อัจฉริยะสมองเพชร 1808-1813

 ตอนที่ 1808 นักปราชญ์โบราณหลันหยา

“ผมอยากเข้าไปในหอนอนของอำมาตย์เฉินหลิงเพื่อหาเลือดมังกร คุณพอรู้วิธีที่จะเข้าไปบ้างไหม?” จางเซวียนถามต่อ

“ผมเกรงว่าสิ่งที่คุณถามถึงน่ะจะทำได้ไม่ง่าย เพราะหลังจากอำมาตย์เฉินหลิงกลับมาและได้รับบาดเจ็บ หอนอนของเขาก็เป็นสถานที่ที่แม้แต่ผมก็ไม่อาจเข้าไปได้สะดวก คนเดียวที่เข้านอกออกในหอนอนของเขาได้เวลานี้คือนักปราชญ์โบราณหลันหยา เพราะฉะนั้น เขาคือคนเดียวที่รู้รายละเอียดเรื่องสภาวะร่างกายในตอนนี้ของอำมาตย์เฉินหลิง”

นักปราชญ์โบราณโม่หลิงหยุดเรียบเรียงความคิดก่อนจะพูดต่อ “นักปราชญ์โบราณหลันหยาติดตามอำมาตย์เฉินหลิงมาตั้งแต่เขายังเด็กมาก เรียกได้ว่าเขาเป็นบริวารผู้จงรักภักดีที่สุดของอำมาตย์เฉินหลิงทีเดียว แม้จะมีวรยุทธเพียงขั้นการสืบสายเลือด แต่สถานภาพของเขาภายใต้การดูแลของอำมาตย์เฉินหลิงก็ถือว่าสูงส่งมาก!”

คำพูดนั้นทำให้จางเซวียนเลิกคิ้ว นัยน์ตาเป็นประกาย “มีวิธีล่อเขาออกมา…และกำจัดเขาไหม?”

ในเมื่อนักปราชญ์โบราณหลันหยาเข้านอกออกในหอนอนได้อย่างอิสระ เขาก็ควรจะปลอมตัวเป็นอีกฝ่ายและแทรกซึมเข้าไปในหอนอน เหมือนอย่างที่ทำกับอู๋เทา

เพราะถึงอย่างไร นักปราชญ์โบราณหลันหยาก็เป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มอำนาจของอำมาตย์เฉินหลิง ซึ่งมีเจตนาโหดเหี้ยมต่อเผ่าพันธุ์มนุษย์ ยิ่งกลุ่มก้อนของอำมาตย์เฉินหลิงอ่อนแอลงเท่าไหร่ มนุษย์ก็จะปลอดภัยมากขึ้นเท่านั้น

“คุณต้องการสังหารนักปราชญ์โบราณหลันหยา?” นึกไม่ถึงว่าประธานสมาคมคนใหม่จะเด็ดขาดขนาดนั้น นักปราชญ์โบราณโม่หลิงอ้าปากค้างเล็กน้อย เขาก้มหน้าลงด้วยความกังวลใจก่อนจะเปรยอย่างลังเล “การสังหารเขาก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ แต่ถ้าอำมาตย์เฉินหลิงระแคะระคายอะไรขึ้นมาล่ะก็ เราจะต้องเผชิญกับความโกรธแค้นของแก๊งอำมาตย์เฉินหลิงทั้งแก๊ง…”

ในเมื่ออำมาตย์เฉินหลิงให้ความสำคัญกับนักปราชญ์โบราณหลันหยามาก ถ้าอีกฝ่ายต้องเสียชีวิต ก็แน่นอนว่าอำมาตย์เฉินหลิงจะต้องพลิกเมืองหลวงเพื่อตามล่าตัวการ

จางเซวียนคิดหนักอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า “ไม่มีใครรู้หรอกถ้าเราเตรียมการล่วงหน้าให้ดี!”

การขโมยเลือดมังกรจากอำมาตย์เฉินหลิงก็ถือเป็นการสร้างความเป็นปฏิปักษ์กับอีกฝ่ายอยู่แล้ว ในเมื่อชะตาลิขิตมาว่าเขาจะต้องยืนอยู่คนละฝั่งกับอำมาตย์เฉินหลิง การจะทำให้ฝ่ายนั้นโกรธเกรี้ยวก็ไม่ใช่เรื่องที่ต้องลังเล

“เข้าใจแล้ว…ผมจะไปเตรียมการ!” นักปราชญ์โบราณโม่หลิงพยักหน้าก่อนจะดึงจิตวิญญาณกลับเข้าสู่กายเนื้อ

ฟึ่บ!

จางเซวียนเก็บไอ้โหดและกระบี่เปลวเพลิงสีดำกลับเข้าที่อย่างรวดเร็ว เมื่อทุกอย่างเรียบร้อย มิติรอบตัวเขาก็พร่าเลือน เขาพบว่าตัวเองกลับมายืนอยู่กับบรรดานักตรวจสอบสมบัติและเหล่าองครักษ์อีกครั้ง

ทั้งคู่ได้เข้าสู่มิติลี้ลับเพื่อจัดการกิจธุระของพวกเขา ดังนั้น ผู้ที่อยู่ในห้องโถงจึงไม่รู้เลยว่าเพิ่งเกิดการต่อสู้ขึ้นเมื่อครู่ก่อน

ทันทีที่กลับถึงห้องโถง นักปราชญ์โบราณโม่หลิงตวาดก้อง “พวกเรา!”

ชายวัยกลางคนรีบเข้ามาทันที

“ผมตรวจสอบตัวตนของอู๋เทาแล้ว และแน่ใจว่าเขาบริสุทธิ์ เขาไม่ใช่คนที่เรากำลังตามหา สำหรับตอนนี้ ผมอยากให้พวกคุณดำเนินการสอบสวนและตามล่าต่อไป พลิกก้อนหินทุกก้อน อย่าให้มีอะไรหลุดรอดไปได้!” นักปราชญ์โบราณโม่หลิงสั่งการ

“ขอรับ” ชายวัยกลางคนรีบพยักหน้าก่อนจะถ่ายทอดคำสั่งให้บริวารของเขา

ถึงเขาจะรู้สึกว่าอู๋เทาดูน่าสงสัยมาก แต่ถ้าหากแม้กระทั่งนักปราชญ์โบราณก็ยังไม่พบอะไรผิดปกติ ตัวเขาก็คงไม่พบอะไรเช่นกัน

“นักตรวจสอบสมบัติอู๋เทา ผมบังเอิญมีของล้ำค่าบางอย่างที่ยังมีปัญหาในการพิสูจน์ตัวตนของมัน มันอยู่ในที่พักของผม ถ้าคุณมีเวลา ทำไมไม่ตามผมกลับไปที่พักเพื่อให้คำชี้แนะสักหน่อย?” หลังจากโยนภาระทุกอย่างให้บริวารของเขาแล้ว นักปราชญ์โบราณโม่หลิงก็หันไปเอ่ยปากเชื้อเชิญจางเซวียน

“เป็นเกียรติของผมที่จะได้ช่วยเหลือคุณ” จางเซวียนหน้าตาแช่มชื่นขึ้นทันทีขณะรีบโค้งคำนับอย่างสำนึกในบุญคุณ

“ผมขอรบกวนคุณก็แล้วกัน, นักตรวจสอบสมบัติอู๋เทา” นักปราชญ์โบราณโม่หลิงตอบอย่างวางท่าก่อนจะหันกลับไปหาชายวัยกลางคน “ผมจะพาชายผู้นี้ไปกับผม คงไม่ทำให้คุณมีปัญหาอะไรนะ ใช่ไหม?”

“ไม่ ไม่อย่างแน่นอน!” ชายวัยกลางคนรีบพยักหน้า

ก็แค่นักตรวจสอบสมบัติคนเดียวจากจำนวน 200 กว่าคนที่เขามีอยู่ แน่นอนว่าย่อมไม่กระทบกระบวนการประเมินของล้ำค่าที่กำลังดำเนินไป

“ดี พวกคุณที่เหลือ, ผมขอฝากเรื่องการสอบสวนด้วย คงไม่ต้องอธิบายนะว่าอะไรจะเกิดขึ้นถ้าผู้บุกรุกทำลายแผนการของอำมาตย์เฉินหลิงได้…นักตรวจสอบสมบัติอู๋เทา ตามผมมา!”

หลังจากย้ำกับเหล่าองครักษ์อย่างเคร่งเครียด นักปราชญ์โบราณโม่หลิงโบกมือ แล้วจางเซวียนก็พลันรู้สึกถึงพละกำลังที่โอบล้อมร่างของเขา ดึงเขาขึ้นสู่กลางอากาศ ยังไม่ทันจะรู้ตัว ก็มายืนอยู่ตรงหน้าอาคารขนาดใหญ่แล้ว

“ที่นี่คือหอน้ำพุแสนหวาน มีน้ำพุธรรมชาติที่เปี่ยมด้วยพลังจิตวิญญาณเข้มข้น ในช่วงนี้ นักปราชญ์โบราณหลันหยาจะมาที่นี่ในเวลาเดิมทุกวันเพื่อนำน้ำไป ผมคาดว่าน่าจะมีอะไรเกี่ยวข้องกับสภาวะร่างกายของอำมาตย์เฉินหลิง” นักปราชญ์โบราณโม่หลิงพูด

จางเซวียนผลักประตูและเข้าสู่อาคารนั้น ที่ใจกลางห้องมีน้ำพุขนาดใหญ่

ซ่าาาา!

น้ำพุสาดกระเซ็น

น้ำนั้นใสแจ๋วและมีพลังจิตวิญญาณเข้มข้น จางเซวียนเดินเข้าไปลองจิบ มันมีรสหวานน้อยๆที่ให้ความสดชื่น

“ไม่เลว!” จางเซวียนพยักหน้า

ถึงน้ำพุนี้จะไม่มีพลังจิตวิญญาณเข้มข้นเท่ากับหยดน้ำทิพย์ แต่ก็ปราศจากสิ่งปนเปื้อน หากนำไปใช้ในการหลอมยา น่าจะเพิ่มโอกาสในการประสบความสำเร็จได้อีกมาก

“ท่านประธาน คุณคิดจะเปิดการโจมตีที่นี่หรือ? ที่นี่ใกล้กับหอนอนของอำมาตย์เฉินหลิงนะ มีโอกาสที่เราจะทำให้คนอื่นๆรู้ตัว” นักปราชญ์โบราณโม่หลิงเปรยอย่างกังวล

ประสาทสัมผัสของนักปราชญ์โบราณนั้นไม่ใช่สิ่งที่ควรประมาท ถึงนักปราชญ์โบราณหลันหยาจะไม่ได้ทรงพลังมากมาย ถึงขนาดที่พวกเขาอาจสังหารอีกฝ่ายได้ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว แต่ถ้านักปราชญ์โบราณหลันหยาส่งเสียงร้องขอความช่วยเหลือหรืออะไรทำนองนั้นออกไป การที่เขาอุตส่าห์แทรกซึมเข้ามาในเผ่าพันธุ์ปีศาจได้เนิ่นนานหลายปีก็จะสูญเปล่า

จริงอยู่ว่านักปราชญ์โบราณโม่หลิงดึงจางเซวียนเข้าสู่มิติลี้ลับและต่อสู้กับจางเซวียนได้โดยไม่ทำให้คนอื่นรู้ แต่นั่นก็เพราะจางเซวียนตั้งใจปกปิดตัวตนของเขาเช่นกันและไม่คิดจะทำให้ทุกอย่างเป็นเรื่องใหญ่ แต่ถ้านักปราชญ์โบราณหลันหยาพยายามทำอะไรสักอย่าง ก็มีโอกาสสูงที่เรื่องนี้จะผิดพลาดจนน่าพรั่นพรึง

“คุณพูดถูก เราอยู่ใกล้กับหอนอนมากเกินไป ผมจะสร้างค่ายกลขึ้นเดี๋ยวนี้แหละเพื่อป้องกันไม่ให้อะไรๆเล็ดลอดออกไปได้!” จางเซวียนพูด

“คุณจะสร้างค่ายกลตอนนี้? สร้างทันหรือ?” นักปราชญ์โบราณโม่หลิงถามพร้อมกับขมวดคิ้ว

ไม่ว่าจะเป็นการติดตั้งค่ายกลหรือการจารึกอักษรโบราณ ก็ล้วนแต่เป็นงานที่กินเวลาและต้องการการเตรียมตัวอย่างมาก ยกตัวอย่าง เพียงแค่พิมพ์เขียวค่ายกล ผู้นั้นก็จะต้องศึกษามันอยู่นานกว่าจะทำความเข้าใจได้ที่ถ้วน ยิ่งไปกว่านั้น ค่ายกลที่สามารถเล่นงานนักปราชญ์โบราณได้ก็จะต้องเป็นค่ายกลเกรด 9 ขั้นสูงสุดเป็นอย่างน้อย และแม้แต่ผู้เชี่ยวชาญด้านค่ายกลระดับ 9 ดาวที่เก่งกาจก็ยังต้องใช้เวลาอย่างน้อย 1 เดือนในการติดตั้งมัน

ดูเหมือนจะสายไปสักหน่อยที่คิดจะทำแบบนี้

“ไม่สายหรอก…ขอเวลาผมครู่เดียว!” รู้ดีว่านักปราชญ์โบราณโม่หลิงกำลังคิดอะไร จางเซวียนหัวเราะหึๆ เขามองไปรอบห้อง และด้วยการดีดนิ้ว ธงค่ายกลสองสามร้อยอันก็ปรากฏ มันลอยอย่างเงียบเชียบอยู่กลางอากาศ

“ไป!” จางเซวียนโบกมือ

ฟิ้ววววว!

ธงค่ายกลลอยละลิ่วไปทุกทิศทางราวกับพายุใหญ่ มันปักตัวเองลงบนพื้นดินรอบๆหอน้ำพุแสนหวานก่อนจะหายวับไป

“คุณทำเสร็จแล้วหรือ? แบบนี้น่ะนะ?” นักปราชญ์โบราณโม่หลิงตาโตอย่างไม่อยากเชื่อ

แม้เขาจะไม่เคยเห็นผู้เชี่ยวชาญด้านค่ายกลระดับ 9 ดาวติดตั้งค่ายกลเกรด 9 ขั้นสูงสุดมาก่อน แต่ก็พอรู้เรื่องอยู่บ้าง แล้วชายหนุ่มทำทุกอย่างได้สำเร็จด้วยกรรมวิธีเพียงเท่านี้!

ทุกอย่างเกิดรวดเร็วเสียจนนักปราชญ์โบราณโม่หลิงรู้สึกว่าอีกฝ่ายกำลังตบตาเขาครั้งใหญ่!

“เนิ่นนานมาแล้วตั้งแต่ผมติดตั้งค่ายกลอันสุดท้าย ดูเหมือนสนิมจะเกาะอยู่สักหน่อย…” จางเซวียนก้มหน้าลงอย่างละอาย

ก่อนหน้านี้ไม่นาน เขาเพิ่งได้อ่านหนังสือจำนวนหนึ่งซึ่งเพิ่มพูนความเข้าใจเรื่องค่ายกลของเขาขึ้นมาก แต่ก็ผ่านมาระยะหนึ่งแล้วตั้งแต่เขาติดตั้งค่ายกลอันสุดท้าย ทำให้กระบวนการติดตั้งค่ายกลครั้งนี้ออกจะหย่อนประสิทธิภาพ ไม่อย่างนั้น เขาคงปล่อยธงค่ายกลออกไปพร้อมกันและเสร็จสิ้นการติดตั้งได้ภายในช่วงเวลาเพียงอึดใจ

“สนิมเกาะ…” ได้ยินคำนั้น ใบหน้าของนักปราชญ์โบราณโม่หลิงกระตุกเล็กน้อย

คุณบอกว่าสนิมเกาะ ก็ยังติดตั้งได้เร็วขนาดนี้ ถ้าอยู่ในสภาพสมบูรณ์แบบล่ะก็ จะเร็วขนาดไหน?

เหลือเชื่อไปหน่อยไหมนี่?

ประธานสมาคมคนใหม่ของเรา…ดูจะไว้ใจไม่ค่อยได้เลย!

ลงท้าย นักปราชญ์โบราณโม่หลิงก็อดไม่ได้ที่จะแคลงใจในประสิทธิภาพของค่ายกลที่ถูกติดตั้งอย่างรวดเร็ว มันเหมือนกับการที่ใครสักคนจะไม่ไว้ใจพ่อครัวที่เพิ่งโยนส่วนผสมมากมายหลายชนิดเป็นตันลงไปในหม้อ แล้วปล่อยให้มันเคี่ยวตัวเอง

ขณะที่นักปราชญ์โบราณโม่หลิงกำลังจะหยิบยกความสงสัยเรื่องอานุภาพของค่ายกลขึ้นมาพูด เสียงฝีเท้าก็ดังขึ้นด้านนอกหอ ดูเหมือนใครสักคนกำลังมุ่งหน้ามา

นักปราชญ์โบราณโม่หลิงคิดคำนวณเวลา และรู้ว่ามันคือเวลาที่นักปราชญ์โบราณหลันหยาจะเข้ามาที่หอน้ำพุแสนหวานในทุกๆวัน เขารีบส่งโทรจิตเตือนจางเซวียน “นักปราชญ์โบราณหลันหยากำลังมา…”

จางเซวียนได้ยินเสียงฝีเท้านั้นเช่นกัน และรู้ว่าไม่มีเวลาจะเสียแล้ว “ถอยไป 7 ก้าวและรักษารังสีของคุณไว้ เคลื่อนไหวก็ต่อเมื่อผมบอกคุณเท่านั้นนะ!”

“ถอยไป 7 ก้าว?”

นักปราชญ์โบราณโม่หลิงไม่รู้ว่าจางเซวียนคิดอะไร แต่ก็ตัดสินใจทำตามคำสั่งของอีกฝ่ายในฐานะที่เขาเป็นประธานสมาคม

แอ๊ดดด!

ทันทีที่ทั้งคู่เข้าประจำตำแหน่ง ประตูหอน้ำพุแสนหวานก็เปิดออก ร่างสูงร่างหนึ่งก้าวเข้ามา

ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากนักปราชญ์โบราณหลันหยา

นักปราชญ์โบราณหลันหยามองไปรอบๆห้องด้วยความเคยชินก่อนจะเดินตรงไปที่น้ำพุ

เมื่อเห็นแบบนั้น นักปราชญ์โบราณโม่หลิงอดไม่ได้ที่จะหรี่ตาด้วยความตกตะลึง

เขาก็แค่ยืนนิ่งๆ ยังไม่ได้ปกปิดตัวตนเลย แต่ดูเหมือนนักปราชญ์โบราณหลันหยาจะไม่เห็นและไม่แม้กระทั่งจะรับรู้การปรากฏตัวของเขา?

อีกฝ่ายตาถั่วขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?

ตอนที่ 1809 ชีวิตช่างเปราะบางเหลือเกิน

นักปราชญ์โบราณโม่หลิงที่กำลังตกตะลึงหันขวับไปมองจางเซวียน สิ่งที่เห็นทำให้เขางงงันขึ้นอีก

ในตอนนั้น จางเซวียนยืนอยู่ห่างจากนักปราชญ์โบราณหลันหยาไม่ถึง 3 เมตร แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่เห็นเขาเลย ช่างเป็นภาพที่พิลึกพิลั่นมาก

นักปราชญ์โบราณโม่หลิงรู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น

มันคือการทำงานของค่ายกล…

ด้วยระดับวรยุทธสูงส่งของเขา ก็พอเข้าใจได้หากนักปราชญ์โบราณหลันหยาจะตรวจจับการปรากฏตัวของเขาไม่ได้เมื่อเขาซ่อนตัว แต่การที่นักปราชญ์โบราณหลันหยาไม่รู้สึกถึงการปรากฏตัวของจางเซวียนทั้งที่ยืนอยู่ใกล้กันขนาดนั้น ก็หมายความได้อย่างเดียวว่าค่ายกลมีอานุภาพมาก!

นักปราชญ์โบราณโม่หลิงแผ่การรับรู้จิตวิญญาณของเขาออกไปอย่างระมัดระวัง อยากเห็นว่าหลักการของค่ายกลที่ปกปิดตัวตนของพวกเขาไว้คืออะไร แต่เมื่อการรับรู้จิตวิญญาณของเขาผ่านนักปราชญ์โบราณหลันหยากับจางเซวียน ก็ต้องประหลาดใจที่พบว่าไม่มีปฏิกิริยาตอบโต้เลย หรือพูดอีกอย่าง สองคนนั้นเหมือนเป็นภาพลวงตาที่ไม่ได้มีอยู่จริง!

เขาก็เห็นพวกนั้นกับตาตัวเอง แต่ไม่อาจใช้การรับรู้จิตวิญญาณกับทั้งคู่ได้…

หรือว่า…นี่คือค่ายกลมิติ?

นักปราชญ์โบราณโม่หลิงหรี่ตาด้วยความอัศจรรย์ใจ

ตัวเขาเชี่ยวชาญในการใช้จิตวิญญาณข้ามสิ่งกีดขวาง และสามารถดึงคนอื่นเข้าสู่มิติลี้ลับไปพร้อมกับตัวเขาได้ ซึ่งนั่นบ่งบอกว่าความเข้าใจในกฎเกณฑ์แห่งมิติของเขาไม่ได้ต่ำต้อย แต่กับค่ายกลมิติที่อยู่ตรงหน้า มันเหนือชั้นกว่าสิ่งที่เขาเคยเห็นในครั้งไหนๆ

การที่แม้แต่นักปราชญ์โบราณอย่างพวกเขาก็ไม่อาจตรวจจับหรือรับรู้การมีอยู่ของค่ายกลมิติได้…หรือว่าจางเซวียนจะเป็นผู้เชี่ยวชาญแก่นสารของมิติอันเป็นตำนาน?

ไม่แปลกใจแล้วที่อีกฝ่ายมั่นใจในค่ายกลของตัวเอง ลงท้ายเขาก็ทำได้จริง

น่าหัวเราะเหลือเกินที่เมื่อครู่ก่อนเขายังสงสัยว่าจางเซวียนกำลังคุยโวโอ้อวด

“ตอนนี้แหละ!”

ขณะที่นักปราชญ์โบราณโม่หลิงกำลังครุ่นคิด เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นในหัว เขาเงื้อไม้บรรทัดปะทะวิญญาณขึ้นและตวัดมันเข้าใส่นักปราชญ์โบราณหลันหยาทันที

แต่ก่อนที่การโจมตีของเขาจะเข้าถึงเป้าหมาย…

นักปราชญ์โบราณหลันหยาทรุดฮวบลงกับพื้นแล้ว

เขาตายสนิท

เห็นแบบนั้น นักปราชญ์โบราณโม่หลิงหันขวับไปมองจางเซวียนด้วยความสับสน และเห็นอีกฝ่าย ยืนจังก้าพร้อมกับกระบี่ในมือ เขาพูดขึ้นมาด้วยสีหน้าที่ดูละอายใจ “ผมผิดเอง ไม่คิดว่าหมอนี่จะอ่อนแอขนาดนี้ ผมเลยสังหารเขาโดยไม่ได้ตั้งใจ…”

รู้ดีว่าอีกฝ่ายเป็นนักปราชญ์โบราณ จางเซวียนจึงคิดว่าคงต้องใช้ทั้งไอ้โหดและนักปราชญ์โบราณโม่หลิงร่วมมือกันถึงจะสังหารอีกฝ่ายอย่างเงียบเชียบได้ แต่ใครจะไปคิดว่าทั้งหมดที่เขาต้องใช้ก็เพียงแค่ตวัดกระบี่เปลวเพลิงสีดำเล่นงานหัวใจของอีกฝ่ายเท่านั้น?

ตายโดยยังไม่ได้เอ่ยปากพูดอะไรเลย…ช่างเป็นความตายที่น่าสมเพชเสียจริง!

“นักปราชญ์โบราณหลันหยาเป็นนักปราชญ์โบราณขั้น 1 การสืบสายเลือด ถูกสังหารง่ายดายแบบนั้นได้อย่างไร?”

ไม่ใช่จางเซวียนคนเดียวที่สงสัย นักปราชญ์โบราณโม่หลิงก็ไม่เข้าใจผลลัพธ์อันแปลกประหลาดครั้งนี้

ถึงนักปราชญ์โบราณโม่หลิงจะไม่เคยดวลกับนักปราชญ์โบราณหลันหยามาก่อน แต่ความคุ้นเคยกันเป็นระยะเวลาหลายปีก็ทำให้เขาพอรู้ว่าอีกฝ่ายทรงพลังแค่ไหน ในเมื่อจางเซวียนเป็นแค่นักรบขั้นชั่วกัลปาวสานโลกจารึก เรื่องแบบนี้ไม่มีทางเป็นไปได้!

เขาพอเข้าใจว่าถ้าจางเซวียนผนึกกำลังกันกับกระบี่เปลวเพลิงสีดำ ก็พอจะหนีรอดหรือรับมือได้ แม้แต่กับนักปราชญ์โบราณหลันหยา แต่ถึงกับสังหารเขาได้ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว…การคร่าชีวิตของนักปราชญ์โบราณคนหนึ่งไม่ใช่การเล่นขายของ!

หรือนักปราชญ์โบราณหลันหยาจะแสร้งทำ? เขาควรจะใช้ไม้บรรทัดเล่นงานหมอนั่นอีกครั้งไหม?

เมื่อคิดได้ นักปราชญ์โบราณโม่หลิงก็ออกจากการกำบังตัวและรีบเข้าไปตรวจสอบนักปราชญ์โบราณหลันหยา เขาใช้การรับรู้จิตวิญญาณพิสูจน์ร่างกายของอีกฝ่ายอย่างถี่ถ้วน แล้วก็ต้องอ้าปากค้างอีกครั้ง

นักปราชญ์โบราณหลันหยา…ตายสนิท จิตวิญญาณของเขาสูญสลาย ไม่มีพลังชีวิตหลงเหลืออยู่ในร่างของเขาแม้แต่น้อย

“ประหลาดจริงๆ…” นักปราชญ์โบราณโม่หลิงนวดหว่างคิ้วอย่างสับสนเมื่อพบว่าไม่อาจทำความเข้าใจสถานการณ์ตรงหน้า

เหล่านักปราชญ์โบราณคือผู้ที่เป็นสุดยอดของโลกใบนี้ ไม่ว่าจะเป็นทวีปแห่งปรมาจารย์หรือเผ่าพันธุ์ปีศาจจากโลกอื่น ถึงจางเซวียนจะโจมตีเข้าที่จุดสำคัญของอีกฝ่ายอย่างจัง แต่อีกฝ่ายก็ไม่น่าจะเสียชีวิตอย่างง่ายดายแบบนี้ หมดลมหายใจเฮือกสุดท้ายโดยไม่ได้พูดอะไรสักคำหรือแม้แต่จะกรีดร้อง…

ดูเป็นกรณีที่เหนือธรรมชาติมาก!

“หรือเขาจะเป็นตัวปลอม?” จางเซวียนตั้งคำถาม

“ไม่หรอก ผมรู้จักเขามาหลายพันปีแล้ว จำเขาได้ต่อให้เขามอดไหม้เป็นเถ้าถ่าน ผมคาดว่าเขาน่าจะได้รับบาดเจ็บสาหัสอะไรสักอย่างที่สั่นคลอนรากฐานของเขา ทำให้เขาเหลือพละกำลังไม่ถึงหนึ่งในสิบ” นักปราชญ์โบราณโม่หลิงตอบอย่างครุ่นคิด

เมื่อพิจารณาดูใกล้ๆ เขาพบว่าร่างของนักปราชญ์โบราณหลันหยาอ่อนแอมาก มันดูปวกเปียก และเขารู้สึกได้ถึงความเสื่อมถอยที่อยู่ในร่างกายของอีกฝ่าย

เห็นชัดว่ารากฐานของนักปราชญ์โบราณหลันหยาถูกสั่นคลอน ต่อให้พวกเขาไม่เปิดการโจมตี อีกฝ่ายก็ไม่น่าจะมีชีวิตอยู่ได้นานนัก

แต่ตอนที่เขาพบนักปราชญ์โบราณหลันหยาเมื่อไม่นานมานี้ หมอนี่ยังมีพลังล้นเหลืออยู่เลย ตามที่อีกฝ่ายคุยโวโอ้อวดไว้ ดูเหมือนเขาใกล้จะสำเร็จวรยุทธระดับนักปราชญ์โบราณขั้น 2 ด้วย…แล้วปุบปับมาอยู่ในสภาพนี้ได้อย่างไร?

เมื่อไม่อาจทำความเข้าใจสาเหตุเบื้องหลังความเสื่อมถอยที่เกิดขึ้น นักปราชญ์โบราณโม่หลิงได้แต่ส่ายหน้าและหันกลับมามองจางเซวียน “คราวนี้เราจะทำอย่างไรต่อ?”

“ผมวางแผนจะจับตัวเขาเป็นๆและใช้การค้นหาจิตวิญญาณกับเขา เพื่อจะได้รู้ว่าสภาพร่างกายของอำมาตย์เฉินหลิงในตอนนี้เป็นอย่างไร และเลือดมังกรอยู่ที่ไหน แต่ในเมื่อเขาตายแล้ว ผมก็คิดว่าคงไม่มีทางเลือกนอกจากต้องล้มเลิกแผนการแรกไป” จางเซวียนตอบเจื่อนๆ

เขาเองก็ผิดหวัง เขาเตรียมการมากมายเพื่อรับมือกับอะไรก็ตามที่นักปราชญ์โบราณหลันหยาจะตอบโต้ แต่ทุกอย่างจบลงรวดเร็วเสียจนรู้สึกว่าการลงทุนลงแรงของเขาจะสูญเปล่า

น่าผิดหวังอะไรอย่างนี้!

“คุณยังคิดจะปลอมตัวเป็นเขาอยู่หรือเปล่า?”

“แน่นอน! ผมจะทำอะไรได้ล่ะถ้าอยากเข้าไปในหอนอนของอำมาตย์เฉินหลิง?” จางเซวียนตอบ

ขณะที่คิดแบบนั้น กระดูกและกล้ามเนื้อของจางเซวียนก็เริ่มขยับ แม้แต่รังสีจิตวิญญาณก็ตั้งต้นแปรสภาพไปจนเหมือนกับนักปราชญ์โบราณหลันหยาที่กองอยู่กับพื้น จากนั้นเขาก็ถอดเสื้อผ้าของนักปราชญ์โบราณหลันหยาออกและสวมใส่มัน ไม่ลืมที่จะนำแหวนเก็บสมบัติของนักปราชญ์โบราณหลันหยามาสวมติดนิ้วด้วย

เมื่อนักปราชญ์โบราณโม่หลิงมองจางเซวียนอีกครั้ง ก็ถึงกับใจเต้นตึกตักด้วยความอัศจรรย์ใจ

เขาคิดว่าการปลอมตัวของอีกฝ่ายคงจะเป็นแค่รูปลักษณ์ภายนอก แต่มันเหนือชั้นกว่านั้นมาก ไม่ว่าจะเป็นกิริยาท่าทาง บุคลิก รังสีจิตวิญญาณ หรือแม้แต่สภาวะจิต บุคคลที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาคือนักปราชญ์โบราณหลันหยาอย่างแน่นอน ถ้าไม่ใช่เพราะศพเปลือยที่นอนอยู่ใกล้ๆ เขาคงหลงเชื่อการปลอมตัวครั้งนี้ไปแล้ว!

ช่างเป็นการเบิกเนตรครั้งใหญ่!

จางเซวียนไม่แยแสความอัศจรรย์ใจของนักปราชญ์โบราณโม่หลิง เขาตั้งคำถามต่อ “โดยปกติ นักปราชญ์โบราณหลันหยานำน้ำจากน้ำพุไปที่ไหน?”

“โดยปกติเขาจะกลับหอนอน ส่วนจะไปที่ไหนและทำอะไรกับมันนั้น ผมเองก็ไม่รู้” นักปราชญ์โบราณโม่หลิงตอบ

“เอาเถอะ ผมจะมุ่งหน้าไปที่หอนอนแล้วตรวจสอบดู” จางเซวียนพูดขณะตาโตด้วยความตื่นเต้น

ในเมื่อมันเป็นกิจวัตรประจำวันอย่างหนึ่งของนักปราชญ์โบราณหลันหยาที่จะต้องเข้าสู่หอนอน เขาก็น่าจะเดินเข้าไปได้โดยไม่ต้องหวาดกลัวอะไร

จางเซวียนโบกมือ จากนั้นก็นำน้ำเต้าที่นักปราชญ์โบราณหลันหยาเตรียมมาในแหวนเก็บสมบัติของเขามาเติมน้ำจากน้ำพุเข้าไปจนเต็ม

หลังจากเสร็จสิ้น จางเซวียนก็หันไปพูดกับนักปราชญ์โบราณโม่หลิง “อันตรายเกินไปที่คุณจะติดตามผมไปที่หอนอน ผมจะไปคนเดียวนะ”

ในเมื่ออำมาตย์เฉินหลิงเริ่มระแวงนักปราชญ์โบราณโม่หลิงแล้ว ก็คงยากที่อีกฝ่ายจะเข้าไปในหอนอนพร้อมกันกับเขา ซึ่งในเมื่อเป็นอย่างนั้น เขาไปคนเดียวน่าจะดีกว่า

ไม่อย่างนั้น ก็มีความเป็นไปได้ที่ทั้งคู่จะถูกสงสัยและถูกเล่นงานทันทีที่เข้าสู่หอนอน

“แต่มันอันตรายมากนะ อาจเกิดอะไรขึ้นกับคุณก็ได้!” นักปราชญ์โบราณโม่หลิงอุทานอย่างเป็นห่วง

จางเซวียนเป็นแค่นักรบขั้นชั่วกัลปาวสานโลกจารึก และจากข้อมูลเท่าที่เขารู้เกี่ยวกับหอนอน มีนักปราชญ์โบราณอย่างน้อย 3 คนประจำการอยู่ในบริเวณนั้น ถ้าใครสักคนเกิดรู้ขึ้นมาว่าจางเซวียนเป็นตัวปลอม จะต้องถูกสังหารทันทีแน่

“ไม่ต้องห่วงน่ะ ถ้าเกิดอะไรขึ้น ผมจะส่งสัญญาณให้คุณรีบเข้าไปช่วยผม” จางเซวียนตอบยิ้มๆขณะโยนร่างของนักปราชญ์โบราณหลันหยาเข้าไปในแหวนเก็บสมบัติ

ร่างของนักปราชญ์โบราณทุกคนเป็นสมบัติล้ำค่า เขาจะไม่ยอมปล่อยให้เสียเปล่า

นักปราชญ์โบราณโม่หลิงก็รู้ดีว่าสถานภาพปัจจุบันของเขาในตอนนี้ค่อนข้างจะคลุมเครือ และความพยายามที่จะตามจางเซวียนเข้าไปก็มีแต่จะทำให้เกิดปัญหามากกว่าเดิม จึงยอมตกลงพร้อมกับพยักหน้าเล็กน้อย

นอกจากความจริงที่ว่าจางเซวียนเป็นประธานสมาคมผู้พยากรณ์จิตวิญญาณ ลำพังแค่การที่เขาเป็นปรมาจารย์ผู้ปราดเปรื่องของทวีปแห่งปรมาจารย์นั้น ก็ชัดเจนว่าเขาไม่อาจปล่อยให้เกิดอันตรายใดๆขึ้นกับอีกฝ่ายได้

“อือ!”

เมื่อตัดสินใจแล้ว จางเซวียนสูดหายใจลึกและเดินออกจากหอน้ำพุแสนหวาน เขาทบทวนแผนผังของพระราชวังก่อนจะมุ่งหน้าไปยังทิศทางของหอนอน

ตอนที่ 1810 เลือดมังกรอยู่ที่นี่หรือเปล่า?

ก่อนหน้านี้ จางเซวียนใช้จิตวิญญาณต้นกำเนิดของเขาตระเวนไปทั่ววัง ทำให้บันทึกแผนผังของทั่วทั้งวังไว้ในความทรงจำได้ ด้วยเหตุนี้ ไม่ช้าเขาก็มาถึงหอนอน

จางเซวียนนำตราสัญลักษณ์ออกจากแหวนเก็บสมบัติและกดมันเบาๆที่ทางเข้า ทางเข้าค่อยๆปรากฏขึ้นบนฉนวน จากนั้นก็ก้าวเข้าไปข้างใน

สิ่งแรกที่เขาเห็นคือสวนขนาดใหญ่ที่มีพืชพรรณเขียวชอุ่มทุกชนิดเติบโตอยู่ เมื่อมองดูใกล้ๆ ก็รู้ว่ามันคือสวนสมุนไพร และพืชพรรณทุกชนิดที่กำลังเติบโตก็ล้วนแต่เป็นสมุนไพรล้ำค่า

จางเซวียนแอบใช้การรับรู้จิตวิญญาณกวาดไปทั่วสวนนั้นเพื่อพิจารณา ไม่ช้ารอยย่นก็ปรากฏบนหน้าผาก

มีสมุนไพรหลายร้อยชนิดแตกต่างกันไปในสวนสมุนไพรแห่งนั้นทุกชนิดมีคุณสมบัติทางยาอันน่าทึ่ง แต่ไม่ปรากฏหญ้าเกล็ดมังกรที่นักปราชญ์โบราณเฮ่าฉวินเคยพูดถึงเลย

หรือว่าที่นี่จะไม่มีเลือดมังกร?

จางเซวียนสั่งการหอกสวรรค์กระดูกมังกรซึ่งแปลงร่างเป็นเข็มขัดรัดอยู่รอบเอวของเขาให้ตรวจจับสัญญาณของเลือดมังกรในพื้นที่อย่างถี่ถ้วน เขาเดินไปตามทางเดินอย่างช้าๆขณะสำรวจตรวจสอบอย่างระมัดระวัง

“หลันหยา มัวชักช้าอะไรอยู่? เร็วๆเข้า!”

ขณะที่จางเซวียนกำลังค่อยๆสำรวจพื้นที่โดยใช้การรับรู้จิตวิญญาณ เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นในสวนสมุนไพร เมื่อหันกลับไป ก็เห็นผู้อาวุโสคนหนึ่งกำลังจ้องมองเขาอย่างไม่สบอารมณ์

ผู้อาวุโสมีอายุราว 60 ปี ดวงตาของเขาเป็นฝ้ามัวเล็กน้อย ราวกับจะสะท้อนถึงวันคืนอันยาวนานที่เขาได้ใช้ชีวิตมา แม้รังสีที่อีกฝ่ายแผ่ออกมาจะไม่ได้ทรงพลังมากนัก แต่แรงกดดันของเขาก็ดูจะทะลุทะลวงตรงเข้าสู่จิตวิญญาณ ทำให้ผู้พบเห็นต้องเชื่อฟัง

นักปราชญ์โบราณขั้น 2-บรมครูนักปราชญ์…จางเซวียนมองเห็นระดับวรยุทธของอีกฝ่ายทันที

เมื่อตอนที่อยู่ที่วิหารแห่งขงจื๊อ เขาได้พบนักปราชญ์โบราณหลายสิบคน และแหวนเก็บสมบัติของเขาก็เต็มไปด้วยศพของนักปราชญ์โบราณที่มีวรยุทธขั้นบรมครูนักปราชญ์ จางเซวียนจึงคุ้นเคยเป็นอย่างดีกับนักปราชญ์โบราณทุกระดับ

แม้อีกฝ่ายจะดูไม่แข็งแกร่งนัก แต่ก็มีพละกำลังและวรยุทธสูงกว่าหลันหยา

ความคิดหนึ่งแวบเข้ามาในหัวสมองของจางเซวียน เขารีบพยักหน้าแล้วเดินไปหาผู้อาวุโส “มาแล้ว!”

เมื่อรู้สึกได้ถึงพฤติกรรมบางอย่างของอีกฝ่ายที่ผิดปกติไป ผู้อาวุโสจ้องหน้าจางเซวียนเขม็งพร้อมกับขมวดคิ้ว แต่ก็ไม่มีอะไรผิดพลาด ผู้ที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาคือหลันหยาจริงๆ เขาจึงลดเสียงลงและย้ำอย่างเคร่งเครียด “วันนี้วันสุดท้ายแล้วนะ ห้ามมีอะไรผิดพลาด ไม่งั้นหัวของเราทั้งคู่หลุดจากบ่าแน่!”

“ผมเข้าใจ!”

แม้จางเซวียนจะไม่รู้ว่าผู้อาวุโสกำลังพูดถึงอะไร แต่ก็ไม่โง่พอจะตั้งคำถาม เขาพยักหน้าขณะเดินตามอีกฝ่ายเข้าสู่ห้องโถงใหญ่

ห้องโถงนั้นไม่มีไข่มุกกระจ่างราตรี หรือเทียน หรืออุปกรณ์ให้แสงสว่างใดๆ ทั่วทั้งบริเวณดูมืดมาก การก้าวเข้าไปในห้องให้ความรู้สึกเหมือนก้าวเข้าไปอีกโลกหนึ่ง ทุกอย่างที่อยู่รอบตัวเขาดูจะหายวับไปทันที ไม่ว่าจะเป็นสรรพเสียงหรือรังสีต่างๆ

เป็นฉนวนที่ทรงพลังอะไรอย่างนี้! จางเซวียนคิดขณะที่แอบพิจารณาสภาพแวดล้อมด้วยความสงสัย

สมกับเป็นรังที่อำมาตย์เฉินหลิงใช้ซ่อนตัว มีอักษรโบราณจารึกไว้ทุกหนแห่งซึ่งแยกพื้นที่นี้ออกจากส่วนอื่นของพระราชวัง ดูเหมือนป้อมปราการที่อยู่ในป้อมปราการอีกทีหนึ่ง

ถ้าอำมาตย์เฉินหลิงไม่เดินผ่านประตูออกมา ต่อให้นักปราชญ์โบราณที่มีวรยุทธขั้น 3-การฟื้นคืนชีพของสายเลือด ก็ไม่อาจมองทะลุฉนวนเพื่อสำรวจตรวจสอบสิ่งที่อยู่ภายในได้

บริเวณใจกลางห้องโถงนั้นมีแท่นบูชารูปกลมซึ่งมีเปลวไฟกำลังลุกโพลงอย่างดุเดือด เผ่าพันธุ์ปีศาจในชุดเกราะสีดำราว 100 ตัวนั่งอยู่รอบแท่นนั้น ทุกตัวล้วนแต่เป็นผู้เชี่ยวชาญระดับนักปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่

เมื่อเห็นสิ่งที่ถูกจัดเตรียมไว้ จางเซวียนเลิกคิ้วขณะรู้สึกว่าหัวใจหนักอึ้ง

ถึงนักรบที่มีวรยุทธขั้นนักปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่จะไม่ได้หายากเหมือนนักปราชญ์โบราณ แต่พวกเขาก็ยังถือเป็นผู้เชี่ยวชาญชั้นยอดของโลก แม้แต่ในหมู่กองกำลังเผ่าพันธุ์ปีศาจ 110,000 ตัวที่วางแผนจะเข้ารุกรานทวีปแห่งปรมาจารย์ในครั้งนั้น ก็ยังมีนักรบระดับนักปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่รวมอยู่เพียงไม่กี่สิบตัว แต่ตอนนี้ พวกมันกว่าร้อยตัวมารวมกันอยู่ที่นี่

อำมาตย์เฉินหลิงมีกลยุทธซ่อนไว้มากมายขนาดนี้เชียวหรือ?

“น้ำจากน้ำพุอยู่ที่ไหน?” เห็นหลันหยาตกอยู่ในภวังค์ ผู้อาวุโสตวาดอย่างหงุดหงิด “คุณมัวรีรออะไรอยู่? รีบรินมันลงไปสิ!”

“อ๋อ น้ำจากน้ำพุอยู่นี่!” จางเซวียนนำน้ำเต้าออกมาด้วยการสะบัดข้อมือและยื่นมันให้ผู้อาวุโส

“เป็นบ้าอะไรถึงมายื่นให้ผม?” ผู้อาวุโสงุนงงกับปฏิกิริยาอันคาดไม่ถึงของอีกฝ่าย แต่ก็รับน้ำเต้ามาโดยอัตโนมัติ

“คุณทำแทนผมก็ได้” จางเซวียนพูด

เขาไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรกับน้ำจากน้ำพุนั่น หากทำอะไรผิดพลาดลงไป ต้องถูกจับไต๋ได้แน่ ซึ่งในเมื่อเป็นอย่างนั้น ผลักภาระให้ผู้อาวุโสน่าจะดีกว่า

“อำมาตย์เฉินหลิงสั่งการโดยตรงให้คุณเป็นคนทำ ผมทำแทนคุณย่อมไม่เหมาะสมแน่” ผู้อาวุโสพูดพร้อมกับขมวดคิ้ว

“ไม่เป็นไรน่ะ ฝ่าบาทคงไม่ถือสากับเรื่องแค่นี้หรอก” จางเซวียนพูดพร้อมกับหัวเราะเจื่อนๆ

ล้อเล่นน่ะ! ถ้าผมรู้ว่าต้องทำอย่างไรกับน้ำจากน้ำพุนี่ คุณคิดว่าผมจะมัวเสียเวลาพูดกับคุณหรือ?

“คุณ…” ได้ยินคำนั้น ผู้อาวุโสถึงกับโมโหเดือด เขากำลังจะเทศนาหลันหยา ก็พอดีกับที่พื้นดินสั่นสะเทือนขึ้นมาอย่างปุบปับแท่นบูชานั้นเริ่มส่ายไปมาอย่างรุนแรง

“ไม่มีเวลาจะเสียแล้ว…”

เห็นภาพนั้น ผู้อาวุโสนัยน์ตาเบิกโพลงด้วยความหวาดหวั่น เขารีบเปิดจุกน้ำเต้าและเขย่ามันเบาๆ น้ำจากน้ำพุไหลลงรดแท่นบูชานั้นแล้วซึมไปทั่วทั้งผิวหน้า ไม่ช้าก็เกิดสัญลักษณ์ขึ้นมาตัวหนึ่ง

ฟึ่บ!

ทันทีที่เปลวไฟสัมผัสกับน้ำที่กำลังไหลซึม มันก็ลุกโพลงขึ้นอย่างดุเดือดกว่าเดิม

เปลวไฟร้อนแรงนั้นทำให้สัญลักษณ์แปรรูปไป

“เริ่มได้!” ผู้อาวุโสสั่งการ

เผ่าพันธุ์ปีศาจที่มีวรยุทธระดับนักปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ซึ่งนั่งล้อมรอบแท่นบูชาต่างกัดนิ้วของตัวเองและหยดเลือดลงบนกองไฟ

วิ้ง!

ด้วยการใช้เลือดเป็นบรรณาการ อุณหภูมิของเปลวไฟก็พุ่งทะยานมิติที่อยู่โดยรอบบิดเบี้ยวไป ภายใต้ความร้อนแผดเผานั้น

ในตอนนั้นเองที่จางเซวียนเพิ่งเห็นว่ามีเลือดสดๆสีแดงก่ำหย่อมหนึ่งถูกแผดเผาอยู่เหนือกองไฟ ดูเหมือนมันกำลังถูกขัดเกลาด้วยกรรมวิธีพิเศษบางอย่าง

เลือดหย่อมนั้นมีขนาดพอๆกับกำปั้น พลังงานดำมืดแผ่ซ่านอย่างดุเดือดออกจากมัน ราวกับมีมังกรตัวมหึมาโอบอยู่โดยรอบ

ขณะที่จางเซวียนกำลังครุ่นคิด เสียงร้อนรนเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นในหัว“นายท่าน นั่นคือเลือดมังกร…ดูเหมือนพวกนั้นกำลังขัดเกลาเลือดมังกร!”

หอกสวรรค์กระดูกมังกรตัวสั่นด้วยความตื่นเต้นอยู่รอบเอวของเขา

“นั่นคือเลือดมังกรหรือ?” จางเซวียนตาโต

เขาเคยคิดว่าคงต้องลำบากยากเย็นไม่น้อยกว่าจะหาเลือดมังกรพบ ใครจะไปรู้ว่ามันอยู่ตรงหน้าเขานี่เอง?

ปัญหาเดียวตอนนี้ก็คือมีคนอยู่รอบแท่นมากเกินไป ด้วยสถานการณ์ตอนนี้ ไม่มีทางที่จางเซวียนจะขโมยเลือดมังกรและหนีไปอย่างปลอดภัยได้

แค่รู้ที่อยู่ของเลือดมังกรก็ดีแล้ว…ว่าแต่พวกมันทำอะไร? จางเซวียนแอบครุ่นคิด

นำเลือดมังกรมาไว้เหนือแท่นบูชาและใช้เลือดของเผ่าพันธุ์ปีศาจที่มีวรยุทธขั้นนักปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ มาเป็นเชื้อเพลิงให้กับกองไฟ…เห็นได้ชัดว่าพวกมันกำลังพยายามขัดเกลาเลือดมังกร ว่าแต่พวกมันพยายามจะขัดเกลาเลือดมังกรให้กลายเป็นอะไร?

“ถึงตาเราแล้ว, หลันหยา รีบจัดการซะ!” ผู้อาวุโสตะโกนก้อง

จางเซวียนหันกลับไป เห็นผู้อาวุโสกัดนิ้วและหยดเลือดของเขาลงไปบนแท่น

รู้ดีว่าต้องถูกสงสัยแน่หากยังมัวชักช้า จางเซวียนจึงรีบหยดเลือดของตัวเองลงไปบนแท่นบูชาด้วย

ซรืดดดดด!

ทันทีที่แท่นบูชาได้กลืนกินเลือดของผู้อาวุโส ร่างของอีกฝ่ายก็เริ่มเหี่ยวแห้ง ราวกับใครสักคนสูบพลังของเขาออกไป ใบหน้าของเขาซีดเผือด แก้มตอบยุบเข้าไปข้างใน

จางเซวียนรีบหันไปมองเผ่าพันธุ์ปีศาจตัวอื่นๆ ทุกตัวล้วนแต่ตัวสั่นเทิ้มขณะที่พลังงานถูกสูบออกจากร่างไปอย่างรวดเร็ว

แท่นบูชานี้ไม่เพียงแต่จะกินเลือด ยังสูบจิตวิญญาณ พลังชีวิต และจิตใจด้วย!

จางเซวียนหรี่ตาอย่างพรั่นพรึง ในที่สุดเขาก็รู้แล้วว่าทำไมถึงสังหารนักปราชญ์โบราณหลันหยาได้ง่ายดายนัก

เพียงแค่ใช้เลือดหยดหนึ่งเป็นบรรณาการ จิตวิญญาณของอีกฝ่ายก็เหี่ยวแห้งอย่างหนัก พลังงานจำนวนมากถูกดูดออกไป เท่าที่เห็น ชัดเจนว่าหลันหยาอยู่กับแท่นบูชานี้ตลอดเวลาและใช้หยดเลือดของเขาเป็นบรรณาการอยู่เรื่อยๆ ด้วยเหตุนี้ จึงหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่ร่างกายของเขาจะอ่อนแอลงจนถึงจุดที่ปวกเปียกกว่านักปราชญ์โบราณโดยทั่วไป

เมื่อต้องรับมือกับการโจมตีอย่างปุบปับของนักรบขั้นชั่วกัลปาวสานโลกจารึกที่มีของล้ำค่าระดับนักปราชญ์โบราณอยู่ในมือ ในเมื่อหลันหยาอยู่ในสภาพนี้ ก็ไม่แปลกอะไรที่เขาจะเสียชีวิตเพราะการโจมตีเพียงครั้งเดียว

ฮื่อออออ!

หลังจากกลืนกินเลือดของจางเซวียนและผู้อาวุโสแล้ว ร่างของมังกรที่อยู่ภายในเลือดมังกรก็ดูจะแจ่มชัดขึ้นเรื่อยๆ ในเวลาเดียวกัน เสียงร้องแผ่วของมันก็ชัดเจนขึ้น ดูเหมือนมันพร้อมจะโผขึ้นสู่กลางอากาศได้ทุกขณะ

“เอ่อ…” เห็นภาพนั้น หอกสวรรค์กระดูกมังกรตัวสั่นด้วยความตื่นเต้นขณะละล่ำละลัก “พวกมันไม่ได้แค่กำลังขัดเกลาเลือดมังกรแต่ยังพยายามใช้กรรมวิธีพิเศษบ่มเพาะเลือดมังกรเพื่อยกระดับขั้นของมันด้วย!”

ตอนที่ 1811 ยกระดับขั้นของเลือดมังกร

“พวกมันกำลังยกระดับขั้นของเลือดมังกร?” จางเซวียนขมวดคิ้ว

“เผ่าพันธุ์มังกรนั้นมีลำดับชั้นเข้มงวด ดังนั้น ความบริสุทธิ์ของเลือดมังกรจึงมีหลายระดับแตกต่างกันไป” หอกสวรรค์กระดูกมังกรตอบ

จางเซวียนพยักหน้า

เท่าที่เขาได้เห็น ดูเหมือนเผ่าพันธุ์มังกรจะมีรูปแบบเหมือนกันกับบรรดาตระกูลนักปราชญ์ในทวีปแห่งปรมาจารย์ ยิ่งสายเลือดมังกรมีความบริสุทธิ์มากขึ้นเท่าไหร่ ความปราดเปรื่องและทรงพลังก็เพิ่มขึ้นเป็นเงาตามตัว

อย่างอสูรมังกรบาดาลเป็นตัวอย่าง แม้จะมีคำว่า ‘มังกร’ อยู่ในชื่อของมัน แต่ความจริงก็คือความบริสุทธิ์ของสายเลือดมังกรในตัวมันนั้นต่ำมาก ถ้าจะเปรียบเทียบกับตระกูลนักปราชญ์ ก็เหมือนสมาชิกในครอบครัวสาขา คือแทบไม่ควรค่าแก่การพูดถึง เพราะเหตุนี้ มันถึงยอมจำนนให้กับแปดโน้ตมังกรสวรรค์ของจางเซวียนอย่างง่ายดาย

หย่อมเลือดมังกรที่อยู่ตรงหน้าเขาดูเหมือนจะเป็นสิ่งเดียวกันกับที่นักปราชญ์โบราณเฮ่าฉวินเคยพูดถึง เป็นเลือดของนักปราชญ์โบราณมังกรสีดำ ซึ่งก็เป็นไปตามคาด สายเลือดของมันบริสุทธิ์กว่าอสูรมังกรบาดาลมาก

“โดยทั่วไป การยกระดับขั้นของเลือดมังกรนั้นแทบเป็นไปไม่ได้แต่พวกมันได้เสริมหยดเลือดของนักปราชญ์โบราณและนักรบอีกมากมายเข้าไปในเลือดมังกร พร้อมกับใช้น้ำที่ใสสะอาดที่สุดมากำจัดสิ่งปนเปื้อนและกระตุ้นการเผาผลาญด้วย ตอนนี้น่ะอธิบายยาก แต่ผมมีความรู้สึกว่าพวกมันน่าจะทำสำเร็จ” หอกสวรรค์กระดูกมังกรพูดอย่างตื่นเต้น

เป็นอย่างที่หอกสวรรค์กระดูกมังกรบอกไว้ โดยปกติ เป็นไปไม่ได้ที่จะยกระดับขั้นของสายเลือด สิ่งที่เผ่าพันธุ์ปีศาจทั้งกลุ่มกำลังทำคือทุ่มเททุกสิ่งทุกอย่างเพื่อบ่มเพาะเลือดมังกร โดยหวังว่าจะผลักดันให้เกิดการยกระดับ แม้ในทางปฏิบัติจะเป็นไปได้ยาก แต่ด้วยนักปราชญ์โบราณ 2 คนและนักรบระดับนักปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่อีกมากมายที่ยอมทุ่มสุดตัวเพื่อการยกระดับครั้งนี้ พวกเขาก็น่าจะทำสำเร็จ

ฮื่อออออ!

ทันใดนั้น เสียงคำรามกึกก้องก็ดังขึ้นกลางอากาศ หลังจากกลืนกินหยดเลือดของจางเซวียนกับผู้อาวุโสลงไป รังสีของมังกรก็แผดกล้าขึ้นเรื่อยๆจนถึงระดับที่เริ่มจะปั่นป่วน

“มันใช้การได้แล้ว!” ผู้อาวุโสนัยน์ตาเบิกโพลงด้วยความตื่นเต้นเขารีบลุกขึ้นและมองจางเซวียน “หลันหยา เราทำเกือบสำเร็จแล้วรีบยื่นข้อเสนอเร็วๆเข้า!”

“ยื่นข้อเสนอ?” จางเซวียนเหลียวมองโดยรอบ แต่ไม่มีบรรณาการใดๆให้เห็น

เขาไม่รู้ว่าตอนนี้ควรทำอย่างไร และนั่นทำให้ปวดหัวตึ้บขึ้นมา

จางเซวียนเคยเห็นพิธีกรรมของเผ่าพันธุ์ปีศาจอยู่ครั้งหนึ่งตอนอยู่ที่วิหารแห่งขงจื๊อ แต่ไม่เคยทำด้วยตัวเอง ไม่มีทางที่เขาจะรู้เลยว่าขั้นตอนในพิธีกรรมของพวกมันมีอะไรบ้าง ถ้าเป็นอย่างนี้ เขาต้องถูกจับได้แน่!

เพราะแม้การปลอมตัวของเขาจะแนบเนียนแค่ไหน แต่เขาก็ไม่ใช่เผ่าพันธุ์ปีศาจตัวจริง หากเขาสามารถดำเนินพิธีการพิธีกรรมเรียกเทพเจ้าแห่งจิตวิญญาณด้วยตัวเองได้ ก็คงไม่ต้องตามอำมาตย์เฉินหย่งเข้ามาที่สนามรบของเผ่าพันธุ์ปีศาจ

การกระทำก่อนหน้านี้ของจางเซวียนที่ยื่นน้ำเต้าให้ผู้อาวุโสก็ทำให้อีกฝ่ายเกิดความสงสัยมากพอแล้ว ถ้าเขาปฏิเสธที่จะดำเนินพิธีกรรมอีก ผู้อาวุโสต้องเล่นงานเขาแน่

จางเซวียนได้แต่ยืดตัวขึ้นและขย้อนเลือดขึ้นมาในลำคอ ทำให้สองแก้มของเขาแดงก่ำ

พลั่ก!

เลือดกระอักออกจากปากของจางเซวียน ร่างของเขาโงนเงนอย่างอ่อนแรงอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะทรุดฮวบลงกับพื้น

“คุณ…” นึกไม่ถึงว่านักปราชญ์โบราณหลันหยาจะพังพาบไปในช่วงเวลาหน้าสิ่วหน้าขวานแบบนี้ ผู้อาวุโสหน้าแดงก่ำด้วยความโกรธเกรี้ยว “ผมจะรายงานเรื่องนี้กับอำมาตย์เฉินหลิงแน่ รอการลงโทษได้เลย!”

จากนั้น เขาก็เบนสายตาไปจากจางเซวียนและเงื้อมือขึ้น

ฟึ่บ!

ในชั่วพริบตา กระแสดาบฉีมากมายนับไม่ถ้วนก็ปรากฏเหนือร่างของเขา จากนั้นเขาก็ลดมือลง อย่างรวดเร็ว

ฟิ้ววว! ฟิ้ววว!

กระแสดาบฉีพลุ่งพล่านไปทั่ว สังหารนักรบระดับนักปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่กว่าร้อยตัวที่นั่งอยู่รอบแท่นบูชานั้น

ระหว่างการตัดศีรษะของเผ่าพันธุ์ปีศาจกว่าร้อยตัวอย่างโหดเหี้ยม เลือดสดๆก็กระเซ็นเข้าสู่แท่นบูชาอย่างต่อเนื่อง

เห็นภาพนั้น จางเซวียนเลิกคิ้ว

สังหารนักรบระดับนักปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่กว่าร้อยตัวเหมือนผักปลาไม่แปลกใจแล้วที่เมื่อครู่นี้เขาไม่พบบรรณาการใดๆ แท้ที่จริงบรรณาการก็คือชีวิตของนักรบเหล่านี้นี่เอง

เป็นพิธีกรรมที่เหี้ยมโหดเหลือเกิน!

ขณะที่เลือดไหลซึมเป็นทางอยู่บนแท่น เสียงร้องโหยหวนราวกับพายุใหญ่ก็กึกก้องอยู่กลางอากาศ ลำแสงมากมายนับไม่ถ้วนแผ่ซ่านลงมาจากท้องฟ้าและโอบล้อมร่างของผู้อาวุโสไว้

“โอ เทพเจ้าผู้สูงส่ง ผมขอน้อมกายมอบชีวิตเหล่านี้ให้คุณ สิ่งที่ผมปรารถนาก็มีเพียงแค่การชำระเลือดมังกรนี้ให้บริสุทธิ์เท่านั้น…”เสียงของผู้อาวุโสดังก้องไปทั่ว

เขาพูดด้วยภาษาดึกดำบรรพ์ของเผ่าพันธุ์แห่งจิตวิญญาณ แผ่คลื่นพลังงานของความเหี้ยมโหดที่พุ่งตรงเข้าสู่ร่างของผู้ที่ได้ยิน

เสียงหนึ่งดังขึ้นช้าๆท่ามกลางลำแสงที่รวมตัวกัน “ฉันจะทำให้คุณสมความปรารถนา!”

จางเซวียนรีบมองตามลำแสงที่อยู่กลางอากาศ หวังจะได้เห็นว่าผู้นั้นคือหลัวลั่วชิงหรือไม่ แต่แสงที่เจิดจ้าทำให้เขามองไม่เห็นอะไรเลย ในเวลาเดียวกัน เสียงนั้นก็ฟังดูอลังการมาก ยากที่จะระบุได้ว่าเป็นเสียงของชายหรือหญิง

ฟึ่บ!

ทันทีที่เสียงนั้นให้คำตอบ ลำแสงก็เข้มข้นขึ้นทันที กระแสพลังงานแผ่ลงมาจากกลางอากาศและหลอมรวมเข้ากับเลือดมังกร ทำให้มันเดือดพล่าน

ราวกับได้รับการบ่มเพาะจากอะไรสักอย่าง ร่างของมังกรที่อยู่ในเลือดมังกรขยายใหญ่ขึ้นทันที ในเวลาเดียวกัน รังสีที่ร่างมังกรนั้นแผ่ออกมาก็ดูจะเข้มข้นและทรงพลังขึ้นอีกมาก

แม้จะแทบเป็นไปไม่ได้ที่นักรบทั่วไปจะยกระดับขั้นของเลือดมังกรแต่ภารกิจนี้ก็ไม่เหนือความสามารถของเทพเจ้า!

ไม่น่าเชื่อว่าอีกฝ่ายจะรวบรวมพลังงานได้มากมายและยอมเซ่นสรวงอีกหลายชีวิตเพียงเพื่อเรียกเทพเจ้ามา!

ขณะที่ร่างของมังกรขยายตัวขึ้น เลือดหย่อมนั้นก็ดูจะลดขนาดลงจากเดิมที่มีขนาดพอๆกับกำปั้น ตอนนี้มันหดเล็กลงจนเหลือเท่าเล็บมือ

แม้ปริมาณของมันจะลดลงมาก แต่พลังงานที่แผ่ออกมากลับเข้มข้นและมีความรุนแรงมากขึ้น มันแผ่แรงกดดันมหาศาลออกไปโดยรอบ ราวกับพละกำลังของมันใกล้จะถึงขีดสุดแห่งความทนทานของโลกใบนี้ และน่าจะเข้าถึงโลกใบที่สูงส่งกว่าได้ในไม่ช้า

เขาเคยรับรู้ความรู้สึกนี้จากหลัวลั่วชิงมาแล้วครั้งหนึ่ง

เมื่อตอนที่อยู่ในวิหารแห่งขงจื๊อ เพราะความแข็งแกร่งของเธอเหนือชั้นกว่าที่ทวีปแห่งปรมาจารย์จะทนทานไหว เธอจึงไม่มีทางเลือกนอกจากหันหลังกลับและรีบจากไป

เห็นได้ชัดว่าเลือดมังกรที่อยู่ตรงหน้าเขาฝ่าด่านคอขวดของวรยุทธขั้นการฟื้นคืนชีพของสายเลือดไปสู่วรยุทธขั้นที่สูงกว่าแล้ว!

“นายท่าน ถ้าผมได้กลืนกินเลือดมังกรหย่อมนั้น ไม่เพียงแต่จะปลดฉนวนของตัวเองได้ ยังสามารถยกระดับวรยุทธไปเป็นนักปราชญ์โบราณขั้น 4 ได้ด้วย” หอกสวรรค์กระดูกมังกรอุทานด้วยความตื่นเต้น

จางเซวียนก็หน้าแดงก่ำ แต่พยายามสูดหายใจลึกเพื่อสงบสติอารมณ์ก่อนจะสั่งการกับหอกสวรรค์กระดูกมังกร “ช้าก่อน เราจะดำเนินการหลังจากที่พลังของเทพเจ้าเสื่อมสลายไปแล้ว!”

เขาเคยคิดว่าคงเป็นความโชคดีครั้งใหญ่หากปลดฉนวนของหอกสวรรค์กระดูกมังกรได้ แต่ใครจะไปคิดว่าสิ่งนี้จะมาเกิดขึ้นพร้อมๆกับพิธีกรรมยกระดับขั้นของเลือดมังกรของเผ่าพันธุ์ปีศาจ?

ถ้าหอกสวรรค์กระดูกมังกรสามารถกลืนกินและซึมซับเลือดมังกรได้ มันจะต้องข้ามผ่านการแปรสภาพครั้งใหญ่และเข้าสู่ระดับที่สูงขึ้นได้แน่

ซึ่งถ้าเป็นอย่างนั้น ตราบใดที่เขายังมีหอกสวรรค์กระดูกมังกรอยู่ในมือ อำมาตย์เฉินหลิงก็ทำอะไรเขาไม่ได้อีกต่อไป ต่อให้อีกฝ่ายอยู่ในสภาวะแข็งแกร่งสูงสุดก็ตาม!

แม้แต่ผู้เชี่ยวชาญที่แข็งแกร่งที่สุดก็ต้องพ่ายแพ้ให้กับการจ้วงแทงหอกเพียงครั้งเดียวของเขา

แต่ถ้าหอกสวรรค์กระดูกมังกรอยากกลืนกินเลือดมังกรที่ได้รับการยกระดับแล้ว ก็จะต้องรอให้พลังจากเทพเจ้าสลายตัวไปก่อน ไม่อย่างนั้น ถ้าเทพเจ้าโกรธเกรี้ยวขึ้นมาและลงโทษเขา เหตุการณ์ที่ตามมาหลังจากนั้นคงไม่ใช่สิ่งที่เขาจะรับไหว

“ได้!” หอกสวรรค์กระดูกมังกรตอบรับ มันสั่นสะท้านไม่หยุดอยู่รอบเอวของจางเซวียน แทบควบคุมตัวเองไม่ได้

มันไม่เคยพบเจอโอกาสแบบนี้มาก่อน แม้กระทั่งเมื่อสมัยที่ยังอยู่กับนักปราชญ์โบราณหรันชิว

เมื่อมีเลือดมังกรประกอบกับประสิทธิภาพการต่อสู้อันสูงส่งของมันต่อให้มันยังเทียบชั้นกับปรมาจารย์ขงผู้เก่งกาจไม่ได้ แต่อย่างน้อยก็น่าจะสูสีกับไอ้โหด

ขณะที่ทั้งสองกำลังสื่อสารกัน รังสีของเทพเจ้าก็เริ่มสลายตัวไปจากบรรยากาศ จากนั้น ลำแสงเจิดจ้าบนแท่นก็เริ่มจาง

ท่ามกลางเปลวไฟลุกโพลง มีเลือดมังกรอยู่เพียงหยดเดียว ด้วยสีแดงก่ำของไฟ เลือดหยดเดียวนั้นดูจะมีพละกำลังมากเสียจนเหมือนจะมีชีวิตจิตใจเป็นของตัวเอง มันพยายามดิ้นรนให้พ้นจากแท่นบูชาและกระโจนขึ้นสู่ท้องฟ้าอันไร้ขอบเขต

แต่เพราะมีค่ายกลอันทรงพลังปิดกั้นอยู่ มันจึงไม่มีทางหลบหนีได้

ผู้อาวุโสนัยน์ตาแดงก่ำขณะร้องออกมาอย่างลิงโลด “เราทำสำเร็จแล้ว!”

หลังจากเหนื่อยยากมาตลอดทั้งเดือน ในที่สุดความพยายามของพวกเขาก็เป็นผล ผู้อาวุโสรู้สึกเหนื่อยอ่อนขึ้นมาทันที เกือบจะทนไม่ไหวและทรุดฮวบลงกับพื้น

“เชิญอำมาตย์เฉินหลิงมา!” เขาตวาดก้องพร้อมกับกำหมัดแน่น

“เอาล่ะ ตอนนี้ก็ขโมยเลือดมังกรได้แล้ว!”

ได้ยินคำพูดของผู้อาวุโส จางเซวียนหน้าถอดสีด้วยความพรั่นพรึงเพราะเมื่อไรก็ตามที่อำมาตย์เฉินหลิงปรากฏตัว ก็ไม่มีทางที่เขาจะได้แตะต้องเลือดมังกรหยดนั้น

ด้วยการตบมือครั้งหนึ่ง หอกสวรรค์กระดูกมังกรก็พุ่งออกจากเอวของเขาทันที

ดูเหมือนมันจะรู้ว่าสถานการณ์เร่งด่วนแค่ไหน จึงแปรสภาพเป็นโครงกระดูกมังกรสีดำอย่างไม่ลังเลและพุ่งเข้าใส่แท่นบูชา

เมื่อเห็นโครงกระดูกมังกรสีดำและนึกได้ถึงกิริยาแปลกๆของอีกฝ่ายระหว่างที่พิธีกรรมดำเนินไป ผู้อาวุโสตาโตขณะอุทานออกมาอย่างไม่อยากเชื่อ “คุณ…คุณไม่ใช่นักปราชญ์โบราณหลันหยา? คุณเป็นใครกัน?”

เขายกแขนขึ้นทันทีเพื่อยับยั้งโครงกระดูกมังกรสีดำไม่ให้เข้าถึงแท่นบูชา

ฟิ้วววว!

พละกำลังของนักปราชญ์โบราณระเบิดออกมา มันพุ่งขึ้นสู่กลางอากาศเพื่อสร้างปราการที่สกัดกั้นโครงกระดูกสีดำไว้ไม่ให้เข้าถึงแท่นบูชาได้

ตอนที่ 1812 แล้วเลือดมังกรก็…

1812 : แล้วเลือดมังกรก็…

“จัดการเลย!”

เห็นผู้อาวุโสยับยั้งหอกสวรรค์กระดูกมังกรไว้ จางเซวียนหน้าดำคร่ำเครียด ในตอนนั้นเขาไม่อาจปกปิดตัวตนไว้ได้อีกต่อไป จางเซวียนชักกระบี่เปลวเพลิงสีดำออกมา จากนั้นก็ยืดแขนออกไปเพื่อฟาดฟันใส่ปราการ

แม้ผู้อาวุโสจะเป็นนักปราชญ์โบราณขั้น 2 บรมครูนักปราชญ์ แต่ก็ใช้เรี่ยวแรงไปมากระหว่างการชำระเลือดมังกร พละกำลังของเขาจึงอ่อนด้อยกว่าเดิมหลายเท่า ใช้เวลาเพียงพริบตาเดียว กระบี่เปลวเพลิงสีดำก็ฉีกกระชากปราการได้สำเร็จ

“พลั่ก!”

ผู้อาวุโสกระอักเลือดออกจากปาก แต่ก็ยังทรงตัวไหว นัยน์ตาของเขาแดงก่ำขณะเงื้อมือขึ้นอีกครั้ง

เขาปลดปล่อยพลังปราณปริมาณมหาศาลเพื่อยับยั้งหอกสวรรค์กระดูกมังกรไม่ให้เข้าถึงเลือดมังกร แม้ตัวเองจะอยู่ในสภาวะอ่อนแรง แต่ความพยายามครั้งสุดท้ายก็ได้ผล ในตอนนั้น เขายับยั้งหอกสวรรค์กระดูกมังกรไว้ได้อีกครั้ง

“ไอ้สารเลวดื้อด้าน!”

นึกไม่ถึงว่าผู้อาวุโสจะยังคงดื้อดึงขนาดนั้นทั้งที่ร่างกายอ่อนแรงจนแทบไม่ไหว จางเซวียนหน้าแดงก่ำด้วยความโกรธขณะกวัดแกว่งกระบี่เปลวเพลิงสีดำอีกครั้ง

ขอแค่เขาสังหารผู้อาวุโสได้ ปราการที่อีกฝ่ายใช้สกัดกั้นหอกสวรรค์กระดูกมังกรก็จะเสื่อมสลายไป

“ฮึ่มมม!” รู้ดีว่าจางเซวียนจะต้องเปิดการโจมตีแน่ ผู้อาวุโสปล่อยพลังจากฝ่ามือออกมา

บางสิ่งที่เหมือนกับผืนผ้าไหมสะบัดพรืดและตีวงล้อมกระบี่เปลวเพลิงสีดำไว้

มันคือของล้ำค่าชิ้นหนึ่ง-ของล้ำค่าระดับกึ่งนักปราชญ์โบราณ แม้จะไม่ใช่ของล้ำค่าระดับนักปราชญ์โบราณตัวจริง แต่ก็ถูกออกแบบมาอย่างดีสำหรับการสะกดจิตและสกัดกั้น ด้วยเหตุนี้ จางเซวียนจึงพลันรู้สึกว่าพลังปราณในร่างกายของเขาไหลช้าลง ราวกับมีบางอย่างปิดกั้นไว้ แม้แต่การปลดปล่อยพลังปราณก็ยังทำได้ยาก

ฟึ่บ!

เผ่าพันธุ์ปีศาจที่เป็นนักปราชญ์โบราณตัวหนึ่งปรากฏตัวตรงหน้าจางเซวียนและขวางผืนผ้าไหมนั้นไว้ มันยืดแขนออกไปก่อนจะปล่อยหมัดอันทรงพลังเข้าใส่ผืนผ้าไหม

ก็ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากศพนักปราชญ์โบราณเผ่าพันธุ์ปีศาจที่จางเซวียนเคยหลอมไว้ก่อนหน้านี้!

แม้จะเป็นศพ แต่ก็มีร่างกายที่มีประสิทธิภาพเหนือชั้นตามแบบของหุ่นโลหะไร้วิญญาณ เพียงหมัดเดียวก็ทำให้มิติที่ขวางทางมันพังทลาย ผ้าไหมสีแดงก่ำนั้นถูกฉีกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

พลั่ก!

ผู้อาวุโสกระอักเลือดออกมาเป็นครั้งที่สอง

ตั้งแต่แรก เขาก็ไม่พร้อมจะต่อสู้อยู่แล้วเพราะสภาวะร่างกายอ่อนแอ เพราะความมุ่งมั่นและการทุ่มสุดตัวเท่านั้นที่ทำให้เขายังคงไปต่อได้ ร่างกายอ่อนแรงของเขาถูกสอยกระเด็นไปไกลจากแรงปะทะ จากนั้นก็ตกตุ้บกระแทกกับพื้นอย่างแรงท่ามกลางฝุ่นคลุ้ง เท่าที่เห็น เขาน่าจะหมดสภาพไปอีกระยะหนึ่ง

จางเซวียนกวัดแกว่งกระบี่เปลวเพลิงสีดำอย่างรวดเร็วอีกครั้งเพื่อฉีกกระชากปราการที่ถูกสร้างขึ้นก่อนตวาดก้อง “ไปเลย!”

“ได้!”

หอกสวรรค์กระดูกมังกรพุ่งพรวดออกไปราวกับสายฟ้า

ในชั่วพริบตา โครงกระดูกมังกรขนาดใหญ่ก็ไปอยู่ตรงหน้าเลือดมังกร มันอ้าปากกว้างเพื่อกลืนกินเลือดมังกรนั้น

ขณะที่เลือดมังกรกำลังจะไหลเข้าสู่ร่างของโครงกระดูกและถูกซึมซับเข้าไป การเคลื่อนไหวของมันก็ถูกยับยั้งไปในทันที ดูเป็นภาพพิสดารพันลึกมาก โครงกระดูกที่นิ่งงันไม่ไหวติง กับเลือดมังกรหยดหนึ่งที่ลอยนิ่งอยู่กลางปากของมัน

“เวรละ!” จางเซวียนหรี่ตาด้วยความตกใจ

เขารีบเงยหน้าขึ้น และเห็นร่างหนึ่งอยู่เหนือศีรษะของเขา ร่างนั้นชี้นิ้วมาที่โครงกระดูกมังกร

แน่นอนว่าเขาคือผู้ที่ทำให้มิติโดยรอบแข็งทื่อเพื่อสกัดกั้นการเคลื่อนไหวของหอกสวรรค์กระดูกมังกร

อำมาตย์เฉินหลิง!

ลงท้าย พวกเขาก็ยังช้าไปก้าวหนึ่ง

ในตอนนั้น สีหน้าของอำมาตย์เฉินหลิงดูซีดเผือดเล็กน้อย บ่งบอกว่าเขายังไม่หายดี แต่ถึงอย่างนั้น ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาคือนักรบที่มีวรยุทธขั้นการฟื้นคืนชีพของสายเลือด ซึ่งหอกสวรรค์กระดูกมังกรไม่มีทางเทียบชั้นกับเขาได้เลย

หลังจากสกัดกั้นการเคลื่อนไหวของหอกสวรรค์กระดูกมังกรแล้ว อำมาตย์เฉินหลิงก็หันมาจ้องหน้าจางเซวียน นัยน์ตาของเขาฉายความโกรธเกรี้ยวอย่างรุนแรงที่แผดเผาอยู่ภายใน ถ้าสายตาฆ่าคนได้ ทุกอย่างที่อยู่ในบริเวณนั้นคงจะแตกสลายไปหมดแล้วในชั่วพริบตา

“คุณคือจางเซวียนใช่ไหม? ไม่นึกเลยว่าคุณจะกล้าถึงขนาดลักลอบเข้ามาในวังของผม และสังหารลูกน้องที่ผมไว้ใจด้วย ช่างรนหาที่ตายเสียจริง!”

หอกสวรรค์กระดูกมังกรและกระบี่เปลวเพลิงสีดำเป็นของล้ำค่าเฉพาะตัวของจางเซวียน ต่อให้การปลอมตัวเป็นนักปราชญ์โบราณหลันหยาของเขาจะแนบเนียนสักแค่ไหน แต่ของล้ำค่าเหล่านี้ก็เปิดเผยความจริงอยู่ดี

“ไอ้โหด!”

เมื่อรู้สึกได้ถึงอันตรายใหญ่หลวงจากร่างที่ลอยอยู่เหนือศีรษะของเขา จางเซวียนรีบนำไม้ตายที่แข็งแกร่งที่สุดออกมาโดยไม่ลังเล

หนังสือเทียบฟ้าปรากฏขึ้น แขนข้างหนึ่งของไอ้โหดโผล่ออกมาจากหนังสือและกระดิกนิ้ว

ฟิ้วววว!

มิติที่สกัดกั้นอยู่โดยรอบเริ่มไหลเวียนตามปกติอีกครั้ง ปากที่อ้ากว้างของโครงกระดูกมังกรหุบลงทันที

กรึ่บบบ!

เสียงหุบปากของโครงกระดูกมังกรได้ยินชัดไปทั่วทั้งห้อง แต่โครงกระดูกมังกรก็ไม่ได้รับรู้ถึงพละกำลังมหาศาลเมื่อครู่ เพราะร่างของมันถูกสกัดกั้นไว้

“มนุษย์เข้ามาถึงที่นี่ได้เลยหรือ?” เสียงเยาะเย้ยของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นในห้อง “ อำมาตย์เฉินหลิง ดูเหมือนวังของคุณจะไม่ได้ปลอดภัยอย่างที่คุณคิดแล้วนะ…”

จากนั้น หญิงสาวคนหนึ่งที่มีเรือนร่างยั่วยวนก็ปรากฏตัวในห้อง สิ่งที่หมุนอย่างช้าๆอยู่ที่ปลายนิ้วของเธอคือเลือดมังกรหยดนั้น เห็นได้ชัดว่าเธอขโมยเลือดมังกรไปจากปากของโครงกระดูกมังกร ขณะที่มันกำลังพยายามกลืนกิน

สาวน้อยคนนี้ดูจะมีอายุราว 30 ต้นๆ เมื่อมองแวบแรก ไม่อาจกะระดับวรยุทธของเธอได้ ให้ความรู้สึกคล้ายกับผู้อาวุโสที่เพิ่งดำเนินพิธีกรรมเมื่อครู่ หรือพูดอีกอย่างก็คือ เธอน่าจะเป็นนักปราชญ์โบราณขั้น 2 บรมครูนักปราชญ์เช่นกัน

จางเซวียนเลิกคิ้วด้วยความอัศจรรย์ใจ

เขารู้ดีว่ามีนักปราชญ์โบราณหลายคนให้การอารักขาอยู่ที่หอนอนของอำมาตย์เฉินหลิง แต่ไม่คิดว่าพวกเขาจะมาถึงเร็วขนาดนี้

“เอาเลือดมังกรกลับมานะ!”

รู้ดีว่าอันตรายอาจรุนแรงไปกว่านี้ในทุกวินาทีที่ผ่านไป จางเซวียนรีบสั่งการกับไอ้โหด

ฟึ่บ!

แขนที่โผล่ออกมาจากหนังสือเทียบฟ้าพุ่งเข้าใส่สาวน้อยที่มีวรยุทธขั้นบรมครูนักปราชญ์ด้วยความเร็วราวกับสายฟ้า อีกฝ่ายไม่ทันระมัดระวังตัวเพราะความว่องไวอย่างน่าทึ่งของแขนนั้น ก่อนที่เธอจะรู้ตัว มิติที่อยู่โดยรอบก็ถูกสกัดกั้น ทำให้ขยับเขยื้อนเคลื่อนไหวไม่ได้

พลั่ก!

พลังฝ่ามือพุ่งเข้าใส่แผงอกของเธออย่างจัง อีกฝ่ายถูกสอยกระเด็นไปไกลทันที

“เอามันมา!”

รู้ดีว่าเธอคงไม่อาจได้เลือดมังกรกลับคืนมาเมื่อต้องเผชิญหน้ากับศัตรูทรงพลังขนาดนี้ สาวน้อยรีบส่งเลือดมังกรให้อำมาตย์เฉินหลิง

อำมาตย์เฉินหลิงรับเลือดมังกรไว้ได้อย่างแม่นยำ แต่แขนที่อยู่ในหนังสือเทียบฟ้าก็ไม่ช้า สองผู้ยิ่งใหญ่จึงปะทะกันอย่างดุเดือด เกิดคลื่นความสั่นสะเทือนที่มีอานุภาพทำลายล้างแผ่ซ่านออกไปทั่วบริเวณ ภายใต้พละกำลังมหาศาลนั้น ค่ายกลที่อยู่ในพื้นที่ถึงขีดสุดแห่งความทนทานของมันและแตกกระจาย

“เกิดอะไรขึ้นน่ะ?”

“ดูเหมือนอำมาตย์เฉินหลิงจะกำลังสู้กับใครสักคน…”

การพังทลายของค่ายกลหมายความว่าพวกเขาไม่ได้สู้กันในสภาพแวดล้อมที่ถูกแยกตัวออกมาอีกต่อไป เมื่อได้ยินเสียงอึกทึกครึกโครม นักปราชญ์โบราณอีก 2 คนก็รีบบินเข้ามาตรวจสอบสถานการณ์

ก็เหมือนกับสาวน้อยเมื่อครู่ พวกเขาเป็นนักปราชญ์โบราณที่มีวรยุทธขั้นบรมครูนักปราชญ์ หากอยู่ตามลำพังก็ไม่ครนามือไอ้โหด แต่เมื่อผนึกกำลังกัน ก็ไม่ต้องสงสัยเลยว่าพวกเขาคือพละกำลังที่รับมือด้วยได้ยาก

เพราะอาการบาดเจ็บของอำมาตย์เฉินหลิง ไอ้โหดจึงถือไพ่เหนือกว่าในการปะทะ เขาเกือบจะได้หยกเลือดมังกรมาแล้ว แต่เมื่อมีนักปราชญ์โบราณอีก 2 คนเข้ามาร่วมวงและช่วยอำมาตย์เฉินหลิง สถานการณ์ก็เปลี่ยนไป ไอ้โหดพบว่าตัวเองไม่สามารถก้าวออกไปได้อีกแม้แต่ก้าวเดียว ไม่ว่าจะออกแรงสักแค่ไหน ราวกับถูกใครบางคนตรึงร่างของเขาไว้กับที่

แม้ไอ้โหดจะเข้าไม่ถึงเลือดมังกร แต่ก็สามารถกีดกันไม่ให้คนอื่นเข้าถึงได้เช่นกัน อำมาตย์เฉินหลิงกัดฟันกรอดแล้วตวาดก้อง “เปิดใช้งานค่ายกล!”

หึ่งงงง!

ค่ายกลทั้งหมดที่ถูกติดตั้งไว้รอบหอนอนของอำมาตย์เฉินหลิงส่งเสียงหึ่งเพื่อแสดงการทำงาน แสงเจิดจ้าปรากฏขึ้นทั่วทั้งบริเวณ ตรงเข้าเล่นงานไอ้โหดทันที

อำมาตย์เฉินหลิงได้ใช้เวลานานนับปีไม่ถ้วนจารึกตัวอักษรและติดตั้งค่ายกลไว้ในห้องนอนของเขา เพื่อให้แน่ใจว่าเขาจะมีไม้ตายไว้รับมือกับอำมาตย์เฉินหย่งหากต้องปะทะกัน

แม้ไอ้โหดจะได้วรยุทธขั้นการฟื้นคืนชีพของสายเลือดโลกจารึกกลับมาแล้ว แต่การทำลายค่ายกลอย่างรวดเร็วก็ยังอยู่เหนือความสามารถของมัน

เห็นไอ้โหดติดกับอยู่ในค่ายกล อำมาตย์เฉินหลิงถอนหายใจอย่างโล่งอก

“ผมเสียอะไรไปมากมายเพื่อขัดเกลาเลือดมังกรหยดนี้ จะปล่อยให้คนนอกอย่างคุณมาฉกฉวยมันไปได้อย่างไร?” อำมาตย์เฉินหลิงคำราม

เขาแบมือ แล้วเลือดมังกรก็หยดลงสู่มือของเขา แผ่พลังงานเดือดพล่านออกมา

อำมาตย์เฉินหลิงเคาะนิ้วลงบนหยดเลือดเบาๆ แล้วร่างมังกรที่อยู่ในนั้นก็เปล่งเสียงกรีดร้องอย่างเจ็บปวดโหยหวนออกมา ราวกับใครบางคนเพิ่งทำลายเจตจำนงของมัน

อำมาตย์เฉินหลิงอ้าปาก เตรียมจะกลืนเลือดมังกรลงไปอย่างไม่ลังเล

เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสในระดับที่สั่นคลอนรากฐานวรยุทธของเขา และไม่ช้าไม่นานจะต้องเสียชีวิตแน่ วิธีเดียวที่จะฟื้นคืนพละกำลังก็คือการบ่มเพาะด้วยเลือดมังกรที่ผ่านการขัดเกลาแล้ว

“ไม่นะ! มันเป็นของผม”

เห็นโอกาสหายากในการจะได้ฝ่าด่านวรยุทธกำลังจะลื่นหลุดจากมือ หอกสวรรค์กระดูกมังกร คำรามลั่น มันพุ่งเข้าใส่อำมาตย์เฉินหลิงอย่างไม่ลังเล ตั้งใจจะคว้าเลือดมังกรมาให้ได้ไม่ว่าด้วยวิธีใดก็ตาม

หอกสวรรค์กระดูกมังกรพุ่งเข้ากระแทกร่างของอำมาตย์เฉินหลิงอย่างแรง ทำให้เขาถึงกับเซ เลือดมังกรลื่นจากนิ้วของอำมาตย์เฉินหลิงและร่วงลงกับพื้น

“แกรนหาที่ตายแล้ว!” อำมาตย์เฉินหลิงคำรามขณะปล่อยพลังฝ่ามือเข้าใส่หอกสวรรค์กระดูกมังกร

พลั่ก!

หอกสวรรค์กระดูกมังกรจะต้านทานการโจมตีของนักรบที่มีวรยุทธขั้นการฟื้นคืนชีพของสายเลือดได้อย่างไร? มันพุ่งลงปักพื้นดิน เกิดเป็นหลุมขนาดใหญ่

“ฮึ่มมม!”

หลังจากเล่นงานหอกสวรรค์กระดูกมังกรแล้ว อำมาตย์เฉินหลิงเงื้อมือขึ้นอีกครั้งและเรียกเลือดมังกรกลับมาหาตัวเอง จากนั้นเขาก็ยื่นมือเข้าปาก เตรียมจะดื่มเลือดมังกร ก็พอดีกับที่รู้สึกเย็นเยือกที่ปลายนิ้วราวกับมีลมพัด

ยังไม่ทันจะรู้ตัว เลือดมังกรก็หายวับไปจากปลายนิ้วของเขาอีกครั้ง

“อะไรกัน?”

อำมาตย์เฉินหลิงรู้สึกเหมือนหัวจะระเบิด เขารีบหันไปมองว่าลมนั้นพัดไปทางไหน และก็ได้พบกับน้ำเต้าลูกหนึ่งที่ลอยอยู่ ร่างของน้ำเต้านั้นยุบลงไปข้างใน เกิดเป็นหลุมยุบที่เลือดมังกรถูกดูดเข้าไปในหลุมและซึมซับเข้าสู่ร่างของอีกฝ่าย

เลือดมังกรถูกกลืนกินไปด้วยวิธีนี้

ตอนที่ 1813 นักปราชญ์โบราณโม่หลิงออกโรง

“คุณ…”

อำมาตย์เฉินหลิงงุนงงจนพูดไม่ออก

จางเซวียนก็ยืนอึ้งอยู่กับที่ รู้สึกเหมือนมีอสูรสวรรค์นับล้านตัววิ่งพล่านอยู่ในสมองของเขาพร้อมๆกัน เกิดเป็นฝุ่นฟุ้งตลบที่บดบังความคิดของเขาไปจนหมด

น้ำเต้าลูกนั้นคือน้ำเต้าตงฉู่ซึ่งครั้งหนึ่งเคยอยู่ในจุดตันเถียนของเขา หลังจากที่เขามอบหินอุกกาบาตให้มัน อีกฝ่ายก็ยอมย้ายไปอยู่ในแหวนเก็บสมบัติ และแทบจะไม่ยอมเคลื่อนไหวไปไหนเลย แล้วทำไมจู่ๆถึงกระโจนออกมาร่วมวงแบบนี้

แถมยัง…กลืนกินหยดเลือดมังกรไปด้วย!

นั่นคือหัวใจของการปลดฉนวนของหอกสวรรค์กระดูกมังกร! ถ้าปราศจากหยดเลือด หอกสวรรค์กระดูกมังกรก็ไม่มีทางได้พละกำลังที่แท้จริงของมันกลับคืนมา ลำพังประสิทธิภาพการต่อสู้ของไอ้โหดไม่เพียงพอให้เขาหลบหนีออกจากที่นี่ได้อย่างปลอดภัยแน่ ในกรณีเลวร้ายที่สุด อาจต้องตายที่นี่ก็ได้!

“เลือดของผม…เลือดมังกรของผม…”

หอกสวรรค์กระดูกมังกรที่หัวใจสลายอ้าปากค้างด้วยความพรั่นพรึงเมื่อเห็นภาพนั้น น้ำตาไหลเป็นทางออกจากดวงตาแดงช้ำของมัน

นั่นคือกุญแจที่จะทำให้มันกลับคืนสู่ความแข็งแกร่งสูงสุด แต่กลับถูกน้ำเต้าลูกหนึ่งกลืนกินไปเสียแล้ว

บ้าบอ! น้ำเต้าไม่มีปากสักหน่อย จะกลืนกินอะไรแบบนั้นได้อย่างไร?

“เอิ๊กกก!”

หลังจากกลืนหยดเลือดมังกรลงไป น้ำเต้าตงฉู่ก็เรอเสียงดังสนั่น ขณะพุ่งกลับไปหาจางเซวียนพร้อมกับส่ายก้นอย่างพออกพอใจ

ในที่สุดอำมาตย์เฉินหลิงก็ได้สติ ความบ้าคลั่งของเขาครอบงำความมีเหตุมีผลจนหมดสิ้น เขาพุ่งเข้าใส่จางเซวียนอย่างโกรธเกรี้ยวขณะปล่อยพลังจากฝ่ามือที่แผ่ออกไปโดยรอบ

“เอาเลือดมังกรของผมคืนมา!”

เห็นภาพนั้น จางเซวียนแทบลมจับ

ด้วยพละกำลังของเขาในเวลานี้ การต้องสู้กับนักปราชญ์โบราณขั้น 3 การฟื้นคืนชีพของสายเลือดก็เท่ากับฆ่าตัวตายดีๆนี่เอง เขาไม่มีความคิดสักนิดที่จะพุ่งเข้าไปฉกฉวยเลือดมังกร

ด้วยเหตุนี้ เขาจึงเฝ้าดูการสู้รบอย่างเงียบๆ โดยถ้าสถานการณ์พลิกผัน ก็จะได้หันหลังกลับและหลบหนีได้ทันเวลา แต่ใครจะไปคิดว่าเจ้าน้ำเต้านั่นจะขโมยเลือดมังกรและกลับมาหาเขา นำพาความโกรธเกรี้ยวของอำมาตย์เฉินหลิงมาใส่เขาด้วย!

แก ไอ้สารเลว! ฉันไปทำอะไรให้ แกถึงทำแบบนี้?

ฉันยอมให้แกอยู่ในจุดตันเถียนและบ่มเพาะแกก็ด้วยความปรารถนาดี แถมยังมอบหินอุกกาบาตให้แกด้วย แล้วแกตอบแทนฉันแบบนี้หรือ?

ถ้อยคำหยาบคายมากมายผุดเข้ามาในหัวของจางเซวียน แต่ร่างของเขาก็ไม่หยุดนิ่ง เขารีบแยกตัวออกห่างจากน้ำเต้าตงฉู่เพื่อหลีกเลี่ยงความโกรธเกรี้ยวของอำมาตย์เฉินหลิง แต่ยังไม่ทันจะได้ไปไหน น้ำเต้าตรงฉู่ก็ผลุบกลับเข้าไปอยู่ในจุดตันเถียนของเขาและหาที่พักได้อย่างสบายใจ

“คุณ…” จางเซวียนหัวแทบระเบิดด้วยความคลุ้มคลั่ง

แต่ถึงอย่างไร ตอนนี้ก็ไม่ใช่เวลาจะทะเลาะกับน้ำเต้าตงฉู่ จางเซวียนรีบเปิดใช้งานสายเลือดตระกูลจางเพื่อถ่วงเวลาให้ช้าลง ในขณะเดียวกัน ก็สำแดงศิลปะการเคลื่อนไหวเทียบฟ้าและพุ่งเข้าใส่ด้วยความว่องไวอย่างน่าทึ่ง เข้าไปอยู่ข้างไอ้โหดได้ภายในเวลาเพียงอึดใจ

ไม้ตายอย่างเดียวที่เขาไว้วางใจจะใช้รับมือกับอำมาตย์เฉินหลิงได้ก็คือหมอนี่

“ตายซะ!” เห็นน้ำเต้าที่ขโมยเลือดมังกรหายวับเข้าไปในร่างของจางเซวียน อำมาตย์เฉินหลิงรู้ทันทีว่าน้ำเต้าเป็นทรัพย์สมบัติชิ้นหนึ่งของอีกฝ่าย ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวด้วยโทสะ จากนั้นก็กดมือทั้งสองข้างลงอย่างแรง

พริบตาต่อมา บรรยากาศโดยรอบก็เหมือนจะถูกสูบจนเหือดแห้งไปหมด จางเซวียนรู้สึกว่าร่างแข็งทื่อของเขากำลังลอยละลิ่วเข้าหาอำมาตย์เฉินหลิง ราวกับกำลังเสนอตัวเป็นบรรณาการให้อีกฝ่าย

“นายท่าน!”

เห็นภาพนั้น ไอ้โหดไม่อาจเสียเวลาพัวพันกับ 2 นักปราชญ์โบราณอีก แขนอีกข้างหนึ่งของมันโผล่ออกมาจากหนังสือเทียบฟ้า ตรงเข้ายึดไหล่ของจางเซวียนไว้เพื่อยับยั้งไม่ให้เขาลอยเข้าหาอำมาตย์เฉินหลิง

ในเวลาเดียวกัน แขนอีกข้างก็เปิดหนังสือเทียบฟ้า ลากเอาโครงกระดูกที่ยังไม่สมบูรณ์แบบออกมาจากข้างใน

แม้ไอ้โหดจะถูกผูกมัดไว้ด้วยการทำสัญญาจิตวิญญาณกับจางเซวียน แต่ถ้าจางเซวียนตาย มันก็ต้องตายเช่นกัน ดังนั้นจึงต้องช่วยชีวิตเขาไว้ให้ได้ ไม่ว่าจะด้วยวิธีไหนก็ตาม

ฟิ้ววววว!

ทันทีที่โครงกระดูกปรากฏ พลังจิตวิญญาณก็พุ่งออกมา เกิดเป็นพายุเฮอริเคนขึ้นในห้อง โครงกระดูกนั้นยกมือขึ้นและผลักแรงกดดันหนักหน่วงเข้าใส่อำมาตย์เฉินหลิง

การออกมาจากหนังสือเทียบฟ้าทำให้ประสิทธิภาพการต่อสู้ของไอ้โหดเพิ่มสูงขึ้นอีกมาก ทันทีที่มันปะทะกับการโจมตีของอำมาตย์เฉินหลิง อีกฝ่ายก็ถูกสอยกระเด็นไปไกล บางที ถ้าอำมาตย์เฉินหลิงยังไม่ได้รับบาดเจ็บ เขาอาจไม่หวาดกลัวพละกำลังของไอ้โหดมากนัก แต่เมื่ออยู่ในสภาพนี้…ก็ไม่มีทางรับมือไหว

เห็นไอ้โหดยับยั้งอำมาตย์เฉินหลิงได้ จางเซวียนถอนหายใจเฮือกใหญ่ เขาหันไปเพ่งสมาธิใส่จุดตันเถียนและตวาด “แกตกลงกับฉันแล้วไม่ใช่หรือว่าจะไม่เข้าไปอยู่ในจุดตันเถียน?”

ก่อนหน้านี้ เขามอบหินอุกกาบาตให้น้ำเต้าตงฉู่เพื่อแลกเปลี่ยนกับเงื่อนไขที่อีกฝ่ายจะไม่เข้าไปอยู่ในจุดตันเถียนของเขาอีก ซึ่งมันก็รับปาก ใครจะไปคิดว่าหมอนี่จะมาผิดสัญญาในช่วงเวลาคับขันแบบนี้?

ยิ่งไปกว่านั้น มันยังยั่วโทสะอำมาตย์เฉินหลิงและทำให้อีกฝ่ายหันมาเล่นงานเขาด้วย!

นี่มันบ้าบออะไร?

ถ้าไม่ใช่เพราะเขาเปิดใช้งานสายเลือดตระกูลจางอย่างรวดเร็วและหลบไปอยู่กับไอ้โหด คงต้องเสียชีวิตแน่

“เรื่องแค่นี้จิ๊บจ๊อยน่ะ ผมก็แค่มาพักผ่อนสักระยะ” น้ำเต้าตงฉู่ส่ายก้นอย่างสบายใจ ทำท่าไม่รู้สึกรู้สากับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น

จางเซวียนกัดฟันกรอดและกำลังจะเอ่ยคำผรุสวาทน้ำเต้าตงฉู่ ก็พอดีกับที่รู้สึกเย็นเยือกขึ้นมาด้านหลัง รู้ดีว่าอันตรายถึงตัวแล้ว เขาจึงรีบเปิดใช้งานสายเลือดตระกูลจางอีกครั้งและพุ่งออกไป

บึ้มมม! บึ้มมมมม!

ทันทีที่เขาก็ออกจากจุดที่เคยยืนอยู่ มิติตรงนั้นก็พังทลายทันที เกิดเป็นความว่างเปล่าขนาดใหญ่ คลื่นความสั่นสะเทือนจากการพังทลายอย่างปุบปับของมิติกระแทกเข้าใส่แผ่นหลังของจางเซวียน ทำให้ต้องกระอักเลือดออกมา

จางเซวียนรีบหันกลับไป และเห็นนักปราชญ์โบราณทั้งสองคนที่รับมือกับไอ้โหดก่อนหน้านี้ยืนอยู่ไม่ห่างจากเขานัก พวกนั้นอาจยังพอรับมือกับไอ้โหดไหว แต่ถ้าไม่อาจจัดการได้แม้แต่นักรบขั้นชั่วกัลปาวสานโลกจารึก ก็คงไร้ค่าเต็มทีในสายตาของอำมาตย์เฉินหลิง

“การควบคุมกฎเกณฑ์ของเวลา? เขาคือเจ้ามนุษย์ชั่วร้ายคนนั้นจริงๆ ฉีกมันให้เป็นชิ้นๆ!”

เมื่อเห็นการโจมตีไม่เป็นผล นักปราชญ์โบราณคนหนึ่งขมวดคิ้วก่อนจะเงื้อมือขึ้นอีกครั้ง ส่วนนักปราชญ์โบราณอีกคนก็ปล่อยพลังจากหมัดเพื่อร่วมมือกับสหายของเขา

ยังไม่ทันที่พลังจากหมัดและฝ่ามือจะพุ่งเข้าใส่ มิติโดยรอบก็บิดเบี้ยวโดยตรงเข้าหาจางเซวียน ราวกับเขากำลังยืนอยู่ใจกลางพายุใหญ่ ไม่อาจหนีไปไหนได้ ต่อให้อยากหนีก็ตาม

รู้ดีว่าไอ้โหดกำลังวุ่นวายกับการรับมืออำมาตย์เฉินหลิง จางเซวียนสะบัดข้อมือและพูดเสียงลอดไรฟัน “คุณคิดว่าผมไม่รอดแน่ใช่ไหม?”

ฟึ่บ!

ศพนักปราชญ์โบราณ 2 ศพปรากฏต่อหน้าเขา ขวางพละกำลังจากฝ่ามือและหมัดนั้นไว้

เมื่อครั้งที่อยู่ที่วิหารแห่งขงจื๊อ ตอนที่อำมาตย์เฉินหย่งสู้รบกับนักปราชญ์โบราณจำนวนมากพร้อมกันในคราวเดียว จางเซวียนได้นำศพของเผ่าพันธุ์ปีศาจที่เป็นนักปราชญ์โบราณจำนวนหนึ่งติดตัวมาด้วย เขายังไม่อาจหลอมพวกมันเป็นหุ่นโลหะไร้วิญญาณได้เพราะ 2-3 วันที่ผ่านมานี้ได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่พวกมันก็ยังคงใช้เป็นโล่ได้ชั่วคราว

พลั่ก! พลั่ก!

การโจมตีทั้ง 2 รอบนั้นเข้าปะทะศพนักปราชญ์โบราณแทน ส่งผลให้นักปราชญ์โบราณทั้งสองกระเด็นไป

ถึงจางเซวียนจะเอาตัวรอดได้ในคราวนี้ แต่ก็รู้ดีว่านี่ไม่ใช่วิธีแก้ไขระยะยาว ไม่ช้าไม่นาน โล่จะต้องหมดประสิทธิภาพ และถึงตอนนั้นเขาคงย่ำแย่ ด้วยเหตุนี้ จางเซวียนจึงเตรียมจะนำหน้าหนังสือสีทองหน้าสุดท้ายออกมาเพื่อสังหารนักปราชญ์โบราณให้ได้อย่างน้อย 1 ตัว ก็พอดีกับที่ได้ยินเสียงลมหอบใหญ่พัดวู่หวิวอยู่ด้านหลัง จากนั้นรังสีเย็นเยือกก็ห่อหุ้มร่างของเขาไว้ราวกับบ่วงที่รัดแน่นและฉุดตัวเขาออกจากหอนอนของอำมาตย์เฉินหลิง

“ท่านประธาน เร็วเข้า รีบไปเถอะ!”

เขาคือนักปราชญ์โบราณโม่หลิง

นักปราชญ์โบราณโม่หลิงรู้สึกได้ถึงบางอย่างผิดปกติ จึงถอดจิตออกจากกายเนื้อแล้วรีบมาสมทบ

“แกคิดจะไปไหน?”

นักปราชญ์โบราณทั้งสองที่อยู่ในหอนอนของอำมาตย์เฉินหลิงจะปล่อยให้จางเซวียนหลุดรอดไปง่ายๆได้อย่างไร? พวกเขาไล่ตามไปทันที

นักปราชญ์โบราณโม่หลิงตอบโต้ด้วยพละกำลังจากฝ่ามือ

การปะทะกันระหว่างทั้งสองฝ่ายทำให้เกิดคลื่นความสั่นสะเทือนอันทรงพลังที่แผ่ซ่านไปทั่วทั้งหอนอน ฉีกกระชากและทำลายตึกรามบ้านช่องหลายหลัง ฝุ่นตลบไปทั่ว บดบังทัศนวิสัยของพวกเขา

หลังจากผลักดันสองนักปราชญ์โบราณไปได้แล้ว นักปราชญ์โบราณโม่หลิงก็ใช้จังหวะนี้คว้าตัวจางเซวียนไว้และหนีออกจากหอนอน

เพราะเป็นนักรบที่มีวรยุทธขั้นการฟื้นคืนชีพของสายเลือด เขาจึงแข็งแกร่งกว่านักปราชญ์โบราณสองคนนั้นมาก ตราบใดที่อำมาตย์เฉินหลิงยังไม่เคลื่อนไหว ก็ไม่มีทางที่ทั้งคู่จะยับยั้งเขาไว้ได้

หลังจากพาจางเซวียนออกมาพ้นหอนอน นักปราชญ์โบราณโม่หลิงรีบสั่งการ “ท่านประธาน ผมเปิดใช้งานค่ายกลด้านนอกเอาไว้แล้ว ตอนนี้คุณจะยังคงปลอดภัย แต่รีบหนีไปจะดีกว่า ผมจะสกัดกั้นเจ้าสองตัวนั้นไว้ให้…”

“หอกสวรรค์กระดูกมังกรกับไอ้โหดยังอยู่ข้างใน” จางเซวียนตอบอย่างร้อนใจ ถ้าผมหนีไปตอนนี้ พวกมันจะไปไหนไม่ได้”

หอกสวรรค์กระดูกมังกรได้รับบาดเจ็บสาหัส ขณะที่ไอ้โหดก็ถูกอำมาตย์เฉินหลิงกับค่ายกลกักตัวไว้ ในเมื่อพวกมันอยู่ในวังของอำมาตย์เฉินหลิง สถานการณ์จะเลวร้ายลงทันทีหากมีกำลังเสริม ถ้าเขาหนีไป ทั้งไอ้โหดและหอกสวรรค์กระดูกมังกรต้องแย่แน่!

อีกอย่าง ทั้งคู่ก็เป็นไม้ตายที่แข็งแกร่งที่สุดของเขา เขาไม่อาจเสียพวกมันไปได้!