ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น 2113-2124

 ตอนที่ 2113 ความสงสัยของเหยียนหมิงต๋า

พวกเหยียนหมิงต๋าถูกตามเจอตัวในเส้นแบ่งเขตเมืองหลวงกับเมืองละแวกรอบนอก ลูกน้องของเหยียนหมิงซุ่นไล่ต้อนพวกเขามาถึงตีนเขาแห่งหนึ่ง

“คุณชายหมิง พวกเขาเข้าป่าไปแล้ว” ลูกน้องรายงาน

เหยียนหมิงซุ่นได้รับการรายงานก็รีบเดินทางมาทันที เหมยเหมยไม่สบายใจจึงตามมาด้วยอีกคน รวมถึงพวกเฮ่อเหลียนเช่อกับเหมยซูหาน

เฮ่อเหลียนเช่อร้อนใจที่สุด ได้ยินดังนั้นก็ตะคอกกล่าว “แล้วจะรออะไรอีกล่ะ รีบขึ้นตามไปบนเขาสิ!”

เหยียนหมิงซุ่นมองเขาด้วยสายตาเย็นชาแวบหนึ่ง “เขาลูกใหญ่ขนาดนี้จะหายังไง?”

ภูเขาที่ถูกไล่ต้อนมาแม้ไม่สูงมากแต่กลับมีเนินชันถี่และพื้นที่กว้างขวาง เหยียนหมิงต๋ากับอู่เยวี่ยล้วนเป็นคนที่ผ่านการฝึกพิเศษมาก่อน พวกเขาหนีเข้าป่าก็ปลาในน้ำ คิดจะตามหาสองคนนี้ท่ามกลางภูเขาลูกใหญ่ไม่ง่ายไปกว่าการงมเข็มในมหาสมุทรเลย

เฮ่อเหลียนเช่อก็เข้าใจเหตุผลนี้ดี แต่เขาแค่ร้อนใจมากเกินไป

“ถ้าเสี่ยวเป่าของฉันเป็นอะไรไป ฉันไม่ปล่อยน้องชายของแกไปแน่!”

เฮ่อเหลียนเช่อกัดฟันกรอด สายตาฉายแววดุดันแผ่รังสีอาฆาตออกมา

สีหน้าของเหยียนหมิงซุ่นก็ไม่สู้ดีเช่นกัน เลยยอกย้อนเสียงเย็นชากลับว่า “ก็ต้องโทษลูกน้องของแกเองที่ใช้ไม่ได้ คนเยอะขนาดนี้ยังตามเฝ้าผู้หญิงกับเด็กคนหนึ่งไม่ได้เลย!”

เฮ่อเหลียนเช่อหน้าดุดันจนน่ากลัว บรรดาลูกน้องที่ประมาทในหน้าที่ถูกเขาส่งตัวไปใช้ชีวิตตามยถากรรมในตะวันออกกลางแล้ว แต่ก็ยังไม่อาจลบล้างความแค้นในใจเขาได้

“หยุดทะเลาะกันได้แล้ว รีบหาทางช่วยเสี่ยวเป่าก่อนดีกว่า ตอนนี้อากาศร้อนบนเขาต้องมียุงเยอะมากแน่ ๆ เสี่ยวเป่าจะทนไหวได้ไง!”

เหมยซูหานไม่พอใจที่สองคนนี้ทะเลาะกันไม่หยุด นี่มันเวลาไหนแล้ว ต่อให้ทะเลาะกันจนแผ่นดินพลิกฟ้าถล่มแล้วอย่างไรต่อ?

เหยียนหมิงซุ่นถุยหญ้าป่าในปากทิ้งแล้วพูดเสียงนิ่ง “เราแยกเป็นสองทาง ไปดักล้อมพวกเขา!”

“ได้ ฉันไปทิศตะวันออก แกไปทิศตะวันตก!” เฮ่อเหลียนเช่อเห็นด้วย

เหยียนหมิงซุ่นมองเขาแวบหนึ่งและรู้ดีอยู่แก่ใจว่าหากไอ้หมอนี่ตามเจอตัวก่อนคงไม่ปล่อยเหยียนหมิงต๋าไปแน่ ๆ ฉะนั้นเขาต้องรีบตามตัวเจ้าโง่เหยียนหมิงต๋าให้เจอก่อนเฮ่อเหลียนเช่อ

คนของเขาต่อให้ทำผิดมหันต์แค่ไหนก็มีแค่เขาที่ลงโทษได้!

คนอื่นไม่มีสิทธิ์นี้ โดยเฉพาะเฮ่อเหลียนเช่อ!

ตอนนี้ฟ้าใกล้จะมืดเต็มทีทำให้แสงบนเขาที่มืดเป็นทุนเดิมยิ่งมืดสนิท เหยียนหมิงซุ่นให้ลูกน้องทำคบเพลิงง่าย ๆก่อนจะพากันขึ้นเขาไป

เหมยเหมยก็ตามไปด้วยอีกคน “ฉันกับฉิวฉิวต้องช่วยอะไรได้แน่ ให้ฉันตามไปเถอะนะ…”

เหยียนหมิงซุ่นคิด ๆแล้วก็ตอบตกลง แต่กลับหยิบยากันยุงชนิดพิเศษทารอบตัวให้เหมยเหมย ทั้งให้เธอสวมเสื้อมิดชิดตั้งแต่ศีรษะจรดเท้าโดยไม่มีช่องว่างเลยแม้แต่น้อย

เหยียนหมิงต๋ากับอู่เยวี่ยวิ่งขึ้นเขาทีละก้าว ๆขณะที่อู่เยวี่ยยังอุ้มเสี่ยวเป่าไปด้วย เนื่องจากพวกเขาสามคนเร่งรีบเกินไปจึงไม่ได้มีการเตรียมตัวดีพอ ทำให้ขณะนี้ถูกยุงกัดเป็นรอยเต็มตัว

โดยเฉพาะเสี่ยวเป่าที่ถูกกัดจนตุ่มขึ้นเต็มตัว

ส่วนอู่เยวี่ยไม่คิดจะสนใจเสี่ยวเป่าเลยสักนิด กลับเอาเสี่ยวเป่าเป็นตัวบังยุงในจุดที่อยู่นอกร่มผ้าอีกต่างหาก

เหยียนหมิงต๋าทนมองไม่ได้แล้วจริง ๆ แม้เขากับอู่เยวี่ยเพิ่งอยู่ด้วยกันไม่ถึงสามวันดี แต่ในระยะเวลาสั้น ๆนี้เขาก็ได้เห็นความเห็นแก่ตัวและความเลือดเย็นของอู่เยวี่ย

ทำไมถึงได้เย็นชากับลูกชายแท้ ๆของตัวเองขนาดนี้นะ?

แม่ของเขาถานซูฟางแม้จะบอกว่าไม่ใช่คนดีอะไร หนำซ้ำยังเคยทารุณพี่ชายเขามาก่อนแต่กลับมอบความรักความห่วงใยแก่เขาเป็นอย่างดี นี่ต่างหากคือคุณสมบัติของการเป็นแม่คนหนึ่ง!

แต่อู่เยวี่ยทำอะไรบ้าง?

เสี่ยวเป่าหิวก็ไม่สนใจ ร้องไห้ก็ไม่สนใจ…ตอนนี้ยังเอาเสี่ยวเป่าเป็นตัวบังยุงอีก…

ทำไมเธอถึงได้ใจเหี้ยมเช่นนี้นะ?

เหยียนหมิงต๋ามองอู่เยวี่ยที่หอบแฮ่กเพราะรูปร่างอ้วนท้วมด้วยสายตาสับสน และฝีเท้าก็ช้าลงเรื่อย ๆ

…………………….

ตอนที่ 2114 เสี่ยวเป่าเป็นไข้

“พักสักหน่อยเถอะ!” เหยียนหมิงต๋าเอ่ยต่ออู่เยวี่ยที่นำอยู่ข้างหน้า

อู่เยวี่ยกลับไม่ยอมหยุด สีหน้าดูไม่สบอารมณ์เล็กน้อยจึงทำให้น้ำเสียงห้วนไปสักหน่อย “ตอนนี้จะพักได้ไง พวกเฮ่อเหลียนเช่อต้องตามมาถึงตีนเขาแล้วแน่ ๆ เราต้องรีบทำเวลาข้ามเขาลูกนี้ไปก่อน!”

กว่าจะหนีมาถึงตรงนี้ได้ไม่ใช่ง่าย ๆ เธอไม่ยอมถูกจับตัวกลับไปหรอกนะ!

เธอทั้งมีเงิน มีหน้ามีตา มีความสามารถ ขอแค่หนีไปต่างประเทศได้แล้วเปลี่ยนสถานะใหม่ รวมถึงเงินในมือเธอ เธอต้องใช้ชีวิตสุขสบายได้อย่างแน่นอน

เหยียนหมิงต๋าดวงตาหม่นลง คำตอบของอู่เยวี่ยอยู่ในความคาดหมายของเขาแต่ก็อยู่เหนือความคาดหมายของเขาเช่นกัน รู้สึกขมขื่นปนสลดใจสักนิด

“งั้นเธอส่งเสี่ยวเป่ามาให้ฉันแล้วกัน!”

มีเขาคอยอุ้มเสี่ยวเป่า เด็กคนนี้จะได้สบายตัวขึ้นบ้าง!

อู่เยวี่ยรำคาญยิ่งกว่าเดิม ทำไมถึงได้พูดมากนักนะ เธอพยายามสะกดกลั้นอารมณ์หงุดหงิดเอาไว้แล้วกล่าว “เสี่ยวเป่ากลัวคนแปลกหน้า ไม่เคยให้ใครนอกจากฉันคนเดียว”

ตอนนี้อู่เยวี่ยรู้สึกเสียใจภายหลังที่วางยาเสี่ยวเป่ามากเกินไป ทำให้เธอในตอนนี้ยังทิ้งภาระก้อนนี้ไปไม่ได้ ไหนจะทานเยอะตัวอ้วนอย่างกับหมู แขนสองข้างเธอจะหักอยู่รอมร่อแล้ว

เหยียนหมิงต๋าจำต้องถอดเสื้อนอกบนตัวออกยื่นให้อู่เยวี่ย “งั้นเธอเอาเสื้อห่อตัวเสี่ยวเป่าหน่อย”

อู่เยวี่ยเห็นเสื้อก็ตาวาว นึกอยากเอาเสื้อตัวนี้มาคลุมให้ตัวเองเหลือเกินแต่หากทำเช่นนั้นเหยียนหมิงต๋าต้องคิดว่าเธอไม่ใช่คุณแม่ที่ดีแน่ ๆ เจ้าโง่นี่ยังมีประโยชน์อีกมาก ตอนนี้จะผิดใจกับเขาไม่ได้!

ทั้งหมดเป็นความผิดของไอ้เด็กจอมวุ่นนี่คนเดียว ถ้าตายไปก็ดี!

จู่ ๆหัวใจของเธอก็เต้นระรัว ความคิดชั่วร้ายเมื่อครู่แวบผ่านเข้ามาในหัวเธอแต่ไม่นานก็วนกลับมาใหม่ก่อนจะฝังรากลงลึกขึ้นเรื่อย ๆ

อู่เยวี่ยห่อตัวเสี่ยวเป่าไว้อย่างลวก ๆด้วยท่วงท่าหยาบโลนป่าเถื่อน เสี่ยวเป่าผู้น่าสงสารที่ชินชากับความเย็นชาของอู่เยวี่ยมาตั้งแต่เด็กอดทนอย่างเงียบ ๆ หากเจ็บจริง ๆก็ร้องครางออกมาไม่กี่เสียง ผิวขาวเนียนเต็มไปด้วยรอยตุ่มแดงที่ทำให้คนมองแล้วรู้สึกปวดใจ

เหยียนหมิงต๋าเห็นทุกอย่างในสายตา ต่อให้เขาไม่รู้จักเสี่ยวเป่าแต่เห็นเด็กน่ารักเจอเรื่องย่ำแย่ขนาดนี้ เขาก็ไม่รู้สึกดีไปกว่ากันเท่าไรหรอก

แต่อู่เยวี่ยกลับทำตัวเหมือนคนปกติ ตั้งแต่หนีเอาตัวรอดมาจนถึงตอนนี้เขาไม่เคยเห็นอู่เยวี่ยอ่อนโยนกับเสี่ยวเป่าเลยสักครั้ง

ผู้หญิงคนนี้คือเยวี่ยเยวี่ยจริงหรือเปล่า?

เยวี่ยเยวี่ยอ่อนโยนใจดีและชอบเอาใจใส่ไม่ใช่หรือ ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้ล่ะ?

มียุงอีกกลุ่มหนึ่งบินมาทำให้เหยียนหมิงต๋าต้องเอากิ่งไม้คอยไล่ยุงไม่หยุด แต่ก็มียุงที่หลุดรอดมาแล้วพุ่งเข้าจู่โจมเสี่ยวเป่ากับอู่เยวี่ย

อู่เยวี่ยมัวแต่ไล่ยุงให้ตัวเองจนผ้าที่ห่อเสี่ยวเป่าอยู่ปิดไม่มิดชิด พอขยับตัวเพียงเล็กน้อยก็ทำให้ผ้าหลุดลุ่ยหมด ผิวที่โผล่พ้นออกมาของเสี่ยวเป่ามีรอยยุงกัดเพิ่มขึ้นอีกหลายจุด

เสี่ยวเป่าทรมานเกินทนจึงส่งเสียงร้องดังกว่าเดิมทั้งยังดิ้นบิดตัวรุนแรงกว่าเดิมด้วย อู่เยวี่ยมัวแต่ไล่ยุงเลยใช้มือเพียงข้างเดียวอุ้ม เสี่ยวเป่าดิ้นแรงจึงร่วงตกลงพื้น แต่อู่เยวี่ยกลับไร้ปฏิกิริยาใด ๆ

เหยียนหมิงต๋าสะดุ้งเฮือกรีบพุ่งเข้าไปรับเสี่ยวเป่า ดีที่เขาว่องไวจึงรับเสี่ยวเป่าได้ทันท่วงที แต่เจ้าเด็กคนนี้เนื้อตัวกลับเต็มไปด้วยรอยแผล

ยุงบนเขามีพิษรุนแรงทำให้เสี่ยวเป่าในตอนนี้เริ่มมีไข้ พิษไข้โจมตีทำให้สติเลือนรางจึงไม่ปฏิเสธสัมผัสคนแปลกหน้าอย่างเคย ได้แต่นอนนิ่งอยู่ในอ้อมแขนของเหยียนหมิงต๋า

“แย่แล้ว เสี่ยวเป่าไข้ขึ้น เราต้องรีบไปหายาลดไข้ให้เขา”

แม้จะมีเสื้อผ้ากั้นแต่เหยียนหมิงต๋าก็รู้สึกได้ถึงไอร้อนจากตัวเสี่ยวเป่า ตัวร้อนจี๋ราวกับเหล็กร้อนจนน่าตกใจ

ตอนที่ 2115 อู่เยวี่ยผู้โหดเหี้ยม

เหยียนหมิงต๋าให้อู่เยวี่ยอุ้มเสี่ยวเป่ารอเขาอยู่ที่เดิม เขาจะไปหาสมุนไพรละแวกนี้มาให้ ในฐานะทหารหน่วยรบพิเศษนายหนึ่งจึงมีความรู้ทางการแพทย์ประดับอยู่บ้าง เสี่ยวเป่าตัวร้อนขนาดนี้หากไม่รีบหาทางลดไข้จะเป็นอันตรายมาก

อู่เยวี่ยขมวดคิ้วเดินมาลูบหน้าผากเสี่ยวเป่าทีหนึ่ง พยายามระงับความไม่สบอารมณ์เอาไว้แล้วเอ่ยเสียงอ่อนโยน “เด็กเป็นไข้ก็จะตัวร้อนกว่าผู้ใหญ่หน่อย เห็นรุนแรงขนาดนี้ความจริงไม่มีอะไรหรอก เรารีบเดินทางต่อเถอะ ระหว่างทางถ้าเจอสมุนไพรค่อยเอามารักษาเสี่ยวเป่า!”

เหยียนหมิงต๋าตอบด้วยความลังเล “แบบนี้จะทำให้เสี่ยวเป่าแย่เอานะ”

“ไม่หรอก ระหว่างทางต้องมีสมุนไพรแน่ ๆ อีกไม่นานคงหาเจอ เราต้องรีบทำเวลา พี่หมิงต๋า พี่คงไม่อยากให้ฉันถูกคนชั่วจับตัวกลับไปหรอกนะ?”

อู่เยวี่ยหยิกต้นขาแรง ๆทีหนึ่งแกล้งบีบน้ำตาหลาย ๆหยด มองเหยียนหมิงต๋าเรียกร้องความเห็นใจ

เหยียนหมิงต๋าใจอ่อนยวบ แม้จะมีข้อสงสัยต่อผู้หญิงตรงหน้ามากมายแต่ความสัมพันธ์ที่ผูกกันมาตั้งแต่เด็กมันหยั่งรากลึก ทำให้เขาใจแข็งกับผู้หญิงคนนี้ไม่ได้อยู่ดี

“แต่เสี่ยวเป่าไข้ขึ้นสูงมาก ฉันหาสมุนไพรไม่นานหรอก ไม่เสียเวลาแน่นอน”

เหยียนหมิงต๋าพยายามเกลี้ยกล่อมอู่เยวี่ย เขาไม่วางใจเรื่องเสี่ยวเป่าจริง ๆ ไข้ขึ้นสูงขนาดนี้ไม่นานอาจจะโดนพิษไข้เล่นงานจนสมองเสียหายได้ ถ้าเช่นนั้นชีวิตของเสี่ยวเป่าก็พังกันพอดี

อู่เยวี่ยหมดความอดทนและนึกโกรธเกลียดเสี่ยวเป่ามากกว่าเดิม ทำไมไอ้เด็กนรกนี่ยังไม่ตายสักทีนะ?

หากไม่มีภาระก้อนนี้เธอคงหนีข้ามเขาลูกนี้ไปได้สบาย ๆ มีไอ้เด็กนรกนี่ไม่รู้ต้องใช้เวลานานเท่าไรกว่าจะข้ามเขาลูกนี้ไปได้

ถ้าตายไปก็ดีสิ!

ความคิดชั่วร้ายแวบเข้ามาในหัวอีกครั้ง อู่เยวี่ยตาเป็นประกายไม่กล้ามองเสี่ยวเป่าในอ้อมแขนของเหยียนหมิงต๋า ขณะที่ความคิดภายในใจกำลังตบตีกันอยู่

ถ้อยคำของเหยียนหมิงต๋ากลับทำให้เธอตัดสินใจได้ เจ้าโง่นี่ยังคงใจดีเหมือนตอนเด็กไม่มีผิด มีไอ้เด็กนรกนี่อยู่เธอต้องคอยเสแสร้งทำเป็นเอาใจเหยียนหมิงต๋า

เธอรำคาญจะตายอยู่แล้ว!

ตาย ๆไปซะเถอะ เธอจะได้สบายสักที

อู่เยวี่ยกัดฟัน ในที่สุดก็ตัดสินใจได้เลยเงยหน้ามองเหยียนหมิงต๋า “ได้สิ ฉันจะรอพี่ตรงนี้ พี่หมิงต๋ารีบหน่อยนะ ฉันอยู่คนเดียวแล้วกลัว!”

เหยียนหมิงต๋าถอนหายใจเฮือกหนึ่งอย่างปลื้มใจ เมื่อครู่เขาเข้าใจเยวี่ยเยวี่ยผิดไป เยวี่ยเยวี่ยยังแสนดีเหมือนเมื่อก่อนไม่มีผิด อาจจะเพราะกำลังหนีเอาตัวรอดเลยทำให้เธอร้อนใจไปสักหน่อย

“ไม่ต้องกลัว ไม่นานก็กลับมาแล้ว เธออย่าเดินเพ่นพ่านไปไหนล่ะ ยืนรออยู่ที่เดิมนี่แหละ”

เหยียนหมิงต๋าพูดเตือนไม่กี่ประโยคก็เข้าไปในป่าลึก ในนั้นน่าจะมีหญ้าสมุนไพรอยู่บ้าง

อู่เยวี่ยสีหน้าเปลี่ยนไป หลังจากเหยียนหมิงต๋าจากไปไม่นานเธอก็ก้มมองเสี่ยวเป่าที่นอนไม่ได้สติในอ้อมแขนด้วยสายตาเย็นชา

“ลูกอย่าโทษแม่ว่าใจเหี้ยมเลย จะโทษก็โทษพ่อของลูกที่ใจเหี้ยมเกินไป ถ้าลูกตายไปเป็นผีก็ไปแก้แค้นเขาแล้วกัน อย่ามาหาแม่เลย!”

อู่เยวี่ยกัดฟันกรามแน่น หลังจากลังเลอยู่บ้างแต่ก็ตัดสินใจได้ในที่สุด ยื่นมือสั่นเทาออกไปอุดจมูกเสี่ยวเป่าไว้

เสี่ยวเป่าเหมือนรู้สึกถึงอันตรายจึงดิ้นพล่านไปมา แต่แรงกระเสือกระสนอันน้อยนิดของเจ้าตัวเล็กกลับทำให้อู่เยวี่ยใจเหี้ยมยิ่งกว่าเก่า

“ดิ้นอะไรนักหนา เพราะลูกไม่เชื่อฟังถึงทำให้แม่ต้องใจร้ายไงล่ะ…”

อู่เยวี่ยมองเสี่ยวเป่าด้วยความรำคาญโดยไม่คิดสงสารเลยสักนิด ในที่สุดเธอก็เอามืออุดจมูกเสี่ยวเป่าไว้แล้วหลับตากดแรงลงไป

“รีบตายจะได้รีบไปเกิดใหม่ สังคมนี้อันตราย ชาติหน้าเกิดเป็นวัวเป็นม้าก็อย่าเกิดมาเป็นคน แม่หวังดีกับลูกนะ อย่าโทษแม่เลย!”

……………………

ตอนที่ 2116 เสี่ยวเป่าตายแล้ว

เหยียนหมิงต๋าไม่ได้ไปนานนัก ไม่ถึงสิบห้านาทีก็กลับมาพร้อมยาสมุนไพรในมือที่ล้วนแต่มีสรรพคุณช่วยลดไข้ทั้งนั้น

“ฉันหายาลดไข้ได้จำนวนหนึ่งแล้ว เอาคั้นเป็นยาให้เสี่ยวเป่าดื่มน่าจะช่วยลดไข้ได้ ฉันหาอันนี้ได้ด้วย ชื่ออะไรไม่รู้ แต่ทาแผลยุงกัดได้ผลที่สุด แค่เอาใบไม้ปิดตรงแผลยุงกัดวันที่สองก็หายบวมแล้ว…”

เหยียนหมิงต๋าเดินเข้าใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ ปากก็พูดเจื้อยแจ้วพร้อมสีหน้ามีความสุข

ภูเขาลูกนี้อุดมสมบูรณ์มากมียาสมุนไพรหลากหลายชนิด ไม่ต้องเสียเวลานานนักก็หาเจอแล้ว อีกทั้งยังเป็นยาดีมีสรรพคุณตามที่ต้องการด้วย ขอเพียงใช้ยานี้เสี่ยวเป่าต้องหายดีแน่ เหยียนหมิงต๋าอารมณ์ดีไม่น้อย

แต่–

เหยียนหมิงต๋าเดินเข้าไปใกล้อู่เยวี่ยเรื่อย ๆกลับพบว่าอู่เยวี่ยอุ้มเสี่ยวเป่าทรุดนั่งอยู่ตรงพื้นพร้อมปล่อยน้ำตาไหลรินเงียบ ๆ

เขารู้สึกลนลานขึ้นมาจึงรีบถาม “เสี่ยวเป่าเป็นอะไรไป?”

อู่เยวี่ยกัดลิ้นแรง ๆปล่อยให้น้ำตาที่เอ่อคลออยู่ไหลพราก “พี่หมิงต๋า…เสี่ยวเป่า…เขา…เขา…”

พูดได้ครึ่งประโยคอู่เยวี่ยก็พูดต่อไม่ไหว ร่ำไห้ปล่อยโฮแล้วเอามือทุบอกตัวเองไม่หยุด “เสี่ยวเป่า…แม่ผิดเอง…เสี่ยวเป่าที่น่าสงสาร…นี่ลูกควักหัวใจแม่ไปเลยนะ…”

เหยียนหมิงต๋าใจหล่นตุบ เขาแย่งตัวเสี่ยวเป่ามาจากอ้อมแขนอู่เยวี่ย เจ้าตัวเล็กที่ไข้สูงตัวร้อนจี๋ก่อนเขาไป ตอนนี้กลับไม่ได้ตัวร้อนมากเท่าเดิมแต่ใบหน้ากลับเขียวช้ำไร้ลมหายใจ

“เกิดอะไรขึ้นกันแน่? ตอนฉันไปยังดี ๆอยู่เลยไม่ใช่เหรอ?”

เหยียนหมิงต๋าขึ้นเสียงสูง เขาไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เห็น คนตัวเป็น ๆทำไมถึงตายง่ายขนาดนี้ล่ะ!

“ฉันผิดเอง ฉันทำให้เสี่ยวเป่าต้องตาย…หลังพี่ไปไม่นานเสี่ยวเป่าก็เริ่มชัก ฉันช่วยเขาไม่ได้…ฮือ…ฉันมันไร้ประโยชน์…เห็นเสี่ยวเป่าตายต่อหน้าต่อตา…แต่กลับช่วยอะไรไม่ได้…”

อู่เยวี่ยพูดประโยคขาดห้วง คำเหล่านี้เป็นข้ออ้างที่เธอเพิ่งคิดเมื่อสักครู่ เด็กไข้ขึ้นสูงจะเกิดอาการชักเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว เหยียนหมิงต๋าต้องจับผิดไม่ได้แน่ ๆ

“ทำไมคนที่ตายถึงไม่ใช่ฉันนะ เสี่ยวเป่าของแม่…เสี่ยวเป่าที่น่าสงสารของแม่…”

อู่เยวี่ยมัวแต่ร่ำไห้คนเดียวแล้วร้องโหยหวนไม่หยุด ดูแล้วเหมือนคุณแม่ที่กำลังใจสลายเพราะเพิ่งสูญเสียลูกไป แสดงได้สมจริงเหลือเกิน

เหยียนหมิงต๋าไม่นึกสงสัยเลยสักนิด เขาคิดว่าเสี่ยวเป่าเป็นเช่นนี้เพราะอาการเป็นไข้เลยแอบโทษตัวเองในใจ

หากเขากลับมาเร็วกว่านี้เสี่ยวเป่าอาจจะไม่เป็นไร

ทำไมเขาถึงไม่รีบมาถึงให้เร็วกว่านี้นะ!

ท้องฟ้าเริ่มมืด บนเขามืดสนิทจนมองไม่เห็นนิ้วมือ รอบคบเพลิงเต็มไปด้วยแมลงเป็นฝูง ๆทำเอาคนมองเห็นขนลุกซู่กันถ้วนหน้า

เหมยเหมยใส่เสื้อปิดมิดชิดทั้งตัวแต่ก็โดนยุงกัดไปหลายจุดและคันกว่าปกติ หากไม่ได้ยากันยุงชนิดพิเศษของเหยียนหมิงซุ่น จุดที่ถูกยุงกัดคงถูกเธอเกาจนผิวถลอกไปแล้วแน่ ๆ

“ยุงเยอะขนาดนี้ เสี่ยวเป่าจะเป็นอะไรไหมนะ?”

เหมยเหมยนึกเป็นห่วงเสี่ยวเป่าอย่างมาก เสี่ยวเป่าทั้งขาวทั้งตัวนุ่มย่อมเป็นอาหารชั้นเลิศของยุง อีกทั้งฤดูร้อนใส่เสื้อบาง พวกอู่เยวี่ยหนีไปอย่างรีบร้อนต้องไม่ทันเตรียมเสื้อให้เสี่ยวเป่ามากพอแหง ๆ

เธอยิ่งคิดก็ยิ่งกังวลใจ แต่ไล่ตามมาตลอดทางกลับยังตามพวกอู่เยวี่ยไม่ทันอยู่ดี

เหยียนหมิงซุ่นสีหน้าเย็นยะเยือก เขานึกถึงข้อกังวลของเหมยเหมยตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้ว

แมลงและยุงบนเขามีมากเกินที่เขาคาดการณ์เอาไว้ หนำซ้ำยังมีพิษรุนแรงอีกด้วย หากยังตามหาพวกอู่เยวี่ยไม่พบ เสี่ยวเป่าต้องเป็นอันตรายแน่

“คุณชายหมิง ตรงนี้มีร่องรอยคราบฉี่” มีคนรีบมารายงาน

ตอนที่ 2117 เสี่ยวเป่าที่ถูกฝังไว้ในดิน

ร่อยรอยที่ลูกน้องพบเจออยู่ริมทางนั่นเอง เป็นกองดินทรายเปียกชื้นกองเล็ก ๆที่ยังไม่ทันแห้งดี

“น่าจะเป็นคราบฉี่ของเด็ก และยังไม่เกินชั่วโมงด้วย” มีคนวิเคราะห์

“รีบไล่ตามไปเร็วเข้า!”

เหยียนหมิงซุ่นเอ่ยสั่งเสียงขรึมแล้วแบกเหมยเหมยขึ้นหลัง ระดับความเร็วในการเดินทางของเขากับลูกน้อง ต่อให้เหมยเหมยมีสี่ขาก็ตามไม่ทัน เขาแบกน่ะดีแล้ว

ทั้งกลุ่มเร่งเดินฝ่าดงหญ้าป่าเขาท่ามกลางความมืด ไร้ซึ่งเสียงใด ๆ มีเพียงเสียงหายใจเบาหวิว

เหมยเหมยโบกมือตลอดทางช่วยปัดยุงให้เหยียนหมิงซุ่น เหยียนหมิงซุ่นถอดเสื้อเชิ้ตเป็นเกราะป้องกันให้เธอขณะที่ตัวเขาสวมแต่เสื้อยืดตัวเดียว แม้แต่หน้าอกกับแขนที่โผล่พ้นนอกร่มผ้าถึงจะทายาไว้แต่ก็ถูกยุงกัดเป็นรอยแผลหลายจุด

ฉิวฉิวฟุบอยู่ตรงหลังของเหมยเหมย ดวงตาดำขลับหมุนกลอกตลอดเวลา จมูกดมฟุดฟิดไม่หยุดและทำหน้าจริงจังอย่างมาก

เดินทางไปได้เกือบครึ่งชั่วโมงฉิวฉิวก็สูดจมูกแรง ๆพลันก็ส่งเสียงร้องออกมา

เสียงร้องของเจ้าตัวเล็กช่างเสียดหูอย่างมากเมื่ออยู่ท่ามกลางป่าเขาที่เงียบสงัด เหมยเหมยรู้ทันทีว่าฉิวฉิวต้องเจออะไรบางอย่างเลยอดดีใจไม่ได้

“ฉิวฉิว เธอเจอเสี่ยวเป่าแล้วใช่ไหม?”

“จิ๊กจิ๊ก!”

สีหน้าของฉิวฉิวตึงเครียดอย่างมาก รู้สึกเหมือนเขากำลังโกรธแถมยังโกรธมากด้วย

เหมยเหมยใจเต้นระส่ำ หรือว่าเสี่ยวเป่าจะเป็นอะไรไป?

ไม่มีทาง เสี่ยวเป่าต้องไม่เป็นไร!

ต่อให้อู่เยวี่ยใจเหี้ยมแค่ไหนแต่เธอเป็นแม่แท้ ๆของเสี่ยวเป่าเชียวนะ ใจดำอำมหิตแค่ไหนก็คงไม่ถึงขั้นต้องฆ่ากันหรอกมั้ง?

แต่ถ้อยคำเหล่านี้แม้แต่ตัวเหมยเหมยเองยังไม่เชื่อ อู่เยวี่ยวางยาพิษเสี่ยวเป่าได้แล้วมีอะไรที่เธอจะทำไม่ได้อีกล่ะ?

แต่มีเหยียนหมิงต๋าอยู่ ถึงเหยียนหมิงต๋าจะโง่แต่เขาเป็นคนใจดี น่าจะไม่ยืนมองอู่เยวี่ยฆ่าเสี่ยวเป่าไปต่อหน้าต่อตาหรอก

ใช่ ต้องเป็นแบบนั้นแน่ เสี่ยวเป่าต้องไม่เป็นไร!

เหมยเหมยปลอบใจตัวเองไม่หยุดแต่ก็ยังกังวลใจมากอยู่ดี หากไม่เจอตัวเสี่ยวเป่าเธอคงวางใจไม่ลง!

เหยียนหมิงซุ่นเดินมาถึงเนินเขาริมทางภายใต้การนำทางของฉิวฉิว บนเนินเต็มไปด้วยหญ้ารกสูงขนาดครึ่งตัวคนเขียวชอุ่ม ฉิวฉิวกระโดดลงมาเอง

“จิ๊กจิ๊ก!”

ฉิวฉิวกระโดดลงไปอยู่บนกองดินเล็ก ๆที่นูนขึ้นมา ดูท่าทางโกรธเคืองอย่างมากและกางกรงเล็บขุดดินไม่หยุดจนเศษดินปลิวกระจัดกระจาย

“ไปขุดดินตรงนั้น” เหยียนหมิงซุ่นหันไปสั่งลูกน้อง

กองดินไม่สูงมากดูรูปร่างคล้าย ๆซาลาเปา อีกทั้งดูจากสีของดินรวมถึงหญ้าสดที่ถูกฟันทิ้งรอบข้าง ก็เห็นได้ชัดว่ากองดินนี้เพิ่งถูกก่อขึ้นมาไม่นาน

ข้างในนั้นจะเป็นอะไรนะ?

เหมยเหมยชักสังหรณ์ใจไม่ดี ขณะที่หัวใจก็หล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม

ขออย่าให้เป็นไปอย่างที่เธอคิดเลย!

ไม่นานกองดินก็ถูกขุดออกมา

“เสี่ยวเป่า…”

พอเหมยเหมยเห็นสิ่งที่ถูกฝังข้างในจนชัดก็หน้ามืดจนแทบเป็นลมหมดสติไป

สิ่งที่ถูกฝังอยู่ข้างในคือเสี่ยวเป่า บนร่างเจ้าตัวเล็กที่น่าสงสารเต็มไปด้วยขี้ดินและถูกฝังกลบอยู่ในดินอย่างเดียวดาย ไหนจะหนอนแมลงปีนป่ายบนร่างกายอีกหลายตัว

“เสี่ยวเป่า…เสี่ยวเป่าหนูเป็นอะไรไป…ฟื้นสิ…เกิดอะไรขึ้นกันแน่…”

เหมยเหมยพุ่งตัวไปข้างกองดินแล้วอุ้มเสี่ยวเป่าขึ้นมาปัดหนอนและแมลงบนตัวเสี่ยวเป่าออกแต่เสี่ยวเป่ายังหลับตาแน่นสนิท ไม่ว่าเธอจะเรียกอย่างไรก็ไม่มีเสียงตอบรับเธอ!

“เสี่ยวเป่าตายแล้ว…ฮืฮ ๆ…ทำไมถึงเป็นแบบนี้…”

เหมยเหมยเห็นรอยแผลตามตัวเสี่ยวเป่าที่บวมเป่งไม่เหลือสภาพ รวมถึงใบหน้าเขียวช้ำของเสี่ยวเป่า ทุกอย่างนี้บ่งบอกเป็นอย่างดีว่าก่อนตายเสี่ยวเป่าทรมานเจ็บปวดมากเพียงใด!

นังแพศยาอู่เยวี่ย!

เธอจะถลกหนังนังแพศยานี้ให้ได้!

เหยียนหมิงซุ่นเองก็รู้สึกแย่ไม่แพ้กัน ทั้งเรื่องที่เสี่ยวเป่าตายก่อนวัยอันควร และไม่รู้ควรอธิบายกับเฮ่อเหลียนเช่ออย่างไร

การตายของเสี่ยวเป่า เหยียนหมิงต๋ามีส่วนเกี่ยวข้องที่ปฏิเสธไม่ได้

เฮ่อเหลียนเช่อไม่มีทางปล่อยเหยียนหมิงต๋าไปอย่างแน่นอน!

ฉิวฉิวมองเหมยเหมยที่มัวแต่ร้องไห้ด้วยความเสียใจก็ร้อนใจกระโดดขึ้นลงไปมาแต่ก็ยังไม่มีใครสนใจเขาอีก ช่วยไม่ได้เขาจำต้องกระโดดไปอยู่บนตัวเสี่ยวเป่า

…………………….

ตอนที่ 2118 ฉิวฉิวออกโรง

ฉิวฉิวยื่นอุ้งมือชิงตัวเสี่ยวเป่าไปโดยไม่สนใจจะอธิบายให้เหมยเหมยฟัง เจ้าตัวเล็กนี่ยังมีพลังชีวิตอยู่อีกนิดแต่พร้อมจะสลายหายไปได้ทุกเมื่อ หากเขาไม่รีบส่งพลังไปก็หมดหนทางจะช่วยเจ้าตัวเล็กนี่ได้แล้ว

เหมยเหมยที่กำลังเศร้าเสียใจอยู่เห็นฉิวฉิวสูดหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่ก่อนจะประกบปากของเสี่ยวเป่าเพื่อส่งลมหายใจเฮือกนี้ให้อีกฝ่ายและทำติดต่อกันสามครั้งฉิวฉิวถึงหยุด สีหน้าดูอ่อนเพลียอยู่เล็กน้อย

คุณชายฉิวเสียเปรียบแย่แล้ว กว่าจะสะสมพลังมังกรได้แต่ละทีแต่กลับต้องแบ่งให้เจ้าตัวเล็กนี่ครึ่งหนึ่ง มีพลังมังกรนี้อยู่อนาคตเจ้าตัวเล็กนี่คงสบายแน่นอน!

เขาเสียเปรียบเจ้าตัวเล็กนี่แล้ว!

“ฉิวฉิว แกทำอะไรเหรอ?” เหมยเหมยถามด้วยความสงสัย

เหยียนหมิงซุ่นตบไหล่เธอเพื่อบ่งบอกว่าอย่าเพิ่งไปรบกวนฉิวฉิว

หากเขาเดาไม่ผิด ฉิวฉิวน่าจะกำลังช่วยเสี่ยวเป่าอยู่

เจ้ากระรอกตัวน้อยน่าชังจอมตะกละตัวนี้ไม่ใช่สัตว์ธรรมดา เขาทำเช่นนี้ต้องมีความหมายบางอย่าง บางทีเสี่ยวเป่าอาจจะฟื้นคืนชีพก็ได้!

ฉิวฉิวส่งพลังลมเสร็จตัวเองก็ไร้เรี่ยวแรงเลยฟุบกลับไปนอนอยู่ในอ้อมแขนเหมยเหมย พลางเอ่ยประโยคหนึ่งอย่างอ่อนเพลีย “เจ้าตัวเล็กไม่เป็นไรแล้ว”

เหมยเหมยดีใจ อยากถามให้รู้เรื่องกว่านี้อีกนิดแต่ฉิวฉิวเหนื่อยมากจริง ๆจึงหลับตาสนิทที่คาดว่าน่าจะหลับไปแล้ว

“ที่รัก ขอบคุณนะ ขอบคุณจริง ๆ…”

เหมยเหมยกอดฉิวฉิวแน่นแล้วจุ๊บศีรษะเขาหลายที ฉิวฉิวทำเพื่อเธอมามากมายแต่เธอกลับให้สิ่งตอบแทนได้เพียงช็อกโกแลต ฉิวฉิวเสียเปรียบแย่เลย

ฉิวฉิวที่หลับตางีบแค่นเสียงทีหนึ่ง รู้ว่าติดหนี้เขาก็ดี วันหลังให้ช็อกโกแลตเยอะหน่อย อย่าเอาแต่ขี้เหนียวใจแคบสิ

เหมยเหมยวางฉิวฉิวไว้ในกระเป๋าแถมยังใส่ช็อกโกแลตเพิ่มให้อีกหลายแท่ง รอฉิวฉิวตื่นแล้วจะได้ทาน

เหยียนหมิงซุ่นคอยสังเกตเสี่ยวเป่าอยู่ตลอดเวลา เขาพบว่าหลังจากฉิวฉิวส่งพลังลมเสร็จเสี่ยวเป่าก็กลับมาหายใจได้อย่างน่าอัศจรรย์ ใบหน้าเขียวช้ำก็ดูดีขึ้นเล็กน้อย

เจ้าตัวเล็กฟื้นคืนชีพแล้ว!

“แอะแอะ…”

เสี่ยวเป่าได้กลิ่นคุ้นเคยเลยส่งเสียงร้องอย่างดีใจ มืออวบยื่นหาเหมยเหมยไม่หยุด

มือขยับเข้ามาใกล้ทีละนิด…จนในที่สุดก็แตะโดนใบหน้าของเหมยเหมย เสี่ยวเป่าฉีกยิ้มอย่างอิ่มเอมใจ

เหมยเหมยสัมผัสถึงมือนุ่มนิ่มบนใบหน้าเลยพบว่าเสี่ยวเป่ากำลังยิ้มให้เธออย่างน่าทึ่ง เจ้าตัวเล็กที่ใบหน้าเต็มไปด้วยตุ่มนูนแต่ตอนยิ้มกลับบริสุทธิ์ใสซื่อน่ารักเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน

“เสี่ยวเป่า ในที่สุดเธอก็ไม่เป็นไรแล้ว…ทำคุณน้าตกใจแทบแย่…”

เหมยเหมยกอดเสี่ยวเป่าทั้งร้องไห้ทั้งหัวเราะ เหยียนหมิงซุ่นช่วยบดบังสายตาคนอื่น ๆให้เธอ เธอหยิบขวดน้ำยาวิเศษออกมาป้อนให้เสี่ยวเป่า

แม้เสี่ยวเป่าฟื้นแล้วแต่ร่างกายยังอ่อนแอนัก อีกทั้งหน้าผากที่ร้อนผ่าวบ่งบอกว่ากำลังเป็นไข้อย่างชัดเจน

ลูกน้องคนอื่น ๆเห็นเจ้าตัวเล็กฟื้นคืนชีพก็ดีใจเช่นกัน พวกเขาไม่ได้คิดอะไรมาก หลงคิดว่าก่อนหน้านี้เสี่ยวเป่าอยู่ในสภาวะขาดอากาศหายใจ ขอเพียงมีก๊าซออกสิเจนเพียงพอก็จะฟื้น

“พี่ พี่ว่าเสี่ยวเป่าจะ…” เหมยเหมยถามด้วยความแปลกใจ

เสี่ยวเป่าแค่เป็นไข้ที่ต่อให้อาการรุนแรงเพียงใดก็ไม่ถึงขั้นตายได้ ยิ่งไปกว่านั้นภายในเวลาอันน้อยนิดนี้เสี่ยวเป่าไม่มีทางไข้ขึ้นสูงเกินไป

ฉะนั้นเสี่ยวเป่าถูกฝังในดินได้อย่างไร?

ถูกอู่เยวี่ยกับเหยียนหมิงต๋าทอดทิ้งหรือเปล่า?

หากเป็นเช่นนั้นจริ งๆ ไอ้สารเลวสองคนนี้ไม่มีสิทธิ์มีชีวิตอยู่บนโลกนี้ต่อไปแล้ว!

เหยียนหมิงซุ่นส่ายหน้า “ต้องมีเงื่อนงำบางอย่าง หมิงต๋าไม่ใช่คนแบบนี้”

ไม่มีใครรู้จักน้องชายผู้โง่เขลาไปมากกว่าตัวเขาอีก ต่อให้จะคลั่งรักอู่เยวี่ยเพียงใดก็ไม่ถึงขั้นฆ่าใครตายหรอก

ยิ่งไปกว่านั้นอีกฝ่ายยังเป็นแค่เด็กทารกวัยไม่ถึงขวบดีด้วย!

ตอนที่ 2119 รอยแตกแยก

อู่เยวี่ยกับเหยียนหมิงต๋าหนีเอาชีวิตรอดท่ามกลางป่าเขา บรรยากาศระหว่างทั้งคู่ดูอึดอัดไปบ้างเล็กน้อยเพราะการตายของเสี่ยวเป่า

เหยียนหมิงต๋าอยากพาเสี่ยวเป่าไปด้วย หลังจากเข้าเมืองก็จะเผาศพเสี่ยวเป่าค่อยสร้างสุสานให้อย่างดี

แต่อู่เยวี่ยกลับไม่ยอม เธอทำไปเพราะไม่อยากมีตัวภาระนี้ถึงใจเหี้ยมทำแบบนั้นได้ลงคอ ตอนนี้จะให้พาศพหนีเอาตัวรอดไปด้วยกันแล้วสิ่งที่เธอทำไปจะมีความหมายอะไรล่ะ?

สุดท้ายก็เป็นอู่เยวี่ยที่โน้มน้าวใจเหยียนหมิงต๋าได้สำเร็จ แต่ระหว่างนั้นก็ไม่ได้ราบรื่นนัก ด้วยเหตุนี้จึงสร้างปมขึ้นระหว่างเหยียนหมิงต๋ากับอู่เยวี่ยจนเขาไม่ปริปากคุยกับเธอแม้แต่ประโยคเดียวเลยตลอดทาง

อู่เยวี่ยไม่พอใจมาก ไอ้คนไม่เอาไหนนี่กล้าทำหน้าไม่พอใจใส่เธองั้นเหรอ!

ข้ามเขาลูกนี้ไปก็จะถึงตัวเมืองแล้ว รอเธอถอนเงินจากบัญชีลับได้ค่อยปลอมสถานะใหม่เพื่อสะดวกต่อการหลบหนีไปต่างประเทศ ไม่จำเป็นต้องขอความช่วยเหลือจากไอ้คนไม่เอาไหนคนนี้อีกแล้ว!

เพียงแต่ตอนนี้บนเขามืดสนิทไม่มีแสงไฟ หากมีสัตว์ดุร้ายปรากฏตัวเหยียนหมิงต๋ายังช่วยกันให้เธอได้บ้าง ฉะนั้นตอนนี้จะผิดใจกับเจ้าโง่นี่ไม่ได้!

“พี่หมิงต๋า พี่ยังโทษฉันอยู่ใช่ไหม…ฉันจนปัญญาแล้วจริง ๆ…ความจริงฉันก็เจ็บปวดเหมือนโดนกรีดหัวใจ เสี่ยวเป่าเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของฉัน เขาตายไป ฉันก็มีชีวิตอยู่ต่อไปไม่ได้หรอกนะ…”

อู่เยวี่ยร้องไห้ไปพูดไปราวกับกำลังแสดงละครดราม่า พล่ามความปวดใจของเธอและความจนใจของเธอออกมา…

เหยียนหมิงต๋าอดถามไม่ได้ “แล้วทำไมเธอถึงฝังเสี่ยวเป่าไว้บนเขา?”

ตอนนี้พวกเขาเดินทางมาถึงส่วนลึกของภูเขาแล้วต้องมีสัตว์ดุร้ายปรากฏตัวขึ้นแน่ เสี่ยวเป่าฝังไว้ตื้นขนาดนั้นมีความเป็นไปได้ที่จะถูกสัตว์ร้ายคาบไปเป็นอาหาร!

เหยียนหมิงต๋าไม่กล้าคิดต่อไป เพราะเขาเสียใจ

ก่อนหน้านี้ไม่ควรหวั่นไหวเพราะน้ำตาของอู่เยวี่ยเลย เพราะเชื่อคำพูดของเธอถึงได้ฝังเสี่ยวเป่าไว้ลวก ๆอย่างนั้น

“ไม่ได้ ฉันต้องกลับไปพาเสี่ยวเป่ามาด้วย!”

เหยียนหมิงต๋าหมุนตัวหมายจะย้อนกลับทางเดิมเรียกให้อู่เยวี่ยสะดุ้งเฮือกก่อนลอบด่าในใจ!

“กลับไปตอนนี้ต้องเจอคนของพวกเฮ่อเหลียนเช่อแน่ ๆ พี่หมิงต๋า ฉันไม่อยากถูกจับตัวกลับไปอีกแล้ว ขอร้องละ…ไว้วันหลังเราค่อยมาพาเสี่ยวเป่ากลับไปดีไหม?”

อู่เยวี่ยกระวนกระวายใจจริง ๆ เธอกลัวเจ้าโง่นี่คิดจะกลับไปจริง ๆ ลำพังตัวเธอคนเดียวจะข้ามเขาลูกนี้ไปได้อย่างไรล่ะ!

เหยียนหมิงต๋ามองอู่เยวี่ยที่ร้องไห้น้ำตานองหน้าด้วยความรู้สึกแย่จับใจ

เขารู้สึกได้ว่าหลายสิ่งหลายอย่างเปลี่ยนไปแล้ว ไม่ใช่ความรู้สึกในความทรงจำของเขาอีกต่อไปแล้ว

แต่เขายังใจร้ายกับผู้หญิงคนนี้ไม่ลงอยู่ดี!

กลายเป็นความคิดครอบงำของเขาไปแล้ว!

“ไปกันเถอะ!”

เหยียนหมิงต๋าเดินนำอยู่ข้างหน้า เสี่ยวเป่าตายไปแล้ว หากตอนนี้เขาทอดทิ้งอู่เยวี่ย อู่เยวี่ยจะต้องมีชีวิตต่อไปไม่ได้แน่ ๆ

ถ้าเช่นนั้นการที่เขาต้องเสี่ยงถูกไล่ออกหนีหน้าที่มาช่วยเยวี่ยเยวี่ยจะมีความหมายอะไรล่ะ?

ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องช่วยเยวี่ยเยวี่ยก่อนแล้วค่อยว่ากัน!

อู่เยวี่ยลอบยิ้มร่าในใจและเริ่มได้ใจอีกครั้ง ต่อให้ตอนนี้เธอทั้งอ้วนทั้งขี้เหร่ก็สามารถทำให้เหยียนหมิงต๋าหลงหัวปักหัวปำได้เหมือนเดิม เขาหนีไม่พ้นเงื้อมมือเธอหรอก

แต่ท่าทีที่ไม่กระตือรือร้นอย่างตอนเด็กของเหยียนหมิงต๋าสร้างความไม่พอใจแก่อู่เยวี่ยอย่างมาก

เหอะ ต้องเป็นจ้าวเหมยกับเหยียนหมิงซุ่นเป่าหูเหยียนหมิงต๋าถึงด้านไม่ดีของเธอแน่ ๆ

อู่เยวี่ยผุดความคิดขึ้นมาแล้วจงใจถามขึ้นว่า “พี่หมิงต๋า ฉันได้ข่าวว่าเกิดเรื่องกับคุณน้า เป็นเรื่องจริงเหรอ?”

เหยียนหมิงต๋าชะงักฝีเท้า ความเจ็บปวดฉายชัดบนใบหน้า แม้ไม่ได้ตอบแต่สีหน้าของเขาได้เป็นคำตอบทุกอย่างแล้ว

อู่เยวี่ยที่อยู่ด้านหลังแสยะยิ้มเย็นชา ไม่มีใครรู้ดีไปกว่าเธอว่าถานซูฟางตายอย่างไร เพราะนี่เป็นผลงานของเธอ แต่ตอนนี้เธอจะต้องใช้เรื่องนี้ให้เป็นประโยชน์

……………………….

ตอนที่ 2120 อู่เยวี่ยไม่มีความจำเป็นที่จะมีชีวิตอยู่อีกต่อไป

เหยียนหมิงซุ่นเตรียมพาเสี่ยวเป่ากลับเข้าเมือง เสี่ยวเป่ามีรอยแผลตามตัวมากขนาดนี้หากไม่รีบให้การรักษาอย่างเร่งด่วนเกรงว่าแผลจะเน่าเฟะกว่าเดิม

เขาโทรหาเฮ่อเหลียนเช่อบอกว่าตามหาเสี่ยวเป่าเจอแล้ว เฮ่อเหลียนเช่อดีใจยกใหญ่รีบเดินทางมาพบเหยียนหมิงซุ่นโดยเร็ว

รอเฮ่อเหลียนเช่อเห็นเสี่ยวเป่าในอ้อมแขนของเหมยเหมยพลันขอบตาร้อนผ่าว แต่พอเห็นรอยกัดจากยุงและแมลงบนหน้าและแขนของเสี่ยวเป่าสีหน้าก็เปลี่ยนไปฉับพลัน

“ให้ตายฝีมือใครกัน? ฉันจะฆ่ามัน!”

เหยียนหมิงซุ่นชี้ไปยังกลุ่มยุงแมลงที่บินล้อมรอบคบเพลิงอย่างไม่สบอารมณ์ “พวกมันทำ แน่จริงแกก็ฆ่าพวกมันสิ!”

เฮ่อเหลียนเช่อตบหน้าตัวเองแรง ๆสองทีจนเลือดกบปากทั้งสบถด่าคำหยาบอีกหลายคำ

“ไว้กลับไปฉันจะเผาภูเขาลูกนี้ทิ้งซะ!”

เหยียนหมิงซุ่นแค่นเสียงทีหนึ่ง คร้านจะสนใจเจ้างั่งนี่อีกแต่ก็เอ่ยต่อ “แกพาเสี่ยวเป่ากลับเข้าเมืองก่อน ฉันจะไล่ตามพวกมันต่อเอง”

เฮ่อเหลียนเช่อไม่ใช่คนโง่อยู่แล้ว ครุ่นคิดเพียงครู่ก็รู้ทันแผนของเหยียนหมิงซุ่นจึงแค่นหัวเราะหลายที

“อย่าคิดว่าแกช่วยตามตัวเสี่ยวเป่าให้ฉันได้แล้วฉันจะปล่อยน้องชายโง่เขลาของแกไปนะ หึ เรื่องนี้ไม่จบแค่นี้แน่!”

เฮ่อเหลียนเช่อโบกมือให้ลูกน้องก่อนจะพาเสี่ยวเป่าจากไป

เหยียนหมิงซุ่นมุ่นคิ้ว ไม่รู้ว่าเหยียนหมิงต๋าติดต่อกับอู่เยวี่ยได้อย่างไร เจ้าโง่นี่อาจหาญกล้าหนีหน้าที่โดยพลการแล้วก่อความผิดอันใหญ่หลวงนี้ไว้ แล้วจะอยู่ในค่ายทหารต่อไปได้อย่างไร?

แน่นอนว่าหากเขาออกหน้าแทนเหยียนหมิงต๋าต้องอยู่ประจำการต่อได้ แต่เขาไม่มีทางช่วย!

ในเมื่อทำความผิดไว้ก็ต้องรับผลกรรมที่ตามมาให้ได้!

เหยียนหมิงต๋าประจำการในค่ายทหารต่อไปไม่ได้อีกแล้วแถมยังถูกบันทึกความผิดไว้ด้วย จนกลายเป็นรอยด่างพร้อยที่ตามติดตัวเขาไปตลอดชีวิต!

“พี่…พี่เห็นไหมว่าเสี่ยวเป่ายอมให้เฮ่อเหลียนเช่ออุ้มแล้ว!”

เหมยเหมยพูดขัดความคิดของเหยียนหมิงซุ่นด้วยเสียงตกอกตกใจ

เหยียนหมิงซุ่นถูกเหมยเหมยเตือนเข้าให้เลยนึกถึงเรื่องเมื่อครู่ที่เฮ่อเหลียนเช่ออุ้มเสี่ยวเป่าจากไป เสี่ยวเป่าอยู่ในสภาวะตื่นเต็มตัวแล้วแต่กลับไม่ขัดขืน

หากเป็นเมื่อก่อนเสี่ยวเป่าในยามตื่นไม่มีทางยอมให้เฮ่อเหลียนเช่ออุ้มแน่ ๆ แปลกดีจริง ๆ

หรือว่าช่วงนี้อู่เยวี่ยไม่ได้วางยาพิษให้เสี่ยวเป่าต่อ?

ไม่ว่าอย่างไรก็นับว่าเป็นเรื่องดีอีกเรื่องหนึ่ง

หากเสี่ยวเป่าหลุดพ้นจากการควบคุมของอู่เยวี่ย เช่นนั้นไม่ว่าเขาหรือเฮ่อเหลียนเช่อก็จัดการอู่เยวี่ยได้เต็มที่แล้ว

“ฉันจะโทรบอกเฮ่อเหลียนเช่อ ว่าลองให้คนอื่นอุ้มเสี่ยวเป่าดู”

เหยียนหมิงซุ่นอยากทดสอบดูแต่เฮ่อเหลียนเช่อกลับคิดได้ก่อนแล้ว พอเขาฟังเหยียนหมิงซุ่นพูดขึ้นก็ทำท่าได้ใจแถมยังบอกว่าเขาลองให้คนอื่นอุ้มเสี่ยวเป่าดูแล้ว เสี่ยวเป่าสงบมากไม่ปริเสียงร้องเลยสักแอะ

“นังแพศยาอู่เยวี่ยนั่นไม่มีความจำเป็นที่จะต้องมีชีวิตอยู่บนโลกนี้ต่อไปแล้ว!”

เฮ่อเหลียนเช่อพูดเสียงเย็นยะเยือกและแผ่รังสีอาฆาตออกจากตัว

“งั้นฉันคงไม่จำเป็นต้องใจอ่อนอีกแล้วสินะ!”

เหยียนหมิงซุ่นวางสายไปก่อนจะให้ลูกน้องสองคนพาเหมยเหมยกลับเข้าเมือง เขากับคนที่เหลือไล่ตามอู่เยวี่ยอย่างสุดกำลัง

เหมยเหมยกลับไปแต่โดยดี เหตุผลที่เธอตามมาก็เพื่อเสี่ยวเป่า ตอนนี้เสี่ยวเป่าปลอดภัยแล้วอู่เยวี่ยกับเหยียนหมิงต๋าก็ปล่อยให้เหยียนหมิงซุ่นจัดการ!

“ต้องให้อู่เยวี่ยตายสนิท อย่าให้มันได้มีโอกาสหายใจ!”

เหมยเหมยพูดย้ำซ้ำ ๆเพราะรู้สึกไม่ไว้วางใจจริง ๆ อู่เยวี่ยเป็นคนจำพวกที่ฆ่าอย่างไรก็ไม่ตายสักที ครั้งนี้หากไม่ตายอีกเธอจะสงสัยจริง ๆแล้วว่าความจริงโลกนี้คือโลกของอู่เยวี่ย อู่เยวี่ยเป็นนางเอกตัวจริงถึงไม่ตายสักที

เหยียนหมิงซุ่นอมยิ้มน้อย ๆ “วางใจได้ ครั้งนี้ไม่ปล่อยให้หล่อนหนีลอยนวลอีกแล้วล่ะ!”

หากคราวนี้ให้อู่เยวี่ยหนีไปได้อีก เขาเหยียนหมิงซุ่นคงไม่ต้องอยู่ในวงการนี้อีกต่อไปแล้ว!

ตอนที่  2121 เฝ้ารอกระต่ายที่ใต้ต้นไม้

เหยียนหมิงซุ่นไม่ได้ตามตัวบนเขาอีกต่อไปแต่เขาเลือกที่จะลงจากเขาเข้าไปในเมืองเลย ภูเขาต้นไม้ต้นหญ้าชุกชุม คิดจะหาเหยียนหมิงต๋ากับอู่เยวี่ยมันยากเย็นยิ่งกว่าให้บินขึ้นฟ้าเสียอีก

อู่เยวี่ยต้องไปถอนเงินห้าล้านนั่นจากธนาคารอย่างแน่นอน

ผู้หญิงคนนี้ขี้ระแวงจะตาย หากไม่เก็บเงินไว้ที่ตัวเองแล้วเธอจะสบายใจได้อย่างไร?

อีกทั้งพวกเขาจำเป็นต้องไปหาเสบียงด้วย ฉะนั้นเขาแค่รอตรงตีนเขาในเมืองก็พอแล้ว

เขาดูแผนที่มาแล้ว พ้นภูเขาลูกนี้ไปก็คือเมืองสือที่เป็นเมืองติดกับเมืองหลวง เป็นเส้นทางสัญจรสำคัญสำหรับการเดินทางไปทุกที่ หากอู่เยวี่ยคิดจะออกไปจากฮวาเซี่ยย่อมต้องผ่านเมืองสือแน่

สามวันหลังจากนั้นในที่สุดอู่เยวี่ยกับเหยียนหมิงต๋าก็ผ่านภูเขาลูกนี้ไปได้ ทั้งคู่ผมเผ้ายุ่งเหยิงมีกลิ่นเหม็นเน่าตามตัวยิ่งกว่าขอทาน

“หาที่พักสักที่อาบน้ำแล้วค่อยหาทางไปทางใต้เถอะ” เหยียนหมิงต๋าเอ่ย

เขาได้วางแผนอนาคตไว้ให้อู่เยวี่ยแล้ว อิทธิพลของเฮ่อเหลียนเช่อจำกัดอยู่แค่ทางภาคเหนือ เช่นนั้นเขาเพียงแค่หาทางส่งตัวอู่เยวี่ยไปทางใต้ก็คงปลอดภัย

แต่เหยียนหมิงต๋าไม่รู้ว่าอู่เยวี่ยได้วางแผนสำหรับตัวเธอตั้งนานแล้ว!

อู่เยวี่ยแอบปกปิดความดีใจเอาไว้ เธอเข้าใกล้ความสำเร็จอีกก้าวหนึ่งแล้ว

ขอเพียงหาบัตรประจำตัวใหม่ในเมืองสือแล้วไปถอนเงินห้าล้านจากบัญชีลับออกมา จากนี้จะมีอะไรให้น่ากังวลอีกล่ะ!

“ได้ ฉันต้องอาบน้ำสักหน่อย เหม็นจะตายอยู่แล้ว” อู่เยวี่ยเองก็เห็นด้วย

พอถึงจุดหมายปลายทางเธอจะหาข้ออ้างเพื่อไปทำบัตรประจำตัวปลอม แล้วค่อยไปถอนเงินห้าล้านจากธนาคาร จากนั้นก็ทิ้งเจ้าโง่ที่หมดค่าอย่างเหยียนหมิงต๋าทิ้งเสีย

ครั้งนี้เหยียนหมิงต๋าหาที่พักที่ค่อนข้างสะอาด ทั้งคู่จองเพียงห้องเดียวเพื่ออาบน้ำให้สบายตัว แถมยังให้ทางเจ้าของที่พักซื้อกับข้าวมาส่งให้หลายอย่างเพื่อเติมพลังอีกด้วย

“เยวี่ยเยวี่ย ฉันคิดจะส่งเธอไปทางใต้ ฉันมีเงินติดตัวบ้างนิดหน่อย เธอเอาเงินนี้ไปทำมาหากินที่นั่น ชีวิตวันหน้าจะได้ไม่ลำบากมาก”

เหยียนหมิงต๋าพูดจากใจจริง เงินเดือนตลอดหลายปีมานี้เขาเก็บหอมรอมริบเอาไว้ แม้จะไม่มากแต่ก็มีหมื่นกว่าหยวนได้ เพียงพอสำหรับเงินทุนตั้งตัวให้อู่เยวี่ยแล้ว!

อู่เยวี่ยตาลุกวาว เจ้าโง่นี่มีเงินเสียด้วย?

แต่ก็ใช่เหยียนหมิงซุ่นมีเงินมากขนาดนั้น ซื้อเครื่องประดับให้จ้าวเหมยในราคาหลายแสนย่อมไม่ปล่อยให้น้องชายเพียงคนเดียวของตัวเองต้องลำบากหรอก

อู่เยวี่นแสร้งเอ่ย “ฉันจะใช้เงินของพี่ได้ไง เงินของพี่พี่เก็บไว้เองเถอะ ถึงตอนนั้นต่อให้เก็บขยะแบกของก็หาเงินได้”

เหยียนหมิงต๋าทำหน้าไม่เห็นด้วย “ผู้หญิงจะไปเก็บขยะแบกของได้ยังไง ถึงเงินฉันจะมีไม่มากแต่พอเป็นเงินทุนค้าขายให้เธอได้แล้วกัน พอไปถึงทางใต้ฉันจะเอาเงินให้เธอนะ!”

อู่เยวี่ยขมวดคิ้วอ่อน เจ้าโง่นี่มีเงินมากเท่าไรกันแน่?

เหยียนหมิงต๋าไม่ให้ความสำคัญเรื่องเงินทองตั้งแต่เด็ก สิบหยวนไม่มาก หนึ่งร้อยก็ไม่มาก เงินหนึ่งหมื่นสำหรับเขาก็ไม่มากเช่นกัน ขอเพียงมีเงินติดตัวให้ใช้ก็พอ

ฉะนั้นอู่เยวี่ยจึงไม่มั่นใจจริง ๆว่าเงินที่ไม่มากของเหยียนหมิงต๋ามันเท่าไรกันแน่?

แต่เหยียนหมิงซุ่นมีเงินมากขนาดนั้นคิดว่าคงไม่ขี้เหนียวกับน้องชายแท้ ๆมากหรอกนะ?

ดังนั้นเหยียนหมิงต๋าต้องมีอย่างน้อยหลายแสนแน่ ๆ!

อู่เยวี่ยอดดีใจไม่ได้และเปลี่ยนแผนใหม่ เจ้าโง่เหยียนหมิงต๋ามีเงินซึ่งเธอต้องเอามาให้ได้ ใครไม่ชอบมีเงินมากกันล่ะ!

เธอยังต้องหลอกเหยียนหมิงต๋าต่อไป รอไปทางใต้ก่อนค่อยทิ้งเขาแล้วกัน!

อู่เยวี่ยมัวแต่คำนึงถึงเงินห้าล้านในบัญชีลับนั่นตลอดเวลา หลังทานข้าวก็หาข้ออ้างออกไปข้างนอกโดยไม่ให้เหยียนหมิงต๋าตามออกไป

เหยียนหมิงต๋ามองแผ่นหลังรีบร้อนของอู่เยวี่ยจากหน้าต่าง ครุ่นคิดเพียงครู่ก็ตัดสินใจตามไป

………………………..

ตอนที่ 2122 ไม่มีเงินห้าล้าน

อู่เยวี่ยไม่ได้ไปธนาคารก่อนแต่เลือกไปหาชายวัยกลางคนที่ดูท่าทางคล้ายอันธพาลตามถนนคนหนึ่ง คุยกันเพียงครู่เดียวชายวัยกลางคนนั่นก็พาอู่เยวี่ยเดินเข้าไปในซอยเล็ก ๆแห่งหนึ่ง

เหยียนหมิงต๋าขมวดคิ้ว เขาออกปฏิบัติภารกิจประจำจึงมองชายวัยกลางคนนั้นออกตั้งแต่แวบแรกว่าน่าจะเป็นผู้รับฝากประจำเมืองนี้

ขอเพียงเป็นสิ่งผิดกฎหมายอย่างเช่นทำบัตรประจำตัวปลอม การพนัน ตามหาโสเภณี…เป็นต้น เพียงแค่หาผู้รับฝากประเภทนี้ คนเหล่านี้ย่อมมีวิธีช่วยจัดการธุระให้คุณได้

แต่อู่เยวี่ยหาผู้รับฝากแบบนี้คิดจะทำอะไรกันแน่?

เกิดคำถามขึ้นในใจของเหยียนหมิงต๋าเลยเร่งฝีเท้าตามไป เห็นอู่เยวี่ยกับชายวัยกลางคนนั่นเข้าไปในบ้านที่มืดสนิทหลังหนึ่ง

“ฉันต้องการบัตรประชาชนใบหนึ่ง ชื่อหลีเสวี่ย เพศหญิงอายุยี่สิบห้าปี ยิ่งเร็วยิ่งดี เงินไม่ใช่ปัญหา” เสียงอู่เยวี่ยไม่ได้อ่อนโยนเฉกเช่นปกติแต่ติดเย็นยะเยือกเล็กน้อย

เหยียนหมิงต๋าไม่ได้แปลกใจเพราะอู่เยวี่ยถูกเฮ่อเหลียนเช่อกักบริเวณ ตอนนี้คิดจะหาวิธีใช้สถานะใหม่เพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่ก็พอจะเข้าใจได้

แต่สิ่งที่เขาแปลกใจคือท่าทีอู่เยวี่ยที่คุ้นเคยกับสิ่งผิดกฎหมายพวกนี้ดี ดูจากท่าทางที่ช่ำช่องของเธอน่าจะไม่ใช่ครั้งแรกที่ทำเรื่องแบบนี้

แต่ในใจของเหยียนหมิงต๋าอู่เยวี่ยเหมือนเด็กใจดีที่บริสุทธิ์คนหนึ่งมาตลอด ไม่เคยรับรู้ถึงสิ่งชั่วร้ายของโลกภายนอกแต่อย่างใด ขาวใสบริสุทธิ์ราวกับกระดาษสีขาว

แต่ภายในเวลาสั้น ๆเพียงไม่กี่วันเหยียนหมิงต๋ากลับพบว่าความจริงกระดาษสีขาวในความทรงจำเขานั้นได้กลายเป็นสีอื่นไปนานแล้ว

บัตรประชาชนปลอมทำเสร็จอย่างรวดเร็ว ในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงบัตรประชาชนปลอมก็ได้มาอยู่ในมือ อู่เยวี่ยตรวจดูความละเอียดก่อนจะจ่ายเงินไปอย่างใจป้ำเพราะรู้สึกพึงพอใจอย่างมาก

อู่เยวี่ยได้บัตรประชาชนปลอมมาแล้วไม่ได้เลือกกลับที่พักทันทีแต่ไปธนาคารแห่งหนึ่งก่อน ใช้บัตรประชาชนปลอมที่สั่งทำมาก่อนหน้าไปทำบัตรธนาคารมาใบหนึ่ง จากนั้นเธอก็ออกจากธนาคารเพื่อไปอีกธนาคารหนึ่ง เหยียนหมิงต๋าชักจะเริ่มไม่เข้าใจแล้วว่าอู่เยวี่ยคิดจะทำอะไรกันแน่!

เขาได้ปลอมตัวลวก ๆตามอู่เยวี่ยเข้าไปในธนาคารแห่งหนึ่งสอง ครั้งนี้อู่เยวี่ยใช้บัตรประจำตัวอีกใบแต่เหยียนหมิงต๋าก็ไม่ได้คิดมากอะไร คิดว่าอีกใบคงเป็นบัตรประชาชนเดิมของอู่เยวี่ย ทว่าเขาก็ยังแปลกใจอยู่ดี ไหนก่อนหน้านี้อู่เยวี่ยบอกว่าไม่มีเงินติดตัวสักหยวนไงล่ะ?

แล้วเธอมาธนาคารทำไมกัน?

ไม่มีทางมาฝากเงินอยู่แล้วนี่!

บัตรประชาชนปลอมที่อู่เยวี่ยหยิบออกมาเป็นบัตรปลอมที่เธอเคยทำไว้ในอดีต บัญชีลับนั่นถูกทำขึ้นโดยใช้บัตรประชาชนปลอมใบนี้เอง เธอมาธนาคารเพื่อจะย้ายเงินห้าล้านนั้นเข้าไปในบัญชีที่ชื่อหลีเสวี่ย เช่นนี้ถึงจะปลอดภัย

“ช่วยโอนเงินของบัญชีนี้ไปในบัญชีนี้ที”

อู่เยวี่ยกรอกใบโอนเงินที่เขียนยอดเงินห้าล้านส่งให้กับพนักงานธนาคารด้วยสีหน้าได้ใจ

อีกเพียงห้านาทีเธอจะมีเงินเพิ่มมาอีกห้าล้าน บวกกับเงินล้านกว่าหยวนที่เธอเคยออมเอาไว้ ต่อให้ไปต่างประเทศก็มีชีวิตสุขสบายได้เหมือนกัน

“ต้องขอโทษด้วย เงินในบัญชีคุณมีแค่สิบหยวน ไม่มีห้าล้าน!” พนักงานธนาคารตอบอย่างมีมารยาทแต่สายตากลับมองเหยียดอยู่หน่อย ๆ

บัญชีที่มีเงินแค่สิบหยวนกลับคิดจะโอนเงินห้าล้าน แน่ใจนะว่าไม่ได้หนีออกมาจากโรงพยาบาลประสาท?

อู่เยวี่ยทำหน้าตกใจแล้วกรีดร้อง “เป็นไปไม่ได้ จะมีแค่สิบหยวนได้ยังไง ทั้งที่มีห้าล้านแท้ ๆ คุณดูผิดหรือเปล่า ช่วยตรวจดูอย่างละเอียดให้อีกทีสิ!”

“คุณผู้หญิง ฉันตรวจดูสามรอบแล้วและมีแค่สิบหยวนจริง ๆ คุณอาจจะจำผิดบัญชีหรือเปล่า หรือกลับไปคิดให้ดีอีกทีไหม?” พนักงานเริ่มไม่สบอารมณ์

“เป็นไปไม่ได้…พวกคุณต้องฮุบเงินฉันไปแน่ ๆ ฉันมีห้าล้านอยู่แท้ ๆ…พวกคุณคืนเงินฉันมานะ…”

อู่เยวี่ยไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน ไม่มีเงินได้อย่างไรกัน?

เธอให้ทนายสวี่หลอกล่ออู่เจิ้งซือโอนเงินเข้าบัญชีนี้และทนายสวี่ก็บอกว่าทำสำเร็จแล้ว ถ้างั้นจะไม่มีเงินได้อย่างไร ต้องเป็นธนาคารที่ฮุบเงินของเธอไปแน่นอน!

ตอนที่ 2123 ความสงสัยของเหยียนหมิงต๋า

อู่เยวี่ยกรีดร้องราวกับคนคลุ้มคลั่ง เหยียนหมิงต๋าได้ยินชัดเต็มสองหูพลันหัวใจก็หล่นลงพื้น

ห้าล้านหยวน?

อู่เยวี่ยเอาเงินมาจากไหนเยอะแยะกัน?

เมื่อครู่ตอนทานข้าวเยวี่ยเยวี่ยยังบอกว่าจะไปเก็บขยะแบกของเพื่อหาเงินเลี้ยงชีพ ถ้ามีเงินห้าล้านติดตัวแล้วจะไปทำงานที่ทั้งหนักทั้งสกปรกอย่างนั้นได้อย่างไร?

เหยียนหมิงต๋ารู้สึกว่านับวันเขาก็ยิ่งไม่เข้าใจอู่เยวี่ยแล้ว!

อู่เยวี่ยไม่ยอมเชื่อว่าในบัญชีของเธอไม่มีเงินเลยเริ่มมีปากเสียงกับพนักงานจนสะเทือนไปถึงผู้อำนวยการธนาคาร ผู้อำนวยการธนาคารมาถามด้วยตัวเองและยังยืนยันว่าในบัญชีของเธอไม่มีเงินจริง ๆ มีเพียงสิบหยวนเป็นเงินที่เก็บไว้ตอนเปิดบัญชี

“คุณผู้หญิง ถ้าคุณยังโวยวายอีกเราจะแจ้งความแล้วนะ” ผู้อำนวยการมองอู่เยวี่ยที่ทำตัวเหมือนคนบ้าไร้สติอย่างนึกปวดศีรษะ

อู่เยวี่ยถึงได้สติกลับมาฉุกคิดได้ถึงประเด็นสำคัญของเรื่องนี้

เธอประเมินค่าตัวสูงไปและประเมินค่าอู่เจิ้งซือต่ำไป

เพราะถูกเฮ่อเหลียนเช่อกักบริเวณทำให้เธอไม่สามารถไปยืนยันด้วยตัวเองได้ว่าเงินถูกโอนเข้าบัญชีจริงหรือเปล่า เพียงแค่ฟังจากทนายสวีพูดปากเปล่าจึงหลงคิดว่าอู่เจิ้งซือโอนเงินแต่โดยดี กลับคิดไม่ถึงว่าอู่เจิ้งซือจะลอบแทงข้างหลังเธอได้

เธอประมาทเกินไปเอง

เมื่อนั้นควรย้ำทนายสวีสักคำว่าให้เขาจับตาดูอู่เจิ้งซือโอนเงินด้วยตัวเอง

อู่เยวี่ยรู้สึกเสียใจภายหลัง ไม่มีเงินห้าล้านนั่นเธอไม่สามารถทำแผนการหลายอย่างได้แล้ว อู่เจิ้งซือ รอเธอว่างเมื่อไรจะเอาคืนให้สาสมเลย!

“ขอโทษด้วย ฉันเข้าใจผิดไปเอง ขอโทษที่รบกวน!”

ไม่นานอู่เยวี่ยก็สงบสติอารมณ์ลงได้เลยขอโทษพนักงานธนาคารแล้วเตรียมตัวกลับ ไม่มีเงินห้าล้านแล้วก็ต้องเอาเงินของเหยียนหมิงต๋ามาให้ได้

เหยียนหมิงต๋าออกจากธนาคารแห่งนั้นไปก่อนแล้วเลือกหลบซ่อนอยู่ในมุมลับตาคน เขาฉงนใจเหลือเกินไม่รู้ควรเผชิญหน้ากับอู่เยวี่ยอย่างไร

เยวี่ยเยวี่ยปิดบังอะไรเขาอีกกันแน่?

เหยียนหมิงซุ่นได้รับข่าวที่อู่เยวี่ยเตรียมโอนเงินย้ายบัญชีที่ธนาคารอย่างไวพลางกระตุกยิ้มที่มุมปาก งูพิษออกจากถ้ำแล้วตามคาด

ไม่รู้ว่าพออู่เยวี่ยเห็นบัญชีที่ว่างเปล่าจะรู้สึกอย่างไรกัน?

เริ่มลงมือได้!”

เหยียนหมิงซุ่นพาลุกน้องไปยังที่พักของพวกอู่เยวี่ย ถึงเวลาเก็บแหแล้ว!

พออู่เยวี่ยกลับถึงที่พักก็มักสังหรณ์ใจว่าต้องมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้น เธออยากให้เหยียนหมิงต๋ารีบพาเธอออกไปจากเมืองนี้

“พี่หมิงต๋า เราไปกันตั้งแต่ตอนนี้เลยเถอะ” อู่เยวี่ยเอ่ย

แผนเดิมคือต้องค้างคืนที่เมืองสือ ซื้อของใช้ในชีวิตประจำวันสักหน่อยถึงออกเดินทาง

เหยียนหมิงต๋ามองเธอด้วยสายตาแฝงนัยยะบางอย่างแวบหนึ่ง หากเป็นช่วงก่อนไปธนาคารเขาคงทำตามคำสั่งของอู่เยวี่ยทุกอย่าง แต่ตอนนี้…

“ไหนตกลงกันว่าค้างสักคืนก่อนค่อยไปไง? เราเหนื่อยกันมากแล้ว พักค้างคืนเพื่อเก็บแรง อีกอย่างมีของอีกมากมายยังไม่ได้ซื้อเลย”

ครั้งนี้เหยียนหมิงต๋าไม่อยากฟังอู่เยวี่ยอีก เป็นการขัดขืนโดยสัญชาตญาณของเขาที่อยากเห็นอู่เยวี่ยโกรธ แม้แต่เขาเองก็พูดไม่ถูกว่าทำเพื่ออะไร

อู่เยวี่ยย่นคิ้วแต่ไม่นานก็คลายคิ้วก่อนจะพูดเกลี้ยกล่อมด้วยเสียงอ่อนโยน “ฉันแค่เป็นห่วงว่าคนของเฮ่อเหลียนเช่อจะตามมาถึงที่นี่ พี่หมิงต๋า เรารีบไปจากที่นี่เร็ว ๆ ถอะ ฉันรู้สึกไม่สบายใจเลย”

เหยียนหมิงต๋ามองเธออีกแวบหนึ่งและเกิดคำถามในใจ หรือว่าไม่ใช่เพราะไม่ได้เงินห้าล้านมาถึงคิดจะจากไปงั้นหรือ?

อีกอย่างเขาก็อยากรู้มากเช่นกันว่า–

“เยวี่ยเยวี่ย ทำไมเฮ่อเหลียนเช่อถึงต้องกักบริเวณเธอด้วยล่ะ?”

เหยียนหมิงต๋าถามคำถามที่เขาไม่กล้าถามมาโดยตลอดออกมา แม้เฮ่อเหลียนเช่อจะไม่ใช่คนดีอะไรแต่คงไม่กักบริเวณผู้หญิงคนหนึ่งอย่างไร้เหตุผลหรอกนะ?

หนำซ้ำผู้หญิงคนนี้ยังคลอดลูกชายให้เขาด้วยคนหนึ่งอีกต่างหาก

อู่เยวี่ยสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย เธอรู้สึกว่าเหยียนหมิงต๋าเริ่มหลุดจากการควบคุมของเธอแล้ว

ไม่ได้เด็ดขาด!

……………………….

ตอนที่ 2124 ถูกล้อมเอาไว้แล้ว

อู่เยวี่ยคิด ๆแล้วก็พยายามบีบน้ำตาก่อนค่อยพูดเสียงสะอื้นว่า “เฮ่อเหลียนเช่อโรคจิต เขารักฉันมากเกินไปเลยอยากกักบริเวณฉันให้อยู่กับเขาไปตลอดชีวิต ห้ามฉันไม่ให้ออกไปเจอใคร ฉันทนความรักที่น่าอึดอัดใจของเขาไม่ไหวเลยอยากหนีออกมา…”

ต่อให้คิดคำโกหกอู่เยวี่ยก็ไม่ลืมที่จะยกยอตัวเองตลอดเวลา ช่างหลงตัวเองจริง ๆ

“อย่างนี้เองเหรอ? แล้วทำไมเธอถึงพาเสี่ยวเป่าออกมาด้วยล่ะ?”

เหยียนหมิงต๋าถามต่อ จนถึงตอนนี้เขายังรู้สึกผิดกับเรื่องเสี่ยวเป่าอยู่ดี หากเสี่ยวเป่าไม่ถูกพาออกมาด้วยคงไม่ตาย

ถึงเฮ่อเหลียนเช่อจะทำไม่ดีกับอู่เยวี่ยแต่ไม่มีทางทำไม่ดีกับลูกชายตัวเองแน่นอน เด็กน้อยที่น่าสงสารคนนั้นยังไม่ทันได้เริ่มต้นใช้ชีวิตก็ต้องตายจากไปเสียก่อน

อู่เยวี่ยลอบด่าในใจ เมื่อก่อนเธอยังรู้สึกว่าเหยียนหมิงต๋าเป็นคนดีเกินไปและหลอกใช้ง่าย แต่ตอนนี้กลับรู้สึกรำคาญจับใจ แค่เด็กที่ไม่รู้จักคนหนึ่งมีความจำเป็นต้องจดจ่อเรื่องเขาขนาดนั้นเลยหรือไง?

“เสี่ยวเป่าอยู่ห่างฉันไม่ได้ อีกอย่างฉันก็ไม่ได้อยากแยกจากเสี่ยวเป่า ไม่มีเสี่ยวเป่าฉันมีชีวิตอยู่ต่อไม่ได้ด้วยซ้ำ…” อู่เยวี่ยเอามือปิดหน้าร้องไห้

เหยียนหมิงต๋าทำท่าจะพูดแต่ก็ไม่พูด เขาอยากพูดเหลือเกินว่าเขาไม่ได้รู้สึกว่าอู่เยวี่ยไม่มีความสุข แถมดูมีความสุขกว่าเมื่อหลายวันก่อนเสียด้วยซ้ำ ตอนทานข้าวก็ไม่เห็นอู่เยวี่ยทานน้อยลง การกระทำต่าง ๆไม่ได้สื่อว่าอู่เยวี่ยไม่มีความสุขตรงไหนเลย

ตรงกันข้ามพอไม่มีเสี่ยวเป่าแล้วเธอกลับดูมีชีวิตชีวายิ่งกว่าเดิมเสียอีก

“ถ้าเสี่ยวเป่าไม่ถูกพามาด้วยบางทีเขาอาจจะยังมีชีวิตที่ดีก็ได้”

ในที่สุดเหยียนหมิงต๋าก็พูดออกมาประโยคหนึ่งแล้วก็เงียบไป

อู่เยวี่ยสีหน้าเปลี่ยนไปแล้วหยิกต้นขาแรง ๆทีหนึ่งปล่อยให้น้ำตาไหลรินแล้วมองเหยียนหมิงต๋าด้วยท่าทีเศร้าเสียใจ “พี่หมิงต๋า พี่กำลังโทษฉันเหรอ? ฉันก็ไม่อยากทำแบบนั้นหรอกนะ ฉันแค่อยากใช้ชีวิตอยู่กับเสี่ยวเป่า ฉันไม่อยากแยกจากเสี่ยวเป่าหรอก

ถ้ารู้ว่าเสี่ยวเป่าจะเป็นอะไรไปตั้งแต่แรก ต่อให้ฉันต้องทนปวดใจที่ต้องแยกจากกัน ฉันก็ไม่มีทางพาเสี่ยวเป่าออกมาด้วยหรอก…ฮือฮือ…ฉันเองที่ทำให้เสี่ยวเป่าต้องตาย งั้นฉันจะมีชีวิตอยู่บนโลกนี้ต่อไปเพื่ออะไรอีก”

อู่เยวี่ยร้องไห้เล่นละครตบตา เห็นเหยียนหมิงต๋ายังเงียบเหมือนเดิมก็ทำเพียงกัดฟันพุ่งตัวเข้าหากำแพง

เหยียนหมิงต๋าสะดุ้งรีบพุ่งไปกอดอู่เยวี่ยเอาไว้

“ให้ฉันตายไปซะเถอะ ฉันทำให้เสี่ยวเป่าต้องตาย ฉันจะมีชีวิตต่อไปเพื่ออะไรอีก…”

อู่เยวี่ยดิ้นพล่านในอ้อมแขนของเหยียนหมิงต๋าไม่หยุดแต่ไม่ได้ใช้แรงมากนัก อีกทั้งยังใช้หน้าอกอันอวบอิ่มของเธอเสียดสีกับแขนของเหยียนหมิงต๋าตลอดเวลา แต่เธอกลับไม่รู้ว่าเหยียนหมิงต๋ากำลังจมอยู่ในความรู้สึกผิดต่อการตายของเสี่ยวเป่าแล้วจะมีกะจิตกะใจอะไรมาสนใจการยั่วยวนของเธอล่ะ

“เธอตายแล้วเสี่ยวเป่าจะฟื้นขึ้นมาได้เหรอ? หยุดงี่เง่าได้แล้ว ฉันจะออกไปซื้อของแล้วไปจากเมืองสือคืนนี้!”

เหยียนหมิงต๋าไม่ได้โอ๋อู่เยวี่ยเหมือนแต่ก่อนแต่กดอู่เยวี่ยให้นั่งลงบนเก้าอี้ พูดเสียงห้วนไม่กี่ประโยคแล้วก็เตรียมตัวออกไปซื้อของข้างนอก

ตอนนี้เขาก็รู้สึกว่าเมืองสือไม่ปลอดภัย พี่ชายของเขาฉลาดขนาดนั้นต้องคิดได้แน่ ๆว่าพวกเขาอยู่ที่นี่ เช่นนั้นต้องรีบเดินทางตั้งแต่คืนนี้

ไม่ว่าอย่างไรเขาก็หวังว่าอู่เยวี่ยจะมีชีวิตที่ดี

รอส่งอู่เยวี่ยไปทางใต้แล้วเขาจะกลับไปมอบตัวที่ค่ายทหาร ไม่ว่าทางนั้นจะลงโทษอย่างไรเขาก็ยอมรับแต่โดยดี

เหยียนหมิงซุ่นพาลูกน้องกลุ่มหนึ่งมาถึงที่พักแล้วโชว์บัตรประจำตัวให้เจ้าของที่พัก เจ้าของที่พักตกใจจนตัวสั่นก่อนจะพาพวกเหยียนหมิงซุ่นไปถึงหน้าห้องของเหยียนหมิงต๋า

“คุณกลับไปเถอะ บอกลูกค้าคนอื่นว่าอย่าเสียงดังและไม่ต้องออกมา”

เหยียนหมิงซุ่นสั่งเจ้าของที่พักแล้วให้ลูกน้องเดินล้อมหน้าล้อมหลังห้องนี้เอาไว้ ต่อให้พวกเหยียนหมิงต๋าติดปีกก็บินหนีไม่รอด