ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น 2029-2040

 ตอนที่ 2029 โง่จะตายยาก

“เสี่ยวเป่าเป็นอะไรไป?”

เหมยเหมยเห็นเสี่ยวเป่าที่ใบหน้าช้ำม่วงและหายใจโรยรินในอ้อมแขนของเหมยซูหานก็ใจหล่นวูบ เหมยซูหานไม่ได้โกหกเธอ เสี่ยวเป่าไม่ไหวแล้วจริง ๆ

เหมยซูหานเล่าต้นสายปลายเหตุให้ฟังคร่าว ๆ ซึ่ง ณ เวลานี้รถพยาบาลยังมาไม่ถึง อู่เยวี่ยยังคงนอนแน่นิ่งบนพื้นที่ดูอาการไม่ค่อยดีเท่าไรนัก แต่ไม่มีใครสนใจความเป็นความตายของเธอเลย

“สมควรตาย ตายสิดี!”

เหมยเหมยกระทืบร่างอู่เยวี่ยแรง ๆหลายทีอย่างแค้นใจ ช่วงเวลานี้เธอไม่เคยได้เจอเสี่ยวเป่าเลยหลังจากงานเลี้ยงครบเดือนเพียงครั้งเดียว เสี่ยวเป่าในตอนนั้นร่างอ้วนท้วมผิวขาวแขนเป็นปล้อง ๆราวกับรากบัว นุ่มนิ่มอวบอ้วนน่ารักน่าชัง

แต่ตอนนี้เวลาผ่านไปไม่กี่เดือนเสี่ยวเป่ากลับซูบผอมลงมาก ใบหน้าเล็กกว่าเดิมและผิวหมองคล้ำที่ดูก็รู้ว่ามีต้นเหตุมาจากได้รับสารอาหารไม่เพียงพอ

เหยียนหมิงซุ่นบอกว่าเพราะเสี่ยวเป่าอยู่ห่างจากอู่เยวี่ยไม่ได้แม้แต่นาทีเดียว ฉะนั้นอู่เยวี่ยจึงเป็นคนจัดการดูแลชีวิตเสี่ยวเป่าทุกอย่าง แต่นางแพศยานี้ดูแลเสี่ยวเป่าอย่างไรกันแน่?

คนอื่นเลี้ยงลูกมีแต่ยิ่งเลี้ยงยิ่งอ้วนขึ้น เธอกลับยิ่งเลี้ยงยิ่งผอมลง!

สารเลวยิ่งกว่าสัตว์เดรัจฉานเสียอีก!

ทางที่ดีก็แพ้อาหารให้ตายไปเลย!

“ฉันผิดเอง ฉันไม่ควรเอาแต่จะลองเชิงอู่เยวี่ยจนลืมว่าเสี่ยวเป่าต้องดื่มนม…เหมยเหมย เธอต้องช่วยเสี่ยวเป่านะ เขาน่าสงสารเกินไป” เหมยซูหานโทษตัวเองอย่างหนัก

เหมยเหมยมองเหมยซูหานที่เอาแต่โทษตัวเองแล้วมองอู่เยวี่ยที่นอนทำหน้าเจ็บปวดบนพื้น ใบหน้าเธอบวมเป็นหัวหมูไปแล้วแถมยังหายใจหอบหนักเพราะอาการแพ้ถั่วลิสง อู่เยวี่ยเป็นแบบนี้มาตั้งแต่เด็กและเกือบตายเพราะอาการหอบมาก่อน

อาการของอู่เยวี่ยก็สุ่มเสี่ยงอันตรายอย่างมากแต่ใครจะสนความเป็นความตายของเธอกัน?

เธอยังถลึงตาใส่เหมยซูหานที่ยังโทษตัวเองใส่ทีหนึ่ง ทำไมถึงได้โง่ขนาดนี้?

ผู้หญิงโง่อาจจะบอกได้ว่าตั้งครรภ์ทีหนึ่งทำให้โง่ไปสามปี แต่เหมยซูหานมาจากสาเหตุอะไรล่ะ?

“ในเมื่อเสี่ยวเป่าจะดื่มนมนายก็ให้เขาดื่มก็จบ ไม่เห็นต้องทำเอาเสี่ยวเป่าชักขนาดนี้เลย” เหมยเหมยเอ่ยอย่างไม่พอใจนัก

เหมยซูหานชะงักเพราะไม่เข้าใจ “อู่เยวี่ยเป็นลมไปแล้วจะป้อนนมให้เสี่ยวเป่ายังไง?”

“เธอเป็นลมแต่นายไม่ได้เป็นลมใช่ไหม?”

เหมยเหมยเอือมระอาเหลือเกิน น้ำเข้าสมองหรือไงกัน เธอคร้านจะต่อปากต่อคำกับเหมยซูหานอีกเลยอุ้มเสี่ยวเป่ามาข้าง ๆอู่เยวี่ยแล้วกระชากเปิดเสื้อของอู่เยวี่ยทันที ดีที่ตอนนี้อากาศไม่ร้อนไม่หนาวทำให้ไม่ต้องใส่เสื้อหลายชั้น เหมยเหมยเลยกระชากเปิดได้อย่างสะดวกและไม่นานก็เผยให้เห็นเต้านมตูม

เหมยซูหานรีบเบี่ยงหน้าหนีความความอายและหน้าแดงก่ำ พลางนึกแปลกใจว่าเหมยเหมยคิดจะทำอะไรกันแน่

เหมยเหมยวางเสี่ยวเป่าในอ้อมอกของอู่เยวี่ยแล้วยัดหัวนมใส่ปากเสี่ยวเป่า เสี่ยวเป่าที่แต่เดิมยังนอนหายใจโรยรินก็ดูดอย่างแรงเหมือนถูกฉีดยากระตุ้น ใบหน้าเล็กยับยู่ยี่ไปหมด

“ไม่ต้องรีบ ค่อย ๆดื่มนะ ระวังสำลัก…”

เหมยเหมยมองเสี่ยวเป่าที่พยายามดื่มนมอย่างอ่อนโยนแล้วลูบหลังเขาไปด้วย เสี่ยวเป่าที่รีบดื่มมากไปเกิดสำลักเข้าไอค่อกแค่กหลายที เหมยเหมยจำต้องอุ้มเจ้าตัวเล็กขึ้นให้เขาได้ผ่อนลมหายใจสักหน่อย

เสี่ยวเป่าที่ได้ดื่มนมไปบ้างแล้วก็กลับมาเงียบเหมือนเดิม ต่างจากสภาพที่ออกอาการชักอย่างบ้าคลั่งเมื่อครู่อย่างสิ้นเชิง อีกทั้งยังดูมีชีวิตชีวาขึ้นไม่น้อยราวกับได้ทานยาวิเศษอย่างไรอย่างนั้น

เพียงแต่เสี่ยวเป่าที่ออกอาการชักเมื่อครู่ได้ใช้เรี่ยวแรงไปมาก หลังจากดูดพอแก้หิวได้บ้างเสี่ยวเป่าก็ไม่ร้องโวยวายจะดื่มนมอีก ปากเล็กอ้าออกน้อย ๆแล้วผล็อยหลับสนิทคาอ้อมแขนของเหมยเหมย

เหมยซูหานมองตาค้างและมากกว่านั้นคือความละอายใจ ทำไมเขาถึงลืมที่จะป้อนนมอู่เยวี่ยให้เสี่ยวเป่าล่ะ?

เพราะความโง่เขลาของเขาเกือบทำให้เสี่ยวเป่าต้องตายแล้วเชียว

“ทำไมเสี่ยวเป่าถึงดื่มแค่นี้ล่ะ? เขาไม่น่าจะหิวนะ” เหมยซูหานชิงสงสัยขึ้นก่อนและไม่นานก็เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น พลางมองอู่เยวี่ยที่นอนบนพื้นอย่างรังเกียจแต่ดวงตากลับเหลือบเห็นจุดที่ไม่ควรมองจึงรีบเบือนหน้าหนี

……………………………….

ตอนที่ 2030 เสี่ยวเป่าชอบเธอ

ตอนที่ป้อนนมให้เสี่ยวเป่าเมื่อครู่ เหมยเหมยไม่ได้ใจเย็นขนาดนั้นเลยกระทำการป่าเถื่อนไปหน่อย วันนี้อู่เยวี่ยสวมเสื้อเชิ้ตผ้าไหมสีขาว กระดุมถูกเหมยเหมยกระชากจนกระเด็นหลุดหมดจนต้องนอนเปลือยอก และหันเข้าหาประตูพอดี

เสี่ยวเป่าดื่มนมเสร็จเหมยเหมยก็คร้านจะสนใจอู่เยวี่ยเลยปล่อยให้อู่เยวี่ยนอนอยู่อย่างนั้นต่อไป

“ไปเรียกพนักงานหญิงคนหนึ่งมาสวมเสื้อให้คุณนายเฮ่อเหลียนเช่อ” เหมยซูหานทนดูต่อไปไม่ไหวเลยสั่งให้พนักงานผู้หญิงไปสวมเสื้อผ้าให้อู่เยวี่ย

อาการของอู่เยวี่ยหนักหนาสาหัสจนเหมยซูหานออกจะกังวลใจอยู่หน่อย หากอู่เยวี่ยมาตายคาร้านของเขาบวกกับความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเฮ่อเหลียนเช่อด้วยแล้ว ต้องมีข่าวลือแพร่สะพัดออกไปว่าเขาเป็นคนฆ่าอู่เยวี่ยอย่างแน่นอน

แม้ต้นเหตุจะมาจากเขาจริง ๆก็ตาม แต่เขาจะยอมรับไม่ได้

“ทำไมรถพยาบาลยังไม่มาอีก ไม่ได้ประสิทธิภาพเลย” เหมยซูหานบ่นไม่กี่ประโยคแล้วหันกลับไปมองเสี่ยวเป่าที่นอนหลับปุ๋ยอยู่ในอ้อมแขนของเหมยเหมยอย่างสงบ

เหมยซูหานยื่นมือลูบแก้มน้อยน่ารักของเสี่ยวเป่าไม่กี่ที เจ้าตัวเล็กนี่เจ้าอารมณ์เสียจริง มีแค่เวลานอนที่เขากับเฮ่อเหลียนเช่อจะลูบจับได้อย่างระมัดระวัง เลยอิ่มเอมใจอย่างมาก

ไม่สิ!

เหมยซูหานมองเหมยเหมยอย่างตะลึงอย่างไม่เชื่อสายตา

“เสี่ยวเป่าไม่โวยวาย…เหมยเหมย เสี่ยวเป่าหลับในอ้อมแขนของเธอ” เหมยซูหานทั้งตกใจทั้งดีใจอย่างพูดอะไรไม่ออก

เหมยเหมยถลึงตาใส่เขาอย่างไม่พอใจ “นายเสียงเบาหน่อย อย่ารบกวนเสี่ยวเป่าสิ”

คน ๆนี้น้ำเข้าสมองแล้วจริง ๆสิท่า เด็กคนหนึ่งหลับแล้วน่าแปลกตรงไหน ทำไมถึงต้องทำหน้าตกใจขนาดนี้ด้วย?

“งั้นฉันจะพูดเสียงเบา ๆแล้วกัน เหมยเหมย เสี่ยวเป่าเป็นเด็กเลือกคน ต่อให้หลับก็ต้องหลับคาอ้อมแขนของอู่เยวี่ยเท่านั้น ไม่ยอมให้ใครอุ้มเลย แต่วันนี้เขากลับให้เธออุ้มโดยไม่ร้องโวยวายสักนิด” เหมยซูหานกล่าวอย่างดีใจ

เหมยเหมยไม่เชื่อเท่าไร ไม่เกินจริงขนาดนั้นหรอกมั้ง?

“ไม่ใช่ว่าตอนตื่นไม่ยอมให้คนอุ้มหรอกเหรอ? ตอนหลับทำไมถึงไม่ให้คนอุ้มล่ะ?”

เหมยซูหานคิด ๆแล้วก็กางแขนอุ้มเสี่ยวเป่ามาแล้วเอ่ยเสียงเบา “เธอดูนะ”

เขารับตัวเสี่ยวเป่ามาแล้วอุ้มด้วยท่วงท่าถูกต้องตามมาตรฐานที่จะไม่ทำให้เด็กรู้สึกไม่สบายตัว ปกติแล้วในสถานการณ์แบบนี้เด็กที่หลับสนิทจะไม่ตื่น แต่–

“แอะ ๆ…”

เพิ่งมาอยู่ในอ้อมแขนของเหมยซูหานไม่ถึงหนึ่งนาทีเสี่ยวเป่าก็เริ่มส่งเสียงร้อง บางทีอาจจะเพราะเหนื่อยเกินไปเลยไม่ได้ลืมตา เพียงแค่โบกกำปั้นไปมาอย่างไม่พอใจ ร่างเล็กดิ้นขลุกขลักไปมา หากปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไปต้องตื่นแน่ ๆ

เหมยซูหานสงสารเสี่ยวเป่าเลยรีบคืนให้เหมยเหมยอย่างรวดเร็ว ปาฏิหาริย์ได้เกิดขึ้นแล้ว เสี่ยวเป่าที่กลับมาอยู่ในอ้อมแขนของเหมยเหมยก็ปรับท่านอนให้สบายอัตโนมัติ ปากเล็กอ้าออกเล็กน้อยเผยยิ้มอย่างพึงพอใจก่อนจะหลับไปอีกครั้ง

“เสี่ยวเป่าชอบเธอ” เหมยซูหานฉีกยิ้มกว้าง ดีใจยิ่งกว่าค้นพบผืนแผ่นดินใหม่เสียอีก

เหมยเหมยก็สงสัยไม่แพ้กัน เธอกับเสี่ยวเป่าเพิ่งเคยพบกันครั้งเดียวแล้วความผูกพันนี้มาจากไหนกัน?

หรือว่าเธอจะเสน่ห์แรงเกินไป ใครเห็นก็หลงรัก ดอกไม้เห็นก็ต้องบานสะพรั่งงั้นเหรอ?

ร่างเล็กของเสี่ยวเป่านอนขดตัวเป็นก้อนอยู่ในอ้อมแขนของเหมยเหมย นุ่มนิ่มน่ารักจนเหมยเหมยทำใจปลุกเขาไม่ได้ ถึงขั้นไม่กล้าขยับตัวเลยต้องยืนค้างในท่าแปลก ๆนั้นจนเธอก็เริ่มเหนื่อย

เหมยซูหานแค่มองก็รู้ว่าเหมยเหมยไม่มีประสบการณ์อุ้มเด็กเลยสาธิตให้เธอดูเป็นตัวอย่าง เช่นนี้เด็กสบายผู้ใหญ่ก็สบาย เสี่ยวเป่าเงียบสงบมาโดยตลอดและหลับปุ๋ย โบกกำปั้นน้อย ๆไปมาเป็นครั้งคราว น่ารักเสียจนใครก็ไม่กล้าส่งเสียงดังรบกวนเพราะกลัวตื่น

“อุแง้…”

รถพยาบาลมาถึงแล้ว ร่างเสี่ยวเป่ากระตุกทีหนึ่งราวกับสะดุ้งตกใจ เหมยเหมยรีบอุดหูเล็กของเขาไว้ เสี่ยวเป่ายิ้มแล้วพลิกตัวหลับต่อ

ตอนที่ 2031 คนน่าเกลียดคนนี้คือใคร

รถพยาบาลเพิ่งมาถึงเฮ่อเหลียนเช่อกับเหยียนหมิงซุ่นก็ตามกันมาติด ๆ เฮ่อเหลียนเช่อได้รับการรายงานจากลูกน้องเพราะเขาได้จัดบอดี้การ์ดตามประกบอู่เยวี่ยทุกครั้งที่ออกจากบ้าน เพื่อปกป้องเสี่ยวเป่าและเป็นการจับตาดูอู่เยวี่ยในเวลาเดียวกัน เพิ่งเกิดเรื่องไม่นานลูกน้องก็รายงานเฮ่อเหลียนเช่อทันที

ส่วนเหยียนหมิงซุ่นย่อมได้รับรายงานจากลุงเหลา เขาไม่ไว้วางใจเหมยเหมยเลยตามมาด้วยตัวเองก่อนจะเผชิญหน้ากับเฮ่อเหลียนเช่อที่ประตูใหญ่พอดี

“เกิดอะไรขึ้น? คนหน้าตาน่าเกลียดคนนี้คือใคร?”

เฮ่อเหลียนเช่อเป็นห่วงเสี่ยวเป่าเลยก้าวยาวนำอยู่ข้างหน้า ประจวบกับเจอคุณหมอที่กำลังหามอู่เยวี่ยเตรียมขึ้นรถพยาบาลพอดี อู่เยวี่ยสวมหน้ากากออกซิเจนจึงอาการดีขึ้นเล็กน้อย แต่ใบหน้ายังบวมเป่งดูไม่ได้ดังเดิมทำเอาเฮ่อเหลียนเช่อจำไม่ได้ชั่วขณะ

“คุณชายเช่อ นี่คือคุณนายไงครับ” ลูกน้องบอกเสียงเบา

นับว่าโชคดีที่อู่เยวี่ยหมดสติอยู่พอดี ไม่อย่างนั้นหากได้ยินเฮ่อเหลียนเช่อบอกว่าน่าเกลียดจะต้องโมโหตายแน่ ๆ

เฮ่อเหลียนเช่อปรายตามองอย่างรังเกียจแวบหนึ่งก่อนจะหันหน้าหนีอย่างรวดเร็ว แล้วถามอย่างรังเกียจว่า “ทำไมถึงตกอยู่ในสภาพน่าเกลียดแบบนี้? เสี่ยวเป่าล่ะ ไม่เป็นไรใช่ไหม?”

“คุณหมอบอกว่าคุณนายแพ้อาหาร อันตรายมาก ถ้าช้ากว่านี้อีกนิดเดียวคงช่วยไว้ไม่ทัน คุณชายน้อยตอนนี้ไม่เป็นไรแล้วครับ คุณชายเหมยกับคุณหนูจ้าวอยู่เป็นเพื่อนคุณชายน้อยอยู่ในห้อง” ลูกน้องกล่าวอย่างระมัดระวัง

เฮ่อเหลียนเช่อเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ แพ้อาหารงั้นหรือ?

อู่เยวี่ยไม่รู้ตัวสักนิดเลยหรือว่าตัวเองทานอะไรได้บ้างไม่ได้บ้าง?

“ใครเป็นคนเรียกรถพยาบาล?” เฮ่อเหลียนเช่อถามด้วยน้ำเสียงไม่เป็นมิตรนัก จะเรียกรถพยาบาลทำบ้าอะไร ปล่อยให้นังแพศยาคนนี้แพ้อาหารตายไปก็ดี จะช่วยไว้ทำไมเนี่ย!

ลูกน้องตอบกลับอย่างระแวดระแวง “คุณ…คุณชายเหมยครับ”

เฮ่อเหลียนเช่อถอนหายใจเฮือกหนึ่งอย่างหนักใจ ซูหานของเขาใจดีเกินไป นี่ไม่ใช่นิสัยที่ดีเลยนะ เฮ้อ!

เขาเห็นเหยียนหมิงซุ่นที่ตามหลังมาติด ๆก็ถลึงตาใส่อย่างไม่พอใจ “คุณชายหมิงกลายเป็นผู้ติดตามต้อย ๆไปแล้วเหรอ? เรื่องภายในครอบครัวฉัน แกจะมาทำไม?”

“ฉันก็ไม่ได้อยากเข้าไปยุ่งเรื่องไร้สาระของบ้านแกหรอก คราวหลังแกดูคนของตัวเองให้ดีแล้วกัน อย่ามีอะไรนิดอะไรหน่อยก็โทรหาผู้หญิงของฉัน แต่นี่ก็บ่งบอกชัดเจนแล้วว่าคนอย่างแกมันไร้ความสามารถ จนไม่สามารถทำให้คนข้างกายรู้สึกปลอดภัยได้มากพอ”

เหยียนหมิงซุ่นประชดปนเย้ยหยันทำเอาเฮ่อเหลียนเช่อไฟโทสะปะทุ หากไม่ใช่เพราะเป็นห่วงเสี่ยวเป่ากับเหมยซูหานเขาสามารถต่อยกับเหยียนหมิงซุ่นได้ตรงนี้เลย

“ส่งกลับคฤหาสน์หนิง ไม่ต้องส่งไปโรงพยาบาลแล้ว”

เฮ่อเหลียนเช่อระงับอารมณ์ไว้ เมื่อทำอะไรเหยียนหมิงซุ่นไม่ได้ก็ระบายอารมณ์ที่คุณหมอ แล้วให้พวกเขาพาอู่เยวี่ยไปส่งที่คฤหาสน์ตระกูลหนิง จะพาไปโรงพยาบาลให้อับอายขายหน้าหรือไงกัน?

คุณหมอยังอยากจะบอกว่าอาการป่วยของอู่เยวี่ยหนักมากหากไม่รีบช่วยให้ทันท่วงทีอาจจะเสียชีวิตได้ แต่ภายใต้แรงอาฆาตของเฮ่อเหลียนเช่อก็ตกใจจนฉี่แทบราด ไม่กล้าแม้แต่จะปริปากพูด โชคดีที่คุณหมออาวุโสท่านหนึ่งจำเฮ่อเหลียนเช่อได้เลยรู้ว่าคฤหาสน์ตระกูลหนิงมีอุปกรณ์การแพทย์ครบครัน เขาจึงทำตามคำสั่งแต่โดยดี

เฮ่อเหลียนเช่อวิ่งนำอยู่ข้างหน้า ยังไม่ถึงห้องที่พวกเหมยซูหานอยู่ก็ตะโกนเสียงดัง “ซูหาน ไม่เป็นไรใช่ไหม?”

เสี่ยวเป่าในอ้อมแขนของเหมยเหมยขยับตัว คิ้วเรียวขมวดเป็นปมใบหน้ายับยู่ยี่ ปากเล็กขยับมุบมิบคล้ายจะตื่นแล้ว

เหมยซูหานรีบวิ่งออกไปตำหนิใส่อย่างไม่พอใจ “นายจะเรียกทำไม? เสี่ยวเป่าตื่นเพราะนายเลย หุบปาก!”

เฮ่อเหลียนเช่อปิดปากเงียบทันที ขณะเดียวกันก็โล่งใจ เห็นทีสองคนที่เขาเป็นห่วงมากที่สุดจะไม่เป็นไร

“เกิดอะไรขึ้น? แล้ว…โอหยางซานซานทานอะไรเข้าไปถึงหน้าบวมเป็นหัวหมูแบบนั้นล่ะ?” เฮ่อเหลียนเช่อถามเสียงเบา

เหมยซูหานแค่นเสียงทีหนึ่ง จนมาถึงตอนนี้แล้วยังคิดจะโกหกเขาอีก โอหยางซานซานงั้นหรือ

“เดี๋ยวค่อยคุยกัน ฉันจะบอกข่าวดีเรื่องหนึ่ง” แม้เหมยซูหานโกรธที่เฮ่อเหลียนเช่อหลอกตัวเองแต่เขาดีใจมากกว่าที่เสี่ยวเป่ายอมให้เหมยเหมยเข้าใกล้

เช่นนี้อู่เยวี่ยก็ใช้เสี่ยวเป่ามาข่มขู่ไม่ได้อีกแล้ว แถมยังช่วยเสี่ยวเป่าได้ด้วย

……………………………

ตอนที่ 2032 กินมือ

เหมยซูหานยังไม่พูดออกไปแต่ดึงแขนเฮ่อเหลียนเช่อให้เข้าไปในห้อง ขณะที่เขาเพิ่งออกไปเหมยเหมยก็แอบหยดน้ำวิเศษใส่ปากเสี่ยวเป่าหนึ่งหยด เจ้าตัวเล็กรู้ว่าของดีปากเล็กจึงได้ขยับมุบมิบแลบลิ้นเลียน้ำวิเศษจนเกลี้ยง รู้สึกทานไม่พอปากเล็กอ้ากว้างตาเบิกโตมองเหมยเหมย

เหมยเหมยไล่ตามองประเมินระยะใกล้ ๆจึงเห็นว่าดวงตาของเสี่ยวเป่ามีจุดที่แปลกไป งดงามบริสุทธิ์ดั่งดาวประดับบนผืนฟ้าแต่ดวงตากลับไม่มีจุดรวมสายตา เหตุที่คุณแยกไม่ออกว่าเสี่ยวเป่ากำลังมองอะไรอยู่เพราะตัวเขาเองก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ากำลังมองอะไรอยู่

แต่เพราะดวงตาของเด็กทารกยังเติบโตไม่เต็มที่เลยทำให้ดูพร่ามัวเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ฉะนั้นดวงตาของเสี่ยวเป่าหากไม่สังเกตดี ๆก็จะไม่เห็นปัญหาจุดนี้

แต่หากเติบโตไปตามวัย ความลับเรื่องดวงตาของเสี่ยวเป่าต้องปกปิดไม่อยู่แน่

“แอะ ๆ…”

เสี่ยวเป่ารออยู่ครู่ใหญ่ก็ไม่ได้น้ำแสนอร่อยเลยร้อนใจ กำปั้นน้อย ๆโบกไปมาไม่หยุดพร้อมกับโยกศีรษะโคลงเคลงคล้ายกำลังตามหาบางอย่าง

เหมยเหมยเห็นแล้วก็นึกขำเลยแตะบนปากเล็กของเขาทีหนึ่ง เอ่ยเสียงเบา “เธอกำลังหาอะไรอยู่? อยากดื่มน้ำอีกใช่ไหมล่ะ?”

“แอะ ๆ…”

เสี่ยวเป่าเหมือนจะส่งเสียงเป็นอยู่เสียงเดียว ไม่ว่าร้องไห้หรือไม่พอใจหรือดีใจก็ล้วนแต่ร้องเสียงนี้

อีกทั้งเหมือนเสี่ยวเป่าจะเข้าใจคำพูดของเหมยเหมย ศีรษะเอียงเล็กน้อยสบตาเธอ มือเล็กคว้ามือเหมยเหมยมา เขาออกแรงกระชากสุดแรงทั้งหมดที่เขามีจนเหงื่อผุดตรงหน้าผาก

เหมยเหมยตกใจเล็กน้อยเลยขยับมือไปตามแรงดึงของเสี่ยวเป่า สุดท้ายก็มาหยุดอยู่ตรงมุมปากสีอมชมพู เสี่ยวเป่าอ้าปากกว้างงับนิ้วของเหมยเหมยแล้วดูดเสียงจ๊วบจ๊าบอย่างเอร็ดอร่อย

เสมือนว่ากำลังทานอาหารรสเลิศที่สุดในโลกก็ไม่ปาน ใบหน้าของเสี่ยวเป่ามีแต่ความอิ่มเอมใจและดูดอย่างกระตือรือร้น

ลิ้นร้อนนุ่มพันรอบนิ้วตัวเอง และยังสัมผัสได้ถึงเหงือกที่แข็งอยู่หน่อย เธอรู้สึกได้ถึงความต้องการที่เจ้าตัวเล็กมีต่อนิ้วของตน ทำเอาเหมยเหมยใจอ่อนยวบ…

ความรู้สึกเป็นที่ต้องการและพักพิง มันช่างดีเหลือเกิน…

แม้จะดื่มด่ำกับการดูดนิ้วของเจ้าตัวเล็กแต่เหมยเหมยก็ชักมือออก มือเต็มไปด้วยเชื้อโรคจะปล่อยให้เสี่ยวเป่าดูดเลียเสมือนอมยิ้มไม่ได้

“แอะ ๆ…”

พอไม่มีมืออร่อย ๆเสี่ยวเป่าก็เริ่มไม่พอใจ มือเล็กโบกกลางอากาศไปมาไม่หยุดตามด้วยร่างที่เริ่มดิ้นพล่านไปมา

“ก็ได้ ๆ ให้ดูดอีกนิดเดียวนะ จะทานเยอะกว่านี้ไม่ได้แล้ว…”

เหมยเหมยจำต้องหยดน้ำวิเศษให้เสี่ยวเป่าอีกหนึ่งหยด เสี่ยวเป่าแลบลิ้นเลียอย่างเอร็ดอร่อยและมีความสุข ทั้งยังมีชีวิตชีวากว่าเดิมมาก สดใสขึ้นและไม่โวยวายอีก นอนดูดนิ้วตัวเองอยู่ในอ้อมอกของเหมยเหมยอย่างสงบนิ่ง

เหมยเหมยดึงมือออกหลายครั้งแต่เสี่ยวเป่ากลับยัดนิ้วเข้าปากต่ออย่างดื้อรั้น ความเป็นเด็กน้อยของเหมยเหมยก็กำเริบเลยเริ่มต่อกรกับเสี่ยวเป่า

“ห้ามกินมือ…” ดึงออกมา

“แอะ ๆ…” ดูดต่อไป

“ดูสิว่าเธอจะกินมือยังไงต่อ!”

เหมยเหมยเลยตัดสินใจรวบมือทั้งสองข้างของเสี่ยวเป่าไว้เพื่อดูว่าเขาจะกินมืออย่างไรต่อ เสี่ยวเป่าขืนตัวอยู่หลายทีแต่ก็ไม่หลุดพ้นพันธนาการเลยส่งเสียงร้องอย่างไม่พอใจ เหมยเหมยเห็นแล้วรู้สึกขบขันเลยใจอ่อนปล่อยแขนข้างหนึ่งไป ก่อนที่เสี่ยวเป่าจะรีบยัดนิ้วเข้าปากทันที แต่เพิ่งถึงตรงมุมปากก็ถูกเหมยเหมยดึงออกเสียก่อน

เสี่ยวเป่าเบะปากอย่างไม่พอใจ แต่ก็ยังกินมือต่อไปอย่างไม่ยอมแพ้ เด็กหนึ่งคนผู้ใหญ่หนึ่งคนเล่นกันสนุกสนานจนลืมตัว

เฮ่อเหลียนเช่อเพิ่งผลักประตูเข้ามาก็ได้ยินเสียงหัวเราะใสของหญิงสาว ภาพตรงหน้าทำเอาเขาเบิกตาโตอย่างไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เห็น

ตอนที่ 2033 เฮ่อเหลียนเช่อขอร้อง

ลูกตาของเฮ่อเหลียนเช่อแทบหลุดออกจากเบ้า นังแพศยาจ้าวเหมยสนิทกับน้องชายของเขาขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไรกัน?

ไม่สิ น้องชายของเขาอารมณ์ดีขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไร?

นอนอยู่ในอ้อมอกของจ้าวเหมยโดยไม่โวยวายสักแอะ แล้วยังหัวเราะมีความสุขขนาดนั้นด้วย?

เฮ่อเหลียนเช่อรู้สึกน้อยใจแทบแย่ เขาอยากอุ้มสักทีแต่เสี่ยวเป่ากลับไม่ไว้หน้าเขาสักนิด เรื่องนี้ก็ช่างเถอะ อย่างไรเสียเจ้าเด็กนี่ก็ไม่เคยยอมให้ใครอุ้มมาก่อน แต่ตอนนี้เกิดอะไรขึ้น?

เหมยซูหานจะรู้ได้อย่างไรว่าเฮ่อเหลียนเช่อคิดมากขนาดนั้น แถมยังอิจฉาด้วย เขายิ้มเอ่ย “เสี่ยวเป่าไม่ใช่แค่ยอมใกล้ชิดกับแม่ของเขาคนเดียว เขาชอบเหมยเหมย เมื่อกี้หลับคาอ้อมอกเหมยเหมยเลยนะ!”

เฮ่อเหลียนเช่อตกใจยิ่งกว่า เขารู้ดีกว่าใครว่าเสี่ยวเป่ากล่อมนอนยากเพียงใด ต่อให้ง่วงจนหนังตาแทบปิดแต่หากไม่ได้อยู่ในอ้อมอกของอู่เยวี่ยเสี่ยวเป่าก็จะไม่ยอมนอนท่าเดียว มีแต่จะร้องโวยวายเพดานแทบถล่ม

เหมยเหมยได้ยินเสียงเคลื่อนไหวจากประตูเลยหันมาเห็นเฮ่อเหลียนเช่อที่ทำหน้าประหลาดใจ เธอไม่ได้ทำหน้าดี ๆใส่เขาแต่อุ้มเสี่ยวเป่าเดินไปตรงหน้าเฮ่อเหลียนเช่อ ในเมื่อเจ้าตัวมาถึงแล้วก็คืนเสี่ยวเป่าให้เขาไปเถอะ

แต่–

เสี่ยวเป่ากำเสื้อเหมยเหมยไว้แน่นและบิดตัวแรง เพราะอยากอยู่ให้ห่างจากเฮ่อเหลียนเช่อราวกับเจ้าหมอนี่เป็นปีศาจร้าย คงไม่ต้องให้พูดว่ารังเกียจขนาดไหน

เหมยซูหานอธิบาย “เสี่ยวเป่าช่างเลือก นอกจากแม่ของเขาแล้ว เหมยเหมยก็เป็นคนที่สองที่เขายอมให้อยู่ใกล้ ต่อให้เป็นอาเช่อก็แตะเนื้อต้องตัวไม่ได้”

เหมยเหมยเลิกคิ้วอดพูดไม่ได้ว่า “สมแล้วที่ใครเห็นก็ต้องรังเกียจ แม้แต่เด็กอย่างเสี่ยวเป่ายังแยกแยะได้เลยว่าใครดีใครชั่ว”

“จ้าวเหมยเธอรนหาที่ตายหรือไง?” เฮ่อเหลียนเช่อส่งเสียงขู่

เหยียนหมิงซุ่นที่ตามหลังมาติด ๆยืนคุ้มกันอยู่หน้าเหมยเหมย โดยยืนประจันหน้ากับเฮ่อเหลียนเช่อแลกสายตาเย็นชาฟาดฟันกันไปมา “เก่งกับผู้หญิงนับว่าเจ๋งนักหรือไง แน่จริงก็มาลงที่ฉันนี่!”

เหมยเหมยที่หลบอยู่หลังเหยียนหมิงซุ่นไม่เกรงกลัวเฮ่อเหลียนเช่อสักนิด เธอแลบลิ้นปลิ้นตาใส่เจ้าหมอนี่ทีหนึ่งแล้วยังจงใจจุ๊บแก้มเสี่ยวเป่าอีกทีเพื่อยั่วโมโหใครบางคน

อย่าคิดว่าเธอไม่เห็นความอิจฉาในสายตาของเฮ่อเหลียนเช่อนะ

ดูไม่ออกจริง ๆว่าเฮ่อเหลียนเช่อจะรักเสี่ยวเป่าอย่างแท้จริงขนาดนี้!

“คืนเสี่ยวเป่าไปให้เขาได้แล้ว เรากลับบ้านกัน” เหยียนหมิงซุ่นเอ่ยกับเหมยเหมย

เหมยเหมยกล่าวอย่างระอา “เมื่อกี้ฉันคืนแล้วแต่เสี่ยวเป่าไม่ยอมนี่นา พี่ดูสิ”

เธอส่งเสี่ยวเป่าไปยังทิศทางของเฮ่อเหลียนเช่ออีกที เจ้าตัวเล็กหน้าย่นและเห็นว่าใกล้จะร้องโวยวายอีกรอบเฮ่อเหลียนเช่อเลยก้าวถอยหลังไปหลายก้าว เอ่ยอย่างน้อยใจ “ต้องลำบากคุณจ้าวดูแลเสี่ยวเป่าแล้ว”

“เหมยเหมยของฉันไม่ใช่คนรับใช้บ้านแก ทำไมต้องช่วยดูแลลูกให้แกด้วย?” เหยียนหมิงซุ่นไม่พอใจ แม้เขาจะไม่ได้เกลียดเสี่ยวเป่าแต่จะให้ภรรยาของเขาดูแลลูกคนอื่นคงไม่ได้ ขนาดลูกของเขาเองยังไม่อยากเข้าใกล้เลย!

เฮ่อเหลียนเช่อผิดและรู้ดีว่าเรื่องนี้เขาเป็นฝ่ายที่ไม่มีเหตุผล แต่หากเขามีวิธีอื่นแล้วจะยอมคุกเข่าอ้อนวอนคู่อริอย่างเหยียนหมิงซุ่นได้อย่างไร?

มันรู้สึกแย่ยิ่งกว่าฆ่าเขาให้ตายเสียด้วยซ้ำ!

เหมยซูหานรีบเอ่ยขึ้น “เสี่ยวเป่าเจ้าอารมณ์ไปหน่อย นอกจากแม่ของเขาแล้ว เหมยเหมยเป็นเพียงคนเดียวที่เขายอมใกล้ชิดด้วย คนอื่นแตะเนื้อต้องตัวหน่อยไม่ได้เลย ไม่อย่างนั้นเสี่ยวเป่าก็จะร้องไห้ไม่หยุด แล้วก็จะชัก ตอนนี้แม่ของเสี่ยวเป่าหมดสติไป ไม่รู้ว่าจะฟื้นอีกทีเมื่อไร ฉะนั้นเลยต้องขอร้องเหมยเหมย…”

เฮ่อเหลียนเช่อหยักหน้าตาม “ขอแค่คุณจ้าวยอมช่วย ฉันจะตอบแทนคุณจ้าวอย่างดี”

เหมยเหมยแค่นเสียงทีหนึ่ง “ฉันอยากได้อะไรพี่หมิงซุ่นก็ให้หมด คิดว่าฉันอยากได้ของของนายนักหรือไง?”

เฮ่อเหลียนเช่อมีสีหน้าดุดันและเกือบจะระเบิดอารมณ์อีกรอบ แต่โดนเหมยซูหานหยิกแรง ๆเข้าหลายทีถึงระงับไฟโทสะได้ทัน อัดอั้นใจเหลือเกิน เขาใช้ชีวิตมาสามสิบกว่าปีไม่เคยต้องโดนข่มแบบนี้มาก่อนเลย!

………………………..

ตอนที่ 2034 เสี่ยวเป่าที่ปลดปล่อยความเป็นตัวเอง

ความจริงเหมยเหมยยินดีที่จะดูแลเสี่ยวเป่าเพราะเด็กคนนี้น่ารักน่าชัง ขอแค่ไม่ซนไม่วุ่นวายเงียบสงบเป็นเด็กดีก็พอ แต่อย่างไรเสียก็ไม่ใช่ลูกของเธอ อีกทั้งพ่อแม่ของเด็กยังเป็นคนที่เธอเกลียดทั้งคู่

เรื่องนี้น่าลำบากใจจังแฮะ

เหยียนหมิงซุ่นมองเสี่ยวเป่าที่นอนกินมืออยู่ในอ้อมอกเหมยเหมยอย่างสงบแวบหนึ่งก็จงใจพูดขึ้น “เด็กบ้านแกดูแลยากยิ่งกว่าลูกชายฮ่องเต้เสียอีก ถ้าเกิดแม่ของเขาตาย ลูกชายของแกก็อย่ามีชีวิตอยู่ต่อเลย”

เฮ่อเหลียนเช่อสีหน้าเปลี่ยนไปพลางตวาดอย่างเดือดดาล “เหยียนหมิงซุ่นต่อให้แกตายเสี่ยวเป่าของฉันก็จะไม่เป็นไร ถ้าแกยังพูดเหลวไหลอีก ระวังฉันจะเอาแกตาย!”

กล้าสาปแช่งเสี่ยวเป่าของเขา อยากตายนักหรือไง!

“คุณชายเช่อช่างเก่งกาจนัก ลูกชายของตัวเองก็ดูแลเองเถอะ เหมยเหมย เรากลับบ้านกัน”

เหยียนหมิงซุ่นแค่นหัวเราะหลายที ลูกชายยังอยู่ในอ้อมอกภรรยาของเขาแท้ ๆกลับกล้าทำตัวเหิมเกริมต่อหน้าเขา อยากตายหรือไง!

เฮ่อเหลียนเช่ออารมณ์ชะงักทันทีและไหล่ลู่ลง หมดซึ่งความเอาแต่ใจเหิมเกริมอย่างก่อนหน้านี้ สีหน้าสุขุมขึ้น จะให้เขาขอร้องเหยียนหมิงซุ่นคงเป็นไปไม่ได้ อย่างมากก็แค่ไม่อ้าปากด่าเท่านั้น

เหมยซูหานหยิกเขาอีกหลายทีแล้วยิ้มแหยพูดขอโทษขอโพยหลายประโยค ทันใดนั้นเสี่ยวเป่าในอ้อมแขนเหมยเหมยก็ขยับตัวขึ้นมาฉับพลัน ใบหน้าเล็กยับยู่ยี่ราวกับไม่พอใจอย่างมากพร้อมกับส่งเสียงร้องแอะ ๆอยู่หลายที

เหมยเหมยเปลี่ยนท่าอุ้มใหม่เพราะเริ่มไม่ค่อยสบายตัว ก่อนจะให้เสี่ยวเป่าหันหน้าเข้าหาหลังของเหยียนหมิงซุ่น แล้วเปลี่ยนเป็นท่านั่ง มือหนึ่งรองใต้ก้นอีกมือประคองท้ายทอยของเสี่ยวเป่าเอาไว้ อุ้มแบบนี้จะช่วยให้เด็กสบายขึ้นบ้าง

ก่อนหน้านี้เจ้าตัวเล็กดิ้นแรงเกินไปทำให้ผ้าอ้อมสำเร็จหลุดเผยให้เห็นก้นอีกฟากหนึ่ง กระเจี๊ยวน้อยก็โผล่พ้นออกนอกร่มผ้า เพียงแต่ทุกคนที่อยู่ตรงนี้ต่างไม่มีประสบการณ์การเลี้ยงเด็ก พอเห็นผ้าอ้อมสำเร็จหลุดออกมาพวกเขาก็คิดไม่ถึงว่าต้องยัดกลับเข้าที่เดิม

“เสี่ยวเป่าอย่าขยับ ขยับอีกฉันจะอุ้มไม่ไหวแล้วนะ”

เหมยเหมยตำหนิเสี่ยวเป่าที่บิดตัวไปมาเสียงเบา เปลี่ยนท่าอุ้มใหม่ก็ยังดิ้นไม่หยุด แบบนี้เธอต้องเหนื่อยกับการอุ้มอย่างมาก

“แอะ ๆ…”

เสี่ยวเป่าไม่พอใจยิ่งกว่าเดิม ทำไมถึงไม่มีใครเข้าใจความต้องการของเขากันนะ?

ในเมื่อไม่มีใครสนใจ ถ้าอย่างนั้นเขาจะปลดปล่อยความเป็นตัวเองออกมาแล้วกัน!

เหยียนหมิงซุ่นเองก็หันกลับมาหมายจะรอดูว่าเจ้าตัวเล็กนี่คิดจะทำอะไรกันแน่ เฮ่อเหลียนเช่อกับเหมยซูหานเองก็เช่นกัน ดวงตาสามคู่จับจ้องเสี่ยวเป่าที่อยู่ในอ้อมแขนของเหมยเหมยอย่างไม่ละสายตา

เสี่ยวเป่ากลับไม่คิดจะสนใจใยดีผู้ใหญ่เหล่านี้ เขาโบกกำปั้นน้อยไปมากระทืบเท้าคล้ายเตรียมจะทำการใหญ่อย่างหนึ่ง เฮ่อเหลียนเช่อเห็นแล้วนึกขำเลยอดพูดไม่ได้ว่า “เจ้าเด็กนี่คิดจะทำอะไรนะ?”

เหยียนหมิงซุ่นเพิ่งเคยสัมผัสสิ่งชีวิตอย่างเด็กน้อยแบบนี้เป็นครั้งแรกเลยค่อนข้างแปลกใหม่ อดขยับหน้าเข้าไปใกล้อีกนิดไม่ได้

เหมยซูหานเป็นคนแรกที่รู้สึกถึงความผิดปกติ กระเจี๊ยวน้อยที่โผล่พ้นออกมานอกผ้าสั่นระริกหลายทีและตั้งชูชัน เขาจึงรู้ว่าไม่ได้การแล้ว

“เหยียนหมิงซุ่นนายรีบหลบ…”

แต่สายไปเสียแล้วเมื่อมีของเหลวสีขุ่นพุ่งออกมาใส่ตัวผู้บัญชาการใหญ่เหยียนพอดิบพอดี โชคดีที่เหยียนหมิงซุ่นไหวพริบดีเลยรีบพลิกแขนกระชากตัวเฮ่อเหลียนเช่อมาอยู่ตรงหน้าตนเพื่อช่วยบังการจู่โจมจากฉี่แทนเขา

เสี่ยวเป่าอัดอั้นมาเป็นเวลานานจึงมีปริมาณไม่น้อย ทั้งหมดพุ่งไปตรงหน้าอกพี่ชายของเขาไม่เหลือสักหยดเดียว

เฮ่อเหลียนเช่อรู้สึกอุ่นวาบตรงหน้าอกรวมถึงกลิ่น ‘หอม’ เข้มข้นลอยเตะจมูก อบอวลเสียจนเขาคลื่นไส้

“ไอ้เด็กแสบ กล้าฉี่รดฉันเหรอ ฉันจะตีให้ตายเลย!”

เฮ่อเหลียนเช่อรู้สึกรังเกียจพลางถลึงตาใส่เสี่ยวเป่าที่นอนกินมือต่อ มือง้างอยู่กลางอากาศที่ท้ายที่สุดก็ไม่ได้ถูกตวัดลงไป

ตอนที่ 2035 ฉี่เด็กบำรุงร่างกาย

เสี่ยวเป่าไม่สะทกสะท้านกับเสียงตวาดของเฮ่อเหลียนเช่อพลางทำหน้าเรียบนิ่งดูดนิ้วเล็กของตัวเองอย่างสนุกสนานต่อไป

เหมยเหมยมองเฮ่อเหลียนเช่อที่อารมณ์ฉุนเฉียวอย่างอารมณ์ดี จงใจพูดประชด “เสี่ยวเป่าให้ฉี่เด็กเชียวนะ เป็นยาบำรุงชั้นดีเลย หลังจากนี้ถ้าคุณชายเช่อดื่มฉี่เด็กหนึ่งถ้วยทุกวัน รับรองว่านายอายุยืนร้อยปีแน่”

เฮ่อเหลียนเช่อถลึงตาใส่เธอแรง ๆแวบหนึ่งแล้วกล่อมตัวเองว่าเป็นลูกผู้ชายอย่าไปถือสาผู้หญิง เขาทนไม่ไหวแล้วจริ งๆ เลยอยากไปล้างคราบฉี่บนเสื้อที่ห้องน้ำแต่กลับถูกเหมยซูหานห้ามเอาไว้

“นายถอดเสื้อเลยก็ได้ ฉันจะซื้อเสื้อตัวใหม่ให้”

เฮ่อเหลียนเช่อคิด ๆแล้วก็เห็นด้วย เขาสวมเพียงเสื้อยืดแขนยาวตัวเดียว หากทำเสื้อผ้าเปียกจนหมดคงแนบเนื้อไม่สบายตัวแย่เลย

พนักงานของร้านอาหารซื้อเสื้อยืดตัวใหม่มาให้อย่างรวดเร็ว เฮ่อเหลียนเช่อถอดเสื้อที่เลอะคราบฉี่ออกไปเปลี่ยนตัวใหม่ เหมยซูหานเก็บเสื้อใส่ถุงจึงเรียกสายตาฉงนจากเฮ่อเหลียนเช่อ

“เสื้อตัวนี้ทิ้งไปก็ได้จะเก็บไว้ทำไมอีก?”

“ฉันมีเรื่องจำเป็นต้องใช้ นายไม่ต้องยุ่งหรอกน่า”

เหมยซูหานนึกได้เพราะประโยคที่ว่าฉี่เด็กจากเหมยเหมยเมื่อครู่นี้ หากอู่เยวี่ยใช้ยาชนิดมีฤทธิ์สารเสพติดกับเสี่ยวเป่าคงรู้ผลจากการตรวจฉี่ได้ ขอเพียงตรวจเจอสิ่งผิดปกติจากฉี่ของเสี่ยวเป่าเขาก็มีหลักฐานเพียงพอเพื่อโค่นอู่เยวี่ยแล้ว

ผู้หญิงคนนี้น่าแค้นใจนัก!

เหยียนหมิงซุ่นดวงตาวูบไหว เขาเดาจุดประสงค์ของเหมยซูหานได้ ซึ่งเมื่อครู่เขากลับคิดไม่ถึงจุดนี้

เพราะเสี่ยวเป่าอยู่ห่างจากเหมยเหมยไม่ได้ส่วนเหมยเหมยก็ไม่ยอมไปคฤหาสน์ตระกูลหนิง เฮ่อเหลียนเช่อจึงขอร้องให้เหมยเหมยพาเสี่ยวเป่ากลับบ้าน ขณะที่เขาก็เสนอขอกลับไปด้วยพร้อมกัน

“บ้านฉันไม่ต้อนรับแก ถ้าแกตามมาก็พาเสี่ยวเป่ากลับไป” เหยียนหมิงซุ่นปฏิเสธเสียงแข็ง

จะให้เฮ่อเหลียนเช่อไปบ้านเขา ล้อเล่นหรือเปล่า?

“ถ้าแกไม่วางใจก็พากลับไปเถอะ!” เหยียนหมิงซุ่นทนดูสภาพปางตายของเฮ่อเหลียนเช่อไม่ได้ หากไม่ใช่เพราะเหมยเหมยชอบเสี่ยวเป่าเขาไม่ยอมรับเจ้าตัวปัญหานี้กลับบ้านหรอกนะ

เฮ่อเหลียนเช่อจึงได้แต่จากไปด้วยใบหน้าสลดพร้อมกับเหมยซูหาน บอกว่าเดี๋ยวจะส่งเสื้อผ้าสำหรับซักเปลี่ยนกับนมผงมาให้ เหยียนหมิงซุ่นหันหลังให้และไม่สนใจเขาอีก

นิสัยร่ำไรเหมือนผู้หญิง เมื่อก่อนทำไมไม่เคยรู้มาก่อนว่าเจ้าเฮ่อเหลียนเช่อจะมีนิสัยเหมือนผู้หญิงแบบนี้นะ?

เหมยเหมยอุ้มเสี่ยวเป่ากลับบ้านและเลือกโดดเรียนคาบช่วงบ่ายโดยให้เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนช่วยลาให้เธอ

“เฮ้ย กินมือไม่ได้นะ ระวังเถอะจะตีให้เลย!”

เป็นครั้งที่หนึ่งร้อยหนึ่งที่เหมยเหมยดึงมือออกจากปากเสี่ยวเป่า แต่เจ้าตัวเล็กยืนกรานจะยัดนิ้วเข้าปากอยู่ดี นิ้วโป้งถูกดูดจนซีดไปหมดแล้ว

เสี่ยวเป่าไม่สนใจเธอและยังคงทำตามใจตัวเองต่อไปราวกับอยู่ในโลกของตัวเอง

เหยียนหมิงซุ่นมุ่นคิ้ว เขาไม่รู้สึกชอบเด็กเลยจริง ๆ ไม่มีวินัยสักนิด คิดจะทำอะไรก็ทำ ทั้งยังไม่ฟังคำเตือน หากเป็นทหารภายใต้การบังคับบัญชาของเขาคงกระทืบไปแล้ว

“ตามใจไปเถอะ รอแทะจนนิ้วหายก็ไม่แทะอีก” เหยียนหมิงซุ่นคิดว่าในเมื่อคุยไม่รู้เรื่องก็ให้เขาลองผิดลองถูก รอเดือดร้อนเมื่อไรก็คงล้มเลิกไปเอง

เพียงแต่เขาลืมไปอย่างสิ้นเชิงว่าตอนนี้คู่กรณีไม่ใช่ผู้ใหญ่แต่เป็นเด็กทารกวัยสามเดือนครึ่งเท่านั้น แล้วจะเข้าใจเหตุผลนี้ได้อย่างไร?

เหมยเหมยมองค้อนใส่เขาแวบหนึ่ง “เสี่ยวเป่าตัวแค่นี้จะไปรู้เรื่องอะไร ฉะนั้นผู้ใหญ่ถึงต้องเริ่มสั่งสอนตั้งแต่เด็ก ถ้าเป็นอย่างพี่กันหมดแล้วจะสั่งสอนลูกกันอย่างไร?”

เหยียนหมิงซุ่นเห็นเจ้าตัวเล็กที่นอนสบายใจเฉิบในอ้อมแขนของภรรยาตัวเองจากกระจก นอกจากนี้จุดที่เจ้าตัวเล็กอยู่ค่อนข้างแปลกพิกล นั่นเอามือไปจับตรงไหนน่ะ?

เขาเหยียบเบรกกะทันหัน ผู้บังคับบัญชาการใหญ่เหยียนเทียบจอดรถริมถนนแล้วหันมาดึงมือเสี่ยวเป่าไปอีกข้างด้วยสีหน้าไม่เป็นมิตรนัก

“เป็นอะไร? อย่าทำให้เสี่ยวเป่าตกใจ!” เหมยเหมยมองเขาด้วยความตกใจ นี่เป็นบ้าอะไรอีกเนี่ย!

……………………….

ตอนที่ 2036 ลามกตั้งแต่เด็ก

เหยียนหมิงซุ่นถลึงตาใส่เสี่ยวเป่าที่ทำหน้านิ่งเฉยทีหนึ่ง สมแล้วที่เป็นลูกของหนิงเฉินเซวียน ไม่ใช่คนดีอะไรตั้งแต่เด็ก กล้าทำเรื่องลามกตั้งแต่อายุยังน้อย

“วางเขาไว้บนเก้าอี้ อุ้มตลอดเหนื่อยแย่”

“เมื่อกี้วางแล้วเขาไม่ยอม” ความจริงเหมยเหมยชอบอุ้มเสี่ยวเป่า ก้อนเนื้ออ่อนนุ่มอุ้มแล้วมีความสุขเหลือเกิน

“เธอวางอีก ฉันจะดูสิว่าเขายอมหรือไม่ยอม?” เหยียนหมิงซุ่นแย่งเสี่ยวเป่าจากอ้อมแขนของเหมยเหมยมายัดไว้ตรงเก้าอี้ทันที

“แอะ ๆ…”

เมื่ออยู่ห่างกลิ่นหอมเสี่ยวเป่าก็ไม่พอใจ ปากเล็กเบะออกเริ่มจะส่งเสียงร้องโวยวายอีกครั้ง

เหมยเหมยรีบแย่งเขากลับมาพลางตวัดตามองเหยียนหมิงซุ่นอย่างไม่พอใจแวบหนึ่ง “พี่จะถือสาอะไรกับเด็กนักหนา รีบขับรถเถอะ!”

เหยียนหมิงซุ่นยังไม่พอใจอยู่ดีเลยพูดเสริม “ระวังให้ดี อย่าให้เขาลูบจับไปเรื่อย อายุน้อย ๆกลับเก่งเรื่องพวกนี้นัก”

เหมยเหมยชะงักเพราะทั้งโมโหทั้งน่าขำ เมื่อครู่มือของเสี่ยวเป่าวางอยู่บนหน้าอกของเธอ มิน่าเหยียนหมิงซุ่นถึงจอดรถกะทันหัน เห็นทีคงเกิดอารมณ์หึงหวง ขนาดกับเด็กทารกตัวเล็ก ๆยังหึงได้ นี่จะขี้หึงเกินไปหรือเปล่า

“พี่นี่จริง ๆเลย…” เหมยเหมยหมดคำจะพูด

เหยียนหมิงซุ่นถลึงตาใส่เสี่ยวเป่าที่ยังไม่รู้ตัวอีกแวบหนึ่งแล้วขับรถต่อไปด้วยใบหน้าเย็นชา พลางเอ่ย “ฉันว่าให้เสี่ยวเป่าอยู่ค้างที่บ้านคืนเดียวพอ พรุ่งนี้ส่งคืนให้เฮ่อเหลียนเช่อไป เลี้ยงเด็กของพวกเขาไว้ที่บ้านเรามันเข้าท่าที่ไหน”

เหมยเหมยรู้ว่าเหยียนหมิงซุ่นพูดไม่ผิดเลย หากให้เฮ่อเหลียนชิงรู้ว่าเธอช่วยเลี้ยงหลานให้หนิงเฉินเซวียนเกรงว่าจะบุกมาที่บ้านด่าเธอยกหนึ่งทันที

“อู่เยวี่ยเป็นอะไร?” เหยียนหมิงซุ่นถาม

“ฉันบอกเหมยซูหานว่าอู่เยวี่ยแพ้ถั่วลิสง สงสัยเขาคงจงใจลองเชิงอู่เยวี่ยละมั้ง!” เหมยเหมยคาดเดาและรู้สึกเสียดาย ทำไมเหมยซูหานไม่ใส่ถั่วลิสงเยอะ ๆให้อู่เยวี่ยตาย ๆไปเสียล่ะ!

เหยียนหมิงซุ่นเห็นสีหน้าโกรธเคืองของเหมยเหมยจากกระจกก็อดหัวเราะไม่ได้ แต่พอเห็นเสี่ยวเป่าในอ้อมแขนภรรยาของเขาก็หัวเสียอีกแล้ว

“เสี่ยวเป่ายอมใกล้ชิดเธอได้ไง? ถ้าอู่เยวี่ยใช้สารเสพติดกับเขาจริง ๆ เสี่ยวเป่าน่าจะไม่ยอมใกล้ชิดกับคนอื่นนะ!” เหยียนหมิงซุ่นเองก็ไม่เข้าใจ

พอเห็นเสี่ยวเป่ารักใคร่เหมยเหมยแบบนี้ เขาก็เริ่มสงสัยแล้วว่าตัวเองจะคาดการณ์ผิดไป

“เสน่ห์ฉันแรงไง ใครก็ชอบฉัน” เหมยเหมยพูดยอตัวเองแล้วชิงหัวเราะก่อน ขณะนี้เองอยู่ดี ๆเสี่ยวเป่าก็ส่งเสียงร้องแอะ ๆอยากดึงมือเธอมา ปากเล็กอ้าพะงาบ ๆ ดูท่าจะหิวแล้ว

“ไปซื้อนมผงก่อน เสี่ยวเป่าหิวแล้ว”

เหยียนหมิงซุ่นหักเลี้ยวรถไปยังห้างสรรพสินค้าแต่ก็ยังสงสัยอยู่บ้าง “เขาจะยอมทานนมผงไหม?”

“ไม่รู้ ลองดูก่อน ในเมื่อนมของอู่เยวี่ยก็ไม่ใช่ของดีอะไร ดูเธอเลี้ยงเสี่ยวเป่าสิ ยิ่งเลี้ยงก็ยิ่งผอม” เหมยเหมยพูดเสียงเคียดแค้น

เมื่อครู่เหมยซูหานบอกเธอว่าอู่เยวี่ยทานเพียงน้ำต้มผักกับสลัดผลไม้เพื่อลดความอ้วน คุณแม่ที่อยู่ในช่วงให้นมลูกกลับทานเพียงสองอย่างนี้ ถ้าน้ำนมมีสารอาหารสิแปลก

ไม่รู้ว่าเฮ่อเหลียนเช่อสมองมีหลุมหรือตาบอดกันแน่ถึงปล่อยให้อู่เยวี่ยทำแบบนี้ หากไม่ใช่เพราะเมื่อครู่เห็นเฮ่อเหลียนเช่อใส่ใจเสี่ยวเป่าจริง ๆ เธอคงคิดว่าเฮ่อเหลียนเช่อจงใจอาศัยมืออู่เยวี่ยฆ่าเสี่ยวเป่าแล้ว

เสี่ยวเป่ารู้สึกไม่สบายตัวขยับตัวดุกดิกตลอดทาง โชคดีที่ไม่นานก็กลับถึงบ้าน เหมยเหมยรีบล้างขวดนมก่อนเป็นอันดับแรก ภายใต้การชี้แนะของป้าฟางว่าต้องใช้น้ำต้มเดือดชงนมผงก่อนจะให้เสี่ยวเป่าทาน

แต่ว่า–

เสี่ยวเป่าทานเพียงคำเดียวก็คายจุกนมออกอย่างไม่ไว้หน้าพลางส่งเสียงร้องโวยวาย ออกแรงดิ้นหนักขึ้นเรื่อย ๆ ใบหน้าเล็กอัดอั้นจนเกิดสีช้ำม่วงทำเอาเหมยเหมยตกใจแทบแย่และนึกเสียใจที่พาเสี่ยวเป่ากลับมา

หากเสี่ยวเป่าเป็นอะไรไปในบ้านเธอ เมืองหลวงคงไม่สงบอีกต่อไปแล้ว

ตอนที่ 2037 อยากกินมือ

พอเสี่ยวเป่าไม่ได้ทานในสิ่งที่เขาต้องการก็โวยวายหนักกว่าเดิม ร่างบิดไปมาไม่หยุดและเริ่มออกอาการชัก แต่ไม่ได้ชักถี่เหมือนตอนเที่ยง ถึงอย่างนั้นก็ทำเอาเหมยเหมยตกใจไม่น้อย

“ทำไงดี พาเสี่ยวเป่าไปโรงพยาบาลดีไหม?” เหมยเหมยมองเหยียนหมิงซุ่นด้วยความตกใจ ทั้งกังวลใจทั้งรู้สึกผิด

เหยียนหมิงซุ่นเองก็กังวลใจไม่แพ้กันในเมื่อชีวิตคนทั้งชีวิต อีกทั้งเป็นหลานชายของคู่อริอย่างหนิงเฉินเซวียน หากเป็นอะไรไปที่บ้านของเขา หนิงเฉินเซวียนต้องหาเรื่องไม่จบไม่สิ้นอย่างแน่นอน

“อย่ากังวลไป เฮ่อเหลียนเช่อขอให้เราพาเสี่ยวเป่ากลับมาเอง ต่อให้เกิดอะไรขึ้น เฮ่อเหลียนเช่อก็ว่าอะไรไม่ได้” เหยียนหมิงซุ่นปลอบเหมยเหมย

เสี่ยวเป่าชักกระตุกติดต่อกันหลายที ใบหน้าเล็กเริ่มเปลี่ยนเป็นสีช้ำม่วง เหมยเหมยร้อนใจแทบแย่ เธอในตอนนี้ไม่คิดว่าผลลัพธ์หลังจากนี้จะเป็นอย่างไรอีกต่อไปแล้ว เธอแค่อยากให้เสี่ยวเป่าดีขึ้น

ถ้าชักแบบนี้ต่อไป เด็กเล็กแค่นี้จะทนไหวได้อย่างไร?

ป้าฟางเคยเลี้ยงลูกมาสองคนเลยมีประสบการณ์เลี้ยงเด็กมาก่อน เธอพูดตามสิ่งที่คาดว่า “เด็กคนนี้คงไม่ได้เป็นลมชักหรอกใช่ไหม จะให้เขาชักต่อไปไม่ได้นะ ถ้าชักต่อไปจะกลายเป็นคนโง่ได้”

“งั้นทำอย่างไรดีล่ะ? พาไปโรงพยาบาลกันเถอะ!” น้ำตาของเหมยเหมยไหลริน

เหยียนหมิงซุ่นก็หมดหนทางช่วยเช่นกัน เรื่องอื่นต่อให้ยากเพียงใดเขาก็หาทางแก้ได้ แต่เวลาเผชิญหน้ากับเด็กอย่างเสี่ยวเป่าเขากลับหมดหนทางทุกอย่าง

“งั้นพาไปโรงพยาบาลแล้วกัน ฉันไปเอารถ” เหยียนหมิงซุ่นหันหลังจะไปเอารถ

“แอะ ๆ…”

เสี่ยวเป่าที่รู้สึกทรมานแทบทนไม่ไหวยังคงชักต่อไป มือเล็กโบกกลางอากาศไปมาแต่เสมือนว่าเขาต้องการจะคว้าบางอย่าง พยายามตามหามาตลอด เหมยเหมยจับผิดสังเกตได้เลยถาม “เสี่ยวเป่าอยากได้อะไร?”

เธออยากช่วยบีบมือให้เสี่ยวเป่าเพื่อให้เขารู้สึกสบายขึ้นบ้าง แต่เพิ่งยื่นมือไปกลับถูกเสี่ยวเป่าดึงไว้ เจ้าตัวเล็กตาเป็นประกายแล้วยัดนิ้วของเหมยเหมยใส่ปากอย่างแรง ปากเล็กอ้ากว้างแล้วใช้แรงดูดไม่น้อย

“เฮ้ย เสี่ยวเป่ากินไม่ได้!”

เหมยเหมยอยากชักมือกลับแต่ไม่กล้าออกแรงมากเพราะกลัวจะทำให้เสี่ยวเป่าเจ็บ

เสี่ยวเป่ากำมือเหมยเหมยไว้แน่นแล้วยัดใส่ปากอย่างไม่ย่อท้อ เหยียนหมิงซุ่นสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อยก่อนกล่าว “เธอเอามือให้เขากินก่อน”

เหมยเหมยยัดนิ้วตัวเองใส่ปากเล็กของเสี่ยวเป่าตามแรงดึงของมือเสี่ยวเป่า เสี่ยวเป่าอ้าปากงับนิ้วของเธอไว้ทีเดียวแล้วใช้แรงดูดเสียงดัง แต่ก็ดีที่เจ้าตัวเล็กไม่มีฟันไม่อย่างนั้นนิ้วของเหมยเหมยคงถูกแทะจนเละแน่

ภาพอัศจรรย์ใจเกิดขึ้นแล้ว

เสี่ยวเป่าที่ดูดนิ้วเหมยเหมยอย่างเอร็ดอร่อยเงียบลงอย่างน่าแปลก แล้วหลับอยู่ในอ้อมอกของเหมยเหมยอย่างว่าง่าย ช่างน่ารักน่าชังเสียเหลือเกิน

“เจ้าตัวเล็กหิวแล้ว ให้เขาดื่มนม” ป้าฟางยิ้มกล่าว

เหยียนหมิงซุ่นหยิบขวดนมยัดใส่ปากเสี่ยวเป่า เหมยเหมยก็ชักมือตัวเองกลับในเวลาเดียวกัน แต่เสี่ยวเป่ากลับเป็นอย่างเมื่อครู่ที่ดูดนมเพียงคำเดียวก็คายจุกนมออกอย่างรังเกียจ พลางคลำหามือของเหมยเหมย

พอเห็นว่าเจ้าตัวเล็กจะโวยวายอีกเลยทำเอาเหมยเหมยตกใจรีบยัดนิ้วตัวเองเข้าไป เสี่ยวเป่าดูดนิ้วของเธออย่างพึงพอใจแล้วกลายร่างเป็นเด็กดีทันที

“น่าแปลก นมผงดี ๆไม่ดื่มแต่ชอบดูดนิ้วของคุณหนู เด็กคนนี้แปลกจริง ๆ” ป้าฟางเห็นแล้วก็รู้สึกแปลกใจ เด็กน้อยหน้าตาน่ารักแต่ทำไมรู้สึกไม่ค่อยปกติเท่าไรล่ะ!

เหยียนหมิงซุ่นผุดความคิดหนึ่งขึ้นมาราวกับนึกอะไรขึ้นได้ เขาให้ป้าฟางไปทำงานต่อจนในห้องเหลือเพียงเขากับเหมยเหมย

“เธอป้อนยาวิเศษให้เสี่ยวเป่าใช่ไหม?” เหยียนหมิงซุ่นถาม

เหมยเหมยพยักหน้ารับ “อืม ให้เขาดื่มไปสองหยด เสี่ยวเป่าชอบดื่มมากเลยล่ะ…เอ๊ะ ฉันนึกออกแล้ว…”

……………………….

ตอนที่ 2038 ชอบคนสวยตั้งแต่เด็กหรือ

เหมยเหมยก็นึกถึงสาเหตุเช่นกัน เธอเปิดฝาขวดนมแล้วเหยาะยาวิเศษลงไปสองหยด เขย่าให้เข้ากันก่อนจะป้อนให้เสี่ยวเป่าดื่ม

เธอกังวลว่าเสี่ยวเป่าไม่ยอมดื่มอีก เหมยเหมยเลยจงใจหยดน้ำนมใส่ปากเสี่ยวเป่าเล็กน้อย เจ้าตัวเล็กแลบลิ้นออกมาเลียแตะ ๆแล้วฉีกยิ้มอย่างดีใจ ไม่ต้องรอให้ใครป้อนเจ้าตัวก็ประคองขวดนมดูดเอง

เหยียนหมิงซุ่นเข้าใจแล้วว่าทำไมเสี่ยวเป่าถึงยอมใกล้ชิดเหมยเหมยซึ่งทั้งหมดล้วนเป็นเพราะยาวิเศษ เสี่ยวเป่าไม่มีภูมิต้านทานต่อยาวิเศษเหมือนสัญชาตญาณของสัตว์ที่รู้ว่าเหมยเหมยมีของดีถึงยอมใกล้ชิดเธอ

บ่งบอกว่าเสี่ยวเป่าไม่ใช่เด็กธรรมดา เขาต้องมีบางอย่างที่ผิดแปลกไปจากมนุษย์ทั่วไป

ป้าฟางมารายงานว่าเฮ่อเหลียนเช่อมาถึงแล้ว

“พาเขาไปที่ห้องรับแขก” เหยียนหมิงซุ่นออกคำสั่งเสียงเรียบ

เหมยเหมยอุ้มเสี่ยวเป่าตามออกไป เฮ่อเหลียนเช่อนั่งอยู่ในห้องรับแขกเพียงลำพัง เมื่อเห็นเสี่ยวเป่าที่ดื่มนมอยู่ในอ้อมแขนเหมยเหมยอย่างนิ่งสงบ ดวงตาก็เบิกกว้างอีกครั้ง

วันนี้มีเรื่องเหนือความคาดหมายเขามากเกินพอแล้ว

ทำไมทั้ง ๆที่เขาทุ่มเทแรงกายแรงใจทั้งหมดแล้วก็ยังจนปัญญาจะแก้ไขปัญหาได้ แต่จ้าวเหมยกลับจัดการได้อย่างง่ายดาย ไม่มีเหตุผลเอาเสียเลย!

“นมยี่ห้ออะไรเหรอ?” เฮ่อเหลียนเช่อยังไม่พอใจอยู่ดี บางทีนมผงที่เขาซื้ออาจไม่ถูกปากน้องชายของเขา ไม่เกี่ยวกับเสน่ห์ส่วนบุคคลของเขาแต่อย่างใด

“นมผงคลิน แพงที่สุดในห้างสรรพสินค้า นี่ใบเสร็จ แกจ่ายเงินมาให้ฉันด้วย”

เหยียนหมิงซุ่นล้วงใบเสร็จที่เขาตั้งใจขอมาออกมา เงินไม่ถึงหนึ่งร้อยหยวน สำหรับเขาแล้วขนหน้าแข้งไม่ร่วงสักเส้นเดียวด้วยซ้ำ แต่ทำไมเขาต้องเสียเงินให้เฮ่อเหลียนเช่อด้วยล่ะ?

เฮ่อเหลียนเช่อรับใบเสร็จมาดูแวบหนึ่งพลางทำหน้าประหลาดใจ อดถามไม่ได้ “พวกแกซื้อจากห้างสรรพสินค้าไหน?”

“ห้างโหย่วอี้ เฮ่อเหลียนเช่อแกคงไม่คิดจะเบี้ยวหรอกนะ?” เหยียนหมิงซุ่นมองเขาด้วยสายตาดูถูก

“เหลวไหล ฉันจะขาดแคลนเงินแค่นี้เหรอ? ให้แกร้อยหนึ่งไม่ต้องทอน” เฮ่อเหลียนเช่ออารมณ์เดือดในฉับพลันพลางล้วงธนบัตรหนึ่งร้อยจากกระเป๋าเสื้อโยนให้เหยียนหมิงซุ่น

เหยียนหมิงซุ่นใช้สองนิ้วคีบรับเงินหนึ่งร้อยไว้อย่างง่ายดาย “เศษที่เหลือแกยังมีหน้าเอาคืนอีกเหรอ?”

เฮ่อเหลียนเช่อแค่นเสียงทีหนึ่งแต่ไม่เถียงกลับ จู่ ๆก็เงียบลงดูท่ากำลังคิดบางอย่างอยู่ สีหน้าดูสับสน ซึ่งความจริงเจ้าหมอนี่ก็กำลังสับสนอยู่จริง ๆนั่นแหละ

เขาไม่เข้าใจ เขาก็ซื้อนมผงคลินจากห้างสรรพสินค้าโหย่วอี้เช่นกัน ทำไมเสี่ยวเป่าถึงไม่ทาน?

ส่วนนมผงที่จ้าวเหมยป้อนเขา เจ้าเด็กนี่กลับทานอย่างเอร็ดอร่อย!

หรือว่าน้องชายของเขาชื่นชอบสาวงามตั้งแต่เด็กกันนะ?

เฮ่อเหลียนเช่อคิดไม่ตก สุดท้ายก็ใช้เหตุผลที่ว่าเสี่ยวเป่าชอบสาวงามมาปลอบใจตัวเอง ตัดสินใจว่าคราวหลังจะหาแม่นมหน้าตาสะสวย เช่นนี้ไม่แน่เสี่ยวเป่าอาจจะยอมรับแม่นมก็ได้

บอกตามตรงเสี่ยวเป่าใกล้ชิดกับจ้าวเหมย ในมุมมองของเขาไม่ได้ต่างจากการใกล้ชิดกับอู่เยวี่ยแต่อย่างใด

ผู้หญิงสองคนนี้ล้วนเป็นนังแพศยาที่เขารังเกียจ เขาไม่มีวันยอมให้น้องชายตัวเองสนิทกับพวกเธอ ต้องรีบหาทางอื่นจัดการโดยเร็ว

“ในเมื่อแกมาแล้วก็พาเสี่ยวเป่ากลับบ้านซะ ตอนนี้กินอิ่มท้องแล้วคงไม่โวยวายแล้วแหละ” เหยียนหมิงซุ่นไม่อยากให้เจ้าตัวเล็กอยู่ต่อเลยสักนิด จึงเสนอให้เฮ่อเหลียนเช่อพากลับไปอีกครั้ง

เฮ่อเหลียนเช่อเองก็ต้องการเช่นนั้น เขาไม่อยากทิ้งน้องชายไว้ที่เหยียนหมิงซุ่นสักเท่าไรนัก

เหมยเหมยออกจะอาลัยอาวรณ์เสี่ยวเป่าอยู่เล็กน้อย แต่เมื่อครู่อาการชักของเสี่ยวเป่าทำเธอตกใจแทบแย่จนกลัวว่าจะเป็นอะไรไปจริง ๆจึงส่งเสี่ยวเป่าที่ยังทานยมอยู่ไว้ในอ้อมแขนเฮ่อเหลียนเช่อ

เฮ่อเหลียนเช่ออ้ามือรับเจ้าตัวน้อยมาอย่างระมัดระวัง สีหน้าประหม่าพร้อมเผลอทำท่าตั้งรับโดยไม่รู้ตัว ตัดสินใจว่าหากเสี่ยวเป่าร้องโวยวายเขาจะรีบถอนตัวทันที

แต่คราวนี้เสี่ยวเป่ากลับไว้หน้าเขามาก ประคองขวดนมพลางยู่จมูกเล็กหน่อย แม้จะไม่ค่อยพอใจที่เฮ่อเหลียนเช่อเป็นคนอุ้มแต่เสี่ยวเป่ามีของอร่อย ๆอยู่ในมือจึงยอมปล่อยเฮ่อเหลียนเช่อไปอย่างใจกว้าง นอนอยู่ในอ้อมแขนเขาอย่างเงียบสงบพลางดูดนมเสียงดังอึก ๆ

ตอนที่ 2039 ภาพแปลกพิกล

เฮ่อเหลียนเช่อไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองจนคิดว่ายังอยู่ในห้วงความฝัน แต่เสียงดูดนมดังอึก ๆของเจ้าตัวเล็กกลับเตือนสติว่าเขาอยู่ในโลกแห่งความเป็นจริง

เขาอยากร้องไห้ขึ้นมากะทันหัน

ในที่สุดก็มาถึงวันนี้สักที ไม่ง่ายเลย!

“แกดูสิก็แค่นี้เอง เพราะพวกแกเลี้ยงลูกไม่เป็น ไม่เคยให้เขากินจนอิ่มท้องมาก่อน ปล่อยให้ท้องหิวโซอย่างนั้นเขาจะไม่ร้องโวยวายได้ไง?” เหยียนหมิงซุ่นตำหนิอย่างไม่มีเหตุผล

เฮ่อเหลียนเช่ออารมณ์ดีและไม่คิดจะต่อปากต่อคำเหยียนหมิงซุ่นเป็นครั้งแรก อุ้มเสี่ยวเป่ากลับไปอย่างดีอกดีใจ ก่อนกลับยังพูดขอบคุณอีกต่างหาก ดวงอาทิตย์จะขึ้นทางทิศตะวันตกหรืออย่างไร

“พี่ พี่ว่าเสี่ยวเป่าจะโวยวายอีกไหม?” เหมยเหมยกังวลใจเล็กน้อยและรู้สึกโหวงใจแปลก ๆ

เธอก็แปลกใจเช่นกันว่าทำไมถึงได้ผูกพันกับเสี่ยวเป่าทั้งที่เพิ่งเคยเจอกันสองครั้งขนาดนี้?

“ไม่หรอก อู่เยวี่ยน่าจะใกล้ฟื้นแล้วละ มีหล่อนอยู่ เสี่ยวเป่าคงไม่เป็นอันตรายชั่วคราว” เหยียนหมิงซุ่นกลับดีใจอย่างมาก นับว่าส่งเด็กวุ่นวายกลับไปได้สักที

ในเวลาหนึ่งชั่วโมงที่อยู่กับเสี่ยวเป่าทำให้เหยียนหมิงซุ่นรับรู้ถึงความน่ากลัวของเด็กอย่างลึกซึ้ง ยิ่งทำให้เขาขยาดเด็กมากกว่าเดิม หากลูกของเขากับเหมยเหมยขี้โวยวายอย่างเสี่ยวเป่าแล้วจะใช้ชีวิตต่อไปอย่างไร?

กลางคืนอันเงียบสงบ เหยียนหมิงซุ่นโอบกอดเหมยเหมยที่หลับปุ๋ยอยู่ แต่เจ้ากรรมโทรศัพท์กลับแผดเสียงดังขึ้นถี่ ๆอย่างเร่งเร้า กลางคืนดึกดื่นแบบนี้ฟังแล้วช่างเสียดหูเหลือเกิน

เหยียนหมิงซุ่นตื่นขึ้นอย่างรวดเร็วพลางขมวดคิ้วแน่น ไอ้สารเลวตัวไหนโทรมากลางคืนดึกดื่นแบบนี้นะ?

ลุงเหลาต่อสายเข้ามาในห้องนอนของพวกเหยียนหมิงซุ่น จากนั้นจึงพบว่าเป็นสายจากเฮ่อเหลียนเช่อ ซึ่งทางปลายสายดูจะครึกครื้นกันมากทีเดียว

“เฮ่อเหลียนเช่อแกไม่จบไม่สิ้นสักทีใช่ไหม!” เหยียนหมิงซุ่นกดเสียงด่ากลับไป

“เสี่ยวเป่าต่างหากที่ไม่ยอมจบ เขาเริ่มร้ององแงโวยวายอีกแล้ว แกคิดว่าฉันอยากโทรมาหรือไง?” เฮ่อเหลียนเช่อหงุดหงิดเต็มที เด็กนี่เกิดมาเพื่อทรมานเขาชัก ๆ เวรกรรมของเขาแท้ ๆเลย!

“เสี่ยวเป่าเป็นลูกชายของแกไม่ใช่ลูกชายของฉัน เขาจะร้องโวยวายหรือไม่มันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันนี่!” เหยียนหมิงซุ่นเดือดดาล เขากับเฮ่อเหลียนเช่อเป็นคู่อริกันไม่ใช่เพื่อนเก่าที่รู้จักกัน ตอนนี้กำลังทำบ้าอะไรอยู่?

กลับเริ่มพูดคุยกันเรื่องเลี้ยงลูกเสียแล้ว!

เฮ่อเหลียนเช่อปวดศีรษะเหลือเกิน หากมีวิธีอื่นเขาคงไม่ยอมแบกหน้ามาขอความช่วยเหลือจากเหยียนหมิงซุ่นหรอก แต่พ่อทูนหัวเสี่ยวเป่าเกิดหิวขึ้นมากลางดึก อู่เยวี่ยยังเป็นลมหมดสติไม่ฟื้นเลยไม่มีน้ำนมให้ นมผงที่เขาชงก็ไม่ยอมทาน ทีนี้เป็นเรื่องเลย ร้องเสียงดังลั่นโวยวายบ้านแทบแตก ทำเอาเขากับเหมยซูหานแทบไม่ได้หลับไม่ได้นอนตลอดทั้งคืน

เหมยเหมยเองก็ตื่นแล้ว เธอฟังเหยียนหมิงซุ่นเล่าสถานการณ์คร่าว ๆเลยตอบกลับไปว่า “ส่งเสี่ยวเป่ามาเถอะ เด็กตัวเล็กแค่นั้นสุขภาพจะแย่เอา”

พอเฮ่อเหลียนเช่อได้ยินถ้อยคำของเธอจากปลายสายก็รู้สึกว่าเมื่อก่อนตนมองคนผิดไป แม้จ้าวเหมยจะน่ารำคาญไปสักหน่อยแต่เจ้าตัวไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร ดีกว่าไอ้สารเลวเหยียนหมิงซุ่นหลายร้อยเท่าเลยล่ะ

“ขอบคุณคุณจ้าวมาก ฉันจะพาไปส่งเดี๋ยวนี้แหละ”

เหยียนหมิงซุ่นเอ่ยขึ้นอย่างไม่พอใจ “ฉันยังไม่ตอบตกลงเลย แกจะส่งมาทำ…”

ยังไม่ทันพูดจบประโยคดีก็ถูกตัดสายไปก่อน เสียงดังตู้ด ๆดังขึ้น

เหมยเหมยเห็นเขาทำหน้าไม่สบอารมณ์นักเลยรีบพูดปลอบใจ “เสี่ยวเป่าน่ารักน่าชังมากจริง ๆ เราก็ถือว่าสัมผัสประสบการณ์เลี้ยงลูกล่วงหน้าไง”

เหยียนหมิงซุ่นใจหล่นวูบไม่กล้าพูดค้านอะไรอีก ขอเพียงเอ่ยถึงลูกเมื่อไรเขาต้องรู้สึกผิดทุกที

เฮ่อเหลียนเช่อมาถึงอย่างรวดเร็ว เพิ่งวางสายไปไม่นานเสียงกริ่งหน้าบ้านก็ดังขึ้น เหยียนหมิงซุ่นชักสงสัยแล้วว่าเจ้าหมอนี่โทรมาตอนอยู่หน้าประตูบ้านเขาหรือเปล่า ไม่อย่างนั้นจะไวอะไรปานนี้ได้?

เขาเดาไม่ผิด เฮ่อเหลียนเช่อถูกก่อกวนจนหมดหนทางเลยพาเสี่ยวเป่ามาขอความช่วยเหลือจากเหมยเหมย แต่มาถึงหน้าประตูถึงคิดได้ว่าควรโทรหาก่อน

อาการของเสี่ยวเป่าไม่สู้ดีนักและเกิดอาการชักอย่างรุนแรง เหมยเหมยรีบไปชงนมผงที่ห้องครัวแล้วเหยาะน้ำวิเศษลงไปสองหยด ป้อนให้เสี่ยวเป่าทานถึงทำให้เขาสงบลงได้

……………………………..

ตอนที่ 2040 ทดลองชีวิตเลี้ยงลูกล่วงหน้า

เฮ่อเหลียนเช่อเห็นแล้วก็นึกทึ่งอย่างมาก นี่มันแปลกเกินไปแล้ว ทั้ง ๆที่ยี่ห้อนมผงเหมือนกันแท้ ๆนี่นา!

เจ้าตัวเล็กไม่ไว้หน้าเขาเลย!

“เฮ่อเหลียนเช่อแกอย่าเพิ่งไปไหน มาเซ็นสัญญาก่อน” เหยียนหมิงซุ่นยื่นกระดาษไปให้อีกฝ่ายโดยที่ไม่รู้ว่าทันเขียนเมื่อไร

“เซ็นอะไร?” เฮ่อเหลียนเช่อรับมาดูแวบหนึ่งก่อนจะสีหน้าเปลี่ยนไป ตวาดเสียงดัง “ฉันโง่หรือไง? อะไรคือเกิดอะไรขึ้นกับเสี่ยวเป่าที่บ้านแกแกกับจ้าวเหมยจะไม่รับผิดชอบ? ถ้าฉันเซ็นไปก็เท่ากับตกหลุมกับดักของแกสิ ฉันไม่ได้โง่ขนาดนั้นนะ!”

ที่แท้เหยียนหมิงซุ่นเขียนข้อตกลงปัดความรับผิดชอบ หากเสี่ยวเป่าเป็นอะไรไปที่บ้านของเขาเขากับเหมยเหมจะไม่รับผิดชอบทั้งคู่

“แกไม่เซ็นก็ได้ งั้นเดี๋ยวก็พาเสี่ยวเป่ากลับไปด้วยเลย ฉันยังกลัวแกหลอกเอาด้วยซ้ำ!” เหยียนหมิงซุ่นพูดเสียงเย็นชาอย่างไม่ไว้หน้า

เหมยซูหานรีบหว่านล้อมให้เฮ่อเหลียนเช่อเซ็นชื่อ “เหยียนหมิงซุ่นกับเหมยเหมยไม่ทำร้ายเสี่ยวเป่าหรอก นายอย่าจิตใจคับแคบนักสิ”

เฮ่อเหลียนเช่อรู้สึกแย่จับใจ ความจริงเขาก็รู้ว่าเหยียนหมิงซุ่นคงไม่ลงมือทำอะไรเด็กทารกคนหนึ่งหรอก เขาเพียงแค่รู้สึกแย่เท่านั้น

การโดนเหยียนหมิงซุ่นข่มขู่แบบนี้มันแย่มากจริง ๆ!

สู้ชักดาบล้วงปืนต่อสู้กันจริง ๆจัง ๆสักครั้งยังจะดีเสียกว่า!

เสี่ยวเป่าดื่มนมกว่าครึ่งขวดหมดแล้วก็เหนื่อยแทบแย่เลยอมจุกนมหลับไปทั้งอย่างนั้น ระหว่างนั้นก็เคี้ยวปากดังแจ๊บ ๆเป็นระยะ ๆ

ดวงหน้าในยามหลับสนิททำให้ไฟโทสะของเฮ่อเหลียนเช่อสลายหายไปในพริบตา สายตาก็อ่อนโยนขึ้นตามลำดับเผยรอยยิ้มใจดีราวกับคุณป้าคนหนึ่ง

ช่างเถอะ ๆ เพื่อเจ้าตัวเล็กนี่ต่อให้รู้สึกอัดอั้นตันใจแค่ไหนก็ช่างเถอะ!

เฮ่อเหลียนเช่อล้วงปากกาออกมาเซ็นชื่อบนหนังสือข้อตกลงก่อนจะพาเหมยซูหานกลับไป

“นอนเถอะ ส่งเสี่ยวเป่าให้ป้าฟางเลี้ยง” เหยียนหมิงซุ่นมองเจ้าเด็กทารกในอ้อมแขนเหมยเหมยอย่างรังเกียจแวบหนึ่ง อยากจับโยนออกไปข้างนอกเหลือเกิน

เหมยเหมยอาลัยอาวรณ์อยู่บ้างแต่ก็ส่งให้ป้าฟางอย่างไม่ขัดขืน เธอไม่มีประสบการณ์กล่อมเด็กนอนมาก่อนเลยไม่กล้าพาเสี่ยวเป่ามานอนด้วย หากเผลอหลับจนลืมตัวทับเสี่ยวเป่าตายจะทำอย่างไร?

เพียงแต่ต่อให้เสี่ยวเป่าหลับไปแล้วก็ยังดูแลยากเหมือนเดิม แค่โดนมือป้าฟางเจ้าตัวเล็กก็เริ่มดิ้น ส่งเสียงครางหลายทีและเห็นว่าใกล้จะตื่นเต็มทีแล้ว

เหมยเหมยจำต้องอุ้มกลับมา “หรือว่าฉันพาเสี่ยวเป่าไปนอนห้องนอนรับแขกดี?”

เหยียนหมิงซุ่นคัดค้านเสียงแข็ง “นอนด้วยกันนี่แหละ!”

ให้เขาแยกนอนกับภรรยาเป็นเรื่องที่ไม่มีวันเกิดขึ้นแน่นอน!

เขายอมทนเจ้าเด็กนี่ก็ได้!

ป้าฟางกำชับเหมยเหมยถึงข้อควรระวังก่อนพาเด็กนอน เหมยเหมยจดจำอย่างตั้งใจ เธอวางเสี่ยวเป่าไว้ตรงกลางก่อนปูแผ่นรองฉี่ไว้ด้วย

เหมยเหมยมุดเข้าที่นอนแล้วกระชับกอดร่างเล็กตัวนุ่มนิ่มของเสี่ยวเป่าด้วยความรู้สึกแปลกใหม่และมีความสุขอย่างมาก มันเป็นความรู้สึกที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน

เสี่ยวเป่ากระแซะตัวเข้าหาร่างเหมยเหมย เขากลิ้งตลบครั้งเดียวก็เข้าสู่อ้อมกอดของเธอแล้ว มือเล็กยื่นแปะยังจุดที่ไม่อาจจะอธิบายได้ เหยียนหมิงซุ่นหน้าถมึงทึงทันที ไอ้ตัวเล็กกล้าทำเรื่องอนาจารลามกต่อหน้าเขาอีกแล้ว!

“ให้เขานอนฝั่งนี้”

เหยียนหมิงซุ่นกระชากเสี่ยวเป่ากลับมาให้อยู่ใกล้ตัวเขาอย่างไม่ลังเลใจ เสี่ยวเป่าไม่พอใจอยากกลิ้งกลับไปหาฝั่งเหมยเหมยแต่กลับถูกขวางเอาไว้ เจ้าตัวน้อยพยายามติดต่อกันหลายครั้งจนเริ่มเหนื่อยเลยยอมฟุบนอนอยู่ฝั่งเหยียนหมิงซุ่นอย่างจำใจ แล้วหลับใหลไปทั้งที่ปากเล็กยังเบะออก

“นอน!”

เหยียนหมิงซุ่นกระตุกยิ้มอย่างพึงพอใจแล้วปิดไฟหัวเตียง ดึงผ้าห่มขึ้นมาก่อนที่แขนยาวจะเกี่ยวภรรยาเข้ามากอดไว้

แม้เหมยเหมยไม่ค่อยพอใจกับความเอาแต่ใจของเหยียนหมิงซุ่น แต่พอได้สัมผัสมือเล็ก ๆของเสี่ยวเป่าก็รู้สึกดีไม่หยอกเหมือนกัน

“พี่ หลังเรียนจบเรามีลูกกันเถอะ ฉันอดใจแทบไม่ไหวแล้ว” เหมยเหมยวาดฝันถึงชีวิตอันดีงามยามเลี้ยงลูกในอนาคตก็เข้าสู่ห้วงนิทราไปพร้อมกับรอยยิ้ม

เหยียนหมิงซุ่นกลับหลับไม่ลง ลูกเท่ากับหนามที่ยอกอกเขาและไม่รู้ว่าเมื่อไรถึงจะดึงมันออกไปได้!