Alchemy Emperor of the Divine Dao 1416-1429

ตอนที่ 1416

 

‘ครืนนน’ ออร่าแห่งเซียนทำให้อากาศสั่นไหวราวกับคลื่นทะเล ผืนดินสั่นสะเทือนราวกับแผ่นดินไหว

ทั้งจักรพรรดิโจ้วเทียนและจักรพรรดิปี้ลั่วใบหน้าซีดขาวและมีเหงื่อไหลออกมา พวกเขามีความรู้สึกว่าขอให้เซียนหวู่เซียงนึกคิด ชีวิตของพวกเขาก็จะดับสูญทันที

ณ ตอนนี้พวกเขาไม่กล้าสงสัยในตัวอีอกฝ่ายอีกต่อไป

เซียนหวู่เซียงเองก็เหงื่อไหลด้วยความเคร่งเครียด โชคดีที่เขาทำให้คนเหล่านี้หวาดกลัวได้สำเร็จ ไม่เช่นนั้นคนที่ต้องหวาดกลัวเองจนกลับกลายมาเป็นตัวเขา

แววตาของเขานิ่งขรึมและกล่าว “ที่พวกเราได้เจอกันถือว่าเป็นการพบพานแห่งวาสนา เห็นว่าพวกเจ้าติดอยู่ที่คอขวดของการบ่มเพาะพลัง ข้าจะให้ชี้แนะให้สักเล็กน้อย”

ทุกคนทั้งปลาบปลื้มและรู้สึกสงสัย

ตัวตนระดับวารีนิรันดร์ที่สูงส่งขนาดนั้นกลับยอมลดตัวลงมาเป็นฝ่ายเสนอว่าจะชี้แนะให้แก่พวกเขา ถึงแม้มันจะดูแปลกๆแต่ก็ไม่มีใครปฏิเสธโอกาสงามเช่นนี้

หากพวกเขารู้ว่าอีกฝ่ายไม่ใช่ระดับวารีนิรันดร์แต่เป็นเซียน พวกเขาจะต้องตกตะลึงยิ่งกว่านี้เป็นแน่ และหากพวกเขารู้อีกว่าเซียนหวู่เซียงในตอนนี้เป็นเซียนที่ไร้พลัง พวกเขาจะต้องดีใจยิ่งกว่าเดิมและบังคับช่วงชิงเอาความลับทั้งหมดมาจากอีกฝ่ายให้ได้

เซียนหวู่เซียงเมินเฉยต่อสิ่งที่คนเหล่านี้กำลังคิดและกล่าวชี้แนะปัญหาที่จอมยุทธระดับดารามักพบเจอออกมา

ปรมาจารย์ทุกคนตั้งใจฟังและเผลอนั่งลงโดยไม่รู้ตัว แม้แต่จักรพรรดิโจ้วเทียนและจักรพรรดิปี้ลั่วก็ไม่มีข้อยกเว้น ร่างกายของพวกเขารู้สึกถึงพลังบางอาจที่กึกก้องราวกับว่าได้เข้าสู่สภาวะรู้แจ้งชั่วขณะ

สิ่งที่เกิดขึ้นไม่ใช่เรื่องแปลกอันใด เนื่องจากความเข้าใจอันสูงส่งในวิถียุทธของเซียนหวู่เซียง คนเหล่านี้จึงสามารถเข้าใจปัญหาที่ตนเองพบเจออยู่ได้อย่างง่ายดาย แต่ที่จริงพวกเขาจะเข้าใจได้ถึงขนาดไหนนั้นก็ขึ้นอยู่กับวาสนาของแต่ละคน

เซียนหวู่เซียงยืนสง่าราวกับเป็นนักปราชผู้สูงส่งโดยมีปรมาจารย์ระดับดาราจำนวนมากนั่งอยู่เบื้องหน้า แม้กระทั่งพวกฉีเชียวเซวี่ยก็เผลอนั่งลงตามไปโดยไม่รู้ตัว

ในขณะที่เซียนหวู่เซียงกำลังชี้แนะวันเวลาก็ค่อยๆผ่านไป หนึ่งวัน สองวัน สามวัน… จอมยุทธระดับดาราไม่จำเป็นต้องกินหรือดื่มอยู่แล้ว ร่างกายของพวกเขาสามารถดูดซับพลังวิญญาณจากธรรมชาติมาเป็นพลังงานได้ด้วยตัวเองจึงไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องความหิว

หนึ่งเดือน สองเดือน สามเดือน… วันเวลาผ่านไปเรื่อยๆ ขณะนี้เมืองจักรพรรดินั้นถูกจักรวรรดิราชวงศ์ทั้งสองยึดครองไปเป็นที่เรียบร้อย เหล่าจอมยุทธของจักรวรรดิราชวงศ์ดวงดาราหายนะนั้นมีทางเลือกอยู่สองทางหรือยอมจำนนหรือถูกสังหาร ไม่มีทางเลยที่พวกเขาจะหลบหนีได้

แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่มีใครกล้ามายังสถานที่ที่พวกหลิงฮันอยู่ ล้อเล่นรึเปล่า? ที่นี่มัปรมาจารย์ระดับดาราอยู่มากมายขนาดนี้ ใครบ้างจะกล้าเข้ามายุ่งวุ่นวาย?

เหล่าปรมาจารย์ระดับดาราตกอยู่ในภวังค์ของการชี้แนะจากเซียนหวู่เซียงอย่างสมบูรณ์โดยไม่รู้ตัวเลยว่าเวลาได้ผ่านไปสามเดือนแล้ว

สมกับเป็นเซียน สามารถหลอกผู้คนได้อย่างแนบเนียนจริงๆ

หลิงฮันไม่กล้าลงมือผลีผลาม โดยเฉพาะความคิดที่จะลอบสังหารจักรพรรดิทั้งสองนั้นเลิกคิดไปได้เลย ต่อให้พวกเขากำลังอยู่ในภวังค์ก็ตาม พลังของเขากับทั้งสองคนก็แตกต่างกันเกินไป เป็นไปไม่ได้ที่จะลอบสังหารได้สำเร็จ

ทางทีดีคือต้องพยายามถ่วงเวลาให้ได้หลายปีเพื่อรอคอยจักรพรรดินีแห่งดารา

เวลาค่อยๆผ่านไป ครึ่งปี… หนึ่งปี… สองปี!

หืม?

จักรพรรดิโจ้วเทียนดึงสติกลับมา นี่มันเกิดอะไรขึ้น นี่เวลาก็ผ่านไปสองปีแล้วแต่ทำไมพลังบ่มเพาะของเขาถึงไม่ก้าวหน้าเลยแม้แต่นิดเดียว? ยิ่งกว่านั้นผู้อาวุโสตรงหน้าก็จะใจดีเกินไปหรือเปล่าที่คอยชี้แนะให้พวกเขาตั้งสองปี?

ไม่ถูกต้อง นี่มันไม่ถูกต้อง!

เขาเคยคิดว่าผู้อาวุโสตรงหน้าแข็งแกร่งแค่เพียงเปลือกนอกเท่านั้น แต่เพราะความหวาดกลัวที่มีต่อออร่าของอีกฝ่ายทำให้เขาสลัดความคิดนั้นทิ้งไป แต่ตอนนี้เขาเริ่มกลับมาสงสัยแบบเดิมอีกครั้ง

‘ครืนน’ จักรพรรดิโจ้วเทียนปลดปล่อยการโจมตี ‘ตูม’ เปลวเพลิงอันไร้ที่สิ้นสุดเริงระบำกลางอากาศ ร่างของเขาที่อยู่ท่ามกลางเปลวเพลิงดูราวกับเป็นเทพเจ้าแห่งอัคคี

“แย่แล้ว เจ้าหนู ช่วยข้าเร็ว!” เซียนหวู่เซียงใบหน้าซีดขาว ตัวเขายังมีศัตรูที่ต้องล้างแค้นและไม่อาจยอมตายออยู่ที่นี่

หลิงฮันจะกำลังนั่งอยู่ แม้เขาไม่ได้ฟังการชี้แนะของเซียนหวู่เซียงและนำเม็ดยาเชื่อมรากฐานเปิดสวรรค์ออกมากินเพื่อบ่มเพาะพลังในทุกๆวันเขาก็ยังแบ่งประสาทสัมผัสไว้ส่วนหนึ่งเพื่อคอยดูการเคลื่อนของของสองจักรพรรดิและปรมาจารย์คนอื่นๆ

ดังนั้นเมื่อจักรพรรดิโจ้วเทียนลงมือเขาจึงสามารถตอบสนองได้ทันและคว้าร่างเซียนหวู่เซียงเข้ามาในหอคอยทมิฬอย่างรวดเร็ว

ทันใดนั้นเองเหล่าปรมาจารย์ทั้งหมดก็ตื่นจากภวังค์

ก่อนหน้านี้พวกเขาตกตะลึงในออร่าอันน่าเกรงขามของเซียนหวู่เซียงทำให้ลืมนึกถึงเรื่องที่ว่าอีกฝ่ายปรากฏตัวออกมาได้อย่างไร แต่ครั้งนี้พวกเขาตระหนักได้ถึงเรื่องนี้แล้ว

เป็นไปได้อย่างไรที่คนคนหนึ่งจะปรากฏตัวและหายไปได้อย่างไร้ร่องรอยในพริบตาเดียว?

อุปกรณ์มิติศักดิ์สิทธิ์!

ยิ่งกว่านั้นหากอีกฝ่ายเป็นตัวตนที่ทรงพลังจริงๆ เขาจะหวาดกลัวเพียงเพราะการโจมตีของจักรพรรดิโจ้วเทียนได้อย่างไร?

“ฮึ่ม ข้าเกือบถูกหลอกแล้ว!” จักรพรรดิโจ้วเทียนแสยะยิ้ม

หลิงฮันหัวเราะ “ฮ่าๆ ไม่ใช่ว่าพวกเจ้าทั้งหมดถูกหลอกไปแล้วหรอกรึ?”

จักรพรรดิโจ้วเทียนและจักรพรรดิปี้ลั่วใบหน้าบูดบึ้ง เป็นอย่างที่ว่าจริงๆ พวกเขาถูกหลอกให้นั่งอยู่เฉยๆเป็นเวลากว่าสองปี

โดยเฉพาะจักรพรรดิปี้ลั่วที่เกรี้ยวกราดเป็นอย่างมาก การที่เขารู้สึกตัวหลังจักรพรรดิโจ้วเทียนนั้นทำให้เขารู้สึกเหมือนถูกตบหน้า

“ตาย!” จักรพรรดิโจ้วเทียนคำรามและลงมือ ทั่วร่างของเขาแปรเปลี่ยนเป็นโปร่งใสและขยายใหญ่ขึ้นจนสูงถึงพันพันฟุต ภายในร่างอันโปร่งใสของเขามีวารีถูกควบแน่นไหลเวียนอยู่

อำนาจแห่งกฎเกณฑ์!

ตูม!

จักรพรรดิปี้ลั่วลงมือ การโจมตีขนาดมหึมาของเขาไม่เพียงแค่ครอบคลุมไปทั่วร่างหลิงฮัน แต่เนินเขาที่อยู่ด้านหลังหลิงฮันก็ถูกโจมตีไปด้วย หรือก็คือเป้าของเขาไม่สังหารหลิงฮันอย่างเดียวแต่ต้องการทำลายเนินเขาเพื่อนำจักรพรรดินีออกมาด้วย

พวกเขาถูกถ่วงเวลามามากเกินไปแล้ว

หลิงฮันสูดหายใจลึก ร่างของเขาสั่นไหวและขยายออกจนสูงพันฟุตเช่นกัน ยิ่งระดับพลังสูงขึ้นก็ยิ่งขยายร่างได้สูงขึ้นและคงสภาพอำนาจแห่งกฎเกณฑ์ได้อย่างมั่นคง หลิงฮันปล่อยออกไปด้านหน้าเพื่อตอบโต้จักรพรรดิปี้ลั่ว

ปัง!

ทันทีที่การโจมตีของทั้งสองปะทะกัน ร่างของหลิงฮันก็ลอยกระเด็นราวกับอุกกาบาต แม้จะใช้Anchorกาลเวลาแปรผันพันปีเขาก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของจักรพรรดิปี้ลั่ว

“ฮึ่ม!” จักรพรรดิโจ้วเทียนแอบลงมือจากด้านหลังหลิงฮัน

ลอบโจมตี? ร่วมมือกันจัดการศัตรู?

จักรพรรดิโจ้วเทียนไม่สนใจเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว จักรพรรดิเช่นเขา เพื่อที่จะบรรลุเป้าหมายแล้วไม่ว่าต้องใช้วิธีการแบบใดเขาก็ไม่สน

หลิงฮันที่เพิ่งรับการโจมตีของจักรพรรดิปี้ลั่วมา สถาพของเขาในตอนนี้จะป้องกันการลอบโจมตีได้อย่างไร?

ปัง!

ร่างของเขาถูกโจมตีอย่างรุนแรง แม้กระทั่งกระดูกศักดิ์สิทธิ์ในร่างก็ไม่อาจต้านทานไหว ‘แคร่ก แคร่ก แคร่ก’ เสียงกระดูกแตกหักดังออกมาจากร่างของหลิงฮันและดังก้องไปทั่วบริเวณ

หลิงฮันกัดฟัน เขารู้สึกเจ็บปวดเกินจะพรรณนา พลังของเขากับศัตรูแตกต่างกันเกินไป แค่หนึ่งการโจมตีของอีกฝ่ายก็แทบจะพรากชีวิตของเขาไปแล้ว!

สภาพของหลิงฮันในตอนนี้น่าอนาถอย่างแท้จริง ร่างของเขาบิดเบี้ยวผิดรูป โลหิตและกล้ามเนื้อไหลออกมาด้านนอกทำให้ไม่สามารถบอกได้ว่ายังดูเหมือนคนอยู่รึไม่

จักรพรรดิโจ้วเทียนเค้นเสียงและยกมือขวาขึ้นอีกครั้ง เขาต้องการลบตัวตนของหลิงฮันให้หายไปอย่างสมบูรณ์

แต่ในตอนนั้นเอง หยดวารีนิรันดร์ก็ถูกใช้งาน หลิงฮันลุกขึ้นยืนพร้อมกับร่างกายที่ฟื้นสภาพอย่างรวดเร็วจนมองทันด้วยตาเปล่า

“ข้าบอกว่าอย่าคิดแม้เพียงจะแตะต้องภรรยาของข้า!”

 

 

 

ตอนที่ 1417

 

บัดซบ เจ้ามันสัตว์ประหลาด!

ทุกคนตกตะลึงและไร้คำพูด

นี่มันเกินกว่าที่พวกเขาจะยอมรับได้ ทั้งที่ร่างกายถูกทุบตีจนรูปร่างบิดเบี้ยวแต่เจ้ากลับสามารถฟื้นสภาพกลับมาได้ในพริบตา?

แต่ทันใดนั้นเอง เหล่าปรมาจารย์ดาราต่างก็สูดหายใจลึกและดวงตาส่องประกาย

พลังฟื้นฟูนั่นต้องเป็นพลังของทักษะบ่มเพาะแน่นอนเนื่องจากพวกเขาไม่เห็นว่าหลิงฮันใช้สมบัติใดๆ!

ต่อให้ต้องจ่ายค่าตอบแทนมหาศาลขนาดไหนเพื่อใช้ทักษะบ่มเพาะนี้ แต่หากสามารถฟื้นฟูบาดแผลได้พริบตามันก็จะกลายเป็นไพ่ลับที่ช่วยให้รอดชีวิตได้อย่างแน่นอน

ขนาดหลิงฮันถูกโจมตีเละเทะจนคนอื่นคิดว่าตายไปแล้วยังฟื้นฟูกลับมามีสภาพสมบูรณ์ได้ในพริบตา ภายใต้ท้องฟ้านี้ มีทักษะบ่มเพาะที่น่าอัศจรรย์เช่นนี้อยู่ได้อย่างไร?

อยากได้! ข้าอยากได้!

ปรมาจารย์ระดับดาราแต่ละคนจ้องมองหลิงฮันด้วยสายตาละโมภ แม้แต่จักรพรรดิโจ้วเทียนกับจักรพรรดิปี้ลั่วก็เช่นกัน แววตาของพวกเขาจดจ้องไปยังหลิงฮันราวกับไม่สนใจจักรพรรดินีแล้วในตอนนี้

ในโลกนี้สิ่งสำคัญที่สุดคือพลัง หากมีพลังอำนาจ สถานะและสตรีงามก็จะเข้ามาหาเอง!

พวกเขาต้องการแย่งชิงทักษะบ่มเพาะของหลิงฮันมาเพื่อยกระดับพลังของตนเอง

“ไม่เลว แต่เจ้าจะทำแบบนั้นได้อีกกี่ครั้ง?” จักรพรรดิโจ้วเทียนลงมือปล่อยหมัดออกไป แม้หมัดจะดูเรียบง่ายแต่คลื่นของหมัดกลับครอบคลุมไปทั่วทุกทิศทาง

จักรพรรดิปี้ลั่วไม่ลงมือและเลือกที่จะรอ หลังจากหลิงฮันรับการโจมตีเขาก็จะลอบจู่โจมจากด้านหลังเหมือนกับที่จักรพรรดิโจ้วเทียนทำก่อนหน้านี้

“พวกตัวบัดซบ!” หลิงฮันสะบัดมือโยนเม็ดยาเพลิงลอยล่อง ก่อนหน้านี้จักรพรรดิปี้ลั่วใช้อำนาจแห่งกฎเกณฑ์ที่เป็นธาตุวารีและขยายร่างจนมีขนาดใหญ่ทำให้ไม่ได้รับผลจากเม็ดยาเพลิงลอยล่องเท่าไหร่

แต่จักรพรรดิโจ้วเทียนนั้นไม่ได้อำนาจแห่งกฎเกณฑ์ธาตุวารี

เม็ดยาระเบิดออกก่อให้เกิดคลื่นพลังที่รุนแรงกึกก้อง ชั้นอากาศที่ว่างเปล่าบิดเบี้ยวไม่เป็นรูปร่าง เหล่าปรมาจารย์ระดับดาราโดยรอบต่างแสดงท่าทีตกตะลึงในจำนวนเม็ดยาเพลิงลอยล่องที่หลิงฮันโยนออกไป

ใบหน้าของจักรพรรดิโจ้วเทียนเปลี่ยนเป็นน่าเกลียด มือขวาของเขามีหยดโลหิตไหลซึมออกมาเนื่องจากการโจมตีเมื่อครู่ของหลิงฮัน

ถึงแม้จะเป็นเพียงบาดแผลเล็กน้อย แต่การที่เขาถูกทำให้บาดเจ็บโดยจอมยุทธระดับดาราขั้นกลางนั้นคือเป็นความอัปยศอันใหญ่หลวง

จักรพรรดิเช่นเขาไม่อาจมีชื่อเสียงมัวหมอง!

เจักรพรรดิโจ้วเทียนคำราม เขาใช้งานอำนาจแห่งกฎเกณฑ์แปลงเป็นยักษ์เพลิงสูงพันฟุตและยกเท้ากระทืบเข้าใส่หลิงฮันและเนินเขาไปพร้อมกัน

ข้าจะเหยียบย้ำเจ้าด้วยเท่าให้เจ้าอัปยศยิ่งกว่าข้า!

หลิงฮันทะยานร่างขึ้นฟ้า เขาไม่อาจหลบไปไหนได้เนื่องจากต้องปกป้องเนินเขาด้านหลังที่ภรรยาของเขาบ่มเพาะพลังอยู่

หลิงฮันใช้กาลเวลาแปรผันพันปี แต่ผลลัพธ์ก็เหมือนกับที่ผ่านๆมา ร่างเขาถูกซัดกระเด็นและจักรพรรดิปี้ลั่วก็ใช้โอกาสนี้ลอบจู่โจม หลิงฮันไม่สามารถหลบหลีกได้ เขาถูกทุบตีจนร่างกายบิดเบี้ยวและบาดเจ็บสาหัสอีกครั้ง

เขาใช้งานหยดวารีนิรันดร์เหมือนเดิม แต่หากใช้หยดวารีนิรันดร์ติดกันในช่วงสั้นๆ ประสิทธิภาพของมันจะลดลงอย่างมาก เมื่อเขาใช้หยดวารีนิรันดร์หยดที่สอง แม้ร่างกายจะฟื้นฟูกลับมามีสภาพสมบูรณ์แต่ความความที่ฟื้นฟูก็ช้ากว่าเดิมมาก

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทำให้ทุกคนตกตะลึงจนพูดไม่ออก ความสามารถในการรักษาบาดแผลที่น่าอัศจรรย์เช่นนั้นสามารถใช้ได้ติดต่อกัน!

“ช่างเข้าขากันได้ดีจริงๆ หรือว่าแท้จริงแล้วสวะเช่นพวกเจ้าจะร่วมมือกันรุมจัดการศัตรูมาตั้งนานก่อนหน้านี้แล้ว?” หลิงฮันเช็ดเลือดที่ปากและสบถด่า

ทั้งจักรพรรดิโจ้วเทียนและจักรพรรดิปี้ลั่วเปลี่ยนสีหน้าทันใด ปากของเจ้าหนูนี่ช่างหยาบคายยิ่งนัก เขากล้าด่าหยาบคายแม้กระทั่งกับจักรพรรดิเช่นพวกเขา!

“รนหาที่ตาย!”

หลิงฮันหัวเราะ เขาตั้งแขนเป็นคันศรและยิงศรฆ่ามังกรทะลวงดาราออกไป ทั้งจักรพรรดิโจ้วเทียนและจักรพรรดิปี้ลั่วหรี่ตาลงเล็กน้อยเมื่อเห็นลูกษรพลังปราณที่พุ่งเข้ามา พวกเขาสัมผัสได้ถึงภัยคุกคามจากลูกศรพลังปราณนี้

ขนาดพวกเขายังรู้สึกถึงภัยอันตราย คนอื่นๆเองก็ย่อมรู้สึกเช่นนั้นเหมือนกัน จอมยุทธคนใดที่พลังบ่มเพาะต่ำกว่าระดับดาราขั้นสูงสุด พวกเขาล้วนแต่หวาดกลัวจนแผ่นหลังชุ่มไปด้วยเหงื่อ หากเป้าหมายของลูกศรนั่นพุ่งมายังพวกเขา ในหมู่พวกเขาต้องมีอย่างน้อยหนึ่งคนที่สิ้นชีพ

แต่พร้อมกันนั้นเอง ไม่ว่าจะเป็นจักรพรรดิโจ้วเทียนหรือจักรพรรดิปี้ลั่วต่างก็ไม่ขยับตัวหลบ

นั่นเป็นเพราะหลิงฮันไม่ได้ยิงศรฆ่ามังกรทะลวงดาราออกไปอย่างเดียวแต่ยังปลดปล่อยอำนาจสวรรค์เหนี่ยวรั้งการเคลื่อนไหวของทั้งสองเอาไว้ด้วย

เพียงแต่ว่าจักรพรรดิก็ยังคงเป็นจักรพรรดิ ด้วยอำนาจอันองอาจและพลังบ่มเพาะที่สูงกว่าหลิงฮันหลายขั้นทำให้พวกเขาขยับตัวหลบได้ในทันที หลังจากนั้นทั้งสองคนได้ปลดปล่อยจิตสังหารที่รุนแรงออกมา

พวกเขาหันมองหน้ากันและมองเห็นความแน่วแน่ในแววตาของอีกฝ่าย

‘ต่อให้คราวนี้จะไม่สามารถได้ตัวจักรพรรดินี พวกเขาก็ต้องสังหารหลิงฮันให้ได้!’

รุ่นเยาว์ผู้นี้น่าสะพรึงกลัวเกินไป ด้วยอายุที่ไม่เกินห้าร้อยปีกลับมีพลังที่น่าสะพรึงกลัวเพียงนี้ หากลองให้เวลาเขาสักห้าร้อยปีล่ะ?

เขาจะกลายภัยคุกคามในระดับที่จักรวรรดิอาจล่มสลาย!

ฆ่า! ต้องฆ่าหลิงฮันให้ได้! หลังจากช่วงชิงทักษะบ่มเพาะของอีกฝ่ายแล้วพวกเขาก็จะบุกไปชิงตัวจักรพรรดินี

“เมื่ออยู่ต่อหน้าพลังอันแข็งแกร่ง เจ้าจะยังเล่นเล่ห์อะไรได้อีก?” จักรพรรดิโจ้วเทียนนำดาบออกมา แน่นอนว่านี่ไม่ใช่ดาบเก้าอสุรกาย แต่ถึงอย่างนั้นอำนาจของดาบก็น่าสะพรึงกลัวอย่างมาก คลื่นดาบทะยานสูงเสียดฟ้า ดาบเล่มนี้ต้องเป็นอุปกรณ์ศักดิ์สิทธิ์ประเภทดาบที่ทรงพลังที่สุดในระดับดาราเป็นแน่

จักรพรรดิปี้ลั่วมีท่าทีเคร่งขรึมและค่อยๆนำหอกสีมรกตเข้มออกมาอย่างช้าๆ หอกเล่มนี้เป็นสมบัติของจักรวรรดิราชวงศ์นภาสีคราม ถึงแม้พลังของมันจะยังไม่ถึงขั้นของระดับวารีนิรันดร์ แต่ในหมู่ระดับดาราแล้วมันคืออุปกรณ์ศักดิ์สิทธิ์ชั้นหนึ่ง

พวกเขาหวาดกลัวในศักยภาพของหลิงฮัน หากสังหารหลิงฮันไม่ได้ ใครจะไปรู้ว่าในอนาคตสัตว์ประหลาดตนนี้จะกลายเป็นภัยคุกคามขนาดไหน นอกจากนั้นพวกเขาก็ต้องแย่งชิงทักษะบ่มเพาะที่น่าอัศจรรย์ของหลิงฮันมาให้ได้

“จะวัดกันด้วยอุปกรณ์ศักดิ์สิทธิ์?” หลิงฮันแสยะยิ้ม ทันทีที่เขานึกคิดดาบอสูรนิรันดร์ก็ปรากฏออกมาลอยเหนือหัวและปลดปล่อยแสงอันเจิดจรัส เห็นได้ชัดว่ามันเป็นเพียงอุปกรณ์ศักดิ์สิทธิ์ระดับสิบ แต่อำนาจที่มันปลดปล่อยออกมากลับเหนือยิ่งกว่าดาบของจักรพรรดิโจ้วเทียนและหอกของจักรพรรดิปี้ลั่วไม่รู้กี่เท่า

ทุกคนตกตะลึง เพียงแค่ดาบเล่มเดียวเหตุใดถึงได้มีอำนาจอันทรราชย์เพียงนี้?

แต่พวกเขาจะรู้ได้อย่างไรว่าในอนาคตแร่โลหะที่ใช้หลอมดาบอสูรนิรันดร์จะกลายเป็นแร่โลหะระดับนิรันดร์ เมื่อผสานกับเจตจำนงยุทธของหลิงฮันและอำนาจสวรรค์ พลังของมันจึงสูงยิ่งขึ้นไปอีก

โดยแก่นแท้แล้ว ดาบอสูรนิรันดร์มีระดับที่สูงกว่าหลิงฮันมากนัก

ในมือของหลิงฮันมีดาบไม้ถูกถือเอาไว้ มันคือดาบมารจากดินแดนใต้พิภพที่เขายังไม่สามารถฟื้นฟูอำนาจของมันให้กลับมาได้ แต่ตราบใดที่มันได้สัมผัสโลหิต พลังทำลายที่มันปลดปล่อยออกมาไม่ได้ด้อยไปกว่าดาบอสูรนิรันดร์เลย

ดาบอสูรนิรันดร์ปลดปล่อยแสงสว่างเจิดจรัสไปทั่วท้องฟ้า อำนาจของมันบดบังรัศมีความองอาจของดาบและหอกในมือจักรพรรดิทั้งสองจนแทบจะไม่สามารถเรียกได้ว่าเป็นอุปกรณ์ศักดิ์สิทธิ์ ในขณะที่ดาบไม้นั้นแม้จะดูไร้พิษภัยแต่ภายในกลับแฝงเอาไว้ด้วยอำนาจแห่งความชั่วร้าย

 

 

 

ตอนที่ 1418

 

รุ่นเยาว์ผู้นี้มีสมบัติอยู่มากมายเพียงใดกันแน่?

ทุกคนทั้งตกตะลึงและสงสัย ดาบทั้งสองเล่มที่หลิงฮันถืออยู่นั้นเรียกได้ว่าเป็นสมบัติสุดทรงพลัง แต่ตอนนี้สมบัติที่ว่ากลับตกอยู่มือของคนเพียงคนเดียว

ต่อให้นำสมบัติทั้งชีวิตของพวกเขามารวมกันทั้งหมดก็ยังไม่ล้ำค่าเท่ากับสมบัติของรุ่นเยาว์ที่อายุน้อยกว่าห้าร้อยปีผู้นี้!

Anchor

จักรพรรดิโจ้วเทียนแสดงสีหน้าจริงจังและรู้สึกว่าจิตวิญญาณของดาบในมือกำลังสั่นไหวราวกับกำลังหวาดกลัว

ดาบนั่นมันอะไรกัน? แม้ภัยคุกคามที่เขาสัมผัสได้จะไม่เท่าไหร่ แต่อำนาจของตัวดาบเหตุใดถึงน่าสะพรึงกลัวเพียงนั้น? ต้องรู้ก่อนว่าดาบในมือเขานั้นเป็นสมบัติสืบทอดของจักรวรรดิราชวงศ์สวรรค์นิรันดร์จากรุ่นสู่รุ่น หากพลังของมันถูกฟื้นฟูกลับไปเหมือนยุคสมัยก่อนพลังอำนาจของมันจะสามารถทัดเทียมได้แม้แต่ตัวเขา!

ขนาดสมบัติเช่นนี้ยังหวาดกลัวต่อดาบตรงหน้าที่ไม่ได้เป็นแม้อุปกรณ์ศักดิ์สิทธิ์ที่ระดับสูงกว่ามัน ช่างน่าแปลก!

ต่อให้ดาบของเขาอยู่ต่อหน้าอุปกรณ์ศักดิ์สิทธิ์ระดับวารีนิรันดร์มันก็ยังไม่มีอาการเช่นนี้!

“ลงมือ!” จักรพรรดิปี้ลั่วหวัดแกว่งหอกในมือ เขาเองก็สัมผัสได้เช่นกันว่าหอกวารีเยือกแข็งในมือของเขากำลังหวาดกลัว ดังนั้นเขาจึงต้องการสังหารหลิงฮันให้เร็วที่สุด ไม่เช่นนั้นจิตวิญญาณในหอกเล่มนี้อาจจะหวาดกลัวจนสลายไป!

‘พรึบ’ ดาบอสูรนิรันดร์ปลดปล่อยอำนาจสวรรค์ออกมาทำให้พลังต่อสู้ของจักรพรรดิปี้ลั่วลดลงไปสองดาว

ด้วยการขัดเกลาจากหลิงฮัน ดาบอสูรนิรันดร์จึงสามารถแสดงพลังของอำนาจสวรรค์ออกมาได้อย่างสมบูรณ์เนื่องจากมัตัวนถูกสร้างมาจากแร่โลหะนิรันดร์ หากลองเปลี่ยนอุปกรณ์ศักดิ์สิทธิ์ที่ถูกสร้างจากแร่โลหะศักดิ์สิทธิ์ชนิดอื่น พวกมันจะไม่สามารถต้านทานแรงกดดันไเจตจำนงยุทธ์ของอำนาจสวรรค์ได้และพังทลายไปในทันที

จักรพรรดิปี้ลั่วรู้สึกว่าพลังของเขาลดลงไปถึงร้อยเท่า!

เขารีบหยุดมือทันที การที่พลังต่อสู้ลดลงไปมากขนาดนี้ทำให้เขาระมัดระวังตัวยิ่งกว่าเก่า

จักรพรรดิโจ้วเทียนขมวดคิ้วในขณะที่มองจักรพรรดิปี้ลั่ว นี่เจ้าเป็นอะไรของเจ้า?

เขาเค้นเสียงและกวัดแกว่งดาบ แต่ยังไม่ทันได้โจมตีเขาก็ต้องหยุดชะงักเหมือนกับจักรพรรดิปี้ลั่ว เขามองไปยังดาบอสูรนิรันดร์บนท้องฟ้าด้วยสายตาละโมบ

พลังต่อสู้ของเขาจะแข็งแกร่งขึ้นขนาดไหนหากได้ครอบครองดาบเล่มนั้น?

หากทำให้พลังต่อสู้ของศัตรูลดลงได้สองดาวก็เปรียบเสมือนตัวเขามีพลังต่อสู้เพิ่มขึ้นสองดาว!

พลังต่อสู้ที่เพิ่มขึ้นขนาดนั้นสามารถเทียบได้กับอำนาจแห่งจักรภพเลยทีเดียว

หลิงฮันยิ้มและกล่าว “จักรพรรดิปี้ลั่ว เจ้าสนใจมาร่วมมือกับข้าสังหารจักรพรรดิบัดซบนั่นรึเปล่า?”

ว่าไงนะ?

จักรพรรดิปี้ลั่วมึนงง นี่เจ้าคิดจะใช้แผนการสิ้นคิดแบบนั้นหลอกข้า?

หลิงฮันกล่าวต่อ “หากพวกเจ้าสังหารข้าแล้วสุดท้ายก็ต้องไปสู้กันเองอยู่ดี งั้นข้าขอถามเจ้าหน่อยว่าเจามั่นใจรึไงว่าจะเอาชนะจัดรพรรดิบัดซบนั่นได้?”

“แน่นอนว่าเจ้าไม่มีทางมั่นใจ!” หลิงฮันพูดเองตอบเอง “ดังนั้นข้าถึงชวนให้เจ้ามาร่วมมือกับข้า อย่างที่เจ้าเห็นว่าดาบของข้าสามารถลดพลังต่อสู้ของศัตรูได้สองดาว ด้วยข้อได้เปรียบสองดาวนี้ไม่ใช่ว่าเจ้าจะสามารถสังหารจักรพรรดิบัดซบได้อย่างง่ายดายหรอกรึ?”

“สังหารจักรพรรดิบัดซบก่อนค่อยมาสังหารข้าทีหลังก็ไม่สายใช่รึเปล่า?”

ก็ถูกอย่างที่หลิงฮันว่า!

ต้องยอมรับว่า ณ วินาทีนี้จักรพรรดิปี้ลั่วรู้สึกลังเลอย่างมาก หากใช้ประโยชน์จากหลิงฮันในการสังหารจักรพรรดิโจ้วเทียนได้ หลังจากนี้ต่อให้เขาต้องถูกหลิงฮันลดพลังต่อสู้สองดาวก็ยังไม่ใช่เรื่องยากที่เขาจะสังหารหลิงฮัน

เมื่อเห็นสีหน้าที่กำลังถูกชักจูงของจักรพรรดิปี้ลั่ว จักรพรรดิโจ้วเทียนก็รีบกล่าว “อย่าได้ถูกเจ้าหนูนั่นหลอก! เจ้าหนูนั่นเจ้ามีเล่ห์เหลี่ยมมากมายไม่สิ้นสุด หากปล่อยไว้ก็ไม่รู้ว่าในอนาคตจะมีแผนการอะไรอีก เราต้องกำจัดเขาเป็นคนแรก!”

จักรพรรดิโจ้วเทียนเคร่งเครียด หากจักรพรรดิโจ้วเทียนตามน้ำไปกับคำพูดของหลิงฮันจริงๆ ด้วยความต่างของพลังต่อสู้สองดาว เขาต้องพ่ายแพ้ต่อจักรพรรดิปี้ลั่วแน่นอน!

จักรพรรดิปี้ลั่วลังเล คำพูดของหลิงฮันช่างล่อตาล่อใจมากนักแถมยังมีโอกาสสำเร็จสูง หากพลาดโอกาสนี้ไปต่อให้เขาครอบครองจักรพรรดินีแห่งดาราได้ ในอนาคตก็ยังต้องก่อสงครามกับจักรวรรดิราชวงศ์สวรรค์นิรันดร์อย่างไม่สิ้นสุด

“อย่าได้คิดว่าแผนเจ้าเล่ห์ของเจ้าจะได้ผล!” จักรพรรดิโจ้วเทียนสะบัดมือโจมตีหลิงฮัน ตราบใดที่สามารถสังหารหลิงฮันได้และยึดครองดาบเล่มนั้นมาเขาก็จะลงมือจัดการกับจักรพรรดิปี้ลั่ว

จักรพรรดิปี้ลั่วมีท่าทีลำบากใจ เขาเองก็หวั่นเกรงว่าหลิงฮันจะมีแผนอะไรซ้อนเอาไว้อีกทีรึไม่ ยิ่งกว่านั้นเขาก็ไม่รู้ด้วยว่าอีกฝ่ายมีไพ่ลับซ่อนอยู่อีกมากมายแค่ไหน

ก่อนอื่นคือต้องนำดาบเล่มนั้นมาให้ได้!

จักรพรรดิทั้งสองไม่กล้าลงมือผลีผลาม เป้าหมายของเขาในตอนนี้คือดาบของหลิงฮัน หากครอบครองมันได้พวกเขาก็จะกลายเป็นฝ่ายคุมสถานการณ์ได้อย่างสมบูรณ์

หลิงฮันแอบแสยะยิ้มและกระดกลิ้น ในที่สุดเขาก็สามารถทำให้ศัตรูทั้งสองแตกแยกกันได้

เพียงแต่ว่าจอมยุทธระดับดาราขั้นสูงสุดของจักรวรรดิราชวงศ์ทั้งสองก็มีจำนวนรวมกันถึงเจ็ดคนหากไม่รวมสองจักรพรรดิ สถานการ์ของเขาไม่ได้ดีขึ้นสักเท่าไหร่

แต่เจ็ดก็ยังดีกว่าเก้า

หลิงฮันปลอบตัวเองในใจ ‘ครืน’ ดาบอสูรนิรันดร์สั่นไหวเล็กน้อยและปลดปล่อยอำนาจแห่งสวรรค์ไปยังเหล่าปรมาจารย์ระดับดารา

“ฮ่าๆ มาอยู่ในมือข้าซะ!” จักรพรรดิปี้ลั่วลงมือ เป้าหมายของเขาไม่ใช่หลิงฮันแต่เป็นดาบอสูรนิรันดร์

“งั้นรึ?” จักรพรรดิโจ้วเทียนลงมือขัดขวางไม่ยอมให้จักรพรรดิปี้ลั่วทำสำเร็จ

จักรพรรดิทั้งสองพัวพันกันแย่งชิงดาบอสูรนิรันดร์ การต่อสู้อันดุเดือดทำให้ดาบอสูรนิรันดร์ไม่สามารถช่วยเหลือหลิงฮันได้และตอบโต้จักรพรรดิทั้งสอง

เมื่อไม่มีดาบอสูรนิรันดร์คอยช่วย พลังต่อสู้ของเหล่าปรมาจารย์ทุกคนก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม พวกเขาถอนหายใจโล่งอกและกลับมามีความมั่นใจอีกครั้ง

หลิงฮันยิ้ม พวกเจ้าคิดว่ามีเพียงดาบอสูรนิรันดร์อย่างเดียวที่สามารถลดพลังต่อสู้ของพวกเจ้าได้?

‘ครืนน’ หลิงฮันปลดปล่อยอำนาจแห่งสวรรค์ออกมา

“อะไรกัน!”

“เหตุใดพลังของข้าถึงอ่อนแอลงอีกครั้ง?”

“แปลก ข้าอยู่ห่างจากดาบนั่นตั้งไกลแล้วแท้ๆ!”

เหล่าปรมาจารย์ระดับดาราสับสน เหตุใดพวกต่อสู้ของพวกเขาถึงถูกทำให้ลดลงอีกครั้ง?

“ใช่แล้ว ต้องเป็นเพราะหมอนั่นแน่นอน!” ใครบางคนชี้ไปยังหลิงฮัน

ปรมาจารย์คนอื่นจ้องมองไปยังหลิงฮันด้วยใบหน้าโง่งม

เป็นไปได้อย่างไรที่จะมีคนที่มีความสามารถแบบนี้?

ขี้โกงเกินไปแล้ว!

หลิงฮันจับดาบไม้เอาไว้แน่นและกล่าว “วันนี้คือวันที่ข้าจะเข่นฆ่าพวกเจ้า!”

เขาเป็นฝ่ายเปิดโจมตีก่อนด้วยทักษะดาบฟ้าคำรามและกาลเวลาแปรผันพันปี ร่างของเขาเคลื่อนไหวด้วยเร็วดุจสายฟ้า เมื่อดาบไม้ถูกสะบั้นออกไปโลหิตก็สาดกระจายไปทั่ว

แม้ดาบไม้จะได้ได้ถูกสร้างจากแร่โลหะนิรันดร์ แต่มันมีแฝงเอาไว้ด้วยพลังทำลายแห่งความชั่วร้าย ระดับของสมบัติชิ้นนี้จะต้องไม่ต่ำแน่นอน ขนาดมันพุพังอยู่ในสภาพที่ไม่สมบูรณ์พลังทำลายของมันยังทรงพลังเพียงนี้

โดยเฉพาะเมื่อดาบไม้นี้ถูกใช้สังหารสิ่งมีชีวิต ตัวดาบจะปลดปล่อยออร่าอันน่าหวาดกลัวออกมาและทำลายพลังชีวิตของเป้าหมายโดยตรง เมื่อศัตรูตกตายดาบไม้จะทำการดูดซับโลหิตของซากศพและค่อยๆส่องประกายสว่างขึ้นเรื่อยๆราวกับว่าจ้าวอสูรกำลังถูกปลุกขึ้นมาจากภายในดาบ

 

 

 

ตอนที่ 1419

 

แม้แต่หลิงฮันก็รู้สึกขนลุกในใจ หากดาบเล่มนี้มีจ้าวอสูรปรากฏตัวออกมาจริงๆคงตลกน่าดู

แต่ตอนนี้เขาไม่สนใจอะไรทั้งนั้น สิ่งสำคัญที่สุดคือภรรยาของเขา!

ฆ่า!

หลิงฮันเคลื่อนไหวด้วยย่างก้าวไล่ตามดาราและจู่โจมอย่างรวดเร็วด้วยทักษะดาบฟ้าคำราม เมื่อผสานเข้ากับพลังทำลายอันน่าสะพรึงกลัวของดาบไม้ด้วยแล้ว ตัวเขาในตอนนี้กล่าวได้ว่าเป็นเครื่องจักรสังหารดีๆนี่เอง

โลหิตและอวัยวะลอยกระเด็นไปทั่วบริเวณ!

ปรมาจารย์ทุกคนที่นี่เป็นตัวตนระดับดารากันทั้งหมดแต่ก็ไม่สามารถหยุดยั้งหลิงฮันได้ ปรมาจารย์ระดับดาราขั้นสูงทั้งสิบเก้าคนถูกหลิงฮันไล่สังหารอย่างต่อเนื่อง ผ่านไปเพียงครึ่งวันจำนวนของพวกเขาก็ลดเหลือเพียงสิบเอ็ดคน

การต่อสู้ครั้งนี้จะต้องถูกจารึกไว้ในประวัติศาสตร์ดาวเหอหนิงเป็นแน่ ขนาดในช่วงเวลาอย่างน้อยหนึ่งพันล้านปีที่ผ่านมาก็ไม่มีจอมยุทธระดับดาราตกตายมากเท่าการต่อสู้ในครั้งนี้

ถึงแม้จะยังมีปรมาจารย์ระดับดาราขั้นสูงสุดอยู่ถึงเจ็ดคนก็เป็นไปไม่ได้ที่จะหยุดหลิงฮันด้วยพลังต่อสู้ที่ลดลงสองดาว

ดาบของหลิงฮันนั้นรวดเร็วเกินไปโดยไม่ที่สามารถคาดเดาได้ว่าใครจะเป็นคนถูกโจมตี ทันทีที่ดาบของหลิงฮันสะบั้นออกมาก็สายไปแล้วที่ช่วยเหลือปรมาจารย์ที่ตกเป็นเป้าโจมตีของหลิงฮัน

ตอนนี้แม้กระทั่งระดับดาราขั้นสูงก็ยังไม่ใช่ศัตรูของหลิงฮัน?

“บัดซบ!” ทั้งจักรพรรดิโจ้วเทียนและจักรพรรดิปี้ลั่วเปลี่ยนสีหน้า นอกจากพวกเขาสองคนแล้วไม่มีใครจัดการหลิงฮันได้เลย?

“พวกเจ้าโจมตีไปยังเนินเขา!” จักรพรรดิปี้ลั่วกล่าวขึ้น

ใช่แล้ว!

ก่อนหน้านี้หลิงฮันไม่เป็นฝ่ายบุกจู่โจมและเลือกที่จะรับการโจมตีของพวกเขาก็เพื่อจะปกป้องประตูหินที่เนินเขา

นั่นคือจุดอ่อนของเขา!

เมื่อคิดได้เช่นนี้ปรมาจารย์ทุกคนก็ลงมือทันใด พวกเขาพุ่งทะยานหันการโจมตีไปยังเนินเขา

หลิงฮันเกรี้ยวกราดและปลดปล่อยจิตสังหารออกมายิ่งกว่าเดิม ตัวเขาได้รับผลกระทบจากดาบไม้ในมือ ดวงตาของเขาเปลี่ยนเป็นแดงฉาย เส้นผมสยายชี้ขึ้นฟ้า เสื้อผ้าฉีกขาดทำให้เห็นกล้ามเนื้อที่แข็งแกร่งราวกับหิน

หลิงฮันเคยดูดซับแก่นพลังของจ้าวอสูรมาก่อน ตอนนี้เมื่อเขาได้รับผลกระทบบางอย่างจากดาบไม้ ทั่วทั้งร่างของเขาก็เกิดการเปลี่ยนแปลง รูปแบบอาคมศักดิ์สิทธิ์สีดำปรากฏขึ้นบนผิวหนังพร้อมกับปลดปล่อยออร่าอันชั่วร้าย

“สิ่งมีชีวิตใต้พิภพ!”

ถึงแม้ดาวดวงนี้จะไม่มีประตูผ่านระหว่างสองดินแดน แต่ทุกคนก็รู้ถึงการมีอยู่ของสิ่งมีชีวิตใต้พิภพเนื่องจากดินแดนใต้พิภพนั้นทำสงครามกับดินแดนศักดิ์สิทธิ์มาเป็นเวลานาน แม้ในดาวที่สงบสุขก็คงมีเพียงน้อยคนที่จะไม่รู้จักพวกมัน

“เจ้าหนูนั่น… แปลงกลายเป็นอสูร!”

“ฆ่า! สิ่งมีชีวิตใต้พิภพเป็นสิ่งที่พวกเราต้องร่วมมือกันกำจัด!”

“ฮึ่ม ในเมื่อเขากลายเป็นอสูรแล้วย่อมต้องถูกกีดกันโดยสวรรค์และปฐพีของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ทำให้ไม่สามารถใช้อำนาจแห่งกฎเกณฑ์ได้อีกต่อไป หากไร้อำนาจแห่งกฎเกณฑ์เขาอาจจะอ่อนแอกว่าจอมยุทธระดับดาราขั้นกลางทั่วไปด้วยซ้ำ”

หลิงฮันอดไม่ได้ที่จะแสดงท่าทีดีใจออกมา การที่หลิงฮันแปลงเป็นอสูรก็ไม่ต่างอะไรกับการตัดแขนทั้งสองข้างของตัวเอง

“แปลงเป็นอสูรแล้วมันอย่างไร!” หลิงฮันหัวเราะ ดวงตาของเขามีรูปแบบอาคมที่ดูชั่วร้ายส่องสว่างออกมา รูปแบบอาคมชั่วร้ายแพร่กระจายลามไปทั่วใบหน้า หลิงฮันในตอนนี้ราวกับถูกจ้าวอสูรครอบงำ ออร่าที่สัมผัสได้รอบกายของเขานั้นทรงพลังเกินกว่าจะเป็นของจอมยุทธระดับดารา

“ใครก็ตามที่กล้าแตะต้องคนของข้า ต่อให้ข้ากลายเป็นอสูรเก้าพิภพ ข้าก็จะคลานขึ้นมาจากนรกเพื่อสังหารพวกเจ้าให้หมด!” หลิงฮัวหัวเราะ ‘ครืนน’ จู่ๆดาบไม้ก็เกิดการเผาไหม้ ไม่สิ… ดาบไม่ได้ถูกเผาไหม้แต่เปลวเพลิงได้ถูกปลดปล่อยออกมาจากตัวดาบ

เพลิงทมิฬ… เปลวเพลิงแห่งความตาย!

‘พรึบ’ หลิงฮันกวัดแกว่งดาบ เปลวเพลิงแห่งความตายถูกฟันออกไป ปรมาจารย์ระดับดาราขั้นต้นคนหนึ่งที่คอยมองดูสถานการณ์อยู่ในระยะห่างไกลจู่ๆถูกเพลิงโอบล้อมเอาไว้โดยไม่รู้ตัว เขารีบปล่อยการโจมตีเพื่อดับเปลวเพลิงอย่างลุกลี้ลุกลน

แต่ที่น่าตกตะลึงก็คือ… เพลิงสีดำเหล่านี้ไม่สามารถดับได้!

ไม่เพียงแต่ไม่ดับมอด แต่เปลวเพลิงทมิฬเหล่านี้ยังลามขึ้นมาบนตัวและค่อยๆเผาไหม้แก่นพลังของเขา!

แก่นพลังคือสิ่งสำคัญที่สุดของสิ่งมีชีวิต หากแก่นพลังเสียหายพลังชีวิตก็จะได้รับผลกระทบไปด้วย เขาจะสามารถมีชีวิตอยู่ต่อไปได้อีกพันปี ร้อยปีหรืออาจจะเพียงไม่กี่วันเท่านั้น

ปรมาจารย์ระดับดาราขั้นต้นรู้สึกหวาดกลัว เขายังไม่อยากตาย!

เขารีบไปขอความช่วยเหลือกับปรมาจารย์ระดับดาราขั้นกลาง แต่ผลลัพธ์ก็คือ… คนที่ช่วยเหลือเขาถูกเพลิงเผาไหม้ไปด้วย

หรือก็คือเพลิงแห่งความตายเหล่านี้สามารถแพร่กระจายหาผู้อื่นได้?

ครั้งนี้ปรมาจารย์ทุกคนรู้สึกหวาดกลัวอย่างแท้จริง

ปรมาจารย์สองคนที่ถูกเพลิงเผาไหม้ต้องการขอให้ปรมาจารย์คนอื่นช่วย แต่ปรมาจารย์คนอื่นๆได้หลบหลีกพวกเขาทั้งสองอย่างรวดเร็ว

“องค์จักรพรรดิ!” ปรมาจารย์ทั้งสองคนไปขอความช่วยเหลือจากจักรพรรดิโจ้วเทียน ทั้งสองคนคือคนของAnchorจักรวรรดิราชวงศ์สวรรค์นิรันดร์

จักรพรรดิโจ้วเทียนผลักฝ่ามือเขาหาทั้งสองคนพร้อมกับปลดปล่อยพลังอันรุนแรงออกมา แม้การเผาไหม้ของเปลวเพลิงจะถูกยับยั้งเอาไว้ได้แต่เปลวเพลิงก็ไม่ได้สลายไป

ใบหน้าของจักรพรรดิโจ้วเทียนเปลี่ยนเป็นเคร่งเครียดและหวาดกลัว

อย่างที่คิด เจ้าหนูนี่ไม่อาจดูถูกได้เลย อีกฝ่ายยังมีไพ่ลับเก็บซ่อนเอาไว้

“พี่ชายโจ้วเทียน จัดดารเจ้าหนูนั่นกันก่อน!” จักรพรรดิปี้ลั่วกล่าว เขารู้สึกว่าในตอนนี้หลิงฮันคือคนที่เป็นภัยคุกคามมากที่สุด เขาหวั่นเกรงหลิงฮันยิ่งกว่าจักรพรรดิโจ้วเทียนเสียอีกจึงต้องกำจัดก่อนเป็นอันดับแรก

“ก็ดี!” จักรพรรดิโจ้วเทียนพยักหน้า เมื่อตกลงกันได้แล้วทั้งสองก็พุ่งเข้าหาหลิงฮัน

‘พรึบ’ หลิงฮันปลดปล่อยอำนาจสวรรค์ พลังต่อสู้ของจักรพรรดิทั้งสองถูกลดลงทันที

ตราบใดที่ศัตรูไม่ได้มีระดับพลังที่ห่างจากหลิงฮันมากเกินไป อีกฝ่ายจะได้รับผลกระทบจากอำนาจสวรรค์อย่างเลี่ยงไม่ได้ ยกตัวอย่างเช่นในการชุมนุมของผู้ถูกเลือกแห่งสองดินแดน อัจฉริยะสิบดาวเหล่านั้นมีวิธีรับมือกับอำนาจสวรรค์ของเขาได้

แต่พวกเขาเหล่านั้นคืออัจฉริยะสิบดาว!

ส่วนจักรพรรดิโจ้วเทียนกับจักรพรรดิปี้ลั่วนั้นไม่ใช่

“เจ้าเด็กเปรต!” จักรพรรดิทั้งสองปิดความตกตะลึงเอาไว้ไม่มิด นอกจากดาบของหลิงฮันจะสามารถลดพลังต่อสู้ของพวกเขาได้แล้ว ตัวของหลิงฮันก็ยังทำแบบเดียวกันได้ด้วย จักรพรรดิทั้งสองหวาดกลัวจนจิตใจเย็นยะเยือก

ตราบใดที่มีพลังบ่มเพาะเท่าหลิงฮัน ใครจะเป็นคู่ต่อสู้ของหลิงฮันได้? แม้กระทั่งอัจฉริยะสองดาวยังถูกลดพลังต่อสู้ถึงสองดาว!

จักรพรรดิทั้งสองไม่ลังเลอีกต่อไปและใช้ทักษะทรงพลังออกมา

จักรพรรดิทั้งสองแข็งแกร่งเกินไป พวกเขากระหน่ำปลดปล่อยทักษะอันทรงพลังออกมาจนหยดวารีนิรันดร์ไม่สามารถรักษาบาดแผลได้อีกต่อไป

หลิงฮันมีหยดวารีนิรันดร์อยู่ทั้งหมดสิบหยด ยิ่งใช้ติดต่อกันประสิทธิ์ภาพก็ยิ่งลด เมื่อหยดวารีนิรันดร์ทั้งสิบหยดถูกใช้จนหมดหลิงฮันก็เหมือนกับถูกต้อนจนมุม

“ตาย!” จักรพรรดิทั้งสองโจมตีผสาน คลื่นวารีและเปลวเพลิงไม่ต่อต้านกันแม้แต่น้อยและกลับเกื้อหนุนกันจนเกิดเป็นการโจมตีที่ทรงพลัง

คลื่นวารีและเปลวเพลิงผสานกันเป็นคลื่นพลังขนาดใหญ่พุ่งเข้าใส่หน้าอกหลิงฮันและประตูหินที่อยู่ด้านหลัง มั่นใจได้เลยว่าด้วยการโจมตีผสานของจักรพรรดิทั้งสอง ประตูหินที่ไม่มีอำนาจแห่งจักรภพค่อยสนับสนุนอีกต่อไปแล้วคงพังทลายด้วยการโจมตีครั้งเดียว

หลิงฮันกัดฟันและโคจรคัมภีร์สวรรค์นิรันดร์เต็มพลังเพื่อสร้างการป้องกันที่แข็งแกร่งที่สุด

หากเข้าใจหลักการของคัมภีร์สวรรค์นิรันดร์จนถึงขั้นสูงสุด เขาจะสามารถป้องกันหนึ่งการโจมตีจากตัวตนระดับสร้างสรรพสิ่งได้ ด้วยความเข้าใจในหลักการที่ว่าของหลิงฮันในตอนนี้ ต่อให้เป็นการโจมตีของระดับวารีนิรันดร์เขาก็ไม่สะทกสะท้าน

ตูม!

หลิงฮันไขว้มือทั้งสองเอาไว้ด้านหน้า เสาวารีและเปลวเพลิงที่พุ่งเข้ามาปะทะกับร่างของเขาก่อให้เกิดเป็นคลื่นกระแทกอันรุนแรง พลังทำลายที่ระเบิดออกมาไม่ใช่พลังของทักษะอย่างเดียวแต่ยังเป็นพลังทำลายจากอำนาจแห่งกฎเกณฑ์ของจักรพรรดิทั้งสอง

เพียงแต่ว่าหลิงฮันสามารถป้องกันคลื่นทำลายได้อย่างสมบูรณ์!

 

 

 

ตอนที่ 1420

 

อะไรกัน!

ทุกคนอ้าปากค้างลิ้นห้อย ก่อนหน้านี้ที่หลิงฮันถูกกระบวนท่าของจักรพรรดิคนหนึ่งโจมตีใส่ยังบาดเจ็บจนกระดูกแตกหัก แต่ตอนนี้เมื่อถูกการโจมตีผสานของสองจักรพรรดิเขากลับยืนแน่นิ่งไม่บาดเจ็บตรงไหนเลยซึ่งยากที่พวกเขาจะยอมรับได้

เมื่อการโจมตีสลายไปหลิงฮันก็นำมือลง ด้วยความสามารถของเขาในตอนนี้ เขาสามารถป้องกันการโจมตีของระดับวารีนิรันดร์ได้สามกระบวนท่า แต่หากเป็นการโจมตีของระดับดาราขั้นสูงสุด การจะป้องกันให้ได้อย่างน้อยหนึ่งร้อยกระบวนท่าย่อมไม่ใช่เรื่องยาก

Anchor

จักรพรรดิปี้ลั่วและจักรพรรดิโจ้วเทียนมองหน้ากัน พวกเขามองเห็นความตกตายภายในดวงตาของอีกฝ่าย

รุ่นเยาว์ผู้นี้… ไม่อาจปล่อยให้มีชีวิตรอดไปได้จริงๆ!

ทั้งสองผสานการโจมตีกันอีกครั้ง คลื่นวารีและเปลวเพลิงผสานรวมกันก่อให้เกิดพลังอันไร้ที่สิ้นสุด

กายหยาบของหลิงฮันไร้เทียมทานจนไม่ต้องใช้ปราณก่อเกิดป้องกันเลยก็จริง แต่หากต้องการเรียกใช้อำนาจของคัมภีร์สวรรค์นิรันดร์นั้นเขาจำเป็นต้องโคจรปราณก่อเกิด

ตูม! ตูม! ตูม!

ท่ามกลางการถูกกระหน่ำโจมตี ปราณก่อเกิดของเขาค่อยๆถูกเผาผลาญด้วยอัตราที่รวดเร็ว

“เจ้าหนูนั่นกำลังเข้าตาจนแล้ว!”

“ในที่สุดก็จะจบเสียที!”

ทุกคนถอนหายใจโล่งอก พวกเขาไม่เคยเห็นการสังหารจอมยุทธระดับดาราขั้นกลางที่ลำบากขนาดนี้มาก่อน ที่พวกเขาสามารถจัดการหลิงฮันได้เป็นเพราะหลิงฮันคอยป้องกันประตูหินเอาไว้ ไม่เช่นนั้นเกรงว่าคงไม่มีใครสังหารเขา

“ตาย!”

สองจักรพรรดิไม่เคยอยากรีบสังหารใครให้ตายอย่างขนาดนี้มาก่อน พวกเขาลงมือปลดปล่อยกระบวนท่าสุดท้ายอย่างรวดเร็ว

หลิงฮันไม่มีทางรอดแน่!

‘ตูม’ เมื่อถูกกระบวนท่าสุดท้ายจู่โจม พลังปราณก่อของหลิงฮันก็ไม่เหลืออีกต่อไป ด้วยกายหยาบของเขาเพียงอย่างเดียวก็ไม่สามารถต้านทานพลังทำลายของสองจักรพรรดิได้อย่างสมบูรณ์ กาลเวลาแปรผันพันปีเองก็ไร้ผล ภายใต้คลื่นทำลายที่น่าสะพรึงกลัว กระดูกทั่วร่างของเขาแตกหักแม้กระทั่งดวงวิญญาณก็แหลกสลาย

ฮ่าๆ ในที่สุดก็ตายแล้ว!

ทุกคนอยากจะปรบมือดังๆ พวกเขาไม่มีทางสังหารหลิงฮันได้เลยหากจุดอ่อนของอีกฝ่ายไม่ใช่จักรพรรดินี

ครืนนนน!

จู่ๆดวงวิญญาณที่แตกสลายของหลิงฮันก็ส่องประกายพร้อมกับถูกก้อนเปลวเพลิงเผาไหม้

เปลวเพลิงที่ไม่รู้โผล่มาจากไหนนี้ทรงพลังเป็นอย่างมาก แม้กระทั่งจักรพรรดิทั้งสองก็ต้องเปลี่ยนสีหน้า จากที่พวกเขาเห็น เปลวเพลิงดวงนี้น่าหวาดกลัวยิ่งกว่าเพลิงแห่งความตายก่อนหน้านี้เสียอีก ต่อหน้าเพลิงแห่งความตายพวกเขายังยับยั้งไว้ได้ แต่หากสัมผัสดับเพลิงดวงนี้ พวกเขาจะถูกเผาเป็นเถ้าธุลีในพริบตาแน่นอน

เพลิงดวงนี้คือเพลิงนิรันดร์… เพลิงแห่งชีวิตของวิหคเพลิงอมตะ!

‘ฮึมม’ ดวงเพลิงล่องลอยไปมาโดยที่ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้

ทันใดนั้นเสียงของวิหคเพลิงอมตะก็ร้องดังออกมา ดวงเพลิงขยายใหญ่อย่างรวดเร็วพร้อมกับปลดปล่อยอำนาจแห่งสวรรค์และปฐพี พริบตาเดียวทั้งดวงวิญญาณและกายหยาบของหลิงฮันก็กลับสู่สภาพสมบูรณ์

เขาเดินออกมาจากเพลิงนิรันดร์ ไม่เพียงแค่ร่างกายจะไม่มีบาดแผลแต่พลังปราณก็ฟื้นสภาพกลับมาอย่างสมบูรณ์อีกด้วย

ข้าจะบ้าตาย!

ณ เวลานี้ไม่มีใครเอ่ยอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว

เจ้ายังมีชีวิตอยู่ทั้งๆที่ดวงวิญญาณแหลกสลายไปแล้วเนี่ยนะ เจ้ายังเป็นมนุษย์อยู่รึเปล่า?

ก่อนหน้านี้ไม่ว่าจะบาดเจ็บสาหัสขนาดไหนหลิงฮันก็ฟื้นฟูบาดแผลได้ แต่ตอนนี้มันยิ่งกว่านั้นอีก ขนาดทั้งร่างกายและดวงวิญญาณแหลกสลายไปแล้วเขาก็ยังฟื้นฟูกลับมาได้แถมยังเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังอีก นี่มันเรื่องบ้าบออะไรกัน?

รุ่นเยาว์ผู้นี้… จะถูกใครสังหารได้จริงๆรึ?

“ฮ่าๆ ชายชราคงไม่ได้มาช้าไปสินะ?” เสียงหัวเราะของใครบางคนดังขึ้น จากนั้นร่างของชายชราที่บึกบึนเล็กน้อยก็เดินเข้ามา ด้านหลังของเขาปรากฏดวงดาวสี่ดวงที่มีขนาดเท่ากัน

ระดับดาราขั้นสูงสุดชั้นสูงสุด!

เพียงแต่รอบกายของชายชรากลับมาโซ่บางอย่างพันเอาไว้อยู่ หากมองให้ดีจะพบว่าโซ่เหล่านั้นไม่ใช้โซ่ของจริงเป็นแบบอาคมที่ถูกสลักเอาไว้บนร่างของชายชรา

Anchor

สวีเหลิน!

หลิงฮันเอ่ยขึ้นด้วยท่าทางดีใจ “ผู้อาวุโส ในที่สุดท่านก็มา”

สวีเหลินยิ้ม เขาลังเลอยู่นานว่าจะเข้าร่วมการต่อสู้ในครั้งนี้ดีไหม หากพลังของเขายังอยู่ในสภาพสมบูรณ์เขาย่อมไม่หวาดกลัวแน่ แต่ตอนนี้พลังบ่มเพาะของเขาถูกผนึกเอาไว้ อันที่จริงแล้วตัวเขาก็ไม่ต่างกับเซียนหวู่เซียง

แต่จะอย่างไร ตอนนี้หลิงฮันก็ได้ผู้ช่วยที่แข็งแกร่งมาแล้ว!

“ไม่ต้องหวาดกลัว พลังบ่มเพาะของคนคนนั้นถูกผนึกเอาไว้ เขาก็เป็นแค่ตัวไร้ค่า!” จักรพรรดิโจ้วเทียนกล่าว แม้กระทั่งเซียนหวู่เซียงเขาก็ยังมองออกว่าอีกฝ่ายแข็งแกร่งเพียงเปลือกนอก ดังนั้นไม่ต้องพูดถึงจอมยุทธที่มีพลังบ่มเพาะเท่ากัน

“ไม่ผิด” จักรพรรดิปี้ลั่วเองก็พยักหน้าเห็นพ้องกับจักรพรรดิโจ้วเทียน

“สวรรค์และปฐพีมีย่อมมีความยุติธรรม แม้แต่เซียนก็ยังตายได้ เจ้าเองก็ไม่มีข้อยกเว้น!” จักรพรรดิโจ้วเทียนชี้ไปยังหลิงฮัน “ช้าไม่เชื่อว่าเจ้าจะคืนชีพได้อีกครั้ง!”

“วันนี้เจ้าต้องตาย!” จักรพรรดิโจ้วเทียนคำราม เสียงที่อัดแน่นไปด้วยเจตจำนงของเขาดังก้องไปทั่วบริเวณ

“แต่ข้าไม่คิดเช่นนั้น!” เสียงอันเย็นชาดังขึ้นจากท้องฟ้า นำเสียงนี้แฝงไว้ด้วยความองอาจและหยิ่งยโสอย่างถึงที่สุด

ตุบ!

ร่างหนึ่งลอยลงมาจากท้องฟ้า ‘ครืนน’ แรงกดดันจากชายคนนี้ส่งผลให้เหล่าปรมาจารย์ระดับดารารอบข้างทรุดตัวลงกับพื้น แรงกดดันนี้รุนแรงจนพวกเขาลุกขึ้นยืนไม่ไหว!

ใบหน้าของหลิงฮันแสดงออกถึงความตะลึงและตื่นเต้น “พี่สอง!”

เป็นจักรพรรดิพิรุณ!

“ฮ่าๆๆ ว่าอย่างไรน้องสี่!” จักรพรรดิพิรุณกล่าวอย่างมั่นใจ ออร่าที่สัมผัสได้จากตัวเขาคือระดับดาราขั้นสูงสุด!

แต่เป็นเพียงขั้นสูงสุดชั้นต้นไม่ใช่ชั้นสูงสุด

หลิงฮันทำได้เพียงกล่าวอย่างตกตะลึง “พี่สองได้รับวาสนาที่ยิ่งใหญ่ยิ่งนัก!” ก่อนหน้านี้ที่จักรพรรดิพิรุณหายตัวไปในเขตแดนลี้ลับ หลิงฮันเคยคาดเดาเอาไว้ว่าอีกฝ่ายคงได้รับมรดกสืบทอดอของปรมาจารย์ระดับวารีนิรันดร์ แต่นั่นก็เป็นเพียงการคาดเดาเท่านั้น

“ฮ่าๆ ก็แค่วาสนาเล็กๆน้อยๆ” จักรพรรดิพิรุณพยักหน้า “ข้ากลับไปยังจักรวรรดิต้าหลิงก่อนที่จะมาที่นี่”

“รบกวนพี่สองแล้ว” หลิงฮันกล่าวขอโทษ สงครามครั้งนี้จักรวรรดิต้าหลิงไม่เกี่ยวข้องแท้เขากลับลากอีกฝ่ายเข้ามาเกี่ยวด้วย

“พวกเราเป็นพี่น้องกัน เหตุใดถึงพูดเหมือนข้าเป็นคนนอก?” จักรพรรดิพิรุณกล่าวก่อนจะหันไปจ้องมองจักรพรรดิโจ้วเทียนและจักรพรรดิปี้ลั่ว “พวกเจ้าคิดจะสังหารน้องสี่ของข้า?”

ทั้งจักรพรรดิโจ้วเทียนและจักรพรรดิปี้ลั่วแสดงท่าทีไม่พึงพอใจ นั่นคือคำพูดที่เจ้าใช่ต่อหน้าจักรพรรดิเช่นพวกเขา? เหตุใดคนรอบตัวหลิงฮันถึงได้มีแต่พวกอวดดี จะมีใครบ้างไหมที่เป็นคนปกติ?

ตอนนี้หลิงฮันมีปรมาจารย์ระดับดาราขั้นสูงสุดสองคนคอยช่วยเหลือ และถึงแม้ตัวของหลิงฮันจะยังมีพลังบ่มเพาะเพียงระดับดาราขั้นกลาง แต่พลังต่อสู้ของเขาก็ไม่สามารถวัดได้จากระดับพลังบ่มเพาะ

พวกเขาจะยังสู้กับหลิงฮันต่อดีไหม?

แน่นอนว่าต้องสู้!

หากพลาดโอกาสครั้งนี้ ในอนาคตจะมีโอกาสสังหารเจ้าหนูนี่ได้อีกรึเปล่า? ยิ่งกว่านั้นหลิงฮันก็ยังมีความลับที่ล้ำค่าซ่อนอยู่ในร่างกายด้วย พวกเขาต้องแย่งชิงมันมา

“อยากตายขนาดนั้นเลย? งั้นก็เข้ามา!” จักรพรรดิพิรุณกล่าวด้วยน้ำเสียงองอาจ ต่อหน้าจักรพรรดิทั้งสองเขาไม่มีท่าทีหวาดกลัวใดๆ

 

 

 

ตอนที่ 1421

 

มีเพียงกลิ่นอายแห่งทรราชย์เท่านั้นที่หลิงฮันไม่สามารถทัดเทียมจักรพรรดิพิรุณได้

เขาเป็นบุรุษที่เกิดมาเพื่อเป็นจักรพรรดิที่อยู่เหนือทุกคน

หลังจากได้รับมรดกสืบทอดจากเขตแดนลี้ลับแล้ว พลังของจักรพรรดิพิรุณสมควรจัดอยู่ในอัจฉริยะระดับราชา

ภายตายออร่าอันกดขี่ของจักรพรรดิพิรุณ ทุกคนรอบข้างล้วนแต่มีสีหน้าหวาดหวั่นและหายใจไม่ทั่วท้อง

นี่คืออำนาจแห่งจักรพรรดิที่แท้จริง

“เพิ่งทะลวงผ่านขั้นสูงสุดกลับกล้าอวดดีถึงเพียงนี้!” จักรพรรดิโจ้วเทียนเผยใบหน้าเหยียดหยามและปล่อยการโจมตี

เขาไม่เชื่อว่าจักรพรรดิพิรุณจะจัดการยากเท่าหลิงฮัน!

หลิงฮันปลดปล่อยอำนาจสวรรค์ ในขณะเดียวกันจักรพรรดิพิรุณก็ปล่อยหมัดออกไป

ตูม!

จักรพรรดิพิรุณยังคงยึดมั่นอยู่กับวิถีหมัดของตนเอง แต่อำนาจวิถีหมัดของเขาในตอนนี้ถูกยกระดับสูงขึ้นมาจากเดิม หมัดที่เขาปล่อยออกไปราวกับเป็นจุดศูนย์กลางของจักรวาล

เห็นได้ชัดว่าถึงแม้จักรพรรดิพิรุณจะได้รับมรดกสืบทอดจากตัวตนระดับวารีนิรันดร์แต่เขาก็ยังไม่ละทิ้งวิถีวรยุทธของตนเอง เขาเพียงแค่ใช้ประโยชน์จากมรดกสืบทอดในการพัฒนาระดับพลังบ่มเพาะให้เร็วขึ้นเท่านั้น

หลิงฮันรู้สึกว่าหากจักรพรรดิพิรุณเลือกเดินตามรอยวิถีวรยุทธขงอเจ้าของมรดกสืบทอด ป่านนี้เขาคงบรรลุระดับวารีนิรันดร์ไปแล้ว

ปัง!

จักรพรรดิพิรุณปะทะกับจักรพรรดิโจ้วเทียนโดยไม่พึ่งพาอุปกรณ์ศักดิ์สิทธิ์ใดๆ เขากระหน่ำปล่อนหมัดใส่ศัตรูอย่างไม่สนใจว่าอุปกรณ์ศักดิ์สิทธิ์ของอีกฝ่ายจะทรงพลังหรือไม่

หลิงฮันจ้องมองไปยังจักรพรรดิปี้ลั่ว จักรพรรดิพิรุณนั้นไม่ได้มีพลังป้องกันที่แข็งแกร่งเหมือนเขาที่ตายแล้วยังเกิดใหม่ได้ หลิงฮันไม่มีทางยอมให้จักรพรรดิพิรุณถูกจักรพรรดิทั้งสองรุมโจมตีแน่นอน

ทั้งสี่คนปะทะกันอย่างดุเดือด

หลิงฮันกับจักรพรรดิพิรุณตกเป็นเสียเปรียบ ถึงแม้จักรพรรดิพิรุณในตอนนี้จะมีพลังต่อสู้หกดาว แต่จักรพรรดิโจ้วเทียนนั้นเป็นอัจฉริยะสี่ดาวและมีระดับพลังสูงกว่าถึงสามชั้นย่อย นอกจากนั้นเขายังมีอุปกรณ์ศักดิ์สิทธิ์ที่แข็งแกร่งและใช้งานอำนาจแห่งจักภพได้อีก ดังนั้นต่อให้พลังต่อสู้ของจักรพรรดิโจ้วเทียนจะถูกหลิงฮันทำให้ลดไปสองดาวก็ยังแข็งแกร่งกว่าจักรพรรดิพิรุณอยู่ดี

สถานการณ์ไม่ได้ดีขึ้นมากเท่าไหร่เลย เนื่องจากฝ่ายของสองจักรพรรดิมีปรมาจารย์ระดับดาราอยู่มากมาย แม้สวีเหลินจะต้านทานปรมาจารย์ระดับดาราขั้นสูงสุดเอาไว้ในแต่ก็ได้แค่ส่วนหนึ่งเท่านั้น

ร่างของสองพี่น้องถูกอาบไปด้วยโลหิต ถึงแม้การโจมตีส่วนใหญ่จะถูกหลิงฮันรับเอาไว้ แต่ตราบใดที่จักรพรรดิรุณถูกโจมตีแม้แต่ครั้งเดียวเขาก็จะบาดเจ็บสาหัส

หลิงฮันกับจักรพรรดิพิรุณกินเม็ดยาฟื้นฟูกันอย่างบ้าคลั่ง แต่เม็ดศักดิ์สิทธิ์ยิ่งกินในจำนวนมากติดต่อกันก็ยิ่งทำให้ประสิทธิภาพของมันลดลง

พวกเขายังมีใครที่จะมาช่วยเหลืออีกรึเปล่า?

หลิงฮันส่ายหัว ถ้าหากคนที่มาช่วยเหลือไม่ใช่ฉือหวงกับเป่ยหวงก็ไม่มีประโยชน์ ทั้งสองคนมีอุปกรณ์ศักดิ์สิทธิ์ที่ช่วยให้พวกเขาไร้เทียมทานในหมู่จอมยุทธระดับดาราและสามารถโค่นล้มตัวตนระดับวารีนิรันดร์ขั้นต้นได้ แต่สถานที่ที่เขาอยู่ในตอนนี้คือดาวเหอหนิง ทั้งสองคนจะมาที่นี่ได้อย่างไร?

แล้วทีนี้จะทำอย่างไรดี?

“พี่สอง ท่านหลบไปก่อน!” หลิงฮันกล่าว ตัวเขานั้นยังสามารถรับมือกับสถานการณ์ในตอนนี้ได้ไหว แต่จักรพรรดิพิรุณนั้นถึงแม้จะมีพลังบ่มเพาะที่สูงกว่าเขาแต่พลังป้องกันกับความสามารถในการฟื้นฟูนั้นไม่สามารถเทียบกับเขาได้

ที่เขาบอกว่าหลบไปก่อนย่อมหมายถึงเข้าไปในหอคอยทมิฬ

“ไม่จำเป็น!” จักรพรรดิพิรุณปฏิเสธ เขารู้ว่าหลิงฮันต้องการช่วยเหลือจักรพรรดินี ซึ่งสตรีผู้นี้ในอนาคตจะเป็นน้องสะใภ้ของเขา เขาจึงจำเป็นต้องสู้จนถึงวินาทีสุดท้าย

ตอนนี้เขายังสู้ไหว!

“ฮึ่ม พวกเจ้าทั้งสองมีชะตาต้องตายที่นี่!” จักรพรรดิโจ้วเทียนแสยะยิ้ม

“ถูกต้อง พวกเจ้าสองพี่น้องจะต้องตายไปด้วยกัน!” จักรพรรดิปี้ลั่วโจมตีอย่างโหดเหี้ยม

‘ตูม’ ร่างของหลิงฮันกับจักรพรรดิพิรุณสั่นสะท่านและลอยกระเด็นร่วงลงพื้นอย่างรุนแรงทีละคน

ทั้งจักรพรรดิโจ้วเทียน จักรพรรดิปี้ลั่วและเหล่าปรมาจารย์ต่างแสยะยิ้ม มีเพียงกลุ่มของพวกฉีเชียวเซวี่ยทีแสดงสีหน้าสิ้นหวังออกมา จากที่เห็นหลิงฮันกับจักรพรรดิพิรุณคงไม่สามารถเอาชีวิตรอดได้แล้ว

สุดท้ายจักรวรรดิราชวงศ์ดวงดาราหายนะก็ต้องล่มสลายเพื่อเพราะคนทรยศคนหนึ่ง

หลิงฮันยังคงฝืนลุกขึ้นยืนและนำจักรพรรดิพิรุณเข้าไปในหอคอยทมิฬ หากเข้าตาจนถึงขั้นต้องใช้อำนาจของหอคอยทมิฬเขาก็ไม่สนใจ

แต่ทันใดนั้นเองร่างของเขาก็ต้องหยุดชะงัก

‘ตุบ!’

เสียงอะไรบางอย่างดังขึ้นอย่างบางเบา หากไม่สังเกตให้ดีก็จะไม่มีทางได้ยิน ด้วยสัมผัสสวรรค์อันเฉียบแหลมของหลิงฮันเสียงที่ว่าได้เข้ามาในหูเขาอย่างไม่อาจเล็ดลอด

เสียงนั่น… ดังมาจากในเนินเขา!

เสียงที่ว่าคือเสียงหัวใจ!

ก่อนหน้านี้ภายในเนินเขาไม่มีเสียงอะไรดังเลยแม้แต่เสียงเดียว แต่ตอนนี้การที่เขาได้ยินเสียงหัวใจนั้นหมายความว่าอะไร?

ในที่สุดจักรพรรดินีก็ออกจากสภาวะบ่มเพาะพลังแล้ว?

ตุบ!

เสียงค่อยๆดังขึ้นเรื่อยๆพร้อมกับลำแสงบางอย่างได้พุ่งออกจากเนินเขาทะยานขึ้นท้องฟ้า

พอถึงตอนนี้ทุกคนก็รู้สึกตัวทันที

จักรพรรดินีออกมาแล้ว?

ทุกคนหยุดมือและจ้องไปยังประตูหิน

ปัง!

ประตูหินถูกเปิดออกอย่างรุนแรง ‘พรึบ พรึบ พรึบ พรึบ พรึบ’ เศษหินลอยกระเด็นไปทั่วทิศทางด้วยพลังที่รุนแรงจนทุกคนต้องหลบหรือไม่ก็ป้องกัน บางหวาดหวาดกลัวจนถึงขนาดลอยหนีขึ้นบนอากาศ ร่างที่ปรากฏออกมายืนอยู่หน้าประตูหินคือสตรีที่งดงามหาใครเปรียบ

จักรพรรดินี!

‘หืม? ทำไมนางถึงออกมาคนเดียว แล้วราชินีทั้งเก้าล่ะ?’

มีเพียงหลิงฮันที่รู้สาเหตุ จักรพรรดินีเคยอธิบายว่าหากนางทะลวงผ่านระดับสำเร็จ ราชินีทั้งเก้าจะกลับมารวมเข้ากับนางเพื่อยกระดับพลังบ่มเพาะของนางให้สูงขึ้น

ระดับดาราขั้นสมบูรณ์!

หลิงฮันถอนหายใจโล่งอก แต่ถึงจักรพรรดินีจะทะลวงผ่านไม่สำเร็จก็ไม่ใช่ปัญหา หากเป็นเช่นนั้นทันทีที่เขาเห็นนางเขาจะนำนางเข้าไปหลบซ่อนตัวในหอคอยทมิฬทันที

“องค์จักรพรรดินี!” ฉีเชียวเซวี่ย ผู้อาวุโสซ้ายขวาและเหล่าแม่ทัพกลับมามีความหวังอีกครั้ง

“จักรพรรดินีหล่วนซิง!” ทั้งจักรพรรดิโจ้วเทียนและจักรพรรดิปี้ลั่วทำตาขึงขัง จักรพรรดินีคือปรมาจารย์ที่มีพลังทัดเทียมพวกเขา

“ฮึ่ม ตอนนี้เจ้าไม่สามารถใช้อำนาจแห่งจักรภพได้แล้ว แต่พวกข้าสามารถใช้อำนาจแห่งจักรภพเพื่อเพิ่มพลังต่อสู้ขึ้นอีกสามส่วน เจ้าไม่มีโอกาสชนะพวกข้า!” จักรพรรดิปี้ลั่วกล่าว “ครองคู่กับข้าแล้วจะยกบัลลังก์ให้เจ้า หากพวกเราร่วมมือกันการจะได้ครอบครองดาวดวงนี้ก็อยู่เพียงแค่เอื้อม”

“ไร้สาระ!” จักรพรรดิโจ้วเทียนรีบเอ่ยแทรก “อะไรที่เขาให้เจ้า ข้าก็ให้เจ้าได้เช่นกัน แถมข้ายังดีกว่าด้วย!”

‘ครืนน!’

จักรพรรดินียังไม่ทันได้กล่าวอะไร เมฆสีดำก็ก่อขึ้นบนท้องฟ้า

Anchor

ทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์?

‘เดี๋ยวก่อน จักรพรรดินีแห่งดาราบรรลุระดับดาราขั้นสูงสุดแล้ว หากนางต้องผ่านทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์อีกครั้งล่ะก็… ระดับวารีนิรันดร์!’

 

 

 

ตอนที่ 1422

 

จักรพรรดินียืนอย่างไม่หวาดหวั่น แม้ว่าทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์กำลังจะเริ่มนางก็ไม่หวาดกลัวและกวาดสายตามองไปรอบด้าน

เมื่อเมืองจักรพรรดิล่มสลาย ธงสัญลักษณ์ย่อมหายไปด้วย การที่นางไม่สามารถสัมผัสถึงอำนาจจักรภพได้ย่อมหมายถึงจักรวรรดิราชวงศ์ดวงดาราหายนะถูกยึดครองไปแล้ว

แต่นั่นก็ไม่ใช่เรื่องที่นางต้องเก็บมาใส่ใจ

คนที่ทำให้นางรู้สึกเป็นห่วงได้มีเพียงบุรุษผู้เดียว!

สายตาของจักรพรรดินีหยุดค้างที่หลิงฮัน ภาพที่นางเห็นคือทั่วร่างของเขาถูกปกคลุมไปด้วยโลหิตแม้กระทั่งแก่นพลังชีวิตก็ได้รับความเสียหาย ใบหน้าของนางแสดงออกถึงความเป็นทุกข์และเกรี้ยวกราดทันที

ไม่ต้องให้ใครบอกก็รู้ว่าหลิงฮันต้องพยายามปกป้องนางไม่ให้ถูกรบกวนตอนกำลังบ่มเพาะพลังแน่นอน

นางรู้ว่าหลิงฮันมีหอคอยทมิฬ ตราบใดที่เข้าไปซ่อนภายในนั้นแม้แต่เซียนก็ไม่อาจหาตัวเขาพบ!

หลิงฮันปกป้องประตูหินเพื่อนาง

สำหรับสตรี นอกจากบุรุษเช่นนี้พวกนางจะต้องการอะไรอีก?

แม่ใบหน้าของจักรพรรดินีจะมีออร่าปั่นป่วนที่ทำให้ไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของนาง แต่ทุกคนที่นี้ล้วนแต่เป็นปรมาจารย์ระดับดาราทั้งสิ้น ใครบ้างจะไม่สามารถสัมผัสได้ถึงอารมณ์ของจักรพรรดินี?

พวกเขาสามารถมองเห็นวันในขณะที่จักรพรรดิกำลังจ้องมองมายังชายหนุ่มผู้นี้ สีหน้าของนางแสดงออกถึงความห่วงใย?

พวกฉีเชียวเซวี่ยชะงักในใจ หลิงฮันกับติงหลีอันไม่ได้โกหก จักรพรรดินีเป็นคนรักกับหลิงฮันจริงๆ! แต่คำถามก็คือพวกเขาไปมีสายสัมพันธ์กันตอนไหน เท่าที่พวกเขารู้ทั้งสองมีโอกาสพบกันเพียงไม่กี่ครั้งเท่านั้น

แต่พวกเขาจะรู้ได้อย่างไรว่าจักรพรรดินีคือเผ่าเก้าอสรพิษที่สามารถแยกร่างออกมาเก้าร่างได้และหนึ่งในร่างแยกนั้นก็ได้มีปฏิสัมพันธ์กับหลิงฮันจนสุดท้ายจักรพรรดินีก็ถูกบีบบังคับจนเกือบต้องทำลูกกับหลิงฮัน

Anchor

จักรพรรดิโจ้วเทียนและเองก็สัมผัสได้เช่นกัน ความโกรธของพวกเขาพุ่งทะยานยิ่งกว่าเดิมนับสิบเท่า ไม่สิ พันเท่าหรืออาจจะหมื่นเท่า!

ก่อนหน้านี้พวกเขาก็ได้ยินเหมือนกันว่าหลิงฮันเรียกจักรพรรดินีว่าภรรยาข้า แต่ด้วยนิสัยของจักรพรรดินี พวกเขาจึงคิดว่าหลิงฮันเป็นเพียงบุรุษเพ้อฝัน เป็นไปได้อย่างไรที่จักรพรรดินีผู้สูงส่งจะหลงใหลในบุรุษเพศ?

หากนางจะยอมรับบุรษซักคน คนคนนั้นก็ต้องเป็นหนึ่งในพวกเขาสองจักรพรรดิ

แต่ความจริงที่ปรากฏอยู่ได้ตบหน้าพวกเขาอย่างจัง แววตาของพวกเขามัวหมองราวกับบุรุษที่อกหัก

แต่คนที่เป็นจักรพรรดิจะมีจิตใจที่บอบบางเหมือนกับกระจกได้อย่างไร ความเศร้าโศกของพวกเขาได้แปรเปลี่ยนเป็นความโกรธแค้น

ฆ่า! ต้องการรุ่นเยาว์ผู้นี้ให้ได้!

จักรพรรดิทั้งหมดเดือดดาลไปด้วยจิตสังหาร ถึงแม้ก่อนหน้านี้พวกเขาจะพยายามสังหารอย่างเอาเป็นเอาตายแต่นั่นก็เป็นเพราะพวกเขาหวาดกลัวในศักยะภาพของหลิงฮัน แต่ในตอนนี้เป้าหมายของพวกเขาเปลี่ยนเป็นสังหารเพราะหึงหวง ต่อให้หลิงฮันจะไม่มีพรสวรรค์ที่น่าสะพรึงกลัวพวกเขาก็จะสังหารเขาให้ไวอยู่ดี

ตูม!

จักรพรรดิทั้งสองโจมตีพร้อมกันโดยไม่กลัวว่าจักรพรรดินีที่ปรากฏตัวออกมาจะขัดขวาง

เหตุผลนั้นง่ายมาก ทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์กำลังจะเริ่มต้น จักรพรรดินีจะมีเวลามาขัดขวางพวกเขาได้อย่างไร? หากจะผ่านทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ก็ต้องใช้เวลาถึงครึ่งวัน ป่านนั้นหลิงฮันก็ไม่มีชีวิตอยู่แล้ว

“รนหาที่ตาย!” จักรพรรดินีหล่วนซิงกล่าวพร้อมกับปลดปล่อยจิตสังหารอันรุนแรง

นางยกมือขวาขึ้น ‘พรึบ’ ดวงดาราสี่ดวงปรากฏขึ้นด้านหลังของนางซึ่งไม่ต่างจากระดับดาราขั้นสูงสุดทั่วไป แต่ที่แตกต่างคือออร่าของนางที่ทรงพลังกว่าจอมยุทธระดับดาราขั้นสูงสุดอย่างจักรพรรดิโจ้วเทียนและจักรพรรดิปี้ลั่วร้อยเท่าหรืออาจจะพันเท่า

เหลือเชื่อ จักรพรรดิทั้งสองบรรลุขั้นสูงสุดของระดับดาราแล้ว เป็นไปได้อย่างไรที่นางจะแข็งแกร่งกว่าพวกเขาขนาดนั้น?

ปัง! ปัง!

จักรพรรดิทั้งสองถูกซัดลอยกระเด็นไปพร้อมกัน ร่างของพวกเขาชุ่มไปด้วยโลหิตและใบหน้าซีดเผือดราวกับกระดาษ

“เจ้าไม่เป็นอะไรใช่ไหม?” จักรพรรดินีหล่วนซิงไม่แม้แต่จะแยแสจักรพรรดิทั้งสอง ดวงตาของนางไม่ละห่างจากร่างของหลิงฮันแม้แต่วินาทีเดียว

พวกฉีเชียวเซวี่ยไม่อยากเชื่อในสายตาตนเอง ทางฝั่งของปรมาจารย์จากจักรวรรดิราชวงศ์ทั้งสองก็เช่นกัน ใครบ้างจะไม่เคยได้ยินชื่อเสียงของจักรพรรดินี

เมื่อเห็นสตรีที่งดงามหาผู้ใดเปรียบเป็นห่วงเป็นใยบุรุษคนหนึ่งมากขนาดนั้น เหล่าปรมาจารย์ทั้งหลายที่จ้องมองอยู่ก็แทบบ้าคลั่ง!

แต่ว่าเหตุใดจักรพรรดินีถึงได้แข็งแกร่งเช่นนั้น? นางแข็งแกร่งเกินไป!

หลิงฮันยิ้มและกล่าว ‘ขอแค่เจ้าไม่เป็นอะไรข้าก็สบายดี”

จักรพรรดิโจ้วเทียนและจักรพรรดิปี้ลั่วรู้สึกอิจฉาอย่างหาอะไรเปรียบในขณะที่มองไปยังทั้งสองที่กำลังพลอดรักกัน

จักรพรรดินีพยักหน้าและกล่าว “พวกที่ทำร้ายเจ้า ข้าจะให้พวกมันชดใช้!”

“อืม” หลิงฮันพยักหน้า เขารู้ว่าหลังจากที่จักรพรรดินีทะลวงผ่านระดับดาราขั้นสมบูรณ์ อย่างน้อยในอาณาเขตดวงดาวนี้ย่อมไม่มีใครสามารถเป็นคู่ต่อสู้ของนางได้ ดังนั้นเขาจึงกล่าวออกไปโดยไม่กังวล

พวกฉีเชียวเซวี่ยรู้สึกสลด จักรพรรดินี… นี่ท่านไม่เห็นพวกเราบ้างรึไง? ท่านจะมองเห็นคนคนเดียวอยู่ในสายตาไม่ได้!

‘ครืนนน!’

ทันใดนั้นเอง คลื่นสายฟ้าอันรุนแรงได้ทะยานลงมาจากฟากฟ้าเข้าใส่จักรพรรดินี

จักรพรรดิยกฝ่ามือขึ้นเหนือหัว ‘ตูม’ คลื่นสายฟ้าที่ฝ่าลงมาถูกฝ่ามือของนางกระแทกอย่างจนแหลกเป็นเสี่ยงๆ

นี่มันเรื่องจริงรึ?

สามารถทำลายได้แม้กระทั่งคลื่นสายฟ้าของทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์… นี่เจ้ายังเป็นมนุษย์อยู่รึเปล่า?

ดวงตาของหลิงฮันส่องประกาย จักรพรรดินีไม่ได้เพิ่งบรรลุระดับดาราขั้นสมบูรณ์ชั้นต้นแต่เป็นชั้นสูงสุด!

เป็นไปได้อย่างไรที่นางจะบรรลุชั้นสูงสุดทั้งๆที่เพิ่งทะลวงผ่านระดับสมบูรณ์?

นั่นจะต้องเกี่ยวข้องกับร่างแยกทั้งเก้าเป็นแน่ คนอื่นอาจจะทะลวงผ่านขั้นพลังเดียวเพียงหนึ่งครั้ง แต่สำหรับจักรพรรดินี นางทะลวงผ่านขั้นพลังเดียวซ้ำกันถึงสิบครั้ง ชั้นพลังย่อยของนางจะบรรลุชั้นสูงสุดก็ไม่ใช่เรื่องแปลก

พลังของนางในตอนนี้เทียบเท่ากับระดับวารีนิรันดร์ขั้นต้น ด้วยเหตุนี้นางจึงสามารถรับมือกับทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ของระดับดาราได้อย่างง่ายดาย

ครืน! ครืน! ครืน!

ทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์กระหน่ำผ่าลงมาอย่างไม่สิ้นสุด แต่แค่จักรพรรดินีปล่อยฝ่ามือออกไปอย่างลวกๆ คลื่นสายฟ้าเหล่านั้นก็ถูกบดขยี้อย่างง่ายดาย

เหตุการณ์ตรงหน้าทำให้ปรมาจารย์ทุกคนตกตะลึงจนสั่นสะท้านไปทั่วทั่งร่าง

พวกเขาไม่เคยเห็นใครรับทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์อย่างง่ายดายเช่นนี้มาก่อน… แต่นั่นก็เพราะพวกเขายังไม่เคยเห็นหลิงฮันตอนรับทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ ไม่เพียงแค่เขาจะใช้อำนาจของทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์มาขัดเกลากายหยาบ แต่เขายังนำมันมาเป็นพลังของตัวเองอีกด้วย

“ต่อให้พวกเจ้าบุกรุกจักรวรรดิของข้า ข้าก็ไม่สนใจ!”

“ต่อให้พวกเจ้าสังหารคนของข้ามากมายขนาดไหน ข้าก็ไม่แยแส!”

“แต่หากเจ้าทำร้ายเขา ข้าไม่มีวันทนอยู่เฉย!”

จักรพรรดินีกล่าวในขณะที่ร่างอาบไปด้วยสายฟ้า นางก้าวเดินไปยังจักรพรรดิโจ้วเทียนและจักรพรรดิปี้ลั่วด้วยสีหน้าเย็นชา

จะยึดครองจักรวรรดิหรือสังหารคนของนางก็ไม่ใช่ปัญหา! ที่จักพรรดินีพูดหมายความว่าอย่างไร?

หลิงฮันสำคัญกว่าจักรวรรดิและประชากรของนาง!

พวกฉีเชียวเซวี่ยมีสีหน้าสลด จักรพรรดินีสนใจใยดีความความพยายามและความซื่อสัตย์ของพวกเขาเลยแม้แต่นิดเดียว

ทุกคนในจักรวรรดิราชวงศ์ดวงดาราหายนะต่างหลั่งเลือดในสงคราม แต่ทำไมถึงมีเพียงหลิงฮันคนเดียวที่ได้รับความชื่นชอบจากจักรพรรดินี?

ท่านพูดแบบนั้นท่านไม่คิดว่าคนในจักรวรรดิจะเสียใจบ้างรึไง? ถึงแม้ตอนนี้จะไม่มีจักรวรรดิราชวงศ์ดวงดาราหายนะแล้วก็ตามที

 

 

 

ตอนที่ 1423

 

จักรพรรดินีสะบัดมือ ‘พรึบ’ คลื่นพลังที่ไม่อาจต้านทานระเบิดออกมา ‘โพล๊ะ โพล๊ะ โพล๊ะ’ พริบตาเดียวร่างของปรมาจารย์ระดับดารานับสิบคนก็ระเบิดเป็นหมอกโลหิต

อั่ก! อั่ก!

 

จักรพรรดิโจ้วเทียนกับจักรพรรดิปี้ลั่วกระอักโลหิตออกมาและมองหน้ากัน

จักรพรรดินียังผ่านทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ไม่เสร็จแท้ๆ เหตุใดถึงได้แข็งแกร่งขนาดนี้?

ด้วยพลังบ่มเพาะของพวกเขากับอำนาจแห่งจักรภพยังไม่อาจต้านทานแม้แต่หนึ่งฝ่ามือของจักรพรรดินี!

เป็นไปได้อย่างไร?

อีกฝ่ายไม่สามารถชี้นำอำนาจแห่งจักรภพไปใช้งานได้แท้ๆ!

จักรพรรดิทั้งสองจ้องมองไปที่หลิ.ฮัน หากไม่ใช่เพราะรุ่นเยาว์ผู้นี้ผลลัพธ์คงไม่เป็นแบบนี้

หากพวกเขาพังประตูหินได้ทันจักรพรรดินีก็จะไม่สามารถทะลวงผ่านระดับได้ และหากถูกรบกวนในขณะที่กำลังบ่มเพาะพลังจักรพรรดินีก็จะถูกพลังของตนเองตีย้อนกลับ หากเป็นเช่นนั้นพวกเขาก็จะสามารถสยบจักรพรรดินีได้อย่างง่ายดาย

ดูจากท่าทางของจักรพรรดินี ไม่เพียงนางจะต้องการสังหารพวกเขาอย่างเดียว แต่แม้กระทั่งร่างกายของพวกเขานางก็คงบดขยี้ไม่เหลือซาก ด้วยการที่พวกเขาเป็นจักรพรรดิที่อยู่เหนือผู้อยู่มาเป็นเวลานาน พวกเขาย่อมรู้อยู่แกใจว่าตัวตนเช่นพวกเขาไม่มีทางเปลี่ยนใจแน่หากตัดสินใจสังหารใครแล้ว ดังนั้นจักรพรรดิทั้งสองจึงไม่คิดจะร้องขอความเมตตาและเพ่งสายตามองไปยังหลิงฮัน

หากพวกเขาจะตายก็ต้องลากหลิงฮันไปสู่จุดจบด้วย

หากพวกเขาไม่ได้ครอบครองจักรพรรดินี เจ้าหนูนี่ก็ต้องไม่ได้เช่นกัน!

“ฆ่า!”

จักรพรรดิทั้งสองตะโกนพร้อมกัน พวกเขากระตุ้นใช้งานอุปกรณ์ศักดิ์สิทธิ์เต็มพลังและปลดปล่อยพลังที่แข็งแกร่งที่สุดในระดับดาราออกมาพร้อมกับโจมตีเข้าใส่หลิงฮัน

นี่คือการโจมตีที่ทรงพลังที่สุดของพวกเขา

แต่น่าเสียดายที่ถึงแม้จักรพรรดินีในตอนนี้จะมีพลังบ่มเพาะระดับดาราแต่พลังต่อสู้ของนางนั้นข้ามขั้นไปเป็นระดับวารีนิรันดร์แล้ว

‘พรึบ’ จักรพรรดินียกมือขึ้นอยากลวกๆ ทันใดนั้นร่างของจักรพรรดิทั้งสองก็หยุดชะงักถูกตรึงเอาไว้จนแทบจะขยับไม่ได้ ไม่ว่าพวกเขาจะดิ้นรนอย่างไรก็ไม่ได้ผล

“บังอาจทำร้ายคนรักของข้า พวกเจ้ารนหาที่ตายเอง!” เส้นผมสีดำของจักรพรรดินีสยายออก เสื้อคลุมของเขาสะบัดพลิ้วไหว แม้ท่าทีของนางจะกำลังโกรธเกรี้ยวแต่กลับยังงดงามไม่น่ากลัวแม้แต่น้อย

ทันที่ได้ยินคำกล่าวของนาง ทุกคนก็ตกตะลึงอีกครั้ง

ถึงแม้ทุกคนจะรู้อยู่แล้ว แต่ด้วยนิสัยของจักรพรรดินีไม่น่าเชื่อว่านางจะเป็นคนกล่าวออกมาเองอย่างไม่ปิดบังว่าว่าหลิงฮันเป็นคนรักของนาง

เพี๊ยะ!

ฝ่ามือของจักรพรรดินีสะบัดไปยังอากาศที่ว่างเปล่า ใบหน้าของจักรพรรดิโจ้วเทียนและจักรพรรดิปี้ลั่วถูกตบพร้อมกัน

“ข้าจะบดขยี้ซากศพของเจ้าและนำไปให้สุนัขป่ากิน!”

จักรพรรดินีกล่าวอย่างเกรี้ยวกราด ความรู้สึกโมโหของนางไม่ได้ลดลงเลย ตรงกันข้ามกลับจะยิ่งเพิ่มสูงขึ้นด้วยซ้ำ ในตอนแรกนางกังวลเพียงแค่เรื่องอาการบาดเจ็บของหลิงฮัน แต่เมื่อความกังวลนั้นหายไปความคิดอื่นก็เข้ามาในหัวนางแทน

หากตอนที่นางออกมา หลิงฮังตายไปแล้วล่ะ?

เพียงแค่คิดเรื่องนี้ดวงตาของจักรพรรดินีก็เปลี่ยนเป็นแดงฉาน ผมยาวดำของนางสยายออกด้วยจิตสังหาร แววตาเต็มเปี่ยมไปด้วยความเกรี้ยวกราด

ถ้าหลิงฮันตาย นางจะสังหารสิ่งมีชีวิตทั้งหมดของดาวเหอหนิงเพื่อหลิงฮัน!

เพี๊ยะ!

จักรพรรดินียังคงตบหน้าสองจักรพรรดิต่อไปโดยที่ไม่ออมแรง ยิ่งนางตบตีใบหน้าของสองจักรพรรดิก็ยิ่งปูดบวม ผ่านไปสักพักสองจักรพรรดิก็ทนไม่ไหว พวกเขากระอักโลหิตบ้วนฟันที่แตกหักออกมา สภาพผมเผ้ายุ่งเหยิงในตอนนี้ทำให้ทั้งสองคนดูเหมือนจักรพรรดิแม้แต่น้อย

จักรพรรดินีไม่หยุดมือ แม้เสียงของทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์จะกระหน่ำผ่าลงมาอย่างต่อเนื่องแต่เสียงตบด้วยฝ่ามือของนางก็ยังดังก้องกังวาล

ความเกรี้ยวกราดของจักรพรรดินีเพิ่มขึ้นไม่หยุด แม้นางจะอยากสังหารสุนัขสองตัวนี้ให้ตายขนาดไหนก็ไม่อาจปล่อยให้ทั้งสองตายไปอย่างสบาย ดังนั้นนางจึงควบคุมพลังเอาไว้ และในขณะเดียวกันดวงตาของนางก็จดจ้องไปยังเหล่าปรมาจารย์ระดับดาราของอีกสองจักรวรรดิ ทันทีที่นางชี้นิ้วไปยังปรมาจารย์เหล่านั้น ‘โพล๊ะ โพล๊ะ โพล๊ะ’ ร่างของพวกเขาก็แหลกสลายกลายเป็นหมอกโลหิต

นี่คืออำนาจของจักรพรรดินี ในระดับพลังเดียวกันนางคือตัวตนไร้เทียมทาน

“จักรพรรดินีจงเจริญ!” พวกฉีเชียวเซวี่ยเอ่ยตะโกนด้วยความตื่นเต้น

นี่คือผู้นำของพวกนาง เพียงหนึ่งการโจมตีสามารถสังหารศัตรูได้มากมาย จักรพรรดินีผู้แข็งแกร่งที่สุดในโลก!

จักรพรรดิทั้งสองมองหน้ากันและเผยสีหน้าแห่งความสิ้นหวัง

พลังของพวกเขากับจักรพรรดินีนั้นต่างกันจนถึงระดับที่ไม่อาจคาดเดา แม้แต่จะตายอย่างสบายพวกเขาก็ยังทำไม่ได้

ฮึ่ม! จักรพรรดิไม่อาจถูกทำให้ความอัปยศ!

จักรพรรดิทั้งสองคำรามและตอบโต้

แน่นอนว่าพวกเขาไม่ได้คิดจะสู้เป็นตายกับนาง พวกเขาตั้งใจจะใช้ประโยชน์จากทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ทำให้ตนเองตายอย่างสงบ ตามหลักของกฎแห่งสวรรค์และปฐพี หากโจมตีคนที่กำลังรับทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ ผู้ที่โจมตีก็จะต้องรับทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ตามไปด้วย

หากได้รับทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ พวกเขาย่อมสามารถควบคุมความตายของตัวเองได้

‘ครืนน’ ทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์แยกออกมาสองส่วน พลังของทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ทั้งสองถูกลดให้เทียบเท่ากับระดับพลังบ่มเพาะของสองจักรพรรดิ

แววตาของจักรพรรดินีหรี่ลง พวกเจ้าคิดจะฆ่าตัวตาย?

‘ครืนน’ ทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ผ่าลงมา ซึ่งเป้าหมายก็คือสองจักรพรรดิ

จักรพรรดิทั้งสองแสดงสีหน้าราวกับกำลังหลุดพ้น ทีนี้พวกเขาจะได้ตายเสียที

จักรพรรดิก็ยังมีความภาคภูมิใจในฐานะจักพรรดิ หากจะตายก็ต้องตายให้สมเกียรติ

พรึบ!

มือปราณก่อเกิดขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นกลางอากาศและโอบล้อมร่างของสองจักรพรรดิเอาไว้ มือปราณก่อเกิดนี้ทั้งงดงามและเรียบเนียนอย่างน่าอัศจรรย์

ทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ที่ผ่าลงมาถูกมือขนาดใหญ่บังเอาไว้ทำให้ร่างกายของจักรพรรดิโจ้วเทียนและจักรพรรดิปี้ลั่วไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ

มือที่ว่า… คือมือของจักรพรรดินี!

ใครจะไปคาดคิดว่านางจะทำเช่นนี้?

ทำไมจักรพรรดินีถึงต้องปกป้องทั้งสองคนด้วย? ไม่ใช่ว่านางเป็นคนทำให้จักรพรรดิทั้งสองจนตรอกจนต้องทำแบบนี้เองหรอกรึ?

แต่ผ่านไปครู่หนึ่งทุกคนก็เข้าใจ

ที้จักรพรรดินีทำเช่นนี้ก็เพราะไม่ต้องการให้ทั้งสองคนตายง่ายเกินไปและจะค่อยๆทรมานไปอย่างช้าๆ

‘ครืนนน’ ทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ระลอกต่อไปที่ผ่าลงมามีพลังมากกว่าเดิมถึงสิบเท่า

นี่เป็นการแจ้งเตือนจากสวรรค์และปฐพี ใครก็ตามที่แทรกแซงทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์คนผู้นั้นจะต้องถูกลงโทษ

พลังที่เพิ่มขึ้นสิบเท่าของทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์นั้นแม้แต่พลังของจักรพรรดินีก็ไม่อาจต้านทานได้ และนี่ก็เป็นเพียงการแจ้งเตือนครั้งแรกเท่านั้น หากจักรพรรดินียังลงมือต่อ พลังของทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์จะเพิ่มขึ้นเป็นร้อยเท่า พันเท่าหรืออาจจะหมื่นเท่า พลังของมันจะเพิ่มขึ้นจนกว่าผู้ที่แทรกแซงจะตกตาย

ดังเมื่อพลังของทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์เพิ่มขึ้น แม้แต่จักรพรรดินีที่หยิ่งทนงก็ไม่กล้าที่จะลงมือต่อ

 

 

 

ตอนที่ 1424

 

จักรพรรดินีไม่ลงมือต่อ จักรพรรดิทั้งสองรับยอมรับความตายโดยไม่ต่อต้านทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ ร่างของพวกเขาถูกเผาเป็นเถ้าธุลีอย่างรวดเร็ว

“ฮึ่ม!” ความโกรธของจักรพรรดินียังไม่จางหาย จักรพรรดิบัดซบทั้งสองถูกทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์บดขยี้จนไม่เหลือแม้แต่เศษซากให้นางนำไปป้อนสุนัข

นางจ้องมองไปยังปรมาจารย์ระดับดาราของสองจักรวรรดิที่เหลือและลงมือ ‘โพล๊ะ โพล๊ะ โพล๊ะ’ แน่นอนว่าปรมาจารย์เหล่านั้นกลายเป็นหมอกโลหิตในพริบตา แม้แต่โอกาสร้องขอชีวิตพวกเขาก็ไม่มี

พวกฉีเชียวเซวี่ยตื่นเต้นเป็นอย่างมาก จักรพรรดินีของพวกนางไร้เทียมทาน! นางเพียงคนเดียวสามารถบดขยี้ปรมาจารย์ของสองจักรวรรดิจนไม่เหลือแม้แต่ซาก

“องค์จักรพรรดินี!”

“องค์จักรพรรดินี!”

จักรพรรดินีไม่แม้แต่จะต้องมองพวกฉีเชียวเซวี่ย นางยิ้มให้กับหลิงฮัน “รอข้าสักครู่!”

พรึบ!

นางเหินขึ้นท้องฟ้าเพื่อรับทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ต่อ ยิ่งเวลาผ่านไปทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ก็จะยิ่งทรงพลังขึ้น ถึงแม้นางจะไม่หวั่นเกรงแต่นางกลัวว่าหลิงฮันจะได้รับผลกระทบไปด้วยจึงลอยขึ้นไปรับทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์บนฟ้า

ด้วยอำนาจของคัมภีร์สวรรค์นิรันดร์ บาดแผลของหลิงฮันจึงฟื้นฟูขึ้นมากแล้ว

เขาลุกขึ้นยืนและนำจักรพรรดิพิรุณออกมา “พี่สอง ท่านเป็นอย่างไรบ้าง?”

“ก็ยังไม่ตาย!” จักรพรรดิพิรุณหัวเราะ ใบหน้าของเขาประดับเอาไว้ด้วยความพึงพอใจ “หลังจากการต่อสู้นี้วิถีวรยุทธของข้าก้าวหน้าไปอีกขั้น ระดับดาราขั้นสูงสุดชั้นกลางคงอยู่อีกไม่ไกล”

หลิงฮันพยักหน้า ประสบกาณณ์การต่อสู้อันดุเดือดได้แปรเปลี่ยนเป็นความเข้าใจในวิถียุทธที่ช่วยเกื้อหนุนให้จักรพรรดิรุณก้าวหน้าได้อย่างรวดเร็ว

ต่อให้ไม่มีเม็ดยาของเขาคอยสนับสนุน ความสำเร็จในวิถียุทธของจักรพรรดิพิรุณก็ไม่มีทางธรรมดาสามัญ

เขาเป็นเพชรที่ไม่ว่าอยู่ที่ไหนก็จะเจิดจรัส

“ผู้อาวุโสสวี” หลิงฮันมองไปยังสวีเหลินที่ก่อนหน้านี้คอยช่วยตรึงจอมยุทธระดับดาราขั้นสูงสุดเอาไว้ให้

ปากของสวีเหลินกระตุกและมองไปยังหลิงฮันด้วยสีหน้าตกตะลึง

เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมหลิงฮันถึงกล้าบอกว่าจะขอร้องจักรพรรดินีให้ปลดผนึกพลังบ่มเพาะให้แก่เขา ที่แท้ทั้งสองก็เป็นคู่รักกันนี่เอง!

เขาเผลอกังวลไปเองว่าหากหลิงฮันทำเช่นนั้นจริงๆเขาจะถูกจักรพรรดินีทุบตี

“จะ จะ เจ้าช่างยอดเยี่ยมนัก!” สวีเหลินยดกนิ้วโป้งให้หลิงฮัน การที่สามารถครองหัวใจของขจักรพรรดินีได้เป็นความสำเร็จที่ควรค่าแก่การชมเชย

พวกเชียวเซวี่ยไม่กล้าเดินเข้ามาใกล้พวกหลิงฮันเนื่องจากพวกเขาไม่มีคุณสมบัติเพียงพอ

พวกหลิงฮันทั้งสามคนนี้ใครบ้างที่ไม่มีพลังต่อสู้ระดับดาราขั้นสูงสุด? เทียบกับพวกนางที่เป็นเพียงระดับดาราขั้นต้นแล้ว ความแตกต่างระหว่างพวกนางกับพวกหลิงฮันนั้นกว้างใหญ่ราวกับสวรรค์และปฐพี

“ได้เวลาจัดการความวุ่นวายที่เหลือแล้ว”

“ปรมาจารย์ระดับดาราของทั้งสองจักรวรรดิราชวงศ์ตกตายกันเกือบหมด ถึงเวลาที่จักรวรรดิราชวงศ์ดวงดาราหายนะของพวกเขาจะเป็นผู้ปกครองดาวดวงนี้เสียที”

“ความรุ่งโรจน์ตลอดกาล!”

ฉีเชียวเซวี่ยและคนอื่นตื่นเต้นอย่างมาก ใครจะไปคิดว่าพวกเขาที่เกือบตาย สุดท้ายสถานการณ์จะกลับตาลปัตรเช่นนี้?

นอกจากฉีเชียวเซวี่ยที่ยังอยู่ที่นี่เพราะหน้าที่องครักษ์จักรพรรดินีแล้ว ผู้อาวุโสซ้ายขวาและแม่ทัพทั้งห้าต่างมุ่งหน้าไปจัดการความวุ่นวานที่เหลืออยู่

ครึ่งวันต่อมา จักรพรรดิก็ผ่านบททดสอบทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ได้สำเร็จและร่อนลงพื้น

“องค์จักรพรรดินี…”

พรึบ!

ฉีเชียวเซวี่ยเอ่ยปากเรียก แต่ทันใดนั้นจักรพรรดิก็สะบัดแขนเสื้อพาหลิงฮันเหาะเหินหายไป นางในตอนนี้ที่มีพลังต่อสู้ระดับวารีนิรันดร์ ความเร็วของนางจะรวดเร็วขนาดไหน?

“ฮ่าๆ คู่รักหนุ่มสาวเขาอยากจะคุยกับสองต่อสอง เจ้าจะไปยุ่งทำไม?” สวีเหลินหัวเราะ

จักรพรรดิพิรุณยิ้ม เขามีผู้สืบทอดมากมายตั้งแต่ที่อยู่บนโลกใบเล็ก เป้าหมายเพียงอย่างเดียวของเขาในตอนนี้คือวิถีวรยุทธ แม้เขาจะละทิ้งความรู้สึกรักชอบไปแล้ว จักรพรรดิพิรุณก็ยังหวังให้หลิงฮันจักรพรรดินีไปกันได้ดี เพราะอย่างไรจักรพรรดินีก็เป็นสตรีที่ยอดเยี่ยม

……

หลิงฮันและจักรพรรดินีมายังเนินเขาสีเขียวขจีแห่งหนึ่ง จักรพรรดินีกุมมือหลิงฮันเอาไว้ด้วยสีหน้าเป็นกังวล

“ข้ากอดเจ้าได้รึไม่?” หลิงฮันกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง

“เจ้าบาดเจ็บ” จักรพรรดินีกล่าว แต่ถึงอย่างนั้นนางก็ไม่ได้ปฏิเสธ “เอาไว้เจ้าหายบาดเจ็บแล้วข้าจะให้เจ้ากอด”

หลิงฮันจิตใจสั่นไหวจนแทบจะกลายเป็นหมาป่าหิวโหย แต่ถึงจะอยากกินสตรีงามล่มเมืองผู้นี้ขนาดไหนเขาก็ต้องกัดฟันทนไว้ การต่อสู้ที่ผ่านมาเขาได้รับบาดเจ็บสาหัสมาก หยดวารีนิรันดร์ถูกใช้จนหมด แม้กระทั่งกำเนิดใหม่จากเถ้าถ่านก็ยังถูกนำออกมาใช้ และสุดท้ายเขาก็ถึงกับต้องเผาผลาญพลังชีวิตของตนเอง

ตอนนี้เขามีพลังอยู่ชีวิตเหลืออยู่อย่างน้อยไม่กี่ล้านปี!

หลิงฮันไม่สนใจเรื่องนี้เสียเท่าไหร่ ตัวเขายังมีอายุที่น้อยมาก ยังมีโอกาสอีกมากมายที่จะได้พบสมุนไพรศักดิ์สิทธิ์ที่สามารถฟื้นฟูพลังชีวิตได้ ยิ่งกว่านั้นเขาก็มั่นใจเป็นอย่างมากว่าตนเองต้องไปยังดินแดนแห่งเซียนได้สำเร็จ ในดินแดนแห่งนั้นอายุขัยของจอมยุทธจะไม่มีขีดจำกัดอีกต่อไป

หลิงฮันกล่าว “ภรรยาข้า ขอข้าจูบเจ้าได้รึไม่?”

จักรพรรดินีส่ายหัว หลิงฮันที่เห็นเช่นนั้นก็ผิดหวังทันที แต่ในตอนนั้นจักรพรรดินีได้ก้มหัวลงมาและจูบไปที่ปากหลิงฮัน “เจ้าบาดเจ็บอยู่ ข้าจะเป็นคนจูบเอง”

หลิงฮันมีความสุขและเอื้อมไปกุมมืออันเนียนนุ่มของจักรพรรดินี

จักรพรรดินีไม่ขัดขืน นางกุมมือเขาตอบและกล่าว “ไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้เจ้าไปอยู่ไหนมา มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น?”

หลิงฮันเล่าเรื่องต่างๆออกไปคร่าว มีเหตุการณ์อย่างเหตุการณ์ที่ทำให้จักรพรรดินีมีน้ำโหขึ้นมาทันที

มีคนกล้ารังแกคนรักของนางงั้นรึ?

“แล้วเจ้ามีแผนการจะทำอย่างไรต่อไป?” หลิงฮันเอ่ยถาม

“แน่นอนว่าต้องไปสำนักละอองดารากับเจ้า” จักรพรรดินีกล่าวโดยไม่คิด “ข้าไม่มีทักษะบ่มเพาะระดับวารีนิรันดร์ ต่อให้ข้าจะยังสามารถพัฒนาระดับพลังต่อไปได้แต่มันก็ช้าเกินไป”

“ยิ่งกว่านั้นเหตุผลที่ข้าก่อตั้งจักรวรรดิราชวงศ์ดวงดาราหายนะขึ้นมาก็เพื่อสร้างอำนาจแห่งจักรภพและเพื่อให้ราชินีทั้งเก้าบรรลุระดับดาราขั้นสูงสุดให้เร็วที่สุด”

หลิงฮันพยักหน้าและกล่าว “อืม พวกเราจะไปสำนักละอองดาราด้วยกัน เพียงแต่ว่าปัญหาที่ยังเหลืออยู่ที่นี่พวกเราต้องสะสางให้เสร็จสิ้นเสียก่อน”

“ทำไมกัน?” จักรพรรดินีถามด้วยท่าทางมึนงง

หลิงฮันรู้สึกราวกับจะเป็นบ้า จักรพรรดินีผู้นี้ช่างไม่มีความรับผิดชอบเอาเสียเลย

 

 

 

ตอนที่ 1425

 

ในเมื่อจักรพรรดินีไม่สนใจเรื่องจักรวรรดิ รึว่าหลิงฮันจะต้องเป็นคนทำหน้าที่แทน? เขาต้องช่วยผู้อาวุโสฝ่ายซ้ายขวาในการจัดการรูปแบบการปกครองและฟื้นฟูอาณาเขตของจักรวรรดิราชวงศ์ดวงดาราหายนะรวมไปถึงบุกยึดครองจักรวรรดิราชวงศ์อีกสองจักรวรรดิ

งานของที่ว่าไม่ใช่งานที่จะเสร็จในเวลาวันสองวัน แต่ต้องใช้เวลาอย่างน้อยหลายสิบปี

ดังนั้นหลิงฮันจึงโยนหน้าที่นี้ไปให้คนอื่นเหมือนกัน…

หลิงฮันขอให้จักรพรรดินีปลดผนึกให้กับสวีเหลิน ส่วนสมบัติที่ยืมมาก็ถูกนำกลับคืนไปยังห้องสมบัติของจักรวรรดิ

สตรีของสวีเหลินก็ฟื้นขึ้นมาแล้วเช่นกัน นางเป็นสตรีงดงามที่มีรูปลักษณ์อยู่ในช่วงอายุยี่สิบปี ชื่อของนางคือเฉินเสี่ยว ท่าทีอันอ่อนน้อมของนางทำให้ผู้ที่อยู่รอบข้างรู้สึกผ่อนคลาย ไม่น่าแปลกใจที่นางจะสามารถครองหัวใจของสวีเหลินได้

ต้องรู้ก่อนว่าสวีเหลินนั้นเป็นหนึ่งในอัจฉริยะแห่งยุคสมัย ด้วยระยะเวลาเพียงสองแสนปีก็สามารถบรรลุระดับดาราขั้นสูงสุดได้ ไม่รู้ว่ามีผู้คนมากมายขนาดไหนที่อิจฉาความสำเร็จนี้

แต่ก็แน่นอนว่าเขายังด้อยกว่าราชาในหมู่ราชาอย่าง ฉือหวงและเป่ยหวง

เขาจะสามารถเข้าร่วมสำนักละอองดาราได้รึไม่นั้นก็พูดยากอยู่พอสมควร

หลิงฮันกลับไปยังจักรวรรดิต้าหลิงพร้อมกับจักรพรรดินี ทันใดนั้นเองเหล่าราชาของทุกเมืองในจักรวรรดิต้าหลิงก็ตื่นตัว

นี่มันเรื่องอันใดกัน… จักรพรรดินีกลายเป็นคนรักของหลิงฮัน?

จักรวรรดิต้าหลิงของพวกเขาอยู่ใต้การปกครองของจักรวรรดิราชวงศ์ดวงดาราหายนะ จักรพรรดินีคือผู้นำของพวกเขา หากนางแต่งงานมีสามีไม่ได้หมายความว่าอาณาเขตทั้งทั่วจักรวรรดิราชวงศ์ดวงดาราหายนะจะตกเป็นของหลิงฮันหรอกรึ?

หมายความว่าจักรวรรดิต้าหลิงจะยิ่งใหญ่ที่สุด?

จักรพรรดิของพวกเขาช่างยอดเยี่ยม!

มีบางคนมีความสุขก็ย่อมมีบางคนที่เป็นทุกข์ ซึ่งก็คือสตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งนกอมตะสวรรค์

นางได้ยินมานานแล้วว่าจักรพรรดินีนั้นเป็นสตรีที่งดงามหาใครเปรียบ แต่จนกระทั่งได้มาเห็นด้วยตาตัวเองนางไม่ได้นึกเลยว่าอีกฝ่ายจะงดงามเพียงนี้ ขนาดนางที่เป็นสตรีเหมือนกันก็ยังอดไม่ได้ที่หัวใจจะสั่นไหว

นางเป็นกังวลว่าหัวใจทั้งหมดของหลิงฮันจะถูกจักรพรรดินีขโมยไป

เพียงแต่ว่าหลังจากที่ได้คุยกับจักรพรรดินีอยู่พักหนึ่งสตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งนกอมตะสวรรค์ก็เปลี่ยนท่าทีอย่างรวดเร็ว นางไม่ปฏิเสธจักรพรรดินีอีกต่อไปและเรียกอีกฝ่ายว่าพี่สาว

เสน่ห์ของจักรพรรดินีรุนแรงเป็นอย่างมาก ไม่ใช่สตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งนกอมตะสวรรค์เพียงคนเดียว แม้กระทั่งพี่ชายของเขาอีกสองคนและลูกศิษย์ทั้งหกก็ยังถูกจักรพรรดินีกำราบจนเรียกนางว่านายหญิง มีเพียงจักรพรรดิพิรุณคนเดียวเท่านั้นที่พอจะเมินเฉยต่อเสน่ห์จักรพรรดินีได้

หลิงฮันตั้งใจพักอาศัยอยู่ในจักรวรรดิต้าหลิงอีกห้าสิบปีก่อนจะมุ่งหน้าไปยังเขตดวงดาวแสงคงกระพัน

ในช่วงเวลาห้าสิบปีนี้เขาจำเป็นต้องห้าเมล็ดพันธุ์ที่ดีในการสืบทอดจักรวรรดิต้าหลิง ในอนาคตที่เขากลับมาเขาไม่ต้องการเห็นจักรวรรดิต้าหลิงที่เสื่อมถอยแต่เป็นจักรวรรดิต้าหลิงที่รุ่งโรจน์

จักรพรรดินีกล่าวว่าไม่ต้องไปสนใจเรื่องพวกนี้ ตอนนี้ทั่วทั้งดาวเหอหนิงอยู่ในกำมือของนางแล้ว หากนางต้องการล่ะก็นางสามารถบุกไปทำลายได้แม้กระทั่งดวงดาวที่อยู่ในอาณาเขตใกล้เคียง แต่ถึงอย่างนั้นนางก็โยนการจัดการทุกอย่างให้เป็นหน้าที่ของหลิงฮัน

หลิงฮันไม่ถนัดด้านการดูแลเมืองหรือจักรวรรดิดังนั้นเขาจึงโยนหน้าที่ทั้งหมดไปให้กับญาติของเขา เพราะอย่างไรก็ยังมีผู้อาวุโสซ้ายขวาคอยช่วยเหลืออยู่จึงไม่น่าเป็นห่วงว่าจะเกิดปัญหาอะไร

อีกห้าสิบปีข้างหน้า มีคนจำนวนไม่มากที่หลิงฮันตั้งใจจะพาไปยังสำนักละอองดาราเนื่องจากเงื่อนไขในการเข้าร่วมสำนักนั้นยากลำบากเป็นอย่างมาก ผู้เข้าทดสอบจำเป็นต้องบรรลุขั้นสมบูรณ์อย่างน้อยหนึ่งระดับ ซึ่งตัดจอมยุทธเก้าในสิบส่วนของดาวงดวงนี้ทิ้งไปได้เลย

แถมนี่ยังเป็นเพียงเงื่อนไขต่ำสุดในการเข้าทดสอบ จอมยุทธที่จะถูกเลือกให้เข้าร่วมกับสำนักต้องเป็นอัจฉริยะหนึ่งร้อยคนที่แข็งแกร่งที่สุดหรือก็คือราชาในหมู่ราชา!

ในการเข้าร่วมสำนักละอองดารานั้นแม้แต่เป่ยหวงกับฉือหวงก็ยังไม่กล้าตบหน้าอกอย่างมั่นใจว่าจะสามารถเข้าร่วมได้สำเร็จ

ดังนั้นหลิงฮันจึงพาคนเพียงไม่กี่คนที่บรรลุขั้นสมบูรณ์ติดตามไปด้วยซึ่งนอกจากเขาแล้วก็มี จักรพรรดินีหล่วนซิง สตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งนกอมตะสวรรค์ จักรพรรดิพิรุณ ติงผิง จิ่วเยาและสวีเหลิน ครั้งนี้พี่ใหญ่เฟิงโปหยุนกับพี่สามมู่หลงชิงต้องอยู่ในจักรพรรดิต้าหลิงต่อไป

การจะบรรลุขั้นสมบูรณ์ได้นั้นสิ่งสำคัญที่สุดคือพรสวรรค์ หากไร้พรสวรรค์ต่อให้มีความพยายามร้อยเท่าล้านเท่าก็ไร้ความหมาย

คนเราไม่ได้เท่าเทียมกันมาตั้งแต่เกิดอยู่แล้ว

หลังจากเก็บตัวบ่มเพาะพลังในหอคอยทมิฬ เวลาผ่านไปเพียงเจ็ดปีก็มีเมล็ดพันธุ์สองคนที่หลิงฮันคัดเลือกมาทะลวงผ่านระดับสุริยันจันทราได้ หลิงฮันนำเม็ดยาปราณโลหิตคลั่งออกมาให้พวกเขาพัฒนาระดับพลังต่อไป

ต่อให้ไม่ได้หลอมกายาด้วยเพลิงนิรันดร์ เม็ดยาปราณโลหิตคลั่งก็สามารถกินได้หนึ่งเม็ดในสามปี ช่วงระยะห้าสิบปีนี้มีความเป็นไปได้สูงมากที่เมล็ดพันธุ์ทั้งสองจะบรรลุระดับสุริยันจันทราขั้นสูงสุดหรืออาจะทะลวงผ่านระดับดารา

ตราบใดที่ทั้งสองบรรลุระดับดารา พวกเขาก็จะมีสถานะทัดเทียมกับผู้อาวุโสซ้ายขวาและไม่ต้องกังวลว่าจะถูกพวกเขาบงการ

 

คังซิวหยวนและหยุนหย่งหวังฝึกฝนหลอมเม็ดยาอย่างเอาเป็นเอาตาย หลิงฮันมอบหมายภารกิจให้พวกเขาคือต้องกลายเป็นนักปรุงยาระดับแปดให้ก่อนก่อนเขาจะจากไป!

พลังบ่มเพาะของเจียนเยว่ซวนและคนอื่นเองก็ยกระดับขึ้นอย่างรวดเร็ว ด้วยเม็ดยาปราณโลหิตคลั่งทุกคนสามารถทะลวงผ่านชั้นพลังย่อยได้ทุกๆสามปี และที่สำคัญก็คือใบของต้นสังสารวัฏสามารถนำไปต้มเป็นชาที่ช่วยเสริมความเข้าใจในวิถียุทธได้

สะสมปราณก่อเกิดด้วยเม็ดยาปราณโลหิตคลั่งและทำความเข้าใจระดับพลังบ่มเพาะด้วยชาจากใบของต้นสังสารวัฏ ภายในหอคอยทมิฬที่หนึ่งวันเท่ากับหนึ่งปี ตราบใดที่เป็นจอมยุทธระดับภูผาวารี ในระยะเวลาไม่กี่ปีนี้ระดับพลังบ่มเพาะของพวกเขาจะต้องเพิ่มขึ้นอย่างเลี่ยงไม่ได้

สิ่งที่ทำให้หลิงฮันหดหู่คือสมุนไพรสำหรับหลอมเม็ดยาปราณโลหิตคลั่งมีไม่พอ

แถมต้นสังสารวัฏก็สามารถรองรับจอมยุทธได้เพียงสิบคน แต่ตอนนี้มีสหายของเขามากมายที่ต้องการทำความเข้าใจภายใต้ต้นสังสารวัฏ โชคดีที่ใบของต้นสังสารวัฏสามารถนำไปต้มเป็นชาได้ซึ่งช่วยแก้ไขปัญหาข้อนี้ได้พอดิบพอดี

ยิ่งกว่านั้นกลุ่มของพวกเขาก็มีปรมาจารย์นักปรุงยาอยู่ถึงสามคนโดยเฉพาะหลิงฮันที่เป็นจักรพรรดิแห่งศาสตร์ปรุงยา หลังจากยึดครองทรัพยากรของอีกสองจักรวรรดิราชวงศ์มาแล้ว ทั้งสามก็หลอมเม็ดยาศักดิ์สิทธิ์ได้จำนวนมาก

ถึงแม้ประสิทธิภาพของพวกมันจะไม่เทียบเท่าเม็ดยาปราณโลหิตคลั่งแต่ก็ถือว่ายอดเยี่ยม ดังนั้นระดับวรยุทธของจักรวรรดิต้าหลิงจึงเติบโตด้วยความเร็วที่บ้าคลั่ง

พลังของหลิงฮัน สตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งนกอมตะสวรรค์และจักรพรรดิพิรุณเองก็พัฒนาขึ้นเช่นกัน มีหลิงฮันที่เป็นจักรพรรดิปรุงยาอยู่ทั้งคน พวกเขาจะไม่มีเม็ดยากินได้อย่างไร? ยิ่งกว่านั้นก่อนหน้านี้ที่เข้าไปยังถ้ำจ้าวสมุนไพร เขาก็เก็บเกี่ยวสมุนไพรศักดิ์สิทธิ์มาได้จำนวนมหาศาล

เมื่อสมุนไพรมาอยู่ในมือเขาย่อมไม่มีทางถูกทำให้สูญเปล่า

ในขณะเดียวกัน แร่โลหะศักดิ์สิทธิ์ระดับสิบได้ถูกส่งมาอย่างต่อเนื่อง ไม่เพียงแค่ทั่วทั้งดาวเหอหนิงแต่เขายังซื้อพวกมันมาจากทั่วทั้งเขตดวงดาวบริเวณนี้ โดยร้านค้าตระกูลโม่เป็นผู้ดูจัดการทุกขั้นตอนให้กับเขา

และแล้วระยะเวลาห้าสิบปีก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว

 

 

 

ตอนที่ 1426

 

ในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ เวลาห้าสิบปีไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปมาก

สำหรับจอมยุทธที่บรรลุระดับพระเจ้าแล้ว อย่าว่าแต่ห้าสิบปีเลย แม้จะผ่านไปห้าพันปีก็ยังไม่สามารถทะลวงผ่านได้แม้แต่ชั้นพลังย่อย เพียงแต่ว่าภายในจักรวรรดิต้าหลิง ห้าสิบปีนี้มีการเปลี่ยนแปลงไปมาก

จักรพรรดิพิรุณบรรลุระดับดาราขั้นสูงสุดชั้นสูงสุด

หลิงฮันบรรลุระดับดาราขั้นกลางชั้นสูงสุด

 

สตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งนกอมตะสวรรค์บรรลุระดับดาราขั้นต้นชั้นสูงสุด

ติงผิงและจิ่วเจาบรรลุระดับสุริยันจันทราขั้นสมบูรณ์

เฟิงโปหยุน มู่หลงชิง เจียนเยว่ซวน คังซิวหยวน เฉินหลุยเจียง หยุนหย่งหวัง เฮ่อเหลียนเทียนหยุน อสูรศิลา เจ้ากระต่าย โสมเฒ่าและจักรพรรดิจอมอสูรบรรลุระดับสุริยันจันทราขั้นสูงสุดชั้นสูงสุด

ที่จริงก็ยังมีเหยียนเฮิงเหอ ช่างเย่และคนอื่นๆที่พัฒนาขึ้นมาเช่นกันแต่ไม่อาจเทียบได้กับเหล่าคนที่กล่าวมาก่อนหน้านี้ คนที่พลังบ่มเพาะไม่มีการพัฒนาใดๆเลยมีเพียงจักรพรรดินีคนเดียวเนื่องจากนางบรรลุขั้นสมบูรณ์ชั้นสูงสุดของระดับดาราแล้ว นางจะยกระดับพลังได้ก็คือต้องทะลวงผ่านระดับวารีนิรันดร์เท่านั้น

ด้วยการที่ไม่มีทักษะบ่มเพาะพลัง ต่อให้นางเป็นอัจฉริยะและมีการช่วยเหลือจากต้นสังสารวัฏนางก็ยังต้องใช้เวลาอย่างน้อยหมื่นปีในการทะลวงผ่านระดับวารีนิรันดร์

น่าเสียดายที่ไม่มีใครสามารถทะลวงผ่านระดับดาราได้ แม้กระทั่งเมล็ดพันธุ์สองคนที่เขาเลือกมาก็เช่นกัน

สิ่งที่หลิงฮันพึงพอใจมากที่สุดก็คือดาบอสูรนิรันดร์ได้แข็งแกร่งเกินเขาไปแล้ว ในตอนนี้มันกลายเป็นอุปกรณ์ศักดิ์สิทธิ์ระดับสิบเอ็ดเรียบร้อย แม้กระนั้นหลิงฮันก็รู้สึกหดหู่ไปพร้อมๆกัน กล่าวได้ว่าทรัพยากรทั้งหมดของดาวเหอหนิงได้ถูกใช้เพื่อพัฒนาดาบอสูรนิรันดร์ แต่ผลลัพธ์คือระดับของดาบอสูรนิรันดร์เพิ่มขึ้นมาเพียงหนึ่งระดับเท่านั้น หากจะขัดเกลาให้ดาบอสูรนิรันดร์พัฒนาขึ้นในระดับต่อไป… หลิงฮันไม่กล้าคิดถึงจำนวนทรัพยากรที่ต้องใช้เลย

บางทีหลังจากที่เขากลายเป็นตัวระดับเซียน เขาอาจจะท่องตระเวนไปทั่วจักรวาลเพื่อรวบรวมแร่โลหะศักดิ์สิทธิ์มาขัดเกลาดาบอสูรนิรันดร์ให้กลายเป็นอุปกรณ์ศักดิ์สิทธิ์ระดับนิรันดร์

ตอนนี้เมื่อสะสางทุกอย่างเสร็จสิ้นแล้วก็ถึงเวลาที่หลิงฮันจะออกเดินทาง

หลิงฮันส่งข่าวไปแจ้งสวีเหลิน ผ่านไปไม่กี่วันสวีเหลินก็มาหาเขาพร้อมกับภรรยา

“เอ่อ… พี่ชายสวี?” หลิงฮันกล่าวอย่างกระอักกระอ่วนเนื่องจากไม่สามารถเรียกอีกฝ่ายว่าผู้อาวุโส

ถึงแม้หัวของสวีเหลินจะเต็มไปด้วยเส้นผมสีขาว แต่ผิวของเขาในตอนนี้เรียบเนียนไม่เหลือร่องรอยความชราอีกต่อไป หากไม่ใช่เพราะผมสีขาวของเขา สวีเหลินย่อมเป็นบุรุษหล่อเหลาที่สตรีผู้ใดเห็นก็ต้องตกหลุมรักแน่นอน

หลังจากไม่เหลืออะไรแล้ว หลิงฮันก็ตัดสินใจออกเดินทาง

เมื่อเห็นถึงความจริงใจของสวีเหลินที่ยืนหยัดอยู่เคียงข้างเขาแม้จะเป็นสถานการณ์ที่อันตรายถึงชีวิต หลิงฮันจึงนับสวีเหลินเป็นสหายที่แท้จริง

เขาบอกถึงการมีอยู่ของหอคอยทมิฬและต้นสังสารวัฏ

สวีเหลินหายสงสัยทันทีว่าทำไมหลิงฮันถึงได้บรรลุระดับดาราได้ก่อนอายุร้อยปี

น่าเสียดายที่ทุกคนไม่มีใครครอบครองทักษะบ่มเพาะระดับวารีนิรันดร์พวกเขาจึงต้องเข้าร่วมสำนักละอองดารา สถานที่แห่งนั้นมีตัวตนระดับเซียนขั้นสูงอยู่ แม้แต่เซียนหวู่เซียงเมื่อพบกับตัวตนระดับนั้นก็ต้องเรียกอีกฝ่ายว่าผู้อาวุโส

เซียนหวู่เซียงที่เป็นอดีตเซียนในตอนนี้เขาบรรลุระดับดาราแล้ว ความเร็วในการบ่มเพาะพลังเช่นนี้ทำให้หลิงฮันรู้สึกอิจฉาอย่างมาก

เซียนหวู่เซียงกล่าวว่าเขาเองก็ต้องการเข้าร่วมสำนักละอองดารา เขาไม่รู้สึกละอายใจแม้แต่น้อยที่จะได้ประลองฝีมือกับเหล่าอัจฉริยะรุ่นเยาว์แห่งยุค

ด้วยเหตุนี้แล้วคนที่จะเดินทางไปพร้อมกับหลิงฮันในครั้งนี้คือ จักรพรรดินีหล่วนซิง สตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งนกอมตะสวรรค์ จักรพรรดิพิรุณ ติงผิง จิ่วเยา สวีเหลินและเซียนหวู่เซียง นอกจากคนเหล่านี้แล้วเฉินเสี่ยว หลี่ลั่วถง ติงจือจือ โสมเฒ่าและเจ้ากระต่ายก็ร่วมทางไปด้วยเช่นกัน ถึงแม้พวกนางจะไม่สามารถเข้าร่วมสำนักละอองดาราได้พวกเขาก็ไม่ต้องการแยกกับครอบครัวของตนเอง

ส่วนในกรณีของโสมเฒ่าและเจ้ากระต่าย ทั้งสองเพียงต้องการไปก่อความวุ่นวานที่สำนักละอองดาราเท่านั้น

หลิงฮันคิดจะปฏิเสธทั้งสอง แต่เมื่อคิดว่าสุนัขตัวดำก็จะไปที่นั่นเช่นกัน โสมเฒ่ากับเจ้ากระต่ายก็คงไม่สามารถสร้างความวุ่นวายได้เทียบเท่าสุนัขตนนั้น

‘ครืนน’ อุปกรณ์บินแหวกเมฆาทะลวงชั้นบรรยากาศเหาะเหินขึ้นไปยังอวกาศอันมืดมิด

ที่ดาวเหอหนิงถึงแม้จะไม่มีสุดยอดปรมาจารย์คอยดูแลอยู่แล้ว แต่ตราบใดที่ยังไม่ข่าวการตายของจักรพรรดินีย่อมไม่มีใครกล้าสร้างปัญหา ไม่เช่นนั้นหากจักรพรรดินีกลับมาในภายหลังใครจะสามารถรับมือกับนางได้?

ผ่านไปสองปีอุปกรณ์บินแหวกเมฆาก็มาถึงดาวหยุนติ่ง

หลิงฮันไปยังตำหนักเป่าหลินก่อนเป็นอันดับแรกเนื่องจากสัญญาเอาไว้ว่าจะสอนหานซินเหยียนหลอมเม็ดยาปราณโลหิตคลั่ง ก่อนหน้านี้ที่เขาจากไปอีกฝ่ายยังไม่สามารถหลอมเม็ดยาชนิดนี้ได้สำเร็จ แต่เขาที่เป็นคนรักษาสัญญาแม้จะผ่านไปเจ็ดสิบปีก็ยังต้องกลับมาสอนนางต่อ

เขาเดินเคียงข้างจักรพรรดินีและมาถึงสถานที่อันเป็นจุดหมาย

“หากท่านทั้งสองต้องการซื้อ… ปะ ปรมาจารย์หลิง!” ผู้ดูแลร้านเอ่ยทักทายลูกค้าตามปกติ แต่เมื่อรู้ว่าคนที่เข้าร้านมาคือหลิงฮัน ผู้ดูแลร้านก็ยิ้มด้วยความประหลาดใจทันที

หลิงฮันเป็นตัวแทนของตำหนักเป่าหลินสาขาอังหยวนที่ได้อันสองในการแข่งขันของตระกูลหลิน ชื่อเสียงของเขาโด่งดังจนเป็นที่จดจำมาถึงเมืองที่ห่างไกลเช่นเมืองนี้

หลิงฮันยิ้มและกล่าว “แม่นางหลินอยู่ที่นี่รึไม่?”

“เหอๆ นายท่านของข้ากำลังรอท่านอยู่เลย” ชายผู้ดูแลร้านกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“โอ้?” หลิงฮันประหลาดใจ หลินอวีฉีรอคอยให้เขาให้คำชี้แนะกับหานซินเหยียน?

“ที่จริงนายท่านหญิงถูกเรียกตัวกลับไปตระกูลหลัก แต่นางยังคงยืนกรานว่าจะอยู่ที่ต่อเพราะนางเชื่อว่าวันหนึ่งปรมาจารย์หลิงจะกลับมา ซึ่งนางก็ไม่ได้คาดเดาผิดเลยจริงๆ” ชายผู้ดูแลกล่าว

หลิงฮันอดไม่ได้ที่แอบชำเลืองมองไปยังจักรพรรดินี ภรรยาของเขาคนนี้ไม่แสดงใบหน้าหึงหวงออกมาแม้แต่น้อยผิดกับสตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งนกอมตะสวรรค์ ใบหน้าของนางยังคงนิ่งสงบไม่แสดงท่าทีเกรี้ยวกราดออกมาให้เห็น

แต่แน่นอนว่าด้วยออร่าปันป่วนที่ปกคลุมใบหน้าของนางเอาไว้ คนทั่วไปย่อมไม่สามารถมองเห็นรูปลักษณ์ที่แท้จริงของนางได้ ไม่เช่นนั้นชายผู้ดูแลคนนี้คงอึ้งกับความงดงามจนพูดอะไรไม่ออกไปแล้ว

“ปรมาจารย์โปรดรอสักครู่ ข้าจะไปแจ้งให้นายหญิงทราบเดี๋ยวนี้” ชายผู้ดูแลรีบวิ่งไปกลับอย่างรวดเร็วพร้อมกับกล่าวให้หลิงฮันดีบจักรพรรดินีไปยังตำหนักภายใน ชายผู้ดูแลไม่มีสิทธิ์ที่จะเดินผ่านเข้าไปตำหนักภายในเขาจึงทำได้เพียงยืนจ้องมองอยู่ที่เดิม

พวกหลิงฮันเดินเข้าไปยังตำหนักภายในและพบเจอหลินอวีฉีในสวนขนาดย่อมแห่งหนึ่ง สตรีผู้นี้นั่งเอนกายขี้เกียจโดยไม่สวมรองเท้าเผยให้เห็นเท้าอันบอบบางและปราณีตราวกับหยกงาม

“โอ้ น้องชายรูปหล่อ ในที่สุดเจ้าก็มาหาพี่สาวแล้วรึ?”

 

 

 

ตอนที่ 1427

 

เวลาเกือบร้อยปีที่ผ่านมานี้ หลินอวีฉีไม่ได้เปลี่ยนไปเลย

“อย่าได้เข้าใจผิด ข้ามาเพื่อดูว่าหานซินเหยียนหลอมเม็ดยาปราณโลหิตคลั่งได้ถึงไหนแล้ว ข้าใช้เวลาไม่นานก็จะรีบจากไป” หลิงฮันไม่ต้องการยุแหย่สตรีเย้ายวนผู้นี้

หลินอวีฉีหันหน้ามอง “เหตุใดถึงรีบเช่นนั้น? หรือเจ้าจะไปสำนักละอองดารา?”

แม้แต่เรื่องนี้นางก็รู้?

หลิงฮันประหลาดใจเล็กน้อย ถึงแม้สตรีผู้นี้จะเรียกว่าเป็นอัจฉริยะในศาสตร์วรยุทธแต่นางก็ยังห่างไกลจากราชาในหมู่ราชา นางไม่มีคุณสมบัติพอจะเข้าร่วมสำนักละอองดารา

“เหอๆ ดูสิว่าพี่สาวใส่ใจเจ้าขนาดไหน เจ้าช่างจิตใจเย็นชานักที่ปล่อยให้พี่สาวรอนานขนาดนี้!” หลินอวีฉีแสร้งทำเป็นเศร้า “วันนี้เจ้าต้องชดเชยให้แก่พี่สาว!”

“เข้าเรื่องกันดีกว่า หานซินเหยียนอยู่รึไม่?” หลิงฮันกล่าวด้วยน้ำเสียงไม่มีอารมณ์ร่วม

“เดี๋ยวก่อนสิ อย่างน้อยก็ให้พี่สาวช่วยอุ่นเตียงให้เจ้าเป็นอย่างไร?” หลินอวีฉีลุกขึ้นยืนและค่อยๆเดินอย่างยั่วยวนเข้าใกล้หลิงฮัน

‘ฉึบ’ จู่ๆก็มีมือหนึ่งจับข้อมืองามของนางเอาไว้

หลินอวีฉีตกตะลึง ในตอนแรกนางนึกว่าเป็นมือของหลิงฮัน แต่มือนี้เป็นมือเรียบเนียบและอ่อนนุ่มของสตรีที่ยืนอยู่ข้างกายหลิงฮัน ถึงอย่างนั้นนางก็ไม่ได้พยายามสะบัดมือหนี นางกำลังตกตะลึว่าเหตุใดสตรีผู้นี้ถึงได้แข็งแกร่งขนาดนี้!

นางชำเลืองมองไปยังอีกฝ่ายก่อนจะอ้าปากค้าง ในโลกนี้มีสตรีที่งดงามเช่นนี้อยู่ได้อย่างไร? ดวงตาของนางเผยสีหน้าหลงไหลและพร้อมกับมีน้ำลายไหลออกมาจากปาก

เหลือเชื่อ…

นางเป็นสตรีที่งดงามมากคนหนึ่งแท้ๆ เป็นไปได้อย่างไรที่นางจะลุ่มหลงในเสน่ห์ของสตรีอื่น?

หลินอวีฉีรู้สึกว่าขอแต่อีกฝ่ายเอ่ยคำขอออกมา ไม่ว่าอีกฝ่ายจะออกคำสั่งอะไรนางก็จะทำตามแน่นอน

เมื่อคิดได้เช่นนี้ใบหน้าของนางก็เปลี่ยนเป็นความตกตะลึงอย่างปิดไม่มิด เสน่ห์ที่รุนแรงนี้คืออะไรกัน? แม้กระทั่งนางที่เป็นสตรีด้วยกันยังหลงขนาดนี้ หากเป็นบุรุษเพศไม่ใช่ว่าพวกเขาจะยอมแม้แต่คุกเข่าก้มหัวเพื่อแค่ได้มองข้อเท้าของอีกฝ่ายหรอกรึ?

หลิงฮันยิ้มในใจ หลินอวีฉีไม่รู้ว่าจักรพรรดินีนั้นมีเสน่ห์อันหาใครเทียบเคียง แม้กระทั่งสองจักรพรรดิก็ถึงขนาดยอมยกจักรวรรดิของตนเองให้กับนาง

“เจ้าคิดจะหลับนอนกับสามีข้างั้นรึ?” จักรพรรดินีอย่างอย่างไร้อารมณ์

“เอ่อ เรื่องนั้น…” แม้จะเป็นปีศาจสาวที่ชอบยั่วยวนผู้อื่น แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าจักรพรรดิท่าทีของนางกลับกลายเหมือนเป็นเพียงเด็กสาว

“ก็ได้ งั้นคืนนี้เจ้ามาร่วมเตียงกับพวกข้า!” จักรพรรดินีกล่าวบางสิ่งที่เหลือเชื่อออกมา “ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปเจ้าจะเป็นคนของตระกูลหลิงและต้องเรียกข้าว่าพี่สาว!”

“คือว่าเรื่องนั้น เอ่อ ข้าแค่ล้อเล่น!” หลินอวีฉีตกตะลึง จะให้นางไปร่วมเตียงด้วยคืนนี้? แถมยังต้องเรียกอีกฝ่ายว่าพี่สาว?

“โอ้?” จักรพรรดินีปลดปล่อยกลิ่นอายอันสูงศักดิ์และกล่าว “จงเรียกข้าว่าพี่สาว!”

หลินอวีฉีรีบระเบิดปราณก่อเกิดออกมาเพื่อดึงข้อมือออกจากมืออีกฝ่าย แต่ทันใดนั้นนางก็พบว่ามือที่กำลังจับนางเอาไว้นั้น นอกจากจะงดงามประณีตราวกับงานแกะสลักชั้นยอดแล้ว ยังทรงพลังจนนางไม่สามารถดึงข้อมือออกมาได้!

นางพยายามอยู่หลายต่อหลายครั้งโดยที่ใบหน้าของจักรพรรดินีนั้นยังคงสงบนิ่งราวกับไม่ได้ใช้แรงอะไรมากมาย

พลังต่างกันเกินไป!

หลิงฮันส่ายหัว จักรพรรดินีขัดเกลาพลังบ่มเพาะจนบรรลุขั้นสมบูรณ์แล้ว แถมยังเป็นขั้นสมบูรณ์ชั้นสูงสุดอีกด้วย ที่สำคัญคือนางเป็นอัจฉริยะของเผ่าเก้าอสรพิษแห่งเผ่าสวรรค์บรรพกาลที่มาจากดินแดนนิรันดร์!

หากจะให้เทียบแล้วก็ลองดูอย่างตระกูลติงของติงจื่อเฉิน คนในตระกูลติงทุกคนสามารถใช้ทักษะกาลเวลาแปรผันพันปีที่เป็นทักษะอันน่าสะพรึงกลัวได้ทุกคน

ต่อให้ระดับพลังของหลิงฮันเท่ากับจักรพรรดินี หากเขาต้องการเอาชนะนางก็ยังเป็นเรื่องยากและคงต้องพึ่งพลังป้องกันของคัมภีร์สวรรค์นิรันดร์จนกว่าพลังปราณของจักรพรรดินีจนถูกเผาผลาญจนหมด เช่นนั้นแล้วหลินอวีฉีจะสามารถต่อต้านจักรพรรดินีได้อย่างไร?

“พี่สาว!” หลินอวีฉีรีบเผยรอยยิ้มประจบประแจง ในที่สุดนางก็รู้ว่าไม่ว่าจะเป็นหน้าตา รูปร่างหรือแม้กระทั่งนิสัยนางก็ไม่สามารถทัดเทียมอีกฝ่ายได้ แต่ความแค้นของสตรีนั้นสามปีล้างแค้นก็ยังไม่สาย!

ตอนที่จักรพรรดินีไม่อยู่ ค่อยดูเถอะว่านางจะลวนลามหลิงฮันอย่างไร!

“ข้าแค่ล้อเล่นเท่านั้น พี่สาวโปรดอย่าเก็บไปใส่ใจ!” นางกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนและกระพริบตาปริบๆ

แน่นอนว่าจักรพรรดินีย่อมไม่สนใจและกล่าวตอบ “ล้อเล่น? เจ้าหมายถึงเจ้ากำลังล้อเล่นกับข้า?”

รอยยิ้มบนใบหน้าของหลินอวีฉีหายไปทันที จิตสังหารที่อีกฝ่ายปลดปล่อยออกมาทำให้นางต้องยอมศิโรราบ นางเผลอก้าวถอยหลังไปสองสามก้าวโดยที่ไม่อยากจะยุ่งเกี่ยวกับสตรีตรงหน้าอีกต่อไป ใบหน้าของนางกระตุกพร้อมกับกล่าว “ขะ ข้าจะกล้าล้อเล่นกับพี่สาวได้อย่างไร!”

จักรพรรดินีจ้องมองหลินอวีฉีด้วยใบหน้าจริงจัง “ข้าไม่เคยล้อเล่นกับใคร ในเมื่อเจ้ากล้าล้อเล่นกับข้าเจ้าก็ต้องชดใช้! เจ้าต้องถูกลงโทษโดยการหลับนอนกับสามีของข้าคืนนี้!”

บ้าบอที่สุด!

หลินอวีฉีแทบจะกระอักโลหิตออกมา ทำไมเจ้าต้องให้ข้าไปหลับนอนด้วย? ข้าแค่พูดล้อเล่นเฉยๆเหตุใดต้องสร้างความลำบากให้ข้าขนาดนี้? นางยังคงฝืนยิ้มและกล่าว “พี่สาวช่างชอบพูดตลกเสียจริง!”

“ฮึ่ม!” จักรพรรดินีเค้นเสียง นางกุมมือของหลินอวีฉีอย่างเบาบางก่อนจะส่งผ่านปราณก่อเกิดเข้าไปในร่างหลินอวีฉี เจตจำนงยุทธของนางทำการผนึกพลังบ่มเพาะของหลินอวีฉีทันที

ด้วยพลังของนาง หลินอวีฉีจึงไม่สามารถต่อต้านได้แม้แต่น้อย

อะไรกัน!

หลินอวีฉีตกตะลึง หากพลังบ่มเพาะของนางถูกผนึกนางก็ไม่ต่างอะไรกับคนทั่วไป! หากนางถูกปลดเสื้อผ้าและจับโยนลงเตียงของหลิงฮันนางจะทำอย่างไร? นี่นางจะต้องถูกเด็กน้อยอย่างหลิงฮันปู้ยี่ปู้ยำจริงๆรึ?

“เอิ่ม เลิกคิดได้เลย ข้าไม่ยอมรับว่าตัวเองจะมีความคิดสกปรกเช่นนั้น!” หลิงฮันรีบกล่าว แค่มองหน้าหลินอวีฉีเขาก็รู้ว่านางกำลังคิดอะไรอยู่

“พี่สาว ข้าผิดไปแล้ว!” หลินอวีฉีกล่าวโอดครวญไปยังจักรพรรดินี

“เจ้าสำนึกแล้วจริงๆรึว่าตนเองผิด?” จักรพรรดินีกล่าวอย่างไม่แยแสด้วยท่าทีสงบนิ่ง

“สำนึกแล้ว” หลินอวีฉีกล่าวด้วยเสียงต่ำ นางกลัวจะถูกอีกฝ่ายลงโทษเป็นอย่างมาก

 

 

 

ตอนที่ 1428

 

หลินอวีฉีเป็นสตรีงดงามที่ชื่นชอบการเย้ายวนผู้อื่นโดยเฉพาะชายหนุ่มรุ่นเยาว์ที่ไร้ประสบการณ์ การทำให้พวกเขาเหล่านั้นเขินอายเป็นสิ่งที่ทำให้นางมีความสุข

แต่ตอนนี้นางกลับต้องตกอยู่ในความหวาดกลัว ต่อให้พลังบ่มเพาะของนางจะกลับมานางก็ยังหวาดกลัวอยู่ดีเนื่องจากนางมีความรู้สึกว่าสตรีตรงหน้าไม่ได้พูดเล่น

หลิงฮันหัวเราะในใจก่อนจะกล่าว “หานซินเหยียนหลอมเม็ดยาปราณโลหิตคลั่งสำเร็จรึยัง?”

“สำเร็จแล้ว” หลินอวีฉีกล่าวอย่างไร้เรี่ยวแรง นางเคยแต่หยอกล้อผู้อื่น แต่ตอนนี้กลับต้องกลายมาเป็นเหยื่อที่ไม่สามารถขัดขืนอะไรได้เลย นางจึงรู้สึกหดหู่มาก

หลิงฮันพยักหน้าและกล่าว “เช่นนั้นก็ดี ข้าจะได้จากไปอย่างสบายใจ จริงสิ ว่าแต่เจ้ารู้ได้อย่างไรว่าข้าจะไปสำนักละอองดารา?”

“ทำไมเจ้าไม่ลองเข้ามาถามพี่สาวคนนี้ใกล้ๆล่ะ?” หลินอวีฉีเผลอตัวกล่าวยั่วยวนออกไปเหมือนปกติ แต่หลังจากที่หันไปเห็นจักรพรรดินี ท่าทีของนางก็กลับไปเป็นหวาดกลัวและรีบกล่าว “ในอดีต มีศิษย์ของเซียนซิงฉาเพียงคนเดียวที่เปิดรับลูกศิษย์ แต่ครั้งนี้ศิษย์ของเซียนซิงฉาทั้งเก้านั้นจะเปิดรับศิษย์กันทุกคน ด้วยเหตุนี้อัจฉริยะรุ่นเยาว์ผู้ใดบ้างจะไม่อยากลองทดสอบเข้าร่วมสำนักละอองดารา?”

“โอ้?” หลิงฮันประหลาดใจเล็กน้อย หากเป็นเช่นนั้นจำนวนของผู้ผ่านการทดสอบเข้าร่วมสำนักก็คงเพิ่มขึ้น

“ก่อนหน้านี้สิทธิในการเข้าร่วมสำนักมีเพียงหนึ่งร้อยสิทธิเท่านั้น!” หลินอวีฉียกนิ้วขึ้นมาเก้านิ้ว “แต่ครั้งนี้สิทธิในการเข้าร่วมจะเพิ่มขึ้นเป็นเก้าร้อยสิทธิ แถมในหมู่เก้าร้อยคนที่ได้เข้าร่วมสำนักจะมีหนึ่งคนที่เซียนซิงฉาจะเป็นคนชี้แนะด้วยตัวเองและในอนาคตย่อมสามารถกลายเป็นเซียนได้อย่างแน่นอน”

“ใครบ้างจะต้านทานความยั่วยวนขนาดนั้นได้ไหว?”

อย่างที่หลินอวีฉีว่า ต่อให้เป็นAnchorเป่ยหวงกับฉือหวงก็ไม่กล้าตบหน้าอกอย่างมั่นใจว่าพวกเขาจะสามารถกลายเป็นเซียนได้ ขั้นตอนการเป็นเซียนเป็นเส้นทางที่ยากลำบากเกินไป แต่หากได้เป็นศิษย์โดยตรงของเซียนซิงฉา รับประกันได้ว่าคนคนนั้นในอนาคตจะกลายเป็นเซียนได้แน่นอน

นั่นเพราะเซียนซิงฉาคือเซียนระดับสูง!

หากจะพูดตรงๆ ต่อให้คนที่เข้าร่วมสำนักละอองดาราได้จะมีถึงเก้าร้อยคน แต่คนที่สามารถกลายเป็นเซียนนั้นมีเพียงคนเดียวโดยคนอื่นๆจะกลายเป็นหินรองเท้าของคนผู้นั้น

มีเพียงคนเดียวที่จะได้กลายเป็นเซียน?

หลิงฮันไม่เชื่อคำพูดนี้ ไม่เพียงแค่เขาคนเดียวที่จะกลายเป็นเซียน แต่สหายรอบๆตัวเขาก็ต้องกลายเป็นเซียนได้สำเร็จ!

“อืม ข้าเข้าใจแล้ว เช่นนั้นข้าขอตัวก่อน” หลิงฮันกล่าวลา

“น้องชายรูปหล่… เอ่อ ไว้เจอกันใหม่ที่สำนักละอองดารา” หลินอวีฉีต้องการหยอกล้อหลิงฮัน แต่เมื่อเห็นจักรพรรดินีที่อยู่ด้านข้างนางก็เปลี่ยนท่าทีเป็นจริงจังทันที

หลิงฮันเค้นเสียงและกล่าว “เจ้าก็จะไปที่นั่นด้วย?” ต่อให้จำนวนสิทธิเข้าร่วมสำนักจะเพิ่มขึ้น แต่ก็ใช่ว่านางจะสามารถเข้าร่วมได้

“ฮึ่ม ข้าคือคนของตระกูลพ่อค้า ข้าจะไปยังเขตดวงดาวสี่ทิศเพื่อขยายสาขาของตำหนักเป่าหลิน” หลินอวีฉีกล่าว

ที่แท้ก็เป็นเช่นนั้น

“หลิงฮัน เจ้าอย่างได้ประมาท มีข่าวลือว่าอายุขัยของเซียนซิงฉาเหลือไม่มากแล้ว การเข้าร่วมสำนักครั้งนี้เซียนซิงฉาจึงตั้งใจคัดเลือกหาผู้สืบทอดที่แท้จริง เมื่อเป็นเช่นนั้นการแข่งขันเพื่อแย่งชิงสิทธิย่อมดุเดือดกว่าครั้งที่ผ่านๆมา เจ้าอาจจะไม่สามารถแย่งชิงสิทธิเก้าร้อยสิทธิได้เลยด้วยซ้ำ” หลินอวีฉีเตือน

หลิงฮันยิ้มและกล่าว “อืม”

หลินอวีฉีไม่กล่าวอะไรต่อ เพราะอย่างไรนางก็ต้องไปสำนักละอองดาราเหมือนกัน ทั้งสองมีโอกาสได้พบกันอีกครั้ง ยิ่งกว่านั้นตอนนี้นางก็หวาดกลัวจักรพรรดินีจนไม่กล้าพูดอะไรออกไปด้วย

“สามีข้า เจ้าจะไม่พานางไปด้วยรึ?” จักรพรรดินีกล่าว “ตอนกลางคืนจะได้มีคนมานอนจับเจ้าเพิ่มไง”

‘ตุบ’ หลินอวีฉีหวาดกลัวจนล้มลงที่เก้าอี้

จักรพรรดินียิ้ม คิดว่านางพูดล้อเล่นไม่เป็นรึไง?

“ฮ่าๆๆ!” หลิงฮันตับข้อมือของจักรพรรดินีและเดินจากไป

“ภรรยาข้า วันนี้เจ้ามาหลับนอนกับข้าได้รึไม่?” หลิงฮันกระซิบข้างหูจักรพรรดินี ถึงแม้จักรพรรนีจะเรียกเขาว่าสามีแต่พวกเขาทั้งสองก็ยังไม่เคยร่วมหลับนอนอย่างใกล้ชิดกันสักครั้ง

จักรพรรดินีชำเลืองมองเขาและกล่าว “ทักษะศักดิ์สิทธิ์เผ่าเก้าอสรพิษของข้ายังไม่สมบูรณ์ ร่างกายของข้าจึงต้องคงสภาพเอาไว้โดยไม่บอบช้ำ แต่ถ้าเจ้าอยากจริงๆล่ะก็…” นางจักรพรรดิกล่าวด้วยท่าทางอ่อนโยนราวกับสายน้ำ

จิตใจของหลิงฮันสั่นสะท้านและกำข้อมือของนางแน่นกว่าเดิม ถึงแม้จักรพรรดินีจะยิ่งทะนงอยู่ตลอดเวลา แต่ในเวลาแบบนี้นางกลับอ่อนหวานยิ่งกว่าใครๆ

ยิ่งนางเป็นแบบนั้นมากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งหลงรักนางมากขึ้น หลิงฮันจูบไปที่ริมฝีปากของจักรพรดินีและกล่าว “รอก่อนดีกว่า ข้าไม่อยากเร่งรัดเจ้าเกินไป”

จักรพรรดินีพยักหน้าพร้อมกับกล่าว “อืม”

แม้ความสัมพันธ์ของพวกเขาจะดูเรียบง่าย แต่ใครว่าความรู้สึกที่พวกเขามีให้กันจะไม่แน่นแฟ้น? จักรพรรดินีกล้าถึงขนาดล่วงเกินปรมาจารย์สามวิถีเพื่อเขา แถมเขาก็ยังไม่ลังเลที่จะเป็นศัตรูกับสองจักรพรรดิเพื่อนาง

ความรักไม่จำเป็นว่าพวกเขาต้องตัวติดกันทั้งวัน

“เมื่อใดที่ทักษะของเจ้าจะสมบูรณ์?” หลิงฮันอดไม่ได้ที่จะถามออกมา

จักพรรดินีหัวเราะ นางครุ่นคิดก่อนจะกล่าว “อย่างน้อยต้องบรรลุระดับสร้างสรรพสิ่ง!”

หลิงฮันถอนหายใจ ไม่น่าแปลกใจที่ทำไมนางเคยบอกกับเขาว่านางต้องบรรลุระดับสร้างสรรพสิ่งเสียก่อนถึงจะแต่งงานด้วย ที่แท้ไม่ใช่ว่านางมีเป้าหมายที่สูงส่งแต่นางจำเป็นต้องบรรลุระดับนั้น

ระดับสร้างสรรพสิ่ง… จะบรรลุก็ต้องใช้เวลาอย่างน้อยร้อยปี!

หลิงฮันหดหู่ขึ้นมาทันที เขารักจักรพรรดินีก็เป็นเรื่องหนึ่ง แต่ที่เขาอยากหลับนอนกับนางก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง มีบุรุษคนไหนบ้างที่ไม่อยากร่วมรักกับคนรักไปตลอดชีวิต?

“ที่จริงข้าเองก็อยากเหมือนกัน” จักรพรรดินีกล่าวด้วยเสียงเบาบางข้างหูเขา

ฮึ่ม!

สติของหลิงฮันแทบจะเตลิด ใครจะไปคาดคิดว่าจักรพรรดินีจะพูดเช่นนี้ออกมา? เขาอยากจะจับสตรีงดงามล่มเมืองผู้นี้เสียแต่ตอนนี้เลย แต่เนื่องจากไม่อาจทำได้เขาจึงต้องฝืนระงับอารมณ์พลุกพล่านของตัวเองเอาไว้

“คืนนี้ให้สตรีนกอมตะสวรรค์ปลดปล่อยอารมณ์ให้เจ้า!” จู่ๆจักรพรรดินีก็เอ่ย

คำนึงถึงสามีขนาดนี้ ช่างเป็นสตรีในอุดมคติ!

หลิงฮันรู้สึกชื่นใจ ในขณะที่เขายังไม่สามารถร่วมรักจักรพรรดินีได้ เขาย่อมไม่ปล่อยให้Anchorสตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งนกอมตะสวรรค์อยู่อย่างโดดเดี่ยว!

 

 

 

ตอนที่ 1429

 

น่าเสียดายที่พวกเขาต้องออกเดินทางทันทีหลิงฮันจึงไม่มีโอกาสหลับนอนกับAnchorสตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งนกอมตะสวรรค์

อุปกรณ์บินแหวกเมฆาเริ่มขับเคลื่อนอยู่เป็นเวลานานนับปีก่อนจะมาถึงเขตดวงดาวสี่ทิศและมุ่งหน้าต่อไปยังดาวมู่ถู

ดาวมู่ถูคือดวงดาวที่สำนักละอองดาราตั้งอยู่

ขนาดของดาวดวงนี้ใหญ่โตเป็นอย่างมากและเป็นดาวเปิดที่ไม่มีการป้องกันเข้มงวด

แต่ถึงอย่างคนผู้คนบนดาวก็ไม่ต้องกังวลว่าจะถูกลอบบุกโจมตี

ล้อเล่นรึเปล่า? บนดาวดวงนี้มีสำนักละอองดาราตั้งอยู่ เซียนที่นั่งอยู่ในสำนักนั้นมีถึงสิบคน!

เซียนสิบคนเป็นจำนวนที่น่าสะพรึงกลัวขนาดไหน?

โดยปกติแล้ว เขตดวงเขตหนึ่งแต่มีเซียนถือกำเนิดขึ้นสักคนก็ถือว่าเป็นปาฏิหาริย์แล้ว อย่างเขตเขตดวงดาวแสงคงกระพันของพวกหลิงฮันก็ไม่มีเซียนเลยแม้แต่คนเดียว เพียงแค่ตัวตนระดับวารีนิรันดร์ก็ถือว่าเป็นราชาในเ-ตดวงดาวของพวกเขา แต่ดาวดวงนี้กลับมีเซียนอยู่ถึงสิบคน

หากมีใครกล้าบุกโจมตีดาวดวงนี้ สมองคนเหล่านั้นคงจะผิดปกติเป็นแน่

เมื่อมีเซียนอยู่บนดาว ยังมีความจำเป็นอันใดที่ต้องใช้รูปแบบอาคมคุ้มกันทั่วทั้งดวงดาว? ทำแบบนั้นก็มีแต่จะทำให้ผลึกก่อเกิดสูญเปล่า!

อุปกรณ์บินแหวกเมฆาร่อนลงมาที่พื้น แม้จะไม่รู้ว่าตนเองกำลังลงจอดที่ใดแต่หลิงฮันก็ไม่รู้เส้นทางที่แน่ชัดอยู่แล้ว ดังนั้นเขาจึงไม่คิดอะไรมากและสุ่มๆร่อนลงที่พื้น

ทุกคนออกมาจากหอคอยทมิฬและมองเห็นหนองน้ำที่อยู่เบื้องหน้า ทิศทัศน์รอบๆปกคลุมไปด้วยหมอกทำให้การมองเห็นถูกจำกัด

“พลังวิญญาณช่างยอดเยี่ยม!”

“ยิ่งพลังวิญญาณหนาแน่นมากเท่าใด ผลึกก่อเกิดก็จะถูกควบแน่นขึ้นมาได้รวดเร็วยิ่งขึ้นและระดับวิถีวรยุทธของที่นี่ก็จะสูงตามไปด้วย” เซียนหวู่เซียงกล่าว หลังจากบรรลุระดับดาราแล้วแม้จะเป็นเขา ความเร็วในการบ่มเพาะพลังของก็ยังช้าลง

ดังนั้นเขาจึงไม่เสียเวลาเก็บตัวอยู่ในหอคอยทมิฬและออกมาด้านนอกเพราะไม่ต้องการให้หลิงฮันโยนร่างเขาออกมาทุกครั้งที่เพื่อใช้เป็นโล่

“สมกับเป็นสถานที่ที่เซียนอาศัยอยู่!”

ทุกคนต่างรู้สึกตื่นเต้น ขนาดบริเวณนี้มีเพียงหนองน้ำธรรมดาซึ่งไม่ใช่สถานที่สำหรับบ่มเพาะพลังยังน่าอัศจรรย์ขนาดนี้ หากเป็นยอดเขาสูงหรือแม่น้ำที่มีผลึกก่อเกิดอยู่เบื้องล่างล่ะ พลังวิญญาณจะหนาแน่นขนาดไหน

พวกเขามุ่งหน้าออกเดินทาง ถึงแม้เหล่าคนที่ยังไม่บรรลุระดับดาราจะไม่สามารถเหาะเหินได้แต่การก้าวเดินบนผิวน้ำนั้นเป็น

ตูม!

จู่ๆสัตว์อสูรตนหนึ่งก็พุ่งขึ้นมาจากใต้น้ำและอ้าปากหวังจะเขมือบพวกหลิงฮัน สัตว์ที่ปรากฏออกมาคือจระเข้สีชาดขนาดใหญ่ บนหัวของมันมีเขาคู่หนึ่งประดับเอาไว้และมีขาทั้งสี่ข้างเหมือนกับของหมาป่า รูปร่างของมันดูแล้วแปลกประหลาดเป็นอย่างมาก

เสี่ยวชิง(อีแร้งเพลิงสีคราม)คำรามและจู่โจมจระเข้ยักษ์ทันที กรงเล็บทั้งสองของมันคว้าร่างของจระเข้สีขาดเอาไว้ ปีกของเสี่ยวชิงที่กระพือไปมานั้นมีขนาดใหญ่ยิ่งกว่าจระเข้สีขาดเสียอีก

จระเข้สีขาดเป็นสัตว์อสูรระดับทลายมิติเท่านั้น มันไม่อาจตอบโต้เสี่ยวชิงได้ พบิตาเดียวกระดูกทั่วร่างของมันก็ถูกกรงเล็บบดขยี้และตกตาย

“กล้ามากที่ลอบโจมตีพวกเรา สมควรตายแล้ว!”

“เพียงแต่ว่าสภาพแวดล้อมของดาวดวงนี้เหมาะสมกับการบ่มเพาะพลังจริงๆ แต่สัตว์อสูรที่พบเจอตัวแล้วก็มีพลังระดับทลายมิติแล้ว แสดงให้เห็นว่าสถานที่แห่งนี้อันตรายขนาดไหน”

“อืม ถึงแม้พวกเราจะแข็งแกร่ง แต่ไม่ประมาทย่อมดีกว่า”

พรึบ!

ทันใดนั้นเอง คลื่นแสงบางอย่างก็พุ่งทะลวงเข้ามาโดยมีเสี่ยวชิงที่ตอนนี้มีขนาดตัวถึงหนึ่งพันฟุตเป็นเป้าหมาย

หลิงฮันมองเห็นได้ชัดว่าคลื่นแสงที่พุ่งเข้ามาคือลูกศร!

เขาดีดนิ้วไปยังคลื่นแสง ทักษะดาบฟ้าคำรามถูกปลดปล่อยออกมา ‘ตูม’ ลูกศรคลื่นนั้นระเบิดออกทันที

หลิงฮันแสดงออกถึงความเกรี้ยวกราด พวกเขายังไม่ทันได้ล่วงเกินใครแท้ๆกลับมีใครก็ไม่รู้ยิงลูกศรมาใส่พรรคพวกเขาโดยไร้เหตุผล?

เพียงแต่ว่าก่อนที่พวกเขาจะไปตามหาว่าคนที่ลอบโจมตีเป็นใคร พวกเขาก็เห็นร่างหนึ่งลอบเข้ามาใกล้ด้วยใบหน้าเกรี้ยวกราด ด้านหลังของชายที่ลอยเข้ามามีชายชราตามมาอีกสองคนราวกับเป็นคนรับใช้

“ใครกล้าขัดขวางการล่าของข้า?” ชายคนนั้นกล่าวด้วยท่าทีหยิ่งยโส

การล่า? นี่เขามองเสี่ยวชิงเป็นสัตว์อสูรทั่วไป?

หลิงฮันเค้นเสียง เสี่ยวชิงถูกโจมตีโดยไร้เหตุผล มีรึที่เขาจะไม่โมโห?

“นั่นคือสัตว์อสูรของข้าที่เกือบจะถูกเจ้าทำร้าย เจ้าจะชดใช้เรื่องนี้อย่างไร?” หลิงฮันกล่าวด้วยสีหน้ามืดมน

“ชดใช้?” ชายคนนั้นหัวเราะลั่น ชายชราคนรับใช้สองคนที่ติดตามเขามานั้นไม่แม้แต่จะชำเลืองมองหลิงฮันและทำเพียงยืนนิ่งเฉยอย่างเคารพ

“ช่างน่าขัน มีคนกล้าบอกให้หลิวซื่อเหวียนผู้นี้ชดใช้ด้วยงั้นรึ”

“ไม่คิดจะชดใช้?” หลิงฮันพยักหน้า “เช่นนั้นข้าจะโจมตีเจ้าด้วยคันศรเพื่อความเท่าเทียม”

Anchor

หลิวซื่อเหวียนชะงักก่อนจะเค้นเสียงด้วยความโกรธ

“เจ้ารนหาที่ตาย?” ตั้งแต่ที่พี่ชายของเขากลายเป็นราชาในหมู่รุ่นเยาว์ก็ไม่มีใครกล้าที่จะพูดจากับเขาเช่นนี้

“จะยอมชดใช้หรือรับคันศรจากข้า!” หลิงฮันกล่าวอย่างไม่แยแสแต่น้ำเสียงกลับหนักแน่น

“ช่างอวดดี!” คนรับใช้ชราทั้งสองก้าวมาด้านหน้า “กล้าพูดกับนายน้อยของข้าเช่นนี้ เจ้าคงอยากตายเร็วสินะ!”

หลิวซื่อเหวียนกอดอกและแสยะยิ้ม “เจ้ารู้รึไม่ว่าข้าเป็นใคร?”

พรวด!

หลิงฮันและพรรคพวกแทบจะหัวเราะลั่น ชายคนนี้คงเป็นใครอื่นไม่ได้นอกจากรุ่นเยาว์จอมเสเพล

“พะ พวกเจ้า!” หลิวซื่อเหวียนเกรี้ยวกราด ท่าทีเช่นนั้นมันอะไร?

“กล้าดีอย่างไร!” คนรับใช้ชราทั้งสองพุ่งทะยานพร้อมกันและปลดปล่อยแรงกดดันออกมา

ติงผิงและจิ่วเยาก้าวออกมา ‘ตูม’ ทั้งสองคนปล่อยหมัดออกไป พริบตาเดียวคนรับใช้ทั้งสองก็อักโลหิตและลอยกระเด็นไปด้านหลัง

‘ตุบ ตุบ’ ร่างของทั้งสองร่วงลงพื้น แม้จะพยายามอย่างไรพวกเขาก็ไร้เรี่ยวแรงและไม่สามารถลุกขึ้นยืนได้

นี่มัน!

หลิวซื่อเหวียนรู้สึกเย็นยะเยือก ถึงแม้ชายชราทั้งสองจะเป็นเพียงคนรับใช้ของเขา แต่ในด้านพลังทั้งสองคนถือว่าแข็งแกร่งกว่าเขา สองชายชราเป็นคนรับใช้ของตระกูล ซึ่งรุ่นเยาว์ในตระกูลมีเพียงพี่ชายของเขาเท่านั้นที่มีคุณสมบัติมีคนรับใช้ประจำตัวเป็นจอมยุทธระดับสุริยันจันทราขั้นสูงสุด

แต่ไม่คาดคิดว่าชายชราทั้งสองจะไม่สามารถตอบโต้ได้แม้แต่หนึ่งหมัดของสองรุ่นเยาว์!

“พะ พวกเจ้าอย่างได้ทำอะไรไร้สาระ!” เมื่อเห็นติงผิงกับจิ่วเยาก้าวเดินเข้ามาใกล้ หลิวซื่อเหวียนก็ก้าวถอยหลังทันที บริเวณหน้าผากของเขามีเหงื่อไหลออกมาไม่หยุด ใครจะไปคิดว่าแค่การออกมาล่าเพื่อฆ่าเวลาจะเป็นการนำภัยพิบัติมาใส่ตัว

หลิงฮันคร้านจะพล่ามต่อ เขาโคจรศรฆ่ามังกรทะลวงดารา ‘ครืนน’ คลื่นแสงสีทองส่องประกายและลูกศรได้ถูกยิงไปที่ไหล่ซ้ายของหลิวซื่อเหวียน ‘ฉัวะ’ แขนข้างหนึ่งของเขาระเบิดกระจุยพร้อมกับโลหิตสาดกระจายออกมา

นี่ถือว่าหลิงฮันเมตตาแล้ว ไม่เช่นนั้นหากเขาเอาจริง อีกฝ่ายที่เป็นเพียงระดับสุริยันจันทราขั้นต้นจะมีชีวิตรอดได้อย่างไร?

“จะ เจ้า…” หลิวซื่อเหวียนโอดครวญ “พี่ชายของข้าคือหลิวจวินเทียน เจ้ากล้าทำเช่นนี้กับข้า พี่ชายของข้าไม่มีวันปล่อยเจ้าไปแน่”

“ไสหัวไป” หลิงฮันสะบัดมือไล่โดยไม่สนใจแม้แต่น้อยว่าใครคือหลิวจวินเทียน