อัจฉริยะสมองเพชร 2098-2101

 ตอนที่ 2098 มันเกิดอะไรขึ้น?

“เราจะทำอย่างไรดี?” เจียงเหยาถามผู้อาวุโสจ้าวเยว่อย่างวนกระวาย

เพราะคำนึงถึงความปลอดภัยของเธอ ตู้ชิงหย่วนจึงไม่ยอมบอกใครว่าเธอกำลังจะเดินทางไปไหน ไม่มีใครสักคนในตำหนักคว้าดาวที่รู้เรื่องนี้

ด้วยทุกอย่างที่เธอทำลงไป แน่นอนว่าเธอมั่นใจว่าปกปิดร่องรอยของตัวเองได้มิดชิด แทบเป็นไปไม่ได้ที่พวกนั้นจะตามตัวเธอพบ

ผู้อาวุโสจ้าวเยว่พลันนึกอะไรได้บางอย่าง เธอรีบนำตราหยกอันหนึ่งออกมาจากแหวนเก็บสมบัติ “ก่อนหัวหน้าจะจากไป เธอบอกให้ฉันหักตราหยกอันนี้ถ้าหากเธอไม่กลับมา…”

ทันทีที่พูดจบ จ้าวเยว่ก็หักตราหยก

วิ้งงงงง!

เกิดแสงสว่างวาบ ตัวอักษรหลายแถวปรากฏขึ้นกลางอากาศ

“ถ้าฉันไม่ได้กลับสู่ตำหนักคว้าดาว ผู้สืบทอดตำแหน่งหัวหน้าตำหนักคว้าดาวจะต้องเป็นจางเซวียนจากสำนักดาบเมฆเหินเท่านั้น ปฏิบัติต่อเขาด้วยความเคารพสูงสุดและเชื่อฟังคำสั่งของเขาโดยปราศจากเงื่อนไข”

เมื่ออ่านตัวอักษรเหล่านั้นจบ ผู้อาวุโสที่ 1 จ้าวเยว่กับเจียงเหยาสบตากันก่อนจะรีบหันไปมองจางเซวียน

จางเซวียนก็งงงันกับเรื่องที่เกิดขึ้น

ตู้ชิงหย่วนแสดงเจตจำนงให้เขารับตำแหน่งหัวหน้าตำหนักคว้าดาวต่อจากเธอ…มันเกิดอะไรขึ้น?

เมื่อพิจารณาอย่างถี่ถ้วน เขาเห็นภาพลวงตาภาพหนึ่งอยู่ถัดจากข้อความนั้น จางเซวียนเลิกคิ้วขณะรีบชี้ภาพดังกล่าวและถามว่า “สุภาพสตรีที่อยู่ตรงนั้นคือหัวหน้าของพวกคุณใช่ไหม?”

ภาพลวงตานั้นคือเทพเจ้าที่เคยปรากฏตัวในทวีปแห่งปรมาจารย์เมื่อครั้งที่อำมาตย์เฉินหย่งประกอบพิธีกรรมเพื่อเรียกหลัวลั่วชิง

ผู้อาวุโสที่ 1 จ้าวเยว่พยักหน้า “นั่นคือหัวหน้าของเรา”

“ผมนึกแล้ว…” จางเซวียนพยักหน้าก่อนจะยิ้มเจื่อนๆ

เขาคาดเดาไว้แล้วตอนที่ได้รู้ว่าประชากรท้องถิ่นที่อาศัยอยู่บนเกาะคว้าดาวคือเผ่าพันธุ์ปีศาจจากโลกอื่น

อีกนิดเดียวเขาก็จะได้รู้ความจริง ใครจะไปคิดว่าจะเกิดความผิดพลาดขึ้นตอนนี้?

สุภาพสตรีผู้นี้น่าจะเป็นคนเดียวในทวีปที่ถูกลืมที่รู้ตัวตนที่แท้จริงของหลัวลั่วชิงและรู้ว่าเธอจากไปที่ไหน ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับตู้ชิงหย่วนจริงๆ แหล่งข้อมูลเดียวของเขาก็จะหายไป

ตอนแรก เขาออกจะประหลาดใจที่ตู้ชิงหย่วนมอบตำแหน่งหัวหน้าตำหนักคว้าดาวคนต่อไปให้เขา แต่หลังจากใคร่ครวญครู่หนึ่ง ก็พอเข้าใจเหตุผล

กลุ่มอำนาจเดียวที่เก่งกาจพอจะบีบบังคับเธอ ซึ่งเป็นหนึ่งในนักรบขั้นกึ่งสรวงสวรรค์ที่แข็งแกร่งที่สุดของทวีปที่ถูกลืมให้จนมุมได้ก็คือหอเทพเจ้า

และผู้เดียวที่มีพละกำลังมากพอจะสู้กับหอเทพเจ้าได้ก็คือตัวเขา, เจ้าสำนักดาบเมฆเหินคนใหม่ผู้ทำความเข้าใจเจตจำนงเพลงดาบของเทพเจ้าได้สำเร็จ!

ยิ่งไปกว่านั้น แม้ชื่อหลิวหยางกับเจิ้งหยางจะฟังดูไม่คุ้นหูกับคนอื่นๆ แต่เธอคือผู้ช่วยชีวิตหวู่เฉินไว้ จึงมีความเป็นไปได้สูงที่ตู้ชิงหย่วนจะพอรู้ข้อมูลบางส่วนจากอีกฝ่าย และคาดเดาได้ว่าชื่อเหล่านั้นล้วนเป็นเขา

ก็เพราะพละกำลังและอิทธิพลของจางเซวียนในทวีปที่ถูกลืมที่ทำให้เธอไว้วางใจมอบตำหนักคว้าดาวให้ เพื่อให้เขานำพาตำหนักคว้าดาวผ่านช่วงเวลาคับขันนี้ไปให้ได้

“เจ้าสำนักจาง” เจียงเหยาหันมาประสานมือให้จางเซวียน “พวกเราเชื่อว่าหัวหน้าตู้มีเหตุผลที่ออกคำสั่งแบบนั้น และเราก็เต็มใจทำตามคำสั่งของเธอ ไม่ทราบว่าคุณมีความเห็นในเรื่องนี้อย่างไร?”

ทั้งคู่ได้เห็นอสูรขั้นกึ่งสรวงสวรรค์ทั้ง 4 ตัวของจางเซวียนมากับตา จึงไม่สงสัยเรื่องความเก่งกาจของเขา

ยิ่งไปกว่านั้น ตู้ชิงหย่วนก็เป็นคนฉลาดและระแวดระวังมาก พวกเขาไว้ใจการตัดสินใจของเธอ

“ในเมื่อหัวหน้าตู้ไว้ใจผม ผมก็ยินดีรับตำแหน่งหัวหน้าคนใหม่ของตำหนักคว้าดาว” จางเซวียนพยักหน้า

เขาเคยคิดว่าการเป็นผู้นำของแต่ละสำนักสร้างความยุ่งยากไม่น้อย แต่หอเทพเจ้าเป็นคู่ต่อสู้ที่เก่งกาจเหนือความคาดหมายของเขา เพื่อตอบโต้คนเหล่านั้น…6 สำนักใหญ่จะต้องผนึกกำลังกันเป็นหนึ่งเดียว แต่ก็ต้องมีใครสักคนที่บงการและชี้นำได้

ถ้าเขาได้เป็นหัวหน้าตำหนักคว้าดาว ก็จะมีความน่าเชื่อถือเพิ่มขึ้นอีกมาก

ที่สำคัญกว่านั้น ตำหนักคว้าดาวยังสามารถติดต่อหลัวลั่วชิงได้ ต่อให้ตอนนี้ตู้ชิงหย่วนจะหายตัวไปก็ตาม

“ขอบคุณมาก เจ้าสำนักจาง” ผู้อาวุโสที่ 1 จ้าวเยว่โค้งคำนับอย่างงาม “พวกเราจะไปจัดเตรียมพิธีสถาปนาเดี๋ยวนี้ ระหว่างนี้ คุณพักผ่อนในที่พักที่เราเตรียมไว้ให้ก่อนก็แล้วกัน การเดินทางจากเมืองแห่งมิติที่ถูกทำลายคงสร้างความเหน็ดเหนื่อยไม่น้อย กลุ่มคนจากอีก 5 สำนักใหญ่คงจะมาถึงพรุ่งนี้”

5 สำนักใหญ่จะมารวมตัวกันเพื่อหารือรายละเอียดของการรับมือกับสะพานเบื้องบน คงจะดีหากจัดพิธีสถาปนาตอนที่มีกลุ่มคนจาก 5 สำนักใหญ่มาเป็นสักขีพยานและเป็นเกียรติให้

พวกเขาไม่รู้ว่าทำไมตู้ชิงหย่วนถึงเสนอชื่อเจ้าสำนักดาบเมฆเหินคนใหม่ให้สืบทอดตำแหน่งหัวหน้าตำหนักคว้าดาวของเธอ และพูดกันตามตรง ก็ยังรู้สึกขัดข้องใจอยู่บ้าง แต่ก็รู้ดีว่าสิ่งนี้จะนำพาประโยชน์มาให้มากมาย

การมีผู้นำย่อมทำให้รากฐานของความสัมพันธ์ระหว่างแต่ละสำนักมั่นคงขึ้น พวกเขาจะรับมือกับหอเทพเจ้าได้อย่างมีประสิทธิภาพกว่าเดิม

“ผมเข้าใจแล้ว” จางเซวียนพยักหน้า “ระหว่างนี้ผมจะเข้าไปที่หอสมุดของตำหนักคว้าดาวก่อน”

แม้เขาจะสำเร็จวรยุทธระดับอมตะขั้นสูงแล้ว แต่ก็ไม่อาจยกระดับวรยุทธได้อีกจนกว่าจะรวบรวมเทคนิควรยุทธได้มากพอที่จะประมวลเคล็ดวิชาเทียบฟ้าของวรยุทธระดับอมตะขั้นสูง

“ได้สิ ให้ฉันพาคุณไปนะ” ผู้อาวุโสจ้าวเยว่พูด

เธอรีบพาจางเซวียนไปที่หอสมุดก่อนจะจากไปเพื่อจัดเตรียมพิธีสถาปนา

จางเซวียนรีบถ่ายโอนหนังสือทั้งหมดที่อยู่ภายในหอสมุด

ครึ่งวันให้หลัง เขาก็ออกจากหอสมุดแล้วมุ่งหน้าไปยังห้องลับ

สมกับเป็นกลุ่มอำนาจที่สามารถสื่อสารกับเทพเจ้า ตำหนักคว้าดาวมีหนังสือเทคนิควรยุทธจำนวนมหาศาล มากกว่าสำนักดาวเจ็ดดวงเสียอีก โดยเฉพาะหนังสือที่เกี่ยวข้องกับจิตวิญญาณ

หนังสือที่เกี่ยวข้องกับจิตวิญญาณในสำนักอื่นนั้นจัดว่าพื้นๆหากเทียบกับที่นี่

“ประมวล!”

หอสมุดเทียบฟ้ากระตุก แล้วหนังสือที่เกี่ยวกับจิตวิญญาณทั้งหมดก็ถูกประมวลขึ้นเป็นศาสตร์แห่งจิตวิญญาณเทียบฟ้าของวรยุทธระดับอมตะขั้นสูง

ไม่นานหลังจากนั้น จางเซวียนก็ประมวลเทคนิควรยุทธระดับอมตะขั้นสูงทั้งหมดที่เขารวบรวมได้

เขาพลิกหน้าหนังสือที่ถูกประมวลขึ้นใหม่ด้วยนิ้วอันสั่นเทา หลังจากพิจารณาแล้ว ก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก

“ยังเหลือข้อบกพร่องอยู่ 3 ข้อ แต่แก้ไขได้ด้วยการใช้ของบางอย่างเป็นตัวเร่งปฏิกิริยา…”

แม้เทคนิควรยุทธระดับอมตะขั้นสูงของตำหนักคว้าดาวจะมีจำกัด แต่ก็โชคดีที่พวกเขารวบรวมภูมิปัญญาและประสบการณ์การฝึกฝนวรยุทธของนักรบอมตะขั้นสูงมาเนิ่นนานหลายปีแล้ว

“หยดน้ำสีเงิน โลหะกระจ่างดาว หญ้าใบขบ…”

ทั้ง 3 อย่างนี้ สามารถแก้ไขข้อบกพร่องข้อหนึ่งได้ แต่พวกมันล้วนเป็นของล้ำค่าที่มีมูลค่าสูงอย่างน่าทึ่ง มีค่ามากกว่าคริสตัลเพชรที่สำนักดาวเจ็ดดวงใช้ที่ทะเลพลัดดาวเสียอีก

“เราบังเอิญเก็บหญ้าใบขบมาได้จำนวนหนึ่งจากเมืองแห่งมิติที่ถูกทำลาย ศักยภาพของมันสูงกว่าที่พบได้ทั่วๆไป เพราะฉะนั้นก็ไม่มีปัญหา…” จางเซวียนรีบสำรวจข้าวของต่างๆที่เขามีอยู่

เมืองแห่งมิติที่ถูกทำลายมีอันตรายอยู่โดยรอบ แต่ทรัพยากรธรรมชาติที่มีอยู่ในสถานที่แห่งนั้นก็ยังดึงดูดนักรบรุ่นแล้วรุ่นเล่าให้ฝ่าอันตรายเพื่อเดินทางเข้าไป

ในครั้งนั้น ก่อนที่จางเซวียนจะพบกับอสูรเสื่อมถอย เขาได้เก็บสมุนไพรทุกชนิดที่หาได้ และโชคดีที่หญ้าใบขบเป็นหนึ่งในนั้น

“ส่วนโลหะกระจ่างดาว…โป๊ะเชะ! ในแหวนเก็บสมบัติของไป่ซวนเฉิงมีอยู่ก้อนหนึ่ง!”

จางเซวียนแอบถอดแหวนเก็บสมบัติของเจ้าสำนักไป่ซวนเฉิงมา และก่อนหน้านี้ก็รีบตรวจสอบข้าวของที่อยู่ในนั้นแล้ว มีของล้ำค่ามากมายหลายชนิด, อาวุธระดับอมตะขั้นสูงสรวงสวรรค์ 2 ชิ้น, สมุนไพรล้ำค่า, สินแร่ และทรัพยากรหลากหลายที่ใช้ในการฝึกฝนวรยุทธ ซึ่งโลหะกระจ่างดาวก็เป็นหนึ่งในนั้น

ด้วยเหตุนี้ อย่างเดียวที่เขายังขาดอยู่ก็คือหยดน้ำสีเงิน

เขาเคยอ่านเรื่องราวของมันในหนังสือมาก่อน ก็เหมือนกับลูกมังกรทะเลเหนือ หยดน้ำสีเงินมีอยู่ในส่วนลึกของมหาสมุทร ทำให้พบเจอได้ยากมาก แม้แต่สำนักดาวเจ็ดดวงที่มีเครือข่ายข้อมูลข่าวสารอันกว้างใหญ่และสายสัมพันธ์ที่กว้างขวางก็ยังไม่รู้เงื่อนงำว่าจะหาหยดน้ำสีเงินได้ที่ไหน

“บางทีเราควรเข้าไปดูที่หอนิรันดร์ น่าจะดีกว่าถ้าหาซื้อมันได้ ไม่อย่างนั้นคงลำบาก”

ในเมื่อรายละเอียดของมันปรากฏในหนังสือ ก็หมายความว่าจะต้องมีใครสักคนในโลกที่เคยใช้มันมาก่อน ซึ่งกลุ่มอำนาจเดียวที่มีเครือข่ายข้อมูลข่าวสารกว้างขวางกว่าสำนักดาวเจ็ดดวงก็คือหอนิรันดร์

หอนิรันดร์มีสาขาอยู่ทั่วทั้งทวีปที่ถูกลืม และนักรบส่วนใหญ่ก็เข้าสู่หอนิรันดร์บ่อยๆ แม้เขาจะยังคงแคลงใจในหอนิรันดร์หลังจากปะทะกับฟู่เฉิงสื่อ แต่ก็รู้สึกว่านี่คือความเสี่ยงที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

เพราะไม่อย่างนั้น ก็ไม่มีอะไรบอกได้ว่าเขาจะพบหยดน้ำสีเงินเมื่อไหร่

ถ้าเขายกระดับวรยุทธไปเป็นนักรบอมตะขั้นสูงสรวงสวรรค์ได้สำเร็จ ก็จะมีภาษีดีกว่าในการรับมือกับเหล่านักรบของหอเทพเจ้า

เมื่อคิดขึ้นได้ จางเซวียนออกจากห้องแล้วรีบตามหาผู้อาวุโสจ้าวเยว่

“นี่คือตราสัญลักษณ์นิรันดร์กาลของวรยุทธระดับอมตะขั้นสูง ตำหนักคว้าดาวตั้งอยู่บนเกาะคว้าดาวอันห่างไกล เราจึงไม่แยกตัวออกจากหอนิรันดร์ฝ่ายนอก คุณเข้าสู่หอนิรันดร์จากที่นี่ก็ได้” ผู้อาวุโสจ้าวเยว่พูดขณะยื่นตราสัญลักษณ์นิรันดร์กาลให้

“ขอบคุณมาก” จางเซวียนตอบยิ้มๆ

ส่วนเจียงเหยาก็มองจางเซวียนอย่างไม่ค่อยเห็นด้วย ก่อนในที่สุดจะพูดขึ้น “ระวังตัวด้วยนะ ฉันไม่มีหลักฐานที่ชัดเจน แต่ตอนนี้ไม่มั่นใจแล้วว่าหอนิรันดร์ยังควรค่าแก่การไว้ใจอยู่หรือเปล่า”

“ผมรู้ ผมจะระวังตัว” จางเซวียนตอบอย่างเคร่งขรึมก่อนจะจากไป

เขาเข้าสู่ห้องลับและทรุดตัวลงนั่ง กำตราสัญลักษณ์นิรันดร์กาลไว้ในมือ จากนั้นก็จ้องเขม็งที่ผนังตรงหน้า

เมื่อลองนึกดู…สองครั้งก่อนที่เราเข้าสู่หอนิรันดร์ ก็เกิดการลอบสังหารจากนักรบของหอเทพเจ้าตามมา แล้วคราวนี้จะเป็นแบบเดิมไหม?

หลังจากที่เขาเข้าสู่หอนิรันดร์ของเมืองอู๋ไห่เพื่อซื้อยาเม็ดอมตะขั้นสุดยอด ก็ถูกพวกนั้นลอบโจมตี เหตุการณ์แบบเดียวกันเกิดขึ้นเป็นครั้งที่สองที่เมืองปี้หยวน

เขาเคยคิดว่ามันออกจะแปลกที่ในครั้งนั้นหอเทพเจ้าระบุตัวตนของเขาได้ถูกต้อง ซึ่งเขาก็วนเวียนอยู่แถวนั้นอีกพักใหญ่เพื่อจะดูให้แน่ใจว่าหอเทพเจ้ามองทะลุการปลอมตัวของเขาได้จริงๆหรือไม่

หรือว่าจะมีบางอย่างเกิดขึ้นกับหอนิรันดร์?

ตอนที่ 2099 การทดลองครั้งแรก

แม้แต่ฟู่เฉิงสื่อซึ่งเป็นผู้อาวุโสคนหนึ่งของหอนิรันดร์ก็ยังลงเอยด้วยการสมรู้ร่วมคิดกับหอเทพเจ้า เรื่องนี้น่าเป็นห่วงมาก

พฤติกรรมของปรมาจารย์ขงที่แสดงออกต่อทวีปแห่งปรมาจารย์บ่งบอกว่าเขาเป็นผู้มีจิตใจเมตตากรุณาและเห็นแก่ประโยชน์ของคนส่วนใหญ่ ไม่มีทางที่คนอย่างปรมาจารย์ขงจะร่วมมือกับหอเทพเจ้าและสร้างความวุ่นวายให้เกิดขึ้นในทวีปที่ถูกลืม

แต่ไม่อาจพูดแบบเดียวกันนี้กับเหล่าบริวารในสังกัดของปรมาจารย์ขง เพราะถึงอย่างไร หอนิรันดร์ก็ก่อตั้งขึ้นมาหลายพันปีแล้ว

แน่นอนว่าเจตจำนงเบื้องต้นในการก่อตั้งหอนิรันดร์เป็นเจตจำนงที่ดี แต่เมื่อองค์กรขยายตัวและพัฒนาขึ้นตลอดระยะเวลาที่ผ่านไป ไม่ว่าจะดีหรือร้าย ก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่มันจะต้องเปลี่ยนแปลง

แต่ทั้งหมดนี้เป็นเพียงการคาดเดา เราต้องทดสอบให้รู้ว่าเราคิดถูกหรือไม่ จางเซวียนคิดขณะเปิดใช้งานตราสัญลักษณ์นิรันดร์กาลและเพ่งสมาธิเข้าไป

หอนิรันดร์ของนักรบระดับอมตะขั้นสูงดูจะโหรงเหรงเมื่อเปรียบเทียบกับหอนิรันดร์ที่อื่นๆ แต่ด้วยจำนวนนักรบอมตะขั้นสูงที่มีอยู่ไม่มากนักในโลกใบนี้ ก็พอจะคาดเดาสิ่งนี้ได้

จางเซวียนเดินตรงไปหาเจ้าหน้าที่ต้อนรับ “ไม่ทราบว่าผมจะขอซื้อหยดน้ำสีเงินได้หรือไม่?”

“หยดน้ำสีเงิน?” เจ้าหน้าที่ย้อนถามพร้อมกับขมวดคิ้ว ดูจะงุนงงกับชื่อที่ไม่คุ้นหู “ขอเวลาสักครู่ ผมจะตรวจสอบให้”

เขารีบพลิกดูหนังสือเล่มหนึ่ง ครู่ต่อมาก็ยิ้มออก “คุณลูกค้า แม้หยดน้ำสีเงินจะหายากมาก แต่หอนิรันดร์ของเรามีเก็บไว้จำนวนหนึ่ง แต่ราคาออกจะสูงอยู่สักหน่อยนะ”

“เท่าไหร่?” จางเซวียนถาม

“ราวๆ 5 ล้านเหรียญนิรันดร์” เจ้าหน้าที่ตอบ

นี่มันปล้นกันกลางวันแสกๆ!

“ผมไม่มีเหรียญนิรันดร์อยู่กับตัวมากขนาดนั้นหรอก แต่จะขอแลกเปลี่ยนสิ่งนี้กับหยดน้ำสีเงินได้ไหม?” จางเซวียนนำขวดหยก 3 ใบออกมาวางบนโต๊ะ

เจ้าหน้าที่เปิดจุกขวดหยกใบหนึ่งออกด้วยความสงสัย พลังจิตวิญญาณเข้มข้นพวยพุ่งออกจากขวดนั้น เขามีสีหน้าไม่อยากเชื่อขณะพึมพำ “นี่มัน…หยดเลือดของนักรบขั้นกึ่งสรวงสวรรค์?”

“พอไหม?” จางเซวียนถาม

“พะ-พอ พอแน่นอน!” เจ้าหน้าที่ละล่ำละลัก “ผมจะประเมินราคาให้เดี๋ยวนี้”

ในทวีปที่ถูกลืมมีนักรบขั้นกึ่งสรวงสวรรค์อยู่ไม่มาก ทำให้หยดเลือดของพวกเขากลายเป็นของล้ำค่าที่ประเมินค่ามิได้ ทุกหยดมีพลังงานมหาศาล

แถมยังเป็นเรื่องยากที่นักรบขั้นกึ่งสรวงสวรรค์สักคนจะถ่ายเลือดให้เต็มขวดทั้ง 3 ใบได้โดยไม่ทำให้ร่างกายกระทบกระเทือน ต่อให้ใช้เวลาหลายสิบปีก็ตาม!

ครู่ต่อมา เจ้าหน้าที่ก็กลับมาและยื่นขวดหยก 5 ใบให้จางเซวียน

“คุณลูกค้า นี่คือหยดน้ำสีเงิน 5 ขวด”

“อือ” จางเซวียนพยักหน้าอย่างโล่งอก

เมื่อมีตัวเร่งปฏิกิริยาทั้ง 3 ตัวแล้ว เขาคงไม่มีปัญหาในการฝ่าด่านวรยุทธไปเป็นนักรบอมตะขั้นกึ่งสรวงสวรรค์อีก สิ่งเดียวที่ต้องทำในเวลานี้ก็คือรอดูว่าเขาจะถูกลอบสังหารโดยทีมนักรบจากหอเทพเจ้าอีกหรือไม่

จางเซวียนออกจากหอนิรันดร์ เขารีบติดตั้งค่ายกลป้องกันตัวหลายชั้นเพื่อเตือนให้เขารู้ล่วงหน้า หากมีผู้บุกรุกเข้ามา หลังจากนั้นจึงนำตัวเร่งปฏิกิริยาทั้ง 3 กับหยดเลือดของนักรบขั้นกึ่งสรวงสวรรค์ออกมาขวดหนึ่ง

จางเซวียนกระดิกนิ้ว แล้วหยดเลือดของนักรบขั้นกึ่งสรวงสวรรค์ก็แปรสภาพเป็นกระแสพลังจิตวิญญาณอันทรงพลังที่โอบล้อมร่างของเขาไว้ราวกับพายุทอร์นาโด

แม้หยดเลือดของนักรบขั้นกึ่งสรวงสวรรค์จะเป็นของล้ำค่าสำหรับนักรบทุกคน แต่ตอนนี้จางเซวียนก็มีใช้ไม่ขาดมือ จะว่าไป เขามีหยดเลือดกว่า 20 ขวดอยู่ในแหวนเก็บสมบัติ เท่านั้นก็เกินพอให้ใช้อย่างสบาย

จางเซวียนได้หยดเลือดเหล่านี้มาด้วยการเค้นร่างของฟู่เฉิงสื่อกับชายวัยกลางคนจากหอเทพเจ้าจนเหือดแห้ง แน่นอนว่า เขาไม่ลืมที่จะกำจัดบรรยากาศของการเสื่อมถอยโดยใช้ซุปไก่

จางเซวียนตั้งต้นขับเคลื่อนเคล็ดวิชาเทียบฟ้า และวรยุทธของเขาก็พุ่งสูงขึ้นอีกครั้ง

อมตะขั้นสูงระดับล่าง, อมตะขั้นสูงปฐพี…

เพียงหนึ่งชั่วโมง เขาก็ยกระดับวรยุทธไปเป็นนักรบอมตะขั้นสูงสรวงสวรรค์ได้สำเร็จ!

เพราะยังขาดแคลนเทคนิควรยุทธขั้นกึ่งสรวงสวรรค์ นี่จึงเป็นวรยุทธขั้นสูงสุดที่จางเซวียนเข้าถึงได้ในเวลานี้

เราคงยังประมวลเคล็ดวิชาเทียบฟ้าของวรยุทธขั้นกึ่งสรวงสวรรค์ไม่ได้ วิธีเดียวที่จะยกระดับวรยุทธได้ก็คือค้นหาเส้นทางของตัวเองและรังสรรค์เทคนิควรยุทธขึ้นใหม่ จางเซวียนครุ่นคิดด้วยสีหน้าที่บ่งบอกความยุ่งยากใจ

เขารู้ปัญหาของตัวเองดี

เคล็ดวิชาเทียบฟ้าปราศจากข้อบกพร่องก็จริง แต่สิ่งที่ย้อนแย้งกันก็คือลักษณะเฉพาะตัวของมัน นั่นแหละที่เป็นข้อบกพร่องใหญ่หลวงที่สุด

สิ่งนี้เกิดขึ้นกับเขาเมื่อคราวก่อนที่วรยุทธของเขาถูกธาตุไฟเข้าแทรก

โลกนี้ไม่มีความสมบูรณ์แบบที่แท้จริง แม้แต่สวรรค์ยังมีข้อบกพร่อง แล้วจะมีอะไรสมบูรณ์แบบได้? ทุกอย่างเป็นแค่มุมมอง

แต่ก็แน่นอนว่าการฝึกฝนเคล็ดวิชาเทียบฟ้าทำให้เขามีพละกำลังเหนือชั้นกว่าใครๆ มันอาจไม่สมบูรณ์แบบอย่างที่หวังไว้ แต่ก็ดีที่สุดเท่าที่เขามี

แต่ชุดความคิดแบบนี้เป็นผลเสียอย่างมากกับเขา มันทำให้เขาผูกติดอยู่กับเคล็ดวิชาเทียบฟ้า ความคิดที่ว่าจะต้องฝึกฝนเทคนิควรยุทธที่มีข้อบกพร่องทำให้เขาขยะแขยงเสียจนทำอะไรไม่ได้ ต่อให้เขาคิดค้นบางอย่างขึ้นมาเป็นของตัวเอง ความสงสัยคาใจที่ว่าสิ่งนั้นอาจมีข้อบกพร่องก็จะค้างคาใจต่อไป จนในที่สุดก็กลายเป็นปีศาจใต้สำนึกที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในตัวเขา

ดังนั้น วรยุทธขั้นกึ่งสรวงสวรรค์จึงเป็นปราการใหญ่หลวงที่จางเซวียนต้องก้าวข้ามไปให้ได้ ดูเหมือนเขาต้องคิดค้นเทคนิควรยุทธขั้นกึ่งสรวงสวรรค์ด้วยภูมิปัญญาของตัวเอง

มันอาจจะยาก แต่ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ ในเมื่อคนอื่นทำได้ ก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่เขาจะทำไม่สำเร็จ

เมื่อเกิดความคิดนั้น จางเซวียนเข้าสู่หอวรยุทธที่อยู่ภายในหอสมุดเทียบฟ้า มันคือมหาคัมภีร์แห่งฤดูใบไม้ผลิกับฤดูใบไม้ร่วงที่หลัวลั่วชิงผนึกเอาไว้กับหอสมุดเทียบฟ้าก่อนเธอจะจากไป

ภายในหอวรยุทธแห่งนี้ กระแสกาลเวลาไหลเร็วกว่าในทวีปแห่งปรมาจารย์ถึง 10 เท่า

จางเซวียนเคยคิดว่ากระแสกาลเวลาภายในหอวรยุทธอาจเปลี่ยนแปลงเมื่อเข้ามาอยู่ในทวีปที่ถูกลืม แต่แล้วก็ต้องประหลาดใจที่พบว่ามันยังคงเหมือนเดิม พูดอีกอย่างก็คือ กระแสกาลเวลาในหอวรยุทธแห่งนี้เร็วกว่าในทวีปแห่งปรมาจารย์ถึง 10 เท่า ซึ่งก็หมายความว่ามันเร็วกว่าทวีปที่ถูกลืมถึงร้อยเท่าเลยทีเดียว!

ต่อให้เขาใช้เวลาอยู่ในหอวรยุทธเป็นร้อยวัน เวลาในทวีปที่ถูกลืมก็จะผ่านไปแค่วันเดียว

จางเซวียนเริ่มด้วยการพิจารณาเคล็ดวิชาเทพดาบเมฆเหินซึ่งเป็นเทคนิควรยุทธขั้นกึ่งสรวงสวรรค์เทคนิคเดียวที่เขารู้จัก ก่อนจะใช้มันเป็นข้อมูลอ้างอิงเพื่อพัฒนาเคล็ดวิชาเทียบฟ้าของเขาต่อไป

จางเซวียนหยุดนิ่งไม่เคลื่อนไหวอยู่ครู่ใหญ่ก่อนจะตั้งต้นขับเคลื่อนพลังปราณ แต่ไม่ช้าก็ไอออกมาเป็นเลือด

การทดลองครั้งแรก, ล้มเหลว!

จางเซวียนไม่ยอมแพ้ เขาพยายามอีกครั้ง…แต่ก็ล้มเหลว

เขาทำต่อไปอีก 100 ครั้ง แต่ก็ไม่คืบหน้าไปไหน

“การฝ่าด่านวรยุทธไปสู่วรยุทธขั้นกึ่งสรวงสวรรค์นั้นไม่ง่ายเลย…” จางเซวียนส่ายหน้าอย่างจนปัญญา

โชคดีที่เขามีซุปไก่ ทำให้ฟื้นตัวจากอาการบาดเจ็บได้เร็ว ไม่อย่างนั้น ไม่ช้าไม่นานเขาก็คงต้องบาดเจ็บสาหัสเพราะการทดลองอย่างบ้าระห่ำ

จางเซวียนเหน็ดเหนื่อยทั้งกายและใจจากการใช้ความคิดและการทดลอง ในที่สุดเขาก็ถอนจิตใต้สำนึกออกจากมหาคัมภีร์แห่งฤดูใบไม้ผลิกับฤดูใบไม้ร่วง

รวมแล้ว เวลาในโลกแห่งความเป็นจริงผ่านไปเพียงไม่ถึงหนึ่งก้านธูป

จางเซวียนถอนหายใจเฮือกใหญ่ เขาถอนเจตจำนงเสี้ยวสุดท้ายออกมาแล้วเพ่งสมาธิเข้าสู่หอสมุดเทียบฟ้าเพื่อค้นคว้าหาวิธีการพัฒนาเทคนิควรยุทธขั้นกึ่งสรวงสวรรค์ต่อไป

จากนั้นเขาก็เดินออกจากห้องลับ

เมื่อสำเร็จวรยุทธอมตะขั้นสูงสรวงสวรรค์แล้ว พละกำลังของเขาก็เทียบได้กับนักรบขั้นกึ่งสรวงสวรรค์โดยทั่วไป จางเซวียนรู้สึกมั่นใจ เขาถอนค่ายกลที่อยู่โดยรอบออกทั้งหมดก่อนจะเดินหน้าต่อไป

พูดกันตามตรง จางเซวียนออกจะประหลาดใจที่ไม่เห็นหอเทพเจ้าเคลื่อนไหวอะไรขณะที่เขากำลังฝึกฝนวรยุทธ หรือเขาจะเดาผิด?

เป็นไปได้ไหมว่าพวกนั้นลังเลที่จะเปิดการโจมตีเพราะตอนนี้เขาอยู่ในตำหนักคว้าดาว? สองครั้งล่าสุดที่เขาถูกลอบทำร้ายนั้น เขาเพิ่งออกจากหอนิรันดร์และก้าวเข้าสู่พื้นที่สาธารณะ

ข้อสันนิษฐานนี้ดูจะไม่เข้าท่านัก เพราะหอเทพเจ้าก็เล่นงานฉู่อิงกับผู้อาวุโสจ้าวเยว่ตอนที่พวกเขาอยู่ในตำหนักคว้าดาวเหมือนกัน แต่ก็น่าทดสอบดูว่าจะเป็นไปตามนั้นหรือเปล่า

จางเซวียนจึงลักลอบออกจากตำหนักคว้าดาวโดยไม่บอกใคร แล้วมุ่งหน้าไปยังดินแดนห่างไกลที่อยู่เหนือทะเลพลัดดาว

เขากระดิกนิ้ว จากนั้นก็ปล่อยหยดน้ำสีเงิน 2-3 หยดลงในมหาสมุทร

แม้ตอนนี้เขาจะมีวิธีการปกป้องตัวเองอยู่มากมาย แต่ก็ไม่กล้าปล่อยให้การ์ดตกเมื่อคู่ต่อสู้ของเขาคือหอเทพเจ้า

จางเซวียนทรุดตัวลงนั่งบนผิวหน้าของมหาสมุทรอีกกว่า 2 ชั่วโมง แต่ทุกอย่างเงียบกริบ ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย

หรือว่าจะเป็นไปตามนั้น? จางเซวียนครุ่นคิดด้วยสีหน้ากังวลใจอย่างหนัก

ข้อสันนิษฐานเบื้องต้นของเขาก็คือมีหนอนบ่อนไส้กลุ่มหนึ่งในหอนิรันดร์ที่บอกตำแหน่งที่อยู่ของเขาให้กับหอเทพเจ้าทันทีที่เขาเข้าสู่หอนิรันดร์ แต่เท่าที่เห็นตอนนี้ ก็ดูจะไม่ใช่

สิ่งนี้ทำให้เขาไม่มีทางเลือกนอกจากต้องพิจารณาข้อสันนิษฐานอื่น ถ้าข้อสันนิษฐานข้อนี้เป็นความจริง นั่นก็หมายความว่าเขากำลังเจอสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุด

คงต้องลอง…

จางเซวียนรีบปลอมแปลงรูปร่างหน้าตา รังสีของจิตวิญญาณ และสายเลือดของเขาอีกครั้งโดยใช้เครื่องรางแห่งการปลอมตัว ก่อนจะเข้าสู่หอนิรันดร์

เขาเดินไปหาเจ้าหน้าที่ต้อนรับ แสดงตราสัญลักษณ์ที่ได้รับจากปรมาจารย์ขงและพูดว่า “ผมอยากได้ยาเม็ดอมตะมหัศจรรย์ ช่วยนำมาให้ผมมากที่สุดเท่าที่จะหาได้”

“ตะ-ตราสัญลักษณ์อันนี้! แขกผู้มีเกียรติ กรุณารอสักครู่…ฉันจะเตรียมยาเม็ดอมตะมหัศจรรย์ของคุณให้เดี๋ยวนี้แหละ!” เจ้าหน้าที่ละล่ำละลักก่อนจะรีบผละไป

1 ชั่วโมงต่อมา เธอก็กลับมาพร้อมกับขวดหยก 2 ใบ “ต้องขออภัยด้วย แต่ตอนนี้เรารวบรวมยาเม็ดอมตะมหัศจรรย์ได้เพียง 20 เม็ดเท่านั้น”

“ไม่เป็นไร” จางเซวียนพูดพร้อมกับโบกมือ

ลำพังแค่ยาเม็ดอมตะมหัศจรรย์ 20 เม็ดก็เพียงพอจะทำให้ผู้ที่ร่ำรวยที่สุดในทวีปที่ถูกลืมต้องอ้าปากค้างแล้ว ยาเม็ดอมตะขั้นสุดยอดมีราคาเม็ดละ 20,000 เหรียญนิรันดร์ ซึ่งยาเม็ดอมตะมหัศจรรย์มีมูลค่าสูงกว่านั้น 100 เท่า

พูดอีกอย่างก็คือ สิ่งที่เขาเพิ่งได้รับมามีมูลค่ากว่า 40 ล้านเหรียญนิรันดร์…

ตอนที่ 2100 เรื่องนี้ไม่น่าเป็นไปได้!

แม้แต่หยดน้ำสีเงินที่แสนจะหายากก็มีราคาเพียง 5 ล้านเหรียญนิรันดร์เท่านั้น!

จางเซวียนถอนจิตใต้สำนึกออกจากหอนิรันดร์และนำยาเม็ดอมตะมหัศจรรย์ของเขาออกมา เขาเปิดจุกขวดหยกใบหนึ่งและถอนหายใจด้วยความยำเกรงเมื่อรู้สึกได้ถึงพลังจิตวิญญาณมหาศาลที่อยู่ในยาแต่ละเม็ด

แม้ด้วยระดับวรยุทธในปัจจุบันของเขา ยาเม็ดอมตะมหัศจรรย์ก็ยังมีประโยชน์มาก

ขอแค่เราพบเทคนิควรยุทธขั้นกึ่งสรวงสวรรค์ดีๆสักเทคนิคหนึ่ง ก็คงฝ่าด่านวรยุทธโดยใช้ยาเม็ดเหล่านี้ได้

พละกำลังของเขาในเวลานี้เทียบเท่ากับนักรบขั้นกึ่งสรวงสวรรค์โดยทั่วไป หยดเลือดของนักรบขั้นกึ่งสรวงสวรรค์จึงไม่มีประโยชน์กับเขามากนัก จางเซวียนครุ่นคิดหนักว่าทำอย่างไรจึงจะฝ่าด่านวรยุทธไปเป็นนักรบขั้นกึ่งสรวงสวรรค์ได้

แต่เมื่อมียาเม็ดเหล่านี้ในมือ ก็ไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องนั้นอีก!

จางเซวียนยืดหลังบิดขี้เกียจก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นยืน เขาเหลียวมองรอบตัวอีกครั้ง แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“เอาเถอะ มันอาจไม่เป็นอย่างนั้นก็ได้…” เขาพึมพำอย่างโล่งอก จากนั้นก็พยักหน้าด้วยความมั่นอกมั่นใจและหันหลังกลับเพื่อมุ่งหน้าสู่ตำหนักคว้าดาว

แต่ทันใดนั้น มิติที่อยู่โดยรอบก็เริ่มบิดเบี้ยว แสงแดดเจิดจ้าดูจะหายไปจากท้องฟ้า ผลักเขาเข้าสู่ โลกของความมืดมิดที่เต็มไปด้วยดวงดาว

ฟึ่บ!

ชายชราคนหนึ่งปรากฏตัวตรงหน้า

อีกฝ่ายดูมีอายุราว 50-60 ปี สวมเสื้อคลุมสีเทาแบบเรียบง่าย เพียงแค่ยืนนิ่งอยู่กับที่ เขาก็ดูเหมือน ปีศาจที่อยู่ภายใต้ความมืดมิดยามค่ำคืน ทำให้ผู้พบเห็นหวาดกลัวจนจับขั้วหัวใจ

“คุณมาจากหอเทพเจ้าหรือ?” จางเซวียนหรี่ตา

แบบนี้ไม่ดีแน่ การที่ชายชราผู้ทรงพลังมาปรากฏตัวต่อหน้าเขาก็เป็นเรื่องหนึ่ง แต่ที่สำคัญกว่าก็คือความจริงที่ว่าชายชราปรากฏตัวขึ้นทันทีหลังจากที่เขาใช้ตราสัญลักษณ์ของปรมาจารย์ขงในหอนิรันดร์

พูดอีกอย่างก็คือ ตราสัญลักษณ์ที่ปรมาจารย์ขงมอบให้เขาทำหน้าที่เหมือน GPS ที่ส่งข้อมูลให้หอเทพเจ้ารับรู้!

เท่าที่เขาได้ฟังจากหานเจี้ยนชิว ดูเหมือนปรมาจารย์ขงมอบตราสัญลักษณ์นี้ให้หานเจี้ยนชิวด้วยมือของเขาเอง โอกาสที่ใครจะได้แตะต้องมันจึงมีน้อยมาก หรือว่าครูบาอาจารย์ของโลกผู้นี้สมรู้ร่วมคิดกับหอเทพเจ้า?

หรือเป็นแค่การเข้าใจผิด?

จางเซวียนถอนหายใจเฮือกใหญ่และส่ายหน้า

ไม่ว่าความจริงจะเป็นอย่างไร ก็ถือว่าดีที่เขาค้นพบเรื่องนี้ อย่างน้อยที่สุดก็จะได้รู้ว่าต่อไปต้องระมัดระวังตัวจากใคร

จางเซวียนหันกลับไปมองชายชราขณะขับเคลื่อนพลังปราณของเขาอย่างดุเดือด

จางเซวียนต้องประหลาดใจที่แม้วรยุทธระดับตัวเขาก็ไม่อาจหยั่งถึงวรยุทธอันล้ำลึกของชายชรา

ถึงตอนนี้ นักรบขั้นกึ่งสรวงสวรรค์ที่แข็งแกร่งที่สุดที่เขาเคยพบก็คือหานเจี้ยนชิว ฟู่เฉิงสื่อ และชายวัยกลางคน แต่ชายชราที่อยู่ตรงหน้าอยู่คนละระดับกับคนเหล่านั้นอย่างสิ้นเชิง

รังสีที่เขาแผ่ออกมาดูจะกลืนกินโลกได้ทั้งใบ ความมืดมิดที่โอบล้อมพวกเขาอยู่เป็นผลจากรังสีของชายชราที่กลืนกินแสงสว่างในบริเวณนั้น ดูราวกับว่าจะไม่มีทางหนีพ้นจากเขาได้เลย

“ทำให้อสูรขั้นกึ่งสรวงสวรรค์ยอมจำนนได้ถึง 4 ตัว ทั้งยังสังหารฟู่เฉิงสื่อกับหยิงเฉินด้วย ไม่แปลกใจแล้วที่นายท่านให้ความสำคัญกับคุณมาก ถึงขนาดเลือกผลักดันผมให้มารับมือกับคุณ” ชายชราตั้งข้อสังเกต “ช่างเหนือจินตนาการจริงๆที่คุณมาได้ไกลขนาดนี้ภายในเวลาเพียง 10 วัน แม้แต่ตัวผม กว่าจะจับตัวคุณได้ก็แสนยาก”

“คุณรู้ว่าผมคือผู้สังหารฟู่เฉิงสื่อกับชายวัยกลางคน” จางเซวียนตัวแข็งขึ้นมาเล็กน้อย

ดูเหมือนหยิงเฉินจะเป็นชื่อของชายวัยกลางคนจากหอเทพเจ้าที่เล่นงานเจียงเหยาในเมืองแห่งมิติที่ถูกทำลาย

แต่เขาอยู่ในเมืองแห่งมิติที่ถูกทำลายตอนที่สังหาร 2 คนนั่น และสกัดกั้นพื้นที่โดยรอบไว้อย่างดีเพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่มีใครแอบส่งข้อความออกไปถึงหอเทพเจ้าได้ แล้วทำไมชายชราผู้นี้ถึงรู้เรื่องทั้งหมด?

ที่สำคัญกว่านั้น ไม่มีใครรู้ว่าเขามีอสูรขั้นกึ่งสรวงสวรรค์เป็นของตัวเองถึง 4 ตัวนอกจากเจียงเหยา

การที่เขาทำให้เต่าหลังดำยอมจำนนได้ในนามของหลิวหยางคงไม่ได้ทำให้หอเทพเจ้าเกิดความระแวงในตัวเจ้าสำนักดาวเจ็ดดวงหรอกนะ?

เรื่องนี้ไม่น่าเป็นไปได้!

เขาไม่คิดว่าจะปกปิดเรื่องนี้ไว้ได้ตลอดไป แต่ก็นึกไม่ถึงว่าจะมีใครล่วงรู้ได้รวดเร็วขนาดนี้!

“ไม่มีอะไรที่หอเทพเจ้าไม่รู้” ชายชราตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยราวกับไม่ใช่เรื่องใหญ่ “มากับผม คุณอาจมีอสูรขั้นกึ่งสรวงสวรรค์ถึง 4 ตัวและของล้ำค่าขั้นกึ่งสรวงสวรรค์ แต่คุณสู้ผมไม่ได้หรอก”

“ผมจะรู้ได้อย่างไรถ้าไม่ลอง?” จางเซวียนคำราม

เขาสะบัดข้อมือ นำเต่าหลังดำกับฉลามสามพี่น้องออกมา ทั้ง 4 พุ่งเข้าใส่ชายชราอย่างโกรธเกรี้ยว จากนั้นจางเซวียนก็เสริมกำลังการโจมตีด้วยของล้ำค่าขั้นกึ่งสรวงสวรรค์และดาบระดับอมตะขั้นสูงสรวงสวรรค์อีก 10 เล่ม เขาใช้ของเหล่านี้ตรงเข้าเล่นงานชายชรา

พละกำลังมหาศาลที่เกิดขึ้นแทบจะทำให้ดวงดาวที่อยู่บนท้องฟ้าร่วงลงมา แต่ด้วยเหตุผลอะไรบางอย่าง ไม่ว่าพวกนั้นจะตรงเข้าเล่นงานหนักหน่วงแค่ไหน ก็ไม่อาจเข้าถึงตัวชายชราได้ ทั้งสองฝ่ายอยู่ห่างกันเพียงไม่กี่ก้าว แต่ช่องว่างเล็กๆนี้ดูเหมือนอยู่ไกลกันคนละโลก

จางเซวียนหรี่ตา ผืนทรายแห่งมิติ?

เขาเคยเจอสถานการณ์แบบนี้เมื่อตอนอยู่ในทวีปแห่งปรมาจารย์ ในครั้งนั้น มิติแปรสภาพกลายเป็นผืนทราย ถึงขนาดที่ไม่ว่าจะเคลื่อนไหวเร็วแค่ไหนก็ไม่คืบหน้าเลยสักนิด

หรือว่าชายชราเข้าถึงความสามารถแบบนั้นด้วย?

การระเบิดมิติที่อยู่ตรงหน้าเขาให้กลายเป็นผุยผงทำให้ผู้ที่ก้าวเข้ามารู้สึกเหมือนกำลังเหยียบทรายดูด แม้จะทรงพลังแค่ไหน ก็ขยับตัวไม่ได้สักนิ้ว

จางเซวียนตาโต ไม่ล่ะ นี่ไม่ใช่แล้ว…มันไม่ใช่ผืนทรายแห่งมิติ เรารู้สึกเหมือนกับว่าท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวคือบริวารของเขา ผู้ที่ก้าวเข้ามาในมิติแห่งนี้จะต้องทำตามกฎเกณฑ์ที่เขาสร้างขึ้น ใครก็ตามที่อ่อนแอกว่าจะไม่มีทางเข้าถึงตัวเขาได้เลย เว้นเสียแต่เขาจะอนุญาต!

ต่อให้ผืนทรายแห่งมิติก็ไม่อาจยับยั้งการเคลื่อนไหวของนักรบขั้นกึ่งสรวงสวรรค์ได้ ขอแค่นักรบขั้นกึ่งสรวงสวรรค์ปลดปล่อยพลังงานของพวกเขาออกมา ทรายดูดก็จะถูกกำจัดไป

แต่การที่เต่าหลังดำกับฉลามสามพี่น้องไม่อาจเล่นงานอีกฝ่ายได้บ่งบอกว่าฝ่ายตรงข้ามมีพละกำลังมากกว่า

ดูๆไป ชายชราน่าจะกำลังใช้ความสามารถที่เหมือนกับกฎเกณฑ์ของโลกของปรมาจารย์ขง

พูดอีกอย่างก็คือ ทุกคนที่พลัดหลงเข้ามาในมิติแห่งนี้จะต้องทำตามกฎเกณฑ์ของเขา แล้วจางเซวียนจะเอาชนะการต่อสู้แบบนี้ได้อย่างไร?

ในตอนนั้นเองที่เขาเพิ่งรู้ตัวว่าประเมินความเก่งกาจของนักรบขั้นกึ่งสรวงสวรรค์ต่ำไปอีกครั้ง

จางเซวียนเคาะกระสอบอสูรและถามว่า “ไก่น้อย ตอนนี้แกยังตายอยู่หรือ?”

ลูกเจี๊ยบสีเหลืองตัวจ้อยที่อยู่ในกระสอบอสูรของเขาเป็นความหวังยิ่งใหญ่ที่สุดที่จะช่วยพลิกผันสถานการณ์ แม้มันจะทำตัวไว้ใจไม่ค่อยได้จนน่ากลัว แต่ก็ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามีพละกำลังที่สร้างปาฏิหาริย์ได้อยู่เนืองๆ

ไก่น้อยยังคงแน่นิ่งไม่ไหวติงอยู่ในกระสอบอสูร ไม่มีปฏิกิริยาต่อเสียงเรียกของเขา

ตั้งแต่มันกลืนกินโลหิตเทพเจ้าที่ทะเลว่างเปล่า ก็เงียบกริบและแน่นิ่งมาตลอด

รู้ดีว่าคงทำอะไรไม่ได้ จางเซวียนได้แต่กัดฟันอย่างหงุดหงิด

เราคงต้องพึ่งตัวเองไปก่อนจนกว่าเจ้านั่นจะออกมา จางเซวียนคิดขณะประเมินชายชราที่อยู่ตรงหน้า

อีกฝ่ายยืนนิ่งอยู่กับที่พร้อมกับยิ้มน้อยๆ ไม่ขยับเขยื้อนเคลื่อนไหว จางเซวียนรู้สึกเหมือนเขากำลังมองภาพวาด

แม้อีกฝ่ายจะไม่เคลื่อนไหว แต่อสูรขั้นกึ่งสรวงสวรรค์ทั้ง 4 และกำลังเสริมอื่นๆของเขาก็เข้าไม่ถึงตัวชายชราเช่นกัน

“เสียเวลาเปล่า ในมิติแห่งนี้น่ะ ต่อให้คุณเป็นนักรบขั้นกึ่งสรวงสวรรค์ คุณก็ทำอะไรผมไม่ได้หรอก” ชายชราเปรยขณะยกมือขึ้นโบก

พลั่ก!

เต่าหลังดำกับอสูรตัวอื่นๆลอยละลิ่วไปกระแทกกับผิวหน้าของมหาสมุทร พวกมันพยายามตั้งตัวและลุกขึ้น แต่ด้วยเหตุผลอะไรบางอย่าง มันรู้สึกราวกับโลกทั้งโลกถล่มทับ ทำให้ขยับตัวไม่ได้

หลังจากเล่นงานอสูรทั้ง 4 แล้ว ชายชราก็ยกมือขึ้นอีกครั้ง แล้วโซ่โลหะที่มีวรยุทธขั้นกึ่งสรวงสวรรค์ก็ลอยเข้าสู่มือของเขา “ผมจะเอามันไปด้วย”

ทันทีที่มือของชายชราแตะโซ่โลหะ จางเซวียนเลิกคิ้ว “จัดการ!”

ศพที่มีวรยุทธขั้นกึ่งสรวงสวรรค์ 2 ศพตรงเข้าประกบหน้าหลังชายชรา

บึ้มมมม! บึ้มมมม!

เสียงระเบิดดังสนั่นดังขึ้น 2 ครั้งพร้อมกัน ทำให้บริเวณนั้นถูกฉีกกระชากเพราะคลื่นความสั่นสะเทือน ราวกับผืนผ้าสีดำที่ห่อหุ้มท้องฟ้าไว้ถูกกระชากออกอย่างแรง รอยแยกมากมายปรากฏบนท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว

ชายชรานึกไม่ถึงว่าจางเซวียนจะโหดเหี้ยมถึงขนาดขัดเกลาศพที่มีวรยุทธขั้นกึ่งสรวงสวรรค์ 2 ศพและระเบิดพวกมันใส่เขาโดยปราศจากความลังเล ยิ่งไปกว่านั้น ยังใช้ของล้ำค่าขั้นกึ่งสรวงสวรรค์เป็นเหยื่อล่อให้เขาไม่ทันระวังตัวด้วย…

จากความรุนแรงของการระเบิดเมื่อครู่ เป็นไปได้ว่าของล้ำค่าชิ้นนั้นน่าจะได้รับความบอบช้ำรุนแรงจนเสียหายอย่างถาวร

อันที่จริง ถ้าไม่ใช่เพราะดินแดนแห่งนี้ปกป้องเขาไว้ แรงระเบิดคงทำให้เขาเสียชีวิตไปแล้ว

ชายชรานัยน์ตาแดงก่ำด้วยฤทธิ์โทสะ เขาตวาดก้องด้วยแววตาที่เป็นประกายโหดเหี้ยม “คุณมันเจ้าหนุ่มอวดดี ผมไว้ชีวิตคุณแล้ว แต่คุณก็ทดสอบความอดทนของผมอยู่นั่น ใช่ไหม?”

“ทั้งที่เป็นแค่หนังหุ้มกระดูกแก่ๆ แต่ผมก็ต้องยอมรับว่าคุณน่ะทนทายาดเหมือนแมลงสาบ” จางเซวียนคำรามโต้

เขาหลอมศพของฟู่เฉิงสื่อกับชายวัยกลางคนให้เป็นหุ่นโลหะไร้วิญญาณ คิดว่าลำพังหุ่น 2 ตัวนี้ก็คงเป็นไม้ตายที่รุนแรงพอจะใช้ตอบโต้หอเทพเจ้าแล้ว ซึ่งก็โชคดีเหลือหลายที่เขาทำแบบนั้น

เขายังสงสัยอยู่ว่าจะส่งหุ่น 2 ตัวนี้เข้าประชิดชายชราได้อย่างไร ซึ่งหลังจากครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง ลงท้ายก็ตัดสินใจใช้โซ่โลหะเป็นเหยื่อล่อ

โซ่โลหะเป็นของล้ำค่าระดับกึ่งสรวงสวรรค์ที่หายากมาก มันปรับเปลี่ยนรูปแบบของตัวเองได้ ทำให้มีความยืดหยุ่นและเหมาะกับการต่อสู้ จางเซวียนมั่นใจว่าชายชราจะต้องอยากครอบครองโซ่เส้นนั้น และนั่นจะเป็นโอกาสเหมาะสมที่สุดที่เขาจะเข้าโจมตี

เขาจึงสร้างมิติลี้ลับเล็กๆขึ้นที่บริเวณด้านหน้าและด้านหลังของโซ่โลหะ และใส่หุ่นโลหะไร้วิญญาณทั้ง 2 ตัวไว้ข้างใน ซึ่งก็เป็นไปตามคาด มันทำงานได้ดี

เพียงแต่เขาไม่คิดว่าชายชราจะทรงพลังถึงขนาดเอาชีวิตรอดจากแรงระเบิดของหุ่นโลหะไร้วิญญาณทั้ง 2 ตัวได้ทั้งที่อยู่ใกล้ขนาดนั้น

ไม่แปลกใจแล้วที่คราวนี้หอเทพเจ้าส่งคนมารับมือกับเขาเพียงคนเดียว เห็นได้ชัดว่าพวกนั้นรู้ว่า การส่งนักรบขั้นกึ่งสรวงสวรรค์โดยทั่วไปมาเล่นงานเขาย่อมไม่ได้ผล จึงตัดสินใจส่งนักรบที่แข็งแกร่งที่สุดมา

โชคดีที่เขาไม่ได้วางใจ แถมยังเตรียมการล่วงหน้าไว้อย่างดี ไม่อย่างนั้นคงต้องจนมุมแน่

ตอนที่ 2101 วรยุทธของคุณ…

“คุณมันไอ้ชั่วร้าย ผมจะฆ่าคุณ!”

ชายชราพุ่งเข้าใส่จางเซวียน แต่ทันทีที่เขาเคลื่อนไหว มิติที่อยู่โดยรอบก็บิดเบี้ยวอีกครั้ง หมอกดำ กระจายตัวปกคลุมทุกหนแห่ง

หมอกนั้นดูคล้ายกับควันที่ลอยโขมงขึ้นจากปล่องภูเขาไฟ แรงระเบิดเมื่อครู่ทำให้เกิดรอยแยกในมิติที่เป็นดินแดนของชายชรา ทำให้หมอกสีดำเล็ดลอดเข้ามาได้

“คุณคิดว่าค่ายกลกักกันระดับนี้จะยับยั้งผมได้หรือ?” ชายชราคำราม “คุณสบประมาทผมเสียแล้วล่ะ เจ้าหนุ่ม, สิ่งนี้ไม่มีความหมายอะไรเลย ผมจะฆ่าอสูรทั้ง 4 ตัวของคุณและลากคุณไปอยู่ตรงหน้านายท่านของผมให้ได้!”

บึ้มมมม!

พลังจิตวิญญาณที่อยู่โดยรอบพุ่งเข้าใส่ร่างของชายชรา อาการบาดเจ็บของเขาดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ดูเหมือนชายชราจะใช้ศาสตร์ลับบางอย่างที่ทำให้เยียวยาตัวเองได้อย่างรวดเร็ว

“ความสามารถในการเยียวยาของคุณช่างเหนือชั้น ผมประทับใจนะ นายท่านของคุณคงแข็งแกร่งกว่านี้มาก แต่คุณไม่คิดว่ามันไร้เดียงสาไปหน่อยหรือที่จะเหมาว่าสิ่งนี้เป็นค่ายกลกักกันทั่วๆไป” จางเซวียนหัวเราะหึๆขณะเฝ้ามองทีท่าของชายชราด้วยอาการสุขุม

“มันไม่ใช่หรือไง?” ชายชราชะงัก พริบตาต่อมาเขาก็ตาค้าง ตัวสั่นด้วยความไม่อยากเชื่อ “คงไม่ใช่ว่าคุณนำบรรยากาศของการเสื่อมถอยออกจากเมืองแห่งมิติที่ถูกทำลายและถ่ายทอดมันเข้าไปในค่ายกลหรอกนะ? คุณ เป็นบ้าไปแล้ว!”

“ผมรู้ว่าผมต้องใช้วิธีการพิเศษถึงจะเล่นงานแมลงสาบทนทายาดอย่างคุณได้ ถ้าคุณไม่ได้รับบาดเจ็บ บรรยากาศของการเสื่อมถอยก็ไม่อาจทำอันตรายใดๆ อันที่จริง ผมเชื่อว่าคุณน่าจะมีวิธีระงับบรรยากาศของการเสื่อมถอยและป้องกันไม่ให้มันซึมซาบเข้าสู่ร่างกายของคุณได้นะ…”

“แต่น่าเสียดาย คุณกระเหี้ยนกระหือรือจะจับตัวผมเสียจนละเลยสภาพแวดล้อมโดยรอบ การซึมซับพลังจิตวิญญาณอย่างบ้าคลั่งทำให้คุณเยียวยาอาการบาดเจ็บได้เร็วก็จริง แต่นั่นก็เป็นสาเหตุให้คุณซึมซับบรรยากาศของการเสื่อมถอยปริมาณมากเข้าสู่ร่างกายโดยไม่ได้ตั้งใจด้วย ผมอยากรู้เหลือเกินว่าคุณจะอยู่ได้อีกนานแค่ไหนหลังจากถูกพิษรุนแรงแบบนี้” จางเซวียนคำราม

บรรยากาศของการเสื่อมถอยมีฤทธิ์รุนแรงร้ายกาจขนาดนี้ เขาจะไม่นำมันมาใช้เป็นอาวุธได้อย่างไร?

โดยส่วนใหญ่ นักรบอมตะขั้นสูงขึ้นไปมักมีความสามารถในการปัดป้องบรรยากาศของการเสื่อมถอยออกไปได้ อานุภาพของมันจึงลดน้อยถอยลงมากหากเขาใช้มันตรงๆ จางเซวียนรู้ดีว่าเขาต้องหาวิธีทำให้ชายชราได้รับบาดเจ็บสาหัสเสียก่อนถึงจะใช้มันได้

หรืออย่างน้อย ถ้าเขาบีบให้ชายชราตกอยู่ในสภาพที่ต้องรับเอาบรรยากาศของการเสื่อมถอยเข้าไป ก็เป็นอันจบสิ้นชะตากรรมของอีกฝ่าย

พลั่ก!

ชายชรากระอักเลือดสีดำออกมาติดๆกันสามกองใหญ่ ขณะร่างสั่นสะท้านไม่หยุด เขารู้สึกเหมือนศีรษะกำลังจะระเบิด

เขามาที่นี่ด้วยความมั่นใจเต็มเปี่ยมว่าจะปฏิบัติภารกิจได้สำเร็จ ไม่มีทางล้มเหลว เขารู้ว่าชายหนุ่มคนนี้ฉลาดเฉลียว แต่ไม่คิดว่าสติปัญญาของอีกฝ่ายจะอยู่เหนือพละกำลังของเขา ไม่นึกไม่ฝันเลยว่าจะพบจุดจบแบบนี้!

ซรืดดดดดด!

ขณะที่บรรยากาศของการเสื่อมถอยไหลเวียนทั่วร่างของชายชรา อวัยวะภายในของเขาก็ถูกกัดกร่อนเสียหายไปเรื่อยๆ การมองเห็นค่อยๆพร่าเลือน ร่างกายเริ่มโงนเงน ดูเหมือนเขาพร้อมหมดสติได้ทุกเมื่อ

“ผมประเมินคุณต่ำไป แต่ถึงผมทำร้ายคุณไม่ได้ คุณก็ฆ่าผมไม่ได้เหมือนกัน ฝากไว้ก่อนเถอะ!”

รู้ดีว่าภารกิจครั้งนี้ล้มเหลว ชายชรากัดฟันและบินหนี ด้วยสภาพแบบนี้ ความหวังเดียวของเขาคือรีบกลับสู่หอเทพเจ้าและขอความช่วยเหลือจากนายท่านให้ช่วยกำจัดบรรยากาศของการเสื่อมถอยที่อยู่ในตัวออกไป

ไม่อย่างนั้น ภายในไม่ถึง 1 ชั่วโมง เขาจะต้องกลายเป็นศพสีดำสนิท

“คุณคิดว่าผมลงทุนเตรียมการขนาดนี้เพียงเพื่อปล่อยให้คุณหนีไปในวินาทีสุดท้ายหรือ?”จางเซวียนหัวเราะกับตัวเอง “สายไปแล้วล่ะที่คุณจะคิดหนี!”

ฟิ้วววว!

ง้าวเล่มหนึ่งพุ่งลงมาจากกลางอากาศ ตรงเข้าใส่ศีรษะของชายชรา ด้วยความตกใจ ชายชราพยายามหลบ แต่ช้าไป

ง้าวพุ่งเข้าปักหัวไหล่ของเขา ทำให้เขาหยุดกึก

ง้าวเล่มนี้คือของล้ำค่าขั้นกึ่งสรวงสวรรค์สำหรับการโจมตีที่เขาได้มาจากชายวัยกลางคน แน่นอนว่าเขาไม่ลืมที่จะทำให้มันยอมจำนนระหว่างการเดินทางมาที่นี่ และเหตุผลเดียวที่เขาไม่ได้นำมันออกมาจนถึงตอนนี้ก็เพราะวางแผนจะใช้มันเล่นงานศัตรูหากอีกฝ่ายพยายามหลบหนี

ถ้าชายชราอยู่ในสภาพเต็มร้อย การโจมตีของเขาไม่มีทางได้ผล แต่อาการบาดเจ็บสาหัสและการกัดกร่อนของบรรยากาศของการเสื่อมสลายได้ลดทอนประสิทธิภาพการต่อสู้ของชายชราลงจนเหลือไม่ถึงหนึ่งในร้อย แถมชายชรายังพยายามหลบหนีสุดชีวิตด้วย

แม้ชายชราจะหลบเลี่ยงการถูกง้าวแทงศีรษะได้ แต่ง้าวก็ทำให้เขาไม่อาจหลบหนี

ตู้มมมม!

เมื่อต้านทานแรงปะทะของง้าวไม่ไหว ชายชราร่วงลงไปในน้ำ ทำให้น้ำกระเซ็นเป็นลำสูงขึ้นกลางอากาศ

เห็นภาพนั้น เต่าหลังดำกับฉลามสามพี่น้องออกปฏิบัติการทันที มหาสมุทรคือสนามรบของพวกมัน และศักดิ์ศรีของพวกมันคือการไม่ปล่อยให้มนุษย์หน้าไหนเข้ามารุกล้ำ

พื้นน้ำปั่นป่วนขึ้นมาทันที กระแสคลื่นเกรี้ยวกราดถาโถมเข้าใส่ลูกแล้วลูกเล่า

2-3 อึดใจต่อมา ชายชราที่อยู่ในสภาพร่อแร่ก็ถูกฉลามหมายเลข 1 ลากขึ้นจากผิวน้ำ

ถ้าวิธีการของจางเซวียนทำลายพละกำลังของชายชราไปได้ 90% การตีวงล้อมของอสูรทั้ง 4 ก็ทำลายอีก 90 เปอร์เซ็นต์ของพละกำลัง 10 เปอร์เซ็นต์ที่เหลืออยู่

ถ้าไม่ใช่เพราะจิตใจที่มั่นคงแข็งแกร่งของชายชรา เขาคงอยู่ในภาวะโคม่าเพราะความบอบช้ำมากมายที่ได้รับ

จางเซวียนเผชิญหน้ากับชายชราที่แน่นิ่งไปเพราะอสูรทั้ง 4 เขาจ้องชายชราเขม็งและตั้งคำถาม “ใครเป็นเจ้านายของคุณ? ทำไมถึงพยายามฆ่าผม?”

เขากำลังใช้วิถีทางของผู้พยากรณ์จิตวิญญาณเพื่อสอบสวนชายชรา การล่อลวงจิตใต้สำนึกของคนๆหนึ่งให้สับสนมีโอกาสทำให้ผู้นั้นเผยความลับในส่วนลึกที่สุดออกมาได้

เพียงแต่เขาไม่ค่อยเต็มใจจะใช้วิธีการเหล่านี้

“ตอนนี้ผมเข้าใจแล้วว่าทำไมนายท่านถึงอยากจับตัวคุณนัก ความเก่งกาจของคุณจัดว่าไร้เทียมทานจริงๆ” ชายชราตอบอย่างสุขุม ไม่สะทกสะท้านกับวิธีการของจางเซวียน “ผู้ชนะย่อมได้ทุกอย่าง ในเมื่อผมแพ้ ชะตากรรมเดียวที่รอคอยผมอยู่ก็คือความตาย คุณอย่าได้ฝันเลยว่าจะเค้นข้อมูลใดๆออกจากปากผมได้…”

“เวรละ! ถอย!”

ยังไม่ทันที่ชายชราจะพูดจบ จางเซวียนหรี่ตาด้วยความพรั่นพรึง เขารีบดึงอสูรทั้ง 4 มาและดำดิ่งลงสู่ก้นมหาสมุทร

บึ้มมมมม!

2-3 อึดใจต่อมาก็เกิดการระเบิดหนักหน่วง เสียงของมันดังสนั่นจนหนวกหู แรงกดดันมหาศาลและคลื่นความร้อนที่มีอานุภาพทำลายล้างกระจายไปทั่วทะเลพลัดดาว พร้อมจะทำลายทุกอย่าง

เมฆรูปดอกเห็ดขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นกลางอากาศ น้ำที่อยู่ภายในรัศมีของการระเบิดกระจายวงกว้างออกไปหลายร้อยลี้ เกิดฝนกระหน่ำตามมา

พลั่ก! พลั่ก! พลั่ก! พลั่ก! พลั่ก!

เลือดกระอักออกจากปากของจางเซวียนกับอสูรทั้ง 4 ใช้เวลาครู่หนึ่งกว่าพวกเขาจะตั้งตัวได้

เป็นเวลาเพียง 3 อึดใจเท่านั้นนับจากวินาทีที่จางเซวียนรู้ตัวว่าชายชราคิดจะทำอะไรจนถึงวินาทีที่เกิดการระเบิด ด้วยความเร็วอันน่าทึ่งของเผ่าพันธุ์อสูรใต้น้ำที่มีวรยุทธขั้นกึ่งสรวงสวรรค์ พวกเขาจึงดำดิ่งลงไปได้หลายหมื่นเมตรภายในระยะเวลาอันสั้น

ไม่อย่างนั้น แรงระเบิดคงทำให้จางเซวียนกับอสูรทั้ง 4 แหลกเป็นชิ้นๆ

หากพวกเขายืนอยู่ข้างชายชราตอนที่อีกฝ่ายระเบิดวรยุทธ ทั้งร่างกายและจิตวิญญาณคงป่นปี้ไม่มีเหลือ!

“แล้วเขายังมีหน้ามาบอกว่าเราเป็นบ้า…” จางเซวียนพึมพำขณะมองหลุมขนาดมหึมาที่ปรากฏบนผิวทะเลซึ่งเป็นผลจากการระเบิด

แม้แต่เต่าหลังดำซึ่งมีประสิทธิภาพเยี่ยมยอดในการป้องกันตัวก็ได้แต่ตัวสั่นเมื่อรู้ตัวว่าเข้าใกล้ความตายมากแค่ไหน

มันรู้มานานแล้วว่าหอเทพเจ้ามีบุคคลอันตรายอยู่มากมาย แต่ใครจะคิดว่าจะเสียสติได้ขนาดนี้?

ปฏิบัติการระเบิดพลีชีพโดยปราศจากความลังเล ลำพังแค่ความตกใจก็ย่นอายุขัยของมันไปหลายปีแล้ว!

น่าสะพรึงจริงๆ!

“เสียดายนะ…” จางเซวียนส่ายหน้า

“เสียดายที่นักรบผู้ทรงพลังอย่างเขาจบไม่สวย…” ฉลามหมายเลข 1 พยักหน้าอย่างเห็นพ้อง

“ไม่ใช่อย่างนั้น ผมเสียดายที่ต้องเสียข้าวของไปมากมายเพื่อปราบเขา แต่แล้วก็ไม่ได้อะไรกลับมาเลย ในโลกนี้จะมีอะไรแย่ไปกว่านี้อีก?” จางเซวียนบ่นพึม

“….” อสูรขั้นกึ่งสรวงสวรรค์ทั้ง 4

จางเซวียนทุ่มสุดตัวเพื่อเอาชนะชายชรา เขาใช้หุ่นโลหะไร้วิญญาณขั้นกึ่งสรวงสวรรค์ 2 ตัวและบรรยากาศของการเสื่อมถอยจนหมด แม้แต่ของล้ำค่าขั้นกึ่งสรวงสวรรค์ของเขาก็ได้รับความบอบช้ำสาหัสเพราะแผนการครั้งนี้

เขาเคยคิดว่าอย่างน้อยก็ยังพอคุ้มค่าหากเขาเสียข้าวของเหล่านี้ไปเพื่อจะได้หุ่นโลหะไร้วิญญาณที่ทรงพลังกว่าเดิมมา แต่สุดท้ายก็ไม่ได้อะไรเลย!

พูดให้ง่ายขึ้นก็คือเขาลงทุนหนักในการต่อสู้ครั้งนี้ แต่ไม่มีอะไรกลับคืนมา จึงเป็นธรรมดาที่จะต้องรู้สึกคับอกคับใจ

แต่เมื่อคิดอีกที ในเมื่อคู่ต่อสู้เก่งกาจระดับนี้ ก็ถือว่าโชคดีแล้วที่ยังมีชีวิตอยู่

จางเซวียนกวักมือ แล้วโซ่โลหะขั้นกึ่งสรวงสวรรค์ที่พังยับเยินก็ลอยมาหา เขานำซุปไก่ออกมาหลายขวด แล้วราดลงไปบนโซ่โลหะนั้นจนชุ่ม

ซรืดดดดดด!

ไม่ช้าโซ่โลหะก็กลับคืนสู่สภาพเดิม

จางเซวียนรู้อยู่แล้วว่าเขาสามารถทำแบบนี้ได้ ไม่อย่างนั้นคงทําใจได้ยากเต็มทีถ้าจะต้องเสียของล้ำค่าขั้นกึ่งสรวงสวรรค์ที่มีประโยชน์ชิ้นนี้ไป

“กลับกันเถอะ!”

รู้ดีว่าหอเทพเจ้าคงยังไม่ส่งใครมาตามล่าเขาในระยะเวลาอันใกล้นี้หลังจากเสียนักรบผู้ทรงพลังไปคนหนึ่ง จางเซวียนรีบเก็บอสูรทั้ง 4 กลับเข้าไปในกระสอบอสูร เตรียมตัวจะออกจากพื้นที่

ในตอนนั้น เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นในหัว “นายท่าน เมื่อครู่นี้คุณเรียกหาผมใช่ไหม? เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า?”

ลูกเจี๊ยบสีเหลืองตัวจ้อยเดินเตาะแตะมายืนตรงหน้า ร่างเล็กกระจิ๋วหลิวปวกเปียกของมันโงนเงนไปมา

เห็นภาพนั้น จางเซวียนอยากรี่เข้าไปซ้อมมันอย่างชนิดที่เรียกว่ามันจะไม่มีวันลืม

ตอนที่เขาต้องการความช่วยเหลือของมัน เจ้าไก่น้อยก็เอาแต่หลับอุตุราวกับท่อนไม้ แต่ทันทีที่ศัตรูพ่ายแพ้และทุกอย่างจบสิ้น มันก็โผล่หน้ามาและถามว่าเขาอยากได้ความช่วยเหลือหรือเปล่า ราวกับกำลังเยาะเย้ย!

ถ้าไม่ใช่เพราะจางเซวียนอารมณ์ดีและมีความเป็นไปได้ที่เขาอาจพ่ายแพ้ให้มัน เขาคงซ้อมมันไปนานแล้ว!

“วรยุทธของคุณ…ไม่ได้เพิ่มสูงขึ้นเลยหรือ?” ฉลามหมายเลข 1 ตั้งคำถามด้วยน้ำเสียงที่แสดงความสงสัย

จางเซวียนประหลาดใจที่ได้ยินคำถามนั้น เขารีบหันไปมองและเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติ

เขาเคยคิดว่าหลังจากที่ไก่น้อยกลืนกินโลหิตเทพเจ้าไปแล้ว ก็น่าจะเติบโตอย่างพรวดพราดและสำเร็จวรยุทธขั้นเดียวกันกับเต่าหลังดำและอสูรตัวอื่นๆ แต่กลับตรงกันข้ามกับที่เขาคาดไว้ มันดูไม่ต่างอะไรจากเดิม ระดับวรยุทธไม่เปลี่ยนแปลง และแม้แต่รูปลักษณ์ภายนอกก็เหมือนเดิมทุกอย่าง ราวกับโลหิตเทพเจ้าไม่ได้ส่งผลอะไรกับมันสักนิด

ว่าแต่…เป็นแบบนั้นได้อย่างไร?