ยะๆ…

ซากแท่นบูชานี้ถูกทำลายลงอย่างง่ายดายระหว่างที่ขุด เศษหินโบราณร่วงพรูลงมา

“นี่…”

เพียงครู่เดียวหลินสวินก็สั่นสะท้าน จิตใจบังเกิดคลื่นโหมซัดสาด ด้านล่างของแท่นบูชามีแสงเจิดจรัสเผยให้เห็น ไหลเวียนรุ่งโรจน์ แสงเทพเส้นแล้วเส้นเล่าพวยพุ่ง เหมือนภาพนิมิตสายรุ้ง

ที่น่าตกตะลึงก็คือล้วนกระจายออกมาจากหินหยกอัศจรรย์กองหนึ่ง! มีทั้งลายทอง ลายเงิน ลายทมิฬ ลายอัคคี ลายวารี…

หินพวกนั้นกองอยู่ตรงนั้นแน่นขนัด แต่ละก้อนใหญ่ขนาดเท่ากำปั้น แสงสมบัติที่ไหลเอ่อออกมาเข้มข้นสะดุดตาหาใดเทียบ

หลินสวินตื่นเต้นจนเกือบร้องเสียงดังออกมา เก็บเกี่ยวอะไรไม่ได้มาหลายวันติดต่อกัน ใครจะคิดว่าวันนี้กลับปรากฏออกมาเยอะขนาดนี้ในคราวเดียว!

ตอนที่ 715 ยินเสียงศรก็ใจฝ่อ

โดย

ProjectZyphon

ชิ้ง!

หลินสวินเสียบดาบหักลงไปในหินหยกอัศจรรย์ที่เปล่งแสงออกมากองนั้นโดยไม่ลังเล

ก็เห็นว่าดาบหักส่งเสียงดังฟู่ราวกำลังร้องเรียก คมดาบอบอวลไปด้วยกลิ่นอายคลุมเครือ เริ่มดูดซับพลังชีวิตยิ่งใหญ่ในนั้นอย่างบ้าคลั่ง

หลินสวินก็อดยินดีปรีดาและเฝ้าคอยไม่ได้ เขามีลางสังหรณ์ว่าครั้งนี้ต่อให้ดาบหักไม่อาจแปรเปลี่ยนไปโดยสมบูรณ์ อย่างน้อยอานุภาพก็คงเพิ่มพูนขึ้นมาก!

ในขณะเดียวกัน หลินสวินก็นำหินหยกอัศจรรย์ก้อนหนึ่งออกมาแล้วบีบให้แหลก ดังคาด ภายในนั้นมีใบไม้สีเขียวเปล่งประกายใบหนึ่ง รูปร่างเหมือนเหรียญทองแดง สีเขียวเข้มราวหินหยกแกะสลัก อวลไปด้วยพลังชีวิตมหาศาล

หลินสวินลองดูดซับพลังดู

ทันใดนั้นพลังชีวิตบริสุทธิ์ผุดผ่องแปรสภาพเป็นกระแสร้อนระอุถาโถมเข้ามาทั่วร่าง ทำให้รูขุมขนทุกกระเบียดบนร่างกายเขาขยายออก สารกาย พลังชีวิตและจิตวิญญาณโคจรอย่างมีชีวิตชีวา ประหนึ่งบรรลุเป็นเซียนในชั่วพริบตา

พลังกายที่ใช้ไประหว่างเร่งเดินทางก่อนหน้านี้ก็ฟื้นฟูดังเก่า อยู่ในสภาวะสุดยอดอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

สิ่งที่ทำให้หลินสวินหน้าเปลี่ยนสีก็คือ พลังจิตวิญญาณของเขาถึงกับได้รับการบำรุงอันหาได้ยาก เปลี่ยนเป็นยิ่งแหลมคมประณีต!

‘เป็นพลังชีวิตที่ลี้ลับจริงๆ มีพลังมรรคบริสุทธิ์ที่ไม่อาจคาดเดาได้’

หลินสวินสัมผัสโดยถ้วนถี่ ข้อดีไม่ได้มีเพียงเท่านี้ ขนาดเลือดเนื้อกระดูกทั่วสรรพางค์กายยังได้รับการบำรุง แม้จะเล็กละเอียดถึงที่สุด แต่กลับดีอย่างบอกไม่ถูก

จู่ๆ จิตสังหารสายหนึ่งก็ปรากฏขึ้นและพุ่งเข้ามาแทงหลินสวินอย่างจัง!

หลินสวินหายตัววูบ โคจรก้าวย่างชือน้ำแข็งแล้วหายลับไปจากที่เดิม

ตูม!

หอกกระดูกเล่มหนึ่งเคลื่อนผ่าน แทงอย่างรุนแรงไปไกล สร้างหลุมที่ลึกจนมองไม่เห็น ซัดฝุ่นดินจนกระจายเต็มฟ้า

หากเมื่อครู่หลินสวินช้าอีกนิดเดียว ศีรษะก็คงถูกทะลวง!

นัยน์ตาดำของหลินสวินแปรเปลี่ยนเป็นเย็นชาและน่ากลัว ในมือง้างธนูวิญญาณไร้แก่นสารชี้ไปทิศหนึ่งที่อยู่ไกลออกไป

ที่นั่นมีผู้แข็งแกร่งเผ่าพ่อมดเถื่อนคนหนึ่งปรากฏตัวราวเงามืด ในบริเวณป่าหินที่หมอกเลือดหนาแน่นเช่นนี้แทบจะมองเห็นได้ยาก

ผู้แข็งแกร่งระดับมหาเวทสายคนเถื่อนมืด!

“ถ้าไม่อยากตายก็รีบไสหัวไป ที่นี่เป็นอาณาเขตเผ่าพ่อมดเถื่อนของพวกเรา!” ผู้แข็งแกร่งสายคนเถื่อนมืดดูแข็งกร้าวถึงที่สุด ดวงตาจ้องเขม็งบริเวณที่ดาบหักเสียบลงไป

ที่นั่นมีหินหยกอัศจรรย์กองอยู่แน่นขนัด ฉายแสงสีสันสดใส งดงามโดดเด่นสะดุดตายิ่ง บดบังไว้ไม่อยู่

“ข้าว่าเจ้าเบื่อชีวิตแล้ว!”

ยามหลินสวินเอ่ยปากก็ยิงธนูออกไปดอกหนึ่งโดยไม่ลังเล

ผึง!

สายธนูสีแดงฉานราวโลหิตส่งเสียงกังวาน รอบคันธนูที่สร้างขึ้นจากกระดูกขาวเกิดเสียงคำรามเดือดดาลลึกลับ พายุโหมคลั่ง

“เจ้าคือ…”

ผู้แข็งแกร่งระดับมหาเวทสายคนเถื่อนมืดผู้นี้หรี่ตาลงเหมือนจำฐานะหลินสวินได้ หน้าเปลี่ยนสีโดยพลัน ก่อนร้องเสียงแหลมในทันใด แล้วหลบหนีไปอีกด้านหนึ่ง

ปึ้ก!

แต่ช้าไปแล้วหนึ่งก้าว เขาถูกลูกศรวิญญาณโจมตีทะลุอกซ้าย ร่างกระเด็นใส่พื้นที่ห่างออกไปอย่างแรง เลือดสดๆ สาดกระเซ็น ราวถูกโจมตีสาหัส

“สวะอย่างเจ้ายังกล้าแย่งอาณาเขตผู้อื่นด้วยหรือ”

กร๊อบ!

เงาร่างหลินสวินไหววูบ หายตัวไปเหยียบหน้าอกของผู้แข็งแกร่งระดับมหาเวทสายคนเถื่อนมืดคนจนจม

“…เป็นเจ้า… หละ… หลิน…”

ผู้แข็งแกร่งระดับมหาเวทสายคนเถื่อนมืดผู้นั้นยังไม่ทันพูดจบก็ตายสนิท เดิมทีเขาก็ถือว่าเป็นบุคคลชั้นยอดผู้หนึ่ง ที่น่าเสียดายก็คือเขาเจอเข้ากับหลินสวิน ก็สมควรแล้วที่เขาจะเคราะห์ร้าย

ตอนหลินสวินกำลังเสาะหาทรัพย์หลังศึก ก็ค้นพบอย่างเหนือความคาดหมายว่าในห่อสัมภาระของเจ้าหมอนี่ก็บรรจุหินหยกอัศจรรย์นานาชนิดอยู่ไม่น้อย มีราวสิบกว่าก้อน

นี่ทำให้หลินสวินเข้าใจทันทีว่าไม่ได้มีเพียงตนที่ค้นพบความลับที่อยู่ในนั้น เกรงว่าผู้แข็งแกร่งคนอื่นตอนนี้ก็ล้วนล่วงรู้แล้ว

ดาบหักยังคงดูดซับพลัง คมดาบปกคลุมไปด้วยรัศมีพร่าเลือน ตามการสันนิษฐานของหลินสวิน ครั้งนี้อย่างน้อยก็ต้องใช้เวลาหนึ่งถ้วยน้ำชาถึงจะสามารถหลอมพลังชีวิตที่อยู่ในหินหยกอัศจรรย์เหล่านี้จนหมด

แต่ไม่นานนักหลินสวินก็นิ่วหน้า

ในหมอกหนาแน่นไกลออกไป เสียงท้องฟ้าแตกออกดังขึ้น และกำลังรุดหน้ามาทางนี้

…….

“เร็วเข้า อยู่ตรงนั้น!”

“อิ๋งทงต้องเจออันตรายบางอย่างแน่ ข้าได้ยินเขาร้อง”

“ข้าจะไปดูเสียหน่อยว่าไอ้สวะตัวไหนมันใจกล้าขนาดนี้!”

ท่ามกลางป่าหินที่อบอวลไปด้วยหมอกเลือด ผู้แข็งแกร่งพ่อมดเถื่อนกลุ่มหนึ่งไอสังหารพวยพุ่ง พวกเขารวมตัวเป็นกลุ่มก้อน มีอยู่สิบกว่าคน ล้วนเป็นผู้แข็งแกร่งระดับมหาเวทน่าหวาดหวั่นทั้งสิ้น

กำลังพลเช่นนี้เรียกได้ว่าเป็นเอกอุในสมรภูมิกระหายเลือด สามารถก่อศึกขนาดย่อมได้ อย่างไรเสียผู้แข็งแกร่งระดับมหาเวทก็ไม่ได้พบเห็นได้มาก และสถานการณ์ที่ผู้แข็งแกร่งระดับมหาเวทสิบกว่าคนจะร่วมกันลงมือยิ่งหายากเข้าไปอีก

โดยทั่วไปในการต่อสู้ที่สมรภูมิกระหายเลือด ผู้แข็งแกร่งระดับมหาเวทหนึ่งคนมักจะรับหน้าที่หัวหน้าสั่งการ คอยบัญชาการ ฐานะและอานุภาพล้วนเรียกได้ว่าชั้นยอด

แต่ในป่าต้นหม่อนแห่งนี้ สถานการณ์ทำนองนี้ที่ระดับมหาเวทรวมตัวกันกลับพบเจอได้บ่อย อย่างไรเสียที่นี่ก็น่ากลัวเกินไป ขนาดราชันระดับสังสารวัฏยังต้องระมัดระวัง นับประสาอะไรกับพวกผู้แข็งแกร่งระดับมหาเวทเหล่านี้ จึงทำได้เพียงเกาะกลุ่มกันเคลื่อนไหว

“ได้ยินหรือยัง หลินสือเอ้อร์ที่เป็นผู้กล้ารุ่นเยาว์จากจักรวรรดินั่นก็เข้ามาในป่าต้นหม่อนแล้ว ตอนนี้พวกร้ายกาจหาใดเทียบกลุ่มหนึ่งของเผ่าพ่อมดเถื่อนของพวกเราล้วนกำลังหาร่องรอยของมันอยู่ หมายจะฆ่ามันให้ตาย”

“ได้ข่าวมาเหมือนกัน ข่าวนี้กระจายไปทั่วตั้งแต่หลายวันก่อนแล้ว ข้ายังได้ยินมาอีกว่า ‘ราชันเมฆาอสนี’ ผู้นั้นหมายมั่นว่าจะปลิดชีพเจ้าหลินสือเอ้อร์นั่น ข้อแรกก็เพื่อล้างแค้น ข้อสองก็เพื่อชิงคันธนูใหญ่ลี้ลับในมือมัน!”

ระหว่างที่เดินหน้าไปอย่างระวัง ผู้แข็งแกร่งระดับมหาเวทเหล่านี้ก็พูดคุยกันไปด้วย

“เหอะๆ เด็กนี่ใจกล้าคับฟ้าเสียจริง ตัวคนเดียวยังกล้ามาป่าต้นหม่อน เดิมทีเขาหลบอยู่ในค่ายจักรวรรดิ ไม่แน่พวกเราอาจทำอะไรเขาไม่ได้ แต่ตอนนี้… หึๆ ถ้าเขาไม่ตาย ข้าจะเชือดคอตัวเองตายไปเลย!”

ผู้แข็งแกร่งระดับมหาเวทสายคนเถื่อนพสุธาคนหนึ่งแค่นหัวเราะหยัน สีหน้าโอหังและดูถูก การเคลื่อนไหวในป่าต้นหม่อนครั้งนี้ พวกเขาเผ่าพ่อมดเถื่อนครอบครองความได้เปรียบกว่า อีกทั้งยังมีราชันที่แท้จริงสามคนสั่งการ

ในสถานการณ์เช่นนี้ ถ้ายังสังหารหลินสือเอ้อร์คนเดียวไม่ได้ นั่นถึงเป็นเรื่องแปลก

ปึ้ก!

เพียงแต่เสียงพูดเขาเพิ่งเงียบลง บริเวณคอก็ถูกเจาะทะลุจนเป็นโพรงเลือด เพราะพลังทะลวงน่ากลัวเกินไป จึงซัดทั้งศีรษะของเขาให้กระเด็นไปไกล

ทันใดนั้นผู้แข็งแกร่งระดับมหาเวทคนอื่นต่างตื่นตระหนกจนตัวแข็งทื่อ หลบหนีตามจิตใต้สำนึก

ซ่า! เลือดสดๆ สาดกระเซ็นแดงฉานบาดตา ผู้แข็งแกร่งสายคนเถื่อนพสุธาเพิ่งสาบานมั่นเหมาะว่าถ้าสังหารหลินสือเอ้อร์ไม่ได้จะปาดคอตัวเองตาย ยามนี้ก็ถูกตัดคอขาดทันที ส่วนศพไร้หัวก็ล้มลงกับพื้นสะเทือนเลือนลั่น

แก้แค้นหรือ

ผู้แข็งแกร่งพ่อมดเถื่อนคนอื่นเหงื่อกาฬท่วมตัว สีหน้าเขียวคล้ำเหยเกในทันใด คำรามเดือดดาล

“ทุกคนระวังตัว ไอ้คนสมควรตายหลินสือเอ้อร์ต้องอยู่ใกล้ๆ แน่!”

“โจมตีครั้งเดียวก็ถูกฆ่าแล้ว… ข่าวลือเป็นเรื่องจริง คันธนูใหญ่ที่อยู่ในมือไอ้สวะนั่นน่ากลัวยิ่งนัก!”

ระหว่างที่คำรามกราดเกี้ยวอยู่ พวกเขาต่างนำสมบัติออกมา ระวังตัวอย่างยิ่งยวด เหมือนเม่นที่ถูกทำให้ตระหนก

ก็ไม่แปลกที่พวกเขาจะตะลึงพรึงเพริดเช่นนี้ ข่าวลือเกี่ยวกับหลินสวินกระจายไปทั่วกองทัพเผ่าพ่อมดเถื่อนนานแล้ว เรื่องที่เขาสังหารหมานจิ่วราชันกึ่งระดับยิ่งดังกระฉ่อน

ผู้แข็งแกร่งพ่อมดเถื่อนในตอนนี้ล้วนรู้แน่แล้วว่าที่หลินสือเอ้อร์เด็กหนุ่มเผ่ามนุษย์แข็งแกร่งขนาดนี้ ก็เพราะอาศัยคันธนูกระดูกขาวลึกลับในมือคันนั้น กับศรเทพสีดำที่ได้มาจากส่วนลึกของถ้ำเหมืองในหุบเขาพยัคฆ์ดอกหนึ่ง

ขณะนี้เมื่อเห็นสหายร่วมรบตายไปต่อหน้าต่อตา อีกทั้งตั้งแต่เริ่มจนจบพวกเขายังไม่รับรู้สักนิด นี่จะไม่ทำให้พวกเขาตระหนกได้อย่างไร

น่ากลัวเกินไปแล้ว!

วิชาธนูไร้เสียงไร้สัมผัสเช่นนี้ ขนาดผู้แข็งแกร่งระดับมหาเวทยังหลบเลี่ยงได้ยาก เมื่อเชื่อมโยงกับข่าวลือเกี่ยวกับต่างๆ เกี่ยวกับหลินสือเอ้อร์ ต่อให้ราชันกึ่งระดับอยู่ที่นี่ก็ต้องหวาดผวาไม่ต่างกัน

“ไม่ดีแน่! ในหมอกเลือดนี้ไม่มีทางหาร่องรอยไอ้สวะตัวจ้อยนั่นได้เลย!”

เสียงคำรามเสียงหนึ่งดังมา

ปึ้ก!

แต่ยังไม่ทันที่เสียงพูดจะเงียบลง ผู้แข็งแกร่งระดับมหาเวทที่คำรามเมื่อกี้ก็ถูกยิงตายคาที่ เขาตายอนาถยิ่งกว่า ลูกศรวิญญาณไร้รูปดอกหนึ่งแทงเข้าไปทางปากของเขาแล้วทะลวงศีรษะจนทะลุ!

ผู้แข็งแกร่งระดับมหาเวทอีกคนถูกฆ่าแล้ว ตายอย่างกะทันหันถึงที่สุด ขนาดร่องรอยของศัตรูยังรับรู้ไม่ได้

ประเดี๋ยวเดียวผู้แข็งแกร่งคนอื่นก็ขนลุกขนพอง อกสั่นขวัญแขวน สถานการณ์เช่นนี้น่ากลัวที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัย

ศัตรูราวไร้รูป แต่กลับมีอยู่จริง ประหนึ่งสามารถเอาชีวิตพวกเขาด้วยการโจมตีเดียวเมื่อไรก็ได้ และที่อันตรายถึงตายที่สุดก็คือ ในป่าหินที่อบอวลไปด้วยหมอกเลือด พวกเขาไม่อาจเห็นเงาร่างของศัตรูได้เลย!

ภาพการณ์แปรเปลี่ยนเป็นเงียบสนิท

ไม่มีใครกล้าส่งเสียง พวกเขาคิดตามจิตใต้สำนึกว่าหลินสือเอ้อร์ต้องอาศัยเสียงมาชี้ตำแหน่งที่พวกเขาอยู่!

แต่เพียงครู่เดียว ความจริงอันโหดร้ายก็ทำลายความคิดนี้ของพวกเขา…

ผู้แข็งแกร่งระดับมหาเวทอีกคนถูกสังหารแล้ว โดนลูกศรวิญญาณดอกหนึ่งโจมตีทะลุกะโหลก เลือดสดๆ กับเนื้อสมองสีขาวสาดกระจาย นองเลือดจนน่าคลื่นไส้

“หนี!”

ทันใดนั้นผู้แข็งแกร่งระดับมหาเวทที่เหลือต่างพังทลาย ขนาดตัวศัตรูยังหาไม่พบ แต่อีกฝ่ายกลับประหนึ่งมองเห็นพวกเขาทุกคนอย่างชัดแจ้ง แล้วยังจะสู้ได้อย่างไร

พวกเขาเริ่มหลบหนี ร้อนรนราวหมาไร้บ้าน

ในระหว่างนี้ก็มีผู้แข็งแกร่งระดับมหาเวทอีกคนหนึ่งถูกสังหาร ก้นถูกยิงทะลุแล้วล้มคว่ำไปกับพื้น ร้องโหยหวนน่าหดหู่อยู่ครู่หนึ่งถึงขาดใจตาย

บริเวณนี้กลับสู่ความเงียบสงบอีกครั้ง

ไม่นานนักเงาร่างของหลินสวินก็ปรากฏขึ้นกลางหมอกสีเลือด ดวงตาสีดำลุ่มลึก ง้างคันธนูวิญญาณไร้แก่นสารจนตึง มองกวาดไปรอบทิศ หลังจากมั่นใจว่าศัตรูหลบหนีไป ไม่มีใครซ่อนตัวแล้ว เขาถึงหันกายจากไป

เพียงแต่ยามกลับออกมา ในมือของหลินสวินก็มีห่อสัมภาระเพิ่มขึ้นมาสี่ถุง นี่เป็นทรัพย์หลังศึกที่เขากวาดมาจนเกลี้ยง ภายในบรรจุสิ่งของลึกลับแปลกประหลาดหลายชิ้น

ทั้งหินหยกอัศจรรย์นานาชนิด ทั้งก้อนโลหะย้อมเลือด เศษแผ่นสำริด รวมถึงสิ่งที่บอกชื่อไม่ถูกหลายอย่าง

เห็นได้ชัดว่าของเหล่านี้ล้วนเป็นสมบัติที่ผู้แข็งแกร่งเผ่าพ่อมดเถื่อนเหล่านั้นรวบรวมได้จากป่าต้นหม่อนแห่งนี้ ย่อมไม่ธรรมดาแน่

หลินสวินไม่ได้สังเกตอย่างละเอียด หลังจากเขากลับออกมา หินหยกอัศจรรย์ที่กองอยู่บนพื้นก็ถูกดาบหักหลอมไปจนสิ้น

ชิ้ง!

หลินสวินดึงดาบหักออกมา ก็เห็นว่าสีดำสนิทแต่เดิมของดาบหัก ตอนนี้กลับเปลี่ยนเป็นเกือบโปร่งใส บนคมดาบอบอวลไปด้วยแสงดาวเจิดจ้าราวไอหมอก

ขณะเดียวกัน บนพื้นผิวของคมดาบในที่สุดก็ปรากฏลายมรรคชัดเจน

ที่น่าเสียดายก็คือ แม้จะมองเห็น แต่เนื่องจากเป็นเพียงส่วนเล็กๆ ส่วนหนึ่ง จึงไม่อาจมองทะลุปริศนาภายในนั้นได้เลย

แต่หลินสวินยังรับรู้ได้อย่างเฉียบคมว่าดาบหักเปลี่ยนไปแล้ว ยามถืออยู่ในมือเบาราวขนนก แต่พลานุภาพภายในกลับเพิ่มขึ้นกว่าแต่ก่อนอย่างชัดเจน!

หลินสวินอดกลั้นความตื่นเต้นที่จะทดสอบอานุภาพของดาบหัก สูดหายใจลึกแล้วหันกายจากไป ไม่อาจอ้อยอิ่งอยู่ที่นี่ได้อีกแล้ว ต้องออกไปโดยเร็ว!

สวบ!

ตอนที่หลินสวินเพิ่งจากไปไม่นาน เงาร่างสายแล้วสายเล่าก็คำรามทะยานเข้ามา พลังปราณต่างน่าหวาดหวั่น เพียงแค่อานุภาพไร้รูปร่างที่กระจายออกมาจากร่างของพวกเขา ก็ทำให้หมอกบริเวณใกล้เคียงถูกซัดจนสลายไปหมด ซ่านกระจายไปสี่ทิศ ทำให้ทิวทัศน์ที่นี่ชัดเจนขึ้นหาใดเทียบ