Alchemy Emperor of the Divine Dao จักรพรรดิปรุงยาแห่งวิถีสวรรค์ 991-994

ตอนที่ 991

 

‘ตูม’ จ้าวหลุนพุ่งเข้ามาและปล่อยหมัดใส่หลิงฮัน

หลิงฮันปล่อยหมัดตอบโต้ แต่เขาก็ต้องใจเมื่อพบว่าหมัดของจ้าวหลุนนั้นเป็นราวกับกระแสน้ำ หมัดของอีกฝ่ายทะลุหมัดของเขาและกระแทกเข้าใส่หน้าอก

‘ปัง’ ร่างของหลิงฮันลอยกระเด็นก่อนจะร่วงลงสู่พื้น เขาก้มลงมองและพบว่าหน้าอกของเขากำลังถูกกัดกร่อนจนเห็นกระดูกสีขาว

“ฮ่าๆๆ!” เมื่อเห็นว่าการโจมตีได้ผลจ้าวหลุนก็หัวเราะลั่นและปล่อยหมัดอีกครั้ง

นี่คือทักษะโบราณที่เขาบ่มเพาะอยู่ มันถูกเรียกว่าวารีสามพันเน่าสลาย ก่อนหน้านี้ที่เขานั่งบ่มเพาะอยู่กลางน้ำตกก็เพื่อซึมซับพลังงานจากกฎเกณฑ์ธรรมชาติเพื่อขัดเกลาทักษะนี้

ณ ตอนนี้หลิงฮันไม่อยู่ในสภาพทีดีนัก เขาทำได้เพียงล่าถอยอย่างต่อเนื่อง

ร่างของจ้าวหลุนไม่ได้แปรสภาพไปเป็นของเปลวทั่วไป ไม่เช่นนั้นด้วยพลังของระดับภูผาวารีเป็นไปไม่ได้เลยที่จะไม่สามารถโจมตีจ้าวหลุนได้

ตอนนี้ร่างของจ้าวหลุนมีสภาพเหมือนกับวารีที่ไม่สามารถจับต้องได้ แล้วทีนี้ยังจะสามารถสร้างบาดแผลให้เขาได้อยู่รึไม่?

“ฮ่าๆๆ นี่คือพลังที่แท้จริงของข้า!” จ้าวหลุนหัวเราะและกระหน่ำหมัดไม่ยั้ง

ด้วยอำนาจแห่งจักรภพ พลังบ่มเพาะของเขาที่ถูกลดลงให้เท่าหลิงฮันก็เพิ่มขึ้นอีกหนึ่งขั้น ยิ่งตอนนี้เมื่อวารีสามพันเน่าสลายใช้ได้ผลกับหลิงฮัน เขาจึงมั่นใจว่าชัยชนะต้องเป็นของเขาแน่นอน

“ข้าไร้เทียมทานในหมู่จอมยุทธระดับเดียวกัน!”

เมื่อได้ยินจ้าวหลุนคำรามแบบนั้นออกมา ชาหยวนก็แสดงสีหน้าไม่พึงพอใจ แต่เขาก็ยอมรับว่าหากเป็นระดับพลังเดียวกันเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของจ้าวหลุนจริงๆ

“จงตายด้วยวารีสามพันเน่าสลายของข้า!” จ้าวหลุนคำราม แววตาของเขาแฝงไปด้วยออร่าเย็นชา

การที่เขาถูกต้อนจนมุมจนต้องใช้ทักษะโบราณทักษะนี้ออกมาทำให้เขาไม่สบอารมณ์เป็นอย่างยิ่ง ทักษะนี้ควรจะเป็นไพ่ลับที่เก็บไว้ในกล่องเพื่อใช้กับศัตรูที่แข็งแกร่งกว่าในอนาคตแท้ๆ

ร่างของหลิงฮันแปรสภาพกลายเป็นสายฟ้าก่อนที่จะใช้เปลวเพลิงจากภูผาวารีขจัดฤทธิ์กัดกร่อนทิ้งไป เปลวเพลิงนี้จะใช้ต่อต้านวารีสามพันเน่าสลายได้หรือไม่?

เขาโคจรรูปแบบอักขระศักดิ์สิทธิ์เปลวเพลิงและควบแน่นปราณก่อเกิดให้กลายเป็นลูกศร เมื่อทั้งสองอย่างถูกนำมาผสานกันจึงเกิดเป็นลูกศรสีขาว

จ้าวหลุนไม่หวาดกลัว เขาไม่คิดจะป้องกันลูกศรของหลิงฮันแม้แต่น้อยและเชื่อว่าลูกศรนี้จะต้องพุ่งผ่านร่างของเขาไป

‘ปัง’ ลูกศรถูกยิงเข้าใส่ไหล่ซ้ายของเขาโดยไร้การต้านทาน แต่ลูกศรไม่ได้พุ่งผ่านไปโดยไร้ภัยคุกคามอย่างที่เขาคิด กลับเลยร่างของเขาหยุดชะงักและแสดงสีหน้าถึงความเจ็บปวด

ไหล่ของเขามีควันสีดำลอยออกมาราวกับถูกเผาไหม้

จ้าวหลุนกระโดดถอยหลัง สีหน้าของเขาแสดงออกถึงความไม่อยากจะเชื่อ

หลิงฮันทำลายวารีสามพันเน่าสลายของเขาได้!

เป็นไปได้อย่างไร!

อย่าคิดว่าเปลวเพลิงธรรมดาจะใช้ต่อต้านวารีสามพันเน่าสลายได้ ไม่เช่นนั้นแล้วทักษะนี้จะเป็นทักษะที่เขาต้องใช้เวลานานได้การฝึกฝนได้อย่างไร?

วารีสามพันเน่าสลายไม่หวั่นเกรงต่อเปลวเพลิง เท่าที่เขารู้มีเพียงแค่พลังที่สยบเขาได้อย่างสมบูรณ์ในการโจมตีเดียวเท่านั้นที่จะสามารถทำให้ร่างกายเขาแหลกสลายและวารีสามพันเน่าสลายจะหยุดทำงาน

แต่พลังของหลิงฮันไม่ได้แข็งแกร่งขนาดนั้น!

เหตุผลเดียวที่เหลือก็คือเปลวเพลิงของอีกฝ่ายเป็นเปลวเพลิงระดับสูงที่ไม่อ่อนด้อยไปกว่าวารีสามพันเน่าสลาย

“มันคือทักษะอันใด?” จ้าวหลุนอดถามออกมาด้วยความสงสัยไม่ได้

ทักษะนี้เขาใช้เวลาหลายสิบปีในการฝึกฝน แต่อีกฝายเพิ่งจะทะลวงผ่านระดับภูผาวารีมาไม่ถึงปีแต่กลับมีความสามารถทัดเทียมกับทักษะโบราณของเขา เช่นนี้จะให้เขารู้สึกดีอยู่ได้อย่างไร?

หลิงฮันนิ่งไปชั่วครู่ก่อนจะกล่าว “มันไม่ใช่ทักษะแต่เป็นเพียงเปลวเพลิงจากผลึกภูผาวารีที่ได้ถ้ำเปลวเพลิง หลังจากดูดซับมัน เปลวเพลิงจากผลึกก็กลายเป็นรูปแบบอักขระศักดิ์สิทธิ์เปลวเพลิง แต่ข้าก็ไม่คาดคิดมาก่อนว่ามันจะใช้ต่อต้านทักษะของเจ้าได้”

จ้าวหลุนชะงัก ง่ายเช่นนี้เลย? อีกฝ่ายไม่มีทักษะลับใดๆแค่ดูดซับผลึกภูผาวารีเปลวเพลิงเท่านั้น?

ช่างน่ารังเกียจ!

จ้าวหลุนคำราม “ก็แค่เปลวเพลิงจากผลึกภูผาวารีไม่กี่ก้อน!”

“ไม่เท่าไหร่ ก็แค่เจ็ดก้อนเท่านั้น!” หลิงฮันกล่าวและพุ่งเข้าใส่จ้าวหลุน ตอนนี้เขารู้แล้วว่าจะจัดการกับวารีสามพันเน่าสลายยังไง

‘พรึบ’ หมัดของเขาถูกโอบล้อมไปด้วยอักขระเปลวเพลิงทั้งเจ็ดและชกเข้าใส่จ้าวหลุน

ผลึกเจ็ดก้อน!

ตาของจ้าวหลุนแทบจะทะลักออกมา ผลึกภูผาวารีแบบพิเศษมีค่าขนาดไหน? ขนาดเขายังได้มาครองเพียงสองก้อนเท่านั้น ส่วนเจ็ดก้อนนั้นมันสัตว์ประหลาดชัดๆ!

‘ตูม!’

เขาถูกหลิงฮันกระหน่ำโจมตี เขาไม่มีกายหยาบที่ทรงพลังเหมือนกับหลิงฮัน ครั้งนี้เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสจนยากที่จะฟื้นฟูกลับมาได้

“ไม่ใช่ว่าเจ้าหยิ่งยโสหรอกรึ! ไม่ใช่ว่าเจ้ายิ่งใหญ่หรอกรึ!” หลิงฮันรัวหมัดใส่จ้าวหลุนราวกับเป็นกระสอบทราย

“ไม่ใช่ว่าเจ้าจะสังหารข้ารึไง? เข้ามาสิ!”

“ใช้ประโยชน์จากระดับพลังที่สูงกว่ากับสถานะของตระกูลตนเองรังแกคนอื่น เจ้ามันจะไปต่างอะไรกับนายน้อยที่ไร้ค่า?”

“อัจฉริยะอันดับหนึ่ง? น่าทุเรศ!”

หลิงฮันระเบิดความโกรธออกมายิ่งขึ้น เขาส่งความโกรธไปยังหมัดและซัดจ้าวหลุนอย่างต่อเนื่อง

“เจ้าพอใจรึยัง!” จ้าวหลุนคำราม เขาเป็นบุตรชายคนเดียวของแม่ทัพจ้าวเชียวนะ ทำไมข้าถึงต้องถูกทำให้อับอายเช่นนี้?

“แค่นี้ก็ทนไม่ไว้แล้ว?” หลิงฮันยกเท้าและหวังจะเหยียบเข้าใส่ใบหน้าของจ้าวหลุน

ทุกคนรู้สึกหวาดกลัวจนแทบจะลืมหายใจ ถ้าถูกเหยียบที่ใบหน้าแล้วความแค้นของพวกเขาสองคนจะต้องไม่มีวันถูกสะสางได้แน่นอน แต่เมื่อคิดให้ดีแล้ว จ้าวหลุนเป็นคนประกาศเองว่าจะสังหารหลิงฮัน ดังนั้นแม้หลิงฮันจะเหยียบหน้าจ้าวหลุนก็ไม่มีอะไรที่จะต้องกลัว

“เจ้า.. เจ้ากล้า!” ใบหน้าของจ้าวหลุนซีดขาว ถ้าเขาถูกเหยียบเข้าที่ใบหน้าท่ามกลางสาธารณชน เขาจะต้องมีหน้าไปพบเจอกับคนอื่นได้อีก?

 

 

 

ตอนที่ 992

 

หลิงฮันยกเท้าขึ้นและเลิกเหยียบใบหน้าของจ้าวหลุน

ทุกคนค่อยโล่งอกขึ้นมาเล็กน้อย ถ้าเขายังคงเหยียบหน้าจ้าวหลุน จ้าวหลุนอาจระเบิดความโกรธและสังหารพวกเขาทั้งหมดก็เป็นได้

แต่ดูเหมือนว่าร่างกายของจ้าวหลุนจะแข็งทื่อไปแล้ว ความพ่ายแพ้ที่ได้รับมันน่าอับอายเป็นอย่างยิ่ง ทั้งยังถูกเหยียบย่ำใบหน้าแล้วเขาจะมีหน้าอยู่ในสำนักอีกหรือไม่?

“การเหยียบย่ำใบหน้าผู้อื่นมันเหมือนทำให้ตัวเองดูสูงส่งขึ้น ซึ่งมันไม่สอดคล้องกับคนต่ำต้อยอย่างข้าเท่าไหร่นัก” หลิงฮันพูดกับตัวเอง

จ้าวหลุนอยากจะระบิดความโกรธออกมา นี่เจ้ายังคิดว่าตัวเองเป็นคนต่ำต้อยอย่างนั้นรึ?

เจ้ามีบุตรสาวของผู้อาวุโสฝ่ายซ้ายและราชินีที่เก้าอยู่เคียงข้าง ทั้งยังแย่งหญิงสาวที่ข้ารักไปจากข้า ตอนนี้เจ้าดูสูงส่งมาก มันดูต่ำต้อยตรงไหนกัน?

เมื่อหลิงฮันเลิกเหยียบหน้าเขา เขาก็ไม่กล้าที่จะเป็นฝ่ายยั่วยุอีกฝ่าย มิฉะนั้นมันอาจทำให้เขาต้องอับอายอีกครั้ง

หลิงฮันยิ้มและถอดรองเท้า แล้วพูดว่า “แต่ข้ามีวิธีอย่างอื่นที่จะจัดการเจ้า”

เมื่อเห็นหลิงฮันถอดรองเท้า จ้าวหลุนรีบลุกขึ้นยืนทันทีพร้อมกับเม็ดเหงื่ออันหนาวเย็นที่ปกคลุมไปทั่วตัวและพูดว่า “เจ้า…เจ้าอย่าได้มากเกินไปนัก ข้าคือจ้าวหลุน! ข้าคือจ้าวหลุนบุตรชายเพียงคนเดียวของแม่ทัพจ้าว!”

“จ้าวหลุนแล้วไง!”

เพรี๊ยะ!

หลิงฮันใช้รองเท้าตบหน้าจ้าวหลุน และได้ทิ้งรอยรองเท้าบนใบหน้าอีกฝ่าย

“เจ้าบ้าหรือเปล่า?”

“ไม่ใช่ว่าเจ้าชอบให้คนอื่นเป็นสุนัขของเจ้าหรือไง?”

“วันนี้ข้าจะเป็นคนสั่งสอนเจ้าเอง!”

เพรี๊ยะ! เพรี๊ยะ! เพรี๊ยะ!

หลิงฮันพูดไปและใช้รองเท้าตบหน้าจ้าวหลุนไป และในไม่ช้าใบหน้าที่หล่อเหลาของจ้าวหลุนก็เต็มไปด้วยรอยเท้า

ฝูงชนที่ยืนดูอยู่ด้านข้างต่างสูดลมหายใจเข้าลึกๆ จากนั้นพวกเขาก็อ้าปากค้างด้วยความตกตะลึง

บุตรชายเพียงคนเดียวของแม่ทัพจ้าวกำลังถูกหลิงฮันใช้รองเท้าตบหน้า นี่มันเป็นความอัปยศแค่ไหนกัน? แล้วถ้าแม่ทัพจ้าวโกรธจะเกิดอะไรขึ้น? เขาจะต้องสังหารหลิงฮันอย่างแน่นอน แล้วจักรพรรดินีจะเข้ามาห้ามปรามแม่ทัพจ้าวเพื่อหลิงฮันหรือไม่?

– หลิงฮันคือหลิงฮัน เขาเป็นแค่จอมยุทธจากโลกใบเล็ก แล้วเขาจะเทียบกับแม่ทัพจ้าวได้อย่างไร?

เพรี๊ยะ เสียงรองเท้าตบหน้าดังอย่างต่อเนื่อง แต่หลังจากที่ใช้รองเท้าตบหน้าจ้าวหลุนมากกว่ายิ่งสิบครั้ง รองเท้าของหลิงฮันก็ขาดออกเป็นสองส่วน

“น้องสาวหลุน เจ้ากล้ามากที่ทำรองเท้าของข้าพัง เจ้าจะต้องชดใช้!” หลิงฮันโยนรองเท้า และหยิบรองเท้าอีกข้างขึ้นมา

ทุกคนถึงกับพูดไม่ออก เห็นได้ชัดว่าหลิงฮันเป็นคนทำพัง!

“หลิงฮัน เจ้าชักจะมากเกินไปแล้ว!” คิ้วของจ้าวหลุนขมวดเข้าหากัน ใบหน้าของเขาดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก

“มากเกินไป?”

เพี๊ยะ!

หลิงฮันดึงคอจ้าวหลุนขึ้นมาและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ข้าทำมากเกินไปตรงไหน? ไม่ใช่เจ้าหรอกหรือที่มากเกินไป?”

“เจ้าล้างคอรอได้เลย ข้าจะต้องสังหารเจ้าให้ได้!” จ้าวหลุนกัดฟันแน่น ความแข็งแกร่งที่แท้จริงของเขานั้นสามารถบดขยี้หลิงฮันได้ไม่รู้กี่ครั้ง แต่ตอนนี้อีกฝ่ายได้รับความช่วยเหลือจากราชินีที่เก้า จึงทำให้พลังที่แท้จริงของเขาถูกปิดผนึกเอาไว้

“เจ้านกปัญญานิ่ม ดูเหมือนที่ข้าสั่งสอนเจ้ายังไม่เพียงพอสินะ?” หลิงฮันใช้รองเท้าตบหน้าจ้าวหลุนอีกครั้ง

“ถึงเวลาที่พวกเราจะเข้าไปหยุดได้แล้วหรือยัง?” ผู้อาวุโสของสำนักหลายคนเริ่มพูดกระซิบกัน

“ราชินีที่เก้ายังไม่เปิดปากพูดอะไรเลย แล้วพวกเราจะเป็นฝ่ายเปิดปากพูดได้อย่างไร?”

“เอ่อ!”

จ้าวหลุนได้รับความอับอายครั้งใหญ่ในสำนัก แม่ทัพจ้าวจะต้องตำหนิพวกเขาอย่างแน่นอน แต่ปัญหาใหญ่กว่านั้นคือราชินีที่เก้า นางยังคงนิ่งเฉย แล้วพวกเขาจะเปิดปากพูดให้หลิงฮันหยุดได้อย่างไร?

เหล่าผู้อาวุโสต่างจ้องมองหน้ากันไปมา ราวกับพวกเขาเป็นคนนอก หากพวกเขารู้ว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น พวกเขาคงจะหยุดตั้งแต่แรกแล้ว

จ้าวหลุนรู้ว่ามันไม่มีประโยชน์อะไรที่จะร้องขอความช่วยเหลือ เขาเอาแต่จ้องมองไปที่หลิงฮันด้วยความแค้น และเมื่อใดที่เขาแข็งแกร่งเท่าเดิม มันจะเป็นตาของเขาที่จะล้างแค้นหลิงฮัน!

หลิงฮันมองเห็นความหนาวเย็นในดวงตาของจ้าวหลุน เขาหัวเราะและพูดว่า “คิดว่าข้าไม่รู้หรือว่าเจ้ากำลังคิดอะไรอยู่? ถ้าเจ้าเป็นอิสระเมื่อไหร่ เจ้าจะสังหารฆ่าเพื่อลบล้างความอับอาย?” หลิงฮันไม่รอคำตอบของจ้าวหลุนและใช้รองเท้าตบหน้าอีกฝ่ายอีกครั้ง “น้องสาวหลุน เจ้าฝันหวานเกินไปแล้ว!”

“หลิงฮันพอแค่ไหนก่อน พี่สาวของข้าต้องการพบเจ้า!” ในที่สุดหูเฟยหยินก็เปิดปากพูด

แววตาของจ้าวหลุนดูเปล่งประกายขึ้นมาทันที ในที่สุดหลิงฮันก็หยุดตบหน้าเขาสักที

“จักรพรรดินีต้องการพบข้า?” หลิงฮันรู้สึกแปลกใจ

ทำไมจักรพรรดินีต้องเสียเวลาพบเขาด้วย? หลังจากการประลองระหว่างสามจักรพรรดิราชวงศ์ นี่ถือเป็นครั้งที่สอง

เพียงแค่ครึ่งปี เขาก็ถูกจักรพรรดินีเรียกพบ นี่เขารุ่งโรจน์แค่ไหนกัน?

ทุกคนต่างตกตะลึง เมื่อคิดว่าราชินีที่เก้ามาเพื่อบอกเรื่องนี้กับหลิงฮัน แต่นางใช้เวลานานมากกว่าจะพูดออกมา และปล่อยให้หลิงฮันลงมือตามใจชอบ

อย่างไรก็ตาม นางเป็นถึงราชินีที่เก้าและยังเป็นน้องสาวของจักรพรรดินีด้วย แล้วใครจะกล้าตำหนินาง?

“ถ้างั้นไปกันเถอะ” หลิงฮันโยนรองเท้าทิ้งและหันไปยิ้มให้กับจ้าวหลุน “น้องสาวหลุน แล้วข้าจะกลับมาสั่งสอนเจ้าอีกครั้ง!”

ภายใต้สายตาของทุกคน หลิงฮันและราชินีที่เก้าจากไปพร้อมกัน

“อ๊ากกกกกกก-” จ้าวหลุนกรีดร้องออกมาด้วยความโกรธแค้น เขารู้สึกอับอายมากจนไม่กล้าพบหน้าใคร

เขาลุกขึ้นยืนและรีบหายตัวไปจากสายตาของทุกคนทันที

ฝูงชนมองหน้ากันไปมาด้วยความตื่นเต้นและสงสัย จ้าวหลุนจะต้องไม่ปล่อยหลิงฮันไปแน่ แต่หลิงฮันนั้นมีราชินีที่เก้าคอยหนุนหลังอยู่ที่แม้แต่แม่ทัพจ้าวก็ไม่สามารถทำอะไรได้

แล้วเขาจะจัดการเรื่องนี้ยังไง?

หลิงฮันไม่สนใจเรื่องพวกนั้นมากนัก ในไม่ช้าเขาและราชินีที่เก้าก็เดินผ่านประตูพระราชวัง จากนั้นราชินีที่เก้าก็ดึงแขนของหลิงฮันและนำทางเขา

“ทำไมจักรพรรดินีต้องการพบข้าด้วย?” หลิงฮันคิดว่ามันแปลก

“ฮิฮิฮิ ข้าแค่กุเรื่องขึ้นมาเท่านั้นคนอื่นจะได้คิดว่าจักรพรรดินีสนใจเจ้า แล้วคนอื่นจะได้ไม่กล้าทำอะไรเจ้า” ราชินีที่เก้าตอบ

หลิงฮันแปลกใจเล็กน้อยกับคำตอบของนาง เพื่อที่จะช่วยเขานางถึงกุเรื่องนั้นขึ้นมา อย่างไรก็ตามหญิงสาวคนนี้ค่อนข้างโง่เล็กน้อย ด้วยอำนาจของนางก็เพียงพอแล้ว ไม่จำเป็นต้องดึงจักรพรรดินีเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย

 

 

 

ตอนที่ 993

 

เมื่อถามว่าราชินีที่เก้าเป็นหญิงสาวที่กล้าหาญไหม คงต้องบอกว่าแค่หนูตัวเดียวก็ทำให้นางหวาดกลัวได้

ในความคิดของหลิงฮันนางเป็นเพียงหญิงสาวที่ขี้เหงาเท่านั้น

หากไม่มองสถานะราชินีที่เก้าของนาง นางก็เป็นเพียงสตรีที่อยู่ในวัยหนุ่มสาว

นางโดดเดี่ยวเป็นอย่างมาก ตัวนางนั้นไม่มีเพื่อนเล่นในวัยเดียวกัน ราชินีที่เหลืออีกแปดคนก็เก็บตัวบ่มเพาะพลังอยู่ตลอดจนไม่มีเวลามาเล่นกับนาง ส่วนองครักษ์แต่ละคนก็อุทิศตนให้กับนางด้วยความรพ ไม่มีใครเลยที่สามารถเป็นเพื่อนเล่นกับนางได้

นี่จึงเป็นเหตุผลว่าทำไมนางถึงได้สนิทกับสุ่ยเยี่ยนยวี่ได้อย่างรวดเร็ว พวกนางเป็นสตรีที่อยู่ในวัยเดียวกัน

ราชินีที่เก้าพาหลิงฮันเที่ยวชมพระราชวังจนพระอาทิตย์ตกดินถึงจะยอมปล่อยให้เขากลับไป

หลิงฮันกลับไปยังสำนัก หลี่เหว่ยเหว่ยและจื่อหยุนเอ๋อมาหาเข้า พวกนางปิดความตื่นเต้นบนใบหน้าไม่มิด

“ดูจากรอยยิ้มที่ฉีกไปถึงใบหูของพวกเจ้า ดูท่าการเดิมพันคงจะเป็นไปอย่างราบรื่น” หลิงฮันยิ้ม

“ฮึ คุณหนูคนนี้เป็นคนตามเก็บเงินเดิมพันด้วยตัวเอง ใครกันจะกล้าเบี้ยว?” หลี่เหว่ยเหว่ยกล่าวอย่างภาคภูมิใจ นางนำแผ่นสีดำออกมาและโยนให้หลิงฮัน “นี่คือบัตรผลึกก่อเกิดที่สร้างขึ้นโดยจักรวรรดิ เจ้าสามารถใช้มันถอนผลึกก่อเกิดจากคลังของจักรวรรดิได้ มันเป็นสิ่งสะดวกสบายมาก”

หลิงฮันพยักหน้า แม้สี่ล้านผลึกก่อเกิดจะไม่ใช่เงินจำนวนน้อยๆ แต่ดูท่าแล้วสำหรับคลังของจักรวรรดิมันไม่ใช่สิ่งที่มากมายเท่าใด

หลิงฮันเองตื่นเต้นไม่แพ้กัน การเดิมพันเช่นนี้จะเกิดขึ้นได้เพียงครั้งเดียวเท่านั้น เมื่อได้รู้แล้วว่าตัวเขามีศักยะภาพที่แข็งแกร่งเพียงใด ใครกันจะกล้าเดิมพันด้วยจำนวนเงินมหาศาลอีกในอนาคต?

เขาพยักหน้า หลังจากนี้หากจะหาเงินเขาคงต้องกลับไปใช้วิธีการปรุงยา

“จริงสิ ดูเหมือนว่าจะมีอีกคนนึงที่เดิมพันว่าเจ้าจะชนะด้วย ทั้งๆคนอื่นๆลงพนันทุ่มสุดตัวว่าเจ้าจะแพ้แท้ๆ ซึ่งสุดท้ายพวกเขาก็ไม่ได้เงินกลับไปแม้แต่นิดเดียว” หลี่เหว่ยเหว่ยหัวเราะ

หลิงฮันประหลาดใจ นี่ยังมีคนคาดหวังว่าเขาจะชนะอยู่ด้วยงั้นรึ? ใครกัน?

ในใจของเขามีใบหน้าที่งดงามของสตรีผู้หนึ่งปรากฏขึ้นมา มีเพียงสุ่ยเยี่ยนยวี่คนเดียวเท่านั้นที่รู้ว่าเขามีพลังที่แข็งแกร่ง มีเพียงนางเท่านั้นที่จะเดิมพันข้างเขา

“ข้าจะมอบบัตรเชิญเข้าร่วมงานประมูลให้เจ้า งานประมูลครั้งนี้เป็นงานประมูลครั้งใหญ่ที่จะจัดในคืนพรุ่งนี้ เจ้าห้ามพลาดเด็ดขา” หลี่เหว่ยเหว่ยยื่นบัตรเชิญให้หลิงฮัน

หลิงฮันรับไว้และพยักหน้า “ข้าจะไปแน่นอน”

หลี่เหว่ยเหว่ยยิ้มด้วยความพึงพอใจและเดินจากไปพร้อมกับจื่อหยุนเอ๋อ

เนื่องจากพวกนางได้รับเงินก้อนโตมาแล้วพวกนางจึงไม่สนใจเรื่องขายวัตถุดิบจากหอคอยทมิฬอีกต่อไป พวกนางขอให้วัตถุดิบเหล่านั้นจากเขาไปใช้เอง หลังจากได้ลิ้มลองวัตถุดิบเหล่านี้ไปครั้งนึงแล้วพวกนางก็ติดใจราวกับว่าพวกมันเป็นเนื้อพลังปราณ

หลังจากพวกนางจากไปไม่นาน สุ่ยเยี่ยนยวี่ก็มา

“ภรรยาข้า ในที่สุดเจ้าก็รู้ตัวแล้วว่าต้องมาหาสามีของเจ้า?” หลิงฮันยิ้ม

“ใครเป็นภรรยาของเจ้ากัน?” สุ่ยเยี่ยนยวี่หน้าแดงและขึงตาใส่หลิงฮัน

“โอ้ ช่างขี้อายนัก แต่ข้าก็ชอบนะแบบนี้!” หลิงฮันเดินเข้าไปจนตัวแทบจะติดกับสุ่ยเยี่ยนยวี่

สุ่ยเยี่ยนยวี่เขยิบถอยหลัง แต่หลิงฮันก็ยังเขยิบตามจนสุดท้ายก็ตัวติดกัน ใบหน้าอันงดงามของนางกลายเป็นสีแดงและกล่าว “เจ้าต้องการอะไร!”

“ก็แค่คิดถึงเจ้า!” หลิงฮันพยักหน้า

สุ่ยเยี่ยนยวี่ไม่เข้าใจว่าที่หลิงฮันต้องการอะไรกันแน่ นางทำเพียงถลึงตาใส่เขา

“ข้ามีเรื่องสำคัญถึงได้มาหาเจ้า!” สุ่ยเยี่ยนยวี่กล่าว

“ที่ข้ากำลังทำอยู่ก็สำคัญเหมือนกัน”

“เจ้าอันธพาล!” สุ่ยเยี่ยนยวี่ขวยเขิน

หลิงฮันหัวเราะก่อนจะกล่าว “เจ้ามีอะไรถึงได้ตามหาข้า?”

“เขยิบออกไปจากตัวข้าก่อนแล้วค่อยคุยกัน!”

“เจ้ากล่าวมาเถอะ ที่ข้าทำเช่นนี้ก็เพราะมันเป็นเรื่องสำคัญสำหรับข้า เจ้าเองก็แค่กล่าวเรื่องคำคัญของเจ้าออกมา”

“ข้ารับภารกิจมา มันเป็นภาจกิจที่ใช้คนเพียงแค่สองคน” สุ่ยเยี่ยนยวี่กล่าว

หลิงฮันอดหัวเราะออกมาไม่ได้ “นั่นเป็นเพราะเจ้าคิดถึงข้าสินะ? ถึงได้หาเหตุผลที่จะอยู่ด้วยกันกับข้า?”

“ใครอยากอยู่กับอันธพาลอย่างเจ้า!” สุ่ยเยี่ยนยวี่ไม่ยอมรับ

“สาวน้อย ถ้าเจ้าไม่อยากอยู่กับข้า ทำไมเจ้าถึงมาหาข้าด้วยตัวเองเช่นนี้? เหอๆ เหยื่อมาถึงหน้าประตูแล้วถ้าข้าไม่งับไว้ข้าคงจะรู้สึกเสียใจไปตลอดชีวิต!”

สุ่ยเยี่ยนยวี่หวาดกลัว นางเกรงว่าหลิงฮันจะจับนางกินจึงรีบดิ้นรนหนีห่าง

“ข้าไม่คิดจะกินเจ้าในตอนนี้ แต่เจ้าต้องสัญญาว่าจะเชื่อฟังข้าบ้างเล็กน้อย” หลิงฮันหัวเราะอย่างสะใจ

สุ่ยเยี่ยนยวี่ไม่ทางเลือกอื่นนอกจากพยักหน้ายอมรับด้วยใบหน้าแดงฉาน

“ตอนนี้เจ้าบอกข้าได้แล้วว่าเจ้ารับภารกิจอะไรมา?”

สุ่ยเยี่ยนยวี่ชำเลืองมองเขาและกล่าว “ภารกิจทำลายกลุ่มโจรสลัด” นางหยุดไปชั่วครู่และกล่าว “เจ้าช่วยเขยิบออกไปได้รึไม่?”

“ไม่!” หลิงฮันส่ายหัว “ลืมไปแล้วรึว่าจะยอมรับว่าจะเชื่อฟังข้า?”

เจ้าอันธพาล!

สุ่ยเยี่ยนยวี่คำรามในใจ แต่นางก็ต้องยอมรับว่านางไม่ได้รังเกียจอะไร

“ศิษย์ระดับทลายมิติไม่จำเป็นต้องทำภารกิจใดๆ แต่เมื่อทะลวงผ่านมายังระดับภูผาวารีขั้นต้นแล้วจำเป็นต้องทำภารกิจให้ครบตามจำนวน ไม่เช่นนั้นจะถูกไล่ออก” สุ่ยเยี่ยนยวี่พยายามทำตัวให้สงบนิ่ง

 

 

 

ตอนที่ 994

 

ศิษย์ของสำนักนภาสีชาดจะต้องทำภารกิจให้ครบตามที่กำหนดในทุกปี

แน่นอนว่าสามารถทำภารกิจให้เกินกว่าที่กำหนดและยกยอดไปใช้ในปีถัดไปได้เช่นเดียวกัน นั่นเป็นเพราะตัวตนระดับพระเจ้าตอนที่ปิดด่านฝึกตนนั้นมันไม่ได้กินเวลาไม่กี่เดือนหรือไม่กี่ปี

ภารกิจดังกล่าวไม่ได้ยากเกินไปสำหรับสุ่ยเยี่ยนยวี่ ถึงแม้เนื้อหาภารกิจจะเป็นการจัดการกับกลุ่มโจรสลัด แต่ไม่จำเป็นต้องถอนรากถอนโคลนพวกโจรสลัดทั้งหมด แค่กำจัดโจรสลัดจำนวนหนึ่งแค่นั้นก็พอ และภารกิจนี้สามารถทำซ้ำได้

อย่างไรก็ตาม กลุ่มโจรสลัดที่ต้องไปกำจัดนั้นอยู่ไกลจากเมืองจักรพรรดิมาก ถ้าเป็นจอมยุทธระดับภูผาวารีเดินไปยังต้องใช้เวลานานกว่าสิบวัน

ในทางทฤษฎี หลิงฮันทำให้ผู้คนจำนวนมากไม่พอใจ มันไม่ปลอดภัยเป็นอย่างยิ่งที่เขาจะออกจากเมืองจักรพรรดิหรือแม้กระทั่งออกจากสำนักก็ตาม

แต่สุ่ยเยี่ยนยวี่รู้ว่าหลิงฮันมีอุปกรณ์มิติระดับศักดิ์สิทธิ์ แม้เขาจะถูกไล่ล่า เขาก็สามารถหลบเข้าไปซ่อนตัวได้อย่างง่ายดาย ยิ่งไปกว่านั้นเขาจะเอาแต่หลบอยู่ในเมืองจักรพรรดิตลอดชีวิตได้อย่างไร?

ในท้ายที่สุด หลิงฮันก็ตกลงยอมรับภารกิจดังกล่าว และจะเริ่มทำภารกิจด้วยกันหลังจบงานประมูล

“จริงสิ เจ้าเองก็เดิมพันข้างข้าว่าจะเป็นฝ่ายชนะใช่หรือไม่?” หลิงฮันถาม

สุ่ยเยี่ยนยวี่พยักหน้าพร้อมกับรอยยิ้มที่น่ารัก

“เจ้าลงไปเท่าไหร่?”

“ผลึกก่อเกิดหนึ่งหมื่นก้อน”

หลิงฮันยิ้มกริมและพูดว่า “นั่นเท่ากับเจ้าได้ผลึกก่อเกิดกลับมาหนึ่งล้านก้อน ฮ่าฮ่าฮ่า ช่างมากมายยิ่งนัก!”

ผลึกก่อเกิดหนึ่งล้านก้อนเป็นจำนวนที่แม้แต่ผู้อาวุโสฝ่ายซ้ายยังต้องขมวดคิ้ว ซึ่งเทียบไม่ได้กับขุมพลังอย่างตระกูลสุ่ย

“ทั้งหมดต้องขอบคุณเจ้า” สุ่ยเยี่ยนยวี่กล่าวพร้อมกับรอยยิ้มที่เบิกบานราวกับดอกไม้

…

จ้าวหลุนไม่เพียงแค่ฝ่ายแพ้เท่านั้น แต่ยังถูกรองเท้าตบหน้าต่อหน้าผู้คนจำนวนมาก มันจะต้องเป็นข่าวใหญ่อย่างแน่นอน ข่าวดังกล่าวได้แพร่กระจายไปทั่วเมืองจักรพรรดิอย่างรวดเร็ว ทุกคนต่างพูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นและสงสัยว่าแม่ทัพจ้าวจะมีปฏิกิริยาอย่างไร

โดยไม่คาดคิด แม่ทัพจ้าวเพียงแค่ต่อว่าและโกรธจ้าวหลุนเป็นฟืนเป็นไฟกับพฤติกรรมของเขา แต่ไม่มีการเอ่ยถึงหลิงฮันแม้แต่น้อย

นี่ทำให้ผู้คนในเมืองจักรพรรดิรู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก แม่ทัพจ้าวผู้น่าเกรงขามและมีจ้าวหลุนเป็นบุตรชายเพียงคนเดียว แล้วเขาจะยอมรับความอัปยศในครั้งนี้ได้อย่างไร?

แต่ไม่ว่าอีกฝ่ายจะมาวิธีไหน เขาก็สามารถรับมือได้!

สามวันต่อมา หลิงฮันเดินทางไปที่หอประมูล

การประมูลครั้งนี้เป็นของราชวงศ์ ดังนั้นจึงไม่มีใครกล้าโกงการประมูลและไม่มีหน้าม้าคอยดันราคา

ห้องโถงงานประมูลนั้นมีขนาดใหญ่โตมาก ตรงกลางคืนเวที ส่วนรอบเวทีคือที่นั่งของผู้เข้าร่วมงานประมูล ซึ่งชั้นแรกจะเป็นที่นั่งธรรมดา ส่วนชั้นสองเป็นต้นไปจะเป็นห้องส่วนตัว

หลิงฮันหยิบบัตรเชิญออกมาและเดินผ่านประตูเข้าไป จากนั้นด้วยการนำทางของสาวใช้ เขาเข้าไปในห้องส่วนตัวชั้นสี่ที่มีหลี่เหว่ยเหว่ยและจื่อหยุนเอ๋อนั่งอยู่ในห้องก่อนแล้ว

ห้องนี่เป็นของผู้อาวุโสฝ่ายซ้าย – จักรพรรดินีและราชินีทั้งเก้าคนจะนั่งบนชั้นห้า ในขณะที่ชั้นสี่จะเป็นของผู้อาวุโสฝ่ายซ้ายและฝ่ายขวากับเจ็ดแม่ทัพ

“เจ้ามาช้า ดื่มสามแก้วเป็นการลงโทษ!” หลี่เหว่ยเหว่ยจ้องมองหลิงฮัน

หลิงฮันนั่งลงและจิบไวน์ มันมีรสชาตกลมกล่อมมาก จนไม่คิดว่าดื่มสามแก้วเป็นการลงโทษ

“เจ้าโง่หลิง วันนี้เจ้าอย่าได้ก่อเรื่องอีกล่ะ!” หลี่เหว่ยเหว่ยกล่าวอย่างไม่พอใจ

วันนี้เป็นวันประมูลครั้งแรกหลังจากเขตแดนลี้ลับมหาสมุทรสวรรค์เปิด ซึ่งแน่นอนว่าจะต้องมีผลึกภูผาวารีถูกนำมาประมูลในวันนี้ แม้แต่ผลึกภูผาวารีที่มีคุณสมบัติพิเศษก็อาจถูกนำมาประมูล แต่จำนวนของมันนั้นมีจำกัดมาก

หลังจากที่หลิงฮันได้รับรายชื่อของที่ถูกนำมาประมูล เขากวาดสายตาอ่านทันที มันมีผลึกภูผาวารีธรรมดาทั้งหมดสิบสองก้อน และผลึกภูผาวารีที่มีคุณสมบัติพิเศษสองก้อน หนึ่งคือเหล็ก ส่วนอีกหนึ่งคือน้ำ

สิ่งที่ทำให้เขาสะดุดตามากที่สุดคือสิ่งประดิษฐ์ที่ช่วยบิน มันมีชื่อว่า “ทะลวงผ่านเมฆา” ที่ขับเคลื่อนด้วยผลึกก่อเกิด ด้วยความเร็วที่เหนือกว่าจอมยุทธระดับสุริยันจันทราขั้นสูงสุดถึงสี่เท่า

เขากำลังจะออกเดินทางไกล หากเขาประมูลมันมาได้ เขาก็จะไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องการถูกไล่ล่าอีกต่อไป เว้นแต่จะมีจอมยุทธระดับดาราออกไล่ล่าเขาด้วยตนเอง

แต่ในจักรวรรดิราชวงศ์ดาราหายนะจะมีจอมยุทธระดับดาราสักกี่คนกันเชียว?

เขาจะประมูลสิ่งประดิษฐ์นี้มาให้ได้

หลิงฮันก้มหน้าอ่านรายชื่อของที่นำมาประมูลอีกครั้ง และเห็นของหลายอย่างมีค่ามาก แต่ไม่ได้เขียนอธิบายอะไรมากนัก ซึ่งทำให้เขาแปลกใจเล็กน้อย

นี่เป็นการเสี่ยงโชคหรือไง?

เขาหันหน้าไปขอคำแนะนำจากหลี่เหว่ยเหว่ย นางน่าจะเข้าร่วมงานประมูลมากกว่าหนึ่งครั้ง และมีประสบการณ์มากกว่าเขา

“โดยทั่วไปของที่ล้ำค่าที่ไม่อธิบายอะไรมากนักจะมีค่าเป็นอย่างมาก” หลี่เหว่ยเหว่ยพยักหน้า “แต่บางครั้งถึงแม้มันจะเป็นของล้ำค่าและหายาก แต่ไม่ใช่ทุกคนที่ต้องการมัน จึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะไม่อธิบายอะไรมาก”

ดูเหมือนว่าเขาจะต้องจ่ายเงินไปก่อน แล้วจะเกิดอะไรขึ้นถ้ามันไม่มีประโยชน์สำหรับเขา?

เพราะจะไม่มีใครทราบว่าคนที่อยู่ในห้องนั้นเป็นใคร แต่ห้องสองชั้นบนสุดนั้นจะเป็นของคนที่มีสถานะใหญ่โต จึงเป็นเรื่องง่ายที่จะรู้ว่าเป็นใคร

“จ้าวหลุนมาที่นี่ด้วย” หลี่เหว่ยเหว่ยมองอย่างไม่พอใจ “เจ้าคนไร้ยางอายนี่ยังมีหน้าโผล่หัวออกมาอีก!”

หลิงฮันเองก็รู้สึกแปลกใจ อีกฝ่ายเพิ่งถูกเขาใช้รองเท้าตบหน้าในที่สาธารณะ ผ่านไปไม่ได้ก็กล้าโผล่หัวออกมาเจอผู้คนแล้ว

ในเมื่อจ้าวหลุนมาถึงแล้ว ซาหยวนก็มาถึงแล้ว และแม่ทัพทั้งเจ็ดคนและทายาทของผู้อาวุโสฝ่ายซ้ายและขวาก็มาถึงแล้ว งานประมูลจะเริ่มต้นในไม่ช้า

“วันนี้จะต้องมีการต่อสู้กันอย่างดุเดือดอย่างแน่นอน” หลี่เหว่ยเหว่ยหัวเราะ “แต่ใครจะเอาชนะคุณหนูผู้นี้ได้!” ตอนนี้นางมีผลึกก่อเกิดทั้งหมดสามล้านก้อนอยู่ในมือ ซึ่งเป็นจำนวนที่มหาศาลมาก

ในไม่ช้าการประมูลก็เริ่มต้นขึ้น

หลิงฮันตัดสินใจว่าเขาจะต้องชนะการประมูลอุปกรณ์เคลื่อนที่ทะลวงผ่านเมฆาให้ได้ พร้อมที่จะเทหน้าทัก ถึงแม้ผลึกภูผาวารีจะน่าดึงดูด แต่หลี่เหว่ยเหว่ยกับจื่อเสวี่ยนเอ๋อจะต่อสู้เพื่อมัน ดังนั้นเขาจึงปล่อยให้พวกนางไป

ทันใดนั้นเอง บรรยากาศภายในห้องโถงประมูลก็เงียบอย่างกะทันหัน