Alchemy Emperor of the Divine Dao จักรพรรดิปรุงยาแห่งวิถีสวรรค์ 791-794

ตอนที่ 791

 

ถ้ำมังกรผีอยู่ไม่ไกล หลิงฮันและเฮ่อเหลียนหลงจึงมุ่งหน้าไปที่นั่น พวกเขาไม่มีเวลาพอให้กลับไปตระกูลเฮ่อเหลียนเพื่อเตรียมตัว

เซียนหยู่ตงไม่ได้เดินทางมากับพวกเขา เพราะเซียนหยู่ตงมีสถานะคือผู้นำตระกูลและต้องคอยนำทีมของตระกูลตนเอง

ผ่านมาห้าวันพวกเขาก็มาถึงเกาะแห่งหนึ่ง จากมุมมองระยะไกลเกาะนี้มีรูปร่างราวกับเป็นมังกรที่กำลังนอนอยู่ เกาะแห่งนี้มีขนาดยาวถึงหนึ่งร้อยไมล์

เกาะแห่งนี้คือที่ตั้งของถ้ำมังกรผี โดยที่ทางเข้าของถ้ำนั้นอยู่ที่ทางตะวันออกของเกาะ

เมื่อพวกหลิงฮันมาถึง เขาก็เห็นผู้คนมากมายอยูที่นี่อยู่ก่อนแล้ว

สายตาของเฮ่อเหลียนหลงกวาดผ่านก่อนที่จะแสดงถ้าทีหวั่นเกรงและเอ่ยขึ้น “เหวินเหรินเจี๋ยมาที่นี่ด้วย!” เขามองไปยังชายร่างสูงที่ออร่ารอบกายเต็มไปด้วยความน่าเกรงขาม

เหวินเหรินเจี๋ยคือตัวตนที่ทรงพลังที่สุดในมหาสมุทรทางเหนือ เขาคือจอมยุทธระดับทลายมิติที่มีพลังต่อสู้ถึงสิบดาว

หลิงฮันมองไปยังเหวินเหรินเจี๋ย ลักษณะภายนอกของชายคนนี้ไม่มีรูปลักษณ์ของมังกรแม้แต่น้อย แต่เห็นได้ชัดว่าสายเลือดของชายคนนี้บริสุทธิ์เหนือกว่าเฮ่อเหลียนหลงและเซียนหยู่ตง

เฮ่อเหลียนหลงไม่กล้าผลีผลาม พลังต่อสู้ของอีกฝ่ายเหนือกว่าเขาหนึ่งดาว ซึ่งนั่นหมายความว่าอีกฝ่ายมีความสามารถที่จะสังหารเขาได้ เฮ่อเหลียนหลงจึงต้องระมัดระวังตัวอย่างมาก

“ผู้นำเฮ่อเหลียนก็มาที่นี่ด้วย!” เหวินเหรินเจี๋ยยิ้มและมองมายังหลิงฮันก่อนที่จะแสดงท่าทีเหยียดหยาม “ถ้ำมังกรผีคือสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ การที่ปล่อยให้มนุษย์ภายนอกเข้ามาได้เจ้าไม่หวั่นเกรงต่อบรรพบุรุษรึ?”

“ข้ามาอย่างสันติทำไมเจ้าต้องกัดข้าด้วย?” หลิงฮันกล่าว

เหวินเหรินเจี๋ยอดที่จะหัวเราะไม่ได้และกล่าว “ผู้นำเฮ่อเหลียน ถ้าข้าจะสังหารมนุษย์ผู้นี้เจ้าจะว่าอะไรรึไม่?”

“แน่นอนอยู่แล้ว” เฮ่อเหลียนหลงเดินขยับมาด้านหน้าและกล่าว “มนุษย์ผู้นี้คือบุตรเขยของข้า!”

“โอ้?” เหวินเหรินเจี๋ยประหลาดใจ แม้เขาจะไม่ค่อยสนิทชนิดเชื้อกับตระกูลเฮ่อเหลียน แต่เขาก็รู้ว่าเฮ่อเหลียนหลงมีบุตรสาวที่ยอดเยี่ยมคนหนึ่ง แต่ทำไมบุตรเขยของเฮ่อเหลียนหลงถึงกลายเป็นเผ่ามนุษย์ไปได้?

“ถ้าข้าลงมือเจ้าจะช่วยเขาได้?” เหวินเหรินเจี๋ยกล่าวอย่างไม่แยแส แม้เสียงของเขาจะไม่ดังแต่ก็แฝงไปด้วยอำนาจที่น่าสะพรึงกลัว ดูเหมือนว่าเขาจะไม่เห็นเฮ่อเหลียนหลงอยู่ในสายตาเลย

“ก็ลองดู!” เฮ่อเหลียนหลงไม่อ่อนข้อ ถ้าเขาเห็นว่าสถานการณ์ไม่ดีเมื่อไหร่เขาจะพาหลิงฮันหนีทันที

เขาไม่กังวลว่าเหวินเหรินเจี๋ยจะลงมือกับตระกูลเฮ่อเหลียนที่เหลือ เพราะแม้จะมีความบาดหมางมันก็เป็นการบาดหมางระหว่างพวกเขาสองคนเท่านั้น แต่ละตระกูลของเผ่าใต้สมุทรเองก็มีกฎเกณฑ์อยู่

“โอ้ นี่ข้าพลาดอะไรบางอย่างไปรึเปล่า?” เสียงหัวเราะดังขึ้นพร้อมกับร่างของเซียนหยู่ตงที่ลอยลงมาอยู่ด้านข้างเหวินเหรินเจี๋ยกับเฮ่อเหลียนหลง

เหวินเหรินเจี๋ยพาดมือไว้ด้านหลังอย่างสงบนิ่ง แม้เขาจะมีความมั่นใจขนาดไหน แต่การที่เฮ่อเหลียนหลงกับเซียนหยู่ตงร่วมมือกันก็น่าหวั่นเกรงอยู่ดี เขาสะบัดแขนเสื้อก่อนที่จะหันหลังเดินจากไป

“หลิงฮัน ข้าต้องการประลองกับเจ้า!” ทันใดนั้นเอง ด้านหลังของเซียนหยู่ตงก็มีชายคนหนึ่งเดินออกมา

หลังของชายคนนี้มีกระดองเต่าประดับเอาไว้ แขนสองข้างของเขามีไม่ใช่แขนธรรมดาแต่เป็นก้ามปูขนาดใหญ่ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของสายเลือดที่บริสุทธิ์สำหรับเผ่าใต้ทะเลชายคนนี้มีชื่อว่าหมางซินจากรูปลักษณ์แล้วเป็นไปได้ว่าชายคนนี้จะมีสายเลือดที่บริสุทธิ์มากถึงห้าในสิบส่วน เขาเป็นหนึ่งในอัจฉริยะที่ยอดเยี่ยมคนหนึ่งของเผ่าใต้สมุทรไม่ผิดแน่

โชคร้ายที่ไม่ว่าจะเป็นสายเลือดของเต่าหรือปูที่เขาได้รับสืบทอดมาก็ไม่สามารถทัดเทียมกับสายเลือดของมังกรที่แท้จริง แต่เรื่องที่ว่าเขามีสายเลือดที่บริสุทธิ์ถึงห้าในสิบส่วนก็ไม่อาจมองข้ามได้ เขาคือจอมยุทธที่มีรูปลักษณ์อยู่ในช่วงอายุสี่สิบปีและมีพลังบ่มเพาะระดับสวรรค์

หลิงฮันมองไปที่อีกฝ่ายและยิ้ม “ทำไมข้าต้องประลองกับเจ้า?”

“ข้าจะไม่ยอมให้เจ้าแต่งงานกับคุณหนูเซียนหยู่ช่ายเด็ดขาด!” หมางซินคำรามลั่น

หลิงฮันที่จะหัวเราะและกล่าวออกมาไม่ได้ “เมื่อใดกันที่ข้าบอกว่าข้าต้องการแต่งงานกับนาง?”

ในขณะเดียวกันเซียนหยู่ช่ายที่ได้ยินก็แสดงท่าทีโกรธเคืองออกมา นางเองก็ไม่ได้ต้องการแต่งงานกับหลิงฮันเช่นกัน แต่การที่หลิงฮันเลือกที่จะตามหาเขี้ยวมังกรในถ้ำมังกรผีแห่งนนี้แทนที่จะเลือกแต่งงานกับนางนั้นทำให้นางไม่สบอารมณ์เป็นอย่างมาก!

ในฐานะที่เป็นอัจฉริยะและสตรีที่งดงาม ความภูมิใจในตัวนางย่อมไม่อาจรับการถูกกระทำเช่นนี้ได้

แต่แน่นอนว่าถึงแม้หลิงฮันเลือกที่จะแต่งงานกับนาง นางก็จะปฏิเสธอยู่ดี

“เผ่ามนุษย์ชั้นต่ำไม่มีทางเหมาะสมกับคุณหนูช่าย!” หมางซินใช้ก้ามปูชี้มาที่หลิงฮัน “วันนี้ข้าจะโค่นล้มเจ้าเพื่อให้เจ้ารู้ตัวว่าเจ้าเทียบไม่ได้แม้แต่หนึ่งในหมื่นส่วนของคุณหนูช่าย”

หลิงฮันส่ายหัว “ข้าขี้เกียจจะเสวนากับคนบ้าบอเช่นเจ้าแล้ว!”

หมางซินยังอยากพูดต่อ แต่จู่ๆเขาก็ตัดสินใจอะไรบางอย่างได้ในใจ นั่นคือหลังจากเข้าไปในถ้ำมังกรผีแล้ว เขาจะใช้ช่วงโอกาสนั้นในการสังหารหลิงฮันซะ เมื่อสังหารหลิงฮันได้คู่แข่งด้านความรักที่แข็งแกร่งที่สุดก็จะหายไป

เขาต่างหากที่เป็นคนที่เหมาะสมกับคุณหนูช่าย

ถ้ำมังกงผีจะเปิดเพียงแค่สองวัน ทุกคนต่างเฝ้ารออย่างใจจดใจจ่อ ถึงแม้ตระกูลสามตระกูลจะมาอยู่ด้วยกันก็ไม่มีการปะทะใดๆเกิดขึ้น เหตุผลก็เพราะหากสู้กันที่นี่ไปก็มีแต่จะเกิดความสูญเสียอย่างเปล่าประโยชน์ ภายในถ้ำมังกรผีต่างหากที่เป็นสนามรบที่แท้จริง

สองวันต่อมา จู่ๆก็มีคลื่นสั่นสะเทือนที่น่าสะพรึงกลัวเกิดขึ้นที่หน้าทางเข้าถ้ำ ผืนปฐพีบนเกาะเกิดรอยแตกร้าว แม้แต่ทะเลโดยรอบก็กลายเป็นน้ำวน แรงสั่นสะเทือนที่เกิดขึ้นคาดว่าสามารถบดขยี้จอมยุทธระดับตัวอ่อนวิญญาณได้ภายในพริบตา

“ฮ่าๆ โอกาสดีๆเช่นนี้ไม่ควรพลาดเป็นอย่างยิ่ง” แต่ทันใดนั้นเสียงหัวเราะหนึ่งก็ดังขึ้นจากบนท้องฟ้าพร้อมกับเรือเหาะลำหนึ่งที่บินเข้ามาด้วยความเร็วสูง บนหัวเรือมีธงลายมังกรทมิฬที่น่าเกรงขรามปักเอาไว้

“ตระกูลหมั่วแห่งมหาสมุทรทางตะวันตก!” เฮ่อเหลียนหลงและเซียนหยู่ตงขมวดคิ้วในขณะที่เหวินเหรินเจี๋ยแสดงท่าทีรังเกียจออกมา

ถ้ำมังกรผีคือวาสนาของมหาสมุทรทางเหนือ เช่นนั้นแล้วมหาสมุทรทางตะวันตกจะมาปรากฏตัวที่นี่ทำไม?

 

 

 

ตอนที่ 792

 

เหวินเหรินเจี๋ยมีความทะเยอทะยานที่จะรวมมหาสมุทรเหนือ โดยปกติเขาจะถือว่ามหาสมุทรเหนือเป็นทรัพย์สินส่วนตัว โดยเฉพาะถ้ำมังกรผี ซึ่งจะเปิดเพียงแค่ครั้งเดียวในรอบห้ารอบปี หญ้าโลหิตมังกรที่สามารถเก็บเกี่ยวได้ภายในเป็นอะไรที่ล้ำค่ามากสำหรับทุกตระกูล ประโยชน์ของมันจะทำให้สายเลือดของพวกเขาบริสุทธิ์มากยิ่งขึ้น

– ส่วนเขี้ยวมังกรไม่จำเป็นต้องพูดถึง มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะได้รับมันมา

นี่คือสมบัติของมหาสมุทรเหนือ แล้วผู้คนจากมหาสมุทรตะวันตกเกี่ยวอะไรด้วย?

“ตระกูลหมั่วแห่งมหาสมุทรตะวันตก พวกเจ้ามาทำอะไรที่มหาสมุทรเหนือแห่งนี้?” เหวินเหรินเจี๋ยกล่าว เขาเป็นจอมยุทธที่แข็งแกร่งที่สุดของมหาสมุทรเหนือ และในอีกแง่หนึ่งเขาก็ถือว่าเป็นตัวแทนของมหาสมุทรเหนือด้วยเช่นกัน

“ฮ่าฮ่าฮ่า น่านน้ำทั้งสี่ทิศเป็นของตระกูลราชวงศ์ ไม่ใช่ของเจ้าสักหน่อย” บางคนบนเรือกล่าว แต่ไม่ปรากฏตัวออกมามาให้เห็น

เฮ่อเหลียนหลงไม่พอใจเป็นอย่างมาก แม้จะมีปัญหากันภายใน แต่เมื่อเผชิญหน้ากับคนนอก เขาเลยปล่อยวางเรื่องพวกนั้นไปก่อน แล้วพูดว่า “น่านน้ำในมหาสมุทรทั้งสี่ทิศเป็นของตระกูลราชวงศ์ก็จริง แต่มันก็ยังมีเหตุผลที่ตระกูลราชวงศ์แบ่งมหาสมุทรเหนือให้ข้าและตระกูลอื่นดูแล การที่ตระกูลหมั่วบุกเข้ามาโดยที่ไม่ขออนุญาตเป็นเรื่องที่เหมาะสมหรือไม่?”

“โอ้ว หรือว่าตระกูลเฮ่อเหลียนจะเป็นคนตัดสินโทษข้าคนนี้?” ผู้คนบนเรือเหาะต่างส่งเสียงหัวเราะเยาะ และมีร่างของคนผู้หนึ่งลอยลงมาจากด้านบนลงมายังด้านล่างเหมือนกับว่าเขากำลังเดินลงบันได

คนผู้นั้นเป็นชายชราที่ดูเหมือนจะมีอายุประมาณหกสิบปี ผิวพรรณของเขาค่อนข้างเหี่ยวย่น แต่ร่างกายของเขายังค่อนข้างยืนตรงและมีเกล็ดมังกรจำนวนหนึ่งอยู่ที่แก้มทั้งสองข้าง ซึ่งทำให้เขาดูแปลกประหลาดเล็กน้อย

ด้านหลังเขามีชายหนุ่มหญิงสาวหลายสิบคนลอยตามลงมาจากเรือเหาะเช่นกัน

หลิงฮันจ้องมองไปที่พวกเขาทันที เพราะเขาเห็นผู้คนจากห้านิกายโบราณ ฉือชิ่วเหริน ราชันดาบน้อยและตงหลิงเอ๋อ

“หมั่วหยวน!” เซียนหยู่ตงตะคอกทันที และดวงตาของเขาแสดงให้เห็นถึงความหวาดกลัว

ไม่ใช่แค่เขาคนเดียวเท่านั้น เฮ่อเหลียนหลงและเหวินเหรินเจี๋ยก็เช่นกัน หมั่วหยวนแห่งตระกูลหมั่วเป็นอดีตผู้นำตระกูล เพราะหมั่วหยวนสละตำแหน่งเมื่อร้อยปีก่อน เมื่อมีอัจฉริยะท้าทายสวรรค์ถือกำเนิดขึ้นภายในตระกูล มิฉะนั้นคงไม่มีใครกล้าปริปากพูดอะไรถ้าเขาจะนั่งอยู่ในตำแหน่งนั้นจนกระทั่งตัวตาย

แม้เขาจะแก่ชรา แต่พลังต่อสู้ของเขาน่าหวาดกลัวอย่างแท้จริง บางทีอาจทัดเทียบกับเหวินเหรินเจี๋ย

“เผ่ามนุษย์พวกนี้มาจากภูมิภาคกลาง พวกเขาเพิ่งออกมาจากตำหนักมังกร และอยู่ภายใต้การดูแลของจักรพรรดิมังกร เขาต้องการให้ข้าพาเข้าไปในถ้ำมังกรผี แม้ข้าจะรู้สึกไม่พอใจ แต่ก็ต้องทำตามคำสั่ง” หมั่วหยวนส่งเสียงหัวเราะขณะอธิบาย

เหวินเหรินเจี๋ยและคนอื่นรู้สึกแปลกใจ แม้ว่าจักรพรรดิมังกรจะอนุญาตให้เผ่ามนุษย์พวกนั้นเข้าไปในถ้ำมังกรผีก็ตาม

ทำไมตระกูลหมั่วจากมหาสมุทรตะวันตกถึงพามาที่นี่?

เหตุผลที่แท้จริงต้องไม่เหมือนที่หมั่วหยวนกล่าวอย่างแน่นอน มันจะต้องมีเบื้องหลัง

หลิงฮันเองก็รู้สึกตกตะลึงอยู่ในใจ หรือว่า…ห้านิกายโบราณจะบรรลุข้อตกลงบางอย่างกับเผ่าใต้สมุทร จากนั้นทั้งสองเผ่าก็จะร่วมมือกันต่อต้านจักรวรรดิจันทราม่วง หรือไม่ก็ล้มล้างจักรวรรดิต้าหลิง?

นี่ไม่ใช่ข่าวดีอย่างแน่นอน ความแข็งแกร่งของเผ่าใต้สมุทรไม่ได้ด้อยไปกว่าห้านิกายโบราณ ถ้าสองขุมพลังร่วมมือกัน แม้จะเป็นจักรวรรดิจันทราม่วงก็ตามก็คงไม่อาจต้านทานไหว

การเดินทางมาที่ถ้ำมังกรผี เขาจะต้องได้สมบัติติดมือกลับไปเพื่อยกระดับจักรวรรดิของเขา

“หลิงฮัน เจ้ามาไกลดีนิ ข้าไม่คิดเลยว่าจะเจอเจ้าที่นี่!” ฉือชิ่วเหรินพูดเสียงดัง

หลิงฮันรู้สึกประหลาดใจเหมือนกันที่เห็นพวกมันอยู่ที่นี่ แต่อีกฝ่ายกลับรู้สึกตกใจมากกว่า เมื่อพวกเขารู้ว่าห้านิกายโบราณให้พวกเขามาพบจักรพรรดิมังกร และมีหมั่วหยวนอาสาที่จะพาพวกเขามาที่นี่

แน่นอนว่าถ้าหมั่วหยวนไม่ได้รับผลประโยชน์อันใดคงไม่พาพวกเขามา ในทางเดินทางมาที่นี่เขาได้พาลูกหลานของตระกูลหมั่วมาด้วย นั่นเป็นเพราะถ้ำมังกรผีเป็นสมบัติของมหาสมุทรเหนือ ในอดีตที่ผ่านมาตระกูลหมั่วไม่สามารถเข้ามาแทรกแซงได้เลยพวกเขาทำได้แค่รู้สึกอิจฉาตาร้อนเท่านั้น

ในเมื่อได้ประโยชน์กันทั้งสองฝ่าย เขาจะไม่พาเผ่ามนุษย์มาที่นี่ได้อย่างไร?

แล้วหลิงฮันมาที่นี่ได้ยังไง?

หลิงฮันยิ้มและพูดว่า “ข้าอยากจะแนะนำพวกเจ้าว่าอย่าได้เข้าไปข้างใน มิฉะนั้น…จะมีเพียงแค่ความตายเท่านั้นที่รอพวกเจ้าอยู่!”

พวกของฉือชิ่วเหรินทั้งห้าคนต่างรู้สึกโกรธ พวกเขาเป็นถึงตัวแทนรุ่นเยาว์ที่แข็งแกร่งที่สุดของห้านิกายโบราณ แต่หลิงฮันกลับกล้าที่จะพูดจาดูหมิ่นพวกเขาแบบนั้น น่าเกลียดชังยิ่งนัก! ช่วยไม่ได้ที่ตงหลิงเอ๋อจะพูดตอบกลับว่า “เจ้าคิดว่าพวกข้าไม่ได้เตรียมตัวมาอย่างนั้นรึ?”

หลิงฮันคิดอยู่ชั่วครู่ เขายังไม่รู้เป้าหมายที่แท้จริงของอีกฝ่าย แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่ามันคืออะไรก็ตาม แต่ยังไงเขาก็ยังมีรูปแบบอาคมมังกรน้ำแข็งทลายปฐพีอยู่

หลังจากคำพูดพวกนั้นถูกส่งออกไป ตงหลิงเอ๋อเพิ่งตระหนักว่าตัวเองเผลอเปิดปากพูด แต่นางก็ไม่ได้สนใจมากนัก นั่นเป็นเพราะหลิงฮันไม่อาจต่อกรกับพวกเขาทั้งห้าคนได้

“ไหนหลักฐานของจักรพรรดิมังกร?” เหวินเหรินเจี๋ยพูดอย่างเยือกเย็น ความขัดแย้งระหว่างหลิงฮันกับพวกฉือชิ่วเหรินทั้งห้าคนเขาไม่สนใจแม้แต่น้อย

หมั่วหยวนล้วงกระเป๋าและม้วนหนังสือสีทองออกมาโยนให้เหวินเหรินเจี๋ยทันที หลังจากที่เหวินเหรินเจี๋ยเปิดดู สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปทันที

เขาโยนม้วนหนังสือไปให้เฮ่อเหลียนหลงดู และเฮ่อเหลียนหลงก็ส่งกลับมาให้เขาหลังจากดูเสร็จ แน่นอนว่านี่คือลายมือของจักรพรรดิมังกรอย่างไม่ต้องสงสัย และให้ปฏิบัติกับพวกเขาเหมือนกับแขก

นี่คือคำสั่งของตระกูลราชวงศ์ แล้วใครจะกล้าไม่ปฏิบัติตาม?

จอมยุทธทั้งสามคนรู้สึกถูกกดดันอย่างหนัก ถ้ำมังกรผีเห็นได้ชัดว่าเป็นทรัพย์สินส่วนตัวของมหาสมุทรเหนือ ทำไมพวกเขาจะต้องให้คนนอกเข้าไปด้วย? แต่จักรพรรดิมังกรสั่งให้พวกเขาปฏิบัติกับคนพวกนั้นเหมือนกับแขก ถ้าพวกเขาไม่ทำตามคำสั่งจะถือว่าเป็นการก่อกบฎและพื้นที่ของมหาสมุทรเหนือทั้งหมดจะต้องถูกทำลาย

ม้วนหนังสือถูกส่งคืนให้กับหมั่วหยวน เขาพูดด้วยความเย้ยหยันว่า “ท่านหมั่วคงจะลำบากมากที่ต้องพาพวกเขามาที่นี่ด้วยตัวเอง”

“หึ่ม ถ้าไม่ใช่เพราะคำสั่งของจักรพรรดิมังกร ข้าคงไม่มาที่นี่ด้วยตัวเอง!” หมั่วหยวนพูดอย่างเย็นชา

“ดี ในเมื่อทุกคนอยู่ที่นี่แล้ว หยุดคุยไร้สาระให้เสียเวลาและรีบเข้าไปในถ้ำมังกรผีซะ!” เหวินเหรินเจี๋ยโบกมือและชี้ไปที่รุ่นเยาว์คนหนึ่งที่อยู่ด้านหลังเขา “ถ้ำมังกรผีจะขับไล่สิ่งมีชีวิตภายนอกออกไปเมื่อมันกำลังจะปิด ถ้าเจ้าอยู่ในนั้นนานเกินไป หรือถ้าเจ้ามีกลิ่นอายที่มากเกินไป เจ้าจะถูกหลอมรวมเข้ากับถ้ำมังกรผี หากเจ้าเป็นหนึ่งในนั้น เจ้าจะไม่ได้รับการยกเว้น และคงไม่มีทางที่จะอยู่รอดได้จนถึงห้าร้อยปีต่อมา”

“ครับ!” ทุกคนเชื่อฟัง

พวกเขากระโดดเข้าไปในวงวนขนาดใหญ่ ที่เป็นทางเข้าของถ้ำมังกรผี

ตระกูลเหวินเข้าไปเป็นกลุ่มแรก ตามด้วยตระกูลเซียนหยู่ และตระกูลเฮ่อเหลียน เมื่อหลิงฮันกระโดดเข้าไป พวกฉือชิ่วเหรินทั้งห้าคนต่างปลดปล่อยจิตสังหารออกมา

หลิงฮันจะต้องถูกกำจัด!

 

 

 

ตอนที่ 793

 

ถ้ำมังกรผีเป็นสถานที่พิเศษ

มันถูกสร้างขึ้นจากร่างกายของจอมยุทธที่แข็งแกร่งที่สุดของเผ่าใต้สมุทร ในตอนที่จอมยุทธผู้นั้นยังมีชีวิตอยู่ เขาบรรลุจุดสูงสุดของการบ่มเพาะในโลกนี้และมีพลังต่อสู้ระดับทลายมิติยี่สิบดาว ถึงแม้ตัวตนจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์จะลงมาก็ไม่อาจเป็นคู่ต่อสู้ของเขา

แม้จอมยุทธผู้นี้จะตายไปแล้วแต่พลังอำนาจของเขาก็ยังคงสถิตอยู่ในถ้ำมังกรผี

หลิงฮันคว้าร่างเฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนกับฮูหนิวเอาไว้และพุ่งเข้าไปในน้ำวน

พื้นที่รอบด้านของพวกเขากลายเป็นมืดมิด

จำนวนของผู้คนรอบข้างเขาก็ลดน้อยลงกว่าเดิมหลายสิบเท่า ดูเหมือนว่าถึงแม้ว่าถ้ำจะมีทางเข้าเดียว แต่ทุกคนที่ผ่านเข้ามาจะถูกส่งออกไปในสถานที่ที่ต่างกัน

“ใกล้จะถึงทางออกแล้ว!” หลิงฮันคว้าร่างเฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนกับฮูหนิวเอาไว้ก่อนที่จะกระโดดขึ้นสูงเพื่อออกจากน้ำวน แต่หน้าของเขาก็ต้องเปลี่ยนสี แม้เขาจะออกมาจากน้ำวนได้แล้วแต่เขาไม่สามารถทรงตัวได้ชั่วขณะ

ใบหน้าของเฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนเองก็เปลี่ยนเป็นมึนงงและอยากอาเจียนออกมา แต่กลับกันฮูหนิวนั้นไม่เป็นอะไรเลย นางปรบมือและกล่าว “เล่นแบบเมื่อครู่อีกครั้งเถอะ!”

หลิงฮันมองก้มลงมาที่เสื้อผ้าของตัวเองที่ถูกกรัดกร่อนโดยน้ำวน แม้การกัดกร่อนจะเป็นไปอย่างเชื่องช้าแต่มันก็ชำระล้างออกได้ยาก แม้เขาจะโคจรคัมภีร์สวรรค์นิรันดร์ก็ทำได้เพียงลดความเร็วในการกัดกร่อนเท่านั้น เขาไม่สามารถชำระร้างการกัดกร่อนออกไปได้อย่างสมบูรณ์

หรือจะให้พูดก็คือหากเขาอยู่ในน้ำวันนั่นเป็นเวลานาน แม้จะเป็นเขาก็ต้องถูกย่อยสลายกลายเป็นซากเน่าเปื่อย

เป็นน้ำวนที่น่ากลัวอะไรเช่นนี้!

“หรือนี่จะเป็นน้ำวนโลหิตมังกร?” หลังจากอาการดีขึ้น เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนก็มองไปยังน้ำวน

ถ้าหากเป็นโลหิตมังกรจริงๆล่ะก็ มันจะเป็นสมบัติที่มีค่ามหาศาลเกินบรรยาย

หลิงฮันส่ายหัวและกล่าว “แม้มันจะเป็นโลหิตมังกรแต่มันก็เป็นไปด้วยฤทธิ์ของการกัดกร่อน ข้าคิดว่าแม้จะเป็นแร่เหล็กระดับสิบก็ยังต้องถูกหลอมละลาย!”

ถ้าหากเป็นตัวตนระดับทลายมิติคนอื่นอาจจะไม่สามารถมีโลหิตที่น่ากลัวเช่นนี้ แต่เผ่ามังกรเจ้าของร่างเดิมของถ้ำนี้เป็นถึงจอมยุทธระดับทลายมิติที่มีพลังต่อสู้ยี่สิบดาว หากเป็นโลหิตของจัวตนระดับทลายจะมีอะไรในโลกนี้บ้างที่ไม่สามารถหลอมละลายได้?

นอกเสียจากว่าจะเป็นสิ่งที่ไม่ได้เป็นของโลกนี้

“สถานที่แห่งนี้ช่างร้างยิ่งนัก” หลิงฮันมองไปยังสภาพแวดล้อมรอบๆ ที่แห่งนี้เป็นช่องว่างมิติที่มีอาณาเขตจำกัด นอกจากน้ำวนโลหิตข้างๆพวกเขาแล้วก็ไม่มีอะไรอีกเลย

“พวกเราจะไปทางไหนดี?” เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนเอ่ยถาม

“จุดที่ลึกที่สุด” หลิงฮันครุ่นคิดชั่วขณะ

แต่ในขณะที่พวกเขากำลังจะออกเดินทาง พวกเขาก็เห็นประกายแสงของดาบแวบผ่านพร้อมกับร่างหนึ่งที่ปรากฏตัว

“หลิงฮัน ข้าจะฆ่าเจ้า!”

หลิงฮันชำเลืองมองไปยังต้นเสียงและยื่นนิ้วสองนิ้วไปรับใบดาบเอาไว้ “คุณหนูช่าย ข้าแนะนำว่าเจ้าไม่ควรจะมีนิสัยเกรี้ยวกราดเช่นนี้นะ เจ้าไม่กลัวว่าเจ้าจะแก่ไวรึไง?”

คนที่ใช้ดาบโจมตีคือเซียนหยู่ช่าย นางพยายามจะดึงดาบกลับแต่ก็พบว่าดาบของนางติดแน่นอยู่ที่นิ้วของหลิงฮันราวกับรากไม้ที่ถูกดินยึดเอาไว้ จิตใจของนางสั่นสะท้าน เผ่ามนุษย์ผู้นี้เป็นสัตว์ประหลาดหรืออย่างไร? ดาบเล่มนี้คืออาวุธวิญญาณระดับแปด แต่เมื่ออยู่ในมือหลิงฮันอาวุธวิญญาณชิ้นนี้กลับอ่อนแอราวกับเด็กทารก

นางเคยได้ยินเรื่องการปะทะกันระหว่างหลิงฮันกับเซียนหยู่สื่อเหยียนมาแล้ว แต่นางคิดว่าเรื่องที่ว่ามันดูเกินจริงเกินไป และถึงแม้จะเป็นจริงหลิงฮันก็คงพึงพาแต่เพียงพลังของรูปแบบอาคม แต่ตอนนี้เมื่อนางลงมือกับหลิงฮันนางถึงได้รู้ว่าอีกฝ่ายนั้นทรงพลังอย่างมาก

หลิงฮันพลักมือออกไปทำให้ร่างของเซียนหยู่ช่ายล่าถอย “เห็นแก่หน้าของตระกูลเซียนหยู่ข้าจะไม่ใส่ใจเหตุการณ์ในครั้งนี้ แต่ถ้าเจ้ายังไม่รู้ว่าควรทำตัวเช่นไรข้าจะทำให้เจ้ารู้จักถึงความหวาดกลัวที่แท้จริงเอง!”

“ฮี่ๆ หนิวอยากลองกินเนื้อมังกรจัง!” ฮูหนิวทำหน้าตาน่ากลัวใส่เซียนหยู่ช่าย

ดวงตาของเซียนหยู่ช่ายเอ่อล้นไปด้วยน้ำตา เผ่ามนุษย์ผู้นี้ช่างน่ารังเกียจอะไรเช่นนี้ ผู้นำตระกูลบังคับให้นางแต่งงานกับเขาแต่เขากลับบอกว่าไม่ต้องการ แถมตอนนี้นางยังถูกปฏิบัติราวกับว่านางเป็นคนผิดด้วย

“ไปกันเถอะ!” หลิงฮันเมินเฉยเซียนหยู่ช่าย

แต่ในขณะที่เขาเดินไปไม่กี่ก้าว เขาก็พบว่าเซียนหยู่ช่ายเดินตามพวกเขามา

หลิงฮันหยุดนิ่งและถาม “เจ้าจะตามพวกข้ามาทำไม?”

“ใครบอกว่าข้าตามเจ้า?” เซียนหยู่ช่ายกล่าวโดยทำหน้าไร้เดียวสา “ข้าอยากเดินไปทางนี้ไม่ได้รึไง?”

“โอ้ งั้นก็เชิญ!” หลิงฮันเปิดทางให้นางเดิน

เซียนหยู่ช่ายกลายเป็นเกรี้ยวกราดและเดินนำไปอย่างฉุนเฉียว

หลังจากร่างของนางเดินหายไปจากสายตา พวกหลิงฮันสามคนก็เริ่มออกเดินทางอีกครั้ง

“หืม นางเป็นสตรีที่งดงามขนาดนั้น ทำไมเจ้าไม่รับนางเอาไว้ล่ะ?” เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนกล่าวด้วยท่าทีไม่ค่อยพึงพอใจ

หลิงฮันหัวเราะ “เจ้าหึงงั้นรึ?”

“หลงตัวเอง!” เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนไม่ยอมรับ

“แต่หนิวหึงนะ!” ฮูหนิวไม่ซ่อนความรู้สึกของตนแม้แต่น้อย นางเดินไปหาหลิงฮันและกระโดดกอดคอ “หลิงฮันเป็นของหนิว ไม่ว่าใครก็ห้ามแย่ง!”

เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนมีท่าทีไม่ถือสาเพราะฮูหนิวเป็นเพียงเด็กอายุห้าหรือหกปีเท่านั้น

“นี่คือชั้นแรกของถ้ำมังกรผีไม่ใช่รึ? ทำไมถึงไม่เห็นมีสมุนไพรสักต้น?” หลิงฮันกล่าวโดยมองไปยังรอบๆ

“เจ้าคิดว่าสมุนไพรเป็นผักหญ้าหรืออย่างไร ถึงจะได้งอกอยู่ทุกที่?” เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนกรอกตา

หลิงฮันพยักหน้าและกล่าว “ไม่ใช่แบบนั้นรึ?”

เมื่อลองคิดว่าหลิงฮันเป็นผู้ครอบครองหอคอยทมิฬที่มีสมุนไพรเต็มไปทั่วพื้นที่ เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนก็กลายเป็นนิ่งเงียบ

 

 

 

ตอนที่ 794

 

แม้ว่าหอคอยทมิฬจะสามารถปลูกสมุนไพรได้ แต่มันถูกจำกัดด้วยความแข็งแกร่งของหลิงฮัน ตอนนี้นอกเหนือจากโสมโลหิตมังกรทรราชแล้ว มีสมุนไพรระดับสูงอยู่ไม่กี่ชนิดเท่านั้น ซึ่งทำให้หลิงฮันรู้สึกหดหู่มากเพราะสมุนไพรส่วนใหญ่มันไร้ประโยชน์สำหรับเขา

ยิ่งไปกว่านั้น สมุนไพรไม่เพียงแค่ช่วยยกระดับรากฐานบ่มเพาะพลัง แต่ยังส่งผลกระทบอย่างอื่นด้วยเช่นกัน

ดังนั้น หลิงฮันจึงค่อนข้างให้ความสนใจกับสมุนไพรที่เติบโตอยู่ที่นี่เป็นอย่างมาก โดยเฉพาะหญ้าโลหิตมังกร เพราะเขาบ่มเพราะทักษะกายาเก้ามังกรทรราช และถ้าเขาสะกัดพลังของหญ้าโลหิตมังกรได้ บางทีมันอาจทำให้กายาของเขายกระดับมากขึ้นก็เป็นได้

“แต่โอกาสมักมาาพร้อมกับอันตรายอยู่เสมอ มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะได้รับมันมา” เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนส่ายหน้า

“นั่นไม่ใช่เรื่องที่แน่นอนเสมอไป” หลิงฮันกล่าว

พวกเขาเดินตรงเข้าไปลึกขึ้นเรื่อยๆ แต่ยังคงมีแม่น้ำอยู่สองฝั่งไม่เปลี่ยนแปลง ทว่าขนาดของมันกว้างขึ้นจากเดินมาก ตอนแรกมันมีความกว้างประมาณสิบฟุต แต่ตอนนี้มันกว้างถึงหนึ่งร้อยฟุตและมีแนวโน้มว่าจะขยายกว้างออกไปอย่างต่อเนื่อง

หลิงฮันฉุดขึ้นเรื่องบางอย่างขึ้นได้ และพูดว่า “นี่คือการเปลี่ยนแปลงของเผ่ามังกร ถ้างั้นแม่น้ำโลหิตนี่…คือเส้นโลหิตของเขาใช่หรือไม่?”

เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนพยักหน้า “ก่อนที่พวกเราจะอยู่ที่ปลายเส้นโลหิต มันมีขนาดเล็กมาก แต่เมื่อเข้าใกล้เส้นโลหิตมากขึ้น แน่นอนว่ามันจะต้องมีขนาดใหญ่ขึ้น”

หลิงฮันพูดด้วยความสงสัย “นี่น่ะหรือโลหิตมังกร? น่าเสียดาย ที่มันเต็มไปด้วยอำนาจกัดกร่อนและไม่สามารถดูดซับพลังได้”

“ข้าเคยได้ยินมาจากท่านพ่อของข้าว่าจะมีพื้นที่หนึ่งหรือสองแห่งเท่านั้นที่เป็นโลหิตบริสุทธิ์ และมันสามารถดูดซับได้” ดวงตาของเฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนกำลังเปล่งประกาย

สำหรับนางคนที่มีสายเลือดมังกร ถ้าได้ดูดซับพลังจากโลหิตมังกรจะเป็นอะไรที่ล้ำเลิศมาก แม้ว่ามันจะไม่กี่หยดก็ตาม

หลิงฮันพยักหน้า ถ้ำมังกรผีไม่มีใครรู้ว่าดำรงอยู่มากี่ปีแล้ว แม้จะเปิดทุกห้าร้อยปีก็ตาม แต่หลังจากที่เวลาผ่านไปเนิ่นนานทำให้ตระกูลเฮ่อเหลียนมีข้อมูลมากพอ

พวกเขาเดินต่อไปอีกสักพักหนึ่งและเห็นเซียนหยู่ช่ายหยุดอยู่ตรงหน้าพวกเขา ราวกับว่านางกำลังรอพวกเขาอยู่

เมื่อเห็นพวกเขาเดินเข้ามาใกล้ เซียนหยู่ช่ายพูดอย่างภาคภูมิใจว่า “ข้าไม่ได้รอเจ้าหรอกนะ ข้าแค่รู้สึกเหนื่อยและหยุดพักเท่านั้น”

หลิงฮันไม่สนใจนางเพียงแค่เดินผ่านไป เมื่อเห็นเช่นนั้นเซียนหยู่ช่ายอยากจะนำดาบออกมาสะบั้นใส่หลิงฮันอีกครั้ง ถ้าอีกฝ่ายไม่แข็งแกร่งเกินไป นางคงจะกระโจนใส่และตัดหัวหลิงฮันไปแล้ว แต่นางอ่อนแอที่สุดในหมู่พวกเขาทั้งสามคน ทำได้แค่เดินตามหลิงฮัน แม้ว่านางจะทนงตัว แต่ก็รู้ว่าที่นี่อันตราย ถ้าอยู่กับหลิงฮันอย่างน้อยมันก็ทำให้นางรู้สึกปลอดภัยมากยิ่งขึ้น

โอ้ว!

ทันใดนั้นมีแม่น้ำขนาดใหญ่ปรากฏอยู่ตรงเบื้องหน้าพวกเขา และสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนว่ามีวัตถุสีแดงบางอย่างกระพริบอยู่ แต่ไม่สามารถมองเห็นได้ว่ามันคืออะไร

หลิงฮันใช้เนตรแห่งสัจธรรม และมองเห็นเงาบางอย่างที่มีลำตัวยาวอยู่ใต้น้ำ ดูเหมือนว่ามันจะเป็นงู แต่ความเร็วของมันนั้นรวดเร็วมากและหายไปจากวิสัยทัศน์ของเขาทันที

อย่างไรก็ตาม หลิงฮันไม่ล้มเลิกที่จะมองหามันต่อ ทว่าเขากลับเห็นบางอย่างอยู่ที่ก้นแม่น้ำ แล้วพูดว่า “หญ้าโลหิตมังกรมันมีลักษณ์ยังไง?”

“ต้นของมันจะมีสีแดง โดยปกติมันจะมีสามใบและมีลวดลายคล้ายกับมังกรอยู่บนใบ และยิ่งมีอายุมากเท่าไหร่ จำนวนใบของมันก็จะยิ่งเยอะมากขึ้นเท่านั้น และยังมองเห็นลวดลายได้ชัดเจนมากยิ่งขึ้น” เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนตอบกลับ

สีหน้าของหลิงฮันดูเปลี่ยนไปและพูดว่า “หญ้าโลหิตมังกรเติบโตบนบกใช่หรือไม่?”

“ใช่!” เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนพยักหน้า

เซียนหยู่ช่ายที่ยืนอยู่ด้านหลังได้ยินที่พวกเขาพูดอย่างชัดเจน ช่วยไม่ได้ที่นางจะแสดงสีหน้าบูดบึ้งออกมา สมองของเผ่ามนุษย์นี่มีปัญหาหรือไม่ ถึงเอาแต่ก้มหน้าจ้องมองลงไปในน้ำมันจะไปมองเห็นอไร

หลิงฮันชี้ไปที่แม่น้ำและพูดว่า “ข้าเห็นหญ้าโลหิตมังกรอยู่ตรงนั้น ลักษณะของมันเป็นเหมือนที่เจ้าพูด มันมีสามใบและมีลวดลายมังกรอยู่บนใบพวกนั้น”

“หืม!” เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนอุทาน “มันจะเป็นไปได้ยังไง หญ้าโลหิตมังกรมันจะเติบโตอยู่บนบกเท่านั้น!”

หลิงฮันครุ่นคิดและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “เจ้าพบหญ้าโลหิตมังกรแต่บนบก เพราะเจ้าไม่เคยมองลงไปที่ก้นแม่น้ำเพื่อที่จะมองหามัน”

เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนคิดว่าแม่น้ำในโลหิตมังกรนั้นมีอำนาจกัดกร่อนที่น่าตกตะลึง แม้แต่ผู้คนอย่างนางที่มีสายเลือดมังกรยังไม่สามารถต้านอำนาจกัดกร่อนนั้นได้ เพียงแค่ใช้เวลาไม่นานผิวหนังและกระดูกของพวกเขาก็คงถูกกัดกร่อนและละลายในที่สุด

โดยปกติ แม่น้ำโลหิตถือเป็นพื้นที่ต้องห้าม และมีสัตว์อสูรที่น่าสะพรึงกลัวอยู่ในน้ำ ดังนั้นพวกเขาจึงลังเลมากยิ่งขึ้นที่จะลงไป

เซียนหยู่ช่ายยังคงแสดงสีหน้าเย้ยหยัน ความประทับใจครั้งแรกของนางกับหลิงฮันนั้นเลวร้ายมาก และรู้สึกขบขันเรื่องทุกอย่างที่เขาพูดออกมา – ก้นแม่น้ำมีหญ้าโลหิตมังกรเนี่ยนะ เจ้าคิดว่าตัวเองเป็นใคร?

แม่น้ำโลหิตนี่ปิดกั้นวิสัยทัศน์ไม่มีใครสามารถมองเห็นได้ว่ามีอะไรอยู่ในน้ำ แต่เจ้ามองเห็นมันเนี่ยนะ ฮ่าฮ่าฮ่า!

“รอข้าอยู่ที่นี่” หลิงฮันกำลังจะกระโดดลงไปในน้ำ

“ระวังตัวด้วย!” เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนรีบพูด แม้ว่าการกัดกร่อนของแม่น้ำโลหิตจะไม่รวดเร็วนัก แต่มันก็ยังคงมีอำนาจกัดกร่อน และไม่มีอะไรที่สามารถต่อต้านอำนาจกัดกร่อนของมันได้ และเผ่าใต้สมุทรรู้ว่ายิ่งแม่น้ำโลหิตมีขนาดกว้างเท่าไหร่ อำนาจการกัดกร่อนก็จะยิ่งรุนแรงมากขึ้นเท่านั้น

หลิงฮันพยักหน้าแล้วกระโดดลงไปในแม่น้ำโลหิต

ช่วยไม่ได้ที่เซียนหยู่ช่ายจะรู้สึกประหลาดใจ เผ่ามนุษย์คนนี้เป็นคนที่โง่เขลาอย่างแท้จริง เขากล้าที่จะกระโดดลงไปในแม่น้ำ ไม่ใช่ว่ามันเป็นการรนหาที่ตายหรอกหรือ? นางเค้นเสียงและพูดว่า “ข้าเกรงว่าเขาคงจะไม่กลับออกมาแล้ว!”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนรู้สึกโกรธขึ้นมาทันทีและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “เซียนหยู่ช่ายที่ข้าไม่พูดถึงเจ้าตลอดทางไม่ใช่เพราะข้ากลัวเจ้า แต่ข้าไว้หน้าตระกูลเซียนหยู่ของเจ้าต่างหาก แต่ถ้าเจ้าสร้างปัญหาไม่หยุด เจ้าคิดว่าข้าจะไม่กล้าทำอะไรเจ้าอย่างนั้นรึ?”

ช่วยไม่ได้ที่เซียนหยู่ช่ายจะรู้สึกโมโห แต่อีกฝ่ายเป็นถึงไข่มุกที่ล้ำค่าที่สุดในหมู่รุ่นเยาว์ของมหาสมุทรเหนือ ทั้งยังมีสายเลือดของนางนั้นบริสุทธิ์มากและทำให้นางรู้สึกอับอายเมื่อเทียบกับเฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยน

แต่ว่านางยังคงมีความภาคภูมิใจในตัวเองและปฏิเสธที่จะยอมรับความจริง “ข้าพูดอะไรผิด? นี่คือแม่น้ำโลหิตที่เป็นโลหิตของเผ่ามังกรที่เป็นตัวแทนของความตาย อีกฝ่ายเป็นแค่จอมยุทธระดับก้าวสู่เทวาไม่จำเป็นต้องพูดถึงว่าจะรอด แม้แต่จอมยุทธระดับทลายมิติก็ยังต้านอำนาจการกัดกร่อนของมันไม่ได้!”

“นั่นเป็นคนอื่น!” เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนพูดอย่างเย็นชา

เซียนหยู่ช่ายรู้สึกแปลกใจ สิ่งที่อีกฝ่ายต้องการจะสื่อคือหลิงฮันสามารถทำได้ที่แม้แต่จอมยุทธระดับทลายมิติยังทำไม่ได้? ความมั่นใจนั่นมันอะไรกัน? หึ่ม หญิงสาวคนนี้ก็โง่เขลาเหมือนกับเขา หลงใหลผู้ชายจนตาบอด แม้ความจริงจะปรากฏอยู่ตรงหน้า แต่กลับมองไม่เห็น

ตู้ม!

ในขณะนั้น พวกนางเห็นคลื่นโลหิตซัดเข้ามา แล้วเห็นร่างของหลิงฮันยืนอยู่บนคลื่นขณะจับดาบสังหารอยู่ในมือ

ตู้ม ร่างเงาที่มีลำตัวสีแดงยาวเองก็กระโจนออกมาจากน้ำเช่นกัน เมื่อมองแวบแรกจะเห็นว่ามันเป็นอสรพิษยักษ์ที่มีลำตัวยาวประมาณสามสิบฟุต แต่ถ้ามองให้ดีจะเห็นว่าสิ่งมีชีวิตตัวนี้ไม่มีตา ไม่มีจมูกและไม่มีหู มีเพียงแค่ปากเท่านั้น และมันกำลังอ้าปากเผยให้เห็นฟันที่แหลมคม