เทพปีศาจหวนคืน 1566-1571

 เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 1566 เผ่าเมิ้งค้นหาความจริง

 

ผู้อมตะสองคนบินอยู่บนท้องฟ้า พวกเขามีรูปร่างสูงใหญ่ ทั้งสองคือผู้อมตะเผ่า เมิ่ง เมิ้งจื่อไจ๋ และเมิ้งเจา

 

เป็นดังที่ฟางหยวนคาดเดา ทันทีที่เขาปรากฏตัว เมิ้งตู๋ก็ส่งข้อความกลับไปที่เผ่าเมิ้งเรียบร้อยแล้ว

 

แต่เมื่อเมิ้งตู๋ใช้ร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋ปิดผนึกพื้นที่ เขาก็ไม่สามารถส่งข้อความออกไปได้อีก

 

ด้วยข้อความสําคัญที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับการบุกรุกทุ่งใบมีดร่วงโรย เผ่าเมิงจะไม่สนใจมันได้อย่างไร ดังนั้นพวกเขาจึงส่งผู้อมตะระดับเจ็ดเมิงจือใจและผู้อมตะระดับหกเมิ้งเจาออกมาทันที

 

“ท่านลุง ท่านคิดว่าผู้ใดกล้าบุกรุกเผ่าเม็งของเรา? ฮ่าฮ่า ข้าคิดว่าน่าจะเป็นผู้บ่มเพาะสันโดษที่ไม่เคยติดต่อกับโลกภายนอก” เมิ้งเจากล่าวด้วยรอยยิ้ม

 

เมิ้งจื่อไจ๋เป็นคนแข็งกระด้างแต่ดวงตาของเขายังเผยให้เห็นถึงความผ่อนคลาย “การคาดเดาของเจ้ามีเหตุผล แต่เจ้าต้องวางแผนสําหรับกรณีที่เลวร้ายที่สุดเอาไว้เสมอ ปัจจุบันถ้ําสวรรค์นิรันดรปรากฏตัวต่อหน้าทุกคนและกําลังรวบรวมสมาชิกตระกูลฮวงจิน ปีศาจอมตะเซี่ยหูหายตัวไปจักรพรรดิสวรรค์ไปซูกลายเป็นฝ่ายธรรมะ ตอนนี้ฝ่ายธรรมะของภาคเหนือก้าวขึ้นมาอยู่บนจุดสูงสุด แต่แท้จริงแล้วยังมีบางคนที่ต่อต้านเรื่องนี้ คนผู้นี้ต้องเป็นคนบ้าหรือไม่ก็มีภูมิหลังบางอย่าง นั่นเป็นเหตุผลที่เผ่าส่งพวกเราออกมาเป็นกําลังเสริมเพื่อป้องกันอุบัติเหตุที่ไม่คาดคิด”

 

“ท่านลุงกล่าวได้ถูกต้องแล้ว แต่…” เมิ้งเจาหยุดก่อนหัวเราะ “คนผู้นี้ช่างโชคร้ายนัก เขาเข้า มาในทุ่งใบมีดร่วงโรยที่มีท่านเติ้งตู้ปกป้องอยู่ ท่านเติ้งตู้บ่มเพาะบนเส้นทางแห่งกระบี่และเป็นถึงปรมาจารย์เอกที่ยิ่งใหญ่ ท่านเป็นหนึ่งในสามอันดับแรกท่ามกลางผู้อมตะระดับเจ็ดของเผ่า!”

 

“เขาอาจไม่ได้เป็นเพียงกิ่งปรมาจารย์เอกอีกต่อไป” เมิ้งจื่อไจ๋ถอนหายใจ

 

ดวงตาของเติ้งเจาส่องประกายขึ้น “ท่านลุงหมายความว่า…”

 

เมิ้งจื่อไจ๋ยิ้ม “เขาเป็นรุ่นพี่ที่ข้าชื่นชมมากที่สุดในชีวิต ไม่มีผู้ใดในเผ่าสามารถแข่งขันกับเขาบนเส้นทางแห่งกระบี่เขาฝึกฝนอยู่ในทุ่งใบมีดร่วงโรยมานานหลายปี ด้วยพรสวรรค์ของเขา เขาควรจะก้าวเข้าสู่ระดับปรมาจารย์เอกเรียบร้อยแล้ว”

 

“ปรมาจารย์เอกบนเส้นทางแห่งกระ!! สมกับเป็นท่านเมิ้งตู๋!” เมิ้งเจากล่าวด้วยความตื่นเต้น

 

“ฮ่าฮ่าฮ่า ถูกต้อง” เมิ้งจื่อไจ๋หัวเราะ เมิ้งตู๋เป็นคนที่เมิ้งจื่อไจ๋ยกย่องและเฝ้ามองมาต ลอดดังนั้นเมื่อเลิ้งตู้ส่งข้อความกลับไปที่เผ่า เมิ้งจื่อไจ๋จึงเสนอตัวออกมาเป็นกําลังเสริมให้กับเมิ้งตู๋ ในความเป็นจริงเขามั่นใจในตัวเมิ้งตู๋เป็นอย่างมาก เขาเพียงต้องการมาพบปะสหายเก่าและแนะนหลานชายของเขาเม็งเจาให้เมิ้งตู๋รู้จักเท่านั้น

 

เมิ้งเจาเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของเมิ้งจื่อไจ๋ขณะที่เมิ้งตู๋และเมิ้งจื่อไจ๋เป็นฝ่ายเดียวกัน นี่เป็นการรวมกลุ่มเพื่อผลประโยชน์ทางการเมืองภายในเผ่าเมิ้ง

 

เมิ้งเจารู้ถึงความสําคัญของการเดินทางครั้งนี้เช่นกัน ดังนั้นเขาจึงรู้สึกตื่นเต้นมาก

 

“ทุ่งใบมีดร่วงโรยอยู่ไม่ไกลจากที่นี่ อีกไม่นานเราจะได้พบพี่เติ้งแล้ว เห้อ…ข้าไม่ได้พบเขา มาสองสามปีแล้วหากเขากลายเป็นปรมาจารย์เอกบนเส้นทางแห่งกระบี่ มันจะช่วยฝ่ายของเราได้มาก” เมิ้งจื่อไจ๋คิดในใจ

 

แต่ในเวลานี้ร่างกายของเขากลับสั่นสะท้านขึ้นอย่างรุนแรง ใบหน้าของเขากลายเป็นซีดเผือด ขณะที่ดวงตาเบิกกว้างด้วยความตกใจสุดขีด

 

“ท่านลุง? เกิดสิ่งใดขึ้น?” เมิ้งเจาสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงดังกล่าวและรู้สึกสงสัย เขาไม่เคยเห็นการแสดงออกเช่นนี้จากเมิ้งจื่อไจ๋มาก่อน

 

แต่เมิ้งเจายังเห็นการเคลื่อนไหวที่ผิดปกติของเมิ้งจื่อไจ๋มากขึ้น

 

เมิ้งจื้อไจลดความเร็วลงก่อนจะหยุดลอยอยู่กลางอากาศราวกับรูปปั้น

 

สีหน้าของเขาซีดขาว นัยต์ตาแดงก่ําขณะที่น้ําตาเริ่มไหลออกมา

 

หัวใจของเมิ้งเจาสั่นไหวมากขึ้น มีบางสิ่งเกิดขึ้นอย่างแน่นอน แต่เขาไม่กล้าถามต่อ เขาทําได้เพียงหยุดรอและเผชิญหน้ากับลมหนาวเท่านั้น

 

เมิ้งจื่อไจ๋มันงงอยู่ชั่วครู่ก่อนที่ท่าทางของเขาจะเปลี่ยนไปอีกครั้ง เขาดูน่ากลัว ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ

 

เมิ้งจื่อไจ๋คํารามเสียงดังราวกับเสียงฟ้าร้อง จากนั้นเขาก็พุ่งไปข้างหน้าด้วยความเร็วสูง

 

เมิ้งเจาเร่งติดตามไปหลังจากสะดุ้งตกใจ

 

แต่ความเร็วของเขาจะสามารถเปรียบเทียบกับผู้อมตะระดับเจ็ดได้อย่างไร?

 

ในไม่ช้าเขาก็ถูกทิ้งไว้ข้างหลัง

 

เมิ้งเจารู้สึกงุนงงมาก “เกิดสิ่งใดขึ้น?”

 

เขามีความรู้สึกไม่ดีอยู่ในใจ “เดี๋ยว! ทิศทางที่ท่านลุงมุ่งไปคือทุ่งใบมีดร่วงโรย ท่านเติ้งตู้อยู่ในสถานการณ์อันตรายงั้นหรือ?”

 

ร่างกายของเมิ้งเจาสั่นสะท้านขึ้นกับความคิดนี้

 

หากเป็นเช่นนั้นจริง ไม่ต้องสงสัยเลยว่านี่เป็นฝันร้ายสําหรับเขาและเป็นข่าวร้ายสําหรับเผ่าเมิ้งเช่นกัน

 

หากเมิ้งตู๋ที่มีพลังการต่อสู้ระดับเจ็ดบนจุดสูงสุดเสียชีวิต มันจะเป็นเรื่องร้ายแรงมาก

 

เมิ้งเจารีบไปที่ทุ่งใบมีดร่วงโรยด้วยพละกําลังทั้งหมด

 

“นี่…เกิดสิ่งใดขึ้น!?” เมิ้งเจาตกตะลึง ก่อนบรรลุถึงทุ่งใบมีดร่วงโรย เขาสัมผัสได้ถึงร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าที่พลุ่งพล่านอยู่ในอากาศ

 

ทุ่งใบมีดร่วงโรยถูกทําลายไปอย่างสมบูรณ์ มันเต็มไปด้วยหลุมและรอยแยก

 

ในไม่ช้าเกิ้งเจาก็เห็นเฉิงจื่อไจ้คุกเข่าอยู่บนพื้นราวกับรูปปั้น

 

เมิ้งเจาบินลงไปอย่างระมัดระวัง ร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋ที่หนาแน่นแทงเข้าไปในชั้นผิวหนังทําให้เขารู้สึกเจ็บปวด

 

เขาเดินไปด้านข้างเมิ้งจื่อไจ๋และพบว่าอีกฝ่ายกําลังหลั่งน้ําตา

 

เมิ้งเจาเห็นเพียงเจิ้งจือใจแต่ไม่เห็นเมิ้งตู๋ การคาดเดาในใจของเขาชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ นั่นทําให้เขาแสดงออกด้วยความหวาดกลัว

 

เมิ้งจือใจค่อยๆมองไปที่เมิ้งเจาและกล่าวด้วยน้ําเสียงแหบแห้ง

 

“พี่เมิ้งตู๋ เสียชีวิตในสนามรบ!”

 

ร่างกายของเมิ้งเจาสั่นสะท้านขึ้นอย่างรุนแรงแม้เขาจะคาดเดาไว้แล้วก็ตาม

 

เมิ้งตู๋เสียชีวิตในสนามรบจริงๆงั้นหรือ?

 

ด้วยพลังการต่อสู้ของเขา ผู้ใดจะสามารถฆ่าเขา?

 

เมิ้งเจาเปิดปากกล่าวด้วยความยากลําบาก “ท่านลุง ท่านเติ้งตู้แข็งแกร่งมาก เหตุใดเขาถึงถูกฆ่าอย่างง่ายดายเช่นนี้? บางทีเขาอาจยังมีชีวิตอยู่ พวกเขาเพียงย้ายสถานที่ต่อสู้ไปที่อื่นเท่านั้น”

 

งชื่อไจกลับส่ายศีรษะ “ก่อนที่เราจะมาถึง เผ่าส่งข้อความมาบอกข้าว่าโคมไฟวิญญาณของเมิ้งตู๋้ดับลงแล้ว แต่ข้ายังมีความหวัง กระทั่งมาถึงที่นี่…”

 

เขากล่าวพร้อมกับน้ําตาที่ไหลนอง

 

บุรุษจะไม่หลั่งน้ําตาโดยง่าย เว้นเพียงจะเป็นเรื่องที่บีบคั้นหัวใจจริงๆเท่านั้น

 

เฉิงจื่อไจกล่าวต่อด้วยน้ําเสียงที่อ่อนแรง “ข้ารู้ว่าเขามีท่าไม้ตายอมตะที่เรียกว่าสละกระบี่ มันเป็นวิธีการระเบิดตัวเอง มันจะทําลายมิติช่องว่างของเขา วิญญาณอมตะ และทรัพยากรงหมดเพื่อปลดปล่อยพลังอํานาจที่น่าสะพรึงกลัวออกมา แต่นั่นก็หมายความว่าเขาต้องตายอย่าง แน่นอน”

 

“หากเป็นเช่นนั้น…” เมิ้งเจารีบกวาดตามองสนามรบและยิ่งรู้สึกตกใจมากขึ้น

 

เมิ้งตู๋ตายแล้ว!

 

ผู้อมตะที่ทรงพลังเสียชีวิตไปแล้วจริงๆ เขาถูกบังคับให้ระเบิดตัวเองในระยะเวลาเพียงสั้นๆ

 

ศัตรูเป็นผู้ใดกันแน่!?

 

เหตุการณ์และความทรงจําทุกประเภทปะทุขึ้นในใจของเมิ้งจื่อไจ๋

 

เขาไม่เคยคาดหวังถึงสถานการณ์ที่เมิ้งตู๋จะเสียชีวิต

 

เมิ้งจื่อไจ๋ร้องไห้อยู่ชั่วครู่ก่อนจะลุกขึ้นยืนอย่างช้าๆ

 

ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นไร้ความรู้สึกขณะกล่าวกับเม็งเจา “เจ้าควรกลับไป เผ่าเมิ้งของเราจะไม่ยอมให้เมิ้งตู๋ตายอย่างไร้ความหมาย แต่ศัตรูผู้นี้แข็งแกร่งเกินไป เมิ้งตู้ส่งข้อความทันทีเมื่อศัตรูปรากฏตัวขณะที่พวกเราออกเดินทางมาอย่างรวดเร็วโดยไม่หยุดพักแต่ในระยะเวลา สั้นๆ เมิ้งตู๋กลับไม่สามารถป้องกันตนเองและถูกบังคับให้ระเบิดตัวเอง”

 

“ข้ารู้จักนิสัยของเขาเป็นอย่างดี เขาต้องการลากศัตรูไปพร้อมกับเขา แต่ดูจากรูปการณ์ ไม่มีร่องรอยการตายของศัตรูนี่หมายความว่าศัตรูแข็งแกร่งมาก กระทั่งการระเบิดตัวเองของเมิ้งตู๋ก็ไม่สามารถฆ่าเขา!”

 

“ข้าจะออกไล่ล่าศัตรู ข้าจะจับคนร้ายแม้ต้องแลกด้วยชีวิต! เรื่องนี้เกินความสามารถของเจ้า เจ้าควรกลับไปที่เผ่าและฝึกฝนต่อไป อย่าให้ข่าวนี้รั่วไหล

 

เมิ้งเจาพยักหน้าด้วยหัวใจที่หนักอึ้ง “ข้าเข้าใจแล้ว ท่านลุงโปรดระวังตัวด้วย”

 

ความตายของเมิ้งตู๋ทําให้เผ่าเมิ้งสูญเสียผู้เชี่ยวชาญที่มีความสามารถ นี่ไม่ใช่การสูญเสียเล็กน้อยสําหรับพวกเขา ในเวลาเดียวกันพวกเขาก็มีปัญหากับศัตรูที่ทรงพลังขณะที่เป้าหมายของ ฝ่ายตรงข้ามยังไม่แน่ชัด เผ่าเมิ้งต้องปิดเรื่องนี้ไว้เป็นความลับเพื่อรักษาเสถียรภาพ

 

สําหรับเมิ้งเจา การบ่มเพาะของเขาต่ําเกินไป สถานะของเขาก็ไม่สูง สิ่งนี้เห็นได้จากวิธีที่เผ่าเมิงไม่ได้แจ้งข่าวการเสียชีวิตของเมิ้งตู๋ให้เขาทราบ

–

“อย่ากังวล ผู้อาวุโสสูงสุดลําดับที่สองกําลังมาพร้อมกับคฤหาสน์วิญญาณอมตะ ลานสืบสวน” เมิ่งจื่อไจตบไหล่เมิ้งเจา

 

เมิ้งเจาพยักหน้าก่อนจะจากไป

 

ด้วยคฤหาสน์วิญญาณอมตะลานสืบสวน พวกเขาไม่ต้องกลัวแม้พวกเขาจะเผชิญหน้ากับผู้อมตะระดับแปด

 

เมิ้งเจาไม่ต้องรอนานก่อนที่เขาจะเห็นคฤหาสน์วิญญาณอมตะลานสืบสวนปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า

 

ต่อมาลานสืบสวนก็หยุดลง ผู้อาวุโสสูงสุดลําดับที่สองของเผ่าเมิ้งเดินออกมาและพยักหน้าให้ เมิ้งจื่อไจ๋ด้วยการแสดงออกที่เคร่งขรึมก่อนจะเริ่มตรวจสอบสนามรบ

 

แต่ฟางหยวนจะทิ้งเบาะแสไว้งั้นหรือ?

 

หลังจากผู้อาวุโสสูงสุดลําดับที่สองของเผ่าเมิ้งเสร็จสิ้นการตรวจสอบ สีหน้าของเขากลายเป็นเคร่งเครียดยิ่งกว่าเดิม

 

เมิ้งจื้อไจกล่าว “ศัตรูผู้นี้เก็บกวาดร่องรอยได้อย่างสมบูรณ์ ข้าไม่พบสิ่งใดเลย”

 

ผู้อาวุโสสูงสุดลําดับที่สองของเผ่าเมิ้งพยักหน้า “อย่ากังวล เรามีลานสืบสวนอยู่ที่นี่!”

 

ลานสืบสวนเป็นคฤหาสน์วิญญาณอมตะบนเส้นทางแห่งข้อมูลที่มีความสามารถพิเศษในการรวบรวมข้อมูล ผู้อาวุโสสูงสุดลําดับที่สองของเผ่าเมิ้งกระตุ้นใช้งานท่าไม้ตายอมตะของมันทันที

 

พวกเขาพบเบาะแสบางอย่าง

 

“เขาไปทางนั้น ตามไป!” ผู้อมตะทั้งสองของเผ่าเมิ้งเข้าไปในคฤหาสน์วิญญาณอมตะ ลานสืบสวนและออกไล่ล่าฟางหยวนด้วยความโกรธและความเกลียดชัง

เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 1567 หลอกใช้

 

“เบาะแสจบลงที่นี่!” คฤหาสน์วิญญาณอมตะลานสืบสวนของเผ่าเมิ้งหยุดอยู่กลางอากาศ

 

ผู้อมตะทั้งสองของเผ่าเมิ้งมองหน้ากัน

 

เมิ้งจื่อไจ๋มองไปยังหุบเขาสีเขียวชะอุ่มที่แตกต่างจากทุ่งหญ้าโดยรอบอย่างสิ้นเชิง

 

หุบเขาดังกล่าวไม่ได้เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติแต่ผู้อมตะเผ่าเมิงไม่แปลกใจ ผู้อาวุโสสูงสุดลำดับที่สองของเผ่าเม็งกล่าวด้วยเสียงอันหนักแน่น “นี่คือหุบเขาเส้นด้ายศักดิ์สิทธิ์ของเจ้าหญิงนิทรา

 

เมิ้งจื่อไจ๋ขมวดคิ้ว “เป็นนางงั้นหรือ?”

 

ผู้อาวุโสสูงสุดลําดับที่สองของเผ่าเมิ้งเงียบ

 

เจ้าหญิงนิทราเป็นผู้บ่มเพาะสันโดษระดับเจ็ดบนเส้นทางแห่งเสียง นางไม่มีพลังการต่อสู้ที่โดดเด่น แต่นางมีสัตว์อสูรแรกกําเนิดเม่นศักดิ์สิทธิ์อยู่ในการควบคุม มันมีความสามารถในการยิงหนามที่รวดเร็วและทรงพลังออกมา

 

เจ้าหญิงนิทราสร้างหุบเขาเส้นด้ายศักดิ์สิทธิ์ขึ้นในพื้นที่คาบเกี่ยวระหว่างเผ่าเมิ่งและเผ่ามู่หลาน

 

นางไม่เพียงมีวิธีที่ทรงพลังในการควบคุมสัตว์อสูรแรกกําเนิด แต่ความสามารถทางการเมืองของนางที่ยอดเยี่ยมเช่นกัน นางอาศัยอยู่ระหว่างสองกองกําลังใหญ่ ดังนั้นจึงไม่มีฝ่ายใดต่อต้านนางอย่างแท้จริง เพราะหากฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งลงมือ เจ้าหญิงนิทราจะสามารถเข้าข้างอีกฝ่ายได้อย่างง่ายดาย

 

สองผู้อมตะเผ่าเมิ้งเงียบ

 

สถานการณ์ค่อนข้างยุ่งเหยิง

 

พวกเขาติดตามเบาะแสของศัตรูมาจนถึงที่นี่ แต่พวกเขาไม่มีข้อมูลในเชิงลึกที่สามารถสืบค้นไปถึงตัวคนร้าย

 

พลังการต่อสู้ของเจ้าหญิงนิทราไม่สามารถเปรียบเทียบกับเมิ้งตู๋ แต่หากนางส่งเม่นศักดิ์สิทธิ์ ซื้ออกมานางอาจสามารถสังหารเมิ้งตู๋

 

นี่ทําให้นางกลายเป็นผู้ต้องสงสัยอย่างแท้จริง แต่….

 

เรื่องนี้ยากที่จะรับมือ

 

เผ่าเม็งและเผ่ามู่หลานมีความสัมพันธุ์ที่ดีกับเจ้าหญิงนิทรา พวกเขาแสดงความปรารถนาดีต่อนางและพยายามเอาชนะใจนางเพื่อป้องกันไม่ให้นางเข้าร่วมกับฝ่ายตรงข้าม

 

ความสัมพันธ์ระหว่างเผ่าเผึ้งและเผ่ามู่หลานไม่ดีอย่างเห็นได้ชัด

 

กองกําลังใหญ่ทั้งหมดต่างต้องการขยายอาณาเขตของตน อาณาเขตของเผ่าเมิ้งและเผ่ามู่หลานอยู่ติดกัน แล้วความสัมพันธ์ของพวกเขาจะดีได้อย่างไร?

 

หากเจ้าหญิงนิทราเป็นผู้ร้าย แล้วนางนําความกล้าหาญเช่นนี้มาจากที่ใด? ดังนั้นมีความเป็นไปได้มากที่นางจะเลือกเข้าข้างเผ่ามู่หลานแล้ว ในฐานะกองกําลังใหญ่และสมาชิกตระกูลฮวงจินของฝ่ายธรรมะ พวกเขาไม่สามารถโจมตีกองกําลังฝ่ายธรรมะอื่นโดยไร้เหตุผล มีความเป็นไปได้ที่เผ่ามู่หลานจะใช้เจ้าหญิงนิทราเป็นแนวหน้า

 

กระทั่งเจ้าหญิงนิทราจะไม่ใช่คนร้าย แล้วผู้อมะตทั้งสองของเผ่าเมิ้งจะสามารถตรวจสอบได้อย่างไร? ความประมาทเพียงเล็กน้อยอาจทําให้เจ้าหญิงนิทราพัฒนาความคิดที่จะเข้าข้างฝ่ายตรงข้ามทันที จากนั้นความสูญเสียของเผ่าเม็งจะยิ่งมากขึ้นอย่างไม่ต้องสงสัย

 

ผู้อมตะทั้งสองของเผ่าเมิ้งครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ก่อนที่ผู้อาวุโสสูงสุดลําดับที่สองจะเปิดปากกล่าว “ไปกันเถอะ เราจะไปเยี่ยมเจ้าหญิงนิทราและแจ้งข่าวการเสียชีวิตของเมิ้งตู๋ เจ้าหญิงนิทราจะตระหนักถึงเจตนาของเผ่าเม็ง ท้ายที่สุดเบาะแสก็หยุดอยู่ที่หุบเขาเส้นด้ายศักดิ์สิทธิ์ของนาง”

 

เมิ้งจื่อไจ๋พยักหน้า

 

คฤหาสน์วิญญาณอมตะลานสืบสวนไม่ได้ปิดบังกลิ่นอายของมัน ดังนั้นการมาถึงของพวกเขาย่อมถูกค้นพบโดยเจ้าหญิงนิทราแล้ว

 

อย่างไรก็ตามเจ้าหญิงนิทรายังสงบนิ่ง นางมีคุณสมบัติและความมั่นใจที่จะรับมือกับทุกสถานการณ์ นางสามารถอดทนรอให้ผู้อมตะเผ่าเมิ้งเข้ามาหา

 

เมื่อผู้อมตะเผ่าเมิ้งมาถึงบ้านของนาง พวกเขาก็เล่าสิ่งที่เกิดขึ้นให้นางฟัง จากนั้นนางก็เข้าใจถึงความร้ายแรงของเรื่องนี้

 

นางประกาศความบริสุทธิ์ของตนเองซึ่งได้รับการยอมรับโดยสองผู้อมตะเผ่าเมิงทันที ไม่ต้องสงสัยเลยว่าตัวนางเองก็กังวลเช่นกันเมื่อได้ยินว่าเบาะแสของคนร้ายหายไปที่หุบเขาเส้นด้ายศักดิ์สิทธิ์ของนาง

 

“คนร้ายสามารถสังหารเม็งตู เขามีพลังการต่อสู้ที่น่าสะพรึงกลัว สหาย โปรด ช่วยข้าด้วยการตรวจสอบหุบเขาเส้นด้ายศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมด!”

 

เจ้าหญิงนิทราขอความช่วยเหลือ

 

สองผู้อมตะเผ่าเมิ้งมีความสุขมาก นี่คือสิ่งที่พวกเขาต้องการ ดังนั้นพวกเขาจึงรีบรับปาก

 

สามผู้อมตะเคลื่อนที่ไปในหุบเขาเส้นด้ายศักดิ์สิทธิ์อย่างระมัดระวัง

 

เจ้าหญิงนิทราเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

 

นางมีความรู้เกี่ยวกับพลังอํานาจของคฤหาสน์วิญญาณอมตะลานสืบสวน เนื่องจากเบาะแสของคนร้ายหายไปในหุบเขาเส้นด้ายศักดิ์สิทธิ์ มันมีความเป็นไปได้ที่คนร้ายจะซ่อนตัวอยู่ใน หุบเขาของนาง ตั้งแต่คนร้ายสามารถสังหารเม็งอย่างโหดร้าย แล้วเหตุใดเขาจะไม่สามารถจัดการนาง?

 

สามผู้อมตะค้นหาเป็นเวลานานแต่กลับไม่พบสิ่งใด

 

ผู้อมตะเผ่าเมิ้งมองหน้ากัน ผู้อาวุโสสูงสุดลําดับที่สองจงใจกล่าว “เราค้นหุบเขาเส้นด้ายศักดิ์สิทธิ์เกือบทั้งหมดแล้ว ฆาตกรไม่ได้อยู่ที่นี่จริงๆงั้นหรือ?”

 

เฉิงจื่อไจแสร้งตอบราวกับไม่ได้ตั้งใจ “ยังมีพื้นที่ที่เรายังไม่ได้ค้นหาหรือไม่?”

 

เจ้าหญิงนิทรารู้ว่าคนทั้งสองกําลังแสดงละคร แต่นางไม่ใช่คนร้ายและต้องการตรวจสอบสถานที่แห่งนี้อย่างจริงใจ ดังนั้นนางจึงพยักหน้า “ข้าออกแบบหุบเขาเส้นด้ายศักดิ์สิทธิ์นี้มาเป็นพิเศษสําหรับเม่นศักดิ์สิทธิ์ มันอยู่ในส่วนลึกที่สุดของหุบเขา โปรดตามข้ามา”

 

สองผู้อมตะเผ่าเมิ้งติดตามเจ้าหญิงนิทราไปยังส่วนลึกของหุบเขา

 

เม่นสีขาวที่มีร่างกายใหญ่โตกําลังพักผ่อนอยู่บนพื้นในมุมที่มืดมิด มันกําลังนอนหลับและหายใจเข้าออกอย่างช้าๆ หนามแหลมบนร่างของมันเต็มไปด้วยร่องรอยของพลังงานแห่งเตที่ปกป้องตัวมันอยู่

 

เปรียบเทียบกับเม่นศักดิ์สิทธิ์ ผู้อมตะเผ่าเม็งราวกับมดที่อยู่ต่อหน้ารถม้า

 

“สัตว์อสูรแรกกําเนิดตัวนี้ช่างน่าอัศจรรย์นัก!” ผู้อาวุโสสูงสุดลําดับที่สองของเผ่าเม็งชมเชย

 

เจ้าหญิงนิทรารู้สึกขมขึ้น นี่เป็นสถานที่ที่สําคัญที่สุดของนางและเม่นศักดิ์สิทธิ์ก็เป็นการดํารงอยู่ที่ทําให้นางสามารถอยู่รอดได้ท่ามกลางสองกองกําลังใหญ่

 

ผู้อาวุโสสูงสุดลําดับที่สองของเผ่าเมิ้งตรวจสอบอย่างรอบคอบก่อนกล่าว “เข็มศักดิ์สิทธิ์เหล่านี้ดูเหมือนจะมีคุณภาพสูงมาก เจ้าหญิงนิทรา ท่านจะนามันออกมาเมื่อใด?”

 

หนามแหลมบนร่างของเม่นศักดิ์สิทธิ์เป็นทรัพยากรอมตะระดับแปดที่ถูกเรียกว่าเข็มศักดิ์สิทธิ์

 

ทุกครั้งที่เม่นศักดิ์สิทธิ์เผชิญหน้ากับสถานการณ์อันตราย มันจะยิงหนามแหลมออกไปสังหารศัตรู โดยธรรมชาติแล้วหนามเหล่านี้ไม่สามารถนํากลับคืน เมื่อเม่นศักดิ์สิทธิ์หลับหนามใหม่จะงอกขึ้นมาอีกครั้ง

 

เจ้าหญิงนิทรามีวิธีการพิเศษที่สามารถทําให้เม่นศักดิ์สิทธิ์นอนหลับอย่างต่อเนื่อง เมื่อเวลาผ่านไป เจ้าหญิงนิทราจะได้รับเข็มศักดิ์สิทธิ์จํานวนมากและสามารถนําไปขายเพื่อทํากําไร

 

เข็มศักดิ์สิทธิ์ส่วนใหญ่ถูกขายให้กับเผ่าเมิงและเผ่ามู่หลาน สําหรับส่วนที่เหลือ มันถูกวางขายในสวรรค์สีเหลือง

 

ด้วยธุรกิจเข็มศักดิ์สิทธิ์ เจ้าหญิงนิทราจึงค่อนข้างมั่นคั่ง

 

“เอาล่ะ ข้าจะไปนมันมา ครั้งนี้มีทั้งสิ้นสี่ร้อยสามสิบหกชิ้น” เจ้าหญิงนิทราตอบ

 

มีหนามอยู่บนร่างของเม่นศักดิ์สิทธิ์มากกว่าพันชิ้น แต่เจ้าหญิงนิทราไม่สามารถนาพวกมันออกมาทั้งหมด โดยปราศจากหนามเหล่านี้ พลังการต่อสู้ของเม่นศักดิ์สิทธิ์จะลดลงอย่างมาก

 

“เช่นนั้นก็เริ่มกันเถอะ” เมิ้งจื่อไจ๋กล่าว

 

“กรุณาตรวจสอบให้ละเอียด ข้าจะทําให้เม่นศักดิ์สิทธิ์หลับลึก” เจ้าหญิงนิทรากล่าว

 

สองผู้อมตะเผ่าเมิ้งเริ่มค้นหาเบาะแสต่อไปขณะที่เจ้าหญิงนิทราทําให้เม่นศักดิ์สิทธิ์เข้าสู่สภาวะหลักลึก

 

หากเม่นศักดิ์สิทธิ์ตื่นขึ้น มันจะโกรธและโจมตีอย่างบ้าคลั่ง เจ้าหญิงนิทราไม่สามารถกําหราบสัตว์อสูรแรกกําเนิดตัวนี้ได้อย่างสมบูรณ์เพราะนางไม่ใช่ผู้อมตะบนเส้นทางแห่งทาส

 

“เราพบเบาะแสใหม่!” หลังจากค้นหาเป็นเวลานาน เมิ่งจื่อใจก็เปิดปากกล่าวอย่างมีชีวิตชีวา

 

เจ้าหญิงนิทราตกใจมาก “คนผู้นี้แทรกซึมเข้ามาในหุบเขาของข้าจริงๆ เหตุใดข้าถึงไม่รู้?”

 

สามผู้อมตะติดตามเบาะแสและเคลื่อนที่ลึกลงไปใต้พิภพ

 

ไม่นานเบาะแสก็นําพวกเขาขึ้นไปถึงทะเลสาบแห่งหนึ่ง

 

“นี่คืออาณาเขตของเผ่ามู่หลาน มันอยู่ห่างจากหุบเขาเส้นด้ายศักดิ์สิทธิ์หลายร้อยล์” ผู้อาวุโสสูงสุดลําดับที่สองของเผ่าเผึ้งขมวดคิ้ว

 

เบาะแสหายไปอย่างสมบูรณ์ที่จุดนี้

 

สายตาของเมิ้งจื่อไจ๋สั่นไหว เจ้าหญิงนิทราเงียบ นางจะไม่กล่าวสิ่งใดในช่วงเวลาที่ละเอียดอ่อนเช่นนี้

 

สามผู้อมตะสํารวจบริเวณรอบๆเป็นเวลานานแต่ยังไม่พบเบาะแสเพิ่มเติม

 

เจ้าหญิงนิทราเสนอให้พวกเขากลับไปพักที่หุบเขาเส้นด้ายศักดิ์สิทธิ์ หลังจากครุ่นคิด สองผู้อมตะเผ่าเมิ้งก็ตกลงรับคําเชิญ

 

แต่เมื่อพวกเขากลับไปถึงหุบเขาเส้นด้ายศักดิ์สิทธิ์ พวกเขาก็ค้นพบสิ่งที่น่าตกใจ

 

เม่นศักดิ์สิทธิ์ยังหลับสนิทแต่ร่างกายของมันว่างเปล่า เข็มศักดิ์สิทธิ์หายไปทั้งหมด!

 

“เกิดสิ่งใดขึ้น? เข็มศักดิ์สิทธิ์ของข้าอยู่ที่ใด? ข้าเฝ้าอยู่ในหุบเขาเส้นด้ายศักดิ์สิทธิ์โดยไม่ออกไปที่ใดเป็นเวลากว่าร้อยปีเพื่อเลี้ยงดูเม่นศักดิ์สิทธิ์และทําให้มันนอนหลับ ข้าก้าวข้ามความยากลําบากมากมายก่อนจะมาถึงจุดนี้!” เจ้าหญิงนิทราหน้าซีดเผือดด้วยความตกใจขณะที่นางก รีดร้องด้วยน้ําเสียงที่ปวดร้าว

 

สองผู้อมตะเผ่าเมิ้งมองหน้ากันขณะที่เหงื่ออันเย็นเยียบไหลลงมาจากหน้าผากของพวกเขาเพราะพวกเขาตระหนักได้ทันทีว่ามีคนหลอกใช้พวกเขา!

เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 1568 เจ้าหญิงนิทรากระอัก เลือด

 

“ข้าต้องการให้เผ่าเมิ้งอธิบายเรื่องนี้เดี๋ยวนี้! มิฉะนั้นแม้ข้าจะเป็นผู้บ่มเพาะสันโดษ ข้าก็จะไม่ ปล่อยเรื่องนี้ไป!” เจ้าหญิงนิทรามองสองผู้อมตะเผ่าเมิ้งอย่างดุเดือด

 

การสูญเสียของนางคือหายนะอย่างแท้จริง สิ่งนี้ทําให้นางโกรธมากและต้องการคําอธิบายโด ยตรงจากเผ่าเมิ้ง

 

นางไม่เหมือนฟางหยวน ฟางหยวนสูญเสียธุรกิจวิญญาณความเด็ดเดี่ยวแต่เขายังมีแหล่งราย ได้อื่นเช่นธุรกิจปลามังกร ธุรกิจแมงมุมหน้าคน ธุรกิจอสรพิษเพลิง และอื่นๆ

 

สําหรับเจ้าหญิงนิทรา การสูญเสียเข็มศักดิ์สิทธิ์เหล่านี้เหมือนกับการสูญเสียเสาหลักทางการ เงินของนาง แม้นางจะยังมีเม่นศักดิ์สิทธิ์ แต่นางต้องรอให้หนามของมันงอกขึ้นมาใหม่ นางต้องใช้ ทั้งเวลาและเงินทุนจํานวนมหาศาล

 

เจ้าหญิงนิทรามีแผนการระยะยาว ทุกครั้งที่นางเก็บเกี่ยวเข็มศักดิ์สิทธิ์ นางไม่ได้นําทั้งห มดออกมาแต่จะเหลือไว้บางส่วนเพื่อให้พวกมันเติบโตต่อไป

 

อย่างไรก็ตามหัวขโมยผู้นี้กลับนําเข็มศักดิ์สิทธิ์ไปทั้งหมด เขาไม่ได้ทิ้งไว้แม้แต่ชิ้นเดียว

 

เจ้าหญิงนิทราไม่ได้สูญเสียเพียงเข็มศักดิ์สิทธิ์แต่มันยังส่งผลกระทบต่ออนาคตของนางอีกด้วย

 

น่าเสียดายที่ข้าไม่มีวิธีการย้ายเม่นศักดิ์สิทธิ์เข้าสู่มิติช่องว่างของข้า! การออกไปข้างนอก มัน ไม่ปลอดภัยจริงๆ!” หมัดของเจ้าหญิงนิทราสั่นสะท้าน นางรู้สึกอยากฆ่าตัวตาย

 

แต่ในความเป็นจริงแม้นางจะสามารถเคลื่อนย้ายเม่นศักดิ์สิทธิ์ นั่นก็ยังมีปัญหา

 

ประการแรก นางไม่สามารถควบคุมเม่นศักดิ์สิทธิ์ได้อย่างสมบูรณ์ หากสัตว์อสูรแรกกําเนิดโจ มตีมิติช่องว่างของนาง นางจะประสบกับความสูญเสียครั้งใหญ่

 

ประการที่สอง หากเจ้าหญิงนิทราเผชิญหน้ากับภัยพิบัติ เจตจํานงสวรรค์จะส่งภัยพิบัติที่ทรงพลังลงมาเนื่องจากการคงอยู่ของเม่นศักดิ์สิทธิ์

 

ประการสุดท้าย เม่นศักดิ์สิทธิ์เป็นไพ่ตายของเจ้าหญิงนิทราที่ทําให้นางสา มารถเอาตัวรอดจากเผ่าเมิ้งและเผ่ามู่หลาน หากนางวางมันไว้ในมิตช่องว่างและเกิดการต่อสู้ขึ้น ในอนาคต นางอาจไม่สามารถปล่อยมันออกมาได้ทันเวลา

 

“เจ้าหญิงนิทราโปรดสงบจิตใจลงก่อน” ผู้อาวุโสสูงสุดลําดับที่สองของเผ่าเมิ้งเกลี้ยกล่อมซ้ํา แล้วซ้ําอีก

 

“สงบจิตใจงั้นหรือ? ข้าจะสงบจิตใจลงได้อย่างไร? เจ้าบอกว่ามีการฆาตกรรมเกิดขึ้น เมิ้งตู๋้เสีย ชีวิตในสนามรบ ตกลงว่าข้าควรจะเชื่อเผ่าเมิ้งของพวกเจ้าหรือไม่? ข้าปล่อยให้พวกเจ้าเข้ามาข้าง ในและต้อนรับพวกเจ้าอย่างอบอุ่น พวกเจ้าบอกว่าพบหลักฐานแล้วขณะที่ข้าไม่พบสิ่งใดเลยและ อาศัยเพียงลานสืบสวนของพวกเจ้าเท่านั้น ต่อมามีเบาะแสที่ชัดเจนปรากฏขึ้น แต่พวกมันถูกทิ้งไว้ โดยคนร้ายจริงๆงั้นหรือ? เป็นไปได้อย่างไรที่ลานสืบสวนจะไม่พบเบาะแสหลังจากนั้น?”

 

นางกล่าวขณะที่เหงื่ออันเย็นเยียบไหลลงมาจากหน้าผาก

 

นางพยายามสงบจิตใจลงและมองสองผู้อมตะเผ่าเมิ้งอย่างระมัดระวัง

 

จากนั้นนางก็ปลดปล่อยกลิ่นอายของวิญญาณจํานวนมากออกมาและค่อยๆถอยกลับหลังไปอย่างช้าๆ

 

สองผู้อมตะเผ่าเมิ้งทําได้เพียงเผยรอยยิ้มขมขื่นแต่พวกเขาเข้าใจความคิดของเจ้าหญิงนิทรา

 

ตอนนี้เม่นศักดิ์สิทธิ์สูญเสียหนานไปหมดแล้ว พลังการต่อสู้ของมันตกลงสู่จุดต่ําสุด นั่น หมายความว่าพลังการต่อสู้ของเจ้าหญิงนิทราก็ลดลงเช่นกัน ไม่ตายที่นางเคยใช้ ต่อรองกับสองกองกําลังใหญ่หายไปแล้ว เป็นธรรมดาที่เจ้าหญิงนิทราต้องระวังตัวให้มากขึ้น

 

ผู้อาวุโสสูงสุดลําดับที่สองของเผ่าเมิ้งถอนหายใจ “เจ้าหญิงนิทรา หากเรื่องนี้เป็นแผนการของ เผ่าเมิ้งของข้าเพื่อขโมยเข็มศักดิ์สิทธิ์จริงๆ เหตุใดเราต้องกลับมากับเจ้า? หากเราวางแผนร้ายต่อ เจ้า เราควรหลอกล่อให้เจ้าติดอยู่ในเขตแดนอมตะ เจ้าไม่คิดเช่นนั้นหรือ?”

 

เจ้าหญิงนิทราเงียบไปชั่วครู่ก่อนจะเงยหน้าขึ้น “นั่นอาจเป็นเพราะเผ่าเมิ้งของพวกเจ้าเป็น ฝ่ายธรรมะและต้องปฏิบัติตามกฏ ดังนั้นพวกเจ้าจึงไม่สามารถทําร้ายข้าได้โดยตรง ใน ทางกลับกัน ข้าได้ทําข้อตกลงกับเผ่าเมิ้งของพวกเจ้าไว้แล้ว ด้วยเหตุนี้พวกเจ้าจึงวางแผนที่จะ ลดพลังการต่อสู้ของข้าก่อน จากนั้นจึงใช้วาทศิลป์เพื่อหลอกลวงข้า!”

 

สองผู้อมตะเผ่าเมิ้งมองหน้ากันด้วยความขมขื่น

 

คํากล่าวของเจ้าหญิงนิทราไม่สมเหตุสมผล การคิดอย่างรวดเร็วของนางทําให้สองผู้อมตะเผ่า เมิ้งรู้สึกหมดคําพูด

 

“อืม!” เจ้าหญิงนิทรากล่าวต่อ “พวกเจ้าคิดว่าข้าไม่รู้กลอุบายของฝ่ายธรรมะงั้นหรือ? หาก เผ่าเมิ้งของพวกเจ้าไม่อธิบายให้ข้าฟัง เช่นนั้นข้าก็จะขอให้โลกตัดสิน!”

 

“หยุด!” ผู้อาวุโสสูงสุดลําดับที่สองของเผ่าเมิ้งตะโกนเสียงดัง ใบหน้าของเขากับเฉิงจือใจก ลายเป็นซีดเผือด

 

แต่มันสายไปแล้ว!

 

เจ้าหญิงนิทราเปิดเผยเรื่องนี้ในสวรรค์สีเหลืองโดยตรง นางรีบแจ้งเผ่ามู่หลานผ่าน การติดต่อของนางเช่นกัน

 

นี่ทําให้ความพยายามในการซ่อนเร้นเรื่องการเสียชีวิตของเมิ้งตู๋้กลายเป็นสูญเปล่า พวกเขาไม่ สามารถหาตัวฆาตกรและยังทําให้เจ้าหญิงนิทราสูญเสียเข็มศักดิ์สิทธิ์กระทั่งถูกเปิดเผยเรื่องราวทั้งหมดในที่สาธารณะ

 

“เจ้า…เจ้าเจ้า” เมิ่งจื่อใจชี้นิ้วไปที่เจ้าหญิงนิทราด้วยดวงตาที่แทบจะสามารถพ่นไฟออกมา

 

ผู้อาวุโสสูงสุดลําดับที่สองของเผ่าเมิ้งหน้าซีดขณะที่เขามองเจ้าหญิงนิทราด้วยเจตนาสังหาร

 

เจ้าหญิงนิทราแสดงออกอย่างเฉยเมยแต่ภายในกลับลอยเผยรอยยิ้มขมขื่น

 

ว่าการกระทําของนางได้ทําลายความสัมพันธ์อันดีระหว่างนางกับเผ่าเมิ้งเรียบร้อย แล้ว แต่นางไม่มีทางเลือก

 

นางต้องทําสิ่งนี้

 

ข้อตกลงพันธมิตรใดๆล้วนมีโอกาสถูกทําลายโดยฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดเสมอ เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ รุนแรงเกินไป เจ้าหญิงนิทราต้องปกป้องตนเอง

 

แต่นางจะปกป้องตนเองได้อย่างไร?

 

แม้เมิ้งตู๋จะตายแต่เผ่าเมิ้งไม่ใช่สิ่งที่ผู้บ่มเพาะสันโดษระดับเจ็ดเช่นนางจะสามารถต่อต้าน

 

เจ้าหญิงนิทราเชื่อว่าวิธีที่ดีที่สุดคือการหยิบยืมความแข็งแกร่งของผู้อื่นเพื่อสนับสนุนนาง แม้ เผ่าเมิ้งจะมีเจตนาร้าย พวกเขาก็ต้องยับยั้งชั่งใจ ท้ายที่สุดพวกเขาก็เป็นกองกําลังฝ่ายธรรมะ

 

“เจ้าหญิงนิทรา ณ จุดนี้ คํากล่าวใดๆก็ไร้ความหมายอีกต่อไป แต่ข้าขอบอกเจ้าว่าอย่าได้คิด เช่นนั้น พวกเราถูกหลอกใช้โดยคนร้ายตัวจริง!” ผู้อาวุโสสูงสุดลําดับที่สองของเผ่าเมิ้งกล่าวด้วยน้ํา เสียงที่หนักแน่น

 

สถานการณ์ชัดเจนมาก

 

แม้สองผู้อมตะเผ่าเมิ้งจะไม่ใช่ผู้อมตะบนเส้นทางแห่งปัญญา แต่พวกเขาก็สามารถสรุปได้ว่าผู้ อยู่เบื้องหลังเหตุการณ์ครั้งนี้ชั่วร้ายมาก ยังไม่ต้องกล่าวถึงเรื่องที่เขาบังคับให้เมิ้งตู๋ระเบิดตัวเองได้ อย่างไร แต่เขาตั้งใจทิ้งเบาะแสเอาไว้เพื่อหลอกล่อให้ผู้อมตะเผ่าเมิ้งออกไล่ล่าและบังคับให้เจ้าหญิ งนิทราเดินทางออกไปพร้อมกัน สุดท้ายคนร้ายจึงสามารถขโมยเพิ่มศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดไปได้อย่าง สะดวกสบาย

 

“เผ่าเมิ้งของเราจะอธิบายให้ฟัง!” ก่อนจากไปผู้อาวุโสสูงสุดลําดับที่สองของเผ่าเมิ้งทิ้งประโยคนี้เอาไว้

 

เมื่อผู้อมตะเผ่าเมิงจากไป เจ้าหญิงนิทราก็เริ่มจัดตั้งค่ายกลวิญญาณไว้รอบๆเม่นศักดิ์สิทธิ์

 

เผ่าเมิ้งสูญเสียเบาะแสของคนร้าย ดังนั้นพวกเขาจึงทําได้เพียงเดินทางกลับ

 

แม้พวกเขาจะได้รับเบาะแสบางอย่างในเวลานี้ พวกเขาก็จะสงสัยว่ามันเป็นกับดักของศัตรู หรือไม่

 

ภายในลานสืบสวน เมิ้งจือใจกล่าวด้วยสายตาดุร้าย “คนร้ายผู้นี้ช่างเจ้าเล่ห์นัก เรื่องนี้ถูกเปิด เผยแล้ว พวกเราจะตัดสินว่าเจ้าหญิงนิทราเป็นคนร้ายได้หรือไม่?”

 

ไม่ว่าเจ้าหญิงนิทราจะเป็นคนร้ายหรือไม่ หากเผ่าเมิงโจมตีและฆ่านาง พวกเขาจะสามารถ กู้คืนเกียรติยศและแก้ไขวิกฤตให้กลายเป็นชื่อเสียง นอกจากนั้นพวกเขาอาจยังได้รับเม่นศักดิ์สิทธิ์ อีกด้วย

 

ผู้อาวุโสสูงสุดลําดับที่สองของเผ่าเมิ้งถอนหายใจ “ข้าก็คิดเรื่องนี้เช่นกัน แต่ประการ แรก ลานสืบสวนไม่สามารถจัดการเจ้าหญิงนิทราและเม่นศักดิ์สิทธิ์ได้ในระยะเวลาสั้นๆ สถานที่ แห่งนี้อยู่ใกล้กับเผ่ามู่หลาน ไม่มีผู้ใดสามารถรับประกันได้ว่าพวกเขาจะไม่เข้ามายุ่ง ประการที่ สอง เรามีข้อตกลงพันธมิตรกับนางและจะได้รับผลกระทบย้อนกลับที่รุนแรงหากเราโจมตี นางสุดท้ายสถานการณ์ของภาคเหนือไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป”

 

ในปัจจุบันถ้ําสวรรค์นิรันดรปรากฏขึ้นต่อหน้าทุกคน เหยากวงได้รับตําแหน่งราชันใต้ขณะที่ ถ้ําสวรรค์นิรันดรกําลังรวบรวมสมาชิกตระกูลฮวงจินเข้าด้วยกัน ในช่วงเวลานี้ พวกเขาต้องอุทิศตนเพื่อภาคเหนือ

 

อย่างไรก็ตามกองกําลังฝ่ายธรรมะของภาคเหนือคือตระกูลฮวงจิน ดังนั้นมันจึงไม่มีความ จําเป็นต้องรวบรวมพวกเขา ในความเป็นจริงแผนการของถ้ําสวรรค์นิรันดรคือการรวบรวมผู้บ่ม เพาะสันโดษให้เข้าร่วมกับฝ่ายธรรมะ

 

อย่างไรก็ตามแผนนี้ถูกขัดขวางเล็กน้อยเมื่อวังสวรรค์ปลอมตัวเป็นฟางหยวนและสังหารผู้บ่ม เพาะสันโดษที่กําลังจะแต่งงานเข้าสู่กองกําลังฝ่ายธรรมะ

 

แต่ถ้ําสวรรค์นิรันดรยังไม่ยอมแพ้ พวกเขายังพยายามดําเนินการตามแผนเดิม

 

ดังนั้นในฐานะสมาชิกตระกูลฮวงจิน หากเผ่าเมิ้งโจมตีเจ้าหญิงนิทราที่เป็นผู้บ่มเพาะสัน โดษ มันจะเป็นเรื่องที่ไม่เหมาะสม พวกเขาจะถูกตรวจสอบและลงโทษโดยถ้ําสวรรค์นิรันดร

 

นี่คือสิ่งที่ผู้อาวุโสสูงสุดลําดับที่สองของเผ่าเมิ้งกังวลมากที่สุด

 

ขณะที่สองผู้อมตะเผ่าเมิ้งมุ่งหน้ากลับฐานทัพ ฟางหยวนก็รับกลับเช่นกัน

 

เข็มศักดิ์สิทธิ์นอนอย่างเงียบๆอยู่ในมิติช่องว่างของเขา แน่นอนว่าเขาคือคนร้ายที่อยู่เบื้องห ลังเหตุการณ์ทั้งหมด

 

ฟางหยวนรู้จักเผ่าเมิ้งเป็นอย่างดี และด้วยความสําเร็จบนเส้นทางแห่งปัญญา เขาได้วาง กับดักที่เรียบง่ายแต่มีประสิทธิภาพ

 

เพิ่มเติมด้วยโชคอันทรงพลังของเขา เจ้าหญิงนิทราจึงถูกบังคับให้ออกไปจากหุบเขาของนาง และทําให้แผนการของฟางหยวนประสบความสําเร็จทันที

 

ผู้อมตะทั่วไปอาจไม่สามารถเข้าใกล้เม่นศักดิ์สิทธิ์ แต่ฟางหยวนมีท่าไม้ตายอมตะใบหน้าที่ คุ้นเคยและสามารถปลอมตัวเป็นเจ้าหญิงนิทราได้อย่างสมบูรณ์ กระทั่งเม่นศักดิ์สิทธิ์จะลืมตาที่ นขึ้น มันก็ยังไม่สงสัย

 

สุดท้ายฟางหยวนจึงสามารถถอนหนานทั้งหมดของมันออกมา

 

จากความทรงจําในชีวิตแรกของฟางหยวน เจ้าหญิงนิทราเป็นหนึ่งในผู้อมตะของภาคเหนือที่ ต่อต้านวังสวรรค์ สําหรับเม่นศักดิ์สิทธิ์ ฟางหยวนไม่สนใจสัตว์อสูรแรกกําเนิดตัวนี้

 

มันจะดีกว่าที่เขาจะปล่อยให้เม่นศักดิ์สิทธิ์อยู่ในมือของเจ้าหญิงนิทราต่อไป เมื่อเม่นศักดิ์สิท ธิ์สร้างหนานขึ้นมาอีกครั้ง เขาก็ยังสามารถกลับมาขโมยมันได้อีกหน!

 

ฟางหยวนไม่รู้สึกผิดแม้แต่ตอนที่เขาฆ่าคนโดยไม่จําเป็นต้องกล่าวถึงการลักทรัพย์

 

“เทพปีศาจปล้นสวรรค์ช่างน่ายกย่องนักที่สามารถสร้างเส้นทางแห่งการโจรกรรมขึ้นมาได้ ฟางหยวนได้ลิ้มรสผลประโยชน์อันหอมหวานและต้องมองเส้นทางแห่งการโจรกรรมในมุมใหม่ทั้งหมด

 

ในการต่อสู้กับเมิ้งตู๋ มือปีศาจปล้นวิญญาณสามารถกําหนดชัยชนะได้ทันที โดยปราศจากสี่ งนี้ ฟางหยวนจะไม่สามารถพรากชีวิตของเมิ้งตู๋ได้อย่างง่ายดาย

 

“ก่อนการปรากฏขึ้นของเส้นทางแห่งการโจรกรรม แม้ผู้อมตะจะต่อสู้กันจนถึงแก่ความ ตาย พวกเขาก็ยังไม่สามารถรับผลประโยชน์จากการต่อสู้ แต่ด้วยการคงอยู่ของเส้นทางแห่งกา รโจรกรรม พวกเขาสามารถได้รับทรัพยากรโดยไม่จําเป็นต้องต่อสู้จนถึงชีวิต ค่าใช้จ่ายลดลง ขณะที่ผลประโยชน์เพิ่มขึ้น ช่างยอดเยี่ยมนัก!

 

โชคไม่ดีที่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาสําหรับการขโมยของ ด้านหนึ่งข้าไม่มีวิญญาณอมตะบนเส้นทาง แห่งการโจรกรรมมากนัก ข้ามีเพียงวิญญาณอมตะจอมโจรผู้ยิ่งใหญ่ระดับเจ็ด เท่านั้น ในทางกลับกัน ข้าได้เปิดเผยมือปีศาจปล้นวิญญาณไปแล้วที่ทะเลทรา ยตะวันตก หากข้าปล้นชิงไปทั่ว อาจมีบางคนสามารถเชื่อมโยงและอนุมานถึงตัวตนที่แท้จริงของ ข้า”

 

“หลังจากรวบรวมทรัพยาการทั้งหมด ข้าจะรีบกลับไปที่แดนศักดิ์สิทธิ์หลางหยาและ หลอมรวมวิญญาณอมตะหมื่นตัวตน

 

แม้ฟางหยวนจะมีวิธีขโมยของแต่เขาไม่สามารถใช้มันได้มากนัก

 

หลังจากทั้งหมดการบ่มเพาะจิตวิญญาณของเขาเป็นเรื่องเร่งด่วนมากกว่า

 

การเพิ่มขึ้นของรากฐานบนเส้นทางแห่งจิตวิญญาณหมายความว่าเขาจะสามารถใช้ประโย ชน์จากท่าไม้ตายอมตะราชันภูตได้มากขึ้น พลังการต่อสู้ของเขาจะพุ่งสูงขึ้น การบ่มเพาะจิตวิญ ญาณพึ่งพาวิญญาณความเด็ดเดี่ยวขณะที่วิญญาณความเด็ดเดี่ยวต้องการวัตถุดิบจากทะเลทราย ผีเขียว ดังนั้นตัวตนของซวนปัจินจึงต้องถูกเก็บไว้เป็นความลับ

 

“โอ้ ถูกต้อง ข้าไม่ยอมให้เรื่องนี้ผ่านไปโดยง่าย” ฟางหยวนหัวเราะคิกคักและเริ่มปล่อยข่าวลือ ออกไปในสวรรค์สีเหลือง เขากล่าวว่าเจ้าหญิงนิทรากําลังโกหก นางวางแผนโจมตีเผ่าเมิ้ง เข็มศักดิ์ สิทธิ์ที่หายไปอยู่กับนาง นางกําลังเตรียมตัวเผชิญหน้ากับภัยพิบัติและก้าวเข้าสู่ระดับที่สูงขึ้น

 

ความจริงถูกบดบังมากขึ้นในขณะนี้ นั่นหมายความว่าฟางหยวนจะปลอดภัยมากขึ้นเช่นกัน

 

สําหรับเจ้าหญิงนิทรา เมื่อนางได้ยินข่าวลือเหล่านี้ นางแทบกระอักเลือดออกมาด้วยความ โกรธและวิตกกังวล

 

แน่นอนว่าสิ่งนี้ไม่เกี่ยวข้องกับฟางหยวน

เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 1569 เพลิงชีวิต

 

สวรรค์สีเหลือง

 

เปลวไฟโปรงใสที่ไร้สีสันกําลังเผาไหม้อยู่อย่างเงียบๆ ขณะที่วิญญาณแสงสมบัติปลดปล่อย เสาแสงพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า

 

ผู้อมตะจางจื่อแห่งนิกายวัดสวรรค์สีดําเผยรอยยิ้ม เขาเป็นเจ้าของสินค้าชิ้นนี้

 

สมบัติล้ําค่าดึงดูดความสนใจของผู้อมตะจํานวนมากทันที

 

“ข้าไม่เคยคิดเลยว่าการเดินทางครั้งนี้จะทําให้ข้าได้รับทรัพยากรอมตะระดับเจ็ด กํา ไรของข้าควรจะเพียงพอที่จะเติมเต็มคลังเก็บพลังงานอมตะของข้าแล้ว

 

เขาคิดขณะบอกราคาสินค้ากับทุกคน

 

ราคาของเขาสูงกว่ามาตรฐานเล็กน้อยและทําให้ผู้คนรู้สึกสนใจ

 

“ข้าต้องการทั้งหมดนี้” สัมผัสศักดิ์สิทธิ์ของผู้อมตะผู้หนึ่งกล่าวกับจางจื่อ

 

หัวใจของจางจื่อเต้นแรงด้วยความตื่นเต้นและรู้สึกไม่อยากจะเชื่อ “ท่านต้องการทั้งห มดงั้นหรือ มันมีราคา…”

 

“มาทําธุรกรรมกันเถอะ” อีกฝ่ายนําหินวิญญาณอมตะจํานวนมากออกมาโดยตรง

 

“ตกลง!” เมื่อเห็นหินวิญญาณอมตะจํานวนมาก ดวงตาของจางจื่อที่ส่องประกายขึ้นและตก ลงทําธุรกรรมกับคนผู้นี้ทันที

 

ธุรกรรมเสร็จสิ้นไปอย่างรวดเร็ว ผู้อมตะที่เฝ้าดูอยู่แทบไม่สามารถตอบสนอง

 

“อย่ากังวล ข้ายังมีสินค้าเหลืออยู่” จางจื่อรีบประกาศและนําเปลวไฟออกมาอีกครั้ง

 

แต่มันมีขนาดเล็กก่อนก่อนหน้า

 

ธุรกรรมครั้งแรกกระตุ้นความปรารถนาของผู้อมตะคนอื่นๆ เปลวไฟชนิดนี้หายากมาก โดย ปกติแล้วพวกเขาจะพบเห็นเปลวไฟที่มีขนาดเท่ากําปั้นเท่านั้น อย่างไรก็ตามสิ่งที่อยู่ต่อหน้า พวกเขาตอนนี้เป็นเปลวไฟขนาดเท่ารถม้า! ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ต้องการสูญเสียโอกาสที่หายากนี้

 

“แต่คราวนี้ราคาของมันสูงขึ้น” จางจื่อเผยรอยยิ้มสดใส เขาไม่มีความรู้เกี่ยวกับเปลวไฟชนิ ดนี้มากนัก นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้รับมันและน้ํามันออกมาวางขาย เขาไม่เข้าใจสถานการณ์ของมัน ดังนั้นความกระตือรือร้นที่จะซื้อของผู้อมตะคนอื่นๆจึงเหนือกว่าความคาดหมายของเขา

 

เขาขึ้นราคาแต่ยังมีคนสนใจซื้อ

 

“บัดซบ! ดูเหมือนข้าจะทําพลาดในการขายครั้งก่อน!” จางจื่อรู้สึกเสียใจขณะเดียวกันก็มีความ สุขกับการตอบสนองของลูกค้า

 

จางจื่อไม่ใช่คนโง่ เขาแบ่งสินค้าออกเป็นสามส่วน ส่วนแรกคือการทดลองตลาด ส่ว นที่เขากําลังขายอยู่คือส่วนที่สอง

 

เมื่อธุรกรรมดําเนินไปอย่างต่อเนื่อง เขาจึงเข้าใจสถานการณ์มากขึ้น

 

“เพลิงชีวิต!” ฟางหยวนมองเปลวไฟไร้สีที่อยู่ในมิติช่องว่างของเขาด้วยความยินดี เขาเป็นคน แรกที่ซื้อสินค้าของจางจื่อ

 

เพลิงชีวิตเผ่าไหม้อย่างเงียบๆโดยปราศจากความร้อน แต่เมื่อมันเผาสิ่งมีชีวิต ฉากในอดีตของ สิ่งมีชีวิตเหล่านั้นจะปรากฏขึ้นท่ามกลางเปลวไฟ

 

จางจื่อได้รับเพลิงชีวิตมาโดยบังเอิญ เขาไม่มีวิธีใช้งานมัน

 

เมื่อฟางหยวนได้รับเพลิงชีวิต เขาใช้วิธีการบางอย่างเก็บรักษามันไว้อย่างพิถีพิถัน วิธีนี้ไม่ได้ มาจากมรดกที่แท้จริงของเทพปีศาจจิตวิญญาณแต่มันมาจากมรดกที่แท้จริงของนิกายหลางหยา

 

เดิมที่ข้าคิดว่าข้าต้องเดินทางไกลและต่อสู้อย่างดุเดือดเพื่อแย่งชิงเพลิงชีวิตมาจากบา งคน แต่ผู้ใดจะคิดว่ามีบางคนขายมันในสวรรค์สีเหลือง โชคของข้าช่างยอดเยี่ยมนัก!”

 

ฟางหยวนเผยรอยยิ้มมีความสุข

 

มีผู้อมตะจํานวนมากที่ต้องการเพลิงชีวิต

 

แต่เจตจํานงของผู้อมตะมักไม่สามารถตัดสินใจ พวกเขาสามารถทําตามคําสั่งของร่างต้นเท่านั้น

 

และการจ่ายด้วยหินวิญญาณจํานวนมากในครั้งเดียวก็ไม่ใช่สิ่งที่ผู้อมตะทั่วไปจะทําได้

 

แม้พวกเขาจะร่ํารวย พวกเขาก็ต้องเจรจาต่อรองอย่างเต็มที่เป็นอันดับแรก

 

ด้วยเหตุผลหลายประการ มันจึงทําให้ฟางหยวนได้รับสินค้าราคาถูก!

 

สําหรับความเสี่ยง?

 

จางจื่อผู้นี้เป็นผู้อมตะของนิกายวัดสวรรค์สีดําซึ่งอยู่ภายใต้การปกครองของวังสวรรค์ แต่เขา ไม่รู้ว่าผู้ซื้อคือฟางหยวนและฟางหยวนก็ไม่ได้เปิดเผยตัวตนของเขา

 

การทําธุรกรรมในสวรรค์สีเหลืองปลอดภัยมาก กระทั่งวังสวรรค์ก็ไม่สามารถครอบงํามันได้

 

โดยรวมแล้วมันมีความเสี่ยงต่ํา

 

สุราใบมีด วิญญาณใบมีด เข็มศักดิ์สิทธิ์ และเพลิงชีวิต หลังจากรวบรวมทรัพยากรอมตะทั้ง สี่ ฟางหยวนก็รีบกลับแดนศักดิ์สิทธิ์หลางหยาทันที

 

กระบวนการเข้าสู่แดนศักดิ์สิทธิ์หลางหยาราบรื่นไม่มีอันตราย

 

การกลับมาของฟางหยวนเร็วกว่าที่ทุกคนคาดคิด มันจึงทําให้จิตวิญญาณแผ่นดินหลางหยามีความสุขมาก

 

“เมื่อเจ้ากลับมา ข้าก็จะเตรียมตัวหลอมรวมวิญญาณ” จิตวิญญาณแผ่นดินหลางหยาก ระตือรือร้นมาก หลังจากทั้งหมดแรงกดดันจากวังสวรรค์รุนแรงเกินไป

 

“ข้าต้องขอบคุณผู้อาวุโสสูงสุดลําดับที่หนึ่งและผู้อมตะอีกสามเผ่าเป็นอย่างมากที่ให้ข้ายืมหิน วิญญาณอมตะ” ฟางหยวนกล่าวขอบคุณ

 

หากปราศจากความช่วยเหลือจากคนเหล่านี้ ฟางหยวนจะนําเงินก้อนโตมาจากที่ใด?

 

“ไม่จําเป็นต้องมากพิธี เราอยู่ฝ่ายเดียวกัน เมื่อเจ้าแข็งแกร่งขึ้น มันก็หมายความว่าแดนศักดิ์ สิทธิ์หลางหยาจะปลอดภัยมากขึ้น หากแดนศักดิ์สิทธิ์หลางหยาตกอยู่ในอันตราย ทุกคนก็หนีไม่ พ้นเช่นกัน!” จิตวิญญาณแผ่นดินหลางหยากล่าวอย่างตรงไปตรงมา

 

สถานการณ์ในปัจจุบันทําให้แดนศักดิ์สิทธิ์หลางหยา เผ่ามนุษย์หิมะ เผ่ามนุษย์หิน และเผ่าม นุษย์หมึกอยู่บนเรือลําเดียวกัน หากฝ่ายใดมีอันตราย ฝ่ายที่เหลือก็ไม่สามารถหลบหนี

 

ฟางหยวนมอบทรัพยากรอมตะทั้งหมดให้นิกายหลางหยาดําเนินการ

 

ทรัพยากรอมตะเหล่านี้ต้องใช้เวลาอย่างน้อยสิบห้าวันในการแปรรูป นี่เป็นกระบวนกา รที่ซับซ้อนและเป็นงานของผู้อมตะเผ่ามนุษย์ขน

 

ความเหนือชั้นของเคล็ดลับการหลอมรวมวิญญาณอมตะหมื่นตัวตนสามารถมองเห็นได้จากสี่งนี้

 

ด้วยเคล็ดลับการหลอมรวมที่คิดค้นขึ้นโดยกึ่งปรมาจารย์สูงสุดบนเส้นทางแห่งการหลอมรวม เช่นฟางหยวน เคล็ดลับการหลอมรวมวิญญาณอมตะหมื่นตัวตนจึงมีความโดดเด่นมาก อาจกล่าว ได้ว่ามันอยู่บนจุดสูงสุดและไม่สามารถพัฒนาไปไกลกว่านี้ได้อีก

 

ฟางหยวนให้ความสําคัญกับการแปรรูปทรัพยากรมากที่สุด แม้ค่าใช้จ่ายจะเพิ่มขึ้น แต่เขาไม่ ลังเลเลยแม้แต่น้อย

 

เพราะขั้นตอนเหล่านี้เป็นขั้นตอนที่ผู้อมตะสามารถควบคุมได้ ตรงข้ามกับขั้นตอนกา รหลอมรวมที่ต้องพึ่งพาโชค

 

ด้วยวิธีนี้โอกาสที่การหลอมรวมวิญญาณอมตะหมื่นตัวตนจะประสบความสําเร็จก็สูงถึงห้าสิบส่วน!

 

นั่นหมายความว่าฟางหยวนมีโอกาสประสบความสําเร็จและล้มเหลวเท่ากัน

 

นี่เป็นอัตราความสําเร็จที่นี่ตกใจมาก

 

ผู้อมตะส่วนใหญ่จะมีความสุขหากพวกเขามีโอกาสประสบความสําเร็จในการหลอมรวม วิญญาณแม้เพียงหนึ่งส่วน

 

อย่างไรก็ตามสาเหตุหลักของเรื่องนี้เป็นเพราะความสําเร็จระดับกึ่งปรมาจารย์สูงสุดบน เส้นทางแห่งการหลอมรวมของฟางหยวน

 

หลังจากทั้งหมดมีถึงปรมาจารย์สูงสุดบนเส้นทางแห่งการหลอมรวมอยู่บนโลกใบนี้กี่คน? ตั้ง แต่อดีตจนถึงปัจจุบัน ผู้เชี่ยวชาญระดับเดียวกับฟางหยวนสามารถนับได้ด้วยนิ้วมือ บุคคลระดับ สูงกว่าเขามีเพียงสามคนในประวัติศาสตร์

 

นอกจากนี้ยังมีผู้อมตะเพียงไม่กี่คนที่บ่มเพาะหลายเส้นทางและมีกี่คนที่บ่มเพาะบนเส้นทาง แห่งการหลอมรวม?

 

จากอีกมุมมองหนึ่ง ผู้อมตะส่วนใหญ่ล้วนเป็นมือสมัครเล่นในการหลอมรวมวิญญาณ อมตะ มันคงเป็นเรื่องที่น่าตกใจหากพวกเขาสามารถเพิ่มอัตราความสําเร็จในการหลอมรวมวิญ ญาณได้แม้แต่หนึ่งส่วน

 

ในความเป็นจริงกระทั่งฟางหยวนก็ยังไม่อยากจะเชื่อว่ามันมีโอกาสประสบความสําเร็จถึงห้าสิบส่วน

 

แต่เมื่อเขาคิดถึงบรรพชนผมยาว เขาก็สามารถยอมรับได้

 

บรรพชนผมยาวหลอมรวมวิญญาณอมตะจํานวนมากในช่วงชีวิตของเขา ท่ามกลางพวกมันยัง มีวิญญาณอมตะระดับเจ็ดและระดับแปดเป็นจํานวนมาก เขาเป็นปรมาจารย์สูงสุดบนเส้นทาง แห่งการหลอมรวม หากเขาไม่มีความสําเร็จดังกล่าว เทพอมตะตะวันเดือดและเทพปีศาจปล้นสวร รค์จะมาขอความช่วยเหลือจากเขางั้นหรือ?

 

“นอกจากนี้ข้ากําลังใช้ความสามารถทั้งหมดของนิกายหลางหยาในการหลอมรวม ในยุคปัจจุ บันไม่ต้องสงสัยเลยว่านิกายหลางหยาเป็นกองกําลังอันดับหนึ่งด้านการหลอมรวมวิญญาณ” 

 

“เหตุผลสุดท้ายคือโชคอันทรงพลังของข้า”

 

หนึ่งคือความสําเร็จระดับถึงปรมาจารย์สูงสุดบนเส้นทางแห่งการหลอมรวม สองคือความ ช่วยเหลือจากกองกําลังอันดับหนึ่งของโลกในแง่การหลอมรวม สามคือโชคอันทรงพลังที่ได้ รับจากมรดกที่แท้จริงของเทพอมตะตะวันเดือด

 

การรวมตัวกันของเหตุผลทั้งสามทําให้อัตราความสําเร็จในการหลอมรวมวิญญาณอมตะ หมื่นตัวตนบรรลุถึงระดับห้าสิบส่วน

 

“ในที่สุดข้าก็เป็นอิสระจากคําสาปแห่งการหลอมรวมวิญญาณอมตะ” ฟางหยวนมีความสุข จนอยากจะร้องไห้

 

เขารู้ดีว่าเหตุผลสําคัญที่สุดคือการที่เขาเป็นกิ่งปรมาจารย์สูงสุดบนเส้นทางแห่งการหลอมรวม

 

อีกสองเหตุผลมีประโยชน์แต่เขาก็มีทั้งสองสิ่งนี้มานานแล้ว อัตราความสําเร็จห้าสิบส่ว นมาจากความสําเร็จระดับถึงปรมาจารย์สูงสุดบนเส้นทางแห่งการหลอมรวมอย่างแท้จริง

 

“ตอนนี้เป็นเพียงการคิดค้นเคล็ดลับการหลอมรวมวิญญาณอมตะเท่านั้น ในอนาคตข้าจะดูแล และหลอมรวมมันด้วยตนเอง ด้วยวิธีนี้อัตราความสําเร็จจะเพิ่มขึ้นอีกมาก!”

น่าเสียดายที่ข้ามีเวลาไม่มากนัก

เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 1570 วิญญาณอมตะหมื่นตัวตน

 

แดนศักดิ์สิทธิ์หลางหยา ทวีปเมฆา

 

จิตวิญญาณแผ่นดินหลางหยาสูดหายใจลึกก่อนตะโกน “เปิดใช้ค่ายกล!”

 

ราวกับผึ้งหลายล้านตัวเต้นรําอยู่กลางอากาศและส่งเสียงดึงๆออกมา แสงสีทองขาวปะทุขึ้นรอบๆ

 

“เข้าสู่ค่ายกล!” จิตวิญญาณแผ่นดินหลางหยาออกคําสั่งขณะที่เขาก้าวเข้าสู่ค่ายกลวิญญาณ

 

ต่อมาผมที่หก ผมที่สาม ผมที่สี่ และผู้อมตะเผ่ามนุษย์ขนอีกหลายคนก็ตามเข้าไปในค่ายกลดังกล่าว

 

ฟางหยวนยืนอยู่ด้านนอกในฐานะผู้สังเกตการณ์เท่านั้น

 

เขาไม่มีส่วนร่วมในการหลอมรวมวิญญาณในครั้งนี้แต่มอบภารกิจให้กับจิตวิญญาณแผ่นดินหลางหยาและผู้อมตะเผ่ามนุษย์ขนคนอื่นๆ

 

แม้ฟางหยวนจะเป็นถึงปรมาจารย์สูงสุดบนเส้นทางแห่งการหลอมรวม แต่เขายังไม่สามารถเปรียบเทียบกับผู้อมตะของนิกายหลางหยาในแง่ของความเชี่ยวชาญ

 

“หากเป็นเวลาปกติ ข้ายังสามารถเข้าร่วม แต่ครั้งนี้จิตวิญญาณแผ่นดินหลางหยากำลังใช้ค่ายกลวิญญาณอมตะที่บรรพชนผมยาวคิดค้นขึ้นด้วยตนเอง ค่ายกลนี้ใช้ได้กับมนุษย์ขนเท่านั้น ในฐานะมนุษย์ หากข้าเข้าไป ข้าจะถูกฆ่าทันที”

 

แดนศักดิ์สิทธิ์หลางหยามีรากฐานที่ลึกล้ำ ครั้งนี้พวกเขานําหนึ่งในค่ายกลวิญญาณอมตะที่ดีที่สุดของบรรพชนผมยาวออกมา

 

แน่นอนว่ามีความเป็นไปได้ที่ฟางหยวนจะใช้ความสามารถบนเส้นทางแห่งการเปลี่ยนแปลง เพื่อเปลี่ยนร่างเป็นมนุษย์ขน แต่อาจเป็นเพราะนิกายหลางหยาต้องการเก็บค่ายกลวิญญาณนี้ไว้ เป็นความลับและไม่ต้องการเปิดเผยมันต่อฟางหยวน

 

‘ข้าใช้มรดกที่แท้จริงของเทพปีศาจจิตวิญญาณแลกเปลี่ยนกับมรดกที่แท้จริงของนิกายหลางหยา แต่มันไม่มีค่ายกลวิญญาณอมตะนี้รวมอยู่ เห็นได้ชัดว่านี่คือไพ่ตายของจิตวิญญาณแผ่นดินหลางหยา เขาจะไม่แลกเปลี่ยนมันเช่นเดียวกับท่าไม้ตายอมตะนําวิญญาณสู่ความฝันที่ข้าจะไม่มอบให้ผู้ใด’

 

ฟางหยวนมองไปข้างหน้าด้วยดวงตาที่สะท้อนแสง

 

แม้นิกายหลางหยาจะผลักฟางหยวนออกมา แต่เขาก็ค่อนข้างพอใจกับมัน

 

เมื่อเผชิญหน้ากับแรงกดดันจากวังสวรรค์ จิตวิญญาณแผ่นดินหลางหยากังวลมาก เขา กระทั่งนําค่ายกลวิญญาณอมตะของบรรพชนผมยาวออกมาเพื่อหลอมรวมวิญญาณอมตะให้กับฟางหยวน

 

หลังจากทั้งหมดฟางหยวนเป็นหนึ่งในสมาชิกของนิกายหลางหยา ความแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้นของเขาจะเป็นประโยชน์อย่างมากต่อแดนศักดิ์สิทธิ์หลางหยา

 

ค่ายกลวิญญาณอมตะบนเส้นทางแห่งการหลอมรวมปลดปล่อยแสงหลากหลายสีสันออกมาอย่างช้าๆ ขณะที่จิตวิญญาณแผ่นดินหลางหยาและผู้อมตะเผ่ามนุษย์ขนกําลังทํางานอย่างหนักอยู่ภายใน

 

จิตวิญญาณแผ่นดินหลางหยานําทรัพยากรอมตะที่เตรียมไว้จํานวนหนึ่งออกมา

 

สิ่งนี้ดูคล้ายดอกทานตะวันแช่แข็ง ทันทีที่มันปรากฏขึ้นในค่ายกลวิญญาณอมตะ มันก็กลายเป็นควันและค่อยๆควบรวมเป็นดวงแสงสีทอง

 

ฟางหยวนเฝ้ามองอย่างตั้งใจ นี่เป็นขั้นตอนแรกที่สําคัญ เมื่อควันกลายเป็นแสงสีทองอย่างสมบูรณ์ พวกเขาจะสามารถดําเนินการในขั้นตอนต่อไป

 

ฟางหยวนไม่รู้สึกกดดันมากนัก

 

หากขั้นตอนแรกล้มเหลว การสูญเสียของเขาก็ยังไม่มาก เขาสามารถเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง

 

หนึ่งชั่วโมงต่อมาควันก็กลายเป็นดวงแสงสีทองไปอย่างสมบูรณ์ ตอนนี้มันมีขนาดเท่าบ้าน

 

หลังจากนั้นจิตวิญญาณแผ่นดินหลางหยาก็เริ่มขั้นตอนที่สอง

 

เมื่อเวลาผ่านไปทรัพยากรอมตะก็ถูกนําออกมาอย่างต่อเนื่องขณะที่ผู้อมตะเผ่ามนุษย์ขนหลอมรวมพวกมันเข้าด้วยกัน

 

สามวันสามคืนต่อมา ผมที่สามก็เริ่มโยนวิญญาณเข้าสู่ค่ายกลวิญญาณอมตะ

 

วิญญาณดวงแรกที่เขาโยนเข้าไปคือวิญญาณพึ่งพาตนเอง

 

มันเป็นเพียงวิญญาณระดับสามที่มีรูปลักษณ์เหมือนแมลงสาบสีน้ำตาล

 

วิญญาณพึ่งพาตนเองเป็นวิญญาณบนเส้นทางความแข็งแกร่งที่มีความสามารถในการรักษา ยิ่งผู้ใช้วิญญาณมีความแข็งแกร่งมากเท่าใด ผลของการรักษาก็ยิ่งสูงเท่านั้น

 

นี่เป็นวิญญาณหายาก ผู้ใช้วิญญาณทั่วไปไม่สามารถครอบครองมัน แต่ขณะนี้ผมที่หกกลับโยนวิญญาณพึ่งพาตนเองหลายร้อยดวงเข้าไปในค่ายกลวิญญาณอมตะ

 

จํานวนวิญญาณพึ่งพาตนเองที่ใช้ต้องแม่นยําเพราะสิ่งนี้เกี่ยวข้องกับปริมาณร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋า

 

เมื่อวิญญาณพึ่งพาตนเองทั้งหมดถูกโยนเข้าไป จิตวิญญาณแผ่นดินหลางหยาก็กระตุ้นใช้ค่ายกลวิญญาณอมตะของบรรพชนผมยาวอย่างเต็มที่

 

ภายในค่ายกลวิญญาณอมตะ เสาไฟนับร้อยหรือหลายพันต้นพุ่งขึ้นสู่อากาศ

 

กระแสลมกรรโชกแรงพัดออกมาแต่ค่ายกลวิญญาณอมตะกักเก็บพวกมันเอาไว้ภายในอย่างสมบูรณ์ ผู้อมตะเผ่ามนุษย์ขนที่ยืนอยู่ด้านนอกไม่สามารถสัมผัสได้ถึงอุณหภูมิที่เพิ่มขึ้นแม้แต่น้อย

 

กล่าวได้ว่าค่ายกลวิญญาณอมตะของบรรพชนผมยาวยอดเยี่ยมมาก

 

เสาไฟสีส้มยังลุกไหม้ต่อไปเป็นเวลาสี่สิบแปดชั่วโมงก่อนจะค่อยๆอ่อนกําลังลง ทุกอย่างหลอมรวมกันจนกลายเป็นก้อนหินที่มีขนาดเท่ารถม้า

 

ฟางหยวนถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อเห็นหินก้อนนี้ เพราะมันหมายความว่าขั้นตอนที่สองของการหลอมรวมวิญญาณอมตะหมื่นตัวตนสิ้นสุดลงแล้ว

 

ตอนนี้จิตวิญญาณแผ่นดินหลางหยาและผู้อมตะเผ่ามนุษย์ขนคนอื่นๆเริ่มพักผ่อนเพื่อฟื้นฟูพละกําลัง ขณะเดียวกันผมที่สี่และผมที่หกก็ใช้ค่ายกลวิญญาณอมตะทําลายหินก้อนนั้นอย่างช้าๆ

 

เมื่อเวลาผ่านไปหินก้อนใหญ่ก็กลายเป็นเศษหินกระจัดกระจายอยู่บนพื้น

 

ผมที่สามดื่มสุราใบมีดก่อนจะพ่นมันไปที่เศษหินเหล่านั้น

 

สุราใบมีดเป็นทรัพยากรอมตะที่ฟางหยยวนได้รับมาจากการสังหารเมิ้งตู๋เมื่อไม่นานมานี้และมันก็มีประโยชน์มากในเวลานี้

 

ควันสีเทาลอยขึ้นมาจากพื้นและควบแน่นเป็นกลุ่มควันลอยอยู่กลางอากาศ

 

ผมที่สี่และผมที่หกเริ่มพักผ่อนขณะที่ผมที่สามนําวิญญาณระเบิดพลังจํานวนหนึ่งออกมา

 

ฟางหยวนยังไม่ได้หลอมรวมวิญญาณอมตะระเบิดพลังในตอนนี้ สิ่งที่ผมที่สามนําออกมาคือวิญญาณระเบิดพลังระดับหนึ่งถึงระดับห้า

 

วิญญาณระเบิดพลังบินเข้าไปในกลุ่มควันแต่ไม่ได้หลอมรวมกันมัน

 

เป็นเพียงเวลานี้ที่จิตวิญญาณแผ่นดินหลางหยาเริ่มดําเนินการต่อ เขาส่งเพลิงชีวิตที่เตรียมไว้เข้าไป

 

ท่ามกลางเปลวเพลิงที่ไร้สีสัน วิญญาณระเบิดพลังเริ่มหลอมรวมกับกลุ่มควันสีเทา

 

นี่เป็นขั้นตอนที่ยาวนาน

 

ครึ่งเดือนต่อมาขั้นตอนนี้ก็ประสบความสําเร็จ ไม่ว่าจะเป็นเพลิงชีวิตวิญญาณระเบิดพลังหรือกลุ่มควันสีเทา พวกมันล้วนอันตรธานหายไปอย่างสมบูรณ์และทิ้งไว้เพียงสายฝนที่โปรยปรายลงมาเท่านั้น

 

ฝนตกอย่างต่อเนื่องอยู่ในค่ายกลวิญญาณอมตะ

 

เมื่อถึงจุดนี้ ขั้นตอนที่สามก็เสร็จสมบูรณ์แล้ว

 

สายฝนที่โปรยปรายลงมาค่อยๆเบาลงเรื่อยๆ

 

จิตวิญญาณแผ่นดินหลางหยาและผู้อมตะเผ่ามนุษย์ขนรับผิดชอบงานในส่วนของตนเองอย่างเต็มที่

 

เคล็ดลับการหลอมรวมวิญญาณอมตะมีขั้นตอนมากมาย ฟางหยวนคิดค้นเคล็ดลับการหลอมรวมวิญญาณอมตะหมื่นตัวตนขึ้นมาโดยปฏิเสธการใช้วิญญาณอมตะเป็นวัสดุในการหลอมรวม แต่เลือกใช้ทรัพยากรอมตะและวิญญาณระดับมนุษย์จํานวนมากเป็นการทดแทน

 

ด้วยวิธีนี้เขาจะไม่สูญเสียวิญญาณอมตะแต่ต้องใช้ทรัพยากรอมตะและวิญญาณระดับมนุษย์มากขึ้นหลายสิบเท่า ปริมาณงานที่ต้องทําก็เพิ่มขึ้นอย่างมากเช่นกัน นี่เป็นสาเหตุที่จิตวิญญาณแผ่นดินหลางหยาตัดสินใจใช้ค่ายกลวิญญาณอมตะของบรรพชนผมยาว

 

เมื่อเวลาผ่านไปขั้นตอนต่างๆก็เสร็จสิ้นโดยไม่มีอันตรายหรืออุบัติเหตุมากนัก

 

หลังจากสองเดือนของแดนศักดิ์สิทธิ์หลางหยา การหลอมรวมวิญญาณอมตะหมื่นตัวตนก็มาถึงขั้นตอนสุดท้ายที่สําคัญที่สุด

 

ฟางหยวนมีวิธีบนเส้นทางแห่งกาลเวลาแต่เขาไม่สามารถลดเวลาของการหลอมรวมวิญญาณครั้งนี้ การลดเวลาของการหลอมรวมวิญญาณโดยพื้นฐานแล้วก็คือการแกะสลักร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าบนเส้นทางแห่งกาลเวลาลงไปและนั่นจะเป็นการขัดขวางการหลอมรวมวิญญาณ

 

สองเดือนคือขีดจํากัดในปัจจุบันของฟางหยวน เขาใช้วิธีบนเส้นทางแห่งกาลเวลาที่สามารถใช้ในการหลอมรวมวิญญาณอมตะทั้งหมดแล้ว วิธีการเหล่านี้จะเปลี่ยนร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าบนเส้นทางแห่งกาลเวลาให้เป็นวัสดุในการหลอมรวมวิญญาณ

 

เป็นเพียงเวลานี้ที่ค่ายกลวิญญาณอมตะสั่นสะท้านและระเบิดแสงสว่างออกมา

 

จิตวิญญาณแผ่นดินหลางหยาถอนหายใจ ผู้อมตะเผ่ามนุษย์ขนที่เหนื่อยล้าแสดงความยินดีขึ้นบนใบหน้า

 

ขั้นตอนสุดท้ายสําเร็จ

 

เมื่อแสงจางหาย วิญญาณอมตะก็ปรากฏตัวขึ้น

 

วิญญาณอมตะหมื่นตัวตนระดับเจ็ด!

 

“ผู้ใดจะคิดว่ามันจะประสบความสําเร็จตั้งแต่ครั้งแรก!”

 

“ฮ่าฮ่าฮ่า ในที่สุดเราก็หลอมรวมมั่นได้สําเร็จ!”

 

วิญญาณอมตะหมื่นตัวตนลอยอยู่ในค่ายกลวิญญาณ เนื่องจากฟางหยวนยังไม่ได้ปรับแต่งมัน มันถึงเป็นวิญญาณที่ไร้เจ้าของ

 

แต่ในไม่ช้าฟางหยวนก็รีบปรับแต่งมั่นอย่างรวดเร็วด้วยความช่วยเหลือจากค่ายกลวิญญาณอมตะบนเส้นทางแห่งการหลอมรวม

 

“ใช้ความพยายามเพียงครั้งเดียวเพื่อหลอมรวมวิญญาณอมตะระดับเจ็ด ช่างยอดเยี่ยมนัก! ฮ่าฮ่าฮ่า” ฟางหยวนมีความสุขมาก เขาไม่เคยกล้าฝันถึงสิ่งนี้มาก่อน

 

หลังจากทั้งหมดโอกาสประสบความสําเร็จห้าสิบส่วนสูงเกินไป

 

ฟางหยวนส่งพลังงานอมตะให้กับวิญญาณอมตะหมื่นตัวตนก่อนที่ภูตมนุษย์บนเส้นทางความแข็งแกร่งจํานวนนับไม่ถ้วนจะปรากฏขึ้น มันเหมือนกับท่าไม้ตายอมตะหมื่นตัวตนมาก!

 

“อย่างไรก็ตามมั่นอ่อนแอกว่าท่าไม้ตายอมตะหมื่นตัวตนเล็กน้อย ท้ายที่สุดท่าไม้ตายอมตะหมื่นตัวตนก็ใช้วิญญาณจํานวนมหาศาล ฟางหยวนรู้สึกได้ถึงความแตกต่าง “แต่ค่าใช้จ่ายของมันก็ลดลงอย่างมาก การใช้งานก็สะดวกขึ้น มันต้องการเพียงหนึ่งความคิดเพื่อปลดปล่อยพลังอํานาจขณะที่ท่าไม้ตายอมตะต้องใช้เวลาเตรียมตัว ไม่ว่าข้าจะคุ้นเคยกับมันมากเพียงใด มันก็ยังใช้พลังจิตมหาศาล!”

 

ฟางหยวนทดสอบและพอใจกับวิญญาณอมตะหมื่นตัวตนดวงนี้เป็นอย่างมาก

เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 1571 ตราประทับเหล่าโป

 

แดนศักดิ์สิทธิ์หลางหยา ทวีปเมฆา

 

ท่าไม้ตายอมตะกําปั้นยักษ์หมื่นตัวตน!

 

ฟางหยวนลอยอยู่กลางอากาศ กลิ่นอายอันทรงพลังปะทุขึ้นขณะที่กําบั้นยักษ์ปรากฏออกมาจากความว่างเปล่าและพุ่งลงไปบนพื้น

 

สายลมกรรโชกแรงเมื่อกําปั้นยักษ์ปะทะพื้นเมฆอย่างรุนแรงราวกับภูเขาถล่ม

 

ทวีปเมฆาถูกสร้างขึ้นโดยจิตวิญญาณแผ่นดินหลางหยา มันทํามาจากดินเมฆที่สามารถลอยอยู่กลางอากาศได้โดยไม่ร่วงหล่น

 

เมื่อกําปั้นยักษ์หมื่นตัวตนระดับเจ็ดของฟางหยวนปะทะดินเมฆ มันสามารถทะลวงผ่านดินเมฆและตกลงสู่มหาสมุทรที่อยู่ด้านล่างได้อย่างง่ายดาย

 

ฟางหยวนกําลังทดสอบท่าไม้ตายของเขา แน่นอนว่าเขาไม่ได้พยายามทําลายทวีปเมฆา นอกจากนั้นทวีปเมฆายังมีค่ายกลวิญญาณอมตะปกป้องอยู่ เมื่อกําปั้นยักษ์หมื่นตัวตนปะทะกับดินเมฆ ค่ายกลวิญญาณอมตะก็ทํางานทันที

 

ค่ายกลวิญญาณอมตะทําให้ดินเมฆปลดปล่อยแสงสีเงินออกมา อย่างไรก็ตามกําปั้นยักษ์หมื่นตัวตนยังสามารถทําลายการป้องกันของมันและทะลวงผ่านดินเมฆลงไปด้านล่าง

 

ฟางหยวนหยุดใช้กําปั้นยักษ์หมื่นตัวตนก่อนที่มันจะทําลายแดนศักดิ์สิทธิ์หลางหยา

 

เมื่อเห็นผลลัพธ์นี้ เขาก็พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ

 

“ด้วยวิญญาณอมตะหมื่นตัวตน ตอนนี้ข้าสามารถใช้ท่าไม้ตายอมตะกําปั้นยักษ์หมื่นตัวตนได้ อย่างง่ายดาย!”

 

ในอดีตเพื่อปลดปล่อยกําปั้นยักษ์หมื่นตัวตน ฟางหยวนต้องกระตุ้นใช้งานท่าไม้ตายอมตะหมื่นตัวตนและรวบรวมภูตมนุษย์บนเส้นทางความแข็งแกร่งจํานวนมากไว้ในมิติช่องว่างของ เขาก่อนจะหลอมรวมภูตมนุษย์เหล่านั้นเพื่อสร้างกําปั้นยักษ์หมื่นตัวตน

 

มันเป็นกระบวนการที่ยุ่งยากและน่าเบื่อมาก หากเขาไม่เก็บภูตมนุษย์บนเส้นทางความแข็งแกร่งจํานวนมากไว้ในมิติของว่าง เขาจะไม่สามารถใช้งานกําปั้นยักษ์หมื่นตัวตนได้อย่างทันท่วงทีในการต่อสู้แห่งชีวิตและความตาย อย่างไรก็ตามภูตมนุษย์บนเส้นทางความแข็งแกร่งไม่สามารถคงอยู่ได้เป็นเวลานาน พวกมันจะสลายไปหลังจากชั่วระยะเวลาหนึ่ง

 

มันสามารถใช้งานได้ในการต่อสู้ที่เขามีเวลาเตรียมตัวเท่านั้น แต่ในสถานการณ์ที่ไม่คาดคิดหรือถูกซุ่มโจมตี เขาจะไม่สามารถใช้กําปั้นยักษ์หมื่นตัวตน

 

โชคดีที่ฟางหยวนมีสติปัญญาและเป็นคนระวังตัว เขาจะสังเกตสถานการณ์รอบตัวอยู่เส มอและไม่เคยลงตกลงสู่จุดที่น่าอึดอัดใจ

 

ในอดีตการปลดปล่อยท่าไม้ตายอมตะหมื่นตัวตนจําเป็นต้องใช้วิญญาณอมตะความแข็งแกร่งของตนเอง วิญญาณความขมขื่น วิญญาณยืมความแข็งแกร่ง วิญญาณพึ่งพาตนเอง วิญญาณระเบิดพลัง และวิญญาณอื่นๆอีกนับไม่ถ้วน แต่ตอนนี้ข้าเพียงต้องกระตุ้นการทํางานของวิญญาณอมตะหมื่นตัวตนเท่านั้น”

 

สําหรับท่าไม้ตายอมตะกําปั้นยักษ์หมื่นตัวตน ข้าสามารถใช้วิญญาณอมตะหมื่นตัวตนเป็นแกนกลางร่วมกับวิญญาณระดับมนุษย์บนเส้นทางความแข็งแกร่งอีกเล็กน้อย ความต้องการของมันลดลงอย่างมากและใช้งานได้ง่ายกว่าเดิม

 

หลังจากหลอมรวมวิญญาณอมตะหมื่นตัวตน ฟางหยวนต้องปรับเปลี่ยนท่าไม้ตายอมตะกําปั้นยักษ์หมื่นตัวเองโดยใช้วิญญาณอมตะหมื่นตัวตนเป็นแกนกลางวิญญาณอมตะความแข็งแกร่งของตนเองซึ่งเป็นแกนกลางเดิมของมันไม่จําเป็นอีกต่อไปและถูกนําออก

 

นี่หมายความว่าวิญญาณอมตะดวงนี้สามารถนําไปใช้ในด้านอื่น

 

แน่นอนว่าเขายังสามารถเพิ่มมันเข้าไปในท่าไม้ตายอมตะกําปั้นยักษ์หมื่นตัวตนเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่ง

 

นั่นจะขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของฟางหยวน

 

ในความเป็นจริงกําปั้นยักษ์หมื่นตัวตนยังมีพื้นที่สําหรับการปรับปรุงตัวอย่างเช่นความเร็วที่ไม่เพียงพอของมัน ข้าสามารถเพิ่มวิญญาณระดับมนุษย์เพื่อแก้ไขข้อบกพร่องนี้ ข้ายังสามารถเพิ่มวิญญาณอมตะบนเส้นทางแห่งจิตวิญญาณเพื่อเพิ่มความสามารถในการจับดวงวิญญาณ นอกจากนั้นพลังอํานาจของกําปั้นยักษ์หมื่นตัวตนก็ถูกจํากัดโดยร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าบนเส้นทางความแข็งแกร่ง ข้าสามารถเสริมความแข็งแกร่งให้กับมัน กําปั้นยักษ์หมื่นตัวตนมีพลังโจมตีระดับเจ็ดแต่ไม่ได้อยู่บนจุดสูงสุด นั่นเป็นเพราะร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าบนเส้นทางความแข็งแกร่งของข้าไม่เพียงพอ

 

ฟางหยวนอยู่ในช่วงเริ่มต้นการพัฒนาท่าไม้ตายอมตะกําปั้นยักษ์หมื่นตัวตน หลังจากเปลี่ยนแกนกลาง มันยังมีพื้นที่ในการพัฒนาอีกมาก

 

ในอดีตท่าไม้ตายอมตะนี้ซับซ้อนเกินไป มันใช้ความคิดและเวลาในการกระตุ้นใช้งานมากเกินไป การเพิ่มวิญญาณเข้าไปจะยิ่งทําให้มันใช้งานได้ช้าลง

 

แต่ตอนนี้วิญญาณจํานวนมหาศาลได้รวมตัวกันเป็นวิญญาณอมตะเพียงดวงเดียว นี่ทําให้กระบวนการทั้งหมดง่ายดายขึ้นเป็นอย่างมากขณะที่เขายังเหลือพลังงานมากพอที่จะเพิ่มวิญญาณอมตะและวิญญาณระดับมนุษย์เข้าไปเพื่อเพิ่มพลังอํานาจให้กับกําปั้นยักษ์หมื่นตัวตน

 

ครั้งนี้ฟางหยวนไม่ได้ฝึกฝนท่าไม้ตายอมตะกําปั้นยักษ์หมื่นตัวเองเท่านั้นแต่มันยังเป็นการทดสอบค่ายกลวิญญาณอมตะของแดนศักดิ์สิทธิ์หลางหยาอีกด้วย

 

เมื่อฟงจิวเก้อบุกโจมตีแดนศักดิ์สิทธิ์หลางหยาคราวก่อน ค่ายกลวิญญาณอมตะนี้มีประโยชน์มาก มันสามารถรักษาชีวิตของผู้อมตะเผ่ามนุษย์กลายพันธุ์และยังช่วยให้แดนศักดิ์สิทธิ์หลางหยารอดพ้นจากสถานการณ์ที่ยากลําบาก

 

ฟงจิวเก้อใช้เพลงแยกหลายครั้งเพื่อกําจัดค่ายกลวิญญาณอมตะนี้ แต่ฟางหยวนคาดเดาไว้ แล้วและแบ่งค่ายกลวิญญาณอมตะออกเป็นหลายสิบชั้นเพื่อป้องกันการโจมตีของฟงจิวเก้อ

 

ดังนั้นครั้งนี้ฟางหยวนจึงพัฒนามันขึ้นไปอีกและทําให้มันครอบคลุมพื้นที่ทั้งหมดของแดนศักดิ์สิทธิ์หลางหยา

 

หลังจากทดสอบความแข็งแกร่งของกําปั้นยักษ์หมื่นตัวตน เขาเปลี่ยนไปทดสอบสิ่งที่สําคัญกว่า

 

ท่าไม้ตายอมตะเกราะหวนคืน!

 

มีเพียงท่าไม้ตายนี้ที่ทําให้ฟางหยวนสามารถแข่งขันกับผู้อมตะระดับแปด

 

แกนกลางของมันคือแม่น้ำหวนคืน วิญญาณอมตะหมื่นตัวตน วิญญาณอมตะความพยายาม วิญญาณอมตะถึงแม่น้ำ และวิญญาณระดับมนุษย์อีกมากกว่าหนึ่งร้อยดวง แม้มันจะซับซ้อนกว่าท่าไม้ตายอมตะกําปั้นยักษ์หมื่นตัวตน แต่ตอนนี้มันก็ใช้งานได้ง่ายกว่าเกราะหวนคืนรุ่นก่อนหน้ามากแล้ว

 

หลังจากลดความซับซ้อนของท่าไม้ตายอมตะ โอกาสประสบความสําเร็จในการกระตุ้นใช้งานเกราะหวนคืนก็เพิ่มสูงขึ้น มันสามารถใช้งานได้สะดวกขึ้นในการต่อสู้

 

‘ระหว่างการต่อสู้ที่ทะเลทรายผีเขียว ข้าถูกลอบโจมตีและไม่สามารถใช้เกราะหวนคืนได้ทันเวลา ตอนนี้เวลาเตรียมตัวเพื่อกระตุ้นใช้งานมันลดลงอย่างมาก ข้าจะสามารถรับมือกับการโจมตีส่วนใหญ่’

 

“อย่างไรก็ตาม..ข้าไม่สามารถปกปิดเกราะหวนคืนฉบับปรับปรุงใหม่เพื่อวางกับดักได้อีกต่อไป อุบายที่ข้าใช้จัดการจักรพรรดินีอสูรสายฟ้าไม่สามารถใช้ได้เป็นครั้งที่สอง

 

ฟางหยวนรู้สึกเสียดายเล็กน้อย

 

ท่าไม้ตายอมตะเกราะหวนคืนใช้งานง่ายขึ้นมากเพราะการคงอยู่ของวิญญาณอมตะหมื่นตัวตน แต่นี่ก็เป็นขีดจํากัดในปัจจุบันของเขาแล้ว การเพิ่มวิญญาณอมตะมากกว่านี้ยังเป็นเรื่องยาก

 

เขาไม่สามารถวางกับดักเหมือนการต่อสู้ก่อนหน้าได้อีกเพราะเขาเปิดเผยเกราะหวนคืนฉบับปรับปรุงใหม่ล่าสุดออกไปแล้ว

 

หลังจบการฝึกฝนในวันนี้ฟางหยวนเก็บตัวอนุมานท่าไม้ตายอมตะอื่นๆต่อไป

 

แม้ฟางหยวนจะดูสงบเยือกเย็นแต่ในใจของเขากลับเต็มไปด้วยแรงกดดัน

 

เผชิญหน้ากับกองกําลังใหญ่เช่นวังสวรรค์ ผู้ใดจะไม่กดดัน?

 

จุดประสงค์ของการหลอมรวมวิญญาณอมตะหมื่นตัวตนไม่เพียงเกี่ยวกับการยกระดับท่าไม้ตายเดิมเท่านั้น แต่แรงจูงใจที่แท้จริงของฟางหยวนคือการสร้างท่าไม้ตายอมตะหมื่นตัวตนรูปแบบที่สาม

 

ท่าไม้ตายอมตะตราประทับเหล่าโป!

 

“ก่อนหน้านี้ข้าติดอยู่ในเขตแดนอมตะของลั่วเว่ยหยินและใช้ชีวิตสามภพชาติอยู่ในความฝันที่ลึกลับเหล่านั้น โดยเฉพาะภพที่สาม มันทําให้ข้าได้รับแรงบันดาลใจที่ยิ่งใหญ่เกี่ยวกับตราประทับเหล่าโป”

 

“เดิมที่ข้าพบอุปสรรคมากมายในการอนุมานท่าไม้ตายอมตะตราประทับเหล่าโป แต่วิญญาณอมตะหมื่นตัวตนอนุญาตให้ขากระโดดข้ามอุปสรรคทั้งหมดและก้าวเข้าสู่ความสําเร็จ!”

 

ฟางหยวนรู้สึกตื่นเต้นและคาดหวัง

 

แม้เขาจะยกระดับชื่อเสียงของตนโดยใช้การต่อสู้กับจักรพรรดินีอสูรสายฟ้าและการปราบปรามฟงจิวเก้อ แต่เขาก็ตระหนักว่าตนเองยังด้อยกว่าฟงจิวเก้อในหลายแง่มุม

 

ฟงจิวเก้อสามารถต่อสู้กับผู้อมตะระดับแปดเพราะเขามีร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าบนเส้นทางแห่งเสียงที่เทียบเท่ากับผู้อมตะระดับแปด แม้เขาจะไม่มีวิญญาณอมตะระดับแปดบนเส้นทางแห่งเสียง แต่ท่าไม้ตายอมตะของเขาก็มีพลังเทียบเท่ากึ่งระดับแปดเนื่องจากการสนับสนุนของร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋า

 

สําหรับฟางหยวน เขาสามารถต่อสู้กับผู้อมตะระดับแปดได้เพราะการพึ่งพาร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าจํานวนมหาศาลของแม่น้ำหวนคืน แต่พลังการต่อสู้โดยรวมของเขายังห่างไกลจากระดับแปด

 

แม้เขาจะมีเมืองจิ๋ว มันก็ยังไม่สามารถยกระดับพลังการต่อสู้ของเขาได้มากนัก

 

ฟางหยวนไม่ด้อยกว่าฟงจิวเก้อในด้านความสามารถ

 

ฟงจิวเก้อสามารถสร้างท่าไม้ตายอมตะเพลงลมมรณะ เขาเป็นผู้อมตะคนแรกในประวัติศาสตร์ที่สามารถเรียกลมมรณะออกมา ขณะที่ฟางหยวนสร้างท่าไม้ตายอมตะหมื่นตัวตนที่ผสานเส้นทางความแข็งแกร่งเข้ากับเส้นทางแห่งทาสซึ่งเป็นการสร้างสรรค์สิ่งที่ไม่เคยมีมาก่อนเช่นกัน ดังนั้นทั้งสองจึงเป็นคู่แข่งที่เท่าเทียม

 

ตอนนี้ฟางหยวนมีวิญญาณอมตะหมื่นตัวตนในการครอบครอง สิ่งนี้ทําให้สถานะของเขาพุ่งสูงขึ้นอีกครั้งเนื่องจากเขาจะสามารถสร้างท่าไม้ตายใหม่ๆบนพื้นฐานของความก้าวหน้านี้ เปรียบเทียบกับท่าไม้ตาย การคงอยู่ของวิญญาณอมตะหมื่นตัวตนจะทําให้ท่าไม้ตายอื่นๆมีพื้นที่พัฒนาได้อีกมาก

 

ในความเป็นจริงนี่คือวิธีสร้างเส้นทางใหม่ๆแห่งการบ่มเพาะของผู้ใช้วิญญาณ บางเส้นทางเป็นการหลอมรวมสองเส้นทางเข้าด้วยกันขณะที่บางเส้นทางแตกแขนงเป็นเส้นทางย่อย

 

ฟางหยวนและฟงจิวเก้อแตกต่างกันในแง่ของอายุเท่านั้น

 

ฟางหยวนบ่มเพาะมากี่ปีตั้งแต่กําเนิดใหม่? สําหรับฟงจิวเก้อ เขามีชีวิตอยู่มาหลายร้อยปีแล้ว

 

ฟางหยวนประสบความสําเร็จก่อนอายุห้าสิบปี นี่เป็นเรื่องที่หาได้ยากมาก เปรียบเทียบกับคนปกติ ฟงจิวเก้ออาจเป็นสัตว์ประหลาด แต่การเกิดใหม่ของฟางหยวนมีข้อได้เปรียบที่ยิ่งใหญ่

 

ความจริงก็คือฟางหยวนสามารถสะสมร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าได้ค่อนข้างมาก

 

แต่ตอนนี้เจตจํานงสวรรค์พยายามหยุดยั้งเขาโดยการส่งภัยพิบัติที่อ่อนแอที่สุดลงมา ดังนั้น เขาจึงไม่สามารถรับร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋เพิ่มเติมได้มากนัก การกลืนกินแดนศักดิ์สิทธิ์เป็นอีกวิธีหนึ่ง แต่อินทรีย์สวรรค์ชั้นสูงสุดยังไม่กลับมา ขณะที่วิธีอื่นๆจําเป็นต้องพึ่งพาวิญญาณอมตะชนิดพิเศษและมีปัญหาในการหลอมรวม วิธีบนเส้นทางอาหารเช่นวิญญาณอาหารว่างสามารถใช้เป็นแกนกลางเพื่อสร้างท่าไม้ตายอมตะกินความแข็งแกร่ง แต่ประสิทธิภาพของมันไม่ดีนัก

 

ในทางตรงข้ามฟางหยวนค่อนข้างมีโชคกับแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งสวรรค์พิภพ

 

เขามีทั้งภูเขาตงฮัน หุบเขาเหล่าโป แม่น้ำหวนคืน และเมืองจิ๋ว

 

ท่ามกลางพวกมัน แม่น้ำหวนคืนถูกใช้เป็นแกนกลางเพื่อสร้างท่าไม้ตายอมตะเกราะหวนคืน นั่นทําให้ฟางหยวนสามารถต่อสู้กับสิ่งมีชีวิตระดับแปด ภูเขาตงฮันถูกทําลาย ไปแล้วและยังอยู่ระหว่างฟื้นฟู เมืองจิ๋วพึ่งพาการคงอยู่ของมนุษย์กลายพันธุ์ และในแง่ของความสําเร็จบนเส้นทางแห่งกฏ ฟางหยวนก็ยังขาดแคลน

 

ตัวเลือกที่เหมาะสมที่สุดที่สามารถช่วยเหลือเขาได้ในขณะนี้มีเพียงหุบเขาเหล่าโป

 

ความสําเร็จบนเส้นทางแห่งจิตวิญญาณของฟางหยวนค่อนข้างธรรมดา แต่เขามีมรดกที่แท้จริงของเทพปีศาจจิตวิญญาณซึ่งเป็นมรดกบนเส้นทางแห่งจิตวิญญาณอันดับหนึ่งของโลกใบนี้ นี่เป็นสิ่งที่ไม่มีผู้ใดสามารถปฏิเสธ

 

บนรากฐานเหล่านี้รวมกับแรงบันดาลใจที่ฟางหยวนได้รับมาจากชีวิตสามชาติภพในเขตแดนอมตะของลั่วเว่ยหยิน ตลอดจนการคงอยู่ของวิญญาณอมตะหมื่นตัวตนและแสงแห่งปัญญา

 

ข้าควรประสบความสําเร็จในการอนุมานท่าไม้ตายอมตะตราประทับเหล่าโปใช่หรือไม่?” ฟางหยวนคิด