คัมภีร์วิถีเซียน 1502-1503

ตอนที่ 1502 ตะลุมบอน

 

เสียง “แควก” ดังขึ้น!

 

 

ผ้าคลุมถูกฉีกขาดราวกับกระดาษ ลำแสงเย็นเยียบพุ่งไปปกคลุมเหนือศีรษะของมู่ชิงเอาไว้

 

 

มู่ชิงพลันหน้าเปลี่ยนสี แล้วถึงได้รู้ว่ามีดเล่มนี้แหลมคมถึงเพียงนี้

 

 

คิดจะหลบหลีกอีกครั้ง แต่กลับสายไปเสียแล้ว

 

 

มีดพลิ้วไหวกลางอากาศ กลายเป็นภาพลวงตา เปล่งแสงสว่างวาบ จมหายเข้าไปกลางอากาศ

 

 

ร้องอุทานว่าแย่แล้วในใจ ร่างของมู่ชิงทำได้เพียงมีเกราะสีเขียวชั้นหนึ่งปรากฎขึ้น สี่ด้านแปดทิศไม่ไกลนักมีมีดยักษ์เปล่งแสงสีเงินระยิบระยับปรากฎออกมา

 

 

ผิวของมีดยักษ์มีเสียงกรีดร้องดังขึ้น ลำแสงเย็นเยียบดำทมิฬหมุนวนเป็นระลอกๆ โจมตีเข้ามา ปกคลุมมู่ชิงจนไม่เหลือช่องโหว่

 

 

มู่ชิงมีสีหน้าเหยเก ซีดขาวไร้สีโลหิต แต่ทันใดนั้นพลันกัดฟัน สะบัดแขนเสื้อทั้งสองข้าง ในมือมีกระบองสั้นสีดำด้ามหนึ่งปรากฎขึ้น

 

 

สตรีผู้นี้สะบัดกระบองเล็กน้อย ชั่วขณะนั้นเงากระบอกราวกับภูผาปรากฎขึ้นเบื้องหน้า ร่างกายเคลื่อนไหว ตรงไปหาลำแสงเย็นเยียบ

 

 

มู่ชิงรู้ดีกว่าหากตัวเองพลาดโอกาสนี้ รั้งรออยู่ที่เดิมจะมีอันตรายถึงชีวิต

 

 

เสียง “เปรี้ยะๆๆ” ดังราวกับพายุระเบิดฝนกระหน่ำดังขึ้น

 

 

ไม่รู้ว่ากระบองไม้สีดำคู่นั้นคือสมบัติชนิดใด เงากระบองกระทุ้งม่านลำแสงเย็นเยียบอย่างแรง ปกป้องมู่ชิงเข้าไปข้างใน

 

 

แต่ครู่ต่อมาลำแสงเย็นเยียบก็สั่นกระเพื่อม ปรากฏขึ้นราวกับไม่มีที่สิ้นุสด ชั่วพริบตาเงากระบองสีดำเริ่มเลือนราง

 

 

มิคาดเมื่อกระบองสีดำสองส่วนถูกลำแสงเย็นเยียบสับลงมาอย่างรวดเร็ว ก็ชำรุดไม่สมบูรณ์

 

 

มู่ชิงมีสีหน้าตกตะลึง เมื่อคิดจะหดมือหมายสำแดงอิทธิฤทธิ์อื่นนั้น ลำแสงเย็นเฉียบรอบด้านกลับหมุนวนทะลวงออกจากเงากระบองที่ไม่สมบูรณ์ ม้วนเข้ามาที่ร่างของสตรีผู้นี้

 

 

เห็นเพียงเกราะสีเขียวทำได้เพียงกระพริบวาบสองสามครั้ง ก็ถูกลำแสงเย็นเชียบกลืนกินเข้าไปข้างใน

 

 

หลังจากกรีดร้องออกมาคราหนึ่ง ด้านในก็ไม่มีสุุ้มเสียงใดอีก

 

 

คาดไม่ถึงว่ามู่ชิงจะเพลี้ยงพล้ำไปทั้งอย่างนั้น

 

 

หญิงงามผมขาวตกตะลึงจนตาเบิกโพลง แทบจะไม่เชื่อสิ่งที่ตนเองเห็น นางรู้ดีว่าอิทธิฤทธิ์ของมู่ชิงไม่มีทางด้อยไปกว่านางแน่

 

 

ครานี้หุ่นเชิดเกราะทองกลับชี้ไปทางลำแสงเย็นเยียบเบาๆ

 

 

ชั่วขณะนั้นลำแสงพลันหม่นแสงลง ลำแสงเย็นเยียบทั้งหมดผนึกรวมกันที่ใจกลาง ผนึกรวมกันกลายเป็นมีดสีเงินอีกครั้ง

 

 

ส่วนด้านล่างของใบมีด ศพของมู่ชิงถูกสับออกเป็นชิ้นๆ ลอยอยู่กลางอากาศ แต่สิ่งพิสดารก็คือ ซากศพเหล่านี้ไม่มีโลหิตไหล่ออกมาแม้แต่หยดเดียว ราวกับไม่ใช่ก้อนเนื้ออย่างไรอย่างนั้น

 

 

แต่หุ่นเชิดเกราะทองแค่กวาดตาไปแวบหนึ่ง แล้วไม่สนใจเรื่องนี้อีก

 

 

จากความสามารถในการวินิจฉัยด้วยสายตาของเขานั้น ดูออกว่าร่างของมู่ชิงคือร่างปีศาจไม้ตั้งนานแล้ว ซากศพกลายเป็นเช่นนี้ ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร

 

 

ครานี้เขาพลันหัวเราะอย่างโหดเ**้ยมออกมา มือหนึ่งกระตุ้นอาคม ชั่วขณะนั้นใบมีดพลันหมุนวนแล้วพุ่งออกไปอีกครั้ง

 

 

เป้าหมายคือหุ่นเชิดสีม่วงโลหิตที่อยู่ใกล้กัน

 

 

หุ่นเชิดตนนี้มีร่างกายที่ใหญ่โตขนาดนี้ ช่างเป็นเป้าที่ยอดเยี่ยมจริงๆ

 

 

ตามเจตนาเดิมของเขาแน่นอนว่าจะถือโอกาสลอบโจมตีตอนที่พลังปราณของทุกคนใกล้จะหมด เพื่อรวบทุกคนในคราเดียว

 

 

แต่มิคาดลิ่วจู๋กลับแอบเข้ามายังใต้บ่อ และยังรู้จักเคล็ดวิชาตัดชีพจรวิญญาณที่น้อยคนนักจะรู้จักอีกด้วย

 

 

นี่จึงทำให้หุ่นเชิดเกราะทองรู้สึกร้อนใจ

 

 

หากถูกอีกฝ่ายตัดบ่อน้ำกับชีพจรวิญญาณออกจากกันจริงๆ ต่อให้เขาสังหารผู้ที่มาจากภายนอกได้ กลับไปยังเผ่าก็ยังคงต้องรับโทษอยู่ดี

 

 

ดังนั้นหลังจากที่เขารอมาเป็นเวลานาน ก็ไม่อาจทนรอต่อไปได้อีกและชิงลงมือ

 

 

แต่สิ่งที่คิดไม่ถึงก็คือ มู่ชิงจะระมัดระวังตัวมากาโดยวางเส้นไหมวิญญาณจำนวนมากดักเอาไว้ ทำให้เขาเผยตัวออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ

 

 

ทว่าสำหรับหุ่นเชิดเกราะสีทองแล้ว ก็ไม่ใช่เรื่องที่สลักสำคัญอะไร

 

 

มีมีดเบญจมังกรอยู่ในมือ ศัตรูเบื้องหน้าก็เสียพลังปราณไปไม่น้อยแล้ว นอกจากนี้ยังมีการควบคุมของอสูรอเวจีอัสนีอีก เงื่อนไขที่เป็นประโยชน์มากมายเช่นนี้ การกำจัดพวกมันก็เป็นเรื่องมั่นใจได้เก้าในสิบส่วนแล้ว

 

 

ผู้สวมชุดคลุมสีโลหิตยืนอยู่เหนือหุ่นเชิดสีม่วงโลหิตเห็นสายรุ้งสีเงินบินเข้ามา แววตาพลันฉายแววกริ่งเกรง ไม่ทันได้กล่าวอะไร มือข้างหนึ่งพลันชี้ไปทางสายรุ้งสีเงินที่พุ่งโฉบเข้ามา

 

 

ชั่วขณะนั้นลูกบอลโลหิตยักษ์เบื้องหน้าพลันสั่นเทา กลายเป็นลำแสงสีโลหิตสายหนึ่งพุ่งออกไป

 

 

แทบจะในเวลาเดียวกัน หุ่นเชิดสีม่วงโลหิตที่อยู่ใต้ร่างเปล่งแสงสีม่วงออกมา ร่างกายหดเล็กลงอย่างรวดเร็ว ชั่วพริบตาก็กลายเป็นคนธรรมดา แต่ดวงตาทั้งหกกลับเปล่งแสงสว่างวาบขึ้นพร้อมกัน เสาลำแสงสีโลหิตหกสายกลายเป็นเส้นไหมตรงๆ พ่นออกไปตามลำดับ ไล่ตามลูกบอลโลหิตไปติดๆ

 

 

ส่วนร่างของผู้สวมชุดคลุมสีโลหิตพลันลอยพลิ้ว ร่อนลงข้างหายของหุ่นเชิดสีม่วงโลหิต

 

 

เสียง “ตูม” ดังขึ้น เมื่อสายรุ้งสีเงินและลูกบอลสีโลหิตสัมผัสกัน ก็จมหายเข้าไปในลูกบอลอย่างเงียบเชียบ

 

 

ผู้สวมชุดคลุมสีโลหิตเห็นเช่นนั้นพลันรู้สึกดีอกดีใจ

 

 

ลูกบอลโลหิตลูกนี้ของเขาไม่ได้สร้างขึ้นจากโลหิตบริสุทธิ์ธรรมดาๆ แต่ใช้กลิ่นคาวนับเหม็นหมื่นปีหลอมขึ้น สมบัติที่มีกลิ่นเหม็นคาวต่างๆ แทบจะไม่เคยพลาดหลุดมือไปเลย

 

 

แม้นว่าสายรุ้งสีเงินสายนั้นจะทรงพลัง แต่ก็ไม่อาจไม่มีผลกระทบเลยสักนิดไม่ได้

 

 

ความคิดเหล่านี้แล่นผ่านไปมาในหัวของผู้สวมชุดคลุมสีโลหิต

 

 

หลังจากเสียงระเบิดตูมดังขึ้น รอยยิ้มในแววตาของผู้สวมชุดคลุมสีโลหิตก็แข็งค้าง

 

 

ลูกบอลโลหิตลูกนั้นถูกลำแสงสีเงินจำนวนนับไม่ถ้วนทะลวงผ่านผิวไปได้ในพริบตา ปริแตกออกกลายเป็นหมอกโลหิตฉุนกึกกลุ่มหนึ่ง

 

 

หมอกโลหิตนี้แค่ลอยพลิ้วอยู่ชั่วครู่ ก็กลายเป็นไอสีดำเหม็นคาวคละคลุ้ง แล้วสลายหายไป

 

 

และในครานี้มีดเบญจมังกรสายรุ้งสีเงินก็ปะทะกับเสาลำแสงสีโลหิตหกสาย

 

 

จะว่าไปก็แปลก ผิวของสายรุ้งสีเงินดูแหลมคมมากเมื่อสับลงมาที่เสาโลหิต คาดไม่ถึงว่าลำแสงสีเงินจะพลิ้วไหว ความรู้สึกที่พุ่งออกไปไม่นับว่าช้านัก

 

 

ชั่วพริบตาเสาลำแสงสองสามสายก็ไปถึงมันอย่างต่อเนื่อง ทำให้สายรุ้งสีเงินสั่นเทาแล้วเผยร่างเดิมออกมา

 

 

ชุดคลุมสีโลหิต ดวงตาทั้งสองเปล่งประกาย มือหนึ่งร่ายคาถาอย่างรวดเร็ว

 

 

ชั่วขณะนั้นเสาลำแสงสีโลหิตสองสามสายพลันผนึกรวมกัน กลายเป็นกระบี่ยักษ์สีโลหิตกระโจนเข้าหามีดแล้วต่อสู้โรมรันกัน

 

 

ความแหลมคมของมีดเบญจมังกรนี้ช่างทำให้ผู้คนไม่อยากจะเชื่อ แต่ผู้ที่ยืนอยู่บนกระบี่บินสีโลหิตกลับไม่อาจสับออกเป็นสองได้ในทันที มิคาดว่าจะถูกต้านเอาไว้ได้

 

 

หุ่นเชิดเกราะสีทองเห็นเช่นนั้น แววตาพลันฉายแววโหดเ**้ยม ร่ายคาถาที่เกี่ยวข้องในใจ

 

 

ชั่วขณะนั้นมีดเบญจมังกรพลันเปล่งแสงสีเงินออกมา หมุนคว้างรอบหนึ่ง ลำแสงเย็นเยียบจำนวนนับไม่ถ้วนทะลักออกมา

 

 

ในที่สุดเสียง “ปัง” ก็ดังขึ้น กระบี่โลหิตถูกลำแสงเย็นยเยียบสับออกเป็นหลายส่วน กลายเป็นลำแสงสีโลหิตกลุ่มหนึ่ง

 

 

ผู้สวมชุดคลุมสีโลหิตที่อยู่ไกลออกไปเห็นเช่นนั้น พลันอ้าปากพ่นโลหิตบริสุทธิ์ออกมา

 

 

จากนั้นโลหิตนี้พลันกลายเป็นตัวอักษรสีโลหิตสองสามตัว ลอยฉวัดเฉวียนอยู่เบื้องหน้าผู้สวมชุดคลุมสีโลหิต แล้วหายไปอย่างไร้ร่องรอย

 

 

ครู่ต่อมาลำแสงโลหิตที่อยู่ไกลออกไปก็เปล่งแสงสว่างวาบขึ้นสองสามครั้ง รวมกันที่ใจกลางอีกครั้ง คาดไม่ถึงว่าจะกลายเป็นกระบี่บินสีโลหิตอีกเล่มอีกครั้ง

 

 

กระบี่บินนี้เปล่งเสียงร้องหึ่งๆ ออกมา เปล่งแสงสว่างวาบแล้วพันรัดไปบนมีดเบญจมังกร ไม่ปล่อยให้มันบินหนีไป

 

 

หญิงงามผมขาวที่เดิมทีกำลังรู้สึกครั่นครามจากการที่มู่ชิงเพลี้ยงพล้ำไปอย่างคาดไม่ถึง ครานี้เห็นสมบัติชิ้นนี้ถูกกระบี่โลหิตของผู้สวมชุดคลุมสีโลหิตต้านทานเอาไว้ ก็รู้สึกดีใจขึ้นมา

 

 

นางไม่สนใจอีกว่าเขตอาคมลำแสงสีดำเหนือศีรษะจะเป็นอย่างไร พลิกฝ่ามือข้างหนึ่งอย่างรวดเร็ว ในมือมีถุงหนังสีดำปรากฎขึ้น แล้วอัญเชิญขึ้นไปกลางอากาศ

 

 

ถุงนี้ลอยพลิ้วกลับหัว ปากถุงทิ่มลงพื้น ไอทมิฬสีเทาทะลักออกมา ด้านในมีทหารภูตเกราะทมิฬติดอาวุธร่างกายสูงใหญ่ร้อยกว่าตนปรากฎขึ้น

 

 

สตรีผู้นี้เก็บทหารภูตสำเร็จรูปกลุ่มนี้เอาไว้มาตลอด

 

 

หญิงงามผมขาวเปล่งเสียงกรีดร้องออกมา ชี้ไปยังหุ่นเชิดเกราะโลหิตที่อยู่ไกลออกไป

 

 

ทหารภูตชูมีดดาบขึ้นในทันที ควบคุมพายุทมิฬ ตรงไปยังฟาดฟันใส่หุ่นเชิดเกราะทอง

 

 

หุ่นเชิดเกราะทองที่อยู่ไกลออกไปเห็นสถานการณ์เช่นนี้ พลันหัวเราะอย่างเย็นชาออกมา

 

 

เขาหันหน้าไปเอ่ยถามภูตหน้าม้าร่างคนที่อยู่ด้านข้าง

 

 

“เจ้าพวกนี้มอบให้เจ้าก็แล้วกัน ไม่มีปัญหาสินะ”

 

 

“ใต้เท้าโปรดวางใจ ทว่าภูตระดับเหล่านี้ จะเป็นคู่มือของข้าน้อยได้อย่างไร” ภูตหน้าม้าเรือนกายวาววับ ค้อมตัวลงตอบรับ

 

 

หุ่นเชิดพยักหน้า

 

 

ชั่วขณะนั้นร่างของภูตตนนี้พลันมีลำแสงเคลือบเงาเปล่งแสงสว่างวาบ กลายเป็นหมอกลำแสงห้าสีกลุ่มหนึ่งพุ่งออกไป

 

 

หลังจากผ่านไปชั่วครู่ มันก็ทะลวงเข้ามาในพายุทมิฬอย่างดุดัน กลายเป็นดาบยาวคู่หนึ่งกลางอากาศ ยืนอยู่กับทหารภูตร้ายกว่าตนเหล่านั้น

 

 

หุ่นเชิดเกราะทองไม่มองการรบราฆ่าฟันด้านนั้น แต่ปากพลันบริกรรมคาถาทันที กระตุ้นมีดเบญจมังกรอีกครั้งอย่างไม่เสียดายจิตสัมผัส

 

 

ชั่วขณะนั้นหลังจากที่สายรุ้งสีเงินโรมรันกับกระบี่โลหิตจนเกิดเปล่งเสียงร้องไพเราะแล้ว ก็แบ่งออกจากหนึ่งเป็นห้า กลายเป็นสายรุ้งหลากสีสันห้าสาย

 

 

หนึ่งในนั้นสู้รบปรบมือกับกระบี่โลหิตต่อ ส่วนอีกสี่สายที่เหลือกลับแยกออกเป็นสองกลุ่ม พุ่งเข้าไปหาผู้สวมชุดคลุมสีโลหิตและหญิงงามผมขาวด้วยความรวดเร็วราวกับสายฟ้า

 

 

หญิงงามผมขาวพลันหน้าเปลี่ยนสี มองม่านลำแสงสีเขียวที่กำลังจะพังแหล่มิพังแหล่ เนื่องจากขาดผู้ช่วยอย่างมู่ชิงไป แล้วมองไปยังหุ่นเชิดสีม่วงโลหิตที่อยู่ข้างกายผู้สวมชุดคลุมสีโลหิตแวบหนึ่ง สีหน้าอดที่จะเคร่งขรึมสลับกับสดใสไปมาไม่ได้

 

 

สตรีผู้นี้เห็นว่าไร้แววจะชนะ ในใจจึงอดที่จะมีความคิดล่าถอยผุดขึ้นมาไม่ได้

 

 

แต่ในตอนนั้นเอง ฉับพลันนั้นในเขตอาคมลำแสงสีทองด้านล่างกรงสีเขียว เสียงกู่ร้องยาวๆ ต่ำๆ พลันดังขึ้น จากนั้นผิวของเขตอาคมลำแสงพลันสั่นกระเพื่อม ทำให้พื้นดินในบริเวณรอบสั่นเป็นระยะๆ

 

 

“สหายลิ่วจู๋จะลงมือแล้ว” ฉับพลันนั้นข้างหูของหญิงงามผมขาวพลันมีเสียงเย็นชาของผู้สวมชุดคลุมสีโลหิตดังขึ้น

 

 

ภายใต้ความตกตะลึงของสตรีผู้งดงาม พลันมีสีหน้าลังเลไปเล็กน้อย ลำแสงเย็นเยียบเปล่งแสงสว่างวาบขึ้นที่เบื้องหน้า สายรุ้งสองสายเข้าไปประชิดอย่างรวดเร็วจนหาที่เปรียบมิได้

 

 

ภายใต้ความจนปัญญาแผ่นหลังของหญิงงามผมขาวพลันมีเงาร่างภูตผมยุ่งเหยิงปรากฎขึ้น สองมือตะปบออกไปเบื้องหน้า ชั่วขณะนั้นมือภูตยักษ์สีดำสองข้างก็ปรากฎขึ้นเหนือสายรุ้ง ตะปบลงมาด้านล่าง

 

 

ในเวลาเดียวกันหญิงงามพลันพลิกฝ่ามือฝ่ามือหนึ่ง ในมือมีธงกระดูกขาวด้ามเล่มปรากฎขึ้น โบกสะบัดเล็กน้อย หมอกลำแสงสีเทาทะลักออกมา แล้วม้วนไปทางสายรุ้ง

 

 

ขณะที่ผู้สวมชุดคลุมสีโลหิตและหุ่นเชิดสีม่วงโลหิตร่วมมือกันอยู่อีกด้าน ก็ถูกสายรุ้งอีกสองสายล้อมเอาไว้ ตกอยู่ในการต่อสู้ที่ดุเดือด

 

 

ในตอนนั้นเองฉับพลันนั้นสตรีผู้งดงามผมขาวพลันเอะใจ อดที่จะหันไปมองตรงมุมของวิหารแวบหนึ่งไม่ได้

 

 

ผลคือชั่วพริบตาสตรีผู้นั้นพลันหน้าเขียวคล้ำ!

 

 

เห็นเพียงตรงมุมของวิหารด้านนั้น ข้างกายของหยวนเหยาและเหยียนลี่ที่แต่เดิมยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น มีชายหนุ่มคนหนึ่งปรากฎขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ คนผู้นี้ใช้สองมือกดลงไปที่หัวไหล่ของสตรีทั้งสอง ประจุไฟฟ้าสีทองจำนวนนับไม่ถ้วนแล่นเปรี๊ยะๆ พุ่งออกมาจากฝ่ามือ ทะลักเข้าไปในร่างของสตรีทั้งสอง

 

 

แน่นอนว่าชายหนุ่มผู้นั้นก็คือหานลี่

 

 

หยวนเหยาและเหยียนลี่ที่แต่เดิมมีสีหน้าแข็งทื่อพลันร่างกายสั่นเทา เส้นไหมสีโลหิตเป็นสายๆ ถูกบีบออกจากร่าง ใบหน้าเผยความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัสออกมา

 

 

“เจ้าหัวขโมย บังอาจ?” อารมตกตะลึงระคนโกรธเกรี้ยวของหญิงงามผมขาวพลันร้องตะโกนเสียงกร้าวออกมา

 

 

หานลี่กลับทำเป็นไม่ได้ยินเสียงตะโกนของสตรีคนงาม ชั่วพริบตาฝ่ามือก็มีประจุไฟฟ้าสีทองทะลักออกมามากกว่าเดิมสองสามส่วน ทำให้เส้นไหมสีโลหิตเหล่านั้นถูกบีบออกจากร่างไปชั่วคราว ถูกอัสนีเทวาปัดเป่าภยันตรายทำให้หายไป

 

 

ร่างของสตรีทั้งสองอ่อนยวบ ทรุดลงกับพื้น

 

 

ร่างหานลี่เปล่งแสงสีเขียวออกมา ม้วนเอาสตรีทั้งสองเข้าไปข้างใน จากนั้นก็กลายเป็นสายรุ้งสีเขียวสายหนึ่งพุ่งไปยังปากทางเข้าวิหาร 

 

 

ตอนที่ 1503 คาดไม่ถึงครั้งแล้วครั้งเล่า

 

หญิงงามผมขาวต้านทานการโจมตีของรุ้งสีเงินสองสายอย่างยากลำบาก พลางใช้พลังยุทธ์สนับสนุนอาคมต้องห้ามที่อยู่เหนือศีรษะ เพื่อชะลอความเร็วในการตกลงมาของเขตอาคมแสงสีดำ ทำให้ไม่สามารถพุ่งตัวออกไปไล่ตามได้

 

 

แต่ภายใต้ความโกรธเกรี้ยวของหญิงผู้นี้ ก็ยังกัดฟันกรอดแล้วเหวี่ยงมือไปตบที่รุ้งสีเขียวอย่างฉับพลัน

 

 

และในขณะที่กำลังแบ่งสมาธินั้น ทำให้เขตอาคมแสงที่อยู่เหนือศีรษะเกือบจวนร่วงลงมาถึงจั้งกว่าแล้ว

 

 

หญิงงามรู้สึกตื่นตะลึง ไม่สนที่จะดูผลลัพธ์ของการโจมตี รีบกระตุ้นค้อนประหลาดที่อยู่กลางอากาศ เพิ่มขนาดเพลิงสีเขียวที่ฝูงหัวกะโหลกพ่นออกมา จึงพอทำให้ความเร็วในการตกลงมาของเขตอาคมแสงหยุดชะงักลงครู่หนึ่ง

 

 

ส่วนหานลี่ในตอนนี้ ขณะที่เห็นว่าแค่ขับเคลื่อนรุ้งสีเขียวพุ่งทยานไปหลายสิบจั้งก็ใกล้จะถึงปากทางออกของวิหารใหญ่แล้ว จู่ๆ หน้าก็เปลี่ยนสียกใหญ่ ลำแสงหลีกหนีพลันเปล่งแสงสว่างวาบ พุ่งแฉลบไปยังทิศทางอื่น

 

 

ผลลัพธ์คือ บริเวณเหนือศีรษะในตอนแรกนั้น ปราณทมิฬได้ก่อตัวขึ้น ก่อนที่กรงเล็บภูตสีเทาข้างหนึ่งจะปรากฏออกมาแล้วตะปบลงอย่างรวดเร็วปานสายฟ้าแลบ

 

 

กรงเล็บนี้มีขนาดราวๆ จั้งกว่า ห้านิ้วเป็นสีดำทมึน มีเปลวไฟลุกเป็นเกลียวอยู่ด้านบน ทุกหนทุกแห่งที่กรงเล็บภูตนี้ผ่าน สามารถทำให้เกิดการบิดเบี้ยวของอากาศในบริเวณใกล้เคียงได้

 

 

หากไม่ใช่เพราะหานลี่เห็นสถานการณ์ได้เร็วพอ หลบออกมาล่วงหน้า ครู่ต่อมาคงได้ถูกกรงเล็บนี้กุมเอาไว้แน่

 

 

แม้ว่ากรงเล็บนี้จะทรงอานุภาพมาก ก็ยังมีพลังในการโจมตีแค่ครั้งเดียวเท่านั้น

 

 

หลังจากที่กรงภูตนี้พลาดเป้า ก็เกิดเสียงปังเบาๆ คราหนึ่ง ทันใดนั้นก็สลายหายไป

 

 

หานลี่รู้สึกดีใจเล็กน้อย ขณะที่กำลังคิดจะพุ่งไปยังปากทางเข้าด้วยอารมณ์ฮึกเหิม ที่เบื้องล่างกลับมีเสียงร้องแหลมและเศร้ากำสรดดังขึ้น

 

 

ด้วยความเร็วของเสียงนี้ ขณะที่เสียงดังขึ้น ก็มีสายลมที่แหลมคมกลุ่มหนึ่งพัดมาถึงบริเวณใกล้เคียงที่ด้านหลัง

 

 

หานลี่หน้าเปลี่ยนสียกใหญ่ ลำแสงหลีกหนีเลือนรางอย่างฉับพลัน ก่อนที่จะพุ่งปราดแล้วปรากฏตัวยังที่ที่ไกลออกไปหลายจั้ง

 

 

ในตอนนี้เอง ลำแสงสีเขียวมรกตสายหนึ่งแผดเสียงก้องพร้อมกับพุ่งออกจากตำแหน่งแรกของมัน แต่ทันใดนั้นก็แตกสลายหายไป

 

 

หานลี่ไม่หันหน้ากลับไปมอง พลันใช้มือหนึ่งตั้งท่าร่ายคาถา ส่วนอีกมือหนึ่งสั่นแขนเสื้อไปยังด้านหลัง

 

 

เบื้องล่างเกิดแสงสีทองสว่างพร่าง ปรากฏเป็นเงาลวงตาสามเศียรหกกรสีทองเงาหนึ่ง แขนทั้งหกก็ซัดไปยังเบื้องล่างพร้อมกันอย่างไม่ปรานี

 

 

เมื่อเงาปั้นเหวี่ยงออกไป ก็มีพายุสีทองโอบล้อมไว้

 

 

ภายในแขนเสื้อมีลูกแก้วสิบกว่าลูกพวยพุ่งออกมา พริบตาก็กลายเป็นดวงแสงสีเขียวหมุนโคจรแล้วพุ่งออกไป

 

 

ในขณะเดียวกัน ภายใต้การโคจรเคล็ดวิชามารเที่ยงแท้พราหมณ์ศักดิ์สิทธิ์จนถึงขั้นสุดยอด บนร่างพลันปรากฏ แผ่นเกล็ดราวกับทำมาจากทองคำบริสุทธิ์ขึ้นมาหนึ่งชั้น ครู่ต่อมาบน บนร่างก็มีปราณสีดำลอยเป็นเกลียวขึ้น กลายเป็นเกราะสังหารสีดำอีกหนึ่งชั้น

 

 

พริบตาที่เกราะสีดำปรากฏออกมา ก็เกิดเสียงฟ้าร้องดังขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับเสื้อคลุมยาวสีทองที่ปกคลุมร่างไว้อีกหนึ่งชั้น

 

 

คิดไม่ถึงว่าภายในชั่วพริบตา หานลี่จะเสริมการป้องกันให้ตัวเองถึงสามชั้น

 

 

เมื่อเป็นเช่นนี้แล้วหานลี่จึงค่อยรู้สึกโล่งใจแล้วหันกลับไปมองที่ด้านหลัง

 

 

ทว่าเขายังไม่ทันได้เห็นอะไรชัดเจน ก็ได้ยินเสียงระเบิดดังสนั่นที่เบื้องหลัง ตามด้วยกลุ่มคลื่นอากาศที่ถาโถมเข้ามา

 

 

เห็นเพียงเบื้องหลังที่ไกลออกไปสามสิบจั้ง ม่านแสงสีทองกับแสงสีเขียวกำลังผสานกันท่ามกลางพายุหมุนสูงเสียดฟ้า ภายในนั้นมีเงาคนสีเขียวตะคุ่มๆ

 

 

หานลี่นัยน์ตาเปล่งประกายสีน้ำเงินวาบหหนึ่ง พลันสำแดงอิทธิฤทธิ์เนตรวิญญาณออกมา จึงค่อยมองเห็นใบหน้าที่แท้จริงของเงาคนที่อยู่ในพายุหมุนอย่างชัดเจน

 

 

ผลลัพธ์ที่ได้ทำให้สีหน้าเปลี่ยนเป็นอารมณ์ยากที่จะเชื่อ

 

 

“เป็นไปได้อย่างไร!”

 

 

หานลี่หลุดปากร้องออกมา

 

 

เงาคนสะบัดแขนเสื้อสองข้างทีหนึ่งแล้วหนีออกมาจากพายุหมุน ทว่าลำแสงสีเขียวสิบกว่าดวงก็มาถึงตรงหน้าแล้ว

 

 

เงาคนแค่นเสียงคราหนึ่ง ครั้นสั่นแขนเสื้อ ก็มีม่านแสงปรากฏออกมา คิดจะกวาดแสงสีเขียวที่ไม่สะดุดตานี้ออกไปเช่นกัน

 

 

แต่นางย่อมมองพลาด เพราะดูถูกอานุภาพของลูกแก้วอัสนีเหล่านี้เกินไป

 

 

พริบตาที่ม่านแสงสัมผัสกับลูกแก้วอัสนี ดวงแสงสีเขียวก็เกิดการหดขยายขึ้น ก่อนที่จะพากันกลายเป็นขนาดเท่าล้อรถ แล้วกลิ้งบนร่างของคนผู้นี้อย่างพร้อมเพรียง

 

 

เกิดเสียงอัสนีบาตดังก้อง ดวงแสงทั้งหมดพลันระเบิดออก เมฆสายฟ้าสีเขียวก็ทยอยปรากฏออกมา พร้อมกับอักขระที่หมุนวนไปรอบๆ ภายในชั่วพริบตาก็เข้าปกคลุมเงาคนไว้เบื้องล่างอย่างไม่ทันตั้งตัว

 

 

เงาคนร่างนั้นตกตะลึง พลันเปล่งแสงวิญญาณบนร่าง เงาลวงตาต้นไม้สีเขียวขจีต้นหนึ่งก็ปรากฏขึ้นบนร่าง

 

 

และแล้วพลังอัสนีอันเกรี้ยวกราดก็สะกัดเงาพฤกษาไว้ภายนอก

 

 

คนผู้นี้สีหน้าดูย่ำแย่เป็นอย่างยิ่ง กำลังจ้องมองหานลี่ที่อยู่ไม่ไกลด้วยสายตาเยือกเย็นจากภายในเมฆสายฟ้า

 

 

คิดไม่ถึงว่าจะเป็นมู่ชิงที่น่าจะร่วงตายไปแล้ว

 

 

หญิงผู้นี้ไม่รู้ว่าใช้เคล็ดวิชาลับตัวตายตัวแทนอะไร สามารถหนีเอาชีวิตรอดจากการตัดของห้ามังกรได้ ทั้งยังหลบอยู่ข้างๆ อย่างปลอดภัยมาโดยตลอด

 

 

ทว่าตอนที่หานลี่ปรากฏตัวและคิดจะหนีลอยนวลไปนั้น หญิงผู้นี้ก็ไม่อาจระงับอารมณ์ที่จะลงมือจู่โจมอย่างฉับพลันได้อีก แต่นางก็ประมาทไปชั่วครู่ ทำให้ถูกเมฆสายฟ้าสีเขียวกักไว้ภายใน

 

 

แม้ว่าเมฆสายฟ้านี้จะไม่สามารถทำให้บาดเจ็บถึงชีวิตได้ แต่มู่ชิงก็ไม่สามารถหนีออกจากที่เดิมได้ในชั่วขณะหนึ่ง

 

 

ขณะที่หานลี่ถูกสายตาของหญิงผู้นี้จ้องมอง ในใจก็รู้สึกหนาวยะเยือก แต่เมื่อขยับร่างอีกที ร่างของเขาก็มาปรากฏที่เบื้องล่างของปากทางเข้าวิหารใหญ่แล้ว

 

 

ม่านแสงสีเขียวได้ม้วนหยวนเหยาและเหยียนลี่ที่นอนสลบยังไม่ได้สติเอาไว้

 

 

หานลี่กวักมือสองข้างอย่างรวดเร็ว ม่านแสงก็พุ่งทยานกลับมา

 

 

แขนข้างหนึ่งยื่นออกไปแล้วโอบเอวของหญิงสาวผู้หนึ่งไว้

 

 

เขาสูดหายใจลึกคราหนึ่ง แผ่นหลังเกิดเสียงฟ้าร้องดังขึ้น พลันกางปีกสองข้างทยานขึ้นสู่ท้องฟ้า แล้วหนีออกจากที่อันตรายแห่งนี้

 

 

ในตอนนี้ เหตุพลิกผันได้เกิดขึ้นอีกครั้ง

 

 

ด้านข้างเกิดคลื่นอากาศขึ้น หมอกโลหิตกลุ่มหนึ่งพลันระเบิดกระจายออก ภายในม่านหมอกมีเสียงหัวเราะประหลาดดังออกมาคราหนึ่ง ทันใดนั้นมือใหญ่ที่แผ่กลิ่นคาวเลือดข้างหนึ่งก็ยื่นออกมาจากในอากาศ แล้วตะปบหานลี่อย่างรวดเร็วปานสายฟ้าแลบ

 

 

มือโลหิตปรากฏออกมาอย่างน่าประหลาด แทบจะประชิดตัวของหานลี่อยู่รอมร่อ

 

 

แม้ว่าร่างกายของหานลี่จะว่องไว แต่จะหลบก็หลบไม่พ้น ได้แต่หน้าถอดสี ก่อนที่จะเปล่งแสงสีทองเจิดจ้าบนร่าง เพื่ออาศัยพลังป้องกันของตัวเองในการฝืนต้านรับ

 

 

เกิดเสียงตูมดังสะเทือนเลือนลั่น

 

 

แสงโลหิตบนนิ้วทั้งห้าของมือโลหิตพลันม้วนลงมา เพียงแค่ตะปบทีเดียวก็ทะลวงการป้องกันสองชั้นจากเสื้อคลุมอัสนีและเกราะศึกสีดำจนตะปบโดนบ่าของหานลี่โดยตรง

 

 

เห็นได้ชัดว่าเจตนาของเจ้าของมือโลหิตนั้นไม่คิดจะสังหารหานลี่ เพียงแค่คิดจะขวางเขาไว้เท่านั้น

 

 

แต่คนผู้นี้ก็ประเมินความสามารถในการป้องกันของแผ่นเกล็ดสีทองบนร่างของหานลี่ต่ำไป พริบตาเพลิงโลหิตกับเสื้อคลุมสีเขียวสัมผัสถูกกัน ก็อันตรธานหายไป ทว่าในขณะที่นิ้วทั้งห้าตะปบลงบนแผ่นเกล็ดสีทอง กลับรู้สึกถึงความหนาวยะเยือกผิดปกติจากปลายนิ้ว ทั้งยังถูกทำให้แฉลบออก ไม่สามารถตะปบผิวหนังของหานลี่ได้

 

 

ทว่าสถานการณ์ของหานลี่ก็ไม่ได้ดีนัก

 

 

เพียงแค่เขาถูกมือโลหิตโจมตีครั้งเดียว ร่างของเขาก็เซจนแทบจะปลิวออกไปแล้ว

 

 

แต่โชคดีที่วิชาอาคมของหานลี่นั้นผู้บำเพ็ญเพียรทั่วไปไม่อาจเทียบได้ ร่างของเขาเพียงแค่บิดงออย่างประหลาดคราหนึ่ง ก็ดูเลือนร่างเล็กน้อย กลายเป็นเงาลวงตาภาพหนึ่งแล้วหายไปจากที่เดิมอย่างไร้ร่องรอย ไม่มอบโอกาสให้กรงเล็บโลหิตลงมือเป็นครั้งที่สอง

 

 

ในตอนนี้ กลางอากาศในบริเวณใกล้เคียงเกิดแสงโลหิตเจิดจ้า เงาคนสีโลหิตสลัวๆ พลันพุ่งออกมา การแต่งกายของเงานี้ดูคุ้นตาเป็นอย่างยิ่ง ที่แท้ก็คือหุ่นเชิดโลหิตตัวหนึ่ง

 

 

เพียงระดับความร้ายกาจของหุ่นเชิดโลหิตตัวนี้ไม่ต่ำกว่าผู้บำเพ็ญเพียรระดับผสานอินทรีย์

 

 

ซึ่งหุ่นเชิดโลหิตสองตัวที่หานลี่สังหารไปในตอนแรกนั้นไม่อาจเทียบได้

 

 

หุ่นเชิดโลหิตที่อยู่ไกลออกไปนั้น ขณะที่มันกำลังใช้ตาทั้งหกพ่นลำแสงโลหิตออกมาต้านทานรุ้งสีเงินสองสายที่ตัดกันของมังกรทั้งห้าไม่หยุด ก็กลอกตาสองข้างที่อยู่ด้านหลังอย่างน่าประหลาด พลันจ้องมองหานลี่อย่างซึมกะทือ

 

 

ดูจากท่าทางไม่ได้มีคนควบคุมแม้แต่น้อย

 

 

หานลี่ย่อมไม่รู้สาเหตุทั้งหมดนี้อย่างแน่นอน แต่ก็รู้ดีว่าตนจะถูกหุ่นเชิดโลหิตที่ปรากฎตัวเบื้องหน้าอย่างเหนือความคาดหมายพัวพันไม่ได้เด็ดขาด

 

 

ไม่เช่นนั้น เพียงแค่พวกราชาปีศาจอย่างมู่ชิงที่อยู่ภายในวิหารมีคนใดคนหนึ่งลงมือ ต่อให้ตนติดปีกก็ยากที่จะบินหนีไปได้

 

 

โดยเฉพาะเขตอาคมแสงที่ผนึกสระมรกตนั้นส่งเสียงระเบิดอย่างไม่ขาดสาย เป็นไปได้มากว่าลิ่วจู๋ที่น่ากลัวที่สุดใกล้จะทะลวงออกมาจากผนึกแล้ว

 

 

ในตอนนี้เอง หุ่นเชิดโลหิตหมันกายคราหนึ่ง สายตาจ้องมองหานลี่อย่างไร้ซึ่งอารมณ์ พลางชูมือสองข้างขึ้นช้าๆ

 

 

ลำแสงโลหิตที่อยู่เหนือปลายนิ้วทั้งห้าหลายชุ่น เปล่งประกายวูบวาบไม่หยุด

 

 

ในใจหานลี่รู้สึกหวาดผวาอย่างหนัก ในปากเปล่งเสียงร้องเบาๆ คราหนึ่ง พลางขยับตัวพลิ้วไหว กลายเป็นเงาลวงตาจำนวนนับไม่ถ้วน พวยพุ่งไปทั่วทั้งสี่ทิศแปดทางพร้อมกัน

 

 

ในมือของเงาลวงตาทั้งหมดต่างก็โอบร่างของหญิงสาวสองคนไว้ ลักษณะท่าทางเหมือนกันไม่มีผิดเพี้ยน

 

 

หุ่นเชิดโลหิตดวงตาเปล่งแสงโลหิตวูบหนึ่ง เมื่อกวาดตามองสักพัก ทันใดนั้นก็จ้องมองเงาลวงตาภาพหนึ่งที่กำลังพุ่งประชิดกับพื้นดินแล้วส่งเสียงหัวเราะน่าสะพรึงกลัวออกมา ก่อนที่ร่างจะพลิ้วไหวแล้วหายไปในม่านแสงสีโลหิตอย่างไร้ร่องรอย

 

 

ครู่ต่อมา ด้านข้างของเงาลวงตาที่ถูกจ้องก็มีแสงโลหิตสว่างวาบ หุ่นเชิดโลหิตปรากฏตัวออกมาอีกครั้ง พลันโบกสองมืออย่างไม่เกรงใจ

 

 

ลำแสงกรงเล็บสีโลหิตจำนวนนับไม่ถ้วนส่งเสียงก้อง พริบตาก็ปกคลุมเงาลวงตาไว้เบื้องล่างอย่างหนาแน่น

 

 

เงาลวงตาที่อยู่เบื้องล่างนี้จะต้องเป็นหานลี่อย่างแน่นอน ทว่าในขณะที่เขาเห็นว่าไม่สามารถตบตาหุ่นเชิดนี้ได้นั้น ใบหน้ากลับดูเงียบสงบอย่างผิดปกติ พลันขยับสองมือขึ้น

 

 

ในมือข้างหนึ่งเกิดแสงสีดำขึ้น ภูเขาจิ๋วสีดำลูกหนึ่งก็ขยายตัวออกมากันเบื้องหน้า ส่วนมืออีกข้างหนึ่งสะบัดแขนทีหนึ่ง กลับมีกรรไกรสีเขียวพุ่งออกมาเล่มหนึ่ง

 

 

แม้ว่าลำแสงกรงเล็บของหุ่นเชิดโลหิตจะร้ายกาจอย่างหาที่เปรียบมิได้ แต่ก็ไม่สามารถตะปบยอดเขาจิตสัมผัสแม่เหล็กที่มีพลังของจิตสัมผัสแม่เหล็กได้อย่างแน่นอน

 

 

เห็นเพียงลำแสงโลหิตทยอยระเบิดบนพื้นผิวของภูเขาจิ๋วอย่างไม่ขาดสาย ทำให้ภูเขาจิ๋วสั่นสะเทือนพร้อมส่งเสียงเราเบาๆ อย่างต่อเนื่อง ทว่าสุดท้ายแล้วก็รับการโจมตีทั้งหมดได้อย่างปลอดภัยไร้รอยขีดข่วน

 

 

ดวงตาของหุ่นเชิดโลหิตเปล่งแสงประหลาดออกมาวาบหนึ่ง เห็นได้ชัดว่าเรื่องนี้เหนือความคาดหมายของมันเป็นอย่างมาก

 

 

ในตอนนี้ กรรไกรสีเขียวที่ถูกหานลี่เรียกออกมาได้พุ่งมาถึงเบื้องหน้าของหุ่นเชิด พลันเปล่งประกายอัสนีเจิดจ้า กลายเป็นมังกรอัสนีสีเขียวสองตัว ส่งเสียงคำรามลากยาวพร้อมพุ่งกระโจนไขว้กันบนร่างของหุ่นเชิดโลหิต

 

 

ที่แท้ก็คือกรรไกรมังกรอัสนีของเผ่าวิหคสวรรค์เล่มนั้น!

 

 

หุ่นเชิดโลหิตใบหน้าไร้ซึ่งอารมณ์ พลันชูสองแขนกลับไปด้านหลัง คิดไม่ถึงว่าจะใช้สองมือตะปบมังกรสองตัวนี้โดยตรง

 

 

หานลี่เห็นฉากนี้ ใบหน้าก็มีสีของความประหลาดใจสายหนึ่งพาดผ่าน พลันถอยหลังสองก้าว

 

 

ปีสองข้างบนแผ่นหลังพลันเคลื่อนไหวพร้อมกับเปล่งแสงสีเขียวเจิดจ้า คิดไม่ถึงว่าจะพาหยวนเหยากับเหยียนลี่ที่กลายเป็นเส้นไหมผลึกไปด้วย ก่อนที่จะจมหายไปในอากาศอย่างไร้ร่องรอย

 

 

หุ่นเชิดโลหิตแผดเสียงคำรามต่ำคราหนึ่ง สองมือที่คิดจะตะปบก็เปลี่ยนเป็นตบเบาๆ อย่างฉับพลัน

 

 

หลังจากเกิดเสียงตูมสองครั้ง ม่านโลหิตก็กวาดไปยังรอบด้าน ดีดมังกรสองตัวออก ขณะเดียวกันร่างของหุ่นเชิดโลหิตก็เปล่งแสงวาบหนึ่ง คิดจะขับเคลื่อนลำแสงหลีกหนีเพื่อไล่ตาม

 

 

ในชั่วพริบตา บนพื้นเบื้องล่างก็มีแสงสีทองสว่างวาบ ปราณกระบี่สีทองสายหนึ่ง ลำแสงมีดสว่างไสวสองสายพวยพุ่งทะลวงออกมาจากพื้นดิน เพียงชั่วพริบตาก็เข้าประชิดเบื้องล่างของหุ่นเชิดโลหิตในระยะใกล้เพียงลัดนิ้วมือ ก่อนที่จะฟันขึ้นด้านบน

 

 

หุ่นเชิดโลหิตตกตะลึง พลันเปลี่ยนทิศทางลำแสงหลีกหนี เหวี่ยงตัวไกลออกไปด้านข้างหลายจั้ง เพื่อ หลบการจู่โจมทีเผลอ พร้อมกับกวาดมองไปยังเบื้องล่างด้วยความตกตะลึง

 

 

เห็นเพียงบนพื้นดินที่อยู่เบื้องล่าง มีเงาคนสีทองสองร่างปรากฏขึ้น

 

 

ทั้งสองคนมีร่างสูงจั้งกว่า ต่างก็สวมชุดเกราะศึกสีทองตลอดทั้งตัว ร่างหนึ่งถือหอกยาวสีทองด้ามหนึ่ง ส่วนอีกร่างหนึ่งในมือถือดาบยาวข้างละหนึ่งเล่ม

 

 

คิดไม่ถึงว่าจะเป็นนักรบสวมเกราะใบหน้าสีม่วงทองสองคนที่มีดวงตาซึมกะทือ

 

 

หุ่นเชิดโลหิตดวงตาเปล่งประกายวูบหนึ่ง พลันเงยหน้ามองไปในอากาศ ก็เห็นว่าในชั่วพริบตาที่ล่าช้าไปนั้น หานลี่มาปรากฏตัวที่ปากทางเข้าอีกครั้ง และกลายเป็นรุ้งสีเขียวสายหนึ่งพุ่งออกไปแล้ว

 

 

มีเสียงคนแค่นเสียงคราหนึ่ง

 

 

ขณะที่หุ่นเชิดเพิ่งคิดที่จะเคลื่อนไหว ร่างของนักรบสวมเกราะสองคนที่อยู่เบื้องล่างกลับดูเลือนราง ครู่ต่อมาก็มาปรากฏตัวขนาบสองข้างของหุ่นเชิดโลหิต

 

 

หอกยาวพลันขยับคราหนึ่ง กลายเป็นงูเหลือมมหึมาสีทองตัวพุ่งกระโจนออกไปอย่างดุร้าย ขณะเดียวกันดาบคู่ที่อยู่บนมือของนักรบอีกคนหนึ่งก็เริ่มร่ายรำ ทันใดนั้นก็เกิดเสียงทะลวงอากาศดังลั่น พร้อมกับคมมีดวายุสีทองจำนวนนับไม่ถ้วนที่พุ่งกวาดไปรอบๆ