Alchemy Emperor of the Divine Dao จักรพรรดิปรุงยาแห่งวิถีสวรรค์ 596-599

ตอนที่ 596

 

ราชันระบี่น้อยปรากฏตัว

โชคดีที่เจ้ามังกรยักษ์นั่นไม่เห็นพวกเขาในสายตา หลังจากที่มันม้วนตัว ร่างของมันจมดิ่มหายไปในทะเลสาบทันที

หลิงฮันรู้สึกโล่งอก ถ้ามันเพ่งเล็งมาที่พวกเขาจริง แม้แต่เรือรบทองคำก็ไม่อาจรับประกันได้ว่าพวกเขาจะปลอดภัย และมีทางเดียวที่จะรอดคือต้องหนีเข้าไปในหอคอยทมิฬ

เรือรบทองคำบินอยู่ในอากาศ หลังจากนั้นเจ็ดวันพวกเขาก็บินผ่านมหาสุทรอันกว้างใหญ่

“ภูมิภาคกลางมีขนาดใหญ่กว่าสี่ภูมิภาคมาก” หลิงฮันรู้สึกทวีปฮงเทียนไม่เหมือนในอดีต

“ใช่แล้ว ว่ากันว่าทั้งสี่ภูมิภาครวมกันถึงเทียบกับภูมิภาคกลางได้” จูเสวี่ยนเอ๋อพยักหน้า

ฮูหนิวอยู่ในอ้อมแขนของหลิงฮัน มันหายากมากที่นางทำตัวนิ่งเงียบเกินไปทำให้หลิงฮันรู้สึกไม่ดี หลังจากที่เด็กสาวตัวน้อยคนนี้ได้ดูดซับพลังของแท่นสี่เหลี่ยมและพลังของเกราะอัสนี

พวกเขายังคงมุ่งหน้าไปที่แคว้นบุปผาลอยล่อง หลิงฮันและจูเสวี่ยนเอ๋อผลัดกันบังคับเรือ หากให้ฮูหนิวขับรับรองว่าคงไม่มีทางไปถึงจุดหมาย

ในตอนที่หลิงฮันไม่ได้เป็นคนบังคับเรือ เขาจะฝึกฝนทักษะอสนีบาตเก้าทิวา หลังจากผ่านไปสิบวัน เขามีความก้าวหน้าอย่างน่าตกตะลึง แม้ว่าเขาจะไม่บรรลุกายาอัสนี แต่ความเร็วของเขานั้นก้าวหน้าขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

“อย่างไรก็ตาม ถ้าต้องการเรียนรู้ทักษะอสนีบาตเก้าทิวาได้สมบูรณ์จะต้องรับแบกรับพลังของสายฟ้าศักดิ์สิทธิ์และเปลี่ยนพลังของมันให้เป็นของตัวเอง และเปลี่ยนกายาให้เป็นกายาอัสนี”

“มันเป็นเพราะข้าแค่ไม่เข้าใจวิธีชักนำพลังสายฟ้า หากข้าหุนหันมีแต่จะทำให้ข้าถูกสายฟ้าฆ่าตาย”

“เรื่องสำคัญแบบนี้ข้าไม่อาจผลีผลามได้ แต่ข้าเชื่อว่าด้วยความเข้าใจของข้ามันน่าจะใช้เวลาไม่นานนัก”

“เดี๋ยวก่อน ถ้าข้าเกิดถูกฟ้าผ่าขึ้นมาล่ะจะทำยังไง?”

หลิงฮันถอนหายใจ ในขณะที่เขาหัวเราะให้กับตัวเอง เขาสัมผัสได้ถึงอันตรายบางอย่างที่กำลังใกล้เข้ามา หลิงฮันรีบเบี่ยงเบนเส้นทางเดินเรือทันที ปัง ปราณกระบี่พุ่งผ่านไปราวกับดวงดาวที่ตกลงมาจากฟากฟ้า

เรือเลี้ยวกะทันหันทำให้จูเสวี่ยนเอ๋อและฮูหนิวเซไปเซมา

“เกิดอะไรขึ้น?” จูเสวี่ยนเอ๋อรีบถามออกมาอย่างรีบร้อน

“พวกเราถูกโจมตีจากคนชั่ว พวกมันกล้ามากที่โจมตีพวกเรา!” ฮูหนิวรู้สึกโกรธและกวาดสายตามองออกไปด้านนอกเรือ

เบื้องหน้าห่างออกไปหนึ่งร้อยฟุตมีชายคนหนึ่งกำลังยืนอยู่บนท้องฟ้า เขาดูเหมือนชายที่มีอายุประมาณยี่สิบปี บรรยากาศที่อยู่รอบตัวเขาถูกฉีกขาดด้วยปราณกระบี่ที่น่าหวาดกลัว

จอมยุทธระดับตัวอ่อนวิญญาณ! และเขาไม่ได้เป็นแค่จอมยุทธระดับตัวอ่อนวิญญาณเท่านั้น แต่ยังอยู่ขั้นเก้า และเป็นไปได้มากที่จะทะลวงผ่านระดับก้าวสู่เทวา!

คนผู้นั้นไม่ได้ดูเยาว์วัยมากนัก แต่หลังจากที่ทะลวงผ่านระดับ ใบหน้าจะยังคงรักษาความเยาว์วัยเอาไว้ แต่เมื่อดูจากระดับพลังและรูปลักษณ์ของเขาแล้ว คนผู้นั้นอย่างน้อยจะต้องมีอายุสามสิบปีถึงสี่สิบปี

แม้ว่าเขาจะมีอายุสี่สิบปี ความสำเร็จของคนผู้นี้ก็ยังคงน่าทึ่ง

ในชีวิตที่แล้วของหลิงฮันในฐานะจักรพรรดินักปรุงยาอายุเท่านั้นเขายังบรรลุแค่ระดับบุปผาผลิบานเท่านั้น

ในโลกใบนี้ สภาพแวดล้อมของสวรรค์และโลกเปลี่ยนแปลงไปอย่างมาก ทำให้มีอัจฉริยะในยุคปัจจุบันเหนือกว่าอัจฉริยะในอดีต

“ข้าไม่เคยมีความบาดหมางกับเจ้า เหตุใดต้องโจมตีพวกข้าด้วย?” หลิงฮันยังคงอยู่ในห้องโดยสารและถามฝ่ายตรงข้าม

“ตั้งแต่ที่เจ้าอยู่บนเรือรบทองคำ พวกเราก็มีความบาดหมางกันแล้ว” ชายคนนั้นกล่าว “เจ้ากล้าหาญมากถึงกล้าขโมยของของข้า!”

หลิงฮันรู้สึกประหลาดใจและพูดว่า “เจ้าคือราชันกระบี่น้อย!”

“ใช่แล้ว ตั้งแต่ที่เจ้ารู้ชื่อเสียงของข้า ข้าไม่มีทางปล่อยเจ้าไปเด็ดขาด” ชายคนนั้นพูดออกมาด้วยความภาคภูมิใจและไม่ปฏิเสธตัวตนของตัวเอง

หลิงฮันคิดว่าไม่แปลกที่ฝ่ายตรงข้ามจะโจมตีเรือรบทองคำ มันจะมีใครอื่นอีกที่รู้เรื่องเรือรบทองคำ? อีกฝ่ายน่าจะไปที่ถ้ำแล้วพบว่าแท่นสี่เหลี่ยมหายไปรวมถึงเฝิงเหว่ยฉี จึงเป็นเรื่องธรรมดาที่อีกฝ่ายจะไล่ล่าเขา

อย่างไรก็ตาม ความเร็วของอีกฝ่ายนั้นรวดเร็วมาก หลังจากผ่านไปไม่กี่วันมันก็สามารถตามความเร็วของเรือรบทองคำลำนี้ได้ทัน ยิ่งไปกว่านั้น โลกใบนี้นั้นกว่าใหญ่ แต่อีกฝ่ายกลับตามมาถูก

หลิงฮันหัวเราะและพูดว่า “สมบัติโบราณคือสิ่งที่ทุกคนสามารถเป็นเจ้าของได้ก่อนหน้านี้เองเจ้าก็ได้รับมันไปก่อนแล้ว นั่นถือว่าเป็นโชคชะตาของเจ้า และโชคชะตาก็ทำให้ข้าได้รับมันมา ซึ่งนี่เองก็ถือว่าเป็นโชคชะตาของข้าเช่นเดียวกัน”

“โอ้ว แต่ข้ารู้แค่ว่านั่นคือของของข้า หากเจ้าขัดขืน เจ้าจะต้องตาย!” แววตาของราชันกระบี่น้อยแหลมคมมากและจับกระบี่ที่อยู่ในมือแน่น

ตู้ม!

ปราณกระบี่ถูกฟาดฟันลงมาจากด้านบน ทำให้เชิงเขาที่อยู่เบื้องล่างถูกทำลาย และหลิงฮันเห็นหมู่บ้านของมนุษย์ถูกทำลายจนย่อยยับ ช่วยไม่ได้ที่เขาจะรู้สึกโกรธ “ราชันกระบี่น้อย นี่เป็นเรื่องระหว่างข้ากับเจ้า ทำไมเจ้าต้องลากผู้คนบริสุทธิ์เข้ามาเกี่ยวข้องด้วย?”

“ทำไมข้าจะต้องสนใจมดปลวกพวกนั้นด้วย พวกมันตายไปแล้วจะทำไม?  แม้พวกมันจะไม่ตายตอนนี้ แต่ยังไงในอนาคตพวกมันก็ต้อง–” ราชันกระบี่น้อยพูดยังไม่ทันจบก็ถูกขัดจังหวะ “ถ้าเจ้าเป็นห่วงพวกมันนักก็เข้ามาสู้กับข้า”

หลิงฮันเป็นฝ่ายเสียเปรียบ แม้ว่าเขาจะมีพลังต่อสู้ที่น่าทึ่ง จอมยุทธระดับตัวอ่อนวิญญาณขั้นต้นเขายังรับมือด้วยไม่ได้เลย ยิ่งไปกว่านั้นราชันกระบี่น้อยเป็นถึงจอมยุทธระดับตัวอ่อนวิญญาณขั้นปลาย แล้วเขาจะทำอะไรได้บ้าง

ราชันกระบี่น้อยเป็นอัจฉริยะที่มากประสบการณ์และยังมีอายุมากกว่าย่าวหุยเยว่ หากประมาทอาจจะต้องเผชิญหน้ากับความตาย

แต่ว่ามันเป็นลูกศิษย์ของนิกายกระบี่ไร้เทียมทาน แล้วเขาจะฆ่ามันได้อย่างไร?

“เจ้าไม่อยากให้พ่อของเจ้ามีชีวิตอยู่แล้วงั้นรึ?” หลิงฮันพูดออกมาอย่างเย็นชา “เจ้าจะไล่ตามข้าก็ได้ แต่ถ้าเจ้าทำให้ผู้คนบริสุทธิ์ได้รับบาดเจ็บอีก ข้าจะไม่ลังเลที่จะฆ่าเจ้า!”

ราชันกระบี่น้อยคิดอยู่ชั่วขณะและพูดว่า “ปล่อยพ่อของข้า แล้วข้าจะไว้ชีวิตเจ้า”

หลิงฮันยิ้มและพูดว่า “ถ้าเจ้าต้องการพ่อของเจ้าคืน ข้าสามารถคืนให้เจ้าได้ แต่แท่นสี่เหลี่ยมข้าไม่คืนให้เจ้า!”

 

 

 

ตอนที่ 597

 

เผชิญหน้า

“ฮึ่ม ไม่ว่ายังไงเจ้าก็ต้องมอบแท่นสี่เหลี่ยนคืนมาให้ข้า!” ราชันกระบี่น้อยพูดอย่างเย็นชา ในหมู่สมบัติที่เขาขุดค้นพบ ทักษะศักดิ์สิทธิ์ที่ถูกผนึกอยู่ในสี่เหลี่ยมคือสมบัติที่ล้ำค่ามากที่สุด ยิ่งเขารับรู้ถึงประสิทธิภาพของสมบัติชิ้นอื่นๆมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งต้องการทักษะอสนีบาตเก้าทิวามากขึ้น

“แล้วถ้าข้าไม่คืนให้เจ้าจะทำอะไรได้?” หลิงฮันยิ้ม

ราชันกระบี่น้อยปลดปล่อยจิตสังหารออกมา ฝ่ามือของเขายกขึ้นอีกครั้งอย่างเดือดดาล

“ราชันกระบี่น้อย เจ้าคิดจะบาดหมางกับข้าจริงๆรึ?” หลิงฮันขมวดคิ้ว

‘ฟุบ’ ราชันกระบี่น้อยลงมือ ปราณกระบี่ผสานรวมกันกลายเป็นลำแสงกระบี่ขนาดยักษ์พุ่งเข้าใส่เรือรบทองคำของหลิงฮัน จากกลิ่นอายความน่าสะพรึงกลัวที่สัมผัสได้ ลำแสงกระบี่นี้ต้องไม่ใช่ปราณกระบี่อย่างแน่นอน มันต้องเป็นรัศมีกระบี่ที่เกิดจากการควบแน่นปราณกระบี่อย่างน้อยยี่สิบเล่มขึ้นไป!

นี่เป็นเพียงการคาดการคร่าวๆท่านั้น ราชันกระบี่น้อยอาจจะยังไม่ได้เอาจริง รัศมีกระบี่ของเขาอาจจะแข็งแกร่งยิ่งกว่านี้ บางทีอาจจะบรรลุถึงยี่สิบเก้าเล่ม หรือไม่ก็ทะลุขีดจำกัดสามสิบเล่ม!

หลิงฮันยังสามารถจัดการศัตรูคนนี้ได้ เมื่อรัศมีดาบพุ่งผ่านไป เชิงเขาและแม้น้ำด้านล่างก็ได้รับผลกระทบอีกครั้ง ชาวบ้านมากมายโดนลูกหลงไปพร้อมที่พักของพวกเขาที่กลายเป็นเถ้าถ่าน

“ราชันกระบี่น้อย!” หลิงฮันคำรามเรียกราชันกระบี่น้อย เขาเคยพบเจอกับจอมยุทธผู้มีนิสัยโหดเหี้ยมมามากมาย แต่จอมยุทธที่ไร้จิตใจมองเห็นชีวิตคนอื่นเป็นสิ่งไร้ค่าที่ไม่ต่างจากเศษฝุ่นเช่นนี้ เขาเพิ่งเคยพบเจอเป็นครั้งแรก

นี่น่ะรึศิษย์ของนิกายกระบี่ไร้พ่าย?

ถึงแม้จักรพรรดิกระบี่ตะวันที่เขาเคยพบเจอจะมีนิสัยโหดเหี้ยม แต่กระบี่ของเขาก็พุ่งแทงเข้าใส่ผู้แข็งแกร่งเท่านั้น เขาไม่เคยหันกระบี่ใส่ผู้คนที่อ่อนแอ

หลิงฮันโกรธเป็นอย่างมาก “เสวียนเอ๋อ เจ้าไปควบคุมเรือและเตรียมยิงปืนใหญ่พลังหยวนซะ ข้าจะต้านหมอนั่นเอาไว้!”

“พี่ชายฮัน ระวังตัวด้วย!” จูเสวียนเอ๋อกล่าว ใบหน้าอันงดงามของนางเต็มไปด้วยความกังวล นางไม่ได้สงสัยในพลังต่อสู้และพรสวรรค์ของหลิงฮันแม้แต่น้อย แต่ถึงจะอย่างนั้นราชันกระบี่น้อยก็บ่มเพาะพลังมาก่อนหลิงฮันหลายสิบปี การโค่นล้มอีกฝ่ายคงจะไม่ใช่เรื่องง่าย

หลิงฮันเดินออกมาจากห้องพักบนเรือและมองไปยังราขันกระบี่น้อยด้วยสายตาเย็นชา ฮูหนิวเองก็ตามหลิงฮันออกมาเช่นกัน มือเล็กๆของนางท้าวเอวเอาไว้แสดงออกถึงความไม่พอใจ ชายตรงหน้าบังอาจลงมือโจมตีหนิวหนิวที่แสนน่ารักคนนี้ ช่างใจกล้ายิ่งนัก!

“หืม เจ้าคือ… หลิงฮัน!” ราชันกระบี่น้อยจ้องมองหลิงฮันชั่วขณะก่อนที่จะอุทานออกมา

“ข้าไม่คาดคิดเลยว่าข้าจะมีชื่อเสียงขนาดนี้!” หลิงฮันพูดอย่างเย็นชา

“นั่นก็เพราะนักปรุงยาระดับสวรรค์เป็นสิ่งที่หายากไงล่ะ” ราชันกระบี่น้อยกล่าว “แต่ในสายตาของข้า นักปรุงยาระดับสวรรค์จะนับเป็นอันใดได้? ข้าได้ยินมาว่าเจ้าได้รับมรดกสืบทอดจากเขตแดนลี้ลับสิบสองพระราชวังสินะ? แม้ข้าจะไม่สนใจสมบัติของเขตแดนลี้ลับ แต่ที่นั่นก็สมควรจะมีทักษะศักด์สิทธิ์อยู่บ้าง!”

“เพราะงั้นจงมอบแท่นสี่เหลี่ยมและทักษะศักดิ์สิทธิ์มาให้ข้าซะ หากเจ้าเชื่อฟัง ไม่เพียงแค่ข้าจะไว้ชีวิตเจ้า แต่ข้าจะทดแทนมอบสมบัติให้เจ้าด้วยเป็นไง?”

หลิงฮันแสยะยิ้มและพูด “ขอปฏิเสธ ข้าไม่ทำการแลกเปลี่ยนกับสัตว์เดรัจฉาน!”

‘ตูม’ ทันใดนั้นเอง ปืนใหญ่พลังหยวนที่จูเสวียนเอ๋อใส่ผลึกก่อเกิดลงไปก็ทำงานและจู่โจมใส่ราชันกระบี่น้อยอย่างรวดเร็ว

แต่จู่ๆประกายแสงกระบี่ที่ส่องสว่างก็ปรากฏขึ้นมา

ไม่รู้ว่าราชันกระบี่น้อยหยิบกระบี่ออกมาเมื่อไหร่ เขาใช้กระบี่ยาวสีฟ้าในมือผ่าการโจมตีของปืนใหญ่พลังหยวนออกเป็นสองส่วน รอบกายของเขาถูกปกคลุมไปด้วยปราณกระบี่และกลิ่นอายที่ราวกับเทพพระเจ้า

“คิดจะทำให้ข้าบาดเจ็บด้วยปืนใหญ่ของเรือรบทองคำ?” ระชันกระบี่น้อยพูดอย่างเย็นชา แววตาของเขากลายเป็นคมกริบราวกับกระบี่

“จงตกตายไปด้วยสายฟ้าฟาดของหนิวซะ!” มือเล็กๆของฮูหนิวพุ่งไปด้านหน้าปรากฏเป็นเส้นสายฟ้าสองสายพุ่งเข้าใส่ราชันกระบี่น้อย

เส้นสายฟ้าทั้งสองรวดรวดเร็วยิ่งกว่าการโจมตีจากปืนใหญ่พลังหยวนเมื่อครู่!

สายฟ้าคือสิ่งที่เคลื่อนไหวได้รวดเร็วที่สุดในโลก

ราชันกระบี่น้อยตั้งท่า เขาฟาดฟันกระบี่ออกไปปะทะกับเส้นสายฟ้าจนการโจมตีของเขาและฮูหนิวสลายหายไปด้วยกันทั้งคู่

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่ใช่แค่ราชันกระบี่น้อยที่ตกตะลึง แม้แต่หลิงฮันก็ตกตะลึงไม่ต่างกัน

ต้องรู้ก่อนว่าราชันกระบี่น้อยนั้นเป็นจอมยุทธระดับตัวอ่อนวิญญาณและควบแน่นรัศมีกระบี่ให้สำเร็จ แต่การโจมตีของฮูหนิวที่เป็นเพียงจอมยุทธระดับบุปผาผลิบานที่ยังไม่ได้สร้างปราณขึ้นมากลับมีพลังทำลายเทียบเท่ากับการโจมตีของราชันกระบี่น้อย

เรื่องนี้เป็นอะไรที่ขัดแย้งต่อความเข้าใจในวิถีวรยุทธของจอมยุทธทุกคน

ราชันกระบี่น้อยกับโมโหและตกตะลึง ที่เขาตกตะลึงก็คือถึงแม้การโจมตีเมื่อครู่เขาจะไม่ได้เอาจริง แต่ผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นก็ไม่ควรจะเป็นเช่นนี้! ส่วนการที่เขาโมโหนั้นเกิดขึ้นหลังจากที่มองเห็นเส้นสายฟ้าสองสายของฮูหนิว

“มรดกสืบทอดของข้าถูกเด็กสาวนั่นขโมยไปแล้ว!” เขาคำรามออกมาราวกับคนบ้า

สิ่งที่ล้ำค่าที่สุดของถ้ำสมบัติจากจักรวรรดิโบราณคือทักษะศักดิ์สิทธิ์อสนีบาตเก้าทิวาและจากข้อมูลที่เขาได้รับมา การส่งมอบสืบทอดทักษะจะเกิดขึ้นเพียงครั้งเดียวเท่านั้น เมื่อทักษะถูกสืบทอดแล้ว แท่นสี่เหลี่ยมจะทำลายตัวเองทันที ซึ่งผู้ที่มาทีหลังจะไม่มีสิทธิ์ได้รับทักษะไป

แผนการของเขาใช้เวลาดำเนินการมาถึงสามปี แล้วแบบนี้จะไม่ให้เขาโกรธได้อย่างไร?

“อ้ากก ข้าจะสังหารพวกเจ้าทั้งหมดทุกคนและตรวจสอบวิญญาณของพวกเจ้าโดยตรง!” ราชันกระบี่น้อยรู้ดีว่าทักษะสืบทอดนั้นไม่สามารถส่งต่อผ่านคำพูดได้ ดังนั้นวิธีเดียวที่เขาจะได้รับทักษะ อสนีบาตเก้าทิวามาก็คือการะตรวจสอบวิญญาณ

“คิดรึว่าเจ้าจะมีโอกาสทำเช่นนั้น!” หลิงฮันพูดอย่างเย็นชา

“รับการโจมตีของหนิวไป!” ฮูหนิวคำราม มือของนางสั่นไหวและปลดปล่อยเส้นสายฟ้าโจมตีใส่ราชันกระบี่น้อยอีกครั้ง

ฮูหนิวนั้นเป็นสัตว์ประหลาดที่แท้จริง แม้หลิงฮันจะพอทำความเข้าใจทักษะอสนีบาตเก้าทิวาได้บ้างแล้ว แต่ก็ยังไม่ขนาดที่จะใช้ออกมาได้จริง ส่วนฮูหนิวนั้นนางสามารถใช้ทักษะออกมาได้อย่างอิสระ ซึ่งเป็นเรื่องที่น่าตะตกลึงมาก

บางทีนั่นอาจจะเกิดจากการที่นางดูดซับสายฟ้าของแท่นสี่เหลี่ยมและเกราะอสนีเข้าไป ทำให้นางข้ามขั้นตอนการทำความเข้าใจและใช้ทักษะออกมาได้อย่างอิสระโดยตรง

สีหน้าของราชันกระบี่น้อยกลายเป็นเย็นชา เขากวัดแกว่งกระบี่เล่มยาวและใช้รัศมีกระบี่โจมตีใส่เรือรบทองคำ

แม้จูเสวียนเอ๋อจะควบคุมเรือเพื่อหลบแล้ว แต่รัศมีกระบี่ที่โจมตีมานั้นทรงพลังและรวดเร็วเกินไป ‘ตูม’ โชคดีที่เรือรบทองคำมีชั้นโล่ที่สามารถป้องกันการโจมตีของจอมยุทธระดับตัวอ่อนวิญญาณได้อย่างสมบูรณ์แบบติดตั้งเอาไว้ แต่ถึงอย่างนั้นรัศมีกระบี่ที่ทรงพลังก็ยังทำให้โล่ของเรือรบสั่นสะเทือน

‘ฟึบ’ ฮูหนิวคำราม นางเป็นฝ่ายเริ่มบุกจู่โจมก่อน ร่างของนางถูกโอบล้อมด้วยสายฟ้า นางพุ่งไปปรากฏตรงหน้าราชันกระบี่น้อยพร้อมกับปล่อนหมัดเล็กๆออกไปทันที

“บังอาจ!” ราชันกระบี่น้อยเค้นเสียงเย็นชาและแทงกระบี่เข้าใส่ฮูหนิว

“ราชันกระบี่น้อย!” หลิงฮันตะโกน คันศรและลูกศรตะวันยอแสงในมือของเขาอัดแน่นไปด้วยปราณก่อเกิดอันไร้ที่สิ้นสุด ทั่วทั้งลูกศรถูกปกคลุมไปด้วยแสงสีขาว เขากระตุ้นใช้งานเนตรแห่งสัจธรรมเพื่อค้นหาจุดที่พลังป้องกันของราชันกระบี่น้อยต่ำที่สุด

ราชันกระบี่น้อยต้องการจะสังหารฮูหนิวด้วยกระบี่ในมือ แต่เมื่อมองเห็นพลังทำลายล้างอันน่าสะพรึงกลัวของคันศรของหลิงฮัน ใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนสีทันที

‘ฟุบ’ หลิงฮันยิงคันศรออกไปด้วยความโกรธ แต่ถึงอย่างไรราชันกระบี่น้อยก็เป็นจอมยุทธระดับตัวอ่อนวิญญาณที่ทรงพลัง มันตอบโต้ลูกศรของหลิงฮันด้วยรัศมีกระบี่อันน่าสะพรึงกลัว

‘ปัง!’

ลูกศรตะวันยอแสงถูกต้านทานเอาไว้ บริเวณด้ามจับของลูกศรบิดเบี้ยวทันที

 

 

 

ตอนที่ 598

 

หุ่นเชิดเพชร

‘ปัง! ปัง!’

แต่ถึงแม้ราชันกระบี่น้อยจะป้องกันลูกศรเอาไว้ได้ แต่เขาก็ต้องถูกทุบตีโดยหมัดเล็กๆของฮูหนิว ร่างของราชันกระบี่น้อยโซเซและกระอักโลหิตออกมา เขาพยุงร่างเอาไว้และมองไปยังสายฟ้าของฮูหนิว

“บัดซบ!” แววตาของราชันกระบี่น้อยเต็มไปด้วยความเกรี้ยวกราด ทักษะศักดิ์สิทธิ์นี้สมควรเป็นของมันแท้ๆ เขารอที่จะเปิดสมองของฮูหนิวเพื่อนำทักษะอสนีบาตเก้าทิวาออกมาไม่ไหวแล้ว

“ยอดเยี่ยมจริงๆ เจ้าทำให้ข้าโกรธแล้ว!” ราชันกระบี่น้อยกำกระบี่แน่น ‘ฟุบ’ กลิ่นอายแห่งกระบี่ของเขาระเบิดออกมาพร้อมกับแสงสีดำที่หมุนรอบกระบี่ แสงสีดำเหล่านั้นผสมผสานไปด้วยอำนาจแห่งความสิ้นหวัง ที่ใครสัมผัสก็รู้สึกอยากจะฆ่าตัวตาย

วิถีกระบี่ของราชันกระบี่น้อยคือวิถีแห่งความสิ้นหวัง เมื่อกระบี่โจมตีออกไป ผู้คนที่สัมผัสกลิ่นอายของกระบี่ก็จะรู้สึกสิ้นหวังจนไม่อยากตอบโต้

ด้วยแรงกดดันของวิถีกระบี่แห่งความสิ้นหวัง ทำให้จูเสวียนเอ๋อควบคุมเรือได้ยากขึ้น เรือที่นางควบคุมเริ่มส่ายซ้ายขวาราวกับกำลังจะตก

“เสวียนเอ๋อ!” หลิงฮันตะโกนเรียกสติจูเสวียนเอ๋อ

จูเสวียนเอ๋อคืนสติกลับมาทันที ตอนนี้นางนางเริ่มสร้างวิถีของตนเองแล้วเช่นกัน แม้นางจะไม่มีพรสวรรค์ราวกับสัตว์ประหลาดเหมือนหลิงฮัน แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าวิถีแห่งกระบี่ของคนอื่นจะมาควบคุมนางได้ง่ายๆ

“ตายไปซะ!” ราชันกระบี่น้อยกวัดแกว่งกระบี่ ทันใดนั้นรัศมีกระบี่ที่ยาวร้อยฟุตก็ปรากฏออกมา

ฮูหนิวเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว ร่างเล็กๆของนางหลบหลีกอย่างคล่องแคล่วและโจมตีสวนราชันกระบี่น้อย หลิงฮันนำลูกศรอันใหม่ออกมาเสียบที่คันธนูแต่ยังไม่โจมตีออกไป เขาทำเช่นนี้เพื่อสร้างแรงกดดันต่อราชันกระบี่น้อย

ราชันกระบี่น้อยเพ่งความสนใจส่วนใหญ่มายังหลิงฮันเนื่องจากลูกศรของหลิงฮันมีพลังอำนาจเพียงพอที่จะคุกคามชีวิตของเขาได้ แต่ถ้ารู้ว่าหลิงฮันจะยิงลูกศรมาตอนไหน เขาก็จะสามารถใช้กระบี่ในมือปัดป้องได้ แต่ถ้าหากหลิงฮันไม่ยิงลูกศรมา เขาก็ต้องกังวลและระวังตัวอยู่ตลอดเวลา

ฮูหนิวใช้โอกาสนี้ลงมือ กำปั้นเล็กๆของนางถูกโอบอ้อมไปด้วยสายฟ้าและกระหน่ำโจมตี

ราชันกระบี่น้อยเค้นเสียงดูถูก เขาเมินเฉยฮูหนิวและมุ่งเป้าไปที่หลิงฮัน เขาต้องกำจัดสิ่งที่กำลังคุกคามชีวิตเขาให้หายไปเสียก่อน ไม่เช่นนั้นเขาจะไม่สามารถแสดงพลังต่อสู้ทั้งหมดออกมาได้

‘ตูม’ หมัดของฮูหนิวปะทะเข้ากับแผ่นหลังของราชันกระบี่น้อย แต่เขาก็กระตุ้นใช้งานพลังป้องกันอย่างเต็มที่ทำให้รับการโจมตีของฮูหนิวโดยไม่ได้รับบาดเจ็บ

ราชันกระบี่น้อยกวัดแกว่งกระบี่โจมตีใส่หลิงฮัน

“บังอาจเมินเฉยหนิว ช่างน่ารังเกียจยิ่งนัก!” ฮูหนิวกลายเป็นเกรี้ยวกราด ร่างเล็กๆของนางถูกปกคลุมไปด้วยสายฟ้าและปรากฏตัวขึ้นด้านหลังของราชันกระบี่น้อย นางขึ้นขี่คอของอีกฝ่ายและอ้าปากกัดลงไป

“อ้ากกก!” ราชันกระบี่น้อยกรีดร้องพร้อมกับมีโลหิตสีเงินอันแปลกประหลาดสายกระจายออกมา เขาเปิดใช้งานพลังป้องกันเต็มที่แล้วแท้ๆ ต่อให้เป็นจอมยุทธระดับตัวอ่อนวิญญาณขั้นสูงสุดก็ไม่สามารถทำลายการป้องกันของเขาได้ แต่ฟันของฮูหนิวกลับทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดทรมาน

“บัดซบ!” ราชันกระบี่น้อยฟาดกระบี่ใส่ฮูหนิว แต่ร่างของนางก็ถูกปกคลุมด้วยสายฟ้าและหลบกระบี่ได้อีกครั้ง สัญชาตญาณการต่อสู้ของนางยอดเยี่ยมเป็นอย่างมาก

“ราชันกระบี่น้อย!” หลิงฮันคำรามและยิงลูกศรออกไป

“คิดจริงๆรึว่าข้าไม่สามารถจัดการพวกเจ้าได้?” ราชันกระบี่น้อยคำราม ร่างของเขาปลดปล่อยลำแสงสีเงินออกมาทั่วร่างราวกับกลายเป็นรูปปั้นสีเงิน พลังต่อสู้ของเขาทะยานขึ้นสูงจนน่าสะพรึงกลัว

‘ตูม’ ราชันกระบี่น้อยใช้กระบี่โจมตีลูกศรออกเป็นเสี่ยงๆ

“ไม่ดีแล้ว!” ใบหน้าของหลิงฮันเปลี่ยนเป็นตกตะลึงและตพโกนออกไป “ฮูหนิว กลับมา!”

อีกฝ่ายคือจอมยุทธระดับตัวอ่อนวิญญาณที่ท้าวข้างหนึ่งได้ข้ามไปเหยียบระดับก้าวสู่เทวาแล้ว และตอนนี้ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายกระตุ้นใช้งานทักษะลับหรือพลังสายเลือดอันใด แต่มันก็ทำให้พลังต่อสู่ของเขาเพิ่มขึ้นเป็นระดับก้าวสู่เทวา

หากเป็นแบบนี้ก็ไม่มีทางสู้ชนะ

ฮูหนิวเชื่อฟังหลิงฮัน ร่างของนางถูกปกคลุมไปด้วยสายฟ้าและพุ่งกลับมาทีเรือทองคำ

รีบออกเรือ!” หลิงฮันตะโกนและยิงลูกศรใส่ราชันกระบี่น้อยสามดอกรวด

ลูกศรเหล่านี้สามารถถ่วงเวลาระชันกระบี่น้อยได้พอสำควร เพราะอย่างไรมันก็ถูกใช้ออกด้วยทักษะศรฆ่ามังกรทะลวงดาราและเนตรแห่งสัจธรรม แถมวัสดุที่ใช้สร้างยังเป็นถึงแร่เหล็กระดับเจ็ด อำนาจของมันไม่อาจเมินเฉยได้

เพียงแต่สำหรับราชันกระบี่น้อยที่ก้าวข้ามมาเป็นระดับก้าวสู่เทวาแล้ว การจะปัดป้องลูกศรทั้งสามนั้นทำได้เพียงสะบั้นกระบี่ออกไปเท่านั้น

จูเสวียนเอ๋อรีบควบคุมเรือให้ลอยจากไป

“คิดว่าจะหนีรอด?” ราชันกระบี่น้อยแสยะยิ้ม

‘ฟุบ!’

หมัดหมัดหนึ่งปรากฏขึ้นกลางอากาศและโจมตีใส่เรือรบทองคำ ‘ตูม’ หมัดที่โจมตีมาอัดแน่นไปด้วยอำนาจที่ทำให้ชั้นโล่ของเรือรบทองคำพังทลายและบดขยี้เรือรบทองคำออกเป็นชิ้นๆทันที

ทันใดนั้นก็มีร่างของมนุษย์ร่างหนึ่งปรากฏขึ้นกลางท้องฟ้า ร่างของมันดูราวกับสร้างขึ้นจากผลึกโปร่งแสง หากไม่มองให้ดีก็จะไม่สามารถมองเห็นร่างของมันได้เลย

ก่อนหน้านี้มันซ่อนตัวอยู่กลางอากาศราวกับไม่มีตัวตน แต่ตอนนี้จู่ๆมันก็ลงมือใช้หมัดโจมตีบดขยี้เรือรบออกเป็นส่วนๆ

ราชันกระบี่น้อยไล่ตามพวกหลิงฮันมา แต่เมื่อตามมาถึงเขาก็ต้องกลายเป็นตกตะลึง นั่นเพราะถึงแม้เรือจะถูกทำลายออกเป็นชิ้นๆ แต่เขากลับไม่พบเศษซากของพวกหลิงฮันแม้แต่ชิ้นด้วย

“ใช้การเคลื่อนย้ายในพริบตาหนีไปแล้ว?” ราชันกระบี่น้อยพึมพำ

มนุษย์ร่างโปร่งใสขยับมายืนด้านหลังราชันกระบี่น้อย ตัวตนของมันราวกับไม่มีอยู่ ถ้าไม่ใช่เพราะการสะท้อนของแสง มันก็คงจะหายออกไปจากสายตาโดยสมบูรณ์

หุ่นเชิดเพชร!

นี่คือหุ่นเชิดระดับสูงสุดที่พบเจอที่ถ้ำสมบัติของจักรวรรดิโบราณ มันมีพลังต่อสู้เทียบเท่ากับจอมยุทธระดับก้าวสู่เทวา ด้วยการที่ร่างของมันถูกสร้างขึ้นการวัสดุพิเศษและมีสติปัญญาเป็นของตนเอง มันจึงเรียกได้ว่าเป็นหุ่นเชิดสังหารที่แท้จริง

“แม้จะเป็นการเคลื่อนที่ในพริบตาก็ไม่สามารถหลบหนีไปได้ไกลเท่าไหร่!” ราชันกระบี่น้อยพึมพำ “ด้วยวิธีการของข้า ภายใต้สวรรค์และเหนือปฐพี ข้าจะหาตัวเจ้าพบได้ในไม่ช้า! เหอะ บังอาจทำลายแผนการของข้าแล้วคิดจะหลบหนีงั้นรึ?”

ราชันกระบี่น้อยบินจากไป ส่วนร่างของหุ่นเชิดเพชรก็ค่อยจางหายไปอย่างเงียบๆกลางอากาศ ไม่มีใครรู้ว่ามันหายไปที่ไหน

แน่นอนว่าหลิงฮันไม่ได้ใช้ยันต์เคลื่อนที่ในพริบตา แม้เขาจะมียันต์ที่ว่าอยู่ในครอบครองแต่เขาก็ไม่คิดจะนำมาใช้อย่างสิ้นเปลืองที่นี่ ในเรือรบทองคำถูกทำลาย เขาหลบเข้าไปในหอคอยทมิฬพร้อมกับฮูหนิวและจูเสวียนเอ๋อ

หอคอยทมิฬที่มีอนุภาคเล็กเท่าเม็ดฝุ่นได้ร่วงลงจากท้องฟ้าตกไปยังแม่น้ำเบื้องล่าง

หลิงฮันรีบออกจากหอคอยทมิฬและบินกลับไปยังสถานที่ต่อสู่เมื่อครู่

“เจอแล้ว!”

หลิงฮันพบหยดสีเงินกองอยู่ที่พื้นดิน มันคือโลหิตของราชันกระบี่น้อยที่สาดกระจายออกมาตอนถูกฮูหนิวกัด สายเลือดของอีกฝ่ายคงจะพิเศษ หรือไม่ก็บ่มเพาะทักษะบางอย่างที่ทำให้โลหิตของเขากลายเป็นสีเงิน

หลิงฮันเก็บรวบรวมโลหิตของราชันกระบี่น้อยใส่เข้าไปในขวดหยกต้องสาป

“ลองมาดูกันว่าข้าจะจัดการเจ้าได้หรือไม่!”

 

 

 

ตอนที่ 599

 

สาปแช่ง

หลิงฮันใช้คันศรตะวันยอแสงยิงราชันกระบี่น้อยเพื่อนำเลือดของอีกฝ่ายมาใส่ในขวดหยกต้องสาป อย่างไรก็ตาม อีกฝ่ายนั้นแข็งแกร่งมากและป้องกันการโจมตีของเขาได้หมด แต่การโจมตีของฮูหนิวไม่ได้เป็นเช่นนั้น

เขาใช้นิ้วสัมผัสไปที่อักขระแห่งความตายบนขวดหยก

แต่เรื่องที่ทำให้หลิงฮันประหลาดใจคืออักขระพวกนั้นมันไม่ส่องแสง

“เกิดอะไรขึ้น?” หลิงฮันรู้สึกแปลกใจ ดูเหมือนว่าถ้าเขาต้องการสังหารราชันกระบี่น้อยมันจะต้องใช้เลือดที่มากพอ หากมีเลือดของมันน้อยนิดพลังของคำสาปก็จะบั่นทอนลง

หลิงฮันพูดกับตัวเองว่า “หากคำสาปใช้ไม่ได้ แล้วเจ้าจะมีค่าอะไร!”

หลิงฮันลองใช้มันอีกครั้ง และในครั้งนี้อักขระได้ส่องแสงสว่างขึ้น

ซึ่งหมายความว่าคำสาปที่เขาสามารถใช้ได้คืออาการเจ็บป่วย หรือโรคที่หลิงฮันไม่รู้

หลิงฮันเริ่มออกเดินทางอีกครั้ง ครั้งนี้เขารู้สึกว่าเขามีไพ่เหนือกว่าอีกฝ่าย เรือทองคำของเขาถูกทำลายไปแล้วและเสียลูกศรไปสามดอก ในอนาคต เขาจะต้องกำจัดราชันกระบี่น้อยให้ได้เพื่อชดเชยสมบัติที่เขาได้สูญเสียไป

แต่ตอนนี้หลิงฮันตัดสินใจที่จะทะลวงผ่านระดับตัวอ่อนวิญญาณให้เร็วที่สุด มิฉะนั้นเขาจะทำได้แค่หนีถ้าเผชิญหน้ากับราชันกระบี่น้อยและถ้าเขาไม่มีหอคอยทมิฬ เขาคงไม่มีโอกาสแม้แต่จะหลบหนี

ภายใต้แรงกดดัน ทำให้จิตวิญญาณต่อสู้ของเขาลุกโชติ

แต่หลังจากนั้นไม่นาน เขารู้สึกได้ถึงอันตรายและเปิดปากพูดออกมาว่า “หากเจ้าอยู่ที่นี่แล้ว ทำไมไม่ปรากฏตัวออกมาล่ะ?”

ราชันกระบี่น้อยปรากฏตัวออกมาและพูดอย่างเย็นชาว่า “เจ้าคิดหรือว่าจะหลบหนีข้าไปได้? ช่างไร้เดียงสายิ่งนัก!”

“ข้าไม่ได้ไร้เดียงสา แต่ข้าคิดว่ามันเป็นเจ้าต่างหากที่โชคร้าย!” หลิงฮันยิ้ม

“โอ้ว ข้าน่ะหรือโชคร้าย?” ราชันกระบี่น้อยกล่าวขณะจ้องมองไปที่หลิงฮัน มันไม่รู้สึกกังวลแม้แต่น้อย เพราะมันสัมผัสกลิ่นอายของฮูหนิวไม่ได้ ซึ่งเด็กสาวตัวน้อยนั่นสามารถใช้ทักษะอสนีบาตเก้าทิวาได้ แม้แต่การป้องกันของมันยังถูกทำลาย

หลิงฮันขบคิดอยู่ชั่วขณะและพูดว่า “ข้ากำลังรอเจ้าอยู่เลย!”

“ว่าไงนะ!” ราชันกระบี่น้อยประหลาดใจ และคิดแค่ว่าหลิงฮันพยายามข่มขวัญมัน และยังคงเพ่งเล็งไปที่หลิงฮัน เมื่อใดที่อีกฝ่ายขยับตัวแม้แต่น้อย มันก็จะกวัดแกว่งกระบี่ทันทีเพื่อปลิดชีพฝ่ายตรงข้าม

เหตุผลที่มันยังไม่เคลื่อนไหวเพราะมันต้องการรู้ตำแหน่งของฮูหนิวก่อน เพราะอีกฝ่ายสามารถใช้ทักษะอสนีบาตเก้าทิวาได้ ซึ่งอาจทำให้มันตกอยู่ในอันตราย

“อ๊าก!” ในขณะนั้นราชันกระบี่น้อยรู้สึกปวดท้องและกรีดร้องออกมา

สีหน้าของราชันกระบี่น้อยดูตกใจมาก

ใช่แล้ว มันกำลังปวดท้อง!

นี่มันเป็นไปได้ยังไงกัน!

หลังจากที่ทะลวงผ่านระดับบุปผาผลิบาน จอมยุทธจะแตกต่างจากคนทั่วไปและเป็นไปไม่ได้ที่จะเจ็บป่วย ยิ่งอาการปวดท้องไม่จำเป็นต้องพูดถึง ทว่าตอนนี้มันกลับรู้สึกปวดท้องมากราวกับมันกำลังจะระเบิดออกมา

นี่เป็นเรื่องที่ไร้เหตุผลสิ้นดี!

“ดูสิ เจ้าเป็นคนที่โชคร้ายจริงด้วย” หลิงฮันยิ้ม

ราชันกระบี่น้อยต้องการที่จะโจมตีหลิงฮัน ใบหน้าของมันกลายเป็นสีเขียวและขมิบก้นไปมาแล้วแบบนี้มันจะโจมตีอีกฝ่ายได้อย่างไร?

“จ…เจ้ารอขอก่อนเถอะ!” ราชันกระบี่น้อยต้องการไปปลดทุกข์ มันจะต่อสู้ทั้งที่ปวดท้องอยู่ได้อย่างไร และเดินขมิบก้นเข้าไปในพุ่มหญ้า ปู้ด ปู้ด เสียงปลดทุกข์ของมันดังไปทั่วอากาศ

“น่าชื่นชมยิ่งนัก”  หลิงฮันพูดอยู่ในระยะไกลว่า “ราชันกระบี่น้อย เจ้าเป็นคนที่น่าทึ่งยิ่งนัก แม้แต่กลิ่นเหม็นของเจ้ายังลอยมาถึงนี่เลย”

ราชันกระบี่น้อยอยากจะเข้าไปตบปากหลิงฮัน แต่ทว่าตอนนี้มันกำลังปลดทุกข์อยู่และส่งเสียงร้องออกมาอย่างมีความสุขแทน

“กินลูกธนูของข้าหน่อยเป็นไง!” หลิงฮันดึงสายคันศรตะวันยอแสงที่มีลูกธนูอยู่บนสายแล้ว

“หลิงฮัน เจ้ามันคนไร้ยางอาย!” ราชันกระบี่น้อยคำราม ถ้าไม่มีฮูหนิว มันก็ไม่หวาดกลัวลูกธนูของหลิงฮัน แต่สถานการณ์ของมันในปัจจุบัน มันจะกวัดแกว่งกระบี่และจดจ่อไปที่การโจมตีของหลิงฮันได้อย่างไร?

“ทำไมข้าจะต้องสนใจเรื่องพวกนั้นด้วย?” หลิงฮันยิงธนูออกไป เขายังคงรู้สึกโกรธที่อีกฝ่ายสังหารผู้คนบริสุทธิ์จากทั้งสองหมู่บ้าน และตัดสินใจยิงธนูออกไปเพื่อทำให้อีกฝ่ายอับอายมากยิ่งขึ้น

พรึบ ลูกธนูกลายเป็นลำแสงสีขาวเหมือนกับมังกรที่กำลังแหวกว่ายอยู่บนท้องฟ้า

ราชันกระบี่น้อยไม่มีทางเลือกนอกจากกวัดแกว่งกระบี่และเช็ดก้นเพื่อป้องกันลูกศรของหลิงฮัน

“หลิงฮัน ถ้าข้าสังหารเจ้าไม่ได้ ข้าสาบานว่า–ปู้ด!” ราชันกระบี่น้อยยังพูดไม่ทันจบ มันก็นั่งลงปลดทุกข์อีกครั้ง

“ฆ่าข้า? ข้าต่างหากที่จะฆ่าเจ้า!”  หลิงฮันกล่าว เขาล้มเลิกที่จะยิงธนูและหันหลังจากไป

อีกฝ่ายยังคงมีหุ่นเชิดเพชรอยู่กับตัว มันอาจกำลังจับตามองเขาอยู่เพื่อหาโอกาสโจมตีเขา

หลิงฮันบินจากไปข้างหน้าและดูเหมือนว่าเขาจะยังคงได้ยินเสียงปลดทุกข์ของมันอยู่เลย

…

สามวันต่อมา หลิงฮันก็เดินทางมาถึงเมือง อักขระบนขวดหยกต้องสาปดับลงแล้ว โลหิตของราชันกระบี่น้อยถูกใช้จนหมด ทำให้เขาไม่สามารถสาปมันได้อีกต่อไป

เขาเรียกจูเสวี่ยนเอ๋อและฮูหนิวออกมา และทั้งสามคนเดินไปตามถนน แต่ในไม่ช้าใครบางคนชี้นิ้วมาที่พวกเขา หลังจากนั้นไม่นาน หลิงฮันก็เห็นภาพของเขาและฮูหนิวติดไปทั่วทั้งเมือง

นี่คือประกาศจับ ถ้าใครพบที่อยู่ของพวกเขาและมีข้อมูลให้จะได้รับรางวัลมากมาย อย่างไรก็ตาม มันมีแค่รูปของเขาและฮูหนิวเท่านั้น และไม่มีชื่อเขียนอยู่

เห็นได้ชัดว่าประกาศพวกนั้นเป็นของราชันกระบี่น้อย มันไม่กล้าใส่ชื่อของหลิงฮัน นั่นเป็นเพราะหลิงฮันเป็นนักปรุงยาระดับสวรรค์ มันประกาศจับโจ่งแจ้งแบบนี้ นี่มันไม่กลัวสมาคมนักปรุงยาจะโกรธเลยหรือ?

ตอนนี้มันเป็นแค่จอมยุทธระดับตัวอ่อนวิญญาณ และยังไม่บรรลุระดับทลายมิติ

หลิงฮันรีบพาฮูหนิวและจูเสวี่ยนเอ๋อออกไป ในไม่ช้าราชันกระบี่น้อยจะต้องไล่ล่าพวกเขาต่อแน่นอน เขาเข้าไปในหอคอยทมิฬพร้อมกับฮูหนิวและจูเสวี่ยนเอ๋อแล้วแปลงโฉมด้วยเม็ดยา

“หลิงฮัน!”่ ในขณะที่พวกเขากำลังจะออกจากเมือง จิตสังหารของราชันกระบี่น้อยพุ่งมาที่พวกเขา โดยมุ่งเป้ามาที่หลิงฮันและฮูหนิว

เจ้านั่นรู้ได้ยังไงว่าพวกเขากำลังปลอมตัวอยู่?

หลิงฮันรู้สึกแปลกใจ เขารีบใช้ทักษะย่างก้าวเทพธิดาปีศาจเพื่อหลบหนี แต่ทว่าฮูหนิวกลับหันหลังและกลายเป็นลำแสงเพื่อสังหารราชันกระบี่น้อย

“เจ้าคิดที่จะใช้ลูกไม้แบบนี้ต่อหน้าข้าเป็นครั้งที่สองงั้นรึ?” ราชันกระบีน้อยแสยะยิ้ม