เทพปีศาจหวนคืน 1428-1433

บทที่ 1428 ตกอสูรปี

 

ท้องฟ้าเต็มไปด้วยแสงสีแดง

 

เดิมทีสถานที่แห่งนี้ไม่มีสิ่งใด แต่ตอนนี้มีค่ายกลวิญญาณขนาดใหญ่ตั้งอยู่

 

ค่ายกลวิญญาณนี้ปลดปล่อยกลิ่นอายของกาลเวลาออกมา เห็นได้ชัดว่ามันเป็นค่ายกลวิญญาณบนเส้นทางแห่งกาลเวลา

 

ฟางหยวน ไป่หนิงปิง ไห่ลั่วหลัน เทพธิดาเมี่ยวหยิน เทพธิดากระต่ายขาว และอิงอู๋เซี่ยอยู่ภายในค่ายกลวิญญาณนี้

 

ค่ายกลวิญญาณทำงานมาแล้วเป็นเวลานาน

 

มันใช้วิญญาณปีอมตะระดับเจ็ดเป็นแกนกลางและใช้วิญญาณอมตะปีไหลผ่านราวกับสายน้ำระดับแปดเป็นส่วนสนับสนุน แกนกลางของค่ายกลวิญญาณไม่จำเป็นต้องเป็นวิญญาณระดับสูงกว่าเสมอไป ตัวอย่างเช่นค่ายกลวิญญาณนี้ที่ใช้วิญญาณอมตะปีไหลผ่านราวกับสายน้ำระดับแปดเป็นส่วนสนับสนุน

 

ค่ายกลวิญญาณอมตะนี้มาจากมรดกที่แท้จริงของไห่ฟาน

 

จุดประสงค์ของมันคือการเชื่อมต่อกับสาขาของสายธารแห่งกาลเวลาในมิติช่องว่างอมตะ

 

มันถูกเรียกว่าค่ายกลวิญญาณตกอสูรปี

 

ชื่อของมันค่อนข้างน่าสนใจ คนอื่นๆอาจใช้คำนี้ในการตกปลา แต่ไห่ฟานต้องการตกอสูรปี ในความเป็นจริงไห่ฟานต้องการใช้มันจับอสูรปีแรกกำเนิด

 

ตั้งแต่ไห่ฟานได้รับวิญญาณอมตะปีไหลผ่านราวกับสายน้ำ เขาก็ได้เรียนรู้ข้อบกพร่องของมัน กลิ่นอายของวิญญาณอมตะดวงนี้จะดึงดูดอสูรปีแรกกำเนิดเข้ามาผ่านสาขาของสายธารแห่งกาลเวลา

 

ดังนั้นไห่ฟานจึงต้องหาวิธีแก้ปัญหา

 

วิธีแรกที่ไห่ฟานนึกถึงคือค่ายกลวิญญาณที่ฟางหยวนใช้วางกับดักฟงจิวเก้อและส่งเขาเข้าไปในสายธารแห่งกาลเวลาก่อนหน้านี้

 

อย่างไรก็ตามวิธีนี้มีจุดอ่อนที่ยิ่งใหญ่

 

มันจะทำให้เวลาในมิติช่องว่างของผู้อมตะหยุดเดิน เมื่อเวลาไม่เคลื่อนไหว ทรัพยากรทั้งหมดที่อยู่ภายในมิติช่องว่างก็จะไม่เติบโต วิญญาณจะไม่สามารถอาศัยอยู่ เขาต้องนำวิญญาณออกมาภายนอก

 

เรื่องนี้อันตรายมาก หากเกิดการต่อสู้ พวกมันอาจถูกทำลายโดยศัตรูของเขา

 

ไห่ฟานเป็นคนฉลาด เขาคิดวิธีนี้ขึ้นมาเพื่อเป็นทางเลือกสุดท้ายเท่านั้น

 

เขาค้นคว้าต่อไปและพบวิธีใหม่ ตราบเท่าที่มีอสูรปีแรกกำเนิดอยู่ในมิติช่องว่างของเขา อสูรปีแรกกำเนิดตัวอื่นจะไม่เข้ามาในอาณาเขตของมันแม้กลิ่นอายของวิญญาณอมตะปีไหลผ่านราวกับสายน้ำจะเย้ายวนใจเพียงใดก็ตาม

 

ดังนั้นไห่ฟานจึงคิดหาวิธีเลียนแบบกลิ่นอายของอสูรปีแรกกำเนิด

 

แต่ความสำเร็จบนเส้นทางแห่งการเปลี่ยนแปลงของเขาไม่สูงนัก เขาไม่ประสบความสำเร็จในเรื่องนี้

 

ต่อมาเขาพิจารณาเกี่ยวกับการเลี้ยงอสูรปีแรกกำเนิดด้วยตัวเขาเอง

 

แต่ถ้ำสวรรค์ของเขาไม่ใหญ่มากนัก มันเต็มไปด้วยทรัพยากร มันยากที่จะสร้างสภาพแวดล้อมที่เหมาะสมสำหรับอสูรปีแรกกำเนิด นอกจากนี้ในการเลี้ยงอสูรปีแรกกำเนิด เขาจำเป็นต้องเริ่มจากการเลี้ยงอสูรปีบรรพกาลก่อนจะยกระดับมัน หลังจากทั้งหมดสวรรค์สีเหลืองไม่มีอสูรปีแรกกำเนิดวางขาย

 

กระบวนการนี้ใช้เวลานานเกินไป ไห่ฟานมีอายุขัยไม่เพียงพอ

 

เมื่อทั้งสองวิธีไม่สามารถทำได้ ไห่ฟานจึงคิดอีกวิธีหนึ่ง เขาจะใช้วิญญาณอมตะปีไหลผ่านราวกับสายน้ำเรียกอสูรปีแรกกำเนิดออกมาและทำให้มันกลายเป็นทาส

 

ความสำเร็จบนเส้นทางแห่งทาสของไห่ฟานอยู่ในระดับปรมาจารย์ มันไม่ได้เลวร้ายเหมือนเส้นทางแห่งการเปลี่ยนแปลง

 

แต่มันไม่ง่ายที่จะใช้ท่าไม้ตายอมตะอัญเชิญอสูรปีแรกกำเนิด

 

ในช่วงสุดท้ายของชีวิต ไห่ฟานสามารถสร้างค่ายกลวิญญาณอมตะตกอสูรปี

 

ค่ายกลวิญญาณอมตะนี้สามารถเรียกอสูรปีแรกกำเนิดออกมาแต่เขาไม่สามารถควบคุมมัน หลังจากทั้งหมดสิ่งนี้เป็นเพียงการตกไม่ใช่การอัญเชิญ

 

แนวคิดดั้งเดิมของไห่ฟานคือการอัญเชิญอสูรปีแรกกำเนิดภายใต้การควบคุมของเขา

 

แต่กระทั่งถึงจุดจบของชีวิต ไห่ฟานก็ยังไม่บรรลุเป้าหมาย

 

หากเขามีเวลามากกว่านี้ เขาอาจทำสำเร็จ

 

ไม่มีสิ่งใดสามารถเอาชนะกาลเวลา กระทั่งอัจริยะก็ไม่สามารถ

 

หากฟางหยวนมีเวลาเพียงพอ เขาจะสามารถเติมเต็มความปรารถนาของไห่ฟานและสร้างท่าไม้ตายอมตะอัญเชิญอสูรปีแรกกำเนิดได้โดยตรง

 

มรดกที่แท้จริงไม่ใช่แค่ของขวัญแต่ยังเป็นตัวช่วยชั้นยอด

 

อย่างไรก็ตามฟางหยวนไม่มีเวลาพัฒนาท่าไม้ตายดังกล่าว

 

เขาจำเป็นต้องใช้ค่ายกลวิญญาณตกอสูรปีแรกกำเนิดก่อนที่จะใช้ท่าไม้ตายอมตะทาสแปดสิบต่อร้อยสะกดข่มมัน

 

‘หากไห่ฟานมีท่าไม้ตายอมตะทาสแปดสิบต่อร้อย เขาจะได้รับอสูรปีแรกกำเนิด’

 

‘ตอนนี้อันตรายเกินไปสำหรับข้าที่จะไปยังสายธารแห่งกาลเวลา นอกจากมันจะเป็นสถานที่อันตราย วังสวรรค์ก็คงเตรียมการบางอย่างเอาไว้แล้ว’

 

ก่อนหน้านี้ฟางหยวนส่งฟงจิวเก้อไปยังสายธารแห่งกาลเวลา แต่ฟงจิวเก้อสามารถหลบหนีออกมา นี่ทำให้ฟางหยวนสามารถคาดเดาบางสิ่ง

 

‘ฟงจิวเก้อรอดชีวิตมาได้อาจเป็นเพราะความสามารถของเขาเองหรืออาจเป็นการจัดเตรียมของวังสวรรค์ในสายธารแห่งกาลเวลา’

 

‘ไม่ว่ากรณีใดเมื่อข้าเข้าสู่สายธารแห่งกาลเวลา กรณีที่เลวร้ายที่สุดคือข้าจะถูกขัดขวางและซุ่มโจมตี’

 

‘ในสายธารแห่งกาลเวลา ข้าไม่มีความได้เปรียบด้านสถานที่ ข้าไม่เชี่ยวชาญการต่อสู้ที่นั่น เว้นเพียงข้าจะมีอสูรปีแรกกำเนิดที่ช่วยปกป้องและรับรองความปลอดภัยของข้า’

 

เขาจะไม่ตกอยู่ในอันตรายหากเขาเตรียมตัวไปอย่างเพียงพอ

 

เป็นเพียงเวลานี้ที่เสียงดังมาจากสาขาของสายธารแห่งกาลเวลา

 

“เจี๊ยก เจี๊ยก…”

 

‘ดูเหมือนอสูรปีแรกกำเนิดจะถูกล่อลวงเข้ามาในที่สุด!’ ดวงตาของฟางหยวนส่องประกายขึ้น

 

ภายในค่ายกลวิญญาณ สาขาของสายธารแห่งกาลเวลาส่องปรากฎขึ้น

 

ลิงตัวใหญ่มองค่ายกลวิญญาณอมตะผ่านสาขาของสายธารแห่งกาลเวลา

 

ดวงตาของมันมีขนาดเท่าช้าง สาขาของสายธารแห่งกาลเวลาราวกับช่องเล็กๆที่บางคนกำลังลอบมองดูจากหลังประตู

 

มันไม่พบฟางหยวนแต่มันมองเห็นวิญญาณอมตะปีไหลผ่านราวกับสายน้ำ

 

เมื่อเห็นวิญญาณอมตะระดับแปดดวงนี้ ความอยากอาหารของมันก็พุ่งสูงขึ้น มันเริ่มน้ำลายไหล

 

วิญญาณวัน วิญญาณเดือน และวิญญาณปีเป็นอาหารของอสูรปี ในสายตาของอสูรปีแรกกำเนิด วิญญาณอมตะปีไหลผ่านราวกับสายน้ำไม่ต่างจากอาหารจานใหญ่ที่ไม่มีที่สิ้นสุด

 

“เจี๊ยก เจี๊ยก…”

 

มันสูดหายใจลึกและพยายามเข้าสู่มิติช่องว่างของฟางหยวน

 

อสูรปีมีความสามารถในการเดินทางจากสายธารแห่งกาลเวลาไปยังที่ใดก็ได้ในโลกใบนี้ ฟางหยวนเคยอัญเชิยอสูรปีมาก่อน พวกมันสามารถออกมาจากสายธารแห่งกาลเลาและเข้าสู่สนามรบได้ทันที

 

ตราบเท่าที่สายธารแห่งกาลเวลาไหลผ่านบริเวณนั้น อสูรปีก็สามารถเข้าออก

 

มิติช่องว่างของฟางหยวนก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น

 

แต่การเข้าไปในมิติช่องว่างของผู้อมตะยากกว่าการเดินทางไปยังห้าภูมิภาคและสองสวรรค์

 

อสูรปีแรกกำเนิดใช้มือของมันขยายสาขาของสายธารแห่งกาลเวลา

 

‘มิติช่องว่างของข้าเป็นเพียงแดนศักดิ์สิทธิ์ มันอาจเล็กเกินไปและไม่สะดวกที่พวกมันจะเข้าออก แต่มันยังสามารถเก็บสัตว์อสูรแรกกำเนิด’

 

ฟางหยวนรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งเมื่อเห็นอสูรปีแรกกำเนิดตัวนี้

 

เนื่องจากการเข้าหรือออกเป็นเรื่องยาก ดังนั้นเมื่อมันเข้าสู่การต่อสู้ มันจะไม่สามารถหลบหนีได้โดยง่าย

 

หลังจากอสูรปีวอกแรกกำเนิดเข้ามาในมิติช่องว่างของฟางหยวน สาขาของสายธารแห่งกาลเวลาที่อยู่ด้านหลังมันก็ซ่อมแซมตัวเอง

 

“เจี๊ยก เจี๊ยก…”

 

อสูรปีวอกแรกกำเนิดใช้จมูกดมกลิ่น เมื่อตระหนักถึงกลิ่นอายของวิญญาณอมตะปีไหลผ่านราวกับสายน้ำ มันก็กระโจนร่างไปยังจุดหมายทันที

 

“ปัง!”

 

อสูรปีวอกแรกกำเนิดพุ่งชนกำแพงพลังงานที่มองไม่เห็นขณะที่ค่ายกลวิญญาณไม่แม้แต่จะเกิดการสั่นสะเทือน

 

ย้อนกลับไปเมื่อไห่ฟานคิดค้นค่ายกลวิญญาณนี้ เขาก็พิจารณาถึงสถานการณ์นี้เอาไว้แล้ว

 

 

 

บทที่ 1429 ได้รับพลังการต่อสู้ระดับแป...

 

ค่ายกลวิญญาณตกอสูรปีมีการป้องกันที่แข็งแกร่ง มันไม่สั่นไหวแม้จะถูกโจมตีโดยอสูรปีวอกแรกกำเนิด

 

แต่เรื่องนี้ทำให้เจตจำนงแห่งการต่อสู้ของอสูรปีวอกแรกกำเนิดปะทุขึ้น

 

“บึม บึม บึม”

 

มันใช้หมัดระดมชกกำแพงพลังงานราวกับฝนดาวตก

 

คราวนี้ค่ายกลวิญญาณเริ่มสั่นไหว ในการโจมตีแต่ละครั้งของอสูรปีวอกแรกกำเนิดทำให้วิญญาณระดับมนุษย์จำนวนมากถูกทำลาย

 

เทพธิดากระต่ายขาว ไห่ลั่วหลัน และอิงอู๋เซี่ยเร่งเติมวิญญาณระดับมนุษย์อย่างเร่งด่วน

 

ค่ายกลวิญญาณบางส่วนพังทลายลงหลังจากสูญเสียวิญญาณไปสิบส่วน

 

แต่ค่ายกลวิญญาณอมตะตกอสูรปีจะไม่บุบสลายตราบเท่าที่วิญญาณอมตะที่เป็นแกนกลางของมันยังอยู่

 

อย่างไรก็ตามฟางหยวนไม่อนุญาตให้อสูรปีวอกแรกกำเนิดโจมตีต่อไป

 

ท่าไม้ตายอมตะเปลี่ยนเป็นไป่เซียง!

 

ในเวลาต่อมาไป่หนิงปิงก็บินเข้าไป

 

“บึม!”

 

นางพุ่งเข้าโจมตีอสูรปีวอกแรกกำเนิด้วยความเร็วสูง

 

อสูรปีวอกแรกกำเนิดไม่สามารถตอบสนองได้ทันเวลา มันก้าวถอยหลังและรู้สึกถึงความเจ็บปวด

 

มันคำรามก่อนจะใช้มืออันใหญ่โตคว้าร่างของไป่หนิงปิง

 

ร่างของไป่หนิงปิงถูกปกคลุมไปด้วยเงาดำ

 

แต่นางไม่ตื่นตระหนก นางสูดหายใจลึกและรีบบินหนี

 

มือของอสูรปีวอกแรกกำเนิดฟาดลงจากด้านบน

 

ด้วยความเร็วของไป่หนิงปิง นางสามารถหลบหนีได้อย่างแน่นอน แต่น่าแปลกที่นางกลับถูกจับอย่างรวดเร็ว

 

อสูรปีวอกแรกกำเนิดจับไป่หนิงปิงเอาไว้ในมือราวกับถือลูกแก้วคริสตัล

 

หากไป่หนิงปิงอยู่ในร่างปกติของนาง นางคงกลายเป็นเนื้อบดไปแล้ว แต่ร่างไป่เซียงของนางสูงห้าเมตรและมีสามเศียรหกกร

 

ร่างไป่เซียงถูกบดขยี้เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

 

“เจี๊ยก เจี๊ยก…”

 

อสูรปีวอกแรกกำเนิดเห็นศัตรูถูกกำจัดแล้ว มันหัวเราะอย่างมีความสุขขณะโยนเศษน้ำแข็งในมือทิ้งไปและพุ่งเข้าโจมตีค่ายกลวิญญาณอีกครั้ง

 

อย่างไรก็ตามชิ้นส่วนน้ำแข็งกลับควบรวมเป็นร่างไป่เซียงอีกหนในเวลาเพียงเสี้ยวพริบตา

 

ไป่เซียงฟื้นคืนชีพ!

 

นี่คือข้อได้เปรียบของร่างไป่เซียง

 

ไป่หนิงปิงในร่างไป่เซียงสามารถกู้คืนร่างกายได้จากเศษน้ำแข็งชิ้นเล็กชิ้นน้อย

 

‘แต่ครั้งนี้ความเร็วในการฟื้นตัวของร่างไป่เซียงกลับลดลง ความเร็วในการบินของข้าก็เช่นกัน’ ไป่หนิงปิงคิดขณะบินเข้าไปหาอสูรปีวอกแรกกำเนิดอีกครั้ง

 

อสูรปีแรกกำเนิดมีร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าบนเส้นทางแห่งกาลเวลาอยู่บนร่างกายมากมาย ทุกการเคลื่อนไหวของมันส่งผลกระทบต่อกาลเวลา นี่ไม่ใช่เรื่องล้อเล่น

 

ท่าไม้ตายอมตะดาบน้ำแข็ง!

 

“ปัง!”

 

ดาบน้ำแข็งฟาดลงบนไหล่ของอสูรปีวอกแรกกำเนิดแต่มันไม่สามารถเจาะทะลวงชั้นผิวหนังของเป้าหมาย เปรียบเทียบกับวานรยักษ์ ดาบน้ำแข็งไม่ต่างจากมีดหั่นผลไม้

 

วานรยักษ์จับไป่หนิงปิงอีกครั้ง นางพยายามหลบแต่ล้มเหลว

 

แต่ไม่ว่าร่างของนางจะถูกทำลายกี่ครั้ง ตราบเท่าที่ยังเหลือชิ้นส่วนร่างกาย นางก็ยังสามารถฟื้นคืนชีพ

 

แน่นอนว่าพวกเขาตรวจสอบแล้วว่าอสูรปีวอกแรกกำเนิดตัวนี้ไม่มีวิญญาณอมตะในการครอบครอง มิฉะนั้นไป่หนิงปิงย่อมไม่กล้าท้าทายพลังอำนาจของมัน

 

อสูรปีวอกแรกกำเนิดมีวิญญาณระดับมนุษย์จำนวนมากแต่วิญญาณเหล่านี้ไร้ประโยชน์ต่อหน้าไป่หนิงปิง

 

ภัยคุกคามที่แท้จริงคือตัวมันเอง

 

หลังจากผ่านไปหลายสิบรอบ การเคลื่อนที่รวมถึงการฟื้นตัวของไป่หนิงปิงก็ช้าลงเรื่อยๆ

 

ในทางตรงข้ามอสูรปีวอกแรกกำเนิดแทบไม่ได้รับความบาดเจ็บ แม้การโจมตีของไป่หนิงปิงจะสามารถเจาะชั้นผิวหนังของมัน แต่ความเร็วในการฟื้นฟูของอสูรปีแรกกำเนิดน่ากลัวเกินไป มันหายเป็นปกติในเวลาเพียงไม่กี่ลมหายใจ

 

กระทั่งไป่หนิงปิงยังรู้สึกหดหู่เล็กน้อย

 

นางรู้สึกเหมือนเป็นแมลงวันน่ารำคาญที่บินวนอยู่รอบๆ

 

บ่อยครั้งที่อสูรปีวอกแรกกำเนิดก็เพิกเฉยต่อการโจมตีของไป่หนิงปิงขณะที่มันยังพยายามโจมตีค่ายกลวิญญาณ

 

“อสูรปีวอกแรกกำเนิดตัวนี้ช่างทรงพลังนัก!” ฟางหยวนเฝ้ามองการต่อสู้และสรุป

 

เช่นเดียวกับผู้อมตะระดับแปดที่มีพลังการต่อสู้แตกต่างกัน อสูรปีวอกแรกกำเนิดตัวนี้มีพละกำลังที่น่าเหลือเชื่อ ไป่หนิงปิงไม่สามารถสร้างความเสียหายร้ายแรงใดๆต่อมันแม้นางจะใช้พลังทั้งหมดก็ตาม

 

แม้ไป่หนิงปิงจะมีพรสวรรค์ที่น่าทึ่งพร้อมสุดยอดกายาน้ำแข็งแห่งความมืดและมรดกที่แท้จริงของไป่เซียง แต่รากฐานของนางยังไม่สามารถเปรียบเทียบกับอสูรปีวอกแรกกำเนิดที่มีชีวิตมานานหลายหมื่นปีตัวนี้

 

ค่ายกลวิญญาณอมตะตกอสูรปีพังทลายลงอย่างต่อเนื่อง ความเร็วในการเติมเต็มวิญญาณของฟางหยวนและคนอื่นๆเริ่มตามไม่ทัน

 

เมื่ออสูรปีวอกแรกกำเนิดรู้สึกกระวนกระวายมากขึ้นจากการโจมตีของไป่หนิงปิง มันก็ยิ่งโจมตีค่ายกลวิญญาณมากขึ้น

 

สำหรับฟางหยวน เขาจะไม่ต่อสู้และปล่อยให้อสูรปีวอกแรกกำเนิดโจมตีค่ายกลวิญญาณต่อไปเพื่อลดความแข็งแกร่งของมันลงเป็นอันดับแรก

 

ท่ามกลางอสูรปีแรกกำเนิด พวกมันมีจุดแข็งและจุดอ่อนที่แตกต่างกันไปตามแต่ละประเภท ในแง่ของความแข็งแกร่ง วานรตัวนี้ถือว่าอยู่ในระดับกลางๆ มังกร วัว หรือพยัคฆ์มีความแข็งแกร่งมากกว่าภายใต้สถานการณ์เดียวกัน

 

แต่กระทั่งมันจะเป็นเพียงวานร ค่ายกลวิญญาณก็ยังพังทลายลง

 

‘เมี่ยวหยินไปช่วยไป่หนิงปิง” ฟางหยวนออกคำสั่ง

 

เทพธิดาเมี่ยวหยินพยักหน้าและบินเข้าไปในค่ายกลวิญญาณ

 

หลังจากเฝ้ามองการต่อสู้มานานและรู้จักกำลังของวานรตัวนี้ เทพธิดาเมี่ยวหยินจึงไม่กล้าเข้าประชิดตัวมัน นางบินอยู่ในระยะไกล

 

ท่าไม้ตายอมตะเนตรจันทร์เสี้ยว!

 

นางมองเข้าไปในดวงตาของวานรยักษ์

 

แต่หลังจากผ่านไปเป็นเวลานาน มันกลับไม่เกิดสิ่งใดขึ้นราวกับเทพธิดาเมี่ยวหยินไม่เคยโจมตีมาก่อน

 

วานรยักษ์ยังโจมตีค่ายกลวิญญาณอย่างไม่หยุดยั้ง

 

เหงื่อไหลลงมาจากหน้าผากของเทพธิดาเมี่ยวหยิน

 

การโจมตีด้วยสายตาของเทพธิดาเมี่ยวหยินไร้ประโยชน์อย่างสิ้นเชิง

 

“ดี” จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ของนางปะทุขึ้น

 

ท่าไม้ตายอมตะคลื่นเสียงก้องกังวาน!

 

นี่ไม่ใช่ท่าไม้ตายสายโจมตีแต่เป็นสายสนับสนุน

 

ต่อไปเทพธิดาเมี่ยวหยินเริ่มร้องเพลง

 

ท่าไม้ตายอมตะเพลงกระดูกอ่อน!

 

คลื่นเสียงหมุนวนอยู่รอบแขนของวานรยักษ์ภายใต้การสนับสนุนจากคลื่นเสียงก้องกังวาล

 

บทเพลงนี้ทำให้กระดูกแขนของอสูรปีวอกแรกกำเนิดอ่อนแอลง

 

อสูรปีวอกแรกกำเนิดรู้สึกสลับสน มันหยุดโจมตีชั่วคราวและมองไปที่แขนของมัน

 

จากนั้น…

 

มันกลับไปโจมตีค่ายกลวิญญาณอีกครั้ง

 

เปลือกตาของเทพธิดาเมี่ยวหยินกระตุก

 

นางกระตุ้นใช้ท่าไม้ตายสองท่าติดต่อกันแต่มันทำได้เพียงทำให้วานรยักษ์ตัวนี้รู้สึกสับสนเล็กน้อยเท่านั้น

 

‘ความแตกต่างระหว่างระดับเจ็ดและระดับแปดแตกต่างกันมากเกินไป การโจมตีของเราไม่มีประสิทธิภาพ’

 

‘ในช่วงสองสามพันปีที่ผ่านมมีเพียงฟางหยวนและฟงจิวเก้อที่สามารถต่อสู้กับผู้อมตะระดับแปดด้วยการบ่มเพาะระดับเจ็ด’

 

ความรู้สึกคล้ายคลึงกันปรากฏขึ้นในใจของสมาชิกนิกายเงา

 

ท่าไม้ตายอมตะลำแสงสีแดง!

 

ท่าไม้ตายอมตะวิหคเพลิงพิโรธ!

 

ท่าไม้ตายอมตะวิหคเพลิงอมตะ!

 

ไห่ลั่วหลันบินออกไปเช่นกัน นางกระตุ้นใช้ท่าไม้ตายอมตะอย่างดุเดือดแต่กลับสร้างความเสียหายให้กับวานรยักษ์ได้เพียงเล็กน้อย

 

ฟางหยวน อิงอู๋เซี่ย และเทพธิดากระต่ายขาวยังซ่อนตัวอยู่ในค่ายกลวิญญาณ

 

‘ท่าไม้ตายอมตะระดับเจ็ดแทบไร้ประโยชน์ต่อสิ่งมีชีวิตระดับแปด’ ฟางหยวนเข้าใจเรื่องนี้อย่างชัดเจนในการต่อสู้กับวูหยงและฟงจิวเก้อก่อนหน้านี้

 

ฟางหยวนมีวิธีการมากมายในการต่อสู้กับผู้อมตะระดับแปด แต่การสังหารผู้อมตะระดับแปดยังเป็นไปไม่ได้ นอกจากการหลบหนี ฟางหยวนมีเพียงวิธีป้องกันที่โดดเด่น

 

หากกระทั่งเขายังไม่สามารถทำสิ่งใดก็ลืมสมาชิกนิกายเงาไปได้เลย

 

มีเพียงท่าไม้ตายอมตะนำวิญญาณสู่ความฝันของอิงอู๋เซี่ยเท่านั้นที่เป็นภัยคุกคามต่อผู้อมตะระดับแปด

 

แต่ฟางหยวนจะไม่ใช้มันในครั้งนี้

 

ประการแรก การต่อสู้กับอสูรปีวอกแรกกำเนิดจะทำให้ทุกคนได้รับประสบการณ์การต่อสู้กับสิ่งมีชีวิตระดับแปด

 

ประการที่สอง ด้วยการเอาชนะอสูรปีวอกแรกกำเนิดในการต่อสู้เท่านั้นที่จะทำให้ฟางหยวนสะกดข่มมันได้ด้วยท่าไม้ตายอมตะทาสแปดสิบต่อร้อยในภายหลัง หลังจากกำหราบมันแล้ว อสูรปีวอกแรกกำเนิดจะเชื่อฟังเขามากขึ้น

 

“เกือบถึงเวลาแล้ว” หลังจากไม่นานค่ายกลวิญญาณก็ใกล้พังทลายลงอย่างสมบูรณ์

 

เป็นเพียงเวลานี้ที่ฟางหยวนบินออกไป

 

ท่าไม้ตายอมตะหมื่นตัวตน!

 

ท่าไม้ตายอมตะเปลี่ยนเป็นมังกรดาบบรรพกาล!

 

ท่าไม้ตายอมตะเกราะหวนคืน!

 

ฟางหยวนกลายเป็นมังกรดาบบรรพกาล แต่ต่อหน้าอสูรปีวอกแรกกำเนิด เขาดูไม่ต่างจากอสรพิษตัวเล็กตัวน้อย

 

แต่นั่นไม่ใช่ปัญหา

 

ต่อไปฟางหยวนกระตุ้นใช้วิญญาณอมตะบนเส้นทางแห่งกฎ

 

ใหญ่!

 

ใหญ่ ใหญ่ ใหญ่ ใหญ่…

 

ร่างของมังกรดาบบรรพกาลขยายใหญ่ขึ้นจนมีขนาดเท่ากับอสูรปีวอกแรกกำเนิด

 

อสูรปีวอกแรกกำเนิดมองฟางหยวนอย่างระมัดระวัง

 

ฟางหยวนพุ่งเข้าโจมตีวานรตัวนี้โดยตรง

 

อย่างไรก็ตามความแข็งแกร่งของเขายังไม่สามารถเปรียบเทียบกับอสูรปีวอกแรกกำเนิด

 

ฟางหยวนมักถูกอสูรปีวอกแรกกำเนิดส่งบินกลับหลังแต่มันก็ได้รับบาดเจ็บเช่นกัน

 

นี่เป็นเพราะเกราะหวนคืนสะท้อนพลังโจมตีของมันกลับไป

 

การต่อสู้ครั้งนี้กินเวลาหลายชั่วโมง

 

ฟางหยวนมุ่งเน้นไปที่การโจมตีขณะที่คนอื่นๆช่วนสนับสนุน แม้ท่าไม้ตายอมตะระดับเจ็ดจะไม่มีประสิทธิภาพ แต่ความเสียหายของมันก็ค่อยๆเพิ่มขึ้น

 

อสูรปีวอกแรกกำเนิดได้รับบาดเจ็บจนถึงจุดที่มันต้องการหลบหนี

 

มันพยายามกลับไปยังสายธารแห่งกาลเวลาแต่ฟางหยวนปิดกั้นเส้นทางของมันเอาไว้

 

อสูรปีวอกแรกกำเนิดถูกกีดขวางและไม่สามารถหลบหนี

 

ในที่สุดฟางหยวนก็ใช้ท่าไม้ตายอมตะทาสแปดสิบต่อร้อย หลังจากครั้งที่สาม มันก็ก้มศีรษะยอมจำนนต่อฟางหยวน

 

อสูรปีวอกแรกกำเนิดถูกกำหราบในที่สุด!

 

หลังจากสูญเสียอินทรีย์สวรรค์ชั้นสูงสุด ฟางหยวนก็ได้รับพลังการต่อสู้ระดับแปดอีกครั้ง!

 

 

 

บทที่ 1430 เข้าสู่สายธารแห่งกาลเวลา

 

มิติช่องว่างจักรพรรดิ สวรรค์สีเขียวน้อย

 

อาณาจักรแห่งความฝันสีรุ้งขนาดมหึมาลอยอยู่บนท้องฟ้า

 

เจตจำนงของตนเองเปลี่ยนเป็นร่างของฟางหยวน มันดูสมจริงมาก

 

ภายในเจตจำนงของตนเองมีพลังงานอมตะและวิญญาณหลายดวง

 

“นี่คือความพยายามครั้งสุดท้ายสำหรับตอนนี้” เจตจำนงของตนเองในร่างฟางหยวนพึมพำ

 

ลูกพลัมแดงอมตะถูกใช้ไป ในเวลาเดียวกันวิญญาณอมตะรักตัวเองและวิญญาณอมตะความใคร่ก็ถูกกระตุ้นใช้งานตามด้วยวิญญาณระดับมนุษย์อีกจำนวนหนึ่ง

 

ในไม่ช้าเจตจำนงจำนวนมากก็พุ่งออกมาและทำให้เจตจำนงร่างฟางหยวนกลายเป็นยักษ์สูงหลายเมตร

 

หลังจากกระบวนการนี้ฟางหยวนหยุดพักชั่วขณะ

 

ร่างยักษ์หดเล็กลงสิบส่วนแต่มันควบแน่นมากขึ้นและสามารถคิดด้วยตัวของมันเองมากขึ้น

 

ต่อไปเจตจำนงของฟางหยวนก็กระตุ้นใช้ท่าไม้ตายอมตะอีกครั้ง

 

นี่เป็นท่าไม้ตายไร้ชื่อที่ฟางหยวนสร้างขึ้นเพื่อจัดการอาณาจักรแห่งความฝันโดยเฉพาะ

 

แสงสว่างพุ่งไปยังอาณาจักรแห่งความฝันราวกับคมดาบ

 

ไม่กี่นาทีต่อมาฟางหยวนก็หยุดเคลื่อนไหว เจตจำนงของเขาหดเล็กลงจนมีขนาดเท่ากับเด็กทารก ลูกพลัมแดงอมตะถูกใช้ไปเกือบหมดแล้ว

 

“ข้าล้มเหลว” เจตจำนงของฟางหยวนถอนหายใจ

 

ในการต่อสู้ที่อาณาจักรแห่งความฝัน ฟางหยวนได้รับกายาแห่งความฝันจำนวนมาก แต่ระหว่างการเดินทางมายังทะเลทรายตะวันตก เขาเสียสละกายาแห่งความฝันหลายร่างเพื่อสกัดกั้นศัตรู

 

หลังจากนั้นเมื่อถึงเวลาที่กำหนดกายาแห่งความฝันที่เหลือจึงกลายเป็นอาณาจักรแห่งความฝัน

 

ฟางหยวนเก็บอาณาจักรแห่งความฝันทั้งหมดไว้ในสวรรค์สีเขียวน้อย

 

หลังจากทั้งหมดมิติช่องว่างจักรพรรดิมีพื้นที่ใหญ่โตมาก

 

แต่พื้นที่ส่วนใหญ่มีทรัพยากรวางอยู่ เหลือเพียงสองแห่งที่ยังว่าง หนึ่งคือสวรรค์สีแดงน้อย อีกหนึ่งคือสวรรค์สีเขียวน้อย

 

ไม่นานมานี้ฟางหยวนใช้สวรรค์สีแดงน้อยเป็นสถานที่ต่อสู้กับอสูรปีวอกแรกกำเนิด

 

สำหรับสวรรค์สีเขียวน้อย มันถูกใช้เป็นสถานที่เก็บอาณาจักรแห่งความฝัน

 

แต่อาณาจักรแห่งความฝันเหล่านี้ถูกแทรกซึมโดยเจตจำนงสวรรค์ พวกมันเต็มไปด้วยอันตราย

 

เมื่อเจตจำนงสวรรค์แฝงตัวอยู่ในมิติช่องว่างของฟางหยวน มันจะสามารถเชื่อมต่อกับโลกภายนอก แม้ฟางหยวนจะครอบครองวิญญาณอมตะขีดจำกัดความมืด เขาก็ยังจะถูกค้นพบ

 

ฟางหยวนเรียนรู้สิ่งนี้มานานแล้ว

 

อย่างไรก็ตามฟางหยวนถูกติดตามตัวโดยท่าไม้ตายสายตรวจสอบของเทพธิดาจื่อเว่ย เนื่องจากตำแหน่งที่อยู่ของเขาถูกเปิดเผยตลอดเวลา ดังนั้นการคงอยู่ของเจตจำนงสวรรค์จึงไม่ใช่ปัญหาใหญ่

 

ฟางหยวนต้องการกำจัดเจตจำนงสวรรค์เพื่อประโยชน์ให้กับตนเอง

 

อาณาจักรแห่งความฝันมีความหมายที่แท้จริงบรรจุอยู่ภายใน มันจะช่วยเพิ่มระดับความสำเร็จของเขา โดยเฉพาะเมื่ออาณาจักรแห่งความฝันเหล่านี้เหมาะสมกับเขามาก

 

แต่ขณะนี้พวกเขากำลังถูกไล่ล่าขณะที่อาณาจักรแห่งความฝันยังเต็มไปด้วยเจตจำนงสวรรค์ ด้วยเหตุผลหลายประการทำให้ฟางหยวนไม่สามารถสำรวจอาณาจักรแห่งความฝันได้ในเวลานี้

 

‘แต่หากข้าสามารถกำจัดเจตจำนงสวรรค์ทั้งหมดทิ้งไป?’

 

ความคิดนี้ปรากฏขึ้นในใจของฟางหยวนและหยั่งรากลึกอย่างมั่นคงอยู่ที่นั่น

 

ในทางทฤษฎีมีความเป็นไปได้

 

เนื่องจากเจตจำนงสวรรค์สามารถแทรกซึมเข้าสู่อาณาจักรแห่งความฝัน ดังนั้นมันก็สามารถออกไปได้เช่นกัน

 

ในชีวิตแรกของฟางหยวน เขาเคยได้ยินว่ามีผู้เชี่ยวชาญบนเส้นทางแห่งปัญญาที่ยิ่งใหญ่คิดค้นวิธีบนเส้นทางแห่งความฝันโดยใช้เจตจำนงหรืออารมณ์บุกเข้าไปสำรวจอาณาจักรแห่งความฝัน

 

ด้วยเหตุผลหลายประการทำให้ฟางหยวนสามารถยืนยันว่ามันเป็นไปได้

 

แต่แผนการของเขาไม่ราบรื่น

 

เขาใช้วิธีการมากมายเพื่อสร้างท่าไม้ตายอมตะแต่แผนการของเขายังไม่ประสบความสำเร็จ

 

มันล้มเหลวอย่างสิ้นเชิง

 

‘ดูเหมือนความได้เปรียบของข้าเกี่ยวกับอาณาจักรแห่งความฝันจะมาจากการกำเนิดใหม่เท่านั้น หากพิจารณาอย่างถี่ถ้วน ข้าไม่มีงานวิจัยในเชิงลึกบนเส้นทางแห่งความฝันแม้แต่ในชีวิตก่อนหน้านี้ บางทีเมื่อความสำเร็จบนเส้นทางแห่งปัญญาของข้าเพิ่มขึ้นในอนาคต ข้าอาจมีความก้าวหน้าบางอย่าง’

 

ฟางหยวนตระหนักถึงความไม่สามารถของตนเองและตัดสินใจหยุดโดยไม่ลังเล

 

เขาใช้ท่าไม้ตายอมตะอีกครั้งกับอาณาจักรแห่งความฝัน

 

ในไม่ช้าอาณาจักรแห่งความฝันก็กลายเป็นกายาแห่งความฝัน

 

ฟางหยวนได้รับมรดกของราชันภูเขาม่วง เขารู้วิธีเปลี่ยนอาณาจักรแห่งความฝันเป็นกายาแห่งความฝัน แน่นอนว่ากายาแห่งความฝันเหล่านี้ยังด้อยกว่ากายาแห่งความฝันที่ราชันภูเขาม่วงสร้างขึ้นเพราะเขาขาดวิญญาณอมตะที่จำเป็น

 

อย่างไรก็ตามฟางหยวนยังพอใจกับสิ่งนี้

 

เขาเพียงต้องการย้ายอาณาจักรแห่งความฝันออกจากมิติช่องว่างจักรพรรดิเท่านั้น

 

อาณาจักรแห่งความฝันทั้งหมดถูกเปลี่ยนเป็นกายาแห่งความฝันและถูกดึงออกไป

 

ภายใต้การจัดการของฟางหยวน กายาแห่งความฝันเหล่านี้ถูกจัดวางในตำแหน่งที่เขาวางแผนไว้

 

จากนั้นเขาก็สั่งให้พวกมันระเบิดตัวเองและกลายเป็นอาณาจักรแห่งความฝันอีกครั้ง

 

อาณาจักรแห่งความฝันกลายเป็นปราการป้องกันที่แน่นหนา แม้ผู้อมตะระดับแปดจากวังสวรรค์จะมาที่นี่ พวกเขาก็ไม่สามารถทำสิ่งใดกับอาณาจักรแห่งความฝันเหล่านี้

 

หลังจากเตรียมการขั้นแรกสำเร็จ ฟางหยวนเริ่มสร้างค่ายกลวิญญาณอมตะ

 

ตอนนี้เขาอยู่ลึกลงไปในทะเลทรายนิรนาม

 

มีถ้ำขนาดใหญ่อยู่ที่นี่ ทรายของที่นี่มีส่วนผสมของทองคำทำให้สถานที่แห่งนี้เปล่งประกายเจิดจ้า

 

แต่สิ่งที่ฟางหยวนสนใจที่สุดคือใจกลางของถ้ำมีสาขาของสายธารแห่งกาลเวลา

 

มันมีขนาดเล็กกว่าสาขาของสายธารแห่งกาลเวลาก่อนหน้านี้แต่มันมีเสถียรภาพมากกว่า ด้วยค่ายกลวิญญาณของฟางหยวน เขาสามารถใช้มันเป็นทางผ่านเพื่อเข้าสู่สายธารแห่งกาลเวลา

 

แท้จริงแล้วนี่เป็นสาขาของสายธารแห่งกาลเวลาแห่งสุดท้ายในการครอบครองของนิกายเงา

 

ฟางหยวนจัดตั้งค่ายกลวิญญาณอมตะอย่างระมัดระวัง

 

ความสำเร็จบนเส้นทางแห่งค่ายกลของเขาอยู่ในระดับปรมาจารย์ ระหว่างทางเขาถูกไล่ล่าโดยวังสวรรค์ เขาต้องสร้างค่ายกลวิญญาณมากมาย นั่นทำให้เขาได้รับประสบการณ์มากขึ้น

 

ดังนั้นเขาจึงสามารถจัดตั้งค่ายกลวิญญาณนี้ได้อย่างสงบนิ่งและมั่นใจกับมันมาก

 

ตามความคาดหมาย ฟางหยวนใช้เวลาเพียงไม่กี่นาทีเพื่อจัดตั้งค่ายกลวิญญาณนี้

 

ไป่หนิงปิงและคนอื่นๆที่ลาดตระเวนอยู่รอบๆถูกเรียกกลับมา

 

จากนั้นพวกนางก็เข้าไปในมิติช่องว่างของฟางหยวนก่อนที่เขาจะออกคำสั่งอิงอู๋เซี่ย “ลงมือได้”

 

ท่าไม้ตายอมตะผลาญวิญญาณระเบิดโชค!

 

อิงอู๋เซี่ยใช้ท่าไม้ตายอมตะนี้อีกครั้ง ด้วยการเชื่อมโยงโชค มันจะทำให้ฟางหยวนและคนอื่นๆโชคดีมากในช่วงเวลาหลังจากนี้

 

ในความเป็นจริงฟางหยวนต้องการใช้มันด้วยตนเองเช่นกัน

 

แต่เขาเคยใช้มันมาแล้ว ตอนนี้รากฐานบนเส้นทางแห่งจิตวิญญาณของเขาไม่เพียงพอที่จะใช้มันเป็นครั้งที่สอง

 

อิงอู๋เซี่ยเป็นร่างแยกของเทพปีศาจจิตวิญญาณ เขามีรากฐานบนเส้นทางแห่งจิตวิญญาณที่ลึกล้ำและสามารถใช้ท่าไม้ตายนี้ได้หลายครั้ง แต่ฟางหยวนไม่สามารถปล่อยให้รากฐานของอิงอู๋เซี่ยตกต่ำมากเกินไป

 

มิฉะนั้นมันจะส่งผลกระทบต่อการใช้ท่าไม้ตายอมตะนำวิญญาณสู่ความฝันของอิงอู๋เซี่ย

 

ความแข็งแกร่งมีราคาที่ต้องจ่ายเสมอ

 

ไม่มีสิ่งใดได้มาโดยไม่ต้องแลกเปลี่ยนกับบางสิ่ง

 

ค่ายกลวิญญาณอมตะทำให้กระแสน้ำเริ่มปั่นป่วน

 

มีร่างแยกหมื่นตัวตนจำนวนมากอยู่ในมิติช่องว่างของฟางหยวน

 

พร้อมกับพลังอำนาจของท่าไม้ตาอยมะตผลาญวิญญาณระเบิดโชคและอสูรปีวอกแรกกำเนิด

 

กล่าวได้ว่าฟางหยวนเตรียมตัวมาเป็นอย่างดี

 

เขารู้ว่าการเดินทางไปยังสายธารแห่งกาลเวลาครั้งนี้มีอันตรายแต่เขาต้องไป

 

ท่าไม้ตายอมตะเกราะหวนคืน!

 

ท่าไม้ตายอมตะเปลี่ยนเป็นอสูรปีบรรพกาล!

 

ในเวลาต่อมาเขากลายเป็นอสูรปีบรรพกาล ค่ายกลวิญญาณระเบิดแสงสว่างออกมาและเปิดทางเข้าสู่สายธารแห่งกาลเวลา

 

ฟางหยวนทะยานร่างเข้าไปทันที

 

“ครืน ครืน ครืน…”

 

คลื่นน้ำขนาดใหญ่จำนวนนับไม่ถ้วนสาดซัด

 

สายตาของฟางหยวนมองไปข้างหน้า

 

มันคือสายธารแห่งกาลเวลา!

 

 

 

บทที่ 1431 วิญญาณป่ามาหา

 

ตำนานกล่าวว่ามีแม่น้ำสายหนึ่งที่รู้จักกันในนามของสายธารแห่งกาลเวลา

 

มันไหลผ่านอดีต ปัจจุบัน และอนาคต

 

ทุกสิ่งในโลกนี้เปรียบเสมือนปลาในแม่น้ำที่สามารถว่ายไปตามกระแสของมันเท่านั้น

 

หากปราศจากสายธารแห่งกาลเวลา โลกจะหยุดนิ่งและกลายเป็นภาพวาด มีเพียงสายธารแห่งกาลเวลาที่สามารถเปลี่ยนแปลงและทำให้โลกเคลื่อนที่ไปข้างหน้าไม่ว่าจะรุ่งเรืองหรือตกต่ำ

 

‘ข้าอยู่ในสายธารแห่งกาลเวลาอีกครั้ง’ ฟางหยวนถอนหายใจ

 

เขามองไปรอบๆ แม้มันจะถูกเรียกว่าสายธารแห่งกาลเวลาแต่มันกว้างใหญ่ราวกับมหาสมุทร

 

ท่ามกลางความมืดมิด สายธารแห่งกาลเวลาไหลไปข้างหน้าอย่างไม่หยุดยั้ง

 

น้ำในสายธารแห่งกาลเวลาเป็นสีขาวซีดแต่ระลอกคลื่นจำนวนนับไม่ถ้วนของมันปลดปล่อยสีสันที่งดงามออกมาตลอดเวลา

 

แสงสะท้อนใบหน้าของฟางหยวน

 

ฟางหยวนรู้สึกมึนงงอยู่ชั่วขณะก่อนจะได้สติอีกครั้ง

 

เขาเปิดประตูทางออกมิติช่องว่างและปล่อยอสูรปีวอกแรกกำเนิดออกมา

 

“เจี๊ยก เจี๊ยก เจี๊ยก…” อสูรปีวอกแรกกำเนิดตื่นเต้นมากเมื่อได้กลับบ้าน

 

มันกระโดดลงไปในแม่น้ำและทำให้เกิดคลื่นน้ำขนาดใหญ่

 

ฟางหยวนอยู่ในร่างอสูรปีวอกบรรพกาล แต่เขาตัวเล็กกว่าอสูรปีวอกแรกกำเนิด ตอนนี้เขากำลังลอยอยู่กลางอากาศ เขาไม่ใช่อสูรปีที่แท้จริง แม้ร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าบนเส้นทางแห่งการเปลี่ยนแปลงของเขาจะเปลี่ยนเป็นร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าบนเส้นทางแห่งกาลเวลา แต่มันจะดีกว่าที่เขาจะไม่แตะต้องสายธารแห่งกาลเวลาหากเขาทำได้

 

“ไปกันเถอะ” ฟางหยวนออกคำสั่งอสูรปีวอกที่กำลังเล่นน้ำอยู่ในสายธารแห่งกาลเวลา

 

ประโยชน์ของการทุบตีก่อนหน้านี้แสดงให้เห็นแล้วว่ามันทำให้อสูรปีวอกแรกกำเนิดเชื่อฟังฟางหยวนมากกว่าอินทรีย์สวรรค์ชั้นสูงสุด

 

อย่างไรก็ตามแม้เขาจะใช้ท่าไม้ตายอมตะทาสแปดสิบต่อร้อย แต่เนื่องจากรากฐานบนเส้นทางแห่งจิตวิญญาณของฟางหยวนตกต่ำลงมาก มันจึงค่อนข้างลำบากในการควบคุมวานรยักษ์ตัวนี้

 

‘แม้ตอนนี้สถานการณ์จะยังสงบแต่จิตวิญญาณของข้ายังแบกรับภาระหนักมาก หากเราเข้าสู่การต่อสู้ที่ดุเดือด ข้าอาจไม่สามารถออกคำสั่งอสูรปีวอกแรกกำเนิดตัวนี้’

 

ฟางหยวนเตือนตนเองอยู่ภายใน

 

นี่เป็นข้อบกพร่องแต่มันเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้เพราะฟางหยวนทำเต็มที่แล้ว

 

พวกเขาเดินทางต่อไปอย่างเงียบๆ

 

“ครืน…ครืน…ครืน…”

 

กระแสน้ำยังคงโหมกระหน่ำ

 

นี่เป็นครั้งแรกที่ฟางหยวนมาที่นี่ด้วยร่างกายภาพของเขา

 

สองสามครั้งก่อนหน้า วิญญาณกาลเวลานำเพียงดวงวิญญาณของเขาเดินทางมา นั่นทำให้เขาไม่สามารถสังเกตเห็นสิ่งต่างๆได้อย่างชัดเจน กล่าวได้ว่าครั้งนี้เขาได้เปิดหูเปิดตาอย่างแท้จริง

 

สายธารแห่งกาลเวลาเป็นแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งสวรรค์พิภพซึ่งเป็นที่รู้จักกันในวงกว้าง

 

แต่การเข้าสู่สายธารแห่งกาลเวลาจำเป็นต้องพึ่งพาผู้อมตะบนเส้นทางแห่งกาลเวลาที่มีรากฐานลึกล้ำ ฟางหยวนเข้ามาได้เพราะวิธีบนเส้นทางแห่งการเปลี่ยนแปลงรวมถึงมรดกของราชันภูเขาม่วงและมรดกของไห่ฟาน

 

สายธารแห่งกาลเวลาไม่ได้ปราศจากรูปแบบชีวิต

 

ฟางหยวนเห็นวิญญาณป่ามากมาย บางดวงลอยไปตามกระแสน้ำ บางดวงบินอยู่กลางอากาศ

 

‘หือ?’ วิญญาณปีป่าหกดวงบินเข้ามาเกาะอยู่บนร่างกายของฟางหยวนอย่างเงียบๆและไม่เคลื่อนไหวอีก

 

‘เป็นเช่นนี้’ ฟางหยวนเข้าใจอย่างรวดเร็ว

 

ตอนนี้เขาเป็นอสูรปีวอกบรรพกาลและด้วยท่าไม้ตายอมตะใบหน้าที่คุ้นเคย วิญญาณป่าจึงไม่สามารถแยกแยะกลิ่นอายของเขาและปฏิบัติต่อเขาเหมือนอสูรปีวอกบรรพกาลที่แท้จริง

 

วิญญาณระดับมนุษย์บนเส้นทางแห่งกาลเวลาเหล่านี้ถูกดึงดูดมาโดยร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าบนเส้นทางแห่งกาลเวลาของฟางหยวน พวกมันรู้สึกว่าร่างกายของเขาเป็นสถานที่ที่ดีที่สุดในการอยู่อาศัย ดังนั้นพวกมันจึงเข้ามาหาเขา

 

มันเป็นเช่นนั้นจริงๆ

 

โดยธรรมชาติแล้ววิญญาณเป็นสิ่งบอบบาง แม้วิญญาณป่าจะสามารถดูดซับพลังงานสวรรค์พิภพได้โดยตรง แต่พวกมันก็ยังตกอยู่ในอันตรายแม้พวกมันจะมีความสามารถที่แข็งแกร่งก็ตาม

 

ดังนั้นการอาศัยอยู่ในร่างของรูปแบบชีวิตที่แข็งแกร่งจึงเป็นทางรอดของพวกมัน

 

ฟางหยวนเข้ามาในสายธารแห่งกาลเวลาเพียงไม่กี่นาทีแต่มีวิญญาณป่าระดับมนุษย์หลายร้อยดวงบินเข้ามาหาเขา

 

ส่วนใหญ่เป็นวิญญาณวันกับวิญญาณเดือน ไม่มีวิญญาณปี

 

สำหรับอสูรปีวอกแรกกำเนิด มันยิ่งได้กำไรมากกว่า

 

เดิมทีอสูรปีวอกแรกกำเนิดมีวิญญาณป่าระดับมนุษย์อยู่มากมาย แต่พวกมันถูกทำลายในการต่อสู้กับฟางหยวนและเหลือเพียงไม่กี่ดวงเท่านั้น

 

แต่ตอนนี้มันกำลังถูกเติมเต็ม

 

อสูรปีวอกแรกกำเนิดมีเสน่ห์ดึงดูดมากกว่าฟางหยวนโดยธรรมชาติ มันได้รับความนิยมเป็นอย่างมากจากวิญญาณป่าระดับมนุษย์บนเส้นทางแห่งกาลเวลา ขณะที่มันว่ายอยู่ในแม่น้ำ วิญญาณป่าบนเส้นทางแห่งกาลเวลาบินเข้ามาหามันราวกับเมฆหมอกสีดำ

 

แต่สถานการณ์นี้กินเวลาเพียงชั่วครู่ก่อนที่จะชะลอตัวลงอย่างรวดเร็ว

 

เมื่อฟางหยวนและอสูรปีวอกแรกกำเนิดมีวิญญาณป่าระดับมนุษย์ในการครอบครองมากเกินไป พวกมันจะรู้สึกถึงความแออัดและหยุดเข้ามาหาพวกเขา

 

ฟางหยวนคิดและไม่ได้ทำสิ่งใดกับวิญญาณป่าระดับมนุษย์เหล่านี้

 

ด้วยความสามารถในปัจจุบันของเขา มันเป็นเรื่องง่ายที่จะปรับแต่งวิญญาณป่าระดับมนุษย์

 

อย่างไรก็ตามนั่นจะทำลายการปลอมตัวของเขา

 

นอกจากนี้วิญญาณป่าระดับมนุษย์เหล่านี้ก็ไม่มีสิ่งใดพิเศษ เว้นเพียงพวกมันจะเป็นวิญญาณอมตะ พวกมันจึงจะสามารถดึงดูดความสนใจของฟางหยวนได้เล็กน้อย

 

“โฮก…”

 

ขณะที่พวกเขากำลังเดินทาง พยัคฆ์ตัวหนึ่งก็โผล่ขึ้นมาจากแม่น้ำ แต่มันก็หลบหนีไปอย่างรวดเร็วโดยไม่หยุดพัก

 

สถานการณ์นี้เกิดขึ้นหลายครั้ง

 

อาจกล่าวได้ว่าอสูรปีวอกแรกกำเนิดเหมือนใบเบิกทางของฟางหยวน

 

ในความเป็นจริงนอกจากอสูรปียังมีอสูรเดือนและอสูรวัน พวกมันคล้ายกับอสูรปีแต่พวกมันกินวิญญาณเดือนและวิญญาณวันเป็นอาหาร

 

หลังจากสองชั่วโมง สายธารแห่งกาลเวลายังคงซัดสาดท่ามกลางความมืด

 

ทิวทัศน์ของมันไม่เปลี่ยนแปลงราวกับพวกเขายังอยู่ที่เดิม

 

ครึ่งร่างของอสูรปีวอกแรกกำเนิดอยู่ในแม่น้ำ มันเคลื่อนที่ไปข้างหน้าอย่างช้าๆราวกับเนินเขาที่ลอยอยู่

 

สำหรับฟางหยวนในร่างของอสูรปีวอกบรรพกาล เขาลอยอยู่เหนือแม่น้ำและเคลื่อนที่ไปข้างหน้าอย่างช้าๆ

 

ฟางหยวนมั่นใจเพราะเขาได้รับมรดกของราชันภูเขาม่วง ความรู้สึกที่อยู่ในหัวใจของเขาทวีความรุนแรงมากขึ้น ตราบเท่าที่เขาทำตามความรู้สึกนี้ เขาจะพบมรดกที่แท้จริงของเทพปีศาจบัวแดงที่อยู่ในการครอบครองของเทพปีศาจจิตวิญญาณอย่างแน่นอน

 

สิ่งที่จะขัดขวางเขานอกจากสายธารแห่งกาลเวลาก็คือการไล่ล่าและการซุ่มโจมตีของวังสวรรค์

 

“ครืน…”

 

เป็นเพียงเวลานี้ที่กระแสน้ำจากสายธารแห่งกาลเวลาพุ่งขึ้นสู่อากาศอย่างกะทันหัน

 

มันพุ่งขึ้นจากด้านซ้ายของฟางหยวน

 

“กรอ…” อสูรปีวอกแรกกำเนิดคำรามและซ่อนความจริงจังเอาไว้ภายใต้ใบหน้าที่ผ่อนคลาย

 

“นี่คือน้ำพุกะทันหัน” รูม่านตาของฟางหยวนหดเล็กลง

 

สายธารแห่งกาลเวลาไม่ใช่สถานที่ปลอดภัย บางช่วงของแม่น้ำจะมีอันตรายและความไม่แน่นอนหลายประการซ่อนอยู่

 

น้ำพุกะทันหันเป็นหนึ่งในนั้น

 

หากถูกโจมตีโดยน้ำพุกะทันหัน ร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าบนเส้นทางแห่งกาลเวลาจะถูกสลักไว้บนร่างกายของเป้าหมาย พวกเขาอาจได้รับบาดเจ็บสาหัสหรือเสียชีวิตด้วยการสูญเสียอายุขัย

 

ฟางหยวนค่อยๆเคลื่อนที่ไปตามอสูรปีวอกแรกกำเนิด เขาไม่สามารถรับมือน้ำพุกะทันหันและทำได้เพียงใช้ร่างกายอันใหญ่โตของอสูรปีวอกแรกกำเนิดเพื่อต่อต้านมันเท่านั้น

 

พวกเขาต้องเดินทางผ่านสายธารแห่งกาลเวลาเพื่อไปยังจุดหมายปลายทาง

 

ขณะที่ฟางหยวนอยู่ในสายธารแห่งกาลเวลา ใกล้กับสาขาของสายธารแห่งกาลเวลาในทะเลทรายตะวันตก ผู้อมตะสามคนพึ่งมาถึง

 

หนึ่งเป็นผู้อมตะระดับเจ็ดที่ดูสง่างาม อีกสองเป็นผู้อมตะระดับแปดที่ดูแข็งแกร่งราวกับภูเขา

 

พวกเขาก็คือฟงจิวเก้อและสองผู้อมตะจากวังสวรรค์

 

แผนการของเทพธิดาจื่อเว่ยคือใช้ประโยชน์จากฟางหยวนเพื่อค้นหามรดกที่แท้จริงของเทพปีศาจบัวแดง

 

ตอนนี้ฟางหยวนเข้าไปยังสายธารแห่งกาลเวลาเพื่อรับมรดกที่แท้จริงของเทพปีศาจบัวแดงแล้ว เป็นธรรมดาที่เทพธิดาจื่อเว่ยจะต้องส่งคนติดตามไป

 

“ผู้ใดจะคิดว่าปีศาจต่างโลกผู้นี้จะสามารถต่อสู้กับน้องฟงได้อย่างเท่าเทียม”

 

“ด้วยความช่วยเหลือจากพวกเรา ไม่ว่าเขาจะยอดเยี่ยมเพียงใด เขาก็ไม่สามารถหลบหนีจากความตาย”

 

ฟงจิวเก้อพึ่งพบกับผู้อมตะจากวังสวรรค์ทั้งสองเพียงไม่นาน แต่เขาไม่ใช่คนที่จะปกปิดข้อมูลเพื่อปกป้องชื่อเสียงของตนเอง เขาอธิบายเหตุการณ์ทั้งหมดอย่างละเอียด

 

“หากเราร่วมมือกัน เราจะสามารถสังหารฟางหยวนได้อย่างแน่นอน” ฟงจิวเก้อพยักหน้าเล็กน้อย

 

ตอนนี้พลังการต่อสู้ของฟางหยวนใกล้เคียงกับฟงจิวเก้อ แต่เปรียบเทียบกับผู้อมตะระดับแปดถึงสองคน มันยังไม่เพียงพอ

 

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อท่าไม้ตายอมตะเสียงกลองหัวใจของฟงจิวเก้อได้รับการพัฒนาขึ้นอีกครั้งโดยเทพธิดาจื่อเว่ยเพื่อเป็นไพ่ตายในการกำจัดฟางหยวน

 

“หือ? อาณาจักรแห่งความฝันงั้นหรือ?” ฟงจิวเก้อและสองผู้อมตะระดับแปดพบอาณาจักรแห่งความฝันในที่สุด

 

“ดูเหมือนเราจะทำได้แค่รอ”

 

“อาณาจักรแห่งความฝันเคลื่อนที่ตลอดเวลา ช่องว่างจะปรากฏขึ้นในที่สุด เมื่อเวลานั้นมาถึงพวกเราจะสามาถเข้าไป”

 

“นอกจากพวกเรายังมีท่านหงซื่อที่อยู่ในสายธารแห่งกาลเวลา เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญในการต่อสู้ที่สายธารแห่งกาลเวลาในรอบหมื่นปี ฟางหยวนไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา!”

 

ผู้อมตะทั้งสามสนทนาและตัดสินใจรอคอยโอกาสอยู่ที่นี่

 

ในสายธารแห่งกาลเวลา

 

“เจี๊ยก!”

 

ร่างกายของอสูรปีวอกแรกกำเนิดเต็มไปด้วยบาดแผล

 

ฟางหยวนหันหลังกลับและรู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย

 

‘โชคดีที่อสูรปีวอกแรกกำเนิดช่วยปกป้องข้า มิเช่นนั้นเราจะผ่านมันมาได้อย่างง่ายดายได้อย่างไร?’

 

น้ำพุกะทันหันทรงพลังมาก อย่างน้อยพวกมันก็มีพลังอำนาจเทียบเท่ากับท่าไม้ตายอมตะระดับเจ็ดและส่วนใหญ่ยังเทียบเท่ากับท่าไม้ตายอมตะระดับแปด ฟางหยวนยังได้เห็นน้ำพุกะทันหันระดับเก้าอีกด้วย

 

โชคดีที่ฟางหยวนอยู่ห่างจากการปะทุขึ้นอย่างกะทันหันของมัน นั่นทำให้เขายังปลอดภัยมาถึงตอนนี้

 

‘อสูรปีวอกแรกกำเนิดได้รับบาดเจ็บค่อนข้างมาก แต่วิธีการของข้าค่อนข้างจำกัด ข้าไม่สามารถรักษามันได้’ ฟางหยวนตรวจสอบและลอบถอนหายใจ

 

วิธีการรักษาบนเส้นทางสายอื่นจะถูกจำกัดพลังอำนาจเมื่ออยู่ที่นี่ ในแง่ของเส้นทางแห่งกาลเวลา ฟางหยวนมีเพียงวิญญาณอมตะบุรุษคนก่อนหน้า แต่วิญญาณอมตะดวงนี้ใช้ได้กับร่างกายของมนุษย์เท่านั้น

 

ฟางหยวนทำได้เพียงปล่อยให้อสูรปีวอกแรกกำเนิดฟื้นตัวขึ้นด้วยตัวมันเอง

 

‘ข้าควรหยุดสักครู่เพื่อให้อสูรปีวอกแรกกำเนิดมีเวลาฟื้นตัวหรือไม่?’

 

ฟางหยวนลังเล

 

น้ำพุกะทันหันเป็นเพียงอุปสรรคแรกในการรับสืบทอดมรดกที่แท้จริงของเทพปีศาจบัวแดง ฟางหยวนยังต้องเผชิญหน้ากับแมงมุมทมิฬ ฉลามนิ้วกาลเวลา และปราณดาบแห่งกาลเวลา

 

อุปสรรคทั้งสามอันตรายกว่าน้ำพุกะทันหัน

 

“น้ำพุกะทันหัน?” หงซื่อมองสายธารแห่งกาลเวลาที่อยู่ด้านหน้าและขมวดคิ้ว

 

“จากข้อมูลของเทพธิดาจื่อเว่ย ฟางหยวนอยู่ข้างหน้า” ดวงตาของหงซื่อส่องประกายขึ้นขณะที่เขาบินเข้าไปหาน้ำพุกะทันหันด้วยความเด็ดเดี่ยว

 

 

 

บทที่ 1432 การไล่ล่าของหงซื่อ

 

“บึม!”

 

น้ำพุกะทันหันพุ่งขึ้นจากผิวน้ำ

 

เปรียบเทียบกับน้ำพุกะทันหัน ร่างของหงซื่อไม่ต่างจากยุงตัวน้อย

 

เมื่อเข้าใกล้น้ำพุกะทันหัน หงซื่อรู้สึกว่ามันเร็วขึ้น

 

ในความเป็นจริงน้ำพุกะทันหันจะทำให้ทุกสิ่งที่อยู่รอบๆช้าลง ในกรณีนี้เหยื่อจะพบว่ามันเป็นเรื่องยากที่จะหลบหนี

 

“ฮืม!” หงซื่อไม่สะทกสะท้าน ในช่วงเวลาสำคัญ แสงสว่างส่องประกายออกมาจากศีรษะของเขา

 

ผลกระทบของน้ำพุกะทันหันถูกทำลาย เขาสามารถล่าถอยออกไปได้อย่างปลอดภัย

 

แต่น้ำพุกะทันหันยังสร้างคลื่นขนาดใหญ่ขึ้น

 

หงซื่อปาดเหงื่อบนหน้าผาก

 

‘น้ำพุกะทันหันลูกนี้มีพลังเทียบเท่ากับท่าไม้ตายอมตะระดับแปด กระทั่งข้าก็ยังต้องระวังตัว หากถูกโจมตี ข้าจะได้รับบาดเจ็บสาหัส’

 

‘หากข้าพบน้ำพุกะทันหันระดับเก้า ข้าอาจถึงตาย’

 

หงซื่อรู้สึกถึงแรงกดดัน

 

แม้เขาจะเป็นผู้อมตะระดับแปดและมีความได้เปรียบในการต่อสู้ที่สายธารแห่งกาลเวลา แต่เขารู้ว่าฟางหยวนมีโชค

 

การอยู่ในสายธารแห่งกาลเวลา นอกจากความแข็งแกร่งยังต้องอาศัยโชคของตนเอง

 

‘ตอนนี้ข้ากำลังไล่ตามฟางหยวน ด้วยพลังอำนาจของโชค การเดินทางของข้าจะไม่ราบรื่น มันจะเต็มไปด้วยปัญหา’

 

‘ฟางหยวนเลือกเส้นทางนี้เพื่อสร้างปัญหาให้ข้า นี่เป็นแผนการที่ดี’

 

‘อย่างไรก็ตาม…’ หงซื่อรู้สึกสงสัย ‘ไม่ว่าฟางหยวนจะโชคดีเพียงใด เขาก็ไม่สามารถหลบเลี่ยงน้ำพุกะทันหันทั้งหมดใช่หรือไม่? แม้จะไม่มีน้ำพุกะทันหันระดับเก้า เพียงน้ำพุกะทันหันระดับเจ็ดหรือแปด มันก็ยากที่จะผ่าน เขาจะใช้เกราะหวนคืนตลอดเวลาได้อย่างไร?’

 

หากเขาใช้เกราะหวนคืน นั่นจะเป็นข่าวดีสำหรับหงซื่อ

 

การใช้เกราะหวนคืนหมายถึงการใช้พลังงานอมตะ สิ่งนี้จะเป็นประโยชน์ต่อหงซื่อในการต่อสู้ที่จะเกิดขึ้นในภายหลัง

 

หงซื่อไม่เคยคาดคิดว่าฟางหยวนจะสามารถสะกดข่มอสูรปีแรกกำเนิดเพื่อทำหน้าที่เป็นโล่ให้เขา

 

แม้ฟางหยวนจะสามารถควบคุมอินทรีย์สวรรค์ชั้นสูงสุด แต่วังสวรรค์ก็คิดว่ามันเป็นเพราะมรดกที่แท้จริงของไห่ฟาน

 

แต่ความจริงก็คือมันเป็นเพราะท่าไม้ตายอมตะทาสแปดสิบต่อร้อยและวิญญาณอมตะปีไหลผ่านราวกับสายน้ำ

 

โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงหลังของชีวิต ไห่ฟานไม่เคยเปิดเผยจุดอ่อนของตนออกมา ความลับของเขาไม่เป็นที่รับรู้ของวังสวรรค์ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่คาดคิดว่าฟางหยวนจะมีวิธีล่อลวงอสูรปีแรกกำเนิด

 

ด้วยเหตุผลเหล่านี้ วังสวรรค์จึงไม่รู้ว่าฟางหยวนมีอสูรปีแรกกำเนิดอยู่ในการครอบครอง

 

หลังจากไม่กี่นาทีหงซื่อก็บินผ่านบริเวณน้ำพุกะทันหัน

 

เทพธิดาจื่อเว่ยส่งข้อมูลมาให้เขาอีกครั้ง

 

หงซื่อเปลี่ยนทิศทางและบินไล่ล่าฟางหยวนไปด้วยความเร็วสูง

 

ครู่ต่อมาเขาก็หยุดเคลื่อนที่และมองไปข้างหน้าด้วยความไม่แน่ใจ

 

“แมงมุมทมิฬ!” หงซื่อพึมพำด้วยการแสดงออกที่เคร่งขรึม

 

ด้านหน้ามีแมงมุมตัวใหญ่ที่เคลื่อนไหวอยู่บนใยแมงมุมขนาดมหึมา

 

ตอนนี้หงซื่อไม่ต่างจากมดที่อยู่ต่อหน้าช้าง

 

สิ่งที่ใหญ่โตกว่าแมงมุมทมิฬคือใยของมัน

 

ใยของมันดูเหมือนคริสตัลเส้นบางๆที่ถักทอเป็นกรงขนาดใหญ่

 

ใยแมงมุมจำนวนนับไม่ถ้วนพุ่งลงไปในแม่น้ำและหยั่งรากลึกอยู่ที่นั่น

 

หัวใจของหงซื่อจมดิ่งลง

 

เขาไม่อยากจะเชื่อว่าฟางหยวนและคนอื่นๆจะสามารถผ่านสถานที่แห่งนี้เพื่อไปรับมรดกที่แท้จริงของเทพปีศาจบัวแดง

 

เขายืนยันทิศทางอีกครั้งและไม่พบสิ่งผิดปกติ

 

สิ่งนี้ทำให้หงซื่อมั่นใจมากขึ้นว่านี่คือกับดักของฟางหยวน

 

“ฮืม! ฟางหยวนใช้สถานที่อันตรายเพื่อบังคับให้ข้าจากไปงั้นหรือ?” หงซื่อก่นเสียงเย็นก่อนจะบินเข้าไปหาแมงมุนทมิฬ

 

แมงมุมทมิฬเป็นสัตว์อสูรแรกกำเนิด พวกมันมีอาณาเขตของตนเองในสายธารแห่งกาลเวลา ในอาณาเขตของพวกมัน กระทั่งสัตว์อสูรแรกกำเนิดก็ไม่กล้าอาละวาด

 

มันเป็นนักล่าที่อยู่บนจุดสูงสุดของห่วงโซ่อาหาร

 

แมงมุมทมิฬมีความแข็งแกร่งที่เหนือจินตนาการ นอกจากร่างกายที่ใหญ่โตยังมีปากที่แหลมคมและรังคริสตัล

 

ใยคริสตัลแต่ละเส้นไม่ธรรมดา ผู้อมตะในอดีตตั้งชื่อมันว่าใยแห่งความสงบ

 

รูปแบบชีวิตที่ต่ำกว่าระดับเจ็ดจะหยุดเคลื่อนไหวทันทีที่สัมผัสมัน

 

สำหรับตัวตนเช่นหงซื่อ ใยแห่งความสงบเพียงเส้นเดียวไม่สามารถส่งผลกระทบต่อเขา แต่หากเป็นใยแห่งความสงบร้อยเส้นรวมกัน กระทั่งเขาก็ยังตกอยู่ในสถานการณ์อันตราย

 

และในรังคริสตัลทั้งหมด แน่นอนว่ามีใยแห่งความสงบจำนวนนับไม่ถ้วน

 

หงซื่อเคลื่อนที่ได้ช้ามาก

 

เขาต้องค่อยๆเคลื่อนที่ผ่านใยแห่งความสงบไปทีละเส้น

 

หากเขาพยายามหลีกเลี่ยงสถานที่แห่งนี้ เขาต้องอ้อมไปในระยะไกลเพื่อไล่ล่าฟางหยวน

 

นอกจากนั้นหากมรดกที่แท้จริงของเทพปีศาจบัวแดงอยู่ในรังคริสตัลนี้ มันย่อมไม่ใช่ความคิดที่ดีที่จะจากไป

 

ดังนั้นหงซื่อจึงต้องก้าวเข้าสู่สถานที่อันตรายเพื่อไล่ตามฟางหยวน

 

‘ตราบเท่าที่ข้าระวังตัวและหลีกเลี่ยงการสัมผัสกับใยแห่งความสงบ ข้าจะสามารถผ่านที่นี่ไปได้โดยสวัสดิภาพ’ หงซื่อคิด

 

แต่ในเวลานี้เสียงระเบิดกลับดังขึ้น

 

ใยคริสตัลเกิดการสั่นสะเทือน

 

แมงมุมทมิฬมองไปที่หงซื่อ

 

“บัดซบ!”

 

“มันต้องเป็นกับดักของฟางหยวน!”

 

หงซื่อโกรธมากและรู้สึกตกใจเล็กน้อย หากเขาเป็นฟางหยวน เขาจะวางกับดักศัตรูเช่นเดียวกันนี้

 

‘ตั้งแต่ข้ามาที่นี่ ข้าก็มั่นใจว่าสามารถผ่านอุปสรรคทั้งหมด!’

 

หงซื่อก่นเสียงเย็นและกระตุ้นใช้ท่าไม้ตายอมตะของเขา

 

ใยคริสตัลเหล่านี้ไม่ง่ายที่จะทำลาย ไม่ว่าจะเป็นท่าไม้ตายอมตะชนิดใด พวกมันจะหยุดนิ่งตราบเท่าที่พวกมันเข้าใกล้ใยแห่งความสงบ

 

แน่นอนว่าใยแห่งความสงบมีขีดจำกัดในการป้องกันโดยเฉพาะท่าไม้ตายอมตะระดับแปด

 

หงซื่อลงมือโดยใช้ท่าไม้ตายอมตะระดับแปดของเขา

 

เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญบนเส้นทางแห่งกาลเวลา เขามีวิธีที่มีประสิทธิภาพในการต่อต้านใยแห่งความสงบ

 

นอกจากนี้แมงมุมทมิฬยังเคลื่อนที่ได้ช้า มันไม่สามารถไล่ล่าหงซื่อ

 

หงซื่อไม่ต้องการต่อสู้กับแมงมุมทมิฬ เขามีหน้าที่สำคัญที่ต้องทำ

 

แต่เส้นทางการล่าถอยของเขาไม่ราบรื่น เขาพบการโจมตีมากมายไม่ว่าจะเป็นคลื่นเสียง น้ำค้างแข็ง หรือเปลวไฟ

 

ความเร็วของหงซื่อลดลงอย่างมาก ในที่สุดแมงมุมทมิฬก็ตามทันและเกิดการต่อสู้ที่ดุเดือดขึ้น

 

“บึม บึม บึม…”

 

หลังการต่อสู้ที่รุนแรง หงซื่อสามารถออกจากอาณาเขตของมันได้ในที่สุด

 

แต่ตอนนี้เขาอยู่ในสภาพที่น่าสงสารมาก นอกจากร่างกายของเขาจะปกคลุมไปด้วยฝุ่น เขายังได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย

 

“สารเลวฟางหยวน! เขาวางกับดักไว้กี่ชั้น สิ่งสำคัญคือกับดักเหล่านี้ถูกใช้งานในเวลาที่เหมาะสม มันเป็นแผนการที่ลึกซึ้ง!”

 

หงซื่อพบความสูญเสียและเต็มไปด้วยความโกรธ

 

เขารักษาอาการบาดเจ็บของตนเองขณะบินต่อไปข้างหน้า

 

ไม่นานหลังจากนั้นเขาก็เข้าไปในยังพื้นที่ที่แปลกประหลาด

 

“เกิดสิ่งใดขึ้น? ข้าสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายบนเส้นทางแห่งดาบ” หงซื่อรู้สึกประหลาดใจและสงสัย

 

เขาชะลอความเร็วและสังเกตบริเวณที่มีกลิ่นอายของปราณดาบแทรกซึมอยู่

 

“อย่าบอกข้าว่า…”

 

หงซื่อขมวดคิ้ว

 

“ข้าเดินทางทวนกระแสน้ำไปสู่อดีต ในแง่ของระยะทาง ข้าอาจย้อนกลับไปถึงหนึ่งแสนปีแล้ว”

 

“ในยุคนี้ วิถีดาบ วิถีดาบ…”

 

“ข้ารู้แล้ว! ซื่อหยวนแห่งทะเลทรายตะวันตก คนผู้นี้บ่มเพาะบนเส้นทางแห่งดาบ เขาสามารถสังหารผู้อมตะระดับแปดถึงสามคน ยังมีปีศาจอมตะบนเส้นทางแห่งดาบอีกคน เขาคือเต๋าจิ่วหลาง เขาเคยอาละวาดอยู่ในทะเลทรายตะวันตก สองคนนี้เคยต่อสู้กันมาก่อนและนำไปสู่การทำลายล้างครั้งใหญ่”

 

หงซื่อใช้วิธีการตรวจสอบของเขาและพบว่าแม่น้ำบริเวณนี้ได้รับผลกระทบจากการต่อสู้ระหว่างผู้อมตะระดับแปดทั้งสองทำให้พื้นที่บริเวณนี้เต็มไปด้วยกลิ่นอายของปราณดาบ

 

การเดินทางผ่านสถานที่แห่งนี้อันตรายกว่าส่วนของน้ำพุกะทันหันเพราะมีความเป็นไปได้ที่ท่าไม้ตายอมตะบนเส้นทางแห่งดาบของเต๋าจิ่วหลางหรือซื่อหยวนจะปรากฏขึ้นและโจมตีเขา

 

“ฟางหยวนและคนอื่นๆมาที่นี่จริงๆงั้นหรือ? พวกเขากำลังรนหาที่ตาย!” หงซื่อกัดฟันและเดินทางต่อไป

 

หากฟางหยวนและคนอื่นๆสามารถมาที่นี่ ในฐานะผู้อมตะระดับแปดบนเส้นทางแห่งกาลเวลา เขาจถอยกลับได้อย่างไร

 

ด้วยการนำทางของเทพธิดาจื่อเว่ย หงซื่อเข้าใกล้เป้าหมายของเขามากขึ้นเรื่อยๆ

 

“กรอ…”

 

อสูรปีวอกแรกกำเนิดกำลังต่อสู้อยู่ในคลื่นน้ำ ร่างกายของมันเต็มไปด้วยบาดแผลเลือดไหล

 

อสูรปีวอกบรรพกาล ไป่หนิงปิง เทพธิดาเมี่ยวหยิน และคนอื่นๆกำลังปกป้องตัวเอง

 

“ในที่สุดข้าก็พบพวกเขา!” ดวงตาของหงซื่อส่องประกายขึ้น เขาทะยานร่างไปข้างหน้าโดยไม่ต้องคิด

 

 

 

บทที่ 1433 มันไร้ยางอายเกินไป

 

ไป่หนิงปิงและคนอื่นๆติดอยู่ในแม่น้ำส่วนที่มีปราณดาบ หงซื่อมองเห็นโอกาส แล้วเขาจะปล่อยมันไปได้อย่างไร

 

เขาไล่ล่าศัตรูมาด้วยความโกรธ เมื่อพบเป้าหมาย เขากระโจนเข้าไปทันที

 

“ครืน…ครืน…”

 

คลื่นน้ำยังคงซัดสาด

 

ภายใต้ปราณดาบจำนวนนับไม่ถ้วน เขาพุ่งเข้าไปหาสมาชิกนิกายเงา

 

โดยไม่ใช่ข้อยกเว้น หงซื่อถูกโจมตีโดยปราณดาบเช่นกัน แต่วิธีป้องกันของเขาเหนือกว่าสมาชิกนิกายเงา กล่าวได้ว่าเขามีช่วงเวลาที่ง่ายดายกว่า

 

ท่าไม้ตายอมตะกระสุนสุริยันจันทรา!

 

หงซื่อเย้ยหยันและผลักฝ่ามือทั้งสองข้างออกไป ลูกศรแสงจำนวนนับไม่ถ้วนพุ่งเข้าโจมตีสมาชิกนิกายเงา

 

“ศัตรู!” ไป่หนิงปิงตะโกนเตือน

 

กระสุนสุริยันจันทราทรงพลังมาก กระทั่งไป่หนิงปิงก็ยังถูกสะกดข่มอย่างหนัก

 

“กรอ…”

 

สิ่งนี้ทำให้อสูรปีวอกแรกกำเนิดโกรธ มันคำรามและกระโดดขึ้นสู่อากาศ

 

กระสุนสุริยันจันทราปะทะร่างของมันและสร้างรูเลือดขนาดเล็กทิ้งไว้แต่นั่นเป็นเรื่องเล็กน้อยสำหรับมัน

 

มือของวานรยักษ์คว้าจับไปที่หงซื่อพร้อมกับสายลมที่กรรโชกแรง

 

ตระหนักถึงพลังอำนาจอันน่าสะพรึงกลัว เปลือกตาของหงซื่อกระตุก ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตกใจ

 

‘อสูรปีวอกแรกกำเนิดตัวนี้เป็นของจริง มันไม่ใช่ทักษะการเปลี่ยนแปลงของฟางหยวนงั้นหรือ?’

 

‘พวกเขาสามารถควบคุมอสูรปีวอกแรกกำเนิดที่มีพลังการต่อสู้ระดับแปดได้จริงๆงั้นหรือ?’

 

หงซื่อไม่ใช่ผู้อมตะบนเส้นทางความแข็งแกร่งหรือเส้นทางแห่งการเปลี่ยนแปลง เขาไม่เก่งในการต่อสู้ระยะประชิด แม้เขาจะเป็นผู้อมตะของวังสวรรค์ แต่เผชิญหน้ากับอสูรปีวอกแรกกำเนิด เขายังต้องล่าถอย

 

เขาเคลื่อนที่ถอยห่างออกไปอย่างรวดเร็ว

 

ที่นี่เต็มไปด้วยร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าบนเส้นทางแห่งกาลเวลา เขามีความได้เปรียบในการต่อสู้

 

อสูรปีวอกแรกกำเนิดพลาดเป้าและร่วงลงสู่แม่น้ำ แต่มันกลับคำรามและกระโดดเข้าโจมตีหงซื่ออีกครั้ง

 

ดวงตาของหงซื่อส่องประกายขึ้น

 

เขาเห็นบาดแผลบนร่างของวานรยักษ์ตัวนี้ มันไม่ได้อยู่ในสภาพที่ดีที่สุด แต่นั่นเป็นเรื่องปกติ อสูรปีวอกแรกกำเนิดมีบทบาทสำคัญที่ทำให้ฟางหยวนสามารถเดินทางมาถึงที่นี่ พิจารณาจากสภาพปัจจุบัน มันอาจสูญเสียความแข็งแกร่งไปแล้วสามสิบหรือสี่สิบส่วน

 

‘ในกรณีนี้’ เจตจำนงแห่งการต่อสู้ของหงซื่อปะทุขึ้น

 

เขาสูดหายใจลึกและกระตุ้นใช้ท่าไม้ตายอมตะอีกครั้ง

 

ฝุ่นทรายสีเหลืองร่วงหล่นลงมาทำให้ความเร็วของอสูรปีวอกแรกกำเนิดช้าลง

 

หงซื่อรู้สึกเบิกบานใจเมื่อเห็นสิ่งนี้

 

เขามั่นใจในท่าไม้ตายอมตะของตนเองเป็นอย่างมาก เมื่อสัมผัสกับฝุ่นทรายเหล่านี้ การเคลื่อนที่ของเป้าหมายจะช้าลง

 

ด้วยวิธีนี้หงซื่อจะสามารถควบคุมสถานการณ์ได้ในไม่ช้า

 

แต่ในเวลานี้!

 

“ครืน…”

 

คลื่นลูกใหญ่กลับพุ่งขึ้นสู่อากาสและตรงไปยังหงซื่อ

 

จากภายในคลื่นน้ำสีขาวซีด ปราณดาบอันแหลมคมพุ่งเข้าโจมตีหงซื่อและทำให้เขากระอักเลือดคำโตออกมาจากปาก

 

หงซื่อได้รับบาดเจ็บ มันส่งผลกระทบต่อฝุ่นทรายสีเหลืองขณะที่อสูรปีวอกแรกกำเนิดกำลังดิ้นรนอย่างหนัก

 

หงซื่อกัดฟันแน่นและเพิ่มความเข้มข้นของฝุ่นทรายสีเหลืองเพื่อหยุดอสูรปีวอกแรกกำเนิด

 

ไป่หนิงปิงและคนอื่นๆใช้ท่าไม้ตายอมตะของพวกนางช่วยอสูรปีวอกแรกกำเนิดแต่พวกมันยังไร้ประโยชน์

 

ในสายธารแห่งกาลเวลา ทักษะบนเส้นทางสายอื่นจะอ่อนแอลง

 

ในช่วงเวลาสำคัญการแสดงออกของอิงอู๋เซี่ยก็เปลี่ยนเป็นน่ากลัว เขากำลังจะใช้ท่าไม้ตายอมตะนำวิญญาณสู่ความฝัน

 

“หือ?” แต่ในเวลานี้อิงอู๋เซี่ยกลับสูญเสียเป้าหมาย

 

เขาไม่สามารถสัมผัสถึงการคงอยู่ของหงซื่อ

 

‘ท่าไม้ตายอมตะนำวิญญาณสู่ความฝันต้องระบุเป้าหมายที่ชัดเจน มิฉะนั้นมันจะไร้ประโยชน์ หงซื่อมีวิธีซ่อนตัวจากการรับรู้บนเส้นทางแห่งจิตวิญญาณของข้างั้นหรือ?’

 

“โอ้ ท่าไม้ตายที่ท่านหญิงจื่อเว่ยมอบให้ข้าใช้งานได้ดีจริงๆ ฮ่าฮ่าฮ่า” หงซื่อหัวเราะเย้ยหยัน

 

แม้ท่าไม้ตายอมตะนำวิญญาณสู่ความฝันจะทรงพลังแต่มันก็มีข้อบกพร่องเช่นกัน

 

เทพธิดาจื่อเว่ยมอบภารกิจไลล่ากลุ่มของฟางหยวนให้กับหงซื่อ เป็นธรรมดาที่นางจะมีวิธีรับมือกับท่าไม้ตายอมตะนำวิญญาณสู่ความฝัน

 

คนฉลาดจะเรียนรู้จากความผิดพลาดโดยไม่ต้องกล่าวถึงเทพธิดาจื่อเว่ยที่เป็นผู้อมตะบนเส้นทางแห่งปัญญาของวังสวรรค์

 

หงซื่อเตรียมตัวมาเป็นอย่างดี ท่าไม้ตายอมตะนำวิญญาณสู่ความฝันไม่สามารถใช้กับเขา

 

“โอ้ ไม่” การแสดงออกของอิงอู๋เซี่ยและคนอื่นๆเปลี่ยนไป พวกเขารู้สึกถึงแรงกดดันที่ยิ่งใหญ่

 

พวกเขาไม่สามารถกอบกู้สถานการณ์และต้องพึ่งพาฟางหยวนเท่านั้น

 

แต่ฟางหยวนอยู่ที่ใด?

 

หงซื่อกำลังพิจารณาปัญหานี้

 

เดิมทีเขาคิดว่าอสูรปีวอกแรกกำเนิดตัวนี้คือฟางหยวน แต่หลังจากต่อสู้ เขาตระหนักว่ามันเป็นอสูรปีวอกแรกกำเนิดที่แท้จริง

 

ตั้งแต่การต่อสู้เริ่มขึ้น ฟางหยวนยังไม่ปรากฏตัว

 

ยิ่งฟางหยวนซ่อนตัวนานเท่าใด หงซื่อก็ยิ่งรู้สึกกังวลมากเท่านั้น

 

“ฟางหยวน เจ้ายังไม่ออกมาอีกงั้นหรือ? หากเป็นเช่นนี้ ฮ่าฮ่า หือ?” หงซื่อตกตะลึง

 

เป็นเพียงเวลานี้ที่คลื่นยักษ์จากสายธารแห่งกาลเวลาซัดสาดเข้ามาหาเขา

 

“อีกครั้ง!?” หงซื่อรู้สึกราวกับหายใจไม่ออก

 

คลื่นยักษ์ไม่สัมผัสร่างของอสูรปีวอกแรกกำเนิดแต่พุ่งเข้าโจมตีเขาซ้ำแล้วซ้ำอีก

 

โชคของเขาเลวร้ายมาก!

 

“ครืน…”

 

ปราณดาบจากคลื่นยักษ์ปะทะร่างของหงซื่อและทำให้เขาพ่นเลือดออกมาอีกครั้ง อาการบาดเจ็บของเขารุนแรงขึ้น

 

เขาไม่สามารถหลบได้ นอกจากคลื่นน้ำจะทำให้เขาช้าลง เขายังต้องเผชิญหน้ากับปราณดาบที่รวดเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ

 

ดังนั้นหงซื่อจึงเลือกที่จะเผชิญหน้าโดยตรง

 

‘ตอนนี้ข้ายังเป็นฝ่ายได้เปรียบ ข้าไม่เชื่อว่าฟางหยวนจะสามารถมองดูอยู่ข้างสนามรบโดยไม่ทำสิ่งใด!’ หงซื่อให้กำลังใจตนเอง

 

“ครืน…ครืน…ครืน…”

 

คลื่นยักษ์สามลูกพุ่งเข้าไปหาหงซื่อพร้อมกัน

 

“อันใด!? ข้าอีกแล้วงั้นหรือ!?” หงซื่อเบิกตากว้าง

 

โดยปกติแล้วอสูรปีวอกแรกกำเนิดมีโอกาสถูกคลื่นซัดมากกว่า อย่างไรก็ตามตั้งแต่การต่อสู้เริ่มขึ้น มีเพียงหงซื่อที่ถูกโจมตีโดยคลื่นยักษ์เหล่านี้

 

‘โชคของพวกเขาดีเกินไป? ไม่มีคลื่นลูกใดโจมตีพวกเขาเลยงั้นหรือ?’

 

‘เดี๋ยว!’ หงซื่อส่ายหน้า ‘สิ่งนี้เกิดจากวิธีบนเส้นทางแห่งโชคของฟางหยวนหรือไม่?’

 

เขาคิดถึงความเป็นไปได้

 

‘ฮืม! ถึงกระนั้นเส้นทางแห่งโชคก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงผลลัพธ์ของการต่อสู้ครั้งนี้!’

 

‘เส้นทางแห่งโชคถูกสะกดข่มเช่นกัน เป็นไปไม่ได้ที่ฟางหยวนจะสามารถจัดการคลื่นน้ำของที่นี่โดยใช้วิธีบนเส้นทางแห่งโชค มีเพียงวิธีบนเส้นทางแห่งกาลเวลาเท่านั้นที่ทำได้!’

 

‘ข้ายังมีข้อได้เปรียบด้านสถานที่’

 

หงซื่อสงบจิตใจลงขณะที่เขายังพยายามกำหราบอสูรปีวอกแรกกำเนิดและบังคับให้ฟางหยวนปรากฏตัวออกมา

 

“หงซื่อตกหลุมพรางแล้ว”

 

“นี่คือสิ่งที่ท่านผู้นำทำนายไว้ โจมตีต่อไป อย่าเปิดเผยข้อบกพร่องใดๆ!”

 

สมาชิกนิกายเงาลอบพูดคุยกันอย่างลับๆ

 

ในเวลาเดียวกันบนเกาะใต้แม่น้ำ

 

ภาพการต่อสู้ปรากฏขึ้นด้านหน้าฟางหยวน

 

ที่นี่คือเกาะบัวหิน สถานที่ที่เทพปีศาจจิตวิญญาณเก็บมรดกที่แท้จริงของเทพปีศาจบัวแดงเอาไว้

 

ร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าบนเส้นทางแห่งข้อมูลของเทพธิดาจื่อเว่ยบนร่างของฟางหยวนถูกลบออกไปแล้ว สำหรับไป่หนิงปิงและคนอื่นๆ แม้จะมีค่ายกลวิญญาณอมตะชำระล้างตัวเอง แต่พวกเขาไม่มีเวลาเพียงพอที่จะกำจัดพวกมันออกไปได้ทันเวลา

 

หากพวกเขาเข้ามาที่นี่ ร่องรอยของฟางหยวนจะถูกเปิดเผย แม้จะอยู่ในมิติช่องว่างจักรพรรดิ พวกเขาก็ยังถูกค้นพบ

 

มันเหมือนฟางหยวนใช้ท่าไม้ตายอมตะบนเส้นทางแห่งโชคค้นหาตำแหน่งของอิงอู๋เซี่ย พวกเขาไม่สามารถหลบหนีแม้จะเข้าไปในมิติช่องว่างของผู้อมตะ

 

ฟางหยวนและเทพธิดาจื่อเว่ยทำได้ เจตจำนงสวรรค์ก็ทำได้เช่นกัน

 

ตราบเท่าที่เจตจำนงสวรรค์อยู่ในมิติช่องว่างจักรพรรดิ มันจะตระหนักถึงตำแหน่งของฟางหยวนได้ในที่สุด

 

ฟางหยวนเรียนรู้เรื่องนี้มานานแล้ว

 

อย่างไรก็ตามฟางหยวนยังสามารถใช้ประโยชน์จากมันในแง่มุมหนึ่ง

 

เขาใช้อิงอู๋เซี่ยและคนอื่นๆหลอกล่อเทพธิดาจื่อเว่ยเพื่อให้หงซื่อประเมินตำแหน่งของฟางหยวนผิดพลาด แม้จะไม่มาก แต่หลังจากได้รับมรดกที่แท้จริงของเทพปีศาจบัวแดง ฟางหยวนจะกลายเป็นฝ่ายได้เปรียบ

 

ถูกต้อง

 

มรดกที่แท้จริงของเทพปีศาจบัวแดงสามารถจัดการสายธารแห่งกาลเวลาในบริเวณใกล้เคียง

 

“เจตจำนงของเทพปีศาจจิตวิญญาณ ขอยืมมือท่านด้วย” ฟางหยวนมองไปยังเจตจำนงของเทพปีศาจจิตวิญญาณ

 

หลังจากนั้นเจตจำนงจำนวนมากก็พุ่งออกมาจากมิติช่องว่างของฟางหยวนและผสานตัวเข้ากับเจตจำนงของเทพปีศาจจิตวิญญาณ

 

เจตจำนงของเทพปีศาจจิตวิญญาณแข็งแกร่งขึ้นและคำราม

 

ในเวลาเดียวกันคลื่นยักษ์ก็ปรากฏขึ้นในสนามรบ

 

“นี่…นี่…นี่…” ดวงตาของหงซื่อแทบหลุดออกมาจากเบ้า

 

คลื่นลูกนี้ใหญ่โตมากที่สุด ปราณดาบจำนวนนับไม่ถ้วนถูกยิงออกมาอย่างพร้อมเพรียง มันทำให้หงซื่อรู้สึกถึงภัยคุกคามต่อชีวิตของเขาอย่างรุนแรง

 

หงซื่อกัดฟันแน่นแต่เขาต้องอดทน

 

‘ข้าจะคอยดูว่าผู้ใดจะอยู่ได้นานกว่า!’ หงซื่อกำลังคิดเช่นนี้ขณะที่คลื่นยักษ์แยกออกและผ่านอสูรปีวอกแรกกำเนิดมาก่อนจะพุ่งตรงเข้ามาหาเขา

 

“อันใด!?”

 

หงซื่อกรีดร้องด้วยความโกรธ

 

มันไร้ยางอายเกินไป!