ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น 2041-2070

 ตอนที่ 2041 หายไปไหน


ไม่ว่าจะเป็นเหมยเหมยหรือเหยียนหมิงซุ่นต่างก็ไม่มีประสบการณ์ในการเลี้ยงเด็กมาก่อน ตอนเพิ่งเข้าสู่ห้วงนิทราก็ยังแอบกังวลใจอยู่บ้างกลัวว่าจะนอนทับเสี่ยวเป่าเข้า แต่เมื่อผล็อยหลับไปก็พลันลืมเลือน มีหรือที่จะจำได้ว่าเจ้าตัวแสบอยู่ในที่นอนด้วย


เมื่อก่อนเสี่ยวเป่านอนกับอู่เยวี่ยมาตลอด อู่เยวี่ยไม่ใช่แม่ที่ดีสักเท่าไรนัก แถมยิ่งกว่านั้นยังไร้ความอดทนด้วย พอวางเสี่ยวเป่าลงบนเตียงตัวเองก็นอนของตัวเองไป ลูกจะหิวหรือไม่ ห่มผ้าดีหรือไม่อู่เยวี่ยไม่เคยสนใจด้วยซ้ำ แต่ไหนแต่ไรมาเธอนอนยิงยาวยันสว่างเลย


ดังนั้นเสี่ยวเป่าจึงนอนหลับอย่างว่าง่าย บางทีอาจเป็นเพราะเขารู้มาตลอดว่าอาละวาดไปก็ไร้ประโยชน์ โวยวายไปก็ไม่ได้รับความสงสารจากผู้เป็นแม่ ดังนั้นจึงไม่คิดที่จะร้องไห้โวยวายอีก เงียบเสียจนลืมการมีตัวตนของเขาไปเลย


เจ้าตัวเล็กนอนอยู่ตรงกลางระหว่างเหมยเหมยกับเหยียนหมิงซุ่น เขารู้สึกถึงความแปลกใหม่และไร้ซึ่งความง่วงเหงาหาวนอน เจ้าตัวเล็กเปิดตาอันกลมโตขึ้น มองซ้ายทีขวาที เพียงแต่ไม่เห็นอะไรเลย


ราวกับว่ารู้สึกเบื่อจึงหันมาดูดนิ้วตัวเองเล่นเสียงดังจ๊วบจ๊าบ


ตอนแรกเหมยเหมยตบก้นให้เสี่ยวเป่าไปด้วย แต่เธอเองก็ง่วง ตบไปตบมาก็กล่อมตัวเองจนหลับไปเสียอย่างนั้น


เหยียนหมิงซุ่นเองก็ไม่ได้มีความอดทนขนาดนั้นเช่นกัน  คิดเรื่องอะไรไปสักพักก็ผล็อยหลับไป


เสี่ยวเป่าดูดมือไปได้สักพักก็เบื่อหน่าย อ้าปากหาวแล้วก็ผล็อยหลับไป เพียงแต่เจ้าตัวแสบยังไงก็คือเด็กตัวแสบ เพราะไม่ว่าจะตื่นหรือหลับก็ไม่มีช่วงเวลาที่สงบนิ่งได้


คุณลักษณะของเจ้าเด็กแสบก็คือการกลิ้งกลอกหมุนตัวไปมา…


เสี่ยวเป่าที่อยู่ในห้วงฝันกลิ้งไปกลิ้งมา จากนั้นก็กลิ้งเข้าไปอยู่ใต้ผ้าห่มอย่างไม่รู้ตัว


ซ้ำยิ่งกลิ้งก็ยิ่งลึกเข้าข้างในไปเรื่อย ๆอีก…


ทางด้านเหมยเหมยและเขาต่างก็หลับใหลฝันหวาน ส่วนเฮ่อเหลียนเช่อพอกลับมาถึงบ้านก็นอนไม่หลับอีก เอาแต่เป็นกังวลว่าเหยียนหมิงซุ่นจะทารุณน้องชายของเขาไหม?


เหมยซูหานง่วงจนทนไม่ไหว ครั้นเห็นเฮ่อเหลียนเช่อเดินวกไปวนมาในห้องราวกับคนบ้าก็เหนื่อยหน่ายที่จะให้ความสนใจ จึงปลีกตัวไปนอนตามลำพัง


ตีห้ายามเช้าตรู่ท้องฟ้าเพิ่งเปลี่ยนเป็นสีขาว เฮ่อเหลียนเช่อก็ทนไม่ไหวจึงโทรหาเหยียนหมิงซุ่นราวกับเร่งเอาชีวิต


วันนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ เหยียนหมิงซุ่นหมายจะนอนกับภรรยาให้นานหน่อยจึงไม่คิดที่จะออกไปวิ่ง ออกกำลังกายในห้องฟิสเนสของที่บ้านก็พอ ดังนั้นจึงไม่ได้ตื่นเช้าเหมือนทุกที


จังหวะที่เฮ่อเหลียนเช่อโทรเข้ามา เหยียนหมิงซุ่นและเหมยเหมยยังคงอยู่ในห้วงฝัน ซึ่งทั้งคู่ต่างก็นอนหลับฝันหวานอยู่


เหยียนหมิงซุ่นฝันเห็นลูกหมาน่ารักตัวหนึ่งนอนหมอบอยู่ใต้เท้าเขา มันเลียฝ่าเท้าของเขาจนรู้สึกสบายทำเอาเขาไม่อยากตื่นจากฝันนั้นเลย


แต่เสียงโทรศัพท์ที่น่ารำคาญแผดเสียงดังขึ้น ทันทีที่เหยียนหมิงซุ่นได้ยินว่าเป็นเสียงของเฮ่อเหลียนเช่อก็นึกอยากจะบีบคอไอ้บ้านั่นให้ตายผ่านสายโทรศัพท์เหลือเกิน


“เหยียนหมิงซุ่น เสี่ยวเป่าของฉันนอนหลับสบายดีไหม? แกไม่ได้ปล่อยให้เขาหิวใช่ไหม?” เฮ่อเหลียนเช่อตะเบ็งเสียงดัง


“แกรีบมาอุ้มกลับไปเลยนะ โทรมาแต่เช้าแบบนี้ สมองเพี้ยนแล้วหรือไง!”


เหยียนหมิงซุ่นกลัวจะเสียงดังจนทำให้เหมยเหมยตื่นจึงลดเสียงพูดลง ทั้งยังโมโหในหลาย ๆเรื่อง


เฮ่อเหลียนเช่อกลับไม่มีเหตุผลอะไร แต่ไหนแต่ไรมาเขาไม่ใช่คนที่มีเหตุผลอยู่แล้ว ต่อให้รู้สึกละอายใจแต่เสียงพูดก็ยังคงเหมือนเดิม


“พระอาทิตย์ส่องถึงก้นแล้ว นอนบ้าอะไรกันอีก แกให้เสี่ยวเป่ามารับสายหน่อยสิ ฉันจะพูดกับเขาสักหน่อย”


เหยียนหมิงซุ่นยิ้มเยาะ ไอ้นี่มันบ้าไปแล้วแน่นอน!


“เฮ่อเหลียนเช่อแกนี่น้ำเข้าสมองจริง ๆใช่ไหม เสี่ยวเป่าเป็นแค่เด็กสามเดือน แกจะคุยอะไรกับเขาฮะ?” เหยียนหมิงซุ่นปวดศีรษะแทบระเบิด ตอนนั้นไม่น่าเออออพาตัวปัญหานี่เข้าบ้านตามเหมยเหมยเลย


โทรศัพท์แค่สายเดียวก็ทำเอาเหยียนหมิงซุ่นตื่นเต็มตา เขามองหาร่องรอยของเสี่ยวเป่าตามสัญชาตญาณ เขาตั้งใจว่าจะตบก้นเจ้าตัวแสบสักสองสามที ใครใช้ให้พี่ใหญ่ของเขาพูดจาไม่รู้เรื่องจนรบกวนการนอนของคนอื่นในยามเช้ากันล่ะ


เพียงแต่หาไปรอบหนึ่งก็ไม่เจอเจ้าตัวแสบ ตรงที่นอนของเขาก็ว่างเปล่า เหลือเพียงภรรยาของเขาเท่านั้น


ไปไหนแล้วล่ะ?


…………………………………………………………


ตอนที่ 2042 เสี่ยวเป่าจอมซื่อบื้อ


เหยียนหมิงซุ่นใจเต้นไม่เป็นระส่ำ มองหาอีกรอบก็ยังหาเสี่ยวเป่าไม่เจออยู่ดี


เฮ่อเหลียนเช่อตะเบ็งเสียงผ่านปลายสายโทรศัพท์มาว่าอีกเดี๋ยวจะเข้ามาหาเสี่ยวเป่า เหยียนหมิงซุ่นไม่สนใจเขาอีกต่อไป ใจหล่นวูบไปอยู่ตาตุ่ม มีคนลอบเข้าบ้านเขาตอนดึกดื่นแล้วอุ้มเสี่ยวเป่าไปหรือ?


ในเมืองหลวงยังมีคนที่เก่งกว่าเขาอีกหรือ?


เหยียนหมิงซุ่นเป็นห่วงเสี่ยวเป่ามาก แต่เขากังวลเรื่องความปลอดภัยในบ้านมากกว่า หากมีคนแบบนี้อยู่จริง ถึงขนาดหยิบจับข้าวของของเขาไปโดยที่เขาไม่รู้ตัวและตรวจสอบไม่ได้ คน ๆนี้ต้องเป็นศัตรูที่เก่งกาจที่สุดเท่าที่เขาเคยเจอมาแน่นอน


“เหยียนหมิงซุ่น ตอนนี้ฉันกำลังจะออกไปแล้วนะ อีกสิบนาทีจะถึงบ้านแก” เฮ่อเหลียนเช่อตะโกน


“ซื้ออาหารเช้ามาด้วย ซาลาเปาปูกับน้ำเต้าหู้ที่ภัตตาคารเฟิ่งหลาย เอามาเยอะ ๆหน่อย”


เหยียนหมิงซุ่นหาอีกรอบก็ยังหาเสี่ยวเป่าไม่เจอจึงรู้สึกตื่นตระหนกขึ้นมาจริง ๆเลยอยากจะยื้อเวลาเฮ่อเหลียนเช่อไว้ ภัตตาคารเฟิ่งหลายค่อนข้างไกลจากบ้านเขา ซ้ำถนนก็แคบ รถติดอยู่บ่อยครั้ง หากเฮ่อเหลียนเช่อไปซื้ออาหารเช้าที่นั่น ต้องใช้เวลาอย่างน้อยครึ่งชั่วโมง


“บรรพบุรุษแก…” เฮ่อเหลียนเช่อที่กำลังจะทักทายบรรพบุรุษทั้งสิบแปดชั่วคนของเขา แต่พอนึกถึงน้องชายตนที่อยู่ในกำมือของเหยียนหมิงซุ่นจึงรีบแก้ต่างทันทีและกัดฟันรับปาก


“ได้ ฉันจะไปซื้อข้าวเช้ามาให้เดี๋ยวนี้แหละ…”


กินให้สำลักตายไปเลยไอ้คนสารเลว!


เขาเป็นถึงคุณชายเช่อ แต่ตอนนี้กลับถูกเหยียนหมิงซุ่นแกล้งเพราะเจ้าตัวแสบนั่น มันน่าโมโหชะมัดเลย


เหยียนหมิงซุ่นกดตัดสายทิ้งอย่างผู้ชนะ ฉับพลันก็รู้สึกว่าให้เสี่ยวเป่าอยู่ที่บ้านเขาก็ไม่เลวนัก ต่อไปนี้ก็ให้เฮ่อเหลียนเช่อเป็นคนส่งอาหารเช้า โดยตั้งกฎว่าห้ามเลยเวลาเจ็ดโมงเช้าสายแม้แต่นาทีเดียวก็ไม่ได้


แล้วก็อาหารมื้อค่ำห้ามเกินเวลาหนึ่งทุ่มตรง!


ความชั่วร้ายในใจของเหยียนหมิงซุ่นปรากฏตัวขึ้นมาแล้ว คิดว่าต่อจากนี้ไปจะทำเช่นนั้น แม้ว่าจะทำอะไรเฮ่อเหลียนเช่อไม่ได้แต่แค่ปั่นหัวเขาได้ก็พอใจแล้ว


แต่ตอนนี้ต้องหาเสี่ยวเป่าให้เจอก่อน เจ้าตัวแสบนั่นหายไปไหนกันนะ!


เขารู้สึกร้อนผ่าวที่อุ้งเท้าเหมือนลูกหมากำลังเลียอยู่ เหยียนหมิงซุ่นรู้สึกเหมือนยังไม่ตื่นจากฝัน หรือว่าเมื่อกี้เขาฝันถึงเฮ่อเหลียนเช่อ?


จะเป็นไปได้อย่างไรกัน?


การเลียเท้านั้นเกินจริงมาก เหยียนหมิงซุ่นสงบลงมาอย่างรวดเร็ว ร่างกายของเขาร้องเตือนให้ยกผ้าห่มขึ้นดูว่าตกลงแล้วมีตัวอะไรขึ้นมาก่อกวนบนเตียงเขากันแน่!


ปีศาจปรากฏกายแล้ว!


ในที่สุดก็ได้เห็นปีศาจที่กำลังก่อกวนเขา เหยียนหมิงซุ่นสีหน้าตกตะลึง


หาอยู่ตั้งนานจนเกือบออกคำสั่งให้พวกลูกน้องออกตามหาเด็กชายเสี่ยวเป่าทั่วเมืองแล้วเชียว แต่ที่ไหนได้กลับนอนสงบนิ่งอยู่ตรงปลายเตียง ดวงตาดำขลับ สองมือเล็ก ๆนั่นคว้าอุ้งเท้าใหญ่ของเหยียนหมิงซุ่นไว้และดูดอยู่อย่างนั้น น้ำลายไหลยืดซึมออกเป็นวงกว้างบนผ้าปูเตียง


นิ้วหัวแม้เท้าของเหยียนหมิงซุ่นเปลี่ยนเป็นสีขาว คาดว่าผิวหนังที่ตายไปแล้วคงถูกเสี่ยวเป่าดูดจนเกลี้ยง


เสี่ยวเป่าเอียงคอราวกับรับรู้ได้ว่าเหยียนหมิงซุ่นตื่นแล้ว สุดท้ายจึงยอมปล่อยอุ้งเท้าใหญ่ของเขา โบกมือปัดป่ายไปมาส่งเสียงเรียกเขาไม่กี่ครั้ง ฮัมเสียงเหมือนกับลูกแมว


เหยียนหมิงซุ่นใจหายอย่างบอกไม่ถูก


คงไม่ใช่เพราะเขาถีบเสี่ยวเป่าไปอยู่ปลายเตียงหรอกนะ?


แถมยังเอาเท้าของตัวเองเป็นอาหารเช้าให้เสี่ยวเป่าอีก มันเกินไปหน่อยแฮะ…


เรื่องนี้จะให้เฮ่อเหลียนเช่อรู้ไม่ได้ ไม่งั้นไอ้บ้านั่นต้องอาละวาดแน่!


เหมยเหมยตื่นเพราะหนาวขึ้นมากะทันหัน เธอยื่นมือไปคลำพื้นที่ข้างกายตามสัญชาตญาณ แต่พอสัมผัสไม่โดนก้อนเนื้อนุ่มนิ่มก็พลันดีดตัวขึ้นมาอย่างตื่นตระหนก “พี่คะ เสี่ยวเป่าหายไป!”


เธอลืมตาขึ้นมากลับเห็นเหยียนหมิงซุ่นและเสี่ยวเป่า คนหนึ่งอยู่หัวเตียงอีกคนอยู่ปลายเตียง ตาโตจ้องตาเล็กพลันรู้สึกมีความสุขอย่างไม่รู้สาเหตุ


“เสี่ยวเป่าไปอยู่ตรงนั้นได้อย่างไร? ฉันเป็นคนถีบไปหรือเปล่า?” เหมยเหมยรู้สึกผิดมาก เธอไม่ได้หลับสนิทเลยสักนิด ไม่แน่ว่าเธออาจจะไม่ได้ระวังจนเตะเสี่ยวเป่าเป็นลูกบอลกลิ้งไปอยู่ปลายเตียงก็ได้


ตอนที่ 2043 รบกวนการนอนของคนอื่นตอนเช้าตรู่


เหยียนหมิงซุ่นไม่เหมือนเมื่อก่อนที่จะดึงความผิดเข้าหาตัวเองแต่เห็นด้วยกับการโทษตัวเองของเหมยเหมย เขาเอ่ยปลอบโยนเธอ “ไม่เป็นไร เสี่ยวเป่ายังปกติดี”


ความผิดครั้งนี้ให้เจ้าปีศาจน้อยเป็นคนแบกรับไปแล้วกัน


เหมยเหมยเห็นเสี่ยวเป่าอ้าปากเล็ก ๆอย่างเริงร่าก็รู้สึกได้ว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร จึงเอี้ยวตัวหมายจะดึงเจ้าตัวเล็กมาหา แต่เสี่ยวเป่ากลับงอแงขึ้นมา บิดตัวไปมาไม่หยุดพร้อมส่งเสียงฮึดฮัดขึ้น


“หิวแล้วสินะ ฉันจะไปชงนมให้”


เหมยเหมยลงจากเตียงมองหาขวดนม เหยียนหมิงซุ่นลากตัวเสี่ยวเป่ามาแล้วจับยัดเข้าไปในผ้าห่ม พลางคิดไปว่าจะให้เจ้าเด็กน้อยนอนต่ออีกสักหน่อยหรือจะสวมเสื้อผ้าให้เขาแล้วลุกออกจากเตียงดีนะ


สิ่งมีชีวิตจำพวกทารกช่างเป็นสิ่งที่น่ารำคาญเสียจริง ๆ ไม่เหมือนกับฉิวฉิวฉาฉาเลยสักนิดที่ไม่ต้องคอยกังวล แค่ให้อาหารก็จบแล้ว


ฉิวฉิวเห็นว่าเจ้านายทั้งชายและหญิงของมันตื่นแล้ว คุณชายฉิวที่อดรนทนไม่ไหวอยู่นานสองนานก็พรวดพราดขึ้นเตียงไปทันที แล้วทิ้งตัวลงไปอยู่ตรงกลางระหว่างขาทั้งสองข้างของเสี่ยวเป่า ดวงตาเม็ดถั่วสีดำขลับหมุนกลอกไปมา อุ้งเท้าอ้วน ๆของมันกดเข้าที่เท้าเล็กๆ ของเสี่ยวเป่าคล้ายกับเป็นสิ่งที่หาดูได้ยาก


ทารกอย่างมนุษย์ก็ดูน่าสนใจดีเหมือนกันแฮะ เขาเล่นกับเจ้าน้องฉาเบื่อแล้ว เจ้าทารกน้อยนี่มาเล่นเป็นเพื่อนเขาได้ประจวบเหมาะพอดีเลย


แม้ว่าเสี่ยวเป่าจะมองไม่เห็นแต่ประสาทสัมผัสของเขาไวมาก อุ้งเท้าเล็ก ๆขยับไปมา อุ้งมือเล็ก ๆก็โบกปัดป่ายไปมาไม่หยุดเพื่อพยายามจับฉิวฉิว แต่ตอนนี้ยังมีปัญหาใหญ่ที่ต้องแก้ไข เหตุใดถึงไม่มีใครสนใจเขาเลย?


เสี่ยวเป่าส่งเสียงฮึดฮัดไม่พอใจ ร่างกายดิ้นพล่านอย่างรุนแรง เหยียนหมิงซุนไม่แม้แต่จะชายตามองเขาแล้วลงจากเตียงไปสวมเสื้อผ้า เสียงกริ่งหน้าบ้านก็ดังขึ้นมาอย่างเร่งเร้าปานจะเอาชีวิต เสียงดังเสียดหูเหลือเกินเพราะเป็นยามเช้าที่เงียบสงบ


เหยียนหมิงซุ่นเหลือบมองนาฬิกาแขวนบนผนัง ตอนนี้เพิ่งจะเป็นเวลาตีห้ายี่สิบนาที ทำไมเฮ่อเหลียนเช่อถึงมาเร็วขนาดนี้นะ?


ยังไม่ทันที่เขาจะแต่งตัวเสร็จก็เกิดเสียงรบกวนดังขึ้นจากด้านนอก


“เหยียนหมิงซุ่น แกใส่เสื้อผ้าเสร็จหรือยัง? ฉันจะเข้าไปแล้วนะ!” เฮ่อเหลียนเช่อสะบัดลุงเหลาที่ขวางทางเขาทิ้งไปด้านข้างแล้วพุ่งพรวดเข้ามาอย่างไม่เกรงกลัว เหยียนหมิงซุ่นที่เพิ่งจะสวมเสื้อผ้าเสร็จไฟโทสะลูกใหญ่ก็ปะทุขึ้น


“แกนี่สันดานเสียจริง ๆเลย บุกเข้าห้องนอนคนอื่นสุ่มสี่สุ่มห้า อยากตายเหรอ?”


แววตาของเหยียนหมิงซุ่นปล่อยไอสังหารออกมา ยังดีที่เหมยเหมยไม่อยู่ในห้อง ไม่งั้นเฮ่อเหลียนเช่อได้เห็นดีแน่ แต่ต่อให้เป็นเช่นนั้นเขาก็ไม่มีทางปล่อยไอ้บ้านี่ไปหรอก!


เฮ่อเหลียนเช่อต่อกรกับเขาไปหลายยกจนคร้านที่จะทะเลาะด้วยแล้ว ใจแค่อยากจะมาดูน้องชายที่เขาเฝ้าคิดถึงตลอดทั้งคืน จึงตะโกนกลับไปว่า “นี่ก็ใส่เสื้อผ้าอยู่ไม่ใช่หรือไง มีอะไรที่ดูไม่ได้อีกล่ะ!”


ในไม่ช้าเขาก็นึกได้ว่าทำไมเหยียนหมิงซุ่นถึงได้บันดานโทสะจึงเผยรอยยิ้มกรุ้มกริ่มและจงใจพูดว่า “วางใจเถอะ ยัยนั้นของนายผอมอย่างกับกระดูก ต่อให้ยืนเปลือยกายอยู่ตรงหน้าฉัน ฉันก็ไม่คิดจะปรายตามองหรอก”


ตอนนี้เขาบรรลุธรรมแล้ว ในหัวใจและสายตาของเขามีเพียงเหมยซูหานเท่านั้น เขาไม่สนใจผู้หญิงคนไหนเลยสักนิด


คำสอนของพระพุทธเจ้าทรงตรัสไว้ว่าทุกอย่างล้วนเป็นแค่เครื่องห่อหุ้มกาย ในสายตาเขาสิ่งเหล่านั้นเป็นแค่กระดูกขาวกองหนึ่งเท่านั้น


“เฮ่อเหลียนเช่อแกอยากตายหรือไง!”


เหยียนหมิงซุ่นซัดกลับอย่างดุเดือด เขาคิดย้อนไปถึงเรื่องนี้เมื่อหลายปีก่อนเหมยเหมยเกือบถูกไอ้สารเลวเฮ่อเหลียนเช่อรังแกในสโมสรอันดับหนึ่ง คุณชายเช่อในตอนนั้นยังเป็นจอมวิปริตที่เอาได้หมดทั้งชายหญิงเด็กเล็กและผู้ใหญ่ ตอนนี้กลับกล้าพูดจาแบบนี้ออกมาต่อหน้าเขา แถมยังอยู่ในเขตบ้านของเขาอีก!


รนหาที่ตายชัด ๆ !


“หึ ฉันคงกลัวแกมากสินะ!”


เฮ่อเหลียนเช่อเองก็โมโห เพราะที่เขาพูดมาคือความจริง โมโหโว้ย!


สองคนนี้ต่างเถียงกันไปมา ทุกกระบวนท่าล้วนเป็นท่าไม้ตาย ยังดีที่พื้นที่ในห้องนอนของเหยียนหมิงซุ่นนั้นกว้างขวาง มิฉะนั้นแค่หมุนตัวก็ลำบากแล้ว


เหมยเหมยชงนมเสร็จก็กลับมา ยังไม่ทันจะเข้าห้องก็ได้ยินเสียงปล่อยหมัดกันจึงตกใจเป็นอย่างมาก ลุงเหลาที่ประคองเอวตัวเองไว้ได้พูดถึงความหยาบคายไร้มารยาทของเฮ่อเหลียนเช่อ เหมยเหมยจึงรู้สึกปวดเศียรเวียนเกล้า


เธอหน่ายที่ต้องสนใจสองคนนี้จึงถือขวดนมเตรียมไปป้อนเสี่ยวเป่า แต่กลับพบว่าเสี่ยวเป่ากำลังเล่นกับฉิวฉิวอย่างเข้ากันได้ดี เสี่ยวเป่าคว้าหางพวงใหญ่ของฉิวฉิวเข้าปาก ฉิวฉิวเองก็ใจกว้างยิ้มตาหยีมองเสี่ยวเป่า


ใบหน้าของกระรอกเผยให้เห็นรอยยิ้มใจดีราวกับคุณป้าก็มิปาน ไม่ว่าจะมองอย่างไรก็ช่างขบขัน!


“เฮ้ย ฉิวฉิวรีบหลบไป!” เหมยเหมยสังเกตเห็นถึงความผิดปกติของเสี่ยวเป่าจึงรีบตะโกนขึ้น


……………………………………………………


ตอนที่ 2044 ไม่ยอมกินนมอีกแล้ว


ฉิวฉิวมองเหมยเหมยด้วยความงุนงงเพราะมันกำลังเล่นสนุกอยู่เลยแล้วจะให้มันหลบไปทำไม? เหมยเหมยแอบด่ามันไปว่าฉิวฉิวโง่ รีบสาวเท้ายาว ๆก้าวเข้าไปแต่ก็ไม่ทันความเร็วการปล่อยฉี่ของเสี่ยวเป่า ของเหลวสีเหลืองยิงใส่ตัวของคุณชายฉิวอย่างแม่นยำ ด้วยปริมาณที่อัดอั้นมาตลอดคืนจึงรดใส่ตัวของคุณชายฉิวจนกลายเป็นกระรอกตกน้ำ


และมีบางส่วนซึมเปียกผ้าปูเตียงกลายเป็นคราบแผนที่เล็ก ๆ


จากเดิมที่ขนของฉิวฉิวฟูฟ่องเหมือนกับลูกบอล แต่พอโดนฉี่ใส่ก็กลายเป็นกระรอกตัวน้อยที่เหี่ยวเฉาไปทันตา ช่างน่าขันและน่ารัก อีกทั้งกลิ่นก็ฉุนอยู่มาก


“จี๊ด ๆ…”


“แอะ ๆ…”


เจ้าตัวเล็กทั้งสองส่งเสียงร้องขึ้นพร้อมกัน คนหนึ่งได้ปล่อยน้ำก็อารมณ์ดี คนหนึ่งก็โมโห


“ฮ่า ๆ เสี่ยวเป่าของเรานี่เก่งจริง ๆ ฉี่ออกมาแบบนี้เลย เยี่ยม เยี่ยม!” เฮ่อเหลียนเช่อได้ใจเป็นอย่างมาก สมแล้วที่เป็นน้องชายของเขา!


ฉิวฉิวเข้าใจคำพูดของเขาจึงแยกเขี้ยวกระทืบเท้าใส่อย่างโมโห คุณชายฉิวอย่างมันไม่คิดเล็กคิดน้อยกับเด็กทารกหรอก แต่กับผู้ใหญ่ไม่เหมือนกัน…


“เจ้าบ้านี่…ไสหัวออกไปนะ…”


เฮ่อเหลียนเช่อยังไม่ทันตั้งตัว ฉิวฉิวก็พุ่งเข้าไปอยู่ในอ้อมอกของเขาพร้อม ‘กลิ่นหอม’ จากนั้นก็คลุกตัวที่เปียกชุ่มไปด้วยฉี่ใส่เขา ก่อนที่เฮ่อเหลียนเช่อจะได้สติฉิวฉิวก็รีบหลบมุดเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ


เจ้าหนูทารกน้อยดูตัวไม่ใหญ่ แต่ธัญพืชทั้งห้าที่ดูดซึมเข้าไปไม่ได้ด้อยไปกว่าของคุณชายฉิวเลย กลิ่นคละคลุ้งรมควันจนเขาจะตายอยู่แล้ว!


ฉิวฉิวที่กำลังเตรียมจะอาบน้ำก็พลันทำจมูกฟุดฟิด เหมือนกำลังขบคิดอะไรอยู่ด้วยท่าทีจริงจัง


ผ่านไปสักพักฉิวฉิวก็ตัดสินใจว่าจะช่วยเสี่ยวเป่าอย่างสุดกำลัง ใครใช้ให้เขาชอบเจ้าทารกน้อยคนนั้นมากขนาดนี้กันล่ะ!


คุณชายฉิวสะบัดหางพวงใหญ่ไปมาหลายครั้ง ทุกครั้งที่สะบัดโดนปากก็มักจะหดกลับพร้อมทำสีหน้าขยะแขยง สะบัดซ้ำ ๆอยู่หลายครั้ง ฉิวฉิวหลับตาลงเหวี่ยงหางยัดเข้าปากอย่างไม่กลัวตาย กลั้นใจเลียไปสักพักและดูดปากอยู่หลายที มันน่าสะอิดสะเอียนจนแทบอ้วก พร้อมทำสีหน้าราวกับชีวิตนี้ช่างไร้ความหมาย


เฮ้อ เหมือนอุนจิเลย!


ฉิวฉิวถุยน้ำลายไปหลายครั้ง เติมน้ำใส่เต็มอ่างอาบน้ำที่ทำขึ้นพิเศษสำหรับมันแล้วกระโดดลงไปราวกับหนีเอาชีวิตรอด เปลี่ยนน้ำทิ้งไปสามรอบฉิวฉิวถึงได้โล่งใจ แต่กลับมีท่าทีขบคิดบางอย่าง


เจ้าทารกน้อยโดนวางยาพิษ!


แถมยังเป็นยาพิษที่รุนแรงมากด้วย!


แม่เจ้า คนสารเลวที่ไหนกล้าทำแม้กระทั่งกับเด็กทารก ไม่สนขือสนแปบนโลกนี้เลย อย่าให้คุณชายฉิวอย่างมันรู้นะ เขาจะต้องได้ลองดื่มน้ำธัญพืชห้าชนิดของมันจนโดนพิษตายไปเลย!


เหยียนหมิงซุ่นเห็นคราบสีเหลืองบนผ้าปูเตียงสีขาวก็พลันปวดศีรษะ อยากจะบีบคอเจ้าตัวแสบบนเตียงนั่นให้ตาย!


เสี่ยวเป่าหัวเราะร่าอย่างไร้เดียงสารับขวดนมที่เหมยเหมยยื่นให้ แต่เขาดื่มไปไม่กี่อึกก็ไม่กินต่อแล้ว ไม่ค่อยพึงพอใจต่อเสบียงของวันนี้นัก ร่างกายจึงดิ้นพล่านไปมาไม่หยุด


เหมยเหมยรู้สึกประหลาดใจ วันนี้เธอหยดยาวิเศษลงไปในน้ำนมเหมือนเดิม ทำไมถึงไม่กินล่ะ?


“เสี่ยวเป่าเด็กดี นมวันนี้ก็เหมือนของเมื่อวาน อร่อยมากเลย” เหมยเหมยอุ้มเสี่ยวเป่าอย่างอ่อนโยน ป้าฟางเร่งรีบเข้ามาเปลี่ยนผ้าปูเตียง เหยียนหมิงซุ่นมีพฤติกรรมเสพติดความสะอาดอย่างรุนแรง หากช้ากว่านี้อีกนิดเตียงนี้คงได้ถูกโยนทิ้งแน่!


เฮ่อเหลียนเช่อก็ลงไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เขาไม่ได้พกเสื้อผ้ามาเปลี่ยนเลยได้แต่สวมเสื้อตัวหนึ่งของเหยียนหมิงซุ่น ขนาดตัวของทั้งสองไม่ต่างกันจึงพอดีตัวมาก


“ซาลาเปาปูกับน้ำเต้าหู้ของภัตตาคารเฟิ่งหลาย!”


เฮ่อเหลียนเช่อนำอาหารเช้าที่เขาพกมาด้วยโยนลงบนโต๊ะอย่างลำพองใจ


หึ คิดจะใช้วิธีดักทางเขา?


เขาจะติดกับได้อย่างไร เลี้ยงลูกน้องมาตั้งมากมายคิดว่าเลี้ยงไว้เพื่อกินข้าวงั้นหรือ?


ในตอนนี้เหยียนหมิงซุ่นเองจึงคิดได้ว่าเจ้าบ้านี่ต้องให้ลูกน้องไปซื้อมาแน่ ๆ ถือว่าเขาคาดคะเนพลาดไปหน่อย


ทางด้านเสี่ยวเป่าเริ่มดิ้นทุรนทุรายมากขึ้น นมก็ไม่ยอมกิน สีหน้าก็เริ่มเปลี่ยนเป็นสีม่วง สีหน้าของเฮ่อเหลียนเช่อจึงเปลี่ยนไปมาก ลุกพรวดพราดอย่างร้อนใจ นี่จะเกิดอาการชักแล้วนี่นา!


มีจ้าวเหมยอยู่ไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงออกอาการได้ล่ะ?


ตอนที่ 2045 มีชีวิตรอดไม่เกินสามขวบ


“ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้ล่ะ? เมื่อวานนี้ยังดี ๆอยู่เลยไม่ใช่เหรอ?” เฮ่อเหลียนเช่อคิดไม่ตกจริง ๆ ทั้ง ๆที่เมื่อคืนวานยังว่านอนสอนง่ายอยู่เลย ไม่เป็นอะไรเลยด้วยซ้ำ ทำไมตอนเช้าถึงได้ออกอาการล่ะ?


เหยียนหมิงซุ่นเองก็แปลกใจ แต่พอเขาได้ยินคำพูดของเฮ่อเหลียนเช่อก็พลันรู้สึกไม่สบายใจ จึงพูดขึ้นอย่างหัวเสียว่า “แกถามฉันแล้วให้ฉันไปถามใคร? เสี่ยวเป่าไม่ใช่ลูกของฉันนะ!”


เสี่ยวเป่าชักกระตุกรุนแรงมากขึ้นจนหน้าขึ้นสีม่วง และเริ่มหายใจไม่ออก ยิ่งเห็นก็ยิ่งเป็นกังวล


เหมยเหมยไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรต่อดี เมื่อเห็นว่าเหยียนหมิงซุ่นกำลังทะเลาะกับเฮ่อเหลียนเช่อจึงก่นด่าอย่างโมโห “เสี่ยวเป่าเป็นถึงขนาดนี้แล้วยังมีกะจิตกะใจมาทะเลาะกันอีก รีบคิดหาวิธีเร็วสิ อย่าปล่อยให้เสี่ยวเป่าชักแบบนี้ ถ้าชักไม่หยุดจะกลายเป็นคนปัญญาอ่อนได้นะ”


เฮ่อเหลียนเช่อได้ยินเช่นนั้นก็ตกใจมาก เขาไม่เชื่อพลางคิดว่าเหมยเหมยเจตนาพูดให้คนอื่นขวัญเสีย


“พูดจาไร้สาระ ในอนาคตเสี่ยวเป่าของฉันจะต้องฉลาดหลักแหลมเป็นหนึ่งเดียวในโลกไม่มีใครเทียม แล้วจะกลายเป็นคนปัญญาอ่อนไปได้อย่างไร?”


ปากพูดออกไปแบบนั้นแต่เฮ่อเหลียนเช่อเป็นกังวลมาก เดินวกวนอย่างร้อนใจแต่ก็คิดหาวิธีไม่ได้อยู่ดี


“ฉันจะโทรตามหมอมาที่นี่ ดูว่ามีวิธีไหนที่จะทำให้เสี่ยวเป่าไม่ชักบ้าง” เฮ่อเหลียนเช่อเองก็เป็นกังวล ถ้าน้องชายของเขากลายเป็นคนปัญญาอ่อนไปจริง ๆ ในอนาคตจะหาภรรยาเช่นไร?


“เรียกหมอมาจะมีประโยชน์อะไร? หรือว่าแกไม่เคยให้หมอตรวจอาการมาก่อนหรือไง?” เหยียนหมิงซุ่นหัวเราะเยาะ


เฮ่อเหลียนเช่อขาดความกล้าขึ้นมาชั่วขณะ เหยียนหมิงซุ่นพูดจี้ใจดำเขาเหลือเกิน และเพื่อรักษาอาการผิดปกติของเสี่ยวเป่า เขาหาหมอในเมืองหลวงมาเกือบหมดแล้วแต่หมอพวกนั้นก็ไม่มีวิธีรักษาเลย


ให้ตายเถอะ ก็แค่ไอ้พวกของเหลือเดนที่กินแต่ซากข้าวแห้ง!


เหมยเหมยกลัวว่าถ้ายังชักอยู่แบบนี้จะเป็นการทำร้ายตัวเองเอาได้จึงทำทีพาเสี่ยวเป่าเข้าไปในห้องน้ำแอบหยดยาวิเศษให้กับเสี่ยวเป่า ได้ผลเพียงเล็กน้อย มันแค่ช่วยลดความถี่ในการชักกระตุกของเสี่ยวเป่าลงแต่ไม่ได้หยุด


ทำอย่างไรดี?


เหมยเหมยร้อนรนจนแทบร้องไห้ ทำไมถึงชักรุนแรงขนาดนี้?


ฉิวฉิวที่ตัวกึ่งเปียกกึ่งแห้งมุดออกมามองเสี่ยวเป่าด้วยท่าทีเคร่งขรึมครู่หนึ่ง มันยื่นอุ้งเท้าข้างหนึ่งออกมาแล้วฟาดเข้าที่หลังคอของเสี่ยวเป่าจนทำให้หยุดชักไปชั่วขณะ


เนื่องจากเสี่ยวเป่าสลบไปเพราะฝีมือการตบของคุณชายฉิว


เหมยเหมยตกใจเป็นอย่างมากจนต้องรีบสำรวจร่างกายเสี่ยวเป่า เมื่อเห็นว่าเขาแค่สลบไปก็พลันนึกโล่งใจ


“ฉิวฉิว แกตบเสี่ยวเป่าได้อย่างไร? เขายังเล็กอยู่นะ ถ้าตบจนบาดเจ็บจะทำอย่างไร?” เหมยเหมยตำหนิฉิวฉิวเสียงเบา


“ฉันกำลังช่วยเขาอยู่นะ ถ้าไม่ตบเขาให้สลบก็คงได้ชักจนตายพอดี” ฉิวฉิวกลอกตาใส่เธอด้วยความโมโห นายหญิงโง่เสียจริง หลายปีมานี้ไม่มีการพัฒนาเลย


เหมยเหมยสะอึก แต่คิด ๆดูแล้วก็มีเหตุผล ตอนนี้เสี่ยวเป่าก็ไม่ชักแล้วนี่นา!


“งั้นครั้งหน้าแกตบเบา ๆหน่อยนะ กระดูกของเสี่ยวเป่ายังอ่อนอยู่ ถ้าแกตบเขาจนกระดูกหักจะทำอย่างไร? เหมยเหมยกำชับ


ฉิวฉิวกลอกตามองบนอีกครั้ง อึดอัดใจชะมัด


ถ้าไม่ตบแรง ๆจะสลบได้ไง?


เขาไม่อยากเสียเวลาไปกับปัญหาไร้สาระพวกนี้แล้ว พลันพูดขึ้นอย่างจริงจังว่า “เจ้าทารกน้อยคนนี้โดนวางยา แถมยังเป็นยาพิษที่ร้ายแรงด้วย หากไม่แก้พิษให้เขาเกรงว่าจะมีชีวิตรอดไม่เกินสามขวบ”


เหมยเหมยตกใจจนหน้าซีดแล้วดึงหางฉิวฉิวด้วยมือเดียว “จริงเหรอ? แกรู้ได้ยังไงว่าโดนวางยา? แกบอกว่าแกไม่รู้วิธีรักษาทางการแพทย์ไม่ใช่เหรอ?”


ฉิวฉิวโมโหจนพลั้งปากพูดออกไปว่า “ก็ฉันลองชิมฉี่ของเขาดูแล้วก็ต้องรู้สิว่ามีพิษหรือเปล่า…เฮ้ย…ไม่ใช่แบบนั้น ฉันดูออกต่างหาก…”


เพียงแต่เหมยเหมยไม่ได้อยู่ในห้องน้ำแล้ว อุ้มเสี่ยวเปาวิ่งออกไปราวกับสายลม


ฉิวฉิวปิดหน้าเหม่อมองฝ้าเพดาน สีหน้าเศร้าสร้อย


เกียรติยศของเขาจบกันแล้ว!


…………………………………………………………..


ตอนที่ 2046 ช่วยดูแลลูกให้ดีหน่อย


เหมยเหมยร้อนใจดั่งไฟสุมรีบอุ้มเสี่ยวเป่าเดินออกมา กำลังเตรียมที่จะพูดในสิ่งที่ฉิวฉิวค้นพบ แต่เสียงโทรศัพท์ดันดังขึ้นเสียก่อน


เป็นสายจากอู่เยวี่ยที่โทรเข้ามา พอเธอฟื้นขึ้นมาก็ตามหาเสี่ยวเป่าไปทั่ว แต่ไม่ใช่เพราะรักใคร่เด็กคนนี้มากอะไรนักหรอก แต่ในตอนนี้เธอต้องการเสี่ยวเป่าที่เป็นเบี้ยต่อรองเพื่อเป็นที่หนึ่งในโลกหล้าต่างหาก


โดยเฉพาะตอนที่อู่เยวี่ยได้ยินจากหมอเกาว่าเสี่ยวเป่าอยู่กับเหมยเหมยก็ยิ่งโมโห เธอยอมให้ทุกคนดูแลเสี่ยวเป่าได้แต่ยกเว้นยัยจ้าวเหมย


เฮ่อเหลียนเช่อนี่โดนน้ำเข้าสมองจนเพี้ยนไปแล้วจริง ๆ


ป้าฟางเป็นคนรับสาย น้ำเสียงของอู่เยวี่ยไม่เป็นมิตรนัก “ให้จ้าวเหมยเอาลูกชายของฉันมาคืนเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นฉันจะแจ้งความข้อหาลักพาตัวเด็ก”


เหยียนหมิงซุ่นเดินออกมาถามป้าฟางว่าใครโทรมา ป้าฟางก็บอกไปตามตรง เหยียนหมิงซุ่นหน่ายใจที่จะต้องสนใจผู้หญิงบ้า ๆคนนี้จึงให้เฮ่อเหลียนเช่อมารับสายเอง


“แม้แต่ผู้หญิงยังเอาไม่อยู่ แกนี่ดูมีอนาคตดีนะ!” เหยียนหมิงซุ่นพูดประชดประชันอย่างไม่ไว้หน้า


เฮ่อเหลียนเช่อสีหน้าดุดันพลันรู้สึกโกรธเกลียดอู่เยวี่ยมากขึ้นกว่าเดิม เขารับหูฟังมาพร้อมกับเปิดปากก่นด่ายกใหญ่ “โทรมาต้องการอะไร? ฉันเป็นคนพาเสี่ยวเป่ามาเอง เธอมีปัญหาเหรอ?”


อู่เยวี่ยใจเต้นระส่ำ เธอนึกไม่ถึงมาก่อนว่าเฮ่อเหลียนเช่อจะอยู่ที่บ้านของเหยียนหมิงซุ่นด้วย!


สองคนนี้เป็นศัตรูกันไม่ใช่เหรอ?


มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันตั้งแต่เมื่อไร?


สองวันที่เธอสลบไปมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?


“ฉันก็แค่คิดถึงเสี่ยวเป่าค่ะ เสี่ยวเป่าไม่มีฉันอยู่ข้างกายเขาจะร้องไห้โวยวายเอาได้!” อู่เยวี่ยแสดงท่าทีอ่อนลงมาก แต่กลับจงใจเอ่ยถึงเรื่องที่เสี่ยวเป่าติดเธอเพื่อจงใจข่มขู่เฮ่อเหลียนเช่อ


เฮ่อเหลียนเช่อสับสนว้าวุ่น หากไม่ใช่เพราะเหตุผลข้อนี้เขาคงฆ่าอู่เยวี่ยให้ตายไปนานแล้ว


เขาตำหนิไปไม่กี่คำก็กดตัดสายทิ้ง เขาตั้งใจว่าจะพาเสี่ยวเป่ากลับไปให้อู่เยวี่ยดูแล ไม่ว่าอย่างไรเสี่ยวเป่าก็เป็นที่หนึ่งเสมอ


เพื่อน้องชายแล้วเขาทนผู้หญิงชาติชั่วอย่างอู่เยวี่ยได้


เหมยเหมยอุ้มเสี่ยวเป่าเข้ามา เฮ่อเหลียนเช่อสายตาว่องไว พอเห็นเสี่ยวเป่าสลบไปหน้าก็ถอดสีทันทีแล้วสีหน้าก็ดุดันขึ้น “เธอทำอะไรเสี่ยวเป่า?”


เหยียนหมิงซุ่นขวางเฮ่อเหลียนเช่อไว้แล้วเอื้อมมือไปแตะข้างลำคอของเสี่ยวเป่า พอเห็นว่าไม่เป็นไรก็จ้องเฮ่อเหลียนเช่อตาเขม็ง “แกตาบอดหรือไง เขาแค่หลับไปเท่านั้น”


เฮ่อเหลียนเช่อโล่งอก แต่ก็รู้สึกแปลกใจว่าทำไมเสี่ยวเป่าถึงได้หลับไปกะทันหันเช่นนี้ เพราะในยามปกติเขาจะต้องชักดิ้นชักงอจนวุ่นวายกันไปหมด ทำอย่างไรก็ไม่ยอมนอนสักที


เขามองเหมยเหมยอย่างสงสัย และรู้สึกสงสัยอยู่ตลอดว่าผู้หญิงอย่างจ้าวเหมยมีเสน่ห์อะไรนักถึงได้ทำให้เสี่ยวเป่าชื่นชอบขนาดนี้?


ทั้ง ๆที่ไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดเลยด้วยซ้ำ!


มันช่างน่าแปลกใจนัก!


“ฉันพาเสี่ยวเป่ากลับไปก่อนดีกว่า แม่ของเขาฟื้นแล้ว” เฮ่อเหลียนเช่อพูด


ตอนแรกเหมยเหมยตั้งใจจะพูดเรื่องที่เสี่ยวเป่าโดนวางยาพิษให้รู้แต่ตอนนี้เธอกลับไม่อยากพูดแล้ว อู่เยวี่ยฟื้นขึ้นมาแล้ว ผู้หญิงคนนี้เล่ห์เหลี่ยมราวกับจิ้งจอกแถมยังใจดำอำมหิต ครั้งนี้ต้องรอให้ได้หลักฐานมัดตัวแน่นหนาก่อนถึงจะจัดการอู่เยวี่ยได้!


แต่เธอก็รู้สึกไม่วางใจที่จะคืนเสี่ยวเป่าให้กับอู่เยวี่ย!


เหยียนหมิงซุ่นเข้าใจสิ่งที่เธอกังวลแต่พวกเขากับเสี่ยวเป่าไม่มีความเกี่ยวข้องกัน ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะรั้งให้เสี่ยวเป่าอยู่ที่นี่ เฮ่อเหลียนเช่อกับอู่เยวี่ยคือพ่อแม่ของเสี่ยวเป่า การพาเสี่ยวเป่ากลับไปนั้นถือเป็นสิ่งที่ถูกต้องแล้ว พวกเขาไม่มีสิทธิ์ขัดขวาง


เฮ่อเหลียนเช่อรับเสี่ยวเป่ามาจากอ้อมอกของเหมยเหมย พอเห็นว่าเธอทำทีอาลัยอาวรณ์แบบนั้นจึงทำให้เขาไม่เพียงแต่นึกขำแต่มากกว่านั้นคือความรู้สึกชนะ


น้องชายของเขามีแต่คนรักใคร่เอ็นดู เป็นหนึ่งเดียวบนโลกใบนี้ที่ไม่มีใครเทียบเทียมได้!


“นายดูแลเสี่ยวเป่าดี ๆล่ะ ดูสิพวกนายเลี้ยงเสี่ยวเป่าแบบไหนกันถึงมีสภาพแบบนี้ สามเดือนแล้วยังหนักไม่เท่ากับเด็กบ้านอื่นที่อายุได้หนึ่งเดือนเลย เสี่ยวเป่าจะโตได้อย่างไร?”


เหมยเหมยอดไม่ได้ที่จะเรียกร้องความเป็นธรรมให้กับเสี่ยวเป่า อู่เยวี่ยเป็นคนใจดำ ดูแลเสี่ยวเป่าไม่ดีเลยสักนิด แต่ดูจากท่าทีของเฮ่อเหลียนเช่อแล้วคงชอบเสี่ยวเป่าจากใจจริง แล้วจะยอมนิ่งดูดายให้ยัยชั่วอู่เยวี่ยทำร้ายเสี่ยวเป่าได้อย่างไรกัน!


ตอนที่ 2047 วกกลับมาลอบฆ่าศัตรูอย่างเหนือคาด


เฮ่อเหลียนเช่อไม่พอใจเป็นอย่างมาก คนอื่นด่าว่าเขาใจดำอำมหิตตัดญาติขาดมิตรเขายังไม่สะทกสะท้านอะไรเลย อย่างไรเสียเขาก็เป็นคนแบบนี้อยู่แล้ว แต่หากบอกว่าเขาดูแลเสี่ยวเป่าไม่ดีคงไม่อยากตายดีใช่ไหม!


ขอพูดตามสัตย์จริงเลยว่าเขานั้นดูแลเสี่ยวเป่าเป็นอย่างดี  แม้แต่หนิงเฉินเซวียนที่เห็นยังรู้สึกหึงหวงด้วยซ้ำ!


เขามอบทุกสิ่งที่ดีที่สุดแก่เสี่ยวเป่า ขอแค่เสี่ยวเป่าต้องการ นอกจากดวงดาวและพระจันทร์เขาก็จะหามาให้ทุกอย่าง!


แต่จ้าวเหมยพูดว่าเสี่ยวเป่าไม่ได้อ้วนไปกว่าเด็กทารกของบ้านอื่นเลยมันก็ถูก เสี่ยวเป่าผอมไปหน่อย แต่นั่นไม่ใช่เพราะเสี่ยวเป่ามักงอแงโวยวายหรอกเหรอ พองอแงทีก็จะชักที ถ้าอ้วนได้สิแปลก!


“เสี่ยวเป่าผอมไปหน่อยแต่ร่างกายแข็งแรงดี” เฮ่อเหลียนเช่อพูด


เหมยเหมยหัวเราะเยาะ เบิกตาให้กว้างก่อนจะพูดจาซี้ซั้วทีเถอะ


“นายดูจากตรงไหนเหรอว่าเสี่ยวเป่าแข็งแรง เด็กที่แข็งแรงจะผอมขนาดนี้ได้อย่างไร? ฉันได้ยินมาว่าภรรยาของนายต้องการลดน้ำหนักเลยกินแต่ผักต้มและสลัดผลไม้ทุกวัน งดเนื้อสัตว์และอาหารจานหลัก แบบนี้น้ำนมที่ผลิตออกมาจะมีสารอาหารอยู่ได้อย่างไร ไม่แปลกเลยที่เสี่ยวเป่าจะผอมลงเรื่อย ๆแบบนี้!”


เฮ่อเหลียนเช่อมองเหมยเหมยอย่างสงสัย “เธอไปฟังใครพล่ามมา? ทุกวันนี้แม่ของเสี่ยวเป่าจะได้รับการดูแลจากนักโภชนาการพิเศษทุก ๆสามมื้อ เป็นมื้อที่ดีที่สุดต่อน้ำนม แล้วจะไม่มีสารอาหารได้อย่างไร?”


เหยียนหมิงซุ่นมองราวกับเขาเป็นคนโง่ ประชดออกไปว่า “มีหรือไม่มีสารอาหารแกดูเองไม่ได้หรือไง? เอาเถอะ รีบพาลูกของแกออกไปได้แล้ว”


ตอนนี้เขาเพิ่งรู้ว่าเฮ่อเหลียนเช่อที่เขาถือว่าเป็นศัตรู จริง ๆแล้วไม่ค่อยฉลาดนัก เมื่อก่อนเขาประเมินความสามารถของเจ้าบ้านั่นสูงเกินไปหน่อย!


เฮ่อเหลียนเช่อไม่ได้โง่จริง ๆหรอก เขาแค่คิดว่าเสือถึงร้ายกาจก็ไม่กินลูกตัวเอง[1] ต่อให้อู่เยวี่ยจะร้ายกาจแค่ไหนก็ไม่มีทางทำร้ายเสี่ยวเป่าจนไม่ยอมให้เสี่ยวเป่ากินนม


นอกจากนี้อู่เยวี่ยและหมอเกาสมรู้ร่วมคิดกันกันหลอกเขา ด้วยความที่เฮ่อเหลียนเช่อไม่มีประสบการณ์ในการเลี้ยงลูกจึงถูกหลอกได้ง่าย แต่ตอนนี้ได้รับการเตือนจากเหยียนหมิงซุ่นและเหมยเหมย อีกทั้งได้เห็นสภาพเสี่ยวเป่าที่ทั้งดำทั้งผอม เฮ่อเหลียนเช่อจึงเกิดความสงสัยขึ้น


เขาอุ้มเสี่ยวเป่ากลับบ้าน อู่เยวี่ยยังไม่หายดี ร่างกายยังคงอ่อนแอมาก พอเธอเห็นเสี่ยวเป่าก็นึกโล่งใจไร้ซึ่งความกังวลใด ๆแล้ว


“ดูแลเสี่ยวเป่าให้ดี ค่ำ ๆฉันจะกลับมาหาเสี่ยวเป่า”


เฮ่อเหลียนเช่อไม่พูดอะไรอีก สายตาจับจ้องอู่เยวี่ยอย่างมีเลศนัย แถมยังจงใจเน้นย้ำคำว่าค่ำ ๆอีกด้วย


อู่เยวี่ยไม่ได้คิดอะไรมากเพราะเมื่อก่อนเฮ่อเหลียนเช่อก็มักจะมาหาเสี่ยวเป่าช่วงค่ำ ๆ หลังจากเฮ่อเหลียนเช่อจากไป อู่เยวี่ยถึงได้โล่งใจ ใบหน้าที่แสนอบอุ่นและรักใคร่นั้นหายไป มองเสี่ยวเป่าที่สลบอยู่ตรงนั้นด้วยสายตารังเกียจ จากนั้นก็วางลงบนเตียงอย่างไม่แยแส ซ้ำยังไม่ห่มผ้าให้เสี่ยวเป่าด้วย แล้วก็กลับไปนอนในส่วนของตัวเองเช่นเดิม


เสี่ยวเป่านอนโดดเดี่ยวอยู่ตรงขอบเตียง ดูแล้วช่างไร้ที่พักพิง


เฮ่อเหลียนเช่อกลับไม่ได้ไปไหนไกล เพียงไม่นานก็วกกลับมาใหม่และแอบดูอยู่ตรงมุมลับตาคน ด้วยฝีมือของเขาแล้ว สามารถซ่อนตัวจากยามเฝ้าบ้านได้อย่างง่ายดาย


สีหน้ากลับกลอกไร้เยื่อใยของอู่เยวี่ยล้วนอยู่ในสายตาของเขา ฉับพลันไฟโทสะก็ปะทุขึ้นมาทันที


ยัยคนสารเลว กล้าทำร้ายน้องชายเขางั้นเหรอ?


เขาพุ่งพรวดเข้าไปโดยไม่แม้แต่จะคิด จากนั้นลากตัวอู่เยวี่ยที่อยู่บนเตียงเหวี่ยงลงพื้นพร้อมกับเตะซ้ำสองครั้งอย่างแรง จากนั้นจึงห่มผ้าห่มให้กับเสี่ยวเป่า


อู่เยวี่ยปวดระบมจนแทบสิ้นลมหายใจ เบื้องหน้ามืดมน ไม่รับรู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น


“คนสารเลว!”


เฮ่อเหลียนเช่อกัดฟันพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น อู่เยวี่ยตัวสะดุ้งเฮือก ใจพลันตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม ไม่คิดเลยว่าเฮ่อเหลียนเช่อจะวกกลับมาลอบฆ่าศัตรูแบบนี้!


“คุณชายเช่อ ฉันแค่รู้สึกไม่สบายตัว คุณอย่าเข้าใจผิดนะ…ฉัน…”


เฮ่อเหลียนเช่อไม่อยากฟัง ใครสนกันว่าเธอจะไม่สบายตัวหรือว่าด้วยเหตุผลอะไร แต่กล้าทำไม่ดีกับน้องชายของเขาก็คือโทษประหาร!


……………………………………………………………


ตอนที่ 2048 จำเป็นต้องถอนพิษ


เฮ่อเหลียนเช่อดวงตาแดงก่ำ ไฟโทสะแผดเผาสติสัมปชัญญะของเขาจนมอดไหม้ อีกทั้งเขาเป็นคนมีอารมณ์แปรปรวนเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว แถมยังโมโหง่าย การที่อู่เยวี่ยดูแลเสี่ยวเป่าไม่ดีก็เหมือนจุดไฟโทสะในใจเขา ภูเขาไฟจึงปะทุขึ้นมาฉับพลัน พอได้ปะทุออกมาแล้วก็มิอาจเก็บกลับไปได้อีก


“รนหาที่ตายนักนะ…นางชั่ว!”


เฮ่อเหลียนเช่อเตะเข้าที่ท้องและศีรษะของอู่เยวี่ยซ้ำอยู่หลายครั้ง เพราะอู่เยวี่ยร่างกายอ่อนแอจึงหลบไม่ได้ แต่ต่อให้เธอจะหลบได้ก็คงไม่กล้าจะต่อต้าน


“คุณชายเช่อ…ฉันผิดไปแล้ว ขอร้องช่วยไว้ชีวิตฉันด้วยเถอะ…ขอร้องล่ะ…ฉันยังต้องดูแลเสี่ยวเป่าอีกนะ!”


อู่เยวี่ยหน้าบวมจมูกเขียวช้ำ กลิ่นคาวเลือดติดอยู่ในลำคอ เฮ่อเหลียนเช่อมีพละกำลังมากมาตั้งแต่เกิด ต่อให้ฝ่าเท้าเดียวของเขาจะไม่ได้ออกแรงจนสุดแต่ก็ไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะทนได้เลย


หากปล่อยให้เขาเตะต่อไปเรื่อย ๆ อู่เยวี่ยรู้ดีว่าเธอไม่มีทางรอดแน่ เธอจะต้องช่วยเหลือตัวเองก่อน!


เสี่ยวเป่าคือยันป้องกันตัวที่ดีที่สุดของเธอ!


และเป็นจริงอย่างที่คาด…


พอเฮ่อเหลียนเช่อได้ยินชื่อเสี่ยวเป่าก็ลดแรงลงทันที แววตาดุร้ายน่ากลัวจนอู่เยวี่ยไม่กล้าสบตาเขา เธอจึงรีบงุดหน้าลงแต่กลับแอบลำพองใจเหลือเกิน


แค่มีลูกชายอย่างเสี่ยวเป่าอยู่ เธอก็จะกลายเป็นราชินีที่อยู่เหนือผู้คนนับหมื่น!


แม้แต่เฮ่อเหลียนเช่อและเหยียนหมิงซุ่นก็ยังต้องยอมกราบแทบเท้าเธอ!


“อย่าให้ฉันเห็นว่าแกทำไม่ดีกับเสี่ยวเป่าอีกนะ แกรู้วิธีการของฉันดี…อย่าคิดว่ามีแค่แกคนเดียวที่ดูแลเสี่ยวเป่าได้!”


เฮ่อเหลียนเช่อยกเท้ากลับด้วยความอัดอั้นใจ สบถคำหยาบออกมาอย่างไม่สบอารมณ์ อู่เยวี่ยกลับไม่ใส่ใจนักเพราะบนโลกนี้นอกจากเธอแล้วจะมีใครดูแลเสี่ยวเป่าได้อีก!


หึ!


คิดว่าเธออยู่ที่อเมริกามาหลายปีอย่างสูญเปล่าหรือไง?


ยาพิษที่เธอคิดค้นขึ้นมาแม้แต่เจ้าหน้าที่ CIA ก็ไม่สามารถถอนพิษได้ เสี่ยวเป่าถูกกำหนดไว้ให้เป็นเครื่องรับใช้ของอู่เยวี่ยอย่างเธอ!


หลังจากที่เสี่ยวเป่าจากไปเหมยเหมยก็รู้สึกใจโหวงและไม่มีอารมณ์นอนอีกต่อไป


“พี่คะ ฉิวฉิวบอกว่าเสี่ยวเป่าโดนวางยาพิษที่ร้ายแรงมาก ถ้าไม่ได้รับการถอนพิษ เสี่ยวเป่าจะมีชีวิตรอดไม่เกินสามขวบ” เหมยเหมยทำหน้าอมทุกข์ เธอไม่อยากให้เกิดเรื่องกับเสี่ยวเป่าเลยสักนิด เสี่ยวเป่าน่ารักขนาดนี้แต่กลับมีชีวิตอยู่ถึงแค่สามขวบ แค่คิดก็ปวดใจเหลือเกินแล้ว


เหยียนหมิงซุ่นเองก็รู้สึกเศร้าใจเล็กน้อย แม้ว่าเขาจะไม่ชอบเจ้าเด็กตัวแสบนั่นเลยสักนิดแต่โลกของผู้ใหญ่ไม่เกี่ยวกับเด็กเล็กอย่างเขา และไม่ควรให้เสี่ยวเป่ามาแบกรับบาปกรรมครั้งนี้ด้วย


“ฉิวฉิวมีวิธีถอนพิษไหม? ช่างเถอะ คิดเสียว่าพี่ไม่ได้ถามแล้วกัน” เหยียนหมิงซุ่นเพิ่งจะหลุดปากถามไปก็รู้คำตอบในทันที ถ้าฉิวฉิวถอนพิษได้ เช่นนั้นพิษหักสวาทบนตัวเขาก็คงไม่ยุ่งยากขนาดนี้


ฉิวฉิวที่เป่าตัวจนแห้งแล้วเดินออกมา พอได้ยินคำพูดของเหยียนหมิงซุ่นก็จ้องเขาตาเขม็งอย่างไม่พอใจ แล้วมุดขึ้นโต๊ะหนีไปกินช็อกโกแลต


กลิ่นฉี่ของเจ้าเด็กทารกนั่นฉุนมากเลยต้องกินช็อกโกแลตเพื่อล้างปากสักหน่อย


เหมยเหมยถอนหายใจยาวอย่างหนักใจ


เหยียนหมิงซุ่นปลอบใจเธอ “ไม่ต้องกังวลไปหรอก พี่จะลองให้ห้องปฏิบัติการวิเคราะห์ดูว่าเสี่ยวเป่าโดนยาพิษอะไร บางทีอาจจะมีวิธีก็ได้”


ผ้าปูเตียงที่เสี่ยวเป่าฉี่ราดใส่ตอนเช้า เหยียนหมิงซุ่นให้ป้าฟางเก็บไว้ อีกสักพักจะให้ลุงเหลาเอาไปส่งให้ห้องปฏิบัติการวิเคราะห์ผล เขาคิดว่าคงไม่ยากเท่ากับพิษหักสวาทที่เขาโดนอยู่แน่นอน ต้องมีวิธีแก้พิษแน่ ๆ


“ค่ะ เสี่ยวเป่าต้องไม่เป็นอะไร”


เหมยเหมยพยักหน้ารับและเริ่มมีความมั่นใจมากขึ้น การแพทย์สมัยนี้ก้าวไกล ดังนั้นจะต้องรักษาเสี่ยวเป่าให้หายได้แน่นอน


อู่เยวี่ยนอนพักอยู่บนเตียงมาครึ่งค่อนวัน ลงจากเตียงมาทานอาหารด้วยสภาพคนป่วย แม้จะต้องลดน้ำหนักแต่ก็ต้องกินให้ครบสามมื้อ ไม่งั้นน้ำนมคงเหือดแห้งแน่


ถ้าหากไม่มีน้ำนมเธอก็จะควบคุมเสี่ยวเป่าได้ลำบาก


หมอเกาถือจานขนาดใหญ่ที่มีอาหารหลากสีสันเข้ามา มีทั้งสีแดง สีเขียว สีเหลือง…


มะเขือเทศ แตงกวา ผักต้ม และเค้กข้าวโพดครึ่งก้อนเล็กซึ่งล้วนแต่เป็นอาหารที่มีแคลอรีต่ำ ไม่เพียงพอต่อความต้องการของมารดาที่ต้องให้นมบุตรเลยด้วยซ้ำ


……………………………………………………………….


[1] คนเราไม่ว่าเหี้ยมโหดแค่ไหนก็ไม่คิดจะทำร้ายลูกของตนเอง


ตอนที่ 2049 หิวครู่เดียวไม่ตายหรอก


อู่เยวี่ยสลบไปสองวันจนเกิดอาการหิวขึ้นมาจริง ๆจึงรับจานมาแล้วลงมือเขมือบเข้าไป


หมอเกาพูดโน้มน้าวว่า “อาหารเหล่านี้ไม่สามารถเพิ่มสารอาหารที่อุดมสมบูรณ์ให้น้ำนมได้เลย ไม่เพียงแค่ทำให้ร่างกายของเธออ่อนแรง แต่ยังไม่ดีต่อการเจริญเติบโตของเสี่ยวเป่าด้วย เธอต้องกินเนื้อสักหน่อยสิ”


เขาโน้มน้าวให้อู่เยวี่ยกินพวกเนื้อสัตว์และอาหารจานหลักมานับครั้งไม่ถ้วน แต่อู่เยวี่ยหัวรั้นไม่ฟังคำชักจูงของเขาเลย ดึงดันแต่จะทำตามใจตัวเอง


“บนร่างกายของฉันมีไขมันสะสมอยู่ตั้งเยอะแยะไป ตามกฎการเปลี่ยนแปลงพลังงาน สารอาหารครบถ้วนและเพียงพอน่า คุณไม่ต้องพูดแล้ว”


อู่เยวี่ยกินอาหารที่ไม่มีน้ำมันเลยสักนิดจึงไม่สามารถเพลิดเพลินกับการกินอาหารได้อย่างเต็มที่ จิตใจรู้สึกหดหู่มาก ไหนเล่าจะสนใจคำพูดของหมอเกา ใบหน้านิ่งขรึมไปทันที


ช่วงเวลาของการให้นมบุตรจะใช้พลังงานมากเป็นพิเศษ และเป็นช่วงลดน้ำหนักที่ดีที่สุด ถ้าเธอไม่คว้าโอกาสนี้ในการลดน้ำหนัก แล้วจะรอให้อ้วนเป็นหมูก่อนแล้วค่อยมาลดหรือไง?


หมอเกาโง่ลงทุกวัน น่าเสียดายที่ตอนนี้ไม่มีคนที่ดีกว่านี้ ไม่งั้นเธอคงได้ฆ่าไอ้เศษสวะนี่ไปนานแล้ว


หมอเกาถอนหายใจและไม่ได้พูดโน้มน้าวอะไรอีก ในแววตามีแต่ความสิ้นหวังและรู้สึกผิด


ตอนนี้เขากำลังอยู่ในขุมนรกที่ดึงกลับขึ้นมาไม่ได้แล้ว


เฮ่อเหลียนเช่อยุ่งกับงานมาครึ่งค่อนวัน แต่ใจยังคงกลัดกลุ้มมิอาจปล่อยวางได้ เขาอยากกลับบ้านไปคุยกับเหมยซูหาน แต่เหมยซูหานออกบ้านไปตั้งแต่เช้าแล้ว โดยบอกว่ามีเรื่องสำคัญต้องไปจัดการเลยไม่เจอเจ้าตัว


ไม่รู้ว่านางชั่วอู่เยวี่ยจะทำอะไรไม่ดีกับเสี่ยวเป่าอีกหรือเปล่า?


คำพูดของเหมยเหมยดังก้องอยู่ข้างหูของเฮ่อเหลียนเช่อ ที่บอกว่าอู่เยวี่ยต้องการลดน้ำหนักจึงกินแต่สลัดผลไม้และผักต้มที่ไร้สารอาหารอย่างพวกอาหารลดน้ำหนัก เพราะเสี่ยวเป่ากินน้ำนมที่ไร้สารอาหารถึงได้ผอมซูบเช่นนั้น!


ตอนแรกเขาก็ไม่ค่อยเชื่อนัก แต่เมื่อเห็นพฤติกรรมของอู่เยวี่ยในตอนเช้า ในใจของเฮ่อเหลียนเช่อจึงไม่อาจนิ่งนอนใจได้


ไม่แน่ว่าผู้หญิงคนนี้อาจจะทำเช่นนั้นจริง ๆ!


ไม่ได้การล่ะ เขาต้องกลับไปดูสักหน่อย!


ทันใดนั้นเฮ่อเหลียนเช่อก็นั่งไม่ติด ลุกขึ้นพรวดและไม่สนใจจะกินมื้อเที่ยงอีกต่อไป


อู่เยวี่ยกำลังกินมื้อเที่ยงอยู่ แม้ว่าจะเป็นพวกอาหารแคลอรีต่ำแต่มีปริมาณค่อนข้างมาก


อู่เยวี่ยกำลังเคี้ยวอย่างช้า ๆ ข้าวหนึ่งมื้อใช้เวลากินครึ่งค่อนชั่วโมง


เฮ่อเหลียนเช่อมาเร็วปานสายฟ้าพร้อมกับสั่งไม่ให้ลูกน้องส่งเสียงดัง เขาแอบย่องเข้าบ้านไปราวกับโจร


“ผมให้คนครัวทอดไข่ดาวแบบไร้น้ำมันให้เอาไหม?” หมอเกายังคงพยายามโน้มน้าวอู่เยวี่ย


“ไม่ต้องหรอก ไข่ไก่พลังงานสูง ต่อให้ไม่ใส่น้ำมันก็ทำให้อ้วนได้ ฉันกินแค่นี้ก็อิ่มแล้ว” อู่เยวี่ยปฏิเสธทันควัน ประจวบกับที่เฮ่อเหลียนเช่อเข้ามาได้ยินพอดี ความโกรธจึงพุ่งพรวดเข้ามาในใจ


เขาพยายามอดกลั้นไม่ให้ตนพุ่งพรวดเข้าไป อยากจะดูว่ายัยชั่วนี่คิดจะทำอะไรต่อ


เสี่ยวเป่าที่อยู่บนเตียงตื่นแล้ว เขาสัมผัสได้ถึงการเปลี่ยนแปลงรอบตัว ไม่มีกลิ่นหอมให้สูดและไม่มีน้ำเสียงอ่อนโยนนั้นแล้ว เสี่ยวเป่าจึงเงียบขึ้นกว่าเดิม เขาแค่นเสียงในลำคอออกมาเบา ๆบ่งบอกว่าหิวแล้วอยากกินนม


แม้ว่าเขาจะไม่อยากกินนมของผู้หญิงคนนั้น แต่เขาที่อายุยังน้อยจึงไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ และยากที่จะต่อต้านฤทธิ์ยาด้วย


“เสี่ยวเป่าตื่นแล้ว ต้องให้นมแล้วล่ะ” หมอเกาเดินไปอุ้มเสี่ยวเป่า ทุกครั้งที่เห็นเด็กคนนี้หมอเกาจะรู้สึกเหมือนถูกประณามด้วยความรู้สึกผิดชอบชั่วดี ในใจเกิดการปะทะกันระหว่างความดีและความชั่ว


อู่เยวี่ยพูดขึ้นอย่างรำคาญใจ “จะรีบไปทำไมกัน รอให้ฉันกินเสร็จก่อนแล้วค่อยให้นมก็ได้ หิวครู่เดียวไม่ตายหรอก”


“โครม”


ประตูถูกเตะเข้ามา จากนั้นประตูก็สั่นไปมาอยู่ไม่กี่ที จนในที่สุดก็ทนไม่ไหวจึงพังลงมาบนพื้นและจบชีวิตลง


เฮ่อเหลียนเช่อเดินเข้ามาด้วยสีหน้าบึ้งตึง ความเยือกเย็นบนตัวเขาเหมือนพายุในขั้วโลกเหนือ หมอเกาตกใจจนขาทั้งสองข้างสั่นพึ่บพั่บ รู้ดีว่าวันนี้ชีวิตน้อย ๆของเขายากที่จะรอดไปได้แล้ว!


……………………………………………………………………


ตอนที่ 2050 ความอึดอัดก่อนพายุจะก่อตัว


อู่เยวี่ยเองก็สะดุ้งเฮือกใหญ่ ปีศาจตนนี้กลับมาอีกทำไมกัน?


ไหนว่าจะมาตอนค่ำไง?


แม้เธอจะกลัวแต่เพราะมียันต์ป้องกันตัวอย่างเสี่ยวเป่าอยู่เลยใจเย็นลงมาก ฝืนยิ้มให้น้อย ๆแล้วหยัดกายลุกขึ้น


เฮ่อเหลียนเช่อมองเธออย่างเยือกเย็นแต่ไม่ได้ลงไม้ลงมือ เอ่ยด้วยเสียงเย็นชาว่า “ทำไมยังไม่ป้อนนมให้เสี่ยวเป่าอีก?”


“กำลังเตรียมจะป้อนแล้ว ฉันจะป้อนเดี๋ยวนี้เลย!” อู่เยวี่ยเห็นเฮ่อเหลียนเช่อไม่โกรธ แม้จะโล่งอกแต่เธอก็ยังรู้สึกไม่สบายใจอยู่ดี


แบบนี้มันน่าอึดอัดเกินไป หากระเบิดอารมณ์เหมือนตอนเช้าเลยเธอคงสบายใจกว่านี้ แต่ตอนนี้…


อู่เยวี่ยไม่กล้าชักช้ารีบรับเสี่ยวเป่ามาจากมือคุณหมอเกา พอเห็นเฮ่อเหลียนเช่อไม่มีท่าทีจะหลบไปเลยกัดฟันปลดกระดุมเสื้อออกป้อนนมต่อหน้าเฮ่อเหลียนเช่อ


คุณหมอเกาอยากออกไปจากห้องนี้แต่ถูกเฮ่อเหลียนเช่อเรียกตัวไว้ “ใครให้คุณออกไป?”


“ผม…ผมออกไปหลบก่อน…” คุณหมอเกาตกใจจนวิญญาณแทบหลุดออกจากร่างและพูดไม่เป็นประโยค


“หลบอะไร คุณหมออย่างพวกคุณน่าจะเคยเห็นมามากแล้วนี่ รออีกเดี๋ยวฉันมีเรื่องจะถามด้วย” เฮ่อเหลียนเช่อเอ่ยเสียงเรียบ แต่พอเข้าหูคุณหมอเกาแล้วกลับเหมือนค้อนหนักที่ทุบหัวใจเขาอย่างแรง


จบแล้ว…ความแตกแล้วแน่ ๆ!


คุณหมอเกาสิ้นหวังเหลือเกินแต่กลับรู้สึกเหมือนได้ปลดปล่อยเล็กน้อย ถูกจับได้ก็ดี เขาจะได้ไม่ต้องทุกข์ทรมานใจกับความรู้สึกผิดทุกวัน หวังเพียงว่าคุณชายเช่อจะปล่อยครอบครัวของเขาไป แล้วลงโทษเขาเพียงคนเดียว!


อู่เยวี่ยเองก็ใจดิ่งวูบแต่กลับแสดงสีหน้าเรียบนิ่ง ป้อนนมเสี่ยวเป่าด้วยความใจเย็น เสี่ยวเป่าดื่มไปเพียงไม่กี่คำก็ไม่ดื่มอีก เขาไม่ชอบกลิ่นนมของผู้หญิงคนนี้ ไม่อร่อยเท่านมที่ผู้หญิงอ่อนโยนคนนั้นป้อนเลยสักนิด


“เสี่ยวเป่าดื่มอีกหน่อยนะ…”


อู่เยวี่ยพยายามเอ่ยด้วยเสียงอ่อนโยนพลางลูบหลังเสี่ยวเป่าแผ่วเบา ทำท่าเหมือนเป็นคุณแม่ที่แสนดีคนหนึ่งแต่เสี่ยวเป่ากลับไม่รับน้ำใจ หัวนมที่อู่เยวี่ยยัดใส่ปากถูกเขาคายออกมา


อู่เยวี่ยร้อนใจแล้ว เฮ่อเหลียนเช่อกำลังจ้องเขม็ง หากเห็นว่าเสี่ยวเป่าดื่มไปเพียงเล็กน้อยเขาจะต้องโมโหเหมือนเมื่อเช้าอีกแน่ เธอไม่อยากโดนตบตีอีกแล้วนะ!


แต่เสี่ยวเป่าไม่ยอมดื่มเธอก็ทำอะไรไม่ได้ อู่เยวี่ยได้แต่ยิ้มแหยอธิบายให้เฮ่อเหลียนเช่ออย่างจนใจว่า “เมื่อกี้เสี่ยวเป่าเพิ่งดื่มไปรอบหนึ่ง ตอนนี้คงยังไม่หิวเท่าไร เดี๋ยวฉันค่อยป้อนเขาอีกรอบ”


เฮ่อเหลียนเช่อมองอู่เยวี่ยอย่างเย้ยหยันแล้วย้อนถาม “ป้อนไปรอบหนึ่งแล้วงั้นเหรอ?”


“ใช่ ป้อนไปรอบหนึ่งแล้ว” อู่เยวี่ยก้มหน้าลงอย่างมีพิรุธ


เฮ่อเหลียนเช่อพยายามข่มไฟโทสะในใจลงคอยเตือนตัวเองว่าจะตบตีนังแพศยาคนนี้ให้ตายไม่ได้ ตอนนี้เสี่ยวเป่ายังต้องการอู่เยวี่ย เขาต้องอดทนไว้


ในอนาคตเขามีอีกนับพันนับหมื่นวิธีจัดการนังแพศยาอู่เยวี่ย!


“นี่คืออะไร? อาหารเที่ยงของเธอเหรอ?” เฮ่อเหลียนเช่อไม่ได้ถามต่อแต่เดินไปข้างโต๊ะอาหารแล้วหยิบจานอาหารที่ทานเหลือครึ่งหนึ่งขึ้นมา


อู่เยวี่ยใจหล่นตุบแล้วยิ้มกล่าว “แค่อาหารเสริม มื้อหลักยังไม่ได้ทาน ฉันแค่อยากเพิ่มวิตามิน แบบนี้ดีต่อเสี่ยวเป่าด้วย”


“อาหารเสริม? วิตามิน?” เฮ่อเหลียนเช่อหรี่ตาลงมองอู่เยวี่ยเหมือนกำลังมองคนตายคนหนึ่ง ผู้หญิงคนนี้ไม่เคยพูดความจริงเลยสักประโยคเดียว เห็นเขาเป็นคนโง่จริง ๆอย่างนั้นหรือ?


“ใครก็ได้เอาอาหารจานหลักของคุณนายเข้ามาหน่อย” จู่ ๆเฮ่อเหลียนเช่อก็หันตะโกนไปทางประตูก่อนจะมีคนรีบปฏิบัติตามคำสั่ง ไม่นานจากนั้นก็มีซุปไก่ร้อน ๆ รวมถึงอาหารแสนจะอุดมสมบูรณ์ถูกยกมาเสิร์ฟ


ทั้งหมดล้วนเป็นอาหารที่นักโภชนาการตระเตรียมไว้ มีทั้งเนื้อสัตว์และผักแถมยังเอื้อต่อการผลิตน้ำนม เพียงแต่ไม่เอื้อต่อคุณแม่ที่ลดความอ้วนในช่วงให้นมลูก


“ทานมื้อหลักให้หมด ทานเดี๋ยวนี้เลย!” เฮ่อเหลียนเช่อชี้ไปยังอาหารเต็มโต๊ะแล้วเอ่ยเสียงเย็นชา


ตอนที่ 2051 เกลียดใครอาจจะไม่ได้เกลียดทุกอย่างของคนนั้น


“อู่เยวี่ยถูกกักบริเวณแล้ว”


หลังจากเสี่ยวเป่าถูกเฮ่อเหลียนเช่อพากลับไป ตกดึกเหยียนหมิงซุ่นกลับมาก็บอกเหมยเหมยเช่นนี้


เหมยเหมยตกใจแต่ก็พลันเปลี่ยนเป็นความดีใจในไม่ช้า “เฮ่อเหลียนเช่อจับได้ว่าอู่เยวี่ยวางยาพิษแล้วใช่ไหม?”


เหยียนหมิงซุ่นส่ายศีรษะ “เปล่า แต่จะว่าไปแล้วก็เกี่ยวกับเธอเหมือนกัน เช้านี้เธอบอกว่าอู่เยวี่ยทานแต่สลัดผลไม้กับผักเพื่อลดความอ้วนไม่ใช่เหรอ? เฮ่อเหลียนเช่อไม่ได้โง่มากขนาดนั้นเลยคอยสังเกตอยู่บ้าง เขารีบกลับบ้านให้ทันตอนอู่เยวี่ยทานมื้อเที่ยงก่อนจะจับได้คาหนังคาเขา”


พอเหมยเหมยได้ยินว่าไม่ใช่เรื่องที่ถูกจับได้ว่าวางยาพิษใส่เสี่ยวเป่าก็รู้สึกผิดหวังเล็กน้อยแต่ก็ยังดีใจอยู่บ้าง อย่างน้อยหลังจากนี้เสี่ยวเป่าจะได้ทานของที่ดีกว่านี้ เห็นเจ้าตัวเล็กตัวผอมซูบก็ทำเอาคนมองรู้สึกปวดใจจริง ๆ


“ผลทดสอบของห้องปฏิบัติการออกมาหรือยัง?” เหมยเหมยถามด้วยความสนใจ


หลังมื้อเช้าเหยียนหมิงซุ่นก็เอาผ้าปูเตียงที่เสี่ยวเป่าฉี่ราดใส่ไปห้องปฏิบัติการ ไม่รู้ว่าจะได้ผลวิเคราะห์อะไรออกมาบ้าง


สีหน้าเหยียนหมิงซุ่นเริ่มจริงจังแต่ยังไม่ทันเอ่ยปากเหมยเหมยก็ใจหล่นตุบรีบถามเสียงสูง “อู่เยวี่ยวางยาพิษจริง ๆ ใช่ไหม? ยาพิษชนิดไหน? แก้ยากหรือเปล่า?”


อารมณ์ของเธอเริ่มแปรปรวนแล้วโพล่งถามติดต่อกันหลายคำถาม ขาดก็แต่อู่เยวี่ยไม่ได้อยู่ต่อหน้าเธอ ไม่อย่างนั้นเธอจะบีบคอนังแพศยานี้ให้ตายเสีย


สัตว์เดรัจฉานยังไม่ทำร้ายลูกตัวเองเลย แต่นังแพศยานี้มันยิ่งกว่าสัตว์เดรัจฉานเสียอีก


เธอน่าจะคิดได้แต่แรกแล้ว ชาติที่แล้วอู่เยวี่ยใจเหี้ยมกับเธอขนาดนี้ ชาตินี้แม้แต่เหอปี้อวิ๋นยังทำได้ลงคอ คนแบบนี้มันไร้หัวใจตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว ยิ่งกว่านั้นคือความเป็นมนุษย์ล่ะ?


เหยียนหมิงซุ่นลูบเธอเบา ๆเอ่ยปลอบด้วยเสียงอ่อนโยน “อย่าโกรธขนาดนั้นเลย อู่เยวี่ยใช้ยากับเสี่ยวเป่าก็จริง เราเดาไม่ผิด แต่เป็นสารเสพติดชนิดหนึ่งที่ยังตรวจจับไม่ได้ แต่ปริมาณน้อยมาก ตอนนี้ยังไม่เป็นอันตรายต่อชีวิตเสี่ยวเป่า”


“งั้นก็รีบถอนพิษให้เสี่ยวเป่าสิจะรออะไรอยู่ล่ะ เราบอกเจ้าโง่เฮ่อเหลียนเช่อตอนนี้เลย” เหมยเหมยว่าแล้วก็จะเดินไปที่โทรศัพท์แต่ถูกเหยียนหมิงซุ่นห้ามเอาไว้


“ไม่ต้องรอเราบอกหรอก ผลวิจัยของฝั่งเหมยซูหานก็น่าจะได้แล้ว ตอนนี้เขาน่าจะไปบอกเฮ่อเหลียนเช่อแล้วล่ะ”


เหมยเหมยสีหน้าลนลานคว้ามือเหยียนหมิงซุ่นเอาไว้พลางถามด้วยความกังวลใจ “ยาพิษของเสี่ยวเป่าถอนพิษได้ไหม? ยากมากใช่ไหม?”


หากยาพิษในตัวเสี่ยวเป่าถอนง่ายจริง ๆละก็เหยียนหมิงซุ่นน่าจะบอกตั้งนานแล้ว แต่กระทั่งตอนนี้เหยียนหมิงซุ่นกลับไม่เคยเอ่ยถึงยาพิษในตัวเสี่ยวเป่าเลยสักคำเดียว บ่งบอกว่ายาพิษในตัวเสี่ยวเป่านั้นยากจะรับมือไหว


เหยียนหมิงซุ่นสงสัยเหลือเกินว่าทำไมภรรยาตัวเองถึงเป็นห่วงเป็นใยเสี่ยวเป่าขนาดนี้ ทั้งที่เพิ่งเคยเจอกันสองสามครั้ง ต่อให้เสี่ยวเป่าจะน่ารักน่าชังขนาดไหนก็คงไม่ถึงขั้นประทับไว้ส่วนลึกของหัวใจขนาดนั้นหรือเปล่า


“เหมยเหมย ทำไมเธอถึงห่วงเสี่ยวเป่าขนาดนี้ เขาเป็นลูกชายของอู่เยวี่ยนะ”


คำโบราณกล่าวไว้ว่า เวลารักใครก็จะรักทุกอย่างที่เกี่ยวกับเขา เกลียดเขาก็จะเกลียดทุกอย่างที่เกี่ยวกับเขา หากยึดตามหลักนี้เหมยเหมยน่าจะเกลียดลูกชายอู่เยวี่ยสิถึงจะถูก แต่ท่าทีตอนนี้กลับสร้างความประหลาดใจแก่เขานัก


เหมยเหมยใจเต้นตึกตัก เธอก็ไม่รู้ว่าควรตอบกลับอย่างไรดี เพราะแม้แต่เธอก็ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทำไมเธอถึงชอบเสี่ยวเป่ามากขนาดนั้น?


“พี่ ฉันไม่รู้ ฉันก็แปลกใจมากเหมือนกัน แต่ฉันแค่เห็นเสี่ยวเป่าแล้วก็สงสาร อยากทำดีกับเขา ไม่อยากเห็นเขาโดนคนอื่นรังแก ส่วนพ่อแม่ของเขาเป็นใคร ฉันไม่สนใจเลยสักนิด…”


เหมยเหมยพึมพำเองซึ่งสิ่งที่เธอพูดล้วนแต่เป็นความในใจของเธอ


พอเห็นเสี่ยวเป่าเธอแทบจะไม่นึกถึงพ่อแม่เขาด้วยซ้ำ ในสายตาของเธอมีเพียงเด็กทารกคนนี้ หวังอยากให้เขามีความสุข สุขภาพแข็งแรงปลอดภัย!


เหยียนหมิงซุ่นคิดว่าน่าจะเป็นเพราะภรรยาเขาขี้ใจอ่อน เธอถึงได้เห็นใจเสี่ยวเป่าที่กำลังย่ำแย่เลยคอยพะวงอยู่อย่างนั้น แต่เด็กคนนี้น่าสงสารจริง ๆ แม้แต่เขายังทนไม่ไหวเลย


ณ บริษัทผลิตยาแห่งหนึ่งในเมืองหลวง เหมยซูหานกำผลวิจัยฉบับหนึ่งไว้แล้วเดินออกมาด้วยสีหน้ากรุ่นโกรธ ล้วงโทรศัพท์เตรียมโทรหาเฮ่อเหลียนเช่อ


…………………….


 ตอนที่ 2052 วันละห้ามื้อ


เฮ่อเหลียนเช่อจับตาดูอู่เยวี่ยทานอาหารบำรุงน้ำนมที่วางอยู่เต็มโต๊ะจนหมดเกลี้ยงโดยไม่เหลือแม้แต่น้ำซุปสักหยดเดียว อู่เยวี่ยที่เพิ่งทานผลไม้กับผักไปกว่าครึ่งจานใหญ่จนกินพื้นที่ในกระเพราะไปมากพอสมควรแล้ว จะยัดอาหารมากมายขนาดนี้ได้อย่างไร หลายครั้งที่แน่นท้องเสียจนเผลอตาเหลือกไปหลายที


แต่เฮ่อเหลียนเช่อคงไม่ใส่ใจ ในเมื่อทานไม่ลงไม่เป็นไร ถ้าอย่างนั้นก็นอนยัดเข้าไป ในเมื่อเขามีลูกน้องอยู่


“คอยจับตาดูคุณนายให้ดี ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปห้ามออกจากประตูแม้แต่ก้าวเดียว และกินวันละห้ามื้อตามอาหารที่นักโภชนาการจัดไว้ให้ ต้องจับตาดูคุณนายทานให้หมด ถ้ามีใครกล้าขัดคำสั่งอีก…”


เฮ่อเหลียนเช่อปรายตามองคุณหมอเกาที่กำลังยืนตัวลีบสั่นระริกอยู่ตรงมุมกำแพงด้วยสายตาเย็นชาและอาฆาต คุณหมอเกาจะยืนไว้ได้อย่างไรอีก สองขาอ่อนเปลี้ยทรุดตัวนั่งลงบนพื้น


เขารู้ว่าครั้งนี้หนีไม่พ้นแล้ว!


อู่เยวี่ยนอนตาเหลือกอยู่บนพื้นเพราะอาหารจุกมาเกือบถึงคอหอยอยู่รอมร่อ เธอขยับตัวไม่ได้เลยแม้แต่นิดเดียว ขอเพียงขยับตัวหน่อยกับข้าวก็พร้อมจะพุ่งออกมาทุกเมื่อ


แต่ต่อให้รู้สึกแย่อย่างไรก็ไม่เท่ากับความสิ้นหวังของเธอ!


ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้?


ทั้งที่กำลังมุ่งหน้าไปสู่หนทางที่ดีมากแล้วแท้ ๆ


ทั้งที่เธอใกล้จะไต่เต้าถึงจุดสูงสุดกลายเป็นราชินีที่อยู่เหนือทุกคน!


ทุกอย่างใกล้จะมาอยู่ในเอื้อมมือแล้วแต่ตอนนี้กลับกลายเป็นเพียงฟองสบู่!


เธอพลาดตรงไหนกันแน่?


ลูกน้องทั้งตระกูลหนิงเงียบเหมือนเป่าสากสีหน้าซีดเซียวและนึกเกลียดชังอู่เยวี่ยเข้ากระดูก ทุกอย่างเป็นเพราะผู้หญิงที่ไม่สงบเสงี่ยมคนนี้ถึงทำให้พวกเขาเกือบตาย


หลังจากนี้ต้องจับตาดูให้ดี วันละห้ามื้อจะพอได้อย่างไร?


คุณชายน้อยต้องการสารอาหาร ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องกินวันละหกมื้อสิ พวกเขาจะจับตาดูอู่เยวี่ยให้ดีแล้วเลี้ยงคุณชายน้อยให้อ้วนท้วนอุดมสมบูรณ์อย่างแน่นอน


เฮ่อเหลียนเช่อมองอู่เยวี่ยที่นอนราวกับปลาใกล้ตายด้วยสีหน้าสยดสยอง แค่นหัวเราะทีหนึ่งถึงหันหลังเปลี่ยนเป็นสีหน้ายิ้มใจดีเตรียมอุ้มเสี่ยวเป่าที่กำลังนอนดูดมือเล่นอยู่บนเตียง


แต่ทว่า–


เขาเพิ่งเดินถึงข้างเตียงเสี่ยวเป่าก็ขมวดคิ้วเริ่มส่งเสียงร้องงอแงอีกแล้ว หนำซ้ำยังชักอย่างรุนแรงซึ่งหนักกว่าครั้งก่อนเป็นไหน ๆ


เสี่ยวเป่าไม่ได้อาการกำเริบตั้งแต่เมื่อวานยันตอนนี้เพราะเขาทานยาวิเศษไป ฉะนั้นยาพิษในร่างกายถูกควบคุมไว้ชั่วคราวแต่ไม่ได้ถูกถอนรากถอนโคนทิ้ง


นั่นจึงทำให้ยาพิษในร่ายกายเขากำเริบอีกครั้ง และมีแต่จะรุนแรงกว่าครั้งก่อน ๆ


เฮ่อเหลียนเช่อมองร่างเล็กที่ตัวงอเป็นก้อนราวกับต้นหญ้าเล็กที่กำลังสั่นไหวภายใต้พายุที่พร้อมจะถูกถอนรากถอนโคนไปได้ทุกเมื่อด้วยความกระวนกระวายใจ


“ทำไมถึงเป็นแบบนี้? รีบเรียกคุณหมอมาเร็ว!”


เฮ่อเหลียนเช่อตวาดด้วยความโกรธ ความรู้สึกไร้ที่พึ่งอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนก็ทำให้เขารู้สึกโกรธเป็นทวีคูณ


เขาคิดมาตลอดว่าตัวเองทำได้ทุกอย่างนอกจากคลอดลูกไม่เป็น ต่อให้ยิงดวงอาทิตย์ลงมาก็ได้ ขอเพียงมียานอวกาศสักลำให้เขาก็พอ


แต่ตอนนี้พอได้เผชิญหน้ากับเสี่ยวเป่าที่กำลังเจ็บปวดเฮ่อเหลียนเช่อกลับทำอะไรไม่ได้ เขาถึงรู้ว่าที่แท้เขาไม่ได้ทำได้ทุกอย่าง ที่แท้แม้แต่น้องชายของเขา เขาก็ยังหาทางช่วยไม่ได้!


“คุณหมอไปตายที่ไหนกันหมดแล้ว ทำไมยังไม่มาอีก…”


เฮ่อเหลียนเช่อเห็นเสี่ยวเป่าชักรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ ลมหายใจโรยรินก็โกรธจนอยากฆ่าตัวเองทิ้ง สีหน้าเริ่มบิดเบี้ยว


เหล่าลูกน้องตกใจจนตัวสั่นลอบกระแนะกระแหนในใจว่าคุณหมอก็อยู่ในห้องนี่ไงเล่า!


คุณหมอเกาที่ทรุดอยู่บนพื้นเรียกความกล้าเอ่ยขึ้น “คุณชายเช่อ ให้คุณนายป้อนนมให้เสี่ยวเป่าครับ”


เฮ่อเหลียนเช่อรีบอุ้มเสี่ยวเป่าขึ้นมาเดินพุ่งตัวไปตรงหน้าอู่เยวี่ยแล้วกระชากเปิดเสื้ออู่เยวี่ยออกอย่างแรงจนเผยเต้านมต่อหน้าลูกน้องทั้งอย่างนั้น อู่เยวี่ยรู้สึกอับอายปนโกรธแต่เธอกลับขัดขืนไม่ได้ เธอรู้สึกว่าตนเหมือนสุนัขตัวเมียที่แสนต้อยต่ำก็ไม่ปาน น่าแค้นใจนัก!


มื้อใหญ่เมื่อครู่ก็ได้ผลอยู่บ้าง ช่วยให้น้ำนมของอู่เยวี่ยเพิ่มขึ้นไม่น้อยและรสชาติก็อร่อยขึ้นมากทีเดียว


เสี่ยวเป่าได้รับกลิ่นที่เขากระหาย ร่างเล็กจึงเค้นแรงมหาศาลคว้าหัวนมด้วยตัวเองโดยไม่ต้องให้เฮ่อเหลียนเช่อช่วยแล้วออกแรงดูด ก่อนที่อาการชักของร่างเล็กจะคลายลงช้า ๆ


เฮ่อเหลียนเช่อถึงค่อยสบายใจขึ้น แต่เขากลับสงสัยมากกว่าเดิม


เรื่องนี้ต้องมีเงื่อนงำ!


จากนั้นโทรศัพท์ก็แผดเสียงดังขึ้นมา


ตอนที่ 2053 ถอนพิษไม่ได้


เหมยซูหานเป็นคนโทรมา


“อาเช่อ นายอยู่ไหน?” เสียงของเหมยซูหานฟังดูร้อนรนมาก


เฮ่อเหลียนเช่อหลงคิดว่าเขาเจอเรื่องเดือดร้อนอะไรเข้าเลยถามเสียงทุ้มต่ำ “ฉันอยู่กับเสี่ยวเป่า มีคนรังแกนายใช่ไหม นายอยู่ไหน ฉันจะไปเดี๋ยวนี้”


“ฉันไม่ได้เป็นอะไรหรอกแต่เป็นเสี่ยวเป่าต่างหาก ฉันมีเรื่องสำคัญจะบอกนาย อีกครึ่งชั่วโมงฉันจะไปถึงนะ”


เหมยซูหานกดวางสายไป เฮ่อเหลียนเช่อคอยฟังเสียงดังตู๊ด ๆก็ชักสังหรณ์ใจแปลก ๆ


เสี่ยวเป่าเป็นอะไรอีกแล้วล่ะ?


เดิมทีเขาก็ไม่คิดจะไปไหน ยังทำอะไรอู่เยวี่ยไม่ได้ชั่วคราวแต่เขาต้องหาคนระบายอารมณ์ เฮ่อเหลียนเช่อมองไปยังคุณหมอเกาที่ยังนั่งทรุดอยู่บนพื้นราวกับมองคนตายก็ไม่ปาน


กล้าร่วมหัวกับอู่เยวี่ยหลอกเขางั้นหรือ?


เขาจะให้เจ้างั่งนี้ได้รู้ว่าการล่วงเกินคุณชายเช่ออย่างเขาจะมีจุดจบอย่างไร!


เสี่ยวเป่าอิ่มไปอีกมื้อก็สงบลงได้ ดูท่าทางเหนื่อยแย่เพราะเจ้าตัวเล็กเผลอหลับขณะที่ยังอมหัวนมของอู่เยวี่ยอยู่เลย หน้าผากมีแต่เหงื่อผุดเต็มไปหมด เฮ่อเหลียนเช่อรีบมาอุ้มหวังจะวางลงบนเตียง แต่เห็นนาน ๆทีเสี่ยวเป่าจะยอมให้เขาอุ้ม เฮ่อเหลียนเช่อจึงอาลัยอาวรณ์อุ้มเสี่ยวเป่าที่หลับอยู่อย่างนั้น ใบหน้าอมยิ้มน้อย ๆ ดูท่าทางใจดีอย่างมาก


อู่เยวี่ยยังคงนอนอยู่บนพื้นในสภาพเสื้อผ้ายับยู่ยี่ก็ไม่มีใครสนใจ เธอยื่นมือมาจัดระเบียบเสื้อผ้าให้ตัวเองแต่ยังคงนอนอยู่เหมือนเดิม สมองแล่นทำงานอย่างไวเพื่อหาทางแก้ด่านอุปสรรคตรงหน้า


เหมยซูหานมาถึงในไม่ช้า เขามองอู่เยวี่ยบนพื้นอย่างนึกรังเกียจแวบหนึ่ง เยื่อใยสัมพันธ์ในอดีตไม่เหลืออีกแล้ว เหมยซูหานหวังเพียงว่าเฮ่อเหลียนเช่อจะลงทัณฑ์ผู้หญิงคนนี้อย่างโหดเหี้ยมที่สุด


พอเห็นเสี่ยวเป่าที่หลับสนิทอยู่ในอ้อมแขนเฮ่อเหลียนเช่อ เหมยซูหานก็ยิ่งปวดใจ ทำไมถึงต้องมาเจอเรื่องทุกข์ทรมานขนาดนี้ตั้งแต่ยังเล็กนะ!


“นายดูผลวิจัยอันนี้สิ”


เหมยซูหานยื่นผลรายงานในมือให้เฮ่อเหลียนเช่อแล้วรับเสี่ยวเป่ามา เป็นครั้งแรกที่เขาได้อุ้มเจ้าตัวเล็กเลยรู้สึกแปลกใหม่อย่างมาก ไม่อยากปล่อยมือเลยสักนิด


การได้อุ้มเสี่ยวเป่าผู้น่ารักก็เหมือนได้กอดโลกไว้ทั้งใบ ความรู้สึกอย่างนั้นมีความสุขเหลือเกิน!


เฮ่อเหลียนเช่ออ่านผลรายงานการวิจัยด้วยสีหน้าตึงเครียด แม้จะเป็นสัญลักษณ์รูปร่างประหลาด ๆที่เขาไม่เข้าใจ แต่ประโยคสุดท้ายเขากลับอ่านเข้าใจดี


เป็นสารเสพติดที่ยังไม่ถูกค้นพบชนิดหนึ่ง!


“ใครเป็นคนวางยาพิษ?” เฮ่อเหลียนเช่อข่มความคิดในแง่ร้ายไว้ หวังว่าสิ่งที่ตัวเองคิดจะผิดไป


เหมยซูหานจ้องอู่เยวี่ยบนพื้นเขม็งแล้วเอ่ยอย่างปวดใจ “เสี่ยวเป่า ภรรยาที่แสนดีของนายวางยาพิษเสี่ยวเป่า ถึงทำให้เสี่ยวเป่าอยู่ห่างจากเธอไม่ได้ ต้องการเพียงแค่เธอเท่านั้นไงล่ะ!”


อู่เยวี่ยตกใจจนหน้าถอดสี เหมยซูหานรู้ได้อย่างไร?


ไม่ได้ เธอจะยอมรับไม่ได้เด็ดขาด!


เธอทำได้รอบคอบมาก ขอเพียงเธอกัดฟันแน่นไม่ยอมรับก็จะไม่เป็นไร!


อีกอย่างยาพิษในร่างกายของเสี่ยวเป่ามาจากฝีมือเธอ คิดจะถอนพิษคงไม่ง่ายขนาดนั้น ขอเพียงยาพิษในตัวเสี่ยวเป่าไม่ถูกถอนออกเธอก็จะยังคงปลอดภัย


นอกเสียจากเฮ่อเหลียนเช่อจะไม่สนความเป็นความตายของเสี่ยวเป่าแล้ว!


อู่เยวี่ยวิเคราะห์สถานการณ์ตัวเองก่อนจะรู้สึกสบายใจขึ้นเล็กน้อย ขอเพียงมีเวลาผ่อนผันสักน้อยเธอต้องหาทางได้แน่ ๆ!


เหมยเหมยพะวงเรื่องเสี่ยวเป่าอยู่ตลอดเวลา เหยียนหมิงซุ่นไม่ยอมเล่าสถานการณ์ให้เธออย่างละเอียดเพราะกลัวเธอรู้สึกแย่ เหมยเหมยถามไปหลายครั้งก็ไม่ได้คำตอบ พอเธอร้อนใจเลยโทรหาเหมยซูหาน


“ตอนนี้อาเช่อกำลังให้คุณหมอหาวิธีแล้ว แต่เสี่ยวเป่ายังเด็กเกินไป ร่างกายของเขารับแรงกระตุ้นของยาประเภทอื่นไม่ไหว เขาจะตายได้…”


เหมยซูหานเอ่ยด้วยเสียงปนสะอื้น เฮ่อเหลียนเช่อได้ตามหาผู้เชี่ยวชาญยอดฝีมือทั้งเมืองหลวงเพื่อรักษาเสี่ยวเป่า แต่ผู้เชี่ยวชาญทุกคนกลับพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าสถานการณ์ของเสี่ยวเป่าในตอนนี้สุ่มเสี่ยงมาก


ยาพิษในร่างกายของเสี่ยวเป่าแม้จะมีปริมาณไม่มาก หากเป็นผู้ใหญ่คงง่ายต่อการถอนพิษ แต่ปัญหาคือเสี่ยวเป่ายังเด็กเกินไป


เขาเป็นเพียงเด็กทารกอายุสามเดือนครึ่งเท่านั้นจึงทนแรงกระตุ้นของยาไม่ไหว เกรงก็แต่ยังไม่ทันถอนพิษออกจากร่างกายอาการเขาก็จะทรุดลงก่อนมากกว่า


…………………………


ตอนที่ 2054 มีวิธีแล้ว


“งั้นจะทำอย่างไรดีล่ะ หรือว่าเสี่ยวเป่าจะต้องถูกอู่เยวี่ยควบคุมตลอดไปเหรอ?” เหมยเหมยชักร้อนใจแล้ว


เหมยซูหานเสียงเย็นชาลง “แน่นอนว่าไม่ อาเช่อจะหาทางช่วยเสี่ยวเป่าแน่ มีหมอแพทย์แผนจีนท่านหนึ่งบอกว่าเขาทำยาปรับสภาพได้ ช่วยเสริมสร้างสุขภาพที่แข็งแรงให้เสี่ยวเป่าไปด้วยและช่วยถอนพิษไปด้วย ทำแบบนี้ถึงจะใช้เวลานานหน่อยแต่กลับเป็นวิธีที่ปลอดภัยที่สุดในตอนนี้”


นับว่าเป็นการเจอแสงสว่างในความมืด ผู้เชี่ยวชาญทั้งหมดต่างบอกว่าช่วยเสี่ยวเป่าไม่ได้ มีเพียงหมอแพทย์แผนจีนยอดฝีมือท่านหนึ่งบอกว่าเขามีวิธี เป็นการใช้วิธีฝังเข็มขับพิษให้เสี่ยวเป่าแล้วใช้ยาปรับสภาพ เช่นนี้สารพิษจะถูกขับออกมาจากร่างเสี่ยวเป่าช้า ๆและไม่เสี่ยงอันตรายถึงชีวิต


เหมยเหมยโล่งอกไปที แค่มีวิธีก็พอแล้ว


แต่เสียดายที่คุณหมอกู้ไม่รู้ไปท่องโลกที่ไหนอีก ไม่อย่างนั้นใครเล่าจะมีฝีมือการแพทย์ได้ยอดเยี่ยมกว่าเขาอีก?


แต่หมอแพทย์แผนจีนที่เฮ่อเหลียนเช่อเจอคงฝีมือไม่แย่หรอก เสี่ยวเป่าจะไม่เป็นไรแน่ ๆ


“มีอะไรให้ฉันช่วยไหม?” เหมยเหมยถาม


“ก็มีแหละ คุณหมอบอกว่าต้องใช้สมุนไพรมากมายในการทำยา อาเช่อรวบรวมไม่หมดในทีเดียว เหมยเหมยช่วยถามเหยียนหมิงซุ่นทีได้ไหมว่าเขามีหรือเปล่า?”


หมอแพทย์แผนจีนอาวุโสท่านนั้นเขียนรายการมายาวเหยียด โสมป่าอายุร้อยปี รากบัวหิมะอายุพันปี เหอโส่วอูรูปร่างคนต่าง ๆ ล้วนแต่เป็นสมุนไพรหายากทั้งสิ้น หากให้เวลาค่อย ๆตามหาไปจะต้องรวบรวมได้ทั้งหมดอย่างแน่นอน


แต่ตอนนี้เวลากระชั้นชิดทำให้ตามหาไม่ง่ายขนาดนั้น เฮ่อเหลียนเช่อไม่อยากเสียหน้าจึงไม่ยอมขอความช่วยเหลือจากเหยียนหมิงซุ่น เขายอมไปตามหาสมุนไพรอย่างยากลำบากเองยังจะดีเสียกว่า เหมยซูหานจึงแอบเอ่ยปากขอเหมยเหมยลับหลัง


ขอเพียงช่วยเสี่ยวเป่าได้จะเอาหน้าไปทำไมกัน ต่อให้เขาต้องคุกเข่าก็ไม่เป็นไร!


เหมยเหมยขอรายการสมุนไพรที่แพทย์แผนจีนให้มาแล้วแอบบ่นในใจ ล้วนแต่เป็นสมุนไพรหายากที่ร้อยปีกว่าจะเจอสักหนทั้งสิ้น ต่อให้เฮ่อเหลียนเช่อเก่งแค่ไหนก็รวบรวมได้ไม่ครบหรอก


ฉิวฉิวที่ซุ่มฟังอยู่ข้างเธอสะบัดหางไปมาแล้วเอ่ยอย่างไม่ใส่ใจว่า “สมุนไพรในโลกมนุษย์พวกนี้สู้ยาวิเศษที่ข้าให้เจ้าได้อย่างไร อยากคงพลังชีวิตของเจ้าเด็กนั่นไว้ก็ให้เขาทานยาวิเศษหลาย ๆเม็ดก็พอ”


เหมยเหมยดีใจใหญ่ ทำไมเธอถึงลืมยาวิเศษไปได้นะ!


เธอกอดฉิวฉิวแล้วขยำตัวแรง ๆหนหนึ่งและไม่ได้บอกไปทันทีว่าตนมียา เธอต้องปรึกษากับเหยียนหมิงซุ่นก่อนว่าจะทำอย่างไรถึงไม่ให้เฮ่อเหลียนเช่อสงสัย


“ฉันจะไปถามพี่หมิงซุ่นเดี๋ยวนี้เลย เดี๋ยวฉันโทรกลับนะ”


เหมยเหมยวางสายไปแล้วรีบไปหาเหยียนหมิงซุ่นทันที เหยียนหมิงซุ่นกำลังทำอาหารอยู่ในห้องครัว วันนี้เหมยเหมยเจาะจงมาแล้วว่าอยากทานปีกไก่ย่างน้ำผึ้งและผัดมะเขือ เหยียนหมิงซุ่นจึงเข้าครัวทำเองกับมือ


ความจริงอาการของเสี่ยวเป่าเหยียนหมิงซุ่นรู้ดียิ่งกว่าใคร ฉะนั้นเขาถึงไม่ยอมบอกเหมยเหมยอย่างละเอียดเพราะกลัวเธอรู้สึกแย่ ไม่คิดว่าเธอจะโทรถามเหมยซูหานด้วยตัวเอง


“พี่ ฉันอยากเอายาวิเศษให้เสี่ยวเป่าใช้ พี่ว่าดีไหม?” เหมยเหมยอ้อน


เหยียนหมิงซุ่นยังปลื้มใจอยู่มาก อย่างน้อยยัยตัวแสบก็ไม่ได้ตัดสินใจแอบเอายาวิเศษให้เหมยซูหานลับหลังเขาโดยพลการ ถ้าเป็นอย่างนี้ผลลัพธ์จะสาหัสมาก


จนถึงตอนนี้หนิงเฉินเซวียนกับเฮ่อเหลียนเช่อยังสงสัยว่าเหมยเหมยมียาวิเศษที่ช่วยให้คนอายุยืน แม้แต่นายใหญ่ยังเคยแอบหยั่งถามอยู่หลายครั้ง


แต่ทางนายใหญ่เขากับเฮ่อเหลียนชิงได้หาวิธีกลบเกลื่อนไปแล้ว โดยเอายาวิเศษที่เหมยเหมยทำมาผ่านกระบวนการแต่งเติมอีกครั้งก่อนจะมอบให้นายใหญ่ใช้ แล้วประกาศต่อคนภายนอกว่าเขาเจอสมุนไพรหายากแล้วให้หมอแพทย์แผนจีนอาวุโสท่านหนึ่งทำเป็นเม็ดยาออกมา ซึ่งมีสรรพคุณช่วยให้ร่างกายแข็งแรงและอายุยืนยาว


นายใหญ่เชื่อหรือไม่เหยียนหมิงซุ่นก็คร้านจะสนใจ ในเมื่อเขาให้คำอธิบายได้เพียงเท่านี้


ส่วนทางเฮ่อเหลียนเช่อต้องรู้เรื่องที่เขามอบยาให้อยู่แล้ว ช่วยเสี่ยวเป่าไม่มีปัญหาแต่ยาวิเศษจะต้องผ่านกระบวนการแต่งเติมอีกครั้ง จะให้เฮ่อเหลียนเช่อจับผิดสังเกตไม่ได้!


“ได้ ไว้ฉันจะติดต่อเฮ่อเหลียนเช่อไปเอง เรื่องนี้เธอไม่ต้องยุ่งแล้ว” เหยียนหมิงซุ่นคุยง่ายมาก แต่–


ประโยคสุดท้ายถูกโพล่งออกมาว่า “ทานอิ่ม ๆหน่อย คืนนี้เธอจะหิวได้…”


ช่วงนี้เมินเขาไปตั้งหลายคืนเพราะเจ้าเด็กนั่น คืนนี้จะต้องทวงคืนทบต้นทบดอกเลย!


ตอนที่ 2055 ให้ฟรีไม่ได้


หลังจากผ่านการออกกำลังกายอย่างแข็งขันมาตลอดคืน เหมยเหมยก็นอนอยู่บนเตียงอย่างเหนื่อยล้า อยู่ดี ๆเธอก็ค้นพบความจริงอันแสนเศร้าเรื่องหนึ่ง–


จำนวนครั้งที่ท่านบัญชาการใหญ่เหยียนต้องการเธอไม่เคยเปลี่ยนเลย มีแต่จะเพิ่มขึ้น ไม่มีลด!


ไม่ว่าเหยียนหมิงซุ่นจะออกสัมมนางานหรือไม่ และไม่สนว่าประจำเดือนเธอจะมาหรือเปล่า


อย่างไรเสียจำนวนครั้งก็เท่าเดิมไม่เปลี่ยน ต่างกันแค่แต่ละคืนจะมีความเมตตามากแค่ไหน


ตลอดหลายวันมานี้เพราะมีเสี่ยวเป่าเหมยเหมยเลยเมินใส่เหยียนหมิงซุ่นไปบ้าง ไม่มีอะไรเกิดขึ้นในช่วงกลางคืน เธอลอบดีใจหลงคิดว่าจะได้สบายไปหลายวัน แต่เมื่อคืนเหยียนหมิงซุ่นแปลงร่างเป็นหมาป่าไม่ยอมให้เธอได้พักผ่อน ทั้งยังคิดบัญชีทบต้นทบดอกที่ขาดหายไปช่วงหลายวันก่อนทั้งหมดถึงขั้นจำนวนเกินไปด้วยซ้ำ


ทำเอาเธอเหนื่อยแทบตาย!


เหมยเหมยนอนแน่นิ่งบนเตียง ตัดสินใจล้มเลิกความคิดที่จะดิ้นรน ไม่ว่าเธอวางแผนอย่างไรก็เอาชนะท่านผู้บังคับบัญชาการใหญ่เหยียนแสนเจ้าเล่ห์ไม่ได้


ปล่อยไปตามนี้แล้วกัน!


จะทำอะไรก็เชิญ!


ถึงอย่างไรก็มีแต่วัวที่เหนื่อยกับการทำนา ไม่มีนาที่เสียจากการทำนาสักหน่อย [1]เหอะ!


“เรื่องยาเธอไม่ต้องสนใจแล้ว ฉันจะเอาไปให้เฮ่อเหลียนเช่อเอง” เหยียนหมิงซุ่นมองเหมยเหมยที่มุดเข้าที่นอนแกล้งตายแล้วกระตุกยิ้มอ่อน ๆ สายตามองด้วยความรักใคร่และรู้สึกร่างกายได้รับการเติมเต็ม


เรื่องอย่างอื่นยอมภรรยาได้ทั้งนั้น มีเพียงเรื่องบนเตียงที่ไม่มีวันยอมเด็ดขาด ไม่มีข้อต่อรองใด ๆทั้งสิ้น


“อืม…”


เหมยเหมยตอบรับอย่างอ่อนแรงทีหนึ่ง ไม่อยากสนใจเรื่องอะไรแล้วตอนนี้เธอแค่อยากนอนเท่านั้น


ต่อให้ฟ้าจะถล่มลงมาก็ให้เหยียนหมิงซุ่นไปรองเอาไว้


“อยู่บ้านดี ๆล่ะ พี่จะกลับมาทำของอร่อย ๆให้”


เหยียนหมิงซุ่นสวมเสื้อผ้าแล้วเก็บเม็ดยาที่ผ่านกระบวนการแต่งเติมใส่ลงในขวดขนาดเล็ก ยาพวกนี้เขาจงใจให้ลูกน้องไปจัดการแต่งเติมมาเมื่อวาน ขนาดเล็กกะทัดรัดและไม่กระตุ้นร่างกายของเสี่ยวเป่ามากเกินไป อีกอย่างต่อให้เฮ่อเหลียนเช่ออยากตรวจสอบส่วนผสมของยาเม็ดพวกนี้ก็ทำไม่ได้


เม็ดยาทั้งหมดที่เขามอบให้ล้วนแต่ผ่านกระบวนแต่งเติมพิเศษ ไม่มีใครสามารถตรวจสอบส่วนผสมของมันได้


“ไม่ทานหรอก…”


เสียงอู้อี้ดังแว่วออกมาจากที่นอน เหมยเหมยไม่หลงกลหรอก!


ตอนนี้เธอเหมือนหมูน้อยในคอกที่ได้รับการเลี้ยงดูอย่างดีทุกวัน พอเลี้ยงจนอ้วนได้ที่ก็จับฆ่าเสีย!


เหอะ!


เธอยอมหิวตายยังจะดีกว่า!


เหยียนหมิงซุ่นหัวเราะและไม่ได้พูดอะไรอีก ทานไม่ทานคงตามใจยัยตัวแสบไม่ได้เพราะเขาต่างหากที่เป็นคนตัดสินใจ!


ทางเฮ่อเหลียนเช่อได้รับสายจากเหยียนหมิงซุ่นแล้ว ไม่คิดว่าเจ้าหมอนี่จะยอมเอายาวิเศษมาช่วยเสี่ยวเป่าซึ่งเป็นเรื่องเหนือความคาดหมายของเขามาก


เหยียนหมิงซุ่นมีของดีอยู่ในมือเป็นสิ่งที่เฮ่อเหลียนเช่อรู้มานาน เสียดายที่เขาไม่ได้มันมาทำได้แค่มองตาปริบ ๆ


ไม่คิดว่าเหยียนหมิงซุ่นจะใจดีขนาดนี้จริง ๆ


“ยาวิเศษพวกนี้มีผลจริงเหรอ? ทำไมดูแล้วไม่เหมือนกับที่แกให้นายใหญ่เลยล่ะ”


เฮ่อเหลียนเช่อรับขวดเล็กมา พอเห็นเม็ดยาขนาดเล็กในขวดก็ทำหน้าสงสัย


เม็ดยาเหล่านั้นที่นายใหญ่ทานเขาเคยเห็นมันมาเองกับตา สีเข้มกว่านี้และขนาดใหญ่กว่านี้ เหยียนหมิงซุ่นคงไม่ได้เอายาปลอมมาหลอกเขาหรอกนะ?


เหมยซูหานโกรธจนหยิกเขาแรง ๆทีหนึ่งแล้วยิ้มกล่าวขอโทษ “ช่วงนี้อาเช่อสมองไม่ค่อยดี พูดอะไรไม่ค่อยเข้าหูเท่าไร นายอย่าถือสาเลยนะ”


เหยียนหมิงซุ่นแค่นเสียงทีหนึ่ง “ฉันไม่ถือสาคนโง่หรอก ยาอยู่นี่ ถ้านายไม่อยากได้ก็ไม่ต้องเอา ถ้าไม่ใช่เพราะเหมยเหมยขอร้องฉันคงทำใจให้ยาดี ๆแบบนี้ไม่ได้หรอก!”


เฮ่อเหลียนเช่อหน้าถมึงทึงนึกอยากแย่งเม็ดยาเหล่านี้มาอยู่ในมือเสียให้รู้แล้วรู้รอด แต่ก็ปั้นหน้าไม่ถูกเพราะไม่อยากเสียหน้าต่อหน้าเหยียนหมิงซุ่นเลยตัวแข็งทื่อไปชั่วขณะ


เหมยซูหานยกขาเตะเขาอย่างขุ่นเคืองทีหนึ่งแล้วชิงรับยามาก่อนกล่าวขอบคุณ “ขอบคุณนายมากนะ!”


“ไม่เป็นไร ยาพวกนี้ฉันก็ไม่ได้จะให้ฟรีอยู่แล้วในเมื่อฉันเสียแรงไปไม่น้อย คุณชายเช่อร่ำรวยมีฐานะคงไม่คิดจะเอาของฉันไปฟรี ๆหรอกนะ?”


ไม่รีบเอาเปรียบโหด ๆตอนนี้แล้วต้องรอไปถึงเมื่อไรกันล่ะ!


ช่วยเสี่ยวเป่าก็เรื่องหนึ่ง แต่การเอาเปรียบเฮ่อเหลียนเช่อก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง สองเรื่องนี้มันคนละเรื่องกัน!


…………………….


ตอนที่ 2056 เฮ่อเหลียนเช่อที่อัดอั้น


เฮ่อเหลียนเช่อมีฐานะร่ำรวยจริง ๆ เนื้อชิ้นโตมันเยิ้มที่ถูกเหยียนหมิงซุ่นหั่นไปหนัก ๆทีหนึ่งก็พอจะทำให้เฮ่อเหลียนเช่อปวดใจไประยะหนึ่งแล้ว


ของที่ได้มาจากเฮ่อเหลียนเช่อ เหยียนหมิงซุ่นก็ให้เหมยเหมยไปทั้งหมดเพื่อให้เธอได้เล่นสนุก


เหมยเหมยไม่ได้สนใจร้านค้ากับบ้านพวกนี้เลยสักนิด เธอถามถึงอู่เยวี่ย “ทำไมเฮ่อเหลียนเช่อยังไม่จัดการเธอทิ้งอีก?”


หรือว่าจะเก็บคนแพศยาไว้ฉลองปีใหม่หรือไง?


“ตอนนี้เสี่ยวเป่ายังรักษาแบบหักดิบไม่ได้ ไม่อย่างนั้นสุขภาพเขาจะทนไม่ไหวเอา ฉะนั้นอู่เยวี่ยเลยยังตายไม่ได้” เหยียนหมิงซุ่นอธิบาย


บัดนี้คนที่อยากให้อู่เยวี่ยตายมากที่สุดก็คือเฮ่อเหลียนเช่อ แต่เสียดายที่ตอนนี้ยังจัดการเธอไม่ได้จริง ๆ


จะว่าไปอู่เยวี่ยก็มีความสามารถอยู่บ้างนะ ยาพิษที่มีฤทธิ์สารเสพติดมาจากการคิดค้นของเธอ ได้ข่าวว่าทำเอาสายลับของสำนักข่าวกรองกลางทางอเมริกาปวดศีรษะไปช่วงหนึ่งเลย ด้วยเหตุนี้อู่เยวี่ยจึงได้ฉายาว่าแมงมุมแม่ม่ายดำ


แต่เพราะได้รับการคุ้มกันจากเฮ่อเหลียนเช่อ ทางสำนักข่าวกรองกลางจึงไม่ได้ข้อมูลของอู่เยวี่ยไปอย่างละเอียด รู้เพียงว่าเป็นหญิงสาวอายุน้อยชาวจีนคนหนึ่งที่เชี่ยวชาญเรื่องยาพิษ ข้อมูลนอกจากนั้นก็ไม่ระบุอะไรอีกเลย


ยาพิษชนิดนี้ความจริงไม่ได้มีฤทธิ์ร้ายแรงนักแต่จุดแข็งของมันอยู่ที่อู่เยวี่ยเอายาพิษหลอมรวมอยู่ในร่างของเธอ นั่นหมายความว่าขอเพียงยาพิษในตัวเสี่ยวเป่าไม่ได้ถูกขับออกเธอก็ตายไม่ได้


ตรงกันข้ามหากเธอตายไป ยาพิษในร่างเสี่ยวเป่าก็ไม่สามารถถอนได้อีกตลอดไป!


โหดเหี้ยมมากและร้ายกาจมากเช่นกัน!


เหยียนหมิงซุ่นใช้นิ้วเท้าคิดยังคิดได้เลยว่าตอนนี้เฮ่อเหลียนเช่อจะรู้สึกอัดอั้นเพียงใด!


แต่ก็สมน้ำหน้า!


ใครให้เขาชักศึกเข้าบ้านเองล่ะ!


กรรมที่ตัวเองก่อทั้งนั้น!


เฮ่อเหลียนเช่อทำอะไรอู่เยวี่ยไม่ได้ ไฟโทสะทั้งหมดของเขาถูกระบายกับคุณหมอเกาเพียงคนเดียว นับว่าโชคดีที่คุณหมอเกาคนนี้ไม่มีพ่อแม่ภรรยาและลูก เป็นหนุ่มโสดเพียงคนเดียวเท่านั้น


ไม่อย่างนั้นภรรยา ลูก พ่อแม่ของเขาคงจบไม่สวยแน่!


ด้วยนิสัยแค้นฝังหุ่นของเฮ่อเหลียนเช่อ เขาจะยอมปล่อยครอบครัวคุณหมอเกาไปได้หรือ?


คุณหมอเกาทนบทลงทัณฑ์ของเฮ่อเหลียนเช่อไม่ไหวจึงขอร้องให้ฆ่าเขาเสีย ก่อนจะสารภาพวิธีการผลิตยาของอู่เยวี่ยด้วยตัวเอง เพราะเมื่อนั้นอู่เยวี่ยยังท้องอยู่เธอเลยลงมือทำเองไม่ได้ เธอจึงบอกตัวยาแล้วให้เขาเป็นคนผสมยาขึ้นมา


แต่เขาได้ผสมไปเพียงครึ่งแรก ตอนหลังกลับเป็นอู่เยวี่ยที่ลงมือทำเองทั้งหมดและปิดบังเขาด้วย


“ขั้นตอนที่สำคัญที่สุดก็คือขั้นตอนสุดท้าย อู่เยวี่ยไม่ได้ให้ผมดู”


ร่างคุณหมอเกาเลือดโชกไม่มีส่วนไหนที่ไร้รอยขีดข่วน ดูแล้วน่ากลัวสยดสยองอย่างมาก


เฮ่อเหลียนเช่อให้คุณหมอเกาเขียนวิธีการผลิตยาที่เขารู้ออกมาโดยไม่กังวลว่าเขาจะโกหกเลยสักนิด มาถึงขั้นนี้แล้วคุณหมอเกาไม่มีความจำเป็นใด ๆที่ต้องพูดปดอีก


“จัดให้สมใจเขาแล้วกัน!”


คุณหมอเกาเขียนวิธีการผลิตด้วยมืออันสั่นเทา เฮ่อเหลียนเช่อมองแวบหนึ่งก็เก็บเข้ากระเป๋าก่อนพูดสั่งลูกน้อง


“ขอบคุณ…”


คุณหมอเกายิ้มเหมือนได้รับการปลดปล่อย ไม่เคยโหยหาความตายมากเท่านี้มาก่อน


ในที่สุดก็หลุดพ้นเสียที!


ชาติหน้าขออย่าได้เจอปีศาจชั่วร้ายอย่างอู่เยวี่ยอีกเลย!


วันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ไม่นานก็ใกล้ปิดเทอมฤดูร้อนของทางมหาวิทยาลัยแล้ว ฉีฉีเก๋อกับฉางชิงซงเตรียมไปท่องเที่ยวอีกครั้ง ซึ่งแผนในครั้งนี้จะเดินทางไปทางเหนือ เดินทางไปด้วยหาเงินไปด้วยอย่างสนุกสนาน


เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนกลับอยู่เมืองหลวงไม่ไปไหน อิงจวี้กังก็ไม่กลับบ้านเกิดเพราะบริษัทโฆษณาชื่นชมเขาอย่างมากเลยสั่งงานเขาไม่น้อย ช่วงปิดเทอมฤดูร้อนจึงไม่มีแม้แต่เวลาสวีทหวานกับแฟน เขาต้องรีบทำเวลาหาเงินเพื่อตอนเรียนจบจะได้ซื้อบ้านที่เมืองหลวง เช่นนี้เขาก็จะขอสาวจ่ำม่ำผู้เป็นที่รักแต่งงานได้แล้ว!


ในฐานะผู้ชายเขาต้องแบกรับภาระทั้งหมดเพื่อให้หญิงสาวผู้เป็นที่รักสุขสบาย!


เหมยเหมยได้ฟังเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนเล่าถึงความฝันของอิงจวี้กังก็อดทึ่งในตัวเขาไม่ได้


“เชี่ยนเชี่ยนวันข้างหน้าเธอมีความสุขแน่ จอมยุทธ์เต่าของเธอถึงหน้าตาจะธรรมดาแต่ความมุ่งมั่นดีกว่าผู้ชายส่วนใหญ่ร้อยเท่าเลย”


…………………….


[1] สำนวนหมายถึง วัวเป็นสิ่งมีชีวิตยิ่งทำงานมากก็ยิ่งเหนื่อย แต่ผืนนาแค่รอการทำนาเท่านั้นไม่ต้องออกแรงอะไรเลยไม่ต้องเหนื่อย


ตอนที่ 2057 เฉินซานกลับมาแล้ว


เหมยเหมยยกนิ้วโป้งขึ้นแล้วเอ่ยชมอิงจวี้กังไม่ขาดปาก แต่กลับถูกคุณหนูใหญ่เหริ่นกลอกตาใส่


“สายตาเธอมีปัญหาหรือเปล่า? อิงจวี้กังหน้าตาไม่ดีตรงไหน? มีจมูกมีตามีหูมีปาก องค์ประกอบทั้งห้ามีครบไม่ขาดอะไรเลย”


เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนไม่พอใจ มีสิทธิ์อะไรมาว่าคนรักของเธอหน้าตาไม่ดีกัน?


เหมยเหมยมองเธออย่างตกใจอยู่นานแล้วโต้กลับอย่างไม่พอใจ “เมื่อก่อนเธอพูดเองทั้งนั้นไม่ใช่หรือไง? เธอบอกว่าอิงจวี้กังซื่อบื้อปฏิกิริยาเชื่องช้าแล้วยังหน้าเหลี่ยม หน้าตาเหมือนชาวถ้ำ ส่วนสูงยังน้อยกว่าเธออีก…”


เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนหน้าแดงทันที ยื่นมือจะปิดปากเหมยเหมย “เธอพูดบ้าอะไรน่ะ? ฉันเคยพูดเรื่องเหลวไหลพวกนี้ตั้งแต่เมื่อไรกัน ถ้าเธอพูดแบบนี้อีกระวังฉันจะโกรธนะ!”


ฉีฉีเก๋อรีบพูดเสริมอีกเสียง “เธอพูดเอง เธอยังบอกเลยว่าแต่งงานกับหมูกับหมายังดีกว่า…”


เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนโกรธจนกระโดดกระทืบเท้าปึงปังแล้วยื่นอีกแขนไปปิดปากฉีฉีเก๋อ โกรธที่พ่อแม่ไม่ให้แขนเธอมาอีกหลาย ๆแขน และยิ่งโกรธที่เธอรู้จักเพื่อนแย่ ๆสองคนนี้ ตอนสอบไม่เห็นความจำดีขนาดนี้ คำที่เธอพูดลอย ๆกลับจำได้แม่นยำเหลือเกิน!


“ฉันโกรธจริง ๆนะ…อย่างไรเสียฉันก็ไม่เคยพูดอย่างนั้น พวกเธออย่ามาพูดจาเหลวไหล!”


เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนไม่ยอมรับ ตอนนี้เธอกับอิงจวี้กังกำลังอยู่ในช่วงหวานแหววปานน้ำผึ้งเดือนห้า ในสายตาคนรักอีกฝ่ายมักดีเสมอ อิงจวี้กังที่แต่เดิมถูกเธอรังเกียจจ้องหาจุดตำหนิไปทุกเมื่อ แต่บัดนี้ในสายตาเธอเกรงว่าจะหล่อยิ่งกว่าหลิวเต๋อหัวเสียอีก!


เหมยเหมยแค่นเสียงหัวเราะทีแต่ก็ดีใจแทนเพื่อนสนิทที่เจอคนรักที่มีความรับผิดชอบและรักตนอย่างแท้จริง มันไม่ง่ายเลย!


โลกนี้แม้มีผู้ชายดี ๆไม่น้อยแต่ผู้ชายชั่ว ๆก็มีมากเช่นกัน!


การแต่งงานก็เหมือนเสี่ยงโชค หากโชคดีก็จะมีความสุขตลอดชีวิต ถ้าอับโชคก็จะซวยไปตลอดชีวิต!


“เหมยเหมยปิดเทอมฤดูร้อนเธอเตรียมจะไปเที่ยวไหนเหรอ?” ฉีฉีเก๋อถาม


“ตอนนี้ยังไม่รู้ บางทีอาจจะไม่ไปไหน” เหมยเหมยยิ้ม ในใจรู้สึกแย่อยู่บ้าง


การถอนพิษของเสี่ยวเป่าไม่ราบรื่นมากนักเพราะอายุน้อยเกินไปทำให้ทนรับแรงกระตุ้นไม่ได้ จากระดับความเร็วแบบนี้เกรงว่าอีกหลายปีก็คงถอนพิษไม่ได้ หากใช้เวลานานหน่อยแต่ถอนพิษได้ก็ยังพอไหว


สิ่งที่น่ากลัวที่สุดก็คือร่างกายของเสี่ยวเป่าจะทนไม่ได้นานขนาดนั้น!


นี่ต่างหากคือเรื่องที่เหมยเหมยกังวลมากที่สุด!


ตอนนี้คิดหาวิธีที่ดีกว่านี้ไม่เจอแล้ว ได้แต่ค่อย ๆบำรุงร่างกายให้เสี่ยวเป่าไป หวังว่าเสี่ยวเป่าจะแข็งแรงกว่านี้อีกสักนิด เช่นนี้ก็จะได้ยืดระยะเวลาการฝังเข็มขับพิษออกมาอีกสักหน่อย


ฉะนั้นเหมยเหมยจึงไม่มีอารมณ์ออกไปเที่ยวไหน


ปิดเทอมฤดูร้อนมาเยือนอย่างรวดเร็ว ฉีฉีเก๋อกับฉางชิงซงออกเดินทางตั้งแต่วันรุ่งขึ้นหลังปิดเทอม เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนกับอิงจวี้กังเองก็กำลังมุ่งมั่นสร้างอนาคตแสนสุขด้วยกันอย่างหวานแหวว พวกเขามีงานรุมเร้าทุกวัน ใช้ชีวิตเต็มที่มาก


ทางเสี่ยวเป่ายังไม่มีความคืบหน้าใด ๆเลย ได้ข่าวว่าตอนนี้เฮ่อเหลียนเช่ออารมณ์ดุร้ายมาก แน่นอนว่าอดีตอารมณ์ของเขาก็ไม่ได้ดีไปกว่ากันนัก แต่เพราะได้ความรักจากเหมยซูหานมาเติมเต็มเฮ่อเหลียนเช่อก็ดีขึ้นมาก


แต่เพราะเสี่ยวเป่าเลยทำให้ทุกวันนี้เฮ่อเหลียนเช่อแทบจะอารมณ์เสียทุกวัน มีเพียงเหมยซูหานกล้าเข้าใกล้เขาเท่านั้น ส่วนลูกน้องคนอื่น ๆเห็นเขาต่างก็เขยิบหนีไปไกลเพราะกลัวถูกเฮ่อเหลียนเช่อจับไปเป็นกระสอบทรายไว้ระบายอารมณ์


ช่วงนี้เหยียนหมิงซุ่นก็ค่อนข้างยุ่งเพราะเฉินซานกลับมาแล้ว


ที่อยู่ในอเมริกาของเฉินซานลึกลับมาก เสี่ยวกัวเสียแรงมากกว่าจะตามหาเขาเจอแต่กลับไม่อาจเข้าใกล้เฉินซานได้ ไม่รู้ว่าเขาใช้วิธีใดถึงตามจับเฉินซานกลับมาได้


เหยียนหมิงซุ่นรีบสั่งลูกน้องให้พาพ่อมดที่กลับไปยังชายแดนเหมียวเจียงมาที่เมืองหลวงอีกครั้ง ส่วนเขาไปพบเฉินซาน


ยังคงเป็นเรือนน้ำชากลางเมืองแห่งนั้นเช่นเคย


สถานที่ที่เขากับเฉินซานพบกันครั้งแรก—เรือนน้ำชาหวังปา!


ยังคงเป็นห้องเดิมที่วันเวลาผ่านไปหลายปีก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง


แต่สิ่งที่เปลี่ยนไปมีเพียงจิตใจคน!


………………………


ตอนที่ 2058 ฉันแค่อยากมีชีวิตต่อไป


เฉินซานดูสีหน้าดีไม่หยอก ดูแล้วอ่อนเยาว์กว่าเมื่อนั้นมากโขและที่สำคัญคืออ้วนขึ้นมาก


เหยียนหมิงซุ่นจำครั้งแรกที่เขาเจอเฉินซานได้ ความรู้สึกเพียงหนึ่งเดียวก็คือทำไมคน ๆนี้ถึงได้ผอมมากเช่นนี้?


ทั้งตัวมีเนื้อหนังอยู่ไม่มาก โดยเฉพาะใบหน้าที่ซูบเสียจนแก้มบุ๋มลงไปขับให้ดูเคร่งขรึมอยู่หน่อย แต่เฉินซานในตอนนี้ให้ความรู้สึกใจดีขึ้นมาก อีกทั้งใบหน้าอิ่มเอมมีน้ำมีนวลบ่งบอกว่าหลายปีมานี้เขาใช้ชีวิตที่อเมริกาได้ไม่เลวเลย


เฉินซานสวมชุดฉางเผาสีขาวนวลนั่งขัดสมาธิอยู่ใต้โต๊ะเตี้ยเหมือนครั้งแรกที่พบกัน ชงชาอย่างไม่รีบร้อน พอเห็นเหยียนหมิงซุ่นสีหน้ากลับไร้ซึ่งความเปลี่ยนแปลงใดเพียงแต่ก้มหน้าให้เขาเล็กน้อย


“มาแล้วเหรอ?”


“มาแล้ว!”


เหยียนหมิงซุ่นไม่รอให้เขาเชิญก็นั่งลงด้วยท่าขัดสมาธิเช่นกัน


“ดื่มชาก่อน” เฉินซานหยิบเอากาต้มชาเครื่องปั้นดินเผาขนาดเล็กลงมาจากบนถ่านไฟ ยื่นน้ำชาให้เหยียนหมิงซุ่นหนึ่งแก้วที่ส่งกลิ่นหอมลอยเตะจมูก


เหยียนหมิงซุ่นแค่นั่งถืออยู่อย่างนั้นโดยไม่คิดจะดื่มชาแก้วนั้น ระยะนี้เขาคิดแล้วคิดอีกในที่สุดก็นึกขึ้นได้ว่าเผลอตกหลุมพลางตั้งแต่เมื่อไร


เมื่อครั้นที่เขากับเฉินซานพบกันครั้งที่สอง เฉินซานพาเขาไปพบเฮ่อเหลียนชิง เมื่อนั้นเฉินซานก็ชงน้ำชาให้เขาหนึ่งแก้วซึ่งตอนนั้นเขาไม่ได้เชื่อใจเฉินซานนัก จึงแสร้งทำเป็นดื่มอึกหนึ่งก่อนที่ชาอึกนั้นจะถูกเขาคายออกมา


เมื่อนั้นเขาคิดว่าขอแค่คายออกมาก็คงไม่เป็นไรแต่ภายหลังเขาได้ถามพ่อมดยอดฝีมือดู เขาบอกว่าพิษหักสวาทนี้ขอแค่ได้เข้าปากก็โดนเข้าเต็มเปาแล้ว


พอมีประสบการณ์มาก่อน เหยียนหมิงซุ่นย่อมไม่มีทางทำพลาดอีกเป็นครั้งที่สอง


เฉินซานอมยิ้มน้อย ๆแล้วยกชาขึ้นมาดื่มเองหนึ่งอึก สีหน้าดูเคลิบเคลิ้มพร้อมพูดชม “ชาดี!”


เหยียนหมิงซุ่นไม่สะทกสะท้าน ต่อให้เป็นชาต้าหงเผาก็ไม่จุดประกายความสนใจจากเขาได้


“วางใจดื่มเถอะ ในชาไม่มีอะไร” เฉินซานเอ่ยเสียงเรียบ


เหยียนหมิงซุ่นสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ดื่มน้ำชาเข้าไป เขาไม่มีวันเชื่อใจเฉินซานอีกแล้ว คนที่เคยวางแผนทำร้ายเขาจะให้เขาเชื่อใจอะไรได้อีก?


“ทำไมถึงวางยาพิษใส่ผม?” เหยียนหมิงซุ่นถามอย่างตรงไปตรงมาไม่อ้อมค้อม


เฉินซานจิบน้ำชาช้า ๆ พอได้ยินคำพูดของเหยียนหมิงซุ่นสีหน้าก็ไม่ได้เปลี่ยนไปแต่อย่างใด ราวกับทุกอย่างอยู่ในความคาดหมายของเขาอยู่แล้ว บรรยากาศเงียบสงัดกระทั่งผ่านไปครู่หนึ่ง


“เพราะฉันอยากมีชีวิตอยู่ต่อไป” เฉินซานตอบกลับ คำตอบอยู่เหนือความคาดหมายของเหยียนหมิงซุ่นมาก แต่ไม่นานเขาก็เข้าใจเลยแค่นหัวเราะทีหนึ่งแล้วเอ่ยประชดว่า “คุณคิดว่าผมจะเชื่อคำพูดบ้า ๆนี้อีกเหรอ?”


เฉินซานสีหน้าเรียบเฉยไม่เปลี่ยนยังคงดื่มน้ำชาอย่างใจเย็น ท่าทางเรียบนิ่งได้ทำให้ไฟโทสะสุมขึ้นมาในอกของเหยียนหมิงซุ่นก่อนจะด่ากราด “ตอนนั้นคุณอยากควบคุมผมใช่ไหม?”


“ก็มีความคิดนี้อยู่บ้าง แต่สาเหตุหลักเลยคือต้องการมีชีวิตอยู่ต่อไป” เฉินซานยอมรับอย่างตรงไปตรงมาด้วยสีหน้าเรียบเฉย ความตรงไปตรงมานี้ทำเอาเหยียนหมิงซุ่นเริ่มสงสัยในสิ่งที่ตนคิด


คนแบบนี้ คือเฉินซานที่วายยาพิษใส่เขาจริงหรือ?


จะเป็นคนอื่นหรือไม่?


เฉินซานเป็นเพียงแพะรับบาปคนหนึ่งหรือเปล่า?


คล้ายดูออกถึงความสงสัยของเหยียนหมิงซุ่นเฉินซานจึงกล่าวอีก “ฉันไม่มียาถอนพิษ ฉะนั้นจึงไม่สามารถควบคุมเธอได้ ฉันแค่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปอีกหลายปีเท่านั้น”


“คุณอยากมีชีวิตอยู่ต่อแล้วเกี่ยวอะไรกับการวางยาพิษผมล่ะ?” เหยียนหมิงซุ่นโมโหจนปวดศีรษะ ยิ่งไม่เข้าใจคำพูดของเฉินซานว่าเขาต้องการสื่อความหมายอะไรกันแน่?


“เกี่ยวสิ ถ้าไม่ใช่เธอกับเสี่ยวกัว ฉันคงอยู่จนถึงตอนนี้ไม่ได้หรอก” เฉินซานยิ้มกล่าว รอยยิ้มบนใบหน้าที่เรียกให้เหยียนหมิงซุ่นอยากเสยหมัดใส่เขาสักที


“คุณพูดให้รู้เรื่องหน่อย” เหยียนหมิงซุ่นกล่าวเสียงต่ำ


ดูสิว่าหมอนี่จะพูดอะไรให้แปลกใจอีก!


ตอนที่ 2059 ไร้ยารักษา


 


เฉินซานอมยิ้มเล็กน้อย เส้นเลือดตรงขมับของเหยียนหมิงซุ่นเต้นตุบ ๆ ข่มความต้องการที่อยากจะบีบคอเขาให้ตายลงเพื่อรอคำอธิบายจากเขาเงียบ ๆ


 


“ฉันโดนพิษกู่หักสวาท เธอก็น่าจะรู้” เฉินซานกล่าว เขาวางแก้วน้ำชาลงแล้วเอ่ยต่อ “ตอนนี้ฉันดูเปลี่ยนไปจากเมื่อเจ็ดปีก่อนเยอะมากเลยใช่ไหม?”


 


เหยียนหมิงซุ่นแค่นยิ้มกล่าว “ผมไม่มีเวลามานั่งฟังคุณพูดไร้สาระหรอกนะ”


 


“ไม่ไร้สาระหรอก ทุกประโยคที่ฉันพูดไม่ได้ไร้สาระเลย อย่าใจร้อนไป” เฉินซานเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง เขาต้มน้ำชาหม้อใหม่ กระทั่งใบชาถูกต้มจนเดือดพลิกไปพลิกมาในหม้อเขาถึงเปิดปากพูดอีกครั้ง


 


“คนที่โดนพิษกู่หักสวาทจะมีชีวิตไม่เกินสิบปี เดิมทีฉันควรตายตั้งแต่ยี่สิบปีก่อนแล้ว”


 


เหยียนหมิงซุ่นพูดขัดเขาโดยแหวเสียงเข้มใส่ “เหลวไหล พิษกู่หักสวาทแค่จะทำให้มีลูกสืบสกุลไม่ได้ ไม่ได้ทำให้ตายสักหน่อย”


 


เฉินซานหัวเราะขันแล้วย้อนถาม “หมู่ชื่อเป็นคนบอกเธอว่าอย่างนั้นสินะ?”


 


“หมู่ชื่อคือใคร?”


 


“ลูกพี่ลูกน้องของหมู่ฮวา ตอนนี้น่าจะเป็นพ่อมดยอดฝีมือประจำเผ่า ถ้าเธอไม่ได้ตามหาเขาพบแล้วจะรู้ได้อย่างไรว่าตัวเองโดนพิษกู่หักสวาท?” เฉินซานถาม


 


เหยียนหมิงซุ่นถึงเพิ่งเข้าใจว่าพ่อมดคนนั้นชื่อหมู่ชื่อ ส่วนลูกพี่น้องผู้ลุ่มหลงในความรักทว่าใจเหี้ยมคนนั้นชื่อหมู่ฮวา ดูท่าทางเฉินซานจะมีความสัมพันธ์กับสองพี่น้องคู่นี้อย่างลึกซึ้ง


 


“หมู่ชื่อเขาไม่ได้บอกความจริงกับเธอ ถ้าพิษกู่หักสวาทไม่อันตรายถึงชีวิตแล้วจะถูกเรียกว่าเป็นยาพิษที่รุนแรงอันดับหนึ่งได้อย่างไร?” แววตาของเฉินซานเยือกเย็น


 


เหยียนหมิงซุ่นใจดิ่งวูบ ณ เวลานี้เขาไม่รู้ว่าควรเชื่อใครแล้ว ไม่แสดงอาการออกทางสีหน้าเพื่ออยากฟังว่าเฉินซานจะว่าอย่างไรต่อ


 


“จุดที่ร้ายกาจที่สุดของพิษกู่หักสวาทก็คือจะทำให้ตายทั้งเป็นและสืบพันธุ์ไม่ได้ ตอนนั้นฉันไม่รู้อิทธิฤทธิ์ของพิษกู่หักสวาท ไม่อยากถูกผูกไว้ในป่าเขาลึกเลยตัดสินใจจากชนเผ่านั้นมา แต่ผ่านไปหลายปีฉันเพิ่งสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงของร่างกายว่าผอมซูบลงทุกวันและเริ่มฟันร่วง”


 


“ฉันก็นับว่ามีบุญอยู่มากที่ไปเจอผู้มากวิชาท่านหนึ่งโดยบังเอิญ เขาจ่ายยาให้ฉันแล้วบอกว่าช่วยคุมยาพิษให้ฉันได้ แต่ต้องตามหาผู้มีวาสนาภายในสิบห้าปี ไม่อย่างนั้นฉันก็จะตายอย่างไม่ต้องสงสัย”


 


“ผู้มีวาสนาหมายความยังไง?” เหยียนหมิงซุ่นถามขึ้น


 


เฉินซานมองเขาด้วยสายตาล้ำลึกแวบหนึ่งแล้วยิ้มอย่างมีนัยยะ รอยยิ้มที่สยดสยองจนน่ากลัวแบบนั้น เหยียนหมิงซุ่นพลันเข้าใจในทันทีว่าเขากับเสี่ยวกัวก็คือผู้มีวาสนาคนนั้นเลยบันดาลโทสะอย่างอดไม่ได้


 


“วิธีการของคุณก็คือถ่ายยาพิษจากร่างกายมาไว้ที่ผมกับเสี่ยวกัวสินะ?”


 


เฉินซานพยักหน้ารับโดยไม่คิดจะปฏิเสธ “ใช่ นี่เป็นเพียงวิธีเดียว แต่เธอสบายใจได้ ยาพิษที่ผ่านการถ่ายเทจะไม่คร่าชีวิตอีก”


 


วิธีของผู้มากวิชาท่านนั้นง่ายดายมากก็คือการแบ่งยาพิษชนิดรุนแรงออกเป็นสามส่วน เช่นนี้พอมีสามคนคอยแบกรับฤทธิ์ของยาพิษก็จะอ่อนแอลงสามส่วน เฉินซานไม่ตายแต่แค่จะมีลูกสืบสกุลไม่ได้


 


เหยียนหมิงซุ่นกับเสี่ยวกัวก็ด้วยเช่นกัน


 


“ไอ้บ้าเอ้ย…”


 


เสี่ยวกัวที่ยืนฟังอยู่นอกประตูอยู่นานจะทนได้อย่างไรไหวอีก ผลักประตูพุ่งเข้ามาพร้อมดวงตาแดงก่ำ


 


เฉินซานไม่หลบไม่หนีไม่แม้แต่จะกระตุกคิ้วสักนิด แล้วต้มชาต่อไปอย่างสบายใจ เสี่ยวกัวถูกเหยียนหมิงซุ่นห้ามเอาไว้ขณะที่อีกคนโกรธเสียจนกระทืบเท้าปึงปัง


 


“อย่าห้ามฉัน ฉันจะฆ่ามัน กล้าทำให้ฉันมีลูกสืบสกุลไม่ได้…” เสี่ยวกัวอารมณ์ฉุนเฉียวอย่างมาก โกรธจนอยากจะฆ่าเฉินซานเป็นการระบายอารมณ์ให้รู้แล้วรู้รอดไป


 


“นายฆ่าฉันไปก็มีลูกไม่ได้อยู่ดี” เฉินซานพูดอย่างใจเย็น


 


เสี่ยวกัวกับเหยียนหมิงซุ่นใจเต้นรัว หรือว่าเฉินซานเองก็ไม่มีวิธีถอนพิษเช่นกัน?


 


เฉินซานกล่าว “พิษกู่หักสวาทไร้ยารักษา ต่อให้เป็นหมู่ชื่อก็ไม่มีวิธี เขาหลอกพวกนายแล้ว”


 


……………………..


 


ตอนที่ 2060 มีคนหนึ่งอาจมีวิธี


 


เฉินซานถอนหายใจช้า ๆ หากพิษกู่หักสวาทแก้ง่ายขนาดนั้นแล้วเขาจะทนลำบากตรากตรำขนาดนี้ทำไมกัน?


 


เสี่ยวกัวสีหน้าเศร้าปนโกรธ รู้สึกราวกับร่วงตกลงไปในถ้ำน้ำแข็ง หรือว่าเขากับภรรยามีลูกกันไม่ได้จริง ๆ?


 


เหยียนหมิงซุ่นกลับไม่เชื่อ เพราะสรรพสิ่งบนโลกใบนี้ต่างมีความสัมพันธ์เชื่อมโยงกัน ไม่มีเมืองที่ตีไม่แตกและไม่มีพิษที่ถอนไม่ได้ พิษกู่หักสวาทไม่มีทางที่จะไร้ยารักษา เพียงแค่ยังหาวิธีไม่ได้ชั่วคราวเท่านั้น


 


อีกอย่างเขาไม่ได้เชื่อเฉินซานนัก!


 


“หมู่ชื่อบอกว่าขอแค่ตามหาคุณเจอ เขาก็มีวิธีถอนพิษกู่ได้” เหยียนหมิงซุ่นถามหยั่งเชิง


 


เฉินซานแค่นหัวเราะหลายที “หมู่ชื่อแค่อยากหลอกใช้เธอในการตามฉันเท่านั้นแหละ เขาอยากฆ่าฉันเพื่อแก้แค้นให้หมู่ฮวา!”


 


“แกบอกว่าเขาเป็นพวกต้มตุ๋นก็ต้องเป็นพวกต้มตุ๋นจริง ๆงั้นเหรอ? คนอย่างแกจะมีสักกี่ประโยคที่เป็นความจริงกัน?” เสี่ยวกัวไม่เชื่อเขา


 


“หึ พวกนายไม่ลองคิดดูว่าพิษกู่หักสวาทถูกเป็นพิษต้องห้ามไปตั้งแต่เมื่อสามสิบปีก่อน ตอนนั้นหมู่ชื่อเป็นแค่เด็กอายุห้าหกขวบ เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพิษกู่หักสวาทหน้าตาอย่างไรแล้วจะหาวิธีถอนพิษได้เช่นไร?” เฉินซานกล่าว


 


เหยียนหมิงซุ่นใจดิ่งวูบ เฉินซานพูดไม่ได้ไร้เหตุผลไปเสียทีเดียว


 


อีกอย่างจนถึงตอนนี้แล้วเฉินซานไม่มีความจำเป็นต้องโกหกอีก จะว่าไปเฉินซานให้ความสำคัญกับลูกหลานมากที่สุด หากหมู่ชื่อมีวิธีถอนยาพิษจริง ๆ เขาต้องเป็นคนที่ร้อนใจมากที่สุดแล้ว


 


เฉินซานจิบชาอีกอึกแล้วพูดเนิบ ๆว่า “ความจริงไม่ถอนพิษก็ไม่เห็นเป็นไร ก็แค่มีลูกไม่ได้นี่นา ถ้าไม่ไหวจริง ๆก็รับเลี้ยงเด็กจากสถานเด็กกำพร้ามาก็ได้ บุญคุณให้กำเนิดไม่สู้บุญคุณที่เลี้ยงดูด้วยซ้ำ นี่ก็ไม่ต่างอะไรจากลูกแท้ ๆหรอก…”


 


“เหลวไหล…”


 


เสี่ยวกัวกระเด้งตัวอีกครั้ง เด็กรับเลี้ยงจะเหมือนลูกแท้ ๆได้อย่างไร?


 


อีกอย่างคนอื่นที่รับเลี้ยงเด็กกำพร้าเหตุเพราะมีโรคประจำตัวถึงจำเป็นต้องรับเลี้ยง แต่เขาสุขภาพแข็งแรงดี หากไม่ใช่เพราะเฉินซานวางแผนชั่วร้ายกับเขาคงมีลูกตั้งเป็นทีมฟุตบอลไปแล้ว!


 


คราวนี้เหยียนหมิงซุ่นไม่ได้ห้ามเสี่ยวกัว เขาก็อยากซ้อมเฉินซานมากเช่นกัน


 


แม้เฉินซานจะเป็นถึงพี่ใหญ่มากอิทธิพลแต่ตัวเขาต่อสู้ไม่เป็นแล้วจะสู้เสี่ยวกัวที่ร่างกายบึกบึนได้อย่างไรไหว เพรางั้นจึงถูกอีกฝ่ายซัดกระหน่ำจนหมดแรงจะตอบโต้และตกอยู่ในสภาพน่าอนาถ


 


“ต่อให้นายต่อยฉันให้ตายก็ถอนพิษไม่ได้…” เฉินซานทนเจ็บไม่ได้เลยตะโกนเสียงดัง นั่นยิ่งเป็นการกระตุ้นเสี่ยวกัวให้ออกหมัดรุนแรงกว่าเดิม


 


เหยียนหมิงซุ่นในตอนนี้ก็เริ่มสิ้นหวัง ดูท่าทางมีความเป็นไปได้สูงที่พ่อมดยอดฝีมือนั่นจะหลอกลวง เดิมทีเขาฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่พ่อมดยอดฝีมือคนนั้นแต่ตอนนี้กลับฝันสลาย ทุกอย่างกลับไปสู่จุดเริ่มต้นใหม่


 


หรือว่าเขาไม่สามารถมีผลผลิตแห่งความรักของเขากับเหมยเหมยได้อีกแล้วจริง ๆ?


 


เหยียนหมิงซุ่นเจ็บที่หัวใจแปลบ เขาไม่รู้ว่าควรอธิบายกับเหมยเหมยอย่างไร ยัยโง่นี่คิดอยากจะมีลูกท่าเดียว!


 


“หยุดลงไม้ลงมือได้แล้ว…พิษกู่หักสวาทของเราก็ไม่ได้หมดทางช่วยซะทีเดียว มีคน ๆหนึ่งน่าจะมีวิธี” เฉินซานทนไม่ไหวแล้วจริง ๆ ถึงได้บอกผลลัพธ์ที่เขาตามสืบมาจากหลายทางอย่างจำใจ


 


“ใคร?” เหยียนหมิงซุ่นกับเสี่ยวกัวถามพร้อมกัน


 


เฉินซานหยัดกายลุกขึ้นนั่ง ใบหน้าอาบด้วยเลือดเหมือนเปิดร้านขายเครื่องเทศอย่างไรอย่างนั้น เขาหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดให้สะอาด ดื่มน้ำชาหนึ่งแก้วถึงค่อย ๆเอ่ยขึ้น “ตลอดหลายปีนี้ฉันพยายามหาวิธีถอนพิษ เคยลองมานับครั้งไม่ถ้วนเลยจำใจต้องไปอเมริกา แต่ผู้เชี่ยวชาญที่นั่นก็ทำอะไรไม่ได้”


 


เหยียนหมิงซุ่นถึงเข้าใจว่าเฉินซานไปอเมริกาก็เพื่อถอนพิษ


 


“ตอนแรกฉันหมดหวังไปแล้ว คิดว่าจบชีวิตไปทั้งอย่างนี้ก็ไม่เลว แต่กลับมีเหตุการณ์พลิกผัน คุณหมอชาวอเมริกาท่านหนึ่งที่รักษาฉันบอกว่ามีคนหนึ่งอาจจะช่วยฉันได้ อีกอย่างคน ๆนี้คือชาวฮวาเซี่ยและเป็นคนที่ฉลาดที่สุดในโลกด้วย”


 


สายตาของเฉินซานจะประกายความหวังขึ้นชั่ววูบ ครั้งนี้ที่เขายอมกลับเมืองหลวงแต่โดยดีก็เพราะคน ๆนี้เลย


ตอนที่ 2061 คนที่ฉลาดที่สุด


ความดีใจฉายชัดบนใบหน้าของเสี่ยวกัวทันทีเลยรีบถาม “เขาเป็นใครกัน? พักอยู่ไหน? ฉันจะไปตามหาเดี๋ยวนี้เลย”


เขาเป็นถึงยอดนักสืบที่เก่งกาจที่สุดในโลก ขอเพียงบุคคลนี้ยังอยู่บนโลกมนุษย์เขาย่อมตามหาเจออยู่แล้ว


เฉินซานส่ายหน้ากล่าว “ฉันรู้แค่ว่าชื่อภาษาอังกฤษของเขาคือวินซ์ เป็นคนฮวาเซี่ย อย่างอื่นก็ไม่รู้อะไรอีกเลย”


เสี่ยวกัวพึมพำคนเดียว “Vince เหรอ? เจ้าหมอนี่หลงตัวเองดีนี่ แกรู้แค่นี้เองเหรอ?”


มีแค่ชื่อภาษาอังกฤษแต่ไม่มีข้อมูลอื่น ๆให้ ต่อให้เขาเป็นนักสืบที่เก่งกาจที่สุดในโลกก็คงตามหาคนที่ฉลาดที่สุดในโลกคนนี้ไม่เจอหรอกนะ!


เฉินซานเอ่ย “เป็นผู้ชาย อายุไม่เกินยี่สิบห้าปี ไอคิวสูงมาก โลกนี้ไม่มีอะไรที่เขาทำไม่ได้ไม่ว่าจะอยู่ในสายงานไหน”


เหตุผลที่เพื่อนชาวอเมริกันของเขาบอกว่าผู้ชายที่ชื่อวินซ์คนนี้สามารถช่วยชีวิตเขาได้นั้นเพราะวินซ์เก่งมากจริง ๆ ราวกับเป็นลูกรักของพระเจ้าที่ไม่มีสิ่งใดที่เขาทำไม่ได้


เภสัชศาสตร์ กายวิภาคศาสตร์ ดนตรี จิตวิทยา แข่งรถ คอมพิวเตอร์ อาวุธ…ต่าง ๆเป็นต้น วินซ์ไม่ใช่แค่รู้ผิวเผินแต่ยังเป็นผู้เชี่ยวชาญในสายงานพวกนี้อีกต่างหาก


เพื่อนชาวอเมริกันบอกว่านอกจากวินซ์จะคลอดลูกไม่ได้ แต่ปัญหานี้บางทีพันปีข้างหน้าอาจจะถูกวินซ์แก้ได้ เพราะใช่ว่าจะเป็นไปได้ที่จะสร้างมดลูกเทียมขึ้นมา!


พอเฉินซานได้ฟังคำพูดของเพื่อนชาวอเมริกันในตอนนั้นก็ตกใจมาก ทำไมเขาถึงไม่รู้ว่าที่ฮวาเซี่ยมีหนุ่มวัยรุ่นที่เก่งกาจขนาดนี้?


แต่เพื่อนชาวอเมริกันของเขาไม่เคยโกหก ฉะนั้นต้องมีคนอย่างวินซ์อยู่แน่นอนและต้องฝีมือเก่งกาจจริง ๆ ฉะนั้นเขาจะต้องตามหาผู้ชายที่ชื่อวินซ์คนนี้ให้ได้!


เขาอยากมีลูกผู้ชาย!


แม้แต่ในฝันก็อยากมี!


เสี่ยวกัวเองก็แปลกใจเช่นกัน “ประเทศเรามีคนเก่งขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไร ทำไมฉันไม่รู้สักนิด ไม่ใช่เพื่อนของแกหลอกแกหรอกนะ?”


“ไม่ เพื่อนฉันไม่หลอกฉันหรอก ได้ข่าวว่าวินซ์ช่วยรักษามะเร็งตับอ่อนระยะสุดท้ายให้ท่านผู้เฒ่าของตระกูลบีเบอร์ในอเมริกาเมื่อหนึ่งปีก่อนด้วย หมอยอดฝีมือทั้งประเทศล้วนทอดทิ้งท่านผู้เฒ่าคนนี้ไปแล้วเพราะบอกว่าไร้หนทางรักษา ให้ตระกูลบีเบอร์เตรียมจัดงานศพไว้เลย แต่เมื่อเดือนพฤษภาคมปีนี้ท่านผู้เฒ่าแต่งงานกับสาววัยยี่สิบห้าปีในขณะที่เขาอยู่ในวัยแปดสิบห้าปี”


เสี่ยวกัวกับเหยียนหมิงซุ่นมองหน้ากัน ท่านผู้เฒ่าบีเบอร์ที่เฉินซานเอ่ยถึงมีชื่อเสียงโด่งดังเชียว


ได้ข่าวว่าเป็นผู้ชายที่ร่ำรวยที่สุดในโลก อีกอย่างเขาล้วนมีทุกโรคที่ผู้ชายควรมี


ทั้งความเจ้าชู้ ความหื่นกาม ความหลายใจ ความทะเยอทะยาน…


กระทั่งทุกวันนี้ท่านผู้เฒ่าคนนี้ได้เปลี่ยนภรรยาไปห้าคนแล้ว ภรรยาสาววัยยี่สิบห้าปีนี้เป็นภรรยาคนที่หกของเขา


ต่อให้ภรรยาทุกคนที่หย่าไปจะแบ่งทรัพย์สมบัติจำนวนมหาศาลของเขาไป แต่ท่านผู้เฒ่ากลับยังเป็นชายที่ร่ำรวยที่สุดในโลก ตำแหน่งสถานะยังคงมั่นคงดุจภูผา


ท่านผู้เฒ่าบีเบอร์ป่วยเป็นโรคมะเร็งตับอ่อนระยะสุดท้ายซึ่งเรื่องนี้พวกเขากลับไม่ทราบ รู้เพียงว่าปีที่แล้วท่านผู้เฒ่าไม่ได้ชอบออกสื่ออย่างเคย ดูสงบเสงี่ยมลงจึงเห็นได้ชัดว่ากำลังพักรักษาตัวอยู่ที่บ้าน


ไม่คิดว่าจะเป็นวินซ์ที่ช่วยรักษาอาการป่วยให้ท่านผู้เฒ่าคนนั้น!


เฉินซานพูดต่อ “ความจริงเซลล์มะเร็งก็เป็นพิษชนิดหนึ่งซึ่งไม่ต่างจากพิษกู่หักสวาทในตัวเรา เพื่อนฉันบอกว่าวิธีการรักษาของวินซ์ประหลาดมาก ตอนแรกคนตระกูลบีเบอร์ทุกคนไม่ยอมเชื่อเขา คิดว่าวินซ์แค่กำลังคลุ้มคลั่งไร้เหตุผล แต่ท่านผู้เฒ่ารักลูกชายที่เป็นเพื่อนสนิทของวินซ์มากที่สุดจึงไม่สนใจเสียงคัดค้าน ถึงได้ช่วยชีวิตท่านผู้เฒ่าไว้ได้…”


เสี่ยวกัวพูดขัดเขาอย่างตื่นเต้น “แกยังให้ข้อมูลเกี่ยวกับวินซ์ได้อีกไหม?”


เขาจะต้องตามหายอดมนุษย์คนนี้ให้เจอแล้วมีลูกตั้งทีมฟุตบอลไปเลย!


………………………..


ตอนที่ 2062 คือผู้แข็งแกร่งหรือผู้อ่อนแอ


เหยียนหมิงซุ่นเองก็ตื่นเต้นอยู่เล็กน้อย จู่ ๆก็มีแสงแห่งความหวังจุดประกายขึ้นท่ามกลางความสิ้นหวัง เขาไม่สามารถควบคุมอารมณ์ตัวเองได้เลย


ฟังแล้ววินซ์คนนี้คงเก่งมากจริง ๆ เฉินซานพูดไม่ผิด เซลล์มะเร็งก็เป็นพิษที่รุนแรงชนิดหนึ่ง ในเมื่อวินซ์สามารถช่วยชีวิตท่านผู้เฒ่าบีเบอร์ที่ป่วยเป็นมะเร็งระยะสุดท้ายได้ ถ้าอย่างนั้นก็มีความเป็นไปได้สูงในการช่วยขับพิษกู่หักสวาทออกจากตัวเขาได้


เฉินซานกล่าว “ฉันเคยแอบสืบประวัติของวินซ์ รู้แค่ว่าเขาเป็นคนเมืองหลวงและเขาเคยเป็นแฮกเกอร์ที่เก่งมากคนหนึ่ง ในโลกอินเตอร์เน็ตใช้ชื่อว่าคิง เคยแฮกเข้าระบบกระทรวงความมั่นคงของอเมริกาหลายครั้งแต่กลับไม่เคยถูกจับได้สักครั้ง ได้ข่าวว่า FBI ตามหาคนชื่อคิงทั่วโลก อยากชวนเขาเปลี่ยนมาเป็นสัญชาติอเมริกันแล้วทำงานให้กับกระทรวงความมั่นคงแต่กลับไม่ได้อะไรเลย”


เหยียนหมิงซุ่นสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย คิงเหรอ?


คน ๆนี้เขาก็รู้จัก!


เพราะเขาก็กำลังตามหาคิงเช่นกัน


เขาก็อยากเชิญชวนคิงมาทำงานให้กับประเทศเพราะต้องการคนเก่งด้านคอมพิวเตอร์แบบนี้มาก แต่ตามหาอยู่นานก็ไม่เจอ สุดท้ายได้เหมยเหมยช่วยเขาหาโจวเจี๋ยรุ่ยมาแทน


แต่แม้ว่าเจ้าหมอนี่จะเก่ง แต่เมื่อเทียบกับคิงก็ยังห่างชั้นอยู่มาก


เหยียนหมิงซุ่นไม่คิดว่าคิงกับวินซ์จะเป็นคน ๆเดียวกัน


คนหนึ่งคือแพทย์มากฝีมือ คนหนึ่งคือแฮกเกอร์แสนลึกลับ


สองคนนี้ดูแล้วไม่มีส่วนเชื่อมโยงเลยสักนิดแต่ดันเป็นคน ๆเดียวกัน วินซ์คนนี้เก่งมากจริง ๆ เป็นคนที่เก่งที่สุดเท่าที่เขาเคยเจอเลย!


เสี่ยวกัวหัวเราะขึ้นฉับพลัน “เจ้าหมอนี่หลงตัวเองจริง ๆ ตั้งชื่อให้ตัวเองว่าชัยชนะไม่ก็ราชา คนแบบนี้ถ้าอยู่ในชีวิตจริงไม่ใช่พวกขี้แพ้ก็คือผู้เก่งกาจจริง ๆนั่นแหละ”


“ฉันเดาว่าวินซ์น่าจะมาจากตระกูลลึกลับที่มีอิทธิพลมาก ไม่อย่างนั้นครอบครัวธรรมดาคงไม่มีอำนาจด้านเงินทองมากขนาดจะส่งเสียให้เขาเรียนรู้หลายแขนงวิชาขนาดนี้” เฉินซานเอ่ย


เหยียนหมิงซุ่นเองก็คิดเช่นเดียวกัน ถึงแม้ตระกูลยากจนจะปั้นคนเก่งได้แต่เวลาและความทุ่มเทที่มีต้องมากกว่าลูกหลานตระกูลที่มีฐานะหลายสิบเท่าหรือหลายร้อยเท่า


อย่างเช่นเขา หากไม่มีเฉินซานกับเฉินหมิงช่วยชี้นำทางให้เขา ลำพังเขาที่อยู่ในค่ายทหารคนเดียว จากนิสัยและความทะเยอทะยานของเขาแน่นอนว่าไม่มีทางยอมเป็นเพียงทหารธรรมดาคนหนึ่ง


แต่ถ้าเขาอยากประสบความสำเร็จก็ต้องยอมจ่ายด้วยเลือดหรืออาจจะเป็นชีวิต


ทุกอย่างขึ้นอยู่กับโชค!


แต่ลูกหลานตระกูลผู้ดีคงไม่มีปัญหาเหล่านี้ นอกเสียจากลูกหลานทำตัวเสเพลไปวัน ๆอย่างพวกนั้น ลูกหลานจากตระกูลผู้ดีทุกคนที่อยากพัฒนาตัวเองล้วนได้รับทรัพยากรที่ดีที่สุด ขอแค่ตัวเองพยายามอีกสักหน่อยอนาคตก็ไปได้ไกลแล้ว


แค่ก้าวเล็ก ๆของลูกหลานตระกูลผู้ดี เทียบกันแล้วลูกหลานจากตระกูลยากไร้ต้องพยายามหลายปีหรือหลายสิบปีถึงจะก้าวตามทันก้าวเล็ก ๆของลูกหลานตระกูลผู้ดีได้


วินซ์สามารถประสบความสำเร็จในหลากหลายวงการอาชีพเช่นนี้ได้ นอกจากตัวเขาที่ต้องมีพรสวรรค์และความพยายามเกินคนแล้วยังต้องมีแรงสนับสนุนและทรัพยากรจากตระกูลอีกด้วย


ฉะนั้นพื้นหลังครอบครัวของวินซ์ต้องไม่ธรรมดา


“ถ้าเขามาจากตระกูลลึกลับจริงก็ตีวงแคบลงมาก ฉันจะไปตามหาเดี๋ยวนี้เลย” เสี่ยวกัวฮึกเหิมขึ้นมาชั่วขณะแล้วจากไปด้วยท่าทีเร่งรีบ


เพศชายอายุไม่เกินยี่สิบห้าปี ฉลาดเกินคนและพื้นหลังครอบครัวไม่ธรรมดา…


ในชีวิตจริงคนแบบนี้ไม่มีทางเป็นคนไร้ชื่อนิรนามอย่างแน่นอน เขาจะตามหาเจอได้อย่างแน่นอน!


เสี่ยวกัวคร้านจะต่อยเฉินซานแล้ว ต่อให้ซัดไอ้สารเลวนี่ให้ตายเขาก็ไม่ได้ลูกชาย ตามหาวินซ์เพื่อขับพิษในร่างออกก่อนแล้วเขาค่อยมาคิดบัญชีกับเฉินซานอีกที!


เหยียนหมิงซู่นจ้องเฉินซานด้วยความรู้สึกซับซ้อน


หากไม่ใช่เพราะเฉินซานเขาคงไม่มีสถานะอย่างทุกวันนี้ บุญคุณนี้เขาจะจดจำไปตลอดชีวิต


แต่คนที่ทำร้ายเขาก็คือเฉินซานเช่นกัน!


เขาไม่ใช่คนใจกว้างสักนิด ไม่เพียงแค่จดจำบุญคุณได้แต่ยังจดจำความแค้นได้ยิ่งกว่า เขาควรจัดการเฉินซานอย่างไรดี?


ผ่านไปครู่ใหญ่เหยียนหมิงซุ่นจึงปริปากพูดว่า “คุณเป็นคนวางยาเฉินหมิงสินะ!”


ตอนที่ 2063 ฉันต่างหากตัวละครหลัก


เหยียนหมิงซุ่นใช้ประโยคบอกเล่า


สีหน้าของเฉินซานไม่เปลี่ยนไปเลยสักนิดแต่กลับหัวเราะร่า ถือว่าเป็นการยอมรับอย่างตรงไปตรงมา


“ใช่ ฉันจัดการตัวปัญหาใหญ่ให้เธอเชียวนะ”


“แต่คุณก็วางยาพิษผมด้วยเหมือนกัน สร้างปัญหาที่ใหญ่กว่าอีก” เหยียนหมิงซุ่นมองด้วยแววตาเย็นยะเยือก


เฉินซานยิ้มไม่เปลี่ยน “ฉันวางยาเธอแต่ไม่ได้เอาชีวิตเธอไปสักหน่อย แต่ถ้าไม่ได้ฉันเธอก็คงไม่มีวันนี้ เราถือว่าหักล้างบุญคุณความแค้นกันไปแล้วกัน”


เหยียนหมิงซุ่นแค่นหัวเราะทีหนึ่ง “บุญคุณความแค้นจะหักล้างได้หรือเปล่าไม่ได้ขึ้นอยู่กับคุณ แต่ขึ้นอยู่กับผม”


ในที่สุดเฉินซานก็ใจเย็นต่อไปไม่ไหว สีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย “เหยียนหมิงซุ่น คนเราต้องรู้จักตอบแทนบุญคุณสิ”


“ใช่ ต้องรู้จักตอบแทนบุญคุณ แต่เฉินซานคุณมีบุญคุณกับผมด้วยเหรอ? ตอนนั้นระหว่างเราก็เป็นแค่การหาประโยชน์ต่อกันไม่ใช่หรือไง?”


เหยียนหมิงซุ่นมองเฉินซานอย่างเย้ยหยัน “ใช่ ถ้าไม่มีคุณคงไม่มีผมในวันนี้ แต่ก็เช่นเดียวกันถ้าคุณไม่ได้รับความช่วยเหลือจากผมก็ไม่มีทางมีตำแหน่งอย่างทุกวันนี้เหมือนกัน ฉะนั้นบุญคุณอันน้อยนิดที่คุณมีต่อผม ผมได้ตอบแทนมันไปหมดแล้ว”


สะสางเรื่องบุญคุณกับเขาหรือ?


ได้ แต่เงื่อนไขก็คือคุณต้องสงบเสงี่ยมหน่อย!


เขาจะตอบแทนบุญคุณกับคนที่ทำร้ายเขาได้อย่างไรกัน?


เฉินซานสีหน้าเปลี่ยนไป เขาไม่คิดว่าเหยียนหมิงซุ่นจะไม่ใช้กฎยุทธภพกับเขา เขาคิดจะทำอะไรกับตนกันแน่?


“สบายใจได้ผมไม่เอาชีวิตคุณหรอก แต่เรื่องนี้ยังไม่จบ ก่อนที่พิษในตัวของผมยังไม่ถูกขับออกไป คุณห้ามออกจากเมืองหลวงแม้แต่ก้าวเดียว”


เหยียนหมิงซุ่นมองเขาด้วยสายตาเย็นชาแล้วพูดย้ำทีละคำ “ไม่อย่างนั้นก็อย่าหาว่าผมใจร้ายแล้วกัน!”


เฉินซานอดสะท้านเฮือกไม่ได้ ณ เวลานี้เขาเพิ่งรู้ว่าหนุ่มตรงหน้าที่ถูกเขาปลุกปั้นขึ้นมาไม่ใช่เด็กหนุ่มที่มีความใสซื่อบริสุทธิ์และอ่อนต่อโลกในวันนั้นอีกต่อไปแล้ว!


บัดนี้ได้กลายเป็นคุณชายหมิงที่เขาไม่ควรล่วงเกินไปแล้ว!


เหยียนหมิงซุ่นปรบมือก่อนที่ลูกน้องสีหน้าเย็นชาสองคนจะเดินเข้ามา


“หลังจากนี้เป็นต้นไปพวกนายก็คอยประกบตามคุณเฉิน รายงานเรื่องในชีวิตประจำวันของคุณเฉินให้ฉันฟังทุกวัน เข้าใจไหม?”


“ครับ!”


เหยียนหมิงซุ่นยิ้มอย่างพึงพอใจแล้วมองเฉินซานอีกแวบหนึ่งโดยไม่คิดจะถามไถ่ใด ๆอีก


เพราะไม่มีความจำเป็น เขาต่างหากที่เป็นตัวละครหลัก!


เฉินซานมองเขาอย่างขุ่นเคือง ซักถาม “เธอคิดจะคุมตัวฉัน?”


เหยียนหมิงซุ่นอมยิ้มน้อย ๆ “อย่าคิดอย่างนั้นสิ ผมก็แค่อยากรักษาความปลอดภัยให้คุณเท่านั้น อีกอย่างผมเป็นห่วงสุขภาพของคุณมาก ฉะนั้นกิจการทั้งหมดของคุณผมจะให้คนอื่น ๆช่วยแบ่งเบาภาระไปแล้วกัน ระหว่างนี้คุณแค่รักษาตัวอยู่บ้านอย่างสบายใจ ไม่ต้องไปเครียดเรื่องพวกนี้แล้ว”


“เธอหมายความว่าไง?” เฉินซานสีหน้าเปลี่ยนมาก ในที่สุดก็ไม่เหลือคราบความสุขุมใจเย็นก่อนหน้าอีก


“ก็ตามที่บอกไป เฉินซาน คุณคิดว่าหลังจากที่คุณวางยาพิษผมแล้ว ผมจะปล่อยให้คุณได้ใช้ชีวิตเสวยสุขอีกเหรอ?”


เหยียนหมิงซุ่นก้มหน้าลงมองเฉินซานจากมุมสูง ความเยือกเย็นในแววตาทำให้ตัวสั่นสะท้านอย่างไม่ทราบสาเหตุ


เขาไม่เพียงแค่ถูกกักบริเวณแต่ยังกลับไปอยู่จุดเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง ทุกอย่างที่สร้างมันมาตลอดหลายสิบปีหายไปในพริบตา!


เขาแค้นเหลือเกิน!


เหยียนหมิงซุ่นรู้สึกได้ถึงความแค้นของเฉินซานแต่กลับไม่ใส่ใจ แค้นแล้วอย่างไร?


ในเมื่อมาถึงเมืองหลวงก็คือมดในกำมือเขา ต่อให้กระเสือกกระสนอย่างไรก็หนีไม่พ้นเงื้อมมือเขาหรอก!


เหยียนหมิงซุ่นส่งสายตาให้ลูกน้องสองคนที่เขาตั้งใจคัดสรรมาอย่างดี ลูกน้องสองคนหิ้วปีกเฉินซานที่ทำหน้าหม่นหมองคนละข้างแล้วออกไปจากเรือนน้ำชาด้วยกันกับเขา


“เธอจะพาฉันไปไหน?” เฉินซานหวาดผวาอย่างมาก หลงคิดว่าเหยียนหมิงซุ่นจะลงไม้ลงมือกับเขาแล้ว


เหยียนหมิงซุ่นมองเขาอย่างเยาะเย้ย “พาคุณไปเจอเพื่อนเก่าคนหนึ่งไง!”


…………………..


ตอนที่ 2064 ศัตรูพบกัน ตาแดงเป็นพิเศษ


พ่อมดยอดฝีมือมาถึงเมืองหลวงแล้ว เหยียนหมิงซุ่นสั่งให้ลูกน้องขับเครื่องบินไปรับมาโดยเฉพาะ พ่อมดคนนี้ยังคงสภาพเดิมแต่ดูสะอาดขึ้นมากทีเดียว คาดว่าน่าจะอาบน้ำมาเป็นพิเศษ


เฉินซานก้มหน้าอย่างสลดเดินตามหลังเหยียนหมิงซุ่น เขาพอจะเดาได้แล้วว่าเหยียนหมิงซุ่นพาเขามาพบใครเลยรู้สึกลนลานอย่างมาก


พ่อมดหมู่ชื่อเกลียดเขาเข้ากระดูกจนอยากจะฉีกเนื้อเขาออกเป็นชิ้น ๆด้วยสาเหตุนี้เขาจึงไม่กล้าย่างกรายเข้าไปเหยียบชายแดนเหมียวเจียงแม้แต่ก้าวเดียว กลัวหมู่ชื่อส่งคนมาจัดการเขา


เขากลัวพิษประหลาดเหล่านั้นของชายแดนเหมียวเจียงมากเหลือเกิน เขาโดนวางพิษใส่เมื่อไรยังไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำ


แน่นอนว่าเหตุผลที่เฉินซานกลัวจะได้พบพ่อมดยอดฝีมือคนนั้น ส่วนมากเพราะรู้สึกผิดและละอายใจมากกว่า


ตอนนั้นเขาเคยรักหมู่ฮวาจริง ๆ หรือลูกพี่ลูกน้องของพ่อมดใหญ่นั่นเอง ช่วงเวลาที่เขารักกับหมู่ฮวาเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมากที่สุดในชีวิตเขา


แต่เขาไม่อยากใช้ชีวิตเก็บตัวอยู่แต่ในหุบเขาธารน้ำตลอดไป


เมื่อนั้นเขาหวังว่าหมู่ฮวาจะไปจากชายแดนเหมียวเจียงด้วยกันกับเขา ไปโลดแล่นอยู่ในเมืองหลวงกับเขา เขาสัญญาว่าเขาจะดีต่อหมู่ฮวาตลอดไป!


แต่หมู่ฮวากลับคิดว่าเขากำลังหลอกเธอและไม่อยากไปจากหมู่บ้านนั้น บอกว่าคนฮวาเซี่ยที่อยู่ข้างนอกชั่วร้ายมาก อีกทั้งใช้ชีวิตข้างนอกก็ลำบาก อยู่ในหมู่บ้านจะมีความสุขมากกว่า


หมู่ฮวาเป็นคนนิสัยหัวรั้น ไม่ว่าเขาจะเกลี้ยกล่อมอย่างไรก็ไม่ฟัง ทั้งยังมักทะเลาะกับเขาเป็นประจำบอกว่าเขาไม่รักเธอมากพอ ภายหลังก็ยิ่งวิตกกังวลขี้สงสัยถึงขั้นทำพิษกู่หักสวาทใส่เขา


ฉะนั้นเขาถึงทนไม่ได้และคิดหาวิธีหนีออกมา


แต่ตลอดหลายปีที่ผ่านมานี้เขารำลึกถึงหมู่ฮวาตลอด หลายปีก่อนเขาส่งคนไปตามหาหมู่ฮวาแต่หญิงสาวชาวเหมียวเจียงใจกล้าผู้นี้กลับไม่อยู่แล้ว บอกว่าหลังจากเขาจากไปไม่กี่ปีก็เสียชีวิตด้วยโรคซึมเศร้า


ส่วนพ่อมดที่สนิทสนมกับหมู่ฮวาที่สุดไม่เคยถอดใจในการตามหาเขาเพื่อแก้แค้นเลย


ตอนนี้เหยียนหมิงซุ่นพาเขาไปพบพ่อมดยอดฝีมือคนนั้น เกรงว่าเคราะห์ร้ายจะมีมากกว่าดีเนี่ยสิ!


พ่อมดผู้นี้จำเฉินซานได้ตั้งแต่แวบแรกจึงพุ่งเข้าหาด้วยความโกรธ บีบคอเฉินซานไว้แล้วเอ่ยยาวเหยียด เฉินซานเองก็ตอบกลับไปไม่กี่ประโยค


ลูกน้องที่รู้ภาษาเหมียวเจียงช่วยเป็นล่ามแปลให้เหยียนหมิงซุ่น พ่อมดยอดฝีมือคนนี้กำลังซักถามเฉินซานว่าทำไมต้องทรยศพี่สาวเขา ส่วนเฉินซานกลับกำลังแก้ตัวให้ตัวเอง


“แกเป็นคนทำให้พี่สาวฉันต้องตาย เดิมทีเธอควรจะมีความสุขมาก เธอไม่ควรรู้จักแก…”


จู่ ๆพ่อมดก็ร้องไห้ราวกับเด็กคนหนึ่ง คนในห้องล้วนรู้สึกได้ถึงความเสียใจของเขา


ลูกน้องอธิบายให้เหยียนหมิงซุ่นว่าพ่อแม่ของพ่อมดยอดฝีมือคนนี้จากไปตั้งแต่เด็กเลยฝากเลี้ยงไว้ที่บ้านคุณลุง หรือพ่อแม่ของหมู่ฮวา ครอบครัวหมู่ฮวาไม่ได้มีฐานะที่ดีมากนักทั้งยังมีลูกหลายคน ฉะนั้นพ่อมดถึงได้รู้สึกอึดอัดมากเวลาอยู่บ้าน บางครั้งยังกินไม่อิ่มท้องไม่มีเสื้อใส่ด้วยซ้ำ


คนที่ดีต่อพ่อมดมากที่สุดก็คือหมู่ฮวา เพราะสถานะของหมู่ฮวาค่อนข้างพิเศษในหมู่บ้านเหมียวเจียง ฉะนั้นจึงมีสถานะในบ้านค่อนข้างสูง พ่อมดไม่ถูกคุณลุงคุณป้าทอดทิ้งเพราะเห็นแก่เธอก่อนจะล้มลุกคลุกคลานเติบโตมาเป็นผู้ใหญ่ สุดท้ายยังโชคดีที่ถูกพ่อมดใหญ่คนก่อนเลือกให้เป็นผู้สืบทอด


ฉะนั้นพ่อมดคนนี้จึงมีสายสัมพันธ์ลึกซึ้งกับลูกพี่ลูกน้องของเขามาก สำหรับในใจของเขาแล้วอีกฝ่ายเปรียบเสมือนคุณแม่ แล้วจะไม่ให้แค้นเฉินซานได้อย่างไร?


เฉินซานเองก็มีสีหน้าย่ำแย่มาก เขานึกถึงหญิงสาวหน้าตาสะสวยแต่มีความห้าวหาญคนนั้นอีกครั้ง แต่ตอนนี้ย้อนเวลากลับไปไม่ได้อีกแล้ว!


“ฉันไปไหว้หลุมศพหมู่ฮวาได้ไหม?” เฉินซานถามอย่างระมัดระวัง


พ่อมดยอดฝีมือคนนั้นเช็ดน้ำตาแล้วถลึงตามองเขาด้วยความแค้น “แกมีสิทธิ์อะไรไปเจอพี่สาวฉัน?”


เฉินซานถอนหายใจเฮือกหนึ่ง เขาไม่รู้สึกดีเลยสักนิด แต่หากย้อนเวลากลับไปได้เขายังคงเลือกเส้นทางเดิม


เขาเป็นผู้ชาย แถมยังเป็นผู้ชายที่มีความทะเยอทะยาน เขาไม่มีทางยอมเก็บตัวใช้ชีวิตอยู่กลางป่าหุบเขาเพื่อผู้หญิงคนเดียวหรอก!


บอกได้เพียงว่าหมู่ฮวาไม่เข้าใจเขา!


ตอนที่ 2065 คนที่โกหกฉันตายหมดแล้ว


เหยียนหมิงซุ่นไม่ได้อยากฟังเรื่องราวในความทรงจำของสองคนนี้ ยิ่งไม่อยากเห็นผู้ชายตัวโตสองคนร้องห่มร้องไห้อย่างน่าสงสารต่อหน้าเขา


“ผมพาเฉินซานกลับมาให้คุณแล้ว ตอนนี้คุณน่าจะช่วยถอนพิษให้ได้แล้วสินะ” เหยียนหมิงซุ่นตะโกนเอ่ยกับพ่อมดใหญ่


“เธออย่าเชื่อคำพูดบ้า ๆของเขา เขาถอนพิษกู่หักสวาทไม่ได้หรอก” เฉินซานตะโกนบอกเสียงดัง


เหยียนหมิงซุ่นจ้องพ่อมดยอดฝีมือตาเขม็ง สิ่งที่เฉินซานพูดเป็นความจริงหรือเท็จไม่นานคงได้รู้


หากพ่อมดคนนี้หลอกลวงเขา เขาคงไม่ใช่คนที่คุยง่ายขนาดนั้น


พ่อมดยอดฝีมือสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย คิด ๆแล้วก็ตอบกลับว่า “ผมลองถอนพิษให้ได้ แต่ใช่ว่าจะสำเร็จ ผมพูดแบบนี้ไปตั้งแต่ต้นแล้วนะ”


เฉินซานแค่นหัวเราะ “หมู่ชื่อ คำพูดเหลวไหลพวกนี้นายหลอกคนอื่นได้แต่หลอกฉันไม่ได้ หมู่ฮวาเป็นคนที่เลี้ยงพิษกู่เป็นคนสุดท้ายในชายแดนเหมียวเจียง หลังจากเธอตายไปก็ไม่มีใครเลี้ยงอีกและไม่มีใครถอนพิษได้ เรื่องพวกนี้หมู่ฮวาเป็นคนบอกฉัน นายอย่าได้คิดจะปั้นเรื่องต่อหน้าฉันเลย!”


เหยียนหมิงซุ่นถามเสียงเย็นชา “คุณพูดมาให้รู้เรื่องสิ อะไรคือคนเลี้ยงพิษกู่เป็นคนสุดท้าย?”


เฉินซานมองเขาแล้วเอ่ย “ไม่ใช่ทุกคนที่จะเลี้ยงพิษกู่ได้ จำเป็นต้องใช้ผู้หญิงที่เกิดในวันที่เป็นเลขคู่เดือนที่เป็นเลขคู่และปีที่เป็นเลขคู่ตรงกับปฏิทินจันทรคติถึงจะเลี้ยงได้ พอมาถึงรุ่นหมู่ฮวาสูตรการเลี้ยงพิษของชาวเหมียวเจียงแทบจะหายไปเกือบหมดแล้ว หมู่ฮวาเป็นคนสุดท้ายที่เลี้ยงพิษกู่ แต่เพราะเวลาหลายสิบปีหลังจากนั้นไม่มีผู้หญิงที่เกิดในวันที่เป็นเลขคู่เดือนที่เป็นเลขคู่และปีที่เป็นเลขคู่ตรงกับปฏิทินจันทรคติอีก ฉะนั้นชายแดนเหมียวเจียงจึงไม่มีทางที่จะมีคนเลี้ยงพิษกู่ได้อีก”


เขาเว้นช่วงแล้วพูดต่อ “มีแค่ผู้หญิงที่เลี้ยงพิษกู่ได้แต่ผู้ชายเลี้ยงไม่ได้ แม้แต่พ่อมดยอดฝีมือก็ทำไม่ได้ ฉะนั้นหมู่ชื่อเขาไม่รู้เรื่องพิษกู่เลย เขากำลังโกหก!”


เหยียนหมิงซุ่นมองพ่อมดใหญ่ด้วยสายตาเย็นชาแล้วซักถาม “ที่เขาพูดคือความจริงหรือเปล่า?”


พ่อมดผู้นี้มีสีผิวค่อนไปทางดำคล้ำจึงไม่เห็นการเปลี่ยนแปลงของสีหน้าชัดมาก แต่ความลุกลี้ลุกลนในสายตาของเขาเล็ดลอดผ่านสายตาของเหยียนหมิงซุ่นไปไม่ได้


ไม่ต้องรอคำตอบจากเขา เหยียนหมิงซุ่นก็รู้คำตอบแล้ว!


พ่อมดยอดฝีมือคนนี้โกหกมาตั้งแต่ต้น!


เขาถูกคนที่ดูซื่อสัตย์ใสซื่อคนนี้ปั่นหัวเข้าแล้ว!


สายตาของเหยียนหมิงซุ่นเย็นยะเยือกจนพ่อมดยอดฝีมือคนนี้อดตัวสั่นเทิ้มไม่ได้ ไม่กล้าสบตาเหยียนหมิงซุ่นเพราะเหมือนจะฆ่าคนอย่างไรอย่างนั้น


เขาโกหกจริง ๆแต่เขาก็มีความจำเป็นต้องทำอย่างนั้น ตามหามาสามสิบปีเขาก็ไม่อาจตามหาชายผู้ทรยศอย่างเฉินซานได้ เมื่อลูกน้องของเหยียนหมิงซุ่นมาหาแล้วถามเรื่องพิษกู่หักสวาทจากเขา พ่อมดคนนี้จึงตัดสินใจแล้วว่าจะหลอกใช้เหยียนหมิงซุ่นในการช่วยเขาตามหาเฉินซาน


“ผม…ผมก็ไม่ได้หลอกคุณไปเสียทั้งหมด ผมไม่เคยบอกว่าตัวเองจะช่วยแก้พิษให้คุณได้แน่นอนสักหน่อย…” พ่อมดพูดเสียงแผ่ว


ลูกน้องคนหนึ่งโกรธจนยากจะทนได้อีกจึงพุ่งเข้าไปหมายจะต่อยพ่อมดยอดฝีมือคนนั้นแต่กลับถูกเหยียนหมิงซุ่นห้ามเอาไว้


เขาเดินเข้าไปหลายก้าวให้อยู่ห่างจากพ่อมดใหญ่ในระยะใกล้ขึ้น สายตาเย็นยะเยือกที่ทำเอาพ่อมดตัวสั่นสะท้านและเริ่มรู้สึกเสียใจภายหลัง


ดูท่าว่าเขาจะไปหาเรื่องคนที่ไม่ควรมีเรื่องด้วยเข้าแล้ว!


“รู้ไหมว่าคนที่โกหกผมสุดท้ายจะมีจุดจบแบบไหน?” เหยียนหมิงซุ่นถามเสียงเย็น


พ่อมดยอดฝีมือส่ายศีรษะแล้วก้าวถอยหลังหลายก้าวอย่างอดไม่ได้


เหยียนหมิงซุ่นแค่นหัวเราะพลางตอบเสียงแผ่ว “ตายหมดไงล่ะ…”


พ่อมดคนนี้ตกใจเฮือกใหญ่ มองเหยียนหมิงซุ่นอย่างไม่เชื่อสายตาพร้อมพูดเสียงติดขัด “ผม…ผมแค่…หลอกคุณไปนิดเดียวเอง ผมขอโทษ ผมทำไปเพราะมีเหตุผล…”


แค่หลอกไปนิดเดียวเท่านั้นเองทำไมถึงขั้นต้องตายเลยล่ะ?


ชาวฮั่นร้ายกาจที่สุดตามคาดจริงด้วย!


เฉินซานเสียใจภายหลังแทบแย่ เขารู้ว่าเหยียนหมิงซุ่นไม่ได้พูดเล่น เขาจะฆ่าเจ้าโง่หมู่ชื่อจริง ๆ!


เห็นแก่หมู่ฮวา เขาไม่สามารถเพิกเฉยได้!


“เหยียนหมิงซุ่น ฉันยังมีอีกหนึ่งข้อมูลเกี่ยวกับวินซ์ เธอปล่อยหมู่ชื่อไป เขาไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้” เฉินซานตะโกนขึ้น


………………………..


ตอนที่ 2066 ล็อกขอบเขตเป้าหมาย


ความจริงเหยียนหมิงซุ่นแค่อยากขู่พ่อมดยอดฝีมือคนนี้ให้กลัวก็เท่านั้น เขาไม่ใช่พวกฆาตกรโรคจิตอย่างเฮ่อเหลียนเช่อสักหน่อย แม้เขาจะโกรธเคืองพ่อมดใหญ่ที่หลอกตัวเองมากขนาดไหนแต่อย่างมากก็แค่ลงโทษเท่านั้น


ในเมื่อไม่ได้สร้างความเสียหายแก่เขาอย่างเป็นรูปธรรมจึงไม่จำเป็นต้องไปสร้างความบาดหมางระหว่างชนเผ่า


แต่การขู่นี้กลับทำให้เกิดเรื่องเหนือคาดเสียอย่างนั้น


เหยียนหมิงซุ่นมองไปทางเฉินซาน คน ๆนี้เจ้าเล่ห์เกินไป แถมยังมีข้อมูลที่ไม่ได้พูดออกมาหมดจริง ๆด้วย


“ข้อมูลอะไร?”


เฉินซานชี้ไปที่ตัวพ่อมดแล้วเอ่ย “เธอปล่อยเขาก่อน!”


เหยียนหมิงซุ่นแค่นหัวเราะ “คุณคิดว่าคุณมีสิทธิ์มาต่อรองกับผมงั้นเหรอ? เชื่อไหมล่ะว่าผมเอาเขาตายตอนนี้ได้เลย!”


เขาส่งสายตาให้ลูกน้อง ลูกน้องรู้ใจเลยรุดหน้าไปคว้าตัวพ่อมดยอดฝีมือคนนั้นไว้ พ่อมดใหญ่ตกใจดิ้นรนอย่างแรงจนทำเอาใบหน้าดำคล้ำซีดเป็นกระดาษ เหงื่อแตกพลั่ก


เฉินซานถอนหายใจยอมแพ้อย่างจนใจ


“วินซ์เป็นคนเมืองหลวง”


“มีหลักฐานอะไร?”


“ตอนวินซ์ไปรักษาตัวให้ท่านผู้เฒ่าบีเบอร์ที่อเมริกา อาหารที่บ้านบีเบอร์เตรียมไว้ไม่ถูกปากวินซ์ ฉะนั้นเพื่อนสนิทของวินซ์หรือคุณชายน้อยของบ้านบีเบอร์จึงให้คนขับเครื่องบินส่วนตัวมาเชิญพ่อครัวจากเมืองหลวงไปทำอาหารที่บ้านเขาโดยเฉพาะ อีกอย่างของว่างที่วินซ์ชอบทานมากที่สุดก็คือขนมแป้งม้วนไส้ถั่วแดง ได้ข่าวว่าเขาทานไม่เคยขาดปากตั้งแต่เด็กจนโต”


เหยียนหมิงซุ่นถาม “ทำไมคุณรู้ละเอียดขนาดนี้?”


เฉินซานยิ้มอย่างได้ใจ “แมวมีทางของแมว หนูมีทางของหนู ฉันอยู่อเมริกามาหลายปีไม่ได้อยู่สูญเปล่าหรอกนะ เธอสบายใจได้ ครั้งนี้ฉันไม่ได้พูดโกหกหรอก”


เหยียนหมิงซุ่นทำหน้าครุ่นคิด ขนมแป้งม้วนไส้ถั่วแดงเป็นของว่างขึ้นชื่อของเมืองหลวง หากเฉินซานไม่ได้โกหกว่าวินซ์คนนี้ชอบทานขนมแป้งม้วนไส้ถั่วแดงตั้งแต่เด็ก ถ้าอย่างนั้นร้อยละแปดถึงเก้าสิบเขาก็คือคนเมืองหลวงแน่นอน


ทีนี้ขอบเขตก็แคบลงอีกแล้ว


“คุณมีข้อมูลสำคัญขนาดนี้ ทำไมก่อนหน้านี้ถึงไม่พูด?” เหยียนหมิงซุ่นถาม


หากเมื่อกี้เขาไม่ได้ขู่พ่อมดยอดฝีมือคนนี้เฉินซานคงไม่มีทางบอก


เฉินซานสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อยแล้วยิ้มอย่างไม่เป็นธรรมชาติแต่ก็ไม่ได้ปิดบังอะไรในเมื่อมาถึงขั้นนี้แล้ว ไม่ว่าเขาจะพูดอะไรไปก็มีจุดจบเพียงอย่างเดียว


“ฉันอยากหาวินซ์ให้เจอก่อนแล้วให้เขารักษาฉันก่อน พวกเธอหนุ่มกว่าฉันมาก ยังมีโอกาสมีลูกชายอีกมาก ฉันอายุมากแล้วเพราะงั้นจึงเหลือเวลาอีกไม่มาก”


เหยียนหมิงซุ่นคิดไว้แล้วว่าต้องเป็นคำตอบนี้ เขามองเฉินซานที่ดูชราลงมากอย่างเห็นได้ชัดโดยไม่รู้จะพูดอะไรดี


ว่าตามเหตุตามผลเขาควรเกลียดคนนี้ แต่น่าแปลกที่เขาไม่ได้เกลียดมากขนาดนั้น


“หวังว่าคราวนี้คุณจะไม่ได้โกหกอีก”


เหยียนหมิงซุ่นมองเขาด้วยสายตาแฝงนัยยะบางอย่างแวบหนึ่งก่อนจะให้ลูกน้องจับตาดูเฉินซานกับพ่อมดไว้ให้ดี เขาต้องไปหาเสี่ยวกัวเพื่อบอกข้อมูลที่เฉินซานบอกมาเมื่อครู่ให้เขารู้


เรื่องตามหาวินซ์เขาไม่คิดจะสอดมือเข้าไปยุ่ง เรื่องตามหาคนหากเสี่ยวกัวบอกว่าตนเป็นที่สองก็ไม่มีใครกล้ายอมรับว่าตนเป็นที่หนึ่งแล้วล่ะ ตอนนี้ขอบเขตแคบลงมาก ไม่นานเสี่ยวกัวน่าจะตามหาวินซ์เจอ


“เป็นคนเมืองหลวงเหรอ? งั้นก็ง่ายละ ฉันรู้ข้อมูลตระกูลในปักกิ่งอย่างดีเลย ฉันจะลองตรวจสอบทีละอัน คุณรออีกหน่อย”


เสี่ยวกัวตื่นเต้นอย่างมากแล้วหยิบโน้ตบุ๊คเฉพาะตัวของเขาออกว่า สองมือเคาะแป้นพิมพ์ไวปานสายฟ้าที่ทำเอาเหยียนหมิงซุ่นตาลาย แต่มากกว่านั้นคือความตะลึง


ไม่คิดว่าในโน้ตบุ๊คของเสี่ยวกัวจะเก็บข้อมูลตระกูลใหญ่ไว้มากมายขนาดนี้ บางข้อมูลละเอียดกว่าที่เขารู้ด้วยซ้ำ ไม่รู้ว่าเจ้าหมอนี่ไปสืบมาจากไหนกันนะ!


“ฉันหาเจอแล้ว คนที่น่าสงสัยเหลือสามคนนี้เท่านั้น แต่ฉันคิดว่าคนที่น่าสงสัยมากที่สุดคือหมอนี่!” เสี่ยวกัวตะโกนขึ้นมากะทันหัน


ตอนที่ 2067 ที่แท้ก็คนคุ้นเคยนี่เอง


เหยียนหมิงซุ่นมองไปตามมือของเสี่ยวกัวแล้วก็พบว่าบนหน้าจอมีรูปของสามคนซึ่งเป็นชายสองหญิงหนึ่งที่ต่างอายุน้อยกันทั้งหมด คนที่เด็กที่สุดคือผู้หญิงที่เพิ่งจะอายุสิบแปดปีซึ่งตัดออกไปได้เลย


โอกาสที่เด็กผู้หญิงอายุสิบแปดปีจะเป็นเพื่อนสนิทกับคุณชายน้อยบีเบอร์คงมีไม่มาก


ผู้ชายสองคนที่เหลือ คนหนึ่งมีอายุยี่สิบสองปีส่วนอีกคนหนึ่งมีอายุยี่สิบสี่ปี คนหนึ่งคือผู้สืบทอดตระกูลลี่ ส่วนอีกคนหนึ่งคือคุณชายตระกูลเสิ่นซึ่งต่างเป็นคุณชายที่ประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อย


คนที่เสี่ยวกัวชี้กลับเป็นผู้สืบทอดตระกูลลี่ พอเหยียนหมิงซุ่นมองเพียงปราดเดียวก็จำได้ว่าเคยเจอเขามาก่อน อีกอย่างยังเคยร่วมมือกันด้วย


อีกฝ่ายก็คือลี่เมิ่งเฉินที่เคยออกรายการร่วมกับเหมยเหมยมาก่อนนั่นเอง


ผู้ชายที่ฉลาดปราดเปรื่องแต่กลับหลงตัวเองสุดขั้วคนนั้น!


สามปีก่อนหมอนี่เคยตามตื๊อขอยาวิเศษจากเขาไปหนึ่งขวด บอกว่าจะช่วยเขาดึงดูดความสนใจจากเฮ่อเหลียนเช่อไปบ้างเพราะเขาผสมยาได้ ขอแค่มียาวิเศษเขาก็สามารถลอกเลียนแบบได้


ความจริงเหยียนหมิงซุ่นไม่เชื่อหมอนี่สักเท่าไรนักและหลงคิดว่าเขาแค่โม้เท่านั้น แต่เห็นแก่บุญคุณที่ลี่เมิ่งเฉินช่วยชีวิตเอาไว้บวกกับหมอนี่ตามตื๊อจนน่ารำคาญเลยให้เขาไปหนึ่งขวด แต่ก็ไม่ได้คาดหวังว่าหมอนี่จะลอกเลียนแบบได้


แต่ตอนนี้–


เหยียนหมิงซุ่นใจเต้นตุบตับ เขาลืมเรื่องนี้ไปได้อย่างไร?


คนฉลาดปราดเปรื่องหลงตัวเอง แล้วผลิตยาเองได้…


คุณสมบัติตรงกับลี่เมิ่งเฉินเป๊ะ หรือว่าวินซ์คนนั้นก็คือลี่เมิ่งเฉินงั้นเหรอ?


ความคิดของเสี่ยวกัวกับเขาตรงกันโดยไม่ได้นัดหมาย แม้คุณชายตระกูลเสิ่นเองก็เก่งมากแต่ความเก่งกาจของเขาอยู่ในเรื่องธุรกิจการค้า คุณชายเสิ่นเป็นอัจฉริยะด้านธุรกิจการค้าตั้งแต่เด็ก ตระกูลเสิ่นจึงก้าวกระโดดจากตระกูลปลายแถวมาอยู่ระดับแถวหน้าเพราะเขา


ไม่เคยได้ยินว่าคุณชายเสิ่นรู้เรื่องการแพทย์เลยสักนิด ต่อให้เขาปิดบังความจริงที่ว่าเขารู้เรื่องการแพทย์แต่ปีที่แล้วคุณชายเสิ่นไม่เคยไปประเทศอเมริกาเลยตลอดทั้งปี เป็นไปไม่ได้ที่จะมีเวลาไปรักษาโรคมะเร็งให้ท่านผู้เฒ่าบีเบอร์


คนที่เหลือก็มีเพียงลี่เมิ่งเฉินแล้ว!


“หมอนี่แหละ เอ๊ะ หมอนี่เคยออกรายการกับภรรยาของคุณด้วย คุณลองถามคุณจ้าวสิว่ามีเบอร์โทรของเขาไหม โทรนัดเขามาดื่มน้ำชาสิ!”


เสี่ยวกัวมีข้อมูลละเอียดยิบ แม้แต่รายการโทรทัศน์ที่ลี่เมิ่งเฉินเคยออกก็มีบันทึกเอาไว้เพื่อสะดวกในการตามหา มิน่าหมอนี่ถึงได้หาใครเก่งขนาดนี้ หากในยามปกติต้องลำบากไม่น้อยแน่ ๆ


โลกนี้ไม่มีใครประสบความสำเร็จได้ง่าย ๆ นอกเสียจากเป็นลูกชายแท้ ๆของพระเจ้า!


เหยียนหมิงซุ่นถลึงตาใส่เขาอย่างไม่พอใจแวบหนึ่ง “คุณไปนัดลี่เมิ่งเฉินมาดื่มชาสิ!”


เสี่ยวกัวไม่พอใจมาก “ทำไมถึงเป็นผมอีกแล้วล่ะ? ลูกน้องของคุณมีตั้งมากไว้กินข้าวฟรี ๆหรือไง!”


“ลูกน้องฉันไม่เครียดเรื่องลูกชาย” เหยียนหมิงซุ่นมองเขาอย่างเย็นชาด้วยสายตาที่บ่งบอกชัดเจนว่า–


อยากมีลูกไว้สืบตระกูลอีกไหมล่ะ?


เสี่ยวกัวถอนหายใจอย่างโอดครวญแวบหนึ่งแล้วยอมไปทำงานแต่โดยดี ใครให้เขาอยากมีลูกชายกันล่ะ!


ไว้กลับไปจะสั่งสอนไอ้สารเลวเฉินซานให้เข็ด ไอ้คนใจดำอำมหิต มีชีวิตอยู่ไปก็เปลืองอากาศเปล่า ๆ!


เสี่ยวกัวหลงคิดว่าการตามหาลี่เมิ่งเฉินเป็นเรื่องง่ายเพราะมีทั้งชื่อมีทั้งสกุลและมีที่อยู่ของตระกูล สำหรับเขามันคือเรื่องง่ายนิดเดียวเท่านั้น แต่ความจริงกลับเหมือนค้อนที่ทุบเขาอย่างหนัก!


หากลี่เมิ่งเฉินเป็นบุคคลที่ตามหาง่าย คงไม่มีทางที่ FBI ตามหามาสี่ห้าปีก็ไร้วี่แววหรอกมั้ง!


หมอนี่ไม่ค่อยอยู่บ้านเท่าไรตั้งแต่อายุสิบปี ทำตัวเร่ร่อนแวบไปแวบมาจนแม้แต่พ่อแม่เขายังไม่รู้ว่าลูกชายตัวเองไปอยู่ไหนจึงตัดสินใจไม่สนใจเขา และไม่กังวลว่าจะถูกกลุ่มค้ามนุษย์จับตัวไปหรือมีคนร้ายรังแกลูกชายตนด้วย


พวกเขากลับเป็นห่วงกลุ่มค้ามนุษย์กับคนร้ายมากกว่า


เสี่ยวกัวแทบพลิกแผ่นดินตามหาทั่วเมืองหลวงแต่ก็ไม่เจอแม้แต่ปลายขนของลี่เมิ่งเฉินเลย!


เหยียนหมิงซุ่นส่งสายตาหยามเหยียดมาให้เขาแล้วส่งลูกน้องทั้งเมืองหลวงออกตามหา แผ่นดินเมืองหลวงถูกพลิกซ้ำไปซ้ำมาแต่ผลสุดท้ายก็เหมือนเดิม


เสี่ยวกัวส่งรอยยิ้มหยามเหยียดกลับไปเช่นเดียวกัน


…………………….


 ตอนที่ 2068 ไม่สนใจความหิวของปากท้อง


“ไม่แน่อาจจะออกไปเที่ยวก็ได้ พ่อแม่ลี่เมิ่งเฉินบอกว่าเขามักจะออกไปเที่ยวบ่อย ๆ ปีหนึ่งไม่ค่อยเจอเงาหัวเท่าไรหรอก แม้แต่คืนทานข้าวก่อนปีใหม่พร้อมหน้าพร้อมตากันทั้งครอบครัวยังไม่กลับมาด้วยซ้ำ แล้วยังบอกให้ฉันช่วยตามหาลูกพวกเขาด้วยอีกต่างหาก!”


เสี่ยวกัวเอ่ยอย่างระอา เขาไปหาถึงที่ก็ไม่เจอเจ้าตัวแต่กลับถูกคนไหว้วานช่วยตามหาลูกชายแทน สองคนพ่อแม่นี่มัน…แม้แต่ลูกชายยังคุมไม่อยู่!


แต่ก็มิน่าละ ลูกชายอย่างลี่เมิ่งเฉินเกรงว่าคงมีเพียงคนอย่างเง็กเซียนฮ่องเต้กับราชินีมารดรถึงจะคุมอยู่!


คนทั่วไปคงคุมไม่อยู่หรอก!


เหยียนหมิงซุ่นจำต้องให้ลูกน้องออกตามหานอกเมือง โชคดีที่ลี่เมิ่งเฉินไม่มีประวัติออกนอกประเทศจึงน่าจะยังอยู่ในประเทศ


เสี่ยวกัวเหนื่อยแทบแย่เลยบอกว่าจะกลับไปพักผ่อนสักหน่อย ความจริงก็คิดถึงภรรยาแล้ว เหยียนหมิงซุ่นก็ไม่ทำให้เขาลำบากใจเลยปล่อยเขาไป


เหมยเหมยไม่รู้ว่าช่วงนี้เหยียนหมิงซุ่นกำลังวุ่นอะไรอยู่เลยคิดว่าเป็นเรื่องงาน วันนี้เลิกเรียนเร็วเหมยเหมยจึงเตรียมเข้าครัวทำอาหารที่เป็นของโปรดของเหยียนหมิงซุ่นหลายอย่าง ช่วงนี้มีแต่เหยียนหมิงซุ่นที่ทำอาหารให้เธอทาน เธอไม่ได้เข้าครัวตั้งนานแล้ว


ของโปรดของเหยียนหมิงซุ่นธรรมดามาก ล้วนเป็นอาหารบ้านเกิดของคุณยายโม่ ไซซีเต้าหู้ ผัดน้ำแดงปลาหางยาว หอยนึ่ง…


อาหารบ้านเกิดของคุณยายโม่รสชาติจะจืดชืดเสียเป็นส่วนใหญ่เช่นเดียวกับอาหารบ้านเกิดของเหยียนซินหย่า ทั้งยังมีอาหารหลากหลายชนิดที่ชอบเอาไปนึ่ง หอยหวานก็เช่นกัน ตัดปลายก้นออกแล้วใช้เกลือล้างให้สะอาด ใส่ขิงกระเทียมเครื่องปรุงรสอย่างซีอิ๊ว น้ำส้มสายชูเป็นต้น และก็เช่นกันพอนึ่งข้าวจนสุกค่อยเอาน้ำมันหมูคลุกเคล้าอีกหน่อย รสชาติจะสดใหม่มาก


เสียดายที่บ้านไม่มีเตาถ่านเลยทำให้อาหารที่นึ่งออกมารสชาติแย่กว่าหน่อย อาหารที่ทำบนเตาถ่านในชนบทอร่อยที่สุด ต่อให้เป็นอาหารที่ธรรมดาที่สุดเวลาผัดออกมาก็อย่าให้สาธยายเลยว่าอร่อยมากแค่ไหน


เหยียนหมิงซุ่นกลับถึงบ้านก็ได้กลิ่นอาหารอันคุ้นเคยจึงอดสูดจมูกดมไม่ได้ พอเดินไปในครัวก็เห็นคนรักในชุดผ้ากันเปื้อนลายดอกไม้ เขาเลยอดยิ้มออกมาไม่ได้


“พี่กลับมาพอดี ฉันเพิ่งทำกับข้าวเสร็จ พี่จะทานข้าวก่อนหรืออาบน้ำก่อน?” เหมยเหมยยิ้มหวาน ดวงหน้าสะสวยปัดเป่าความเหน็ดเหนื่อยของเหยียนหมิงซุ่นไปจนสิ้น


“ทานข้าวก่อน วันนี้นึกยังไงถึงทำกับข้าว?” เหยียนหมิงซุ่นยกจานอาหารออกไป ทั้งหมดล้วนเป็นของโปรดเขาทั้งนั้น รอยยิ้มจึงกว้างขึ้นเรื่อย ๆ


เหมยเหมยยิ้มเอ่ย “ฉันอยากเอาใจพี่ไง!”


เหยียนหมิงซุ่นฟังแล้วรู้สึกขบขำเลยผุดความคิดซุกซนขึ้นมาพลางกระซิบข้างหูเธอ “ฉันไม่ค่อยอยากสนใจความหิวที่ท้องเท่าไร ฉันชอบสื่อสารผ่านร่างกายกับจิตวิญญาณอย่างลึกซึ้งมากกว่า…”


เหมยเหมยหน้าแดงทันทีแล้วถลึงตาใส่ พูดถึงเรื่องอาหารอยู่ดี ๆ นอกเรื่องไปไหนแล้ว?


“ทานข้าว!”


เหมยเหมยหน้าบึ้งคร้านจะสนใจเขา ตนคีบหอยตัวหนึ่งมาดูด หอยที่ผ่านการคลุกเคล้าน้ำมันหมูส่งกลิ่นหอมเย้ายวนใจ ต่อให้คลุกกับอาหารชนิดอื่นก็หอมเหมือนเดิม เหยียนซินหย่าก็ชอบใช้น้ำมันหมูคลุกกับข้าวที่ผ่านการนึ่งมาเช่นกัน


เพียงแต่ภายหลังมีผู้เชี่ยวชาญไม่น้อยบอกว่าน้ำมันหมูไม่ดีต่อสุขภาพจึงทำเอาหลายคนตื่นกลัวจนไม่กล้าทานอีก เหมยเหมยคิดว่าผู้เชี่ยวชาญเหล่านั้นเจตนาพูดให้คนอื่นตกใจไปทั่ว ยุคสมัยนี้แต่ละบ้านล้วนทานน้ำมันหมูและไม่ค่อยมีคนเป็นโรคหลอดเลือดในสมองมากขนาดนั้น เหตุผลที่ยุคหลังมีคนเป็นโรคหลอดเลือดในสมองมาก เธอคิดว่าเป็นเพราะทานเนื้อชนิดอื่น ๆมากเกินไป ซึ่งไม่ยุติธรรมต่อน้ำมันหมูเลย!


“เธอยังจำลี่เมิ่งเฉินได้ไหม?” เหยียนหมิงซุ่นอดถามไม่ได้


เหมยเหมยกะพริบตา ผ่านไปครู่หนึ่งถึงนึกขึ้นได้ว่าเป็นใคร เจ้าคนที่ชอบทำตัวอวดเก่งไม่ค่อยมีใครชอบนั่นเอง


“เขาทำไมเหรอ?”


“เปล่า แค่อยากตามหาเขาให้ช่วยอะไรหน่อย แต่หานานแล้วก็หาไม่เจอ” เหยียนหมิงซุ่นอธิบายเรียบ ๆ


เหมยเหมยถามด้วยความเป็นห่วง “เรื่องสำคัญมากเหรอ?”


“ไม่ค่อยสำคัญหรอก ไม่มีอะไร เธอทานข้าวเถอะ” เหยียนหมิงซุ่นตักไซซีเต้าหู้ให้เธอหนึ่งถ้วย


ไซซีเต้าหู้ที่เหมยเหมยทำใช้ซุปเป็ดเป็นหลัก เพิ่มเห็ดหูหนู เนื้อหมูสามชั้น ปลิงทะเล เห็ดเข็มทองเป็นต้น รสชาติสดใหม่และอุดมไปด้วยสารอาหารครบถ้วน


เหมยเหมยครุ่นคิด หากไม่ใช่เรื่องสำคัญเหยียนหมิงซุ่นไม่มีทางถามเธอแน่ ๆ บ่งบอกว่าต้องมีเรื่องสำคัญแน่ ๆถึงต้องตามหาตัวลี่เมิ่งเฉิน


เธอผุดความคิดหนึ่งขึ้นมาแล้วตัดสินใจว่าอีกเดี๋ยวค่อยถามเหริ่นเชี่ยนเชี่ยน แม่หญิงคนนี้รู้เรื่องทุกอย่างในเมืองหลวง ไม่แน่อาจจะรู้อะไรบางอย่างก็ได้!


ตอนที่ 2069 มีข่าวคราวแล้ว


หลังทานข้าวเสร็จเหมยเหมยก็ส่งข้อความไปทางเพจเจอร์ของเหริ่นเชี่ยนเชี่ยน ไม่นานคุณหนูใหญ่เหริ่นก็โทรกลับมา


“มีเรื่องดี ๆอะไรถึงได้ทักหาฉันเหรอ?” เสียงดังกังวานของเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนแม้จะผ่านโทรศัพท์ก็ยังใสได้ขนาดนี้ ช่างเต็มไปด้วยพลังจริง ๆ


“อยากให้เธอช่วยตามหาคนหน่อย เธอเป็นเจ๊ใหญ่ของเมืองหลวงไม่ใช่หรือไง!” เหมยเหมยแอบประจบประแจงไปที ซึ่งได้ผลกับเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนมากเพราะอีกฝ่ายได้ใจเหลือเกิน


“แหงอยู่แล้ว ไม่ใช่ว่าฉันโม้นะ ทั่วทั้งเมืองหลวงนอกจากเรื่องของ**ไห่ที่ฉันไม่กล้าสืบ เรื่องอื่นไม่มีเรื่องไหนที่ฉันไม่รู้ เธออยากหาใครเหรอ?”


“เธอเคยได้ยินคนที่ชื่อลี่เมิ่งเฉินไหม?” เหมยเหมยถามออกไป


เหยียนหมิงซุ่นหูกระดิกแล้ววางโน้ตบุ๊คในมือลง ช่วงนี้เขากำลังศึกษาเรื่องคอมพิวเตอร์ เขาไม่ได้คิดว่าจะต้องเก่งอย่างโจวเจี๋ยรุ่ยหรือลี่เมิ่งเฉิน แต่ก็ต้องรู้ไว้บ้างไม่มากก็น้อย


เขามองเหมยเหมยแล้วยิ้มอย่างปลื้มใจ


เมื่อครู่ตอนทานข้าวเขาแค่ถามเล่น ๆขึ้นมาเท่านั้นเหมยเหมยก็จำได้แล้ว แถมยังช่วยเขาตามสืบอีก ช่างเป็นยายโง่เสียจริง คนที่แม้แต่เสี่ยวกัวยังหาไม่เจอ เพื่อนจอมปากสว่างและชอบสอดรู้สอดเห็นเรื่องคนอื่นของเธอจะตามหาเจอได้อย่างไร?


เหยียนหมิงซุ่นไม่อยากบั่นทอนความกระตือรือร้นของเหมยเหมยเลยปล่อยให้เธอวิ่งเต้นอยู่อย่างนั้น เมื่อหาไม่พบก็จะล้มเลิกความตั้งใจไปเอง เขาศึกษาคอมพิวเตอร์ต่อไปโดยมีโจวเจี๋ยรุ่ยคอยสอนให้เขาใช้โปรแกรม ดูท่าทางน่าสนุกเหมือนกัน


เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนตะโกนเสียงดัง “รู้จักสิ ลี่เมิ่งเฉินคือรุ่นพี่ฉันเอง เป็นรุ่นพี่ของฉันหนึ่งรุ่น เมื่อก่อนเขาเคยออกรายการกับเธอไม่ใช่เหรอ? รายการที่ชื่ออัจฉริยะอะไรนั่นน่ะ”


“ใช่ เขานั่นแหละ ที่แท้เขาก็คือรุ่นพี่เธอนี่เอง เชี่ยนเชี่ยน เธอสามารถตามหาตัวเขาเจอไหม?” เหมยเหมยดีใจมากและรู้สึกว่าช่างบังเอิญเสียจริง


เหยียนหมิงซุ่นตัดสินใจหยุดทำทุกอย่าง ดูท่าจะเหนือคาดเขาไปนิด เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนกับลี่เมิ่งเฉินมีความสัมพันธ์นี้ด้วยหรือ?


ผ่านไปครู่หนึ่งเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนถึงตอบกลับ “อันนี้ฉันไม่แน่ใจจริง ๆ ปกติรุ่นพี่ลี่ชอบแวบไปแวบมา ฉันเคยเจอเขาแค่สามสี่ครั้งเอง อาจจะหาเขาไม่เจอหรอกนะ เหมยเหมยจะตามหาเขาทำไมเหรอ?”


เหมยเหมยผิดหวังหน่อย ๆแต่ก็อยู่ในความคาดหมาย คนที่เหยียนหมิงซุ่นตามหาไม่พบเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนหาเจอสิแปลก!


“ไม่มีเรื่องสำคัญอะไรหรอก ไม่เจอก็ช่างเถอะ เชี่ยนเชี่ยนเธอก็ไปทำงานของเธอเถอะ!” เหมยเหมยพูดกลบเกลื่อนไม่กี่ประโยคแล้ววางสายไป ก่อนจะยิ้มเอาใจเหยียนหมิงซุ่นทีหนึ่ง


“ไม่มีเรื่องสำคัญจริง ๆ เธออย่าคิดมากเลย รีบนอนซะ เด็กดี!”


เหยียนหมิงซุ่นลูบศีรษะเธอเบา ๆ ผมนุ่มลื่นยิ่งกว่าเส้นไหมทำเอาใจเขากระตุกจนเกือบจะสิงวิญญาณยายตัวแสบอย่างลึกซึ้งเสียแล้ว


แต่เขาก็อดทนไว้ การบ้านที่โจวเจี๋ยรุ่ยจัดให้ยังไม่เสร็จ รอให้เสร็จก่อนค่อยว่ากัน!


เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนกำหูโทรศัพท์เงียบไปพักใหญ่ อยู่ ๆก็โทรมาถามถึงใครก็ไม่รู้ นี่หมายความว่าอย่างไร?


เหมยเหมยไม่ใช่คนว่างงานขนาดนั้นนี่นา!


น่าจะมีเรื่องสำคัญสินะ?


เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนครุ่นคิดอยู่นานก็ไล่โทรทีละสาย เธอโม้ไปตั้งเยอะก็ต้องหาทางกู้หน้าตัวเองสักหน่อย ทำธุรกิจต้องให้มีความน่าเชื่อถือนี่นา!


ลูกน้องของเหยียนหมิงซุ่นไม่มีความคืบหน้าใดๆ  ลี่เมิ่งเฉินเหมือนหายตัวไปจากโลก รู้สึกว่าเจ้าหมอนี่อาจจะประกอบสร้างยานอวกาศบินไปพักผ่อนที่นอกโลกแล้วละมั้ง!


โลกนี้ไม่พอสำหรับเจ้าหมอนี่แล้ว!


“คงไม่ได้ปลอมเป็นคนอื่นไปต่างประเทศแล้วนะ?” เสี่ยวกัวสงสัย


เหยียนหมิงซุ่นย่นคิ้ว หากเป็นเช่นนั้นจริง ๆก็ยากจะตามหาแล้ว


เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเป็นสายจากเหมยเหมย เธอตะโกนเสียงดังด้วยความตื่นเต้น “พี่ เชี่ยนเชี่ยนบอกว่ามีข่าวของลี่เมิ่งเฉินแล้ว!”


เหยียนหมิงซุ่นตกใจอย่างมาก เรื่องจริงหรือโกหกกันแน่?


ลูกน้องตั้งมากมายของเขายังหาไม่พบ ลำพังเด็กผู้หญิงธรรมดาอย่างเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนกลับหาพบงั้นเหรอ?


หากเป็นเรื่องจริงแล้วบรรดาลูกน้องของเขาจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน?


…………………………..


 ตอนที่ 2070 แจกจ่ายภารกิจ


เหยียนหมิงซุ่นยังไม่ค่อยเชื่อว่าเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนจะตามหาลี่เมิ่งเฉินพบ ในเมื่อเขาเชื่อมั่นในตัวลูกน้องที่ผ่านการฝึกด้วยตัวเขาเองอย่างมาก คนที่แม้แต่พวกเขายังตามหาไม่พบเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนจะตามหาพบได้อย่างไร?


แต่เขาก็ให้เหมยเหมยเรียกเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนมาที่บ้านเพราะกลัวเกิดเรื่องเหนือคาดขึ้น หากเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนมีข่าวคราวจริง ๆ เขาจะพลาดโอกาสนี้ไปไม่ได้!


เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนมาถึงอย่างรวดเร็วเพราะเธอขับรถมาเอง หลายปีมานี้บริษัทครอบครัวเธอรุ่งเรืองมาก คุณแม่เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนรู้ว่าล้วนเป็นเพราะคุณงามความดีของลูกสาวเลยซื้อรถเอฟเอดับบลิวคันสีแดงให้เป็นของขวัญวันเกิด


“รุ่นพี่ลี่อยู่ไหนฉันไม่รู้แต่ฉันรู้ว่าอยู่ในเมืองหลวงแน่นอน ตั้งแต่หนึ่งเดือนก่อนเขาก็แจกจ่ายภารกิจในกระทู้โรงเรียนมัธยมปลายของเราติดต่อกันหลายภารกิจ จนตอนนี้มีคนได้เงินรางวัลไปพันกว่าคนแล้ว” เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนบอกข้อมูลที่เธอได้มา


เหมยเหมยกับเหยียนหมิงซุ่นมองหน้ากัน แจกจ่ายภารกิจ?


แล้วยังมีเงินรางวัลด้วย ลี่เมิ่งเฉินทำอะไรกันแน่?


“ภารกิจอะไร?” เหมยเหมยถามด้วยความแปลกใจ


เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนยิ้มตอบ “ภารกิจน่าสนใจทีเดียว เขาจะเว้นช่วงทุก ๆสองสามวันแล้วจะถามหนึ่งคำถามเพื่อให้คนตอบคำถาม ไม่ว่าเธอจะตอบอะไรก็จะได้เหรียญเติมเกมยี่สิบเหรียญ”


เหมยเหมยเกิดสนใจขึ้นมาชั่วขณะ “ลี่เมิ่งเฉินถามอะไรบ้าง?”


“มีแต่คำถามแปลก ๆ เช่นโจทย์คณิต แตงโมหนึ่งลูกหั่นได้สามส่วนแต่จะแบ่งให้เด็กห้าคนได้อย่างไร?”


เหมยเหมยขมวดคิ้ว คำถามนี้คุ้นหูจัง เพราะหากผ่านไปราวสิบปีข้างหน้า คำถามวิเคราะห์สุดสยองพวกนี้จะกลายเป็นคำถามยอดนิยมในโลกโซเชียลซึ่งได้ยินมาว่าเป็นคำถามพิเศษไว้ทดสอบสภาวะทางจิตประเภทหนึ่ง หากตอบถูกทั้งหมดก็จะบ่งบอกว่ามีความเป็นได้ร้อยละแปดถึงเก้าสิบที่คุณจะมีปัญหาทางจิต


แต่ตอนนี้น่าจะไม่นิยมคำถามแบบนี้สินะ?


ลี่เมิ่งเฉินรู้มาจากไหนกันแน่?


แต่ไม่นานเหมยเหมยก็เข้าใจ ได้ข่าวว่าโจทย์วิเคราะห์เหล่านี้ล้วนเป็นโจทย์ไว้สำหรับทดสอบกันภายในของ FBI ถ้าลี่เมิ่งเฉินเป็น King ที่แวบไปแวบมาอย่างไร้ร่อยรอยคนนั้นจริง ๆ การที่เขาจะได้โจทย์ทดสอบจากภายใน FBI คงง่ายยิ่งกว่าวิ่งจากซีตันไปหวังฝู่แล้วล่ะ


แต่เธอก็แปลกใจอยู่ดีว่าลี่เมิ่งเฉินโพสต์โจทย์พวกนี้ไว้ในโลกอินเตอร์เน็ตให้คนตอบคำถามเพื่ออะไรกันแน่?


หรือว่ากินอิ่มท้องว่างจนเกินไปงั้นหรือ?


เหยียนหมิงซุ่นขมวดคิ้ว เขารู้โจทย์พวกนี้อยู่แล้ว เฮ่อเหลียนชิงมีครบมากกว่านี้ด้วยซ้ำ


ตอนที่เฉินซานพาเขาไปหาเฮ่อเหลียนชิงเมื่อเจ็ดปีก่อน เขาต้องร่วมแข่งขันกับหนุ่มวัยรุ่นมากฝีมือเหมือนกันหลายคน ด่านแรกของการสัมภาษณ์ก็คือการตอบโจทย์พวกนี้ มีทั้งหมดสามสิบข้อเขาถูกไปยี่สิบแปดข้อได้คะแนนสูงสุด


คนอื่น ๆตอบถูกเพียงไม่กี่ข้อหรือบางคนตอบไม่ถูกเลยสักข้อเดียว ตอนนั้นเขายังแอบดีใจคนเดียวรู้สึกว่าตัวเองฉลาดเกินคนนัก แต่–


พอภายหลังเฮ่อเหลียนชิงได้บอกที่มาที่ไปของโจทย์พวกนี้ เขาก็รู้สึกแย่ยิ่งกว่าอะไร


ทั้งที่เขาเป็นคนปกติยิ่งกว่าปกติแล้วจะเป็นคนโรคจิตได้อย่างไร?


แค่ตอบคำถามไม่กี่คำถามก็บ่งบอกว่าเขาโรคจิตแล้ว บททดสอบนี้ไม่น่าเชื่อถือเอาเสียเลย


เมื่อนั้นอารมณ์ยามที่เขาได้ฟังเฮ่อเหลียนชิงเล่าถึงที่มาที่ไปของโจทย์ เขาหลงคิดว่าตนจะถูกปัดให้ตกรอบไปแล้วในเมื่อไม่มีใครอยากได้ลูกบุญธรรมเป็นโรคจิต


แต่ผลกลับอยู่เหนือความคาดหมายของเขากับคนอื่น ๆ คนที่ตอบถูกน้อยกว่าสิบข้อล้วนถูกปัดตกรอบ คนที่เหลือมีแต่คนที่ตอบถูกมากกว่าสิบข้อขึ้นไป และเขาก็ย่อมอยู่ต่อ


ภายหลังเขาเคยถามเฮ่อเหลียนชิงว่าทำไมถึงเลือกเช่นนี้?


เมื่อนั้นเฮ่อเหลียนชิงได้พูดประโยคที่น่าสนใจออกมาว่า ‘ถ้าไม่โรคจิตก็ประสบความสำเร็จไม่ได้!’


ความจริงเหยียนหมิงซุ่นคิดไม่ตกมาตลอดว่าทำไมถึงว่าเขาโรคจิตล่ะ?


ต่อมาพอเขารู้ว่าคะแนนของเฮ่อเหลียนเช่อได้เต็มสามสิบคะแนนก็ยิ่งหงุดหงิด ทำไมถึงได้คะแนนแย่กว่าหมอนี่ได้ล่ะ?


แต่ถ้าได้คะแนนโจทย์พวกนี้เต็มก็เหมือนจะไม่ใช่เรื่องน่าโอ้อวดอะไร!


คำถามนี้จึงติดค้างอยู่ในใจเหยียนหมิงซุ่นมาตลอดจนตอนนี้เขาก็ยังปล่อยวางไม่ได้สักที


ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

Xian Ni ฝืนลิขิตฟ้า ข้าขอเป็นเซียน ตอนที่ 1-2088 (จบบริบูรณ์)

รูปภาพ
 Xian Ni ฝืนลิขิตฟ้า ข้าขอเป็นเซียน เรื่องย่อ               หวังหลิน ชายหนุ่มผู้ค้นพบว่าหนทางการฝึกเซียนช่างน่าเย้ายวนยิ่ง                เซียนเหาะเหินเดินอากาศได้ดั่งใจนึก จึงมุ่งมั่นทำการทดสอบเข้าสำนักเหิงยั่ว ทว่าเขากลับสอบตก!                หวังหลินมุ่งมั่นไม่ย่อท้อ หลังล้มเหลวกลับมาจึงอยากจะทดสอบอีกครั้งด้วยการออกเดินทางไปสำนักด้วยตนเอง                แต่แล้วเขาก็ได้เจอลูกปัดวิเศษที่ทำให้ชีวิตเปลี่ยนไปตลอดกาล! Xian Ni          001-600                อ่านนิยาย Xian Ni          601-1200                   อ่านนิยาย    Xian Ni          1201-1461                อ่านนิยา...
อ่านเพิ่มเติม

The Great Ruler หนึ่งในใต้หล้า (update ตอนที่ 1-1554)

รูปภาพ
 The Great Ruler หนึ่งในใต้หล้า เรื่องย่อ              หนึ่งในใต้หล้าจากปลายปากกาของเทียนฉานถูโต้ว กล่าวถึงมู่เฉิน เด็กหนุ่มจากสำนักศึกษาเป่ยหลิง ผู้ที่ได้รับเลือกให้เข้าฝึกในสงครามเทพยุทธ์ซึ่งเต็มไปด้วยเหล่าคนเก่งกาจ ทว่า… อยู่ดีๆ เขากลับถูกขับไล่ออกมาด้วยเหตุผลที่ไม่มีใครล่วงรู้ มู่เฉินพยายามฝึกหนักอีกครั้งเพื่อจะพาตัวเองกลับเข้าไปในเส้นทางแห่งนี้ เขาจำเป็นต้องใช้สิ่งนี้เป็นใบเบิกทางเพื่อเข้าศึกษาที่ภาคเบญจภาคี เพื่อ… ปกป้องหญิงสาวที่ตนรัก และยิ่งกว่านั้นคือเพื่อค้นหาเบาะแสของมารดาที่หายสาบสูญไป                ‘มหาพันภพ’ เป็นที่ที่มิติทั้งหลายเชื่อมต่อกันในระบบสุริยจักรวาล สถานที่แห่งนี้มีขั้วอำนาจมากมายอาศัยอยู่ จักรพรรดิที่มาจากพิภพเขตล่างต่างเป็นตำนานที่ผู้อื่นปรารถนาขึ้นไปบนเส้นทางแห่งกฎของโลกไร้ขอบเขตนี้                แคว้นหวู่จิ้งฮั่ว เทพจักรพรรดิอัคคีควบคุมเปลวเพลิงกวาดข้ามสวรรค์                ...
อ่านเพิ่มเติม

Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ (update ตอนที่ 1-1122)

รูปภาพ
Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ เรื่องย่อ เป็นเรื่องราวการข้ามโลกของหนุ่มชาวจีนนามว่า โจวหมิงรุ่ย โลกใบที่ชายคนนี้ต้องเผชิญมีลักษณะคล้ายคลึงกับยุควิกตอเรียของยุโรป ยุคสมัยแห่งจักรกลไอน้ำเฟื่องฟู สุภาพบุรุษขุนนางเดินขวักไขว่ด้วยสูทและเสื้อกั๊กมาดเท่ แน่นอน เป็นโลกที่มีพลังพิเศษ ผู้วิเศษ และ สัตว์วิเศษ แต่พลังของมนุษย์บนโลกจะไม่เหมือนกับนิยายเรื่องใด ไม่มีจอมยุทธ์ ไม่มีการบังเอิญพบคำภีลับและได้ครอบครองยอดเคล็ดวิชา ไม่ได้เกิดใหม่พร้อมกับพลังสุดโกง ไม่เลย ไม่น่าเบื่อและจืดชืดขนาดนั้น ในอดีตกาล เผ่าพันธุ์มนุษย์อันต่ำต้อยมิอาจต่อสู้กับเหล่าสัตว์วิเศษในตำนานไหว หนึ่งในหนทางครอบครอง ‘พลังพิเศษ’ ก็คือการดื่ม ‘โอสถ’ หลังจากมนุษย์ดื่มโอสถและกลายเป็น ‘ผู้วิเศษ’ พวกเขาจะข้ามขีดจำกัดเดิมตามแต่ชนิดโอสถที่ดื่ม ผู้วิเศษในโลกแบ่งออกเป็น 9 ลำดับ โดยลำดับ 9 จะอ่อนแอที่สุด หนทางอัพเกรดลำดับก็แสนพิลึก ไม่ใช่การพัฒนาพลังเหมือนนิยายเรื่องใด แต่เป็นการดื่ม ‘โอสถ’ ที่ ‘ถูกต้อง’ ตามสูตรของลำดับถัดไป พลังพิเศษไม่สามารถข้ามสายได้ โอสถแต่ละชนิดจะมีสูตรการปรุงที่แตกต่าง แถมการฝึกฝนพลังของผู้วิเศษก็ยังพิสดารเหนื...
อ่านเพิ่มเติม