คัมภีร์วิถีเซียน 1623-1624
ตอนที่ 1623 ประหารไตรปราณกับคมมีดที่ช...
แมลงกลืนทองนั้นไม่ต้องพูดถึง ลำแสงกระบี่สามสีเป็นอิทธิฤทธิ์ที่ไม่เหมือนกับการรวมร่างกับปราณแท้ที่หานลี่เรียนรู้มาจากเคล็ดวิชาพราหมณ์ศักดิ์สิทธิ์มารเที่ยงแท้
เคล็ดวิชาลับนี้สามารถกระตุ้นเคล็ดวิชาพราหมณ์ศักดิ์สิทธิ์มารเที่ยงแท้ได้ในเวลาเดียวกัน รวมทั้งอิทธิฤทธิ์สามชนิดอย่างคาถาวัชระ และอาศัยเทวรูปมารเที่ยงแท้สำแดงออกมาขณะทำการโจมตี
เคล็ดวิชาพราหมณ์ศักดิ์สิทธิ์มารเที่ยงแท้และคาถากระมรกตดั้งเดิมนั้นก็ไม่เห็นจะมีอะไรดี!
คาถาวัชระนั้นเดิมทีก็เป็นเคล็ดวิชาการฝึกฝนร่างกาย ปราณแท้ที่ผสมอยู่ในนั้นสามารถสำแดงออกมาได้ด้วยวิธีนี้ นับว่าเป็นเรื่องที่หาได้ยากมากแล้ว
ที่ถูกหานลี่เรียกว่า ‘ประหารไตรปราณ’ นั้น เพราะว่าปราณแท้ที่ไม่เหมือนกันสักกระผีกสามชนิดช่วยส่งเสริมกันและกัน อานุภาพจึงมากกว่าการโจมตีปราณแท้ชนิดเดียวมากกว่าสองสามเท่า
และการลงดาบเมื่อครู่ก็ดูดปราณแท้ในร่างของหานลี่ไปกว่าครึ่ง
ดังนั้นแม้ว่าลำแสงกระบี่สามสีที่ถูกบีบอัดจะดูไม่สะดุดตาเลยสักนิด แต่การลงดาบมาครั้งนี้ก็แทบจะผ่าภูเขาแหวกทะเลได้
ประกอบกับการโจมตีอื่นที่โจมตีขนาบกัน ขอแค่วานรมารสีดำตัวนั้นรับมืออย่างยากลำบาก หานลี่ก็มั่นใจว่าจะฟันกระบี่ของเขาลงมาสังหารมันได้ในคราเดียวเจ็ดส่วน
ยามนี้มองเห็นประจุไฟฟ้าสีเขียวชิงโจมตีไปยังเกราะสงครามสีม่วงที่ปกปิดผิวกายของวานรยักษ์ ในเขตอาคมกลับมีความเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้น!
ผิวของเตียงโลหิตมีอักขระเปล่งแสงสว่างวาบ คาดไม่ถึงว่าจะปล่อยลำแสงโลหิตที่เปล่งแสงเจิดจ้าจนแสบตาออกมา ชั่วครู่ก็บดบังเกราะสีม่วงที่วางอยู่บนนั้นเอาไว้ ประจุไฟฟ้าทยอยกันโจมตีไปที่ลำแสงสีโลหิตอย่างดุเดือด
ไม่รู้ว่าเตียงโลหิตนั้นมีสมบัติอันใดอยู่ เมื่อเผชิญหน้ากับการโจมตีที่น่าตกตะลึงเช่นนี้ ลำแสงสีโลหิตที่ปล่อยออกมากลับแค่พลิ้วไหว คาดไม่ถึงว่าจะต้านทานเอาไว้ได้
ทว่าครู่ต่อมาลำแสงกระบี่สามสีและแมลงเกราะสีทองสองตัวก็ชนเข้ากับลำแสงสีโลหิตตามลำดับ
หลังจากเสียง “ปังๆๆ” ดังสนั่นขึ้น ทั้งห้องโถงก็สั่นคลอนอย่างรุนแรง ชั่วพริบตาก็ถูกลำแสงหลากสีสันกลืนกิน
ราวกับว่าดวงอาทิตย์สีสันสดใสดวงหนึ่งปรากฏขึ้นตรงใจกลางของเขตอาคม ช่างสะดุดตายิ่งนัก!
หานลี่ที่อยู่ไกลออกไปแววตาฉายแสงสีฟ้าสว่างวาบ แต่สองมือกลับไม่หยุดพักสักกระผีกริ้น
มือข้างหนึ่งตะปบไปกลางอากาศที่ไกลออกไป มืออีกข้างหนึ่งกลับร่ายอาคม กระตุ้นเทวรูปพราหมณ์ศักดิ์สิทธิ์เหนือศีรษะ
เสียงไพเราะดังขึ้น ไม่รอให้เสียงระเบิดที่ห้องโถงใหญ่ด้านล่างหยุดลง วิหคเพลิงกลืนวิญญาณพลันหุบปีกทั้งสองข้างแล้วพุ่งลงมาถลาเข้าไปในลำแสง
ชั่วขณะนั้นดวงอาทิตย์สีเจิดจ้าก็มีเปลวเพลิงสีเงินเพิ่มขึ้นมา หลังจากเปล่งแสงสว่างวาบ ก็สลายหายไป
หานลี่กลับกระตุ้นเทวรูปสีทองเหนือศีรษะ กระบี่ยักษ์ในมือทั้งหกสลายหายไปพร้อมกัน ลูกทรงกลมลำแสงสีทองปรากฏขึ้นแทน พุ่งออกมาจากใจกลางฝ่ามืออย่างหนาแน่น
ท่ามกลางเสียงอึกทึก พายุหมุนสีทองกลุ่มหนึ่งพลันพวยพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า ชั่วครู่ก็ม้วนเอาทุกอย่างในห้องโถงเข้าไปข้างใน
พายุหมุนลูกยักษ์กดลงมาที่ใจกลางแล้วสลายออก แม้ว่าหานลี่จะยืนอยู่ไกลกับประตู ก็ยังถูกแรงกดมหาศาลกลุ่มนี้กดจนต้องถอยหลังออกไปสองก้าว
ฉับพลันนั้นเขาพลันหน้าเปลี่ยนสี เทวรูปเหนือศีรษะหยุดการโจมตี
และในเวลาเดียวกันหานลี่พลันสะบัดแขนเสื้อทั้งสอง ม่านลำแสงสีเทาชั้นหนึ่งและเปลวเพลิงลำแสงห้าสีพลันปรากฏขึ้นด้านหน้าแล้วม้วนกลับไป ชั่วครู่ก็ห่อหุ้มเรือนกายเอาไว้อย่างหนาแน่น
และมีโล่ผลึกวารีใบเล็กบินออกมาจากแขนเสื้อ ต้านทานเอาไว้เบื้องหน้า
หานลี่ยืนนิ่งอยู่ที่เดิมด้วยความสงบ มองไปยังจุดที่ไกลออกไปโดยไม่ต้องพูดอะไร
แม้ว่าจะมีอิทธิฤทธิ์เนตรวิญญาณ แต่ท่ามกลางลำแสงที่ระเบิดออกจนเจิดจ้าแสบตานั้น เขาไม่อาจมองเห็นอะไรได้ แต่ในใจกลับรู้สึกตงิดๆ ขึ้นมา
ไม่ว่าวานรมารระดับศักดิ์สิทธิ์ตัวนี้จะได้รับบาดเจ็บหนักมาจากอันใด แต่จนถึงตอนนี้ก็ยังคงไม่ยอมเปล่งเสียงพูดใดๆ ตรงใจกลางที่ระเบิดออกกลับไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองใดๆ
มันแปลกไปหน่อยแล้ว
สิ่งมีชีวิตระดับอินทรีย์ตนหนึ่ง ต่อให้ถูกเขาสังหารในดาบเดียว ก็ไม่มีทางเงียบกริบขนาดนี้
ขณะที่หานลี่กำลังขบคิด จิตสัมผัสพลันกระจายออกกวาดไปยังบริเวณรอบๆ
แต่ในยามนั้นเองเสียงหัวเราะประหลาด “คิกๆ” พลันออกมาจากห้องโถง
หานลี่ใจหายวาบ ชั่วพริบตานั้นพลันเก็บจิตสัมผัสกลับมา มองไปทางพายุหมุนสีทอง
เสียงฟ้าผ่า “เปรี้ยง” ดังขึ้น
พายุหมุนสีทองและลำแสงยักษ์ที่ห่อหุ้มอยู่ด้านในมีรอยบากสีม่วงบางๆ สองสามสายสว่างวาบ ปริแตกออกจากด้านใน
จากนั้นท่ามกลางเสียงระเบิด ชั่วพริบตาทั้งสองก็สลายหายไป
เขตอาคมยักษ์ตรงใจกลางปรากฏขึ้นอีกครั้ง
หานลี่จ้องเขม็งมองไป หางตาอดที่จะกระตุกสองสามครั้งไม่ได้
เขตอาคมสีม่วงทั้งหมดถูกทำลายจนแตกละเอียด
ไม่เพียงขอบของเขตอาคมจะเป็นหลุมเป็นบ่อมากมายจนนับไม่ถ้วน ส่วนหนึ่งยังสลายหายไป
ตรงกลางเขตอาคมมีร่องสีดำกว้างสองสามจั้งปรากฏขึ้น แยกพื้นดินในห้องโถงออกเป็นสองส่วน
แต่สิ่งที่ทำให้หานลี่ตกตะลึงก็คือเตียงโลหิตเตียงนั้นอยู่ในร่องนั้นอย่างพอดิบพอดี กลับมีรูปร่างสมบูรณ์แบบไม่ได้รับความเสียหายใด
เงาร่างคนสายหนึ่งลุกขึ้นนั่งบนเตียงโลหิตแล้ว!
นั่นก็คือวานรมารสีดำสวมเกราะสีม่วงตนนั้น!
แต่แค่อสูรมารตัวนี้นอกจากเขาแหลมๆ สีเหลืองสามเขาบนศีรษะ ทุกระเบียบนิ้วบนร่างก็ถูกเกราะสงครามปกปิดเอาไว้อย่างแน่นหนา ไม่โผล่ออกมาภายนอกเลยแม้แต่น้อย แม้กระทั่งดวงตาทั้งสองบนเกราะบนใบหน้า ก็ถูกผลึกวารีสีขาวสองก้อนวางแทน ทำให้มองไม่ออกว่ากำลังรู้สึกอย่างไร
หากมองไกลๆ อสูรตัวนี้ดูเหมือนหุ่นเชิดธาตุทองขนาดยักษ์ก็ไม่ปาน
เกราะสงครามสีม่วงกลับไม่ใช่ไม่ได้รับความเสียหาย ไม่เพียงหลายๆ จุดที่แตกออกเป็นชิ้นๆ มีอีกหลายจุดที่ไหม้เกรียม
ทว่ามือยักษ์สองข้างที่ถูกแผ่นเกราะปกคลุม กลับตะปบไปทางลำแสงสีทองแน่นท่ามกลางลำแสงสีดำที่เปล่งแสงสว่างวาบ
นั่นก็คือแมลงกลืนทองโตเต็มวัยสองตัวของหานลี่
แมลงยักษ์สองตัวนี้เองก็ไม่เกรงใจมันพากันกัดไปบนนิ้วตัวละนิ้ว ไม่มีท่าทีจะคลายออกเช่นกัน
ไม่รู้ว่าเกราะสงครามนี้สร้างขึ้นจากวัตถุดิบใดกันแน่ ไม่เพียงจะต้านทานการโจมตีที่น่าตกตะลึงนี้ได้ แม้แต่แมลงกลืนทองก็ยังไม่อาจกัดมันขาดได้ในระยะเวลาสั้นๆ
เห็นได้ชัดว่าวานรมารตัวหนึ่งหวาดกลัวแมลงกลืนทองเป็นอย่างมาก มันยอมพลีนิ้วไม่ว่าอย่างไรก็ต้องจับแมลงสองตัวนี้เอาไว้ให้ได้
มิเช่นนั้นหากถูกแมลงกลืนทองหาจุดอ่อนภายใต้เกราะสงครามสีม่วงพบ มันก็จะต้องปวดเศียรเวียนเกล้ามากแน่
แต่ทุกอย่างนี้ล้วนยังไม่ใช่สิ่งที่ดึงดูดสายตามากที่สุด
ชั่วพริบตาที่สายตาตกไปอยู่ด้านหน้าของอีกฝ่าย สิ่งที่เปล่งแสงระยิบระยับพลันลอยขึ้น
นั่นคือใบมีดชำรุดความยาวครึ่งฉื่อ
เปล่งแสงสีม่วงระยิบระยับ แต่ใบมีดท่อนบนกลับหายไป แต่ตัวมีดกลับเป็นกึ่งโปร่งใส ด้านในมีอะไรสักอย่างลอยพลิ้วไปมาไม่หยุด
“นั่นคือ…”
หานลี่หรี่ตาทั้งสองข้างลง กลับมองเห็นสิ่งที่อยู่ด้านในใบมีดที่ชำรุดสีม่วงได้อย่างชัดเจน
คาดไม่ถึงว่าจะเป็นสิ่งที่คล้ายกับมังกรวารีแต่ก็ไม่ใช่ คล้ายหงส์แต่ก็ไม่ใช่
สาเหตุที่กล่าวเช่นนี้ก็เพราะหากมองปราดเดียวก็ดูคล้ายกับมังกรวารีขนนกของเผ่าแมลงมีเขา แต่หากพิจารณาดูแล้วกลับไม่เหมือนกันเลยสักนิด
แม้ว่าจะมีปีกยักษ์เช่นกัน ร่างกายคล้ายกับมังกรวารี แต่ปีกคู่นี้กลับไม่มีขนสักเส้น ผิวถูกเกล็ดสีม่วงปกคลุมอยู่ และยิ่งไปกว่านั้นแผ่นหลังยังไม่ได้มีปีกแค่คู่เดียว แต่มีสองคู่และยิ่งไปกว่านั้นยังใหญ่หนึ่งคู่เล็กหนึ่งคู่
สิ่งที่สะดุดตายิ่งกว่าก็คือบนจมูกของเจ้าสิ่งนี้ยังมีเขาเดี่ยวสีทองอยู่เขาหนึ่ง ทำให้มันดูน่าขบขัน
ทว่าใบหน้าของหานลี่กลับไม่มีรอยยิ้มเลยสักนิด รูม่านตาพลันหดเล็กลงขณะมองไป
เมื่อสิ่งนิรนามนี้แหวกว่ายไปมา ใบมีดชำรุดก็เปล่งแสงเจิดจ้าตามมัน
พลังแรงกดมหาศาลที่แผ่ออกมา ทำให้หานลี่อดที่จะสูดลมหายใจอันเย็นยะเยือกเข้าไปไม่ได้
เจ้าสิ่งนี้ชำรุดไปแล้ว ยังมีพลังแรงกดมหาศาลเช่นนี้ หากมันยังสมบูรณ์แบบ อานุภาพของมันจะไม่มากมายจนน่าเหลือเชื่อหรือ
ดูแล้วแม้ว่าอสูรมารระดับศักดิ์สิทธิ์ตัวนี้จะได้รับบาดเจ็บหนัก แต่สมบัติในร่างก็ยังไม่ธรรมดา หากจะจัดการอีกฝ่ายก็ไม่ได้สบายๆ อย่างที่ตนคาดการณ์ไว้ก่อนหน้า
หานลี่ขบคิดในใจอย่างรวดเร็ว
ยามนี้เสียงหัวเราะประหลาดๆ ในเกราะสงครามสีม่วงพลันหยุดลง บนเกราะมีลำแสงสีดำเปล่งแสงสว่างวาบ ร่างใหญ่ยักษ์ยืนขึ้นบนเตียงสีโลหิต และเดินโซเซลงมา
มุมปากของหานลี่กระตุก ฉับพลันนั้นมือหนึ่งก็ตะปบไปกลางอากาศที่ไกลออกไป
หลังจากเสียง “ครืน” ดังขึ้น เปลวเพลิงสีเงินขนาดเท่าเมล็ดถั่วจำนวนนับไม่ถ้วน ก็ปรากฏขึ้นใกล้ๆ กับวานรมาร จากนั้นก็เปล่งแสงสว่างวาบ พุ่งเข้าไปหาวานรยักษ์ราวกับห่าฝน
และในเวลาเดียวกันกำแพงรอบด้านของห้องโถงก็มีลำแสงสว่างวาบ ยันต์วิเศษสองสามร้อยใบปรากฏขึ้น แต่ทันใดนั้นก็เปล่งแสงสว่างวาบแล้วหายวับไป
ตรงเพดานห้องโถงเหนือศีรษะของวานรยักษ์มีเขตอาคมสีเงินระยิบระยับปรากฏขึ้น
ใจกลางของเขตอาคมลำแสงมีเงาลวงตาของวิหารขนาดยักษ์ปรากฏขึ้นรางๆ ราวกับว่าไม่ใช่สถานที่ในแดนมนุษย์อย่างไรอย่างนั้น
วิหารนั้นเปล่งแสงสีเงินเรืองรอง อักขระจำนวนนับไม่ถ้วนลอยวนโคจรไปมา เสียงดนตรีดังแว่วออกมาจากในนั้น
แต่หากมีคนตั้งใจฟังดีๆ เสียงดนตรีกลับหายไปแล้ว
นั่นก็คือยันต์เก้าวิมานสวรรค์!
เขตอาคมลำแสงแค่หมุนคว้าง ก็พ่นเสาลำแสงสีเงินสายหนึ่งออกมา
ชั่วพริบตานั้นการโจมตีทั้งสองชนิดก็มาอยู่ด้านหน้าวานรมารพร้อมกัน
แต่วานรนี้กลับไม่มีเจตนาจะหลบหลีกเลยสักนิด หลังจากที่เปล่งเสียงหัวเราะประหลาดๆ ออกมาผ่านเกราะบนใบหน้าอีกครั้ง แขนข้างหนึ่งก็กำหมัดโบกไปมาอย่างรางเลือนเล็กๆ
หลังจากเสียง “ปัง” ดังสนั่นขึ้น ไอคลื่นสีดำก็ระเบิดออกมาจากร่างของมัน
เมื่อเจ้าพวกนั้นเข้าประชิดเปลวเพลิงสีเงิน ชั่วพริบตาก็ถูกม้วนออกไป และถูกทำลายไปจนเกือบหมด
ส่วนเสาลำแสงสีเงินเหนือศีรษะก็ถูกไอคลื่นนั้นผลักออกไป และชะงักเล็กน้อยถูกต้านทานเอาไว้กลางอากาศ ไม่อาจตกลงมาได้
หานลี่เห็นเช่นนั้นพลันมีสีหน้าเคร่งขรึม กระตุ้นอาคมโดยไม่ได้ปริปากพูดใดๆ
เสียงดนตรีท่ามกลางเขตอาคมลำแสงดังขึ้น วิหารเงาลวงตาขยายใหญ่ขึ้นสองสามเท่า ตกลงมาท่ามกลางเขตอาคมลำแสง แล้วห่อหุ้มลงมาที่วานรมาร
วิหารเงาลวงตานั้นดูเสมือนจริง นอกจากนี้เมื่อมองมาด้านล่างก็มีท่าทีน่าตกตะลึง
วานรมารอดที่จะเงยหน้าที่มีเกราะบดบังขึ้นมองไม่ได้ ชะเง้อคอคิดจะมองไปกลางอากาศ
ครู่ต่อมาใบมีดชำรุดด้านหน้าก็ดูเหมือนว่าจะเคลื่อนไหว รอยตวัดสีม่วงปรากฏขึ้นกลางอากาศ
หลังจากลำแสงสีม่วงเปล่งแสงสว่างวาบ เงาลวงตาของวิหารที่ร่อนลงมาด้านล่างและเขตอาคมลำแสงกลางอากาศก็ถูกแยกออกเป็นสองส่วน เปล่งแสงสว่างวาบแล้วหายวับไป
หานลี่เห็นฉากนี้ใบหน้าพลันอดเปลี่ยนสีไม่ได้ แต่ไม่รอให้เขาคิดจะสำแดงอะไรออกมา
ใบมีดชำรุดเล่มนั้นก็ตั้งตรง จากนั้นก็พุ่งมาทางหานลี่ แล้วสะบัดเล็กน้อย
รอยบาดสีม่วงอีกสายหนึ่งปรากฏขึ้นตรงหน้าหานลี่
และในเวลาเดียวกันวานรมารที่ดูเหมือนเชื่องช้าแค่หยักไหล่ทั้งสอง ร่างกายก็สลายหายไป
ครู่ต่อมาลำแสงสีม่วงพลันเปล่งแสงสว่างวาบ ร่างที่ถูกเกราะสงครามสีม่วงปกคลุมปรากฏขึ้นด้านข้างหานลี่ มือใหญ่ยักษ์ข้างหนึ่งทุบลงมาที่ศีรษะของหานลี่ตรงๆ
ทั้งๆ ที่มีม่านลำแสงสองชั้นต้านทานอยู่เบื้องหน้า แต่กำปั้นไม่ทันมาถึง หานลี่ก็รู้สึกว่าโสตทั้งสองมีเสียงดัง “เกร๊ง” คลื่นเสียงไร้รูปร่างทะลวงผ่านม่านลำแสง มาปรากฏขึ้นข้างหูของเขา
“ชิ้ง”
“ปัง”
เสียงทั้งสองที่แตกต่างกันแทบจะดังขึ้นในห้องโถงในเวลาเดียวกัน
รอยบากสีม่วงเปล่งแสงสว่างวาบ ไอคลื่นสีขาวกลืนกินจุดที่หานลี่ยืนอยู่เข้าไป
ตอนที่ 1624 รังวิญญาณ
ในที่สุดเมื่อหานลี่และวานรมารระดับศักดิ์สิทธิ์กำลังเผชิญหน้ากันนั้น ในทางเดินสายหนึ่งที่มีไอมารราวกับเขาวงกต หญิงสาวเผ่าผลึกเซียนเซียน และเงาลวงตากิเลนสีเขียวที่มีม่านลำสแงสีดำเข้มปกคลุมอยู่ตัวนั้นก็หยุดฝีเท้า
ห่างจากพวกเขาไปสิบจั้งเศษ เป็นกำแพงหินสีดำสนิท มาสุดทางเดินแล้ว ไม่อาจตรงไปต่อได้อีก
“น่าจะเป็นที่นี่แหละ!” เงาลวงตากิเลนแววตาเปล่งประกาย แล้วถึงได้เอ่ยอย่างมั่นอกมั่นใจ
“เงากิเลน อย่าพลาดล่ะ ธงอาคมเปิดรังวิญญาณเป็นของใช้แล้วทิ้ง และยิ่งไปกว่านั้นข้ายังหลอมออกมาได้แค่ชุดเดียวเท่านั้น” เซียนเซียน กลับเอ่ยอย่างระมัดระวังมาก
“ระวังหน่อยก็เป็นสิ่งที่สมควร รอข้าสักประเดี๋ยว” กิเลนสีเขียวเอียงศีรษะ แล้วเอ่ยอย่างเห็นด้วย
จากนั้นมันพลันอ้าปากพ่นไข่มุกกลมสีเขียวออกมาเม็ดหนึ่ง
ไข่มุกกลมนี้หมุนติ้วๆ แล้วกลายเป็นหมอกสีเขียวกลุ่มหนึ่งม้วนไปทางกำแพงหินฝั่งตรงข้าม
ฉากที่แปลกประหลาดพลันปรากฏขึ้น
หลังจากที่หมอกลำแสงสีเขียวเปล่งแสงสว่างวาบแล้วจมหายเข้าไปในกำแพงหินแล้ว ฉับพลันนั้นก็มีเสียงร้องคำรามดังออกมาจากส่วนลึกของกำแพงหิน จากนั้นผิวของกำแพงหินก็มีลำแสงสีดำสว่างวาบ ม่านลำแสงสีเขียวถูกพลังมหาศาลอะไรสักอย่างผลักออก ดีดออกมาจากกำแพงหิน
ลำแสงวิญญาณเปล่งประกาย หมอกลำแสงสีเขียวผนึกรวมตัวกัน แล้วกลับคืนเป็นไข่มุกเม็ดหนึ่งดั่งเดิมอีกครั้ง
“น่าจะไม่มีปัญหา! เป็นที่นี่ไม่ผิดแน่” กิเลนสีเขียวอ้าปากออกดูดไข่มุกเข้าไปในร่าง แววตาฉายแววตื่นเต้นดีใจขณะเอ่ย
“เยี่ยม ข้าจะวางเขตอาคม เปิดรังวิญญาณ!” เซียนเซียน ได้ยินคำรับประกันของกิเลนขนาดจิ๋ว ก็เผยสีหน้าดีใจออกมาขณะเอ่ยคำพูดเช่นกัน
จากนั้นนางก็พลิกฝ่ามือข้างหนึ่ง ในมือมีธงอาคมสีเขียวที่เตรียมเอาไว้แล้วปรากฏขึ้น
ธงอาคมเหล่านี้ดูเหมือนธรรมดาสามัญ แต่เมื่อพิจารณาอย่างละเอียดกลับจะเห็นว่า ส่วนลึกของผิวด้านซ้ายและขวาของธงอาคม มีเส้นไหมบางๆ สีทองเงินฝังเอาไว้อย่างหนาแน่น ราวกับตาข่ายแมงมุมเป็นชั้นๆ อย่างไรอย่างนั้น
เซียนเซียน สะบัดข้อมือ
ลำแสงสีเขียวยี่สิบสามสิบสายพุ่งออกมาราวกับดาบตก แต่ก็หยุดชะงักระหว่างทางแล้วผนึกรวมตัวกันที่ใจกลาง
ชั่วพริบตาเขตอาคมสีเขียวขนาดสองสามจั้งก็ปรากฏขึ้น และเปล่งแสงสว่างวาบพลางจมหายเข้าไปในกำแพงหินฝั่งตรงข้าม
แต่ในกำแพงหินกลับเงียบสงัด คาดไม่ถึงว่าจะไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้นเลยสักนิด
เซียนเซียน กลับดูเหมือนว่าจะคาดการณ์เอาไว้นานแล้ว จึงไม่ได้สนใจพลางตะปบสองมือออกไปกลางอากาศ
มือข้างหนึ่งมีระฆังสีฟ้าปรากฏขึ้น อีกข้างหนึ่งกลับมีหรูอี้สีขาวปรากฏขึ้น ระฆังมีสีสันแวววาว ด้านในมีของเหลวสีฟ้าเปล่งแสงสว่างวาบแฝงอยู่ ดูแล้วงดงามเป็นอย่างมาก ส่วนหรูอี้มีรูปทรงเก่าแก่โบราณ ผิวเป็นสีดำสนิท แม้กระทั่งชำรุดไปเล็กน้อย
หญิงสาวเผ่าผลึกมองสมบัติสองชิ้นในมือด้วยความเจ็บปวดเล็กๆ คาดไม่ถึงว่าจะโยนทั้งสองออกไปด้านหน้า
ชั่วขณะนั้นลำแสงสีฟ้าและลำแสงสีขาวพลันบินพุ่งออกไปพร้อมกัน และหลังจากหมุนวนกลางอากาศ ก็เปลี่ยนทิศทางมาปะทะกัน
หลังจากเสียง “ปัง” ดังขึ้น สมบัติทั้งสองชิ้นก็แตกออกเป็นเสี่ยงๆ ราวกับเครื่องกระเบื้องเคลือบ เศษชิ้นส่วนจำนวนนับไม่ถ้วนโปรยลงมาด้านล่างพร้อมกัน
หลังจากที่ลำแสงหม่นลง กลางอากาศกลับมีของเหลวสีฟ้าและแดงสองชนิดเพิ่มขึ้นมา ลอยอยู่ตรงนั้นอย่างเงียบเชียบ
เงากิเลนขนาดจิ๋วที่อยู่ใกล้เคียงเห็นสองสิ่งนี้ แววตาพลันอดที่จะเผยความละโมบออกมาไม่ได้ แต่ทันใดนั้นก็ควบคุมได้และสลายหายไป แต่ปากก็ยังคงเอ่ยพึมพำออกมาอย่างอดไม่อยู่
“อสูรปราณแปดขานี้ โลหิตวิญญาณของวิหคอมตะเป็นสิ่งที่เจ้าเกือบจะสูญเสียข้าวของทั้งหมดในรอบสองสามร้อยปีถึงได้โชคดีรวบรวมมาได้ และได้เลี้ยงดูสมบัติวิเศษทั้งสองชนิดมาเกือบร้อยปี หากกินเข้าไปเปล่าๆ ก็เพียงพอจะล้างไขกระดูกเส้นเอ็นกายเนื้อของเจ้า แม้แต่จิตวิญญาณบริสุทธิ์ของข้าก็ยังได้รับประโยชน์จากมันไม่น้อย”
“เผ่าผลึกของพวกเราไม่เหมือนกับเผ่าธรรมดาๆ โลหิตวิญญาณเที่ยงแท้ไม่มีผลต่อพวกเรามากมายอย่างที่เจ้าคิดเอาไว้ และยิ่งไปกว่านั้นแม้ว่าจะเป็นโลหิตจิตวิญญาณเที่ยงแท้ที่ล้ำค่า แต่ก็ไม่อาจเทียบกับประโยชน์จากในรังของจิตวิญญาณเที่ยงแท้ได้” เซียนเซียน กลับเผยความเยือกเย็นเป็นพิเศษออกมา
“หึๆ กล่าวเช่นนี้ก็ไม่ผิด! เผ่าผลึกของพวกเจ้ามีคุณสมบัติค่อนข้างพิเศษ การนำของในรังของจิตวิญญาณเที่ยงแท้ออกมาได้ถึงจะมีประโยชน์ต่อเจ้าจริงๆ ใช้พวกมันเป็นกุญแจเปิดโลหิตของจิตวิญญาณเที่ยงแท้ ก็ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว ถึงอย่างไรเสียเจ้าและข้าก็มีความสัมพันธ์ครึ่งชีวิตกัน หากไม่มีโลหิตบริสุทธิ์ของจิตวิญญาณเที่ยงแท้ ก็ไม่อาจทำให้รังวิญญาณปรากฏและหลับใหลได้ นอกจากจิตวิญญาณเที่ยงแท้แล้ว หากอยากเปิดรังของจิตวิญญาณเที่ยงแท้ก็เป็นเรื่องที่ยากแสนยาก” เงากิเลนหัวเราะด้วยเสียงทุ้มต่ำ แล้วเอ่ยสนับสนุน
หลังจากที่หญิงสาวเผ่าผลึกเปล่งหัวเราะออกมา ก็ไม่ได้เอ่ยปากอะไรอีก นิ้วทั้งสิบร่ายอาคมไปมาอย่างรวดเร็ว
อาคมเป็นสายๆ พุ่งออกไป เปล่งแสงสว่างวาบแล้วจมหายเข้าไปในของเหลวทั้งสองกลุ่ม
ส่วนของเหลวทั้งสองกลุ่มนั้นหลังจากดูดซับคาถานั้นไปแล้ว ก็หมุนติ้วๆ รวมตัวเป็นก้อนเดียวกัน กลายเป็นไข่มุกกลมสีฟ้าสลับแดง
เซียนเซียน ชี้นิ้วไปกลางอากาศ ดวงแสง บินไปทางกำแพงหิน
ส่วนลึกของกำแพงหินมีเสียงกรีดร้องทุ้มต่ำดังขึ้นอีกครั้ง จากนั้นผิวของกำแพงหินก็มีลำแสงสีเขียวเปล่งแสงสว่างวาบ เขตอาคมสีเขียวที่ก่อนหน้านี้จมหายไปเปล่งแสงสว่างวาบแล้วปรากฏขึ้นอีกครั้ง
ในเขตอาคมนี้มีอักขระปรากฏออกมา หมุนวนเล็กน้อยแล้วบินออกจากหมอกสีเขียว ม้วนเอาดวงแสงสีฟ้าแดงเอาไว้ข้างใน
จากนั้นทั้งเขตอาคมก็พลิ้วไหว จมหายเข้าไปในกำแพงหินแล้วหายไปอย่างไร้ร่องรอย
หญิงสาวเผ่าผลึกเห็นเช่นนั้น ก็ร่ายอาคมด้วยสีหน้าเคร่งขรึม สองมือร่ายคาถาไปมาไม่หยุด กำแพงหินไม่ได้เงียบกริบเหมือนครั้งก่อน ผิวของมันมีลำแสงสีดำไหลโคจรไปมา จากนั้นก็บิดเบี้ยวราวกับมีชีวิตอย่างไรอย่างนั้น
จากนั้นกำแพงหินก็แตกออก ของที่มีลำแสงลุกโชนทะลักออกมาจากกำแพงหิน
คาดไม่ถึงว่าจะเป็นใบหน้าลำแสงขนาดสองสามจั้ง นอกจากดวงตาสองข้าง จมูกและปากกว้างๆ แล้ว ก็ไม่มีอะไรพิเศษอีก ดูไม่ออกว่าอายุอานามเท่าไหร่
หลังจากที่ใบหน้าปรากฏขึ้นกลับหลับตาทั้งสองข้าง ไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ อีก
“เร็วเข้า ตอนนี้แหละ!” เงากิเลนเห็นใบหน้าลำแสงนี้ ก็เอ่ยขึ้นอย่างรีบร้อน
เซียนเซียน เองก็ตะคอกออกไปอย่างตึงเครียด สองมือร่ายอาคมกระตุ้น
เขตอาคมลำแสงสีเขียวที่สลายหายไปปรากฏขึ้นอีกครั้ง แต่แค่กะพริบวาบ ก็สลายหายไป ที่เดิมเหลือเพียงดวงแสงของเหลวสีฟ้าแดงนิ่งงันอยู่
ราวกับว่าถูกเขตอาคมลำแสงสีเขียวทำให้ตื่นจากการหลับใหล
ใบหน้าอันใหญ่โตเริ่มขยับ ดวงตาที่ปิดสนิทค่อยๆ ลืมตาขึ้น เผยให้เห็นดวงตาสีดำสนิทราวกับท้องฟ้ายามราตรีออกมา
มันจ้องเขม็งไปยังโลหิตจิตวิญญาณเที่ยงแท้สีฟ้าแดงตรงหน้า ฉับพลันนั้นก็ยื่นใบหน้าใหญ่ๆ ออกมา อ้าปากออกกลืนของเหลวลงไป จากนั้นใบหน้าก็มีลำแสงสีฟ้าแดงเปล่งแสงสว่างวาบ เผยสีหน้าพึงพอใจและสุขสบายออกมา
หลังจากที่สายตากวาดไปยังเซียนเซียน ที่อยู่ไกลออกไปอีกครั้ง ก็อ้าปาก ปากขยายใหญ่ขึ้นอย่างรวดเร็ว ชั่วครู่ก็มีขนาดแทบจะเท่ากับใบหน้า
จากนั้นลำแสงพลันเปล่งแสงสว่างวาบ ใบหน้าใหญ่แข็งค้างกลายเป็นก้อนหินสีขาว อ้าปากออกแล้วกลายเป็นทางเดินทอดยาวสีขาวโพลน ลาดลงไปยังใต้ดินที่ไม่รู้จัก
“สำเร็จแล้ว รังวิญญาณหลับสนิทแล้ว พวกเรารีบเข้าไปเถิด” เงากินเลนร้องอุทานด้วยความดีใจ
ใบหน้าของเซียนเซียน ก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้นดีใจอย่างไม่อาจปิดบังได้ หลังจากพยักหน้า ก็สะบัดแขนเสื้อโดยไม่ปริปาก ชั่วขณะนั้นพลันม้วนเงากิเลนเข้าไป จากนั้นร่างกายพลันเคลื่อนไหว กลายเป็นสายรุ้งสายหนึ่งพุ่งไป
หลังจากที่ลำแสงหลีกหนีพลิ้วไหวที่ปากถ้ำก็สลายหายไป
ชั่วพริบตานั้นหญิงสาวเผ่าลึกและเงากิเลนพลันพุ่งเข้าไปในทางเดินด้วยความดีอกดีใจ และไม่ได้สังเกตเห็นว่าตรงมุมของกำแพงหินมีลำแสงสีโลหิตสว่างวาบอย่างไม่สะดุดเลยสักนิด มันไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ เลย
และยิ่งไปกว่านั้นหลังจากผ่านไปชั่วครู่ ดอกไม้สีทองดอกหนึ่งก็บินออกมาจากไอมารด้านหลัง หมุนวนในบริเวณนั้น แล้วจมหายเข้าไปในทางเดินสีขาว
ในเวลาเดียวกันด้านนอกภูเขา ลำแสงสีโลหิตสายหนึ่งพุ่งออกมาจากขอบฟ้า แค่กะพริบวาบเงาร่างคนสายหนึ่งก็มาปรากฏตัวตรงทางเข้าทางเดินไอมาร
คนผู้นี้สวมชุดเกราะสงครามสีเงิน สีหน้าเคร่งขรึม นั่นก็คือบุรุษแซ่กุยผู้นั้น
“เขตอาคมตักเตือนที่ข้าทิ้งไว้ก่อนหน้าถูกสัมผัสแล้ว คิดไม่ถึงว่าสองคนนั้นจะมาเพื่อรังของจิตวิญญาณเที่ยงแท้ เยี่ยม เยี่ยมมาก ข้าจะได้ไม่ต้องเสียแรงเปิด” บุรุษแซ่กุยเอ่ยพึมพำด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยจิตสังหาร
จากนั้นลำแสงสีโลหิตพลันเปล่งแสงสว่างวาบ กลายเป็นสายรุ้งสีโลหิตพุ่งเข้าไป
และไม่รู้ว่าลำแสงโลหิตที่เขาฝึกฝนมีอิทธิฤทธิ์ใด เมื่อสัมผัสกับไอมารก็ทยอยกันหมุนตัวดีดออก ชั่วพริบตาก็หายวับไปอย่างไร้ร่องรอย
และหลังจากที่บุรุษแซ่กุยเข้าไปในไอมารได้ไม่นาน กลางแถวนั้นก็มีลำแสงสีเงินสว่างวาบ เงาร่างเล็กๆ ปรากฏขึ้นในบริเวณนั้น
นั่นก็คือหญิงสาวนามว่าจิ่วเยี่ย
นางมองไปยังทางเดินที่มีไอมารดุเดือด ใบหน้าล้วนมีสีหน้าตกตะลึง
“ไอมารที่นี่หนาแน่นขนาดนี้ ดูเหมือนจะมีเพียงนายท่านสองสามคนที่จะมีอิทธิฤทธิ์ถึงเพียงนี้ได้ หรือว่าเป็นถ้ำพำนักลับของมารเหล็กหรือแขนโลหิต?” หญิงสาวร้องอุทานออกมาด้วยเสียงแหบแห้ง
แต่ใบหน้ากลับมีสีหน้าบัดเดี๋ยวเคร่งขรึมบัดเดี๋ยวสดใสอยู่ชั่วครู่ สุดท้ายก็ตบเท้ากลายเป็นลำแสงสีเงินสายหนึ่งจมหายเข้าไปด้านใน
ในฐานะมารอสูรระดับสูงอย่างนาง เมื่ออยู่ในไอมารก็เหมือนกับเสือติดปีก แน่นอนว่าย่อมไม่หวาดกลัวเลยสักนิด
……
หานลี่ยืนอยู่ตรงมุมของห้องโถง สองฝั่งของหัวไหล่มีศีรษะสีทองเปล่งแสงสว่างวาบปรากฏขึ้น ในเวลาเดียวกันตรงซี่โครงก็มีแขนสีทองสี่แขนงอกออกมาเช่นกัน
แขนทั้งสี่ถือ ‘ไม้เท้า’ ‘สาก’ ‘กรงล้อ’ ‘ไม้บรรทัด’ ที่เปล่งแสงสีทองระยิบระยับเอาไว้พร้อมใบมีดเอาไว้ และยิ่งไปกว่านั้นเมื่อทั้งสองไขว้กัน แต่ละอันก็มีขนาดเท่ากำปั้น
อาวุธใบมีดทั้งสี่สั่นเทาไปมาไม่หยุดกลางอากาศ และเปล่งเสียงร้องคร่ำครวญต่ำๆ ออกมา ราวกับว่ากินแรงเป็นอย่างยิ่ง
ส่วนไอสีดำที่หมุนวนรอบๆ กำปั้นทั้งสองนั้น ก็มีระลอกคลื่นทะลักออกมาจากหัวไหล่เป็นบางครั้งคราว
แต่ม่านลำแสงแวววาวที่ดูเหมือนผลึกวารีซึ่งกำลังโจมตีมาตรงหน้าของหานลี่ ก็แยกออกเป็นสองฝั่งทันที ไม่อาจทำอันตรายได้เลยสักนิด
อีกด้านกลางอากาศที่ไกลออกไปแมลงกลืนทองขนาดเท่ากำปั้นสองตัว กำลังบินวนล้อมใบมีดชำรุดสีม่วง ไล่ตามกันไปมาไม่หยุด
ใบมีดชำรุดแค่ขยับก็วาดเป็นรอยสีม่วง สับแมลงกลืนทองตัวหนึ่งออกไปจนกลิ้งหลุนๆ ออกไปสิบจั้งเศษ
แต่แมลงกลืนทองอีกตัวกลับตามเข้ามากัดในทันที ทำให้ใบมีดชำรุดต้องถอยออกไปชั่วคราว
แม้ว่ามันจะทรงพลัง แต่ดูเหมือนว่าจะไม่อาจสับลงมาสองครั้งอย่างต่อเนื่องได้ และยิ่งไปกว่านั้นร่างเดิมยังดูเหมือนอ่อนแอ ทนแรงกัดของแมลงกลืนทองไม่ได้
แต่แมลงกลืนทองที่ถูกสับออกไป ก็แค่กระพือปีกทั้งสองข้าง และบินออกไปอีกครั้งอย่างไม่สนใจเลยสักนิด
บางทีจากระดับความชำนาญ ช่วงเวลาที่ใบมีดชำรุดเคลื่อนย้ายตัวยังเหนือกว่าแมลงกลืนทองสองตัว รอยกระบี่สีม่วงที่สร้างขึ้นก็รวดเร็วหาที่เปรียบมิอาจต้านทานได้
แต่ชั่วพริบตาก่อนการสร้างก็ยังหยุดชะงักเล็กน้อย
เช่นนั้นแม้ว่าใบมีดชำรุดนี้อยากเปลี่ยนเป้าหมาย สับมาทางหานลี่ แต่ก็ถูกแมลงกลืนทองสองตัวตามติด ใช้ร่างกายต้านทานเอาไว้อย่างต่อเนื่อง
ท่าทางไม่อาจสลัดออกได้
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น