ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น 1578-1581

 ตอนที่ 1578 ช่วยไม่ช่วย

เหมยเหมยชะงักฝีเท้าแล้วถามฉิวฉิวว่าเกิดอะไรขึ้น

“มีชายสองคนตามประกบทำตัวลับ ๆล่อ ๆดูเหมือนจะทำเรื่องไม่ดี” ฉิวฉิวพูดอย่างไม่ใส่ใจพลางแทะช็อกโกแลตไปด้วย

ถึงอย่างไรเจ้านายก็ไม่ชอบผู้ชายคนนี้ ตาย ๆไปก็ดีเหมือนกัน

มีคนปองร้ายเหมยซูหาน?

เป็นใครกันนะ?

“ดูเหมือนว่าจะเป็นคนที่เจ้าบ้าโรคจิตนั่นพาติดตามมาด้วย เอ๊ะ เหมือนในมือสองคนนั้นจะถือแส้ของเธอไว้ด้วย” ฉิวฉิวกระซิบบอก

เหมยเหมยก็หยุดชะงักลงอีกครั้งแล้วคลำหาในกระเป๋า แส้ของเธอยังอยู่ แล้วแส้ที่สองคนนั้นถือไว้มาจากไหนนะ?

เฮ่อเหลียนเช่อไม่ได้ใช้แส้ตั้งนานแล้ว

นอกจากนี้แส้ที่เธอใช้ก็ไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะหาได้ ไม่ต้องพูดถึงวัตถุดิบราคาแพงหรอก ฝีมือขั้นตอนการทำยิ่งยุ่งยาก หากอาศัยแค่ว่าเป็นลูกน้องของเฮ่อเหลียนเช่อก็ไม่มีทางทำแส้ที่เหมือนกันออกมาได้

สิ่งที่น่าสงสัยกว่าก็คือสองคนนี้ทำตัวลับ ๆล่อ ๆต้องการจะทำอะไรกันแน่?

“แย่แล้ว แม่ม้าท้องโตบอกว่า สองคนนั้นใช้แส้รัดบีบภายในแล้ว เฮ้ย ตาค้างแล้ว…” ฉิวฉิวร้องอย่างตื่นเต้นสะบัดหางไม่หยุด!

เหมยเหมยตกใจจนหยุดเดิน สีหน้าแย่มาก

สองคนนั้นคิดจะฆ่าเหมยซูหานงั้นเหรอ?

ตกลงเกิดอะไรขึ้นกันแน่?

“เธอเป็นอะไร? ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า?” ฉีฉีเก๋อถามอย่างเป็นห่วง

เหมยเหมยโบกมือปัดด้วยท่าทางเคร่งขรึม ภายในใจว้าวุ้น จะไปช่วยเหมยซูหานดีไหมนะ?

ลังเลเพียงไม่กี่วินาทีฉิวฉิวก็แหกปากอีกแล้ว “หน้าเขียวแล้ว แม่เจ้าโว้ย คอมีเลือดไหลออกมาแล้ว…ฉันเดาว่าคงทนได้อีกไม่กี่นาที ช่างน่าสงสารจริง ๆที่คนรูปเหล่อต้องตายไปแบบนี้!”

ฉิวฉิวเหมือนอาจารย์อาวุโสที่ถอนหายใจปลงอนิจจัง แถมยังทำท่าส่ายหัวไปมาอีกด้วย

เหมยเหมยใจดิ่งวูบ สติหลุดฟุ้งซ่านยิ่งกว่าเดิม เธอจะทนเห็นเหมยซูหานตายไปอย่างนี้จริง ๆเหรอ?

เธอกัดฟันตัดสินใจรีบพูดกับฉีฉีเก๋อว่า “เธอไปตามคนมา ตามมาให้เยอะ ๆหน่อย เสวี่ยถวนเกิดเรื่องแล้ว”

ฉีฉีเก๋อหน้าดูงงงวย “เกิดไรขึ้น? เหมยเหมยเธอรู้ได้ยังไง?”

ทั้ง ๆที่ตอนออกมาเมื่อกี้ เสวี่ยถวนยังดี ๆอยู่เลย อีกอย่างที่นั้นมียามเฝ้าที่พ่อส่งไปโดยเฉพาะ แล้วยังมีผู้ชายหน้าตาดีคนนั้นอีก จะเกิดเรื่องอะไรขึ้นได้ไงกัน?

”อย่าถามเยอะ รีบไปตามคนด่วน!”

เหมยเหมยยากที่จะอธิบาย เอื้อมมือไปผลักฉีฉีเก๋อแล้วก็วิ่งกลับไป

เธอไม่สามารถมองเหมยซูหานตายไปต่อหน้าต่อตาได้ ถึงอย่างไรก็ชีวิตคน ๆหนึ่งชีวิต เธอไม่สามารถนิ่งดูดายได้

ไม่ว่าจะทำเพื่ออะไรก็ตาม เธอไม่สามารถทำเรื่องที่ตัวเองจะต้องเสียใจทีหลังได้

“ไม่ใช่ว่าเธอเกลียดเจ้าหมอนั่นหรอกเหรอ? หรือว่าเธอปากอย่างใจอย่าง? แต่ยังชอบเจ้าหมอนั่นอยู่?” ฉิวฉิวถามเจื้อยแจ้ว

“หุบปาก นี่…สถานการณ์ตอนนี้เหมยซูหานเป็นอย่างไรบ้าง? ยังหายใจอยู่ไหม?” เหมยเหมยหายใจหอบถี่ ในใจไม่มั่นใจเลยว่าความแข็งแกร่งของร่างกายเธอในตอนนี้จะช่วยเหมยซูหานจากมือของชายสองคนนั่นได้อย่างไร?

“ยังมีลมหายใจอยู่ แต่ถ้ามัวชักช้ากว่านี้คงหมดลมหายใจจริง ๆ เธอจะช่วยเจ้าหนุ่มอ้อนแอ้นนั้นจริง ๆเหรอ?” ฉิวฉิวไม่เข้าความคิดของเจ้านายอยู่บ้าง

ไม่ใช่ว่าเกลียดเหรอ?

ทำไมถึงต้องช่วยด้วย?

“ใช่ ฉันต้องการช่วยเหมยซูหานเพื่อตอบแทนบุญคุณก็เท่านั้น” เหมยเหมยกัดฟันพูด เพิ่มความเร็วพลันเจ็บหน้าอกอย่างรุนแรง

เหมยซูหานรู้สึกว่าตัวเองลอยอยู่บนหลังคาบ้านเหมือนวิญญาณเร่ร่อนก็ไม่ปาน มองดูร่างกายของตัวเองที่โดนคนที่เฮ่อเหลียนเช่อส่งมาปกป้องเขาใช้แส้สีดำบาง ๆมัดเอาไว้แน่น

เลือดรินไหลเยอะขึ้นเรื่อย ๆจนย้อมคอเสื้อกันหนาวเป็นสีแดงฉาน เสื้อกันหนาวขนแกะสีเทาอ่อนนี้เขาซื้อมาเหมือนกันสองตัว ตัวหนึ่งเขาใส่เอง ส่วนอีกตัวหนึ่งเฮ่อเหลียนเช่อใส่

เขาหายใจยากขึ้นเรื่อย ๆ เหมยซูหานไม่รู้สึกถึงความเจ็บอีกแล้ว แต่กลับรู้สึกอบอุ่นจนอยากจะนอนหลับ

เขาค่อย ๆหลับตาลง แต่ทันใดนั้นหัวใจก็เสียดแทงลงมา เจ็บจนเขาลืมตาขึ้นมาดิ้นพล่านอีกครั้ง

เขาจะตายไม่ได้ ถ้าเขาตายอาเช่อจะทำอย่างไร?

เขาต้องรอด!

…………………………………………..

 ตอนที่ 1579 ช่วยคน

“ทำไมยังมีลมหายใจอยู่อีก? ทนทานตายยากจริง ๆ เร่งมือเข้าหน่อย อย่าให้คุณชายเช่อสงสัยได้!” มีคนหนึ่งมองเหมยซูหานที่กำลังดิ้นพล่านอยู่อย่างนึกรำคาญใจ จึงเร่งคู่หูของเขาให้เร็วขึ้นหน่อย

ใบหน้าของเหมยซูหานเปลี่ยนเป็นสีม่วง ปากเปิดอ้ากว้าง อยากจะหายใจเอาอากาศเข้าแต่หลอดลมโดนบาดจนขาด เลือดทะลักไหลออกมาไม่หยุด

เขาจะตายจริง ๆเหรอ?

ถ้าเขาตายแล้ว อาเช่อจะเสียใจไหม?

จะกลับไปเป็นมนุษย์เครื่องจักรสังหารคนของหนิงเฉินเซวียนอย่างเมื่อก่อนไหมนะ?

อาเช่อ นายรู้ไหมว่าฉันกำลังจะตาย?

เหมยซูหานหมดแรงดิ้น สองมือหมดแรงห้อยตกลง เลือดซึมไหลเปียกชุ่มหัวบิดไปอีกทาง

เสวี่ยถวนมองไปยังหน้าประตูเป็นระยะ ๆ นางฟ้าคนสวยคนนั้นยังไม่มาสักที ทำไงดีล่ะ?

ถ้าไม่มาผู้ชายคนนี้ต้องตายแน่ ๆ

เสวี่ยถวนเอียงหัวขบคิดทันใดนั้นก็พุ่งชนเข้าที่สองคนนั้น เพราะมันชอบผู้ชายคนนี้คงทนเห็นเขาตายต่อหน้าต่อตาไม่ได้

“艹 เจ้าสัตว์เดียรัจฉานนี่รนหาที่ตาย!”

หนึ่งในนั้นโดนชนเข้าเต็ม ๆจนล้มลงไปกองกับพื้น โกรธจนอยากซัดเสวี่ยถวนให้ตาย ให้อีกคนนึงจับเอาไว้ “อย่าลงมือ ในท้องของเจ้านี้มีลูกของมันอยู่ ถ้าฆ่ามันแล้ว นายจะไปอธิบายกับคุณท่านว่าไง!”

ชายที่ล้มลงคนนั้นเก็บมีดด้วยความเคียดแค้น ด่าไปว่า “โธ่เว้ย กูยังเทียบกับสัตว์เดรัจฉานไม่ได้เลย!”

ชายคนนั้นยิ่งคิดยิ่งไม่สบอารมณ์จึงยื่นขาออกไปเตะเข้าที่ท้องกลม ๆของเสวี่ยถวนพอดี ทำเอาเสวี่ยถวนร้องโอดโอยออกมาด้วยความเจ็บปวด

“แกอยากตายหรือไง ถ้าเตะแล้วแท้งขึ้นมาใครจะรับผิดชอบไหว?” อีกคนตกใจอย่างมากพลางตะคอกใส่

ผู้ชายที่เตะเสวี่ยถวนนึกเสียใจแต่ปากแข็งพูดไปว่า “ก็แค่สัตว์เดรัจฉานมันนาทะนุถนอมตรงไหนกัน? นายดูสิมันไม่เห็นเป็นไรเลย!”

ทันใดนั้นเสวี่ยถวนก็กระวนกระวายใจขึ้นมา กระทืบเท้าไม่หยุดดูท่าทางเจ็บปวดมาก ถ้าลุงปาเกินอยู่คงรู้ว่าเสวี่ยถวนใกล้คลอดแล้ว แต่สองคนนี้เป็นคนนอกกลับคิดว่าเสวี่ยถวนกำลังจะกระโดดถีบขาคู่ใส่พวกเขา

“เจ้าสัตว์นี่พยศใช้ได้เลย รอคลอดลูกออกมาก่อนเถอะ ฉันจะฆ่ามันเอง!” ผู้ชายด่าด้วยความโกรธ

ครั้งนี้อีกคนไม่ได้ขัดอะไร สิ่งที่หนิงเฉินเซวียนต้องการคือลูกม้า ขอแค่ได้ลูกม้ามาแม่ม้าจะเป็นหรือตายไม่ใช่เรื่องสำคัญ

 “พลั่ก”

ประตูถูกคนผลักเข้ามาทำเอาสองคนนั้นตกใจหน้าตื่น เหมยเหมยยืนอยู่ตรงหน้าประตูด้วยท่าทีเย็นชา เธอเห็นเหมยซูหานนอนหัวบิดเหมือนคนตาย บนตัวชุ่มไปด้วยเลือดหัวใจก็พลันดิ่งวูบ

ไม่ได้ตายจริง ๆใช่ไหม?

“พวกแกรีบปล่อยเหมยซูหานนะ เฮ่อเหลียนเช่อกำลังจะมาแล้ว! เหมยเหมยพูดด้วยเสียงเยือกเย็น

ทั้งคู่หน้าถอดสี เรื่องนี้ห้ามคุณชายเช่อรู้เรื่องเด็ดขาด มิเช่นนั้นพวกเขาจะไม่มีชีวิตกลับเมืองหลวงแน่ ๆ ฉับพลันพวกเขาสองคนก็โมโหสุดขีด ส่งสายตาสื่อสารกัน จากนั้นก็ปล่อยเหมยซูหานและหันไปมองเหมยเหมยที่เดินเข้ามา ใบหน้ายิ้มแสยะ

“เธอรนหาที่ตายเองนะ ก็อย่าหาว่าพวกเราลงมืออย่างเหี้ยมโหดแล้วกัน!”

เหมยเหมยไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหนกว่าฉีฉีเก๋อจะตามคนมาช่วยได้ และยิ่งไม่รู้ว่าอาการของเหมยซูหานเป็นอย่างไรบ้าง น่าเสียดายที่ตอนนี้เธอมีแรงไม่พอ แม้กระทั่งผู้ชายธรรมดาสองคนนี้ก็รับมือไม่ไหวด้วยซ้ำ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงฝีมือการต่อสู้ของสองคนนี้เลย

“เจ้าหนุ่มอ้อนแอ้นนั่นยังมีลมหายใจอยู่…ฉันจะไปต่อกรกับสองคนนี้เอง!”

ฉิวฉิวกระโดดออกมาจากอ้อมแขนของเหมยเหมย สองคนนั้นเห็นเพียงแค่แสงสีขาว ยังไม่ได้ทันตั้งตัวก็รู้สึกเจ็บแปล๊บบนใบหน้าเพราะโดนกรงเล็บของฉิวฉิวข่วนจนเลือดไหลซิบ ๆ

“ไอ้สัตว์เดรัจฉานรนหาที่ตาย!”

ผู้ชายคนที่เตะเสวี่ยถวนด้วยความโกรธนั้นหยิบมีดออกมาเตรียมจะฆ่าฉิวฉิว ชายอีกคนพุ่งเข้าใส่เหมยเหมย เรื่องวันนี้ห้ามรั่วไหลออกไปเด็ดขาด ดังนั้น ——

จ้าวเหมยจะต้องตาย!

เหมยเหมยหยิบแส้ออกมาจากกระเป๋าแล้วเหวี่ยงใส่ผู้ชายคนนั้น ต้องอาศัยความว่องไวถึงจะรอดจากการถูกฆ่าของสองคนนี้ได้ แต่ไม่นานก็เหนื่อยหอบคงยืนหยัดสู้ต่อได้อีกไม่นานแล้ว

ตอนที่ 1580 ชีวิตใกล้วาระสุดท้าย

เหมยเหมยเบี่ยงหลบมีดของผู้ชายได้อย่างหวุดหวิด เสื้อคลุมถูกกรีดขาด แต่ดีที่เสื้อผ้าในฤดูหนาวมีความหนา เธอจึงไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร ตอนนี้เธอนึกเสียใจมากที่สลัดบอดี้การ์ดสองคนที่เหยียนหมิงซุ่นส่งมาคุ้มกันทิ้งไป

ตอนแรกคิดว่าอยู่ในสนามม้าจะไม่มีอันตรายใด ๆ แต่ใครจะรู้ว่ามันจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น!

ได้แต่หวังว่าฉีฉีเก๋อจะสามารถตามคนมาช่วยได้เร็ว ๆ!

ฉิวฉิวจัดการไปแล้วหนึ่ง แล้ววิ่งกลับมาช่วยอย่างรวดเร็ว ฉับพลันเหมยเหมยก็ผ่อนคลายมากขึ้น เพราะตอนนี้ข้างนอกมีเสียงฝีเท้าดังขึ้น สีหน้าของผู้ชายคนนั้นก็เปลี่ยนไป  ปรากฏแววตาสังหารและเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว

“แกไม่ต้องขัดขืนหรอก ตอนนี้เฮ่อเหลียนเช่อมาถึงแล้ว แกรอเวลาตายเสียเถอะ!” เหมยเหมยยิ้มอย่างเย็นชา มีฉิวฉิวคอยช่วยอยู่  พอเธอว่างจึงรีบวิ่งไปตรวจดูอาการบาดเจ็บของเหมยซูหาน

บนคอยังถูกแส้นั้นพันรัดไว้อยู่ แส้ชนิดนี้เป็นเหมือนลวดเหล็ก มันคมมากจนเกือบตัดคอของเหมยซูหานขาดครึ่ง อาการดูแย่มาก หายใจโรยรินเหมือนคนใกล้ตาย สถานการณ์ไม่ดีเป็นอย่างมาก

เหมยเหมยถอนหายใจและช่วยจนถึงที่สุด เธอหยิบขวดยาวิเศษหยดใส่ปากของเหมยซูหานสองสามหยดราวกับเป็นของเลิศรสชั้นดี เพียงไม่นานเหมยซูหานก็ดีอาการดีขึ้น สีหน้าดูดีขึ้นมาก

“เหมยเหมย…”

เหยียนหมิงซุ่นพุ่งเข้ามาก่อนด้วยท่าทางรีบร้อน และมีเฮ่อเหลียนเช่อที่ดูร้อนรนตามมาข้างหลังด้วย แต่ไม่นานใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปอย่ารวดเร็ว พุ่งเข้าหาเหมยซูหานเหมือนลมพัด และผลักเหมยเหมยออกพร้อมพูดว่า “เธอทำอะไรซูหาน? เธอเป็นคนฆ่าเขาใช่ไหม?”

เหมยเหมยถูกผลักไปข้างหลัง  ตอนแรกคิดว่าจะล้มลงกับพื้น แต่กลับล้มสู่อ้อมกอดที่อบอุ่น เป็นเหยียนหมิงซุ่นที่เป็นคนรับเธอเอาไว้

“เฮ่อเหลียนเช่อนายเป็นบ้าอะไร?” เหยียนหมิงซุ่นยืนปกป้องเหมยเหมยที่ยืนอยู่ด้านหลัง พลางมองอีกฝ่ายด้วยสายตาเย็นชา

“นี่เป็นแส้ของจ้าวเหมย เหยียนหมิงซุ่นหลีกไป ฉันจะฆ่าเธอ!” เฮ่อเหลียนเช่อมีสีหน้าดุดัน  เศร้าปนโกรธแค้น มั่นใจมากว่าเหมยเหมยเป็นคนฆ่าเหมยซูหาน

“คุณชายเช่อ ต้องเป็นจ้าวเหมยแน่ ๆที่เป็นคนฆ่าคุณชายเหมย เป็นเพราะผมไร้ความสามารถ แม้แต่สัตว์ชั้นต่ำก็ยังสู้ไม่ได้เลย!”

ผู้ชายที่ต่อสู้กับฉิวฉิวโดนคนของเหยียนหมิงชุนจับกุมตัวเอาไว้ ร่างกายของเขาถูกข่วนเป็นแผลเต็มไปหมด ปากเอาแต่พูดว่าเหมยเหมยฆ่าเหมยซูหาน ถึงอย่างไรเดิมทีนายท่านต้องการวางแผนใส่ร้ายจ้าวเหมย แล้วค่อยให้เฮ่อเหลียนเช่อกับเหยียนหมิงซุ่นต่อสู้กันจนตายกันไปข้างอยู่แล้ว

เฮ่อเหลียนเช่อมีท่าทีดุดันเคร่งขรึม  และดูเยือกเย็นยิ่งกว่าลมที่พัดมาจากทิศเหนือเสียอีก เขาเริ่มต่อสู้กับเหยียนหมิงซุ่นโดยไม่พูดอะไรสักคำ ไม่ถึงหนึ่งนาทีพวกเขาทั้งสองก็ต่อสู้กันมากกว่าสิบกระบวนท่าอย่างดุเดือด

“เฮ่อเหลียนเช่อนายนี่โง่หรือป่าว แส้ของฉันมันอยู่ในมือของฉัน แส้นั่นเป็นลูกน้องของแกที่เอามาต่างหาก พวกเขาเป็นคนฆ่าเหมยซูหาน!” เหมยเหมยตะโกน

“คุณชายเช่ออย่าไปฟังคำโกหกของเธอนะครับ พวกเราเป็นคนที่คุณชายส่งมาปกป้องคุณชายเหมย แล้วจะทำร้ายเขาได้อย่างไร!” ผู้ชายร้องขอความเป็นธรรม ฉิวฉิวโกรธจนพุ่งเข้าไป ข่วนที่หน้าเขาอีกครั้งหนึ่งอย่างแรง

“เป็นแค่สัตว์เดรัจฉาน เก่งนักหรือไง พวกฉันไม่ใช่คู่ต่อสู้ของแกหรอก คุณชายเช่อดูแผลที่หน้าของผมสิ ล้วนเป็นฝีมือของเจ้าสัตว์เดรัจฉานนั้น!” ผู้ชายคนนั้นปวดแผลจนหงื่อเย็นไหลอาบ แต่ก็แอบสะใจ ตีหน้าเศร้าคงทำให้คุณชายเช่อเชื่อได้!

“ใครเป็นฆาตกรเหมยซูหานเป็นคนรู้ดีที่สุด เฮ่อเหลียนเช่อนายเอาเวลาว่างต่อสู้ตอนนี้ สู้รีบส่งตัวเหมยซูหานไปหาหมอให้เร็วกว่านี้ไม่ดีกว่าหรือไง ถ้านายยิ่งชักช้า เหมยซูหานก็ยิ่งจะตายจริง ๆแล้วนะ!”

เหมยเหมยตะคอกใส่เสียงดัง  ไร้คำพูดกับเจ้าโง่เฮ่อเหลียนเช่อ สมองโดนหมาแทะไปแล้วหรือไง?

เฮ่อเหลียนเช่อได้สติขึ้นมาทันที พลันรู้สึกแย่ ทำไมเขาถึงลืมเรื่องสำคัญที่สุดแบบนี้ไปได้นะ

“รอให้ฉันหาตัวคนทำได้ก่อน ไม่รอดจากเงื้อมมือของฉันแน่!” เฮ่อเหลียนเช่อจ้องเหมยเหมยเป็นการเตือน และอุ้มเหมยซูหานเดินออกไป

ที่สนามม้าไม่มีโรงพยาบาล เขาต้องพาเหมยซูหานไปโรงพยาบาลในเมืองเพื่อทำการผ่าตัดในเวลาเร่งรีบ

เหมยเหมยค่อย ๆผ่อนลมหายใจ เธอพยายามอย่างที่สุดแล้ว จะเป็นหรือตาย ก็ขึ้นอยู่กับชะตากรรมของเหมยซูหานแล้ว

…………………………………………..

 ตอนที่ 1581 คลอดลำบาก

ทันทีที่ผ่อนคลายลงเหมยเหมยก็ทรงตัวไม่ไหวเพราะอาการขาสั่นพรึ่บ ๆ เหยียนหมิงซุ่นจึงรีบประคองเธอไว้ พอเห็นเธอไม่มีบาดแผลตรงไหนถึงได้เบาใจ

“คราวหน้าจะสลัดคนของพี่ทิ้งอีกไหม?” เหยียนหมิงซุ่นตำหนิ

เหมยเหมยก้มหน้าด้วยความรู้สึกผิดแล้วตอบด้วยเสียงเบาหวิวเหมือนเสียงยุงร้อง “ฉันผิดไปแล้ว จะไม่ทำอีกแล้ว!”

เห็นเหยียนหมิงซุ่นยังทำหน้าตึงอยู่เหมยเหมยเลยส่ายแขนเขาไปมาอย่างเอาใจเหมือนสุนัขพันธุ์ปั๊กที่ทั้งนุ่มทั้งอ้อน ต่อให้เหยียนหมิงซุ่นเป็นธารน้ำแข็งในขั้วโลกเหนือก็ต้องละลาย เขาจึงบีบจมูกเธออย่างระอาพร้อมถอนหายใจหนึ่งที

เธอเกิดมาเพื่อฆ่าฉันจริง ๆ!

“เกิดอะไรขึ้นกันแน่?” เหยียนหมิงซุ่นถาม

เหมยเหมยเล่าเหตุการณ์ที่ฉิวฉิวพบว่ามีคนคอยสะกดรอยตามเหมยซูหาน เธอจึงรีบเข้าไปช่วยชีวิตเขาไว้ พอเห็นเหยียนหมิงซุ่นยังทำหน้าเรียบนิ่งอยู่เธอก็ยิ่งใจฝ่อ

จะหึงหรือเปล่าเนี่ย?

“ตอนแรกฉันไม่คิดจะช่วยเขาหรอก แต่ฉันอดใจไม่ได้จริง ๆ…คือฉัน…พี่อย่าโกรธสิ!” เหมยเหมยส่งเสียงกระเง้ากระงอดออดอ้อนด้วยความรู้สึกไม่สบายใจ

ความจริงเหยียนหมิงซุ่นก็แอบไม่พอใจอยู่บ้างแต่เขารู้ดีว่าภรรยาตัวเองเป็นคนขี้ใจอ่อน จะว่าอย่างไรก็มีความผูกพันในวัยเด็กกับเหมยซูหานอยู่บ้างคงไม่มีทางนิ่งดูดายโดยไม่เข้าไปช่วยหรอก ถ้าเป็นเขาก็คงเข้าไปช่วยเหมือนกัน

แต่เรื่องที่เขาโกรธคือเหมยเหมยไม่คำนึงถึงความปลอดภัยของตัวเอง นี่ขนาดอยู่ที่สนามม้านะ ถ้าเปลี่ยนไปอยู่ในที่ที่เขาเอื้อมไม่ถึงนอกจากเหมยเหมยจะช่วยชีวิตไว้ไม่ได้แล้วเจ้าตัวอาจจะตกอยู่ในอันตรายด้วยก็เป็นได้

“วันหลังอย่าไม่รู้จักประมาณตนแบบนี้อีก ช่วยได้แต่อย่าเอาตัวเองเข้าไปเสี่ยงจำไว้นะรู้ไหม? เหยียนหมิงซุ่นตีหน้าขรึมเหมือนกำลังดุลูกสาวตัวเองด้วยความกังวลสุดหัวใจ

“อืม จำขึ้นใจแล้วเนี่ย”

ลูกสาวพยักหน้าหงึกหงักแล้วลอบถอนหายใจเฮือกหนึ่ง พี่หมิงซุ่นไม่โกรธก็พอ

“สองคนนั้นเป็นบอดี้การ์ดที่เฮ่อเหลียนเช่อส่งตัวมาคุ้มกันเหมยซูหานไม่ใช่เหรอ? ทำไมพวกเขาถึงจะทำร้ายเหมยซูหานล่ะ?” เหมยเหมยสงสัยอย่างมาก

เหยียนหมิงซุ่นมองไปยังสองคนที่นอนอยู่บนพื้น โดยมีคนหนึ่งโดนพิษฉิวฉิวจึงยังสลบเหมือดอยู่ ส่วนอีกคนโดนฉิวฉิวข่วนจนเลือดอาบนอนครวญครางไม่หยุด เขาลูบหัวฉิวฉิวทีหนึ่งก่อนล้วงช็อกโกแลตจากกระเป๋ามาหนึ่งแท่งตบเป็นรางวัลให้เจ้าหมอนี่

เจ้าตัวเล็กนี่มีประโยชน์กว่าบอดี้การ์ดนับสิบคนด้วยซ้ำ วันหลังต้องทำดีกับเขาหน่อยจะดีกว่า!

เฮ่อเหลียนเช่อรีบเกินไปเลยไม่ทันแยแสลูกน้องที่นอนอยู่บนพื้นสองคน เหยียนหมิงซุ่นให้ลูกน้องจับตัวสองคนนี้ไปไต่สวน เพราะเมื่อครู่เจ้าสองคู่หูนี้ใส่ร้ายเหมยเหมยเขาจึงต้องตามสืบให้รู้เรื่อง

เห็นได้อย่างชัดเจนว่าวางแผนมาอย่างดีด้วยจุดประสงค์ที่จะโยนความผิดให้เหมยเหมยเพื่อเป็นชนวนสงครามระหว่างเขากับเฮ่อเหลียนเช่อ

ใครกันแน่ที่เป็นตัวการเบื้องหลังนี้?

“โอ้ เสวี่ยถวนเป็นอะไรไป? เหมือนใกล้จะคลอดแล้ว!” ฉีฉีเก๋อร้อง

เสวี่ยถวนร้องโหยหวนอย่างเจ็บปวดย่ำกีบเท้ากับพื้นไปมาไม่หยุด ส่งเสียงร้องโหยหวน ฉีฉีเก๋อลูบตัวมันไปมาไม่หยุดแล้วพูดปลอบมันเสียงเบา

เหมยเหมยรู้ว่าต้องเป็นเพราะแรงเตะเมื่อกี้แหงถึงทำให้เจ้าลูกม้าต้องออกมาดูโลกก่อนกำหนด ไม่รู้ว่าเสวี่ยถวนจะคลอดอย่างราบรื่นหรือเปล่า

“ฉีฉีเก๋อ เธอรีบไปเรียกพ่อเธอมาทำคลอดเร็ว เมื่อกี้เสวี่ยถวนโดนไอ้สารเลวคนนั้นเตะไปทีหนึ่ง” เหมยเหมยแอบยัดยาให้เสวี่ยถวนสองเม็ดโดยหวังว่าจะพอช่วยมันได้

เสวี่ยถวนถึงค่อย ๆสงบลงบ้าง ไม่มีเสียงร้องโหยหวนอีกแล้วแต่ยังดูทรมานเหมือนเดิมแต่มันก็พยายามฝืนไว้ จนทำเอาคนที่เห็นต่างรู้สึกปวดใจ

“เขากำลังเก็บแรงไว้อยู่ กลัวว่าเดี๋ยวจะไม่มีแรงคลอดลูก” เหยียนหมิงซุ่นอธิบายด้วยใบหน้าที่ขมวดคิ้วแน่น แม้เขาจะไม่ใช่สัตวแพทย์แต่พอดูออกว่าอาการของเสวี่ยถวนในเวลานี้ไม่ค่อยดีนัก

ต่อให้จะคลอดเจ้าลูกม้าได้ก็กลัวว่าจะรักษาชีวิตแม่ม้าไว้ไม่ได้

ถ้าอย่างนั้นก็เสียดายเหลือเกิน!

เสวี่ยถวนเพิ่งมีลูกคอกแรกเอง!