หมอดูยอดอัจฉริยะ 772-773

 ตอนที่ 772 สะเทือนรอบทิศ

ติงหงมีชีวิตอยู่มาหลายร้อยปีแล้ว เคยผ่านเหตุการณ์ต่างๆ ของประเทศจีนยุคใกล้สมัยใหม่มาเกือบทั้งหมด และเคยผ่านความโกลาหลช่วงสงครามมาหลายต่อหลายครั้ง แต่ยังไม่เคยมีเหตุการณ์ใดที่จะเป็นภัยถึงชีวิตของเขาได้เลย ลึกๆ ในใจเขาจึงรู้สึกว่า ตนยืนอยู่ ณ จุดสูงสุดของห่วงโซ่อาหารในโลกนี้

แต่ความรู้สึกที่ว่าตนเหนือกว่าผู้ใดนั้น วันนี้กลับถูกขีปนาวุธอันทรงอานุภาพมหาศาลลูกนั้นทำลายไปเสียแล้ว

ติงหงรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่า ถ้าไม่ใช่เพราะเขาอยู่ในส่วนลึกของภูเขา และยังใช้พลอยวิเศษตั้งค่ายกลขึ้นมาได้ทันเวลาแล้วละก็ ลำพังแค่การสั่นสะเทือนที่เกิดจากการระเบิด ก็คงพอที่จะทำให้ร่างของเขาแหลกเหลวไปถึงกระดูกได้แล้ว

เรื่องนี้เปรียบได้กับการที่ช้างสารถูกมดปลวกท้าทาย และก็เกือบจะชนะคำท้าแล้วด้วยซ้ำ ทำให้ติงหงไม่อาจข่มกลั้นโทสะได้ เขาจะทำให้ไอ้ฝรั่งตัวขาวมีขนพวกนี้รู้ว่า หลังจากมายั่วโทสะเขาแล้วจะต้องมีจุดจบอย่างไร

ติงหงเงยหน้ากู่ร้องขึ้นฟ้า เสียงกู่ร้องนั้นดังกระหึ่มจนอากาศโดยรอบเกิดคลื่นเป็นระลอก และดังกระจายออกไปไกลถึงสิบกว่ากิโลเมตร

เสียงกู่ร้องนี้ดังต่อเนื่องไปราวๆ หนึ่งนาทีเศษ เยี่ยเทียนที่อยู่ไกลออกไปสิบกิโลเมตรต้องตกตะลึงเมื่อพบว่า ระหว่างที่กู่ร้องออกมา อาการบาดเจ็บทั้งหลายที่อวัยวะภายในของติงหงก็กำลังฟื้นฟูขึ้นมาอย่างสังเกตได้ชัด

แม้ว่าติงหงจะยืนอยู่ที่นั่นเพียงลำพังคนเดียว แต่กลับดูองอาจน่าเกรงขามดั่งขุนเขา พลังอันน่าสะพรึงพวยพุ่งขึ้นสู่ฟ้า แม้แต่แสงอาทิตย์ที่อยู่เหนือศีรษะขึ้นไปก็ยังมืดสลัวลง

……

“เจ้านั่นยังไม่ตายอีกรึ? พระเจ้าช่วย นี่…นี่มันเป็นไปได้ยังไงกัน?”

ขณะที่ติงหงปรากฏร่างออกมาให้เห็น บนจอแสดงภาพจากดาวเทียมในกองบัญชาการที่อยู่ไกลออกไปหลายร้อยกิโลเมตรนั้น ก็ปรากฏร่างของเขาขึ้นเช่นกัน ทำให้เกิดความอลหม่านกันไปทั่วกองบัญชาการ

แม้ว่าขีปนาวุธ Kh-555 ลูกนั้นจะไม่ได้ติดตั้งหัวรบนิวเคลียร์ไว้ แต่อานุภาพที่เกิดจากการระเบิดนั้นก็เป็นที่ประจักษ์ต่อสายตาของทุกคนแล้ว ไม่ว่าอย่างไรพวกเขาก็เชื่อไม่ลงจริงๆ ว่า ท่ามกลางการระเบิดระดับนั้น จะยังมีผู้ที่สามารถมีชีวิตรอดมาได้อีก

แต่นี่ก็เป็นความจริงที่เกิดขึ้น ภาพของติงหงที่ดาวเทียมสอดแนมถ่ายมาได้นั้น ใบหน้าอาบไว้ด้วยความเย้ยหยัน เรียกได้ว่าเป็นการท้าทายอย่างเปิดเผยเลยทีเดียว ราวกับว่าเขากำลังเยาะเย้ยพวกที่คิดจะมาจัดการกับตน

“ยิง ยิงเร็วเข้า!”

เหล่านายพลเกือบจะทุกคนต่างหยิบเครื่องวิทยุสื่อสารขึ้นมาพร้อมๆ กัน ความพรั่นพรึงเข้าครอบงำหัวใจของพวกเขาจนหมดแล้ว มีแต่ต้องกำจัดบุรุษผู้เปรียบดั่งปีศาจคนนั้นให้สิ้นซาก พวกเขาถึงจะรู้สึกวางใจได้

“ปังๆ…ปังๆๆ…”

ชั่วขณะที่คำสั่งส่งมาถึงเฮลิคอปเตอร์ ก็มีแสงไฟแลบออกมาจากเฮลิคอปเตอร์สิบกว่าลำพร้อมๆ กัน ปืนกลหนักที่มีเส้นผ่าศูนย์กลางมากกว่า 20 มิลลิเมตรส่งเสียงดังสนั่นไปทั่วท้องฟ้า

ลูกกระสุนนับไม่ถ้วนปิดผนึกร่างของติงหงจากทั้งด้านหน้าด้านหลังและเหนือศีรษะอย่างหนาแน่นถี่ยิบ กลิ่นกำมะถันที่อยู่ในดินปืนฟุ้งตลบไปทั่ว กระสุนที่เทกระหน่ำลงมาราวกับห่าฝนนั้นบดบังแสงอาทิตย์จนมืดไปหมด

แม้แต่จิตดั้งเดิมของเยี่ยเทียนที่มองดูอยู่ไกลๆ ก็ยังตกตะลึงตาค้าง เขารู้ดีว่า ถ้าเปลี่ยนเป็นตัวเองละก็ สงสัยคงถูกยิงจนร่างพรุนเป็นร้อยๆ พันๆ รูในชั่วพริบตา ไม่เหลือโอกาสที่จะรอดชีวิตแน่นอน

“จะทำอะไรข้าได้?!”

ติงหงมองดูห่ากระสุนที่รัวกระหน่ำลงมา บนใบหน้าปรากฏรอยยิ้มเหี้ยมเกรียม เดิมทีเขาก็ไม่ใช่คนจิตใจประเสริฐอะไรอยู่แล้ว แต่เพียงเพื่อที่จะไปถึงขั้นสำเร็จจินตันบรรลุมหามรรคให้ได้ หนึ่งร้อยกว่าปีมานี้จึงพยายามระงับควบคุมจิตใจของตนมาโดยตลอด

แต่สิ่งที่ประสบในวันนี้กลับไปปลุกมารในใจของเขาขึ้นมา ในสมองมีความคิดอยู่เพียงประการเดียวคือ จะต้องเด็ดหัวของพวกคนธรรมดาที่กล้ามาหยามศักดิ์ศรีของเขาเหล่านี้เสียให้หมดทุกคน

ชั่วพริบตาที่ห่ากระสุนระลอกแรกยิงมาถึงตรงหน้า ติงหงพลันอ้าปากพ่นลำแสงสีแดงออกมา ก่อขึ้นเป็นเกราะป้องกันสีแดงปกคลุมรอบกาย

เมื่อกระสุนจากปืนกลหนักเหล่านั้นยิงมาถึงเกราะป้องกัน ก็กลับไม่อาจทำให้เกิดการสั่นคลอนได้เลย ลูกกระสุนอัลลอยด์ถูกสลายเป็นผุยผงไปเรื่อยๆ ระหว่างที่สองฝ่ายปะทะกัน แสงเพลิงก็สาดไปรอบทิศ ขับเน้นร่างของติงหงจนดูราวกับเป็นเทพเจ้าก็ไม่ปาน

“รับแล้วไม่ตอบกลับย่อมถือว่าไร้มารยาท!”

เมื่อครู่เป็นเพียงการสกัดลูกกระสุนเหล่านั้น ติงหงย่อมไม่ยอมเลิกราเพียงเท่านี้แน่ จึงตั้งจิตแผ่ปราณแท้กลุ่มหนึ่งออกมาจากใต้ฝ่าเท้า ปกคลุมร่างของเขาไว้และพาตัวทะยานขึ้นฟ้า เหาะเหินไปยังเฮลิคอปเตอร์สามลำที่อยู่ใกล้ที่สุด

ชั่วขณะที่ร่างของติงหงเคลื่อนไปจากตำแหน่งเดิม เฮลิคอปเตอร์เหล่านั้นก็สูญเสียเป้าหมายไปทันที ห่ากระสุนเต็มฟ้ายิงลงไปถึงพื้นจนหมดแล้ว แต่คนที่อยู่บนเฮลิคอปเตอร์สามลำที่ใกล้ที่สุดนั้นกลับพบว่า เกราะป้องกันสีแดงที่ปกคลุมอยู่รอบๆ ติงหงได้อันตรธานไปแล้ว

ในครู่ถัดไปนั้นเอง เบื้องหน้าพวกเขาก็พลันมีแสงสีแดงสว่างวาบ โครงเหล็กชั้นนอกของเฮลิคอปเตอร์ทั้งลำถูกฉีกขาดเป็นสองซีกราวกับเต้าหู้

ใบพัดที่กำลังหมุนอย่างเร็วจี๋หลุดออกจากตัวเครื่อง แล้วปลิวไปชนกับกระจกของเฮลิคอปเตอร์ลำหนึ่งที่อยู่ข้างหลังอย่างแรง ฟันศีรษะของนักบินในนั้นจนขาดกระเด็นทันที ห้องเครื่องของเฮลิคอปเตอร์เกิดประกายไฟลุกวาบ

ส่วนเฮลิคอปเตอร์ร่วมทีมอีกลำหนึ่งที่อยู่ใกล้เคียงนั้นก็ไม่ได้ดีไปกว่ากันเท่าไรเลย แม้จะอยู่ตำแหน่งหลังสุด แต่หลังจากที่ประกายแสงสีแดงฉีกทำลายเฮลิคอปเตอร์ลำแรกไปแล้ว ก็ตรงมาเด็ดใบพัดของเฮลิคอปเตอร์ลำนี้ทิ้งไปทันที

เมื่อขาดใบพัด เฮลิคอปเตอร์ลำนั้นจึงกระตุกร่วงลงไปบนพื้นอย่างรุนแรง เนื่องจากมันตกจากความสูงถึงหนึ่งร้อยกว่าเมตร หลังจากกระทบถึงพื้นจึงกลายเป็นเศษเหล็กกองหนึ่ง จากนั้นเปลวไฟก็ลุกโชนขึ้นมาทันที

ทหารยี่สิบกว่านายที่อยู่ในเฮลิคอปเตอร์ต่างก็มีเลือดหลั่งไหลออกจากปากและจมูก ไม่มีผู้ใดรอดชีวิตเลยสักคน ใบหน้าของแต่ละคนเต็มด้วยความตื่นตระหนก ก่อนที่จะเผชิญกับความตาย พวกเขายังต้องผ่านวินาทีแห่งการรอคอยอันโหดร้ายอีกด้วย

เฮลิคอปเตอร์สามลำนั้นแทบจะปราศจากการตอบสนองใดๆ กลายเป็นพลุไฟสว่างเจิดจ้าอยู่บนท้องฟ้า เปลวเพลิงและควันหนาตลบไปทั่ว ทำให้เฮลิคอปเตอร์อีกสิบกว่าลำที่อยู่ห่างออกไปรีบปรับระดับบินขึ้นสูงทันที

แต่ทุกอย่างก็เปล่าประโยชน์ ในเมื่อติงหงซึ่งกำลังมีจิตสังหารอยู่เต็มอกได้เริ่มลงมือไปแล้ว เขาก็ไม่มีความคิดที่จะยั้งมือเลย ปราณแท้ปกคลุมร่างของเขาไว้ ประกายสีแดงนั้นพุ่งทะลุผ่านฝูงเฮลิคอปเตอร์ไปราวกับสายฟ้าแลบ

ประกายแสงสีแดงซึ่งยังไม่รู้แน่ชัดว่าก่อขึ้นจากสสารใดนี้เปรียบดั่งสายรุ้งหลังฝน และก็เปรียบเหมือนเคียวคร่าชีวิตของยมทูต มันพุ่งทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า ฉวัดเฉวียนไปมาท่ามกลางฝูงเฮลิคอปเตอร์ บดขยี้เชือดเฉือนเฮลิคอปเตอร์สิบกว่าลำอย่างรวดเร็วรุนแรง

เสียงระเบิดดังกระหึ่มขึ้นตามมา แทรกด้วยเสียงร้องโหยหวนของคนที่กำลังจะเผชิญกับความตาย ความพยาบาทอันไร้ที่สิ้นสุดทำให้แม้แต่แสงอาทิตย์ยังเลือนหายไปจากบริเวณนี้

เปลวเพลิงและควันดำปกคลุมไปทั่วท้องฟ้าที่เคยปลอดโปร่งแจ่มใส ก่อเกิดกลุ่มเมฆดำอันหนาแน่นขึ้นมาทันที ดวงอาทิตย์…ก็คงจะทนเห็นภาพที่ดูราวกับขุมนรกบนโลกมนุษย์นี้ไม่ได้เช่นกัน

ในชั่วขณะนี้ ผู้คนนับไม่ถ้วนที่กำลังยืนอยู่หน้าจอภาพแสดงผล และเห็นภาพนี้จากดาวเทียม ต่างก็พากันตกตะลึงจังงังจนไม่อาจเอื้อนเอ่ยวาจาใดออกมาได้เลย แม้แต่ภาพยนตร์ฟอร์มยักษ์จากฮอลลีวูดที่ใช้สเปเชียลเอฟเฟคก็คงถ่ายทำฉากแบบนี้ออกมาไม่ได้แน่ๆ

“ม…มันทำได้ยังไงเนี่ย?”

คำถามนี้ผุดขึ้นในใจของคนเกือบทุกคน กระทั่งบางคนยังตั้งสมมติฐานว่า แท้จริงแล้วเฮลิคอปเตอร์สิบกว่าลำนั้นอาจถูกขีปนาวุธบางอย่างโจมตีใส่ ไม่เช่นนั้นแล้วก็คงไม่ระเบิดขึ้นมาพร้อมๆ กันแบบนี้

“ไปสืบมาเดี๋ยวนี้เลย ว่ามันเป็นอาวุธลับที่ประเทศจีนพัฒนาขึ้นมารึเปล่า?”

ยามนี้ประมุขแห่งทำเนียบขาวได้เร่งรุดไปถึงอาคารเพนตากอนแล้ว ภาพเปลวเพลิงเต็มท้องฟ้าที่ฉายบนจอแสดงผลนั้นทำให้เขาต้องขมวดคิ้วมุ่น

ช่วงนี้รัฐบาลอเมริกากำลังถูกโจมตีอย่างหนัก ถ้าด้านการทหารยังถูกประเทศจีนล้ำหน้าไปอีกละก็ อย่างนั้นอเมริกันชนก็จะไม่ได้เชิดหน้าชูตาในฐานะผู้พิทักษ์สันติภาพของโลกอีกต่อไป

“บอกพวกสมาชิกฝ่ายขวาว่า ช่วงนี้ให้อยู่กันสงบๆ ก่อน แล้วก็ พิธีบูชาที่ศาลเจ้าอาทิตย์หน้าที่ผมต้องไปร่วมก็ให้เลื่อนออกไปโดยไม่มีกำหนดด้วย!”

ณ กรุงโตเกียว ประเทศญี่ปุ่น นายกรัฐมนตรีญี่ปุ่นซึ่งเพิ่งจะขึ้นตำแหน่งและจัดตั้งคณะรัฐมนตรีไปไม่นานนั้น ก็กำลังถ่ายทอดคำสั่งต่อผู้ช่วยอยู่เช่นกัน ภาพที่ปรากฏแก่สายตานั้น ทำให้เขาอดเกิดความรู้สึกหวาดหวั่นขึ้นมาในใจไม่ได้

ส่วนผู้นำของประเทศอื่นๆ อย่างอังกฤษ เยอรมัน และฝรั่งเศสก็ถูกปลุกขึ้นมาจากการนอนหลับเช่นกัน การที่เยี่ยเทียนเข่นฆ่าพวกทหารไปเมื่อก่อนหน้านี้ถือเป็นเพียงการกระทำที่เหี้ยมหาญ แต่การที่สามารถทำลายเฮลิคอปเตอร์สิบกว่าลำในชั่วพริบตาได้นั้น กลับเรียกได้ว่าเป็นภัยต่อความมั่นคงปลอดภัยของชาติเลยทีเดียว

เกือบทุกประเทศที่สามารถเห็นภาพเหตุการณ์นี้ผ่านดาวเทียมสังเกตการณ์ได้ ต่างก็กำลังเปิดการประชุมวาระฉุกเฉิน เพราะไม่ว่าอย่างไรพวกเขาก็ต้องเชื่อมโยงชาวจีนคนนั้นไปถึงรัฐบาลจีนไว้ก่อน

ในอาคารใต้ดินแห่งหนึ่งที่ชานกรุงปักกิ่ง ประเทศจีน ซึ่งได้รับการเฝ้าคุ้มกันอย่างเข้มงวดในระยะหนึ่งร้อยกว่าเมตรนั้น มีผู้นำระดับแกนนำเจ็ดท่านนั่งอยู่ร่วมกันอย่างน่าเกรงขาม ทว่าต่างจากอาการตกตะลึงของผู้นำประเทศอื่นๆ คนเหล่านี้กลับรู้ที่มาของบุคคลในชุดนักพรตผู้นี้ดี

“นี่…นี่มันคือหนึ่งในคนพวกนั้นใช่ไหมเนี่ย?” ผู้ที่เอ่ยถามขึ้นเป็นชายชราอายุเจ็ดสิบกว่าปีคนหนึ่ง แต่เขารักษาสุขภาพได้ดีมาก ดูภายนอกจึงเหมือนกับอายุเพียงห้าสิบกว่าปีเท่านั้น ใบหน้ารูปสี่เหลี่ยมนั้นฉายบารมีของผู้เป็นใหญ่ออกมา

“น่าจะใช่นะ แต่คนพวกนั้นไม่ยุ่งเกี่ยวกับโลกของปุถุชนมาตั้งนานแล้ว ทำไมจู่ๆ ถึงแห่ไปเปิดฉากสังหารหมู่ที่รัสเซียได้ล่ะ?” ชายวัยกลางคนที่นั่งตำแหน่งถัดไปขมวดคิ้วขึ้นมา อันที่จริงดูจากรอยย่นที่หางตาของเขาก็พอจะรู้แล้วว่า เขาไม่ได้อายุน้อยๆ แล้ว

“เขาก็เป็นคนชาติเดียวกับเรา พอจะส่งเข้าไปอยู่ในองค์กรลับของเราได้รึเปล่านะ?”

นายพลที่นุ่งเครื่องแบบผู้บัญชาการทหารผู้หนึ่งดวงตาลุกวาว จ้องเขม็งไปที่ภาพในวิดีโอพลางกล่าวว่า “ถึงหลายปีมานี้ประเทศเราจะพัฒนาศักยภาพของบุคคลไปได้อีกระดับหนึ่งแล้ว แต่ที่นั่นก็ยังไม่มีใครที่พอจะเทียบกับคนผู้นี้ได้เลยสักคน มันห่างชั้นกันเกินไปแล้วนะ!”

“เหล่าจิ้น คุณเลิกคิดเถอะน่ะ สมัยก่อนท่านผู้ก่อตั้งยังทำอะไรคนพวกนี้ไม่ได้เลย แล้วพวกมันจะมาไว้หน้าพวกเราได้ยังไงกัน?”

ชายชราคนที่พูดขึ้นเป็นคนแรกทอดถอนใจ จากนั้นสีหน้าก็เคร่งเครียดขึ้นมา “ต้องปิดข่าวเกี่ยวกับคนเหล่านี้ให้มิด ข้อมูลทั้งหมดที่มีอยู่ก็ให้เพิ่มระดับการรักษาความลับขึ้นไปอีก หากผู้ใดเผยแพร่ออกไปให้ลงโทษฐานะคนทรยศชาติ!”

แม้จะไม่สามารถขับไล่เนรเทศผู้บำเพ็ญพรตเหล่านี้ได้ แต่ชายชราผู้นี้ก็ไม่ได้รังเกียจที่จะใช้คนเหล่านี้เป็นเครื่องมือในการส่งสัญญาณผิดๆ เพื่อขู่โลกภายนอก ปกตินักยุทธศาสตร์การรบก็มักจะเล่นกับเรื่องจริงๆ เท็จๆ ตบตาฝ่ายตรงข้ามให้เกิดความสับสนอยู่แล้ว

ระหว่างที่นานาประเทศกำลังเคลื่อนไหว กินเนสส์ที่อยู่ในกองบัญชาการห่างจากจุดเกิดเหตุไปหลายร้อยกิโลเมตรก็กำลังตะลึงงันอยู่เช่นกัน ไม่ว่าอย่างไรเขาก็คาดไม่ถึงเลยว่า การปล่อยขีปนาวุธระดับยุทธศาสตร์ออกไปนั้น นอกจากจะสังหารคนผู้นี้ไม่สำเร็จแล้ว กลับยังทำให้เขารู้สึกเหมือนจะเป็นบ้ามากขึ้นกว่าเดิมอีก

บนเฮลิคอปเตอร์สิบกว่าลำนั้นมีทหารเป็นๆ อยู่หลายร้อยนาย การบาดเจ็บล้มตายครั้งนี้จึงสาหัสยิ่งกว่าในหลายวันที่ผ่านมาเสียอีก และอาจจะเป็นเหตุการณ์ที่กองทัพรัสเซียประสบ กับการบาดเจ็บล้มตายมากที่สุดตั้งแต่สงครามโลกครั้งที่สองมาเลยด้วยซ้ำ

กินเนสส์ทึ้งผมบนศีรษะที่เดิมก็เหลืออยู่ไม่มากแล้วอย่างกลุ้มใจ เขาไม่รู้จริงๆ แล้วว่าควรจะอธิบายกับทางวัง เครมลินอย่างไรดี

กินเนสส์รู้ดีว่า ขณะนี้ไม่ได้มีเพียงดาวเทียมของรัสเซียเท่านั้นที่กำลังเฝ้าสังเกตการณ์อยู่ ประเทศอื่นๆ ก็คงจะกำลังจับตาดูอยู่เช่นกัน ไม่ต้องสงสัยเลยว่า คราวนี้หน้าตาของรัสเซียได้เสียหายย่อยยับหมดแน่

ตอนที่ 773 อัสนีสวรรค์ (1)

“ผู้การ จะลองใช้ขีปนาวุธ Kh-555 อีกไหม?” เสียงของวิคเตอร์ดังขึ้นทำลายความเงียบในศูนย์บังคับการ

“บัดซบ ท่านนายพล ท่านคิดว่าขีปนาวุธ Kh-555 นี้เป็นผักธรรมดาหรือ? ในประเทศเรามีทั้งหมดไม่เกินสามสิบลูกเท่านั้น ท่านประธานาธิบดีต้องคัดค้านแน่!”

กินเนสส์ไม่ได้หนักแน่นเช่นตอนแรก เขาเริ่มใจร้อนลนลานขึ้นมาจนลืมไปว่าวิคเตอร์เป็นใครจึงสบถออกมาอย่างไม่สุภาพ

ในบรรดาอาวุธในสนามรบ ก่อนจะตัดสินใจใช้ขีปนาวุธ Kh-555 สักลูกแม้แต่ผู้บัญชาการยังต้องได้รับความกดดันขั้นสูง ถ้าไม่มีเซอร์เกเยฟสนับสนุน เกรงว่าขีปนาวุธลูกก่อนคงไม่มีทางได้ใช้

“ฟังคำสั่งของผม กองพลทหารปืนใหญ่หน่วยที่สาม เล็งปืนไปที่เป้าหมายทำการยิงสามชุด!”

ท้องฟ้าเบื้องหน้าของติงหงตอนนี้มีเมฆบดบังหนาทึบ ประเทศต่างๆรวมทั้งศูนย์สั่งการนั้นไม่สามารถควบคุมที่นั่นได้ แต่ใครๆก็รู้ว่าชายที่เป็นดั่งมัจจุราชผู้นั้นยังคงมีชีวิตอยู่

เมื่อไม่สามารถใช้ขีปนาวุธ Kh-555ได้ กินเนสส์ก็ยังออกคำสั่งให้หน่วยกองพลปืนใหญ่ระดมยิงออกไป ซึ่งผลลัพธ์ไม่ได้ด้อยไปกว่าการใช้ขีปนาวุธเลย

สิ่งที่เกิดขึ้นตามมาหลังจากคำสั่งยิง กองพลทหารปืนใหญ่ที่อยู่ห่างออกไปห้าสิบกิโลเมตรเริ่มบังคับปืนใหญ่เป็นพันกระบอกให้ค่อยๆชี้เป้าไปที่ติงหง

“เจ้าหนุ่ม ยังจะหลบอยู่อีกหรือ?”

หลังจากจัดการเฮลิคอปเตอร์หลายลำรวดเดียวแล้ว โทสะของติงหงค่อยทุเลาลง เขายืนอยู่บนเนินดินเตี้ยๆที่ถูกระเบิดจนเหลือความสูงเพียงสามสิบกว่าเมตร สายตามองไปทางแนวป่าห่างออกไปสิบกว่าเมตรจนเห็นเยี่ยเทียน

เสียงของติงหงถึงจะไม่ดังมาก แต่เสียงของเขากระแทกเข้าสู่ใจของเยี่ยเทียนดั่งระฆังใบใหญ่ ทำเอาดวงจิตของเยี่ยเทียนสั่นไหว รีบหลบเข้าสู่กายเนื้อทันที

“ไม่ต้องหลบแล้ว สหายเยี่ย แกไล่ติดตามฉันมาจากปักกิ่งจนถึงรัสเซีย แล้วยังทำให้เกิดเรื่องราวใหญ่โตขนาดนี้ แกทำไปเพื่ออะไรกัน?”

เยี่ยเทียนฟังออก ในน้ำเสียงเยือกเย็นของติงหงแฝงด้วยจิตสังหารอันแรงกล้า เห็นได้ชัดว่าที่เขามีชีวิตมาหลายร้อยปีนี้ไม่ได้อยู่เปล่าๆ เขาคาดเดาออกอย่างง่ายดายว่าเหตุการณ์ทั้งหมดนี้เกิดจากการชักนำของเยี่ยเทียน

เขาไม่ได้ปรักรำเยี่ยเทียนเลยแม้แต่น้อย เยี่ยเทียนมีความคิดที่จะใช้กองทัพของรัสเซียต่อกรกับติงหง

แต่เยี่ยเทียคิดไม่ถึงว่าติงหงจะเก่งกาจไร้เทียมทาน การโจมตีชนิดฟ้าถล่มแผ่นดินทลายเมื่อครู่ไม่อาจทำอันตรายเขาได้เลย

“ผู้อาวุโสติง ผมมาที่นี่ด้วยจุดประสงค์อื่น ไม่ทราบมาก่อนเลยว่าท่านอยู่ที่นี่ด้วย!”

เยี่ยเทียนเห็นว่าหนีไม่พ้นแล้วจึงแสดงตัวออกมาจากกองดิน แม้จะรู้สึกกลัว แต่เขาได้เผชิญหน้าความเป็นความตายมานับไม่ถ้วน ภายนอกจึงยังดูสงบเยือกเย็น

“ไม่รู้? หึ เจ้าหนุ่ม อย่าคิดว่าแกมีสายเลือดของปราชญ์หุบผาภูติปกป้องแล้วฉันจะไม่กล้าฆ่าแกนะ?”

สีหน้าติงหงเคร่งเครียดจนกลายเป็นสีเขียว หลังจากจัดการกองทัพเฮลิคอปเตอร์จนหมดสิ้นแล้ว เขารู้สึกหวาดหวั่นใจอย่างประหลาด ราวกับว่ากำลังจะเกิดเรื่องเลวร้ายขึ้นกับชีวิตของตัวเอง ในใจกระวนกระวายไม่อยู่นิ่ง

เชื้อสายของปราชญ์หุบผาภูติมีความสามารถในการทำนายทายทักตกทอดกันมา ไม่แน่ว่าในอนาคตจะมีคนทำนายออกว่าตนเป็นผู้สังหารเยี่ยเทียนแต่ติงหงในตอนนี้ไม่คิดพะว้าพะวงอะไรอีก เจ้าหนุ่มคนนี้ถ้าไม่ฆ่าให้ตายคงไม่อาจชำระความแค้นที่สั่งสมในใจได้

“ถ้าผู้อาวุโสอยากจะรังแกเด็กอย่างผม ผมก็คงไม่มีทางเลือก!”

เยี่ยเทียนหวาดหวั่น เขาสัมผัสได้ถึงจิตสังหารรุนแรงของติงหง จึงเริ่มเดินพลังปราณแท้เตรียมตัวรับมือ แต่ด้านหลังเขาห่างออกไปหลายสิบเมตรมีกองทัพทหารหนึ่งแสนคนรออยู่ เมื่อถึงตอนนั้นเขาจะอาศัยวิธีกวนน้ำให้ขุ่นแล้วแอบหลบหนีไป

“คิดหนีหรือ? แกคิดว่าจะหนีพ้นหรือ?”

ด้วยพลังญาณของติงหง แม้จะห่างกันตั้งสามสิบกว่าเมตร แต่ความเคลื่อนไหวทุกย่างก้าวของเยี่ยเทียนถูกเขาจับตามองอยู่ ติงหงหัวเราะเสียงเย็นแล้วเอ่ยว่า “กระดิ่งที่อยู่บนตัวแกเป็นของดีนี่ มันใช้ควบคุมจิตมารได้ เดี๋ยวฉันจะได้ใช้มันเพื่อให้รอดพ้นจากอันตรายครั้งนี้!”

นอกจากวิชามาร วิชาปีศาจแล้ว ผู้ฝึกเต๋ายิ่งฝึกได้ขั้นสูงเท่าไหร่ ยิ่งมีจิตสังหารรุนแรงมากขึ้น เกิดจิตมารได้ง่ายยิ่งขึ้นด้วย

เพราะอิทธิฤทธิ์ของพวกนักพรตนั้นมากล้น แต่จะอยู่ในโลกภายนอกร่วมกับมนุษย์ทั่วไปไม่ได้ เพราะกลัวว่าระดับจิตใจยังไม่สูงพอ ก่อเกิดจิตอาฆาตสังหารคนอื่นได้อย่างง่ายดาย

เส้นเลือดเขียวปูดขึ้นตรงขมับของติงหง จิตอาฆาตเยี่ยงมัจจุราชที่ซ่อนเร้นกำลังเคลื่อนไหวอยู่ภายใน มันต้องการให้เขาลงมือกวาดล้างโลกนี้ให้พังทลายลง ฆ่าล้างทุกคนที่อยู่ตรงหน้า

กระดิ่งในมือเยี่ยเทียนเป็นของวิเศษในลัทธิเต๋า สามารถสงบจิตมารลงได้ ครั้งก่อนติงหงไม่ได้เห็น ไม่เช่นนั้นเกรงว่าตอนนั้นเขาคงต้องช่วงชิงมาแล้ว

“ท่านไม่กลัวว่าศิษย์พี่ของผมจะไปตามหาท่านหรือ?”

เยี่ยเทียนเผชิญหน้ากับติงหงผู้ผลีผลามวู่วามแล้วในใจค่อยๆสงบมั่นคงขึ้น

เยี่ยเทียนรู้ดีว่าด้านการฝึกวิชาของทั้งตนและฝ่ายตรงข้ามนั้นยังไม่อาจก้าวข้ามผ่านด่านที่ยากที่สุดไปได้ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ การบาดเจ็บของติงหงเมื่อครู่ทำให้ฝ่ายนั้นจัดการกับตนเองได้ลำบากขึ้น

เพราะขณะที่ติงหงกำลังเอ่ยปากพูดนั้นเยี่ยเทียนรู้สึกถึงความกดดันมหาศาลกำลังครอบร่างของตนอยู่ ทำให้ปราณแท้ของเขาเดินติดขัด หากคิดหนีก็เท่ากับเพ้อฝันลมๆแล้งๆ

ติงหงฟังแล้วหัวเราะเสียงดัง “ทายาทของปราชญ์หุบผาภูติจะสักเท่าไหร่กันเชียว เมื่อสามพันปีก่อนมีคนแก่ง่ายตายยาก แต่ตอนนี้คงจะไม่มีชีวิตอยู่แล้ว ฉันจะต้องกลัวอะไรอีก?!”

ยังไม่ทันสิ้นเสียงหัวเราะ ติงหงก็มีสีหน้าตกตะลึง เพราะดวงจิตของเขาเห็นว่าเบื้องหน้ามีลูกระเบิดเป็นพันลูกกำลังพุ่งเข้าใส่ตัวเอง

“บ้าจริง!”

เมื่อสังเกตเห็นลูกระเบิดลอยมาจากทุกทิศทาง ติงหงอ้าปากพ่นแสงไฟสีแดงออกมาล้อมรอบตัวเองไว้

ขณะเดียวกัน แสงสีแดงฉานพุ่งออกมาจากกลางหน้าผากของติงหงลอยพุ่งขึ้นบนฟ้า สลายเมฆหมอกหนาทึบที่ลอยอยู่เหนือหัวเขา ร่างของเขาลอยขึ้นกลางอากาศ ภายในพริบตาเดียว ร่างนั้นลอยสูงจากพื้นร้อยกว่าเมตร

ตอนแรกเขาโดนกักไว้กับพื้นดิน เมื่อถูกโจมตีด้วยขีปนาวุธ Kh-555 แม้ภายนอกจะดูไม่เป็นอะไรมาก แต่ความจริงแล้วบาดเจ็บไม่น้อย

แต่ติงหงบนพื้นตอนนี้กลับเคลื่อนไหวอย่างอิสระเสรี นอกเสียจากวังเครมลินปล่อยระเบิดไปที่ไซบีเรียนั่นแหละ ไม่เช่นนั้นคงทำอะไรเขาไม่ได้

“ไอ้เจ้าฝรั่งพวกนี้ เล็งให้ตรงเป้าหน่อยไม่ได้หรือไง?”

ตอนนที่ติงหงเก็บเอาพลังที่ควบคุมดวงจิตของเยี่ยเทียนไว้กลับมา เยี่ยเทียนได้ยินเสียงลูกระเบิดลอยอยู่ด้านบน เขาเลยไม่กล้าลอยตัวขึ้นเหนือพื้น ทำได้แต่หมอบราบคลานหลบเข้าป่าไปอย่างรวดเร็ว

“บึ๊ม! บึ๊ม!!!”

เสียงระเบิดกึกก้องกัมปนาท ลูกกระสุนเป็นพันนัดถูกรัวยิงออกไป ทำให้ภูเขาในรอบรัศมีหลายกิโลเมตรสั่นสะเทือน แม้แต่ศูนย์บัญชาการกองพันทหารที่อยู่ห่างออกไปหลายร้อยกิโลเมตรยังรู้สึกได้

เศษหินกระจัดกระจายปลิวว่อน กลิ่นควันไฟตลบอบอวลไปทั่วท้องฟ้า เนินดินที่เดิมเหลือความสูงอยู่เพียงสามสิบกว่าเมตรตอนนี้พังทลายราบเป็นหน้ากลอง

“เจ้าหนุ่ม แกยังคิดหนีอยู่อีกหรือ?”

ควันหนาทึบปกคลุมไปทั่วทั้งพื้นดินและอากาศ ทัศนวิสัยด้านหน้ามองไม่ชัดเจนสำหรับคนทั่วไป แต่กับติงหงแล้วเขามองเห็นภาพทุกอย่างชัดเจนเหมือนเดิม

เขายิ้มชั่วร้ายออกมา เคลื่อนที่อย่างรวดเร็วตามเยี่ยเทียนเข้าไปอย่างกระชั้นชิดจนเหลือระยะห่างเพียงเจ็ดแปดเมตร ส่งเสียงคำรามออกมา แสงสีแดงที่ล้อมรอบตัวเขาอยู่รวมกันเป็นลำแสงพุ่งใส่เยี่ยเทียน

“นี่…นี่มันมีดบิน?”

ตอนที่กำลังหนีอย่างสุดชีวิตนั้น เยี่ยเทียรู้สึกว่ากลางกระหม่อมชาวาบขึ้น เมื่อหันกลับไปมองพบว่ามีดสั้นสีแดงขนาดสามนิ้วกำลังลอยตามหลังเขามาติดๆ

ในสิบกว่าปีมานี้เยี่ยเทียนฆ่าคนไปมากก็จริง ได้พบกับอุปสรรคครั้งใหญ่มาไม่น้อย แต่การต่อสู้กับนักพรตนั้นเขาไม่มีประสบการ์เลย เห็นมีดสั้นลอยใกล้เข้ามาจะตัดคอเขา เยี่ยเทียนทำได้เพียงชูมือขวาขึ้นใช้กระดิ่งป้องกันตัวไป

“ติ๊ง ดิ๊ง ดิ๊ง!”

เสียงกระดิ่งสดใสกังวานทำให้เยี่ยเทียนใจชื้นขึ้น มีดบินที่ลอยมาถูกหยุดไว้ได้ วาดตัวเป็นวงกลมแล้วลอยค้างอยู่กลางอากาศห่างจากตัวเขาไปเจ็ดแปดเมตร

“เอ๋ ใช้จิตดั้งเดิมโจมตีได้ด้วย เป็นของวิเศษชั้นดีจริงๆ?”

ติงหงเห็นดังนั้นแล้วก็ยิ้มดีใจ “ตอนนั้นเคยได้ยินตำนานของปราชญ์หุบผาภูติว่ามีของวิเศษตกทอดแก่ลูกศิษย์ หลังจากนั้นมันก็สาบสูญไป หรือมันคือกระดิ่งที่แกถืออยู่ตอนนี้?”

ในโลกของนักพรต มีการแบ่งประเภทของอาวุธวิเศษและของวิเศษ ของวิเศษนั้นมีพลังวิเศษสะสมอยู่ ส่วนอาวุธวิเศษนั้นพลังน้อย ส่วนใหญ่ใช้กับการวางค่ายกล สำหรับติงหงผู้มาจากหอประดิษฐ์วิเศษแล้วไม่ค่อยให้ความสำคัญกับอาวุธวิเศษเท่าใด

อาวุธวิเศษยังแบ่งได้เป็นอาวุธวิเศษประจำกายกับอาวุธวิเศษแห่งชีวิต อาวุธวิเศษประจำกายนั้นสร้างขึ้นได้สำเร็จในครั้งเดียว อิทธิฤทธิ์ที่มีจะขึ้นอยู่กับขั้นวิชาของผู้ฝึก ฝึกวิชายิ่งแก่กล้าอาวุธวิเศษจะยิ่งมีอำนาจมาก

ส่วนอาวุธวิเศษแห่งชีวิตนั้นจะต้องเก็บรักษาไว้ในตันเถียนเพื่อบ่มเพาะพลัง ฤทธิ์เดชจะเพิ่มขึ้นตามกำลังวิชาของเจ้าของ รูปลักษณ์จะเปลี่ยนแปลงไปเรื่อยๆ ถือเป็นอาวุธที่แสดงถึงความเติบโตก้าวหน้า

มีดบินของติงหงเล่มนี้เป็นอาวุธวิเศษแห่งชีวิตของเขานั่นเอง มีดนี้เกิดจากเมื่อก่อนที่เขาเคยช่วยเหลือสำนักดาบสู่ซานสร้างอาวุธวิเศษแห่งชีวิตขึ้น จากนั้นจึงได้ศึกษาวิธีสร้างมันขึ้นมาด้วยตัวเอง

มีดบินเล่มนี้ติงหงได้ใช้ทั้งเลือดลมและปราณแท้หล่อเลี้ยงมันมาร้อยกว่าปี ในตัวมีดได้ถูกหล่อเลี้ยงจนเกิดเป็นจิตดั้งเดิมดวงที่สองขึ้น

ถ้าติงหงรอจนฝึกสำเร็จขั้นจินตันได้แล้วไม่แน่ว่าจะสามารถแยกจิตดั้งเดิมที่สองออกมา ทำให้มีดเล่มนี้กลายเป็นอาวุธวิเศษที่มีจิตวิญญานได้

แต่เมื่อมีดบินกับกระดิ่งของเยี่ยเทียนมาปะทะกัน ติงหงรู้สึกว่าพลังวิเศษจากกระดิ่งเข้าโจมตีมีดจนเกือบจะทำลายจิตดั้งเดิมในมีดให้สลายไป

ติงหงไม่ได้ตกใจแต่กลับยินดี กระดิ่งมีฤทธิ์มากขนาดนี้ จะเป็นประโยชน์กับเขามาก เขาไม่จำเป็นต้องใช้มีดโจมตีฝ่ายตรงข้าม อย่างผู้ฝึกเต๋าขั้นแรกเริ่มอย่างเยี่ยเทียน แค่เขาขยับมือนิดเดียวก็บีบให้ตายได้

มีดบินเป็นอาวุธวิเศษแห่งชีวิต ติงหงไม่กล้าใช้มันโจมตีเยี่ยเทียน จึงโบกมือเรียกเอามีดบินลำแสงสีแดงกลับไป

“เจ้าหนุ่ม ฉันจะให้แกได้เห็นวิชาที่แท้จริงของฉันเป็นบุญตา!”

ติงหงยิ้มเหี้ยม มือทั้งสองประนมเข้าหากัน เมฆหมอกที่สลายไปแล้วกลับมารวมกันใหม่เหนือหัวของนักพรต ตรงกลางหมอกดำหนาทึบปรากฎเป็นลำแสงสายฟ้าแลบ

“ให้ตายสิ อย่าบอกว่าเจ้าแก่นี่จะใช้สายฟ้าฟาดใส่เรา?”

เห็นภาพตรงหน้าแล้วเยี่ยเทียนขนหัวลุก นี่สิถึงเรียกว่าการโจมตีแบบลัทธิเต๋าของจริง ถ้าเทียบกันแล้ว การใช้พลังพิฆาตฆ่าคนของเยี่ยเทียนนั้นเทียบกันไม่ติดฝุ่น