ลำนำบุปผาพิษ 1351-1354

 บทที่ 1351 ขอแต่งงานในอ่างอาบน้ำ 2

เมื่อถอดเสื้อผ้าท่อนบนของเขาออกแล้ว กู้ซีจิ่วจึงสัมผัสถึงเอวบางที่ทรงพลังของเขาได้อย่างชัดเจน ผิวกายเรียบเนียนอุ่นร้อน อุณหภูมิที่ร้อนลวกคล้ายจะแทรกซึมผ่านอาภรณ์ตรงเข้าสู่ด้านในหัวใจเธอได้ หัวใจเต้นรัวดั่งมิใช่หัวใจของตนทันที เธอเงยหน้าขึ้น “ท่าน…”

ใบหน้าหล่อเหลาที่อยู่เบื้องหน้าขยายใหญ่ขึ้นอย่างรวดเร็ว จุมพิตของเขาประทับลงมา รุกรานริมฝีปากเธอโดยตรง

ในปากเขามีกลิ่นสุราและกลิ่นกายที่เป็นเอกลักษณ์ของเขาผสมผสานเข้าด้วยกัน กำเริบเสิบสานอยู่ในโพรงปากเธอ ทำให้เธอเมามายไปชั่วขณะ

เธอก็คิดถึงเขาเหมือนกัน คิดถึงจนแทบบ้าแล้ว!

ดังนั้นถึงจึงไม่ขัดขืนเขาสักเท่าไหร่ สองแขนโอบรอบคอเขาด้วยตัวเอง เชิดหน้ารับจูบอันเร่าร้อนของเขา

จุมพิตของเขาดุเดือดเร่าร้อน แรกเริ่มเสมือนพายุฝนโหมกระหน่ำ ทำให้เธอแทบหยุดหายใจ ทว่าหอมหวานปานน้ำตาลกรวด

ไม่มีผู้ใดทราบว่าหลายวันมานี้เธอคิดถึงเขามากแค่ไหน ถึงแม้จะหนีงานแต่งถึงแม้จะจากมา แต่หัวใจราวกับทิ้งไว้ที่นั่นกับเขา ทุกวันต้องยุ่งวุ่นวายยิ่งนักถึงจะบังคับตัวไม่ให้คิดถึงเขาได้…

มีคนกล่าวไว้ว่า จากลากันเพียงครู่เมื่อพบพานอีกคราจะหวานชื่นกว่าเพิ่งแต่งงาน เมื่อเธอเลิกรากับเขาอย่างสิ้นเชิงถึงได้เข้าใจว่าที่แท้แล้วเจ็บปวดมากเพียงใด

ห้วงรักครั้งนี้ เธอร่วงหล่นลงไปอย่างสมบูรณ์แล้วจริงๆ!

ถึงแม้สติจะบอกตัวเองอยู่เสมอว่าไม่อาจร่วงลงไปได้ ไม่อาจให้ความรักเข้ามามีอิทธิพลได้ แต่พอเป็นเขาสติของเธอกลับแตกพ่ายไม่เป็นท่า เธอโหยหาอ้อมกอดของเขาจริงๆ โหยหาทุกสิ่งของเขา ชอบเขาจนแทบคลั่งแล้ว ชอบจนอยากรั้งอยู่ข้างกายเขาโดยไม่คำนึงถึงสิ่งใดทั้งสิ้น อยากละทิ้งหลักการทุกอย่าง…

ยามนี้ได้ครอบครองอ้อมกอดนี้อีกครา และได้รู้ว่าเรื่องของอดีตประมุขสาวเผ่าเงือกเป็นความเข้าใจผิดขนานแท้ ใจเขามีเพียงเธอ ความยินดีของเธอก็เสมือนจะระเบิดออกมาก็มิปาน อารมณ์ไม่ดีอันใดทั้งหมดทั้งมวลโยนทิ้งไปหมดแล้ว

เขานั่งอยู่บนเก้าอี้ ส่วนเธอนั่งอยู่ในอ้อมแขนเขา แนบชิดกันและกัน ลมหายใจอุ่นๆ ผสมผสาน

เพียงจุมพิตลึกล้ำคราหนึ่งก็ทำให้เธอราวกับได้ขึ้นสวรรค์ อดไม่ได้ที่จะตอบรับเขาอย่างเร่าร้อน ทำให้จูบนี้ดูดดื่มยิ่งขึ้น…

ปกติแล้วตี้ฝูอีควบคุมตัวเองได้ดียิ่งนัก ถึงแม้จะชมชอบนางปรารถนาจะเคล้าคลอร่วมรักกับนาง แต่เขาก็ฝักใฝ่ความสมบูรณ์แบบ ครั้งแรกของเขากับนาง เขาต้องการให้ออกมาดีที่สุด อยู่บนพื้นฐานที่สองฝ่ายรักต่างรักใคร่กัน อยู่ในสถานการณ์ที่เหมาะสมที่สุด ยอดเยี่ยมที่สุด กลายเป็นครั้งแรกที่สมบูรณ์

ดังนั้นเขาจึงให้ความสำคัญกับเรื่องนี้อย่างยิ่ง เพราะให้ความสำคัญถึงได้ไม่บุ่มบ่าม ถึงได้อดทนไว้ เพียงเพื่อช่วงเวลาที่สมบูรณ์แบบที่สุดนี้

แต่ยามนี้เขาเมามาย สัญชาตญาณในร่างกายขึ้นเป็นใหญ่

ในอ้อมแขนคือสตรีที่ปักใจเป็นที่สุด เป็นคนที่เขาคะนึงหาไม่สร่างซาที่สุด อีกทั้งเป็นคนที่ทำให้เขาโกรธจนต้องกัดฟันด้วย ยามนี้ได้โอบกอดนางไว้ในอ้อมแขนแล้ว เรือนกายนั้นอ่อนนุ่มอบอุ่น ทำให้เลือดลมเขาพลุ่งพล่าน สัญชาตญาณในร่างกายพุ่งสูง…

เขาไม่พอใจเพียงการบดเบียดเคล้าคลอระหว่างริมฝีปากแล้ว ริมฝีปากร้อนผ่าวรุกรานลำคอเรียวงาม หัวไหล่ และเคลื่อนต่ำลงไป…

อาภรณ์ของนางถูกเขาถอดออก เส้นผมที่เปียกชื้นพร้อมด้วยริมฝีปากอุ่นร้อนของเขาแนบลงบนผิวอกนางพร้อมกัน ความเย็นนั้นทำให้กู้ซีจิ่วสั่นสะท้าน ในที่สุดก็ได้สติกลับมา

สวรรค์ เขายังเมาอยู่ ซ้ำยังเปียกปอนไปทั้งร่างด้วย เรื่องที่เธอต้องทำในตอนนี้คือเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เขา ทำให้ตัวเขาแห้ง ยิ่งไปกว่านั้นคือบนชุดของเธอก็มีคราบน้ำชาด้วย…

เธอรีบผลักเขาออกทันที คิดจะกระโจนหนีห่างจากร่างเขา แต่จนปัญญาที่เขารัดเธอไว้แน่น เธอผลักเขาออกไม่ได้ ขณะที่ฉงนฉงายอยู่ครู่หนึ่ง ริมฝีปากของเขาก็รุกรานลงบนส่วนที่ไวต่อสัมผัสที่สุดตรงหน้าอกเธอแล้ว…

นั่นเป็นแดนศักดิ์สิทธิ์ที่ไม่เคยมีผู้ใดล่วงล้ำกล้ำกราย ความร้อนระอุผสานกับความซาบซ่านหนึบชาปะทุขึ้นที่จุดนั้น ร่างกายของกู้ซีจิ่วอ่อนยวบทันที

“เด็กน้อย ข้าต้องการเจ้า…” เขากระซิบอยู่ริมหูเธอ น้ำเสียงแหบพร่าแล้ว

ใบหน้ากู้ซีจิ่วแดงก่ำ

—————————————————————————-

บทที่ 1352 ขอแต่งงานในอ่างอาบน้ำ 3

ใบหน้ากู้ซีจิ่วแดงก่ำ เธอสัมผัสถึงปฏิกิริยาตอบสนองที่สุดแสนซื่อตรงจากส่วนล่างของเขาแล้ว ทำให้หัวใจเต้นรัวราวกับไม่ใช่ของตน

ความจริงแล้วเธอไม่ขัดข้องที่จะเล่นพลิกผ้าห่มกับเขา แต่ภายในสถานการณ์เช่นนี้ สภาพของทั้งสองค่อนข้างน่าเวทนา…

เธอพลันออกแรกผลัก ตี้ฝูอีกำลังลุ่มหลงมัวเมา ย่อมไม่ได้ระแวดระวัง ในที่สุดเธอก็ดิ้นรนจนหลุด กระโดดออกไปทันที และถอยกรูดไปหลายก้าว

ตี้ฝูอีนั่งตะลึงอยู่ตรงนั้นครู่หนึ่ง นัยน์ตาดำขลับมองดูเธอ แววตาคล้ายจะปวดร้าวอยู่บ้าง “เจ้า…ไม่เต็มใจหรือ?”

กู้ซีจิ่วเอ่ยตอบ “ขะ…ข้าจะช่วยทำให้ผมท่านแห้งก่อน ให้ท่านสบายตัว…” กู้ซีจิ่วพยายามทำให้ตัวเองสงบลงอย่างสุดกำลัง แต่น้ำเสียงยังคงสั่นพร่านิดๆ

กู้ซีจิ่วพกลูกกลอนสร่างเมาติดตัวไว้ เมื่อครู่ขณะที่จูบกับเขาอย่างเร่าร้อนได้ดันเข้าปากเขาแล้ว เขาเชื่อใจเธอเต็มที่ ถึงแม้จะไม่รู้ว่าเธอให้เขากินอะไร ก็ยังคงกลืนลงไป…

อย่างไรก็ตาม ยาลูกกลอนต้องรอให้ผ่านพ้นไปหนึ่งเค่อถึงจะออกฤทธิ์ กู้ซีจิ่วก็ไม่ได้คาดหวังให้เขาสร่างเมาในทันทีเช่นกัน

เขาน่าจะตากฝนมาครึ่งคืนแล้ว กู้ซีจิ่วเกรงว่าเขาจะตากจนเป็นไข้หวัดขึ้นมา ดีที่สุดคือต้องแช่น้ำร้อนให้ร่างกายอบอุ่นขึ้น ขับไล่ไอเย็น มิเช่นนั้นพรุ่งนี้เขาอาจป่วยอีกครั้งได้

ด้วยมีความคิดเช่นนี้ เมื่อกู้ซีจิ่วกล่าวประโยคนี้จบจึงเคลื่อนย้ายไปทันที เธอต้องไปเตรียมน้ำให้เขาอาบ ในเรือนเธอมีอ่างอาบน้ำอยู่ แต่ในเรือนของเขากลับว่างเปล่า นอกจากโต๊ะหนึ่งตัวเตียงหนึ่งหลังแล้วก็ไม่มีอะไรเลย

เธอกลับไปที่เรือนตน ลากอ่างอาบน้ำใบนั้นออกมา เติมน้ำลงไป จากนั้นก็จุ่มมือลงในอ่าง โคจรพลังวิญญาณธาตุไฟออกมา ผ่านไปเพียงครู่เดียว น้ำนั้นก็ร้อนแล้ว

กู้ซีจิ่ววัดอุณหภูมิน้ำ เป็นอุณหภูมิที่แช่ได้อย่างผ่อนคลาย จึงโอบมันขึ้นมาเตรียมจะเคลื่อนย้ายไปที่เรือนของเขาอีกครั้ง พอหันหลังไป กลับพบว่าเขายืนอยู่ข้างหลังเธอพอดี กำลังกอดอกมองอยู่

เธอสะดุ้งโหยง แทบจะโยนอ่างน้ำทิ้งแล้ว คนผู้นี้พอเมาแล้วก็ไปมาไร้ร่องรอยไม่ต่างจากภูตผีเลย!

เธอวางอ่างน้ำลงแล้วลูบอก “ทำข้าตกใจหมด! ท่านมาทำไม?”

ตี้ฝูอีก้าวเข้ามา “นี่เจ้าทำอะไร?”

“อาบน้ำให้ท่านไง ท่านตากฝนมาครึ่งคืนแล้ว เปียกไปทั้งตัวเหมือนพรายน้ำ รับความเย็นได้ง่ายๆ ต้องอาบน้ำไล่ไอหนาว…” กล่าวมาถึงตรงนี้ จู่ๆ เธอก็ชะงัก!

ยามนี้เสื้อผ้าของตี้ฝูอีเป็นระเบียบเรียบร้อย เส้นผมเรียบลื่นดุจเส้นไหม ไหนเลยจะยังมีสภาพน่าเวทนาอยู่?

กู้ซีจิ่วจ้องมองเขา โพล่งออกไป “ข้าจำได้ว่าถอดเสื้อผ้าท่านออกครึ่งหนึ่งแล้วชัดๆ…”

ดวงตาตี้ฝูอีสาดแสงแวบหนึ่ง ปลายนิ้วมีแสงสีขาววาบออกมาเล็กน้อย เสื้อคลุมบนร่างเขาหายไปแล้ว เหลือเพียงกางเกงชั้นในตัวเดียว จากนั้นก็มองเธออย่างเอื่อยเฉื่อย “แบบนี้หรือ?”

ภายใต้แสงโคม ผิวพรรณเขาแกร่งกล้าดังก้อนหยก ลายเส้นชัดเจน ไหล่กว้างสะโพกสอบ ร่องกล้ามตรงหน้าท้องชัดเจน ลายเส้นเรียบลื่นยิ่งนัก ช่างเตะตาคน!

ยามที่กู้ซีจิ่วถอดเสื้อผ้าเขาก่อนหน้านี้ เธอรีบร้อนจะเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เขา ยามนั้นหน้าตาเขาเมามาย อีกทั้งตัวคนก็นั่งอยู่ เหมือนเด็กน้อยว่าง่ายคนหนึ่ง กู้ซีจิ่วในตอนนั้นจึงไม่ได้สังเกตเรือนร่างเขาสักเท่าไหร่ ยามนี้เขายืนอยู่ตรงนั้น เปลือยกายครึ่งท่อนอย่างชัดเจน ทว่าตัวคนกลับมองมาอย่างเฉื่อยชา ยืนกางเท้าเอนไปด้านหลัง มุมปากคล้ายยิ้มทว่ามิเชิงยิ้ม มีอำนาจและเสน่ห์น่าดึงดูดอย่างร้ายกาจ!

กู้ซีจิ่วตะลึงงันอยู่ตรงนั้นไปชั่วขณะ

ตี้ฝูอีก้มหน้ามองอ่างอาบน้ำของเธอ อ่างอาบน้ำใบนั้นไม่ใหญ่ ใช้ไม้ทั้งท่อนมาคว้านทำเป็นอ่าง ตรงตามสภาพเดิมยิ่งนัก

เขาถอนหายใจ “อ่างนี้เล็กไปหน่อย ลายก็ไม่น่ามอง”

กู้ซีจิ่วเงียบไปครู่หนึ่ง เธอเอ่ยเถียงตามสัญชาตญาณ “ไม่เล็กแล้ว แช่ได้หนึ่งคนพอดี ในสถานที่เช่นนี้มีอ่างอาบน้ำแบบนี้สักใบก็ไม่เลวแล้ว”

บทที่ 1353 ขอแต่งงานในอ่างอาบน้ำ 4

วิถีชีวิตของผู้คนที่นี่เนื่องจากค่อนข้างดั้งเดิม ดังนั้นบุรุษส่วนใหญ่เมื่ออยากอาบน้ำล้วนไปในสระน้ำเล็กๆ แห่งหนึ่งที่ตอนบนของหมู่บ้าน มีเพียงเหล่าสตรีที่ได้รับการจัดสรรอ่างอาบน้ำให้คนละใบ สิ่งที่เรียกว่าอ่างอาบน้ำ ความจริงก็คืออ่างก้นลึกใบหนึ่ง พอจะฝืนให้เด็กสาวร่างเล็กคนหนึ่งนั่งแช่ด้านในได้ครึ่งตัวเท่านั้น

ตอนที่กู้ซีจิ่วเพิ่งมาถึงเดิมทีก็ได้รับมาใบหนึ่ง แต่เธอไม่ชอบใจที่มีขนาดเล็ก จึงนำอ่างนั้นมาเป็นอ่างแช่เท้าเสียเลย แล้วเธอก็ไปที่ภูเขาด้านหลังหาไม้เนื้อแข็งท่อนหนึ่งมาเอง เจาะคว้านขัดเงาด้วยตัวเอง

จุดประสงค์ของเธอคือการใช้งานได้จริง ย่อมไม่แยแสว่ามันจะน่ามองหรือน่าเกลียด อ่างถือว่าใหญ่พอแล้ว ต่อให้เป็นเขาที่รูปร่างสูงโปร่งแช่ลงไปก็แช่ได้เหลือเฟือยิ่ง…

ตี้ฝูอีมองเนื้องานของอ่างอาบน้ำใบนั้น วิจารณ์อย่างจริงใจนักว่า “ผนังอ่างค่อนข้างหยาบ คนที่นั่งด้านในจะสะดุ้งเอาได้”

กู้ซีจิ่วโมโหแล้ว “นี่คือฝีมือของข้าเอง ในเมื่อท่านรังเกียจเช่นนั้นก็แล้วไปเถอะ…”

ดูจากท่าทางนี้ของเขา เขาสร่างเมาแล้วชัดๆ! ลูกกลอนสร่างเมาที่ตนป้อนให้เขาประสิทธิภาพแข็งแกร่งถึงเพียงนี้ นี่เพิ่งผ่านไปเจ็ดแปดนาทีเท่านั้น…

อาจเป็นเพราะเขาเป็นเทพ สมรรถภาพร่างกายแตกต่างจากคนทั่วไป การสร่างเมาก็สร่างได้ไวเป็นพิเศษ

เมื่อเขาสร่างเมาอย่างแท้จริงนิสัยจู้จี้ก็กลับคืนมา ชอบเล่นลวดลาย ช่างเลือกช่างติ

อ่างอาบน้ำใบหนึ่งเขาก็ยังหาข้อติได้มากมายถึงเพียงนี้ ทำไมเขาไม่ขึ้นสวรรค์ไปซะเลยล่ะ?!

กู้ซีจิ่วมองกางเกงที่แห้งสนิทของเขา เส้นผมยาวสลวย ชัดเจนยิ่งนักว่าเขาใช้คาถาชำระล้างแล้ว เธอรู้สึกอยู่ลึกๆ ว่าเขาคงไม่อยากอาบน้ำแล้ว

เธอมักจะลืมไปว่าเขาเป็นเทพ คนเช่นนี้อย่าว่าแต่ตากฝนครึ่งคืนเลย ต่อให้โดนลูกเห็บทั้งคืนก็น่าจะไม่เป็นไร เธอกังวลมากไปเอง…

“อ่างนี้เจ้าทำขึ้นเอง?” ตี้ฝูอีเดินวนรอบถังหนึ่งรอบ “ดูมีรูปแบบดั้งเดิมยิ่งนัก มีกลิ่นอายเก่าแก่โบราณอย่างยิ่ง”

กู้ซีจิ่วเงียบงัน

จากนั้นเธอก็เบิกตากว้างเมื่อเห็นตี้ฝูอีเริ่มถอดกางเกงออก…

เธอตะลึงงัน!

หัวใจเธอแทบจะเด้งออกมา รีบหันหลังทันที “ท่าน…ทำอะไร?”

ตี้ฝูอีตอบอย่างไม่อนาทรร้อนใจ “อาบน้ำไง เจ้าบอกว่าน้ำอ่างใหญ่นี้เตรียมไว้ให้ข้ามิใช่หรือ?”

เขาถอดเสื้อผ้าว่องไวยิ่ง ตอบประโยคนี้เสร็จ กู้ซีจิ่วก็ได้ยินเสียงเคลื่อนไหวที่เขาก้าวลงไปในน้ำดังขึ้นด้านหลังแล้ว

เธอไม่กล้ามองต่อ พลันโบกมือผ้าม่านผืนหนึ่งลอยออกมา ล้อมรอบอ่างอาบน้ำใบนั้นไว้ “มิใช่ว่าท่านใช้คาถาชำระล้างแล้วหรือ? อันที่จริงอาบไปก็ไม่มีประโยชน์แล้ว…”

เสียงน้ำจ๋อมแจ๋มแว่วมาจากด้านใน “อันที่จริงคาถาชำระล้างกับการอาบน้ำมีจุดต่างกันอยู่ ข้าชอบอาบน้ำมากกว่า” เสียงนั้นหยุดไปอีกครั้ง “เจ้าไม่อยากอาบหรือ?”

นี่เขาชักชวนเธอให้อาบน้ำด้วยกันสินะ?

ก่อนหน้านี้กู้ซีจิ่วถอดเสื้อผ้าเขาออกอย่างกล้าหาญชาญชัยนัก แต่นั่นเพียงเพราะตัวเขาเปียกโชกเกินไปจริงๆ ประการแรกเธอไม่มีวิธีแล้ว ประการที่สองคือรังแกในตอนที่เขาเมาหนัก แต่ตอนนี้เขามีสติแจ่มใสยิ่งนัก แล้วเธอจะยังกล้าเข้าไปได้อย่างไร?

เธอมองร่างกายตน ก่อนหน้านี้เลอะคราบน้ำชา อีกทั้งเมื่อครู่เคยอุ้มอ่างอาบน้ำ ยามที่ถูกเขาทำให้ตกใจซวนเซไปคราหนึ่ง บนร่างจึงเลอะคราบน้ำอีกครั้ง เธอหยิบกระจกที่อยู่ด้านข้างมาส่องดู เส้นผมค่อนข้างยุ่งเหยิง เธอก็สมควรอาบน้ำจริงๆ

“ท่านอาบก่อนเถอะ เดี๋ยวข้าค่อยอาบ”

ยามที่เขามีสติแจ่มใสเธอไม่มีความกล้าที่จะอาบน้ำร่วมกับเขาหรอก แน่นอน ยามที่เขาเมามายเธอก็ไม่มีความกล้านี้เช่นกัน มากสุดก็จับเขาเปลือยกายแล้วโยนลงอ่างซะ

ตี้ฝูอีถอนหายใจเบาๆ ดูเหมือนเขาจะสร่างเมาไม่ถูกเวลาเอาเสียเลย!

ด้วยคุณสมบัติร่างกายของเขาจึงเมามายน้อยครั้งยิ่ง และเมาเพียงสองครั้งเท่านั้น ล้วนเป็นเพราะนางทั้งสิ้น และการเมามายทั้งสองครั้งล้วนตกอยู่ในสายตาของนาง…

ต่อให้เขาดื่มจนเมามายก็ไม่ถึงขั้นที่เมามายจนตัวจริงไม่รู้เรื่องรู้ราว

————————————————————————————-

 

บทที่ 1354 ขอแต่งงานในอ่างอาบน้ำ 5

ต่อให้เขาดื่มจนเมามายก็ไม่ถึงขั้นที่เมามายจนตัวจริงไม่รู้เรื่องรู้ราว ในใจยังคงรับรู้อยู่บ้าง ดังนั้นปฏิสัมพันธ์เหล่านั้นกับกู้ซีจิ่วเขาล้วนจดจำได้

ลูกกลอนสร่างเมาของกู้ซีจิ่วยอดเยี่ยมมากจริงๆ เขากินเข้าไปไม่นานก็สร่างเมาแล้ว จากนั้นได้พบว่าสาวน้อยคนนั้นหนีไปอีกแล้ว…

เขาถูกการหนีของนางทำให้หวาดหวั่นไปแล้วจริงๆ ดังนั้นจึงจัดการร่างกายเล็กน้อยแล้วตามมา กลับคาดไม่ถึงว่านางกำลังยุ่งง่วนเพื่อเตรียมน้ำอาบให้เขา หัวใจพลันอบอุ่นขึ้นมา

เขาพบว่าจิตใจของตนค่อนข้างประหลาดอยู่บ้าง ขอเพียงนางมอบสายลมฤดูใบไม้ผลิให้เขาเพียงน้อยเขาก็เริ่มเจิดจ้าฉายแสง

กู้ซีจิ่วนั่งอยู่บนเตียงตน มองเข้าไปในผ้าม่าน ดึกดื่นค่อนคืนท่านทูตสวรรค์ฝ่ายซ้ายอาบน้ำอยู่ในบ้านของเธอ…

เสียงน้ำนั้นคล้ายจะกระเซ็นลงบนหัวใจเธอ คืนนี้ดูเหมือนเขาจะร้ายกาจไปหน่อย ทำให้หัวใจเธอเต้นรัวไม่หยุด

เธอตั้งสติ ตัดสินใจนั่งสมาธิเงียบๆ ก่อน เพิ่งจะขึ้นเตียง เสียงของตี้ฝูอีก็แว่วออกมาจากในม่าน “เจ้ามีอวิ๋นหลิง[1]หรือไม่?”

ที่นี่ใช้เฉพาะฝักสบู่[2]อาบน้ำ กู้ซีจิ่วย่อมมีสิ่งนี้เตรียมไว้ เพียงแต่เธอคาดไม่ถึงว่าตี้ฝูอีจะใช้เป็นด้วย “มีสิ”

“ส่งมาให้ข้าหน่อย”

“เอ่อ ได้”

กู้ซีจิ่วหยิบอวิ๋นหลิงออกมาแล้วเข้าไปส่งให้เขา เขายังคงนั่งอยู่ในอ่าง อ่างอาบน้ำใบนั้นของเธอค่อนข้างสูง เมื่อคนนั่งอยู่ด้านในจะโผล่ออกมาเพียงศีรษะกับช่วงไหล่เท่านั้น เธอเข้าไปส่งของมากสุดก็เห็นเพียงช่วงไหล่เขา มองไม่เห็นส่วนอื่น

ตี้ฝูอีนั่งพิงตัวอ่างอยู่ เรือนผมแผ่คลุมร่างเขาดั่งม่านน้ำตก ในม่านมีมุกราตรีเม็ดหนึ่งส่องสว่าง แสงนั้นขาวนวลไม่บาดตา แขนข้างหนึ่งของเขาพาดอยู่ที่ขอบอ่าง แสงส่องกระทบร่างเขา ดูราวกับภาพวาดงดงามที่เคลื่อนไหวได้

เมื่อเธอเข้าไปสายตาเขาก็ร่อนลงบนร่างเธอ ภายใต้สายตาทะลุทะลวงของเขา หนังหัวของกู้ซีจิ่วชาหนึบอยู่บ้าง

เธอยืนห่างในระยะสองสามก้าว โยนอวิ๋นหลิงในมือให้เขา “เอ้า อวิ๋นหลิงมาแล้ว รับนะ”

‘จ๋อม!’ อวิ๋นหลิงร่วงลงน้ำ สิ่งนี้เมื่อลงน้ำแล้วจะละลาย ตี้ฝูอีมองเธอ “ตอนนี้ข้าค่อนข้างวิงเวียน รับไม่แม่นเท่าไหร่ ยังมีอีกหรือไม่?”

กู้ซีจิ่วกำหมัด รับของไม่อยู่ เขาคิดจะหลอกใครกัน? อยากให้เธอซัดอาวุธลับสักสองสามชิ้นใส่ไหมล่ะ? เขาต้องรับทันแน่นอน!

เพียงแต่เห็นแก่ที่เขาตากฝนครึ่งค่อนคืนเพื่อเธอ กู้ซีจิ่วจึงไม่อยากคิดเล็กคิดน้อยกับเขา และไม่ได้เปิดโปงลูกไม้เล็กๆ น้อยๆ ของเขา ดังนั้นเธอเลยหยิบออกมาอีกก้อน แกว่งตรงหน้าเขา “เหลือก้อนนี้ก้อนเดียวแล้วนะ ถ้าท่านรับไม่ได้อีกก็ไม่มีอีกแล้ว…”

ตี้ฝูอียื่นมือมาหาเธอ “ส่งมาสิ”

กู้ซีจิ่วชะงักไปแวบหนึ่ง ตี้ฝูอีถอนหายใจ “ข้าเพิ่งสร่างเมานะ ยังเวียนหัวอยู่จริงๆ และไม่มีเรี่ยวแรงสักเท่าใด”

เอาเถอะ กู้ซีจิ่วก้าวเข้าไปสองสามก้าว ส่งอวิ๋นหลิงก่อนนั้นให้ถึงมือเขา “เอาล่ะ…”

วาจาท่อนหลังเธอไม่ทันได้กล่าวออกมาก็ถูกเขาคว้าข้อมือไว้ ท้องฟ้าก็พลิกหมุนกลับในทันใด เกิดเสียงน้ำดังซ่า เธอตกลงไปในอ่างอาบน้ำ โผเข้านั่งในอ้อมอกเขา เสียงเขาดังแผ่วๆ ขึ้นริมหูเธอ “หนีอีกไม่ได้แล้ว!”

เขาอาบอยู่เนิ่นนานปานนี้ ไม่น่าเชื่อว่าน้ำอาบนี้ยังคงเป็นอุณหภูมินั้นอยู่ คลื่นน้ำอุ่นร้อนเข้าโอบล้อมเธอในชั่วพริบตา และเมื่อเทียบกับคลื่นน้ำแล้วลมหายใจของเขายังร้อนผ่าวยิ่งกว่า “เด็กน้อย อย่าได้หลบหนีอีก!”

การใกล้ชิดเช่นนี้ไม่เคยมีมาก่อน กู้ซีจิ่วก็เพิ่งประสบสถานการณ์เช่นนี้เป็นครั้งแรก ร่างกายเขาเปลือยเปล่า เธอสัมผัสถึงความร้อนและความเรียบลื่นของผิวพรรณเขาได้ชัดเจน เธอประหม่าจนไม่รู้ว่าควรวางมือเท้าไว้ตรงไหน “เอ่อ ข้า…ข้าไม่ได้หนีนะ…ท่านปล่อยมือก่อน…”

———————————————————————–

[1] อวิ๋นหลิง เป็นผลิตภัณฑ์สำหรับอาบน้ำชนิดหนึ่งคล้ายคลึงกับจำพวกสบู่ไขหมูผสมน้ำถั่ว

[2] ฝักสบู่ ชื่อทางวิทยาศาสตร์คือ Gleditsia sinensis เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกพื้นเมืองเป็นหนึ่งใน 50 สมุนไพรพื้นฐานที่ใช้ในการแพทย์แผนจีน ถูกนำมาใช้เป็นส่วนประกอบของสบู่และผงซักฟอกในประเทศจีนเป็นเวลากว่า 2,000 ปีแล้ว