เทพปีศาจหวนคืน 1487-1492

 เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 1487 เก็บเกี่ยวสมบัติ

แปลโดย iPAT  

 

ด้วยแสงอันเจิดจ้า มังกรดาบบรรพกาลกลับคืนสู่ร่างมนุษย์

 

โหยว่ชานและฉินไป่อี้ตายไปแล้ว จากนี้ไปทะเลตะวันออกเหลือจะเทพธิดาที่งดงามเพียงสี่จากหกคน

 

ฟางหยวนใช้วิธีการของเขาและผนึกมิติช่องว่างของผู้อมตะหญิงทั้งสองเอาไว้เป็นการชั่วคราว

 

ด้วยมรดกของนิกายเงา ฟางหยวนได้รับวิธีดึงมิติช่องว่างออกจากร่างของผู้อมตะและวิธีการอื่นๆที่มีประโยชนย์อีกมากมาย

 

เขาเก็บเขตแดนอมตะและนำอิงอู๋เซี่ย ไป่หนิงปิง และคนอื่นๆออกมา

 

ค่ายกลวิญญาณท่องรอบทิศ!

 

เดิมทีค่ายกลวิญญาณนี้มีข้อบกพร่องและไม่เป็นประโยชน์มากนัก แต่ฟางหยวนแก้ไขมันแล้ว ด้วยเหตุนี้เขาจึงสามารถใช้มันเดินทางมาที่ทะเลปลามังกรและเดินทางไปยังทะเลกระเรียนขาวได้ในพริบตา

 

ทะเลกระเรียนขาวเป็นทะเลที่สงบนิ่งและสามารถมองเห็นเส้นขอบฟ้าได้อย่างชัดเจน นกกระเรียนขาวจำนวนนับไม่ถ้วนบินไปมาและพักผ่อนอยู่บนเกาะเล็กๆ

 

ฟางหยวนไม่ได้หยุดชื่นชมความงามของมันแต่กระโจนลงไปใต้สมุทร

 

สำหรับสมาชิกนิกายเงา พวกเขาทำตามคำสั่งของฟางหยวนและเริ่มจับนกกระเรียนขาวในพื้นที่

 

ฟางหยวนไปที่ก้นทะเลและพบกับคฤหาสน์วิญญาณอมตะอยู่ที่นั่น

 

ปรากฏว่าเขาละทิ้งปลามังกรบางส่วนและรีบมายังทะเลกระเรียนขาวเพื่อคฤหาสน์วิญญาณอมตะระดับหกวังไป่อี้ของฉินไป่อี้หลังนี้

 

ฉินไป่อี้ไม่ได้นำคฤหาสน์วิญญาณอมตะออกไป ด้านหนึ่ง นางใช้ชีวิตอย่างสงบสุขมานานเกินไป นางประมาท อีกด้านหนึ่ง นางทิ้งคฤหาสน์วิญญาณอมตะไว้ปกป้องทะเลกระเรียนขาว

 

ฟางหยวนเข้าไปหาวังไป่อี้โดยตรง

 

ประตูเปิดออก มันอนุญาตให้ฟางหยวนเข้าไปได้จริงๆ!

 

นั่นเป็นเพราะเขาเปลี่ยนรูปลักษณ์เป็นฉินไป่อี้และมีเพียงเจตจำนงของฉินไป่อี้เท่านั้นที่ถูกทิ้งไว้ในคฤหาสน์วิญญาณอมตะหลังนี้

 

ฟางหยวนประสบความสำเร็จในการเข้าสู่วังไป่อี้และเก็บเจตจำนงของฉินไป่อี้

 

เจตจำนงของนางไม่สงสัยสิ่งใดเลยกระทั่งมันเข้าสู่จิตใจของฟางหยวน

 

แต่ฟางหยวนเตรียมพร้อมอยู่แล้ว ด้วยการใช้จิตใจเป็นสนามรบ เขารีบคว้าเจตจำนงนี้เอาไว้และใช้งานมันเพื่อเข้าครอบครองวังไป่อี้

 

อย่างไรก็ตามเขายังต้องใช้เวลาหนึ่งวันหนึ่งคืนก่อนจะประสบความสำเร็จในการยึดครองวังไป่อี้อย่างสมบูรณ์

 

ในที่สุดฟางหยวนก็มีคฤหาสน์วิญญาณอมตะในการครอบครอง!

 

“วังไป่อี้ยังไม่สมบูรณ์ มันขาดหลายสิ่งอย่างอย่าง มันใช้วิญญาณอมตะระดับหกเพียงสองดวงเป็นแกนกลาง มันได้รับการออกแบบมาเพื่อใช้เป็นที่อยู่อาศัยของนางบำเรอของฉินไป่อี้”

 

วังไป่อี้ค่อนข้างเปราะบางและอ่อนแอ มันยังด้อยกว่าคฤหาสน์วิญญาณอมตะคุกทมิฬของเผ่าไห่อยู่มาก

 

ฟางหยวนจดจำรายละเอียดของมันเอาไว้ก่อนจะแยกส่วนมันออก มีวิญญาณอมตะระดับหกจำนวนสองดวง หนึ่งเป็นวิญญาณอมตะบนเส้นทางแห่งไม้ อีกหนึ่งเป็นวิญญาณอมตะบนเส้นทางอาหารที่เรียกว่ากลิ่นอาหาร

 

สิ่งนี้ไม่เป็นไปตามความคาดหวังของฟางหยวน

 

ฉินไป่อี้และโหยว่ชานไม่ได้ทิ้งวิญญาณอมตะเอาไว้เบื้องหลัง

 

ดังนั้นวิญญาณจากวังไป่อี้จึงเป็นผลประโยชน์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสำหรับฟางหยวนในครั้งนี้

 

วิญญาณอมตะกลิ่นอาหารอยู่ในรูปลักษณ์ของกล่องไม้ขนาดเล็ก ความสามารถของมันอาจกล่าวได้ว่าไร้ประโยชน์ มันช่วยให้ผู้อมตะสามารถกินกลิ่นอาหารเพื่อเติมเต็มความอยากอาหารของพวกเขา

 

“แต่ในโลกใบนี้ไม่มีวิญญาณที่ไร้ประโยชน์มีเพียงผู้ใช้วิญญาณที่ไร้ประโยชน์” ฟางหยวนมีมรดกบนเส้นทางอาหาร เขามีหลายวิธีที่สามารถใช้ประโยชน์จากวิญญาณอมตะกลิ่นอาหาร

 

แม้วิญญาณอมตะเหล่านี้จะไร้ประโยชน์เมื่อใช้มันเพียงลำพัง แต่มันสามารถจับคู่กับวิญญาณดวงอื่นเพื่อแสดงผลลัพธ์ที่เป็นประโยชน์และคุ้มค่าที่จะคาดหวัง

 

ปัจจุบันฟางหยวนมีวิญญาณอมตะบนเส้นทางอาหารเพียงดวงเดียว นั่นคือวิญญาณอมตะอาหารว่าง หากเพิ่มวิญญาณอมตะกลิ่นอาหารเข้าไป มันจะช่วยสนับสนุนเขาได้ในระดับหนึ่ง

 

นี่ถือเป็นเรื่องที่น่าประหลาดใจและไม่คาดคิดสำหรับฟางหยวน

 

ฟางหยวนทำลายวังไป่อี้และสังหารนางบำเรอทั้งหมดที่อยู่ภายใน เหลือเพียงดวงวิญญาณของพวกนางเท่านั้นที่ถูกเก็บไว้

 

สมาชิกนิกายเงาเก็บเกี่ยวทรัพยากรอย่างเร่งรีบโดยแข่งขันกับเวลา

 

มีนกกระเรียนขาวอยู่ที่นี่เป็นจำนวนมาก

 

ท่ามกลางพวกมันมีนกกระเรียนทั่วไปนับไม่ถ้วน มีนกกระเรียนเดียวดายยี่สิบเอ็ดตัว และมีนกกระเรียนบรรพกาลสี่ตัว

 

หลังจากใช้ความพยายามไปบ้าง ฟางหยวนและคนอื่นๆก็สามารถจับนกกระเรียนขาวรวมถึงเก็บเกี่ยวทรัพยากรทั้งหมดในทะเลแห่งนี้ มีทรัพยากรสองประเภทอยู่ในทะเล หนึ่งคือเหล็กไหลบรรพกาล มันเป็นทรัพยากรอมตะระดับเจ็ดบนเส้นทางแห่งโลหะและเส้นทางแห่งปัญญา อีกหนึ่งคือผลึกหินไข่ มันเป็นแก่นกลางของมนุษย์ไข่

 

มีผลึกหินไข่อยู่เป็นจำนวนมาก นี่หมายความว่าในอดีตเคยมีเผ่ามนุษย์ไข่อาศัยอยู่ที่นี่

 

หลังจากเก็บเกี่ยวทรัพยากร ฟางหยวนก็ใช้ค่ายกลวิญญาณท่องรอบทิศกลับไปยังทะเลปลามังกร

 

ยังมีปลามังกรเหลืออยู่ที่นี่ จำนวนของมันมากกว่าปลามังกรที่ฟางหยวนครอบครองอยู่มาก

 

ฟางหยวนเก็บปลามังกรทั้งหมดไว้ในมิติช่องว่างจักรพรรดิ นั่นทำให้ฝูงปลามังกรของเขาเพิ่มขึ้นหลายสิบเท่า

 

โหยว่ชานเป็นผู้ขายอันดับหนึ่งในธุรกิจปลามังกร รากฐานของนางลึกมาก กระทั่งฟางหยวนยังรู้สึกตกใจ

 

หลังจากกวาดล้างทะเลปลามังกร ฟางหยวนมองท้องฟ้าและไม่พบการมาถึงของผู้ใด

 

‘วังสวรรค์ยังไม่เคลื่อนไหว ข้าควรรอสักครู่เพื่อล่อลวงให้วังสวรรค์ส่งบางคนออกมา’ ฟางหยวนคิดด้วยการแสดงออกที่เย็นชา

 

เขาเตรียมตัวมาอย่างเพียงพอ แม้ผู้อมตะระดับแปดจะมา เขาก็ไม่กลัว

 

วังสวรรค์สามารถคาดเดาตัวตนของฟางหยวนและช่วยโหยว่ชาน ในทำนองเดียวกันฟางหยวนก็สามารถอนุมานว่าวังสวรรค์อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้

 

ฟางหยวนอาจดูเหมือนมาที่นี่เพื่อโจมตีโหยว่ชานและฉินไป่อี้แต่ในความเป็นจริงเขาต้องการตรวจสอบวังสวรรค์

 

อย่างไรก็ตามจนถึงตอนนี้วังสวรรค์ยังไม่ได้ดำเนินการใดๆ

 

นี่เป็นเรื่องที่น่าประหลาดใจเล็กน้อย

 

‘วังสวรรค์จะไม่ส่งผู้ใดมาจริงๆงั้นหรือ? เทพธิดาจื่อเว่ยล้มเหลวในการอนุมานสิ่งนี้และไม่สามารถตอบสนองได้อย่างทันท่วงทีงั้นหรือ? เป็นไปได้หรือไม่ว่า…วังสวรรค์กำลังขาดแคลนกำลังรบ’

 

สายตาของฟางหยวนสั่นไหว ในฐานะนักวางแผนที่มีประสบการณ์ เขาเดาได้ว่าวังสวรรค์กำลังเผชิญหน้ากับสิ่งใดอยู่ในเวลานี้

 

วังสวรรค์กำลังขาดคน!

 

ฟางหยวนรู้สึกเช่นนี้ในช่วงเวลาที่หลบหนีไปยังทะเลทรายตะวันตก แต่ตอนนี้เขาสามารถยืนยันการคาดเดานี้แล้ว

 

เนื่องจากผู้อมตะวังสวรรค์ไม่มา ฟางหยวนก็จะไม่รออย่างไร้ประโยชน์ เขาใช้ค่ายกลวิญญาณท่องรอบทิศไปยังทะเลไร้นามแห่งหนึ่ง

 

ฟางหยวนวางมิติช่องว่างของโหยว่ชานและฉินไป่อี้ลง

 

เมื่อแดนศักดิ์สิทธิ์ก่อตัวขึ้น เข้ารีบเข้าไปข้างใน

 

เงื่อนไขในการเป็นเจ้าของแดนศักดิ์สิทธิ์โหยว่ชานคือการฆ่าฟางหยวน แน่นอนว่าตอนนี้ฟางหยวนอยู่ในรูปลักษณ์ปลอม

 

ท่าไม้ตายอมตะแสงโลหิตปราบวิญญาณ!

 

จิตวิญญาณแผ่นดินของโหยว่ชานถูกฟางหยวนกำหราบขณะที่แดนศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้ถูกฟางหยวนกลืนกินเข้าไป

 

สำหรับแดนศักดิ์สิทธิ์ของฉินไป่อี้ ฟางหยวนใช้ท่าไม้ตายอมตะแสงโลหิตปราบวิญญาณกำหราบจิตวิญญาณแผ่นดินทันที

 

อย่างไรก็ตามเขาไม่สามารถกลืนกินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้และทำได้เพียงทิ้งมันไว้ที่นี่เท่านั้น

 

เป็นไปตามความคาดหมาย ไม่มีวิญญาณอยู่ในแดนศักดิ์สิทธิ์ กระทั่งทรัพยากรยังถูกทำลายทั้งหมด

 

โหยว่ชานและฉินไป่อี้ไม่ต้องการทิ้งสิ่งใดไว้ให้ฆาตกรผู้นี้

 

โชคดีที่ไม่ใช่ทุกคนที่สามารถเรียกลมมรณะ

 

หลังจากจัดการเรื่องเหล่านี้ ฟางหยวนก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ในทะเลตะวันออกอีกต่อไป เขาจากไปทันที

 

ในไม่ช้าอาชญากรรมที่เขาก่อขึ้นในครั้งนี้ก็ถูกเปิดเผยและสร้างความโกลาหลครั้งใหญ่ในโลกผู้อมตะของทะเลตะวันออก

 

มันไม่ใช่การกล่าวเกินจริง

 

ไม่ว่าจะเป็นฉินไป่อี้หรือโหยว่ชาน พวกนางต่างเป็นคนมีชื่อเสียงและทรงอิทธิพล

 

เนื่องจากโลกของผู้อมตะสงบสุขมานานเกินไป มันจึงทำให้เกิดความตื่นตระหนกกับการเสียชีวิตของสองผู้อมตะระดับเจ็ด โลกผู้อมตะแห่งทะเลตะวันออกเริ่มรู้สึกกังวลกับความปลอดภัยของตนเอง

 

นอกจากนี้ยังมีผู้อมตะจำนวนมากที่เอ่ยอ้างถึงทฤษฎีต่างๆเช่น มันเป็นการแก้แค้นโหยว่ชานและฉินไป่อี้เพื่อทวงคืนความยุติธรรม ความโลภในทรัพย์สินของพวกเขา หรือเพื่อสร้างชื่อเสียง

 

ผู้อมตะจำนวนมากกำลังค้นหาตัวผู้ร้าย

 

เช่นนี้แล้วมีเหตุผลใดที่เขาจะไม่จากไป?

 

แม้ฟางหยวนจะมีความกล้าหาญและพลังการต่อสู้ระดับแปด แต่เขาก็ไม่ต้องการมีส่วนร่วมกับเรื่องยุ่งยากเหล่านี้

เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 1488 อาชญากรรมถูกเปิดเผย

แปลโดย iPAT  

 

หลายวันต่อมา

 

ผู้อมตะผู้หนึ่งบินอยู่เหนือทะเลกระเรียนขาว

 

ชายผู้นี้อยู่ในชุดสีเขียวและมีหน้าตาอ่อนเยาว์ จมูกของเขาแหลม ใบหน้ากว้าง ดวงตาเปล่งประกายราวกับดวงดาวบนท้องฟ้า

 

กลิ่นอายระดับเจ็ดเล็ดลอดออกมาจากร่างกายของเขา ชื่อของเขาคือฉิงเย่จื่อเฉิง เขามีต้นกำเนิดที่ยิ่งใหญ่และเป็นสมาชิกของกองกำลังใหญ่แห่งทะเลตะวันออก ตระกูลฉิงเย่ เขาเป็นทายาททางสายเลือดของผู้อาวุโสสูงสุดลำดับที่หนึ่ง ฉิงเย่อัน

 

“นี่คือ?” เมื่อเห็นสภาพแวดล้อมที่แห้งแล้งของทะเลกระเรียนขาว การแสดงออกของฉิงเย่จื่อเฉิงก็เปลี่ยนแปลงไป

 

เขาชอบฉินไป่อี้ แม้เขาจะรู้ว่านางชอบผู้หญิง แต่เขายังสามารถยอมรับได้

 

แม้เขาจะยอมรับฉินไป่อี้แต่ฉินไป่อี้ไม่ยอมรับเขา

 

มันเป็นความรักข้างเดียวอย่างสมบูรณ์ ฉินเย่จื่อเฉิงถูกปฏิเสธตั้งแต่เริ่มต้น แต่เขาไม่เคยยอมแพ้ เขาพยายามมาสิบปีแล้ว

 

แม้ฉินไป่อี้จะไม่ชอบเขา แต่นางก็ไม่ต้องการสร้างความขุ่นเคืองให้แก่ตระกูลฉิงเย่ ดังนั้นนางจึงตอบจดหมายของฉิงเย่จื่อเฉิงเสมอแม้จะเป็นลักษณะครึ่งๆกลางๆก็ตาม

 

ฉิงเย่จื่อเฉิงจะเขียนจดหมายบอกรักนางเป็นระยะ แต่ฉินไป่อี้จะตอบเพียงคำเดียวคืออ่านแล้วหรืออืม

 

ฉิงเย่จื่อเฉิงพอใจกับการได้อ่านคำว่า อ่านแล้ว หรือ อืม ของฉินไป่อี้ เขาจะยิ้มไปสามวันเจ็ดวันหลังจากได้รับจดหมายตอบกลับ

 

มนุษย์ไม่ได้ไร้ความรู้สึก กระทั่งผู้อมตะก็ยังมีความต้องการทางเพศและรู้สึกรักใคร่ผู้อื่น

 

แต่เมื่อไม่นานมานี้ เขาไม่ได้รับจดหมายตอบกลับจากนาง

 

ฉิงเย่จื่อเฉิงพยายามติดต่อนางแต่มันล้มเหลวทั้งหมด

 

เขารู้สึกไม่สบายใจและไม่สามารถอดทนรอคอยได้อีกต่อไป ด้วยเหตุนี้เขาจึงเดินทางมายังทะเลกระเรียนขาว

 

เมื่อเห็นสภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนแปลงไป คิ้วของฉิงเย่จื่อเฉิงขมวดแน่นทันที

 

ในอดีตทะเลกระเรียนขาวเป็นสถานที่เงียบสงบและมีนกกระเรียนขาวอาศัยอยู่มากมาย แต่ตอนนี้มันกลับไม่เหลือสิ่งใด

 

“เทพธิดาไป่อี้ เจ้าอยู่ที่ใด?” ฉิงเย่จื่อเฉิงรู้สึกกังวลมากขึ้นเรื่อยๆ เขาเร่งดำลงไปในทะเล

 

เขาเคยมาที่นี่หลายครั้ง แม้ฉินไป่อี้จะไม่ต้อนรับเขา แต่เขามักจะหาเหตุผลมากมายเพื่อมาพบนางเสมอ

 

ครั้งนี้หลังจากลงไปใต้ทะเล ภาพที่เขาเห็นกลับแตกต่างไปจากภาพที่อยู่ในใจของเขาเป็นอย่างมาก

 

รอยแยกใต้สมุทรและซากปรักหักพังทำให้หัวใจของฉิงเย่จื่อเฉิงจมดิ่งลง “ไม่ ที่นี่ถูกปล้น!”

 

หลังจากตรวจสอบ ฉิงเย่จื่อเฉิงเต็มไปด้วยความโกรธ

 

“ผู้ใดช่างกล้าหาญนัก!”

 

“พวกเขากล้าปล้นทะเลกระเรียนขาวของเทพธิดาไป่อี้ ทรัพยากรถูกปล้นชิงไปทั้งหมด!”

 

“เทพธิดาไป่อี้ เจ้าต้องปลอดภัย!”

 

ฉิงเย่จื่อเฉิงคิดถึงคนที่เขารักและรู้สึกหวาดกลัวมาก

 

เขามองไปรอบๆแต่ไม่พบคฤหาสน์วิญญาณอมตะระดับหกวังไป่อี้

 

ฉิงเย่จื่อเฉิงไม่ยอมแพ้ เขาใช้วิธีตรวจสอบอีกครั้ง

 

แต่เขายังไม่พบสิ่งใด

 

ฉินไป่อี้ราวกับหายตัวไปในอากาศ วังไป่อี้ก็เช่นกัน และสิ่งที่แปลกประหลาดกว่านั้นก็คือฉิงเย่จื่อเฉิงไม่พบร่องรอยการต่อสู้ในสถานที่แห่งนี้เลย

 

ฟางหยวนไม่ได้ฆ่าฉินไป่อี้หรือโหยว่ชานที่นี่แต่เป็นทะเลปลามังกร

 

แต่กระทั่งฉิงเย่จื่อเฉิงจะไปที่ทะเลปลามังกร เขาก็จะไม่พบร่องรอยใดๆ

 

วิธีการลบร่องรอยของฟางหยวนยอดเยี่ยมเกินไป นอกจากนั้นเขายังต่อสู้อยู่ในเขตแดนอมตะ

 

ฉิงเย่จื่อเฉิงไม่พบสิ่งใดและรู้สึกสงสัย

 

“เทพธิดาไป่อี้เป็นผู้อมตะระดับเจ็ด ไม่ควรมีผู้ใดสามารถสังหารนางได้อย่างลับๆ เว้นเพียงฝ่ายตรงข้ามจะเป็นผู้อมตะระดับแปด…”

 

“แต่การเคลื่อนไหวของผู้อมตะระดับแปดจะสร้างความโกลาหลครั้งใหญ่ พวกเขาจะสังหารเทพธิดาไป่อี้โดยไม่มีเหตุผลได้อย่างไร?”

 

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ความกังวลของฉิงเย่จื่อเฉิงก็ถูกปัดเป่าออกไป

 

แต่ในไม่ช้าใบหน้าของเขาก็กลายเป็นแข็งทื่อ “อย่าบอกว่าเทพธิดาไป่อี้เบื่อข้าและตัดสินใจย้ายที่อยู่รวมถึงทรัพยากรทั้งหมดของนางงั้นหรือ?”

 

ฉิงเย่จื่อเฉิงคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้แต่เขารู้สึกว่ามันมีความเป็นไปได้ค่อนข้างน้อย

 

ทะเลกระเรียนขาวผลิตทรัพยากรมากมาย แล้วฉินไป่อี้จะละทิ้งมันได้อย่างไร? กระทั่งนางจะพบสถานที่ที่ดีกว่าก็ตาม

 

“เว้นเพียงนางจะพบศัตรูที่ไม่สามารถเอาชนะ เผชิญหน้ากับศัตรูที่แข็งแกร่ง นางไม่มีทางเลือกนอกจากต้องยอมแพ้และล่าถอย?”

 

ฉิงเย่จื่อเฉิงคิด

 

แต่ในไม่ช้าเขาก็ส่ายศีรษะ “หากนางพบศัตรูที่แข็งแกร่ง นางต้องขอความช่วยเหลือจากเครือข่าย เพียงนางกล่าวออกมา นางจะได้รับความช่วยเหลือจากผู้คนมากมาย”

 

“เกิดสิ่งใดขึ้นกันแน่? เหตุใดเทพธิดาไป่อี้ถึงหายตัวไปอย่างลึกลับเช่นนี้?”

 

ฉิงเย่จื่อเฉิงขมวดคิ้วลึก

 

เขาไม่คิดว่าฉินไป่อี้จะตาย ประการแรก เขาไม่ต้องการคิดไปในทิศทางนั้น ประการที่สอง ความเป็นไปได้มีน้อยและแปลกประหลาดเกินไป

 

ฉินไป่อี้เป็นคนมีชื่อเสียงของทะเลตะวันออก นางเป็นผู้อมตะระดับเจ็ด ความแข็งแกร่งของนางไม่ธรรมดา

 

เช่นเดียวกับที่ฉิงเย่จื่อเฉิงได้กล่าวเอาไว้ เว้นเพียงมันจะเป็นผู้อมตะระดับแปด

 

แต่ความเป็นไปได้นี้ยิ่งน้อยกว่า

 

ทั้งห้าภูมิภาคสงบสุขมานานเกินไป ฉิงเย่จื่อเฉิงรู้สึกว่าการฆาตกรรมที่โหดร้ายจะไม่เกิดขึ้นและมันจะไม่เกิดขึ้นกับเทพธิดาอันเป็นที่รักของเขาอย่างแน่นอน

 

แต่หลังจากตรวจสอบอย่างละเอียด ฉิงเย่จื่อเฉิงก็ได้ข้อสรุป

 

“ไม่ว่าจะเกิดสิ่งใดขึ้นเทพธิดาไป่อี้ก็ต้องพบปัญหา ข้าต้องตามหาและช่วยนาง!”

 

ทันใดนั้นความคิดเกี่ยวกับวีรบุรุษช่วยชีวิตหญิงงามก็ปรากฏขึ้นในใจของเขา

 

“หากที่นี่ไม่มีเบาะแส ข้าก็จะไปหาผู้อมตะที่อยู่ใกล้ๆและถามพวกเขา” ในไมช้าชื่อโหยว่ชานก็ปรากฏขึ้นในใจของฉิงเย่จื่อเฉิง

 

ทะเลปลามังกรของโหยว่ชานอยู่ไม่ไกลจากทะเลกระเรียนขาว

 

กล่าวได้ว่าพวกนางเป็นเพื่อนบ้านกัน

 

ฉิงเย่จื่อเฉิงเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง เขาออกจากทะเลกระเรียนขาวและเดินทางไปยังทะเลปลามังกรอย่างรวดเร็ว

 

ทะเลปลามังกรอยู่ในสภาพที่เลวร้ายยิ่งกว่าทะเลกระเรียนขาว สถานที่แห่งนี้เคยมีปลามังกรจำนวนนับไม่ถ้วน มันเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่น่าตื่นตาตื่นใจที่สุดแห่งหนึ่งของทะเลตะวันออก แต่ตอนนี้มันกลับว่างเปล่า

 

คลื่นลมพัดมาอย่างไม่รู้สิ้นสุด

 

“เกิดสิ่งใดขึ้น?”

 

“กระทั่งทะเลปลามังกรก็ยังถูกปล้นงั้นหรือ?”

 

ฉิงเย่จื่อเฉิงแสดงออกด้วยความตกใจ

 

ผู้ใดก่อเรื่องนี้?

 

ท้ายที่สุดทั้งโหยว่ชานและฉินไป่อี้ล้วนเป็นผู้อมตะระดับเจ็ด พวกนางไม่อ่อนแอเลย

 

คราวนี้ฉิงเย่จื่อเฉิงไม่เพียงรู้สึกสังสนแต่เขายังรู้สึกหวาดกลัวอีกด้วย

 

เขาตื่นตัวมาก เขาเริ่มตรวจสอบแต่สิ่งที่น่าเศร้าก็คือเขาไม่พบสิ่งใดเลย

 

“เป็นไปได้อย่างไร? เกิดสิ่งใดขึ้นกันแน่? ไม่เพียงเทพธิดาไป่อี้ กระทั่งเทพธิดาโหยว่ชานก็อยู่ในสถานการณ์เดียวกัน เดี๋ยว! ธุรกิจปลามังกรในสวรรค์สีเหลือง!”

 

ร่างของฉิงเย่จื่อเฉิงสั่นสะท้านเมื่อเขาเริ่มเชื่อมโยงสิ่งที่เกิดขึ้นกับสวรรค์สีเหลือง

 

ธุรกิจปลามังกรของโหยว่ชานในสวรรค์สีเหลืองมีชื่อเสียงมาก เป็นธรรมดาที่ฉิงเย่จื่อเฉิงจะคิดถึงเรื่องนี้

 

เขาเร่งส่งสัมผัสศักดิ์สิทธิ์เข้าไปในสวรรค์สีเหลืองและพยายามติดต่อโหยว่ชาน

 

เขาพบกับเจตจำนงของโหยว่ชานแต่นางไม่รู้ว่าเกิดสิ่งใดขึ้น

 

“โหยว่ชานและเจตจำนงของนางติดต่อกันบ่อยครั้ง ช่วงเวลาของการติดต่อไม่เกินสามวันในแต่ละครั้ง นั่นหมายความว่าในช่วงสามวันที่ผ่านมา นางและเทพธิดาไป่อี้พบกับการโจมตีลึกลับ!”

 

เหงื่อไหลลงมาจากหน้าผากของฉิงเย่จื่อเฉิง

 

ยิ่งเขาสืบสวนมากเท่าใด เขาก็ยิ่งค้นพบความจริงมากเท่านั้น แต่มันเป็นเรื่องที่ทั้งลึกลับและน่าสะพรึงกลัว

 

ไม่ว่าจะเป็นโหยว่ชานหรือฉิงไป่อี้ พวกนางจะไม่เก็บทรัพยากรและวิ่งหนี ทั้งหมดแสดงให้เห็นว่าพวกนางเผชิญหน้ากับภัยคุกคามที่ไม่สามารถก้าวข้าม

 

หัวใจของฉิงเย่จื่อเฉิงเต็มไปด้วยความกังวล

 

“ไม่ ข้าต้องกลับบ้าและขอความช่วยเหลือจากผู้อาวุโสในตระกูล!” ฉิงเย่จื่อเฉิงมองทะเลปลามังกรที่ว่างเปล่าก่อนจะรีบกลับและไม่กล้าอยู่ที่นี่อีกต่อไป

 

ในเวลาเดียวกันอาชญากรที่อยู่เบื้องหลังคดีฆาตกรรมครั้งนี้กำลังบินอยู่ในทะเลทรายตะวันตก

 

หลังจากเดินทางออกจากทะเลตะวันออก ฟางหยวนไม่ได้กลับภาคเหนือแต่เขาเดินทางผ่านภาคใต้และมุ่งหน้ามายังทะเลทรายตะวันตก

 

บนก้อนเมฆ ฟางหยวนกำลังตรวจสอบกำไรที่ได้รับจากทะเลตะวันออก

 

หลังจากสังหารโหยว่ชานและฉินไป่อี้ ฟางหยวนได้รับผลประโยชน์มหาศาล

 

เขาได้รับปลามังกรจำนวนมาก ตอนนี้พวกมันอาศัยอยู่ในทะเลตะวันออกน้อย

 

เขายังได้รับผลึกหินไข่จำนวนไม่น้อย นอกจากนั้นยังมีวิญญาณอมตะระดับหกอีกสองดวง

 

แดนศักดิ์สิทธิ์บนเส้นทางแห่งไม้ของฉินไป่อี้ถูกทิ้งไว้เบื้องหลัง ฟางหยวนไม่สามารถกลืนกินมัน สำหรับแดนศักดิ์สิทธิ์บนเส้นทางแห่งวารีของโหยว่ชาน มันถูกกลืนกินไปแล้ว

 

แต่กำไรเหล่านี้ยังด้อยกว่าเมืองจิ๋วมาก

 

ในความเป็นจริงตอนนี้เมืองจิ๋วอยู่ในมิติช่องว่างของฟางหยวน!

 

หลังจากไปยังทะเลตะวันออก สิ่งแรกที่ฟางหยวนทำคือไปที่ทะเลไหลเชี่ยวเพื่อย้ายเมืองจิ๋วเข้าสู่มิติช่องว่างจักรพรรดิ จากนั้นเขาถึงไปทะเลปลามังกรเพื่อสังหารโหยว่ชานและฉินไป่อี้

 

แดนศักดิ์สิทธิ์แห่งสวรรค์พิภพ เมืองจิ๋ว!

 

ฟางหยวนต้องการมันมานานแล้ว แต่ในเวลานั้นวิญญาณอมตะยกภูเขาไม่สามารถย้ายมันได้

 

แต่ตอนนี้ด้วยความช่วยเหลือจากแสงแห่งปัญญา เขาสามารถสร้างท่าไม้ตายอมตะโดยใช้วิญญาณยกภูเขาเป็นแกนกลางเพื่อย้ายเมืองจิ๋ว

 

หลังจากทำงานหนักมาเป็นเวลานาน ในที่สุดเขาก็ประสบความสำเร็จ!

เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 1489 เลี้ยงดูมนุษย์กลายพันธุ์

แปลโดย iPAT  

 

บ่อน้ำแห่งหนึ่ง

 

เมืองจิ๋ว!

 

ฟางหยวนคิดเกี่ยวกับมันและวางเมืองจิ๋วไว้ในภาคกลางน้อย

 

หลังจากภูเขาตงฮัน หุบเขาเหล่าโป และแม่น้ำหวนคืน เมืองจิ๋วคือแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งสวรรค์พิภพลำดับที่สี่ของฟางหยวน

 

ตลอดระยะเวลาอันยาวนานในประวัติศาสตร์ มีเพียงไม่กี่คนที่สามารถรวบรวมแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งสวรรค์พิภพทั้งสี่

 

เมืองจิ๋วปรากฏอยู่ในตำนานมนุษย์คนแรก มันเป็นที่อยู่อาศัยของเผ่ามนุษย์จิ๋ว

 

ตอนนี้เมืองเล็กๆที่อยู่ในบ่อน้ำถูกทำลายไปแล้วโดยฟางหยวน เดิมทีมีภูเขาน้อยอยู่ภายใน แต่มันถูกนำออกจากเมืองจิ๋วและถูกทำลายที่ภาคเหนือ

 

อย่างไรก็ตามภายในบ่อน้ำไม่ได้ว่างเปล่า มันเต็มไปด้วยแดนศักดิ์สิทธิ์จำนวนมาก

 

เจ้าของแดนศักดิ์สิทธิ์เหล่านี้คือผู้คนที่ฟางหยวนสังหารโดยใช้ประโยชน์จากเมืองจิ๋ว

 

แดนศักดิ์สิทธิ์หลายแห่งถูกฟางหยวนปล้นสะดมทรัพยากรไปแล้ว แต่ยังมีอีกหลายแห่งที่เหลืออยู่

 

‘ตอนนี้ข้ามีท่าไม้ตายอมตะแสงโลหิตปราบวิญญาณ ข้าสามารถกำหราบจิตวิญญาณแผ่นดิน แต่โดยปราศจากอินทรีย์สวรรค์ชั้นสูงสุด ข้าก็ไม่สามารถเข้าไปได้’

 

ฟางหยวนไม่สามารถเข้าไปในแดนศักดิ์สิทธิ์เหล่านั้นในขณะนี้

 

‘หากข้าสามารถกลืนกินแดนศักดิ์สิทธิ์เหล่านี้และนำทรัพยากรออกมา ร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าของข้าจะเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว มิติช่องว่างจักรพรรดิจะพัฒนาขึ้นเช่นกัน’

 

นี่เป็นผลประโยชน์มหาศาลที่ฟางหยวนยังไม่สามารถกลืนกิน แต่มันเป็นของเขาแล้ว มีโอกาสน้อยมากที่พวกมันจะถูกขโมยไป

 

‘นอกจากแดนศักดิ์สิทธิ์เหล่านี้ เมืองจิ๋วก็เป็นสมบัติล้ำค่าที่ไม่สามารถประเมิน’

 

ด้วยการคงอยู่ของเมืองจิ๋ว ฟางหยวนสามารถเลี้ยงดูมนุษย์กลายพันธุ์หรือกระทั่งมนุษย์

 

นี่เป็นสิ่งที่ดี

 

การพัฒนามิติช่องว่างมีเจ็ดขั้นตอน

 

ขั้นตอนที่หนึ่งคือการผลิตทรัพยากรระดับมนุษย์ สัตว์ และพืชทั่วไป

 

ขั้นตอนที่สองคือการผลิตทรัพยากรอมตะเพื่อเลี้ยงดูวิญญาณอมตะ

 

ขั้นตอนที่สามคือการเพาะเลี้ยงสัตว์อสูรหรือพืชอสูรเพื่อสร้างระบบนิเวศที่สมบูรณ์

 

ขั้นตอนที่สี่คือการผลิตทรัพยากรอมตะ สัตว์อสูร หรือพืชอสูรเพื่อค้าขายทำกำไร

 

ขั้นตอนที่ห้าคือการสร้างวิญญาณอมตะตามธรรมชาติขึ้นในมิติช่องว่าง

 

ขั้นตอนที่หกคือการเลี้ยงดูมนุษย์กลายพันธุ์หรือมนุษย์และผลิตผู้อมตะ

 

ขั้นตอนที่เจ็ดคือการสร้างวิญญาณอายุยืน

 

เจ็ดขั้นตอนเกิดจากการรวบรวมประสบการณ์ของผู้อมตะจากอดีตจนถึงปัจจุบัน มันเป็นกฎทองคำในการบ่มเพาะของผู้อมตะ

 

ไม่ใช่ว่าผู้อมตะจะไม่สามารถเลี้ยงดูมนุษย์กลายพันธุ์หรือมนุษย์ในมิติช่องว่างได้ตั้งแต่เริ่มต้น แต่หากพวกเขาทำเช่นนั้น ผลลัพธ์จะไม่ดีที่สุดและจะทำให้พวกเขาสูญเสียรากฐานของตนเอง

 

การพัฒนามิติช่องว่างควรเป็นไปตามขั้นตอนทั้งเจ็ดตามลำดับ มันถูกคิดค้นและพัฒนาขึ้นโดยอัจฉริยะในแต่ละรุ่น หากปฏิบัติตามแผนการนี้ มิติช่องว่างของพวกเขาจะมั่นคงแข็งแรง

 

ฟางหยวนอยู่ในขั้นตอนที่สามและสี่ เขายังห่างไกลจากขั้นตอนที่ห้า

 

แต่ตอนนี้เขามีเมืองจิ๋ว เขาสามารถก้าวเข้าสู่ขั้นตอนที่หกได้โดยตรง

 

เมืองจิ๋วทำให้ผู้อมตะสามารถก้าวเข้าสู่ขั้นตอนการเลี้ยงดูมนุษย์กลายพันธุ์หรือมนุษย์ได้อย่างง่ายดาย

 

ข้อดีของการเลี้ยงมนุษย์กลายพันธุ์หรือมนุษย์มีมากมาย

 

ผลประโยชน์ของมันมหาศาลเกินไป

 

เผ่ามนุษย์กลายพันธุ์หรือเผ่ามนุษย์ล้วนมีทรัพยากรเฉพาะตัวของตนเอง

 

ตัวอย่างเช่น เผ่ามนุษย์หิมะมีไข่มุกน้ำแข็ง แก่นแท้บัวหิมะ เผ่ามนุษย์หินมีมังกรหิน ขณะที่เผ่ามนุษย์วิหคมีวิญญาณอิสรภาพ

 

หากทรัพยากรเหล่านี้ถูกผลิตออกมาเป็นจำนวนมาก ผู้อมตะสามารถขายพวกมันในตลาดเพื่อทำกำไร

 

นอกจากทรัพยากรพิเศษเหล่านี้ยังมีทรัพยากรทั่วไป

 

นั่นคือปราณมนุษย์!

 

ปราณสวรรค์ ปราณพิภพ ปราณมนุษย์

 

การก้าวเข้าสู่ขอบเขตอมตะต้องสร้างสมดุลระหว่างปราณทั้งสาม

 

ยิ่งมีปราณมนุษย์มากเท่าใด รากฐานและคุณภาพของมิติช่องว่างของผู้อมตะก็ยิ่งดีมากเท่านั้น

 

หลังจากกลายเป็นผู้อมตะ ปราณทั้งสามจะลดลงอย่างมาก ผู้อมตะจำเป็นต้องสร้างสมดุลให้พวกมันเพื่อรักษาเสถียรภาพของมิติช่องว่างเป็นครั้งคราว

 

อาจกล่าวได้ว่าปราณมนุษย์มีความสำคัญสำหรับผู้อมตะมากที่สุด

 

ผู้อมตะสามารถดูดซับปราณสวรรค์พิภพได้ด้วยการวางมิติช่องว่างลง แต่ปราณมนุษย์เป็นเรื่องยากที่จะได้รับ

 

ปราณมนุษย์ยังสามารถใช้เป็นวัสดุในการหลอมรวมวิญญาณโดยเฉพาะวิญญาณอมตะบนเส้นทางแห่งพลังปราณ

 

ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์กลายพันธุ์หรือมนุษย์ พวกเขาล้วนสามารถผลิตปราณมนุษย์

 

ยิ่งจำนวนและความแข็งแกร่งของพวกเขาสูงเท่าใด พวกเขาก็สามารถผลิตปราณมนุษย์ได้มากเท่านั้น

 

แน่นอนว่าในสถานการณ์เดียวกันมนุษย์กลายพันธุ์จะผลิตปราณมนุษย์ได้น้อยกว่ามนุษย์ที่แท้จริง

 

นอกจากปราณมนุษย์ มนุษย์กลายพันธุ์และมนุษย์ยังสามารถผลิตทรัพยากรอมตะชนิดพิเศษเช่นประตูวายุ

 

ประตูวายุเป็นทรัพยากรอมตะระดับเจ็ดที่จะเติบโตขึ้นบนประตูบ้านของมนุษย์เท่านั้น เมื่อใดก็ตามที่ทรัพยากรอมตะชนิดนี้ถือกำเนิดขึ้น ประตูบ้านของมนุษย์จะไม่สามารถปิดได้ มันจะเปิดอยู่เสมอ

 

ทรัพยากรชนิดนี้จะไม่สามารถพบเห็นได้ในถิ่นทุรกันดารที่ปราศจากการดำรงอยู่ของมนุษย์

 

‘มีสมมติฐานในมรดกของนิกายเงา’

 

‘ยิ่งมีปราณมนุษย์สะสมอยู่มากเท่าใด โอกาสที่ผู้อมตะจะสามารถเข้าใจความหมายอันลึกซึ้งบนเส้นทางมนุษย์ก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้น’

 

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ดวงตาของฟางหยวนก็ส่องประกายขึ้น

 

เส้นทางมนุษย์!

 

นี่คือเส้นทางที่มนุษย์คนแรกสร้างขึ้น

 

ตลอดประวัติศาสตร์อันยาวนานมีผู้อมตะระดับแปดหรือระดับเก้าบางคนเข้าใจความหมายบางอย่างที่แฝงอยู่ในตำนานมนุษย์คนแรก

 

ตัวอย่างเช่น เทพอมตะตะวันเดือดศึกษาตำนานมนุษย์คนแรกกระทั่งสามารถสร้างมรดกโชคของสิ่งมีชีวิตทั้งหมดและโชคแห่งสวรรค์พิภพ

 

ช่ายฝูบรรพบุรุษของตระกูลช่ายแห่งภาคใต้สามารถสร้างท่าไม้ตายบนเส้นทางมนุษย์จากการอ่านตำนานมนุษย์คนแรกและทำให้ตระกูลช่ายกลายเป็นกองกำลังใหญ่ที่ทรงอิทธิพลมาจนถึงปัจจุบัน

 

กรณีดังกล่าวพบเห็นได้ทั่วไป

 

‘ในสถานการณ์ของข้า หากข้าเริ่มเลี้ยงดูมนุษย์กลายพันธุ์หรือมนุษย์ มันจะทำลายสภาพแวดล้อมในมิติช่องว่างของข้า ข้าจะสูญเสียรากฐาน’

 

‘แต่ด้วยการคงอยู่ของเมืองจิ๋ว ข้าสามารถเลี้ยงดูพวกเขาแยกออกจากมิติช่องว่างของข้า นอกจากนี้การเลี้ยงดูมนุษย์กลายพันธุ์หรือมนุษย์ในเมืองจิ๋วยังมีประสิทธิภาพมากกว่าปกติเพราะมันเป็นสภาพแวดล้อมพิเศษ’

 

‘ลืมมนุษย์ไปก่อน สติปัญญาของพวกเขาสูงเกินไป นอกจากนั้นพวกเขายังใช้ทรัพยากรมากเกินไป ตอนนี้ข้าควรเลือกเลี้ยงมนุษย์กลายพันธุ์’

 

มีมนุษย์กลายพันธุ์มากกว่าสิบชนิดอยู่บนโลกใบนี้

 

ตัวอย่างเช่น มนุษย์ขน มนุษย์หิน มนุษย์หิมะ มนุษย์วิหค มนุษย์เงือก มนุษย์หมึก มนุษย์ไข่ มนุษย์อสูร และมนุษย์เห็ด

 

แต่ละชนิดมีความพิเศษเฉพาะตัวของพวกมันเอง

 

‘ข้าควรเลือกเผ่าพันธุ์ใด?’ ฟางหยวนยังไม่ได้ตัดสินใจ

 

มีเมืองจิ๋วเพียงเมืองเดียว ดังนัน้เขาจึงสามารถเลือกเลี้ยงดูได้เพียงเผ่าพันธุ์เดียว เนื่องจากมนุษย์กลายพันธุ์แต่ละเผ่าพันธุ์ต้องการสภาพแวดล้อมในการดำรงชีวิตที่แตกต่างกัน การเลี้ยงดูมากกว่าหนึ่งเผ่าพันธุ์ในสถานที่เดียวกันจะส่งผลเสียมากกว่าผลดี

 

‘ลืมมนุษย์อสูรไปได้เลย พวกมันสูญพันธุ์ไปแล้ว’

 

‘มนุษย์ขน? มนุษย์ขนสามารถหลอมรวมวิญญาณให้ข้า’

 

‘มนุษย์หิน? ข้าเคยเลี้ยงดูมนุษย์หินมาก่อน ด้วยวิญญาณความเด็ดเดี่ยว ข้าสามารถเลี้ยงพวกมันได้อย่างง่ายดาย’

 

‘มนุษย์หิมะก็ดีเช่นกัน ตอนนี้ข้ามีความสัมพันธ์กับพวกเขาผ่านการแต่งงาน เผ่ามนุษย์หิมะกำลังสนับสนุนข้า’

 

‘สำหรับเผ่ามนุษย์จิ๋ว พวกเขาเหมาะสมกับเมืองจิ๋วตั้งแต่เริ่มต้น พวกเขาจะทำให้พืชพรรณในมิติช่องว่างของข้าเจริญเติบโตได้ดี’

 

‘ส่วนมนุษย์วิหค มนุษย์เงือก มนุษย์หมึก และมนุษย์เห็ด ทุกเผ่าพันธุ์ล้วนมีประโยชน์ต่อข้าทั้งสิ้น’

 

ฟางหยวนคิดและยังไม่มีคำตอบให้กับตนเอง

 

แต่ปัญหานี้ไม่ใช่เรื่องเร่งด่วนน

 

เพราะกระทั่งเขาจะต้องการทำ เขาก็ยังไม่มีเงินทุนที่จะเริ่มต้นโครงการขนาดใหญ่ในตอนนี้

 

คลังเก็บหินวิญญาณอมตะของเขายังอยู่ในระดับต่ำ

 

โชคดีที่เขามีลูกพลัมแดงอมตะมากมาย

 

นี่เป็นเพราะเวลาในมิติช่องว่างจักรพรรดิที่ไหลเร็วขึ้น

 

ดังนั้นฟางหยวนจึงสามารถสะสมลูกพลัมแดงอมตะได้อย่างรวดเร็ว

 

‘ในการเดินทางไปยังทะเลตะวันออกครั้งนี้ ข้าได้รับเมืองจิ๋วและสามารถกำจัดโหยว่ชาน ข้าไม่มีคู่แข่งในธุรกิจปลามังกรอีกต่อไป ตราบเท่าที่ข้ายังสามารถขายปลามังกร ปัญหาทางการเงินของข้าจะคลี่คลายลงในไม่ช้า’

 

‘สิ่งสำคัญในตอนนี้คืออาณาจักรแห่งความฝันของเทพปีศาจปล้นสวรรค์!’

 

ฟางหยวนคิดเกี่ยวกับมันและบินลงบนพื้นทราย

 

กลางทะเลทรายที่ร้อนระอุ ผู้อมตะผู้หนึ่งกำลังยืนรออยู่

 

เขาเผยรอยยิ้มและป้องหมัดขึ้นทักทายฟางหยวน “ถังฟางหมิงคารวะท่านฟางหยวน”

เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 1490 อาณาจักรแห่งความฝันของเทพปีศาจปล้นสวรรค์

แปลโดย iPAT  

 

ฟางหยวนพบถังฟางหมิงอีกครั้ง

 

คนผู้นี้ไม่ธรรมดา ในชีวิตแรกของฟางหยวน เขามีชื่อเสียงอย่างมากในสงครามห้าภูมิภาค สถานะของเขาใกล้เคียงกับหม่าหงหยุน

 

หลังจากรับสืบทอดนิกายเงา ฟางหยวนได้เรียนรู้หลายสิ่งหลายอย่าง

 

ในชีวิตแรกของเขา เทพปีศาจจิตวิญญาณประสบความสำเร็จในการฟื้นคืนชีพ เขาแฝงตัวอยู่ในวังสวรรค์และลอบควบคุมทั้งห้าภูมิภาค

 

การพุ่งทะยานขึ้นของหม่าหงหยุนเกิดขึ้นเพราะความช่วยเหลืออย่างลับๆของนิกายเงา

 

ถังฟางหมิงก็เช่นกัน

 

‘แม้วังสวรรค์จะกำลังขาดคนในเวลานี้ แต่อาณาจักรแห่งความฝันที่กำลังขยายออกไปทั้งห้าภูมิภาคจะทำให้ผู้อมตะทุกประเภทในวังสวรรค์ตื่นจากการจำศีล’

 

รากฐานของวังสวรรค์ลึกเกินไป กระทั่งนิกายเงาก็ไม่สามารถแข่งขัน

 

ฟางหยวนเข้าใจแล้วว่าเหตุใดนิกายเงาถึงดำเนินการเช่นนั้น

 

ตอนนี้เขากำลังดำเนินรอยตามเส้นทางเดิมของนิกายเงาในชีวิตแรก หม่าหงหยุนตายไปแล้ว แต่ตระกูลถังยังอยู่ เขาต้องให้การสนับสนุนกองกำลังนี้

 

ฟางหยวนตัดสินใจมานานแล้ว ย้อนกลับไปตั้งแต่เขาสร้างข้อตกลงกับตระกูลถัง มันไม่ใช่เรื่องสาขาของธารแห่งกาลเวลาเท่านั้น แต่เขายังต้องการร่วมมือกับอีกฝ่ายอย่างจริงใจ

 

วังสวรรค์กำลังวางแผนอุกอาจสำหรับอนาคต

 

โหยว่ชานและฉินไป่อี้เกือบถูกหลอกใช้โดยเทพธิดาจื่อเว่ย ดังนั้นฟางหยวนจึงต้องกำจัดพวกนาง ไม่ว่าจะเพื่อผลประโยชน์ทางธุรกิจหรือสถานการณ์ในอนาคตก็ตาม

 

ในการต่อสู้กับมหาอำนาจเช่นวังสวรรค์ แผนการของฟางหยวนจำเป็นต้องได้รับการยกระดับให้ครอบคลุมทั้งห้าภูมิภาค เขาจำเป็นต้องวางแผนต่อต้านโลกทั้งใบ!

 

ถังฟางหมิงมีความสุขมากเมื่อเห็นฟางหยวน

 

ครั้งสุดท้ายที่ทั้งสองพบกันคือฟางหยวนกำลังหลบหนี ดังนั้นถังฟางหมิงจึงไม่คาดหวังว่าเขาจะกลับมาอย่างรวดเร็วเช่นนี้

 

“พาข้าไปยังอาณาจักรแห่งความฝันของเทพปีศาจปล้นสวรรค์” ฟางหยวนกล่าวออกมาโดยตรง

 

“ท่านฟางหยวนดำเนินการอย่างรวดเร็ว ข้ารู้สึกนับถือจากใจจริง โปรดตามข้ามา” ถังฟางหมิงนำทาง

 

ทั้งสองบินอยู่ชั่วครู่ก่อนจะบรรลุถึงทะเลทรายแห่งหนึ่ง

 

ถังฟางหมิงชี้นิ้วออกไปและทำให้ห้วงมิติเกิดรอยแตกร้าว

 

ฟางหยวนเป็นปรมาจารย์บนเส้นทางแห่งค่ายกล เขามีรากฐานที่แข็งแกร่ง เมื่อเห็นค่ายกลวิญญาณนี้ ช่วยไม่ได้ที่ดวงตาของเขาจะส่องประกายขึ้น ‘เป็นค่ายกลวิญญาณที่ยอดเยี่ยม!’

 

ค่ายกลวิญญาณนี้น่าเหลือเชื่อมาก กระทั่งฟางหยวนจะใช้วิธีตรวจสอบทั้งหมดของเขา เขาก็ยังไม่พบสิ่งใด

 

“ท่านฟางหยวน โปรดตามข้ามา” ถังฟางหมิงเข้าไปในรอยแยกของห้วงมิติ ฟางหยวนไม่ลังเลที่จะเดินตามเข้าไป

 

หลังจากเข้าไปฟางหยวนพบว่ามันเป็นทุ่งหญ้ากว้างใหญ่

 

สิ่งที่ดึงดูดใจที่สุดคืออาณาจักรแห่งความฝันของเทพปีศาจปล้นสวรรค์ที่อยู่ตรงกลาง

 

อาณาจักรแห่งความฝันของเทพปีศาจปล้นสวรรค์ใหญ่โตเหมือนภูเขา

 

มันเปล่งแสงสีน้ำเงินที่น่าขนลุกออกมา

 

สงครามห้าภูมิภาคยังไม่เริ่มต้นแต่อาณาจักรแห่งความฝันของเทพปีศาจปล้นสวรรค์กลับถูกค้นพบแล้วและผู้ค้นพบก็คือตระกูลถัง พวกเขาเก็บมันไว้และลอบทำการวิจัยอย่างลับๆ

 

แม้ตระกูลถังจะได้รับสมบัติล้ำค่าชิ้นนี้ แต่พวกเขากลับไม่มีความรู้เกี่ยวกับอาณาจักรแห่งความฝันและมีความก้าวหน้าช้ามาก

 

สำหรับความก้าวหน้าทั้งหมดของพวกเขา มันเกิดจากพรสวรรค์และความเฉลียวฉลาดของถังฟางหมิงเพียงผู้เดียว

 

ถึงกระนั้นเขาก็แทบไม่สามารถรักษาชีวิตจากอาณาจักรแห่งความฝัน หากน้องสาวของเขาไม่ได้ใช้เบาะแสเกี่ยวกับมรดกที่แท้จริงของเทพอมตะสวรรค์พิภพแลกเปลี่ยนกับความช่วยเหลือจากเทพสมุทรขาว ถังฟางหมิงคงตายไปแล้ว

 

เทพสมุทรขาวเป็นร่างแยกของเทพปีศาจจิตวิญญาณ ในการต่อสู้บนภูเขาอี้เทียน เขาได้นำสมาชิกของนิกายเงาจากทะเลทรายตะวันตกเข้าร่วมและเสียชีวิตในสนามรบ

 

ฟางหยวนไม่ได้กล่าวถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเทพสมุทรขาวให้ถังฟางหมิงรับรู้และแน่นอนว่าเบาะแสเกี่ยวกับมรดกที่แท้จริงของเทพอมตะสวรรค์พิภพก็อยู่ในมือของฟางหยวนเช่นกัน

 

มรดกที่แท้จริงของเทพอมตะสวรรค์พิภพไม่ใช่จุดสนใจของฟางหยวน ตอนนี้เขาให้ความสำคัญกับอาณาจักรแห่งความฝันของเทพปีศาจปล้นสวรรค์มากที่สุด

 

แต่อาณาจักรแห่งความฝันสีน้ำเงินนี้มีอันตราย

 

เพราะมันมีเจตจำนงสวรรค์แฝงตัวอยู่

 

เจตจำนงสวรรค์สามารถแทรกซึมเข้าสู่อาณาจักรแห่งความฝัน ฟางหยวนเคยเผชิญหน้ากับมันมาแล้วที่ภาคใต้

 

ฟางหยวนเคยพบกับเทพอมตะกลุ่มดาวหลายครั้งในอาณาจักรแห่งความฝัน ด้วยคำแนะนำจากนาง มันทำให้เขาสามารถเอาชนะเทพปีศาจจิตวิญญาณในการต่อสู้บนภูเขาอี้เทียน

 

ดังคำกล่าวที่ว่าผิดเป็นครู ปีศาจเฒ่าฟางหยวนได้ฝึกฝนบทเรียนนี้มาอย่างเข้มข้นและมันยังฝังลึกอยู่ในหัวใจของเขา

 

‘เมื่ออาณาจักรแห่งความฝันปรากฏขึ้นนานเกินไป เจตจำนงสวรรค์จะแทรกซึมเข้าไปเช่นเดียวกับอาณาจักรแห่งความฝันของภาคใต้ อาณาจักรแห่งความฝันของเทพปีศาจปล้นสวรรค์ของทะเลทรายตะวันตกคงอยู่มานานแล้ว ข้าแน่ใจว่าเจตจำนงสวรรค์เข้ายึดครองมันอย่างสมบูรณ์แล้ว’ ดวงตาของฟางหยวนส่องประกายอย่างน่าขนลุก

 

‘หากเป็นก่อนหน้านี้ข้าต้องหลีกเลี่ยงมัน แต่ตอนนี้…ฮ่าฮ่า’ ริมฝีปากของฟางหยวนม้วนตัวขึ้นขณะที่เขายกฝ่ามือขึ้น

 

ร่างของฟางหยวนปกคลุมไปด้วยแสงสีเทาขาว

 

ฝ่ามือของเขาอยู่ห่างจากอาณาจักรแห่งความฝันของเทพปีศาจปล้นสวรรค์เพียงหนึ่งนิ้ว

 

ฟางหยวนมีร่างทารกอมตะไม่ใช่กายาแห่งความฝัน หากเขาสัมผัสมันจริงๆ เขาจะติดอยู่ในอาณาจักรแห่งความฝัน

 

แสงสีเทาขาวไหลเข้าสู่อาณาจักรแห่งความฝันโดยปราศจากสิ่งกีดขวาง

 

ปรากฏการณ์นี้กินเวลาชั่วขณะ

 

อาณาจักรแห่งความฝันถูกปกคลุมด้วยแสงสีเทาขาวขณะที่ถังฟางหมิงเฝ้ามองอยู่อย่างเงียบๆ

 

เขาไม่สามารถบอกได้ว่ามันคือสิ่งใดแต่เขารู้ว่านี่เป็นท่าไม้ตายอมตะ

 

‘ท่านฟางหยวนช่างแข็งแกร่งนัก เขาสามารถสร้างท่าไม้ตายอมตะที่ส่งผลกระทบต่ออาณาจักรแห่งความฝันได้จริงๆ เปรียบเทียบกับข้า ข้าสามารถสร้างวิญญาณระดับมนุษย์บนเส้นทางแห่งความฝันได้เพียงไม่กี่ดวง เหนือฟ้ายังมีฟ้า เขาคือคนที่ยืนอยู่เหนือผู้คนอย่างแท้จริง!’ ถังฟางหมิงรู้สึกชื่มชมฟางหยวนจากใจจริง

 

ฟางหยวนไร้อารมณ์แต่เขากลับลอบประหม่าอยู่ภายใน

 

เขากระตุ้นใช้ท่าไม้ตายอมตะสลายเจตจำนงสวรรค์ แม้มันจะไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาใช้งานท่าไม้ตายนี้ แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาพยายามใช้มันกับอาณาจักรแห่งความฝัน

 

ท่าไม้ตายอมตะสลายเจตจำนงสวรรค์ใช้วิญญาณอมตะความลับสวรรค์เป็นแกนกลาง มันสามารถกำจัดเจตจำนงสวรรค์ เขาเคยใช้มันกับวิญญาณกาลเวลามาก่อน ตอนนี้เขากำลังใช้มันกับอาณาจักรแห่งความฝันอีกครั้ง ผู้ใดจะรู้ว่าจะเกิดสิ่งใดขึ้น

 

สิบนาทีผ่านไปอย่างรวดเร็ว

 

แสงสีเทาขาวขยายออกไปเป็นวงกว้าง ไม่เพียงพื้นผิวแต่ยังเข้าสู่ส่วนลึกของอาณาจักรแห่งความฝัน

 

อาณาจักรแห่งความฝันของเทพปีศาจปล้นสวรรค์เหมือนภูเขา แต่หนึ่งในสิบส่วนของมันถูกปกคลุมด้วยแสงสีเทาขาว

 

เมื่อถังฟางหมิงคิดว่าแสงสีเทาขาวกำลังขยายตัวออกไปเรื่อยๆ การเปลี่ยนแปลงที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น

 

ดวงตาหลากหลายสีสันปรากฏขึ้นภายในแสงสีเทาขาว

 

สีของดวงตาเปลี่ยนไปทุกครั้งที่มันกะพริบตา

 

จำนวนดวงตาเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว หลังจากไม่กี่ลมหายใจ ดวงตาก็เพิ่มขึ้นจากหลักสิบเป็นหลักร้อยและก้าวเข้าสู่หลักพัน

 

หลังจากหลายสิบลมหายใจ ดวงตาหลากสีก็มีจำนวนนับล้านดวง ไม่เพียงพื้นผิวของอาณาจักรแห่งความฝันแต่มันยังบุกรุกเข้าไปภายใน

 

‘ได้ผล!’ ฟางหยวนลอบตื่นเต้นอยู่ภายในแต่ภายนอกยังนิ่งเฉย ถังฟางหมิงไม่สามารถสัมผัสได้ถึงอารมณ์อันแปรปรวนของเขา

 

ดวงตาหลากสียังกะพริบอย่างต่อเนื่อง เจตจำนงสวรรค์ในอาณาจักรแห่งความฝันของเทพปีศาจปล้นสวรรค์ถูกกำจัดออกไปเรื่อยๆ

 

เมื่อดวงตาดวงเดิมหายไป ดวงตาดวงใหม่ก็ปรากฏขึ้นแทนที่

 

เจตจำนงสวรรค์ถูกทำลายอย่างรวดเร็ว หลังจากไม่นานเจตจำนงสวรรค์ในแสงสีเทาก็ถูกกำจัดออกไปจนหมด

 

ฟางหยวนกระตุ้นใช้งานท่าไม้ตายอมตะสลายเจตจำนงสวรรค์เป็นเวลาสามวันสามคืนติดต่อกัน

 

ในที่สุดอาณาจักรแห่งความฝันของเทพปีศาจปล้นสวรรค์ก็ไม่มีเจตจำนงสวรรค์เหลืออยู่

 

ฟางหยวนสร้างม่านแสงสีเทาขาวปกคลุมอาณาจักรแห่งความฝันของเทพปีศาจปล้นสวรรค์เอาไว้ ด้วยวิธีนี้ตราบเท่าที่เจตจำนงสวรรค์พยายามจะแทรกซึมเข้าไป ดวงตาหลากสีจะทำลายมันทันที

 

และตอนนี้อาณาจักรแห่งความฝันของเทพปีศาจปล้นสวรรค์ก็ปลอดภัยในที่สุด

 

‘ต่อไปข้าจะสำรวจอาณาจักรแห่งความฝันแห่งนี้’ ฟางหยวนสูดหายใจลึก เขาเต็มไปด้วยความสุข

เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 1491 เด็กหนุ่มผู้น่าสงสาร

แปลโดย iPAT  

 

อิงอู๋เซี่ย ไห่ลั่วหลัน เทพธิดากระต่ายขาว และเทพธิดาเมี่ยวหยินออกมาจากมิติช่องว่างของฟางหยวน

 

“ต่อไปข้าจะสำรวจอาณาจักรแห่งความฝัน” ฟางหยวนหันกลับมากล่าวกับถังฟางหมิง

 

หัวใจของถังฟางหมิงสั่นสะท้านขึ้นแต่ในไม่ช้าเขาก็เข้าใจความหมายของฟางหยวนและเผยรอยยิ้มขมขื่น “เทพธิดาโปรดตามข้ามา”

 

ค่ายกลวิญญาณถูกควบคุมโดยถังฟางหมิงแต่ตอนนี้เขาต้องสละส่วนหนึ่งของการควบคุมให้กับสมาชิกนิกายเงา

 

นี่เป็นส่วนหนึ่งของข้อตกลงพันธมิตรระหว่างฟางหยวนกับตระกูลถัง

 

เมื่อฟางหยวนสำรวจอาณาจักรแห่งความฝัน ดวงวิญญาณของเขาจะออกจากร่างและเข้าสู่อาณาจักรแห่งความฝัน เขาจะไม่สามารถปกป้องร่างกายของตนเอง

 

นั่นเป็นสถานการณ์ที่ค่อนข้างอันตราย

 

ดังนั้นฟางหยวนจึงต้องนำสมาชิกนิกายเงาออกมาเพื่อปกป้องร่างกายของเขา

 

ค่ายกลวิญญาณนี้ไม่สามารถปล่อยให้คนนอกควบคุม สมาชิกนิกายเงาต้องเข้าควบคุมมันด้วยตนเอง

 

ด้วยวิธีนี้ไม่ว่าจะเป็นนิกายเงาหรือตระกูลถัง พวกเขาจะมีอำนาจอยู่ในมือและไม่สามารถทำเรื่องเลวร้ายต่อร่างกายของฟางหยวน

 

ฟางหยวนมักทำสิ่งต่างๆด้วยความระมัดระวังอย่างเต็มที่เสมอ

 

หลังจากสมาชิกนิกายเงาเข้าควบคุมครึ่งหนึ่งของค่ายกลวิญญาณ ฟางหยวนก็เริ่มการสำรวจอาณาจักรแห่งความฝัน

 

ถังฟางหมิงเฝ้ามองโดยไม่กะพริบตา

 

‘นี่เป็นจุดสำคัญ!’ เขาต้องการเก็บเกี่ยวความรู้จากฟางหยวนให้ได้มากที่สุด

 

แต่จุดสำคัญใดที่เขาสามารถเรียนรู้จากการเฝ้ามองฟางหยวน?

 

‘ข้าอยู่ที่ใด?’ ฟางหยวนเข้าสู่อาณาจักรแห่งความฝันขณะที่วิสัยทัศน์ของเขาเปลี่ยนแปลงไป

 

เขาพบว่าตนเองอยู่ในร่างของเด็กหนุ่มที่สวมชุดผ้าขี้ริ้ว

 

เขาอยู่ในกระโจมที่เรียบง่าย เพียงลมพัดผ่านเบาๆ มันก็สั่นสะเทือนอย่างง่ายดาย

 

“ฉั๊ว!”

 

“บัดซบ! คนผู้นี้ไม่เพียงทุบตีข้า แต่เขายังฉีกกระโจมของข้าด้วย!” ร่างเด็กหนุ่มที่ฟางหยวนเข้าสวมบทบาทกัดฟันพึมพำ

 

หลังจากนั้นเขาก็ก้มลงดูเสื้อผ้าที่สกปรกและขาดรุ่งริ่งของตนเอง หน้าอกของเขายังเต็มไปด้วยบาดแผลสีม่วง เขาดูน่าสงสารมาก

 

เด็กหนุ่มยกมือขึ้นสัมผัสบาดแผนบนร่างกายของตนและรู้สึกถึงความเจ็บปวด

 

“ผู้ใดจะคิดว่าผู้ยิ่งใหญ่ เบน เจสัน เช่นข้าจะจบลงในโลกที่ไร้สาระและกลายเป็นเด็กอีกครั้ง นอกจากนั้นข้ายังถูกรังแกโดยเด็กคนอื่นๆ นี่มันมากเกินไปแล้ว!”

 

“โลกใบนี้ช่างไร้สาระ มนุษย์ควบคุมวิญญาณเพื่อรับพลังลึกลับ นี่มันฝันร้ายชัดๆ!”

 

“เห้อ…หากนี่เป็นความฝัน เหตุใดข้ายังไม่ตื่นหลังจากผ่านไปนับสิบปี?” เด็กหนุ่มกล่าวขณะที่ฟางหยวนฟังคำกล่าวเหล่านี้และรู้สึกหัวใจสั่นไหว

 

เขาได้ยินความลับมากมาย เทพปีศาจปล้นสวรรค์เป็นปีศาจต่างโลกเช่นเดียวกับฟางหยวน

 

‘ชื่อเดิมของเทพปีศาจปล้นสวรรค์คือ เบน เจสัน นั่นหมายความว่าในอาณาจักรแห่งความฝันนี้ ข้ากำลังสวมบทของเทพปีศาจปล้นสวรรค์! แต่ตอนนี้เขายังเป็นเพียงเด็กมนุษย์ เขายังไม่ได้เริ่มต้นการบ่มเพาะ’ ฟางหยวนตระหนักถึงจุดนี้

 

เป็นเพียงเวลานี้ที่เด็กหนุ่มพึมพำ “แต่โชคดีที่ตระกูลจะเปิดอาณาเขตศักดิ์สิทธิ์ในคืนนี้ เมื่อข้าเข้าไป ข้าจะสามารถปลุกทะเลวิญญาณและเริ่มบ่มเพาะ ข้าจะกลายเป็นผู้ใช้วิญญาณ”

 

“ข้าหวังว่าพลังนี้จะทำให้ข้าสามารถหลบหนีจากที่นี่และกลับบ้านเกิดของข้า!”

 

เด็กหนุ่มกล่าวด้วยความรู้สึกเจ็บปวด เขากัดฟันยืนขึ้นและเดินออกจากกระโจม

 

ฟางหยวนเป็นเหมือนเจตจำนงที่แฝงตัวอยู่ในร่างของเด็กหนุ่มผู้นี้และเฝ้ามองเขาแต่ไม่สามารถควบคุมร่างกายของเขา

 

นี่เป็นสถานการณ์ที่หายากแม้แต่สำหรับฟางหยวน

 

หลังจากทดลองด้วยทุกวิธีและล้มเหลวทั้งหมด ฟางหยวนทำได้เพียงเฝ้ามองในฐานะผู้สังเกตการณ์ขณะที่อาณาจักรแห่งความฝันยังดำเนินต่อไป

 

เด็กหนุ่มออกจากกระโจน

 

ฟางหยวนมองเห็นโอเอซิสสีเขียวภายใต้แสงจันทร์

 

มันเป็นเวลากลางคืน ดวงจันทร์กลมโตลอยอยู่บนท้องฟ้า

 

โอเอซิสแห่งนี้มีขนาดเล็ก มีทะเลสาบเล็กๆอยู่ตรงกลางและรายล้อมไปด้วยกระโจมมากมาย

 

กระโจมเหล่านี้มีขนาดและสีสันที่แตกต่างกัน บางหลังเป็นสีเทา บางหลังเป็นสีขาว สีเหลือง สีทอง หรือสีม่วง

 

ยิ่งกระโจมมีสีสันสดใสและมีขนาดใหญ่เท่าใด สถานะของผู้ครอบครองก็ยิ่งสูงขึ้นเท่านั้น

 

เด็กหนุ่มมองไปข้างหน้าด้วยสายตาชื่นชมก่อนจะหันกลับไปมองกระโจมของตนเอง

 

กระโจมของเขาเล็กและน่าเกลียดมาก มันเต็มไปด้วยเขม่าสีดำและมีรูอยู่มากมาย

 

เด็กหนุ่มขมวดคิ้วและถอนหายใจ “หลังจากคืนนี้ ข้าจะไม่อยู่ในสถานที่ที่เลวร้ายนี้อีกต่อไป”

 

หลังกล่าวจบคำเขาก็เดินตรงไปยังจุดศูนย์กลางของโอเอซิส

 

ระหว่างทาง เด็กหลายคนเดินออกมาจากกระโจมที่อยู่รอบๆ การแสดงออกของพวกเขาแข็งทื่อและไม่มีผู้ใดกล่าวสิ่งใดออกมา

 

วันนี้เป็นวันสำคัญที่สุดในชีวิตของพวกเขา ตามธรรมเนียมของทะเลทรายตะวันตก เด็กทุกคนต้องแสดงความเคารพและไม่พูดคุยโดยไม่จำเป็น

 

ผู้ใดพูดมากเกินไปหรือแสดงอารมณ์มากเกินไป ไม่ว่าจะเป็นความสุขหรือความเศร้า พวกเขาจะทำให้พิธีกรรมแปดเปื้อนและจะถูกลงโทษอย่างรุนแรงจนถึงขั้นเนรเทศ

 

หากพวกเขาถูกเนรเทศออกไป เด็กเหล่านั้นต้องตายอย่างแน่นอน

 

ความรุนแรงของบทลงโทษเห็นได้ชัดเจน

 

เด็กจำนวนมากเดินไปรวมตัวกันที่ใจกลางโอเอซิส

 

ระหว่างทางเด็กหนุ่มได้พบกับกลุ่มเด็กที่ทุบตีเขาเช่นกัน

 

เด็กเหล่านั้นทั้งสูงและดูแข็งแกร่ง ร่างกายของพวกเขาสูงใหญ่กว่าเด็กทั่วไป เสื้อผ้าที่พวกเขาสวมใส่ก็ดูราคาแพงกว่าอย่างเห็นได้ชัด นี่แสดงให้เห็นความภูมิหลังที่ไม่ธรรมดาของพวกเขา

 

เด็กเหล่านั้นไม่กล่าวสิ่งใดแต่ยังส่งสายตาดุร้ายและยั่วยุ

 

เด็กหนุ่มพ่นลมหายใจออกมาโดยไม่รู้ตัว

 

ต่างฝ่ายต่างจ้องมองกันกระทั้งไปถึงทะเลสาบกลางโอเอซิส

 

วิญญาณแห่งความหวังอาศัยอยู่บนต้นอ้อที่อยู่รอบๆทะเลสาบแห่งนี้

 

สิ่งนี้ทำให้ฟางหยวนนึกไปถึงพิธีเผยลิขิตสวรรค์บนภูเขาชิงเหมา

 

แม้พิธีการของทะเลทรายตะวันตกจะแตกต่างจากภาคใต้ แต่ทั้งสองภูมิภาคก็ใช้วิญญาณแห่งความหวังเพื่อปลุกทะเลวิญญาณคล้ายคลึงกัน

 

เด็กเดินเข้าไปที่ทุ่งต้นอ้อขณะที่วิญญาณแห่งความหวังบินออกมาด้วยความตกใจ

 

ทะเลวิญญาณถูกปลุกขึ้นทีละคน บางคนกังวล บางคนเศร้า บางคนมีความสุข และบางคนรู้สึกหดหู่ สำหรับมนุษย์ธรรมดา พรสวรรค์เป็นสิ่งกำหนดความสำเร็จในชีวิตของพวกเขา

 

บรรยากาศในพิธีเผยลิขิตสวรรค์ของภาคใต้ค่อนข้างร้อนแรงแต่บรรยากาศของทะเลทรายตะวันตกกลับเคร่งเครียดและเงียบสงบ

 

แม้พวกเขาจะรู้สึกอย่างไร พวกเขาก็ต้องควบคุมตนเองเอาไว้ ใบหน้าของพวกเขาอาจดูบิดเบี้ยวและสามารถหลั่งน้ำตา แต่พวกเขาไม่สามารถส่งเสียงใดๆออกมา

 

ในไม่ช้าก็ถึงคราวของเทพปีศาจปล้นสวรรค์วัยเยาว์

 

เขาแทบไม่สามารถอดทนรอ เขาเดินเข้าไปที่ต้นอ้อเมื่อได้รับอนุญาต

 

แต่พรสวรรค์ของเขาอยู่ในนภาที่สี่เท่านั้น มันเป็นระดับต่ำสุด พรสวรรค์นภาที่สี่มีพลังวิญญาณเพียงสิบถึงสามสิบส่วนอยู่ในทะเลวิญญาณ คนกลุ่มนี้มักเป็นได้เพียงผู้ใช้วิญญาณระดับหนึ่ง มีไม่กี่คนที่สามารถก้าวเข้าสู่ระดับสอง

 

ผู้ใช้วิญญาณที่มีพรสวรรค์ระดับนี้กล่าวได้ว่าไร้ศักยภาพและไร้อนาคต

 

สถานะของพวกเขาจะถูกจัดให้อยู่ในจุดต่ำสุด

 

“เป็นไปได้อย่างไร? ข้ามีพรสวรรค์นภาที่สี่ได้อย่างไร!?” เด็กหนุ่มกรีดร้อง

 

“หุบปาก!” ผู้ใช้วิญญาณที่รับผิดชอบจับเด็กหนุ่มและปิดปากเขา

 

เด็กหนุ่มดิ้นรนอย่างหนักก่อนจะถูกฝ่ายตรงข้ามใช้ฝ่ามือกระแทกที่ต้นคอ

 

เด็กหนุ่มหมดสติไปทันที

 

วิสัยทัศน์ของฟางหยวนก็มืดมิดลงเช่นกัน

 

เขาพบว่าตนเองไม่สามารถทำสิ่งใด กระทั่งท่าไม้ตายอมตะคลี่คลายความฝันก็ไม่มีผล

 

‘ยิ่งอาณาจักรแห่งความฝันใหญ่โตเท่าใด พลังอำนาจของท่าไม้ตายอมตะคลี่คลายความฝันก็ลดลงเท่านั้น อาณาจักรแห่งความฝันนี้พิเศษมาก ท่าไม้ตายอมตะคลี่คลายความฝันไม่ส่งผลกระทบใดๆทั้งสิ้น’

 

ฟางหยวนประเมิน

 

เขาทดลองอีกครั้งและยังไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น เขาต้องรอคอยต่อไปอย่างช่วยไม่ได้

เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 1492 โชคชะตาของเทพปีศาจปล้นสวรรค์

แปลโดย iPAT  

 

ท่ามกลางความมืดมิด ฟางหยวนรู้สึกทุกข์ทรมาน

 

พื้นที่สีดำแห่งนี้มีพลังกัดกร่อนจิตวิญญาณ นี่คือสิ่งที่ฟางหยวนไม่เคยพบเห็นจากการสำรวจอาณาจักรแห่งความฝันอื่นๆ

 

โชคดีที่รากฐานบนเส้นทางแห่งจิตวิญญาณของฟางหยวนไม่ธรรมดา จิตวิญญาณของเขาอยู่ในระดับสิบล้านคน เขาสามารถอดทนต่อการกัดกร่อนของอาณาจักรแห่งความฝันนี้

 

ฟางหยวนรู้สึกราวกับเวลาผ่านไปเนินนานก่อนที่แสงสีขาวจะปรากฏขึ้นท่ามกลางความมืดมิด

 

จุดแสงสีขาวขยายขึ้นก่อนจะเติมเต็มวิสัยทัศน์ของเขา

 

เทพปีศาจปล้นสวรรค์วัยเยาว์ค่อยๆเปิดเปลือกตาขึ้น

 

แสงสีขาวก็คือแสงอาทิตย์

 

เด็กหนุ่มยกมือขึ้นปิดตา

 

“เหตุใดข้าถึงมาอยู่ที่นี่?” ในไม่ช้าเขาก็พบว่าตนเองนอนอยู่กลางทะเลทรายที่ว่างเปล่า ค่ำคืนผ่านไปแล้ว ตอนนี้เป็นเวลากลางวัน

 

ความสงสัยของเด็กหนุ่มอยู่ไม่นานเพราะเขาค้นพบข้อมูลบางอย่างที่อยู่ในใจ

 

ข้อมูลนี้ถูกทิ้งไว้โดยผู้ใช้วิญญาณของเผ่า

 

เนื้อหากล่าวว่าเด็กหนุ่มฝ่าฝืนกฎของเผ่าและถูกเนรเทศ แต่เนื่องจากเขายังเด็กและโง่เขลา เขาจึงถูกลงโทษให้อยู่ในทะเลทรายแห่งนี้เพียงสามวัน ตราบเท่าที่เขากลับไปที่เผ่าหลังจากนั้น เขาจะสามารถกลับเข้าสู่เผ่าและอาศัยอยู่ที่นั่นได้อีกครั้ง

 

“บัดซบ!” เด็กหนุ่มสบถสาปแช่ง

 

“ข้ากล่าวเพียงไม่กี่คำแต่พวกเจ้ากลับเนรเทศข้า พวกเจ้าเพิกเฉยต่อชีวิตของเด็กผู้หนึ่งได้อย่างไร!?”

 

“สารเลว! ข้าขอสาปแช่งพวกเจ้า!”

 

เด็กหนุ่มยกนิ้วกลางขึ้นแต่เขาไม่รู้ว่าควรชี้ไปที่ใด

 

ตอนนี้เขาไม่สามารถแยกแยะแม้แต่ทิศทาง เขาไม่รู้ว่าเผ่าของเขาอยู่ที่ใด

 

การค้นพบนี้ทำให้เด็กหนุ่มรู้สึกสิ้นหวัง

 

เขานั่งบนพื้นและกล่าว “ข้าควรทำอย่างไร แม้ข้าจะเป็นผู้ใช้วิญญาณ แต่ข้าไม่มีวิญญาณ น้ำ หรืออาหาร ในเวลากลางคืนโดยปราศจากเสื้อผ้าที่อบอุ่นหรือกระโจมที่ช่วยป้องกันลม ข้าจะแข็งตาย!”

 

“ไม่ ข้าต้องรอด!”

 

“ข้าจะมีชีวิตรอดในโลกที่ถูกสาปใบนี้และหาทางกลับบ้าน!”

 

เด็กหนุ่มกัดฟันแน่น เปลวไฟแห่งการต่อสู้ของเขาลุกไหม้ขึ้นในดวงตา

 

ในเวลาเดียวกันฟางหยวนก็รู้สึกว่าร่างกายของเขาผ่อนคลายลง เขาสามารถขยับแขนและขาของเด็กหนุ่ม

 

‘โอ้ ข้าสามารถควบคุมมันได้แล้ว?’

 

‘ดูเหมือนข้าต้องเข้าแทนที่เด็กผู้นี้และเอาชีวิตรอดในทะเลทรายแห่งนี้’

 

ฟางหยวนเข้าใจทันที

 

เขาต้องดิ้นรนเอาชีวิตรอดในสถานการณ์ที่สิ้นหวังแต่ตอนนี้เขาอยู่ในจุดที่ยากลำบากมาก

 

เหตุผลก็คือเขาไม่มีตัวช่วยใดๆทั้งสิ้น

 

เด็กหนุ่มไม่มีวิญญาณ เขามีพลังวิญญาณเพียงสิบถึงสามสิบส่วน การขอให้เขาอยู่รอดในทะเลทรายถือเป็นเรื่องยากราวกับการปีนป่ายขึ้นสวรรค์

 

‘ตระกูลเนรเทศเขาเพราะต้องการให้เขาตาย ไม่ กล่าวให้ถูกต้องกว่านั้นก็คือพวกเขาไม่สนใจผู้ใช้วิญญาณระดับต่ำเช่นเขา’

 

โดยปกติแล้วผู้ใช้วิญญาณทุกคนมีค่า แต่หลังจากคิดถึงฉากก่อนหน้า ฟางหยวนก็เข้าใจเหตุผล

 

‘เผ่านี้ไม่แข็งแกร่ง พวกเขามีทรัพยากรน้อย ดังนั้นพวกเขาจึงสามารถเลี้ยงดูเพียงผู้ใช้วิญญาณที่มีพรสวรรค์เท่านั้น’

 

ฟางหยวนเผยรอยยิ้มขมขื่น การค้นพบนี้ไม่มีประโยชน์สำหรับปัญหาที่เขากำลังเผชิญหน้า เมื่อมองไปรอบๆ สิ่งที่เขาเห็นมีเพียงทะเลทราย ไม่มีต้นไม้แม้แต่ต้นเดียว

 

ท่าไม้ตายอมตะคลี่คลายความฝัน!

 

ฟางหยวนใช้มันแต่เขาก็ไม่เห็นการเปลี่ยนแปลงใดๆเกิดขึ้น

 

ไพ่ตายที่ช่วยเหลือเขามาตลอดกลับไม่สามารถใช้งานในอาณาจักรแห่งความฝันของเทพปีศาจปล้นสวรรค์์

 

ฟางหยวนถอนหายใจ ‘ข้าทำได้เพียงทดสอบโชคของตนเองเท่านั้น’

 

เขาเลือกทิศทางและเริ่มเคลื่อนไหว

 

ครึ่งวันต่อมาฟางหยวนยังไม่พบสิ่งใดเลย เขาเสียชีวิตจากความกระหายน้ำ

 

เขาถูกบังคับให้ออกจากอาณาจักรแห่งความฝันและได้รับบาดเจ็บ

 

การสำรวจอาณาจักรแห่งความฝันล้มเหลว

 

ฟางหยวนรู้สึกเวียนศีรษะอย่างรุนแรง เขารีบใช้วิญญาณความเด็ดเดี่ยวเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บของตน

 

‘วิญญาณความเด็ดเดี่ยว!’ ถังฟางหมิงมองเห็นสิ่งนี้และรู้สึกอิจฉา

 

เขาเฝ้าดูขณะที่ฟาหงยวนใช้วิญญาณความเด็ดเดี่ยวรักษาจิตวิญญาณของตนเองอย่างรวดเร็ว

 

วิญญาณความเด็ดเดี่ยวเป็นผู้สนับสนุนที่ดีที่สุดในการสำรวจอาณาจักรแห่งความฝัน

 

ฟางหยวนเข้าสู่อาณาจักรแห่งความฝันอีกครั้ง

 

เขาอยู่กลางทะเลทราย

 

ฟางหยวนถอนหายใจและเลือกทิศทางอื่น

 

หลังจากเดินไปได้หนึ่งวัน เขาก็ยังไม่เห็นสิ่งใด ฟางหยวนรู้สึกเหนื่อยและกระหายน้ำ เขารู้สึกว่าร่างกายมาถึงขีดจำกัดแล้ว

 

‘หากเทพปีศาจปล้นสวรรค์อยู่ในสถานการณ์เดียวกันนี้ เขาไม่มีทางรอด เขาต้องการความช่วยเหลือจากภายนอกหรือการเผชิญหน้าโดยบังเอิญ’

 

‘หมายความว่าทิศทางใดทิศทางหนึ่งจะทำให้เขาพบการเผชิญหน้าโดยบังเอิญ’

 

‘ดูเหมือนมันจะขึ้นอยู่กับโชคของผู้สำรวจ น่าเสียดายที่วิธีการบนเส้นทางแห่งโชคของข้าไม่สามารถใช้งานในอาณาจักรแห่งความฝัน เว้นเพียงข้าจะหลอมรวมเส้นทางแห่งความฝันกับเส้นทางแห่งโชคเข้าด้วยกันเพื่อสร้างท่าไม้ตายอมตะ’

 

ฟางหยวนวิเคราะห์

 

การสำรวจครั้งที่สองของเขายังล้มเหลว

 

หลังจากพักผ่อน เขาเริ่มการทดลองครั้งที่สาม

 

คราวนี้เขาเลือกทิศทางที่ต่างออกไป ไม่นานเขาก็พบหลุมทราย

 

นี่เป็นหลุมทรายดูด ฟางหยวนติดอยูในหลุมทรายและไม่สามารถหลบหนี

 

‘ข้าจะตายอีกครั้งงั้นหรือ?’ ฟางหยวนรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย เขาทำได้เพียงเฝ้ามองขณะที่ตนเองถูกทรายดูดลงไป

 

แต่ก่อนที่ทรายจะปกคลุมศีรษะของเขา มันกลับพุ่งขึ้นข้างบนราวกับน้ำพุร้อน

 

ฟางหยวนถูกส่งลอยขึ้นสู่อากาศและตกลงบนพื้นทราย

 

หลุมทรายดูดกลายเป็นรูที่มีลมพัดขึ้นมา

 

“นี่อาจได้ผล!” ฟางหยวนเข้าไปใกล้รูและเห็นปลามีปีกบินออกมา

 

อย่างไรก็ตามแท้จริงแล้วพวกมันไม่ใช่ปลาแต่เป็นวิญญาณลมเย็นระดับมนุษย์

 

ฟางหยวนต้องการจับวิญญาณเหล่านี้แต่พวกมันรวดเร็วมาก

 

ขณะเดียวกันกระแสลมที่พัดขึ้นมาก็พยายามผลักดันฟางหยวนออกไป

 

ความแข็งแกร่งของฟางหยวนต่ำมาก นอกจากนั้นเขายังอดอาหารมานาน เขาไม่สามารถเข้าไปใกล้และจับวิญญาณเหล่านั้น

 

แต่ฟางหยวนไม่ท้อ เขาอดทนรอ

 

ไม่นานหลังจากนั้นโอกาสของเขาก็มาถึง วิญญาณลมเย็นได้รับบาดเจ็บเมื่อพวกมันพุ่งชนกันเองและตกลงบนพื้น

 

ฟางหยวนรีบคว้าวิญญาณดวงนี้เอาไว้

 

แต่ด้วยความตื่นเต้น เขากลับบีบมันจนตาย!

 

ฟางหยวนรู้สึกพูดไม่ออก เขาทำได้เพียงรอต่อไปเท่านั้น

 

ในไม่ช้าโอกาสที่สองก็ปรากฎขึ้น แต่ในจังหวะที่ฟางหยวนกำลังจะคว้ามัน มันกลับบินขึ้นอีกครั้ง

 

ฟางหยวนถอนหายใจแต่ทันใดนั้นเขากลับเกิดแรงบันดาลใจ ‘หากข้าใช้ท่าไม้ตายอมตะคลี่คลายความฝันที่นี่?’

 

เขาทดลองใช้ท่าไม้ตายอมตะคลี่คลายความฝันทันที ในวินาทีต่อมาวิญญาณลมเย็นก็บินเข้ามาหาเขา

 

ฟางหยวนคว้ามันไว้และเริ่มปรับแต่งมัน หลังจากนั้นวิญญาณลมเย็นดวงที่สองที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสก็ร่วงหล่นลงมาอีกครั้ง

 

ฟางหยวนจับมันไว้และปรับแต่งมันเช่นกัน

 

หลังจากชั่วครู่ฟางหยวนก็มีวิญญาณลมเย็นห้าดวงอยู่ในทะเลวิญญาณ

 

“ในที่สุดข้าก็มีเครื่องมือบางอย่าง”

 

แม้ปัญหาการเอาชีวิตรอดจะยังไม่ได้รับการแก้ไข แต่นี่ก็เป็นจุดเริ่มต้นที่ดี

 

สิ่งสำคัญที่สุดคือหลุมทรายดูดนี้เป็นสัญญาณว่าฟางหยวนเลือกทิศทางได้ถูกต้องแล้ว

 

และสิ่งที่ช่วยเพิ่มขวัญกำลังใจของเขาก็คือท่าไม้ตายอมตะคลี่คลายความฝันไม่ได้ไร้ประโยชน์ มันสามารถใช้งานได้ในอาณาจักรแห่งความฝันแห่งนี้

 

ฟางหยวนเดินผ่านหลุมทรายดูดและก้าวไปข้างหน้า ไม่นานหลังจากนั้นเขาก็เห็นโอเอซิสเล็กๆ

 

มีสัตว์อสูรจำนวนหนึ่งอยู่ที่นี่ หัวหน้าของมันยังมีวิญญาณป่าระดับมนุษย์ในการครอบครอง แต่ฟางหยวนยังสามารถใช้วิญญาณลมเย็นเพื่อต่อสู้กับพวกมัน

 

ด้วยการใช้ประโยชน์จากภูมิประเทศและแผนการของฟางหยวน เขาสามารถกำจัดฝูงสัตว์อสูรและกำหราบวิญญาณป่าของหัวหน้าฝูง มันเป็นวิญญาณบนเส้นทางแห่งพิษที่คล้ายแมงป่อง

 

หลังจากการต่อสู้ ฟางหยวนไปถึงบ่อน้ำที่อยู่กลางโอเอซิส แต่เขากลับพบกับความผิดหวังเพราะมันแห้งเหือดไปแล้ว

 

แต่นั่นไม่ใช่ปัญหา ซากศพสัตว์อสูรเหล่านั้นเป็นเสบียงที่ล้ำค่า

 

ฟางหยวนดื่มเลือดสัตว์อสูรและกินเนื้อของพวกมันเพื่อเติมเต็มความหิวโหย เขาใช้กระเพาะของสัตว์อสูรเก็บเลือดของพวกมันเอาไว้ นอกจากนั้นเขายังใช้ลำไส้ของพวกมันเก็บเศษเนื้อเอาไว้ภายในและผูกมันไว้กับร่างกายของตน

 

ถึงจุดนี้อาณาจักรแห่งความฝันก็เข้าสู่เวลากลางคืน อุณหภูมิในทะเลทรายลดต่ำลง

 

ฟางหยวนไม่รีบร้อนและไม่กังวล

 

เขาถือหนังสัตว์และกระดูกของพวกมันมาที่บ่อน้ำอันแห้งขอด

 

เขาวางกระดูกเป็นโครงสร้างและวางแผ่นหนังปกคลุมเอาไว้ด้านนอก หนังสัตว์เหล่านี้ยังมีชั้นไขมันติดอยู่บ้าง พวกมันสามารถเก็บความร้อนเอาไว้

 

หลังจากจัดเตรียมทุกสิ่ง ฟางหยวนเริ่มสำรวจบ่อน้ำอย่างระมัดระวัง

 

เขาค้นพบสิ่งใหม่ มีรูเล็กๆอยู่ที่นั่น พิจารณาจากขอบรู มันเป็นสิ่งที่ถูกสร้างขึ้นโดยฝีมือมนุษย์

 

หัวใจของฟางหยวนสั่นสะท้านขึ้น เขารีบเข้าไปในรูและเคลื่อนที่ไปตามเส้นทาง หลังจากผ่านไปห้าสิบถึงหกสิบก้าว ฟางหยวนก็พบห้องใต้ดินเล็กๆ

 

มันค่อนข้างเรียบง่ายแต่มีชามที่ทำจากดินรวมถึงน้ำสะสมอยู่ที่นั่น

 

นอกจากนั้นยังมีศพแห้งกรังนอนอยู่บนพื้น

 

“นี่คือการเผชิญหน้าโดยบังเอิญของเทพปีศาจปล้นสวรรค์งั้นหรือ?”

 

ฟางหยวนรู้สึกสนใจ