ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น 1330-1333

 ตอนที่ 1330 ภาพในฝันปรากฏขึ้นอีกครั้ง

อู่เยวี่ยมองเหมยเหมยด้วยความตกใจ ชั้นสามสิบสามอะไรกัน?

แล้วลูกอะไรกัน?

ทำไมวันนี้จ้าวเหมยพูดจาพิลึกขนาดนี้?

เธอย้อนนึกถึงตอนที่เธอนอนโรงพยาบาลครั้งก่อน ถ้อยคำที่จ้าวเหมยเคยว่าไว้ เมื่อนั้นจ้าวเหมยบอกว่าเธอได้ผ่านนรกสิบแปดขุม สีหน้าของจ้าวเหมยในยามนั้นไม่ต่างจากตอนนี้เลย

เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?

“กรีดบนหน้าหมดแล้ว…เธอเจ็บจนชาไปหมดแล้วสินะ? ไม่เป็นไร…ฉันกรีดอีกหลาย ๆ ทีเธอจะได้กลับมาเจ็บเหมือนเดิม!”

เหมยเหมยมองรอยกรีดราวกับใยแมงมุมบนใบหน้าของอู่เยวี่ยก็อารมณ์ดียิ่งกว่าอะไร ไม่จำเป็นต้องคอยมองใบหน้าของหญิงมารยาใบนี้อีกแล้ว

เธอเลื่อนมีดปอกผลไม้ลงมาถึงหน้าอกของอู่เยวี่ย ได้เริ่มลงมือต่อไปภายใต้สายตาหวาดระแวงของอู่เยวี่ย…

ณ ห้องสไตล์ยุโรปบางแห่งในเมืองจิน จู่ ๆเหมยซูหานก็สะดุ้งตื่น ชุดนอนของเขาชุ่มไปด้วยเหงื่อ บนใบหน้ามีแต่ความปวดใจและความเหลือเชื่อรวมถึงความรู้สึกผิดเต็มอก

ความเจ็บถูกส่งจากข้อมือมาเป็นระยะ ๆ เพื่อย้ำเตือนเขาว่าตอนนี้เป็นชีวิตโลกแห่งความจริงไม่ใช่เหตุการณ์ในฝันของเขา แต่เขาก็ไม่อาจสงบจิตใจลงได้

เมื่อกี้ฝันอีกแล้วทั้งยังฝันถึงการตายของเหมยเหมย ครั้งนี้เขาฝันชัดมากถึงขั้นได้ยินบทสนทนา

เหมยเหมยโดนอู่เยวี่ยผลักตกลงไปไม่ผิดจริง ๆ เขามองเห็นมันได้ชัดเจนแล้ว

ตอนนั้นเขากำลังพลอดรักกับอู่เยวี่ยที่ชั้นดาดฟ้า เขาเองก็ไม่รู้ว่าตัวเขาในความฝันทำไมถึงได้โง่เขลาขนาดนี้ ทั้งที่เขารู้สึกได้ว่าในฝันเขาไม่ได้รักอู่เยวี่ยมากเท่าไร ความจริงตอนนั้นเขาไม่ได้รักใครแม้แต่คนเดียว

แต่ทำไมเขาถึงโง่ไปคบกับอู่เยวี่ยล่ะ?

จู่ ๆเหมยเหมยก็ปรากฏตัวที่ชั้นดาดฟ้า พอเห็นพวกเขาเช่นนั้นจึงโผล่ออกมาตำหนิ ตอนนั้นเขาคิดอยากจะอธิบายแต่ไม่ทันได้เอ่ยปากอู่เยวี่ยก็ผลักเหมยเหมยตกลงไป ทำให้เขาช่วยไว้ไม่ทัน

ความฝันในครั้งนี้ยังมีภาพเหตุการณ์หลังตายของเหมยเหมยซึ่งเป็นภาพที่เขาฝันถึงบ่อยครั้ง

อดีตเขาฝันถึงแค่ดวงหน้าของเหมยเหมยที่แสนจะงดงามแต่กลับดูไร้วิญญาณ ตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่าเหมยเหมยในตอนนั้นตายไปแล้ว ใต้ร่างมีแต่เลือดรวมถึงลูกของเขากับเหมยเหมยก็กลายเป็นเลือดไปแล้ว

ทุกอย่างเป็นเพราะอู่เยวี่ย!

หากบอกว่าอดีตเหมยซูหานยังไม่แน่ใจว่าอู่เยวี่ยจงใจผลักเหมยเหมยลงไปหรือไม่ แต่ตอนนี้เขามั่นใจได้แล้วว่าอู่เยวี่ยจงใจทำมัน

เหมยเหมยเพิ่งพูดได้แค่ประโยคเดียวอู่เยวี่ยก็ผลักตกตึก นั่นชั้นสามสิบสามเชียวนะ ต้องเจ็บเพียงใด!

แม้ฆาตกรคืออู่เยวี่ยแต่เหมยซูหานกลับเกลียดตัวเองยิ่งกว่า ทำไมเขาถึงแอบคบชู้กับอู่เยวี่ย?

ทุกอย่างเป็นเพราะเขาถึงทำให้เหมยเหมยกับลูกต้องตาย ทุกอย่างเป็นความผิดของเขา สมแล้วที่เหมยเหมยไม่อยากจะเป็นเพื่อนกับเขา คนแบบนี้ไม่มีสิทธิ์จริง ๆ!

ไม่ได้ เขาต้องไปดูที่โรงพยาบาลสักแวบ ตอนนี้เขาอยากเจอเหมยเหมยเหลือเกิน ต่อให้ไม่ได้คุยแค่ได้มองอยู่ห่าง ๆก็เพียงพอ ในความฝันเขาทำความผิดต่อเหมยเหมย ถ้าอย่างนั้นก็ให้เขาในโลกแห่งความเป็นจริงคอยปกป้องเธอเถอะ!

เฮ่อเหลียนเช่อเดินเข้ามาเห็นเหมยซูหานกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าเลยรีบถามว่าเขาจะไปไหน

“ฉันจะไปเยี่ยมจ้าวเหมยที่โรงพยาบาล อาเช่อนายอย่ามาห้ามฉัน ฉันติดหนี้ชีวิตจ้าวเหมยสองชีวิต ฉันผิดต่อเธอ ฉันแค่อยากไปเยี่ยมเธอเดี๋ยวเดียว ไม่อย่างนั้นฉันไม่สบายใจ”

เหมยซูหานชิงเอ่ยก่อนที่เฮ่อเหลียนเช่อจะปริปากและพูดยาวเหยียดจนแม้แต่เขายังไม่เข้าใจ ไม่ต้องพูดถึงเฮ่อเหลียนเช่อที่ตอนนี้งงเป็นไก่ตาแตก แต่มีจุดหนึ่งที่เขามั่นใจได้–

คล้ายว่าความรู้สึกที่เหมยซูหานมีต่อจ้าวเหมยช่างซับซ้อนเหลือเกิน ไม่เหมือนความรู้สึกชอบบริสุทธิ์แต่กลับรู้สึกผิดมากกว่า หรือบอกได้ว่าไถ่โทษ…

อีกอย่างเหมยซูหานเองก็บอกว่าติดหนี้ชีวิตจ้าวเหมยสองชีวิตก็ยิ่งน่าแปลก จ้าวเหมยกับแม่ของเธอไม่ได้ตายเสียหน่อย เหมยซูหานไปติดหนี้ชีวิตไว้ได้อย่างไร?

เฮ่อเหลียนเช่อเกิดความฉงนขึ้นอย่างรุนแรงเลยไม่ได้ห้ามเหมยซูหาน “งั้นฉันไปกับนายแล้วกัน นายเป็นแบบนี้ฉันไม่วางใจ”

ไม่รู้เหมือนกันว่าฝั่งอู่เยวี่ยทำสำเร็จแล้วหรือยัง? ผู้หญิงคนนี้จิตใจโหดเหี้ยม หากทำร้ายเหมยซูหานล่ะจะทำอย่างไร เขาต้องไปด้วยถึงจะวางใจได้

……………………………………………………

ตอนที่ 1331 กลับไปสะสาง

หลังจากเหยียนหมิงซุ่นส่งเจ้าโง่เหยียนหมิงต๋าเรียบร้อยแล้วก็เตรียมกลับโรงพยาบาล แต่โดนเหยียนโฮ่วเต๋อรั้งไว้

“หมิงซุ่น…เรื่องเป็นอย่างนี้นะ ฉันอยู่ตำแหน่งรองปลัดเกือบสิบปีแล้ว…” เหยียนโฮ่วเต๋อไม่ได้บอกความต้องการไปอย่างชัดเจน เขาคิดว่าเหยียนหมิงซุ่นต้องเข้าใจความหมายของเขาอย่างแน่นอนเลยไม่จำเป็นต้องพูดให้กระจ่างนัก

เหยียนหมิงซุ่นมองเขาอย่างเย็นชาแล้วแค่นหัวเราะทีหนึ่ง รู้อยู่แล้วว่าผู้ชายคนนี้ต้องไม่ล้มเลิก เดิมทีเหยียนหมิงซุ่นยังคิดใช้วิธีการเดิมโดยส่งเหยียนโฮ่วเต๋อกับถานซูฟางขึ้นไปถึงจุดสูงสุด เมื่อเคยชินกับภาพทิวทัศน์ตรงยอดเขาแล้วค่อยให้พวกเขาร่วงตกลงมาแรง ๆสักที

ความรู้สึกแตกต่างเช่นนี้ต้องทำให้เขาเจ็บปวดมากแน่นอน

แต่ตอนนี้เขาเปลี่ยนใจแล้ว ต่อให้เป็นเพียงชั่วคราวเขาก็ไม่อยากให้สองคนนี้ได้ผลประโยชน์อะไรแม้แต่น้อย

เมื่อวานเหมยเหมยบอกเขาแล้วว่าในฝันนั้นเหยียนโฮ่วเต๋อกับถานซูฟางแอบอ้างบารมีของเขาข่มขู่คนอื่น เชิดชูตัวเองเหนือหัวและยังวางอำนาจบาตรใหญ่ไปทั่วเมืองจิน

เหยียนหมิงซุ่นแปลกใจนักว่าทำไมในฝันเขาถึงได้โง่เพียงนี้ ทำไมถึงให้คนที่เป็นต้นเหตุการตายแม่ตัวเองได้ใช้ชีวิตสุขสบายนะ?

รวมถึงอู่เยวี่ย ผู้หญิงสารเลวคนนี้ยังอ้างอิทธิพลของเขารังแกเหมยเหมย น่าแค้นใจนัก!

ในความฝันเขาคงสติเลอะเลือนไปแล้ว แต่ตอนนี้เขามีสติครบสมประกอบดีไม่มีทางทำผิดแน่นอน!

“อยากเลื่อนตำแหน่ง?”

เหยียนโฮ่วเต๋อเห็นใบหน้าเย็นชาของเหยียนหมิงซุ่นก็รู้สึกเย็นวาบในใจเหมือนอยู่ในห้องเก็บน้ำแข็ง แต่เสียงของเหยียนหมิงซุ่นกลับให้ความหวังเขาอีกครั้งเลยรีบพยักหน้า “ฉันไม่ได้ต้องการอะไรมาก แค่อยากเลื่อนขึ้นอีกสักนิด เป็นปลัดก็พอ!”

กินข้าวต้องกินทีละคำ จะขึ้นยอดเขาสูงก็ต้องค่อย ๆไต่ทีละก้าว ให้ลูกชายคนโตส่งเขานั่งตำแหน่งปลัดก่อน วันหลังค่อยไปวิงวอนขอลูกชายคนโตอีกครั้ง หากยอมช่วยครั้งแรก ครั้งที่สองครั้งที่สามหรือครั้งที่สี่ก็คงไม่มีปัญหา

ถานซูฟางที่อยู่ข้าง ๆรอไม่ไหว เธอไม่พอใจอย่างมากที่เหยียนโฮ่วเต๋อลืมพูดถึงตัวเองเลยเตะเข้าหลายทีเพื่อเตือนสามีว่าอย่าลืมเธอ

การเคลื่อนไหวเล็ก ๆน้อย ๆของเธอล้วนอยู่ในสายตาของเหยียนหมิงซุ่นทั้งหมดจึงลอบแสยะยิ้มในใจ แต่ละคนคิดว่าเขาลืมความแค้นที่เคยฆ่าแม่ของเขาไปแล้วหรือ?

“เรื่องนี้ไว้ผมค่อยจัดการทีหลังแล้วกัน” เหยียนหมิงซุ่นตอบกำกวม เหยียนโฮ่วเต๋อกับถานซูฟางยิ้มร่าหลงคิดว่าเหยียนหมิงซุ่นยอมช่วยเลยยิ้มไม่หุบ เพราะเหตุนี้ความเศร้าที่ลูกชายคนเล็กไปเกณฑ์ทหารก็สลายวับไปกับตา

“ไม่รีบไม่รีบ หมิงซุ่นจัดการธุระของลูกก่อนเลย ทางนี้ไม่รีบ” เหยียนโฮ่วเต๋อพูดตรงข้ามกับใจคิด เริ่มจินตนาการความรู้สึกอิ่มเอมหลังโดนคนเรียกเขาว่าปลัดเหยียนแล้ว

เหยียนหมิงซุ่นมองสองคนนี้แวบหนึ่งอย่างขบขัน หันไปบอกคุณปู่เหยียนกับคุณย่าหยางว่า “คุณปู่คุณย่าครับ ผมไปก่อนนะครับ เสร็จจากงานแล้วจะกลับไปหาคุณปู่คุณย่า”

“ได้…ไปเถอะ งานสำคัญ ระวังความปลอดภัยด้วยนะอย่าหักโหมเกินไป” คุณย่าหยางเตือนด้วยใบหน้าซีดเซียว เมื่อครู่เธอแอบดูรูปถ่ายของเหอปี้อวิ๋นไปแวบเดียวจนตอนนี้ยังรู้สึกพะอืดพะอมไม่หาย

อย่างมากก็รู้สึกใจหาย คนตัวเป็นบทจะตายก็ตายอย่างน่าอนาถขนาดนั้น

ชีวิตคนเราช่างเปราะบางเหลือเกิน เธอกับตาแก่อายุปูนนี้แล้วไม่รู้จะอยู่ดูแลหลานชายคนโตได้อีกสักกี่ปี!

เหยียนหมิงซุ่นเพิ่งก้าวขึ้นรถลูกน้องก็เข้ามารายงานทันที “คุณชายหมิง อู่เยวี่ยไปโรงพยาบาลแล้วแต่โดนคุณหนูจ้าวควบคุมตัวไว้ได้”

สีหน้าของลูกน้องค่อนข้างแปลกไป ดูอึกอักเหมือนมีบางอย่างอยากจะพูด พอเหยียนหมิงซุ่นปรายตามองแวบเดียวลูกน้องก็สารภาพตามตรง “เหมือนคุณหนูจ้าวจะได้รับความสะเทือนใจเลยทรมานอู่เยวี่ยปางตาย ถ้ายังไม่ไปห้ามเกรงว่าจะทนไม่ไหวแล้ว”

“ทนไม่ไหวก็ต้องทน กลับไปก่อนค่อยว่ากัน!”

เหยียนหมิงซุ่นตีหน้าขึงขังเร่งให้รถขับเร็วกว่าเดิม อู่เยวี่ยจะโดนทรมานหรือไม่นั้นเขาไม่นึกห่วงเลยสักนิด มารชีวิตของเหมยเหมยก็คืออู่เยวี่ย หากไม่ทรมานให้ตายก็ไม่มีวันปราบมารในใจตัวนี้ได้ ยิ่งทรมานรุนแรงเท่าไรก็ยิ่งดี

แต่เขาต้องรีบกลับไปตามล้างตามเช็ดวีรกรรมของเจ้าหญิงตัวน้อย ไม่อย่างนั้นหากเรื่องใหญ่โตขึ้นมาจะส่งผลเสียต่อชื่อเสียงของเหมยเหมยได้

ตอนที่ 1332 เธอควรนึกโชคดีที่มีแค่ห้าชั้น

เหมยเหมยตาแดงก่ำกรีดมีดลงบนร่างกายอู่เยวี่ยครั้งแล้วครั้งเล่าซึ่งแต่ละครั้งจะผ่อนความเกลียดชังของเธอให้ลดน้อยลง ไม่นานร่างกายอู่เยวี่ยก็ไม่มีพื้นที่ว่างอีกต่อไป ชุดพยาบาลสีขาวและพื้นล้วนถูกย้อมไปด้วยสีเลือด ภายในห้องพักผู้ป่วยคละคลุ้งไปด้วยกลิ่นคาวเลือด

อู่เยวี่ยนอนบนพื้นเหมือนปลาที่ใกล้ตาย ยอมให้คนกรีดกรายสภาพนอนหายใจโรยริน

มือของเหมยเหมยเองก็เต็มไปด้วยเลือดที่เหนียวเหนอะ เธอมองอู่เยวี่ยที่เต็มไปด้วยบาดแผลอย่างนึกรังเกียจ จู่ ๆก็รู้สึกหมดซึ่งความสนใจ

“อู่เยวี่ย…ความแค้นชาติที่แล้วต้องชำระในชาตินี้ เธอติดค้างฉันเองนะ เลือดต้องชดใช้ด้วยเลือด!”

เหมยเหมยลากอู่เยวี่ยที่ปางตายไปยังนอกระเบียง อาคารโรงพยาบาลมีทั้งหมดห้าชั้นซึ่งชั้นบนสุดล้วนเป็นห้องพักผู้ป่วยส่วนตัว ดังนั้นเธอจึงอยู่ชั้นบนสุดนั่นเอง เสียดายที่ยุคนี้อาคารห้าชั้นก็นับว่าเป็นตึกสูงแล้ว อู่เยวี่ยจึงได้เปรียบไป

“เธอควรนึกดีใจนะที่ตึกนี้มีแค่ห้าชั้น…”

เสียงลมพัดผิวผ่านแผลบนตัวอู่เยวี่ยเสมือนใบมีดที่เจ็บแสบจนเธอได้สติขึ้นมาบ้าง ฝืนปรือตาที่เปรอะด้วยเลือดขึ้น เมื่อมองชัดแล้วว่าเหมยเหมยคิดจะทำอะไรก็ตกใจจนส่ายศีรษะไม่หยุด

เธอยังไม่อยากตาย!

ยิ่งไปกว่านั้นยิ่งไม่อยากตกจากชั้นดาดฟ้าลงไปตาย!

แต่เหมยเหมยกระชากตัวเธอไว้แน่นไม่ให้ขยับตัวได้แม้แต่ก้าวเดียว อู่เยวี่ยมองเหมยเหมยอย่างเว้าวอน หวังแค่ว่าจะให้เธอตายด้วยมีดในครั้งเดียว อย่าทรมานเธออีกเลย

“เสพสุขกับความรู้สึกที่ล่องลอยอยู่เหนืออากาศเถอะ แม่ของเธอยังรอเธออยู่ใต้นรกนะ ไปสิ!”

เหมยเหมยผลักอู่เยวี่ยไปนอกราวกั้นก่อนจะออกแรงดันให้อู่เยวี่ยร่วงตกลงไปทั้งอย่างนั้น ‘ตุบ’ เสียงทุ้มดังขึ้น เหมยเหมยมองลงไปข้างล่างกลับเห็นว่าอู่เยวี่ยนอนงอตัวอยู่บนพื้นอยู่โดยมีเลือดอาบท่วมอยู่ใต้ร่าง

ตกลงไปจากที่สูงขนาดนี้น่าจะตายแล้วสินะ?

เหมยเหมยคิด ๆดูแล้วก็ยังไม่วางใจจึงเตรียมจะลงไปดูเสียหน่อย แต่ลูกน้องคนหนึ่งผลักประตูเข้ามา และยังเพิกเฉยต่อรอยเลือดในห้องพักผู้ป่วย “คุณหนู คุณชายหมิงบอกให้คุณอยู่แต่ในห้องอย่าออกไป ด้านล่างเขาจะเป็นคนจัดการเอง”

“ได้…”

เหมยเหมยพยักหน้าอย่างเชื่อฟังแล้ววิ่งไปล้างมือที่ห้องน้ำให้สะอาด จากนั้นก็เปลี่ยนชุดที่เปื้อนไปด้วยเลือดออกถึงกลับไปนอนบนเตียงอย่างสงบเสงี่ยม เชื่องยิ่งกว่าเจ้าแมวตัวน้อย ไม่เหลือคราบความโหดไร้ปรานีเมื่อสักครู่เลยสักนิด!

ลูกน้องสองคนเข้ามาทำความสะอาดห้อง เลือดเยอะเกินไปต้องรีบทำความสะอาดให้เร็วที่สุด ไม่อย่างนั้นจะอธิบายกับทางโรงพยาบาลอย่างไร!

ไม่นานกลับมีเสียงนอนกรนเบาๆ แว่วมาจากบนเตียง ลูกน้องตกใจจนมองหน้ากัน คุณหนูจ้าวช่างน่าทึ่งจริง ๆ!

เมื่อก่อนหลังจากที่พวกเขาฆ่าคนครั้งแรกต้องตกอยู่ในสภาวะนอนไม่หลับอยู่หลายวันหลายคืนถึงขั้นต้องพบจิตแพทย์กันเลยทีเดียวถึงจะสามารถเอาชนะความกลัวในใจได้

แต่คุณหนูจ้าวกลับเกินคาด เมื่อกี้เพิ่งฆ่าคนไปแถมยังใช้วิธีที่โหดเหี้ยมขนาดนั้น แล้วไหนจะยังอยู่ในจุดเกิดเหตุอีก กลิ่นคาวเลือดยังไม่หายไปด้วยซ้ำ!

เธอกลับนอนกรนเสียแล้ว!

ใจแกร่งชะมัด!

สมแล้วที่เป็นผู้หญิงที่คุณชายหมิงถูกใจ ไม่ธรรมดาเลยจริง ๆ!

เหมยเหมยไม่เพียงแค่นอนกรนแต่ยังนอนยิ้มที่มุมปาก แค่ดูก็รู้ว่าฝันดี

อู่เยวี่ยเป็นมารผจญในชีวิตเธอทั้งสองชาติ ครั้งนี้ได้กำจัดมารตัวนี้เองกับมือพลันรู้สึกโล่งเหมือนยกภูเขาออกจากอก เพียงรู้สึกว่าชีวิตงดงามเหลือเกิน โลกมนุษย์มีแต่ความจริงใจต่อกัน ตอนนี้ต่อให้ไม่ใช่ฤดูใบไม้ผลิที่จะนอนหลับสบายได้แต่เธอกลับนอนฝันดีได้เช่นเดิม

เฮ่อเหลียนเช่อมาโรงพยาบาลเป็นเพื่อนเหมยซูหาน เพิ่งถึงใต้ตึกโรงพยาบาลเขาก็ได้กลิ่นตุ ๆ สีหน้าเปลี่ยนไปฉับพลันพลางกระชากเหมยซูหานไว้

ไม่มีใครคุ้นกลิ่นเลือดเท่ากับเขาแล้ว เขากล้ายืนยันว่าตึกนี้มีคนบาดเจ็บและเลือดออกเยอะมาก อีกทั้งตอนนี้ก็ยังไหลอยู่ กลิ่นหอมหวานของเลือดสดใหม่ลอยเตะจมูกเขามาตามสายลม

……………………………………………..

ตอนที่ 1333 นายสนใจใครกันแน่

เฮ่อเหลียนเช่อแหงนหน้าโดยสัญชาตญาณและเห็นผู้หญิงสองคนที่ยืนอยู่ตรงระเบียงห้องบริเวณชั้นห้าพอดี หนึ่งในนั้นคือจ้าวเหมยส่วนอีกคนที่ร่างเต็มไปด้วยเลือดและใบหน้าที่อาบด้วยเลือดมองเห็นไม่ชัดนัก แต่ดูจากทรงผมน่าจะเป็นผู้หญิง

อีกทั้งเขายังมั่นใจอีกว่านั่นคืออู่เยวี่ย!

ผู้หญิงไร้ประโยชน์คนนี้พลาดท่าจนโดนจ้าวเหมยเอาถึงปางตายขนาดนี้ ดูท่าทางจ้าวเหมยน่าจะคิดผลักอู่เยวี่ยให้ตกลงมาจากชั้นห้า

ดูไม่ออกเลยว่าจ้าวเหมยจะฝีมือดีไม่เบา!

เวลานี้เหมยซูหานก็เห็นภาพตรงชั้นห้าแต่เพราะเขาสายตาไม่ดีจึงเห็นภาพเลือนลาง เขาจำอู่เยวี่ยไม่ได้เลยคิดว่ามีคนปองร้ายเหมยเหมยพลันตกใจรีบพุ่งตัวจะไปช่วย ทว่าโดนเฮ่อเหลียนเช่อคว้าตัวไว้กล่าวด้วยน้ำเสียงติดไม่พอใจ “รีบอะไร จ้าวเหมยไม่เป็นไร ยังสบายดีอยู่!”

ผู้หญิงแต่ละคนเสแสร้งเก่งเหลือเกิน!

อู่เยวี่ยที่ปกติดูไม่ออกเลยสักนิดว่าเป็นคนใจเหี้ยมอำมหิตดั่งงูอสรพิษ ปกติทำตัวเหมือนอ่อนแอไม่สู้คนแต่ภายในกลับร้ายกาจไม่มีใครทัดเทียม ส่วนจ้าวเหมยยิ่งแล้วใหญ่ดูท่าทางอ่อนแอเปราะบางเหมือนน้องสาวหลินไม่มีผิด แต่ดูสภาพอนาถของอู่เยวี่ยนั่นสิ…

จุ๊จุ๊จุ๊ อย่างน้อยก็ต้องโดนแทงหลายสิบทีสินะ!

มิน่าคุณลุงมักพูดเสมอว่าหัวใจของผู้หญิงราวกับเข็มที่อยู่ก้นมหาสมุทร ตามใจผู้หญิงได้ เล่นสนุกได้แต่จะมอบความจริงใจให้ไม่ได้เด็ดขาด

เหมือนถ้อยคำที่คุณลุงพูดไว้ไม่มีทางผิด ดูอู่เยวี่ยกับจ้าวเหมยสองคนนั่นสิ เฮ่อเหลียนเช่ออดนึกดีใจไม่ได้ที่เหมยซูหานเป็นผู้ชาย เขาเลยไม่ต้องกลัวจะโดนหลอก

เหมยซูหานหยุดชะงักเพียงครู่เดียวก็เห็นคนที่อาบด้วยเลือดคนนั้นร่วงตกลงมาอย่างรวดเร็วราวกับถุงกระสอบทราย เลือดกระเด็นเปื้อนไปทั่วอาณาบริเวณ ดีที่พวกเขายืนอยู่บนบันไดเลยไม่โดนเลือดกระเด็นใส่

ไม่ไกลจากชั้นล่างของตึกอาคารคือสวนดอกไม้ที่มีคนไข้จำนวนไม่น้อยกำลังเดินเล่นอยู่ ได้ยินเสียงเอะอะเลยเดินมาดูเป็นการดึงสติเหมยซูหานกลับมาจากความตกตะลึง รีบกระทุ้งศอกใส่เฮ่อเหลียนเช่อ “อาเช่อ นายรีบหาวิธีย้ายศพนี้ไปเถอะ อย่าให้ทางตำรวจรู้เด็ดขาดว่าเหมยเหมยเป็นคนผลักลงมา”

เฮ่อเหลียนเช่อหน้าถมึงทึงทันที แค่มาโรงพยาบาลเป็นเพื่อนเขาก็ไม่ชอบใจอยู่แล้ว ตอนนี้ยังต้องมาตามเช็ดตามล้างให้จ้าวเหมยอีก?

จ้าวเหมยไม่ใช่เมียเขาสักหน่อย!

เขาจำเป็นต้องทำด้วยหรือ?

เหมยซูหานมองเขาด้วยสายตาเว้าวอนทำให้เฮ่อเหลียนเช่อโกรธจนสะบัดหน้าหันหนี ตัดสินใจว่าครั้งนี้จะไม่ยอมใจอ่อนเด็ดขาด จ้าวเหมยโดนทางตำรวจพาตัวไปยิ่งดี ถึงเมื่อนั้นเขาจะได้ไปตามหายาวิเศษที่เรือนจำ

“ฉันติดหนี้ชีวิตจ้าวเหมยสองชีวิต ถ้าเธอโดนจับตัวไปจริง ๆ อย่างมากฉันก็แค่ไปมอบตัวแทนเธอ…” เหมยซูหานถอนหายใจเฮือกหนึ่งแล้วแอบพึมพำให้ตัวเอง เฮ่อเหลียนเช่อคิ้วกระตุก สีหน้าถมึงทึงดำปี๋ยิ่งกว่าก้นหม้อ

ก็มาไม้นี้ทุกครั้งเขาก็ต้องฝืนใจทำอยู่เรื่อยแล้วใจอ่อนให้เสียทุกทีสิ!

“นายมองออกว่าฉันทำร้ายนายไม่ลงสินะ? นายสนใจใครกันแน่? ฉันหรือจ้าวเหมย?” เฮ่อเหลียนเช่อรู้สึกแย่เหลือเกิน เขาเดาใจเหมยซูหานไม่ออกจริงๆ

ดูท่าทางมีใจให้เขาแต่กลับไม่ลืมจ้าวเหมยสักที หรือว่าเหมยซูหานตัดใจจากทั้งสองฝ่ายไม่ได้?

คิดอยากเหยียบเรือสองแคม?

เหมยซูหานมองเฮ่อเหลียนเช่ออย่างละอายใจ ไม่ว่าจะในความฝันหรือตอนนี้เฮ่อเหลียนเช่อก็ดีกับเขามาก ๆ ไม่เคยปฏิเสธคำขอจากเขาเลยสักครั้ง เกรงว่าต่อให้ในฝันเฮ่อเหลียนเช่อลำบากจนแทบเอาตัวเองไม่รอดก็คงคิดหาทางรอดไว้ให้เขาแล้ว

“อาเช่อ คนที่ฉันสนใจคือนาย กับจ้าวเหมยฉันมีแต่ความรู้สึกผิดและอยากชดใช้ เพราะฉันติดหนี้เธอ ฉันต้องชดใช้หนี้พวกนี้คืน นายอย่าโกรธได้มั้ย?”

เหมยซูหานยื่นแขนขวาลูบไล้ใบหน้าเฮ่อเหลียนเช่อแผ่วเบา นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเป็นฝ่ายรุก เฮ่อเหลียนเช่อกลับดูท่าทางตกใจเล็กน้อย ยิ่งไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ตัวเองได้ยิน เหมยซูหานบอกว่าสนใจเขา ฮ่าฮ่า…

นี่ยังเป็นครั้งแรกด้วยซ้ำที่เหมยซูหานพูดคำหวาน ๆใส่ขนาดนี้ด้วย!

………………………………………………