ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น 2155-2172

 ตอนที่ 2155 อย่าเรียนรู้จากหวังเป่าไช

ฉีฉีเก๋อหน้าเปลี่ยนสีอย่างเห็นได้ชัดแล้วมองคุณลุงปาเกินด้วยสายตาที่ไม่อยากจะเชื่อ “อาป๊า ทำไมคะ? ป๊าเห็นด้วยกับการที่หนูจะแต่งงานกับรุ่นพี่ฉางหลังเรียนจบไม่ใช่เหรอ?”

พี่สองหน้าดำคล้ำเครียดตั้งแต่มาถึงเมืองหลวงแล้ว เขาสบถออกมาว่า “นั่นเป็นเพราะตอนนั้นยังไม่เห็นธาตุแท้ของผู้ชายคนนั้นต่างหาก ฉีฉีเก๋อถ้าเธอบอกตั้งแต่แรกว่าแต่งงานกันด้วยเหตุผลนี้พี่จะเป็นคนแรกที่ไม่เห็นด้วย แล้วนี่มันอะไรกัน? ไม่ต่างอะไรกับแม่ม้าที่สนามม้าของเราเลยนะ!”

อยากอุ้มหลานก็เลยให้น้องสาวของเขาแต่งงานเพื่อไปรับความไม่เป็นธรรมงั้นเหรอ แม้กระทั่งงานแต่งงานก็ยังจัดให้ไม่ได้ ยิ่งค่าสินสอดยิ่งไม่ต้องพูดถึงแม้แต่สลึงเดียวก็คงไม่มีเลยมั้ง!

พอพี่รองนึกขึ้นได้ก็โมโห เดิมทีเขาไม่ชอบหน้าฉางชิงซงอยู่แล้ว แน่นอนว่าเขาไม่ได้รังเกียจความจนรักความร่ำรวยอะไรเทือกนั้นหรอก แต่ถ้าหากเลือกได้เขาอยากให้น้องสาวแต่งงานกับหนุ่มที่ทุ่งหญ้ามากกว่า ไม่ใช่แค่อยู่ใกล้แล้วดูแลง่ายเท่านั้น แต่ชายหนุ่มที่เขาเห็นดีเห็นงามด้วยแต่ละคนต่างก็มีฐานะดี ๆทั้งนั้น น้องสาวแต่งงานด้วยคงไม่มีทางลำบากแน่นอน

ไม่เหมือนฉางชิงซงอะไรนั่น แม้แต่เรื่องกินข้าวก็ยังเป็นปัญหา เขาไม่ชอบหน้ามันเลยสักนิด!

เรียนหนังสือให้มากจะมีประโยชน์อะไร แม้แต่ลูกเมียก็ยังเลี้ยงดูไม่ได้ งั้นสู้กลับทุ่งหญ้าไปเลี้ยงม้าไม่ดีกว่าเหรอ

ฉีฉีเก๋อดวงตาแดงก่ำไม่พอใจต่อคำคัดค้านของผู้เป็นพ่อและพี่ชายอย่างมากพลันรู้สึกน้อยใจมากขึ้นกว่าเดิม จึงอดไม่ได้พูดติดสะอื้นว่า “รุ่นพี่ฉางไม่ได้ขอให้หนูแต่งงานแล้วมีลูกทันทีสักหน่อย เป็นหนูที่พูดเสนอเองต่างหาก ทุกคนเข้าใจผิดกันหมดแล้ว”

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนตอกกลับอย่างโมโห “คนแบบนี้ถึงเรียกว่าฉลาดไง ไม่พูดเองแต่กลับให้แม่ตัวเองเป็นคนออกหน้า และรอให้คนโง่ ๆอย่างเธอเป็นฝ่ายยินยอมพร้อมใจที่จะกระโดดเข้าไปในกองไฟแล้วใช้ชีวิตที่แสนลำบากยากเข็ญไปกับเขา และยังต้องคลอดลูกเลี้ยงลูกแทนเขาอีก ไม่แน่ว่าถ้าวันหนึ่งเขาประสบความสำเร็จมีชื่อเสียงขึ้นมา เธอก็จะกลายเป็นแค่ยายแก่หงำเหงือก ส่วนเขาก็เหยียบเรือสองแคม…”

เหมยเหมยเห็นว่าเธอพูดไม่เข้าท่าขึ้นเรื่อย ๆเลยรีบปรามเธอด้วยสายตา

พ่อกับพี่ชายของฉีฉีเก๋อก็อยู่ด้วย ทำไมถึงได้พูดจาไม่มีสมองแบบนี้นะ พูดจาแบบนี้ออกไปเขาจะรู้สึกสบายใจขึ้นมาหรือไงกัน?

พี่รองกลับรีบเอ่ยเย้ยหยันคล้อยตามขึ้นว่า “ไอ้ฉางชิงซงนั่น พี่มองมันออกหมดแล้ว ถึงเธอจะร่วมทุกข์ไปกับมันแต่วันข้างหน้ามันอาจจะไม่ได้ร่วมสุขไปกับเธอก็ได้ หากมันประสบความสำเร็จมีชื่อเสียงมันต้องสลัดเธอทิ้งแน่ ๆ เหมือนกับเด็กผู้หญิงในนิยายที่คอยเฝ้าปกป้องเขามาตลอดสิบแปดปี ละทิ้งชีวิตสุขสบายมาแต่งงานกับผู้ชายที่ชอบเล่นกับความรู้สึกผู้หญิง สุดท้ายก็จะมีจุดจบที่ไม่ดีนักหรอกนะ”

น่าเสียดายที่เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนกับพี่รองเจอกันช้าไปเพราะทั้งคู่ต่างเกลียดคน ๆเดียวกัน

เธอพูดผสมโรงต่อเลยว่า “ผู้หญิงคนนั้นชื่อหวังเป่าไช เดิมทีเป็นคุณหนูผู้ร่ำรวยแต่งงานกับคนยากคนจน จากนั้นก็ใช้ชีวิตลำบากมาตลอดสิบแปดปี พอสุดท้ายคนจนกลายเป็นแม่ทัพแล้วไปแต่งงานกับเจ้าหญิง สุดท้ายหวังเป่าไชมีจุดจบที่ดีไหมล่ะ? หลังจากนั้นรับตัวกลับไปได้ไม่ถึงหนึ่งเดือนก็ตายจาก”

“ก็ใช่ไง ถ้าให้พี่พูดนะผู้หญิงที่ชื่อหวังเป่าไชโง่เขลาจริง ๆ ละทิ้งชีวิตความเป็นคุณหนูผู้ร่ำรวยของตัวเองไปแล้วรั้นจะกระโดดเข้ากองไฟ”

พี่รองกับคุณหนูเหริ่นสลับกันพูดกันจนทำเอาฉีฉีเก๋อโมโหและน้อยใจ

“รุ่นพี่ฉางไม่ใช่คนแบบนั้น เขาดีกับฉันมาก ฉันเชื่อว่าถ้าเขามีเงินเขาก็ยังจะดีกับฉันเหมือนเดิม” ฉีฉีเก๋อแก้ตัวแทนฉางชิงซง

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนหัวเราะเยาะ “ถ้าดีกับเธอจริง ๆจะยอมให้แม่ตัวเองยื่นข้อเสนอไร้เหตุผลนั่นออกมาเหรอ? แม้แต่งานแต่งงานง่าย ๆก็ไม่คิดจะจัดงั้นเหรอ? แล้วไหนจะให้เธอรีบแต่งงานขนาดนั้นอีกล่ะ?”

“ตอนนี้รุ่นพี่ฉางไม่มีเงิน เขารับปากฉันว่าถ้าวันข้างหน้าเขามีเงินจะจัดงานแต่งงานใหญ่โตให้อีกรอบ…”

“งั้นก็รอให้มันมีเงินก่อนแล้วค่อยแต่งงานสิ หึ แค่คนจน ๆคนหนึ่งยังริอาจคิดที่จะแต่งอะไรอีก หาเงินให้ได้ก่อนแล้วค่อยว่ากัน!” พี่รองใช้ฝ่ามือทุบโต๊ะอย่างรุนแรง เขาโมโหไม่น้อยเลย

“พี่รอง พี่นี่มันรังเกียจความจนรักความรวย ไม่มีเหตุผลเลยจริง ๆ อาป๊า…” ฉีฉีเก๋อน้ำตาไหลพรากมองหน้าลุงปาเกินที่นั่งเงียบ ๆอยู่ตลอดโดยไม่แสดงความคิดเห็นอะไร

……………………………………………….

ตอนที่ 2156 เธอต้องคิดเรื่องการแต่งงานให้ดีๆ

พี่รองแย่งลุงปาเกินพูด “พี่รังเกียจความจนรักความร่ำรวยงั้นเหรอ? ครอบครัวพี่สะใภ้รองของเธอมีเงินนักหรือไง? ไม่มีเงินเลยแต่พี่ชอบเขาก็เลยสู่ขอเข้าบ้าน เพราะพี่ไม่มีทางปล่อยให้ผู้หญิงที่ตัวเองรักต้องมีชีวิตที่ลำบาก นี่คือหน้าที่และความรับผิดชอบที่ผู้ชายคนหนึ่งต้องมี แต่รุ่นพี่ของเธอที่แซ่ฉางอะไรนั่น แค่เรื่องเล็ก ๆน้อย ๆแค่นี้ยังทำให้ไม่ได้แต่ยังคิดจะแต่งงาน เหอะ!”

“อาป๊า…”

ฉีฉีเก๋อเรียกอีกครั้ง

ลุงปาเกินดื่มชาในแก้วจนหมด ลูบไล้ใบหน้าพลางมองลูกสาวด้วยสายตาที่ซับซ้อน ผ่านไปเนิ่นนานกว่าจะเอ่ยขึ้นว่า “ฉีฉีเก๋อ เพื่อนของลูกกับพี่รองของลูกอาจจะพูดจาไม่น่าฟังนัก แต่คำแนะนำที่ตรงไปตรงมาไม่น่าฟังต่างหากที่มีคุณค่ามากที่สุด ส่วนคำพูดหวาน ๆอาจจะไพเราะเสนาะหูแต่คนที่พูดมักไม่ค่อยมีเจตนาที่ดีหรอกนะลูก ”

เขานิ่งไปสักพักแล้วพูดต่อ “ความหมายของพ่อก็ได้พูดไปเมื่อกี้แล้ว เลื่อนงานแต่งออกไปก่อน ลูกสาวที่พ่อฟูมฟักเลี้ยงดูมาดั่งสมบัติล้ำค่าไม่ได้มีไว้เพื่อให้กำเนิดหลานของตระกูลฉางหรอกนะ”

เสียงของคุณลุงปาเกินดังขึ้นอย่างไม่รู้ตัวและท่าทีก็เคร่งขรึมมากขึ้นด้วย

ฉีฉีเก๋อไม่กล้าเงยหน้ามองพ่อเพราะเธอตกใจมาก

เธอเป็นลูกสาวเพียงคนเดียวของตระกูลแถมยังเป็นลูกคนสุดท้องด้วย ตั้งแต่เล็กเธอเติบโตขึ้นมาภายใต้ความรักของพ่อแม่และพี่ชายทั้งสามคน อาป๊าไม่แม้แต่จะเอ่ยคำพูดที่รุนแรงเลยสักครั้ง แต่ตอนนี้กลับ…

“อาป๊า รุ่นพี่ฉางไม่ได้ขอให้หนูมีลูกให้ แต่เป็นตัวหนูเองที่…” ฉีฉีเก๋อคิดจะแก้ตัวให้กับฉางชิงซง

คุณลุงปาเกินพูดขัดขึ้น “เขาไม่ได้ขอแต่เขาก็ไม่ได้ปฏิเสธ ฉีฉีเก๋อ ลูกไม่เหมือนพวกผู้หญิงธรรมดาในทุ่งหญ้า พวกนั้นไม่ได้เข้าเรียนมหาวิทยาลัย ไม่มีการศึกษา เพราะงั้นถึงได้แต่งงานมีลูกตั้งแต่อายุยังน้อย ๆและใช้ชีวิตที่เรียบง่ายไปตลอดชีวิต

แต่ลูกไม่ใช่ ลูกเป็นถึงนักศึกษามหาวิทยาลัยชื่อดังและกำลังจะเป็นจิตกรในอนาคต ลูกจะยอมเป็นเครื่องจักรผลิตลูกตั้งแต่อายุยังน้อยได้อย่างไร? ความใฝ่ฝันตั้งแต่เด็กของลูกล่ะ? ลูกไม่อยากทำให้มันเป็นจริงแล้วเหรอ?”

ลุงปาเกินพูดแฝงด้วยความหมายที่ลึกซึ้ง นัยน์ตาฉายแววเจ็บปวด

ลูกสาวของเขาเฉลียวฉลาดตั้งแต่เด็กแถมยังวาดภาพได้ดีมากด้วย นั่นจึงเป็นเหตุผลที่เขาทุ่มเทแรงใจแรงกายไปกับการอบรมเลี้ยงดูลูกสาว หวังเพียงว่าในอนาคตลูกสาวของเขาจะแตกต่างไปจากหญิงสาวทั่วไปในทุ่งหญ้าที่ต้องใช้ชีวิตอย่างเรียบง่ายแต่กลับไม่ได้รับความเป็นธรรมในชีวิต

แต่ทุกอย่างกลับไม่เป็นอย่างที่คิด เมื่อลูกสาวของเขาในตอนนี้กลับเลือกเดินตามเส้นทางเหมือนพวกผู้หญิงเหล่านั้น และกลับมายืนจุดเดิม

เช่นนั้นหลายปีที่ผ่านมาเขายอมลำบากไปเพื่ออะไร?

ฉีฉีเก๋อน้ำตาไหลพรากแต่ก็ยังไม่ยอมจำนน “ความฝันเหล่านั้นถึงหนูจะแต่งงานไปแล้วก็ยังสามารถทำให้มันเป็นจริงได้นี่คะ”

“ทำให้มันเป็นจริงอย่างไรล่ะ?”

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนหัวเราะเยาะ “ความฝันของเธอคือการวาดภาพทิวทัศน์ที่สวยงามทั่วโลก ตอนนี้พ่อของเธอเป็นคนจ่ายเงินให้เธอได้ออกเดินทางไปทั่วทุกสารทิศเลยยังไม่มีแรงกดดันใด ๆ แต่ถ้าวันหนึ่งเธอแต่งงานแล้ว เธอยังกล้าที่จะแบมือขอเงินทางบ้านตัวเองอยู่อีกเหรอ?”

ใบหน้าฉีฉีเก๋อแดงก่ำ ส่ายหน้าอย่างละอายใจ “ฉันหาเงินด้วยตัวเองได้…”

“เธอลองหาเงินให้ฉันดูหน่อยสิ ฉางชิงซงมีปัญญาหาได้เท่าไร  เศษเงินแค่นั้นยังไม่พอยาไส้คนทางบ้านเขาเลย พวกเธอไม่มีเงินไม่มีบ้าน ถ้ามีลูกด้วยกัน พวกเธอคงไม่มีแม้แต่เงินที่จะซื้อนมผงให้ลูกกิน แล้วยังจะพูดถึงความฝันอะไรอีก!”

ความปากร้ายของเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนกำลังทำงาน ทำเอาฉีฉีเก๋อเป็นใบ้พูดไม่ออกจึงทำได้แต่ร้องไห้

เหมยเหมยตักซุปไก่ให้ลุงปาเกินหนึ่งถ้วยเพื่อดื่มเรียกสติ จากนั้นก็ดึงทิชชูแผ่นหนึ่งยื่นให้ฉีฉีเก๋อ

“เชี่ยนเชี่ยนพูดจาไม่น่าฟังแต่เขาก็หวังดีกับเธอนะ ฉีฉีเก๋อ ในเมื่อเรื่องนี้คนในครอบครัวและเพื่อน ๆของเธอต่างคัดค้าน เธอเองก็ควรที่จะคิดไตร่ตรองดูอีกสักครั้งถึงความเป็นไปได้ อย่าดึงดันทำตามใจตัวเองเลยนะ”

พี่รองระเบิดอารมณ์ออกมา ตะคอกใส่ “ยังต้องคิดอะไรอีก ยกเลิกงานแต่งไปเถอะ ขนาดเลือกคนในทุ่งหญ้าแบบลวก ๆมาสักคนยังดีกว่าคนพรรค์นั้นเป็นร้อยเท่าเลย!”

ฉีฉีเก๋อรู้สึกอึดอัดใจเป็นอย่างมาก ทั้ง ๆที่เธอแต่งงานด้วยความรัก แต่ทำไมทุกคนถึงได้คัดค้านล่ะ?

ตอนที่ 2157 รอบเดือนที่ผิดปกติ

โชคดีที่ฉีฉีเก๋อเป็นผู้หญิงที่รับฟังคำชี้แนะของผู้อื่น แม้ว่าตัวเธอจะอัดอั้นตันใจแค่ไหนแต่ก็ยอมรับปากที่จะเลื่อนงานแต่งออกไป

“หนูจะโทรไปบอกรุ่นพี่ฉางให้ชัดเจน”

ฉีฉีเก๋อน้ำตาคลอเบ้าแล้วเอ่ยประโยคนี้ออกมาอย่างยากลำบาก เธอรู้สึกเหมือนตัวเองหลอกลวงฉางชิงซง ละเมิดข้อตกลงระหว่างพวกเขา ทรยศต่อความรักของพวกเขา เธอรู้สึกผิดต่อรุ่นพี่ฉางมาก!

ลุงปาเกินพูดเสียงขรึม “ลูกโทรเรียกเขาออกมากินข้าวเถอะ พ่อจะพูดกับเขาเอง”

ทำไมเขาจะมองความอึดอัดและความขมขื่นในใจของลูกสาวเขาไม่ออก แต่เจ็บปวดระยะสั้นย่อมดีกว่าเจ็บปวดระยะยาว ถ้าตอนนี้เขาไม่รีบตัดไฟตั้งแต่ต้นลมวันข้างหน้าลูกสาวของเขาคงน้ำตาตกใน เขาจำเป็นต้องเป็นคนบาป

ลุงปาเกินอยากพูดว่าให้ยกเลิกงานแต่งด้วยซ้ำ แต่เขาก็กลัวว่าจะได้รับการต่อต้านจากฉีฉีเก๋อ ดังนั้นจึงต้องวางแผนการให้ดีแล้วเลื่อนงานแต่งออกไปก่อน ผ่านไปสักระยะหนึ่งค่อยหาเหตุผลมายกเลิกงานแต่ง

ลูกสาวของเขาจะแต่งงานเพื่อไปเจอความลำบากลำบนอยู่ในตระกูลแบบนี้ไม่ได้!

ฉีฉีเก๋อกัดริมฝีปากนึกลังเล เธอกลัวว่าฉางชิงซงที่หยิ่งในศักดิ์ศรีจะรับเรื่องนี้ไม่ได้จึงพูดว่า “อาป๊า พรุ่งนี้หนูคุยกับเขาเองดีกว่า ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว เขาคงไม่สะดวกออกมาหรอก”

“มีอะไรไม่สะดวกกัน? ไม่มีรถก็วิ่งมาสิ ขนาดมาเพื่อเธอแค่นี้ยังไม่ได้เลยเหรอ?” พี่รองเอ่ยประชดเสียงเย็นชา

“ไม่ใช่นะ…” ฉีฉีเก๋ออยากจะพูดแก้ต่าง แต่เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนชิงตัดพูดขึ้นมาก่อนว่า “ยังไม่ถึงกับต้องเดินมาหรอก ตอนนี้ยังไม่ถึงหนึ่งทุ่มเลย ยังพอมีรถเมล์อยู่”

พี่รองหัวเราเยาะ ตอนนี้เขายิ่งไม่ชอบใจฉางชิงซงมากกว่าเดิม เขามุ่งมั่นแล้วว่าจะต้องพังงานแต่งงานของน้องสาวให้ได้!

ฉีฉีเก๋อจนใจจึงทำได้เพียงโทรไปหาเขา ฉางชิงซงตอบรับอย่างรวดเร็ว บอกว่าจะรีบมาถึงที่นี่ให้เร็วที่สุด

เหมยเหมยลากตัวเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนลุกขึ้นและขอตัวลากลับ “พวกหนูไปก่อนนะคะ ฉีฉีเก๋อคืนนี้เธอนอนที่โรงแรมนี่แหละ ไม่ต้องกลับหอพักหรอก”

“อื้ม…”

ฉีฉีเก๋อหน้าแดงฉับพลันพร้อมขานรับด้วยน้ำเสียงเบาหวิว

ลุงปาเกินรู้สึกซาบซึ้งต่อพวกเหมยเหมยมาก โชคดีที่ยังมีสองสาวนี่อยู่ ไม่เช่นนั้นลูกสาวเขาคงกระโดดเข้ากองไฟไปแล้ว ส่วนเขาคงไม่รับรู้อะไรเลย!

“งั้นให้อูเอินไปส่งพวกเธอนะ”

อูเอินก็คือพี่รองของฉีฉีเก๋อ พอได้ยินเช่นนั้นเขาก็รีบคว้ากุญแจรถลุกขึ้นทันที เหมยเหมยจึงรีบปฏิเสธอย่างอ้อมค้อม อมยิ้มพลางกล่าวว่า “ที่บ้านของหนูจะส่งคนมารับเองค่ะ ขอไม่รบกวนพี่อูเอินนะคะ”

คุณลุงปาเกินนึกถึงเหยียนหมิงซุ่นที่มีเบื้องหลังแสนลึกลับขึ้นได้จึงไม่ได้ดึงดันอะไร แถมบอกพวกเธอว่าวันหลังให้แวะไปเที่ยวที่ทุ่งหญ้าบ้าง เขาจะให้การต้อนรับเป็นอย่างดี

เหมยเหมยกับเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนรอลุงเหลาอยู่ที่หน้าประตู

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนพูดออกมาด้วยความไม่พอใจ “เธอลากฉันออกมาทำไม ฉันยังยากจะคุยกับไอ้บ้าฉางชิงซงนั่นอยู่นะ!”

“เธอใจเย็น ๆหน่อยเถอะ เรื่องในครอบครัวเขาเราเข้าไปยุ่งด้วยคงไม่เหมาะหรอก อย่าให้ฉีฉีเก๋อเป็นคนกลางที่ต้องลำบากใจเลย”

เหมยเหมยกลอกตามองเธอพลันรู้สึกปวดท้องน้อยขึ้นมานิด ๆ ในใจกลับรู้สึกแปลก ๆ เมื่อกี้เธอไปห้องน้ำมาครั้งหนึ่ง ปริมาณประจำเดือนน้อยจนน่าตกใจ ไม่ใช้ผ้าอนามัยยังได้เลย แถมยังแตกต่างจากทุกครั้งที่ประจำเดือนมาด้วย

คงจะไม่ใช่ความผิดปกติของต่อมไร้ท่อหรอกนะ?

เหมยเหมยกังวลเล็กน้อย รอมีเวลาว่างค่อยไปพบแพทย์แผนจีนให้ตรวจดูชีพจรหน่อยดีกว่า ถ้ามีปัญหาจะได้รีบรักษา เธอยังจะต้องเป็นเจ้าสาวแสนสวยอยู่นะ!

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนรู้มารยาททางสังมอยู่บ้าง เมื่อครู่เธอนึกไม่ถึงเพราะใจร้อนไปหน่อย แต่พอเหมยเหมยเอ่ยเตือนเธอก็พลันได้สติ แล้วหายใจเข้าออกเพื่อปรับอารมณ์

“หวังว่ายัยบื้อนั่นจะคิดได้นะ โง่เง่าเหลือเกิน…” เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนสบถคำด่าออกมา ฉับพลันหน้าก็ถอดสี จากนั้นก็ตบหน้าผากของตัวเองอย่างแรงจนดังสนั่น เหมยเหมยที่ได้ยินยังเสียววาบไปถึงท้ายทอยเลย

“แย่แล้ว…ไม่ใช่ว่าเมื่อคืนยัยบื้อนั่นไม่ได้ใส่ถุงยางหรอกนะ? โธ่เอ้ย ฉันต้องไปถามก่อน…”

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนกระวนกระวายเตรียมจะวิ่งกลับไปถาม แต่เหมยเหมยดึงตัวเธอไว้ด้วยสีหน้าที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก พ่อกับพี่ชายของคนเขาก็อยู่ คำถามส่วนตัวแบบนี้จะถามออกมาได้อย่างไร?

……………………………………………………..

ตอนที่ 2158 ดื่มซุปบำรุงสักหน่อย

“เธอจะรีบร้อนอะไรเล่า เวลาที่ประจำเดือนของพวกเรามาอยู่ในช่วงเวลาใกล้เคียงกัน วันนี้ประจำเดือนของฉันมาแล้ว ฉีฉีเก๋อยังไม่มา นั่นแสดงว่าอยู่ในระยะปลอดภัย ต่อให้ไม่ใส่ถุงยางก็ไม่เป็นไร วันหลังเธอค่อยหาเวลาว่างไปถามก็ได้นี่”

เหมยเหมยไม่ได้กังวลนักเพราะหน้าเจ็ดหลังแปด ไม่ว่าของฉีฉีเก๋อจะยังไม่มาหรือว่าเพิ่งหมดไปก็อยู่ในระยะที่ปลอดภัย ไม่มีอะไรให้ต้องกังวล

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนนึกโล่งใจ “ใช่ ช่วงนี้ฉันก็รู้สึกปวดท้องน้อยคงใกล้จะมาแล้วเหมือนกัน ฉีฉีเก๋อช้ากว่าฉันแค่วันสองวัน  คงอยู่ในระยะปลอดภัยจริง ๆแหละ งั้นก็ไม่มีปัญหาแล้วล่ะ”

พอได้ยินว่าเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนปวดท้องน้อย เหมยเหมยจึงอดบ่นอุบอิบไม่ได้ว่า “ฉันปวดท้องน้อย แถมยังมาน้อยมากอีกด้วย ตอนเช้ามีเลือดไหลออกมาแค่นิดเดียวเอง คงไม่ใช่ว่าใกล้จะเข้าสู่วัยหมดประจำเดือนหรอกนะ?”

ประโยคหลังเธอพูดติดตลกจึงถูกเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนถุยน้ำลายใส่ “ไร้สาระ เป็นเพราะเธอนอนดึกแน่ ๆ การนอนดึกมักมีผลทำให้ต่อมไร้ท่อทำงานผิดปกติ เธอต้องไปขอให้หมอจีนช่วยสั่งยาปรับสมดุลร่างกายให้ ต่อไปก็อย่านอนดึกอีกล่ะ ผู้หญิงอย่างเรานอนดึกแล้วแก่เร็ว เธออย่าคิดว่าตัวเองสวยมาตั้งแต่เกิดแล้วจะทรมานตัวเองยังไงก็ได้นะ!”

“รู้แล้วน่า เธอนี่ขี้บ่นยิ่งกว่าพี่หมิงซุ่นของฉันอีกนะ…”

เหมยเหมยบ่นพึมพำอย่างหัวเสีย เธอรู้สึกว่าเหตุที่รอบเดือนมาผิดปกติครั้งนี้ต้องเกี่ยวข้องกับความต้องการไร้ที่สิ้นสุดของเหยียนหมิงซุ่นแน่นอน ว่างหน่อยก็นัวเนียเธอแล้ว ขนาดมนุษย์เหล็กยังทนไม่ไหวเลย!

เธอต้องไตวายในเร็ววันนี้แน่ ๆ!

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนกลอกตาใส่อย่างระอา ในหัวพลันจินตนาการถึงใบหน้าอันเย็นชาของพญายมราชเหยียนเหมือนคุณป้าคณะกรรมการแถวบ้าน ทั้งขี้บ่นจู้จี้จุกจิก โอ๊ย…ตลกชะมัดเลย!

เธอจินตนาการไปพลางขำไปคล้ายกับคนบ้า ปล่อยก๊ากออกมาอยู่หลายครั้งและจมอยู่ในโลกของเธอ เหมยเหมยมองเธอพลางส่ายหน้าและดึงเธอขึ้นรถลุงเหลา

วันถัดมาเหมยเหมยตั้งใจเข้าห้องน้ำไปดูอีกครั้งแต่ก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง เธอจึงอดสงสัยไม่ได้ว่าเป็นเพราะต่อมไร้ท่อทำงานผิดปกติจริง ๆงั้นเหรอ?

เธอย้ำให้ป้าฟางตุ๋นยาตังกุยทัง[1] ดื่มบำรุงดูสักหน่อย ดูว่าจะดีขึ้นบ้างไหม ไม่อย่างนั้นเธอไม่อยากดื่มยาขม ๆเลยเพราะมันดื่มยากจะตายไป

“ยังปวดท้องอยู่เหรอ?” เหยียนหมิงซุ่นถามด้วยความเป็นห่วง

“เปล่าค่ะ แค่ช่วงนี้ผิวพรรณแย่เลยอยากดื่มยาบำรุง”

เหมยเหมยตอบอย่างขอไปที เธอจะแสดงออกว่าไม่สบายต่อหน้าเหยียนหมิงซุ่นไม่ได้ ไม่เช่นนั้นเขาคงได้เรียกแพทย์แผนจีนมาจัดยาให้เธอแน่ แถมยังเฝ้าเธอดื่มยาขม ๆอีก เธอไม่อยากทรมาน

เหยียนหมิงซุ่นหยิกแก้มเธอดูทีหนึ่งแต่ก็ยังรู้สึกเนียนนุ่มเหมือนเดิม แย่ตรงไหนกัน แต่สำหรับความสวยของผู้หญิงนั้นล้วนไม่มีที่สิ้นสุดอยู่แล้ว เขาชินชาแล้วล่ะ

“งั้นก็ดื่มเยอะ ๆล่ะ พี่จะให้คนไปจับงูมาให้หลาย ๆตัวแล้วทำซุปงูให้เธอทาน แบบนั้นผิวจะยิ่งลื่นมากขึ้น” เหยียนหมิงซุ่นหยิกแก้มเธอซ้ำ ๆอีกหลายครั้ง

“ไม่ต้องหรอก แค่นกกับไก่ก็พอแล้ว ตอนนี้พวกงูก็ใช้ชีวิตลำบากแล้ว อย่าไปจับพวกมันเลย” เหมยเหมยปฏิเสธ

แม้ว่าซุปงูจะรสชาติดีแต่หลายปีมานี้คนกินงูมีมากขึ้นเรื่อย ๆ ทำให้ตอนนี้งูป่าบนภูเขาลดจำนวนลงไปมาก เธอขอเลือกที่จะไม่ทำบาปดีกว่า

เหยียนหมิงซุ่นขำพรืดออกมาและไม่พูดเรื่องจับงูอีก แต่ตั้งใจที่จะสั่งให้ลูกน้องทำฟาร์มเลี้ยงงูไว้ในบ้าน งูที่เลี้ยงในฟาร์มกินได้ตลอดไม่ใช่หรือไง!

อีกเดี๋ยวต้องไปสั่งการให้เลี้ยงงูเห่าเยอะ ๆหน่อย เนื้องูชนิดนี้อร่อยที่สุดแล้ว

“เดี๋ยวฉันจะแวะไปเยี่ยมโฉ่วโฉ่วสักหน่อย ใกล้จะถึงวันแข่งแล้วต้องบำรุงมันให้ดี ๆ”

เหมยเหมยกินซาลาเปาลูกเล็กอย่างเอร็ดอร่อย อีกไม่กี่วันก็จะถึงวันแข่งแล้ว เฮ่อเหลียนชิงมุ่งมั่นที่จะคว้าแชมป์มาให้ได้ เธอเองก็เหมือนกัน ไม่ว่าอย่างไรก็จะแพ้ตาเฒ่านิงเฉินเซวียนนั่นไม่ได้เด็ดขาด!

“งั้นพี่ไปกับเธอด้วย!”

เหยียนหมิงซุ่นปอกไข่ต้มให้เหมยเหมยทาน เดิมทีเขาตั้งใจจะแวะไปหารือกับเฮ่อเหลียนชิงถึงวิธีจัดการกับหนิงเฉินเซวียนสักหน่อย เขาและเฮ่อเหลียนชิงมีประเด็นขัดแย้งรุนแรงในเรื่องนี้ ช่วงนี้วุ่นวายจนทำเขาปวดเศียรเวียนเกล้าไม่น้อย

…………………………………………………………

[1]บำรุงเลือดช่วยทะลวงเส้นจิงลั่วจากอาการเลือดพร่อง

ตอนที่ 2159 เฮ่อเหลียนชิงนับวันก็ยิ่งมีจิตใจเหมือนเด็ก

เหมยเหมยที่เห็นเหยียนหมิงซุ่นขมวดคิ้วแน่นก็รู้ได้ทันทีว่าเฮ่อเหลียนชิงต้องก่อเรื่องวุ่นวายอีกแล้วแน่นอน

หลายปีมานี้เฮ่อเหลียนชิงอวบอ้วนขึ้นมาก ร่างกายขยายใหญ่ขึ้นจนวิลแชร์ถูกเปลี่ยนไปสองตัวแล้ว เสี่ยวเมิ่งเองก็โอดครวญอยู่บ่อยครั้ง แล้วแอบกินยาวิเศษเพื่อบำรุงร่างกายให้แข็งแรงอยู่เสมอ

ความจริงคือต้องใช้แรงในการอุ้มมากเกินไป แม้แต่ทหารหน่วยพิเศษร่างกำยำอย่างเสี่ยวเมิ่งยังทนกับสิ่งนี้แทบไม่ไหว!

ช่วงนี้เหยียนหมิงซุ่นกำลังคัดเลือกทหารที่มีสมรรถภาพทางร่างกายแข็งแรงสักคนอยู่เพื่อจะได้มาเปลี่ยนตัวกับเสี่ยวเมิ่งที่ลำบากมาหลายปีแล้ว เพราะต้องให้เสี่ยวเมิ่งได้พักบ้าง

“พี่ก็ดีกับเขาเกินไป อะไรก็ตามเขาไปเสียหมด เชอะ ไม่เห็นจะดูแลฉันดีแบบนี้บ้างเลย” เหมยเหมยพูดติดน้อยใจ

เหยียนหมิงซุ่นอดขำไม่ได้ มะเหงกไปทีหนึ่งแล้วพูดแสร้งโมโห “พี่ดูแลเธอไม่ดีเหรอ…หืม?”

เขาขยับเข้าใกล้ข้างหูของเหมยเหมย เสียงทุ้มลากยาวเต็มไปด้วยกลิ่นอายอันตราย ยัยตัวร้าย เห็นทีว่าถ้าประจำเดือนหมดเขาจะต้องเพิ่มความรักให้มากขึ้นสักหน่อยแล้ว!

เหมยเหมยตัวสั่นสะท้าน เธอรับรู้ได้ถึงภัยอันตรายที่กำลังจะมาเยือนจึงรีบฉีกยิ้มหวานให้ พูดจาเอาใจว่า “ดี ดีเสียยิ่งกว่าดี…”

เธอกลัวความแข็งแรงทางร่างกายของผู้ชายคนนี้ขึ้นมาแล้วจริง ๆ ลายังรู้จักเหน็ดเหนื่อย แล้วทำไมผู้ชายคนนี้ถึงไม่รู้จักเหนื่อยบ้างนะ?

ไม่ได้การล่ะ วันไหนต้องบอกป้าฟางสักหน่อยแล้วว่าให้เขาทำอาหารที่มีผักชีฝรั่ง ว่ากันว่าหลังจากที่ผู้ชายได้กินเจ้านั่นเข้าไปจะทำให้เจ้าตัวน้อยสงบลง สิ่งที่เธอหวังมากที่สุดในตอนนี้ก็คือเจ้าตัวน้อยของเหยียนหมิงซุ่นสงบลงสักปีครึ่ง

เธอจะได้ดูแลตัวเองให้ดี ๆหน่อย แหะ ๆ!

เหมยเหมยเหลือบมองเหยียนหมิงซุ่นแวบหนึ่ง นัยน์ตาประกายแผนการชั่วร้ายขึ้นมาแล้วแอบขำอย่างมีความสุข

ทั้งคู่ทานอาหารมื้อเช้าเสร็จก็พากันไปที่สวนฟาร์มของเฮ่อเหลียนชิง ในฟาร์มยังคงสภาพเดิมแต่มีสัตว์เพิ่มขึ้นมาไม่น้อย หมาแมวเข้ามาอยู่เต็มทุกซอกทุกมุมของฟาร์ม เดินได้สามก้าวก็เจอแมว เดินอีกห้าก้าวก็เจอหมา ทุกตัวล้วนอ้วนเหมือนลูกบอล เห็นได้ชัดว่าอาหารการกินในฟาร์มนี้อุดมสมบูรณ์ดีมาก

“ไข่ของฉันล่ะ ไอ้บ้าที่ไหนมันแอบกินไข่ของฉันไป…อีกไม่ช้าก็เร็วฉันจะเอาสัตว์พวกนี้มาทำเนื้อน้ำแดงให้หมดเลย…***… แฮมของฉันหายไปไหนแล้ว…เสี่ยวเมิ่ง…ไปตายที่ไหนแล้วล่ะ…”

ยังไม่ทันเข้าบ้านก็ได้ยินเสียงตะคอกแหลมสูงบาดหูของเฮ่อเหลียนชิงดังกึกก้องไปทุกย่อมหญ้า

เหมยหมยรีบอุดหูตัวเอง หากจะบอกว่าสิ่งที่ผ่านไปเป็นหมื่นปีแล้วแต่ไม่เคยเปลี่ยนเลยก็คงจะเป็นนิสัยแย่ ๆและเสียงแหลมเสียดหูของเจ้าบ้าโรคจิตนี่แหละ ไม่เสนาะหูเหมือนเคย

เสี่ยวเมิ่งวิ่งมาหาอย่างรวดเร็ว พอเห็นพวกเหยียนหมิงซุ่นก็ส่งยิ้มให้อย่างจนใจ ในมือยังถือซาลาเปาไส้หมูลูกหนึ่งไว้ น่าจะกำลังกินมื้อเช้าอยู่สิท่าแต่คงกินไม่ค่อยสงบสุขสักเท่าไร

ติดตามเจ้านายอย่างเฮ่อเหลียนชิง เสี่ยวเมิ่งนี่โชคร้ายจัง!

“ทำไมพ่อถึงได้โมโหอีกแล้วล่ะ?” เหยียนหมิงซุ่นถามเสียงเบา

เสี่ยวเมิ่งเองก็พูดเสียงเบา “ช่วงนี้ในฟาร์มมีพวกหมาแมวจรจัดเพิ่มขึ้นมาไม่น้อย ไม่รู้กฎรู้เกณฑ์อะไรสักนิด ทุก ๆเช้ามักจะมาขโมยอาหารเช้าของนายท่านไป แต่นายท่านก็ไม่ยอมฟังคำแนะนำใด ๆ รั้นแต่จะทดสอบจิตใจของพวกหมาแมว…เฮ้อ!”

เหมยเหมยที่ได้ยินเช่นนั้นก็รู้สึกประหลาดใจจึงรีบถามออกไปว่าอะไรคือการทดสอบจิตใจหมาแมวเหรอ?

“นายท่านบอกว่าจะตั้งกฎสำหรับตัวที่มาใหม่ขึ้นมา ดังนั้นในทุก ๆวันนายท่านจะรวมหมาแมวพวกนี้ให้อยู่ด้วยกันเพื่อสั่งสอนให้อยู่ในกฎเกณฑ์ กฎข้อแรกก็คือห้ามไม่ให้สัตว์ตัวใดก็ตามขโมยอาหารเช้าของท่าน นายท่านยังจงใจวางอาหารเช้าไว้ในสวนและไม่ให้ใครเฝ้าอีก โดยบอกว่าจะเฝ้าสังเกตจิตสำนึกของพวกหมาแมวพวกนั้น…”

เสี่ยวเมิ่งยกมือขึ้นอย่างจนใจ ในช่วงหลายปีมานี้แม้ว่าร่างกายของนายท่านจะแข็งแรงขึ้นมาก แต่นิสัยแบบนี้มันช่าง…

เหมือนเด็กเข้าไปทุกวันเลย!

เหมยเหมยหัวเราะร่า “น้ำไม่ได้เข้าสมองจนเพี้ยนใช่ไหม? หมาแมวที่ไหนจะฟังภาษาคนรู้เรื่อง สมควรที่จะถูกขโมยอาหารเช้าไปแล้วล่ะ”

เฮ่อเหลียนชิงที่อยู่ในบ้านเรียกหาอีกครั้ง เสี่ยวเมิ่งจึงยัดซาลาเปาเข้าปากแล้วเคี้ยวแค่สองสามทีก่อนจะวิ่งเข้าไปด้านใน เหยียนหมิงซุ่นและเหมยเหมยก็เดินตามเข้าไปด้วยเช่นกัน

………………………………………………………

ตอนที่ 2160 เฮ่อเหลียนชิงผู้โดดเดี่ยว

“แกหาตัวที่มันขโมยไข่กับแฮมของฉันไปให้เจอเลยนะ วันนี้ฉันจะต้องสั่งสอนให้มันหลาบจำเลย!”

เฮ่อเหลียนชิงถลกแขนเสื้อขึ้น สีหน้าโมโหมากจนพาลไปเสียทุกอย่าง บังอาจเมินกฎระเบียบของเขางั้นเหรอ!

เสี่ยวเมิ่งชินชาเห็นเป็นเรื่องปกติไปแล้วจึงตอบรับอย่างเสียงนิ่ง “ครับ ผมจะส่งคนไปจัดการเดี๋ยวนี้เลย นายท่านจะเอาแบบนึ่งหรือตุ๋นน้ำแดงครับ?”

ไฟโทสะบนใบหน้าของเฮ่อเหลียนชิงเลือนหายไปทันที นิ่งไปสักพักก่อนจะตอบเสียงแหลมสูง “เอาแบบนึ่ง ตุ๋นน้ำแดงก็ดูจะเอาเปรียบพวกมันเกินไป แกไปจับไอ้เจ้าพวกนั้นมาฉันจะสั่งสอนพวกมันให้หนัก ๆเอง เจ้าสัตว์ไร้ระเบียบ!”

“คุณเพี้ยนหรือไงถึงได้ตั้งกฎเกณฑ์ให้หมากับแมว? พวกมันเข้าใจภาษาของคุณเหรอ?” เหมยเหมยอดไม่ได้ที่จะตวาดใส่

เฮ่อเหลียนชิงมองเธออย่างระอา เอ่ยเสียงฮึดฮัด “แล้วเธอรู้ได้ไงว่าพวกมันฟังภาษาฉันไม่รู้เรื่อง? เธอไม่สามารถสื่อสารกับพวกมันได้ นั่นเป็นเพราะเธอโง่ต่างหาก!”

“เฮอะ…ในเมื่อคุณฉลาด แล้วทำไมถึงโดนขโมยอาหารเช้าไปได้ล่ะ?” เหมยเหมยกลอกตามองเขาอย่างไม่พอใจขีดสุด ยังมีหน้ามาว่าเธอโง่อีกเหรอ?

เชอะ!

พอดูเหมือนเฮ่อเหลียนชิงจะเริ่มอาละวาด เหยียนหมิงซุ่นจึงรีบออกหน้าเบี่ยงเบนความสนใจ “พ่อบุญธรรมครับ ช่วงนี้โฉ่วโฉ่วเป็นอย่างไรบ้าง? ผมได้ยินมาว่าหนิงเฉินเซวียนซื้อม้าสายพันธุ์อังกฤษแท้มาใหม่ บรรพบุรุษเป็นแชมป์ทั้งสามรุ่น แถมยังเป็นสายเลือดชั้นสูงด้วย”

“นับประสาอะไรกับม้าของพวกต่างชาติ อย่างไรก็ต้องแพ้โฉ่วโฉ่วแน่นอน หึ แกคอยดูเอาเถอะ แชมป์ปีนี้ต้องเป็นของโฉ่วโฉ่วอีกตามเคย ตาแก่หนิงนั่นอย่าได้คิดจะแย่งแชมป์ไปได้เลยตลอดชีวิต!”

เฮ่อเหลียนชิงถูกเบี่ยงเบนความสนใจ พอก่นด่าหนิงเฉินเซวียนไปไม่กี่ประโยคเหมือนทุกวันไฟโทสะก็ลดลงไม่น้อย เขาเลยเลิกชักสีหน้าใส่เหมยเหมย

ไม่ว่าอย่างไรโฉ่วโฉ่วที่แข่งขันกวาดเอาชัยชนะและเหยียบย่ำตาแก่หนิงเฉินเซวียจนจมดินก็เป็นฝีมือแม่เด็กจ้าวเหมยที่เป็นคนชิงเอามาได้ ไม่เห็นแก่หน้าใครก็ควรเห็นแก่หน้าโฉ่วโฉ่ว เขาเป็นผู้ใหญ่ใจกว้าง ไม่คิดเล็กคิดน้อยอะไรกับเด็กกะโปโลอยู่แล้ว

“นายท่าน สัตว์พวกนั้นรวมตัวกันอยู่ในสวนแล้ว ท่านเห็นว่าอย่างไร?” เสี่ยวเมิ่งเข้ามารายงาน

“ฉันจะไปสั่งสอนพวกมันตอนนี้แหละ ไอ้พวกที่มันไม่ยอมเชื่อฟังคำสั่ง วันนี้ปล่อยให้พวกมันหิวโซหนึ่งมื้อไปเลย!”

เฮ่อเหลียนชิงกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง เขาคว้าซาลาเปาขึ้นมาก้อนหนึ่งแล้วให้เสี่ยวเมิ่งเข็นเขาออกไป  เหมยเหมยเดินตามไล่หลังไปด้วยความแปลกใจ บ้าเอ้ย ภาพทิวทัศน์อันงดงามภายในสวนมันช่าง…

อย่างน้อยในสวนนี้ต้องมีหมาแมวประมาณร้อยกว่าตัว ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นสายพันธุ์ทั่วไป ส่วนอีกจำนวนหนึ่งที่เป็นสายพันธุ์บริสุทธิ์มีค่อนข้างน้อย แต่หมาแมวพวกนี้มีสิ่งหนึ่งที่เหมือนกันก็คืออ้วนและกลม!

สีขนของแต่ละตัวดูสว่างสดใส ท้องป่อง ดูกระปรี้กระเปร่าเป็นพิเศษ

“พวกมันกินข้าววันละกี่มื้อเนี่ย?” เหมยเหมยกระซิบถาม

“ห้ามื้อ ตอนกลางคืนยังมีมื้อดึกอีกด้วยนะ” เสี่ยวเมิ่งตอบ

เหมยเหมยกลอกตามองอย่างระอา ไม่แปลกที่…

กินตั้งวันละหกมื้อไม่อ้วนสิแปลก อีกอย่าง…เมื่อเทียบห้ามื้อกับหกมื้อแล้ว มันแตกต่างกันตรงไหน?

นี่เฮ่อเหลียนชิงกำลังเล่นตลกอะไรอยู่เหรอ?

“จะนับจำนวนตอนนี้ 1 2 3 4……”

เฮ่อเหลียนชิงจ้องหมาแมวที่ยืนเรียงกันเป็นแถวด้วยพละกำลังที่เปี่ยมล้น ทุกครั้งที่นับเลขก็จะมีแมวหรือหมาส่งเสียงร้องออกมา ในสวนมีเสียงร้องเหมียวเหมียวโฮ่งโฮ่งดังขึ้นไม่หยุดราวกับกำลังร้องเพลงประสานเสียงกันอยู่

แค่นับจำนวนก็กินเวลาไปสิบกว่านาทีแล้ว เฮ่อเหลียนชิงยกยิ้มอย่างพอใจและเริ่มพร่ำสอนอีกครั้ง โดยยกปัญหาที่รุนแรงที่สุดมากล่าวอธิบายคล้ายกับการอบรมทหาร เหมยเหมยทนฟังไม่ไหว แต่สัตว์น้อยพวกนี้กลับมีความอดทนยิ่งกว่า พวกมันต่างยืนหรือหมอบกับพื้นอย่างสงบอยู่ตลอดโดยไม่มีตัวไหนส่งเสียงเห่าหอนออกมาเลย

ช่างเหนือคาดจริง ๆ  พวกมันเชื่อฟังยิ่งกว่าเด็กเล็กเสียอีก เหมยเหมยเห็นสิ่งแปลก ๆพวกนี้เลยนึกเห็นใจเฮ่อเหลียนชิงขึ้นมาอย่างน่าประหลาด

ตาแก่นี่คงเหงาน่าดูถึงได้รับเลี้ยงพวกสัตว์จรจัดมากมายขนาดนี้และยังเลี้ยงดูอย่างพิถีพิถันอีกด้วย แถมทุก ๆวันยังทำเหมือนกับว่าพวกมันเป็นคนที่บรรลุนิติภาวะแล้ว แต่ความจริงคงเบื่อหน่ายจนต้องหาอะไรทำสินะ

“วันหลังเราแวะมากินข้าวที่นี่บ่อย ๆเถอะนะคะ” จู่ ๆเหมยเหมยก็บอกกับเหยียนหมิงซุ่นไปเช่นนั้น

ตอนที่ 2161 ม้าที่หล่อที่สุด

เหยียนหมิงซุ่นทำหน้าตกใจ เพราะระหว่างเหมยเหมยกับเฮ่อเหลียนชิงก็เหมือนดาวหางกับโลก แค่มาเจอะกันก็ต้องทะเลาะกันอยู่ร่ำไป ฉะนั้นเขาจะกลับมาเพียงคนเดียวและน้อยครั้งนักที่พาเหมยเหมยกลับมาด้วย

ทำไมจู่ๆถึงพูดแบบนี้ล่ะ?

เหมยเหมยมองค้อนใส่เขาแวบหนึ่งแล้วแค่นเสียงเอ่ย “ถือว่าฉันไม่ได้พูดอะไรทั้งนั้น แล้วพี่ก็ไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้นด้วย”

ไม่ขานรับเธอแบบนี้มันทำให้เธอรู้สึกกระอักกระอ่วนใจเหลือเกิน อีกอย่างเธอก็ชักจะเสียใจขึ้นมาแล้ว เมื่อก่อนตาแก่เฮ่อเหลียนชิงก็รังแกเธอไม่ใช่น้อย ๆ ทำไมเธอต้องใจอ่อนกับตาแก่นี่ด้วย!

เหยียนหมิงซุ่นยิ้มอย่างรักใคร่ เขารู้อยู่แล้วว่ายัยโง่เป็นคนขี้ใจอ่อนที่สุด จึงเอ่ยเสียงอ่อนโยน “ได้ เราจะกลับมาบ่อย ๆแล้วกัน”

“ฉันไม่ได้พูดอะไรเลยนะ!” เหมยเหมยยู่ปาก

“พี่พูดเอง เธอแค่เออออตามสามีเท่านั้น” เหยียนหมิงซุ่นรู้ใจ เหมยเหมยยิ้มอย่างพึงพอใจ แบบนี้ค่อยยังชั่ว

“เอาล่ะ ที่ฉันพูดไปคงเข้าใจแล้วสินะ พรุ่งนี้ถ้ายังกล้าแอบขโมยทานมื้อเช้าของฉันก็อย่าหาว่าฉันใจร้ายล่ะ…แยกย้าย ขยันให้มันน้อย ๆหน่อย ถ้าปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไปสวนฉันคงไม่มีที่พอสำหรับลูก ๆหลาน ๆของพวกแกแล้วนะ!”

เฮ่อเหลียนชิงสะบัดมือส่งสัญญาณว่าสิ้นสุดคำเทศนาประจำวันของเขา บรรดาสุนัขแมวทั้งหลายก็เหมือนโล่งใจ พระเจ้า ในที่สุดเจ้าของก็บ่นเสร็จเสียที…

ได้ อะไรที่ควรทำก็ต้องทำ ไม่อย่างนั้นวัน ๆกินเยอะขนาดนั้นก็ต้องหางานทำสักหน่อยสิ!

“พวกแกมาที่นี่ทำไม? ไม่มีธุระอะไรก็ไม่จำเป็นต้องมาบ่อย ๆหรอก รำคาญ!”

เฮ่อเหลียนชิงถลึงตาใส่ทั้งคู่อย่างไม่พอใจนัก เจ้าพวกนี้ไร้หัวใจยิ่งกว่าสัตว์เดรัจฉานเสียอีก ตลอดปีแทบไม่เคยมาทานข้าวกับเขาสักมื้อ เหอะ เขาก็ไม่ง้อหรอก!

ความใจอ่อนที่เหมยเหมยมีต่อเขาเมื่อครู่หายวับไปในทันที เธอสวนกลับไปโดยไม่ต้องคิดด้วยซ้ำ “คุณอย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลย ฉันมาหาโฉ่วโฉ่วหรอก ใครมาเยี่ยมคุณกัน!”

เธอแค่นเสียงใส่เบา ๆทีหนึ่งแล้วกลอกตาใส่เฮ่อเหลียนชิง ก่อนจะหมุนตัววิ่งไปสวนหลังบ้าน โฉ่วโฉ่วอยู่ที่นั่น เฮ่อเหลียนชิงสร้างสนามหญ้าขนาดเล็กไว้ให้โฉ่วโฉ่วโดยเฉพาะเพื่อให้โฉ่วโฉ่วได้วิ่งเล่นตามสบาย

นี่จึงเป็นเหตุผลที่โฉ่วโฉ่วยังมีสัญชาตญาณความเป็นสัตว์ป่าอยู่ บวกกับยาวิเศษของเหมยเหมยจึงทำให้กลายเป็นม้าที่หล่อเหลาที่สุดในบรรดาฝูงม้าเชียวล่ะ!

เฮ่อเหลียนชิงมองไปทางเหยียนหมิงซุ่นอย่างโกรธเคือง “ดูสิ…ดูสิ ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง เป็นเพราะแกคอยให้ท้ายอยู่เรื่อยไงล่ะ”

“พ่อเองก็ไปท้าทายเขาก่อน เมื่อกี้เหมยเหมยเพิ่งบอกว่าจะกลับมาทานข้าวกับพ่อบ่อย ๆ แต่พ่อก็ดันไปยั่วโมโหเธอซะได้” เหยียนหมิงซุ่นตอบกลับเสียงเย็นประโยคหนึ่ง ผู้หญิงของเขาเขาก็ต้องรักและตามใจอยู่แล้วสิ

เฮ่อเหลียนชิงเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง “แม่นั่นจะใจดีขนาดนี้เชียว? แกอย่าพูดดีแทนเธอไปหน่อยเลย ฉันไม่ใช่คนที่จะหลอกได้ง่าย ๆหรอกนะ”

เขาให้เสี่ยวเมิ่งเข็นเข้าห้องเพื่อทานมื้อเช้าต่อ เหยียนหมิงซุ่นมีเรื่องปรึกษาเขาเลยเดินเข้าไปพร้อมกัน

เหมยเหมยมาถึงถิ่นฐานของโฉ่วโฉ่วอย่างคุ้นเส้นทาง แม้จะเป็นสนามหญ้าขนาดเล็กแต่ก็มีขนาดเกือบสิบไร่ นั่นจึงเพียงพอให้โฉ่วโฉ่ววิ่งโลดแล่นได้ตามใจอยากแล้ว

“โฉ่วโฉ่ว…ฉันมาแล้ว!”

เหมยเหมยเห็นจุดดำ ๆแต่ไกลจึงตะโกนเรียกเสียงดัง โฉ่วโฉ่วผู้แสนสง่าวิ่งมาตามเสียง ขนดำเงาปลิวไปตามสายลม เส้นเว้าโค้งของร่างกายขยับลื่นไหลเหมือนผ่านการตัดต่อรูปจากคอมพิวเตอร์ ไม่ได้น่าเกลียดเหมือนชื่อเลยสักนิด

โฉ่วโฉ่วเห็นเหมยเหมยก็ให้การต้อนรับอย่างอบอุ่น มันก้มศีรษะลงถูหน้าเธอคล้ายกำลังอ้อนก็ไม่ปาน แน่นอนว่าเจ้าตัวใหญ่นี่กำลังอ้อนอยู่จริง ๆ

“เจ้านายมาแล้ว…มีของอร่อยให้กินอีกแล้ว…ทำไมเจ้านายยังไม่เอาของอร่อยออกมาอีกล่ะ ต้องรบเร้าเจ้านายอีกหน่อย…”

โฉ่วโฉ่วไม่ได้เม็ดยาวิเศษแสนอร่อยอย่างที่รอคอยก็เริ่มร้อนใจ แลบลิ้นเลียศีรษะเหมยเหมย กลิ่นเหม็นเขียวของหญ้าทำให้เหมยเหมยรีบอุดจมูกแล้วถอยหนี

“เหม็นจะตายอยู่แล้ว ฉันจะให้แกกินตอนนี้แหละ ไอ้ตัวแสบ…”

เหมยเหมยล้วงเม็ดยาวิเศษออกมาพร้อมรอยยิ้ม จากนั้นก็วางไว้บนฝ่ามือโฉ่วโฉ่วแลบลิ้นกว้านเอาเข้าปากเกลี้ยง อร่อยจัง!

โฉ่วโฉ่วได้กินเม็ดยาวิเศษสมใจจึงกึ่งย่อตัวลงบนพื้นสนามหญ้าเป็นเชิงให้เหมยเหมยขี่มัน มันจะพาเจ้านายไปเดินเล่น เหมยเหมยยิ้มแล้วนั่งควบมัน โฉ่วโฉ่ววิ่งอย่างมั่นคงซึ่งต่อให้เธอไม่ต้องจับมันก็ไม่มีทางล้มแน่นอน

สองคนที่อยู่ในมุมลับตาคนต่างตกใจจนมองหน้ากัน ม้าที่เข้ากับคนง่ายขนาดนี้ช่างเห็นได้น้อยนัก ดูท่าทางนายท่านของพวกเขาคงยากที่จะเอาชนะได้อีกแล้ว!

……………………….

ตอนที่ 2162 ลอบจู่โจม

ชายสองคนนี้เป็นลูกน้องของหนิงเฉินเซวียนที่ได้รับคำสั่งจากหนิงเฉินเซวียนให้มาที่นี่ กว่าจะลักลอบเข้ามาหลังสวนฟาร์มได้ช่างยากลำบากนัก พวกเขาเตรียมลงมือทำร้ายโฉ่วโฉ่วเพื่อให้ม้าของหนิงเฉินเซวียนได้รับชัยชนะ

เดิมทีลูกน้องสองคนนี้ยังคิดว่าหนิงเฉินเซวียนทำเรื่องไร้สาระ แต่เท่าที่ดูตอนนี้นายท่านของพวกเขาคิดการณ์ไกลจริง ๆ

“รอผู้หญิงคนนั้นไปแล้วค่อยลงมือเหรอ?” สองคนทำหน้าลังเล

พวกเขาซุ่มอยู่ตรงนี้มาเกือบครึ่งค่อนคืนเพื่อช่วงเวลาอันสั้นนี้ เพราะช่วงเวลานี้ระบบความปลอดภัยของคอกม้าผ่อนปรนมากที่สุด หลังจากพวกเขาลงมือเสร็จก็จะสามารถหนีไปได้อย่างราบรื่น

แต่ตอนนี้มีคนเพิ่มเข้ามาจึงยิ่งทำให้เรื่องนี้จัดการยากขึ้นกว่าเดิม!

“รอไม่ได้แล้ว ต้องลงมือตั้งแต่ตอนนี้ไม่อย่างนั้นเราต้องตายอยู่ที่นี่แน่”

“ได้ รอม้ามาก็ลงมือเลย”

พวกเขาสองคนตกลงความเห็นกันพลางมองไปตรงหน้าอย่างจดจ่อ โฉ่วโฉ่วที่มีเหมยเหมยนั่งควบหลังเดินใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ สองคนนี้มีมีดสั้นพกพาอยู่หลายเล่ม พวกเขารอจังหวะสร้างบาดแผลให้กับเท้าของโฉ่วโฉ่วอยู่ เหลือเวลาอีกไม่ถึงหนึ่งสัปดาห์ก็จะถึงวันแข่งขันแล้ว หากโดนมีดสั้นพกพาบาดเท้าต้องไม่สามารถเข้าร่วมการแข่งขันได้อย่างแน่นอน

แผนการของหนิงเฉินเซวียนช่างโหดร้ายจริง ๆ!

เวลานี้เป็นช่วงเดือนพฤษภาคมพอดี สนามหญ้าเต็มไปด้วยดอกไม้ป่าอันสวยงาม สีแดงสีขาวสีเหลือสีม่วงปะปนกันไปซึ่งช่วยแต่งแต้มให้สนามหญ้าดูงดงามเป็นพิเศษ

เหมยเหมยเห็นแล้วสนใจ ฉิวฉิวอยู่กับเฮ่อเหลียนชิงเลยไม่สามารถทำงานให้เธอได้ เธอจึงสั่งให้โฉ่วโฉ่วเก็บดอกไม้ให้เธอ

“ดอกเดซี่สีแดงนั่น แล้วก็สีขาวด้วย…เก่งมาก ตบรางวัลเป็นเม็ดยาวิเศษแล้วกันนะ!”

โฉ่วโฉ่วเป็นม้าแสนรู้ แค่เหมยเหมยชี้นิ้วเขาก็แลบลิ้นดึงดอกไม้แสนสวยมาไว้ในปากแล้วค่อยเงยศีรษะขึ้นยื่นให้เหมยเหมย เพียงครู่เดียวในมือเหมยเหมยก็มีดอกไม้แสนสวยช่อใหญ่แล้ว

เหมยเหมยเด็ดเอาดอกสีแดงเหน็บไว้ข้างหูรวมถึงโฉ่วโฉ่วด้วย

“สวยจัง โฉ่วโฉ่วเป็นม้าที่หล่อที่สุด ม้าที่สวยอันดับหนึ่งเลยล่ะ” เหมยเหมยกอดคอโฉ่วโฉ่วหัวเราะคิกคักแล้วยังเกาให้มันอีกด้วย

โฉ่วโฉ่วพ่นลมทางจมูกพลางบ่นในใจ รู้ว่าเขาหล่อที่สุดแล้วยังตั้งชื่อแสนน่าเกลียดนี้ให้เขาอีก ลูกพี่ฉิวมักเอาเรื่องชื่อของเขามาล้อเขาทุกที มันน่าโมโหชะมัดเลย!

“นี่ โฉ่วโฉ่วแกใกล้จะอายุสี่ขวบแล้วนะ โตเป็นหนุ่มแล้ว หาภรรยาได้แล้ว โฉ่วโฉ่วชอบแบบไหนเหรอ ตัวสีเผือกเหมือนแม่ของแกหรือว่าสีดำขลับเหมือนตัวแกดีล่ะ?”

เหมยเหมยนับนิ้วดูจึงพบว่าม้าตัวน้อยในวันนั้นได้โตเป็นหนุ่มแล้ว พลันก็รู้สึกภาคภูมิใจเหมือนคนเป็นพ่อแม่จนเริ่มกังวลถึงเรื่องสำคัญในชีวิตอย่างการสมรสของลูกชายแสนน่ารักน่าชังของตนขึ้นมา

โฉ่วโฉ่วพ่นลมออกทางจมูกอย่างไม่ใส่ใจ ม้าธรรมดาไม่เข้าตาเขาหรอกนะ หากตามหาม้าที่ถูกใจไม่พบยอมขอเป็นโสดไปทั้งชีวิตดีกว่า

เหมยเหมยนั่งจนเหนื่อยเพราะอาการประจำเดือนในครั้งนี้มาแปลกมากจนรู้สึกปวดเมื่อยบริเวณเอวเหลือเกิน เธอแค่ควบม้าไปเพียงครู่เดียวก็รู้สึกเมื่อยเหมือนเอวจะหักแล้ว

“โฉ่วโฉ่ว ฉันของีบหน่อย แกเดินช้า ๆหน่อยนะ!”

เหมยเหมยหันหน้ามองฟ้าแล้วนอนพิงบนแผ่นหลังกว้างของโฉ่วโฉ่วทั้งอย่างนั้น แถมยังหลับตาลงก่อนที่โฉ่วโฉ่วจะลดความเร็วลงกลายเป็นการเดินช้า ๆ จังหวะเท้าที่มั่นคงทำให้เหมยเหมยเริ่มง่วง

“ฮี่…”

จู่ ๆโฉ่วโฉ่วก็ยกเท้าหน้าขึ้นสูงห่างจากพื้นอย่างน้อยหนึ่งเมตร แสงวาบสีขาวพุ่งมาที่เท้าจนเกือบปักโดนกีบเท้าหน้าของมันเข้า เกือบไปแล้วจริง ๆ

เหมยเหมยแทบร่วงลงมา โชคดีที่ถึงแม้ว่าโฉ่วโฉ่วจะอยู่ในวินาทีอันตรายแต่ก็ไม่ลืมเจ้านายที่อยู่บนหลัง โฉ่วโฉ่วคอยดูแลอยู่ตลอดถึงทำให้เหมยเหมยไม่ร่วงลงมา ความง่วงของเธอหายเป็นปลิดทิ้งแล้วเผลอกำขนของโฉ่วโฉ่วตามสัญชาตญาณ แต่สมองยังไม่ทันตื่นตัวดี

เกิดอะไรขึ้นกันแน่?

มีแสงวาบสีขาวอีกหลายเส้นพุ่งเข้ามา โฉ่วโฉ่วหลบอย่างคล่องแคล่ว แต่กลับหลบไม่พ้นจึงต้องวิ่งกระดกถี่กว่าเดิม เหมยเหมยตัวสั่นคลอนจนความดันขึ้นแล้วเกิดความรู้สึกคลื่นไส้ขึ้นมาชั่วขณะ!

ตอนที่ 2163 ฉิวฉิวให้สัญญาณ

เหมยเหมยเห็นมีดสั้นพกพาที่โฉ่วโฉ่วหลบอยู่ถึงเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น ทั้งตกใจทั้งกลัว เธอล้วงเอาแส้ออกมาโดยไม่ต้องคิดแล้วเอนตัวไปด้านหลังเพื่อปัดมีดพกพาที่ตามไล่หลังโฉ่วโฉ่วมา

มีดสั้นพกพาถูกเขวี้ยงมาด้วยแรงไม่มากนัก เหมยเหมยเอาแส้ปัดทีก็หล่นไป แต่แรงสั่นสะเทือนที่เกิดขึ้นตอนนี้ทำให้เธอรู้สึกไม่สบายตัวกว่าเดิม

เธอฝืนโบกแส้อีกทีเพื่อปัดมีดสั้นพกพาที่อยู่ห่างจากกีบหลังของโฉ่วโฉ่วไม่ถึงคืบทิ้ง ชายสองคนนี้ใช้วิธีสกปรกต่ำช้ามาก พวกเขาเอาแต่เล็งเป้าไปตรงเท้าของโฉ่วโฉ่ว จุดประสงค์ช่างร้ายกาจนัก

แม้เหมยเหมยจะไม่รู้จักชายสองคนนี้แต่ใช้เท้าหลังคิดยังคิดได้เลยว่าใครเป็นคนสั่งมา นอกจากตาแก่หนิงเฉินเซวียนนั่นทั้งเมืองหลวงจะมีใครที่ให้คนมาลอบฆ่าม้าตัวเดียวอีกล่ะ?

เนื่องจากโฉ่วโฉ่วต้องคอยหลบมีดสั้นพกพาแล้วยังต้องคอยระมัดระวังความปลอดภัยให้แก่เหมยเหมยอีกจึงวิ่งไม่เร็วนัก ชายสองคนนั้นทักษะการต่อสู้ไม่เลวจึงไล่ตามมาได้ทัน ทั้งยังมีมีดสั้นพกพาคอยเขวี้ยงมาอันแล้วอันเล่าอย่างไม่มีที่สิ้นสุดอีกต่างหาก เหมยเหมยฟาดแส้ติดต่อกันหลายครั้งซึ่งบริเวณช่วงล่างทั้งเจ็บทั้งชา ปัญหาใหญ่กว่านั้นคือเธอเริ่มปวดบริเวณท้องน้อยรุนแรงกว่าเดิมแล้ว

ของเหลวอุ่นช่วงล่างที่ดูเหมือนจะเป็นประจำเดือน มาได้ผิดเวลาจริง ๆ!

“โฉ่วโฉ่ว วิ่งเร็วหน่อย ฉันไม่เป็นไรหรอก!”

เหมยเหมยไม่มีแรงสกัดมีดสั้นพกพาแล้วจริง ๆ เธอจึงให้โฉ่วโฉ่วเร่งความเร็วเพื่อสลัดชายพวกนั้นทิ้ง ทนอีกเพียงครู่เดียวคนในสวนฟาร์มก็จะสังเกตเห็นสิ่งปกติตรงนี้แล้ว

เธอก็นึกแปลกใจเช่นกันว่าทำไมคอกม้าตรงนี้ถึงไม่มีคนคอยเฝ้าจับตาดู เหมยเหมยอยากตะโกนขอความช่วยเหลือแต่เธอใช้เรี่ยวแรงไปจนหมดแล้ว อีกทั้งโฉ่วโฉ่วยังวิ่งไกลออกมาเรื่อย ๆ ลำพังเสียงของเธอส่งไปไม่ถึง

ไม่นานโฉ่วโฉ่วก็เร่งความเร็วขึ้นทำให้ร่างกายของเหมยเหมยสั่นสะเทือนไม่หยุด หลายครั้งที่เกือบหล่นจากหลังม้าแต่เธอกัดฟันกำขนไว้แน่น เฮ่อเหลียนชิงไม่ได้ใส่ชุดอานม้าให้โฉ่วโฉ่ว เหมยเหมยจึงนั่งอยู่หลังม้าที่เปลือยเปล่า หากวิ่งช้า ๆคงไม่เป็นไร แต่เมื่อไรที่วิ่งเร็วเธอรู้สึกเพียงเหมือนอวัยวะภายในแทบหลุดออกจากร่างเลยทีเดียว

ภาพตรงหน้าเริ่มมืดลง เหงื่อซึมทั้งตัวและความเจ็บจากบริเวณท้องน้อยทำให้เธอแค่อยากทิ้งตัวนอนลงไป

“ฮี่…”

โฉ่วโฉ่ววิ่งไกลออกมาเรื่อย ๆ ไม่นานก็สลัดชายสองคนนั้นทิ้งได้สำเร็จ ต่อให้พวกเขาจะแรงมากแค่ไหนมีดสั้นพกพาที่เขวี้ยงมาคงไม่เป็นอันตรายต่อโฉ่วโฉ่วอีกแล้ว

ชายสองคนนั้นรู้ว่าแผนการล้มเหลวแล้ว หากชักช้าต่อพวกเขาต้องหนีไม่พ้นแน่ ๆ

“แยกย้าย!”

ทั้งคู่สบตาแวบหนึ่งก่อนจะหันหลังวิ่งกลับไป มุดกลับเข้าหลุมที่พวกเขาขุดไว้

เหยียนหมิงซุ่นกับเฮ่อเหลียนชิงกำลังปรึกษาบางอย่างในห้องหนังสือ ซึ่งทั้งสองความเห็นไม่ตรงกันสักเท่าไรจึงทำให้บรรยากาศค่อนข้างมาคุ ฉิวฉิวที่ฟุบอยู่ในอ้อมแขนของเฮ่อเหลียนชิงพลันก็เด้งตัวขึ้น ร้องเสียงจิ๊ ๆไม่หยุด แล้วกระโดดตัวเบาพุ่งไปตรงระเบียงหน้าต่าง ผลักหน้าต่างหมายจะออกไปข้างนอก

“เห็นกระรอกตัวเมียแสนสวยหรือไง?”

เฮ่อเหลียนชิงพูดหยอกล้อ สวนฟาร์มแห่งนี้มีกระรอกไม่น้อย ทุกครั้งที่ฉิวฉิวมาก็ต้องไปหยอกเอินกระรอกตัวเมียแสนสวยสักตัวสองตัว เบื้องหน้าเฮ่อเหลียนชิงมีฝูงตัวเมียอยู่จึงทำเอาเขาเห็นแล้วรู้สึกไม่สบอารมณ์ถึงได้พูดออกไปแบบนั้น

เหยียนหมิงซุ่นใจกระตุกวูบ สีหน้าเปลี่ยนไปฉับพลันแล้วรีบตามออกไป

ต้องเกิดอะไรขึ้นกับเหมยเหมยแน่!

เพิ่งวิ่งออกจากบริเวณลานบ้านเหยียนหมิงซุ่นก็ได้ยินเสียงม้าร้องอยู่ไกล ๆ พอได้ยินเช่นนั้นก็กระวนกระวายใจเป็นอย่างยิ่งจนใจของเขาหล่นวูบ

“ที่สนามม้ามีคนคอยเฝ้าไหม?” เหยียนหมิงซุ่นถามเสี่ยวเมิ่งที่วิ่งตามมา

“มีหกคนคอยสับเปลี่ยนเวรกัน ทำไมโฉ่วโฉ่วถึงได้ร้องเสียงถี่ขนาดนั้นล่ะ?” เสี่ยวเมิ่งเองก็สงสัย เขาเป็นคนจัดตารางให้ยามในสวนฟาร์มด้วยตัวเองเพราะใกล้จะถึงวันแข่งขันแล้วถึงได้จัดยามหกคนสลับเปลี่ยนเวรกันเฝ้าเพื่อรับประกันว่าจะมีคนเฝ้าสนามม้าตลอดยี่สิบชั่วโมง

แต่ตอนนี้เห็นได้ชัดว่าเกิดเรื่องขึ้นแล้ว

……………………….

ตอนที่ 2164 เหมยเหมยที่หมดสติไป

เหยียนหมิงซุ่นเป็นห่วงความปลอดภัยของเหมยเหมยเลยเร่งฝีเท้าวิ่งด้วยความเร็วจนเท้าแทบไม่แตะพื้น สลัดเสี่ยวเมิ่งทิ้งห่าง ระหว่างทางเจอยามคนอื่น ๆในสวนฟาร์มที่ต่างก็ได้ยินเสียงความเคลื่อนไหวจากทางสนามม้าเหมือนกันจึงรีบวิ่งไปดูเหตุการณ์

“ทำไมพวกนายถึงมาอยู่ที่นี่?”

เสี่ยวเมิ่งตวาดฉับพลันและสีหน้าดูกรุ่นโกรธอย่างมาก

เขาเห็นยามสามนายที่แต่เดิมควรสลับเวรเฝ้าสนามม้ากำลังวิ่งพุ่งตัวไปทางสนามม้าจึงบันดาลโทสะในทันที

สามคนนี้ไม่อยู่ในสนามม้าบ่งบอกว่าตรงสนามม้าไม่มียามแม้แต่คนเดียว ส่วนเหมยเหมยอยู่ที่นั่นเพียงลำพัง พอนึกถึงเสียงคำรามของโฉ่วโฉ่วเมื่อครู่ก็ยิ่งทำให้เสี่ยวเมิ่งยิ่งร้อนใจ

หากเหมยเหมยเป็นอะไรไปในสวนฟาร์ม ต่อให้เขาเป็นลูกน้องเก่าแก่ของเฮ่อเหลียนชิง เกรงว่าเหยียนหมิงซุ่นก็ไม่มีทางปล่อยเขาไปแน่!

“ใครก็ได้จับกุมสามคนนี้ไป ไว้ฉันจะกลับมาคิดบัญชีกับพวกมันทีหลัง”

เสี่ยวเมิ่งเรียกลูกน้องมาเพื่อพายามที่หน้าซีดสามคนออกไป ก่อนจะเร่งฝีเท้าวิ่งไปทางสนามม้า

เหยียนหมิงซุ่นใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดของเขาจนตัวแทบจะลอยได้อยู่แล้ว นี่ต่างหากทักษะที่แท้จริงของเขา แต่ไม่มีใครเคยเห็นซึ่งวินาทีนี้เองก็เช่นกัน ทุกคนต่างถูกเขาสลัดทิ้งห่างอยู่ด้านหลัง

ระหว่างที่วิ่งมาตลอดทางเหยียนหมิงซุ่นก็จับสังเกตเห็นจุดบกพร่องหลายจุดกับระบบความปลอดภัยในสวนฟาร์ม สิ่งที่น่าโมโหมากกว่านั้นคือสนามม้ากลับไม่มีคนเฝ้าเลยแม้แต่คนเดียว หากศัตรูลักลอบเข้ามาทางนี้ สวนฟาร์มคงถูกจู่โจมไม่เหลือซาก

ไม่ได้เรื่องเลย!

ไว้กลับไปเขาจะจัดระเบียบสวนฟาร์มนี้ใหม่

เพิ่งวิ่งไปถึงขอบสนามม้าเหยียนหมิงซุ่นก็เห็นโฉ่วโฉ่ววิ่งมาทางเขาโดยมีเหมยเหมยฟุบอยู่ด้านหลัง ท่าทางคล้ายหมดสติไปทำให้เหยียนหมิงซุ่นหวั่นใจขึ้นมาทันที

“เหมยเหมย…”

โฉ่วโฉ่วหยุดอยู่ตรงหน้าเหยียนหมิงซุ่น เหยียนหมิงซุ่นรีบอุ้มเหมยเหมยขึ้นมาสำรวจดูว่าเธอมีบาดแผลบนตัวหรือไม่ เมื่อเห็นว่าไม่มีคราบเลือดถึงค่อยวางใจ

แต่พอเห็นใบหน้าซีดเซียวของเหมยเหมยนั่นทำให้เขาหวั่นใจอีกครั้ง หรือเกิดอาการบาดเจ็บภายในงั้นหรือ?

เหมยเหมยที่ทนไม่ไหวจึงหมดสติไประหว่างทาง พอรู้สึกตัวว่าโฉ่วโฉ่วหยุดวิ่งและได้ยินเสียงเหยียนหมิงซุ่น เธอพยายามเปิดเปลือกตาใช้เสียงแผ่วอ่อนแรงเอ่ยขึ้นว่า “มีคนร้าย…ปวด…ท้อง…”

พูดจบเธอก็เป็นลมหมดสติไป

เหยียนหมิงซุ่นสีหน้าเปลี่ยน ปวดท้องได้อย่างไรกัน?

เขารีบมองไปช่วงล่างของเหมยเหมยอัตโนมัติ วันนี้เธอสวมกางเกงขายาวสีเทาอ่อนมาที่ขณะนี้ถูกย้อมกลายเป็นสีแดงเข้ม เหยียนหมิงซุ่งถอนใจโล่งอกชั่วขณะ เมื่อวานเหมยเหมยบอกว่าประจำเดือนมา คาดว่าคงตกใจเกินไปบวกกับอาการปวดท้องประจำเดือน

แต่เขาก็ไม่กล้ารีรอจึงรีบอุ้มเหมยเหมยวิ่งกลับไป โดยไม่ลืมปลอบประโลมโฉ่วโฉ่วที่มองด้วยสายตากังวล

“วางใจได้ เจ้านายของแกไม่เป็นไรหรอก”

เหยียนหมิงซุ่นคิดว่าไม่เป็นไรจริง ๆ แต่พอไม่นานหลังจากนั้นได้ฟังคำวินิจฉัยของคุณหมอก็ตกใจจนวิญญาณแทบหลุดจากร่าง

เขารีบกวาดสายตาสำรวจสภาพแวดล้อมละแวกนั้นรอบหนึ่งอย่างรวดเร็วจึงเห็นว่าไม่มีกลิ่นอายที่น่าสงสัย ดูท่าผู้บุกรุกคงหนีไปแล้ว เหยียนหมิงซุ่นเป็นห่วงสุขภาพของเหมยเหมยเลยไม่ได้ตามไป ระหว่างทางกลับมาก็พบพวกเสี่ยวเมิ่ง

“มีคนลอบจู่โจมที่สนามม้า หนีไปแล้ว”

เหยียนหมิงซุ่นอธิบายสถานการณ์คร่าว ๆก่อนที่เสี่ยวเมิ่งจะพาคนตามไล่ล่าต่อไป ส่วนเขาอุ้มเหมยเหมยกลับไป ไม่นานคุณหมอที่ประจำการอยู่สวนฟาร์มก็มาถึง

“ทำไมถึงเป็นลมได้ล่ะ?” เฮ่อเหลียนชิงมองด้วยสายตาห่วงใย เห็นสีหน้าของยายโง่นี่แล้วดูท่าอาการจะไม่สู้ดีนัก!

“มีคนลอบจู่โจมที่สนามม้า พี่เมิ่งพาคนไปไล่ล่าแล้ว คุณหมอล่ะ…”

เหยียนหมิงซุ่นอธิบายสั้น ๆและไม่สนใจคำถามของเฮ่อเหลียนชิงอีก เขารีบให้คุณหมอที่เดินทางมาถึงตรวจเช็กร่างกายเหมยเหมยโดยไม่ลืมเตือนพวกเขาว่า “ประจำเดือนเหมยเหมยมา”

ตอนที่ 2165 ท้องแล้ว

เฮ่อเหลียนเชิงเองก็เห็นรอยคราบเลือดบนกางเกงของเหมยเหมยเลยขมวดคิ้ว ดูท่าทางจะไม่ใช่อาการปวดท้องประจำเดือน แต่เหมือน…

“ถ้าปวดท้องประจำเดือนแล้วทำไมถึงได้หมดสติไปแบบนี้ล่ะ จ้าวเหมยเธอไม่ใช่ผู้หญิงขี้โรค พวกคุณรีบตรวจร่างกายให้เธอดี ๆเลยว่าเป็นอะไรกันแน่” แม้เฮ่อเหลียนชิงจะสงสัยแต่ก็ไม่กล้าด่วนสรุป

คุณหมอตอบรับอย่างหวาดระแวง คนที่มาเป็นคุณหมอประจำการสองท่านนี้ ท่านหนึ่งเป็นหมอแพทย์แผนจีนส่วนอีกท่านเป็นหมอแพทย์แผนตะวันตก แต่ทั้งคู่ล้วนมีความสามารถด้านการแพทย์เกินกว่าเพื่อนร่วมอาชีพคนอื่น ๆ ไม่อย่างนั้นคงไม่มีทางเข้าตาเฮ่อเหลียนชิงหรอก

หมอแพทย์แผนจีนจับชีพจรของเหมยเหมยก่อนที่สีหน้าจะตึงเครียดมากขึ้น เขาส่งสายตาให้หมอแพทย์ตะวันตกแวบหนึ่งแล้วชี้ไปตรงบริเวณท้องน้อย พูดเสียงเบา “เหมือนจะตั้งครรภ์แล้ว”

หมอแพทย์แผนจีนไม่มั่นใจนักเพราะชีพจรอ่อนมาก หากไม่ใช่เพราะมีสัญญาณของการแท้งเขาคงไม่กล้าพูดหรอก

แม้เสียงจะเบามากแต่เหยียนหมิงซุ่นกลับได้ยินชัดเจน ใจเริ่มเต้นระรัว ตั้งครรภ์หรือ?

หมายความว่าอย่างไร?

ท่านผู้บัญชาการใหญ่เหยียนเฉลียวฉลาดรู้ตำราหนังสือมากมายและมีความรู้ทุกสายอาชีพ จนถึงขนาดเชี่ยวชาญในบางศาสตร์บางแขนงด้วยซ้ำ แต่เขาดันไม่เข้าใจว่า ‘ตั้งครรภ์’ ที่ว่าหมายถึงอะไร?

แม้จะมีข้อสงสัยในใจแต่ไม่นานก็ถูกเขาปัดตกไป

เขาใส่ถุงยางทุกครั้งแล้วจะตั้งครรภ์ได้อย่างไร?

เป็นไปไม่ได้!

หมอชื่อดังสองท่านตรวจร่างกายให้เหมยเหมยอีกครั้งจึงพอจะมั่นใจได้แล้ว อุปกรณ์ทางการแพทย์ในสวนฟาร์มค่อนข้างครบครัน หลังเหมยเหมยถูกปฐมพยาบาลอย่างเร่งด่วนก็หลับสนิทไป

“เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

เหยียนหมิงซุ่นรอพวกเขาทำทุกอย่างเสร็จก็รีบเอ่ยถาม ความรู้สึกที่ไม่ดีเริ่มหนักหน่วงขึ้นและใจเต้นรัวเพราะความกังวล

“คุณชายหมิง คุณหนูจ้าวมีอาการแท้งคุกคาม โชคดีที่เธอร่างกายแข็งแรงเลยรักษาครรภ์ไว้ได้ แต่ช่วงนี้ทางที่ดีควรนอนพักฟื้นอยู่บนเตียงก่อน จะออกกำลังกายหนัก ๆไม่ได้” คุณหมอชื่อดังท่านหนึ่งเอ่ยขึ้น

เหยียนหมิงซุ่นสมองตื้อไปชั่วขณะ อาการแท้งคุกคามหรือ?

หมายความว่าเหมยเหมยท้องแล้วงั้นหรือ?

“ไม่ใช่ประจำเดือนเหรอ?” เหยียนหมิงซุ่นยังไม่เชื่อหูตัวเอง

“ไม่ใช่หรอก คุณหนูจ้าวตั้งครรภ์ได้เกือบหนึ่งเดือนแล้ว อีกอย่างเธอก็มีอาการแท้งคุกคามเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ครั้งนี้เกิดอาการตกใจและได้รับการสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงถึงทำให้อาการนี้รุนแรงขึ้น”

เหยียนหมิงซุ่นใจหล่นตุบพาลนึกถึงบทรักร้อนแรงเมื่อคืนก่อนหน้านี้ที่เรียกร้องกับยายตัวแสบไปตั้งหลายครั้ง จากนั้นเช้าอีกวันเหมยเหมยก็บอกว่าประจำเดือนเธอมาและรู้สึกไม่ค่อยสบายตัวเท่าไร

ให้ตายสิ ความผิดของเขาทั้งนั้น!

เขาเกือบฆ่าลูกของเขากับเหมยเหมยแล้ว!

“เหมยเหมยไม่เป็นใช่ไหม?” เหยียนหมิงซุ่นรู้สึกผิดเหลือเกินแต่ก็ยังคิดไม่ตกว่าเกิดข้อผิดพลาดตรงไหน?

หรือว่าเหมยเหมยแอบเจาะถุงยางอีกแล้ว?

“คุณหนูจ้าวร่างกายค่อนข้างอ่อนแอต้องการพักฟื้น อีกอย่างภายในสามเดือนนี้ต้องงดกิจกรรมส่วนตัว คุณชายหมิงต้องควบคุมตัวเองหน่อยนะ”

คุณหมอเองก็เป็นคนพูดตรงไปตรงมา มองปราดเดียวเขาก็รู้แล้วว่าทำไมเหมยเหมยถึงมีอาการแท้งคุกคาม นั่นก็เพราะกิจกรรมบนเตียงที่ดุเดือนนั่นไง!

คุณชายหมิงนี่ช่างกระหายเสียจริง!

ใบหน้าหล่อเหลาของเหยียนหมิงซุ่นแดงก่ำ แสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่องแล้วเอ่ยเสียงนิ่ง “รู้แล้ว มีเรื่องอื่นที่ต้องระวังอีกไหม?”

“อาหารการกินก็ต้องระวัง ดื่มซุปไก่ซุปปลาที่มีสารอาหารให้มาก อย่าให้อารมณ์ได้รับความสะเทือนเกินไป อาหารแสลงทานไม่ได้…” คุณหมอได้ร่ายข้อควรระวังยาวเหยียดแต่เหยียนหมิงซุ่นก็จำไว้ได้หมด

“ท้องลูกผู้ชายหรือผู้หญิง? มีกี่คน?” เฮ่อเหลียนชิงยิ้มแก้มปริ เขาดูจะร้อนใจยิ่งกว่าเหยียนหมิงซุ่นเสียอีก

ถ้าคลอดทีเดียวได้เจ็ดถึงแปดคนก็สนุกสิ วันหลังเขาคงไม่ต้องเล่นหมาแมวแต่เล่นกับหลานแทน มีหลานหน้าตาพิมพ์เดียวกันตามหลังเป็นกลุ่มก้อนมันต้องสนุกมากแน่ ๆเลย!

…………………………….

ตอนที่ 2166 มีลูกในท้องยังไม่รู้ตัว โง่

คุณหมอชะงักไปพลางมองไปทางเฮ่อเหลียนชิงที่ตื่นเต้นเกินเหตุอย่างหมดคำจะพูด นี่ถามคำถามบ้าบออะไรกัน ไม่ได้เรื่องเลยสักนิด

“ตอนนี้ยังไม่ครบเดือน ชีพจรยังอ่อนมากเลยดูไม่ออกว่าเป็นชายหรือหญิง และไม่รู้ด้วยว่าหลายคนหรือเปล่า” คุณหมอตอบตามตรง

“แล้วเมื่อไรถึงจะดูออกเหรอ?” เฮ่อเหลียนชิงคันยุบยิบในใจ

หลานชายหรือหลานสาวเขาไม่สนใจแต่ทางที่ดีขอให้เป็นหลานชาย หนิงเฉินเซวียนยังมีหลานชายได้เขาก็ต้องมีได้สิ!

“สามเดือนหลังจากนี้คงรู้ได้จากการตรวจชีพจร”

คุณหมอตอบตามความจริง เฮ่อเหลียนชิงถามข้อควรระวังของหญิงตั้งครรภ์อีกหน่อยถึงยอมให้พวกเขาสองคนออกไป แล้วตะคอกใส่เหยียนหมิงซุ่นที่ยังยืนทำหน้าตะลึงอยู่ “ไม่เลวนี่นา แอบทำคนเขาท้องได้แบบนี้ ไม่เลวไม่เลว เรื่องนี้ทำได้ไม่เลวเลย”

เหยียนหมิงซุ่นกลอกตาใส่เขาทีหนึ่ง อะไรเรียกว่าแอบทั้งที่เป็นเรื่องเปิดเผยโจ่งแจ้งซะขนาดนั้น เขากับเหมยเหมยเป็นสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายนะ

เขามองเหมยเหมยที่ยังคงใบหน้าซีดเซียวด้วยความรักและห่วงใย ความรู้สึกหลากหลายประเดประดังเข้ามา ยัยโง่ที่ขี้แงในตอนนั้นตอนนี้จะกลายเป็นคุณแม่คนแล้ว แต่กลับยังโง่เหมือนเดิมไม่เปลี่ยน!

คิดว่าตั้งครรภ์เป็นประจำเดือน ทำไมถึงได้โง่ขนาดนี้นะ?

โง่จนน่าปวดใจ

เหยียนหมิงซุ่นรู้สึกเหมือนว่าตนมีส่วนที่ต้องรับผิดชอบเพิ่มมากขึ้น ไม่เพียงแค่เหมยเหมยที่จะเป็นคุณแม่แต่เขาก็จะเป็นคุณพ่อแล้วเช่นกัน นับจากนี้ไปเขาจะมีอีกคนให้ต้องคำนึงถึงแล้ว

ต่อให้จะไม่ชอบเด็กมากแค่ไหนแต่อย่างไรเสียก็เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาก็ต้องให้การปกป้องที่เหมาะสมอยู่ดี

เฮ่อเหลียนชิงกลับตื่นเต้นมากขึ้นเรื่อย ๆ หมุนล้อวีลแชร์รอบห้องพร้อมพึมพำไม่หยุด “ทางที่ดีขอให้เป็นหลานชาย แน่นอนว่าต่อให้เป็นหลานสาวก็ไม่เป็นไร ค่อยมีใหม่ก็ได้ ใบอนุญาตฉันจะหาทางขอให้เอง พวกแกแค่ห่วงเรื่องลูกอย่างเดียวก็พอ ต้องมีหลานชายให้ฉันให้ได้นะ ฉันจะแพ้ไอ้สารเลวนั่นไม่ได้!”

เหยียนหมิงซุ่นฟังไป ๆก็ชักรู้สึกทะแม่ง ๆ นี่เห็นลูกชายเขาเป็นเครื่องมือหรือไงกัน?

“ไม่ว่าจะลูกชายหรือลูกสาวผมก็จะมีแค่คนเดียว ถ้าพ่ออยากแข่งกับหนิงเฉินเซวียนก็อย่าลากผมไปเกี่ยวด้วย อีกอย่างของหนิงเฉินเซวียนนั่นเป็นลูกชายแท้ ๆเชียวนะ ต่อให้ผมมีหลานชายให้ท่านสิบคนท่านก็สู้เขาไม่ไหวหรอก”

เหยียนหมิงซุ่นพูดจี้ใจดำอย่างเย็นชา อยากเทียบก็หาทางมีลูกชายเอาเองสิ!

เฮ่อเหลียนชิงเงียบในฉับพลัน สีหน้าขึงขัง ให้ตายเถอะ ถ้าฉันมีลูกได้แล้วจะมีแกไว้ทำไมล่ะ!

“ถ้าพ่อว่างนักก็ดูแลสวนฟาร์มให้มากหน่อย ศัตรูบุกเข้าบ้านแล้วคนข้างในกลับไม่มีใครรู้สักคนจนทำเอาเหมยเหมยเกือบแท้ง” เหยียนหมิงซุ่นอดบ่นไม่ได้ ไฟโทสะยังสุมอยู่ในอกเขาและรู้สึกเสียใจภายหลังเหลือเกิน

หากไม่มีสัญญาณเตือนจากฉิวฉิวแล้วเขาไปช้ากว่านี้อีกนิดหนึ่ง เขาแทบไม่อยากคาดคิดถึงผลลัพธ์ที่ตามมาเลย มีความเป็นไปได้ที่ลูกของเขาจะต้องตายด้วยซ้ำ

เฮ่อเหลียนชิงสีหน้าเปลี่ยนไป “มีคนบุกเข้ามาเหรอ? เป็นไปได้อย่างไรกัน เสี่ยวเมิ่งล่ะ?”

“ไปไล่จับผู้บุกรุกแล้ว”

เพิ่งสิ้นเสียงของเหยียนหมิงซุ่นเสี่ยวเมิ่งก็เดินเข้าห้องมาขอโทษเขา “ไอ้สองคนนั่นหนีไปได้ เรื่องวันนี้เป็นความผิดของผมเอง นายท่านได้โปรดลงโทษผมเถอะ”

เฮ่อเหลียนชิงขมวดคิ้วเป็นปมแล้วถามความเป็นมาของเรื่องราวทั้งหมด แต่รายละเอียดมีเพียงเหมยเหมยที่รู้ เสี่ยวเมิ่งกับเหยียนหมิงซุ่นก็เพิ่งจะตามไปทีหลังเลยไม่รู้จุดประสงค์ของผู้บุกรุก

“อืม…”

เหมยเหมยที่อยู่บนเตียงครางเสียงในลำคอก่อนจะปรือตาขึ้นมาช้า ๆ เหยียนหมิงซุ่นรีบวิ่งไปหาพลางถามด้วยความห่วง “ยังปวดท้องอยู่ไหม? มีตรงไหนที่ไม่สบายอีกหรือเปล่า…”

เหมยเหมยเห็นใบหน้าร้อนรนของเหยียนหมิงซุ่นก็อดขำไม่ได้ “พี่อย่ากังวลมาก ก็แค่ประจำเดือนมาเอง ไม่เป็นไร!”

“ประจำเดือนบ้าบออะไร เธอโง่หรือเปล่า มีลูกในท้องแล้วยังไม่รู้ตัวอีก!” เฮ่อเหลียนชิงไม่ค่อยพอใจนัก ตัวเองท้องแต่กลับไม่รู้ตัวเลยสักนิด?

โง่ที่สุดเลย!

ตอนที่ 2167 ฉันจะเป็นเจ้าสาวที่สวยที่สุด

เหมยเหมยสมองระเบิดพร้อมเบิกตาโตชะงักงันไปสามวินาทีเต็มถึงจะหันหน้าไปมองเหยียนหมิงซุ่น ดวงตาเบิกกว้าง “เขาหมายความว่าอย่างไร?”

เหยียนหมิงซุ่นลูบหลังเธอแล้วปลอบเสียงอ่อนโยน “ผ่อนคลายหน่อย เธออยากมีลูกมาตลอดไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้เธอสมหวังแล้วไง ลูกของเราอายุเกือบเดือนแล้วนะ”

เหมยเหมยนิ่งค้างไปพักใหญ่ถึงได้สติกลับมา รู้สึกเหมือนเสียงของเหยียนหมิงซุ่นดังสะท้อนอยู่รอบตัว ไกลมากแต่ก็ใกล้มากเช่นกัน

ลูก?

“พี่บอกว่าฉันท้องแล้วเหรอ?” เหมยเหมยรู้สึกว่าเสียงตัวเองก็ดังอยู่ไกลแสนไกล ฟังดูไม่คุ้นหูและเบาหวิว

ช่างเป็นเรื่องใหญ่ที่ไม่คาดฝันเสียจริง ๆ!

ทำไมถึงท้องได้ล่ะ?

“พี่ใส่ถุงทุกครั้งไม่ใช่เหรอ? แล้วทำไมฉันถึงท้องได้ล่ะ?” เหมยเหมยทำท่าจะร้องไห้ มิน่าประจำเดือนมาครั้งนี้ถึงได้ประหลาดนัก ร่างกายส่งสัญญาณเตือนตั้งแต่เช้าเมื่อวานแล้วเพื่อเตือนให้เธอเลิกทำเรื่องอย่างว่าสักที

ไหนจะดื่มน้ำซุปปลาแล้วอาเจียน นี่มันอาการคนท้องที่เด่นชัดที่สุดเลยไม่ใช่หรือไง ทำไมเธอถึงโง่ขนาดนี้นะ?

เหยียนหมิงซุ่นรู้สึกเก้อเขินเล็กน้อยเลยถลึงตาใส่เฮ่อเหลียนชิงกับเสี่ยวเมิ่งที่กำลังทำหูตั้งลักฟังอยู่ “ไม่มีเรื่องของพวกพ่อแล้ว!”

เฮ่อเหลียนชิงยิ้มตาหยีเอ่ย “ใส่ถุงก็ใช่ว่าจะปลอดภัยร้อยเปอร์เซ็นต์นี่ ไม่แน่อาจจะมีรูก็ได้…”

“พี่เมิ่ง พาพ่อบุญธรรมออกไป” พอเหยียนหมิงซุ่นเห็นว่าเขายิ่งพูดยิ่งแย่เลยรีบออกคำสั่งให้เสี่ยวเมิ่งพาตัวเขาออกไป

เหมยเหมยถึงเพิ่งสังเกตเห็นว่าภายในห้องยังมีสองคนนี้อยู่ เมื่อครู่เธอตะโกนเสียงดังขนาดนั้นแถมยังเป็นเรื่องส่วนตัวอีก…น่าอายจะตายชัก!

เสี่ยวเมิ่งรีบเข็นเฮ่อเหลียนชิงที่ยังอารมณ์ค้างคาอยู่ออกไป ต่อให้เขาอยากอยู่ฟังต่อมากแค่ไหนแต่เขาไม่กล้าหาเรื่องเหยียนหมิงซุ่นหรอกเพราะเขาสู้ไม่ไหว!

เหยียนหมิงซุ่นปิดประตูห้องแน่นแล้วเดินกลับมาข้างเตียงเหมยเหมยก่อนจะถามอย่างฉงน “เหมยเหมยเมื่อก่อนเธอยังโวยวายอยากมีลูกอยู่ไม่ใช่เหรอ? ทำไมตอนนี้ถึงไม่อยากแล้วล่ะ?”

“เมื่อก่อนฉันไม่ได้จะจัดงานแต่งงานนี่นา ตอนนี้อีกครึ่งปีก็จะจัดงานแต่งงานแล้ว ถึงตอนนั้นฉันท้องป่องจะเป็นเจ้าสาวได้ไง? แล้วก็ชุดแต่งงานที่สั่งตัดโดยเฉพาะนั่นอีก ฉันคงยัดไม่เข้า…”

“เพราะพี่นั่นแหละ…พี่ซื้อของไร้ประสิทธิภาพอะไรมาเนี่ย ทำไมถึงท้องได้ล่ะ…ทีนี้ฉันจะเป็นเจ้าสาวที่สวยที่สุดได้ไง…ถึงตอนนั้นต้องขี้เหร่มากแน่ ๆเลย!”

เหมยเหมยทุบกำปั้นใส่ตัวเหยียนหมิงซุ่นด้วยความโมโหไม่หยุด อีกครึ่งปีเธอก็มีอายุครรภ์เจ็ดเดือนที่ท้องต้องป่องเหมือนลูกโป่งแหง ๆ หนำซ้ำตัวต้องอ้วนกลมเหมือนลูกบอล ถึงตอนนั้นเธอก็จะเป็นเจ้าสาวป้ายแดงตัวกลมที่ดูแนวตั้งแนวราบก็ตัวใหญ่เท่ากัน ต้องเป็นเจ้าสาวที่น่าเกลียดที่สุดในโลกแน่ ๆ

ไหนจะชุดแต่งงานสุดสวยนั่นอีก เธอมั่นใจว่าต้องยัดไม่เข้าแน่นอน ชุดแต่งงานที่สวยขนาดนี้เธอกลับสวมไม่เข้า…

เสียใจจัง!

เหยียนหมิงซุ่นร้องไห้ไม่ออกหัวเราะไม่ได้ ไม่เข้าใจความคิดที่เปลี่ยนง่ายดายของผู้หญิงเลยสักนิด

ปีที่แล้วยังหาทางมีลูกให้ได้ถึงขั้นใช้วิธีเจาะรูถุงยาง ตอนนี้พอสมหวังขึ้นมาทั้งทีกลับไม่พอใจด้วยเหตุผลที่ว่ากลัวสวมชุดแต่งงานไม่ได้?

“ชุดแต่งงานเพิ่งเริ่มทำ พี่จะบอกช่างออกแบบขยายสัดส่วนขึ้นหลาย ๆนิ้วหน่อยเธอก็ใส่ได้แล้ว เธอต้องเป็นเจ้าสาวที่สวยที่สุดในโลกแน่ ๆ” เหยียนหมิงซุ่นมองเธอด้วยสายตาจริงใจเพราะเขาคิดเช่นนั้นจริง ๆ

ต่อให้เหมยเหมยอ้วนเป็นลูกบอลก็เป็นลูกบอลที่สวยที่สุดในโลกอยู่ดี!

“ถ้าขยายกว้างหลายนิ้ว? ถ้าอย่างนั้นฉันก็เหมือนลูกบอลน่ะสิ ลูกบอลกลม ๆ ในเมื่อกลายเป็นลูกบอลแล้วจะสวยได้อย่างไร เหยียนหมิงซุ่นพี่หลอกฉันอีกแล้วนะ อย่าเห็นฉันเป็นคนโง่สิ!”

เหมยเหมยคำรามใส่ ภูเขาไฟระเบิดแล้ว!

……………………….

ตอนที่ 2168 ตำแหน่งถูกคุกคามอย่างเปิดเผย

“โอเค ๆ ความผิดของพี่หมดแหละ เธออย่าเพิ่งโมโหนะ คุณหมอบอกว่าตอนนี้เธอจะได้รับความกระทบกระเทือนทางอารมณ์ไม่ได้ มันไม่ดีกับลูก หรือว่าเธอไม่ชอบลูกเหรอ?”

เหยียนหมิงซุ่นปลอบเหมยเหมยด้วยเสียงอ่อนโยนและจงใจถามไปอีกประโยค

เหมยเหมยรีบส่ายหัว “ไม่ใช่อยู่แล้ว ฉันชอบลูกจะตาย!”

แม้จะเป็นอุบัติเหตุที่อาจจะส่งผลต่อการเป็นเจ้าสาวที่สวยเป็นอันดับหนึ่งของโลกของเธอ แต่เหมยเหมยก็รักเด็กคนนี้มากอยู่ดี

เพราะนี่เป็นลูกของเธอกับเหยียนหมิงซุ่น เธอจะไม่รักได้อย่างไร?

“แล้วเธอยังจะตะคอกเสียงดังขนาดนี้อีก ลูกต้องคิดว่าเธอไม่ชอบเขาแหงเลย!” เหยียนหมิงซุ่นพูดหยอกเสียงกลั้วหัวเราะ

เหมยเหมยตกใจรีบก้มหน้าเอ่ยเสียงเบากับท้องตัวเอง “ลูกอย่าเข้าใจผิดนะ แม่ชอบหนูที่สุดเลย…”

เหยียนหมิงซุ่นดวงตาเป็นประกายวับ ความรู้สึกอิจฉาก่อตัวขึ้นในใจ นี่เพิ่งท้อง ตำแหน่งของเขาก็ถูกคุกคามอย่างเปิดเผยเสียแล้ว

เมื่อก่อนคนที่เหมยเหมยชอบที่สุดเป็นเขาแต่ตอนนี้กลับกลายเป็นเด็กในท้องไปแล้ว เขาคิดไว้แล้วเชียวว่าอย่าเพิ่งมีลูกเร็วเกินไป อนาคตต้องแย่งภรรยากับเขาแน่นอน!

แปลกจริง มันเกิดข้อผิดพลาดตรงไหนกันนะ?

จะว่าถุงยางพวกนั้นไร้ประสิทธิภาพก็คงไม่ใช่หรอกนะ?

เหมยเหมยที่ยอมรับความจริงได้แล้วก็ค่อย ๆใจเย็นลง พลันรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมา วันนี้ช่างเสี่ยงจริง ๆ เกือบสูญเสียลูกไปแล้ว

“สองคนนั้นต้องเป็นคนที่หนิงเฉินเซวียนส่งมาแน่นอน พวกมันคิดจะเล่นงานกีบเท้าของโฉ่วโฉ่ว” เหมยเหมยฟ้อง ไอ้สารเลวนั่นเกือบทำให้ลูกเธอต้องจากไป จะปล่อยมันไปง่าย ๆไม่ได้

ความจริงเหยียนหมิงซุ่นเองก็พอจะเดาถึงจุดประสงค์ของผู้บุกรุกได้ แต่พอได้ยินเช่นนี้ก็ยังโกรธมากอยู่ดี “พี่ไม่ปล่อยพวกมันไว้แน่!”

เหมยเหมยอาละวาดไปยกหนึ่งก็ชักเหนื่อย เรื่องมาถึงขั้นนี้ต่อให้อาละวาดต่อไปก็เปล่าประโยชน์ เธอจึงตัดสินใจเลิกคิดแล้วทิ้งโจทย์ยากไว้ให้คนรัก

“ถึงอย่างไรเสียฉันก็จะเป็นเจ้าสาวที่สวยที่สุดในโลก ฉันไม่สน พี่ต้องหาวิธี!” เหมยเหมยเริ่มงอแง

“ได้ พี่จะจัดการเอง ที่รักนอนนะ เด็กดี!” เหยียนหมิงซุ่นรับปากแล้วกล่อมเหมยเหมยนอนก่อนจะห่มผ้าให้เธออย่างดี

“เฝ้าตรงนี้ให้ดี!”

เหยียนหมิงซุ่นเอ่ยสั่งลูกน้องให้เฝ้าอยู่ตรงประตูแล้วออกไปหาเสี่ยวเมิ่งกับเฮ่อเหลียนชิง หนิงเฉินเซวียนกล้ามาท้าทายถึงบ้าน เช่นนั้นเขาจะปล่อยไอ้สารเลวนี่ไปง่าย ๆไม่ได้

“เอาคืนสิบเท่า ส่งคนไปฆ่าม้าที่บ้านไอ้แก่นั่นตอนนี้เลย หึ กล้ามาทำร้ายม้าของฉันใช่ไหม!”

พอเฮ่อเหลียนชิงรับรู้ว่าเป็นคนของหนิงเฉินเซวียนก็ควันออกหู คำรามว่าจะบุกเข้าบ้านตระกูลหนิง

เหยียนหมิงซุ่นไม่อยากสนใจเขาแต่หันไปเอ่ยต่อเสี่ยวเมิ่งว่า “ระบบความปลอดภัยของสวนฟาร์มทำไมแย่ขนาดนี้ สนามม้ากลับไม่มีแม้แต่ยามสักคน ที่อื่นก็มีจุดบกพร่องเยอะเหมือนกัน ถ้าศัตรูคิดจะบุกโจมตีก็เป็นเรื่องง่ายมากเลยนะ”

เสี่ยวเมิ่งรู้สึกผิด นี่เป็นความชะล่าใจของเขาเอง มันน่า…

“ช่วงนี้จำนวนหมาแมวในสวนฟาร์มเพิ่มขึ้นไม่น้อย ปริมาณงานก็เพิ่มเยอะขึ้นตาม ลูกน้องมาใหม่ต้องใช้เวลาปรับตัวสักหน่อยฉะนั้นคนเลยไม่พอใช้ แต่ยามสามคนที่สนามม้าผมจะลงโทษพวกเขาให้หนักเลยครับ”

เสี่ยวเมิ่งพูดตามความจริง ยามสามคนที่ละเลยต่อหน้าที่ต้องถูกส่งตัวกลับไปยังหน่วยทหารเดิม สวนฟาร์มไม่มีทางเก็บพวกเขาไว้อีกแล้ว!

เหยียนหมิงซุ่นมองเฮ่อเหลียนชิงที่มีสีหน้าดูหวาดกลัวแล้วเอ่ยเสียงนิ่งว่า “ผมจะส่งคนกลุ่มหนึ่งมา รอท่านหาคนได้แล้วค่อยเรียกตัวกลับไป ส่วนหมาแมวพวกนั้นถ้าเลี้ยงไม่ไหวจริง ๆก็ต้มกินซะ จะให้เรื่องเล็กมาเสียการใหญ่ไม่ได้”

“ใครอนุญาตให้แกต้มหมาแมวของฉัน!” เฮ่อเหลียนชิงตวาดเสียงใส่

“เกือบทำให้ลูกผมต้องตาย พ่อว่าผมมีสิทธิ์หรือเปล่าล่ะ?”

เหยียนหมิงซุ่นมองเขาอย่างเย็นชาจนทำให้เฮ่อเหลียนชิงหงอลงทันที ก้มหน้างุดอย่างไม่สมยอมแต่ก็ไม่กล้าปริเสียงออกมาสักนิด

ตอนที่ 2169 อยากทานของเปรี้ยวอีกแล้ว

พื้นฐานสุขภาพของเหมยเหมยดีใช้ได้ พอค้างคืนที่สวนฟาร์มหนึ่งคืนวันรุ่งขึ้นเหยียนหมิงซุ่นก็พาเธอกลับบ้าน พักฟื้นที่บ้านตัวเองสบายกว่า อีกทั้งฝีมือการทำอาหารของป้าฟางก็ถูกอกถูกใจเหมยเหมยมากกว่าด้วย

พอป้าฟางรู้ว่าเหมยเหมยตั้งครรภ์ก็ดีใจอย่างมาก เธอดูแลเหมยเหมยมาหลายปีจนเห็นเธอเป็นเหมือนลูกสาวแท้ ๆของตัวเองไปแล้ว ฉะนั้นเวลาดูแลจึงยิ่งกว่าเต็มที่เสียอีก

“อยากทานอะไรก็บอกป้าได้เลย ป้าทำได้หมด” ป้าฟางทุบอกพูดรับประกันขณะที่ใบหน้ายิ้มแย้มแก้มแทบปริ

มิน่าช่วงนี้รสนิยมการกินของคุณหนูถึงแปลกไป เมื่อก่อนไม่ชอบทานเผ็ดตอนนี้กลับทานได้อย่างเอร็ดอร่อยแล้วยังย้ำให้เธอใส่พริกเยอะ ๆอีก แล้วกลายเป็นว่าซุปปลาที่เมื่อก่อนชอบนักชอบหนาดันไม่ชอบเสียแล้ว ทำไมเธอถึงโง่ขนาดนี้ น่าจะคิดได้ตั้งนานแล้วนี่นา!

จู่ ๆรสนิยมการกินก็เปลี่ยนไป นอกจากท้องแล้วจะเป็นอะไรได้อีกล่ะ?

เปรี้ยวเป็นชายเผ็ดเป็นหญิง ดูท่าทางครรภ์แรกของคุณหนูกับคุณชายหมิงจะเป็นเจ้าหญิงล่ะ!

เหมยเหมยเลียริมฝีปาก พูดถึงของกินเธอก็ชักหิวขึ้นมาเสียแล้ว แต่ครั้งนี้เธอไม่อยากทานเผ็ดอีกแล้ว

“ฉันอยากทานผลไม้เคลือบน้ำตาล ใส่น้ำตาลน้อย ๆ ขอเปรี้ยว ๆนะคะ”

ป้าฟางมองตาค้าง ทำไมอยู่ ๆถึงนึกอยากทานของเปรี้ยวขึ้นมาล่ะ?

“คุณหนู ไหนเช้านี้บอกว่าอยากทานเผ็ดไม่ใช่เหรอ ป้าไปซื้อพริกกลับมาตั้งเยอะเตรียมทำหมูผัดพริกให้เลยนะ!”

เหยียนหมิงซุ่นเองก็แปลกใจนัก เมื่อวานทานเผ็ดจนหยุดทานไม่ได้ทำไมวันนี้ถึงนึกอยากทานผลไม้เคลือบน้ำตาลขึ้นมากะทันหันเล่า?

“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แค่อยากทานผลไม้เคลือบน้ำตาลนี่นา อยากทานมาก ๆด้วยสิ ป้า…ทำให้ฉันหน่อยสิคะ!” เหมยเหมยอ้อน ตัวเธอเองก็ไม่เข้าใจแต่ตอนนี้เธอไม่อยากทานเผ็ดแล้ว

“หรือจะเป็นส้มเปลือกเขียวก็ได้ ขอเปลือกสีเขียว ๆนะ มีไหมคะ?” เหมยเหมยถามอีกขณะที่ปากก็น้ำลายสอ เธอหิวจะแย่อยู่แล้ว

“พี่จะให้คนไปซื้อที่ทางใต้ให้ พรุ่งนี้ก็น่าจะได้แล้ว” เหยียนหมิงซุ่นตัดสินใจให้ลูกน้องขับเครื่องบินไปซื้อส้มทางตอนใต้

คุณภรรยาอยากทานส้มก็ต้องได้ทาน!

“ฉันทานผลไม้เคลือบน้ำตาลก่อนแล้วกัน” เหมยเหมยกลืนน้ำเอือกใหญ่ พาลนึกถึงผลไม้รสชาติเปรี้ยว ๆหวาน ๆขึ้นมาอย่างพวกส้ม บ๊วย ซานจา แค่นี้เธอก็น้ำลายสอเพราะอยากทานมาก ๆ

การตั้งครรภ์เป็นเรื่องมหัศจรรย์มากจริง ๆ ของที่เมื่อก่อนเธอแทบไม่สนใจตอนนี้เธอกลับอยากทานเหลือเกิน!

ป้าฟางให้ลุงเหลาไปซื้อองุ่นเขียวจากตลาดมาสักหน่อย เหมยเหมยได้ยินก็นึกแปลกใจ “ป้าฟาง ผลไม้เคลือบน้ำตาลทำจากซานจานี่นา ทำไมป้าให้ลุงเหลาไปซื้อองุ่นล่ะ?”

“คนท้องทานซานจาไม่ได้ ซานจามีฤทธิ์ทำให้เลือดไหลเวียนดี คนท้องทานอาจจะทำให้แท้งได้ องุ่นก็ทำผลไม้เคลือบน้ำตาลได้ อร่อยเหมือนกัน” ป้าฟางอธิบาย

เหมยเหมยตกใจ “แต่เมื่อวันก่อนฉันทานไอติมซานจาไปตั้งเยอะแหนะ!”

หลายวันก่อนอากาศร้อนทุกคนเลยไม่ค่อยเจริญอาหารเท่าไร เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนเอาขนมทานเล่นพวกไอติมซานจามาให้เหมยเหมยชิม จากนั้นก็พบว่ารสชาติไม่เลวเลยพร่องไปกว่าครึ่งเพราะเธอ

ป้าฟางกับเหยียนหมิงซุ่นต่างตกใจกันทั้งคู่เลยถามเป็นเสียงเดียวกัน “เธอ/หนู ทานไปเท่าไร?”

“เยอะอยู่ น่าจะเกือบครึ่งกิโลได้ละมั้ง” เหมยเหมยยังจะจำได้เสียที่ไหนแต่ทานไปมากจริง ๆ เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนหอบไอติมซานจามาถุงใหญ่ซึ่งส่วนมากก็หมดไปเพราะเธอคนเดียว

ไอติมซานจาของเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนเป็นยี่ห้อเหล่าจื้อฮ่าวของเมืองหลวงที่มีปริมาณซานจาเยอะมาก รสชาติเปรี้ยว ๆ หวาน ๆ อร่อยสุด ๆเลย

ความจริงได้พิสูจน์แล้วว่ายี่ห้อเหล่าจื้อฮ่าวให้ปริมาณซานจาเพียงพอจริง ๆ

เหยียนหมิงซุ่นครุ่นคิดหน่อยก็เข้าใจแล้วว่าทำไมเหมยเหมยถึงมีอาการแท้งคุกคาม เพราะทานไอติมซานจาไปในปริมาณมากบวกกับคืนวันนั้นที่เขาเรียกร้องอย่างไร้ขอบเขต ภายหลังก็ถูกลูกน้องของหนิงเฉินเซวียนไล่ล่าทำให้เกิดอาการตกใจเกินเหตุ

เหตุผลหลากหลายประการหลอมรวมกันส่งผลให้เหมยเหมยเกิดอาการแท้งคุกคาม โชคดีที่ไม่เป็นไร!

พระเจ้าคุ้มครอง!

……………………………

ตอนที่ 2170 ยังไม่ทันเกิดก็แย่งความรักแล้ว

เหมยเหมยเองก็นึกถึงสาเหตุนี้ได้เช่นกัน ใบหน้าดวงเล็กซีดลงอย่างรู้สึกกลัวจับใจ

“ก็ฉัน…ก็ฉันไม่รู้…” เหมยเหมยรู้สึกผิดต่อเด็กในท้องเหลือเกิน

เพราะความไม่รู้ของเธอเกือบต้องสูญเสียลูกไปแล้ว เธอมันโง่จริง ๆ

“คุณหนูเพิ่งอายุเท่าไหร่เองจะรู้เรื่องพวกนี้ได้อย่างไร เมื่อก่อนหมู่บ้านป้ามีลูกสะใภ้อ้วนบ้านหนึ่งท้องจนลูกใกล้คลอดแล้วยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย นึกว่าตัวเองแค่อ้วนเฉย ๆ ทำงานที่ไร่นาหามรุ่งหามค่ำทุกวัน สุดท้ายก็คลอดลูกในนานั่นแหละ”

ป้าฟางยิ้มเอ่ยยกตัวอย่างให้ฟังจนเหมยเหมยหลุดขำในทันที

“จริงหรือโกหกกันคะเนี่ย ทำไมถึงมีคนโง่ขนาดนี้อยู่ด้วยคะ?” เหมยเหมยหัวเราะจนน้ำตาเล็ด ตั้งครรภ์สิบเดือน ประจำเดือนไม่มาสิบเดือนก็ไม่รู้สึกอะไรเลยหรือ?

ป้าฟางเองก็หัวเราะอีกคน “เรื่องจริงสิ สะใภ้อ้วนคนนั้นอายุรุ่นราวคราวเดียวกับป้า ตอนนี้หลานโตจนเดินได้แล้ว ตอนนี้คนในหมู่บ้านต่างก็เอามาเล่าเป็นเรื่องตลกกันไปหมดแล้ว”

“ฮ่า ๆ ตลกจัง” เหมยเหมยเช็ดน้ำตาที่เล็ดออกมา เพราะการตั้งครรภ์กะทันหันทำให้รู้สึกวิตกกังวลแต่ก็หายไปในพริบตาอย่างน่าประหลาดใจ

ไม่นานลุงเหลาก็ซื้อองุ่นกลับมา ป้าฟางรีบต้มน้ำตาลอย่างคล่องแคล่วแล้วถึงลอกเปลือกองุ่นออกเตรียมทำผลไม้เคลือบน้ำตาล

เหยียนหมิงซุ่นอยู่ในห้องเป็นเพื่อนเหมยเหมย เขาจ้องท้องของเหมยเหมยอยู่นานด้วยความรู้สึกวิเศษมาก

นี่ใกล้จะเลื่อนขั้นเป็นคุณพ่อแล้วหรือ?

เหยียนหมิงซุ่นรู้สึกเหมือนตัวเองยังเตรียมตัวไม่พร้อมแต่เจ้าตัวเล็กนี้กลับเกิดขึ้นมากะทันหัน ความจริงเขารู้สึกลนลานมากกว่าดีใจแต่จะแสดงออกต่อหน้าเหมยเหมยไม่ได้

เหมยเหมยเครียดมากพอแล้ว เขาต้องเป็นโล่อันแข็งแกร่งของเหมยเหมย ดังนั้นต้องเข้มแข็ง!

“ยังปวดท้องอยู่ไหม?” เหยียนหมิงซุ่นถามเสียงอ่อนโยน มือใหญ่ลูบท้องน้อยของเหมยเหมยอย่างเบามือ ยังคงนุ่มแบนราบเหมือนอย่างเคยแต่ข้างในกลับมีชีวิตน้อยเพิ่มขึ้นมา

และนี่เป็นผลผลิตของความรักจากเขาและเหมยเหมย ช่างน่าอัศจรรย์ใจมากจริง ๆ!

เหยียนหมิงซุ่นใจอ่อนยวบในทันทีและไม่รู้ว่าจะเป็นลูกสาวหรือลูกชาย หากเลือกได้เขาหวังว่าจะเป็นลูกชาย เช่นนี้พอเขาแก่ตัวลงลูกชายจะได้อยู่ปกป้องเหมยเหมยต่อ!

ไม่มีใครพูดอะไร บรรยากาศเงียบเสียจนได้ยินเสียงจังหวะหัวใจของทั้งสอง ขับให้บรรยากาศสงบทว่าอบอุ่น

“พี่…พี่อยากให้เป็นลูกชายหรือลูกสาวเหรอ?” เหมยเหมยถามเสียงเบา

“ได้หมด ขอแค่เธอเป็นคนคลอดออกมา ฉันก็ชอบหมดแหละ”

“ฉันก็เหมือนกัน ขอแค่เป็นลูกของเราสองคน ไม่ว่าหน้าตาจะเป็นอย่างไร ไม่ว่าจะเป็นผู้ชายหรือผู้หญิงก็เป็นดวงใจของฉันทั้งนั้น” เหมยเหมยเริ่มวาดฝันถึงชีวิตเลี้ยงลูกในอนาคตอย่างสวยงาม

เด็กตัวอ้วนกลมผิวขาว แค่คิดก็จักจี้หัวใจแล้ว!

เหยียนหมิงซุ่นตาหม่นลง ความรู้สึกอิจฉาที่หายไปเริ่มผุดขึ้นอีกรอบเลยอดถามไม่ได้ว่า “อันดับหนึ่งในใจของเหมยเหมยคือใคร?”

เหมยเหมยชะงักเงยหน้ามองเหยียนหมิงซุ่น แม้สีหน้าเรียบเฉยมากจนจับผิดสังเกตไม่ได้ แต่เธอก็รู้สึกได้ถึงความอิจฉาที่แฝงอยู่ในอากาศจึงหลุดขำอย่างกลั้นไม่อยู่

ถึงขนาดแย่งความรักกับลูกตัวเองเนี่ยนะ ช่างเป็นเด็กน้อยเสียจริง!

แต่บางทีผู้ชายก็เหมือนเด็กจริง ๆนั่นแหละ แค่เอาใจสักหน่อยก็เพียงพอแล้ว

“แน่นอนว่าต้องเป็นที่รักอยู่แล้ว พี่สำคัญสำหรับฉันที่สุด ไม่มีใครเทียบได้เลย!” เหมยเหมยยิ้มหวานทำเอาท่านผู้บัญชาการใหญ่เหยียนใจเบิกบานเป็นดอกไม้ ความดีใจฉายชัดบนใบหน้า

หากเป็นเช่นนี้เขาก็ค่อนข้างยินดีกับการมาเยือนของลูกอยู่หรอก!

“ใช่แล้ว งานแต่งงานของเราจะเอาอย่างไรดี? พี่หาทางออกได้หรือยัง?” เหมยเหมยเอ่ยถึงงานแต่งงานอีกครั้ง เรียกให้เหยียนหมิงซุ่นรู้สึกเครียดขึ้นมาในทันใด

ตอนที่ 2171 เลื่อนงานแต่งงาน

เหยียนหมิงซุ่นจะมีทางออกที่ดีได้อย่างไรกัน ความจริงสำหรับมุมมองของเขาแล้ว ต่อให้เหมยเหมยมีอายุท้องเจ็ดเดือนก็ยังเป็นเจ้าสาวที่สวยที่สุดในโลก ไม่เข้าใจเลยว่ายัยปีศาจน้อยมัวแต่คิดมากเรื่องอะไรอยู่

“เดี๋ยวฉันจะติดต่อกับช่างออกแบบ ดูว่าขยายขนาดชุดได้ไหม” เหยียนหมิงซุ่นกลั้นใจบอกวิธีเดิมออกไป

ตอนนี้นอกจากวิธีนี้เขาก็คิดหาหนทางอื่นไม่ได้แล้วจริง ๆ จะให้เหมยเหมยทำแท้งก็ไม่ได้ใช่ไหมล่ะ

“ฉันไม่เอา…ถึงตอนนั้นฉันต้องตัวกลมเป็นลูกบอลแน่ ๆ ต่อให้ชุดแต่งงานสวยแค่ไหนก็ช่วยอะไรไม่ได้…ความผิดพี่นั่นแหละ…ซื้อของไร้ประสิทธิภาพอะไรมาเนี่ย…”

เหมยเหมยขมวดคิ้วแน่น แค่เธอนึกถึงงานแต่งงานที่จะเกิดขึ้นในอีกครึ่งปีหลังจากนี้ก็แทบคลั่ง เจ้าสาวตัวอ้วนที่ท้องโตเจ็ดเดือน…

พวกนักสื่อต้องพรรณนาเธออย่างนี้แน่นอน แค่คิดก็ปวดใจแล้ว!

เหยียนหมิงซุ่นมองเหมยเหมยที่งอแงราวกับเด็กน้อยอย่างจนใจ แล้วจงใจเอ่ยว่า “บางทีอาจจะเป็นถุงยางที่เธอเจาะไว้แต่ก่อนก็ได้”

“จะเป็นไปได้อย่างไร ฉันเจาะเมื่อปีที่แล้ว พี่อย่าคิดโยนความผิดมาให้ฉันนะ อย่างไรซะก็เป็นความผิดของพี่” เหมยเหมยถลึงตาโตคล้ายว่าหากเหยียนหมิงซุ่นกล้าปฏิเสธความรับผิดชอบเธอก็จะกัดแรง ๆ

“โอเค ๆ ความผิดของพี่เอง ไม่โกรธแล้วนะ มันไม่ดีต่อลูก”

เหยียนหมิงซุ่นต้องยอมจำนนอย่างจนใจ กับผู้หญิงอย่าคิดใช้เหตุผลเด็ดขาด โดยเฉพาะผู้หญิงในช่วงตั้งครรภ์เพราะไม่มีเหตุผลใด ๆทั้งสิ้น อย่างไรเสียสิ่งที่เธอพูดก็ต้องถูกเสมอ

“มันเป็นความผิดของพี่อยู่แล้ว…ทำให้ฉันไม่ได้ใส่ชุดแต่งงานสวย ๆ…ไม่ได้ ฉันจะต้องเป็นเจ้าสาวที่สวยที่สุด เลื่อนงานแต่งงานเลยนะ!”

เหมยเหมยประกาศกร้าวกะทันหันทำเอาเหยียนหมิงซุ่นสะดุ้งตกใจเฮือกใหญ่ มองเธออย่างไม่เชื่อสายตา

เลื่อนงานแต่งงาน?

เมื่อก่อนเอาแต่เร่งเร้าเขาทุกวันสามเวลาหลังมื้ออาหารว่าจะขอเลื่อนงานแต่งงานให้เร็วขึ้น!

เปลี่ยนใจเร็วขนาดนี้เลยเหรอ มิน่าเขาถึงว่ากันว่าจิตใจของผู้หญิงเดายากยิ่งกว่างมเข็มในมหาสมุทรอีก

“เลื่อนไปถึงเมื่อไหร่?”

“รอฉันคลอดลูกก่อน หุ่นกลับมาเหมือนเดิมค่อยจัดงานแต่งงาน”

เมื่อครู่ที่เหมยเหมยบอกว่าจะเลื่อนงานแต่งงาน ความจริงเป็นเพียงความคิดชั่ววูบพูดล้อเล่นไปอย่างนั้น แต่ตอนนี้เธอกลับคิดว่ามีความเป็นไปได้สูงมาก อย่างไรเสียเธอกับเหยียนหมิงซุ่นก็เป็นสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายแล้ว งานแต่งงานเป็นแค่การปักดอกไม้เพิ่มลงบนผ้าดิ้นเท่านั้นเอง

ในเมื่อตอนนี้เธอท้องแล้วและไม่สามารถใส่ชุดแต่งงานสวย ๆได้ งั้นก็เลื่อนสิ รอเธอคลอดลูกกลับมาหุ่นเท่าเดิมก่อน เธอก็จะเป็นเจ้าสาวแสนสวยได้อย่างเดิม

“ตกลงตามนี้แหละ อย่างไรเสียพี่ก็ยังไม่ได้แจกบัตรเชิญ คนข้างนอกไม่รู้สักหน่อยว่าเราจะจัดงานแต่งงานกัน เลื่อนงานแต่งงานออกไปก่อนได้ไหม…” เหมยเหมยเขย่าแขนของเหยียนหมิงซุ่นออดอ้อน

เหยียนหมิงซุ่นถอนหายใจ เขาจะทำอย่างไรได้ล่ะ?

ผู้หญิงตอนท้องใหญ่มีอำนาจใหญ่สุด เขาคงทำได้แค่ทำตามคำสั่งแล้วล่ะ!

“พี่ว่ารอลูกของเราเดินได้ก่อน ถึงตอนนั้นให้มาเป็นเด็กถือดอกไม้ให้เราดีกว่า” เหยียนหมิงซุ่นจงใจพูดหยอกเย้า

เหมยเหมยตาลุกวาว นั่นสิ ทำไมเธอถึงคิดไม่ได้นะว่าให้ลูกมาเป็นเด็กถือดอกไม้ให้เธอ แบบนี้ต้องเป็นงานแต่งงานที่วิเศษมากแน่ ๆ

เหยียนหมิงซุ่นเห็นสีหน้าของเธอก็รู้ได้ทันทีว่ายัยปีศาจตัวน้อยหวั่นไหวเข้าแล้ว นึกเสียใจทีหลังว่าทำไมเขาถึงต้องพูดมากด้วย

คลอดลูกต้องรอเก้าเดือน รอลูกเดินได้อย่างน้อยต้องรออีกสามปีบวกกันก็เป็นเวลาสี่ปี งานแต่งงานนี้คงไม่ต้องจัดแล้วมั้ง!

“เหมยเหมย พี่แค่พูดเล่นเอง…”

“ความคิดนี้ไม่เลว พี่ ถึงตอนนั้นให้ลูกของเรามาร่วมงานแต่งงานของเราด้วย นี่เป็นความคิดที่แปลกใหม่มาก ตกลงตามนี้แล้วกัน…ฉันไม่รีบ!” เหมยเหมยตบเตียงก่อนจะตัดสินใจตามนั้น

เหยียนหมิงซุ่นเอามือกุมหน้าผาก รออีกตั้งสี่ปี…แต่เขารีบน่ะสิ!

…………………………

ตอนที่ 2172 ทั้งเปรี้ยวทั้งเผ็ดแล้วเป็นเพศไหน?

ไม่นานองุ่นเคลือบน้ำตาลของป้าฟางก็ทำเสร็จเรียบร้อย น้ำตาลสีขาวใสเคลือบผลองุ่นสีเขียวดูสวยงามดั่งหยก ปากก็เริ่มน้ำลายสอ

เหมยเหมยแย่งผลไม้เคลือบน้ำตาลมากัดหนึ่งลูก รสชาติเปรี้ยวอมหวาน แถมเสียงกัดดังเปราะ มันอร่อยที่สุดเลย

“อร่อย พี่จะทานสักลูกไหม?” เหมยเหมยยื่นผลไม้เคลือบน้ำตาลไปตรงมุมปากเหยียนหมิงซุ่น ของอร่อยย่อมต้องแบ่งปันอยู่แล้ว

เหยียนหมิงซุ่นฝืนกัดไปหนึ่งลูก น้ำตาลเนื้อบางมากเพียงกัดเบา ๆก็กัดโดนผลองุ่นเขียวข้างในแล้ว รสชาติเปรี้ยวยิ่งกว่าน้ำส้มสายชูของเมืองส่านซีแผ่ซ่านไปทั่วทั้งปากของเขา

ท่านผู้บัญชาการใหญ่เหยียนที่น่าสงสารไม่ชอบเปรี้ยวเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว แม้แต่เวลาทานเกี๊ยวยังไม่ยอมจิ้มจิ๊กโฉ่เลย การทานองุ่นเขียวรสเปรี้ยวหนึ่งลูกนี้ทำเอาเขาสติหลุดปั่นป่วนไปชั่วขณะ

“อร่อยใช่ไหมล่ะ?” เหมยเหมยทานอย่างเอร็ดอร่อยและรู้สึกเจริญอาหารเหลือเกิน

เหยียนหมิงซุ่นฝืนกลืนมันลงไป แต่พอเห็นปากน้อย ๆของเหมยเหมยทานลูกแล้วลูกเล่าเคี้ยวเสียงดังเปราะ ๆ เขาก็น้ำลายสอตาม ทว่าแค่เห็นก็รู้สึกเปรี้ยวปากแทนแล้ว

“ทานน้อย ๆหน่อย ระวังจะเสียวฟันเอานะ” เหยียนหมิงซุ่นเป็นห่วงอยู่บ้าง ทานเยอะขนาดนี้เกรงว่าอีกประเดี๋ยวแม้แต่เต้าหู้ยังเคี้ยวไม่ไหวน่ะสิ

“ไม่เปรี้ยวเลยสักนิด ความเปรี้ยวกำลังพอดีเลย แปลกจัง เมื่อก่อนทำไมฉันไม่เคยรู้ว่าองุ่นเขียวอร่อยขนาดนี้นะ”

เหมยเหมยพึมพำกับตัวเองแต่ปากก็เคี้ยวไม่หยุด ไม่นานองุ่นเคลือนน้ำตาลหนึ่งไม้ก็ถูกเธอจัดการไปจนหมดก่อนจะคว้าไม้ใหม่ขึ้นมาทานต่อ

เหยียนหมิงซุ่นเห็นว่าเธอไม่รู้สึกเปรี้ยวจริง ๆจึงปล่อยเลยตามเลย เขายกแขนขึ้นดูเวลาครู่หนึ่งพบว่าใกล้จะถึงเวลามื้อเที่ยงแล้ว

“อยากทานอะไร? หมูผัดพริกยังอยากทานอยู่ไหม?”

“หมูผัดพริกไม่เอาแล้ว ฉันอยากทานผัดเปรี้ยวหวานซี่โครงหมู ผัดมันฝรั่งน้ำส้มสายชู ผัดเผ็ดผักกาดขาว…อืม พี่ลองดูอีกทีว่าในตู้เย็นมีเกี๊ยวมั้ย ฉันอยากทานเกี๊ยวต้มจิ๊กโฉ่”

เหมยเหมยร่ายเมนูอาหารมายาวเหยียดซึ่งล้วนแต่เป็นอาหารรสเปรี้ยวทั้งสิ้น

เหยียนหมิงซุ่นพรูลมหายใจยาวแล้วพูดเชิงล้อเล่นว่า “ให้เทน้ำส้มสายชูเป็นเครื่องดื่มเลยไหมล่ะ?”

เหมยเหมยสีหน้าดูจริงจังขึ้นเหมือนกำลังชั่งใจอยู่จริง ๆ นั่นจึงเรียกให้เหยียนหมิงซุ่นตกใจยกใหญ่ “ฉันไปบอกป้าฟางว่าเธออยากทานอะไรก่อนแล้วกัน”

เขาไม่กล้ารอช้ารีบสาวเท้าเข้าห้องครัวก่อนจะร่ายเมนูอาหารที่เหมยเหมยอยากทานไป ป้าฟางฉีกยิ้มทันที “เปรี้ยวชายเผ็ดหญิง ครั้งนี้คุณหนูต้องท้องลูกผู้ชายแน่ ๆเลยค่ะ”

“เช้าวันนี้เธอยังทานเสี่ยวหลงเปากับน้ำพริกจานเล็กไปนะ!” เหยียนหมิงซุ่นพูดเตือนเสียงเรียบ ทำเอาป้าฟางยิ้มค้างและเริ่มคิดหนัก

นั่นสิ เปรี้ยวเผ็ดทานหมด แล้วสรุปท้องลูกเพศอะไรล่ะ?

******

เพราะคุณหมอสั่งไว้ว่าเหมยเหมยจำเป็นต้องพักฟื้นร่างกายอย่างน้อยหนึ่งเดือน เหยียนหมิงซุ่นจึงลาให้เธอไม่ให้เธอไปมหาวิทยาลัย

เหยียนซินหย่ากับจ้าวอิงหัวรับรู้เรื่องนี้ทั้งคู่ซึ่งปฏิกิริยาของทั้งคู่ต่างกันอย่างสิ้นเชิง คนหนึ่งโกรธเคือง อีกคนดีใจ

“เหยียนหมิงซุ่นแกจงใจสินะ ทั้ง ๆที่ใกล้จะจัดงานแต่งงานอยู่แล้วแกก็ยังก่อเรื่องแบบนี้อีก ตอนนี้เหมยเหมยท้องป่องแล้วจะจัดงานแต่งงานอย่างไร?” จ้าวอิงหัวคำรามพร้อมเด้งตัวขึ้นมาด้วยความโกรธ พอเขาได้รับสายจากเหยียนหมิงซุ่นก็เดินทางมาทันทีอย่างไม่รีรอ

เหยียนซินหย่าถลึงตาใส่เขาอย่างไม่พอใจ “คุณจะตะคอกเสียงดังทำไม เหมยเหมยมีลูกเป็นเรื่องน่ายินดี คุณมีอะไรไม่พอใจกัน”

“เหยียนซินหย่าคุณช่วยมีหลักการหน่อยได้ไหม ตอนนี้เป็นลูกสาวเราที่ถูกตาหื่นนี่เอาเปรียบจนท้องโตนะ!”

จ้าวอิงหัวปวดใจนักไม่รู้ว่าเหยียนหมิงซุ่นวางยาเสน่ห์อะไรใส่ภรรยาของเขากันแน่ถึงได้พูดจาให้ท้ายเจ้าหมอนี่ทุกครั้ง เขาโกรธจะตายอยู่แล้ว

“ฉันไร้หลักการไงเหรอ จ้าวอิงหัวคุณน้ำเข้าสมองไปแล้วหรือไง เหมยเหมยกับหมิงซุ่นเป็นสามีภรรยาถูกต้องตามกฎหมายแล้ว การที่จะตั้งท้องคลอดลูกมันเป็นเรื่องปกติ หรือคุณหวังว่าเหมยเหมยจะไม่มีลูกไปตลอดชีวิต?”

เหยียนซินหย่ากลอกตาขาวใส่สามีทีหนึ่ง