เทพปีศาจหวนคืน 1394-1402

 บทที่ 1394 เมืองศพ

 

คำกล่าวของฟางหยวนทำให้เด็กชายขนนกรู้สึกสยดสยอง เขารีบร้องขอความช่วยเหลือทันที

 

ร่างหนึ่งปรากฏขึ้นอย่างรวดเร็ว “น้องชาย ไม่ต้องกลัว พี่ใหญ่อยู่นี่แล้ว”

 

นางเป็นผู้อมตะหญิงที่ดูงดงามและอ่อนเยาว์ในชุดสีเขียวลายดอกไม้ นางสวมตุ้มหูไข่มุกที่ดูเหมือนมีระลอกคลื่นสีเขียวอยู่ภายใน

 

“ข้าคือซุ้ยป๋อ เจ้าคือผู้ใด? เหตุใดต้องกลั่งแกล้งน้องชายของข้า?”

 

ฟางหยวนประเมินผู้อมตะหญิงซุ้ยป๋อผู้นี้

 

นางปลดปล่อยกลิ่นอายของผู้อมตะระดับเจ็ดออกมา นางคิดว่าตนเองมีสถานะเท่าเทียมกับฟางหยวนที่เป็นผู้อมตะระดับเจ็ดเช่นกัน

 

ฟางหยวนลูกหน้าท้องของตนและถอนหายใจ “ข้ากล่าวความจริง ฮ่าฮ่า ในเมื่อเจ้ามาหาข้า ข้าก็จะกินพวกเจ้าทั้งสอง”

 

ข้อบกพร่องของร่างทารกอมตะก็คือมันกินมิติช่องว่างเป็นอาหาร

 

ฟางหยวนเรียนรู้เรื่องนี้มาจากราชันภูเขาม่วง

 

ตามแผนเดิมของนิกายเงา พวกเขาจะหลอมรวมวิญญาณทารกอมตะระดับสิบ

 

นี่คือความทะเยอทะยานของเทพปีศาจจิตวิญญาณ

 

โชคไม่ดีที่เขาสามารถหลอมรวมวิญญาณทารกอมตะระดับเก้าเท่านั้นและยังถูกฉกชิงไปโดยฟางหยวน

 

ตามแนวคิดของเทพปีศาจจิตวิญญาณ วิญญาณทารกอมตะระดับสิบไม่มีจุดอ่อน แต่วิญญาณทารกอมตะระดับเก้ายังมีบกพร่องอยู่ประการหนึ่ง

 

นั่นคือมันต้องการอาหาร

 

อาหารของวิญญาณทารกอมตะระดับเก้าคือมิติช่องว่างของผู้อมตะ

 

เส้นทางการบ่มเพาะของผู้อมตะไม่สำคัญแต่ระดับการบ่มเพาะมีความสำคัญ

 

ตัวอย่างเช่นในฐานะผู้อมตะระดับเจ็ด ฟางหยวนต้องกินมิติช่องว่างของผู้อมตะระดับเจ็ดเพื่อหล่อเลี้ยงวิญญาณทารกอมตะ เมื่อเขากลายเป็นผู้อมตะระดับแปด เขาต้องกินมิติช่องว่างของผู้อมตะระดับแปด

 

โชคดีที่ก่อนหน้านี้ฟางหยวนเปลี่ยนวิธีการบ่มเพาะ เขาหลีกเลี่ยงภัยพิบัติด้วยการกลืนกินแดนศักดิ์สิทธิ์ของผู้อื่น

 

ด้วยวิธีนี้วิญญาณทารกอมตะจึงได้รับอาหารโดยบังเอิญ

 

ฟางหยวนไม่ได้โกหกเด็กชายขนนก ระหว่างทางฟางหยวนได้พบกับผู้อมตะระดับหกของทะเลทรายตะวันตกสามคน เขาฆ่าและกลืนกินมิติช่องว่างของผู้อมตะสองคน แต่เขาไม่สามารถกลืนกินมิติช่องว่างของคนสุดท้ายเพราะความสำเร็จที่ไม่เพียงพอและปล่อยให้มันกลายเป็นแดนศักดิ์สิทธิ์

 

เทพธิดาซุ้ยป๋อและเด็กชายขนนกเป็นคู่หูที่แข็งแกร่ง

 

พวกเขาวางแผนและล่อลวงยุงอสูรให้เข้าสู่ค่ายกลวิญญาณขณะที่เทพธิดาซุ้ยป๋อซุ่มโจมตีอยู่ไม่ไกล

 

หากพวกเขาพบผู้อมตะระดับเจ็ดทั่วไป เทพธิดาซุ้ยป๋อสามารถพูดคุยกับพวกเขาได้อย่างเท่าเทียม แต่น่าเสียดายที่พวกเขาพบกับฟางหยวน

 

‘ช่างบังเอิญนักที่มีผู้อมตะระดับเจ็ดบนเส้นทางแห่งวารีปรากฏขึ้น หลังจากกินนาง ข้าไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องอาหารของวิญญาณทารกอมตะไปอีกระยะหนึ่ง’

 

เจตนาสังหารของฟางหยวนปะทุขึ้น มันยากที่จะหามิติช่องว่างที่เขาสามารถกลืนกินได้

 

โดยเฉพาะอย่างยิ่งในทะเลทรายตะวันตก ผู้อมตะส่วนใหญ่บ่มเพาะบนเส้นทางแห่งไฟและวายุขณะที่เส้นทางแห่งวารีหายากมาก นี่เป็นสิ่งที่แตกต่างจากทะเลตะวันออกอย่างชัดเจน

 

ฟางหยวนเป็นปรมาจารย์บนเส้นทางแห่งวารีแต่ความสำเร็จบนเส้นทางแห่งไฟและวายุของเขาอยู่ในระดับสามัญ

 

ฟางหยวนโจมตีอย่างรวดเร็วด้วยท่าไม้ตายอมตะกำปั้นยักษ์หมื่นตัวตน

 

กำปั้นยักษ์พุ่งเข้าโจมตีเทพธิดาซุ้ยป๋อและเด็กชายขนนกด้วยพลังอำนาจที่น่าสะพรึงกลัว

 

เด็กชายขนนกตะโกนด้วยความตกใจ

 

เทพธิดาซุ้ยป๋อประหลาดใจแต่นางยังสะบัดมือส่งอสรพิษกรดพุ่งเข้าปะทะกำปั้นยักษ์และกัดกร่อนมันไปยี่สิบส่วน

 

อย่างไรก็ตามกำปั้นยักษ์ที่เหลือพลังอยู่แปดสิบส่วนภายใต้การควบคุมของฟางหยวนเพิกเฉยต่อเด็กชายขนนกและพุ่งตรงไปยัง้ทพธิดาซุ้ยป๋อ

 

เทพธิดาซุ้ยป๋อถอยกลับและกรีดร้อง “เดี๋ยว! ข้าเป็นนางสนมลำดับที่สามของบรรพชนพันเปลี่ยนแปลง เหตุใดเจ้าไม่ไว้หน้าบรรพชน เป็นพันธมิตรกับเราและแบ่งปันสมบัติของกองกำลังพันธมิตรผีดิบ!?”

 

แม้เทพธิดาซุ้ยป๋อจะเป็นผู้อมตะระดับเจ็ด แต่ความแข็งแกร่งของนางไม่โดดเด่น พลังการต่อสู้ของนางธรรมดามาก

 

อย่างไรก็ตามสถานะของนางค่อนข้างพิเศษ

 

นางเกี่ยวข้องกับบรรพชนพันเปลี่ยนแปลง

 

ฟางหยวนรู้จักคนผู้นี้ เขาได้รับมรดกที่แท้จริงส่วนหนึ่งของเทพปีศาจคลั่ง เขาสามารถเปลี่ยนร่างเป็นสิ่งต่างๆพันชนิด ด้วยเหตุนี้เขาจึงถูกเรียกว่าบรรพชนพันเปลี่ยนแปลง

 

แม้เขาจะเป็นผู้สืบทอดของเทพปีศาจแต่เขาไม่ใช่ปีศาจอมตะ เขาเป็นผู้บ่มเพาะสันโดษที่มีชื่อเสียงของทะเลทรายตะวันตก

 

ความสนใจส่วนตัวของเขาคล้ายกับเทพอมตะตะวันเดือด เขาชื่นชอบหญิงงาม เขามีภรรยาและนางสนมหลายร้อยหรือหลายพันคน ท่ามกลางหญิงเหล่านี้มีผู้อมตะเกือบสิบคน

 

เทพธิดาซุ้ยป๋อเป็นหนึ่งในนั้น

 

‘หากข้าคว้าทรัพยากรของกองกำลังพันธมิตรผีดิบของทะเลทรายตะวันตก ข้าจะกลายเป็นศัตรูของบรรพชนพันเปลี่ยนแปลงงั้นหรือ?’ ฟางหยวนขมวดคิ้ว

 

เทพธิดาซุ้ยป๋อสังเกตการแสดงออกของฟาหงยวนก่อนกล่าวต่อ “ข้ามาที่นี่เพราะคำสั่งของท่านบรรพชนพันเปลี่ยนแปลง ท่านแข็งแกร่งมากแต่เป็นไปไม่ได้ที่จะผ่านค่ายกลวิญญาณที่ป้องกันสถานที่แห่งนี้โดยใช้กำลัง มิฉะนั้นสมบัติจะไม่ปรากฏ เหตุใดเราต้องต่อสู้จนถึงตาย? หากเราเสียเวลา อาจเกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้น”

 

เทพธิดาซุ้ยป๋อมีความสามารถในการเจรจา ฟางหยวนพยักหน้า “มีเหตุผล”

 

เทพธิดาซุ้ยป๋อและเด็กชายขนนกรู้สึกยินดีเมื่อได้ยินถ้อยคำเหล่านี้ แต่หลังจากนั้นฟางหยวนกลับเปิดมิติช่องว่างของตนและนำไป่หนิงปิง ไห่ลั่วหลัน และเทพธิดาเมี่ยวหยินออกมา

 

“ฆ่าพวกเขา ข้าจะไปรับมรดก” ฟางหยวนกล่าว

 

ไป่หนิงปิงก่นเสียงเย็น แม้นางจะไม่พอใจกับคำสั่งของฟางหยวน แต่นางยังพุ่งเข้าโจมตีเทพธิดาซุ้ยป๋อทันที

 

ไห่ลั่วหลันต่อสู้กับเด็กชายขนนก

 

เทพธิดาเมี่ยวหยินเผยรอยยิ้มบางและมองดูอยู่ข้างสนามรบ

 

เทพธิดาซุ้ยป๋อและเด็กชายขนนกเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

 

พวกเขาไม่คาดหวังว่ามิติช่องว่างของฟางหยวนจะมีผู้อมตะสามคนอาศัยอยู่ นอกจากนั้นทั้งสามยังมาจากภูมิภาคอื่น

 

นี่เป็นเรื่องที่หาได้ยาก

 

โดยทั่วไปผู้อมตะจะไม่อนุญาตให้ผู้อมตะคนอื่นๆเข้าไปในมิติช่องว่างของตนเอง

 

ในไม่ช้าเทพธิดาซุ้ยป๋อและเด็กชายขนนกก็ถูกกำหราบ ทั้งสองไม่สามารถตอบโต้ไห่ลั่วหลันและไป่หนิงปิง

 

‘สองคนนี้เหมือนเป็นผู้อมตะสิบคน วิธีการของพวกเขาน่าประทับใจมาก ข้าไม่เคยเห็นมาก่อน’

 

‘ข้าจำได้แล้ว พวกเขาคือผู้หลบหนี! ปีศาจร้าย! หนึ่งในนั้นเป็นผู้อยู่เบื้องหลังการล่มสลายของวังแปดสิบแปดเปลวเพลิงที่แท้จริง!’

 

เทพธิดาซุ้ยป๋อและเด็กชายขนนกตระหนักถึงข้อมูลบางอย่าง นั่นทำให้พวกเขายิ่งตกใจและต้องการหลบหนี

 

ไห่ลั่วหลันและไป่หนิงปิงไล่ตามพวกเขาออกจากถ้ำ

 

ฟางหยวนยืนอยูู๋่ด้านหน้าพายุทรายและใช้วิธีการของเขามาระยะหนึ่งแล้ว

 

เพียงไม่นานพายุทรายก็อ่อนกำลังลงและเปิดเส้นทางให้เขา

 

ฟางหยวนเข้าไปโดยไม่ลังเล

 

เทพธิดาเมี่ยวหยินยังยืนเฝ้าระวังอยู่ด้านนอก

 

พายุทรายรุนแรงขึ้นอีกครังหลังจากฟางหยวนเข้าไป เส้นทางถูกปิดลงและกลับสู่สภาพเดิม

 

ในไม่ช้าเมืองแห่งหนึ่งก็ปรากฏขึ้นในมุมมองสายตาของฟางหยวน

 

เมืองศพ

 

มันเป็นเมืองที่สร้างขึ้นจากดินเหนียวสีเหลืองและดูไม่มีสิ่งใดน่าประทับใจ

 

แต่ความจริงก็คือเมืองแห่งนี้เป็นคฤหาสน์วิญญาณระดับมนุษย์ มันเหมือนเมืองคลื่นทมิฬของภาคเหนือ

 

รากฐานที่แท้จริงของกองกำลังพันธมิตรผีดิบแห่งทะเลทรายตะวันตกคือแดนศักดิ์สิทธิ์บนเส้นทางแห่งปฐพี

 

เมืองศพอยู่ในแดนศักดิ์สิทธิ์ดังกล่าว

 

ย้อนกลับไปเมื่อนิกายเงาหลอมรวมวิญญาณทารกอมตะ พวกเขาสูญเสียเกือบทุกสิ่ง

 

แดนศักดิ์สิทธิ์บนเส้นทางแห่งปฐพีแห่งนี้ถูกทิ้งร้าง ทรัพยากรภายที่ซ่อนไว้ในคฤหาสน์วิญญาณระดับมนุษย์เมืองศพถูกย้ายมาอยู่ใต้ทะเลทรายแปรผันและได้รับการปกป้องโดยค่ายกลวิญญาณ

 

ด้วยวิธีนี้ กองกำลังพันธมิตรผีดิบของทะเลทรายตะวันตกจึงสามารถรักษารากฐานของพวกเขาเอาไว้ ไม่นานหลังจากการต่อสู้บนภูเขาอี้เทียน แดนศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้ถูกบุกรุกโดยผู้อมตะของทะเลทรายตะวันตก

 

แต่เมื่อผู้อมตะของทะเลทรายตะวันตกบุกเข้ามา พวกเขากลับตกใจและเริ่มโกรธ

 

เพระาพวกเขาไม่ได้รับของขวัญดังที่ตั้งใจ

 

หลังจากตรวจสอบร่วมกับความช่วยเหลืออย่างลับๆจากเจตจำนงสวรรค ในที่สุดพวกเขาจึงสามารถยืนยันว่ามรดกของกองกำลังพันธมิตรผีดิบของทะเลทรายตะวันตกอยู่ที่นี่

 

แต่การหาถ้ำแห่งนี้ไม่ใช่เรื่องง่าย นอกจากที่นี่จะมีถ้ำอยู่มากมาย พวกมันยังเคลื่อนไหวตลอดเวลา

 

ทุกครั้งที่ถ้ำเก่าหายไป ถ้ำใหม่จะปรากฏขึ้น

 

สิ่งนี้ทำให้การค้นหาของผู้อมตะทะเลทรายตะวันตกกลายเป็นเรื่องที่ยากลำบาก

 

แต่ฟางหยวนแตกต่างออกไป เขาเป็นผู้นำนิกายเงา เขามาที่นี่และสามารถเข้าสู่เมืองศพได้อย่างง่ายดาย

 

‘อย่างไรก็ตามการได้พบกับเทพธิดาซุ้ยป๋อน่าจะเป็นแผนการของเจตจำนงสวรรค์ มันต้องการให้ข้าเป็นศัตรูกับผู้อมตะระดับแปดที่ยิ่งใหญ่ของทะเลทรายตะวันตก’

 

‘ขณะเดียวกันข้า ไป่หนิงปิง และคนอื่นๆยังถูกติดตามตัวตลอดเวลา’

 

‘ข้าต้องรับมรดกเหล่านี้อย่างรวดเร็วที่สุด’

 

ฟางหยวนเปิดประตูทางเข้ามิติช่องว่าง ด้วยการโบกมือเพียงครั้งเดียว เมืองศพถูกนำเข้าสู่มิติช่องว่างจักรพรรดิทันที

 

เมืองศพไม่ได้เก็บวิญญาณอมตะเอาไว้ แต่ค่ายกลวิญญาณของที่นี่มีวิญญาณอมตะเป็นแกนกลาง

 

ท่ามกลางวิญญาณอมตะสองดวง หนึ่งในนั้นคือเป้าหมายหลักของฟางหยวนในการเดินทางครั้งนี้

 

 

 

บทที่ 1395 ขับไล่สามผู้อมตะระดับเจ็ด

 

มันอยู่ในรูปลักษณ์ของแรดขนาดเท่าฝ่ามือของฟางหยวน

 

ฟางหยวนรู้สึกถึงน้ำหนักของมัน

 

มันคือวิญญาณอมตะระดับเจ็ดบนเส้นทางแห่งกฎ จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้!

 

วิญญาณอมตะเป็นกำไรที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของฟางหยวนในการเดินทางครั้งนี้

 

ด้วยสถานะผู้นำนิกายเงา ฟางหยวนสามารถปรับแต่งมันได้อย่างง่ายดาย

 

สำหรับวิญญาณอมตะอีกดวง มันเป็นวิญญาณอมตะระดับหกบนเส้นทางแห่งปฐพีที่เรียกว่าทรายเหลือง

 

วิญญาณอมตะระดับเจ็ดจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้และวิญญาณอมตะระดับหกทรายเหลืองรวมถึงวิญญาณระดับมนุษย์อีกมากมายเรียงตัวเป็นค่ายกลวิญญาณสายป้องกัน

 

เมื่อฟางหยวนเก็บวิญญาณทั้งหมดเข้าไปในมิติช่องว่างจักรพรรดิ ค่ายกลวิญญาณจึงพังทลายลง

 

ฟางหยวนเพ่งจิตเข้าไปในเมืองศพ

 

ภายในคฤหาสน์วิญญาณระดับมนุษย์หลังนี้มีทรัพยากรอมตะอยู่มากมาย

 

สิ่งล้ำค่าที่สุดคือความกล้าหาญของจันทราศักดิ์สิทธิ์ มันเป็นทรัพยากรอมตะระดับเจ็ดที่ก่อตัวเป็นดวงจันทร์ลอยอยู่กลางอากาศมานับหมื่นปี

 

สิ่งนี้ไม่สามารถประเมินค่า

 

เพราะมันหายากมาก กระทั่งผู้อมตะระดับแปดส่วนใหญ่ก็ไม่เคยพบเห็น

 

ทรัพยากรที่มีมากที่สุดคือทรัพยากรอมตะระดับหกบนเส้นทางแห่งไม้ มันถือกำเนิดขึ้นในทะเลทรายผีดุ

 

“นี่แสดงให้เห็นถึงรากฐานที่ยิ่งใหญ่ของนิกายเงา!”

 

“น่าเสียดาย เพื่อหลอมรวมวิญญาณทารกอมตะ พวกเขาลงทุนไปมาก หลังการต่อสู้บนภูเขาอี้เทียน กองกำลังที่เหลืออยู่ของพวกเขาตกเป็นเป้าหมายของเจตจำนงสวรรค์รวมถึงข้า”

 

ฟางหยวนลอบถอนหายใจ

 

อิงอู๋เซี่ยไปเยี่ยมสาขาอื่นมาแล้วไม่ว่าจะเป็นภาคกลาง ภาคเหนือ ภาคตะวันออก และภาคใต้

 

เหลือเพียงทรัพยากรของทะเลทรายตะวันตกเท่านั้นที่ตกอยู่ในมือของฟางหยวน

 

นี่คือโชคลาภชิ้นสุดท้ายที่นิกายเงามี

 

ในถ้ำใต้พิภพเทพธิดาเมี่ยวหยินและฟางหยวนรออยู่ชั่วครู่

 

หลังจากไม่นานหญิงชุดคลุมขาวก็เดินเข้ามา นางก็คือเทพธิดามังกรไป่หนิงปิง

 

นางจับเชลยเอาไว้ในมือด้วยการแสดงออกที่เย็นชาราวกับภูเขาน้ำแข็ง

 

เชลยผู้นี้ไม่ใช่ผู้ใดนอกจากเทพธิดาซุ้ยป๋อ

 

ตอนนี้นางกลายเป็นประติมากรรมน้ำแข็ง ดวงตาของนางปิดสนิท ร่างกายของนางไม่สามารถขยับเขยื้อน

 

ไป่หนิงปิงจับเทพธิดาซุ้ยป๋อที่ยังมีชีวิตอยู่

 

ผลลัพธ์นี้ทำให้เทพธิดาเมี่ยวหยินรู้สึกยกย่องไป่หนิงปิงขณะที่ดวงตาของฟางหยวนส่องประกายขึ้น

 

แม้ไป่หนิงปิงจะเป็นผู้อมตะระดับหกแต่นางครอบครองพลังการต่อสู้ระดับเจ็ดที่แท้จริง

 

สุดยอดกายาน้ำแข็งแห่งความมืดช่วยสนับสนุนมรดกที่แท้จริงไป่เซียงให้สามารถแสดงประสิทธิภาพสูงขึ้นอีกหลายเท่า

 

สิ่งสำคัญที่สุดคือไป่หนิงปิงไม่กลัวตาย นางเป็นคนที่มีความสามารถอย่างไม่น่าเชื่อ

 

ย้อนกลับไปที่ภาคใต้ นางต่อสู้กับผู้อมตะระดับเจ็ดสามคนพร้อมกันและนางยังสามารถสังหารสองคนขณะที่คนสุดท้ายได้รับบาดเจ็บสาหัส ผลลัพธ์นี้น่าเหลือเชื่อมาก ตอนนี้นางเป็นรองเพียงฟางหยวนเท่านั้น

 

‘แม้เราจะสามารถจับกุมเทพธิดาซุ้ยป๋อ แต่ข้าไม่จำเป็นต้องรีบร้อนกลืนกินมิติช่องว่างของนาง’ ฟางหยวนคิด

 

ประการแรก สถานที่แห่งนี้เต็มไปด้วยปราณพิภพแต่ปราศจากปราณสวรรค์ มันไม่เหมาะที่จะวางมิติช่องว่างลง

 

ก่อนหน้านี้ยุงอสูรกลายเป็นทราย ทั้งมิติช่องว่างและซากศพของเขาไม่มีค่าอีกต่อไป

 

ตอนนี้ฟางหยวนยังไม่หิว มันยังไม่ถึงเวลาให้อาหารร่างทารกอมตะ

 

สิ่งสำคัญที่สุดคือเทพธิดาซุ้ยป๋อเกี่ยวข้องกับบรรพชนพันเปลี่ยนแปลง ฟางหยวนสามารถใช้นางเพื่อต่อต้านแผนการของเจตจำนงสวรรค์

 

“เมื่อเจ้าเป็นคนจับนาง เจ้าสามารถเก็บนางไว้ในมิติช่องว่างของเจ้า” ฟางหยวนกล่าวกับไป่หนิงปิง

 

ไป่หนิงปิงพยักหน้า

 

นางไม่สามารถหันหลังกลับ ตอนนี้นางถูกไล่ล่าโดยวังสวรรค์และผู้อมตะฝ่ายธรรมะของภาคใต้ นางยังต้องการความช่วยเหลือจากนิกายเงาเพื่อหลอมรวมวิญญาณ

 

ไห่ลั่วหลันกลับมาแล้วเช่นกัน

 

มีร่องรอยของเลือดติดอยู่บนร่างของนาง “เด็กชายขนนกถูกเผ่าเป็นเถ่าถ่าน มิติช่องว่างของเขาถูกทำลายเช่นกัน นอกจากนี้การต่อสู้ยังดึงดูดกลุ่มผู้อมตะของทะเลทรายตะวันตก แต่ข้าไม่ได้ต่อสู้กับพวกเขาและกลับมาทันที กลิ่นอายของพวกเขาแสดงให้เห็นว่าพวกเขาไม่ธรรมดา”

 

ฟางหยวนพยักหน้า

 

แม้ไห่ลั่วหลันจะก้าวเข้าสู่ขอบเขตอมตะได้ไม่นาน แต่นางมีความเข้าใจและสัญชาตญาณที่เฉียบคมมาก

 

การประเมินของนางไม่ควรผิดพลาด กลุ่มผู้อมตะเหล่านั้นต้องเป็นผู้เชี่ยวชาญตัวจริง

 

นี่ไม่ใช่เรื่องแปลก

 

กองกำลังพันธมิตรผีดิบของทะเลทรายตะวันตกเคยเป็นกองกำลังที่ยิ่งใหญ่ เป็นเรื่องปกติที่ผู้อมตะของทะเลทรายตะวันตกจะออกค้นหาสมบัติที่ถูกทิ้งไว้ข้างหลัง นอกจากนั้นอย่าลืมว่าเจตจำนงสรรค์อยู่ที่นี่และพยายามสร้างปัญหาให้กับพวกเขา

 

“เราจะไปเดี๋ยวนี้” ฟางหยวนกล่าวแต่ในจังหวะนี้สามร่างกลับปรากฎขึ้นจากด้านซ้าย ด้านขวา และด้านบน

 

“สหาย พวกเจ้ากำลังฝันไปหากต้องการออกจากที่นี่หลังจากได้รับมรดกของกองกำลังพันธมิตรผีดิบ” ผู้อมตะที่ดูอ่อนเยาว์และมีขนสีรุ้งจากด้านซ้ายหัวเราะ

 

เขาเป็นผู้อมตะระดับเจ็ดที่บ่มเพาะบนเส้นทางแห่งทาส เทพไก่ฟ้า

 

“พวกเจ้าสามารถจากไปแต่พวกเจ้าต้องทิ้งมรดกของกองกำลังพันธมิตรผีดิบไว้ให้พวกเรา” ผู้อมตะหญิงในชุดคลุมโบราณสีขาวและปิดใบหน้าไว้ด้วยม่านผ้ากล่าว

 

นางเป็นหญิงงามที่มีชื่อเสียงของทะเลทรายตะวันตก สถานะของนางเทียบเท่ากับเฉียวซื่อหลิวและเทพธิดาเมี่ยวหยิน นางถูกเรียกว่า เทพธิดาอูฐ

 

ด้านขวาคือผู้อมตะชายที่มีเคราและเปลือยหน้าอก เขามีผิวสีทองแดงและดูทรงพลังมาก

 

เขามาจากตระกูลตงซึ่งเป็นหนึ่งในกองกำลังใหญ่ของทะเลทรายตะวันตก

 

ตงลี่เฟิง ผู้อมตะระดับเจ็ดบนเส้นทางแห่งวายุที่มีความสามารถในการตรวจสอบ

 

‘ภาคใต้สอง ภาคเหนือหนึ่ง และทะเลทรายตะวันตกอีกหนึ่ง เหตุใดพวกเขาถึงสามารถรวมกลุ่ม?’ ตงลี่เฟิงขมวดคิ้ว

 

ฟางหยวนมีร่างทารกอมตะที่สามารถเปลี่ยนกลิ่นอาย ตอนนี้เขากลายเป็นผู้อมตะของทะเลทรายตะวันตกไปแล้ว ไห่ลั่วหลันเป็นผู้อมตะภาคเหนือ ขณะที่ไป่หนิงปิงและเทพธิดาเมี่ยวหยินเป็นผู้อมตะภาคใต้

 

ผู้อมตะต่างภูมิภาคมักจะถูกต่อต้าน

 

นอกจากทะเลตะวันออก ผู้อมตะอีกสี่ภูมิภาคมักเกลียดชังบุคคลภายนอก เมื่อพวกเขาพบคนต่างถิ่น พวกเขามักจะต่อสู้

 

ไม่ว่าจะเป็นเทพไก่ฟ้า เทพธิดาอูฐ หรือตงลี่เฟิง พวกเขาต่างแสดงออกด้วยความรังเกียจ

 

สิ่งสำคัญคือกลุ่มของฟางหยวนได้รับมรดกของกองกำลังพันธมิตรผีดิบที่พวกเขาต้องการ

 

“พวกเขามาจากภูมิภาคอื่น พวกเราควรละทิ้งความขัดแย้งและร่วมมือกันกำจัดคนนอกก่อน!”

 

“ถูกต้อง มรดกของกองกำลังพันธมิตรผีดิบแห่งทะเลทรายตะวันตกเป็นของคนท้องถิ่น แต่ตอนนี้คนนอกกลับขโมยสมบัติของพวกเรา!”

 

“ส่งมรดกของกองกำลังพันธมิตรผีดิบมาแล้วพวกเราจะไว้ชีวิตพวกเจ้า!”

 

ผู้อมตะทั้งสามลอบสื่อสารกันและตะโกน

 

“ระวัง สองคนเป็นผู้อมตะระดับเจ็ด อีกสองเป็นผู้อมตะระดับหก”

 

“สองผู้อมตะระดับหกไม่ธรรมดา กลิ่นอายของพวกเขาแปลกมาก”

 

“เจ้าหนูระดับเจ็ดผู้นั้นดูค่อนข้างคุ้นเคย ข้าเคยเห็นเขาจากที่ใด…หือ!?”

 

รูม่านตาของตงลี่เฟิงหดเล็กลงขณะที่เขาตระหนักถึงอัตลักษณ์ของฟางหยวน

 

ฟางหยวนอยู่ในร่างจริงของเขา เนื่องจากเขาถูกติดตามตัวตลอดเวลาขณะที่ท่าไม้ตายอมตะใบหน้าที่คุ้นเคยต้องใช้พลังงานอมตะและพลังจิต ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจหยุดปกปิดตัวตนเพราะมันไร้ประโยชน์

 

‘เขาคือหลิวกวนซื่อ!’ ตงลี่เฟิงคิดด้วยความตกใจและเร่งล่าถอยทันที

 

เขาหมุนตัวและจากไปอย่างรวดเร็ว

 

เทพธิดาอูฐและเทพไก่ฟ้าตะลึง

 

เกิดสิ่งใดขึ้น?

 

ก่อนหน้านี้พวกเขายังเต็มไปด้วยความมั่นใจและตั้งใจที่จะต่อสู้ พวกเขากระทั่งวางกลยุทธ์ในการต่อสู้เรียบร้อยแล้ว แต่ตอนนี้ตงลี่เฟิงกลับหลบหนีไปอย่างกะทันหัน?

 

เขาถูกโจมตีโดยท่าไม้ตายที่แปลกประหลาดจากศัตรูหรือไม่?

 

หรือ..เขาถอยด้วยความตั้งใจของตนเอง?

 

“เดี๋ยว!” การแสดงออกของเทพธิดาอูฐเปลี่ยนไปในเวลานี้ นางตระหนักถึงตัวตนของหลิวกวนซื่อในที่สุด

 

หลังการต่อสู้ที่แม่น้ำหวนคืน ชื่อเสียงของหลิวกวนซื่อกระจายไปทั้งห้าภูมิภาค รูปลักษณ์ของเขาเป็นที่รู้จักของผู้อมตะทั้งหมด

 

ภาคเหนือได้รับข้อมูลมากที่สุดขณะที่ภาคกลางก็รู้มากเพราะวังสวรรค์มีส่วนร่วมในการต่อสู้ครั้งนั้น

 

สำหรับอีกสามภูมิภาค บางคนรู้รายละเอียดเกี่ยวกับรูปลักษณ์ของหลิวกวนซื่อ แต่บางคนเพียงได้ยินเรื่องเล่าเท่านั้น

 

ในความคิดของพวกเขาหลิวกวนซื่อเป็นผู้อมตะของภาคเหนือ เขาไม่ได้อยู่ในภูมิภาคเดียวกับพวกเขา

 

เช่นเดียวกับก่อนหน้าที่เทพธิดาซุ้ยป๋อไม่รู้จักฟางหยวนและจบลงด้วยการตกเป็นเชลย

 

เทพธิดาอูฐอ้าปากค้าง

 

เหตุใดนางต้องอยู่ต่อ?

 

นางหลบหนีทันที!

 

หลิวกวนซื่อสามารถต่อสู้กับผู้อมตะระดับแปด แล้วนางจะต่อสู้กับคนเช่นนี้ได้อย่างไร? การหาเรื่องเขาก็คือการรนหาที่ตาย!

 

ในเวลาเดียวกันเทพธิดาอูฐก็ก่นด่าตงลี่เฟิงอยู่ในใจ เขาวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็วโดยไม่แจ้งเตือนคนอื่นๆแม้แต่น้อย

 

อย่างไรก็ตามหากเป็นเทพธิดาอูฐที่ค้นพบตัวตนของฟางหยวนเป็นคนแรก นางก็จะทำเช่นเดียวกับตงลี่เฟิง

 

ในการหลบหนี นอกจากพวกเขาต้องรวดเร็วกว่าศัตรู สิ่งสำคัญอีกประการก็คือพวกเขาต้องรวดเร็วกว่าพันธมิตร

 

เทพไก่ฟ้ามึนงง

 

เทพธิดาอูฐหลบหนีไปด้วย!?

 

โอ้ ไม่!

 

เทพไก่ฟ้ารู้สึกถึงสิ่งผิดปกติ แม้เขาจะไม่เข้าใจ แต่ด้วยประสบการณ์ชีวิต เขาสามารถตอบสนองทันที

 

ร่างของเขาสั่นสะท้านขึ้นขณะที่เขาบินออกไปราวกับสายฟ้า เขากระทั่งรวดเร็วกว่าเทพธิดาอูฐผู้งดงาม

 

ก่อนที่ฟางหยวนจะทำสิ่งใด ผู้อมตะระดับเจ็ดทั้งสามของทะเลทรายตะวันตกก็หลบหนีไปแล้วด้วยความหวาดกลัวเรียบร้อยแล้ว

 

ฟางหยวนมองขึ้นไปด้านบนและหัวเราะเย้ยหยัน

 

แม้เจตจำนงสวรรค์จะวางแผนไว้ แล้วอย่างไร?

 

ตราบเท่าที่ฟางหยวนแข็งแกร่งพอ ไม่ว่าผู้ใดจะถูกปั่นหัว สัญชาตญาณเอาชีวิตรอดของพวกเขาก็จะเข้าแทนที่ในช่วงเวลาสำคัญ

 

ก่อนหน้านี้เขาต้องหลบหนีไปรอบๆภาคใต้ นั่นเป็นเพราะศัตรูของเขาแข็งแกร่งเกินไป

 

แต่ในความเป็นจริงผู้อมตะระดับเจ็ดทั่วไปไม่สามารถเผชิญหน้ากับฟางหยวนได้โดยตรง!

 

 

 

บทที่ 1396 จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้พุ่ง...

 

“หึ พวกตัวตลก” ไป่หนิงปิงเย้ยหยัน

 

ไห่ลั่วหลันเงียบ

 

เทพไก่ฟ้า เทพธิดาอูฐ และตงลี่เฟิงเป็นผู้อมตะระดับเจ็ด เปรียบเทียบกับภาคใต้ พวกเขายังไม่สามารถแข่งขันกับเฒ่าพฤกษาปาเต๋อและวูอี้ป๋อของตระกูลวู แต่พวกเขาสามารถต่อสู้กับวูอี้เหริน

 

อย่างไรก็ตามเปรียบเทียบกับฟางหยวนที่สามารถต่อสู้กับผู้อมตะระดับแปด พวกเขายังอ่อนแอเกินไป

 

‘โดยไม่รู้ตัว เขาเติบโตขึ้นถึงระดับนี้แล้ว ความเร็วในการเติบโตของเขาช่างน่าสะพรึงกลัวนัก!’ หัวใจของไห่ลั่วหลันตกสู่ความโกลาหล

 

ก่อนหน้านี้พวกเขาต้องหลบหนีมาตลอดแต่นั่นเป็นเพราะศัตรูแข็งแกร่งเกินไปไม่ว่าจะเป็นวังสวรรค์ ถ้ำสวรรค์นิรันดร หรือกองกำลังพันธมิตรของผู้อมตะฝ่ายธรรมะภาคใต้

 

ในความเป็นจริงตราบเท่าที่ไม่ใช่ผู้อมตะระดับแปด พวกเขาสามารถอาละวาดได้โดยปราศจากสิ่งกีดขวาง

 

‘โลกของผู้อมตะมีผู้อมตะระดับแปดอยู่น้อยมาก ตราบเท่าที่เรากำจัดร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าบนเส้นทางแห่งข้อมูลทิ้งไป เราจะสามารถซ่อนตัวและเติบโตขึ้นอย่างเงียบๆ ด้วยความแข็งแกร่งนี้ ผู้อมตะส่วนใหญ่ไม่สามารถขัดขวางความก้าวหน้าของพวกเรา!’

 

ไห่ลั่วหลันคิดเรื่องนี้ขณะที่ความทะเยอทะยานในหัวใจของนางพุ่งสูงขึ้นอีกครั้ง

 

นางเป็นคนกล้าและน่าเกรงขาม นางมีความทะเยอทะยานที่ยิ่งใหญ่

 

แม้นางจะถูกควบคุมโดยข้อตกลงพันธมิตรของนิกายเงา แต่นางก็จะไม่เป็นผู้ใต้บังคับบัญชาที่เชื่อฟังของฟางหยวนตลอดไป

 

“เอาล่ะ ได้สิ่งที่เราต้องการแล้ว ไปกันเถอะ” ฟางหยวนกล่าว

 

ไป่หนิงปิง ไห่ลั่วหลัน และเทพธิดาเมี่ยวหยินมารวมตัวกัน

 

ค่ายกลวิญญาณท่องรอบทิศ!

 

ด้วยแสงอันเจิดจ้า คนทั้งสี่หายตัวไป

 

เมื่อพวกเขาเปิดเปลือกตาขึ้นอีกครั้ง พวกเขาก็อยู่เหนือเนินทรายแห่งหนึ่งเรียบร้อยแล้ว

 

ดวงอาทิตย์แขวนอยู่บนท้องฟ้าขณะที่ด้านล่างเต็มไปด้วยคลื่นความร้อน

 

ฟางหยวนมองไปในระยะไกล

 

ตอนนี้พวกเขาอยู่ห่างจากทะเลทรายแปรผันค่อนข้างมาก

 

“เราจะพักผ่อนที่นี่ ตรวจสอบสภาพแวดล้อม” ฟางหยวนกล่าวหลังจากนำเทพธิดากระต่ายขาวออกมาจากมิติช่องว่างจักรพรรดิ

 

ผู้อมตะทั้งสี่บินออกไปและใช้วิธีตรวจสอบของตนเอง

 

ฟางหยวนเข้าไปในถ้ำที่อยู่ใต้ทะเลทราย

 

มันเป็นถ้ำที่เรียบง่าย แต่ฟางหยวนใช้วิญญาณระดับมนุษย์จัดตั้งค่ายกลวิญญาณไว้ที่นี่

 

มันไม่เพียงแค่เสริมความแข็งแกร่งแต่มันยังปล่อยอากาศบริสุทธิ์ออกมาอีกด้วย

 

ฟางหยวนเป็นปรมาจารย์บนเส้นทางแห่งค่ายกล ค่ายกลวิญญาณระดับมนุษย์กลายเป็นเรื่องง่ายดายราวกับการหายใจสำหรับเขา

 

ฟางหยวนนั่งลงและปิดเปลือกตา

 

เขาต้องแข่งขันกับเวลาและใช้ท่าไม้ตายอมตะทันที

 

ท่าไม้ตายนี้เรียกว่าจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้พุ่งทะยาน มันเป็นท่าไม้ตายอมตะบนเส้นทางแห่งปัญญาที่ฟางหยวนได้รับมาจากราชันภูเขาม่วง

 

มันใช้วิญญาณอมตะเพียงดวงเดียวเป็นแกนกลาง นั่นคือวิญญาณอมตะระดับเจ็ดบนเส้นทางแห่งกฎที่ฟางหยวนพึ่งได้รับมา จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้

 

วิญญาณสนับสนุนส่วนใหญ่เป็นวิญญาณบนเส้นทางแห่งปัญญา

 

มันเป็นท่าไม้ตายอมตะระดับเจ็ด

 

ฟางหยวนกระตุ้นใช้งานมันทีละขั้นตอนอย่างพิถีพิถัน

 

วิญญาณจำนวนมากบินอยู่ในมิติช่องว่างจักรพรรดิ

 

เพียงไม่นานมันก็ปลดปล่อยแสงสว่างออกมา

 

“บึม!”

 

ด้วยเสียงระเบิด วิญญาณระดับมนุษย์จำนวนมากถูกทำลาย กระทั่งวิญญาณอมตะจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ก็ร่วงลงบนพื้น

 

ล้มเหลว!

 

ผลกระทบย้อนกลับทำให้ฟางหยวนได้รับบาดเจ็บทันที

 

ความคิดมากมายปะทะกันอยู่ในใจของเขา

 

แต่เขาเตรียมพร้อมรับมือสิ่งนี้ไว้แล้ว

 

หลังจากหลายสิบลมหายใจ ความคิดของเขาก็สงบลง

 

ฟางหยวนรักษาอาการบาดเจ็บของตนด้วยใบหน้าซีดขาว

 

บาดแผลบนร่างกายไม่รุนแรงนักแต่จิตใจของเขาได้รับผลกระทบอย่างหนัก

 

นี่ไม่ใช่เรื่องแปลก

 

ท่าไม้ตายนี้ถูกใช้งานเป็นครั้งแรก การอนุมานกับการใช้งานจริงเป็นสิ่งที่แตกต่างกัน

 

ยิ่งท่าไม้ตายทรงพลังเท่าใด ผลกระทบย้อนกลับของมันก็ยิ่งรุนแรงเท่านั้น

 

และผลกระทบย้อนกลับมีหลายประเภท

 

เช่นเดียวกับครั้งนี้ที่เขาได้รับผลกระทบทางจิตใจมากกว่าร่างกาย

 

ในปัจจุบันฟางหยวนไม่มีวิธีรักษาที่โดดเด่น เขามีวิญญาณอมตะบุรุษคนก่อนหน้าและวิญญาณความเด็ดเดี่ยวเท่านั้น

 

ครั้งนี้จิตใจของเขาได้รับบาดเจ็บ ฟางหยวนต้องใช้วิธีบนเส้นทางแห่งปัญญาเพื่อรักษาตัวเอง

 

โชคดีที่เขาได้รับมรดกของราชันภูเขาม่วง

 

ขณะเดียวกันร่างทารกอมตะที่ไม่มีปัญหาเรื่องความขัดแย้งของพลังงานแห่งเต๋าก็ช่วยให้วิธีรักษาของเขามีประสิทธิภาพมากขึ้น

 

แม้มันจะไม่ฟื้นฟูขึ้นอย่างสมบูรณ์ในทันทีแต่อาการตกค้างที่เหลืออยู่ก็ไม่ใช่ปัญหา

 

ฟางหยวนเพิกเฉยต่อสิ่งเหล่านี้ เขายังพยายามใช้ท่าไม้ตายอมตะจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้พุ่งทะยานต่อไป

 

เขาล้มเหลวในครั้งที่สองแต่ประสบความสำเร็จในครั้งที่สาม

 

ในมิติช่องว่างจักรพรรดิ แสงสว่างส่องประกายขึ้น

 

“ไป!” ตามความต้องการของฟางหยวน แสงลึกลับพุ่งไปยังอิงอู๋เซี่ย

 

อิงอู๋เซี่ยในร่างกายาแห่งความฝันนอนอย่างไร้ชีวิตชีวาอยู่บนพื้น

 

แสงลึกลับราวกับธารน้ำที่ไหลลงสู่ผืนดินที่แห้งแล้ง มันพุ่งเข้าสู่สมองของอิงอู๋เซี่ยโดยตรง

 

เพียงไม่นานมันก็ผสานเข้ากับจิตวิญญาณของเขา

 

ในเวลาเพียงไม่กี่ลมหายใจร่างของอิงอู๋เซี่ยก็สั่นสะท้านขึ้น

 

ต่อมาดวงตาของเขาก็ส่องประกายแหลมคม

 

“อา…” เขาอ้าปากอุทานก่อนจะผุดลุกขึ้นนั่ง

 

“บัดซบ!” เขากำหมัดแน่นจนนิ้วแทบแตก

 

“วังสวรรค์จับร่างหลักของข้าไว้ ยกโทษให้ไม่ได้!”

 

“ข้าต้องพาร่างหลักกลับมา ข้าต้องช่วยเขา ต่อให้เป็นสวรรค์ชั้นฟ้า ข้าก็ต้องทุกมันให้เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย!”

 

“อ๊าก…’

 

อิงอู๋เซี่ยลุกขึ้นยืนและเงยหน้ากรีดร้องขึ้นสู่ท้องฟ้า

 

“ข้าต้องสู้!”

 

“ข้าต้องอดทน!”

 

“ก่อนหน้านี้ข้าอ่อนแอเกินไป นั่นไม่ถูกต้อง”

 

“โอ้ ฟางหยวน เจ้าเป็นปีศาจต่างโลกที่สมบูรณ์ เมื่อท่านสีม่วงยอมรับเจ้า ข้าก็จะทำเช่นเดียวกัน!”

 

“ในโลกใบนี้ผู้ใดบ้างที่มีโอกาสทำลายวิญญาณชะตากรรม? เจ้าเป็นคนที่มีโอกาสมากที่สุด!”

 

“ข้าเชื่อว่าเจ้าจะสามารถนำพวกเราบุกไปยังวังสวรรค์เพื่อทำลายวิญญาณชะตากรรมและช่วยร่างหลักของข้า!”

 

อิงอู๋เซี่ยไม่หดหู่อีกต่อไป เขากลับมาเป็นอิงอู๋เซี่ยที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่นคนเดิม

 

“ดี” ฟางหยวนพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ

 

พลังการต่อสู้ของอิงอู๋เซี่ยอยู่ในระดับเจ็ดแต่เขามีท่าไม้ตายอมตะนำวิญญาณสู่ความฝันที่กระทั่งผู้อมตะระดับแปดยังไม่สามารถป้องกันรวมถึงคฤหาสน์วิญญาณอมตะ

 

หากอิงอู๋เซี่ยช่วยพวเขาระหว่างการต่อสู้กับวูหยง วูหยงอาจตายไปแล้ว

 

เมื่อจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ของอิงอู๋เซี่ยฟื้นคืน ฟางหยวนยังจะได้รับกำลังรบเพิ่มมากขึ้น

 

ผมที่หก!

 

ในแดนศักดิ์สิทธิ์หลางหยา ห้องหลอมรวม

 

“บึม!”

 

เสียงระเบิดดังขึ้นพร้อมกับเปลวเพลิงที่ลุกไหม้

 

ร่างหนึ่งกระโดดออกมา

 

ร่างกายของคนผู้นี้ปกคลุมไปด้วยเขม่าควันสีดำและกำลังไออย่างดุเดือด

 

เขาก็คือจิตวิญญาณแผ่นดินหลางหยา

 

“แค๊ก แค๊ก ข้าล้มเหลวอีกครั้ง”

 

“บัดซบ!”

 

“หากข้าใช้วิธีหลอมรวมตามธรรมชาติของเผ่าพันธุ์มนุษย์ขน การหลอมรวมคงประสบความสำเร็จไปแล้ว แต่ฟางหยวนต้องการให้ข้าใช้วิธีหลอมรวมของมนุษย์เพื่อหลอมรวมวิญญาณอมตะ นี่เป็นการสร้างความลำบากให้ข้า!?”

 

จิตวิญญาณแผ่นดินหลางหยาบ่นไม่หยุด

 

เป็นเพียงเวลานี้ที่เสียงดังมาจากนอกประตู “ข้าคือผมที่หก ข้าขอพบผู้อาวุโสสูงสุดลำดับที่หนึ่ง”

 

“ผมที่หก มีสิ่งใดงั้นหรือ?” เมื่อเผชิญหน้ากับมนุษย์ขน จิตวิญญาณแผ่นดินหลางหยาจะแสดงออกอย่างเป็นมิตร

 

“ข้าต้องการช่วยผู้อาวุโสสูงสุดลำดับที่หนึ่งหลอมรวมวิญญาณ มันจะช่วยยกระดับความสำเร็จบนเส้นทางแห่งการหลอมรวมของข้า” ผมที่หกตอบ

 

จิตวิญญาณแผ่นดินหลางหยาเชี่ยวชาญการหลอมรวมวิญญาณด้วยวิธีของมนุษย์ขน

 

แต่ฟางหยวนไม่ต้องการใช้จิตวิญญาณแผ่นดินหลางหยาใช้วิธีนี้เพราะมันจะดึงดูดเจตจำนงสวรรค์และยังสามารถเรียกภัยพิบัติ

 

มีเพียงวิธีการหลอมรวมของมนุษย์เท่านั้นที่สามารถใช้งาน

 

จิตวิญญาณแผ่นดินหลางหยาไม่รู้เรื่องนี้ นอกจากนั้นเขาก็ไม่ชำนาญวิธีการหลอมรวมของมนุษย์

 

ในฐานะผู้ยิ่งใหญ่ของเผ่าพันธุ์มนุษย์ขน เขาเย้ยหยันวิธีการหลอมรวมของมนุษย์และดูแคลนมัน ในแง่ของอัตราความสำเร็จ วิธีของมนุษย์ขนเหนือกว่าวิธีของมนุษย์มาก

 

จิตวิญญาณแผ่นดินหลางหยาไม่คุ้นเคยกับวิธีนี้แต่ผมที่หกแตกต่างออกไป

 

ผมที่หกเป็นร่างแยกของเทพปีศาจจิตวิญญาณ เขามีทักษะในการหลอมรวมวิญญาณด้วยวิธีการของมนุษย์ แต่หลายปีที่เขาอยู่ในแดนศักดิ์สิทธิ์หลางหยา เขาไม่เคยเปิดเผยพรสวรรค์นั้น

 

จนถึงตอนนี้

 

‘โอ้ ฟางหยวน เมื่อเจ้าได้รับการยอมรับจากท่านอิงอู๋เซี่ย ข้าก็จะยอมรับเจ้าในฐานะผู้นำนิกายเงา’

 

‘ข้าจะช่วยหลอมรวมวิญญาณอมตะ’

 

นี่คือสิ่งที่ผมที่หกสามารถช่วยฟางหยวนได้ดีที่สุด

 

แม้การเปิดเผยความสามารถนี้จะมีความเสี่ยงและดึงดูดความสงสัยของจิตวิญญาณแผ่นดินหลางหยา มันกระทั่งจะทำให้ผมที่หกตกอยู่ในอันตราย แต่ตอนนี้เขาไม่สามารถสนใจเรื่องนี้

 

สิ่งที่เขาต้องทำก็คือช่วยนิกายเงาอย่างดีที่สุด!

 

 

 

บทที่ 1397 อิงอู๋เซี่ยสลับวิญญาณ

 

ผมสีดำหยักศกไหลลงมาที่ไหล่ของเขา

 

ด้วยริมฝีปากที่คมเหมือนใบมีด เขาแสดงออกอย่างเย็นชา

 

มันคือดวงวิญญาณของอิงอู๋เซี่ย

 

ตอนนี้ดวงวิญญาณของเขาออกจากร่างกายาแห่งความฝันแล้วและกำลังลอยอยู่ในอากาศ

 

“ร่างนี้?” อิงอู๋เซี่ยขมวดคิ้วมองโลงศพน้ำแข็งที่อยู่ข้างหน้า

 

โลงศพน้ำแข็งปลดปล่อยพลังงานความเย็นออกมาตลอดเวลา มันโปร่งแสงเหมือนคริสตัลและกำลังผนึกร่างของผู้อมตะเอาไว้ภายใน

 

ร่างกายของนางมีขนาดเล็ก นางเหมือนเด็กหญิงตัวน้อยที่สวมชุดคลุมสีเขียวลายดอกไม้พร้อมกับตุ้มหูไข่มุกที่มีระลอกคลื่นอยู่ภายใน

 

ไป่หนิงปิงผนึกนางไว้ในโลงศพน้ำแข็ง กระทั่งความคิดของนางก็ถูกแช่แข็ง กล่าวได้ว่าชีวิตของนางอยู่ในกำมือของพวกเขา

 

ผู้อมตะหญิงผู้นี้ไม่ใช่ผู้ใดนอกจากผู้อมตะของทะเลทรายตะวันตกที่ขาดความรู้และไม่สามารถหลบหนีจากฟางหยวน สุดท้ายจึงถูกจับโดยไป่หนิงปิง เทพธิดาซุ้ยป๋อ

 

เมื่อเห็นความลังเลของอิงอู๋เซี่ย ฟางหยวนเร่งกระตุ้น “ในสถานการณ์นี้เราจะหาร่างอื่นที่เหมาะสมกับเจ้าได้อย่างไร? ใช้ร่างนี้ไปก่อน”

 

อิงอู๋เซี่ยพยักหน้า “เห้อ…นี่เป็นวิธีเดียว มาเริ่มกันเถอะ”

 

ฟางหยวนโบกมือขวาและส่งวิญญาณอมตะระดับเจ็ดออกไป

 

วิญญาณอมตะดวงนี้เหมือนไข่หงส์ที่โปร่งแสง มันปลดปล่อยกลิ่นอายที่เย็นเยียบออกมา

 

แต่ความหนาวเย็นนี้แตกต่างจากโลงศพน้ำแข็งเพราะมันส่งผลกระทบต่อจิตวิญญาณโดยตรง

 

ดวงวิญญาณของอิงอู๋เซี่ยสั่นสะท้านขึ้นอย่างไม่สามารถควบคุมเมื่อวิญญาณอมตะดวงนี้ปรากฏขึ้น

 

อีกด้านหนึ่งไป่หนิงปิงเฝ้ามองอยู่อย่างเงียบๆด้วยความสนใจ

 

‘นี่คือวิญญาณอมตะเปลี่ยนวิญญาณงั้นหรือ?’ ไป่หนิงปิงคิดกับตนเอง

 

มันคือวิญญาณอมตะเปลี่ยนวิญญาณจริงๆ

 

วิญญาณอมตะดวงนี้มีประวัติศาสตร์ที่ค่อนข้างซับซ้อน

 

แรกเริ่มมันถูกหลอมรวมขึ้นมาโดยร่างแยกรุ่นแรกของเทพปีศาจจิตวิญาณ สีเขียว

 

จากนั้นมันถูกส่งต่อไปยังเทพธิดาโม่เหยาของนิกายคฤหาสน์วิญญาณ

 

เพื่อช่วยคนรักของนาง เทพธิดาโม่เหยาใช้มันเพื่อสลับดวงวิญญาณของนางกับโป้ชิง

 

ดวงวิญญาณที่เหลืออยู่ของโป้ชิงซ่อนตัวอยู่ในถ้ำนรกใต้พิภพของภาคกลาง นิกายเงาพยายามรักษาเขา แต่อาการบาดเจ็บของเขารุนแรงเกินไป สุดท้ายเขาถูกจับโดยวังสวรรค์

 

ในเวลาเดียวกันดวงวิญญาณที่เหลืออยู่ของเทพธิดาโม่เหยาถูกทิ้งไว้ในร่างของผีดิบอมตะโป้ชิงพร้อมกับวิญญาณอมตะเปลี่ยนวิญญาณและวิญญาณอมตะบนเส้นทางแห่งดาบทั้งหมดของโป้ชิง

 

หลังจากฟางหยวนไปที่น้ำตกสวรรค์ เขาได้รับวิญญาณอมตะเปลี่ยนวิญญาณดวงนี้

 

แม้ฟางหยวนจะใช้แสงแห่งปัญญาช่วยปรับแต่งมันแต่เขาก็ไม่รู้รายละเอียดเกี่ยวกับมัน

 

เพียงเมื่อเจตจำนงของเทพอมตะกลุ่มดาวชี้นำ ฟางหยวนจึงสามารถใช้ท่าไม้ตายอมตะเปลี่ยนวิญญาณ

 

ฟางหยวนสลับร่างกับอิงอู๋เซี่ยและประสบความสำเร็จในการยึดครองร่างทารกอมตะ

 

อาจกล่าวได้ว่าฟางหยวนสามารถพลิกสถานการณ์บนภูเขาอี้เทียนได้เพราะวิญญาณอมตะดวงนี้

 

ตอนนี้มันถูกใช้งานอีกครั้ง แต่คราวนี้ฟางหยวนไม่ได้ใช้มันจัดการนิกายเงา ตรงข้ามเขาใช้มันเพื่อช่วยนิกายเงา

 

เหตุการณ์ในชีวิตของผู้คนมักคาดไม่ถึงเสมอ

 

ก่อนหน้านี้ไม่ว่าฟางหยวนหรือนิกายเงา พวกเขาไม่เคยคิดว่าผลลัพธ์จะเป็นเช่นนี้

 

ภายใต้พลังอำนาจของวิญญาณอมตะเปลี่ยนวิญญาณ ดวงวิญญาณของอิงอู๋เซี่ยจึงถูกสลับกับดวงวิญญาณของเทพธิดาซุ้ยป๋อ

 

“พวกเจ้ากำลังทำสิ่งใด? พวกเจ้าทำสิ่งใดกับข้า?” ดวงวิญญาณของเทพธิดาซุ้ยป๋อออกจากร่างในโลงศพน้ำแข็งและกรีดร้องด้วยความหวาดกลัว

 

แม้จะไม่มีร่างกายแต่ดวงวิญญาณของนางยังสามารถกรีดร้อง แต่มนุษย์ทั่วไปไม่สามารถได้ยิน

 

แน่นอนว่าฟางหยวนเข้าใจ

 

เขามีวิญญาณที่สามารถฟังเสียงของดวงวิญญาณ

 

ฟางหยวนหัวเราะและโบกมือเบาๆไปที่ดวงวิญญาณของเทพธิดาซุ้ยป๋อ

 

ดวงวิญญาณของนางไม่สามารถต่อต้านและถูกดึงเข้าไปในมือของฟางหยวน

 

“ไม่!” นางกรีดร้องเสียงแหลม

 

ในเวลาต่อมานางก็ถูกนำเข้าไปในมิติช่องว่างจักรพรรดิ

 

ไป่หนิงปิงค้นวิญญาณของนางมาแล้วและไม่มีความลับเหลืออยู่ แต่ดวงวิญญาณของนางยังสามารถใช้งาน

 

นางมีประโยชน์ต่อภูเขาตงฮัน

 

ยิ่งเป็นผู้อมตะระดับสูงเท่าใด มันก็ยิ่งมีประโยชน์ต่อภูเขาตงฮันมากเท่านั้น

 

ต้องขอบคุณมรดกของราชันภูเขาม่วงที่ทำให้ฟางหยวนมีวิธีการบนเส้นทางแห่งจิตวิญญาณมากมาย หนึ่งในนั้นคือการเปลี่ยนดวงวิญญาณของผู้อมตะให้เป็นอสูรวิญญาณร่างมนุษย์

 

ดวงวิญญาณของผู้อมตะหญิงระดับเจ็ดซุ้ยป๋อจะกลายเป็นอสูรวิญญาณระดับสัตว์อสูรบรรพกาล

 

ด้วยการเปลี่ยนนางให้เป็นอสูรวิญญาณ นางจะเชื่อฟังและภักดีต่อฟางหยวนโดยที่เขาไม่จำเป็นต้องใช้วิธีบนเส้นทางแห่งทาสใดๆ

 

หลังจากกลายเป็นผู้นำนิกายเงา ฟางหยวนได้เรียนรู้ท่าไม้ตายมากมายที่มีประโยชน์

 

แต่ตอนนี้ฟางหยวนกำลังเผชิญหน้ากับการไล่ล่าของศัตรู เขาไม่มีเวลาเรียนรู้พวกมัน

 

หลังจากนั้นไป่หนิงปิงก็ปลดผนึกโลงศพน้ำแข็งและปล่อยร่างของเทพธิดาซุ้ยป๋อออกมา

 

หรือกล่าวให้ถูกต้องก็คืออิงอู๋เซี่ยในร่างของเทพธิดาซุ้ยป๋อ

 

“หนาวมาก” อิงอู๋เซี่ยพึมพำ ร่างของเขายังถูกปกคลุมไปด้วยชั้นน้ำแข็ง

 

ไป่หนิงปิงโบกมือเบาๆและทำให้ชั้นน้ำแข็งบนร่างของอิงอู๋เซี่ยหายไป

 

อิงอู๋เซี่ยแสดงความขอบคุณก่อนจะรับวิญญาณจำนวนมากจากฟางหยวน

 

“ท่านยังต้องการให้ข้าใช้ท่าไม้ตายอมตะนำวิญญาณสู่ความฝันอีกงั้นหรือ?” อิงอู๋เซี่ยเห็นวิญญาณเหล่านี้และรู้สึกประหลาดใจ

 

“เก็บพวกมันไว้ ข้าเข้าใจท่าไม้ตายอมตะนำวิญญาณสู่ความฝันแล้ว ท่าไม้ตายนี้ซับซ้อนเกินไป ข้าไม่สามารถควบคุมมันได้ในเวลาอันสั้น เราถูกโจมตีโดยท่าไม้ตายอมตะสายตรวจสอบของวังสวรรค์ เราต้องการความแข็งแกร่งของเจ้า!” ฟางหยวนกล่าวอย่างช้าๆ

 

อิงอู๋เซี่ยพยักหน้า ดวงตาของเขาส่องประกายขึ้นขณะที่เขากำหมัดแน่น “ท่านผู้นำกล่าวได้ถูกต้อง ข้าจะไม่ทำให้ท่านผิดหวัง!”

 

ไป่หนิงปิงมองด้วยความสงสัย

 

แม้อิงอู๋เซี่ยจะสามารถเรียกขวัญกำลังใจของตนกลับคืน แต่บุคลิกของเขาดูเหมือนจะเปลี่ยนไป

 

ฟางหยวนพยักหน้า เขาเข้าใจเรื่องนี้

 

ท่าไม้ตายอมตะจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้พุ่งทะยานเป็นท่าไม้ตายอมตะบนเส้นทางแห่งปัญญา เส้นทางแห่งปัญญาเกี่ยวข้องกับความคิด เจตจำนง และอารมณ์ความรู้สึก สิ่งนี้ทำให้บุคลิกของอิงอู๋เซี่ยเปลี่ยนไปเล็กน้อย นี่เป็นเรื่องปกติ

 

“ท่านผู้นำ เราจะทำอย่างไรต่อไป? โปรดออกคำสั่ง!”

 

“แม้เราจะโจมตีวังสวรรค์ ข้าก็จะตามท่านไป!”

 

“บัดซบ! พวกวายร้ายฝ่ายธรรมะ ข้าจะฆ่าพวกเจ้าให้หมด!”

 

อิงอู๋เซี่ยกล่าวด้วยความตื่นเต้นและทำให้หน้าอกที่ใหญ่โตของนางเด้งขึ้นลงอย่างดุเดือด

 

ฟางหยวนไต่รตรอง ‘วังสวรรค์เป็นปัญหาใหญ่ พวกเขารู้ข้อมูลของเราและจะส่งผู้อมตะที่แข็งแกร่งออกมาไล่ล่าพวกเราอย่างแน่นอน’

 

ฟางหยวนคิดเรื่องนี้และขมวดคิ้ว

 

เขานึกถึงฟงจิวเก้อ

 

ฟงจิวเก้อกล่าวว่าเขากำลังไล่ล่าวิญญาณอมตะที่เกี่ยวข้องกับเทพปีศาจปล้นสวรรค์

 

แต่การพบกันของพวกเขาบังเอิญเกินไป

 

ฟงจิวเก้อเป็นแผนสำรองของวังสวรรค์หรือไม่?

 

เหมือนใช่และไม่ใช่

 

ฟางหยวนคิดต่อ ‘หากข้าเป็นวังสวรรค์ ข้าจะทำอย่างดีที่สุดเพื่อกำจัดกองกำลังที่เหลืออยู่ของนิกายเงา การส่งฟงจิวเก้อมาไม่ใช่การตัดสินใจที่ดีที่สุด’

 

ฟางหยวนไม่เข้าใจสิ่งนี้

 

มีโอกาสน้อยที่วังสวรรค์จะทำเรื่องผิดพลาด

 

วังสวรรค์ต้องการกวาดล้างนิกายเงาและใช้วิธีที่รุนแรงที่สุดเสมอ ครั้งแรกคือบนภูเขาอี้เทียนและครั้งที่สองคือการต่อสู้ที่อาณาจักรแห่งความฝัน

 

การต่อสู้ทั้งสองครั้งทำให้นิกายเงาพ่ายแพ้อย่างสมบูรณ์

 

‘วังสวรรค์ทำพลาดงั้นหรือ? ไม่ บางทีอาจมีบางสิ่งที่ข้าไม่รู้’ ฟางหยวนคิด

 

ในเวลาเดียวกัน มีบางคนพุ่งออกมาจากกำแพงภูมิภาคและมาถึงทะเลทรายตะวันตก

 

เขาก็คือฟงจิวเก้อ!

 

‘ผู้อมตะระดับแปดสามารถข้ามผ่านกำแพงภูมิภาคได้ง่ายขึ้นในเวลานี้’ ฟงจิวเก้อมองกลับไปด้านหลัง

 

วังสวรรค์ส่งผู้อมตะระดับแปดสองคนไปยังภาคใต้เพื่อหยุดการต่อสู้ระหว่างฟงจิวเก้อและวูหยง

 

วังสวรรค์ส่งคืนวิญญาณอมตะของฝ่ายธรรมะภาคใต้ขณะที่วูหยงได้รับบาดเจ็บ นั่นทำให้เขายอมรับผลลัพธ์นี้และจากไป

 

“ฟงจิวเก้อ เจ้าสาบานตนแล้ว จากนี้ไปจงไล่ล่าฟางหยวนและนิกายเงา”

 

“วังสวรรค์ให้เจ้ายืมวิญญาณอมตะระดับแปดเหล่านี้ ในอนาคตเจ้าจะสามารถเผชิญหน้ากับผู้อมตะระดับแปดได้ง่ายขึ้น”

 

“แต่สำหรับฟางหยวน เจ้าต้องระวังสิ่งหนึ่ง” ผู้อมตะระดับแปดเตือนฟงจิวเก้อ

 

ฟงจิวเก้อถาม “หมายความว่าอย่างไร?”

 

ผู้อมตะระดับแปดกล่าวด้วยดวงตามืดครึ้ม “ฟางหยวนเป็นปีศาจต่างโลกที่สมบูรณ์ เขาต้องถูกกำจัด แต่มันไม่ใช่เรื่องง่าย”

 

“ฟางหยวนมีวิญญาณกาลเวลาและตอนนี้เขากลายเป็นผู้นำนิกายเงา เขาจะมุ่งหน้าไปยังสายธารแห่งกาลเวลาและรับสืบทอดมรดกที่แท้จริงของเทพปีศาจบัวแดงอย่างแน่นอน”

 

“มรดกที่แท้จริงของเทพปีศาจบัวแดงถูกซ่อนไว้ที่นั่น”

 

“ไล่ล่าฟางหยวนและบังคับให้เขาค้นหามรดกที่แท้จริงของเทพปีศาจบัวแดงก่อนจะกำจัดเขาและนำมรดกที่แท้จริงของเทพปีศาจบัวแดงกลับมา”

 

ดวงตาของฟงจิวเก้อส่องประกายขึ้น เขาเข้าใจเป้าหมายที่แท้จริงของวังสวรรค์ในที่สุด

 

“ฟางหยวน มรดกที่แท้จริงของเทพปีศาจบัวแดง…”

 

ฟงจิวเก้อพึมพำขณะที่บินข้ามผ่านท้องฟ้าและมุ่งหน้าไปยังตำแหน่งที่ฟางหยวนซ่อนตัวอยู่

 

 

 

บทที่ 1398 บรรพชนพันเปลี่ยนแปลง

 

ดวงอาทิตย์กำลังส่องแสง รังสีความร้อนพุ่งลงมายังทะเลทรายที่กว้างใหญ่ราวกับลูกศรจำนวนนับไม่ถ้วน

 

มีรูปปั้นทรายจำนวนมากอยู่ที่นี่ มันมีทั้งรูปปั้นมนุษย์และสัตว์อสูร บางรูปปั้นกำลังต่อสู้ บางรูปปั้นนอนราบอยู่บนพื้น

 

มีทั้งรูปปั้นขนาดใหญ่และรูปปั้นขนาดเล็ก แต่รูปปั้นขนาดเล็กที่สุดยังสูงถึงสามเมตร

 

พวกมันทำให้ทะเลทรายแห่งนี้ดูเป็นฉากที่ยิ่งใหญ่

 

มันคือทะเลทรายหมื่นรูปปั้น

 

ทะเลทรายแห่งนี้มีรูปปั้นทรายจำนวนนับไม่ถ้วน ผู้คนของทะเลทรายตะวันตกรู้เรื่องนี้เป็นอย่างดี

 

มันมีประวัติศาสตร์ยาวนานนับล้านปี ทะเลทรายแห่งนี้ถูกสร้างขึ้นในเหตุการณ์สำคัญ

 

ในยุคของเทพปีศาจคลั่ง เกิดการต่อสู้ครั้งใหญ่ระหว่างเผ่าพันธุ์มนุษย์และเผ่าพันธุ์มนุษย์กลายพันธุ์ หลังจากหนึ่งร้อยวันและคืน แม่น้ำโลหิตไหลรินจนกลายเป็นทะเลสาบ

 

ในยุคนั้นผู้คนบ่มเพาะบนเส้นทางแห่งการเปลี่ยนแปลงเป็นหลัก

 

แม้มนุษย์จะเป็นฝ่ายได้รับชัยชนะ แต่ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์หรือมนุษย์กลายพันธุ์ก็มีผู้เสียชีวิตจำนวนนับไม่ถ้วน

 

ร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าของพวกเขาเปลี่ยนสภาพแวดล้อมและทำให้เกิดทะเลทรายหมื่นรูปปั้นขึ้นในที่สุด

 

มันกลายเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของการบ่มเพาะเนื่องจากมันเต็มไปด้วยทรัพยากร

 

รูปปั้นทรายทุกชิ้นเป็นทรัพยากรอมตะที่เต็มไปด้วยร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าบนเส้นทางแห่งการเปลี่ยนแปลง

 

ไม่เหลือแดนศักดิ์สิทธิ์อยู่ที่นี่อีกต่อไป หลังจากผ่านไปหนึ่งล้านปี แดนศักดิ์สิทธิ์เหล่านั้นถูกทำลายหรือถูกยึดครองไปหมดแล้ว

 

แต่ที่นี่มีวิญญาณป่าจำนวนนับไม่ถ้วน มันมีกระทั่งวิญญาณอมตะป่า

 

อย่างไรก็ตามที่นี่อันตรายมาก ไม่มีผู้ใดกล้ามาที่นี่โดยประมาท

 

สำหรับผู้อมตะของทะเลทรายตะวันตก พวกเขามักจะเดินทางอ้อมสถานที่แห่งนี้

 

หนึ่งในเหตุผลสำคัญก็คือบรรพชนหมื่นเปลี่ยนแปลง!

 

ผู้อมตะระดับแปดบนเส้นทางการเปลี่ยนแปลงอาศัยอยู่ที่นี่มานานนับพันปีแล้ว

 

พลังการต่อสู้ระดับแปดทำให้ผู้คนไม่กล้าเป็นศัตรูกับเขา

 

ทะเลทรายหมื่นรูปปั้นเป็นอาณาเขตของบรรพชนพันเปลี่ยนแปลง ผู้อมตะที่เข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาตต้องเผชิญหน้ากับความโกรธของผู้อมตะระดับแปด นี่เป็นเรื่องที่น่ากลัวเกินไป

 

ลึกลงไปใต้ทะเลทรายหมื่นรูปปั้น

 

วังขนาดใหญ่ซ่อนตัวอยู่ที่นี่

 

เสียงแห่งความเจ็บปวดทุกข์ทรมานดังขึ้น

 

“อ๊าก…”

 

บรรพชนพันเปลี่ยนแปลงเงยหน้ากรีดร้อง ดูเหมือนเขาจะเจ็บปวดมากและแสดงออกด้วยท่าทางที่น่ากลัว

 

ทุกครั้งที่เขากรีดร้อง คลื่นเสียงของเขาจะแผ่พุ่งออกมา

 

แต่กำแพงวังแห่งนี้มีม่านแสงที่ช่วยดูดซับคลื่นเสียงทั้งหมด

 

ดังนั้นความปั่นป่วนที่เกิดจากบรรพชนพันเปลี่ยนแปลงจึงไม่หลุดออกไปยังโลกภายนอก

 

เจ็บปวด!

 

ทุกข์ทรมมาน!

 

ความเจ็บปวดอันแสนสาหัสกำลังทำร้ายร่างกายและจิตใจของบรรพชนพันเปลี่ยนแปลง

 

เส้นเลือดบนหน้าผากของเขาแตกขณะที่เขากลิ้งไปมาอยู่บนพื้นอย่างน่าสังเวช

 

หากผู้อมตะคนอื่นเห็นสิ่งนี้ พวกเขาจะตกใจมาก สิ่งใดที่ทำให้บรรพชนพันเปลี่ยนแปลงพบกับความทุกข์ทรมานและสูญเสียความสง่างามได้ถึงเพียงนี้?

 

โซ่เหล็กมากกว่าสิบเส้นมัดร่างของเขาผูกกับกำแพงรอบๆอย่างแน่นหนา

 

บรรพชนพันเปลี่ยนแปลงถูกคุมขังงั้นหรือ!?

 

“ไม่ ปล่อยให้เป็นเช่นนี้ต่อไปไม่ได้ ข้าจะเป็นบ้าตาย ความเจ็บปวดครอบงำความมีเหตุผลของข้าและกำลังทำให้ข้าเป็นบ้า! หมื่นภัยพิบัติระดับแปดน่ากลัวเกินไป”

 

ความดื้อรั้นปรากฏขึ้นในดวงตาของบรรพชนพันเปลี่ยนแปลง

 

ด้วยการใช้สติสัมปชัญญะครั้งสุดท้าย บรรพชนพันเปลี่ยนแปลงตัดสินใจ

 

ท่าไม้ตายอมตะตัดเนื้อ!

 

เขากระตุ้นใช้ท่าไม้ตายอมตะ ในช่วงเวลาสำคัญแม้เขาจะเจ็บปวดแต่ท่าไม้ตายนี้ยังไม่ล้มเหลว

 

กลิ่นอายระดับแปดปะทุขึ้น

 

ร่างของบรรพชนพันเปลี่ยแปลงขยายใหญ่ขึ้นจนดูเหมือนลูกชิ้นเนื้อก้อนใหญ่

 

ก้อนเนื้องอกปรากฏขึ้นด้านข้างลำคอของเขา

 

บรรพชนพันเปลี่ยนแปลงกัดฟันแน่น ใบหน้าของเขาบวมขึ้นกระทั่งดวงตาก็ไม่สามารถมองเห็นสิ่งใดได้อีกต่อไป

 

ไม่นานหลังจากนั้นก้อนเนื้องอกที่ลำคอของเขาก็ระเบิดออก

 

เลือดและหนองสาดกระเซ็นไปทั่วขณะที่อสูรปีตัวหนึ่งกระโดดลงมาบนพื้น

 

“โฮ่ง โฮ่ง”

 

มันเริ่มเห่า

 

อสูรปีจอที่ปลดปล่อยกลิ่นอายไม่ธรรมดาปรากฏขึ้น

 

มันเป็นอสูรปีระดับสัตว์อสูรเดียวดายร่างสุนัข

 

เห็นอสูรปีจอที่อยู่บนพื้น บรรพชนพันเปลี่ยนแปลงรู้สึกโล่งใจเล็กน้อย ราวกับเขาสามารถวางภูเขาที่แบกอยู่ลง

 

ต่อมาร่างของบรรพชนพันเปลี่ยนแปลงก็เกิดเนื้องอกก้อนใหม่ขึ้นอีกครั้ง

 

ไม่นานมันก็ระเบิดออกพร้อมกับอสูรปีที่ปรากฏตัวขึ้น

 

อสูรปีหลายชนิดปรากฏตัวออกมา นอกจากอสูรปีระดับสัตว์อสูรเดียวดายยังมีอสูรปีระดับสัตว์อสูรบรรพกาล

 

หลังจากไม่นานอสูรปีเหล่านี้ก็รวมกลุ่มและเริ่มโจมตีบรรพชนพันเปลี่ยนแปลง

 

บรรพชนพันเปลี่ยนแปลงไม่แปลกใจ ตรงข้ามใบหน้าของเขากลับดูผ่อนคลายลง

 

ความเจ็บปวดของเขาลดลงอย่างมาก แม้มันจะยังอยู่แต่ตอนนี้มันอยู่ในระดับที่สามารถรับได้

 

บรรพชนพันเปลี่ยนแปลงคำรามขณะเผชิญหน้ากับฝูงอสูรปี

 

โซ่จำนวนมากพุ่งออกจากกำแพงราวกับสายฟ้า

 

ในเสี้ยวพริบตาอสูรปีทั้งหมดก็ถูกกำหราบ

 

บรรพชนพันเปลี่ยนแปลงพ่นลมหายใจออกมา “ในที่สุดข้าก็สามารถหายใจ”

 

เขาคว้าอสูรปีมะเส็งร่างอสรพิษเข้ามาและสังเกตมัน

 

อสูรปีมะเส็งยังส่งเสียงขู่และแลบลิ้นออกมา มันต้องการกัดบรรพชนพันเปลี่ยนแปลงแต่ถูกยับยั้งและไม่สามารถขยับเขยื้อน

 

ครู่ต่อมาบรรพชนพันเปลี่ยนแปลงจึงแสดงออกด้วยความตกใจ

 

“แม้ข้าจะใช้วิธีทั้งหมดไปแล้วแต่อสูรปีตัวนี้ยังแสดงความเกลียดชังต่อข้า มันต้องการให้ข้าตาย”

 

“ท่าไม้ตายอมตะตัดเนื้อของข้ามาจากมรดกที่แท้จริงของเทพปีศาจคลั่ง เมื่อข้าใช้มัน รูปแบบชีวิตจะถูกสร้างขึ้นจากร่างกายของข้า ข้าสามารถใช้งานพวกมันเหมือนแขนขาเพราะพวกมันเกิดจากร่างกายส่วนหนึ่งของข้า”

 

“แต่อสูรปีเหล่านี้ไม่อยู่ในการควบคุมของข้า แม้ข้าจะใช้วิธีการทั้งหมดไปแล้ว มันก็ยังไร้ประโยชน์”

 

“หมื่นภัยพิบัติช่างน่ากลัวจริงๆ”

 

หน้าผากของบรรพชนพันเปลี่ยนแปลงเต็มไปด้วยเหงื่อ

 

เขานึกถึงหมื่นภัยพิบัติที่เกิดขึ้นเมื่อครึ่งเดือนก่อนและยังรู้สึกหวาดกลัว

 

ผู้อมตะระดับแปดต้องผ่านหมื่นภัยพิบัติสามครั้ง

 

บรรพชนพันเปลี่ยนแปลงพึ่งผ่านครั้งแรก

 

“หากไม่ใช่เพราะคฤหาสน์วิญญาณอมตะหลังนี้ที่ถูกทิ้งไว้โดยเทพปีศาจคลั่ง ข้าคงไม่รอดชีวิตจากหมื่นภัยพิบัติครั้งแรก แม้ตอนนี้ข้าจะผ่านมันมาแล้วแต่ข้ายังได้รับบาดเจ็บสาหัส ข้าต้องใช้ท่าไม้ตายตัดเนื้อเพื่อลดความสูญเสีย”

 

บรรพชนพันเปลี่ยนแปลงต้องการหาวิธีอื่น แต่หลังจากครึ่งเดือน เขาก็ถึงขีดจำกัดและไม่สามารถอดทนได้อีกต่อไป

 

เขาต้องใช้ท่าไม้ตายอมตะตัดเนื้อเพื่อกำจัดบางส่วนของร่างกายที่ได้รับบาดเจ็บอย่างไม่มีทางเลือก

 

ครั้งนี้เขาพบกับหมื่นภัยพิบัติบนเส้นทางแห่งกาลเวลา บาดแผลบนร่างของเขาเต็มไปด้วยร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าบนเส้นทางแห่งกาลเวลา

 

บรรพชนพันเปลี่ยนแปลงต้องกำจัดร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าบนเส้นทางแห่งกาลเวลาทั้งหมดโดยวิธีตัดเนื้อ

 

เนื้องอกเหล่านั้นกลายเป็นอสูรปีที่เต็มไปด้วยเจตจำนงสวรรค์ ดังนั้นพวกมันจึงไม่อยู่ในการควบคุมของเขาและกระทั่งกลายเป็นศัตรู

 

บรรพชนพันเปลี่ยนแปลงรู้สึกถึงการสูญเสียครั้งใหญ่

 

ค่าใช้จ่ายของมันมากเกินไป

 

ไม่เพียงมิติช่องว่างของเขาจะได้รับความเสียหาย การตัดเนื้อออกไปไม่ต่างจากการสูญเสียร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋า นอกจากเขาจะสูญเสียร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าบนเส้นทางแห่งกาลเวลา เขายังสูญเสียร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าบนเส้นทางแห่งการเปลี่ยนแปลงอีกด้วย

 

การสูญเสียร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าเป็นเรื่องใหญ่

 

หลังจากก้าวข้ามหมื่นภัยพิบัติ นอกจากร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าของเขาจะไม่เพิ่มขึ้น เขายังขาดทุนเล็กน้อย

 

“แต่มันยังดีกว่าไม่สามารถก้าวข้ามภัยพิบัติ”

 

บรรพชนพันเปลี่ยนแปลงรู้สึกขมขื่น

 

เขาถอนหายใจยาว

 

มันเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้

 

ในอดีตเขาบ่มเพาะและมีความก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว กระทั่งไม่นานมานี้ที่เขาแทบไม่สามารถต่อต้านภัยพิบัติได้อีกต่อไป

 

รากฐานของบรรพชนพันเปลี่ยนแปลงไม่เติบโตและยังอ่อนแอลงง

 

“ข้าประมาทเกินไป”

 

“หนึ่งพันปีก่อน ด้วยการพึ่งพามรดกที่แท้จริงของเทพปีศาจคลั่ง ข้าคิดว่าตนเองสามารถเติบโตได้อย่างไร้อุปสรรค”

 

“ภัยพิบัติพิภพ ภัยพิบัติสวรรค์ ภัยพิบัติใหญ่ ข้าผ่านพวกมันทั้งหมดมาได้อย่างง่ายดาย แต่หมื่นภัยพิบัติกลับแตกต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง!”

 

“ข้าประเมินพลังอำนาจของมันต่ำเกินไป หลายปีที่ผ่านมา ข้าหยิ่งจองหองมากขึ้นโดยไม่รู้ตัว อาการบาดเจ็บในครั้งนี้เป็นทั้งพรและหายนะสำหรับข้า”

 

บรรพชนพันเปลี่ยนแปลงเป็นผู้อมตะระดับแปด เขาเป็นคนที่น่าทึ่งโดยธรรมชาติ

 

เขาทบทวนประสบการณ์ของตนและไตร่ตรองหลังจากการสูญเสียครังใหญ่

 

อย่างไรก็ตามในเวลานี้เสียงของผู้อมตะหญิงผู้หนึ่งพลันดังมาจากนอกวัง “สามี มีบางสิ่งเกิดขึ้นกับป้ายวิญญาณของน้องซุ้ยป๋อ โคมไฟวิญญญาณของนางริบหรี่ลง นางไปที่ทะเลทรายแปรผัน แต่พวกเราไม่สามารถติดต่อนางได้ในเวลานี้ นี่เป็นเรื่องสำคัญ ข้าไม่มีทางเลือกนอกจากต้องมาแจ้งท่านให้ทราบ!”

 

 

 

บทที่ 1399 ขายอสูรปี

 

“กระไรนะ!?”

 

บรรพชนพันเปลี่ยนแปลงโกรธจัดเมื่อได้ยินเรื่องนี้

 

แม้เขาจะมีภรรยาและนางสนมมากมายแต่เขาให้ความสำคัญกับนางสนมลำดับที่สามซุ้ยป๋อมากที่สุด

 

การสร้างปัญหาให้กับซุ้ยป๋อก็คือการดูถูกบรรพชนพันเปลี่ยนแปลง

 

มีความเป็นไปได้สองอย่าง

 

หนึ่งคนร้ายมีภูมิหลังที่แข็งแกร่งเทียบเท่าผู้อมตะระดับแปด ดังนั้นพวกเขาจึงไม่กลัวบรรพชนพันเปลี่ยนแปลง

 

สองมรดกของกองกำลังพันธมิตรผีดิบของทะเลทรายตะวันตกล้ำค่าเกินไป มันจึงดึงดูดความโลภของผู้คนและทำให้พวกเขายอมรับความเสี่ยง

 

“ข้าจะจัดการพวกเขา!” บรรพชนพันเปลี่ยนแปลงสูดหายใจลึกและพยายามระงับความโกรธ

 

เขาไม่สามารถออกไปได้ในเวลานี้

 

ยังมีเนื้องอกปรากฏขึ้นบนร่างกายของเขาและผลิตอสูรปีขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง

 

เขาต้องรักษาตัวเองเป็นอันดับแรก

 

หากออกไปเวลานี้จุดอ่อนของเขาจะถูกเปิดเผย

 

‘ข้าครอบครองทะเลทรายหมื่นรูปปั้นมานาน ทุกคนรู้ว่าข้าได้รับมรดกที่แท้จริงของเทพปีศาจคลั่ง หากสถานะของข้าถูกเปิดเผย ทุกคนจะพุ่งเข้ามาโจมตีข้า ตอนนี้ข้าไม่สามารถเคลื่อนไหว ข้าจะปล่อยให้หงหยุนจัดการเรื่องนี้’

 

เมื่อคิดได้เช่นนี้ บรรพชนหมื่นเปลี่ยนแปลงจึงออกคำสั่ง “หงหยุน ออกเดินทางเดี๋ยวนี้ ตามหาซุ้ยป๋อและช่วยนาง”

 

ผู้อมตะหญิงที่อยู่ด้านนอกกล่าวด้วยความหวาดกลัว “สามี พลังการต่อสู้ของข้าค่อนข้างต่ำ ความปลอดภัยของข้าเป็นเรื่องรอง แต่หากข้าล้มเหลวในภารกิจนี้ นั่นจะเลวร้ายกว่า”

 

“อย่ากังวล ข้าจะให้เจ้ายืมวิญญาณอมตะระดับแปดพร้อมกับเจตจำนงและพลังงานอมตะของข้า ไปเถอะ” บรรพชนพันเปลี่ยนแปลงกล่าวก่อนส่งก้อนเนื้อที่บรรจุวิญญาณอมตะและพลังงานอมตะของเขาออกไป

 

ผู้อมตะหญิงหงหยุนดีใจมาก นางเร่งโค้งคำนับ “นางสนมผู้นี้รับบัญชา”

 

บรรพชนพันเปลี่ยนแปลงขอให้หงหยุนออกไปขณะที่เขากลับมาคิดถึงปัญหาของตนเอง

 

‘อสูรปีเหล่านี้เป็นสัตว์อสูรเดียวดายและสัตว์อสูรบรรพกาล’

 

‘แต่พวกมันเต็มไปด้วยเจตจำนงสวรรค์และเป็นศัตรูของข้า ข้าจะใช้พวกมันไม่ได้!’

 

‘แทนที่จะสังหารพวกมัน ข้าอาจขายพวกมันในสวรรค์สีเหลือง’

 

บรรพชนพันเปลี่ยนแปลงไม่มีทางเลือก

 

หมื่นภัยพิบัติทำลายรากฐานเกือบทั้งหมดของเขา มิติช่องว่างของเขากำลังปั่นป่วน ร่างกายของเขาก็เช่นกัน ตอนนี้พลังการต่อสู้ของเขาตกลงถึงจุดต่ำสุด

 

‘การบ่มเพาะของผู้อมตะยากลำบากมากขึ้นเรื่อยๆ’

 

‘แม้ข้าจะได้รับมรดกที่แท้จริงของเทพปีศาจคลั่งแต่ข้ายังต้องเผชิญหน้ากับอันตรายเช่นหมื่นภัยพิบัติ’

 

‘ไม่แปลกใจเลยที่ผู้อมตะระดับเก้ามีน้อยมากในประวัติศาสตร์ เห้อ…’

 

บรรพชนพันเปลี่ยนแปลงถอนหายใจยาวขณะที่เขายัดอสูรปีเดียวดายเข้าไปในมิติช่องว่างของตน

 

โดยใช้มิติช่องว่างเป็นทางผ่าน เขาส่งอสูรปีตัวนี้ไปยังสวรรค์สีเหลือง

 

สิ่งที่เข้าสู่สวรรค์สีเหลืองจะถูกประเมินคุณค่าโดยแสงสมบัติ

 

แม้อสูรปีตัวนี้จะไม่ใช่อสูรปีที่แท้จริงแต่มันก็ถูกสร้างขึ้นจากเนื้อหนังของบรรพชนพันเปลี่ยนแปลงที่เต็มไปด้วยร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าบนเส้นทางแห่งกาลเวลาและร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าบนเส้นทางแห่งการเปลี่ยนแปลง หลังจากเข้าสู่สวรรค์สีเหลือง แสงสมบัติปลดปล่อยแสงสว่างออกมาอย่างไม่น่าเชื่อ

 

แสงสมบัติดึงดูดความสนใจของผู้อมตะจำนวนมาก

 

บางส่วนเป็นเจตจำนงขณะที่บางส่วนเป็นสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ของผู้อมตะที่เข้ามาทำธุรกรรม

 

“ท่านขายอสูรปีตัวนี้อย่างไร?” ในไม่ช้าผู้อมตะบางคนก็เข้ามาถาม

 

บรรพชนพันเปลี่ยนแปลงตอบด้วยรอยยิ้ม “ไม่รีบ ไม่รีบ”

 

ไม่นานหลังจากนั้นเขาก็ส่งอสูรปีเข้าไปในสวรรค์สีเหลืองอย่างต่อเนื่อง

 

อสูรปีเป็นสัตว์อสูรหายาก พวกมันอาศัยอยู่ในสายธารแห่งกาลเวลาและหาได้ยากในห้าภูมิภาคหรือสวรรค์ทั้งสอง การเข้าสู่สายธารแห่งกาลเวลายากกว่าการเข้าสู่สวรรค์สีขาวและสวรรค์สีดำ มีเพียงผู้อมตะบนเส้นทางแห่งกาลเวลาเท่านั้นที่สามารถเข้าออกสถานที่แห่งนี้ได้อย่างอิสระ

 

อสูรปีเดียวดายและอสูรปีบรรพกาลทำให้สวรรค์สีเหลืองเกิดความโกลาหล

 

“มีผู้อมตะบางคนขายอสูรปีจำนวนมาก ไปดู!”

 

“อสูรปีเหล่านี้มีคุณภาพสูงมาก พวกมันน่าประทับใจ”

 

“มันยากที่จะจินตนาการว่ามีคนเลี้ยงอสูรปีมากมายเช่นนี้ คนผู้นี้ต้องเป็นผู้อมตะบนเส้นทางแห่งกาลเวลาที่ยิ่งใหญ่อย่างแน่นอน!”

 

เหล่าผู้อมตะพูดคุยและคาดเดา

 

บรรพชนพันเปลี่ยนแปลงค่อนข้างพอใจ ความโกลาหลดึงดูดผู้อมตะมากมายเข้ามา

 

“อสูรปีเหล่านี้สะอาดหมดจด ข้าไม่ได้ใช้วิธีการบนเส้นทางแห่งทาสกับพวกมัน พวกเจ้าสามารถดูด้วยตาของตนเอง” บรรพชนพันเปลี่ยนแปลงอธิบาย

 

ผู้อมตะเหล่านั้นพบว่ามันเป็นเรื่องจริงและรีบถามราคา

 

“ไม่รีบ ไม่รีบ” บรรพชนพันเปลี่ยนแปลงกำลังรอ

 

อสูรปีเหล่านี้ไม่ใช่สัตว์อสูรที่แท้จริง มีความแตกต่างระหว่างพวกมันกับอสูรปีตามธรรมชาติ

 

อสูรปีทั่วไปสามารถตกเป็นทาส แต่อสูรปีเหล่านี้เต็มไปด้วยเจตจำนงสวรรค์ ผู้อมตะไม่สามารถสะกดข่มพวกมันได้ด้วยวิธีทั่วไป

 

ดังนั้นบรรพชนพันเปลี่ยนแปลงจึงต้องขายพวกมันทั้งหมดในเวลาอันสั้นที่สุด

 

นี่ไม่ใช่การค้าที่ยั่งยืน

 

เมื่อเวลาผ่านไปทุกคนจะพบปัญหานี้และทำให้ธุรกิจของเขาไม่สามารถดำเนินการต่อ

 

‘หวังว่าบางคนจะเสนอราคาสูงและซื้อพวกมันไปในครั้งเดียว!’ บรรพชนพันเปลี่ยนแปลงคิดถึงสถานการณ์ที่ดีที่สุด

 

เขาต้องการขายมันให้กับกองกำลังใหญ่หรือผู้อมตะระดับแปด

 

อสูรปีของบรรพชนพันเปลี่ยนแปลงเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

 

กลุ่มผู้อมตะอ้าปากค้างกับธุรกรรมครั้งใหญ่ครั้งนี้

 

เมื่อเห็นคนมาเพิ่มขึ้น บรรพชนพันเปลี่ยนแปลงจึงประกาศ “ข้าไม่ชอบปัญหา ผู้ใดให้ราคามากที่สุด ข้าจะขายให้คนผู้นั้น สำหรับราคาของมันข้าจะขายตามแสงสมบัติ นี่เป็นการค้าที่ยุติธรรม”

 

เมื่อเขากล่าวเช่นนี้ แน่นอนว่ากลุ่มผู้บ่มเพาะสันโดษรู้สึกไม่พอใจ

 

แต่ยังมีบางคนถามราคาของพวกมัน

 

พวกเขาล้วนเป็นผู้อมตะระดับแปดหรือตัวแทนจากกองกำลังใหญ่

 

บรรพชนพันเปลี่ยนแปลงเจรจากับคนเหล่านี้อย่างใกล้ชิด หลังจากขายอสูรปีทั้งหมด เขาจะได้รับกำไรไม่น้อย

 

มันจะชดเชยความสูญเสียของเขาได้บางส่วน

 

…..

 

ฟงจิวเก้อบินอยู่บนท้องฟ้า

 

มันเป็นท้องฟ้าที่แจ่มใสและไร้เมฆ

 

เมื่อมองลงไป เขาเห็นเนินทรายเคลื่อนตัวไปมาอย่างช้าๆ มีต้นกระบองเพชรรูปร่างเหมือนมือมนุษย์ในลักษณะต่างๆอยู่ที่นี่

 

มันเป็นทิวทัศน์ของทะเลทรายตะวันตกที่ทำให้ฟงจิวเก้อรู้สึกเพลิดเพลิน

 

แต่ความสนใจส่วนใหญ่ของเขาอยู่ด้านหน้า

 

‘ข้าเข้าใกล้ฟางหยวนแล้ว’ ฟงจิวเก้อบินลงไป

 

ในไม่ช้าเขาก็ลงจอดบนพื้นทรายที่ร้อนระอุ

 

ตั้งแต่ต้นจนจบเขาไม่ทำให้เกิดความโกลาหลและไม่มีแม้แต่ลมพัด

 

ฟงจิวเก้อมองไปรอบๆด้วยดวงตาส่องประกาย

 

‘มีภาพลวงตาอยู่ที่นี่!’

 

ฟงจิวเก้อค้นพบสิ่งนี้ก่อนจะยื่นแขนออกและใช้มือบีบอากาศ

 

ต่อมาท่าไม้ตายอมตะก็ถูกกระตุ้นใช้งานอย่างลับๆ กลิ่นอายของมันถูกเก็บซ่อนเอาไว้อย่างสมบูรณ์

 

ในที่สุดฟงจิวเก้อก็เปิดฝ่ามือขณะที่ลมที่อยู่ในกำมือลอยอยู่กลางหน้าอกของเขา

 

“ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว…”

 

ลมเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วและทะลวงผ่านภาพมายาไปยังแกนกลางของค่ายกลวิญญาณ

 

วิสัยทัศน์ของเขาเปลี่ยนไปทันที

 

ทรายดูดขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นในมุมมองสายตาของฟงจิวเก้อ

 

เสียงของมันเหมือนเสียงน้ำตก

 

ควันที่ลอยอยู่รอบๆเหมือนไอน้ำ

 

มันดูยิ่งใหญ่มาก

 

ฟงจิวเก้อมองไปรอบๆแต่ไม่พบฟางหยวนและคนอื่นๆ

 

เขามองไปที่จุดศูนย์กลางของวังวนทราย

 

มีหลุมดำอยู่ที่นั่น

 

หลังจากตรวจสอบ ฟงจิวเก้อไม่ลังเลที่จะกระโดดลงไปในหลุมดังกล่าว

 

ฟงจิวเก้อบินลงไปในหลุมทรายและพบว่าตนเองอยู่ในความมืด

 

เขามองไม่เห็นสิ่งใดเลยแต่นั่นไม่สำคัญ วิธีการตรวจสอบของเขามีไม่มากแต่มันยังมีประโยชน์

 

ความมืดไม่สามารถหยุดเขา

 

‘กลิ่นอายของกาลเวลา!’ หัวใจของฟงจิวก้อเต้นแรง เขารู้ว่าตนเองมาถูกที่แล้ว

 

นี่อาจเป็นสาขาของสายธารแห่งกาลเวลา มีความเป็นไปได้ที่ฟางหยวนจะพยายามเข้าไปในสายธารแห่งกาลเวลาเพื่อค้นหามรดกที่แท้จริงของเทพปีศาจบัวแดง!

 

 

บทที่ 1400 กองทัพอสูรปี

 

หลุมลึกที่ใจกลางวังวนทรายลึกลงไปราวกับไม่มีที่สิ้นสุด

 

ยิ่งฟงจิวเก้อเคลื่อนที่ลึกลงไปเท่าใด เขาก็ยิ่งสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของกาลเวลาที่เข้มข้นเท่านั้น

 

ทันใดนั้นแสงสว่างก็ปรากฏขึ้น

 

‘วิญญาณป่าระดับมนุษย์?’ ฟงจิวเก้อตระหนักว่ามันเป็นวิญญาณระดับสาม

 

มันคือวิญญาณวันระดับมนุษย์

 

สิ่งที่ทำให้ฟงจิวเก้อรู้สึกสนใจก็คือวิญญาณชนิดนี้มักอยู่ในสายธารแห่งกาลเวลา

 

มีวิญญาณวันป่าอยู่ที่นี่ นั่นหมายความว่ามีสาขาของสายธารแห่งกาลเวลาอยู่ที่นี่?

 

สาขาของสายธารแห่งกาลเวลาค่อนข้างหาได้ยากในห้าภูมิภาคและสองสวรรค์

 

กองกำลังใหญ่จะต่อสู้กันเพื่อให้ได้มันมา หากพวกเขาเป็นผู้บ่มเพาะสันโดษ พวกเขาจะพยายามปิดซ่อนมันและใช้มันเพื่อตนเอง

 

วิญญาณบนเส้นทางแห่งกาลเวลายังสามารถใช้ในการหลอมรวมวิญญาณ

 

ตัวอย่างเช่นวิญญาณวันระดับสามดวงนี้ หากใช้มันในการหลอมรวมวิญญาณ ผู้อมตะสามารถลดเวลาการหลอมรวมได้สามวัน

 

นอกจากนั้นยังมีวิธีการยืดอายุบนเส้นทางแห่งกาลเวลาโดยใช้วิญญาณวัน วิญญาณเดือน และวิญญาณปี แน่นอนว่าวิธีเหล่านี้มีข้อบกพร่อง มันจะทำให้พวกเขาไม่สามารถใช้วิญญาณอายุยืนได้ในอนาคต

 

แต่วิญญาณอายุยืนหายากมาก หากไม่มีมัน อายุขัยของพวกเขาจะสิ้นสุดลง แล้วพวกเขาจะไม่ใช้วิธีการเหล่านี้ได้อย่างไร?

 

‘หากมีสาขาของสายธารแห่งกาลเวลาอยู่ที่นี่ นิกายเงาต้องพบมันและซ่อนมันไว้’ ฟงจิวเก้อยังเดินทางต่อไป

 

ในไม่ช้าเขาก็พบวิญญาณบนเส้นทางแห่งกาลเวลามากขึ้นเรื่อยๆไม่ว่าจะเป็นวิญญาณวัน วิญญาณเดือน หรือวิญญาณปี

 

ไม่นานหลังจากนั้นระลอกคลื่นสีขาวก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าฟงจิวเก้อ

 

มันเหมือนระลอกคลื่นบนผิวทะเลสาบที่เงียบสงบ

 

ฟงจิวเก้อชะลอความเร็วและระวังตัวมากขึ้น

 

นี่คือระลอกคลื่นของกาลเวลา

 

มันเป็นปรากฏการณ์ตามธรรมชาติเหมือนลมในทะลทราย หมอกบนภูเขา และฝนจากฟากฟ้า

 

รูปแบบชีวิตที่เข้าสู่ระลอกคลื่นแห่งกาลเวลาจะได้รับผลกระทบ เวลาของพวกเขาจะเดินเร็วขึ้น พวกเขาจะแก่ลงอย่างรวดเร็ว หรือบางทีพวกเขาอาจรู้สึกว่าโลกเคลื่อนที่เร็วขึ้นในมุมมองสายของพวกเขา

 

แต่ไม่ว่าจะเร็วหรือช้า อายุขัยของพวกเขาก็จะถูกกลืนกิน

 

ฟงจิวเก้อไม่กล้าทดสอบ เขาชะลอความเร็วและอ้อมมันไป

 

เมื่อออกจากระยะของระลอกคลื่นแห่งกาลเวลา ฟงจิวเก้อยิ่งรู้สึกมั่นใจมากขึ้นว่ามีสาขาของสายธารแห่งกาลเวลาอยู่ที่นี่

 

ผู้อมตะระดับแปดที่ถูกส่งมาโดยวังสวรรค์บอกเขาอย่างชัดเจนว่ามรดกที่แท้จริงของเทพปีศาจบัวแดงถูกซ่อนไว้บนเกาะบัวหิน หากฟางหยวนต้องการรับสืบทอดมัน เขาต้องเข้าสู่สายธารแห่งกาลเวลา วิธีที่ดีที่สุดคือการหาสาขาของสายธารแห่งกาลเวลา

 

สาขาของสายธารแห่งกาลเวลาเหมือนทางเข้า มันต้องใหญ่พอที่จะเข้าไปได้

 

สาขาของสายธารแห่งกาลเวลาที่เชื่อมต่อกับมิติช่องว่างของผู้อมตะไม่ใหญ่พอ

 

มีเพียงสาขาของสายธารแห่งกาลเวลาของห้าภูมิภาคและสองสวรรค์เท่านั้นที่ผู้อมตะสามารถเข้าไป

 

เมื่อเวลาผ่านไป ฟงจิวเก้อพบวิญญาณบนเส้นทางแห่งกาลเวลามากขึ้นเรื่อยๆ

 

กลิ่นอายของสายธารแห่งกาลเวลาเข้มข้นขึ้น ฟงจิวเก้อกระทั่งได้ยินเสียงน้ำไหล

 

ต่อมาฟงจิวเก้อก็พบบางสิ่ง

 

‘สาขาของสายธารแห่งกาลเวลา!’ หัวใจของฟงจิวเก้อสั่นไหว มันอยู่ที่นี่จริงๆ

 

‘แต่ฟางหยวนกับคนอื่นๆอยู่ที่ใด?’ ฟงจิวเก้อคิดเรื่องนี้เมื่อร่างหนึ่งโผล่ออกมาจากระลอกคลื่นแห่งกาลเวลาและพุ่งเข้ามาหาเขา

 

ฟงจิวเก้อเร่งหลบเลี่ยงและกระตุ้นใช้ท่าไม้ตายอมตะ

 

ท่าไม้ตายอมตะบนเส้นทางแห่งเสียง เพลงเงียบ!

 

ฟงจิวเก้อบ่มเพาะบนเส้นทางแห่งเสียงและปรารถนาที่จะสร้างเก้าบทเพลงที่เป็นตัวแทนของทุกสิ่งบนโลกใบนี้ ตอนนี้เขาสร้างได้เจ็ดบทเพลงแล้ว เพลงแยกเป็นหนึ่งในนั้น

 

แต่นอกเหนือจากเจ็ดเพลง เขายังมีวิธีบนเส้นทางแห่งเสียงอื่นๆอีกด้วย

 

ท่าไม้ตายอมตะบนเส้นทางแห่งเสียงเพลงเงียบเป็นหนึ่งในนั้น

 

ฟงจิวเก้อเชี่ยวชาญมันมาก ดังนั้นเขาจึงประสบความสำเร็จในครั้งเดียว

 

เขาชกหมัดและฝ่ามือออกไปโจมตีเงาดำจากระยะไกล

 

หมัดส่งเสียงเหมือนกลอง ฝ่ามือส่งเสียงเหมือนระฆัง มันเป็นมรดกสามเสียงของนิกายคฤหาสน์วิญญาณ

 

นอกจากหมัดกลองและฝ่ามือระฆัง ยังมีเสียงนกหวีดเป็นเสียงที่สาม แต่ฟงจิวเก้อยังไม่ได้เรียนรู้มัน เขาฝึกท่าไม้ตายนี้เพียงเพื่อเติมเต็มสิ่งที่เขาขาดบางอย่างเท่านั้น

 

สัตว์ประหลาดขนาดใหญ่คำรามขณะพุ่งเข้าโจมตีฟงจิวเก้อ

 

แต่สิ่งที่แปลกประหลาดก็คือเสียงคำรามของมันหายไปทันทีที่มันอ้าปาก

 

หมัดของฟงจิวเก้อทำให้เกิดเสียงกลองขณะที่ฝ่ามือสร้างเสียงระฆัง อย่างไรก็ตามในขณะนี้มันกลับไม่เกิดเสียงใดๆขึ้นที่นี่

 

ในไม่ช้าฟงจิวเก้อก็กลายเป็นฝ่ายได้เปรียบ การโจมตีของเขารุนแรงขึ้นขณะที่สัตว์ประหลาดกลายเป็นมึนงงและไม่สามารถตอบโต้

 

ฟงจิวเก้อพบว่ามันคืออสูรปี

 

อสูรปีวอก

 

และมันเป็นเพียงสัตว์อสูรเดียวดาย มันไม่แม้แต่จะเป็นสัตว์อสูรบรรพกาล

 

ฟงจิวเก้อหรี่ตามอง

 

นอกจากวิญญาณป่าบนเส้นทางแห่งกาลเวลา ในสายธารแห่งกาลเวลายังมีสัตว์ป่าและพืชพรรณอีกด้วย อสูรปีหายากมากในห้าภูมิภาค แต่มันพบเห็นได้ทั่วไปในสายธารแห่งกาลเวลา

 

อย่างไรก็ตาม…

 

อสูรปีตัวนี้ถูกส่งมาโดยฟางหยวนหรือเป็นอสูรปีตามธรรมชาติ?

 

ฟงจิวเก้อกำลังพิจารณาปัญหาข้อนี้

 

หากมันถูกส่งมาโดยฟางหยวน นั่นหมายความว่าร่องรอยของเขาถูกค้นพบแล้วใช่หรือไม่?

 

‘อสูรปี…’ ฟางหยวนเฝ้ามองการต่อสู้ขณะเดียวกันก็เชื่อมต่อกับสวรรค์สีเหลือง

 

ในสวรรค์สีเหลืองมีคนขายอสูรปีอย่างเปิดเผย นี่เป็นเรื่องที่หาได้ยากมาก

 

ฟางหยวนถูกล่อลวงอย่างไม่ต้องสงสัย

 

หากเขาสามารถซื้อและกดขี่พวกมัน พวกมันจะกลายเป็นกำลังเสริมที่ดี

 

อย่าลืมว่าเขามีท่าไม้ตายอมตะทาสแปดสิบต่อร้อย

 

ด้วยการคงอยู่ของอสูรปีเหล่านี้และท่าไม้ตายอมตะทาสแปดสิบต่อร้อย ฟางหยวนจะสามารถจับทาสอสูรปีแรกกำเนิด

 

แม้เขาจะสูญเสียอินทรีย์สวรรค์ชั้นสูงสุด แต่หากเขามีอสูรปีแรกกำเนิด เขาจะได้รับพลังการต่อสู้ระดับแปดอีกครั้ง

 

แต่ปัญหาคือผู้ขายต้องการทำธุรกรรมขนาดใหญ่

 

ฟางหยวนต้องการซื้ออสูรปีเหล่านี้แต่เขาไม่ใช่คนเดียวที่ต้องการ

 

จุดอ่อนที่ยิ่งใหญ่ของเขาก็คือเขามีเงินทุนไม่เพียงพอ หากเขาต้องการซื้ออสูรปีเหล่านี้ เขาต้องขายอินทรีย์เดียวดายและอินทรีย์บรรพกาลที่เขาซื้อมาก่อนหน้านี้

 

แน่นอนว่าฟางหยวนสามารถขายวิญญาณอมตะ

 

แต่เขาจะไม่ทำเช่นนั้นจนกว่าเขาจะไม่มีทางเลือก

 

ในการต่อสู้ที่อาณาจักรแห่งความฝัน ฟางหยวนต้องเอาชีวิตรอด แต่ตอนนี้เขาไม่ได้อยู่ในสถานการณ์แห่งชีวิตและความตาย

 

บรรพชนพันเปลี่ยนแปลงกำลังตัดสินใจ

 

เขาได้รับข้อเสนอมากมายแต่มีเพียงสามข้อเสนอที่เขาสนใจ

 

หนึ่งเสนอหินวิญญาณอมตะจำนวนมหาศาล กระทั่งบรรพชนพันเปลี่ยนแปลงยังรู้สึกตกตะลึง

 

สองเสนอทรัพยากรอมตะมากมาย สิ่งนี้กระตุ้นความสนใจของบรรพชนพันเปลี่ยนแปลงเช่นกัน

 

สามต้องการแลกเปลี่ยนด้วยสัตว์อสูรประเภทนกอินทรีย์จำนวนมาก ข้อเสนอนี้เหมาะสมกับเขา

 

ขณะที่บรรพชนพันเปลี่ยนแปลงกำลังลังเล หนึ่งในสามกลับเพิ่มเสนอ

 

‘พวกเขาจะใช้วิญญาณอมตะแลกเปลี่ยนงั้นหรือ?’ บรรพชนพันเปลี่ยนแปลงไม่ลังเลอีกต่อไป

 

เขาขายอสูรปีทั้งหมดให้กับหนึ่งในนั้น

 

การทำธุรกรรมสิ้นสุดลงอย่างรวดเร็วและทำให้ผู้คนรู้สึกตกตะลึง

 

ทะเลทรายตะวันตก ในหลุมทราย

 

อสูรปีวอกกรีดร้องอย่างน่าเวทนา

 

แต่เสียงกรีดร้องของมันหายไปเนื่องจากท่าไม้ตายของฟงจิวเก้อ

 

ในการต่อสู้อันเงียบงัน อสูรปีวอกไม่สามารถต่อต้านฟงจิวเก้อและถูกสังหารอย่างไร้ปรานี

 

ฟงจิวเก้อตรวจสอบและเก็บศพของมันไว้ในมิติช่องว่างของตน

 

การต่อสู้ทั้งหมดใช้เวลาเพียงชั่วครู่

 

เห็นได้ชัดว่าฟงจิวเก้อยังไม่ได้ใช้ความสามารถที่แท้จริงของเขาออกมา การกำจัดอสูรปีเดียวดายง่ายเกินไป

 

เขาไม่จำเป็นต้องพักผ่อนและเดินหน้าต่อทันที

 

ยิ่งเข้าใกล้เท่าใด กลิ่นอายของกาลเวลาก็ยิ่งรุนแรงเท่านั้น

 

ทันใดนั้นอสูรปีหลายตัวก็โผล่ออกมาและพุ่งเข้าโจมตีฟงจิวเก้อ

 

ฟงจิวเก้อตกใจเล็กน้อย

 

‘ข้าถูกค้นพบงั้นหรือ?’ ก่อนหน้านี้เขาสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของท่าไม้ตายอมตะ

 

อสูรปีกลุ่มนี้ค่อนข้างแข็งแกร่ง มีอสูรปีระดับสัตว์อสูรเดียวดายห้าตัวและอสูรปีระดับสัตว์อสูรบรรพกาลอีกสามตัว

 

ฟงจิวเก้อก่นเสียงเย็นเย้ยหยันขณะที่เจตจำนงแห่งการต่อสู้ของเขาปะทุขึ้น

 

ตั้งแต่เขาถูกค้นพบ เขาก็ไม่จำเป็นต้องซ่อนตัวอีกต่อไป

 

“ฟางหยวน ออกมา!” ฟงจิวเก้อเรียก

 

แต่ครู่ต่อมารูม่านตาของเขากลับหดเล็กลง

 

อสูรปีมากกว่าสิบตัวกระโดดออกมาจากสาขาของสายธารแห่งกาลเวลาและพุ่งเข้าโจมตีเขาอย่างต่อเนื่อง

 

‘เกิดสิ่งใดขึ้น? มีรังของอสูรปีอยู่แถวนี้งั้นหรือ?’

 

 

 

บทที่ 1401 ทาสแห่งชัย

 

อสูรปีหลากหลายชนิดพุ่งเข้าโจมตีฟงจิวเก้อ

 

ฟงจิวเก้อถูกล้อมกรอบเอาไว้ในที่สุด

 

แต่การแสดงออกของเขายังสงบนิ่งและไม่เปลี่ยนแปลง

 

“เข้ามา!” เขาตะโกนและกระตุ้นใช้ท่าไม้ตายอมตะ

 

“ติ๊ง ติ๊ง ติ๊ง…”

 

เสียงคมชัดดังขึ้นในสนามรบ

 

มันเหมือนไข่มุกจำนวนนับไม่ถ้วนที่หล่นลงบนจานหยก

 

ท่าไม้ตายอมตะเพลงหยกเขียว!

 

ร่างกายของอสูรปีค่อยๆเปลี่ยนเป็นหินหยกสีเขียว

 

การโจมตีที่ดุร้ายของฝูงอสูรปีถูกตอบโต้อย่างรุนแรง

 

แต่ในไม่ช้าอสูรปีบรรพกาลอีกแปดตัวก็ปรากฏขึ้น

 

มังกร อสรพิษ เสือ และวัวพุ่งเข้าโจมตีฟงจิวเก้อจากสี่ทิศทาง

 

ฟงจิวเก้อปลดปล่อยคลื่นเสียงออกไปรอบๆ

 

“บึม บึม บึม…”

 

อสูรปีแปดตัวถูกผลักดันกลับไปโดยคลื่นเสียงที่รุนแรง

 

จากนั้นพวกมันก็กลายเป็นรูปปั้นหยกเขียวก่อนจะแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

 

“เพลงหยกเขียวช่างทรงพลังนัก!” ผู้อมตะนิกายเงาที่ซุ่มโจมตีอยู่เห็นสิ่งนี้และรู้สึกตกใจมาก

 

การแสดงออกของฟางหยวนยังไม่เปลี่ยน

 

เขารู้ข้อมูลบางอย่าง

 

เขารู้เกี่ยวกับการต่อสู้ระหว่างฉินไป่เฉิงกับฟงจิวเก้อผ่านมรดกของราชันภูเขาม่วง

 

‘เพลงหยกเขียวของฟงจิวเก้อทรงพลังมากตั้งแต่การต่อสู้ที่หุบเขาเหล่าโป แต่ตอนนี้ดูเหมือนมันจะพัฒนาขึ้นไปอีกขั้น’

 

‘เพลงหยกเขียวเป็นเรื่องรองแต่หากเขาใช้เพลงยอมจำจน อสูรปีเหล่านี้จะกลายเป็นศัตรูของข้า’

 

‘แต่แม้จะเป็นเช่นนั้นแล้วอย่างไร? ฮ่าฮ่า’

 

ฟางหยวนลอบหัวเราะอยู่ภายใน

 

มีบอลวารีอยู่ในฝ่ามือของเขา มันดูเหมือนน้ำจากสายธารแห่งกาลเวลา

 

อย่างไรก็ตามแท้จริงแล้วมันคือวิญญาณอมตะระดับแปด!

 

ปีไหลผ่านราวกับสายน้ำ!

 

วิญญาณอมตะดวงนี้มาจากมรดกที่แท้จริงของไห่ฟาน เดิมทีมันถูกผนึกเอาไว้

 

แต่ตอนนี้ฟางหยวนเปิดผนึกและใช้งานมันเป็นครั้งแรก

 

ท่าไม้ตายอมตะอัญเชิญอสูรปี!

 

มันเป็นชื่อเดียวกันแต่การอัญเชิญอสูรปีในปัจจุบันแตกต่างจากเดิมอย่างสิ้นเชิง นี่เป็นเพราะแกนกลางของมันไม่ใช่วิญญาณปีอมตะแต่เป็นวิญญาณอมตะปีไหลผ่านราวกับสายน้ำ

 

วิญญาณปีอมตะสามารถอัญเชิญอสูรปีได้ครั้งละตัวแต่วิญญาณอมตะปีไหลผ่านราวกับสายน้ำสามารถอัญเชิญกองทัพอสูรปี

 

ท่าไม้ตายอมตะเพลงยอมจำนน!

 

ฟงจิวเก้อยังใช้ท่าไม้ตายที่น่าเหลือเชื่อนี้

 

เพลงนี้ไม่สามารถได้ยินด้วยหูแต่มันส่งผลกระทบต่อจิตใจของผู้อมตะและอสูรปีโดยตรง

 

กองทัพอสูรปีตกสู่ความโกลาหล

 

อสูรปีหลายตัวยอมจำนนต่อฟงจิวเก้อและต่อสู้กับพันธมิตรของพวกมัน

 

การต่อสู้ยิ่งดุเดือดมากขึ้น

 

เทพธิดาเมี่ยวหยินและเทพธิดากระต่ายขาวที่กำลังเฝ้ามองการต่อสู้อยู่อ้าปากค้างด้วยความตกใจ

 

แต่ฟางหยวนยังสงบนิ่ง

 

เขายังใช้ท่าไม้ตายอมตะอัญเชิญอสูรปีต่อไป

 

วิญญาณอมตะปีไหลผ่านราวกับสายน้ำเป็นวิญญาณอมตะระดับแปดแต่ผู้อมตะระดับหกสามารถใช้งานมันได้และฟางหยวนก็มีประสบการณ์ในการใช้ท่าไม้ตายนี้มาแล้ว

 

ฟางหยวนเป็นคนระวังตัว เขาจะเตรียมการล่วงหน้าเสมอ ดังนั้นตอนนี้เขาจึงไม่พบปัญหาในการกระตุ้นใช้งานท่าไม้ตายนี้

 

‘อสูรปียังถูกอัญเชิญมาอย่างต่อเนื่อง ข้าอยากรู้ว่าเจ้าจะใช้เพลงยอมจำนนควบคุมพวกมันได้ถึงระดับใด?’

 

‘บางทีกระทั่งอสูรปีแรกกำเนิดก็จะถูกชักนำมาที่นี่’

 

ท่าไม้ตายอมตะอัญเชิญอสูรปีเป็นท่าไม้ตายอมตะบนเส้นทางแห่งกาลเวลาที่ส่งผลกระทบบนเส้นทางแห่งทาส

 

และเส้นทางแห่งทาสมีข้อได้เปรียบด้านกำลังรบ

 

ฟงจิวเก้อเป็นศัตรูที่แข็งแกร่งของฟางหยวน นอกจากนี้เขายังได้รับการสนับสนุนจากวังสวรรค์และอาจมีผู้อมตะระดับแปดคนอื่นๆซ่อนตัวอยู่

 

ด้วยเหตุผลสองประการนี้ ฟางหยวนจึงตัดสินใจซ่อนตัวและใช้อสูรปีโจมตีเพื่อลดพลังงานของฝ่ายตรงข้าม

 

กองทัพอสูรปีปรากฏขึ้นอย่างไม่รู้จบสิ้น

 

เพียงไม่นานพวกมันก็เข้าสู่สนามรบมากกว่าร้อย

 

อสูรปีปิดล้อมฟงจิวเก้อเอาไว้ทุกด้าน

 

ฟงจิวเก้อาศัยเพลงยอมจำนนเพื่อควบคุมอสูรปีและหลีกเลี่ยงวิกฤต

 

การต่อสู้ตกสู่สภาวะชะงักงัน

 

ฉากนี้ถูกเฝ้ามองโดยเทพธิดาจื่อเว่ย

 

นางอยู่ในวังสวรรค์แต่ด้วยท่าไม้ตายอมตะสายตรวจสอบและกระดานหมากรุกกลุ่มดาว นางสามารถสังเกตสนามรบทั้งหมด

 

ดวงตาของเทพธิดาจื่อเว่ยส่องประกายขึ้น

 

การสังหารฟางหยวนและการรับสืบทอดหรือทำลายมรดกที่แท้จริงของเทพปีศาจบัวแดงคือเป้าหมายหลักของนางในครั้งนี้

 

นางวางแผนการทั้งหมด ฟงจิวเก้อเป็นเพียงส่วนหนึ่งในแผนการของนางเท่านั้น

 

แม้การต่อสู้จะหยุดชะงักแต่เทพธิดาจื่อเว่ยรู้ว่าฟงจิวเก้อยังไม่ได้ใช้ความสามารถทั้งหมด สิ่งสำคัญคือเขามีวิญญาณอมตะระดับแปดที่วังสวรรค์ให้ยืม

 

“ตอนนี้ทุกอย่างอยู่ภายใต้การควบคุมของข้า” เทพธิดาจื่อเว่ยใช้กระดานหมากรุกเพื่อตรวจสอบการต่อสู้ในสนามรบอื่น

 

ผู้อมตะของวังสวรรค์สองคนกำลังต่อสู้อยู่กับอินทรีย์สวรรค์ชั้นสูงสุด

 

อินทรีย์สวรรค์ชั้นสูงสุดตัวนี้คืออินทรีย์สวรรค์ชั้นสูงสุดของฟางหยวนที่หลบหนีไป

 

มันกรีดร้องเมื่อได้รับบาดเจ็บสาหัส

 

แม้มันจะเป็นสัตว์อสูรแรกกำเนิดแต่เป็นเรื่องยากที่มันจะสามารถต่อต้านผู้อมตะระดับแปดสองคนของวังสวรรค์

 

การต่อสู้เป็นไปตามความคาดหมาย

 

“อินทรีย์สวรรค์ชั้นสูงสุดตัวนี้มีความเชื่อมโยงกับฟางหยวน ตราบเท่าที่เราจับมัน ข้าจะสามารถอนุมานตำแหน่งของเขาได้เสมอ”

 

“แน่นอนว่าตอนนี้ฟางหยวนและคนอื่นๆถูกโจมตีด้วยท่าไม้ตายอมตะสายตรวจสอบของข้า การจับกุมอินทรีย์สวรรค์ชั้นสูงสุดเป็นเพียงการป้องกันไม่ให้ฟางหยวนกลับมาควบคุมสัตว์อสูรแรกกำเนิดในอนาคตเท่านั้น”

 

เทพธิดาจื่อเว่ยวางแผน

 

ฟางหยวนเป็นปีศาจต่างโลกที่สมบูรณ์แบบ เขาไม่อยู่ในการควบคุมของโชคชะตาอีกต่อไป เขาคือความไม่แน่นอนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของโลกใบนี้

 

ตอนนี้เขาได้รับมรดกที่แท้จริงของเทพอมตะตะวันเดือดไปแล้ว การรวมกันระหว่างปีศาจต่างโลกและโชค มันจะทำให้ความไม่แน่นอนซับซ้อนมากขึ้นไปอีก

 

เทพปีศาจจิตวิญญาณถูกจับกุมแล้ว เวลานี้ฟางหยวนกลายเป็นภัยคุกคามที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของวังสวรรค์

 

แต่วังสวรรค์ไม่สามารถใช้กำลังอย่างเต็มที่กับฟางหยวน

 

เหตุผลประการแรกคือฟางหยวนโชคดีมาก หากมีคนตามเขามากเกินไป เขาอาจได้รับผลประโยชน์จากความโชคร้าย มีเพียงคนที่มีโชคสูงทัดเทียมกันเท่านั้นจึงจะสามารถหยุดความได้เปรียบบนเส้นทางแห่งโชคของฟางหยวน

 

นี่คือเหตุผลที่เทพธิดาจื่อเว่ยส่งฟงจิวเก้อออกไปจัดการฟางหยวน

 

ประการที่สอง วังสวรรค์ยังต้องเก็บสะสมความแข็งแกร่ง

 

ยุคที่ยิ่งใหญ่กำลังจะมาถึง กำแพงภูมิภาคทั้งหมดจะสลายไป ห้าภูมิภาคจะรวมเป็นหนึ่ง โดยปราศจากอุปสรรคทางภูมิศาสตร์ ผู้อมตะจะสามารถเดินทางได้อย่างอิสระ ความโกลาหลจะปะทุขึ้นอย่างแน่นอน

 

ในการต่อสู้ที่วุ่นวาย วังสวรรค์จะตกอยู่ในจุดที่น่าอึดอัดใจ

 

เนื่องจากภาคกลางถูกล้อมกรอบด้วยอีกสี่ภูมิภาค

 

เมื่อการต่อสู้ปะทุขึ้น ภาคกลางจะเผชิญหน้ากับแรงกดดันมหาศาล

 

ดังนั้นวังสวรรค์จึงต้องเตรียมความพร้อม

 

ในเวลาเดียวกันเจตจำนงของเทพอมตะกลุ่มดาวก็ออกคำสั่งกับราชันมังกรและเทพธิดาจื่อเว่ยว่าพวกเขาต้องปล่อยให้ผู้อมตะของวังสวรรค์จำศีลต่อไป

 

แม้เทพธิดาจื่อเว่ยจะไม่เข้าใจเหตุผล แต่นางก็เชื่อมั่นในเจตจำนงของเทพอมตะกลุ่มดาวและราชันมังกร

 

“ท่านหญิงจื่อเว่ย มีข่าวดี!” เป็นเพียงเวลานี้ที่ผู้อมตะของวังสวรรค์ส่งข้อความมาหาเทพธิดาจื่อเว่ย

 

คนผู้นี้พึ่งเข้าสู่วังสวรรค์ ก่อนหน้านี้เขาเป็นผู้อาวุโสสูงสุดของหนึ่งในสิบนิกายโบราณ หยวนเฉียงตู๋

 

หลังการต่อสู้ที่อาณาจักรแห่งความฝัน เทพธิดาจื่อเว่ยรับสมาชิกใหม่เข้าสู่วังสวรรค์หลายคน

 

ผู้อมตะระดับแปดสองคนที่ไปหาฟงจิวเก้อและตอนนี้กำลังต่อสู้อยู่กับอินทรีย์สวรรค์ชั้นสูงสุดก็เป็นคนใหม่ที่เทพธิดาจื่อเว่ยพึ่งรับเข้ามา

 

“ข่าวใด?” เทพธิดาจื่อเว่ยถาม

 

“ข้าซื้ออสูรปีจำนวนมากมาจากสวรรค์สีเหลือง คนขายอาจไม่รู้แต่อสูรปีเหล่านี้เต็มไปด้วยเจตจำนงสวรรค์ ข้าสามารถใช้อสูรปีเหล่านี้เพื่อซ่อมแซมวิญญาณชะตากรรม นี่จะช่วยประหวัดเวลาของเรา” หยวนเฉียงตู๋รู้สึกตื่นเต้น

 

“ดีมาก” ดวงตาของเทพธิดาจื่อเว่ยส่องประกายขึ้น “ทำงานของเจ้าต่อไป”

 

“รับทราบ”

 

นี่เป็นข่าวดีจริงๆ

 

เทพธิดาจื่อเว่ยค่อนข้างมีความสุข

 

“ด้วยวิธีนี้วิญญาณชะตากรรมจะฟื้นตัวเร็วขึ้น”

 

“เมื่อข่าวเรื่องเทพปีศาจจิตวิญญาณถูกจับเผยแพร่ออกไป มันจะทำให้โลกและกองกำลังทั้งหมดสั่นสะเทือน”

 

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ช่วยไม่ได้ที่เทพธิดาจื่อเว่ยจะรู้สึกชื่นชมราชันมังกร

 

การโจมตีที่ชาญฉลาดและเด็ดเดี่ยวของราชันมังกรสร้างความได้เปรียบให้กับวังสวรรค์เป็นอย่างมาก

 

เมื่อสงครามห้าภูมิภาคเริ่มขึ้น ภาคกลางจะได้รับประโยชน์สูงสุดในช่วงเริ่มต้นอย่างแน่นอน

 

อย่างไรก็ตามปัจจัยสำคัญที่แท้จริงในการตัดสินผลลัพธ์ของสงครามห้าภูมิภาคคือคนเพียงผู้เดียว

 

เทพอมตะแห่งความฝัน!

 

…..

 

ทะเลทรายตะวันตก

 

ฟางหยวนอยู่ในช่วงเวลาสำคัญ

 

วิญญาณอมตะจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ถูกกระตุ้นใช้งานพร้อมกับวิญญาณสนับสนุนอีกมากมาย

 

ท่าไม้ตายอมตะทาสแห่งชัยชนะ!

 

ดวงตาของฟางหยวนเปลี่ยนเป็นเฉียบขาด เขามองไปที่กองทัพอสูรปี

 

กำปั้นยักษ์บนเส้นทางความแข็งแกร่งจำนวนนับไม่ถ้วนบินออกไปและเอาชนะอสูรปีเหล่านี้

 

อสูรปีที่พ่ายแพ้ไม่ได้หลบหนี ด้วยผลกระทบของท่าไม้ตายอมตะทาสแห่งชัยชนะทำให้พวกมันกลายเป็นทาสของฟางหยวน

 

 

 

บทที่ 1402 ลาก่อน ฟงจิวเก้อ

 

ภายใต้ผลกระทบของท่าไม้ตายอมตะทาสแห่งชัยชนะทำให้รูปแบบชีวิตที่พ่ายแพ้ต่อฟางหยวนตกเป็นทาสของเขา มีโอกาสสูงที่พวกมันจะถูกสะกดข่ม

 

แกนกลางของท่าไม้ตายนี้คือวิญญาณอมตะระดับเจ็ดดวงใหม่ที่ฟางหยวนพึ่งได้รับมา จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ มันเป็นวิญญาณอมตะบนเส้นทางแห่งกฎ

 

ท่าไม้ตายอมตะทาสแห่งชัยชนะถูกสร้างขึ้นโดยผีดิบอมตะต้าลี่

 

ผีดิบอมตะต้าลี่เป็นร่างแยกรุ่นที่สองของเทพปีศาจจิตวิญญาณ เขาบ่มเพาะบนเส้นทางความแข็งแกร่งและเส้นทางแห่งปัญญา เขามีสุดยอดกายาเทพยุทธ์ที่แท้จริง

 

อย่างไรก็ตามหลังจากผู้อมตะลึกลับที่มีสัญลักษณ์รูปดอกบัวอยู่กลางหน้าผากปรากฏตัวและต่อสู้กับเขา เขาพ่ายแพ้และถูกผนึกไว้โดยคฤหาสน์วิญญาณอมตะสนามรบแห่งความโกลาหล

 

นี่คือที่มาของท่าไม้ตายอมตะทาสแห่งชัยชนะ มันเป็นท่าไม้ตายที่ผสมผสานระหว่างเส้นทางความแข็งแกร่งและเส้นทางแห่งปัญญา

 

ฟางหยวนได้รับมรดกของราชันภูเขาม่วง ดังนั้นเขาจึงได้เรียนรู้ท่าไม้ตายนี้

 

แน่นอนว่านี่เป็นครั้งแรกที่เขาใช้งานมัน

 

อย่างไรก็ตามฟางหยวนเตรียมตัวมาแล้ว ดังนั้นเขาจึงใช้มันได้อย่างราบรื่น

 

ท่าไม้ตายอมตะส่วนใหญ่ไม่สามารถใช้งานได้โดยไม่ฝึกซ้อม มิฉะนั้นมันจะกลายเป็นการทำร้ายตนเอง

 

ฟางหยวนรู้ว่าวังสวรรค์กำลังไล่ล่าพวกเขา ด้วยเหตุนี้เขาจึงต้องเตรียมความพร้อมเอาไว้ล่วงหน้า

 

แม้ฟางหยวนจะอัญเชิญอสูรปีออกมามากมาย แต่มันยังมีข้อบกพร่อง พวกมันจะไม่เสี่ยงชีวิตเพื่อฟางหยวน หากศัตรูแข็งแกร่งเกินไป พวกมันจะล่าถอยทันที

 

สิ่งนี้แตกต่างจากการอัญเชิญอสูรวิญญาณ

 

อสูรวิญญาณที่ถูกอัญเชิญมาโดยสมาชิกนิกายเงาอยู่ภายใต้การควบคุมของเทพปีศาจจิตวิญญาณ พวกมันจะต่อสู้โดยไม่คำนึงถึงชีวิตของตนเองเพื่อคนที่อัญเชิญพวกมันออกมา

 

ท่าไม้ตายอมตะอัญเชิญอสูรปีของไห่ฟานเป็นวิธีการบนเส้นทางแห่งกาลเวลา นอกจากนั้นเขายังด้อยกว่าเทพปีศาจจิตวิญญาณ

 

แน่นอนว่าประสิทธิภาพในการอัญเชิญอสูรปีของเขาก็ไม่สามารถเปรียบเทียบกับการอัญเชิญอสูรวิญญาณของเทพปีศาจจิตวิญาณ

 

แต่โดยรวมแล้วมันยังมีประโยชน์มาก

 

ด้วยการใช้วิญญาณอมตะระดับแปดปีไหลผ่านราวกับสายน้ำ มันสามารถอัญเชิญกองทัพอสูรปี จำนวนมากเพื่อสร้างความได้เปรียบ เว้นเพียงศัตรูจะเป็นตัวตนเช่นฟงจิวเก้อหรือผู้อมตะระดับแปด

 

แต่ในโลกของผู้อมตะ ตัวตนเช่นฟงจิวเก้อและผู้อมตะระดับแปดมีอยู่กี่คน?

 

“ปัง ปัง ปัง…”

 

กำปั้นยักษ์หมื่นตัวตนตบอสูรปีที่กำลังล่าถอยลงสู่พื้น

 

เมื่อเผชิญหน้ากับพลังอำนาจของฟงจิวเก้อ อสูรปีเหล่านี้ต้องการล่าถอยกลับสู่สายธารแห่งกาลเวลา

 

แต่ฟางหยวนไม่อนุญาตให้พวกมันหลบหนี เขาใช้กำปั้นยักษ์หมื่นตัวตนกำหราบและทำให้พวกมันตกเป็นทาสของเขา

 

แม้บางส่วนยังพยายามต่อต้าน แต่ฟางหยวนก็ใช้กำปั้นยักษ์หมื่นตัวตนตบพวกมันอีกครั้ง

 

“ปัง ปัง ปัง…”

 

ด้วยการตบหลายครั้ง อสูรปีเหล่านี้จึงอยู่ในสภาพที่ไม่ดีนักโดยเฉพาะเมื่อพวกมันได้รับบาดเจ็บจากการโจมตีของฟงจิวเก้อมาก่อนแล้ว

 

อย่างไรก็ตามฟางหยวนยังมีทาสอสูรปีเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

 

เขาเก็บอสูรปีที่ได้รับบาดเจ็บเข้าไปในมิติช่องว่างจักรพรรดิ

 

กระทั่งอสูรปีจะตายเพราะการโจมตีที่รุนแรงเกินไป พวกมันก็ถือเป็นทรัพยากรอมตะระดับหกและระดับเจ็ด

 

แน่นอนว่าฟางหยวนจะไม่ปล่อยพวกมันไป

 

ในสนามรบ ฟงจิวเก้อสามารถกำจัดอสูรปีได้อย่างง่ายดาย ขณะที่ฟางหยวนยังอัญเชิญอสูรปีออกมาอย่างต่อเนื่อง

 

นี่ทำให้ฟางหยวนสามารถจับอสูรปีและเก็บไว้ในมิติช่องว่างของเขาได้เป็นจำนวนมาก

 

‘ด้วยอัตรานี้ ข้าจะสามารถรวบรวอสูรปีได้หลายร้อยตัวอย่างรวดเร็ว’ ฟางหยวนรู้สึกมีความสุข

 

แม้เขาจะไม่สามารถขายอสูรปีในสวรรค์สีเหลือง แต่เขายังสามารถเก็บพวกมันไว้ใช้งาน

 

‘อย่างไรก็ตาม…ด้วยรากฐานด้านจิตวิญญาณของข้า ข้าสามารถสะกดข่มอสูรปีได้ประมาณหนึ่งร้อยตัวเท่านั้น’ ฟางหยวนประเมิน

 

รากฐานด้านจิตวิญญาณของเขาแข็งแกร่ง แต่อย่าลืมว่าเขามีฝูงอินทรีย์ที่อยู่ภายใต้การควบคุมของเขาอยู่แล้วจำนวนหนึ่ง

 

‘ข้าควรขายอินทรีย์เหล่านี้ออกไปหรือไม่?’ ฟางหยวนลังเล แต่ในเวลานี้ร่างกายของเขากลับสั่นสะท้านขึ้น

 

กลิ่นอายที่ทรงพลังปะทุออกมาจากสาขาของสายธารแห่งกาลเวลาที่อยู่ข้างหลังเขา

 

‘อสูรปีแรกกำเนิด! มันถูกดึงดูดมาที่นี่โดยวิญญาณอมตะปีไหลผ่านราวกับสายน้ำ!’ ฟางหยวนเข้าใจทันที

 

ฟางหยวนไม่ได้เก็บวิญญาณอมตะปีไหลผ่านราวกับสายน้ำไว้ในมิติช่องว่างของเขา ดังนั้นวิญญาณอมตะดวงนี้จึงดึงดูดอสูรปีแรกกำเนิดมาที่นี่

 

หลังจากสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของอสูรปีแรกกำเนิด อสูรปีในสนามรบก็เริ่มคลั่ง พวกมันกล้าหาญมากขึ้น

 

ฟงจิวเก้อรู้สึกถึงแรงกดดันและความยากลำบากที่เพิ่มสูงขึ้น

 

เป็นเพียงเวลานี้ที่กรงเล็กพยัคฆ์ขนาดใหญ่โผล่ออกมาจากสาขาของสายธารแห่งกาลเวลา

 

มันสร้างคลื่นลูกใหญ่ขึ้นในแม่น้ำ กรงเล็บพยัคฆ์พุ่งเข้ามาหาฟางหยวน

 

แต่ฟางหยวนเตรียมพร้อมอยู่แล้ว เขาเก็บวิญญาณอมตะปีไหลผ่านราวกับสายน้ำรวมถึงสมาชิกนิกายเงากลับเข้าไปในมิติช่องว่างจักรพรรดิ เมื่อกรงเล็บพยัคฆ์มาถึง เขาก็บินออกไปแล้ว

 

กรงเล็บพยัคฆ์ทำลายค่ายกลวิญญาณที่ฟางหยวนสร้างขึ้นอย่างง่ายดาย

 

“โฮก…”

 

อสูรปีขาลแรกกำเนิดตระหนักว่าวิญญาณอมตะปีไหลผ่านราวกับสายน้ำกำลังจะจากไป ดังนั้นมันจึงส่งเสียงคำรามราวกับเสียงฟ้าร้องออกมา

 

คลื่นขนาดใหญ่ซัดสาดออกมาจากสาขาของสายธารแห่งกาลเวลา อสูรปีขาลแรกกำเนิดต้องการออกจากสาขาของสายธารแห่งกาลเวลา แต่ร่างกายของมันใหญ่โตเกินไปขณะที่สาขาของสายธารแห่งกาลเวลาเล็กเกินไปสำหรับมัน

 

แต่นั่นไม่ใช่ปัญหา มันพยายามใช้กรงเล็บพยัคฆ์เพื่อเปิดเส้นทาง

 

สาขาของสายธารแห่งกาลเวลาขนาดใหญ่ขึ้นอย่างรวดเร็ว

 

จุดทรัพยากรบนเส้นทางแห่งกาลเวลาแห่งนี้ถูกทำลาย แม้ขนาดของมันจะขยายใหญ่ขึ้นหลายเท่า แต่มันก็สูญเสียเสถียรภาพ ไม่นานหลังจากนี้สาขาของสายธารแห่งกาลเวลาแห่งนี้จะไหลกลับไปยังแม่น้ำสายหลัก

 

แน่นอนว่าเรื่องนี้ไม่ส่งผลกระทบต่ออสูรปีแรกกำเนิด มันไม่สนใจเรื่องนี้

 

ฟงจิวเก้อเห็นฟางหยวนเข้ามาใกล้และเริ่มระวังตัวมากขึ้น

 

อสูรปีแรกกำเนิดไล่ล่าฟางหยวนมาจากด้านหลัง สถานการณ์ของเขาดูเหมือนอันตรายแต่เขากลับเผยรอยยิ้มมั่นใจ

 

เขาไม่ได้ใช้เกราะหวนคืนแต่กระตุ้นใช้งานวิญญาณอมตะระดับแปดปีไหลผ่านราวกับสายน้ำอีกครั้ง

 

‘ฟางหยวนมีวิญญาณอมตะระดับแปด!’ รูม่านตาของฟงจิวเก้อหดเล็กลง

 

แต่เขาไม่แปลกใจ ฟางหยวนได้รับมรดกของนิกายเงา เป็นเรื่องปกติที่เขาจะมีสมบัติเช่นนี้

 

‘ข้าต้องการกำจัดผู้ไล่ล่าจากวังสวรรค์ทั้งหมด แต่น่าเสียดายที่มีเพียงฟงจิวเก้อเท่านั้นที่มาที่นี่!’ ฟางหยวนเผยรอยยิ้มเย็นชาขณะที่แสงสีขาวส่องประกายออกมาจากวิญญาณอมตะปีไหลผ่านราวกับสายน้ำ

 

อุโมงค์ที่มืดมิดถูกเติมเต็มด้วยแสงสว่าง

 

ค่ายกลวิญญาณถูกกระตุ้นใช้งานในที่สุด

 

“นี่คือ?” ฟงจิวเก้อพบว่าเขาติดอยู่ในค่ายกลวิญญาณ ก่อนหน้านี้มันถูกซ่อนไว้อย่างไร้ที่ติ

 

วิญญาณอมตะระดับแปดปีไหลผ่านราวกับสายน้ำเป็นแกนกลางของค่ายกลวิญญาณนี้

 

ฟงจิวเก้อเฝ้าระวังแต่ดูเหมือนพลังอำนาจของค่ายกลวิญญาณนี้จะไม่ได้มุ่งเป้ามาที่เขา

 

ราวกับเขื่อนที่สะสมน้ำมานานหลายปีปล่อยน้ำออกมาอย่างกะทันหัน สาขาของสายธารแห่งกาลเวลากลายเป็นแม่น้ำที่โหมกระหน่ำในเวลาเพียงเสี้ยวพริบตา

 

ปรากฏว่าเป้าหมายที่แท้จริงของค่ายกลวิญญาณนี้คือสาขาของสายธารแห่งกาลเวลา!

 

ฟงจิวเก้อกลั้นหายใจโดยไม่รู้ตัว

 

ตอนนี้สาขาของสายธารแห่งกาลเวลาดูเหมือนแม่น้ำสายหลักเป็นอย่างมาก

 

น้ำในแม่น้ำสร้างคลื่นขนาดใหญ่ขึ้นมาอย่างไม่หยุดยั้ง

 

คลื่นน้ำพุ่งเข้ากลืนกินฟางหยวนก่อนจะเคลื่อนที่เข้าไปหาฟงจิวเก้อ

 

ฟงจิวเก้อต้องการหลบหนี แม้จะมีอสูรปีอยู่มากมาย แต่พวกมันไม่สามารถกีดขวางเขา

 

อย่างไรก็ตามสายธารแห่งกาลเวลาไม่สามารถทำความเข้าใจได้ด้วยตรรกะทั่วไป

 

‘เร็วมาก!’

 

ฟงจิวเก้อตื่นตระหนก เขาพบว่าคลื่นน้ำอยู่เหนือศีรษะของเขาแล้ว

 

สายธารแห่งกาลเวลาเป็นแดนศักดิ์สิทธิ์ของสวรรค์พิภพบนเส้นทางแห่งกาลเวลา มันไม่มีแนวคิดเรื่องความเร็วของการไหล มีเพียงเวลาเท่านั้นที่สำคัญ

 

มวลน้ำในสายธารแห่งกาลเวลาต้องการเวลาเพียงชั่วครู่เท่านั้นเพื่อเดินทางข้ามระยะทางสิบล้านลี้หรืออาจใช้เวลาหนึ่งล้านปีในการเดินทางเพียงหนึ่งนิ้ว

 

‘ข้าไม่สามารถหลบหนีจากมัน…’ ฟงจิวเก้อเข้าใจเรื่องนี้ทันทีและเร่งกระตุ้นใช้วิธีป้องกันตัวของตนเอง

 

ร่างของฟงจิวเก้อจมลงไปใต้น้ำอย่างสมบูรณ์

 

แต่ฟางหยวนสามารถโผล่ขึ้นมาจากแม่น้ำโดยใช้พลังอำนาจของค่ายกลวิญญาณ

 

‘ค่ายกลวิญญาณปล่อยน้ำ หยุด!’

 

ฟางหยวนตะโกนอยู่ในใจขณะที่ค่ายกลวิญญาณแยกออกจากกัน

 

โดยปราศจากค่ายกลวิญญาณปล่อยนน้ำ สายธารแห่งกาลเวลาจะถูกดึงกลับไปยังแม่น้ำสายหลักของมันทันที

 

เนื่องจากก่อนหน้านี้คลื่นน้ำที่ท่วมท้นออกมาเกินขีดจำกัดของแม่น้ำสาขาย่อย ดังนั้นมันจึงดึงมวลน้ำจากแม่น้ำสายหลักออกมา

 

ตอนนี้มันไม่ใช่พลังของค่ายกลวิญญาณอีกต่อไปแต่เป็นพลังอำนาจของแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งสวรรค์พิภพสายธารแห่งกาลเวลาที่ดึงมวลน้ำกลับสู่สภาพเดิม

 

“ครืน…ครืน…”

 

ด้วยแรงดึงที่รุนแรง ฟงจิวเก้อถูกกวาดไปยังแม่น้ำสายหลัก กระทั่งอสูรปีขาลแรกกำเนิดที่ต้องการออกมายังถูกดึงกลับไปเช่นกัน

 

หลังจากไม่กี่ลมหายใจ สายธารแห่งกาลเวลาก็หายไปอย่างสมบูรณ์ มีเพียงระลอกคลื่นเล็กๆของกาลเวลาเท่านั้นที่ยังสั่นสะเทือนอยู่อย่างเงียบๆและแผ่วเบา

 

กองทัพอสูรปีในสนามรบถูกดึงกลับสู่สายธารแห่งกาลเวลาทั้งหมด

 

“ลาก่อน ฟงจิวเก้อ” ฟางหยวนกล่าวเบาๆก่อนจะบินออกจากสถานที่แห่งนี้