Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ 642-643

 ตอนที่ 642 การข่มขู่และเชิญชวน

โดย

ProjectZyphon

“อ๊าก…!”

หานอวิ๋นฉงส่งเสียงกรีดร้อง มือขวาของเขาเลือดอาบเนื้อหลุด เกือบจะพิการไปแล้ว ทำให้เจ็บปวดอย่างรุนแรง สีหน้าทั้งตกใจทั้งเดือดดาล แทบไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง

เพียงแค่กลิ่นอายที่ปลดปล่อยออกมาก็สามารถสลายการโจมตีของตนและทำร้ายตนได้?

หานอวิ๋นฉงฝึกปราณมาถึงตอนนี้ ผ่านประสบการณ์มาโชกโชน เป็นคนโหดเหี้ยมอันตรายอย่างยิ่งยวด แต่เขากลับไม่เคยเห็นเรื่องเหลือเชื่อที่น่าสะพรึงกลัวเพียงนี้มาก่อน

เด็กหนุ่มที่ดูเรียบง่ายไม่ซับซ้อนคนนี้ราวกับกลายเป็นเทพสงครามในชั่วพริบตา เพียงแค่กลิ่นอายก็ทำให้ระดับหยั่งสัจจะขั้นสูงอย่างตนเสียเปรียบไม่น้อยแล้ว เรื่องนี้…ถ้าพูดออกไปคงไม่มีใครเชื่อ

ณ ที่นั้นเงียบกริบ

มีเพียงเสียงคำรามของพลังที่กำลังพวยพุ่งในร่างกายหลินสวิน

เขาในตอนนี้ราวกับมังกรยักษ์ที่ตื่นจากการหลับใหล ดวงตาสีดำราวกับเหวลึก ปลดปล่อยแสงประกายอันเย็นเยียบลึกล้ำ ร่างกายแผ่แสงแห่งท่วงทำนองมรรค ส่องสะท้อนให้เขาดูเหมือนเทพ บริสุทธิ์ไร้มลทิน

“ทำไม… ทำไมเขาถึงแข็งแกร่งเพียงนี้” ความจริงเย่หลิงถงควรจะรู้สึกดีใจ แต่ตอนนี้นางกลับถูกความตื่นตะลึงที่ราวกับกระแสน้ำท่วมท้น

แข็งแกร่งเกินไปแล้ว!

ความรู้สึกแบบนั้น ราวกับเห็นเด็กหนุ่มธรรมดาคนหนึ่งกลายเป็นเทพสงครามที่ตระหง่านอยู่บนเก้าชั้นฟ้าในชั่วพริบตา พลังกลืนกินสรรพสิ่ง อานุภาพทะลวงฟ้า

ความแข็งแกร่งระดับนี้เกินกว่าขอบเขตความเข้าใจของเย่หลิงถงไปแล้ว ไม่สามารถจินตนาการได้เลยว่า เด็กหนุ่มคนนี้ใช้เพียงกลิ่นอายเอาชนะการโจมตีของหานอวิ๋นฉงได้อย่างไร

นั่นมันบุคคลระดับหยั่งสัจจะขั้นสูงเชียวนะ! เป็นผู้อาวุโสผู้เหี้ยมโหดที่ชื่อเสียงโด่งดังและทะยานอยู่ในทะเลตะวันออกมาหลายทศวรรษ!

แต่กลับเกิดเรื่องที่เหนือความคาดหมายเช่นนี้

หากไม่ใช่เพราะมั่นใจว่าตัวเองไม่ได้เสียสติ เย่หลิงถงก็เกือบจะคิดว่าตนฝันอยู่

“ที่แท้ เด็กหนุ่มคนนี้ก็เป็นยอดฝีมือที่อำพรางฝีมืออย่างแนบเนียน!” เย่ตงเคอที่อยู่อีกด้านเองก็หวั่นไหว

นี่… คือสิ่งที่เรียกว่าคนจริงไม่แสดงตนกระมัง!

ส่วนผู้ติดตามกลุ่มนั้นอึ้งค้างอยู่กับที่ไปตั้งนานแล้ว อ้าปากหวอ เบิกตาโพลงพูดอะไรไม่ออก

นี่ก็คืออานุภาพของหลินสวินในตอนนี้

ด้วยพลังการต่อสู้ในตอนนี้ของเขา เพียงพอที่จะเรียกว่าเป็นราชันแห่งระดับหยั่งสัจจะ สามารถเหยียดหยันทุกสิ่ง สยบศัตรูในระดับเดียวกันทั้งมวล!

สำหรับหานอวิ๋นฉง ถ้าอยู่ในจักรวรรดิจื่อเย่าอาจจะเรียกได้ว่าเป็นบุคคลชั้นยอดที่มีชื่อเสียงลือลั่นฝั่งหนึ่ง แต่สำหรับหลินสวิน เจ้าหมอนี่ยังเทียบบุตรเทพธรรมดาอย่างชิงอวิ๋นหยางไม่ติดด้วยซ้ำ!

“เจ้าเป็นใคร ถึงได้กล้ายุ่งเรื่องตระกูลหานของข้า”

สีหน้าของหานอวิ๋นฉงคล้ำเขียวจริงจัง เขาไม่กล้าลงมือโดยพลการอีก ตอนนี้ในสายตาของเขา เด็กหนุ่มที่อยู่ตรงหน้ากลายเป็นศัตรูอันดับหนึ่งไปแล้ว

หลินสวินมุ่นคิ้ว “ตระกูลหานอะไร ข้ารู้เพียงว่าวันนี้เจ้าต้องการจะฆ่าคนปิดปากไม่ใช่หรือ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ยังจะพูดมากอยู่ทำไม”

เขาคับแค้นใจอยู่บ้างจริงๆ ความเงียบสงบเพียงชั่วครู่ที่ได้มาอย่างยากลำบากกลับถูกผู้อื่นทำลาย

สิ่งที่หลินสวินทนไม่ได้ที่สุดคือ เขาเป็นเพียงคนนอกเท่านั้น หานอวิ๋นฉงก็ยังจะลงมือกับเขา เช่นนี้เห็นจะเผด็จการและทำเกินเหตุมากไปแล้ว

เขาถึงขั้นสามารถจินตนาการได้ว่า ถ้าเปลี่ยนเป็นคนอื่นถูกดึงเข้าไปข้องเกี่ยวกับเหตุการณ์ไล่ล่านี้โดยไม่ได้ตั้งใจ คงถูกหานอวิ๋นฉงสังหารทันทีโดยไม่เสียเวลาพูดพร่ำทำเพลง!

“นี่อาจจะเป็นเรื่องเข้าใจผิด ขอเพียงแค่สหายแสดงตัวตน สามารถยืนยันได้ว่าไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ ข้าขอรับรองด้วยเกียรติของตระกูลหานแห่งทะเลตะวันออกว่าจะไม่ทำให้เจ้าลำบากใจอีก”

หานอวิ๋นฉงสูดหายใจเข้าลึกๆ พูดเสียงขรึมว่า “คิดว่าสหายท่านนี้คงรู้ดีว่าในอาณาเขตทะเลตะวันออกนี้ ยังไม่มีใครกล้าตั้งตัวเป็นศัตรูกับตระกูลหานของข้า”

คำพูดนี้ใช้ทั้งไม้อ่อนไม้แข็ง ทั้งแฝงการตักเตือนและข่มขู่ หากไม่โง่ก็คงรู้ความหมายที่ซ่อนอยู่

“คุณชายท่านนี้ โจรเฒ่านี้โกหกชัดๆ ในทะเลตะวันออกตระกูลเย่ของข้าเองก็ไม่เคยกลัวตระกูลหาน”

ทันใดนั้นเย่ตงเคอพลันประสานหมัดพูดกับหลินสวิน “แต่จากที่ข้าดู เมื่อครู่โจรเฒ่าคนนี้กล้าเสียมารยาทกับคุณชาย ตอนนี้ยังข่มขู่ท่านด้วยวาจา กริยาช่างหยิ่งผยอง หวังว่าคุณชายจะไม่ออมมือ ฉวยโอกาสสังหารโจรเฒ่าคนนี้เสียตอนนี้!”

“คุณชายไม่ต้องเป็นห่วง หลังจากฆ่าเขา ตระกูลเย่ของข้าจะรับผิดชอบเรื่องนี้เอง อีกทั้งภายใต้การคุ้มครองของตระกูลเย่ของข้า จะไม่ยอมให้คุณชายถูกตระกูลหานแก้แค้นเด็ดขาด!”

เห็นได้ชัดว่าเย่ตงเคอต้องการให้หลินสวินลงมือสังหารหานอวิ๋นฉง อีกทั้งยังรับประกันด้วยเกียรติของตระกูลเย่แห่งทะเลตะวันออก ว่าจะไม่สร้างความเดือดร้อนให้หลินสวิน

สีหน้าของหานอวิ๋นฉงเปลี่ยนไปเล็กน้อย พูดพร้อมสีหน้าอึมครึมอย่างที่สุด “สหายท่านนี้ ตระกูลเย่คุ้มครองเจ้าได้เพียงชั่วขณะ แต่ไม่สามารถคุ้มครองเจ้าไปได้ทั้งชีวิต หวังว่าเจ้าจะไตร่ตรองให้รอบครอบ!”

“จะยากอะไร ด้วยความสามารถของคุณชายท่านนี้ ย่อมสามารถเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในตระกูลเย่ของข้า รับตำแหน่งผู้ดูแลอาวุโสต่างสกุลได้ ถึงตอนนั้นเราก็จะเป็นครอบครัวเดียวกัน ดูซิว่าตระกูลหานของเจ้าจะกล้าแก้แค้นอีกหรือไม่!”

เย่ตงเคอคืนสู่ความเยือกเย็นอีกครั้ง ถึงขั้นที่ฉวยโอกาสนี้ทอดสะพาน จะเชิญชวนหลินสวินเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลเย่แห่งทะเลตะวันออก

นี่ไม่ใช่เพราะเขาอวดดี แต่เพราะสำหรับเขาแล้ว ด้วยเส้นสายและอิทธิพลของตระกูลเย่ในตอนนี้ หากยกตำแหน่งผู้ดูแลอาวุโสต่างสกุลขึ้นมา ย่อมสามารถดึงดูดผู้แข็งแกร่งระดับหยั่งสัจจะมากมายในใต้หล้าให้แย่งกันเข้ามาเป็นส่วนหนึ่ง

และถ้าสามารถใช้ตำแหน่งผู้ดูแลอาวุโสต่างสกุลดึงตัวเด็กหนุ่มผู้แข็งแกร่งชั้นยอดอย่างหลินสวินเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลเย่ได้ ค่าตอบแทนนี้ย่อมคุ้มค่า

เย่ตงเคอเชื่อว่า ด้วยสติปัญญาของหลินสวิน ขอเพียงแค่เขารู้จักตระกูลเย่แห่งทะเลตะวันออก ก็จะเข้าใจความจริงใจที่ตนแสดงออกไป

“เจ้าคิดว่าที่ข้าลงมือเมื่อครู่นี้ เพราะต้องการผลประโยชน์จากตระกูลเย่แห่งทะเลตะวันออกของเจ้าหรือ” หลินสวินคล้ายยิ้มแต่ไม่ยิ้ม นัยน์ตาดำเย็นเยียบ

เย่ตงเคอหน้าเปลี่ยนสีไปเล็กน้อย กล่าวว่า “ไม่ได้หมายความเช่นนี้อย่างแน่นอน ข้าน้อยเพียงอยากสร้างโอกาสให้คุณชายก็เท่านั้น ถึงอย่างไรการฝึกปราณก็ต้องการทรัพยากร ถ้าเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลเย่ของข้า เชื่อว่าด้วยความสามารถของคุณชาย จะต้องได้รับการสนับสนุนจากตระกูลเย่ของข้าอย่างเต็มกำลังแน่นอน”

สีหน้าของหลินสวินเปลี่ยนเป็นเย็นชาขึ้นมาเล็กน้อย เย่หลิงถงที่อยู่ข้างๆ เห็นภาพนี้แล้วหัวใจกระเพื่อมไหวอย่างไม่ทราบสาเหตุ

นางรีบเอ่ยขึ้นมา “ท่านพี่ตงเคอ ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว!”

เย่ตงเคอชะงักและรับรู้ได้อย่างมีไหวพริบว่าท่าทีของหลินสวินดูเย็นชาขึ้น ทำให้เขาเงียบไปทันที ใบหน้าเผยความรู้สึกผิด ไม่กล้าปริปากพูดอะไรอีก

ตอนนี้พวกเขายังต้องพึ่งพลังของหลินสวิน เพิ่งหลุดพ้นจากความยากลำบาก ย่อมไม่กล้าทำให้หลินสวินไม่พอใจ

“ในเมื่อสหายท่านนี้ไม่อยากข้องเกี่ยวกับตระกูลเย่ คงคิดไตร่ตรองอย่างถี่ถ้วนแล้วว่าไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับความขัดแย้งในครั้งนี้”

ในยามนั้นจู่ๆ หานอวิ๋นฉงระบายยิ้ม ราวกับเรียกความมั่นใจกลับมาแล้ว “ตอนนี้ขอเพียงสหายออกจากที่นี่เดี๋ยวนี้ ข้าก็รับรองว่า ในทะเลตะวันออกแห่งนี้ ตระกูลหานจะไม่ทำให้เจ้าลำบาก!”

ประโยคเดียวทำให้สีหน้าของพวกเย่ตงเคอเปลี่ยนไปตามๆ กัน

ท่าทีเมื่อครู่นี้ของหลินสวินดูเย็นชาอยู่บ้าง ราวกับต่อต้านข้อเสนอของเย่ตงเคออย่างมาก ยามนี้เขาจะเลือกเอาตัวรอดโดยการหลีกหนีออกจากความขัดแย้งในครั้งนี้อย่างที่หานอวิ๋นฉงพูดหรือไม่

เย่หลิงถงยิ่งร้อนรนจนยากจะสงบได้ มองหลินสวินอย่างเว้าวอน ในใจนึกตำหนิความบ้าบิ่นของเย่ตงเคอ

ในสถานการณ์เช่นนี้ยังคิดจะเอาตำแหน่งผู้ดูแลอาวุโสต่างสกุลมาเชิญชวนคุณชายท่านนั้น นี่มันสร้างปัญหาเพิ่มชัดๆ

ยิ่งไปกว่านั้นเด็กหนุ่มที่ราวกับมังกรเทพเช่นนี้ จะสามารถเชิญชวนได้ด้วยเพียงตำแหน่งผู้ดูแลอาวุโสต่างสกุลของตระกูลเย่ได้อย่างไร

โง่เขลายิ่งนัก!

หลินสวินไม่ได้สนใจสายตาของเย่หลิงถง เขามองหานอวิ๋นฉงที่มั่นใจเต็มประดาแล้วจู่ๆ ก็รู้สึกตลกขึ้นมา

ตระกูลหานแห่งทะเลตะวันออกหรือ

เขาหลินสวินล่วงเกินขุมอำนาจตระกูลทรงอิทธิพลชั้นสูงในนครต้องห้ามมาแล้วมากมายขนาดนั้น ทำไมต้องกลัวขุมอำนาจในทะเลตะวันออกด้วย

ยิ่งไปกว่านั้น แม้แต่ในทะเลกลืนวิญญาณ บุคคลระดับบุตรเทพจากบรรดาเผ่าใหญ่ก็ถูกเขาฆ่าไปแล้วไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่ เคยเห็นเขาหลินสวินกลัวอิทธิพลที่อยู่เบื้องหลังบุตรเทพเหล่านั้นด้วยหรือ

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ หลินสวินในตอนนี้แตกต่างไปจากในอดีต เขาเคยเห็นอริยะที่แท้จริงและเคยเห็นซากศพอริยะมากมายที่ร่วงหล่นอยู่ในแดนลับอสูรมารอริยะ ยิ่งไปกว่านั้นยังเคยถูกราชันระดับสังสารวัฏมากมายตามฆ่า แต่ก็ยังคงมีชีวิตอยู่อย่างอิสระเสรีจนถึงทุกวันนี้

มีประสบการณ์เช่นนี้ ตอนที่ได้ยินข้อเสนอของเย่ตงเคอ รวมทั้งคำข่มขู่ของหานอวิ๋นฉง หลินสวินจึงรู้สึกว่า…ไร้สาระมาก

ถูกสายตาอันเย็นชาและลึกล้ำของหลินสวินจับจ้อง จู่ๆ หานอวิ๋นฉงก็รู้สึกประหม่าและกังวลอย่างไม่ทราบสาเหตุ เขาอดพูดไม่ได้ “ทำไม หรือสหายดึงดันจะทำตามใจ ไม่เห็นตระกูลหานของข้าอยู่ในสายตา? อย่าลืมว่าในทะเลตะวันออกนี้ แม้แต่มหายุทธ์ระดับกระบวนแปรจุติก็ไม่กล้าเสียมารยาทกับตระกูลหานของข้า”

“งั้นหรือ”

เสียงของหลินสวินค่อนข้างเย็น

จนตอนนี้คนผู้นี้ก็ยังคงยกอิทธิพลของ ‘ตระกูลหาน’ มาข่มขู่เขา ช่างรนหาที่ตายจริงๆ

“สหาย เจ้าจะเอาอย่างไรกันแน่” สีหน้าของหานอวิ๋นฉงเปลี่ยนไปเล็กน้อย ราวกับตระหนักได้ถึงความไม่เข้าที

“ง่ายมาก ตาต่อตา ฟันต่อฟัน”

หลินสวินยิ้มน้อยๆ เผยฟันขาวดั่งหิมะ “เมื่อครู่นี้เจ้าโจมตีข้าไปหนึ่งฝ่ามือ ตอนนี้ข้าก็จะโจมตีเจ้าหนึ่งฝ่ามือ หากรับไว้ได้ ข้าจะไปเดี๋ยวนี้!”

“เจ้า…”

สีหน้าของหานอวิ๋นฉงเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ขณะจะพูดอะไรบางอย่างก็เห็นหลินสวินยื่นมือขวาออกมาแล้ว

ฝ่ามือนี้เรียวยาวขาวกระจ่าง แผ่ท่วงทำนองแห่งมรรคสีเขียวอยู่รางๆ ราวกับหลอมขึ้นด้วยหินหยกสีเขียว

อันตรายอันยากจะพรรณนาพรวดพราดขึ้นในใจ หานอวิ๋นฉงคำรามอย่างเดือดดาลตามจิตใต้สำนึก เลือดลมในกายพลุ่งพล่าน เสื้อผ้าระเบิดแหลกฉับพลัน เผยให้เห็นร่างกายแข็งแกร่งที่ราวกับหล่อขึ้นด้วยน้ำทองแดง พลังวิญญาณแรงกล้าแผ่ขยาย ทำให้เขาเปลี่ยนเป็นดุดันถึงที่สุดในทันที

นี่คือเคล็ดมหามารวิญญาณทองแดง มีชื่อด้านการปกป้องอันสุดยอด สามารถเขย่าภูผา ไม่กลัวดาบทวน แม้จะถูกอาวุธวิญญาณกระแทกใส่ ก็ประหนึ่งเป็นการเกาแก้คัน

“คิดว่าข้ากลัวเจ้าจริงๆ หรือ” หานอวิ๋นฉงตะคอกเสียงดังราวกับอสนีบาต ร่างกายประหนึ่งเทพเถื่อนโบราณ ทำให้มหาสมุทรแห่งนี้สั่นไหว

สีหน้าของพวกเย่หลิงถงและเย่ตงเคอล้วนเปลี่ยนไป แม้ว่าจะมั่นใจในตัวหลินสวินอย่างมาก ทว่ายามนี้เมื่อเห็นพลังอันน่าสะพรึงกลัวของหานอวิ๋นฉง ก็ยังคงทำให้พวกเขารู้สึกหวาดกลัวและไร้ที่พึ่ง ราวกับมดซึ่งเงยหน้ามองเทพที่กำลังเกรี้ยวโกรธ!

ตูม!

หลินสวินสะบัดฝ่ามือออกไปแทบจะในเวลาเดียวกัน เกิดแรงสั่นสะเทือนขึ้นกลางอากาศฉับพลัน ราวกับเทพวิญญาณยักษ์บรรพกาลยกภูเขาเทพขึ้นมา และเหมือนอริยะกำลังผลักเคลื่อนดวงอาทิตย์และดวงจันทร์

นี่คือวิชาลับร่างที่สามของมังกรเคราะห์เก้ากระบวนแปร… ประทับปี้อั้น!

ทันใดนั้นรอยมือสีเขียวเรืองข้างหนึ่งพลันถูกสะบัดออกมา จู่โจมสังหารกลางอากาศ เมื่ออยู่ต่อหน้ารอยประทับฝ่ามือใหญ่ยักษ์นี่ หานอวิ๋นฉงพลันดูตัวเล็กขึ้นมาทันที

…………………

ตอนที่ 643 กรรมตามสนอง

โดย

ProjectZyphon

“ไสหัวไป!”

หานอวิ๋นฉงตะคอกเสียงเดือดดาล ราวกับสายฟ้าระเบิด เขาใช้วิชาลับ ไอเลือดทะลวงฟ้า เรี่ยวแรงมหาศาลราวกับสามารถเคลื่อนภูเขาได้ เพียงพอที่จะสะเทือนช้างมังกรโบราณ

ทว่าแม้เขาจู่โจมเต็มแรง แต่กลับทำให้ประทับฝ่ามือสีเขียวนั่นเพียงสั่นไหว แล้วกดอัดลงมาต่อ

โครม!

อากาศรอบตัวหานอวิ๋นฉงล้วนถูกพลังของประทับฝ่ามือนี้ครอบคลุม ทำให้เขาหนีไปไหนไม่รอด

แต่เขายังคงไม่เชื่อ เบ้าตาแทบถลน คำรามเสียงยาวอย่างบ้าคลั่ง สองขาพลันก้าวขึ้นกลางอากาศราวกับช้างยักษ์ก้าวเดิน ร่างกายขยายตัวกะทันหัน กล้ามเนื้อแต่ละมัดพองขยายราวกับหล่อจากน้ำทองแดง เงาร่างยิ่งทวีความดุดัน ยันมือขึ้นราวกับสามารถเบียดฟ้าดินให้ระเบิดได้

แข็งแกร่งเกินไปแล้ว!

เขาเหมือนเทพไท้ที่เดือดดาล

อย่างไรก็ตามท่ามกลางสายตาหวั่นหวาดของทุกคน ประทับปี้อั้นกดอัดอากาศทุกชุ่นลงมา ไม่ว่าหานอวิ๋นฉงจะแผดเสียงเกรี้ยวกราดอย่างไรหรือใช้วิธีลับใด ถึงขนาดยอมเสียพลังปราณเผาไหม้ต้นกำเนิดก็ยังไม่สามารถเปลี่ยนแปลงท่วงท่าการกดข่มของประทับปี้อั้นนั้นได้

ฮูม!

ทันใดนั้นภายในประทับฝ่ามือมีเสียงคำรามเย็นเยียบและเฉยชาดังขึ้น ปรากฏภาพมายาของปี้อั้นตัวหนึ่ง รูปร่างคล้ายเสือ ศีรษะมังกร เกล็ดหงส์ หางงู ตัวใหญ่ดุจภูผา นัยน์ตาราวตะวันจันทรา อานุภาพยิ่งใหญ่คับฟ้า

ชั่วพริบตาเดียวเท่านั้นพวกเย่หลิงถงก็ตัวสั่น เกือบตกลงจากกลางอากาศ ราวกับเห็นปี้อั้นตัวเป็นๆ ปรากฏขึ้นจากอดีตกาล หมายจะย่ำภูผาธาราให้แหลก บดขยี้โลกาเป็นหน้ากลอง

ปัง!

ร่างกายของหานอวิ๋นฉงถูกกดข่มอย่างรุนแรงท่ามกลางเสียงคำรามกราดเกรี้ยวและไม่จำยอม เสียงกระดูกแตกหักดังลั่น เลือดออกเจ็ดทวาร กล้ามเนื้อทั่วร่างกายปริแตก ร่างกายอาบเลือด น่าสยดสยองอย่างที่สุด

“เจ้า… เจ้าฆ่าข้าไม่ได้นะ มิฉะนั้น… ตระกูลหานไม่ปล่อยเจ้าไว้แน่!!” หานอวิ๋นฉงส่งเสียงคำรามในช่วงอันตราย

หลินสวินไม่สะทกสะท้าน ประทับปี้อั้นกดอัดลงมาพร้อมกับเสียงระเบิด ร่างกายของหานอวิ๋นฉงแตกกระจายอย่างสิ้นเชิง กลายเป็นเศษเลือดเนื้อ ย้อมอากาศจนกลายเป็นสีแดง

มหายุทธ์ระดับหยั่งสัจจะขั้นสูงแห่งทะเลตะวันออกคนหนึ่ง ตายภายในฝ่ามือเดียวงั้นหรือ

เฮือก!

เสียงสูดหายใจด้วยความตกใจดังขึ้น

ในที่นั้นเงียบสงัด สีหน้าอึ้งงัน

แม้แต่เย่หลิงถงและเย่ตงเคอล้วนตะลึงกับภาพนี้ จิตใจสูญเสียการควบคุม ภาพตรงหน้าพร่าเบลอ

หานอวิ๋นฉงมหายุทธ์ที่แข็งแกร่งของตระกูลหาน ท่องโลกมาหลายทศวรรษ ถูกยกย่องว่าเป็นหนึ่งในมหายุทธ์ระดับหยั่งสัจจะที่รับมือยากที่สุดในทะเลตะวันออก

เรียกได้ว่า บุคคลระดับนี้นอกจากผู้แข็งแกร่งระดับกระบวนแปรจุติขึ้นไปลงมือ มิฉะนั้นในโลกนี้น้อยมากที่จะมีคนฆ่าเขาให้ตายได้!

ฆ่าตายกับโจมตีให้พ่ายแพ้ มันคนละเรื่องกัน!

แม้มหายุทธ์ระดับเดียวกันจะมีโอกาสโจมตีหานอวิ๋นฉงให้พ่ายแพ้ได้ แต่ถ้าอยากฆ่าเขาให้ตายย่อมเป็นเรื่องที่ยากมาก

แต่ตอนนี้หานอวิ๋นฉงถูกฆ่าไปแล้ว!

สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือ เขาตั้งรับไม่ไหวแม้แต่ฝ่ามือเดียวของเด็กหนุ่มคนนั้น ถึงขั้นที่ไม่สามารถหนีได้ และสิ้นชีพท่ามกลางสมุทรสีคราม ภายใต้เสียงคำรามไม่จำยอมและโกรธเกรี้ยวอย่างที่สุด

นี่เป็นสิ่งที่เหลือเชื่อมาก ถ้าเผยแพร่ออกไปเกรงว่าคงไม่มีใครกล้าเชื่อ

ถึงอย่างไรต่อให้เป็นมหายุทธ์ระดับกระบวนแปรจุติมาเอง ก็คงไม่สามารถฆ่าระดับหยั่งสัจจะขั้นสูงคนหนึ่งได้ง่ายดายขนาดนี้

เด็กหนุ่มคนนั้นเป็นใครกัน

หรือว่าเขาเป็นสัตว์ประหลาดเฒ่าที่ปลีกวิเวกละทางโลก

ไม่ใช่สิ!

เขายังอายุน้อยอยู่ ไม่ใช่สัตว์ประหลาดเฒ่าอะไรแน่

ไม่ว่าจะเป็นเย่หลิงถงหรือเย่ตงเคอล้วนรู้ชัดในเรื่องนี้ดี

ในโลกของการฝึกปราณ การจะตัดสินว่าผู้ฝึกปราณคนหนึ่งมีอายุกี่ปีอาจเป็นเรื่องยากมาก แต่กลับสามารถคาดการณ์ได้คร่าวๆ

โดยทั่วไปแล้วในตัวผู้ฝึกปราณรุ่นอาวุโสจะตกตะกอนกลิ่นอายแห่งกาลเวลา แม้ว่าพวกเขาจะอำพรางตัวได้ดีแค่ไหน หน้าตาและรูปลักษณ์จะดูหนุ่มแค่ไหน แต่ถ้าสัมผัสอย่างละเอียดก็ยังคงสามารถรับรู้ความเป็นจริงได้

จุดนี้เป็นจุดที่ไม่สามารถปลอมแปลงได้อย่างแน่นอน เพราะมรรคแห่งกาลเวลายังคงเป็นกฎมหามรรคสูงสุด ใต้หล้านี้ใครจะสามารถลบล้างร่องรอยแห่งกาลเวลาในตัวได้

และหลินสวินเป็นเด็กหนุ่มที่กำลังวังชารุ่งเรือง พลังในร่างรุนแรงราวกับเตาไฟ ประหนึ่งพระอาทิตย์ที่เพิ่งทะยานสู่ขอบฟ้า อยู่ในช่วงวัยที่กำลังรุ่งโรจน์

ถ้าบอกว่าเขาเป็นสัตว์ประหลาดเฒ่า นั่นต่างหากถึงจะเรียกว่าน่าขัน!

แต่ความจริงนี้กลับทำให้พวกของเย่หลิงถงยิ่งตะลึง เด็กหนุ่มอย่างแท้จริงคนหนึ่ง ฆ่าผู้อาวุโสระดับหยั่งสัจจะขั้นสูงได้ภายในฝ่ามือเดียว เช่นนั้นพลังปราณของเขาจะน่าสะพรึงกลัวถึงขั้นไหนกัน

หลินสวินกลับเหมือนกระทำเรื่องที่ธรรมดาอย่างมาก น่าขัน ตอนที่อยู่ในแดนลับอสูรมารอริยะ เขาสังหารจนผู้กล้าเผ่าต่างๆ สะบักสะบอมไม่เหลือสภาพ ทำให้บุคคลระดับบุตรเทพหวาดกลัวจนอกสั่นขวัญแขวน แม้แต่บุตรเทพชั้นยอดอย่างหนิวทุนเทียนยังเคยถูกเขากำราบ

และวันนี้เพียงแค่ฆ่าหานอวิ๋นฉงคนเดียวเท่านั้น ไม่สามารถส่งผลกระทบต่อหลินสวินได้เลยแม้แต่เสี้ยวเดียว

เขาเริ่มค้นดูทรัพย์หลังศึก

แต่สิ่งที่ทำให้หลินสวินผิดหวังคือ นอกจากผลึกวิญญาณระดับสูงหลายสิบชิ้น ก็ไม่มีของอย่างอื่นในตัวของหานอวิ๋นฉงที่เข้าตาหลินสวินเลย

นี่เป็นเรื่องธรรมดา ระดับพลังปราณยิ่งสูงเท่าไหร่ ความต้องการต่อทรัพยากรการฝึกปราณก็ยิ่งพิถีพิถันและละเอียดลออ สิ่งของหลายอย่างที่ผู้ฝึกปราณทั่วไปมองว่าเป็นของมีค่า สำหรับหลินสวินแล้วกลับไม่มีค่านัก

และนี่ก็คือเหตุผลว่าทำไมผู้ฝึกปราณจึงวาดหวังจะไปฝึกปราณในดินแดนรกร้างโบราณ

ทรัพยากรการฝึกปราณของโลกชั้นล่างไม่สามารถตอบสนองความต้องการของพวกเขาได้ จึงจำต้องเลือกจากไป เพื่อไปยังสถานที่ฝึกปราณที่อุดมสมบูรณ์มากกว่า

อย่างเช่นในจักรวรรดิจื่อเย่า เพียงแค่อานุภาพของเหยาทั่วไห่คนเดียวก็สามารถสะเทือนมณฑลซีหนานแห่งจักรวรรดิได้แล้ว แต่ในส่วนลึกของทะเลกลืนวิญญาณ บุคคลอย่างเหยาทั่วไห่นั้นเห็นได้ทั่วไปจนชินตา เยอะจนนับไม่ถ้วน

จากเรื่องนี้จะเห็นได้ว่าสภาพแวดล้อมการฝึกปราณของจักรวรรดิจื่อเย่าขัดสนมากเพียงใด มิฉะนั้นคงเป็นไปไม่ได้ที่บุคคลอย่างเหยาทั่วไห่จะมีชื่อเสียงโด่งดังในมณฑลหนึ่ง

“ครั้งนี้ต้องขอบคุณความช่วยเหลือจากคุณชายอย่างสูง พวกข้าจะไม่มีวันลืม สักวันจะต้องตอบแทนอย่างแน่นอน”

ในเวลาเดียวกันเย่หลิงถงสูดหายใจเข้าลึกๆ คล้ายจะรวบรวมความกล้า ก้าวออกมาโค้งคำนับแสดงคำขอบคุณ

ลังเลอยู่ครู่ นางจึงถามต่อว่า “เพียงแต่คุณชายชื่อเสียงเรียงนามอะไร สามารถบอกได้หรือไม่”

หลินสวินเลี่ยงไม่ตอบ แต่ถามกลับว่า “พวกเจ้ารู้จักราชันแห่งทะเลตะวันออกเย่ฉิงเทียนหรือไม่”

เย่หลิงถงตะลึงไป ก่อนจะพูดอย่างสุภาพ “นั่นคือท่านปู่ของข้าเอง!”

นางรู้สึกภาคภูมิใจอย่างควบคุมไม่อยู่ ที่แท้เด็กหนุ่มที่เก่งกาจจนเหลือเชื่อคนนี้ก็รู้จักชื่อของผู้อาวุโสตระกูลนางด้วย

‘ที่แท้พวกเจ้าก็มาจาตระกูลเย่นั้น’ หลินสวินลอบกล่าวในใจ

หนึ่งในเหตุผลที่เขาลงมือในครั้งนี้ ก็เพราะนึกถึงเย่เสี่ยวชีและราชันแห่งทะเลตะวันออกเย่ฉิงเทียน จึงเลือกเข้าไปแทรกแซงเรื่องนี้อย่างแข็งกร้าว

มิฉะนั้นหากเพียงแค่ยื่นมือเข้าไปช่วย หลินสวินเองก็คงจะไม่ฆ่าหานอวิ๋นฉงง่ายๆ จนเป็นการล่วงเกินตระกูลหานอย่างไร้เหตุผล

“ในเมื่อคุณชายรู้จักผู้อาวุโสตระกูลเย่ของข้า คิดว่าก็คงรู้ดีว่าด้วยรากฐานและอำนาจของตระกูลเย่ของเรา ย่อมสามารถทำให้คุณชายอยู่ในทะเลตะวันออกได้โดยไม่มีใครกล้าล่วงเกินอย่างแน่นอน แม้ตระกูลหานอยากจะแก้แค้นก็ไม่กล้าสู้กับตระกูลเย่ของเราอย่างเปิดเผย”

เย่ตงเคอที่อยู่อีกด้านก็พูดขึ้น

แม้เขาจะพูดเช่นนี้ แต่ความหมายที่ซ่อนอยู่นั้นชัดเจนอย่างมากว่า เจ้าฆ่าหานอวิ๋นฉง ตระกูลหานจะต้องมาแก้แค้นอย่างแน่นอน แต่ถ้ามีตระกูลเย่ของข้าคอยคุ้มครองก็ไม่ต้องเป็นห่วงปัญหานี้

ทำความเข้าใจให้ลึกซึ้งเข้าไปอีกขั้นก็สามารถมองว่าเย่ตงเคอยังคงไม่ตายใจ ต้องการจะเชิญชวนหลินสวินให้เข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลเย่

หลินสวินเป็นบุคคลระดับไหน แน่นอนว่าต้องเข้าใจความหมายที่ซ่อนอยู่ เขาเหลือบมองเย่ตงเคอนิ่งๆ ปราดหนึ่งแล้วพูดว่า “ข้าช่วยพวกเจ้าไว้ แต่เจ้ากลับยกเรื่องนี้มาเป็นเหตุผลให้ข้าเข้าเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลเย่ของเจ้างั้นหรือ”

เย่ตงเคอหัวใจกระตุกวูบ แต่ปากกลับยังคงยืนกรานว่า “คุณชาย พวกข้าซาบซึ้งบุญคุณท่านมาก และจะให้การตอบแทนอย่างสมน้ำสมเนื้อ เพียงแต่เพื่อความปลอดภัยของท่าน ข้ายังคงเสนอว่าให้ตระกูลเย่ของข้าออกหน้า รับรองว่าสามารถทำให้คุณชายไม่ถูกตระกูลหานแก้แค้น”

สายตาของหลินสวินทวีความเย็นเยียบขึ้นมา “เจ้าคิดว่าที่ข้าฆ่าหานอวิ๋นฉง เพียงเพราะต้องการให้พวกเจ้าตอบแทนหรือ”

“คุณชายอย่าเข้าใจผิด พวกข้าไม่ได้หมายความแบบนั้นอย่างแน่นอน” เย่หลิงถงลนลานขึ้นมา อดไม่อยู่ถลึงตาใส่เย่ตงเคอให้เขาเงียบ

กลับเห็นเย่ตงเคอหัวเราะออกมา “เหอะๆ คุณชายท่านนี้ พูดอย่างไม่เกรงใจเลยนะ ตอนนี้ท่านฆ่าหานอวิ๋นฉงไป หากไม่มีตระกูลเย่ของข้าออกหน้า ตระกูลหานจะต้องแก้แค้นท่านอย่างเต็มกำลังแน่ ถึงตอนนั้นกลัวว่าชาตินี้ท่านจะไม่ได้ออกจากทะเลตะวันออกอีก ข้าเพียงพูดไปตามความจริงเท่านั้น คุณชายอย่าได้เข้าใจผิดและโปรดไตร่ตรองให้ถี่ถ้วน”

จากนั้นเขาพลันพูดอย่างเย่อหยิ่ง “ยิ่งไปกว่านั้น เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลเย่ของข้าไม่ดีตรงไหน คุณชายท่านมีพรสวรรค์ที่ไร้เทียมทาน ความสามารถโดดเด่น หากได้รับการสนับสนุนอย่างเต็มที่จากตระกูลเย่ของข้า จะต้องเหมือนเสือติดปีกอย่างแน่นอน ในอนาคตก็ไม่ต้องติดปัญหาด้านทรัพยากรการฝึกปราณอีกต่อไป นี่เป็นเรื่องที่มีแต่ได้ทั้งสองฝ่าย เหตุใดคุณชายต้องปฏิเสธเล่า”

“เย่ตงเคอ ท่านทำแบบนี้ได้อย่างไร!”

เย่หลิงถงโกรธจนหน้าแดงเป่ง โมโหอย่างควบคุมไม่อยู่ คุณชายผู้นี้เป็นผู้มีบุญคุณที่ช่วยชีวิตพวกเขาเอาไว้ แต่เย่ตงเคอกลับเอาเรื่องนี้มาข่มขู่อีกฝ่าย จะให้เขาเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลเย่ เช่นนี้ต่างอะไรกับการทำคุณบูชาโทษ

เย่หลิงถงแทบไม่อยากเชื่อว่าเย่ตงเคอทำเรื่องต่ำช้าเช่นนี้ได้อย่างไร

“น้องหลิงถง เจ้าไม่เข้าใจ ข้าทำไปก็เพราะหวังดีกับคุณชาย”

เย่ตงเคอยิ้ม แต่สายตากลับมองหลินสวิน “คุณชาย ท่านคิดว่าข้อเสนอของข้าเป็นอย่างไร”

“ข้ารู้สึกว่าเมื่อครู่นี้ไม่ควรช่วยเจ้า”

สีหน้าของหลินสวินเรียบเฉย ประโยคเดียวก็ทำให้เย่ตงเคอหน้าแข็งทื่อ ดูขึ้งโกรธไม่น้อย

เขาพยายามข่มกลั้นความไม่พอใจเอาไว้ มุ่นคิ้วพูด “คุณชาย ข้ารู้ว่าบุคคลระดับท่านจะต้องมีความหยิ่งผยองในตัว ไม่ยอมก้มหัวให้อิทธิพลใดๆ แต่ความจริงนั้นโหดร้าย ในจักรวรรดิจื่อเย่าแห่งนี้ ทรัพยากรการฝึกปราณใดๆ ล้วนถูกตระกูลทรงอิทธิพลต่างๆ ควบคุม ที่ข้าเสนอเช่นนี้ก็เพราะหวังดีกับท่าน”

เขาหยุดไปครู่แล้วเหยียดมุมปากขึ้นน้อยๆ กล่าว “ยิ่งไปกว่านั้น คุณชายท่านฆ่ามหายุทธ์ระดับหยั่งสัจจะขั้นสูงของตระกูลหานคนหนึ่ง ด้วยบุญคุณที่ช่วยชีวิตพวกเราเอาไว้ พวกเราอาจจะคุ้มครองท่านได้ชั่วขณะ แต่ในอนาคตจะมีใครยอมล่วงเกินตระกูลหานเพื่อท่านอีก”

“เย่ตงเคอ!”

เย่หลิงถงเดือดดาลอย่างสิ้นเชิง โกรธจนตัวสั่น “ข้ารู้ว่าท่านร้อนใจกับความสำเร็จของตระกูล อยากได้ยอดฝีมือไปช่วยท่าน แต่สิ่งที่ท่านทำตอนนี้ช่างไร้ยางอายและน่ารังเกียจที่สุด หากผู้นำตระกูลรู้จะต้องลงโทษท่านอย่างหนักแน่!”

“น้องหลิงถง ข้าบอกแล้วว่าเจ้าไม่เข้าใจ นี่คือการแข่งขัน! หนุ่มสาวตระกูลเย่ของเราใครบ้างไม่อยากลืมตาอ้าปาก ช่วงชิงการสนับสนุนทรัพยากรการฝึกปราณที่มากกว่า? เจ้าเองก็รู้ว่า ถ้าอยากได้ทรัพยากรก็ต้องไปแก่งแย่ง! ไปช่วงชิง!”

เย่ตงเคอพูดเสียงเย็น “นี่คือความเป็นจริง ทุกอย่างเป็นการแข่งขันเพื่อการอยู่รอด แม้ว่าผู้นำตระกูลจะรู้ ก็จะทำเป็นเอาหูไปนาเอาตาไปไร่”

เย่หลิงถงโกรธจนไม่รู้จะพูดอะไรดี นางไม่รู้จริงๆ ว่าที่แท้ญาติผู้พี่ของตนมีความทะเยอทะยานที่เลือดเย็นขนาดนี้ซ่อนอยู่

ในที่สุดหลินสวินก็พูดขึ้นในเวลานี้ เขามองเย่ตงเคอแล้วถามว่า “พูดจบแล้วหรือ”

คำพูดนี้เบาแผ่วและราบเรียบ เช่นเดียวกับการแสดงออกของหลินสวินในตอนนี้ที่นิ่งเฉยไม่สะทกสะท้าน

ทำให้เย่ตงเคออดอึ้งไม่ได้ ตนพูดไปมากมายขนาดนี้ มีทั้งการโน้มน้าวและข่มขู่ อีกทั้งคำพูดก็ชัดเจนและกระจ่างอย่างมาก ไม่มีการปิดบังและอ้อมค้อม แต่อีกฝ่าย…

ราวกับไม่ใส่ใจ?

“ท่าน…คิดว่าอย่างไร”

เย่ตงเคอสูดหายใจเข้าลึกๆ ขมวดคิ้วถาม “นี่เป็นโอกาสที่ดีมากครั้งหนึ่ง ที่ข้าตั้งใจเชื้อเชิญก็เพราะซาบซึ้งในบุญคุณของท่าน ถ้าเป็นคนอื่นข้าก็คร้านจะเปลืองน้ำลายด้วย ต้องรู้ว่าไม่ใช่หมาแมวที่ไหนจะคุ้มค่าให้ข้าทำเช่นนี้”

“คุณชายโปรดระงับโทสะ! ญาติผู้พี่ของข้าไม่รู้ความ ลุ่มหลงกับสิ่งภายนอกจนเลอะเลือน ท่านโปรดเข้าใจและอย่าได้ถือสาเขา”

เย่หลิงถงหัวใจสะท้าน นางสัมผัสได้อย่างมีไหวพริบ ว่าภายใต้ท่าทางสงบนิ่งของหลินสวินมีจิตสังหารคลุมเครือเพิ่มเข้ามาในชั่วพริบตานั้น

“พอแล้ว!”

เย่ตงเคอขมวดคิ้วจ้องเย่หลิงถง “น้องหลิงถง เจ้ารู้หรือไม่ว่าเหตุใดจนถึงตอนนี้เจ้ายังไม่ได้รับการยกย่องจากวงศ์ตระกูล เหตุผลก็เพราะเจ้าเป็นคนใจอ่อน และชอบจุ้นจ้านเรื่องคนอื่นมากเกินไป!”

“ท่าน…” เย่หลิงถงโกรธจนกัดฟัน สั่นเทิ้มไปทั้งตัว ทำแบบนี้ได้อย่างไร เขาทำแบบนี้ได้อย่างไร!

แต่ตอนนี้หลินสวินกลับดูแปลกๆ เขาเงยหน้าขึ้นมองขอบฟ้าราวกับสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง

เขาใคร่ครวญอยู่ครู่หนึ่งจู่ๆ ก็พูดขึ้นว่า “ทีแรกข้าคิดว่าข้ากับตระกูลเย่พอจะมีวาสนาต่อกัน ไม่อยากทำให้เจ้าลำบาก แต่เห็นได้ชัดว่าคนอย่างเจ้าไม่คู่ควรที่ข้าจะไว้หน้า”

สีหน้าเย่ตงเคออึมครึมลงทันที ในใจรู้สึกกรุ่นโกรธ เจ้าหมอนี่ยังคงไม่มีความคิดอ่าน ทำให้เขารู้สึกว่าความหวังดีทั้งหมดเมื่อครู่นี้ของตนเปล่าประโยชน์

หรืออีกฝ่ายคิดว่าเพียงความสามารถที่แข็งแกร่ง ก็สามารถทำทุกอย่างตามอำเภอใจในอาณาเขตทะเลตะวันออกแห่งนี้ได้จริงๆ?

“เจ้ารู้จักเย่เสี่ยวชีหรือไม่”

หลินสวินคร้านจะสนใจเย่ตงเคอ สายตามองไปยังเย่หลิงถง อีกฝ่ายอึ้งไปครู่ก่อนตอบตามจิตใต้สำนึก “รู้จักสิ เขาเป็นลูกชายคนโตของท่านลุงใหญ่ของข้า”

“งั้นก็ดี มากับข้าหน่อย”

หลินสวินกวักมือ พลันพานางขึ้นยานขนส่งอวกาศโดยไม่สนว่าเย่หลิงถงยินยอมหรือไม่

“จริงสิ ผู้ติดตามเหล่านั้นเป็นคนของใคร”

เย่หลิงถงรู้สึกว่าท่าทีในตอนนี้ของอีกฝ่ายดูแปลกๆ ถึงขั้นใส่ใจผู้ติดตามเหล่านั้นขึ้นมา แต่นางก็ยังคงตอบกลับอย่างอดทน “ของท่านพี่ตงเคอ”

“พวกเจ้าจะไปด้วยกันหรือไม่” หลินสวินถาม

ผู้ติดตามเหล่านั้นส่ายหัวโดยพร้อมเพรียงกัน หลายคนยังเผยสีหน้าเวทนาและดูถูก คนโง่น่ะสิถึงจะไปกับเจ้า! หานอวิ๋นฉงถูกเจ้าฆ่าไปแล้ว ถ้าถูกยอดฝีมือตระกูลหานตามฆ่าจะทำอย่างไร

หลินสวินยิ้มอย่างไม่ใส่ใจ ควบคุมยานขนส่งอวกาศพาเย่หลิงถงหายไปจากพื้นที่แห่งนั้นในชั่วพริบตา

“คุณชาย ท่านจะปล่อยเขาไปโดยไม่ทำอะไรเลยจริงๆ หรือ” ผู้ติดตามคนหนึ่งถาม

“หึ รอให้เขาถูกตระกูลหานตามฆ่าก่อนก็ย่อมเข้าใจความโหดร้ายของความเป็นจริง ถึงตอนนั้นเพื่อรักษาชีวิตเอาไว้ เขาจะกลับมายอมจำนนต่อข้าแต่โดยดี”

เย่ตงเคอแค่นเสียงอย่างเย็นเยียบ แม้จะพูดเช่นนี้แต่เขาก็ยังไม่จำยอม รู้สึกเดือดดาลอย่างมาก คิดว่าเจ้าหมอนั่นดื้อดึงและไม่รู้ผิดชอบชั่วดี

“แปลกจริง เหตุใดเจ้านั่นต้องพาคุณหนูหลิงถงไปด้วย ติดตามเขาไปแบบนั้นอันตรายมาก จะต้องถูกตระกูลหานตามฆ่าอย่างแน่นอน เช่นนี้ก็จะทำให้คุณหนูหลิงถงเดือดร้อนไปด้วยไม่ใช่หรือ”

ผู้ติดตามอีกคนสงสัย

เย่ตงเคออึ้งไป และตระหนักได้ว่าเมื่อครู่นี้ปฏิกิริยาของหลินสวินดูแปลกประหลาด

ในเวลานี้เองเสียงกึกก้องสนั่นหูราวกับอสนีบาตดังมาจากขอบฟ้าไกลๆ

เสียงเพิ่งจะดังขึ้นก็เห็นเรือรบขนาดเล็กลำแล้วลำเล่า ราวกับพยับเมฆดำแถบแล้วแถบเล่ากดข่มชั้นเมฆ คำรามมุ่งมาทางนี้ด้วยอานุภาพอันเกรียงไกร

เรือรบวีรชนม่วงสิบลำเต็ม!

เย่ตงเคออึ้งงัน ยามเห็นธงที่แขวนอยู่บนเรือรบเหล่านั้นชัดแล้ว สีหน้าของเขาพลันขาวซีดอย่างที่สุด แววตาเผยความตื่นตระหนก

นั่นมันธงรบต้นวิญญาณขาว สัญลักษณ์ของตระกูลหานแห่งทะเลตะวันออก!

ผู้ติดตามเหล่านั้นตัวแข็งทื่อ สีหน้าเปลี่ยนไปอย่างมาก ราวกับตกอยู่ในถ้ำน้ำแข็ง วิญญาณหลุดลอย

ตระกูลหานเคลื่อนขบวนเรือรบวีรชนม่วงถึงสิบลำ หรือจะมาเพื่อโจมตีพวกเขา?

“หรือว่า…เด็กหนุ่มคนนั้นสังเกตเห็นสิ่งเหล่านี้ล่วงหน้าแล้ว จึงพาคุณหนูหลิงถงจากไปอย่างรวดเร็ว?” ผู้ติดตามคนหนึ่งอุทานเสียงหลง เหมือนเดาบางอย่างออก

คราวนี้เย่ตงเคอและผู้ติดตามคนอื่นๆ ราวกับถูกฟ้าผ่า ใช่สิ ทำไมเด็กหนุ่มคนนั้นเพิ่งจากไปก็มีเรือรบถึงสิบลำของตระกูลหานปรากฏขึ้น?

ตอนเขาไป ทำไมถึงทิ้งพวกเขาเอาไว้โดยไม่บอกกล่าว!

“เจ้านั่นจงใจ เขากำลังแก้แค้นข้า!!” เย่ตงเคอโกรธจนเบ้าตาแทบหลุดออกมา ปอดเหมือนจะระเบิดออก คำรามด้วยเสียงแหบพร่า

เผชิญกับการคุกคามของเรือรบวีรชนม่วงถึงสิบลำ จะให้เขาสงบได้อย่างไร

และเมื่อคิดได้ว่าเด็กหนุ่มนั่นสัมผัสได้ถึงภัยคุกคามนี้ล่วงหน้า แต่จงใจปกปิดมันไม่บอกเขา จะให้เขาไม่แค้นเคืองได้อย่างไร

นี่เป็นการแก้แค้นอย่างแน่นอน!

ผู้ติดตามเหล่านั้นต่างตกตะลึงจนตาค้าง เสียใจภายหลังจนไม่รู้จะเสียใจอย่างไรแล้ว อย่าลืมว่าเมื่อครู่นี้คนผู้นั้นยังถามพวกเขาอยู่เลยว่าจะไปด้วยกันหรือไม่…

——