อัจฉริยะสมองเพชร 1834-1835

 ตอนที่ 1834 ผมคืออำมาตย์เฉินหลิง

อาการบาดเจ็บของจางเซวียนมีสาเหตุมาจากการทดสอบอาวุธยุทธภัณฑ์สายฟ้า อวัยวะสำคัญภายในหลายส่วนของเขารวมถึงกล้ามเนื้อและทางเดินพลังปราณถูกทำลาย เป็นเพราะพลังชีวิตที่มีล้นเหลือและพลังปราณเทียบฟ้าในร่างของเขาที่ทำให้จางเซวียนยังสามารถปกป้องสภาพร่างกายไม่ให้เสื่อมสลายไปมากกว่าที่เป็นอยู่

รากฐานของเขาถูกทำลายไปเกือบหมด จนถึงระดับที่ไม่อาจใช้วิธีการแบบธรรมดาเยียวยาตัวเองได้ ในอีกแง่หนึ่ง สภาวะร่างกายของจางเซวียนตอนนี้เหมือนกันกับไอ้โหดและอำมาตย์เฉินหย่ง เวลาเท่านั้นที่จะช่วยฟื้นฟูรากฐานอันง่อนแง่นของเขา อีกทั้งไม่มีหนทางเร่งกระบวนการนั้นได้ด้วย

แต่เพียงเพราะเขาทำไม่ได้ ก็ไม่ได้หมายความว่าคนอื่นจะทำไม่ได้!

บาดแผลของอำมาตย์เฉินหลิงนั้นสาหัสยิ่งกว่าเขาเสียอีก แต่อีกฝ่ายก็ยังเยียวยาตัวเองได้อย่างรวดเร็วโดยใช้ประโยชน์จากแท่นบูชา แล้วเป็นไปได้ไหมที่เขาจะเข้าถึงอำนาจแบบเดียวกัน?

“เราเกือบถูกฆ่าตายตอนที่เข้าขัดขวางพิธีกรรมเมื่อครู่ก่อน ดูเหมือนเทพเจ้าที่ถูกพิธีกรรมเรียกตัวมาจะระบุอัตลักษณ์ของคนๆหนึ่งผ่านทางรังสีและพลังงานของจิตวิญญาณ…”

จางเซวียนพลันเกิดความคิดหนึ่งขึ้นมา เขารีบคิดคำนวณหาโอกาสของความเป็นไปได้

เขาไม่รู้ว่าจะสามารถใช้พลังงานจากเทพเจ้าเพื่อเยียวยาอาการบาดเจ็บของตัวเองได้หรือไม่ แต่เพียงแค่จะเข้าถึงพิธีกรรมก็เป็นปัญหาแล้ว เมื่อครู่ก่อน ตอนที่เขาพยายามบุกเข้าไปขัดขวางพิธีกรรม พละกำลังมหาศาลก็เกือบทำให้เขาหายสาบสูญไปจากโลก

แม้ประสิทธิภาพการต่อสู้ของจางเซวียนจะเพิ่มสูงขึ้นจนเทียบเท่ากับนักรบขั้นการฟื้นคืนชีพของสายเลือดขั้นต้น แต่ก็รู้ตัวว่ายังไม่อาจต้านทานพละกำลังระดับนั้นได้ มันคงต้องลงเอยด้วยความตาย

หรือพูดอีกอย่างก็คือ เขาต้องหาวิธีอื่นเพื่อหลบเลี่ยงการตรวจจับของเทพเจ้า

จางเซวียนตาโต “ปลอมตัวเป็นอำมาตย์เฉินหลิงสิ ขอแค่รังสีและสายเลือดของเราเหมือนกันกับเขาโดยไม่มีข้อแตกต่าง ต่อให้เทพเจ้าก็คงแยกเราทั้งคู่ไม่ออก แล้วเราจะได้ซึมซับพลังงานที่แผ่ซ่านลงมาจากแท่นบูชานั้น”

แม้การใช้กำลังจะล้มเหลว แต่จางเซวียนก็ยังมีกลยุทธซ่อนอยู่ คือเครื่องรางแห่งการปลอมตัวที่หลัวลั่วชิงมอบให้

มันเป็นสิ่งที่เขาสามารถนำมาใช้ได้ ต่อให้ร่างกายมีสภาพเป็นโครงกระดูกแล้วก็ตาม

“ต้องลอง!”

จางเซวียนระงับความตื่นเต้นไว้ไม่ไหว เขาเปิดใช้งานเครื่องราง จากนั้นก็กลายร่างเป็นอำมาตย์เฉินหลิงอย่างรวดเร็ว ไม่ว่าจะเป็นรูปลักษณ์ภายนอกหรือรังสีของจิตวิญญาณ ก็ไม่มีทางที่ใครจะแยกความแตกต่างระหว่างตัวเขากับอำมาตย์เฉินหลิงตัวจริงได้เลย

“นายน้อย?” อำมาตย์เฉินหย่งตั้งคำถามด้วยความสงสัย

เขาติดตามเทพเจ้าแห่งจิตวิญญาณมานานแล้ว จึงรู้เรื่องเครื่องรางแห่งการปลอมตัว แต่ก็ยังออกจะงุนงงว่าทำไมนายน้อยถึงเลือกปลอมตัวเป็นอำมาตย์เฉินหลิง

“ใช่” จางเซวียนพยักหน้ารับพร้อมกับอมยิ้ม

ด้วยรูปร่างสูงสง่า เขาลักลอบเข้าสู่รอยแยกของมิติที่อยู่กลางอากาศ

คลื่นความสั่นสะเทือนของพลังงานที่เคยผลักตัวเขาออกมาไม่แสดงอาการว่าจะขับไล่อีกต่อไป จางเซวียนเล็ดลอดเข้าสู่พิธีกรรมได้โดยไม่มีปัญหา

“เป็นอย่างที่คิดไว้เลย มันได้ผล!” เขาตัวสั่นด้วยความตื่นเต้น

ดูเหมือนเครื่องรางแห่งการปลอมตัวที่หลัวลั่วชิงมอบให้จะอยู่ในระดับขั้นที่สูงกว่าเทพเจ้าองค์ใดก็ตามที่อำมาตย์เฉินหลิงเรียกมา ดังนั้นเทพเจ้าจึงไม่อาจมองทะลุการปลอมตัวของเขา

“ฮ่าฮ่าฮ่า!”

จางเซวียนยืนอยู่ใต้รอยแยกแห่งมิติ เขาซึมซับกระแสพลังงานที่แผ่ซ่านลงมาจากด้านบน ในชั่วพริบตา กายเนื้อของเขาก็ฟื้นฟูสภาพอย่างรวดเร็ว จิตวิญญาณที่อ่อนล้าได้รับการบ่มเพาะและเยียวยา

“ถ้าเป็นอย่างนี้ เราน่าจะกลับสู่สภาวะแข็งแกร่งสูงสุดได้ภายใน 10 นาที บางทีอาจยกระดับวรยุทธได้ด้วยซ้ำ…” จางเซวียนนัยน์ตาเป็นประกาย

ถึงจะมีบาดแผลสาหัส แต่จางเซวียนก็ยังอยู่ในจุดที่ได้เปรียบอำมาตย์เฉินหลิงมาก ทั้งความอ่อนวัยของเขาและลักษณะเฉพาะของพลังปราณเทียบฟ้าทำให้การฟื้นฟูสภาพร่างกายเป็นไปได้รวดเร็วกว่า แม้ทั้งคู่จะอยู่ในสภาพแวดล้อมแบบเดียวกัน แต่ก็มีโอกาสที่เขาจะเยียวยาตัวเองได้รวดเร็วกว่าอำมาตย์เฉินหลิงมาก

ด้วยเหตุนี้ จางเซวียนจึงเริ่มดูดกลืนพลังงานอย่างฮวบฮาบราวกับนักเดินทางผู้หิวกระหายที่มาเจอกับโอเอซิสโดยบังเอิญ

“คุณ…”

หลังจากจางเซวียนตั้งต้นซึมซับพลังงานไปได้สักครู่ ก็รู้สึกได้ถึงสายตาคมกริบที่จับจ้องมาอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ เมื่อหันกลับไป ก็เห็นอำมาตย์เฉินหลิงกำลังจ้องหน้าเขาอย่างเคียดแค้น

การร้องขอพรจากเทพเจ้าคือขั้นตอนศักดิ์สิทธิ์ของพิธีกรรม ซึ่งการเปิดการโจมตีในช่วงเวลานี้ถือเป็นข้อห้ามอย่างเคร่งครัด เพราะไม่อย่างนั้น หากเขาสร้างความขุ่นเคืองให้กับเทพเจ้า ก็อาจถูกฉีกเป็นชิ้นๆ ด้วยเหตุนี้ อำมาตย์เฉินหลิงจึงทำได้แค่จ้องหน้าจางเซวียนอย่างอาฆาต

แต่…การที่ต้องเห็นหมอนั่นฉกฉวยพลังงานที่ควรจะถูกใช้เพื่อการเยียวยาร่างกายของเขาไปทำให้อำมาตย์เฉินหลิงเจ็บปวดใจเสียจนแทบระงับความโกรธไว้ไม่ไหว

ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่เจ้าหนังหุ้มกระดูกนี่ปลอมตัวเป็นเขาได้อย่างไร้ที่ติ? ถึงขั้นที่แม้แต่เทพเจ้าก็ดูไม่ออก? โลกนี้เป็นอะไรไปแล้ว?

ใครบอกเราได้บ้างว่าเกิดอะไรขึ้น?

เราเป็นใคร? เราอยู่ที่ไหน?

“แก ไอ้คนไร้ยางอาย…” อำมาตย์เฉินหลิงคำราม

“ก็ตามนั้นแหละ ผม, อำมาตย์เฉินหลิง ไม่เคยคิดจะใช้ชีวิตอย่างสง่างามอยู่แล้ว!” จางเซวียนตอบหน้าตาเฉย

“แก ไอ้สารเลว! ฉันต่างหากคืออำมาตย์เฉินหลิง!” เห็นอีกฝ่ายขโมยตัวตนของเขาไปดื้อๆ อำมาตย์เฉินหลิงรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะเสียสติ

“ก็ได้ ก็ได้…คุณคืออำมาตย์เฉินหลิง พอใจหรือยัง?” จางเซวียนตอบกวนโทสะขณะกลืนกินพลังงานโดยรอบอย่างตะกละตะกราม

เห็นได้ชัดว่ามีบางอย่างคอยยับยั้งอำมาตย์เฉินหลิงไว้ไม่ให้เล่นงานเขา เพราะไม่อย่างนั้น อีกฝ่าย คงโจมตีเขาไปแล้ว ซึ่งในเมื่อหมอนั่นทำอะไรเขาไม่ได้ ก็ไม่มีประโยชน์ที่จะชวนทะเลาะ

อยากทำอะไรก็ทำไป ผมจะสวาปามอาหารของผมอย่างเงียบๆอยู่ตรงนี้

ฟิ้ววววว!

พลังงานที่แผ่ซ่านลงมาจากรอยแยกแห่งมิติเข้าโอบล้อมจางเซวียนอย่างรวดเร็วและก่อตัวขึ้นเป็นคลื่นน้ำวนขนาดใหญ่ ไม่ช้ามันก็ถูกซึมซับเข้าสู่ร่างกายของเขาจนหมด

ร่างที่แท้จริงของจางเซวียนที่ถูกซ่อนไว้ภายใต้เครื่องรางแห่งการปลอมตัวเริ่มปรากฏชัดขึ้นขณะที่ เนื้อหนังเริ่มกลับคืนมา

ศีรษะ บ่า แขน หน้าอก…ดูเหมือนจางเซวียนกำลังเกิดใหม่ไปพร้อมๆกับพลังงานทุกหยาดหยดที่เขาได้ซึมซับ

นี่เป็นโอกาสดีที่เราจะได้ปรับเปลี่ยนทางเดินพลังปราณของเราให้เหมือนกับของจ้าวหย่า…” จางเซวียนครุ่นคิดขณะเริ่มปรับเปลี่ยนทางเดินพลังปราณของเขา

โครงสร้างทางชีววิทยาของมนุษย์นั้นมีความยืดหยุ่นไม่สูง สามารถทำการปรับปรุงเล็กๆน้อยๆได้ภายใต้สภาวะปกติ แต่สิ่งที่จางเซวียนกำลังทำอยู่ตอนนี้คือการสร้างร่างกายของเขาขึ้นใหม่โดยเริ่มจากศูนย์ เขาจึงสามารถปรับปรุงและปรับเปลี่ยนได้ตามใจ ดังนั้น การรื้อโครงสร้างใหม่ของทางเดินพลังปราณจึงดำเนินไปอย่างราบรื่นกว่าการปรับปรุงโครงสร้างทางเดินพลังปราณของจ้าวหย่าที่ใช้เถาวัลย์ของน้ำเต้าตงฉู่

ขณะทำการปรับเปลี่ยนทางเดินพลังปราณ เจตนาสังหารอันเข้มข้นและบริสุทธิ์ก็แผ่ซ่านออกจากร่างของเขา

“นี่คือปราณสังหารที่บริสุทธิ์ที่สุดใช่ไหม?”

“ตั้งแต่ผู้อาวุโสไอ้โหดเสียชีวิตไป ในเผ่าพันธุ์แห่งจิตวิญญาณของพวกเราก็ไม่มีใครอีกเลยที่มีปราณสังหารบริสุทธิ์ขนาดนี้!”

“หรือว่าเขาจะเป็นผู้อาวุโสไอ้โหดกลับชาติมาเกิด?”

“ด้วยสายเลือดบริสุทธิ์ขนาดนี้ ไม่ต้องสงสัยแล้วล่ะว่าเขาคือผู้นำตัวจริงของเผ่าพันธุ์แห่งจิตวิญญาณ!”

…..

เผ่าพันธุ์ปีศาจที่ได้ฟังการบรรยายของจางเซวียนก่อนหน้านี้และสงสัยว่าเขาอาจเป็นปรมาจารย์สลัดความแคลงใจของตัวเองทิ้งไปในทันที

ผู้ที่มีปราณสังหารบริสุทธิ์ระดับนี้จะเป็นมนุษย์ไปได้อย่างไร?

ขนาดสามอำมาตย์ใหญ่ยังไม่มีสายเลือดบริสุทธิ์เท่านี้เลย!

ฟึ่บ!

เผ่าพันธุ์ปีศาจพากันทรุดตัวลงคุกเข่าและโค้งคำนับ ราวกับกำลังต้อนรับการมาถึงของผู้นำคนใหม่

ไม่ว่าจะเป็นการเป็นหนี้บุญคุณจากความรู้ที่ได้จากการถ่ายทอดลิขิตสวรรค์ หรือความยำเกรงโดยสัญชาตญาณที่มีต่อผู้สูงส่งกว่า ในตอนนั้น เผ่าพันธุ์ปีศาจทุกตัวล้วนแต่เคารพและชื่นชมในตัวชายหนุ่มผู้ปลอมตัวเป็นอำมาตย์เฉินหลิง

ในอีกด้านหนึ่ง เมื่อเห็นผู้คนของเขากำลังโค้งคำนับและยอมจำนนต่อเจ้าคนชั่วช้านั่น อำมาตย์เฉินหลิงตัวจริงโมโหจนแทบครองสติไม่อยู่

ถึงคนอื่นๆจะไม่รู้ว่าหมอนี่เป็นใคร แต่เขารู้ดีว่าอีกฝ่ายคืออัจฉริยะหมายเลข 1 ของเผ่าพันธุ์มนุษย์ เป็นปรมาจารย์ทั้งตัวและหัวใจ แล้วคนของเขากลับมาแสดงการคารวะผู้อื่นแทนที่จะเป็นตัวเขา…บังอาจนัก!

“แก ไอ้คนชั้นต่ำ! ต่อให้ฉันต้องเสี่ยงกับการทำให้เทพเจ้าขุ่นเคือง ฉันก็จะสังหารแกให้ได้เดี๋ยวนี้!”

เห็นอีกฝ่ายเยียวยาสภาพร่างกายได้จนเกือบสมบูรณ์แล้ว อำมาตย์เฉินหลิงทนรอไม่ไหว แม้จะต้องเสี่ยงกับการทำให้เทพเจ้าขุ่นเคือง แต่เขาก็กางนิ้วเป็นรูปกรงเล็บเข้าหาจางเซวียน

ถึงอำมาตย์เฉินหลิงจะฟื้นตัวได้ไม่เร็วเท่าจางเซวียน แต่เขาก็ใช้เวลาอยู่ในพิธีกรรมนานกว่า จนถึงตอนนี้ อาการบาดเจ็บของเขาหายดีราว 70-80 เปอร์เซ็นต์แล้ว ทำให้สามารถสำแดงพละกำลังของนักรบขั้นการฟื้นคืนชีพของสายเลือดโลกจารึกออกมาได้

จางเซวียนไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะหมดความอดทน เขาพึมพำอย่างหงุดหงิด “รอก่อนน่ะ ผมยังต้องการต้นขาอีก 2 ข้างเพื่อให้ร่างกายได้รับการเยียวยาอย่างสมบูรณ์ ว่าแต่ ทำไมเราไม่รักษาเนื้อรักษาตัวให้ดีเสียก่อนแล้วค่อยมาสู้กัน?”

จางเซวียนขับเคลื่อนศิลปะการเคลื่อนไหวเทียบฟ้า เขาหลบการโจมตีนั้นได้อย่างนุ่มนวล พร้อมกันนั้นก็เปิดจุดชีพจรทุกจุดในร่างกายเพื่อกลืนกินพลังงานที่อยู่โดยรอบให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้

ในชั่วพริบตา อัตราการฟื้นฟูร่างกายของเขาก็เพิ่มสูงขึ้น

เพราะตอนนี้จางเซวียนกำลังปลอมตัวเป็นอำมาตย์เฉินหลิง จึงไม่อาจใช้งานตัวโคลน อาวุธต่างๆหรือแม้แต่ไอ้โหด ดังนั้นจึงยังเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะสังหารอำมาตย์เฉินหลิงตอนนี้ แต่อำมาตย์เฉินหลิงก็ไม่อาจเล่นงานเขาได้ง่ายๆเช่นกัน

“ระวังหัวของแกไว้ให้ดี!”

เห็นอีกฝ่ายยังปากกล้าทั้งที่ฉกฉวยพลังงานที่เขาต้องทุ่มเทอย่างมากเพื่อให้ได้มันมา อำมาตย์เฉินหลิงโมโหเดือดจนแทบคลุ้มคลั่ง

ตอนที่ 1835 เทพเจ้าลงมา (1)

นั่นพลังของผมนะ!

ผมเซ่นสังเวยเผ่าพันธุ์ปีศาจกว่าแสนตัวและทรัพย์สมบัติอีกนับไม่ถ้วนเพื่อให้ได้พลังนี้มา คุณกล้าดีอย่างไรถึงมาขโมยมันไปจากผม! อยากได้ต้นขาคืนหรือ? ผมจะเล่นงานศีรษะของคุณให้แตกเป็นเสี่ยงๆ!

อำมาตย์เฉินหลิงเคียดแค้นจนแทบหัวใจวาย

ชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าเขาช่างทำตัวกวนโทสะเหลือเกิน ทุกคำที่ออกจากปากของหมอนั่นทำให้เขา แทบสำลักและหายใจไม่ออกตาย

คุณเก่งกล้าปากดีแบบนี้อยู่ได้อย่างไรทั้งที่ทำตัวเป็นหัวขโมย? ไม่รู้จักมีศักดิ์ศรีบ้างเลยหรือ?

อำมาตย์เฉินหลิงกัดฟันและปล่อยพลังฝ่ามือเข้าใส่จางเซวียนอีกครั้ง

ฟิ้วววว!

พื้นที่ที่อยู่โดยรอบพลันมืดสนิท พละกำลังของอำมาตย์เฉินหลิงหนักหน่วงเสียจนแม้แต่สวรรค์ก็ดูเหมือนจะสั่นสะท้านด้วยความยำเกรง

จางเซวียนหลบเลี่ยงการโจมตีของอำมาตย์เฉินหลิงอีกครั้ง แต่เมื่อเห็นอีกฝ่ายดุดันขึ้นเรื่อยๆ ทั้งยังพยายามขัดขวางไม่ให้เขาซึมซับพลังงานและเยียวยาตัวเอง ก็เกิดโมโหขึ้นมา จางเซวียนเงยหน้าและตะโกนก้อง “เทพเจ้าแห่งมิติเบื้องบน…หมอนี่ไม่เพียงแต่จะปลอมตัวเป็นผมเพื่อฉกฉวยพละกำลังของคุณ ยังกล้าเล่นงานผมทั้งๆที่คุณอยู่ด้วย เห็นได้ชัดว่าเขาไม่เคารพคุณเอาเสียเลย คุณจะต้องลงโทษเขาอย่างหนักนะ!”

มันเรื่องอะไรถึงสร้างความปั่นป่วน? จะนั่งซึมซับพลังงานไปเงียบๆไม่ได้หรือ?

จะมีอะไรน่าอภิรมย์ไปกว่าการซึมซับความเงียบสงบและดื่มด่ำกับความน่าอัศจรรย์ของโลก!

คุณไม่รู้สึกบ้างหรือว่าการไล่เข่นฆ่าคนอื่นมันหยาบคาย?

ไม่น่าเชื่อว่าทั้งที่คุณได้รับความยำเกรงในฐานะหนึ่งในอำมาตย์ใหญ่ของเผ่าพันธุ์ปีศาจ แต่ไม่มีแม้แต่ความอดทนที่จะยับยั้งตัวเอง น่าเกลียดน่าชังเสียจริง!

เห็นอีกฝ่ายพูดคำที่เขาควรจะเป็นคนพูด อำมาตย์เฉินหลิงถึงกับเซ “ไปตายซะ!”

เลือดของเขาไหลพล่านไปทั่วอวัยวะทุกส่วน ทำให้รู้สึกว่าพร้อมจะกระอักออกมาได้ทุกขณะ

แก…ไอ้สารเลว เจียมกะลาหัวด้วย! แกคือคนที่เข้ามาที่นี่ในฐานะหัวขโมย มันเรื่องอะไรถึงหน้าไม่อายและชิงฟ้องเรื่องของฉันก่อน?

อำมาตย์เฉินหลิงทึ้งผมอย่างคลุ้มคลั่ง แต่รู้ดีว่ายิ่งตอบโต้ก็จะมีแต่โมโห จึงตัดสินใจไม่สนคำพูดเหล่านั้นและปล่อยพลังจากฝ่ามือเข้าใส่จางเซวียน

คราวนี้พลังฝ่ามือของเขาเปี่ยมด้วยแรงโทสะทั้งหมดที่มี ทำให้ทรงพลังกว่าเดิมอีกหลายเท่า

เมื่อรู้สึกได้จากอันตรายของพลังฝ่ามือ จางเซวียนรีบหลบการโจมตีทันที แต่รู้สึกเหมือนมีบางอย่างฉุดรั้งร่างกายของเขาไว้ ทำให้เคลื่อนไหวไปไหนไม่ได้

“บ้าจริง! ต้องทุ่มสุดตัวแล้ว!”

รู้ดีว่าต้องตายแน่หากยังเห็นเรื่องนี้เป็นเรื่องเล่นๆ จางเซวียนไม่มีทางเลือกนอกจากกัดฟันสู้และหยุดการซึมซับพลังงานที่อยู่โดยรอบ เขาเงื้อฝ่ามือขึ้น แต่ยังไม่ทันจะได้สำแดงพละกำลัง ก็รู้สึกได้ ถึงแรงกระตุกหนักหน่วงจากด้านบน คลื่นความสั่นสะเทือนแผ่ลงมาเขย่าร่างของอำมาตย์เฉินหลิงกับตัวเขา ราวกับทั้งคู่เป็นเรือลำน้อยที่ลอยโดดเดี่ยวอยู่ท่ามกลางคลื่นลมกรรโชก

จางเซวียนซวนเซและเกือบร่วงลงจากกลางอากาศ

ฟึ่บ!

การกระตุกนั้นทำให้การโจมตีของอำมาตย์เฉินหลิงสลายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย

“เกิดอะไรขึ้น?” จางเซวียนหรี่ตาขณะเงยหน้ามองไปยังต้นทางของแรงกระตุกนั้น

รอยแยกของมิติที่กำลังแผ่พลังงานที่ช่วยเยียวยาอาการบาดเจ็บของเขาพลันมืดมิดและเปล่งประกาย ไม่ช้าแขนข้างหนึ่งก็ค่อยๆโผล่ออกมา

แรงกระตุกหนักหน่วงเมื่อครู่นี้มีต้นกำเนิดจากแขนข้างนี้เอง

“แย่แล้ว…มีเทพเจ้าอยู่ข้างบนจริงๆ!”

ในเมื่อแขนเพียงข้างเดียวยังเล่นงานเขาจนหมดหนทางได้ ก็ไม่ต้องสงสัยเลยว่าสิ่งที่อยู่เหนือศีรษะจะต้องมีวรยุทธเหนือไปกว่าขั้นการฟื้นคืนชีพของสายเลือดโลกจารึก จางเซวียนหน้าดำคร่ำเครียดขณะรีบขับเคลื่อนพลังปราณเพื่อซึมซับพลังงานที่ยังพอหลงเหลืออยู่ในพื้นที่

เขารู้ดีว่าจะต้องหมดโอกาสซึมซับพลังงานและการเยียวยาตัวเองในทันทีที่เทพเจ้าลงมาสู่พื้นโลก

เขาเกือบหายดีแล้ว ขาดเพียงต้นขา 2 ข้างเท่านั้น หากรีบหน่อยก็น่าจะทันเวลา

ไม่อย่างนั้น ต่อให้เป็นเพียงต้นขา 2 ข้าง ก็ต้องใช้เวลานานหลายปีกว่าจะเยียวยามันให้กลับคืนสู่สภาพเดิมได้

ฟึ่บ!

กล้ามเนื้อที่ต้นขาทั้งสองข้างของจางเซวียนฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว ไม่ช้าต้นขาข้างหนึ่งก็หายดีเป็นปกติ

เห็นอีกฝ่ายกล้าซึมซับพลังงานทั้งที่แขนของเทพเจ้าปรากฏแล้ว อำมาตย์เฉินหลิงถึงกับคลุ้มคลั่ง

ในบรรดาผู้คนที่ละโมบโลภมากในโลกนี้ คงไม่มีใครเทียบได้กับเจ้าหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า

ถ้าไม่ใช่เพราะข้อเท็จจริงที่ว่าเขาไม่ได้คิดคำนวณมูลค่าของของล้ำค่าอย่างถูกต้องในการประกอบพิธีกรรม ทำให้พลังงานที่ได้รับมีปริมาณเกินกว่าที่เขาต้องการ ก็คงไม่มีทางที่เขาจะฟื้นฟูตัวเองได้อย่างสมบูรณ์เมื่อมีหมอนี่พรวดพราดเข้ามาซึมซับพลังงานเอาตามอำเภอใจ

แต่ทั้งที่เป็นอย่างนั้น เขาก็ฟื้นตัวได้เพียง 80 เปอร์เซ็นต์ ยังไม่ถึงขั้นการฟื้นตัวอย่างสมบูรณ์แบบ

แต่ส่วนหมอนั่น…หมอนั่นฟื้นฟูร่างกายของตัวเองได้อย่างน้อยก็ 90 เปอร์เซ็นต์แล้ว!

อำมาตย์เฉินหลิงรู้ดีว่าหากเขายังคงใช้กำลังต่อไปทั้งที่เทพเจ้าผู้เป็นเจ้าของพิธีกรรมลงมายังโลกใบนี้แล้ว ก็มีความเป็นไปได้สูงที่เขาจะถูกฆ่า จึงได้แต่กัดฟันกรอดด้วยความจงเกลียดจงชังก่อนจะหันกลับไปซึมซับพลังงานต่อ

“แก ไอ้หัวขโมย นั่นของฉันนะ!”

เพียงแค่อำมาตย์เฉินหลิงเริ่มซึมซับพลังงานอีกครั้ง ก็ได้ยินเสียงตวาดก้องอย่างหงุดหงิดดังมาจากฝั่งตรงข้าม เมื่อมองไป ก็เห็นอีกฝ่ายเงื้อฝ่ามือขึ้นแล้วปล่อยพลังมา

ฟิ้วววว!

กระแสดาบฉีขนาดใหญ่ส่งเสียงหวีดหวิว โอบรัดร่างของเขาไว้แน่น

“แก…”

อำมาตย์เฉินหลิงรีบหยุดการซึมซับพลังงานทันทีเพื่อหลบเลี่ยงการโจมตี แต่ขณะที่กำลังจะทำอย่างนั้น ก็รู้สึกได้ว่ากระแสดาบฉีขนาดมหึมานั้นเป็นของปลอม ทั้งที่ปรากฏชัดเจน แต่มันก็สลายตัวไปอย่างรวดเร็วราวกับฟองสบู่เมื่อมาถึงตัวเขา

มันเป็นแค่การแสร้งทำเพื่อทำให้เขาหวาดกลัว

ซรืดดดดด!

ซึ่งในระหว่างนั้น หมอนั่นก็ซึมซับพลังงานต่อไป

“ไอ้บ้าเอ๊ย!”

อำมาตย์เฉินหลิงตัวสั่นด้วยความโกรธจัดขณะสบถสาบาน เขาสูดหายใจลึกและเปิดจุดชีพจรทั้งหมดในร่างอีกครั้งเพื่อซึมซับพลังงาน ก็พอดีกับที่อีกฝ่ายกระดิกนิ้ว แล้วกระแสดาบฉีก็ระเบิด เข้าใส่เขา

แน่นอนว่าอำมาตย์เฉินหลิงรีบหลบกระแสดาบฉีนั้นทันที แต่แล้วก็เป็นอีกครั้งที่พบว่ามันเป็นของปลอม

หมอนั่นก็ไม่กล้าเปิดการโจมตีต่อหน้าเทพเจ้าเหมือนกัน เขาแค่จงใจกีดกันไม่ให้เราซึมซับพลังงานได้ เพื่อขัดขวางการเยียวยาสภาพร่างกาย…

ถึงตอนนี้ ในที่สุดอำมาตย์เฉินหลิงก็เข้าใจว่าจางเซวียนคิดอะไร

ข้อเท็จจริงที่ว่าท่อนแขนของเทพเจ้าปรากฏขึ้นแล้วนั้นเป็นสัญญาณบอกว่าเทพเจ้าน่าจะลงมายังพื้นโลกเร็วๆนี้หากพวกเขายังคงเล่นเอาเถิดเจ้าล่อกันต่อไป ซึ่งต่อให้จางเซวียนจะเก่งกล้าบ้าบิ่นแค่ไหน ก็ไม่มีทางที่หมอนั่นจะกล้าเปิดการโจมตีต่อหน้าเทพเจ้า เพราะหวาดกลัวการลงทัณฑ์จากสวรรค์

พูดอีกอย่างก็คือ วัตถุประสงค์ที่ชายหนุ่มทำแบบนี้ไม่ใช่เพื่อทำให้เขาได้รับบาดเจ็บ แต่เพื่อขัดขวาง วรยุทธของเขา เพื่อที่ตัวเองจะได้ซึมซับพลังงานที่มาจากเทพเจ้าให้ได้มากขึ้น

เมื่อเกิดความคิดนั้น อำมาตย์เฉินหลิงค่อยคลายใจ เขาเพ่งสมาธิให้กับการซึมซับพลังงานที่ยังคงอบอวลอยู่ในพื้นที่ แต่ขณะที่ทุกอย่างกำลังเข้าที่เข้าทาง ก็พลันรู้สึกว่าเส้นผมทุกเส้นตั้งชัน เขาตอบโต้โดยสัญชาตญาณภายในเสี้ยววินาทีและหลบไปด้านข้าง

ฉึกกกก!

มันคือความรู้สึกเย็นเยือกและคมกริบ กระแสดาบฉีสายหนึ่งแทงทะลุเข้าที่หน้าอกของอำมาตย์เฉินหลิง ถ้าไม่ใช่เพราะสัญชาตญาณเฉียบแหลมของเขา หัวใจของอำมาตย์เฉินหลิงคงถูกแทงไปแล้ว

“บ้าจริง!” อำมาตย์เฉินหลิงโมโหจนแทบระเบิด

เมื่อครู่นี้หมอนั่นยังไม่กล้าเปิดการโจมตี โดยใช้การเล่นตุกติกทุกรูปแบบเพื่อขัดขวางเขา แต่ทันทีที่เขาเริ่มฝึกฝนวรยุทธ อีกฝ่ายก็ปล่อยกระแสดาบฉีของจริงมาทันที

นี่คุณไม่เกรงกลัวความโกรธเกรี้ยวของเทพเจ้าจริงๆหรือ?

จะลากผมลงนรกไปกับคุณด้วยใช่ไหม?

อำมาตย์เฉินหลิงโมโหเดือดและกำลังจะพุ่งเข้าเล่นงานอีกฝ่าย ก็พอดีกับที่จางเซวียนหยุดการซึมซับพลังงานอย่างกะทันหัน เขาก้มหน้าลงและประสานมือเข้าหาเทพเจ้า

“โอ เทพเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ ผมโมโหเหลือเกินที่ไอ้สารเลวนั่นปลอมตัวเป็นผมและกลืนกินพละกำลังของคุณ ลำพังหัวขโมยคนหนึ่งกล้าทำเรื่องเลวร้ายแบบนี้ได้อย่างไร? ได้โปรดอนุญาตให้ผมสังหารเขาด้วย! ไม่อย่างนั้นชื่อเสียงของคุณจะเป็นอย่างไรถ้าเรื่องนี้ยังคงดำเนินต่อไป?”

น่าประหลาดใจที่ชายหนุ่มใช้ภาษาโบราณดั้งเดิมของเผ่าพันธุ์ปีศาจได้ เพราะแม้แต่อำมาตย์เฉินหลิงก็ยังต้องฝึกฝนอยู่นาน

พลั่ก!

คำพูดเหล่านั้นทำให้เทพเจ้าที่อยู่ภายในรอยแยกแห่งมิติเกิดความโกรธเกรี้ยว คลื่นพลังงานวนก่อตัวขึ้นในรอยแยกแห่งมิตินั้น มืออีกข้างหนึ่งค่อยๆโผล่ออกมา ด้วยการสะบัดข้อมือเบาๆ อำมาตย์เฉินหลิงก็ถูกทุ่มลงไปกองกับพื้น

อำมาตย์เฉินหลิงโอดครวญอย่างแทบไม่เชื่อสายตาขณะนอนแบบอยู่กับพื้น “เทพเจ้า…”

นี่คือเทพเจ้าที่เขาได้ติดต่อด้วยตลอดมา เป็นเทพเจ้าคนละองค์กับเทพเจ้าแห่งจิตวิญญาณที่อำมาตย์เฉินหย่งบูชา เป็นไพ่ไม้ตายใบสุดท้ายของเขาที่เขาหวังจะใช้เล่นงานอำมาตย์เฉินหย่ง

อำมาตย์เฉินหลิงมอบเครื่องบรรณาการและทรัพย์สมบัติล้ำค่าให้เทพเจ้าองค์นี้ตลอดมา และได้รับพละกำลังมหาศาลเป็นเครื่องตอบแทน ซึ่งทำให้เขายืนหยัดรับมือกับอำมาตย์เฉินหย่งผู้ทรงพลังได้

แต่แล้วจู่ๆเทพเจ้าที่เขาบูชามาตลอดก็หันมาเล่นงานเขาเพียงเพราะคำพูดเพียงไม่กี่คำจากไอ้สารเลวคนนี้!

เทพเจ้าดูไม่ออกจริงๆหรือว่าเขาเป็นตัวจริง?

อำมาตย์เฉินหลิงชี้นิ้วที่สั่นเทาด้วยแรงโทสะไปยังจางเซวียน ตั้งใจจะเปิดโปงตัวตนปลอมของอีกฝ่ายให้เทพเจ้าเห็นให้ได้ แต่สิ่งที่เขาเห็นก็คือชายหนุ่มกำลังนั่งนิ่งอยู่กลางอากาศ เปิดจุดชีพจรทั้งหมดไว้และซึมซับพลังงานที่อบอวลอยู่โดยรอบ

ต้นขาสองข้างของเขาสมานตัวกับเท้าอย่างสมบูรณ์แบบแล้ว ที่ยังขาดอยู่ก็คือนิ้วเท้าทั้งสิบเท่านั้น

“บ้าจริง…”

อำมาตย์เฉินหลิงเจ็บใจจี๊ดขึ้นมาทันที ในหัวของเขามีแต่คำสบถหยาบคายที่ไม่อาจพูดออกมาได้